Fanboi Channel

เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"

รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้

.

謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015

♕ คลังกระทู้ ♕
>>>/webnovel/3289 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
>>>/webnovel/3364 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชายามบ่ายของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
>>>/webnovel/3451 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
>>>/webnovel/3507 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4
>>>/webnovel/3543 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับปฏิบัติการปลูกไร่กัญชาบนดาวเคราะห์ดวงที่ 5
>>>/webnovel/3572 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับหลุมดำดูดเวลา กาวแลคซี่ที่ 6
>>>/webnovel/3588 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือกาวฟิคที่ไปไกลกว่าเรืออฟช. ลำที่ 7
>>>/webnovel/3600 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการผนึกกำลังของเหล่าพันธมิตรเรือเพื่อล่มเกาะแห่งคาน ครั้งที่ 8
>>>/webnovel/3628 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับนิทรรศการเรืออับปางใต้ท้องทะเลลึก ครั้งที่ 9
>>>/webnovel/3689 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับฤดูใบไม้ผลิอันฟรุ้งฟริ้งของเรย์กะจัง♡ ~โดขิโดขิ หัวใจของเธอเป็นของฉันนะ! ♡♡ กาวยกกำลัง10! ♡♡ (,,,ゝ∀・,,,)ﾉｼ *:･ﾟ✧*:･ﾟ✧
>>>/webnovel/3786 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการหายตัวไปอย่างปริศนาของฟิคกาวในห้องซาลอนปิดตาย [คานที่กำลังก่อตัวชั้นที่11]
>>>/webnovel/3805 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแท็ก love ปริศนา ที่ไม่ตั้งใจจะใส่มาหรอกนะ แค่มันอยู่ใกล้มือเท่านั้นเอง [แท็กที่ 12]
>>>/webnovel/3856 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับกองเรือรบสยบคาน ประจัญบาน​พิชิต​ใจ​เธอ! [ศึกรักที่ 13]​
>>>/webnovel/3899 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับคำอธิษฐานรักผ่านเส้นผม (ผมลอนสลวยเก๋เส้นที่ 14)
>>>/webnovel/3953 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสูตรอาหารคิวปิดสื่อ​รัก​สุดมิราเคิล​ของยอดเชฟสาวเจ้าเสน่ห์​เร​ย์​กะ​ ~"แค่คำเดียว"เป็นจานที่ 15 แล้วนะ!
>>>/webnovel/4018 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับท่านเทพเกศาบันดาลรัก โปรดรับบรรณาการนี้ไปด้วยเถิด!!! (บรรณาการจานที่ 16)
>>>/webnovel/4099 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการซื้อบ้านพร้อมที่ดินในหมู่บ้านมีรักถวายเจ้าแม่ [หลังที่ 17]
>>>/webnovel/4218 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับไอเดียบรรเจิดเพ้อฝันของเจ้าแม่ [ขอปฏิเสธรอบที่ 18]
>>>/webnovel/4296 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการขี่โพนี่พุ่งทะยานข้ามแดนไปหาเจ้าชาย [หน้าตาสมัยศตวรรษที่ 19]
.

♕ สนธิสัญญา ♕
1) สปอยล์ได้ แต่รบกวนเตือนและจุดลากยาวทุกครั้ง(อย่างน้อย7-8บรรทัด) ช่วยป้องกันให้คนที่ไม่ต้องการอ่านสปอยล์เนื้อเรื่อง
1.1) ไม่สปอยล์เนื้อหาที่แปลไทยใกล้จะถึงแล้ว
1.2) ไม่สปอยล์เนื้อหามากจนเกินไป คนอยากโดนสปอยล์ก็อดใจรอไว้หน่อย ไว้ไปฟินพร้อมๆกัน

2) อย่าเร่ง อย่ากดดันโม่งแปล !!!!

3) งดเว้นการตั้งชื่อกระทู้ด้วยถ้อยคำที่ไม่เป็น​มงคล (หรือถ้อยความ​ที่เป็นแง่ลบ อาทิ คาน, จมเรือ, เรืออับปาง, หักธง, ซากเรือ เป็นต้น) "ห้ามแก้เคล็ดเด็ดขาด" หากฝ่าฝืนตั้งมา ชื่อนั้นก็จะไม่เอามาโหวตนับคะแนนแต่อย่างใด

4) แจ้งดิบตอนใหม่​​หลังเที่ยง เพื่อ​ไม่ให้​ทับซ้อนกับแปลไทย

.

♕ สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต ♕
https://docs.google.com/document/d/1Jtm_XMsTD_t_6GWtvFfN3qDIm3yxYGeJCX29QUS1vIo/edit?usp=sharing

How to: วิธีการใช้และอัพเดตสารบัญ
https://docs.google.com/document/d/1ET-eMchwMQyJ8awYO1Q5yIcKWuTeJrJ0TVhXXVd8eD4/edit?usp=sharing

รวมไฟล์สารบัญ
https://drive.google.com/drive/folders/0BwR6XEqxsnTAZWdSckFqb182VDQ

ปิดกระทู้ที่แล้วด้วยหน่วยสังหารประจำราชินีโรโคโค่ ทิศทางของกระทู้นี้จะเป็นเช่นไรต่อไป

คานไงมึง

>>3 หยาบคาย ตบปากตัวเองเดี๋ยวนี้
มาสนใจว่าเอ็นโจจะฉิบหายแบบไหนดีกว่า

วาคาบะแน่นอน

นี่มัน ความรักต่างชนชั้นของพระเอกผู้ร่ำรวยคิโชวอิน เรย์กะ และนางเอกสามัญชนวาคาบะจัง
ตามพล็อตเดิม วาคาบะกับคาบุต้องฝ่าฟันพิสูจน์ให้มาดามยอมรับ
แต่ปัจจุบัน ทั่นเรย์กะและวาคาบะจังต่องฝ่าฟันให้ทั่นแม่ยอมรับ
กูว่าแปะโชโจไอเพิ่มเถอะ ถถถถ

>>6 นี่มันนิยายรักตามขนบชัดๆ พระเอกสูงศักดิ์ร่ำรวยกับสาวน้อยสามัญชนรากหญ้า ต้องฟันฝ่าอุปสรรคต่างๆนานา ไหนจะเรื่องชนชั้น ไหนจะเรื่องครอบครัวไม่ยอมรับและกีดกัน แต่ทุกอย่างคือบทพิสูจน์รักแท้ อะหืออออออ ได้กลิ่นน้ำเน่าโชยมาแต่ไกล

>>7 จริงๆ ไอ้บทสะอึกฝืดคอกินข้าวไม่ลงตอนท่านแม่พูดถึงความสัมพันธ์ต่างชนชั้นนี่มันต้องบทคาบุชัดๆ ขานั้นยังคิดถึงเรื่องจะย้ายบ้านมาอยู่ใกล้ๆ เธอข้างเดียวอยู่เลย

เอ็นโจ ถ้านายยังไม่ยอมเผยปมออกมาเนี่ย เดี๋ยวท่านเรย์กะก็ได้ลงเอยกับวาคาบะจังจริงๆหรอกนะเฮ้ย

>>8 กูดู who came from the star มันจะมีฉากนึงที่พระรองบอกจะย้ายบ้านมาอยู่ข้างนางเอกเพื่อคอยดูแล เลยไปขอซื้อห้องต่อจากพระเอกที่อยู่ห้องข้างๆ แต่พระเอกไม่ขายและไล่ให้ไสหัวไปไกลๆ บทมันคุ้นๆกับคนแถวๆนี้เนอะ คล้ายๆกับว่าจะมีชะตากรรมเป็นพระรองเลยอ่าา

>>10 ทุกคนสับบทบาทกันเมื่อมาเกิดในชาติใหม่ไง วาคาบะเป็นนางเอกเหมือนเดิม พระเอกคือท่านเรย์กะ พระรองคือคาบุ คนที่รู้ว่าใครเป็นตัวร้าย ส่วนนายตัวสำรองเป็นตัวประกอบ...

>>11 อาริมะเป็นเพื่อนพระเอก คอยชงให้เขาได้กัน....รึเปล่านะ

>>12 อาริมะ เพื่อนพระเอกและตัวตบมุขกับพระเอก 555 อ้าว นั้นมันบทคาบุ!

รอดูต่อไปว่าเอ็นโจมันจะระเบิดตัวเอง/ฆ่าตัวตายให้แฟน ๆ ช้ำใจยังไงอีก

>>14 มันเป็นลูปเว้ย ทำตัวดี แฟนๆเฮ---> ทำตัวเชี่ยๆ คนอ่านสาปส่ง---> ทำตัวดี แฟนๆเฮ ---> ทำตัวเชี่ยๆ คนอ่านสาปส่ง วนไปจนกว่าพระเจ้าฮิโยโกะจะพอพระทัย

ว่าแต่มันก็มีช่วงนึงนะเว้ยที่เอ็นโจเหมือนจะ ooc ยังไงไม่รู้ ช่วงยูกิโนะมาแรกๆ มั้ง ที่เอ็นโจเป็นฝ่ายตามขอบคุณอะไรตลอดเลย กูรู้สึกว่านี่มันไม่ใช่ องค์ชายของกูต้องบึ้มเรือตัวเอ-

KY นิด เสิร์ชชื่อเรย์กะใน twitter เจอคนบอกว่าอยากกินแฮมเบิร์กที่เรย์กะทำ รู้เลยว่าเรย์กะที่ทางโน้นพูดถึงต้องเป็นคนละเรย์กะกับที่กูคิดอยู่แน่ๆ 55555 เจ้าแม่ทำแฮมเบิร์กจะเอาเนื้ออะไรผสมลงไปมั่งวะ กูละกลัวใจจริงๆ

>>16 ฮีก็เป็นฝ่ายมาขอบคุณอะไรเยอะแยะแต่ไหนแต่ไรแล้วไม่ใช่เรอะ
>>17 อาจจะมิกซ์รวมกัน ผสานพลังของเนื้อทุกชนิดที่มีอยู่บนโลก แล้วใส่ส่วนผสมลับเฉพาะอย่างพุดดิ้งเพื่อให้เบอร์เกอร์นุ่มนิ่ม เพิ่มคุณค่าทางโภชนาการด้วยการใส่ผักผลไม้อย่างลูกมิราเคิล เพื่อรสชาติแปลกใหม่ก็เป็นได้

บางครั้งจิตใต้สำนึกก็บอกกูว่ากูควรลงเรือยูกิโนะ รอน้องให้โตให้จบๆไป จะรอคนพี่ทำไม แต่พอเอ็นโจคนพี่โผล่มามีบท มาทำหน้าหลั่นล้าให้ท่านเรย์กะเห็นเล่นๆกูก็ดีใจ..

>>16 อะไรคือ ooc วะ? อันนี้ถามจริง ๆ กูไม่รู้
>>15 ลูปแม่งลูกรักฉิบหาย กลั่นแกล้งรังแกแล้วลูบหลังปลอบใจ

>>20 out of character (ใช่ป่ะวะ) ถ้าเขียนนิยายก็หมายถึงพวกตัวละครที่วางไว้ในทีแรกแกว่งไปจากเดิม ทีแรกตั้งใจให้มันเป็นคนแบบนี้ ไปๆมาๆกลายเป็นอีกแบบไปซะได้ อะไรทำนองนั้นอะ เช่นวางมาให้เป็นตัวละครเงียบขรึมลึกลับพูดน้อย ไปๆมาๆจ้อเป็นต่อยหอย แต่ถ้าเขียนฟิคก็หมายถึงเขียนไม่ตรงคาแรคเตอร์ที่อฟช.กำหนดมา อย่างนาย A เป็นตัวละครหัวเราะถึกล่ำเฮฮาปาร์ตี้ แต่เขียนฟิคกลับกลายเป็นเคะร่างบางเจ้าน้ำตา อะไรประมาณนั้น

>>20 out of character อ่ะมึง
ทำไมกูรู้สึกไม่ไว้วางใจสถาบันความงามที่นายแม่คาบุแนะนำเลยวะ//จากปสกเก่าๆที่ทำมาแล้วถถถ

>>21 กูนึกว่า ooc ย่อมาจากเอาอกเอาใจ...

>>19 เข้มแข็งไว้มึง!! เห็นเค้าทำดีเข้าหน่อยแล้วใจอ่อนแบบนี้ มึงก็จะต้องเจ็บซ้ำๆ เรื่อยไปนะ

>>19 กูหัวอกเดียวกับมึง กูชอบยูกิโนะ แต่กระทำตัวเป็นทาสผู้ภักดีต่อจอมมาร สิงเรือที่ล่มแล้วล่มอีกเป็นว่าเล่น
สงสัยจอมมารเป็นพวกซาดิสม์ เห็นลูกเรือคึกคักแล้วทนไม่ได้ ต้องระเบิดเรือตัวเองด้วยความหมั่นไส้

>>25 ก็จอมมารอ่ะนะ ทั้งSM ในคราวเดียวกัน ลูกเรือเลยมีความยืดหยุ่นสูงเพราะการนี้นี่แหล่ะ

>>25 อ.ฮิโยโกะต่างหากที่ซาดิสม์ สร้างแล้วทำลายซ้ำแล้วซ้ำเล่า เกิดตายวนเวียนไม่รู้จักจบสิ้น เหมือนการฝึกตนใต้น้ำตกให้อดทนต่ออุปสรรคทั้งหลายที่ถาโถมเข้ามายังไงล่ะ

>>27 จิตใจกูด้านชาจนยอมสยบต่อคานซังแล้ว...

อ่านเจอความเห็นในเพจไลท์โนเวลเพจนึงมาว่ะ คนอ่านผู้ชายบอกว่า "คนแบบเอ็นโจแม่งโคตรคบไม่ได้"
โถถถถถถถถถถถถ นี่ขนาดผู้ชายด้วยกันยังไม่เข้าข้างเลยนะพวกมึง ชูสุเกะโคตรรันทด
เพราะงั้นใครจะมาลงเรือยูกิโนะกับกูก็มานะ มามะมามะ

>>28 เห็นคำว่าคานซังแล้วนึกถึงฟิคชราเลย..

>>29 โถ น่าสงสารอะไรอย่างนั้น //พูดเสียงเหมือนท่องอาขยาน

แต่ถึงคบไม่ได้ก็ตัวติดกับมาซายะมาตลอดชีวิตแล้วอะน้า เวลาฮีช่วยใครก็ช่วยสุดตัวแทบไม่คิดถึงตัวเองเลยนะ อย่างตอนไปตามมาซายะกลับมาจากหน้าผาโทจิมโบงี้ ช่วยเรย์กะแบบลับๆไรงี้ ยังถูกว่าคบไม่ได้อีกแน่ะ สู้ต่อไปนะชูสุมอย ซักวันความดีของนายโลกต้องรู้

>>29 โม่งชายแถวนี้ก็บอกว่าอย่างเอ็นโจแม่งต้องโดนแทง ถ้าเป็นท่านพี่ทาคาเทรุจะไม่ยกท่านเรย์กะให้เด็ดขาด บลาๆ มิน่าไม่มีใครคบ ต้องหันหลังให้ดวงตะวันกับจันทรากับมาซายะอยู่สองคน 555555

>>32 มาซายะก็ไม่มีใครคบเหมือนกันนี่หว่า 55555555

หลังจากที่อ่านๆมามีใครพอจะบอกกูได้ว่าตอนนี้ยังเหลือเรือลำไหนให้กูได้ขึ้นบ้าง มันแทบจะล่มไปหมดทุกลำละ

>>34 คาน

>>34 ท่านพี่กับวาคาบะ

>>35 เรือลำนี้กูขอเถอะ ใครก็ได้ทำให้มันล่มไปที

>>37 มึงดูถูกเรือออฟฟิเซียลเหรอ

>>37 กูเรือคาน กูไม่ยอม มึงจะแช่งเรือกูไม่ได้ //ลงไปดิ้นๆกับพื้น

อย่าลืมเรือท่านอิมาริกูด้วย ยังไงก็เขย่าหัวใจท่านเรย์กะกูสองสามครั้งแล้วนะเฟ้ย // โดนท่านพี่แทง 5555555

>>40 +++ ถ้าท่านอาริมะจริงจังนะมึ้ง เอ็นโจก็เอ็นโจเถอะ ยูกิโนะคุงเด็กน้อยเก็บไว้ มาควงคนอายุมากกว่าดีฝ่า แถมสเป็กท่านเรย์กะมากเลยนะ อายุมากกว่า ป๋าโคตร พาเที่ยวพาแดกคอยเทกแคร์ ถึงจะช่วงที่เทกแคร์แล้วจะหายไปเป็นพักๆก็เถอะ <=== กรณีท่านอิมาริจริงจัง+ฝ่าด่านท่านพี่เรียบร้อย (ยากแน่ๆ ยากชัว...)

>>41 อาริมะกับอิมาริมันคนละคนกันนะมึง

>>42 ตายละ แต๊งกิ้ว
ขอโทษค่ะ นี่หมายถึงท่านอิมาเด้อ555

>>43 ท่านอิมาริ* ทำไมพิมพ์ไม่ได้ซักทีวะ..

สำหรับ คานไม่ใช่เรือ แต่เป็นภูเขาน้ำแข็งที่ไม่สั่นคลอน เรือลำอื่นต้องหลบไป ไม่งั้นแตกกระเจิง ยกเว้นเรือเอ็นโจนะ อันนั้นระเบิดตัวเองก่อนชนคานจังๆว่ะ

โม่งแปลล ขอบคุณสำหรับตอนใหม่

ว่าแต่ ค็อกเทลโนแอลที่ท่านเรย์กะจิบเนี่ย มึงหมายถึงม็อกเทลปะ..

ตอนล่านี่ บทมันควรเป็นของคาบุอะ สะดุ้งเวลาพ่อแม่บอกให้คบกับชนชั้นเดียวกัน อย่าไปคบสามัญชน ควรเพิ่มแท็กโชโจไอเพิ่มจริงๆได้แล้วอะ 555555

>>39 >>38 กูไม่เคยแช่งหรือดูถูกเรือคานเลยนะมึง กูแค่อยากให้มันล่มไปเฉยๆ 5555 อยากเห็นความหวานของของท่านเรย์กะให้ชื่นใจบ้าง ช่วงนี้ไม่มีมาให้กูชื่นใจเลย

>>48 อีกยี่สิบสองตอน กูสปอยสุด ๆ ให้เท่านี้

>>49 รอกันเงก... นี่พวกเราแล่นเรืออยู่บนทะเลทรายกันเหรอวะ ที่เห็นเรือพุ่งเอาๆ นั่นคือภาพหลอนสินะ

>>46 น่าจะใช่นะ ค็อกเทลที่ไม่มีแอลกอฮอลล์ก็ม็อกเทลแหละ

>>48 มึงจะเอาเรือไหนล่ะ ถ้าเรือเอ็นโจ.... ต่อไปนี้จะเป็นการพยากรณ์อากาศ สถานการณ์ในช่วงนี้มีเมฆเป็นส่วนมาก กับมีฝนฟ้าคะนองร้อยละ 40 ของพื้นที่ แต่แสงแดดยังสาดส่องมาเหมาะแก่การเพาะปลูกดอกรัก จากนั้นลมพายุที่ก่อตัวในทะเลจะมีคลื่นสูงประมาณ 2 เมตร ขอให้ชาวเรือเดินเรือด้วยความระมัดระวัง หลังฝนฟ้าคะนองและคลื่นลมพายุผ่านไปจะได้พบสายรุ้งและอากาศอบอุ่นจากลมฤดูใบไม้ผลิที่เกื้อหนุนอย่างแน่นอนในอีกเก้าตอน จบการรายงานสภาพภูมิอากาศ สวัสดี

>>52 กูเป็นทาสที่รอจ้องฝ่าพายุมุ่งสู่ฤดูใบไม้ผลิ มีเจ้าชายขี่ม้าโพนี่ลงมาจากสายรุ้ง//เอ้า สูด

กูรอให้พายุพัดบ้านแล้วต้องออกตามหารองเท้าแล้วเคาะสามทีเพื่อกลับ//กลับมาท่านเรย์กะก็ยังอยู่บนคาน

>>52 แปลว่าจากนี้จะมีเหตุการณ์พายุฝนฟ้าคะนองถล่มจนน้ำตานองหน้ากันรอบนึง ก่อนจะถูกพระเจ้าชุบชีวิตให้กลับคืนมาสินะ อาาาา พยากรณ์อากาศเขาว่าไว้อย่างนี้ เหล่าลูกเรือเตรียมรับมือพายุให้พร้อม เสื้อชูชีพอย่าให้ได้ขาดตกบกพร่องล่ะ ยาแก้เมาเรืออีก เผื่อเรือโคลงเคลงจะได้ไม่เวียนหัว

>>52 เมิงเจ๋งมาก กุนับถือความพยายาม

กูต่อเรือใหม่ดีกว่า เรย์กะยุยโกะ จริงๆที่ตามชูชูคือหึงเรย์กะ //ดมกาวฟื้ด

>>57 สาวๆเรื่องนี้มะรุมมะตุ้มรุมรักท่านเรย์กะจริงๆ ส่วนหนุ่มๆนั้นเขามีตัวจริงของเขาอยู่แล้ว อย่างอิมาริก็มีท่านพี่ ชูสุเกะก็มีมาซายะ ซาโตมิก็มีมิซึซากิ ท่านเรย์กะเลยต้องเปิดฮาเร็มทุ่งลิลลี่ กวาดสาวๆมาเป็นของตัวเองให้หมดเพราะหนุ่มๆเขากินกันเองแล้ว

ถ้าเรื่องนี้มีแท็กยูรินะมึง ท่านเรย์กะคงเป็นเจ้าแม่ฮาเร็มยูริประจำโรงเรียนไปละ ดูที่กวาดเหล่าสมุนและเพื่อนสาวๆแต่ละคนมาได้เยอะแยะสิ

ky หน่อย
ไปเจอรวมมาสคอตสุดพิลึกของญี่ปุ่นมา
รู้สึกว่าต้องมีสักตัวที่เจ้าแม่ชอบแน่ ๆ

http://akibatan.com/2017/03/15-most-weird-prefecture-mascots-from-japan/

ดุ๊กดิ๊กๆ ท่านเรย์กะกับวาคาบะ น่ารักกกกกอ่า
https://touch.pixiv.net/member_illust.php?mode=medium&illust_id=64845457

>>60 ไอ้อันรองสุดท้ายนั่น ใช่ตัวที่ทำให้เจ้าแม่สนิทกับอาโออิหรือเปล่านะ....
>>61 อร๊ายยย น่ารั๊ลลล กุ๊กกิ๊ก

วันนี้เงียบจังโว้ย~~~

*ตะโกนลอยๆ แล้วเดินจากไป*

>>63 ทำหน้าปูตินเหล่มองขรึมๆแล้วพูดเบาๆว่า "กาว"

แปลตอนหน้าเสร็จแล้ว อยากลงเร็วๆ จัง อุ๊อิ๊ //โม่งแปล

เดินไปเกาะขาโม่งแปล

>>65 โม่งแปล รออยู่นะ กระตุกขนหน้าแข้ง

>>67 จิกได้จิกไป ขนหนาแข้งกูหนาแน่นอยู่แล้ว กระตุกไปซักเส้นสองเส้นก็ไม่คณา 5555
ว่าแต่อย่างท่านเรย์กะนี่คงเข้าคอร์สเลเซอร์กำจัดขนส่วนเกินไปหมดแล้ว คุณหนูนี่นา...

>>68 โม่งแปลเป็นผู้ชาย? กูตกใจมาก

>>65 รอนะคะ

มาวันไหนก็ได้หมด พรุ่งนี้เข้าเวร ชดใช้กรรม
จะได้มีอะไรชุ่มชื่นหัวใจ -A-

>>65 โอ้ ต้องมีอะไรดีๆแน่ๆ
>>69 ผู้หญิงก็มีขนหน้าแข้งได้....เช่นกูเป็นต้น

เฮ่ย ดิบตอนใหม่ออกแล้วว่ะ

>>72 มีสปอยไหมจ๊ะ กูอยากรู้ทิศทางลม จะได้ระวังฟืนไฟ

>>73 สปอยสั้นๆ
.
.
.
.
ไปเที่ยวบ้านวาคาบะอย่างเคย จบที่แม่วาคาบะมาแจ้งว่าคาบุมาหาวาคาบะ
.
.
.
.

>>74 จบด้วยการหนีซุกซุนเข้าตู้เสื้อผ้าวาคาบะเยี่ยงชู้รักแน่นอน

KY นิด อ่านกระทู้พันทิพเรื่องผญ.ที่มาแย่งสามีแอฟ เจอคนสอดส่อง ig นางแคปมาได้กระทั่งใบหน้าผช.ที่สะท้อนบนมีด กูนี่คิดถึงฟิค ig เด็กซุยรันแถวๆ นี้เลยว่ะ มีความเผือกแร้งงงงง 55555

>>75 ใครชู้.... ท่านเรย์กะคือสามีที่ถูกต้องต่างหาก
แต่จริงๆกูอยากเห็นเรย์กะโม่งแตกชิบหาย อยากรู้จะเป็นยังไง โคโระจังศัตรูหัวใจยืนอยู่ข้างๆตลอด 555555

คาบุคงจะแสดงสีหน้าเหมือนถูกเพื่อนสนิทหักหลังแล้วหลบลี้ไปทำใจ ทั่นเรย์กะที่ใจน้อยก็จะวิ่งกลับห้องเอาผ้าห่มคุมโปง วิ่งวุ่นดราม่าเรื่องการเงินกับคนทั้งบ้าน ส่วนเอ็นโจผู้เป็นคนกลางก็ยิ้มขื่นและคอยแก้ปัญหาให้กับทั้งสองคน เอิ่ม ชูสุมอยผู้น่าวงวาร ส่วนวาคาบะก็จะกันตัวเองจากวังวนได้แบบไม่รู้เรื่อง วงกัญชาซุยรันก็จะเม้ามอยว่าจักรพรรดิโดนจักรพรรดินีหักอก จบการฟี้แค่นี้

ตอนนี้ก้ยังเตะถ่วงไม่เข้างานซัมเมอร์ซักที กูว่างานซัมเมอร์แม่งคงอยู่ราวๆตอนที่ 300 นั่นล่ะ และตอนที่ร้อยพวกนี้จะเป็นความพีคของเรื่องซะด้วยสิ ตอนที่สามร้อยที่กำลังจะมาถึงนี่จะถึงคิวเอ็นโจรึยังน้า

อ้าอยากอ่านตอนต่อไปเลย

ตอนใหม่มาดึกจนกูงง คือแบบนี่ตีสามนะ โม่งแปลโพสตอนกี่โมงวะเนี่ย แถมเจ้าแม่สะบัดพัดตบท้ายด้วย ทำเอากูนอนต่อไม่ลงเลย ชงนมอุ่น ๆ กินฆ่าเวลาก็ได้ฟระ

>>81 กูก็เพิ่งลงตะกี้นี่แหละ ตีสามถือเป็นรุ่งอรุณ (ของที่ไหนซักแห่งในโลก) ลงได้ 5555 เดี๋ยวกูจะหนีไปนอนล่ะ

ค้างงงงง ตอนนี้มันค้างเกินไปแล้ววว แล้วไอ้คำเปรยให้ค้างกว่าเดิมตอนจบนั่นมันอะไรกัน

>>82 เอาตอนต่อไปม๊าาาาา//เขย่าหัวโม่งแปล
โอ๋ๆ กูล้อเล่น 555555555 เอาตามสะดวกเลยกูรอได้ กูตื่นมาเข้าห้องน้ำ เช็คโม่งแล้วเห็นว่าตอนใหม่อัพเลยไปอ่าน ค้างสัส ถถถถถถถถถถถถถถ

ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม..... แต่บุคลิกหน้าตาท่านเอ็นโจ ชูสุเกะ ของเรย์กะซามะของกูเป็นอิตาขวางโลก โมโนมะ เนโตะจากอนิเมะ BNHA วะ... >> https://imgur.com/a/ZSyCw
คือหน้าตาและรอยยิ้มมันให้มากสำหรับกู นี่คือท่านเอ็นโจววในอุดมคติ!!! คาดว่าถ้าจะเกรียนแตกก็คงเป็นแบบอิเนโตะแน่ๆมึง 555555555
ส่วนท่านเรย์กะที่สกิลหักธงแม่มติดตลอดในมโนกุวววก็งามเลอค่าแบบนี้ >> https://imgur.com/a/BoUtB
กูเบื่อ.....กูขอลงฟิคที่ดมกาวแต่งไปหน่อยนะ ไม่ว่าเรือกูจะล่มจมยังไงก็ก็ขออยู่เรือนี้ต่อไป!!! สัส.. จะร้องไห้ 5555 ส่วนชื่อ.... ไม่รู้ว่ะ 55555555 ที่แน่ๆปักธงซะมิดกันเอง ถ้ามันดูเมาๆงงๆยังไงก็ขอโทษด้วย กูพี้มากไปหน่อย
เริ่มเลยนะ

-----

เพลง : Blood Sweat And Tears Japanese ver.

血、汗、涙
[หยดเลือด หยาดเหงื่อ น้ำตา]

捧げる今も 溢れる ただただ…
[ผมที่มอบทุกอย่างให้คุณนั้น มันเอ่อล้นออกมาได้อย่างง่ายดาย ]

血、汗、涙
[หยดเลือด หยาดเหงื่อ น้ำตา]

この想いが oh
[ความรู้สึกนี้นั้น โอ]

溢れる　ただただ…
[มันเอ่อล้นออกมาได้อย่างง่ายดาย]

血、汗、涙…
[หยดเลือด หยาดเหงื่อ น้ำตา]

ท่วงทำนองกีตาร์นุ่มละมุนดังคลอไปทั่วคาเฟ่ที่ตกแต่งแนว Natural ให้ความรู้สึกผ่อนคลายแห่งนี้ นัยน์ตาคมเรียวมีเสน่ห์ทรงอัลมอนต์สีน้ำผึ้งเฉกเช่นเดียวกับสีผมของเจ้าตัว จับจ้องเหม่อมองออกไปยังสวนนอกหน้าต่าง แม้ท่าทีจะดูเหมือนปิดการรับรู้จากโลกภายนอกก็ตาม แต่หาเป็นอย่างนั้นไม่

‘ อืม เพลงฮิตศิลปิน k-pop วง BTS เวอร์ชั่นภาษาญี่ปุ่นสินะ ถึงมีคนเอามา cover เป็นแนว Acoustic แต่ยังไงความหมายและเนื้อหาก็หม่นๆเทาอยู่ดี ’

ใครๆก็ว่าการฟังเพลงนั้น เป็นอีกวิธีการหนึ่งสำหรับปลดปล่อยอารมณ์และความรู้สึกในใจ ยิ่งเป็นเพลงที่แนวและเนื้อหาความหมายตรงกับความในใจแล้วนั้น เพียงช่วงเวลาแค่ 3-4 นาที ก็เพียงพอเหมือนมีคนคอยรับฟัง สำหรับ [เอ็นโจ ชูสุเกะ] แล้ว ถือว่าเป็นอะไรที่ใช้ได้เลยทีเดียว

この 血、汗、涙と
[ทั้งหยดเลือด หยาดเหงื่อ และน้ำตาของผม]

昨日、今日、明日も
[จะเมื่อวาน วันนี้ หรือพรุ่งนี้ของผม]

すべて君のものだと
[ทุกๆอย่างทั้งหมดนั่นน่ะเป็นของคุณ]

知ってるさそんな事など
[ยังไงก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้วนี่นะ]

กริ๊งงง

เสียงกระดิ่งที่ติดไว้ตรงเหนือมุมประตูดังขึ้นเตือนว่ามีลูกค้าเข้ามาใหม่ เสียงพนักงานเอ่ยต้อนรับขึ้นอย่างเป็นกันเอง แล้วทันทีที่เสียงหวานคุ้นหูเอ่ยตอบรับดังขึ้น เขาก็หันไปทางลูกค้าผู้มาเยือนรายใหม่ในทันใด ภาพเด็กสาว....เพื่อนสนิท...ที่เห็นอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันก็ปรากฏในสายตา [คิโชวอิน เรย์กะ] กำลังกวาดสายตาเมียงมองหาใครสักคน...

