Fanboi Channel

เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"

รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้

.

謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015

♕ คลังกระทู้ ♕
>>>/webnovel/3289 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
>>>/webnovel/3364 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชายามบ่ายของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
>>>/webnovel/3451 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
>>>/webnovel/3507 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4
>>>/webnovel/3543 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับปฏิบัติการปลูกไร่กัญชาบนดาวเคราะห์ดวงที่ 5
>>>/webnovel/3572 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับหลุมดำดูดเวลา กาวแลคซี่ที่ 6
>>>/webnovel/3588 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือกาวฟิคที่ไปไกลกว่าเรืออฟช. ลำที่ 7
>>>/webnovel/3600 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการผนึกกำลังของเหล่าพันธมิตรเรือเพื่อล่มเกาะแห่งคาน ครั้งที่ 8
>>>/webnovel/3628 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับนิทรรศการเรืออับปางใต้ท้องทะเลลึก ครั้งที่ 9
>>>/webnovel/3689 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับฤดูใบไม้ผลิอันฟรุ้งฟริ้งของเรย์กะจัง♡ ~โดขิโดขิ หัวใจของเธอเป็นของฉันนะ! ♡♡ กาวยกกำลัง10! ♡♡ (,,,ゝ∀・,,,)ﾉｼ *:･ﾟ✧*:･ﾟ✧
>>>/webnovel/3786 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการหายตัวไปอย่างปริศนาของฟิคกาวในห้องซาลอนปิดตาย [คานที่กำลังก่อตัวชั้นที่11]
>>>/webnovel/3805 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแท็ก love ปริศนา ที่ไม่ตั้งใจจะใส่มาหรอกนะ แค่มันอยู่ใกล้มือเท่านั้นเอง [แท็กที่ 12]
>>>/webnovel/3856 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับกองเรือรบสยบคาน ประจัญบาน​พิชิต​ใจ​เธอ! [ศึกรักที่ 13]​
>>>/webnovel/3899 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับคำอธิษฐานรักผ่านเส้นผม (ผมลอนสลวยเก๋เส้นที่ 14)
>>>/webnovel/3953 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสูตรอาหารคิวปิดสื่อ​รัก​สุดมิราเคิล​ของยอดเชฟสาวเจ้าเสน่ห์​เร​ย์​กะ​ ~"แค่คำเดียว"เป็นจานที่ 15 แล้วนะ!
>>>/webnovel/4018 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับท่านเทพเกศาบันดาลรัก โปรดรับบรรณาการนี้ไปด้วยเถิด!!! (บรรณาการจานที่ 16)
>>>/webnovel/4099 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการซื้อบ้านพร้อมที่ดินในหมู่บ้านมีรักถวายเจ้าแม่ [หลังที่ 17]
>>>/webnovel/4218 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับไอเดียบรรเจิดเพ้อฝันของเจ้าแม่ [ขอปฏิเสธรอบที่ 18]
>>>/webnovel/4296 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการขี่โพนี่พุ่งทะยานข้ามแดนไปหาเจ้าชาย [หน้าตาสมัยศตวรรษที่ 19]
.

♕ สนธิสัญญา ♕
1) สปอยล์ได้ แต่รบกวนเตือนและจุดลากยาวทุกครั้ง(อย่างน้อย7-8บรรทัด) ช่วยป้องกันให้คนที่ไม่ต้องการอ่านสปอยล์เนื้อเรื่อง
1.1) ไม่สปอยล์เนื้อหาที่แปลไทยใกล้จะถึงแล้ว
1.2) ไม่สปอยล์เนื้อหามากจนเกินไป คนอยากโดนสปอยล์ก็อดใจรอไว้หน่อย ไว้ไปฟินพร้อมๆกัน

2) อย่าเร่ง อย่ากดดันโม่งแปล !!!!

3) งดเว้นการตั้งชื่อกระทู้ด้วยถ้อยคำที่ไม่เป็น​มงคล (หรือถ้อยความ​ที่เป็นแง่ลบ อาทิ คาน, จมเรือ, เรืออับปาง, หักธง, ซากเรือ เป็นต้น) "ห้ามแก้เคล็ดเด็ดขาด" หากฝ่าฝืนตั้งมา ชื่อนั้นก็จะไม่เอามาโหวตนับคะแนนแต่อย่างใด

4) แจ้งดิบตอนใหม่​​หลังเที่ยง เพื่อ​ไม่ให้​ทับซ้อนกับแปลไทย

.

♕ สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต ♕
https://docs.google.com/document/d/1Jtm_XMsTD_t_6GWtvFfN3qDIm3yxYGeJCX29QUS1vIo/edit?usp=sharing

How to: วิธีการใช้และอัพเดตสารบัญ
https://docs.google.com/document/d/1ET-eMchwMQyJ8awYO1Q5yIcKWuTeJrJ0TVhXXVd8eD4/edit?usp=sharing

รวมไฟล์สารบัญ
https://drive.google.com/drive/folders/0BwR6XEqxsnTAZWdSckFqb182VDQ

ปิดกระทู้ที่แล้วด้วยหน่วยสังหารประจำราชินีโรโคโค่ ทิศทางของกระทู้นี้จะเป็นเช่นไรต่อไป

คานไงมึง

>>3 หยาบคาย ตบปากตัวเองเดี๋ยวนี้
มาสนใจว่าเอ็นโจจะฉิบหายแบบไหนดีกว่า

วาคาบะแน่นอน

นี่มัน ความรักต่างชนชั้นของพระเอกผู้ร่ำรวยคิโชวอิน เรย์กะ และนางเอกสามัญชนวาคาบะจัง
ตามพล็อตเดิม วาคาบะกับคาบุต้องฝ่าฟันพิสูจน์ให้มาดามยอมรับ
แต่ปัจจุบัน ทั่นเรย์กะและวาคาบะจังต่องฝ่าฟันให้ทั่นแม่ยอมรับ
กูว่าแปะโชโจไอเพิ่มเถอะ ถถถถ

>>6 นี่มันนิยายรักตามขนบชัดๆ พระเอกสูงศักดิ์ร่ำรวยกับสาวน้อยสามัญชนรากหญ้า ต้องฟันฝ่าอุปสรรคต่างๆนานา ไหนจะเรื่องชนชั้น ไหนจะเรื่องครอบครัวไม่ยอมรับและกีดกัน แต่ทุกอย่างคือบทพิสูจน์รักแท้ อะหืออออออ ได้กลิ่นน้ำเน่าโชยมาแต่ไกล

>>7 จริงๆ ไอ้บทสะอึกฝืดคอกินข้าวไม่ลงตอนท่านแม่พูดถึงความสัมพันธ์ต่างชนชั้นนี่มันต้องบทคาบุชัดๆ ขานั้นยังคิดถึงเรื่องจะย้ายบ้านมาอยู่ใกล้ๆ เธอข้างเดียวอยู่เลย

เอ็นโจ ถ้านายยังไม่ยอมเผยปมออกมาเนี่ย เดี๋ยวท่านเรย์กะก็ได้ลงเอยกับวาคาบะจังจริงๆหรอกนะเฮ้ย

>>8 กูดู who came from the star มันจะมีฉากนึงที่พระรองบอกจะย้ายบ้านมาอยู่ข้างนางเอกเพื่อคอยดูแล เลยไปขอซื้อห้องต่อจากพระเอกที่อยู่ห้องข้างๆ แต่พระเอกไม่ขายและไล่ให้ไสหัวไปไกลๆ บทมันคุ้นๆกับคนแถวๆนี้เนอะ คล้ายๆกับว่าจะมีชะตากรรมเป็นพระรองเลยอ่าา

>>10 ทุกคนสับบทบาทกันเมื่อมาเกิดในชาติใหม่ไง วาคาบะเป็นนางเอกเหมือนเดิม พระเอกคือท่านเรย์กะ พระรองคือคาบุ คนที่รู้ว่าใครเป็นตัวร้าย ส่วนนายตัวสำรองเป็นตัวประกอบ...

>>11 อาริมะเป็นเพื่อนพระเอก คอยชงให้เขาได้กัน....รึเปล่านะ

>>12 อาริมะ เพื่อนพระเอกและตัวตบมุขกับพระเอก 555 อ้าว นั้นมันบทคาบุ!

รอดูต่อไปว่าเอ็นโจมันจะระเบิดตัวเอง/ฆ่าตัวตายให้แฟน ๆ ช้ำใจยังไงอีก

>>14 มันเป็นลูปเว้ย ทำตัวดี แฟนๆเฮ---> ทำตัวเชี่ยๆ คนอ่านสาปส่ง---> ทำตัวดี แฟนๆเฮ ---> ทำตัวเชี่ยๆ คนอ่านสาปส่ง วนไปจนกว่าพระเจ้าฮิโยโกะจะพอพระทัย

ว่าแต่มันก็มีช่วงนึงนะเว้ยที่เอ็นโจเหมือนจะ ooc ยังไงไม่รู้ ช่วงยูกิโนะมาแรกๆ มั้ง ที่เอ็นโจเป็นฝ่ายตามขอบคุณอะไรตลอดเลย กูรู้สึกว่านี่มันไม่ใช่ องค์ชายของกูต้องบึ้มเรือตัวเอ-

KY นิด เสิร์ชชื่อเรย์กะใน twitter เจอคนบอกว่าอยากกินแฮมเบิร์กที่เรย์กะทำ รู้เลยว่าเรย์กะที่ทางโน้นพูดถึงต้องเป็นคนละเรย์กะกับที่กูคิดอยู่แน่ๆ 55555 เจ้าแม่ทำแฮมเบิร์กจะเอาเนื้ออะไรผสมลงไปมั่งวะ กูละกลัวใจจริงๆ

>>16 ฮีก็เป็นฝ่ายมาขอบคุณอะไรเยอะแยะแต่ไหนแต่ไรแล้วไม่ใช่เรอะ
>>17 อาจจะมิกซ์รวมกัน ผสานพลังของเนื้อทุกชนิดที่มีอยู่บนโลก แล้วใส่ส่วนผสมลับเฉพาะอย่างพุดดิ้งเพื่อให้เบอร์เกอร์นุ่มนิ่ม เพิ่มคุณค่าทางโภชนาการด้วยการใส่ผักผลไม้อย่างลูกมิราเคิล เพื่อรสชาติแปลกใหม่ก็เป็นได้

บางครั้งจิตใต้สำนึกก็บอกกูว่ากูควรลงเรือยูกิโนะ รอน้องให้โตให้จบๆไป จะรอคนพี่ทำไม แต่พอเอ็นโจคนพี่โผล่มามีบท มาทำหน้าหลั่นล้าให้ท่านเรย์กะเห็นเล่นๆกูก็ดีใจ..

>>16 อะไรคือ ooc วะ? อันนี้ถามจริง ๆ กูไม่รู้
>>15 ลูปแม่งลูกรักฉิบหาย กลั่นแกล้งรังแกแล้วลูบหลังปลอบใจ

>>20 out of character (ใช่ป่ะวะ) ถ้าเขียนนิยายก็หมายถึงพวกตัวละครที่วางไว้ในทีแรกแกว่งไปจากเดิม ทีแรกตั้งใจให้มันเป็นคนแบบนี้ ไปๆมาๆกลายเป็นอีกแบบไปซะได้ อะไรทำนองนั้นอะ เช่นวางมาให้เป็นตัวละครเงียบขรึมลึกลับพูดน้อย ไปๆมาๆจ้อเป็นต่อยหอย แต่ถ้าเขียนฟิคก็หมายถึงเขียนไม่ตรงคาแรคเตอร์ที่อฟช.กำหนดมา อย่างนาย A เป็นตัวละครหัวเราะถึกล่ำเฮฮาปาร์ตี้ แต่เขียนฟิคกลับกลายเป็นเคะร่างบางเจ้าน้ำตา อะไรประมาณนั้น

>>20 out of character อ่ะมึง
ทำไมกูรู้สึกไม่ไว้วางใจสถาบันความงามที่นายแม่คาบุแนะนำเลยวะ//จากปสกเก่าๆที่ทำมาแล้วถถถ

>>21 กูนึกว่า ooc ย่อมาจากเอาอกเอาใจ...

>>19 เข้มแข็งไว้มึง!! เห็นเค้าทำดีเข้าหน่อยแล้วใจอ่อนแบบนี้ มึงก็จะต้องเจ็บซ้ำๆ เรื่อยไปนะ

>>19 กูหัวอกเดียวกับมึง กูชอบยูกิโนะ แต่กระทำตัวเป็นทาสผู้ภักดีต่อจอมมาร สิงเรือที่ล่มแล้วล่มอีกเป็นว่าเล่น
สงสัยจอมมารเป็นพวกซาดิสม์ เห็นลูกเรือคึกคักแล้วทนไม่ได้ ต้องระเบิดเรือตัวเองด้วยความหมั่นไส้

>>25 ก็จอมมารอ่ะนะ ทั้งSM ในคราวเดียวกัน ลูกเรือเลยมีความยืดหยุ่นสูงเพราะการนี้นี่แหล่ะ

>>25 อ.ฮิโยโกะต่างหากที่ซาดิสม์ สร้างแล้วทำลายซ้ำแล้วซ้ำเล่า เกิดตายวนเวียนไม่รู้จักจบสิ้น เหมือนการฝึกตนใต้น้ำตกให้อดทนต่ออุปสรรคทั้งหลายที่ถาโถมเข้ามายังไงล่ะ

>>27 จิตใจกูด้านชาจนยอมสยบต่อคานซังแล้ว...

อ่านเจอความเห็นในเพจไลท์โนเวลเพจนึงมาว่ะ คนอ่านผู้ชายบอกว่า "คนแบบเอ็นโจแม่งโคตรคบไม่ได้"
โถถถถถถถถถถถถ นี่ขนาดผู้ชายด้วยกันยังไม่เข้าข้างเลยนะพวกมึง ชูสุเกะโคตรรันทด
เพราะงั้นใครจะมาลงเรือยูกิโนะกับกูก็มานะ มามะมามะ

>>28 เห็นคำว่าคานซังแล้วนึกถึงฟิคชราเลย..

>>29 โถ น่าสงสารอะไรอย่างนั้น //พูดเสียงเหมือนท่องอาขยาน

แต่ถึงคบไม่ได้ก็ตัวติดกับมาซายะมาตลอดชีวิตแล้วอะน้า เวลาฮีช่วยใครก็ช่วยสุดตัวแทบไม่คิดถึงตัวเองเลยนะ อย่างตอนไปตามมาซายะกลับมาจากหน้าผาโทจิมโบงี้ ช่วยเรย์กะแบบลับๆไรงี้ ยังถูกว่าคบไม่ได้อีกแน่ะ สู้ต่อไปนะชูสุมอย ซักวันความดีของนายโลกต้องรู้

>>29 โม่งชายแถวนี้ก็บอกว่าอย่างเอ็นโจแม่งต้องโดนแทง ถ้าเป็นท่านพี่ทาคาเทรุจะไม่ยกท่านเรย์กะให้เด็ดขาด บลาๆ มิน่าไม่มีใครคบ ต้องหันหลังให้ดวงตะวันกับจันทรากับมาซายะอยู่สองคน 555555

>>32 มาซายะก็ไม่มีใครคบเหมือนกันนี่หว่า 55555555

หลังจากที่อ่านๆมามีใครพอจะบอกกูได้ว่าตอนนี้ยังเหลือเรือลำไหนให้กูได้ขึ้นบ้าง มันแทบจะล่มไปหมดทุกลำละ

>>34 คาน

>>34 ท่านพี่กับวาคาบะ

>>35 เรือลำนี้กูขอเถอะ ใครก็ได้ทำให้มันล่มไปที

>>37 มึงดูถูกเรือออฟฟิเซียลเหรอ

>>37 กูเรือคาน กูไม่ยอม มึงจะแช่งเรือกูไม่ได้ //ลงไปดิ้นๆกับพื้น

อย่าลืมเรือท่านอิมาริกูด้วย ยังไงก็เขย่าหัวใจท่านเรย์กะกูสองสามครั้งแล้วนะเฟ้ย // โดนท่านพี่แทง 5555555

>>40 +++ ถ้าท่านอาริมะจริงจังนะมึ้ง เอ็นโจก็เอ็นโจเถอะ ยูกิโนะคุงเด็กน้อยเก็บไว้ มาควงคนอายุมากกว่าดีฝ่า แถมสเป็กท่านเรย์กะมากเลยนะ อายุมากกว่า ป๋าโคตร พาเที่ยวพาแดกคอยเทกแคร์ ถึงจะช่วงที่เทกแคร์แล้วจะหายไปเป็นพักๆก็เถอะ <=== กรณีท่านอิมาริจริงจัง+ฝ่าด่านท่านพี่เรียบร้อย (ยากแน่ๆ ยากชัว...)

>>41 อาริมะกับอิมาริมันคนละคนกันนะมึง

>>42 ตายละ แต๊งกิ้ว
ขอโทษค่ะ นี่หมายถึงท่านอิมาเด้อ555

>>43 ท่านอิมาริ* ทำไมพิมพ์ไม่ได้ซักทีวะ..

สำหรับ คานไม่ใช่เรือ แต่เป็นภูเขาน้ำแข็งที่ไม่สั่นคลอน เรือลำอื่นต้องหลบไป ไม่งั้นแตกกระเจิง ยกเว้นเรือเอ็นโจนะ อันนั้นระเบิดตัวเองก่อนชนคานจังๆว่ะ

โม่งแปลล ขอบคุณสำหรับตอนใหม่

ว่าแต่ ค็อกเทลโนแอลที่ท่านเรย์กะจิบเนี่ย มึงหมายถึงม็อกเทลปะ..

ตอนล่านี่ บทมันควรเป็นของคาบุอะ สะดุ้งเวลาพ่อแม่บอกให้คบกับชนชั้นเดียวกัน อย่าไปคบสามัญชน ควรเพิ่มแท็กโชโจไอเพิ่มจริงๆได้แล้วอะ 555555

>>39 >>38 กูไม่เคยแช่งหรือดูถูกเรือคานเลยนะมึง กูแค่อยากให้มันล่มไปเฉยๆ 5555 อยากเห็นความหวานของของท่านเรย์กะให้ชื่นใจบ้าง ช่วงนี้ไม่มีมาให้กูชื่นใจเลย

>>48 อีกยี่สิบสองตอน กูสปอยสุด ๆ ให้เท่านี้

>>49 รอกันเงก... นี่พวกเราแล่นเรืออยู่บนทะเลทรายกันเหรอวะ ที่เห็นเรือพุ่งเอาๆ นั่นคือภาพหลอนสินะ

>>46 น่าจะใช่นะ ค็อกเทลที่ไม่มีแอลกอฮอลล์ก็ม็อกเทลแหละ

>>48 มึงจะเอาเรือไหนล่ะ ถ้าเรือเอ็นโจ.... ต่อไปนี้จะเป็นการพยากรณ์อากาศ สถานการณ์ในช่วงนี้มีเมฆเป็นส่วนมาก กับมีฝนฟ้าคะนองร้อยละ 40 ของพื้นที่ แต่แสงแดดยังสาดส่องมาเหมาะแก่การเพาะปลูกดอกรัก จากนั้นลมพายุที่ก่อตัวในทะเลจะมีคลื่นสูงประมาณ 2 เมตร ขอให้ชาวเรือเดินเรือด้วยความระมัดระวัง หลังฝนฟ้าคะนองและคลื่นลมพายุผ่านไปจะได้พบสายรุ้งและอากาศอบอุ่นจากลมฤดูใบไม้ผลิที่เกื้อหนุนอย่างแน่นอนในอีกเก้าตอน จบการรายงานสภาพภูมิอากาศ สวัสดี

>>52 กูเป็นทาสที่รอจ้องฝ่าพายุมุ่งสู่ฤดูใบไม้ผลิ มีเจ้าชายขี่ม้าโพนี่ลงมาจากสายรุ้ง//เอ้า สูด

กูรอให้พายุพัดบ้านแล้วต้องออกตามหารองเท้าแล้วเคาะสามทีเพื่อกลับ//กลับมาท่านเรย์กะก็ยังอยู่บนคาน

>>52 แปลว่าจากนี้จะมีเหตุการณ์พายุฝนฟ้าคะนองถล่มจนน้ำตานองหน้ากันรอบนึง ก่อนจะถูกพระเจ้าชุบชีวิตให้กลับคืนมาสินะ อาาาา พยากรณ์อากาศเขาว่าไว้อย่างนี้ เหล่าลูกเรือเตรียมรับมือพายุให้พร้อม เสื้อชูชีพอย่าให้ได้ขาดตกบกพร่องล่ะ ยาแก้เมาเรืออีก เผื่อเรือโคลงเคลงจะได้ไม่เวียนหัว

>>52 เมิงเจ๋งมาก กุนับถือความพยายาม

กูต่อเรือใหม่ดีกว่า เรย์กะยุยโกะ จริงๆที่ตามชูชูคือหึงเรย์กะ //ดมกาวฟื้ด

>>57 สาวๆเรื่องนี้มะรุมมะตุ้มรุมรักท่านเรย์กะจริงๆ ส่วนหนุ่มๆนั้นเขามีตัวจริงของเขาอยู่แล้ว อย่างอิมาริก็มีท่านพี่ ชูสุเกะก็มีมาซายะ ซาโตมิก็มีมิซึซากิ ท่านเรย์กะเลยต้องเปิดฮาเร็มทุ่งลิลลี่ กวาดสาวๆมาเป็นของตัวเองให้หมดเพราะหนุ่มๆเขากินกันเองแล้ว

ถ้าเรื่องนี้มีแท็กยูรินะมึง ท่านเรย์กะคงเป็นเจ้าแม่ฮาเร็มยูริประจำโรงเรียนไปละ ดูที่กวาดเหล่าสมุนและเพื่อนสาวๆแต่ละคนมาได้เยอะแยะสิ

ky หน่อย
ไปเจอรวมมาสคอตสุดพิลึกของญี่ปุ่นมา
รู้สึกว่าต้องมีสักตัวที่เจ้าแม่ชอบแน่ ๆ

http://akibatan.com/2017/03/15-most-weird-prefecture-mascots-from-japan/

ดุ๊กดิ๊กๆ ท่านเรย์กะกับวาคาบะ น่ารักกกกกอ่า
https://touch.pixiv.net/member_illust.php?mode=medium&illust_id=64845457

>>60 ไอ้อันรองสุดท้ายนั่น ใช่ตัวที่ทำให้เจ้าแม่สนิทกับอาโออิหรือเปล่านะ....
>>61 อร๊ายยย น่ารั๊ลลล กุ๊กกิ๊ก

วันนี้เงียบจังโว้ย~~~

*ตะโกนลอยๆ แล้วเดินจากไป*

>>63 ทำหน้าปูตินเหล่มองขรึมๆแล้วพูดเบาๆว่า "กาว"

แปลตอนหน้าเสร็จแล้ว อยากลงเร็วๆ จัง อุ๊อิ๊ //โม่งแปล

เดินไปเกาะขาโม่งแปล

>>65 โม่งแปล รออยู่นะ กระตุกขนหน้าแข้ง

>>67 จิกได้จิกไป ขนหนาแข้งกูหนาแน่นอยู่แล้ว กระตุกไปซักเส้นสองเส้นก็ไม่คณา 5555
ว่าแต่อย่างท่านเรย์กะนี่คงเข้าคอร์สเลเซอร์กำจัดขนส่วนเกินไปหมดแล้ว คุณหนูนี่นา...

>>68 โม่งแปลเป็นผู้ชาย? กูตกใจมาก

>>65 รอนะคะ

มาวันไหนก็ได้หมด พรุ่งนี้เข้าเวร ชดใช้กรรม
จะได้มีอะไรชุ่มชื่นหัวใจ -A-

>>65 โอ้ ต้องมีอะไรดีๆแน่ๆ
>>69 ผู้หญิงก็มีขนหน้าแข้งได้....เช่นกูเป็นต้น

เฮ่ย ดิบตอนใหม่ออกแล้วว่ะ

>>72 มีสปอยไหมจ๊ะ กูอยากรู้ทิศทางลม จะได้ระวังฟืนไฟ

>>73 สปอยสั้นๆ
.
.
.
.
ไปเที่ยวบ้านวาคาบะอย่างเคย จบที่แม่วาคาบะมาแจ้งว่าคาบุมาหาวาคาบะ
.
.
.
.

