Fanboi Channel

เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"

รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้

.

謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015

♕ คลังกระทู้ ♕
>>>/webnovel/3289 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
>>>/webnovel/3364 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชายามบ่ายของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
>>>/webnovel/3451 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
>>>/webnovel/3507 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4
>>>/webnovel/3543 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับปฏิบัติการปลูกไร่กัญชาบนดาวเคราะห์ดวงที่ 5
>>>/webnovel/3572 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับหลุมดำดูดเวลา กาวแลคซี่ที่ 6
>>>/webnovel/3588 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือกาวฟิคที่ไปไกลกว่าเรืออฟช. ลำที่ 7
>>>/webnovel/3600 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการผนึกกำลังของเหล่าพันธมิตรเรือเพื่อล่มเกาะแห่งคาน ครั้งที่ 8
>>>/webnovel/3628 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับนิทรรศการเรืออับปางใต้ท้องทะเลลึก ครั้งที่ 9
>>>/webnovel/3689 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับฤดูใบไม้ผลิอันฟรุ้งฟริ้งของเรย์กะจัง♡ ~โดขิโดขิ หัวใจของเธอเป็นของฉันนะ! ♡♡ กาวยกกำลัง10! ♡♡ (,,,ゝ∀・,,,)ﾉｼ *:･ﾟ✧*:･ﾟ✧
>>>/webnovel/3786 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการหายตัวไปอย่างปริศนาของฟิคกาวในห้องซาลอนปิดตาย [คานที่กำลังก่อตัวชั้นที่11]
>>>/webnovel/3805 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแท็ก love ปริศนา ที่ไม่ตั้งใจจะใส่มาหรอกนะ แค่มันอยู่ใกล้มือเท่านั้นเอง [แท็กที่ 12]
>>>/webnovel/3856 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับกองเรือรบสยบคาน ประจัญบาน​พิชิต​ใจ​เธอ! [ศึกรักที่ 13]​
>>>/webnovel/3899 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับคำอธิษฐานรักผ่านเส้นผม (ผมลอนสลวยเก๋เส้นที่ 14)
>>>/webnovel/3953 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสูตรอาหารคิวปิดสื่อ​รัก​สุดมิราเคิล​ของยอดเชฟสาวเจ้าเสน่ห์​เร​ย์​กะ​ ~"แค่คำเดียว"เป็นจานที่ 15 แล้วนะ!
>>>/webnovel/4018 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับท่านเทพเกศาบันดาลรัก โปรดรับบรรณาการนี้ไปด้วยเถิด!!! (บรรณาการจานที่ 16)
>>>/webnovel/4099 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการซื้อบ้านพร้อมที่ดินในหมู่บ้านมีรักถวายเจ้าแม่ [หลังที่ 17]
>>>/webnovel/4218 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับไอเดียบรรเจิดเพ้อฝันของเจ้าแม่ [ขอปฏิเสธรอบที่ 18]
>>>/webnovel/4296 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการขี่โพนี่พุ่งทะยานข้ามแดนไปหาเจ้าชาย [หน้าตาสมัยศตวรรษที่ 19]
>>>/webnovel/4454 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับโอนิวาบังในเงามืด [ชั่วช้าสามานย์ ทุกประการเพื่อฮาเร็มทั้ง 20]
>>>/webnovel/4574 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสังเวียนความรักของจักรพรรดินี โอ้! ทรุดลงไปแล้วครับ! [กรรมการชูมือนับครั้งที่ 21]
>>>/webnovel/4659 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับศึกแย่งชิงพื้นที่การออกอากาศ [ชัยชนะของ tag food ครั้งที่ 22]
>>>/webnovel/4903 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ (กัญ) ชาซุยรันกับซูชิไข่ปลวกและหนังสือหนังมนุษย์ [หนอนตัวที่ 23 กระดึ๊บออกมาแล้วค่า]
>>>/webnovel/5102/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแผนการล้างสมองของจักรพรรดิจอมมาร [วิ่งเข้าไปซะ! เจ้าสัตว์กีบคู่! รอบที่ 24]
>>>/webnovel/5401 : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับงานชมดอกไม้ไฟในฝัน [ขอตอนต่อไปรอบที่ 25]
>>>/webnovel/5719 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับประกายแสงแห่งความหวัง งานดอกไม้ไฟมันก็ต้องหน้าร้อนสิ!!! [ระเบิดแห่งกาวครั้งที่ 26]
>>>/webnovel/5876 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเสียงโหยหวนของเหล่าโม่ง [กรีดร้องขอตอนใหม่รอบที่ 27]

♕ สนธิสัญญา ♕
1) สปอยล์ได้ แต่รบกวนเตือนและจุดลากยาวทุกครั้ง(อย่างน้อย7-8บรรทัด) ช่วยป้องกันให้คนที่ไม่ต้องการอ่านสปอยล์เนื้อเรื่อง
1.1) ไม่สปอยล์เนื้อหาที่แปลไทยใกล้จะถึงแล้ว
1.2) ไม่สปอยล์เนื้อหามากจนเกินไป คนอยากโดนสปอยล์ก็อดใจรอไว้หน่อย ไว้ไปฟินพร้อมๆกัน

2) อย่าเร่ง อย่ากดดันโม่งแปล !!!!

3) งดเว้นการตั้งชื่อกระทู้ด้วยถ้อยคำที่ไม่เป็น​มงคล (หรือถ้อยความ​ที่เป็นแง่ลบ อาทิ คาน, จมเรือ, เรืออับปาง, หักธง, ซากเรือ เป็นต้น) "ห้ามแก้เคล็ดเด็ดขาด" หากฝ่าฝืนตั้งมา ชื่อนั้นก็จะไม่เอามาโหวตนับคะแนนแต่อย่างใด

4) แจ้งดิบตอนใหม่​​หลังเที่ยง เพื่อ​ไม่ให้​ทับซ้อนกับแปลไทย

.

♕ สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต ♕
https://docs.google.com/document/d/1Jtm_XMsTD_t_6GWtvFfN3qDIm3yxYGeJCX29QUS1vIo/edit?usp=sharing

How to: วิธีการใช้และอัพเดตสารบัญ
https://docs.google.com/document/d/1ET-eMchwMQyJ8awYO1Q5yIcKWuTeJrJ0TVhXXVd8eD4/edit?usp=sharing

รวมไฟล์สารบัญ
https://drive.google.com/drive/folders/0BwR6XEqxsnTAZWdSckFqb182VDQ

นี่เรามาเปิดกระทู้หรือเนี่ย

แท้งกิ้วโม่งฟิก

ย้อนอ่านรายชื่อกระทู้ดู แม่งเหมือนจะเอามารวมเป็นเรื่องอีกเรื่องได้เลยว่ะถถถถ

เพิ่งเคยเห็นแบบปิดมู้จริงๆไม่ต้องวิ่งให้ถึง 1000 ฮา

ฟิคมู้ที่แล้วโคตรหน่วงอ่า กูว่าความจริงคาบุก็รักเจ้าแม่ไปแล้วเหมือนกัน แต่เจ้าแม่ยึดติดกับความเป็นเฟรนด์โซนค่อนข้างมากเลยมองไม่เห็น

>>7 กูก็ว่างั้น เผลอ ๆ ชาวบ้านชาวช่องคงรู้กันหมดแล้วมั้ง ก็เล่นเอาใจทุกอย่าง เป็นทุกอย่าง แถมแต่ละอย่างก็จัดใหญ่ด้วย แต่ก็นะ นิสัยเจ้าแม่ที่คิดเองเออเอง และก็ฟุ้งซ่านมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วนี่ แก้ไม่หายหรอก สงสัยท่านที่ในฟิค คงฟังน้องเล่าไปก็คงกลุ้มใจแทนคาบุไปล่ะมั้ง

ชีวิตกูอยู่ได้เพราะกาวจริงๆ อ๊ากกกก เหมือนโดนฮีลลิ่ง 55555

>>9 จริงกูแอบหลบจากการอ่านหนังสือมาเติมกาว ขอบคุณโม่งฟิคค

มีคนเอาตอนเดียวจบจากบอร์ดที่แล้วเข้าสารบัญยัง

>>11 น่าจะยัง ฟิคหลายๆอันก็ไม่เอาเข้าสารบัญกัน

W - Wild

ถ้าฉันเคยเปรียบเทียบว่าเอ็นโจเป็นอัศวินที่ช่วยเจ้าหญิงไว้จากมังกร แต่พอไปแต่งงานไปอยู่กินกันแล้ว เจ้าหญิงดันโดนรังแกมากกว่าตอนที่อยู่กับมังกรเสียอีก คาบุรากิก็คงจะเป็นราพันเซลที่อยู่บนหอสูง เพราะว่ากะหล่ำปลีที่สวนของคิโชวอินหอมหวานเกินกว่าจะปล่อยให้หลุดมือไปได้ ดังนั้นเขาจึงต้องรับผลจากสิ่งที่ครอบครัวคาดหวังไว้

