<<Fan Fic : เอ็นโจ ชูสุเกะ PoV Chapter 2 ครึ่งหลัง>>
ในช่วงสัปดาห์ที่ตามมา ผมเป็นประจักษ์พยานเห็นเพื่อนกลายเป็นพวกยึดติดและเจ้ากี้เจ้าการกับยูริเอะแบบสุดๆ ถึงขั้นที่รู้สึกว่าถ้ามาซายะไม่หยุดเร็วๆ นี้ เขาจะต้องมีปัญหาร้ายแรงกับยูริเอะแน่ๆ
เอาเข้าจนได้
ผมผงะหน่อยๆ ขณะมองดูยูริเอะระเบิดตูมใส่มาซายะ เธอสั่งห้ามเขาไม่ให้มาปรากฎตัวต่อหน้าเธอ ผมไม่รู้สึกสงสารมาซายะซักนิด จะยังไงซะหมอนั่นก็สมควรชดใช้สิ่งที่ตัวเองทำลงไปยูริเอะก็อยู่ชั้นม.2 แล้ว ก็คงต้องอยากไปเที่ยวกับเพื่อน มีเวลาส่วนตัวบ้างล่ะนะ
มาซายะ นายนี่มันงี่เง่าจริงๆ...
ผมถอนใจหนักๆ ขณะมองดูเพื่อน หมอนั่นเหี่ยวเฉาเหมือนศพตายซาก ออร่าน่าเกรงขามหายวับ ท่าทางไร้ชีวิตชีวา บัดนี้เหลือแต่ออร่าผู้พ่ายแพ้
ผมเงยหน้าขึ้นขณะได้สินเสียงประตูห้องสโมสรเปิดออก นักเรียนสองสามคนเดินเข้ามา ผมเห็นคุณเรย์กะอยู่ในกลุ่มคนเหล่านั้นทันที กลุ่มพวกนั้นนั่งเงียบๆ ในมุมห้อง ดื่มชาและทานขนม
เฮ้ มาซายะ ดูซิว่าออร่านายส่งผลแค่ไหน ห้องเปอติต์กลายเป็นทะเลทรายไปแล้วนะ เห็นไหมเล่า
ผมถอนใจหนักๆ ขณะจิบชา มาซายะเริ่มงึมงำบ่นโน่นนี่ขณะกุมหัว เฮ้ มาซายะ จะปล่อยออร่าผู้แพ้ยังไงก็เรื่องนาย แต่ช่วยอย่าคร่ำครวญให้มันน่าสมเพชนักได้ไหม ที่ยูริเอะโกรธขนาดนั้นก็เป็นเพราะนายนี่แหละ
ผมสังเกตเห็นจังหวะเดียวกับมาซายะพอดี มีใครบางคนกำลังมองพวกเราอยู่ เราเหลียวมองไปยังเจ้าของสายตา ซึ่งก็คือคุณเรย์กะนั่นเอง
ก่อนที่ผมจะทันได้พูดอะไร มาซายะก็คำรามขึ้น "เฮ้ เธอน่ะ ถ้ามีอะไรจะพูดก็พูดออกมาซะ"
มาซายะ ความทื่อมะลื่อนี่แหละเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ยูริเอะโมโหนาย...
" พะ...พูดเรื่องอะไรหรือคะ" คุณเรย์กะละล่ำละลัก ท่าทางหวาดๆ โทษเธอไม่ได้หรอก เวลาทำตัวน่ากลัว มาซายะก็น่ากลัวจริงๆ น่ะแหละ
"ทะ ท่านยูริเอะคิดว่าจะปล่อยให้สำนึกผิดไปซักระยะน่ะค่ะ!"
ความเห็นนี้เรียกความสนใจจากมาซายะได้ในทันที หมอนั่นยิ่งทำหน้าตาถมึงทึงหนักเข้าไปใหญ่ คุณเรย์กะตัวสั่นและดูจะสติแตกสุดๆ ขณะตอบคำถามของมาซายะ ผมได้แต่มองกระต่ายโดนสิงโตไล่ต้อนอย่างหมดหนทางช่วย
มาซายะพึมพำอะไรกับตัวเอง ผมชักเป็นกังวลเพราะเดาไว้ว่าหมอนั่นจะพูดอะไรต่อไป
"เอาล่ะ เธอน่ะ ไปหาไอระแล้วสืบมาซะ"
มาซายะะะะะะ!! ทำไมนายนี่มันเจ้าปัญหานักนะ!!!