>>74 จบด้วยการหนีซุกซุนเข้าตู้เสื้อผ้าวาคาบะเยี่ยงชู้รักแน่นอน

KY นิด อ่านกระทู้พันทิพเรื่องผญ.ที่มาแย่งสามีแอฟ เจอคนสอดส่อง ig นางแคปมาได้กระทั่งใบหน้าผช.ที่สะท้อนบนมีด กูนี่คิดถึงฟิค ig เด็กซุยรันแถวๆ นี้เลยว่ะ มีความเผือกแร้งงงงง 55555

>>75 ใครชู้.... ท่านเรย์กะคือสามีที่ถูกต้องต่างหาก
แต่จริงๆกูอยากเห็นเรย์กะโม่งแตกชิบหาย อยากรู้จะเป็นยังไง โคโระจังศัตรูหัวใจยืนอยู่ข้างๆตลอด 555555

คาบุคงจะแสดงสีหน้าเหมือนถูกเพื่อนสนิทหักหลังแล้วหลบลี้ไปทำใจ ทั่นเรย์กะที่ใจน้อยก็จะวิ่งกลับห้องเอาผ้าห่มคุมโปง วิ่งวุ่นดราม่าเรื่องการเงินกับคนทั้งบ้าน ส่วนเอ็นโจผู้เป็นคนกลางก็ยิ้มขื่นและคอยแก้ปัญหาให้กับทั้งสองคน เอิ่ม ชูสุมอยผู้น่าวงวาร ส่วนวาคาบะก็จะกันตัวเองจากวังวนได้แบบไม่รู้เรื่อง วงกัญชาซุยรันก็จะเม้ามอยว่าจักรพรรดิโดนจักรพรรดินีหักอก จบการฟี้แค่นี้

ตอนนี้ก้ยังเตะถ่วงไม่เข้างานซัมเมอร์ซักที กูว่างานซัมเมอร์แม่งคงอยู่ราวๆตอนที่ 300 นั่นล่ะ และตอนที่ร้อยพวกนี้จะเป็นความพีคของเรื่องซะด้วยสิ ตอนที่สามร้อยที่กำลังจะมาถึงนี่จะถึงคิวเอ็นโจรึยังน้า

อ้าอยากอ่านตอนต่อไปเลย

ตอนใหม่มาดึกจนกูงง คือแบบนี่ตีสามนะ โม่งแปลโพสตอนกี่โมงวะเนี่ย แถมเจ้าแม่สะบัดพัดตบท้ายด้วย ทำเอากูนอนต่อไม่ลงเลย ชงนมอุ่น ๆ กินฆ่าเวลาก็ได้ฟระ

>>81 กูก็เพิ่งลงตะกี้นี่แหละ ตีสามถือเป็นรุ่งอรุณ (ของที่ไหนซักแห่งในโลก) ลงได้ 5555 เดี๋ยวกูจะหนีไปนอนล่ะ

ค้างงงงง ตอนนี้มันค้างเกินไปแล้ววว แล้วไอ้คำเปรยให้ค้างกว่าเดิมตอนจบนั่นมันอะไรกัน

>>82 เอาตอนต่อไปม๊าาาาา//เขย่าหัวโม่งแปล
โอ๋ๆ กูล้อเล่น 555555555 เอาตามสะดวกเลยกูรอได้ กูตื่นมาเข้าห้องน้ำ เช็คโม่งแล้วเห็นว่าตอนใหม่อัพเลยไปอ่าน ค้างสัส ถถถถถถถถถถถถถถ

ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม..... แต่บุคลิกหน้าตาท่านเอ็นโจ ชูสุเกะ ของเรย์กะซามะของกูเป็นอิตาขวางโลก โมโนมะ เนโตะจากอนิเมะ BNHA วะ... >> https://imgur.com/a/ZSyCw
คือหน้าตาและรอยยิ้มมันให้มากสำหรับกู นี่คือท่านเอ็นโจววในอุดมคติ!!! คาดว่าถ้าจะเกรียนแตกก็คงเป็นแบบอิเนโตะแน่ๆมึง 555555555
ส่วนท่านเรย์กะที่สกิลหักธงแม่มติดตลอดในมโนกุวววก็งามเลอค่าแบบนี้ >> https://imgur.com/a/BoUtB
กูเบื่อ.....กูขอลงฟิคที่ดมกาวแต่งไปหน่อยนะ ไม่ว่าเรือกูจะล่มจมยังไงก็ก็ขออยู่เรือนี้ต่อไป!!! สัส.. จะร้องไห้ 5555 ส่วนชื่อ.... ไม่รู้ว่ะ 55555555 ที่แน่ๆปักธงซะมิดกันเอง ถ้ามันดูเมาๆงงๆยังไงก็ขอโทษด้วย กูพี้มากไปหน่อย
เริ่มเลยนะ

-----

เพลง : Blood Sweat And Tears Japanese ver.

血、汗、涙
[หยดเลือด หยาดเหงื่อ น้ำตา]

捧げる今も 溢れる ただただ…
[ผมที่มอบทุกอย่างให้คุณนั้น มันเอ่อล้นออกมาได้อย่างง่ายดาย ]

血、汗、涙
[หยดเลือด หยาดเหงื่อ น้ำตา]

この想いが oh
[ความรู้สึกนี้นั้น โอ]

溢れる　ただただ…
[มันเอ่อล้นออกมาได้อย่างง่ายดาย]

血、汗、涙…
[หยดเลือด หยาดเหงื่อ น้ำตา]

ท่วงทำนองกีตาร์นุ่มละมุนดังคลอไปทั่วคาเฟ่ที่ตกแต่งแนว Natural ให้ความรู้สึกผ่อนคลายแห่งนี้ นัยน์ตาคมเรียวมีเสน่ห์ทรงอัลมอนต์สีน้ำผึ้งเฉกเช่นเดียวกับสีผมของเจ้าตัว จับจ้องเหม่อมองออกไปยังสวนนอกหน้าต่าง แม้ท่าทีจะดูเหมือนปิดการรับรู้จากโลกภายนอกก็ตาม แต่หาเป็นอย่างนั้นไม่

‘ อืม เพลงฮิตศิลปิน k-pop วง BTS เวอร์ชั่นภาษาญี่ปุ่นสินะ ถึงมีคนเอามา cover เป็นแนว Acoustic แต่ยังไงความหมายและเนื้อหาก็หม่นๆเทาอยู่ดี ’

ใครๆก็ว่าการฟังเพลงนั้น เป็นอีกวิธีการหนึ่งสำหรับปลดปล่อยอารมณ์และความรู้สึกในใจ ยิ่งเป็นเพลงที่แนวและเนื้อหาความหมายตรงกับความในใจแล้วนั้น เพียงช่วงเวลาแค่ 3-4 นาที ก็เพียงพอเหมือนมีคนคอยรับฟัง สำหรับ [เอ็นโจ ชูสุเกะ] แล้ว ถือว่าเป็นอะไรที่ใช้ได้เลยทีเดียว

この 血、汗、涙と
[ทั้งหยดเลือด หยาดเหงื่อ และน้ำตาของผม]

昨日、今日、明日も
[จะเมื่อวาน วันนี้ หรือพรุ่งนี้ของผม]

すべて君のものだと
[ทุกๆอย่างทั้งหมดนั่นน่ะเป็นของคุณ]

知ってるさそんな事など
[ยังไงก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้วนี่นะ]

กริ๊งงง

เสียงกระดิ่งที่ติดไว้ตรงเหนือมุมประตูดังขึ้นเตือนว่ามีลูกค้าเข้ามาใหม่ เสียงพนักงานเอ่ยต้อนรับขึ้นอย่างเป็นกันเอง แล้วทันทีที่เสียงหวานคุ้นหูเอ่ยตอบรับดังขึ้น เขาก็หันไปทางลูกค้าผู้มาเยือนรายใหม่ในทันใด ภาพเด็กสาว....เพื่อนสนิท...ที่เห็นอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันก็ปรากฏในสายตา [คิโชวอิน เรย์กะ] กำลังกวาดสายตาเมียงมองหาใครสักคน...

ร่างบางในเสื้อเสื้อเชิ้ตผ้าฝ้ายแขนกุดสีขาวบริสุทธิ์สวมทับด้วยเสื้อกั๊กเขียวอ่อนสวยหวานปักลายใบโคลเวอร์เล็กๆน่ารักไปทั่วนั้นช่วยขับผิวขาวนุ่มเนียนนวล ยิ่งใส่ควบคู่กับกระโปรงจีบบานเอวสูงสีพีชที่เน้นช่วงเอวบอบบางนั่นอีก แค่นี้เจ้าตัวก็ดูคล้ายกับตุ๊กตากระเบื้องเคลือบแสนเปราะบางเสียแล้ว ถ้าเผลอไปแตะต้องเพียงนิดล่ะก็ คงสามารถแตกสลายหายไปได้ตลอดเวลา....

ไม่มีใครรู้ว่าเหตุบังเอิญ จงใจ หรืออะไรบันดล ตำแหน่งที่เธอยืนอยู่ตอนนี้มันเป็นจุดย้อนแสงพอดี สำหรับใครสักคนที่เผลอหันมามองหรือจับจ้องอยู่ตอนนี้ล่ะก็ ก็คล้ายจะมีแสงจากข้างหลังขับเด่นให้ร่างบางดูพร่าเรือน เหยื่อ(?)ผู้เคราะห์ร้าย(?)รายแรก(?)ที่โดนนั้นจะเป็นใครไปไม่ได้ถ้าไม่ใช่ เอ็นโจ ชูสุเกะ เขาหลงวนเวียนอยู่ในห้วงแห่งภวังค์เสียแล้ว.... และช่วงจังหวะนั้นเองสายตาของทั้งคู่ก็สบบรรจบกัน ยิ้มหวานถึงดวงตาก็ถูกส่งตรงให้แต่เขาเพียงผู้เดียวก่อนที่เธอจะเข้าไปพูดคุยอะไรสักอย่างกับพนักงานก่อนแล้วเดินตรงมายังที่นั่ง

“ขอโทษนะคะที่ต้องทำให้ท่านชูรอนานอย่างนี้”
“รอนานอะไรกันล่ะแถมยังไม่ถึงเวลานัดสักหน่อย ผมพึ่งมาถึงที่นี่เมื่อ 5 นาทีที่แล้วนี้เอง ผู้ชายที่เป็นฝ่ายทำให้ผู้หญิงรอน่ะ คบ ไม่ ได้ หรอก นะ~”

อันที่จริงเหลืออีกตั้ง 15 นาทีก่อนถึงเวลานัด มันเป็นมารยาทของผู้ชายอยู่แล้วที่ต้องมารอก่อนถึงเวลานัด แต่ก็น่าตลกที่เธอมีนิสัยชอบมารอก่อนเวลานัดเหมือนกัน

สรุป จริงๆก็คือเขามารอที่นี่ได้ 15 นาทีแล้ว

“แหม~”

เรย์กะหัวเราะคิกคักอย่างน่ารักก่อนจะก้มลงมองเมนูของหวานที่ติดอยู่บนโต๊ะ ทำให้มีปอยผมบางส่วนหล่นคลอเคลียกับแก้มสีระเรื่อชวนคันยิบๆข้างในอก
‘ขนมที่นี่อร่อยมากเลยนะคะ~! อยากทานอะไรสั่งเลยเดี๋ยวฉันเลี้ยงเองค่ะ!’
เธอพูดกับเขาอย่างนั้น ซึ่งแน่นอนว่าชูสุเกะก็หัวเราะ ‘ฮะๆๆ’ ตอบกลับไป จะบ้าหรือไง ไม่มีผู้ชายที่ไหนให้ผู้หญิงเป็นฝ่ายเลี้ยงหรอกนะ ยิ่งเป็นผู้หญิงที่ตนเอง [แอบชอบ] แล้ว ถ้าไม่เจ้าตัวไม่ยินยอมให้สามารถเป็นฝ่ายเลี้ยงได้ อย่างน้อยก็ต้องขอออกกันคนละครึ่ง

“ท่านชูตัดสินใจเลือกได้หรือยังคะ?”
“อ้อ ผม--”
“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวฉันช่วยแนะนำของอร่อยให้เองค่ะ~!”

คนตรงหน้าเขาขยับตัวยื่นหน้าเข้ามาใกล้อย่างกระตือรือร้นฉับพลัน ไม่ทันให้เขาได้ตั้งตัว กลิ่นหอมหวานคล้ายครีมกับลูกพีชก็ได้อัดแน่นเข้าไปเต็มปอด ชูสุเกะกลืนน้ำลายอย่างยากลำบากจาก[อารมณ์อยากอาหาร]ก้มมองคนที่ตั้งหน้าตั้งตาจิ้มๆชี้ๆแนะนำเมนูของอร่อยให้เขาอย่างเต็มที่ นานเท่าไหร่แล้วนะที่เขาไม่ทันได้สังเกตเลยว่าเรย์กะเปลี่ยนไป

ไม่ว่าจะเป็นริมฝีปากเรียวบางที่ทาลิปอ่อนๆเป็นมันวาว ไม่ว่าจะเป็นผมที่มักม้วนเกลียวอยู่เสมอก็เปลี่ยนเป็นทรงต่างๆแต่ที่เห็นได้บ่อยที่สุดคือปล่อยสยายเป็นเกลียวอ่อนๆ หรือไม่ว่าจะเป็นการแต่งตัวที่ดูประณีตอ่อนหวานกว่าเก่า

มีไม่กี่เหตุผลหรอกนะที่มันสามารถทำให้คนเราเปลี่ยนแปลง อันหลักๆคงจะเป็นอะไรไปไม่ได้ถ้าไม่ใช่
[ความรัก]
ใช่แล้วล่ะ [คิโชวอิน เรย์กะ] คนที่เขาแอบรักกำลังมีความรัก

แล้วที่ๆมาคาเฟ่แห่งนี้ก็เพราะเจ้าตัวแอบสะกดรอยตามติดชีวิตประจำวันคนๆนั้น!

Peaches and cream Sweeter than sweet
[รสชาติอันนุ่มละมุน ช่างหวานซะยิ่งกว่าความหวานใดๆ]

Chocolate cheeks And chocolate wings
[ใบหน้าอันอ่อนหวานกับกลิ่นกายอันหอมหวน]

But その羽根は悪魔みたい
[แต่ ทั้งหมดนั่นน่ะดูราวกับว่าคุณเป็นปีศาจ]

逆にsweetがbitter bitter
[หากตรงกันข้ามกับความหวานก็เปรียบดั่งความขม]

“ต้องขอโทษอีกครั้งนะคะที่ท่านชูต้องเสียเวลามาแบบนี้”
“เสียเวลาอะไรเล่า...ผมเป็นคนดึงดันขอมาด้วยต่างหาก แล้วอีกอย่าง ผมก็อยากจะเห็นคนที่ทำให้เรย์กะแอบชอบได้อยู่เหมือนกัน”

ใช่แล้ว เขาอยากเห็นหน้าไอคนๆนี้เสียจริง ต้องมีดีไหร่ ต้องมีฐานะหน้าตาทางสังคมสักแค่ไหนถึงคว้าหัวใจของเธอไปได้อย่างง่ายดายแล้วทำอะไรที่ไม่เป็นตัวของตัวเองได้จนถึงขั้นแอบตามอย่างนี้!!
แต่สิ่งที่ทำให้เขาเจ็บใจอย่างถึงที่สุดก็คงไม่ใช่ใครที่ไหนไกลถ้าไม่ใช่ตนเอง....

‘ ทำอะไรก็ไม่ได้เลย แถมไม่รู้อีกด้วยว่าหมอนั่นเป็นใครต่อให้สืบเท่าไหร่ก็ไม่มีใครรู้เลย ถ้าได้ข้อมูลเพียงเสี้ยวนิดล่ะก็....อะไรๆก็คงจัดการได้อย่างง่ายดาย ‘

“แล้วเขาคนนั้น เป็นคนยังไงเหรอ?”
“เป็นคนที่วิเศษมากเลยล่ะค่ะ~ ถ้าจะถามว่าชอบตรงส่วนไหนล่ะก็ คงเป็นรอยยิ้มของเขาล่ะนะคะ”
“รอยยิ้ม?..”
“ใช่ค่ะ~! ตอนนี้คงจะไม่ใช่แค่เพียงรอยยิ้มเท่านั้นแล้วล่ะ... ฉันคิดว่าฉันหลงรักทุกอย่างของเขา ไม่ว่าจะเป็นบุคลิก ท่าทาง น้ำเสียง หรือแม้กระทั่งนิสัยเสียๆของเขา คิก แปลกจังนะ ทำไมฉันถึงได้คิดว่ามันทั้งน่ารักและน่ามองไปทั้งหมดเลย”

น้ำเสียงที่เธอเอ่ยถึงเขาคนนั้น ต่อให้เอาคนที่ไม่รู้ประสีประสามานั่งฟังยังดูออกเลยว่าเต็มไปด้วยความรักและความสุขขนาดไหน รอยยิ้มและดวงตาพราวระยับนั่น....ช่างน่าเสียดายที่ไม่ใช่ของเขา

“เขา..เป็นใครเหรอครับ?”

ชูสุเกะมั่นใจว่าน้ำเสียงไม่ได้สูงเกินไปหรือต่ำเกินไป ทั้งไม่อยากรู้จนเกินไปและไม่คาดคั้นจนเกินไป แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมเรย์กะถึงมองเขามาด้วยสายตาที่แปลกประหลาดอย่างนั้น

“..เอ่อ...ฉันบอกไม่ได้จริงๆค่ะ อ๊ะ! แล้วอย่าพึ่งหาว่าฉันโรคจิตตามสตอลกเกอร์เลยนะคะ! ฉันก็ไม่ได้อยากเป็นแบบนี้หรอก แต่ก็ห้ามตัวเองไม่ได้จริงๆ....ถ้าวันนี้ท่านชูไม่ได้มาด้วย คนอื่นคงมองว่าฉันบ้าไปแล้วแน่ๆ ขอบคุณมากๆเลยนะคะ~ ถ้าฉันพร้อมเมื่อไหร่จะบอกท่านชูเป็นคนแรกเลยค่ะ~!”

เขายิ้มรับขื่นๆไปอย่างนั้นพร้อมกับความรู้สึกจุกเสียดในอก กว่าที่ทั้งเขากับเธอจะสามารถมานั่งคุยกันอย่างสนิทสนมแบบนี้ได้ มันต้องใช้เวลายาวนานแค่ไหนใครจะไปรู้บ้าง! ทุกอย่างกำลังไปด้วยดีแท้ๆ แต่แล้วอยู่ๆเขาก็เหมือนถูกตบลงจากที่สูงด้วยเรื่องคนที่เรย์กะแอบชอบคนนี้

Kiss me
[จูบผมสิ]

苦しくてもいいからもう
[ถึงจะต้องเจ็บปวดแล้วมันยังไง]

いっそ締め付けてくれBaby
[ทำให้มันหนักหน่วงขึ้นไปอีก ที่รัก]

酔うと知っていても君を飲む
[ถึงรู้ว่าจะต้องเมามาย แต่ผมก็ยังดื่มด่ำคุณเข้าไป]

You’re リスキーなウイスキー
[คุณน่ะ คือวิสกี้ที่แสนอันตราย]

‘ ตอนนี้ยังบอกไม่ได้อย่างนั้นเหรอ หึ ’

ดูเหมือนว่าเธอจะลืมไปว่าที่มาคาเฟ่นี้ก็เพราะคนๆนั้น ไม่ว่ายังไงวันนี้เขาก็ต้องได้เห็นหน้าม้ามืดคนนี้อยู่ดี

‘ ขอโทษนะเรย์กะ ฉันไม่คิดจะปล่อยเธอไปให้ใคร’

และแล้วช่วงเวลาตลอดทั้ง 11 โมงจนถึง 4 โมงเย็นกว่าๆของวันนี้ ทั้งคู่ก็ได้ใช้มันไปหมดร่วนกันกับการนั่งคุยเรื่องราวต่างๆอย่างสนุกสนานพร้อมทานขนมหวานไปด้วย ภายนอกจากมุมมองของลูกค้าต่างๆกับพนักงาน ทั้งคู่ราวกับคู่รักที่ช่างรักใคร่และเหมาะสมกันดี แต่จากมุมมองของชูสุเกะแล้ว เรย์กะจะเสมองไปทางประตูเสมอเวลาเสียงกระดิ่งดัง อีกทั้งยังจับจ้องมองนาฬิกาข้อมือของตัวเองอยู่ตลอด ยิ่งเวลาผ่านไปเท่าไหร่ดวงตาคู่งามที่พราวระยับสดใสก็หม่นลงทุกๆที เธอนั้นไม่แม้กระทั่งเสียมารยาทเอ่ยพูดคุยถึงเรื่องราวของคนที่แอบชอบคนนั้นถ้าเขาไม่เป็นฝ่ายเอ่ยถาม แม้จะรู้สึกโครตดีแต่เขาก็ไม่ชอบที่จะเห็นเธอเป็นแบบนี้

“ขออภัยค่ะท่านลูกค้า 16.30 จะเป็นเวลาที่ร้านปิดการให้บริการ ถ้าท่านทั้งคู่อยากสั่งเมนูเพิ่มเติมก็สามารถสั่งได้เลยตอนนี้ค่ะ”
“ครับ เรย์กะเอาอะไรเพิ่มมั้ย?”
“ไม่ค่ะขอบคุณ”
“ค่ะ รบกวนท่านลูกค้าไปเช็คบิลที่เคาท์เตอร์นะคะ แล้วทางเรามีโปรโมชั่นพิเศษลดราคาให้กับลูกค้าที่เป็นคู่รัก 40% พร้อมแถมชีสเค้กฟรีสองชุดค่ะ”
“เห๊ะ!! คือ-”

ชูสุเกะคว้าข้อมือของเรย์กะไว้ได้ทันก่อนที่เธอจะปฏิเสธด้วยรอยยิ้มที่ระบายอยู่เต็มหน้าพร้อมลากไปจ่ายเงินด้วยกันแบบหารครึ่งอย่างที่ตกลงกันไว้ สร้างความน่ารักและประทับใจให้กับพนักงานกันอย่างล้นหลามอีกครั้ง จึงได้ชูครีมแถมมาอีกกันคนละกล่อง...

“เป็นร้านที่เทคแคร์ลูกค้าเก่งดีนะครับ~”
“แหม ก็ทั้งฉันและท่านชูกินจุซะอย่างนั้นก็ต้องมีบริการพิเศษเป็นธรรมดา แต่ว่าโกหกไปแบบนั้นไม่ดีเอาซะเลยนะคะ”
“แต่เราก็ได้ทั้งของแถมและส่วนลดนะ~”

เธอหันหน้าหนีเล็กน้อย เขาไม่สามารถเดาได้ว่าแก้มที่ขึ้นสีระเรื่อตอนนี้น่ะเป็นเพราะโกรธหรือเขินอาย ถ้าจะคิดเข้าข้างตัวเองไปก็คงเจ็บตัวไปเสียเปล่าๆ ….

“แล้วนี่เรย์กะจะกลับยังไง ให้ผมไปส่งมั้ย”
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวสักพักคุณซากามิก็มารับแล้ว ขอบคุณสำหรับวันนี้นะคะ”

เรย์กะโค้งตัวขอบคุณให้เขาอย่างอ่อนหวานและส่งยิ้มให้อย่างน่ารักพลางยื่นถุงใหญ่ที่มีกล่องขนมให้

“ทาร์ตไข่ 3 กล่องนี้ฉันซื้อให้ค่ะ ร้านนี้ขึ้นชื่อเรื่องทาร์ตไข่มากๆเลยนะ อย่าลืมฝากให้คุณพ่อคุณแม่ของท่านและยูกิโนะคุงด้วยนะคะ มาร้านอร่อยๆทั้งทีไม่มีของฝากให้ยูคุงคงเสียใจน่าดู”
“นี่ก็มีชูครีมกับชีสเค้กแล้วนะ เรย์กะเก็บเอาไว้เถอะ”
“ได้ที่ไหนกันเล่า ขนมสำหรับท่านพ่อท่านแม่และท่านพี่ฉันซื้อมาแล้วล่ะค่ะ ท่านชูรับไว้เถอะค่ะ ไม่หวานไม่เลี่ยนจนเกินไปช่วยผ่อนคลายได้ดี ถือซะว่าช่วยๆกันอ้วนละกันนะคะ~”

เขาอดไม่ได้ที่จะเขกหัวเธอที่ทำท่าแลบลิ้นน่ารักอย่างเอ็นดู พวกเขาพูดคุยเล่นๆข้ามเวลาผ่านไปได้สักพัก รถที่มีตราตระกูลคิโชวอินก็มาถึง

“ต้องขอบคุณอีกครั้งนะคะสำหรับวันนี้ แล้วเจอกันที่โรงเรียนค่ะ”
“เรย์กะเดี๋ยวก่อน!”

