Fanboi Channel

8.

‘ชูสุเกะ นายมีวิธีลบความทรงจำไหม’

มาซายะไลน์มาหาเขาตอนเที่ยงคืน ยังดีที่อีกฝ่ายไลน์มาหาเขาในเวลานี้ เพราะถ้าไลน์มาเร็วกว่านี้ซักสิบห้านาทีแล้วเขาเกิดเผลอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาตอบไลน์ในระหว่างที่กำลังอยู่บนร่างของยุยโกะ เธอคงคิดว่าข่าวลือของเขากับมาซายะเป็นจริง

ชูสุเกะนิ่งไปเมื่อเขาคิดว่า ถ้าเกิดเธอคิดว่าเขาเป็นเกย์ เขาอาจจะใช้นั่นเป็นข้ออ้างในการไม่ร่วมเตียงกับเธอ

เขาตัดสินใจโยนตัวเลือกตัวนั้นทิ้ง เขาไม่ได้อับจนหนทางถึงขนาดใช้ข้ออ้างเป็นเกย์กับมาซายะหนีกิจกรรมบนเตียงกับภรรยาของตัวเอง

เขาส่งเว็บขายยาเถื่อนซึ่งขายยากล่อมประสาทให้กับมาซายะ แล้วพิมพ์ถามไป ‘นายทำอะไรอีกแล้วน่ะ มาซายะ’ เผื่อว่ามาซายะจะเอามันไปใช้กับคุณคิโชวอิน เขาจะได้ห้ามได้ทัน

‘ไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น’ มาซายะพิมพ์ตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว

โกหก

เขาถอนหายใจ ฟังเสียงฝักบัวในห้องอาบน้ำที่เงียบไป ยุยโกะคงใกล้ออกมาแล้ว และเขาก็อยากอาบน้ำก่อนนอน ‘ถ้านายไม่ได้ชอบคุณคิโชวอิน ก็อย่าคิดถึงเธอในแง่นั้นอีก’

มาซายะไม่ได้พิมพ์อะไรตอบกลับมา เขาจึงเข้าไปอาบน้ำต่อจากยุยโกะ เธอมองเขาถือโทรศัพท์เข้าไปในห้องอาบน้ำด้วย เมื่อเขาออกมาจากห้องน้ำ เธอก็หลับไปแล้ว

เขาจ้องมองหน้าจอไลน์ แล้วสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

มาซายะไม่ได้คุยเรื่องคิโชวอินกับเขาหลายเดือนแล้ว พอเขาเลียบ ๆ เคียง ๆ ถาม มาซายะก็บอกว่าถ้าไม่นับกิจกรรมเดี่ยวในห้องนอน ความสัมพันธ์กับคุณคิโชวอินก็เป็นไปอย่าง ‘สุภาพและมีความเป็นมืออาชีพ’ เป็นอย่างที่สุด ยกเว้นแต่บางเรื่องเช่น

‘แล้วคิโชวอินก็ให้ฉันทาเล็บเท้าให้ ก็ไม่ได้จะมีปัญหาอะไรหรอกนะถ้ายัยนั่นไม่ได้อยู่ในระหว่างนวดน้ำมันแล้วสวมเสื้อคลุมแค่ตัวเดียว นายคิดภาพสิว่ามุมที่ฉันอยู่มันล่อแหลมขนาดไหน (ชูสุเกะไม่รู้ว่าเขาควรจะขอบคุณมาซายะหรือโมโหหมอนี่ดี มาซายะลืมไปแล้วสินะว่าเขาชอบคุณคิโชวอิน การได้ยินเรื่องแบบนี้จากปากผู้ชายคนอื่นเป็นเรื่องชวนหัวร้อนอย่างที่สุด) แต่สาบานได้ว่าฉันไม่ได้แอบมองเลยแม้แต่นิดเดียว (โกหก) โอเค ฉันอาจจะมองผ่านแว๊บ ๆ เพราะต้องเงยหน้าคุยกับเธอ ฉันก้มหน้ามองแต่เท้าของเธออย่างเดียวตอนที่คุยด้วยไม่ได้นี่นา มันดูเสียมารยาทจะตาย (นายแคร์เรื่องนั้นด้วยเหรอ?) นายคิดว่าฉันควรจะทำยังไงดีในสถานการณ์แบบนั้น (เก็บสายตาของนายไว้ในที่เหมาะที่ควรซะ แล้วก็คิดถึงเรื่องอื่นที่ไม่ใช่เรื่องของเธอ) ฉันไม่รู้ว่าฉันควรจะทำยังไงอีกต่อไปแล้ว นายคิดว่าเธอกำลังยั่วฉันรึเปล่า (เขาตอบไปว่าไม่ แต่สงสัยว่าเธอที่ขี้ระแวงจะไม่ระวังขนาดนั้นเลยจริง ๆ งั้นเหรอ?) ฉันไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดีแล้ว (ก็แค่อย่าทำอะไรทั้งนั้น)’

