Fanboi Channel

>>563 5555555555555555555555 โครตฮา อ่านแล้วขำจนน้ำพุ่งเลยเลยกู ท่านพี่แม่งเทพมารจุติกันเลยทีเดียว

>>563 กูว่าเอ็นโจนี่แหละที่น่าจะต้องไปขอเป็นลูกศิษย์ท่านอิมาริมากที่สุด ไปเรียนศิลปะการหลบหลีกสิ่งของที่ท่านพี่ขว้างปามานะ dex น่าจะ 99 เข้าไปล่ะ

>>563 กูขรรม 555555555555555555
อ่านแล้วอนาถจังโว้ย ท่านจอมมารรรร นายนี่มันน่าเวทนาจริงจริ๊งงงง
>>560 ฟังจากที่เล่าคงหวานแหววน่าดูอะ คาบุคงจมูกยืดสุดๆที่ได้เทคแคร์สาวที่ชอบ ส่วนวาคาบะคงมองเอ็นดูเหมือนจูงหมาน้อยมาเดินเล่น.........

ตอนแรกกูก็ลงควบหลายๆเรือนะเว้ย แต่แบบแม่งดูพุ่งฉิวเข้าเฟรนด์โซนทุกลำเลยวะ ตอนแรกสุดที่อ่านเลย ก็ลังเลคาบุหรือเอ็นโจ ต้องสองตัวนี้แน่ๆที่เป็นพระเอกแม่งช่างเป็นกลุ่มบุคคลที่เด่นซะเหลือเกิน อีกแป๊ปนึงกูคงจะได้รู้ว่าเลือกถูกรึเปล่า ลงควบสองเรือเลยแล้วกัน เวลาผ่านไปหลายตอนกูก็ค้นพบว่าสองเรือแม่งไม่พอว่ะ ถ้าไม่เหวี่ยงแหไว้เยอะๆ ความน่าจะเป็นที่ไปจบเรือคานซังมีสูงมาก ก็แบ่งร่างยาวๆไป จะเรือท่านพี่ ท่านอิมาริ นายบ้าหมา ซาโตมิ วาคาบะจัง ซึรุฮานะ เอสชมรมฟุตบอล นายตัวสำรอง ไรจินฟูจิน บลาๆๆ ลงมันไปให้หมดตามทางตามบท
แต่แม่นางเรย์กะก็ขยันสละเรือตัวเองทิ้งจริงจริ๊ง เดี๋ยวลากเข้าน่านน้ำเฟรนด์โซน เดี๋ยวลากเข้าโซนเพื่อนผู้มีงานอดิเรกร่วมกัน โซนคู่หูคู่แดก ไม่นับว่าบางคนมีเจ้าของอยู่แล้ว(เช่นเบียทัน แฟนซาโตมิ และคุณว่าที่คู่หมั้น...)
ซึ่งมาถึงปัจจุบันนี้ กูโอเคกับการอยู่บนเรือคานซังแล้วด้วยซ้ำ โว้ยยย คือ กูไม่ควรชินแบบนี้รึเปลาวะ555555 แต่ก่อนคือแบบฟิคบ้านพักคนชราอารั๊ย ท่านเรย์กะคงไม่อยู่แบบนั้นหรอกม้างง//ตัดภาพมาที่ทุกวันนี้สามารถมองมองฉากแบบนี้ได้ทุกครั้งที่อ่านจบตอน

>>567 บ้านพักคนชราซุยรันสิวะอบอุ่นแน่นอน อยู่กันอย่างอุ่นหนาฝาคั่ง ณ จุดนี้ ถ้า 3 พระหน่อนั่นถ้ายังทำตัวแบบนั้นกันได้นอนมาแน่ๆ

เอ่อ เราขอ KY ลงฟิคได้ไหมอะ ._.

>>569 ตามสบายเลย

ขออนุญาตเปิดเรื่องใหม่ คงลงเรื่อยๆ แต่บอกไม่ได้ว่าจะสม่ำเสมอแค่ไหน ขึ้นอยู่กับว่าช่วงไหนมีงาน+สอบน้อย
---------------------------------------------------------------------------
โรงเรียนซุยรัน ภาค วันหยุดฤดูร้อน☆

ไปไหนดีนะ ฉันนั่งมองเที่ยวโปรแกรมของปีนี้อย่างครุ่นคิด อืม.. ถึงจะพูดว่าปีนี้แต่เอาจริงๆก็มีของปีก่อนๆๆๆที่อยากไปแต่ไม่ได้ไปด้วยอะนะ ฤดูร้อนทั้งทีก็อยากไปทะเลแต่ถ้าท่านพี่ไม่ไปด้วย ฉันก็ไม่มีคนเล่นน้ำด้วยน่ะซี~
ตาทานุกิใช้งานท่านพี่หนักเกินไปแล้วนะ! อ๊ะ ชวนพวกเซริกะจังไปด้วยดีไหมน้า~
“คุณเรย์กะ ทำอะไรอยู่เหรอคะ?” ท่านแม่เดินถือถ้วยน้ำชาเข้ามาในห้องนั่งเล่น
“กำลังคิดโปรแกรมวันหยุดฤดูร้อนปีนี้ค่ะ”
“อ๋อ เหรอคะ” ท่านแม่จิบน้ำชาก่อนพูดต่อ “แล้วมีที่ไหนอยากไปหรือเปล่าคะ”
“อยากไปทะเลน่ะค่ะ ท่านแม่คะ ปีนี้ชวนเพื่อนไปด้วยได้ไหมคะ ลูกอยากเล่นน้ำทะเล นะคะ ท่านแม่~” ฉันทำตากะพริบอ้อนท่านแม่ปริบๆ แหม ถ้าเป็นตาทานุกิป่านนี้ได้ไปแล้วเนี่ย! ยิ่งฉันโตขึ้นท่านแม่ยิ่งกังวลว่าแสงแดดจะทำให้ผิวเสีย เลยไม่ค่อยได้ไปทำกิจกรรมกลางแจ้งเลยอ่า~
“ถ้าคุณเรย์กะอยากไปก็ไปสิคะ” เอ๋!! ใจฉันเต้นตึกตักรัวเหมือนมีใครตีกลองรบในอกเลยค่า~ โอะโฮะโฮะโฮะ ทะเลจ๋า เรย์กะมาแล้ววววว
“แต่”
“…..”
“เมื่อกี้แม่เพิ่งได้รับโทรศัพท์จากบ้านคาบุรากิว่าถ้าไม่ติดธุระอะไรก็ขอให้เข้าร่วมวันหยุดฤดูร้อนที่เกาะส่วนตัวของตระกูลคาบุรากิ ถ้าลูกไม่ว่าอะไรแม่ก็อยากให้ไปเล่น’น้ำทะเล’ที่เกาะนี้นะคะ” ท่านแม่หัวเราะ ‘โอะโฮะโฮะ’ อย่างชั่วร้าย……
“แต่ลูกไม่สนิทกับท่านคาบุรากิเลยนะคะ …..” ฉันพูดพร้อมแกล้งทำท่าทางห่อเหี่ยว “จะไปสนุกได้ยังไงคะ”
“ก็ใช้โอกาสนี้เพิ่มความสนิทสนมเลยสิคะ” ไม่ใช่!!

“มีใครไปบ้างหรือคะ…” ท่านแม่พยักหน้าให้สาวใช้ที่ยืนอยู่แถวๆนั้น ไม่นานนักก็มีกระดาษวางอยู่หน้าฉัน เป็นบัตรเชิญจากบ้านคาบุรากินี่เอง หืม มีรายชื่อตระกูลท่านไอระกับท่านยูริเอะด้วย! เอ๋~ อยากให้ท่านพี่ไปด้วยจังเลยค่ะ
มีแต่ตระกูลที่สนิทกับคาบุรากิทั้งนั้นเลยนี่นา ท่าทางลูกชายอยากไปเที่ยวกับเพื่อนแต่โดนแม่ฉวยโอกาสใช้งานนี้จัดดูตัวไปด้วยละม้าง~ เป็นตาคาบุรากินี่ก็ลำบากเหมือนกันแฮะ
แล้วไหงถึงมีตระกูลฉันติดเข้าไปด้วยเนี่ย!!! มาดามคาบุรากิแอบมาเพิ่มหรือเปล่าคะ ฉันจะโดนจักรพรรดิพิโรธใส่หรือเปล่านะ อุหวาา
ตระกูลเอ็นโจ.. เทวดาน้อยของฉันจะไปหรือเปล่านะ
“สรุปไปใช่ไหมคะ”
“เดี๋ยวค่ะ! ขอให้คำตอบพรุ่งนี้ได้ไหมคะ”
“งั้นพรุ่งนี้แม่ต้องได้คำตอบนะคะ ห้ามเฉไฉด้วย” แหงะ…
“ทราบแล้วค่ะ..” ฉันตอบรับเสียงอ่อยๆ ทำไงดีอ่ะ!! ถ้าไปก็ต้องโดนแผนจับคู่แน่เลยๆ แงงงงง

ฉันนั่งจิบชาในห้องสโมสรเรื่อยๆ รอเวลาที่’คนนั้น’ จะเข้ามา อุฮุฮุ พอลองคิดแบบนี้เหมือนกำลังมีเรื่องสำคัญที่เป็นจุดไคลแมกซ์ของเรื่องจะเกิดขึ้นเลยนะคะ แต่นี่ก็นับเป็นเรื่องสำคัญสำหรับฉันเหมือนกันนะ ว่าแต่ทำไมเอ็นโจช้าจังเนี่ย ปกติถ้าเป็นวันจันทร์จะมาถึงห้องสโมสรไวกว่าคาบุรากิไม่ใช่เรอะ ฉันข่มความหงุดหงิดลงไปในใจ ถ้าช้ากว่านี้จะคุยธุระไม่ทันนะ หน๊อย ทำไมเวลาต้องการถึงชอบหายหัวไปแบบนี้นะ!

ประตูห้องสโมสรเปิดออก พอหันไปมองก็พบว่าเป็นเอ็นโจที่เดินเข้ามา ยะฮู้ว~ มาจนได้นะเอ็นโจ ฉันยิ้มร่าด้วยความดีใจก่อนจะเดินเข้าไปหา เอ็นโจมองฉันด้วยสายตาแปลกๆ เอ๊ะ ฉันเผลอทำตัวประหลาดไปหรือเปล่านะ ฉันรีบสงบสติอารมณ์อย่างรวดเร็ว
“ท่านเอ็นโจคะ ถ้าไม่ว่าอะไรอยากขอคุยด้วยสักหน่อยค่ะ”
“ครับ?”
“อืม ตรงนี้คงไม่สะดวก ไป..” ไปไหนดี….
“ไปนั่งคุยตรงกันก็ได้ครับ” เอ็นโจผายมือไปทางมุมประจำ
“เอ๋ แต่ว่าตรงนั้นเป็นที่ประจำของท่านคาบุรากิกับท่านเอ็นโจนี่คะ” หวาาา ได้ไงล่ะ! ถ้าคาบุรากิมาเจอฉันแย่งที่นั่ง ฉันอาจจะถูกโมโหก็ได้นะ! แค่คิดภาพก็ตัวสั่นแล้วอะ!!
“ไม่เป็นไรหรอกน่าคุณคิโชวอิน มาซายะไม่ว่าอะไรหรอกนะ ถ้าเป็นคุณคิโชวอินน่ะ” เห.. แน่นะคะ? “ผมพูดจริงน่า ทำไมมองด้วยสายตาแบบนั้นละครับ” เอ็นโจผายมือให้ฉันเดินไปก่อน พลางก้มตัวกระซิบกับฉันว่า “ยิ่งยืนคุยอยู่ตรงนี้นานยิ่งเป็นเป้าสายตานะครับ” เอ๋! จริงด้วย ลืมคิดไปเลยว่าตรงนี้เป็นตรงทางเข้าประตูสโมสร ถึงประตูจะปิดอยู่ก็เถอะ แต่ตรงนี้เป็นพื้นที่ที่คนในสโมสรเห็นชัดเจนที่สุดแล้ว ฉันรีบเดินจ้ำอ้าวไปยังมุมประจำของสองคนนั้นอย่างรวดเร็ว

ตรงไหนดีละเนี่ย… ฉันมองที่นั่งสองที่ที่อยู่ตรงหน้าอย่างสับสน “ทำไมไม่นั่งละครับ คุณคิโชวอิน”
“เอ่อ.. ไม่ทราบว่าจะนั่งตรงไหนดีน่ะค่ะ”
“อ๋อ… จะนั่งตรงไหนก็ได้นะ ยังไงพื้นที่ในห้องสโมสรก็เป็นพื้นที่ส่วนกลางให้พวกเราได้ใช้อยู่แล้วนี่นา ไม่มีใครเป็นเจ้าของหรอก”

“นั่นสินะคะ..” ฉันพูดพลางนั่งลงที่ของเอ็นโจอย่างรวดเร็ว ถือว่าอนุญาตแล้วนะคะ เอ็นโจมองฉันอย่างยิ้มๆ ก่อนจะนั่งลงตรงที่ของคาบุรากิ ฉันทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ มีเด็ก2-3คนรีบเดินออกไปจากห้องสโมสร เอ.. ข้างนอกเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่านะ
“ก็พูดไปแล้วนี่นาว่ามาซายะไม่ว่าอะไรหรอก” พอฉันหันไปมอง เอ็นโจก็พูดเสริม “ยังไงในนี้ก็เป็นพื้นที่ให้สมาชิกได้ใช้น่า”
“ถ้าท่านคาบุรากิมาถึงคงต้องขอตัวนะคะ แล้วก็ขอโทษที่มารบกวนเวลาพักของท่านเอ็นโจนะคะ”
“หือ? ไม่เป็นไรหรอก คุณคิโชวอินไม่ได้รบกวนผมสักหน่อย” เอ็นโจโบกมือเป็นเชิงไม่ถือสา “ไม่ต้องลุกก็ได้นะ จริงๆตรงนั้นมีโซฟาอีกตัวหนึ่งน่ะ มาซายะนั่งตรงนั้นก็ได้” พอมองตามสายตาเอ็นโจไป ฉันถึงเพิ่งรู้ว่า พื้นที่ตรงนี้มีโซฟาสามตัวแต่จากมุมมองที่นั่งอื่นจะมองไม่เห็น

“แล้วอยากคุยเรื่องอะไรเหรอ”
“เรื่องวันหยุดฤดูร้อนที่ตระกูลคาบุรากิจัดน่ะค่ะ” ฉันลดเสียงลงจากที่พูดปกติ เพราะวันนี้สมาชิก Pivoine ดูเหมือนจะเงยหน้าขึ้นมาจากภารกิจที่ทำอยู่เยอะกว่าปกติ ยังไงเรื่องที่ได้รับเชิญคราวนี้ก็มีคนไม่กี่คนแปลว่างานต้องเป็นส่วนตัวระดับหนึ่ง
“อะไรนะครับ” อุหวา สงสัยจะพูดเบาไปเอ็นโจเลยต้องเอนตัวมาใกล้ๆ
“เรื่องวันหยุดฤดูร้อนที่ตระกูลคาบุรากิจัดน่ะค่ะ” ฉันพูดซ้ำอีกรอบ เพิ่มระดับเสียงขึ้นอีกนิด
“อ๋อ เรื่องนี้เองเหรอ”
“ค่ะ”
“จริงๆ มาซายะอยากใช้โอกาสช่วงวันหยุดนี้ศึกษาความแตกต่างระหว่างชนชั้นเพื่อเพิ่มโอกาสทางธุรกิจน่ะ”
“......”
“จริงๆ ตอนแรกมีแค่ผมนะ เพราะเป็นวันหยุดฤดูร้อนทั้งที มาซายะก็กลัวว่าถ้าไปชวนจะเป็นการรบกวนคุณคิโชวอินเข้าหรือเปล่า” เห~ คาบุรากิคิดอะไรแบบนี้เป็นด้วยเหรอเนี่ย “แต่พอยูริเอะรู้เรื่องก็ให้คำแนะนำมาว่า ‘ถ้างั้นก็เขียนกำกับไปว่า ‘ถ้าสะดวก’ สิ’ ประมาณนี้น่ะครับ”
“เห งั้นเหรอคะ”
“ครับ”
“แล้วทำไมท่านยูริเอะกับท่านไอระถึงได้มีรายชื่อมาด้วยหรือคะ ไหนตอนแรกบอกมีแค่ท่านเอ็นโจกับท่านคาบุรากิ”
“อ๋อ พอมาซายะบอกยูริเอะไปว่า ปีนี้จะไปพักที่เกาะส่วนตัว ยูริเอะกับไอระก็อยากไปด้วยน่ะ เกาะของมาซายะหาดสวยด้วยนี่นา เห็นว่าไม่ได้ไปเที่ยวช่วงฤดูร้อนด้วยกันนานแล้วด้วยเลยถือโอกาสนี้ไปด้วยซะเลย แต่ก็ได้ยินมาว่าทั้งสองคนนัดเพื่อนไปเพิ่มอีกด้วยนะ”
“ท่านทั้งสองทราบหรือเปล่าคะว่าจุดประสงค์หลักของท่านคาบุรากิคืออะไร?”
“ไม่รู้หรอก แต่พอเห็นบัตรเชิญก็คงจะงงนิดหน่อยแหละ” เอ็นโจหัวเราะฮะๆ อย่างอารมณ์ดี
“แต่ยังไงก็เป็นเกาะส่วนตัว แล้วในรายชื่อก็เห็นว่ามีได้รับเชิญแค่ไม่กี่ตระกูล นัดแนะเพื่อนมาเพิ่มแบบนี้ ถ้าท่านคาบุรากิทราบเข้าจะไม่โกรธหรือคะ” ฉันชะงักแวบหนึ่งก่อนจะนึกได้ “แล้วเป็นเกาะส่วนตัวอีก จะมีร้านให้ไปศึกษาความแตกต่างระหว่างชนชั้นเหรอคะ”
“อ๋อ คุณคิโชวอินไม่ทราบสินะ ฝั่งที่หาดสวยเปิดให้เข้ามาเที่ยวได้นานแล้วแหละ ตระกูลคาบุรากิก็ถือโอกาสนี้ทำโรงแรมแล้วตอนนี้ก็มีร้านค้าต่างๆเพิ่มเยอะเลย” อ๋อ งี้นี่เอง.. “อ๊ะ บอกให้รู้ก่อนนะว่าไปพักที่บ้านพักส่วนตัวของตระกูลคาบุรากิที่อีกฝั่งของเกาะน่ะ” หา?
เอ็นโจเห็นท่าทางตกใจของฉันก็หลุดหัวเราะออกมา เดี๋ยวทุบเลยตาคนนี้นี่!
“คุณคิโชวอินมีเรื่องจะคุยด้วยแค่นี้เหรอครับ?” อ๊ะ เกือบลืมไปเลย
“เอ่อ ยูกิโนะคุงไปด้วยหรือเปล่าคะ”
“ถ้าตอนนั้นแข็งแรงดีก็คงได้ไปด้วยครับ แต่พอเจ้าตัวได้ยินว่ามีท่านเรย์กะด้วยก็ร้องงอแงอยากไปใหญ่เลย ตอนนี้ก็ขยันดูแลตัวเองให้แข็งแรงเป็นพิเศษอยู่” เอ็นโจพูดยิ้มๆ อุหวา ดีใจจัง พี่ก็อยากไปเที่ยวกับยูกิโนะคุงนะจ๊ะ
“อ๋อ งั้นหรือคะ” ฉันตอบ “แล้วมีแค่นี้เหรอคะ? ไม่มีผู้ใหญ่ไปด้วย?”
“หือ? ทำไมต้องมีล่ะ” เอ็นโจทำหน้างงๆ ก่อนจะยิ้มแล้วเอ่ยตอบ “อ๋อ เด็กผู้หญิงนี่นะ แล้วเป็นคุณคิโชวอินอีก” เป็นเด็กผู้หญิงแล้วทำไม! เป็นฉันแล้วจะทำไม หา!! เห็นแบบนี้ก็เคยไปเที่ยวกับเพื่อนแบบไม่มีผู้ปกครองนะคะ ชิ!
“แล้วคุณคิโชวอินว่างหรือเปล่าล่ะ?”

“ทั้งสองคนคุยอะไรกันน่ะ?” ก่อนที่ฉันจะได้ตอบก็มีเสียงดังมาจากหน้าสโมสรขัดก่อน พอหันไปมองก็พบว่าเป็นคาบุรากิที่เดินตรงเข้ามาพร้อมด้วยสายตาคนในสโมสรที่หันมามองทางนี้กันหมด หน๊อย คาบุรากิ!!
“คิโชวอินทำไมมานั่งตรงนี้ล่ะ”
“มาซายะ นั่งตรงนั้นสิ” คาบุรากิเอ่ยถามอย่างไม่ได้ต้องการคำตอบอะไรเพราะพอนั่งลงที่โซฟาอีกตัวก็เอ่ยถามคำถามถัดมา “แล้วสรุปคุยอะไรกันอยู่”
“เรื่องวันหยุดฤดูร้อนน่ะ ที่มาซายะจัดไง”
“อ๋อ แล้วสรุปคิโชวอินว่างหรือเปล่าล่ะ”
“ว่างค่ะ โชคดีนะคะที่ทางตระกูลคาบุรากิโทรแจ้งเข้ามาไม่งั้นคง…”
“อ๋อ ต้องขอบคุณชูสุเกะแหละนะที่แนะนำให้โทรไปด้วยแทนที่จะส่งแค่บัตรเชิญ”
“...งั้นหรือคะ” พอหันไปมองเอ็นโจก็พบว่าฝ่ายนั้นมองก่อนอยู่แล้ว พอเห็นฉันหันไปก็ส่งยิ้มให้
“ถ้ายังไงเดี๋ยวนัดแผนการตอนไปถึงเกาะละกัน” คาบุรากิพูดขึ้น
“ค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ขอตัวก่อนนะคะ”
“อ่า”
“ไว้เจอกันนะคุณคิโชวอิน เดี๋ยวผมจะบอกยูกิโนะให้”
“ยูกิโนะ…” ได้ยินเสียงคาบุรากิเอ่ยชื่อยูกิโนะแว่วมาแต่ไม่ได้ยินประโยคที่เหลือเพราะฉันเดินออกมาจากตรงนั้นก่อน
ซัมเมอร์~! เทวดาน้อย~! ทะเล~~~ อยู่ดีๆ ฉันก็คึกคักกับวันหยุดฤดูร้อนปีนี้อย่างประหลาด

-------------------------------------------------------------------------------
ลืมบอกไปว่า ถ้าหมดมุก สมองตันก็อาจจะหายไปสักพักด้วย แง 55555 แต่จะพยายามลงให้จบ(ซึ่งยังไม่รู้ว่าเรื่องจะเป็นยังไง จบแนวไหน 555) เขียนแบบงงๆ

>>571 >>572 >>573 แต็งกิ้วเพื่อนโม่ง กูกำลังนั่งปั่นงานง่วงๆพอดี ได้พลังเพิ่มแล้ว
เอ็นโจฟิคนี้ให้ความรู้สึกลึกลับดีวะ กูชอบๆ

>>571-573 พอพูดถึงเกาะส่วนตัวที่มีแต่หนุ่มๆ สาวๆ ไปกันเองไม่มีผู้ใหญ่นี่นึกถึงคดีฆาตกรรมในเกาะปิดตายแบบคินดะอิจิขึ้นมาเลยว่ะ สู้เขานะ 55555

>>575 กูนึกถึงพวกหนังวัยรุ่นไปตั้งแคมป์แล้วมีพวกฆาตกรโหดรอต้อนรับอยู่เลยว่ะ แบบเจสันศุกร์ 13 ไรงี้ จากปาร์ตี้แสนสุขต้องเซอร์ไววัลหนีเอาตัวรอดจากฆาตกร แต่เรื่องนี้คงไม่ใช่แบบนั้นหรอกมั้ง 55555555

ตอนใหม่อัพแล้ว! แต้งกิ้วนะโม่งแปล!
อึก....อ่านๆไปแล้วเหมือนตัวเองกำลังถูกคาบุรากิว่าใส่แทนเจ้าแม่เลยแฮะ...ก็เราเองมันเด็กเตรียมสอบเข้าเหมือนกันนี่หว่า วันนี้มีสอบเคมียังดอดมาอ่านฟิคได้นี่....เอื๊อะ!!//กระอักเลือด
//คลานกลับไปอ่านหนังสือต่อ
//ขอบคุณสำหรับกาวกำลังใจในวันนี้มาก

ตอนใหม่นี่....กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดคาบุรากี่ยยยยย์ ขอให้แกนกกกก
น้ำตาท่วมพื้นอย่างคนติดโปรเจคก์แต่นั่งอู้ เหมือนโดนพาดพิงด้วยเลย

สัส...อาการที่เรย์กะเป็นนี่มันกูชัดๆ...

จริงๆ อาการเรย์กะในแปลตอนล่าสุดแก้ได้ด้วยการใช้สมาธิกับมีคนคุมน่ะ เพราะคนประเภทนี้เป็นพวกเสียสมาธิง่ายบวกกับขี้เกียจอ่ะ

ขอบคุณสำหรับตอนใหม่น้าา
อุกก-- รู้สึกเหมือนจะโดนว่ไปด้วยอีกคนเลยอะ จพสอบไฟนอลแล้วแต่หนังสือก็ยังไม่ได้แตะ ฮึก ;-;

>>580 ขอคนคุมเป็นคาบุละกันนะ อย่าเอาจอมมารมาคุมท่านเรย์กะอ่านหนังสือล่ะ เดี๋ยวเรือยิ่งรั่วหนักกว่าเดิม

ตอนล่าสุดแม่ง กูเข้าใจมึงนะโม่งแปล นิตยสารญี่ปุ่นเค้าเขียนทำนองนี้จริงๆ เว้ย แบบนี้เลย 555555 #นึกถึงสมัยตามเก็บซื้อหนังสือแฟชั่นพวกนี้

>>583 วิตามินคัลเล่อร์ มาชเมลโล่วเมค คืออะไร บอกกูที 55555

ตอนล่าสุดนี่ ดีจังนะเรย์กะ ท็อปทรีมาช่วยติวให้เลยนะ! มาซายะน่ารักจังเลยย

>>583 555 งั้นบอกกูด้วย ถือว่าสงเคราะห์กันนะ จะว่าไป ที่โม่งแปลไม่เติมหมายเหตุอธิบายไอ้คำพวกนี้ เพราะมึงก็จนปัญญาเหมือนกันสินะ สินะ สินะ...

>>586 มึงต้องเจอศัพท์สาวแกล ตอนเจอครั้งแรกกูแทบร้องให้ เหี้ยกว่าศัพท์สก๊อยบ้านเราร้อยเท่า นี่กูไม่ได้ชมนะ กูด่า!!!
ยกตัวอย่างคำที่กูยังไม่เข้าใจจนบัดนี้ (และยังหาคำแปลไม่ได้ด้วย)
ぷわヂ
ぎりギりぴぴぴ
Ｏｔｏｍｕウ
サランがとう
นี่ยังไม่รวมศัพท์ห่าจิกที่เอาสัญญลักษ์มาใช้แทนคันจิ/คาตาคานะอีกนะ
เอารูปตะขอมาแทน 乙 กูยังพอเข้าใจ
แต่เอารูปขนตาปลอมมาใส่เลข 9 ตามด้วย 恥番 นี่อะไรของมึงงงงงงงงงงง

>>587 แล้วคำที่มึงยกมามันทำไมมันดูเข้าใจยากจัง ยัยคุณอายะในคอลัมน์นี่ไม่เห็นพูดเรื่องเรียนเลยซักแอะ เอาแต่แต่งตัวไปเที่ยวอยู่นั่น มาร์ชเมลโลเมคอะไรเนี่ย กูงง 555555555

เห็นมั้ยว่านางเป็นพวกเลี้ยวออกจากจุดประสงค์เดิมได้ง่ายมาก จะดูหนังสือสอบแต่กลับไปอ่านหนังสือแฟชั่นหรือหัวเราะฟุ้งซ่านเป็นชั่วโมง อาริมะขอให้ช่วยจับคนร้าย แต่สิ่งที่ทำจริงๆคือเป็นอีแจ๋ว ทดลองประสิทธิภาพสินค้าจากจอร์จกับซาร่า ถ้าไม่มีคนกระตุ้น ตบให้กลับเข้ามาอยู่ในทางเดิม ไม่ให้ลืมจุดประสงค์เดิม นางก็ทำตัวลอยชายอยู่เรื่อยแบบนี้ต่อไปนั่นแล้

ตอนล่าสุดกูว่านางแบบอายะโคตรแรด คือมึงมีแฟน (ที่ทะเลาะกัน) มีเขา (ที่ได้แหวนมา) มีรุ่นพี่ที่แอบชอบ แล้วยังมีเคนตะอีก
หันมองดูเจ้าแม่เรย์กะ....

