Fanboi Channel

เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"

รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้

.

謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015

♕ คลังกระทู้ ♕
>>>/webnovel/3289 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
>>>/webnovel/3364 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชายามบ่ายของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
>>>/webnovel/3451 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
>>>/webnovel/3507 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4
>>>/webnovel/3543 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับปฏิบัติการปลูกไร่กัญชาบนดาวเคราะห์ดวงที่ 5
>>>/webnovel/3572 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับหลุมดำดูดเวลา กาวแลคซี่ที่ 6
>>>/webnovel/3588 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือกาวฟิคที่ไปไกลกว่าเรืออฟช. ลำที่ 7
>>>/webnovel/3600 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการผนึกกำลังของเหล่าพันธมิตรเรือเพื่อล่มเกาะแห่งคาน ครั้งที่ 8
>>>/webnovel/3628 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับนิทรรศการเรืออับปางใต้ท้องทะเลลึก ครั้งที่ 9
>>>/webnovel/3689 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับฤดูใบไม้ผลิอันฟรุ้งฟริ้งของเรย์กะจัง♡ ~โดขิโดขิ หัวใจของเธอเป็นของฉันนะ! ♡♡ กาวยกกำลัง10! ♡♡ (,,,ゝ∀・,,,)ﾉｼ *:･ﾟ✧*:･ﾟ✧
>>>/webnovel/3786 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการหายตัวไปอย่างปริศนาของฟิคกาวในห้องซาลอนปิดตาย [คานที่กำลังก่อตัวชั้นที่11]
>>>/webnovel/3805 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแท็ก love ปริศนา ที่ไม่ตั้งใจจะใส่มาหรอกนะ แค่มันอยู่ใกล้มือเท่านั้นเอง [แท็กที่ 12]
>>>/webnovel/3856 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับกองเรือรบสยบคาน ประจัญบาน​พิชิต​ใจ​เธอ! [ศึกรักที่ 13]​
>>>/webnovel/3899 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับคำอธิษฐานรักผ่านเส้นผม (ผมลอนสลวยเก๋เส้นที่ 14)
>>>/webnovel/3953 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสูตรอาหารคิวปิดสื่อ​รัก​สุดมิราเคิล​ของยอดเชฟสาวเจ้าเสน่ห์​เร​ย์​กะ​ ~"แค่คำเดียว"เป็นจานที่ 15 แล้วนะ!
>>>/webnovel/4018 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับท่านเทพเกศาบันดาลรัก โปรดรับบรรณาการนี้ไปด้วยเถิด!!! (บรรณาการจานที่ 16)
>>>/webnovel/4099 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการซื้อบ้านพร้อมที่ดินในหมู่บ้านมีรักถวายเจ้าแม่ [หลังที่ 17]
>>>/webnovel/4218 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับไอเดียบรรเจิดเพ้อฝันของเจ้าแม่ [ขอปฏิเสธรอบที่ 18]
>>>/webnovel/4296 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการขี่โพนี่พุ่งทะยานข้ามแดนไปหาเจ้าชาย [หน้าตาสมัยศตวรรษที่ 19]
>>>/webnovel/4454 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับโอนิวาบังในเงามืด [ชั่วช้าสามานย์ ทุกประการเพื่อฮาเร็มทั้ง 20]
>>>/webnovel/4574 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสังเวียนความรักของจักรพรรดินี โอ้! ทรุดลงไปแล้วครับ! [กรรมการชูมือนับครั้งที่ 21]
>>>/webnovel/4659 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับศึกแย่งชิงพื้นที่การออกอากาศ [ชัยชนะของ tag food ครั้งที่ 22]
.

♕ สนธิสัญญา ♕
1) สปอยล์ได้ แต่รบกวนเตือนและจุดลากยาวทุกครั้ง(อย่างน้อย7-8บรรทัด) ช่วยป้องกันให้คนที่ไม่ต้องการอ่านสปอยล์เนื้อเรื่อง
1.1) ไม่สปอยล์เนื้อหาที่แปลไทยใกล้จะถึงแล้ว
1.2) ไม่สปอยล์เนื้อหามากจนเกินไป คนอยากโดนสปอยล์ก็อดใจรอไว้หน่อย ไว้ไปฟินพร้อมๆกัน

2) อย่าเร่ง อย่ากดดันโม่งแปล !!!!

3) งดเว้นการตั้งชื่อกระทู้ด้วยถ้อยคำที่ไม่เป็น​มงคล (หรือถ้อยความ​ที่เป็นแง่ลบ อาทิ คาน, จมเรือ, เรืออับปาง, หักธง, ซากเรือ เป็นต้น) "ห้ามแก้เคล็ดเด็ดขาด" หากฝ่าฝืนตั้งมา ชื่อนั้นก็จะไม่เอามาโหวตนับคะแนนแต่อย่างใด

4) แจ้งดิบตอนใหม่​​หลังเที่ยง เพื่อ​ไม่ให้​ทับซ้อนกับแปลไทย

.

♕ สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต ♕
https://docs.google.com/document/d/1Jtm_XMsTD_t_6GWtvFfN3qDIm3yxYGeJCX29QUS1vIo/edit?usp=sharing

How to: วิธีการใช้และอัพเดตสารบัญ
https://docs.google.com/document/d/1ET-eMchwMQyJ8awYO1Q5yIcKWuTeJrJ0TVhXXVd8eD4/edit?usp=sharing

รวมไฟล์สารบัญ
https://drive.google.com/drive/folders/0BwR6XEqxsnTAZWdSckFqb182VDQ

เจิมให้ท่านอิมาริที่รักยิ่ง ♥ รักท่านอิมารินะเจ้าคะ♥

>>3 ก่อนบอกรักท่านอิมาริ อย่าลืมหันไปขออนุญาตตัวจริงเขาด้วยนะคะ

>>4 อุก...ขอโทษค่ะท่านพี่ทาคะ จะไม่แย่งท่านอิมาริแน่นอนค่ะ! ขอแค่ได้ชื่นชมอยู่ห่างๆก็มีความสุขแล้วล่ะเจ้าค่ะ!!!

อ้าว ไหงเป็นท่านพี่ล่ะ!!! ต้องเป็นเจ้าแม่เซ่!!!!!

>>6 ท่านพี่น่ะถูกแล้ว เจ้าแม่เค้าคู่กับคานซังเว้ย!!!//ถูกบุรุษผู้เร้นตัวอยู่ในเงามืดดักไปปรับทัศนคติ...

>>7 "ถ้าทำมากกว่านี้ผมจะเข้าข้างคุณคิโชวอินล่ะนะ จะเอายังไงล่ะ" คุณซึรุฮานะ ไปกลัวคำขู่แค่นี้ทำไมล่ะค้าาาา เล่นมันเลยค่าาาา //เสียงเชียร์จากเงามืด

ชิปที่เข้าน่านน้ำมีรักที่สุดในเรื่องดูเมือนจะเป็นเรือ อาสุกะเบียทัน ซากุระอาคิซาวะ อิมาริทาคาเทรุ นะ
ชิปคาบุวาคาบะดูยังอยู่ในน่านน้ำสถานะไม่ชัดเจน เอ๊ะ ลืมเรือหลักอะไรไปรึเปล่าน้าา
/เหม่อมองเรือบ้านพักคนชราที่อยู่ลิบๆนั่น

>>8 ลืมไปว่าจริงๆบุรษในเงามืดเป็นคนที่ด้อยกว่าเพื่อนเชอร์รี่บอยเป็นพันเท่า ได้!!! เราไม่กลัวนายแล้ว เข้ามาเลยเจ้าไก่อ่อน!

>>9 คานซังและเจ้าแม่ไงมึงเรือหลัก พระเอกนางเอกของเรื่องเลยนะนั่น

>>9 บ้านพัก​คนชรา​ไม่ใช่เรือ แต่เป็นทวีป ให้เรือทุกลำขึ้นฝั่ง

>>12 กูเกือบสำลัก นี่หรือจุดหมายปลายทางที่พวกเราปองมาสู่ 555555

>>12 คิดไม่ถึงเลย! ว่าเรือที่อยู่ไกลลิบๆนั่นความจริงจะยิ่งใหญ่เป็นทวีปซะแล้ว!

วกกลับมาสู่จุดเดิม(????) อยากได้ฟิคท่านอิมาริกับเจ้าแม่จังเลยค่าาาา บ้าจริง เรือเอ็นโจก็สวยงามนะ แต่ก็ยังอยากได้เรือท่านอิมาริอยู่ดี

>>15 ถ้าอิมาริจีบเจ้าแม่จริงๆ แล้วเจ้าแม่รักอิมาริจริงๆ แม่งน่าจะดราม่านะ
แต่ก่อนจะไปถึงจุดดราม่า อิมาริคงโดนท่านพี่ฆาตรกรรมอำพรางศพ แล้วป้ายสีใส่บรรดากิ้กสาวหึงโหดของอิมาริชัวร์

>>16 ไม่น่าจะฆ่าเอง น่าจะยั่วยุแล้วปล่อยให้ฆ่ากันเองมากกว่า //นึกภาพจอมมาร

>>15 เหมือน​เคยมีฟิคมุมมอง​อิมาริ
รึเปล่า​นะ...

KY เพิ่งสังเกตุว่าหัวกระทู้ลดจาก ปาร์ตี้น้ำกัญชา กลับมาเป็น วงน้ำกัญชา แล้ว

>>19 ลืมแก้ให้ ไว้กระทู้หน้าน้อ

>>19 คิดซะว่าเป็นที่ระลึกแก่วงน้ำชา Pivoine วงนั้นที่ให้กำเนิดหัวข้อนี้ขึ้นมา

>>19 กระทู้หน้าเปลี่ยนเป็นสมาคมน้ำ (กัญ) ชามะ เพิ่มความยิ่งใหญ่เกรียงไกรในแดนกาว

ดิชั้นว่าวงน้ำกัญชานี้ก็เหมาะสมยิ่งแล้วนะเจ้าคะ...ดูจากกัญชาและน้ำกาวที่บรรดาคุณหนูในกระทู้นี้สูดเข้าไป สูดชาตินี้ เคลิ้มยันชาติหน้าแล้วเจ้าค่ะ //ซู้ดดดดดดดดดดดดด

>>19 พักหลังกาวขาดแคลน เลยจัดปาร์ตี้ไม่ได้แล้วมั้ง ถถถถ

>>24 ยังมีให้สูดเรื่อยๆนะคะ //ยื่นกาว

ช่วยคิดหน่อยว่า ถ้าเจ้าแม่จะมุ่งสู่สายโชตะ ระหว่างคันตะกับยูกิโนะ คิดว่าใครจะสอยเจ้าแม่ลงกับคานได้ จริงๆแล้วเจ้าแม่เอ็นดูยูกิโนะมากกว่า แต่พอมาดูสายซัพพอร์ตของสองคนนี้ กุคิดว่าให้ตายเจ้าแม่ก็ไม่แต่งเข้าบ้านเอ็นโจแน่ๆ

>>26 กรณีนี้กูอวยน้องคันตะมากกว่า คู่นี้เข้าครัวด้วยกันแล้วน่าร๊ากกกกก หนุ่มอายุน้อยกว่าที่ทำอาหารเก่งแล้วดุๆ หน่อยแต่ช่างเอาใจใส่นี่มันดีต่อใจ
จริงๆ ยูกิโนะคุงก็น่ารักนะ แต่พอนึกว่ากว่าจะคบกันได้ออกหน้าออกตาโดยไม่เจ้าแม่ไม่โดนจับข้อหาพรากผู้เยาว์ก็ล่อเข้าไปเกือบ 30... ขอกูซับน้ำตาแป๊บ

>>26 กูว่าน่าจะคันตะหวะ ยูกิโนะเจ้าแม่ปลื้มมากก็จริงแต่มีแบคข้างหลังเป็นเอ็นโจ แค่เห็นเจ้าแม่ก็หนีแล้ว แค่คันตะนี่เลี้ยงเจ้าแม่ดี อยากกินไรทำได้หมด เจ้าแม่ไม่ต้องขยับก็มีอาหารมากองแล้ว สวรรค์เจ้าแม่เลย

กุอวยยูกิโนะ ชอบเด็กน้อยขี้อ้อน มันก๊าวใจ อนาคตน่าจะให้ฟีลประมาณยูซองในMysticMessenger ดี

ถ้าลงเรือโชตะแล้วไปกะยูกิโนะ คือน่าจะมาแบบตกกะไดพลอยโจน โดนแบ็คอัพสองตัวนั้นจับหมั้นไปแบบงงๆ พอจะปฏิเสธก็โดนยูกิโนะอ้อนจนใจอ่อน หมั้นก็หมั้นค่าา แล้วก็มีน้ำตามายาร่วงหล่นอยู่ในใจ

>>28 ตะ แต่ อยากกินอะไรยูกิโนะจ้างเชฟทำได้หมดนะ เผลอๆระหว่างโตก็อาจจะหัดทำจนเชี่ยวชาญ ตอนนี้ไม่กี่ขวบแค่ได้ยินว่าคุณพี่เรย์กะเก็บสะสมนักษัตรยังฝึกทำลาเต้อาร์ตเลย

น้องคันตะหนุ่มซึน ปากร้ายแต่ก็เอาใจใส่ ฮืออ ขอฟิคคคคคคค

กูอวยคันตะ นางดูจับทางเจ้าแม่ได้ ยูกิโนะถึงจะอ้อนจนเจ้าแม่แพ้ทางแต่กูว่าโดนบ่อยๆเข้าเจ้าแม่คงมีภูมิต้านทางบ้าง

>>31
“โคโรเน่ บอกแล้วไงว่าอย่าใส่ของแปลกๆลงไปน่ะ!”

อุ หวา หวา หวา โดนคันตะคุงดุอีกแล้ว ทำไมถึงต้องดุขนาดนี้เนี่ย “ขอโทษค่า”

“ไม่ไหวเลย อย่างโคโรเน่น่ะ ถ้าไม่มีคนดูแล คงจะตายเพราะอาหารเป็นพิษแหงๆ”

“อุก นั่นหยาบคายนะ คันตะคุง” เค้าเรียกว่ารสชาติแฝงน่ะ รสชาติแฝง!!!

คันตะคุงมองฉันด้วยสายตาสมเพช เอ๊ะ? ทำไมต้องสมเพชล่ะค้า???

“เอางี้แล้วกัน ฉันจะเป็นคนทำอาหารให้เธอไปตลอดชีวิตเลยแล้วกัน!“

“อาเระ?!?” ทำไมพูดจาแปลกๆแบบนั้นล่ะคันตะคุง “แต่ที่บ้านฉันมีเชฟอยู่แล้วนะคะ?”

ทำไมสายตานั่นเหยียดหยามกว่าเดิมอีกล่ะเนี่ย ทำไมล่ะคะ ฉันพูดอะไรไม่เข้าหูงั้นเหรอ เด็กหนุ่มนี่เอาใจยากจังน้า

“เอาเถอะ ก็หล่อนมันยัยโคโรเน่นี่นะ”

ได้คำพูดนั่นมันอะไรกันล่ะค้าาาาาาา

(เหมือนว่า)กำลังจะมีกาวเรือคาบุเรย์กะในทวิตภพ อ้ากกก//รออ่าน

>>34 ขอลายแทงด้วยสหาย

>>35 แท็ก เรย์กะซามะ เลยจ้าาา

>>34 ขอวาปปปป

>>37 https://mobile.twitter.com/hashtag/เรย์กะซามะ?src=hash

>>33 แง้งงงง เด็กน้อยกำลังจีบคุณพี่สาวแสนซื่อล่ะ>___<

>>33 โคตรกร้าวใจกุมาก

>>38 นี่มันกาวที่แห้งมานานแล้วนี่นา พักหลังเหมือนจะกาวแต่บ้านพักคนชรากับคานซังกับอาหารซัง

>>41 คานซังกับอาหารซังนี่ไม่ต้องมีกาว ท่านเรย์กะก็กระโดดลงเรือไปเองด้วยความไว20มัคนะกูว่า

>>33 โอ๊ยขอบคุณมากมึง สูดกาวววววว ซู้ดดด

>>26 กูว่าคันตะ คิดว่าไงยูกิโนะก็น้องเอนโจวคงติดมุมมืดๆมานิดๆและถ้าเผลอรักเขาจริงจังอาจมีระเบิดเรือตัวเองเป็นพักๆแบบพี่ เคมีคู่นี้ก็เหมือนกับที่เรย์กะไม่เคยมองหัวหน้าห้องหรือซาโตมิคุงเป็นผู้ชายว่ะ ติดเฟรนด์โซนแน่นมาก ยูกิโนะคงติดโซนน้องชายหนาพอกัน แล้วคิดว่าทั้งสองมีภาพลักษณ์ดีๆให้กันเกินไป จะเปิดใจแสดงตัวตนที่แท้จริงให้อีกฝ่ายเห็นน่าจะยาก
ส่วนตัวกูเชียร์คันตะเพราะกูว่าเรย์กะต้องมีคนคุมคนดุบ้าง แล้วคันตะก็คุมได้ มีความช่างสังเกตและเอาใจใส่อยู่ ชอบความรู้ทันของคันตะเวลาเรย์กะคิดอะไรป่วน กับคำดุแบบโคตรดับฝัน 555 แล้วกูชอบเวลาเรย์กะนั่งสบายๆกินอาหารเวลาอยู่บ้านวาคาบะด้วย ตอนสองคนนี้เข้าครัวก็น่ารักดี

พวกที่ไปกดเฟฟกับรีทวีตนี่โม่งกันหมดใช่มั้ยยย *กุมโม่ง*

>>44 มึงพูดคนคุมคนดุแล้วกูคิดถึงคาบุเลย คาบุกับเรย์กะเป็นอะไรที่เหมาะสมกันมากๆเลยนะ บางครั้งแค่นั่งคุยกันหรือมองหน้ากันเฉยๆก็ยังรู้สึกว่าเข้ากันได้แบบเป็นธรรมชาติสุดๆ
ถ้าสมมติว่าคาบุมันรู้สึกชอบเรย์กะขึ้นมาจริงๆ กูว่าคาบุมันก็ยังคงคิดว่าเรย์กะเป็นเพื่อนมันแหงๆ... พูดไปก็เสียดายเคมีของคู่นี้จริงๆ

>>46 กูชอบเวลาคู่นี้อยู่ด้วยกันนะ เฟรนด์โซนไม่ใช่ปัญหาแต่ปัญหาคือฝ่ายชายเป็นพวกคลั่งรักและมีสาวที่รักเรียบร้อย..
ตอนแรกๆกูรู้สึกคาบุคุกคามความเป็นส่วนตัวหน่อยๆ แต่พอเห็นเรย์กะแซะบ่อยๆมีล้อเลียน เวลาสองคนนี้ง้องแง้งกันนี่อารมณ์เรย์กะคนซึนที่ทำเหมือนไม่สนอีกฝ่ายกับคาบุที่ไม่สนความซึนฉันจะเล่า ฟฟฟ ชอบที่เรย์กะแกล้งคาบุรัวๆด้วย แบบแกล้งเล็กแกล้งน้อย อย่างเวลาเอนโจแกล้งเรย์กะให้กลัวกูไม่ค่อยชอบเท่าไหร่รู้สึกเล่นแรงเกิน

>>46 เคมีคู่นี้คือเข้าสุด โมเม้นก็เยอะนะ กูชอบเวลาสองคนนี้อยู่ด้วยกัน มันดูเปิดใจกันดี ไม้ต้องวางฟอร์มอะไรมาก ไม่ต้องเก๊กด้วย เปิดเผยตรงๆ สงาสัยคงต้องรอให้คาบุอกหักอีกรอบ (ฮา) แต่กูว่าก็อาจเป็นไปได้อยู่ มโนมันเข้าไว้ เดี๋ยวมันก็เป็นจริงละน่า สูดกาวแปป

>>46 เห็นเม้นมึงแล้วเจ็บใจ ตอนแรกๆก็ว่าจะไม่เชียร์คาบุรากิ เพราะอีตาคาบุตั้งแต่จีบท่านยูริเอะ จนมาชอบวาคาบะดูเป็นอะไรที่ดูตามติดชีวิตสาวเจ้าแบบสยองหน่อยๆถ้าต้องเจอ แต่โมเม้นคาบุเรย์กะช่วงหลังๆมานี้คือดีงามม เข้ากันได้ดี//เรื่องของกิน//โคตรๆ ตบมุกอะไรก็ดี โทรหา ส่งเมล์มาทุกวันแม้กระทั่งปิดเทอม ท่านเรย์กะกล้าแซ็วกล้าหยอกด้วย ตอนนี้แบบกูเริ่มไปอ่านวิเคราะห์วาคาบะจังใหม่ว่านางน่าจะชอบคาบุรีเปล่า มีโอกาสพลิกล็อกมั้ยคู่นี้ แต่ดูแล้วก็น่าจะชอบป่ะวะ? คาบุไม่น่าอกหักหรอกมั้ง

ปล.ถ้ามันเฉลยว่าคาบุไม่อกหัก กูขอโม่งซักคนแต่งauที่อกหักมาคู่กับเรย์กะเพื่อปลอบใจช้ำๆของชุ้นด้วยยย

กรุอ่านพวกมึงแล้วอดคิดไม่ได้ว่าจริงๆคาบุตั้งเรย์กะเป็นที่ปรึกษาก็ไม่ได้กะให้มันมาถึงขนาดนี้ เห็นเจ้แกซึนไปซึนมาแต่ก็ช่วยตลอด บางทีคาบุอาจจะบ้าจี้เล่นกับเจ้แกอยู่ก็ได้อารมณ์แบบ ช่วยไม่ได้แฮะ เล่นด้วยหน่อยละกัน แล้วก็อมยิ้มพิมพ์เมลล์อยู่คนเดียว ...เฮือก กาวหมด

>>50 เชี่ยยย คาบุที่แผนสูงขนาดนี้นี่มันเอ็นโจ+ท่านอิมาริชัดๆ 55555

อยากอ่านมุมมองยูริเอะว่ะ กูว่าคาบุต้องโทรไปคุยกับยูริเอะแน่ๆ จากนั้นยูริเอะก็จะเริ่มเอะใจเพราะเรื่องที่คุยส่วนใหญ่มีแต่เรื่องเจ้าแม่มากกว่า

อ่านถึงตอนล่าสุดของโม่งแปล ท่านคาบุกับวาคาบะจังเหมือนจะไปกันได้ดีน้า~
ท่านเรกะฟังรายงานจากคาบุไปก็กินขนมกุบกับไป ถ้าคาบุไปกันได้ดีกับวาคาบะจังแล้วก็ให้ถึงคราวที่ปรึกษาอย่างท่านเรย์กะทีเห้อ นางช่วยให้สมหวังมาหลายคู่แล้ว อยากให้นางมีโมเม้นโดกิแบบจริงจังบ้าง

นายคนที่ได้ที่ 2 ขอเป็นบอสลับ ขอเป็นตัวละครพีคๆ!

