Fanboi Channel

>>910 ความจริงคือเจ้าแม่ไม่ได้บ้าจี้ แต่กำลังแขม่วพุง!!

น้องก็ใสๆ แค่อยากรู้อยากเห็นตามปกติ (หัวเราะตาเป็นรูปสระอิ)

>>911 โอ้โห ความในใจกูเลย5555 คือที่สะดุ้งเพราะแขม่วอยู่ จับไม่ได้นะจ้ะ ยูกิโนะคุงง

พวกมึงนี่... ความโรแมนติกโดขิๆ หายหดหมดกันพอดี มาห่วงยงห่วงยางอะไรกันว้า

>>913 อิทธิพลมาจากท่านเรย์กะทั้งนั้น อะไรคือเดินสวนอะจิไซ ดูดาวในเทศกาลทานาบาตะ แต่ไร้ความคืบหน้าในเกจความรัก อา หมู่บ้านคานทองชัด ๆ สงสัยต้องรอคันตะหรือยูกิโนะโต

>>913 เรื่อง​นี้มีความโรแมนติก​โดขิๆด้วยเหรอ...

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรัน ท่านฮิโยโกะซามะ...จะทิ้งให้เราลงแดงอย่างนี้จริงๆหรอ! < กรีดร้องครั้งที่26 >

กูขอเสนอ!

>>916 ชื่อหดหู่มาก กูเพิ่งไล่อ่านอีกรอบ น้ำตาจะไหล โฮ กลับมาเถิดท่านฮิ

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับประกายแสงแห่งความหวัง งานดอกไม้ไฟมันก็ต้องหน้าร้อนสิ!!! [ระเบิดแห่งกาวครั้งที่ 26]

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับ6เดือนแห่งการรอคอย [ น้ำตาร่วงหยดที่ 26 ]

>>902 ใช่ กูล่ะแอบจิ้นเบาๆอยู่คนเดียวว่าหลังจากเรย์กะบอกจะซื้อของให้ชายอื่น ฮีรีบประกาศแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของทันทีด้วยการเรียกเขาว่าองค์หญิง เพราะฉายาฮีก็องค์ชาย ทั้งที่จริงจะเสนอตัวรับใช้ก็พูดคุณหนูก็ได้ แถมยังเลือกกอล์ฟมาร์คเกอร์ให้ได้อย่างสบายใจ... เอ็งสบายใจคนเดียวอะเด่ะ 55555555555

>>919 'น้ำตา​หยดที่26' มันน้อยไป ขอ 'น้ำตา26ลิตร'​ เลยได้มั้ย 5555

>>902 >>920 เพราะนังเรียกท่านเรย์กะว่าองค์หญิงนี่แหละทำกุอยากเขียนฟิคที่เอ็นโจเรียกเรย์กะว่าองค์หญิงเยอะๆ ก๊าวใจกุมาก แต่กุยังคิดพล็อตไม่ออก มาเจอเม้นท์พวกมึงกุเลยนึกขึ้นได้ว่า เออ กุเคยคิดจะเขียนฟิคนี่หว่า 5555

เออๆๆ มีเม้นท์หนึ่งที่เสนอทฤษฎีเอ็นโจขาเจ็บปีที่ยูกิโนะเกิด กุก็เคยเขียนฟิคเกี่ยวกับเรื่องนี้ไว้(ประมาณ เหตุการณ์นี้มีส่วนเกี่ยวข้องกับกับยุยโกะด้วย) แต่กุทิ้งห่างไปนานมากจนกุลืมไปหมด ตอนนี้อ่านทวนยังไงกุก็คิดตอนจบไม่ออก โฮฮฮฮฮ ไฟกุมอดหมดแร้ว ช่วยด้วยยT_T

>>919 เข้าสู่เดือนที่ 7 ละอ่ะ น้ำตากุนี่นองเป็นลิตร ท่านฮิโยโกะได้โปรดอย่าทอดทิ้งผองเรา!

>>924 อาจกำลังเขียนพอกลับมาลงทีเดียวห้าสิบตอน

อะ งั้นกุอัพเดทเป็น
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับ7เดือนแห่งการรอคอย [ น้ำตาร่วง26ลิตร ]

ตอนแรกจะเอา7(+)เดือน แต่แม่งเป็นลาง เลยเอาแค่นี้ละกัน...