>>589 กูว่าสตอรี่ของอายะแม่งกาวล้วนว่ะ 5555555555555555555555555

>>590 ยัยมิโฮะนี่แม่งโคตรซวย เลิกกับแฟนแล้วยังเข้าโรงบาล ถถถถถถ

คาบุนี่รอบรู้จริงๆ กลุ่มอาการแบบนี้ยังอุตส่าห์รู้ชื่ออีก สมแล้วที่ชอบดูสารคดี
แต่ที่เหนือกว่าคาบุคืออ.ฮิโยโกะเนี่ยแหละ

>>591 ไม่แน่นะ คนเขียนเรื่องอายะนี่อาจจะเป็นท่านซาราระหรือหัวหน้าห้องก็ได้ รับจ็อบเขียนบทความลงนิตยสาร ระหว่างเขียนอาจจะเอาเรย์กะเป็นแบบ แล้วมโนเอาถึงชีวิตเลิศหรูรายล้อมด้วยหนุ่มหล่อๆว่าต้องเป็นแบบนั้นแน่ๆเลย แล้วก็เมคเรื่องร้ายๆซวยๆบ้างคนจะได้ไม่อิจฉาจนเกินไป หัวหน้าห้องอยู่ชมรมที่เกี่ยวกับขีดๆเขียนๆด้วยใช่มะ อาจจะใช่ก็ได้นะ 5555555555555555

อ่านตอนที่คาบุรากิทักเรื่องอาการของเรย์กะแล้วนี่มันเข้าตัวกูชัด ๆ อย่างเวลานี้กูควรจะทำโปรเจคจบได้แล้วยังมานั่งอู้อ่านนิยายอยู่เลย 555555
ว่าแต่อะไรคือการที่มีฉากติวหนังสือแต่ติวกันคร่ำเคร่งขนาดนี้ปกติแนวนี้มันควรจะมีโมเม้นอะไรมากกว่านี้ไม่ใช่หรอฟะ นี่เล่นนั่งคร่ำเคร่งอ่านหนังสือจริงจังตลอดเลย
ตอนคาบุรากิทักเรย์กะนึกว่าจะมีฉากแบบให้คำแนะนำเรื่องแก้นิสัยแล้วมาช่วยติวหนังสือกัน แต่นี่พอพูดแล้วเงียบไม่มีอะไรเกิดขึ้น แถมจะเอาสมุดให้ลอกแล้วโดนปฏิเสธอีก 5555555555555

>>594 ตอนไปห้องสมุดกับอาริมะและวาคาบะ น่าจะเงียบกันประมาณนี้ด้วยมั้ง ต่างคนต่างอ่านเหมือนไม่ได้มาด้วยกัน แถมบรรยากาศยังมาคุสุดๆไปเลย 5555555555

>>592 ไม่แน่จริงๆแล้วอ.ฮิโยโกะอาจเป็นเด็กเรียนเก่งท็อปทรีแบบคาบุรากิก็ได้
//แอบโดดจากการบ้านมาพักแบบท่านเรย์กะ

>>595 คงประมาณนั้นล่ะ มีตอนนึงคาบุรากิไปติวหนังสือกับวาคาบะจังแล้วเจออาริมะก็บรรยายประมาณนี้เลย 55555555

เออ แต่มีตู้น้ำมีชุดชามาตั้งในห้องประชุมนี่ก็แสดงว่าที่สองสามคนนี้มันชอบมานั่งสุมหัวกันก็ไม่ใช่ความลับแล้วสินะ ทางโรงเรียนรู้แน่ๆ บริการเพียบพร้อมซะขนาดนี้

>>598 คาบุอาจจะเอามาติดตั้งเองก็ได้นะ

>>599 กูว่าทั่นเรย์กะคงไปซื้อๆ อะไรมาจากทีวีไดเร็ค555
แต่โรคร้ายของทั่นเรย์กะนี่กูก็เป็นว่ะ โอยยยย

>>592 จริง อ.ฮิโยโกะรู้หลายเรื่องมากกก นับถืออ.สุดๆ นี่ยังอึ้งข้อมูลเหตุผลที่วาคาบะนอนต้องอ้าปากไว้อยู่เลย

ขออนุญาตเอาฟิคลง >>571-573

ก่อนถึงวันเดินทาง ฉันตรวจเช็คทุกอย่างจนแน่ใจว่าจะไม่ลืมเพราะไม่รู้ว่าบนเกาะจะมีร้านให้ซื้อหรือเปล่า แต่ใจจริงก็อยากเตรียมพวกครีมบำรุง ของเล็กๆน้อยๆไปอีกชุดเลยอะน้า~ จะได้มั่นใจว่า’ถ้า’ลืมจริงๆ ยังไงก็มีสำรอง แต่แค่นี้ก็ 4 กระเป๋าแล้ว ไปอยู่ตั้ง 10 วันไม่รู้ว่าจะได้เจอกิจกรรมแบบไหนบ้างเลยเตรียมเผื่อๆไปเลย
ตรวจแล้วตรวจอีกจนแน่ใจว่าครบทุกอย่าง ค่อยเข้านอนได้อย่างสบายใจหน่อย

แต่เช้าวันถัดมาก็ต้องเจอกับเรื่องน่าตกใจ!? เอ๋ ทำไมท่านพ่อกับท่านแม่ไปด้วยอะ????
“อรุณสวัสดิ์ เรย์กะ ตื่นเช้าจังเลย” ตาทานุกิหัวเราะจนพุงกระเพื่อม
“อรุณสวัสดิ์ค่ะ ท่านพ่อกับท่านแม่ไปด้วยหรือคะ”
“นานๆทีจะว่างไปเที่ยวกับลูกสาวสุดที่รัก เป็นการเริ่มต้นฤดูร้อนที่ดีจริงๆ” ก็ไปแทบจะทุกปีไม่ใช่เรอะ…..
“ท่านพ่อทิ้งงานไว้ให้ท่านพี่ทำคนเดียวแบบนี้ ไม่ดีเลยนะคะ”
ท่านพ่อลนลานตอบกลับมาว่า “ทาคาเทรุจะตามมาหลังจากเคลียร์งานเสร็จ เรย์กะอย่าโกรธพ่อนะ อยากกินอะไร พ่อจะพาไปกินหมดทุกอย่างเลย”
“เอ้าๆ เลิกเล่นกันได้แล้วค่ะทั้งสองคน ออกจากบ้านช้ากว่านี้จะไปถึงสนามบินสายนะคะ”

เมื่อไปถึงสนามบิน พอเจอคาบุรากิ ฉันก็รีบไปประกบตามถามคำถามสำคัญ
“ไหนตอนแรกบอกไม่มีผู้ใหญ่มาด้วยไงคะ”
คาบุรากิทำหน้าลำบากใจก่อนจะตอบกลับมา “ตอนแรกก็ไม่คิดว่าจะมาแหละ แต่ไม่รู้ไปไงมาไง พ่อแม่ฉันก็ไปชวนพ่อแม่เธอกับเอ็นโจแล้วก็ไอระกับยูริเอะมาด้วย” คาบุรากิเบ้หน้า “ดีนะมาไม่ครบ”
“ใครมาบ้างเหรอคะ”
“ก็มีแค่ของฉัน ของเธอ แล้วก็ท่านแม่ของเอ็นโจ”
“อ๋อ..”
“แพลนที่วางไว้ตอนแรกเลยพังไปหมด เพราะพวกผู้ใหญ่เกิดคึกจะจัดปาร์ตี้อะไรไม่รู้”
“เอ๋.. แล้วจะทำยังไงดีคะ”
“ไม่รู้สิ” คาบุรากิทำหน้าเบื่อๆ “แต่พอมีวันที่ว่างอยู่บ้างแหละ ค่อยหาเวลาไปเอา”
“ค่ะ” ก่อนที่ฉันจะได้พูดอะไรต่อก็ได้ยินเสียงเรียกมาจากข้างหลัง
“คุณพี่เรย์กะ~” ฉันรีบหันขวับกลับไปมอง ก็เห็นยูกิโนะวิ่งร่ามาหาฉันกับคาบุรากิตามด้วยเอ็นโจและมาดามเอ็นโจ
“ยูกิโนะคุง~ มาแล้วเหรอจ๊ะ” ฉันคุยกับยูกิโนะสองสามคำแล้วหันไปสวัสดีมาดามเอ็นโจและเอ็นโจที่เดินมาถึงทีหลัง เรียกเอ็นโจว่าชูสุเกะก็รู้สึกแปลกๆดี...
“ยูกิโนะ ไปสวัสดีผู้ใหญ่ก่อน”
“ฮะ” ยูกิโนะรับคำกับเอ็นโจแล้วเดินไปสวัสดีท่านพ่อและท่านแม่ของฉันกับคาบุรากิที่กำลังคุยอยู่กับท่านไอระและท่านยูริเอะ
“มาช้านะ ชูสุเกะ”
“โทษที มีปัญหานิดหน่อย”
“อ้อ เรื่องเดิมเหรอ”
“ใช่”
“ยังจัดการไม่ได้อีกหรือไง” เอ๋~ พูดเรื่องอะไรกันน่ะ เค้าก็อยากรู้นะ ฉันแกล้งทำเป็นให้ความสนใจร้านค้ารอบๆ แต่หูผึ่งเต็มที่
“ไม่ได้ทำได้ง่ายๆอย่างนั้นนี่นา มาซายะก็รู้นี่” พูดเรื่องอะไรกันนะ...
“อ่า”
“คุณคิโชวอินอยากรู้มั้ยครับ”
“เอ๊ะ เอ่อ.. ก็ไม่เท่าไหร่นะคะ”
“เออใช่! ปรึกษาคิโชวอินก็ได้นี่ชูสุเกะ” หาาา พูดอะไรน่ะคาบุรากิ๊--!
“ไม่ดีหรอกมั้งมาซายะ แค่นี้ก็วุ่นวายมากอยู่แล้ว” เอ็นโจหันมามองฉันยิ้มๆ หาา จะหาว่าฉันเป็นตัววุ่นวายเหรอ ไม่ใช่สักหน่อย!!
พวกเรายืนคุยกันได้สักพักก็ถึงเวลาขึ้นเครื่อง

ระหว่างทางเดินจะไปขึ้นเครื่องบิน ฉันก็ตระหนักถึงปัญหาสำคัญ ท่านไอระกับท่านยูริเอะคงนั่งด้วยกัน ท่านพ่อท่านแม่ ท่านประธานกับมาดามคาบุรากิ เอ็นโจก็คงนั่งกับคาบุรากิ แล้วยูกิโนะคุงก็นั่งกับมาดามเอ็นโจ ละ แล้วฉันจะนั่งกับใคร!?
“เห~ ก็ผมอยากนั่งกับคุณพี่เรย์กะนี่ฮะ”
“ไม่ได้นะจ๊ะ เดี๋ยวจะไปรบกวนคุณเรย์กะเข้า” เมื่อกลุ่มตระกูลเอ็นโจที่เดินตามหลังกลุ่มบ้านของฉันใกล้เข้ามา ก็ได้ยินเสียงของยูกิโนะอ้อนมาดามเอ็นโจ
“งั้นเดี๋ยวผมไปถามคุณพี่เรย์กะเอง”
“เดี๋ยวสิ ยูกิโนะ!”
“คุณพี่เรย์กะ~ ผมไปนั่งด้วยได้หรือเปล่าฮะ” ฉันก้มลงมองยูกิโนะที่วิ่งมาหาฉัน
“ได้สิจ๊ะ”
“เย้” ยูกิโนะตะโกนอย่างดีอกดีใจ แหม น่ารักจริงๆ เทวดาน้อยของฉัน ฮุฮุฮู
“แหม เด็กคนนี้นี่” มาดามเอ็นโจดุยูกิโนะอย่างไม่จริงจังนักก่อนจะพูดกับฉัน “ขอโทษนะคุณเรย์กะ ยูกิโนะชอบไปรบกวนอยู่เรื่อยเลย”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ยูกิโนะไม่ได้รบกวนเลย”
“เห็นมั้ยล่ะฮะ ผมบอกแล้ว” เสียงเล็กๆดังแทรกขึ้นมา เรียกรอยยิ้มเอ็นดูขึ้นมาบนใบหน้าของทุกคน
อา ผ่านพ้นปัญหาเรื่องจะนั่งกับใครไปได้แล้ว ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเทวดาน้อยแท้ๆเลย ยูกิโนะคุง ขอบใจนะจ๊ะ

เมื่อขึ้นเครื่องมาแล้ว ฉัน ยูกิโนะ และมาดามเอ็นโจนั่งแถวเดียวกัน ฉันให้ยูกิโนะนั่งฝั่งติดหน้าต่าง เด็กๆคงอยากดูวิวใช่มั้ยล่า~ ง่ะ.. แล้วทำไมเอ็นโจถึงมานั่งลงข้างมาดามเอ็นโจละเนี่ย กลายเป็นว่าฉันได้นั่งข้างเอ็นโจ(แบบไม่ได้ตั้งใจ)ซะงั้น
“ไม่ไปนั่งข้างท่านคาบุรากิเหรอคะ”
“มาซายะชอบนั่งคนเดียวน่ะ” เอ็นโจหันมามองหน้าฉันก่อนจะบุ้ยปากให้ฉันหันไปดูคาบุรากิที่นั่งอยู่ด้านหลัง หมอนั่นกำลังอ่านหนังสือส่วนที่นั่งข้างๆที่ควรจะเป็นให้คนนั่งกลับกลายเป็นที่วางหนังสือจำเป็นซะได้ โฮ.. เด็กที่ติดอันดับท็อปของสายระดับเสมอใช้ชีวิตแบบนี้เองหรือคะ…
-------------------------------------------

>>602 >>603 ฟิตนี้ยูกิโนะเป็นป๋าดันพี่ชายแน่นอน พยายามเข้าน่ะกัปตันนน

>>603-603 แต๊งกิ้วสำหรับฟิค มีพวกผู้ใหญ่ไปด้วยก็อดเป็นหาดสวรรค์ซัมเมอร์เลยสินะ แต่ถ้ามีอะไรก็ให้ผู้ใหญ่มาสู่ขอกันได้เลย 5555

>>598 ท่านเรย์กะอาจจะล้วงออกมาจากกระเป๋าก็ได้ 55555

>>606 หลังๆ มากูเริ่มรู้สึกว่ากระเป๋านางคงใหญ่มาก มีนานาสารพัน เครื่องเขียนจุกจิก โพสต์อิท สมุดโน้ต คัตเตอร์ สัญญาเลือด ฯลฯ ยังดีที่อุปกรณ์ทำความสะอาดเอาไปเก็บในล็อกเกอร์หมดแล้ว

>>602 เป็นฟิคแนวไหนเนี่ย กูจะได้ปรับตัวถูก ตลก เสื่อม ดราม่า ปวดตับ รอมคอม มิติลี้ลับ???? 5555555555555555
ถ้าเชิญท่านฟุยุโกะมาด้วยอาจจะได้ตามหาตำนานขุมทองบนเกาะหรือไม่ก็พากันไปพิสูจน์เรื่องผีก็เป็นได้
>>606 >>607 อาจจะเป็นกระเป๋ามิติที่สี่แบบโดราเอมอน ว่าไปหุ่นเจ้าแม่ก็คล้ายๆโดราเอม่อนเหมือนกั........//โดนโบตั๋นปักคอ

>>608 แมรี่ป๊อบปิ----

>>609 ดักแก่......

>>610 เรียกคลาสสิคสิวะ! ยอนดูยังรู้จักเลยนะเว้ย!

>>611 กูสนับสนุน!!

>>609-612 ไม่รู้จักอะ นี่ต้องไปกูเกิ้ลดูเลย... 55555

>>611 >>612 โอเคๆ ไม่พูดว่าดักแก่ก็ได้ คลาสสิคก็คลาสสิค //มองด้วยสายตาอ่อนโยน
>>613 หนังสือสนุกนะ มีแปลไทยหาซื้อมาอ่านกันได้ วรรณกรรมเยาวชนฟีลกู๊ด

>>608 ฟีลกู๊ดแหละ ไม่ถนัดเขียนดราม่า 555

KY ตามอ่านท่านเรย์กะนี่รู้สึกได้ความรู้เยอะขี้นมาก ทั้งจากในเรื่อง จากที่โม่งคุยกัน /ขอบคุณโม่งแปลที่แปลมาให้อ่าน 555
นี่ก็ได้หนัง+หนังสือมาอ่านหลายเรื่องเลย

>>615 กูก็ได้ ทั้งจากคาบุหว้ากอ จิตวิทยาจากตอนล่าสุด แถมได้ตอนกัดฟันกรามด้วย แต่ที่เพิ่มมากสุดน่าจะเรื่องของกินนี่แหละ...

>>616 เรื่องของกินนี่ใช่มากกกกกกกก ละความซวยคือชอบมาเปิดอ่านท่านเรย์กะตอนเย็นๆ-ดึกๆ หิว เลยต้องหาของกิน /ออกกำลังกายเป็นเพื่อนท่านเรย์กะ
(ยังไม่รวมลิสต์ที่จดไว้จะไปหาโอกาสกินถ้ามีเวลาว่าง)

>>617 ของกูที่พีคสุดนี่คือหนังที่เอ็นโจชอบว่ะ คือโอ้โฮรสนิยมมึงโคตร niche ที่งงยิ่งกว่าคือมีโม่งเคยดูด้วยนี่แหละ 555555

>>615 ของกูนีพีคตอน QED ไปกับคาบุรากิ ที่ไขปริศนาในโรงเรียนนี่แหล่ะ แม่งโครตล้ำ

ขอ KY ฟิต จาก https://fanboi.ch/webnovel/4296/469/
บทสองของฟิต จอมมาร VS ธิดามาร คราวที่แล้วธิดามารนำหน้าจอมมารไป 1 แต้ม รอบนี้จอมมารจะตีโต้ได้หรือไม่
...................................................................................................
“ก็จะให้ยอมเป็นแบบนั้นก็ต่อเมื่อคุณคิโชวอินชอบคาบุรากิคุงค่ะ แต่ถ้าหมั้นแบบคลุมถุงชนโดยคุณคิโชวอินไม่ยินยอมล่ะก็....” ทาคามิจิทำท่าอารา
อาร่าก่อนหยิบดอกกุหลาบพันปีสีชมพูที่อยู่บนโต๊ะ “พวกชั้นไม่อยู่เฉยหรอกค่ะ” พร้อมขย้ำดอกไม้ทิ้งด้วยสีหน้าที่พวกมาเฟียมาเห็นคงก้มกราบเรียก
อาเจ้ทีเดียว

มาซายะ....ถ้าบุญวาสนานำส่งหรือเวรกรรมนำพาให้ครองคู่กับทาคามิจิ ยินดีด้วยนะนายได้เข้าสู่สมาคมพ่อบ้านใจกล้าแน่นอน ขอให้โชคดีมีชัย

“หึ..ถึงพูดดีขนาดไหนแต่เพียงเธอคนเดียวที่ไม่มีอะไรเลย จะเอาอะไรไปค้านพวกผู้ใหญ่กัน” ผมชงลาเต้อาร์ตให้เป็นเนื้อเดียวกับกาแฟ อุ..พอทำแบบนี้นึกถึงเรื่องนั้นเลยแฮะ...
“ความเป็นจริงไม่ได้สวยหรูอย่างที่เธอคิดหรอกน่ะ” เหลือบมองทาคามิจิที่หยิบมาการูนมากินอย่างเรียบร้อยบุคลิกการกินของเธอดูสง่างามราวกับได้ฝึกมาแบบคุณหนู ผมไม่ได้คลุกคลีกับเธอเท่าไหร่เลยพึ่งสังเกตเห็นกิริยาของเธอ แต่พึ่งมาทำท่าทางอย่างนี้เหมือนแกล้งแสดงมาปั่นหัวผมเล่นมากกว่า

“นี่...คุณเอ็นโจชั้นบอกว่า [พวกชั้น] น่ะ ไม่ได้ว่าตัวชั้น [คนเดียว] เสียหน่อย”

เธอกล่าวออกมาอย่างเรียบง่าย...แสดงว่าต้องมีกลุ่มคนหนุนหลังเธออยู่ด้วย มาซายะ? ไม่สิเจ้าหมอนั่นยังไม่ได้คบกับทาคามิจิ แถมถ้าทำจริงคงลากผมเข้าร่วมอยู่แล้ว

“ถึงทางชั้นไม่ทำอะไร คุณเอ็นโจคงไม่ยอมอยู่เฉย จริงไหมคะ? แล้วก็คุณคิโชวอินไม่ใช่พวกยอมเป็นเครื่องมือทางธุรกิจอยู่แล้ว คงหาทางเฉไฉขอเรียนต่อมหาลัยให้จบแล้ว โดยระหว่างนั้นก็คงหาคนรักถ้าหาไม่ได้คงจะปัดผ่านการดูตัวจนถึงวัยทำงานล่ะมั่งค่ะ”
มีเวลาให้มีคนทำแต้มอยู่แล้วล่ะเน้อ ถ้าไม่ท้อไปก่อนล่ะนะ แต่ถ้ามีคนรอบข้างสนับสนุนก็มีโอกาสพิชิตใจ ทาคามิจิขยับปากเปล่งประโยคที่แผ่วเบา ด้วยสีหน้าร่าเริง

ผมนี่ถึงกับขมวดคิ้ว นี่จะบอกว่า “คุณเอ็นโจให้ฉันช่วยสิ ไม่ช่วยฟรีนะ ” อ่า...ผมคงชงกาแฟแรงไปหน่อยเสียงช้อนกระทบก้นเลยดังไป จากที่ผมเคยคิดว่าจะแอบใช้ทาคามิจิเป็นตัวเชื่อมในการเข้าหาคุณคิโชวอินอีกทางแต่กลับโดนลูกย้อนมาแบบนี้รู้สึกหงุดหงิดชะมัด

“คุณทาคามิจิจะพูดตรงๆ มาก็ได้นะ เช่น คุณเอ็นโจช่วยให้ชั้นเป็นที่ยอมรับกับคนรอบข้างคาบุรากิคุงทีสิ ชั้นเองก็ช่วยเรื่องคุณคิโชวอินกับคุณด้วยนะ” ผมมองทาคามิจิด้วยสายตาดูถูก

“ผมน่ะ ไม่ได้จนตรอกถึงขนาดเอ่ยขอความช่วยเหลือจากใครหรอกนะ อยากให้เป็นที่ยอมรับก็พยายามไต่ไปสู่จุดมุ่งหมายด้วยกำลังของตัวเองสิ แต่ว่าสำหรับบางคนที่พยายามแค่ไหนแต่ไม่มีใครเห็นคุณค่าทำไปก็เสียเปล่าน่ะ”

เหมือนกับคุณที่พยายามแทบตายแต่ก็โดนพวกมีเส้นแย่งหน้า เหมือนตอนสอบถึงจะเก่งแค่ไหนก็ต้องยอมลงให้กับพวกตระกูลใหญ่อย่างคาบุรากิน่ะ

ปึง!!

ดูท่าการพูดสวนกลับไปของผมน่าจะได้ผลดี ทาคามิจิกระแทกแก้วกาแฟดังปึง ร้านนี้ใช้ของดีแฮะกระแทกแก้วซะแรงแต่ไม่แตก

“คุณทาคามิจิจะรับโกโก้มิลล์ไหม? เค้าว่าโกโก้มันช่วยทำให้อารมณ์ดีน่ะ” ผมจิบกาแฟอย่างอารมณ์ดี พลางชี้นิ้วไปที่มุมปาก โฮ่..ทาคามิจิหน้าตา
ตอนอารมณ์โกรธเนี่ยเอาไปขู่พวกผู้หญิงที่รุมแกล้งได้สบายเลยน่ะ ผมรับประกัน

..................................................................
จอมมารตีโต้ได้แล้วววว ตอนนี้ 1 - 1 กันแหล่ะ

>>620 พวกชั้นนี่คือพรรคพวกเพื่อนสาวของเรย์กะป่ะวะ แบบหัวหน้าห้อง อิวามุโระคุงไรงี้ คุณคิโชวอินต้องได้แต่งงานด้วยความรักสิ! จากสมาพันธ์สาวน้อย

>>620 นี่ขนาดไม่จนตรอกนะจอมมารหักธงตัวเองไปกี่รอบแล้ว พยายามด้วยตัวเองก็ขุดหลุมให้ตัวเองมากขึ้นทุกที
ทำไมแต่ละคำพูด ถ้ากูเป็นวาคาบะนี่กูคงสวนกลับไปละ 555555555555555

>>620 มาต่ออีก จอมมารช่างกล้าพูดนะว่าไม่จนตรอกหักธงตัวเองไปกี่รอบล่ะฮ่ะ ธิดามารจัดการมันเลยค่ะ!!
.................................................................................

“...............”

“..............”

ทาคามิจิที่หน้าเหมือนรูปปั้นท้าวจตุโลกบาลหน้าศาลเจ้า อยู่ๆก็สูดหายใจเข้า หายใจออกเหมือนกับพยายามกดอารมณ์ตัวเองลง

“ที่ว่าถึงจะพยายามแค่ไหนถ้าไม่มีคนเห็นคุณค่าก็เปล่าประโยชน์สินะคะ”

อ่า...ผมขอถอนคำพูดเรื่องที่ทาคามิจิพยายามกดอารมณ์ตัวเองลงนะ ไอ้ท่าเมื่อกี๊มันเป็นท่าเรียกแรงฮึดก่อนปล่อยระเบิดลูกใหญ่ อุ..รู้สึกเหมือนไปเปิดกล่องต้องห้ามแพนโดร่าเข้ามาเลย

“เหมือนกับคุณเอ็นโจ ที่พยายามทำกับคุณคิโชวอินใช่ไหมคะ? ไม่ว่าทำยังไงเธอก็ถอยหนี ไม่ว่าพูดคำหวานไปเท่าไหร่เธอก็ระแวง ไม่ว่าพยายามกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง เธอก็ไม่แล ไม่เข้าใจความรู้สึกของคุณเลยสินะ”

เสียงทาคามิจิเริ่มมีน้ำเสียงที่เย็นขึ้นเรื่อยๆ กับคำพูดที่คมบาดเข้าจิตใจผมอย่างต่อเนื่องเช่นกัน

“แต่มันก็เป็นบทลงโทษที่เหมาะกับคุณดีนะ สำหรับคนที่ใช้ความรู้สึกของคนอื่นเป็นเครื่องมือก่อนน่ะ” อยู่ๆ ทาคามิจิก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเลื่อนอะไรสักอย่าง
“นี่คุณเอ็นโจรู้หรือเปล่า การสร้างความเชื่อใจในสายสัมพันธ์มันเป็นสิ่งสำคัญมากนะ ถ้าหมดไปแล้วถึงทำดีแค่ไหนมันก็ไม่ฟื้นคืนมาหรอก มีแต่สร้างความระแวงกันก็เท่านั้น”

ทาคามิจิโชว์รูปในมือถือของเธอให้ผมดู......รูปนั่น...
เป็นรูปที่คุณคิโชวอินยิ้มอย่างสดใสกับตุ๊กตาเมอแรงค์รูปเด็กผู้หญิงผมม้วน......

…..อิจฉาหรือปล่า? อิจฉาสิน่ะ คุณคิโชวอินยิ้มแบบนี้กับชั้น แล้วก็กับคนอื่นๆ ที่....... “ไม่ใช่คุณ” .....

ผมเข้าใจสิ่งที่ทาคามิจิพูด คุณคิโชวอินไม่ใช่พวกผู้หญิงที่เห็นแก่ตัวแบบนั้น ถ้าผมไม่ใช้หนี้บุญคุณกับคุณคิโชวอิน มีความจริงใจกับเธอมากกว่านี้ สร้างความเชื่อใจกับเธอผมคงได้เห็นรอยยิ้มที่สดใสแบบที่ทาคามิจิได้เห็นจากคุณคิโชวอินบ่อยครั้ง ผมก้มหน้านิ่งเงียบจนทาคามิจิเก็บโทรศัพท์ไป

>>623 ......ตั้งเป็นวอเปเปอร์สินะวาคาบะจัง

>>623 เอ็นโจ ชูสุเกะ โดนดาเมจ +10000000!
เดินเรื่องมายาวนานขนาดนี้ ได้เห็นรอยยิ้มสดใสจากใจจริงของท่านเรย์กะให้ตัวเองมั่งหรือยังเถอะ...

>>623 เอาให้จบบทสอง

........................................................................................

“.......ชั้นพอเข้าใจอยู่ค่ะ ว่าบางครั้งสภาพแวดล้อมก็หล่อหลอมคนเราให้ดิ้นรนเพื่อเอาตัวรอดดังนั้นฉันจะโทษคุณเอ็นโจทั้งหมดไม่ได้ แต่ใช่ว่าชั้นจะให้อภัยในสิ่งที่คุณทำอยู่หรอกน่ะ”

“.........”

“เก็บพวกขยะของคุณกลับไปซะ หวังว่าคงไม่ทำเรื่องเข้าข่ายอาชญากรรมอีกนะคะ นี่ก็เย็นมากแล้ว ขอตัวนะคะคุณเอ็นโจ”
ทาคามิจิดันพวกเศษอุปกรณ์ดักฟังกับกล้องรูเข็มมาทางผมและลุกขึ้นเก็บของ ผมมองดูนาฬิกาข้อมือซึ่งเป็นเวลาที่เย็นพอสมควรคงถึงเวลาที่บทสนทนาตรงนี้จบลง
“ผมทำผิดกับคุณไว้เยอะทีเดียวเพื่อเป็นการขอโทษ วันนี้ผมขอเลี้ยงเพื่อเป็นการไถ่โทษเล็กน้อยก็แล้วกัน”

“ไม่จำเป็นค่ะ ชั้นได้จ่ายเงินที่เคาน์เตอร์ตอนสั่งอาหารแล้ว ไม่รบกวนคุณเอ็นโจไปมากกว่านี้แล้วค่ะ”

ครับๆ ไม่รับสินน้ำใจไถ่โทษที่เล็กน้อยแสดงว่าไม่ยอมยกโทษให้ผมตามที่เธอกล่าวไว้ ซึ่งผมก็คิดอยู่แล้วล่ะก็เล่นข้ามเส้นความส่วนตัวติดนู่น ติดนี่จนเกิดความระแวง แถมยังทำให้คุณคิโชวอินที่เป็นเพื่อนสนิทเกิดอาการขวัญเสียอีก ความผิดมันเยอะขนาดนี้สมควรไม่ได้รับการให้อภัยและโดนฝีปากดุจคมมีดเชือดเฉือน ถ้าเป็นคนอื่นนี่ผมใช้อิทธิพลของผมกดดันกับครอบครัวของหล่อนไปแล้ว โชคดีไปนะคุณทาคามิจิที่มาซายะชอบคุณ และคุณคิโชวอินเป็นเพื่อนคุณน่ะ

“งั้นผมขอไม่ส่งคุณน่ะ คุณคงกลับเองได้โดยไม่พึ่งผม”
ผมยิ้มส่ง “ผู้เตือน” ไปอย่างเสแสร้ง คุณคิดว่าผมใจดำสินะที่ไม่ยอมส่งผู้หญิงตัวคนเดียวกลับบ้าน นี่...ร้านรูนด้ามันไกลจากตัวเมืองมากแถมรถโดยสารที่ผ่านทางนี้มีน้อย ลูกค้าส่วนใหญ่ต้องมารถส่วนตัวกับรถแท็กซี่ จะบอกว่าทาคามิจิมาด้วยรถแท็กซี่หรอ..หึ...ตอนแรกผมคงจะเชื่อและจะให้เธอติดรถพาเธอกลับบ้านไปแล้วล่ะ

ถ้าตอนมาร้านผมไม่เจอทาคามิจิออกมาจากรถยนต์หรูหรา ผมถึงสั่งให้คนขับรถแอบไปจอดมุมอับเพื่อไม่ให้รถคันนั้นสังเกตเห็น เมื่อมีคนส่งก็ต้องมีคนมารับใช่ไหม?

“....อือหือ?....นั่นนะสิค่ะ...ช่างรอบรู้สมกับเป็นคุณชายเอ็นโจจริงๆ”
ทาคามิจิก็ยิ้มตอบกลับมาแบบผู้ดีที่ดูก็รู้ว่าแกล้งยิ้มอย่างประชดประชัน ทาคามิจิเธอเองไม่ต้องฝึกสีหน้าประชดประชันหรอกนะแค่คำพูดก็พอแล้ว

“ถ้าอยากรู้มากกว่านี้ก็มาดูตรงระเบียบก็ได้นะคะ ว่าใครมารับชั้น”

ทาคามิจิส่งเสียงสบายๆ โบกมือลั้นลา แต่มันกวนประสาทผมได้ดีเลยล่ะ เอาซิ!! ผมอยากรู้เสียจริงว่าใครมาเป็นผู้อยู่เบื้องหลังของเธอให้เธอมาเป็น “ผู้เตือน” ผมอย่างไม่กลัวตายกัน
เมื่อทาคามิจิออกจากประตูไป ผมก็ดื่มกาแฟให้หมดและเดินออกไปที่ระเบียงด้านข้างที่สามารถมองเห็นหน้าร้านและตัวถนน โอ๊ะ..เจอทาคามิจิที่เดินออกจากร้านไปทางรถหรูคันเดิมที่ผมเห็นเมื่อตอนแรก หือ? มีคนก้าวออกมาจากรถ? ทาคามิจิก็โค้งตัวเคารพผู้ชายคนนั้นก่อนจะเข้าไปในรถซึ่งฝ่ายชายก็ปิดประตูให้

อ่า......เข้าใจแล้ว
ผมไม่แปลกใจแล้วที่ทาคามิจิกล้ามา “เตือน” ผมอย่างไม่เกรงกลัวอิทธิพลของตระกูลเอ็นโจ รู้ถึงอุปกรณ์ดักฟังที่คนของผมไม่น่าจะพลาดได้ถึงขนาดที่เธอเล่า หรือคนของผมที่แอบตามคุณคิโชวอินไปที่บ้านเธอ แล้วกิริยาแบบผู้ดีของเธออีก คุณเองสินะที่อยู่เบื้องหลังทั้งหมด

“คิโชวอิน ทาคาเทรุ”

และเขาก็มองขึ้นมาทางผมด้วยสีหน้าเย้ยหยัน

.................................................................
โธ่..จอมมารตีโต้ไม่ทันไรเจอธิดามารสวนกลับเข้าให้ แถมมารู้ว่าธิดามารเป็นเด็กปั้นของเทพมารอีก พยายามเข้านะจอมมาร!!

>>626 สะใจเหลือเกินค่ะ เอ็นโจต้องโดนยาแรงซะบ้าง 5555555555555
แต่พีคตรงท่านพี่จริงๆ ประทับใจ ให้รู้ซะบ้างว่ากำลังเล่นกับใครอยู่ บายนะเอ็นโจ

>>626 เอ้า ตายแล้วฝั่งนั้นเขามีกันสอง เราจะสู้เขาได้เหรอ แถมเทพมารผนึกกำลังกับธิดามารอีก ศึกนี้ตึงมือเกินไปแล้ว 5555555555555555
กูล่ะสงสารจริงๆตอนวาคาบะเอารูปให้ดู เป็นยิ้มที่ตัวเองไม่เคยได้รับเลยซักครั้ง แถมยังหักธงตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพราะงั้นกูวางเดิมพันข้างจอมมารละกัน กูชอบเชียร์มวยรองเสมอ //โบกปอมปอมเชียร์

ตายๆๆ เทพมารออกโรง จอมมารกับธิดามารนี่กลายเป็นระดับบอสกลางไปเลย

กรี๊ดดดดดด จอมมาร ธิดารมาร เทพมาร ออกโรงครบหมด จอมมารจะเอาไรมาสู้ คุณคิโชวอินเค้าชอบธิดารมารกับเทพมารขนาดนั้น 5555555 สงสารจอมมารขึ้นมาเลย หัวเดียวกระเทียมลีบสุดๆ งั้นเราอยู่ข้างจอมมารละกัน ฮือ

เทพมารออกโรงขนาดนี้ จอมมารจะเอาที่ไหนไปสู้กับเค้าวะ 555

ท่านเรย์ก๊าาาาาา ว่าแล้วเป็นพวกสมาธิค่อนข้างจะสั้นนี่เอง! (สั้นเพราะหาเรื่องเฉไฉไปทำอย่างอื่น) เผลอๆถ้าไปฝึกจริงจังอาจจะอ่านหนังสือดีขึ้นก็ได้นะ!

