Fanboi Channel

>>47 กูว่าคนเขาดูออกกันหมดแหละ ไม่งั้นยุยโกะไม่ตั้งแง่กับเรย์กะขนาดนั้นหรอก

อ่านตอนท้ายนี่เหมือนท่านเรย์กะโดนอัปเปอร์คัตไปหลายดอก สงสารชิบหาย ฮือๆๆ

คนที่ท่านเรย์กะคิดว่าเป็นลูกบ้าน สรุปคืออย่าว่าแต่เป็นลูกบ้านเลย เขาอยู่บ้านคนมีรักตั้งนานแล้วแต่ท่านเรย์กะแค่สถาปนาขึ้นมาเออเองทั้งนั้น กูเจ็บปวดแทน..

อ่านตอนนี้รู้สึกเหมือนอ่านของท่านพี่ภาคผู้หญิงเลยว่ะ แบบในใจก็บ่นอย่างนั้น อย่างนี้ แต่พอเรย์กะยิ้มก้อ ช่วยไม่ได้น้า~

จะว่าไป ตั้งแต่ตอนที่คิ้วหาย จนถึงตอนไปทัศนศึกษา ผ่านไปกี่วันวะ ยังไม่ถึงเดือนเลยเหรอ ขนคิ้วถึงขึ้นแค่นั้นน่ะ

ความจริงแล้วฟูจินไรจินก็ไม่ได้น่ากลัวนี่ ยังมีผู้ชายมาทักก่อน แถมยังพาไปเลี้ยงขนมด้วย แต่ทำไมพอมารวมกับเรย์กะถึงได้มีแต่คนกลัวล่ะ สรุปแล้วที่ไม่มีใครจีบเรย์กะ เป็นเพราะใครกันแน่เนี่ย หรือมีอะไรที่เรามองไม่เห็นคอยกดดันเหล่าผู้ชายกัน

สงสัย ที่ไม่ยอมให้เรย์กะไปนัดบอด เป็นเพราะกลัวนางจะโดนหลอก หรือเป็นเพราะว่ามีเอ็นโจก็ดีอยู่แล้วกันแน่น้า~

>>49 /กอดคอร้องไห้เป็นเพื่อนนะโม่ง ฮึก

ราชัน หากจะหมายถึงราชา ไม่มี ย์ นะโม่งแปล
ราชันย์ หมายถึง เชื้อสายกษัตริย์

>>51 ไอ้โรคขนร่วงเป็นหย่อมๆนี่กว่าจะหายมันนานนะมึง ใช้เวลาเป็นปีเลยล่ะกว่าจะกลับมาเป็นปกติ

>>51 กูเคยกันคิ้วตัวเองเพลินจนเผลอปาดคิ้วออกไปแถบนึง อือหือ อย่าให้บอกเลยมึง เป็นปีกว่าจะขึ้นมาแบบหรอมแหรม กูกลายเป็นมนุษย์เขียนคิ้วเทพไปเลย

>>51 ตอนขนคิ้วหายนั้นคือ1วันหลังจากคาบุประกาศรับตำแหน่งประธานpiovineต่อจากโยโกะ ตอนนั้นพวกท่านเรย์ยังอยู่ม.5
ส่วนทริปทัศนศึกษายุโรปนี่เหตุการณ์ช่วงท่านเรย์กะอยู่ม.6
ห่างกันหลายเดือนอยู่ แต่ตามที่ความเห็นบนๆบอก ขนคิ้วคงต้องใช้เวลานานกว่าจะงอกขึ้นมาจนเป็นปกติ

ขอบคุณโม่งแปลค่าาาาา

กูว่าแล้วววว~ สงสารท่านเรย์กะชะมัด มีแววกลายเป็นอีสาวทึนทึกคนเดียวในหมู่บ้านแล้วมั้ยล่ะ จริงๆถ้าพวกเซริกะจังไม่ขยันสร้างอิทธิพลขนาดนี้ คาบุเอ็นโจไม่มาพัวพัน เจ้าแม่อาจมีแฟนไปแล้วก็ได้นะ เห็นหลายคนบรรยายว่านางสวย นางน่ารักอยู่ นิสัยนางก็ออกจะดี ติดบ๊องๆนิดนึงก็เป็นเสน่ห์ออก คาบุ เอ็นโจ นายตัวสำรอง และเรืออื่นๆ ช่วยทำงานด่วนๆเลย พานางออกจากหมู่บ้านคานทองซะที สงสารเจ้าแม่

ป.ล. ไม่รู้เป็นเพราะผ่านฟิลเตอร์สังคีตรึเปล่า แต่เขินเบาๆกับ สายตาอ่อนโยนของเอ็นโจ

>>55 กว่าจะขึ้นแบบหรอมแหรม เป็นปีเลยเหรอ ของกูสองสามเดือนก็ขึ้นเป็นตอแข็งๆ แล้วนะ สงสัยแล้วแต่คนมั้ง // >>54 ลืมไปเลยว่าคิ้วนางไม่ได้หายธรรมดา คงใช้เวลานานกว่าปกติอีกสินะ

อยู่ดีๆน้ำตาก็จะไหล ท่านเรย์ก่าาา ถูกเพื่อนที่ไว้ใจหักหลัง หนีไปมีหนุ่มกันหมดเลยย T~T
//น่าจะมีฉากท่านเรย์กะรู้ความจริง จนงอนไม่พูดไม่จา จนต้องไปง้อ(ขอขมา?)กันทั้งกลุ่ม -///-

ความย้อนแย้งนี่มันอะไรกัน บรรทัดก่อนบอก” ถึงอยู่มหาลัยแล้วก็ยังอยู่ด้วยกันตลอดไปนะ “ บรรทัดต่อๆมา ชวนกันไปกันบาร์บีคิวด้วยกันทุกคน แต่ทำไมไม่ชวนท่านเรย์ก่าาา~

ที่พวกเซริกะไม่สุงสิงกับหนุ่มๆในโรงเรียนต่อหน้าเรย์กะนี่คือเกรงใจป่ะวะ อารมณ์แบบกลัวข้ามหน้าข้ามตาอ่ะ แถมยังต้องกันหนุ่มๆที่ไม่คู่ควรออกไปอีก แต่ก็สนิทกับพวกผู้ชายดีเหมือนกันนะ แย่งไอติมกินงี้ นั่งเม้าท่านเรย์กะแล้วไม่โดนโกรธงี้

>>61 ไม่มีเวลาไปสนิทรึเปล่า แบบเวลาทั้งหมดเอาไปคุ้มกันภาพลักษณ์ท่านเรย์กะหมดแล้ว ไรงี้อะ

>>62 จริงๆตอนไปทัศนศึกษาที่ LA แล้วเรย์กะปลีกตัวไปนั่งพัก กลุ่มเพื่อนสาวของเรย์กะมีหนุ่มๆเข้ามารวมกลุ่มเดินเที่ยวด้วยเลยนะ กูว่าพวกเซริกะคงสนิทกับผู้ชายชั้นปีเดียวกันด้วยนั่นล่ะ แต่เรย์กะไม่รู้เฉยๆเลยคิดว่าเหล่าเพื่อนสาวนี่เป็นสาวทึกทึนหมู่บ้านคานทองเหมือนนาง

คิดถึง​ฟิคเวียนที่สาวๆแต่งงาน​กันหมด เหลือเจ้าแม่คอยรอรับช่อดอกไม้​คนเดียว​ 5555

พวกเด็กในอาจจะไม่เท่าไหร่ปะ แต่เด็กที่เพิ่งเข้ามาใหม่ๆนี่จะกลัวเป็นพิเศษ

ที่ไม่มีผู้ชายคนอื่นกล้ายุ่งก็เพราะเจ้าคาบุกับเอ็นโจเป็นสาเหตุหลักเลยนี่หว่า จะมีใครทัดเทียมสองคนนี้ได้ ไม่มีเลยจริงๆ ฟูจินไรจิน ก็แค่เกราะป้องกันความเอ๋อของเจ้าแม่เฉยๆ แหมมมม ก็เอ็นโจมองด้วยสายตาอ่อนโยนขนาดนั้นละนะ ใครๆ ก็ดูออกทั้งน้านนน~ อุหุอุหุ

ที่คนอื่นไม่เข้ามายุ่งเพราะข่าวลือเอ็นโจกับไซซายะแหงๆ ลองคิดสภาพ(ซู้ดกาวหนึ่งเฮือก)

——

-นักเรียนชายไร้ชื่อ-

ผมแอบชอบคนคนหนึ่งอยู่ครับ
เธอสวยน่ารักเหมือนตุ๊กตา มีฉายาโหดๆว่าเจ้าแม่กาลี แต่ถ้าสังเกตดีๆแล้ว เธอก็เป็นสาวน้อยธรรมดาๆ ที่ไฮโซคนหนึ่งนี่นะ

จะเวลากินขนมที่ทำหน้ามีความสุขขนาดนั้นก็ดี เวลาที่คิดว่าเดินบนระเบียงคนเดียวแล้วเผลอร้องเพลงออกมาเบาๆ เวลาที่ยิ้มอย่างอ่อนโยนและคอยดูแลเพื่อนร่วมชั้นก็ดี หรือแม่แต่ตอนที่ทำท่าลับๆล่อๆเข้าซูเปอร์เหมือนการช็อปเป็นเรื่องน่าปิดบัง ผมว่านั่นทำให้เธอมีความหลากหลาย แถมน่ารักชะมัดเลย!

ในวันที่ผมทำใจกล้า แล้วคิดว่า ‘เอาล่ะ! ยังไงก็ต้องทำความรู้จักให้ได้!’ นักเรียนนอกอย่างผมก็ได้ยินข่าวช็อคโลกเข้า

ท่านคาบุรากิ+ท่านเอ็นโจคนนั้นจีบท่านคิโชวอิน!
สองเพอร์เฟคแมนที่โด่งดังไปจนถึงต่างโรงเรียนนั่นน่ะ!

เป็นสองคนที่เรียนท่านคิโชวอินด้วยนามสกุลแบบห้วนๆ ในขณะที่ตัวผมเวลาจะเพ้อหายังเติมคำว่าท่านเข้าไป แม้แต่ในฝันที่เรียกชื่อจริง ก็ยังไม่กล้าเรียกห้วนๆ ต้องเป็น’ท่านเรย์กะ’เท่านั้น...

พอเริ่มสนใจข่าวลือมากขึ้น เลยได้ยินเรื่องรักใคร่ของท่านคิโชวอินมามากมาย ว่ากันว่าสมัยม.ต้นก็เคยมีท่านอดีตประธานนักเรียนที่เป็นที่เคารพนับถือมาพัวพัน เพื่อนของพี่ชายที่ทั้งอ่อนโยนและใจดีในสายตาสาวๆ ประธานนักเรียนคนปัจจุบันก็ให้ความสนิทสนมกับเธอ รวมไปถึงสมาชิกชมรมยูโดท่านหนึ่งที่แข็งแกร่งและโดดเด่น นอกจากนั้นยังมีหัวหน้าห้องที่ได้รับความไว้วางใจ

เป็นการแข่งขันที่ดุเดือดชะมัดเลย

ในบรรดาคู่แข่งทั้งหมด คนที่น่ากลัวที่สุดคือท่านคาบุรากิและท่านเอ็นโจที่กุมอำนาจในชั้นปีเดียวกัน แม้ความรักที่มีให้เธอจะมากจนล้นใจ แต่การเปิดเผยตัวตนนั้นเท่ากับประกาศตัวเป็นคู่แข่งกับสองสุดยอดนั่นเชียวนะ!

ถึงแม้ว่าจะไม่อยากถอนตัวในตอนนี้ก็เถอะ แต่กิจการทางบ้านก็ปฏิเสธไม่ได้ ผมยังไม่อยากให้สิ่งที่ปู่ย่าสร้างมาต้องพังทลายลงเพียงเพราะไปลองดีกับสองคนนั้น

อาห์...ขอโทษนะครับท่านคิโชวอิน ผมอยากเป็นเจ้าชายของคุณ แต่คุณคือจักพรรดินีที่ผมไม่อาจเอื้อม ทำได้เพียงยิ้มส่งเมื่อเห็นคุณมีความสุขเท่านั้น

แต่หากถึงวันที่ผมมีอำนาจมากพอ ผมจะต้องเข้าไปกุมหัวใจคุณให้ได้แน่นอน!!!!

——

ฟีลนี้น่าจะเยอะ....

>>67 โถๆ นักเรียนชายไร้ชื่อ A ช่วยไปทำให้ฤดูใบไม้ผลิของท่านเรย์กะมาถึงในภาคมหาลัยเหอะ ดูๆ ปูมาขนาดนี้แล้วน่าจะมีนะหนิ

ควรเปลี่ยนชื่อเรื่องนี้เป็นยุทธการหักคานทองของท่านเรย์กะซักทีนะ 5555
ประมาณว่าพอจะจบมหาลัยแล้วยังไม่มีวี่แววเรื่องผู้ชาย เลยรวมหัวกันใส่พานประเคนให้เอ็นโจ แล้วช่วยๆหาทางให้ชีได้แต่งงานก่อน30 ถถถถ

สายตาอ่อนโยน.....
อ.ฮิโยโกะค่อยๆโยนประเด็นเข้ามาแล้วสินะๆ

ว่าแต่เฉลยมุมมองคนสนิทในแก๊งท่านเรย์กะแบบนี้
คิดว่าเรื่องนี้ใกล้จะเปิดจุดไคลแมกซ์สุดท้ายรึยัง

>>71 กูว่านี่เพิ่งจะครึ่งเรื่อง

แง เอาอึนกราดกับสายตาที่อ่อนโยนมาด้วยกันก็นึกถึงคนปริศนาคนนั้นอีกแล้ว จะเอ็นโจไหมนะ
แต่เอาจริงกูว่าฟิลเตอร์ล้วนๆเลยว่ะ สายตาอ่อนโยนเนี่ย คือใจคนมันจะชิปให้ท่านเรย์กะมีคนรักเป็นหนึ่งในสองคนนี้ก็มองผ่านฟิลเตอร์ไปรัวๆ ท่านคาบุรากิที่เงียบขรึมสง่างามกับเอ็นโจผู้อ่อนโยนและเข้าถึงง่าย…กู แบบ ไม่มีอะไรจะพูด นี่กูชินมุมมองในแง่ลบของท่านเรย์กะเกินไปใช่มั้ยวะเนี่ยย*ทึ้งหัว* แต่แหมตอนจบนี่คือ(เกือบ)ทุกคนไปกินขนมกับหนุ่มต่างรร.แต่ไม่ชวนคุณเรย์กะไปเหรอคะ…

ตอนนี้เห็นบอกว่าท่านเรย์กะปลื้มของฝากที่ซื้อมาหลายกล่องมาก เอามานั่งดูพลิกไปพลิกมา กูมีสิทธิคิดเข้าข้างเรือตัวเองไหมว่านางดีใจเพราะเป็นของฝากที่ช่วยกันเลือกมากับเอ็นโจน่ะ อย่ามาทำปากแข็งเลยนะค้าาาาาาาาาา

ท่านเรย์กะแม่งน่าสงสารเกิน555
ชาวหมู่บ้านคานทองของท่านที่แท้เป็นสำมะโนครัวปลอมว่ะ พอถึงเวลานี่ย้ายออกแบบไม่ต้องทำเรื่องให้เสียเวลา ซงซานจีจี้ ฮืออออ

>>71 รออีก300ตอนจะได้เห็นมุมมองของอีกคน*ลูปจนครบคณะคีตฯ

โฮๆๆๆๆ จุดนี้ท่านเรย์กะเข้าบ้านพักคนชราอย่างโดดเดี่ยวแน่ๆ ขนาดคณะสังคีตยังทอดทิ้งเลย ปวดไต

>>67 จุดนี้นักเรียนชาย A น่าจะมีหลักสิบ

ทั้งบากะ&จอมมาร พวกนายมันตัวซวยสินะ

กูนึกว่าพวกเซริกะจะรักชอบคาบุรากิจนไม่ชายตาแลมองคนอื่นซะอีก แต่ดันต่อยเสยปลายคางเจ้าแม่รัวๆ ถนอมหยั่งกะไข่ในหินไม่ให้ชายอื่นเข้าใกล้ แต่พวกตัวเองหนีไปมีแฟนกันหมด กลายเป็นเรย์กะนางมโนเพ้อพกไปเองว่าเพื่อนสาวของนางก็ขึ้นคานครือๆกัน โถ....

>>78 นอกจากจักรพรรดิกับจอมมาร ยังมีประธานนักเรียนสุดฮอตอีกคนด้วย
จะสงสารนักเรียนชายAหรือเจ้าแม่ดี

>>79 นักเรียนหญิงในซุยรันคงแอบปลื้มจักรพรรดิกันทั้งนั้น แต่คงรู้ความเป็นจริงว่าอยู่กันคนละชั้น ไม่มีสิทธิครอบครอง เลยเป็นแฟนกับคนอื่นดีกว่า

>>73 กูว่าชายคนที่มองยิ้มๆในตอนที่ 70 ก็เอ็นโจนั่นล่ะ จะใครกัน

>>81 จากตอนที่ 70 ที่ได้แต่มอง ผ่านไปอีกสองร้อยกว่าตอนมีอะไรพัฒนาขึ้นมั่งวะ ทำลาเต้กุเต่ยที่เจ้าแม่คนทิ้ง พยายามป้อนเค้กให้แล้วเขาไม่กิน ขัดจังหวะตอนเขาจะจับมือกับเพื่อนชายที่สนิทกัน (...) จนตัวเองได้เข้าไปประคองแทน นี่มันตัวร้ายเพื่อนสมัยเด็กชัดๆ

ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่า แต่รู้สึกว่าที่ท่านเรย์กะไม่ได้ใกล้ผู้ชายสักที่ ผู้อยู่เบื้องหลังอาจจะเป็นท่านพี่ก็ได้
อย่างตอนท่านคาสโนว่าพูดถึงอดีตประธานนักเรียนกับแฟนของเขายังพูดไม่จบท่านพี่ก็ตัดบทและ
ส่วนตัวนี่กำลังมโนว่า ท่านอดีตประธานนักเรียนเลิกกับแฟนแล้วไรงี้อะ ไม่รู้จะจริงหรือเปล่า
และสาเหตุที่เอ็นโจกั๊กๆ ไม่ยอมจีบท่านเรย์กะสักทีก็คงมาจากท่านพี่ด้วยล่ะนะ

คิดแล้วก็สงสารท่านเรย์กะ กว่าจะมีเรื่องรักกุ๊กกิ๊กก็คงอีกกว่า 300 ตอน
ตอนนี้เสพฟิคไปก่อน ขอฟิคหน่อยๆ

>>74 กูก็คิดเหมือนกันว่ะ ดีใจ ปลื้มใจที่ได้เลือกของฝากกับเอ็นโจสิน้า แหมๆ เอามาดูพลิกไปพลิกมาอีก

>>83 กูว่ารุ่นพี่กับแฟนยังไม่เลิกหรอก อาจจะถามว่ากำลังคบกันอยู่ใช่มั้ยก็เป็นได้นะมึง แต่ท่านพี่กลัวน้องเสียใจ เปิดแผลเก่าอะไรแบบนั้นเลยขัดจังหวะก่อน ส่วนเรื่องที่เอ็นโจไม่ยอมจีบจริงๆจังๆซักที กูว่าน่าจะหลายเหตุผลรวมๆกันมั้ง อย่างเรื่องทางบ้าน เรื่องคู่หมั้นไรงี้ บางทีกูยังมโนเลยว่ามาดามคาบุรากิจะฝากฝังบวกกดดันกลายๆเรื่องให้ช่วยชงเรย์กะกับมาซายะด้วย

แต่เอาจริงๆกูว่าฮีก็จีบนั่นล่ะ แต่เจ้าแม่เสือกเตะขัดขาทุกดอกจนใจแป้ว ไม่กล้าทำอะไร ถ้าเป็นชายอื่นกูว่าคงหาจีบคนอื่นนานแล้วล่ะ ไม่รอแต่คุณมาสิบปีแบบนี้หรอก หลังๆฮีก็มีพัฒนาการนะเว้ย แม้จะเอาน้องเอาเพื่อนมาอ้าง แต่เจ้าแม่ก็ยอมไปด้วยทุกครั้งเลยน้าาาาาา

>>83 ไม่น่าใช่นะ ดูๆ ไปแล้วท่านพี่ก็ไม่ได้หวงน้องเว่อร์วังขนาดนั้น จะกีดกันก็แค่ท่านอิมาริคนเดียว ถึงขนาดบอกเลยว่าอิมาริยังไงก็ห้าม กับคนอื่น ท่านพี่ก็แค่มองห่างๆ อย่างห่วงๆ เท่านั้นเอง

>>83 กูว่าท่านพี่แค่คอยกรองประวัติผู้ชายรอบตัวเจ้าแม่เพราะกลัวโดนหลอกมากกว่า ส่วนท่านอิมารินี่อาจจะหึงไว้เอง แค่ก! ส่วนเรื่องผู้ชาย กูว่าเพราะตัวนางเองล้วนๆ เอาเข้าจริงนางคงหนีเองล่ะ ในงานเลี้ยงก็คงมีเยอะแยะแต่คงไม่สนใจเองนั้นล่ะ

เออ จริงๆ กูว่าในหมู่คนที่ตั้งชื่อเล่นให้เจ้าแม่ต่างๆ นานานั่นก็น่าจะมีคนที่แอบชอบนางอยู่ด้วยนะ แล้วกะจะใช้วิธีจีบแบบเด็กประถมคือแกล้งๆ เขาจนเขาหันมาสนใจตัวเองไรงี้ แต่กรณีเจ้าแม่ดันโดนฟูจินไรจินลากไปเก็บก่อนจะทันได้รู้ตัว นักเรียนชาย A, B, C...เลยกลายเป็นศพเรี่ยราดอยู่ข้างทาง อย่างพวกรุ่นน้องฉี่เป็นเลือด ถ้าไม่ได้เป็น Pivoine ก็คงโดนฟูจินไรจินสอยร่วงเหมือนกัน แต่พอเข้าถึงตัวได้ก็โดนท่านเรย์กะขู่เข็ญจะถลกหนังจนเขาหนีไปเอง.... ลาก่อนความโดขิๆ

>>89 กรณีแกล้งกับแบบเด็กประถม...
นั่นมันนายกัปตันถั่วแดงนี่นา

เวลามีมุมมองคนในซุยรันรู้สึกว่ามักจะแง้มๆเอ็นโจยังไงไม่รู้ หรือคิดไปเองวะ

>>91 คิดเหมือนกัน

>>91 ไม่คิดไปเองหรอก เวลามีมุมมองคนในซุยรันนี่มักเปิดเผยด้านของเอ็นโจตลอดอะ โปรย hint ไว้รายทางมากๆ

>>93 เพราะตัวฮีถามอะไรก็ไม่เคยตอบตรงๆ ท่านเรย์กะก็ซื่อบื้อไม่ก็จงใจไม่ยอมสังเกตเห็นความนัยซักทีละมั้ง ฮือ...

>>94 แต่ขนาดเซริกะยังเห็นสายตาอ่อนโยนเวลาฮีมองเรย์กะเลยนะ แล้วเรย์กะอยู่ใกล้ขนาดนั้นจะไม่เห็นเลยเร้อออ หรือตีความเป็นแง่ร้ายซะหมด

ถ้ามีคู่แข่งที่คาดไม่ถึงเข้ามา เรื่องรักๆ ของท่านเรย์กะจะพัฒนามากขึ้นไหม?
อย่างนักเรียนใหม่ที่มีอิทธิพลพอจะต่อกรกับพวกจักรพรรดิ์ย้ายเข้ามาในซุยรันแล้วมาจีบเรย์กะเต็มๆไรงี้

เอ็นโจจะได้รีบแสดงตัวซักที

>>96 แต่ก่อน​ก็เคยคิด แต่นี่มันม.6แล้วอะ คงไม่มีนักเรียน​ใหม่โผล่มากลางเทอมหรอก...

>>98 แต่ถ้าเป็นภาคมหาลัยคงได้อยู่มั้ง
ที่คิดได้อีกอย่างคือ เด็กโรงเรียนอื่นที่อิทธิพลถึงเริ่มเข้ามาจีบเรย์กะ
อย่างโรงเรียนโทโช ไรงี้อะ

หรือจะไปเจอกันตอนสอบเข้ามหาลัย ท่านเรย์กะจะได้โดขิๆ ซักที

เรือเอ็นโจดูแล่นแรงนะ ตัวละคาดูชงให้เอ็นโจชอบท่านเรย์กะ

อ่านตอนนี้แล้วมีทั้งโดขิสายตาอ่อนโยนของจอมมาร แล้วก็อนาถท่านเรย์กะในเวลาเดียวกัน
โถ.... ที่บอกว่าเขาเป็นลูกบ้านเนี่ยทึกทักไปเองทั้งนั้น ไปเหมารวมเป็นกลุ่มสาวทึนทึกอีกทั้งๆที่คนที่เป็นจริงๆมีแค่ตัวเองคนเดียว ไม่อยากนึกเลยว่าถ้ารู้ความจริงจะใจสลายแค่ไหน...

กริ๊ด ตอนใหม่นี่คณะสังคีตหักหลังเจ้าแม่สุดๆอ่ะ 555 ทิ้งให้เค้าแม่อยู่บนคาททองคนเดียวแบบไม่ให้นางรู้เนื้อ​รู้ตัว แถมยังหลงคิดว่าเพื่อนๆนั่งเกาะคานอยู่ด้วยกันอีก

กลัวฮิโยโกะซามะหลอกว่ะ5555555 แบบให้โม้เม้นสองคนนี้ตั้งนาน สุดท้ายยุยโกะโผล่มาทีเรือจม แงงแงง้ ทีมเอ็นโจแบบกูได้แต่เกาะเรือไว้แน่นๆ o(╥﹏╥)o

คณะสังคีตก็อวยเอ็นโจ คาบุให้ท่านเรกะไง แต่ความเป็นจริงนั้น....

>>102 ตอนรู้ว่าริรินะมีคนมาจีบอย่างเยอะ เจ้าแม่ยังโคตรช็อค นี่เพื่อนสนิทใกล้ตัวที่กะจะอยู่บ้านพักคนชราด้วยกันตอนแก่ แล้วไปกันทั้งก๊วนเลยนะ

>>94 ตอนแรกก็คิดนะ ว่าเรย์กะจะไม่เห็น แต่พอมาอ่านตอนที่ 293 ที่นางไปแกล้งคาบุแล้วหลอกตัวเองว่าช่วยเหลืออยู่นั้น เลยคิดว่าที่ผ่านมานางก็น่าจะรู้ตัวหรือเปล่าว่าเอ็นโจรุกอยู่ แต่ที่นางไม่ออกตัวมากก็เพราะท่าทีเอ็นโจคล้ายๆ กับหยอกเล่น แถมยังมีว่าที่คู้หมั้นอีก เลยไม่เอาดีกว่าแบบนั้น

>>107 กูว่านางรู้ตัวตั้งแต่หิ่งห้อยแล้วว่ะ

เพื่อนโม่ง ในpixivเวลาจะหาแฟนอาร์ตท่านเรย์กะใช้คีย์เวิร์ดอะไรกันอะ

ขอนอกเรื่องนะ คิดว่าเอ็นโจยังซิงอยู่ปะ? ไปเดทกับยุยโกะ ถึงจะชอบหรือไม่ชอบ ก็กลัวเหลือเกินว่าจะโดนสอยแล้ว หรือไปสอยเค้า? เฮ้อออ ถ้าเป็นแบบนี้คงเชียร์มิลง

>>110 กูว่ายังซิง....

>>110 กูว่าเอ็นโจสุภาพบุรุษพอนะ คงไม่ทำอะไรยุยโกะที่ดูอ้อนแอ้นหรอกมั้งง

>>110 กูก็ว่าซิงนะ

>>110 คิดว่าเรื่องนี้มันโชโจใสๆ คงไม่มีประเด็นแนวนี้ในเรื่องหรอกมั้ง
>>109 คีย์ชื่อเรื่องไปเลยอะ

เจ้าแม่ก็ผมดำนะแต่พอเป็นคุณหนูผมม้วนFAส่วนใหญ่แกล้งลืมลงสีผมกันหมด

เรื่องสายตาเอ็นโจนี่เพื่อนๆคิดว่าเรื่องจริงหรือมโน,เนื้อเน้นๆหรือกาวล้วนๆ,โชโจหรือคอเมดี้

>>110 กูว่ายังซิง

>>115 กูขอคิดเข้าข้างตัวเองว่าเรื่องจริง TT

คนที่ไม่ซิงคิดว่าคงเป็นท่านพี่กับอิมารินี่แหละ-------

ขอท่านพี่ยังซิงไม่ได้เหรออออ ส่วนคนที่มั่นใจสุดๆว่าซิง คือ อิตาคาบุ กับ นายตัวสำรอง

ก็คิดว่าคาบุรากิมันซิงแน่ๆชัวๆ

>>115 กูคิดว่าเรื่องจริงนะ หลายคนเห็นพ้องต้องกันขนาดนั้น
>>119 กูว่าท่านพี่เสียซิงให้อิมาริไปนานแล้ว //ผิดๆๆๆ
เอาจริงๆกูว่าท่านพี่ไม่ซิงว่ะ หล่อ รวย ชาติตระกูลดี น่าจะมีสาวเข้าหาเยอะไม่หวาดไม่ไหว แถมอายุก็ไม่ใช่น้อยๆแล้ว คงมีผ่านมือมาบ้างล่ะ

ภาพคาบุในหัวกู อินโนเซ้นส์ยิ่งกว่ายูกิโนะอีกว่ะ 55555555555

>>115 กูว่าเรื่องจริง เขาว่าดวงตาเป็นหน้าต่างของดวงใจนะ ฮีคงไม่มีอะไรต้องปิดบังแล้วว่าชอบนาง เพราะงั้นก็แสดงออกไปเล้ย

ผู้ชายเด่นๆที่น่าจะซิงแน่ๆ
- ไซซายะ
- หัวหน้าห้อง
- อิวามุโระ
- มินามิ
- คาซึรางิ
- อุเมวากะ
- คันตะ
- ยูกิโนะ (แน่สิวะ)
- ยูริ (แน่สิวะ #2)

คนที่ไม่แน่ใจ
- อาคิสะวะ ยังไม่น่าโดนซากุระชำเราหรอกมั้ง...
- ดิเท(?????) เห็นบ้าๆแบบนี้ หรือจริงๆอาจจะไม่ซิงก็ได้ เพราะความบ้าไงล่ะ!!!
- ตัวสำรอง ถึงจะปฏิเสธสาวรัวๆ แต่ก็มีแววว่าจะเคยลิ้มลองมาบ้าง

>>124 เอ็นโจล่ะมึง?

>>124 กูว่าอาคิสะวะอย่างมากแค่จูบว่ะ แต่อาริมะ....เอ่อ คนที่รักคุณธรรมอย่างแรงกล้าแบบฮี น่าจะเคร่งครัดเรื่องนี้ด้วยมั้ง ประมาณว่าเก็บซิงไว้คืนแต่งงานเลยอะ

>>125 เอ็นโจอาจเคยก็ได้นา ดูสไตล์แล้วมีความท่านพี่+ท่านอิมาริอยู่หน่อยๆ จนบางทีกุก็อดจิ้นไม่ได้ว่าถ้าปรับพล็อตเป็นพ่อแม่ลูกเนี่ย ท่านพี่เป็นแม่ อิมาริเป็นพ่อ เอ็นโจเป็นลูกชัดๆ ฟิค...ต้องการฟิคเจ้าค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา *แค่กๆๆ*

อาจจะไม่เคยกับคุณยูโกะ แต่ก็อาจจะเป็นคนอื่น มีแววสูงแหละ

>>126 เออ ก็เป็นไปได้

*ยุยโกะ สิ เมา

อุเมวากะอาจจะโบโบ้ก็ได้นะมึง

>>124 ตัวสำรองน่าจะเป็นคนเนี้ยบอยู่ในกฎ วันๆหมกกับสภานร. ผญที่ดูสนใจก็มีแค่วาคะจัง กูว่าไม่น่านะ...
เอ็นโจกูว่าออกแนวหล่อแบบเยือกเย็น ผญรุมตอมตลอดพอๆกับไซตามะ อยู่ในสังคมคุณหนูรวยๆ วันหยุดก็เล่นกับน้องไม่ก็เดท(?)กับยุยโกะ คงไม่น่ากินใครหรอกนาา ถ้าเคยจริง.. แล้วเข้าแม่กูล่ะT-T

>>129 มึงนี่.................อย่าพูดประเด็นนี้ในนิยายใสๆแบบนี้จิ กูร้าวรานใจ

>>130 ไซตามะ One Punch Man อะเหรอ 5555555555555555555555

>>130 *ไซซายะ สิ โทษทีพิมพ์ผิด55555

>>130 เห็นภาพเอ็นโจหัวล้านเลย แม่ง 555555

>>129 ตอนแรกกุไม่เก็ท ไปค้นอากู๋ดูเท่านั้นแหละ...... พวกมึงนี่......

>>124 ตัวสำรองคุงอาจจะได้กับทีวีไดเร็กซังไปแล้ว เหมือนกับที่เจ้าแม่ได้กับอาหารซัง

>>136 ไดเร็กซ์จัง

>>129 นังคลใจบาปหยาบช้า!!!

แต่จริงๆ ในหัวกูอุเมวากะเป็นคนน่ารักมากเลยนะ แต่บ้าหมาแบบนี้คงไม่มีแฟน...

>>137 แว่บนึง กุเห็นเป็นดูเร็กซ์จัง

ใครเรี่มประเด็นชิงอะไรนี่วะ55555

บัดสี!!!! รับม่ายด้ายย!!! พวกคุณคุยเรื่องอะไรกันในนิยายใสๆอย่างนี้ ซิงๆเซิงๆอะไรกัน!! (0///0)

แต่กุว่าเถรตรง อย่างอาริมะ อาจจะโดนพี่สาวแถวบ้านหลอกสอยไปตั้งแต่เด็ก แล้วก็ได้นะ 555

ไม่ใช่เกินคาด คาบุไม่ซิงแล้ว ส่วนเอ็นโจยังซิงอยู่....

คันตะก็อาจจะไม่ก็ได้นะมึง แค่กๆๆๆ

>>144 อย่าใส่ร้ายน้องงงง

ถ้ายูกิโนะโตกว่านี้ก็คงไม่ซิงแล้... แค่กๆๆ

บาป! บาปกรรม! *โปรยเกลือสี่มุมห้องกระทู้*
คุกนะคะ~ เด็กๆทั้งหลายล้วนยังไม่บรรลุนิติภาวะ ซิงเซิงอะไรกันคะะะะ
//ยกเลิกฟิลเตอร์สาวน้อย//
แค่ก ยกเว้นท่านพี่กะอิมาริ pivione ที่เหลือซิงแน่ๆ ดูเป็นคุณหนูหัวconservativeหน่อยๆ อย่างเอ็นโจก็ไม่น่าล้ำเส้นนะ?ก็ยังเป็นแค่ว่าที่คู่หมั้นนี่นา ถ้ามีอะไรกันจริงคงได้เป็นคู่หมั้นสมใจตาไก่โง่แน่ แต่ทำอย่างอื่น…ตามนิสัยฮีก็ไม่แน่อะนะ ถ้าสนใจอาจจะทำ แต่ถ้าไม่สนใจก็คงเป็น proper gentleman ตามชื่อเสียงน่ะแหล่ะน้า~
คิดดีกว่าว่านอกจากท่านเรย์กะ คิดว่าใครยังไม่มีจูบแรกอยู่บ้าง//ออกชื่อท่านเรย์กะมาด้วยความมั่นใจเพียงคนเดียว ที่เหลือ—ไม่กล้าเดาเลยขร่ะ

>>147 แน่นอนว่าไซซายะก็ยังไม่เคยแหงๆ

>>112 เชื่อใจเอ็นโจ แต่เราไม่เชื่อใจนังยุยโกะ!!!

>>123 เอาจริงๆคือรู้สึกว่าฮีแสดงออกนานแล้ว แต่ไม่ว่าจะทำอะไรในสายตาเจ้าแม่ก็ดูจะผิดไปเสียหมด(ชงกาแฟให้ยังผิด) ยิ่งคนอื่นอวยเจ้าแม่นี่แทบจะใส่เกียหมาหนี เห็นแบบนี้แล้วเอ็นโจยังทนรักมาได้ตั้งนานนี่เก๊งงงเก่ง เอาจริงๆข้ารู้สึกว่าเอ็นโจสนใจเรย์กะมาตั้งแต่เด็กล้ว แบบแอบมองมาเรื่อยๆ ตอนแรกก็คิดว่าดูเหมาะกับคาบุดีคนอื่นอวยก็ช่วยด้วย แต่เห็นนางไม่เล่นแถมยังหนีซะขนาดก็เลยเริ่มสนใจแล้วกลายเป็นรัก(มโนเองล้วนๆ)

มานั่งสังเกตดีๆ เวลาคนอื่นทักว่า “เป็นท่านคาบุรากิเหรอคะ” แล้วเจ้าแม่ปฏิเสธเนี่ย ชาวบ้านก็เชื่อทุกคนนะ

แต่โดนดักต่อทันทีตลอดว่า “เป็นท่านเอ็นโจหรอกเหรอ” ทุกรอบ แถมพอปฏิเสธเคสเอ็นโจเท่าไหร่ก็ไม่มีใครเชื่ออีกตะหาก

เจ้าแม่น่าจะมีอาการกับเอ็นโจรุนแรงจนคนอื่นสังเกต?

เรื่องนี้มันเป็นมุมมองเรย์กะด้วย เรย์กะเลยระแวงเอ็นโจไปหมด 555

อุเมะกาวะน่าจะไปกับสาวที่ชอบหมาเหมือนกันป้ะ แบบไปเดินเล่นเจอกันแล้วหมาชอบกัน สุดท้ายแลกไลน์กัน รู้ว่าบ้าหมาเหมือนกัน แล้วก็ลงเอยกัน555

>>153 สเป็คเจ้าตัวต้องเป็นพี่สาวอกตูมนี่ 55555

>>147 กูว่าวาคาบะก็ด้วยนะ ตามบทนางเป็นนางเอกมังงะก็ต้องเก็บจูบแรกไว้ให้พระเอกอยู่แล้วตามสูตร อีคาบุในมังงะน่าจะเสียจูบแรกไปนานละ เพราะเห็นว่าเย็นชาใส่คนอื่นแต่เร่าร้อนกับวาคาบะ น่าจะทำเป็น.... แต่ตอนนี้คาดว่าน่าจะยัง ขนาดปลายนิ้วแตะกันกับวาคาบะตอนจิ้มซอสยังขวยเขินกันได้ขนาดนั้น มันดูเป็นรักใสๆวัยสะรุ่นจีบกันมากๆ

อาริมะ...พระรองผู้เคร่งครัดกฎ แถมปฏิเสธสาวๆที่เข้าหา คงยังไม่มี แต่ก็ไม่แน่ อาจจะมาแนวสาวเจ้าจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัว....

เอ็นโจ...กูว่ายังว่ะ กูเคยคิดว่ายุยโกะอาจจะพยายามจูบ แต่ฮีบ่ายเบี่ยงไรงี้ ไม่ใช่ตอนที่ 300 โผล่มา เรย์กะไปเห็นสองคนนี้จูบกันพอดีนะ ถ้าเป็นงี้ยิ่งกว่าสายฟ้าฟาดเรืออีก 55555

ส่วนพวกที่กูว่าเคยเสียเฟิร์สคิสแล้ว นอกจากท่านพี่กับอิมาริ กูนึกถึงอาคิสะวะกับซาโตมิและรุ่นพี่โทโมเอะเป็นลำดับต้นๆเลย

>>151 กูว่านางต้องไปแสดงอาการอะไรที่เหมือนคนร้อนตัวอะ ถึงได้ไม่มีใครเชื่อ

ไซซายะซิงชัวร์เพราะโดนตอนไปก่อนเป็นหนุ่ม

>>156 ยัง!!! มีโม่งใจกุศล​เปลี่ยนให้เป็นแค่ฝันไปว้อย 555555555

>>156 ฝีมือชาวโม่งแถวนี้ด้วยสินะ555555 /จำไม่ได้ว่าในออฟฟิเชียลไปทำอะไรกับเจ้าแม่ไว้จนจะโดนโม่งพาไปจับตอน

>>158 จำไม่ได้​ จำได้​แต่​คาซึรางิโดนตอนเพราะอ้างชื่อยุยโกะมาเย้ยเจ้าแม่ 5555

ถ้าฟิคหมายังมีต่อ ตอนนี้​เรย์​ทันจากขนคิ้ว​ร่วง คงเป็นโรคขนร่วงเป็นหย่อม​ๆแทนสินะ...

>>151 ไม่แน่นะ ตอนนางคิดว่ากำลังปฏิเสธอย่างแข็งขัน นางอาจจะกำลังหน้าแดงอยู่ก็ได้ 55555555

กูว่าไซซายะน่าจะเสียเฟิร์สคิสแล้ว แบบตอนเด็กๆแอบจุ๊บยูริเอะตอนไม่รู้ตัวแล้วมาดีดดิ้นบ้าบออยู่คนเดียวแน่เลยว่ะถถถถ

>>161 กูว่าคาบุน่าจะเป็นคนจริงจังโคตรๆ นะ ขนาดยังไม่เป็นแฟนกันยังเอาแหวนเงิน สร้อยเงินทำเองให้เขาเลย ถ้าจับมือหรือมีจุ๊บกัน คาบุมันคงบอกว่า "ฉันจะรับผิดชอบทุกอย่างเอง" แล้วไปก้มหัวขอขมาพ่อแม่วาคาบะ ไปบอกแม่ให้ยกสินสอดทองหมั้นมาขอแน่ๆ เลยว่ะ

พวกมึงว่าเรื่องนี้จะมีฉากจุ๊บแบบอฟช.บ้างมั้ยวะ กูแอบอยากรู้ เอาจุ๊บน่ารักๆพอกุบกิบไม่ต้องถึงขั้นติดเรทไรงี้อ่า

อาจจะมีฉากเจ้าแม่เดินเล่นในเมืองแล้วเจอเอ็นโจในคาเฟ่ระหว่างทาง ข้างๆมียุยโกะนั่งอยู่ แล้วทั้งสองคนก็โน้มตัวจูบกันพอดี จากนั้นเจ้าแม่ก็สาปแช่งหมู่บ้านมีรักต่อ---
ม่ายยยย กูจะไม่ล่มเรือเอ็นโจ๊วววว
อาจมีจุ๊บๆของคาบุกับวาคะรึเปล่า เจ้าแม่กูนึกไม่ออกจริงๆ...

