ต่อจาก >>828
.
.
.
อันที่จริงคู่นี้ดูไปแล้วก็เหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก ยิ่งเดินควงแขนกันมาช้าๆตามทางเดินดอกอะจิไซ ก็เหมือนคู่รักเลิฟเบิร์ดในนิยายยังไงยังงั้น
คุณยุยโกะสวมชุดเดรสคอวีแขนกุดไล่สีสีขาวอมม่วงอ่อน ขับให้ช่วงแขนที่เรียวขาวที่คล้องเกี่ยวอยู่กับแขนของเอ็นโจ ดูสดสวยและบอบบางเหมือนดอกฟูจิ กระโปรงยามคร่อมเท้ามีรอยผ่าข้างถึงเหนือเข่า จังหวะก้าวเดินเห็นช่วงขายาวผอมเพรียว เปรียบเทียบกันแล้ว คนที่ช่วงน่องสั้นกว่าต้นขาอย่างฉันเห็นแล้วได้แต่หดหู่ในใจ
" สวัสดีคุณคิโชวอิน รอแป็บนึงนะ มาซายะไปรับคุณวาคาบะ กำลังเดินทางมา " เอ็นโจส่งยิ้มจ้าบาดใจ ที่ใช้เข้าสังคมมาทักทายฉัน นายเป็นโฮสเรอะ เห็นแล้วก็หงุดหงิดอย่างไม่มีเหตุผล
"สวัสดีค่ะท่านเอ็นโจ....คุณ..อุริว" ฉันพยายามนึกชื่อสกุลคุณยุยโกะ ทักอย่างไม่ค่อยมั่นใจ หันไปสบตาเอ็นโจ ใช่หรือเปล่า นามสกุลว่าที่คู่หมั้นนายนะ เพิ่งเจอกันไม่กี่หนเอง จริงๆควรเป็นหน้าที่นายที่แนะนำให้ฉันรู้จักอีกทีไม่ใช่เรอะ
คุณยุยโกะผงกศีรษะรับคำทักทายจากฉัน แต่ก็ไม่ได้ทักทายอะไรกลับมา เอ๋...แบบนี้ก็ได้เหรอ ขณะที่ฉันกำลังมึนงง ไม่รู้ว่าจะไปต่อยังไง ยูกิโนะคุงดึงมือมือฉันเบาๆ "คุณพี่เรย์กะฮะ เราไปดูปลาคารร์ฟที่สะพานไม้ตรงนั้นกันไหมฮะ" พี่กำลังหาทางชิ่งจากตรงนี้พอดี แท้งกิ้วจ้ะยูคิโนะคุง ฉันก้มลงไปสบตาเทวดาน้อย อยากก้มลงไปจุ๊บแก้มใสนั่นให้ชื่นใจ ความหงุดหงิดหายวับไปทันที "ได้สิจ้ะ" แล้วก็หันไปขอตัวจากคู่รักเลิฟเบิร์ดอย่างมีมารยาท
เอ็นโจเดินตามมาพร้อมกับกำชับยูกิโนะเบาๆ "อย่ารบกวนคุณคิโชวอินมากนักล่ะ พี่เดินไปส่งพี่ยุยโกะที่เรสเตอรองค์ริมน้ำ ไม่นานจะรีบกลับมานะ" ยูกิโนะไม่ฟังเสียงฉุดฉันเดินมุ่งหน้าไปที่สะพายไม้ ชี้ชวนให้ฉันไปดูปลาคาร์ฟอย่างร่าเริง