Fanboi Channel

>>765 เกลียดดดดด

>>765 ศัตรูหัวใจของคานซังสินะ

>>761 กูก็ชอบ 5555 พอนึกภาพคาบุโค้งตัวบอกเรย์กะว่ายินดีด้วยครับมันกร๊าวใจมากๆ ว่าแล้วก็สงสารคนที่ได้เป็นแค่แบ็คอัพให้จัง..
กูควรเตรียมตัวไปเกาะเรือคาบุมั้ย เผื่อเรือกูล่ม นับวันคู่เรย์กะคาบุยิ่งน่ารักมากขึ้นทุกที เวลาอยู่ด้วยกันเจ้าแม่ก็ไม่รักษามาดเท่าไหร่แล้ว

ขอเสนอทฤษฎีตอนจบ
ทางบ้านท่านเรย์กะกับคาบุเห็นว่าสองคนนี้สนิทกันดีเลยจับหมั้น เรย์กะช็อคกลัวเรื่องจบตามเดิม ส่วนคาบุไม่ว่าอะไรเพราะเพิ่งรู้ใจว่าชอบเรย์กะ

แต่จบแบบนี้แล้วจะเคลียร์ปมวาคาบะยังไงน้อออ คาบุก็ดูจะไม่ใช่คนที่เปลี่ยนใจง่ายๆ จากมุมมองท่านเรย์กะเห็นมีโมเม้นท์น่ารักกันก็เยอะ แต่ในส่วนที่เราไม่รู้คาบุก็จีบวาคาบะอยู่อย่างเอาจริงเอาจัง

>>768 กูขอเสนอทฤษฎีตอนจบ คาบุ เอ็นโจ เรย์กะ วาคาบะทั้ง 4 คนยืนอยู่ต่อหน้าประตูมหาลัยซุยรันในวันเปิดเทอมใหม่มีซากุระโปรยปรายสร้างบรรยากาศ ทั้ง 4 หันมามองหน้ากันอย่างยิ้มแย้มพลางวิ่งเข้าประตูไปอย่างร่าเริง ขึ้นคำโปรยว่า "อนาคตที่ไร้ขีดคั่น ไม่มีทั้ง Pivoine หรือสามัญชน วัยรุ่นของพวกเราเพิ่งจะเริ่มขึ้นเท่านั้น!" จากนั้นก็ขึ้นเครดิตพร้อมคำขอบคุณ
พอจบเครดิตก็มีอาริมะเดินมามองผู้ชมด้วยสายตาว่างเปล่า พร้อมกับคิดว่าขอตูมีบทบ้าง...

>>768 อาจจะไปนั่งดินเนอร์กันสองคนใต้แสงเทียนแล้ววาคาบะก็เกริ่นนำ
"มาซายะคุง ฉันชอบเธอนะ"
"!!!วาคาบะ"
"แต่ฉันไม่คู่ควร"
"ไม่หรอกน่าเรื่องแบบนั้น"
"เพราะงั้นมาซายะคุง.......แต่งงานกับคุณเรย์กะเถอะ"
"!!!"
"แล้วก็รับฉันไปเป็นอนุฯ"
"!!!!!!"
"จริงๆ แล้วฉันแอบคบหากับคุณเรย์กะมาก่อนมาซายะอีก"
"!!!!!!!!!"
"แล้วก็ไม่ต้องห่วงเรื่องครอบครัวหรอก ถ้าเป็นคุณเรย์กะพ่อแม่หรือน้องๆ ของฉันคงยินดี"
"!!!!!!!!!!!!"
................ราวๆ นี้มั้ง
แต่ตอนล่าสุดนี่กูชอบตอนสุดท้านฉิบหายเลยให้ตาย มันดูเคมีเข้ากันมากเลยคู่นี้

>>769 โธ่ อาริมะ นายจะจืดจางยันวินาทีสุดท้ายเลยเหรอ วงวาร

>>770 บากะจะน่าอิจฉามากเพราะหลวงกับน้อยสนิทกัน
ปล. อีมาวๆดุจังวะ ท่านเรย์กะระบำพัดจะราวๆนี้ป่ะเนี่ย

"ยินดีด้วยครับ"
"ขอบคุณค่ะ"
...ว้ากกกก!! น่ารักกมากกก ตั้งแต่อ่านเรื่องนี้กูก็โดขิโดขิกะเรื่องเล็กน้อยซัมเหมอ

ขอบคุณโม่งแปล
ตอนนี้เหมือนเรย์กะจับผิดคุณสามี (คาบุ) โดยมีซูสุมอยเป็นกองหนุนเลย แฮะ 555

>>773 ตอนท้ายน่ารักจริงๆ น่ะแหละ แต่พอคิดว่ามีจอมมารยืนหัวโด่เป็นแบคกราวด์แล้วแอบวงวารเล็กน้อย ถถถถถถ

ตอนท้ายกูตลกมากกว่าเขินแฮะ เหมือนท่านเรย์กะพยายามบอกคาบุว่านี่ฉันได้ตั้งที่ 18 นะยะ แล้วคาบุก็ยอมๆก้มหัวแสดงความยินดีเพราะระอาอะ555555 แบบ เออๆ ยินดีด้วยนะ 5555555

กูฮาตอนนี้ตั้งแต่ต้นยันจบ คณะตลกสามช่านี่มันเข้าขากันจริงๆด้วยว่ะ คือกูคิดว่าถ้าสามคนนี้จบแบบเป็นเพื่อนกัน แยกย้ายไปมีครอบครัวตัวเองก็โอเคเลยน้า กูชอบสไตล์มิตรภาพมากกว่าจะให้มันกินกันเองในกลุ่มอะ

กูรู้สึก​ได้ว่าในการโค้งยินดีของคาบุ มันมีคำขอขมา ที่ต้นๆบอกว่า กะอีแค่สอบได้ไม่เกิน30แล้วยังไง ถถถถ

>>777 เป้าหมายคือ love end ว้อย ไม่ใช่ normal end ว้อย ให้เกียรติแท็ก love ที่ห้อยติดมาด้วยสิมึง ฮือ555555555555

ตอนใหม่นี่ก็ขำความจับสามีหนีเที่ยวมาก555555555น่ารักกันจริงๆ

//ไม่ได้เข้ามาหลายวัน ชอบฟิคเรย์กะนัดบอร์ด กับ ทะลุมิติภาคพิเศษ มากก ไม่เจอกาวมานานเลยรู้สึกกาวอร่อยเป็นพิเศษ
น้องเหมาๆอ่านมังงะละชอบ คงได้ไปดำน้ำตามโม่งๆในเร็ววัน

>>779 love ก็มีอุเมวากะกับเบียทันอยู่แล้วไง รักดราม่าฟันฝ่าอุปสรรคซะด้วย//ซับน้ำตาซาบซึ้ง

ฮือๆๆๆ กูชอบตอนนี้ ฮาตอนโค้งให้กันด้วย อ่านช่วงแรกๆกูรู้สึกเหมือนเป็นเอ็นโจเรย์กะ คุณพ่อคุณแม่ที่ปรึกษาเรื่องลูกชายแตกหนุ่ม แต่เข้าช่วงหลังกลายเป็นคุณแม่เรย์กะที่ไปไล่บี้คุณพ่อคาบุผู้มีคดีแทน ส่วนเอ็นโจเป็นป้าข้างบ้านสายซัพ... กูชอบคสพ.สามคนนี้มากกว่าไปเชียร์วาคาบะจังกับคาบุแฮะ ดูพอสติรั่วกันแล้วเคมีไม่เข้ากัน วาคาบะจังกับนายตัวสำรองดูจะเข้ากันได้มากกว่าอีก

>>781 คุ่นั้นมีอุปสรรคอะไรเหรอ เขาเลิฟๆกันตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบันเว้ย!

>>782 อุปสรรคด้านพันธุกรรม...

>>783 ไม่มีผลหรอกน่าเชื่อกู ถึงขั้นที่สาวคนอื่นได้มาเห็นความรักของทั้งคู่ต้องยอมถอยออกไปเองเลยนะ ในใจต้องคิดว่า 'เราคงเข้าไปแทรกกลางระหว่างพวกเขาไม่ได้หรอก' แหงๆ เป็นความรักอันบริสุทธิ์ใจและเร่าร้อนกว่าคู่หลักของเรื่องนี้อีก! ว่าแต่คู่หลักเรื่องนี้ใครนะ คานซังเรย์กะ? เครื่องชั่งน้ำหนักเรย์กะ?

>>782 มีหมาหนุ่ม ntr เบียทัน.....

>>785 อาจจะมีการตัดตอนหมาหนุ่มตัวนั้นได้.....

กูชอบแปลไทยตอนนี้มากอ่ะ >///<

กุชอบคำว่า. ฆ่าแม่ง 555

ว่าแต่ความสนิทของ 3 คนนี้มันเกินระดับจะมาเรียกท่านๆแล้วนะ. อย่างคาบุรากิที่เรยกะรู้ไส้รู้พุงหมดแล้วว่ามันบ้า ยังเรียกท่านคาบุรากิได้ลงหรอ 555. มันเป็นเพื่อนสนิทกันไปแล้วนิ

>>788 กูว่าที่ยังเรียกท่านๆ อยู่นี่เพื่อรักษาฐานะและหน้าตาภายนอก ในใจนี่คงขึ้นไอ้นำหน้าไปนานล่ะ 55555

>>788 อาจชินก็ได้ การ์ตูนบางเรื่องจนจะแต่งงานกันยังเรียกนามสกุล โมเมนท์ตอนเรียกชื่อเฉยๆตอนแต่งงานโคตรกิ๊วก๊าว

ถ้าเป็นเพื่อนสนิทกันมากๆ กูก็อยากเห็นฉากรุมตบกบาลเวลาใครในกลุ่มพูดอะไรไม่เข้าท่าออกมาอยู่นะ นี่ก็ด่าและเหน็บแนมกันแบบไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้นมานานละ ไม่สนิทจริงทำแบบนี้ไม่ได้หรอก 5555555555555555555555

>>791 กูว่าคาบุมันมองเรย์กะเป็นคนสนิทมานานแล้วนะ เลยพูดเรื่องอะไรที่โคตร KY ออกมา ตอนเจอคุณอาคิมิคาบุก็ดูปกติ สมกับเป็นลูกชายตระกูลคาบุรากิ
พวกเด็กสามคนนี้มันต้องสนิทกันมานานแล้วแหละ แค่เรย์กะไม่ยอมรับ พออยู่ด้วยกันถึงได้รั่วขนาดนี้ 5555

แค่ก ไม่มีใครตลกคุณพ่อสิงโตทะเลเหมือนกูหรอม ชาติที่แล้วสิงโตทะเล ชาตินี้ทานุกิ ท่านเรย์กะมีความสัมพันธ์แบบlove-hate Relationshipกับคุณพ่อสินะเนี่ย55555
แต่น่ารักกุ๊งกิ๊งโชโจละเกิน นี่กูเปิดถูกเรื่องเหรอวะ/เช็ก

ในอนาคต ถ้าวาคาบะมาร่วมวงทัวร์กินกับสามช่า วงนี้จะไม่กลายเป็น double date เหรอวะ คาบุกับวาคาบะก็ต้องมี moment ใช่มะ เหลือจอมมารกะเจ้าแม่เรา ไม่น่าจะรอดนะ...