>>163 อุเมวากะกะเบียทันไง ทั้งจุ๊บทั้งกอดกระหนุงกระหนิง..

>>163 อยากได้แบบเฟรนซ์คิสไปรอท่านอิมาริเอานะ หรือไม่ก็ฉากจุ๊บในมโนของท่านเรย์กะ กูว่านี่คงอฟซ.สุดๆ แล้ว555

กุว่า เอนโจ ว่าที่หัวหน้าหมู่บ้านคาสโนว่าน่าจะเคยจุ๊บกับคุณยุยโกะ อาจจะตอนเด็กๆ ตอนนี้เลยสลัดคุณยุยโกะลำบาก ส่วนคาบุน่าจะไม่เคยจูบกับใคร เพราะตอนเด็กๆก็ตื้อท่านยูริเอะ แล้วก็มาชอบวาคาบะจังนี่แหละ เป็นผู้หญิงที่รู้จักเว้นระยะห่างแต่พอดีทั้งคู่

>>166 อยากได้อิมาริเฟรนซ์คิสท่านพี่...//แค่กๆๆๆ

เห้ย... เอ็นโจก็ดูจะสุภาพบุรุษออกน่า คงไม่ล่วงเกินสุภาพสตรีง่ายๆ หรอกมั้ง อย่างยุยโกะ ฝ่ายชายคงไม่ได้คิดอะไร แต่ฝ่ายผู้หญิงเองน่าจะเป็นคนเริ่มมากกว่า แต่ก็เชื่อนะว่ายังไม่ได้จูบ อาจจะกอด จับมือ ถือแขน ควงแขนกันแล้ว แต่! สำหรับเรย์กะแล้ว เอ็นโจน่าจะอยากแกล้งกระต่ายน้อยเล่นๆ คงอาจจะรุกคืบแบบถึงเนื้อถึงตัว ฮุฮุ

เดี๋ยวๆ ทำไมเอ็นโจกลายเป็นหัวหน้าหมู่บ้านคาสซาโนว่าล่ะ
จริงๆหมอนี้มันไก่อ่อนเรื่องจีบหญิงไม่ใช่เรอะ

>>170 หัวหน้าหมู่บ้านตามข้อสงสัยของท่านเรย์กะไง เอาจริงๆ ถ้าคนที่จีบไม่ใช่เจ้าแม่ป่านนี้คงเข้าวินไปนานล่ะ นี่เล่นของสูงละเกิ๊น

>>169 ก็ถึงเนื้อถึงตัวจริงๆอะ จับไหล่ จับมือ จับหลัง ประคอง โอบ..... แต๊ะอั๋งเขาอยู่เรื่อย

>>171 ของสูงไม่พอ ยังเกราะหนาอีกด้วย

ก็ดันปิดประตูตีตายตัวเองด้วยการไปบอกเจ้าแม่ว่ามีว่าที่คู่หมั้นอยู่แล้วนี่นะ...

>>174 เอาจริงๆ ถ้าเล่นไปบอกสาวเจ้าว่าตัวเองมีว่าที่คู่หมั้นอยู่แล้ว แล้วดันไปเดินหน้ารุกจีบสาวต่อ แต้มน่าจะยิ่งติดลบนะ

>>174 ถ้าไม่บอกจะยิ่งแย่นะ ในเมื่อมันมีข่าวลือกลายๆอยู่ละ

อีกอย่างกูก็รู้สึกว่าบอกเพื่อดูปฎิกิริยาของเรย์กะด้วยอะว่าจะแสดงท่าทางยังไง ซึ่งก็ถึงกะร้องเสียงหลงเกินคาดสุดๆ

ถึงจะงั้น​ แต่รุกจีบทั้งๆที่มีว่าที่คู่หมั้นอยู่แล้วก็รู้สึกไม่สบายใจอยู่ดี​ รู้สึกเหมือนเขามาเล่นๆกับเราไม่ได้คิดอะไรจริงจัง​ ก็เข้าใจว่าแค่ว่าที่​ แต่ก็อดเศร้าไม่ได้​

>>176 จริงๆกูคิดนะว่าฮีดีใจที่นางร้องเสียงหลงแบบนั้นอะ คือถัามาแนวๆ อ๋อเหรอคะ มาบอกทำไมคะ ฮีคงรู้สึกแป้กและเฟลน่าดู ถถถถถถถ

เรื่องแตะเนื้อต้องตัวท่านเรย์กะนี่เอ็นโจเยอะสุดเลยป่าววะ
ไม่นับท่านพี่นะ ส่วนอิมารินี่ถ้าแตะเยอะคงโดนท่านพี่เก็บไปแล้วมั้ง

อยากอ่านมุมมองท่านอิมาริอีกจัง..
อยากรู้ว่าจะรู้สึกยังไงที่แอ๊วไปแค่ไหน ท่านเรย์กะก็ยังเฉยชาใส่

>>180 ฮีจะยั่วให้ท่านพี่หึง//แค่กๆๆ
แต่ตอนอิมาริชมนางนั่นนี่โน่น เรย์กะนางก็วี้ดว้ายนะ ปากหวานจัง ยิงมาโดนใจเลยค่าาา อะไรประมาณนั้นอ่ะ ไม่ได้เฉยชานะ

>>180 ถ้าเรย์กะเฉยชา ท่านพี่คงไม่ขว้างมีดบิน ซ้อมบินใส่ท่านอิมาริหรอก.... คู่หูSM

>>180 คนที่ถูกเฉยชาใส่นี่มันเอ็นโจต่างหากมึ้ง หยอดไปเท่าไหร่ มีปฏิกริยาให้เห็นแค่ตอนชมว่าน่ารักเหมือนนุ้งต่ายกับชมว่าเขาเหมาะกับผมม้วน

จะว่าไ​ป​ตอนคาบุให้ของฝาก ทำไมเจ้าแม่ต้องตื่นตูมแบบ ฉันไม่มีของฝากให้ ทำไงดีอะ
ตอนเอ็นโจให้เมเปิ้ล​ไซรัป ไม่เห็น​มีอาการใด

>>184 เครื่องสำอางกับของกิน มันคนละเลเวลว้อน

>>185 แต่เรย์​กะ​ดูจะปลื้ม​กะของกินมากกว่า​อีกนะ...

>>184 กูเดาว่าตอนนั้นนางยังไม่นับว่าสองหนุ่มนี่เป็นเพื่อนมั้ง แถมเป็นคนที่อยากหลีกลี้หนีหน้าด้วย ให้อะไรมาก็ด๊อนแคร์นาจา ไม่จำเป็นต้องตอบแทน เราก็ไม่จำเป็นต้องแคร์คนที่เราไม่อยากสนิทด้วยอยู่แล้วใช่มะ แต่ขอบคุณซักหน่อยตามมารยาทก็พอ

แต่พอมารวมกลุ่มกันเป็นทรีโอสามสหาย ใกล้ชิดกันมากขึ้น สนิทกันมากขึ้น แคร์ความรู้สึกกันมากขึ้น(มั้ง) แถมคนที่ดูไม่ค่อยใส่ใจใครแบบคาบุซื้อของมาฝากนางอีก ขนาดคาบุยังซื้อแต่นางดันไม่มีนี่ใจดำจริงๆ ตอนนี้นางนับสองหนุ่มนี่เป็นเพื่อนไปแล้วอะ แบบที่ซื้อของฝากให้พวกอุเมวากะหรือเอาของฝากไปบ้านวาคาบะไรงี้

>>187 "ขนาดคาบุยังซื้อ" พูดซะเห็นภาพอิคาบุเลย 5555555555555555555555555555555555555555555555555555555555

แต่คาบุมันเลือกของได้มุ้งมิ้งมากเลยนะ มุ้งมิ้งจนสงสัยว่าเลือกเองหรือเอ็นโจเลือกให้

หรือเพราะอีกฝ่ายเป็นเพื่อน เลยเลือกอย่างมีสติหว่า?

>>188 ตอนนี้คือสงสัยคาบุมันซื้ออะไรเป็นของฝากให้วาคาบะ ของท่านเรย์กะยังมุ้งมิ้งซะขนาดนี้ ของวาคาบะจะน้อยกว่านี้ได้อย่างไร ถ้าด้อยกว่านี่ต้องเริ่มพิจารณาตัวเองแล้วนา คาบุเอ๊ย

>>189 เดี๋ยวก็รู้ 55555

>>190 อ่านอันนี้แล้วแบบ หื้มมมมม นี่คือมันจะอลังการดาวล้านดวงแบบอีสร้อยคอเพชรตุ๊กตาหมีกับเครื่องประดับทำมือ เลเวลนั้นเลยใช่รึเปล่า แต่มันยังจะมีอะไรที่เว่อร์ไปเกินกว่าเครื่องประดับทำมือแบบนั้นได้อีกหรอ…

>>191 อาจเป็นเครื่องสำอางค์แบบทำเองก็ได้นะ ไม่ก็น้ำหอมที่ทำออกแบบกลิ่นเฉพาะตัวผู้สั่งแบบนี้ก็เป็นด้ายยย

>>192 คุกคาม! คุกคามความเป็นส่วนตัว คุกคามทางเพศ!! บัดสีๆ#สาดเกลือ #นายเป็นคนแบบนี้หรือคาบุรากี้

>>193 ถ้าเป็นคาบุที่เป็นเจ้าพ่อแห่งความสตอกล์เกอร์(ที่กำลังจะเลเวลอัพเป็นโรคจิตขั้นสูง)ก็อาจเป็นไปได้นะ!! ไม่สิ! เป็นไปได้สูงมากๆต่างหากล่ะ!!

>>184 ตอนนั้นนางไม่ได้ไปไหนไง ได้ของฝากมาก็แค่รับไว้ แต่รอบนี้นางเองก็ไปเที่ยว คาบุก็ดันมีแก่ใจซื้อของมาฝาก แต่นางดันไม่นึกถึงคาบุเลย เลยรู้สึกผิด

มองในมุมของผู้หญิิงทั่วไปเนี่ย ถ้ามีคนมาจีบ แล้วเจ้าตัวบอกเองว่ามีว่าที่คู่หมั้นอยู่แล้ว เป็นพวกผู้ใหญ่เค้าคุยกันเองนะ ไม่ได้อยากหมั้นนะ

ถึงจะพูดว่าไม่ได้เต็มใจหมั้น มันก็รู้สึกไม่ดีอยู่ดี อารมณ์แบบ "อ้าว นี่ชั้นกำลังยุ่งกับคนมีเจ้าของเหรอ?" "อ้าว กุมีแววเมียน้อยมาแต่ไกล" "ที่ทำตัวแบบนี้นี่ จริงๆแล้วกำลังหวังอะไรอยู่สินะ?" "มีแผนอะไรรึเปล่า" "เอ๊ะ? คนไม่ดี อย่าไปคบ!"

คือในใจเจ้าแม่ก็มีมโนธรรมเรื่องรักๆ ใคร่ๆ สูงนะ เห็นใครรักกันก็ไม่เคยขัด ไม่เคยแย่ง แถมสนับสนุนให้รักกันดีด้วย ขนาดอาทันกับเบียทันที่เป็นรักต่างเผ่าพันธ์ เจ้าแม่ยังสนับสนุนเลย

ถ้าเอ็นโจจะปักธงเจ้าแม่ได้ ก็ต้องไปเคลียร์ข้อนี้แหละ ไม่งั้นเจ้าแม่ก็จะหลอกตัวเองต่อไป เหมือนตอนที่หลอกตัวเองว่าช่วยเหลือไซซายะนั่นแหละ...

กูเพิ่งอ่าน ไม่รู้ว่าพวกมึงคุยประเด็นนี้กันไปรึยัง
พวกมึงว่าจุดเปลี่ยนชีวิตของเรย์กะมันอยู่ตรงจุดไหนวะ
พ่อนางก็ดูไม่ได้ทำอะไรทุจริตจริงๆ แล้วทำไมในต้นฉบับถึงโดนแฉจนกิจการล้มละลาย
หรือเพราะว่าในต้นฉบับเรย์กะนิสัยแย่มาก ใช้เงินมือเติบ ใช้เงินแก้ปัญหาหมดจนที่บ้านต้องใช้ทางลัดหาเงินเพิ่ม หรือท่านพี่เข้าดาร์คไซด์สมบูรณ์เพราะไม่มีความเอ๋อของเรย์กะมาเบรค

หรือเพราะโลกนี้มันเออเร่อร์อยู่แล้ว ทุกอย่างเลยเพี้ยนๆ คงไม่ใช่ตอนท้ายเฉลยว่าตัวเอกทุกคนมีความทรงจำของอีกโลกตลอดนะ 555

ป.ล. ไอ้นารุคุงนี่กูนึกว่าเจ้าแม่จะเข้าหาเพื่อเป็นสายไปสืบหาเรื่องครอบครัวซะอีก ไปเป็นสตอลเกอร์ซะงั้น

>>197 เป็นคำถามที่ได้แต่นั่งมโนกันไป

บางทีอาจจะเพราะเจ้าแม่งุ้งงิ้งมุ้งมิ้ง อาจจะเพราะเจ้าแม่ไม่เข้าหาบากะรากิ หลายๆอย่างเลยเปลี่ยนไป เพราะไม่มีตัวแปรที่เป็นเรย์กะนิสัยเสียมั้ง?

กูว่าท่านเรย์กะนิสัยแย่ยังไงก็คงไม่แย่มากไปจนสุดทางหรอก คือลูกคุณหนูอะมึง เอาแต่ใจ เอาตัวเองเป็นที่ตั้ง แต่พอวาคาบะมาคาบุก็ไปสนใจทางนั้น ก็จริงก็นิสัยเด็กอะ รังแกคนอื่น(อารมณ์เหมือนซึรุฮานะมั้ง) สำหรับกูคือถ้าเรย์กะร้ายมากจริงๆเรื่องแกล้งวาคาบะน่าจะแบบเอามีดไปใส่ตามหนังสือกระดาษให้มันบาด รุมตบ ทำร้ายร่างกายแบบแรงๆอะไรงี้ด้วย แต่ซุยรันน่าจะแบบเอารองเท้าไปซ่อน เทน้ำราดหัว อันนี้คือการแกล้งแบบคุณหนูในห้องหออยู่ คือทำร้ายที่ชื่อเสียง เพราะถ้าตัวเองโดนทำแบบนี้อับอายวงศ์ตระกูล แต่วาคาบะ/ที่ไม่น่าเห็นเป็นเรื่องใหญ่อะไร/ก็เลยไม่ได้พูดอะไรไป เราว่านางฉลาด ถ้าทำเกินขอบเขตน่าจะจัดการ ดูไม่ใช่คนไม่เอาเรื่องใครนะ ดูจากตอนกรณีขีดเขียนโต๊ะน่ะ
กรณีศึกษานิสัยสมัยนั้นคืออาจจะเป็นอีตาคาบุรากิสมัยประถมที่ไปมีเรื่องกับเพื่อนผู้ชายท่านยูริเอะ เราว่าชาติที่แล้วเป็นไปได้มากว่าเรย์กะนิสัยประมาณนี้แหล่ะ กรี๊ดคาบุแล้วก็ไปตื๊อเขา จะให้ของนู่นนี่นั่นไป แต่คาบุไม่ใช่ท่านยูริเอะ ไม่ได้ใจดีแบบนั้นบวกกับเป็นperfectionistด้วย ท่านเรย์กะให้ของอะไรก็คงจะตำหนิ ของกินทำมือก็ไม่รับ แต่คาบุคงไม่ได้พูดตัดขาดไปเลยแบบยูริเอะ น่าจะแค่เย็นชาละก็รำคาญไล่เป็นครั้งคราว(ที่เหลืออดแล้วจริงๆ) ท่านเรย์กะเลยตื๊อต่อไป ก็น่าจะไทป์ตัวร้ายคุณหนูไม่ค่อยฉลาด(แถมเป็นว่าที่คู่หมั้นคู่หมาย?)แบบเปิดมาปุ๊ปก็เตรียมหัวรอให้พระเอกเชือดตอนจบพิชิตใจนางเอกแบบเท่ๆได้เลย
ไหนท่านเรย์กะจะไม่มีเอ็นโจมาคอยปรามด้วย…มึงลองจินตนาการไซซายะที่ไม่เชือกเอ็นโจมารั้งไว้ คอยตามวาคาบะสิ——

ส่วนเรื่องใช้เงินมือเติบ อันนี้คือแน่นอน(ตอนนี้เจ้าแม่ก็มือเติบกว่าเดิมเยอะ ขนาดมีความทรงจำชาติก่อนนะเนี่ย) แต่จะมือเติบถึงขั้นที่คิโชวอินล้มละลายมั้ย กูว่ามันยากอะมึง ถ้าท่านเรย์กะไม่ใช่ว่าไปกว้านซื้ออสังหาริมทรัพย์แพงๆ อัญมณีแบบโคตรๆแพงเป็นสิบๆชิ้น ยังไงก็ไม่ถึงขั้นนั้นอะมึง กูว่าท่านพ่อท่านแม่นี่ทำตัวเองล้วนๆเป็นหลัก หรือมันอาจจะง่อนแง่นตั้งแต่ท่านพี่ออกแล้วยังจะหรูหราแดกปูอลาสก้าเหมือนเดิมกูว่ายังยากจะล้มเลยมึง มีการโกงแน่นอน
แต่คือโกงจริงรึเปล่า? ท่านพ่อโกงหรือคนอื่นโกง? แต่ถ้าคนอื่นโกงละทำไมท่านพี่ถึงออกไป? แต่จุดนั้นพวกคาบุคงไม่สนอะไรละจะแฉคิโชวอินกรุ๊ปอย่างเดียว แต่คือถ้าคชอ.ล้มจริง เศรษฐกิจไม่พังไปเป็นแถบๆเลยหรอวะ ยกเว้นว่าคาบุกะจะซื้อรอไว้อยู่แล้ว อย่างนี้คงไม่เป็นไร

>>197 กูว่าเพราะต้นฉบับเดิมมันสร้างมาให้เน้นฟินฉากพระเอกนางเอกจีบกัน นางเอกน่ารักน่าสงสารมากๆที่ถูกกลั่นแกล้ง ดังนั้นตัวร้ายที่มากลั่นแกล้งก็จะหาความดีไม่ได้ อารมณ์แบบนางร้ายละครไทยอะ ออกมาทีไรก็เห็นกรี๊ดๆๆ ตาจิก ปากแดง แบ่งขาวแบ่งดำชัดเจน ทีแรกเรย์กะอาจจะระดับตัวร้ายกีกี้กระจอกๆ แล้วก็ค่อยๆไต่ระดับความแรงเพื่อให้พระเอกปกป้องนางเอก คนอ่านจะได้ฟินมากขึ้นพอๆกับที่เกลียดตัวร้ายมากขึ้น จนมาขั้นสุดท้าย เอ้า...ยัดให้ยัยนี่ล้มละลายไปเลยละกัน มาซายะคุงจะได้แฮปปี้กับวาคาบะจังซักที คนอ่านจะได้สะใจด้วยที่ยัยหัวสว่านนี่ล่มจมไปซักที

แต่กูว่าครอบครัวคิโชวอินในมังงะคงไม่ได้ลำบากอะไรหรอก น่าจะอารมณ์โลภ ทะเยอทะยาน ไม่เคยพอมากกว่าเลยทุจริต ประมาณว่ากอบโกยผลประโยชน์เข้าตัว ถึงจะต้องเหยียบย่ำใครก็ไม่แคร์ ประมาณนี้มั้ง

บางทีทานุกิอาจจะรู้สึกเสียศักดิ์ศรีที่ลูกสาวโดนหักหน้ากลางงานจนเปิดหน้าชนกับบ้านคาบุ แต่สู้ไม่ไหวจนต้องเล่นนอกลู่นอกทางแล้วก็เกมส์เลยเพราะโดนแฉ หุ้นตก โดนเทคโอเวอร์ แบบนี้ก็ได้นะ

เรื่องตัวละครในเรื่องเอ๋อๆ เป๋อๆ เห็นคนแต่งหยิบมาพูดหลายครั้งเหมือนกัน คงไม่ใช่โลกของ KimiDolce แบบสมบูรณ์ คงไม่ใช่ปมอะไรมั้ง กูก็คิดไปเรื่อย 55

>>201 ไม่ใช่คาบุเอาหลักฐานบ้านคิโชวอินโกงมาแฉในงานหมั้นเรอะ

>>202 จะว่าไปก็เหมือนเรย์กะจะบ่นบ่อยๆ เช่น วาคาบะเอ๋อๆ เอ็นโจดำมืด คาบุไม่ละเอียดอ่อน นายตัวสำรองทีวีไดเร็กไรงี้

แต่ตอนนั้น(การ์ตูน)มันก็(ค่อนข้าง)บรรยายจากมุมวาคาบะนะ/โดยทั่วไป/นางเอกโชโจญี่ปุ่นแม่งก็เด๋อๆด๋าๆเป็นปรกติ กูว่าอ.ฮิโยโกะจะแซะตรงนี้หน่อยๆ ส่วนคนอื่นๆคือเล่นว่าพระเอก พระรอง เพื่อนพระเอก ที่บรรยายเท่ๆนั้นคือผ่านฟิลเตอร์แฟนเกิร์ลมาแล้ว เช่น “ ท่านคาบุรากิ จักรพรรดิผู้สูงส่ง เย็นชา บลาๆ” คนที่ปล่อยข่าวลือคือเด็กซุยรันวิทฟิลเตอร์ แต่ที่เราไม่เห็นคาบุสตอล์ก(โดยส่วนใหญ่)เพราะว่าเราจะเชื่อตามที่วาคาบะ(การ์ตูน)ว่าแม่งเป็นเรื่องบังเอิญหรืออไม่เชื่อและมองว่าไซซายะที่ชอบเขาละแอบตามมา+ไม่บอกนางเอกช่างเป็นผู้ชายเย็นชาปากหนัก น่ากรี๊ดจนตึกถล่มไปเลยจริงๆ ที่ไม่เห็นเอ็นโจดำมืดก็เพราะวาคาบะไม่เคยเห็นเอ็นโจข่มขู่คนไง เอ็นโจน่าจะเลือกสถานที่แอบๆไม่ให้เห็นอยู่แล้ว หมอนี่ทำงานเบื้องหลัง แต่พอเจอมุมมองท่านเรย์กะ(นิยาย)ขี้ระแวงและขี้กลัวขนาดหนัก ไหนจะเห็นการประกอบร่างวางแผนฮาวทูจีบวาคาบะของหมอนี่ เราเลยได้รู้เบื้องหลังว่าโฉมหน้าที่แท้จริงของจักรพรรดิเป็นสตอล์กเกอร์ฝึกหัด โดยที่เบื้องหลังสตลอกเกอร์ฝึกหัดคนนั้นมีจอมมารสตอล์กเกอร์คอยกระซิบบอกอยู่ข้างๆ

เออ อาจจะเป็นแบบที่มึงพูดด้วยก็ได้ ส่วนที่วาคาบะเอ๋อ เพราะตัวเองคงไม่คิดว่าตัวเองเอ๋อ เช่นเดียวกับท่านเรย์กะที่ไม่รู้ว่าเพื่อนเห็นตัวเองตอนเอ๋อบ่อยมาก

>>205 แต่ในการ์ตูนมันก็มีฉากเอ็นโจปฏิบัติกับเรย์กะแบบไร้เมตตาอยู่บ่อยๆนะ เรย์กะ(นิยาย)ยังบอกเลยว่าเอ็นโจเวลาโกรธน่ากลัวกว่าคาบุโกรธซะอีก น่าจะพอเห็นนิสัยดำมืดได้ไม่ใช่เหรอ

>>207 ถึงจะbaseless กูก็ยังคิดว่าเอ็นโจกับเรย์กะออริต้องมีซัมติงให้เกลียดขี้หน้ากันขนาดนั้น ดีไม่ดีเอ็นโจอาจเคยโดนเรย์กะหัดอกเลยตามมาจองล้างจองผลาญก็ได้

กูว่าที่ไม่ทุจริตเพราะลูกสาวเป่าหูสะกดจิตมาตั้งแต่เด็กๆก็มีส่วนว่ะ
ทานุกิอาจคิดว่าลูกแม่งไม่ไว้ใจตัวเองแถมยังรังเกียจการโกงมากๆด้วย
หากเป็นในคิมิเรย์กะน่าจะไม่ห้ามไม่ใส่ใจแล้วยังน่าจะใช้เงินเป็นเบี้ยอีกด้วยคิดว่าบริษัทที่โดนผู้บริหารโกงภายในน่าจะง่อนแง่นพอควรบวกรวมกับสองหน่อวางแผนเล่นงานเลยโดนฟ้องล้มละลายกับคดีช่อโกง

วาคาบะก็เคยบอกอยู่นะว่าคาบุดูมีความเป็นผู้ใหญ่

เดาว่าในฟิลเตอร์คนทั่วไปที่ไม่ได้ใกล้ชิดกับไอ้สามหน่อนี่ก็น่าจะตามมังงะ

>>210 พอคิดว่าเอ็นโจ(มังงะ)​ต้องรับร่างบ้าของคาบุเพียงลำพัง ไม่มีเรย์​กะ​มาเป็นมือรอง กูก็เห็นใจเหลือ​เกิน 5555

ถ้าตามเนื้อเรื่อง จะลงรายละเอียดคาบุมากกว่าเอ็นโจนะ คือ เจอพ่อแม่ ไปงานเลี้ยง ไปเข้าคอร์ส แต่ส่วนของเอ็นโจ จะมาแค่เสริม มีบทเยอะหน่อยเมื่อมีชื่อยูกิโนะเท่านั้นเอง มาดามเอ็นโจเจ้าแม่ก็ไม่ได้พูดถึงอะไรมากนอกจากดูสง่างาม
วาคาบะก็เจอ พ่อแม่ น้องๆ
แล้วก็พี่ชายสุดแปลกของเพื่อนชนชั้นกลาง(กูจำชื่อไม่ได้ละ)
สังเกตว่าตัวละครฝ่ายชายเจ้าแม่จะคิดผ่านๆยกเว้นคาบุ ส่วนตัวละครฝ่ายหญิงเจ้าแม่ก็คิดผ่านๆยกเว้นวาคาบะ
เหมือนจะเน้นที่ตัวเอกฝ่ายชายหญิงเหมือนในมังงะด้วยนะ

ขอบคุณสำหรับตอนใหม่นะโม่งแปล

อาโออิคาบุรากิเป็นเมียหลวงที่มาทีหลังสินะ สู้เขานะคะเจ้าจอมโรคุโจวท่านเรย์กะ!!!

ขมขู่กันชัดๆ

จากทามะคัตสึระ กลายเป็นเจ้าจอมโรคุโจไปแล้ว 5555

ร้ายกาจ! มาว่าท่านเรย์กะเป็นเจ้าจอมโรคุโจได้ไง!!
....อย่าบอกนะว่าที่ฟุยุโกะติดเรย์กะนี่ก็เพราะรู้อยู่แล้วว่านางถอดจิตหรือไม่ก็ระลึกชาติได้!!?

เจ้าแม่ถอดจิตเรอะ???

ว่าแต่ โม่งแปล ไอศาสตร์บำบัดศิโรธระนี่รูปไม่ขึ้นนะ มีแต่ลิงค์ T_T เพราะลงรูปไม่ได้เหรอ? แต่แปะลิ้งไว้แล้วมันคลิกตามไปไม่ได้นะเหวยยย

>>218 โม่งแปลแปะในคอมเม้นน้อ https://image.space.rakuten.co.jp/.../imge9065311zikezj.jpeg

>>219 https://image.space.rakuten.co.jp/lg01/57/0000508957/32/imge9065311zikezj.jpeg
ลิ้งมันย่ออ่ะ
ลิ้งนี้น่าจะดีกว่า

ท่านเรย์กะกับคาบุรากินี่เป็นเพื่อนสนิทเลเวลที่สามารถส่งเมลไปงอแงบ่นว้องแว้งกลางดึกใส่กันได้แล้วสินะ... ฮรือ เอ็นโจ จนถึงตอนนี้นายมีเมลเขารึยัง!

>>221 ไม่ใช่ตอนที่ 300 คือตอนที่ฮีได้แลกเมล์กับเรย์กะนะ ใช้เวลาถึงสามร้อยตอนกว่าจะได้เมล์ 5555555

ทำไม๊ทำไมท่านเรย์กะถึงไม่ไปกอดหมอนเคาะห้องท่านพี่นะ ท่านพี่จะได้ช่วยดูแล ...สองต่อสองยามค่ำคืน มโนแปป..
ดีไม่ดีท่านพี่จะหาทางเอาคืนคาบุรากิที่มารังแกน้องสาวโดยที่ท่านเรย์กะไม่ต้องลงมือเองอีก

>>223 แล้วเรย์กะที่บ่นปวดเนื้อปวดตัว ท่านพี่ก็ใจดี๊ดี นวดคลายกล้ามเนื้อให้แล้วเอ่ยถามเบาๆว่าเจ็บมั้ย แล้วเรย์กะก็จะตอบว่าไม่เป็นไรทนได้ เพราะท่านพี่ที่รักนวดให้ แล้วทีนี้ท่านพี่ก็ติดใจเสียงร้องเพราะเจ็บเบาๆของนางเลย แกล้งนิดหน่อยแล้วนวดสูงขึ้นมาเรื่อยๆ---------//กรี๊ดดดดดด
บัดสี บัดสี ไม่ได้นะ คิดไม่ได้ แต่ไม่ไหวอ่ะ คิดไปแล้ว ขอกาวเอ็นโจมารมทีย์!!
#ลงแดงกาว

>>224 มือท่านพี่นวดสูงขึ้นมาเรื่อยๆ จนมาถึงเอว พอจับๆ แล้วก็ อื้ม~ พักนี้เอวหนาจังนะน้องสาวเรา... ถึงจะลำบากอยู่บ้าง แต่พี่สนับสนุนให้ไปออกกำลังกายกับมาซายะคุงนะน้องนะ

>>225 ท่านพี่ก็พาไปฟิตเนสเองสิคะ จะไปเข้าคอร์สสปาร์ตาร์ทำไม

เออ เห็นคอมเมนต์ในแมวดุ้นบอกเป็นตะคริวตอนนอนนี่ทรมานมากๆ กูไม่เคยเป็นเลยว่ะ ถ้าเป็นก็คือเหน็บกินเวลานั่งนานๆ ไรงี้ เป็นตะคริวนี่มันเจ็บปวดทรมานขนาดนั้นเลยเหรอวะ

>>226 ไม่ได้สิ ฟิตเนสเป็นสถานที่เดทของท่านพี่กับท่านอิมารินะ แค่กๆๆ
>>227 กูเคยๆสะดุ้งกลางดึกแหกปากร้องลั่นบ้านเลย คนที่บ้านตื่นกันหมด กูว่ามันปวดมากกว่าเป็นตอนตื่นนะ ไม่รู้เฉพาะตัวเองหรือเปล่า ถ้าเป็นตอนนอนจะปวดกล้ามเนื้อต่อไปอีก2-3วันเลย แต่ถ้าเป็นตอนตื่นจะปวดกล้ามเนื้อต่ออย่างมากก็ครึ่งชม.

>>227 ทรมานสัสๆเลยล่ะ กูเป็นบ่อย นอนสบายๆอยู่ดีๆ จะพลิกตัวเปลี่ยนท่าซักหน่อยละแม่งเสือกเป็นตะคริว สะดุ้งเป็นปลาโดนน้ำร้อนเลยห่า มันจะรู้สึกเหมือนก้อนกล้ามเนื้อน่องมึงบิดอะ ทั้งเจ็บทั้งปวด ได้แต่ดิ้นไปมาบนเตียงจนกว่าจะหาย

>>227 กูเคยเป็นตอนนอน มันเจ็บเรื้อรังไปหลายวันเลยล่ะ

เคยเป็นตะคริวตอนว่ายน้ำ //กำ ไม่เกี่ยว

แต่มันก็ทรมาณมากๆนะ ดีที่เป็นแค่ช่วงน่องจนถึงเท้า แล้วตั้งสติได้ เลยไม่จม 5555

ถ้ามีตอนพิเศษ KGB สึกุมิ vs หูทิพย์ ทาคากิ
ใครจะชนะวะ 555

กราบขอบพระคุณโม่งแปล ว่าแต่ท่านฮิโยโกะมีความรู้หลากหลาย โม่งแปลก็เทพใช่ย่อย ถึงได้แปลไอ้ชื่อเฉพาะพวกนี้ได้ เป็นกูนี่นั่งเอ๋อ ทั้งชื่อของกิน เพลง หนัง บทละคร ไปจนถึงศาสตร์การบำบัด(?)

พูดถึงตอนนี้ เจ้าแม่กะคาบุมุ้งมิ้งกันอีกละ มีการส่งเมล์หากันยามดึก เอ็นโจนี่สกินชิพมาทั้งตอนที่แล้ว ยังไม่ได้เพิ่มพูนความสนิทเท่าเรย วงวาร

>>232 สึกุมิกับทาคากินี่ใช้กันคนละ Strategy นะ สึกุมินี่เจ้ากรมข่าวลือใยงใยทุกเครือข่าย ทางนี้ก็อยู่ซุยรันมาตั้งแต่ประถม น่าจะรู้จักคนเยอะนะ ส่วนทาคากินี่มี Stealth ลับลวงพรางเป็น Passive Skill เข้าหาแหล่งข้อมูลได้แบบเนียนๆ แต่เอาจริงๆ กูยกให้สึกุมิ KGB เหนือกว่าอยู่ว่ะ ทาคากินี่กาวน้อยไป ไม่มีข้อมูลความรักของเจ้าแม่เลย ไม่ไหวๆ

>>232 กูว่ายังไงก็สึกุมิอยู่ดี เรื่องข่าวซุบซิบในโรงเรียนนางรู้ไปหมดทุกสิ่ง ขนาดชมรมฟุตบอลแอบไปดื่มเหล้ายังรู้ สมเป็นหน่วยข่าวกรอง ของทาคากิกูมองว่าสืบรู้แค่เรื่องที่ทำให้เอาตัวรอดได้ ไม่ได้สนใจเรื่องยิบย่อยที่ไม่เกี่ยวข้องกับตัวเองเท่าไหร่

กูขำชาร์ตความสัมพันธ์ตอนล่าสุดชิบหาย
คาบุ = เมียหลวง
เจ้าแม่ = เมียน้อยจอมอาฆาต
วาคาบะ = ผัว
555555555

>>236 เจ้าจอมโรคุโจนี่เป็นผีหลอกวิญญาณหลอนหลอกอาโออิโนะอุเอะจนตายเลยนะเว้ย แถมก่อนหน้านั้นไปฆ่ายูงาโอะกิ๊กของเกนจิด้วยวิธีเดียวกันอีกต่างหาก....

ใครจะเป็นยูงาโอะดีล่ะ อาริมะเรอะ.....

สึกุมิ = หน่วยข่าวกรอง = รวบรวมข่าวจากหลายแหล่งมาสรุปผล
ทาคากิ = สายลับ(นินจา) = แฝงตัวรวบรวมข่าวจากแหล่งข่าวต่างๆ
สึกุมิประมาณเอาข้อมูลA,B,Cมาสรุปรวมเป็นข้อมูลD
ทาคากิประมาณแอบฟังข้อมูลEที่คู่สนทนาควรจะรู้กันแค่สองคนมาทั้งหมด

ว่าแล้วก็ชิปคู่ทาคากิสึกุมิกันนะทุกคน

มีลูกออกมาน่าจะกลายเป็นFBI/CIAแห่งซุยรัน

อยากเห็นสองคนนี้ตอนร่วมมือกันสืบจัง สึกุมิน่าจะมองเหยียดใส่ทาคากิว่า "ข้อมูลผิวเผินจังนะคะ ไม่คู่ควรกับการเป็นลูกมือให้รุ่นพี่เรย์กะหรอกค่ะ!" จากนั้นก็แข่งกันสืบ (ในสายตาสึกุมิคนเดียว) จนเกิดเป็นความรักและความเข้าใจ...

>>219 คือกุอ่านในมือถือ มันจะไถหาคอมเม้นค่อนข้างยาก T_T

>>239 ได้คู่ชิปใหม่ให้กำเนิดรุ่นลูกมาแล้วเหรอวะ 5555 แบบนี้พอรุ่นสองเข้าซุยรันก็คงมีขุมอำนาจพร้อมพรั่งล่ะ ลูกหัวหน้าห้อง ลูกอิวามุโระคุง ลูกทาคากิคุง แต่รุ่นสองนี่จะได้เกิดไหมวะ...

>>241 ลูกท่านเรย์กะนั้นเกิดมาแล้ว ไขมันคุงยังไงล่ะ......

>>241 เคยมีฟิครุ่นลูกแล้วนะ 55555 โม่งฟิคหายไปไหนหมดละ

>>243 เหล่าโม่งฟิคกำลังปฏิบัติภารกิจหาแฟนห่อนเจ้าแม่อยู่

>>244 **ก่อน**

>>242 หยาบคาย หยาบคาย !!!! ท่านเรย์กะจะน่าสงสารเกินไปแล้ว

ท่านเรย์กะยังกอดคานอยู่เลย ไหงจิ้นกันไปถึงลูกแล้ววะเนี่ย!!

>>247 ตอนก่อนๆ โน้นนนนนมันยังมีความหวังในชีวิตไม่แห้งผากขนาดนี้นะมึง หลังๆ มานี่นางเล่นหักธงรัวๆ จนกาวไม่ค่อยจะออก มีแต่เรือยูริแล่นเอ๊าแล่นเอา

>>247 มันเป็นเรื่อง​ในอดีตน่ะ...

>>247 ใช่ มันเป็นเรื่องในอดีต //มองเหม่อไปยังที่แสนไกล
แต่กูก็อยากอ่านต่อนะ ฟิครุ่นลูก กูชอบมากกกก ใครใจดีเขียนต่อที

KYแป๊บ กูว่าช็อคโกแล็ตข้าวโพดแม่งเป็นของฝากจากฮอกไกโดที่อร่อยอันดับหนึ่งจากสุดท้าย จากใจคนเคยอยู่เกาะ ;-;)

>>251 ไม่เคยกินอ่าาา มันอร่อยไง? แบบ royce มันฝรั่งชุบช็อกโกแลตป่ะ?

>>251 อันดับหนึ่ง​จากสุดท้าย​ ก็หมายถึงไม่อร่อยป่ะ 5555

>>252 ช็อกโกแลทแบบที่มีแต่ไขมันช็อคโกแลทกับน้ำตาลขายตามตลาดห้าบาทสิบบาท เคลือบแป้งข้าวโพดอบ รสชาติปลอมมากกกกก
เจ้าอื่นอาจจะอร่อยแต่ที่ขายตามร้านของฝากนี่ก็เห็นแต่ยี่ห้อเดียว ถุงเหลืองๆ /เก็บกดสัส มีแต่คนซื้อไอ้นี่ไปเป็นของฝาก กูเห็นทีไรอยากจะตะโกนใส่หน้าว่าไม่อร่อยโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

>>254 *ไขมันโกโก้สิ ไขมันช็อคโกอะไร

มันมีขนมช็อคโกแลทข้าวพองราคาถูกเลเวลเดียวกันชื่อธันเดอร์ อันนั้นอร่อยพอได้ คล้ายๆเบงเบง

ลองกลับไปอ่านตอนใหม่อีกรอบ คาบุสนิทกับเจ้าแม่ถึงขั้นกล้ามาโอดครวญเรื่องความฝันกลับแล้วสินะ... //เหลือบมองสตอล์กเกอร์ในเงามืด

>>251 ตกลงไม่อร่อยเหรอวะ กูเห็นในเรื่องบรรยายว่าอร่อยฝุดๆ หรือรสนิยมคนไทยกับคนญี่ปุ่นมีความอร่อยต่างกัน

ช๊อกโกแลตข้าวโพดชิมแล้วเฉยๆอ่ะ ไปถูกใจช๊อกโกแลตเมล่อนอันส้มๆแทน ฮา เสียใจไม่ได้ซื้อ เจอร้านเดียว ;_;

>>254 แบบตูมตามเคลือบช็อกโกแลต​โง่ๆสินะ... นึกรสชาติ​ออกเลย

>>260 กูว่าตูมตามมันอร่อยนะมึง 55555

ตูมตามคืออะไรอ่ะโม่ง

>>262 ขนมห่อละห้าบาทอะมึง ตอนประถมกูชอบซื้อกินเพราะแม่งคุ้มสุด ห่อใหญ่ ได้เยอะ รสชาติก็โอเค แต่เดี๋ยวนี้ไม่เห็นเลย มันเลิกผลิตไปแล้วเหรอ

>>263 กุยังหากินได้เรื่อยๆนะ พวกร้านขายส่งยังมีขายอยู่ แต่ปกติกุกินในร้านเกมหน้ารร.//กุมโม่ง

>>262 ตกใจแพร้บ 555 มันยังมีขายไม่ใช่เหรอ แต่กูรู้สึกว่าขนาดมันเล็กลง รสชาติก็ไม่ค่อยอร่อยเท่าเดิมอ่ะ

ตอนเด็กชอบรสนมมากแต่ทำไมเจอแต่ตูมตามรสไก่ก็ไม่รู้ เดี๋ยวนี้ไม่เห็นขายเลยเหอะ พูดละอยากกิน

//จะว่าไปเจ้าแม่น่าจะชอบร้านคิตะคาโระ มันให้ชิมขนมเกือบทุกอย่างที่มีในร้าน ไม่นับร้านข้างๆที่ยื่นให้ชิมฟรีตามถนนอีกมากมายจนต้องบอกว่าพอแล้ว เอ๊ะ หรือไปมาแล้ววะ ซื้อยูบาริเยลลี่มานี่นา

อะไร แค่ตูมตามก็ไม่รู้​จัก​แล้ว​เหรอ ​ฮือๆๆ สวัสดี​วันเด็ก

>>266 กูชอบรสไก่ แต่ใส่ผงชูรสเยอะเกินเลยต้องเลิกกิน

>>268 กูก็ชอบรสไก่ แต่แถวบ้านดันมีแต่รสนม....