ร่างบางในเสื้อเสื้อเชิ้ตผ้าฝ้ายแขนกุดสีขาวบริสุทธิ์สวมทับด้วยเสื้อกั๊กเขียวอ่อนสวยหวานปักลายใบโคลเวอร์เล็กๆน่ารักไปทั่วนั้นช่วยขับผิวขาวนุ่มเนียนนวล ยิ่งใส่ควบคู่กับกระโปรงจีบบานเอวสูงสีพีชที่เน้นช่วงเอวบอบบางนั่นอีก แค่นี้เจ้าตัวก็ดูคล้ายกับตุ๊กตากระเบื้องเคลือบแสนเปราะบางเสียแล้ว ถ้าเผลอไปแตะต้องเพียงนิดล่ะก็ คงสามารถแตกสลายหายไปได้ตลอดเวลา....

ไม่มีใครรู้ว่าเหตุบังเอิญ จงใจ หรืออะไรบันดล ตำแหน่งที่เธอยืนอยู่ตอนนี้มันเป็นจุดย้อนแสงพอดี สำหรับใครสักคนที่เผลอหันมามองหรือจับจ้องอยู่ตอนนี้ล่ะก็ ก็คล้ายจะมีแสงจากข้างหลังขับเด่นให้ร่างบางดูพร่าเรือน เหยื่อ(?)ผู้เคราะห์ร้าย(?)รายแรก(?)ที่โดนนั้นจะเป็นใครไปไม่ได้ถ้าไม่ใช่ เอ็นโจ ชูสุเกะ เขาหลงวนเวียนอยู่ในห้วงแห่งภวังค์เสียแล้ว.... และช่วงจังหวะนั้นเองสายตาของทั้งคู่ก็สบบรรจบกัน ยิ้มหวานถึงดวงตาก็ถูกส่งตรงให้แต่เขาเพียงผู้เดียวก่อนที่เธอจะเข้าไปพูดคุยอะไรสักอย่างกับพนักงานก่อนแล้วเดินตรงมายังที่นั่ง

“ขอโทษนะคะที่ต้องทำให้ท่านชูรอนานอย่างนี้”
“รอนานอะไรกันล่ะแถมยังไม่ถึงเวลานัดสักหน่อย ผมพึ่งมาถึงที่นี่เมื่อ 5 นาทีที่แล้วนี้เอง ผู้ชายที่เป็นฝ่ายทำให้ผู้หญิงรอน่ะ คบ ไม่ ได้ หรอก นะ~”

อันที่จริงเหลืออีกตั้ง 15 นาทีก่อนถึงเวลานัด มันเป็นมารยาทของผู้ชายอยู่แล้วที่ต้องมารอก่อนถึงเวลานัด แต่ก็น่าตลกที่เธอมีนิสัยชอบมารอก่อนเวลานัดเหมือนกัน

สรุป จริงๆก็คือเขามารอที่นี่ได้ 15 นาทีแล้ว

“แหม~”

เรย์กะหัวเราะคิกคักอย่างน่ารักก่อนจะก้มลงมองเมนูของหวานที่ติดอยู่บนโต๊ะ ทำให้มีปอยผมบางส่วนหล่นคลอเคลียกับแก้มสีระเรื่อชวนคันยิบๆข้างในอก
‘ขนมที่นี่อร่อยมากเลยนะคะ~! อยากทานอะไรสั่งเลยเดี๋ยวฉันเลี้ยงเองค่ะ!’
เธอพูดกับเขาอย่างนั้น ซึ่งแน่นอนว่าชูสุเกะก็หัวเราะ ‘ฮะๆๆ’ ตอบกลับไป จะบ้าหรือไง ไม่มีผู้ชายที่ไหนให้ผู้หญิงเป็นฝ่ายเลี้ยงหรอกนะ ยิ่งเป็นผู้หญิงที่ตนเอง [แอบชอบ] แล้ว ถ้าไม่เจ้าตัวไม่ยินยอมให้สามารถเป็นฝ่ายเลี้ยงได้ อย่างน้อยก็ต้องขอออกกันคนละครึ่ง

“ท่านชูตัดสินใจเลือกได้หรือยังคะ?”
“อ้อ ผม--”
“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวฉันช่วยแนะนำของอร่อยให้เองค่ะ~!”

คนตรงหน้าเขาขยับตัวยื่นหน้าเข้ามาใกล้อย่างกระตือรือร้นฉับพลัน ไม่ทันให้เขาได้ตั้งตัว กลิ่นหอมหวานคล้ายครีมกับลูกพีชก็ได้อัดแน่นเข้าไปเต็มปอด ชูสุเกะกลืนน้ำลายอย่างยากลำบากจาก[อารมณ์อยากอาหาร]ก้มมองคนที่ตั้งหน้าตั้งตาจิ้มๆชี้ๆแนะนำเมนูของอร่อยให้เขาอย่างเต็มที่ นานเท่าไหร่แล้วนะที่เขาไม่ทันได้สังเกตเลยว่าเรย์กะเปลี่ยนไป

ไม่ว่าจะเป็นริมฝีปากเรียวบางที่ทาลิปอ่อนๆเป็นมันวาว ไม่ว่าจะเป็นผมที่มักม้วนเกลียวอยู่เสมอก็เปลี่ยนเป็นทรงต่างๆแต่ที่เห็นได้บ่อยที่สุดคือปล่อยสยายเป็นเกลียวอ่อนๆ หรือไม่ว่าจะเป็นการแต่งตัวที่ดูประณีตอ่อนหวานกว่าเก่า

มีไม่กี่เหตุผลหรอกนะที่มันสามารถทำให้คนเราเปลี่ยนแปลง อันหลักๆคงจะเป็นอะไรไปไม่ได้ถ้าไม่ใช่
[ความรัก]
ใช่แล้วล่ะ [คิโชวอิน เรย์กะ] คนที่เขาแอบรักกำลังมีความรัก

แล้วที่ๆมาคาเฟ่แห่งนี้ก็เพราะเจ้าตัวแอบสะกดรอยตามติดชีวิตประจำวันคนๆนั้น!

Peaches and cream Sweeter than sweet
[รสชาติอันนุ่มละมุน ช่างหวานซะยิ่งกว่าความหวานใดๆ]

Chocolate cheeks And chocolate wings
[ใบหน้าอันอ่อนหวานกับกลิ่นกายอันหอมหวน]

But その羽根は悪魔みたい
[แต่ ทั้งหมดนั่นน่ะดูราวกับว่าคุณเป็นปีศาจ]

逆にsweetがbitter bitter
[หากตรงกันข้ามกับความหวานก็เปรียบดั่งความขม]

“ต้องขอโทษอีกครั้งนะคะที่ท่านชูต้องเสียเวลามาแบบนี้”
“เสียเวลาอะไรเล่า...ผมเป็นคนดึงดันขอมาด้วยต่างหาก แล้วอีกอย่าง ผมก็อยากจะเห็นคนที่ทำให้เรย์กะแอบชอบได้อยู่เหมือนกัน”

ใช่แล้ว เขาอยากเห็นหน้าไอคนๆนี้เสียจริง ต้องมีดีไหร่ ต้องมีฐานะหน้าตาทางสังคมสักแค่ไหนถึงคว้าหัวใจของเธอไปได้อย่างง่ายดายแล้วทำอะไรที่ไม่เป็นตัวของตัวเองได้จนถึงขั้นแอบตามอย่างนี้!!
แต่สิ่งที่ทำให้เขาเจ็บใจอย่างถึงที่สุดก็คงไม่ใช่ใครที่ไหนไกลถ้าไม่ใช่ตนเอง....

‘ ทำอะไรก็ไม่ได้เลย แถมไม่รู้อีกด้วยว่าหมอนั่นเป็นใครต่อให้สืบเท่าไหร่ก็ไม่มีใครรู้เลย ถ้าได้ข้อมูลเพียงเสี้ยวนิดล่ะก็....อะไรๆก็คงจัดการได้อย่างง่ายดาย ‘

“แล้วเขาคนนั้น เป็นคนยังไงเหรอ?”
“เป็นคนที่วิเศษมากเลยล่ะค่ะ~ ถ้าจะถามว่าชอบตรงส่วนไหนล่ะก็ คงเป็นรอยยิ้มของเขาล่ะนะคะ”
“รอยยิ้ม?..”
“ใช่ค่ะ~! ตอนนี้คงจะไม่ใช่แค่เพียงรอยยิ้มเท่านั้นแล้วล่ะ... ฉันคิดว่าฉันหลงรักทุกอย่างของเขา ไม่ว่าจะเป็นบุคลิก ท่าทาง น้ำเสียง หรือแม้กระทั่งนิสัยเสียๆของเขา คิก แปลกจังนะ ทำไมฉันถึงได้คิดว่ามันทั้งน่ารักและน่ามองไปทั้งหมดเลย”

น้ำเสียงที่เธอเอ่ยถึงเขาคนนั้น ต่อให้เอาคนที่ไม่รู้ประสีประสามานั่งฟังยังดูออกเลยว่าเต็มไปด้วยความรักและความสุขขนาดไหน รอยยิ้มและดวงตาพราวระยับนั่น....ช่างน่าเสียดายที่ไม่ใช่ของเขา

“เขา..เป็นใครเหรอครับ?”

ชูสุเกะมั่นใจว่าน้ำเสียงไม่ได้สูงเกินไปหรือต่ำเกินไป ทั้งไม่อยากรู้จนเกินไปและไม่คาดคั้นจนเกินไป แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมเรย์กะถึงมองเขามาด้วยสายตาที่แปลกประหลาดอย่างนั้น

“..เอ่อ...ฉันบอกไม่ได้จริงๆค่ะ อ๊ะ! แล้วอย่าพึ่งหาว่าฉันโรคจิตตามสตอลกเกอร์เลยนะคะ! ฉันก็ไม่ได้อยากเป็นแบบนี้หรอก แต่ก็ห้ามตัวเองไม่ได้จริงๆ....ถ้าวันนี้ท่านชูไม่ได้มาด้วย คนอื่นคงมองว่าฉันบ้าไปแล้วแน่ๆ ขอบคุณมากๆเลยนะคะ~ ถ้าฉันพร้อมเมื่อไหร่จะบอกท่านชูเป็นคนแรกเลยค่ะ~!”

เขายิ้มรับขื่นๆไปอย่างนั้นพร้อมกับความรู้สึกจุกเสียดในอก กว่าที่ทั้งเขากับเธอจะสามารถมานั่งคุยกันอย่างสนิทสนมแบบนี้ได้ มันต้องใช้เวลายาวนานแค่ไหนใครจะไปรู้บ้าง! ทุกอย่างกำลังไปด้วยดีแท้ๆ แต่แล้วอยู่ๆเขาก็เหมือนถูกตบลงจากที่สูงด้วยเรื่องคนที่เรย์กะแอบชอบคนนี้

Kiss me
[จูบผมสิ]

苦しくてもいいからもう
[ถึงจะต้องเจ็บปวดแล้วมันยังไง]

いっそ締め付けてくれBaby
[ทำให้มันหนักหน่วงขึ้นไปอีก ที่รัก]

酔うと知っていても君を飲む
[ถึงรู้ว่าจะต้องเมามาย แต่ผมก็ยังดื่มด่ำคุณเข้าไป]

You’re リスキーなウイスキー
[คุณน่ะ คือวิสกี้ที่แสนอันตราย]

‘ ตอนนี้ยังบอกไม่ได้อย่างนั้นเหรอ หึ ’

ดูเหมือนว่าเธอจะลืมไปว่าที่มาคาเฟ่นี้ก็เพราะคนๆนั้น ไม่ว่ายังไงวันนี้เขาก็ต้องได้เห็นหน้าม้ามืดคนนี้อยู่ดี

‘ ขอโทษนะเรย์กะ ฉันไม่คิดจะปล่อยเธอไปให้ใคร’

และแล้วช่วงเวลาตลอดทั้ง 11 โมงจนถึง 4 โมงเย็นกว่าๆของวันนี้ ทั้งคู่ก็ได้ใช้มันไปหมดร่วนกันกับการนั่งคุยเรื่องราวต่างๆอย่างสนุกสนานพร้อมทานขนมหวานไปด้วย ภายนอกจากมุมมองของลูกค้าต่างๆกับพนักงาน ทั้งคู่ราวกับคู่รักที่ช่างรักใคร่และเหมาะสมกันดี แต่จากมุมมองของชูสุเกะแล้ว เรย์กะจะเสมองไปทางประตูเสมอเวลาเสียงกระดิ่งดัง อีกทั้งยังจับจ้องมองนาฬิกาข้อมือของตัวเองอยู่ตลอด ยิ่งเวลาผ่านไปเท่าไหร่ดวงตาคู่งามที่พราวระยับสดใสก็หม่นลงทุกๆที เธอนั้นไม่แม้กระทั่งเสียมารยาทเอ่ยพูดคุยถึงเรื่องราวของคนที่แอบชอบคนนั้นถ้าเขาไม่เป็นฝ่ายเอ่ยถาม แม้จะรู้สึกโครตดีแต่เขาก็ไม่ชอบที่จะเห็นเธอเป็นแบบนี้

“ขออภัยค่ะท่านลูกค้า 16.30 จะเป็นเวลาที่ร้านปิดการให้บริการ ถ้าท่านทั้งคู่อยากสั่งเมนูเพิ่มเติมก็สามารถสั่งได้เลยตอนนี้ค่ะ”
“ครับ เรย์กะเอาอะไรเพิ่มมั้ย?”
“ไม่ค่ะขอบคุณ”
“ค่ะ รบกวนท่านลูกค้าไปเช็คบิลที่เคาท์เตอร์นะคะ แล้วทางเรามีโปรโมชั่นพิเศษลดราคาให้กับลูกค้าที่เป็นคู่รัก 40% พร้อมแถมชีสเค้กฟรีสองชุดค่ะ”
“เห๊ะ!! คือ-”

ชูสุเกะคว้าข้อมือของเรย์กะไว้ได้ทันก่อนที่เธอจะปฏิเสธด้วยรอยยิ้มที่ระบายอยู่เต็มหน้าพร้อมลากไปจ่ายเงินด้วยกันแบบหารครึ่งอย่างที่ตกลงกันไว้ สร้างความน่ารักและประทับใจให้กับพนักงานกันอย่างล้นหลามอีกครั้ง จึงได้ชูครีมแถมมาอีกกันคนละกล่อง...

“เป็นร้านที่เทคแคร์ลูกค้าเก่งดีนะครับ~”
“แหม ก็ทั้งฉันและท่านชูกินจุซะอย่างนั้นก็ต้องมีบริการพิเศษเป็นธรรมดา แต่ว่าโกหกไปแบบนั้นไม่ดีเอาซะเลยนะคะ”
“แต่เราก็ได้ทั้งของแถมและส่วนลดนะ~”

เธอหันหน้าหนีเล็กน้อย เขาไม่สามารถเดาได้ว่าแก้มที่ขึ้นสีระเรื่อตอนนี้น่ะเป็นเพราะโกรธหรือเขินอาย ถ้าจะคิดเข้าข้างตัวเองไปก็คงเจ็บตัวไปเสียเปล่าๆ ….

“แล้วนี่เรย์กะจะกลับยังไง ให้ผมไปส่งมั้ย”
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวสักพักคุณซากามิก็มารับแล้ว ขอบคุณสำหรับวันนี้นะคะ”

เรย์กะโค้งตัวขอบคุณให้เขาอย่างอ่อนหวานและส่งยิ้มให้อย่างน่ารักพลางยื่นถุงใหญ่ที่มีกล่องขนมให้

“ทาร์ตไข่ 3 กล่องนี้ฉันซื้อให้ค่ะ ร้านนี้ขึ้นชื่อเรื่องทาร์ตไข่มากๆเลยนะ อย่าลืมฝากให้คุณพ่อคุณแม่ของท่านและยูกิโนะคุงด้วยนะคะ มาร้านอร่อยๆทั้งทีไม่มีของฝากให้ยูคุงคงเสียใจน่าดู”
“นี่ก็มีชูครีมกับชีสเค้กแล้วนะ เรย์กะเก็บเอาไว้เถอะ”
“ได้ที่ไหนกันเล่า ขนมสำหรับท่านพ่อท่านแม่และท่านพี่ฉันซื้อมาแล้วล่ะค่ะ ท่านชูรับไว้เถอะค่ะ ไม่หวานไม่เลี่ยนจนเกินไปช่วยผ่อนคลายได้ดี ถือซะว่าช่วยๆกันอ้วนละกันนะคะ~”

เขาอดไม่ได้ที่จะเขกหัวเธอที่ทำท่าแลบลิ้นน่ารักอย่างเอ็นดู พวกเขาพูดคุยเล่นๆข้ามเวลาผ่านไปได้สักพัก รถที่มีตราตระกูลคิโชวอินก็มาถึง

“ต้องขอบคุณอีกครั้งนะคะสำหรับวันนี้ แล้วเจอกันที่โรงเรียนค่ะ”
“เรย์กะเดี๋ยวก่อน!”

เธอชะงักและหันมามองเขาอย่างงุนงง ชูสุเกะกระแอมไอยิ้มน้อยๆก่อนเอ่ยสิ่งที่อยากพูดตั้งแต่ตอนแรกออกมา

“ชุดที่ใส่มา น่ารักมากๆเลยล่ะ”

เพียงแค่จบประโยคไปเท่านั้น แก้มนวลก็ขึ้นสีระเรื่ออย่างรวดเร็วก่อนที่จะถูกปกปิดไว้ด้วยมือของเจ้าตัว สถานการณ์ตอนนี้ คล้ายกับเวลาได้ถูกหยุดไว้ให้มีสายลมพัดผ่านมาอ่อนๆอย่างบางเบา แม้กระทั่งคุณซากามิที่ลงจากรถจะตรงมาช่วยถือของย้ายไปไว้ที่หลังรถจากมือคุณหนูของตนยังหยุดยืนอยู่กับที่และก้มๆหลบๆไม่อยากไปขัดขวางสถานการณ์อย่างอยู่เป็น

“อ-...คือ- ตายจริง... นึกว่ามันจะแปลกซะแล้วอีกที่แต่งอะไรแบบนี้ ฉันพึ่งลองแต่งมาครั้งแรกแล้วถูกท่านชูชมว่าน่ารักแบบนี้ รู้สึกดีใจสุดๆไปเลยล่ะค่ะ”

ไม่ต้องรอให้คุณซากามิมาช่วยถือของใส่เขารถให้ เธอก็ลงมือเปิดประตูยัดของเข้าไปด้วยตนเองก่อนที่จะก้าวขึ้นไปตาม ซากามิโผล่ตัวขึ้นมาโค้งตัวเคารพชูสุเกะแล้วขึ้นรถพร้อมขับเคลื่อนออกไปอย่างว่องไวจนหหายไปจากครรลองสายตา

‘ ฮะๆๆ พึ่งมาเขินหรือไงกันนะ ’

เขาโทรตามคนขับรถของตนเพื่อที่จะเดินทางกลับบ้านบ้าง วันนี้สำหรับเขาแล้ว จะว่าคุ้มมั้ยก็ว่าคุ้ม แต่จะว่าไม่คุ้มด้วยก็ได้เช่นกัน

そっと今伝えて
[ได้โปรดช่วยกระซิบบอกผมหน่อย]

終わらせてその手で
[ต่อจากนั้นก็ปิดตาผมลงด้วยมือคู่นั้นของคุณที]

どうせ無理なんて言えないよ
[ถึงยังไงผมก็เอ่ยปฏิเสธออกไปไม่ได้หรอก]

逃げる事もできないもう
[ทำไม่ได้แม้แต่การวิ่งหนีไป]

君が甘すぎて、甘すぎて、甘すぎて、もう…
[คุณช่างหอมหวานเหลือเกิน ช่างหอมเหลือเกิน หอมหวานจนอดไม่ไหวเสียแล้ว...]

>>82 ตู้วหูว มึงทำร้ายกันมากโม่งแปล ทำให้กูคิดถึงมึงหนักกว่าเดิมในวันนี้เลย //เอาเล็บขูดกำแพง ตอนนี้ อ.ทำร้ายกันฉิบหาย

>>85-88 วงวารเอ็นโจนะคะ ว่าแต่คนที่ท่านเรย์กะแอบชอบอีกนี่มันใครกัน มีแนวโน้มว่าจะเป็นสามัญชนรึเปล่าน้า

โม่งแปลลล ค้างอ่าาาา ค้างงงงงงงงงงง

>>86 ๆ

โม่งแปลมรึ๊ง!!!!!!!!!!
ตบตีโม่งแปล เอาเล็บจิกโม่งแปล ดึงขนหน้าแข้งโม่งแปล มึงอำมหิตมว๊ากกกกกกกกกก

คาบุเอ็งหายหัวไปไหนนนน กลับมาทำหน้าที่ของเอ็งสิ วาคาบะกูเจ็บช้ำหมดแล้วววว

โม่งแปล!!!!!! กูค้างงง ฮือ

ตอนนี้วาคาบะบทโคตรนางเอก เด็กสาวที่ถูกกลั่นแกล้งอย่างไม่เป็นธรรม เป็นชนวนแห่งความขัดแย้งของทั้งสองฝ่าย
แต่ไอ้เด็กม.4 นั่นดวงกุดชะมัดเลยแฮะ คนอยู่กันตั้งเยอะดันไปเลือกใช้วาคาบะ ไม่รู้ซะแล้วว่ากำลังเล่นกับผู้หญิงของใคร 555555

พัดจริงโดนแบน พัดมายาก็ได้ฟะ!!

>>95 ถ้ามองผ่านๆเหมือนเป็นผู้หญิงของจักรพรรดิ แต่ความจริงคือผู้หญิงของจักรพรรดินี ถ้าคาบุเข้ามาจอยด้วย ไอ้เด็กม.4ชะตาขาดคูณสองแน่นอน RIP

>>97 ผู้หญิงของจักรพรรดินีจริงๆ มีออกโรงปกป้องต่อหน้าทั้งลับหลัง มีเพื่อนที่รู้เห็นเป็นใจกับความสัมพันธ์ลับๆ อยู่คนหนึ่ง เวลาไปเที่ยวบ้านก็ทำขนมกินข้าวกันมุ้งมิ้ง ถ้าเปิดเผยเมื่อไหร่วาคาบะทำข้าวกล่องสื่อรักมาให้ด้วยแน่นอน

โม่งแปลลล เราค้างงง

//เขย่าๆให้ตอนต่อไปตกลงมา

วาคาบะจะโดนท่านเรย์กะปักธงมิดด้ามแล้ว เอ้าซู้ดดดดดดด

โอ้ยยยยค้างมาก ท่านเรย์กะจัดการเลยค่ะ แสดงอำนาจของเจ้าแม่กาลี!!
ขอบคุณโม่งแปลค่ะ โม่งแปลน่าร๊ากน่ารัก //ทำตาปริบๆเฝ้ารอตอนต่อไปใจจดใจจ่อ

โม่งแปลส่งท้ายได้โหดมาก ขออนุญาตดึงขนหน้าแข้งออกได้มั้ยคะ /ดึงทีละเส้นด้วยความเกรี้ยวกราด

>>102 ยื่น wax ให้...........ทาแล้วดึงย้อนศรนะมึง ผู้ชายขนหน้าแข้งหนาๆความรู้สึกมันตายด้านไปหมดแล้ว แต่ถ้าดึงย้อนศรนี่ปั๋วกูยังร้อง

เดี๋ยวนะ ทำไมตื่นมาเจอคนรุมประทุษร้ายกูเต็มไปหมด 55555 ตอนต่อรอวันจันทร์นะเตง อ่านอย่างอื่นรอไปก่อน แต่งฟิคดมกาวฆ่าเวลาได้ตามสะดวก

>>104 ยิ่งรักมาก ยิ่งทำร้ายมากไงมึง ความรักของโม่งซุยรันก็เป็นแบบนี้ล่ะ //เหล่มองตัวอย่างหลายๆอันในกระทู้

KY เห็นความเห็นด้านบนพูดถึงอิมเมจเอ็นโจ กูขอเสนอรูปในอิมเมจกู
https://imgur.com/a/VWf41
รูปขึ้นไหมวะ

>>106 หล่อออ เขาคือใคร จับมาแต่งคุณชายๆ ทำหน้ายิ้มๆ ก็ได้อยู่นะ

ตัดตอนได้ค้างมาก กูจะลงแดงละ ปัญหาเรื่องน้ำหกไม่รู้จะให้ใครเก็บกวาดนี่ถ้าเป็นกูจะไปเรียกแม่บ้านมาทำความสะอาด โรงเรียนไฮโซอย่างซุยรันนี่จะไม่มีแม่บ้านซักคนเลยเชียวหรอ

>>106 ใกล้เคียงภาพในหัวกูมากเลยมึ๊งงง แต่เอ็นโจกูจะไม่มีผมกระดกคือแบบเรียบแบบเจ้าชายไปเลยอ่าาา //ข้ามเม้นนี้ไป

ของกูมาจากเรื่อง 2.5 Jigen Kareshi
แต่เหมือนก็แค่ภายนอกนะ ภายใน บรรยากาศและอื่นๆไม่เหมือนกันเล๊ย
https://imgur.com/utIRJwF

อิมเมจเอ็นโจ กูนึกภาพเป็นนัตสึเมะ จาก Natsume Yuujinchou อะ ยิ้มขื่นๆนี่ใช่สำหรับกูเลย

>>111 นั่นมันนัตสึเคะ 55555555 กูว่าฮีเหมาะกับมาโตบะมากกว่า

>>108 นั่นสิ ทำไมไม่มีใครเรียกภารโรง ระดับซุยรันไม่น่าให้นักเรียนทำเวรเองอยู่แล้ว หรือไม่มีใครกล้าเข้าไปแทรกวงคุณหนูคุณชายหว่า

>>113 ไม่งั้นมองอีกแง่ก็อาจจะไฮโซเกินไปจนลืมนึกถึงตัวตนของเหล่าแม่บ้าน ภารโรงก็ได้มั้ง

>>106 นี่มันใช่เลย!!!