>>54 คานซังนั่นเอง

มากันตั้ง 280 กว่าตอนแล้ว ลองลิสต์ดูว่าทั้งเรื่องยังเหลือปริศนาอะไรอีกบ้าง
- ตัวตนของยุยโกะ ความสัมพันธ์กับบ้านเอ็นโจและน้องยูกิโนะ
- ความสัมพันธ์ของตาไก่โง่ ยุยโกะ และเอ็นโจ
- คุณพ่อของเอ็นโจและยูกิโนะ
- คนรัก (???) ของท่านพี่
- น้องชายท่านอิมาริ
- ชื่อจริงของหัวหน้าห้อง
- ที่ 2 ปริศนา
- น้ำหนักของเจ้าแม่ //โดนโบตั๋นปักคอ

เหลืออะไรอีกมั้ยเนี่ย

>>56
- ชายปริศนาที่แอบหัวเราะมองเรย์กะ ในตอนเณรน้อย
- ความสัมพันธ์รักสามเส้าของอุเมวากะ เบียทัน และหมาหนุ่ม ?
- อาริมะ กับบทที่หายไป ?

>>57 กูว่าข้อแรกก็คนคนนั้นนั่นล่ะ

>>57 อาริมะหายไปเก็บเงินสะสมสินค้าทีวีไดเรคไม่ก็ต่อปราสาทโบราณอยู่....

>>59 กำลังจะจบม.6แล้วอาจจะยุ่งๆกับการเลือกประธานคนต่อไปและการเครียงานเพื่อส่งมอบต่อให้รุ่นน้องก็ได้

>>55 ม่ายยยยยยย

อยากให้มีตอนที่ได้รู้ความรู้สึกของวาคาบะต่อคาบุเนี่ยแหละ ไม่น่าจะพลิกล็อคนะ แต่ก็ไม่แน่อะ อยากรู้5555

กุว่าฮิโยโกะซามะก็รู้สึกเหมือนเราๆนี่แหล่ะ แบบตอนแรกกะให้เอ็นโจคู่เรยกะ แต่งไปแต่งมา คาบุเรยกะดันเคมีแรงมาก แต่ก็ต้ังพล้อตเรื่องไว้แล้วจนตันไปเอง แบบแต่งคู่คาบุวาคาบะลงตัวแล้วหมดรมจะแต่งต่อ หรือคิดไม่ออกว่าจะเอาไงดี. กุเดา

>>63 นี่สินะเหตุผลที่แท้ทรูของความอินดี้ในการเข็นตอนใหม่ของฮิโยโกะซามะ...//วงวารตัวเอง

พวกมึงว่าเรื่องนี้จะเขียนลากยาวเป็นสิบปีแบบเรื่องอื่นๆป่ะวะ กูล่ะนึกถึงพวกนิยายยาวๆเป็นสิบปีให้คนอ่านผูกพัน
โตไปพร้อมตัวละครแบบแฮร์รี่ พอตเตอร์ บริทเจด โจนส์ไรงี้อะ

จานฮิโยโกะเคยหยุดนานสุดกี่เดือนอ่ะ แล้วตอนล่าสุดนี่กี่เดือนละ

>>65 กูว่าน่าจะถึงสิบปีแหละ เอาจนถึงภาคลูกหลานของท่านเรย์กะ(ในกรณีมีสามีนะ) คงตามกันจนเหนื่อยกันแน่ๆ
ปล. กูเพิ่งรู้ว่าเรือคาบุมันใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ เต็มโม่งเต็มทวีต(ยุ่งจนไม่ได้อ่านมาเกือบร้อยตอนแล้ว โม่งก็ไม่ได้เข้า) จากโม่งผู้เสนอตั้งกระทู้แรกให้องค์ชายเอ็นโจ

>>67 มึงไม่รู้อะไร ที่เรือคาบุมันใหญ่ได้เพราะคนอ่านโดขิกับคาบุ แต่แค่คนอ่านนะไม่ใช่เจ้าแม่... พระเอกคือคานซัง//กูปลงแล้วพวกมึงล่ะปลงยัง?

>>68 ก็มีคานซังกับอาหารซังนี่ล่ะวะ ที่ต้องมาลุ้นกันว่าใครจะเข้าวิน อาหารซังก็ประมาณว่าคนที่เธอรัก ส่วนคานซังก็คนที่รักเธอ บ้าจริง กูจะเลือกเชียร์คนไหนดี
>>66 เคยหายไปนานสุดก็ราวๆครึ่งปีอะ ส่วนตอนล่าสุดนี่อัพเมื่อเดือนตุลาน่ะ

>>69 เลือกทำไม ฮาเร็ม​เลยสิ

บางทีนะ บางที
ปมคุณยุยโกะอาจจะไปเฉลยตอนช่วงมหาลัยก็ได้ ได้ข่าวว่านางอายุมากกว่า งี้อาจจะมีบทในภาคมหาลัยก็ด้ายยยยยย

//ไปดมกาวต่อแป้บ

กูอยากรู้ปมท่านพี่กับอิมาริมากกว่า พวกพี่คบกันตอนไหน ประถมมัธยมต้นมัธยมปลายมหาลัย หรือยังคงสถานะเพื่อนกันอยู่ ยังไงเพื่อนก็ยังเป็นเพื่อน!

>>72 คงคบกันมาตั้งแต่ประถมมั้ง อิมาริเจอท่านพี่ในสโมสรแล้วถูกใจเลยเข้าไปจีบ...เอ้ย ไปขอคบเป็นเพื่อน แล้วก็ตัวติดกันมาตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ท่านพี่ตอนเด็กๆท่านแม่ก็บอกว่าน่ารักซะด้วยสิ จะน่ารักแบบตุ๊กตาเหมือนเรย์กะรึเปล่าน้อ

แต่สมมตินะสมมติ ถ้าเฉลยมาว่าสองคนนี้เป็นแฟนกัน คิดว่าคนอ่านที่ไม่ใช่สายวายจะรับได้มั้ย หรือทุกคนรู้กันอยู่แล้วว่าเขาเป็นคู่ผัวเมียละเหี่ยใจกัน แค่รอเปิดตัวก็เท่านั้นเอง

>>73 กูไม่วาย แต่กะคู่นี้กูก็ไม่อะไรละอะ เรื่อง​ดึงมาซะขนาดนี้ 5555

พอๆกะคู่พี่ชายกะเพื่อน เรื่องซากุระของป้าแคลมป์อะ ปูมาขนาดนี้ก็เอาเลยจ้า

>>67 ใครคือองค์ชายเอ็นโจหรอมึง ทุกวันนี้กูเห็นแค่ จักรพรรดิติ๊งต๊อง เจ้าแม่เสียของ จอมมารไก่ยิ้มขื่น นางเอกสุดมึน นางตัวสำรองขี้มโน เฮ้อออออ

>>75 แค่ก นายตัวสำรอง สาบานกูไม่ได้ตั้งใจพิมพ์ผิด ไม่เคยจิ้นนายตัวสำรองคาบุจริงจริ๊ง

>>75 นางตัวสำรอง 5555555555555

>>76 มึงเป็นร่างแยกของกูใช่มั้ย กูจิ้นคู่ อาริมะคาบุ กว่าเอ็นโจคาบุอีกก

>>78 เดี๋ยว คาบุนี่จะคู่กะใครก็อยู่ในตำแหน่งเคะตลอดเลยงั้นเรอะ

กูว่ามีภาคมหาลัยซุยรันแหงๆ จะจบม.6แล้วเรื่องยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงเท่าไหร่เลย ปมอีกตั้งเยอะ

>>79 ก็สมชื่อ เคะบุรากิไง
>>74 พูดถึงซากุระ มีAUสาวน้อย​เวทมนตร์​ยังมึง 55555

นึกภาพเจ้าแม่แต่งตัว​ โดยมีซากุระรับบทโทโมโยะ
ซากุระ: ชุดปริอีกแล้ว! เพิ่งขยายไปเองนะเรย์กะ บอกแล้ว​ไงว่าอย่าเอาแต่กินน่ะ!
เรย์กะ: โอ๊ย ซากุระจัง อย่าหยิกสิ
ซา​กุระ​: อ้วนแบบนี้จะขี่คทาบินได้เหรอ
เร​ย์​กะ​: ใจร้าย!

>>73 กูหมายถึงคบแบบแฟนน่ะ ฟฟฟฟ สำหรับกูคู่นี้ไม่ต้องเฉลยหรอก คนอ่านรู้กันหมดนานแล้ว

>>81 โอย กูขำAUการ์ดแคปฯ แต่คล้ายอยู่นะ
มีพี่ชายที่มีโบรแมนซ์ลึกซึ้งกับเพื่อนพี่เหมือนกัน
แถมยังชื่นชมคุณเพื่อนพี่เหมือนกันไปอีกกกก555555

ถ้าเป็นAUสาวน้อยเวทมนต์ในมโนกู
นางต้องประมาณปกป้องความรักของชาวซุยรัน ต่อสู้กับจอมมารคานทอง ด้วยพลังแห่งอาหารแห่งความรักอันบริสุทธิ์!
คาบุรากิคุง ผู้ถูกปีศาจจอมสโตรกเกอร์ตามสิงทำให้แห้วรักแรกไปอย่างน่าเศร้า
เอ็นโจคุง ตัวละครลับ
วาคาบะจัง สาวน้อยเวทมนต์ผู้เปี่ยมไปด้วยพลังของอาหารแห่งรัก
เรย์กะจัง สาวน้อยเวทมนต์ผู้เปี่ยมไปด้วยพลังของอาหารแห่งความสร้างสรรค์(?)
ซากุระจัง สาวน้อยเวทมนต์ผู้เปี่ยมไปด้วยพลังของอาหารแห่งใจ(?)
ยุยโกะจัง สาวน้อยเวทมนต์ปริศนา
ท่านพี่ ลาสบอส

>>81 ใครจะเป็นลี่คุงว่ะมึง

>>84 คานซังไง

>>85 โหดร้าย!!!

>>81 ต้องมีตุ๊กตามาสค็อตอิโมะทาโร่อะไรนั่นรับบทเคโระจังด้วยแหงๆ

>>87 ต้องตุ๊กตา​เบียทันทำมือของเจ้าแม่สิ ร่างจริง​ก็เป็นเซอร์บิรุส (เคลเบรอส) ​เป๊ะ!

>>88 นึกว่าจะเอาตุ๊กตาเบียทันไว้แทนหมีที่แลกกัน แต่พอคิดว่าเอาเป็นอิโมะทาโร่แลกกันก็ไม่เลวนะ หน้าตาต้องตัดกับบรรยากาศดีแน่ๆเลย

โห ตอนล่าสุดนี่เนียนจีบใหญ่เลย กูอมยิ้มทุกครั้งที่จอมมารพยายามสืบความ หุๆ พอรับโทรศัพท์ความดันขึ้นทันทีเชื่อว่ามีหลายคนเป็น 555 แต่ที่ทำเป็นคุยแบบนั้น เพราะจงใจอยากดูปฏิกิริยาของเจ้าแม่รึเปล่านะ? เพราะรู้ว่ายังไงขี้เหงาคาบุคงมาหาแน่ๆ

โม่งแปล มิลฟิลจริงเรียกว่ามิลเฟยรึเปล่า ...หรือเขียนได้สองแบบว่ะ

>>91 อาร๊าย แก้ไขแล้วนะม๊วบ ขอขอบคุณที่ช่วยกันสอดส่อง

ky ตอนล่าสุดนิดนึง step การเที่ยวคนเดียวท่านเรย์กะมันแบบเราเองเลยนี่น่า แต่แบบนี้มันก็จะจบลงที่คานเหมือนกันสิ ม่ายยยยยย จะขอส่งคันตะคุงคนซึน ผู้เข้าชิงจากตระกูลวาคาบะไปสู้คาน
.
.
.
ถ้าปล่อยโคโนเน่ไปคนเดียวคงก่อเรื่องยุ่งๆแน่เลย ช่วยไม่ได้แฮะ เดียวจะไปเป็นเพื่อนแล้วกัน
.
. ต้นกำเนิดรายงานพาทัวร์อาหารโดยคุณหนูเรย์กะและนายพ่อบ้าน

คาบุรากิ นายทำให้เรือคาบุพายไม่ได้แล้วยังจะขวางเรือชาวบ้านเขาอีก เอ็นดูเอ็นโจ บรรยากาศกำลังดี โดนถูกขวางซะงั้น 55555555//หัวเราะด้วยความสะใจ แต่ทัศนะคติแบบนี้จะดีหรือป่าว คิดแบบนี้ต่อ เรือคานลอยมาแหงๆ 555555555544

ไอ้บากะรากิ!!!ขวางทางรักชาวบ้านจังวะ!!! /เก้วกาด

บากะรากินี่สมเป็นคนหมู่บ้านขาดมิตรจริงๆตอนไปอความเรี่ยมก็ทีนึงละ

วรั้ยยยย ตอนล่าสุดนี่มาดักรอแน่ๆ พูดว่าเป็นโชคชะตาด้วย แต่ท่านเรย์กะหักธงดังเป๊าะเลย โฮววววว ว นางจะขยันหักธงมากไปละนะ!! เรือจอมมารกำลังแล่นฉิวแล้วเชียว คาบุรากิ๊~นายขวางเพื่อนอีกแล้วนะ!!!!!

ตอนล่าสุด.... บากะรากี๊!!!! เพื่อนเอ็งจะจีบสาวทั้งที ไม่ต้องมาเลยว้อยยย!!

ว่าแต่นางรู้ไหมเนี่ยว่าเพื่อนนางชอบเจ้าแม่อะ

อะไรคือการที่ชีวิตรักตัวเองไปได้สวยแต่มาขัดขวางชีวิตรักชาวบ้าน...ไอ้เจ้าคาบุรากินี่

ท่านเรย์กะแก้แค้นด้วยการนัดเที่ยวกับวาคาบะจังวันเดียวกับที่หมอนี่นัดเดทเลย
ให้รู้ซะบ้างว่าวาคาบะจังจะเลือกโคโระจังหรือเลือกแกไอ้คุณคาบุ

>>90 โว้ย นั่นดิ ตอนเค้านั่งจีบกัน (?) กูรึก็อ่านไปม้วนไป อมยิ้มแก้มแทบแตก ขวยเขินแทนกันไป แต่ท่านเรย์กะกูนิไม่ช่วยอะไรเล๊ย นั่งเฉยซะงั้น พอโทรศัพท์มากูก็เอ๊ะ! หุดหิด แต่ก็คิดว่าเอาวะ โชโจแท้ย่อมต้องมีคู่แข่งความรัก แต่พอกลายเป็นคาบุก็มึนๆ ว่าแล้วกูควรจะรู้สึกยังไงดีเนี่ย... รักแท้ย่อมต้องมีอุปสรรค... ยังงี้เหรอ หรือควรปล่อยใจปล่อยกายไปกับสามสหายตลกคาเฟ่ดีวะ

อ่านตอนนี้แล้วหลากรสหลายอารมณ์ดีมาก แหงกๆ

ขอถามโง่ไปหน่อยครับ ทำไมถึงบอกเอนโจชอบเรย์กะครับ

>>101 คนที่คอยตามสอดส่องทุกครั้ง ทำอะไรก็รู้ไปหมดทุกสิ่ง ช่วยเหลือลับหลังแต่ไม่เคยเอามาพูด จดจำสิ่งเล็กๆน้อยๆได้ว่าเขาชอบอะไรไม่ชอบอะไร แคร์ความรู้สึกเขา เป็นห่วงเป็นใยเขา มองเขาตลอด ไม่ทำแบบนี้กับใคร ยังบอกได้อีกมั้ยว่าไม่ชอบน่ะหืมมมมมม

>>101 ด้วยฤทธิ์แห่งกาวล้วนๆค่ะ

ณ บอร์ดลับซุยรัน
มีข่าวแว่วมาตามวงน้ำชาว่า “จักรพรรดิได้แนะนำร้านกาแฟ ให้กับเจ้าแม่ และแลดูเจ้าแม่จะติดใจร้านเป็นอย่างมาก มีความเป็นไปได้ว่าจะมาอีกเพื่อ เก็บเมนูให้ครบ”
.....
หลังจากนั้น
เอ็นโจวก็ไปดื่มกาแฟที่ร้านนั้นทุกวันเลย...

//พวกมึง คิดว่าบังเอิญรึเปล่าวะ อะไรจะอยากกินกาแฟ พร้อมกันขนาดนั้น !!?!

ไซซายะอ่านบรรยากาศ​ไม่ออกอีกละ

>>104 เอ็นโจยังทำหน้าพิศวงงงวยตอนที่เรย์กะบอกว่าคาบุแนะนำร้านนี้อยู่เลยนะมึง

>>104 มันคือพรหมลิขิตเว่ย!! เหมือนตอนที่เจอกันสองต่อสองในห้องสโมสรไงล่ะ! เจ้าแม่แค่ไม่ยอมรับเท่านั้นเอง!

ถ้าเปลี่ยนเป็นคุณยุยโกะมา น่าจะพีค
แต่เอนโจไม่น่าจมเรือตัวเองหรอก มั้ง?

กูว่าถ้าคาบุดึงอ้อยจากปากช้างอย่างนี้เรื่อยๆ พวกเราคงได้เห็น The Cabinet of Dr. Carigari ver.ซุยรันตอนใกล้จบแน่ๆ//เรือก็ไม่ต่อแถมยังมาขโมยไม้เรือเพื่อนอีก รับกรรมไปซะไซซายะ!!!

อาจจะเป็นแบบนี้ก็ได้นะ
อะไรนะชูซุเกะกำลังอยู่กับคิโชวอิน ต้องแย่แน่ๆเลย ถึงฉันจะรู้ว่าเพื่อนฉันชอบเธอคนนั้น แต่ฉันไม่เคยเห็นว่าพวกนายอยู่ด้วยกันแล้วคุยกันได้ดีๆ ซักครั้งเลย ฉันต้องไปช่วยต่อบทสนทนาแล้ว!! นี่เป็นการตอบแทนบุญคุณคิโชวอินด้วย ยืนปืนนัดเดียวได้นดสองตัวเลย!! สุดยอดไปเลยตัวฉัน!!!!