กูชอบตูมตามทุกรส โดยเฉพาะรสที่มีผงชูรสเยอะ แดกจนผมจะร่วงหมดหัวละ ว่าแต่ตูมตามนี่มันเก่าแล้วเหรอ ไม่หรอกม้างงงงงง เนอะๆเพื่อนโม่ง.....
//แปลตอนนี้295อีก4ตอนจะทันดิบแล้ว มึงว่าอะไรจะเกิดขึ้นก่อนระหว่างดิบตอนใหม่ออกกับโม่งแปลแปลทันดิบ กุขอเลือกข้างแปลทันดิบอย่างมั่นใจ.....

>>270 ไม่แน่นะ ดิบอาจจะออกวันนี้ก็ได้

>>270 กูพยายามคิดปลอบใจตัวเองว่าท่านฮิโยโกะรอให้ทันดิบแล้วค่อยลงตอนใหม่ต่อจะได้ฟินไปพร้อมๆ กัน แต่ความหวังนั้นช่างลางเลือน... กูละใจคอไม่ดีเลยกลัวแกอยากทำลายสถิติใหม่แห่งการดองงาน...

จะว่ากูคิดลบก็ได้นะ แต่เป็นไปได้มั้ยว่ะที่แกจะมีปัญหาด้านสุขภาพอ่ะ

>>273 อาจจะแค่Writer’s block ไม่ก็ขี้เกียจก็ได้

หรืออาจจะมัวแต่ติดโอโตเมะเกมอยู่ก็ได้นะ

>>273 ตอนนี้มันก็เดาได้ทุกอย่างอะเนอะ นางไม่ทิ้งร่องรอยอะไรให้ตามตัวด้วย กูเคยไปอ่านเวบบอร์ดญี่ปุ่น เคยมีคนสันนิษฐานว่าท่านฮิโยโกะอาจจะเป็นแม่ลูกอ่อน เพราะช่วงแรกๆ นางมาลงทุกวันแบบโคตรมีวินัย แล้วจู่ๆ ก็หายไปสามเดือนอย่างกับลาคลอด จากนั้นก็มาๆ หายๆ มาตลอด แต่ก็แค่เดากันขำๆ นะ ช่วงแรกๆ เคยมีคนวิจารณ์นางว่าเรื่องแบบนี้น่ะดังได้เพราะเขียนสั้นๆ ลงทุกวันเพื่อให้คนติด ยังไงก็เป็นได้แค่นิยาย web แต่ทุกวันนี้นางก็ได้พิสูจน์ตัวเองแล้วว่าถึงดองนานแฟนๆ ก็ยังตามเว่ย 555555 //หัวเราะร่าน้ำตาริน

ถ้าเรื่องนี้ออกมาเป็นเล่มละวางขายเหมือนนิยายทั่วไปกุก็ว่ากุอาจจะไม่ชอบว่ะ เพราะเนื้อหามันไม่ไปไหนไกล และบางตอนก็ไม่ส่งผลอะไรกับเนื้องเรื่อง(ยกเว้นนน.เจ้าแม่) กุคงจะชินกับพล้อตแนว 1 2 3 4 5 โป้ง!! แต่เรื่องนี้มันเป็นแบบ 1 2 1 2 3 1 2 1 2 1 โดยไม่โป้งสักทีนี่ล่ะ แต่กุก็เสือกอ่านมาถึงตอนนี้แล้วเลยอยากรอดูการเล่าเรื่องว่าจะจบในทิศทางไหน แล้วกุก็รักท่านอิมาริกะคาบุด้วย #ประเด็น 55555

>>276 อือ คิดเหมือนกันแฮะ ประเด็นใหญ่ๆไม่มีเท่าไหร่ ถ้าเป็นเล่ม เรื่องมันไม่พีคมากพอ
แต่ก็อยากจะเห็นภาพประกอบแบบอฟช.นะ 55555

ถ้าเรื่องนี้เป็นเล่ม กุว่าสิ้นหวังสัสๆ 300กว่าตอนนี่น่าจะ10-15เล่ม เนื้อเรื่องแทบไม่กระดึ๊บ กระเป๋าเงินสั่นระรัว

>>277 กูว่าถ้าเป็นเล่ม นิยายเรื่องนี้อาจจะอินดี้ด้วยการไม่มีรูปตัวละครแบบเรื่องอื่นๆ มีแต่รูปอาหารในแต่ละบทแทน เอาไว้เป็นคู่มือว่าวันนี้จะกินอะไรดี 5555555555

>>279 ถ้างั้นร้านขายหนังสือก็ต้องวางไว้โซน food สินะ ...อะไรนะ! เรื่องนี้เป็นนิยายรักไม่ใช่หนังสือแนะนำอาหารหรอ? ไม่ใช่หรอก ไม่มีทางเป็นนิยายรักเด็ดขาด ถ้าบอกว่าเป็นแนวฆาตกรรมยังจะเชื่อมากกว่า...//สิ้นหวังแล้วจาาา

>>276 กุก็ว่างั้นว่ะ จริงๆเรื่องนี้มันสนุกนะ สนุกมากๆเลย แต่มันใช้เวลาอินโทรให้เราผูกพันกะตัวละครนานพอควรขนาดอ่านฟรี ตอนช่วงแรกๆกุยังแอบเบื่อกะความอืด แบบเจ้าแม่แม่งหนีคาบุ เอ็นโจจริงจัง คืออยู่กันคนละโลกเลย ถ้าแกไม่ยุ่งกะฉัน ฉันก็ไม่ยุ่งกะแก พอมีเรื่องมาให้ยุ่งกันนิดนึงก็คุยแค่ที่จำเป็น จบงาน แยกย้าย มันเรียลเกิ๊นนนน ไอ้กูนี่ก็ชินกะนิยายรัก แบบพระนางเจอกันมันต้องมีอะไร
แต่เอามาใช้กะเรื่องนี้ไม่ได้ ลุ้นแม่งเมื่อไหร่จะเจอกัน แม่งก็ไม่เจอกันสักที พอเจอกันปุ๊บ แม่งก็ไม่ทักกัน พอทักกันปุ๊บ ยังต้องมาลุ้นโมเม้นโดขิๆ อีก ซึ่ง90%ไปจบที่คอมเมดี้ เจ้าแม่ก็ทำตัวโนบอดี้เกิ๊นนน ไม่สน ไม่ยุ่ง เลี่ยงปัญหาทุกสิ่ง กว่ากุจะติดเรื่องนี้ก็ตอนที่เจ้าแม่ไปลุยซึรุฮานะ แบบโอ้ เยส ในที่สุดก็ได้สำแดงเดชซะที นี่แหละที่รอคอย แล้วก็กลับไปโนบอดี้ต่อ 555 แต่ด้วยความเรื่อยๆของมันนี่แหละ ทำให้เรารักตัวละครโดยไม่รู้ตัว เห็นพัฒนาการ เอ็นดูนาง รักในตัวตนของแต่ละคนไปละ จนหลังๆ กูโอเคละ ถึงไม่มีคาบุ เอ็นโจ ไม่โดขิ กุก็ยังสนุกได้ (แต่ถ้ามีกุจะฟินด้วย555)

พล่ามมายืดยาว สรุปคือ ถ้าออกเป็นเล่มกุก็คงยังชอบ ยังซื้อเหมือนเดิม เพียงแต่กุว่าสำนักพิมพ์จะลอยแพก่อนออกจบนี่ดิ เพราะเรื่องช่วงแรกมันเรื่อยๆเกิ๊น ดึงคนอ่านไม่ได้

>>279 ถ้าเป็นมังงะ จะได้สักกี่เล่มกัน

>>282 มังงะที่กูเห็นแม่งวนลูปไม่แพ้เจ้าแม่คือ Last game อะ จำไม่ได้ว่ากี่เล่ม
แต่กูว่าถ้าตีพิมพ์/ทำเป็นมังงะท่านเรย์กะอาจจะมีสิทธิ์โดนตัดรวบๆหน่อย แต่จริงๆมันก็แฝง clue เล็กๆตรงนั้นตรงนี้ที่มาเฉลยทีหลังนะ;_;

>>282 มังงะอาจจะมีจุดที่รวบ ๆ ได้มากกว่า แต่เวลาอ่านเรื่องนี้ ลายเส้นอ. อารินะ ทาเนมูระ ชอบผุดขึ้นมาในหัวกุเป็นประจำ 555555

>>284 อยากเห็นท่านเรย์กะ sd เลย

>>283 last game จบไปแล้วด้วยนะ
ส่วนท่านเรย์กะยังไม่เห็นวี่แวว5555

เรื่องนี้กูชอบตั้งแต่ช่วงแรกๆ เลยนะ ไม่ได้เบื่ออะไรตรงไหนเลย คือกูไม่ได้หวังอะไรโดขิๆ ตั้งแต่แรกแล้วอะ ก็เริ่มเรื่องมามันก็ยังเป็นแค่เด็กประถมกันนี่หว่า เรย์กะนางจะหนีจะเลี่ยงให้สุดๆ ก็สมควรแล้วล่ะ เรียลดีกูชอบ กูก็เลยสนุกกับการติดตามว่าเด็กน้อยนี่มันจะเติบโตไปยังไง ติดตามไปติดตามมา เผลอแป๊บเดียวนางก็ไปสถิตย์มั่นคงอยู่บนคานตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ อีกนิดเดียวจะเข้ามหาลัยละ..ฮือๆๆๆ .

>>287 ไม่ได้หมายถึงว่าน่าเบื่อ แค่มันเเดินเรื่องเป็นเส้นตรง ไม่มีจุดพีค จุดไคลแม็กซ์ จุดขายมากพอในเชิงการตลาดอะ

กูอีกคนที่รู้สึกเฉยๆ แต่ก็เพิ่งอ่านไปยี่สิบกว่าตอนอะนะ เข้าใจว่ายังช่วงต้นเรื่อง อาจยังไม่ค่อยมีอะไร
ซึ่งก็น่าแปลก สำหรับเรื่องที่(ดูเหมือนจะ)ดังและมีคนอ่านเยอะขนาดนี้
เพราะปกติถ้าสองสามตอนยังไม่พีค คนส่วนใหญ่ก็เลิกอ่านกันแล้ว

แต่กูมีปัญหากับการนำเสนอมากกว่า
คือกูก็อ่านนิยายมุมมองบุคคลที่หนึ่งมาเยอะนะ แต่เรื่องนี้อ่านแล้วรู้สึกเหมือนกำลังอ่านไดอารี่ของเด็กอยู่อะ
อาจเป็นความตั้งใจของคนเขียนก็ได้ แต่กูอ่านแล้วรู้สึกทะแม่งๆ
ถึงงั้นก็จะอ่านต่อไปอะนะ เพราะเชื่อว่านิยายมันต้องมีดีแหละ แค่จะถูกจริตกูรึเปล่าเท่านั้นเอง

>>289 กูว่าความเรียบๆนั่นแหละคือเสน่ห์ของเรื่องนี้ มันดูเรียลอ่ะ แต่ถ้าอยากได้ความโดขิๆก็น่าจะประมาณตอนที่ร้อยกว่าๆอ่ะแหละ
สำหรับกูกูว่ากูผูกพันกับตัวละครทุกตัวเลย เหมือนได้เห็นกันมาตั้งแต่ๆเด็กๆ เห็นการพัฒนาไรงี้

กุไม่รู้ว่ากุชอบตอนไหนแต่รู้อีกทีกุก็หยุดตามท่านเรย์กะไม่ได้จีจี กุว่านี้คือเสน่ห์อ่ะ 5555555

ตามอ่านเพราะโม่งแปลลงต่อเนื่อง​อะ หลายๆเรื่อง​ดรอปไปเพราะ​คนแปลหาย หรือนานๆอัพทีจนลืมเรื่องไปละอ่านไม่อิน

บังเอิญว่ากูเจอเรื่องนี้แบบบังเอิญมากๆ ตอนนั้นว่างจัดค้นอากู๋เล่นเรื่อยๆ แล้วคำสุดท้ายที่ค้นคือนอบน้อม แล้วอากู๋แกก็ขึ้นชื่อเรื่องมาให้กูเลย ตอนแรกที่อ่านก็ตอนเจ้าแม่พาคาบุไปเข้าร้านฟาสต์ฟู้ด กูเลยรู้ว่าเรื่องนี้มีจุดพีคแน่ๆก็เลยเริ่มอ่านตั้งแต่ตอนแรก จนถึงปัจจุบันก่อนนอนทุกคืนต้องกดเว็บ ncode แล้วสะอึกสะอื้นเมื่อฮิโยโกะซามะไม่ยอมเข็นดิบสักที

>>293 กูเห็นบอร์ดญี่ปุ่นตาลอยคร่ำครวญว่ายังไม่มาอีกเหรอๆ หรือตอนต่อไปจะมาตอนหน้าร้อน (เดือน 7) จริงๆ จะได้เข้ากับบรรยากาศตอนอ่าน แล้วก็คิดว่านั่นคือสภาพของพวกเราในอนาคตยังไม่รู้ว่ะ...

>>294 หืมมมมม//ขอวาร์ปไปอีก 2 ปีเลยได้มั้ย จะได้รู้ว่าตอนใหม่จะออกเมื่อไหร่ .....ท่านฮิโยโกะเห็นใจพวกเราที

>>295 สองปีผ่านไปก็ยังค้างเติ่งที่ 299 เหมียนเดิม//โทษๆ ล้อเล่น อย่าตบกูวววว

เรื่องนี้กูอ่านเพราะเพื่อนกูแนะนำมา ช่วงนั้นกูกับเพื่อนเพิ่งอ่านคาตาริน่าจบพอดีเลยหาเรื่องแนวๆเดียวกันอ่าน ตอนแรกๆกูกับเพื่อนอ่านๆไปนิดนึงแล้วดรอปเลยเพราะว่ามันชิวเกินไปนี่แหละ เรื่องดูไม่มีอะไรคืบหน้า คาตาริน่ามันเดินเรื่องเร็วด้วยแหละเจอเรื่องนี้ไปเลยไม่ค่อยชิน
กูกลับมาอ่านใหม่อีกรอบเพราะอะไรไม่รู้ว่ะจำไม่ได้ละ5555 ตอนนั้นกูเรือคาบุ ไม่สนเอ็นโจเลยเพราะไม่ค่อยสังเกตซีนโดขิๆกับเอ็นโจไง555555 แล้วก็ใจสลายเพราะอ่านสปอยล์ว่าคาบุจีบวาคาบะ.... แต่พอไปอ่านเม้นที่ชี้เป้าโมเมนท์เอ็นโจเท่านั้นล่ะ กูลงจากเรือนี้ไม่ได้อีกเลย เอ็นโจแม่งไทป์กูสัสๆ55555 หลังจากนั้นกูก็เลยกลายเป็นว่าติดเรื่องนี้ไปเลย สาเหตุนึงก็เพราะโม่งแปลลงสม่ำเสมอด้วย รักโม่งแปลนะคร๊ะ<3
เสน่ห์เรื่องนี้กูเห็นด้วยกับเม้นบนๆที่เรื่องนี้มันเน้นชิว เน้นเรียล เดินเรื่องดูเหมือนเรียบๆเรื่อยๆ แต่แอบทิ้งจุดเล็กๆไว้ให้คนอ่านจับสังเกตเอาเอง กูชอบท่านเรย์กะที่เป็นแบบนี้นะ ชอบเกร็ดเล็กๆที่ไม่รู้อ.ฮิโยโกะไปสรรหามาจากไหนด้วย อ่านไปแล้วก็สงสัยว่าอ.ฮิโยโกะนางทำอาชีพอะไรกันแน่นะ...

กูอ่านเรื่องนี้เพราะเห็นชื่อเรื่องกระแทกตาในแมวดุ้นดี คิดว่าคงเป็นนิยายตลกอ่านเอาเรื่อยเปื่อยไปวันๆ ซึ่งก็ไม่ผิดจากที่คิด แต่กลายเป็นตกหล่มองค์ชายจอมมารไปซะงั้น จากนั้นกูก็ลองหาฟิคเล่นๆ อยากได้ฟิคมาเสริมความกาว คือไม่คิดว่าจะมีไง (แต่ก็เสือกมี 555555555) ก็เข้ามาในโม่ง แล้วติดหล่มกาวถอนตัวไม่ขึ้นมาจนปัจจุบันนี้

ทำไมกูนึกถึงงานปัจฉิมนิเทศน์เลยว่ะ มาพูดถึงความประทับใจกันอย่างนี้เนี่ย ...อัปมงคล อัปมงคล!!

>>299 เขาเรียกว่าลำรึกถึงความหลัง ตามประสาผู้สูงวัย

....ไม่ใช่ว่าตอนหลัง กลุ่มเด็กผู้ชายพวกนั้นโดน
สตอล์กเกอร์เล่นงานจนหายหัวไปไหนไม่รู้นะ!
เฮ้! นายตัวประกอบไร้ชื่อ! นายเกือบจะสอยเจ้าแม่ลงมาจากคานได้แล้วเชียวนะ! พยายามเข้าตัวประกอบคุง!
ปล.เลิฟโม่งแปล ขอบคุณนะ จุ๊บๆ

ทำไมกูโดขิ ๆ อร๊ายยยยยย กราบโม่งแปล ผ่านการดมกาวกูว่าเจ้าแม่ฮอต แต่นางชอบคิดเองเออเอง เหมือนมีตอนไหนสักตอนที่นางบอกว่าผู้ชายเข้าหานางเพราะผลประโยชน์จีจีเค้าอาจจะมาจีบก็ด้ายยยย สูดดดดด
ปล. ขอบคุณโม่งแปลมาก สดใสสสส

เรย์กะจังล่ะ! เรียกว่าเรย์กะจังทันทีเลยล่ะ!
ออร่าความรัก! หรือแท้จริงแล้วพระเอกจะเป็นสามัญชน? อาจเป็นตำนวนความรักเหมือนคาบุรากิในการ์ตูนก็ได้ ที่ตัวเอกต้องคู่กับสามัญชนยังไงล่า~

กราบโม่งแปลสำหรับความโดขิๆ วันนี้

ไม่มีใครกรี๊ดท่านพี่มั่งเหรอวะ ท่านพี่ออกมาตอนท้ายนี่โคตรขโมยซีน ช็อตเอียงหน้าเข้าไปใกล้ๆ น้องสาวดมหากลิ่นดอกไม้ไฟนี่โดขิๆ ที่สุด เรือค้ำคอร์จงเจริญ!

ตอนนี้ชื่อคนโนะออกมาครั้งแรกเลยนะเนี่ย! มีบทมาเนิ่นนานเพิ่งจะรู้ชื่อก็ตอนนี้ล่ะ
กูรู้สึกท่านเรย์กะตอนนี้น่ารักมากกก แอรรร ดูเป็นคุณหนูตื่นคน เจอคนแปลกหน้าก็ตัวเกร็ง เหมือนลูกแมวเลย เรย์กะจังโดขิโดขิ ท่านพี่สุดยอด!
ปล.จริงๆนะ กูรู้สึกอยู่ตลอดว่าอุเมวากะมันเป็นม้ามืดที่พร้อมจะพลิกโพลได้เสมอเลย...

>>305 พอพูดจากสายตามึงทำไมท่านเรย์กะดูดีจังวะ... แต่ก็ใช่แหละ นางตื่นคนแปลกหน้าจริงๆ พอเขามาทักหน่อยวงจรความคิดก็เตลิดเปิดเปิงยาวเหยียดเลยว่ะ ดูจากคนนอกคงเป็นคุณหนูในห้องหอหวงตัวจริงๆ น่ะแหละ
อุเมวากะคุงแม่งก็ดีนะเว้ย มีความใส่ใจเล็กๆ! ถึงจะใส่ใจเพราะเหมือนหมาตัวโปรดก็เถอะ!

>>306 หนุ่มภายนอกดูดิบเถื่อนแต่ความจริงแล้วอบอุ่นเอาใจใส่ ที่จริงแล้วก็ห่วงท่านเรย์กะนั่นแหละ สนใจเขาแต่แรกๆ ชวนคุย ตีสนิท พูดคุยกระหนุงกระหนิง คอยมองเขาอยู่เสมอ เทคแคร์ดูแลเอาใจใส่ ก็แค่เขินจนไม่รู้จะสื่อความเป็นห่วงยังไงดีก็เลยยกเบียทริสขึ้นมาอ้างไงล่ะ! //ฟืดดด

ท่านพี่จมูกดีไปแระ คราวเนื้อย่างก็ทีหนึ่ง แค่น้องสาวเดินเฉียดผ่านก็รู้เรื่อง คุณน้องกลับบ้านผิดเวลาหน่อยจับผิดทันที ถ้าจะขนาดนั้นก็สิงท่ารเรย์กะไปเลยค่ะ ///ค้ำคอร์ๆๆ

>>308 ทำให้รู้สึกว่าจริงๆ แล้วท่านพี่ดักซุ่มอยู่ในห้องตัวเอง พอได้ยินเสียงรถน้องสาวกลับก็มาทำตีเนียนยืนอยู่แถวทางเดินป่ะวะ หรือกูสับสนกับจอมมารกันละเนี่ย แค่กๆ

>>305 จับมืออออ อุเมะวากะคือแบบ....ฮือออ พายได้ไหมคะ อยากพายเรือนายมากเลย ;_; ในขณะที่ท่านพี่ดริฟมาจากไหนไม่รู้ ทำคะแนนทะลุปรอทไปแล้วววว

ของกุอ่านตั้งแต่สมัยที่คนแปลคนแรกเขามาวางตอนแรกไว้ที่แมวดุ้น พออ่านแล้วติดเลย

ท่านเรย์กะเป็นเรื่องแรกในแปลไทยเลยมั้งทีกลับชาติมาเกิดเป็นตัวร้าย
แต่หลังจากประมาณตอน20ขึ้นไปแปลอิ้งหายสาบสูญ ของไทยเลยโดนดองไปด้วย เสียจายมากช่วงนั้นอ่านเกิดใหม่ตัวร้ายไหนไม่หนุกเท่าท่านเรย์กะ ช่วงนั้นหายไปนานมากจนกระทั้งมีคนมารับช่วงต่อจนถึงประมาณตอน70แล้วก็หายไปเหมือนกันก่อนที่จะมาโม่งแปลปัจจุบัน

//มองบน ช่างผ่านมายาวนานเหลือเกินเจ้าค่ะท่านเรย์กะ นึกถึงช่วงลุ้นให้ท่านเรย์กะจอมขี้กลัวสมัยประถมรอดพ้นจาก2หนุ่ม ม.ต้นที่กับการคุมนร.ในห้องไม่ให้มีปัญหาจนผมขาว จนถึงปัจจุบันที่กลายเป็นหัวหน้าแก๊งค์ไปแล้ว555

ไม่รู้กูหลอนไปเองรึเปล่าแต่กูว่าท่านพี่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้แน่ๆเลยว่ะ รู้สึกเห็นแววความดำมืดท้ายตอนนั้น....

อ่านตอนนี้แล้ว เหยยย อุเมวากะ นายนี่มัน... เกือบได้ละ อีกนิดเดียวเอง ถ้าไม่มีเบียทริซละก็นะ... โคตรดีย์ ดูมีความเอาใจใส่ อบอุ่นด้วย

>>309 ว่าแต่กูก็คิดเหมือนกันว่ะ ดึกๆ ท่านพี่มาทำอะไรที่ทางเดินวะ ถ้าไม่ใช่ซุ่มดักน้องสาวเนี่ย

>>276 กูปรบมือตามเลยมึง

รู้สึกหลอนกับเสียงหัวเราะ หึหึ กับคำว่า หืม ของท่านพี่ในตอนท้ายจริงๆ ด้วยสิ

>>312 กูว่าท่านพี่รู้ว่ะ ว่ามีไอ้หนุ่มแปลกหน้ามารวมกลุ่มแถมตีซี้เรียกเรย์กะจังๆตลอด สงสัยชะตากรรมไอ้หนุ่มกลุ่มนั้นจัง ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง

>>316 เราจะได้เจอหนุ่มๆโรงเรียนนั้นอีกรึเปล่าวะ ตาย ตายแน่ๆ เจ้าแม่แม่งคานก็เพราะคนแถวนี้เนี่ยแหละถถถถถถภภภ

เจ้าแม่จะลงจากคานเปล่านะ

กูคิดมาหลายรอบแล้วนะ อุเมกาวะคุงเนี่ย ถ้าไม่ติดว่ามีคนรักอย่างเบียทันอยู่แล้วละก็ม้ามืดสุดๆเลย โมเม้นที่ดูโดขิๆมีเยอะมาก...แต่ดันมีคนรักแล้วเนี่ยแหละ ฮือๆๆ orz

อีกสามตอนจะทันดิบแล้ว ฮ่วย...

>>320 ที่เหลืออีกสามตอนนั่นก็แปลเสร็จแล้วด้วยนะ... นี่ใจหนึ่งก็อยากเอาลงให้จบๆ ไปเลย แต่อีกใจนึงก็ไม่อยากให้เวลานั้นมาถึง...

ยืดเวลาออกไปลงเดือนละตอนรอดิบ (/_\)

>>321 อั้นไว้ก่อน! ขยักๆ ไว้ค่อยๆ ปล่อย อาจจะเป็นเคล็ดให้ดิบออกก็ได้ (ยังไง?)!!

>>321 ลงๆมาเถอะ จะได้ค้างดิบไปด้วยกัน ถถถถ

อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกเอ๊ะหลายจุดเลย
1 ตรงที่แก๊งตัวประกอบบอกว่าบรรยากาศเรย์กะต่างจากคนอื่น คืออ่านแล้วไม่แปลกใจที่ไม่มีใครเข้ามาจีบเลย เพราะขนาดเด็กนอก ร.ร. ยังรู้สึกถึงออร่าเลยนี่
2 ตอนที่ถูกเรียกเรย์กะจัง แล้วนางก็คิดมาก ตอนแรกก็สงสัยนะแค่นี้เองทำไมคิดมากจัง พอเห็น >>305 ก็อ๋อ นางรู้สึกตื่นคนแปลกหน้านี่เอง และน่าจะเฉพาะผู้ชายด้วย ดูเป็นคุณหนูจริงๆ ไม่แปลกใจว่าทำไมพวกเซริกะถึงไม่ยอมให้นางไปนัดบอด
3 โมเม้นกับอุเมวากะ ตอนที่ถามว่าเป็นไรมั้ย เห็นว่าเงียบๆ ไป ไอ้เราก็ลุ้นตามว่าจะมีโดขิโดขิมั้ย แต่ก็นะ // ถอนหายใจ // แต่อาจจะเป็นแบบที่ >>307 ว่าไว้ก็ได้นะ ประมาณว่าเขิน หาเรื่องคุยไม่ได้ เลยเอาหมามาอ้าง เหมือนบางคนที่เอาน้องมาอ้างไง ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ก็น่าลุ้นเรือนี้นะ
4 เรย์กะกลับบ้านแล้วเจอท่านพี่เนี่ย แสดงว่ากลับดึกมากเลยนะ เพราะปกติท่านพี่กลับดึกตลอดนี่
5 ส่วนท่านพี่นั้น อะไรกันค้าาา ปกติเวลาเรย์กะกลับบ้านจะเจอท่านพี่ที่ห้องนั่งเล่นนี่ แต่ครั้งนี้ทำไมมาเจอที่ทางเดินได้ล่ะคะ เป็นเพราะเพิ่งกลับบ้านเหมือนกัน หรือว่ากลับมาแล้วไม่เจอน้อง เลยมานั่งรอที่ห้องนั่งเล่น แล้วพอได้ยินเสียงรถจึงมาดักรอที่ทางเดินล่ะคะ ถ้าเป็นอย่างหลังนึกสภาพท่านพี่ตอนรอน้องกลับบ้านได้เลยนะ
6 แล้วที่ว่าถ้ากลับดึกเดี๋ยวพี่จะไปรับนี่ ยังไงกันคะ ปกติก็แต่โทรบอกก็พอแล้วมั้ง แถมยังมีรถไปรับด้วย ที่ว่าจะไปรับเองนี่มีความหมายอื่นแฝงหรือเปล่าคะ
7 อันนี้สงสัย ประโยคสุดท้ายที่เรย์กะคิดว่าครั้งหน้าจะชวนท่านพี่จุดดอกไม้ไฟที่บ้านน่ะ หมายความว่ายังไงเหรอ

>>325 1. บรรยากาศนางคงต่างจากคนอื่นจริงน่ะแหละ ขนาดตัวเองยังพูดเลยว่าไม่เคยเห็นสาวม.ปลายผมม้วนเลิศหรูเหมือนตัวเองเดินอยู่ในเมืองเลย อาจเหมือนตัวละครลายเส้นแบบแคนดี้จอมแก่นมาเดินอยู่ในโชโจมังกะยุคนี้ว่ะ
3. ถ้าใช่ก็ดีสิ แต่นี่มันบ้าหมาเต็มสตีมขนาดไปขอตุ๊กตาจากสาวมาเลยนะ เอ๊ะ หรือว่านี่คือเนียนขอวะ
6. กูกะว่าท่านพี่อยากไปดูหน้าคนที่น้องอยู่ด้วยว่ะ ไหนๆ ใครมันบังอาจพัวพันให้น้องอยู่ดึกขนาดนี้ //ซู้ดดดดด
7. อันนี้ไม่รู้เหมือนกัน ปกติคนมีกะตังค์เขาไม่ค่อยกรี๊ดกร๊าดกับดอกไม้ไฟเล็กๆ แบบนี้หรือเปล่านะ ตอนไปเข้าค่ายที่โรงเรียนตอนม.ต้นยังไม่มีใครเล่นกันบ้าระห่ำเหมือนแก๊งตัวประกอบนี่เลย

>>321 ถ้าโม่งแปลลงสามวันต่อหนึ่งตอน งั้นก็เหลืออีกเก้าวันถึงทันดิบ ภาวนาว่าภายในเก้าวันให้นักเขียนมาลงต่อทีเถอะ

ท้ายตอนเหมือนเห็นออร่าดำมืดแผ่จากท่านพี่นี่กูไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ย

อ่านตอนนี้แล้วกูโยนแขนโยนขาไปลงเรืออุเมวากะทันไหมอะ ตอนชวนไปกันสองคนกูใจเต้นเลย บางทีที่อ้างเบียทริชขึ้นมาอาจจะเขินอยากเนียนๆคุยด้วยก็ได้ ใครก็ได้แต่งฟิคกาวคู่นี้ให้กูดมทียยยยยยยย //ตะกุยขาโม่งฟิค

>>329 เคยมีคนขึ้นฟิคอุเมวากะกับคิโชวอิน เรย์กะฉบับมังกะอยู่นะ เกริ่นมาได้ตอนสองตอนก็เหมือนจะหายไป คิดถึงอยู่นะคะ

>>323 +1 อดทนไว้ก่อนอย่างน้อยก็ทำให้กูรู้สึกว่ายังมีของในสต๊อก5555

อุเมวากะเอาจริงคือเพื่อนชายสนิทคนแรกของเรย์กะเลยนะ คุยเมล์กันมาตั้งแต่ม.ต้น คนอื่นยังทำไมได้เลยนะจ๊ะ

กูว่ามีคนแอบตามเรย์กะแล้วคอยรายงานท่านพี่แน่นอน บ้านนี้หวงลูกสาวจะตายไม่ปล่อยไปคนเดียวแน่ยิ่งเรย์กะรวยขนาดนั้น อย่างท่านพ่อคงอยากให้มีบอดี้การ์ดเดินตามเรย์กะเลยมั้งแต่ท่านพี่คงค้านไว้เพราะกลัวเรย์กะตกใจแล้วอยากให้น้องมีความสุขกับอิสระเลยให้คนแอบตามห่างๆ

แล้ว คาบุ กับ เอ็นโจ ล่ะ ท่านพี่ไม่หวง2คนนี้หรอ

>>332 กูว่าท่านพี่คงหวงห้ามแค่อิมาริว่ะ เพราะตอนชอบโทโมเอะกับอิชิโนะคุระก็ไม่ได้ห้ามอะไร แค่สืบข้อมูลว่าเป็นมายังไงเท่านั้นเอง นอกนั้นก็ปล่อยตามสบาย

>>332 ก็ใช้ให้อิมาริไปลองถามๆแล้วไง

อุเมะวากะนี่ถ้าไม่บ้าหมาก็โคตรเป็นผู้ชายที่ดีเลยนะ พระเอกโชโจสุดๆ ภายนอกกุ๊ย แต่จิตใจอ่อนโยน คอยดูแล เป็นห่วงนางเอก ตั้งแต่สมัยเรย์กะไปเรียนพิเศษแล้วไม่มีเพื่อนแล้ว ไม่เสียแรงที่เคยมอบตำแหน่งกิ๊กนอกร.ร.ให้เมื่อครั้งยังไม่ออกลาย

จริงตอนนี้มีโมเม้นให้หลายๆเรือกำลังพุ่ง ทั้งไร้ชื่อคุงที่น่าจะโผล่มาในอนาคต(อีกสักร้อยตอน55) ให้คนสงสัยว่าเป็นใครทำไมมาตีเนียนเรียกชื่อสนิทสนมกะเจ้าแม่ ทั้งเรืออุเมะวากะ ที่อาจจะเป็นหนุ่มขี้อายอย่าง >>307 ว่า แต่เจอโมเม้นต์ท่านพี่ปิดท้าย กุตายค่ะ!! ขออยู่เรือนี้แหละ แม้จะเป็นเรือเดียวกะคานซังก็ตาม! ผู้ชายที่ดีกะเจ้าแม่ที่สุดก็ท่านพี่นี่แหละ อ่อนโยน อบอุ่น เทคแคร์สม่ำเสอ พึ่งพาได้ ค้ำคอร์ จงเจริญ!!

ดอกไม้ไฟขดงูนี่มันก้อนขี้ชัดๆเลยนี่หว่า

กุว่าโมริยามะกลัวผมเรย์กะติดไฟแน่ๆเลย ดึงให้ห่างขนาดนั้น 555

วันหนึ่งอุเมวากะบอกกับเรย์กะแบบง่ายๆ “สงสัยชั้นคงชอบคุณคิโซวอินเข้าแล้วล่ะ”
“เพราะเหมือนเบียทันเหรอคะ”
“หืม ไม่ใช่แบบนั้นหรอก”
แล้วมันหมายความว่ายังไงกันคะ อุเมวากะคุง
อุเมวากะคุงหลังจากนั้นก็ไม่พูดอะไรต่อ ฉันก็กลับบ้านไป เตรียมตัวเข้านอน แต่คำพูดนั้นยังคงตอดหัวอยู่ตลอด
“สงสัยชั้นคงชอบคุณคิโซวอินเข้าแล้วล่ะ”
ปกติก็หนวกหูอยู่แล้ว แต่ทำไมวันนี้หนวกหูถึงตอนนอนเลยคะ อุเมวากะคุง

>>338 โว้ว เข้าท่า กูโดขิโดขิไปแป๊บนึงเลย..
แต่กูว่าเจ้าแม่คงจะเอ๊ะ หรือว่าฉันคนนี้จะได้ลงจากคานหัวหน้าหมู่บ้านจริงๆแล้วน่ะเหรอ!? เอ๊ะ เอ๊ะ เอออ๊!?
เจ้าแม่นี่นอกจากจะไร้มารยาหญิงแล้วก็เป็นคนตรงไปตรงมามากเลยนะ..

จริงๆ แล้วคนขับรถของเจ้าแม่ก็น่าจะรายงานว่าคุณหนูไปไหนมาไหนนะ เจ้าแม่ไม่คิดว่าที่ไปแต่ละที่ จะไม่มีใครรู้เลยหรอ 55555555

>>340 คือพวกเซริกะจังยังรู้เห็นเช่นชาติขนาดนั้น ครอบครัวนี่น่าจะรู้ไปถึงไส้ในล่ะ ถถถถถ

ตอนนี้ยกให้อุเมวากะเป็นพระเอกไปเลย ฮืออออ ทำไมต้องหล่อด้วย เห็นคนอื่นที่เพิ่งรู้จักเรียกเจ้าแม่ว่าเรย์กะจังแล้วแอบหวงหน่อยๆ เลยเรียกไปซื้อของกันสองคนป่ะ?!? ยกเรื่องซื้อของมาอ้าง แล้วเอาเบียทันมาอ้างซ้ำป่ะ?!? ฟฟงหวกวกวฟงฟ

>>339 ตรงไปตรงมาเหรอ ไม่จริงมั้ง ทาคากิไม่ได้กล่าวไว้

เพิ่งรู้ว่ามีดอกไม้ไฟ(?)ขดงูด้วย น่าเกลียดชมัด

>>344 ไปหารูปดู กูว่ามันเหมือน...เอามากๆเลยว่ะ

>>343 เออ แต่ตอนก่อนหน้านี้นางเรียกทาคากิว่าเป็นเพื่อนด้วยนะ ซื้อขนมมาฝากด้วย จริงๆ ถ้าทาคากิไม่ออกท่าทางกลัวลานขนาดนั้น เจ้าแม่ก็คงไม่ทำอะไรละมั้ง

>>346 ให้นางได้มีคนได้แกล้งได้เหนือกว่าบ้างเถอะ รอบตัวแม่งมีแต่คนรุมรังแกถถถถ

ว่าไปตอนมุมมอง​เซริกะก็ดันไม่มีฉากข่มขู่​เลยแฮะ อุตส่าห์​คาดหวัง​ว่าจะได้เห็นฟูจินไรจินออกศึก​ยังไง​ ทาคากิถึงผวาขนาดนั้น

กูว่าตอนของเซริกะมีไว้เพื่อขยี้บทก่อนหน้านี้ว่ะ ที่เรย์กะนางคิดว่าเพื่อนสาวจะขึ้นคานกับนางหมด ที่ไหนได้...เหล่าสาวๆไปกินเชอร์เบตกับหนุ่มๆที่ปารีส แถมมีแฟนกันแล้วก็ไม่บอกเจ้าแม่อีก

แต่เจ้าแม่นี่นับใครเป็นเพื่อนด้วยก็ซื้อของให้เขาหมดเลย ไปไหนก็นึกถึง เอาของไปฝาก อย่างพวกอุเมวากะ พวกเด็กๆเปอติต์ที่ได้ของจากปารีสมั่ง ฮอกไกโดมั่ง ทาคากิก็ยังได้ แต่สองหน่อนั่นเจ้าแม่ดันไม่นึกถึงเลยซักแอะ บางทีกูก็นึกนะว่านางแม่งใจร้ายใจดำจริงๆ จะหนีไปถึงไหนแว้

>>345 ใช่ ยิ่งดูคลิบที่มันค่อยๆเบ่ง เอ้ย งอกออกมาจากตลับ นี่มันยิ่งใช่อ่ะ

>>349 ใช่ๆ เจ้าแม่นี่สายเปย์ ที่ไม่มีของฝากก็เพราะนางไปเที่ยว นางก็พยายามทำเป็นลืมๆ ความกลักกลุ้ม และ อิ2ตัวที่มาของความเครียดไปซะ

เรื่องเล่าของนักเรียนชาย T

ผมน่ะ เรียนอยู่ในโรงเรียนที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่งล่ะครับ

เพียงแต่ที่โรงเรียนแห่งนี้มีชื่อเสียงในแง่ของ "สถานภาพทางสังคมของนักเรียน" ที่มาตรฐานสูงกว่าที่อื่น

เดิมทีผมก็เพียงคิดว่าเป็นโรงเรียนที่ผู้มีอันจะกินเข้ามามากเป็นพิเศษก็แค่นั้น แต่ดูเหมือนว่าผมจะคิดผิด

ที่โรงเรียนแห่งนี้แค่ได้ยินนามสกุลของนักเรียน ความสัมพันธ์ แล้วก็สมาคมที่มีขึ้นเพื่อสายสัมพันธ์เช่นว่านั้นแล้วไม่ว่าใครที่อยู่ภายนอกก็ต้องคิดในใจว่านี่มันไม่ใช่สถานที่ปกติแล้ว

เพราะแบบนั้นผมเลยแทบจะไม่สามารถทำตัวสบายๆ ได้เลย

อิทธิพลของนักเรียนที่นี่บางคนก็ขนาดที่จะชี้เป็นชี้ตายให้กับครอบครัวชั้นกลางในสังคมที่มีหัวหน้าครอบครัวทำงานในบริษัทใหญ่ได้ เพียงแค่พวกเขาบอกว่า "ไม่ชอบหน้า" ก็อาจจะทำให้ครอบครัวนั้นจบสิ้นเลยก็เป็นได้นั่นแหละครับ

เพราะอย่างนั้นแหละถึงแทบจะทำตัวตามสบายไม่ได้เลย

อะ ไม่ใช่ขนาดว่าต้องตื่นตัวตลอดเวลาหรอกนะครับ ถึงจะเล่ามาแบบนั้นแต่นักเรียนที่มีอิทธิพลระดับที่ว่ามาก็มีไม่กี่คน เพียงแค่ระวังเธอกับพรรคพวกของเธอเอาไว้ก็พอ

อุ๊บ! คนที่ว่าผมไม่ได้หมายถึงแค่ผู้หญิงนะครับ เพียงแต่ว่าผู้ชายที่มีอิทธิพลระดับนั้นดูไม่ใช่ประเภทที่จัดการคนไม่ชอบด้วยวิธีการโหดร้ายอะไรแบบนั้น ไม่ใช่สิ ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้นนะครับ ไม่ได้สงสัยอะไรเลยครับ ผะ ผมหมายถึง ไม่ว่าใครก็คงจะไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอกครับ เพียงแค่พูดถึงระดับอิทธิพลแค่นั้นเองครับ ขอโทษด้วยครับ

พะ พูดถึงที่โรงเรียน่ต่อนะครับ ความจริงแล้วตัวผมคิดว่าตัวเองโชคร้ายแล้วก็มีนิสัยแย่ๆ อย่างเช่นเผลอพูดสิ่งที่คิดออกมาอย่างไม่อาจยับยั่งชั่งใจได้ในบางเวลา ช่วงนี้กำลังฝึกฝนที่จะตื่นตัวอยู่ตลอดเวลาเพื่อจะไม่ให้มีอะไรหลุดออกมาโดยขาดการไตร่ตรองเสียก่อน เป็นหลักการฝึกตนของศาสนาหนึ่งน่ะครับ แม้ว่าผมจะไม่ได้นับถือศาสนาใดเป็นพิเศษแต่เห็นว่าหลักการเช่นนั้นน่าสนใจก็กลายเริ่มฝึกฝนขึ้นมา

แต่กลายเป็นว่าผมรู้สึกตกใจอะไรง่ายกับเหมือนคนพักผ่อนไม่ค่อยเพียงพอไปเสียอย่างนั้น

หมู่นี้ยิ่งใกล้ช่วงสอบเข้าในระดับอุดมศึกษา เพียงแต่สถานการณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่

ผมเรียนพิเศษอยู่ที่เดียวกับนักเรียนที่มีอิทธิพลระดับที่เคยเล่าไปนั่นแหละครับ เคยคิดอยู่ว่าถ้าอดทนไปจนจบได้แล้วล่ะก็ทุกอย่างก็คงผ่านพ้นไปด้วยดี

นักเรียนที่ว่านั่นตอนอยู่โรงเรียนเธอจะมีกลุ่มที่คอย "เก็บกวาด" เบื้องหลังอยู่เสมอ แถมมีข่าวลือว่านักเรียนที่เด่นดังหลายคนในโรงเรียนไม่กล้าหือกับเธอเพราะถูกแบล็คเมล์ไว้ ที่น่ากลัวสุดๆ เลยก็คือคนที่กล้าแหย่เธอถึงกับถูกพัดตบสั่งสอนจนไม่กล้าหือไปอีกเป็นปีๆ ได้ยินว่าตอนนั้นที่ข่มขู่ไป ก็เป็นอะไรที่คล้ายๆ กับการใช้อิทธิพลอย่างที่ผมเล่าให้ฟังนะครับ อุ ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นนะครับ เพียงแค่คล้ายๆ นะครับ

เร็วๆ นี้ผมโชคดีที่เธอไม่ได้คิดจะทำอะไรกับปลาซิวปลาสร้อยอย่างผม เพียงแต่ใช้ทำธุระเล็กน้อยเท่านั้น บางทีก็อาจถามเรื่องราวที่เธอเคยได้ยินมาบ้าง นะ ในเมื่อจริงๆ เธอก็เคยได้ยินมาก่อนแล้วผมจะเล่าให้ฟังอีกรอบก็ไม่เป็นไรสินะครับ ถ้าสิ่งที่ผมเล่าไม่ตรงกับสายข่าวของเธอล่ะก็ผมก็ถูกจับได้ว่าโกหกน่ะสิ

พูดถึงสายข่าวแล้วก็ต้องบอกว่าอิทธิพลของเธอไม่อาจหยั่งได้เลยครับ ข่าวที่ผมคิดว่าไม่ว่าใครก็ปิดบังไว้เธอเองก็ได้ยินมาไม่น้อย เพียงแต่ไม่มีกระจิตกระใจไปเอาเรื่องกับปลาซิวปลาสร้อย ก็สมเป็นผู้มีอิทธิพลแบบนั้นอยู่หรอกนะครับ แต่ถ้าล้ำเส้นไปล่ะก็...ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างเหมือนกัน

ยิ่งตอนนี้ผมรู้สึกว่าขุมกำลังที่ไม่อาจหยั่งของเธอนั้นน่ากลัวขึ้นนะครับ

วันก่อนเธอชวนผมให้ไปเล่นดอกไม้ไฟ แต่ผมก็กลัวว่าถ้าทำอะไรไม่ถูกใจขึ้นมาจะมีปัญหาเสียเปล่าเลยหลีกเลี่ยงไป ความจริงก็คือผมบังเอิญไปเจอเธอครับ

ความจริงแล้วก็ไม่รู้ว่าเหมาะจะเล่าให้คนอื่นฟังหรือเปล่า นอกจากสายข่าว กองกำลังส่วนตัว ผู้สืบทอดอำนาจ บุคคลหนุนหลังของเธอแล้ว

ดูเหมือนว่าเธอจะเลี้ยงพวกุ๊ยไว้ใช้งานด้วยครับ

ถึงจะเป็นสายสัมพันธ์ที่ดูเหมือนนักเรียนรู้จักกัน แต่ถ้าสานสัมพันธ์ไปนานๆ ความสัมพันธ์แบบผู้นำกับผู้ตามก็จะแสดงออกมา

ไม่อยากคิดเลยว่าผู้มีอิทธิพลจะเลี้ยงกุ๊ยไว้ทำไม ไม่สิ ถ้าเป็นเรื่องของความซื่อสัตย์ที่ต้องใช้ระยะเวลาเพาะบ่มล่ะก็

อะ...ผะ ผมไม่ได้สงสัยอะไรนะครับ วันก่อนไม่เห็นอะไรทั้งสิ้นครับ ขอโทษด้วยครับ ขอโทษด้วยครับ

>>352 โถ T คุงผู้น่าสงสาร ความขี้ตื่นกับไปอยู่ผิดที่ผิดเวลาของนายนี่มัน passive skill ระดับ S จริงๆ ความจริงเจ้าแม่ก็ไม่ได้ถือสาหาความกับความปากเบาของนายหรอกนะ แต่เรื่องแย่งของหวานชิ้นสุดท้ายนี่สิ...

