>>133 (มโนแต่ง กาวๆ) 2 ถ้าคิโชวอิน ทาคาเทรุเป็นน้องชาย
หลังจากกลับถึงบ้านแล้วผมก็ไปอาบน้ำทำการบ้านและกินข้าวเย็นพร้อมกันกับครอบครัวบรรยากาศในบ้านดูเงียบมากเพราะพี่ดูเงีบย ๆ ท่านพ่อเลยชวนพี่ทานขนมกับถูกพี่โมโหกลับไปอีก ท่านแม่ก็เลยมาถามผมว่ามีเรื่องอะไรที่โรงเรียนหรือเปล่าแต่ผมก็ตอบได้อย่างเดี่ยวว่าไม่รู้
ผมรอจนกระทั่งพี่อาบน้ำเสร็จ ผมก็คิดว่าพี่น่าจะอารมณ์ดีขึ้นแล้ว เลยเดินไปหน้าห้องของพี่
"พี่เรย์กะฮะ ผมเข้าไปได้หรือเปล่าฮะ"
"จ้า เข้ามาได้เลย"เสียงที่อ่อนหวานดังออกมาจากห้องอย่างสดใส
"มีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ ทาคาเทรุ"ใบหน้าของพี่ตอนพึงอาบน้ำเสร็จดูเด็กแล้วน่ารักมากเลย
ผมเดินไปนั่งใกล้กับพี่บนเตียงตอนนี้พี่กำลังนั่งเช็ดผมของพี่อยู่ เรือนร่างของพี่ยังไม่แห้งหลังจากอาบน้ำเสร็จผิวของพี่ให้ความรู้สึกนุ่มนวลบวกกับชุดนอนที่มีลายดอกไม้เป็นชุดสีชมพูอ่อนผมขยับตัวเข้าไปใกล้ จนให้รับรู้ได้ถึงความร้อนของร่างกาย จมูกของผมได้กลิ่นหอมของสบู่และครีมบำรุงผม เป็นกลิ่นที่คล้ายกับกุหลาบ มันทำให้รู้สึกหอมหวานละมุน เส้นผมของพี่ ยาวและเงางามตอนที่พี่เช็ดผมมันดูเซ็กซี่มากๆ
"พี่เรย์กะฮะ"
"จ๊ะ"
"วันนี้ผมขอนั่งเล่นด้วยได้ไหมฮะ" เธอยิ้มให้ผมและก็ลูบหัวผม นิ้วมือสางไปตามเส้นผมของผมอย่างอ่อนโยน
"ฮิฮิ จะมาอ้อนพี่เหรอ หรืออยากได้อะไร ฮือ ว่าไงจ๊ะ"พี่เข้ามาแนบชิดผมแล้วกอดผมมันยิ่งทำให้ผมรู้สึกดีมากๆ
"ผมอยากให้พี่เล่านิทานให้ฟังนะฮะ"
โอ้ย อยากถามเรื่องจดหมายรัก แต่เห็นพี่ทำแบบนี้แล้วมันไม่อยากพูดเรื่องแบบนั้นเลย ค่อยตามสืบเอาที่หลังละกัน จะว่าไปถ้าเจ้าอิมาริมันโกหกละ
ลืมคิดเรื่องนี้ไปเลย ถ้ามันโกหกละก็โดนลงทัณฑ์แน่ ตอนนี้ขออ้อนพี่ไปก่อน พี่นี้น่ารักจริงๆ
“งั้นทาคาเทรุ วันนี้นอนห้องพี่ก่อนก็ได้เดี่ยวพี่เล่านิทานให้ฟัง”
“ได้เหรอฮะ” ผมรู้สึกมีความสุขมากยิ่งรู้สึกโชคดีอีกที่จะได้นอนในห้องของพี่
พอพี่เช็ดผมเสร็จ ผมก็นอนอยู่ข้างพี่เอาหัวพิงไหล่ที่ดูนุ่มนิ่มแล้วมองหนังสือนิทานที่พี่อ่านให้ฟังสลับกับโคร่งหน้าของพี่ ปากสีชมพูและมีกลิ่นหอมหวานดูนุ่มนิ่มและเสียงที่ไพเราะตอนอ่านนิทานให้ฟังมันทำให้รู้สึกดีจนเผลอหลับไป
วันนี้ที่โรงเรียนผมลากเจ้า อิมาริ มาช่วยกันสืบเรื่องของพี่โดยเริ่มจากสโมสรPivoineแผนกประถมก่อนเพราะบางครั้งก็มีข่าวลือเรื่องรักๆของ