เธอชะงักและหันมามองเขาอย่างงุนงง ชูสุเกะกระแอมไอยิ้มน้อยๆก่อนเอ่ยสิ่งที่อยากพูดตั้งแต่ตอนแรกออกมา

“ชุดที่ใส่มา น่ารักมากๆเลยล่ะ”

เพียงแค่จบประโยคไปเท่านั้น แก้มนวลก็ขึ้นสีระเรื่ออย่างรวดเร็วก่อนที่จะถูกปกปิดไว้ด้วยมือของเจ้าตัว สถานการณ์ตอนนี้ คล้ายกับเวลาได้ถูกหยุดไว้ให้มีสายลมพัดผ่านมาอ่อนๆอย่างบางเบา แม้กระทั่งคุณซากามิที่ลงจากรถจะตรงมาช่วยถือของย้ายไปไว้ที่หลังรถจากมือคุณหนูของตนยังหยุดยืนอยู่กับที่และก้มๆหลบๆไม่อยากไปขัดขวางสถานการณ์อย่างอยู่เป็น

“อ-...คือ- ตายจริง... นึกว่ามันจะแปลกซะแล้วอีกที่แต่งอะไรแบบนี้ ฉันพึ่งลองแต่งมาครั้งแรกแล้วถูกท่านชูชมว่าน่ารักแบบนี้ รู้สึกดีใจสุดๆไปเลยล่ะค่ะ”

ไม่ต้องรอให้คุณซากามิมาช่วยถือของใส่เขารถให้ เธอก็ลงมือเปิดประตูยัดของเข้าไปด้วยตนเองก่อนที่จะก้าวขึ้นไปตาม ซากามิโผล่ตัวขึ้นมาโค้งตัวเคารพชูสุเกะแล้วขึ้นรถพร้อมขับเคลื่อนออกไปอย่างว่องไวจนหหายไปจากครรลองสายตา

‘ ฮะๆๆ พึ่งมาเขินหรือไงกันนะ ’

เขาโทรตามคนขับรถของตนเพื่อที่จะเดินทางกลับบ้านบ้าง วันนี้สำหรับเขาแล้ว จะว่าคุ้มมั้ยก็ว่าคุ้ม แต่จะว่าไม่คุ้มด้วยก็ได้เช่นกัน

そっと今伝えて
[ได้โปรดช่วยกระซิบบอกผมหน่อย]

終わらせてその手で
[ต่อจากนั้นก็ปิดตาผมลงด้วยมือคู่นั้นของคุณที]

どうせ無理なんて言えないよ
[ถึงยังไงผมก็เอ่ยปฏิเสธออกไปไม่ได้หรอก]

逃げる事もできないもう
[ทำไม่ได้แม้แต่การวิ่งหนีไป]

君が甘すぎて、甘すぎて、甘すぎて、もう…
[คุณช่างหอมหวานเหลือเกิน ช่างหอมเหลือเกิน หอมหวานจนอดไม่ไหวเสียแล้ว...]

>>82 ตู้วหูว มึงทำร้ายกันมากโม่งแปล ทำให้กูคิดถึงมึงหนักกว่าเดิมในวันนี้เลย //เอาเล็บขูดกำแพง ตอนนี้ อ.ทำร้ายกันฉิบหาย

>>85-88 วงวารเอ็นโจนะคะ ว่าแต่คนที่ท่านเรย์กะแอบชอบอีกนี่มันใครกัน มีแนวโน้มว่าจะเป็นสามัญชนรึเปล่าน้า

โม่งแปลลล ค้างอ่าาาา ค้างงงงงงงงงงง

>>86 ๆ

โม่งแปลมรึ๊ง!!!!!!!!!!
ตบตีโม่งแปล เอาเล็บจิกโม่งแปล ดึงขนหน้าแข้งโม่งแปล มึงอำมหิตมว๊ากกกกกกกกกก

คาบุเอ็งหายหัวไปไหนนนน กลับมาทำหน้าที่ของเอ็งสิ วาคาบะกูเจ็บช้ำหมดแล้วววว

โม่งแปล!!!!!! กูค้างงง ฮือ

ตอนนี้วาคาบะบทโคตรนางเอก เด็กสาวที่ถูกกลั่นแกล้งอย่างไม่เป็นธรรม เป็นชนวนแห่งความขัดแย้งของทั้งสองฝ่าย
แต่ไอ้เด็กม.4 นั่นดวงกุดชะมัดเลยแฮะ คนอยู่กันตั้งเยอะดันไปเลือกใช้วาคาบะ ไม่รู้ซะแล้วว่ากำลังเล่นกับผู้หญิงของใคร 555555

พัดจริงโดนแบน พัดมายาก็ได้ฟะ!!

>>95 ถ้ามองผ่านๆเหมือนเป็นผู้หญิงของจักรพรรดิ แต่ความจริงคือผู้หญิงของจักรพรรดินี ถ้าคาบุเข้ามาจอยด้วย ไอ้เด็กม.4ชะตาขาดคูณสองแน่นอน RIP

>>97 ผู้หญิงของจักรพรรดินีจริงๆ มีออกโรงปกป้องต่อหน้าทั้งลับหลัง มีเพื่อนที่รู้เห็นเป็นใจกับความสัมพันธ์ลับๆ อยู่คนหนึ่ง เวลาไปเที่ยวบ้านก็ทำขนมกินข้าวกันมุ้งมิ้ง ถ้าเปิดเผยเมื่อไหร่วาคาบะทำข้าวกล่องสื่อรักมาให้ด้วยแน่นอน

โม่งแปลลล เราค้างงง

//เขย่าๆให้ตอนต่อไปตกลงมา

วาคาบะจะโดนท่านเรย์กะปักธงมิดด้ามแล้ว เอ้าซู้ดดดดดดด

โอ้ยยยยค้างมาก ท่านเรย์กะจัดการเลยค่ะ แสดงอำนาจของเจ้าแม่กาลี!!
ขอบคุณโม่งแปลค่ะ โม่งแปลน่าร๊ากน่ารัก //ทำตาปริบๆเฝ้ารอตอนต่อไปใจจดใจจ่อ

โม่งแปลส่งท้ายได้โหดมาก ขออนุญาตดึงขนหน้าแข้งออกได้มั้ยคะ /ดึงทีละเส้นด้วยความเกรี้ยวกราด

>>102 ยื่น wax ให้...........ทาแล้วดึงย้อนศรนะมึง ผู้ชายขนหน้าแข้งหนาๆความรู้สึกมันตายด้านไปหมดแล้ว แต่ถ้าดึงย้อนศรนี่ปั๋วกูยังร้อง

เดี๋ยวนะ ทำไมตื่นมาเจอคนรุมประทุษร้ายกูเต็มไปหมด 55555 ตอนต่อรอวันจันทร์นะเตง อ่านอย่างอื่นรอไปก่อน แต่งฟิคดมกาวฆ่าเวลาได้ตามสะดวก

>>104 ยิ่งรักมาก ยิ่งทำร้ายมากไงมึง ความรักของโม่งซุยรันก็เป็นแบบนี้ล่ะ //เหล่มองตัวอย่างหลายๆอันในกระทู้

KY เห็นความเห็นด้านบนพูดถึงอิมเมจเอ็นโจ กูขอเสนอรูปในอิมเมจกู
https://imgur.com/a/VWf41
รูปขึ้นไหมวะ

>>106 หล่อออ เขาคือใคร จับมาแต่งคุณชายๆ ทำหน้ายิ้มๆ ก็ได้อยู่นะ

ตัดตอนได้ค้างมาก กูจะลงแดงละ ปัญหาเรื่องน้ำหกไม่รู้จะให้ใครเก็บกวาดนี่ถ้าเป็นกูจะไปเรียกแม่บ้านมาทำความสะอาด โรงเรียนไฮโซอย่างซุยรันนี่จะไม่มีแม่บ้านซักคนเลยเชียวหรอ

>>106 ใกล้เคียงภาพในหัวกูมากเลยมึ๊งงง แต่เอ็นโจกูจะไม่มีผมกระดกคือแบบเรียบแบบเจ้าชายไปเลยอ่าาา //ข้ามเม้นนี้ไป

ของกูมาจากเรื่อง 2.5 Jigen Kareshi
แต่เหมือนก็แค่ภายนอกนะ ภายใน บรรยากาศและอื่นๆไม่เหมือนกันเล๊ย
https://imgur.com/utIRJwF

อิมเมจเอ็นโจ กูนึกภาพเป็นนัตสึเมะ จาก Natsume Yuujinchou อะ ยิ้มขื่นๆนี่ใช่สำหรับกูเลย

>>111 นั่นมันนัตสึเคะ 55555555 กูว่าฮีเหมาะกับมาโตบะมากกว่า

>>108 นั่นสิ ทำไมไม่มีใครเรียกภารโรง ระดับซุยรันไม่น่าให้นักเรียนทำเวรเองอยู่แล้ว หรือไม่มีใครกล้าเข้าไปแทรกวงคุณหนูคุณชายหว่า

>>113 ไม่งั้นมองอีกแง่ก็อาจจะไฮโซเกินไปจนลืมนึกถึงตัวตนของเหล่าแม่บ้าน ภารโรงก็ได้มั้ง

>>106 นี่มันใช่เลย!!!

>>113 กูว่าพวกแม่บ้านเขาคงรอเหตุการณ์สงบแล้วค่อยไปเก็บกวาดมั้งนะ จะทะลึ่งบ้องแทรกเข้าไปกลางวงเดี๋ยวศพไม่สวย สถานการณ์กำลังตึงเครียดอยู่ ควรรอให้แยกย้ายแล้วค่อยเช็ด.....กูเดาเอาน่ะ

กูเดาว่าปกตินักเรียนน่าจะไม่ค่อยเห็นตัวแม่บ้านบ่อย เหมือนพวกโรงแรมที่จะทำความสะอาดตอนแขกไม่อยู่ห้องไรงี้อะ ภารโรง อาจจะออกมาแค่ตอนเช้าก่อนเด็กมา หลังเด็กเข้าห้องหมดแล้วไรงี้ไม่ได้ออกมาทำความสะอาดตลอด เพราะงั้นเด็กจะไม่ค่อยได้เห็นภารโรงทำความสะอาดเลยจะไม่นึกถึงก็ได้มั้ง กูเห็นบางโรงเรียนก็เป็นอะ ไม่ค่อยเห็นตอนภารโรงทำความสะอาด แต่เขาก็ทำหน้าที่อยู่ทุกวันไรงี้ แต่มีอะไรก็เดินไปเรียกได้ ฟุตบาตกทม.ด้วย แถวที่มีแผงลอยสภาพตอนเย็นจะเละเทะอย่างกับผ่านสงครามโลก แต่เช้ามาจะเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นกูทึ่งความสามารถคนทำความสะอาดกทม.มาก ทั้งที่กูไม่เคยเห็นตอนเขาทำความสะอาดเลย ปกติเห็นแต่ตอนกวาดใบไม้เรื่อยเปื่อย ก่อนหน้านี้กูไม่เคยนึกถึงเลยว่ามีคนคอยทำความสะอาดเรื่องพวกนี้อยู่ทุกวัน กูเลยซึ้งเลยว่าทำงานกันโคตรเทพ

>>117 กูเคยเห็นเขาออกมากวาดตอนตีสองสีสาม อาบน้ำเพิ่งเสร็จได้ยินเสียงแซ่กๆกูหลอนแทบหัวใจวาย พอส่องออกไปก็ได้แต่ขอบคุณในใจ ลุงๆป้าๆแกทำงานเช้าจริง

อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่าอยากให้มีใครสักคนเขียนบทความวิเคราะห์ประเด็นน่าสนใจที่ปรากฎในเรื่องนี้จังเลยว่ะ
เท่าที่กูจับประเด็นได้มี ช่องว่างระหว่างสามัญชนกับอภิสิทธิ์ชน การแบ่งแยกชนชั้น การเมืองในโรงเรียน วิธีการเรียนของคนเรียนเก่งกับคนกลางๆ มิตรภาพ มีอะไรอีกวะ นึกไม่ออกละ
ปล. อย่าถามหาจากกูนะ กูเขียนภาษาคนไม่ค่อยรู้เรื่อง555

>>119 กูเข้าใจนะ แต่ไม่รู้จะวิเคราะห์ยังไงดี ;w;

เอาจริงกูเห็นพฤติกรรม pivoine ตัวประกอบตอนนี้แล้วก็ไม่แปลกใจนะว่าทำไมมิซึซากิถึงอคติกับ pivoine อะ ว่าไปแล้วถึงกับใช้งานนักเรียนนอกแบบนี้รุ่นก่อนๆยังไม่เคยทำเลยปะ หรือเพราะเกิดหลังฉากกับตัวละครที่ไม่มีบทคนอ่านเลยไม่รู้เพราะมี pivoine หลายคนนเลยที่ไม่ถูกกล่าวถึงในเรื่อง อย่าง pivoine ชั้นปีเดียวกับท่านเรย์กะที่ยังไม่มีบทก็เหมือนกัน มีบอกแค่ว่ามีกี่คนเฉยๆแต่ไม่เคยโผล่มา

>>121 มันอธิบายได้หลายอย่างเลยนะ ว่าทำไมทาคากิถึงกลัวเจ้าแม่เว่อร์ๆ ขนาดนั้น ถึงจะมีคดีอยู่ก่อนก็เหอะ จริงๆ Pivoine คนอื่นถึงไม่พูดอะไร แต่ก็อาจจะหนุนหลังหรือทำพฤติกรรมเดียวกันเงียบๆ อย่างตอนไปฝึกตนที่น้ำตก ท่านฟุยุโกะก็ยังเดินตัวปลิวไปปล่อยให้ท่านเรย์กะหิ้วกระเป๋าให้ตั้งนาน ถ้า Pivoine คนอื่นเป็นงี้ก็ไม่แปลกอ่ะที่อิโคมะจะชื่นชมเจ้าแม่ขนาดนั้น คงสวยรวยแต่มีน้ำใจ ไม่หยิ่ง ดีงามเช่นนี้ต้องคู่กับจักรพรรดิเท่านั้น

ขอบคุณโม่งแปลล่าสุด อ่านตอนนี้แล้วถ้าคาบุรากิไม่มาออกโรงปกป้องวาคาบะในตอนหน้ากูจะยกตำแหน่งพระเอกให้เจ้าแม่แล้ว ดูเท่ห์กว่าจักรพรรดิ(ฮาเงิบ) แล้วนะ จริงๆ เรื่องชนชั้นมันนี่ปัญหาใหญ่เลยกูคิดอยู่ว่าจะแก้ปัญหาชนชั้นในเรื่องนี้ยังไงนี่อ่านแล้วขึ้นแทน แต่มาเมืองไทยเนี่ยมรึงโดนแคปประจานทางโซเซียลแน่นอน

>>121 คิดว่าพฤติกรรมของ pivoine ส่วนใหญ่คงไม่ต่างจากเรย์กะในคิมิดอลเท่าไหร่อะ อาจจะไม่แรงหรือวีนเหวี่ยงเท่า แต่ก็อวดเบ่งบารมี ใช้อำนาจทำตามอำเภอใจไปเรื่อย
>>122 กูว่าท่านฟุยุโกะเคยชินกับการมีคนปรนนิบัติรับใช้มากกว่า อาจจะเป็นคุณหนูที่ไปไหนมาไหนมีพี่เลี้ยงมีคุณเมดตามประกบ ไม่ต้องมาถือของเองแบบนี้ พอมากับเพื่อนไม่ได้หอบหิ้วคนรับใช้มาก็เลยลืมว่าตัวเองเอากระเป๋ามาด้วย แต่อยู่โรงเรียนเรย์กะก็ไม่เห็นพูดถึงว่านางใช้คนอื่นถือของมาให้แบบพวกรุ่นน้องนี่นา แถมคำบรรยายถึงท่านฟุยุโกะก็พูดไปในทางที่ดีด้วย ไม่มีพิษมีภัยกับใคร นางก็แค่ชอบเรื่องไสยศาสตร์ลึกลับ ตอนไปเที่ยวกับพวกเซริกะนางยังดีใจเลย กูว่าเป็นคนนิสัยดีไม่เคยอวดเบ่งบารมีนั่นล่ะ

>>108 กูเคยเห็นพวกสถานที่ที่คนรวยไปเขาจะให้คนทำความสะอาดหลังจากพวกเขากลับหมดแล้วนะ เว้นแต่จำเป็จริงๆ แล้วเขาเรียกถึงเข้าไป ปกติจะไม่ไปเดินปะปนกับลูกค้ารวยๆหรอก

กรณีท่านฟุยุโกะ กูคิดแบบ >>124 อะ ไม่ใช่ว่าชอบใช้งานคนแต่มีคนทำให้ตลอดเวลาจนชินเลยลืมนึกถึงไปมากกว่า

>>118 กูเพิ่งรู้ว่าเขาทำกันเช้าขนาดนี้ นึกว่าประมาณสักตี 4 เพราะต้องทำให้เสร็จก่อนตี 5 ด้วยละมั้ง
>>125 กูก็เข้าใจว่างั้น ตามปกติคงไม่โผล่มาทำความสะอาดตามทางเดินไรงี้ แต่คิดว่าน่าจะอยู่ประจำจุดสแตนบายให้ไปตามได้เวลาต้องรีบมาเก็บกวาดอะไรน่ะ

>>123 ตอนหน้ากูอยากให้เจ้าแม่มาห้ามทัพนะ ยังไงถ้าไม่ให้คนใน pivoine มาห้าม ฝั่งประธานนักเรียนกับกลุ่ม pivoine แตกหักกว่านี้
ว่าแต่ทำไมมีแต่คนพายเรือวาคาบะวะ ตอนอ่านนี้กูหวีดเลยนะตอนอาริมะออก เรือลำน้อยๆกูจะมีหวังออกจากเฟรนโซนไหมเน้อ

>>128 กูไม่อยากจะล่มเรือมึงนะ เพราะกูก็เคยอยู่เรือนี้เหมือนกัน แต่กูว่าระหว่างท่านเรย์กะกับอาริมะคงเป็นได้มากสุดคือเพื่อนสายทีวีไดเร็คเตอร์ว่ะ..

>>129 อาจจพะพบรักทีวีไดเรกก็ได้นะมึง เธอคือคนเดียวที่เข้าใจฉัน เราสองคุยงานอดิเรกได้อย่างเปิดเผย

>>129 อาจจะได้ก็ได้นะเหวยย ฟีลแบบ เราเข้าใจกันและกัน มีแค่เธอคนเดียวเท่านั้นที่ฉันจะคุยด้วยได้อย่างสนิทใจ เปิดตารางแค็ตตาล็อกปรึกษาว่าสัปดาห์นี้จะลองสั่งซื้อนำยาทำความสะอาดของยี่ห้อไหนดี พอได้ของมาก็ลองใช้ด้วยกัน ทำข้อดีข้อเสียของแต่ละผลิตภัณฑ์ไว้
//หมดกาวไปถังนึง แด่เรือที่กูโยนแขนขวาไว้

>>131 เรือลำนี้ต้องชื่อแบบจอร์จซาร่าทีวีไดเร็กแหงๆ

>>131 แบบ... แต่งๆ กันไปแล้ว
"คุณคะ ฉันไปเจอไม้ถูพื้นแบบไต้องชุบน้ำมาด้วยล่ะค่ะ ถ้าโทรสั่งตอนนี้เขาแถมไม้กวาดไฟฟ้าด้วยนะคะ"
"หืม ดีเลยๆ ผมเองก็เพิ่งเจอตู้เก็บของพับได้มาล่ะ สั่งเลยดีไหม"
"ดีเลยค่ะ โฮะๆๆๆ"

จะดีเหรอวะ....

>>133 นึกถึงเสียงสปอตโฆษณาในไดโซะ 5555

>>133 บ้านต้องเต็มไปด้วยสิ่งของไร้สาระ เจ้าพวกทาสการตลาด!

>>134 คุณคะ คุณค---
>>133 ดีไม่ดี ท่านเรน์กะอาจจะได้งานอดิเรกใหม่เป็นต่อปราสาทก็ได้นะเออ

>>136 อย่างท่านเรย์กะต้องต่อพระราชวังแวร์ซายซิ

>>128 กูอวยทั้งสองเรือนะ เราจะผ่านน่านน้ำแห่งเฟรนด์โซนนี้ไปด้วยกัน ถึงจะเป็นแค่ในฝันก็ตา--- แค่กๆ

อยากให้อาริมะมีบทมากกว่านี้จัง ต้องการเห็นคู่ดาวรุ่งทีวีไดเร็กซ์ค่า

>>137 ต่อเป็นแรกๆแน่ๆ!
>>139 กูก็อยากให้บทมากกว่านี้เซม จำได้ว่าเคยมีคนแซวว่าบทน้อยกว่านกพิราบ วงวาร ฮืออ

>>140 ช่วงหนึ่งก็บทหายยาวจนคนแซวว่ามีตัวละครชื่อนี้อยู่ด้วยเหรออีกต่างหาก ถถถถถถถถถถถ

>>90 คิดว่าคงมารูทที่ความจริงแล้วแอบชอบคุณชูนั่นแหละแต่แกล้งไม่บอกตีเนียนพามานั่งจุ่มร้านจู๋จี๋กันนี่สินะมารยา

ให้ตายสิ ถึงตอนนี้จะไม่ได้เห็นท่านเรย์กะสะพัดพัดภูติพราย แต่ก็ได้เห็นคาบุโตขึ้นมาก แล้วเอ็นโจนั่นอะไรกัน นายเป็นพวกบอสลับใช่ไหม เป็นตัวร้ายขั้นสูง แบบที่ถ้าคิดจะแกล้งนางเอก ก็จะทำตัวน่าสงสารให้คนอื่นๆเกลียดนางเอก แล้วไปแกล้งแทนตัวเองสินะ

ความจริงทรงผมท่านเรย์กะไม่ได้แย่นะ แต่คำเปรียบเทียบนี่แย่สุดๆ

ว่าแต่เอ็นโจต้องไม่เคยจับผมท่านเรย์กะแหง ถ้าจะม้วนให้ได้ลอนสุดเพอร์เฟค ต้องฉีดสเปรย์ใส่มูสเป็นจำนวนมาก จะหาแบบที่ผมนุ่มนิ่มเหมือนสายไหมไม่มีหรอกนะ

ในที่สุดพระเอกก็มีพัฒนาการที่สมกับเป็นพระเอกเสียทีนะ!! //ปรบมือดังแป๊ะ
ส่วนอีตาเอ็นโจนี่ก็รู้ใจเจ้าแม่ดีจริ๊ง แต่ก็รู้ว่าตัวเองทำแล้วไม่เหมาะจะพาให้สาวๆแห่กันมาแย่งทำเอาเองแถมแก้ปัญหาได้ซอฟต์ๆด้วย แหม่ รู้จักใช้คนดีจริงสมกับที่เจ้าแม่กล่าวไว้

ตอนนี้แบบกรี๊ดมาก ขอบคุณนะโม่งแปลลล//เข้าไปเกาะขาดึงขนหน้าแข้งเล่น

กรี้ดดดดดดด. คาบุเอ๊ยยยยย
เชื่อว่าแม้คาบุจะเศร้า แต่วาคาบะมีใจเต้นแน่ๆ เท่ขนาดนี้. นี่อาจจะเป็นจุดที่ทำให้สองคนนี้กลับสู้เส้นทางพระเอกนางเอกซะที

ส่วนท่านเรยกะจะผ่านมากี่ตอนก็ยังคงความน่ารักเสมอต้นเสมอปลาย. รักจริงๆ. รวมทั้งเอ็นโจก็สุดยอดในแนวทางของตัวเอง. (ออกแนวพระรองกับนางรองอ่ะนะ 555). ที่พัฒนาไม่ใช่แค่ความสัมพันธของคาบุวากะ แต่เป็นของสามสหายด้วย เป็นตอนที่มี impact factor สูงจริงๆ สมแล้วที่เป็นอีเว้นทใหญ่

หวังว่าตอนหน้ายังคงเป็นพารท 3 สหายอยู่น้าา. ขอบใจโม่งแปลม้ากมาก

สรุปท่านเรยกะ เปลี่ยนจากนางร้ายกลายเป็นเพื่อนพระเอกควบนางรองได้สินะ. น่ายินดีๆ

ตะไมพวกมึงต้องวนเวียนอยู่กับการเล่นขนหน้าแข้งโม่งแปลกันเล่า แต่ก็ขอบคุณนะโม่งแปล นี่เป็นครีมบำรุงขนนะ กูให้เอาไปบำรุง จะได้เงางามนุ่มสลวย เวลาถูกถอนจะได้ไม่เจ็บมาก ถถถถถถถถถถถถถ

ตอนนี้หยั่งกะ mv พระเอกมองนางเอกด้วยสายตาปวดร้าวที่เห็นเธอไปกับใคร แถมมีชนชั้นมาเป็นสถานะขวางกั้นระหว่างเราอีกต่างหาก แต่ตอนก้มหัวให้นักเรียนที่โดนใช้ให้เก็บกวาดนี่เท่มาก อาริมะอึ้งไปเลยเด่ะ หมอนี่ก็น่าจะอคติกับคาบุพอตัว แต่พอเจอซีนนี้ก็น่าจะเปลี่ยนความคิดใหม่ มองอย่างสนอกสนใจ จนในที่สุดก็กลายเป็นความรั..//แค่กๆๆๆๆ

เอ็นโจนี่มันสายซัพพอร์ตจริงๆ ยืนเงียบๆอยู่ข้างหลัง มองดูเหตุการณ์ตลอดแล้วค่อยเข้าไปอุดรอยรั่ว คลี่คลายสถานการณ์แบบละมุนละม่อม รู้ใจเรย์กะไปหมดทุกสิ่งอีกต่างหาก เรย์กะคิดว่าใครจะเก็บกวาดยะ ฮีพุ่งไปบอกเดี๋ยวจัดการเองทันที นี่สิงร่างเขาอยู่ใช่มะ หา 5555555555

>>148 เป็นสแตนนี่เอง!!