>>352 โถ T คุง ความผิดที่ผิดเวลาของนายนี่มัน... แต่ยังไงก็ไม่ร้ายแรงเท่าตอนนายแย่งของกินเจ้าแม่หรอก เพื่อของกินแล้วนางแปลงร่างเป็นนักขู่กรรโชกทรัพย์กันเลยทีเดียว ว่าไปก็อยากอ่านมุมมองทาคากิ ท่าทางจะฮาไม่แพ้ใครๆในเรื่อง

กูว่ามุมมองทาคากิแบบอฟช.ต้องมีฉากเซริกะ คิคุโนะลากไปปรับทัศนคติในมุมมืดหลายครั้งหลายหนแน่นอน ไม่งั้นไม่ลนลานหวาดกลัวตอนเจ้าแม่เข้ามาคุยด้วยแบบนี้หรอก

>>352 นักเรียนชาย T คิดจริงๆน่ะเหรอคะว่าแค่ใช้ตัวอักษรย่อแล้วพวกดิฉันจะไม่รู้ว่าเป็นใคร //ฟูจินไรจินออกปฏิบัติการรร

>>352 โอยย สงสารร
จะมีซักวันมั้ยที่นายTจะสำนึกได้ถึงความไม่ได้มีอะไรมากของเจ้าแม่
เจ้าแม่แค่อยากข่มคนอื่นบ้างเฉยๆเอง ปกตินางไม่ค่อยได้ใช้อำนาจข่มคนเท่าไร555555

แค่นายT ไปกระตุ้นต่อมS ของท่านเรย์กะมากไปหน่อยเท่านั้นเอง
……น่าสงสารเขานะครับ :’)

ตอนใหม่มาแว้วววว ขอบคุณโม่งแปลลล

ตอนนี้กร๊าวใจหลายจุดเลยย

เรยกะจัง 555 หวั่นไหวง่ายๆเลยท่ายเรยกะ
อุเมวากะ นายนี่มันน่าเสียดายจริงจริ๊งงง

และสุดท้าย ท่านพี่คือ the best siscon ever!

-ความเจ็บช้ำของนักเรียนชายนิรนาม (ภาคที่ล้าน)-

ถึงจะบอกว่าอยากตัดใจจากท่านคิโชวอิน แต่ในความเป็นจริงแล้วมันก็ยากนิดหน่อย

โดยเฉพาะในวันที่บังเอิญพบกับเธอที่สวนสาธารณะในฤดูร้อนเช่นนี้

อาห์...เทพธิดาแห่งโชคชะตาทรงอวยพรผมอยู่ใช่ไหมครับ?!?

ในขณะที่กำลังดีใจ ตั้งใจว่าจะทำใจกล้า วิ่งเข้าไปทักทายแบบบังเอิญๆ ผมก็ต้องขนลุกซู่อีกครั้งเมื่อเห็นกลุ่มคนที่รายล้อมเธอ...

นั่นมันกุ๊ยนี่หว่า! พวกกุ๊ยนี่! ทำไมท่านคิโชวอินถึงไปคลุกคลีกับคนประเภทนั้นได้กัน? หรือกำลังโดนหลอกอยู่?

เอ๊ะ? พวกนั้นเรียก-เรียกชื่อท่านคิโชวอินด้วย?!? ห๊ะ?!? อะไรกันนั่น นั่นชื่อท่านคิโชวอินนะ! ชื่อที่เด็กซุยรันเทิดทูนไว้เหนือหัว พวกนี้เรียกเรย์กะจังง่ายๆเลยงั้นเหรอ?!? เรียกแบบนั้นนะ?!? นั่นความใฝ่ฝันของผู้ชื่นชมเลยนะ!!!!

ผมขยับหลบไปหลังต้นไม้ ก่อนจะเห็นหนึ่งในพวกกุ๊ยชวนท่านคิโชวอินออกไปเดินกันสองต่อสอง

เอ๊ะ?!? 2 ต่อ 2 ?!??

ทั้งคู่เดินเคียงข้างกันไป แม้จะอยู่กับกุ๊ย แต่ท่านคิโชวอินก็ยังคงสง่างาม ยิ้มและหัวเราะน้อยๆ ร...หรือว่า...!!!!

ที่แท้จริงแล้วคนพวกนั้นเป็นบุตรชายของตระกูลผู้มีอิทธิพลเบื้องหลัง?! ท่านคิโชวอินผูกสัมพันธ์กับตระกูลผู้มีอิทธิพลด้วยหรือนี่?

ผมรู้สึกเย็นสันหลังวาบ เหมือนจะได้รับรู้เรื่องที่ไม่ควรรู้เสียแล้ว หากหลุดปากออกไปแล้วโดนสืบจนเจอละก็...

ภาพตัวเองโดนจับโบกปูนถ่วงน้ำลอยมาในหัว น่ากลัวเกินไปแล้ว!

เทพธิดาแห่งชะตากรรมไม่ได้รักผม ท่านกำลังบอกให้ผมยอมรับความจริงสินะครับ ผู้ที่จะคู่ควรกับท่านคิโชวอินได้ ก็ต้องเป็นผู้ที่เสมอกันสินะ?

คิดได้เช่นนั้น ผมก็รู้สึกนับถือทั้งหัวหน้าห้องและคุณชมรมยูโดอย่างเต็มหัวใจ แม้จะเป็นบุคคลทั่วไปเหมือนกัน แต่พวกนายหาญกล้าเผชิญหน้ากับเหล่าผู้สูงส่ง พวกนายคือผู้กล้า! พวกนายคือวีรบุรุษของเหล่านักเรียนธรรมดา!

ผมว่าเจอกันคราวหน้าคงต้องให้กำลังใจทั้งคู่หน่อยแล้ว ส่วนตัวผม...ยอมแพ้แล้วครับ...

>>360 อ่านแล้วคิดเลยว่าตัวประกอบพวกนี้จะมีบทอีกไหม ถ้าโผล่มาคิลล์มู้ดตอนเรย์กะกับเอ็นโจอยู่กันสองคนแล้วเรียกห้วน

>>352 โอ๊ย ชอบๆ มุมมองนี้มันใช่ของ T คุงอย่างแน่แท้ อ่านๆ ไปนี่ยังไงก็ใช่ของจริงเลยนะเนี่ย โดยเฉพาะตอนสุดท้าย ท่านเรย์กะน่ากลัวโคตร มีการบ่มเพาะเพื่อหวังผลในอนาคตด้วย นี่มันไม่ใช่ระดับเด็กม.ปลายธรรมดาจริงๆ ด้วย

>>360 รายนี้คือระยะประชิดเข้ามาอีกหน่อยใช่ไหมเนี่ย ได้ยินที่เขาเรียกชื่อกันซะด้วย แต่ก็ไม่พ้นเรื่องโหดๆ น่าเย็นสันหลังอยู่ดี โถๆๆๆ ถอดใจไปซะแล้ว นิรนามคุง

ขออภัย ต่อจาก >>360 ตะกี้มือไวไปหน่อย จะบอกว่า ถ้าโผล่มาคิลล์มู้ดตอนเรย์กะกับเอ็นโจอยู่กันสองคนแล้วเรียกชื่อเรย์กะจังห้วนๆ นี่มีเฮแน่นอน เรื่องการไปคบค้าเตร็ดเตร่กับสามัญชนก็ต้องแตกออกมาต่อหน้าจอมมาร แต่ฮีคงรู้อยู่นานแล้วล่ะ แค่ไม่อยากแฉซึ่งๆ หน้า...

คิดสภาพเจ้าแม่กับเอ็นโจและยูกิโนะไปเดินงานดอกไม้ไฟกันสามคน คุยกันอยู่ดีๆ มีไอ้กลุ่มนี้โผล่มา "อ้าวว เรย์กะจังงงง"

เอ็นโจน่าจะมีฮึ่มแฮ่บ้างได้แล้วนะ! อยากเห็น! อยากเห็น! อยากเห็น!

>>364 ไม่แน่อีตานี่อาจจะเนียนเรียกเรย์กะจังตามเขาไปด้วยก็ได้นะ 55555555555

อยากอ่านมุมมองอุเมะวากะ อ่านที่เพื่อนโม่งคุยกันว่าจริงๆ แล้วเอาหมามาบังหน้าโคตรน่ารักเลย กุแอบคิดได้มั้ยนะว่าที่นางตั้งใจเรียนแบบนี้เพื่อที่จะได้มาเข้ามหาลัยซุยรัน ฮือ
นายบ้าหมาน่าจะป๊อบพอควรอ่ะที่โรงเรียน ดูจากที่โมริยามะซังฮึ่มแฮ่ในตอนแรกขนาดนั้น เป็นหนุ่มหล่อยาซาชี่ที่อ่อนด๋อยปสก.ด้านความรัก พอมาปิ๊งเรย์กะก็ไม่รู้จะทำยังไง เหมือนผู้หญิงจะชอบสัตว์ตัวเล็กๆ ใช่ไหม เอาเบียทริชมาคุย(จีบ)บังหน้าดีกว่า...

ต่อจากนี้ไปเป็นกาว
.
.
.
.
.
พวกเราจ่อไฟเข้ากับชนวนดอกไม้ไฟที่เลือกเอาไว้ ดอกไม้ไฟปะทุแสงสีออกมาพร้อมเสียงเปรี๊ยะ เปรี๊ยะ คุณคิโชวอินมองสะเก็ดไฟจากดอกไม้ไฟด้วยดวงตาระยิบระยับ ดูท่าจะถูกใจมาก

ผมจุดดอกไม้ไฟขึ้นพร้อมกันสองอัน สะเก็ดไฟจึงกระจายออกเป็นเท่าตัว

"ดูสิๆ จุดพร้อมกันสองอันเลย เจ๋งไหมล่า"

ดอกไม้ไฟที่ผมจุดขึ้นพร้อมกันสองลูกดูจะเรียกความสนใจจากคุณคิโชวอินได้อยู่หมัด ทว่าแววตาของคุณคิโชวอินที่ใช้มองดอกไม้ไฟออกจะดูต่างจากเมื่อสักครู่อยู่บ้าง ทั้งยังดูจะเจือปนไปด้วยความระอาเล็กน้อย เพราะอะไรกันนะ

ใครบางคนตะโกนห้ามพวกบ้าบอที่คิดจะจุดดอกไม้ไฟพร้อมกันทีเดียวสามลูก ...เพราะแบบนี้ไงถึงได้มีสถานที่ห้ามเล่นดอกไม้ไฟเพิ่มขึ้น ไม่ไหวเอาซะเลย

คุณคิโอวชินหลุบตาลงมองดอกไม้ไฟในมือ รอยยิ้มบางเบาที่แต่งแต้มอยู่บนริมฝีปากกับดวงตาใสกระจ่างทำเอาผมใจเต้นตึกตัก ความคิดในหัวแล่นเร็วรี่ จะทำยังไงให้คุณคิโชวอินหันมามองด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความสุขแบบนี้บ้างนะ

ในหัวสว่างวาบ ผมร้องเรียกทุกคน

"งั้นฉันจะใช้ดอกไม้ไฟเขียนเป็นตัวอักษรดู ลองทายดูนะว่าเขียนว่าอะไร"

ผมวาดไม้วาดมือเป็นตัวอักษรด้วยดอกไม้ไฟกลางอากาศ บางส่วนที่อยู่ตรงหน้าอกข้างซ้ายเรียกร้องให้เขียนออกไปว่าคิโชวอิน เรย์กะ... แต่โชคยังดี สมองของผมยังคงมีสติ มือที่วาดออกไปจึงหักเขียนเป็นคำว่าเบียทริชแทน... เกือบไป

หลังจากเขียนจบ ทุกคนก็มองหน้ากันด้วยสายตาที่บ่งบอกว่าไม่รู้เรื่องเลยสักนิด ตัวอักษรที่ผมเขียนแย่จนดูยากขนาดนั้นเชียว? ผมขยับปาก ยังไม่ทันที่จะได้เอ่ยคำเฉลย มือเล็กขาวเนียนก็ยกขึ้นน้อยๆ เป็นเชิงว่ารู้คำตอบแล้ว

คุณคิโชวอินคิดว่าตัวเองกำลังตอบคำถามในชั้นเรียนอยู่เหรอ ผมยกยิ้ม พยายามปิดบังความสุขที่กำลังเอ่อล้นไปทั่วดวงตา ก่อนจะเอ่ยอนุญาตให้คุณคิโชวอินตอบคำถามด้วยน้ำเสียงนุ่มละไม

"เอ้า คุณคิโชวอิน"

"...เบียทริช"

คุณคิโชวอินตอบ ไม่รู้ทำไม น้ำเสียงของคุณคิโชวอินถึงได้ดูอ่อนอกอ่อนใจเล็กน้อย จนผมเกือบจะหลุดหัวเราะออกมา

"ถูกต้อง"

ผมตอบคนตรงหน้าด้วยท่าทางที่คิดว่าสุขุมที่สุดในชีวิต ก่อนจะเอ่ยชมสำทับ "สมกับเป็นคุณคิโชวอิน" ช่างรู้ใจผมเหลือเกิน

เรียกว่าใจตรงกันจะได้ไหมนะ

ไม่รู้เพราะอะไร หลังจากเห็นรอยยิ้มดีใจที่ตอบถูกของคุณคิโชวอิน ดอกไม้ไฟของผมก็ดูหมองลงไปถนัดตา ไม่สิ ต่อให้เอาดอกไม้ไฟทั่วทั้งลานมากองรวมกัน ก็ยังดูงดงามไม่เท่าคนตรงหน้า

ผมกำก้านดอกไม้ไฟในมือ พยายามระงับอาการหัวใจพองโตที่ยากเกินจะควบคุม...

.
.
.
.
.

กาวจบแล้ว ขอบคุณที่อ่านน้า มาลงเรือกับกูเร้ว 555555555555

>>366 ขอบคุณมึงงง กาวมึงช่างหอมอร่อยยยย จริงๆกูทิ้งชิ้นส่วนไว้ในเรือนี้นานแล้วแต่ขาดแคลนกาวที่เป็นเชื้อเพลิงเหลือเกิน นายบ้าหมานี่ก็ชาตินึงจะออกมาที

>>366 กริ๊ดดดดดดมึงทำให้กูลับมากระโดดบนเรือนี้อีกแล้ว ตอนแรกกูทิ้งมันไปพร้อมคู่ชีวิตเบียทริซมันแล้วนะ5555 กูยังพยายามคิดว่าคนปกติก็ต้องคู่กับคนดิว่ะ (หรือมันไม่ปกติว่ะ)

>>366 ฮือเขินนนน กูโดดหนีจากเรือจอมมารมานายบ้าหมาแล้วเนี่ย ยิ่งคิดสภาพตอนชวนไปสองคนดิฟฟฟฟฟฟ

>>367 แต่ก็มีบืออกมาเรื่อยๆตลอดเลยนะเว้ย! แถมในความเป็นจริงก็รู้จักกันมาตั้งนาน เจอกัทุกสัปดาห์เป็นปีๆ เคยนัดเจอกันนอกรอบ เคยไปหาเขาที่โรงเรียน เคยได้ของขวัญสำหรับตัวเองคนเดียว สาวไปเที่ยวก็ได้ของฝากตลอด เคยซื้อของกินให้เขาด้วย แถมถ้าไปย้อนดูดีๆ อุเมวากะนี่อยู่ด้วยกันเทคแคร์เจ้าแม่ตลอดเลยนะ เอาใจใส่มาก แถมเป็นคนที่ผูกขาดกล่องเมล์ของท่านเรย์กะมาตลอดเลยด้วย (แต่พักหลังมีเมล์คาบุรากิมาเบียดพื้นที่ไปบ้าง 555)

>>366 ไปๆ //โผล่หัวออกมาจากห้องเก็บของในเรือ

>>366 กาวดีค่ะมึง ฮืออออ เขารู้ใจเดาใจกันถูกด้วย ถ้าออฟฟิเชี่ยลจะโชโจได้ประมาณนี้ซัก 1 ใน 10 ป่านนี้หมู่บ้านคานทองก็ร้างไปนานแล้ว

อุเมะวากะไม่ใช่กลับไปแล้วไปนั่งพูดกับเบียทริชอยู่คนเดียวนะ วันนี้คุณคิโชวอินก็น่ารักอีกแล้ว จะว่าไป ตั้งแต่รู้จักกันมานางส่งเมลล์หาไม่ขาดเลยนะ ฮือ พอนึกแล้วตะมุตะมิมาก

>>370 *แต่ก็มีบทออกมาเรื่อยๆ กูพิมพ์ผิด

เริ่มอยากได้สารบัญอุเมวากะแล้วอ่ะ... ต้องการย้อนโมเม้น กูตัดขาไปโยนลงเรือแล้วเรียบร้อย

>>374 มีแล้ว อยู่ในสารบัญไปดูได้

ไปย้อนอ่านมา เฟิร์สอิมเพรสชั่นอุเมวากะของเรย์กะซามะคือกุ๊ย 555555555 แต่กูโดกิตอนที่อุเมวากะฉกซูชิไข่ห่อของเรย์กะซามะไปกินมาก มีการชวนไปกินข้าวไถ่โทษด้วย ฟหกเสดวหาห

>>375 เออว่ะ โทษๆ กูไม่เข้าไปดูก่อนเอง

ที่จริงแล้ว ถ้าอุเมวากะมองเบียทริซเป็นตั̶ว̶แ̶ท̶น̶ร่างแยกท่านเรย์กะ ทุกครั้งที่แสดงความคลั่งไคล้=บอกรักเธอ รู้ตัวสักทีสิ :)

>>370 นับเหตุการณ์โดยรวมนี่ได้การ์ตูนโชโจมาเรื่องนึงดีๆเลยนะมึงงง//เบลอหน้าหนุ่มดาร์กไซต์คนนั้นไป

>>366 กรี๊ดดดด กาวคู่นี้ยิ่งแรร์ๆอยู่ ทั้งที่ก่อนหน้านี้กูหมดหวังกับคู่นี้ไปแล้วแท้ๆ กูขอโยนชิ้นส่วนร่างกายทิ้งไว้บนเรือนี้แปป

อ่านสารบัญอุเมวากะ ทำไมโดขิขนาดนี้ คนสรุปสรุปได้ดีมาก กราบ อ่านแค่สรุปเฉยๆ นึกว่าเป็นนิยายโชโจ เอ๊ะ ตัวนิยายปกติก็โชโจเหรอ 5555555 /หย่อนขาลงเรือไปอีกข้างเรียบร้อย

>>364 >>365 อีเหี้ย ถ้าในตอนที่สามร้อยโผล่มาพีคแบบนี้จริงกูยอมแต่งฟิคสิบเรื่องถวายท่านจอมมารและอ.ฮิโยโกะเลยมึ้งงง (กูมั่นใจมากว่าเป็นไปไม่ได้แน่ๆ 555)
>>366 ฟิคดีงามมม//เอาอีกกก กูชอบคาร์นายบ้าหมา แต่คือกูไม่เข้าใจคนที่บ้าหมา//คิดคำอื่นไม่ออก lol//นั้นจริงๆว่ะ เฮ้ยคือเหมือนจะเป็นคาร์พระเอกเรื่องอื่นได้เลยแหล่ะ แบบ ภายนอกดูกุ๊ยแต่จริงๆเป็นคนอ่อนโยนรักหมา แถมยังส่งไดอารี่มะหมาไปให้นางเอก(ท่านเรย์กะ)บ่อยๆอีก นางเอกก็จะแบบ อุ้ย น่ารักจังเลยน้า ท่านเรย์กะคือเบื่อโว้ยยย เลิกส่งมาซะที

>>381 มู้นี้เคยศักดิ์สิทธิ์​ กาวอะไรตอนต่อไปอฟช.ก็มาเลยนะมึง ถถถ

รูปใหม่ในพิก พวกมึงงงง กูชอบรูปท่านเรย์กะในลายเส้นโอรังมากๆ มันดูเข้ากั๊นเข้ากัน https://www.pixiv.net/member_illust.php?mode=manga&illust_id=66754938&ref=touch_manga_button_thumbnail

>>383 สองรูปแรกอีเวนท์ต่อยท้อง...ชูสุเกะคุงโดนทุกดอก แล้วรูปสุดท้ายนี่ล้อมาจากเรื่องไหนวะ

จะมีครั้งที่นายบ้าหมาไปเจอคาบุกับเอนโจไหมวะ แบบสองคนนะมาเห็นเรย์กะยืนคุยกับกุ๊ยก็เข้ามาช่วยไว้จนมีปากเสียงจนโดนเรย์กะตอกกลับว่านายบ้าหมาเป็นเพื่อนผู้ชายที่สนิทที่สุดต่างหาก.. คาบุผู้ไม่มีเพื่อนก็จะเริ่มนอยๆ เพื่อนผู้ชายที่สนิทที่สุดของเธอไม่ใช่ฉันเหรอ-- ซู้ดดดดด

กาวมากนะ กูอยากกลับไปตอนนายบ้าหมายังไม่ออกลายให้ตายเถอะ หนุ่มนอกโรงเรียนลอยตัวเหนืออิทธิพลของกู
แต่ถ้านายบ้าหมาเอาหมาเป็นข้ออ้างจริงกูว่าต้องมีฉากจำลองสารภาพรักนำแสดงโดยเบียทันกับอาทันว่ะ ถถถ//โยนกาวไรไม่รู้
.
.

ผมยังคงจำได้ถึงวันแรกที่เจอเธอ คุณหนูผมหลอดที่ผมก็ไม่แน่ใจว่ามันเรียกว่าอะไร แต่ยังไงก็ตามเธอดูรัศมีเปล่งปลั่งที่ประหลาดไปจากพวกเราและยิ่งพอได้รู้ว่าเธอเรียนอยู่ที่ซุยรันทุกอย่างก็สมเหตุสมผลขึ้นมา คุณคิโชวอิน

ตอนนี้ก็ผ่านมานานแล้วที่พวกผมได้รู้จักกับเธอ จะบอกว่าผมหลงตัวเองก็ได้ที่แอบคิดว่าสนิทกับเธอมากที่สุดในกลุ่มเพื่อน ก็แหม ผมบากหน้าส่งข้อความหาเธอบ่อยๆขนาดนั้น ตอนนี้ก็รู้สึกว่าดีจริงๆที่ยังมีเบียทันอยู่ จริงๆก็รู้สึกว่าดีอยู่แล้วนะแต่พอได้เจอคุณคิโชวอิน พอมีเบียทันแล้วก็มีเรื่องคุยกับเธอได้ตลอด แถมยังเคยนัดเจอกันข้างนอกด้วยนี่นา เบียทันจริงๆแล้วก็เชียร์ผมอยู่ใช่มั้ยล่ะ! มาให้ผมหวีขนให้มามะ! พอหวีเสร็จก็จะถ่ายรูปส่งไปให้คุณคิโชวอินดูไงล่ะ มีเบียทันที่น่ารักส่งไปให้ดูทุกวัน คุณคิโชวอินต้องมีความสุขแบบผมได้แน่เลยเนอะ ว่ามั้ยล่ะเบียทัน!

“เบียทัน วันนี้คุณคิโชวอินจะเหนื่อยรึปล่าวน้า” ผมบรรจงหวีขนของเบียทันให้สวยนุ่มเหมือนกับเรือนผมของเธอคนนั้น! เบียทันไม่ตอบอะไรเพียงแต่หันมาเลียมือผม อ๋า เบียทันเองก็จะบอกให้ผมสู้ๆที่ส่งรูปเบียทันสุดน่ารักไปให้ทุกวันนี่ดีแล้วใช่มั้ยล่ะ
ฉลาดรู้ใจที่สุดเลยเบียทัน!

ผมถ่ายรูปเบียทันสุดน่ารักไปสี่ห้ารูปก่อนจะเลือกรูปที่น่ารักที่สุดรูปเดียวส่งไปให้คุณคิโชวอิน

พอส่งเมลเสร็จผมก็มานอนเล่นกับเบียทัน คุณคิโชวอินจะอ่านรึยังน้า หุหุ
“คุณคิโชวอิน ชอบนะครับ!” ผมกลิ้งหันไปหาเบียทันบ่นเสื่อทาทามิเพื่อจำลองการสารภาพ ผมทำแบบนี้มาตลอด

“โฮ่ง!” เบียทันตอบเสียงดัง

“คุณคิโชวอิน ชอบนะครับ!!” ผมพูดอีกครั้งด้วยเสียงดังกว่าเดิม

“โฮ่ง!” เบียทันตอบเสียงดังและยกมือมาแปะหน้าผมเหมือนให้กำลังใจ

‘สู้ๆนะอาทัน!’ สายตาของเบียทันบอกมาอย่างนั้น

“อ๋า เบียทัน! อาทันไม่ยอมแพ้แน่นอน!”

พอคิดว่าจะกาวเรือนี้ ก็นึกถึง

“ยัยเด็กดื้อ! ฟัดๆๆๆ”

#กาวแห้ง

>>386 น่ารักมุ้งมิ้งโว้ยยยย นึกภาพครอบครัวแสนสุขเราสามคนพ่อแม่ลูก อุเมวากะ เรย์กะ กับเบียทริชขึ้นมาเลย เผลอๆ บางวันมีจับแต่งตัวเข้าคู่กันอีก

มีคนวาดแฟนอาร์ทอุเมวากะบ้างมั้ย

จะว่าไป...อุเมวากะเป็นคนแรกที่พาเจ้าแม่ไปบ้านด้วยนิ ก่อนวาคาเบะสะอีก ใช้เบียทันบังหน้าพาสาวเข้าบ้านชัดๆ

ว้ายยยย ม้ามืดมากเลย ตัดเบียทริชออกปุ๊ปแบบเรือแล่นฉิวเลย

>>390 ไม่เคยไปนี่มึง แค่พาเบียทันมาหาเฉยๆ

>>390 ตกใจหมด นึกว่าอ่านพลาด คนบ้าาาาา มึงจำผิดดด

>>391 เก็บเบียทันขึ้นมาก่อน 55555

>>392 ถ้ามองในแง่ว่าพาเบียทันมาเจอสาวเพื่อให้เบียทันเช็คก่อนว่าผ่านหรือเปล่านี่ก็ผ่านสุดๆ เลยนะเว้ย เบียทันโถมเข้าใส่ระริกระรี้ซะขนาดนั้น อุเมวากะอาจจะคิดว่าคนนี้แหละแม่ของลูกอยู่ก็ได้

คนญี่ปุ่นในนิยายเรื่องนี้ เขาแต่งงานกันเร็วหรอ ทำไมเจ้าแม่ถึงได้แต่บ่นขึ้นคานๆ ตั้งแต่อายุ17 18

>>396 +อายุจริงน่งด้วย

>>396 ผู้หญิงญี่ปุ่นไม่ต้องเรียนมหาลัยก็ได้ จบไปแต่งงานเลยก็มี เค้าเลยมีแฟนกันเร็ว คุ้นๆว่าเคยมีสำรวจบอกว่าญี่ปุ่นเป็นชาติที่มีอะไรกันตั้งแต่อายุน้อยๆเยอะที่สุดของโลกหรือของเอเชียนี่แหละ แบบ 17-18 หาคนซิงได้ยากแล้วไรงี้ เจ้าแม่นี่อย่าว่าแต่ซิงเลย คนมาจีบยังไม่มีสักคนก็กลุ้มใจเป็นธรรมดา

>>398 "น้องสาวคนเดียวพี่เลี้ยงได้" คำพูดท่านพี่ก็ลอยขึ้นมา

>>399 "ลูกสาวคนเดียวพ่อเลี้ยงได้" คำพูดท่านพ่อลอยขึ้นมา
ว่าแล้วก็อยากเห็นทานุกิเป็นลาสต์บอสคอยกีดกันหนุ่มๆ ของลูกสาวขึ้นมาเล็กๆ 55555

>>400 "คุณเรย์​กะ​จะเกาะคานไม่ได้นะคะ!" ท่านแม่กล่าว

>>401 จริงๆ แอบคิดแบบจริงจัง เรย์กะก็โชคดีมากเลยนะ เกิดมาเป็นน้องสาว มีท่านพี่ผู้เก่งกาจรับสืบทอดกิจการอยู่แล้ว ไม่เหมือนริรินะที่เป็นลูกสาวคนเดียว ยังไงก็ต้องรับลูกเขยแต่งเข้าบ้านเพื่อธุรกิจครอบครัว ต้องดูแล้วว่ามินามิคุงเป็นลูกชายคนโตหรือเปล่า ไม่งั้นคงยากหน่อย...

>>402 แต่เกิดเป็นลูกบ้านคิโชวอินก็กดดันนะ ถึงจะบอกว่าไม่แต่งก็ไม่เดือดร้อน แต่ถ้าเป็นอีสาวทึนทึก 30 แล้วยังเหี่ยวอยู่ในบ้านยังไงในวงสัมคมก็คงโดนซุบซิบอ่ะ เพราะเขามีค่านิยมเรื่องการแต่งงานด้วย ในกลุ่มนี้หน้าตายิ่งสำคัญมากอีก เหมือนที่ท่านเรย์กะกดดันตัวเองอ่ะ จะด้อยกว่าคนอื่นไม่ได้ จะทำอะไรก็ต้องคงท่าทีมีเกียรติมีศักดิ์ศรี จะกินขนมทียังต้องแอบๆเลย... ถึงหลังๆจะแอบหลุดมาเยอะก็เถอะ 555

เออ เพิ่งขึ้นได้ ชื่อเอ็นโจนี่มันไปพ้องเสียงกับคำว่า เอ็นโจ 炎上 ที่แปลว่า ใส่ไฟ พอดีเป๊ะๆ เลยว่ะ พวกมึงว่าท่านฮิโยโกะจงใจป่ะวะ 55555

>>404 อาจจะบังเอิญก็ได้ มึงอาจจะคิดมากไปก็เป็นได้

>>404 ใส่ไฟที่ความหมายว่าใส่ร้ายอะไรแบบนั้นเหรอ
กูไม่รู้ว่ามันบังเอิญรึเปล่า แต่ชื่อตัวละครในเรื่องมีความหมายสื่อถึงเจ้าตัวมากๆเลยนะ บ่งบอกว่าแกคิดมาดีและวางชื่อได้สมบุคลิกจริงๆอะ

เอาแล้ววววววว ใครหลวงใครน้อยเดี๋ยวได้รู้กัน555555
คาบุรากี้น่ะ เป็นน้อยแล้วร้องกี้ๆไปซะเถอะนะ!
ปล.ขอบคุณโม่งแปล อีกนิดก็ทันดิบแล้วสิน้า....

ขอบคุณสำหรับตอนใหม่นะฮะ ให้ตีลังกาดูมุมไหน ท่านเรย์กะก็เป็นหลวงชัดๆ ความรับส่งบทสนทนา ขอช่วยเก็บผ้า ช่วยงานตั่งต่าง ดูยังไง้ยังไงก็เป็นคู่แต่งงานข้าวใหม่ปลามันชัดๆ เจ้าคาบุรากิก็เป็นแค่มารรังควาญที่มาเกาะแกะคอยจะแย่งวาคาบะจังจากท่านเรย์กะไปเท่านั้น!!!! //สูดกาวหนึ่งเฮือก

วรั้ย วาคาบะมารอที่สถานีในชุดเครื่องแบบ เดทในชุดเครื่องแบบที่เรย์กะใฝ่ฝันไม่ใช่รึนั่น.... แต่ฉากสุดท้ายนี่แม่ม.. หมูเขาจะหามเอาคานเข้ามาสอดจริมๆ เอ่อ ไม่ได้หมายความว่าท่านเรย์กะเป็นหมูเลยนะคะ ไม่ใช่จริงจริ๊งง

ตอนหน้า ศึกตบตีระหว่างเมียหลวงและเมียน้อย

ค : เอ๊ะ นี่เธอน้ำหนักยังไม่ลดอีกรึ คำนวณแคลลอรี่ผิดได้ยังไง แสดงว่าแอบกินอย่างอื่นแล้วไม่ถ่ายรูปส่งสินะ
ร : (ทรุดลงไปกอง) ฝากไว้ก่อนเหอะเจ้ากี้กี้ตัวนี้

อ่านแล้วอยากลองกินเยลลี่กับบัตเตอร์แซนวิชอ่ะ ใครเคยลองแล้วรสชาติเป็นยังไง อร่อยปะ

>>411 อันที่โม่งแปลแปะ เยลลี่คือหอมอ่ะ หอมมาก ไม่หวาน

แท็กฟู้ดกลับมาผงาดอีกครั้ง...

ครอบครัวเขากำลังสุขสันต์ สามีภรรยากำลังช่วยกันพับผ้า คุยกันกระหนุงกระหนิงเรื่องของกิน อยู่ๆเมียน้อยมาประกาศศักดาถึงบ้านเลยเว้ยยยยย

นี้ลุ้นให้ความแตกมากก 5555555

ฮืออ กาวพวกมึงหอมอร่อยจัง เรือนายบ้าหมาก็ไม่แล้วนะ //ซู๊ดดดด
มึง กูขอมโนว่าคันตะคุงมารอตอนรับท่านเรย์กะได้ไหม
โฮฮ ความคุ้นชินกับบ้านทาคามิจินี้ ท่านเรย์กะเลือกเลยค่ะ คนพี่รึคนน้องดี

ปล.กุแอบอยากให้ท่านเรย์กะขอใช้ทางเดินไม่ได้เลยต้องแต่งชุดแต่งงานของชมรมงานฝีมือเดินโปรโมตว่ะ กรี๊ด มันต้องน่ารักมากแน่ๆเลยมึงงงงง

>>412 อยากกินสึสสสส;__;

>>416 คนพี่สิคะ

ระหว่างเยลลี่เมล่อน บัตเตอร์แซนด์วิชกับคาบุรากิมาขัดจังหวะไม่รู้ควรจะโฟกัสอันไหนมากกว่ากัน ดึงดูดสายตามากๆๆ กูอยากกินเยลลี่อะ โดยเฉพาะอะไรที่เป็นเมล่อนกูชอบมาก ฮืออ

>>416 แล้วจะมีคนแต่งชุดเจ้าบ่าวเดินมาจูงมือด้วยหรือเปล่าวะมึง ถ้าได้แบบนี้กูจะฟินตัวแตกพร้อมก้มกราบอ.ฮิโยโกะ ฮือออออ

>>420 เครื่อง​แบบชายซุยรันก็เป็นสูทขาว คงพอมโนได้ ถถถ

อยากให้ความแตกอะ อยากรู้ปฏิกิริยาคาบุรากิ5555 แต่คงน่ารำคาญและยุ่งยากขึ้นเยอะสำหรับเจ้าแม่

ช่วงนี้แต่ละเรือแข่งกันดาเมจจริงอะไรจริง ตอนก่อนก็เรือนายบ้าหมา ตอนนี้ก็เรือวาคาบะ คันตะ เรืออาหารซังก็เช่นกัน.....

>>416 แต่ด้วยอิทธิพลท่านเรย์กะแล้ว....คงได้วางแน่ๆอ่ะ5555
ความจริงก็น่าดูออก นิทรรศการเคลื่อนที่ไง จับคนแต่งชุดแล้วเดินรอบโรงเรียนเป็นการโปรโมท มีพร็อพเป็นช่อดอกไม้ด้วย

ความจริงกูก็มโนท่านเรย์กะใส่ชุดแต่งงานเดินไปมาในรร.เหมือนกันนะ แต่ที่กูมโนไว้คือสมาชิกชมรมกดดันให้ใส่ว่ะ กูว่าเป็นไปได้มาก ตอนทำตุ๊กตาตอนแรกท่านเรย์กะอิดออดสุดท้ายยังต้องยอม กูว่าเหล่าสมาชิกแม่งจับจุดนางได้แล้วล่ะว่าจะ manipulate นางได้ยังไง
อาจจะแบบ
"ท่านเรย์กะ พวกเราทำชุดนี้โดยใช้อิมเมจท่านเรย์กะทำเลยนะคะ "
ระหว่างที่เรย์กะกำลังปลื้มก็
"ใส่ชุดให้ดูหน่อยค่า" อาจกดดันเพิ่มสร้างความรู้สึกผิดถ้าเรย์กะไม่ยอม
พอใส่ก็ชมเข้าไป "สวยจังเลยค่ะ"
พอจะถอดก็ "อย่าเพิ่งถอดเลยนะคะ ยืนเป็นแบบโชว์ตัว ฯลฯ" (ใส่แล้วนิ ยืนล้อม ๆ ไว้ยังไงเรย์กะไม่กล้าวิ่งหนีหรือถอดออกกลางฝูงคนแน่ ๆ)
สุดท้ายใส่ชุดแต่งงานยืนเป็นหุ่นมีชีวิตไปนั่นแหละ
ตอนจบชุดอาจจะยกให้เจ้าแม่เลยก็ได้
ส่วนออกไปเดินกาวตามที่น่าจะเป็นไปได้ยากหน่อยอะ ยังนึกไม่ออก แต่ที่แน่ ๆ อยากให้เอ็นโจมาเห็น!