หากเป็นผู้ชายคนอื่น ราพันเซลก็คงจะหย่อนเส้นผมสีทองสวย ให้เจ้าชายปีนขึ้นมาพลอดรักและพาหนีไป แต่คาบุรากิกลับซื่อตรงจนถ้าคนอื่นรู้ ก็คงจะโดนหัวเราะเยาะ ทั้ง ๆ ที่บนหอคอยมีบันไดให้เดินลงไปแท้ ๆ ก็ยังคงดื้อด้านอยู่บนหอคอยนั้น เพียงเพราะว่าครอบครัวของเขาได้กินหัวกะหล่ำและรับปากกับแม่มดไปแล้ว

ตอนที่ฉันออกจากโรงพยาบาล คาบุรากิมารับกลับบ้านด้วยตนเอง ฉันเอ่ยปากขอหย่ากับเขาในห้องครัวขณะที่พวกเรากำลังกินขนมกันอยู่

“เราหย่ากันเถอะค่ะ ท่านคาบุรากิ”

ขนมโครนัทจากโดมินิท แอนแซล ทั้งหอมหวานและกรุบกรอบ หากแต่ไม่รู้ว่าเพราะฉันเพิ่งหายป่วยหรือในใจขมไปหมดกันแน่ ดังนั้นเลยไม่รับรู้รสชาติมันแม้แต่น้อย

คาบุรากิชะงัก เขามองหน้าฉันอย่างงุนงง ก่อนจะพูดด้วยสีหน้ายิ้ม ๆ “เธอไม่ชอบหนังสือปริศนาภาพนั่นน่ะสิ ไว้วันหลังฉันจะเอาดอกไม้ไปเยี่ยมก็แล้วกัน” เขาพูดเมื่อตอนที่เข้ามาเยี่ยมแล้วเห็นดอกไม้ในห้องที่มาจากท่านอิมาริ

ฉันอยากจะยิ้ม แต่ก็ยิ้มไม่ออก “ฉันทราบดีค่ะว่าท่านคาบุรากิยังรักเธอ ถ้าเราอยู่ด้วยกันแบบนี้ต่อไป ไม่ว่าความรักครั้งนี้ หรือความรักครั้งไหน ๆ ของท่านคาบุรากิก็จะไม่มีวันสมหวังอีก”

“เธอไม่ต้องกังวลเรื่องนั้นแทนฉันหรอก คิโชวอิน” คาบุรากิบอก เขาวางส้อมขนมหวานลง “ที่ผ่านมาเธอทำหน้าที่ภรรยาของฉันได้ดีกว่าที่คิดไว้ซะอีก ตำแหน่งมาดามของบ้านคาบุรากิสมควรเป็นของเธอ”

ฉันพยายามจะรักษาสีหน้าให้เป็นปกติที่สุด “ท่านคาบุรากิคะ ฉันดำรงตำแหน่งมาดามบ้านคาบุรากิก็จริง แต่ตำแหน่งคนรักของคาบุรากิ มายาซะ ล่ะคะ” ฉันมองเขา มองสีหน้าที่เหม่อลอยของคาบุรากิ “ท่านคาบุรากิมองตาของฉันแล้วบอกสิคะ ว่าคุณไม่ได้ชอบอายูคาวะ ชิสึกะ ไม่ได้คิดอะไรกับเธอเลยแม้แต่น้อย”

คาบุรากิสบตากับฉัน หากแต่เขาไม่ได้เอ่ยปากอะไรออกมา

ฉันเป็นแพลนไดเอ็ทที่ดีต่อสุขภาพซึ่งพ่อแม่ของคาบุรากิบังคับให้เขาทำตาม คาบุรากิเองก็เคร่งครัดไม่เคยออกนอกลู่นอกทาง หากแต่ในใจของเขากลับต้องทุกข์ทรมานตลอดเวลาด้วยความโหยหาสิ่งที่ฉันไม่สามารถเติมเต็มให้เขาได้

ในเมื่อฉันไม่ใช่โดลเช่ของเขา ฉันก็จะปล่อยให้เขาไปหาโดลเช่ที่เขาปรารถนา

.....

ถ้าฉันเปรียบเอ็นโจเป็นซามอยด์ขนฟูน่ารักจนใคร ๆ ก็อยากจะเข้ามาจับ แต่จริง ๆ ขี้เบื่อจนชอบก่อเรื่องลับหลังคนอื่น คาบุรากิก็คงเป็นเหมือนไซบีเรียน ฮัสกี้ ที่ภายนอกดุดันจนใครต่อใครก็ต่างเลื่อมใสอยู่ห่าง ๆ แต่ความจริงมีความเป็นเด็กและความป่าเถื่อนอยู่ในตัวค่อนข้างมาก

คาบุรากิชอบบังคับ ชอบเป็นจุดสนใจ ถึงเวลาเงียบจะน่ากลัวแต่ถ้าให้พูดแล้วบ่นหงุงหงิงราวกับไซบีเรียนที่หอนได้ทุกเวลา บทจะบ้า ก็แรงบ้าเยอะจนใครก็เอาไม่อยู่ แต่ถึงอย่างนั้นเวลาอยู่กับเขาก็ไม่เคยรู้สึกเบื่อเลยแม้แต่น้อย

คาบุรากิยืนยันว่าเขาจะไปอธิบายให้กับพ่อแม่ของเขาและพ่อแม่ของฉันด้วยตัวเอง ฉันบอกเขาว่าฉันจะเป็นคนบอกเพราะว่าฉันเป็นคนขอหย่า ทำไปทำมาก็ตัดสินใจว่า เรียกทุกคนมาบอกพร้อม ๆ กันนั่นแหล่ะน่าจะปัญหาน้อยที่สุด ใครจะคิดอะไรยังไง ถามอะไร จะได้พูดออกมาทีเดียวเลย

ทั้ง ๆ ที่เป็นงานเลี้ยงมื้ออาหารเย็นสำหรับการประกาศหย่าระหว่างฉันกับคาบุรากิแท้ ๆ แต่พวกเราก็ยังไม่สามารถทิ้งนิสัยนักจัดงานเลี้ยงไปได้ ฉันคุยกับคาบุรากิว่าธีมของงานน่าจะผ่อนคลาย เพื่อไม่ให้ทุกคนเห็นว่านี่เป็นเรื่องใหญ่ แต่ไม่ควรจะจัดงานที่บ้านของใครซักฝั่ง เพราะจะทำให้คนที่อยู่ในบ้านระลึกถึงเหตุการณ์นี้และรู้สึกไม่ดีกับห้อง ๆ นั้นได้ คาบุรากิกลับบอกว่าควรจะจัดงานให้เป็นทางการหน่อย เพื่อที่คนในบ้านจะได้ไม่คิดว่าพวกเราทะเลาะกันแล้วประกาศหย่าแบบไม่จริงจัง

สุดท้ายแล้วพวกเราจัดงานที่บ้านของตัวเอง เพราะคุยกันว่าอาจจะมีใครซักคนระเบิดก่อเรื่องใหญ่โตออกมา ฉันแอบเดาว่าคนที่น่าจะเป็นไปได้มากที่สุดก็คือทานูกิ ดังนั้นถ้าจัดในที่สาธารณะ อาจจะมีข่าวซุบซิบออกไปทำให้เกิดปัญหาเรื่องความเชื่อมั่นในโปรเจคการร่วมทุนได้

“คิโชวอิน เธอแพลนงานเลี้ยงไปถึงไหนน่ะ?” คาบุรากิถาม ฉันเปิดไฟล์แพลนจัดงานให้กับเขา ฉันแพลนงานเลี้ยงของเครือคาบุรากิคร่าว ๆ ไว้แค่ถึงครึ่งปีหน้า แต่มีแพลนละเอียดแค่ถึงเดือนมกราคม คาบุรากิขอให้ฉันเขียนแพลนละเอียดทั้งหมดในไตรมาสแรกให้ก่อนที่พวกเราจะหย่ากัน

“เผื่อท่านแม่ของฉันตกใจจนแพลนงานแทนเธอไม่ได้ จะได้ให้คนอื่นช่วยจัดการแทน” คาบุรากิบอก ฉันหน้าเศร้าลง แม้ว่าบ้านของคาบุรากิจะคลุมถุงชนพวกเรา แต่มาดามก็ดีกับฉันมาก เครื่องเพชรของมีค่า ทั้งของเก่าเก็บและคอลเล็คชั่นใหม่ของฉัน มากกว่าครึ่งล้วนมาจากมาดามทั้งนั้น เธอมักจะบอกฉันเสมอว่าถ้าโดนคาบุรากิรังแกก็ให้มาฟ้องเธอได้ เธอจะจัดการเขาเอง

พวกเราตกลงว่าจะประกาศหย่ากันในอีกสองเดือนข้างหน้าเพราะฉันยังมีอีกหลายงานที่สะสางไม่เสร็จ และยังมีงานเลี้ยงสำคัญ ๆ อีกหลายงานที่จะต้องเป็นเจ้าภาพ เนื่องจากแพลนของพวกเราถูกลงตารางงานไว้อย่างแน่นในช่วงก่อนวันหยุดยาวปลายปี วันที่พอจะใช้เป็นวันประกาศหย่าให้ทางบ้านได้รับรู้จึงเหลืออยู่แค่วันเดียว

วันฉลองครบรอบแต่งงานสามปีของพวกเรา

.....