>>113 กูว่าพวกแม่บ้านเขาคงรอเหตุการณ์สงบแล้วค่อยไปเก็บกวาดมั้งนะ จะทะลึ่งบ้องแทรกเข้าไปกลางวงเดี๋ยวศพไม่สวย สถานการณ์กำลังตึงเครียดอยู่ ควรรอให้แยกย้ายแล้วค่อยเช็ด.....กูเดาเอาน่ะ

กูเดาว่าปกตินักเรียนน่าจะไม่ค่อยเห็นตัวแม่บ้านบ่อย เหมือนพวกโรงแรมที่จะทำความสะอาดตอนแขกไม่อยู่ห้องไรงี้อะ ภารโรง อาจจะออกมาแค่ตอนเช้าก่อนเด็กมา หลังเด็กเข้าห้องหมดแล้วไรงี้ไม่ได้ออกมาทำความสะอาดตลอด เพราะงั้นเด็กจะไม่ค่อยได้เห็นภารโรงทำความสะอาดเลยจะไม่นึกถึงก็ได้มั้ง กูเห็นบางโรงเรียนก็เป็นอะ ไม่ค่อยเห็นตอนภารโรงทำความสะอาด แต่เขาก็ทำหน้าที่อยู่ทุกวันไรงี้ แต่มีอะไรก็เดินไปเรียกได้ ฟุตบาตกทม.ด้วย แถวที่มีแผงลอยสภาพตอนเย็นจะเละเทะอย่างกับผ่านสงครามโลก แต่เช้ามาจะเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นกูทึ่งความสามารถคนทำความสะอาดกทม.มาก ทั้งที่กูไม่เคยเห็นตอนเขาทำความสะอาดเลย ปกติเห็นแต่ตอนกวาดใบไม้เรื่อยเปื่อย ก่อนหน้านี้กูไม่เคยนึกถึงเลยว่ามีคนคอยทำความสะอาดเรื่องพวกนี้อยู่ทุกวัน กูเลยซึ้งเลยว่าทำงานกันโคตรเทพ

>>117 กูเคยเห็นเขาออกมากวาดตอนตีสองสีสาม อาบน้ำเพิ่งเสร็จได้ยินเสียงแซ่กๆกูหลอนแทบหัวใจวาย พอส่องออกไปก็ได้แต่ขอบคุณในใจ ลุงๆป้าๆแกทำงานเช้าจริง

อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่าอยากให้มีใครสักคนเขียนบทความวิเคราะห์ประเด็นน่าสนใจที่ปรากฎในเรื่องนี้จังเลยว่ะ
เท่าที่กูจับประเด็นได้มี ช่องว่างระหว่างสามัญชนกับอภิสิทธิ์ชน การแบ่งแยกชนชั้น การเมืองในโรงเรียน วิธีการเรียนของคนเรียนเก่งกับคนกลางๆ มิตรภาพ มีอะไรอีกวะ นึกไม่ออกละ
ปล. อย่าถามหาจากกูนะ กูเขียนภาษาคนไม่ค่อยรู้เรื่อง555

>>119 กูเข้าใจนะ แต่ไม่รู้จะวิเคราะห์ยังไงดี ;w;

เอาจริงกูเห็นพฤติกรรม pivoine ตัวประกอบตอนนี้แล้วก็ไม่แปลกใจนะว่าทำไมมิซึซากิถึงอคติกับ pivoine อะ ว่าไปแล้วถึงกับใช้งานนักเรียนนอกแบบนี้รุ่นก่อนๆยังไม่เคยทำเลยปะ หรือเพราะเกิดหลังฉากกับตัวละครที่ไม่มีบทคนอ่านเลยไม่รู้เพราะมี pivoine หลายคนนเลยที่ไม่ถูกกล่าวถึงในเรื่อง อย่าง pivoine ชั้นปีเดียวกับท่านเรย์กะที่ยังไม่มีบทก็เหมือนกัน มีบอกแค่ว่ามีกี่คนเฉยๆแต่ไม่เคยโผล่มา

>>121 มันอธิบายได้หลายอย่างเลยนะ ว่าทำไมทาคากิถึงกลัวเจ้าแม่เว่อร์ๆ ขนาดนั้น ถึงจะมีคดีอยู่ก่อนก็เหอะ จริงๆ Pivoine คนอื่นถึงไม่พูดอะไร แต่ก็อาจจะหนุนหลังหรือทำพฤติกรรมเดียวกันเงียบๆ อย่างตอนไปฝึกตนที่น้ำตก ท่านฟุยุโกะก็ยังเดินตัวปลิวไปปล่อยให้ท่านเรย์กะหิ้วกระเป๋าให้ตั้งนาน ถ้า Pivoine คนอื่นเป็นงี้ก็ไม่แปลกอ่ะที่อิโคมะจะชื่นชมเจ้าแม่ขนาดนั้น คงสวยรวยแต่มีน้ำใจ ไม่หยิ่ง ดีงามเช่นนี้ต้องคู่กับจักรพรรดิเท่านั้น

ขอบคุณโม่งแปลล่าสุด อ่านตอนนี้แล้วถ้าคาบุรากิไม่มาออกโรงปกป้องวาคาบะในตอนหน้ากูจะยกตำแหน่งพระเอกให้เจ้าแม่แล้ว ดูเท่ห์กว่าจักรพรรดิ(ฮาเงิบ) แล้วนะ จริงๆ เรื่องชนชั้นมันนี่ปัญหาใหญ่เลยกูคิดอยู่ว่าจะแก้ปัญหาชนชั้นในเรื่องนี้ยังไงนี่อ่านแล้วขึ้นแทน แต่มาเมืองไทยเนี่ยมรึงโดนแคปประจานทางโซเซียลแน่นอน

>>121 คิดว่าพฤติกรรมของ pivoine ส่วนใหญ่คงไม่ต่างจากเรย์กะในคิมิดอลเท่าไหร่อะ อาจจะไม่แรงหรือวีนเหวี่ยงเท่า แต่ก็อวดเบ่งบารมี ใช้อำนาจทำตามอำเภอใจไปเรื่อย
>>122 กูว่าท่านฟุยุโกะเคยชินกับการมีคนปรนนิบัติรับใช้มากกว่า อาจจะเป็นคุณหนูที่ไปไหนมาไหนมีพี่เลี้ยงมีคุณเมดตามประกบ ไม่ต้องมาถือของเองแบบนี้ พอมากับเพื่อนไม่ได้หอบหิ้วคนรับใช้มาก็เลยลืมว่าตัวเองเอากระเป๋ามาด้วย แต่อยู่โรงเรียนเรย์กะก็ไม่เห็นพูดถึงว่านางใช้คนอื่นถือของมาให้แบบพวกรุ่นน้องนี่นา แถมคำบรรยายถึงท่านฟุยุโกะก็พูดไปในทางที่ดีด้วย ไม่มีพิษมีภัยกับใคร นางก็แค่ชอบเรื่องไสยศาสตร์ลึกลับ ตอนไปเที่ยวกับพวกเซริกะนางยังดีใจเลย กูว่าเป็นคนนิสัยดีไม่เคยอวดเบ่งบารมีนั่นล่ะ

>>108 กูเคยเห็นพวกสถานที่ที่คนรวยไปเขาจะให้คนทำความสะอาดหลังจากพวกเขากลับหมดแล้วนะ เว้นแต่จำเป็จริงๆ แล้วเขาเรียกถึงเข้าไป ปกติจะไม่ไปเดินปะปนกับลูกค้ารวยๆหรอก

กรณีท่านฟุยุโกะ กูคิดแบบ >>124 อะ ไม่ใช่ว่าชอบใช้งานคนแต่มีคนทำให้ตลอดเวลาจนชินเลยลืมนึกถึงไปมากกว่า

>>118 กูเพิ่งรู้ว่าเขาทำกันเช้าขนาดนี้ นึกว่าประมาณสักตี 4 เพราะต้องทำให้เสร็จก่อนตี 5 ด้วยละมั้ง
>>125 กูก็เข้าใจว่างั้น ตามปกติคงไม่โผล่มาทำความสะอาดตามทางเดินไรงี้ แต่คิดว่าน่าจะอยู่ประจำจุดสแตนบายให้ไปตามได้เวลาต้องรีบมาเก็บกวาดอะไรน่ะ

>>123 ตอนหน้ากูอยากให้เจ้าแม่มาห้ามทัพนะ ยังไงถ้าไม่ให้คนใน pivoine มาห้าม ฝั่งประธานนักเรียนกับกลุ่ม pivoine แตกหักกว่านี้
ว่าแต่ทำไมมีแต่คนพายเรือวาคาบะวะ ตอนอ่านนี้กูหวีดเลยนะตอนอาริมะออก เรือลำน้อยๆกูจะมีหวังออกจากเฟรนโซนไหมเน้อ

>>128 กูไม่อยากจะล่มเรือมึงนะ เพราะกูก็เคยอยู่เรือนี้เหมือนกัน แต่กูว่าระหว่างท่านเรย์กะกับอาริมะคงเป็นได้มากสุดคือเพื่อนสายทีวีไดเร็คเตอร์ว่ะ..

>>129 อาจจพะพบรักทีวีไดเรกก็ได้นะมึง เธอคือคนเดียวที่เข้าใจฉัน เราสองคุยงานอดิเรกได้อย่างเปิดเผย

>>129 อาจจะได้ก็ได้นะเหวยย ฟีลแบบ เราเข้าใจกันและกัน มีแค่เธอคนเดียวเท่านั้นที่ฉันจะคุยด้วยได้อย่างสนิทใจ เปิดตารางแค็ตตาล็อกปรึกษาว่าสัปดาห์นี้จะลองสั่งซื้อนำยาทำความสะอาดของยี่ห้อไหนดี พอได้ของมาก็ลองใช้ด้วยกัน ทำข้อดีข้อเสียของแต่ละผลิตภัณฑ์ไว้
//หมดกาวไปถังนึง แด่เรือที่กูโยนแขนขวาไว้

>>131 เรือลำนี้ต้องชื่อแบบจอร์จซาร่าทีวีไดเร็กแหงๆ

>>131 แบบ... แต่งๆ กันไปแล้ว
"คุณคะ ฉันไปเจอไม้ถูพื้นแบบไต้องชุบน้ำมาด้วยล่ะค่ะ ถ้าโทรสั่งตอนนี้เขาแถมไม้กวาดไฟฟ้าด้วยนะคะ"
"หืม ดีเลยๆ ผมเองก็เพิ่งเจอตู้เก็บของพับได้มาล่ะ สั่งเลยดีไหม"
"ดีเลยค่ะ โฮะๆๆๆ"

จะดีเหรอวะ....

>>133 นึกถึงเสียงสปอตโฆษณาในไดโซะ 5555

>>133 บ้านต้องเต็มไปด้วยสิ่งของไร้สาระ เจ้าพวกทาสการตลาด!

>>134 คุณคะ คุณค---
>>133 ดีไม่ดี ท่านเรน์กะอาจจะได้งานอดิเรกใหม่เป็นต่อปราสาทก็ได้นะเออ

>>136 อย่างท่านเรย์กะต้องต่อพระราชวังแวร์ซายซิ

>>128 กูอวยทั้งสองเรือนะ เราจะผ่านน่านน้ำแห่งเฟรนด์โซนนี้ไปด้วยกัน ถึงจะเป็นแค่ในฝันก็ตา--- แค่กๆ

อยากให้อาริมะมีบทมากกว่านี้จัง ต้องการเห็นคู่ดาวรุ่งทีวีไดเร็กซ์ค่า

>>137 ต่อเป็นแรกๆแน่ๆ!
>>139 กูก็อยากให้บทมากกว่านี้เซม จำได้ว่าเคยมีคนแซวว่าบทน้อยกว่านกพิราบ วงวาร ฮืออ

>>140 ช่วงหนึ่งก็บทหายยาวจนคนแซวว่ามีตัวละครชื่อนี้อยู่ด้วยเหรออีกต่างหาก ถถถถถถถถถถถ

>>90 คิดว่าคงมารูทที่ความจริงแล้วแอบชอบคุณชูนั่นแหละแต่แกล้งไม่บอกตีเนียนพามานั่งจุ่มร้านจู๋จี๋กันนี่สินะมารยา

ให้ตายสิ ถึงตอนนี้จะไม่ได้เห็นท่านเรย์กะสะพัดพัดภูติพราย แต่ก็ได้เห็นคาบุโตขึ้นมาก แล้วเอ็นโจนั่นอะไรกัน นายเป็นพวกบอสลับใช่ไหม เป็นตัวร้ายขั้นสูง แบบที่ถ้าคิดจะแกล้งนางเอก ก็จะทำตัวน่าสงสารให้คนอื่นๆเกลียดนางเอก แล้วไปแกล้งแทนตัวเองสินะ

ความจริงทรงผมท่านเรย์กะไม่ได้แย่นะ แต่คำเปรียบเทียบนี่แย่สุดๆ

ว่าแต่เอ็นโจต้องไม่เคยจับผมท่านเรย์กะแหง ถ้าจะม้วนให้ได้ลอนสุดเพอร์เฟค ต้องฉีดสเปรย์ใส่มูสเป็นจำนวนมาก จะหาแบบที่ผมนุ่มนิ่มเหมือนสายไหมไม่มีหรอกนะ

ในที่สุดพระเอกก็มีพัฒนาการที่สมกับเป็นพระเอกเสียทีนะ!! //ปรบมือดังแป๊ะ
ส่วนอีตาเอ็นโจนี่ก็รู้ใจเจ้าแม่ดีจริ๊ง แต่ก็รู้ว่าตัวเองทำแล้วไม่เหมาะจะพาให้สาวๆแห่กันมาแย่งทำเอาเองแถมแก้ปัญหาได้ซอฟต์ๆด้วย แหม่ รู้จักใช้คนดีจริงสมกับที่เจ้าแม่กล่าวไว้

ตอนนี้แบบกรี๊ดมาก ขอบคุณนะโม่งแปลลล//เข้าไปเกาะขาดึงขนหน้าแข้งเล่น

กรี้ดดดดดดด. คาบุเอ๊ยยยยย
เชื่อว่าแม้คาบุจะเศร้า แต่วาคาบะมีใจเต้นแน่ๆ เท่ขนาดนี้. นี่อาจจะเป็นจุดที่ทำให้สองคนนี้กลับสู้เส้นทางพระเอกนางเอกซะที

ส่วนท่านเรยกะจะผ่านมากี่ตอนก็ยังคงความน่ารักเสมอต้นเสมอปลาย. รักจริงๆ. รวมทั้งเอ็นโจก็สุดยอดในแนวทางของตัวเอง. (ออกแนวพระรองกับนางรองอ่ะนะ 555). ที่พัฒนาไม่ใช่แค่ความสัมพันธของคาบุวากะ แต่เป็นของสามสหายด้วย เป็นตอนที่มี impact factor สูงจริงๆ สมแล้วที่เป็นอีเว้นทใหญ่

หวังว่าตอนหน้ายังคงเป็นพารท 3 สหายอยู่น้าา. ขอบใจโม่งแปลม้ากมาก

สรุปท่านเรยกะ เปลี่ยนจากนางร้ายกลายเป็นเพื่อนพระเอกควบนางรองได้สินะ. น่ายินดีๆ

ตะไมพวกมึงต้องวนเวียนอยู่กับการเล่นขนหน้าแข้งโม่งแปลกันเล่า แต่ก็ขอบคุณนะโม่งแปล นี่เป็นครีมบำรุงขนนะ กูให้เอาไปบำรุง จะได้เงางามนุ่มสลวย เวลาถูกถอนจะได้ไม่เจ็บมาก ถถถถถถถถถถถถถ

ตอนนี้หยั่งกะ mv พระเอกมองนางเอกด้วยสายตาปวดร้าวที่เห็นเธอไปกับใคร แถมมีชนชั้นมาเป็นสถานะขวางกั้นระหว่างเราอีกต่างหาก แต่ตอนก้มหัวให้นักเรียนที่โดนใช้ให้เก็บกวาดนี่เท่มาก อาริมะอึ้งไปเลยเด่ะ หมอนี่ก็น่าจะอคติกับคาบุพอตัว แต่พอเจอซีนนี้ก็น่าจะเปลี่ยนความคิดใหม่ มองอย่างสนอกสนใจ จนในที่สุดก็กลายเป็นความรั..//แค่กๆๆๆๆ

เอ็นโจนี่มันสายซัพพอร์ตจริงๆ ยืนเงียบๆอยู่ข้างหลัง มองดูเหตุการณ์ตลอดแล้วค่อยเข้าไปอุดรอยรั่ว คลี่คลายสถานการณ์แบบละมุนละม่อม รู้ใจเรย์กะไปหมดทุกสิ่งอีกต่างหาก เรย์กะคิดว่าใครจะเก็บกวาดยะ ฮีพุ่งไปบอกเดี๋ยวจัดการเองทันที นี่สิงร่างเขาอยู่ใช่มะ หา 5555555555

>>148 เป็นสแตนนี่เอง!!

>>148 เค้าสมดีเนอะ อิอิ

จะเขียนว่าสมกันดี สาย support ทั้งคู่
แต่เชื่อว่า. ถ้าท่านเรยกะเปลี่ยนรูทเป็นสายหลัก เอ็นโจก็ตามมาได้

>>149 โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า!!!!!!!!!
>>150 นางคิดจะไปสาปเขาข้างหมอนสองครั้งแล้วนะ หุๆๆๆ

>>152 จะสาปข้างหมอนนี่ต้องเข้าห้องนอนเขาให้ได้ก่อนนะ อิอิ

ทำไมตอนล่าสุดที่มาซายะหัวเราะหึ กูได้ยินเสียงมาซายะกับเอ็นโจวดังขึ้นมาว่ามิสชั่นคอมพลีทวะ 555555

ขอบคุณโม่งแปล ตอนล่าสุดคาบุรากิก็ทำตัวสมเป็นพระเอกโชโจพอไม่อยู่กับแก็งสาวแล้วไม่รั่วหรอ!! ตอนนี้กลัวเอ็นโจที่สุดแล้วรู้ทุกสิ่งที่เรย์กะคิดนี่มันเหนือขั้นของการสตอลเกอร์แล้ว!!

>>155 ก็มองมาตั้งแต่เด็ก เพื่อนๆเรย์กะเห็นเรย์กะหลุกบ่อยจนรู้ไส้รู้พุง เอ็นโจวนี่แอบโมงทั้งตอนอยู่กับเพื่อน ทั้งตอนลับหลัง กูว่ารู้มากกว่าชาวบ้านว่ะ 5555 น่าจะสังเกตเรย์กะตั้งแต่หลังจากโดนมาซายะใช้งานครั้งแรก

กูกลับไปอ่านใหม่ช่วงเรย์กะทำงานตอนประถมน่าสงสารมาก เอ็นโจวก็ไม่ช่วยเลย สาวๆของเอ็นโจวก็ทำวุ่นวายอีก กูอ่านตรงนี้ใหม่แล้วคิดอีกทีว่า นี่เป็นการทดสอบของเอ็นโจวรึเปล่า เพื่อดูว่าเรย์กะเป็นคนยังไง ที่มไ่นใจพวกเขาแค่เล่นตัวแกล้งไม่สนใจไปเองรึเปล่า(สรุปนางบ้างาน เอ็นโจวคืออากาศ สมน้ำหน้า สาวไม่สนใจ555) แต่พอเรย์กะเดือดร้อนจริงก็เลิกแกล้งแล้วมาช่วยไรงี้

ทำไมกูที่อยู่เรือเอ็นโจเป็นเมนอ่านตอนนี้แล้วปลาบปลื้มใจแต่ก็ใจเสียนิดๆ วะ ปลื้มใจที่เอ็นโจรู้ใจเรย์กะไปทุกอย่างหยั่งกะสิงร่างจริงๆ แต่ฮีทำไมทำตัวเหมือนชงเรย์กะกับคาบุแบบนี้วะ แม่งงงงง กูเสียไต มึงเห็นไหมว่าความสัมพันธ์ของสองคนนี้พัฒนาไปขั้นไหนแล้ว เมื่อก่อนมีคนมาขอให้ช่วยปลอบใจคาบุ นางยังแนะนำให้ไปบวชอยู่เลย เดี๋ยวนี้ถึงขั้นวิ่งตามไปเองแล้วเอาของกินมาหลอกล่อได้ด้วย ทำให้คาบุยิ้มได้ทั้งที่ยังอารมณ์ดาวน์ๆ อยู่ด้วย ฮือออออออ

>>157 ไม่รู้สิ แต่กูว่าฮีรู้ว่ามันไม่มีอะไรในกอไผ่นะ ถึงได้บอกให้ตามไป แล้วก็คิดว่าคนที่สนุกสนานอย่างเรย์กะจะช่วยมาซายะให้ร่าเริงขึ้นได้แน่ เป็นลิมิตที่ฮีรับได้ จะว่าเป็นความไว้ใจ เชื่อมั่น เชื่อใจ อะไรทำนองนั้นก็ได้มั้ง

จริงๆโมเมนต์ที่กูกรี๊ดที่สุดในตอนนี้ไม่ใช่เรื่องรู้ใจจนเหมือนไปสิงร่างเขาหรอกนะ แต่เป็นต่อให้คนเยอะแยะมากมายขนาดไหนก็หาเธอเจอต่างหาก ทั้งที่เหตุการณ์ตรงหน้ากำลังตึงเครียดหน้าสิ่วหน้าขวานเตรียมปะทะ แต่ทั้งคู่ก็รู้ว่าเขาหรือเธออยู่ตรงไหน ปกติเหตุการณ์เครียดๆเราก็โฟกัสที่เรื่องใหญ่ จุดหลักก่อน ไม่ได้สังเกตจุดเล็กๆที่ไม่ได้มีส่วนร่วมใช่มะ แต่เรย์กะรู้ว่าเอ็นโจยืนอยู่ตรงไหน ทำอะไรอยู่ เอ็นโจนี่ไม่ต้องพูดอะไรมาก พุ่งมาหาทันทีที่จบเรื่องเลยด้วย

ที่จริงกูว่าจะกรี๊ดเรื่องนี้ตั้งแต่ตอนล็อกเกอร์ละ ที่นางรู้ว่าเอ็นโจอยู่ไหนและทำอะไร แต่ตอนนั้นกูนึกว่ากูคิดไปเอง แต่พอมาตอนนี้ เออ...นางก็สังเกตและมองหาเอ็นโจอยู่ตลอดเหมือนกันนี่หว่า ซึ่งเป็นจุดเล็กๆที่ทำให้กูฟินมากกก

ใจกูเต้นตึกตักเลยตอนเจ้าแม่วิ่งตามคาบุไปแล้วนังไม่ตอบ โชโจวมากกกกกกกกกกรี๊ดดดดดดดดดด แถมทำให้หลุดหัวเราะได้อีก โชโจว!! โชโจว!!
จบด้วยการพูดว่าผมเจ้าแม่...เปรียบเทียบโคตรเห่ย เล่นซิทคอมกันต่อไปเห๊อะ

>>143 แหม เหลือที่ว่างให้หนุ่มน้อยได้จินตนาการมั่งน่า เห็นร้ายลึก ยิ้มๆ รู้ทันกันหมดแบบนั้นอะ ในซอกหลืบ (ไหน?) ของหัวใจอาจเป็นแค่พ่อหนุ่มเพ้อรัก เฝ้าทอดถอนใจละห้อยหาท่านเรย์กะอยู่ก็ได้ แบบแอบสตอล์ค เอ๊ย แอบมองเค้าไปวันๆ พร้อมกับจินตนาการว่าจะได้สัมผัสลอนผมนุ่มๆ ของเค้าซักวันนึง... อุอิ...

แต่ตอนนี้ตะไมกูกรี๊ดฉากเก็บกระป๋องน้ำที่สุดเลยล่า... อะอะอะ อ่านวนๆ ไปมันชื่นใจจริ๊ง เอ็นโจช่างใส่ใจทุกรายละเอียด มาจัดการจุดที่เจ้าแม่กังวลที่สุดมาตั้งแต่ตอนที่แล้วเชียวนะ โถ พ่อคุณพ่อทูนหัว อะไรจะรู้ใจสาวได้ขนาดนี้ ....เอ๊ะ หรือจริงๆ กูควรจะกลัวดีวะ

ว่าแต่ตอนหน้าจะมีการบรรยายฉากเดทร้านโอโคโนมิยากิไม๊วะ ถ้าทำกูน้ำลายหกล่วงหน้าแล้วตัดฉับไปอยู่บ้านเลยนี่คงเศร้าใจหาน้อยไม่เชียวนา

>>160 ตอนหน้าคาบุจะขอเรย์กะแต่งงานที่ร้านโอโนโนมิยากิ.......เชื่อกู

เพราะกูมโนไปหลายรอบแล้ว...

ทำไมตอนนี้กูฟินคาบุกับเรย์กะมากกว่าเอ็นโจว้าาาาาาา มโนแรงอีกไม่นานถ้าเป็นงี้เลื่อยๆคาบุต้องชอบเรย์กะแน่ๆ โอ้ยๆเรือไหนกูก็ฟินนนนนนนนน

>>160 มีๆ ตอนหน้านี่ล่ะ เปิดโลกให้องค์ชายกับจักรพรรดิผู้อยู่แต่ในรั้ววังกันเลยทีเดียว 5555555555555555

>>161 กูมโนแบบมึงหลายรอบละ55555555 เคมีคู่นี้เข้ากันสุดๆ

>>157 ส่วนกุตั้งแต่คาบุโผล่มายังนึงเลยว่าสงสัยหมอนี่ต้องเป็นคนไปตามมาแน่เลย แล้วยังมาปิดท้ายได้อย่างเหมาะเจาะ ถ้ามีบอกว่าทดแทนบุญคุณเจ้าแม่นี่ใช่เลย!!!
กุควรดีใจใช่มั้ยถึงตอนนี้มันส่งลมหนุนเรือเพื่อนอย่างน้อยก็ไม่ระเบิดเรือตัวเอง ถถถถถถ

เคสก้มหัวกุคิดอีกแง่ว่ะ ถ้าวาคาบะไม่ได้โดนสั่งเฮียแกก็คงปล่อยไปเรื่อยๆเลยใช่มั้ย มันดูกะอวดสาวจนกูต้องขอหักคะแนนว่ะ

ตอนนี้ดีมากเลย! ขอบคุณโม่งแปล

กูว่ามันคงเหมือนภาพกะตุ๊กตาพวกนั้นเพราะผมมันแข็งตรงไม่เป็นธรรมชาติหรือเปล่า วิกนี่นะ

>>166 ฮีดูเศร้าขนาดนั้น คงไม่ได้กะอวดสาวมั้ง

แต่ตอนนี้เคมีตอนวิ่งไปตามโคตรดี โคตรโชโจ โคตรมุ้งมิ้ง บ้าเอ๊ยยยย สิ่งที่กูใฝ่หามาเป็นร้อยตอน //กัดผ้าเช็ดหน้า

>>166 เออ ก็ไม่แน่เหมือนกัน ตอนมาดูเหตุการณ์แรกๆ ยังทำเบื่อๆ อยู่เลย ทำนองไรว้า กะอีแค่นี้ก็โวยวายกันใหญ่โต พอรู้ว่าวาคาบะพลอยซวยไปด้วยก็ดูสำเหนียกขึ้นมานิดนึง แต่กูว่าฮีกระตุกจริงๆ ตรงที่เด็กม.4 บ่นๆ ว่าไม่อยากมาเรียนที่นี่แล้วเหมือนเรย์กะนะ ถึงกับก้มหัวขอโทษนี่ เด็กนั่นแม่งมีหวังเด่นล้ำไปทั้งโรงเรียน

>>166 กูคิดเหมือนมึงอะ ตอนแรกเหมือนไม่สนใจแล้วจะปล่อยๆไปด้วยซ้ำ เพิ่งมาสนใจตอนมีคนพูดถึงวาคาบะขึ้นมา
ตอนแรกกูกำลังรอดูเจ้าแม่องค์ลงเลย แต่แบบนี้ก็โอเคเหมือนกัน ชอบตอนท่านเรย์กะวิ่งตามคาบุไปแล้วชวนกินโอโคโนมิยากิชะมัด ตอนท้ายที่แซวเรื่องทรงผมท่านเรย์กะนี่น่าตีทั้งสองหนุ่มเลย ขอให้ตุ๊กตาไปหาถึงข้างเตียง

>>169 +1 น่าจะเพราะเด็กบอกว่ารู้งี้ไปอยากเรียนที่นี่มากกว่า วาคาบะมีส่วน เราว่าันกระตุ้นให้คาบุรากิคิดว่าเรื่องที่ตัวเองคิดว่าไร้สาระในตอนแรก พอเด็กคนนั้นพูดออกมาก็นึกย้อนถึงวาคาบะ โดนแกล้งมาตลอด เธอก็ไม่อยากอยู่โรงเรียนนี้แล้วรึเปล่า แล้วค่อยสำนึกได้ว่า มันแย่ ไมใช่เรื่องไร้สาระเลยก้มขอโทษ คาบุรากิเป็นพวกอ่านสถานการณ์กับความรู้สึกของคนชั้นทั่วไปไม่ค่อยออก พอถูกคำพูดนั้นน่าจะถูกกระตุ้นเหมือนที่เรย์กะจุกนะ

>>169 >>171 กูก็คิดงั้นอะ ตอนแรกฮีดูเบื่อๆไม่สนใจ แค่น้ำหกพวกมึงก็มาโวยวายให้เป็นเรื่องใหญ่กันเนี่ยนะ ไร้สาระสิ้นดี แต่พอรู้ว่าวาคาบะโดนสั่งให้ไปเช็ดพื้นก็อึ้งละ แล้วที่เด็กคนนั้นพูดออกมา ฮีคงนึกย้อนถึงวาคาบะมั้ง ขนาดเด็กม.4คนที่เพิ่งมา โดนพวกเด็กเกรียนออกคำสั่งปากดีใส่หนเดียว ยังออกปากว่ากุไม่น่ามาเรียนที่นี่เลย แล้ววาคาบะที่มาเจอการกลั่นแกล้งในโรงเรียนมาตลอดอะจะคิดยังไง คาบุมันถึงได้สลดขนาดนั้น จนต้องก้มหัวขอโทษ จริงๆถ้าวาคาบะไม่โดนสั่งให้ไปเช็ดพื้น กูว่าคาบุก็ไม่สนเรื่องนี้หรอก หรือกูจะมองโลกในแง่ร้ายไป........

>>163 ทำไมกูมีลางเจ้าแม่จะโชว์สเตปเทพการกินโอโคโนมิยากิแบบสามัญชนสไตลด์ว่ะ แบบเรื่องอื่นเจ้เฉยแต่เรื่องกินเจ้ยอมไม่ได้!!
>>171 ไอ้เด็กไฮโซคงโดนเขม่งจากแววงสังคมไฮโซด้วย เพราะทำให้คาบุรากิต้องมาขอโทษคนอื่นแบบว่าทำผิดจนทำให้คนอย่างหัวหน้าต้องมาขอโทษให้อ่ะ

>>172 จริงๆ คาบุมันจะไม่สนใจก็ไม่แปลกนะ ขนาดกลุ่ม Pivoine ด้วยกันมันยังไม่เคยแยแสสนใจ กลุ่มรากหญ้านี่ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ขนาดวาคาบะที่ตัวเองแอบชอบเขาข้างเดียวมันยังอ่านอารมณ์ไม่ออก ไม่รู้ควรจะปฎิบัติตัวยังไงเลย แต่มาได้ถึงขั้นแสดงความรับผิดชอบในฐานะผู้นำได้นี่ก็เรียกว่าเติบโตขึ้นมาได้เหมือนกันนะ

>>158 มึง กูอ่านที่มึงพูดแล้วเขินตัวม้วนเลย ฮือ ถึงแม้ตอนแรกกูจะกลัวว่าเจ้าแม่จะระแวงเอ็นโจว่าทำไมอยู่ๆถึงโผล่มาก็เถอะ(เพราะกูก็ตกใจ5555)
ถ้าจบรูทเอ็นโจจริงๆนี่กูจะเขินมากๆนะ เพราะกูชอบความสัมพันธ์แบบนี้มากๆ คอยสังเกต ใส่ใจกันตลอดแบบเนี้ยย 555

แต่กูยอมรับเลยว่าวันนี้เรือเอ็นโจถูกสั่นคลอนจากปกติที่พังเรือเอง ตอนท่านเรย์กะวิ่งตามไปนี่โชโจมากๆ ฮือ ข่าวลือแน่นอน จักรพรรดิXจักรพรรดินี

คราวนี้ท่านเรย์กะจะปฏิเสธว่าไม่สนิทกับสองคนนั้นก็ไม่ได้แล้วสินะ เอ็นโจทั้งเดินเข้ามาคุยด้วย ท่านเรย์กะรีบวิ่งตามคาบุรากิไปหลังจากจบเรื่องอีก เหล่าพระสหายและสาวกจะพูดถึงเรื่องนี้กันว่ายังไงเนี่ย

>>175 บางทีกูก็คิดนะว่าคาบุรากิมีความชอบเรย์กะเพราะแม่งชอบขัดเอ็นโจเวลาจะเนียนชวนเรย์กะเที่ยว มีโมเม้นเยอะกว่าตานกพิราบอีก

อะไรกัน ถ้าผมบ็อบของคิชิดะ เรย์โกะยาวกว่านี้อีกหน่อยหรือเท่าอิชิมัตซึในภาพแล้วจะต้องเรียกว่าเป็นทรงผมยามาโตะ นาเดะชิโกะแท้ๆ

นายตัวสำรองนี่มันตัวสำรองจริงๆ ทั้งที่ออกมาปกป้องตั้งแต่แรกตั้งนานแล้วแต่เพียงคาบุรากิปรากฏกายพูดไม่กี่คำก็ดึงดูดความสนใจไปจนหมด! นี่สินะความแตกต่างระหว่างตัวละครหลักกับตัวรอง ยังไงก็พยายามเข้านะนายตัวสำรอง!

กลุ่มเซริกะจังจะทำยังไงเมื่อเห็นเอ็นโจกระซิบอะไรบางอย่างที่ข้างหูท่านเรย์กะแล้วท่านเรย์กะผละออกจากกลุ่มไป อยากรู้! อยากรู้เหลือเกินว่าท่านเอ็นโจกระซิบอะไรไปกันแน่! พวกเซริกะจังก็คงคิดแบบนี้ ยิ่งพอท่านเรย์กะไล่ตามไปทางท่านคาราบุกิได้แวบเดียวยังเหลียวหันกลับมามองท่านเอ็นโจอีกครั้ง

ปวดร้าว! จะปวดร้าวเกินไปแล้ว!