หวังว่าไม่ใช่พอไปเดท 4 คน เจ้าแม่กะวาคาบะมุ้งมิ้ง ปล่อยให้สองหนุ่มเดินเคียงกันนะ

>>794 ก็เป็นดับเบิ้ลเดทไง คู่วาคาบะเรย์กะ คู่ชูสุเกะมาซายะ นี่ล่ะความถูกต้อง

>>795 สองหนุ่มน้ำตาตกในเงียบๆ วงวาร

>>790

>>796 จะสงสารทำไม จะเป็นคู่ร่างแยกของท่านพี่กับอิมาริก็ต้องเป็นให้สุดทางสิ ตอนไปดับเบิ้ลเดทกับไอระ อิมาริที่สวนสนุก ท่านพี่กับอิมาริก็ยังต้องขึ้นเครื่องเล่นด้วยกันสองคนเลย 5555555555555

อ่านมาวมาวแล้วขัดใจชื่อมาก อยากจับแก้ให้จีนให้หมด แต่ประเด็นคืออ่านดิบไม่ออก ไม่รู้คันจิตัวไหนคือชื่อ....

อ่านมาวมาวแล้วขัดใจชื่อมาก อยากจับแก้ให้จีนให้หมด แต่ประเด็นคืออ่านดิบไม่ออก ไม่รู้คันจิตัวไหนคือชื่อ....

เชี่ย เด้งสอง

>>795 ฝั่งนึงก็สดใสซาบซ่าเป็นการ์ตูนโชโจ ส่วนอีกฝั่งก็กลายเป็นหันหลังให้ตะวันและจันทราสินะ...

>>802 เขาพูดถึงกันด้วยสีหน้าอ่อนโยนแสดงถึงความรักใคร่และเชื่อมั่นเชียวนะโว้ย ชงมาให้เหมือนคู่อิมาริกับท่านพี่กันขนาดนี้ กูว่าได้กันเองแน่นวล

>>803 ที่ชูสุเกะทำตาโตตอนโดนตวาดนั่นก็ด้วยความเฮิร์ตอย่างรุนแรงแต่ต้องทนเก็บไว้ไม่แสดงออกทางสีหน้าสินะ อา...มาซายะ เพื่อผู้หญิงคนนั้นแล้ว นายถึงกับขึ้นเสียงใส่ผมคนที่อยู่เคียงข้างนายมาตลอดเลยสินะ... พระรองจริงจริ๊งพ่อคุณ

>>804 มิน่า ที่วันนี้ดูเงียบๆไม่จิกกัดทุกดอกแบบเคย ก็เพราะเฮิร์ตที่ถูกมาซายะตวาดนี่เอง โถ ช้ำใจแทนพ่อพระรองผู้แสนดีของกูเหลือเกิน อยู่เคียงข้างเขามาตลอด แต่เขาดันไม่แคร์ไม่เห็นค่าความดีแถมยังตวาดใส่ แถมยังพูดถึงผู้หญิงคนอื่นด้วย ไม่ช้ำตอนนี้จะให้ไปช้ำตอนไหน

กุก็สาววายนะ แต่พวกมึงแดกกาวเข้าไปกี่กระป๋องเนี่ย เรื่องนี้มีวายคู่เดียว ท่านอิมาริ×ท่านพี่ นอกนั้นเป็นผู้มีรักแบบ normal กับสมาชิกคานทองหมด

สมาชิกคานทองกุเหมารวมคาบุ กะ เอ็นโจด้วย กุล่ะอยากให้วาคาบะคู่กะนายตัวสำรอง ยุยโกะโดนเอ็นโจทิ้งเพราะชอบเรย์กะ เลยหันไปได้กะตาไก่โง่ แต่สุดท้ายจะชอบกันอิรุงตุงนังยังไง ขอให้ขึ้นคานเข้าบ้านพักคนชราหมด กุดูทรงแล้ว tag love แม่งจะ activated ทีไร โดน tag food ตบตายห่าหมด

ยูกิโนะคุงพระเอก!!!

>>806 tag love โดน tag spinster กับ food เล่นงานจนม่อยกระรอกไปแล้ว ทำได้แค่ส่งสายตามองเป็นพักๆ พอจะก้าวเท้าเข้ามาก็โดนไล่ตีต้องหนีหัวซุกหัวซุน โครตน่าเห็นใจแท็กเลิฟของเรื่องนี้เลย

>>808 เอาแท็ก spinster มาอีกละ เดี๋ยวตีมือหักเลย

คืออยากบอกว่าสงสัยมานานล่ะไอ้ spinster นี่อ่ะไรเลยไปเปิดดิก อ้อ คานซังนี่เอง พระเอกของเรื่องเลยนะ

มานั่งตามอ่านในนี้แล้วเพิ่งนึกได้ว่า จริงๆเรื่องนี้ท่านเรย์กะมาเกิดใหม่ในร่างนางร้ายนี่นา

ลืมตัวนึกว่าเป็น เรื่องชีวิตพิชิตคาน/ นิยายแนะนำอาหารสามัญชนสู่คนรวย อะไรแบบนี้

กูเริ่มคิดแล้วว่าพระเอกเรื่องนี้อาจมาตอนเข้ามหาลัย หนุ่มๆในโรงเรียนแต่ละคนใช้ไม่ได้เลย//ส่ายหัว

800 แล้ว เสนอชื่อมู้กันด้วย

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับศาสตร์การพิชิตสิงโตทะเล หึ! นายยังอ่อนหัด...เจ้าสิงโตทะเลตัวน้อย [ฆ่าแม่งครั้งที่ 22]

Ky เล็กน้อยนะคะ ต่อจาก >>740-742 ฟิคคู่หูทะลุมิติ

((ตอนพิเศษ : ถ้าไม่มีใครทะลุมิติ))

ตอนพิเศษที่แล้วเป็นฝั่งโลกคิมิดอล ส่วนอันนี้เป็นฝั่งโลกนิยายนะคะ พยายามคิดดูว่าถ้าไม่มีแหตุการณ์รถชนทะลุมิติจะเกิดอะไรขึ้น อาจต้องย้อนอดีตไปไกลถึงตอนแรกๆหน่อยนะคะ 5555 (เหตุการณ์นี้จริงๆน่าจะต่อกับ https://fanboi.ch/webnovel/3507/942-943/ )

...............

(โลกฝั่งนิยาย)

ขณะที่ฉันกำลังคิดว่าจะนอนอืดตื่นสายวันหยุดเสาร์อาทิตย์ ท่านแม่ก็รีบมาบอกอย่างตื่นเต้นว่ามีแขกมา ฉันจึงแต่งตัวลงไปหาอย่างระแวง

“ช้าจริงๆเลยคิโชวอิน” คาบุรากิพูดส่ายหน้าอย่างตำหนิ

“มาทำอะไรคะท่านคาบุรากิ...”

“ก็มาวางแผนเดินทางกันไง” คาบุรากิพูดอย่างจริงจัง “ฉันลองไปศึกษามาแล้ว แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะรับแค่ผู้ชายนะ ลองติดต่อไปแล้ว สำนักนั้นก็ยืนยันว่าให้ผู้หญิงบวชไม่ได้ เธอมีแผนอยากเปลี่ยนเพศไหม หรืออยากหาที่อื่นที่ไปด้วยกันได้”

“หะ?”

เดี๋ยวนะ เปลี่ยนเพศอะไรคะ! แล้วฉันตอบรับตอนไหนว่าจะออกเดินทางไปกับนาย เอ็นโจหายไปไหนน่ะ ทำไมไม่มาดูแลเพื่อนนายให้ดี... เพื่อนนายกำลังอกหักต้องได้รับการดูแลด่วนนะ หรือว่าจอมมารคิดว่าครั้งนี้ปล่อยให้ฉันจัดการไปก็แล้วกัน

“ท่านเอ็นโจไม่มาด้วยกันหรอคะ” ฉันปัดหนีสุดชีวิต ไม่อยากออกเดินทางกับเจ้าบ้าสองคนหรอกนะ ในฐานะเพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยประถมอย่างเอ็นโจไม่คิดจะทำอะไรบ้างหรือไง ช่วยออกเดินทางแทนฉันที

“หมอนั่นยังไม่อกหักนี่” คาบุรากิบ่น

นายควรยินดีกับเพื่อนนายที่ไม่ได้มีชะตากรรมน่าเศร้าแบบนายนะ หรือว่าคิดว่าเอ็นโจทรยศเพราะดันรอดตัวจากคานไปคนเดียว อ้า จะยังไงเอ็นโจก็มีว่าที่คู่หมั้นแล้วล่ะนะคะ...

“เอาเถอะ เราต้องผ่านมันไปได้แน่” คาบุรากิให้กำลังใจฉัน “อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ”

เอ๊ะ หน้าแบบนั้นมันหน้าแบบไหนหรอคะ หน้าตาสะเทือนใจน้ำตาไหลให้กับไหล่ผู้โชคร้ายที่ต้องโดนนายตบจนทรุดน่ะหรอคะ

คาบุรากิลุกขึ้น หันมาพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่น “เอาล่ะ ไปกันเถอะ”

“ไปไหนกันคะ...”

ฉันถูกคาบุรากิจับมือลากออกไป หมอนี่เอาแรงมาจากไหนกันน่ะ เมื่อวานยังทำตัวเปื่อยแทบจะไหลไปกองกับพื้นอยู่เลย ท่านแม่เห็นท่าทางแบบนั้นของฉันกับคาบุรากิก็ดีใจใหญ่ ส่งเสริมกันเต็มที่

แงงงง ท่านพี่ช่วยน้องด้วยค่ะ! ทำไมวันนี้ท่านพี่ต้องไปทำงานด้วยนะ ฉันจะให้ใครช่วยได้เนี่ย... ท่านแม่คะ หมอนี่จะทำลายทรงผมโคโคโร่ที่ท่านแม่ภูมิใจนะคะ นี่ฉันต้องไปโกนผมจริงๆหรอคะ แล้วเรื่องโรงเรียนล่ะ คงไม่ใช่บวชวันหยุดสุดสัปดาห์ พอวันจันทร์กลับมาเรียนต่อหรอกนะ

ใครก็ได้พาออกจากสถานการณ์นี้ที...

