Fanboi Channel

A&A - 44.

นอกจากเรียนรู้เรื่องเครื่องสำอาง ฉันยังต้องอ่านหนังสือเรื่องมารยาทต่าง ๆ และธรรมเนียมปฏิบัติทั้งของประเทศนี้ ประเทศอื่น และประวัติศาสตร์อย่างเร็วจี๋ ดีที่เซริกะจังและคิคุโนะจังไม่ได้สงสัยว่าฉันเกิดลืมกฏต่าง ๆ เกี่ยวกับมารยาท แต่กลับคิดว่าฉันเป็นอาจารย์ผู้ทุ่มเท

มาดามคาบุรากิอนุญาตให้ฉันเข้าไปศึกษาในหอหนังสือที่เป็นของราชวงศ์ซึ่งเป็นที่เก็บหนังสือที่สมบูรณ์ที่สุด เพราะว่าอยู่ในหอหนังสือที่ปกติไม่อนุญาตให้คนนอกเข้า ฉันเลยให้เซริกะจังกับคิคุโนะจังนั่งรอที่โต๊ะ ตัวเองจะได้หาหนังสือที่อยากอ่านโดยไม่ต้องกังวลว่าทั้งสองคนจะรู้สึกเบื่อกับการเดินตามฉันรึเปล่า

ตอนที่ฉันปีนบันไดขึ้นลง ก็เริ่มเสียใจว่าน่าจะให้เซริกะจังหรือคิคุโนะจังมาด้วย เพราะชุดเมดกับชุดที่ฉันใส่ความคล่องตัวต่างกันมาก โชคดีที่ชั้นหนังสือที่นี่ไม่สูงมากนัก ปีนบันไดเตี้ย ๆ ก็หยิบถึง

ทว่าในตอนที่ฉันพยายามดึงหนังสือที่ว่าด้วยการใช้สีและความหมายของสัญลักษณ์ต่าง ๆ ในงานเลี้ยงซึ่งเบียดแน่นอยู่ในชั้น หนังสือเล่มข้าง ๆ กลับหลุดออกมาด้วย ฉันที่เห็นกับตาว่าหนังสือจะตกใส่ แต่ทำอะไรไม่ได้เพราะมือนึงจับขอบชั้นหนังสือ อีกมือนึงจับหนังสือเล่มที่หยิบอยู่ ได้แต่หลับตาปี๋ ก้มหน้าลงรอหนังสือเล่มหนาที่ร่วงลงใส่หัวเพราะใจไม่กล้าพอจะกระโดดลงจากบันได

“อา...อันตรายจังเลยนะ เกือบไปแล้ว”

เสียงทุ้มต่ำนุ่มนวลดังขึ้นจากด้านหลัง ฉันรู้สึกได้ถึงร่างที่แนบเข้ามาด้านหลัง แผ่นอกกว้าง แขนที่ยกขึ้นยันหนังสือเล่มหนาหนักไม่ให้ตกลงมา เมื่อหันไปด้านหลัง ก็ต้องตกใจเมื่อใบหน้าสุขุมอยู่ใกล้แค่ฝ่ามือ

“ไม่เป็นอะไรใช่ไหม” อัศวินผู้ช่วยชีวิตของฉันถาม ใบหน้าของเขาอ่อนโยนใจดี หัวใจของฉันเต้นระรัวเมื่อจำได้ว่าเขาเป็นใคร

ในที่สุด ท่านพ่อของคาบุรากิที่เป็นพระราชาก็ปรากฏตัว!

.....

A&A - 45

“บางทีหนังสือบนชั้นก็ติดกัน ได้ยินว่ามีเมดที่บาดเจ็บเพราะโดนหนังสือทับด้วย คุณก็ควรจะระวังไว้หน่อยนะครับ ถ้าจะมาเลือกหนังสือ ก็ควรจะพาเมดมาด้วย”

ฉันที่ตกใจเพราะตัวละครแรร์ไอเท็มปรากฏตัวได้แต่ทำท่าเงอะงะ จนกระทั่งท่านพ่อของคาบุรากิต้องยื่นมือออกมาให้ฉันจับ แล้วประคองลงมาจากบันได

“ขอบพระคุณมากนะคะ” พอยืนได้มั่นคงบนพื้น ฉันก็ถอนสายบัวให้กับท่านพ่อของคาบุรากิทันที ถึงจะเสียมารยาทต่อหน้าเอ็นโจไปครั้งหนึ่ง แต่จะพลาดอีกไม่ได้

ท่านพ่อของคาบุรากิยิ้ม ๆ แล้วตอบรับคำทักทายของฉันอย่างสุภาพเป็นกันเองไม่ถือตัวแม้แต่น้อย นอกจากนี้ยังช่วยฉันหยิบหนังสือ รวมถึงแนะนำหนังสือเกี่ยวกับการเรียนมารยาทและการจัดงานปาร์ตี้ ทั้ง ๆ ที่เป็นผู้ชายแท้ ๆ แต่กลับรู้ดีว่าหนังสือเล่มไหนเป็นหนังสือที่สุภาพสตรีชั้นสูงควรอ่าน ช่างรอบรู้ได้อย่างกว้างขวางอะไรเช่นนี้นะ อีกทั้งถึงจะคอยเอสคอร์ตฉันไปช่วยเลือกและถือหนังสือ แต่กลับไม่มีกลิ่นอายเจ้าชู้เหมือนท่านอิมาริเลยแม้แต่น้อย ช่างเป็นผู้ชายที่สุดยอดจริง ๆ

เซริกะจังกับคิคุโนะจังเหมือนจะเป็นลมเมื่อเห็นว่าใครช่วยแบกกองหนังสือตามหลังฉันมา พวกเธอถอนสายบัวทำความเคารพท่านพ่อของคาบุรากิ พอพวกเรากลับถึงห้อง ก็ส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดถามฉันใหญ่ว่าฉันไปเจอกับองค์ราชาได้ยังไง แล้วเกิดอะไรขึ้นบ้าง

ฉันแอบรู้สึกเหมือนกลับไปยังโลกก่อน แต่เปลี่ยนจากคาบุรากิเป็นท่านพ่อของคาบุรากิเท่านั้น ซึ่งตอนสมัยคาบุรากิ ฉันไม่มีโมเมนต์อะไรให้เล่าถึงเลยแม้แต่น้อย ทว่าพอเปลี่ยนเป็นท่านพ่อ ฉันก็อดเล่าแบบอวด ๆ ไม่ได้ว่าท่านพ่อของคาบุรากิสุภาพอ่อนโยนแค่ไหน เฉลียวฉลาดเก่งกาจแค่ไหน

พวกเราคุยกันจนถึงดึก จนกระทั่งคิคุโนะจังส่งฉันเข้านอน

.....