>>110 กูว่าไม่น่าใช่ ควรจะเป็นแบบ โอ้ สองคนนั้นอยู่ด้วยกันพอดี งั้นไปประชุมเรื่องสถานที่เดทกับวาคาบะที่ต่อไป มากกว่า 555

แง้ เขินตอนเอ็นโจบอกว่าความลับอะ ตอนนี้เอ็นโจโคตรละมุนเลยโว้ย

>>112 คนอ่านโดขิๆ ตายไปหลายตอน เจ้าแม่นิ่งสนิท ยังมีปฎิกริยากับเค้กช็อกโกแลตมากกว่าอีก ยังไงก็ยังซื่อสัตย์กับอาหารซังและคานซังจริงๆ

>>113 เจ้าแม่ช่างสตรองยิ่งนัก

>>113 ท่านเรย์กะน่ะ เป็นถึงผู้ใหญ่บ้านคานทองเลยนะเว่ย กะอิแค่โดขิโดขินิดหน่อยไม่ทำให้สะเทือนหรอก //สูดกาว

ตื่นเต้นจนเหงื่อเต็มมือนี่โดขิๆได้ป่าว5555

กุมากร๊าวหน่อย

ชอบจังหวะที่เอ็นโจบอก "ตัวผมเองก็ไม่อยู่ในฐานะที่จะให้คำปรึกษาเรื่องรักๆ ของคนอื่นด้วย" มากๆ เหมือนกำลังบอกอ้อมๆว่า "อยากจีบนะครับ แต่คุณไม่รู้ตัวซะที" มากเลยค่าาาาา

โว้ยยยยยย โดขิโดขิมากมาย ♥ จะขอลงเรือท่านเอ็นโจตามไปอีกคน แม้ในใจจะยังรักท่านอิมาริเหมือนเดิมก็เถอะ แต่เรือเอ็นโจมันดีต่อใจมากจังเลยค่าาา ฮืออออ

>>117 เออว่ะ เป็นการตีความที่ดีต่อใจมาก จุ๊บเหม่งหน่อย รู้ตัวซักทีสิคะเจ้าแม่~~~

>>118 ตอนล่ามันดีต่อใจมากจริงๆมึง เหมือนอ่านตรงไหนก็เจอHint หรือเพราะกุใส่ฟิลเตอร์คู่นี้ไปแล้วก็ไม่รู้ ฮือๆ

รอบนี้เอ็นโจดีมากจริง ดีต่อใจเหลือเกิน กูโดนดาเมจหลายจุด ที่ว่า "เห็นเป็นคนใจอ่อนแบบนี้แล้ว ผมล่ะเป็นห่วงกลัวสักวันคุณคิโชวอินจะโดนคนไม่ดีหลอกไปจริงๆนะ" ฟิลเตอร์อัตโนมัติกูตีความเอาเองเลยว่า "เห็นเป็นแบบนี้แล้ว ผมล่ะกลัวตัวเองจะใช้ประโยชน์จากความใจอ่อนนั้น เพื่อเรียกร้องความสนใจจากคุณจริงๆ นะ" กลิ่นกาวแรงมาก //_\\

คาบุนี่มันคาบุจริงๆ คำว่า ky นี่จริงๆแล้วไม่ได้ย่อมาจาก kukiyomenai แต่เป็น Kaburagi masaYa สินะ...

>>114 ที่สตรองขนาดนั้น คงเป็นเพราะได้ภูมิต้านทานจากอิมาริน่ะแหล่ะ เลยมีบรรทัดฐานในใจ ว่าการจีบ การหยอด ต้องเป็นแบบอิมาริเท่านั้น พอมีคนอื่นมาจีบจึงไม่รู้สึกว่าโดนจีบ เพราะลักษณะไม่เหมือนกัน

จะว่าไป เป็นแผนท่านพี่หรือเปล่าที่ให้เพื่อนมาใกล้ชิดน้อง เพื่อที่น้องจะได้ไม่รู้สึกอะไรกับใครๆ //ก็มโนกันไป

>>120 แต่กุมโนว่า "กลัวคุณจะโดนคนอื่นหลอกจังน้า...ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมจะคอยปกป้องคุณเอง (อย่างเงียบๆ)" ล่ะ -///-
ห่า กาวหมด ขอเติมกาวแป๊บ

>>122 แต่สำหรับกูถ้าเจอจริงๆแบบเจ้าแม่คงหมั่นไส้คนทำว่ะ แบบ บอกม๊าา เปิดเรื่องให้อยากรู้แล้วมาบอกว่าเป็นความลับเนี่ยนะ ไม่ต้องมาทำเท่ บอกมาซะ! รู้สึกโดนกวน555
กูว่าเพราะท่านเรย์อยู่กับอิมาริมากไปเลยรู้สึกการพูดคำหวานคือการหยอดเล่นๆไม่คิดจริงจังอะไร อย่างเวลานางโดนท่ายอิมาริหยอดก็โดขิๆบอกจะเปย์จะให้ทั้งใจไปเลยค่า แต่จริงๆก็ไม่ได้มองมากไปกว่าสถานะเพื่อนพี่อ่ะ นางมองว่าหยอดเล่นๆตามนิสัยคนพูดไป

>>121 ท่านฮิโยโกะอาจตั้งชื้อคาบุโดยมีตัวย่อมาจากตรงนี้จริงๆ ก็ได้นะ แม่ง KY ละเกิน คาบุเอ๊ยยยยยยย กูชักสงสัยขึ้นมาเลยนะว่าคาบุแม่งเด๋อจริง ไม่ระแคะระคายแม้แต่น้อยว่าเพื่อนตัวเองแอบจีบสาวอยู่ หรือแอบหวงเสธ.แบบไม่ได้ตั้งใจกันแน่วะ

จะว่าไป ท่านเรย์กะก็เคยไล่บากะรากิให้ไปเรียนวิธีเอาใจสาวจากท่านอิมาริอยู่นะ

บรรทัดฐานการทรีตผู้หญิงเพื่อจีบก็น่าจะเป็นไปตามที่ท่านอิมาริเคยทรีตตัวเองล่ะมั้ง เผลอๆอาจจะสูงกว่านั้นด้วย เพราะเจ้าแม่ยังมองว่าอิมาริทรีตตัวเองดีจริง แต่ก็ตามสไตล์หนุ่มโฮสต์นั่นแหละ ไม่ได้ทรีตเป็นพิเศษขนาดนั้น

>>126 ถ้าคาบุมันไปเทียบตัวเองเป็นนกน้อยขาดรักแบบอิมาริให้วาคาบะฟังล่ะ 55555555

>>104 หรือว่าความจริงแล้ว เอ็นโจเคยมากับคาบุที่ร้านนี้บ่อย ล่ะคาบุเล่าเปรยๆว่าได้ไปกับท่านเรย์กะไรงี้ ล่ะที่ทำเป็นแปลกใจก็ไม่อยากให้เรย์กะรู้ตัว กูไม่เชื่อเรื่องพรหมลิขิต เพราะเขาว่ากันว่า พรหมลิขิตหรือความบังเอิญเกิดจากความตั้งใจของคนแอบชอบ ///ดมกาวหมดไป1กระปุก

>>128 แต่กรณีนี้กูอยากให้เป็นความบังเอิญนะ สงสารองค์ชายที่ชงเรื่องตลาดอาซากาโอะมาตั้งนานแล้วพลาดไปแบบไม่มีหวัง กูแอบคิดว่าที่ไก่โง่บอกว่าเอ็นโจไปเดทกับยุยโกะนั่นคือไปตลาดอาซากาโอะเผื่อดักเจอคุณคิโชวอินเปล่าวะ พอไม่เจอก็มานั่งซึมเป็นหมาหงอยอยู่ในร้านกาแฟ จนพระเจ้าฮิโยโกะบันดาลให้คุณคิโชวอินมาเจอโดยบังเอิญนี่เองงงงงง //กวนกาวหนึ่งถัง

>>102 เมิงพูดซะกุใจเต้นตึกตักเรยย. ใครช่วยส่งข้อความไปให้ท่านเรยกะที

>>116 กูก็คิด 55555 มาพูดว่าตื่นเต้นจนเหงื่อมือออกนี่ หื้มมมมม (ได้อยู่กับคนที่ชอบแล้ว)ตื่นเต้น อะไรแบบนี้หรือเปล่าค้าาาาา แต่ตอนนี้เค้าอยู่ด้วยกันแล้วเจ้าแม่ดูไม่เกร็งนะ ผ่อนคลายมากๆด้วย ฮือ ชอบบรยากาศแบบนี้ ละมุนจัง /ซับน้ำตา

(ข้อความหลังจากนี้กูอาจจะคิดไปคนเดียว)
ตอนที่เจ้าแม่บอกเหงื่อออกนี่อยู่ดีๆก็ตัดบทอีกละ กูนี่คิดไปไกลเลยว่า ถ้าเผลอปล่อยให้ตัวเองรำพึงความในใจต่อคงหลุดปากยอมรับความรู้สึกตัวเองว่าชอบเอ็นโจ

อ่า. ว่าแต่ตอนนี้ช่วยกอบกู้หัวใจที่แสนจะแห้งแล้งห่อเหี่ยวได้ดีนักแรง. คาบุ แกร้. เรือจมยังมาขวางเรือชาวบ้านเค้ากำลังแล่นฉิวอยู่ดีๆ

เมื่อไหร่เอ็นโจจะปลดปล่อยความรู้สึกตัวเองออกมาซะทีนะ ให้ได้ซักครึ่งของคาบุหน่อยซิเอ็งอ่ะ

>>127 วาคาบะน่าจะ "ไม่เศร้าน้า~ ถึงยังไงนายก็ยังมีทั้งคุณเอ็นโจ คุณคิโชว์อินอยู่น้า" //ไม่รู้เรื่องรู้ราวต่อไป

พวกมึงมะ ไม่ มีใครคิดว่าชะตากรรมมาซายะกำลังจะขาดเหรอฟะะ นี่กูอ่านไปสยองไปเลยนะ…
ตอนที่ท่านเรย์กะบอกว่าท่านคาบุรากิแนะนำมา …“มาซายะน่ะเหรอ” แล้วซักพักก็ถามข้อมูลในเมล์ว่า มาซายะส่งเมล์ยาวๆอะไรมาให้บ้าง คุณคิโชวอินตอบกลับไปบ่อยมั้ย
กรี๊ดดด มึงงงง นี่มันคือการหลอกเอาข้อมูลจากสาวเจ้าแบบเนียนๆ แถมยังได้บวกแต้มรับฟังคุณคิโชวอินบ่น เอานิ้วแตะปากบอกความลับ แถมยังปลอบท่านเรย์กะแบบ”เด็กงอแง” คือว่าที่ผู้สืบทอดหัวหน้าหมู่บ้านคาสโนว่ามากๆ
กิ๊บก๊าวตอนที่เรย์กะเรียกเอ็นโจว่าท่านพี่ตอนพูดถึงยูกิโนะมาก อีเหี้ยยยยย กูยังอ่านไม่จบตอนแต่กูไม่ไหวแล้วขอหวีดก่อน อมก อมก อมก

>>134 RIP ไซซายะศพไม่สวยแน่ สงสาร5555555
ชูสุมอยสู้เขา อย่าให้ความKYเพื่อนเอ็งมาขวางทางรักได้

>>134 อ่านจบแล้ว ลืมเรื่องโชคชะตาที่โดนหักธงอย่างไม่ไยดีทิ้งไป แต่ท่านเรย์กะก็จำได้ละน้าว่าเอ็นโจเคยพูดว่าชอบกาแฟ แถมยังกล้าบ่นเรื่องนู้นเรื่องนี้ไร้สาระให้เอ็นโจฟังด้วย แบบนี้เชื่อเหอะว่าท่านเรย์กะไม่ได้กลัวเอ็นโจแล้วนั่นแหล่ะ แต่ยังคิดว่าตัวเองกลัวอยู่ คือแบบบบ ท่านเรย์กะไม่ใช่คนที่จะบ่นเรื่องอะไรงี้ออกมาง่ายๆนะะ ฮื่ออ ไม่ไหวแล้วโดนแอทแทคคคค
ถามว่าทำไมต้องอวยเรือเอ็นโจเบอร์นี้เหรอคะ เพราะต้องพายไปให้ไกลก่อนมันจะระเบิดตัวเองอีกครั้งแล้วก็ต้องมานั่งรอโมเม้นมาซ่อม*ร้องไห้*

ปล.น้องยูกิโนะส่งโปสการ์ดกลับมาให้ท่านเรย์กะแต่เอ็นโจ(ชูสุเกะ)ไม่รู้งี้เรอะ แปลก จะว่าเอ็นโจไม่น่าไม่รู้ดี หรือว่ากัปตันเรือเอ็นโจ(เอ็นโจ ยูกิโนะ)กำลังจะไปคุมเรือตัวเองแล้ว🤔

>>131 ใช่ๆ เอ็นโจเป็นคนเดียวที่เจ้าแม่มักจะมีปฏิกิริยาแนวนี้เสมอเลยอะ ถึงเจ้าแม่จะไม่อยากยอมรับก็เถอะ เอ้า! ตัวแทนหมู่บ้านคาสโนว่า สู้ๆ~!

>>134 กรี๊ดเหมือนกัน แบบ เอ็นดูอะ เอ็นดู ฮืออออ

มีแนวร่วมช่วยพาย กูนี่บึ๊ดจ้ำบึ๊ด แจวๆๆแบบเอาเป็นเอาตาย รักคู่นี้จังโว้ยยย ฮือออ

ไซซายะต้องโดนองค์ชายเล่นงานแบบไม่รู้ตัวแหงๆ

>>124 ก็นั่นแหล่ะ ถึงแม้จะหยอดเล่นๆ แต่เจ้าแม่ก็รู้ว่าหยอด แต่กับคนอื่นๆ เจ้าแม่ไม่รู้ตัวเลย แถมกับเอ็นโจที่เจ้าแม่ตั้งป้อมมาตลอด ยิ่งไม่มีทางคิดว่าถูกหยอดแน่ๆ

>>129 คิดว่าบังเอิญนะ เพราะคาบุจะเม้าแต่เรื่องตนกับคาบะ ไม่น่าจะเม้าทุกเรื่องขนาดนั้น เพราะที่เอ็นโจทำหน้าพิศวง คงจะประมาณว่าคาบุไม่เล่าให้ฟังมากกว่า

>>131 คิดเหมือนกันเลยเรื่องตื่นเต้นจนเหงื่อมือออก เพราะว่าก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่อยู่กันสองต่อสอง เพียงแต่ทุกครั้งจะอยู่ที่โรงเรียนมากกว่า ถ้าให้มโนก็คือนี่ครั้งแรกที่อยู่กันสองต่อสองนอกโรงเรียนนี่แหล่ะ

แต่ลูกเรือทุกท่านอย่านิ่งนอนใจ ตอนนี้จอมมารให้เราแปลกใจว่าทำไมไม่ระเบิดตัวเอง ตอนหน้ากูว่าอาจจะเหลือแค่กระโดงเรือ//กระซิกๆ// จอมมารเหี้ย(ม)ที่ชอบระเบิดเรือตัวเอง

>>141 รอจังหวะที่ลูกเรือกำลังระเริงใจไม่ได้ใส่ชูชีพแล้วค่อยกดระเบิดแน่ๆ...

>>131 กูก็คิดว่ะ เจอหน้ากันมาตั้งนานยังจะมาตื่นเต้นจะเหงื่อออกมืออีกเหรอ หึๆๆๆๆๆๆๆ

ตอนนี้ดีต่อใจมาก แต่ตอนหน้าสามหน่อครบองค์ประชุม มันต้องกลายเป็นตลกคาเฟ่อีกแล้วแน่ๆ ฮือ

พวกมรึงงงง Fan Art ท่านเรย์กะอันใหม่ใน pixiv ทำร้ายท่านเจ้าแม่อีกแล้วเจ้าข้าเอ๊ยยย เล่นกับขนคิ้วเจ้าแม่อีกแล้ววว

หลังจากสามหน่อมาแล้ว วาคาบะก็โผล่มาที่ร้านกาแฟนี้กับอาริมะ ผ่ามพาม!!

>>145 เปิดประตูวาปด้วย

https://touch.pixiv.net/member_illust.php?mode=medium&illust_id=66162132

>>148 อรั้ยยยย น่ารักกกกกกกกก ตอนนอนดูดีมากข่ะะ

>>148 นอกจากเรื่องขนคิ้วแล้วโคตรมุ้งมิ้งอ่ะ

>148 หัวทองที่เจ้าแม่ขายรูปนั้นคือ ยูกิโนะ? ความเอ็นโจสินะๆๆ\\(*O*)//

>>151 นางถ่ายรูปเจ้าชายผมทองในคิมิดอลรึเปล่า แล้วจอมมารผมดำมาสกัดดาวรุ่งซะก่อนเลยอดขาย 555555

>>148 ขนคิ้วยังไม่ขึ้นอีกเรอะ!!?!

>>148 แค่ก เจ้าแม่ควรฝึกอบรมการใช้นวัตกรรมที่เรียกว่า ดินสอเขียนคิ้ววิ้ววิ้ว~

>>148 นางงามมาก คืออ่านนิยายผ่านมุมมองนางจนลืมไปแล้วว่าจริงๆนามงามมาก มองผ่านฟิลเตอร์ความคิดท่านเรย์กะแล้วทุกคนดูเพี้ยนไปหมด

>>152 ถ่ายเอ็นโจเอาไปขายล่ะ 555 ไอเราก็คิดว่าโดกิโดกิที่ไหนได้---

น้ำตาจะไหล อ่านไม่ออกโว้ย

>>156 มึงยังหวังโอเอซิสแห่งความรักจากเรื่องนี้อยู่เรอะ

เพิ่งได้อ่าน แม่มเอ้ยยยย ตอนบอกว่าโชคชะตาแล้วโดนนางหักธงนี่จอมมารจะเงิบป่ะวะ 55555555 นางจะมาบ่นตะไมว่าไม่มีแฟน ก็เล่นหักธงคนอื่นเขารัวๆแบบนี้อ่ะ

แต่กูโฟกัสเรื่องตื่นเต้นจนเหงื่อออกมือ จะตื่นเต้นทำไม แถมไม่บรรยายต่ออีกตัดฉับไปเลย นางชอบมีปฏิกริยาแบบนี้กับเอ็นโจอยู่เรื่อย แถมเฉไฉไปเรื่องอื่น ปฏิกริยาแบบนี้ก็เป็นอยู่คนเดียวอีก กูจะคิดต่อได้มั้ยว่าถ้านางบรรยายความในใจออกมาคงหลุดปากว่าชอบเอ็นโจแน่ๆแบบเมนท์บนๆว่าไว้ //สูดกาวหนึ่งฟึด

ทำไมกูสิ้นหวังในชีวิตขนาดนี้ กาวเรือเอ็นดจมาถึงขนาดนั่งไล่อ่านฟิคทุกอัน จนเอามาสับสนกับเนื้อเรื่องจริง โว้ยยย

>>160 มันเกิดขึ้นกับทุกคนเว้ย 5555

>>161 เจ็บปวดใจเหลือเกิน นี่ตอนกูอ่านตอนล่าสุด กูแอบคิดขึ้นมาวูบนึงว่า "อ้าว คุ้นๆ ยังกะเคยอ่านแล้ว" ปรากฏว่าจริงๆเป็นฟิคเหตุการณ์คล้ายๆกัน ผ่าม!

---------
จะว่าไป เพิ่งย้อนอ่านดีๆอีกรอบ...ตอนที่ท่านหญิงรู้ว่าเอ็นโจมีว่าที่คู่หมั้น นางก็ "จิตใจขุ่นมัว" จนถึงตอนกลับบ้านเลยแฮะ

ท่านเรย์กะต้องแอบชอบอีตาจอมมารอยู่แต่ไม่รู้ตัวแหงๆ /พี้กาวผสมกัญชา แถมใส่ขดยากันยุงด้วย

>>162 ตอนฟิคเยอะๆ นี่แยกกันไม่ออกอันไหนออฟฟิเชียลไหนกาว กูนี่มองน้องยูกิโนะมืดมนหนักมากเพราะฟิคนี่แหละ 55555

>>162 รู้สึกหมดอาลัยตายอยากด้วย

>>160 เมากาวกันไป แทบจะมโนว่าฟิคคือเรื่องจริงไปละ

>>165 อันไหนแห้งแล้งสุด อันนั้นแหละ official

>>166 ฟิคบ้านพักคนชราด้วยป่ะ ถถถ

>>166 อย่างงี้นี่เอง อันไหนที่มีโดขิๆคือกาวสินะ..
>>167 อย่าพูดอย่างนั้นสิมึง กูจะร้อง ขอซักลำให้เข้าฝั่งทีเถอะ

>>167 ฟิคบ้านพักคนชรานี่ถือเป็นอฟช.แล้วรึยังวะ 5555

>>162 ถูกกกก คิดเหมือนกัน เวลาสาวๆมาเกาะแกะคาบุ ท่านเรย์กะจะเฉยๆ ชิลๆ แต่พอเป็นเอนโจเกิดอาการจิดใจขุ่นมัวขึ้นทันที เอะยังไง

กูติดมอเตอร์เรือเอนโจอยู่

>>169 อฟซ.ของไทย! เพราะโม่งแปลเป็นคนแต่ง(ใช่ป่าววะ)

กูเขินแฟนอาร์ตมาก ตอนเอาเสื้อไปคลุมให้นี่ไม่แน่ใจจะเขินการกระทำหรือเขินเสื้อเชิ้ตขาว+เนคไทก่อนดี กูพ่ายแพ้.... ถ้าเจ้าแม่ไม่เอาก็ขอนะคะ 555555
ตอนเจ้าแม่จะเอารูปไปขายนี่ก็ตลกกก 5555 ตอนอ่านจากที่เจ้าแม่บรรยายมันไม่รู้สึกโดขิโดขิเลย แต่พอเป็นแฟนอาร์ตแล้วนี่บั่บบ!! เคมีมันด้ายยยยยย /กอดโทรศัพท์TwT

ถ้าเกิดฉากเจ้าแม่หลับเป็นอฟชจริงๆ มุมมองเด็กโบตั๋นคงแบบ

ท่านเรย์กะเผลอหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อนจากกิจกรรมมากมายที่ทำไป ไม่ว่าจะตอนตื่นหรือหลับก็ยังคงงดงามอยู่เสมอ สมแล้วกับฉายาจักรพรรดิ ท่านเอ็นโจจะเข้ามาทักทายท่านเรย์กะอย่างที่เคยทำเสมอมา เมื่อเห็นว่าท่านเรย์กะหลับอยู่ก็เงียบลงทันใดนั้นอยู่ๆก็ชะงัก แล้วเอื้อมมือไปจัดทรงผมให้ท่านเรย์กะอย่างอ่อนโยน หลังจากนั้นก็ถอดเบลเซอร์มาคลุมให้ท่านเรย์กะทั้่งยังนั่งเฝ้าท่านเรย์กะอีกด้วย อุกรี๊ดดดดด หรือว่าจะเป็นองค์ชายxจักรพรรดินีกันคะนี่!?