ขณะที่ฉันกำลังร้องขอปาฏิหาริย์ อยู่ๆเสียงรถบรรทุกพุ่งตรงเข้ามาหาไม่มีการชะล่อความเร็วใดๆ ฉันได้แต่ตกตะลึงค้างอยู่กับที่ แต่คาบุรากิประสาทสัมผัสตื่นตัวได้ไหวกว่า เหวี่ยงตัวฉันออกห่างไป

หัวใจฉันแทบหยุดเต้น เกือบโดนชนไปแล้ว... น่ากลัวชะมัดเลย เสียววินาทีที่เกิดขึ้นรวดเร็วทำให้ร่างทั้งร่ายฉันอ่อนยวบไปหมด

“ขะ...ขอบคุณค่ะ”

ฉันพูดเมื่อเริ่มได้สติ ถ้าคาบุรากิไม่ช่วยเอาไว้ฉันต้องตายแน่ๆ... แต่ว่าถ้าเขาไม่คิดพาฉันออกเดินทางตั้งแต่ต้นก็คงไม่มาเจอเหตุการณ์เฉียดตายแบบนี้หรอก...

พอจะออกเดินทางก็ลางไม่ดีเลยนะคะ...

คาบุรากิเดินมาหาฉัน ก่อนจะจ้องมาด้วยดวงตาดำขลับราวกับนิล ท่าทางเหมือนกำลังสำรวจอย่างจริงจัง

“คิโชวอิน นี่เธอ...”

เขาเรียกชื่อฉันขณะเดินเข้ามาใกล้โดยไม่ถอนสายตาออกไป แล้วจับแขนฉันเบาๆ

ตอนที่เขาเหวี่ยงฉันออกไป เหมือนจะกระแทกพื้นไปนิดหน่อยนะคะ แต่ไม่ได้รู้สึกอะไรรุนแรงมากนัก ไม่ได้ถึงกับช้ำหรือเจ็บหนักล่ะนะคะ ตะ...แต่ใกล้ไปแล้วนะคะ

คาบุรากิยังคงสำรวจฉันอย่างเคร่งเครียด จนฉันเกร็งไปหมด ต้องพูดอะไรสักอย่างแล้วมั้งคะ

“คะ...คือ”

“เธอหนักกว่าที่เห็นเยอะเลยนะ”

“ห๊าาาาาาา?!”

ฉันหลุดอุทานสุดเสียง

อะไรน่ะ! หนักกว่าที่เห็นนี่มันอะไรกันคะ!!!

“อือ เมื่อกี้กะแรงพลาดไปหน่อย ยังดีที่ไม่เป็นอะไรนะ”

พอจะด่า ก็มีบุญคุณค่ำคอจนฉันพูดไม่ออก ให้ตายเถอะ! ท่าทางเขายังไม่รู้ตัวว่าพูดสิ่งทำร้ายจิตใจสาวน้อยออกมาเลยซะนิด

“เธอหนักเท่าไหร่น่ะ”

“ห้ามถามเรื่องแบบนี้กับสาวน้อยสิคะ!”

หยุดพูดถึงเรื่องแบบนี้ได้แล้ว! ช่างไม่มีความละเอียดอ่อนเอาซะเลยนะคะ!!! แต่เมื่อกี้เผลอทำเสียงห้าวใส่ไปอีกแล้ว... ไม่เป็นไรหรอกมั้ง

ถึงคาบุรากิจะไร้สามัญสำนึกมากแค่ไหน แต่ดูเหมือนความผิดพลาดในอดีตจะช่วยสอนเขาได้ดีทีเดียว เลยไม่ถามต่อ แต่คิดแล้วน่าหงุดหงิดชะมัดเลย

“ไปกันต่อไหม”

"นี่คิดจะไปตามหาสำนักแบบนั้นจริงๆหรอคะ..." เพิ่งเกือบโดนรถชนมานะ ไม่คิดหน่อยหรอว่าเป็นเสียงจากสวรรค์ส่งสัญญาณมาบอกว่าอย่าไปทำอะไรแบบนั้นเลย

"ฉันคิดไว้แล้วล่ะ เรามาตั้งสำนักขึ้นมาเองกันเถอะ!"

เอ๋?! จะบ้าหรือไงกันคะ!!!

ฉันเหนือคำจะกล่าว แต่ท่าทางคาบุรากิดูตื่นเต้นน่าดู ความสลดจากอกหักนี่หายไปเร็วขนาดนี้เลยหรือไงกัน

คาบุรากิเริ่มพูดถึงการออกแบบอาคาร และสิ่งที่จะสอนในสำนักอย่างกระตือรือร้น ถ้าไม่รีบห้าม มีหวังทำจริงแน่เลยล่ะนะคะ...

ฉันพยายามค่อยๆพูดเปลี่ยนความคิด สุดท้ายไม่รู้ทำไม พวกเราก็มาจบที่ภัตตาคารที่เพิ่งเปิดสาขาในญี่ปุ่น แต่อย่างน้อยเขาก็ดูจะคิดได้แล้วว่าไม่ควรเปิดสำนักเอง

"เธอจะสั่งคาโบนาร่างั้นหรอ..."

"ค่ะ ทำไมหรอคะ"

"แค่...นั่นเป็นเมนูสุดท้ายที่ฉันกินกับทาคามิจิน่ะ..."

ซวยล่ะ ดันบังเอิญไปตรงกันซะได้

คาบุรากิทำหน้านิ่งก็จริง แต่ท่าทางนี่ซึมจ๋อยเศร้าสลดเหมือนแมวโดนน้ำสาดจนตัวลีบ

"คิดๆไป ฉันเปลี่ยนไปกินสลัดดีกว่านะคะ" จะได้ไดเอทด้วยล่ะนะ คำว่าหนักกว่าที่เห็นยังสะท้อนก้องอยู่ในหัวอยู่เลย...

"..."

คาบุรากินิ่งเงียบไม่ตอบอะไรสักพัก มองเมนูด้วยสายตาว่างเปล่า แผ่ออร่าหล่อระทมให้พนักงานเสิร์ฟสาวที่เดินผ่านมามองตาค้าง

จะเอาสลัดทั้งที เอาแบบไหนดีนะ เพิ่งรู้นะคะว่าร้านนี้มีสลัดกว่า 40 แบบ บางอันนี่ดูมีแป้งและเนื้อเกินกว่าจะกินเพื่อไดเอทนะคะ

แต่ภาพสเต็กข้างๆนี่ก็ดูน่ากินจังเลยนะ วันนี้มีเสิร์ฟเมนูพิเศษด้วย! สปาเกตตี้ผัดซอสนี่มันอะไรกันน่ะ!!! ซอสสูตรพิเศษที่จะมาแค่หนึ่งสัปดาห์ต่อปีเท่านั้น!!! ตอนนั้นฉันบินไปยุโรปยังกินไม่ทันเลยนะคะ ไม่น่าเชื่อว่าจะได้เห็นเมนูนี้กับตาที่ญี่ปุ่น

มือไม้ฉันสั่นไปหมดจนทำอะไรไม่ถูก สั่งเมนูนี้ออกไปก่อนโดยไม่รอคาบุรากิที่ยังนั่งสลด

แต่ถ้าคาบุรากิยังไม่สั่งซะที เมนูของฉันก็ยังไม่ไปถึงห้องครัว แล้วซอสสูตรพิเศษอาจจะหมดก็ได้!

"ตัดสินใจได้หรือยังคะ"

ฉันเร่งคาบุรากิ แต่เขาดูหมดอะไรตายอยากน่าดู ถึงอย่างนั้นฉันก็ได้ยินเสียงกรี๊ดแววมาจากโต๊ะข้างๆตอนที่คาบุรากิถอนหายใจ

"อือ ฉันไม่รู้จะสั่งเซ็ตไหนดีน่ะ"

คาบุรากิวางเมนูให้ฉันดู แต่ละอย่างถ้าฉันเป็นคนกินเองต้องลดน้ำหนักเป็นเดือนแน่เลยค่ะ ปกติคนที่เศร้าๆเขากินกันเยอะขนาดไหนกันนะคะ

“เซ็ตที่สามดีไหมคะ มีสปาเกตตี้ผัดซอสสูตรพิเศษเฉพาะของร้านนี้ด้วยนะคะ”

“อ้า”

สรุปเอาใช่ไหมน่ะ ฉันหันไปสั่งก่อนถามต่อเปลี่ยนบรรยากาศ

“จะว่าไปท่านคาบุรากิเคยกินหรือยังคะ”

“อือ เคยให้เซฟมาทำให้ตอนไปกินกับทาคามิจิน่ะ...”

“...”

เอาอีกแล้วเรอะ ประสบการณ์ของกินของคาบุรากิกับทาคามิจินี่ท่าทางจะเยอะเกินไปแล้วนะ!

คาบุรากิเหม่อมองด้วยสายตาคะนึงหา ก็มัวแต่ถือหลักการหมู่บ้านคานทองไม่ยอมสารภาพจนโดนตัดหน้าไปเองนะคะ

ท่าทางหมดอาลัยตายอยากขึ้นเรื่อยๆเลยนะ พอไม่มีเรื่องสร้างสำนักเดินทางออกบวชก็ไม่มีอะไรยึดเหนี่ยวจิตใจสินะ

พออาหารมาเสิร์ฟ ฉันกินอย่างตื่นเต้น นี่เองสินะรสชาติที่ร่ำลือกันมานาน ช่างคุ้มค่าจริงๆที่มีโอกาสได้ลิ้มลอง

ผ่านไปสักพัก อยู่ๆคาบุรากิก็พูดขึ้นมา “เธอทนได้ยังไงน่ะ...”

“เอ๋?”

“เธอรับมือกับเรื่องแบบนั้นได้ยังไง”

“เรื่องอะไรคะ?”

“ก็ประธานนักเรียนนั่นไง เธอชอบหมอนั่นไม่ใช่หรือไง”

“ห๊า?! ไม่ใช่ค่ะ ดูเหมือนจะเข้าใจผิดแล้วนะคะ!!!”

“ไม่เป็นไรหรอก ฉันเข้าใจ เธอเองก็ไม่อยากพูดออกมาใช่ไหม...”

“...”

“ฉันเห็นเธอร้องไห้ตอนหมอนั่นกับ...ทาคามิจิเดินไปด้วยกัน ไม่จำเป็นต้องปิดบังเรื่องนี้หรอกนะ”

เอ๊ะ หมายถึงเรื่องเมื่อวานงั้นหรอ เข้าใจผิดไปกันใหญ่แล้วนะคะ ทำไมคาบุรากิชอบคิดว่าฉันต้องเจอเหตุการณ์เดียวกับเขาตลอดด้วยคะ

“ฉันไม่ได้ชอบคุณมิซึซากิหรอกนะคะ...”