>>926 เออเห็นบะ นึกถึงมู้แรกๆ บอกจะตั้งชื่อร้ายๆแก้เคล็ด อห แก้เคล็ดจริงๆ มู้นั้นกาวสงบมากและหลังจากมู้นั้นเป็นต้นมาเรือคานซังและอาหารซังก็เหมือนจะได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการ

>>927 ต้องเรียกคานซามะและอาหารซามะเว่ย ถือว่ามีบทเด่นเทียบเท่าคาบุรากิ เอ็นโจ และท่านอิมาริ 55555

>>928 บ้า คานซังกับอาหารซังศักดิ์สูงกว่าสามคนนั้นอีก จะไปบอกว่าเทียบเท่าได้เยี่ยงไร มันจะเป็นการหยามหมิ่นคานซังผู้เป็นพระเอกของเรื่องนะเว้ย

โลกของท่านเรย์กะที่หมุนไปด้วยอาหารซามะแต่ทั้งหมดคือดิ้นอยู่บนมือคานซามะสินะ

เจ้าแม่อาจจะคานนานหน่อยถ้าไม่ลงเรือใครในรุ่นนาง แต่นางโดนยูกิโนะคุงสอยแน่นอนตอนโตถ้ายังไม่แต่งออกน่ะนะ

>>931 ไม่ใช่ว่ายูกิโนะตอนอายุสิบแปดก็ชิงมีแฟนไปก่อน ทิ้งให้เรย์กะอยู่ในหมู่บ้านคานทองแบบเหี่ยวๆไปนะ 55555

>>928 ความลำเอียงเรียกท่านอิมาริของมึงนี้/เหล่ รู้เรยนะคะ

>>932 ไม่มีทางอ่ะ อ่านเจอพฤติกรรมยูกิโนะทีไร ยังกะถอดแบบจักรพรรดิตอนเด็กกับท่านยูริเอะมาชัด ๆ

>>931 มึงอย่าประมาทคำสาปคานทองของนาง เข้าใกล้ชายใด ถ้าไม่ถูกเฟรนด์โซน เขาก็มีหญิงในดวงใจอยู่ร่ำไป ยกเว้นคนนึงที่จะเป็นเพื่อนก็ยังเป็นไม่ได้เลย ผ่านมา 284 ตอน เจ้าแม่เพิ่งจะรู้สึกว่าเป็นเพื่อนสมัยเด็กกัน 555555555555555555 กูว่ายูกิโนะโตแล้วคงไม่แคล้วมีแฟนแหงๆ

>>927 รอบแรกโม่งทำชั้นหนังสือหายรอบสอฃโม่งแปลหาย ...แทบร้อง;__;

>>934 ไม่อะ มาซายะตอนเด็กๆไปหายูริเอะไปรับส่งแทบทุกวัน หายใจเข้าออกเป็นยูริเอะ โดดเตะคนที่มาจีบยูริเอะ พร่ำเพ้อหายูริเอะๆๆ แต่ยูกิโนะระดับความสตอล์กเกอร์ยังไม่มากพอ ไม่ได้ตามมาเฝ้า ไม่ได้ไม่พอใจหึงหวงเวลาที่นางไปคุยกับใครที่ไม่ใช่ตัวเองด้วย แต่ไม่รู้พอโตแล้วน้องแกจะความรู้สึกเปลี่ยนไปมั้ย ก็รอดูกันไป

>>937 ไม่รู้ว่าที่น้องทำไปคือติดจริงหรืออยากยั่วพี่ชายอย่างในฟิคบนๆ แต่คลุกคลีตีโขมงกันไปนานๆ อะไรก็เกิดขึ้นด๊ายยยย

>>937 แต่น้องเขาถูกเลี้ยงมาในบ้านเอ็นโจนะ คิดสภาพเอ็นโจคนพี่อ้อน-น้องยูกิโนะดูจะเป็นธรรมชาติกว่าเยอะ//ไม่รู้เพราะป่วยบ่อย+ลูกคนเล็กด้วยรึเปล่า กูมองไม่เห็นความเอาแต่ใจของเอ็นโจเท่าไหร่เลยแม้แต่ตอนเด็กๆก็เหอะ(เพราะบทฮีน้อยซ้า-) โตมาก็ดูความยิ้มขมขื่นนู่นนี่นั่นแล้วดูเป็นคนยอมอดทน(แค่ก ย้ำว่ามากกว่าน้องยูกิโนะเฉยๆนะ ในด้านพวกความรับผิดชอบต่อตระกูลอะไรเงี้ย) การที่น้องโทรมาอ้อน ส่งโปสอะไรมาให้ท่านเรย์กะนี่ กูว่าแบบ เหย ถ้าเทียบกับนิสัยเอ็นโจคนพี่แล้วกูว่าก็ไม่ทำมะดาาา