>>148 เค้าสมดีเนอะ อิอิ

จะเขียนว่าสมกันดี สาย support ทั้งคู่
แต่เชื่อว่า. ถ้าท่านเรยกะเปลี่ยนรูทเป็นสายหลัก เอ็นโจก็ตามมาได้

>>149 โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า โอร่า!!!!!!!!!
>>150 นางคิดจะไปสาปเขาข้างหมอนสองครั้งแล้วนะ หุๆๆๆ

>>152 จะสาปข้างหมอนนี่ต้องเข้าห้องนอนเขาให้ได้ก่อนนะ อิอิ

ทำไมตอนล่าสุดที่มาซายะหัวเราะหึ กูได้ยินเสียงมาซายะกับเอ็นโจวดังขึ้นมาว่ามิสชั่นคอมพลีทวะ 555555

ขอบคุณโม่งแปล ตอนล่าสุดคาบุรากิก็ทำตัวสมเป็นพระเอกโชโจพอไม่อยู่กับแก็งสาวแล้วไม่รั่วหรอ!! ตอนนี้กลัวเอ็นโจที่สุดแล้วรู้ทุกสิ่งที่เรย์กะคิดนี่มันเหนือขั้นของการสตอลเกอร์แล้ว!!

>>155 ก็มองมาตั้งแต่เด็ก เพื่อนๆเรย์กะเห็นเรย์กะหลุกบ่อยจนรู้ไส้รู้พุง เอ็นโจวนี่แอบโมงทั้งตอนอยู่กับเพื่อน ทั้งตอนลับหลัง กูว่ารู้มากกว่าชาวบ้านว่ะ 5555 น่าจะสังเกตเรย์กะตั้งแต่หลังจากโดนมาซายะใช้งานครั้งแรก

กูกลับไปอ่านใหม่ช่วงเรย์กะทำงานตอนประถมน่าสงสารมาก เอ็นโจวก็ไม่ช่วยเลย สาวๆของเอ็นโจวก็ทำวุ่นวายอีก กูอ่านตรงนี้ใหม่แล้วคิดอีกทีว่า นี่เป็นการทดสอบของเอ็นโจวรึเปล่า เพื่อดูว่าเรย์กะเป็นคนยังไง ที่มไ่นใจพวกเขาแค่เล่นตัวแกล้งไม่สนใจไปเองรึเปล่า(สรุปนางบ้างาน เอ็นโจวคืออากาศ สมน้ำหน้า สาวไม่สนใจ555) แต่พอเรย์กะเดือดร้อนจริงก็เลิกแกล้งแล้วมาช่วยไรงี้

ทำไมกูที่อยู่เรือเอ็นโจเป็นเมนอ่านตอนนี้แล้วปลาบปลื้มใจแต่ก็ใจเสียนิดๆ วะ ปลื้มใจที่เอ็นโจรู้ใจเรย์กะไปทุกอย่างหยั่งกะสิงร่างจริงๆ แต่ฮีทำไมทำตัวเหมือนชงเรย์กะกับคาบุแบบนี้วะ แม่งงงงง กูเสียไต มึงเห็นไหมว่าความสัมพันธ์ของสองคนนี้พัฒนาไปขั้นไหนแล้ว เมื่อก่อนมีคนมาขอให้ช่วยปลอบใจคาบุ นางยังแนะนำให้ไปบวชอยู่เลย เดี๋ยวนี้ถึงขั้นวิ่งตามไปเองแล้วเอาของกินมาหลอกล่อได้ด้วย ทำให้คาบุยิ้มได้ทั้งที่ยังอารมณ์ดาวน์ๆ อยู่ด้วย ฮือออออออ

>>157 ไม่รู้สิ แต่กูว่าฮีรู้ว่ามันไม่มีอะไรในกอไผ่นะ ถึงได้บอกให้ตามไป แล้วก็คิดว่าคนที่สนุกสนานอย่างเรย์กะจะช่วยมาซายะให้ร่าเริงขึ้นได้แน่ เป็นลิมิตที่ฮีรับได้ จะว่าเป็นความไว้ใจ เชื่อมั่น เชื่อใจ อะไรทำนองนั้นก็ได้มั้ง

จริงๆโมเมนต์ที่กูกรี๊ดที่สุดในตอนนี้ไม่ใช่เรื่องรู้ใจจนเหมือนไปสิงร่างเขาหรอกนะ แต่เป็นต่อให้คนเยอะแยะมากมายขนาดไหนก็หาเธอเจอต่างหาก ทั้งที่เหตุการณ์ตรงหน้ากำลังตึงเครียดหน้าสิ่วหน้าขวานเตรียมปะทะ แต่ทั้งคู่ก็รู้ว่าเขาหรือเธออยู่ตรงไหน ปกติเหตุการณ์เครียดๆเราก็โฟกัสที่เรื่องใหญ่ จุดหลักก่อน ไม่ได้สังเกตจุดเล็กๆที่ไม่ได้มีส่วนร่วมใช่มะ แต่เรย์กะรู้ว่าเอ็นโจยืนอยู่ตรงไหน ทำอะไรอยู่ เอ็นโจนี่ไม่ต้องพูดอะไรมาก พุ่งมาหาทันทีที่จบเรื่องเลยด้วย

ที่จริงกูว่าจะกรี๊ดเรื่องนี้ตั้งแต่ตอนล็อกเกอร์ละ ที่นางรู้ว่าเอ็นโจอยู่ไหนและทำอะไร แต่ตอนนั้นกูนึกว่ากูคิดไปเอง แต่พอมาตอนนี้ เออ...นางก็สังเกตและมองหาเอ็นโจอยู่ตลอดเหมือนกันนี่หว่า ซึ่งเป็นจุดเล็กๆที่ทำให้กูฟินมากกก

ใจกูเต้นตึกตักเลยตอนเจ้าแม่วิ่งตามคาบุไปแล้วนังไม่ตอบ โชโจวมากกกกกกกกกกรี๊ดดดดดดดดดด แถมทำให้หลุดหัวเราะได้อีก โชโจว!! โชโจว!!
จบด้วยการพูดว่าผมเจ้าแม่...เปรียบเทียบโคตรเห่ย เล่นซิทคอมกันต่อไปเห๊อะ

>>143 แหม เหลือที่ว่างให้หนุ่มน้อยได้จินตนาการมั่งน่า เห็นร้ายลึก ยิ้มๆ รู้ทันกันหมดแบบนั้นอะ ในซอกหลืบ (ไหน?) ของหัวใจอาจเป็นแค่พ่อหนุ่มเพ้อรัก เฝ้าทอดถอนใจละห้อยหาท่านเรย์กะอยู่ก็ได้ แบบแอบสตอล์ค เอ๊ย แอบมองเค้าไปวันๆ พร้อมกับจินตนาการว่าจะได้สัมผัสลอนผมนุ่มๆ ของเค้าซักวันนึง... อุอิ...

แต่ตอนนี้ตะไมกูกรี๊ดฉากเก็บกระป๋องน้ำที่สุดเลยล่า... อะอะอะ อ่านวนๆ ไปมันชื่นใจจริ๊ง เอ็นโจช่างใส่ใจทุกรายละเอียด มาจัดการจุดที่เจ้าแม่กังวลที่สุดมาตั้งแต่ตอนที่แล้วเชียวนะ โถ พ่อคุณพ่อทูนหัว อะไรจะรู้ใจสาวได้ขนาดนี้ ....เอ๊ะ หรือจริงๆ กูควรจะกลัวดีวะ

ว่าแต่ตอนหน้าจะมีการบรรยายฉากเดทร้านโอโคโนมิยากิไม๊วะ ถ้าทำกูน้ำลายหกล่วงหน้าแล้วตัดฉับไปอยู่บ้านเลยนี่คงเศร้าใจหาน้อยไม่เชียวนา

>>160 ตอนหน้าคาบุจะขอเรย์กะแต่งงานที่ร้านโอโนโนมิยากิ.......เชื่อกู

เพราะกูมโนไปหลายรอบแล้ว...

ทำไมตอนนี้กูฟินคาบุกับเรย์กะมากกว่าเอ็นโจว้าาาาาาา มโนแรงอีกไม่นานถ้าเป็นงี้เลื่อยๆคาบุต้องชอบเรย์กะแน่ๆ โอ้ยๆเรือไหนกูก็ฟินนนนนนนนน

>>160 มีๆ ตอนหน้านี่ล่ะ เปิดโลกให้องค์ชายกับจักรพรรดิผู้อยู่แต่ในรั้ววังกันเลยทีเดียว 5555555555555555

>>161 กูมโนแบบมึงหลายรอบละ55555555 เคมีคู่นี้เข้ากันสุดๆ

>>157 ส่วนกุตั้งแต่คาบุโผล่มายังนึงเลยว่าสงสัยหมอนี่ต้องเป็นคนไปตามมาแน่เลย แล้วยังมาปิดท้ายได้อย่างเหมาะเจาะ ถ้ามีบอกว่าทดแทนบุญคุณเจ้าแม่นี่ใช่เลย!!!
กุควรดีใจใช่มั้ยถึงตอนนี้มันส่งลมหนุนเรือเพื่อนอย่างน้อยก็ไม่ระเบิดเรือตัวเอง ถถถถถถ

เคสก้มหัวกุคิดอีกแง่ว่ะ ถ้าวาคาบะไม่ได้โดนสั่งเฮียแกก็คงปล่อยไปเรื่อยๆเลยใช่มั้ย มันดูกะอวดสาวจนกูต้องขอหักคะแนนว่ะ

ตอนนี้ดีมากเลย! ขอบคุณโม่งแปล

กูว่ามันคงเหมือนภาพกะตุ๊กตาพวกนั้นเพราะผมมันแข็งตรงไม่เป็นธรรมชาติหรือเปล่า วิกนี่นะ

>>166 ฮีดูเศร้าขนาดนั้น คงไม่ได้กะอวดสาวมั้ง

แต่ตอนนี้เคมีตอนวิ่งไปตามโคตรดี โคตรโชโจ โคตรมุ้งมิ้ง บ้าเอ๊ยยยย สิ่งที่กูใฝ่หามาเป็นร้อยตอน //กัดผ้าเช็ดหน้า

>>166 เออ ก็ไม่แน่เหมือนกัน ตอนมาดูเหตุการณ์แรกๆ ยังทำเบื่อๆ อยู่เลย ทำนองไรว้า กะอีแค่นี้ก็โวยวายกันใหญ่โต พอรู้ว่าวาคาบะพลอยซวยไปด้วยก็ดูสำเหนียกขึ้นมานิดนึง แต่กูว่าฮีกระตุกจริงๆ ตรงที่เด็กม.4 บ่นๆ ว่าไม่อยากมาเรียนที่นี่แล้วเหมือนเรย์กะนะ ถึงกับก้มหัวขอโทษนี่ เด็กนั่นแม่งมีหวังเด่นล้ำไปทั้งโรงเรียน

>>166 กูคิดเหมือนมึงอะ ตอนแรกเหมือนไม่สนใจแล้วจะปล่อยๆไปด้วยซ้ำ เพิ่งมาสนใจตอนมีคนพูดถึงวาคาบะขึ้นมา
ตอนแรกกูกำลังรอดูเจ้าแม่องค์ลงเลย แต่แบบนี้ก็โอเคเหมือนกัน ชอบตอนท่านเรย์กะวิ่งตามคาบุไปแล้วชวนกินโอโคโนมิยากิชะมัด ตอนท้ายที่แซวเรื่องทรงผมท่านเรย์กะนี่น่าตีทั้งสองหนุ่มเลย ขอให้ตุ๊กตาไปหาถึงข้างเตียง

>>169 +1 น่าจะเพราะเด็กบอกว่ารู้งี้ไปอยากเรียนที่นี่มากกว่า วาคาบะมีส่วน เราว่าันกระตุ้นให้คาบุรากิคิดว่าเรื่องที่ตัวเองคิดว่าไร้สาระในตอนแรก พอเด็กคนนั้นพูดออกมาก็นึกย้อนถึงวาคาบะ โดนแกล้งมาตลอด เธอก็ไม่อยากอยู่โรงเรียนนี้แล้วรึเปล่า แล้วค่อยสำนึกได้ว่า มันแย่ ไมใช่เรื่องไร้สาระเลยก้มขอโทษ คาบุรากิเป็นพวกอ่านสถานการณ์กับความรู้สึกของคนชั้นทั่วไปไม่ค่อยออก พอถูกคำพูดนั้นน่าจะถูกกระตุ้นเหมือนที่เรย์กะจุกนะ

>>169 >>171 กูก็คิดงั้นอะ ตอนแรกฮีดูเบื่อๆไม่สนใจ แค่น้ำหกพวกมึงก็มาโวยวายให้เป็นเรื่องใหญ่กันเนี่ยนะ ไร้สาระสิ้นดี แต่พอรู้ว่าวาคาบะโดนสั่งให้ไปเช็ดพื้นก็อึ้งละ แล้วที่เด็กคนนั้นพูดออกมา ฮีคงนึกย้อนถึงวาคาบะมั้ง ขนาดเด็กม.4คนที่เพิ่งมา โดนพวกเด็กเกรียนออกคำสั่งปากดีใส่หนเดียว ยังออกปากว่ากุไม่น่ามาเรียนที่นี่เลย แล้ววาคาบะที่มาเจอการกลั่นแกล้งในโรงเรียนมาตลอดอะจะคิดยังไง คาบุมันถึงได้สลดขนาดนั้น จนต้องก้มหัวขอโทษ จริงๆถ้าวาคาบะไม่โดนสั่งให้ไปเช็ดพื้น กูว่าคาบุก็ไม่สนเรื่องนี้หรอก หรือกูจะมองโลกในแง่ร้ายไป........

>>163 ทำไมกูมีลางเจ้าแม่จะโชว์สเตปเทพการกินโอโคโนมิยากิแบบสามัญชนสไตลด์ว่ะ แบบเรื่องอื่นเจ้เฉยแต่เรื่องกินเจ้ยอมไม่ได้!!
>>171 ไอ้เด็กไฮโซคงโดนเขม่งจากแววงสังคมไฮโซด้วย เพราะทำให้คาบุรากิต้องมาขอโทษคนอื่นแบบว่าทำผิดจนทำให้คนอย่างหัวหน้าต้องมาขอโทษให้อ่ะ

>>172 จริงๆ คาบุมันจะไม่สนใจก็ไม่แปลกนะ ขนาดกลุ่ม Pivoine ด้วยกันมันยังไม่เคยแยแสสนใจ กลุ่มรากหญ้านี่ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ขนาดวาคาบะที่ตัวเองแอบชอบเขาข้างเดียวมันยังอ่านอารมณ์ไม่ออก ไม่รู้ควรจะปฎิบัติตัวยังไงเลย แต่มาได้ถึงขั้นแสดงความรับผิดชอบในฐานะผู้นำได้นี่ก็เรียกว่าเติบโตขึ้นมาได้เหมือนกันนะ

>>158 มึง กูอ่านที่มึงพูดแล้วเขินตัวม้วนเลย ฮือ ถึงแม้ตอนแรกกูจะกลัวว่าเจ้าแม่จะระแวงเอ็นโจว่าทำไมอยู่ๆถึงโผล่มาก็เถอะ(เพราะกูก็ตกใจ5555)
ถ้าจบรูทเอ็นโจจริงๆนี่กูจะเขินมากๆนะ เพราะกูชอบความสัมพันธ์แบบนี้มากๆ คอยสังเกต ใส่ใจกันตลอดแบบเนี้ยย 555

แต่กูยอมรับเลยว่าวันนี้เรือเอ็นโจถูกสั่นคลอนจากปกติที่พังเรือเอง ตอนท่านเรย์กะวิ่งตามไปนี่โชโจมากๆ ฮือ ข่าวลือแน่นอน จักรพรรดิXจักรพรรดินี

คราวนี้ท่านเรย์กะจะปฏิเสธว่าไม่สนิทกับสองคนนั้นก็ไม่ได้แล้วสินะ เอ็นโจทั้งเดินเข้ามาคุยด้วย ท่านเรย์กะรีบวิ่งตามคาบุรากิไปหลังจากจบเรื่องอีก เหล่าพระสหายและสาวกจะพูดถึงเรื่องนี้กันว่ายังไงเนี่ย

>>175 บางทีกูก็คิดนะว่าคาบุรากิมีความชอบเรย์กะเพราะแม่งชอบขัดเอ็นโจเวลาจะเนียนชวนเรย์กะเที่ยว มีโมเม้นเยอะกว่าตานกพิราบอีก

อะไรกัน ถ้าผมบ็อบของคิชิดะ เรย์โกะยาวกว่านี้อีกหน่อยหรือเท่าอิชิมัตซึในภาพแล้วจะต้องเรียกว่าเป็นทรงผมยามาโตะ นาเดะชิโกะแท้ๆ

นายตัวสำรองนี่มันตัวสำรองจริงๆ ทั้งที่ออกมาปกป้องตั้งแต่แรกตั้งนานแล้วแต่เพียงคาบุรากิปรากฏกายพูดไม่กี่คำก็ดึงดูดความสนใจไปจนหมด! นี่สินะความแตกต่างระหว่างตัวละครหลักกับตัวรอง ยังไงก็พยายามเข้านะนายตัวสำรอง!

กลุ่มเซริกะจังจะทำยังไงเมื่อเห็นเอ็นโจกระซิบอะไรบางอย่างที่ข้างหูท่านเรย์กะแล้วท่านเรย์กะผละออกจากกลุ่มไป อยากรู้! อยากรู้เหลือเกินว่าท่านเอ็นโจกระซิบอะไรไปกันแน่! พวกเซริกะจังก็คงคิดแบบนี้ ยิ่งพอท่านเรย์กะไล่ตามไปทางท่านคาราบุกิได้แวบเดียวยังเหลียวหันกลับมามองท่านเอ็นโจอีกครั้ง

ปวดร้าว! จะปวดร้าวเกินไปแล้ว!

ช่วงเป็นความปวดร้าวที่น่าอิจฉาเหลือเกิน สมแล้วที่เป็นท่านเรย์กะคนนั้น

ท่านเอ็นโจได้แต่ทำทีเก็บกระป๋องเจ้าปัญหาที่ตกอยู่ พวกเซริกะจังและผู้หญิงคนอื่นๆ ที่สังเกตเห็นปล่อยไว้ไม่ได้หรอก กระป๋องนั่นน่ะ ให้พวกเราเก็บเองเถอะ! ต้องคิดแบบนี้อยู่แน่ๆ

เข้ามาดูละเจอขนหน้าแข้งกุแหว่งไปอีกล่ะแม่ง 55555 ดีใจที่ชอบกัน ตอนอ่านตอนนี้ (และตอนหน้าๆ) กูนี่ฟินตัวแตกไปหลายรอบมาก โฮ้ยยยยย กระจายบทได้โคตรดี เรือวิ่งกันหลายลำ นานๆ จะมีงี้มาให้ชื่นใจซักที ได้สครีมกันหลายๆ คนซะทึ ฮือออออ

>>175 ตอนอาริมะจับได้ว่านางไปขัดโต๊ะแล้วนางมโนไปว่าอาริมะต้องคิดว่านางเป็นคนร้ายแน่ๆ นางถึงกับคิดว่าต่อไปคาบุกะเอ็นโจคงไม่เข้ามาคุยเล่นด้วย แล้วต้องมองมาแบบดูถูกแน่ๆ แสดงว่านางแคร์สองหนุ่มนี่มากว่ะ ถึงนางจะไม่อยากยอมรับก็เหอะ ปกติแล้วนางจะชอบคิดแบบคาบุกับเอ็นโจช่วยไปไกลๆจากชีวิตนางเถอะ แต่นี่ถึงกับกลัวว่าจะไม่ได้คุยกับเขาเลย ก็นะ สามคนนี้อยู่ด้วยกันมาสิบปี ใช้เวลาครึ่งหนึ่งในชีวิตด้วยกัน ผ่านนั่นนี่โน่นมาทั้งดีทั้งร้าย มันก็ต้องผูกพันกันมั่งล่ะ

กูว่าจริงๆนางสังเกตเอ็นโจตลอดนา แค่ไม่พูดออกสื่อเฉยๆ อย่างตอนไม่กินขนมนางก็รู้ว่าเขาไม่กิน เวลากินก็กินนิดเดียวเอง ไม่มองอยู่จะรู้เรอะ ตอนตั้งเพลงประจำตัวแต่ละคนเหมือนกัน กระทู้เก่าๆก็เคยพูดกันว่าเพลงประจำตัวฮีฟังดูเศร้าๆหม่นๆเป็นสีทึมๆ ถ้าไม่สังเกตจะรู้ได้ไงว่าฮีดูเศร้าๆเหมาะกับเพลงแบบนี้อะ คิดว่านางก็มองเขาอยู่ตลอดเหมือนกันนั่นล่ะ แค่จะพูดข้อมูลเขาออกมาตอนไหนก็เท่านั้นเอง

กูก็ชอบความสัมพันธ์แบบสามคนนี้นะ ถึงจะทะเลาะกัน จิกกัดกันสารพัด แต่ก็ซัพพอร์ต เป็นที่พึ่งพิงให้กันและกันเวลาเดือดร้อน มันแสดงถึงความเป็นเพื่อนสนิทได้ดีอะ กูว่าความสัมพันธ์แบบนี้มันน่ารักมากๆเลย

>>179 มรึงกำลังยื่นกล่องกาว 1 โหลมาให้กูใช่ไหมค่ะ อย่าค่ะ อย่า.... อย่าช้า!!