“เธอเข้มแข็งจริงๆเลยนะ”

บอกว่าไม่ใช่ไงเล่า! เข้าใจผิดอย่างงี้นี่เองสินะถึงได้มาลากไปออกเดินทาง

“ไม่กินหรอคะ” ฉันเปลี่ยนเรื่องอย่างปลงตก ขณะมองจานที่เต็มไปด้วยอาหารของคาบุรากิ นี่เขายังไม่แตะมันเลยใช่ไหม

“รู้สึกกินไม่ลงน่ะ...”

“ท่านคาบุรากิคะ”

“หืม?”

ฉันวางส้อมก่อนจะจ้องคาบุรากิอย่างจริงจัง

"ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ไม่ควรเป็นปรปักษ์กับอาหารอร่อยนะคะ"

“หะ?”

ฉันพูดจริงนะ อาหารอร่อยก็ยังอร่อยอยู่วันยังค่ำ ไม่ยอมแม้แต่จะให้โอกาสมันได้เข้าปากด้วยซ้ำแบบนี้ไม่ยุติธรรมเลยนะคะ! กินเข้าไปซะ

“แต่ฉันเคยกินกับทาคามิจิ...”

“ถ้าท่านคาบุรากิจะไม่กินอะไรที่เคยกินกับคุณทาคามิจิ ตอนนี้จะกินอะไรได้บ้างคะ?”

“...เหมือนจะไม่ค่อยมีเท่าไหร่”

“ใช่ไหมล่ะคะ สุดท้ายจะหิวตายเพราะไม่มีอะไรกินหรอคะ”

“ยังพอมีบ้างนะ แต่ถ้ากินอาหารที่เคยกินกับเธอไม่ได้ ฉันคงกินอะไรไม่ได้อีกแล้วล่ะ”

เดี๋ยวคะ! คำพูดแบบนั้นนั่นมันหมายความว่าไงกันคะ!!! นี่มองฉัน=อาหาร โดยสมบูรณ์แล้วจริงๆใช่ไหม หยาบคายที่สุด

ฉันแย่งจานสปาเกตตี้มาจากคาบุรากิ

“อะไรน่ะ ขโมยหรอ!”

“ก็ไม่กินไม่ใช่หรือไงคะ”

“มันก็...”

“ฉันรู้สึกเสียดายน่ะค่ะถ้าจะทิ้ง ซอสรสชาติโดดเด่นเข้ากับเส้นได้ดีขนาดนี้หาไม่ได้ง่ายๆเลยนะคะ” ฉันเอาเข้าปากอย่างเปี่ยมสุข

คาบุรากิมองตาละห้อย อยากกินล่ะสิ จริงๆอยากกินใช่ไหมล่ะ

“เอาไหมคะ”

“มะ...ไม่”

“งั้นฉันขอเลยแล้วกันนะคะ”

“...ขอกินสักคำก่อนแล้วกัน ไหนๆก็สั่งมาทั้งที”

คาบุรากิลองกินคำแรกแล้วท่าทางหยุดตัวเองไม่ได้ กินต่อไปเรื่อยๆ สุดท้ายก็กินจนหมดโดยลืมความตั้งใจแรกเริ่มไป ท่าทางดูร่าเริงแจ่มใสขึ้นทันที อาหารอร่อยนี่มีพลังจริงๆนะคะ

หลังได้กินอะไรไปบ้างแล้ว คาบุรากิดูมีพลังชีวิตมากยิ่งขึ้น

“ขอบคุณมาก ฉันได้เรียนรู้หลักการที่จะอยู่อย่างเข็มแข็งแล้วล่ะ”

เอ๋? ไปเรียนรู้อะไรมาตอนนั้นไหนน่ะ

“ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ไม่ควรเป็นปรปักษ์กับอาหารอร่อย ฉันจะจำประโยคนี้ไว้”

ไม่ต้องจำอะไรแบบนั้นก็ได้นะคะ... แต่ดีขึ้นได้ก็ดีแล้วล่ะ ฉันจะได้ไม่ต้องเผชิญหน้ากับการโกนหัวหรือออกเดินทาง

คาบุรากิมาส่งฉันที่บ้าน

“ขอบคุณค่ะที่กรุณามาส่ง”

“อ่า”

ตอบขอไปทีชะมัด

“แล้วก็พรุ่งนี้มาแต่เช้าล่ะ ฉันจะเตรียมแบบทดสอบสำหรับสอบครั้งหน้าให้”

“เอ๋! นั่นมันอีกตั้งนานนี่คะ!!!”

“เธอคิดจะพอใจแค่ที่ 18 หรือไง! ครั้งหน้าติด 1 ใน 10 ให้ได้ซะ!”

“ไม่มีทางค่ะ! ฉันทำถึงขนาดนั้นไม่ไหวหรอกค่ะ!!!”

“เธอทำไม่ได้เพราะเริ่มต้นช้าเกินไปต่างหาก! พรุ่งนี้เตรียมฝึกหนักได้แล้ว”

อะไรเนี้ย!!! ไม่น่าช่วยปลอบหมอนี่เลย ปวดกระเพาะยังไงไม่รู้แหะ...

“ขอแค่รักษาระดับ 1 ใน 20 ไม่ได้หรือไงคะ”

“เธอต้องพัฒนาขึ้นสิ!”

“งั้นขอแค่มากกว่าที่ 18 ได้ไหมคะ...” จะยังไงก็ไม่ไหวอ่ะ 1 ใน 10 นี่นะ

“งั้น 15 ก่อนก็ได้”

ถึงจะดีขึ้นก็เถอะ แต่ก็ไม่ใช่ง่ายๆเลยนะ... นึกถึงช่วงนรกที่ถูกคาบุรากิเคี้ยวสอบแล้วหดหู่ชะมัด ฤดูใบไม้ผลิจะมาหาผู้ที่เอาแต่เรียนได้ไหมนะ...

ฉันเดินเข้าบ้าน รู้สึกเหนื่อยทั้งกายและใจจริงๆ...ฉันภาวนาให้อะไรๆดีขึ้นในวันพรุ่งนี้

แต่ไม่รู้เลยว่ามันจะกลับแย่ลงกว่าเดิม...

………………(จบตอนพิเศษ2)………………

ป.ล. มีปัญหากับการเขียนลงจบจริงๆนะคะ ตอนแรกเขียนไปสามหน้า แต่จบไม่ได้ซะทีจนกลายเป็นหกหน้า... (ปัญหาเดียวกับเขียนเนื้อเรื่องหลัก orz)

>>817 เมิงเขียนดีมากเลยนะ. กุว่าเทียบเคียงออริจินอลเลย ชมๆ เขียนต่อๆกุชอบบบ

>>815-817 โม่งทะลุมิติมาซะดึกเลย ฟิคก็อัพเดทฐานข้อมูลล่าสุดเลยนะเนี่ย 55555 ได้เยียวยาตัวเองด้วยอาหารอร่อยๆ กันทั้งคู่ สองคนนี้มันดูเหมาะกันดีแหะ.

>>815-817 นี่มัน คาบุรากิรึฮารุฮิ! //กอดขอบคุณโม่งทะลุมิติ

ขอบคุณสำหรับฟิค ที่จริงจะเขียนกี่หน้าก็ได้น้า เขียนยาวขนาดไหนอ่านได้หมดแหละ~

>>817 ฟิคนี้ดีงาม ช่างใกล้เคียงความจริง ถ้าเทียบแล้วคาบุและท่านเรย์กะคือ คู่กินจริงๆนะ ความสัมพันธ์แบบ mutualism คนนึงพากิน อีกคนพาอ่านหนังสือเรียน

>>822 ได้ประโยชน์ร่วมกัน: +/+ วินทั้งคู่และแยกจากกันได้
พึ่งพาอาศัยกัน:+/+ วินทั้งคู่เซม แต่อันนี้ต้องอยู่ด้วยกันทั้งชีวิต แยกจากกันไม่ได้
เลือกอันจ้าาา

>>823 เอาแบบแยกกันไม่ได้ล่ะกัน จะได้เข้ากับtag love ว่าแต่ภาษาอังกฤษมันคืออะไรนะ ความรู้มัธยมเราไใ่ค่อยเหลือแล้ว

>>824 พึ่งพา mutualism แบบที่ตห.บนบอก
ประโยชน์ร่วมกัน protocooperation แต่กูเริ่มรู้สึกว่าคู่นี้เหมาะกับ parasitism เหมือนกันนะ เรย์กะซามะเจอคาบุทีไรปวดกระเพาะทุกที

>>825 แต่ปรสิตตัวนี้ก็ทำให้ท่านเรย์กะเข้าม.รัฐดีๆได้นะ

>>826 เดี๋ยวๆ ม.ซุยรันเป็นเอกชนมั้ย ยังไม่ได้เริ่มสอบเข้าเลยนะมึง

>>827 เรย์กะตั้งเป้าหมายไว้ว่าจะเข้าม.รัฐไงมึง ทุกครั้งที่ดูคะแนนบนบอร์ดนางยังรำพึงรำพันกับตัวเองอยู่เลนว่าจะเข้าม.รัฐได้มั้ย

>>828 อ้อ ตอนนี้เปลี่ยนใจมาเข้าม.ซุยรันต่อแล้วมั้ง เห็นนางสบายใจว่าฐานะทางบ้านไม่ล่มแล้วนี่ ท่านพี่ก็เชียร์

ม.รัฐนี่หมายถึงโทไดรึเปล่าอะ ที่นางตั้งเป้าไว้

แล้ววาคาบะจะเข้าม.ไหนต่อ?

ถ้าวาคาบะจะเข้าม.รัฐ คาบุก็น่าจะตามไป จะมีอีเวนท์ลากเจ้าแม่เข้าม.รัฐตามไหม

>>831 วาคาบะอาจตามไปเอาทุนที่ม.ซุยรันต่อ ม.ปลายยังจ่ายหนักเกือบตั้งตัวได้ ระดับมหาลัยไม่จบออกมารวยเลยเรอะ

>>832 เอาจริงๆแค่พูดว่าอยากเข้าต่อหน้าเรย์กะไม่ก็คาบุ ต่อให้ไม่ได้ทุนก็ได้เรียนฟรีแถมค่าใช้จ่ายไม่อั้น #สายเปย์

>>830 กูว่าอาจไม่สูงระดับนั้นว่ะ กูว่าต่อให้อันดับสูงๆใยซุยรัน พอไปประทะกับเด็กรร.ข้างนอกที่แม่งฟาดฟันกันมาแต่แรกก็น่าจะไฝว์ยากอยู่ดี

>>830 โทโดเข้าโครตของโครตยาก

>>835 โทษๆผิดโทได งั้นขอถามต่อเลยนะ โทโดกับเคโออันไหนเข้ายากกว่ากัน แล้วอันไหนดีกว่ากัน

>>836 กูว่าโทไดนะ

>>836 คนละภูมิภาคป่าว//กรุขอโทษ กรุเดา

นักเรียนชายคนที่ตามอาโออิจังตอนที่165 คือคนที่สอบได้ที่สองในตอน270เปล่าว่ะ
คนที่น่าสังสัยที่สุดคือไอ้หมอนี้แหละะ

>>836 โทได เคโออันดับสามมั้ง ถ้าจำไม่ผิด

>>839 กูว่าไม่ใช่ว่ะ ไอ้คนตามอาโออิดูกากเกินกว่าจะมาเทียบรัศมีพวก top ของชั้นปีแบบคาบุ เอ็นโจ วาคาบะ อาริมะ ถ้าหมอนี่มันได้กูว่าต้องมีฮือฮามั่งล่ะ แต่นี่ทุกคนเงียบกันหมด คงเป็นตัวละครที่จะออกมาทีหลังมั้ง

>>841 นั้นสินะมันคงกากจริงๆนั้นแหละ พอดูรวมๆ ตัวละครนี้มันจะลึกลับเกินไปละ

>>841 หรือว่า!พ...พระเอกของเรื่อง!