>>162 >>170 กูรู้สึก "เอ๊ะ" ตั้งแต่ตอนนางจ้องเอ็นโจกับวาคาบะหัวเราะด้วยกันตอนไปทัวร์น้ำตกละ แต่ตอนนั้นกูก็ไม่มั่นใจเท่าไหร่ นางคงตกใจที่ตัวละครหลักไปมีความสัมพันธ์กันตอนไหนทำไมนางไม่รู้มั้ง เลยไม่ค่อยกล้าฟันธง แต่พอยุยโกะโผล่มาแล้วนางมีอารมณ์ขุ่นมัวมั่ง หมดอาลัยตายอยากมั่ง กูนี่ยิ้มเลย เจ้าแม่แม่งชอบจอมมารแล้วชัวร์ๆ กูรอวันที่นางซึนแตกอยู่เนี่ยว่าจะมันส์ขนาดไหน 55555
>>171 สรุป จบแบบบ้านพักคนชราสินะ ฮาเร็มเอนด์ของคานซัง

>>148 โอ๊ยยเห็นเพื่อนโม่งลงแฟนอาร์ตกูเลยไปไถดูบ้าง อันที่เป็นปกนิตยสารก็ดีมาก
ดาวร้ายมาก 55555555 https://www.pixiv.net/member_illust.php?mode=medium&illust_id=65015382
แผงไหนคะ บ่าวจะไปเหมา

ปกตินางไม่ค่อยสนใจคำของไก่โง่มากด้วยนะ แต่พอมีเรื่องยุยโกะมานี่มีเอามาคิดงั้นงี้ด้วย

ฮือ โม่งฟิคเอ็น​โจ​ยังอยู่​มั้ย น้องคิดถึง​

https://touch.pixiv.net/member_illust.php?mode=medium&illust_id=65886641
รูปนี้ก็น่ารักนะ จอมมารถ้าไม่มีน้องชายคงเข้าหาสาวไม่ได้แหง ส่วนตาคาบุ ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก 555

ทีแรกอยากต่อฟิค >>33 แต่เจอตอนล่าสุดแล้ว กูนี่โยนพล็อตทิ้งจ้า

กูอยากอ่านฟิคเวียนแฟนตาซีต่อ ไม่ก็ฟิคเวียนในตำนานก็ได้ ใครก็ได้ช่วยสนองที
(กูปลงกับฟิคละครหลังข่าวกับเกอิชาไปนานแล้ว...)

>>178 ฟิคเวียนในตำนาน​นี่พอสารภาพ​รัก(ใช่มั้ย?) กันแล้วก็ค้างเติ่งเลย โม่งฟิคคงไม่มีฐานข้อมูล​ความโดกิๆของทั่นเรย์​กะ​มาก่อนเลยต่อไม่ได้​แหงๆ (กูคนนึงละ)​ 55555

ฟิคแฟนตาซี​นี่อันไหหหว่า จำไม่ได้​

>>179 ทั่นเรฟีกาอะ มู้ที่แล้วมั้ง

>>180 ราว2-3 มู้รึเปล่า จำได้ว่านั่นมันโคตรนานมากเลยนะ

>>180 >>181 กูคนเขียนท่านเรฟีกาคนล่าสุดเองนะ เพิ่งเขียนไปเมื่อมู้ที่แล้วเอง ...กูเองก็รอว่าจะมีใครมาต่อมั้ย? แต่ถ้าไม่มีใครต่อเดี๋ยวกูต่อให้วันเสาร์นะ วันนี้กูยังติดสอบสอบปลายภาค//โอดครวญ

>>182 กรี้ดดดดดด พลาดไปตอนไหน หรือว่าเป็นช่วงที่ไปค่ายเก็บตัว!?

ฟิคเวียนในตำนานนี่ตอนล่าสุดถึงไหนแล้ว... มันมีเพิ่มจากในสารบัญอีกมั้ยวะ กุเลื่อนหาเองแล้วก็ตาลายเอง

ฟิคเวียนในตำนานกูอยากต่อนะ แต่กูยังไม่มีเน็ตและคอมให้ใช้เลย ถ้าต่อก็ต้องหลังปีใหม่เป็นต้นไปน่ะ จะรอได้มั้ยล่ะ

>>185 รอด้ายยยยยย แต่ขอฟิคเล็กฟิคน้อยมาหยอดกระปุกกาวด้วยก็ดีนะ 55555

กูคิดถึงฟิคกาลครั้งหนึ่งใยฝันด้วยมึง

วันนี้กระทู้นิ่งเหลือเกิน ผิดวิสัย ผิดวิสัย!

วันนี้ไม่ดมกาวกันหรอ กูเหงาาา

รอกลางคินค่อยกลับเข้ามาสิงกระทู้กันมั้ง เดาเอา

ช่วงนี้มหาลัยกำลังไฟนอลนี่เกี่ยวปะวะ

ไม่ใช่​ว่าโม่งซุยรันส่วนใหญ่​เป็นท่านอาวุโส​กันหรอกเหรอคะ เห็นกระทู้​ก่อนยังคุยเรื่องเอ็นท์อะไรกันเลย //แค่กๆๆๆ

เอ่อะ...กุมันเป็นโม่งที่โดดงานมาโม่ง
กุแก่ กุขอโทษ ฮือ

>>193 โอ๋นะคะ หนูหยอกล้อเล่น ไม่ร้องน้าาา

>>191 เกี่ยวอยู่นะ เพราะกูก็เป็นหนึ่งในนั้นและกำลังจะตาย......

>>193 ไม่เป็นไรนะ มาตั้งวงคุยเรื่องป้าแคลมป์สมัย RG veda, Tokyo Babilon กันได้

>>196 อ๊ะ ยุคเดียวกัน ยุคนั้น Clamp ครองเมืองมากๆ RGV กับ TB นี่คู่วายในตำนาน

>>196 >>197 หุ้ยยย คุยเรื่องไรกัน เกิดไม่ทันจีจี

โม่งมัธยมก็เครียดเพราะอีกไม่กี่เดือนจะสอบแล้ว.. 55555

>>196 >>197 พดถึง clamp ซากุระภาคใหม่จะออนแอร์เดือนหน้าแล้วล่ะ ขอเตรียมหวีดลี่คุงไว้ล่วงหน้าเลย ผู้ชายแบบเชารันหาได้ที่ไหนคะ?//อยากสิงซากุระจังเลย

>>199 กูโม่งมัธยมที่โล่งแล้ว มีที่เรียนล้าว ชะละล่า

ตอนล่าสุดแม่งง ฟินทั้งเอ็นโจทั้งอยากด่าคาบุไปในเวลาเดียวกันโอ้ยยยย

rip ท่านเรย์กะ

โอ๊ย!!! บักคาบุ เอ็งช่างกล้า.... บ้าไปแร้วไปตำหนิสาวว่าเขาอ้วน โกรธกันยันหลานบวชเลยนะงานนี้

มู้ดดีๆ กะหนุงกะหนิงตอนแรกๆ เจอขาหมูเข้าไปเลยเหี่ยวหมดกัน เอิ้ก กูจะเป็นลม

คาบุเอ๊ยยย. คิดสงสัยว่าเคยหลงอยู่ในเรือคาบุเรยกะได้ไงเนี่ยตรู

ตอนล่าสุด อีคาบุนี่น่าตบปากมาก โอ555555 โมเม้นเอ็นโจแย่งส้อมนี่โชโจมากเหอะ กูนี่โดขิๆ เลย

เคยมีโม่งมาบอกใว้ว่าตอนนี้จะพีค แม่งพีคจริงๆแหละ
ครึ่งแรกคือดีงาม ครึ่งหลังตบปากบากะรากิรัวๆ

ตอนนี้มีทั้งฟินเอ็นโจกับฮาท้ายตอนโม่งแปล5555
ช่วงต้นคือฟินมากกรี๊ดดดดดดด กุจะขอมโนว่าจริงๆท่ายเรย์กะเขินแต่ไม่อยากยอมรับ กิกิ
ช่วงท้ายคือปกติแม่งต้องเป็นเหตุการณ์ปักธงแล้วปะวะ ทำไมมันเป็นอย่างเน้55555 กุอ่านไปนี่แบบ คาบุรากิโว้ยยยยย ยัยขาหมูเลยเหรอ หยาบมากกกกกก

กูยังอ่านไม่จบ อ่านถึงตอนชูสุเกะบอกให้มาซายะเตรียมตุ๊กตาวาคาบะขนาดเท่าตัวจริงไว้ แว้บแรกกูคิดขึ้นมาทันทีว่าจริงๆแล้วนายมีตุ๊กตาคุณคิโชวอินขนาดเท่าตัวจริงอยู่ในห้องนอนด้วยใช่มั้ย 5555555555555

โชโจมาตลอดจนบากะรากิเข้ามา ว้อยยยยยยยยยย

ประทับใจเอ็นโจมาก แย่งส้อมแล้วยั่วให้สาวโกรธ ทำท่าจะป้อน แล้วที่เลี้ยงก็ด้วย มองด้วยความเคลิบเคลิ้มคืออะไร กรี๊ด เรือเอ็นโจแล่นฉิว

ตอนก่อนๆยังมีหวั่นไหว พออ่านตอนนี้ไปคือรู้เลยว่าจะไม่มีวันขึ้นเรือคาบุรากิอีกแล้ว55555

มีใครสะกิดใจตรงที่เอ็นโจเขยิบที่นั่งให้คาบุมานั่งข้างตัวเองป่ะ กูใส่ฟิลเตอร์ไปแล้วว่าเพราะไม่อยากเห็นเขานั่งคู่กันเว้ยยยย หวงก้างแบบเนียนๆ ก็บอก

>>212 ถ้าคู่นี้ลงเอยกันมีหวังท่านเรย์กะหักคอจิ้มน้ำพริกคาบุทุกวัน ปากเสีย! ปากเสีย!
กูอยากกินข้าวแกงกะหรี่.. ข้าวนุ่มๆขาวๆเบียดละเอียดเต็มกล่องพออุ่นก็ส่งกลิ่นหอมชวนละลาย ทั้งที่เห็นเป็นแค่ข้าวขาวธรรมดาแท้ๆแต่พอตักลงไปกลับพบรสชาติเข้มข้นลึกล้ำของเครื่องเทศ แสงพุ่ง! กูแสงพุ่งแล้ว! อยากกินแต่โคโค่เนื้อไม่พอสำหรับกู

เอ็นโจคงจะฟินกับท่าทางงอนของเจ้าแม่แหงๆ
ในส่วนตอนท้ายนั้นถ้าไปผอมแน่ๆทั่นเรย์กะ 555

โอ้ยท่านเรย์กะของกู ถถถถว์

เปิดตัวท่าใหม่ “เราเป็นเพื่อนสมัยเด็กกันนะ!!” /ถ้ายังข้ามขั้นไม่ได้ ตอนนี้ขอเป็นเพื่อนกันก่อน ก็ยังดี >///<

https://touch.pixiv.net/member_illust.php?mode=manga_big&illust_id=64241693&page=1
นี่คือรูปประกอบตอนนี้สินะ ถถถ

กู๊ดจ๊อบเอ็นโจ!! ทำดีมากเลยตอนนี้ มันจะดีกว่านี้ถ้าไม่มีก้างขว้างคอละนะ... ตอนติวหนังสือให้น่ารักม้ากกกกเสียดายมีเวลาน้อยเพราะมีไอ้บ้าบ้างตัวมาขัด
มาว่าผู้หญิงเป็นขาหมูได้ไง ปากเสียสุดๆ ไอ้คาบุ!!!

คาบุรากิ!!!!!! แห้วไปซะ!!!
กูพยายามไต่เรือคาบุเรย์กะแล้ว แต่โมเม้นตอนนี้หยาบคายมาก สะเทือนมาทางกูด้วย น้ำตาไหล5555 กูว่าคาบุมันก็(คิดว่า)ตัวเองสนิทกับเรย์กะพอสมควรแหละ ถึงได้พูดอะไรแบบนี้ออกมา ดูจากในงานสังคมก็ไม่ได้ว่าใครถ้าไม่โดนก่อกวน แต่เชี่ย... ความจริงมันโหดร้าย อ้อมๆก็ได้ กูเข้าข้างเรย์กะ แห้วไปซะเถอะ /เทคะแนนลงถังเอ็นโจ

บากะรากี้!!!! บากะปากเสียยยยย!! นกจากวาคาบะจังไปซ้าาาาา ฮือออ
อีตาจอมมารก็หักธงเองซะแล้ว ขีดขั้นความสัมพันธ์โคตรชัดเจน แงงงง
เอาสองหน่อนี้ไปไกลๆ กุจะวิ่งเข้าทุ่งลิลลี่ จ้วงพายเรือวาคาบะจังแทนแล้ว!!!
//เตรียมน้ำมันไฟแช็คไว้เผาล่มเรือสองหน่อ

เจ้าบากะรากีกี้นี่!เป็นแค่กีกี้แท้ๆ! มาว่าเด็กผญ.ว่าเป็นขาหมูได้ยังไงวะะะ

มีอ้ามด้วย ตอนรี้มีอ้ามด้วยย ฮือเอ็นโจ ในที่สุด..

>>221 มึง เป็นเพื่อนสมัยเด็ก ก็ดีกว่าเป็นแค่ คนรู้จัก นะ นี่มันขยับขั้นตัวเองขึ้นมาเนียนๆตั้งหลายขั้นแล้ว!

>>221 มาเลยมึง/กวักมือเรียกผ่านทุ่งลิลลี่

เป็นการเปลี่ยนสถานะจากเพื่อนร่วมชั้นเรียน กลายเป็นเพื่อนสมัยเด็กได้อย่างแยบยลมาก ถึงจะเลื่อนขั้นได้นิดหน่อยอย่างน่าสงสารก็เถอะ แต่การหยอกล้อท่านเรย์กะนี้ น่ารักมาก บรรยากาศดีๆกลับถูกขัดขวางด้วยบากะรากิซะได้ เจ้าบ้าเอ้ยยย ต่อให้อ้วนจริงๆก็ไม่ควรพูดต่อหน้านะรู้มั้ย กุมหัวใจแทนท่านเรย์กะเลย
แต่เอ็นโจเชี่ยวชาญจริงๆนั้นแหละ แอบสอนวิชาให้บากะต่อหน้าสาวที่ตัวเองเคยใช้วิชานั้นด้วย แต่สาวเจ้าไม่รู้ตัวซะงั้น น่าสงสารเกินไปแล้ว 5555554

อย่าดูถูกพลังของเพื่อนสมัยเด็กนะ! นี่คือพลังงานลี้ลับในวงการมังงะยุ่นเลยทีเดียวเชียว
และถ้าเผื่อใครไม่ได้ตามโคนัน ตอนนี้รันกับชินอิจิเลื่อนขั้นจากเพื่นสมัยเด็กเป็นแฟนกันแล้วนะคะทุกคน~~~~

พูดละเศร้าว่ะมึง กูเรือไอจัง..

>>225 ไอ้วิชาที่ว่านี่...ใช้ตอนไปร้านคีชใช่มะ ดูว่าเขาสนใจอะไรแล้วชวนไปทันที แม้จะต้องเอาน้องชายมาล่อนิดหน่อยแต่ผลลัพธ์ก็น่าพอใจอยู่น้าาา

>>227 กูชอบไฮบาระนะ แต่กูอวยให้คู่กับอาคาอิมากกว่าว่ะ เพราะรันกับชินอิจิมันหวยล็อก ถึงกูจะไม่ได้ชอบรันเท่าไหร่ แต่ก็คิดว่าไม่มีวันที่ชินอิจิมันจะรักใครนอกจากรันด้วย

>>226 ท่านเรย์กะยังเคยอวยคู่รักเพื่อนสมัยเด็กด้วยนะ คู่อาคิสะวะคุงกับซากุระจัง อาจจะเข้าตัวนางเองก็ด้ายยยย //สูดกาวแรงๆ

อีกนิด แอบสงสัยว่าถ้าท่านพี่มาเห็นฉาก "อ้าม~" ต่อหน้าต่อตานี่จะเป็นไงวะ จอมมารก็จอมมารเถอะ 5555555

>>230 ท่านพี่จะเอาปากตัวเองไปกินเค้กคำนั้นแทน แล้วบอกว่า "รสชาติงั้นๆ นี่คงเป็นชูสุเกะคุง จากตระกูลเอ็นโจสินะ" // ยิ้มไปไม่ถึงตา

>>230 ก่อนส้อมจะถึงปากคงโดนวัตถุลึกลับ​ซัดปลิวจนตกพื้น กระจก​ร้านเป็นรอยแตก​ของลูกกระสุน​ ทุกคนตกใจว่ามีคนลอบยิงคุณชาย​เอ็นโจ! แต่สุดท้าย​เรื่อง​นี้กลับไม่เป็นข่าวด้วยสิ่งลึกลับ​บางประการ...

>>230 ท่านพี่คงทำให้น้องขายไม่ออก พังเรือชาวบ้านเขาขนาดนั้น น้องคงต้องเกาะทวีปคานต่อไป กูจะร้องงงง
ส่วนบากะรากิ เฮ้อมมมมม ถอนใจแรงๆหลายที หยาบคายมาก ปากเสียที่สุด ถึงจะจริงก็เถอะ ใครเขาให้พูดเรื่องนี้กับผู้หญิงกัน !!!! นกไปเถอะ ฮึ่ยยยย โกรธแทนเจ้าแม่เลย
เอ็นโจ นายมัน... ฉวยโอกาสจริงๆ ถึงขนาดขุดเรื่องมาจะตอบแทนนี่ ใส่ใจขนาดไหนกันน้อ ครุ่นคริสสสสสส (วิบัติเพื่อฟิลลิ่ง)

>>230 กูว่าน่าจะคิดแผนไม่ทัน พุ่งเข้าไปตุ้ยท้องเลยล่ะ555

>>230 กูว่าท่านพี่อาจจะยื่นให้อ้ามจากอีกทาง ส่วนผลลัพธ์คือเจ้าแม่ยอมงับแบบไม่ลังเล55555
ส่วนตอนนี้นี่แบบ ปากเสียยย พูดงี้จริงนี่เสี่ยงโดนตบปากง่ายๆเลยนะฟฟฟฟ

โอย บักไซซายะ จับตอนจริงๆแมร่ง หยาบคาย​ที่สุด​

เราควรปักหมุดว่านี่เป็นเหตุการณ์ครั้งสำคัญ ที่หนึ่งในแคนดิเดทพระเอกได้ทำการระเบิดเรือตัวเอง
นับจากนี้คาบุรากิคงได้กลับไปเป็นไซซายะอีกครั้ง หลังจากปล่อยให้เพื่อนรักผู้ทำการระเบิดเรือตัวเองไปก่อนหน้ากลายเป็นไอ้ไก่อ่อนมาเนิ่นนาน...

>>237 คนที่แล้วโดนลดขั้นเป็นไก่อ่อน คนนี้เป็นอะไรดี

>>238 เป็นไซซายะนี่แหละ ปากเปราะจริงจริ๊งงง

>>238 ก็เป็นไก่อ่อนนี่แหละ แค่เลเวลอัพเป็นlv.2 รออีก8 จะได้เลื่อนขั้นขึ้นมานิสนึงส์

>>240 แต่คาบุไม่ได้กะจีบเรย์กะอยู่แล้ว ไม่น่าเรียกไก่อ่อนได้นะ ไซซายะนั่นแหละ ถถถถ

ตอนนี้แอบคิดว่าถ้าท่านเรย์กะบ้าจี้ไปงับเค้กตอนที่เอ็นโจป้อน จะมีคนที่หัวใจหยุดเต้นเพราะความตกใจช็อคค้างมั้ย โคตรอยากเห็น 5555

ถ้ากุโดนแบบท่านเรย์กะอ่ะ นังคาบุอาจจะโดนกุตบไปแล้วก็ได้ ท่านเรย์กะสุดยอดไปเลย...