ช่วงเป็นความปวดร้าวที่น่าอิจฉาเหลือเกิน สมแล้วที่เป็นท่านเรย์กะคนนั้น

ท่านเอ็นโจได้แต่ทำทีเก็บกระป๋องเจ้าปัญหาที่ตกอยู่ พวกเซริกะจังและผู้หญิงคนอื่นๆ ที่สังเกตเห็นปล่อยไว้ไม่ได้หรอก กระป๋องนั่นน่ะ ให้พวกเราเก็บเองเถอะ! ต้องคิดแบบนี้อยู่แน่ๆ

เข้ามาดูละเจอขนหน้าแข้งกุแหว่งไปอีกล่ะแม่ง 55555 ดีใจที่ชอบกัน ตอนอ่านตอนนี้ (และตอนหน้าๆ) กูนี่ฟินตัวแตกไปหลายรอบมาก โฮ้ยยยยย กระจายบทได้โคตรดี เรือวิ่งกันหลายลำ นานๆ จะมีงี้มาให้ชื่นใจซักที ได้สครีมกันหลายๆ คนซะทึ ฮือออออ

>>175 ตอนอาริมะจับได้ว่านางไปขัดโต๊ะแล้วนางมโนไปว่าอาริมะต้องคิดว่านางเป็นคนร้ายแน่ๆ นางถึงกับคิดว่าต่อไปคาบุกะเอ็นโจคงไม่เข้ามาคุยเล่นด้วย แล้วต้องมองมาแบบดูถูกแน่ๆ แสดงว่านางแคร์สองหนุ่มนี่มากว่ะ ถึงนางจะไม่อยากยอมรับก็เหอะ ปกติแล้วนางจะชอบคิดแบบคาบุกับเอ็นโจช่วยไปไกลๆจากชีวิตนางเถอะ แต่นี่ถึงกับกลัวว่าจะไม่ได้คุยกับเขาเลย ก็นะ สามคนนี้อยู่ด้วยกันมาสิบปี ใช้เวลาครึ่งหนึ่งในชีวิตด้วยกัน ผ่านนั่นนี่โน่นมาทั้งดีทั้งร้าย มันก็ต้องผูกพันกันมั่งล่ะ

กูว่าจริงๆนางสังเกตเอ็นโจตลอดนา แค่ไม่พูดออกสื่อเฉยๆ อย่างตอนไม่กินขนมนางก็รู้ว่าเขาไม่กิน เวลากินก็กินนิดเดียวเอง ไม่มองอยู่จะรู้เรอะ ตอนตั้งเพลงประจำตัวแต่ละคนเหมือนกัน กระทู้เก่าๆก็เคยพูดกันว่าเพลงประจำตัวฮีฟังดูเศร้าๆหม่นๆเป็นสีทึมๆ ถ้าไม่สังเกตจะรู้ได้ไงว่าฮีดูเศร้าๆเหมาะกับเพลงแบบนี้อะ คิดว่านางก็มองเขาอยู่ตลอดเหมือนกันนั่นล่ะ แค่จะพูดข้อมูลเขาออกมาตอนไหนก็เท่านั้นเอง

กูก็ชอบความสัมพันธ์แบบสามคนนี้นะ ถึงจะทะเลาะกัน จิกกัดกันสารพัด แต่ก็ซัพพอร์ต เป็นที่พึ่งพิงให้กันและกันเวลาเดือดร้อน มันแสดงถึงความเป็นเพื่อนสนิทได้ดีอะ กูว่าความสัมพันธ์แบบนี้มันน่ารักมากๆเลย

>>179 มรึงกำลังยื่นกล่องกาว 1 โหลมาให้กูใช่ไหมค่ะ อย่าค่ะ อย่า.... อย่าช้า!!

>>176 เอาตรงๆมั้ย กูก็คิด ในโลกเดิมที่คาบุชอบวาคาบะอาจจะเพราะวาคาบะพาตัวเองไปเจอโลกใหม่ๆ
แต่พอมาโลกนี้ ท่านเรย์กะเป็นคนพาไปหมดเลยแถมอยู่กับท่านเรย์กะก็ไม่ต้องเกร็ง ทำตัวตามสบายๆได้ จะคุยเรื่องชนขั้นสูงหรือสามัญชนก็ได้หมด
ตอนที่ท่านเรย์กะชวนไปกินโอโคโนมิยากิแล้วคาบุหัวเราะออกมา เรือเอ็นโจกูสั่นคลอนไปหมด ฮือ

>>178 ตอนหน้าๆ!!! แปลว่ามันจะมีแบบนี้อีกหลายตอนใช่มั้ยยยย

>>179 ภาพลักษณ์เอ็นโจในสายตาทุกคนคือเป็นคนที่อ่อนโยน ในมังงะของโลกก่อนที่นางพูดถึงก็ไม่มีพูดถึงด้านเศร้าๆของเอ็นโจเลยมีแต่บอกว่าโกรธแล้วน่ากลัว
ถ้าไม่สนใจ ไม่ตั้งใจมอง ก็คงไม่รู้ว่าจริงๆเอ็นโจดูหม่นๆ
พอมึงพูดว่านางไม่พูดออกมานี่กูรู้สึกเหมือนคนชอบเขาแต่ไม่อยากยอมรับเลย /สูดกาว
แต่วันนี้กูกรี๊ดตอนท้ายๆอยู่นะ นางปล่อยให้คาบุเดินไปก่อนก็แปลว่า ท่านเรย์กะกับเอ็นโจเดินไปด้วยกัน !
เหมือนเวลาเราไปเที่ยวกับเพื่อนกับคนที่ชอบ แล้วพยายามเดินช้าๆไปพร้อมกันเลย ปล่อยเพื่อนเดินชนนกชมไม้คนเดียว /ยัดตัวเองลงไปในถังกาว

หลังจากที่โม่งแปลบอกว่าตอนล่าสุดพีค กูก็ไม่คิดว่ากูจะได้เจอฉากคาบุมันก้มหัวขอโทษเด็กกลุ่มนอก แม่งเอ๊ยยยย โคตรเท่เลย ฮืออ เป็นครั้งแรกในเรื่องที่กูนั่งหวีดคาบุอย่างเป็นทางการ คนบ้าๆบอๆแบบนายก็ทำสิ่งที่เท่ๆสมกับพระเอกโชโจได้เหมือนกันสินะคาบุรากิ (กูแยกคาบุรากิในโลกคิมิดอลกับโลกปัจจุบันเอาไว้เรียบร้อย) ฉากท่านเรย์กะเดินตามต้อยๆชวนคาบุรากิไปกินโอโคโนมิยากิแล้วคาบุหัวเราะนิดๆกูแบบ ฮืออออ เอ็นโจก็เอ็นโจเถอะ ตอนนี้ดาเมจแรงมาก!!

ตอนนี้นอกจากเห็นความสัมพันธ์ของคาบุ เรย์กะ เอ็นโจแล้ว กรุอดคิดไม่ได้ว่านายตัวสำรองก็รู้ว่าคาบุจีบวาคาบะอยู่ ไม่งั้นคงไม่ยกวาคาบะขึ้นมาพูด แถมได้ผลดีซะด้วย จะว่าไปสามคนนี้เคยไปเดทกันสามคนที่ห้องสมุดนี่นะ

>>183 โอ้โห.. ใครจะไม่รู้วะมึงว่าคาบุจีบวาคาบะอยู่
แต่มิซึซากิก็จับจุดคนอื่นเก่งนะ เหมือนรู้ว่าถ้ายกเรื่องวาคาบะมาพูดจะทำให้คาบุสนใจได้

>>183 ช็อตที่มีสบตากันเนิ่นนานนี่เล่นเอากูเผลอจิ้นไม่ดีไม่งามไปชั่วครู่ ราวกับอาริมะจงใจพัฒนาตัวเองขึ้นมาให้เทียบเท่าเพื่ออยู่ในสายตาคาบุรากิซักน้อยนิดก็ยังดี อุฮิ้ววววววววววว

>>184 อ่าวเหรอ กรุคิดว่าเซตผ่านฟิลเตอร์เด็กซุยรันคือวาคาบะวอแวคาบุ 55555555 มองออกเฉพาะที่สนิทไรงี้ ฮา

เดี๋ยวนะ กูนึกเรื่องสยองได้อีกเรื่องว่ะ
คือไอ้โอโคโนมิยากิที่ไปแดกนี่เป็นร้านสามัญชนใช่มั้ย?
เพราะงั้นถ้าเป็นร้านแบบนี้นี่ถ้าแดกมันต้องทำเองใช่มั้ย?
........แล้วถ้าคาบุกะคุณชายมันทำไม่เป็นแล้วต้องให้เจ้าแม่ทำให้กินล่ะ?
คันตะที่คอยห้ามก็ไม่อยู่ แถมเจ้าแม่เวลาทำอาหารถ้าไม่มีเครื่องปรุงเสริมก็ไม่ใช่เจ้าแม่ บางทีชีคงพกติดกระเป๋าไปด้วยแหงๆ แบบกะว่าจะโชว์ภูมิ...............อีหรอบนี้กูว่ามีแวววงแตกว่ะ ได้สครีมเพราะอาหารเป็นพิษแน่ๆ
คุณชาย "อุ.....รสชาดแบบนี้มัน!!!"
คาบุบากะ "หมาไม่แดกสัสๆ !!!"
วันต่อมาสองหน่อถึงกับมาโรงเรียนไม่ไหว มีข่าวลือออกมาว่าจักรพรรดิป่วยเพราะความรับผิดชอบจริงจัง
เจ้าแม่รู้สึกผิดเลยไปเยี่ยม......แล้วทั้งคู่ก็ค่อยๆ เข้าใจกัน
.
.
.
.
.
.
อาห์.......กาวกระปุกนี้หอมชื่นจายยยยยยย

เรือคาบุแล่นฉิวววเลยเว่ยเฮ่ย!

กุกางขาเหยียบ2 เรือนี้อยู่พอดี. ตอนนี้ความเท่ความน่ารักคาบุมาเต็มจริงๆ. แต่กุว่าเรยกะเอนเอียงไปทางเอ็นโจว่ะ (สูดกาวนิดๆ) แม้นางยังไม่ยอมรับกับตัวเอง. แต่คนอ่านอย่างเราๆรู้ดี อิอิ อารมณนางประมานเอ็นดูเห็นใจแกมหมั่นไส้คาบุ มีชื่นชมบ้าง. แต่กับเอ็นโจนางออกแนวแอบสังเกตเขาอยู่. และนางก็รู้ตัวว่าเค้าแอบสังเกตนางอยู่. เหมือนนางจะยอมรับเอ็นโจอยู่กรายๆ

>>185 ฉากสบตากูก็จิ้นเหมือนกัน เลือดสาววายในตัวกูมันพุ่งพล่าน 55555555555555555
กูว่าในโลกเดิมของเรย์กะ โดจินคู่อาริมะxคาบุหรือคาบุxอาริมะ ต้องเยอะแน่ๆว่ะ

>>187 ชาติก่อนนางน่าจะไปร้านแบบนี้จนเชี่ยวแล้ว แถมไอ้โอโคโนมิยากิมันก็ปรุงมาให้แล้ว เหลือแค่คนๆให้มันเข้ากันแล้วทอดลงบนกระทะเท่านั้นล่ะน่า คงไม่ถึงขั้นเลวร้ายแบบแกงกะหรี่มิราเคิลของนาง ถ้าเรย์กะไม่ได้ปรุงเอง กูว่าไม่อาหารเป็นพิษหรอก

*ติดเฟิลเตอร์เรือเอ็นโจ* แงงง ทำไมกูดันไปกาวรอยยิ้มฝืดๆของเอ็นโจที่บอกว่าเจ้าแม่คิดเล็กคิดน้อยจริงๆ กูว่าคือปกติเอ็นโจต้องแซวหน้ายิ้มๆอะไม่ใช่ฝืดๆ แปลว่า นายรู้ตัวสินะว่าที่ไปโปรยสเน่ห์ใส่ฝูงผู้หญิงเมื่อกี้ท่านเรย์กะเค้าเห็น~ //ฟิลเตอร์หนามาก แต่จริงๆคิดว่าเอ็นโจนี่ชนักติดหลังเยอะจะตายไม่น่าใช่แค่เรื่องนี้ร้อกกก

ส่วนประเด็นชงให้ไปปลอบคาบุรากิ...คิดว่าคงเพราะถ้าเอ็นโจไปปลอบคาบุ เจ้าแม่คงไม่กล้าเก็บเองบวกกับไม่นับว่าเซริกะกับคิคุโนะไม่ยอมให้เก็บอยู่แล้ว พวกสภานักเรียนก็คงจะต้องเก็บ/ตามแม่บ้านมาเก็บให้ตามระเบียบ ซึ่งงงง มันจะกลายเป็นว่าไอ้เท่ๆที่คาบุทำเมื่อกี้จะต้องมัวหมองไปนิดนึงเพราะสุดท้ายแล้วคนร้ายก็ไม่ได้รับผิดอะไร เอ็นโจเลยต้องทำแบบนั้นแล้วให้ท่านเรย์กะไปปลอบแทน

ส่วนเรื่องร้านเนี่ยได้ข่าวว่าท่านเรย์กะชวนมาคนเดียวนะคะ แค่กๆ อีกคนตามมาได้ยังไงงงง แถมชมว่าน่ารักอีก--ทำท่านเรย์กะใจเต้นไปเลยนะนาย! คานซังอย่าไปยอมนะคะ!! ไอ้หมอนั่นกำลังจะมาแย่งคนรักชั่วนิรันดร์ของคุณไป--//โดนตบปลิวออกนอกกระทู้

*เปลี่ยนเป็นฟิลเตอร์สาวกท่านคาบุรากิ*
กรี๊ดดดดด โคตรเท่เลยค่า พฤติกรรมง้องแง้งแบบส่งเมล์จิกชาวบ้านนี่ถูกลืมไปเล้ย โคตรของโคตรหล่อ5555 ถึงจะโดนท่านเรย์กะขัดฟีลด้วยการบอกว่าแก้วที่โดนปัดยังไม่เก็บก็ตาม พอท่านเรย์กะเดินตามไปข้างๆ เห็นสีหน้าเหงาๆ โอ้ยยยย นี่มันฉากในมังงะโชโจ ยิ่งนางเอก(?)โก๊ะๆเห็นพระเอก(?)เศร้าไม่รู้จะทำยังไงดี หลุดปากออกมาหนึ่งคำ ชวนไปกินขนมปลอบใจ ทันใดนั้นเองพระเอก(?)ก็หลุดหัวเราะหึออกมาด้วยความเอ็นดู(อารมณ์แบบ adorable~งี้) ถึงจะปลอบไม่เป็นแต่ความพยายามนั่นก็ยังน่ารักมากอยู่ดี~ แค่มีเธออยู่ก็ทำให้เขาอารมณ์ดีขึ้นมาได้แล้ว
ตอนที่โดนแกล้งให้เดินเลยไปแล้วต้องเดินหน้ามุ่ยกลับมาก็น่ารักมาก*หยิกแก้ม เคมีสองคนนี้แรงมากคูณล้านนน

แต่นอกจากฟิลเตอร์กาวๆนั่นแล้วคือตอนที่เอ็นโจพูดว่าเรย์กะยังไม่เลิกเล่นเป็นสปายนั้นคาบุยังเดินอยู่ในรัศมีการได้ยินรึเปล่า ถ้าได้ยินรับรองว่าคนช่างสังเกต ช่างใส่ใจ(จุกจิก)แบบคาบุรากิต้องไปสืบต่อแหงๆ
อีกตอนคือการที่เอ็นโจสามารถต่อความคิดในหัวของเจ้าแม่ได้เหมือนกับได้ยิน หลอนมากอีเหี้ย แบบเป็นการตอบที่เหมือน เอ๊ะ เมื่อกี้กูพูดคำนี้ออกไปเหรอ เหมือนมึงมานั่งอยู่ในหัวกูงี้ น่ากลัวสัสๆ แถมเจ้าแม่ยังไม่รู้สึกตัวด้วย คือ...ไม่สู้อะค่ะ เชิญท่านจอมมารสิงสู่ในหัวเจ้าแม่ต่อไป

ก๊อกๆ ดิบอัพตอนใหม่แล้วจ้าาาาาาาาา

>>192 หวาาาาาาาาา นี่บ่ายเเล้วช้ะะะ เล่าคร่าวๆมาก็ได้จ้าาา

>>193 สปอลย์ดิบล่าสุด
.
.
.
.
.
ท่านเรย์กะหนีคาบุลนลานอย่างกับชู้หนีผัว วาคาบะออกไปรับหน้าทัน แต่คาบุดันโทรจิกท่านเรย์กะ และเสียงสัญญาณโทรศัพท์ดังไปถึงหูคาบุ วาคาบะกลบเกลื่อนไปได้ สุดท้ายคาบุเห็นว่ามีเพื่อนอยู่ในบ้านเลยขอตัวกลับไปก่อน แต่ดูท่าจะยังสงสัยนิดๆ แววโม่งแตกมาถึงในเร็ววัน
.
.
.
.
จบการสปอยล์

>>193 สปอยคร่าวๆ
.
.
.
.
ไปแอบฟังวาคาบะกับคาบุคุยกัน คาบุเอาของที่ซื้อมาให้วาคาบะ วาคาบะบอกวันนี้มีเพื่อนมาบ้านไม่ค่อยสะดวก คาบุถาม "ใคร" วาคาบะก็ "เอ๋" คาบุถามย้ำอีก "ใคร" วาคาบะเลยต้องตอบว่าโคโระจัง คาบุก็..โคโระจังชื่อแปลกจังนะ คุยกันอีกแปปแล้วคาบุก็ขอตัวกลับไป เรย์กะกินมื้อเย็นกับบ้านทาคามิจิ กลับมามีเมล์จากคาบุ กำลังจะพิมพ์ตอบกลับ แต่มีสายเข้าซะก่อน จบตอน
.
.
.
.
.

กุมาฟินตอนใหม่ตอนนี้ทันมั้ยว่ะ คือกุชอบตอนนี้มากกกก ถ้ากูเป็นโม่งซุยรันนะ กุคงมโนไปไกลเลย นึกภาพจักรพรรดิเดินไปอย่างโดดเดี่ยว แล้วจักรพรรดินีวิ่งตามไปปลอบ ส่วนเจ้าชายก็มาเก็บกวาดไรงี้ กุว่ามีคนเห็นภาพนี้กันหลายคน รวมถึงวาคาบะจังด้วย ถ้ากูเป็นวาคาบะจัง กูคงไม่ตึกตักกับคาบุนะ กุคงจะคิดว่า ยังไงกันน้า ระหว่างคาบุกับเรย์กะเนี้ย ไม่ยอมรับรึป่าวไรงี้ คือโมเมนต์มันได้มาก
กลับมาที่เอ็นโจ นายที่มันไม่มีอะไรจะกล่าว 555555 ตอนนี้กุกาวแรงมาก ชอบ ขอแบบนี้บ่อยๆนะคะ

>>195
.
.
.
.
เออ พิมพ์ตกไปนิดหน่อยเรื่องโทรจิกเรย์กะ เป็นเหตุให้รู้ตัวว่ามีคนอยู่ข้างใน วาคาบะเลยต้องกลบเกลื่อนว่ามีเพื่อนมาบ้านน่ะ
.
.
.
.

>>197
.
.
.
.
อ้าว อยู่กับวาคาบะทำไมต้องโทรหาเรย์กะด้วยอะ ไม่เข้าใจ
.
.
.
.

กูว่าที่เอ็นโจไม่ไปปลอบคือไม่รู้จะพูดอะไรด้วยมั้ง ผชสองคนปลอบกันแค่คิดก็ขนลุก
อย่างตอนที่ยูริเอะเจ้าตัวก็ตามยื้อเป็นเพื่อนตั้งนานนมกว่าจะดึงกลับมาได้ 555
ส่วนกูมองว่าคาบุคงรู้สึกว่าทั่นเรย์กะน่ารัก เหมือนที่ท่านพี่มอง ไอ้นิยาม โง่เง่าแบบน่ารักนั้น 555
ส่วนเอ็นโจ เรือนั้นพายเอื่อยๆต่อไป น้ำเชี่ยวอย่าเอาเรือไปขวาง 555

>>191 กูว่าคาบุไม่สืบต่อนะ กูแทบไม่เคยเห็นคาบุสืบเรื่องชาวบ้านเลย ไม่รู้อะไรเรื่องช่าวบ้านเลยอ่ะ เคยเห็นแค่บูริเอะกับวาคาบะนี่แหละ แถมคนสืบเป็นเรย์กะทั้งสองรอบ 55

>>200 ...ยิ้มน้อย ๆ มองด้วยแววตาอ่อนโยน
"จ้ะ" ยิ้มอ่อนปรายตาก่อนจะสะบัดบ๊อบกลับไป
ปล. ใครสปอยกูแช่งจริง ๆ ด้วย
ลงชื่อ : โม่งซุยรัน

>>198
..............................................................................................................................
..............................................................................................................................
..............................................................................................................................
..............................................................................................................................
..............................................................................................................................
..............................................................................................................................

เพราะเรย์กะเมลล์ไปบอกว่าแคนเซิ้ลไม่ไปออกกำลังกายกับคาบุรากิ เลยมาหาวาคาบะได้
คุยกับวาคาบะแล้วเพิ่งนึกออกว่าลืมส่งแปลนออกกำลังกายที่บ้านไปให้ เลยจะโทรไปสั่ง

..............................................................................................................................
..............................................................................................................................
..............................................................................................................................

จะบอกเฉยๆ ว่าวิธีกลบสปอยล์ของ >>202 นี่มันมิดชิดดีแฮะ หายไปเลอ

>>201 เดี๋ยว ำไมท่านเรย์กะยิ้มใส่กู 5555
ป.ล. กูร้อนตัวขอบอกก่อนว่ากูไม่ได้สปอยนะ แค่วิเคราะห์ล้วนๆจากที่ผ่านมา

>>204 โอ๋ๆ ลูบหัวๆ ตอนท่านเรย์กะบอกวิกผมบ็อบกูก็นึกว่าบ็อบสั้นเลยเหมือนกัน แต่ถ้ายาวประมาณตุ๊กตานี่น่าจะได้ลุคคุณหนูฮิเมะคัทอยู่นะ

>>202 อ่อ เข้าใจแล้ว ขอบคุณมาก

อ่านตอนใหม่แล้วกรี๊ดมาก คาบุรากิตอนก้มหัวรับผิดนี่กระชากใจมากๆ ไหนจะฉากหันมาหัวเราะใส่เรย์กะตอนพยายามเข้ามาปลอบ เรย์กะรู้ว่าคาบุรากิรู้สึกซึมจ๋อยที่พยายามปกปิดเอาไว้ พอมาปลอบเอาเรื่องอาหารมาพูดถึง คาบุรากิคาดไม่ถึงหลุดหัวเราะอารมณ์ดีทันตาอย่างเอ็นดู โมเม้นต์น่ารักเกินไปแล้ววววว ในที่สุดความโชโจวที่ไม่มีวีแววมาก่อนก็ปรากฏขึ้นมาบ้างแล้วสินะ //ปาดน้ำตาสามสี่ครั้ง ดมกาวพร้อมดื่ม(กัญ)ชา

เราไม่ได้เปิดกระทู้มานานมาก เพิ่งไล่ตามอ่านทัน เราเป็นคนเขียนฟิคคู่หูทะมิติเอง (ถ้ายังมีคนจำเรื่องนี้ได้ orz) จริงๆเขียนใกล้เสร็จมาหลายครั้งก็ลงจบไม่ได้ซะที บางทีเขียนๆไป ปรากฏแปลไทยออกมาบทตรงกันอีก ต้องแก้บทใหม่ 55555 ไม่รู้จะเขียนเสร็จเมื่อไหร่นะคะ อาจมาลงตอนพิเศษคั่นไม่ก็ฟิคใหม่ที่คิดๆไว้ไปก่อนในกรณีที่ไม่ได้ลงนานจริงๆ แต่ถ้าเขียนตอนหลักได้เสร็จก็คงเอามาลงต่อปกติค่ะ

>>207 จำได้ๆ คิดถึงฟิคคู่หูเสมอน้าาาา เห็นหายไปนานนึกว่ายุ่งๆ อยู่ ปล่อยตอนพิเศษมาแก้คิดถึงก่อนได้นะ ต้องการกาวเสมอ ฮุฮิ

หวาาา. กรี้ดดดดดด. เรือคาบุที่กุเคยหมดหวังกระโดดน้ำหนีออกมาแล่นฉิววยังกะติดไอพ่น. กุยิ้มแย้มโบกมือให้จากบนเรือเอ็นโจที่ยังลอยเอื่อยๆ

ตอนนี้กุกร้าวใจจริง. แม้ท่านฮิโยโกะจะชงจะตบเอ็นโจแค่ไหน แต่คาบุเรยกะนี่เคมีพุ่งทะลุจอหยุดไม่อยู่

>>204 จากโม่งอ่านดิบนะ
ไม่ต้องร้อนตัวไปมันไม่ได้ว่ามึงหรอก มันดักคอคนจะสปอย ส่วนเรื่องอะไรอีกไม่กี่ตอนก็รู้แล้ว

พอกลับไปอ่านฉากคาบุก้มหัวขอโทษซ้ำอีกรอบแล้วนึกถึงตอนท่านเรย์กะก้มหัวขอโทษแทนริรินะยังไงไม่รู้แฮะ

>>207 กรี๊ดโม่งฟิคคู่หูกลับมาแล้ววว//เข้าไปกอดขาลูบหาขนหน้าแข้ง

>>211 พูดถึงฉากนั้นกูกร๊าวใจตอนที่คาบุบอกเรย์กะว่า 'ใช้ไม่ได้เลย' แล้วหัวเราะหึๆ (btw แค่นี้ก็ยังกร๊าวใจ ความโชโจในตัวกูคงมีมากกว่าที่คิดเยอะ)

แต่พอดีฉากที่เอ็นโจเดินตามมาดาเมจรุนแรงกว่า
มีแค่ผมคนเดียวเท่านั้นแหละที่มีสิทธิ์ทำให้เธอเดือดร้อน คนอื่นอย่าได้แม้แต่จะคิดเชียว /ตอนนี้กูนอนเล่นในถังกาวอยู่

>>213 ฉากนั้นกูก็ชอบเหมือนกัน แต่โดนเอ็นโจขโมยซีนท้ายตอนพอดีเลยลืมนึกไป 55555

มาแจกกาว.....