>>843 คานซังนี่เอง

>>844 ตบปาก ปฏิบัติ!!!
สาดเกลือๆ

>>843 อ่อ เอชไพโลไรซังนี่เอง

>>839 ตอนอ่านทีแรกกูจะแซวว่าอาริมะรึเปล่าที่ได้ที่ 2 แล้วไม่มีใครพูดถึงเพราะความจืดจาง แต่นึกขึ้นได้ว่าฮีได้ที่ 5 นี่หว่า ขอโทษนะอาริมะคลุงงง ที่กูลืมไป ตัวตนของนายในซุยรันคงไม่ได้จืดจางขนาดนั้นหรอกใช่มั้ย

คนที่ได้ที่สองอาจจะเป็นท่านซาซาระรึเปล่า เห็นเหมือนนางเป็นหนอนหนังสือนี่ ไม่แน่อาจจะเรียนเก่งก็ได้

>>848 เออ คนนี้ละดูมีความเป็นไปได้สุดละมั้ง หรือจริงๆ เป็นท่านฟุยุโกะวะ ดูไม่เห็นจะเดือดร้อนอะไรกับใครเขาเลย

ตอนที่คาบุรากิไม่ติดท๊อปห้า มีชื่อตัวละครอื่นนอกจากกลุ่มที่ได้ประจำมะ กูจำไม่ได้ว่ามันอยู่ตอนที่เท่าไร

>>850 ไปเช็คแล้ว ไม่มี ตอนที่ 101 มีแค่ชูสุเกะ วาคาบะ อาริมะ เรียงลำดับกันมา ตอนที่ 107 ก็สามคนนี้อีกเหมือนเดิม แต่คาบุได้ที่ 5 ไม่มีชื่อที่ 4

หรือว่าคุณที่สองนี่อาจเป็นสมาชิกสภานักเรียน เรียนเก่งไปก็ไม่มีใครสนมาก

>>851 หรือนาย4รอบโน้นกับนาย2รอบนี้จะเป็นพระเอกที่ยังไม่เปิดเผยกันแน่ อาจเป็นร่างอวตารของคานซัง

>>853 ไม่แน่อาจจะเป็นดิเท......

หรือรองประธาน​นักเรียน​ผู้จืดจาง?

จะว่าไปพวกมึงว่าซุยรันจะบังคับเรียนภาษามั้ยวะ กูจำได้ว่ามู้ก่อนๆมีโม่งคุยว่าท่านเรย์กะน่าจะได้ฝรั่งเศสเพราะดูโอเปร่ามันใช้ภาษานี้?
แต่ดูจากความประหลาดใจที่ซึรุฮานะได้อังกฤษ กูก็คิดว่าซุยรันอาจจะไม่ได้เข้มมาก? แต่หลักสูตรก็ยังเข้มข้นกว่าโรงเรียนทั่วไปอยู่ดี??
หรือหลักสูตรน่ะเข้มข้นจริง แต่ไปเข้มกับเด็กนอก พวกลูกหม้อก็หลับหูหลับตาปล่อยๆไป แล้วไปเน้นวิชาอย่างพวกการเข้าสังคมไรงี้มากกว่า จัดดอกไม้ชงชางี้ แต่กูคิดว่าคงไม่มีพ่อแม่เด็กนักเรียนชั้นในปล่อยให้ลูกสื่อสารภาษาที่2-3ไม่ได้ว่ะ อาจจะไม่ได้คล่องขั้นnativeแต่ก็พอได้แน่ๆ เพราะการติดต่อในระดับธุรกิจนี่ยังไงก็ต้องได้ใช้ พวกPivoineขั้นต่ำน่าจะได้คนละ3ภาษาเลยนะ

>>856 กูว่าที่แปลกใจว่าซึรุฮานะได้คะแนนภาษาเยอะ เพราะภายนอกนางคงดูเหมือนพวกเด็กไม่สนใจเรียนว่ะ พอได้คะแนนเยอะๆคนเลยทึ่งมั้ง

แต่โอเปร่าส่วนใหญ่จะเป็นภาษาอิตาลีนะ เพราะเป็นต้นกำเนิด รองมาก็เยอรมัน แล้วก็ฝรั่งเศส อังกฤษก็มีแต่มีน้อย กูว่าพวก pivoine หรือเด็กซุยรันชั้นกลางๆอย่างน้อยต้องได้ภาษาอังกฤษกันว่ะ เพราะเห็นไปเที่ยวเมืองนอกหรืออยู่เมืองนอกตอนปิดเทอมกันเป็นว่าเล่น ส่วนภาษาอื่นๆนั้นกูไม่รู้

>>856 เด็กไฮโซไปตปทบ่อยๆงี้กุว่าไม่มีทางแค่สองภาษาหรอกว่ะ ถถถถ

แต่ว่าพวกมึง การรู้ภาษาฟังพูดได้ใช่ว่าจะทำข้อสอบภาษานั้นๆได้นะมึง การสื่อสารในชีวิตประจำวันมันต่างจากไวยากรณ์ในการเรียนอ่ะ

>>859 มันก็ใช่ แต่พวกที่ออกข้อสอบส่วนใหญ่ก็ใช้แกรมม่า กับโวเค็บเป็นพื้นฐานอยู่แล้ว นักเรียนซุยรันที่ต่อไปต้องสืบทอดกิจการต่อ ถ้าไมรู้แกรมม่าก็เท่ากับเขียนเอกสารเป็นทางการให้ต่างชาติไม่ได้ ส่วนโวเค็บ คำศัพท์ที่ออกสอบก็ใช้ในชีวิตจริงอยู่แล้ว นอกจากจะไปสอบด้านภาษาโดยตรงที่เจาะศัพท์ลึกกว่า

วันนี้กูนึกครึ้มไปเปิดโอรันโฮสคลับดู อห ทามากินี่ท่านอิมาริมากๆ 555555555 ดูแล้วทำเอาภาพบรรยากาศในสโมสรชนชั้นสูงของกูแจ่มชัดขึ้นมาเยอะเว่อๆเลย พวกคุณหนูในโอรันนี่ดูจะเหมือนจะอาการหนักกว่าแก๊งดอกโบตั๋นอีกป่ะวะ ตอนเห็นผงกาแฟชงน้ำร้อนนี่มันน่าหมั่นไส้มั่กๆ กร๊ากก

ตอนนี้ชื่อมู้มีไรบ้างนะ จะ900แล้ว

ขอเสนอ ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ (กัญ) ชาซุยรันกับการตามหานายที่สองผู้เป็นปริศนา (ประกาศเรียกรอบที่ 22 แล้วก็ยังไม่รู้นาม)

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ (กัญ) ชาซุยรันกับเรื่องลุ้นๆครั้งใหม่ของเจ้าแม่ (ชายผู้ลี้ลับใครนะคือเนื้อคู่ 22 ) ลองเสนอบ้างแต่ค่อนข้างแบ๊วเผื่อชีชิตเจ้าแม่จะสดใสโดนสอยลงจากคาน5555555555

ขอรวมรายชื่อผู้เข้าแข่งขันไว้ตรงนี้ ใครจะเสนอเพิ่มเติมก็เชิญนะฮะ

>>503
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับศึกแย่งชิงพื้นที่การออกอากาศ [ชัยชนะของ tag food ครั้งที่ 22]
>>504
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเหล่าโม่งที่โอดครวญ "ไหนบอกว่า tag love ไหงเป็น tag food ล่ะ คุณหลอกโม่ง!!" (โม่งผู้ตะโกนโวยวาย ครั้งที่ 22)
>>814
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับศาสตร์การพิชิตสิงโตทะเล หึ! นายยังอ่อนหัด...เจ้าสิงโตทะเลตัวน้อย [ฆ่าแม่งครั้งที่ 22]
>>863
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ (กัญ) ชาซุยรันกับการตามหานายที่สองผู้เป็นปริศนา (ประกาศเรียกรอบที่ 22 แล้วก็ยังไม่รู้นาม)
>>864
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ (กัญ) ชาซุยรันกับเรื่องลุ้นๆครั้งใหม่ของเจ้าแม่ (ชายผู้ลี้ลับใครนะคือเนื้อคู่ 22 )

จำได้ว่ามีคนเสนอชื่อทิ้งเอาไว้ >>503>>504>>507

>>865 กูชอบ >>503 โหวตอันนี้ละกัน 5555555555555555555

อะ เพิ่งเห็นว่าตกไป รวบรวมของ 507 มาไว้ตรงนี้แล้วน้า

>>503
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับศึกแย่งชิงพื้นที่การออกอากาศ [ชัยชนะของ tag food ครั้งที่ 22]
>>504
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเหล่าโม่งที่โอดครวญ "ไหนบอกว่า tag love ไหงเป็น tag food ล่ะ คุณหลอกโม่ง!!" (โม่งผู้ตะโกนโวยวาย ครั้งที่ 22)
>>507
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับชายที่มีเส้นผมสีน้ำผึ้งในห้องนั้น ถึงแม้จะทำตัวดี แต่เหล่าโม่งตาสว่างแล้วน้า~(แท็ก love ที่ถูกทำลายซ้ำแล้วซ้ำเล่า ขอเหมารวม 22 ครั้งแล้วกัน)
>>814
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับศาสตร์การพิชิตสิงโตทะเล หึ! นายยังอ่อนหัด...เจ้าสิงโตทะเลตัวน้อย [ฆ่าแม่งครั้งที่ 22]
>>863
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ (กัญ) ชาซุยรันกับการตามหานายที่สองผู้เป็นปริศนา (ประกาศเรียกรอบที่ 22 แล้วก็ยังไม่รู้นาม)
>>864
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ (กัญ) ชาซุยรันกับเรื่องลุ้นๆครั้งใหม่ของเจ้าแม่ (ชายผู้ลี้ลับใครนะคือเนื้อคู่ 22 )

>>863
+1 มันเป็นใครรรร

>>814 คุณพ่อสู้ๆ

>>504

>>503 เอาอันนี้ๆ

>>503 โหวตอีกรอบ

>>864 เอาอันนี้!!!

