>>667 ตอนต่อไป
นางเอกกูยังมีบทอย่างต่อเนื่อง วันนี้ภูตราตรีเตรียมไปล่าเหยื่อรายที่เก้า แล้วมันก็ทำสำเร็จ ไอ้ขุนนางชั่วนี่มันก็คุกเข่าร้องขอชีวิตนางเอก แต่ความปรานีเดียวที่นางเอกให้ได้คือ ฟันทีเดียวคอขาด จะได้ไม่ทรมาน (โอ้ว ต้องงี้สิวะ) ฆ่าเสร็จก็เตรียมกลับ แต่เดินไปได้แค่ก้าวเดียวก็ถูกรั้งไว้ นางเอกหันมาปุ๊ปสบตาปิ๊งจำได้ทันที พี่ไคมอสนี่เอง นางเอกก็เล่นลิ้นนิดหน่อย บทสนทนายังคงความคูล ไอ้ไคมอสเลยบอกว่าได้รับพระบัญชาให้มาหยุดนางเอก แล้วมันก็พิจารณาว่านางเอกจะใช่คนน้องสาว(ไม่แท้)ของมันจริงไหม เพราะนางเอกปิดหน้าไว้ครึ่งนึง เห็นแค่ตา สุดท้ายนางเอกก็ใช้ผงฝุ่นหนีรอดไปได้
แล้วก็มาถึงคืนวันที่สี่ของงานเทศกาล ที่วัยรุ่นหนุ่มสาวรอคอย คืองานเต้นรำใต้แสงจันทร์ แล้วคืนนี้อีเฟลมันก็ไม่ออกไปไหนก็เลยนั่งเล่นอยู่ในห้อง แล้วนางเอกก็ชะแว้บมาหา มาคุยกันนิดหน่อยแล้วบอกว่ามีเรื่องจะมาขอร้องอีเฟล มันถามอีเฟลก่อนนะว่าออกไปไหนไหม (กูอ่านมาถึงตรงนี้ชักรู้สึกแปร่ง ๆ) อีเฟลบอกไม่ไปนางเอกเลยบอกขอเปลี่ยนตัวกัน ขอเป็นอีเฟลสักคืน อีเฟลก็ตกลง ไม่ได้ไปไหนอยู่แล้ว และก็อยากไถ่โทษที่ตัวเองถูกไอ้ไคมอสเห็นหน้า นางเอกบอกไม่เป็นไร อีเฟลมันรู้ทันว่านางเอกจะไปงานเต้นรำใช่ไหมนางเอกบอกใช่ มันก็เลยจับนางเอกแต่งตัวแต่งหน้าให้สวย ๆ เผื่อนางเอกจะเปลี่ยนใจอยากกลับมาใช้ชีวิตแบบผู้หญิงธรรมดาบ้าง (อ้าว...อีนางเอก ไหนมึงบอกว่าปีศาจไม่เที่ยวเล่น แล้วมึงอย่าบอกนะ ว่าไปงานเต้นรำเพราะผู้ชาย!) ภาพตัดมาที่ไอ้ไคมอส ได้รับจดหมายจากภูตราตรีว่านัดให้มาเจอกันคืนนี้ที่ลานจัตุรัสกลางเมือง (นั่นปะไรกูว่าแล้ว! เห้ย แต่ก็ก็ยังมีความหวังว่านางเอกสุดคูลของกูอาจมีแผน) พอมาถึงเจอกัน นางเอกที่แสนขรึมของกูก็อ้อยเขาด้วยการเริ่มต้นทักก่อน จากนั้นบทสนทนาแบบอ้อย ๆ ก็ดำเนินต่อไป นางเอกกูก็พูดไปยิ้มไป จนไอ้ไคมอสมันยังคิดว่า วันนี้อีเฟลทำไมสวยกว่าทุกวัน ทำมันใจเต้นแรง (ไอ้นี่นึกว่าเป็นอีเฟลไง) สุดท้ายด้วยสกิลการอ้อยที่คงมีอยู่ในสายเลือดนางเอกก็พูดแซ็วให้คนหน้าตายอย่างไอ้ไคมอสมันยิ้ม แล้วไอ้ไคมอสก็ขอนางเอกเต้นรำ (อ้าวเห้ย ไอ้ราชองค์รักษ์ผู้ภักดี มึงก็รู้ว่าราชาของมึงเล็งอีนี่อยู่ มึงก็ยังไปขอเขาเต้นรำอีกเนี่ยนะ) ระหว่างเต้นรำอีนางเอกก็เร้าให้ไอ้นี่ยิ้มอีก อ้อยสุด ๆ ๆ ณ.จุด ๆ นี้ ภาพพจน์นางเอกสุดคูลในใจกูพังทลายหมดแล้ว สบตากับผู้ไปปิ๊งเดียว จากที่ไม่ได้เจอกันมาเป็นสิบปีสปาร์คติดอย่างง่ายดาย
ตัดภาพมาที่ไอ้ฮา เรียกพรายในแหวนออกมาแล้วระบุเลย บอกพรายในแหวนว่า ให้พาไปหาอีเฟล ซึ่งพรายแม่งก็จัดให้ วาร์ปไปในห้องอีเฟลกันเลยทีเดียว (กูบอกแล้ว เวทมนตร์เรื่องนี้แม่งเว่อร์โคตร ๆ กูโอเคนะถ้าพรายของมึงจะสามารถพามึงไปไหนก็ได้ในส่วนของการระบุสถานที่ แต่นี่มึงระบุชื่อคน แล้วพรายมึงก็แว๊บพาไปได้ในบัดดล แล้วแบบนี้มึงสั่งองค์รักษ์มึงไปตามจับภูตราตรีทำไมวะ มึงทำเองพริบตาเดียวก็จบแระ จริงป่ะ?) แล้วมันก็พากันไปนั่งชมจันทร์ หยอกล้อกันกระหนุงกระหนิง อีเฟลก็แลบลิ้น (แลบลิ้นจริง ๆ นะมึง) ปลิ้นตาหลอกไอ้นี่ ทำตัวเหมือนเด็กอนุบางสไตล์มัน (กูลืมบอก มันกับอีนางเอกจะอายุ18แล้ว) เป็นอันจบตอนเหอะ จบตอน ณ.จุด ๆ นี้กูเพลียมาก
และกูขอจบการสับไว้ที่พาร์ทนี้แระกัน กูเจอนางเอกเปลี่ยนเป็นแบบนี้เพลียไปเลย อุตส่าห์รอบทแม่งตั้งนาน จุดที่กูคิดว่าขัดแย้ง ขัดใจกูมันก็มีอยู่เท่านี้ ณ.ตอนนี้มันจบไปที่ บทที่9 เทศกาลนูอาร์ใต้แสงจันทร์ ถ้าใครอยากอ่านต่อให้ถึงตอน15ก็ไปอ่านเอานะ
ต่อไปเป็นพาร์ทสุดท้ายล่ะ พาร์ทสรุป