แต่แบบกูไม่รู้ว่ะ นิสัยผู้ชายรอบตัวท่านเรย์กะ aka นายบ้าหมาและคาบุรากิ คือรัวส่งไดอารี่(?)อีเมล์มาหาท่านเรย์กะเช้าเย็น ท่านเรย์กะไม่น่าจะรู้สึกตัว+ฟิลเตอร์ท่านเรย์กะต่อน้องยูกิโนะหนามาก ถ้าสมมติน้องชอบจริงอะนะ ท่านเรย์กะไม่มีทางรู้แน่นอน รู้อีกทีคือเขามาเป็นส่วนนึงของชีวิตประจำวันไปแล้วงี้//จ้วงพาย ช่วงนี้มีฟิคน้องออกมา เรามีกำลังใจจจจ

แต่ในฐานะที่ก็พายเรือเอ็นโจคนพี่ด้วย ถ้ามั่นใจว่าชอบเรย์กะจริงๆคงจะเนียนเงียบๆ แต่ยากเพราะโดนระแวงจัด5555 แต่พอมั่นใจแล้วว่าท่านเรย์กะชอบน่าจะมีแรงต่อต้านคุณ”ว่าที่”คู่หมั้นอยู่นะ ทุกครั้งที่ท่านเรย์กะเผยไต๋ว่าแอบไม่ชอบใจเล็กๆเรื่องคุณยุยโกะเนี่ย เอ็นโจดูพูดมาก+ระริกระรี้ขึ้นมาสิบเปอร์55555

เดทในชุดนักเรียน

“งั้นไปดูด้วยกันก็ได้นะ คันตะคุง”

โคโรเน่บอกอย่างนั้นตอนที่เราชวนพี่ไปดูหนังที่รอมานานแสนนาน แต่พี่กลับบอกว่าดูกับคนอื่นไปแล้ว

พอโคโรเน่บอกแบบนั้น พี่ก็รีบปฏิเสธเพราะกลัวว่าเราจะเป็นภาระ (อะไรกัน ถ้าไปด้วยกัน ดูเหมือนคนที่เป็นภาระน่าจะเป็นโคโรเน่มากกว่านะ) โคโรเน่รีบบอกว่า วันก่อนได้ตั๋วฟรีมา ถ้าไม่ได้ไปดูก็จะหมดอายุ ดังนั้นจึงไม่ได้ลำบากอะไรเลย

เพราะอย่างนั้น เย็นวันศุกร์เราเลยนัดดูหนังกับโคโรเน่ที่ย่านการค้าใกล้โรงเรียนของเรา เพื่อนของเราพอรู้ว่าเราจะไปดูหนังกับสาวม.ปลายก็แซวเรากันใหญ่ หาว่าเราควงสาวที่โตกว่า เราเถียงว่าไม่ใช่ซักหน่อย โคโรเน่เป็นเพื่อนพี่ อีกอย่าง ถึงจะอายุมากกว่า แต่โคโรเน่ที่บ๊อง ๆ แบบนั้น ยังดูเด็กกว่าผู้หญิงบางคนในห้องของเราด้วยซ้ำ

โคโรเน่นั่งรอเราในร้านกาแฟที่ดูดีมีระดับ แม้ว่าจะไม่ได้นั่งติดกระจกด้านหน้า แต่เราก็เห็นได้ทันที โคโรเน่ในแบบฟอร์มนักเรียนซุยรันดูโดดเด่นมาก แต่ก็ไม่ได้ไม่เข้ากับร้านกาแฟหรู ๆ แบบนั้น เราต่างหากที่รู้สึกเขินตอนที่ต้องผลักประตูเข้าไปในที่แบบนั้น