>>210

คู่เจ้าแม่กับเอ็นโจนี่เค้าทันกันเกือบทุกเรื่องจริงๆ เลยน้า
ส่วนทางคาบุรากิเร๊อะ............ ปากเสียที่สุดตั้งแต่เริ่มเรื่องมาเลยล่ะ เปลี่ยนลุคจากคุณชายเป็นแยงกี้ในพริบตา

>>243 จริง หยาบคาย!

ตอนกูอ่านนี่คิดไว้เลยนะว่ากูจะต้องมาเม้าเรื่อง "อ้ามมม" ในนี้ให้ได้ แต่พอเจอไซซายะเข้าไปนี่ลืมหมดเย
ความจริงตอนนี้มีเรื่องน่าพูดเกี่ยวกับเอ็นโจเยอะนะ ทั้งฟุบลงไปขำกับโต๊ะ ควงส้อม เพื่อนสมัยเด็ก ติวหนังสือ (นี่มันอีเว้นที่ท่านเรย์กะรอคอยไม่ใช่เหรอ!!) ชวนลงเรือลำเดียวกัน แนะนำให้ชวนวาคาบะไปร้านแกงกระหรี่ต่อแล้วมองเจ้าสองหน่อด้วยสายตาอ่อนใจ เลี้ยงเค้กเจ้าแม่
แถมยังมีตอนวางส้อมแล้วมองท่านเรย์กะด้วยสายตาเวทนา!!! (ถ้าเป็นชาวหมู่บ้านคาสโนว่าจริงๆ คงเอาส้อมท่านเรย์กะมากินเค้กเก็บอีเว้นจูบทางอ้อมไปแล้ว แต่เหมือนความสงสารจะมีมากกว่าสินะ....)
คาบุรากิ!!! แกมันเจ้าตัวขัดลาภ กลายเป็นไซซายะตลอดกาลไปซ้าาาาา

>>247 จริง คุณชายนี่รันทดชิบหาย สร้างความดีอะไรไว้ก็โดนวีรกรรมของเพื่อนสนิทกลบหมด รับกรรมไปเถอะวะ 55555

เมิงงงตอนนี้กุเขินที่เค้าติวหนังสือให้กันมากกกก แล้ววันนี้ถ้าคาบุไม่มาก็เหมือนคนไปเดตกันอะ มีทั้งจะป้อนเค้ก ติวหนังสือ จ่ายเงินให้อีก โหหหไม่ไหวแล้วเขินนน

>>201 อิจวะ คณะที่กูอยากเข้าเปิดรอบ3 ไม่รับรอบ1กับ2TT

อยากให้มีตอนเจ้าแม่มีบทกับวาคาบะอีก ถ้าบากะรากิได้รู้ความจริงว่าเจ้าแม่กับวาคาบะสนิทกันขนาดไหนจะต้องกระอักเลือด!

>>247 จริงมึง เอ็นโจมาเม้นเยอะมาก กูอ่านไปนี่โดขิโดขิ หัวใจสั่นไหวรัวๆ เตรียมมาเม้าแล้ว แต่ขณะที่คุณชายแกเขย่าหัวใจกูอยู่นั้น ไซซายะก็ผลุบเข้ามาเตะม้ามแตก เลยต้องมาด่าเรื่องม้ามก่อน กูนี่ลืมโฟกัสหัวใจอะไรบ้างบนไปเลยค่ะ...

โมเม้นที่กูกรี๊ดที่สุดคือตอนท่านเอ็นโจถามว่าแล้วได้ชวนไปร้านแกงกะหรี่ต่อรึเปล่า
คือแบบ คุ้นๆมั้ย เพื่อนโม่ง มันคือตอนตลาดอาซากาโอะไงงง
เห็น/ได้ยินท่านเรย์กะว่ามีแพลนจะไปตลาด(?)(ไม่แน่ใจ ฟฟ เอาเป็นว่ารับรู้ข่าวสารมา ขี้เกียจไปตามหาาา) = เห็นวาคาบะเอาแกงกะหรี่มากิน
แล้วก็หาตลาดอะไรที่ใกล้เคียงมีชื่อ = หาร้านแกงกะหรี่ชื่อดังชวนไปกินต่อ
คืออัลไลล อยากจะแหมดังไปถึงในนิยาย ถถถถ แต่ท่านเรย์กะก็ยังคงไม่รู้ กรี๊ดดดด
แหม่ะ ว่าไปนั้น สุดท้ายเอ็นโจเหมือนจะชวนอ้อมๆแต่ก็ไม่ได้พูดตรงๆ นกไปนะจ้ะ555555

>>253 พิมไม่หมด เหมือนจะเป็นที่ >>247 ว่าอะแหล่ะ เกือบจะเป็นชาวหมู่บ้านครสโนว่าละ แต่ใจไม่กล้าพอ

จากตอนก่อนที่รอตลกคาเฟ่……
คาเฟ่เลยมั้ยล่ะ เริ่มตอนหยอดด้วยเอ็นโจว พอกำลังเคลิ้ม ก็เสยคางด้วยคาบุ ~โถ่ท่านฮิโยโกะ

>>227 กูก็เรือไอเหมือนกัน แต่กูไม่ได้เกลียดรันนะ กูโคตรไม่เข้าใจทำไมแฟนคลับ(คลั่ง)จะต้องมาตีฝีปากกันอยู่เรื่อย แต่กูก็ชอบอ่านเม้นต์ที่ตีกันนะ ....รู้สึกว่ามันมันส์ดี หรือกูจะเสพติดสงครามกองอวยมากเกินไปว่ะ

แอบคิดว่าตัวจริงท่านฮิโยโกะคงเป็นคนมีอารมณ์ขันมากเลยนะ ปรกติกูเป็นคนเส้นลึก อ่านนิยายที่พยายามขำแบ้วมักจะบึนปาก แต่เรื่องนี้ทำเอากูยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ตลอดอ่ะ อยากอ่านเรื่องโทนๆ นี้อีกจัง

>>257 ดูออกเลยนะคะว่าโม่งคนเหนือ

——

อยากเตะไอ้บากะรากี้กี้มาก โว้ยยยย

แต่ให้เจ้าแม่ไปออกกำลังที่ฟิตเนสที่บ้านตัวเองเนี่ย จะเป็นหนทางสู่เรือกี้กี้อีกมั้ย แต่กุระเบิดเรือทิ้งเพราะคำว่าขาหมูไปแล้ว ไอ้คนไร้มารยาทนี่!!!

แต่บางทีอาจเป็นหนทางสู่การเนียนเข้ามาใกล้ชิดของเอ็นโจอีกก็ได้นะ!!! กุลุ้นละเนี่ยยย

>>258 คาบุรากินี่นอกจากปากจะหมาแล้ว ฉายาก็ชักจะเหมือนชื่อหมาเข้าไปเรื่อยๆแล้วนะกูว่า เรือกีกี้มึงนี่บับ...ชื่อหมาเปล่าว่ะ?

กำลังคิดเล่นๆอยู่ว่า ถ้าตอนจบเรื่องนี้ท่านเรย์กะแต่งงาน เหล่าโม่งซุยรันคงกรี๊ดกร๊าดตั้งกระทู้ใหม่ภายในครึ่งวัน แมวดุ้นซุยรันคงเม้นจนแมวดุ้นล้ม พันทิปคงขึ้นท๊อปห้องการ์ตูนแบบสมัย ฮีโร่xรีลิน่า แต่จะมีวันนั้นหรือเปล่าสิ.......

>>259 กีกี้ไม่ใช่ลูกสมุนที่มีหน้าที่ประกอบฉาก ออกมาร้องกี้กี้ให้ไอ้มดแดงเตะจากนั้นรับค่าแรงรายวันแล้วกลับบ้านเหรอมึง (....)

>>260 มันบอกถึงประวัติอันโชกโชนของมึงเลยนะ....

>>260 ไม่แน่อาจจะตรงข้ามนะมึง ทุกคนอาจจะช็อคคิดว่านี่ฝันอยู่รึเปล่าจนต้องขอไปหลับสักตื่นจนมู้นิ่งก็ได้ถถถถ

>>260 ไม่ต้องให้ถึงแต่งงานอ่ะ กูว่าแค่นางยอมตกลงปลงใจกับใครสักคนโดนไม่หักธงทิ้งก็คงกรีดร้องดิ้นตายเหมือนไส้เดือนโดนขี้เถ้าตายกันหมดละ

>>258 กูว่าเป็นไปได้ ทำไมบทมันวางเพื่อต่อเรือไปทางนั้นจังวะ หรือกูคิดไปเอง แต่บทเหมือนจะส่งๆไงไม่รู้หวะ กูคงใส่ฟิลเตอร์กาวมากไปก็เป็นได้ อ่านมู้นี้แล้วเมากาวทุกที
>>260 กูรอให้ถึงวันนั้นนะมึง กูหวังว่ามันจะมี กระอักเลือดเบาๆ
>>261 แหมมึงบ่งบอกอายุสัส และกูที่เข้าใจที่มึงสื่อก็ด้วย แต่กูชอบชื่อนี้นะ กีกี้..

จะไซซายะ หรือบากะรากี้ ก็ชื่อหมาทั้งนั้นเลยนี่หว่า 555555

พึ่งได้อ่านตอนดึก
ถ้าไม่ใช่ปิดเทอมฤดูร้อนอยู่ล่ะก็นี่มันเดทหลังเลิกเรียนในชุดนักเรียนที่ท่านเรย์กะใฝ่ฝันชัดๆ
......จนกระทั่งคาบุรากิโผล่มา

>>253 กูฟินฉากติวหนังสือมากกว่า กูคิดไปเองรึเปล่าว่านางอ้อนเขาน่ะ คือได้ฟีลแบบ...การบ้านยากจัง สอนให้ทีสิ พอเขาสอนข้อนึงก็....ตรงนี้ก็ยากอ่า สอนหน่อยสิ แม่งเอ้ยยย ถึงจะช่วงสั้นๆแต่กูก็ฟิน

อยากอ่านมุมมองเอ็นโจสองตอนล่าสุดจังเลยค่ะ โม่งฟิคขา

>>265 กูว่ามันก็เหมือนต่อเรือไปทางนั้นจริงๆ (หรือกูกาวหนักไป?) แต่กลัวจะเหมือนตอนสหายชวนชิม เหมือนจะกลายเป็นเรือลำใหม่ สรุปเรือล่ม คู่หูนักชิมมีแฟนแล้ว ปวดใจ

ขาหมู... เจอแบบนี้เราก็รับไม่ได้ แต่ถึงจะปากเสียยังไงก็ยังเป็นห่วงอยู่ดี มีชวน(บังคับ)ไปออกกำลังกายด้วยกันอีก

ปล.คุณคนนั้นถ้ายังไม่จัดการอะไรๆให้ชัดเจน เราจะปักหลักอยู่บนเรือรำนี้แล้วนะ

>>271 ลำพอมึง ยังไม่ต้องรำ

>>271 แต่คนนึง​ไม่ชัดเจน​ อีกคนก็ชัดเจน​ว่ามีคนที่ชอบมากนะ กูล่ะหวั่นว่าจะจบแบบแก๊งค์​เพื่อน​สมัย​เด็ก​ชะมัด 😂😂

ต่อจาก https://fanboi.ch/webnovel/4659/618-619/ ฟิคเมื่อท่านเรย์กะเป็นบุตรสาวจอมมาร
ตั้งแต่ตอนนี้กูขอเขียนเป็นมุมมองเรย์กะนะ

-----------------------------

"ท่านเรฟีก้า ข้าหิวเหลือเกิน" เซรีกาเริ่มร้องโอดครวญ

"ข้าก็เช่นกันค่ะท่านเรฟีก้า"

ข้ามองหน้าเซรีก้าและเคียคูราโนอย่างลำบากใจเพราะตัวข้าเองก็หิวไม่แพ้พวกนางเลย...

หลังจากที่เราทั้งสามรีบเดินออกจากโบสต์คริสตจักรนั่น พวกเราก็เดินไม่ได้หยุด รู้สึกตัวอีกทีก็เข้ามาในป่าลึกเสียแล้ว …ข้าไม่เคยต้องเดินทางไกลขนาดนี้เลย

มาคีต้า..คุณหนูตระกูลซูรูฮานน์ช่างเป็นคนไร้มารยาทเสียจริง มีแขกมาเยือนถึงคฤหาสน์ทั้งทีแทนที่จะยกขนมนมเนยมาให้แสดงความเป็นเจ้าบ้าน แต่นี่กระไรสนทนาธุระ(รวมทั้งสาปข้าด้วย!!)เสร็จสรรพ นางก็ผลักข้าลงมาโลกมนุษย์เสียได้ อย่าให้ข้ากลับไปทวงบัลลังก์ได้เชียวนะ...

เอ๊ะ!!!

ข้ารู้สึกถึงความประหลาดที่หน้าท้องขึ้นมาเล็กน้อย

โครกกกก!!

"..."

"..."

บ้าจริง! ตั้งแต่เกิดมาข้าไม่เคยท้องร้องเพราะความหิวมาก่อนเลย นี่สินะที่เขาเรียกๆกันว่าถึงคราวตกอับ

ข้าได้แต่ถอนใจให้กับโชคชะตาของตนเอง

“เซรีก้า เจ้าเสกอาหารออกมาไม่ได้หรือ…มานาของข้าหมดไปตอนเข้าคฤหาสน์ซูรูฮานน์แล้วน่ะ”

“มานาของข้าก็หมดแล้วเหมือนกัน …ท่านเรฟีก้าคะ มานาของท่านยังมีอยู่หรือไม่คะ?”

“ข- ข้ายังเหลือมานาอยู่”
ต-แต่ว่า…
“ท่านเรฟีก้า”

อุ๊ก!!! อย่ามองข้าด้วยสายตาเว้าวอนอย่างนั้นสิ

ข้าสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆก่อนจะนึกถึงเมนูอาหารที่เคยได้กินในวัง …เอาเป็นหมึกยัดไส้ดีไหมนะ?
นึกภาพอาหารที่อยากกินแล้วตั้งจิตก่อนเสก…

ปิ๊ง!!!

“กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!!”

เอ๋! เกิดอะไรขึ้นหรอ?

“หนีเร็วค่ะท่านเรฟีก้า!”

ตรงหน้าข้านคือหมึกตัวใหญ่ยักษ์ รูปร่างหน้าตาค่อนข้างประหลาด อย่าบอกนะว่า

“ค- คราเคน…”

เซรีก้า เคียคูราโน่พากันกระชากข้อมือข้าวิ่งหนีอย่างเอาเป็นเอาตาย
ไม่นะ! ถ้าข้ารู้ว่าชีวิตข้าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นตอนเรียนข้าน่าจะตั้งใจเรียนกว่านี้ จะไม่มัววอกแวกไปคิดสูตรอาหารใหม่ by เรฟีก้าเลย น่าเจ็บใจตัวเองจริงๆ!!

-----------------------------

“เราพ้นเจ้าคราเคนมาได้แล้วล่ะ ให้ตายซิวิ่งหนีตายจนลืมหิวไปเลยนะเนี่ย”
“ข้าขอโทษนะ ข้ามันไม่ได้เรื่อง”
“อย่าโทษตัวเองเลยค่ะท่านเรฟีก้า …เรามาคิดกันดีกว่าว่าจะไปหาอะไรมากินจากไหน”
“ปีนไปเอาผลไม้บนต้นดีไหมเคียคูราโน่”
“ใครจะเป็นคนปีนล่ะ? …ไม่ใช่ข้าแน่ๆ”
“ข้าเองก็ปีนไม่ไหวเหมือนกัน”
“…”

หรือข้าควรจะเสกเงินเอาไปแลกอาหารดีนะหรือไม่ก็ไปขโมยเงินจากคนที่เดินบนถนนดี…

อุ๊ก!!!

รู้สึกแน่นที่หน้าท้องจัง หรือว่าคำสาปจะทำงานแล้ว …ไม่น้าาาาา!!

“เซรีก้า เคียคูราโน เจ้าเห็นหน้าท้องข้าไหม?”

“ลูซิเฟอร์ช่วย! ท่านเรฟีก้าหน้าท้องท่านยืดออกมาจริงๆด้วยค่ะ!!”

“!!!”

จู่ๆข้าก็รู้สึกหน้ามืด

“ท่านเรฟีก้า”

ตึก ตึก ตึก!!
“ท่าน ท่านเป็นอะไรรึเปล่า!?” เสียงผู้หญิงที่ไม่คุ้นหูดังขึ้น
“ช่วยด้วยท่านเรฟีก้าหน้ามืด!!”
“สักครู่นะคะ”

ทันทีที่กลื่นหอมๆมาแตะที่ปลายจมูกของข้า ข้ารู้สึกดีขึ้นมาทันที

“ทำไมถึงเป็นลมได้ล่ะคะ?”

ตรงหน้าข้าคือหญิงสาวผิวขาวผมสีน้ำตาล ดวงตาของนางกลมโตดูบริสุทธิ์และสดใส นางไม่ใช่ผู้หญิงสวยแต่ดูน่ารักน่ามองเสียมากกว่า
“ข้ากับเพื่อนยังไม่ได้กินอะไรมาแต่เช้าแล้วล่ะ”
“ตายจริง อย่างนี้ก็อันตรายแย่สิคะ!!”

…อันตราย?

“ไปกินอาหารที่โบสต์ใกล้ๆที่นี่ดีไหมคะ? บาทหลวงประจำโบสต์ท่านเป็นคนดีมากเลยนะคะ”

“ม- ไม่ไปที่โบสต์นะคะ!!!”เสียงประสานจากมารทั้งสามตัวก็ดังขึ้นราวกับนัดกันไว้

“เอ่อ…”หญิงสาวน่ารักตรงหน้าข้าทำสีหน้าลำบากใจเล็กน้อย “พอดีว่าที่บ้านข้าเปิดร้านขายขนมปังน่ะคะ …ถ้าไม่รังเกียจไปกินอาหารที่บ้านข้าได้ไหมคะ?”
ตอนนี้ตรงหน้าข้ามีหญิงสาวผมสีน้ำที่บนศีรษะของเธอมีวงแหวนสีทอง ที่หลังของนางมีปีกสีขาว ถึงแม้เสื้อผ้าของนางจะดูเก่าๆก็เถอะ
…นางฟ้าชัดๆ

-----------------------------

กริ๊งงงง!
“กลับมาแล้วหรอ?”

“อืม คานตาริโอ้(คันตะ)ช่วยไปเอาน้ำใส่แก้วมาให้พี่สามใบทีซิ”

“…รับทราบ”

คานตาริโอ้นำแก้วน้ำมาวางไว้บนโต๊ะอย่างคล่องแคล่ว

“เชิญนั่งก่อนค่ะ”นางฟ้าใจดีผายมือไปที่เก้าอี้เพื่อเชื้อเชิญให้พวกเรานั่ง “เด็กคนนั้นชื่อคานตาริโอ้ เป็นน้องชายของข้าเองค่ะ …อ๊ะ! ขอโทษนะคะ พามาถึงบ้านแล้วแท้ๆแต่ข้ายังไม่แนะนำตัวกับพวกท่านเลย ข้าชื่อวาคาเบลล์(วาคาบะ)ค่ะ”

“ข้ามีนามว่าเรฟีก้าค่ะ”

“ข้าเซรีก้า”

“ส่วนข้าเคียคูราโน”

“ยินดีที่ได้พบนะคะ”วาคาเบลล์ส่งรอยยิ้มสดใสมาให้“กินขนมปังกันก่อนเถอะค่ะ”

“แต่เราไม่มีเงินนะ”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ถือเสียว่าช่วยเหลือกันนะคะ”

เฮือก! เหมือนข้าได้พบทะเลสาบกลางทะเลทรายเลยทีเดียว น้ำตามายามันจะ…

“แต่ไม่กินอาหารแบบนี้จะไม่เป็นอันตรายกับเด็กในท้องหรือคะ? สามีท่านก็ช่างใจร้ายเสียจริง”

“แค่ก แค่ก แค่ก!!”

หลังจากกัดพีต้า(ขนมปังโบราณมีที่มาจากกรีกโบราณ)พร้อมเครื่องเคียงที่เป็นเนื้อสัตว์ได้เพียงครึ่งนึง วาคาเบลล์ก็เอ่ยคำถามชวนปวดใจขึ้นมา

ข้างตัวข้าทั้งซ้ายขวาราวกับมีไฟลุกโชน
…ไม่ได้นะๆ นางเป็นผู้มีพระคุณ ที่นางพูดเพราะเข้าใจผิดต่างหากล่ะ ใจเย็นๆกันก่อนนะ
ข้าบีบมือภูติน้อยขี้โมโหข้างๆตัวทั้งสองตนเพื่อเป็นสัญญาณว่าอย่าได้ถือสามนุษย์ผู้มีจิตใจดีงามราวกับนางฟ้าตรงหน้าข้า

“คือ…ข้าไม่ได้ท้องนะคะ แล้วข้าก็ไม่มีสามีด้วยค่ะ”

“เอ๋!”วาคาเบลล์กรอกตาล่อกแล่กไปมาก่อนจะหลุบตาลงต่ำ “ข- ข- ขอโทษด้วยนะคะ!”

