คุณชายตกยาก กับสาวสามัญชน
หลังทำงานยืนหน้าร้านเป็นหุ่นเรียกแขกร้านเค้กของทาคามิจิมาได้สัปดาห์นึง หลายอย่างก็เข้าที่เข้าทาง คาบุรากิทั้งดีใจและซาบซึ้งจริงๆที่บ้านทาคามิจิใจดีกับตัวเองขนาดนี้ แถมได้อยู่ใกล้ชิดกับทาคามิจิตลอดวัน ถึงจะตกอับ แต่นี่มันสวรรค์ชัดๆ!
คิดแบบนั้นแล้วก็ขยันขันแข็งเรียกลูกค้าต่อไป อันที่จริงแล้วทำหน้าตาจริงจังแบบนั้นทำให้ดูน่ากลัว แต่ด้วยหน้าดีเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว จึงมีสาวๆถูกชักจูงเข้าร้านได้ไม่ขาดสาย จนที่ร้านเค้กคับแคบอยู่แล้วยิ่งเล็กไปถนัดตา
ระหว่างนั้นเองก็มีบุคคลทึ่ไม่คาดคิดปรากฏตัว
คาบุ: ค คิโชวอิน!?
เรย์กะ: อะ ท่านคาบุรากิ สวัสดีค่ะ
คาบุ: เธอมาทำอะไรที่นี่! คิดจะมาเยาะเย้ยกันสินะ ฝันไปเถอะ!
เรย์กะ: เห็นฉันเป็นคนยังไงน่ะคะ ฉันก็มาซื้อเค้กของวาคาบะจังสิคะ
คาบุ: วะ วาคาบะ---จัง?!
วาคาบะ: อะ เรย์กะจัง~ มาแล้วเหรอ
คาบุ: เหะ!?
เรย์กะ: สวัสดีจ้ะ วาคาบะจัง~
คันตะ: ช้าจัง โคโรเน่
เรย์กะ: แหมๆๆ รถติดน่ะจ้ะ
คาบุ: หะ!?
แม่วาคาบะ: อ๊ะ เรย์กะจังมาพอดีเลย พ่อเพิ่งอบเค้กเสร็จมาชิมสักคำสิ
คาบุ: หา!?
เรย์กะ: สวัสดีค่ะคุณแม่ กำลังยุ่งอย่แท้ๆ รบกวนหน่อยนะคะ~
น้องสาววาคาบะ: โคโระจัง~ มา มาข้างบนกัน มาเล่นที่ห้องหนูนะ
เรย์กะ: แหม ได้สิจ้ะ!
คาบุ: นะ นี่มันอะไรกันน่ะ คิโชวอิน!!?