>>424 มีโปรโมชั่นให้ถ่ายรูปกับคนใส่ชุดแต่งงานด้วย งานนี้รักใครชอบใครก็เข้าไปถ่ายเอาไปฝันต่อได้เลย ทีนี้ไม่ต้องถามว่าใครจะแย่งเข้ามาถ่ายรูปกันมั่งล่ะ--------

>>425 ถึงเจ้าแม่จะไม่ไปเดินโชว์ตัว แต่อีตานี่มันต้องเห็นชัวร์ๆอยู่แล้วล่ะ 5555555

แต่อีกสิ่งที่กูปรารถนาอยากจะเห็นมากคือห้องเอ็นโจเล่นละครเวทีให้ฮีเป็นเจ้าชาย แล้วมีอีเวนท์ย้อมผมทองให้เข้ากับบท กูอยากรู้มากว่าเรย์กะจะทำยังไง เจ้าชายจากคิมิดอลมาหานางเป็นหนที่สอง แค่จิ้นกูก็ลงไปนอนตายอย่างสงบศพสีชมพูแล้วล่ะ 555555555555

>>427 กาวดี แสดงละครเสร็จ​ ยูกิโนะก็โผล่มาพร้อมช่อดอกไม้​ บอกว่าที่แผนกประถม​ทำกัน อยากให้คุณพี่เรย์​กะ​จังเลยฮะ พอไปถึงก็ให้ท่านพี่เป็นคนมอบช่อดอกไม้​ ถถถ

>>427 >>428 ฮือออ มโนแจ่มแหล่มสัสๆ กุแฮรปปรี้ ฟหกด่าสวง
ท่านฮิโยโกะ รึโม่งสายฟิคก็ได้ สานฝันกูที !! 555

>>428 "อะ ลืมไปเลย ผมมีนัดกับรุ่นพี่ยูริรุ่นพี่มาโอะไว้ ผมรีบไปก่อนนะฮะ ฝากท่านพี่มอบช่อดอกไม้​นี้ให้คุณพี่เรย์​กะ​ทีนะฮะ" //ถีบท่านพี่เข้าห้องชมรมแล้วเผ่นแน่บ?

กูว่าพวกมึงลืมอะไรไปอย่าง... ถ้าใส่ชุดแต่งงานทั้งที่ยังไม่ได้แต่งเขาบอกว่าจะได้แต่งงานช้า....

>>431 แต่งกับคานซังและอาหารซังแล้วไง

คิดว่าโอกาสที่เจ้าแม่จะโดนจับหมั้นยังเหลืออีกเท่าไหร่วะ

>>433 กูให้ 50% ยังมีความคาใจคำพูดของท่านอิมาริที่บอกว่ามาหาเพราะมีธุระกับท่านพี่ แล้วถามเรย์กะล้อๆ ว่าอยากรู้หรือเปล่า แต่ดันเปลี่ยนเรื่องหนีไปก่อน มันต้องมีเงื่อนงำ!

>>434 ธุระที่ว่านี่น่าจะเป็นการชวนท่านพี่ไปทำเรื่องไม่ดีไม่งามแน่ๆเลยค่ะมึ้งงงง

ใจลึกๆ กูก็ยังเชียร์ท่านอิมาริอยู่เหมือนกันนะ คือนางน่ารัก

เอ็นโจนี่แกล้งเจ้าแม่เยอะไปนิด สงสาร ท่านอิมาริคอยปลอบโยน อาห์...อบอุ่นหัวจัย

แต่ไอ้บทคนคอยปลอบโยนเนี่ย มันตัวประกอบชัดๆนี่หว่า!

แถมเวลาสามผู้ยิ่งใหญ่นั่นอยู่ด้วยกัน ไหงกลายเป็นเอ็นโจคอยปลอบแทนวะ??? หรือนี่คือการปักธงตัวประกอบ???

ปล. เหงาหงอยเหลือเกิน กูต้องไปนั่งสูบกาวเก่าๆ

ว่าแต่กาวใหม่ๆ นี่มีคนเอาไปอัพเดทในสารบัญบ้างมั้ย ทำบ้างเห๊อะ

>>431 เค้าว่ายกเว้นกรณีสาวโสดแต่งชุดเจ้าสาวสีไหนก็ได้ที่ไม่ใช่สีขาวนะ

>>431 มันความเชื่อ​แค่ในไทยปะ? หรือสากล

>>438 ในญี่ปุ่นนะ นางแบบชุดแต่งงานส่วนใหญ่เค้าว่าจะจ้างหญิงสาวที่แต่งงานแล้ว ไม่ก็มีแฟน มีคู่หมั้นแบบนี้ ถ้าพวกไอดอลสาวโสดเค้าให้ใส่สีอื่นๆ ที่ไม่ใช่สีขาว ไม่ก็ชุดที่ดีไซด์ที่เป็นแบบมินิเดส แต่มันเป็นข่าวที่เก่าแล้วกูไม่รู้ว่าค่านิยมเปลี่ยนไปยังหรือว่าเค้าไม่ถือแล้ว

>>433 กูให้ 90% การหมั้นกะคาบุยังไงต้องเป็นประเด็นขึ้นแน่นอน ยิ่งตอนนี้สนิทกันด้วย ดูจากมุมมองแม่คาบุนีาเล็งเต็มที่เลย

>>440 ตอน300ประกาศหมั้นคู่ คาบุ-เรย์กะ เอนโจ-ยุยโกะ

//เติมกาวรอท่านฮิโยโกะ

>>441 พรุ่งนี้ก็จะครบรอบวันไม่อัพ 3 เดือนละว้อยยยย //ล้องไห้

วัตถุดิบดีขนาดนี้ช่วยกันแต่งระหว่างรอฮิโยะโกะซามะไปพลางๆ
เอาไปประเดิมก่อน

------------------------------------
ท่านเรย์กะกับงานโรงเรียนปีสุดท้าย 1
------------------------------------

ฉันนั่งทำเฟลอต์ในห้อง Pivoine เนื่องจากไม่กล้าเอาผลงานที่ทำไม่ได้เท่าไหร่ไปในห้องชมรมทั้งๆที่คุยโม้ไว้แท้ๆ

"เจ้านี่มันอะไรกัน แกะกับอัลปาก้า?"

"เสียมารยาทค่ะ นี่คือเวดดิ้งดอลล์ต่างหาก"

"..."

"คิโชวอินเสียเวลาเปล่าน่า ทิ้งมันไปซะเถอะ" พูดจบคาบุรากิก็จากไป

เชือดแม่ง! เชือดแม่ง!

ในฐานะประธานชมรมงานฝีมือที่ไร้ฝีมือแล้ว ฉันจึงทำหน้าที่ติดต่อกับชมรมจัดดอกไม้ถึงแม้ทีแรกที่เข้าไปที่ชมรมจัดดอกไม้เหล่าสมาชิกชมรมจะพากันหน้าซีตก็ตามที แต่หลังจากที่ได้ยินข้อเสนอของฉันแล้วก็ดีที่จะร่วมมือด้วย ทีนี้ก็เหลือแค่สภานักเรียน

"ไม่ได้เด็ดขาด เพราะว่ากินพื้นที่ทางเดินน่ะสิ" นายตัวสำรองปฏิเสธทันที

"แล้วทำไมปีที่แล้ววางป้ายตามริมระเบียงถึงได้ล่ะคะ?"

"นั่นมันต่างกันเพราะว่าถ้าเอาชุดแต่งงานมาวางไหนต้องมีฉากกั้นอีก แล้วจะเอาทางที่ไหนเดิน"

"แต่ถ้าเอาผลงานของพวกเราไว้ในห้องชมรมจะมีซักกี่คนเดินเข้ามา เทียบกับชมรมกีฬาที่จัดอยู่สนามข้างนอกแล้ว"

"อืม... ถ้าจัดเวทีให้ทุกชมรมมาพรีเซ้นชมรมของตัวเองน่าจะดีนะ" ไนซ์ไอเดียวาคาบะจัง

"ก็น่าจะดีนะ จะได้ลดปัญหาชมรมวัฒนธรรมไม่มีปากมีเสียงด้วย ฉันจะลองไปขออนุญาตกับทางโรงเรียนดูก็แล้วกัน" นายตัวสำรองนิ่งไปแป๊ปนึงก่อนที่จะตอบอย่างไม่แน่ใจ

ถึงแม้พวกชมรมการแสดงกับชมรมดนตรีจะได้เปรียบก็เถอะ เมื่อเทียบกันแล้วก็บการที่ปกติชมรมงานฝีมือที่ไม่มีปากมีเสียงได้ขึ้นเวทีแสดงฝีมือเชื่อว่าปีหน้าน่าจะดึงดูดสมาชิกชมรมได้มากขึ้นแน่ๆ

"เรื่องที่วางชุดเราไว้ตามริมระเบียงทางเดินไม่ได้ ดิฉันทำให้ทุกคนผิดหวังแล้วขอโทษด้วยนะคะ" ฉันมองหน้าสมาชิกทุกคนด้วยความผิดหวัง แย่จังอุส่าห์ลงทุนไปคุยกับชมรมจัดดอกไม้แล้วด้วย

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะท่านเรย์กะ แค่ท่านเรย์กะพยายามช่วยพวกเรารู้สึกซาบซิ้งใจแล้วล่ะค่ะ แค่ได้ขึ้นเวทีแสดงต้องมีคนสนใจมากกว่าปีที่แล้วแน่ๆ"

"แล้วเรื่องการแสดงบนเวทีพวกเราจะทำยังไงดีครับ?" มินามิคุงมองมาทางฉันกับประธานอย่างเป็นกังวล แค่ทุ่มเวลาทำชุดแต่งงานก็แย่แล้วถ้าทำชุดใหม่สำหรับแสดงบนเวทีอีกล่ะก็แย่แน่ๆ

"อืม ถ้าหานางแบบใส่ชุดแต่งงานขึ้นไปบนเวทีได้สิน... จริงสิ! ท่านเรย์คะจะเป็นการรบกวนท่านเรย์หรือไม่คะถ้าพวกเราอยากให้ทำเรย์กะใส่ชุดของปีนี้ขึ้นไปบนเวที?" รองหัวหน้ามองฉันด้วยตาเป็นประกาย

"ดิฉันคงไม่เหมาะหรอกค่ะ " ฉันรีบพยายามปฎิเสธทันที

ว่ากันว่าถ้าใส่ชุดแต่งงานทั้งๆที่ยังไม่ได้แต่งงานจะอยู่บนคาน...

"แต่ถ้าท่านเรย์กะเป็นนางแบบล่ะก็ต้องเหมาะอย่างแน่นอนค่ะ"

"อร้าย! ใช่แล้วๆแค่มองก็นึกถึงเจ้าหญิงแล้ว ไม่มีใครเหมาะไปกว่าท่านเรย์กะอีกแล้วล่ะค่ะ!"เหล่าสมาชิกชมรมพากันส่งเสียงเชียร์ทันที

เจ้าสาวในเทพนิยาย...

"ถ้าทุกคนพูดถึงขนาดนี้ก็ได้ค่ะ"

"ขอบพระคุณมากค่ะท่านเรย์กะ!"

"ไม่ได้แล้ว อย่างนี้ต้องทำพร๊อมประดับผมเพิ่มเพื่อให้ท่านเรย์กะงดงามที่สุด แล้วก็ต้องปรับขนาดชุดให้เข้ากับท่านเรย์กะด้วย" รองหัวหน้าใจเย็นๆไว้นะคะ อย่าพึ่งสติแตก

เหล่าสมาชิกในชมรมกะตือรือร้นอย่างที่ไม่เป็นมาก่อน สงสัยต้องเข้าคอร์สไดเอ็ดของคาบุรากิอย่างจริงจังซะแล้ว...

>>411 เคยมีคนซื้อมาฝาก อร่อยมากๆๆๆ ตัวขนมปังมันจะหอมบัตเตอร์มาก ครีมข้างในไม่หวานเลี่ยน เข้ากับลูกเกดที่ผสมอยู่เป็นอย่างดี แพ็กเกจก็สวยสมกับเป็นขนมญี่ปุ่นอะนะ พูดแล้วอยากกินเลย

>>443 ชงมาขนาดนี้นี่คือต้องมีคนได้ยินแล้วแต่งเป็นเจ้าบ่าวมาแน่ๆ ใช่มะ คิคิ

>>445 เพราะในนิยายแห้งแล้งมากเลยต้องมาชงกาวมุ้งมิ้งในนี้ไง 555

>>443 พอถึงวันงาน อร๊ายยยยชุดติดพุง

>>447 ใจตรงกับกูมากๆ กูว่าท่านเรย์กะไม่ได้กลัวคานอะไรหรอก นางน่าจะกลัวพุงออก ต้นแขนย้วย//ตามคำคาบุรากิมากกว่า… ท่านเรย์กะคงจะ ไม่ได้แล้วนะ ต้องลดน้ำหนัก แต่ตอนกลางคืน “…ขอกินขนมอีกคำเดียวเดียวนะคะ คำสุดท้ายจริงๆแล้ว…”

>>447 ตอนล่าสุดนี่ยังมีหน้ามาภูมิใจกับความกินจุบกินจิบของตัวเองอีกนะ...

>>443 กุว่านางไม่น่าจะไดเอททัน นางไปบ้านวาคาบะจังบ่อย

สงสารทาคากิคุงมากเลยทั้งโดนเจ้าแม่ขู่กรรโชคทรัพย์(ของกิน)เพราะไปเดินชน
โดนพวกเซริกะจังเขม่นอีก เผลอหลุดปากเรื่องวาคาบะจังอีก ซื้อขนมชิ้นสุดท้ายตัดหน้าเจ้าแม่อีก โดนใช้เป็นเบ๊อีก ซวยซ้ำซ้อนจริงๆทาคากิคุง
ว่าแต่ดิเทบทหายยาวเลยเฮ้ย

>>451 อกหักจากซากุระ น่าจะออกบวชไปแล้วมั้ง ถถถถ

>>433 กูว่าต้องมีนะ เพราะเท่าที่ดู เนื้อเรื่องหลักๆ ในมังงะ โผล่มาในนิยายเกือบหมดแล้ว ตั้งแต่

วาคาบะเข้าเรียน ม ปลาย ที่ซุยรัน โดนนักเรียนคนอื่นเขม่นเนื่องจากเก่งเกินหน้าเกินตา / คาบุอกหักจากยูริเอะ / คาบุได้รู้จักกับวาคาบะ และเริ่มจีบวาคาบะ / วาคาบะถูกแกล้งเนื่องจากอิจฉา

ดังนั้น ยังไงงานหมั้นก็ต้องมา เพราะฉากในงานหมั้นเป็นฉากไคลแมกซ์ของเรื่องทั้งหมดนี้ ตระกูลคิโชวอินจะรอดหรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับฉากนี้

เพียงแต่จะทำอย่างไรให้ไปสู่ฉากงานหมั้น เพราะถึงแม้ท่านพ่อท่านแม่จะยังอยากให้ดองกับตระกูลคาบุรากิ แต่ก็ไม่น่าจะบังคับใจลูกสาว โดยเฉพาะท่านพ่อยิ่งแล้วใหญ่

>>453 ตอนนี้ตระกูลคิโชวอินมีท่านพี่มาคอยดูแลด้วย ความมั่นคงก็ยังคงเดิม
กูว่ายังไงงานหมั้นก็ต้องถูกประกาศ แต่ท่านเรย์กะจะไม่ยอมให้ตัวเองได้หมั้น เลยบอกไปว่า มีคนรักอยู่แล้วค่ะ คนนั้นคือชูสุเก------- /พอละ
ท่านเรย์กะไม่ยอม คาบุก็จะไม่ยอม แล้วไม่รู้ว่าวาคาบะกับเอ็นโจจะรับมือยังไง
เอ็นโจคงยิ้มขื่นๆ วาคาบะนี่ถ้าไม่ดีใจไปด้วยก็คงคิดว่าท่านเรย์กะหักหลัง
ที่กูคิดว่าวาคาบะจะคิดว่าท่านเรย์กะหักหลัง เพราะกูรู้สึกว่าวาคาบะไม่ได้เป็นสาวน้อยใสๆ ดูเอ๋อๆ แบบที่ท่านเรย์กะคิด ท่านเรย์กะอะมองโลกในแง่ดีเกินไป
ที่บอกว่าดีใจนี่คือดีใจที่เห็นสองคนที่เหมาะสมกันได้หมั้นหมายนะ เอาเข้าจริงๆใครจะดีใจที่เห็นว่าคนที่ตัวเองชอบแถมคนนั้นยังชอบตัวเองกลับ อยู่ๆก็จะไปหมั้นกับคนอื่น

ตอนแรกกูคิดว่า วาคาบะคิดว่าท่านเรย์กะหักหลังแล้วเริ่มปล่อยข่าวลือร้ายๆ แต่อันนี้ยิ่งไม่น่าเป็นไปได้เพราะตำแหน่งท่านเรย์กะในรร.มั่นคงมาก ถ้าไม่อคติ(โดนฟูจินไรจินข่มขู่)ก็รู้กันทั้งนั้นว่าท่านเรย์กะใจดี

ท่านแม่นี่คงดีใจและสนับสนุน แต่ถ้าเห็นลูกสาวร้องไห้นี่จะไม่ใจอ่อนเหรอ.. ท่านพ่อกับท่านพี่ยิ่งแล้วใหญ่ แค่ท่านเรย์กะทำหน้าเศร้าๆ ก็คงไปคุยกับตระกูลคาบุรากิเตรียมยกเลิกงานหมั้นละ

>>454 กุลืม ยังไงงานหมั้นนี่มันก็ต้องคุยกันทั้งสองฝ่ายก่อนประกาศปะ คิโชวอินก็ไม่ใช่ตระกูลโนเนมที่ตระกูลคาบุรากิจะทำยังไงด้วยก็ได้

พ่อแม่ท่านเรย์กะ(+พ่อแม่คาบุ)อาจจะคิดว่าที่ท่านเรย์กะกับคาบุไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ เป็นเพราะสองคนนี้ชอบกัน เลยจัดงานหมั้นให้ เซอร์ไพรส์ไรงี้
แต่ถ้ามารู้ว่าลูกสาวไม่ชอบแล้ว อยู่ๆจะไปบอกยกเลิกมันก็น่าลำบากใจนะ.. จะดูเป็นคนกลับกลอกมั้ย
แล้วถ้าแม่คาบุรากิมารู้อีกว่า ที่ลูกชายตัวเองไม่ยอมหมั้นเพราะไปชอบลูกชาวบ้านธรรมดาๆ ที่สู้ลูกสาวตระกูลคิโชวอินไม่ได้สักอย่าง (ยกเว้นฝีมือทำอาหารกับเรื่องเรียน) จะยอมปล่อยให้ถอนหมั้นเหรอ

Ky ว่าถ้ามีช่วงนั้นจริง ซาราระอาจเป็นตัวแปรสักอย่างได้เปล่าวะ พวกตัวละคร​อื่นดูมีบทบาทเผยธาตุแท้​กันหมดละ ซาราระยังไม่ค่อยมีบทอะไร นอกจากรู้แค่ว่าสนิทกะพ่อคาบุ?
ว่าแต่พวกหมั้น​นี่ปกติเขาหมั้น​กันช่วงอายุเท่าไหร่​วะ?

>>456 หมั้นนี่จะตอนไหนก็ได้ แต่แต่งรู้สึกว่าต้องเกินสิบแปด หรือไม่ก็ให้ผู้ปกครองยินยอมพร้อมใจด้วย

>>439 เห็นยังถืออยู่นะ บางคน แต่ถ้าเป็นโลกของท่านเรย์กะ น่าจะถืออยู่

กูว่าทานุกิไม่น่าจะปล่อยให้ลูกสาวสุดรักของตัวเองไปหมั้นกับคนอื่นง่ายๆ ถึงจะเป็นคาบุรากิก็เถอะ ยิ่งมีท่านพี่ที่หวงน้อง แล้วก็โคตรตามใจอีกนะน่ะ คงไม่ปล่อยให้เจ้าแม่นั่งซึม ไม่กินข้าวเย็นหรอก

>>459 ไม่รู้​ว่าบ้านนี้ ท่านพ่อกะท่านแม่ใครใหญ่​กว่ากันเนี่ยสิ 555
สมัยประถม​ตอนที่เรย์​กะ​เป็นสปายให้​คาบุ ท่านพ่อเคยกุลีกุจอ​ว่าสนิทกับมาซายะคุงแห่งบ้านคาบุเหรอ ไรงี้อยู่​นะ

>>459 ทานุกิกะท่านแม่อยากให้หมั้นกะคาบุจะตาย แต่ท่านพี่นี่ไม่แน่ ดูไม่หวงมากขนาดนั้น(ยกเว้นกะท่านอิมาริ) แต่ถ้าเรย์กะไปขอให้ช่วย ก็คงช่วยเต็มที่ล่ะนะ

กรี้ดดดดดด โม่งแปล ขอบคุณน้าาา

คันตะคุง น่ารักเสมอต้นเสมอปลายเลยย ^^
คาบุรากิ. ขนาดอยู่กะวาคาบะยังคิดถึงท่านเรยกะ. นี่จะดีใจดีไหมนะ. ว่าแต่ความจะแตกรึเปล่านะ ลุ้นๆๆๆ. ไม่ได้อ่านสปอยดมา. ต้องรอวันจันทร์สินะ. คาดว่าตามนิสัยดื้อรั้นของคาบุ ต้องไม่ปล่อยให้ เพื่อนผู้ลึกลับของวาคาบะเป็นปริศนาอยู่ได้ ต้องแอบสืบจนรู้สิน่า

โอ้โห ถึงขั้นนั่นเรือครุยเซอร์ไปดูดอกไม้ไฟกันสองคน วาคาบะไม่รู้ว่าจีบก็แย่แล้วเนี่ย

กูว่าวาคาบะก็รู้ว่าจีบแหละ ทำตัวชัดเจนเกิ๊นนน แต่อะไรคือการโทรหาท่านเรย์กะโมเมนต์นั้น ความรถไฟชนกันนี่มันฟีลลิ่งจับชู้โคตรๆ 555555

อยากได้ฟิคถ้าคันตะไปเรียนที่ซุยรันจังเลยค่าาาา

>>465 แต่ถึงคันตะจะเข้าซุยรันได้ โคโรเน่ก็เรียนจบเข้ามหาลัยไปแล้วนะมึง

ดิบเหลืออีกตอนเดียวแล้วสินะ เมื่อไหร่ท่านฮิโยโกะจะกลับมา

>>465 >>466 มึงต้องใช้แท็ก au มหัศจรรย์อะไรก็เกิดขึ้นได้ถ้ามีกาวเว้ยยย ให้คันตะแดกอาหารท่านเรย์กะ/ด้วยความอ่อนใจ/แล้วตู้มโผล่ในเอยูที่ตัวเองเป็นแฝดกับวาคาบะ ตอนพึ่งเข้าไปเรียนซุยรันด้วยกัน แน่นอนว่าพยายามตีสนิทเรย์กะเพราะอยากกินอาหารจะกลับไปโลกเดิม ท่านเรย์กะก็แบบเอ๊ะอีนี่ใครทำไมมีแฝดวาคาบะ ระแวงๆนิดหน่อย และค่อยๆสนิทกันเรื่อยๆ สุดท้ายพอเริ่มชอบจริงๆก็ปิ๊งกลับไปโลกเดิม เจ็บใจแต่ก็ต้องรอไปจีบเรย์กะตอนโต//ซู้ดดดดด

>>468 เหยดดดด กาวมึงโคตรดี กูอยากอ่านเป็นฟิคจริงๆ เลยว่ะ อย่าเอามาแต่พล็อตแบบเน้~~~

กูว่าคาบุรากิสงสัยแล้วอะมึง โอ๊ยยยย ลุ้นนนร

นางทำไมต้องกลัวว่าเรื่องวาคาบะเป็นเมียเก็บ...เอ้ย เพื่อนสาวของนางจะความลับแตกขนาดนั้นอะ สมเป็นกระต่ายจริงๆ โครตตื่นตูม ขี้กลัว ตกใจง่าย

เห็นคันตะคุงสนใจเข้าซุยรันแถมยังเป็นห่วงโคโรเน่ตอนอยู่โรงเรียนแล้วเรือคันตะอย่างกูชุ่มชื่นหัวใจดีจังเลย (จริงๆเรือไหนมีโมเม้นกูก็ชุ่มชื่นหมดนั่นแหละ 555555)

>>471 ให้เดานะ
แรกๆ นางก็แค่กลัวว่าถ้าความแตก อาจทำให้วาคาบะโดนแกล้งมากกว่าเดิม ประมาณว่า 'หล่อนถือดียังไงมาตีสนิทกับท่านเรย์กะ' แบบนี้ ยิ่งเฉพาะช่วงนั้นอิทธิพลของประธานสโมสรคนเก่ายังแผ่กว้างอยู่ด้วยนะ เลยยิ่งกลัวเข้าไปใหญ่

ส่วนที่ไม่อยากให้คาบุรู้ ให้เดาก็คงกลัวถูกใช้เป็นสปายมั้ง ประมาณให้ไปสืบหน่อยว่างาคาบะชอบใคร เหมือนที่โดนใช้เมื่คราวยูริเอะไง แรกๆ เรย์กะมองคาบุแบบทรราชด้วยนี่

สุดท้ายก็คงกลัวคาบุมาแย่งพื้นที่โอเอซิสไปมั้ง ประมาณว่าเข้ามาแทรกกลางระหว่างสาวๆ คุยกัน

>>471 น่าจะกลัวโดนข้อหาสายลับสองหน้า ถถถ

>>473 ก็นางคนวางแผนจีบวาคาบะให้คาบุไม่ใช่เรอะ วางตัวดิบดีเลยว่าไม่รู้จักกัน จริงๆความแตกไปคาบุอาจจะโวยนิดหน่อยโกรธนิดนึง ดูจากรากฐานความสนิทแล้วเรื่องนี้มันจะผ่านไปง่ายๆแหงๆ ตอนนี้มีคนคอยสาวเก้อ 2 คนสินะ โดนเบี้ยวนัดออกกำลังกาย 555555

ตอนนี้คาบุแม่งหยั่งกะจับชู้ในบ้าน ถามวาคาบะย้ำๆว่าใครตั้งสองหน จะเอาคำตอบให้ได้ วาคาบะก็กลบเกลื่อนไม่เนียนเลย ท่านเรย์กะก็โครตลนลาน จะกลัวอะไรขนาดนั้นก็ไม่รู้

>>472 ฮืออออ มึงงงง คันตะคุงเขาเป็นห่วงโคโรเน่ล่ะะะะะ //เขย่า

กุอยากเห็นคันตะคุงใส่ชุดม.ปลายไปรุกใส่ท่านเรย์กะตอนเรียนมหาลัย แอร้ย

อ่านตอนนี้ทำให้คิดว่าจริงๆแล้วท่านเรย์กะกับคาบุนี่คิดเหมือนกันเลยนะ เรื่องที่อีกฝ่ายเป็นลูกศิษย์ไม่ได้เรื่อง 2 คนนี้มีอะไรเหมือนๆกันเยอะอยู่ ทั้งเรื่องกิน เรื่องฐานะ เรื่องที่ไปบ้านวาคาบะ และมีมุมบ้าๆบอๆเหมือนกัน

นี่เรือคันตะแล่นฉิวแล้ว เขาไปถามอาจารย์ที่ปรึกษาเกี่ยวกับซุยรันด้วยนาเหวย
เป็นห่วงโคโรเน่ตลอดด้วยนาเหวย ฟินตัวแตก
สงสัยคันตะเห็นเจ้าแม่กลัวความแตกลนลาน ต้องคิดว่าเจ้าแม่กลัวคาบุ ซึ่งอยู่ชั้นบนของปิรามิดแกล้งเอาแน่ๆเลย(ซึ่งก็นับว่าถูก)

แต่เรือคาบุก็แล่นเหมือนกัน มีคิดถึงเจ้าแม่ขณะที่อยู่กับวาคาบะด้วยอะ แถมยังเรียกว่าศิษย์ไม่ได้เรื่องด้วยความเอ็นดู(?)

จากเสียงโทรศัพท์ กูว่าไม่ใช่แค่คาบุคนเดียว แม้แต่วาคาบะก็น่าจะเริ่มระแคะระคายความสัมพันธ์ระหว่างคาบุ-เรย์กะขึ้นมาบ้าง ไอ้ทีบ่นลูกศิษย์ไม่ได้เรื่องนี่มันก็บรรยายเรย์กะชัดๆ อ่ะ วาคาบะก็ฉลาด น่าจะพอเดาๆ อะไรออกบ้างล่ะ

มึงงง กูอาจจะคิดมากไปแต่ในนิยายจีนการให้ปิ่นนี่มันคือการหมั้นไม่ใช่เรอะ!! กีกี้แกทำอะไรดูหนักหน่วงอีกแล้วนะเฟ้ยยย

เรื่องเอ็นดูเนี่ย... กูว่าจริงๆคาบุมันก็เอ็นดูเรย์กะมานานแล้วเหมือนกันแหละ อาจจะเป็นตอนที่โดนกวางรุมเตะก็ได้... คือถ้าคาบุมันแอบมีใจให้(หน่อยๆ)ก็คงจะสักพักใหญ่แล้วล่ะ ไม่แน่ตอนอยู่กับยูริเอะมันคงจะพูดถึงเรย์กะแนวๆนี้เหมือนกัน ยูริเอะกับไอระเลยคิดว่าเรย์กะจะมาเป็นคนดามใจให้คาบุล่ะมั้ง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นกูขอบอกตรงๆว่ากูเดาใจฮิโยโกะซามะไม่ได้ เดาใจนางทีไรรู้สึกเหมือนงมหาเข็มในมหาสมุทร พอๆกับการรอคอยนางมาต่อดิบให้เลย = =

>>482 มึงคิดว่าวาคาบะจะรู้มั้ยล่ะ กูว่านางรู้...

>>482 อ่อ คาบุอ่านเหมาเหมา

>>481 กูว่าถึงระแคะระคายแต่ก่อนหน้านี้ถามเรย์กะชัดๆแล้วเจ้าตัวยืนยันปฎิเสธว่าไม่ได้คิดอะไรกับคาบุจริงๆไปแล้วคงไม่มีอะไรมั้ง แค่อาจจะความแตกว่าสนิทกัน แต่ที่โรงเรียนคนส่วนใหญ่ก็คิดอยู่แล้วมั้งว่าสองคนนี้สนิทกัน
หรือวาคาบะจังจะน้อยใจที่เรย์กะสนิทกับคาบุ "คุณคิโชอิน ทั้งที่มีฉันอยู่แล้วแท้ๆ ฉันเป็นได้แค่เมียเก็บสินะ..." กาวไปอีก กูขอโทษแต่อ่านแล้วเผลอจิ้นเลย ถถถถถถถ

>>480 แล่นเหรอ?? ทำไมเรามองว่าเรือคาบุจมแล้วล่ะ ถึงขนาดนัดกันไปดูดอกไม้ไฟสองต่อสองบนเรือส่วนตัวกันแล้ว วาคาบะคงมีใจแล้วล่ะ ต่อให้เรย์กะมารู้ตัวทีหลังว่าชอบคงทำอะไรไม่ได้แล้ว นิสัยนางไม่ใช่คนที่แย่งแฟนใครด้วยนี่

กุว่านะคาบุกับเรย์กะ มันคงเป็็็็็็็็็็็็็นแค่เพื่อนสนิทแค่นั้นล่ะ..... >>487 กูมีความเห็นเหมือนมึงว่ะ เรือมันจมไปแล้ว นอกจากว่าวาคาบะชอบนายตัวสำรองมากกว่า

>>486 กูว่าทั้งโรงเรียนก็รู้แหล่ะว่าเรย์กะกับคาบุสนิทกัน แม้นางจะปฏิเสธแล้วก็ชอบคิดไปเองว่าไม่สนิทก็เหอะ แต่กูว่าใครๆก็รู้ว่าสนิท ที่วาคาบะถามหนนั้นคงเพราะกังวลว่ะ ประมาณว่าฉันเข้าไปเป็นมือที่สามเหรอ แต่เรย์กะที่เป็นเพื่อนนางยืนยัน คอนเฟิร์มเป็นมั่นเหมาะว่าไม่ได้คิดอะไรในเชิงชู้สาวด้วย วาคาบะเลยเชื่อและโอเคที่จะลองเปิดใจและเปิดโอกาสให้คาบุจีบ ถ้าวาคาบะนางไม่โอเค คาบุคงไม่ได้มาถึงตรงนี้ว่ะ

จะว่าเรือคาบุจมก็คงใจร้ายไปหน่อยมั้ง สงครามยังไม่จบอย่างเพิ่งนับศพทหารสิสหาย บางทีอีเวนท์ดูดอกไม้ไฟนี่อ่านจะมีอะไรพลิกโผก็ได้ หวังว่า...
แต่สำหรับกูถ้าอยู่ดีๆคาบุเปลี่ยนใจมาชอบเรย์กะกะทันหันมันก็ดูแปลกๆอะ ตอนนี้คาบุมองเรย์กะแบบอาจารย์-ลูกศิษย์โซนมาก ฮือ ลูกศิษย์ย่อหย่อนก็ตักเตือนรัวๆ(ด้วยวิธีแบบสปาร์ตัน)

>>487 กูว่านางมีใจตั้งนานแล้ว ไปเที่ยวกันสองต่องสองหลายหน ถ้าคาบุชวนเที่ยวแล้วนางไม่ติดธุระก็ยอมไปทุกครั้ง แถมทำข้าวกล่องให้ เปลี่ยนทรงผมให้ดูน่ารักขึ้น ถ้าผู้หญิงไม่รักไม่ชอบนี่คงไม่ทำแบบนี้อะ ยกเว้นแต่จะเป็นพวกหลอกแดก ซึ่งวาคาบะคงไม่ใช่คนแบบนี้

พอเม้นใน >>487 เสร็จแล้ว ก็มานึกถึงที่เม้นงานหมั้นที่เคบเม้นไว้ใน >>453 แล้ว ยิ่งนึกไม่ออกเลยว่างานหมั้นจะเกิดขึ้นได้ยังไง แต่กูว่ายังไงต้องมี

>>488 กูยังมโนนะว่านายตัวสำรองไม่ได้ชอบวาคาบะหรอก เพราะตอนมุมมองของคันตะบอกแต่ว่าคาบุชอบพี่สาว ไม่ได้พูดถึงนายตัวสำรองเลย เรายังหวังเรือนี้ได้อยู่ใช่มั้ย

>>492 กูว่าอาริมะชอบวาคาบะว่ะ ถ้าเรื่องมันดำเนินไปในแนวเดียวกับไทม์ไลน์เดิมแบบ >>453 เพียงแต่เราไม่เคยเห็นมุมมองชัดๆจากคนอื่นเกี่ยวกับอาริมะที่มีต่อวาคาบะ เพราะมันไม่ได้โฟกัสเท่าไหร่ เวลาคาบุกับวาคาบะไปนั่นไปนี่ ที่รู้ก็มาจากปากของสองคนนี้เท่านั้นอะ ไม่ได้ไปเห็นด้วยตาตัวเองซักครั้ง เลยไม่รู้ว่าสองคนนี้เวลาอยู่ด้วยกันเป็นยังไง จะเห็นแค่ตอนคาบุมาบ้านวาคาบะแล้วยืนคุยกัน แต่ก็แค่สั้นๆเพราะเรย์กะมา คาบุกลับไปก่อนทุกครั้งเลยดูเหมือนว่าไม่ได้หวานแหววอะไรมาก แต่ฟังจากที่เล่ามันก็เป็นเดทน่ารักๆกุบกิบอยู่นะ อย่างนับปลาด้วยกัน เผลอแตะโดนมือกันแล้วสะดุ้งเขินอายอะไรแบบนี้

อีกอย่างที่คันตะไม่พูดถึงอาริมะเพราะอาริมะไม่เคยมาบ้าน ไม่ได้รู้จักกับครอบครัวของวาคาบะแบบคาบุรากิ เลยเดาทีท่าไม่ออกมั้งว่าฮีชอบวาคาบะรึเปล่า แค่แม่วาคาบะถามถึงเด็กผู้ชายที่ไปไหว้พระด้วยกันเฉยๆแล้ววาคาบะบอกเป็นแค่เพื่อนกัน ก็คงเชื่อตามนั้นนั่นล่ะ

ไม่ได้อะไร​ แต่แบบเราค่อนข้างเศร้าเวลามีคนฟันธงว่าเรือที่เราเชียร์ล่มแน่นอน​อะไรงั้นอ่ะ​ เราก็เรือคาบุมาเรื่อยๆ​ เหยียบเรืออื่นไปด้วยบ้างอะไร​ ตามประสาคนเชียร์ให้เรย์กะพ้นคาน​ ก็เข้าใจว่ามีสัญญาณว่าวาคาบะจะชอบคาบุมากขึ้นเรื่อยๆ​ เราก็เป๋เหมือนกัน​ แต่กำลังดมกาวอ่านฟิคปลอบใจตัวเองอยู่​ อนาคตยังไม่แน่​อ่ะนะ​ แต่เวลาเห็นใครบอกเรือคาบุจมแล้ว​ เราใจไม่ดีอ่ะ​ ไม่รู้เราอ่อนไหวไปไหม​ 55555​

>>494 โอ๋ๆ นะ จริงๆ กูเรือเอ็นโจและเรืออื่นเปะปะไปด้วย แต่อยากให้มองว่าการโทรหาสาวอื่นขณะที่อยู่กับอีกสาวนึงนี่คาบุมันก็ใช่เล่นนะเว้ย กูว่าเรือมึงยังไม่ล่มหรอก จะพูดให้ถูกคือทุกเรือมีโอกาสล่มเท่าๆ กันต่างหาก 5555555

>>494 อันที่จริงก็รู้สึกคลับคล้ายคลับคลาว่าเคยเกิดกรณีที่มีโม่งล็อคอินนึงไปจมเรือคาบุเหมือนกันแหะ ไม่แน่ใจว่าเหตุการณ์เป็นยังไงแต่ก็น่าจะรุนแรงต่อจิตใจพอใช้ได้ เอาเป็นว่ารอให้เรื่องมันเดินของมันเองดีกว่าเนอะ เกิดซ้ำรอยขึ้นมาบรรยากาศในโม่งมีนจะเสียเอา

>>495 ระหว่างที่รอมนุษย์ป้าแซววาคาบะคาบุมันไม่คิดจะเขินหน่อยหรอว่ะถึงมีแก่ใจคิดเรื่องเรย์กะแล้วโทรมาหาได้เนี่ย จุดๆนี้กูว่ามันน่าสงสัย... หรือมันโทรกลบเกลื่อนความเขิน?

>>497 กุว่าแก้เขิน แต่ก็ทำให้อยากรู้ขึ้นมาว่าต่อหน้าวาคาบะจังนี่มีเมนชั่นถึงเรย์กะทำนองนี้ไปเท่าไหร่แล้ว คาบุมันอาจจะคิดว่าตัวเองไม่ได้พูด แต่ความจริงแพลมออกมาเรื่อยๆ ก็เป็นได้ ประมาณว่าเป็นเทรนเน่อร์คอยควบคุมอาหารคำนวณแคลอรี่ให้ไรงี้
ที่สำคัญ กูว่าปิ่นนั่นคาบุมันไม่ได้บังเอิญเดินเจอแน่นอน ระดับนี้แล้วต้องลงมือทำเองสิวะถึงจะสมเป็นคาบุ!

>>494 โอ๋นะะ เราอยู่เรือเอ็นโจเป็นหลัก แต่ทิ้งชิ้นส่วนไว้ในเรือคาบุเหมือนกัน เวลามีโมเม้นละเรือคาบุแล่น เคยมาหวีดละโดนเบรกอะ เลยพอละ5555 จริงๆเราก็เชื่อว่ามันยังไม่ล่มอะเอาจริง เวลาใส่ฟิลเต้อเราจะมองว่าคาบุยังไม่เข้าใจความรักดี จริงๆชอบเรย์กะแต่ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ ตอนจบของเรื่องถ้าลงที่เรือคาบุเรย์กะ วาคาบะจังก็น่าสงสารหน่อยแต่ทำอะไรไม่ได้

ปล.จริงๆนอกจากท่านฮิโยโกะเดาใจยากแล้ว การรักกันสมัยม.ปลายก็ไม่จำเป็นต้องเป็นรักแท้รักเดียวยาวไปแต่งงาน เราว่ามังงะนี้เสียดสีโชโจหลายเรื่องไม่ใช่น้อย ต่อให้รักกันอาจจะมีภาคเสริมตอนโตอีกทีตอนเลิกกันไปแล้วก็เป็นได้//อ.แกคงไม่โหดร้ายถึงขั้นนั้นหรอกนะ…

>>497 อาจโทรไปอวดว่า "คิโชวอิน!!มีคนทักว่าชั้นกับทาคามิจิเป็นแฟนกันด้วย!!! ถือว่าความสัมพันธ์ก้าวหน้าไประดับหนึ่งแล้ว!!"