เอาอันนี้!!>>863

โหวต >>863

โหวต >>503

เคยโหวต >>504 ไว้ ขอโหวตซ้ำ

โหวต 503

โหวต >>504

โหวต 503 จ้า

โหวต >>503

>>503 +1

503 🤔🤔🤔😋😚😍😍

>>863 โหวตตตต

โหวต >>503

โหวต >>503 แจ้

ขอ >>863 มาคานอำนาจแท็กฟู้ดค่ะ ถถถถ

โหวต >>503

อห. เว็บ Nekopost แม่งล่มวันละกี่รอบวะ กุเหนื่อยจะหัวร้อนแล้วเนี่ยยยย

>>890 ใจเย็นมึง ถ้าเข้าไม่ได้ก็อย่าเพิ่งฝืน ไปหานั่นหานี่ดูให้ใจเบิกบานก่อน

>>863 +1

วิธีแสดงความรักของเรย์กะคือการตุ๊ยท้องสินะ....

แล้วก็กินช๊อกโกแลตต่อ tag food มาอีกล่ะ

เมื่อไหร่ tag love จะโผล่มาน้อ

นอบน้อมและหนักแน่น ไพโรไลอินเรย์กะวันนี้... ธาตุแท้หลุดหมดแม่คุณ จากตอนเก่าๆที่ถูกยกมาว่าสวยสง่าเหมือนเจ้าหญิงก็กลายเป็นรุ่นพี่ที่น้องต่างเพศชวนไปส่งหาหมอซะงั้น นิยายรักกลายเป็นอะไรไปอีกแล้ว! ที่พวกคิคุโนะกับเซริกะตามไปไล่เก็บสร้างอิทธิพลให้น่ะถูกต้องแล้วล่ะ ขืนปล่อยตามปกติคนอื่นรู้หมด ไม่เหลือแน่นอนมาดเจ้าแม่

ไปทวนอ่านอีกที กูเมินโมเม้นคาบุรากิเขินเพราะไพ..เรย์กะชมว่าดูแลคนในสังกัดเก่งได้ยังไง! ที่แท้ก็แอบแท็คเลิฟมาเนียนๆนี่เอง!

ปกติเด็กม.ปลายเขามาห้อมล้อมคุยกันเรื่องฉี่เป็นเลือดเหรอวะ แหม่ กุ๊กกิ๊กดีจัง

โม่งแปล ‘เสียงทักดังมาจากด้านหลัง’ นะ

อ่านตอนนี้แล้วสงสัย ช่วงที่ติว ในPivoineรุ่นเดียวกัน มีแต่เรย์กะหรือเปล่าที่โดนคาบุลากมาติว ไม่เห็นมีใครพูดถึงคนอื่นเลย
ท่านเรย์กะนี่ยังไง คนอื่นกลัวกันหมดแต่นี่แป๊ปเดียวสนิทกับรุ่นน้องPivoineจนน้องแซวแถมมีปล่อยหมัดด้วย จอมมารว่าไงคะ ยอมให้มีคนอื่นโดนเจ้าแม่ต่อยเหรอ XD

แค่สนิทกับรุ่นน้องผู้ชายหน่อยทำเป็นไม่พอใจเชียวนะยะ อยากเรียกชื่อบ้างรึไง

>>898 คาบุรากิอยากให้คนอื่นสนิทมั่ง ส่วนตัวเราคิดว่าคาบุรากิอิจฉาเรย์กะนิดๆ ที่รุ่นน้องสนิท
"ทั้งๆที่ติวหนังสือด้วยกัน อยู่กับพวกรุ่นน้องมากกว่าเรย์กะแท้ๆไหงไม่สนิทจนโดนเรียกชื่อจริงแบบนั้นมั้งอ่ะ"--- จักรพรรดิคาบุรากิ หมาหง่อย สต๊อกเกอร์ฝึกหัดแห่งซุยรัน

คาบุมันคงน้อยใจ ทำไมน้องๆไม่สนิทด้วยบ้าง อิจฉาเรย์กะล่ะสิ

คาบุน้อยใจจริงๆนั่นแหละ เวลาอยู่กับคนทั่วไปนี่พระเอ๊กพระเอกนะ เรย์กะที่ได้เห็นธาตุแท้แต่เด็กนี่ควรจะรู้ตัวได้แล้ว รู้ไส้รู้พุงกันหมดแล้วล่ะ เจ้าแม่จะฆ่าทานุกิแล้วววว ท่านพี่ทำอะไรลงไป

ปล.ทำไมยิ่งอ่าน ร่างเราก็เข้ามาฝังเรือคาบุมากขึ้นล่ะเห้ย
ปล.2ท่านพี่ยิ้มขื่นๆ...

สนิทถึงขนาดหมัดตรงใส่ได้นี่ไม่ธรรมดาแล้วนะ กูอ่านบรรทัดนั้นตั้งหลายรอบ โคตรฮา 555555

อาหารเพื่อสุขภาพหรืออาหารทำลายสุขภาพกันแน่ท่านเรย์กะ
สงสารท่านพ่อบ้างเถอะ

ฉากหมัดตรงนั่นหลุดหมดแล้วครับท่าน

อาจจะเป็นการชวนไปเดทแบบเนียนๆของรุ่นน้องก็ได้นะ.......
//มโนต่อปายยยยยย

>>904 ชวนไปเดทขากลับจากตรวจร่างกายที่โรงพยาบาล ระหว่างทานข้าวกันก็ดูภาพเอ็กซเรย์กระเพาะปัสสาวะประกอบไปด้วย แผนจีบเหนือชั้นมากๆ 55555

แมวน้อย โม่งแปล แปลเสร็จแล้วเรอะ

พวกรุ่นน้องนี่ มองท่านเรย์กะยังไงเนี่ย

//เอาขนมมาขอขมาเจ้าแม่เดี๋ยวนี้เลยนะ!!?!

ทำไมคาบุรู้จักหมอเยอะจัง

คงไม่ใช่แอบเป็นโรคอะไรรักษายากๆหรอกนะ?

>>905 ฟังดูโรแมนติคจัง //ถุยส์

จะปิดโหวตที่เม้นไหนนะ

>>910 สัก 950 มั้ง

>>910 ถ้าโหวตมาสูสี เปิดรับถึงซัก 980 ก็โอเคนะ ฮาเร็มก่อนนี่โคตรล่กๆ

>>906 มะ ไม่ได้เสร็จทั้งหมดนะเหวย ยังต้องเกลาอีกเยอะเลยนั่น ยังไงถ้าลงแล้วจะคุยต่อเนื่อง ก็คงต้องพิจารณากันต่อไปมั้งว่าจะไปคุยห้องนิยายจีนเสิ่นเจิ้นหรือจะไปห้องนิยายเวบ Narou (แต่คิดว่าไม่น่ามีอะไรแล้วมั้ง ช่วงแรกก็ไปตามมังกะอ่ะ)

>>913 ก็สร้างกระทู้ใหม่ในห้องนี้ไปเลยสิ ยังไงมันก็เป็นเว็บโนเวล คุยในนี้เลยดีกว่า

>>913 เสิ่นเจิ้นมันนิยายจีนที่กลิ่นอายคนไทยแต่งมาเต็ม ไปไม่ได้มั้ง...
แต่อันนี้ก็จีนคนญี่ปุ่นแต่ง จะว่าไปก็เหมือนบุปผาคู่บัลลังก์ จะเรียกเสิ่นเจิ้นได้ไหมวะ5555
(เออ บุปผาคู่บัลลังก์จบรึยัง?)

>>915 จบแล้ว 18 เล่มจบ แต่ของบงกชกูไม่รู้ว่าถึงไหน กว่าจะออกมันนานจนกูลืมไปแล้ว

>>916 อ่าวจบแล้วรือ นี่ตามถึงราวๆเล่น 7 แล้วหมดแรงอ่าน

พวกรุ้นน้องในตอนใหม่นี่มันยังๆว่ะ เหมือนจะพยายามสนิทกับเจ้าแม่น่าดู จะว่าเนียนจีบหน่อยๆดี หรือตีเนียนเป็นพวกดี

ถ้าโม่งแปลแปลเองจะทั่นเรย์กะ(จงใจพิมพ์ผิด)รึอีมาวมาว("อี"ในที่นี้ถือเป็นคำชม แม่งโคตรเฟี้ยว)ก็ควบรวมในนี้เลยไม่ดีกว่าเหรอ เพราะส่วนใหญ่ก็ตามทั้งคู่อยู่แล้วด้วย

โม่งที่เล่นห้องนี้น่ะ อย่าระรานมู้อื่นนักเลย ตั้งกระทู้บ่อยๆไม่ยอมรู้จักหาแนวทางการเล่นบอร์ดงี้แม่งน่ารำคาญชิบหาย

>>919 มันคนละเรื่องกัน กูว่าก็ตั้งแยกไปดีกว่า เรย์กะก็ส่วนเรย์กะ เหมาเหมาก็ส่วนเหมาเหมา
>>920 ง่ะ เอาเป็นว่าขอโทษแทนคนที่ไปตั้งกระทู้ใหม่ด้วยนะ เขาคงเป็นคนมาใหม่ไม่เคยเล่นโม่งหรือเข้าห้องนี้มาก่อน คงนึกว่าเป็นแบบบอร์ดอื่นๆที่ตั้งกระทู้ซ้ำก็ได้มั้ง

>>919 กูอยากให้แยกอะ... เข้ามาในมู้เรย์กะก็อยากไถเจอแต่เรื่องเรย์กะ

>>919 อยากแยกเป็นเรื่องไปอะ ไม่อยากตามอีกเรื่องตอนนี้ (แต่อยากจามตอนอื่นถ้าโม่งแปลจะแปลเพราะชอบสำนวนโม่งแปล) ไม่งั้นมันจะสปอยอะ

>>921 +1

>>919 ถึงคนแปลคนเดียวกัน แต่คนแต่งคนละคนนะมึง ไม่ใช่บางเรื่องที่คุยรวมๆกระทู้ได้เพราะคนแต่งคนเดียวกันอย่างแพนโดร่าฮาร์ทหรือวานิทัส พวกงาน Type-moon อะไรแบบนั้น แยกๆไปเหอะดีแล้ว

ช่วงนี้มีกระทู้เรย์กะซ้ำแบบน่าสงสัยนิดๆหน่อยๆ เป็นกระทู้ที่ไม่รู้ตั้งมาทำไมและเจ้าของกระทู้ไม่เคยกลับมาดูฟีดแบคกระทู้ตัวเองเลยด้วย โม่งใหม่เหรอ หรือตั้งใจมากวนตีน???