ทั่นเรย์กะวันนี้ ...ดูทรงแล้วคานยาวจนจบเรื่องแน่นอน ที่ทำอยู่นี่มันกิจกรรมสาวมอปลายจริงๆเหรอวะ เอาตัวอย่างแบบสาวนิตยสารตอนที่แล้วซะบ้างฟฟฟฟฟฟ

กูว่าถ้าอิโคมะไปป้วนเปี้ยนรอบตัวเอ็นโจแล้วโดนจับได้ คงไม่โดนขยี้หรอก แต่คงถูกหลอกรีดความลับจนเกลี้ยงแน่ๆ...

>>634 ถ้าเป็นหนังสงครามนี่....คาบุรากิเป็นผู้บัญชาการเหล่าทัพ ทำหน้าที่บริหารฐาน บัญชาการศึก เรย์กะก็หน่วยงานเอกสารจิปาถะ แต่จริงๆเป็นสายลับสองหน้าให้ฝั่งตัวเองและฝั่งศัตรู เอ็นโจหน่วยข่าวกรอง เชี่ยวชาญการทรมานและการรีดความลับ วาคาบะกับอาริมะนี่อะไรดีหว่า....

>>635 อาริมะนี่น่าจะเป็นระดับแม่ทัพที่อยู่แนวหน้า บุกตะลุยไปพร้อมลูกน้อง เป็นที่รักของเหล่าทหาร วาคาบะอยู่ฝ่ายเสบียงมุ้งมิ้งๆ แต่จริงๆ เป็นสไนเปอร์มือดี Hit and Kill

ทำไมแปลไทยตอนใหม่วันนี้มันเอื่อยจังหว่า กลับไปสู่วันๆ ของท่านเรย์กะอีกละเร้อ

>>637 ดูทรงแล้วยาวไปถึงภาคบ้านพักคนชราแน่นวล..... *ตบกูซี๊~ ตบกูเล๊ยยยยยย!!*

>>638 ไม่มีใครตบหรอกมึง เพราะทุกคนเขาปลงกันหมดแล้ว 55555555555
>>637 กูว่าเอื่อยตั้งแต่ตอนที่แล้วละ ไม่มีอะไรงอกเงย เรื่องไม่เดิน แค่อายะกับมิโฮะก็ล่อไปครึ่งตอนละ
>>636 รู้สึกว่าเท่จุง ห้าคนนี้ต้องเหมาะกับยูนิฟอร์มทหารแน่นวล

>>637 ตอนไหนท่านเรย์กะลำบากคนอ่านดีใจ พอท่านเรย์กะสบายๆ เข้าสู่ความเอื่อยก็เป็นวันๆ อ่านเอามุกไปเรื่อยๆ ล่ะ

ตอนนี้อ่ะ ไม่มีของกิน 555555555

>>626 เทพมารรรร เฮ็นโจนายรีบไปตีสนิทกับท่านอิมาริเร็ว เค้าว่าเค้าทางหลังบ้านจะง่ายกว่าน..//หลบมีดบิน

>>642 กูว่าไปทางท่านอิมารินี่ยิ่งแย่ โดนท่านพี่ตบตีจนคายความลับออกมาหมด 5555

แปลไทยตอนล่าสุด ตอนเบาๆแบบนี้ ไม่มีลมเลย กองเรือต่างพากันจอดนิ่งหมด

>>644 เรียกได้ว่าลมสงบมากๆ 5555

ทำไมกุชอบตอนล่าสุดว่ะ รู้สึกจิตใจกุได้ฮีลไปด้วยเลย กุควรไปนั่งใต้น้ำตกด้วยป่ะ?

>>644 แต่อ่านแล้วกูสัมผัสได้ถึงไอหายนะว่ะ สาวกท่านเรย์กะต้องไปป้วนเปี้ยนรอบเอ็นโจวแล้วถูกจับได้ เอ็นโจวเลยส่งมาสอดแนมเรย์กะแทน ถถถ

กูไปอัพเดทสารบัญแฟนฟิตกับรูปแฟนอาร์ตมา ขาดตรงไหนช่วยบอกด้วยนะจะได้เพิ่มให้

>>646 นี่อยากไปคัดลายมือด้วย.. ดูน่าสนุกดี จะว่าไปเมืองไทยมีให้ซื้อมาคัดมั้ยอะ จะลองไปซื้อมาเล่น

KY ตาไก่โง่ก็มีเมลท่านเรย์กะ คาบุรากิก็ยังมี วาคาบะก็มี แต่เอ็นโจคุงนี่แค่เข้าใกล้ท่านเรย์กะยังกลัว5555

>>649 คนอื่นเขาโทรหาเจ้าแม่หรือส่งเมล์หากันได้หมดทุกคนละ แถมเจ้าแม่ก็เปย์สารพัดสิ่ง มีเอ็นโจคุงนี่ล่ะที่ไม่เคยได้รับอะไรเลยซักอย่าง ของที่ได้ก็ของเหลืออีกต่างหาก รู้สึกอนาถชิบเป๋ง
อ่านฟิคจอมมารปะทะธิดามารแล้วรู้สึกฮา สองคนนี้เขาเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอออ ไหงฟิคนี้เป็นศัตรูกันไปได้ 55555555555555555
แต่จอมมารกูจะเอาอะไรไปสู้เขาวะ เทพมารเป็นแบ็คอัพให้ธิดามารอีก แพ้ตั้งแต่นอนอยู่ในมุ้งแล้วล่ะ R.I.P. นะ เอ็นโจคุง //ทำท่าไม้กางเขนในใจ

โหลๆ เทสๆ กูคนทำสารบัญเองน้า ตอนนี้ยุ่งมากไม่ค่อยมีเวลามาทำเท่าไหร่ ทั้งสารบัญตัวละครหรือสารบัญอาหาร กว่าจะได้กลับมาทำอีกทีอาจจะหลายๆเดือนเลยด้วย ก็เลยมาบอกกันก่อน ใครอยากทำก็ทำได้เลยนะ สารบัญเป็นของทุกคน จะแก้หรือเพิ่มอะไรก็ตามสบายเลย

>>651 กอดๆ ขอบคุณโม่งสารบัญมากนะ มึงเก็บงานละเอียดมาก ขอถามนิดนึงจิ สารบัญอาหารนี่เอาไปแปะข้างนอกด้วยได้ไหมอ่ะ หรือไม่ควร กลัวโดนคนเผลอไป edit แบบรวนๆ อยู่เหมือนกัน

>>652 ตามสบายเลย ทุกอันกูมีแบ็คอัพใส่ดอคของตัวเองไว้อยู่ ถ้ามันรวนๆเดี๋ยวกูเอาที่เก็บไว้มาแก้ให้ กูคงแวะเข้าไปดูเป็นระยะๆนั่นล่ะ แต่ให้ทำแบบเต็มสูบเหมือนเมื่อก่อน ตอนนี้ยังไม่มีเวลา ต้องรอไปอีกซักพัก

>>653 ขอบคุณมาก กูตามอ่านสารบัญอาหารอยู่เรื่อยๆ นะ ได้ความรู้บวกทรมานตัวเองดีว่ะ

>>653 กูชอบสารบัญอาหารนะ ได้ความรู้ กูชอบอ่านเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยที่มึงใส่มามากๆ แถมดูแล้วทรมานตัวเองไป สารบัญตัวละครหลายอันมึงก็เขียนได้ฮามาก อย่างได้ฟังเรื่องไปเดทแบบยาวไป ยาวไป หรือเม้าท์มอยสินค้าจากทีวีไดเร็คดุจดั่งแม่บ้านว่างงาน หรือคาบุรากิโดนตบเกรียนกลับไป สรุปก็ได้ใจความทั้งตอน 5555555555555555 ขอบคุณโม่งสารบัญทุกคนที่เหนื่อยยากนะ

กูย้อนกลับไปอ่านตอนเก่าๆ รู้สึกสะดุดตรงที่ท่านพี่ชมชุดที่เรย์กะใส่ในตอนที่ 7 ว่าชุดน่ารัก เข้ากันมากเลย ส่วนเอ็นโจชอบชมว่าน่ารัก ชุดเหมาะมาก ขนาดคำชมยังเหมือนกันเลยวุ้ย สมเป็นร่างแยกของกันและกันจริงๆ ต่างกันแค่ปฏิกริยาของคนได้ฟัง ท่านพี่พูดเรย์กะว่าปากหวาน เอ็นโจพูดนางถอยหนี 555555555555

ไหนๆก็เหมือนกันขนาดนี้ ไม่ใช่ว่าท่านเทพมารก็มีสกิลจีบหญิงอย่างไก่อ่อนแบบเดียวกับจอมมารนะ... ไม่ใช่ใช่มั้ย...

>>656 ต่อให้ท่านเทพมารมีสกิลจีบหญิงอ่อนแล้วไงวะ มีอิมาริมาป้วนเปี้ยนงี้ไม่ต้องจีบก็มาสยบแทบเท้าเองละเว้ย//หรือว่าที่จีบไม่เป็นเพราะโดนคนตัดตลอดถถถถถ

>>656 เฮียแกซิสค่อนเลยไม่เคยจีบหญิง.....

>>658 อิมาริบอกว่าเทพมารไม่บริสุทธิ์ผุดผ่องแล้วนะ....//ครุ่นคิสสสส

KY นี้ดดด ในห้องก้นครัวมีทำ Spaghetti all'Amatriciana แบบที่นางไปกินที่อิตาลีด้วยแฮะ โปะชีสมหาศาล แล้วจะผอมไหมนั่น...
https://m.pantip.com/topic/36852774

>>659 คนทำให้ไม่บริสุทธิ์กับคนพูดอาจจะเป็นคนคนเดียวกันนะ //ครุ่นคิสตาม

>>657 นี่มันราชินี!!

เกิดไรขึ้น​กะแมวดุ้น... นิยายไม่ขึ้น หรือกูเป็นคนเดียว​

>>663 เป็นเหมือนกัน ทิ้งไว้อีกพักแล้วรีเฟรชใหม่ก็เข้าได้ ช่วงนี้เว็บดูรวนๆ น่าจะเพราะประชากรจากนายท่านย้ายมาที่นี่เยอะอ่ะ

>>664 กูตื่นตูม ​นึกว่าตามนายท่านไปและ ถถถ

เรื่องฮาจิเมะตอนนี้ก็ประกาศLCอย่างเป็นทางการไปแล้ว
ต้องรอดูว่าเว็บนายท่านจะกลับมาหรือไม่ เมื่อไหร่

เพิ่งเห็นประกาศล่าสุดจากเว็บนายท่าน
https://goshujin.tk/index.php

ต่อจาก >>602-603

ฮ้าาาา ถึงซะที ฉันน่ะไม่มีปัญหากับการนั่งเครื่องบินก็จริงแต่นั่งเรือก็ค่อนข้างจะกลัวอยู่นะ ถ้าเรือเกิดรั่วขึ้นมาฉันจะเอาชีวิตรอดยังไงคะ ยิ่งว่ายน้ำไม่แข็งอยู่
“เรย์~กะจัง!” ท่านไอระร้องเรียกพร้อมจับเข้าที่ไหล่ฉัน “เหนื่อยหรือเปล่า”
“ไม่เหนื่อยเลยค่ะ” ได้รับการทักทายอย่างสนิทสนทจากท่านอัศวินก็หายเหนื่อยแล้วค่า “ท่านไอระเป็นยังไงบ้างคะ”
“อื้อๆ ไม่เหนื่อยหรอก ชินแล้วน่ะ”
“อ๋อ มาบ่อยสินะคะ”
“เอ.. จะว่ายังไงดี ก็ไม่บ่อยหรอกนะ เคยมาที่นี่แค่ 4-5 ครั้งเอง”
“เอ๋ น้อยกว่าที่คิดเยอะเลยนะคะ”
“ก็ก่อนที่จะเปิดหาดให้เข้ามาเที่ยวได้ ที่เกาะนี้ไม่มีอะไรเลยนี่นา แถมถ้ามาก็มีแค่ฉัน ยูริเอะ มาซายะ ชูสุเกะ มีคนน้อยเลยเล่นไม่สนุกน่ะสิ เลยไปเที่ยวที่อื่นกัน”
“ใช่แล้วจ้ะ นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่พวกเรามาหลังจากเกาะเปิดให้คนเข้ามาเที่ยว” คราวนี้ท่านเทพธิดาเข้ามาร่วมวงด้วย ถ้าบรรดานักเรียนซุยรันมาเห็นเทพธิดาสององค์คุยกันจะเกิดความรู้สึกยังไงนะ ฮุฮุฮุู
“ครั้งแรกของท่านคาบุรากิและท่านเอ็นโจด้วยหรือคะ”
“ไม่หรอก พวกฉันเคยมาเมื่อ4ปีก่อน” คราวนี้จักรพรรดิเข้ามาร่วมวงด้วย
“ต้องขอบคุณมาซายะเลยน้า~ ที่เชิญมา ไม่งั้นคงไม่ได้เข้ามาพักที่บ้านพักส่วนตัวตระกูลคาบุรากิหรอก” ท่านยูริเอะเอ่ยล้อๆ
“แต่ยูริเอะกับไอระก็พักไม่กี่วันไม่ใช่หรือไง”
“เอ๋ ไม่ได้อยู่จนครบกำหนดหรือคะ” ฉันเอ่ยถามอย่างตกใจ
“อื้อ ใช่แล้วจ้ะ มาซายะไม่ได้บอกเหรอ” ท่านยูริเอะตอบคำถามฉันพลางทำหน้างงๆ
“ไม่ทราบมาก่อนเลยค่ะ น่าเสียดายนะคะ”
“งั้นเรย์กะจังไปเที่ยวอังกฤษกับพวกฉันมั้ยล่ะ” ท่านไอระถามฉันอย่างนึกสนุก
“คงไม่ได้หรอกนะ ไอระ”
“ทำไม หวงเหรอ ชูสุเกะ”
“........”
“โอ๊ะ เรย์กะจังคงไม่สบายใจสินะ ขอโทษทีๆ” ท่านไอระเอ่ยอย่างลุกลี้ลุกลนเมื่อเห็นว่าฉันเงียบไป
“เอ่อ.. ไม่เป็นไรค่ะ แค่ไม่ชินนิดหน่อย”
“ขอโทษแทนไอระอีกทีด้วยนะคุณเรย์กะ ไอระก็เป็นแบบนี้แหละ อย่าถือสาเลยนะ” ท่านยูริเอะเอ่ยช่วยอีกแรง
“ไม่เป็นไรจริงๆค่ะ อย่างที่บอกแค่ไม่ชินน่ะค่ะ”
“ขอโทษทีนะ ฉันเห็นว่าเรย์กะจังออกจะน่ารัก คงมีเรื่องรักๆเข้ามาเยอะ กับอะไรพวกนี้คงจะชินแล้ว”
“.....”
“เพราะตอนที่พวกฉันยังเรียนอยู่ซุยรันก็มีคนเข้าหาฉันกับยูริเอะเรื่อยๆ แล้วเรย์กะที่น่ารักขนาดนี้คงมีคนเข้าหาเยอะแน่นอน”
“.....”
“แต่เรย์กะจังคงยังไม่ชินกับเรื่องพวกนี้สินะ” ทะ ท่านไอระคะ พอก่อนเถอะค่ะ ทางนี้ถูกมีดปักอกเลือดจะไหลหมดตัวแล้วค่ะ
“คุณเรย์กะยังเด็กอยู่เลยนะไอระ จะทำอะไรก็ระวังหน่อยสิ”
“......”
“ขอโทษอีกทีน้าา เรย์กะจัง”
“ไม่เป็นไรค่ะ ไม่เป็นไรจริงๆนะคะ ท่านไอระไม่ต้องคิดมากหรอกค่ะ” ฉันพูดอย่างยิ้มแย้มแต่ในใจเลือดไหลซิบเลยค่า
“แล้วคุณเรย์กะมีคนที่ชอบบ้างหรือยัง” ท่านยูริเอะเอ่ยถาม
“....ไม่มีค่ะ”
“เอ๋ ไม่มีเลยเหรอ”
“ค่ะ”
“น่าเสียดายน้า.. ปีสุดท้ายของชีวิตนักเรียนม.ปลายแล้ว มีหลายเรื่องเลยนะที่ถึงแม้จะไปเดทตอนอยู่มหาลัยก็ไม่เหมือนไปตอนยังเป็นนักเรียนน่ะ” ท่านไอระพูดขึ้นมา
“ยกตัวอย่างหน่อยสิไอระ” ท่านยูริเอะพูดขึ้นมาอย่างขำๆ
“ก็อย่างไปเดทหลังเลิกเรียนในชุดนักเรียนไง” เอ๋!?
“ท่านไอระเคยไปเดทด้วยเหรอคะ”
“อื้อ เคยสิ”
“เอ๋~ แปลกใจมากเลยล่ะค่ะที่ข่าวเงียบขนาดนี้”
“แหม ก็ฉันไม่มีคนมาทำให้เป็นเรื่องใหญ่เหมือนยูริเอะนี่นา”
“อะไรกันเล่า” คาบุรากิที่เดินอยู่เงียบๆพูดขึ้นมาเมื่อเห็นว่าเรื่องเริ่มเกี่ยวข้องกับตัวเอง
“แต่สำหรับเรย์กะจังแล้วเนี่ย น่าเสียดายจริงๆนะ ถ้าฉันได้ไปเดทกับคนที่น่ารักอย่างเรย์กะจังคงจะมีความสุขมากๆแน่เลย” แหงะ.. ไหงวกมาเรื่องฉันอีกแล้วล่ะคะท่านไอระ
“.......นั่นสินะคะ”
“พอได้แล้วน่าไอระ ไม่เห็นหรือไงว่าคุณคิโชวอินลำบากใจน่ะ” เอ็นโจที่เงียบมานานพูดขึ้นบ้าง
“โอ๊ะ ขอโทษอีกรอบนะเรย์กะจัง”
“.....ไม่เป็นไรค่ะ”
“ขอโทษจริงๆนะ ฉันอยู่กับเด็กสองคนนั้นมานานจนลืมว่าเรย์กะจังยังเป็นเด็กอยู่น่ะ” เอ่อ… ยังไงกันนะ
“เดี๋ยวเถอะไอระ พวกฉันก็อายุเท่ากับคิโชวอินนะ”
ท่านไอระหัวเราะอย่างอารมณ์ดีก่อนจะเอ่ยต่อว่า “ก็แถวๆนี้มีเด็กแก่แดดที่ตกหลุมรักพี่สาวคนสวยตั้งแต่สองขวบไง” ท่านไอระยิ่งอารมณ์ดีหนักขึ้นเมื่อท่านยูริเอะฟาดลงมาที่บ่าเบาๆ ……...ท่านไอระชอบโดนทำร้ายร่างกายสินะคะ
หลังจากนั้นหัวข้อก็ถูกเปลี่ยนไปคุยเรื่องการเรียนต่อ ฉันผู้ไม่ติดอันดับได้แต่ก้มหน้าก้มตาเดินไปอย่างเงียบๆ จนกระทั่งเมื่อเดินตามพวกผู้ใหญ่ทันก็ถูกท่านประธานคาบุรากิเอ่ยแซวอย่างขำๆว่า ‘คุยอะไรเคร่งเครียด มาพักผ่อนแท้ๆ’ ใช่ไหมคะ วันหยุดฤดูร้อนทั้งทีควรจะเป็นทานคาคิโกริรสอะไรดีสิคะ

>>668 สมองเริ่มตัน.. เขียนไปเขียนมารู้สึกมันสโลวไลฟ์ยังไงชอบกล รู้สึกเรื่องอืดมาก ลงมาครั้งที่3แล้วเพิ่งได้ลงจากเครื่องบินOrz

>>668 ท่านไอระกับยูริเอะเนี่ยทำไมมันได้ฟีลเหมือนท่านพี่กับอิมาริจังวะ 5555555555555 หรือการจับคู่ในเรื่องนี้มันตายตัว คนไหนชอบแหย่ชอบแกล้งก็จะมีคนที่จริงจังกว่าคอยประกบ แล้วทำร้ายร่างกายเวลาพูดจาเลอะเทอะ เป็นตัวรับมุก 5555555555555555

ฟังspotifyละมันรันเพลง gnossienne ขึ้นมา
เคยคุยเรื่องเพลงประจำตัว​แต่ละคน​กระทู้​แรกๆโน้น (เคยเม้นท์ว่าทำไมเอ็นโจเป็นเพลงนี้ มันหม่นๆ ฟังแล้วกูเห็นเป็นภาพฟิล์ม​ขาวดำ)​ เมื่อกี้ฟังไปก็นึกถึง​หนังฟิล์ม​ทั้งหลาย​ที่ฮีชอบ... เออ เหมาะจริงๆว่ะ 5555

>>671 spotify มีเพลงคลาสสิคด้วยเรอะ น่าสนใจ เดี๋ยวกูลองใช้ด้วยดีกว่า

เพลงนี้โครตเข้ากับเอ็นโจมากเลยนะมึง เพราะชื่อเพลงมาจากวังคนอสซอส(knossos) เป็นวังเขาวงกตที่อยู่บนเกาะครีต ลองหารูปแปลนในอากู๋ดูสิ จะเห็นความเป็นเขาวงกต นามสกุลฮีก็แปลว่าปราสาทด้วย

กูเคยคิดว่าอ.แกฟังเพลงนี้ก่อนแล้วถึงตั้งนามสกุลให้เอ็นโจด้วยซ้ำ จะสื่อว่าจิตใจฮีมันวกวนดั่งเขาวงกตสินะ

>>672 ตอนนั้น​พี่แกยังไม่ปลดปล่อย​ความดาร์กไง กูเลยคิดว่ามันหม่นไปนะ 5555

>>673 เพลงนี้กูฟังแล้วเห็นความหม่นหมองทึบทึมว่ะ no.1 ตอนแรกๆก็ดูเหงาๆเศร้าๆยังไงก็ไม่รู้ แต่ช่วงท้ายๆกูรู้สึกว่ามันอ่อนหวานอยู่นะ เพราะเสียงใสๆของเปียโนมั้ง no.4 no.5 กูชอบนะ ฟังดูหวานกว่าหมายเลขอื่นๆ กูไม่มีความรู้เรื่องดนตรีนะ แต่ฟังแล้วคิดงี้อะ

กูว่าสัญลักษณ์แทนตัวหรือสิ่งของที่อ.แกใส่มาในเรื่องนี่ต้องคิดมาดีแล้วว่ะ บอกตัวตนของคนคนนั้นได้ครบถ้วนเลย ตอนเห็นชื่อกูลองเอาไปฟังดูก็แบบ เอ่อม เพลงหม่นขนาดนี้เลยเหรอ สงสัยหมอนี่ยิ้มๆแต่ข้างในหม่นหมองหดหู่อย่างแรงแหงๆ แล้วก็ไม่ผิดจริงๆด้วย กูว่าแกเก่งนะเขียนตามคอนเซปต์ที่กำหนดไว้เป๊ะเลย

>>674 กูเห็นด้วย Gnossienne ของ Erik Satie กูฟังแล้วแทบจะร้องไห้ยิ่ง No.1 นะโครตเศร้า ขนาดเพลงเบอร์ 4 เบอร์ 5 ที่ว่าหวานขึ้นนิดหน่อยก็ยังหม่นอ่ะ มันเป็นเพลงที่มันหม่น มันเศร้า แถมกดดันอีกน่ะ แล้วคิดดูขนาดเรย์กะคิดว่าเหมาะกับเพลงนี้แสดงว่าชีต้องคอยสังเกตเอ็นโจตลอดอ่ะ เพราะคนที่ยิ้มๆแล้วมีรังสีหม่นๆน่ะ ถ้าไม่สังเกตนานๆ ไม่รู้หรอก

ขอ KY ด้วยแฟนฟิต เจ้าค่าาา
ต่อตอนสาม ของแฟนฟิต จอมมาร VS ธิดามาร
เทพมารกับธิดามารร่วมมือกัน จอมมารจะเอาอะไรไปสู้!!
.....................................................................................................

“คิโชวอิน ทาคาเทรุ”

มองมาทางผมด้วยสีหน้าเย้ยหยันก่อนหันหลังกลับเข้าไปในรถด้านคนขับและขับออกไป เป็นอันแน่ชัดแล้วว่าคิโชวอินคนพี่เป็นผู้อยู่เบื้องหลัง
ในการตระเตรียมครั้งนี้ แต่ทำไมทาคามิจิถึงไปร่วมมือกับผู้ชายคนนั้นได้ มีเหตุผลอะไรที่ทำแบบนั้น ผมกลับไปที่ห้องเพื่อเก็บกวาด ”ขยะ” ที่ทาคามิจิทิ้งไว้ และผมก็ได้เห็นดอกไฮยาซินธ์ (Hyacinth) สีม่วงวางไว้ที่เบาะนั่งของเธอ

........ฉันขอโทษ..........

“ฉันขอโทษ” คือความหมายของดอกไม้ชนิดนี้ ทาคามิจิคงแอบวางไว้ให้ผม นี่คงเป็นดอกไม้ที่เธอตั้งใจมอบให้ผมไม่ใช่ช่อดอกกุหลาบพันปีสีชมพู (Rhododendron) ที่แปลว่า “ขอเตือน” ไอ้ดอกไม้คำขู่นั่นน่าจะมาจากคุณคิโชวอินคนพี่เสียมากกว่า การที่ทาคามิจิทำตัวเป็นศัตรูกับผมก็คงเป็นคิโชวอินคนพี่อีกนี่แหล่ะ คงไปพูดขู่บังคับอะไรกับทาคามิจิหรือเปล่า? เพราะคนเป็นศัตรูกันไม่ส่งดอกไม้ขอโทษแบบนี้หรอก ถึงผมจะเจ็บจากคำพูดของเธอแต่ทาคามิจิเองก็คงเจ็บปวดจากการทำตัวร้ายๆ ใส่ผมเหมือนกันมั้ง?

อืม....คงเจ็บแหล่ะ..เพราะ “ทาคามิจิ วาคาบะ” เป็นคนรักพวกพ้อง....และผมก็เป็นหนึ่งในพวกพ้องของเธอนี่นา.....

ผมโทรเรียกรถบอดี้การ์ดที่จอดรออยู่มารับ และซื้อขนมฝากยูกิโนะที่คอยทำหน้าที่ถ่วงเวลาถ้าผมไปช้า โดยไม่ลืมนำขยะนั่นฝากไว้กับคนของผมไปทำลายก่อนเข้าไปนั่งในตัวรถ ผมยังชั่งใจอยู่ว่าจะเล่าเรื่องนี้ให้มาซายะฟังด้วยไหม เรื่องที่คิโชวอินคนพี่ที่อยู่กับทาคามิจิ แต่ไม่เอาดีกว่าข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องนี้มันยังน้อยเกินไปดีไม่ดีเจ้าบ้ามาซายะเกิดอาละวาดตีโพยตีพายทำให้ความสัมพันธ์กับตระกูลคิโชวอินมีปัญหา แถมคุณคิโชวอินคนน้องที่ไม่รู้เรื่องราวจะโดนลูกหลงอีก สงสัยผมต้องสั่งสายสืบของผมคอยติดตามสืบคุณทาคามิจิสักระยะโดยไม่โดนคนของอีกฝ่ายรู้ตัว หรือไม่ก็ถามทาคามิจิโดยตรงถ้าเธอยังคิดว่าผมเป็นเพื่อนอยู่ก็น่าจะบอกเหตุผลได้ อืม...จะให้ถามทาคามิจิที่โดนเจ้าบ้ามาซายะกับคนของคิโชวอินคนพี่ตามแอบดู
โดยไม่ให้รู้เนี่ย ยากกว่าแอบตามคุณคิโชวอิน เรย์กะ อีกแฮะ

......
.............
.........................
ภายในรถหรูหราราคาเหยียบสิบล้าน “คิโชวอิน ทาคาเทรุ”คนขับ กับ “ทาคามิจิ วาคาบะ” ผู้โดยสาร นั่งเงียบกันเป็นเวลานานตั้งแต่ออกจากร้าน Rúnda (รูนด้า) โดยไม่มีใครยอมทำลายความเงียบ

“ชั้นทำตามที่คุณบอกแล้วนะ พอใจยังค่ะ คุณคิโชวอิน?” ทาคามิจิ วาคาบะ เป็นผู้ทำลายความเงียบก่อน และปลดนาฬิกาข้อมือยื่นไปทางคนขับ

“เธอทำได้ดีนี่ พูดจาใช้ได้แต่ข้อเสียคือเก็บอารมณ์ไม่อยู่ เสียงวางแก้วของเธอดังซะจนชั้นแสบแก้วหูทีเดียว” ทาคาเทรุรับนาฬิกาเก็บไว้ในกระเป๋าเสื้อ
รู้แบบนี้เอาเครื่องดักฟังซ่อนอยู่ในเม็ดกระดุมดีกว่า คิโชวอิน ทาคาเทรุ บ่นพึมพำอีกหลายประโยคทำให้วาคาบะหงุดหงิด แค่นี้เธอก็ปวดใจกับการ
ทำตัวร้ายๆใส่เพื่อนของเธอ ถึงเธอจะไม่ได้สนิทกับเอ็นโจมากเท่ากับเรย์กะ แต่เค้าก็ช่วยเหลือเธอยามเธอลำบากจึงไม่อยากทำตัวแย่ๆ ใส่เค้าเท่าไหร่ ถ้าไม่ติดปัญหาว่า “คิโชวอิน ทาคาเทรุ” จะทำตามในสิ่งที่เธอร้องขอโดยมีสิ่งแลกเปลี่ยนที่ว่า

....จงไปตักเตือน “เอ็นโจ ชูสุเกะ” ในฐานะศัตรูเท่านั้นเอง....

“รู้แบบนี้ชั้นน่าจะทำให้เสียงดังกว่านี้ ไม่ก็จ่อไปยังลำโพงเมทัลร๊อคเสียนี่”

“อะไร..โกรธหรือไง?”

“ใครไม่โกรธก็บ้าแล้วล่ะ ถูกบังคับให้เป็นศัตรูกับเพื่อนเนี่ยมีคนที่ไหนหลั่นล้ากันบ้าง คุณนี่แย่ชะมัด!”

“แต่ชั้นก็ไม่แย่ถึงขั้นทำให้พวกเธอแตกหัก ชั้นอุตส่าห์ไปโผล่หน้าให้หมอนั่นเห็นแล้วนะ ถ้าหมอนั่นโง่คิดว่าเธอตั้งตัวเป็นศัตรูจริงๆ ก็เลิกคบไปได้เลยถือว่าไม่ผ่านความเป็นเพื่อนและความเป็นผู้นำตระกูลเอ็นโจแล้ว”

“.............”

“อะไร? หน้าตาเหมือนสงสัยเรื่องอะไรกันยัยลูกเจี๊ยบ”

“ตกลงคุณเกลียดเอ็นโจคุงจริงๆ แน่หรือ? ”

“เกลียดสิ”

“เพราะเค้าชอบคุณเรย์กะหรือค่ะ?”