>>500 เห็นด้วย จะว่าไปการโทรไปหวีดโมเมนต์กิ๊วก๊าวให้เจ้าแม่ฟังของคาบุนี่มีความเพื่อนสาวสูงมากเลยนะ

>>497 ไม่รู้สิ กูมองว่าแก้เขินนะ อย่างตอนไปเรียนพิเศษแล้วเพื่อนวาคาบะเข้ามารุมล้อมแล้วฮีไม่มีโอกาสได้พูด ฮีก็ส่งเมล์หาเรย์กะแก้เก้อเหมือนกัน หรือไม่ก็อาจจะมองได้ว่าจะคุยต่อหน้าเพื่อให้วาคาบะได้ยินไปด้วย จะได้สบายใจว่าไม่ได้มีอะไรนะ แต่ความจริงเป็นอย่างไรก็สุดแต่จะคาดเดา

>>494 เรา >>487 นะ เราขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจให้เป๋ไป เราแค่คิดว่ามันน่าจะเป็นอย่างนั้นจากที่อ่าน ไม่ได้คิดว่าจะทำให้ใครรู้สึกไม่ดี โอ๋ๆๆ อย่าโกรธนะ

คือเราน่ะ ได้ทุกเรือแหล่ะ ยกเว้นคาน ก็เลยคิดแบบว่าจากตัวเลือกทั้งหมด ใครพอมีสิทธิ์บ้าง แต่ถ้าไปทำให้โม่งอื่นๆ รู้สึกไม่ดี เราก็ขอโทษนะ

ใจเย็นๆพวกมึง กูว่าไม่ได้มีใครกะจะโจมตีเรือใครหรอก

เรือทุกเรือมีสิทธิ์หมดเพราะท่านเรย์กะยังออกมาจากดันเจี้ยนของคานซังไม่ได้เลย 555555 ดูเรือนายบ้าหมานั่นสิ พอกาวแล้วก็อยากอวย

ใช่ๆ ใจเย็นๆนะพวกมึง เปลี่ยนเรื่องคุยกันดีกว่า
อย่างเช่น ตอนที่ 300 จะมาเมื่อไหร่...
พวกมึงคิดว่าเรื่องนี้จะจบที่กี่ตอนวะ

>>506 สถิติการดองนานสุดของท่านฮิโยโกะอยู่ที่ 4 เดือนว่ะ ตอนนั้นเหมือนคิดไม่ออกว่าจะไปต่อยังไงเลยส่งบทซาโตมิมาคั่นเวลา และเป็นตอนที่ยาวววววจุใจมากเหมือนจะชดเชยเวลาที่เสียไป อันนี้ก็ต้องลุ้นกันล่ะว่าอาจารย์แกจะทำลายสถิติใหม่ไหม...

ถ้าสมมติแกหายไปหลายปี คนจะยังตามอยู่มั้ยวะ กูเคยตามนิยายเรื่องนึง แต่คนแต่งหายไปหลายปีแล้วกลับมาเขียนต่อ กูกลับไปอ่านแล้วแม่งไม่อินเหมือนเมื่อก่อนว่ะ ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้นกูติดเป็นบ้าเป็นหลัง เข้าไปอ่านตอนซ้ำๆวันละสามสี่รอบ วาดแฟนอาร์ต แอบแต่งฟิคให้ แต่ฝีมือกูห่วยจนไม่กล้าเอาออกเผยแพร่ 55555 คิดว่าแกจะหายไปนานขนาดนั้นมั้ย

>>508 แกคงดองจนกว่าจะรู้ว่าตัวเองจะแก้ปมที่ผูกใน299 ยังไงว่ะ สงสัยแกยังหาทางลงไม่ได้ 5555

>>506 ถ้าเนื้อเรื่องจะจบตอนเรียนจบมอปลายและตัวละครเริ่มขึ้นมอหกในตอนที่ 209 ผ่านมา 90 ตอนนี่ถึงเทอมสุดท้ายหรือยังล่ะ ถ้ายัง ก็คาดว่าน่าจะอีกร้อยกว่าตอน

>>508 นักเขียนที่ตามไม่หายแต่บางคนนี้ป่วยหนัก อย่างD gray manเงี้ย หลังหายป่วยเนื้อเรื่องพันกันยุ่งเหยิง ไม่เฉลยสักที เพราะผลกระทบจากการป่วยแบบไม่รู้จะกลับมาเต็มร้อยเมื่อไหร่ ทำให้เนื้อเรื่องเร่งรัดขึ้นแบบรวนกว่าปกติสร้างปมไว้ก่อนไขทีหลัง
แต่ก็อย่างว่าต่อให้หายไป แต่ฐานแฟนคลับยังเหลืออยู่

แต่ใจจริงกูก็อยากอ่านไปเรื่อยๆจนจบมหาลัย แต่งงาน มีลูกเลยนะมึง แบบอยากตามไปเรื่อยๆอะ

>>512 ฟีลเดียวกับกูตอนอ่านแฮร์รี่เลย อยากอ่านไปเรื่อยๆ นานๆ ไม่อยากให้มันจบ อยากอ่านทุกช่วงชีวิตของตัวละครที่เราชอบ แฮร์รี่นี่กูรู้สึกว่ามันยังมีอะไรให้เขียนถึงอีกเยอะมาก ท่านเรย์กะเองก็เช่นกัน

>>513 บางทีกูก็นึกอยากให้ท่านฮิโยโกะขาย LC รวมเล่มจังว่ะ ถ้าแกมีรายได้จากตรงนี้จะได้อ่านต่อกันยาวๆ ไม่ต้องค้างเติ่ง แต่แกคงอยากเขียนอย่างอิสระสินะ ฮือ...

300ตอนแล้วยังไม่เปลี่ยนไปเป็น การ์ตูนทำอาหาร/ขนม กูก็ดีใจตายแล้ว //ประเด็นแรกสุด ยังเป็น”จะออกไปซื้อขนมยังไงไม่ให้แม่รู้นะ” เลย

“ชั้นจะเป็นพาทิเช่ อันดับหนึ่งให้ได้เลยย!!”//โดนคันตะ กระโดดตบ 5555

>>515 ปาติซิเย่มึง ปาติซิเย่ 55555
แต่กูยังไม่เห็นปลายทางตอนจบของเรื่องนี้เลย เห็นแต่ของกิน สงสัยคงได้แต่งกับอาหารซังและคานซังแหงๆ

ปลายทางคือเบาหวานแน่นวล

//โทษๆ อย่าตีกูว

คิดว่าคงไม่ทันได้เริ่มก็น่าจะมีคนขัดขวางแล้วแหล่ะ 555555555555
คิดถึงบรรดากลุ่มก้อนที่รวมตัวขึ้นมาเพื่อปกป้องความสงบสุขของกระเพาะขึ้นมาด้วยสีหน้าจริงจังแล้วมันก็555555555555555
//หนึ่งในนั้นต้องเป็นท่านพี่อย่างไม่ต้องสงสัย

>>517 ท่านเรย์กะ อย่าลืมฉีดอินซูลินนะ 5555555

>>518 แค่เอายูกิโนะมาพูดว่าอยากทาน นางคงยอมทำตามสูตรดีๆไม่ใส่อะไรที่มนุษย์เขาไม่ใส่กันลงไปในอาหารแล้วล่ะ 55555555

>>520 กูว่าอางจะให้คนอื่นทำแล้วตัวเองตกแต่งอย่างเดียวมากกว่าถถถถ

อยากอ่านฟิคเรือคันตะบ้างว่ะ มีโม่งฟิคคนไหนอยากแต่งมั่ง รออ่านนะ

>>522 กูพยายามแต่งอยู่ แต่ยังไม่เสร็จอ่า

>>494 กูเนี่ยเรือคาบุ อย่าท้อ อย่าหวั่นไหวซิวะ เพื่อนกูหันไปทางไหนก็มีแต่เรือเอ็นโจ แต่คนเรามันต้องหนักแน่นนะคะ เรือเราต้องฝ่าคลื่นลมไปให้ได้ กล้าที่จะหวังโดยไม่กลัวที่จะผิดหวัง!! ทำไมกูต้องฮึกเหิมเหมือนไวกิ้งล่องเรือ 555555

ใส่กาวคาบุเรย์กะอยู่ แต่งไปแต่งมาจบลงที่คาบุจับได้ว่าเรย์กะรู้จักวาคาบะ เลยขอความช่วยเหลือให้เรย์กะมาเป็นภรรยาเพื่อพาวาคาบะเป็นอนุฯ
พอเอาไปให้เพื่อนอ่าน เพื่อนแม่งด่ามาเฉย

เรือคาบุรากิก็ดีนะ เคมีเข้ากันกับท่านเรย์กะดี ตบมุขกันรัวๆ อยู่ด้วยกันแล้วแบบปล่อยความเป็นตัวเองได้อย่างเต็มที่
ส่วนเรือเอ็นโจนี่ดูเจ้าแม่เกร็งๆ ถ้าให้นางขึ้นเรือนางคงแอบขยาดนิดๆ 555
แต่โดยส่วนตัวแล้วเชียเรือทุกลำ ขอให้เจ้าแม่ขึ้นเรืออย่าล่มเรือก็พอ

>>525 นี่มันเธอกับฉันและเขาเราสามคน ไหนๆ แล้วก็ลากน้องคันตะมาร่วมวงอีกคนเถอะวะ 55555

>>526 +1 นอกจากเจ้าแม่ไม่ล่มเรือแล้วไซร้ ก็ขอดลบันดาลให้ท่านพี่ไม่เอาตอร์ปิโดถล่มยิงใต้ท้องเรือด้วยเช่นกัน รู้สึกว่ากองกำลังพิทักษ์คานซังนี่ช่างแข็งแกร่งยากแก่การบุกทำลายเหลือเกิน

เริ่มชอบเรือคาบุนะ แต่ก่อนไม่ชอบคาบุมันดูเกรียนๆเอาแต่ใจแบบเด็ก โตมาดีขึ้นนอกจากปากที่ยังหมาเหมือนเดิม
หลังๆ 2 คนนี้ไม่เกรงใจกันดี เจ้าแม่ตอนแรกเหมือนจะเกรงๆเพราะกลัวเรื่องในตอนจบเกม
แต่ตอนที่เอาผ้าเปียกปิดหน้านี่คาดว่าความเกรงกลัวคงหมดไปแล้ว
ลุ้นให้คาบุมันแห้วอีกรอบ แล้วมีเหตุการณ์เจ้าแม่ปลอบใจ ถ้าได้เป็นช่วงมหาลัยก็ดี จะได้กินเหล้าด้วย พอเมาๆก็ตกร่องปล่องชิ้นกันไปเลย

ยกมือว่าลงเรือคาบุเรย์กะ ถึงตอนล่าสุดคาบุจะไปชมดอกไม้ไฟกับวาคาบะจังก็เหอะ ขอทำพิธีแช่งให้คาบุแห้วอีกรอบ ส่วนเอนโจ ฮีไม่ชัดเจนเรื่องคุณยุยโกะ บอกเรย์กะว่าคุณยุยโกะเป็นว่าที่คู่หมั้นด้วย ไม่ค่อยชอบแนวนี้

ทำเป็นเล่นไปเรย์กะรู้ว่าคาบุชอบช็อกโกแล็ตตั้งแต่ประถมแล้วนา รู้ถึงยี่ห้อที่กินเลยด้วย (อ้างอิงตอนที่ 3) เคมีก็เข้ากันแปลกๆ ถ้าเขียนหักมุมปวดตับช่วงมหาลัยอาจจะสลับคู่ไปมาก็ได้ เริ่มด้วย วาคาบะคบตัวสำรอง เอ็นโจยุยโกะ คาบุโสด เรย์กะโสด จากนั้นวาคาบะเข้าชมรมเดียวกับคาบุแล้วมีเวลาให้ตัวสำรองน้อยลงแล้วเปลี่ยนเป็นคาบุวาคาบะ ตัวสำรองโสด เรย์กะโสด เอ็นโจยุยโกะ จากนั้นตัวสำรองบังเอิญเจอยุยโกะ วาคาบะทะเลาะคาบุแล้วเจอเอ็นโจ
เลยกลายเป็นวาคาบะเอ็นโจ ยุยโกะตัวสำรอง คาบุโสด เรย์กะโสด สุดท้ายหลายคู่กลับมาคืนดีกัน คาบุกลับไปคุยกับยูริเอะ เรย์กะยังคงโสดเหมือนเดิม จบ

>>531 โสดอะไร ก็ลงเอยกับคานซังไม่ใช่เหรอ นี่สิคู่แท้

>>532 คุณชายคานซังแห่งบ้านพักคนชรา

>>533 มึงนี่แม่ง....ทำเอากูนึกเป็น au บ้านทรายทองเลย แต่สงสัยต้องเปลี่ยนชื่อเป็นบ้านคานทอง นี่คือสถาน แห่งบ้านคานทองที่ฉันปองมาสู่ ฉันยังไม่รู้ เขาจะต้อนรับขับสู้เพียงไหน~~~~

>>534 อาหารคุง(หรือไขมันคุง?)​เป็นชายน้อยที่รักและตามติดพี่หญิง​เรย์​กะ​มาก ถถถถ

>>535 ยูกิโนะคุงคือท่านชายต้อม ส่วนเอ็นโจกับคาบุเป็นคุณหญิงแม่กับหญิงเล็กผู้คอยกลั่นแกล้ง
แล้วก็ขวางทางรักระหว่างพจเรย์กะกับคุณชายคาน(ในบางที)... อาาาาห์//สูดกาว

>>531 เคยมโนเนื้อเรื่องช่วงมหาลัยเหมือนกัน แบบว่า
- จบ มอหก คาบุเริ่มคบกับวาคาบะ เรย์กัโล่งใจที่ครอบครัวผ่านวิกฤตล้มละลายได้
- เริ่มภาคมหาลัย ทั้งเรย์กะ คาบุ เอ็นโจเข้าคณะเดียวกัน (คณะเดียวกับท่านพี่)
- เอ็นโจกับยุยโกะจบกันด้วยดี แบบว่าต่างฝ่ายต่างไม่ตกลงเรื่องหมั้น
- เอ็นโจเดินหน้าจีบเรย์กะอย่างเป็นทางการ เรย์กะก็ดูๆ ไปก่อน
- ถ้าจะให้ดราม่า ก็แบบวาคาบะเข้ามหาลัยคณะเดียวกับอาริมะ และต้องเป็นคนละที่กับคาบุ
- จากข้อบน ทำให้คาบุกับวาคาบะมีปัญหากัน เพราะความห่างไกลกัน ไลฟ์สไตล์ที่ต่างกัน แถมครอบครัวของฝ่ายชายยังไม่ยอมรับ
- พอทะเลาะกัน คาบุก็มักจะมาหาเรย์กะเพื่อปรับทุกข์
- ไปๆ มาๆ คาบุมักจะเกาะติดกับเรย์กะ ประมาณว่าอยู่แล้วสบายใจ และคิดถึงเร์กะมากกว่า ทำให้เอ็นโจเริ่มไม่ค่อยพอใจนัก
- ถ้าพระเอกเป็นคาบุ ต้องให้เรย์กะชอบคาบุตั้งแต่ตอนมอหกแล้วด้วย แต่ต้องตัดใจ พอคาบุมักมาวอแวบ่อยๆ ก็เริ่มหวั่นไหวอีก
- ถ้าจะให้สนุก ต้องให้ท่านพี่ หรือท่านอิมาริ มาเป็นอาจารย์กิตติมศักดิ์ ในฐานะศิษย์เก่า

// รู้สึกจะเริ่มมั่วแล้ว พอเหอะกู 5555

>>534-546 พี่ๆคุยเรื่อง​อัลลัยกัน หนูไม่รู้​จัก

>>547 ว่าถึง​อ.พิเศษ​ ยูริเอะอาจบินกลับมาสอนก็ได้ มังงะมันมีบทที่วาคาบะน้อยใจคาบุคิดว่าคาบุยังไม่ลืม​รักแรกด้วยนี่

>>537-538 บทนี้ได้ว่ะ มีใครเขียนมั้ย ช่วงนี้กูไม่ค่อยว่าง แต่ถ้าว่างแล้วเดี๋ยวกูเขีย---------

นอนไม่หลับ​เลย​อ่านฟิคเวียนซ้ำอีกรอบ อยากได้ตอนต่อจังค่าาา ไม่มีใคร​ต่อเลยเหรอ 😂😂

>>540 กูพิมพ์อยู่ง่ะ ยังไม่เสร็จเลย

ว้อย 299 มาแล้วววว มันเป็นฟีลลิ่งที่ดีใจที่มันมา เสียใจที่สต็อกหมด และเศร้านิดๆที่ไม่รู้ว่าตอนต่อไปจะมาเมื่อไร

ยังไงก็ขอบคุณโม่งแปล(และขนหน้าแข้งของเขา)ที่ทำให้โม่งซุยรันอย่างกูมีความสุขกับการอ่านท่านเรย์กะแปลไทย
เราจะรอคอยตอนที่300อย่างลุ้นระทึกไปพร้อมๆกันนะ

ถ้าท่านฮิโยโกะหักมุมเป็นเรย์กะปวดกายหยาบจากการฝึกสปาตั้นจนไปดูดอกไม้ไฟกับเด็กๆบ้านเอ็นโจไม่ได้ จะทำไงวะ
กูหวาดระแวงเหลือเกินเพื่อนๆโม่ง /กัดเล็บกุกๆ

>>542 ตอนที่ 300 อาจจะไปดูดอกไม้ไฟแต่ท่านเรย์กะเจอบอสยุยโกะตบดิ้นก็เป็นได้ ตอนที่300ทั้งทีต้องมีไรพีคๆสิ!

ในที่สุดวันนี้มันก็มาถึง วันที่เราไล่ตามดิบทัน วันที่เราจะไม่มีให้อ่านอีกต่อไปจนกว่าดิบจะอัพ ฮรือออ ขอบคุณโม่งแปลมากนะสำหรับความเหนื่อยยาก มาส่งแรงใจแรงเชียร์ให้อ.แกเข็นตอนใหม่ออกมาไวๆด้วยเถิด

ตอนนี้กูฟินกับการที่นางวิ่งไปเปิดตู้เสื้อผ้าหาชุดไปเดทเหลือเกิน แต่ก็หวั่นใจกับการทิ้งท้ายเกี่ยวกับเอ็นโจไว้ว่ะ ทิ้งท้ายไว้แบบนี้ทีไรมีเรื่องตลอด เป็นความรู้สึกแบบเดียวกับตอนน้องสึกุมิบอกได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับเอ็นโจมาแต่จะจริงมั้ยไม่รู้ ซึ่งตอนนี้กูก็ภาวนาขอให้ไม่มีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้น ปกติฮีไม่เคยพลาดเวลาจะไปไหนมาไหนกับเรย์กะเลยนะ ยกเว้นแต่ว่าจะมีอะไรมาแทรกกระทันหันจนอดไป แต่วันนี้ไม่มานี่โครตผิดปกติเลย กูใจคอไม่ค่อยดี ยิ่งตอนที่สามร้อยนี่กูเสียวจะมีเรื่องชิบหาย อาจจะเป็นตอนพีคของฮีก็ได้ใครจะรู้.....

ขอบคุณสำหรับวันเวลาที่ผ่านมาด้วยกันนะโม่งแปล เราจะรอดิบอย่างระทึกใจไปด้วยกันนะ!!//บำรุงขนหน้าแข้งโม่งแปล

นี่มันคืออัลไล ความไม่เอาไหนของชายผู้ซึ่งกุมหัวใจสาว ๆ เป็นร้อย แต่จะจีบสาวที่ตัวเองชอบทั้งทีต้องให้น้องชายโทรไปอ้อนสาวให้
แล้วไอ้เซนส์ดีเกินผีนั่นก็อีก สอบ GAT PAT ได้คะแนนความเชื่อมโยงเต็มรึไงฟระบากะรากิ ทำไมถึงได้คิดว่าคิโชวอินกับโคโระจังคือคนเดียวกันได้เนี่ย
ที่สำคัญที่สุดคือ ค้าง !!! ค้างว้อย ดิบตอนต่อไปก็ไม่มี แถมตอนหน้ายังตอนที่ 300 อีก จะหาอะไรทำระหว่างรอดีฟระ อ่านเหมาเหมาแม่นางก็กาวแต่กับยาพิษ

ขอบคุณตอนใหม่นะโม่งแปล!! ถึงแม้ดิบยังไม่มาแต่เราเชื่อว่าบอร์ดจะไม่เงียบเหงา/แบมือขอฟิค
ทำไมกูรู้สึกเหมือนเอ็นโจเป็นคนสะกิดคาบุให้พูด และเปรยเสนอให้(ท่าน)ยูกิโนะ แถมแย่งคุยอีก นี่มันหาข้ออ้างคุยโทรศัพท์ชัดๆ พอมีครั้งที่หนึ่งแล้ว คงมีครั้งต่อๆไป สินะคะ//คาดหวังสุดๆโว้ยยยย

ขอบคุณมากนะโม่งแปล ใจหายมากเลยอะ ในที่สุดก็ทันดิบแล้ว ขอบคุณที่แปลมาตลอดนะมึง รักๆๆๆ
ตอนนี้เรือเอ็นโจมาชัดมาก ๆ อะไรคือน้องคุยอยู่ก็เร่งให้น้องชวนวะ แต่พอรับสายเองดันทำไก๋ว่า เออออ ยูกิโนะอยากชวนไป คนเปิดประเด็น+ย้ำกับน้องว่าให้พูดชวนท่านเรย์กะซักทีคือนายเองป่าว 555

รักนะโม่งแปล!! ขอบคุณมากๆเลยๆ!!
โมเม้นแบบเปลี่ยนกันซิคือฮื้อออออ คือดี! คือดี!!
>>542-544 อย่าพูดเป็นลางสิคะ!! ใจคออิแม่แอนด์สันหลังนี่วาบวาบๆเลยนะเอ้ออ//ต่อจากนี้คงได้จุดธูปดลบันดาลให้รักของเจ้าแม่เรย์กะเรารุ่งโรจน์! อ่าห์ ตอนที่ 300 เอ๋ยยยยย จงเป็นความหวังแด่เราาาาาา

ขอบใจโม่งแปลมากกกก. กุมีความสุขทุกเช้าที่ตื่นมาแล้วได้อ่านเรื่องราวของท่านเรยกะ

ตอนต่อไปกุว่าพีคสุดคือ. โดนแคนเซิ่นนัดเพราะยูคิโนะป่วย. อดไป. หรือถ้ายูคิโนะอาจจะป่วยการเมืองส่งพี่ชายมาคนเดียวว. ฟินไป

พีคต่อมาคือไปเจอคาบุกะ วาคาบะ กลายเป็น double date โว้ว

เอาล่ะมีเวลามโน 555 ว่าแต่หวังว่าไม่ต้องรอถึงหน้าร้อนญปถึงจะได้อ่านนะ เชื่อในพลังมโนของท่านฮิโยโกะเช่นกัน

ไทยตามทันดิบก่อนดิบออกตอนใหม่จริงๆด้วย.... ขอบคุณโม่งแปลสำหรับความเหนื่อยยากตลอดปีที่ผ่านมานะคะ หวังว่าท่านฮิโยโกะจะมาอัพตอนใหม่เร็วๆ ;w;
เห็นปฏิกิริยาหลังวางสายของท่านเรย์กะตอนนี้แล้วกูขอคิดเข้าข้างตัวเองได้ไหมว่าลึกๆแล้วนางก็มีใจให้เอ็นโจอยู่ เพียงแต่ข่มความรู้สึกเอาไว้เพราะยังหวาดระแวง+ติดเรื่องยุยโกะ ไม่เคยเห็นนางโดดผึงรีบวิ่งไปค้นตู้เสื้อผ้าขนาดนี้ คงอยากให้ตัวเองน่ารักสุดๆเลยสินะ งือออ//////
//คือกูแอบคิดเทียบกับตัวเองง่ะ เวลากูชอบใครกูจะพยายามหลอกตัวเองว่าไม่ได้ชอบเขา เกลียดเขาไรเงี้ยะ แต่ตอนเขามาอยู่ใกล้ๆก็เขินประหม่าจนแทบบ้า กูเห็นเรย์กะเป็นงี้กูก็นึกถึงตัวเองจริงๆนะ55555

ตอน299นี่กุอ่านผิดเรื่องรึเปล่าอ่ะ ทำไมจับออร่าละมุนได้มากกว่าปกติ แห้งแล้งมาตั้งนานพอได้รับโมเม้นถึงกับทนไม่ไหว ตาฝาดรึเปล่านะ เพื่อนโม่งทุกคนเห็นเหมือนกันใช่ไหม /วิ่งไปแก้บน

>>543 ถ้าบอสใหญ่มานี่ นึกภาพออกแค่ท่านเรย์กะโดนตบหรือจอมมารปะทะบอสใหญ่เพื่อปกป้องท่านเรย์กะ นึกภาพท่านเรย์กะตบบอสใหญ่ไม่ออกเลย ของมาแพ้ทางกัน

>>546 หลักฐานหลายๆอย่างก็ชวนให้น่าสงสัยนะ แต่ที่ท่านเรย์กะรอดเพราะคาบุหาความเชื่อมโยงระหว่างชื่อโคโระกับคิโชวอิน เรย์กะไม่เจอ

>>547 รู้สึกเหมือนกันว่าให้ยูกิโนะเป็นหัวหมู่ทะลวงฟันไปก่อน พอการ์ดท่านเรย์กะตกก็ให้ยูกิโนะบอกว่าท่านพี่ไปด้วย ระหว่างที่ท่านเรย์กะยังไม่ทันตั้งการ์ดใหม่ก็เปลี่ยนตัวกับยูกิโนะมาคุยเองเพื่อรุกต่อ เหมือนเป็นแผนเลย

>>551 กูเห็นด้วย กูรู้สึกว่านางแอบชอบเอ็นโจ แต่พยายามข่มความรู้สึกตลอด

>>551 กูว่านางชอบเขา แต่พยายามบอกตัวเองว่าไม่ใช่ ไม่ได้ชอบ ที่รีบวิ่งไปหาชุดใส่ไปเที่ยว ยืนเลือกอยู่นานสองนานก็อยากให้ดูดีในสายตาเขานั่นแหล่ะ

ตอนล่าสุดนี่ เข้าแท๊กโซโจเต็มๆ เลยนะ
เอ็นโจนี่ นานๆ โผล่มาที ก็มาเหนือเลยนะ อะไรคือการให้น้องเป็นแม่ทัพบุกทะลวงก่อน พอศัตรูอ่อนกำลังก็ให้ผู้บัญชาการปิดท้ายล่ะนี่ อยากรู้จริงว่าใครเกริ่นจะไปดูดอกไม้ไฟก่อน ระหว่าพี่ หรือน้อง

แล้วที่วางสายปุ้บ วิ่งไปตู้เสื้อผ้าปั้บของเรย์กะ คืออะไร? คล้ายๆ กับริรินะที่จะไปกินข้าวกับท่านพี่
และเรย์กะเลย คุณหนูอย่างนางไม่น่าจะมีปัญหาเรื่องไม่มีเสื้อผ้าที่เหมาะสมกับสถานที่นะ จะกังวลทำไมน้ออออ แถมยังพูดถึงยูกาตะด้วย หรือว่าอยากใส่??

แล้วฉากที่คาบุกับเรย์กะอีก อะไรกัน แค่เรย์กะจี้ถามเรื่องที่โทรมา ก็เขินซะงั้น ทำโมโหกลบเกลื่อนอีก ทำไมกันน้าาาาา นี่หมดหวังกับเรือนี้ตอนก่อนแล้วนะ นึกว่าเรือจะจมด้วยซ้ำ พอมาตอนนี้ ยังมีหวังสินะ??

สุดท้ายที่เอ็นโจไม่มาด้วย แปลกๆ อยู่นะ เดี๋ยวนี้จะไม่ปล่อยให้อยู่ด้วยกันสองต่อสองนี่ มีอะไรหรือเปล่า หายไปพร้อมท่านฮิโยโกะแบบนี้ใจคอไม่ค่อยดีเลย

แหมมมมมม นี่มันกลยุทธ์ใช้น้องเป็นทัพหน้าตีประตูเมืองให้แตกก่อน แล้วตัวแม่ทัพบุกเข้ามายึดเมืองได้สำเร็จนี่คะ อะไรคือการเร่งน้องยิกๆให้เข้าเรื่อง พอน้องชวนได้ปุ๊บ ก็ไล่หนีไม่ให้เป็นก้างเพื่อตัวเองจะได้คุยกับสาวแบบสะดวกๆคะนั่น เข้าตำราเสร็จศึกฆ่าขุนพลชัดๆ อยากจะแหมไปให้รอบจักรวาล รู้สึกจะมีอะไรแบบนี้เกิดขึ้นบ่อยๆ เหนื่อยหน่อยนะคะกัปตัน

ที่กูกรี๊ดมากๆคือนางรีบวิ่งไปหาชุดนี่ล่ะ นี่มันสาวน้อยเตรียมตัวไปเดทชัดๆ กังวลนู่นนี่นั่นว่าจะใส่อะไรดี คุณหนูอย่างนางไม่น่าจะมีปัญหาเรื่องชุดไม่ใช่เหรออออ แม่จ้าววว นี่มันสาวน้อยในห้วงรักชัดๆ เอ้า ท่านจอมมาร เรย์กะนางอยากใส่ยูกาตะน่ะ พาไปอีกซักงานเดินเที่ยวแผงลอยบ้านๆสิ นางจะได้ใส่ยูกาตะตามที่ปรารถนา

ตอนท้ายรู้สึกโหวงๆเหมือนกันที่ตามดิบทันแล้ว จากนี้ก็มารอกันเถอะ ขอบคุณโม่งแปลมากนะที่แปลมาให้อ่าน กูรักมึงมากๆเลยล่ะ

อยากรู้จังว่าถ้าคาบุรากิรู้ว่าเรย์กะคือโคโระจังจะมีปฏิกิริยายังไง​

มองจากดาวศุกร์ก็รู้ว่าเอ็นโจ!!! นายนั่นแหละที่เป็นตัวต้นเรื่องชวนเจ้าแม่ไปงานดอกไม้ไฟ!!! ทำมาเป็นใช้น้องชายมาเป็นตัวล่อ พอเห็นยูกิโนะคุยกับเจ้าแม่นานเกิน ก็เร่งรัดให้ยูกิโนะพูดชวน กลัวเขาคุยเพลินจนลืมชวนอะเด้ อีกครั้งนึงก็ทำทีเป็นไล่น้องชายให้ไปนอน แหมมมมม อยากคุยกับสาวมากเลยน้าาาาา หุหุหุ
ขอทำนายไว้เลยว่าพอวันจริง ยูกิโนะจะป่วย แล้วเหลือกันสองคน ฮา อยากเห็นจริงๆ เลยนะ ขอร้องท่านฮิโยโกะช่วย ประทานบทแบบนี้ให้เราด้วย

เป็นตอนที่อ่านแล้วดีใจ ฟินเรือเอ็นโจแล่น แต่พออ่านจบก็เศร้า จะไม่ได้อ่านท่านเรย์กะแล้วเหรอ ฮือออออออ ยังจำได้ว่ายังนับวันที่แปลทันดิบอยู่เลย ไม่คิดว่าจะมาถึงไวขนาดนี้ ขอบคุณโม่งแปลมากๆ ที่ช่วยแปลเจ้าแม่ออกมาให้อ่าน ขอบคุณโม่งซุยรัน ทั้งสายฟิคกาว แฟนอาร์ต แล้วก็สายเมากัญชา ไม่ว่าจะเรืออะไรก็ตาม สนุกมากเลยนะที่อ่านท่านเรย์กะจบ แล้วเราก็มาหวีดต่อในโม่ง ไม่ว่าจะหวีดกันเรื่องขนม อาหาร หรือคุยกันเรื่องต่างๆ อย่างการนอนกัดฟัน ฮาาาาา แล้วเราจะรอท่านฮิโยโกะไปด้วยกันนะ

>>558 ก็คงอึ้งๆเคืองๆที่จุดไต้ตำตอมั้ง แต่ซักพักคงหายโกรธไปเอง มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่เรื่องโตอะไรขนาดที่จะยกโทษให้ไม่ได้อะ แต่เรย์กะนางกังวลมากเกินไป

กรี๊ดดดดดดด ชนดิบได้ค้างมาก โอ้ย พีคทั้งฝั่งคาบุฝั่งเอ็นโจด้วยนะ โคโรเน่ความจะแตกหรือไม่! ฮรือออ แต่นายไก่อ่อน ตอนนี้ทำดีมาก โคตรโชโจ มุ้งมิ้งสัดๆ เผยไต๋ขนาดนี้จนกูนึกว่าผิดเรื่อง นี่มันชวนเองแล้วใช้น้องเป็นเครื่องมือชัดๆ! มึ้งงงงง ย้อนกลับไป ย้อนกลับไปๆๆ ทั้งชวนไปนู่นนี่นั่นก่อนหน้านี้ ทั้งอ้อนขอช็อคโกแลตวาเลนไทน์ การอ้างน้องไม่ใช่เพียงกาวอีกต่อไป แม่งเป็นความจริงเว้ย!!

>>558 ถ้าเป็นตอนนี้คงแบบ 'ว่าแล้วเชียว' มากกว่าจะโกรธนะ และคงมีงอนเล็กน้อย ว่าทำไมแค่นี้ต้องปิดบังกัน

ทันดิบแล้วอ่ะโม่งแปล ขอบคุณน้า //ทึ้งขนหน้าแข้ง

>>562 ดูโกรธแบบเป็นสาวเป็นนางกันเลยทีเดียว 55555 สไตล์คนขี้เหงา อยากรู้ว่าถ้ามีอารมณ์เพื่อนกับแฟนจะเลือกใคร มาคิดๆดูแล้วมาซายะ...นายไม่มีเพื่อนเลยนี่นาเฮ้ย!

>>564 ไม่เอา ไม่ขยี้ มาซายะจะร้องแล้ว 555

กูลั่น >>565
โอ๋นะไซซายะ เอาช็อกโกล่าไปแดกนะ

ระดับความแข็งแกร่งของมาซายะในสายตาเรย์กะลดลงไประดับไหนแล้ววะ
เจ้าแม่กล้าทั้งล้อเลียน ทั้งฆาตกรรมด้วยผ้าเปียก ขยี้แล้วขยี้อีก

>>566 ช็อกโกล่าไม่ดีต่อสุขภาพ​น้องหมานะ----

>>567 มันมีช็อกโกแลตสำหรับหมาอยู่นี่นา.....

ไปอ่าน 299 ซ้ำอีกรอบ ตอนที่คาบุจับผิดน่ะ คาบุแค่บอกว่าเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา กับเสียงที่หายไป เป็นจังหวะเดียวกันกับตอนที่โทร กับตอนที่สัญญาณถูกตัดนี่ ไม่ได้บอกว่าเป็นเสียงเดียวกับมือถือเรย์กะสักหน่อย แลัวตอนที่นางแถเรื่องเสียงมือถือซ้ำกันมันยังไงอยู่นะ

>>569 น่าจะหมายถึงคนใช้โทรศัพย์เยอะๆมีโอกาสที่เสียงเรียกเข้าจะดังเวลาเดียวกันได้บ้างอะไรงี้ป่าวอ่ะ

>>569 ร้อนตัว​ไง

>>569 นี่ถ้าให้เวลาฉุกใจคิดคิดเรื่องเสียงมือถือซ้ำที่อยู่ๆนางก็พูดขึ้นมาแบบนี้ กูว่าคงโป๊ะแตกพอดีด้วยมั้ง แต่พอดีโดนหักเหความสนใจไปก่อนเลยรอดตัวไป

แต่เอาเข้าจริงกูก็ไม่เห็นว่ามันจะเป็นปัญหาตรงไหนเรื่องที่คาบุรู้ว่านางเป็นเพื่อนวาคาบะ นางอะคิดมากไปเอง

>>572 ++ คิดเองคนเดียวแถมไม่ยอมรับความจริง...อื้มม เอ็นโจผู้หญิงแบบนี้ต้องเคลียร์เรื่องยิบย่อยให้หมดนะ//จิบกาว

อ้าว แปลทันญป แล้วเหรอ เซ็ง

>>571 เนอะ น่าจะร้อนตัว
>>572 แถมตอนที่นางพูดเรื่องเสียงมือถือซ้ำ คาบุเงียบไปพักนึงนะ ไม่รู้ว่าจะฉุกคิดได้หรือเปล่า

อ่านตอน299จบ ขอบพระคุณโม่งแปลอย่างมาก …

-เรื่องเสื้อผ้าปกตินางก็พิถีพิถันอยู่แล้ว แต่คราวนี้ดูมีความพิเศษผิดปกติ
-กุว่าเอ็นโจวเริ่มร้อนรนละ จะจบม6ละยังไม่ค่อยคืบหน้าเลย(สาวเจ้าพึ่งจะยอมรับว่าเป็นเพื่อนสมัยเด็กเอง) โอกาสที่จะ”คุณคิโชวอิน…”จากข้างหลังก็จะลดลงไปอีก 555
-สรุปว่าที่คาบุโทรหาเรย์กะ นี่คือ ไม่รู้จะทำอะไรตอนรอวาคาบะคุยกับป้าๆสินะ ก็เลยโทรหาเพื่อน?ซึ่งคนแรกที่นึกออกก็คือเรย์กะ? อย่าบอกนะว่าเบอร์ในเครื่องจะมีแค่ พ่อ แม่ เอ็นโจว วาคาบะ ยูริเอะ แล้วก็เรย์กะ T ^ T
-เรย์กะไปได้เบอร์ยูกิโนะมาแต่ตอนไหนอะ(กุนึกไม่ออก)?

>>576 ตอนไปบ้านมั้ง ยูกิโนะควักมือถือขึ้นมาอยู่นี่นา

>>576 ตอนที่ยูกิโนะขอโทรศัพท์โทรขออนุญาตไปบ้านเรย์กะเปล่าอ่ะ?

มึง 299 ตอนแล้ว เอ็นโจยังไม่ได้แลกเมลล์กะเลกะเลยนะมึง กูว่าเอ็นโจชอบเรกะแน่ แต่ออกตัวมากไม่ได้เพราะปัญหาซับซ้อนที่บ้าน ส่วนเรกะเนี่ยกูว่าก็มีชอบเขาแหละ แต่ในใจคงชอบคิดว่า ไม่มีทางหรอกที่จะเป็นไปได้ ปล.กูเรือคาบุแจ้ ถึงเรกะจะไปจบที่ใครกูเฉยๆ แค่คิดว่าสองคนนี้อยู่ด้วยกันแล้วน่ารักดีแฮะ

คาบุเคยได้ยินริงโทนของท่านเรย์ไหมวะ ปุโระโระโระโระโระโระโระ อันนั้นน่ะ กูว่าเพราะไม่เคยได้ยินเลยไม่สะกิดใจ ถ้าตอนอยู่ด้วยกันแล้วดังขึ้นแบบนี้คงโป๊ะแตก

>>572 ธงหายนะเรื่องที่ไปรังแกวาคาบะก็หักไปแล้ว คุณเธอวิตกเองนั่นแหละ จริงๆไม่น่ามีอะไรหรอก

>>576 ปกติเวลามีปัญหาหรือความคืบหน้าเกี่ยวกับวาคาบะจัง คาบุก็โทรหาเรย์กะประจำอยู่แล้วนะ ส่วนเอ็นโจพี่แกใช้วิธีผลักภาระให้คุณคิโชวอินไปแล้ว คาบุเลยไม่ได้โทรไปปรึกษามั้ง

>>580 กูว่าซักวันต้องจับได้คาหนังคาเขาแน่ๆ เสียงริงโทนนางนี่น่าจะเป็นเอกลักษณ์มากๆ ไม่น่าจะมีใครใช้ 55555555555

กูแอบคาใจ ทำไมคาบุมันต้องเก็บงำข้อมูลเด็ดๆไว้ทุกเรื่องเลยวะ ตอนชวนไปเที่ยวงานไดโนเสาร์นี่ก็ทีละ งานดอกไม้ไฟก็อุบเงียบ หรือกลัวล้มเหลวแล้วโดนเรย์กะหัวเราะเยาะ?

>>583 หรือจะมีอีกหลายๆเรื่องที่ล้มเหลวที่ไม่เล่าให้ฟังนะ 555555

นายให้น้องชวนให้ชัดๆเลยนี่นา ยังมีหน้ามาบอกว่า ยูกิโนะอยากจะชวนตอนนี้ ขอโทษนะ

>>583 ถ้าเรื่องไหนสำเร็จหรือเป็นไปด้วยดี ฮีจะเล่าออกมาเองนะ คุยโม้แบบภาคภูมิใจ ส่วนเรื่องไปงานไดโนเสาร์หรือไปแอบลงเรียนพิเศษตามวาคาบะ ที่มันน่าอายหรือไม่หวานแหวว ถ้าไม่ถามฮีจะไม่พูด หรือไม่ก็พูดแบบไม่เต็มใจจะเล่าอะ

>>583 น่าจะอารมณ์เหมือนกลัวโดนดุหรือเปล่า เรย์กะชอบเตือนว่าห้ามกวนวาคาบะไง

ฮืออออ​ มึงงง​ เท่าดิบละเหรอ​ กุไม่กล้าอ่านนน​ กี๊ดดดดดด

>>588 วันนี้กูแวะเข้าไปเช็คดิบที่นาโร่มาสามรอบแล้ว เจอจั่วหัวว่านิยายเรื่องนี้ไม่ได้อัพมา 3 เดือนแล้วแสนปวดร้าว...

กูลองแต่งฟิคคันตะดูอะ แต่ว่ามันรีบแต่งภาษาเลยอาจจะแปลกๆนะ
.......................................…………..…….....………………………………………………

ถึงอาจารย์จะเตือนแล้วก็เถอะ

แต่สุดท้ายก็มาที่นี่จนได้...