คาบุรากิเป็นเหมือนสิงโตในทุ่งหญ้าที่แสนอิสระ เขาอาจจะพักพิงใต้ต้นไม้ในยามที่เหน็ดเหนื่อย แต่ฉันไม่อาจทวงบุญคุณนั้นกับเขาและยึดเขาไว้กับตัวเอง

ฉันจะปล่อยให้เขาไปเจอกับสายลม สายลมที่พัดพาในขณะที่เขาห้อตะบึงไปตามใจปรารถนา ส่วนฉันคงทำได้แค่เฝ้าดูเขา

ถึงฉันจะไม่ใช่สายลม ไม่ใช่ขนมหวาน ไม่สามารถเป็นคนที่คาบุรากิรักได้ แต่อย่างน้อยก็ขอให้ฉันเป็นคนที่ปลดเขาออกจากตรวน มองเขามีความสุขในที่ ๆ เขาอยากจะไป เป็นสิ่งที่เขาอยากจะเป็น กับคนที่เขาอยากจะอยู่ด้วย

ในขณะที่ฉันรู้สึกขมขื่นที่เห็นเอ็นโจแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น ฉันกลับมีความสุขที่เห็นคาบุรากิไปกับคนที่เขารัก นี่เป็นความรักในอีกรูปแบบหนึ่งซึ่งงดงามและน่าจดจำ

ความรักของฉัน ได้เพียงเท่านั้นก็น่ายินดีแล้ว

จบ

เศร้า

XOXO...

>>16 มันเป็นศัพท์ได้เปล่าวะ5555

>>16 XOXO นี่ในภาษาจีนหมายถึงเรื่อง H นะ

>>18 จริงมั้ยเนี่ย5555 นี่ตั้งใจจะเอาเพราะเป็นตัวย่อของkissอะไรพวกนั้นอ่ะ ลงท้ายจดหมายๆ5555

ถ้า x ยังไมาได้ขอ X Ray

หน่วงโว้ยยยย

>>20 ok, x = x-ray

x-xanadu สถานที่สวยงาม
(กูเพิ่งเจอในดิคตะกี้)

โฮวววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว

XOXO นี่คือกอดจูบหรือ H ล่ะ????

แงแง

>>23 ปล.โดน X-ray ตัดหน้าละ รอ Y ละกันนะ ส่วน Z กูขอเอง

>>24 ฝรั่ง = กอดจูบ
จีน = xxx

>>13-14 มันหน่วง มันจุกกก ฮืออ ท่านเรย์กะะะ คาบุ กูพูดไม่ออกเลย หรือเจ้าแม่ชะตากับต้องกับคานซังจริงๆ ไม่นะะ

มีพูดถึงโดลเซ่ด้วย ใช่ชื่อเรื่องต้นฉบับหรือเปล่า

เศร้าาาา อร๊ากกกก คาบุ๊!!!!!
อย่าปล่อยไปง่ายๆ แบบนี้เซ่!!!

>>13-14 ลืมเม้นท์ตอนนี้ T-T คาบุรากิ ปฏิเสธสิเฟ้ยยยยย ไม่เอานะ นายชอบยัยฟาร์มม้าอะไรนั่นจริงหรอ

>>13-14 ทำไมบากะรากิไม่ยื้อเจ้าเเม่ไว้้ ;--;)

โฮหาคนมาดามใจเจ้าแม่ที😳

บากะรากิ! รั้งท่านเรย์กะเอาไว้เลยนะ!!!! แงงง ฟน่วงมาก กูรับไม่ดั้ย เจ้าแม่จะต้องไม่สถิตอยู่บนคาน โม่งคนแต่งแต่งดีมากจนกูแบบ วหากสกสกใ แง อันที่จริงคาบุรากิถ้ารักเจ้าแม่จริงทำไมไม่พูดอะไรออกมาเลย กูคาดหวังตอนจบดีๆแบบจริงๆคาบุคิดเหมือนกับเจ้าแม่ในมุมกลับกันได้ไหม แล้วแบบประกาศหย่าเพื่อจะจีบใหม่//ฝันอยู่หรอกู— ไม่มีทางที่เพื่อบริษัทไม่น่าทำงี้ อีกทางเลือกคือไม่หย่าไปเลย
วันครบรอบสามปีอะ กรี๊สสสส จริงหรอ;_;

>>32 ฟู้ดซังไง ที่จะเยียวยาได้ทุกสิ่ง

วนอ่านอีกรอบก็ยังหน่วง เป็นไปได้ไหมว่าจะเข้าใจผิดทั้งคู่ เจ้าแม่คิดว่าคาบุชอบคนอื่น คาบุก็คิดว่าเจ้าแม่ยังชอบจอมมารงี้ เลยต่างฝ่ายต่างถอยย /สูดกาวแรงมาก กูอยากให้ถึงตัวzไวๆเลย อยากรู้ตอนจบบ

กูเชียร์ให้เจ้าแม่มั่นๆมาช่วยด้านธุรกิจตระกูลตัวเองไปเลยว่ะ ถ้ายื้อไว้มันก็เจ็บทั้งสองฝั่ง คาบุมันก็หน้าที่ค้ำคอส่วนเจ้าแม่ ยิ่งอยู่ไปจะยิ่งผูกพันทำให้ตัดยากไปเปล่าๆ ตัดตอนนี้อย่างน้อยก็ตั้งตัวได้ทั้งสองฝ่าย
ปล.แอบตลกที่คาบุคิดว่าหย่าเพราะเอาหนังสือปริศนาภาพมาให้ถถถถถ ก็รู้ปะวะว่ามันแปลก55555

คาบุ ทำไมไม่ปฏิเสธไปตรงๆล่ะว่าไม่ได้ชอบคุณอายุคาวะ

อะไรก็ได้ เจ้าแม่ของกูแกร่งอยู่แล้ว ถ้าคาบุรากิมันไม่ได้รู้สึกอะไร ก็คงต้องปล่อยไปอะ กูรับได้หมดเว้ย ขนาดนี้ละ

ชีวิตจริงนี่ การจะหย่ากันมันต้องเตรียมการมากขนาดนั้นเลยเร้อ

>>39 ชีวิตจริงน่าจะง่ายกว่านี้หน่อย บังเอิญอันนี้คนนึงก็เพอเฟคชั่นนิส อีกคนก็ห่วงหน้าตัวเองยิ่งชีพ ระเบิดออกมาเป็นคนบ้าสองคนที่จัดงานเลี้ยงเพื่อการหย่า

ว้อยยยยย
เออ ไม่หลุดคาร์ต้นฉบับดีนะ 😂

'คนบ้าสองคนที่จัดงานเลี้ยงเพื่อการหย่า' เออ บ้าจริงๆ ด้วย ขอชมโม่งฟิคนี้ที่แต่งให้ทั้งฟิน ทั้งหน่วง ทั้งเดาตอนต่อไปไม่ได้ และยังคงคาร์ต้นฉบับได้อีก

จู่ๆก็คิดถึงฟิคคู่หูทะลุมิติ พยาย๊ามพยายามคิดยังไงก็คิดให้มันแฮปปี้เอนไม่ได้สักที

>>42 มาต่อเร็วๆเข้า กุชอบฟิกทะลุมิติมาก

>>43 จบแล้วไม่ใช่เหรอ ที่บ้านพักคนชราไง

กูควรจะลงฟิคดีมั้ย กลัวขัดมู้ดพวกมึงจัง 555555555555555

>>45 มาเลยค่าาา

>>45 มาโลด กุรับได้หมด

>>45 กระเพาะคาว-หวานแยกกันฉันท์ใด โม่งซุยรันก็แยกมู้ดได้ฉันท์นั้น
กูต้องการ ลงเลยค่ะ