ดวงตาของโคโรเน่เป็นประกายขึ้นมาทันทีที่เห็นเรา พอเรามาถึง ก็รีบดึงเราไปหน้าตู้ขนม แล้วก็ถามเราใหญ่ว่าอยากจะกินอะไร เราเห็นราคาขนมแล้วรู้สึกตกใจ ขนมที่นี่เป็นช็อคโกแล็ตชิ้นเล็ก ๆ มีหลากหลายรูปแบบ แค่ชิ้นเดียวก็ราคาแพงกว่าเค้กปอนด์ทั้งก้อนของบ้านเราแล้ว โคโรเน่บอกว่าเลี้ยงขอบคุณที่เราออกมาดูหนังเป็นเพื่อน แต่เราคิดว่าโคโรเน่หาเพื่อนมาช่วยกินมากกว่า เพราะเชียร์ให้เราสั่งขนมมาเยอะมาก ปากก็บอกว่า ตัวเองจะดื่มชาเฉย ๆ แต่ก็แบ่งของเราไปชิมตั้งเยอะ สรุปคือคนที่บอกว่าจะดื่มแค่ชากลับกินขนมที่สั่งมาให้เราไปเกือบครึ่ง แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้จริง ๆ นั่นแหล่ะว่าช็อคโกแล็ตพวกนี้อร่อยมาก และโคโรเน่ที่จ่ายเงินโดยไม่สะดุ้งสะเทือนซักนิดก็ทำให้เรารู้สึกว่า จริง ๆ แล้วโคโรเน่นี่เป็นคุณหนูนี่นา

หลังจากดื่มชากินขนมเสร็จ ทว่ายังไม่ถึงรอบฉายหนัง เรากับโคโรเน่ก็ออกไปเดินดูของ ไม่รู้ว่าเพราะผมม้วน ๆ ของโคโรเน่ หรือเครื่องแบบซุยรันกันแน่ แต่ทุกคนที่เดินผ่านต่างแอบมองโคโรเน่จนเหลียวหลัง โคโรเน่เองก็ดูเหมือนจะชินกับสายตาแบบนั้น ไม่ได้รู้สึกขัดเขินอะไร ยังชวนเราดูของไร้สาระไปเรื่อย ๆ

อันที่จริงเราก็พอรู้ล่ะนะว่าสาว ๆ น่ะชอบของชิ้นเล็ก ๆ น่ารัก เลยไม่ได้แปลกใจเลยตอนที่โคโรเน่ดูเครื่องประดับกระจุกกระจิก แต่นอกจากของพวกนั้นโคโรเน่ยังดูแผ่นแปะแก้ปวดด้วย ดูอย่างเดียวไม่พอ ยังแนะนำเราว่าแผ่นแปะอันไหนใช้ดี แผ่นแปะอันไหนร้อนทนนาน เดี๋ยวนะ ถึงเราจะไม่ได้อยู่ในวงโคจรของสาวม.ปลาย แต่ของแบบนี้มีแต่คนรุ่นแม่เท่านั้นแหล่ะที่ใช้ นี่เธอเป็นคุณหนูสาวม.ปลายจริง ๆ งั้นเหรอ โคโรเน่ นอกจากจะทำอาหารประหลาด ๆ แล้ว ยังใช้ของป้า ๆ อีก น่าขายหน้าชะมัด

พอถึงเวลาดูหนัง โคโรเน่ก็ซื้อป๊อปคอร์นกับน้ำอัดลมชุดใหญ่ บอกว่าซื้อไปเผื่อเราหิว แต่พอเอาเข้าจริงตัวเองก็จ้วงเอาจ้วงเอาจนป๊อปคอร์นหมดตั้งแต่กลางเรื่อง ไหนวันก่อนยังให้เราสอนทำวุ้นแคลอรี่ต่ำอยู่เลย ไม่รู้หรือไงว่าป๊อปคอร์นน่ะมันอ้วนขนาดไหน

พอดูหนังเสร็จ โคโรเน่ก็ชวนเรากินข้าว เดี๋ยวนะ ยังไม่อิ่มอีกเหรอ? ทำไมสาวม.ปลายถึงได้กินจุขนาดนี้นะ โคโรเน่ เธอเอาอาหารที่กินทั้งหมดไปเก็บไว้ไหนน่ะ คราวนี้เราอาสาจะเลี้ยงโคโรเน่เอง เพราะว่าโคโรเน่จ่ายทั้งค่าขนมทั้งตั๋วหนัง พอถามโคโรเน่ว่าอยากกินอะไร ก็ชวนเราไปกินราเม็งยืนกิน