เธอ ผม ความสัมพันธ์ระหว่างเรา

ความรู้สึกนี้มันเกิดขึ้นตั้งแต่ตอนไหนกันนะ เป็นคำถามที่ผมคอยถามตัวเองอยู่บ่อยๆ หากแต่คำตอบนั้นดูพร่าเลือนเพราะรู้สึกตัวอีกทีผมก็ชอบเธอเข้าซะแล้ว
ผมรู้จัก คิโชวอิน เรย์กะ มาตั้งแต่วันแรกที่เข้าเรียนที่ซุยรัน ในตอนแรกนั้นผมไม่ได้สนใจจะทำความรู้จักเธอด้วยซ้ำถึงแม้ว่าเทียบกับคนอื่นในรุ่นแล้วเธอจะดูโดดเด่นและแตกต่างอยู่มากทีเดียว
แต่หลังจากงานซัมเมอร์ปาร์ตี้ ความคิดผมก็เปลี่ยนไป คิโชวอิน เรย์กะ เป็นเด็กผู้หญิงที่น่าสนใจทีเดียว แน่ล่ะ อย่างน้อยในวงสังคมนี้ก็ย่อมไม่มีใครปล่อยตัวเพลิดเพลินไปกับแสงแดดยามฤดูร้อนจนได้ผิวคล้ำมาแบบเธอ อีกอย่าง ในงานที่ต้องรักษาภาพลักษณ์เป็นอันดับแรกก็คงไม่มีใครปล่อยใจไปกับความรื่นเริงจนมากเกินไปอย่างเธอ แต่ก็ต้องยอมรับว่ารอยยิ้มกว้างของคิโชวอิน เรย์กะนั้นน่ามองจริงๆ

ดูท่าจะไม่ใช่แค่ผมที่คิดว่าคิโชวอินคนนั้นน่าสนใจ หลังจากจบงานซัมเมอร์ปาร์ตี้ เวลาที่พวกเรา(ผม มาซายะ ยูริเอะ และไอระ) อยู่ในห้องสโมสรครบพร้อมกัน ไอระจะชอบชวนคิโชวอิน เรย์กะมานั่งด้วยเสมอ แต่สิ่งที่ทำให้ผมประหลาดใจคือการที่มาซายะผู้ไม่สนใจคนอื่นนักจดจำเธอได้ แต่ก็แน่ล่ะ งานวันนั้นเธอออกจะเด่นนี่นา
และจากการที่เราได้ใช้เวลาร่วมกันบ่อยขึ้นทำให้ผมได้รับรู้ว่า คิโชวอิน เรย์กะ กำลังสนใจมาซายะ แต่เมื่อเธอสังเกตเห็นว่าผมกำลังมองเธออยู่ก็มีอาการหวาดกลัวขึ้นมาทันที หือ? ยังไงกันนะ

วันเวลาในซุยรันของผมผ่านไปอย่างเรียบง่าย ไม่มีเรื่องเดือดร้อนมากวนใจมากนัก นอกเสียจากว่าความสงสัยที่ผมมีต่อคิโชวอินคนนั้น ทั้งๆที่สนใจมาซายะแท้ๆแต่ทำไมถึงได้ไม่พยายามเข้าใกล้เลยนะ เธอเองก็จับกลุ่มอยู่แต่กับเพื่อนของเธอ ไม่แม้แต่พยายามเรียกร้องความสนใจจากมาซายะ ค่อนข้างหลีกเลี่ยงด้วยซ้ำไป แปลก แอบมองบ่อยขนาดนั้นแท้ๆ…
แล้ววันหนึ่งก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้ผมได้มีโอกาสทำความรู้จักคิโชวอิน เรย์กะมากขึ้น ต้องขอบคุณยูริเอะเลยนะ แต่ทว่าผมยิ่งสับสนหนักเข้าไปอีกเมื่อพบว่าคิโชวอินมีโอกาสใกล้ชิดมาซายะมากกว่าผู้หญิงคนไหนๆแต่กลับพยายามปฏิเสธ ผลักไส และหวาดกลัว(?)โอกาสนั้นเหลือเกิน
เมื่อผมพูดคุยกับเธอถึงเรื่องนี้ เธอก็ปฏิเสธว่าไม่ได้มีความรู้สึกใดๆให้มาซายะ พูดออกมาด้วยท่าทีเฉยเมยเสียจนผมเลิกล้มการค้นหาคำตอบว่าเธอโกหกหรือไม่
เรื่องราวหลังจากนั้นก็กลับเข้าสู่โหมดปกติ คิโชวอินได้กลับไปใช้ชีวิตกับกลุ่มเพื่อนของเธอ ไม่หาทางมาข้องเกี่ยวกับมาซายะตามเคย สีหน้าแววตาดูสดใสเหมือนเคย
อะไรบางอย่างที่ทำให้จิตใจผมหนักอึ้งตลอดเวลาที่ผ่านมาดูจะหายไปแล้ว

วันหนึ่ง ผมได้มีโอกาสทำงานร่วมกับคิโชวอิน เรย์กะเป็นครั้งแรก ผมพบว่าเธอต่างจากผู้หญิงทั่วไปมากทีเดียว แน่ล่ะ ปกติเธอก็ดูแตกต่างมากอยู่แล้ว หากแต่คราวนี้แตกต่างในความหมายที่ต่างออกไป คนที่เป็นถึงคิโชวอิน เรย์กะนั่งทำงานเอกสารอย่างไม่ปริปากบ่น ผมเห็นเธอมีสีหน้าเหนื่อยล้าแต่ก็ไม่ปฏิเสธสักคำเมื่อมีใครนำงานมาเพิ่มให้ งานพวกนั้นเธอไม่ควรจะต้องทำคนเดียวแท้ๆ ผมเอ่ยปากบอกให้เด็กผู้หญิงที่อยู่รอบตัวให้ไปทำงานแต่ไม่มีใครยึดถือคำพูดนั้นจริงจัง ทุกคนต่างต้องการดึงความสนใจของผม ไม่รู้หรือไงว่าทำแบบนี้ผมยิ่งรำคาญ หรือผมควรจะทำตัวหยิ่งยโสแบบมาซายะดีนะ…
เผลอละสายตาไปแวบเดียว คิโชวอินหายไปแล้ว เมื่อถามถึงคนรอบตัวก็พบว่าเธอกำลังไปห้องเรียนเด็กปีสาม ห้องที่มีเจ้าคาซึรางิ ฮารุกิอยู่
ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ ผมคงคิดว่าเธอรับมือกับเรื่องแบบนี้ได้สบาย แต่ตอนนี้ผมคิดว่า คิโชวอินคนนั้นน่ะไม่มีทางทำเรื่องพวกนี้ได้แน่ๆ ผมรีบเร่งเดินตามเธอไป
เป็นอย่างที่คิดจริงๆด้วย คาซึรางิทำตัววุ่นวายอีกตามเคย ผมสั่งให้เขาทำตัวดีๆ แล้วเดินตามคิโชวอินออกนอกห้องไป ด้วยความประหลาดใจ ผมโดนเธอคนนั้นเหน็บแนมเข้าซะแล้ว คนที่แทบไม่แสดงอารมณ์อะไรออกมามากมาย คราวนี้’เผลอ’หลุดอาการหงุดหงิดออกมาจนได้
คิโชวอิน เรย์กะนี่น่าสนใจจริงๆแหละ

ยิ่งนานวันเข้าการได้พบเจอคุณคิโชวอินกลายเป็นหนึ่งในเรื่องสนุกของผม การได้เห็นคุณคิโชวอินเผลอทำเรื่องแปลกๆออกมาเป็นหนึ่งในสิ่งที่ทำให้ผมมีความสุข ผมทราบได้จากใจจริงเลยว่าผมมีความสุขจริงๆ
คนที่เป็นถึงบุตรของตระกูลคิโชวอินแต่แค่ได้ทานของอร่อยๆก็มีแววตาที่เปล่งประกายแล้ว เป็นคนที่ดูสูงส่งจนไม่มีใครกล้าเข้าใกล้กลับเป็นที่รักของบรรดาสัตว์โลก
ถึงแม้คุณคิโชวอินจะเป็นคนแปลกๆอยู่บ้างแต่เธอก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร ผมไม่เคยเห็นเธอใช้อำนาจข่มเหงเพื่อนของเธอเลยสักครั้ง และนั่นทำให้ผมประทับใจในตัวเธอมากขึ้นไปอีก

วันเวลาผ่านพ้นไป เผลอแป๊ปเดียว พวกเราก็ขึ้นชั้นมัธยมต้น
คุณคิโชวอินมีความรักครั้งแรก เธอไม่ได้พูดออกมาตรงๆ แต่คนที่คอยเฝ้ามองเธอมาตลอดอย่างผมก็รู้สึกได้ แววตาที่เปลี่ยนไปเมื่อเธอมองเขา ต่างจากตอนมองคนอื่น ต่างจากเวลาที่เธอมองผม ผมรับรู้ได้ถึงความขมขื่นที่แผ่ขยายในจิตใจ
วันนั้นผมรู้สึกตัวว่าผมรักคุณคิโชวอินเข้าแล้ว

แต่รักแล้วยังไงล่ะ
ผมก็ยังคงไม่สามารถเข้าใกล้เธอได้เหมือนเดิม ไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมคุณคิโชวอินถึงไม่ยอมมาพูดคุยกับพวกผมเลยนะ

บางครั้งบางคราว คุณคิโชวอินและผองเพื่อนก็ชอบลงไปเดินเล่นในสวน ผมไม่ได้ยินว่าเธอพูดคุยอะไรกับเพื่อนแต่จากท่าทีที่ชูมือแปลกๆคงเป็นเรื่องที่น่าสนุกแน่เลย ผมที่แอบมองเธอจากบนอาคารเรียนพูดในใจว่า น่ารักจังเลย
หนึ่งวันของผมจะเป็นวันที่ดีหรือเลวร้ายล้วนขึ้นอยู่กับคุณคิโชวอิน คุณคิโชวอินมีความสุข วันนั้นเป็นวันที่ดี หากวันไหนเธอหม่นหมอง ราวกับว่าท้องฟ้าของผมครึ้มเหมือนฝนจะตกก็ไม่ปาน

มีบางที ความคิดเรื่องสารภาพรักออกไปแวบเข้ามาในหัวแต่ก็ถูกปัดตกไปในทันที
แค่ผมพยายามหาเรื่องคุยด้วยยังกลัวขนาดนั้น
ผมไปทำอะไรให้เธอกันนะ...
แต่บางทีเธอมองมาที่ผมด้วยความขุ่นเคืองใจ อาจจะฟังดูแปลกประหลาดไปหน่อยแต่ผมกลับชอบที่เธอมองมาที่ผมด้วยสายตาแบบนั้น เพราะลึกๆในใจผมมีความรู้สึกว่าเธอก็ไม่ได้กลัวผมมากมายเสียหน่อย
และอีกอย่าง.. ไม่ใช่ทุกคนที่เธอจะเปิดเผยความรู้สึกด้วยขนาดนี้
ส่วนใหญ่แล้วเธอมักจะยิ้มแย้มอยู่เสมอ เพราะฉะนั้นการที่ได้เห็นคุณคิโชวอินมีอารมณ์อย่างอื่นบ้าง(โดยเฉพาะกับผมคนเดียว)นับเป็นเรื่องที่น่าดีใจอย่างยิ่ง

แล้ววันหนึ่งคุณคิโชวอินก็รู้จักยูกิโนะ เธอชอบยูกิโนะมากๆ มากเสียจนคุยกับผมด้วยท่าทีผ่อนคลายมากกว่าที่เคย
คุณคิโชวอินที่คอยเก็บงำความรู้สึกไว้เสมอ คราวนี้ยิ้มด้วยรอยยิ้มเหมือนเมื่องานซัมเมอร์ปาร์ตี้วันนั้น แววตามีร่องรอยของความสุขใจ
ผมไม่ได้เห็นรอยยิ้มและแววตาของเธอแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้วนะ
ในใจลึกๆ ผมอดอิจฉายูกิโนะไม่ได้ที่เป็นคนทำให้เธอมีความสุขขนาดนี้
เหลือบมองใบหน้าของเธอที่อยู่ด้านข้าง อยู่ใกล้ถึงเพียงนี้แต่ไม่สามารถบอกอะไรออกไปได้ ช่างเป็นระยะห่างที่แสนอึดอัดใจ

ทั้งๆที่ชอบมากมายถึงเพียงนี้ ผมก็ยังคงไม่สามารถเข้าใกล้คุณคิโชวอิน
เพราะชอบมากมายถึงเพียงนี้ ผมถึงไม่สามารถเข้าใกล้คุณคิโชวอิน
แค่เห็นหน้าเธอ ผมก็ไม่รู้จะทำตัวยังไง ในใจมันเงอะงะไปหมด ถึงภายนอกผมจะดูสบายๆก็เถอะ
หยิบยกเรื่องที่ผมได้จากการสังเกตคุณคิโชวอินมาพูดคุยเล่น ถ้าหากไม่ใช่เรื่องยูกิโนะแล้ว คุณคิโชวอินก็มีสายตาบ่งบอกว่าระแวงผมเสียอย่างนั้น
คิดอะไรของคุณน่ะคุณคิโชวอิน..
แต่ผมพบว่า ผมชอบช่วงเวลาที่อารมณ์ของเธอเปลี่ยนไปมาเหลือเกิน โดยเฉพาะอารมณ์และสีหน้าของคุณคิโชวอินที่ไม่มีใครเคยได้เห็น มีแค่ผมเท่านั้นที่รู้จัก
ความคิดที่ว่าผมอยากเป็นคนที่เธอคอยมาแบ่งปันความรู้สึกในแต่ละวันผ่านเข้ามาในหัว
อยากให้พึ่งพาตัวผมให้มากกว่านี้สักหน่อย เราเป็นถึง….?
นั่นสินะ เราเป็นอะไรกัน ผมรู้จักกับคุณคิโชวอินมามากกว่าสิบปีแต่ระยะห่างระหว่างเราก็ไม่ได้ใกล้เคียงคำว่าเพื่อนเลยแม้แต่น้อย
เมื่อคิดเช่นนี้ ผมก็แอบท้อใจอยู่บ้าง

มีข่าวลือระหว่างเราสองคนอยู่บ้างแต่ถึงกระนั้นก็โดนคุณคิโชวอินปฏิเสธไปทุกครั้ง
ไม่เห็นต้องจริงจังขนาดนั้นเลยนี่นา… ปล่อยไว้แบบนั้นแล้วตกหลุมรักผมก็ได้นะคุณคิโชวอิน

แล้วก็มีวันที่ผมต้องอิจฉาน้องชายตัวเอง ยูกิโนะได้เต้นรำกับคุณคิโชวอินด้วยล่ะ ผมอยากเต้นด้วยจังเลย ถ้าไปขอแลกคู่ คุณคิโชวอินจะตอบตกลงมั้ยนะ แต่ถ้าเป็นคุณคิโชวอินแล้วล่ะก็คงจะตอบปฏิเสธแน่ๆเลย ในขณะที่ผมละล้าละลังอยู่นั้นเสียงเพลงก็จบลง ผมถอนหายใจอย่างเซ็งๆแล้วเดินไปหายูกิโนะกับคุณคิโชวอิน
ผมไม่ชอบตัวเองที่ขี้ขลาดแบบนี้เลย แต่ก็เพราะเป็นเรื่องของคุณคิโชวอิน ผมถึงได้ขี้ขลาดแบบนี้ ถ้าหากเผลอหลุดปากอะไรออกไปแค่นิดเดียว คุณคิโชวอินคงหายจากผมไปตลอดกาล

แต่ละวันของผมจบลงไปด้วยคำว่า ‘ถ้าได้สารภาพรักออกไปคงดีไม่น้อย..’

คนที่น่ารำคาญที่สุดในโลก

ตั้งแต่ฉันจำความว่าโลกที่ฉันอยู่คืออะไร ฉันก็ตั้งใจว่า จะมีชีวิตอยู่โดยที่ไม่หาเรื่องใส่ตัวเด็ดขาด ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย นอบน้อม และหนักแน่นเข้าไว้ ไม่กระทำการใดๆให้อันจะส่งผลให้ตระกูลเสี่ยงต่อการล่มสลายเป็นอันขาด

วันแรกที่เข้าโรงเรียน ฉันตื่นตาตื่นใจกับความอลังการของโรงเรียนแห่งนี้มากๆ ในฐานะที่เป็นแฟนคลับเมื่อได้มาเห็นของจริงแล้วรู้สึกปลื้มปิติอย่างยิ่งค่ะ
โดยเฉพาะเมื่อได้เห็นตัวเอกอย่าง คาบุรากิ มาซายะ และ เอ็นโจ ชูสุเกะ ในวัยเด็ก
ถึงจะดีใจแต่ก็ไม่ลืมว่าการไปยุ่งเกี่ยวกับสองคนนี้เป็นหนทางทำให้ตระกูลล่มสลาย ฉันจึงจงใจรักษาระยะห่าง ไม่แสดงอาการว่าสนใจสองคนนั้น
พูดกันตามตรง ในชาติที่แล้วนั้นเอ็นโจ ชูสุเกะเป็นแบบที่ฉันชอบเลยค่ะ ภาพลักษณ์ใจดี อ่อนโยน เหมาะกับฉายาเจ้าชายมากๆ ตอนที่ได้เห็นว่าไม่ใช่ผมทองอย่างในหนังสือก็อดไม่คุ้นตาอยู่บ้างแต่เมื่อนึกดูแล้วถ้าไม่ได้ไปย้อมผม มีผมทองก็คงจะแปลกมากเลยล่ะสำหรับคนที่มีเชื้อสายเอเชียเต็มตัว

ถึงจะตั้งใจไว้อย่างนั้น แต่ในงานซัมเมอร์ปาร์ตี้ครั้งแรกของฉันก็เผลอทำเรื่องเด่นสุดๆไปค่ะ แย่จริง ฉันตกใจจนตัวแข็งเป็นหิน ไหนเพื่อนๆของฉันบอกว่าสองคนนั้นคงไม่อยู่ญี่ปุ่นล่ะคะ ไม่งั้นฉันก็คงไม่มาเต้นวอลซ์หรอก บ้าจริง อย่าจำฉันได้เลยนะ
ดูท่าคำขอของฉันจะไม่เป็นผล เมื่อเอ็นโจถามว่าฉันใช่เด็กคนที่เต้นวอลซ์เมื่อวันนั้นหรือเปล่า คาบุรากิก็พูดอะไรบางอย่างที่่บ่งบอกว่าจำฉันได้ ฉันแอบเตือนตัวเองในใจอย่างเงียบๆว่าอย่าหาเรื่องทำให้ตัวเองเด่นอีก
แต่ฉันก็ต้องขอบคุณตัวเองที่ไปเต้นวอลซ์เมื่อวันนั้นนะคะ ไม่อย่างนั้นก็คงไม่ได้ใกล้ชิดกับท่านไอระแน่ๆเลย ฮุฮุฮุ
ได้อยู่ใกล้ๆคนที่เคยเป็นตัวละครในหนังสือที่ชอบ ฉันก็อดแอบมองไม่ได้ แต่เมื่อรู้สึกตัวอีกทีก็เห็นเอ็นโจมองมาทางนี้ อึ๋ย..

แต่ทว่าวันหนึ่ง ฉันก็มีเหตุให้ได้เกี่ยวข้องกับคาบุรากิมากกว่าเดิม น่ากลัวเหลือเกิน
เด็กตัวแค่นี้ก็มีพลังข่มขู่คนขนาดนี้แล้ว ถ้าไม่ทำก็จะเป็นการสร้างความขุ่นเคืองใจและอาจจะมีศัตรูโดยไม่จำเป็นสินะคะ ฉันยอมรับการเป็นสปายให้คาบุรากิอย่างไม่เต็มใจ
การเข้ามายุ่งเกี่ยวครั้งนี้ ทำให้ฉันได้รับรู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของคาบุรากิที่ทุกคนฝันใฝ่ ความจริงก็เป็นแค่เด็กบ้าคนหนึ่งเท่านั้นค่าาา
ฉันทนเก็บความอึดอัดใจเอาไว้ลำพังเมื่อต้องฟังเหล่าเพื่อนๆกล่าวชมสองคนนั้น

วันหนึ่ง ฉันมีโอกาสได้เป็นกรรมการงานกีฬาร่วมกันกับเอ็นโจ คนอย่างเอ็นโจไม่น่าจะมาทำงานแบบนี้นะคะ หรือเขาจะชอบทำกิจกรรมกันนะ?
แต่แล้วฉันก็พบว่าการที่เอ็นโจเป็นกรรมการงานกีฬาร่วมกันนั้น.. ไม่ทำให้งานคืบหน้าแม้แต่น้อย!! เลิกไปมะรุ้มมะตุ้มเอ็นโจได้แล้วค่ะ งานเยอะขนาดนี้ทุกคนต้องมาช่วยกันสิคะ แต่ตัวฉันที่ตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่หาเรื่องใส่ตัว ก้มหน้าก้มตาทำงานต่อไป
แอบมองไปทางนั้นอย่างเคืองๆ เห็นว่าเอ็นโจทำงานของตัวเองดีแต่สาวๆเอาแต่ชวนคุย ถึงแม้เอ็นโจจะบอกให้เด็กผู้หญิงพวกนั้นทำงานแต่พวกเธอก็ทำแค่แป๊ปเดียว ฉันอดหงุดหงิดใจไม่ได้ จริงจังกว่านี้หน่อยสิยะ
งานกีฬาปีนั้นจบลงด้วยการที่ฉันได้รู้ความจริงว่าฉายาจักรพรรดิของคาบุรากิมาจากกีฬาขี่ม้าส่งเมือง

ถึงงานจะจบลงไปแล้วแต่กระแสความเก่งกล้าอันร้อนระอุของ’จักรพรรดิ’ไม่จบตามไปด้วย เพื่อนๆรอบตัวฉันพูดคุยถึงความเหมาะสมของคาบุรากิกับฉายานี้อย่างเซ็งแซ่ และเอาใจช่วยฉัน หือ? อะไรนะคะ?
ทุกคนเข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้วค่ะ ฉันปฏิเสธออกไป แต่ก็มีคนเข้าใจผิดว่าฉันนั้นหลงใหลในตัวเอ็นโจ นั่นก็ไม่ใช่อีกเหมือนกันค่ะ ไหนๆก็ไหนๆฉันเลยปฏิเสธให้ชัดเจนว่าไม่ได้มีความรู้สึกให้สองคนนั้น กลับกลายเป็นว่าโดนเด็กพวกนี้หาว่าฉันยังเป็นเด็กน้อยอยู่ซะงั้น อะไรกันคะเนี่ย

เมื่อเข้าม.ต้น ฤดูใบไม้ผลิมาเยือนฉัน.. ฉันมีความสุขกับช่วงเวลานั้นได้ไม่นานก็พบว่าคนที่เป็นรักครั้งแรกของฉันมีแฟนอยู่แล้ว
มีเวลาให้เสียใจไม่นานฉันก็ต้องเจอเรื่องน่าปวดหัวเมื่อลูกพี่ลูกน้อง โคโทะ ริรินะ เข้ามาเรียนที่ซุยรัน เด็กคนนั้นก่อเรื่องวุ่นวายให้ตามจัดการ แถมยังทำให้คาบุรากิโมโหด้วย ฉันตัวสั่นขึ้นมาเมื่อนึกว่าสถานะทางสังคมของตัวเองอาจจะตกต่ำลงก็ได้
ในขณะที่กำลังกลุ้มใจพลางกล่าวขอโทษคาบุรากิเรื่องริรินะไปพลาง คาบุรากิก็มีท่าทีว่าไม่ได้โมโหแล้ว เอ๋? ดีจังเลยนะคะ ดีใจได้ไม่นานก็มีคนแจ้งว่าริรินะมารอที่หน้าห้องสโมสร หาาาา
เมื่อออกไปพบริรินะ เจ้าตัวก็งอแงขอให้พาไปขอโทษคาบุรากิ ขณะกำลังยืดยื้อกันอยู่ เอ็นโจก็เดินออกมาจากห้องสโมสร
‘นี่ พอทีเถอะน่า ไม่รู้เหรอว่าถ้าทำให้มาซายะโกรธไปกว่านี้จะเป็นยังไง ไม่รู้เหรอว่าลูกพี่ลูกน้องของเธอ คุณคิโชวอินน่ะต้องไปก้มหัวปลกๆ ขอโทษคนอื่นแค่ไหน ถ้ารู้คงไม่ทำอะไรหน้าไม่อายอย่างนี้หรอกใช่ไหม ที่เธอไปสร้างศัตรูกับรุ่นพี่ไปทั่วแล้วยังลอยตัวอยู่ได้น่ะเป็นเพราะคุณคิโชวอินไปเที่ยวขอร้องคนอื่นไว้หรอกนะ มาซายะเองก็รู้ถึงได้เงียบไว้มาตลอด แต่นี่มันชักจะเกินไปแล้วนะ’ อุหวา อะไรกันน่ะ เอ็นโจที่ปกติดูยิ้มแย้มอยู่เสมอตอนนี้ดูน่ากลัวชะมัดเลย ริรินะวิ่งหนีไปโดยไม่แม้แต่จะทำความเคารพ ฉันหันไปกล่าวขอโทษที่ทำความวุ่นวายให้เอ็นโจ แต่กลับโดนบอกมาว่า ‘แต่ว่าคุณคิโชวอิน นี่ก็ถือว่าติดหนี้กันครั้งหนึ่งแล้วนะ’ หาาาาาาา ภาพลักษณ์เจ้าชายของเอ็นโจอะไรนั่นความจริงแล้วหมอนั่นก็เป็นแค่จอมเจ้าเล่ห์คนหนึ่งเท่านั้นค่าาา

และแล้วฉันก็ถูกทวงหนี้จากตาเจ้าเล่ห์นั่น… กระเพาะของฉันปวดแปล๊บขึ้นมามานึกภาพความวุ่นวายที่ต้องรับมือ เอ็นโจ ชูสุเกะนี่เป็นคนที่น่ารำคาญจริงๆเลย หาเรื่องให้คนอื่นอยู่ได้
นอกจากจะต้องรับมือกับความวุ่นวายในห้องแล้ว ยังมีเรื่องที่ให้ฉันต้องจัดการ.. ซึรุฮานะ มากิ
พักหลังซึรุฮานะเริ่มจะไม่เห็นฉันอยู่ในสายตามากขึ้น ถ้าปล่อยไปสถานะทางสังคมของฉันต้องตกต่ำลงแน่ๆเลยค่ะ แต่คนใจปลาซิวปลาสร้อยอย่างฉันตอนนี้ทำได้แค่ถ่วงเวลาไปเรื่อยๆ…
การถ่วงเวลาของฉันจบลงเมื่อไปร้านแฮร์ซาลอนแล้วพบว่าตัวเองมีผมหงอก… อายุแค่สิบห้าปีมีผมหงอกซะแล้ว.. ต้องจัดการเรื่องนี้แล้วสินะคะ
วันนั้นฉันบำรุงตัวเองไปอย่างดี เอาล่ะ เป็นไงเป็นกัน!!

จัดการซึรุฮานะลงได้อย่างสวยงามแต่โดนคาบุรากิที่เดินผ่านมามองด้วยสายตาตำหนิ หาาา อะไรกันน่ะ ตัวเองเป็นคนก่อเรื่องให้คนอื่นตามเช็ดแท้ๆ ฉันที่โมโหจัดเดินมุ่งหน้าไปยังห้องสโมสร ระเบิดอารมณ์ใส่จักรพรรดิอย่างหยุดไม่อยู่ เอ็นโจเข้ามาห้ามไว้ พอเห็นใบหน้ายิ้มๆนั่นฉันก็อดหมั่นไส้จนความรู้สึกโมโหพุ่งพล่านขึ้นมาอีกระลอกไม่ได้ เหวี่ยงใส่เอ็นโจเต็มเหนี่ยว
แต่เมื่อกลับถึงบ้านและอารมณ์เย็นลงแล้วฉันกลับกลายเป็นตัวสั่นระริก หวาดกลัวในสิ่งที่ทำลงไป
วันต่อมา คาบุรากิและเอ็นโจมาขอโทษฉันที่ห้อง คาบุรากินี่เป็นเจ้าบ้าจริงๆนะคะ ขอโทษคนอื่นด้วยการเขกหัว แต่เอ็นโจทำให้ฉันประหลาดใจด้วยการขอโทษฉันอย่างจริงจังแถมยังบอกให้ต่อยเขาได้ด้วย จริงหรือคะนี่!? โอกาสแบบนี้ไม่ได้มาถึงง่ายๆ ฉันต่อยท้องเอ็นโจเข้าเต็มรัก ถือว่าเอาคืนที่ก่อความรำคาญให้ตลอดเวลาที่ผ่านมานะคะ โฮะโฮะโฮะ

เวลาหลังจากนั้นผ่านไปอย่างเรียบง่าย ฉันได้ไปพักร้อนกับเพื่อนที่คารุอิซาวะ แต่หัวเรื่องที่คุยดันกลายมาเป็นเรื่องคาบุรากิกับเอ็นโจซะได้ หวา.. พวกคนป็อปปูล่าร์นี่น่ารำคาญจริงๆเลย แต่ไหงอยู่ๆกลายมาเป็นเรื่องคาบุรากิกับฉันได้ล่ะคะ!? ฉันละความสนใจจากขนมหันมาตอบปฏิเสธไปอย่างหนักแน่นก็กลายมาเป็นฉันกับเอ็นโจ นั่นก็ไม่ใช่เหมือนกันค่ะ คนน่ารำคาญ ชอบหาเรื่องวุ่นวายมาให้แบบนั้นใครจะไปชอบลงคะ ก่อนที่จะได้กล่าวปฏิเสธไปก็มีคนเอาเรื่องที่ฉันได้บัตรเชิญจากบ้านคาบุรากิมาพูด ไม่มีโอกาสให้ปฏิเสธเรื่องเอ็นโจ ฉันกลับไปปฏิเสธเรื่องคาบุรากิอีกครั้ง ยังไงสิ่งที่ต้องทำให้ชัดเจนคือตัวฉันนั้นไม่มีความรู้สึกใดๆให้จักรพรรดิของทุกคนทั้งนั้นแหละค่ะ ส่วนเอ็นโจ.. เอาไว้ก่อนก็ได้มั้ง ยังไงถ้าไม่ไปทำให้คาบุรากิขุ่นเคืองใจ เอ็นโจก็คงไม่เป็นศัตรูกับฉันหรอก

และแล้วก็มีอีเว้นท์ครั้งใหญ่มาสั่นสะเทือนซุยรัน จักรพรรดิผู้ครองตำแหน่งท็อปในการสอบเสมอกลับไม่ติดอันดับ!? แถมยังหายตัวไปอีกด้วย!!?
พูดกันตามตรงฉันก็แอบสนใจอยู่นะคะแต่ไม่กล้าแสดงออก ประสบการณ์ในวันวานสอนให้ฉันรู้ว่าไม่เข้าไปยุ่งจะดีที่สุด
ถึงจะคิดอย่างนั้นแต่เอ็นโจก็หาเรื่องมาให้ฉันจนได้ มาเล่าให้ฟังนิดๆหน่อยๆ แล้วมาข่มขู่ว่า ‘ถ้าไปเล่าอะไรให้ฟังเจออะไรน่ากลัวแน่’ หา แล้วจะมาทำให้อยากรู้มากกว่าเดิมทำไมยะ น่าหงุดหงิดจริงๆ
แต่สีหน้าของเอ็นโจดูเหนื่อยอย่างเห็นได้ชัด จะไหวมั้ยนะ…?

วันเวลาในซุยรันของฉันกลับมาสดใสอีกครั้งเมื่อได้พบกับเทวดาน้อย แต่ปัญหามีอยู่แค่อย่างเดียว.. เทวดาน้อยคนนี้เป็นน้องชายแท้ๆของเอ็นโจ ชูสุเกะล่ะค่ะ
ความตั้งใจที่จะไม่พาตัวเองไปใกล้ชิดสองคนนั้นมากเกินไปพังทลายอย่างไม่มีชิ้นดี แหม ถ้าเป็นแค่คุณน้องชายก็พอไหวอะนะ ฉันหาข้อแก้ต่างให้ตัวเองแล้วปล่อยใจระเริงไปกับความน่ารักของยูกิโนะคุง อา~~ น่ารักจังเลยน้าาา อยากจับมาฟัดจังเล้ยยยยย
พอรู้ตัวอีกทีก็คุยเรื่องยูกิโนะคุงกับเอ็นโจอย่างไหลลื่นแล้วล่ะ เอ๋ ยังไงกันนะ
ห้ามลืมสิว่าถ้าไปยุ่งกับเอ็นโจและคาบุรากิมากไปอาจจะเจอเรื่องเจ็บปวดภายหลังก็ได้นะ ต้องทำเฉยๆเข้าไว้ ไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ..