“ช่างมันเถอะค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้นทำไมพวกท่านถึงหลงเข้าไปในป่าได้ล่ะคะ? นี่ถ้าข้าไม่ไปเก็บสมุนไพรในป่าก็คงไม่ได้ช่วยเหลือพวกท่านหรอกนะคะ”

“จริงๆแล้วพวกข้ามาจากต่างแดนน่ะ ก็เลยไม่รู้เส้นทาง”เซรีก้าเอ่ยหน้าตาจริงจัง

“ถ้าอย่างนั้น พวกท่านอาศัยที่ไหนกันหรือคะ?”

“เอ๋!”เราทั้งสามตนมองหน้ากันแทบจะในทันที

ไม่ได้คิดเรื่องนี้ไว้ก่อนเลยนี่นา!!

หลังจากที่เราได้รับการช่วยเหลือจากนางฟ้าใจบุญ เราทั้งสามต่างก็กล่าวคำขอบคุณแก่นางและตั้งท่าจะออกเดินทางใหม่อีกครั้ง

“เดี๋ยวก่อนนะคะ!”

“ทำไมหรือคะ?”

“คือ…เรื่องที่อยู่น่ะค่ะ ข้าพอจะมีที่ๆนึงให้พวกท่านได้อาศัยชั่วคราวได้นะคะ”

“…”

-----------------------------

“ที่นี่หรือคะ?”

“ค่ะ…ที่นี่เป็นบ้านของเพื่อนข้าเอง แต่เขาชอบออกเดินทางไปที่ไหนก็ไม่รู้ครึ่งปีบ้าง ปีนึงบ้าง ข้าก็เลยคิดว่าไหนๆก็ไม่มีใครอยู่ในระยะนี้ ถ้าพวกท่านมาอยู่แล้วคงจะเป็นการดีกว่าปล่อยทิ้งร้างไว้น่ะค่ะ”

บ้านที่วาคาเบลล์พาข้ามา มันดู…สวยงามราวกับอยู่ในเทพนิยาย บริเวณโดยรอบเหมือนเคยเป็นสวนดอกไม้ แต่ดอกไม้ค่อนข้างแห้งเหี่ยวและมีพงหญ้าขึ้นหนาเนื่องจากขาดการใส่ใจเป็นเวลานาน ตัวบ้านเองถึงแม้จะดูไม่ใหญ่โตแต่กลับมีรูปทรงที่รับกันกับสวนดอกไม้โดยรอบเป็นอย่างดี ด้านหน้าของบ้านก็มีลำธารไหลผ่าน เจ้าของบ้านมีที่ดินที่สวยจริงๆนะนี่

“ก่อนที่จะเดินทางไปต่างแดน เพื่อนได้ฝากกุญแจไว้น่ะค่ะ แต่ข้ายุ่งๆก็เลยไม่ค่อยได้เข้ามาดูแลที่นี่สักเท่าไหร่ …สนใจที่นี่ไหมคะ?”

“ค่ะ …ที่นี่สวยมากเลยนะ”

“ถ้าสนใจ ข้าจะมาช่วยทำความสะอาดนะคะ”

“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวพวกเราสามคนจะช่วยกันทำความสะอาดเอง แค่นี้ก็เกรงใจคุณวาคาเบลล์จะแย่แล้ว”เคียคูราโนยิ้มหน้าบาน

“แต่ว่า…”

“ไม่เป็นไรจริงๆค่ะ ขอบคุณนะคะ”

“ถ้าอย่างนั้นก็ได้ค่ะ …นี่กุญแจบ้าน ถ้ามีเหตุสำคัญก็เดินไปหาข้าที่บ้านได้เลยนะคะ ถึงจะไกลกันเล็กน้อยก็เถอะ …ข้ากลับก่อนนะคะ”

“ค่ะ ขอบคุณมากจริงๆคะ”

พวกเราส่งลาวาคาเบลล์นางฟ้ามาโปรดมารไร้ที่พึ่งอย่างพวกเรา…เป็นคนดีจริงๆเลยนะคะ

“คุณวาคาเบลล์ไปแล้วล่ะค่ะ”

“เธอเป็นคนดีจริงๆเลยนะคะ”

“ข้าขอสาบานไว้ตรงนี้เลยว่าให้ตายยังไงก็จะไม่ล่อลวงคนที่ดีขนาดนี้มาเข้าเส้นทางมืดเด็ดขาดเลยค่ะ”

“ข้าด้วย…ว่าแต่เราจะจัดการทำความสะอาดยังไงดีล่ะ”

“ข้าจะใช้เวทย์มนต์ทำความสะอาดเอง”

“…จะดีหรือคะท่านเรฟีก้า?”

“ข้าแค่ไม่ถนัดศาสตร์การทำอาหารหรอกนะ”

ปิ๊งงง!!

“อย่านะค้าาาาาาาา!!!!”เซรีก้า เคียคูราโนร้องเสียงหลง

“ลืมตาสิ”

“อ๊ะ! ท่านเรฟีก้าใช้เวทย์มนต์ทำความสะอาดได้ดีจริงๆด้วย”

“ข้าว่า…ทำสวนดอกกุหลาบดีกว่าเนอะ”

ปิ๊งงง!!

สวยจังเลย!! ข้ามีหัวทางนี้จริงๆด้วย

-----------------------------

“ท่านเรฟีก้าคะ…เราจะเริ่มตามหาท่านทาคาเทเรียน(ทาคาเทรุ)จากที่ไหนดีล่ะคะ?”
“ข้าว่าจะลองนำรูปวาดท่านพี่ไปถามหาคนในเมืองดูน่ะ ถ้าประตูมิติเปิดให้เรามาที่เมืองนี้ก็แสดงว่าเทพีแห่งโชคชะตากำลังหมุนวงล้อให้เราเริ่มต้นจากที่นี่อย่างแน่นอน”
“ท่านเรฟีก้าคะ ข้าว่าเหล่าเทพีมอยเร(เหล่าเทพีแห่งโชคชะตา)กำลังกลั่นแกล้งพวกเราอยู่ก็ได้นะคะ”
“เชื่อข้าเถอะว่ามีเพียงฮาเดส(จ้าวแห่งนรก) เหล่าเทพีมอยเรและโครนอส(เทพแห่งกาลเวลา)เท่านั้นที่จะเที่ยงตรงต่อสิ่งมีชีวิตทุกตน”
“ท่านเรฟีก้า เราจะหาเงินมาจากไหนกันล่ะคะ”
“…ท่านเรฟีก้าคะ แล้วเรื่องคำสาปล่ะคะ?”
“ในตัวเมืองมันคงจะต้องมีอะไรให้ข้าได้กระทำความดีบ้างล่ะ!...นอนเถอะนะ พวกเจ้าจะได้ฟื้นฟูมานากันด้วย”

ท่านพี่ ท่านอยู่ที่ไหนกันนะ? ท่านพี่จะรู้รึเปล่านะว่าน้องคิดถึงท่านพี่แค่ไหน

-----------------------------

วันนี้เป็นวันที่อากาศค่อนข้างแจ่มใส ข้า เซรีก้าและเคียคูราโนจึงได้ออกไปหางานทำในตัวเมือง
คิดแล้วข้าก็รู้สึกดีขึ้นเล็กน้อยที่สองตนนั้นฝื้นฟูมานาได้ ไม่อย่างนั้นมื้อเช้าวันนี้คงมีสัตว์ประหลาดมาถล่มที่ซุกหัวนอนพังราบคาบด้วยฝีมือข้าเป็นแน่

ทั้งเซรีก้าและเคียคูราโนต่างก็ได้งานทำอย่างง่ายดายเพราะนางสามารถใช้เวทย์มนต์ทำงานได้ ส่วนตัวข้านั้นแค่คิดจะใช้เวทย์มนต์ทำงานอะไรแม้เพียงนิด คำสาปก็ทำงานทันที

“ท่านเรฟีก้าไม่ต้องทำงานหรอกนะคะ พวกข้าจะหาเงินมาเข้าบ้านเอง”
“ไม่ได้หรอกเซรีก้า ข้ามาอยู่ที่นี่สถานะของข้ากับเจ้าก็เท่ากัน จะให้ข้าเอาเปรียบเจ้าได้อย่างไร”

อันที่จริงสมัยที่ข้ายังได้ใช้ชีวิตอยู่ในวัง ข้าเคยมีโอกาสเรียนงานฝีมืออยู่บ่อยครั้ง จริงด้วยสินะ…

“ข้าว่าข้าจะรับตัดเย็บผ้า แล้วใช้เวลาที่เหลือจากการหาเงินตามหาท่านพี่ เมื่อเรามีเงินเก็บพอสมควรแล้วจึงค่อยตามหาท่านพี่ในเมืองอื่นต่อ”

“ท่านเรฟีก้า…”

ข้าเดินเข้าออกร้านเสื้อผ้าเพื่อตกลงกับเจ้าของร้าน ถึงจะถูกกดราคาหน่อย แต่ก็ยังดีกว่างอมืองอเท้ารอให้ผู้ติดตามทำงานหาเลี้ยงล่ะนะ

ในตอนที่ข้ากำลังจะเดินกลับไปยังวิมานกุหลาบหลากสีของข้านั่นเอง

“ช่วยด้วยค่ะๆ!”

มีผู้หญิงตะโกนขอความช่วยเหลือนี่นา
เพียงได้ยินเสียงขอความช่วยเหลือเท้าข้าก็แทบจะหมุนเป็นล้อ
ข้าขอโทษนะคะท่านลูซิเฟอร์ที่ข้าประพฤติตัวไม่สมกับเป็นลูกหลานในวงศ์ตระกูลของท่านแม้แต่น้อย แต่ข้าอยากให้ท่านได้รับรู้ไว้ตรงนี้ว่าเรฟีก้าคนนี้เป็นคนดี ข้าเป็นคนดีนะคะท่านบรรพบุรุษ!! ท่านควรจะภูมิใจในตัวข้าสิ …หรือข้าคิดผิด?

“เกิดอะไรขึ้นคะ?”

“ช่วยด้วยค่ะ ลูกของเผลอกินอาหารผสมยาเบื่อหนูเข้าไป!! ช่วยลูกข้าด้วย”นางผู้เป็นแม่สะอึกสะอื้นร้องไห้แทบขาดใจ

“ตายแล้ว หน้าเด็กซีดมากเลย ปากก็เริ่มเป็นสีม่วงแล้วด้วย” เคียคูราโนตะโกนอย่างตกใจ

เคียคูราโนเจ้าจะพูดเสียงดังให้แม่เด็กหัวใจวายรึยังไงกันนะ!
ฟุ๊บบบ!!!

“กรี๊ดดดดดด!! ท่านเรฟีก้า แม่เด็กเป็นลมไปแล้วค่ะ”

จะทำไงดีล่ะ! เป็นลมน่ะเดี๋ยวก็ฟื้น แต่เด็ก 5-6 ขวบ โดนพิษนี่สิเรื่องใหญ่ นี่ข้าก็อยู่ที่ถนนกลางกรุงเสียด้วยจะให้ใช้เวทย์รักษา ข้าคงโดนนักล่าปิศาจตามหาจนเจอแน่ๆ แต่ยังไงก็…

“เซรีก้า เคียคูราโน ข้าฝากพวกเจ้าดูแลแม่เด็กด้วยนะ!”

“ท่านเรฟีก้าจะไปไหนคะ?”

“โบสต์”

“ไม่ได้นะคะ ท่านจะไปที่นั่นไม่ได้!!”

“ตอนนี้ชีวิตเด็กสำคัญที่สุด พวกเจ้าทำตามที่ข้าสั่งก็พอ!!”

“ท่านเรฟีก้า!!”

ข้าอุ้มเด็กชายขึ้นมาพร้อมออกมานาดูดพิษออกจากตัวเขาเพื่อเยียวยาก่อนที่จะไปถึงโบสต์ โบสต์หลังนั้นที่ประตูมิติเคยเปิดให้ข้าตกลงมา
ทำไมเด็กห้าขวบถึงได้หนักขนาดนี้นะ!!
ถึงยังไงก็เถอะข้าจะต้องรีบไปให้ถึงโดยเร็วที่สุด

-----------------------------

ระหว่างที่ข้ากำลังแบกเด็กวิ่งอย่างสุดฝีเท้านั้น เสียงม้าเร็วข้างหลังข้าก็ดังสนั่น แต่ถึงยังไงก็เถอะ!!

ก็อก ก็อก ก็อก!!

“ฮี่ยยยยยยยย์!!!!!!!!”

“บังอาจ! กล้าดียังไงถึงมาขวางทางอาร์คดยุก” หัวหน้าองครักษ์แผดเสียงดังลั่น

“ต้องขออภัยด้วยค่ะ เด็กคนนี้โดนพิษยาเบื่อหนูมาค่ะ ข้าต้องพาเด็กไปรักษาที่โบสต์ ต้องขออภัยด้วยจริงๆ!!”

“นี่! เจ้าบอกว่าเด็กโดนพิษมาหรือ?”เสียงผู้ชายที่ฟังดูมีอำนาจดังมาจากรถ้าหลังขบวนม้าเร็ว

“ค่ะ!”

“ถ้าอย่างนั้นก็รีบขึ้นมาบนรถ!”

“ทหาร เปิดประตูรถม้าให้หญิงท้องคนนี้ด้วย” หัวหน้าองครักษ์ออกคำสั่ง

จึ๊ก!!!!

…เจ็บปวดเหลือเกิน

“เจ้าน่ะ ท้องอยู่หรือ?”

ทันทีที่ข้าก้าวขึ้นไปนั่งบนรถม้า อาร์คดยุกของประเทศก็ถามเสียงเนือยๆ

“เปล่านะเพคะ! หม่อมฉันไม่ได้ท้อง”

“ถ้าอย่างนั้นก็รู้จักออกกำลังกายซะบ้างสิ”

กรี๊ดดดดดดดดด! พอไม่ใช่คนท้องก็หาว่าอ้วน ยัยดุณหนูมาคีต้าหล่อนมันโหดร้ายที่สุด!!
อาร์คดยุกค่อยๆผินหน้าออกจากหน้าต่างมามองข้าและเด็กชายผู้โดนพิษ
ใบหน้าของเขาช่างดูคมคาย ทั้งสีตาและสีตาก็ดำขลับส่งเสริมให้แววตาของเขาที่ดูราวกลับมีพลังอยู่ตลอดเวลาดูโดดเด่นยิ่งขึ้น …อิจฉาผู้ชายหน้าตาดีจริงๆ

“มองอะไร?”

“เปล่านี่เพคะ”

-----------------------------

เพียงอึดใจเดียวรถม้าก็มาถึงหน้าโบสต์ มีพาหนะนี่ก็ดีอย่างนี้ล่ะนะ

“พวกเจ้ารออยู่หน้าโบสต์นั่นแหละ ข้าขอดูอาการเด็กก่อนแล้วค่อยกลับ”

“ขอรับท่านอาร์คดยุก!”

“ส่งเด็กมาให้ข้า”

“ไม่ได้นะคะ!”
ถ้าข้าส่งเด็กให้เขา พิษก็จะกลับมาไหลเวียนในกระแสเลือดน่ะสิ

“ขอโทษข้าลืมไปว่าไม่ควรแยกแม่ลูก”

“เขาไม่ใช่ลูกของหม่อมฉันนะเพคะ!”

“ถ้าไม่ใช่แล้วทำไมเจ้าต้องดูร้อนรนขนาดนี้ล่ะ?”

“การเมตตาใครสักคนจำเป็นจะต้องมีเหตุผลด้วยหรือเพคะ?”
“…”

“เกิดอะไรขึ้นน่ะ?”

“ท่านบาทหลวงคะ เด็กคนนี้เผลอกินอาหารผสมยาเบื่อหนูเข้าไปค่ะ ช่วยเขาด้วยนะคะ!”
ข้าส่งเด็กไปถึงมือบาทหลวง

ทันทีที่บาทหลวงมองหน้าข้า แววตาสีน้ำตาลคู่สวยของเขาก็ส่งความรู้สึกประหลาดใจเพียงชั่ววูบ ก่อนจะหันมาสนใจเด็กในอ้อมแขนแทน

“มาซาย่า(คาบุรากิ) แล้วก็เจ้าด้วย มาเป็นผู้ช่วยให้ข้าหน่อย”

บาทหลวงพาเด็กเข้ามาในห้องพักที่ดูเหมือนว่าน่าจะเป็นห้องพยาบาลโดยเฉพาะเสียมากกว่า

“เด็กหลับงั้นหรือ? คงแย่แล้วล่ะการรักษาเบื้องต้นเด็กควรจะรู้สึกตัว… มาซาย่าเจ้าเข้าไปในห้องครัวแล้วหยิบไข่มาให้ข้าแล้วก็เอากระโถนมาด้วย”

“เข้าใจแล้ว”
บาทหลวงเป็นใครมาจากไหนกัน? ทำไมถึงสั่งอาร์คดยุกให้ทำโน่นนี่ได้กันล่ะ!

“เจ้าน่ะ ช่วยทำให้เด็กฟื้นทีสิ”

“เอ๋! ข้าหรอ”

“ข้ารู้ว่าเจ้าทำได้ เร็วๆเข้าเถอะ!”

เดี๋ยวนะ! บทสนทนามันแปลกๆยังไงชอบกล

“เร็วเข้าสิ!”
“ค่ะ!!”

ข้าอังมือไว้กับศีรษะของเด็กก่อนจะส่งพลังชีวิตให้ …ลืมตาขึ้นมาเถอะนะ

“แงงงงงงงงงงง!!”

“มาซาย่า ส่งไข่กับกระโถนมาให้ข้า”

บาทหลวงตอกไข่แล้วเอาเฉพาะไข่ขาวมาป้อนใส่ปากเด็ก

สักพักเด็กคนนั้นก็อาเจียนออกมา มือของบาทหลวงก็ลูบเพื่อให้เด็กชายอาเจียนออกมาอีก

เด็กขายอาเจียนเป็นเวลานานประมาณเกือบ 20 นาทีได้ แล้วจึงสลบไป

“ชูสุคาเอล(เอ็นโจ ชูสุเกะ)ไม่สิ…บาทหลวง เด็กปลอดภัยแล้วใช่ไหม?”

“คงจะอย่างนั้นล่ะนะ แต่ข้าต้องขอดูอาการต่อสักวันถึงสองวัน อย่างไรก็ต้องขอบใจพวกเจ้ามาก ถ้าเด็กคนนี้เจอแม่นางข้างๆเจ้าช้าไป เห็นทีคงจะไม่รอด”

“งั้นหรือ…”อาร์คดยุกมองข้าด้วยสายตาฉงน

“มีอะไรหรือคะ?”

“ตอนอยู่ในรถม้าข้ารู้สึกว่าเจ้าอ้วนกว่านี้นี่”

อ๊ะ! จริงด้วย หน้าท้องข้ายุบแล้ว

“เป็นไปได้ยังไงกัน?”
ข้ายิ้มตอบอาร์คดยุกเล็กน้อย แต่ในใจมันกลับลิงโลดจนเนื้อเต้น …นี่สินะผลของการทำความดี~~

“ว่าแต่ทำไมวันนี้โบสต์ถึงได้เงียบขนาดนี้ล่ะ?”

“ก็…ตอนเช้าน่ะมีคนรายงานว่าชาวบ้านโดนคราเคนทำร้ายบาดเจ็บไปหลายราย ทั้งภราดรและภคินีจึงต้องออกไปรักษาผู้บาดเจ็บรวมถึงเยียวยาจิตใจด้วยน่ะ”

อึ๊กกกก!!

“เจ้าจะสะดุ้งทำไม? หญิงอ้วน”

กรี๊ดดดดดดดดดดด!!! หยาบคายที่สุด คนปากเสียขนาดนี้ทำไม่ถึงได้มีหน้าตาดีเป็นเลิศได้ …พระเจ้าท่านคิดอะไรอยู่กันนะ!

“ถ้าเด็กปลอดภัยแล้วข้าขอตัวกลับก่อนนะคะ! ลาล่ะค่ะท่านทั้งสอง”
ข้าโค้งตัวลงแล้วเดินออกจากโบสต์

“เดี๋ยวสิ! เจ้ามากับข้า เจ้าก็ควรกลับกับข้าสิ”

“ไม่รบกวนดีกว่าเพคะ! หม่อมฉันขอทูลลา”

“ไม่ได้!”อาร์คดยุกแผดเสียงทรงอำนาจ

แค่ทำตาดุๆธรรมดาข้ายังรู้สึกใจแป้วเลย เล่นแผดเสียงดังขนาดนี้ตั้งใจให้ข้าหัวใจวายตายรึยังไงกัน!

“ไปรอข้าบนรถม้า”

ข้าไม่อยากเข้าใกล้ผู้ชายคนนี้เป็นที่สุด!!!