ตอนแรกเรานึกว่าโคโรเน่ชวนเราไปกินร้านนั้น เพราะกลัวว่าเราจะไม่มีเงินจ่าย แต่ตอนที่เข้าแถวรอแล้วโคโรเน่บรรยายว่า ร้านนี้เป็นหนึ่งในสิบร้านราเม็งยืนกินที่ลงในนิตยสาร มีชิโอะราเม็งที่แสนจะโด่งดังได้อันดับสองปีซ้อน เราก็รู้สึกว่าอันที่จริงโคโรเน่แค่อยากกินเฉย ๆ ไม่ได้เกรงใจหรืออะไรทั้งนั้นแหล่ะ

กินราเม็งเสร็จฟ้าก็มืดตื๋อ ตอนเดินออกจากร้าน เราก็เห็นคุณคาบุรากิเดินคุยกับพี่ที่อีกฟากถนน แต่พอจะส่งเสียงทัก ก็ถูกตะครุบปากไว้ แล้วก็ถูกลากเข้าไปในร้านขายยาทันที

“ทำบ้าอะไรของเธอน่ะ โคโรเน่!” เราบ่นขึ้นมาเมื่อมือของโคโรโน่ชักกลับไป ปกติเห็นปวกเปียกเป็นพุดดิ้งน้ำเต้าหู้ แต่บทจะบ้าก็แรงเยอะยิ่งกว่าพี่ซะอีก

โคโรเน่ชะโงกมองกระจกร้าน เราชะโงกมองตาม เห็นพี่กับคุณคาบุรากิค่อย ๆ เดินห่างออกไป พอหันกลับมามอง ก็พบโคโรเน่ที่ถอนหายใจเฮือก ก่อนจะยิ้มหวาน

“วันนี้สนุกมากเลยค่ะ แต่คงต้องขอตัวกลับบ้านก่อน จะให้รถไปส่ง...” โคโรเน่ชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะบอกต่อว่า “คันตะคุงกลับบ้านเองได้ใช่ไหมคะ?”

เราพยักหน้า อาสารอรถที่บ้านของโคโรเน่มารับ รถคันยาวเหมือนของคุณคาบุรากิ เท่ชะมัด พอโคโรเน่จะขึ้นรถ เราก็พึ่งนึกขึ้นมาได้

“วันเสาร์หน้าศาลเจ้าใกล้ ๆ บ้านจะจัดงานออกร้าน ถ้าว่างมา จะพาไปเลี้ยงทาโกะยากิร้านที่ชอบเป็นค่าตอบแทนที่เลี้ยงขนมวันนี้”

โคโรเน่ยิ้มจนตาหยี ก่อนจะตอบตกลง

จบ

ช่วงนี้เพิ่งอ่านท่านเรย์กะจบอีกรอบ เลยมาแบ่งปันพลังโชตะ เผื่อว่ารุ่นเดียวกันจะไปไม่รุ่ง ก็รอน้อง ๆ โตขึ้นมาสอยท่านเรย์กะลงจากคาน

>>941 โคโรเน่เอาอาหารที่กินไปเก็บไว้ในห่วงยางส่วนตัวน่ะคันตะคุง

ปล.เจ้าแม่ยิ่งมีนิสัยชอบสะสมอยู่ จริงๆนางอาจสะสมทีละห่วงๆ จนสามชั้นก็เป็นได้ 555

เผื่อจะแต่งฟิคบ้างงน่ะนะะ คันตะตอนเรย์กะอยู่ม6นี่คืออายุเท่าไหร่เหรออ/เห็นกาวเยอะแล้วใจชื้น เราไม่ได้พายโชตะคนเดียววว

>>944 น่าจะอยู่ ม.2 รึเปล่านะ เพราะเหมือนตอน ม.5 คันตะขึ้น ม.1 แต่ขอคอนเฟิร์มจากโม่งคนอื่น ๆ ก่อน

>>939-941 อ๊ากกกกก คันตะคุงงงงง ทำไมอ่านแล้วคำว่า อ้วน อ้วน อ้วน มันลอยมาอีกแล้วอ่ะ

>>945 คันตะกับเรย์กะอายุห่างกันสี่ปีจ้า

>>940-941 โอ๊ยยยย ชอบบบบ ไม่นะ กูไม่ได้คิดถึงคำว่าอ้วนเลย นึกได้แต่คำว่าอิ่มอร่อย ช่างเป็นกาวที่ดีงามอะไรเยี่ยงนี้ อิ่มใจ ชื่นใจซะเหลือเกิน ฮือฮือ คันตะคุงกะท่านเรย์กะฟิกนี้เคมีโคตรเข้ากั๊นเข้ากัน

