[อะไรจะแย่ไปกว่าการเข้าร่างนางเอกในนิยายแนวอวยนางร้ายอีกล่ะคะ]
[https://writer.dek-d.com/pandacar/story/view.php?id=1736608]
[ผู้แต่ง : QwQ QwQ]
[4 ตอน ไม่นับแนะนำตัวละคร]
ด้วยความที่ว่ากูมีมหาลัยเรียนแล้วเลยขี้เกียจทำการบ้าน ว่างๆ เลยมาหานิยายในหมวดรักแฟนตาซีอ่าน ซึ่งมีแต่นางร้าย/วาย เต็มไปหมด แต่พอเปิดไปหลายๆ หน้าก็เจอกับเรื่องนี้เข้า กูชอบในแนวคิดของมันนะเอาตรงๆ แต่เพราะคนเขียนอายุยังน้อย [11 ปี] และเหมือนจะไม่มีเวลาเขียนยาวๆ แต่เป็นตอนสั้นๆ แทน [ราวๆ 1 หน้า A4 ละมั้ง] มันเลยกลายเป็นเรื่องที่ไม่ดีในเกณฑ์มาตราฐาน แต่ก็พออลุ่มอล่วยได้อยู่
ตอนที่ 1
เรื่องเปิดมาที่จู่ๆ ก็โยนนางเอกไปอยู่ในเหตุการณ์ที่โดนนางร้ายหาเรื่อง ตรงนี้บรรยายว่านางร้ายสวยระดับประกวดนางจักรวาล นางร้ายถามว่า
"ฉันถามว่าเธอมีสิทธิ์อะไรมาเรียกชื่อฉันตรงๆ ยัยตอแหล"
จากการคาดเดาของกู นางเอกเกมคงไปทักทายนางร้ายด้วยความเป็นมิตร แต่หลังจากนั้นจู๋ๆ นางเอกของเราก็เข้าร่าง โดยมีแต่ความทรงจำชาติก่อนเพียวๆ ไม่มีของตัวนางเอกเกมเลย แต่นางเอกของเราก็ดูจะเป็นพวกชอบเสี่ยงหน่อยๆ นะ เพราะว่าหลังจากที่นางร้ายถาม นางเอกของเราก็คิดว่า "เจ๋ง อยากเจอคนที่ถอนหมั้นเจ้าชายแล้วไม่ถูกตัดคอมานานแล้ว" แต่เพราะด้วย Common sense ละมั้ง นางเอกเลยถามว่านางร้ายชื่อไร แต่ก็โดนด่ากลับด้วยคำแรงๆ ที่เห็นได้ในนิยายนางร้าย
พอรู้ว่าถามไปไร้ประโยชน์ นางเอกของเราเลยสุ่มชื่อนางร้ายจากนิยายที่เคยอ่าน แล้วดันสุ่มขึ้นมาถูก นางร้ายชื่อ ซอล
พอนางเอกพูดไป ซอลก็โพล่งขึ้นมาเลยว่า
"เธอเป็นสามัญชน มีสิทธิอะไรมาเรียกฉันแบบนั้น ! "
"ฮะ?"
"เราสนิทกันหรือเธอจึงมีสิทธิมาเรียกฉันตรง ๆ อย่างนี้ ! "
"ฉันเห็นว่าคุณซอลชอบไล่ตบฉัน ฉันจึงคิดว่าเราสนิทกัน" [ทำไมกูคุ้นๆ เหมือนกูเคยเขียนไว้ตอนสับฉันคือ'นางร้าย'ที่'โครตร้าย'! วะ ไม่ใช่เป๊ะ แต่มันอยู่ในรูปแบบเดียวกันนะประโยคนี้ ]
ว่าจบนางเอกก็รีบใส่เกียร์หมาหนีไปก่อนที่ซอลจะระเบิดลง...
