ฉันเกือบจะแกะขาของตัวเองที่เกี่ยวขาของเขาเอาไว้ แล้วอ้อมพาดข้ามขาอีกข้างหนึ่งของเขา ปีนขึ้นไปบนตักของคาบุรากิแล้ว ถ้าหากว่าท่านพี่ไม่โทรเข้าไลน์มาในไอแพด
ร่างของฉันกระเด้งออกมาจากร่างของคาบุรากิลงไปนั่งทับขาเรียบร้อยทันที มือคว้าไอแพดไปกดรับสาย
“ท...ท่านพี่”
ท่านพี่ถามฉันว่าไม่สบายตรงไหนรึเปล่า ฉันบอกว่าฉันสบายดี แต่ไม่ได้บอกไปว่าคงจะดีกว่านี้ถ้าท่านพี่โทรมาเลทไปอีกซักครึ่งชั่วโมง ท่านพี่โทรมาถามฉันเรื่องงานเลี้ยงในวันครบรอบแต่งงานของฉันกับคาบุรากิ ฉันฟังแล้วหัวโล่งทันที
พอวางสายจากท่านพี่ ฉันก็มองไปทางคาบุรากิที่มองมาทางฉัน ตาของเขาเข้มจนฉันไม่กล้าสบตากับเขา เขายังคงน่ามองแม้ว่าเสื้อผ้าจะยุ่งเหยิงเพราะถูกฉันฉวยโอกาสกระทำชำเราไปครึ่งรอบแล้วก็ตามที
ฉันอยากจะขอโทษเขา แต่นึกคำขอโทษของตัวเองไม่ออก ‘ขอโทษนะคะที่ฉวยโอกาสลวนลามท่านคาบุรากิ’ ไม่ ฉันไม่มีทางพูดแบบนั้นเด็ดขาด ‘ฉันจะรับผิดชอบท่านคาบุรากิเองค่ะ’ ถ้าเขาไม่มีคุณชิสึกะ ฉันอาจจะพูดออกไปแบบนั้นจริง ๆ ก็ได้นะ
เพราะว่าพูดอะไรออกไปก็ดูเหมือนเป็นผู้หญิงไม่ได้เรื่อง ดังนั้นฉันเลยบอกกับเขาว่าฉันขอตัวไปเติมแป้งเพราะตอนกลางคืนพวกเรายังต้องกลับไปทำงานต่อ ฉันล้างหน้าในห้องน้ำ ในใจคิดขึ้นมาแว่บหนึ่งว่าไหน ๆ คาบุรากิก็จะไปแล้ว ฉันควรจะฉวยโอกาสลวนลามให้มากกว่านี้เขาก่อนที่จะหมดโอกาสดีรึเปล่า แล้วก็รู้สึกสะเทือนใจที่ตัวเองมีความคิดแบบนั้น
พวกเรากำลังจะประกาศหย่า ฉันควรจะทำตัวสำรวมกว่านี้
ในระหว่างช่วงเวลาก่อนวันหย่า คาบุรากิลางานและหายตัวออกไปจากบ้านในตอนกลางคืนอีกหลายครั้ง แม้ว่าฉันจะไม่ได้วางแผนฉวยโอกาสกับเขา แต่ก็ยังรู้สึกเสียดายที่พวกเราไม่ได้ใช้เวลาร่วมกันก่อนจะจากลา
.....