รีเควสตอนอื่นๆ อีกได้ป่าวอะ มันดีมาก >//<

>>948 รีเควสได้ เดี๋ยวปั่นโปรเจ็คเสร็จเอามาถวาย กูแอบเลี่ยงไม่ทำโปรเจคมาเขียนฟิค นึกถึงตอนเจ้าแม่แอบอ่านนิตยสารแฟชั่นตอนอ่านหนังสือสอบ สิ้นหวังแล้วกู งานจะเสร็จไหม บ่นไปก็แอบมาอ่านโม่งไป อะเหอเหอเหอ

>>949 มึงแบ่งเวลามาเขียนฟิคแหละดีแล้ว รู้หรือเปล่าว่ากิจกรรมนี้เป็นการอุ่นเครื่องให้สมองได้ใช้ความคิดส่วนความสร้างสรรค์ พอเดดไลน์โปรเจคต์มึงใกล้เข้ามา สมองก็พร้อมจะระเบิดความสามารถเต็มสมบูรณ์ทันที เพราะงั้นเขียนเถอะกูขอร้อง 555555

950 แล้ว โหวตชื่อใหม่ได้แล้วมั้ง

>>926 กูโหวตอันนี้

>>926 โหวตตต

วันนี้กูมีโอกาสได้มานารา
กุเห็นภาพซ้อนทับคนแถวนี้กะท่านเรย์กะเลยว่ะ
คนหนึ่งคนมีกวางเกือบสิบตัวรุมทึ้ง
เกือบดดนชนล้มก็มี

>>918 กูขอโหวตอันนี้ละกัน ดูมีความหวังหน่อย ริบหรี่ๆ ก็ยังดีวะ

>>954 กูเคยไปเที่ยว เห็นลูกกวางน่าร๊ากน่ารักเลยไปซื้อแครกเกอร์(เขาเรียกงี้ป่ะวะ) กะจะมาป้อนแบบมุ้งมิ้งแบบป้อนนมให้ลูกแพะหรือป้อนหญ้ากระต่าย ที่ไหนได้ กูเพิ่งจะฉีกซองออกยังไม่ถึงสิบวิแม่งมารุมทึ้งกูจนต้องรีบปล่อยเลย กวางแถวนี้แม่งเถื่อนเหี้ยๆ เกือบโดนกัดมือด้วย ;w;

>>954 กูเกลียดกวางที่นั่นมากกก ไม่สิ กูเกลียดทุกที่ เถื่อนสุดๆ เห็นขนมในมือกูนี่รีบวิ่งมารุมทึ้งอย่างกับแร้งลง เจ็บตัวโคตรๆ กวางแม่งทั้งกัดทั้งเตะ

มีอีกทีนึงไปเกาะอะไรสักอย่างที่มีเสาโทริอิกลางน้ำ ขนาดถุงขนมที่หมดแล้วยังแย่งไปแดก กูต้องไปยื้อดึงออกมาจากปากมัน แรงก็เยอะชิบหายยย กูแทบจะตกทะเลเพราะดึงถุงออกจากปากมัน

ปล. เซมเบ้ที่ให้กวางแดกอร่อยดี..

>>957 เดี๋ยวววว แย่งมาจากปากจริงๆด้วย

>>957 กูโดนกวางแดกแผนที่ว่ะ เผลอเอาเหน็บไว้กับกระเป๋าเป้สะพายหลัง แม่งมุดๆหน้าเข้ามาแล้วหมับ...แดกไปครึ่งเล่มจ้า ได้กลับมาอีกครึ่งเพราะกูแย่งมาจากปากมันจนมันขาดครึ่ง กวางแม่งเถื่อนสัสๆ