แล้วคนจอมเจ้าเล่ห์นั่นก็หาเรื่องเดือดร้อนมาให้ฉันอีกแล้วล่ะค่ะ บนโลกนี้ก็มีผ้าขนหนูตั้งเยอะ ทำไมต้องมาใช้ยี่ห้อเดียวกันด้วยนะคะ น่าปวดใจจริงๆที่พอจะปฏิเสธก็ถูกกลบด้วยเสียงกรี๊ดกร๊าด ฟังกันบ้างสิคะ!
โชคดีที่ข่าวลือนี่อยู่ไม่นานเพราะสาวๆหันไปใช้ผ้าขนหนูเข้าคู่กับเอ็นโจและคาบุรากิกันหมด
พอไปเลียบๆเคียงๆถามยูกิโนะเรื่องเอ็นโจใช้ผ้าขนหนูยี่ห้อผืนเดียวกัน ก็ได้คำตอบมาว่า ยูกิโนะคุงซื้อให้พี่ชายใช้เอง.. อ้าว.. แหม งั้นก็ไม่เป็นไรหรอกเนอะ ขนาดฉันเจอของดีๆยังอยากให้ท่านพี่ได้ใช้ด้วยเลย

คดีเก่ายังไม่ทันหายก็มีคดีใหม่มาอีกแล้วค่ะ ตาไก่โง่มาโหวกเหวกโวยวายใส่ฉันว่าเด็กผู้หญิงม.ต้นลือกันว่าฉันกับเอ็นโจสนิทกันดี หา ใครไปสนิทด้วยตอนไหนคะ กับคนที่ชอบหาเรื่องวุ่นวายมาให้แบบนั้นใครจะอยากไปสนิทด้วย
นอกจากนั้นยังต้องมาเจอไมฮามะพูดจาน่าขนลุกว่าฉันไปเล่นหูเล่นตากับเอ็นโจอีก ช่างจินตนาการกันเหลือเกินนะคะ บอกไปคงไม่มีใครเชื่อสินะคะว่าเอ็นโจ ชูสุเกะน่ะน่ารำคาญที่หนึ่งในโลกเลย

งานเทศกาลโรงเรียนคราวนี้กระหึ่มไปด้วยเรื่องของจักรพรรดิผู้ไม่ทานขนมทำมือแต่กลับทานคุ้กกี้ที่วาคาบะจังทำแถมยังชมว่าอร่อยดีนี่ด้วย เด็กผู้หญิงคนอื่นนึกว่าคาบุรากิทานขนมทำมือแล้วแต่พอเอาไปให้คาบุรากิก็ตอบกลับมาว่าฉันไม่ทานของทำมือเหมือนเดิม แต่ดันทานคุ้กกี้ของวาคาบะจังนี่นะ เหตุการณ์นี้ทำให้วาคาบะจังโดนสุมเพลิงไฟริษยามากกว่าเดิมอีก
อ๊ะ แต่ก็มีอีกเรื่องหนึ่งด้วยนะคะคือเอ้นโจทำลาเต้อาร์ทให้ฉัน ก่อเรื่องวุ่นวายให้อีกแล้วนะคะ น่ารำคาญจริงๆ ใต้ความอ่อนโยนนั่นมีแต่ความเจ้าเล่ห์ล้วนๆนะคะทุกคน หมอนั่นก็แค่อยากใช้ฉันเป็นข่าวกลบเรื่องของเพื่อนตัวเองเท่านั้นแหละ
ความจริงลาเต้อาร์ทแก้วนั้นก็น่ารักดีนะคะ ฉันก็อยากชื่นชมความน่ารักนานกว่านั้นสักหน่อยถ้าไม่ติดว่าหมั่นไส้คนทำเลยคนจนเละแทบทันทีที่ได้มา

งานโรงเรียนวันที่สอง เปิดให้คนนอกเข้าชมได้ พวกอุเมวากะคุงก็มาวันนี้แหละค่ะ
พอเจอกันพวกคุณโมริยามะก็เล่าให้ฟังว่าเจอบาริสต้าสุดหล่ออย่างกับเจ้าชาย.. เหอะ คงจะเป็นเอ็นโจอย่างไม่ต้องสงสัย ป๊อปเหลือเกินนะคะ ฉันชักจะหมั่นไส้ เมื่อคุณโมริยามะถามว่ารู้จักหรือเปล่าเลยตอบไปว่าเป็นแค่คนเคยเห็นหน้า แหม ขืนตอบว่ารู้จัก อาจจะโดนรบกวนอะไรหลายๆอย่างก็ได้ ไม่ล่ะค่ะ ตัวฉันที่รักสงบไม่ขอหาเรื่องวุ่นวายมาใส่ตัวเด็ดขาด

แล้วคาเฟ่สูฝูก็คึกคักขึ้นมาเมื่อคาบุรากิและเอ็นโจปรากฏตัว เอ่อ.. ต้องขอบคุณสองคนนี้สินะคะ เมื่อเห็นยูกิโนะคุงโผล่ออกมาจากด้านหลังเอ็นโจ ฉันก็เปลี่ยนโหมดเป็นเรย์กะผู้คึกคัก ทักทายยูกิโนะอย่างแจ่มใส
ฮืม.. เมื่อวานก็ได้ลาเต้อาร์ทมาฟรีๆด้วย งั้นแถมขนมเปี๊ยะให้ด้วยแล้วกันเนอะ
พอทั้งสามดื่มชาเสร็จก็จะกลับ ฉันเลยเดินไปส่งจนถึงทางเดิน คาบุรากิขอตัวกลับไปก่อนเพราะมีงานเลี้ยงปิดงานของห้อง ฉันยืนคุยกับยูกิโนะเพลินจนลืมว่าจริงๆจะแค่ออกมาส่ง เอ็นโจก็ยืนยิ้มๆมองพวกเราคุยกันอยู่ หืม~ พอมีน้องอยู่ด้วยแล้วเอ็นโจดูจะอารมณ์ดีกว่าปกติแฮะ ดีจังน้า~
แล้วก็มีเสียงเรียก
‘ชู’ ………….ชู?
พอหันไปมองก็เห็นตาไก่โง่ยืนอยู่กับผู้หญิงผมดำยาวประบ่าร่างอ้อนแอ้น ใครน่ะ? เอ็นโจสะดุ้งทันทีที่ได้ยินเสียงเรียกนั้นแล้วเดินเข้าไปหา ชื่อ ยุยโกะ งั้นเหรอ.. ยูกิโนะบีบมือฉันแน่น อื๋อ? ยูกิโนะคุง?
เอ็นโจกับคุณยุยโกะเปล่งประกายรังสีความสนิทสนมอย่างเห็นได้ชัด
‘แค่ลาเต้อาร์ทไม่เห็นต้องมาถึงงานโรงเรียน ที่่บ้านก็วาดอะไรที่ยุยโกะชอบให้ได้หมดทุกอย่างเลยนะ’ หา อะไรกันน่ะ?
‘ถ้าชูไม่อยู่ก็ไม่สนุกน่ะสิ’ อะไรล่ะนั่น…
ยูกิโนะกับเอ็นโจมาลาฉัน ฉันมองเหม่อตามคุณยุยโกะที่เดินคล้องแขนเอ็นโจอย่างเป็นธรรมชาติจากไปอย่างเงียบๆ ตาไก่โง่มากระซิบข้างหูฉันว่า ‘คุณยุยโกะน่ะเป็นคนรักของคุณเอ็นโจนะ’
คนรัก…………….? คนแบบเอ็นโจก็มีคนรักแล้ว? อะไรกันน่ะ ฮะๆ ไม่เห็นรู้มาก่อนเลย
ฉันรู้สึกเหมือนโดนสายฟ้าฟาดใส่ พวกอุเมวากะคุงกลับมาพอดี ขอถ่ายรูปฉันในชุดจีนกันใหญ่ ฉันที่ไม่มีกะจิตกะใจจะมาปฏิเสธอะไรแล้วปล่อยให้ถ่ายไปเรื่อยๆ
คนรัก? คนรัก? อะไรกัน บ้าน่า….
บ้าจริง… ทั้งๆที่รักษาระยะห่างก็แล้ว ไม่เข้าใกล้มากเกินจำเป็นก็แล้ว ทำไมยังเจ็บอยู่อีกนะ? ทำไมกัน..

เป็นแค่คนที่น่ารำคาญคนหนึ่งแท้ๆ…

------------------------------------------------
ขอตั้งชื่อฟิคนี้ว่า ~ความรักเล็กๆข้างเดียว~ กว่าจะจบหมดกาวไปเยอะมากแต่เมื่อวานได้กาวถังใหญ่เลยมีแรงปั่น 5555
ปล. นี่จบแล้วนะ ไม่มีตอนต่อ พูดตรงๆคือกูไม่รู้จะแต่งต่อยังไง 5555
หวังว่าจะไม่ยาวไปเน้ออ ถ้ามันยาวไปก็ขอโทษด้วย ;ww;)

>>215-220 ขอบคุณสำหรับกาวน้า กำลังจะนอนพอดีเลย ฮา

>>217 อ่า อ่านฟิคนี้แล้วทำให้กาลครั้งก่อนที่ติดตามท่านเรย์ะมา รู้สึกว่าพวกเราช่างห่างไหกลจากจุดเริ่มต้นจริงๆ

//มองฟ้าแล้วนึกถึงฟิคบ้านพักคนชรา...

>>222 แต่ก่อนพวกเราก็เป็นคนใสๆน่ารักแบบนั้นแล //เหม่อมองท้องฟ้านึกถึงอดีตมู้แรกๆที่ผ่านมา
ตอนนี้น่ะเรอะ.... เวลาเปลี่ยนคนก็เปลี่ยน จากเคยชื่นชมองค์ชายก็มาแซะแทน จากปกติโชโจวอื่นๆฉากหวานๆอะไรกูก็ไม่สะเทือนแท้ๆ แต่พอมาท่านเรย์กะกูแห้งเหือดมากๆ ตอนนี้แค่คุยกับใครที่กูโยนชิ้นส่วนร่างกายไปอยู่บนเรือกูนับเป็นโมเมนต์หมดเลย โคตรกระหาย55555

จากใจกูนะ ฟิคที่ตราตรึงที่สุดในโม่งซุยรันก็ฟิคบ้านพักคนชราเนี่ยแหละ บรรยายทีภาพมาเป็นฉากๆเลย โคตรประทับใจ555555555

กูประทับใจ​มะหมาสุดละ โคตรสร้างสรรค์
แถมมาในวันวาเลนไทน์​ สัส

>>215-220 ขอบคุณสำหรับกาวนะ จะแปลงจากเรื่องสั้นเป็นเรื่องยาวก็ไม่ว่ากัน ชูสุเกะคุงคงจะถือคติเดียวกับหมู่บ้านคานทองสินะ รักมั่นเก็บไว้ในใจไม่เอื้อยเอ่ย โถ...เก็บมาสิบกว่าปี นานกว่ามาซายะกับยูริเอะอีกนะพ่อคู๊ณณณณ

>>220 ไม่น๊าาาา จบแค่นี้ก็รักเค้าข้างเดียวต่างคนต่างแห้งเหี่ยวเหมือนของจริงน่ะสิ อะฮึก....

เอาวะ กูจะอดทนรอวันที่ฟ้าประทานความหวังครั้งใหม่ หยอดมานิดๆ หน่อยๆ แค่ไหนกูก็จะเอาไปกาวให้รุ่งโรจน์ละวะ

ป.ลิง กูโคตรชอบมะหมา แต่บ้านพักคนชราก็ทำแดเมจจิตใจสาวน้อยใสซื่อของกู (ณ ตอนนั้น) หนักมากๆ

>>227 ช่วงเวลาไม่กี่เดือนมันเปลี่ยนสาวน้อยใสซื่อให้กลายเป็นอีป้าเจนโลกผู้เข้าใจสัจธรรมชีวิตแล้วสินะ

กูย้อนไปอ่านตั้งตะต้นๆ สมัยที่ยังกรี๊ดกร๊าดกับหิ่งห้อย ผ้าขนหนู ลาเต้อาร์ท 12 นักษัตร (?) ละก็คิดได้ว่านี่มันอาจเป็นแผนการแยบยลขั้นสุดของท่านฮิโยโกะที่ปล่อยตัวละครโปรไฟล์โคตรดีอย่างคาบุ เอ็นโจ ท่านอิมาริ ฯลฯ ออกมามากมาย ให้พวกเราได้กรี๊ดและเห็นความหวัง จากนั้นก็หย่อนระเบิดร่วงลงมาครั้งแล้วครั้งเล่าจนเหล่าลูกเรือซมซาน ต้องหันมาสยบให้คานซัง ไม่ว่าจะมีโมเมนต์โดคิๆ ออกมาแค่ไหนทุกคนก็ได้แต่มองตาปรอย เพราะยังหวาดระแวงเงาอันยิ่งใหญ่ของคานซังที่ทาบทับเรือทุกลำ 555555

>>215-220 โถ ชูสุเกะคลุงงงงงง เขาว่ากันว่ารักแท้ไม่เอื้อนเอ่ย แต่ถ้าไม่บอกไม่พูดไม่กล่าว แล้วเขาจะรู้ว่ารักรึเปล่า อาจจะไม่แน่ใจ อยากให้เขารู้ เธอคงต้องแสดงออก ไม่ใช่ให้ใครเขาบอก หรือว่าให้เขาเดาเอง//มาเป็นเพลงเลยเว้ยกู 55555555555555555

>>229 คานซังก็หนุ่มหล่อโปรไฟล์ดีนะ คงดีพร้อมไปทุกอย่างยิ่งกว่าคนที่มึงยกตัวอย่างมาอีก ไม่งั้นท่านเรย์กะไม่คบมายาวๆขนาดนี้หรอก ถึงจะชอบบ่นนั่นบ่นนี่แต่เอาจริงๆก็รักคานซังจะตาย ไม่เคยเหลียวแลคนอื่น รักเดียวใจเดียวขนาดนั้น จะให้กูจับคู่ท่านเรย์กะกับคนอื่นก็ออกจะใจร้ายเกินไปหน่อยแล้ว

ขอมาแทรกไอกาวสักครู่ กูกลับไปอ่านตอนของท่านพี่กับท่านอิมาริสมัยตอนต้นๆ นู้นมา กูได้ลองจินตนาการดูแล้วก็ค้นพบว่า

ถ้าท่านเรย์กะงามแบบตุ๊กตาฝรั่งเศสโบราณ หน้าท่านพี่ที่อิมาริบรรยายว่าเป็นรูปสลักโบราณนี่ไม่รูปปั้นกรีกก็รูปปั้นจิโซล่ะมั้งนะ.... หรือพระพุทธรูปวะ หน้ายิ้มๆ

>>231 มึงพูดถึงพระพุทธรูป กูนึกถึงอุณาโลมขึ้นมาทันที ท่านพี่จะมีอุณาโลมด้วยมั้ย.....

>>231 ยิ้มแบบรูปปั้นกรีกโบราณอ่านอารมณ์ไม่ออกแบบเอ็นโจด้วยมั้ย 55555

>>232 มึงอย่าทำร้ายท่านพี่ด้วยอุณาโลมสิวะ55555ปล่อยให้เจ้าแม่มีไปคนเดียวก็พอแล้วในทั้งเรื่องนี้อ่ะ อย่าไปทาบรัศมีเจ้าแม่เลย555555555555

ขอ ky หน่อย พอดีในทวิตกูมีรูปนี้รีทวิตมา ที่จริงเป็นตัวละครจาก tsukiuta แต่เห็นว่าเหมาะดี กูเลยลองเอามาจิ้นเป็นอิมเมจตัวละครเล่นๆ
https://twitter.com/tsukiuta1/status/911558123831181312

เรียงจากซ้ายไปขวานะ.... ยูกิโนะ ซาโตมิ ท่านพี่ อิมาริ เอ็นโจ คาบุ ทีแรกกูว่าจะให้คนที่สองเป็นอาริมะแต่แม่งไม่เหมาะกับพวกพรรคมารเลยเขี่ยออก แล้วจิ้นเป็นหน้าซาโตมิแทน หรือจะจิ้นเป็นรุ่นพี่โทโมเอะดีวะ 55555555555555

>>233 พอมึงพูดว่ายิ้มแบบรูปปั้นกรีกละกูนึกถึงอันนี้
....ท่านพี่คะะะะะะะ55555555555555555
https://imgur.com/QDHUDq7

ท่านพี่โดนซะแล้ว555
เอาแค่พอขำๆนะคะทุกท่าน อย่าให้คาร์ท่านพี่เปลี่ยนเลย เดี๋ยวจะเหมือนครั้งกอล์ฟมา์คเกอร์ของเอ็นโจผู้เคยคูล(แต่ตอนนี้เป็นแค่ไอ้ไก่อ่อน...)

>>237 จากขุ่นพี่ใจดีเป็นเทพมาร กูก็ว่าพลิกมาแล้วครั้งนึงนะ

>>238 ไม่ใช่จากซิสคอนหรอ?

>>238 มึงควรแก้
ขุ่นพี่ใจดี --------> X
ซิสคอนใจดี ----> √

>>240 กูว่าวิวัฒนาการจาก คุณพี่ใจดี --->ซิลคอน--->เทพมาร มากกว่านะ

>>241 Prove it!!!!
ปล. ลองเขี่ยๆ แฟนอาร์ทตอนประชุมอยู่ดู "สามผู้ยิ่งใหญ่ไปรเวท xxx & เรย์กะ & บากะ"
เรย์กะดูฮิปฯ พอรึบัง?
https://imgur.com/eNeS6sZ

>>242 เอ็นโจกูกลายเป็นร่างจำแลงตัวละครอนิเมะ Gakuen handsome ไปแล้ว มึ๊งงงงง!!

>>243 สายตากูยังปกติสินะ

>>242 "................."
กูขอให้จอมมารไปยืนชะโงกหน้ามองข้างเตียงมึงทั้งคืน

...ก็มันประชุมเสร็จเร็วอ่ะ

>>246 ทีหลังให้วาดเอ็นโจก่อนสิวะ! ส่วนเจ้าแม่วาดผมหลอดๆ ก็พอ ไหนๆ ก็จะไว้ทรงนี้ไปชั่วชีวิตแล้วหนิ

>>242 ระวังคำสาปจอมมารทำให้เครื่องคอมค้าง ไม่ก็มือถือค้างนะมรึง

>>242 โอ้ยตายยยยย เอ็นโจโคตรฮิป ฮิปกว่าเจ้าแม่อีก 555555555555555555555

>>242 เชี่ยยยยยยย หยุดขำไม่ได้ 555555555

>>242 โม่งมึงแตกแล้วสหาย กูให้โอกาสมึงวาดสามีกูมาไหม่นะขอหล่อ ๆ ไม่งั้นกูแคปเฟสมึงไปปล่อยเพจเกย์จริง ๆ ด้วย

>>242 จอมมารแม่ง... นับวันๆจะกลายเป็นตัวอะไรไปแล้ว โฮ้วววว มึงระวังโดนชูสุมอยดักกัดนะ เป็นห่วง

>>242 โอ้ยยยยยยยยยยยย55555555555 เอ็นโจอย่างคูล ชาวฮิปสะเต้อสุด

ky พูดถึงฟิคมะหมาแล้วก็นึกถึงไซซายะแฮะ เอาไปเอาหมาก็ไม่ต่างจากจัวจริงเท่าไรเลย 555
โม่งฟิคมะหมาสนใจส่งกาวขำขันให้เพื่อนๆมั้ยเอย

>>254 กูติดเกมอยู่พร้อมไหอีกนับล้าน (ไม่ใช่แค่ของเรื่องนี้ โฮ)
ความจริงมะหมาช่วงหลังโม่งสารบัญแต่งต่อจากกูนะ ฮัลโหล โม่งสารบัญยังอยู่แถวนี้ไหม

>>255 โม่งสารบัญคนก่อนอยู่ไหนไม่รู้ แต่คนปัจจุบันคือกูจ้า บอกไว้ก่อนจะได้ไม่สับสนกัน 555555555555
กูก็คิดถึงฟิคมะหมาเหมือนกัน ใครใจบุญก็ช่วยแต่งต่อทีนะ กูก็อยากต่อแต่กูแต่งเรื่องตลกไม่เป็น ทำได้แค่อ่านของชาวบ้านชาวช่องเขา

>>256 กูก็คิดถึง ทุกวันนี้เห็นไซบีเรียนกับซามอยด์ทีไรจะเผลอเรียกผิดเป็นไซซายะกับชูสุมอยทุกที 55555

>>257 แถวบ้านกูจะมีบ้านนึงที่เลี้ยงทั้งไซบีเรียนทั้งซามอยด์ด้วยกัน กูล่ะอยากถลาเข้าไปกอด ไซบีเรียนก็หล่อมาก ซามอยด์ดูนู่มมมมมมเหลือเกิน กูผ่านบ้านนี้ทีไรกูจะแอบเรียกหมาเขาในใจว่าไซซายะกับชูสุมอยทุกที แล้วก็ยืนมองหมาสองตัวนี้เล่นกัน จิ้นเป็นไซซายะกับชูสุมอยทำนั่นทำนี่ด้วยกัน โครตน่ารัก 555555555555555

>>258 กูว่าเด็กซุยรันเมากาวกันมากละนะ โม่งซุยรันนี่เสพกาวติดฟิลเตอร์กันหนักยิ่งกว่า ถึงขั้นจิ้นหมาเป็นตัวละครแฟนฟิคที่มาจากฟิค ฟิคเซปชั่นหลายซับหลายซ้อนมากๆ 5555555
ป.ล. บอกให้บ้านโน้นเลี้ยงเบียทันอีกตัวได้ไหมวะ ครบสามสหายซุยรันพอดี

>>259 กุเห็นด้วย... หลังๆ นี่ชักจะกาวกันใหญ่แฮะ

>>260 ไม่หลังๆอะ กาวกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ไม่เชื่อไปดูชื่อกระทู้เก่าๆ มีคำว่ากาวเป็นส่วนประกอบหมด

>>260 นี่ก็กาวระดับยูนิเวิสกันมานานล่ะนะ แทรกสาระบ้างอะไรบ้าง ฮา

>>261 ตะ...แต่กระทู้แรกเอ็นโจยังเป็นเจ้าชายอยู่เลยนะมึง...
เหม่อมองท้องฟ้าอันมืดครึ้ม เรือก็แตกแล้ว...น้ำจะท่วมมั้ยวะเนี่ย
>>251 กลัวแล้ว อย่าทำเลย วาดให้ใหม่แล้ว ให้มึงโดยเฉพาะเลย เอ้าแปะ
https://imgur.com/OKamIm4
.
.
.
.
.
.
.
>>247 ไม่รู้จะถูกโฉลกมึงมั้ยนะ แต่ revise ให้แล้ว
https://imgur.com/ufMV3Xf

>>263 มึง................... รูปแรกมันต้องใส่เสื้อสาวกระต่ายสิวะ มาสาวหูแมวอะไร มึงมันนอกรีต ใครก็ได้จับไอ้นี่ไปถอนขนหน้าแข้งหน่อย

>>263 "สัส........มุงเฬวมั่ก"
http://forgifs.com/gallery/d/264764-2/Sleeping-leg-hair-waxing-prank.gif

>>260 กูว่าหลังๆนี่สร่างกาวกันมาเยอะแล้วนะ เห็นความจริงของโลก เรือคานคุงถึงได้แข็งแกร่งขึ้นทุกวันๆ ถถถ

>>263 เฬวจริงๆ

ใช่ กูว่าช่วงหลังๆสร่างกาวกันแล้วนะ คานซังถึงได้มีลูกเรือหลายลำแปรพักตร์ไปหาเยอะแยะมากมายขนาดนั้น เหมือนโดนความเป็นจริงสาดใส่หน้าว่าคานซังคือพระเอกตัวจริงของเรื่อง

>>263 กูขอให้จอมมารเวอร์ชั่น gakuen handsome ที่มึงวาดไปนอนทับมึงบนที่นอน

...ตั้งแต่ตอนโม่งแปลแล้ว...พวกมึงเป็นอะไรกับขนหน้าแข้งกันหา
อนึ่ง ช่วงหลังๆ แม่งกาวกันหนักขนาดคนที่ใน อฟช. ไม่เคยเจอกันยังเอามามีโมเมนท์กันได้อ่ะคิดดู

>>261 กาวกันจนมีคนด่าอ่ะว่าคุยแต่เรื่องไม่มีสาระ เอ้า ก็จะกาว ถถถถ

>>269 อย่าว่าไป เราเคยมีสาระนะเว้ย ช่วงแชร์ร้านหรูในไทย+วิธีชงชาอ่ะ//ถึงกุยังชงไม่เป็นอยู่ก็เถอะถถถ

Ky แป้บ วันนี้กูไปขุดมู้เก่าๆ มาอ่านเพิ่มความหอมกาว แล้วเสือกอยากอ่านฟิคที่ค้างๆ กันเอาไว้ต่อ โม่งฟิคคคคค กลับมาาาาา เบบี้คัมแบคทูมี~~~

>>270 กระทู้นี้ทำให้รู้ได้ว่าโม่งมาจากหลายแบคกราวด์มาก มีหมอฟันและอื่นๆ...

>>272 ใช่ ป้าๆกูทั้งนั้น

จริงๆมีช่วงนึงกุไม่ค่อยอยากเข้าโม่งเพราะว่าจะมีโม่งคนนึงลิสต์รายชื่ออาหารกับขนมในตอนพร้อมกับลิงค์รูปภาพช่วงเย็นๆดึกๆ ตอนนั้นกุด่าโม่งคนนั้นในใจว่าจิตใจมึงทำด้วยอะไร ทำด้วยวุ้นมิราเคิลใช่มั้ย /จ้วงมาม่ารัวๆ

>>273 ป้าๆ! พูดจาหยาบคายมั่กกๆ

กูจำได้ว่ามีโม่ง ถาปัตย์ หมอฟัน นิติ
เด็กจบถาปัตย์เยอะสุด ช่วงที่คุยกันเรื่องโครงสร้างตึกในซุยรันตอนเจ้าแม่โดนใส่ร้าย กูนั่งอ่านตาปริบๆ นึกภาพไม่ออก ฮือ

>>271 พูดแล้วคิดถึง 3 หน่อ สตอล์กเกอร์

>>276 พูดแล้วคิดถึงเรย์กะเกอิชา...... มะ ไม่ได้ทวงหรอกนะ แค่พูดเฉยๆ เผื่อโม่งฟิคผ่านมาเห็นแล้วใจดีอัพให้ก็เท่านั้นเอง

>>273 ใครป้า!!! เดี๋ยวกูย้ายสารบัญอาหารจากที่ลงในดอคมาลงในโม่งแม่งเลยนี่

>>275 มีนักธุรกิจ มีหนุ่มโรงงาน มีล่าม มีเภสัช มีสัตวแพทย์ และมีแม่ค้าส้มตำ(กูเอง)ด้วย

>>273 หยาบคาย ตบปากตัวเองเดี๋ยวนี้!

>>279 นักวาดการ์ตูนด้วยค่ะ แฮ่

>>279 อันที่จริงก็มีนักเรียนอยู่ด้วยนะ

>>282 มีครูด้วย อยากจะบอกไว้ตรงนี้เลย จารย์ขา จารย์ลืมปิดคอมอะ หนูเห็นหมดเลย อิอิ

แมวดุ้นล่มอ่าาาาา ถ้ายังไม่กลับมาก่อนแปดโมงเจอกันอีกทีเที่ยงๆ เย็นๆ นะพวกตัวเธออออ //โม่งแปล

เข้าเว็บไม่ได้ เว็บล่มเรอะ!

>>284 ฮือๆ รับทราบโม่งแปล อรุณสวัสดิ์ยามเช้า

คงไม่ใช่ว่าจอมมารพิโรธจากรูปบนๆนั่นนะ....
โอ้วววว อาถรรพ์ชิบ

แหงกๆ กูก็รีเฟรชไปสิ.... ตั้งแต่หกครึ่ง

ทางนี้ก็นักเรียนค่าาา
ปล.มีลูกแคแสดหลงมาบ้างไหม??

ลงได้แล้วววว รอรีเฟรชขึ้นหน่อยนะพวกตัวเธอ

>>290 ขึ้นละ โม่งแปล รักมึงงงงง กอดขา

โม่งแปลสุดเลิฟฟฟฟ. พิงศีรษะแนบอก

>>290 กรี๊ดดดดดดด ขอบคุณค่ะโม่งแปล //กระโดดเกาะขา
>>289 เอ..ยังไงกันนะ~ //สะดุ้งสุดตัว

ตอนนี้เอ็นโจทำคะแนนเงียบๆๆ ไม่หวือหวาแต่ได้ผลชงัด

วันนี้เจ้าแม่ใจกล้าเป็นพิเศษนะ ด่าคาบุตรงๆด้วย!!!

เอ็นโจ!!!! กุภูมิใจมากที่ไม่ระเบิดเรือฆ่าตัวตายเหมือนตอนอื่น แถมทำคะแนนได้อีก อุกรี๊ด

>>294 การยกอาหารส่วนของตัวเองให้คนอื่น มันคือการเสียสละที่ยิ่งใหญ่มากนะ! เอ็นโจกู้ดจ็อบ!!!

สาระ ตอนนี้มีสาระดีมาก!!

ลืมไป ถึงขนาดเห็นแสงเฮ้ากวงเรืองรองนี่แสดงว่าทำคะแนนได้พรวดพราดเลยนะเว้ย แค่หมั่นปรนเปรอด้วยอาหารกะไม่ระเบิดเรือตัวเองทิ้งบ่อยๆ ก็ไปได้สวยแล้วแท้ๆ...

เอ็นโจเริ่มรู้ทางแระ. 5555. เจ้าแม่ต้องถวายของกินเช่นนี้แหล่ะ.

ว่าแต่คาบุกับเรยกะนี่ถือว่าสนิทกันมากแล้วนะ ด่ากันไปกินกันไปได้ขนาดนี้

ว่าแต่ว่า เรย์กะกินเท่ากับคาบุเลยนะ แถมได้เพิ่มจากเอ็นโจอีก น้ำหนักล่ะท่านเรย์กะ น้ำหนักจะขึ้นอีกใช่ไม๊

หลังจากทัวร์บริโภค อีกไม่เกิน 5 ตอนก็คงเข้าสู่ฉากออกกำลังกาย เข้าคอร์สลดน้ำหนัก สินะ สินะ สินะ

ตอนนี้นี่ให้ความรู้สึกประมาณ สนิทกันดีจังน้าา~~~ จังเลย

ขอบคุณโม่งแผลนะ //หวีขนหน้าแข้งให้

ความเอ็นโจมาทำคะแนนเงียบๆ 555 จังหวะเจ้าแม่ขึ้น เอ็นโจก็ยอมอ่อนข้อให้อย่างง่ายดาย ดีกว่าให้คาบุและเรย์กะทะเลาะกัน/ตัวกินทั้งคู่/ 555 จะว่าไปคาบุกับเรย์กะนี่รักการกินเหมือนกันขนาดนี้ ต่อไปจะมีการจัดทัวร์กินไม่ยั้งยาวๆรึเปล่า รีวิวบล็อกอาหารสองคู่หูดูโอ้ กับเอ็นโจแขกรับเชิญที่โผผล่แวบไปแวบมา อุอิ

กูยังเข้าไม่ได้เลยอ่าาาาา Orz

ขอบคุณโม่งแปล ไอ้คนใช้อำนาจเบ็ดเสร็จนั่นมันเจ้าแม่แล้ว ไอ้ระบบสมบูรณาญาสิทธิราชย์คิโชวอินอ่ะ

เข้าได้ละ แต่อืดชิบหาย
เรื่องของกินเจ้าแม่ไม่ยอมใครทั้งนั้นเลยวุ้ย เอ็นโจวันนี้ทำดีมาก ยอมอ่อนข้อให้ แบ่งอาหารให้ รู้ใจเธอไปหมดทุกอย่าง กูล่ะเป็นปลื้มมม แถมดูท่าทางเอ็นโจจะทำอาหารเก่งด้วยนะ สมเป็นร่างแยกท่านพี่จริงๆ สกิลงานครัวก็มา

เอ็นโจ กู๊ดจ๊อบ!!