เราจัดสูทนอกสีขาวที่รีดเตรียมไว้ตั้งแต่สัปดาห์ที่แล้วให้เรียบตึง จัดเนกไทที่ยับยู่ยี่นิดหน่อยให้เข้าที่เข้าทางก่อนจะก้าวเข้าโรงเรียน มีคนเดินผ่านเราไปหลายคนทั้งชายและหญิง ทุกคนล้วนใส่เครื่องแบบสีขาวเช่นเดียวกันบ่งบอกว่าคงเป็นเพื่อนร่วมรุ่นไม่ก็รุ่นพี่ของเรา... ถึงจะบอกอย่างนั้นก็เถอะ แต่เครื่องประดับและของใช้ที่ดูแพงจนแอบคิดว่าให้ตายก็ไม่มีวันเสียเงินไปกับของแบบนั้นแน่ๆทำให้รู้สึกว่าเราอยู่กันคนละจักรวาล

อ้อ! เราชื่อ ทาคามิจิ คันตะ เพิ่งจะเข้าเรียนที่ซุยรันแห่งนี้เป็นวันแรกนี่แหละ บ้านเราเป็นครอบครัวฐานะปานกลางเปิดร้านเค้กที่แม้ไม่ได้มีชื่อเสียงโด่งดังแต่ก็มีลูกค้าเข้าออกร้านอยู่ไม่ขาด ส่วนโรงเรียนซุยรันเป็นโรงเรียนของพวกคุณหนูมีตระกูล แค่ชุดก็ให้บรรยากาศแตกต่างจากนักเรียนม.ปลายธรรมดาแล้ว แต่ก็มีนักเรียนข้างนอกหลายคนใฝ่ฝันที่จะเข้าเรียนที่นี่เพราะขอแค่มีผลการเรียนดีๆก็สามารถเลื่อนชั้นเข้ามหาวิทยาลัยได้โดยไม่ต้องสอบไงล่ะ

เมื่อเดินเข้าประตูรั้วเราก็ต้องยืนอ้าปากค้าง เฮ้! บอกทีสิว่านี่เป็นโรงเรียนจริงๆ หน้าต่างทำจากกระจกสีหรูหราเหมือนที่อยู่ในคริสตจักรนั่นมันอะไรหา!

เอี๊ยด!

รถเบนซ์สีดำขัดเงาวาววับมาจอดด้านหลังเรา ความจริงเราควรจะขยับหลบเขาใช่ไหมนะ แต่อยู่ดีๆขาก็ไม่มีแรงเสียดื้อๆ

"หลบไปสิยะ" เด็กผู้หญิงคนหนึ่งผลักหลังเรา เธอคงลงจากรถคันเมื่อกี้นี้ ต้องขอบคุณแรงผลักของเธอที่ทำให้ขาเราเดินต่อได้ ได้ยินเสียงแว่วมาว่า ริรินะจัง ด้วยนะ ชื่อของเด็กผู้หญิงคนนั้นล่ะมั้ง

เดินชมนู่นชมนี่มาเรื่อยๆ บรรยากาศในซุยรันร่มรื่นกว่าที่คิดไว้ ห้องเรียนต่างๆค่อนข้างทันสมัย อุปกรณ์การเรียนครบครันสมเป็นโรงเรียนคุณหนู แต่ก็ไม่ยักจะมีใครทำผมหลอดเหมือนโคโรเน่หรือหัวเราะโอะโฮะโฮะเลยแฮะ...

ฮะ? โคโร่เน่ก็คือโคโรเน่น่ะสิ เป็นโคโรเน่โอะโฮะโฮะด้วยนะ ยัยนั่นเป็นเพื่อนของพี่สาวเราเอง รู้สึกว่าชื่อจริงจะชื่อคิโชวอินหรืออะไรทำนองนี้แหละ แต่เราไม่คิดจะเรียกหรอก ก็โคโรเน่น่ะเหมาะจะเป็นโคโรเน่มากกว่านี่นา ยัยนั่นชอบมากินมื้อเย็นด้วยกันที่บ้าน พอถามว่าจะเติมไหมก็ชอบบอกว่า "ขออีกคำเดียวนะคะ" แล้วก็ซัดหมดทุกที แล้วไหนจะชอบคิดเมนูพิสดารที่ไม่มีมนุษย์คนไหนบนโลกสามารถกระเดือกลงคอได้อีก จัดว่าเป็นบุคคลที่ทั้งน่าเหนื่อยหน่ายและน่ากลัวไปพร้อมๆกันเลยล่ะ~

"อ๊ะ!" พอเลี้ยวตรงหัวมุมก็เจอกลุ่มผู้หญิงห้าคนยืนล้อมเด็กสาวคนหนึ่งอยู่

นี่สินะ ชั้นพีระมิดที่อาจารย์เคยพูดถึง

ถึงอาจารย์จะบอกว่าถ้าเป็นไปได้ก็ไม่ควรไปยุ่งก็เถอะ แต่เด็กคนนั้นกลัวจนร้องไห้แล้วนา

"นี่พวกหล่อน ทำอะไรกันน่ะ!" ระหว่างที่กำลังลังเล เสียงแหลมๆก็ดังขึ้นจากด้านหลัง คนที่ผลักเราตอนหน้าประตูนั่นเอง

"ทะ ท่านโทโคะ" กลุ่มผู้หญิงที่ทำเก่งเมื่อครู่สลายตัวกันไปหมดเลย ดูท่าคนที่ชื่อโทโคะ ริรินะ คงจะอยู่บนๆของพีระมิดแน่ๆ

แล้วคนบนพีระมิดก็ตวัดสายตามาทางเรา "นี่นายน่ะ เป็นผู้ชายซะเปล่าหัดช่วยผู้หญิงอ่อนแอบ้างสิยะ" ก่อนจ้ำอ้าวจากไปในทันที

คนในซุยรันนี่น่ากลัวจริงๆ คิดไม่ออกเลยว่าคนซุ่มซ่ามป้ำๆเป๋อๆอย่างพี่กับโคโรเน่รอดจากที่แบบนี้ไปได้ยังไง เอ๊ะ คงไม่ใช่ว่าพอเข้ามหาวิทยาลัยแล้วลำดับชั้นพวกนี้ยังอยู่หรอกนะ

... ชักน่าเป็นห่วงจริงๆซะแล้วสิ

.......................................…………..…….....………………………………………………
เดี๋ยวว่างๆอาจจะมาต่อ หรือใครอยากต่อก็ได้นะ แต่บอกกันก่อน เดี๋ยวกูแต่งเก้อ 555

มึงงงงงง กู>>590 เองนะ ด้วยความรีบมากๆ ...กูพิมพ์นามสกุลริรินะผิดว่า ผิดทุเรศด้วย ต้องสิ 'โคะโท' สิ 'โคะโท' โอ้ยยย เขินชิบหาย

เอ่อ ลืมถาม กูไม่ได้ลงฟิคขัดการเมาท์ใครใช่ไหมอ่ะ พอดีมีเวลาว่างน้อยเลยรีบลงไม่ได้ดูตาม้าตาเรือ ขัดอารมณ์ใครก็ขอโทษด้วยน้า

>>592 ไม่ๆ ลงได้ตามสบายเลย ดีซะอีกที่มีกาว 55555

>>592 ลงมาเลยยย คันตะ vs ริรินะนี่ก็เป็นคู่ที่น่าสนใจนะ ปีที่คันตะเข้า ริรินะก็คงเป็นประธานนักเรียนไปแล้วมั้ง อยากอ่านต่อ ฮึกๆ

>>589 เอาน่ามึง ทางโน้นรอมาสามเดือน แต่ทางเราเพิ่งรอเป็นวันแรกเองนะ

>>594 เอ่อ ความจริงกูตั้งใจจะแต่ง คันตะxเจ้าแม่ นะ แต่คำพูดมึงทำให้กูเริ่มสั่นคลอน...

ตอนสุดท้ายจบด้วยการฟินเพ้อพกกวาดเรียบทุกคู่มากๆ
เอาจริงๆชอบความสัมพันธ์สามสหายอ่ะ สนุกดี

อะหือ ตอนล่าสุดนี่แม่ม....ท่านเอ็นโจคะ คนอยากชวนนั่นมันนายไม่ใช่เหรอ ทำมาเป็นไก๋ บอกว่าน้องงอแงจะไปให้ได้ ใช้น้องเป็นเครื่องมือตลอดเลยนะ แถมพอได้สมประสงค์แล้วดันเขี่ยทิ้งอีกต่างหาก ไม่ใช่ว่าถึงวันงาน ยูกิโนะป่วยมาไม่ได้แบบตอนวาเลนไทน์นะค้า

แต่โอกาสดีขนาดนี้ กูก็ไม่ขออะไรมากมาย ขอให้ได้จูบกันเป็นพอ//นี่ขอมากไปหรอกเหรอ งั้นเปลี่ยนมาเป็นขอให้ได้เรียกชื่อกันและกัน อ้าวนี่ก็ยังมากไปอีกเหรอ งั้นขอให้ได้แลกเบอร์กับอีเมล์แล้วกัน มักน้อยสุดๆแล้วนะกู

เพิ่งอ่าน 299 จบ ขอบคุณโม่งแปลมากๆที่แปลยาวๆมาให้อ่านจนไล่ทัน ชื่นชมการใช้ภาษาของโม่งแปลจริงๆ สามารถมากๆ

อ่านตอนนี้แล้ว กูว่าคาบุชอบท่านเรย์กะแบบไม่รู้ตัวแล้วว่ะ โทรหาสาวอื่นทั้งๆที่อยู่กับวาคาบะเนี่ย มันไม่เหมาะอยู่แล้ว แต่ก็ยังจะโทร คาบุมันก็น่าจะรู้อยู่แล้วนะ อยู่กับคนที่กำลังตามจีบยังคิดถึงท่านเรย์กะขึ้นมาได้อีก ส่งเมลรายงานผลยาวๆบ่อยๆจนกลายเป็นความเคยชินไปแล้วด้วย ดูยังไงก็น่าจะชอบแล้วว่ะ

>>598 กูว่าเบอร์กะเมล พี่แกน่าจะมีอยู่แล้ว คงมือสั่นยิกอยากกดส่งกดโทรจังเลย 5555555

>>600 กูก็ว่างั้น 55555555 จริงๆมีอยู่แล้ว แต่ต้องทำเป็นขอเพราะกลัวกระต่ายตื่นตูม

>>598 ว่ากันตามตรงมักน้อยที่สุดของมึงจะเป็นจริงรึเปล่าก็ไม่รู้ ท่านฮิโยโกะชอบเป๋แนวเรื่องที่ควรจะเป็นพลิกไป360องศาอยู่ด้วย กูละกลัวใจตอน300จริงๆ ขอฉากโดขิโดขิหน่อยเถอะนะคะ ท่านฮิโยโกะ /พนมมือ

>>576 เบื้องหลังความคูลของท่านจักรพรรดิคือสังคมอันเล็กกระจิ๊ดเดียว กูว่าปกติคาบุรากิเองก็ไม่ค่อยโทรหาเอ็นโจนอกจากโทรตามตัวไปปาร์ตี้ ไปนู่นนี่ไปนี่หรอกมั้ง ถ้าโทรหาท่านเรย์กะก็เรื่องวาคาบะจัง สามัญชน ออกกำลังกาย จบ ทำไมมันฟังดูเศร้าแปลกๆ..

>>603 จริงๆกูก็แอบสงสัยนะ ก่อนเรย์กะจะมาให้ฮีรบกวนได้เนี่ย ตกลงคาบุไม่มีเพื่อนคนอื่นนอกจากชูสุเกะเลยใช่มะ แนวๆเพื่อนที่โทรหาได้ตลอดไม่ต้องเกรงใจ กอดคอไปเที่ยวนั่นเที่ยวนี่ พูดเรื่องตลกหรือเล่นแซวกันแรงๆแบบกลุ่มเพื่อนๆคนอื่นเขา เหมือนที่เรย์กะสนิทกับพวกอุเมวากะ ชวนมางานโรงเรียนหรือไปเล่นพลุอะ

แต่กูดูทรงแล้ว เอ็นโจก็ไม่มีเพื่อนคนอื่นนอกจากมาซายะเหมือนกัน ฮีคุยกับคนได้ทั่ว แต่คนที่นับว่าเพื่อนจริงๆน่าจะมีแค่มาซายะกับเรย์กะนี่ล่ะ สูงส่งกันเกินไปเลยต้องอยู่กันเป็นคณะตลกสามช่าตบมุกกันเองไปวันๆ

อ่านตอนล่าสุดแล้ว กรี๊ดดดด ไม่อยากจะเชื่อ ทันดิบแล้ว น้ำตาจิไหล 555 ก่อนอื่นต้องขอบคุณโม่งแปลมากๆๆๆๆๆ อุตส่าห์เสียสละเวลามาแปลให้ตลอด กุนับถือเมิงมาก ตอนกุเริ่มอ่านเมิงก็แปลไปสองร้อยกว่าตอนแล้ว กุยังตกใจเมิงแปลเข้าไปได้ไง ชาตินี้กุจะอ่านจบมั้ย (ปรากฎว่ากุอ่านจบในเวลาไม่ถึงสัปดาห์ 555 ) กุเพิ่งเคยเห็นคนแปลที่มีวินัยโคตรๆก็เมิงนี้แหละ มาอัพต่อเนื่องสม่ำเสมอ ไม่ทิ้งให้คนอ่านฟรีอย่างพวกกุลงแดง ต่อแต่นี้ไปกุคงว่างแปลกๆ ไม่มีท่านเรย์กะให้เสพยามเช้า อ้อ.... แล้วก็ กุคุ้นๆว่าเมิงเคยบอกประมาณว่าเมิงรักท่านเรย์กะเพราะรู้สึกได้ถึงความใส่ใจความละเมียดของฮิโยโกะซามะที่มีต่อนางประมาณนี้ กุจะบอกว่ากุก็รู้สึกถึงความรักที่เมิงมีต่อท่านเรย์กะผ่านการแปลเหมือนกันนะ สำหรับกุเรื่องนี้สนุกขึ้นมาอีกเท่าตัวเพราะการใช้ภาษาของเมิง คือเมิงเลือกแต่ละคำมันโดนมากๆ บางอย่างก็ศัพท์เฉพาะแปลยากไปอีก เมิงก็อุตส่าห์แปลมาได้ กุคารวะเลย รักเมิงมากเลยนะ จุ๊บๆๆๆๆ ขอบคุณมากที่สละเวลาและขนหน้าแข้งเพื่อพวกกุมาตลอด

จบการสารภาพรักโม่งแปลมาเม้นตอนนี้บ้างดีกว่า
- เอ็นโจ!!! ถึงเวลานายทำคะแนนแล้วสินะ!! คราวนี้ใช้น้องมาอ้างชัดเจนเลย มีการเร่งให้เข้าเรื่องอีกไม่ยอมปล่อยให้น้องมุ้งมิ้งกะสาวสองคน แต่พออ่านตอนนี้แล้วนึกถึงแฟนฟิคนยูกิโนะคุงเป็นพี่ยังไงไม่รุ 555
- ท่านเรย์กะ ปกติก็เนี๊ยบเรื่องการแต่งตัวอยู่แล้วนะแต่การที่ไปรื้อตู้ทันทีนี่กุจะคิดไปเองได้มั้ยน้า อารมณ์คล้ายสาวน้อยตื่นเต้นตอนไปเดต
- คาบุ เอิ่มมม โทรหาเรย์กะตอนอยู่กะวาคาบะนี่โคตรเสียมารยาทอ่ะ แต่พอเข้าใจความรู้สึกนะ แบบไม่รู้จะร่วมวงยังไง ยืนคนเดียวก็เขิน โทรหาเพื่อนแก้เก้อดีกว่า (แต่จริงๆเมล์หาก็พอม้างงงง) จริงๆกุอยุ่เรือนี้มากกว่าเรือเอ็นโจเล็กน้อย ชอบโมเม้นนางตบมุขกัน แต่กุยังมองไม่เห็นว่านางจะอกหักจากวาคาบะยังไง เพราะวาคาบะดูมีใจให้ ชวนไปไหนก็ไป เผลอๆอิบนเรือนี่อาจมีสารภาพรักอ่ะ แกรนด์แบบที่นางมโนไว้เลย สารภาพรักบนเรือส่วนตัว มีดอกไม้ไฟเป็นแบคกราวน์
- ส่วนเรย์กะกะเอ็นโจนี่คงไม่ได้ไปกินข้าวสามคนพ่อแม่ลูกแล้วนั่งเม้าคาบุหรอกนะ 555 เห็นสองคนนี้อยู่ด้วยกันทีไรเม้าเพื่อนตลอด อยากรู้เหมือนกันเวลาอยู่ด้วยกันจะเป็นไง ปกติไม่ค่อยอยู่กันสองต่อสองเท่าไหร่ ถ้ามีก็สั้นๆ เรย์กะหาเรื่องชิ่งเองไม่ก็คาบุมาขัด อันนี้เรย์กะตกลงไปกะเค้าเอง กุจะคาดหวังฉากโดขิๆได้มั้ย

ชอบช็อตเจ้าแม่รื้อตู้มาก กูนึกถึงกาวภาคหลังเรียนจบที่กาวว่าจอมมารจะมาหาที่บ้าน เจ้าแม่เลยรีบสปาหน้าหาชุดเตรียมเจอจอมมาร 55555555

นี่คือกาวที่เป็นจริงสินะ!!!!

ส่วนกิกี้นี่ก็นะ น่าสงสารจริงๆ เจ้าคนไร้เพื่อน!

ขอบคุณโม่งแปลมากที่พายมาไกลถึงตอนนี้

จริงๆ ตอนที่ 300 อาจจะเป็นตอนจบก็ได้นะ แต่ท่านฮิโยโกะทำใจเขียนไม่ได้เลยดองไว้ก่อน (แก้ตัวแทน) อาจจะจบคาบุสารภาพรัก เอ็นโจสารภาพรัก แฮปปี้เอ็นดิ้งกันไปก็เป็นได้

>>607 กูอ่านแบบง่วงๆลืมเว้นวรรคเป็น คาบุสารภาพ​รัก​เอ็นโจ 😂😂😂

อ่านที่โม่งแปลเขียนแล้วเหงา ฮือฮือ เหมือนเดินทางมาด้วยกัน แล้วถึงที่หมายต้องแยกย้ายแบบงงๆ ไม่รู้ตัว ฮือฮือ ขอบคุณมึงที่แสนจะมีน้ำใจแปลให้พวกกูอ่านมาตลอด จริงจังตั้งใจแบบสุดๆ อีกต่างหาก สำนวนดี เชิงอรรถแน่น แถมยังแปลทั้งบ่อยทั้งถี่ให้ได้อ่านจนหนำใจ อยากจะบอกว่าเวลาที่อ่านจุคพีคกูคือเชิงอรรถและความเห็นคุณมึงนะโม่งแปล แบบว่าตอนนี้จะกัดอะไรใครท้ายตอน โถ อ่านแล้วบางทีขำยิ่งกว่าอ่านตอน เวลาเห็นรูปอาหารก็ทำให้กูหิววว ไม่นับการแทรกเนื้อหาสาระให้เพิ่มเติมอีกต่างหากก ฮือฮือออ กูคิดถึงมึงแล้ววว ต่อไปกูจะไปสิงใคร โม่งแปลลลลลล ....

ปล. รักมึงนะ
แต่ถ้ามึงไม่ได้แปล ก็มีเวลาพักผ่อนมากขึ้นใช่ไหม? รักษาสุขภาพด้วยนะ นึกถึงคราวก่อนที่มึงป่วยเพราะโหมแปลหนักน่ะ

>>608 กูก็อ่านเป็นคาบุสารภาพรักเอ็นโจเหมือนกัน 5555555
นี่อาจเป็นหนทางแฮปปี้เอ็นดิ้งจริงๆก็ได้ ในที่สุดก็รู้ใจตัวเองซักที ไม่ต้องไปมองที่ไหนไกลเลย คนที่รักอยู่ข้างๆกันมาตลอดนี่เอง ดำเนินรอยตามคู่อิมาริท่านพี่ไปติดๆ

นี่ถึงเวลาสารภาพรักโม่งแปลกันเหรอเนี่ย แหม่ เข้าสู่ช่วงเขียนเฟรนด์ชิปตอนเรียนจบมัธยมกันแล้วเรอะวะ เอ้อ กูก็รักนะแต่ไม่ค่อยได้แสดงออก อ่านที่พวกมึงๆ เขียนกันมานี่กูละเขินแทนเลย เอาเป็นว่า กูก็เหมือนข้างบนๆ ละกัน (ลอกกันหน้าด้านๆ 555)

ใจหายเหมือนกันนะ ไม่มีท่านเรย์กะตอนใหม่ให้ตั้งตาคอยแบบรู้กำหนดแน่นอนแล้ว มีแต่การคอยแบบเลื่อนลอยหวังไปวันๆ แต่เอาวะ ระหว่างนี้ยังไม่มีอะไรที่ถูกใจกูเท่าท่านเรย์กะ เพราะงั้นเดี๋ยวกูจะเริ่มอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกรอบละกัน นี่ก็รอบที่ 3-4 แล้วมั๊ง แต่ถือว่าทิ้งระยะมานานพอควรแล้ว ของมันดีก็เสพซ้ำๆ ไปได้เรื่อยๆ

เหมือนพวกเรากำลังซ้อมเมื่อเวลาเรื่องนี้จบลงเลยว่ะ 55555555555555

นี่โม่งแปล อยากจะบอกว่าอ่านอยู่แต่ไม่ตอบเพราะเขินโว้ย =////= อ่านซ้ำไปซ้ำมาด้วยนะ กูรู้สึกหลงตัวเองหน่อยๆ แต่ก็หยุดไม่ได้ 55555 ละจะบอกว่านี่แม่งเคว้งสัด คันไม้คันมืออยากหาอะไรทำแต่ก็หาใครมาแทนท่านเรย์กะไม่ได้ (ถุย!) คงไม่รับโปรเจคต์อื่นต่อไปซักระยะล่ะนะ นี่ก็ว่าจะนอนหมดเรี่ยวหมดแรงไปซักพัก ท่านฮิโยโกะเจ้าขาช่วยมาต่อที.... _(:3」∠)_

โม่งแปลคะ ถ้าเขินเรายินดีถอนขนหน้าแข้งให้นะคะ -3-
รักนะตะเอง~

ไม่มีท่านเรย์กะ เหงาจังเลย เหงาจังเลย ;-;

>>613 ขอบคุณมากค่ะโม่งแปล พักผ่อนก่อนก็ได้นะคะ แต่ถ้าคันไม้คันมือมาก ก็แต่งฟิคไปพลางๆ ก่อนก็ได้นะคะ 😘😘😘😘😘

ถ้าโม่งแปลเหงา ก็หาฟิคเจ้าแม่มาแปลเล่นได้นะ

>>617 เคยไปดำน้ำฟิคใน pixiv มา กูว่ากาวแถวๆนี้หอมอร่อยกว่าว่ะ 555555555

>>618 จริง กูยืนยันอีกเสียง กาวแถวนี้เสพแล้วมึนเมาโดขิๆ กว่ามากมาย

fic 300

"คุณพี่เรย์กะฮะ!!"

"ยูกิโนะคุง"

เทวดาน้อยโบกมือส่งเสียงให้ก่อนจะวิ่งมาหา เอ๋! ไม่เจอกันพักเดียวยูกิโนะคุงตัวสูงขึ้นหรือเปล่านะ

"วันนี้คุณพี่เรย์กะสวยมากเลยฮะ!"

"แหม! ไปหัดพูดแบบนี้มาจากใครกันจ๊ะ"

วันนี้เอ๊าเตอร์เลเยอร์เป็นโบเลโร ความจริงถ้าเอาเข้ากับลุคตัวเองแล้วก็คงเป็นปอนโชแหละนะ แต่ถ้าใส่ปอนโชในหน้าร้อนนี่คงไม่ไหวหรอกเนอะ มีหวังได้ละลายไปพร้อมกับชนวนดอกไม้ไฟพอดี

ส่วนยูกิโนะคุงวันนี้ใส่สแตนด์คอลล่าสีฟ้าสดใสกับชิโนสีกาแฟเรียบเก๋ทำให้ไม่ดูเป็นทางการจนเกินไป หลังจากพูดคุยกันอีกเล็กน้อยยูกิโนะคุงค่อยทำท่านึกขึ้นได้

"อ๊ะ ท่านพี่กำลังรออยู่ด้วยฮะ"

ความจริงก็เหลือบไปเห็นตั้งแต่แรกแล้วอะนะแต่ยังไม่ได้ทักทายอีกฝ่าย ในเมื่อหลีกเลี่ยงไม่ได้ฉันเลยส่งยิ้มอย่างเป็นทางการให้ไปอีกฝ่ายเองก็ส่งรอยยิ้มดูราวกับปีศาจที่คอยล่อลวงกลับมาซะงั้น

"สวัสดีค่ะท่านเอ็นโจ"

"ต้องรบกวนคุณคิโชวอินอยู่เรื่อยเลย ขอโทษด้วยนะ"

"ไม่หรอกค่ะ ดีใจที่ได้มานะคะ"

หลังจากตอบแล้วฉันเลยส่งยิ้มให้กับยูกิโนะคุงที่ยืนนำอยู่ข้างหน้า

"ไปกันเถอะฮะ!" ยูกิโนะเรียกพวกเราด้วยน้ำเสียงร่าเริงก่อนพวกเราจะเดินอยู่คนละข้างกับยูกิโนะคุงไปยังร้านอาหารชั้นบนสุด

"อ๊ะ! ผมลืมของไว้ที่รถนิดหน่อย ท่านพี่กับท่านพี่เรย์กะขึ้นไปกันก่อนก็ได้นะฮะ ผมจำร้านได้แล้ว"

"ลืมของหรือจ๊ะ ให้พี่ไปเอาเป็นเพื่อนดีกว่าไหม"

"ไม่เป็นไรฮะ"

"ไม่เป็นไรหรอกคุณคิโชวอิน ยูกิโนะโตแล้วต้องให้ทำอะไรตัวคนเดียวเองบ้าง"

"ถ้าท่านเอ็นโจว่าอย่างนั้นแล้วละก็"

หลังจากยูกิโนะเดินไปฉันค่อยรู้สึกตัวว่าเหลือแค่ตัวเองกับเอ็นโจเดินคู่กันสองคน รู้สึกแปลกๆ อย่างไรไม่รู้ ยูกิโนะคุงกลับมาเร็วๆ นะ

....

พอก่อน

>>620 กรี้ดดดดดด กาวที่หอมอร่อยนี้มัน!? รสชาติอันลึกซึ้งนี่ช่าง-----กรี้ดดดดดดด!!!
#อยู่ในสถานะติดกาวกระปุกขั้นพิเศษ
กาวดีมีคุณภาพ ว่าหลังจากนี้จะกาวยาวๆแต่งต่อเป็นตอนนำดิบไปเลยดีมะ5555

>>620 คงไม่ใช่ "อ๊ะ ยูกิโนะป่วยกระทันหัน สงสัยเราต้องไปกันสองคนแล้วล่ะ" อะไรแบบนี้ใช่มะ 5555555555555555

>>621 เมากาวแต่งต่อเป็น alternative future ไปเลยก็ดีนะมึง กูเชียร์ บำบัดอาการลงแดงไปก่อนพลางๆ ถ้าอฟช.ออกละมาตรงก็มีเฮ 555555

>>622 ถ้าเอ็นโจพูดแบบนี้คงโดนเจ้าแม่องค์ลงใส่แล้วกรี๊ดๆลากไปโรงบาลแหงๆ

>>624 "น้องชายล้มป่วยถึงขนาดต้องเข้าโรงพยาบาลกระทันหัน ยังจะมีอารมณ์ชิลล์ๆ ดูดอกไม้ไฟ ท่านเอ็นโจเป็นคนแบบนี้เองหรือคะ!" คะแนนติดลบสุดกู่แน่นอน ชูสุเกะคุง กลายเป็นเดทชมดอกไม้ไฟจากหน้าต่างโรงพยาบาล...

>>622 ถ้าหักมุมว่าติดธุระที่บ้านเพราะยุยโกะมาหากระทันหันเลยไปไม่ได้ล่ะ

>>624 เดทหน้าห้องพยาบาลสิค่ะรออะไร... แต่พูดก็พูดเหอะเมื่อก่อนกูไปถอนฟันคุดแล้วเจอเด็กจีบกันหน้าห้องทกตองเข้าไปผ่า นอกจากจะปวดฟันทุรนทุรายแล้ว ตากูเองก็แห้งไปด้วยไฟโทสะและริษยาปนๆกันเลยมึง!! เจ้าพวกหมู่บ้านมีรักพวกนี้มันน่าสาปนัก ขอสาปแช่ง ขอสาปแช่ง ขอสาปแช่ง ขอสาปแช่ง ขอสาปแช่ง ขอสาปแช่ง!!!

>>626 เดทกับยูกิโนะแทนไง ยังไงก็เอ็นโจเหมือนกัน 555555

>>626 อยู่ว่างๆ แอบเดาตอนที่ 300 ฆ่าเวลา กูว่าเอ็นโจต้องสลัดยุยโกะไม่หลุด กลายเป็นดับเบิลเดทเอ็นโจยุยโกะ เรย์กะยูกิโนะในบรรยากาศแสนอีหลักอีเหลื่อ ถ้าคาบุเข้ามาป่วนกลางคันได้คงดี แต่นี่เล่นหนีขึ้นเรือไปแล้วไม่รู้จะลากเข้ามามีเอี่ยวยังไงเลย

>>629 กุว่ายุกิโนะน่าจะหาทางหนีว่ะถ้างั้น ดูไม่ชอบยุยโกะอยู่แล้ว ปล่อยให้คนพาสาวอื่นมานั่งกันสองคนไปซะเถอะ!!

>>629 ก็ไม่แน่นะ วาคาบะอาจจะแคนเซิลเดทกระทันหัน คาบุที่รู้ว่าเพื่อนทั้งสองกับรุ่นน้องมาเที่ยวกันก็อาจจะตามมาแจมไม่อยากถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว ตานี่ยิ่งไม่มีเพื่อนอยู่...

>>629 กูว่าสองพี่น้องนี่น่าจะวางแผนหาทางหนีทีไล่ไว้แล้วอะ ดูจากความรับไม้ต่อจากกันได้อย่างเข้าขา สมมติคาบุมาฝอยเรื่องจะไปดูดอกไม้ไฟกับวาคาบะตอนค่ำแล้วยูกิโนะโทรมาตอนดึก คงใช้เวลาที่หายไปช่วงนั้นไปวางแผนกันแล้วค่อยโทรหาแหงๆ

>>622 ถ้ากูเป็นเอ็นโจ จะไม่ใช้มุกน้องป่วยกะทันหันหรอก เพราะมีความเสี่ยงที่เจ้าแม่จะแคนเซิลนัด หรือกินข้าวเสร็จก็กลับเลย สู้ไปเดทกันสามคนพ่อแม่ลูกยังดีกว่า พอกินข้าวเสร็จก็ให้น้องชายอ้อนให้อยู่ต่อ

>>629 กูเดาว่าเจอกับครอบครัวของยุยโกะ หรือจะให้สนุกก็ท่านพี่แหล่ะ เผลอๆ อาจได้เห็นแฟนท่านพี่ก็ได้นะ

>>633 กูอยากเห็นท่านพี่ท่านอิมาริเดินเที่ยวงานวัดด้วยกันในชุดยูกาตะ ฮว๊ากกกกกกกซ์

>>633 ไม่ใช่ว่าไปถึงเจอท่านพี่กับอิมาริกำลังนั่งดินเนอร์จิบไวน์ดูดอกไม้ไฟด้วยกันสองต่อสองนะ
>>634 กูก็อยาก 555555555555555

รู้สึกเหมือนทันดิบแล้ว กาวจะแรงกว่าเดิมแฮะ

ตอนที่ 300 เอาเป็นว่าพอขึ้นไปที่ restsurant แล้วเจอคุณพี่มาเดทกับอิมาริ. ซักพักคุณยุยโกะตามมากับญาติๆ ยูกิโนะเลยโมโห โทรไปอ้อนคาบุขอขึ้นเรือเพื่อหนีคุณยุยโกะ. ชวนคุณเรย์กะไปด้วย ทำลายจังหวะสารภาพรักของคาบุวาคาบะโดยมิได้ตั้งใจ. lol

เดาว่าที่ตอนล่าสุดเอ็นโจไม่มาฝึกสปาตันพร้อมท่านเรย์กะ อาจจะกำลังหาทางสลัดยัยโกะวันที่จะไปดูดอกไม้ไฟกับท่านเรย์กะก็ได้

ตาไก่บ้าต้องมาแว้ดๆใส่แน่เลย แล้วพอเอ็นโจวไล่ชิ่วๆไป บอสยุยโกะก็ออกมา ตู้ม!!! จบตอน300 และรอต่ออีกครึ่งปี 555

>>639 ตาไก่โง่อย่างกะตัวละครนางร้ายเกรดบี... ช่วงที่แต่งฟิคสายcกัน มีบทตานี่ยังเนี่ย 5555

>>640 เพื่อนโม่งพูดซะมโนไปให้มีสปินออฟ เกิดใหม่เป็นตาไก่โง่ตัวร้ายเกรดบีกี๊กี๊

>>640 ฟิคสาย c เป็นยังไงเหรอ

>>642 แนวสลับเพศน่ะมึง

>>641 เกิดเป็นไก่โง่ก็จะใกล้ชิด​กับเอ็นโจแต่เด็กเลยสินะ ไปจีบเลยค่ะ---

fic 300/2

ไม่นานเราก็มาถึงภัตตาคารที่จองเอาไว้เป็นสไตล์โอเพ่นแอร์ในแบบโมเดิร์นเรียบหรู จุดเด่นอยู่ที่ทิวทัศน์ยามกลางคืนที่มองเห็นความสว่างไสวของแสงไฟของตัวเมืองด้านล่าง ถึงแม้ว่าจะไม่มีดอกไม้ไฟก็ยังคงเป็นร้านที่เหมาะกับการนั่งรับบรรยากาศอยู่ดี

หลังจากดูเมนูและสั่งอาหารไปสองสามอย่างกับเครื่องดื่มแล้ว พอหันไปดูนาฬิกาข้อมือที่ท่านพ่อซื้อให้เป็นของขวัญก็รู้สึกว่ายูกิโนะคุงไปนานเกินไปหรือเปล่านะ

"ยูกิโนะคุงมาช้าจังเลยนะคะ จะเป็นอะไรหรือเปล่า"

"นั่นสินะ เดี๋ยวผมจะลองโทรหาสักหน่อย"

ก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้นกะทันหันก่อนจะขึ้นเบอร์ของยูกิโนะคุง

"ยูกิโนะคุง เป็นอะไรหรือเปล่าจ๊ะ"

"ท่านพี่เรย์กะฮะ บังเอิญผมเจอเพื่อนพอดีก็เลยจะขึ้นไปช้าสักหน่อยนะฮะเลยโทรมาบอกก่อน ท่านพี่เรย์กะไม่ต้องห่วงนะฮะ"

"อ้อ งั้นหรือจ๊ะ" ฉันเหลือบมองไปทางเอ็นโจแวบหนึ่งก่อนจะถามต่อ "ยูกิโนะคุง คุยกับท่านเอ็นโจสักหน่อยไหมจ๊ะ"

"ไม่เป็นไรฮะ ฝากบอกท่านพี่ให้ด้วยนะฮะว่าไม่ต้องเป็นห่วง"

พอวางโทรศัพท์ไปก็เลยบอกกับเอ็นโจ

"ยูกิโนะนี่ไม่ไหวเลยนะ เจอเพื่อนก็ทิ้งพวกเราแล้วสิ" เอ็นโจทำท่าบ่นแล้วก็หัวเราะก่อนจะเรียกบริกรมาเติมน้ำในแก้วของฉันที่พร่องไป

"แต่ก็เข้าใจอยู่นะคะ เด็กวัยนี้ถ้าได้บังเอิญเจอกับใครสักคนนอกบ้านล่ะก็คงรู้สึกตื่นเต้นเป็นพิเศษ แต่ก็อดห่วงไม่ได้ว่าจะคลาดเวลาที่จะชมดอกไม้ไฟไปหรือเปล่า"

"นั่นสินะ เวลาที่ดอกไม้ไฟเริ่มเป็นช่วงเวลาที่พิเศษถ้าคลาดไปคงเสียดายแย่เลยคุณคิโชวอินก็อย่าเพิ่งไปไหนล่ะ"

...

พักก่อน แต่งสดไม่มีพล็อต ถถถ

>>645 พอได้ชมดอกไม้ไฟแล้วก็จูบเลยค่ะ จูบเลย now kisssss

>>646 ทำไมรู้สึกว่านางจะมัวแต่ enjoy eating จนลืมดูดอกไม้ไฟวะ 5555

>>647 ยังไงแท็กฟู้ดนี่ก็พระเอกของเรื่องสินะ แท็กโชโจพยายามเอาชนะแต่ทำไม่ได้ซักที //ซับน้ำตา

ขอถามนอกเรื่อง ปัจจุบันแถวบ้านเพื่อนโม่ง ยังมีพวกชอบเปิดเพลงเสียงดังรบกวนคนอื่นอยู่ไหม? ทำไมแถวบ้านเรามีทุกวันทั้งกลางวัน-ดึก รำคาญจนอยากย้ายบ้านหนีแล้ว

>>649 แล้วแต่โอกาสวะ ยิ่งช่วงฤกษ์งามยามดีอย่างงานแต่ง งานบวชนี้ จัดเต็มกว่าจะเลิกก็ตีหนึ่งตีสอง แถมร้องเพลงได้ห่วยมาก โว้ยยย

>>646 กูนี่อยากเปิดเพลงkiss the girlจริงจัง จูบเลยๆๆ//แต่ถ้าตามเรื่องจริงแม่งต้องมีอะไรมาขัด ท่านพี่มา?ถถถถ
>>649 แถวบ้านกูแม่งมีเกือบทุกวันว่ะ แหกปากร้องเพลงยังพอว่า แต่แม่งดันร้องแล้วเสือกตีกัน ฮือออ;__;

>>649 แถวบ้านมีร้านเหล้าเปล่า? เพราะแถวบ้านคนรู้จักอยู่ใกล้ร้านเหล้า ผับ บาร์สนุ๊กเกอร์ มันจะเสียงดังแบบที่ว่า ถ้าบ้านคนธรรมดามักจะเป็นบ่อน

>>652 ไม่มีอ่ะ เปิดอยู่บ้านเลย เป็นคนมีอายุด้วยนะ มีครั้งนึงร้องเพลงคนเดียวทั้งคืน ตื่นเช่ามายังร้องอยู่เลย เฮ้อ. ...

>>645 ตอนที่สามร้อยขอให้ออกมาด้วยดีตามนี้ด้วยเถิด สาธุ

กุขอมโนว่ายูกิโนะเต๊าะเรย์กะไว้กินตอนโต

เรือโชตะจงเจริญ​ ไหนๆคันตะคุงด้วยไหม​ เป็นฮาเร็มไปเลยยยยย

กุชอบคันจะมากกว่ายูคิโนะนิดนึงอ่ะ. ดูเป็นผู้ชายพึ่งพาได้ไม่มีลับลมคมใน

>>656 กูมีเพื่อนแล้ว กูชอบยูกิโนะนะแต่ชอบคันตะมากกว่า

ถ้าเกิดคันตะเข้าซุยรันคงงงน่าดูอะ โคโรเน่ ทำไมถึงมีกองทัพห้อยหลังมาด้วย ทำไมเวลาฉันคุยกับโคโรเน่คนถึงมองงี้ล่ะ

>>657 เรือคันตะใหญ่กว่าที่คิดนะเออ

>>658 แต่ตอนคันตะเข้ามา เจ้าแม่ก็เข้ามหาลัยแล้วนะมึง

งานโรงเรียนปีนี้อยากให้คันตะมาจังจะได้เห็นโคโรเน่ไบรด์

อีเวนท์ใหญ่ๆที่เหลืออยู่นี่มีอะไรบ้างหว่า
-งานดอกไม้ไฟ (กำลังมา)
-งานซัมเมอร์ปาร์ตี้
-งานกีฬาสี
-งานโรงเรียน
-คริสต์มาส
-สอบมหาลัย
-จบการศึกษา

งานหมั้นนี่มันจะไปแทรกๆอยู่ตรงไหนได้นี่

>>661 ก็ให้วาคาบะพาไปสิ ขอกาวค่ะ!!