หรือเรื่องอย่าง

‘นายคิดว่าช่วยตัวเองกี่ครั้งต่อวันถึงเรียกว่ามากเกินไป (มาซายะ นี่มันตีสาม แล้วคำถามแบบนั้นมันอะไรน่ะ นายคาดหวังให้ฉันตอบอะไรไปเหรอ?) นายคิดว่าเจ็ดครั้งมากเกินไปรึเปล่า? (เดี๋ยวนะ เจ็ดครั้ง? ใช่ มันมากเกินไป นายทำเจ็ดครั้งจริง ๆ น่ะ? เขาคิดสงสัย แต่ไม่ได้ถามออกไป มันเลยเส้นของความเป็นเพื่อนไปแล้ว) นายคิดว่าเซ็กส์บนเก้าอี้ทำงานนี่เป็นไปได้ไหม? (พระเจ้า นี่มันเริ่มอีกแล้วใช่ไหมเนี่ย) ฉันคิดว่าถ้าพูดกันตามความจริงแล้วมันอาจจะเป็นไปได้ แต่ไม่น่าปลอดภัยเลย นายคิดว่ามีเก้าอี้ออฟฟิศที่ผ่านการรับรองว่าสามารถมีกิจกรรมทางเพศบนนั้นรึเปล่า (มาซายะ นี่มันตีสามกว่าแล้วนะ นายอยากจะให้ฉันช่วยนายเสิร์จหาเก้าอี้ที่ผ่านการรับรองว่าสามารถมีเซ็กส์บนนั้นได้อย่างปลอดภัยงั้นเหรอ?) แค่นี้ก่อนนะ พรุ่งนี้ฉันต้องทำงาน (ขอบคุณพระเจ้า) .... นายคิดว่าช่วยตัวเองแปดครั้งติดกันนี่มันมากเกินไปรึเปล่า ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคิโชวอินจะเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นในชุดแบบนั้น แล้วถึงจะเป็นชีทเดย์ก็เถอะ กินขนมตอนตีสามเนี่ยนะ? (ไปช่วยตัวเองรอบที่แปดแล้วก็แห้งตายไปซะ มาซายะ)

จากความคืบหน้าของระดับความสัมพันธ์ระหว่างมาซายะกับคุณคิโชวอิน และความอัดอั้นที่สั่งสมของมาซายะแล้ว เขาก็คิดถึงเรื่องทรีซั่มขึ้นมาอีกครั้ง แต่ก็คิดแค่แว่บเดียวเท่านั้น แล้วปัญหาของเขาก็หมดไปเมื่อความถี่ในการพูดถึงอายูคาวะ ชิสึกะ มากขึ้นเรื่อย ๆ

ชูสุเกะเป็นเพื่อนกับมาซายะตั้งแต่เกิด ถ้าเขาไม่สังเกตเห็นถึงสัญญาณนั้น ใครจะเห็น

ดูเหมือนว่าคนที่สังเกตได้ถึงความเปลี่ยนแปลงในตัวของมาซายะ นอกจากเขาแล้วก็มีคุณคิโชวอิน