อยากพูดตั้งนานละให้แยก แต่กลัวโดนด่างะ เพราะเราตามแต่เรย์กะ

รอลงเสร็จแยกเลยละกันเนอะ ปล.ใครก็ได้ช่วยคิดชื่อหน่อย

>>927 การพบพานชายาในแปลงสมุนไพรของนายจินชิ //ผิดๆ

>>927 ฟุ้ยเฟื่องเรื่องเหมาเหมา ช่วยมองข้าด้วยสายตาเหยียดหยามนั่นที[ปลุกความMในตัวคุณครั้งที่ 1]
...เหมือนหัวทู้เรย์กะเกินไปมั้ยวะ 555555

>>929 ไม่เป็นไรหรอกมั้ง โม่งแถวๆเดียวกัน55555

เหมาเหมา ตำหนักแมวท้ายวัง [หลังที่ 1]
คิดชื่อได้จืดชิบเลยกู 5555555555

>>929 สุดยอดมากเอานี่ละ

เอิ่มมมม สหายโม่งร่วมตำหนักโปรดอย่าเร่งร้อนหุนหัน ยังไงไปโหวตชื่อกระทู้หน้าท่านเรย์กะกันก่อนเว้ย อย่าเพิ่งรีบโดดไปหาน้องแมว จะบอกให้รออ่านหมายเหตุหลังลงกันก่อนนนนน เพราะน้องแมวกูกะจะลงเป็นรายเฉพาะกิจเว้ย ลงสม่ำเสมอแบบท่านเรย์กะไม่ไหว capacity ผลิตงานไม่พอ ไม่อยากให้ตั้งกระทู้แล้วร้างเดี๋ยวจะโดนด่ากันอีก orz เรย์กะนี่กว่าจะมีกระทู้ของตัวเองก็ต้องโดนไล่มาจากห้อง lit เร่ร่อนมาถึงห้องนิยายนาโร่ กว่าจะได้เปิดฮาเร็มของตัวเองเลยนะเหวย เลยอยากให้ใจเย็นๆ กัน กูกลัวดราม่า แล้วบอกตามตรงว่าน้องแมวนี่มันไม่เหมือนท่านเรย์กะที่มีค่ายซื้อ LC ได้ กูเลยบอกตรงๆ ว่าคงไม่ขอแปลจนจบนะ อาจจะขอแปลซัก 1-2 ARC ให้เกียรติค่าย LC เขาซื้อไปเน้อ

เอิ่ม... จะมีตำหนักแมวน้อยเพิ่มเข้ามาแล้วสินะ?
เอาวะ! กุนั่งรอ

ส่วนชื่อตำหนักเจ้าแม่เรย์กะ กุว่า... "การตุ๋ยท้องคือธรรมเนียม ประดุจชาววัลแคนยิงใส่ชาวคลิงออนเป็นการทักทาย!"
โทษที... ช่วงนี้กุติดซีรีย์ Star trek...

ตอนนี้เรือคาบุแล่นฉิวๆชิบหัย อยากให้รุ่นน้องมาปักธงทั่นเรย์กะกูนะ แต่นิสัยแบบนี้ไม่โอว่ะ แม่งเอ๊ย เจอยิ้มเยือกเอ็นโจทีมึงไม่สลายเป็นไอเลยหรอวะ อ่อนแอ แง้ แต่เรือคาบุแม่งงงงงงงงงงง //กัดผ้าเช็ดหน้าจาดเรือเอ็นโจ

>>935 ไม่เข้าใจ แต่ฟังดูอิปิคดีนะ555
ky ถามหน่อยเหมาเหมานี้มีคนซื้อ LC แล้วเหรอ

>>933 มึงอย่าเครียดไปเรื่องระยะเวลาลง คือกูก็อยากให้มึงได้ทำแบบสบายๆไม่ต้องกังวลอะไรอะ จะลงตอนไหนก็ลงเอาตามที่มึงสะดวก กระทู้ร้างมันก็เรื่องปกติอยู่แล้ว พวกกระทู้ในโม่งก็มีช่วงร้างอะไรทุกกระทู้ ไม่เห็นแปลกตรงไหน

เอลิซ่าเป็นต้นสินะ >>938

>>937 คือ... ไอ้ในเรื่อง Star Trek เนี่ย ชาวดาววัลแคนมันเป็นอริกับชาวคลิงออน ประมาณพวกตัวดีกับตัวร้ายน่ะ แล้วบังเอิญไอ้พวกคลิงออนเนี่ยมันยึดติดธรรมเนียมบูชาคนแข็งแกร่งและคลั่งการต่อสู้ ฉะนั้นเวลาที่พวกวัลแคนเจอพวกคลิงออน มันจะยิงใส่ทันทีเป็นการทักทายจนกลายเป็นธรรมเนียมระหว่างสองเผ่าพันธุ์น่ะ

>>940 ออกแนวยิงก่อนขอโทษทีหลังสินะ

>>863 โหวตอีกรอบ

ว่าแต่เหมาเหมา ขอชื่อเรื่องหน่อยเดี๊ยวจะไปหา
มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไรหรอ

เริ่มนับคะแนนโหวตตั้งแต่ >>868 มานะ ใครยังไม่ได้โหวตเชิญลงคะแนน

>>503
IIIIIIIIIII
>>504
III
>>507

>>814
I
>>863
IIIIII
>>864
I

>>>943 คือมันเป็นเรื่องแบบ น้องแมวนางเคยทำงานในร้านยา อยากเป็นหมอ แต่เสือกโดนลักพาตัวมาขายเป็นนางกำนัล นางก็จับพลัดจับพลูได้เป็นนางกำนัลของสนมขั้นเฟย มันออกแนวไขคดีหนอยๆ อ่านแล้วบันเทิงเพราะน้องแมวนางน่ารัก มากกกกกกก!!!!

>>863 อีกเสียง

>>943 แต่เพราะนังน้องแมวเนี่ยแหละทำให้กุอ่านท่านเรย์กะไม่ค่อยได้ ห่า ทำเว็บล่มตลอด

>>945 น่ารักมากและเหี้ยมาก(ชม) นางเอกแบบนี้แหละที่โลกต้องการ

>>943 ชื่อนะ kusuriya no hitorigoto น้องเหมาสาย S อา~สายตาแบบนั้นขออีกสิคาาาา

>>948 กุวงวารพระเอกที่โดนน้องแมวมองแบบมองมดปลวกอ่ะ 5555555

เหมาๆนี่หาฉบับนิยายจากไหนกันอ่ะเห็นมีคนพูดถึง​ว่ามี​

>>950 เจ้าตัวชอบก็ไม่มีปัญหาหรอกนี่เนอะ? แต่เกาช่วงน่าจะซีเรียส
>>951 fantasy books ค่ะมึง

อันนี้มู้เรย์กะหรือมู้น้องแมวอะ กูสับสนไปหมดแล้ว ขอได้มั้ย คุยกับในมู้อื่นได้มั้ย กูขอล่ะ

>>952 ถ้าน้องแมวมีบบเว็บ วอนท่านช่วยแปะลิ้งค์นิยายน้องแมวให้กุทีค่ะ ตอนนี้ไล่บี้อ่านท่านเรย์กะจะถึงตอนปัจจุบันแล้ว กลัวไม่มีอะไรอ่าน ถถถถถ

>> 954 ขอโทษศ์ซ์ฐ์ฏ์ฑ์

>>953 ยังไม่มีมู้น้องแมวอะมึง ไม่ได้เอามาคุยหลักหรอก ขอโทษนะมึงทนอีกแปปน้า

ขนมของท่านเรย์กะนี่อลังการชิบหาย นอกจากกุจะไม่รู้จักแล้ว กุยังอ่านชื่อมันไม่ออกด้วย แล้วทำไมกุต้องหิวด้วยวะ

>>957 ไปดูสารบัญอาหารสิ มีสะกดชื่อให้ มีที่มา มีรูป สมควรอ่านเพิ่มพูนความรู้และความหิว 5555555

โอ๊ยยย เข้ามาแล้วตกใจไมกลายเป็นมู้น้องแมว
กูไม่ยกบัลลังก์คุณชายเอ็นโจนักล่มเรือให้ท่านจินชิของพวกมึงแน่ๆ555 กลับมาอยู่กับเรื่อง #รักนี้เกิดที่แผนกทางเดินปัสสาวะ กับกูก่อน แม่มมมม เป็นจุดเริ่มต้นคสพ.ที่เหี้ยมมากๆ5555

ถ้าคุยเรื่องน้องแมวอีกขอความกรุณาไปคุยในกระทู้ https://fanboi.ch/webnovel/2413/ นะ เคยมีโม่งบนๆบอกไปแล้วแต่คงไม่เห็นกัน

>>959 เรื่องนี้มันจีบกันได้เหนือความคาดหมายกูจริงๆ ไอ้ที่ผ่านมาอย่างรถชนกันเลยได้จีบ ต่อยท้องกันเลยได้จีบแม่งเบๆไปเลย ตอนนี้จะจีบโดยพาไปดูฟิล์มเอกซเรย์กระเพาะปัสสาวะผู้ชายที่ฉี่เป็นเลือด.... มันจะแหวกแนวเกินไปแล้วววววว

กูสงสัยมาก คือถ้าเป็นเพื่อนชายเชี่ยๆบ้านๆแบบพวกเราพูดเรื่องฉี่กับผู้หญิงผู้หญิงก็ตบหัวด่ามันไปสักพักแล้วว่าทุเรศ แต่นี่ชนชั้นสูงพูดเรื่องนี้หน้าตาเฉย สนิทกันระดับไหนวะ 55555

ไอ้เหี้ยเว็บล่มอีกแล้ววววว

>>961 จริงๆ คาบุแม่มเป็นผู้ชายอารมณ์อ่อนไหวนะมึง ดูงานอดิเรกนางแต่ละอย่าง ดีดเปียโน อ่านกวีรัก คือจริงๆ แม่งต้องอยากมีชีวิตรักที่เป็นตำนานแน่ๆ ดูอย่างตอนขับรถชนวาคาบะงี้ กูมโนภาพออกมาแบบ...ณ วินาทีนั้นเธอขับพาหนะสองล้อหน้าตาประหลาดผ่านรถที่ฉันนั่ง ดวงตาของเธอเบิกกว้าง เสียงดังก้องดังขึ้นพร้อมๆ กับรถที่สั่นสะเทือนไปทั้งคัน ฉันเปิดประตูรถยนต์ก้าวออกไปโดยไม่ทันคิด เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นและดวงตาของเราทั้งคู่สบกันเวลาก็พลันหยุดหมุน กลับกันโชคชะตาของฉันได้เริ่มขึ้นแล้ว //เปิดเพลง O fortuna 55555