“นั่นก็ส่วนหนึ่ง แต่ชั้นเกลียดอะไรหลายๆ อย่างของเจ้านั่น”

ทาคาเทรุทำสีหน้านิ่งเรียบมองไปตามถนน และบรรยากาศในรถก็เงียบอีกครั้ง

“ยัยลูกเจี๊ยบพรุ่งนี้เวลาเดิม มาทำงานพิเศษด้วยล่ะ”

“เอ๊ะ!! แต่ฉันต้องอ่านหนังสือเตรียมตัวสอบแล้วก็กลับมาช่วยงานที่ร้านนะคะ!!”

“อย่ามาใช้ข้ออ้างแบบ Acquired Self-handicapping (พฤติกรรมหนีความจริง) ถึงเธอไม่ได้อ่านจนคะแนนตกนิดหน่อยก็ไม่เป็นไรมั้ง ยังไงซะ
ตัวท๊อปมันก็ต้องเป็นเจ้าหนู 2 หน่อนั่นอยู่แล้ว ถือว่าเป็นการตกอันดับแบบสมจริงไง แถมที่ร้านมีคนช่วยเพิ่มแล้วนี่”

“ถึงจะมีคนช่วยก็ช่วยได้ไม่เต็มเวลานะคะแถมชั้นต้องเตรียมสอบเข้ามหาลัยอีกนะ คุณคิโชวอิน!!”

“แล้วเธออยากเข้ามหาลัยไหน คณะไหนล่ะ? ชั้นจะได้ใช้คุณฟุคุซาว่า ยูกิจิ* เข้าไปเคลียร์ให้”

“คุณคิโชวอิน!!”

“ล้อเล่นครับ จริงๆ แล้วถ้างานไม่สำคัญจริงชั้นก็ไม่อยากใช้เธอหรอกแต่งานนี้มันสำคัญมากเลยจำเป็นต้องใช้เธอ”

“จ้างมืออาชีพไม่ดีกว่าหรือคะ? ชั้นนะแค่เด็ก ม. ปลาย เองนะคะ แถมประสบการณ์ก็น้อยด้วย”

“มืออาชีพเนี่ยแหละ ที่ไม่ไว้ใจ และที่สำคัญประสบการณ์นะมันเก็บเกี่ยวกันได้ ส่วนอายุชั้นไม่สนหรอกแค่มีประโยชน์ต่อการทำงานของชั้นก็พอแล้ว”

“เจ้าพวกใช้แรงงานเด็ก”

“แค่งานพิเศษที่หนักหน่วงไปหน่อยเองครับ” ทาคาเทรุตอบด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแต่ปนเปื้อนไปด้วยความชั่วร้าย

ทาคามิจิ วาคาบะ ได้ตระหนักแล้วว่าผู้ชายคนนี้เลวร้ายยิ่งกว่านักปล่อยกู้หน้าเลือดหรือนักเลงสุดถ่อย ส่วนเธอก็โง่งมที่หลงไปทำสัญญาปิศาจกับคนคนนี้เสียได้ เธอจ้องมองผู้ชายคนนี้อย่างจะกินเลือดกินเนื้อแต่ก็โดนมือใหญ่มาขย้ำหัวซะผมเสียทรง เธอจึงปัดมือเจ้าปิศาจด้วยความหงุดหงิดมากกว่าเดิม แถมเจ้าปิศาจตนนี้กลับหัวเราะชอบใจเสียงั้น วาคาบะได้แต่กลั้นความหงุดหงิดจนรถมาถึงหลังบ้าน เธอลงจากรถและปิดประตูรถอย่างแรงโดยไม่กลัวโดนเรียกค่าเสียหาย

เมื่อเห็นเด็กสาวกลับเข้าบ้านไปอย่างปลอดภัย ทาคาเทรุจึงขับรถออกมาไปยังอีกสถานที่หนึ่งซึ่งเป็นที่นัดหมายกับคนคนหนึ่งไว้ ร้านบาร์เหล้าส่วนตัวที่ตั้งอยู่ชั้นใต้ดินเป็นส่วนหนึ่งของร้าน Rúnda (รูนด้า) เปิดให้บริการเฉพาะสมาชิกและต้องจองไว้ล่วงหน้าด้วยเลยเหมาะกับการคุยธุรกิจลับ

“โย่ ทาคาเทรุมาเร็วจริงนะ ได้ข่าวว่าไปแกล้งเด็กน้อยอีกแล้วหรอ?”

ที่นั่งตรงหน้าเคาน์เตอร์นั้น “โมโมโซโนะ อิมาริ” กำลังนั่งโบกมือเรียกเพื่อนซี้อย่างกระตือรือร้น

...................................................................................
สรุป ธิดามารก็แค่ลูกไก่ในกำมือของเทพมาร

---ไม่มีไรมากแค่อยากแปะข้อมูลของกินของจุกจิกในแฟนฟิต----
* Fukuzawa Yukichi นักคิดในสมัยเมจิ และเป็นผู้ก่อตั้งมหาวิทยาลัย Keio และอยู่บนหน้าธนบัตรใบ 10,000 เยน ของญี่ปุ่น https://imgur.com/99eNNOQ
1. สโตรปวาเฟล (Stroop wafel) https://imgur.com/32s7Qhu : เป็นขนมชนิดหนึ่งของเนเธอร์แลนด์ ทำจากแผ่นแป้งกลมบางประกบกัน ตรงกลางสอดไส้น้ำเชื่อมข้นหนืดเหมือนน้ำตาลเคี่ยว นิยมกินคู่กับกาแฟดำ วิธีกินกินได้ 2 แบบ คือ ใส่ปากกินเลยกับวางไว้บนถ้วยกาแฟตามภาพเพื่อให้ขนมมันอุ่นและนิ่ม
2. มาการูน (Macaroon) https://imgur.com/Jmci4es : เป็นขนมของชาวอเมริกัน ลักษณะจะคล้ายขนมบ้าบิ่นในบ้านเรา มีขายทั่วไปตามร้านเบเกอร์รี่และซูเปอร์มาเก็ตในอเมริกา แต่ว่าบางร้านก็ทำแบบมาการอนไปเลยแทนที่จะใช้ผงอัลมอนต์ป่นจะใช้มะพร้าวป่นแทนอัลม่อนด์บด หรือจะคงส่วนผสมของอัลม่อนด์บดไว้ให้เหมือน Macaron คนก็เลยสับสนกัน แต่ส่วนตัวเราว่ามันเป็นการทำมาการอนแบบลดต้นทุนมากกว่า
3. ดอกไฮยาซินธ์ (Hyacinth) https://imgur.com/xQg3K1a : มีพันธุ์เดียวกันอีก คือ ดอกผักตบชวา ดอกไฮยาซินธ์มีหลายสีแต่ละสีความหมายก็ต่างกัน ดอกไฮยาซินธ์สีม่วง แปลว่า “ฉันเสียใจโปรดให้อภัยฉันเถอะหรือความเศร้าโศกเสียใจ” มักใช้กับการขอโทษ
4. ดอกกุหลาบพันปี (Rhododendron) https://imgur.com/ymhnL79 : ดอกกุหลาบพันปีมีหลายสายพันธุ์และบางสายพันธุ์มีพิษในน้ำหวานคนในยุควิคตอเรียเลยเอามาเป็นความหมายในการ “ อันตราย” “จงระวังตัว” (ว่ามีคนปองร้าย) หรือ “การตักเตือน” (ก็เตือนให้ระวังตัวอีกนั่นแหล่ะ)
.....................................................................................................................................................

>>676-678 ลืมลิงค์ตอนที่แล้วววว เลยมาแปะตรงนี้ https://fanboi.ch/webnovel/4296/626/

>>675 เพลงนี้มันเป็นเพลงประกอบหนังเศร้าด้วยนี่นา พระเอกรักเขาข้างเดียว แต่นางเอกไม่เคยรักพระเอกเลย
ใช้พระเอกหนีจากแม่ตัวเอง แถมไปมีชู้อีกต่างหาก ตอนจบก็........ สมแล้วที่เป็นเพลงเศร้าประกอบหนังเศร้า

>>676 โถ ท่านพี่ รังแกเด็กทั้งคู่เลย ทั้งวาคาบะและเอ็นโจ วาคาบะพอแสดงอารมณ์หงุดหงิดรู้สึกว่าน่าเอ็นดูขึ้นนะ เพราะแสดงอารมณ์สมกับเป็นเด็กๆมั้ง

>>680 หนังเรื่องอะไรอ่ะ น่าสงสารว่ะ ไอ้ตรงรักเขาข้างเดียวแต่นางเอกไม่เคยรักตอบนี่ฟังดูคุ้นๆ คนแถวๆ นี้ยังไงไม่รู้ว่ะ

>>676-678 ท่านพี่! พอไม่ได้อยู่กับน้องแล้วเผยความดาร์กออกมาเต็มๆ ตัวเลยนะคะ แถมมี Acquired Self-handicapping ออกมาทันทีเลยด้วย...

>>681 The painted veil หนังรักเศร้าๆ จบเศร้านะ เตือนไว้ก่อนเผื่อไม่ชอบแนวนี้ แต่ภาพสวย โลเกชั่นแจ่ม เพลงประกอบก็เพราะ นาโอมิ วัตต์สวยมาก สมแล้วที่
เอ็ดเวิร์ด นอร์ตันจะหลงรักแบบแรกพบ 55555555

>>681 มึงนี่ล่ะก็ แค่ อฟช. กับแฟนฟิต เค้าก็น่าสงสารพอแล้วอย่าซ้ำเติมเลย
>>682 นาโอมิ วัตต์ เราก็ชอบน่ะ เธอมีเสน่ห์น่าดึงดูดอ่ะ

>>675 มึงพูดแบบนี้แล้วเหมือนมึงกำลังยื่นกาวให้กูแบบไม่ได้ตั้งใจ..
*สูดกาว* โหยย ก็ถ้าไม่มองไม่สังเกตก็คงจะไม่รู้เนอะว่าเอ็นโจเศร้าอยู่ กูละอยากมโนไปว่าท่านเรย์กะแอบมองว่าเอ็นโจบ่อยๆแต่ไม่รู้ตัว ที่สบตากันบ่อยๆก็ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแค่มองกันบ่อยๆแค่นั้นเอ๊ง ต่างกันที่อีกฝ่ายตั้งใจมองแต่อีกฝ่ายมองแบบไม่รู้ตัว

>>681 กรั่กๆๆๆๆๆๆ งั้นกูจะทำให้คุ้นๆมากขึ้นอีกนะ
พระเอกรักนางเอกข้างเดียว แต่ก็แค้นด้วยที่นางเอกไปมีชู้ ถึงนางเอกจะสำนึกผิดและทำตัวดีขึ้นในตอนหลังๆ แต่ก็ไม่เคยให้อภัยกับสิ่งที่นางเอกทำลงไปเลย ฮีรักเดียวใจเดียวแต่ก็สุดโต่งกับพฤติกรรมจนมันกัดกร่อนตัวเอง ทำให้ไม่เคยมีความสุขในชีวิต นอกเหนือจากการไม่ให้อภัยนางเอกคือ พระเอกไม่เคยให้อภัยตัวเองที่ไปรักนางเอก เอาแต่โทษตัวเอง รักมันก็รักนะ แต่ก็ไม่ได้เป็นคนดีขนาดจะยอมอภัยให้ได้ทุกเรื่อง แถมรู้ตัวว่านางเอกก็ไม่ได้รักตัวเองด้วยเลยรู้สึกขมขื่น ไร้ค่า พยายามทำดีไปก็ไม่เคยเห็นผล มันก็เลยออกแนวโทษตัวเองที่เสือกไปรักเขาเองเลยเจ็บเองนั่นล่ะ

ส่วนนางเอก...ถ้าเป็นเวอร์ชั่นหนังสือยังไงก็ไม่รักพระเอกว่ะ แค่สงสาร เห็นใจ แต่ถามว่ารักมั้ย ก็ไม่..... แต่เวอร์ชั่นหนังนางเห็นความดีในตัวพระเอก แล้วค่อยๆเปลี่ยนเป็นรัก แต่สายไป แถมจบแบบจุกๆด้วย

>>685 มรึงมันปิศาจร้ายยยย กุจะดีใจกว่านี้ถ้านางเอกสำนึกในการกระทำได้อ่ะ แบบนี้กุสงสารพระเอกชิบหาย

>>685 เหยด อ่านแล้วเศร้าชิบหาย แถมยังรู้สึกใกล้ตัวกว่าเดิมอีก เป็นคาแรคเตอร์ที่มีความเป็นมนุษย์สูงมากเลยนะเนี่ย แต่เรื่องนี้ขออย่าให้จบแบบนั้นเลยวะ ขอให้นางได้เห็นความดี (?) ของเขาบ้างเห้อ

>>686 ช่วงกลางๆเรื่องนางสำนึกนะ แล้วพยายามปรับปรุงตัว เปิดใจให้พระเอกแล้วด้วย พระเอกเอาแต่อีโมมืดหม่นไม่ให้อภัยตัวเองอยู่ได้ น่าบ้องหูมั่กๆ

มีฉากนึงนางอึดอัดมากที่พระเอกทำตัวเย็นชาใส่เลยตะโกนถามว่าจะทำตัวเย็นชาลงโทษฉันไปถึงไหน พระเอกเลยตอบกลับมาว่าไม่ได้ลงโทษคุณ ผมลงโทษตัวเองที่เผลอไปรักคุณเข้า ก็อึ้งๆกันไปทั้งคู่ นางเอกก็ปรับปรุงตัวจากตรงนี้ด้วยล่ะ

แต่จริงๆพระเอกมันก็ไม่รู้หรอกว่านางเอกเปิดใจให้แล้ว ฮีก็ยังระแวง มีความคิดว่าเขาคงกลับไปหาชู้ ที่เขาทำดีด้วยก็เพราะสงสาร สมเพชเวทนาอะไรประมาณนั้นอะ เหมือนเจ็บมามากเลยไม่กล้าคิดเข้าข้างตัวเองว่าเขามีใจให้แล้ว น่าสงสารทั้งคู่อะน้า ถ้าตรงไปตรงมากันมากกว่านี้ก็มีความสุขแล้ว

ขอบคุณสำหรับตอนใหม่นะโม่งแปล!
เอ๋?....เอ๋!? เอ๋!?!? ถ้าขอตรงๆจะไม่ได้แบบนั้น แต่จะตรงข้าม หมายความว่า!? จะไม่ได้แฟนที่แสนวิเศษแต่จะได้แฟนที่แสนจะเลวร้ายเหมือนปีศาจใช่มะ!?
อ.ฮิโยโกะคะ! อยากบอกนะว่า!?

กูลั่นตอนมีลูกแล้วมากๆ เป็นลูกที่คลอดจากการโดนทักเมื่อคราวนั้นสินะ แถมตอนนี้ทำท่าจะมีลูกคนใหม่อยู่ในท้องด้วย คราวนี้จะเป็นลูกแฝดรึเปล่านะ 555555555555

>>689 นั่นสิ อย่าบอกนะว่า......

เดี๋ยวโดนแซวเรื่องท้อง เดี๋ยวโดนแซวเรื่องลูก แสดงว่า ในสายตาคนอื่นท่านเรย์กะไม่โสดไงคะ(กาวบวกพลีชีพ)555555
ส่วนเรื่องแฟนแสนวิเศษ หันมองทางไหนก็เจอแต่จอมมารหน้ายิ้ม ขี้แกล้งค่ะท่านเรย์กะ อิอิ

นึกภาพสาวงามหน้าตาโบราณ ๆ ใส่กระโปรงบาน ๆ ยาว ๆ ยืนกางร่มท่าทางนิ่ง ๆ...... สงสัยจะหลุดมาจากยุคไทโชล่ะมั้ง....

สงสารท่านเรย์กะแต่ก็อดขำไม่ได้ แง 55555555

>>677-678 กูรู้แล้วว่าจอมมารจะstrike backเทพมารได้ยังไง!!!
ส่งมารน้อยยูกิโนะไปสู้! ใช้ความโชตะเอาชนะความบราคอน!! ส่วนจอมมารก็ต้องหาทางล้มธิดามารให้ได้ คงจะเอาชนะได้ถ้าใช้อาวุธลับที่ชื่อมาซายะเป็น

ลูกท่านเรย์กะนี่กับใคร คานซัง?? อาหารซัง?? ส่วนคุณลูกน่าจะชื่อไขมันซังหรือคอเรสเตอรอลซังแหงๆ ฟังดูไฮโซเป็นภาษาต่างประเทศเหลือเกิน

>>695 ท่านเรย์กัเป็นพระแม่พรหมจรรย์ ท้องเองได้ไม่ต้องง้อใคร ลูกออกมาก็เป็นพระบุตรแห่งไขมันไงล่ะ! ถถถถถถ

>>696 บร้า มึงก็...ผลเกิดจากเหตุนะมึง ไม่มีอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์อะไรหรอก ดังนั้นกูมั่นใจว่าอาหารซังเป็นพ่อของไขมันคุงแน่นวล

>>692 ถ้าเห็นตอนดึกๆคงคิดว่าเป็นวิญญาณผีแม่ม่ายกันบ้างล่ะวะภถถถ

>>698 นี่แฟนก็ยังหาไม่ได้ จะให้เป็นผีแม่ม่ายแล้วเหรอวะ ช้ำกว่านี้มีอีกไหม 55555

>>698 อันนั้นร่างวิวัฒนาการสุดท้ายล่ะ ฮา

ทรงผมเป็นเหตุแท้ๆ.... อารยะขัดขืนท่านแม่ดูเถอะ

กูลั่นตอนโดนทักว่าลูกชิบหายเลยว่ะ อะไรจะเหมือนคนผ่านการมีลูกแล้วขนาดนั้นคะ 5555555555555555
ยินดีด้วยนะคะที่คลอดออกมาได้อย่างปลอดภัย ท่าทางจะแข็งแรงดีมากๆกันทั้งแม่ทั้งลูกเลยนะคะ //ผิดๆๆๆๆๆ

ท่านฟุยุโกะนี่กูว่าเตะขัดขาดวงความรักท่านเรย์กะอยู่ชัวร์ๆ คราวก่อนก็บอกให้ขอจากอาร์ทิมิสทีนึงละ แต่เจ๊อาร์ทิมิสแกขึ้นคานนะเหวย แถมยังอิจฉาริษยาคนที่มีความรักเกินหน้าเกินตานางด้วย มาตอนนี้รอให้ท่านเรย์กะเขียนเสร็จก่อนแล้วค่อยบอกว่าเขียนตรงๆไม่ได้ สมเป็นเพื่อนสาวในแก๊งอาร์ทิมิสจริงๆ ฉันยังไม่มีแฟนแกก็ห้ามหนีไปมี เข้าใจ๋

ไอ้ฉากที่มีป้ามาหาว่าเป็นคุณแม่นี่ทำไมกูนึกภาพเอ็นโจโดดออกจากหลังน้ำตกมารับสมอ้างว่าเป็นพ่อวะ ช่วยรักษาหน้าท่านเรย์กะ 55555

>>703 อาจจะมารับสมอ้างว่าเป็นลูกชายคนโตก็ได้ //โดนยิ้มดำมืดใส่

>>704 โดนตุ๊ยพุงรอบสองแหงๆ... หมัดพระธรรม!

ที่จริงหน้าตาโบราณอาจมีส่วนบ้าง แต่หลักๆคงโดนเข้าใจอายุผิดเพราะคาแรกเตอร์ป่ะ แบบบุคลิกดูโตวางตัวสง่าไรเงี้ย ในความเป็นจริงก็เป็นวิญญาณแก่ๆอยู่แล้วด้วย

>>705 เอ็นโจลูกชายคนโต คาบุลูกชายคนเล็ก ยูกิโนะ.....หลาน.......... //วิ่งหนีหมัดพระธรรม

>>706 อายุวิญญาณก็จะ 40 แล้วรึเปล่านะ

>>694 นี่ก็ใช้แรงงานเด็กอีกคน
>>708 สาว OL อายุจะย่างเข้า 40 ปี หรือเปล่า?

>>709 ชาติที่แล้วนางเพิ่งเรียนจบเอง ยังไม่มีความจำเรื่องทำงานด้วยซ้ำ นับเป็นสาว OL บ่ดั้ยย

>>710 เห็นว่าตายตอนยี่สิบกว่าเพิ่งเรียนจบเข้าทำงานใหม่ๆ เลยนิ ถ้าบวกอายุชาติโน้นด้วยจะลูกสองก็ไม่แปลก... แค่กๆๆ

เจ้าแม่อายุเยอะแล้ว แต่ทำไมถึงกลัวพวกเด็กๆ อย่างเอ็นโจ คาบุรากิล่ะ 5555

>>712 นางกลัวซะที่ไหน ทำเป็นกลัวไปงั้นอะ จักรพรรดิก็ด่ามาแล้ว องค์ชายก็โดนต่อยมาแล้ว พวกนี้ลูกกระจ๊อกนางทั้งนั้นนั่นล่ะ

กูอ่านเรื่องนี้อยู่
http://www.novelupdates.com/series/i-reincarnated-and-tried-to-become-a-genius-child-actor-i-want-to-quit/
ไอ้เรื่องที่นางเอก(?)เล่นนี้มันท่านเรย์กะชัดๆ พระเอกฉายาจักรพรรดิ์ นางเอกสามัญชน คุณหนูตัวโกง แล้วมีสปินออฟเป็นคุณหนูตัวโกงกลับมาเกิดใหม่แล้วกลับใจอีก lol

เคยอ่านเรื่องนึง ตัวเอกเกิดใหม่เป็นคู่แข่งนางเอกในเกมจีบหนุ่ม ที่ในเกมมีฉายา"คุณหนูผู้เพรียบพร้อม"
เซ็ตติ้งในเรื่องคล้ายเรย์กะนิดๆ เพราะเป็นโรงเรียนคุณหนูเหมือนกัน แต่แนวซีเรียส เปิดเรื่องมาตัวเอกประสบอุบัติเหตุ เป็นแผลเป็นทั้งร่าง เลยต้องแต่งเครื่องแบบนักเรียนชาย จากคุณหนูผู้เพรียบพร้อม เลยกลายเป็นฉายา "เจ้าชาย" แทน 55555
มีตัวละครนึง เป็นประธานนักเรียน มีฉายาจักรพรรดิ์ หลงรักญาติสาวของตัวเอง แต่สุดท้ายก็แดกแห้ว แม่งคาบุชัดๆ 5555555
อยากจะอ่านต่อ แต่แปลอังกฤษบอกจะอัพสัปดาห์หน้า แล้วก็หายต๋อมไปเลย เสียจัย

>>715 ขอวาร์ปปปป คำใบ้ก็ยังดี

>>716 http://ncode.syosetu.com/n9931bu/
http://www.novelupdates.com/series/by-a-slight-mistake/

>>702 หรือจริงๆแล้วท่านฟุยุโกะจะเล็งท่านเรย์กะไว้เหมือนกันหรอ!!!

>>711 คุณป้าคนนั้นแกอาจจะมองเห็นวิญญาณคุณป้าในร่างคุณหนูก็ได้นะ เลยคิดว่าเป็นพวกเดียวกัน 55555555555555555

วันนี้ไม่มีฟิตกาวเติมความหวานในหัวใจเลย.... เค้าอยากได้....ฟิตกาว...

>>719 มิน่า ที่เข้ามาชวนเจ้าแม่คุยถึงเรื่องวิญญาณก็เพราะรู้ว่าวิญญาณรุ่นป้าสิงอยู่นี่เอง

>>720 พักหลังมานี่อฟช.แห้งเหี่ยว ตอกย้ำความเป็นหมู่บ้านคานทองรัวๆ ราวกับว่าคนที่เข้าใจในเสน่ห์ของเรย์กะซามะมีแต่เพื่อนหญิงด้วยกันเท่านั้น

>>720 เดี๋ยวค่ำๆลงให้ซักฟิคละกัน

>>723 ทำสายตาปิ๊งๆๆ เฝ้าคอย

>>722 ถ้าไม่มีผู้ชายโผล่มาทำอีเวนท์นึกว่าการ์ตูนยูริแล้วนะเนี่ย โธ่...ท่านเรย์กะ

>>725 อีเวนท์แต่ละทีก็ชวนกันแดกไก่ย่าง ไปซื้อของในซุปเปอร์ ส่วนวาคาบะจังมุ้งมิ้งๆ ทำขนม ทำกับข้าว มีโมเมนต์หล่อๆ เพราะไม่อยากให้เธอเสียใจ กูละกลุ้มใจ ใครก็ได้เอาแท็กยูริมาติดเรื่องนี้ จะได้รู้กันว่าเรื่องนี้ใครเป็นเรือธง

>>725 มันก็เป็นยูริมานานแล้วนี่มึง ตอนนี้ท่านเรย์กะไม่มีแฟนแต่มีเมียแล้ว สัญญาว่าจะเปิดเผยสถานะในซักว้นด้วยนะ 5555555555

กูเข้าใจความรู้สึกของท่านเรย์กะดีนะ
กูเคยไปเที่ยวกับน้องและเพื่อนนางอีกสองคน แล้วแม่ของเด็กคนหนึ่งมารับ มองกูที่ช่วยน้องๆ แบกกระเป๋าอยู่แล้วพูดว่า
"ลูกสองเลยเหรอคะ สุดยอดเลย"
....
กูช็อค
เข้าใจแหละว่าบุคลิกกูมันนิ่งๆ ไม่ค่อยชอบพูด ถือของพะรุงพะรัง ไหนจะเสื้อขนเป็ดยาวถึงเข่าสีเข้มโคตรขรึม (กูอยู่ตปท.)
แต่...
แต่...
แต่... กูอายุแค่ 17 เองนะเฮ้ยยยยยย ฮรือออออออ จิตใจสาวน้อยได้แหลกสลายลงก็ตอนนั้นนั่นแหละ

>>728 เหยด...กอดปลอบมึงนะ หรือนี่จะเป็นปสก.จริงของท่านฮิโยโกะเหมือนกันวะ

>>728 โอ๋นะมึง
ของกูเคยมากสุดก็ตอนมอต้น ไปเที่ยวกะพี่สาวที่อายุมากกว่า 7 ปี แล้วโดนคนทักว่ากูเป็นพี่พาน้องเที่ยว....

>>729 ถ้างั้นบางทีพระเอกเรื่องนี้อาจจะมาจาก แฟนตัวจริง อ. เรอะ!?

>>731 เพื่อนกูที่เขียนนิยายรักเป็นวรรคเป็นเวรล้วนยังโสดกันอยู่ทั้งนั้นเลยว่ะ 55555 จิ้นเอานี่แหละแซ่บกว่าของจริงเยอะ

>>728 เอาน่ามึง ถ้าประเทศที่มึงอยู่เป็นเมืองฝรั่ง เค้าอาจจะคิดว่ามึงเป็นแม่ลูกสองที่หน้าอ่อนมากๆ ก็ได้ พวกฝรั่งมักจะเดาอายุคนเอเชียไม่ออกนี่นา เค้าก็คงคิดกันทั้งนั้นว่าคนเอเชียหน้าอ่อนเป็นปกติ (นี่กูพยายามช่วยคิดละนะ)

เออ แต่กูคิดว่าท่านฮิโยโกะน่าจะไปเก็บข้อมูลส่วนของฝึกตนใต้น้ำตกมาจริงว่ะ แลดูมีดีเทลล์แปลกๆ

>>734 อาจจะไปทำมาจริงๆก็ได้ 55555

>>733 กูอยู่จีน....

>>736 อะ เอ่อ... คนจีนเขาแต่งงานกันเร็วหรือเปล่านะ... ว่าแต่ว่านโยบายลูกคนเดียวนี่เขายกเลิกไปยังอ่ะ?

>>737 เลิกแล้วนะ

มาลงฟิคตามสัญญา
ยูกิโนะ Side story(AU: ชูสุเกะกลับชาติมาเกิด) >>>/webnovel/3805/323-324
-------------------------

หลังจากเล่นเปียโนเสร็จ ผมก็นั่งจิบชาฝรั่งอุ่นๆอยู่ในห้องสโมสร รอชูสุเกะมารับตามที่ได้นัดกันไว้ เห็นว่าห้องชูสุเกะขายดีมากจนร้านปิดเร็วเกินกว่ากำหนด เนื้อหอมจริงๆเลยน้า เจ้าน้องชาย

ชูสุเกะเปิดประตูเข้ามา ข้างหลังมีมาซายะเดินตามมาด้วย ผมกำลังจะทักแต่ก็เห็นว่าทั้งคู่มีสีหน้าอึมครึม หม่นหมอง โดยเฉพาะชูสุเกะที่ดูอมทุกข์อมโศกประหนึ่งโลกจะสลาย

เฮ้ๆ ไปทำอะไรกันมาน่ะ

นายยังไม่หายหดหู่เรื่องลาเต้อาร์ทเรอะ ชูสุเก่!! นายจะมาจมอยู่ในความเศร้าไม่ได้นะ ชีวิตมันต้องก้าวต่อไปสิ

ส่วนมาซายะ....คงหดหู่ที่ไม่ได้เดินเที่ยวงานกับคุณทาคามิจิล่ะมั้ง ช่างเถอะ

ผมเดินไปหาชูสุเกะ พูดด้วยเสียงออดอ้อนว่าอยากไปหาคุณพี่เรย์กะ ชูสุเกะชะงักไปนิดหน่อยก่อนจะพยักหน้าตกลง ดีมาก เจ้าน้องชาย พูดกันรู้เรื่องแบบนี้ก็ไม่จำเป็นต้องให้ใช้กำลังบังคับกัน

เราสามคนเดินไปยังห้องที่เธอจัดงาน พวกสาวๆทำท่าจะมารุมล้อมเจ้าสองคนนั้น แต่พอเห็นผมก็ล่าถอยออกไปอย่างกับโมเสสแหวกทะเลแดง ไปยืนมองห่างๆแต่ก็ยังกรี๊ดกร๊าดไม่เลิกรา

ประธาน Pivoine สั่งให้ทุกคนห้ามรบกวนผมด้วยเรื่องของสุขภาพ นักเรียนหญิงทั้งหลายก็ทำได้แต่วี้ดว้ายไปตามเรื่องตามราว ไม่กล้าเข้าใกล้

ผมรู้ว่าชูสุเกะในแต่ละวันจะมีสาวๆรุมล้อมตามเป็นโขยงจนน่าอึดอัด แต่ขอโทษนะครับ วันนี้ชูสุเกะถูกจองตัวไว้แล้ว ไม่ว่างมาเทคแคร์พวกเธอหรอกนะ

สองคนนั้นก้าวเข้าไปในร้านก็ยังได้รับเสียงกรี๊ด ชูสุเกะไม่สนใจพวกนั้น ก้าวไปยืนตรงหน้าเรย์กะในชุดกี่เพ้า

“สวัสดีคุณคิโชวอิน ยูกิโนะบอกอยากมาเลยพามาหาแน่ะ วันนี้เป็นโกวเนี้ยน้อยน่ารักเชียวนะ”

ดีมาก ชูสุเกะ จีบสาวต้องหมั่นชมแบบนี้ล่ะ

ผมทักทายเรย์กะ ลอบมองปฏิกริยาของเธอ ดูนิ่งๆกับคำชมของชูสุเกะ แต่มายิ้มเพียงแค่คำพูดสวัสดีของผมเนี่ยนะ ยัยผู้หญิงอำมหิตคนนี้นี่….