ในงานเทศกาลชมดอกไม้ของสวนอะจิไซอันโด่งดังในโรงแรมสาขาหนึ่งของเครือคาบุรากิ อายูคาวะ ชิสึกะ ตามติดมาซายะกับคุณคิโชวอินราวกับเป็นเงาสายหนึ่ง เขามองมาซายะที่คุยกับคุณอายูคาวะอย่างสนิทสนม และมองคุณคิโชวอินปฏิบัติต่อเธออย่างอ่อนโยน ในขณะเดียวกันก็พยายามแนะนำเธอให้กับบรรดาชายโสด แต่ดูเหมือนเธอจะไม่สนใจพวกเขามากนัก แล้วเขาก็ได้รู้อีกเรื่องหนึ่งนอกจากเรื่องมาซายะเริ่มรู้สึกดีกับคุณอายูคาวะ นั่นคือคุณคิโชวอินเองก็เริ่มชอบมาซายะแล้ว

เขาที่เฝ้ามองเธอมาตลอดสังเกตได้ถึงความเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ น้อย ๆ ในความสัมพันธ์นั้น รู้สึกเหมือนพื้นที่เขายืนอยู่สั่นคลอนและค่อย ๆ ถล่มลงไป ในเวลานี้สายตาของคุณคิโชวอินไม่ได้มองหาเขาอีกต่อไปแล้ว แต่กลับไล่ตามมาซายะ เขาอยากจะไปยืนต่อหน้าเธอแล้วบอกกับเธอว่าอย่าทิ้งเขาไว้ให้เป็นแค่ความทรงจำ อยากจะขอโทษที่เขาไม่มีความกล้าพอที่จะต่อสู้เพื่อความรักของตัวเอง อยากจะอ้อนวอนขอโอกาสกับเธออีกครั้ง อยากจะบอกเธอว่าเขารักแต่เธอเสมอ จนถึงตอนนี้ก็ยังรัก

หากแต่เขารู้ตัวดีว่าไม่มีสิทธิ์นั้น

เขาจึงเฝ้ามองอย่างเงียบ ๆ และอดทน จนกระทั่งในคืนหนึ่งที่ไลน์จากมาซายะเด้งขึ้นมา

‘ฉันชอบอายูคาวะ ชิสึกะ?’

เขาตอบไปแค่สั้น ๆ ว่า ‘อืม’

ตอนที่พวกเขายังอยู่มหาวิทยาลัยหรือเพิ่งจบ พวกเขาไม่มีอำนาจหรือสิทธิ์เสียงในการเลือกทางเดินชีวิตของตัวเองเลยแม้แต่น้อย เขาที่ถูกจับแต่งงานกับยุยโกะ มาซายะที่ถูกบังคับให้เลิกกับทาคามิจิและแต่งงานกับคุณคิโชวอิน แต่ในตอนนี้พวกเขาเริ่มมีฐานอำนาจขึ้นมาแล้ว

สิ่งที่เขาต้องทำก็คือการเฝ้าดู ดูว่ามาซายะจะทำยังไง และถ้ามาซายะมีแนวโน้มที่จะเลือกคุณอายูคาวะ เขาก็จะเข้าหาคุณคิโชวอิน แม้ว่าในตอนนี้พ่อแม่ของพวกเขาจะยังมีอำนาจสูงสุดในตัดสินใจเรื่องต่าง ๆ แต่ถ้าเขากับมาซายะดึงดันที่จะทำอย่างที่ตัวเองต้องการ เขาคิดว่าใครก็ไม่อาจขัดขวางพวกเขาได้

แว่บหนึ่งเขานึกถึงสายตาของคุณคิโชวอินที่มองตามแต่มาซายะ หากทว่าทั้งเขาและคุณคิโชวอินต่างรู้ดีกว่า ถ้ามาซายะรักแล้ว อีกฝ่ายหัวดื้อและทุ่มเทเพียงใด เขาเองก็ช่วยอะไรเธอไม่ได้ แต่ถึงจะช่วยได้ เขาก็ไม่คิดจะช่วย

เขามันก็แค่คนเห็นแก่ตัวคนหนึ่งเท่านั้น

.....