พอขึ้นชั้นป.4 ผมก็ได้เป็นประจักษ์พยานพบเห็นมนุษย์เปลี่ยนแปลงเป็นปีศาจ
วันที่อบอุ่นหลังเลิกเรียน ขณะที่ผมอยู่กับมาซายะในห้องเปอติต์ ตอนนั้นเองที่ข่าวมาถึงเรา
เห็นชัดว่าเด็กผู้ชายจากโรงเรียนอื่นมาที่ซุยรันเพื่อขอออกเดทกับยูริเอะ เพื่อนของผมที่ป่วยด้วยโรครักโดดพรวดพราดจากเก้าอี้แล้วพรวดพราดออกไปด้วยอาการเลือดขึ้นหน้าอย่างแรงกว่าที่ผ่านมา ผมรีบไล่ตามเขาไป เกิดกลัวขึ้นมาจริงๆ ว่ามาซายะจะพลั้งมือฆ่าใครจากความหึงหวง
เมื่อเราไปถึงประตูโรงเรียน ผมเห็นหมอนั่นส่งรอยยิ้มเปี่ยมความมั่นใจให้ยูริเอะ ผู้ดูจะเขินอายและพึงพอใจ พอเห็นเธอทำสีหน้าแบบนั้นแล้ว มาซายะก็ยัวะขาดแล้วพุ่งไปหาหมอนั่นทันที พอส่งลูกเตะจังๆ เข้าที่หัว หนอนั่นก็ร่วงผล็อยลงกับพื้นอย่างหมดท่า ผมมองเพื่อนสนิทดึงดันยูริเอะเข้ารถและขับออกจากโรงเรียนไปอย่างไร้คำพูด
นะ... นี่ผมเพิ่งเห็นเพื่อนสนิทตัวเองทำร้ายร่างกาย (หมอนั่น) และลักพาตัว (ยูริเอะ) เหรอเนี่ย ผมมองมึนๆ ไปที่กองบนพื้นแล้วถอนหายใจ ผมน่าจะเตือนมาซายะไม่ให้ทำอะไรเกิดเลยก่อนจะสายเกินไป
ผมเดินกลับเข้าโรงเรียน เพิกเฉยกองบนพื้นแล้วดึงโทรศัพท์ออกมา มาซายะ คราวนี้ห้ามเมินเมล์จากฉันเชียวนะ!
(ครึ่งหลังมาลงต่อดึกๆ)