กูเสิร์ฟกาวให้เพื่อกอบกู้ภาพลักษณ์ท่านเอ็นโจบ้าง
กาลครั้งหนึ่งในฝัน >>>/webnovel/5401/249-250/
-----------------------------
ฉันไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อไป ได้แต่ยืนกระพริบตาปริบๆอยู่ตรงนั้น หัวใจเต้นถี่รัว พยายามเรียกสติที่หลุดลอยหายไปให้กลับเข้าร่าง
ดูเหมือนว่าเมื่อกี้ฉันจะถูกจูบ...ไม่สิ ไม่ดูเหมือนว่าหรอก นั่นมันจูบจริงๆเลยต่างหาก
จูบแรกของฉัน จูบแรกของฉัน จูบแรกของฉัน….
“คุณคิโชวอิน” เอ็นโจกระพริบตาปริบๆ โบกไม้โบกมือไปมาตรงหน้า “เป็นอะไรรึเปล่า...”
เสียงของเอ็นโจลากฉันกลับมาเผชิญกับความจริงได้ในที่สุด ฉันอ้าปากพะงาบๆ ชี้นิ้วใส่โจรขโมยจูบแบบไม่ทันให้ตั้งตัว
“ทำอะไรลงไปน่ะค้าา ท่านเอ็นโจ”
บ้าที่สุด!! นี่มันจูบแรกของฉันนะยะ ไม่ทันเตรียมตัวเตรียมใจเลยนะ ทำเอาเมื่อกี้เกือบช็อคหัวใจวายตายขึ้นมาแล้วไง
“ขอโทษด้วยนะ ก็คุณคิโชวอินน่ารักเกินไปเลยเผลอ..…”
ว๊ากกกกก!!!
ฉันสะดุ้งเฮือกที่ได้ยินคำนั้น ถอยกรูดไปด้านหลังให้ห่างจากเอ็นโจให้ได้มากที่สุด
เจ้าคนจากหมู่บ้านคาสโนว่าอันตรายเหลือเกิน ขนาดสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานขนาดนี้ก็ยังไม่วายจะพูดอะไรเลี่ยนๆออกมาได้หน้าตาเฉยจนเป็นอันตรายต่อหัวใจฉัน มันกำลังเต้นโครมครามแบบน่ากลัว ใบหน้าร้อนเหมือนเลือดในตัวไหลไปรวมกันอยู่ที่นั่นหมด
หมอนี่กำลังวางแผนฆาตกรรมให้หัวใจฉันทำงานหนักเกินขนาดใช่มั้ย ทำให้ระบบต่างๆของร่างกายฉันผิดปกติใช่มั้ย!!!
“ยกโทษให้ผมได้มั้ยนะ”
ถึงจะมาทำหน้าหงอยๆแบบนั้นก็ไม่ยกโทษให้หรอก มุกนี้ใช้กับฉันไม่ได้ผลซ้ำสองหรอกนะยะ!!
ฉันทำใจแข็ง เชิดหน้าใส่เอ็นโจเป็นเชิงว่าจะไม่อ่อนข้อให้เด็ดขาด
“ถ้าคุณคิโชวอินคิดมากเรื่องนี้ จะจูบผมคืนก็ได้นะ” เอ็นโจยิ้ม เอานิ้วเคาะริมฝีปากตัวเองเบาๆ “จะได้แฟร์ๆไง”
“ไม่แฟร์เลยซักนิดค่ะ” ฉันถลึงตาใส่ จะให้จูบคืนนี่มันฉันเสียเปรียบอยู่ทั้งขึ้นทั้งล่องไม่ใช่เหรอห๊ะ คนที่ได้กำไรที่สุดมันก็นายไม่ใช่รึไง
เอ็นโจไม่ตอบอะไรเอาแต่หัวเราะ โอ๊ย!! จะน่าโมโหไปถึงไหนกันยะ!!
แถมเวลายิ้มหน้าก็เหมือนยูกิโนะคุงอีก ฉันจะโกรธก็โกรธได้ไม่สุด ยิ่งมายืนใต้เงาของกระจกสีประดับโบสถ์ที่ส่องประกายเรืองรอง เอ็นโจก็ยิ่งเหมือนเทวดามากขึ้นทุกที
หนอย เจ้าเทวดาตกสวรรค์นี่...คิดจะล่อลวงฉันให้หลงมัวเมาในบาปรึไง ฝันไปเถอะย่ะ
ฉันท่องบทสวดขับไล่ปีศาจอยู่ในใจ แต่ไม่ได้ผลเลยซักนิด เอ็นโจยังคงอยู่ดีมีสุข แถมยังก้าวเท้าเข้าหาฉัน เผลอแป๊บเดียวก็ประชิดตัว คว้ามือฉันขึ้นมาจับ จูบปลายนิ้วเบาๆเหมือนกับที่ทำเมื่อตอนอยู่ในห้องท้องฟ้าจำลอง อุแว้กกก!!
นี่มันไม่ถูกต้องนะ คนที่มาสารภาพรักควรจะเคารพนอบน้อมต่อคนถูกสารภาพรักมากกว่านี้สิ แถมเมื่อกี้ฉันยังเป็นฝ่ายไล่ต้อนอยู่เลย แล้วไหงตอนนี้สถานการณ์มันถึงได้กลับกันล่ะยะ!!!
“อะ เอ่อ นี่ก็ดึกแล้ว ฉันว่าเรากลับกันดีกว่ามั้ยคะ ทางบ้านคงเป็นห่วงแย่แล้ว”
ไม่ใช่ข้ออ้างซักหน่อยนะ มือถือก็ไม่ได้พกติดตัวไว้ เกิดท่านพี่หรือท่านแม่โทรมาตอนนี้แล้วติดต่อไม่ได้คงวุ่นวายกันน่าดูเลยล่ะ
“นั่นสินะ” เอ็นโจพยักหน้ายิ้มๆ จับมือฉันเดินช้าๆลงจากบันไดหิน
ค่อยยังชั่วหน่อย
ฉันแอบถอนหายใจแบบโล่งอกที่ผ่านพ้นความอึดอัดตรงนั้นมาได้ ขืนให้จ้องตากับเอ็นโจตรงนั้นต่อไปไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง อาจจะเลือดกำเดาไหลแบบตอนอยู่ในห้องพยาบาลก็ได้