>>176 เอาตรงๆมั้ย กูก็คิด ในโลกเดิมที่คาบุชอบวาคาบะอาจจะเพราะวาคาบะพาตัวเองไปเจอโลกใหม่ๆ
แต่พอมาโลกนี้ ท่านเรย์กะเป็นคนพาไปหมดเลยแถมอยู่กับท่านเรย์กะก็ไม่ต้องเกร็ง ทำตัวตามสบายๆได้ จะคุยเรื่องชนขั้นสูงหรือสามัญชนก็ได้หมด
ตอนที่ท่านเรย์กะชวนไปกินโอโคโนมิยากิแล้วคาบุหัวเราะออกมา เรือเอ็นโจกูสั่นคลอนไปหมด ฮือ

>>178 ตอนหน้าๆ!!! แปลว่ามันจะมีแบบนี้อีกหลายตอนใช่มั้ยยยย

>>179 ภาพลักษณ์เอ็นโจในสายตาทุกคนคือเป็นคนที่อ่อนโยน ในมังงะของโลกก่อนที่นางพูดถึงก็ไม่มีพูดถึงด้านเศร้าๆของเอ็นโจเลยมีแต่บอกว่าโกรธแล้วน่ากลัว
ถ้าไม่สนใจ ไม่ตั้งใจมอง ก็คงไม่รู้ว่าจริงๆเอ็นโจดูหม่นๆ
พอมึงพูดว่านางไม่พูดออกมานี่กูรู้สึกเหมือนคนชอบเขาแต่ไม่อยากยอมรับเลย /สูดกาว
แต่วันนี้กูกรี๊ดตอนท้ายๆอยู่นะ นางปล่อยให้คาบุเดินไปก่อนก็แปลว่า ท่านเรย์กะกับเอ็นโจเดินไปด้วยกัน !
เหมือนเวลาเราไปเที่ยวกับเพื่อนกับคนที่ชอบ แล้วพยายามเดินช้าๆไปพร้อมกันเลย ปล่อยเพื่อนเดินชนนกชมไม้คนเดียว /ยัดตัวเองลงไปในถังกาว

หลังจากที่โม่งแปลบอกว่าตอนล่าสุดพีค กูก็ไม่คิดว่ากูจะได้เจอฉากคาบุมันก้มหัวขอโทษเด็กกลุ่มนอก แม่งเอ๊ยยยย โคตรเท่เลย ฮืออ เป็นครั้งแรกในเรื่องที่กูนั่งหวีดคาบุอย่างเป็นทางการ คนบ้าๆบอๆแบบนายก็ทำสิ่งที่เท่ๆสมกับพระเอกโชโจได้เหมือนกันสินะคาบุรากิ (กูแยกคาบุรากิในโลกคิมิดอลกับโลกปัจจุบันเอาไว้เรียบร้อย) ฉากท่านเรย์กะเดินตามต้อยๆชวนคาบุรากิไปกินโอโคโนมิยากิแล้วคาบุหัวเราะนิดๆกูแบบ ฮืออออ เอ็นโจก็เอ็นโจเถอะ ตอนนี้ดาเมจแรงมาก!!

ตอนนี้นอกจากเห็นความสัมพันธ์ของคาบุ เรย์กะ เอ็นโจแล้ว กรุอดคิดไม่ได้ว่านายตัวสำรองก็รู้ว่าคาบุจีบวาคาบะอยู่ ไม่งั้นคงไม่ยกวาคาบะขึ้นมาพูด แถมได้ผลดีซะด้วย จะว่าไปสามคนนี้เคยไปเดทกันสามคนที่ห้องสมุดนี่นะ

>>183 โอ้โห.. ใครจะไม่รู้วะมึงว่าคาบุจีบวาคาบะอยู่
แต่มิซึซากิก็จับจุดคนอื่นเก่งนะ เหมือนรู้ว่าถ้ายกเรื่องวาคาบะมาพูดจะทำให้คาบุสนใจได้

>>183 ช็อตที่มีสบตากันเนิ่นนานนี่เล่นเอากูเผลอจิ้นไม่ดีไม่งามไปชั่วครู่ ราวกับอาริมะจงใจพัฒนาตัวเองขึ้นมาให้เทียบเท่าเพื่ออยู่ในสายตาคาบุรากิซักน้อยนิดก็ยังดี อุฮิ้ววววววววววว

>>184 อ่าวเหรอ กรุคิดว่าเซตผ่านฟิลเตอร์เด็กซุยรันคือวาคาบะวอแวคาบุ 55555555 มองออกเฉพาะที่สนิทไรงี้ ฮา

เดี๋ยวนะ กูนึกเรื่องสยองได้อีกเรื่องว่ะ
คือไอ้โอโคโนมิยากิที่ไปแดกนี่เป็นร้านสามัญชนใช่มั้ย?
เพราะงั้นถ้าเป็นร้านแบบนี้นี่ถ้าแดกมันต้องทำเองใช่มั้ย?
........แล้วถ้าคาบุกะคุณชายมันทำไม่เป็นแล้วต้องให้เจ้าแม่ทำให้กินล่ะ?
คันตะที่คอยห้ามก็ไม่อยู่ แถมเจ้าแม่เวลาทำอาหารถ้าไม่มีเครื่องปรุงเสริมก็ไม่ใช่เจ้าแม่ บางทีชีคงพกติดกระเป๋าไปด้วยแหงๆ แบบกะว่าจะโชว์ภูมิ...............อีหรอบนี้กูว่ามีแวววงแตกว่ะ ได้สครีมเพราะอาหารเป็นพิษแน่ๆ
คุณชาย "อุ.....รสชาดแบบนี้มัน!!!"
คาบุบากะ "หมาไม่แดกสัสๆ !!!"
วันต่อมาสองหน่อถึงกับมาโรงเรียนไม่ไหว มีข่าวลือออกมาว่าจักรพรรดิป่วยเพราะความรับผิดชอบจริงจัง
เจ้าแม่รู้สึกผิดเลยไปเยี่ยม......แล้วทั้งคู่ก็ค่อยๆ เข้าใจกัน
.
.
.
.
.
.
อาห์.......กาวกระปุกนี้หอมชื่นจายยยยยยย

เรือคาบุแล่นฉิวววเลยเว่ยเฮ่ย!

กุกางขาเหยียบ2 เรือนี้อยู่พอดี. ตอนนี้ความเท่ความน่ารักคาบุมาเต็มจริงๆ. แต่กุว่าเรยกะเอนเอียงไปทางเอ็นโจว่ะ (สูดกาวนิดๆ) แม้นางยังไม่ยอมรับกับตัวเอง. แต่คนอ่านอย่างเราๆรู้ดี อิอิ อารมณนางประมานเอ็นดูเห็นใจแกมหมั่นไส้คาบุ มีชื่นชมบ้าง. แต่กับเอ็นโจนางออกแนวแอบสังเกตเขาอยู่. และนางก็รู้ตัวว่าเค้าแอบสังเกตนางอยู่. เหมือนนางจะยอมรับเอ็นโจอยู่กรายๆ

>>185 ฉากสบตากูก็จิ้นเหมือนกัน เลือดสาววายในตัวกูมันพุ่งพล่าน 55555555555555555
กูว่าในโลกเดิมของเรย์กะ โดจินคู่อาริมะxคาบุหรือคาบุxอาริมะ ต้องเยอะแน่ๆว่ะ

>>187 ชาติก่อนนางน่าจะไปร้านแบบนี้จนเชี่ยวแล้ว แถมไอ้โอโคโนมิยากิมันก็ปรุงมาให้แล้ว เหลือแค่คนๆให้มันเข้ากันแล้วทอดลงบนกระทะเท่านั้นล่ะน่า คงไม่ถึงขั้นเลวร้ายแบบแกงกะหรี่มิราเคิลของนาง ถ้าเรย์กะไม่ได้ปรุงเอง กูว่าไม่อาหารเป็นพิษหรอก

*ติดเฟิลเตอร์เรือเอ็นโจ* แงงง ทำไมกูดันไปกาวรอยยิ้มฝืดๆของเอ็นโจที่บอกว่าเจ้าแม่คิดเล็กคิดน้อยจริงๆ กูว่าคือปกติเอ็นโจต้องแซวหน้ายิ้มๆอะไม่ใช่ฝืดๆ แปลว่า นายรู้ตัวสินะว่าที่ไปโปรยสเน่ห์ใส่ฝูงผู้หญิงเมื่อกี้ท่านเรย์กะเค้าเห็น~ //ฟิลเตอร์หนามาก แต่จริงๆคิดว่าเอ็นโจนี่ชนักติดหลังเยอะจะตายไม่น่าใช่แค่เรื่องนี้ร้อกกก

ส่วนประเด็นชงให้ไปปลอบคาบุรากิ...คิดว่าคงเพราะถ้าเอ็นโจไปปลอบคาบุ เจ้าแม่คงไม่กล้าเก็บเองบวกกับไม่นับว่าเซริกะกับคิคุโนะไม่ยอมให้เก็บอยู่แล้ว พวกสภานักเรียนก็คงจะต้องเก็บ/ตามแม่บ้านมาเก็บให้ตามระเบียบ ซึ่งงงง มันจะกลายเป็นว่าไอ้เท่ๆที่คาบุทำเมื่อกี้จะต้องมัวหมองไปนิดนึงเพราะสุดท้ายแล้วคนร้ายก็ไม่ได้รับผิดอะไร เอ็นโจเลยต้องทำแบบนั้นแล้วให้ท่านเรย์กะไปปลอบแทน

ส่วนเรื่องร้านเนี่ยได้ข่าวว่าท่านเรย์กะชวนมาคนเดียวนะคะ แค่กๆ อีกคนตามมาได้ยังไงงงง แถมชมว่าน่ารักอีก--ทำท่านเรย์กะใจเต้นไปเลยนะนาย! คานซังอย่าไปยอมนะคะ!! ไอ้หมอนั่นกำลังจะมาแย่งคนรักชั่วนิรันดร์ของคุณไป--//โดนตบปลิวออกนอกกระทู้

*เปลี่ยนเป็นฟิลเตอร์สาวกท่านคาบุรากิ*
กรี๊ดดดดด โคตรเท่เลยค่า พฤติกรรมง้องแง้งแบบส่งเมล์จิกชาวบ้านนี่ถูกลืมไปเล้ย โคตรของโคตรหล่อ5555 ถึงจะโดนท่านเรย์กะขัดฟีลด้วยการบอกว่าแก้วที่โดนปัดยังไม่เก็บก็ตาม พอท่านเรย์กะเดินตามไปข้างๆ เห็นสีหน้าเหงาๆ โอ้ยยยย นี่มันฉากในมังงะโชโจ ยิ่งนางเอก(?)โก๊ะๆเห็นพระเอก(?)เศร้าไม่รู้จะทำยังไงดี หลุดปากออกมาหนึ่งคำ ชวนไปกินขนมปลอบใจ ทันใดนั้นเองพระเอก(?)ก็หลุดหัวเราะหึออกมาด้วยความเอ็นดู(อารมณ์แบบ adorable~งี้) ถึงจะปลอบไม่เป็นแต่ความพยายามนั่นก็ยังน่ารักมากอยู่ดี~ แค่มีเธออยู่ก็ทำให้เขาอารมณ์ดีขึ้นมาได้แล้ว
ตอนที่โดนแกล้งให้เดินเลยไปแล้วต้องเดินหน้ามุ่ยกลับมาก็น่ารักมาก*หยิกแก้ม เคมีสองคนนี้แรงมากคูณล้านนน

แต่นอกจากฟิลเตอร์กาวๆนั่นแล้วคือตอนที่เอ็นโจพูดว่าเรย์กะยังไม่เลิกเล่นเป็นสปายนั้นคาบุยังเดินอยู่ในรัศมีการได้ยินรึเปล่า ถ้าได้ยินรับรองว่าคนช่างสังเกต ช่างใส่ใจ(จุกจิก)แบบคาบุรากิต้องไปสืบต่อแหงๆ
อีกตอนคือการที่เอ็นโจสามารถต่อความคิดในหัวของเจ้าแม่ได้เหมือนกับได้ยิน หลอนมากอีเหี้ย แบบเป็นการตอบที่เหมือน เอ๊ะ เมื่อกี้กูพูดคำนี้ออกไปเหรอ เหมือนมึงมานั่งอยู่ในหัวกูงี้ น่ากลัวสัสๆ แถมเจ้าแม่ยังไม่รู้สึกตัวด้วย คือ...ไม่สู้อะค่ะ เชิญท่านจอมมารสิงสู่ในหัวเจ้าแม่ต่อไป

ก๊อกๆ ดิบอัพตอนใหม่แล้วจ้าาาาาาาาา

>>192 หวาาาาาาาาา นี่บ่ายเเล้วช้ะะะ เล่าคร่าวๆมาก็ได้จ้าาา

>>193 สปอลย์ดิบล่าสุด
.
.
.
.
.
ท่านเรย์กะหนีคาบุลนลานอย่างกับชู้หนีผัว วาคาบะออกไปรับหน้าทัน แต่คาบุดันโทรจิกท่านเรย์กะ และเสียงสัญญาณโทรศัพท์ดังไปถึงหูคาบุ วาคาบะกลบเกลื่อนไปได้ สุดท้ายคาบุเห็นว่ามีเพื่อนอยู่ในบ้านเลยขอตัวกลับไปก่อน แต่ดูท่าจะยังสงสัยนิดๆ แววโม่งแตกมาถึงในเร็ววัน
.
.
.
.
จบการสปอยล์

>>193 สปอยคร่าวๆ
.
.
.
.
ไปแอบฟังวาคาบะกับคาบุคุยกัน คาบุเอาของที่ซื้อมาให้วาคาบะ วาคาบะบอกวันนี้มีเพื่อนมาบ้านไม่ค่อยสะดวก คาบุถาม "ใคร" วาคาบะก็ "เอ๋" คาบุถามย้ำอีก "ใคร" วาคาบะเลยต้องตอบว่าโคโระจัง คาบุก็..โคโระจังชื่อแปลกจังนะ คุยกันอีกแปปแล้วคาบุก็ขอตัวกลับไป เรย์กะกินมื้อเย็นกับบ้านทาคามิจิ กลับมามีเมล์จากคาบุ กำลังจะพิมพ์ตอบกลับ แต่มีสายเข้าซะก่อน จบตอน
.
.
.
.
.

กุมาฟินตอนใหม่ตอนนี้ทันมั้ยว่ะ คือกุชอบตอนนี้มากกกก ถ้ากูเป็นโม่งซุยรันนะ กุคงมโนไปไกลเลย นึกภาพจักรพรรดิเดินไปอย่างโดดเดี่ยว แล้วจักรพรรดินีวิ่งตามไปปลอบ ส่วนเจ้าชายก็มาเก็บกวาดไรงี้ กุว่ามีคนเห็นภาพนี้กันหลายคน รวมถึงวาคาบะจังด้วย ถ้ากูเป็นวาคาบะจัง กูคงไม่ตึกตักกับคาบุนะ กุคงจะคิดว่า ยังไงกันน้า ระหว่างคาบุกับเรย์กะเนี้ย ไม่ยอมรับรึป่าวไรงี้ คือโมเมนต์มันได้มาก
กลับมาที่เอ็นโจ นายที่มันไม่มีอะไรจะกล่าว 555555 ตอนนี้กุกาวแรงมาก ชอบ ขอแบบนี้บ่อยๆนะคะ

>>195
.
.
.
.
เออ พิมพ์ตกไปนิดหน่อยเรื่องโทรจิกเรย์กะ เป็นเหตุให้รู้ตัวว่ามีคนอยู่ข้างใน วาคาบะเลยต้องกลบเกลื่อนว่ามีเพื่อนมาบ้านน่ะ
.
.
.
.

>>197
.
.
.
.
อ้าว อยู่กับวาคาบะทำไมต้องโทรหาเรย์กะด้วยอะ ไม่เข้าใจ
.
.
.
.

กูว่าที่เอ็นโจไม่ไปปลอบคือไม่รู้จะพูดอะไรด้วยมั้ง ผชสองคนปลอบกันแค่คิดก็ขนลุก
อย่างตอนที่ยูริเอะเจ้าตัวก็ตามยื้อเป็นเพื่อนตั้งนานนมกว่าจะดึงกลับมาได้ 555
ส่วนกูมองว่าคาบุคงรู้สึกว่าทั่นเรย์กะน่ารัก เหมือนที่ท่านพี่มอง ไอ้นิยาม โง่เง่าแบบน่ารักนั้น 555
ส่วนเอ็นโจ เรือนั้นพายเอื่อยๆต่อไป น้ำเชี่ยวอย่าเอาเรือไปขวาง 555

>>191 กูว่าคาบุไม่สืบต่อนะ กูแทบไม่เคยเห็นคาบุสืบเรื่องชาวบ้านเลย ไม่รู้อะไรเรื่องช่าวบ้านเลยอ่ะ เคยเห็นแค่บูริเอะกับวาคาบะนี่แหละ แถมคนสืบเป็นเรย์กะทั้งสองรอบ 55

>>200 ...ยิ้มน้อย ๆ มองด้วยแววตาอ่อนโยน
"จ้ะ" ยิ้มอ่อนปรายตาก่อนจะสะบัดบ๊อบกลับไป
ปล. ใครสปอยกูแช่งจริง ๆ ด้วย
ลงชื่อ : โม่งซุยรัน

>>198
..............................................................................................................................
..............................................................................................................................
..............................................................................................................................
..............................................................................................................................
..............................................................................................................................
..............................................................................................................................

เพราะเรย์กะเมลล์ไปบอกว่าแคนเซิ้ลไม่ไปออกกำลังกายกับคาบุรากิ เลยมาหาวาคาบะได้
คุยกับวาคาบะแล้วเพิ่งนึกออกว่าลืมส่งแปลนออกกำลังกายที่บ้านไปให้ เลยจะโทรไปสั่ง

..............................................................................................................................
..............................................................................................................................
..............................................................................................................................

จะบอกเฉยๆ ว่าวิธีกลบสปอยล์ของ >>202 นี่มันมิดชิดดีแฮะ หายไปเลอ

>>201 เดี๋ยว ำไมท่านเรย์กะยิ้มใส่กู 5555
ป.ล. กูร้อนตัวขอบอกก่อนว่ากูไม่ได้สปอยนะ แค่วิเคราะห์ล้วนๆจากที่ผ่านมา

>>204 โอ๋ๆ ลูบหัวๆ ตอนท่านเรย์กะบอกวิกผมบ็อบกูก็นึกว่าบ็อบสั้นเลยเหมือนกัน แต่ถ้ายาวประมาณตุ๊กตานี่น่าจะได้ลุคคุณหนูฮิเมะคัทอยู่นะ

>>202 อ่อ เข้าใจแล้ว ขอบคุณมาก

อ่านตอนใหม่แล้วกรี๊ดมาก คาบุรากิตอนก้มหัวรับผิดนี่กระชากใจมากๆ ไหนจะฉากหันมาหัวเราะใส่เรย์กะตอนพยายามเข้ามาปลอบ เรย์กะรู้ว่าคาบุรากิรู้สึกซึมจ๋อยที่พยายามปกปิดเอาไว้ พอมาปลอบเอาเรื่องอาหารมาพูดถึง คาบุรากิคาดไม่ถึงหลุดหัวเราะอารมณ์ดีทันตาอย่างเอ็นดู โมเม้นต์น่ารักเกินไปแล้ววววว ในที่สุดความโชโจวที่ไม่มีวีแววมาก่อนก็ปรากฏขึ้นมาบ้างแล้วสินะ //ปาดน้ำตาสามสี่ครั้ง ดมกาวพร้อมดื่ม(กัญ)ชา

เราไม่ได้เปิดกระทู้มานานมาก เพิ่งไล่ตามอ่านทัน เราเป็นคนเขียนฟิคคู่หูทะมิติเอง (ถ้ายังมีคนจำเรื่องนี้ได้ orz) จริงๆเขียนใกล้เสร็จมาหลายครั้งก็ลงจบไม่ได้ซะที บางทีเขียนๆไป ปรากฏแปลไทยออกมาบทตรงกันอีก ต้องแก้บทใหม่ 55555 ไม่รู้จะเขียนเสร็จเมื่อไหร่นะคะ อาจมาลงตอนพิเศษคั่นไม่ก็ฟิคใหม่ที่คิดๆไว้ไปก่อนในกรณีที่ไม่ได้ลงนานจริงๆ แต่ถ้าเขียนตอนหลักได้เสร็จก็คงเอามาลงต่อปกติค่ะ

>>207 จำได้ๆ คิดถึงฟิคคู่หูเสมอน้าาาา เห็นหายไปนานนึกว่ายุ่งๆ อยู่ ปล่อยตอนพิเศษมาแก้คิดถึงก่อนได้นะ ต้องการกาวเสมอ ฮุฮิ

หวาาา. กรี้ดดดดดด. เรือคาบุที่กุเคยหมดหวังกระโดดน้ำหนีออกมาแล่นฉิววยังกะติดไอพ่น. กุยิ้มแย้มโบกมือให้จากบนเรือเอ็นโจที่ยังลอยเอื่อยๆ

ตอนนี้กุกร้าวใจจริง. แม้ท่านฮิโยโกะจะชงจะตบเอ็นโจแค่ไหน แต่คาบุเรยกะนี่เคมีพุ่งทะลุจอหยุดไม่อยู่

>>204 จากโม่งอ่านดิบนะ
ไม่ต้องร้อนตัวไปมันไม่ได้ว่ามึงหรอก มันดักคอคนจะสปอย ส่วนเรื่องอะไรอีกไม่กี่ตอนก็รู้แล้ว

พอกลับไปอ่านฉากคาบุก้มหัวขอโทษซ้ำอีกรอบแล้วนึกถึงตอนท่านเรย์กะก้มหัวขอโทษแทนริรินะยังไงไม่รู้แฮะ

>>207 กรี๊ดโม่งฟิคคู่หูกลับมาแล้ววว//เข้าไปกอดขาลูบหาขนหน้าแข้ง

>>211 พูดถึงฉากนั้นกูกร๊าวใจตอนที่คาบุบอกเรย์กะว่า 'ใช้ไม่ได้เลย' แล้วหัวเราะหึๆ (btw แค่นี้ก็ยังกร๊าวใจ ความโชโจในตัวกูคงมีมากกว่าที่คิดเยอะ)

แต่พอดีฉากที่เอ็นโจเดินตามมาดาเมจรุนแรงกว่า
มีแค่ผมคนเดียวเท่านั้นแหละที่มีสิทธิ์ทำให้เธอเดือดร้อน คนอื่นอย่าได้แม้แต่จะคิดเชียว /ตอนนี้กูนอนเล่นในถังกาวอยู่

>>213 ฉากนั้นกูก็ชอบเหมือนกัน แต่โดนเอ็นโจขโมยซีนท้ายตอนพอดีเลยลืมนึกไป 55555

มาแจกกาว.....