000000000000000000000

>>277 อื้อหือของแรร์(จริงๆก็ไม่แรร์นา....)ดรอป!!//สูดกาวถังใหม่อย่างเย็นรื่นชื่นใจ

>>274-277 อะหือ ขนาดอยู่ในร่างปีศาจยังโดนไปหลายดอก ทั้งหญิงท้องหญิงอ้วน น่าสงสารเหลือเกินเพคะ 55555
ว่าแต่มันควรจะเขียนว่าโบสถ์ไหมอ่ะเพื่อนโม่ง

>>279 อุ้ย ขอโทษตอนนั้นกูมึนมาก รู้สึกว่าจะพลาดไปหลายจุดเลย

หวัดดีเพื่อนโม่ง ตามมาหลายมู้ละ ไหลไวมากขอร่วมกาวด้วยคน ซู้ดดด

>>281 ยินดีต้อนรับโม่งใหม่ นี่เพลาๆ ลงละนะ ช่วงพีคๆ 3 วันปิดกระทู้ก็ทำมาแล้วมั้ง 555 มาร่วมกันกวนกาวนะ

กะลังคิดว่าน่าจะมีฟิคแนวนิยายน้ำเน่าประมาณคุณหนูเรย์กะตกอับต้องทำงานใช้หนี้ให้ตระกูลเอ็นโจ แบบมี nc หน่อยๆ หรือกูควรจัด //กาวมาซู้ดด

>>283 จัดมาเลยยยย เมื่อกาลก่อนเคยมีฟิคที่เรย์กะตกอับไปทำงานเป็นพนง.เสิร์ฟแล้วคุณชายเอ็นโจชอบพาน้องชายมานั่งที่ร้านด้วยนะ มีความหวาดระแวงและรักเอ็นดูปนๆ กันไป กูชอบมากกกกก คิดถึงจังเลยค่า

>>284 กูโคตรว้อนท์ฟิคนี้มากอ่ะ
>>283 จัดมาเลย

>>283 มึงควรจัด //ปิดตาขวยเขินเพราะคำว่า nc หน่อยๆ

ว่าแต่แมวดุ้นล่มเรอะ เข้าไม่ได้เนี่ย

>>287 กูเข้าไม่ได้ตั้งแต่สายๆละอ่ะ

>>283 จัดมาเลยเพื่อน พร้อมสูดกาวมาก
>>287 กูเข้าได้นะ

>>287 เข้าได้ล่ะ

นี้เป็นการแต่งฟิคครั้งแรกผิดพลาดประการใดขออำไพ เอ้ย อภัยนะจ้ะ

-------ฟิค หนี้รักจอมมาร---------

ไม่คิดเลยว่าตระกูลคิโชวอินที่เคยรุ่งเรืองต้องมาจุดจบแบบนี้...

จุดจบที่เกิดจากความไว้เนื้อเชื่อใจของท่านพ่อ

เรื่องเกิดขึ้นหลังจากเธอเรียนจบมัธยมปลายได้สองปี เมื่อหนึ่งในบอร์ดผู้บริหารได้ยักยอกเงินของบริษัทไปจำนวนมหาศาล ทำให้บริษัทของเราไม่มีเงินมาหมุนเวียนและเกิดปัญหาทางการเงิน บริษัทในเครือของเราเริ่มยุบตัวไปทีละแห่ง คู่ค้าคนสำคัญก็ขอถอนสัญญาเพราะกลัวจะติดร่างแหไปด้วย

ด้วยเหตุนี้เองท่านพ่อต้องรีบหาหนทางที่จะทำให้พวกเราอยู่รอด

หนึ่งในนั้นก็คือการขอความช่วยเหลือและขอหยิบยืนเงินจากตระกูลที่เรารู้จัก

ในบรรดาตระกูลทั้งหมดที่ขอความช่วยเหลือมีเพียงตระกูลเดียวที่ยื่นมือเข้ามาช่วย

ตระกูลเอ็นโจ

ในโลกที่บิดเบี้ยวนี้การที่จะได้อะไรสักอย่างมาแน่นอนว่าต้องมีสิ่งแลกเปลี่ยน

ตระกูลเอ็นโจยื่นข้อเสนอกับท่านพ่อว่า จะยอมให้ความช่วยเหลือ แต่มีเงื่อนไขแลกเปลี่ยนทางธุรกิจที่ทางเราเสียเปรียบแต่ก็ต้องจำใจเซ็น และอีกเงื่อนไขก็คือ

ตระกูลคิโชวอินต้องส่งลูกสาวให้มาอยู่ความดูแลของตระกูลเอ็นโจเพื่อเป็นหลักประกันว่าตระกูลคิโชวอินจะไม่เล่นนอกเกมส์จนกว่าจะชดใช้หนี้จนครบ

และแล้ววันที่คิโชวอิน เรย์กะต้องไปเป็นตัวประกันก็มาถึง

" พ่อขอโทษ เรย์กะ พ่อขอโทษ "

ท่านคิโชวอินบอกลูกสาวสุดที่รักพร้อมกับตาแดงก่ำ

ถ้าเขาไม่เชื่อใจคนผิด ถ้าเขารู้ให้เร็วกว่านี้ เรื่องทั้งหมดก็คงไม่เกิดขึ้น...

" ได้โปรดอย่าโทษตัวเองเลยนะคะ ท่านพ่อ ลูกดีใจที่อย่างน้อยก็ทำประโยชน์เพื่อท่านพ่อกับท่านพี่ได้คะ "

" เรย์กะ ดูแลตัวเองดีๆนะลูก "

คุณนายคิโชวอินบอกลูกสาวน้ำตาซึม

" เรย์กะ.."

คิโชวอิน ทาคาเทรุมองน้องสาวด้วยสายตาปวดร้าว

น้องน้อยของเขาช่างเข้มแข็งเหลือเกิน

หากแต่ว่าต่อไปนี้เธอจะไม่อยู่ในสายของเขาแล้ว น่สกังวลเสียจริงๆ ด้วยภาระหน้าที่ที่มีอยู่ในตอนนี้ทำได้แค่ปล่อยน้องสาวสุดที่รักไปอยู่ในความดูแลของคนอื่น

ล้มเหลวในฐานะพี่ชายเสียจริง...

" ดูแลตัวเองด้วยนะเรย์กะ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นบอกพี่ได้ตลอดเวลา พี่รักน้องนะเรย์กะ "

พูดจบก็สวมกอดคนตรงหน้า เมื่อเห็นแบบนั้นเรย์กะก็กอดท่านพี่ของเธอเช่นกัน

" น้องก็รักท่านพี่เหมือนกันคะ ฝากดูแล ท่านพ่อกับท่านด้วยนะคะ ลาก่อนคะทุคน "

เรย์กะบอกลาทุกคนเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะเดินขึ้นรถที่ตระกูลเอ็นโจส่งมารับ

ลาก่อนทุกคน...

ลาก่อนบ้านที่รัก...

ระหว่างที่เดินทางภายในรถ เรย์กะก็เหม่อกังวลถึงเรื่องในอนาคตจนไม่ได้สังเกตว่าถนนเส้นนี้ไม่ใช่ทางที่จะไปสู่คฤหาสน์ตระกูลเอ็นโจ!

--------------------------------------------------------

ชื่อเรื่องโคตรลิเก ภาษาอาจจะอ่านไม่ลื่นไหล่ ขออภัยด้วยยยย ซู้ดกาวแปบบ

" ที่นี้มันที่ไหนกันคะ! "

เรย์กะพูดพร้อมเงยหน้ามองคอนโดมิเนียมสไตล์โมเดิร์นที่อยู่ตรงหน้า

สูงประมาณ 40 ชั้น ย่านใจกลางเมืองใหญ่เรื่องราคานี้นี้น่าจะแพงกว่าบ้านเดี่ยวมีพื้นที่อยู่หลายขุม

" ทำไมคุณถึงได้พาดิฉันมาส่งที่นี้กันคะ ปลายทางของเราคือคฤหาสน์ตระกูลเอ็นโจไม่ใช่เหรอ! "

" ต้องขออภัยด้วยครับที่ไม่ได้แจ้งล่วงหน้า ผมเพิ่งได้รับคำสั่งจากบ้านใหญ่ให้ท่านเรย์กะมาพักอาศัยอยู่ที่นี้แทนคฤหาสน์เอ็นโจครับ "

" ที่นี้? เอ็นโจท่านไหนพักอยู่ที่นี้คะ "

" กระผมไม่สามารถตอบได้ครับ ท่านเรย์กะ โปรดตามกระผมมาครับ "

พูดจบพ่อบ้านตระกูลเอ็นโจก็นำทางเรย์กะเข้าสู่คอนโดมิเนียมตรงไปยังลิฟต์ก่อนจะกดหมายเลขชั้นบนสุด

เมื่อมาถึงที่หมายก็ไขประตูห้องก่อนส่งกุญแจให้เธอ

" บริเวณชั้นบนสุดทั้งหมดจะเป็นส่วนที่พักของท่านผู้นั้นครับ ส่วนท่านเรย์กะจะพักอยู่ห้องไหนนั้นคงต้องรอท่านผู้นั้นตัดสินใจ "

" หน้าที่ของกระผมได้หมดลงแล้ว ขอตัวครับ "

เรย์กะบอกลาพ่อบ้าน ก่อนจะลากกระเป๋าเข้าไปในห้องจนมาถึงห้องรับแขก

กว้างมากแถมข้างในยังหรูหรา เฟอร์นิเจอร์ที่ใช้ก็อยู่ในระดับที่คนธรรมดาไม่สามารถจะซื้อได้

เธอกวาดสายตารอบห้องก่อนจะเดินไปยังอีกฝั่งของห้องรับแขกที่เป็นกระจกตลอดแนว

ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามนั้น... บริษัทหลักของตระกูลเอ็นโจ!

เรย์กะขมวดคิ้วคิดหนักทันที มีที่พักอยู่ตรงข้ามที่ทำงาน คนๆนี้ตำแหน่งไม่ธรรมดาแน่ๆ

ใครกันที่หัวหน้าตระกูลไว้ใจให้มาดูแลตัวประกันอย่างเธอ

เรย์กะคิดขณะเดินสำรวจที่ที่เธอตั้งพักอาศัยนับจากนี้ เริ่มจากห้องครัวที่อุปกรณ์ครบครัน

ห้องน้ำที่มีอ่างน้ำวนขนาดใหญ่แถมด้านหนึ่งของผนังห้องน้ำยังเป็นหน้าต่างกระจกขนาดใหญ่ที่สามารถมองเห็นวิวเมืองได้ชัดเจน

ถึงจะรู้ว่าคนจากด้านนอกไม่สามารถทะลุมองเห็นได้ในได้ แถมยังมีผ้าม่านผืนใหญ่ปิดทับอีกชั้น แต่พอนึกภาพตัวเองอาบน้ำในนี้ก็อดที่จะอายไม่ได้

น่าอายจริง!

เรย์กะสำรวจมาเรื่อยๆจนถึงประตูห้องๆหนึ่ง ห้องนี้คิดว่าน่าจะเป็นห้องนอนของเจ้าของห้องนี้ เธอเอื้อมมือจับลูกบิดประตูก่อนที่จะชะงักไปพร้อมกับความคิดที่ตีกันอยู่ในหัว

ไม่ได้นะเรย์กะ! แค่นี้ก็เสียมารยาทจะแย่อยู่แล้วเธอจะยังจะบุกรุกห้องนอนคนอื่นอีกเหรอ

เอาเลยเรย์กะ อย่างน้อยจะได้รู้เบาะแสของคนดูแล จะได้รับมือถูกไงละ แอบเข้าไปแวบหนึ่งเขาไม่รู้หรอก

นั้นสินะ...

เอาไงก็เอากัน ขอโทษล่วงหน้านะค่ะ

ว่าแล้วก็เปิดประตูเข้าไปในห้องทันที

ภายในห้องตกแต่งด้วยโทนขาวดำและสีเข้ม เฟอร์นิเจอร์ก็ทันสมัยบ่งบอกรสนิยมเจ้าของห้องและที่สำคัญการตกแต่งห้องแบบนี้...

นี้มันห้องผู้ชายชัดๆ

ทั้งเฟอร์นิเจอร์และโทนสีมีส่วนคล้ายกับห้องของท่านพี่มากแตกต่างกันแค่สีผ้าม่านกับตำแหน่งของเตียง

นี้เธอต้องอยู่กับผู้ชายเหรอนี้ อยู่ด้วยกันแค่สองคน

สองต่อสอง!

ท่านพี่ขา ท่านแม่ขา ช่วยเรย์กะด้วย

ระหว่างที่เธอกำลังโอดครวญอยู่ก็หันไปเจอบางสิ่งบนโต๊ะข้างเตียง

นี้มัน.. รูปถ่าย

ในรูปถ่ายปรากฎภาพคนสองคนหนึ่งในนั้นคือหนุ่มน้อยในชุดเครื่องแบบซุยรัน รอยยิ้มใสซื่อแบบนั้น เทวดาน้อยของเธอ ยูกิโนะคุง

สบายดีรึเปล่านะ ถ้าได้เจอกันก็ดีสินะ~

ระหว่างที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่สายตาก็เลื่อนไปเห็นคนที่ยื่นอยู่ข้างๆยูกิโนะทันที

คะ คนนี้ คนที่หน้าสะพรึงกลัวที่สุดในซุยรัน

คนที่เธอไม่อยากยุ่งด้วยที่สุด

เอ็นโจ ชูสุเกะ!

ตั้งแต่เรียนจบไปก็ไม่ค่อยได้เจอหน้ากันอีกเลย ได้ข่าวว่าไปเรียนต่างประเทศด้วยนี้นา

ว่าแต่ทำไมรูปของท่านเอ็นโจถึงได้มาตั้งอยู่ในห้องนี้ละ....

ระ หรือว่า คนที่มาดูแลเธอก็คือ

" แหม บุกเข้ามาในห้องนอนคนอื่นแบบนี้ อยากโดนทำโทษแบบไหนดีครับ คุณ-คิ-โชว-อิน "

เรย์กะสะดุ้งเฮือกให้กับเสียงเย็นที่จู่ๆก็ดังขึ้นด้านหลัง เธอตัวสั่นด้วยความลัวก่อนจะหันไปมองด้านหลัง

เอ็นโจ ชูสุเกะ!

--------------------------------------------------------

ชื่อเรื่องโคตรลิเก ภาษาอาจจะอ่านไม่ลื่นไหล่ ขออภัยด้วยยยย ซู้ดกาวแปบ

>>292 วั้ยยยย บุกเข้าไปในห้องนอนคนอื่นเขาแบบนี้จะโดนทำโทษอะไรบ้างคะ กูตื่นเต้น//เอามือปิดตาไว้ห่างๆ ขอชุดเมดนะคะ เอาไว้ใส่เป็นยูนิฟอร์มในการทำงานไงล่ะ

>>291 อห ชื่อเรื่องและสำนวนให้อารมณ์ประหนึ่งนิยายที่ขายใน7-11 เลย ใช้ได้ๆ 55555555555555

>>291-292 ชื่อเรื่องเร้าใจมากค่ะ ขอคอสเพลย์นุ้งต่ายนะคะ
ระยะนี้พออ่านอฟช.ไปมากๆ ทำให้กูเผลอคิดว่าเอ็นโจจะลงโทษเรย์กะด้วยการให้ทำอาหารเย็นให้กิน ผลลัพธ์ที่ตามมาก็....

>>291-292 โดนจับได้แล้ววว ขอชุดเมดด้วย

>>295 ก็กลายเป็นการลงทัณฑ์ท่านเอ็นโจซะเอง....

>>295 กรรมตามสนองสินะ กำลังคิดว่าฉากต่อไปจะกาวยังไงดี เหมือนกาวจะหมดซู้ด

>>298 มา กูรมกาวให้ แรกๆท่านเรย์กะก็กลัวเอ็นโจแต่อยู่กันไปมาเอ็นโจก็ไม่ได้มีพิษภัยอะไร๊ มาพักที่นี่แค่เพราะมันใกล้บริษัทเดินทางสะดวก(และหลบหนีเรื่องวุ่นวายจากที่บ้านได้) ท่านเรย์กะเลยตัดสินใจทำตัวเป็นผู้พักอาศัยที่ดีทำอาหารให้กินบ้าง

อันนี้จินตนาการกูเอง แต่มึงอยากแต่งยังไงก็แต่งมาเพราะกูรอสูดกาวอยู่ 555555

>>295 แล้วเรย์​กะ​ก็โดนข้อหาพยายาม​ฆ่า​ เอ็นโจที่รอดอย่างปาฏิหาริย์​บอกว่าไม่เอาความก็ได้​ แต่คุณคิโชว​อิน​ต้องมาแต่งงาน​ใช้หนี้ผม (ติดใจเสน่ห์​ปลาย​จวัก​#ผิด)​

>>298 จับกดเลยคร่ะ //แค่กๆๆๆ

>>300 อาจจะมีข้อแม้ว่าหลังแต่งห้ามเข้าครัวทำกับข้าวอีกต่อไป หรือไม่ก็ให้ยูกิโนะมากินข้าวด้วยทุกมื้อ กันเจ้าแม่พลิกแพลงอะไรบ้าๆ บอๆ

>>299 ทำอาหารให้กิน....เรื่องนี้จะเปลี่ยนแนวเป็นนิยายฆาตกรรมแล้วเหรอ

>>303 ไม่ผิดแน่ คนร้ายก็คือคนๆนั้นไงละ! //เด็กแว่นไม่ได้กล่าวเอาไว้

อาจจะมาช้าเพราะติดธุระบางประการ

---------- ฟิค หนี้รักจอมมาร --------------

" ทะ ท่านเอ็นโจ "

เรย์กะส่งเสียงเรียกคนตรงหน้าอย่างหวาดหวั่น คนๆนี้คือผู้ที่อยู่เบื้องหลังจักรพรรดิ์แห่งซุยรัน!

บุคคลที่เธอสาบานด้วยเกียรติของเทพเกศาบันดาลรักว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวด้วย!

" มะ ไม่ได้พบกันนานเลยนะคะ ท่านเอ็นโจ "

เรย์กะพูดพร้อมกับค่อยถอยหลังเพื่อเว้นระยะห่างจากชายหนุ่มที่เดินเข้ามาหาเธออย่างช้าๆ

" นั้นสินะ สองปีได้แล้วสินะตั้งแต่จบมัธยมปลาย คุณดูไม่เปลี่ยนไปเลยนะ "

ชูสุเกะฉีกยิ้มให้คนตรงหน้า ผู้หญิงคนนี้ยังคงความเป็นคิโชวอิน เรย์กะไว้ได้ตลอดไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน

ไม่ว่าจะเป็นทรงผมม้วนเป็นลอน ใบหน้าที่ซีดขาวเล็กน้อย ดวงตาเรียวสวยที่มักจะมีแววตาหวาดกลัวเขาเสมอ

ไม่รู้ทำไมถึงกลัวเขานักนะ เอาเถอะหลังจากนี้ก็คงกลัวเพิ่มกว่าเดิมแน่

ชูสุเกะคิดจะค่อยๆเดินก้าวเดินอย่างช้าๆเหมือนกำลังแกล้งคนตรงหน้า

ท่าทางกลัวจนตัวสั่นนั้นยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะ

" ทะ ท่านเอ็นโจเองก็ดูเหมือนไม่ค่อยเปลี่ยนไปเลยนะคะ "

ใบหน้าเรียวที่เพิ่มความคมเข้มตามอายุที่เพิ่มขึ้น เหมือนสูงเพิ่มขึ้นด้วยนิดหน่อยรึเปล่านะ

แต่ที่เหมือนเดิมที่สุดก็คือรอยยิ้มกับแววตาคู่นั้น

น่ากลัวเจ้าค่ะ!

" ว้าย "

ขณะที่ถอยหลังหนีคนตรงหน้าพร้อมกับเบี่ยงตัวหลบใบหน้าที่ก้มลงต่ำอย่างช้า ทำให้เธอไม่ทันระวังเสียหลักล้มลง

ลาก่อนหลังที่รัก เจ็บแน่เลย

เอ๊ะ ไม่เจ็บแฮะ ความนุ่มแบบนี้มัน

เรย์กะค่อยๆลืมขึ้นด้วยความสงสัยก่อนจะชะงักในทันที

เธอกำลังนอนหงายอยู่บนเตียงโดยมีเอ็นโจ ชูสุเกะคร่อมอยู่บนตัวเธอ!

ใบหน้าของเขาก้มลงต่ำเรื่อยๆ ในขณะที่ใช้ดวงตากวาดสำรวจหน้าของเธอ

กะ ใกล้เกินไปแล้ว เห็นหน้าหล่อๆแบบนี้ในระยะแค่นี้ชั่งทำร้ายหัวใจเหลือเกิน!