มาซายะมองไปรอบๆ พูดเรื่องไม่มีลายมังกรจะเก็บไม่ครบซีรีส์ เรย์กะก็หน้าบึ้งตึงทันที

“ฉันไม่มีความทะเยอทะยานพิสดารพรรค์นั้นหรอกค่ะ”

พูดเรื่องอะไรกันอยู่เนี่ย

เรย์กะพาพวกผมมานั่งที่โต๊ะ สั่งชากันคนละอย่าง ไม่นานเท่าไหร่ชาที่สั่งไปก็ยกออกมาเสิร์ฟ มีขนมเปี๊ยะแถมมาให้ด้วยคนละก้อน ส่วนผมได้เต้าฮวยเพียงคนเดียว

ความสองมาตรฐานนี่มันอะไรกัน ผมควรจะแบ่งให้ชูสุเกะด้วยมั้ยนะ

แต่ชูสุเกะดูจะพอใจกับขนมเปี๊ยะที่ได้รับมาอยู่เงียบๆ ทานไปไม่บ่นอะไรสักคำ ไม่เรียกร้องจะเอานั่นเอานี่ด้วย มักน้อยอะไรอย่างนี้ น้องชายผู้น่าสงสารของผม

ผมสั่งชาบุปผาคลี่ เป็นชาที่เรย์กะแนะนำว่าแค่เอาก้อนชาใส่ลงไปในน้ำร้อน ผ่านไปสักพัก ก้อนชาก็จะค่อยๆคลายตัวออกเป็นดอกไม้ที่เบ่งบานในน้ำ

ชูสุเกะเหมือนก้อนชาบุปผาคลี่เปี๊ยบ

ก่อนหน้าที่จะเข้าร้าน นายยังอมทุกข์ หน้าหุบเป็นก้อนชานี่อยู่เลย แต่พออยู่ใกล้ๆเธอก็ยิ้มหน้าบานเชียวนะ อย่างกับดอกไม้ในน้ำร้อนเลย

แต่ผมพามาให้นายคุยกับเรย์กะ นายก็คุยเสริมซะเป็นส่วนใหญ่ ให้ผมเป็นคนคุยหลักแทน ไม่ไหวเล้ยเจ้าหมอนี่

เวลาแห่งความสุขผ่านไปเร็วยิ่งนัก รู้ตัวอีกทีก็ได้เวลาเลิกกันแล้ว ไม่มีงานเลี้ยงไหนไม่เลิกรา

เรย์กะเดินจูงมือผมออกมาส่งข้างหน้า มาซายะขอแยกตัวไปร่วมงานเลี้ยงฉลองปิดงานของห้อง ได้ยินว่าบ้านผีสิงของมาซายะประสบความสำเร็จดีก็นับว่าดีใจด้วย

ชูสุเกะยืนฟังเรย์กะคุยกับผม ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่น่าหมั่นไส้สุดๆ ถ้านายได้คุยตรงๆจะมีความสุขจนลอยได้เลยรึเปล่าล่ะนั่น

“ชู”

ผมชะงักทันควันเมื่อได้ยินเสียงหนึ่งที่คุ้นเคย เป็นไปไม่ได้ หูฝาดแน่ๆ

แต่ความคิดของผมไร้ผลเมื่อผู้หญิงคนนั้นมายืนอยู่ตรงหน้า

“ยุยโกะ”

ชูสุเกะสะดุ้ง หน้าตาเหมือนเพิ่งตื่นจากภวังค์แล้วหล่นลงมากระแทกพื้น พอตั้งตัวได้ก็เดินเข้าไปหา พูดคุยกันสนิทสนม

ผมที่จับมือกับเรย์กะอยู่เผลอตัวบีบมือเธอเสียแน่น

ผู้หญิงคนนั้นมาที่นี่ได้ยังไง

ดูจากการสะดุ้ง คิดว่าชูสุเกะไม่ได้บอกแน่ๆ ก็เหลือแค่…..

ผมจ้องไปที่คาซึรางิ ไอ้หมอนี่จุ้นจ้านไม่เข้าเรื่องดีจริง คอยคาบข่าวของชูสุเกะกับผมไปรายงานตลอดเลยสินะ เจ้าสุนัขรับใช้

คาซึรางิก็คงรู้ตัว เพราะหลบตาชูสุเกะ ถอยไปยืนข้างหลังทำเหมือนตัวเองไม่สำคัญ

ชูสุเกะหันมาเรียกผมกลับบ้านและกล่าวคำอำลาเรย์กะ ผู้หญิงคนนั้นก็ตามมา ควงแขนประกาศความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ

บ้าเอ้ย!!

พัง พังหมดแล้ว ทุกอย่างที่ผมคิดไว้ถูกทำลายย่อยยับไม่มีชิ้นดี แย่ยิ่งกว่าตอนมาซายะทำลายโอกาสที่ผมให้ผ้าขนหนูไปเสียอีก

เรย์กะปกติก็ดูไม่ยินดียินร้ายกับชูสุเกะอยู่แล้ว ถ้าเจอว่ามีผู้หญิงข้างตัวหมอนี่ไม่ยิ่งหนีห่างไปกันใหญ่งั้นเรอะ

ปัดโธ่เว้ย!!!
.
.
.

ผมครุ่นคิดหาวิธีที่จะดึงความสนใจจากเรย์กะไว้ กำลังคิดอยู่หลายๆวิธีอยู่นั้น ก็เห็นชูสุเกะชงกาแฟทำลาเต้อาร์ทให้ผู้หญิงคนนั้นตามที่ได้สัญญาไว้ตอนงานโรงเรียน เห็นท่าทางออดอ้อนบอกจะเอารูปนั้นรูปนี้ให้ชูสุเกะทำให้ ผมที่จิบนมร้อนอยู่ก็ได้แต่เบ้ปากมองอยู่เงียบๆ

กับเรย์กะน่ะ ชูสุเกะฝึกทำเป็นอย่างพิเศษ แถมไม่ต้องรีเควสต์ก็มาวางตรงหน้าแล้วนะ ระดับมันผิดกันเห็นๆ

ว่าแต่ลาเต้อาร์ทอย่างนั้นเหรอ

ชูสุเกะส่งสายตาขอความช่วยเหลือมา ผมก็จำใจลุกจากที่นั่ง เดินเข้าไปหา ทำเป็นสนอกสนใจการทำลาเต้อาร์ทนี้เสียเต็มประดาและขอให้สอนทำบ้าง ชูสุเกะก็สอนให้อย่างยินดีและดูกระตือรือร้น

ผมเป็นพี่ที่สปอยล์น้องเกินไปแล้ว แต่ก็นะ....น้องชายส่งสายตาขอความช่วยเหลือวิงวอนขนาดนั้นจะให้ทำเมินๆ ก็จะดูใจร้ายเกินไปหน่อย

ชูสุเกะให้ผมเริ่มจากลายที่ง่ายที่สุดที่เป็นพื้นฐานก่อน นั่นคือรูปหัวใจ

เจ้าน้องชายของผมบอกว่าต้องใจเย็นและค่อยเป็นค่อยไป แล้วก็ให้ความรู้เรื่องการชงกาแฟมาด้วย สอนผมถึงการสตรีมนมว่าทำอย่างไร อุณหภูมิเท่าไหร่ถึงจะพอดี สอนเรื่องการกระดกข้อมือกับส่ายแก้วแล้วก็ทำให้ดูเป็นตัวอย่าง

เห็นชูสุเกะทำแล้วเหมือนง่ายและรวดเร็ว แต่พอลองทำเองจริงๆมันไม่ง่ายเลย

ลาเต้อาร์ทนี่ถ้าเผลอกระดกข้อมือหนักหรือแรงไปหน่อยก็เปลี่ยนรูปร่างแล้ว ตอนสตรีมนมก็ต้องหมั่นใส่ใจ ถ้าลงมือหนักไปก็จะได้โฟมนมเยอะเกิน ตอนเอามาใช้จะหนืดเกินความต้องการ แต่ถ้าเบามือเกินไปก็จะได้โฟมนมที่เหลวเกิน ใช้การไม่ได้อีก

อุณหภูมิตอนทำก็สำคัญ ต้องระวังไม่ให้สูงเกินเจ็ดสิบองศา ไม่อย่างนั้นจะเสียรสชาติของนมไป แถมโฟมนมที่ได้ก็จะหยาบ ยุบตัว เทออกมาแล้วไม่สวยอีกต่างหาก ถ้าเป็นลวดลายยากๆก็ต้องทำเร็วๆแข่งกับเวลา ไม่ให้กาแฟเย็นชืด จะเสียรสเอาได้

ยิ่งเรียนก็ยิ่งรู้สึกเสียดายแทนลาเต้ที่ถูกทำลายแก้วนั้นจริงๆเลยน้า

จากการฝึกฝน ผมก็พอจะเทลายง่ายๆอย่างหัวใจได้เป็นผลสำเร็จ แต่ก็ยังไม่สวยอยู่ดี เห็นผลงานของชูสุเกะเทียบกับตัวเองแล้วก็รู้สึกหมั่นไส้ขึ้นมากระทันหัน

ดังนั้น ผมก็เลยยัดเยียดลาเต้อาร์ทที่ผมหัดทำให้ชูสุเกะดื่มเข้าไปซะเลย

ชูสุเกะทำหน้าตาแปลกๆตอนที่ผมเอาลาเต้อาร์ทมาให้ ไม่ต้องเกรงใจกันหรอกน่า มีอีกหลายแก้วเลยนะ กินให้นอนไม่หลับกันไปข้าง

มาซายะมาเที่ยวบ้านพอดี ผมก็เลยแบ่งให้อย่างเอื้อเฟื้อ ช่วยๆชูสุเกะกินหน่อยก็แล้วกัน

หมอนั่นดูแปลกใจที่อยู่ๆผมลุกขึ้นมาทำอะไรแบบนี้ ผมก็เลยบอกว่าอยากฝึกให้เรย์กะได้ทาน มาซายะพยักหน้าอย่างเข้าอกเข้าใจก่อนจะบอกว่าเรย์กะชอบซีรีย์นักษัตร และกำลังเก็บแต้มให้ได้ครบๆก่อนเรียนจบอยู่

ซีรีย์นักษัตร…..

ห๊ะ!! อะไรกันเนี่ยยัยผู้หญิงคนนี้ รสนิยมพิลึกชะมัด ของอย่างอื่นบนโลกมีให้ชอบตั้งเยอะไม่ชอบ ชอบซีรีย์นักษัตรเนี่ยนะ

มาซายะไล่ให้ฟังว่าเรย์กะเก็บแต้มอะไรไปบ้างแล้ว และพูดถึงการส่งร่างแยกออกมาเก็บแต้มในงานกีฬาสีของปีนี้ ท่าทางจะไม่ได้อำเล่นด้วยสิเพราะมีหลักฐานเป็นรูปถ่ายให้ดู

เอ่อ...ไก่ - ปีระกา,ลา - ปีมะเมีย,หมา - ปีจอ แล้วแมวล่ะ….ปีที่แล้วก็แต่งเป็นหนูด้วยเหมือนกันนี่นะ...

ชูสุเกะนั่งอมยิ้มอะไรอยู่คนเดียวก็ไม่ทราบ แต่ดูท่าทางจะรู้ว่าเรย์กะชอบนักษัตร เพราะอย่างนั้นนายเลยทำกระต่ายให้สินะ

ผมกำลังสับสนว่าจะชมเชยที่น้องชายเอาใจใส่ พอรู้ว่าสาวเขาชอบอะไรก็ทำให้เขา หรือจะกลุ้มใจกับรสนิยมพิลึกของว่าที่น้องสะใภ้ดีล่ะ เลือกไม่ถูกเลย

ช่วยมาซายะจีบคุณทาคามิจิ ผมยังไม่หนักใจเท่านี้เลยนะ

ถ้าเรย์กะมีจุดประสงค์แบบนั้นจริงๆ ผมก็คงต้องช่วยบ้าง นี่ก็เป็นการเอาใจว่าที่น้องสะใภ้ในอนาคต

ผมมาไล่ๆนับดูว่านักษัตรตัวไหนที่เรย์กะยังไม่ได้เก็บเข้าคอลเลคชั่นบ้าง ถ้าเป็นเสือหรือมังกร ปีหน้าเรย์กะอาจจะแต่งคอสเพลย์เอาก็ได้เพราะคอนเซปต์ง่าย

กำลังคิดๆอยู่ว่าจะทำลาเต้อาร์ทรูปอะไรให้เรย์กะดี ชูสุเกะก็มาเปรยๆว่าช่วงนี้คุณคิโชวอินดูเหนื่อยๆ ผมก็เลยขอให้เล่านั่นเล่านี่ให้ฟังอย่างเคยเป็นการเก็บข้อมูล เจ้าน้องชายก็ยอมเล่าแต่โดยดี

รู้สึกว่าช่วงนี้จะมีอะไรหนักๆถาโถมเข้าใส่เรย์กะซะเยอะ อย่างเรื่องตึงเครียดระหว่างสภานักเรียนกับ Pivoine หรือปัญหาหยุมหยิมน่ารำคาญ ถ้าได้เล่นกับผมอาจจะรู้สึกจิตใจผ่อนคลายขึ้นมาบ้าง

พอผมบอกว่าอยากไปห้องสโมสรฝั่งม.ปลายเพื่อเจอคุณพี่เรย์กะ ชูสุเกะก็อมยิ้มแล้วตอบตกลงง่ายๆ ทั้งที่ก่อนหน้านั้นอ้างสุขภาพของผมตลอดว่าไม่เหมาะกับเจอคนเยอะๆ

นายเล็งผลแบบนี้ไว้แล้วสิท่า คิดจะใช้ผมเป็นสะพานในการเดินไปคุยกับ “คุณคิโชวอินของนาย” ใช่มะ เพราะงั้น ผมเลยยอมๆหลับตาข้างหนึ่ง ทำเป็นไม่รู้อะไรเลย ปล่อยให้ชูสุเกะได้ใจไปก่อน

พี่ชายยอมเอาตัวเข้าแลก ให้ใช้งานได้ขนาดนี้แล้วก็คว้าโอกาสไว้ให้ดีๆล่ะ ชูสุเกะ

.
.
.

ผมเดินไปที่ห้องสโมสรฝั่งม.ปลายกับชูสุเกะ แหงนหน้ามองอาคารทั้งหลาย ทิวทัศน์ที่คุ้นตาพวกนี้ทำให้คิดถึงพอสมควร มองแล้วก็นึกถึงความทรงจำเก่าๆ

จะเรื่องดีหรือร้ายก็เกิดขึ้นในโรงเรียน ผ่านมานานขนาดนั้น พอมองย้อนกลับไป หลายเรื่องที่ดูหนักหนาร้ายแรงในสายตาของเด็กม.ปลายก็กลับเป็นเรื่องตลกขึ้นมา

ไม่รู้ว่าที่โลกเดิม มาซายะกับคุณทาคามิจิจะเป็นยังไงบ้าง แล้วคิโชวอิน เรย์กะคนนั้นอีก หวังว่าจะสบายดีกันทุกคน

คร่ำครวญถึงอดีตไปก็เท่านั้น อย่างไรเสียมันก็ย้อนกลับคืนมาไม่ได้อยู่แล้ว ที่ต้องทำคือเดินหน้าต่อ

ผมผลักประตูสโมสรเข้าไปอย่างที่เคยทำในอดีต เห็นเรย์กะนั่งอยู่ตรงโซฟาก็รู้สึกทับซ้อนกับความทรงจำจากโลกเดิม ต่างกันแค่ครั้งนั้นผมเมินเธอไม่สนใจไยดี ส่วนตอนนี้กลับวิ่งเข้าหา

“คุณพี่เรย์กะ”

เธอดูแปลกใจที่ผมมาที่นี่ได้ ผมก็เลยยิ้มให้ บอกว่าขอให้ชูสุเกะพามา พูดยังไม่ทันขาดคำ เจ้าน้องชายก็วางมือลงบนหัวผม บอกให้ไปทักทายคนอื่นก่อน

“อ๊ะ แย่แล้ว”

ผมทำเป็นอุทานเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้ แล้วก็เดินไปหาคนที่เป็นประธาน Pivoine นี่ก็คล้ายกับโลกเดิมอีกแล้ว

“เอ็นโจ ยูกิโนะฮะ สวัสดีฮะ”

เป็นไปตามคาดที่ผมจะถูกเหล่าสาวๆรุ่นพี่ทั้งหลายยึดตัวไว้ เอาน้ำกับขนมมาเสิร์ฟ พอเหลือบมองชูสุเกะที่นั่งลงข้างๆเรย์กะก็รู้ทันทีว่าหมอนี่เอาผมมาเป็นเหยื่อล่อชัดๆ

ผมนั่งคุยกับคนอื่นไป ให้ชูสุเกะใช้เวลากับเรย์กะแบบสองต่อสอง ไม่รู้ว่าคุยอะไร แต่ก็เห็นยิ้มแย้มให้กันและกันดีอยู่ น่าจะเป็นไปได้ราบรื่นมั้งนะ

ต้องไปติดตามผลงานซักหน่อยว่าได้เรื่องได้ราวอะไรมั้ย

แต่พอลองเลียบๆเคียงๆถาม รู้สึกจะไม่ได้เรื่องแฮะ แถมบรรยากาศก็ดูกระอักกระอ่วนอีก ไม่ไหวเล้ย ชูสุเกะ

ผมเลยเปลี่ยนเรื่องด้วยการเล่าให้เรย์กะฟังว่ากำลังฝึกทำลาเต้อาร์ท และบอกว่ารู้รสนิยมชอบสิบสองนักษัตร ยัยนั่นก็ดูตะลึงพอสมควร รีบปฏิเสธเป็นการใหญ่

ไม่ต้องอายหรอกน่า บนโลกก็มีรสนิยมพิลึกๆอยู่อีกเยอะ แค่ชอบสิบสองนักษัตรเอง ไม่เห็นจะเป็นอะไร

ว่าแต่สิบสองนักษัตรงั้นเหรอ….ลาเต้ก็ใช้นม...วัว….เอ่อ...วัวก็อยู่ในสิบสองนักษัตรนี่นะ….

“ครั้งหน้าจะลองท้าทายกับภาพวัวนะฮะ” ผมบอกเรย์กะไปอย่างนั้น ยัยนั่นก็ทำหน้าแปลกๆ แต่หลังจากอธิบายนั่นนี่เยอะแยะ ก็พยักหน้ายอมรับได้ในที่สุด

ดีแล้วล่ะ ซื่อตรงกับตัวเองน่ะดีที่สุดเลย

ชูสุเกะก็อมยิ้มอีกแล้ว ไม่ต้องมายิ้มดีไปเลยเจ้าหมอนี่ กลับบ้านผมจะใช้งานซะให้คุ้ม ให้สอนทำรูปวัวจนเอียนไปข้าง

แต่อีกใจผมก็รู้สึกว่านี่มันทำให้ตัวเองลำบากชัดๆ น่าจะทำลายง่ายๆแบบอื่นดีกว่า

เฮ้อ เลือกของยากแล้วสิ ไม่น่าเลยจริงๆ

-------------------------------------------
ตัดตอน ชับ ชับ ชับ

>>739-741 ขอบคุณสำหรับกาววว อา ขำตรงเปรียบเอ็นโจเป็นชาปุบผาคลี่นี่แหละ 5555 อยู่ใกล้เขาละยิ้มหน้าบานเชียวนะ ว่าแต่พอย้อนรำลึกเหตุการณ์ผ่านฟิคแล้ว เราก็ผ่านอะไรมากันเยอะเหมือนกันนะเนี่ย.... โครงการนักษัตรไปถึงไหนแล้ววะ...

>>739-741 ขอบคุณสำหรับกาว ชอบฟิตนี้สู้เค้านะยูกิโนะหรือต้องเชียร์ชูสุเกะดีอ่ะ อ่านแล้วเห็นใจเอ็นโจคิมิชะมัด

>>739-741 ความบราค่อนของยูกิโนะในฟิคนี้ เทียบกับท่านพี่ทาคาเทรุใครจะหลงน้องตัวเองมากกว่าล่ะนั่น ยูกิโนะดูสปอยชูสุเกะมากๆ เอาใจทุกอย่าง แทบไม่กลั่นแกล้งเลย หรือรู้สึกสงสารปนเวทนากับชะตากรรมชูสุเกะเลยยอมหยวนๆ

กัปตันขา น้องชายนายช่วงนี้ทำตัวไม่ได้เรื่องเลย สงสัยต้องให้ยูกิโนะจากฟิคฮาร์ดคอร์เข้ามาตบสั่งสอนแล้วมั้ง ถถถถถถถถถถถถ

>>743 จะเชียร์ใครก็ตามสบายเลยมึง แต่จริงๆกูว่าควรเชียร์ยูกิโนะฟิคฮาร์ดคอร์ดีกว่า จะฆาตกรรมคิโชวอินสำเร็จมั้ย จะป้ายความผิดให้ชูสุเกะได้รึเปล่า น่าเอาใจช่วยจะตายไป//ไม่ใช่ละ ถถถถถถถถถถถถถ

>>745 คิดถึงฟิคนั้นเหมือนกันแฮะ พักนี้ยูกิโนะหายไปเลย คิดถึงน้องงงง หรือเห็นสภาพการล่มเรือของพี่ชายแล้วปลงตกเลิกผลักดันให้แล้ววะ

>>746 ตอนไปอควอเรียมก็ยังเห็นเป็นป๋าดันอยู่นะ ให้อ้างชื่อไปใช้ด้วย
รีเฟรชหน้าเว็บถึงกับตกใจ อะหือ ความคัลเลอร์ฟูลนี่มันอะไรคะ 555555555 ไม่ชินอะ ชอบสีขาวแดงแบบเก่ามากกว่า

>>746 อาจกลับไปคิดแผนมาใหม่ก็ได้นะแก เพราะมีตาไก่โง่คอยคาบข่าวอาจจะหาวิธีการใหม่ไม่ให้ไอ้บ้านี่มาคอยขัด

>>746 เดี๋ยวก็ได้เจอ

เมื่อกี้อ่านโม่งในมือถือ ตกใจความหลากสีสันเหมือนกัน แต่ดูในคอมก็ยังสีปกตินี่หว่า เวอร์ชั่นคัลเลอร์ฟูลเป็นเวอร์ชั่นสำหรับมือถือโดยเฉพาะรึยังไง

>>747 ส่วนตัวกูชอบแบบ Obsidian นะ เวลาเข้าในโทรศัพท์ก็กดทิ้งไว้ แอบดล่นแล้วมันมืดๆดี555555

>>750 กูเพิ่งเคยกดธีมของบอร์ดโม่งเล่น เพิ่งรู้ว่ามันมีหลายสี หลังเขาจังกู 5555555555
ลองๆกดเล่นหลายอันก็พบว่าสีขาวแดงดีสุด แบบคัลเลอร์ฟูลมองนานๆแล้วปวดตาชิบ

>>751 กูเพิ่งรู้ว่าบอร์ดนี้มี Theme ก็ตอนพวกมึงพูดนี่แหละ...

>>752 กูด้วย.....

ป.ล. วันเหงาๆ นั่งเฝ้าบอร์ด.... รอให้ถึงพรุ่งนี้มะรืนนี้ไวๆ อาาาห์

>>752 กูด้วย.... ลองกดเล่นละ สีดำก็สวยดี ไม่จ้ามาก เหมาะแก่การแอบเล่น

ดิบตอนใหม่มาแล้ว

>>755 คุยดิบ มีสปอยนิดหน่อย
.
.
.
.
.
ยังเป็นวันๆของท่านเรย์กะเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือทาคากิคุยกับเจ้าแม่ได้ย๊าวยาวโดยที่ไม่เป็นลมไปซะก่อน 555555555
อ.ฮิโยโกะนี่จงใจแกล้งกันแน่ๆ ทุกคนรอปาร์ตี้ซัมเมอร์อยู่ก็ไม่พูดถึงซักที เฉไฉไปเรื่องอื่นตลอดเลย
.
.
.
.
.
.

>>756
.
.
.
.
ไปอ่านดิบมาล่ะ กูว่าระดับความสนิทสนมของเรย์กะกับคาบุนี่พุ่งพรวดๆ น่าใจหาย แม่งมีส่งเมล์หากันดึกๆ ด้วย เรือจอมมารกูจมทะเลเบอร์มิวด้าไปละมั้งนี่....
..
.
.
.
จบสปอยล์

>>757 ไม่ได้สปอย แต่ใส่จุดไว้เพราะตอบข้อความสปอย
.
.
ทุกวันนี้กูไม่คาดหวังอะไรหรอกกับเรือจอมมารหรอก แค่ไม่ล่มเรือกูก็น้ำตาไหลพรากๆดีใจจะแย่อยู่ละ นอนเอื่อยๆตามแรงลม เดี๋ยวอ.แกคงประทานพรมาให้เองนั่นแหล่ะน้า
.
.

กูมีคำถาม ตอนนี้ดิบอยู่ตอนที่เท่าไหร่ละวะ

>>759 295

>>714 >>717
ที่คุยๆกันน่ะน่าสนใจนะ ติดกำแพงภาษานี่ล่ะ

>>757
.
.
.
ที่จมๆไป อาจจะไม่ใช่ทะเลเบอร์มิวด้า แต่เป็นทะเลน้ำตาก็เป็นได้ 55555555555
.
.
.

ตื่นมาเข้าห้องน้ำเลยเช็คดูตอนใหม่มายัง ขอบคุณนะโม่งแปล

กูขำตรง "คะนึงหาชั่วชีวีไม่เอื้อนเอ่ย เก็บกลั้นไว้ในใจเล่าคือรักแท้" เอามากๆ ฟังดูคุ้นๆกับใครซักคนแถวๆนี้ชิบหาย สองคนนี้สมเป็นเพื่อนกันจริงๆว่ะ พฤติกรรมแบบเดียวกันเด๊ะ แต่แน่ใจแล้วนะว่าเรย์กะอยู่บนยอดพีระมิดสตอล์กเกอร์... ไม่ใช่นายคนนั้นหรอมมมม แถมตอนท้ายๆนี่ดูเป็นคุณนายบ่างช่างยุ ซุบซิบให้คนอื่นเขาแตกคอกันยังไงไม่รู้ดิ 5555555555

ยูกิโนะมาแล้ว มาดักรอเลยวุ้ย จะหาเรื่องอะไรมาชงให้พี่อีกน้า

แปลไทยล่าสุดที่เรย์กะพูดมานี่นอกจากกระทบคาบุรากิแล้วยังกระทบถึงจอมมารโดยไม่รู้ตัว ถ้าจอมมารได้ยินมีกระอักกันบ้างล่ะ แต่บางทีก็คิดนะว่าคาบุรากิเตี๊ยมกับเอ็นโจเปล่าถึงออกไปเวลานี้ยูกิโนะโผล่มาปั๊ป

คนที่มีโอนิวาบังนี่มันไม่น่าจะใช่เรย์กะนะ น่าจะคนที่คุณก็รู้ว่าใครมากกว่า แต่ยูกิโนะมาทำไมน้อ ดูเหมือนจะมาดักรอด้วยสิ พี่ชายหนูเอามาหย่อนทิ้งไว้เป็นเหยื่อล่ออ๊ะป่าว รู้ได้ไงว่ารถเรย์กะจอดอยู่ตรงนี้อะ
แต่คะนึงหาชั่วชีวีไม่เอื้อนเอ่ย เก็บไว้ในใจคือรักแท้นี่มันจริงเรอะ ดูยังไงก็ทรมานตัวเองอยู่ชัดๆ รักเขาแต่พูดออกไปไม่ได้นี่คงอึดอัดน่าดูนะ เปิดเพลงไม่บอกเธอให้ทั้งมาซายะทั้งชูสุเกะไปเลย
"อึดอัดเหลือเกินต้องเก็บเอาไว้ข้างใน อึดอัดหัวใจแต่ก็กลัวถ้าพูดไป กลัวจะต้องเสียใจ...." สู้ๆนะ ชูสุเกะคุง มาซายะคุง

โอนิวาบัง นึกถึงท่าน อาโอชิ เลย

>>766 กูก็ตั้งใจจะเล่นมุกนี้แต่กลัวไม่มีคนรับมุก..

>>767 กูด้วย 5555555
ท่านอาโอชิคือรักแรกพบของกูตอนที่อ่านซามูไรพเนจรเลยนะ แม้ไปๆมาๆกูจะชอบเซตะ โซจิโร่มากกว่าก็เหอะ

>>766 เชื่อว่าหลายๆคนรู้จักโอนิวาบังก็จากเรื่องนี้เนี่ยแหละ

>>768 กูกรี๊ดท่านอาจารย์ฮิโกะ เซจูโร่ หล่อล่ำ แต่บทน้อยหลาย ฮึก

>>770 คนเขียนบอกว่าถ้าให้อ.ฮิโกะลุยแทนเคนชิน เรื่องคงจบภายในสองเล่ม แถมออกมาแล้วสมดุลจะเสีย เลยต้องบทน้อยไปเยี่ยงนั้นแล

กรี๊ดมาดคูลอาโอชิ
หลงกล้ามล่ำๆอ.ฮิโกะ
คลั่งไคล้ความบ้าของชิชิโอ
ชอบน้องติดพี่แบบเอนิชิ
คะนึงหาหน้ายิ้มแบบเซตะ
ไปๆมาๆ อ๊ะ......นี่กูชอบตัวร้ายไม่ก็คนที่กระทืบพระเอกหมดเลยนี่หว่า

ตอนต้นโครตได้ฟีลคุณสามีไปทำงานตจว.แล้วโทรคุยกับคุณภรรยา เด็กมาฝึกงานที่ทำงานเป็นไงมั่ง อ๋อ ทำงานได้ขยันขันแข็งดีค่ะไม่ต้องเป็นห่วง แล้วก็คุยบลาๆๆๆ ก่อนจะบอกว่าจะรีบกลับไปหานะจ๊ะ คิดถึงนะ คิดถึงเช่นกันจ้า อะไรประมาณนี้อะ 5555555555555

ตอนท้ายๆ...เออเว้ย วาคาบะนี่สุดยอดนักสับรางจริงๆ หลังจากรถไฟชนกันไปคนละรอบ ก็ไม่มีเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นเลย บริหารเอาใจคนในฮาเร็มได้ดียิ่ง คาบุชวนสามครั้งโดนปฏิเสธสองครั้ง เวลาสามส่วนแบ่งให้เรย์กะส่วนหนึ่ง อีกส่วนให้มิซึซากิใช่มะ แบ่งเวลาเป็นนะเนี่ย สงสัยวาคาบะเป็นลูกศิษย์อิมาริแหงๆ

บางทีกูก็แอบๆคิดนะว่าสายของเอ็นโจหนึ่งในนั้นมีวาคาบะด้วยรึเปล่า สองคนนี้เป็นเพื่อนกันตั้งแต่ในมังงะ น่าจะมีความสัมพันธ์อันดีต่อกันนะ แถมดูท่าจะสนิทกันลับหลังเรย์กะอีก ตอนเดินทางไกลเอ็นโจก็เดินเข้าไปหา หัวเราะกันร่าเริง อยู่ห้องเดียวกันตอนม.5ก็คงคุยกันบ่อย มีเรียกเอ็นโจคุงด้วย กูว่าอาจจะมีแชร์ข้อมูลเรย์กะกันสองคนก็เป็นได้นะ 5555555555555555555555555

>>770 กูชอบไซโต้ คนอะไร๊เท่เหลือหลาย เท่ทุกอิริยาบถ ไม่หล่อแต่เท่ เท่โครต เอาใจกูไปเลย

>>765 กูก็สงสัยที่คาบุมันย้อนถามกลับว่าที่มีโอนิวาบังนี่พูดเล่นมุกใช่มะ แปลว่ารอบตัวคาบุอาจจะมีคนที่เลี้ยงโอนิวาบังอยู่จริงๆ ก็ได้ป่ะวะ มันเลยสงสัยว่าเอาจริงหรือล้อเล่น แต่ถ้าจอมมารมี ท่านเทพมารก็ต้องไม่น้อยหน้าอย่างแน่นอน 555555

>>773 ท่านไซโต้หล่อจะตายยย กรี๊ดดดด เท่ด้วย รักเมียด้วย ชอบบบบ ฮืออออ

กรี๊ดดดดด ตอนใหม่
นายบากะรากิว่สทั่นเรย์กะเป็นสตอล์กเกอร์ได้ยังไง คนร้ายตัวจริงน่ะท่านเอนโจชัดๆ เลยยย
โอ๊ยยยขำ ขอบคุณน้าโม่งแปลลล วันนี้ก็ยังขยันเหมือนเดิมเลยยย เลิฟฟฟฟฟฟ

>>774 เรื่องนี้มันเต็มไปด้วยสายสืบ kgb เอย มอสสาดเอย cia เอยโอนิวาบังเอย เดินกันให้เพ่นพ่านเต็มโรงเรียน แต่คนที่สุดยอดสตอล์กเกอร์กูว่าท่านเทพมารแน่นวล รู้ทุกเรื่องของน้องสาว แค่รอให้เรย์กะมาพูดด้วยเท่านั้นล่ะ

>>777 กูว่าถ้าเอ็นโจเป็นนักข่มขู่ ท่านพี่ก็ต้องระดับนักกวาดล้างล่ะวะ 55555

ถ้าหากว่า........
ริรินะมี KGB - "ความลับจะเป็นความลับ เมื่อเราอนุญาต"
เรย์กะมีโอนิวาบัง - "ฟูรินคะซัน"
เอ็นโจครอบครอง MI6 - "ผีหลอก วิญญาณหลอน"
เทพมารคงไม่พ้น FSB - "ชั่วช้าสามานย์ ทุกประการเพื่อน้องสาว"

>>779 บรรทัดสุดท้ายนี่เชือดเช็ด เชเชนกันเลยทีเดียว
ไหงจักรพรรดิดูไม่มีอะไรอยู่คนเดียวเลยวะ นี่เป็นจักรพรรดิจริงป่ะเนี่ย 555555555555555

>>780 จักรพรรดิ​นี่เสือกระดาษ​ชัดๆ ถถถถถ

กูยืนกรานมาตลอดว่าหัวเด็ดตีนขาดยังไงกูก็ไม่ย้ายออกจากเรือจอมมาร แต่วันนี้กูยอม.... ขอไปอยู่เรือกัปตันยูกิโนะแทนเจ้าค่ะ!!!

