>>855 แต่กูล่ะยอมใจแกจริงๆเลย ประเด็นเล็กๆน้อยๆแกหยอดทิ้งไว้นานมากจนคนอ่านลืมไปแล้ว แกยังเก็บเอามาใช้ต่อได้อีก อย่างคุณโมชิดะที่เรย์กะช่วยไว้แล้วหายไป ยังกลายมาเป็นกุญแจที่ช่วยยามคับขัน หรือคุณอิโคมะที่โผล่มาแค่ปลาบปลื้มและแข่งวิ่งสามขาด้วยกันยังกลายมาเป็นปมหลักของเรื่องได้ กูว่าทุกอย่างที่ใส่มามีความหมายว่ะ ไม่งั้นไม่ทิ้งปมไว้ยาวขนาดนั้นหรอก ถึงจะอืดเอื่อยเป็นนิยายชิมอาหารแต่ก็มีโครงเรื่องหลักเหมือนกัน คือการไดเอ็ทนั่นเอง//ผิดๆๆๆ