>>45 เชียร์ลงเลยอีกเสียง มีกาวหลายกระป๋อง แยกได้หมดอ่ะ 555555

ทำไมพอนึกถึง Y ในหัวกูมีแต่คำว่า Yaoi วะ อห

>>50 เราพันธุ์เดียวกัน 5555

>>50 มึงจะหักอารมณ์มา yaoi ก่อนจบฟิคนอร์มอลไม่ได้นะ55555

>>50 งั้นกู yuri ช่วย คอนทราสดี 555555555

>>52 มึงไม่อยากรู้คู่ท่านพี่กับอิมาริหรอ Yaoi ก็ดีนะมึง เดี่ยวก่อนจบไม่เคลียร์ 5555

>>54 สรุป คาบุได้กะเอ็นโจ เรย์กะไปต่อที่ฟิคบ้นพักคนชรา

>>54 เดะจบคู่คาบุเจ้าแม่ก่อน ละมีท่านอิมาริท่านพี่เป็นตอนพิเศษมะ 555

>>55 กูสนับสนุนรูทนี้ //ชูมือสูงๆ

Yaoiนี่ สรุปหย่าเสร็จคาบุก็ไปคู่กับจอมมาร ท่านพี่กะท่านอิมาริ ส่วนเจ้าแม่ขึ้นคานอย่างสงบ

>>55 กูก็อุส่าเลี่ยง รูทเจ้าแม่บ้านพักคนชรา ขนาดกูพึ่งกลับมาเข้าโม่ง กูยังจำติดตาอะ

>>59 รูทนั้นน่ารักดีออกมึง

>>60 เกรงใจแท็ก love ของเจ้าแม่ด้วย 5555

X - X-ray

“ได้ยินว่าวันครบรอบแต่งงานปีที่สามของคุณคิโช— มาดามกับมาซายะจะมีเซอร์ไพรส์”

ฉันเหลือบตาขึ้นมาจากแก้วไวน์ มองเอ็นโจที่นั่งลงบนเก้าอี้ข้าง ๆ ถ้ารู้ว่าจะมีตัวก่อกวน ฉันคงไม่เลือกนั่งบาร์ด้านหน้า แต่ไปนั่งตรงที่นั่งมุมลับตาคน

“สายัณห์สวัสดิ์ค่ะท่านเอ็นโจ” ฉันทักทายเอ็นโจอย่างเป็นทางการ ก่อนจะเหลือบตามองข้างตัวเขา “แล้วมาดามเอ็นโจล่ะคะ?”

เอ็นโจยิ้มบาง สายตาคู่นั้นเหมือนรังสีเอ็กซ์เรย์ที่พยายามจ้องมองให้ทะลุถึงจิตใจของฉัน “มาดามคาบุรากิยังขี้ระแวงเหมือนเดิมไม่มีผิด” ก่อนจะสั่งเปิดไดมอนด์จูบิลี ฉันเลิกคิ้วสูง แม้ว่าจะอยู่ท่ามกลางเหล่าเศรษฐีเสียจนเคยชินกับความฟุ่มเฟือยที่ใช้เงินราวกับเททิ้งแม่น้ำ แต่สำหรับเอ็นโจ ฉันไม่เคยเห็นเขาทำตัวฟุ่มเฟือยเกินเหตุ โดยเฉพาะกับแอลกฮอลล์

ไดมอนด์จูบิลีคือวิสกี้ที่ผลิตขึ้นมาเพียงแค่ 60 ขวด เพื่อมอบเป็นของที่ระลึกให้กับควีนอลิซาเบธในวันฉลองครองราชย์ 60 ปี มันเป็นวิสกี้ที่บ่มนานถึง 60 ปี ถือว่าเป็นของลิมิตเตทที่ราคาสูงลิ่ว ท่านพ่อของคาบุรากิประมูลมันมาตั้งโชว์ไว้ที่บาร์ในโรงแรมสาขาแรกของเครือคาบุรากิ ฉันเองตอนมานั่งดื่มที่บาร์ก็ชอบมองขวดแก้วที่ขึ้นทรงเป็นรูปเพชร บรรจุวิสกี้สีอำพันงดงามนั่น แต่ไม่คิดว่าวันหนึ่งจะมีคนสั่งเปิดมันจริง ๆ

วิสกี้ถูกเสิร์ฟในแก้วเจียรไน เมื่อกระทบกับแสงไฟคล้ายกับอัญมณีที่งดงามจนฉันละสายตาไม่ได้ เอ็นโจเห็นฉันมองไม่วางตาก็เรียกให้บาร์เทนเดอร์รินเพียวให้ฉันอีกแก้ว

หากเป็นตัวฉันในสมัยก่อนก็คงจะปฏิเสธ แต่ว่าฉันในตอนนี้กลับคิดว่าไหน ๆ ก็ต้องนั่งรอคาบุรากิอยู่แล้ว อีกอย่างของที่มีจำกัดแบบนี้ ถึงมีเงินก็ไม่ใช่ว่าจะมีโอกาสหาดื่มได้อีก เพราะอย่างนั้นจึงรับไว้และขอบคุณเขา

“วันนี้มาดามดูสง่างามเป็นพิเศษเลยนะครับ ถ้าคุณไปยืนหน้าร้านทิฟฟานี่ ผมก็คงนึกว่าตัวเองตาฝาดเห็นฮอลลี่แล้ว” เอ็นโจชมฉันอย่างคล่องปาก

วันนี้ฉันแต่งตัวโดยมีต้นแบบมาจากฮอลลี่ในเรื่องเบรคฟาสต์แอททิฟฟานี่จริง ๆ ทว่าชุดของฉันถูกสั่งตัดเป็นพิเศษเพราะชุดสไตล์นั้นไม่มีขายในช้อปอีกแล้ว นอกจากนั้น ถุงมือ เครื่องประดับ และทรงผมก็ยังเหมือนเคาะออกมาจากหนัง แม้ว่าจะใส่แล้วสง่างามสมใจ แต่ปัญหากลับมีมากมายสารพัด เริ่มจากเพราะว่าฉันไม่ได้มีหุ่นผอมบางและสูงเปรียวเหมือนออเดรย์ เฮปเบิร์น ดังนั้นชุดจึงต้องตัดให้เข้ารูปที่สุด เพื่อให้ฉันดูมีทรวดทรงมากที่สุด

หลังจากชุดมาถึงที่บ้าน ฉันก็พบกับปัญหาที่สองซึ่งเป็นปัญหาใหญ่ นั่นคือ ฉันไม่สามารถยัดตัวเองเข้าไปในชุด หรือถอดชุดเองได้โดยไม่มีผู้ช่วย แย่ยิ่งไปกว่านั้นคือ แค่จะเข้าห้องน้ำก็ยังทำไม่ได้ เพราะว่าชุดของฉันถูกตัดมาให้เข้ารูปตั้งแต่บอดี้ถึงเข่า และหมายถึงกระโปรงช่วงเข่าของฉันถูกบีบแคบซะจนถ้าไม่ปลดซิปข้างหลังชุด ก็จะไม่สามารถถกขึ้นได้เลย

แม้คาบุรากิจะบอกให้ฉันเปลี่ยนเป็นเดรสตัวอื่น แต่ฉันก็ยืนยันว่าวันนี้ฉันจะปรากฏตัวในรูปลักษณ์แบบสาวสังคมนิวยอร์กในยุควินเทจ เพราะอุตส่าห์ไดเอ็ทตามโปรแกรมที่คาบุรากิจัดให้ทุกกระเบียดนิ้วอยู่เกือบครึ่งเดือน กว่าจะกำจัดหน้าท้องย้วย ๆ จนยัดตัวเองลงในชุดได้ ดังนั้นฉันจะไม่มีวันล้มเลิกความตั้งใจอย่างเด็ดขาด ซึ่งผลลัพธ์ก็คุ้มค่ากับความทรมาน เพราะทันทีที่ก้าวลงจากรถ ฉันก็ได้รับคำชมอย่างล้นหลาม แม้ว่าจะต้องแลกกับการที่ไม่กินไม่ดื่มอะไรในงานเลี้ยงเลยก็ตาม

หลังจากงานเลี้ยงเลิก ฉันก็คอแห้งจนเสียงเริ่มแหบ ทว่ายังต้องอยู่รอคาบุรากิซึ่งไปคุยธุรกิจกับคู่ค้ารายใหม่ เพราะว่าพวกบรรดาคู่ค้าไม่ได้พาภรรยามาด้วย ฉันเลยขอตัวออกมานั่งที่บาร์แทน และสั่งไวน์มาดื่มรอ กะว่าเมื่อคาบุรากิคุยธุระเสร็จ ฉันก็คงดื่มไวน์หมดไปซักสองแก้ว แล้วก็จะได้กลับไปเข้าห้องน้ำที่บ้านพอดี