เธอ ผม ความสัมพันธ์ระหว่างเรา

ความรู้สึกนี้มันเกิดขึ้นตั้งแต่ตอนไหนกันนะ เป็นคำถามที่ผมคอยถามตัวเองอยู่บ่อยๆ หากแต่คำตอบนั้นดูพร่าเลือนเพราะรู้สึกตัวอีกทีผมก็ชอบเธอเข้าซะแล้ว
ผมรู้จัก คิโชวอิน เรย์กะ มาตั้งแต่วันแรกที่เข้าเรียนที่ซุยรัน ในตอนแรกนั้นผมไม่ได้สนใจจะทำความรู้จักเธอด้วยซ้ำถึงแม้ว่าเทียบกับคนอื่นในรุ่นแล้วเธอจะดูโดดเด่นและแตกต่างอยู่มากทีเดียว
แต่หลังจากงานซัมเมอร์ปาร์ตี้ ความคิดผมก็เปลี่ยนไป คิโชวอิน เรย์กะ เป็นเด็กผู้หญิงที่น่าสนใจทีเดียว แน่ล่ะ อย่างน้อยในวงสังคมนี้ก็ย่อมไม่มีใครปล่อยตัวเพลิดเพลินไปกับแสงแดดยามฤดูร้อนจนได้ผิวคล้ำมาแบบเธอ อีกอย่าง ในงานที่ต้องรักษาภาพลักษณ์เป็นอันดับแรกก็คงไม่มีใครปล่อยใจไปกับความรื่นเริงจนมากเกินไปอย่างเธอ แต่ก็ต้องยอมรับว่ารอยยิ้มกว้างของคิโชวอิน เรย์กะนั้นน่ามองจริงๆ

ดูท่าจะไม่ใช่แค่ผมที่คิดว่าคิโชวอินคนนั้นน่าสนใจ หลังจากจบงานซัมเมอร์ปาร์ตี้ เวลาที่พวกเรา(ผม มาซายะ ยูริเอะ และไอระ) อยู่ในห้องสโมสรครบพร้อมกัน ไอระจะชอบชวนคิโชวอิน เรย์กะมานั่งด้วยเสมอ แต่สิ่งที่ทำให้ผมประหลาดใจคือการที่มาซายะผู้ไม่สนใจคนอื่นนักจดจำเธอได้ แต่ก็แน่ล่ะ งานวันนั้นเธอออกจะเด่นนี่นา
และจากการที่เราได้ใช้เวลาร่วมกันบ่อยขึ้นทำให้ผมได้รับรู้ว่า คิโชวอิน เรย์กะ กำลังสนใจมาซายะ แต่เมื่อเธอสังเกตเห็นว่าผมกำลังมองเธออยู่ก็มีอาการหวาดกลัวขึ้นมาทันที หือ? ยังไงกันนะ

วันเวลาในซุยรันของผมผ่านไปอย่างเรียบง่าย ไม่มีเรื่องเดือดร้อนมากวนใจมากนัก นอกเสียจากว่าความสงสัยที่ผมมีต่อคิโชวอินคนนั้น ทั้งๆที่สนใจมาซายะแท้ๆแต่ทำไมถึงได้ไม่พยายามเข้าใกล้เลยนะ เธอเองก็จับกลุ่มอยู่แต่กับเพื่อนของเธอ ไม่แม้แต่พยายามเรียกร้องความสนใจจากมาซายะ ค่อนข้างหลีกเลี่ยงด้วยซ้ำไป แปลก แอบมองบ่อยขนาดนั้นแท้ๆ…
แล้ววันหนึ่งก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้ผมได้มีโอกาสทำความรู้จักคิโชวอิน เรย์กะมากขึ้น ต้องขอบคุณยูริเอะเลยนะ แต่ทว่าผมยิ่งสับสนหนักเข้าไปอีกเมื่อพบว่าคิโชวอินมีโอกาสใกล้ชิดมาซายะมากกว่าผู้หญิงคนไหนๆแต่กลับพยายามปฏิเสธ ผลักไส และหวาดกลัว(?)โอกาสนั้นเหลือเกิน
เมื่อผมพูดคุยกับเธอถึงเรื่องนี้ เธอก็ปฏิเสธว่าไม่ได้มีความรู้สึกใดๆให้มาซายะ พูดออกมาด้วยท่าทีเฉยเมยเสียจนผมเลิกล้มการค้นหาคำตอบว่าเธอโกหกหรือไม่
เรื่องราวหลังจากนั้นก็กลับเข้าสู่โหมดปกติ คิโชวอินได้กลับไปใช้ชีวิตกับกลุ่มเพื่อนของเธอ ไม่หาทางมาข้องเกี่ยวกับมาซายะตามเคย สีหน้าแววตาดูสดใสเหมือนเคย
อะไรบางอย่างที่ทำให้จิตใจผมหนักอึ้งตลอดเวลาที่ผ่านมาดูจะหายไปแล้ว

วันหนึ่ง ผมได้มีโอกาสทำงานร่วมกับคิโชวอิน เรย์กะเป็นครั้งแรก ผมพบว่าเธอต่างจากผู้หญิงทั่วไปมากทีเดียว แน่ล่ะ ปกติเธอก็ดูแตกต่างมากอยู่แล้ว หากแต่คราวนี้แตกต่างในความหมายที่ต่างออกไป คนที่เป็นถึงคิโชวอิน เรย์กะนั่งทำงานเอกสารอย่างไม่ปริปากบ่น ผมเห็นเธอมีสีหน้าเหนื่อยล้าแต่ก็ไม่ปฏิเสธสักคำเมื่อมีใครนำงานมาเพิ่มให้ งานพวกนั้นเธอไม่ควรจะต้องทำคนเดียวแท้ๆ ผมเอ่ยปากบอกให้เด็กผู้หญิงที่อยู่รอบตัวให้ไปทำงานแต่ไม่มีใครยึดถือคำพูดนั้นจริงจัง ทุกคนต่างต้องการดึงความสนใจของผม ไม่รู้หรือไงว่าทำแบบนี้ผมยิ่งรำคาญ หรือผมควรจะทำตัวหยิ่งยโสแบบมาซายะดีนะ…
เผลอละสายตาไปแวบเดียว คิโชวอินหายไปแล้ว เมื่อถามถึงคนรอบตัวก็พบว่าเธอกำลังไปห้องเรียนเด็กปีสาม ห้องที่มีเจ้าคาซึรางิ ฮารุกิอยู่
ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ ผมคงคิดว่าเธอรับมือกับเรื่องแบบนี้ได้สบาย แต่ตอนนี้ผมคิดว่า คิโชวอินคนนั้นน่ะไม่มีทางทำเรื่องพวกนี้ได้แน่ๆ ผมรีบเร่งเดินตามเธอไป
เป็นอย่างที่คิดจริงๆด้วย คาซึรางิทำตัววุ่นวายอีกตามเคย ผมสั่งให้เขาทำตัวดีๆ แล้วเดินตามคิโชวอินออกนอกห้องไป ด้วยความประหลาดใจ ผมโดนเธอคนนั้นเหน็บแนมเข้าซะแล้ว คนที่แทบไม่แสดงอารมณ์อะไรออกมามากมาย คราวนี้’เผลอ’หลุดอาการหงุดหงิดออกมาจนได้
คิโชวอิน เรย์กะนี่น่าสนใจจริงๆแหละ

ยิ่งนานวันเข้าการได้พบเจอคุณคิโชวอินกลายเป็นหนึ่งในเรื่องสนุกของผม การได้เห็นคุณคิโชวอินเผลอทำเรื่องแปลกๆออกมาเป็นหนึ่งในสิ่งที่ทำให้ผมมีความสุข ผมทราบได้จากใจจริงเลยว่าผมมีความสุขจริงๆ
คนที่เป็นถึงบุตรของตระกูลคิโชวอินแต่แค่ได้ทานของอร่อยๆก็มีแววตาที่เปล่งประกายแล้ว เป็นคนที่ดูสูงส่งจนไม่มีใครกล้าเข้าใกล้กลับเป็นที่รักของบรรดาสัตว์โลก
ถึงแม้คุณคิโชวอินจะเป็นคนแปลกๆอยู่บ้างแต่เธอก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร ผมไม่เคยเห็นเธอใช้อำนาจข่มเหงเพื่อนของเธอเลยสักครั้ง และนั่นทำให้ผมประทับใจในตัวเธอมากขึ้นไปอีก

วันเวลาผ่านพ้นไป เผลอแป๊ปเดียว พวกเราก็ขึ้นชั้นมัธยมต้น
คุณคิโชวอินมีความรักครั้งแรก เธอไม่ได้พูดออกมาตรงๆ แต่คนที่คอยเฝ้ามองเธอมาตลอดอย่างผมก็รู้สึกได้ แววตาที่เปลี่ยนไปเมื่อเธอมองเขา ต่างจากตอนมองคนอื่น ต่างจากเวลาที่เธอมองผม ผมรับรู้ได้ถึงความขมขื่นที่แผ่ขยายในจิตใจ
วันนั้นผมรู้สึกตัวว่าผมรักคุณคิโชวอินเข้าแล้ว

แต่รักแล้วยังไงล่ะ
ผมก็ยังคงไม่สามารถเข้าใกล้เธอได้เหมือนเดิม ไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมคุณคิโชวอินถึงไม่ยอมมาพูดคุยกับพวกผมเลยนะ

บางครั้งบางคราว คุณคิโชวอินและผองเพื่อนก็ชอบลงไปเดินเล่นในสวน ผมไม่ได้ยินว่าเธอพูดคุยอะไรกับเพื่อนแต่จากท่าทีที่ชูมือแปลกๆคงเป็นเรื่องที่น่าสนุกแน่เลย ผมที่แอบมองเธอจากบนอาคารเรียนพูดในใจว่า น่ารักจังเลย
หนึ่งวันของผมจะเป็นวันที่ดีหรือเลวร้ายล้วนขึ้นอยู่กับคุณคิโชวอิน คุณคิโชวอินมีความสุข วันนั้นเป็นวันที่ดี หากวันไหนเธอหม่นหมอง ราวกับว่าท้องฟ้าของผมครึ้มเหมือนฝนจะตกก็ไม่ปาน

มีบางที ความคิดเรื่องสารภาพรักออกไปแวบเข้ามาในหัวแต่ก็ถูกปัดตกไปในทันที
แค่ผมพยายามหาเรื่องคุยด้วยยังกลัวขนาดนั้น
ผมไปทำอะไรให้เธอกันนะ...
แต่บางทีเธอมองมาที่ผมด้วยความขุ่นเคืองใจ อาจจะฟังดูแปลกประหลาดไปหน่อยแต่ผมกลับชอบที่เธอมองมาที่ผมด้วยสายตาแบบนั้น เพราะลึกๆในใจผมมีความรู้สึกว่าเธอก็ไม่ได้กลัวผมมากมายเสียหน่อย
และอีกอย่าง.. ไม่ใช่ทุกคนที่เธอจะเปิดเผยความรู้สึกด้วยขนาดนี้
ส่วนใหญ่แล้วเธอมักจะยิ้มแย้มอยู่เสมอ เพราะฉะนั้นการที่ได้เห็นคุณคิโชวอินมีอารมณ์อย่างอื่นบ้าง(โดยเฉพาะกับผมคนเดียว)นับเป็นเรื่องที่น่าดีใจอย่างยิ่ง

แล้ววันหนึ่งคุณคิโชวอินก็รู้จักยูกิโนะ เธอชอบยูกิโนะมากๆ มากเสียจนคุยกับผมด้วยท่าทีผ่อนคลายมากกว่าที่เคย
คุณคิโชวอินที่คอยเก็บงำความรู้สึกไว้เสมอ คราวนี้ยิ้มด้วยรอยยิ้มเหมือนเมื่องานซัมเมอร์ปาร์ตี้วันนั้น แววตามีร่องรอยของความสุขใจ
ผมไม่ได้เห็นรอยยิ้มและแววตาของเธอแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้วนะ
ในใจลึกๆ ผมอดอิจฉายูกิโนะไม่ได้ที่เป็นคนทำให้เธอมีความสุขขนาดนี้
เหลือบมองใบหน้าของเธอที่อยู่ด้านข้าง อยู่ใกล้ถึงเพียงนี้แต่ไม่สามารถบอกอะไรออกไปได้ ช่างเป็นระยะห่างที่แสนอึดอัดใจ

ทั้งๆที่ชอบมากมายถึงเพียงนี้ ผมก็ยังคงไม่สามารถเข้าใกล้คุณคิโชวอิน
เพราะชอบมากมายถึงเพียงนี้ ผมถึงไม่สามารถเข้าใกล้คุณคิโชวอิน
แค่เห็นหน้าเธอ ผมก็ไม่รู้จะทำตัวยังไง ในใจมันเงอะงะไปหมด ถึงภายนอกผมจะดูสบายๆก็เถอะ
หยิบยกเรื่องที่ผมได้จากการสังเกตคุณคิโชวอินมาพูดคุยเล่น ถ้าหากไม่ใช่เรื่องยูกิโนะแล้ว คุณคิโชวอินก็มีสายตาบ่งบอกว่าระแวงผมเสียอย่างนั้น
คิดอะไรของคุณน่ะคุณคิโชวอิน..
แต่ผมพบว่า ผมชอบช่วงเวลาที่อารมณ์ของเธอเปลี่ยนไปมาเหลือเกิน โดยเฉพาะอารมณ์และสีหน้าของคุณคิโชวอินที่ไม่มีใครเคยได้เห็น มีแค่ผมเท่านั้นที่รู้จัก
ความคิดที่ว่าผมอยากเป็นคนที่เธอคอยมาแบ่งปันความรู้สึกในแต่ละวันผ่านเข้ามาในหัว
อยากให้พึ่งพาตัวผมให้มากกว่านี้สักหน่อย เราเป็นถึง….?
นั่นสินะ เราเป็นอะไรกัน ผมรู้จักกับคุณคิโชวอินมามากกว่าสิบปีแต่ระยะห่างระหว่างเราก็ไม่ได้ใกล้เคียงคำว่าเพื่อนเลยแม้แต่น้อย
เมื่อคิดเช่นนี้ ผมก็แอบท้อใจอยู่บ้าง

มีข่าวลือระหว่างเราสองคนอยู่บ้างแต่ถึงกระนั้นก็โดนคุณคิโชวอินปฏิเสธไปทุกครั้ง
ไม่เห็นต้องจริงจังขนาดนั้นเลยนี่นา… ปล่อยไว้แบบนั้นแล้วตกหลุมรักผมก็ได้นะคุณคิโชวอิน

แล้วก็มีวันที่ผมต้องอิจฉาน้องชายตัวเอง ยูกิโนะได้เต้นรำกับคุณคิโชวอินด้วยล่ะ ผมอยากเต้นด้วยจังเลย ถ้าไปขอแลกคู่ คุณคิโชวอินจะตอบตกลงมั้ยนะ แต่ถ้าเป็นคุณคิโชวอินแล้วล่ะก็คงจะตอบปฏิเสธแน่ๆเลย ในขณะที่ผมละล้าละลังอยู่นั้นเสียงเพลงก็จบลง ผมถอนหายใจอย่างเซ็งๆแล้วเดินไปหายูกิโนะกับคุณคิโชวอิน
ผมไม่ชอบตัวเองที่ขี้ขลาดแบบนี้เลย แต่ก็เพราะเป็นเรื่องของคุณคิโชวอิน ผมถึงได้ขี้ขลาดแบบนี้ ถ้าหากเผลอหลุดปากอะไรออกไปแค่นิดเดียว คุณคิโชวอินคงหายจากผมไปตลอดกาล

แต่ละวันของผมจบลงไปด้วยคำว่า ‘ถ้าได้สารภาพรักออกไปคงดีไม่น้อย..’

คนที่น่ารำคาญที่สุดในโลก

ตั้งแต่ฉันจำความว่าโลกที่ฉันอยู่คืออะไร ฉันก็ตั้งใจว่า จะมีชีวิตอยู่โดยที่ไม่หาเรื่องใส่ตัวเด็ดขาด ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย นอบน้อม และหนักแน่นเข้าไว้ ไม่กระทำการใดๆให้อันจะส่งผลให้ตระกูลเสี่ยงต่อการล่มสลายเป็นอันขาด

วันแรกที่เข้าโรงเรียน ฉันตื่นตาตื่นใจกับความอลังการของโรงเรียนแห่งนี้มากๆ ในฐานะที่เป็นแฟนคลับเมื่อได้มาเห็นของจริงแล้วรู้สึกปลื้มปิติอย่างยิ่งค่ะ
โดยเฉพาะเมื่อได้เห็นตัวเอกอย่าง คาบุรากิ มาซายะ และ เอ็นโจ ชูสุเกะ ในวัยเด็ก
ถึงจะดีใจแต่ก็ไม่ลืมว่าการไปยุ่งเกี่ยวกับสองคนนี้เป็นหนทางทำให้ตระกูลล่มสลาย ฉันจึงจงใจรักษาระยะห่าง ไม่แสดงอาการว่าสนใจสองคนนั้น
พูดกันตามตรง ในชาติที่แล้วนั้นเอ็นโจ ชูสุเกะเป็นแบบที่ฉันชอบเลยค่ะ ภาพลักษณ์ใจดี อ่อนโยน เหมาะกับฉายาเจ้าชายมากๆ ตอนที่ได้เห็นว่าไม่ใช่ผมทองอย่างในหนังสือก็อดไม่คุ้นตาอยู่บ้างแต่เมื่อนึกดูแล้วถ้าไม่ได้ไปย้อมผม มีผมทองก็คงจะแปลกมากเลยล่ะสำหรับคนที่มีเชื้อสายเอเชียเต็มตัว

ถึงจะตั้งใจไว้อย่างนั้น แต่ในงานซัมเมอร์ปาร์ตี้ครั้งแรกของฉันก็เผลอทำเรื่องเด่นสุดๆไปค่ะ แย่จริง ฉันตกใจจนตัวแข็งเป็นหิน ไหนเพื่อนๆของฉันบอกว่าสองคนนั้นคงไม่อยู่ญี่ปุ่นล่ะคะ ไม่งั้นฉันก็คงไม่มาเต้นวอลซ์หรอก บ้าจริง อย่าจำฉันได้เลยนะ
ดูท่าคำขอของฉันจะไม่เป็นผล เมื่อเอ็นโจถามว่าฉันใช่เด็กคนที่เต้นวอลซ์เมื่อวันนั้นหรือเปล่า คาบุรากิก็พูดอะไรบางอย่างที่่บ่งบอกว่าจำฉันได้ ฉันแอบเตือนตัวเองในใจอย่างเงียบๆว่าอย่าหาเรื่องทำให้ตัวเองเด่นอีก
แต่ฉันก็ต้องขอบคุณตัวเองที่ไปเต้นวอลซ์เมื่อวันนั้นนะคะ ไม่อย่างนั้นก็คงไม่ได้ใกล้ชิดกับท่านไอระแน่ๆเลย ฮุฮุฮุ
ได้อยู่ใกล้ๆคนที่เคยเป็นตัวละครในหนังสือที่ชอบ ฉันก็อดแอบมองไม่ได้ แต่เมื่อรู้สึกตัวอีกทีก็เห็นเอ็นโจมองมาทางนี้ อึ๋ย..

แต่ทว่าวันหนึ่ง ฉันก็มีเหตุให้ได้เกี่ยวข้องกับคาบุรากิมากกว่าเดิม น่ากลัวเหลือเกิน
เด็กตัวแค่นี้ก็มีพลังข่มขู่คนขนาดนี้แล้ว ถ้าไม่ทำก็จะเป็นการสร้างความขุ่นเคืองใจและอาจจะมีศัตรูโดยไม่จำเป็นสินะคะ ฉันยอมรับการเป็นสปายให้คาบุรากิอย่างไม่เต็มใจ
การเข้ามายุ่งเกี่ยวครั้งนี้ ทำให้ฉันได้รับรู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของคาบุรากิที่ทุกคนฝันใฝ่ ความจริงก็เป็นแค่เด็กบ้าคนหนึ่งเท่านั้นค่าาา
ฉันทนเก็บความอึดอัดใจเอาไว้ลำพังเมื่อต้องฟังเหล่าเพื่อนๆกล่าวชมสองคนนั้น

วันหนึ่ง ฉันมีโอกาสได้เป็นกรรมการงานกีฬาร่วมกันกับเอ็นโจ คนอย่างเอ็นโจไม่น่าจะมาทำงานแบบนี้นะคะ หรือเขาจะชอบทำกิจกรรมกันนะ?
แต่แล้วฉันก็พบว่าการที่เอ็นโจเป็นกรรมการงานกีฬาร่วมกันนั้น.. ไม่ทำให้งานคืบหน้าแม้แต่น้อย!! เลิกไปมะรุ้มมะตุ้มเอ็นโจได้แล้วค่ะ งานเยอะขนาดนี้ทุกคนต้องมาช่วยกันสิคะ แต่ตัวฉันที่ตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่หาเรื่องใส่ตัว ก้มหน้าก้มตาทำงานต่อไป
แอบมองไปทางนั้นอย่างเคืองๆ เห็นว่าเอ็นโจทำงานของตัวเองดีแต่สาวๆเอาแต่ชวนคุย ถึงแม้เอ็นโจจะบอกให้เด็กผู้หญิงพวกนั้นทำงานแต่พวกเธอก็ทำแค่แป๊ปเดียว ฉันอดหงุดหงิดใจไม่ได้ จริงจังกว่านี้หน่อยสิยะ
งานกีฬาปีนั้นจบลงด้วยการที่ฉันได้รู้ความจริงว่าฉายาจักรพรรดิของคาบุรากิมาจากกีฬาขี่ม้าส่งเมือง

ถึงงานจะจบลงไปแล้วแต่กระแสความเก่งกล้าอันร้อนระอุของ’จักรพรรดิ’ไม่จบตามไปด้วย เพื่อนๆรอบตัวฉันพูดคุยถึงความเหมาะสมของคาบุรากิกับฉายานี้อย่างเซ็งแซ่ และเอาใจช่วยฉัน หือ? อะไรนะคะ?
ทุกคนเข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้วค่ะ ฉันปฏิเสธออกไป แต่ก็มีคนเข้าใจผิดว่าฉันนั้นหลงใหลในตัวเอ็นโจ นั่นก็ไม่ใช่อีกเหมือนกันค่ะ ไหนๆก็ไหนๆฉันเลยปฏิเสธให้ชัดเจนว่าไม่ได้มีความรู้สึกให้สองคนนั้น กลับกลายเป็นว่าโดนเด็กพวกนี้หาว่าฉันยังเป็นเด็กน้อยอยู่ซะงั้น อะไรกันคะเนี่ย

เมื่อเข้าม.ต้น ฤดูใบไม้ผลิมาเยือนฉัน.. ฉันมีความสุขกับช่วงเวลานั้นได้ไม่นานก็พบว่าคนที่เป็นรักครั้งแรกของฉันมีแฟนอยู่แล้ว
มีเวลาให้เสียใจไม่นานฉันก็ต้องเจอเรื่องน่าปวดหัวเมื่อลูกพี่ลูกน้อง โคโทะ ริรินะ เข้ามาเรียนที่ซุยรัน เด็กคนนั้นก่อเรื่องวุ่นวายให้ตามจัดการ แถมยังทำให้คาบุรากิโมโหด้วย ฉันตัวสั่นขึ้นมาเมื่อนึกว่าสถานะทางสังคมของตัวเองอาจจะตกต่ำลงก็ได้
ในขณะที่กำลังกลุ้มใจพลางกล่าวขอโทษคาบุรากิเรื่องริรินะไปพลาง คาบุรากิก็มีท่าทีว่าไม่ได้โมโหแล้ว เอ๋? ดีจังเลยนะคะ ดีใจได้ไม่นานก็มีคนแจ้งว่าริรินะมารอที่หน้าห้องสโมสร หาาาา
เมื่อออกไปพบริรินะ เจ้าตัวก็งอแงขอให้พาไปขอโทษคาบุรากิ ขณะกำลังยืดยื้อกันอยู่ เอ็นโจก็เดินออกมาจากห้องสโมสร
‘นี่ พอทีเถอะน่า ไม่รู้เหรอว่าถ้าทำให้มาซายะโกรธไปกว่านี้จะเป็นยังไง ไม่รู้เหรอว่าลูกพี่ลูกน้องของเธอ คุณคิโชวอินน่ะต้องไปก้มหัวปลกๆ ขอโทษคนอื่นแค่ไหน ถ้ารู้คงไม่ทำอะไรหน้าไม่อายอย่างนี้หรอกใช่ไหม ที่เธอไปสร้างศัตรูกับรุ่นพี่ไปทั่วแล้วยังลอยตัวอยู่ได้น่ะเป็นเพราะคุณคิโชวอินไปเที่ยวขอร้องคนอื่นไว้หรอกนะ มาซายะเองก็รู้ถึงได้เงียบไว้มาตลอด แต่นี่มันชักจะเกินไปแล้วนะ’ อุหวา อะไรกันน่ะ เอ็นโจที่ปกติดูยิ้มแย้มอยู่เสมอตอนนี้ดูน่ากลัวชะมัดเลย ริรินะวิ่งหนีไปโดยไม่แม้แต่จะทำความเคารพ ฉันหันไปกล่าวขอโทษที่ทำความวุ่นวายให้เอ็นโจ แต่กลับโดนบอกมาว่า ‘แต่ว่าคุณคิโชวอิน นี่ก็ถือว่าติดหนี้กันครั้งหนึ่งแล้วนะ’ หาาาาาาา ภาพลักษณ์เจ้าชายของเอ็นโจอะไรนั่นความจริงแล้วหมอนั่นก็เป็นแค่จอมเจ้าเล่ห์คนหนึ่งเท่านั้นค่าาา

และแล้วฉันก็ถูกทวงหนี้จากตาเจ้าเล่ห์นั่น… กระเพาะของฉันปวดแปล๊บขึ้นมามานึกภาพความวุ่นวายที่ต้องรับมือ เอ็นโจ ชูสุเกะนี่เป็นคนที่น่ารำคาญจริงๆเลย หาเรื่องให้คนอื่นอยู่ได้
นอกจากจะต้องรับมือกับความวุ่นวายในห้องแล้ว ยังมีเรื่องที่ให้ฉันต้องจัดการ.. ซึรุฮานะ มากิ
พักหลังซึรุฮานะเริ่มจะไม่เห็นฉันอยู่ในสายตามากขึ้น ถ้าปล่อยไปสถานะทางสังคมของฉันต้องตกต่ำลงแน่ๆเลยค่ะ แต่คนใจปลาซิวปลาสร้อยอย่างฉันตอนนี้ทำได้แค่ถ่วงเวลาไปเรื่อยๆ…
การถ่วงเวลาของฉันจบลงเมื่อไปร้านแฮร์ซาลอนแล้วพบว่าตัวเองมีผมหงอก… อายุแค่สิบห้าปีมีผมหงอกซะแล้ว.. ต้องจัดการเรื่องนี้แล้วสินะคะ
วันนั้นฉันบำรุงตัวเองไปอย่างดี เอาล่ะ เป็นไงเป็นกัน!!