บ้าจริงงง ฉากโผเข้ามากอดนี่มันอะไร!? หัวใจสาวน้อยหวั่นไหวเหลือเกิน

>>782 กูว่าได้อยู่นะ ยังไงก็เรือเอ็นโจเหมือนกัน ทางนี้ผมสีอำพันแบบที่ปิ๊งมาจากในการ์ตูนด้วย 5555

ถ้ากูไม่รู้ว่าโอนิวาบังคืออะไรจะผิดไหม ผู้ใด๋ใจบุญช่วยอธิบายให้เด็กน้อยตาดำๆ ด้วยเน้อ

ไม่ใช่ว่าตอนต่อไป ชูสุมอยจะเดินลงจากรถตามกัปตันมานะ 55555

>>784 ชื่อหน่วยลับ(นินจา)ของรัฐบาลโทกุงาวะ

เห็นกระทู้เงียบ ก็เลยย่องมาแปะฟิคแบบเงียบๆ
เอ็นโจ Side story >>>/webnovel/4218/557-560
--------------------------

วันรุ่งขึ้น หัวข้อสนทนาของนักเรียนทั้งซุยรันก็ยังหนีไม่พ้นเรื่องล็อคเกอร์ของคุณทาคามิจิ ก็คู่กรณีเป็นถึงคุณคิโชวอินผู้โด่งดังนี่นะ

แม้คุณทาคามิจิจะมาออกหน้าให้ แต่ดูเหมือนว่าทุกคนก็ยังมีข้อสงสัย บางคนก็ปักใจเชื่อว่าคุณทาคามิจิถูกกลุ่มคุณคิโชวอินข่มขู่ ลือกันไปต่างๆนานา

ในสโมสรก็พูดกันถึงเรื่องนี้ไม่หยุด ผมนั่งฟังข่าวซุบซิบนั่นนี่เก็บข้อมูลไปเรื่อยๆ รู้สึกว่าในนี้จะไม่มีใครเชื่อว่าคุณคิโชวอินทำ ก็ค่อยยังชั่วหน่อย

เมื่อวานผมเองก็คุยเรื่องนี้กับมาซายะ ไม่ต้องพูดอะไรกันมากมาย มาซายะก็ยอมเข้าใจว่าคุณคิโชวอินไม่ใช่คนทำ บทสนทนาก็เลยออกไปในทางจะสืบหาคนร้ายได้อย่างไรดี

โรงเรียนก็ไม่ยอมให้ความร่วมมือ คงกลัวว่าสืบไปสืบมา เกิดคุณคิโชวอินเป็นคนร้ายขึ้นมาจริงๆ ก็จะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกกันเข้าไปใหญ่

ไม่มีใครลงโทษ Pivoine ได้หรอก ผลกระทบตามมาเป็นลูกโซ่แน่นอน

จะเอานักเรียนธรรมดามาแลกกับลูกคนใหญ่คนโตมันได้ไม่คุ้มเสีย

คุณทาคามิจิก็ไม่ได้เรียกร้องจะเอาคนผิดมาลงโทษ เธอคงอยากให้เรื่องจบไปให้ไวที่สุดเหมือนกัน แต่มาซายะนั้นฮึดฮัด สัญญาเป็นมั่นเหมาะว่าจะสืบหาคนร้ายให้ได้

พูดถึงมาซายะ วันนี้หมอนั่นยังไม่เข้ามาที่สโมสรนี่นะ คุณคิโชวอินก็ด้วย

....อยู่ด้วยกันงั้นเหรอ!?

ผมกดเมล์ส่งไปถามมาซายะว่าอยู่ที่ไหน แล้วก็บอกสถานการณ์คร่าวๆของที่นี่ มาซายะก็ตอบกลับมาว่าคุยกับคุณคิโชวอินเสร็จแล้ว กำลังจะไปหา

มาซายะอยากคุยเรื่องนี้กับคุณคิโชวอินตั้งแต่เมื่อวาน แต่เธอก็เอาแต่หลบหน้า คงกลัวว่าจะถูกมาซายะเล่นงานเพราะเข้าใจผิดคิดว่าไปกลั่นแกล้งคุณทาคามิจิ

โธ่ กระต่ายน้อย กลัวอะไรไม่เข้าเรื่องจริงๆ มันไม่มีวันเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นหรอกนะ

แต่ถ้ามันเกิดขึ้น ผมจะช่วยคุณเอง

พอมาซายะกลับมาก็เล่าเรื่องที่ไปคุยกับคุณคิโชวอินให้ฟัง เธอก็เสนอวิธีแก้ปัญหาที่จะช่วยคุณทาคามิจิได้ผลชะงัดนัก นั่นคือให้เลิกยุ่งกับคุณทาคามิจิ

ก็เป็นคำแนะนำที่ดีที่สุดแล้ว แต่มาซายะไม่มีวันยอมทำหรอก

มาซายะกำลังมีไฟลุกพรึ่บๆ มุ่งมั่นในการควานหาตัวคนร้ายจากในความมืด ผมก็เลยปล่อยให้เขาเล่นบทนักสืบไป ในใจนึกถึงเรื่องคุณคิโชวอินว่าจะเป็นอย่างไรบ้าง

เจอเรื่องหนักๆแบบนี้คงเหนื่อย ถ้าอย่างนั้นก็ต้องหาอะไรที่จะทำให้เธอผ่อนคลายขึ้นได้

งั้นก็คงมีแค่อย่างเดียว.....
.
.
.
.
ก่อนวันไวท์เดย์ ผมเข้าไปหาคุณคิโชวอินที่นั่งจิบชาอยู่ในที่ประจำของตัวเอง เธอดูอารมณ์ดีขึ้นมาก คงเพราะเพื่อนๆของเธอช่วยกันแก้ข่าวลือเรื่องคุณคิโชวอินเป็นคนร้าย ทำให้ตอนนี้แทบไม่มีใครสงสัยในตัวเธอแล้ว

รู้สึกกระแสในตอนนี้จะตีกลับไปทางฝั่งซึรุฮานะเสียเองแล้วล่ะ

ผมปัดเรื่องนั้นทิ้งไปก่อน ส่งยิ้มให้อย่างเคย

“คุณคิโชวอิน วันไวท์เดย์พรุ่งนี้น่ะ ยูกิโนะบอกว่าอยากให้ขนมตอบแทน ขอเวลาช่วยแวะไปหาซักนิดหนึ่งได้มั้ย”

“แหม ยูกิโนะคุงน่ะเหรอคะ!? ดีใจจังเลย”

พอได้ยินชื่อยูกิโนะ คุณคิโชวอินก็ดูจะดีใจจริงๆอย่างคำพูด ยิ้มกว้างออกมาจนเห็นลักยิ้มเล็กๆน่ารักๆนั่น ยิ้มได้แบบนี้คงไม่เป็นอะไรแล้วสินะ

เธอดูกังวลนิดหน่อยเรื่องเวลาเลิกเรียนที่ไม่ตรงกัน ผมก็เลยบอกไปว่ายูกิโนะเอาเกมที่คุณคิโชวอินสอนให้เล่นในวันเกิดมาเล่นกับเพื่อนๆที่เปอติต์ด้วย สนุกกันใหญ่เลยล่ะ

“ยูกิโนะอยากให้คุณคิโชวอินอยู่เล่นด้วยน่ะแหล่ะ แต่ถ้าคุณคิโชวอินมีกำหนดการอื่น ปฏิเสธไปก็ได้นะ”

“กำหนดการอื่น?” เธอเลิกคิ้วขึ้น ทำท่าครุ่นคิดนิดหน่อยก็ตอบตกลงว่าจะไปหายูกิโนะ

แต่ตอบตกลงง่ายๆแบบนี้ก็ผิดคาดไปเหมือนกัน นึกว่าจะมีนัดไปกับใครคนอื่นเสียอีก ขนาดวันคริสต์มาสยังปฏิเสธคำชวนจากมาดามคาบุรากิเลยนะ หรือยูกิโนะจะสำคัญมากจนยอมทิ้งนัดไวท์เดย์ก็ไม่รู้

“แล้วท่านเอ็นโจล่ะคะ มีเดทวันไวท์เดย์รึเปล่า”

เธอถามกลับมาด้วยเสียงล้อเลียน นี่ก็ผิดคาดเหมือนกัน

“ก็นะ ประมาณนั้นล่ะ” พอตอบออกไป คุณคิโชวอินก็ชะงักไปทันควัน แล้วก็ดูจะหงุดหงิดขึ้นมา มีมองค้อนด้วยหางตาอีกต่างหาก

แต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่เคยเห็นจะใส่ใจใยดีอะไรเลยนี่นา ว่าผมจะไปที่ไหนกับใครหรือทำอะไรอยู่ในแต่ละวันบ้าง อยู่ๆก็มาถามแบบนี้ แล้วยิ่งท่าทางหลังฟังคำตอบอีก

คุณคิโชวอินครับ อย่าทำแบบนี้สิ เดี๋ยวผมก็คิดไปไกลหรอก
.
.
.
.
จากการแก้ข่าวของเหล่าพันธมิตรของคุณคิโชวอินทำให้คุณซึรุฮานะมีสถานะตกต่ำในชั่วพริบตา เดินผ่านไปตรงไหนก็ถูกซุบซิบนินทาว่าเป็นคนร้าย จัดฉากใส่ความคนดีๆอย่างคุณคิโชวอินไปได้

ก็สมน้ำหน้าแล้วล่ะนะ

แต่ผู้หญิงที่เหมือนอสรพิษ คอยจ้องจะแว้งกัดอยู่ร่ำไปไม่มีทางยอมอยู่เฉยๆแน่ แล้วก็เป็นไปตามคาดที่คุณซึรุฮานะจะปรี่มาเอาเรื่องคุณคิโชวอินกลางโรงอาหารทันที คงจะเลือดขึ้นหน้าจนไม่สนสถานะแล้ว

ผมมองเหตุการณ์อยู่วงนอกเงียบๆกับพวกนักเรียนชายคนอื่นๆไม่เข้าไปยุ่ง ปล่อยให้ผู้หญิงตบกันไป ถ้าคุณคิโชวอินมีอันตรายค่อยเข้าไปช่วยเป็นพอ

แต่องครักษ์พิทักษ์ราชินีรายล้อมกันเป็นพรวนอย่างนั้น คุณซึรุฮานะคงไม่ได้แตะแม้ปลายเส้นผมของคุณคิโชวอินด้วยซ้ำ

กรรมการนักเรียนเข้ามาห้ามทัพ แต่กลายเป็นการราดน้ำมันลงกองเพลิงกองใหญ่ ยังมีคุณโคะโท ลูกพี่ลูกน้องของเธอเข้ามาร่วมด้วย กลายเป็นจราจลขนาดย่อมๆที่น่ายิงแก๊สน้ำตาใส่

พวกนักเรียนหญิงตบตีกันไปได้สักพัก ประธานนักเรียนก็ออกมาระงับเหตุ จับแยกออกจากกัน สอบถามเรื่องราวและเหตุผล ต่างฝ่ายต่างก็โทษกันไปมาหาว่าอีกฝ่ายเริ่มก่อน

พอพวกเธอตั้งท่าจะตีกันอีกรอบ และประธานนักเรียนก็ห้ามไม่ไหว สิ่งที่เหมือนระฆังห้ามมวยก็ดังขึ้นได้จังหวะพอดี

“หนวกหู!!”

มาซายะตะโกนขึ้น ทำให้ทุกคนเงียบกันไปหมด

“เสียงแสบแก้วหูแล้วสารรูปยังดูไม่ได้อีก”

พวกผู้หญิงที่ก่อเหตุตบตีหน้าเจื่อนกันไปหมดที่ถูกมาซายะตำหนิ

“ยังไม่มีใครถูกระบุตัวว่าเป็นคนร้ายคดีล็อคเกอร์ของทาคามิจิ อย่ามาเอะอะกันด้วยข้อสันนิษฐานไร้สาระน่า”

ท่าทางเอาจริงเอาจังน่ายำเกรงของมาซายะก็ยังข่มขวัญคนอื่นได้เสมอ เรื่องก็ทำท่าจะจบลงด้วยข้อยุติจากปากจักรพรรดิแห่งซุยรัน เตรียมได้เวลาแยกย้าย

แต่พวกคุณคาซามิดักหน้ามาซายะไว้ ท่าทางกริ่งเกรงกับประหม่าแบบเห็นได้ชัด

“อะ เอ่อ ท่านคาบุรากิคะ”

“ท่านคาบุรากิ ท่านเรย์กะไม่ได้เป็นคนกลั่นแกล้งนะคะ มีแต่เรื่องนี้เท่านั้นที่ขอให้เชื่อเถอะค่ะ”

“ใช่แล้วค่ะ กรุณาอย่าเข้าใจท่านเรย์กะผิดๆเลยนะคะ”

สองคนนั้นเป็นแฟนคลับมาซายะมาตั้งแต่ประถม แต่ตอนนี้กลับออกหน้าขอร้องไม่ให้มาซายะเข้าใจคุณคิโชวอินผิดๆ น่าจะกังวลเรื่องนั้นมาตลอดเลยล่ะมั้ง

ทุกคนรู้ว่าถ้าทำให้มาซายะโกรธก็คงกลายเป็นศัตรูของคนทั้งโรงเรียน แต่ก็ยอมยืนอยู่ข้างคุณคิโชวอินที่กำลังลำบากมากกว่า ไม่ยอมทอดทิ้งไปไหน

คุณคิโชวอิน คุณมีเพื่อนดีนะ

มาซายะตอบสั้นๆว่า “ฉันเชื่อ” แล้วก็เดินจากไป

พวกผู้หญิงกรี๊ดกร๊าดกันดังลั่นโรงอาหาร เข้าไปแสดงความยินดีกับคุณคิโชวอินที่ปราศจากมลทินแล้ว คุณคิโชวอินก็ยิ้มออกมา ดูมีความสุขที่ได้อยู่ท่ามกลางเพื่อนๆและคนที่เชื่อใจ

ผมมองรอยยิ้มนั่นแล้วก็ยิ้มตาม

ดีแล้วล่ะ ขอให้รอยยิ้มแบบนี้อยู่บนใบหน้าของคุณตลอดไป

แต่พอเรื่องคลี่คลาย คุณคิโชวอินกลับพูดสิ่งที่ทำให้ผมต้องหุบยิ้มในทันควัน

“ได้ยินว่าท่านเอ็นโจมีเดทกับใครบางคนในวันไวท์เดย์ด้วยนะคะ”

อ้าว ใช้เรื่องของผมเบี่ยงเบนความสนใจของคนอื่นไปจากเรื่องตึงเครียดพวกนี้อย่างนั้นใช่มั้ย อะไรที่ทำอยู่น่ะ คิดเหรอว่าผมจะไม่รู้เลยงั้นสิ

ถึงเรื่องนี้จะไม่ใช่ความลับอะไร แต่พวกผู้หญิงต้องมารุมถามนั่นนี่แน่ๆ แล้วก็จะวุ่นวายน่ารำคาญสุดๆ

จะปล่อยให้ได้ใจก็คงไม่ดี เพราะอย่างนั้นผมคิดว่าต้องไปแสดงตัวให้เห็นสักหน่อย

คุณคิโชวอินปลีกตัวออกมาจากกลุ่มเพื่อนๆ ผมก็เดินตามเธอไป ยื่นมือไปแตะบ่า คุณคิโชวอินที่กำลังอารมณ์ดีๆอยู่ พอหันกลับมาก็สะดุ้งโหยงเหมือนเห็นผี

“คุณคิโชวอินก็มีบุญคุณกับผมอยู่หลายครั้ง” ผมพูดยิ้มๆ รอดูปฏิกริยาของเธออย่างรู้สึกสนุก “ครั้งนี้จะทำเป็นมองไม่เห็นไปนะ”

หน้าที่ซีดอยู่แล้วก็ยิ่งซีดไปกว่าเดิมอีก ตลกเป็นบ้า

“เอาเป็นว่า จากนี้ไปก็ฝากด้วยนะ”

ผมส่งยิ้มให้คุณคิโชวอิน อยากจะเอาข่าวอื่นๆไปปล่อยเพื่อกลบเกลื่อนเรื่องตบตีหรืออะไร ก็ตามสบายเลยนะ

แต่จะกล้ารึเปล่านี่สิ
.
.
.
.
หยอกคุณคิโชวอินพอหอมปากหอมคอเป็นการสร้างความบันเทิงให้ตัวเอง ได้เห็นเธอกลัวตัวสั่นๆเหมือนกระต่ายแล้วก็รู้สึกพอใจขึ้นมานิดหน่อย

ต่อจากนี้ก็แค่ยิ้มใส่เฉยๆ เดี๋ยวคนอย่างเธอก็เก็บไปเครียดเองทีหลังนั่นล่ะ ถือซะว่าเป็นการชดใช้เรื่องวุ่นวายที่ผมกำลังจะเจอต่อจากนี้ก็แล้วกัน

เอาล่ะ เรื่องที่ยังคั่งค้างอยู่ก็ไปทำให้มันจบๆไปเลยดีกว่า

เมื่อซึรุฮานะออกไปจากโรงอาหาร ผมก็เดินตามไป แล้วก็รอให้อยู่คนเดียวเดี่ยวๆก่อน จะได้ไม่มีตัวเกะกะส่งเสียงน่ารำคาญ และอีกอย่าง...จะทำลายขวัญกำลังใจของศัตรูให้ย่อยยับลงได้ ก็มีแต่ต้องเด็ดหัวแม่ทัพเท่านั้น

คุณคิโชวอินใจดีเกินไปที่ปล่อยให้ซึรุฮานะรอดมาหลายหน วัชพืชน่ะ ถ้าไม่ถอนรากถอนโคนก็จะแตกหน่อขยายพันธุ์สร้างความรำคาญอยู่เรื่อยๆนั่นล่ะ

“คุณซึรุฮานะ จะรีบไปไหนเหรอ” ผมเรียกเธอไว้ “หยุดคุยกันก่อนสิ”

ซึรุฮานะชะงักกึก หันมามองผมแบบงุนงง ร้อยวันพันปีผมก็ไม่เคยจะยุ่งเกี่ยวกับเธอมาก่อน คงจะสงสัยว่าอยู่ๆก็มาเรียกไว้ทำไม

ผมก้าวเท้าไปหาด้วยท่าทางสบายๆ ส่งยิ้มน้อยๆไปให้

“ใส่ร้ายคนอื่นนี่สนุกรึเปล่า อ๋อ ก็ต้องสนุกอยู่แล้วล่ะเนอะ ได้โอกาสเห็นศัตรูย่อยยับลงไปตรงหน้าทำไมจะไม่คว้าไว้ ถึงได้พูดจาอะไรไม่เข้าท่าออกมาซะเยอะแยะเลยนี่นะ รู้อยู่แก่ใจว่าคุณคิโชวอินไม่มีวันทำเรื่องแบบนั้นแต่ก็ยังใส่ร้ายเธอได้ ผมล่ะปวดใจจริงๆ”

“ท่านเอ็นโจคะ”

“ปกติผมก็ไม่คิดจะเข้าไปยุ่งเรื่องผู้หญิงตบตีกันหรอก แต่ครั้งนี้ดูจะทำเกินไปหน่อยนะ”

ที่นี่ไม่มีใครนอกจากผมกับซึรุฮานะ ก็เลยไม่จำเป็นต้องปั้นหน้ายิ้มแย้มเป็นมิตรให้เสียเวลา

“ถ้าคิดจะใส่ความคุณคิโชวอินมากไปกว่านี้ ผมจะเข้าข้างคุณคิโชวอินล่ะนะ จะเอายังไงล่ะ”

ผมกลับไปยิ้มเหมือนเดิมให้ซึรุฮานะที่หน้าซีด เสนอทางเลือกให้สองทางว่าจะถอยหรือเดินหน้าต่อ

คนฉลาดที่ไหนก็ต้องเลือกถอยหลัง และผมเองก็หวังว่าเธอจะเป็นคนฉลาด

ซึรุฮานะตัวสั่นน้อยๆ ไม่รู้ว่ามาจากความกลัวหรือความโกรธ แต่นั่นไม่ใช่เรื่องที่ต้องใส่ใจ

“อย่าเงียบสิ คุณซึรุฮานะ” ผมหัวเราะ เอียงคอมองเธอ “คุณไม่พูดอะไรเลยแบบนี้ ผมอาจจะเข้าใจว่าคุณกำลังจะท้าทายผมอยู่ก็ได้นะ แต่ผมน่ะไม่ใจดีแบบคุณคิโชวอินหรอก”

“....ขออภัยค่ะ”

“หืม”

“....ต้องขออภัยต่อการกระทำอันไม่เหมาะสมของฉันต่อท่านเรย์กะด้วยค่ะ”

“อื๋อ แล้วยังไงอีกล่ะ พูดต่อสิ คุณยังพูดไม่จบไม่ใช่เหรอ”

“ฉัน...ฉันจะไม่ทำแบบนี้อีก....” พอผมเลิกคิ้วหน่อยๆเป็นเชิงถามว่าแบบไหน เธอก็รีบพูด “...ไม่กล่าวให้ร้ายท่านเรย์กะอีก....”

“อือฮึ ต้องแบบนี้สิ ถึงคุยกันรู้เรื่องหน่อย” ผมพยักหน้ายิ้มๆ “หวังว่าคุณจะจำคำพูดของคุณในวันนี้ได้นะ คุณซึรุฮานะ โอกาสน่ะมีได้ครั้งเดียว ถ้ามีอีกล่ะก็...”

“.....ทราบแล้วค่ะ” ซึรุฮานะก้มหน้า ท่าทางจะเจ็บแค้นมาก แต่ต้องยอมจำนน คงจะนึกถึงเรื่องสมัยก่อนที่ถูก Pivoine อย่างคุณคิโชวอินข่มขู่ล่ะสิท่า

“เด็กดี”

ผมมองตามหลังซึรุฮานะที่เดินจากไปหลังจากคุยกันรู้เรื่องแล้ว จากนี้คงจะสงบสุขไปอีกซักระยะ

ถึงเรื่องนี้เธอจะยอมล้มเลิกไป แต่ผมคิดว่าผู้หญิงที่เหมือนงูพิษจ้องจะแว้งกัดได้ทุกเมื่อแบบนี้คงไม่ยอมรามือง่ายๆหรอก ผมคิดว่าเธอคงหาโอกาสอื่นมาเล่นงานคุณคิโชวอินอีกแน่ แต่โอกาสนั้นจะมาอีกเมื่อไหร่ก็ไม่มีใครรู้

ช่างเถอะ โอกาสจะมาถึงเมื่อไหร่ก็ไม่ต้องสนใจ เพราะไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมก็จะทำแบบเดิมอยู่ดี

ผมจะปกป้องคุณ ถึงคุณไม่ต้องการ ไม่ได้ร้องขอ แต่ผมก็จะปกป้องคุณ

เพื่อคุณแล้วจะให้ผมทำอะไรก็ได้ ต่อให้ต้องกลายเป็นปีศาจร้ายแค่ไหนผมก็ยอม ผมไม่มีวันยอมปล่อยให้คุณตกอยู่ในอันตรายเป็นอันขาด

ทำไมน่ะหรือ คำตอบมันก็ง่ายแสนง่าย เพราะผมชอบคุณน่ะสิ

ที่ผ่านมา ไม่ว่าเธอจะมีปัญหากับใครผมก็ยื่นมือเข้าไปหาทุกครั้ง แม้เธอไม่ได้ร้องขอแต่ผมก็อยากช่วย ไม่ได้รับผลตอบแทนอะไรแต่ผมก็ไม่สนใจ เพราะผมเต็มใจอย่างยิ่งที่จะทำให้

ก็อยากปกป้อง อยากดูแลคนที่ชอบมันแปลกตรงไหน ใครๆบนโลกเขาก็ทำกัน

แต่เรื่องนั้น คุณคิโชวอินไม่จำเป็นต้องรู้หรอก

------------------------
Kisshouin-san I will protect you.

บทสนทนาของเอ็นโจกับซึรุฮานะกูดัดแปลงจากตอนเรย์กะไปข่มขู่นาง เห็นคำว่าฉันเผยรอยยิ้มที่มืดดำไม่แพ้เอ็นโจแล้วก็คิดว่าสองคนนี้คงขู่คล้ายๆกันแหงๆ ตอนเจ้าแม่ขู่ทาคากิก็ใช้วิธีการเดียวกันเด๊ะๆเลยนะ เพราะงั้นเลยคิดว่าเอ็นโจคงทำเหมือนกันนั่นล่ะ

>>786-788 "มรึงเป็นคร๊ายยยยยย" เอ็นโจอ่ะมันต้องชั่วช้า ขี้อิจฉา ใจมด แหลสด จีบสาวไม่เก่งสิ (ภาพลักษณ์เอ็นโจในใจกูเริ่มพังตั้งแต่กอล์ฟมาร์คเกอร์) ไอ้พ่อพระเอกคอยปกป้องท่านเรย์กะจากในเงามืดนี่มันใครกัน?!?!?!?!?

>>786 โอ๊ยยย มึงทำท่านเอ็นโจฉากข่มขู่เจ้าแม่จากน่าตบปากเป็นน่าตีมือแล้วลูบปลอบเลยว่ะ พ่อคนน่ารัก พ่อบุคคลในมุมมืด เอ็นดูวววว
ปล.ตอนท้ายนี่อีกนิดจะ welcome to the dark side แล้วนะพ่อคุณถถถ

>>786-788 เอ็นโจจจจจ ช่วงท้ายนี่พระเอกมากๆ
พอหันไปมองดูออฟฟิเชี่ยล
/me นั่งถอนหายใจ

>>791 นึกถึงฉากสีชมพูเอาเอามือแตะหน้าตัวเองแล้วเคลิ้มๆ อืม....แต่เอ็นโจทำต้องโทนมืดๆสิน่ะ
>>786-788 ซาโตมิคุงที่แอบฟังถ้าได้ยินประโยคก่อนหน้านี้อาจรู้สึกขนลุกเป็นเพื่อนซึรุฮานะก็เป็นได้...

>>786-788 อะหืออออออ ที่จริงเป็น S เหรอคะ เอ็นโจ มีเด็กดงเด็กดีอะไรกันด้วย!? กูเผลอจิ้นไปไกลขึ้นมาวูบหนึ่ง 55555
เอ็นโจนี่ก็เข้าตำรารักแท้ไม่เอื้อนเอ่ยชั่วชีวีของวันนี้เลยสินะ จริงๆ ก็แอบเป็นสมาชิกอยู่หมู่บ้านคานทองแบบคาบุสินะ

>>793 คุณคิโชวอิน ผมจะปกป้องคุณเอง //กุมแก้ม ทำหน้าแบบยูโนะ ว่าไปยูโนะก็สตอล์กเกอร์ โรคจิต ยันเดเระเหมือนกันนี่หว่า 555555 ถ้าพวกนี้มาอยู่ในโลกมิไรนิกกิ เอ็นโจคงขอดูบันทึกของคุณคิโชวอินเหมือนยูโนะที่ขอดูบันทึกยุกกี้ชัวร์ๆ

เที่ยงคืนแล้ว ถือว่าเป็นวันใหม่ ลงฟิคต่อได้
เอ็นโจเลี้ยงต้อย >>>/webnovel/4099/841-844
------------------------------

“.....เกะ….ชูสุเกะ….ชูสุเกะ….”

สัมผัสหนักๆที่เกิดขึ้นกับไหล่เรียกให้ผมตื่นจากภวังค์ความคิด พอหันหน้าไปก็เห็นมาซายะกำลังจับไหล่ผมพลางขมวดคิ้วจ้องมองมา ท่าทางงุนงงสงสัย

“เป็นอะไรไป เรียกตั้งนานไม่ตอบ”

“โทษทีนะ” ผมส่งยิ้มกลบเกลื่อนไปให้ “พอดีคิดอะไรเพลินไปหน่อย”

“อย่าเหม่อสิ ให้มันแข็งขันหน่อย”

“รู้แล้วน่า”

ตอนนี้ผมกับมาซายะมานั่งอยู่ด้วยกันที่ห้องรับแขกของคลีนิคจิตแพทย์ที่ตกแต่งไว้อย่างเรียบง่ายแต่ดูหรูหราด้วยโทนสีที่เห็นแล้วสบายตา ทำให้รู้สึกสงบ คงเป็นเรื่องจิตวิทยาการใช้สีในการออกแบบอะไรซักอย่าง

“เดี๋ยวมานะ” ผมบอกมาซายะตอนถูกเรียกตัวเข้าไปพบแพทย์ เขาก็พยักหน้า เปิดอ่านนิตยสารที่วางอยู่แถวๆนั้นฆ่าเวลาไป

ก่อนหน้านั้นผมบอกให้มาซายะไม่ต้องมาด้วยกันก็ได้เพราะมันใช้เวลานาน แต่เขาก็ดื้อ เอาแต่บอกว่ารอได้ แล้วก็ไม่ยอมรับฟังอะไรอีก ผมขี้เกียจจะเถียงก็เลยยอมๆไป

อันที่จริงกำหนดการของพวกเรานั้นแน่นเอี๊ยดแทบไม่มีเวลาเป็นส่วนตัว แต่มาซายะก็ยอมทิ้งธุระทั้งหลาย มานั่งรอผมคุยกับจิตแพทย์ทุกครั้ง ทั้งที่มันดูเหมือนจะเป็นการใช้เวลาแบบเปล่าประโยชน์ จะว่าเป็นการตอบแทนที่ผมอยู่ข้างๆเขาตอนอยู่ที่ลอนดอนก็ได้มั้ง

จิตแพทย์คนใหม่เป็นผู้หญิงร่างท้วม ท่าทางอบอุ่น ใบหน้าดูใจดีเหมือนคุณแม่ผู้มีเมตตา เห็นแล้วให้ความรู้สึกเหมือนอยู่ตรงหน้าพระโพธิสัตว์กวนอิมอะไรแบบนั้น

ดูท่าทางเธอจะรู้ข้อมูลของผมอยู่แล้ว เพราะผมคือเคสที่ส่งต่อมาจากจิตแพทย์จากลอนดอนที่เป็นอาจารย์ของเธอ เราพูดคุยสัพเพเหระกันอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็เข้าเรื่องปัญหาของผม

หมอสอบถามผมหลายอย่างทั้งเรื่องอาการปวดหัว เรื่องความเครียด เล่าถึงชูสุเกะในหัวของผมว่าเราพบกันเมื่ออายุเท่าไหร่ แล้วก็เล่าต่อจากเดิมว่าชูสุเกะในโลกกระจกเริ่มมีอำนาจเหนือผมขึ้นทุกวันๆ จนผมควบคุมเขาไม่ได้ ไม่รู้จะออกมาอีกตอนไหน

อย่างครั้งล่าสุดที่ปรากฎตัวนั้นก็เอาร่างกายไปใช้ตามใจชอบ ตอนที่เขาใช้ร่าง ผมไม่มีสติรับรู้เหตุการณ์

ผมกลัวว่าเขาจะเอาไปทำเรื่องร้ายๆ ถึงมันจะเป็นร่างกายของเขาเองก็เถอะ แต่ก็ไม่รู้ว่าเขาที่ถูกขังอยู่ในร่างกายตัวเองมานานเป็นสิบปีจะวิปลาสไปแค่ไหน

หมอให้ผมเล่าเรื่องที่อีกคนหนึ่งในตัวกระทำลงไป ผมก็เลยเล่าถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านั้นที่เขาปรากฎตัวด้วยการบอกให้มาซายะพาไปดูละครเวที อีกหนคือใช้ร่างนี้ไปทำเรื่องแบบนั้นกับเรย์กะ

พอนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาทีไร ความรู้สึกกระอักกระอ่วนก็ปรากฎขึ้นมาทุกครั้ง มันเป็นความรู้สึกที่สับสนวุ่นวาย ผสมกับความวิตกกังวลอย่างบอกไม่ถูก ตอนกอดเธอผมก็รู้สึกตะขิดตะขวงใจเหมือนมีหนามทิ่มแทงอยู่ตลอด

“นั่นเป็นครั้งแรกของฉันเลยน้า” เรย์กะเอานิ้วจิ้มไหล่ของผมแบบเขินๆ “ต้องรับผิดชอบด้วยล่ะ”

ยิ่งเห็นรอยยิ้มที่ไม่รู้อะไรเลยของเธอ ผมก็ยิ่งรู้สึกผิดที่คิดแบบนี้ แต่จะให้บอกความจริงออกไปว่านั่นไม่ใช่ผม ก็ทำไม่ได้

เท่าที่ดู ชูสุเกะคนนั้นก็ไม่ได้ทำอะไรไม่ดีใส่เรย์กะ จากที่เลียบๆเคียงๆถาม เขาดูจะสวมบทบาทเป็นแฟนที่ดี นุ่มนวล อ่อนโยนและเอาใจใส่ บทรักก็ไม่ได้หยาบคาย แต่เต็มไปด้วยความทนุถนอม สร้างความทรงจำดีๆให้เหมือนในหนังรักโรแมนติค ผมเลยนึกถึงคำพูดที่เขาเคยพูดไว้เมื่อก่อน

“นายชอบอะไรผมก็ชอบด้วย นายรักอะไรผมก็รักด้วย ก็เราสองคนคือคนคนเดียวกันนี่นา”

หมอนั่น รักเรย์กะจริงๆเหรอ

ผมไม่มั่นใจว่ามันเป็นจริงอย่างที่เขาพูด ถ้าเราสองคนคือคนคนเดียวกัน ยิ่งเชื่อถือไม่ได้เข้าไปใหญ่

ไม่รู้ว่าเขามีจุดประสงค์อะไร เรื่องที่มันผ่านมาแล้วจะให้ย้อนกลับไปแก้ไขก็คงเป็นไปไม่ได้

แต่จะให้หาทางแก้ไข ผมยังมองไม่เห็นทางออกเลยสักนิด
.
.
.