ไม่รู้เป็นเพราะว่าฉันท้องว่างจนแค่ดื่มไวน์ลงไปแก้วเดียวก็เมา หรือว่าหงุดหงิดโมโหหิวกันแน่ ดังนั้นแทนที่ฉันจะยิ้มรับคำชมนั่นเหมือนมาดามน้อยที่มีมารยาท ฉันกลับยิ้มแล้วจิกกัดเขาตอบ “ถ้าฉันเจอท่านเอ็นโจที่ฟิฟต์อเวนิว ก็คงจะคิดว่าคุณหล่อเหลาเหมือนพอลเช่นกันค่ะ”

เรื่องที่เราพูดถึงกันเป็นเรื่องเกี่ยวกับเบรคฟาสต์แอททิฟฟานี่ แม้ว่าฉันจะหลงรักสไตล์แฟชั่นของฮอลลี่อย่างที่สุด แต่กลับไม่อยากถูกเปรียบเทียบกับเธอ เพราะฮอลลี่เป็นสาวบ้านนอก แต่เข้ากรุงมายกระดับตัวเองด้วยการแต่งงานกับผู้ชายรวย ๆ แม้ว่าฉันจะมาจากบ้านคิโชวอินที่ร่ำรวยพอกัน แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเหตุผลในการแต่งงานของฉันกับคาบุรากิมีเหตุผลอยู่แค่ 2 ประการ นั่นคือ เงินและหน้าตาทางสังคม

>>61 เรื่องนี้มันเป็นแท็ก love แค่ในนามต่างหาก !

ทว่าคำตอบโต้ของฉันก็ไม่ได้เบาไปกว่ากันเลย สามปีที่ฉันกลายเป็นมาดามน้อยคือช่วงเวลาที่ฉันได้ลับคมเล็บนับครั้งไม่ถ้วนในวงสังคม ฉันเรียนรู้ว่าการทำตัวเรียบร้อยสงบเสงี่ยมนั้นบางทีก็อาจจะทำให้เกิดเรื่องขึ้นมาในภายหลังได้

พอลคือตัวละครนักเขียนไส้แห้งที่นอนกับผู้อุปถัมป์ซึ่งเป็นเศรษฐีนีอายุมากกว่า เป็นนัยว่าเอ็นโจเองก็แต่งงานเพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจเช่นกัน

ทว่าเอ็นโจไม่เพียงไม่โกรธฉัน เขายังยิ้มน้อย ๆ ดวงตาเป็นประกายราวกับพวกเราย้อนกลับไปสมัยมัธยม ช่วงเวลาที่เขาสามารถแกล้งฉันโดยที่ฉันตอบโต้อะไรไม่ได้เลยแม้แต่น้อย “ถ้าผมเป็นพอล คุณจะล้มเลิกการไปบราซิล ใส่แหวนหมั้นแล้ววิ่งฝ่าฝนมาหาผมรึเปล่าครับ มาดาม”

ฉันชะงัก นึกเสียใจที่ส่งคาบุรากิกับเอ็นโจไปหาท่านอิมาริ คนหนึ่งก็ไม่ได้อะไรแม้แต่เสี้ยวเดียวกลับมา อีกคนแทบจะเจริญรอยตามท่านอิมาริติด ๆ “พอลที่ยังมีคนอุปถัมป์ไม่มีสิทธิ์โยนแหวนหมั้นใส่ตักใครหรอกค่ะ” ฉันตัดคำ ก่อนจะยกแก้ววิสกี้ขึ้นแกว่งดูของเหลวสีอำพันที่ไหลวน กลิ่นของมันหอมหวานกว่าวิสกี้ทั่วไป หากทว่าสำหรับฉันแล้ว รสของวิสกี้ก็คือวิสกี้ แม้ว่าจะราคาแพงเท่าใด ก็ยังบาดคออยู่ดี

ฉันปฏิเสธวิสกี้แก้วต่อไปแล้วดื่มไวน์ต่อ พวกเราดื่มท่ามกลางความเงียบ ฉันที่เกลียดความรู้สึกแบบนี้จึงยกไวน์ขึ้นจิบครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อให้ไม่รู้สึกอึดอัด รู้ตัวอีกทีก็ตอนบาร์เทนเดอร์มาถามฉันว่าไวน์ที่ฉันเปิดหมดขวดแล้ว จะเปิดขวดใหม่ไหม ฉันปฏิเสธไปเนื่องจากตอนนี้ภาพข้างหน้าเบลอจนต้องเพ่ง และฉันก็รู้สึกอยากเข้าห้องน้ำ

มือของฉันยันลงบนบ่าของเอ็นโจ ก่อนจะปีนลงจากเก้าอี้สตูลตัวสูง ทว่ารองเท้าส้นสูงห้านิ้วทำเอาฉันเกือบหน้าคว่ำถ้าไม่ได้เอ็นโจช่วยประคอง ฉันกระพริบตาถี่ ๆ ก่อนจะเอนตัวพิงบาร์แล้วยกมือถือขึ้นโทรหาคาบุรากิ

คาบุรากิรับสายแล้วบอกฉันว่าเขาใกล้จะเสร็จธุระแล้ว แต่ฉันบอกเขาไปว่าฉันจะไปเข้าห้องน้ำ และให้เวลาเขาแค่สิบนาทีเท่านั้น

“ความจริงแล้วคุณไม่ต้องเรียกมาซายะมาก็ได้นะครับ มาดาม ให้ผมประคองพาคุณไปก็ได้” เอ็นโจบอก

ฉันส่งเสียงฮืมม์ ก่อนจะก้มลงกระซิบข้างหูเขาว่าถ้าฉันจะเข้าห้องน้ำ ต้องลอกคราบฉันออกทั้งตัวก่อนฉันถึงจะทำธุระได้ ดังนั้นนอกจากจะประคองพาไปส่งถึงในห้องน้ำแล้ว ผู้ช่วยของฉันจึงต้องทำหน้าที่ถอดชุดให้ด้วย

เอ็นโจอึ้งไป ฉันไม่ทันได้หัวเราะหน้าตาตกตะลึงของเขา คาบุรากิก็วิ่งเหยาะ ๆ เข้ามาในบาร์ เพราะว่าฉันอยู่ในสภาวะกระเพาะปัสสาวะล้นปรี่ แต่ดันไม่สามารถทรงตัวได้ เขาเลยต้องอุ้มฉันแล้วเดินเร็ว ๆ ออกไปจากบาร์

Y - yearn ความปรารถนา

ทว่าแทนที่จะตรงไปยังห้องน้ำหญิง คาบุรากิบอกฉันว่าเขาสั่งให้พนักงานเปิดห้องเอาไว้ เพราะถ้าเป็นไปได้เขาก็ไม่ค่อยอยากจะเข้าไปหมุนตัวเล่นกับฉันในห้องน้ำโรงแรมแคบ ๆ เท่าไหร่ คาบุรากิบ่นว่าเพราะฉันดึงดันที่จะใส่ชุดบ้านี่ก็เลยต้องลำบากขนาดนี้ ส่วนฉันบอกว่าเป็นความผิดของเขา เพราะเขาปิดดีลไม่ได้ซักที ฉันถึงต้องรอเงกดื่มไวน์ไปทั้งขวด

พอเข้าห้อง คาบุรากิก็วางฉันให้นั่งตรงขอบเตียง ก่อนจะก้มลงถอดรองเท้าส้นสูงให้ แล้วบอกให้ฉันเอี้ยวหลังมา เพื่อที่เขาจะได้รูดซิปให้ฉัน ฉันที่อยู่ในสภาวะมึนงงเต็มที่ถอดชุดอย่างเงอะ ๆ งะ ๆ ก่อนจะขว้างชุดทิ้งข้างเตียง เพราะว่าท่อนบนยังมีคอร์เซ็ต ส่วนท่อนล่างนอกจากกางเกงชั้นในแล้วก็ยังมีถุงน่องเนื้อหนา ก็เลยไม่รู้สึกโป๊มากนัก

คาบุรากิที่เอาแต่มองเพดานตอนประคองฉันไปเข้าห้องน้ำเกือบจะทำพวกเราลื่นล้มหัวฟาด พอฉันทำธุระเสร็จ เขาก็พามานั่งบนเตียง มองชุดของฉันอย่างลำบากใจ