จัดการซึรุฮานะลงได้อย่างสวยงามแต่โดนคาบุรากิที่เดินผ่านมามองด้วยสายตาตำหนิ หาาา อะไรกันน่ะ ตัวเองเป็นคนก่อเรื่องให้คนอื่นตามเช็ดแท้ๆ ฉันที่โมโหจัดเดินมุ่งหน้าไปยังห้องสโมสร ระเบิดอารมณ์ใส่จักรพรรดิอย่างหยุดไม่อยู่ เอ็นโจเข้ามาห้ามไว้ พอเห็นใบหน้ายิ้มๆนั่นฉันก็อดหมั่นไส้จนความรู้สึกโมโหพุ่งพล่านขึ้นมาอีกระลอกไม่ได้ เหวี่ยงใส่เอ็นโจเต็มเหนี่ยว
แต่เมื่อกลับถึงบ้านและอารมณ์เย็นลงแล้วฉันกลับกลายเป็นตัวสั่นระริก หวาดกลัวในสิ่งที่ทำลงไป
วันต่อมา คาบุรากิและเอ็นโจมาขอโทษฉันที่ห้อง คาบุรากินี่เป็นเจ้าบ้าจริงๆนะคะ ขอโทษคนอื่นด้วยการเขกหัว แต่เอ็นโจทำให้ฉันประหลาดใจด้วยการขอโทษฉันอย่างจริงจังแถมยังบอกให้ต่อยเขาได้ด้วย จริงหรือคะนี่!? โอกาสแบบนี้ไม่ได้มาถึงง่ายๆ ฉันต่อยท้องเอ็นโจเข้าเต็มรัก ถือว่าเอาคืนที่ก่อความรำคาญให้ตลอดเวลาที่ผ่านมานะคะ โฮะโฮะโฮะ

เวลาหลังจากนั้นผ่านไปอย่างเรียบง่าย ฉันได้ไปพักร้อนกับเพื่อนที่คารุอิซาวะ แต่หัวเรื่องที่คุยดันกลายมาเป็นเรื่องคาบุรากิกับเอ็นโจซะได้ หวา.. พวกคนป็อปปูล่าร์นี่น่ารำคาญจริงๆเลย แต่ไหงอยู่ๆกลายมาเป็นเรื่องคาบุรากิกับฉันได้ล่ะคะ!? ฉันละความสนใจจากขนมหันมาตอบปฏิเสธไปอย่างหนักแน่นก็กลายมาเป็นฉันกับเอ็นโจ นั่นก็ไม่ใช่เหมือนกันค่ะ คนน่ารำคาญ ชอบหาเรื่องวุ่นวายมาให้แบบนั้นใครจะไปชอบลงคะ ก่อนที่จะได้กล่าวปฏิเสธไปก็มีคนเอาเรื่องที่ฉันได้บัตรเชิญจากบ้านคาบุรากิมาพูด ไม่มีโอกาสให้ปฏิเสธเรื่องเอ็นโจ ฉันกลับไปปฏิเสธเรื่องคาบุรากิอีกครั้ง ยังไงสิ่งที่ต้องทำให้ชัดเจนคือตัวฉันนั้นไม่มีความรู้สึกใดๆให้จักรพรรดิของทุกคนทั้งนั้นแหละค่ะ ส่วนเอ็นโจ.. เอาไว้ก่อนก็ได้มั้ง ยังไงถ้าไม่ไปทำให้คาบุรากิขุ่นเคืองใจ เอ็นโจก็คงไม่เป็นศัตรูกับฉันหรอก

และแล้วก็มีอีเว้นท์ครั้งใหญ่มาสั่นสะเทือนซุยรัน จักรพรรดิผู้ครองตำแหน่งท็อปในการสอบเสมอกลับไม่ติดอันดับ!? แถมยังหายตัวไปอีกด้วย!!?
พูดกันตามตรงฉันก็แอบสนใจอยู่นะคะแต่ไม่กล้าแสดงออก ประสบการณ์ในวันวานสอนให้ฉันรู้ว่าไม่เข้าไปยุ่งจะดีที่สุด
ถึงจะคิดอย่างนั้นแต่เอ็นโจก็หาเรื่องมาให้ฉันจนได้ มาเล่าให้ฟังนิดๆหน่อยๆ แล้วมาข่มขู่ว่า ‘ถ้าไปเล่าอะไรให้ฟังเจออะไรน่ากลัวแน่’ หา แล้วจะมาทำให้อยากรู้มากกว่าเดิมทำไมยะ น่าหงุดหงิดจริงๆ
แต่สีหน้าของเอ็นโจดูเหนื่อยอย่างเห็นได้ชัด จะไหวมั้ยนะ…?

วันเวลาในซุยรันของฉันกลับมาสดใสอีกครั้งเมื่อได้พบกับเทวดาน้อย แต่ปัญหามีอยู่แค่อย่างเดียว.. เทวดาน้อยคนนี้เป็นน้องชายแท้ๆของเอ็นโจ ชูสุเกะล่ะค่ะ
ความตั้งใจที่จะไม่พาตัวเองไปใกล้ชิดสองคนนั้นมากเกินไปพังทลายอย่างไม่มีชิ้นดี แหม ถ้าเป็นแค่คุณน้องชายก็พอไหวอะนะ ฉันหาข้อแก้ต่างให้ตัวเองแล้วปล่อยใจระเริงไปกับความน่ารักของยูกิโนะคุง อา~~ น่ารักจังเลยน้าาา อยากจับมาฟัดจังเล้ยยยยย
พอรู้ตัวอีกทีก็คุยเรื่องยูกิโนะคุงกับเอ็นโจอย่างไหลลื่นแล้วล่ะ เอ๋ ยังไงกันนะ
ห้ามลืมสิว่าถ้าไปยุ่งกับเอ็นโจและคาบุรากิมากไปอาจจะเจอเรื่องเจ็บปวดภายหลังก็ได้นะ ต้องทำเฉยๆเข้าไว้ ไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ..

แล้วคนจอมเจ้าเล่ห์นั่นก็หาเรื่องเดือดร้อนมาให้ฉันอีกแล้วล่ะค่ะ บนโลกนี้ก็มีผ้าขนหนูตั้งเยอะ ทำไมต้องมาใช้ยี่ห้อเดียวกันด้วยนะคะ น่าปวดใจจริงๆที่พอจะปฏิเสธก็ถูกกลบด้วยเสียงกรี๊ดกร๊าด ฟังกันบ้างสิคะ!
โชคดีที่ข่าวลือนี่อยู่ไม่นานเพราะสาวๆหันไปใช้ผ้าขนหนูเข้าคู่กับเอ็นโจและคาบุรากิกันหมด
พอไปเลียบๆเคียงๆถามยูกิโนะเรื่องเอ็นโจใช้ผ้าขนหนูยี่ห้อผืนเดียวกัน ก็ได้คำตอบมาว่า ยูกิโนะคุงซื้อให้พี่ชายใช้เอง.. อ้าว.. แหม งั้นก็ไม่เป็นไรหรอกเนอะ ขนาดฉันเจอของดีๆยังอยากให้ท่านพี่ได้ใช้ด้วยเลย

คดีเก่ายังไม่ทันหายก็มีคดีใหม่มาอีกแล้วค่ะ ตาไก่โง่มาโหวกเหวกโวยวายใส่ฉันว่าเด็กผู้หญิงม.ต้นลือกันว่าฉันกับเอ็นโจสนิทกันดี หา ใครไปสนิทด้วยตอนไหนคะ กับคนที่ชอบหาเรื่องวุ่นวายมาให้แบบนั้นใครจะอยากไปสนิทด้วย
นอกจากนั้นยังต้องมาเจอไมฮามะพูดจาน่าขนลุกว่าฉันไปเล่นหูเล่นตากับเอ็นโจอีก ช่างจินตนาการกันเหลือเกินนะคะ บอกไปคงไม่มีใครเชื่อสินะคะว่าเอ็นโจ ชูสุเกะน่ะน่ารำคาญที่หนึ่งในโลกเลย

งานเทศกาลโรงเรียนคราวนี้กระหึ่มไปด้วยเรื่องของจักรพรรดิผู้ไม่ทานขนมทำมือแต่กลับทานคุ้กกี้ที่วาคาบะจังทำแถมยังชมว่าอร่อยดีนี่ด้วย เด็กผู้หญิงคนอื่นนึกว่าคาบุรากิทานขนมทำมือแล้วแต่พอเอาไปให้คาบุรากิก็ตอบกลับมาว่าฉันไม่ทานของทำมือเหมือนเดิม แต่ดันทานคุ้กกี้ของวาคาบะจังนี่นะ เหตุการณ์นี้ทำให้วาคาบะจังโดนสุมเพลิงไฟริษยามากกว่าเดิมอีก
อ๊ะ แต่ก็มีอีกเรื่องหนึ่งด้วยนะคะคือเอ้นโจทำลาเต้อาร์ทให้ฉัน ก่อเรื่องวุ่นวายให้อีกแล้วนะคะ น่ารำคาญจริงๆ ใต้ความอ่อนโยนนั่นมีแต่ความเจ้าเล่ห์ล้วนๆนะคะทุกคน หมอนั่นก็แค่อยากใช้ฉันเป็นข่าวกลบเรื่องของเพื่อนตัวเองเท่านั้นแหละ
ความจริงลาเต้อาร์ทแก้วนั้นก็น่ารักดีนะคะ ฉันก็อยากชื่นชมความน่ารักนานกว่านั้นสักหน่อยถ้าไม่ติดว่าหมั่นไส้คนทำเลยคนจนเละแทบทันทีที่ได้มา

งานโรงเรียนวันที่สอง เปิดให้คนนอกเข้าชมได้ พวกอุเมวากะคุงก็มาวันนี้แหละค่ะ
พอเจอกันพวกคุณโมริยามะก็เล่าให้ฟังว่าเจอบาริสต้าสุดหล่ออย่างกับเจ้าชาย.. เหอะ คงจะเป็นเอ็นโจอย่างไม่ต้องสงสัย ป๊อปเหลือเกินนะคะ ฉันชักจะหมั่นไส้ เมื่อคุณโมริยามะถามว่ารู้จักหรือเปล่าเลยตอบไปว่าเป็นแค่คนเคยเห็นหน้า แหม ขืนตอบว่ารู้จัก อาจจะโดนรบกวนอะไรหลายๆอย่างก็ได้ ไม่ล่ะค่ะ ตัวฉันที่รักสงบไม่ขอหาเรื่องวุ่นวายมาใส่ตัวเด็ดขาด

แล้วคาเฟ่สูฝูก็คึกคักขึ้นมาเมื่อคาบุรากิและเอ็นโจปรากฏตัว เอ่อ.. ต้องขอบคุณสองคนนี้สินะคะ เมื่อเห็นยูกิโนะคุงโผล่ออกมาจากด้านหลังเอ็นโจ ฉันก็เปลี่ยนโหมดเป็นเรย์กะผู้คึกคัก ทักทายยูกิโนะอย่างแจ่มใส
ฮืม.. เมื่อวานก็ได้ลาเต้อาร์ทมาฟรีๆด้วย งั้นแถมขนมเปี๊ยะให้ด้วยแล้วกันเนอะ
พอทั้งสามดื่มชาเสร็จก็จะกลับ ฉันเลยเดินไปส่งจนถึงทางเดิน คาบุรากิขอตัวกลับไปก่อนเพราะมีงานเลี้ยงปิดงานของห้อง ฉันยืนคุยกับยูกิโนะเพลินจนลืมว่าจริงๆจะแค่ออกมาส่ง เอ็นโจก็ยืนยิ้มๆมองพวกเราคุยกันอยู่ หืม~ พอมีน้องอยู่ด้วยแล้วเอ็นโจดูจะอารมณ์ดีกว่าปกติแฮะ ดีจังน้า~
แล้วก็มีเสียงเรียก
‘ชู’ ………….ชู?
พอหันไปมองก็เห็นตาไก่โง่ยืนอยู่กับผู้หญิงผมดำยาวประบ่าร่างอ้อนแอ้น ใครน่ะ? เอ็นโจสะดุ้งทันทีที่ได้ยินเสียงเรียกนั้นแล้วเดินเข้าไปหา ชื่อ ยุยโกะ งั้นเหรอ.. ยูกิโนะบีบมือฉันแน่น อื๋อ? ยูกิโนะคุง?
เอ็นโจกับคุณยุยโกะเปล่งประกายรังสีความสนิทสนมอย่างเห็นได้ชัด
‘แค่ลาเต้อาร์ทไม่เห็นต้องมาถึงงานโรงเรียน ที่่บ้านก็วาดอะไรที่ยุยโกะชอบให้ได้หมดทุกอย่างเลยนะ’ หา อะไรกันน่ะ?
‘ถ้าชูไม่อยู่ก็ไม่สนุกน่ะสิ’ อะไรล่ะนั่น…
ยูกิโนะกับเอ็นโจมาลาฉัน ฉันมองเหม่อตามคุณยุยโกะที่เดินคล้องแขนเอ็นโจอย่างเป็นธรรมชาติจากไปอย่างเงียบๆ ตาไก่โง่มากระซิบข้างหูฉันว่า ‘คุณยุยโกะน่ะเป็นคนรักของคุณเอ็นโจนะ’
คนรัก…………….? คนแบบเอ็นโจก็มีคนรักแล้ว? อะไรกันน่ะ ฮะๆ ไม่เห็นรู้มาก่อนเลย
ฉันรู้สึกเหมือนโดนสายฟ้าฟาดใส่ พวกอุเมวากะคุงกลับมาพอดี ขอถ่ายรูปฉันในชุดจีนกันใหญ่ ฉันที่ไม่มีกะจิตกะใจจะมาปฏิเสธอะไรแล้วปล่อยให้ถ่ายไปเรื่อยๆ
คนรัก? คนรัก? อะไรกัน บ้าน่า….
บ้าจริง… ทั้งๆที่รักษาระยะห่างก็แล้ว ไม่เข้าใกล้มากเกินจำเป็นก็แล้ว ทำไมยังเจ็บอยู่อีกนะ? ทำไมกัน..

เป็นแค่คนที่น่ารำคาญคนหนึ่งแท้ๆ…

------------------------------------------------
ขอตั้งชื่อฟิคนี้ว่า ~ความรักเล็กๆข้างเดียว~ กว่าจะจบหมดกาวไปเยอะมากแต่เมื่อวานได้กาวถังใหญ่เลยมีแรงปั่น 5555
ปล. นี่จบแล้วนะ ไม่มีตอนต่อ พูดตรงๆคือกูไม่รู้จะแต่งต่อยังไง 5555
หวังว่าจะไม่ยาวไปเน้ออ ถ้ามันยาวไปก็ขอโทษด้วย ;ww;)

>>215-220 ขอบคุณสำหรับกาวน้า กำลังจะนอนพอดีเลย ฮา

>>217 อ่า อ่านฟิคนี้แล้วทำให้กาลครั้งก่อนที่ติดตามท่านเรย์ะมา รู้สึกว่าพวกเราช่างห่างไหกลจากจุดเริ่มต้นจริงๆ

//มองฟ้าแล้วนึกถึงฟิคบ้านพักคนชรา...

>>222 แต่ก่อนพวกเราก็เป็นคนใสๆน่ารักแบบนั้นแล //เหม่อมองท้องฟ้านึกถึงอดีตมู้แรกๆที่ผ่านมา
ตอนนี้น่ะเรอะ.... เวลาเปลี่ยนคนก็เปลี่ยน จากเคยชื่นชมองค์ชายก็มาแซะแทน จากปกติโชโจวอื่นๆฉากหวานๆอะไรกูก็ไม่สะเทือนแท้ๆ แต่พอมาท่านเรย์กะกูแห้งเหือดมากๆ ตอนนี้แค่คุยกับใครที่กูโยนชิ้นส่วนร่างกายไปอยู่บนเรือกูนับเป็นโมเมนต์หมดเลย โคตรกระหาย55555

จากใจกูนะ ฟิคที่ตราตรึงที่สุดในโม่งซุยรันก็ฟิคบ้านพักคนชราเนี่ยแหละ บรรยายทีภาพมาเป็นฉากๆเลย โคตรประทับใจ555555555

กูประทับใจ​มะหมาสุดละ โคตรสร้างสรรค์
แถมมาในวันวาเลนไทน์​ สัส

>>215-220 ขอบคุณสำหรับกาวนะ จะแปลงจากเรื่องสั้นเป็นเรื่องยาวก็ไม่ว่ากัน ชูสุเกะคุงคงจะถือคติเดียวกับหมู่บ้านคานทองสินะ รักมั่นเก็บไว้ในใจไม่เอื้อยเอ่ย โถ...เก็บมาสิบกว่าปี นานกว่ามาซายะกับยูริเอะอีกนะพ่อคู๊ณณณณ

>>220 ไม่น๊าาาา จบแค่นี้ก็รักเค้าข้างเดียวต่างคนต่างแห้งเหี่ยวเหมือนของจริงน่ะสิ อะฮึก....

เอาวะ กูจะอดทนรอวันที่ฟ้าประทานความหวังครั้งใหม่ หยอดมานิดๆ หน่อยๆ แค่ไหนกูก็จะเอาไปกาวให้รุ่งโรจน์ละวะ

ป.ลิง กูโคตรชอบมะหมา แต่บ้านพักคนชราก็ทำแดเมจจิตใจสาวน้อยใสซื่อของกู (ณ ตอนนั้น) หนักมากๆ

>>227 ช่วงเวลาไม่กี่เดือนมันเปลี่ยนสาวน้อยใสซื่อให้กลายเป็นอีป้าเจนโลกผู้เข้าใจสัจธรรมชีวิตแล้วสินะ

กูย้อนไปอ่านตั้งตะต้นๆ สมัยที่ยังกรี๊ดกร๊าดกับหิ่งห้อย ผ้าขนหนู ลาเต้อาร์ท 12 นักษัตร (?) ละก็คิดได้ว่านี่มันอาจเป็นแผนการแยบยลขั้นสุดของท่านฮิโยโกะที่ปล่อยตัวละครโปรไฟล์โคตรดีอย่างคาบุ เอ็นโจ ท่านอิมาริ ฯลฯ ออกมามากมาย ให้พวกเราได้กรี๊ดและเห็นความหวัง จากนั้นก็หย่อนระเบิดร่วงลงมาครั้งแล้วครั้งเล่าจนเหล่าลูกเรือซมซาน ต้องหันมาสยบให้คานซัง ไม่ว่าจะมีโมเมนต์โดคิๆ ออกมาแค่ไหนทุกคนก็ได้แต่มองตาปรอย เพราะยังหวาดระแวงเงาอันยิ่งใหญ่ของคานซังที่ทาบทับเรือทุกลำ 555555

>>215-220 โถ ชูสุเกะคลุงงงงงง เขาว่ากันว่ารักแท้ไม่เอื้อนเอ่ย แต่ถ้าไม่บอกไม่พูดไม่กล่าว แล้วเขาจะรู้ว่ารักรึเปล่า อาจจะไม่แน่ใจ อยากให้เขารู้ เธอคงต้องแสดงออก ไม่ใช่ให้ใครเขาบอก หรือว่าให้เขาเดาเอง//มาเป็นเพลงเลยเว้ยกู 55555555555555555

>>229 คานซังก็หนุ่มหล่อโปรไฟล์ดีนะ คงดีพร้อมไปทุกอย่างยิ่งกว่าคนที่มึงยกตัวอย่างมาอีก ไม่งั้นท่านเรย์กะไม่คบมายาวๆขนาดนี้หรอก ถึงจะชอบบ่นนั่นบ่นนี่แต่เอาจริงๆก็รักคานซังจะตาย ไม่เคยเหลียวแลคนอื่น รักเดียวใจเดียวขนาดนั้น จะให้กูจับคู่ท่านเรย์กะกับคนอื่นก็ออกจะใจร้ายเกินไปหน่อยแล้ว

ขอมาแทรกไอกาวสักครู่ กูกลับไปอ่านตอนของท่านพี่กับท่านอิมาริสมัยตอนต้นๆ นู้นมา กูได้ลองจินตนาการดูแล้วก็ค้นพบว่า

ถ้าท่านเรย์กะงามแบบตุ๊กตาฝรั่งเศสโบราณ หน้าท่านพี่ที่อิมาริบรรยายว่าเป็นรูปสลักโบราณนี่ไม่รูปปั้นกรีกก็รูปปั้นจิโซล่ะมั้งนะ.... หรือพระพุทธรูปวะ หน้ายิ้มๆ

>>231 มึงพูดถึงพระพุทธรูป กูนึกถึงอุณาโลมขึ้นมาทันที ท่านพี่จะมีอุณาโลมด้วยมั้ย.....

>>231 ยิ้มแบบรูปปั้นกรีกโบราณอ่านอารมณ์ไม่ออกแบบเอ็นโจด้วยมั้ย 55555

>>232 มึงอย่าทำร้ายท่านพี่ด้วยอุณาโลมสิวะ55555ปล่อยให้เจ้าแม่มีไปคนเดียวก็พอแล้วในทั้งเรื่องนี้อ่ะ อย่าไปทาบรัศมีเจ้าแม่เลย555555555555

ขอ ky หน่อย พอดีในทวิตกูมีรูปนี้รีทวิตมา ที่จริงเป็นตัวละครจาก tsukiuta แต่เห็นว่าเหมาะดี กูเลยลองเอามาจิ้นเป็นอิมเมจตัวละครเล่นๆ
https://twitter.com/tsukiuta1/status/911558123831181312

เรียงจากซ้ายไปขวานะ.... ยูกิโนะ ซาโตมิ ท่านพี่ อิมาริ เอ็นโจ คาบุ ทีแรกกูว่าจะให้คนที่สองเป็นอาริมะแต่แม่งไม่เหมาะกับพวกพรรคมารเลยเขี่ยออก แล้วจิ้นเป็นหน้าซาโตมิแทน หรือจะจิ้นเป็นรุ่นพี่โทโมเอะดีวะ 55555555555555

>>233 พอมึงพูดว่ายิ้มแบบรูปปั้นกรีกละกูนึกถึงอันนี้
....ท่านพี่คะะะะะะะ55555555555555555
https://imgur.com/QDHUDq7

ท่านพี่โดนซะแล้ว555
เอาแค่พอขำๆนะคะทุกท่าน อย่าให้คาร์ท่านพี่เปลี่ยนเลย เดี๋ยวจะเหมือนครั้งกอล์ฟมา์คเกอร์ของเอ็นโจผู้เคยคูล(แต่ตอนนี้เป็นแค่ไอ้ไก่อ่อน...)

>>237 จากขุ่นพี่ใจดีเป็นเทพมาร กูก็ว่าพลิกมาแล้วครั้งนึงนะ

>>238 ไม่ใช่จากซิสคอนหรอ?