จากการสอบถามข้อมูล ทำแบบทดสอบอีกหลายอย่าง ไปหาหมออีกหลายหน หมอก็วินิจฉัยว่าผมเป็น Dissociative Identity Disorder หรือโรคบุคลิกภาพแตกแยก แต่ผมรู้ดีว่ามันไม่ใช่

โรคนี้มักเกิดจากการสร้างอีกบุคลิกที่เข้มแข็งกว่ามาปกป้องบุคลิกหลักเมื่อได้รับความเจ็บปวดกระทบกระเทือนทางจิตใจอย่างรุนแรง แล้วบุคลิกหลักก็จะไปหลบซ่อน หนีจากความเจ็บปวดที่ได้รับ เมื่อปลอดภัยแล้วจึงออกมาใช้ชีวิตตามปกติ ซึ่งกรณีของผมมันไม่เข้าข่าย

ชูสุเกะคนนั้นไม่ได้สร้างผมขึ้นมา ไม่มีการทารุณทางร่างกายหรือจิตใจอะไรทั้งนั้น อยู่ๆผมก็โผล่มาติดอยู่ในร่างนี้เอง เป็นอาการที่นักจิตบำบัดคนไหนก็ช่วยไม่ได้

หมออธิบายถึงวิธีรักษาว่าต้องใช้ยาควบคู่ไปกับการบำบัดทางจิต และหนทางรักษาคือหลอมรวมบุคลิกของผมและเขาเข้าด้วยกัน แต่ผมและเขาจะต้องยอมรับการมีตัวตนของกันและกันก่อน

เรื่องนั้นจะเป็นไปได้หรือ สิ่งที่ผมเป็นอยู่นี้มันก็ไม่ใช่บุคลิกภาพแตกแยกซักหน่อย

“....ชูสุเกะ….ชูสุเกะ…..”

มาซายะเรียกผมให้กลับมาสู่โลกความจริงเหมือนเคย สีหน้าเรียบเฉยที่มักทำอยู่เป็นประจำ ก็ถูกแทนที่ด้วยสีหน้าที่ดูเป็นห่วงเป็นใยแบบเห็นได้ชัด

“อะ อื๋อ...ว่าไง”

“เหม่ออีกแล้วนะ” เขาหดมือกลับไปเมื่อผมมีปฏิกริยาตอบรับแล้ว

“โทษทีๆ” ผมยิ้มกลบเกลื่อนสถานการณ์ แต่มาซายะกลับขมวดคิ้วใส่

“พักนี้นายดูใจลอยผิดปกติ...คิดอะไรอยู่เหรอ มีอะไรไม่สบายใจก็เล่าให้ฉันฟังสิ”

“ไม่…” ผมจะตอบปฏิเสธอย่างเคย แต่มาซายะกลับชิงพูดขึ้นมาก่อน

“ฉันพึ่งพาอะไรไม่ได้เลยเหรอ นายถึงไม่ยอมบอกอะไรฉันซักอย่าง”

ดูทำหน้าเข้า.... ท่าทางหงอยๆ แววตาเหมือนลูกหมาที่กำลังจะถูกทิ้งนั่นมันอะไรน่ะ

“ไม่ใช่อย่างนั้น มันก็แค่….”

“ก็แค่อะไรล่ะ”

ผมนึกถึงเรื่องที่ชูสุเกะในโลกกระจกคนนั้นออกมาเจอกับมาซายะแล้ว จะดีรึเปล่านะ ถ้าบอกมาซายะเรื่องนี้ ให้เขาระวังตัวเอาไว้

“นี่...มาซายะ ถามอะไรหน่อยสิ”

“ว่ามาสิ”

“ถ้าในตัวผมมีปีศาจสิงสู่อยู่ นายจะทำยังไงเหรอ”

“หมายความว่ายังไง”

“ก็...สมมติว่า….ถ้าเกิดวันหนึ่งอยู่ๆผมก็เปลี่ยนไป กลายเป็นใครที่ไม่รู้จักมาอยู่ตรงหน้า ไม่ใช่ตัวผมที่เคยเป็นมาตลอด เป็นปีศาจที่ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี นายจะทำยังไงล่ะ”

“ชูสุเกะ ฉันไม่เข้าใจ…”

“ก็แค่พูดเล่นน่ะ” ผมหัวเราะเบาๆ ทำเหมือนเรื่องนี้เป็นเรื่องไม่สำคัญ “มันเป็นเรื่องสมมติ”

มาซายะจับไหล่ผมทั้งสองข้าง จ้องหน้าผมด้วยสายตาจริงจัง

“นั่นคือปัญหาที่นายกำลังเจออยู่ตอนนี้ใช่มั้ย” พอผมเงียบเขาก็ถามย้ำ “ใช่มั้ย ตอบมาสิ”

ผมทำแค่ยิ้มแล้วดึงมือเขาออก

“ไม่ต้องจริงจังขนาดนั้นหรอกน่า ก็บอกแล้วว่ามันเป็นเรื่องสมมติ”

“......”

“กลับกันเถอะ”

มาซายะก้าวขึ้นรถมานั่งข้างๆ บอกให้ขับไปส่งที่โรงแรมที่เป็นหนึ่งในเครือตระกูลคาบุรากิ แล้วก็เงียบไปตลอดทาง จนใกล้ๆถึงที่หมายเขาก็ยอมเอ่ยปากขึ้นมาเป็นคำแรก

“แม่ฉันสั่งให้ไปทานมื้อค่ำด้วย” เขาทำหน้าเหม็นเบื่อ “เห็นบอกอยากให้สนิทกับใครคนหนึ่งไว้”

มิน่า ชุดวันนี้ถึงดูเป็นกึ่งทางการ มีนัดไปทานมื้อค่ำต่อจากนี้นี่เอง คงหนีไม่พ้นแนะนำผู้หญิงในแวดวงสังคมให้ได้รู้จักแหงๆ

“เป็นหนุ่มเนื้อหอมก็แบบนี้ล่ะน้า” ผมเอ่ยแซว เขาก็ถลึงตาใส่

พอรถจอดหน้าโรงแรม มาซายะทำท่าจะเปิดประตูลงไป แต่ผมเรียกเขาไว้ก่อน จัดปกเสื้อกับกลัดกระดุมให้ ตบๆตามตัวเบาๆทำเหมือนปัดฝุ่นออกจากตัว

“ไปพบสาวก็ต้องแต่งตัวให้ดูดีกันหน่อยสิ”

มาซายะกลอกตาขึ้นมองข้างบน ผมเลยหัวเราะ

“เอ้า หล่อแล้ว ไปได้” ผมดันหลังเขาให้ออกจากรถเบาๆ “ไม่ต้องห่วง ผมไม่บอกคุณทาคามิจิหรอกว่ามาซายะมีเดทกับสาวอื่น”

“เงียบเหอะน่า”

มาซายะเหลือบมองผม เปิดประตูค้างไว้แต่ยังไม่ก้าวออกไป

“นี่ ชูสุเกะ”

“อะไรเหรอ”

“ปีศาจที่ว่านั่นน่ะ ฉันเคยเผชิญหน้ากับมันมาก่อนใช่มั้ย”

“เอ๋!?”

“ถ้าฉันหาวิธีกำจัดมันออกไปจากตัวนายได้ นายจะมีความสุขขึ้นรึเปล่า”

“พูดเรื่องอะไรน่ะ”

“เรื่องสมมติ”

“มาซายะ”

“ฉันไม่อยากเห็นนายมีความทุกข์มากไปกว่านี้อีกแล้ว เพราะงั้นนะ...ฉันจะหาหนทางกำจัดปีศาจให้ได้ ไม่ว่าจะต้องใช้วิธีไหนฉันก็จะทำ”

“มาซายะ…”

“แล้วเจอกัน”

มาซายะยิ้มน้อยๆตอนที่วางมือลงบนหัวผม ตบปุๆอยู่สองสามทีแล้วก็ลงไป ปิดประตูรถ ก้าวขึ้นบันไดโรงแรมไปไม่หันกลับมามอง

ผมมองตามแผ่นหลังนั่นด้วยความรู้สึกสับสน

เขารู้อย่างนั้นเหรอ ว่านั่นไม่ใช่ผม

.
.
.
.

“ปีศาจอย่างนั้นเหรอ ใจร้ายจังเลยน้า คุณชูสุเกะ...”

เสียงที่เหมือนกันกับผมดังขึ้นให้ได้ยินเมื่อจมดิ่งลงในห้วงแห่งความฝัน พอเหลียวไปมองตามทิศทางของเสียงก็เห็นชูสุเกะในโลกกระจกนั่งไขว่ห้างอยู่กลางอากาศ แย้มรอยยิ้มน่ารังเกียจอย่างเคย

“แก!!!”

“ใจร้อนจัง” ชูสุเกะผมทองหัวเราะคิกคัก “ไม่เจอกันตั้งนาน ไม่คิดจะทักทายกันหน่อยเหรอ มารยาทน่ะเอาไปไว้ไหนหมด”

“ต้องการอะไรกันแน่”

“อูว ทำหน้าน่ากลัวชะมัด” เขาเอานิ้วชี้เคาะหัวตัวเองเบาๆ “เครียดมากมันไม่ดีต่อสุขภาพนะรู้มั้ย คุณชูสุเกะเอาแต่เครียดอยู่แบบนี้ถึงได้ปวดหัวอยู่เรื่อยเลยไง”

“แกต้องการอะไรกันแน่”

“เอ้า ก็ได้ๆ เข้าเรื่องก็ได้….วันนี้ผมได้ยินการกล่าวหาอย่างไม่เป็นธรรมว่าผมน่ะเป็นปีศาจร้ายที่สิงสู่อยู่ในร่าง มาซายะก็คิดจะกำจัดผมอีกด้วย ผมรู้สึกเสียใจม๊ากมาก ก็เลยอยากออกมาพูดอะไรหน่อย”

ชูสุเกะผมทองกุมหน้าอกตัวเอง แกล้งทำสีหน้าเจ็บปวด แล้วก็เงยหน้าขึ้น

“ปีศาจที่สิงสู่อยู่ในร่างอย่างนั้นเหรอ นี่มันควรเป็นคำพูดของผมมากกว่านะ”

“.............”

“ดูเหมือนว่าการปล่อยให้คุณใช้ร่างของผมมาสิบกว่าปี จะทำให้คุณลืมตัวเองไปหน่อยล่ะมั้งว่าใครกันแน่ที่เป็นเจ้าของตัวจริง...ผมก็เลยต้องเตือนสติกันหน่อย”

“แกจะเอายังไงก็ว่ามา” ผมกำหมัดแน่น พยายามระงับอารมณ์ไม่ให้เข้าไปต่อยหน้าเขา ถึงจะมีกระจกขวางกั้นอยู่ก็เถอะ

“เอายังไงดีน้า” เขาทำเสียงล้อเลียน “ว้า แย่จัง ตอนนี้นึกไม่ออกเลยว่าจะเอายังไงดี ถ้าได้กอดเรย์กะอีกซักครั้งหรือสองครั้ง….อาจจะพอนึกออกบ้างก็ได้”

“แก!!”

“เอ้าๆ อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ ต้องขอบคุณผมมากกว่านะที่ทำให้อะไรๆมันง่ายขึ้น” ชูสุเกะผมทองยิ้มหวานหยด “มีครั้งแรกแล้วก็ต้องมีครั้งต่อๆมาใช่มั้ยล่ะ หลังจากนั้นคุณก็มีอะไรกับเธอมาตลอดเลยนี่”

“สารเลว”

“ฮะๆๆๆ ดูพูดเข้า” เขาหัวเราะร่วน ดูท่าทางอารมณ์ดี “คนที่คิดจะกำจัดเจ้าของร่างอย่างผมออกไปให้พ้นทางความสุขของตัวเองน่ะไม่ใช่คนสารเลวหรอกเหรอ ช่างไร้ยางอายเหลือเกิน”

ชูสุเกะในโลกกระจกเปลี่ยนจากการลอยอยู่เบื้องบนลงมาเดินกับพื้น ก้าวเท้าเข้ามาหาผมช้าๆ

“แล้ว...ที่ไปหาหมอมาวันนี้ ทำไมคุณไม่เล่าให้หมอฟังถึงเรื่องที่คุณคิดจะบีบคอเรย์กะให้ตายทุกครั้งที่คุณกับเธออยู่บนเตียงกันล่ะ”

เขาเอียงคอมอง แล้วก็แย้มรอยยิ้มกว้าง

“ความหึงหวงของคุณ รุนแรงยิ่งกว่าที่ผมคิดซะอีก ทนไม่ได้สินะที่จะมีใครแบ่งปันเธอไปจากคุณ ถึงแม้จะเป็นตัวเองในอีกโลกก็ตาม”

เมื่อผมนิ่งเงียบ เขาก็หัวเราะ

“ผมพูดถูกมั้ยล่ะ ด็อกเตอร์เจเคิล….”

ถูกของเขา

เวลาที่ผมอยู่เหนือร่างเธอ ความคิดอยากจะกำรอบลำคอนั้นแล้วออกแรงบีบก็ผุดขึ้นมาทุกครั้ง แต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าซุกหน้าเข้ากับต้นคอ กดจูบหรือไม่ก็กัดเบาๆพอให้เป็นรอย แม้จะอยากฝังคมเขี้ยวเข้ากับผิวเนื้อนั่นขนาดไหนก็ตาม

สิ่งที่ตามมาคือความละอายใจและรู้สึกผิด เรย์กะไม่ได้รู้เรื่องอะไรสักหน่อย แล้วผมก็เอาความคิดน่าขยะแขยงแบบนี้ไปลงกับเธอได้ยังไงกัน

“เพราะอยากแก้ไขสิ่งที่คุณเคยทำผิดพลาด พอมาโลกนี้คุณก็เลยเก็บตัวตนที่แท้จริงของตัวเองเอาไว้ เล่นบทด็อกเตอร์เจเคิลผู้แสนดี...ในเมื่อคุณตั้งใจไว้แบบนั้น ผมก็จะเล่นเป็นมิสเตอร์ไฮด์ให้เอง….แต่มิสเตอร์ไฮด์จะทำอะไรลงไปบ้างก็ไม่รู้”

“ไอ้ปีศาจ!!”

“ปีศาจอีกแล้ว” เขาหัวเราะ ท่าทางรื่นเริงใจ “อย่าลืมสิว่าคุณเองนั่นล่ะ ที่เป็นคนสร้างปีศาจให้เกิดขึ้น และสิ่งที่ปีศาจที่ไม่รู้ผิดชอบชั่วดีทำได้ก็มีแค่การกินคนยังไงล่ะ แต่ปีศาจน่ะไม่ได้มีแค่หนึ่งหรอกนะ”

ชูสุเกะผมทองลอยกลับขึ้นไปกลางอากาศเหมือนเดิม เท้าคางมองลงมาด้วยสายตาที่ดูสนุกสนาน ทำเหมือนตัวเองเป็นปีศาจตัวจริง คอยเฝ้ามองหายนะของมนุษย์ยังไงยังงั้น

“ดูเหมือนจะได้เวลาตื่นของคุณแล้ว” เขาแหงนหน้ามองข้างบนแล้วหันมายิ้มให้ “ถ้าอย่างนั้น ปีศาจจะบอกอะไรดีๆให้ซักอย่างเป็นของขวัญก่อนจากนะ คุณชูสุเกะ…”

ผมหรี่ตามองเขา ไม่รู้ว่าจะพูดเรื่องอะไร แต่มันต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ

“ตลอดเวลาที่ผ่านมา ตอนที่คุณทำเรื่องแบบนั้นกับเรย์กะ...ผมเองก็รู้สึกไม่ต่างจากคุณเหมือนกัน”

รู้สึกไม่ต่าง….หมายความว่ายังไงน่ะ

“ก็..คุณรู้สึกอะไรบ้างตอนทำ ผมก็รู้สึกแบบเดียวกันนั่นล่ะ….ทุกอย่างเลย….”

เขายิ้มกว้าง ผายมือออกมาทั้งสองข้างเหมือนจะอ้าแขนโอบกอด

“เหมือนได้ทำพร้อมๆกันสามคนเลยเนอะ ว่ามั้ย!?”

สิ้นเสียง ผมกระโจนหาเขาในทันที แต่ชูสุเกะผมทองกลับหัวเราะ ร่างกายในกระจกแตกตัวออกเป็นขนนกสีดำนับพันเส้นในอากาศ ส่วนผมรู้สึกเหมือนมือที่มองไม่เห็นกำลังจับตัวผมไว้ให้ลอยไปสู่แสงสว่างเบื้องบน

“แล้วค่อยพบกันใหม่นะ คุณชูสุเกะ”

เสียงหัวเราะเยือกเย็นบาดหูยังดังก้องอยู่ภายในหัว แม้ตอนตื่นขึ้นมาก็ยังได้ยินอยู่ มันมาพร้อมอาการปวดหัวอีกหน

แทนที่จะยกมือกุมศีรษะอย่างเคย ผมกลับยกมือปิดหูทั้งสองข้าง รู้ว่าทำแบบนี้เสียงก็ไม่หายไป แต่ในเวลานี้ผมไม่อยากได้ยินได้ฟังอะไรทั้งนั้น

---------------------------
ตอนหน้าเป็นมุมมองคนอื่น...จะเขียนใครดีน้า.......

>>793 น่าวาดแฟนอาร์ต​เลย รอกูหายเจ็บมือ​ก่อนนะ 55555

>>796 มาซายะออกมาทีไรทำให้กูรู้สึกว่าฟิคนี้ดูยังไม่สิ้นหวังว่ะ เหมือนเป็นแสงสว่างมาพาชูสุเกะออกไปจากความมืด เป็นที่พักใจจากปัญหาอะไรทั้งหลายที่มันโถมเข้ามา แถมพร้อมจะช่วยแก้ไขและรับฟัง ดูท่าทางมาซายะรู้ปัญหานะ แค่รอชูสุเกะเอ่ยปากขอความช่วยเหลือออกมา กูว่าฮีพร้อมลงไปฟาดฟันศัตรูของเพื่อนแน่ๆ

กูไม่ใช่สายวายนะ แต่ในฟิคนี้ถ้ากูเชียร์มาซายะxชูสุเกะจะเป็นไปได้มั้ย ก็หนุ่มๆเทคแคร์กันมันน่ารักนี่หว่า 5555

>>796-799 กูก็ไม่ใช่สาววาย แต่ฟิคนี้เชียร์มาซายะน้อยๆ กับเอ็นโจไปล่ะ ทำทุกอย่างเพื่อกันและกันจริงๆ อ่านๆ มานี่โคตรใจไม่ดี กลัวกำจัดปีศาจแล้วชูสุเกะคนผมดำจะหายไปนี่แหละ เฮ้อออออ

ตื่นมาก็มีฟิคให้อ่านตั้งสองเรื่องแน่ะ วันนี้ชีวิตดี~ จริงๆ ตอนที่สาวๆ ตบกันก็ไม่รู้จอมมารไปซุ่มดูอยู่หลังเสาต้นไหนนะ ไม่มีบทเลยพ่อคุ๊น แต่เห็นริรินะปกป้องเรย์กะเอาเป็นเอาตายขนาดนั้น คงให้คะแนนบวกเพิ่มรัวๆ เลยมั้ง จดลงบัญชีเพื่อนคุณคิโชวอินที่ไว้ใจได้ เอาไว้ใช้เป็นหัวหมู่ทะลวงฟัน
>>799 มีสามP ด้วย!? มุมมองคนอื่นนี่... น่าจะเป็นท่านพี่ทาคาเทรุได้นะ ฟิคนี้โคตรงน่างสาน น้องสาวก็ไม่น่ารัก...

>>796-799 รู้สึกทุกอย่างกำลังเลวร้ายขึ้นเรื่อยๆยังไงไม่รู้ดิ ดูภายนอกเอ็นโจก็เหมือนจะสมหวังอะนะ แต่จริงๆมีปัญหาเยอะมาก ทั้งเรื่องปวดหัวจากความเครียด ศึกภายนอกก็มาอย่างเรื่องบ้านคิโชวอิน ศึกภายในก็ต้องมาประสาทแดกกับอีตาหัวทองอีก เคราะห์ซ้ำกรรมซัดจริงจริ๊ง แต่ปีศาจที่ไม่ได้มีแค่หนึ่งกับสร้างปีศาจขึ้นมานี่มันยังไง..... เอ็นโจเองก็ไม่ได้แสนดีอะไรด้วย ดูมีความเห็นแก่ตัว โมโหร้าย กูรู้สึกเหวอตอนบอกอยากบีบคอเรย์กะให้ตายๆเพราะทนไม่ได้ที่จะต้องแบ่งปันให้คนอื่น สมกับที่เป็นสายยันเดเระจริงพ่อคุ๊ณ
กูชอบมาซายะที่สุดในฟิคนี้ละ เหมือนแสงสว่างในความมืดจริงๆแหล่ะ ตอนไหนที่มาซายะออกมากูจะรู้สึกแฮปปี้กว่าตอนเรย์กะออกมาอีก ห่วงใย เทคแคร์กันสุดๆ ทำทุกอย่างเพื่อกันและกัน กูชอบตอนมาซายะบอกว่าจะหาทางกำจัดปีศาจเพราะไม่อยากเห็นนายมีความทุกข์มากไปกว่านี้อีกแล้ว เอาตำแหน่งเมะไปเลยค่ะ 555555555555555555555555555555

เอาจริงๆ กูไม่ชอบคาร์เรย์กะฟิคนี้เลยอะ แต่ก็นะ ผลผลิตของแก แกต้องรับผิดชอบเองนะ เอ็นโจวววว

>>796-799 ฟิคนี้กูรักมาซายะที่สุดแล้ว สมเป็นพระเอกโชโจจริงๆไม่เหมือนบากะรากิ
เฉยๆกับเรย์กะมากแต่พอมาซายะออกทีกูกรี้ดทุกฉากเลยมึง 55555555555555

เออกุขอโทษนะ แต่กุอยากรู้ว่าเมะ มังงะ หรือ ไลท์โนเวลที่พวกมึงกำลังพูดถึงนี่เรื่องอะไรหรอ

>>807
謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015

>>808 ขอบใจมากจ้า

เอ้อ 800แล้ว เสนอชื่อกระทู้หน้ากันด้วยนะ

>>810 รอกาวมาเป็นอินสะไปเรชั่นในการตั้งชื่อกระทู้หน้า

>>810 ขอเสนอตัวเลือก
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับโอนิวาบังในเงามืด [ชั่วช้าสามานย์ ทุกประการเพื่อฮาเร็มทั้ง 20]

>>812 ฮาเร็มทั้ง 20 นี่ใครบ้าง 55555555

>>813 ฮาเร็มในจินตนาการเหมือนเพื่อนในจินตนาการยังไงล่ะ //อย่าตบกูววว

>>812 ก็มีเหล่าเด็กๆเืพ่อนยูกิโนะคุง กับน้องของวาคาบะ ถ้านับทุกคนก็น่าจะครับนะ 555555555

>>813 ลำดับศูนย์คือท่านพี่ลำดับสุดท้ายคือคาบุ ที่เหลือกำลังหาเหตุผลเหมาะๆ มาแถอยู่ ใจเย็นๆ

>>816 ลำดับในฮาเร็มอาจจะเป็นแบบนี้
1.นกพิราบเบอร์ 1
2.นกพิราบเบอร์ 2
3.นกพิราบเบอร์ 3
.
.
.
20. นกพิราบเบอร์ 20
แบบการ์ตูนอีหิ่ง ถึงจะหน้าตาเหมือนกันแต่คาแรคเตอร์กับชื่อไม่เหมือนกัน 555555555555555

>>817 ฮืออ บางทีกูก็สงสัยนะว่ากูอ่านเรื่องนี้เพื่อคาดหวังอะไรกัน เมนูมื้อต่อไป? 5555555

>>818 มันเป็นเรื่องที่เอาไว้เปิดอ่านเวลานึกไม่ออกว่าวันนี้จะกินอะไรไงล่ะ 55555555555

>>817 อ่าวมึง ไม่ใช่ คานซังที่1,2,3,...,20 เหรอ

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับคำอธิฐานแห่งรัก [เกลือชำระกระปุกที่ 20]

>>820 คานซังมี 20 คนเลยเหรอ......
หรือจะเป็นพล็อตแบบ....ท่านเรย์กะเป็นสาวอมตะไม่มีวันตาย ส่วนคานซังเป็นมนุษย์อายุไขปกติ ก่อนตายกลัวท่านเรย์กะจะเหงาเลยทำวิทยาการโคลนนิ่งตัวเองออกมา ส่งต่อ DNA มารุ่นต่อรุ่นเพื่อมาดูแลท่านเรย์กะคนเดียว..... ทุกคนใช้ชื่อเดียวกันแต่มีลำดับที่บ่งบอกว่าผ่านมากี่รุ่นแล้ว คำขวัญประจำตัวคือ คุณเรย์กะ...ผมจะอยู่กับคุณตลอดไป

>>822 ในวันที่ท่านเรย์กะเกิด ท่านพ่อท่านแม่ได้เชิญแขกผู้มีเกียรติมาร่วมให้พรท่านเรย์กะ
คานซังที่ 1 ขอให้มีหน้าตาน่ารักดั่งตุ๊กตา
คานซังที่ 2 ขอให้มีรักยิ้ม
คานซังที่ 3 ขอให้ตัวยาว
คานซังที่ 4 ขอให้กินเก่ง
คานซังที่ 5 ขอให้อ้วนง่าย
คานซังที่ 6 ขอให้ผมเป็นลอนแน่นเปรี๊ยะตลอดไป
//เริ่มหมดมุก 55555

ไหนแต่ก่อน​เคยบอกว่า คานคืออัปมงคล​กันวะ แล้วนี่จะให้มีตั้ง20คาน ฮือออ จิตใจด้านชากันหมดแล้วสินะ

>>823 ขอให้โดนเข้าใจว่าเป็นคนท้อง
ขอให้โดนเข้าใจว่ามีลูกสอง
//เผ่นแจ้ ถถถถถถถถถถ

>>824 อยู่กันมาจนถึงปูนนี้ละ มึงยังจะให้กูมีความหวังอะไรอีกเหรอ หึ.......

>>824 กะ ก็ คานซังเขาดีกับท่านเรย์กะขนาดนี้ อยู่เคียงข้างกันมาตลอดไม่เคยทิ้งไปไหน เห็นความรักอันมากมายของคานซังที่มีต่อท่านเรย์กะแล้วกูก็ซาบซึ้งใจมาก นี่ล่ะพระเอกที่คู่ควรกับท่านเรย์กะที่สุด

>>824 คือคือ...เมื่อก่อนกูก็กีดกันเค้านะ แต่พอได้มาเห็นความดี ความตั้งใจของเค้าต่อท่านเรย์กะก็ก็เริ่มใจอ่อนว่ะ บางครั้งเห็นเกี่ยวกับบ้านพักคนชราก็หลับตาข้างนึงปล่อยๆคานซังเค้าทำอะไรที่เค้าอยากทำบ้าง กูว่ารออีกซักแป๊ปกูก็ยอมรับเค้าได้แล้วล่ะ แต่ขอดูก่อนว่าจะคอยดูแลคอยเคียงข้างท่านเรย์กะตามมาตรฐานนี้ได้ตลอดไปได้ไหม

โหวตๆ >>821
เรื่องนี้นอกจากสัตว์และของกิน คุณเกลือบทเริ่มเยอะ 555

>>828 แพ้ความดีของคานซังสินะ แบบกูอะ เมื่อก่อนรับไม่ได้เลย มาคงมาคานอะไร อี๋!! ไม่เอา!! เดี๋ยวนี้กูกลายเป็นลูกเรือเขาแล้ว ตอนนี้ชีวิตแฮปปี้ดี มองดูคานซังกับท่านเรย์กะรักกัน

ถ้าคานซังไม่ดีจริงท่านเรย์กะไม่เลือกหรอก ปากบอกไม่เอาคานซังก็ซึนเดเระล้วนๆ ที่จริงตัวเองน่ะห่วงหาคานซังยิ่งกว่าใครๆ ไม่ยอมให้ใครยุ่งกับคานซังด้วย คาบุมาตีท้ายครัวลักลอบเข้าหาคานซัง นางยังวางแผนขับไล่เลย เห็นป่ะว่ารักและหวงขนาดไหน

>>830 กระทู้แรกแม่งยังจะรวมพลังกองเรือเข้าต่อยตีกับคานซังเลยนะเว้ย ทุกวันนี้ถูกพิสูจน์แล้วว่าคานซังคนเดียวมีพลังมากกว่ากองเรือทั้งหมดรวมกัน เรือใครเรือมันล่มแล้วล่มอีก 5555555

>>831 ระหว่างคานซังกับท่านเรย์กะมันเป็นรักแท้เว้ย ของแท้ย่อมไม่ถูกทำลายได้ง่ายๆ ยิ่งนานวันไปก็จะยิ่งล้ำค่าและคลาสสิค ผ่านมาจะเกือบๆปีที่กระทู้นี้ถูกตั้งขึ้น คานซังก็ได้พิสูจน์ตัวเองให้ทุกคนเห็นแล้วว่ารักท่านเรย์กะขนาดไหน กูซึ้งกับรักนี้มาก ขอตัวไปซับน้ำตาแพพนะ

>>832 กูถึงต้องไปดูว่ากระทู้แรกตั้งขึ้นเมื่อไหร่ จะครบปีแล้วจริงๆ ด้วยว่ะ อยู่กันมานานเหมือนกันนะนี่ เรื่องนี้แม่งจะดำเนินไปอีก 500 ตอนแบบคำสาปฟาโรห์จนโม่งในกระทู้แต่งงานมีลูก จับลูกม้วนผมแบบท่านเรย์กะป่ะวะ 5555

ไม่ทันครบปีล่อไป 20 กระทู้
ไอ้พวกนี้มันเชี่ยอัลไล!!! ต้องกาวหนักขนาดไหนถึงจะมาได้ขนาดนี้
กระทู้ตั้ง 25/12/16 (คริสมาสกะคานซัง) วันนี้ 16/09/17 (หวยออกและน่าจะแห้วแดก)
ผ่านมาทั้งสิ้น 265 วัน รีพลาย ณ หมายเลข 833 คือ 19833 รีพลาย
เฉลี่ยตกวันละ 75 รีพลายโดยประมาณ..........
พวกมรึงคุยเหี้ยอะไรกันนักหนาวะ!!!

