(ต่อ)
.
.
.
เด็กไก่ขอคบเป็นแฟนกับคุณเรย์กะเพื่อให้เรย์กะเลิกยุ่งกับเอ็นโจ คุณยุยโกะจะได้สมหวังกับเอ็นโจ จังหวะนั้นคาบุเดินมาได้ยินพอดีเลยจัดการไล่ด่าเปิงไปจนเด็กไก่กลัวหนีไป หันมาแว๊ดคุณเรย์กะด้วยความโมโหว่าชั้นห้ามเธอแฟนนะ คุณเรย์กะก็เฮ้ย ทำไมวะ นี่คาบุย้ายมาเป็นผู้ใหญ่บ้านคานทองแล้วกลัวเหงา ห้ามลูกบ้านย้ายออกเรอะ แล้วนี้ชั้นจะโดนห้ามไปถึงเมื่อไหร่เนี๊ยะ ท่านพี่ขรา ช่วยน้องด้วย ท่านพี่บอกเออคาบุมันเข้าใจคิด น้องก็ฟังๆเขาไว้ ยังไม่ต้องมีแฟนหรอก ไม่ต้องกลัวโสดขึ้นคาน พี่เลี้ยงได้
หลังประกาศห้ามคุณเรย์กะมีแฟน คาบุก็หายจากอาการซึมเศร้ากลับมาสดใสกระปรีกระเปร่าขึ้นมาทันที คุณเรย์กะก็เออ หายนกแล้ว ยินดีด้วย เลิกติวหนังสือ เลิกเข้ายิม จำกัดของหวานได้แล้วใช่มะ เย้~ คาบุบอกใครว่า เธอยังต้องทำต่อไป บรรลุเป้าหมายก่อนถึงเลิกได้ คุณเรย์กะก็นี่นาย ชีวิตชั้นไม่ได้มีเป้าหมายแค่เรื่องเรียนกับอยากผอมสวยหุ่นดีเฟร้ย ชั้นอยากทำนู่นทำนี่ตั้งเยอะ เช่นเรียนทำอาหารให้เก่งงี้ ตารางที่นายจัดให้นี่ชั้นไม่มีเวลาทำอย่างอื่นเลยนะ คาบุบอกชริ อยากทำอาหารจริงดิ ไม่ใช่ว่าทำเล่นๆเดี๋ยวก็เลิกหรอกเหรอ เธอดูเหมือนคนไม่ค่อยทำอาหารเป็นซักหน่อย เรย์กะก็บอก ชั้นอยากทำเฟร้ย ทำที่บ้านทุกคนที่บ้านก็ชมว่าอร่อย แต่ก็ไม่กินค่อยกินอ่ะไม่รู้ทำไม เห็นอาการเหลือแล้ว รู้สึกเสียดายวัสดุ คาบุก็แนะนำให้คุณเรย์กะทำอาหารมากินเองโรงเรียนสิ เรย์กะก็บอกว่าแหม เพื่อนๆชั้นเป็นกลุ่มที่กินข้าวที่ร้านอาหารของโรงเรียนนะ ขืนเอาข้าวกล่องมาก็ต้องกินคนเดียวน่ะสิ แถมกินเองก็ไม่รู้หรอกว่าฝีมือพัฒนาไปแค่ไหนแล้ว คาบุก็เลยสรุปให้คุณเรย์กะทำข้าวกล่องมาวันละ2กล่อง คาบุจะช่วยเป็นหนูทดลอง คุณเรย์กะก็อ่าวท่านคาบุกินอาหารทำมือได้แล้วเรอะ คาบุก็บอกว่านี่ชั้นเสียสละมากเลยล่ะ ทำมาให้ทาน คาบุก็ตินู่นนี่ บอกว่าไม่ค่อยอร่อย เรย์กะก็ ไม่อร่อยทำไมนายกินเกลี้ยงเลยล่ะยะ คาบุก็บอกชั้นทำเพื่อชาวนาที่ปลูกข้าว เกษตรกรที่ตั้งใจปลูกผักเฟร้ย เอ็นโจขอชิม แล้วก็รีบหนีไป เอ็นโจแนะนำให้เรย์กะหยุดทำอาหารกล่องชั่วคราวเพื่อมุ่มมั่นกับการสอบดีกว่า ว่างๆค่อยหัดเนอะ