ต่อจาก >>404
เการั่วเย่(วาคาบะ)ใช้รองเท้าสานจากเชือกฟางสวมใส่สองชั้นเพื่อหุ้มฝ่าเท้ามิให้หนาวเย็นจนเกินไป ตระกูลนางกล่าวไปแม้ไม่ถึงกับยากไร้แต่หากนำไปเทียบฐานะกับผู้อื่นในสถานศึกษารุ่ยหลวนยังห่างไกลอยู่มาก
รถม้าหลากหลายสีสันแล่นผ่านเการั่วเย่(วาคาบะ)ตรงไปยังอาคารภายในสถานศึกษา บ้างมีคุณหนูคุณชายนึกสนุกเปิดหน้าต่างฝ่าลมหนาวภายนอกเพื่อตั้งใจยิ้มเยาะให้นางโดยเฉพาะ แต่เการั่วเย่(วาคาบะ)หาได้สนใจไม่ นางยังคงตั้งหน้าตั้งตาเดินไปยังสถานศึกษาต่อไป
อย่างไรก็ตาม รถที่เทียมด้วยม้าพ่วงพีสีขาวถึงสี่ตัวกลับหยุดลงที่หน้าของนางตรงปากทางเข้าสถานศึกษาพอดี ตราประจำราชวงศ์ประทับอยู่แสดงออกถึงฐานะผู้อยู่ด้านใน ทันใดนั้นบุตรหลานล้างผลาญจำนวนมากที่อยู่ใกล้ต่างหันมามองเป็นทางเดียวกัน
เป็นบุรุษหล่อเหลารัศมีเรืองรองของผู้มีอำนาจ เปิดประตูเดินลงจากรถม้าอย่างสง่างาม
คนผู้นั้นย่อมเป็นไท่จื่อมู่หย่าไจ(คาบุรากิ)
บุรุษยังพอทำเนาแต่สตรีที่อยู่โดยรอบกลับส่งสายตาริษยาระคนเคียดขึงส่งไปยังสามัญชนนามเการั่วเย่(วาคาบะ) จนอากาศในฤดูเหมันต์เปลี่ยนเป็นอบอ้าวขึ้นบ้างแล้ว
ยามนั้นเห็นไท่จื่อ(คาบุรากิ)ถอดชุดคลุมเชือกฟางของเการั่วเย่(วาคาบะ)ออก ก่อนจะปลดเสื้อคลุมหนังเตียวที่ล้ำค่าของตัวคลุมตัวนางแทน
แม้ว่าเการั่วเย่(วาคาบะ)จะมีทีท่าตกอกตกใจแต่ไท่จื่อไม่ต้องการให้นางปฏิเสธ แม้เหลือระยะทางอีกเล็กน้อยยังคงชักชวนให้นางโดยสารรถม้าประจำตัวไท่จื่อตรงเข้าสู่สถานศึกษารุ่ยหลวนต่อไป
"นังจิ้กจอก!"
เสียงเคียดขึงไม่ธรรมดาถูกส่งออกมาจากกลุ่มสตรีกลุ่มใหญ่ที่มองเหตุการณ์อยู่ไม่ไกล ผู้กล่าวอย่างเจ็บแค้นกลับเป็นเฟิงฉินเซียง(เซริกะ)ที่มีทีท่าเหลืออด
"ยอมไม่ได้แล้วนะเจ้าคะ! ท่านหญิงจี้" คนถัดมาเป็นชุนจวี๋ไหน่(คิคุโนะ)ที่อดทนไม่ได้
ท่านหญิงจี้ที่ถูกพูดถึงย่อมเป็นจี้ลี่ฮวา(เจ้าแม่) ตัวตนอันอยู่จุดสูงสุดของสตรีแห่งสถานศึกษารุ่ยหลวนในยามนี้ถัดจากยุคของท่านหญิงเหลียงโยวหลี่(ยูริเอะ)และท่านหญิงสุ่ยอ้ายหลัว(ไอระ)
จี้ลี่ฮวา(เจ้าแม่)เพียงปรายตามองไปทิศทางนั้นอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกล่าวเสียงเรียบว่า
"ไปกันเถอะค่ะ อย่าได้ให้อาจารย์ท่านรอนาน"
"ตะ แต่ว่า" เฟิงฉินเซียง(เซริกะ)พยายามดึงดันเล็กน้อยแต่พอเหลือบมองไปเห็นแววตาเยียบเย็นจากจี่ลี่ฮวา(เจ้าแม่)ที่ปรากฏออกมาไม่บ่อยครั้ง คำพูดทั้งหลายกลับกลืนลงท้องไปก่อนจะเดินตามจี่ลี่ฮวาไปแต่โดยดี
จบตอนสอง สถานศึกษารุ่ยหลวน