“เธอจะใส่ชุดนี้กลับบ้านจริง ๆ เหรอ?” คาบุรากิยกชุดขึ้นดูแล้วพลิกไปมา “นี่น่าจะไซส์เล็กกว่าขนาดที่เธอใส่ปกติซักสองไซส์ได้นะ คิโชวอิน”

ฉันยกเท้าขึ้นถีบเขา บอกว่าถ้าพวกเราไม่มีแพลนจะค้างคืนที่นี่ ก็ให้เขาหุบปากแล้วแต่งตัวให้ฉันซะ คาบุรากิหันมาจะต่อว่าฉัน แต่เขาชะงักแล้วมองขึ้นบนเพดานเหมือนเดิม ก่อนจะจัดการแต่งตัวให้ฉันโดยที่ตายังจ้องเพดานอยู่อย่างนั้น

ด้วยความอัจฉริยะของคาบุรากิ ชุดที่ต้องใช้ฉันและคุณเมดอีกสองคนในการใส่ เขาสามารถใส่ให้ฉันแบบไม่ต้องใช้ตามองได้ด้วยตัวคนเดียว พอใส่ชุดเสร็จ ฉันก็วางเท้าลงบนตักของคาบุรากิที่นั่งคุกเข่าอยู่บนพื้น แล้วสั่งให้เขาใส่รองเท้าให้ฉัน คาบุรากิหยิบรองเท้าของฉันขึ้นมาแล้วก็บ่นฉันว่าชอบใส่แต่รองเท้าสูง ๆ ฉันทำเสียงฮืม ๆ แต่ไม่บอกเขาว่าที่ฉันจำเป็นต้องใส่รองเท้าสูง ๆ เพราะความผิดของเขานั่นแหล่ะ คาบุรากิเป็นผู้ชายตัวสูงสมกับเป็นพระเอกการ์ตูนโชโจ ส่วนฉันไม่สูงขึ้นตั้งแต่มัธยมแล้ว ถ้าฉันไม่ใส่ส้นสูง เวลาถ่ายรูปกับเขาก็จะตกเฟรม แต่ในอนาคตฉันไม่ต้องทนใส่รองเท้าส้นสูงแบบนี้อีกแล้ว คุณชิสึกะเองก็คงไม่มีปัญหา เพราะเธอเป็นผู้หญิงตัวสูง ถึงจะใส่รองเท้าส้นเตี้ย แต่ก็คงจะถ่ายรูปกับคาบุรากิได้อย่างสง่างาม

เพราะว่าได้พักเข้าห้องน้ำ ฉันที่สร่างขึ้นหน่อยก็สามารถเดินได้โดยมีคาบุรากิประคอง พอพวกเราขึ้นรถ ฉันก็ถามเขาว่าพรุ่งนี้ตารางงานของพวกเราทั้งคู่แคนเซิล เขาอยากจะไปฟาร์มอายูคาวะไหม

คาบุรากิมองฉันด้วยสายตาลังเล ก่อนจะตอบตกลง ฉันหัวเราะกับท่าทีอึก ๆ อัก ๆ ของเขา แต่ไหนแต่ไรคาบุรากิเป็นพวกพุ่งเข้าชนกับความรัก สมัยวาคาบะจังก็ไม่สนใจเลยด้วยซ้ำว่าคนอื่นจะคิดยังไงหรือเธอจะเดือดร้อนเพราะเขารึเปล่า แต่ตอนนี้กลับมีท่าทางลังเล ไม่รู้เพราะคิดได้ว่าถ้าเขาไปมาหาสู่กับอายูคาวะบ่อย ๆ จากนั้นก็หย่ากับฉัน แล้วก็มีข่าวว่าเขาออกเดทกับคุณชิสึกะ คุณชิสึกะจะถูกครหารึเปล่า หรือแค่เกรงใจฉันกันแน่ แต่ฉันก็รู้สึกว่าเขาโตขึ้นมาอีกหน่อยแล้ว

รถลีมูนซีนแล่นไปตามท้องถนน ตอนที่ฉันกำลังจะเคลิ้มหลับ คาบุรากิก็เอ่ยปากถามฉัน “เธอ...ไม่ได้ชอบชูสึเกะแล้วเหรอ?”

พอพูดถึงเอ็นโจ ฉันก็เงยหัวขึ้นมา “อา...” ฉันพยายามจะตอบ “ทำไมถึงคิดอย่างนั้นล่ะ?” เพราะว่าหาคำตอบที่ตรงกับความรู้สึกไม่ได้ ก็เลยถามเขากลับแทน

“เธอไม่ได้ทำหน้าเหมือนอยากจะร้องไห้ตอนอยู่กับเขาแล้ว” คาบุรากิบอก “ฉันรู้สึกได้ เพราะสมัยตอนยูริเอะ ฉันก็เป็นอย่างนั้นเหมือนกัน”

“ก็คงจะเป็นอย่างนั้นมั๊งคะ” ฉันตอบ “ถึงยังไงเขาก็มีคุณยุยโกะอยู่แล้ว”

คาบุรากินิ่งไป ก่อนจะบอกว่า “ถ้าเธอเอ่ยปาก ฉันคิดว่าชูสึเกะจะเลือกเธอ ไม่ว่าจะเป็นตอนนั้น หรือแม้แต่ตอนนี้ก็ตาม”

แม้ว่าฉันจะคิดว่าความคิดของคาบุรากิช่างไร้สาระ แต่ฉันก็ไม่ได้แก้ความเข้าใจผิดของเขา ฉันเอนหัวลงซบลงบนท่อนแขนแข็ง ๆ ของคาบุรากิ กอดแขนของเขาใช้แทนหมอน บอกกับตัวเองว่าขอทำตามใจอีกซักนิด เพราะอีกเพียงแค่อาทิตย์เดียว ฉันก็จะกลายเป็นคิโชวอิน เรย์กะ แล้ว และฉันคืนเขาให้กับคุณชิสึกะอย่างแน่นอน

จบ

>>65 ลงใหม่นะคะซิส

Y - Yearn ความปรารถนา

ขอโทษค่ะมึงงง ตอนแรกนึกว่าจบแล้ว

>>68 OK, Y=Yearn

ส่วน Z กูคิดเองละกัน

>>70 จัดไปค่ะโม่งฟิค

>>68 ไม่เป็นไร มึงมาได้จังหวะมาก กูไล่อ่านอันบน อห. Challenge แต่ละคน นำพาเจ้าแม่กูขึ้นคานทั้งนั้นเลย 555

>>62-66 โอยยย กูรักมึงจังเลยค่ะโม่งฟิค ละมุนละเกิน

>>72 คำแรกที่กูนึกได้คือ yeast ยีสต์ทำขนมปังอะ แต่กูนึกไม่ออกเลยว่าตัว z จะจบยังไง เลยเอา yearn ดีกว่า 555

>>74 สมกับเป็นเรื่องที่ tag food ถีบ tag love ขนาดโม่งรีเควสยังมีแต่ของแดก

y กูนึกได้แต่ youth อ่ะ 555555

จะจบแล้ว แงง โม่งฟิคสู้ๆ

>>45 มึงลงเลยค่ะซิส อย่าเกรงใจ กรูขอไปหมกตัวเขียน y,z ก่อน จบซีรีย์แล้วกูจะกลับไปเป็นผีเหมือนเดิมละ 55

กลับมาอีกครั้งกับซีรีย์สาววายซุยรัน
ความเดิมตอนที่แล้ว >>>/webnovel/5401/182-184
------------------------

หลังจากได้คำแนะนำจากคิโชวอินในเรื่อง “โมเมนต์ระหว่างชายหนุ่มทั้งสองที่มีร่วมกันทำให้สาวน้อยหัวใจเต้นตึกตัก” ฉันก็รีบตรงดิ่งไปที่ร้านหนังสือเพื่อศึกษาหาข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่จะไปคนเดียวมันก็เหงาอยู่ ก็เลยพาชูสุเกะกับคิโชวอินไปด้วย มีแนวร่วมเยอะๆมันก็อุ่นใจดี

น่าแปลกที่คิโชวอินเวลาถูกลากไปไหนมักบ่นนั่นบ่นนี่ แต่ตอนนี้กลับไม่บ่นอะไรซักแอะ แถมยังมีสีหน้าระรื่นอีกต่างหาก

คิโชวอินแจ้งความประสงค์กับพนักงานที่เข้ามาถามว่าหาหนังสืออะไรอยู่ กระซิบกระซาบเหมือนว่าเรากำลังจะทำผิดกฎหมาย พนักงานคนนั้นก็มีสีหน้าแปลกๆ แต่ก็เดินนำหน้ามาที่มุมในสุดของร้าน บอกให้เลือกได้ตามสบายก่อนจะขอตัวไปดูแลส่วนอื่นๆ แต่ก็ยังไม่วายที่จะเหลียวหลังกลับมามองพวกเราด้วยสายตาเคลือบแคลง