>>238 มึงควรแก้
ขุ่นพี่ใจดี --------> X
ซิสคอนใจดี ----> √

>>240 กูว่าวิวัฒนาการจาก คุณพี่ใจดี --->ซิลคอน--->เทพมาร มากกว่านะ

>>241 Prove it!!!!
ปล. ลองเขี่ยๆ แฟนอาร์ทตอนประชุมอยู่ดู "สามผู้ยิ่งใหญ่ไปรเวท xxx & เรย์กะ & บากะ"
เรย์กะดูฮิปฯ พอรึบัง?
https://imgur.com/eNeS6sZ

>>242 เอ็นโจกูกลายเป็นร่างจำแลงตัวละครอนิเมะ Gakuen handsome ไปแล้ว มึ๊งงงงง!!

>>243 สายตากูยังปกติสินะ

>>242 "................."
กูขอให้จอมมารไปยืนชะโงกหน้ามองข้างเตียงมึงทั้งคืน

...ก็มันประชุมเสร็จเร็วอ่ะ

>>246 ทีหลังให้วาดเอ็นโจก่อนสิวะ! ส่วนเจ้าแม่วาดผมหลอดๆ ก็พอ ไหนๆ ก็จะไว้ทรงนี้ไปชั่วชีวิตแล้วหนิ

>>242 ระวังคำสาปจอมมารทำให้เครื่องคอมค้าง ไม่ก็มือถือค้างนะมรึง

>>242 โอ้ยตายยยยย เอ็นโจโคตรฮิป ฮิปกว่าเจ้าแม่อีก 555555555555555555555

>>242 เชี่ยยยยยยย หยุดขำไม่ได้ 555555555

>>242 โม่งมึงแตกแล้วสหาย กูให้โอกาสมึงวาดสามีกูมาไหม่นะขอหล่อ ๆ ไม่งั้นกูแคปเฟสมึงไปปล่อยเพจเกย์จริง ๆ ด้วย

>>242 จอมมารแม่ง... นับวันๆจะกลายเป็นตัวอะไรไปแล้ว โฮ้วววว มึงระวังโดนชูสุมอยดักกัดนะ เป็นห่วง

>>242 โอ้ยยยยยยยยยยยย55555555555 เอ็นโจอย่างคูล ชาวฮิปสะเต้อสุด

ky พูดถึงฟิคมะหมาแล้วก็นึกถึงไซซายะแฮะ เอาไปเอาหมาก็ไม่ต่างจากจัวจริงเท่าไรเลย 555
โม่งฟิคมะหมาสนใจส่งกาวขำขันให้เพื่อนๆมั้ยเอย

>>254 กูติดเกมอยู่พร้อมไหอีกนับล้าน (ไม่ใช่แค่ของเรื่องนี้ โฮ)
ความจริงมะหมาช่วงหลังโม่งสารบัญแต่งต่อจากกูนะ ฮัลโหล โม่งสารบัญยังอยู่แถวนี้ไหม

>>255 โม่งสารบัญคนก่อนอยู่ไหนไม่รู้ แต่คนปัจจุบันคือกูจ้า บอกไว้ก่อนจะได้ไม่สับสนกัน 555555555555
กูก็คิดถึงฟิคมะหมาเหมือนกัน ใครใจบุญก็ช่วยแต่งต่อทีนะ กูก็อยากต่อแต่กูแต่งเรื่องตลกไม่เป็น ทำได้แค่อ่านของชาวบ้านชาวช่องเขา

>>256 กูก็คิดถึง ทุกวันนี้เห็นไซบีเรียนกับซามอยด์ทีไรจะเผลอเรียกผิดเป็นไซซายะกับชูสุมอยทุกที 55555

>>257 แถวบ้านกูจะมีบ้านนึงที่เลี้ยงทั้งไซบีเรียนทั้งซามอยด์ด้วยกัน กูล่ะอยากถลาเข้าไปกอด ไซบีเรียนก็หล่อมาก ซามอยด์ดูนู่มมมมมมเหลือเกิน กูผ่านบ้านนี้ทีไรกูจะแอบเรียกหมาเขาในใจว่าไซซายะกับชูสุมอยทุกที แล้วก็ยืนมองหมาสองตัวนี้เล่นกัน จิ้นเป็นไซซายะกับชูสุมอยทำนั่นทำนี่ด้วยกัน โครตน่ารัก 555555555555555

>>258 กูว่าเด็กซุยรันเมากาวกันมากละนะ โม่งซุยรันนี่เสพกาวติดฟิลเตอร์กันหนักยิ่งกว่า ถึงขั้นจิ้นหมาเป็นตัวละครแฟนฟิคที่มาจากฟิค ฟิคเซปชั่นหลายซับหลายซ้อนมากๆ 5555555
ป.ล. บอกให้บ้านโน้นเลี้ยงเบียทันอีกตัวได้ไหมวะ ครบสามสหายซุยรันพอดี

>>259 กุเห็นด้วย... หลังๆ นี่ชักจะกาวกันใหญ่แฮะ

>>260 ไม่หลังๆอะ กาวกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ไม่เชื่อไปดูชื่อกระทู้เก่าๆ มีคำว่ากาวเป็นส่วนประกอบหมด

>>260 นี่ก็กาวระดับยูนิเวิสกันมานานล่ะนะ แทรกสาระบ้างอะไรบ้าง ฮา

>>261 ตะ...แต่กระทู้แรกเอ็นโจยังเป็นเจ้าชายอยู่เลยนะมึง...
เหม่อมองท้องฟ้าอันมืดครึ้ม เรือก็แตกแล้ว...น้ำจะท่วมมั้ยวะเนี่ย
>>251 กลัวแล้ว อย่าทำเลย วาดให้ใหม่แล้ว ให้มึงโดยเฉพาะเลย เอ้าแปะ
https://imgur.com/OKamIm4
.
.
.
.
.
.
.
>>247 ไม่รู้จะถูกโฉลกมึงมั้ยนะ แต่ revise ให้แล้ว
https://imgur.com/ufMV3Xf

>>263 มึง................... รูปแรกมันต้องใส่เสื้อสาวกระต่ายสิวะ มาสาวหูแมวอะไร มึงมันนอกรีต ใครก็ได้จับไอ้นี่ไปถอนขนหน้าแข้งหน่อย

>>263 "สัส........มุงเฬวมั่ก"
http://forgifs.com/gallery/d/264764-2/Sleeping-leg-hair-waxing-prank.gif

>>260 กูว่าหลังๆนี่สร่างกาวกันมาเยอะแล้วนะ เห็นความจริงของโลก เรือคานคุงถึงได้แข็งแกร่งขึ้นทุกวันๆ ถถถ

>>263 เฬวจริงๆ

ใช่ กูว่าช่วงหลังๆสร่างกาวกันแล้วนะ คานซังถึงได้มีลูกเรือหลายลำแปรพักตร์ไปหาเยอะแยะมากมายขนาดนั้น เหมือนโดนความเป็นจริงสาดใส่หน้าว่าคานซังคือพระเอกตัวจริงของเรื่อง

>>263 กูขอให้จอมมารเวอร์ชั่น gakuen handsome ที่มึงวาดไปนอนทับมึงบนที่นอน

...ตั้งแต่ตอนโม่งแปลแล้ว...พวกมึงเป็นอะไรกับขนหน้าแข้งกันหา
อนึ่ง ช่วงหลังๆ แม่งกาวกันหนักขนาดคนที่ใน อฟช. ไม่เคยเจอกันยังเอามามีโมเมนท์กันได้อ่ะคิดดู

>>261 กาวกันจนมีคนด่าอ่ะว่าคุยแต่เรื่องไม่มีสาระ เอ้า ก็จะกาว ถถถถ

>>269 อย่าว่าไป เราเคยมีสาระนะเว้ย ช่วงแชร์ร้านหรูในไทย+วิธีชงชาอ่ะ//ถึงกุยังชงไม่เป็นอยู่ก็เถอะถถถ

Ky แป้บ วันนี้กูไปขุดมู้เก่าๆ มาอ่านเพิ่มความหอมกาว แล้วเสือกอยากอ่านฟิคที่ค้างๆ กันเอาไว้ต่อ โม่งฟิคคคคค กลับมาาาาา เบบี้คัมแบคทูมี~~~

>>270 กระทู้นี้ทำให้รู้ได้ว่าโม่งมาจากหลายแบคกราวด์มาก มีหมอฟันและอื่นๆ...

>>272 ใช่ ป้าๆกูทั้งนั้น

จริงๆมีช่วงนึงกุไม่ค่อยอยากเข้าโม่งเพราะว่าจะมีโม่งคนนึงลิสต์รายชื่ออาหารกับขนมในตอนพร้อมกับลิงค์รูปภาพช่วงเย็นๆดึกๆ ตอนนั้นกุด่าโม่งคนนั้นในใจว่าจิตใจมึงทำด้วยอะไร ทำด้วยวุ้นมิราเคิลใช่มั้ย /จ้วงมาม่ารัวๆ

>>273 ป้าๆ! พูดจาหยาบคายมั่กกๆ

กูจำได้ว่ามีโม่ง ถาปัตย์ หมอฟัน นิติ
เด็กจบถาปัตย์เยอะสุด ช่วงที่คุยกันเรื่องโครงสร้างตึกในซุยรันตอนเจ้าแม่โดนใส่ร้าย กูนั่งอ่านตาปริบๆ นึกภาพไม่ออก ฮือ

>>271 พูดแล้วคิดถึง 3 หน่อ สตอล์กเกอร์

>>276 พูดแล้วคิดถึงเรย์กะเกอิชา...... มะ ไม่ได้ทวงหรอกนะ แค่พูดเฉยๆ เผื่อโม่งฟิคผ่านมาเห็นแล้วใจดีอัพให้ก็เท่านั้นเอง

>>273 ใครป้า!!! เดี๋ยวกูย้ายสารบัญอาหารจากที่ลงในดอคมาลงในโม่งแม่งเลยนี่

>>275 มีนักธุรกิจ มีหนุ่มโรงงาน มีล่าม มีเภสัช มีสัตวแพทย์ และมีแม่ค้าส้มตำ(กูเอง)ด้วย

>>273 หยาบคาย ตบปากตัวเองเดี๋ยวนี้!

>>279 นักวาดการ์ตูนด้วยค่ะ แฮ่

>>279 อันที่จริงก็มีนักเรียนอยู่ด้วยนะ

>>282 มีครูด้วย อยากจะบอกไว้ตรงนี้เลย จารย์ขา จารย์ลืมปิดคอมอะ หนูเห็นหมดเลย อิอิ

แมวดุ้นล่มอ่าาาาา ถ้ายังไม่กลับมาก่อนแปดโมงเจอกันอีกทีเที่ยงๆ เย็นๆ นะพวกตัวเธออออ //โม่งแปล

เข้าเว็บไม่ได้ เว็บล่มเรอะ!

>>284 ฮือๆ รับทราบโม่งแปล อรุณสวัสดิ์ยามเช้า

คงไม่ใช่ว่าจอมมารพิโรธจากรูปบนๆนั่นนะ....
โอ้วววว อาถรรพ์ชิบ

แหงกๆ กูก็รีเฟรชไปสิ.... ตั้งแต่หกครึ่ง

ทางนี้ก็นักเรียนค่าาา
ปล.มีลูกแคแสดหลงมาบ้างไหม??

ลงได้แล้วววว รอรีเฟรชขึ้นหน่อยนะพวกตัวเธอ

>>290 ขึ้นละ โม่งแปล รักมึงงงงง กอดขา

โม่งแปลสุดเลิฟฟฟฟ. พิงศีรษะแนบอก

>>290 กรี๊ดดดดดดด ขอบคุณค่ะโม่งแปล //กระโดดเกาะขา
>>289 เอ..ยังไงกันนะ~ //สะดุ้งสุดตัว

ตอนนี้เอ็นโจทำคะแนนเงียบๆๆ ไม่หวือหวาแต่ได้ผลชงัด

วันนี้เจ้าแม่ใจกล้าเป็นพิเศษนะ ด่าคาบุตรงๆด้วย!!!

เอ็นโจ!!!! กุภูมิใจมากที่ไม่ระเบิดเรือฆ่าตัวตายเหมือนตอนอื่น แถมทำคะแนนได้อีก อุกรี๊ด

>>294 การยกอาหารส่วนของตัวเองให้คนอื่น มันคือการเสียสละที่ยิ่งใหญ่มากนะ! เอ็นโจกู้ดจ็อบ!!!

สาระ ตอนนี้มีสาระดีมาก!!

ลืมไป ถึงขนาดเห็นแสงเฮ้ากวงเรืองรองนี่แสดงว่าทำคะแนนได้พรวดพราดเลยนะเว้ย แค่หมั่นปรนเปรอด้วยอาหารกะไม่ระเบิดเรือตัวเองทิ้งบ่อยๆ ก็ไปได้สวยแล้วแท้ๆ...

เอ็นโจเริ่มรู้ทางแระ. 5555. เจ้าแม่ต้องถวายของกินเช่นนี้แหล่ะ.

ว่าแต่คาบุกับเรยกะนี่ถือว่าสนิทกันมากแล้วนะ ด่ากันไปกินกันไปได้ขนาดนี้

ว่าแต่ว่า เรย์กะกินเท่ากับคาบุเลยนะ แถมได้เพิ่มจากเอ็นโจอีก น้ำหนักล่ะท่านเรย์กะ น้ำหนักจะขึ้นอีกใช่ไม๊

หลังจากทัวร์บริโภค อีกไม่เกิน 5 ตอนก็คงเข้าสู่ฉากออกกำลังกาย เข้าคอร์สลดน้ำหนัก สินะ สินะ สินะ

ตอนนี้นี่ให้ความรู้สึกประมาณ สนิทกันดีจังน้าา~~~ จังเลย

ขอบคุณโม่งแผลนะ //หวีขนหน้าแข้งให้

ความเอ็นโจมาทำคะแนนเงียบๆ 555 จังหวะเจ้าแม่ขึ้น เอ็นโจก็ยอมอ่อนข้อให้อย่างง่ายดาย ดีกว่าให้คาบุและเรย์กะทะเลาะกัน/ตัวกินทั้งคู่/ 555 จะว่าไปคาบุกับเรย์กะนี่รักการกินเหมือนกันขนาดนี้ ต่อไปจะมีการจัดทัวร์กินไม่ยั้งยาวๆรึเปล่า รีวิวบล็อกอาหารสองคู่หูดูโอ้ กับเอ็นโจแขกรับเชิญที่โผผล่แวบไปแวบมา อุอิ

กูยังเข้าไม่ได้เลยอ่าาาาา Orz

ขอบคุณโม่งแปล ไอ้คนใช้อำนาจเบ็ดเสร็จนั่นมันเจ้าแม่แล้ว ไอ้ระบบสมบูรณาญาสิทธิราชย์คิโชวอินอ่ะ

เข้าได้ละ แต่อืดชิบหาย
เรื่องของกินเจ้าแม่ไม่ยอมใครทั้งนั้นเลยวุ้ย เอ็นโจวันนี้ทำดีมาก ยอมอ่อนข้อให้ แบ่งอาหารให้ รู้ใจเธอไปหมดทุกอย่าง กูล่ะเป็นปลื้มมม แถมดูท่าทางเอ็นโจจะทำอาหารเก่งด้วยนะ สมเป็นร่างแยกท่านพี่จริงๆ สกิลงานครัวก็มา

เอ็นโจ กู๊ดจ๊อบ!!

อื้อตอนนี้อ่ะนะนอกจากเรือเอ็นโจจะแล่นโดยไม่พังเรือตัวเองแล้ว ผู้ชายตัวอย่างก็เป็นคันตะคุง เพราะทำขนมให้เจ้าแม่ทาน ฮา//เอาไม้พายจ้วงเข้าตัวข้า

ดูตอนนี้แล้วก็นึกสงสัย ทำไมถึงทำอาหารได้โดยไม่ล่ม ปกติมีสกิลทำอาหารแดกไม่ลงนี่หว่า

>>307 ก็ไม่ได้ปรุงเองอะ ร้านเขาจัดมาให้แล้ว แค่คนๆแล้วทอดลงบนกระทะ ซอสหรืออะไรก็บีบจากขวดเอา ลองให้เจ้าแม่ลงมือตั้งแต่เลือกวัตถุดิบดิ คงได้เห็นอะไรที่มนุษย์เขาไม่เอามากินรวมกันใส่มาด้วยแน่ๆ

กูละปลาบปลื้มกับตอนนี้มาก อ่านแล้วคิดถึงตอนที่น้องมาโอะกับยูริคุงไปกินข้าวด้วยกันแล้วน้องมาโอะลังเลว่าจะสั่งของหวานอะไร ยูริคุงก็บอกสั่งมาสองอย่างก็ได้แล้วแบ่งกันทาน ท่านเรย์กะยังดูๆ แล้วเห็นว่าน่าร้ากกกกกกอยู่เลย ให้คนที่ตัวเองชอบได้กินของที่อยากทาน ทีงี้ทำไมไม่สำเหนียกบ้างละค้า เจ้าแม่ เขาชอบคุณน่ะแหละค่าาาาาาาาาา

>>309 อาจจะให้คนละฟีลไง ฝ่ายนู้นเขาแบ่งเค้กกุ๊กกิ๊กๆ ส่วนฝ่ายนี้แบ่งโอโคโนมิยากิแบบที่คนปกติสามัญชนเขาทำกัน ท่านเรย์กะเลยมองว่าไม่แปลกไปจากปกติมั้ง
แต่เอ็นโจรอบนี้ไม่ทำลายเรือตัวเองด้วย!! ทำแต้มด้วยของเซ่นต่างหาก!! รู้ทางดีนี่นานาย!

>>309 กูก็ปลื้ม ฮรืออออออออออ อีเอ็นโจมันไม่หักธง ไม่ระเบิดเรือ แถมกวาดคะแนนได้รัวๆ โอ๊ยยยยย น้ำตาแห่งความยินดีกูจะไหล กูมีแรงและพลังเขียนเอ็นโจ side story ต่อแย้วววว ทำดีมากเลยลูก กู๊ดดดดดดดดดดด แถมดูท่าทางตอนนี้ เอ็นโจนี่ท่าทางจะทำอาหารเก่งนี่หว่า ดีล่ะ กูมีวัตถุดิบกาวเพิ่มไปใส่ในฟิคอื่นด้วย
ขอบคุณโม่งแปลมาก กูรักมึงงงงงงงงงงง งานการไม่ทำนั่งผลิตกาวแล้วว้อยยย 555555555555

เอ็นโจวววว ทำไมอยู่ๆก็รู้งาน
แต่ตอนนี้เจ้าแม่บ่นหนักจริงๆ อะไรที่ปกติอยู่ในใจ ไหงพูดหมดเลยล่ะแม่

>>312 เข้าร้านสามัญชนแล้วลืมตัวแน่ๆถถถถ

>>312 ก็เข้ามาในฟิลด์ร้านอาหาร เรย์กะได้บัฟเพิ่ม 200% แบบฟูลออฟชั่น ส่งผลให้อำนาจเจ้าแม่ครอบคลุมไปทั่วบริเวณ เกิดสถานะไร้พ่าย

>>311 ปรากฏว่าตอนหน้าเอ็นโจองค์ลงล่มเรือเล่นแทน
ว่าแต่ผิดคาดนะเนี่ยที่เจ้าแม่ไม่ทำอะไรพิลึกๆ

>>312 ท่อนที่พูดถึงการเหยียดเพศของคาบุนี่กรุถึงกับดูพารากราฟซ้ำว่าคิดในใจรึพูดออกไป แม่นางแกพูดออกไปเฮ้ย

เมื่อก่อนคาบุยังบอกเจ้าแม่ให้แบ่งของกินให้ เดี๋ยวนี้ทำตัวเป็นทรราช แย่งของกินในจานเจ้าแม่ต่อหน้าต่อตาเลยเว้ย เอาพัดฟาดปากสักสองทีดีมั้ยคะเจ้าแม่//น้วยเรย์ทัน

ตอนนี้กูหิวโอโคโนมิยากิมากๆ ถ้ามีมีตติ้งโม่งซุยรัน กูเสนอให้ไปร้านโอโคโนมิยากิกันเถอะ อยากกิน

ปรนเปรอเจ้าแม่ด้วยอาหาร เอนโจฉลาดมาก

>>307 พวกที่ทำอาหารแดกไม่ลงคือพวกปรุงเอง เหมือนกับเพื่อนกูที่ทำไข่เจียวได้ชิบหายมาก แต่เวลาไปกินหมูกระทะมันก็ย่างเองได้ไม่มีปัญหานั่นแหละ เพราะมันไม่ได้ปรุงเอง

>>320 กูว่าไข่เจียวแม่งเป็นอะไรที่ยากนะ ตลอดชีวิตนี้กูไม่เคยทอดไข่เจียวได้ฟูๆ กรอบๆ เลย ทอดทีไรอมน้ำมันแบนแต๋ตลอด จนไปเห็นในครัวบ้านเพื่อนนี่แหละถึงได้บางอ้อว่ามันใช้น้ำมันเยอะมาก ร้อนจี๋ กูยังทำใจไม่ได้ เลยตั้งใจว่าจะต้มไข่กินต่อไปนี่แหละวะ

>>321 ไม่ ไข่เจียวไม่ฟูไม่กรอบกูกินได้ ทอดมั่วๆกูก็กินได้ กูหมายถึงทอดไข่เจียวแบบแดกไม่ได้อ่ะ รสแบบ ##%$##%@#$@ มึงใส่อะไรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร

มารู้ทีหลังว่ามันใส่น้ำมันใจไข่เจียวแล้วเอาไปทอดพร้อมกัน กับน้ำปลาอีกครึ่งขวด กูเจ็บปวดมาก

กูหนักสุดเลยมั้ง เคยทอดไข่เจียวกับอิชิตันเพราะนึกว่ามันเป็นน้ำมัน แดกไม่ล่าย

>>323 >>324 เหยด พวกมึง (และเพื่อน) ก็ไม่น้อยหน้าท่านเรย์กะเหมือนกันนี่หว่า...

เซนส์ทำอาหารของพวกมึงนี่แม่ง........

>>323 >>324 พวกมึงนี่มัน....... กูปวดเฮดชิบหาย

กูคิดว่าถ้าจะมีทติ้งจริงๆ ก็ขอเป็นที่ร้านนะ หลีกเลี่ยงการนำอาหารทำเองมารับประทานร่วมกัน...

>>328 กูทำอาหารเองเป็นนะ แย่สุดคือเพื่อนกูเอาไข่ใส่ไวโครเวฟระเบิดสิมึง เคยเอามาม่าลืมใส่น่ำเข้าด้วย ไฟลุกเลย กูสั่งห้ามมันแตะครัวตลอดชีวิต

กุก็ชอบทำอาหารนะ แต่แบบ กูทำมากูกินได้คนเดียวอ่ะ ไม่ยอมมีใครกินกับกูเลย
ปล.โจ๊กใส่ฟันโอกับข้าวผัดใส่นมช็อคโกแลตไม่อร่อยนะ อย่าลองทำตาม

>>330 เมนูที่มึงแนะนำมานี่ มึงขี้เกียจและยำๆเอามารวมกันใช่มั้ย

>>330 กูทำอาหารไม่เป็น อย่างมากก็หั่นเตรียมของ หรือต้มมาม่าได้แค่นั้น
แต่อย่างน้อยกูว่ากูก็แยกออกนะว่าอะไรมันควรใส่หรือไม่ควรใส่ในอาหาร.....

ทำแกงแคกินกับเพื่อนที่หอ ฝากมันดูหม้อใว้ว่าถ้าเดือดให้ใส่กะปิไปอีกนิด
ล่อน้ำพริกตาแดงกูไปสองช้อน.....เย็ดแม่

>>332 ข้าวมธุปายาสมันก็ใส่นมนะมึง....

>>334 ตะ แต่ ข้าวมธุปายาสอย่างน้อยก็ไม่น่าจะใส่นมช็อกโกแลตนะมึง

เดี๋ยวกูไม่ได้เข้าโม่งแค่สามวัน อ่านที่พสกมึงคุยกันกูถึงกับต้องย้อนไปดูชื่อห้องใหม่ //จริงๆกูเกือบผสมโรงไปว่ากล้วยจิ้มแม็กกี้อร่อยนะมึง...