แผนกม.ปลายเกี่ยวกับจักรพรรดิกับองค์ชายคุยกันบ่อยๆ
“นี้ไม่เห็นต้องลากฉันมาด้วยเลย วันนี้ว่าจะไปฝึกจีบสาวซะหน่อย นี้ ทาคาเทรุ”
“ถ้านายไม่รับผิดชอบกับคำพูดเมื่อวานของนายละก็ ผู้หญิงคนไหนที่นายไปจีบผมจะทำให้พวกเธอรังเกียจนายจนไม่อยากเข้าใกล้เลย”
ผมมองอย่างโกรธแค้น เพราะถ้าอิมาริโกหกละก็
“อึ้ย มันเรื่องจริงนะได้ยินมาจริงๆ พี่นายก็สวยจะตายทำไหมถึงคิดว่าจะไม่มีคนมาจีบละขนาดฉันยังชอบพี่เรย์กะเลย”
พอได้ยินยังงั้นก็เผลอต่อยใส่ท้อง อิมาริ ออกไป
“โอ้ยเจ้าทาคาเทรุ มันเจ็บนะเดี่ยวไปฟ้องพี่นายเลย”
ผมมองอิมาริอย่างเย็นชา ถ้า อิมาริไปฟ้องพี่จะต้องโดนอะไรบ้างในหัวผมคิดเรื่องทารุณต่างๆนาๆ
“เออ ไม่รู้ว่าคิดอะไรแต่ดูน่ากลัวจัง ขอโทษด้วยช่วยยกโทษให้ทีนะ นะ”
ผมหันหน้าหนีและเดินไปที่ห้องสโมสรPivoine อิมาริก็เดินตามหลังผมมาอย่างเงีบยสงบ เราสองคนเดินไปตามทางแล้วก็ได้ยินเสียงเด็กผู้หญิงคุยกัน
“มีคนเห็นท่านจักรพรรดินี ได้ของขวัญจากท่านจักรพรรดิด้วยแหละ เห็นเหมือนแอบให้กันสองต่อสองอยู่ที่หลังอาคารเรียน
โรแมนติกสุดๆ คิดไหมว่าสองคนนั้นจะคบกันอยู่”
เล่นเอาซะไม่อยากเดินต่อเลยพอได้ยินคำพูดแบบนี้ แต่ก็ดีจะได้แอบสืบมันไปทั้งยังงี้เลย ผมกับอิมาริแอบฟังบทสนทนาเรื่องอื่นๆของเด็กผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงม้านั่งที่หันหลังให้กับพวกเราที่อยู่ตรงระเบียง พวกเธอคุยกันสนุกสนานเกี่ยวกับท่านจักรพรรดิและองค์ชายที่เหมือนจะตามจีบจักรพรรดินี
“แล้วก็นะ องค์ชายต้องมีใจให้กับท่านจักรพรรดินีแน่เลย มีคนเห็นตอนที่องค์ชายมองจักรพรรดินี แบบโหยหาและรักใคร่ด้วย
จะว่าไปเมื่อวานเห็นบอกว่าท่านจักรพรรดินีได้จดหมายรักหรือว่ามันจะมาจากองค์ชายกัน”
ผมช็อคเลยเหมือนมีฟ้าผ่ากลางหัวใจที่รู้ว่าเรื่องที่อิมาริพูดเป็นความจริง หน่อยไม่อยากให้เป็นความจริงเลยสงสัยต้องไปถามพวกเธอแล้วว่าเอาข่าวมาจากไหน พอกำลังจะออกไปถามพวกเด็กผู้หญิง
“เรื่องนั้นเป็นความจริงนะฮะ”
ผมชะงักจากเสียงนั้นแล้วมองออกไปว่าคนที่พูดนั้นคือ เอ็นโจ ยูกิโนะ
---------------------------------------------------------------------------
พลังกาวครึ่งกระป๋อง
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.