เป็นคุณซึรุฮานะที่อุทานออกมาคนแรก
“ท่านคาบุรากิ!”
ยิ่งกว่าตอนที่คุณคิโชวอินเดินเข้ามา ทุกคนฮือฮาเมื่อตัวเองได้พบกับทายาทตระกูลคาบุรากิ นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นเขา และรู้สึกว่าโลกนี้ช่างไม่ยุติธรรมเอาซะเลย นอกจากทายาทตระกูลคาบุรากิจะคาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิด ยังหน้าตาดีเข้าขั้นใส่สูตรขี้โกง ร่างกายสูงสง่า ซ้ำยังเคลื่อนไหวได้สง่างามอีกต่างหาก
“คิโชวอิน บอกแล้วไงว่าห้ามเมินอีเมล์ฉัน”
คุณคิโชวอินทำหน้าระอา “ก็ตอบไปแล้วว่าไม่สะดวกไม่ใช่หรือคะ”
“บอกตอนที่ถึงเวลานัดไม่นับหรอกนะ ไม่ว่ายังไงวันนี้พวกเราก็ต้องไปร้านข้าวราดหน้าให้ได้!” ทายาทของตระกูลคาบุรากิเดินเข้าไปดึงแขนคุณคิโชวอิน ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงคว้าแขนอีกข้างของเธอโดยสัญชาตญาณ
ทายาทตระกูลคาบุรากิหันมามองผมด้วยสายตาสงสัย ความจริงผมรู้สึกเข่าอ่อนแล้วด้วยซ้ำ แต่แกล้งทำใจดีสู้เสือต่อหน้าผุ้หญิง
“คุณคิโชวอินปฏิเสธคุณไปแล้วนะครับ”
ดวงตาคมปลาบหรี่ลง แต่สิ่งที่ทำให้ผมขนลุกวาบกลับไปเสียงนุ่มนวลที่ไม่ได้ตะโกน แต่กลับดังขึ้นเหนือเสียงดนตรีคลอของคาราโอเกะที่ไม่มีคนร้อง
“เพราะว่าคุณคิโชวอินสุภาพเกินกว่าจะปฏิเสธแม้แต่โจรลักพาตัวน่ะสิครับ” หากทายาทตระกูลคาบุรากิเป็นซิมโฟนี่ ออเครสต้าที่ทำให้หัวใจเต้นกระหน่ำ ผู้ที่มาใหม่ก็คงเหมือนเปียโนโซโลที่ผู้คนไม่กล้าหายใจในขณะที่ผู้บรรเลงพร่างพรมนิ้วบนคีย์ รอยยิ้มบนใบหน้าหล่อเหลาอ่อนโยน แต่ไปไม่ถึงดวงตาที่ดำมืด และเมื่อดวงตาคู่นั้นกวาดไปมองคุณซึรุฮานะ เจ้าตัวก็หน้าซีดทันที ก่อนที่จะย้อนกลับมายังพวกเรา “ถ้าไม่ติดขัดอะไร ช่วยปล่อยคุณคิโชวอินด้วยนะครับ เธอคงไม่ชอบที่โดนแย่งไปมาเหมือนตุ๊กตา”
ผมรีบปล่อยมือเมื่อรู้สึกตัวว่าจับข้อมือของคุณคิโชวอินนานเกินไปแล้ว ถึงแม้ว่าเธอจะให้ความสนิทสนม แต่ถ้าพูดจากความเป็นจริง ผมกับเธออยู่คนละโลก ไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะนั่งบนโซฟาข้าง ๆ เธอด้วยซ้ำ
แต่ดูเหมือนทายาทตระกูลคาบุรากิจะไม่ได้คิดเหมือนผม เจ้าตัวดึงแขนคุณคิโชวอินเหมือนเป็นเรื่อยเคยชิน ก่อนจะเร่งเร้า “เร็วสิ พวกเราต้องไปกันตั้งสามร้าน เดี๋ยวก็ไม่ทันร้านปิดหรอก” แล้วก็ลากคุณคิโชวอินจากไปเหมือนพายุลูกหนึ่ง เหลือไว้แต่ชายหนุ่มที่ดูท่าทางนุ่มนวลแต่ให้บรรยากาศเย็นเยือก
“ขอโทษที่มารบกวนในเวลาพักผ่อนนะครับ หวังว่าคงจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้อีก คุณซึรุฮานะ”
คราวนี้คุณซึรุฮานะถึงกับน้ำตาแตก “ข...ขอโทษค่ะ ท่านเอ็นโจ”
แม้ว่าทุกคนจะคิดว่าไม่สามารถตกใจได้ไปมากกว่านี้อีกแล้ว แต่ก็ยังอึ้งเมื่อรู้ว่าคนตรงหน้าคือใคร
รอยยิ้มบนมุมปากของทายาทตระกูลเอ็นโจคลี่ออกอย่างอ่อนหวาน แต่บรรยากาศภายในห้องเหมือนถูกแช่แข็ง
“คนที่คุณจะต้องขอโทษไม่ใช่ผม หวังว่าคุณคงจะเข้าใจนะครับ ก่อนที่เรื่องจะใหญ่โตลุกลามไปมากกว่านี้”
แม้ว่าพายุลูกสุดท้ายจะจากไปแล้ว แต่ทุกคนก็ยังนิ่งเงียบ ผมมองที่นั่งว่าง ๆ ที่แต่เดิมคุณคิโชวอินนั่ง แล้วก็บอกกับตัวเองว่าคิดอะไรไร้สาระเกินไปแล้ว ต่อให้ตัวจริงของเธอติดดินแล้วยังไง เบื้องหลังก็ยังมีคู่หมั้นเป็นคุณชายเหมือนเดิม
ผมเงยหน้าขึ้นมองประตูห้อง และสงสัยว่าระหว่างทายาทตระกูลคาบุรากิ กับทายาทตระกูลเอ็นโจ ใครกันแน่ที่เป็นว่าที่คู่หมั้นของคุณคิโชวอิน
จบ
...................................