" อะ เอ่อ ท่านเอ็นโจคะ ช่วยขยับตัวออกหน่อยได้มั้ยคะ ดิฉันจะได้ลุกขึ้น "

" อืม ผมรู้ตลอดเวลาว่าคุณเป็นคนสวย ยิ่งได้มองใกล้แบบนี้ยิ่งได้รู้ ตาคุณสวยมากเลย "

เขาใช้มือสัมผัสตามใบหน้าของหญิงสาว ทั้งใบหน้าและคิ้วเรียว ดวงตากลมโต

" ทะ ท่านเอ็นโจ กรุณาหยุดแตะตัวดิฉันด้วยคะ "

เรย์กะเริ่มดิ้นเมื่อชายหนุ่มไม่ฟังคำขอของเธอแถมยังเอามือมาสัมผัสหน้าเธออีก

เธอเริ่มกลัวแล้วนะ ท่านพี่ขา ช่วยน้องด้วย!

แต่แทนที่ชูสุเกะจะทำตามที่หญิงสาวบอกเขากลับไล่มือไปตามใบหน้าของเธอเรื่อยจากคิ้ว ดวงตา ดั้งเรียวจนมาหยุดที่ริมฝีปากอวบอิ่ม

" ท่านเอ็นโจ! "

เรย์กะตะโกนเรียกแล้วจะทำท่าจะสะบัดมือชายหนุ่มออก แต่ก็โดนเขารวบแขนทั้งสองข้างไว้เหนือหัว

" โอ้ย คุณคิดว่าทำอะไรอยู่คะ ท่าน-เอ็น-โจ! "

" หืม กำลังทำอะไรนะเหรอ ผมกำลังลงโทษกระต่ายน้อยแสนซนที่บุกเข้ามาในห้องคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาตไง "

เขายิ้มแล้วสบตากับดวงตากลมโตที่ตอนนี้ฉาบไปด้วยความโกรธ

" ดิฉันขอโทษสำหรับเรื่องบุกรุกห้องของคุณ ไม่ทราบว่าท่านเอ็นโจจะปล่อยมือดิฉันได้ยังคะ "

ชูสุเกะฉีกยิ้มให้กับท่าทีของคนใต้ร่าง

" โทษของคุณมันไม่ได้ล้างกันง่ายขนาดนั้นหรอกนะ เรย์กะ "

" อ๊ะ อื้อ "

เรย์กะตกตะลึงกับคำที่คนตรงหน้าเรียกเธอ ปากของเธออ้าค้างด้วยความตกใจนั้นเปิดโอกาสให้ชายหนุ่มก้มลงจูบเธอทันที

อะ อื้อ

ละ ลิ้น ของเขา

ทันทีที่สัมผัสได้ถึงสิ่งแปลกปลอมในปากสติเธอก็กลับมา ทำให้หญิงสาวเริ่มขัดขืน

หากแต่ชูสุเกะทิ้งน้ำหนักตัวลงด้วยความแตกต่างทางสะรีระทำให้เรย์กะไม่สามารถทำอะไรได้เท่าที่ควร

ทั้งสองคนจูบกันอยู้ล่สักพักก่อนที่ชายหรุ่มจะปล่อยให้เธอพักหายใจ

" อะ อื้อ ฮ้า เฮือก "

เรย์กะที่ตอนนี้ปากบวมฉึ่งกำลังสูดหายใจให้มากที่สุด เมื่อตั้งสติได้เธอก็ตะโกนด่าคนตรงหน้าทันที

" คุณทำบ้าอะไรของคุณกัน หา เสียสติไปแล้วเหรอ! "

-------------------------------------------------------------------------------------------------
เรายังคงคอนเซ็บละครหลังข่าวอยู่ 555555
เดะ มาต่อ // วาร์ปหนี

>>305 อ๊ากกกกกกกกก กรี้ดดดดดดดดด วรั๊ยยยยยยยยย หกดนหกีสหึำ่ #ได้รับกาวเกินขนาด
#ดีงามเหลือเกิน
#ชั้นรอความรุกของจอมมาร(เปลี่ยนสมญานามเฉพาะในฟิค)มานาน

>>305 กรี๊ด​ดดดด ความรุกทันที​ที่พบหน้านี้

(อ่านถึงที่ว่าแตะใบหน้าและคิ้ว เผลอคิดว่าถ้าเปิดหน้าม้ามาเจอคิ้วแหว่ง ท่านจอมมาร​จะคิดยังไง 555555)

>>307 บ้านเพิ่งล้มละลายมาหยกๆ อาจจะเครียดจนคิ้วไปทั้งแผงก็ได้

>>307 ไล้หน้าไม่พอ พอคร่อมปุ๊ป...โอ๊ะ!ทำไมติดพุง//ความคอเมดี้บังตาถถถ

>>309 ถถถถถ วงวาร กำลังจะโดขิ โดขิแล้ว 5555

>>308 หรือผมม้วนลอนจะเป็นวิก.... //โดนโบตั๋น​ปักคอ

>>305 กูจั๊กจี้ตอนเห็นท่านเอ็นโจเป็นแบบนี้มากๆ 55555 แต่ทำดีแล้วค่ะ ขอให้ทำต่อไปเรื่อยๆอย่าหยุดยั้งนะคะ กูจะตั้งกล้องรอ....

ว่าไปกูอยากเห็นพล็อตแบบนี้แต่แนวๆวายจังว่ะ ท่านพี่ใช้หนี้ด้วยร่างกายให้ท่านอิมาริ เอ่อ...หมายถึงทำงานน่ะ ไม่ได้มีเจตนาอะไรไม่บริสุทธิ์ใจเลยนะคะ

อยากเห็นคาบุล่มจมแล้วไปทำงานอย่างสามัญชนบ้านวาคาบะอะ 55555

อื้อหือ ความกาวของแต่ละคน ล้ำลึกมาก เมากาวกันไปทุกทีๆ
>>312 งานเน้ออ งาน (มองด้วยสายตารู้ทัน ใช่งานแน่หรอ)
>>313 นางน่าจะทำทุกอย่างพังนะ ถถถถถถ

>> 313 ความเรือหายได้มาเยือนบ้านทาคามิจจิแล้ว 55555

>>313 เอาไปนั่งเป็นตี่จู่เอี๊ยเฉยๆคอยเรียกลูกค้ายังพอได้นะถถถถ

คุณชายตกยาก กับสาวสามัญ​ชน

หลังทำงานยืนหน้าร้านเป็นหุ่นเรียกแขกร้านเค้กของทาคามิจิมาได้สัปดาห์​นึง หลายอย่าง​ก็เข้าที่เข้าทาง คาบุรากิทั้งดีใจและซาบซึ้ง​จริงๆที่บ้านทาคามิจิใจดีกับตัวเองขนาดนี้ แถมได้อยู่ใกล้ชิดกับทาคามิจิตลอดวัน ถึงจะตกอับ แต่นี่มันสวรรค์​ชัดๆ!

คิดแบบนั้​น​แล้วก็ขยันขันแข็ง​เรียกลูก​ค้าต่อไป อันที่จริงแล้วทำหน้าตา​จริงจัง​แบบนั้นทำให้ดูน่ากลัว แต่ด้วยหน้าดีเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว จึงมีสาวๆถูกชักจูงเข้าร้านได้ไม่ขาดสาย จนที่ร้านเค้กคับแคบอยู่แล้วยิ่งเล็กไปถนัดตา

ระหว่างนั้นเองก็มีบุคคลทึ่ไม่คาดคิดปรากฏ​ตัว

คาบุ: ค คิโชวอิน!?
เรย์กะ: อะ ท่านคาบุรากิ สวัสดีค่ะ
คาบุ: เธอมาทำอะไร​ที่นี่! คิดจะมาเยาะเย้ย​กันสินะ ฝันไปเถอะ!
เรย์​กะ​: เห็นฉันเป็นคนยังไงน่ะคะ ฉันก็มาซื้อเค้กของวาคาบะจังสิคะ
คาบุ: วะ วาคาบะ---จัง?!
วาคาบะ: อะ เรย์กะจัง~ มาแล้วเหรอ
คาบุ: เหะ!?
เร​ย์​กะ​: สวัสดีจ้ะ วาคาบะจัง~
คันตะ: ช้าจัง โคโรเน่
เรย์กะ: แหมๆๆ รถติดน่ะจ้ะ
คาบ​ุ: หะ!?
แม่วาคาบะ: อ๊ะ เรย์​กะ​จังมาพอดีเลย พ่อเพิ่งอบเค้กเสร็จ​มาชิมสักคำสิ
คาบุ: หา!?
เรย์​กะ​: สวัสดี​ค่ะ​คุณแม่ กำลังยุ่งอย่แท้ๆ รบกวนหน่อยนะคะ~
น้องสาววาคาบะ: โคโระจัง~ มา มาข้างบนกัน มาเล่นที่ห้องหนูนะ
เรย์กะ: แหม ได้สิจ้ะ!
คาบุ: นะ นี่มันอะไรกันน่ะ คิโชวอิน!!?

>>317 เด็กซักคนในบ้านทาคามิจจิ: เอ๋ โคโระจังอยู่ที่นี่ก็ถูกแล้ว หลังจากตกลงจะแต่งงานกับพี่ ถึงโคโระจังจะบ้างานไปบ้าง กลับบ้านช้าไปหน่อย แต่ก็กลับมานอนกับพี่ทุกวันเลยนะ! //แจวเรือดอกลิลลี่
อีกคน: อื้ม นั่นสิๆ จะว่าไปไม่เคยเห็นมาอยู่พร้อมกันสองคนเลยนี่นา

นายมันตีท้ายครัวชาวบ้าน คาบุรากิ!
#ท่านคาบุรากิผู้เลิกงานตรงเวลาไม่รู้จักคำว่าโอที

>>317 >>318 โถๆๆๆ อยู่เฝ้าหน้าร้านคอยเรียกลูกค้าไปนะ ไซซายะคุง

>>318 วงวาร ถถถ

>>317 กูนึกภาพคาบุตกอับไม่ออกเลยว่ะ อีนี่ต้องเป็นพวกจมไม่ลงแหงๆ

ฝันว่าดิบตอนใหม่มา กำลังจะกดอ่านแล้วนาฬิกาก็ปลุก ฮ่วย

เรื่องนี้มีแปลอิ๊งมั้ยวะ อยากอ่านแต่ก็อ่านดิบไม่ออก ; ;

>>323 แปลไทยนำไกลกว้าอิ้งอีก

>>322 ขอให้ฝันเป็นจริงทีเห้อ คนเขียนหายไปเป็นเดือนอีกล่ะ กูหนิจิร้องไห้

>>324 สะเทือนใจไปอี๊กกก

>>322 กูเคยฝันว่าตอนจบมา คอมเมนต์กรี๊ดกร๊าดยาวเหยียดทั้งในแมวดุ้นและในโม่ง ยังไม่ทันได้กดอ่านกูก็ตื่นขึ้นมาซะก่อน... เสียดายโว้ย

>>323 Eng ร้อยต้นๆ ไทยอีกสิบกว่าตอนจะกวดต้นฉบับแล้ว ตอนไปคุยในเว็บนอกกูยังต้องไปสปอยให้ฝรั่งฟังเลย

>>327 ทุกวันนี้ตอนตื่นนอน ก่อนนอนกูเช็คนาโรวทุกวันเลย ผลลัพธ์ที่ได้.... ฮิโยโกะซามะจะเทคนอ่านตอนกำลังพีคแบบนี้ไม่ได้นะค้าาาา//ร้องห้ายย

>>328 มึงบอกฝรั่งให้มาอ่านแมวดุ้นสิ ปกติมีแต่แปลดิบเป็นจีน เป็นอิ้งค์ ตอนนี้แปลดิบเป็นไทยละ
ฝรั่งได้เปิดมิติใหม่กันเลยทีเดียว

>>323 ใน fanfiction.net ถึงตอนที่ 299 ทันดิบแล้ว

พึ่งอ่านตอนแปลล่าสุด กูชอบทั้งคาบุรากิและเอ็นโจเลย จริงๆกูลงทุกเรือใครก็ได้555 แต่ตอนแปลล่าสุดอยากจะตบปากคาบุรากิจริงๆ รักมันแต่ก็เกลียดมันมาก55555

>>332 กูอยู่ทุกเรือนะมึง แม้กระทั่งเรือคานที่มีท่านพี่อยู่ด้วยกูก็คิดว่าไม่เลว เมื่อก่อนกูทิ้งชิ้นส่วนไว้บนเรือคาบุเยอะกว่าเรืออื่น เพราะกูสกิดใจกับบทที่เจ้าแม่คิดว่าคาบุยังรักยูริเอะ คือมันเป็นความคิดของวาคาบะในคิมิดอลซ์ไง แต่ ณ ปัจจุบันนี้... คาบุมันคือไซซายะ หมาขี้เหงาตัวนึงเท่านั้นเอง กูนี่โยนชิ้นส่วนในเรือคาบุไปใส่เรือคานเกือบหมดละ...

เมื่อก่อนกูอยู่เรือเอ็นโจแค่ลำเดียว ตอนนี้อยู่สองเรือคือเรือเอ็นโจและเรือคาน รู้สึกเหมือนคานซังจะวินยังไงชอบกล 55555555

กูอยู่เรือเอ็นโจ(ไม่ใช่หน่วยอุดเรือแต่หลังๆคนไม่พอเลยต้องร่วมอุดเรือ) กูเคยอ้าขากางไปเรือท่านอิมารินะว้อย แต่หลังๆเจอออร่าท่านพี่แล้วหุบขาเลยทีเดียว

กูอยู่เรือน้องชายท่านอิมาริแล้วกันวะ กูเชื่อในม้ามืด!

กูอยู่ทุกเรือเลย เป็นเรื่องแรกเลยมั้งที่กูเชียร์ทุกเรือจริงๆ จริงๆกูชอบโมเม้นเจ้าแม่กะคาบุนะ เคมีมันดีชิบ ถึงจะพาออกคอมเมดี้ตลอดก็เหอะ แต่ในความปากหมา KY มันก็มีความห่วงใยคนรอบข้างอยู่ ติดที่คาบุมันรักเดียวใจเดียว จะมาเปลี่ยนใจตอนนี้มันขัดคาแรกเตอร์
ส่วนเรือเอ็นโจ ก็มีโมเม้นมาให้กรี๊ดเป็นระยะๆ ถ้าเอ็นโจออกตัวมากกว่านี้หน่อย กูจะสละเรืออื่นมาเชียร์เลย แต่ยังดูกั๊กๆ เล่นบทเพื่อนพระเอกอยู่ เลยเชียร์ไม่สะใจ
เรือนายตัวสำรองก็น่าลุ้น จะเป็นโรมิโอแอนด์จูเลียต อย่างที่เจ้าแม่หวัง ติดแต่นายตัวสำรองบทน้อยไปหน่อย เดี๋ยวหายๆ อีกละ
เรือท่านอิมาริก็น่าสนใจ อย่างน้อยก็เป็นผู้ชายที่ทำให้เจ้าแม่โดขิๆได้ แล้วก็น่าลุ้นว่าจะฝ่าด่านท่านพี่ยังไง หรือจะไปค้ำคอร์กันที่เรือท่านพี่ กูก็รับได้
ทางด้านเรือรุ่นเล็กอย่างยูกิโนะคุงกะคันตะคุง ก็กร๊าวใจ ไหนๆพวกพี่ๆก็ไม่ได้เรื่องกันแล้ว สู้เลี้ยงต้อยเองดีกว่า โชตะบันไซ!!!
มีเรื่องเดียวที่กูเสียใจที่ลง ชนิดที่เก็บชิ้นส่วนกลับไม่ทัน คือ....เรืออุเมวากะ โด่วววว มาตอนแรกคือสไตล์นักเลงแอบแกล้งคนที่ชอบชัดๆ กูอุตส่าห์ลุ้นให้เป็นกิ๊กนอกร.ร.ของเจ้าแม่ ใครมันจะไปคิดว่ามันจะบ้าหมาขนาดนั้น ตอนนร้ได้แต่สละเรือ ปล่อยให้ไปอยู่กะเบียทันสองคน

>>337 กูเข้าใจมึงนะ ทุกเรือคือดี ลำไหนก็ได้ไม่เกี่ยง แต่เรือนายบ้าหมานี่ไม่ไหวหวะ สละเรือแทบไม่ทัน

>>337 มึงปล่อยเขาไปสวีทกันเถอะ อย่าไปแยกเนื้อคู่เขาออกจากกันเลย เดี๋ยวโดนกัดหน้านะมึง 555

>>332 ถ้าเป็นเพื่อนสาวน่าจะได้ตบกันซักรอบ ปากแบบนี้ 55555

แต่ถ้าอุเมกาวะยังดีอยู่นี่จะแบบ เป็นแฟนดีๆคนนึงเลยนะ ดูแล ใส่ใจ เทคแคร์​ ชอบหวีผมให้(ฟีลแฟนกันที่เช็ดผมให้ เป่าให้งี้) ไปวิ่งด้วยกัน

>>341 ว่าไปมันมีฟิคอุเมวากะกับเรย์กะคิมิดอลด้วยนี่หว่า ก็อยากอ่านต่อนะว่าจะเป็นยังไง ถือโอกาสทวงซะเลย อิอิ

ตอนใหม่ มาแล้ว ขอบคุณโม่งแปล มีอะไรอ่านก่อนนอนละ 5555

เรย์กะซัง... คุณนี่มันกระจอกงอหง่อยจริงๆ นอกจากแกล้งแบบเด็กประถมแล้วยังจะเมลล์ไปอวดในรายการวิทยุอีก! กีกี้ยิ่งกว่าคาบุรากีกี้อีกนะเรย์กีกี้ซามะ!

คุณเรย์กะ....ในที่สุดก็ยอมรับสมญาฯเจ้าของผมม้วนแล้วสินะ......
ว่าแต่วิธีการมัน....แต่เอาจริงๆถ้าเป็นปัญหาแบบนั้นก็น่ารำคาญพอตัว555555

กูจะบอกว่ากูทันยุควิทยุ และกูชอบขอเพลงมากด้วย ส่งให้คนแอบชอบฟัง

ตอนนี้ไม่มีโดขิๆให้ชุ่มชื้นหัวใจเลย อาจารย์ฮิโยโกะ... หมดโปรแล้วสินะ

พออ่านตอนใหม่กูยิ่งรู้สึกว่า... นี่มันเด็กแกล้งกันไม่ใช่หรอว่ะ! ไม่ได้โตขึ้นเลยสินะ ทั้งคู่นั่นแหละ!! คงมีแค่เจ้าไก่อ่อนคนเดียวละมั้งที่ดูเป็นผู้ใหญ่ที่สุดในกลุ่มน่ะ...

เรือคานมาแรงสุดแล้ว55555 อ.สร้างตัวละครชายได้มีเสน่ห์แบบแปลกๆ กูว่าแม่งเป็นฮาเร็มไปแล้วถ้าเป็นเรื่องอื่นเรย์กะแม่งกินกับอะไรก็อร่อย ถ้าอ.ไม่มาหักธงทุกคนนะ5555 กูยังนึกไม่ออกเลยว่าจะมีจุดเปลี่ยนที่ทำให้เรย์กะรู้สึกตัวตอนไหนว่ะ//ตอนเห็นหลานๆเต็มบ้านพักคนชรา

อ่านตอนใหม่แล้วกูรู้อยู่อย่าง ท่านพี่ต้องหุ่นแซ่บแน่นวลลลล ท่านอิมาริช่างน่าอิจฉานัก

>>350 อาห์ ซิกแพคท่านพี่

ริรินะ เต็มตอน!!!?!นอนเตียงเดียวกัน >///<

// ว่าแต่ภาพลักษณ์ท่านเรย์กะจากเบื้องล่างนี่เป็นยังไงกันนะ แต่ไม่ใช่คุณหนูโรโคโค่ผู้สง่างามและสูงส่งแน่นอน

กำลังงงว่าเรย์กะแก้แค้นใคร ไซซายะเรอะ??

นี่กูฝันไปรึเปล่าเนี่ย...

ริรินะเต็มตอน!!!!!!

โอ้ยยยยยในที่สุดเรือริรินะซึนๆก็ได้แล่นกับเขาบ้างซักที กูนั่งเหงาในเรือนี้มานานละ

กูเชื่อว่าตอนอยู่ในห้องเรย์กะถึงปากจะเสียยังไงแต่ในใจก็โดขิโดขิแรงจนเรย์กะเกือบได้ยินแน่นอนนนนน//ดมกาว

ตอนล่าสุดแม่มเหี้ยยย 555555555 กุอุทานเหี้ยหนักมากตอนช่วงเปิดวิทยุ 55555

ตอนนี้ไม่สนใจอะไรเท่าซิกแพกท่านพี่แล้วค่าาาาาา

>>350 อ่านแว๊บแรกกูคิดเหมือนมึงเลยค่ะ ซิกแพคท่านพี่และกล้ามแขนต้องดีงามชวนน้ำลายหกแน่ๆ ฮรืออออ สมแล้วที่ท่านเรย์กะจะเป็นบราค่อน

>>350 แต่กูคิดว่า ทำไมไม่พาน้องไปด้วยว้าาาาา ถ้าท่านพี่ชวน เชื่อได้เลยว่าท่านเรย์กะต้องยอมไปแน่ๆๆ

>>358 ท่านพี่เขานัดเจอใครที่สปอร์ตคลับหรือเปล่ามึง...