>>962 มึงสงสัยเหมือนกูเลย555555

ถึงเหล่าโม่งที่อ่านน้องแมวกันนะ คือถ้าจะคุยเรื่องน้องแมวก็คุยกันพอหอมปากหอมคอพอเนอะ เพราะไงๆกระทู้นี้เป็นของท่านเรย์กะ หลายๆคนก็อยากเม้าท์กันเรื่อง "ว่าด้วยการลงจากคาน" ของท่านเรย์กะ อะไรที่มากเกินไปมันก็ไม่ดีเนอะ เพราะงั้นไม่ต้องทะเลาะกันนะ โอ๋เอ๋ๆ

โอเคกูเข้าใจ กูจะทนไปก่อนละกัน ; _ ; เข้าใจว่าหลายคนอัดอั้นอยากระบาย ฮือ

>>966 กูรักโม่งซุยรันเพราะแบบนี้แหละ เราจะฝ่าฟันอาหารและคานไปด้วยกันจนกว่าท่านเรย์กะจะได้ลงจากคาน ไม่ก็ควงคานซังเข้าประตูวิวาห์อย่างมีความสุขนะม๊วบ

>>964 อ่อนไหวสิมึง ตอนพาเอ็นโจไปดูทะเลคลั่งในหน้าหนาวไง กูนึกเป็นภาพ mv ตลอดเลย5555

โหวต >>814 ประทับใจ "ฆ่าแม่ง" จริงๆ 503 ก็ดีนะ แต่เก็บไว้มู้ 23 ก็ได้

>>969 ชายหนุ่มหน้าตาดีสองคนยืนมองทะเลคลั่งท่ามกลางพายุหิมะ อยู่ด้วยกันที่น้ำตกกลางป่าเขาลำเนาไพร มันช่างชวนจิ้นวายเหลือเกิน

บางทีกูก็คิดนะว่าคาบุกับเอ็นโจควรจะได้กันแล้วปล่อยเจ้าแม่ไปกับคานซังเถิด ไหนๆก็เป็นคู่ร่างแยกของอิมาริกับท่านพี่ทั้งทีก็ควรเอาอย่างร่างต้นที่เขาเป็นผัวเมียละเหี่ยใจกันอยู่ทุกวัน แต่ก็ยังรักกันดีไม่เปลี่ยนแปลง

>>971 ถ้าถูกทิ้งตอนฤดูใบไม้ร่วงนี่ก็กลายเป็รทริปชมใบไม้แดงเลยนะเว้ย โคตรโรแมนติกอ่ะ

กูอ่านอีกรอบ ตอนแรกกูอ่านแล้วขำรุ่นน้อง แต่ทำไมตอนนี้กูกลับรู้สึกว่านางแต่งเรื่องเพื่อชวนเรย์กะไปด้วยกันวะ เพื่อนที่ยืนข้างๆก็มีไม่ให้ไป ดันไม่ชวนไป ชวนท่านเรย์กะซะงั้นผิดวิสัยชัดเจน นี่มันขอออกเดททททททททททททททททททททททททททททท

แต่นายควรกลับไปเรียนมาใหม่!!! หัวข้อออกเดทโคตรทุเรศ 55

>>973 ลองคิดๆ ดู ท่านเรย์กะป่วยขนคิ้วร่วง รุ่นน้องป่วยกระเพาะปัสสาวะอักเสบ ท่านฟุยุโกะล่องลอย Pivoine นี่อาจเป็นศูนย์รวมคนแปลกๆ ก็เป็นได้...

>>973 เอาหน่า อย่างน้อยก็มีความกล้า ไม่เหือนคนแถวนี้~

>>973 หัวข้อที่ชายสามัญชนไม่กล้าแม้แต่คิดยังเลือกชวนไปเดท สมกับเป็นเรื่องที่อยู่ๆอุนาโลมงอกบนหัวนางเอ ก สถานที่เที่ยวสุดสัปดาห์คือฝึกตนใต้น้ำตกจริงๆ
>>971 มึงต้องดูความแตกต่างระหว่างร่างต้นอิมาริกับร่างแยกคาบุ คาบุทุกวันนี้ยังยึดคติคะนึงหาชั่วชีวีไม่เอื้อนเอ่ยอยู่เลย ถถถถ

>>975 มันเป็นสัญญาณที่ดีต่อฤดูใบไม้ผลิของท่านเรย์กะรึเปล่าวะ รุ่นน้องดูอยากไปกับเรย์กะมาก ฮึยยย ทำไมกูโดกิโดกิ แย่ ฮือออ

>>975 จอมมารก็มีความกล้านะ! แค่ผิดที่ผิดทางไปหน่อย! ทุกคนในเรื่องย่อมมีความกล้า แต่ไม่เท่ากับกับ Tag food ซังที่ขยันจีบท่านเรย์กะทุกวี่ทุกวันนะ!

>>977 เราสงสัยตั้งแต่ส่งเมลมาทุกวันแล้ว ก่อนเกิดเรื่องก็มาทักนี่
>>978 Tag Food ไม่ได้จีบเลยแค่ล่อลวงให้ท่านเรย์กะมัวเมาแล้วเป็นคนตามจีบเอง จีบไปจีบมาอีกท่าไหนไม่รู้ได้ลูกมาอีก ชื่อว่าพุง//โดนพัดฟาด

>>977 มึงโดขิกับการไปออกเดทที่แผนกตรวจท่อปัสสาวะเหรอ......
>>978 อาหารซังไม่ได้จีบว่ะ เรย์กะไปรักเขาเอง แถมจีบติดจนแต่งงานกันเรียบร้อยแล้วด้วย มีลูกเป็นไขมันคุงไง

>>980 ใช่ กูถึงได้บอกว่าแย่ไง นี่กูหิวโหยความรักของท่านเย์กะจนแค่นี้ก็ใจสั่นแล้วรึ ฮือ

ถ้าเป็นการชวนเดทจริง เป็นข้ออ้างที่ไก่ยิ่งกว่าจอมมารอีก รายนั้นใช้เทวดาเป็นตัวล่อ
จะว่าไปกูว่าคาบุมีความเหมือนจอมมารนะ
สาวไม่สน --> ของกิน,ติวหนังสือ,ของฝาก,แวะไปบ้าน,พิพิธภัณฑ์ และจะลามไปที่เรียนพิเศษ ถถถ
จอมมาร สาวไม่สน -->ของกิน+น้องชาย,น้องชาย,น้องชาย และ น้องชาย...

กูวงวารนางสุดๆแล้ว 555

>>982 ถ้าไม่มีน้องชายซักคน จอมมารดากูจะเหลืออะไรไว้ให้จีบสาวมั่งวะเนี่ย ถถถถถ คาบุมันบื้อแต่ยังรู้จักพลิกแพลงนะเว้ย

>>982 ...........ไม่สปอยนะ แต่เดี๋ยวมึงจะรู้เองว่าถ้าจอมมารไม่เอาน้องบังหน้ามันจะบ่มีไก๊ขนาดไหน ใกล้จะถึงแล้วด้วย

>>982 ก็วาคาบะเปิดรับและให้โอกาสคาบุนี่หว่า มันถึงมีต่อยอดไปเรื่องนั้นเรื่องนี้ได้ ถึงจะบอกว่าชวนแล้วปฏิเสธไปซะเยอะ แต่นางก็ดูเต็มใจไปกับคาบุตั้งหลายหน รับของนั่นนี่มาก็หลายชิ้น แต่เจ้าแม่นี่ปิดประตูทุกทางเลย ถ้าจอมมารไม่เอาน้องไปเคาะประตู คาดว่าแม้แต่จะคุยก็ยังไม่มีโอกาสเลย 555555555555

>>982 จอมมารใช้เวลากี่ปีกว่าจะโดนต่อยท้อง นี่ปัสสาวะคุงใช้เวลาไม่ถึงครึ่งเทอมก็ได้รับหมัดตรงส่งถึงกระบังลมเชียวนะ!
มองน้องชายด้วยความเอ็นดูมาก ชูสุมอยสู้ๆ

>>986 กูสงสารนายรุ่นน้องที่ได้ชื่อว่าปัสสาวะไปห้อยคอจริงๆ 555555555555555555555555

กุนึกว่ามีกุคนเดียวที่โดขิกับการที่รุ่นน้องชวนท่านเรย์กะไปเดทที่แผนกทางเดินปัสสาวะ นี่พวกเราแห้งแล้งมาจนถึงจุดนี้เชียวเหรอ......

เออ มีใครจะโหวตกระทู้อีกมั้ย ไม่มีกูจะนับคะแนนแล้วตั้งละนะ

>>983 จอมมารดา555555
แม้แต่ความเป็นชายมึงก็จะไม่เหลือให้ชูสุมอยเลยเหรอ

>>990 ฮือๆ >>983 มึงทำกับทั่นเอ็นโจได้อย่างไร กูกอดปลอบชูสุมอยด้วยความรักและอยากหิ้วกลับห้อง

จากด้านบน

>>503
IIIIIIIIIII - 11 คะแนน

>>504
III - 3คะแนน

>>507

>>814
I - 1 คะแนน

>>863
IIIIII - 6 คะแนน

>>864
I - 1 คะแนน

ผู้ชนะคือ >>503

เปิดวาร์ป >>>/webnovel/4659/

จากนี้เชิญวิ่งควายกันได้

เสียดายตอนนี้มา้าไปกูอยากให้ปัสสาวะคุงได้ประดับบนชื่อมู้จริงๆ 555

กูว่า พัฒนาการด้านการจีบสาวของหนุ่มๆในเรื่องยังไม่เท่าพัฒนาการด้านการตั้งชื่อของเหล่าโม่งเลย 555

>>994 มึงจะมาปัสสาวะคุงอะไรห๊ะ เดี๋ยวหยิกตูดเลย อย่าเอาอะไรพรรค์นี้ไปขึ้นหัวกระทู้สิวะ 5555555555

>>991 ผลกรรมจากการทำหมันไซซายะเมื่อครานั้นแน่ๆ

โม่งในอดีตผู้ตั้งกระทู้แรก "บ้าน่า แม้แต่จอมมารองค์ชายที่มีพลังในการล่อลวงเหล่าโม่งมากที่สุด!!!"
โม่งปัจจุบันผู้รับสภาพ "หึ...เป็นยังไงบ้างล่ะ ภาพลวงตาที่ผ่านมา 22 กระทู้"

อยากอ่านฟิคจังค่า โม่งๆไปไหน​หมด

>>999 ผ่านมาตั้ง 22 กระทู้ กาวน่ะมันแห้งไปหมดแล้วล่ะ