จบตอนที่ 1
เริ่มตอนที่ 2
สลับไปที่ฝั่งนางร้ายของเรื่องหรือซอลนั่นเอง โดยใช้มุมมองบุคคลที่ 3 ซอลหรือชื่อเต็มซอลเรเรียก็งงว่าปรกตินางเอกจะต้องร้องไห้ใช้มารยารอเจ้าชายมาช่วย แต่กลับกล้าพูดจาแบบนั้นกับตัวเอง แต่ก็ตัดบทด้วยการบรรยายอวดความอัจฉริยะ เก่ง มีอาชีพหลากหลายตั้งแต่หมอ วิศวะ บลาๆ มาเฟียแล้วยังเสือกเป็นตำรวจด้วย พออวดเสร็จก็จะเดินไป แต่เจ้าชายก็เข้ามาขวางแล้วถามหานางเอก นางเอกชื่อเพียร์
แต่ซอลไม่ตอบ ทำหน้าหยิ่งๆ ใส่ด้วย เลยมีบรรยายว่าเจ้าชายองค์นี้ไม่ใจร้อนหรือจริงจังกับเรื่องพวกนี้ แต่ถ้าเป็นเจ้าชายคนอื่น ซอลคงไม่พ้นโทษแน่
แต่นอกจากซอลของพวกเราจะหยิ่งๆ ไม่ตอบ พอตอบก็ไม่ตรงประเด็น จู่ๆ ประกาศถอนหมั้นดื้อๆ กลางฝูงชนเลย
เจ้าชายก็อึ้ง ไม่ได้ปวดใจอะไรนะ แต่อึ้งที่อีซอลมันกล้าทำแบบนี้โดยไม่เกรงกลัวอาญาแผ่นดินเลย เจ้าชายไม่ทันหายอึ้ง ซอลก็ด่าเจ้าชายว่าโง่ หลงมารยาหญิงแยกถูกผิดไม่ได้ อาณาจักรล่มจมแน่ ก่อนจะเดินไปด้วยท่าสวยๆ
เจ้าชายก็รู้สึกไม่พอใจที่โดนว่า เพราะ...เจ้าชายแม่งเป็นพวกรักร่วมเพศ[เกย์] ไม่ได้สนใจผู้หญิง ส่วนนางเอกหรืออีเพียร์แม่งมีหน้าที่เป็นแมงดาหาผู้ชายหล่อๆ มาให้เจ้าชายโว๊ย..
จบตอนที่ 2
เริ่มตอนที่ 3
ตัดกลับมาที่นางเอกของหมู่เฮา ที่นั่งเอ๋ออยู่ในห้องวัดพลังธาตุและรู้ว่าคาบต่อไปคือการโชว์เทพของแม่นางซอล+ยัดบทขี้อิจฉาให้สหายเพียร์น้อยของเรา ตรงนี้ก็เปิดเผยชื่อในชาติที่แล้วของนางเองว่าชื่อ พีช
พีชบรรยายว่านางร้ายจะมีธาตุเยอะแยะจนต้องใช้ ฯลฯ ส่วนเพียร์มีธาตุแสงกับพฤกษา ซึ่งธาตุพฤกษาแม่งหายากจนน้องเพียร์เราได้ทุนเข้าเรียนโรงเรียนขุนนางเพราะมีธาตุนี้ทังๆ ที่เป็นแค่สามัญชน [จริงๆ เจ้าชายก็บอกในตอน 2 แต่กูสับข้ามมา โทษที]
พอคนเริ่มเข้ามา เพียร์ก็คิดว่าจะนั่งห่างๆ กับพวกเจ้าชายเพราะอย่างจะลดความอึดอัด เลยไปนั่งกับโลลิลูกขุนนางชั้นผู้น้อยไม่ถือตัว พอซอลเข้ามา ซอลก็ไปนั่งหลังสุดตามสูตรว่า อัจฉริยะที่ไม่อยากมีเรื่อง
สักพัก อาจารย์ก็เข้ามา ไม่พูดพร่ำทำเพลงเรียกชื่อไปทดสอบพลังธาตุ เพียร์ก็งงแดกว่าเนื้อเรื่องเดินเร็วแบบไม่มีบทบรรยาย เจ้าชายออกไปเป็นคนแรก ได้ธาตุไฟตามสมัยนิยม จากนั้นก็ตามด้วยบรรดาคนจีบได้ แต่เพียร์ฟังแบบหูซ้ายทะลุขวา เลยไม่มีบทบรรยาย [ขนาดเจ้าชายที่เป็นพระเอกยังเป็นได้แค่เจ้าชายที่เป็นพระเอก]
พอถึงคราวของเพียร์ แม่นางก็ออกไปได้ธาตุ "พฤกษากับแสง ประเภทรัติกาล" เป็นสาย Heal คนก็ฮือฮากันเพราะตระกูลที่ครอบครองธาตุพฤกษาแม่งล่มสลายไปแล้ว ไม่มีทางที่จะมีธาตุพฤกษาเกิดขึ้นมาได้อีก เพียร์ก็บ่นๆ ว่าตัวเองแมรี่ ซูเหมือนกันถ้าไม่ถูกนางร้ายหรือ แม่นางซอล เปล่งแสงกลบ
จบตอนที่ 3