ประสบการณ์น่าจะคล้ายๆกูตอนไปฟาร์มอัลปาก้า ในไทยนี่แหละ
แม่งโคตรดุ พนักงานให้คนถือหญ้าคนละกำแล้วเข้าไปในคอก ซึ่งพอเข้าไปปุ๊บแม่งกรูเข้ามาหากูยังกะซอมบี้ เข้ามาทีนึง6-7ตัว กูก็พยายามชูหญ้าไว้สูงๆนะ แต่แม่งก็ยังทึ้งกูอยู่อีก สุดท้ายมีตัวนึงปีนตัวกู เอากีบเหยียบเข้าเต็มๆท้อง เลยยอมแพ้ ปาหญ้าทิ้งแล้ววิ่งหนีออกมา อัลปาก้าแม่งก็ไปทึ้งแย่งหญ้ากันต่อ
ตัวกูก็หอบร่างหนีตายออกมา เป็นประสบการณ์สยองขวัญติดท็อปเท็นของชีวิตกูเลย หลังจากนั้นกูก็ไม่สามารถมองสิ่งมีชีวิตนี้ให้น่ารักได้อีกเลย...
คือฟาร์มพวกนี้ก็จะให้อาหารน้อยๆเข้าไว้เวลามีนทท.จะได้เข้าไปหา แต่มันก็สยองขวัญไปนะ...

แอบ KY นิด เผลอไปเห็น gif ลูกหมาปอมเดินดุ๊กดิ๊กๆ ในไทม์ไลน์แล้วโคตรน่ารัก ถ้าชูสุมอยเป็นซามอยด์ กุก็อยากให้น้องนูกิโนะเป็นหมาปอมนี่แหละ ฮือออออ

>>960 ตอนกูไปฟาร์มแกะก็สภาพนี้เลย 555555

>>961 ยูกิโนะกูนึกถึงเจแปนนิสสปิซท์มากกว่า ลูกผสมระหว่างซามอยด์กับอเมริกันเอสกิโม

>>963 จู่ๆกูก็สงสัยว่า แล้วท่านพ่อล่ะ พันธุ์อะไร 55555

>>964 ท่านพ่อก็ต้องทานุกิสิวะ 5555

ท่านแม่กูนึกถึงหมาไฮโซที่พันธ์ขายาวๆมีขนที่หูม้วนๆอ่ะ//นึกชื่อไม่ออก

>>964 >>965 >>966 แล้วท่านพี่ล่ะ พันธุ์อะไร

>>965 ท่านพ่อกูนึกถึงหมาตัวใหญ่ๆ ขนยาวๆ ที่โฆษณาสีทาบ้านอ่ะ 555555

>>918 โหวตอันนี้ด้วยยย

>>964 กูนึกถึง​บูลด็อก​ 555555

ท่านอิมารินี่กูนึกถึงโกลเด้นขนพริ้วๆเลย5555

>>971 ความเป็นหมาอี๋อ๋อตอแหลเฟรนด์ลี่กับสาวทุกคนที่อยู่รอบข้างนี่ใช่เลย
พูดถึงท่านอิมาริ กูว่าคนเขียนวางคาแรคเตอร์ดีมากๆ เลย คือแกเฟรนด์ลี่กับทุกคนจริงๆ แม้แต่กับคุณอาคิมิที่อวบๆ เชยๆ ทำให้ภาพพจน์ของคาสโนว่าดูดีขึ้นบ้าง ป้อแบบไม่แบ่งชนชั้น 55555

>>972 ป้อทุกชนชั้นเดินจนโดนไล่แทง

>>972 เป็นคาสโนว่าก็ต้องทั่วถึงสิ ป้อแต่สาวสวยนี่เรียกว่าหน้าหม้อเฉย ๆ

กูอบากเห็นหน้าแฟนท่านพี่มาก คือ กูอึดอัด กูชิป ท่านอิมาริ/ท่านพี่ มว๊ากก แต่เอาจริงกูคิดว่าท่านฮิคงไม่จับคู่ให้สองคนนี้แน่นอน เลยอยากเห็นว่าพี่สะใภ้เจ้าแม่เป็นไง

>>974 ถ้าท่านฮิไม่มาสาววายจริงจัง กูว่าผู้หญิงของท่านพี่ต้องเป็นสามัญชน หรือมีเหตุให้เปิดตัวไม่ได้เพราะดูวาเลนไทน์ไวท์เดย์ แต่ละวันนี่พฤติกรรมงุบงิบๆ ทั้งนั้น แต่ถ้ามีจริงก็น่าจะเปิดตัวละครใหม่นะ สาวๆ ที่มีอยู่ตอนนี้ดูไม่มีใครเข้าเค้าซักคน กับท่านไอระที่ดูมีซัมธิงก็ไม่เห็นมีอะไรให้น่าปิดบังนี่น้า