“เอ้า รีบๆหน่อยสิคะ ฉันต้องไปเรียนพิเศษต่อนะ” คิโชวอินไปยืนรอที่หน้าชั้นหนังสือแล้ว ชูสุเกะก้าวตามเข้าไป ส่วนฉันสูดลมหายใจเข้าลึกเป็นการเตรียมใจที่จะเข้าไปยังล็อกที่ดูเหมือนจะมีรังสีอะไรบางอย่างแผ่ออกมาแบบไม่สิ้นสุด

ถ้าฉันตาไม่ฝาด ดูเหมือนจะเห็นมือมากมายเต็มไปหมดคอยจับตัวพวกที่พลั้งเผลอหรือไม่ระวังให้เข้าไปข้างใน ที่นี่มันแม่น้ำซันสึใช่มั้ย ข้ามไปแล้วจะไม่สามารถกลับมาได้อีก

แต่มาถึงแล้ว ก็ลุยเข้าไปเลยละกัน

“สำหรับผู้เริ่มอ่าน ฉันแนะนำว่าให้อ่านพวกซอฟท์ๆ เรื่องเบาๆไม่หวือหวาก่อนดีกว่านะคะ” คิโชวอินชี้ไปยังชั้นหนังสือที่อยู่สูงกว่าตัวเองเล็กน้อย “จากหมวดพวกนี้เขาเรียกว่า Shonen-Ai ค่ะ จะเน้นความรักและความอ่อนโยนระหว่างผู้ชายกับผู้ชาย แล้วก็จะไม่มีเรื่องแบบนั้นเข้ามาข้องเกี่ยว อย่างเช่นเรื่องนี้….”

คิโชวอินเขย่งเท้าพยายามจะหยิบหนังสือที่อยู่สูงกว่าตัวเองขึ้นไป ชูสุเกะเลยเอื้อมไปหยิบให้

“เล่มนี้ใช่มั้ย”

“ใช่แล้วค่ะ” คิโชวอินพยักหน้าแล้วยื่นหนังสือให้ฉัน “ท่านคาบุรากิลองเริ่มจากเรื่องนี้ดูสิคะ เป็นแนวรักโรแมนติค...เนื้อเรื่องก็ประมาณว่านักเรียนชายม.ปลายแอบหลงรักเพื่อนสนิทของตัวเองที่เป็นผู้ชาย แต่ไม่กล้าบอกออกไปเพราะกลัวผิดหวัง เป็นแบบเล่มเดียวจบด้วยนะคะ”

“อะ โอ้ จัดมาเลยคิโชวอิน”

“ส่วนเรื่องนี้ก็...เพื่อนสมัยเด็กที่เป็นคู่แข่งกัน ต่างฝ่ายต่างแอบรักกันแต่ไม่กล้าบอกเลยใช้การแข่งขันบังหน้าค่ะ เป็นแนวตลกเฮฮาปนกุ๊กกิ๊กค่ะ อ๊ะ ท่านเอ็นโจวานหยิบเล่มที่สามจากทางซ้ายให้หน่อยสิคะ ฉันเอื้อมไม่ถึง”

“ได้สิ”

คิโชวอินแนะนำหนังสือเรื่องนั้นเรื่องนี้ไป ชูสุเกะก็หยิบออกมาให้ตามที่บอก ส่วนฉันก็พลิกดูเรื่องย่อจากปกหลังไปเรื่อยๆ นอกจากคำแนะนำของคิโชวอินแล้ว คิดว่าเรื่องไหนน่าสนใจก็วางลงในตะกร้า

แต่ว่าเรื่องที่คิโชวอินเลือกมา รู้สึกว่าฝ่ายอุเคะจะมีผมสีทองหรือผมสีน้ำตาลแลดูอ่อนโยน ส่วนฝ่ายเซเมะผมดำท่าทางเคร่งขรึมจริงจังทั้งนั้น นี่รสนิยมเธอเรอะ

“แล้วก็มีแนวดราม่าเคล้าน้ำตารักไม่สมหวังอยู่ด้วยนะคะ ไม่ทราบว่าท่านคาบุรากิเป็นพวกสุขนิยมรึเปล่า”

“ก็ไม่นะ ฉันอ่านได้ทุกแนว”

“สนใจจะลองอ่านดูรึเปล่าคะ”

พอฉันพยักหน้า คิโชวอินก็เอ่ยชื่อมาสองสามเรื่อง รับประกันว่าที่แนะนำมาน่ะเศร้ามากๆให้เตรียมหาทิชชู่ไว้ซับน้ำตาด้วย ขนาดนั้นเชียวเรอะ

“อืม ผมก็ชักสนใจขึ้นมาเหมือนกันนะ” ชูสุเกะเหลือบมองหนังสือในตะกร้าของฉัน แล้วก็หันไปยิ้มให้คิโชวอิน “คุณคิโชวอินก็ช่วยแนะนำให้ผมบ้างสิ”

“เอ...สำหรับท่านเอ็นโจ ฉันแนะนำเรื่องนี้ค่ะ” คิโชวอินหยิบหนังสือมาสามเล่ม ดูเหมือนจะเป็นหนังสือชุด “อาจจะหนาไปหน่อยแต่รับรองว่าสนุกมาก อ่านแล้วจะวางไม่ลงเลยล่ะค่ะ”

“งั้นเหรอ…” ชูสุเกะก็เชื่อตามนั้น หยิบใส่ตะกร้าของตัวเองไป

ฉันมองไปรอบๆ เผื่อจะเจออะไรที่เข้าท่าหรือน่าสนใจอีก เห็นชูสุเกะก้มหน้าอ่านตัวอย่างหนังสือเล่มที่คิโชวอินแนะนำให้ ท่าทางจะน่าสนุก ฉันก็เลยไปยืนข้างๆ ดูว่าชูสุเกะอ่านอะไรอยู่

พอลองกวาดตาคร่าวๆ มาแนวแอบหลงรักคนใกล้ตัวของตัวเองอีกแล้วแฮะ

ฉันกำลังจะเลิกสนใจแล้วไปหาอย่างอื่นก็ต้องสะดุ้งนิดๆตอนที่รู้ตัวว่ากำลังอยู่ในท่าแบบไหน

ชูสุเกะยืนอยู่ข้างๆฉัน เราอยู่ใกล้กันมากจนสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิร่างกายของอีกฝ่าย ทั้งๆที่เราก็ยืนข้างกันมานับครั้งไม่ถ้วนแต่ไม่เคยมีครั้งไหนใกล้เท่าครั้งนี้ เพราะฉันก้มหน้า เขยิบตัวไปอ่านหนังสือเล่มเดียวกับชูสุเกะรึไงกัน

ฉันได้แต่ตัวแข็งทื่อไม่กล้าขยับ เพราะถ้ามีคนขยุกขยิกแม้แต่นิด ปากชูสุเกะได้ชนแก้มฉันแหงๆ

บ้าเอ้ย!! ทำไมเราต้องตัวสูงเท่ากันด้วยฟะ มันจะสะดวก(?)เกินไปแล้วนะ

มองหาความช่วยเหลือจากคิโชวอินก็เห็นยัยนั่นไปยืนห่างๆตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ทำเป็นเลือกหนังสือจากชั้น แต่ฉันเห็นว่าหล่อนแอบอมยิ้มอยู่นะเฮ้ย!!

“เป็นอะไร มาซายะ”ชูสุเกะเงยหน้าขึ้นจากหนังสือ เลิกคิ้วแบบสงสัย

“ปะ เปล่า” ฉันรีบผละตัวออกมายืนห่างๆ “เราไปจ่ายเงินกันเถอะ”

เราสามคนเดินผ่านหน้าพนักงานที่กำลังปีนบันไดเพื่อจัดเรียงหนังสือขึ้นไปบนชั้น ใกล้ๆกันมีเด็กประถมสองคนกำลังวิ่งเล่นไล่จับกันในร้าน เฮ้ย!! มันอันตรายนะเจ้าเด็กพวกนี้ เดี๋ยวก็หกล้มกันหรอก

ไม่ทันขาดคำ เด็กที่เหมือนจะเป็นหัวโจกก็วิ่งชนบันไดที่พนักงานเอาหนังสือมาเรียงไว้เตรียมจัดขึ้นชั้นอยู่ หนังสือที่กองอยู่บนนั้นก็เกิดร่วงลงมา กำลังจะหล่นใส่หัวชูสุเกะ

“อันตราย!!” ฉันรีบพุ่งเข้าไปผลักให้พ้นทาง ชูสุเกะเลยรอดพ้นจากการโดนหนังสือหล่นใส่หัวไปฉิวเฉียด ส่วนฉันถูกหนังสือตกใส่สองสามเล่มตรงไหล่ โชคดีที่เล่มไม่หนามากมายเลยไม่เจ็บเท่าไหร่

คิโชวอินหันหลังกลับมามองอย่างตกใจ “ท่านเอ็นโจ!! ท่านคาบุรากิ!! …เป็นอะไรรึเปล่าคะ”

“ฉันไม่เป็นไร” ฉันส่ายหน้าแล้วก็มองสำรวจชูสุเกะ “ชูสุเกะเป็นอะไรมั้ย”

“ผมไม่เป็นไร” ชูสุเกะกระพริบตาปริบๆเหมือนยังไม่เข้าใจเหตุการณ์

พอรู้สึกโล่งอก ฉันก็เลยถอนหายใจออกมา แต่ก็ต้องสะดุ้งเมื่อเพิ่งจะรู้ตัวว่ากำลังอยู่ในท่วงท่าแบบไหน

ฉัน….กำลังกอดชูสุเกะอยู่นี่หว่า!!

