มาต่อกันกับซีรีย์สาววายซุยรัน
ความเดิมตอนที่แล้ว >>>/webnovel/5401/141-143
-----------------------------
“รออยู่ที่ห้องประชุมเล็ก”
เมล์ห้วนๆแบบมะนาวไม่มีน้ำถูกส่งมาจากคาบุรากิเช่นเคยทำให้ฉันต้องเบ้ปาก อารมณ์ดีๆจากตอนที่ได้อ่านงานเขียนของอาจารย์เซ็นโนะก็เหือดหาย ขัดจังหวะการอ่านนิยายของฉันจริงๆวุ้ย
ฉันเก็บหนังสือใส่กระเป๋า กล่าวคำอำลากับสมาชิกท่านอื่นก่อนจะเดินไปยังที่ที่ได้นัดหมาย นึกในใจว่าวันนี้คาบุรากิจะเอาปัญหาอะไรมาให้อีก คงหนีไม่พ้นเรื่องงี่เง่าที่อยากทำกับวาคาบะจังแหงๆ
พอเคาะประตูห้อง คาบุรากิก็เดินมาเปิดประตูให้ ท่าทางเหมือนคนกำลังจะหมดความอดทน...อะไรยะ
“ช้าชะมัด”
“ฉันเองก็มีธุระของฉันเหมือนกันนะคะ จะเอาแต่ธุระท่านคาบุรากิมาก่อนน่ะไม่ได้หรอกค่ะ” ฉันตอบกลับไป รู้สึกยัวะขึ้นมาหน่อยๆ
“นั่งลง” คาบุรากิไม่ได้ใส่ใจคำพูดแดกดันของฉัน แต่ชี้ไปที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม ฉันได้แต่ทำตามนั้น
“แล้ววันนี้ เรื่องที่จะพูดคืออะไรเหรอคะ”
“ฉันไม่เข้าใจทาคามิจิ…” คาบุรากิกอดอก ขมวดคิ้วเหมือนกำลังใช้ความคิด “ไม่สิ ไม่เข้าใจผู้หญิงเลยซักนิด”
ไปเจออะไรมาอีกล่ะ คัลเจอร์ช็อกจากความต่างของสามัญชนรึไง หรือวาคาบะจังไม่ยอมรับอะไรแพงๆจากนายเลยมานั่งคร่ำครวญอยู่ตรงนี้กันนะ
“ยังไงคะ”
“คือ…” มาถึงตรงนี้ คาบุรากิก็ดูอึกๆอักๆเหมือนนึกคำพูดไม่ออก
“คะ”
“เมื่อวันเสาร์...ฉันไปอ่านหนังสือกับทาคามิจิมา” คาบุรากิดูเหมือนจะตัดสินใจได้ในที่สุด “ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี ทาคามิจิกับฉันแข่งกันทำโจทย์ ยัยนั่นแพ้ก็เลยเลี้ยงขนมฉัน แล้วเราก็ไปต่อกันที่ร้านโอโคโนมิยากิ คุยเรื่องสอบกับเรื่องที่เที่ยว พอได้เวลากลับ ฉันเห็นว่าค่ำแล้วก็เลยขอไปส่งที่บ้าน ยัยนั่นก็ตกลง”
แววตาคาบุรากิเต็มไปด้วยความสุขตอนที่เล่าเรื่องนี้
“ก็ฟังดูดีนี่คะ” ฉันเลิกคิ้ว เดทเป็นไปได้สวยขนาดนี้ยังจะมีอะไรไม่พอใจอีกยะ
“ปัญหามันอยู่หลังจากนั้นน่ะสิ”
“ปัญหา??”
คาบุรากิสูดลมหายใจเข้าลึก ทำเหมือนเป็นเรื่องคอขาดบาดตายถ้าหากพูดออกไป วุ้ย อะไรกันนักกันหนายะ
“หนังสืออ่านเล่นของทาคามิจิติดกระเป๋าฉันมาน่ะ”
“หนังสืออ่านเล่น” ฉันทวนคำ “ก็เอาไปคืนเขาสิคะ แล้วก็ขอโทษ บอกว่ามันติดกระเป๋ามาก็สิ้นเรื่อง”
“นั่นล่ะที่เป็นเรื่องลำบากใจ” คาบุรากิถอนหายใจดังเฮือก
“ขอถามหน่อยได้มั้ยคะว่ามันคือหนังสืออะไร ท่านคาบุรากิถึงได้ดูลำบากใจขนาดนี้”
“มันคือ…..มันคือ...สิ่งที่...ดูเหมือนจะเรียกว่านิยาย Boy’s Love น่ะ”
“เอ๋”
“ฉันก็รู้มาบ้างว่าผู้หญิงเขาชอบอะไรแบบนี้กันใช่มั้ยล่ะ แต่ก็ไม่นึกเลยว่าทาคามิจิจะชอบกับเขาด้วย”
“แล้วยังไงคะ อย่าบอกนะว่าเปิดอ่านข้างในด้วยใช่มั้ยคะ….”
“ใช่...แต่อย่าเพิ่งตำหนิฉัน” คาบุรากิรีบยกมือห้าม ก่อนที่ฉันจะหลุดคำว่าเสียมารยาทออกไป “ฉันก็แค่อยากรู้ว่าทาคามิจิชอบอะไรแล้วก็พยายามจะทำความเข้าใจเท่านั้นเอง ก็เลยว่าจะลองดูนิดๆหน่อยๆ”
“แล้วดีรึเปล่าล่ะคะ”
“ไม่เลย ไม่ซักนิด” คาบุรากิส่ายหน้าหวือๆ “โดยเฉพาะอย่างยิ่งนิยาย Boy’s Love ที่มีชื่อฉัน ชื่อชูสุเกะ แล้วก็ชื่อของมิซึซากิเป็นตัวเอกอยู่ด้วย”
“เห๊ะ!!”
ฉันเลิกคิ้วขึ้นอย่างประหลาดใจที่ได้ยินเรื่องนี้ออกจากปากคาบุรากิ ใจหายวาบลงไปอยู่ตาตุ่ม
คาบุรากิรู้เรื่องนี้แล้วเหรอ
หมอนี่จะโวยวายใช้อำนาจของจักรพรรดิสั่งให้หาตัวคนเขียนออกมาขอโทษแล้วสั่งห้ามเขียนต่อไปรึเปล่าล่ะเนี่ย ไม่นะ อาจารย์เซ็นโนะกำลังตกอยู่ในอันตราย ฉันต้องรีบเตือนทุกคนที่อยู่ในเว็บบอร์ดลับให้ระวังตัวเอาไว้ก่อน
“ในเรื่องนั้นน่ะ...ฉันถูกชูสุเกะกับมิซึซากิ...ทำเรื่องแบบนั้น” คาบุรากิเล่าอย่างกระท่อนกระแท่น สีหน้าดูสะพรึงกลัวยามเมื่อนึกถึง “แถมยังถูกจับมัดล่ามโซ่ ถูกแส้ฟาด แล้วก็ใช้อุปกรณ์….”
ฉันกระพริบตาปริบๆปรับจูนความคิดให้เข้าที่