>>975 ให้พีคนะ ถ้าไม่ใช่สามัญชน ก็อาจจะแก่กว่า หรือเป็นสายแซ่บจนไม่น่าพามาเป็นตัวอย่างให้น้องสาวอ่ะ5555

>>975 อาจจะเป็นคนใกล้ตัวก็ได้นะ

>>977 สมมติออกมา ผ่าง! คุณอาคิมิ จะเป็นยังไงวะ 5555

>>978 ท่านพ่อน้ำตาซึม มีแม่ครัวคนเก่ง จะไม่โดนลูกสาวฆาตกรรมด้วยอาหารอีกแล้ว

ขอ KY โหวตๆ >>918

>>979 ทานุกิอาจจะไปโม้ว่าเรย์กะจังกับ(ว่าที่)ลูกสะใภ้ช่วยกันทำอาหารมาให้ทาน ทำเอา(ว่าที่)พ่อตาปลื้มปริ่มสุดๆ ก็ได้นะ

โหวต >>918 ด้วย หน้าร้อนมาถึงแล้ว รอดอกไม้ไฟในฝันอยู่นะคะ

โหวต ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับประกายแสงแห่งความหวัง งานดอกไม้ไฟมันก็ต้องหน้าร้อนสิ!!! [ระเบิดแห่งกาวครั้งที่ 26]

>>918 โหวตด้วยยย ตอนที่สามร้อยต้องมาแล้วแหล่ะ เดตตตตต

>>975 กูว่าไอระไม่น่าใช่ว่ะ บทน้อยเกิน แถมยังไม่เห็นการพัฒนาความสัมพันธ์อะไรกับท่านพี่มากเท่าไหร่ ยกเว้นจะแอบไปงุบงิบๆสานต่อกันโดยที่เรย์กะไม่รู้

ที่เห็นความเป็นไปได้มากสุดก็อิมารินั่นล่ะ ถ้าอ.แกให้สองคนนี้เป็นคู่วายกันจริงๆ อิมารินอนมาแน่ๆในตำแหน่งคู่ชีวิตของท่านพี่ 55555555555555

สรุปท่านพี่แอบกิ๊กกับนารุคุง---

>>918 +1

จะปิดโหวตตอนไหนอ่ะ

>>987 ซัก 990 ก็ปิดได้ละมั้ง ขอให้กระทู้ที่ 26 ได้เจิมตอนที่ 300

เอ้าๆรีบปิดโหวตแล้วสร้างมู้ใหม่เร็วเข้า เสร็จแล้วก็แข่งกันว่าคำทิ้งท้ายของมู้นี้คืออะไร

อะ รวบรวมมาให้
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรัน ท่านฮิโยโกะซามะ...จะทิ้งให้เราลงแดงอย่างนี้จริงๆหรอ! < กรีดร้องครั้งที่26 >
-คะแนนโหวต

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับประกายแสงแห่งความหวัง งานดอกไม้ไฟมันก็ต้องหน้าร้อนสิ!!! [ระเบิดแห่งกาวครั้งที่ 26]
-คะแนนโหวต //////

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับ6เดือนแห่งการรอคอย [ น้ำตาร่วงหยดที่ 26 ]
-คะแนนโหวต

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับ7เดือนแห่งการรอคอย [ น้ำตาร่วง26ลิตร ]
-คะแนนโหวต //

จะปิดโหวตเลยมั้ย หรือจะต่ออีกหน่อย

>>990 เหลืออีก 9 ความเห็น ปิดเลยก็ได้มั้งอ่ะ ทุกคนพร้อมวิ่งควายยัง ถ้าพร้อมเที่ยงๆ กูจะตั้งกระทู้ใหม่ละน้า

ปิดเลยๆ

ทู้หน้าอย่าลืมเพิ่มลิ้งกาวฝรั่งลงสารบัญ

>>993 ใส่ไว้แล้วจ้า

แล้วฟิคเวียนแปลไม้ 9 สรุปมีคนเอาไปยัง?

>>995 เหมือนจะยัง?

เปิดวาร์ปกระทู้ใหม่ >>>/webnovel/5719/
เชิญวิ่งควายกันได้

วาคาบะเรย์กะบันไซ

ขอท่านฮิโยโกะบันดาลตอนใหม่ให้ผองเรา!

สวัสดีคานซามะ