นี่มันกอดแบบช่วยเหลือคน ฉันไม่ได้คิดอะไรเลยนะ ชูสุเกะก็คงไม่คิดอะไรเหมือนกัน มันเป็นอุบัติเหตุน่ะ เข้าใจมั้ย อุบัติเหตุ!!

ฉันรีบผละตัวออกห่าง ยกมือทั้งสองข้างชูขึ้นเหนือศีรษะเหมือนกำลังจับของร้อน ชูสุเกะเลิกคิ้วแบบสงสัยนิดๆ พอหันไปมองคิโชวอินก็เห็นยัยนั่นกำลังเหมือนพยายามห้ามไม่ให้ตัวเองยิ้ม

สังหรณ์ใจไม่ดีเกี่ยวกับรอยยิ้มนั่นยังไงชอบกล

ผู้จัดการร้านก็ตรงเข้ามาหาพร้อมพนักงาน ก้มหัวขอโทษขอโพยกันยกใหญ่ ส่วนเด็กประถมสองคนนั้นก็ก้มหัวขอโทษด้วยเหมือนกัน สีหน้าดูจ๋อยแบบเห็นได้ชัด

เราสามคนยืนยันว่าไม่มีใครเป็นอะไร ส่วนเด็กสองคนนั้นก็ให้คำสัญญาว่าจะไม่วิ่งเล่นซนกันในร้านอีกแล้ว เรื่องก็จบลงด้วยดีและแยกย้ายกันไปคนละทาง

เป็นหนึ่งวันที่เหนื่อยชะมัด
.
.
.

พอกลับมาถึงบ้าน ฉันก็นอนแผ่หราบนเตียง อ่านมังงะและนิยาย Boy’s Love ที่คิโชวอินเป็นคนแนะนำมาให้ เนื้อเรื่องก็เบาๆสบายๆเหมาะสำหรับผู้ที่เริ่มอ่านอย่างที่ยัยนั่นว่า อย่างน้อยก็ไม่มีฉากเรทมากมายอะไรให้รู้สึกตะลึงตาค้างแบบตอนที่อ่านนิยายของทาคามิจิ

ถ้าไม่นับเรื่องที่ทั้งคู่เป็นผู้ชายเหมือนกัน ก็เป็นความรักที่หวานแหววโรแมนติคอยู่

แต่อ่านอะไรเบาๆซอฟท์ๆมากเกินไปก็รู้สึกอยากได้อะไรที่มันหนักหน่วงมาตัดอารมณ์และความรู้สึกเหมือนกัน แถมฉันเป็นผู้ชายที่ผ่านการอ่านนิยายชายรักชายที่มีฉากติดเรท SM มาแล้ว คงได้เวลาที่จะยกระดับไปอีกขั้น

ว่าแล้วฉันก็แกะนิยายที่คิโชวอินบอกว่ามันเศร้ามากให้หาทิชชู่มาเตรียมไว้ตอนอ่านด้วย ตอนที่พลิกอ่านบทแรกๆก็คิดในใจว่าจะแค่ไหนกันว้า

เนื้อเรื่องเป็นแนวแฟนตาซีที่มีพระเอกเป็นพ่อมดผู้เหี้ยมโหดเย็นชากับนายเอกที่เป็นคนธรรมดาที่บังเอิญหลงเข้ามาในป่า ผู้ชายตัวเล็กๆที่ไม่มีเวทมนต์ แต่อบอุ่นอ่อนโยน ทำให้พ่อมดรู้จักสิ่งที่เรียกว่าความรัก และเรียนรู้ที่จะรักใครซักคน ช่วงนี้ก็อบอุ่นหัวใจและเผลออมยิ้มไปกับความน่ารักของสองคนนี้ ฉันกลิ้งไปมาบนเตียงแล้วหัวเราะคิกคักกับฉากจูบครั้งแรกที่ดูจะขัดเขินกันทั้งคู่

แต่พออ่านไปถึงกลางเล่ม เฉลยอดีตของพ่อมดและคนธรรมดา ความดราม่าก็เริ่มปรากฎ แท้จริงแล้วนายเอกคือแม่ทัพของเมืองหลวง ผู้ซึ่งอาสาเดินทางมาปรายพ่อมดด้วยความแค้นที่พ่อมดเคยเผาทำลายหมู่บ้าน สังหารพ่อแม่ต่อหน้า แต่พ่อมดนั้นแข็งแกร่งไร้จุดอ่อนเกินไป จึงต้องสร้างจุดอ่อนขึ้นมา ซึ่งนั่นคือความรัก

มาถึงบทท้ายๆ ฉันก็ถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ เมื่อนายเอกจะลงมือสังหารพ่อมดแต่ทำไม่ได้ แต่จะปล่อยศัตรูที่ฆ่าพ่อแม่ไว้ก็ทำไม่ได้เหมือนกัน ดังนั้นนายเอกเลยฆ่าตัวตายต่อหน้า พูดถ้อยคำเย็นชาเสียดแทงหัวใจว่าไม่เคยรักพ่อมดเลยแม้แต่น้อย ทุกอย่างที่ผ่านมาคือความลวงหลอก และสิ้นใจไปในอ้อมกอดของพ่อมดที่หัวใจแหลกสลาย

ฉันคว้าทิชชู่มาซับน้ำตา ไม่ไหวแล้ว อะไรจะเศร้าได้ขนาดนี้ พวกนายรักกันไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงไม่พูดคุยแก้ไขกันดีๆล่ะ แล้วจุดอ่อนคือความรักอะไรกันเล่า ความรักต่างหากที่ทำให้คนเราเข้มแข็งขึ้นน่ะ

ฉันพิมพ์เมล์หาคิโชวอิน บรรยายความรู้สึกหลังจากอ่านไปแบบละเอียดยิบๆ ตอนนี้ตีสองยัยนั่นคงนอนไปแล้ว แต่ความรู้สึกหน่วงๆในอกก็ยังไม่หายไป ฉันเลยพิมพ์ชื่อนิยายเรื่องนี้เข้าไปในช่องการค้นหา เจอกระทู้ที่เอาไว้พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่พอดี

ทีแรกฉันกะว่าจะระบายความรู้สึกเฉยๆก็เลยพิมพ์คอมเมนต์ไปซะยืดยาว แต่พอรีเฟรชหน้าเว็บก็เห็นคอมเมนต์เข้ามาตอบกลับอยู่หลายอัน ทุกคนล้วนเห็นด้วยกับฉันพร้อมกับชมเชยว่าวิเคราะห์ได้ละเอียดลึกซึ้งดีมาก มีบางคอมเมนต์แนะนำว่าถ้าชอบเรื่องนี้ก็ให้ลองอ่านอีกเรื่องที่แนวคล้ายๆกัน การันตีความสนุกและดราม่าแน่นอน

รู้ตัวอีกทีฉันก็โต้ตอบกับผู้ใช้งานนิรนามทั้งหลายในเว็บบอร์ดจนถึงตีห้า รู้สึกคุยได้สนุกเพลิดเพลินมาก เหมือนเป็นโลกใหม่ที่ฉันไม่เคยสัมผัสมาก่อน ได้ชื่อนิยายกลับมาอีกหลายเรื่องด้วย แต่ละเรื่องน่าสนใจทั้งนั้น

เดี๋ยวอาทิตย์หน้าชวนชูสุเกะกับคิโชวอินไปซื้อหนังสืออีกดีกว่า

------------------
ข้างบนแม่งคุยกันเหมือนกับรู้ว่ากูกำลังจะลงอะไรวายๆยังไงยังงั้นเลยว่ะ 55555555555