อื้อตอนนี้อ่ะนะนอกจากเรือเอ็นโจจะแล่นโดยไม่พังเรือตัวเองแล้ว ผู้ชายตัวอย่างก็เป็นคันตะคุง เพราะทำขนมให้เจ้าแม่ทาน ฮา//เอาไม้พายจ้วงเข้าตัวข้า

ดูตอนนี้แล้วก็นึกสงสัย ทำไมถึงทำอาหารได้โดยไม่ล่ม ปกติมีสกิลทำอาหารแดกไม่ลงนี่หว่า

>>307 ก็ไม่ได้ปรุงเองอะ ร้านเขาจัดมาให้แล้ว แค่คนๆแล้วทอดลงบนกระทะ ซอสหรืออะไรก็บีบจากขวดเอา ลองให้เจ้าแม่ลงมือตั้งแต่เลือกวัตถุดิบดิ คงได้เห็นอะไรที่มนุษย์เขาไม่เอามากินรวมกันใส่มาด้วยแน่ๆ

กูละปลาบปลื้มกับตอนนี้มาก อ่านแล้วคิดถึงตอนที่น้องมาโอะกับยูริคุงไปกินข้าวด้วยกันแล้วน้องมาโอะลังเลว่าจะสั่งของหวานอะไร ยูริคุงก็บอกสั่งมาสองอย่างก็ได้แล้วแบ่งกันทาน ท่านเรย์กะยังดูๆ แล้วเห็นว่าน่าร้ากกกกกกอยู่เลย ให้คนที่ตัวเองชอบได้กินของที่อยากทาน ทีงี้ทำไมไม่สำเหนียกบ้างละค้า เจ้าแม่ เขาชอบคุณน่ะแหละค่าาาาาาาาาา

>>309 อาจจะให้คนละฟีลไง ฝ่ายนู้นเขาแบ่งเค้กกุ๊กกิ๊กๆ ส่วนฝ่ายนี้แบ่งโอโคโนมิยากิแบบที่คนปกติสามัญชนเขาทำกัน ท่านเรย์กะเลยมองว่าไม่แปลกไปจากปกติมั้ง
แต่เอ็นโจรอบนี้ไม่ทำลายเรือตัวเองด้วย!! ทำแต้มด้วยของเซ่นต่างหาก!! รู้ทางดีนี่นานาย!

>>309 กูก็ปลื้ม ฮรืออออออออออ อีเอ็นโจมันไม่หักธง ไม่ระเบิดเรือ แถมกวาดคะแนนได้รัวๆ โอ๊ยยยยย น้ำตาแห่งความยินดีกูจะไหล กูมีแรงและพลังเขียนเอ็นโจ side story ต่อแย้วววว ทำดีมากเลยลูก กู๊ดดดดดดดดดดด แถมดูท่าทางตอนนี้ เอ็นโจนี่ท่าทางจะทำอาหารเก่งนี่หว่า ดีล่ะ กูมีวัตถุดิบกาวเพิ่มไปใส่ในฟิคอื่นด้วย
ขอบคุณโม่งแปลมาก กูรักมึงงงงงงงงงงง งานการไม่ทำนั่งผลิตกาวแล้วว้อยยย 555555555555

เอ็นโจวววว ทำไมอยู่ๆก็รู้งาน
แต่ตอนนี้เจ้าแม่บ่นหนักจริงๆ อะไรที่ปกติอยู่ในใจ ไหงพูดหมดเลยล่ะแม่

>>312 เข้าร้านสามัญชนแล้วลืมตัวแน่ๆถถถถ

>>312 ก็เข้ามาในฟิลด์ร้านอาหาร เรย์กะได้บัฟเพิ่ม 200% แบบฟูลออฟชั่น ส่งผลให้อำนาจเจ้าแม่ครอบคลุมไปทั่วบริเวณ เกิดสถานะไร้พ่าย

>>311 ปรากฏว่าตอนหน้าเอ็นโจองค์ลงล่มเรือเล่นแทน
ว่าแต่ผิดคาดนะเนี่ยที่เจ้าแม่ไม่ทำอะไรพิลึกๆ

>>312 ท่อนที่พูดถึงการเหยียดเพศของคาบุนี่กรุถึงกับดูพารากราฟซ้ำว่าคิดในใจรึพูดออกไป แม่นางแกพูดออกไปเฮ้ย

เมื่อก่อนคาบุยังบอกเจ้าแม่ให้แบ่งของกินให้ เดี๋ยวนี้ทำตัวเป็นทรราช แย่งของกินในจานเจ้าแม่ต่อหน้าต่อตาเลยเว้ย เอาพัดฟาดปากสักสองทีดีมั้ยคะเจ้าแม่//น้วยเรย์ทัน

ตอนนี้กูหิวโอโคโนมิยากิมากๆ ถ้ามีมีตติ้งโม่งซุยรัน กูเสนอให้ไปร้านโอโคโนมิยากิกันเถอะ อยากกิน

ปรนเปรอเจ้าแม่ด้วยอาหาร เอนโจฉลาดมาก

>>307 พวกที่ทำอาหารแดกไม่ลงคือพวกปรุงเอง เหมือนกับเพื่อนกูที่ทำไข่เจียวได้ชิบหายมาก แต่เวลาไปกินหมูกระทะมันก็ย่างเองได้ไม่มีปัญหานั่นแหละ เพราะมันไม่ได้ปรุงเอง

>>320 กูว่าไข่เจียวแม่งเป็นอะไรที่ยากนะ ตลอดชีวิตนี้กูไม่เคยทอดไข่เจียวได้ฟูๆ กรอบๆ เลย ทอดทีไรอมน้ำมันแบนแต๋ตลอด จนไปเห็นในครัวบ้านเพื่อนนี่แหละถึงได้บางอ้อว่ามันใช้น้ำมันเยอะมาก ร้อนจี๋ กูยังทำใจไม่ได้ เลยตั้งใจว่าจะต้มไข่กินต่อไปนี่แหละวะ

>>321 ไม่ ไข่เจียวไม่ฟูไม่กรอบกูกินได้ ทอดมั่วๆกูก็กินได้ กูหมายถึงทอดไข่เจียวแบบแดกไม่ได้อ่ะ รสแบบ ##%$##%@#$@ มึงใส่อะไรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร

มารู้ทีหลังว่ามันใส่น้ำมันใจไข่เจียวแล้วเอาไปทอดพร้อมกัน กับน้ำปลาอีกครึ่งขวด กูเจ็บปวดมาก

กูหนักสุดเลยมั้ง เคยทอดไข่เจียวกับอิชิตันเพราะนึกว่ามันเป็นน้ำมัน แดกไม่ล่าย

>>323 >>324 เหยด พวกมึง (และเพื่อน) ก็ไม่น้อยหน้าท่านเรย์กะเหมือนกันนี่หว่า...

เซนส์ทำอาหารของพวกมึงนี่แม่ง........

>>323 >>324 พวกมึงนี่มัน....... กูปวดเฮดชิบหาย

กูคิดว่าถ้าจะมีทติ้งจริงๆ ก็ขอเป็นที่ร้านนะ หลีกเลี่ยงการนำอาหารทำเองมารับประทานร่วมกัน...

>>328 กูทำอาหารเองเป็นนะ แย่สุดคือเพื่อนกูเอาไข่ใส่ไวโครเวฟระเบิดสิมึง เคยเอามาม่าลืมใส่น่ำเข้าด้วย ไฟลุกเลย กูสั่งห้ามมันแตะครัวตลอดชีวิต

กุก็ชอบทำอาหารนะ แต่แบบ กูทำมากูกินได้คนเดียวอ่ะ ไม่ยอมมีใครกินกับกูเลย
ปล.โจ๊กใส่ฟันโอกับข้าวผัดใส่นมช็อคโกแลตไม่อร่อยนะ อย่าลองทำตาม

>>330 เมนูที่มึงแนะนำมานี่ มึงขี้เกียจและยำๆเอามารวมกันใช่มั้ย

>>330 กูทำอาหารไม่เป็น อย่างมากก็หั่นเตรียมของ หรือต้มมาม่าได้แค่นั้น
แต่อย่างน้อยกูว่ากูก็แยกออกนะว่าอะไรมันควรใส่หรือไม่ควรใส่ในอาหาร.....

ทำแกงแคกินกับเพื่อนที่หอ ฝากมันดูหม้อใว้ว่าถ้าเดือดให้ใส่กะปิไปอีกนิด
ล่อน้ำพริกตาแดงกูไปสองช้อน.....เย็ดแม่

>>332 ข้าวมธุปายาสมันก็ใส่นมนะมึง....

>>334 ตะ แต่ ข้าวมธุปายาสอย่างน้อยก็ไม่น่าจะใส่นมช็อกโกแลตนะมึง

เดี๋ยวกูไม่ได้เข้าโม่งแค่สามวัน อ่านที่พสกมึงคุยกันกูถึงกับต้องย้อนไปดูชื่อห้องใหม่ //จริงๆกูเกือบผสมโรงไปว่ากล้วยจิ้มแม็กกี้อร่อยนะมึง...

>>335 แกงกะหรี่เค้ายังใส่ช็อคโกแลตเพิ่มความเข้มข้นได้เลยอ่ะ
>>336 อร่อยจริงดิ เหยยย เดะกุต้องลอง

>>337 แต่ข้าวผัดเขาไม่ใส่ช๊อคโกแลต!!!
>>336 โรตีใส่กล้วยจิ้มแม๊กกี้อร่อยมาก กูขอยืนยัน

อาหารที่กูทำแล้วมีคนบอกว่าแปลกคือ ข้าวต้มใส่แตงกวา..
แต่มันก็อร่อยนะมึง.. (กูไม่ได้คิดว่าแปลกเลยอ่ะ กูแค่อยากกินผักด้วย 5555 แต่พอที่บ้านกูมาเห็นก็บอกว่าแปลก)

>>338 เดี๋ยวกูลอง!!

กูทำอาหารได้ ทำได้ดีด้วย แต่มือหนักไปหน่อยรสชาติเลยมักจะเป็นอะไรที่กู(ต้องทำใจ)กินคนเดียว......

แต่กูต้มมาม่าอร่อยมาก เวลาที่กูต้มมาม่าทุกคนจะชมว่าอร่อย เส้นที่กูต้มอร่อยกำลังดี น้ำก็กำลังพอดี ปกติคนที่กินมาม่าสองซองขึ้นไปมักจะต้มเป็นรสเดียวกัน แต่กูชอบเอารสนั้นรสนี้มาผสมกัน อย่างมาม่ารสต้มยำกุ้งน้ำข้นกับแกงเขียวหวานผสมกันแล้วนัวมากกก กินร้อนๆตอนอากาศเย็นๆโคตรฟิน มาม่าต้มยำกุ้ง+ควิกต้มโคล้ง+ยำยำหมูสับต้มยำหรือนิชชินรสหมูสับต้มยำก็รสถึงเครื่องแซ่บสะใจมากกก

พวกมึงจะแข่งสกิลทำอาหารแบบหลุดโลกกับเจ้าแม่เหรอ กูว่าถ้ากูได้ทำอาหารกับพวกมึงกูต้องกลายร่างเป็นน้องคันตะแน่ๆ "ขอปฏิเสธ!!"กันรัวๆ

แต่กูก็เคยลองทำพวกอะไรแปลกๆแบบข้าวหุงโคล่าหรือมาม่าต้มกับแฟนต้าน้ำแดงนะ ผลการทดลองก็.....อืมมมมม อะไรที่มนุษย์ปกติเขาทำกันเราก็ควรทำต่อไป ไม่ควรไปขัดจารีตนิยมอะไรแบบนั้นเลย

เออ พูดแล้วนึกได้ เมื่อวานดูรายการญี่ปุ่นมา เชฟญี่ปุ่นเอาราเม็งสำเร็จรูปมาทำแบบฝรั่งเศส เวลาทำครีมซอสแม่งก็เอาไอติมวานิลาแท่งผัดแทนตะหลิวจนหมด 555

>>342 แต่มาม่าใส่ไอติมวนิลาอร่อยจริงนะมึง ยิ่งแบบพวกต้มโคล้งไรงี้นี่โคตรอร่อย//ปกติกุจะใส่ทั้งโคนอ่ะ มีกรุบๆกรอบๆด้วย

ตอนกูอยู่จีนเจอ "ไอติมพริก" ด้วยเว้ย แถมเคลมอย่างดีว่าอิมพอร์ตจากไทย พอกูตีเนียนถาม (หน้ากูจี๊นจีน) เจ้าของร้านยังยืนยันว่ามาจากไทยแท้ๆ
ไท่กั๋วเหมยโหย่วว้อยยยยยยยยยยยย

ขอขัดจังหวะทำอาหาร คือดิเทคุงมีทรงผมแบบวีนัสหรอกเหรอ กูจินตนาการหมอนี่เป็นผมทรงแอฟโฟร่มาตั้งนาน....

>>343 ใส่โคนด้วยเหรอ! กูเคยใส่แต่ไอติมถ้วย เดี๋ยวลองบ้างๆ
//กูคิดว่าที่อาหารของเจ้าแม่ออกมาหลุดโลก เพราะคิดแบบของอร่อย+ของอร่อย=อร่อย×2ไรงี้ปะ?? แบบของที่ทำกินแยกกันน่ะอร่อย แต่ดันเอามาผสมกัน....

เออใช่ นึกออกอีกอย่าง ตอนนั้นกูว่าจะทำกะเพรา แต่เหมือนว่าง่วงๆ เลยหยิบผงโลโบ้พะโล้มาผัดซะงั้น ผัดแบบกะเพราปกติเลยอะ แล้วกูเสือกเติมพริก เติมซีอิ๊วเพิ่มเข้าไปอีก....
เป็นมื้อที่เหี้ยที่สุดในชีวิตกูรองจากแดกงูเลยเว้ย

>>346 ใส่โคนอร่อยนะเหวยยยย
แบบนิ่มๆมันกินง่ายกว่ากรอบๆ แถมยังซึมด้วยน้ำที่เปี่ยมไปด้วยรสชาติด้วย
อารมณ์เดียวกับเกี๊ยวกรอบแช่น้ำก๋วยเตี๋ยว...

กระทู้​นี้แม่งน่ากลัวขึ้นทุกที ที่ผ่านมาพวกมึงไม่ได้​เมากาวหรอก เป็นอาหาร​ที่แดกกันเข้าไปเนี่ยแหละ....

กูอยากบอกว่ากูเคนเอาไข่ ซอสมะเขือเทศ มายองเนส ซีอิ๊วและอื่นๆจำไม่ได้ มาคนเข้าด้วยกันแล้วเอาไปทำเป็นไข่เจียว กินไปก็แปลกๆดี แต่วันต่อมานี้แหละกูปวดหัวโคตรๆ
หลังจากนั้นกูจำเลยว่าทำอาหานปกติเหอะ

กุเคยต้มมาม่าครั้งนึงแล้วก็กลับไปเล่นเกมต่อ กุไม่รู้ว่าต้องรอให้น้ำเดือดแค่ไหนเพราะปกติกูจะใช้วิธีเวฟเอามาตลอด พอกูกลับมาน้ำในหม้อแห้งเหือดเหลือแต่มาม่าที่ซึมซับผงชูรสเต็มเปี่ยม กูเลยปฏิญาณต่อจากนั้นว่ากูควรเวฟมาม่าต่อไป ไม่ก็ซื้อกินเอาเถอะ

พอเข้ามาอ่านที่คุย ๆ กันอยู่ กูต้องย้อนกลับไปดูเลยว่าไม่ได้เข้ากระทู้ผิด ฮัลโหล นี่ยังเป็นวงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันอยู่ใช่ไหม ?

ของกูแค่หยิบน้ำตาลจะใส่ชาผิดเป็นหยิบพริกป่นแค่นั้นเอง ไม่น่าหยิบพวงพริกมาใช้ตอนชงชาจริง ๆ นั่นแหละ

>>345 เออกูก็มโนเป็นเอฟโฟร่มานาน 555

ของกุ กุชอบกิน หมูหยอง+หมูหนำเลี๊ยบ+ไข่ตุ๋น+ข้าวต้ม มากกก กินทีไรโดนคนที่บ้านทักทั้งปีว่าอย่างกับข้าวหมา
มันอร่อยมากนะมึง มีรสหวานของหมูหยอง รสเค็มหมูหน่ำเลี๊ยบ ไข่ตุ๋นช่วยให้รสนัวๆขึ้น :P

>>350 แบบมึงกูเคยทำนะ อร่อยดี โชคดีที่ครัวบ้านกูไม่มีซอสแปลกๆ

กูเคยทำต้มยำกุ้งน้ำข้นแล้วได้เป็นรสแกงเขียวหวานไก่ว่ะ แต่นั่นมันครั้งแรก มันก็ต้องมีผิดพลาดกันบ้างงงงง
ปล.ปัจจุบันเป็นปกติแล้วแถมอร่อยจนโดนแย่งกินไปอีก...

>>352 เดี๋ยวๆ มึงหยิบยังไงผิดเนี่ยยยยยยย

>>352 มึงทำให้กูนึกถึงตอนกูเอาผักไปใส่ตู้ซักผ้าแล้วเอาผ้าไปยัดตู้เย็น... ยัดไปได้ครึ่งนึงถึงเพิ่งรู้ตัว 5555

>>352 >>357 พวกมึงพักผ่อนกันเยอะๆนะ กูเป็นห่วงจากใจ

เอิ่ม ;-; โม่งแต่ละตัวเอ้ย.. นี่คือสาเหตุที่ความกาวของพวกมึงมีมากมายขนาดนี้สินะ!!
ของกุค่อนข้างเป็นคนมีสติอยู่กับตัวบ่อยๆ เพราะงั้นเรื่องทำกับข้าวอย่างพวกของง่ายๆ ไข่เจียว หมูทอด มาม่า
กุก็ทำได้สบายมาก แถมพอทำก็มีแต่คนชมว่าอร่อยนะมึง

กูอ่านแล้วรู้สึกว่าพวกมึงไม่มีสิทธิไปตำหนิท่านเรยฺกะเรื่องแกงกระหรี่มิราเคิลพุดดิ้งเลยว่ะ พอกันชัดๆ...

อ่านตอนนี้แล้วทำไมรู้สึกสยองแปลกๆ เหมือนว่าตอนหน้าเรือที่กำลังฉิวจะสะดุดภูเขาคาน ล่มลงเลยวะ แง้ นี่คือคิดมากไปเองป่าววะ...หรือกูชินกับลูปการมีโมเม้นแล้วล่มวนไปวนมาแบบนี้ของท่านเรย์กะมากเกินไป ยิ่งตอนท้ายยิ่งไม่น่าไว้วางใจ สองคนนั้นวางแผนอะไรไว้น่ะ! ไม่น่าไว้วางใจ //กดปุ่มโทรหาคานซัง ช่วยท่านเรย์กะด้วยค่ะ~

ปล.ท่านเรย์กะบ่นเยอะมากเลยตอนนี้ ดูอยู่ในที่สามัญชนแล้วรู้สึกว่านางดูจะกล้าข่มคนอื่นขึ้นเป็นเท่าตัว55555 ทีเวลาอยู่ในสโมนี่คือค่อนข้างจะขี้กลัว เหมือนเป็นที่ๆท่านเรย์กะคิดว่าตัวเองปลอดภัยที่สุดคือท่ามกลางสมช.อะ
ไม่แปลกว่าทำไมจะชอบวาคาบะจังมากๆ เป็นคนที่ให้ความรู้สึกว่าผ่อนคลายได้แบบไม่ต้องคอยระวังสินะ*ซับน้ำตา* //ชงเองได้แม้เจ้าตัวจะโผล่มาแค่ชื่อ ฟฟฟฟ

>>361 กูกลับคิดว่าเรือที่พุ่งแรงแบบเนียนๆ ตอนนี้คือน้องคันตะว่ะ 55555 ดู๊ดูตรงหน้ามีผช.หล่อๆ อยู่ตั้งสองคน ยังอุตส่าห์ยกคันตะขึ้นมาเป็นแบบอย่าง สรุปผู้ชายในเสป็คเจ้าแม่ก็คือคนที่ให้อาหารนางถี่ๆ นี่เอง

กูเคยทำผัดกระเพรา กูรู้ว่าตามสูตรปรุงเล็กๆน้อยๆ แต่กูคิดว่าใส่แค่นั้นจะได้ราอะไรวะ พอกูใส่เพิ่มอย่างละนิดอย่างละหน่อยรสจัดฉิบหาย ยิ่งใส่แก้ยิ่งเลี่ยน สุดท้ายกูแอบเททิ้งแล้วผัดของกินอันใหม่หน้าด้านๆ กูรู้ซึ้งกับคำว่าเติมนิดหน่อยของทั่นเรย์กะเลยล่ะ

>>360 ไม่ กูตำหนิได้เพราะกูทำอาหารเก่ง //ยืดตัวแบบภาคภูมิใจ
>>362 จอมมารก็สิงในหัวเจ้าแม่อ่านความคิดได้ ถึงได้ให้อาหารนางรัวๆ เดี๋ยวก็มาแบ่งกันกินมั่งล่ะ เดี๋ยวก็เอาส่วนของผมไปมั่งล่ะ รัศมีเจิดจ้าเรืองรองไปเลย

กลับไปที่ไข่เจียวกูเคยทำตอนเด็กๆแบบดูการ์ตูนแล้วเห็นออมเล็ตประมาณไข่เจียวใส่นม กูเลยเอาไข่ใส่นมช๊อกโกแลตไปเจียว

สรุปโยนลงถังหลังจากชิมไปคำนึงรสชาติแบบ#&&#%*@@%&

>>365 กูเจอเพื่อนข้าวผัดนมช็อคโกแลตกูแล้วสินะ//สวัสดีสหายย

>>360 อย่ารวมกู กูทำอาหารเป็น :D

ปล.ไม่ใช่พวกเมนูไข่ มาม่า ของทอดนะ ของพวกนี้ บ้านกุไม่นับว่าทำอาหารเป็น
เพราะเด็กๆในบ้านที่เริ่มทำไรเป็น ทำของพวกนี้ได้หมดและกินได้ ถือว่าอยู่ในระดับเดียวกับของเวฟนั่นแหละ

>>367 สวัสดีค่ะโม่งคันตะคลุง

กูสะเทือนใจตรงเมนูไข่ มาม่า ของทอดก็ถือว่าอยู่ในระดับเดียวกับของเวฟ.... เมนูไข่กับมาม่านี่อาหารหลักกูเลย /ทรุด

>>368 บร้าา ไม่ขนาดคันตะคุงหรอก
ยังทำขนมไม่เก่งขนาดนั้น

เรื่องอาหาร เพราะบ้านกุเรื่องกินเรื่องใหญ่มั้ง ทำอาหารเป็นกันเกือบทุกคน
พวกผู้ชายก็ทำได้หมด กับข้าวในวงเหล้านี่โคตรหร่อย นัว กว่าผู้หญิงทำอีก

แต่กุไม่ค่อยชอบทำ ขี้เกียจเก็บล้าง มือกุแพ้พวกน้ำยาล้างจาน คัน เลยเลี่ยงๆ
แล้วแม่งร้อนเหนื่อยด้วยทำกับข้าว

เพื่อนๆคิดว่ากุทำไรไม่เป็น เวลาไปเที่ยวกลุ่มใหญ่ๆ เห็นชอบโชว์ความแม่ศรีเรือนกัน ไม่อยากไปขัด
กุเลยนั่งกิน+เม้าส์กับกลุ่มผู้ทั้งหลาย ปล่อยแม่นางทั้งหลายทำไป ห่า แดกได้นะ แต่โคตรไม่อร่อย เหมือนแม่ไม่เคยสอนหุงข้าว
หั่นหมูก็ไม่เท่า ผักยิ่งแล้วใหญ่ นี่แม่ไม่ตีมึงเหรอ ทำกับข้าวแบบนี้ออกมา สาสส
สุดท้ายต้องลุกไปทำเอง มีหน้ามาถามทำได้เหรอ จะดีเหรอ หนอยย

ทำเสร็จยังกะแร้งลง จากนั้น มาเวลาไปเที่ยว ต้องแดกร้านค่ะ ไม่งั้นมันโยนมาให้กุทำ ไม่เอาเว้ยยเหนื่อยย
กุชอบคนทำอาหาร แล้วมีความสุขตอนทำให้คนอื่นกินนะ เห็นคนแบบนี้ละกุปลื้มปริ่ม มีความสุข (อย่างคุณอาคิมิ น้องคันตนี่ สเป๊คกุเลย)

เพราะกุไม่เคยรู้สึกงั้นว่ะ ไม่เข้าใจ เลยทึ่งเวลาเจอคนแบบนั้น
ส่วนกุจะทำก็ต่อเมื่อกุต้องกิน หรือที่มีแม่งแดกไม่ได้คร่ะ

โทษๆยาวไปหน่อย

...เราไม่ได้ทำอาหารไม่เป็น เราแค่เปิดเตาแก๊สไม่ได้! แต่สะเทือนใจตอนบอกว่าไข่ ของทอด กับของเวฟอยู่ระดับเดียวกัน สะ...แสดงว่าที่กูดีใจเหมือนเป็นบ้าตอนทอดไข่ได้นี่ไม่ถือเป็นการพัฒนาหรอวะ ร้องไห้แปป

>>370 นี่หนักกว่าอีกไ ไม่กล้าจุดไฟ จะทำกับข้าวทีต้องให้คนจุดไฟให้ เลยไม่ค่อยได้ทำ คือเคยมีประวัติเกือบทำครัวไหม้มา.....

>>370 เพื่อนโม่งมึงอย่าเอาระดับนั้นมาเทียบ!!! กอดมึง!!!
ว่าแต่โม่งซุยรันนี้สมเป็นติ่งท่านเรย์กะจริงๆ 5555

>>367 มึงจะนับแบบนี้ไม่ได้! กูสะเทือนใจ.... ในฐานะคนกลัวน้ำมัน คนทำของทอดได้ถือว่าอยู่คนละชนชั้นกับชาวไมโครเวฟอย่างกูนะเว้ย ให้เกียรติของเมนูไข่และของทอดด้วย ;-;

กูไม่เข้าใจ ว่าเวลาปรุงอาหารปรุงเองยิ่งใส่เยอะยิ่งเลี่ยน แต่พอปรุงมาม่ากับก๋วยเตี๋ยวยิ่งใส่เยอะยิ่งแซ่บ
มันคือพลังอาหารทำเองกับอาหารสำเร็จรูปสินะ orz

กระทู้ซุยรันกลายเป็นกระทู้ทำอาหารไปซะแล้ว ฮัลโหล 55555

ไม่ใช่กุไม่ให้เกียรติของทอดนะ แต่คือ กุเกิดในยุคที่ไม่มีไมโครเวฟแพร่หลายเว้ย มันมากุก็อยู่มัธยมแล้ว
เพราะงั้น สกิลพื้นฐานอย่าง ตั้งเตาต้มน้ำ เปิดแก็สตั้งกระทะ เตรียมน้ำมัน อะไรพวกนี้คือ เด็กๆรุ่นราวคราวเดียวกัน
ทำเป็นกันหมดเหมือนสกิลพาสซีฟอ่ะเมิง

คือ แบบมันเป็นไรที่กุชินมาก แบบเด็ก 6-7 ขวบแถวบ้านกุ พ่อแม่ไม่อยู่กลับดึกๆดื่นๆ
ตั้งเก้าอี้หน้าเตาแก็สเพราะตัวเตี้ยกว่าเตา ทอดไข่ ต้มมาม่า ให้น้องที่เล็กกว่าได้อ่ะ
หลายๆบ้านก็เป็นงั้น เข้าประถมทุกคนก็ทำไรพวกนี้เป็นกันแล้ว

กุเลยคิดว่าเป็นเรื่องปกติ ทุกคนก็ทำได้ กุขอโทษษษ ( .___.)a

กูว่าพวกของต้มนี่ง่ายกว่าทอดนะ ถ้าไม่นับแกงที่ต้องใช้เครื่องแกงแล้วต้องตำเอง กูทำแกงเป็นก่อนทอดไข่ซะอีก

กูมองชื่อกระทู้แล้วก็เลื่อนลงกลับมาดูคอนเทนต์กระทู้ใหม่อีกรอบ
โอนิวาบังสังสรรค์ถกวิถีการทำอาหารชัดๆ

>>373 มึงพูดถึงเรื่องกลัวน้ำมันแล้วกูนึกถึงเน็ตไอดอลคนนึง คือนางอายุน่าจะราวๆ17-20 แล้วนางทำคลิปต้มมาม่าครั้งแรกลงยูทูป อะไรๆนางก็ทำดีมาตลอดนะจนถึงตอนต้องหย่อนก้อนมาม่าลงน้ำ นางก็ไม่ยอมหย่อนสักทีจนคนถามว่าทำไมไม่ใส่ลงไปนางก็โวยวายใหญ่ว่ากลัวๆๆๆๆๆ ณ จุดนั้นกูนี่แบบมึงกลัวอะไรคะลูก คือนางคิดว่ามันจะกระเด็นแบบน้ำมันกระเด็น ถถถถถถ กูนี่กุมขมับแรงมาก อย่างน้อยต่อให้ทำอาหารไม่เป็นเลยมันก็ควรมีความรู้พื้นฐานบ้างนะเว้ย / ขอโทษที่นอกเรื่องแต่นึกถึงทีไรกูอนาถจิตทุกที

>>378 ยังๆ ยังอยู่กันกับ tag หลักของเรื่อง Food ไงจะใครล่า

>>376 กูอยู่ในยุคเดียวกับมึง จนป่านนี้บ้านกูยังไม่มีไมโครเวฟเลย เวลาซื้อพวกเกี๊ยวซีพีมาแช่ไว้เวลาจะกินต้องแกะซองออกมานึ่งกับซึ้งเอา

ทำไมกูต้องมาเห็นการพูดถึงของกินอะไรแบบนี้ตอนเช้าด้วย...orz // ดูๆไปก็อิจฉาพวกมึงที่คุยเรื่องทำอาหารกันอย่างออกรสนะ กูชอบทำอาหารมากๆ แต่ดูเหมือนยามที่หอเขาจะไม่เข้าใจ

>>381 กุเข้าใจ เพราะถึงมีเวฟ กุก็ยังทำอยู่ นะ ตั้งซึ้งไว้นึ่ง/อุ่นของกิน

>>382 หอห้ามทำอาหารเหรอ? ของเพื่อนกูยังมีหม้อไฟฟ้าแบบหม้อสุกี้ไว้ทำอาหารสารพันนานาได้นะ
กูรู้สึกว่าทำอาหารมันยากลำบากจังว่ะ นานๆ ทีจะลุกขึ้นมาทำแกงกระหรี่ญี่ปุ่นงี้กว่าจะปอกผักปอกมันหั่นหมูเคี่ยวแกง หมดไปแล้วสองชั่วโมง จานชามกองพะเนิน เล่นเอากูนับถือแม่บ้านที่ทำอาหารทำกับข้าวเองทั้งสามมื้อเลย...

>>384 ดีจัง กูไม่ให้เลยอ่ะ มีแต่ไมโครเวฟเน่าๆประจำหอ ฮรึก //แกงกะหรี่ถึงจะทำนานแต่มันกินได้หลายวันนะ ข้าวสามมื้อถ้ามึงได้ลองทำบ่อยๆมันก็ไม่ยากหรอก เช้าทำอาหารง่ายๆก็ได้

>>376 >>381 พวกมึงเกิดยุคไหนกันเนี่ย ... *เหม่อ* จะว่าไป กูก็หัดเจียวไข่ตอนอยู่ประถมนะ โรงเรียนบังคับสอน กว่าจะเรียนจบประถมก็ทำอาหารเป็นหลายอย่างแล้วอะ กูสงสัยมากว่าเดี๋ยวนี้เค้ายังมีสอนในโรงเรียนประถมกันอยู่รึเปล่าวะ ไอ้พวกวิชาการเรือนเนี่ย แต่คิดว่าไม่แล้วมั๊ง เกิดไปทำลูกหลานเค้าไฟลวกน้ำมันกระเด็นหนังพองคงโดนฟ้องตัยห่-

>>386 ปลายๆ 80 อิอิ

>>386 ที่แน่ๆ ซุยรันคงไม่มีสอนวิชาคหกรรมแน่นวล ไม่งั้นฝีมือทำอาหารของนางคงเป็นที่เลื่องลือกันไป 8 บ้าน 10 บ้าน ใครอยู่ด้วยกันกับจักรรพรรดินีคงต้องขอให้นางนั่งเฉยๆ ทำได้อย่างมากคือตอกไข่...