กูว่าด้วยความหักมุมที่เห็นๆกันมาแล้วเนี่ย บทที่ 300 มันต้องไม่พีคแน่นวล เป็นการหักหลักบรรดาเหล่าโม่งแหงๆ กูไม่กล้าคาดหวังว่ะ คิดว่าคงจะถูกดึงความพีคต่อไปอีกซักตอนสองตอนให้คร่ำครวญกันก่อนแล้วค่อยพีคอีกที ช้อยส์ที่กูว่าเป็นไปได้นะ
- แฮปปี้ดี๊ด๊าและสวีทหวานกับของกินซัง
- ชีวิตประจำวันอันแสนเรื่อยเปื่อยไปวันๆของท่านเรย์กะ
- ฝึกพิเศษสไตล์สปาร์ตันต่อเนื่อง หรือนั่งอ่านเมลล์จากคาบุ

ปล. คำเตือน ต่อไปนี้เป็นโหมดติดฟิลเตอร์เรือเอ็นโจ

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด โชโจชัดมากกกกกกกก กอไก่ล้านตัว เป็นอันว่ากูดีดตัวเองขึ้นเรือชูสุมอยด์ได้เต็มตัวละ อะไรคือการบอกบทน้องชายอยู่ข้างๆคะลูกกกกกกกกกก พอน้องชายเข้าเรื่องไม่ทันใจมีสะกิดสะเกาอีก โอ๊ย!!!!! พอเข้าประเด็นปุ๊บ แย่งโทรศัพท์มารวบรัดไม่ให้ปฏิเสธด้วย อร๊ายยยยยย รุกหนักขนาดนี้ ไม่รอดแน่นวลค่ะท่านเรย์กะ

เกือบดีมาทั้งตอนละ เจอประโยคสุดท้าย เจ้าแม่ไม่อยากเจอเอ็นโจ.......... ฮือออออ /คว่ำโต๊ะ กูควรทำใจแล้วหันไปซบคานซังต่อดีมั๊ยวะ

>>664 ใจเย็นมึงงงงงง กูตีความว่าไม่ใช่ไม่อยากเจอ แต่เป็นเพราะกลัวว่าถ้าเขาอยู่จะโดนมองทะลุถึงหัวใจอย่างทุกทีมากกว่าน่ะสิ ถ้าไม่อยากเจอต้องไม่ไปรื้อตู้เสื้อผ้าแบบนั้นแน่นอน กูเชื่อมั่นในฟิลเตอร์สีชมพูกูเองเว้ย 55555

>>662 ดูแล้วอีเวนต์เยอะชห. กูว่าพวกการสอบนี่น่าจะตัดฉับไปดื้อๆ ละมั้ง โผล่มาอีกทีก็อ่อนระโหยโรยแรงออกมาจากห้องล่ะ หรือไม่ก็ไปซาบซึ้งหน้าบอร์ดประกาศผล แล้วก็มีเอ็นโจกับคาบุเดินมาประกบข้างๆ อ้าว เราอยู่คณะเดียวกันเลยนี่ เจ้าแม่เข่าอ่อน ตัดฉับขึ้น OP ภาคมหาลัย 555

>>664 เจ้าแม่อาจจะทำซึนก็ได้มึง แบบว่าพยายามบอกตัวเองว่าไม่อยากเจอไรงี้

>>664 บร้า มึง ถ้าไม่อยากเจอจะรีบวิ่งไปเลือกเสื้อผ้ารึ กูว่าที่นางดีใจที่เอ็นโจไม่มาวันนี้เพราะนางกลัวความแตกโดนจับได้มากกว่า แต่กูคิดนะว่าเอ็นโจน่ะรู้นานแล้วว่าสองสาวนี่เป็นเพื่อนกัน

>>665 กูว่าเรื่องสอบน่ะมี เอาไว้ดักควายคนใฝ่หาความโดขิโดขิ ก็ตัดภาพมาที่เจ้าแม่อ่านหนังสือสอบไร้ความโดขิๆสิ้นดี 55555555

>>662 ซัมเมอร์ปาร์ตี้ยังมีประเด็นว่าทำยังไงวาคาบะถึงจะไปเข้าร่วมด้วยได้ เพราะต้นๆเรื่องมีเล่าถึงฉากงานซัมเมอร์ปาร์ตี้ในการ์ตูน(=วาคาบะต้องไปร่วมงานด้วย) อาจจะมีจุดเปลี่ยนในงานชมดอกไม้ไฟก็ได้ว่ะ เพราะต้องมีใครซักคนชวนวาคาบะไปงานแน่นอน

>>668 แต่ถ้าวาคาบะไปจริง พวก pivoine คนอื่นๆจะไม่มองแรงเอาเหรอ

เอนโจยืนบอกบทน้องชายนัดท่านเรย์กะไปดูดอกไม้ไฟ นี่ก็สมเป็นเอนโจ ทำอะไรไม่ลงมือเอง ต้องชักใยเบื้องหลัง /แอบมองบนเล็กๆ /ไม่ค่อยชอบผู้ชายท่ามากแบบนี้ ชอบแบบคาบุชอบใครก็แสดงออกมาชัดเจนมากกว่า ส่วนเจ้าแม่หลอกตัวเองว่าไม่อยากเจออะดี้ วางหูเสร็จรีบเปิดตู้เสื้อผ้าหาชุดเลยนะเว้ยเฮ้ย โมโหเอนโจ ยังเคลียคุณยุยโกะไม่ได้แล้วมาชมดอกไม้ไฟกับท่านเรย์กะทามมายยยย

>>669 กูว่าไม่น่าได้ไปนะ ถึงแม้ว่าจะคบกันก็เถอะ คาบุน่าจะอ่านสถานการณ์ออกนะถ้าพาไปแล้วจะเกิดอะไร ในงานก็ใช่ว่าจะมีแต่ pivoine รุ่นเดียวกัน ยังมีศิษย์เก่าอีกเพียบ pivoine แบบประธานโยโกะก็น่าจะมีอีกมาก

>>669 คิดว่าคงหนีไม่พ้นและอาจกลายเป็นอีเว้นท์ปักธงด้วย อ้างอิงจากตอน6 วาคาบะโดนเรย์กะซามะและคณะกลั่นแกล้ง แต่ถ้าเป็นตอนนี้คงมีกลุ่มอื่นมาแทนมั้ง

ซุยรันสตาแกรมกลับมาแล้วจ้าาาาา สูดกาวไปเยอะมาก เขียนเล่นแล้วรู้สึกอยากเขียนจอย------
-------------------------------------
#คุณลบอดีตไม่ได้เพราะเพื่อนแคปไว้หมดแล้ว

masaya1311
*อัพรูปดอกไม้ไฟ ถ่ายติดเรือ*
ไม่มีแคปชั่น

กรุ๊ปลับซุยรัน
A : ทุกท่านคะ ดูเหมือนท่านคาบุรากิจะไปชมดอกไม้ไฟบนเรือยอร์ชส่วนตัวนะคะ
B : แหม ช่างเป็นท่านที่มีไลฟ์สไตล์แสนวิเศษ
C : สมกับเป็นท่านคาบุรากิเลยนะคะ!

shuusuke.en
*อัพรูปดอกไม้ไฟ ถ่ายผ่านจากห้องกระจก*
แคปชั่น :)

B : ท่านเอ็นโจก็อัพรูปด้วยค่ะ
D : เอ๊ะ ตรงด้านข้างเหมือนเงาใครติดมาด้วย
C : จริงด้วยค่ะ ท่านเอ็นโจไปชมดอกไม้ไฟกับใครหรือคะ!?
A : ชุดนั่นคุ้นๆนะคะ
B : เอ๊ะ นั่นชุดที่ท่านเรย์กะใส่ไม่ใช่หรือคะ ท่านเรย์กะอัพลงไอจีสตอรี่ไม่กี่ชั่วโมงก่อน
C : *ส่งรูปไอจีสตอรี่เรย์กะ*

reika_k 3 hours ago
*รูปถ่ายตอนนั่งอยู่โต๊ะ กำลังยกจานอาหาร*
*มีข้อความเขียนแปะว่า อาหารอร่อยทำให้วันนี้เป็นวันที่ดียิ่งขึ้นไปอีก~★*

A : ถ้าอย่างนั้นท่านเรย์กะก็ไม่ได้ไปกับคุณพี่ชายสินะคะ
C : อาจจะไปชมดอกไม้ไฟกับคุณพี่ชายที่เดียวกับท่านเอ็นโจก็ได้นะคะ
D : ท่านเรย์กะอัพรูปอะไรบ้างหรือยังคะ
B : ท่านเรย์กะอัพแล้วค่ะทุกท่าน!!

reika_k
*อัพรูปดอกไม้ไฟที่ถ่ายผ่านจากห้องกระจก มุมคล้ายๆเอ็นโจ*
แคปชั่น ช่วงเวลาที่แสนวิเศษ วันนี้สนุกมากเลยค่ะ

C : มุมแทบจะเหมือนกับรูปท่านเอ็นโจเลยนะคะ
B : ท่านทั้งสองไปดูด้วยกันแน่ๆเลยค่ะ
E : ใจเย็นๆนะคะทุกท่าน ทั้งสองครอบครัวอาจจะบังเอิญไปชมดอกไม้ไฟที่เดียวกันก็ได้ค่ะ

A : กรี๊ดดด ทุกท่านคะ ท่านเอ็นโจเม้นท์ไอจีท่านเรย์กะว่า 'วันนี้สนุกมาก! ไว้คราวหน้าไปด้วยกันอีกนะครับ' ค่ะ
D : เอ๊ะ ไม่มีนะคะ
C : ดิฉันก็ไม่เห็นค่ะ รีเฟรชไอจีท่านเรย์กะหลายรอบแล้วด้วย

5 minutes ago
Direct Message
reika_k : ท่านเอ็นโจ! คอมเม้นท์อะไรลงไปคะ!?
shuusuke.en : เม้นท์ไม่ได้หรือฮะ คุณพี่เรย์กะ
reika_k : ......ยูกิโนะคุงหรือจ๊ะ?
shuusuke.en : ฮะ
reika_k : เอ่อ.. แล้วท่านเอ็นโจทำอะไรอยู่จ๊ะ?
shuusuke.en : ท่านพี่อาบน้ำอยู่ฮะ
reika_k : เรื่องคอมเม้นท์พี่ว่าลบก่อนดีกว่าไหมจ๊ะ ยังไงก็เม้นท์ในนามท่านเอ็นโจ ท่านเอ็นโจอาจจะเสียหายก็ได้นะจ๊ะ
shuusuke.en : เอ๋~ งั้นหรือฮะ ก็ได้ฮะ

E : ไม่เห็นมีเลยค่ะ
D : อย่ากล่าวอะไรลอยๆสิคะ
A : แต่ดิฉันเห็นจริงๆนะคะ
C : มีหลักฐานไหมคะ
A : ไม่ได้แคปไว้ค่ะ........
B : *ส่งรูป*

* shuusuke.en commented on reika_k's photo :
วันนี้สนุกมาก! ไว้คราวหน้าไปด้วยกันอีกนะครับ *

>>668 ซัมเมอร์ปาร์ตี้นี่กูว่าคาบุชวนไปแหงๆ วาคาบะจังอาจจะรู้แค่เป็นงานของพวกชนชั้นสูงแต่ไม่คิดอะไร คงคิดว่าเหมือนตอนนางตกลงไปดูบนเรือแหล่ะ—— สนใจผีเสื้อไปต่างเมือง ถ้าคบกันกับคาบุแล้ว/หรือเริ่มชอบๆสนใจจะศึกษาก็ไม่แปลกนะ
แต่ถ้าวาคาบะยังไม่ชอบคาบุแล้วตกลงไปดูด้วยกันบนเรือขนาดนี้แล้วมันก็แปลกนะ เหมือนเรื่องดูดอกไม้ไฟสองต่อสองดูเป็นโมเม้นต้องทำให้ได้กะคนที่ชอบในมังงะโชโจมากๆ ละถ้าตอบตกลงไปก็รู้อยู่แล้ววว่าน่าจะไม่มีคนอื่นเหมือนตอนไปเที่ยว/เดตด้วยกันครั้งก่อนๆ ก็ควรจะรู้ได้แล้วว่าคาบุชอบ และอีตานี่ก็ควรสารภาพรักได้แล้วเช่นกัน

ปล.คิดว่าทำไมคาบุรากิยังไม่สารภาพรักซะทีวะ คือใช่พวก”การกระทำสำคัญกว่าคำพูด”อย่างงี้มั้ย เหมือนตอนคนรู้ทั้งโลกซุยรันแล้วว่าตอนนั้นชอบท่านยูริเอะแต่ที่ปฏิเสธไม่ได้เพราะยังไม่พูดออกมาอย่างนี้ปะ

>>670 แหม่ มึง ให้ฮีชวนเอง ก็คงเป็นแบบตอนไปกินคีชอะ นางตั้งป้อมระแวงขึ้นมาทันทีว่ามีแผนร้าย ต้องให้เอ่ยถึงยูกิโนะก่อนถึงจะตกลง กูว่าเพราะมุกนี้ได้ผล ฮีเลยใช้บ่อย

>>672 ปักธง....หมายถึงท่านเรย์กะปักธงวาคาบะสินะ วาคาบะถูกกลุ่มโบตั๋นกลั่นแกล้งเลยออกไปปกป้องแย่งซีนคาบุไปซะชิบ ถถถถถถถถถถถถ

>>673 ขะ ขออีกค่ะ//ดึงขนหน้าแข้ง ไม่มีแปลไทยแล้วได้แต่ขอแบ่งกาวจากโม่งฟิค

>>673 เหยดดดด ขอบคุณสำหรับกาววันเน้! เด็กซุยรันนี่นอกจากจะเป็นยอดนักสืบแล้วยังเป็นยอดนักแคปอีกด้วยสินะ ถึงลงแค่ 3 วิก็ไม่พลาด ดีไม่ดีชูสุเกะคุงนี่แหละตะเป็นคนใช้น้องพิมพ์ อุอิ

>>674 แต่แนวคิดนางก็สมเป็นนางเอกโชโจมังงะดีนะ เพราะอยากรู้ อยากไปเห็นอีกโลกที่ไม่เคยเจอ เลยสนใจและไล่ตามไปดูให้รู้กับตาตัวเอง

>>673 กรี๊ดดดด เอาอีกกกก bนี่ใครวะมือไววายวอดมากถถถถถ//เชียร์แต่งจอยนะมึง น่าจะได้ฟิลโม่งซุยรันกันจริงจังมากถถถถถ

>>675 กำลังคิดเลยว่าถ้าวาคาบะไปงาน ต้องได้เปิดตัวกับท่านเรย์กะแน่ ๆ //โดนคาบุสั่งเก็บ

>>673 กูว่า b นี่ต้องเป็นน้องสึกุมิ ลูกสมุนริรินะแน่นวล 555555

>>674 ถ้าตามมังงะ เหมือนคาบุจะต้องสารภาพรักกลางสี่แยกนี่ 555 แต่ไม่เคยระบุว่าเป็นช่วงไหนของมังงะ
>>673 โม่งซุยรักโคตรเกาะติดสถานการณ์ 5555

>>673 กรี๊ซซซซ มึงงงงมึ๊งงงงงง //ซูดกาวจนกว่าจะแห้ง

>>679 อยากอ่านจอยโม่งซุยรันว่ะ กุว่ามันได้ 5555555

>>673 เกาะขนหน้าแข้งโม่งจอย กระพริบตาปริบๆ ปิ๊งๆ วิ๊งๆ นะน้าาาาา ไหนๆโม่งแปลก็ขนหน้าแข้งเกลี้ยงเกลาไปละ ให้เวลาไปปลูกบำรุงขนหน้าแข้งระหว่างรอดิบใหม่พลางๆ มาลงต่อนะโม่งจอย ไม่งั้นเค้าจะโกนขนหน้าแข้งตัวเองละน้า........

>>673 ขอต่อเล่นนะแจ๊ะ 😚

c: ว้ายยย มีจริงด้วย!
a: แหม ฉันบอกแล้วว่ามีจริงๆน่ะ ขอบคุณ​นะคะbซัง!
d: กรี๊ดดด แสดงว่าทั้งสองท่านไปด้วยกัน​จริง​ๆสินะคะ
e: ช่วงเวลาที่แสนวิเศษ​ ที่ท่านเรย์กะว่าคือการชมดอกไม้ไฟ​กับท่านเอ็นโจสินะคะ~
a: แหม~ โรแมนติก​มากเลยค่ะ
c: แต่ว่าทำไมคอมเมนท์​ถึงหายไปกันล่ะคะ ลบงั้นเหรอ​ทำไมกันล่ะ!?
b: ดิฉันคิดถึง​ความเป็นไปได้​เพียงแค่ข้อเดียว​ค่ะ...
e: ยังไงหรือคะ bซัง?
b: การที่ท่านเอ็น​โจ​ลบคอมเมนท์​ของตัวเองออกไปนั้น...
d: ยังไง​คะๆ
e: //ลุ้นค่ะ//
c:​ อย่าพิมพ์​นานสิคะ bซัง!
b: ดิฉัน​คิดว่าท่านเรย์​กะ​เป็น​คนขอให้ลบค่ะ
e: เอ๋!!!?
c: ทำไมกันล่ะคะ!?
b: เพื่อไม่ให้​มีใครเห็นและแพร่งพราย​(อย่างเช่นในแชทนี้ยังไงล่ะคะ)​ (ดีจังที่แคปทัน)​
a: เห~ แบบนี้ก็หมายความ​ว่า...!?
d: ตายจริง~ แบบนี้เองสิน้า
e:​ แหม ดีจังเลยนะคะ~
c:​เอ๋? หมายความ​ว่า​ไง​เหรอคะ? ทำไม​เข้าใจ​กันหมดเลยล่ะ
a:​ โธ่ cซังล่ะก็~ ก็หมายความ​ว่า​เรื่องวันนี้เป็นความลับไงล่ะคะ
e:​ ความลับ​ของสองเรา ❤ ว้ายยยย
c:​ อุ เหะ? หรือว่า... ทั้งสองท่าน...
b:​ เป็นความสัมพันธ์​ที่ยังไม่เปิดเผย​ค่ะ
d:​ กรี๊ด​ดดดดด
c: ว้ายยยยย จริงๆ​เหรอเนี่ย น่าอิจฉา​เหลือเกิน​ค่ะ!
a:​ เพื่อทำตามปณิธาน​ของ​ทั้งสอง เราต้องไม่แพร่งพราย​เรื่อง​นี้​ออกไปเชียวนะคะ
b:​ แน่นอน​ค่ะ
e:​ ได้เลยค่ะ
d: รับทราบค่ะ
c: ได้ค่ะ รูดซิปปากแน่นเลยค่ะ!

<<แล้วหลังจาก​นั้น​ก็มีข่าวลือ​แพร่​สะพัด​ไปทั้งโรงเรียน​(?)​>>

>>686 สัส ขำประโยคสุดท้ายมาก 5555 ไอ้อย่าบอกใครนี่ตัวดีเลยสินะ ความลับไม่มีในโลกจริงๆ

>>686 จะเหยียบให้มิดเลยค่ะ...สุดท้ายรู้กันทั้งบาง 55555555555555

>>686 ฟิลแบบ ท่านเรย์กะกับท่านเอ็นโจล่ะค่ะ ทราบแล้วห้ามบอกใครต่อนะคะ

คันตะก่อนเข้าซุยรัน

- ทาคามิจิ คันตะ -
ช่วงพี่จะเรียนจบจากซุยรันก็เป็นช่วงที่เราจะต้องเปลี่ยนชั้นเรียนเหมือนกัน ถึงตอนแรกจะเฉยๆแต่พอโดนคนรอบข้างเซ้าซี้ว่าให้ลองยื่นสอบดูก็เลยลองดูบ้าง แต่เรื่องนี้ก็ต้องบอกพ่อกับแม่ด้วย ตอนเย็นที่กลับมาที่บ้านก็เจอโคโรเน่อยู่ ยังไงก็มาที่นี่เหมือนเป็นบ้านหลังที่สองอยู่แล้วไม่คิดว่าเป็นคนนอกอะไร ดังนั้นถึงได้พูดเรื่องนี้ออกไปให้ได้ยินไปด้วยเลย อีกอย่างโคโรเน่ก็เป็นเด็กซุยรันด้วยนี่?

"ครูที่โรงเรียนบอกว่าคะแนนไม่มีปัญหา ระดับนี้น่าจะได้ทุนอยู่แล้ว เลยคิดว่าจะลองสอบดูน่ะ" แถมอีกไม่กี่ปีก็ต้องมีเรื่องค่าใช้จ่ายของน้องๆเพิ่มขึ้นมาด้วย ถ้าให้เลือกโรงเรียนที่ได้ทุนก็เอาเป็นโรงเรียนที่พี่จบมาก็น่าจะเป็นตัวเลือกที่ดี ขนาดโคโรเน่ยังจบออกมาได้ ดังนั้นคงไม่มีอะไรที่ต้องห่วงหรอก
แต่ตอนที่บอกจะเข้าซุยรัน พี่น่ะ ตกใจจนทำตาโตแถมยังล้อเรื่องอยากใส่เครื่องแบบซุยรันบ้างใช่ไหมล่าด้วย น่ารำคาญจนเราต้องตอบ 'ง้านเรอะ' ไม่ก็ 'หืม' ออกไป พี่ถึงยอมเงียบล่ะส่วนโคโรเน่ก็ดูอึ้งๆไปเล็กน้อยแต่ก็เปลี่ยนมาเสนอตัวช่วยติวหนังสือให้ซะงั้น เรื่องนั้นขอรับไว้แค่น้ำใจก็พอ ค่าตอบแทนของน้ำใจเอาเป็นปริมาณข้าวมื้อเย็นที่เพิ่มขึ้นละกันนะ
พอบอกแล้วไม่มีคำปฏิเสธจากพ่อกับแม่มา ดังนั้นที่เหลือก็แค่อ่านหนังสือกับไปสอบให้ผ่านแค่นั้นล่ะ

"...คือว่านะ คันตะคุง"
"อะไร จะเติมเหรอ ส่งจานมาสิ" เสียงอ้อมแอ้มฟังดูขี้เกรงใจแต่ก็ดูเสนอตัวบนโต๊ะอาหารยังไงก็รู้อยู่แล้วล่ะน่า คราวหลังส่งจานมาอย่างเดียวก็พอ
"ไม่หรอก พอแล้ว แต่ถ้าพูดถึงขนาดนั้นเติมอีกแค่นิดเดียวนะ" เราพยักหน้าแล้วก็เติมให้จนเต็มจาน
"..." อะไร ยังไงก็กินหมดอยู่ดีไม่ใช่เรอะ
อืมก็กินหมดจริงๆด้วยล่ะนะ เราคิดขณะที่เก็บจานโดยมีโคโรเน่ช่วยยื่นให้
"เดี๋ยวฉันช่วยนะ"
"ไม่ต้องหรอก" ค่าสินน้ำใจเอาขนมไปกินแทนก็แล้วกันนะ

"...จริงๆแล้วก็น่าเสียดายแฮะ" เราที่เดินมาล้างจานคนเดียวคิดไปคิดมาในใจแต่ก็เผลอหลุดพูดออกมาจนปิดปากตัวเองแทบไม่ทัน หันไปมองข้างหลังอย่างตกใจ ไม่มีใครได้ยินใช่ไหมนะ พอเห็นได้ยินเสียงโคโรเน่ขอบคุณเรื่องเค้กดังออกมาเบาๆก็เผลอถอนหายใจและหันกลับมาล้างจานเงียบๆ แต่ใจยังเต้นแรงไม่หยุดเลยนี่สิ...
"..." ถ้าเกิดไวกว่านี้อีกปี คงได้เจอกับพี่แล้วก็โคโรเน่ในซุยรันแท้ๆ
เราปิดก๊อกน้ำแล้วเช็ดมือให้แห้ง ...ทำไมถึงได้รู้สึกแบบนี้นะ?

---------------------------------------------------------------
//อื้อออออออออออออ(?)

>>690 นึกสภาพตอนน้องเข้าไปแล้วเจอตำนานครั้งเก่าของโคโรเน่และ pivoine แล้วน้องคงช็อคน่าดู โคโรเน่น่ะเร้อออออ!

>>690 ยัยโคโรเน่นั่นฟาดไม่หยุดเลยเฮ้ย

>>690 เดี๋ยวนะ จานแรกเพิ่มปริมาณข้าวตอบแทนน้ำใจ จานสองก็เต็มจาน แถมต่อด้วยเค้กอีก โคโรเน่คะะะะ เดียวก็โดนทักเป็นคนท้องอีกหรอกฮือออ
นี่ว่าต่อให้รู้ตำนานคันตะก็อาจคิดว่าเป็นคนละคนก็ได้ถถถถ

ทะ ทำไมเรือคันตะถึงแล่นเอ๊าแล่นเอาในช่วงนี้นะ!/ตบเข่าฉาด ฟิคคิวท์ซะไม่มี>~< รักโม่งฟิคทุกคนนะคะ

ขอ ky นิดนึง
โทษทีนะคะหลังเขาไปหน่อย เผอิญวันนี้เพิ่งได้มาอ่านไล่จนถึงตอนล่าสุดแหะๆ
อยากจะระบายความทรมานของคนที่ไปดำน้ำตอน299 มาตั้งแต่ 3 เดือนที่แล้ว orz ดีใจมากที่ในที่สุดก็มีพวกมาคอยดิบตอน300ไปด้วยกันแล้ว!!! ความรู้สึกในการรอดิบโดยที่ไม่รู้เลยว่ามันจะมาเมื่อไหร่ นั่งเปิดเช็คเกือบทุกวันมันช่างทรมานนนนนน555555 ตอนนั้นก็ไม่กล้าคุยกลัวสปอยเกินงามเลยอยู่เงียบๆ

คืออ่านดิบตอน299 ครั้งแรกเองจำได้ว่าฟินมากกก อ่านไปยิ้มไป แทบจะดิ้นกับเตียง แหม่ๆๆๆเอ็นโจ เห็นยูกิโนะคุงคุยนานแล้วรีบเร่งให้ชวนสาวไปเดทเหรอ คิดไปต่างๆนาๆเหมือนอย่างที่หลายเม้นบอก แล้วก็คาดหวังกับตอน300 มาก มันต้องมีอีเว้นพีคมากไม่ก็ฟินมากแน่

แต่พอผ่านไป3เดือน.... มันเริ่มเหี่ยวแห้งขึ้นเรื่อยๆ เหมือนเวลารออนิเมหลายเรื่องออกนานเป็นปีๆๆจนเริ่มเฉยชา และเริ่มเกิดอาการระแวงเล็กน้อย ไม่อยากตั้งความหวังสูงไปเหมือนเวลาดูหนังพอคาดหวังมากไปแล้วดูไม่สนุก พอมาอ่านแบบแปลอีกรอบแบบปิดฟิลเตอร์สนิทมันไม่ฟินเท่าเที่ยวแรกแล้ว T T กลายเป็นว่า เออ... เอ็นโจอาจจะแค่เร่งยูกิโนะเพราะไม่อยากให้คุยดึกเพลินมาก เดี๋ยวต้องไปนอนแล้วเพิ่งกลับจากเดินทางรึเปล่าหว่า.... (ไม่อยากหวังมาก กลัวโดนหลอกแล้วโดนจมเรือไม่ทันตั้งตัวอย่างหลายๆอีเว้น5555)

>>695 ไม่นะ กูว่านางเร่งยูกิโนะเพราะอยากไปกับเจ้าแม่จริงๆเว้ย! อันที่จริงกูก็เหยียบทุกเรือนะ แต่กูชอบโมเม้นท์กับคาบุมากกว่า
ตอน299เนี่ย กูอ่านกี่รอบๆกูก็ยังมั่นใจว่าเจ้าไก่อ่อนอยากไปกับเจ้าแม่มากๆ จากที่เทวดาน้อยยูกิโนะต้องยอมทิ้งเรื่องจ้อของตัวเองมาคุยเรื่องชวนไปดูดอกไม้ไฟเนี่ย... คือกูคิดว่ายูกิโนะอยากดูดอกไม้ไฟนั่นแหละแต่ก็ไม่ได้อยากจะดูอะไรมากเท่าคนที่คอยคุมข้างๆ ถ้าอยากให้น้องรีบนอนจริงก็เร่งให้น้องชวนเสร็จแล้ววางสายก็ได้ แต่นี่แย่งมือถือน้องมาขอสาวไปเด...ดูดอกไม้ไฟเองแบบเนียนๆว่า 'ยูกิโนะอยากไปดู ผมไม่อยากขัดใจน้อง ผมไม่ได้เป็นคนอยากจะชวนจริงๆนะครับคุณคิโชวอินจะไปเพื่อ(พี่ชาย)ยูกิโนะได้หรือเปล่าครับ?!' (หารู้ไม่ อย่างจอมมารน่ะแค่อ้าปากโม่งๆก็จับได้หมดแล้ววว~)... กูว่ามันเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้ว่ะ

>>690 ลองไปเจอริรินะแทนมั้ยลูก แล้วก็แข่งความเป็นพ่อบ้านศรีเรือนกับมินามิคุงเลย 55555555555555

โอ๊ย.......เจ้าแม่กาลีเวอร์ชั่นนี้อ่านแล้วนึกถึงเอ็นโจโดนเจ้าแม่เหยียบจริงๆ
เริ่มจากแดกก้างอย่างยุยโกะ
https://imgur.com/KZDpdJA
แล้วก็เต้น........
https://imgur.com/SPsIbve
และเต้น................
https://imgur.com/NRD58nq

>>696 กูก็คิดแบบมึงว่ะ น้องจ้อเรื่องเข้าค่ายยังไม่ทันจบ สะกิดๆให้เข้าเรื่องได้แล้ว พี่อยากคุยกับนุ้งต่าย พอยูกิโนะเกริ่นอารัมภบทจบ ขอเปลี่ยนตัวทันที มือถือน้องก็ยึดไว้คุยไม่ยอมส่งคืนแถมไล่เจ้าของหนีอีกต่างหาก ดูยังไงก็อยากไปกับเขาเองชัดๆ แค่เอายูกิโนะมาอ้างเท่านั้นแหล่ะ ถถถถถถถถถถ

>>698 อะไรวะเนี่ย 555555555555555

กู >>673 เองนะ เรื่องแต่งจอยลองไปดูวิธีแต่งแล้วคิดว่าไม่น่าได้เพราะกูกากงานศิลป์ ไม่มีปัญญาวาดรูปตัวละคร 55555 แต่ถ้าว่างๆจะรมกาวตัวเองแล้วแต่งออกมาเรื่อยๆ เพราะกูต้องการความหวัง(กาว)ในการรอดิบ T_____T

>>695 ตอน 300 กูไม่ได้คาดหวังว่ามันจะพีคหรอก แต่ก็แอบใจคอไม่ดีนิดนึงที่เอ็นโจไม่มา บับแวร่เป็นห่วงอะนะ แต่เรื่องที่ฮีเร่งน้องให้รีบๆคุยนี่กูว่าพวกเราไม่ได้มโนไปเองนะว่าฮีอยากคุยกับสาวเลยไล่น้องหนีน่ะ

>>698 หลอนสัสๆ แม่จ๋า หนูกลัว ;A;

หึๆ. เค้าว่า ช่วงเวลารอคอยที่จะได้ไปเที่ยวกับคนรักมันจะยาวนานกว่าที่เป็นจริง 1วันเหมือน 1 เดือน

ท่านฮิโยโกะอยากให้ผู้อ่านซาบซึ้งข้อนี้สินะ 555

>>703 นี่รอมานานกว่า 90 วัน ไม่เป็น 90 เดือน หรือเกือบแปดปีเลยเหรอวะ นานเกิ๊น

ย้อนไปอ่านตอน32ทำไมเอ็นโจ เรียกเรย์กะว่าเรย์กะซังอ่ะ คนแปล แปลผิด หรือ ตั้งใจเรียกอย่างงั้น ? แต่ทำไมโตขึ้นกลับเรียกคุณคิโชวอินวะ

>>705 เห็นคนแปลบอกว่าแปลผิดนะ

เพิ่งอ่านตอน 299 จบ เห็นปฏิกริยานางตอนเขามาชวนเที่ยวแล้วแบบ... กูว่านางชอบเอ็นโจนะ แต่ทำซึนไปงั้น แต่พอเขาชวนไปก็ดี๊ด๊าดีจะตาย พวกมึงคิดว่ายังไงบ้างอะ หรือกูคิดเข้าข้างชิพตัวเองมากเกินไป

>>707 ทุกคนมีสิทธิที่จะกาวยังไงก็ได้ ตราบใดที่ท่านฮิโยโกะยังไม่บอกนะมึง

ต่อให้บอกแล้ว เรือกุก็จะลอยต่อในมโนกู 55555

>>707 กูคิดเหมือนมึง ประมาณแบบเจ้าแม่น่าจะยังยึดติดกับจุดจบของเรย์กะคิมิดอลอยู่ จิตสำนึกเลยหลอกตัวเองว่ากลัว ให้อยู่ห่างๆไรงี้ แต่ตอนนี้(ในมโนกาวของกู)เอ็นโจแสดงออกค่อนข้างชัดกว่าที่ผ่านมานะว่าอยากไปดูดอกไม้ไฟกับเจ้าแม่ ดูยังไงก็น่าจะชอบเจ้าแม่แน่ละว่ะ

อาการเจ้าแม่ก็ออกมาเรื่อยๆอยู่แล้วนะมึง อย่างเวลาโดนแซวว่าชอบใครแล้วปฎิเสธ พอเป็นคาบุ ทุกคนจะเชื่อว่านางไม่ได้ชอบ แต่ถ้าเป็นเอ็นโจ จะไม่มีใครเชื่อเลย มันต้องมีซัมติงที่ทำให้คนอื่นคิดแบบนั้นสิน่า

เวลาเจอเอ็นโจกับยุยโกะ นางจะUpsetตลอด แต่จะเนียนๆไปบ่นเรื่องดินฟ้าอาหาร(?)คะแนนสอบ และอื่นๆแทน
พอบทบอกว่าใจเต้นปุ๊บ ก็จะรีบตัดฉับเข้าฉากอื่น คิดเรื่องอื่นแทนตลอด

สรุป เจ้าแม่คือเทพเซียนในการหลอกตัวเอง ดูเลเวลในการหลอกตัวเองจากตอนที่ทรมาณคาบุเป็นตัวอย่าง(...)

กูว่านางชอบเอ็นโจแต่ทำเฉไฉไปงั้น แต่ถ้าชวนไปดูดอกไม้ไฟนี่กูหวังผลไปถึงอีเวนท์งานเต้นรำว่ะ ให้ฮีขอนางเต้นรำจะเป็นไปได้มั้ย ไหนๆก็ปีสุดท้ายแล้ว

กูเหงา ไม่ชินเลยตื่นเช้ามาไม่ต้องแวะมานั่งอ่านเจ้าแม่ จบด้วยเข้ามานั่งนินทาเจ้าแม่กับเพื่อนๆโม่งในนี้

>>712 เหงาด้วย ไม่ชินเลย ไม่มีเรื่องเจ้าแม่ให้หวีดกับโม่ง ฮือๆ

>>711 ถ้าฮีกล้าขอมีเหรอที่คนใจมดอย่างท่านเรย์กะจะกล้าปฎิเสธ.....เอาจริงๆขอแค่มีคนสนิทๆกล้ามาขอ

กูกลัวเหลือเกินว่านักเขียนจะทิ้งกูไปกลางคัน หรือทิ้งห่างไปอีก 8 เดือน พอกลับมาอีกทีมันก็ต่อไม่ติดแล้ว ฮือออออ

คิดถึงฟิคจัง กลับไปย้อนอ่านฟิคในตำนานมา กำลังถึงช่วงหวานได้ที่ ใครจะใจดีก็มาต่อกาวหน่อยนะ รักโม่งฟิคทุกคน // นั่งรออย่างมีความหวัง •..•

>>716 กูยังค้างเติ่งที่ 50% อยู่เลยอ่ะ ;w; ยังไม่มีเวลาพิมพ์ซักที งานเข้ารัวๆ

>>714

"ไหนๆก็ไหนๆแล้ว งานซัมเมอร์คราวนี้ คุณคิโชว์อินไปกับผมเลยดีไหมล่ะ?"
"ค๊าาาาาาาาาาาาา"
เอ็นโจหัวเราะอย่างเอาเป็นเอาตาย "ต้องตกใจขนาดนั้นเลยเหรอ น่าๆ ไปกับผมนี่แหละ ขาไปผมจะได้ไปรับที่บ้านคุณคิโชวอินนะ ยูกิโนะน่าจะอยากเข้างานพร้อมคุณอยู่แล้วนี่นา"
เอ๊ะ ยังงั้นเองสินะคะ จะให้ยูกิโนะคุงชวนสาวม.ปลายไปร่วมงานก็คงแปลกๆ แต่ถ้าไปกับเอ็นโจ ยูกิโนะคุงจะได้ไม่อายที่ควงพี่สาวไปสินะคะ รักน้องจริงๆ แต่แบบนี้ฉันจะซวยแทนไหมนะ?
ระหว่างที่กำลังครุ่นคิดอย่างหนักจนสมองร้อนจี๋ไปหมด ยูกิโนะคุงที่อยู่ข้างๆ ก็จับมือฉันแล้วเขย่าๆ "นะฮะคุณพี่เรย์กะ จะได้เข้างานพร้อมกันไงฮะ"
"อุ!" เทวดา!!! เทวดาน้อยกำลังขอร้อง! น่ารักเกินไปแล้วค่าาาา ถ้าเพื่อเทวดาน้อยแล้ว ต่อให้ต้องต่อสู้กับผู้หญิงทั้งโลก คุณพี่เรย์กะก็จะทำเพื่อยูกิโนะคุงนะจ๊ะ "ถ้ายูกิโนะคุงว่ายังงั้น...ก็ได้จ้ะ"

โอ๊ย ตัวฉัน! โดนเทวดาน้อยล่อลวงไปแล้วค่าาา ว่าแต่งานซัมเมอร์คราวนี้จะใส่ชุดไหนดีนะ? หรือจะไปช็อปปิ้งชุดใหม่เพิ่มเติม แต่จะว่าไป ช่วงนี้เหมือนจะอ้วนขึ้นเล็กน้อย ต้องไปเทรนสปาร์ตั้นอย่างจริงจังแล้วสินะ!

>>718 แหม แหม แหม แน่ใจนะคะว่ามีแต่ยูกิโนะที่อยากจะเข้างานพร้อมกับคุณคิโชวอินน่ะ แต่ไหนๆก็ไหนๆ รวบหัวรวบหางเต้นรำด้วยเลยสิคะ

>>718 ยูกิโนะมีความรู้งานสูงมาก 555 กูจะได้มีโอกาสเห็นแบบนี้ในอฟช.ไม่วะเนี่ย ฮือออออ

>>720 รู้งานขนาดนี้ ทำเอากูคิดถึงยูกิโนะที่เป็นชูสุเกะคิมิดอลกลับชาติมาเกิดลุ้นรักให้น้องชายไก่อ่อนละเกิ๊น

>>718 ฮึ้ยยย เกลียดการแท็กทีมของสองพี่น้องเอ็นโจจริงจริ๊งง ขอแบบนี้ในอฟช.ด้วยนะคะ 55555555

กูหิวกระหายฟิคBad end มากอะ

จริงๆตอนนี้มีในหัวอีกอันที่อยากอ่าน (บอกเปรยๆ เผื่อมีโม่งใจดีเขียนให้)

What if ถ้าจริงๆแล้วเอ็นโจเป็นคนใสซื่อพอๆกับไซซายะ

คือไอ้ที่ดูชั่วๆ ดูเหมือนวางแผนอะไรไว้ จริงๆแลเวฮีไม่ได้คิดอะไรเลย แค่พูดไปตามที่คิดนั่นแหละ แต่คนอื่น(เจ้าแม่) คิดไปเองว่าฮีเจ้าแผนการ

แบบ

“ติดหนี้ผมครั้งนึงแล้วนะ”

สีหน้าคุณคิโชวอินดูหวาดกลัวสุดๆ เอ๋? กลัวอะไรกัน ก็คนเค้าอุตส่าห์ช่วยจริงๆอะ! พูดแบบนี้ไม่เท่หรอกเหรอ?!? เห็นสาวๆชอบพระเอกแบบนี้นี่?!? ทำไมเธอไม่ประทับใจผมหน่อยล่ะ? ถึงจริงๆจะทำดีไม่หวังผลก็เหอะ อยากให้เธอรู้สึกว่าผมเท่บ้างนี่นา!!!

ไรเงี้ย

>>723 ไม่สิ ต้องแบบ ถ้าจริงๆแล้วเอ็นโจคนพี่ใสซื่อแบบไซซายะ(?) ส่วนคนน้องเป็นผู้อยู่เบื้องหลังภาพลักษณ์จอมมารของคนพี่

โม่งฟิค ช่วยสนองนี้ดกูทีเถอะ! ;_;

>>723 นึกถึงฟิคเปลี่ยนลุคเพราะมังงะโชโจเลยว่ะ 5555

>>723 กูก็เป็นคนหนึ่งที่คิดถึงbad endว่ะะ โม่งbad end อยู่หนายยกลับมาเถอะะ
ถ้าเอ็นโจเป็นใสซื่อจริงๆละก็ เรื่องแม่งคงจะพีคเป็นตอนของเอ็นโจโดยเฉพาะแน่ๆ

>>723 ฉากที่ถามหนังที่ชอบนี่มันคงจะประมาณนี้สินะ

เอ๋ พอบอกชื่อหนังออกไป ทำไมทั้งมาซายะกับคุณคิโชวอินถึงทำหน้าตาแบบนั้นล่ะ?
มันเป็นหนังที่ผมเพิ่งจะดูไม่นานมานี้เองน่ะ พอถามเรื่องหนังก็เลยนึกถึงเรื่องเหล่านี้ขึ้นมาได้อย่างแรก ถึงจะดูไม่ค่อยรู้เรื่องก็เถอะ ผมทำอะไรพลาดไปรึเปล่าเนี่ย ถึงเนื้อเรื่องกับภาพมันจะดูน่ากลัว แต่ว่ายูกิโนะที่นั่งดูด้วยกันก็ยังดูไปขำไปสนุกสนานดีนี่นา ก็มันหนังตลกไม่ใช่เหรอ....

>>726 กูก็คิดถึงเหมือนกัน ไม่ใช่แค่ bad end แต่หลายฟิคเลยว่ะ ทั้งฟิคเวียน ฟิคเกอิชา ฟิคชูสุเกะมาเกิดเป็นยูกิโนะ ฟิคพ่อมดชูสุมอย ฟิคมะหมา ฟิคเลี้ยงต้อย ฟิคกาลครั้งหนึ่งในฝัน ฟิคมุมมองอุเมวากะ และอีกหลายๆฟิคที่ไม่ได้เอ่ยชื่อ กูอยากอ่านหมดเลย ลงแดงกาวเหลือเกิน

พวกมึง กูมีเรื่องจะปรึกษา กูเหงา กูเคว้ง กูไม่มีอะไรอ่านแล้วหลังจากเรื่องนี้ทันดิบ
กูดำอิ้งได้ ใสๆน่ารักได้ ผจญภัย แฟนตาซี ติดในเกมได้ เกิดใหม่ได้ ดาร์คสงครามได้ จีนได้ วายได้ ดำอิ้งได้
ฝากพวกมึงแนะนำอะไรสนุกๆหน่อย กูไม่เรื่องมากส่วนใหญ่อ่านอะไรกูก็สนุกไปหมด ถ้ามีออกมาหลายๆตอนหน่อยก็จะดี

>>729 เอลิซ่า มีมู้เพื่อนบ้านไว้เม้ามอยอยู่ แต่จะไม่กาวเท่า เพราะมันไม่มีเลย... มึงน่าจะเคยอ่านแล้วละมั้ง?