>>386 ปลาย 80 บ้านกูเขาไม่ซื้อไว้เพราะมองว่าเปลืองไฟด้วยน่ะ อีกอย่างกูเคยไปลองกินมาม่าที่เพื่อนๆทำด้วยไมโครเวฟหลายครั้ง ทุกครั้งกูก็อดสงสัยมาจนทุกวันนี้ไม่ได้ว่ามันยังดิบอยู่เลยนะมึง.... อาหารหลายอย่างทำเวฟอร่อยมากจริงๆ แต่กูขอเว้นมาม่าไว้อย่างเหอะ

>>388 คุ้นๆว่าไอระอยู่​ชมรมคห​กรรม​นี่?

สมัยกูเรียนประถม​ไม่มีเรียนทำอาหาร​แฮะ กว่าจะเรียนก็โน่นม.3อะ

กูยังพอทำอาหารได้นะ แถมทำๆมาพอสมควรเหมือนกัน ครั้งแรกก็ตอนป.4ที่ขี้เกียจหาเมนูมาทำ(ครูให้ทำอะไรก็ได้)เลยทำยำวุ้นเส้นไปเลย อร่อยด้วยนะ ส่วนเมนูไข่เจียวนี่ทำเป็นตอนป.6ได้ แล้วก็ไม่ชอบทำไข่ดาวเพราะมันกระเด็นง่าย
ทีนี้พอมาตอนมอต้น โรงเรียนบังคับเรียนพิเศษตอนเย็นไง แล้วก็มีคาบทำอาหารด้วย แล้วทีนี้โรงเรียนทำเบเกอรี่ขายเองไงเลยได้ทำขนมเยอะแยะเลย ชูโรสมั่งล่ะ บานอฟฟี่มั่งล่ะ บราวนี่มั่งล่ะ ชีสเค้กมั่งล่ะ ทำง่ายแถมออกมาดีด้วยนะ ตอนม.ปลายก็มางัดวิชาพวกนี้ออกมาทำให้พี่รหัส ทำบานอฟฟี่นี่แหลั แต่ทำเอง คาราเมลออกมาขมนิดหน่อยแต่กล้วยนี่หวานจัดมากแล้วพี่เขาไม่ค่อยชอบหวานมากเท่าไหร่เลยเป็นดีไป ยำไข่ดาว หมูไก่กระเทียม ก็ทำครั้งแรกก็ออกมาดีอยู่ ถือว่าทำได้ดีพอตัวอยู่นะเนี่ย

>>389 มาม่าเวฟมันกินแก้ขัดได้เวลารีบๆไม่มีอะไรกินจริงๆ ออกแนวกินกันตายไปก่อน แต่จะให้ดีมาม่ามันต้องต้มว่ะ ใส่ผัก ใส่ไข่ ใส่เครื่อง ซดร้อนๆ อูวววว สวรรค์รำไร

>>389 ปกติกุก็ตั้งหม้อต้มมาม่าแหละ
หลังๆขี้เกียจหนัก กุทดลองละว่าเวฟประมาณไหนออกมาเหมือนต้ม แต่มึงต้องลองกับเวฟบ้านมึงเองนะเพราะแม่งไม่เหมือนกัน กุลอง อยู่หลายรอบอยู่

>>393 กูนี่ไม่ได้เลย เวลาจะต้มมาม่าแดกแต่ละทีคือต้องเตรียมเครื่องกับผักให้พร้อม แล้วต้องจับเวลาต้มเส้นด้วย ใส่กี่นาที ตามด้วยเครื่องอันไหนใส่ก่อนใส่หลังเหมือนพิธีกรรม ก็ออกมาอร่อยทุกครั้งนะ กินแล้วฟิน แต่พอคนอื่นรู้วิธีต้มของกูส่วนใหญ่จะพูดว่ากูเรื่องมากทั้งนั้น เออ กูเรื่องมากแหล่ะ ก็กูอยากกินของอร่อยอ่าาาา 55555555555

กูดูมาจากรายการเกาหลี เขาบอกว่าใส่น้ำส้มสายชูลงไปต้มกับเส้นด้วยหน่อย ประมาณหนึ่งช้อนโต๊ะ เส้นจะเป็นมันเงาและเหนียวนุ่มขึ้นนะ กูลองทำตามก็เออ...เหนียวนุ่มขึ้นจริงๆด้วย ลองเอาไปทำตามดูนะ เพื่อความฟินในการแดกที่มากยิ่งขึ้น

>>394 แล้วมันจะไม่เปรี้ยวเหรออ่ะ

>>395 ก็ไม่นะ

กุอยู่บ้านก็ต้มกับเตาแก๊สนะ ใส่ซีอิ้ว น้ำปลา ผงมาม่าอย่างละหน่อย เอาน้ำรวนหมูสับใส่แทนน้ำสต๊อก ใส่เส้น ปิดท้ายด้วยไข่จะได้ไม่สุกมาก

ส่วนไมโครเวฟมีไว้อุ่นน้ำร้อนชงชา ขืนเอามาทำมาม่าน้ำมันไม่ร้อนใส่ไรเพิ่มไม่ได้ ถ้าให้ร้อนเผลอกุออกไปต้มเตาแก๊สไวกว่าอีก

พูดถึงมาม่ากูไม่คิดจะเอาเข้าไมโครเวฟเลยอะ กูชอบแบบเส้นนุ่มๆ เส้นหนาๆหน่อยก็โอเค แบบพวกมาม่าเกาหลีกูยิ่งชอบ พวกเผ็ดคูนสองใส่เบคอน หมูเด้ง หมูบด กับเต้าหู้เหนียวๆที่กูชอบนี่คือสุดยอดละ

>>381 >>383 มึง เกี๊ยวซีพีมึงต้องลองเอาไปทอด อร่อยมาก!

มาม่าปกติกูใส่น้ำร้อนแล้วเอาเข้าเวฟแฮะ ออกมาเส้นกำลังดีสำหรับ​กูเลย

>>399 กูทอดแล้วมันยุ่ยอ่ะ มึงทอดยังไงวะ

>>399 กูทำหมดทั้งทอด นึ่ง ต้มกับมาม่า หม้อหุงข้าวบางรุ่นจะมีที่นึ่งมาด้วยก็นั้นแหละ นึ่งไปด้วยเลย
>>401 ดู ggcooking มันจะมีตอนที่เอาเกี๊ยวซีพีมาทำหลากหลายดี

>>401 กุตอบแทนนะ ใช้กระทะเทฟลอนอ่ะ ใส่น้ำมันเยอะหน่อย ทอดละพลิกตอนด้านนั้นเริ่มเหลือง มันจะแข็งหน่อยละจะไม่ยุ่ยเวลาพลิก ทอดเสร็จเอาวางไว้บนตะแกรงผึ่งไว้ให้สะเด็ดน้ำมัน

เหตุผลที่เวฟมาม่าคือขี้เกียจล้างหม้อ.... กูเวฟจนชำนาญละ อร่อยทุกครั้ง 55

>>391 กูก็เรียนครั้งแรกตอนป.4 ในวิชาการงานอาชีพ แล้วก็เวลาเข้าค่ายลูกเสือเขาก็ให้ทำอาหารกัน แต่ตอนม.ปลายมันมีแค่วิชาเลือก ซึ่งกูเลือกไม่ทัน

กูตั้งใจจะลงวิชาทำอาหารม.ต้นแบบจริงจังมาก
แต่กูเสือกลงเรียนหลักสูตรสสวทมึง เขาตัดวิชาคหกรรมออกไป T_T
พอตอนม.ปลาย ตั้งใจจะเข้าแน่ๆ แบบีเพิ่มเติมทำขนมด้วย! แต่ให้ลงเฉพาะม.ต้นซะงั้น
Orz

โรงเรียนกูมีวิชางานบ้านงานเรือนทั้งม.ต้น ม.ปลาย เรียนทุกปี ปีนึงเรียนทุกอย่าง 2เดือนเปลี่ยนทีนึง คหกรรม หัตถกรรม เกษตร งานอาชีพ ทำมันทุกอย่าง อาหารทุกประเภท ตัดเย็บเสื้อผ้า เครื่องประดับ ของใช้ ทำสวน ปลูกต้นไม้ ทำของขาย กะว่าจบไปมึงต้องเอาสักอย่างไปใช้ได้แน่ๆอ่ะ

กูทำอาหารเป็นตั้งแต่เด็กๆเลยเพราะพ่อแม่ไม่ค่อยอยู่บ้านนี่ล่ะ แถมไม่ทิ้งตังไว้ให้ด้วย มีแต่พวกวัตถุดิบหมูไก่ผักไรงี้ในตู้เย็น กูก็ต้องขวนขวายหาทำแดกเอง จะกินไข่ต้มมาม่าแบบเดิมๆมันก็เบื่อ ก็ต้องแอดวานซ์กันหน่อย ยำปลากระป๋องมั่ง ไข่เจียวหมูสับมั่ง ไปๆมาๆก็เกิดอยากกินนั่นกินนี่ก็ลองทำแดกดู แล้วต้องทำเผื่อพ่อกับแม่ที่กลับบ้านตอนเย็นๆดึกๆด้วย แรกๆก็ไหม้ เละเทะ แดกไม่ลง แต่พอจับหลักได้ ทำบ่อยๆแล้วก็ทำได้เอง

ตอนม.2 โรงเรียนกูมีวิชาคหกรรมแบ่งกลุ่มกันทำอาหาร แล้วกลุ่มกูเสือกมีกูคนเดียวที่ทำอาหารเป็นอีก พวกในกลุ่มกูให้จับมีดก็ อรั้ยย กลัวบาดมือ ให้ทอดปลากลัวน้ำมันกระเด็น กูเลยเหมาทำคนเดียวหมดแล้วไปลอกการบ้านวิชาอื่นๆของพวกมันแทน 5555555555555555555

คหกรรมงานกลุ่มเหมือนกลุ่มกูโชคดีอ่ะ ญทั้งกลถ่มมีผชคนเดียว คนเดียวที่ทำอาหารเป็นคือผช+มีผญแกะสลักเก่งๆไปอีกคน//ได้แกงฟักทองที่แกะเป็นลายไทยได้โคตรอลังถถถถถ

>>403 ถ้าเป็นทอดน้ำ ทาน้ำมันบางๆ(ใช้ทิชชู่สำหรับซับน้ำมันก็ได้) ที่กะทะเทฟล่อน พยายามวางแผ่นเกี๊ยวซ่าติดๆกัน ใส่น้ำพอท่วมเกี๊ยวประมาณ1-2มิล (ถ้าเป็นเกี๊ยวสดก็เติมน้ำมากกว่านั้นหน่อย) ถ้าอยากให้เกี๊ยวกรุบๆก็เติมน้ำมันเพิ่ม ผิดฝา ทั้งหมดนี้ใช้ไฟอ่อน-ปานกลาง รอให้น้ำแห้งแล้วตักใส่จาน

กูทำก็ประมาณนี้แหละ กินแล้วฟินเวอร์

>>410 ปิดฝา*

นี่ห้องก้นครัวรึเปล่า 😂😂😂

อะไรทำให้ล่กยาวจากโอโคโนมิยากิเจ้าแม่มาถึงสารพันปัญหาทำกับข้าวได้วะถถถ

กรูไม่ได้เข้าโม่งมาแค่3วัน
ทำไมเพื่อนโม่งกลายร่างเป็นโม่งเชฟกันไปหมดละวะ
จากโม่งที่นั่งผสมผงปรุงรสม่าม่าอย่างเมามัน เผื่อได้มาม่ารสใหม่

ไม่น่าเข้ามาอ่านตอนนี้ กูอยากกินเกี๊ยวซ่าเลย ฮือออออออออออออ

โอย กูหิว กูมาตามอ่านในรอบ3วันเหมือน>>414
เดี๋ยวกูคงได้เดินออกไปซื้อเกี๊ยวซีพีมาแดกก่อนนอนแน่
บอกกูทีว่านี่ซีพีแอบมาขายของกันถึงในโม่ง

ปล. ขอบคุณโม่งแปลที่แปลให้อ่านมาตลอดอีกที /ถักเปียให้ขนหน้าแข้งโม่งแปล

>>416 ขนหน้าแข้งโม่งแปลโดนทึ้งไปหมดละมึง

กูเริ่มคิดว่ากูจะต้องแวกซ์ขนหน้าแข้งทิ้งให้หมดล่ะ โดนกระตุกไปเป็นหย่อมๆ น่าเกลียดชิบหาย นี่หรือคือการตอบแทนของคนที่รักและไว้ใจ 55555

>>418 รักนะจุบุ

>>418 ตัวประกันขนหน้าแข้งมึงคือท่านเรย์กะตอนใหม่ไงล่ะโม่งแปล /ปาดแว๊กซ์บนขามึง

>>418 รักดอกจึงหยอกเล่นไง //ลูบขนหน้าแข้ง

>>418 ขนจั๊กกุแร้ยังมี เวลากูแอบถอนของแฟนมันจะไม่คุยกะกูไปวันนึงเต็มๆ

>>418 เดี๋ยวกูช่วยแวกซ์ขนแขนมึงด้วยมะ อิอิ จุ๊บๆ โม่งแปล

งี้ก็ไม่เหลืออะไรให้กูช่วยแล้วซิ กูตอบแทนด้วยการถอนหงอกให้แล้วกัน //แค่กๆๆ

ช่วงนี้โม่งซุยรันเฟติชขนกันสินะ
แพ็กกระปุกแว๊กซ์ไว้ขาย พลางยื่นโลชั่นและยาปลูกขนให้โม่งแปล

>>420 เหลือขนไรให้ถอนอีกไหมอะ เอางี้ กูถอนหนวดละกัน (ถ้ามี)

พวกมึงห้ามแตะต้องขนบนร่างกายกูยกเว้นผมหงอก! ไม่งั้นกูจะบิดเบือนให้จบตอนแบบบ้านพักคนชรา!

>>427 บิดเบือนให้จบแบบบ้านพักคนชรา!?! จิตใจมึงทำด้วยอะไร!? กรีดร้องทุรนทุรายถอนหงอกโม่งแปล
.
.
.
.
แต่กูตาบอดสีแยกสีดำกับสีขาวไม่ออกหรอก อะไรเป็นเส้นๆ กูดึงหมด

>>427 งั้นกูตัดเล็บให้ 555

>>428 คนเหี้ย555555555555555

>>427 เมิงอาจจะไม่ต้องบิดเบือนเลย T T

ไหงพวกมึงหันมาถอนขนโม่งแปลกันล่ะเหวย ไอ้พวกซาดิสม์ กูรับไม่ได้

>>430 ขอบคุณที่ชม แต่มึงควรสงสารเหี้ยบ้างนะที่ต้องโดนเอามาเทียบกะกูอ่ะ
>>432 สนุกนะมึง ลองซักครั้งจะติดใจ ยึ่งทึ้งๆ ถอนๆ ตอนอีกฝ่ายขัดขืนไม่ได้นี่โคตรฟินน์~
แต่กระทู้หน้าคงไม่มีคนทะลึ่งตั้งชื่อ "ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับXXXXXXX [XXXX~ผมหงอกและขนหน้าแข้งเส้นที่ 21]" หรอกนะ

>>433 อาจจะกลายเป็น ฮาเร็มของเจ้าขนขาโม่งแปล : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับXXXXXXX [XXXX~ผมหงอกและขนหน้าแข้งเส้นที่ 21]

>>433 >>434 กูว่า ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับXXXXXXX [XXXX~ผมหงอกและขนหน้าแข้ง 21 เส้นที่เหลือ] มากกว่านะ

พวกมึงเฬวมาก จิตใจพวกมึงทำด้วยอะไร!!! วันนี้สิ้นเดือนบัญชีปิดยอดกูหลุดขำมาเขาก็รู้กันหมดสิว่ากูแอบเล่นเน็ต

>>436 เด็กซุยรันมีหลายสาขาวิชาจริงๆ บัญชีก็หลุดมาด้วย

กุเป็นโม่งเด็กนักเรียนเตรียมสอบ ตอนที่คาบุว่าท่านเรย์กะนี่เหมือนโดนด่าไปด้วย หน้าสั่นเลย 5555 แถมยังไม่รู้ว่าอยากเรียนไรอีก ไร้passionในการอ่านหนังสือสุดๆ /เวลาคุยกันเรื่องอาชีพนี่ก็แอบเก็บข้อมูลอยู่เงียบๆนะคะ *แอบฟังหลังกำแพง*

>>438 อุ้ย จันทร์นี้สอบกูยังนั่งทนไฟมาเมาท์ิยู่เลยจ้าถถถถถ

>>438 >>439 บวกพวกมึงนะ แต่กูสอบเสร็จตั้งแต่วันที่ 20 แล้ว /สะบัดผม
ตอนคาบุพูดกูก็หน้าสั่นไปตามๆกัน กูเป็นพวกขี้เกียจเหมือนท่านเรย์กะเปี๊ยบ เผลอก็เข้าโม่งเข้าแมวดุ้นนายท่านดูนาฬิกาอีกทีก็ผ่านมาเป็นชั่วโมง ;-; +ยังไม่รู้ว่าอยากเรียนอะไรเหมือนกัน ฮือ

ตอนที่สายอาชีพมาคุยกันหรือคุยเกี่ยวกับพวกนี้กูนี่ยิ้มแปล้ เอามาอีกค่ะ ชอบมาก แอบจดๆไว้ว่าเป็นยังไงบ้าง

>>440 ยิ้มแปล้คือไรวะ ตอนนั้นสมองยังเลือกไม่ถูกระหว่างคำว่าอิ่มแปล้กับยิ้มร่า ..

>>439 กูเช่นกัน สอบยาวถึงวันศุกร์ กูเด็กเคมี มีใครอยากเลคเชอร์สเตอริโอให้กูหน่อยมั้ย ฮือๆ กูเจอโครงสร้างใหญ่แล้วหน้าซีดเหมือนทั่นเรย์กะตอนโดนกวางรุมเลย

>>438 เตรียมสอบด้วยคน แล้วที่เลวคือตอนที่กูอ่านถึงจุดที่คาบุพูดถึงเรื่องโรคเบี่ยงเบนความสนใจน่ะ กูกำลังคัดจีนอยู่ สะดุ้งสุดตัวเลยกู 555555

กูเป็นสถาปนิกผู้โหยหาการนอน แต่ที่กูทำอยู่ตอนนี้คือปั่นฟิครัวๆ กูควรจะไปนอน ฮรือออออออออ

กูเพิ้งสอบเสร็จเมื่อศุกร์ที่แล้วเว้ย //เสยหน้าม้า

แต่กูก็ทำไม่ได้ orz

นี่กูเพิ่งสอบเสร็จเมื่อวาน สอบวันแรกเจอเคมีชีวะพร้อมกันเลย มายก้อด จำทั้งน้านนนน รอดมาได้ก็เป็นบุญยิ่งกว่าท่านเรย์กะได้เดทกับเอ็นโจสองต่อสองในชุดนักเรียนแล้วล่ะ

วันนี้เปลี่ยนจากห้องก้นครัวมาเป็นห้องสยามเรอะ 5555

>>447 ถ้าให้กูโดดลงมาร่วมวงด้วย อาจเปลี่ยนเป็นห้องดิโอลด์สยามได้เว้ย แค่กๆ

>>448 ดีมาก! คนนึงชง คนนึงตบ ร่วมมือร่วมใจกัน (?) ยังงี้สิ!

>>447 จะเปลี่ยนเป็นคุยปัญหาสารพันกฎหมายก็ได้นะ กูจะสอบมะรืนนี้แล้ว
//เหมืองทองยกเลิกโยงปกครอง งงโว้ยยยยยย
ปล.หมายค้นหมายขังมึงก็ทำๆไปเหอะ

โถ้วเพื่อนโม่ง กูก็สอบเสร็จนานแล้วล่ะตอนคาบุรากิพูดกูก็ไม่สะดุ้งด้วยเพราะกูไม่อ่านอยู่แล้ว………

>>451 คนจริงว่ะ กูก็ไม่อ่าน กูไม่มีสอบ /ไปปั่นโปรเจคส่งแป้บ

>>451 มึงเรียนมัธยมอยู่ใช่มั้ยถึงได้พูดอย่างนี้ ต่อไปเข้ามหาลัยมึงจะได้ชดใช้กรรมอย่างที่กู่กำลังเป็นแล้วล่ะ//ยื่นผ้าเช็ดหน้าและM-150ให้มึงล่วงหน้า

เห็นเอ็มร้อยแล้วนึกได้ มันมีเอ็มร้อยปั่นยาคูล อยู่ในเมนูร้านน้ำปั่น มีโม่งไหนเคยกินบ้าง กูอยากรู้ว่ามันเวิร์คจริงๆเหรอ

>>454 ก็โอนะ แต่รสมันหวานแหลมๆไปหน่อยว่ะ เหมาะสำหรับเวลามึงต้องการดีดยามเช้า

>>453 เห็นด้วย มหาลัยถ้าไม่อ่านกูว่าได้ Fมากอดแน่นวลลลลล กองชีทที่จะล้มทับมึง และข้อสอบที่ออกแม่งทุกอย่างและออกพลิกสัส

กุเป็นนักศึกษาที่เคยโหมงานจนป่วย ปัจจุบันมีสถานะต้องไปดรอป 4 ตัวเพื่อความอยู่รอดในการเรียนจบ...

>>456 กูไม่มีพลิก ไม่มีธงไม่มีเหี้ยไรทั้งนั้น ไม่มีความรู้ด้วย;___;
ปล.อ.กูบอกไม่สำคัญว่าคุณจะตอบยังไง ทำยังไงก็ได้ให้ผมเชื่อพอ//กราบบบ
>>457 อห.รักษาสุขภาพด้วยนะมึง //กอดด

>>458 มึงเรียนสายไหนล่ะนั้น กฎหมาย? กูเรียนวิทย์จำแลเข้าใจทฤษฎีอ้างรัวๆ ซึ่งเยอะอิ๊บอ๋าย

นึกถึงตัวเองตอนเรียนออกแบบ เข้าเรียนทุกคาบ ส่งงานทุกตัว ทำแม่งทุกอย่าง โหมวาดจนดินสอหักปากกาหมดไปเป็นร้อย อนาโตมี่ เบนแฟลท ศัพท์กระดูก รูปแบบการนำเสนอการเขียนโครงสร้างท่องเป็นบ้าเป็นหลังเกรดยังออกมาเหี้ย
กลับกันไอ้คนเซอร์ ๆ ทำงานส่ง ๆ เขี่ย ๆ เข้ามั่งไม่เข้ามั่งเสือกได้เอางานขึ้นบอร์ดแทบจะทุกเดือน แถมงานที่ขึ้นบอร์ดเสือกเป็นงานวาดไม่ถึงคาบด้วย
นึกแล้วน้อยใจฉิบหาย เพราะงั้นตอนนี้ได้มันมาเป็นลูกน้องต้องใช้แม่งให้คุ้ม

ร้านแถวหอกูมีเอ็ม150ใส่ปีโป้อะ 55555

อ่านแล้วทำหน้าเยาะเย้ยใส่พวกมึงทุกคน - จากโม่งทำงานแล้ว

>>459 เยป กุจะแดกประมวลละเนี่ย
>>463 กูเกลียดมึง;__;

>>463 มึงเกลียด​ตัวเองตะไม...

>>464 ว้อยยยอย่ามากูววววถถถถถ

>>465 *ว่า

มีกูคนเดียวเหรอที่คิดว่ามหาลัยชิวมาก มัธยมกูเรียนลากเลือดมาก แต่มหาลัยเหมือนมานั่งเล่นที่มหาลัยหนังสือแทบไม่ต้องอ่านตั้งใจเรียนในห้องเอา อาจเพราะมัธยมเรียนสายวิทย์ มหาลัยมาสายศิลป์ด้วยมั้ง บวกติดเพื่อนทั้งสาขาด้วยเลยทำข้อสอบได้หมด แต่ข้อเสียคือไม่มีเพื่อนแชร์ภาระตอนมัธยมลอกการบ้าน มันจะมีต้นฉบับแต่ละวิชาสลับคนทำกันไป เวลาลอกก็ต้องตรวจคำตอบให้เพื่อน คิดไปด้วยระหว่างลอก แต่พอมาหมาลัย กูคือต้นฉบับทุกวิชา เวลาทำงานกลุ่มตามตัวเพื่อนยากชิบหายยยย

เออ.. กูก็เรียนสายวิทย์ ถ้ามหาลัยกูเลือกไปเรียนสายศิลป์จะสบายมั้ย ตอนนี้กูเกลียดวิทย์มาก คณิตยังพอถูไถ แต่เคมีฟิสิกส์เหมือนกูนั่งอ่านภาษาต่างดาว... ;_;
จริงๆกูมองบัญชีไว้อยู่นะ แต่เหมือนจะได้เรียนแคลใช่ปะ คือกูตกแคล แง เป็นคณิตเรื่องเดียวที่กูเรียนแล้วนั่งเอ๋อ กูยังจับจุดไม่ได้ ;___;

>>468 ถ้ามึงไม่ไหวเรื่องฟิสิกส์ เคมี จริงๆ ก็ไปสายศิลป์ดีกว่ามึง กูกลัวมึงอยู่มหาลัยสายวิทย์แล้วจะร้องไห้ เพราะกูเข้าใจฟิลลิ่งที่นั่งน้ำตาซึมไปทำไปตอนสอบเคมีตอนปี1เพราะอ่านยังไงก็ไม่เข้าใจอยู่... คือกูก็ไม่ได้เลือกสายเคมีนะ แต่ถ้าไปสายวิทย์มันก็ต้องเรียนหมดอ่ะตอนพื้นฐาน ฟิ เคมี ชีวะ แคลก็เรียนด้วยนะมึง

ว่าแต่อยู่ดีๆจากอาหาร(?) วกมาเข้าเรื่องเรียนได้ยังไงวะ 5555555 //กูสายวิทย์สุขภาพที่วันๆอยู่แต่แถวโรงพยาบาลจ้ะ

ขอบคุณโม่งแปลนะจุ๊บๆ
ตอนนี้เอ็นโจทำตัวเหมือนพ่อสื่อแฮะ
แต่คาบุพูดเรื่องเวลานอนแล้วกูสะดุ้งเลย ถึงจะช่วงสอบมหาลัย แต่กูก็นอน 6-7 ชั่วโมง ร่างกายไม่ยอมลุกจากเตียง กระซิกๆ

ไหนบอกจะลงโทษแค่เด็กม.4 ไง ไหงซวยกันทั้งสโมวะ 55555

>>472 โดยเฉพาะท่านเรย์กะ โดนเยอะกว่าชาวบ้านเลยน้อ~

คาบุนี่สุดยอดจริงๆ. เรือคาบุแล่นจ้าาาา

เอ็นโจตอนนี้แม่งถอยไปเล่นเป็นพระรองกลายเป็นคนเชียร์แขกทั้งฉาก จะเอายังไงแน่โว้ย...

>>475 เจ้าของเรือแต่ดันทำตัวไปเป็นกัปตันให้เรือชาวบ้านชัดๆ จอมมารโปรดกลับมากกกกกกก

>>475 เออ เอ็นโจวว เรือมึงแล่นเหมือนใช้มือวักน้ำ แต่เรือคาบุนี่ประหนึ่งติดเครื่องยนต์ คือไรร

ว่าแต่มิตรภาพขอวกลุ่มท่านเรย์กะนี่สุดๆเลยนะ โดนัทค้างคืนนี่..

>>478 ค้างคืนแล้วยังรอกินพร้อมกันด้วยนะ ;_;

>>479 กลุ่มนี้จริงๆ ก็คงรู้ไส้ในกันหมดแล้วละเนอะ ถ้าดูว่าท่านเรย์กะเป็นไฮโซตัวจริงคงไม่เก็บขนมโดนัทค้างคืนไว้ให้ ท่าทางท่านเรย์กะตอนกินคงดูน่าร้าากกกกกกมากจริงๆ แทะๆ เหมือนหนูแฮม แถมหวงของกิน เพื่อนฝูงเลยเอ็นดู ถถถถถถถ

ท่านเรย์กะตอนกินนี่ประกายออร่าความสุขต้องฟุ้งแน่ๆ

ไมพวกมึงพูดมา กูไม่อยากต่อมหาลัยแล้ววะ ออกจาก รร. ไปไถนาถ้าจะรุ่ง กูอยู่ ม.6 อ่านที่คาบุรากิพูดแล้วจุกสัดๆ

>>482 เรียนไปเหอะมึง ม.6บ้านเรามันเอาไปประกอบอาชีพมั่นคงๆไม่ค่อยได้เลย เว้นแต่มึงจะเก่งเรื่องเฉพาะทางมากๆ
/จากโม่งนศ.บัญชีที่กำลังเดินทางไปสอบ....

กูสอบพรุ่งนี้ยังไม่ได้อ่านเลย... ไปซื้อเอมร้อยแปป

>>483 มึงสอบวันนี้เหมือนกูเลยเพื่อนโม่ง พร้อมขึ้นเขียง//จับมือ

เอาสูตรกูมั้ย หั่นโสมให้เป็นชิ้นเล็กๆ นั่งเคี้ยวๆอมๆไปเรื่อยๆเวลาอ่านหนังสือกะตอนสอบ มันไม่ใจสั่นเท่าเอ็มร้อยแต่ตาสว่างพอกัน
จากโม่งทำงานแล้วที่ได้นอนวันละ5ชม.T-T

>>486 จะไปเอาโสมจากไหนนี่สิ... ว่าแต่ตอนสอบเขาให้เคี้ยวอะไรได้ด้วยเหรอ?

>>487 กูเอาเมนทอสเข้าห้องสอบประจำนะ แต่คงเพราะกูอยู่แค่มัธยม แล้วอ.รู้ไส้รู้พุงดีว่ามันจะหลับแน่นอน ถึงเอาเข้าได้

แดกมันชิ้นนึงก่อนเข้าห้องสอบอ่ะ ถ้าชิ้นใหญ่หน่อยกว่ามึงจะเคี้ยวเสร็จแม่งก็ปาไป2ชม.ละ
นี่สูตรประจำตระกูลกูเลยนะเว่ยใช้ตั้งแต่สมัยอากงกูสอบ
จากโม่งทำงานแล้วเสาอาทิดยังต้องเคลียงานอยู่บ้าน