ปล. โหวต >>812 ...แม่งกาวดี

>>834 ใจนึงก็อยากให้ตามทันญี่ปุ่นไวๆ ใจนึงก็ไม่อยากให้ตามทัน กลัวกระทู้ร้าง โฮวววว

>>834 ช่วงพีคๆเคยคุยกันสามวันกระทู้เต็มก็มีนะ 5555

กูล่ะปลาบปลื้มใจมาก ตอนตั้งกระทู้ครั้งแรกไม่เคยคิดว่าจะมาไกลขนาดนี้เลย คิดว่าจะร้างๆไม่ค่อยมีใครคุย อย่างมากก็แค่ห้าหกกระทู้แบบอืดๆไรงี้ แต่เดินหน้ามาเกือบยี่สิบกระทู้แล้วจ้า ยะโฮ่!! ขอบคุณพวกมึงมากที่มาร่วมกันเม้ามอยครื้นเครงน้าาาา กูสนุกมากเลยเวลาอ่านเมนท์ในนี้

ถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้พวกมึงทุกคนในกระทู้นี้อยู่ด้วยกันไปยาวๆยันจบเรื่องเลย จะใช้เวลากี่ปีวะ เวลานั้นกาวจะเหือดแห้งไปหมดรึยัง หรือทุกคนสวามิภักดิ์ต่อคานซังกันหมดเรียบร้อยโรงเรียนซุยรัน 555555555555

>>835 ถ้ากระทู้ร้างก็เสพกาวกันต่อไง
กระพริบตาปริบๆมองโม่งฟิค

>>836 กว่าจะจบ กูว่าถึงตอนนั้นกูอาจจะเจอสามี+มีลูกไปก่อนท่านเรย์กะก็ได้นะ...

>>834 อ้าวว จะครบปีแล้วเรอะเนี่ย 5555+ //เพิ่งเข้ามามู้3

>>839 เอ้ย มาใกล้ๆกันเลย//สิงสู่มานานล่ะนะ ฮา

>>838 ทุกคนที่เข้ามาอ่านท่านเรย์กะจะติดคำสาปโดนคานซังตามเกาะหลังแบบผีซาดาโกะ มึงไม่รู้เหรอวะ...

>>841 แล้วต้องส่งลิงค์กระทู้ต่อๆไป เพื่อคลายคำสาปไหมว่ะ?

>>841 อย่าทำให้ความหวังกูยิ่งริบหรี่เลยเถอะ คานซังดูแลท่านเรย์กะอย่างดี แต่สำหรับกูกลัวจะเป็นตรงกันข้ามน่ะสิ

//ปรายตามองด้านบน แล้วเหยียดยิ้ม

เมื่อก่อนยังเป็นคำอัปมงคลแท้ๆ ตอนนี้ยอมรับกันหน้าชื่นตาบานเลยนี่นา เวลาเปลี่ยนไปใจคนก็เปลี่ยนตาม มนุษย์เราช่างอ่อนแอนัก อ่อนแอแบบนี้ก็จงพ่ายแพ้แก่โชคชะตาไปซะเถอะ!!

แล้วกฎที่ว่าห้ามตั้งชื่อกระทู้ด้วยคำว่า คาน นี่ต้องปลดออกมั้ย 55555

>>844 บ้าน่ามึง โชคชะตามันถูกลิขิตมาให้คานซังคือเนื้อคู่ท่านเรย์กะ เราก็อย่าฝืนชะตาดิ

>>844 ไม่นะ กูยังไม่ยอมแพ้ แต่ช่วงนี้เกลือปัดเป่าหมด//ขอเวลาตกผลึกเกลือบริสุทธิ์ต่อต้านคานซัง // 555
>>845 นั้นสินะ 555

ตอนใหม่เข็นแล้วน้าเพื่อนโม่ง

>>848 ดิบเหรอ?

สปอยดิบตอนใหม่แบบสั้นๆ
.
.
.
.
ไม่มีอะไรไปมากกว่าเล่นพลุกับพวกเพื่อนโรงเรียนกวดวิชา
มิตรภาพงอกงาม เป็นความทรงจำดีๆที่ได้ไปเที่ยวกับเพื่อนในหน้าร้อน
.
.
.
.
.
จบการสปอย

>>850 คานแน่นอน

รู้สึกเหมือนเวลานี้อ.แกกำลังเตะถ่วงให้เป็นตอนวันๆของท่านเรย์กะเพื่อจะได้เขียนอะไรพีคๆในตอนที่ 299 300 ยังไงไม่รู้ดิ เพราะปกติตัดอีเวนท์เร็วจะตาย อย่างอีเวนท์ไดเอทที่ผ่านมาก็มีไม่กี่ตอน แต่ตอนนี้ดูยืดๆแปลกๆ

>>852 ฟ้าสงบก่อนพายุเข้าสินะ
เฮ้ออออ ตอนเยอะขนาดนี้เรื่องอื่นคงได้กันไปแล้ว เรื่องนี้กูยังหาเงาหัวพระเอกไม่เจอ เจอแต่นางเอก 555

>>853 คงงั้นมั้ง หรือไม่แน่คนอ่านก็ถูกโทรล ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอกจ้าา คาดหวังอะไรกันอยู่ล่ะสิ อิอิ

แปลไทยตอนใหม่ ยูกิโนะไม่อยากกลับบ้านเพราะยุยโกะมาบ้านอ๊ะป่าว ตอนเรย์กะบอกจะพาไปส่งนี่จับเสื้อซะแน่นเชียว แถมดูงอนและหงุดหงิดเอามากๆที่บอกท่านพี่มีนัดกับใครก็ไม่รู้ ท่าทางไม่ชอบยุยโกะจริงๆนั่นล่ะ มีปัญหาอะไรหว่า อยากรู้จริงๆ

ยูกิโนะเทวดาน้อยยยยยย สมกับเป็นกัปตัน แต่ฟังมากๆเข้ากลายเป็นว่ากูแหยะคำว่า 'ชู?' มากเลย อึ๋ยยยยยยยยยย

ยูกิโนะคุงงง ไม่เอาเอ็นโจแต่ขอน้องเอ็นโจได้ไหม

>>855 เออ กูเอียนคำว่าชูมาก คนเขาคุยโทรศัพท์จะเรียกทำไมวะ มารยาทอะะ เรียกร้องความสนใจตลอดเลยนะะ ฮึ่ยฮึ่ย

กูอยากขึ้นเรือยูกิโนะะะะ ฮืออออ น่ารักชิบหาย คนพี่กูไม่สนแม่งแล้ว

กูแอบสงสัย สมมติวันนึงยูกิโนะเผยธาตุแท้ออกมาว่าเป็นเด็กเปรตงี่เง่าเอาแต่ใจคนนึง เรย์กะจะทำยังไงวะ หรือจะมองว่าน่ารักเหมือนเดิม 55555555

อี๋คำว่าชูมากตอนนี้ มารยาทอะมีมะ คยเขาคุยโมรศัพท์ยังจะแทรก

ส่วนเรื่องทรงผม.... โถววววว

>>858 กูว่านางน่าจะตกตะลึงไปพักหนึ่ง แล้วก็ทำใจได้อย่างรวดเร็ว พร้อมเผยคอลเลลคชั่นเครื่องมือไดเอ็ทให้ดูว่าตัวเองก็ไม่ได้เพอร์เฟคต์เหมือนกัน 55555

ยูกิโนะคุงกู้ดจ๊อบค่ะ รู้สึกเห็นยูกิโนะคุง(ฮาร์ดคอร์)แสยะยิ้มตอนส่งเมลให้เอ็นโจเลย
'หึ ชูสึเกะบังอาจทิ้งฉันไปเดทกับสาว งั้นฉันไปออดอ้อนคุณพี่เรย์กะให้นายอิจฉาเล่นดีกว่า'
อะไรคืออ่านเมลปุ๊บโทรมาปั๊บ แล้วทำยังกับแอบเมียหลวงมาคุยกับเมียน้อย น่าหมั่นไส้จริงนะคะคุณเอ็นโจ ชูสึเกะ //ดิสคะแนน999,999
ตอนเสียงผู้หญิงเรียก"ชู?"นี่ยังไงนะปรกติท่านเรย์กะต้องแขวะสิ 'อะไรกันยะ พวกหมู่บ้านมีรักไปเดทกับสาวทิ้งเทวดาน้อยให้อยู่อย่างเหงาหงอย แย่จริงๆ' แล้วก็บ่นอิจฉาตาร้อน บลาๆ แต่นี่เหมือนเบลอความคิดทิ้ง หรือว่าเกิดความเคยชินละ(?)//พอๆวางกระปุกกาว
ขอบคุณโม่งแปลที่ทำให้เช้าวันนี้สดใส//กระโดดกอด
ปล.โม่งใหม่เพิ่งตามอ่านถึงปัจจุบัน อยากบ่นบ้างอะไรบ้าง ช่วยอ่อนโยนกับเราหน่อยนะ(?)

>>861 ยินดีต้อนรับ ที่นี่ยินดีต้อนรับทุกเรือ ตอนแรกๆ อาจจะหมางเมินคานซังหน่อย แต่ตอนนี้ทุกคนก็เห็นความดีของเขาแล้วล่ะ//รมกาวใส่รัวๆ

>>860 ชวนยูกิโนะมาเป็นสาวกทีวีไดเร็คอีกคนสินะ ถถถถถ

>>861 ยินดีต้อนรับสู่กระทู้ //เอามาลัยดอกกล้วยไม้มาคล้องคอให้ ส่วนกาวทางนี้คือเวลคัมดริงค์นะ จะกิน จะดม
จะทาก็ทำได้ตามสบายไม่ต้องเกรงใจกัน

เรื่องเสียงผู้หญิงที่แทรกในโทรศัพท์เนี่ย...พอเป็นเรื่องอะไรที่เกี่ยวกับยุยโกะ นางชอบตัดฉับความคิดตัวเองทิ้งทันทีอะ เป็นงี้แทบทุกรอบ แล้วก็จะกระโดดข้ามไปเรื่องอื่นเหมือนไม่อยากนึกถึงยังไงไม่รู้ดิ ซึ่งปกตินางจะตบมุกหรือคิดอะไรในใจแบบที่มึงว่าอะแหล่ะ แต่พอยุยโกะเข้ามาปุ๊บ นางหยุดคิดเลย อารมณ์แบบกำลังเต้นอยู่ดีๆแล้วถูกเปิดไฟไล่กลับบ้านแบบที่โม่งในกระทู้เก่าๆเคยบอกง่ะ

ยูกิโนะทำหน้าที่เป็นกัปตันเรือพี่ชายเพราะรอจังหวะเรือแซงหน้าคนอื่นแล้วจะปล่อยเรือของตัวเองแยกออกมานี่เอง!!!
เป็นแผนการที่ชั่วช้ามากจ้ะยูกิโนะคุง พี่จะไปเป็นฝีพายให้เรือของน้องเอง!!!

>>861 ยินดีต้อนรับโม่งหน้าใหม่ มาเมากาว(?)ด้วยกันเถอะ

ปมเรื่องยุยโกะเนี่ยเป็นอะไรที่ลากยาวที่สุดในเรื่องแล้ว
เรื่องอื่นๆเอ่ยไว้ประปรายแต่ก็ทยอยๆเคลียร์ไปเรื่อยๆ
แต่เรื่อยยุยโกะเนี่ย หยอดมาทีละหน่อยนานมากแต่ไม่เคลียร์ซักที

อ่านๆมาว่าจะเมนท์อะไรอยู่ แต่พอเจอว่าสมัยเด็กท่านพี่ก็น่ารักมาก ความคิดกูก็แตกกระเจิง.... กูนึกภาพท่านพี่น่ารักไม่ออกเลยว่ะ 55555 หรือเรื่องนี้ต้องถามอิมาริวะ ว่าท่านพี่น่ารักยังไงบ้าง

แปลไทยตอนล่าสุดนี่ ถ้ามองแบบเมากาวเหมือนยูกิโนะมาเป็นข้ออ้างในการช่วยเอ็นโจหนีออกจากกิจธุระที่ไม่ชอบเลยแฮะ มันน่าสงสัยตั้งแต่เมลหาที่เรย์กะคิดว่าทะเลาะกันแล้ว
ยูกิโนะเมล์หาเอ็นโจ
ยูกิโนะ : ท่านพี่ผมไปบ้านพี่เรย์กะนะ!!
เอ็นโจ : อ่า อยู่ให้นานที่สุดน่ะ เดี๋ยวพี่จะได้ไปรับ
ยูกิโนะ : ได้เลยท่านพี่ พี่โทรหาผมเลยจะได้คุยกับพี่เรย์กะด้วย
แล้วก็ตัดฉากเอ็นโจโทรเข้ามา

อิฉันว่า 2 คนนี้มันต้องเตี๊ยมกันค่ะ!! จะพ่วง 3 เป็นมาซายะด้วยไหมเนี่ย? มันน่าสงสัยตั้งแต่รีบไปแล้ว กาวมาค่ะกาวมา

>>868 จริงๆ ก็น่าคิดอยู่นะ ที่ว่าทะเลาะกันก็มี (?) ไว้ด้วย แต่ถ้าพี่น้องฮั้วกันจริงนี่คือยูกิโนะโคตรเนียนอะ! มียอมโดนท่านพี่ดุด้วย กลับไปนี่คงเอาอกเอาใจกันรัวๆ

>>869 กลับไปบ้าน ชูสุเกะอาจจะหมอบกราบอยู่กับพื้น ต้องขอบพระคุณในความกรุณาของท่านยูกิโนะที่ทำให้กระผมได้มีโอกาสไปบ้านคุณคิโชวอินนะขอรับ ยูกิโนะนั่งกระดิกเท้าอ่านหนังสือไป เล่นกับคุณพี่เรย์กะนี่เมื่อยจัง ชูสุเกะก็อาสาบีบนวดให้ ปรนนิบัติกันสุดๆ ถถถถถถถถ

>>870 ต้องใช่แน่ๆ!!!!

>>870 เออ จริงๆ ก็น่าสงสัยเหมือนกันนะ ตามเซ็ทติ้งคือบ้านเอ็นโจไม่มีใครเคยไปบ้านเรย์กะมาก่อนนี่หว่า แล้วไปถูกได้ไง ตามสตอล์กจนรู้หรือให้ยูกิโนะแชร์โลไปหว่า

>>872 เคยไปส่งบ้านไม่ใช่เรอะ ตอนไปดื่มชากันสามคนอะ

>>873 เออว่ะ ลืมสนิท ขออภัย... //เก็บเศษหน้า

>>872 อย่าน้อยคนขับรถก็น่าจะรู้นะ ที่ไปส่งหิ่งห้อยอะ

โอกาสที่จะได้เห็นท่านเรย์กะเปลี่ยนทรงผมนี่ไม่มีแล้วสินะ....//มองฟ้า

>>858 กูว่าท่านเรย์กะคงติดฟิลเตอร์ว่ะ

ยังไงกูก็ไม่คิดว่าเทวดาน้อยจะใสซื่อบริสุทธิ์หรอกนะ ตอนล่าสุดนี่ก็โคตรมีลับลมคมนัย ...กูว่ากูไม่ได้คิดมากไปเองน้าาาาา

>>877 กูก็คิดว่างั้น บางตอนนี่พลิกสีหน้าอย่างไว เหอะๆ
แต่มองจากยุยโกะแล้วยัยผมม้วนนี่คงเป็นศัตรูความรักชัดๆ โผล่มาขัดจังหวะหลายตอนล่ะ

>>877 มันต้องมีแน่ๆค่ะ ขนาดมาโอะจังที่ว่าใสๆ ยังมีความร้ายเล็กๆ เลยค่ะ คุณพี่

>>877 ตอนน้องแกมายืนก้มหน้ารอที่รถนี่ดูเครียดชัดๆนะ แต่พยายามไม่แสดงออกต่อหน้าเรย์กะ ถ้าอยากมาเจอจริงๆแบบอารมณ์ดีๆตั้งใจไว้ว่าจะมาหา พฤติกรรมมันจะไม่ใช่แบบนี้อะ แถมคำตอบก็ดูผ่านการคิดมาก่อนแล้วด้วยว่าตอบยังไงคนฟังถึงจะชอบ ขนาดเด็กหกขวบยังรู้จักปั้นแต่งคำตอบแล้ว บ้านนี้เขาสอนกันมายังไงฟะ ที่แน่ๆไม่ได้สอนกันธรรมดาตามปกติทั่วไปแน่นอน

กูคิดว่าน้องแกกำลังใช้เรย์กะเป็นเครื่องมือในการทำให้เป้าหมายอะไรซักอย่างบรรลุว่ะ ซึ่งเป้าหมายที่ว่านี่น่าจะหนีไม่พ้นแยกยุยโกะออกไปจากชีวิตแหงๆ หรือกูคิดมากไปเองวะ น้องแกคงใสๆตามประสาเด็ก ไม่ได้ร้ายอะไรขนาดนั้น 5555555555555555555

>>880 ไม่ๆ กูว่าน้องมีแผนบางอย่างในใจ แต่ที่ชอบผมม้วนเพราะเหมือนเจ้าหญิงนี่น่าจะมาจากใจจริง เจ้าหญิงเรย์กะต้องขี่ม้าโพนี่ไปช่วยเจ้าชายเอ็นโจจากแม่มดยุยโกะล่ะ!

เสนอบ้าง
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับกัปตันนักต่อเรือผู้ชำนาญการยูกิโนะ ครั้งนี้ขอแยกเรือเป็นเอกเทศ [ลำที่19+1]

>>881 จริงๆน้องเขาอาจจะเห็นเป็นวิกผมหลอดแบบขุนนางสมัยก่อนที่นิยมใส่ แต่ต้องตอบเอาใจคนฟังเลยบอกว่าเจ้าหญิงแทน....... //อย่าตีหนูววววว

>>880 ถ้ามารอแบบอารมณ์ดีจริงๆจะเป็นไงวะ... กูคิดว่าน้องแกอยากมาหาเรย์กะจริงๆ อาจจะเพราะ ไม่อยากไปเจอยุยโกะเลยดื้อกับเอ็นโจ
เอ็นโจถึงจะกล้าดุน้องแต่บทยูกิโนะจะดื้อขึ้นมาก็อาจจะเอาไม่อยู่
(เดาอีก) ยุยโกะอาจจะไม่อยากให้ยูกิโนะไปด้วยอยู่แล้ว พอยูกิโนะบอกไม่ไปก็ใช้โอกาสนี้รั้งตัวเอ็นโจไว้เลยทำให้เอ็นโจตามยูกิโนะมาไม่ได้

>>884 ถ้ามารอแบบอารมณ์ดีจริงๆ มันจะดูร่าเริงกว่านี้อะ ไม่น่าจะมีเรื่องของพี่ชายเข้ามาข้องเกี่ยวถึงได้มาหา กูอ่านแล้วคิดว่าน้องแกเครียดนะ ไม่ได้วางแผนจะไปไหน ไม่ได้คิดด้วยว่าจะทำอะไร ไม่อยากให้พี่ชายไปกับยุยโกะแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง งั้นไปเจอคุณพี่เรย์กะก็แล้วกัน อาจจะมีวิธีทำอะไรกับเรื่องที่กำลังเกิดอยู่ก็ได้....กูมโนน่ะ 55555

>>885 เห็นด้วย บางทีก็คงไม่อยากกลับบ้านเพราะเบื่อที่เจอปัญหาเดิมๆด้วยล่ะมั้ง พี่น้องเอ็นโจดูเซ็งๆทั้งคู่เลย ท่านแม่เอ็นโจก็ดูไม่ใช่ปัญหา หรือปัญหาจะเกิดจากพ่อกันนะ?

ไปๆมาๆกูก็แอบคิดนะว่าถ้ายูกิโนะคุงโตเลยวัยประถมแล้วจะยังเป็นเทวดาน้อยในสายตาท่านเรย์กะรึเปล่านะ เพราะหน้าตาคล้ายเอ็นโจแถมนิสัยก็ไม่ได้ใสๆเหมือนภายนอกด้วยนี่นะ แต่นึกภาพเด็กเจ้าเล่ห์แอ๊บแบ๊วเต๊าะคุณพี่สาวก็อร่อยไปอีกแบบนะ หึหึหึ

>>887 กูว่าน้องเขาโตไปก็เหมือนพี่ชายนั่นล่ะ แต่กะล่อนกว่า เต๊าะสาวเก่งกว่า น้องเขาก็ดูมีความร่าเริงต่างจากพี่ด้วยดิ โตไปเจ้าชู้แน่นอนกูฟันธง

>>888 ผู้สืบทอดอิมาริ? //เพลงทายาทอสูรก็ดังแว่วมา

>>887 กูว่าน้องเขาน่าจะลื่นไหลกว่าคนพี่เยอะดูจากลีลาตอนเด็ก 55555

>>887 หมาป่า​ห่มหนังแกะ​ตัวจริง​ก็คนนี้

แปลก ๆ ที่มีตอนใหม่มาวันอาทิตย์ กรี๊ดดดด กูรักโม่งแปลค่าาา!!! // เอาล่ะ หลังตอนนี้กูตกลงใจแล้ว ลงเรือยูกิโนะมันเนี่ยแหละ ดีงามแล่นไกลลลลลลลล

ถ้าน้องร้ายจริงนี่จะมีฟิคฉากน้องปะทะเทพมารมั้ยวะ555 คิดแล้วขำชห.

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับปฏิบัติการเสริมสร้างคานคฤหาสน์ให้แข็งแรง [ตะปูตัวที่ 20]

เสนอจ้า ช่วงนี้ทีมคานคุงแข็งแรงเหลือเกิน555555

>>893 การปะทะกันระหว่างเทวดากับเทพมาร ต้องเกทับบลัฟแหลก ส่วนจอมมารกูว่าได้แต่นั่งเงียบๆ ไม่มีอะไรไปเกทับเขา ยิ่งฟังก็ยิ่งทิ่มแทงหัวใจอีกต่างหาก แถมไม่รู้ว่าสองคนนี้จะหันมาแว้งกัดเมื่อไหร่ด้วย 555555555555555555

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับพิธีตอกเข็มสาปแช่ง​ตุ๊กตา​วูดูที่ชื่อ คาน (เข็มนีดเดิ้ลเฟลท์เล่มที่ 20)

ไม่! กูไม่หลวมตัวไปกะคานคุงหรอก!

>>896 มึงนี่น้า คานซังเขาเป็นพระเอกที่แท้ทรูเว้ย เราควรยอมรับความจริงข้อนี้ได้แล้ว เขารักท่านเรย์กะขนาดนี้ยังไม่เห็นความดีเขาอีกเหรอ ใจร้ายโครต

>>897 คานคุงก็แค่เพื่อน​เท่านั้น​แหละ​ ท่านเรย์​กะ​​ยัง​ฝันอยาก​มีรักมีเดทมีแฟนมีสามี อยากออกจากหมู่บ้านคานทอง​​จะตายไป แต่พวกนี้​คานคุงให้เร​ย์​กะ​ไม่ได้​สักอย่าง แล้วเร​ย์​กะ​จะมีความสุข​ได้ยังไงล่ะ! กักขัง​หน่วงเหนี่ยว​กันชัดๆ! ไร้มนุษยธรรม!
รักจริง​คานคุงควรปล่อย​เจ้าแม่​ไปมีความสุข​ค่ะ ทำดีแค่​ไหน​ รั้งคนที่เขาไม่รักเรายังไง​ ให้ตายเขาก็ไม่รักตอบหรอก!!

>>898 นางซึนไปงั้นอะ กูว่า เอาเข้าจริงก็รักและหวงคานซังยิ่งกว่าใครทั้งนั้น มีคนมาจีบก็ไม่ยอมไปกับเขา หักธงเรียบวุธ แถมกลัวคานซังจะเหงาเลยหาคนมาเล่นเป็นเพื่อนอีก ต้องเป็นคนที่นางคัดกรองมาแล้วว่าเข้ากับคานซังได้ คนอื่นที่ไม่เข้าตากรรมการนี่อย่าหวังเลยเหอะ คาบุแอบดอดมาตีท้ายครัวเข้าหาคานซังก็เตรียมไล่ตะเพิดหนีละ คานซังต้องเป็นของนางคนเดียว ไม่ยอมแบ่งปันใคร ที่ฝันอยากมีสามีไรงี้ก็เหมือนเราติ่งดารานักร้องทั้งหลายอะ คือมโนได้ ฝันได้ แต่ลืมตาขึ้นมาก็จะเห็นว่าใครช่างแสนดี เอาใจใส่ พร้อมจะอยู่เคียงข้างกันไปตลอด ก็คานซังไงจะใครล่ะ

กูคิดว่ายูกิโนะเนี่ย คงมาหาแบบอารมณ์เสียจริงๆแหละ เวลาหงุดหงิดเราก็อยากไปหาสักคนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจอะ คยที่ตามใจเรา เขาชอบเราด้วยใจ แล้วเราก็ชอบเขา

ตอนนี้ยูกิโนะแสดงนิสัยเสียแบบฉบับเด็กเปรตออกมาหลายอย่างอยู่นะตอนคุยกับชูสุเกะ แต่เรย์กะติดฟิลเตอร์ไงทำอะไรก็ว่าน่ารัก แบบที่พูดจาเอาแต่ใจกับพี่ ประชดงี้ คำพูดคำจาไม่ได้น่ารักเลยนะ แต่เรย์กะก็ว่าน่ารัก อยู่บ้านนี่เอาแต่ใจเอาเรื่องแน่ๆ

กูทายว่าเพราะเจ้าตัวไม่ชอบยุยโกะ แต่พ่อแม่ก็ยังสนับสนุนยุยโกะให้พี่ พี่ก็ไม่ยอมปฏิเสธให้พ้นๆไป (อาจจะคิดแบบเด็กๆว่าไม่ชอบก็ไล่ไปสิ) พอเผลอทำตัวไม่น่ารักเพราะไม่ชอบใจก็อาจจะโดนดุ (หรือโดนยุยโกะแซะเอา) เจ้าตัวเลยหงุดหงิดไม่อยากกลับบ้าน แล้วจะไปที่ไหนล่ะ? >> ไปหาท่านพี่เรย์กะดีกว่า ยังไงก็ไงปฏิเสธอะไรเราอยู่แล้ว?

อะไรงั้นปะ

กุทายว่ายุยโกะเนี่ย เอ็นโจอยู่กะน้องก็ยังเรียกร้องให้เห็นตัวเองสำคัญกว่าอยู่ดีปะ ยูกิโนะเลยไม่ชอบ แต่เรย์กะเนี่ย ถ้าอยู่ด้วยกันยูกิโนะคุงอีสนัมเบอร์วันตลอด มีอะไรก็เอายูกิโนะคุงมาก่อนตลอด เทียบกับพี่ชายที่ทิ้งไปเที่ยวกับสาว มาหาท่านพี่เรย์กะดีกว่า ไรงี้..

>>900 ดูๆ ไปมันก็มีอะไรกินแหนงแคลงใจอยู่ระหว่างยุยโกะและยูกิโนะจริงๆ ล่ะนะ น้องดูไม่ชอบเอามากๆ อย่างเห็นได้ชัด หรือมองในอีกแง่หนึ่ง น้องชอบยุยโกะมากเลยหึงชูสุเกะ ไม่อยากให้ชูสุเกะไปพัวพันกับยุยโกะ เลยผลักไสเอาคุณพี่เรย์กะเข้ามาให้แทนก็เป็นได้ ถ้าเป็นงี้จริงนี่โคตรรักข้ามรุ่นอ่ะ
...แต่ก็ไม่น่าเป็นไปได้แหละ เพราะขนาดคาซึรางิที่เป็นเบ๊ให้ยุยโกะ น้องยังทำท่ารังเกียจแบบออกนอกหน้าเลย เหอะๆๆ

อ้อ เห็นว่าปาเข้าไป 900 แล้ว ลองรวบรวมผู้สมัครรายชื่อกระทู้หน้ามาให้ก่อนนะ ไม่แน่ใจว่าตกหล่นใครไปหรือเปล่า หรือจะเพิ่มตัวเลือกก็ตามสบาย โหวตได้ถึง 980 ละกัน

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับโอนิวาบังในเงามืด [ชั่วช้าสามานย์ ทุกประการเพื่อฮาเร็มทั้ง 20]
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับคำอธิฐานแห่งรัก [เกลือชำระกระปุกที่ 20]
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับกัปตันนักต่อเรือผู้ชำนาญการยูกิโนะ ครั้งนี้ขอแยกเรือเป็นเอกเทศ [ลำที่19+1]
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับปฏิบัติการเสริมสร้างคานคฤหาสน์ให้แข็งแรง [ตะปูตัวที่ 20]
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับพิธีตอกเข็มสาปแช่ง​ตุ๊กตา​วูดูที่ชื่อ คาน (เข็มนีดเดิ้ลเฟลท์เล่มที่ 20)

>>901 ถ้าเฉลยมาว่ายูกิโนะแอบชอบยุยโกะนี่ฮาเลยนะมึง แต่กูก็คิดว่าไม่น่าใช่ว่ะ 5555555555

อ่านตอนล่าสุดละ กูกลับมาลงเรือเอ็นโจละ

เอ็นโจ ยูกิโนะ...

คนพี่ถีบตกเรือไป...

>>904 กัปตันยูกิโนะก่อการปฏิวัติยึดเรือเป็นของตัวเองชัดๆ ลูกเรือก็ไม่มีใครขัดขืนอีกต่างหาก 55555

>>902 กูโหวต 1 กูชอบบทสนทนาท่านเรย์กะกับบากะรากิตอนนี้มาก

>>902 กระปุกเกลือ 1 กูต่อต้านคานเต็มที่!

>>902 โหวตเกลือชำระก็แล้วกัน พีคสุดในบรรดาชื่อละ

ถึงกูจะเรือคานซัง แต่ก็ไม่สนับสนุนการเอาคานขึ้นหัวกระทู้ จากประวัติศาสตร์ที่ผ่านมาของพวกเรา พอมีคำอัปมงคลขึ้นหัวกระทู้ทีไร เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นทุกที ดังนั้นกูเลยโหวตเกลือชำระ จะได้มีเรื่องดีๆเกิดขึ้นบ้าง

>>902 โหวตชั่วช้าสามานย์ ชื่อแรงดีกูชอบ

โหวตเกลือชำระ

ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับกัปตันนักต่อเรือผู้ชำนาญการยูกิโนะ ครั้งนี้ขอแยกเรือเป็นเอกเทศ [ลำที่19+1]

กุโหวตนี้ กุชอบ กุจะต่อเรือยูกิโนะคุงแล้ว สัสสส นิดนึง เปลี่ยนลำที่ 19+1 เป็น20ปกติเถอะ ดูง่ายดี

ไอ้พวกไม่ศรัทธาในท่านพี่!!! ต้องชั่วช้าสามานย์เพื่อน้องสาวสิวะ

โหวตอันเน้ >> ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับโอนิวาบังในเงามืด [ชั่วช้าสามานย์ ทุกประการเพื่อฮาเร็มทั้ง 20]

ชอบชั่วช้าสามานย์ ได้อารมณ์แปลกๆ ดี...

>>902 โหวต ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับโอนิวาบังในเงามืด [ชั่วช้าสามานย์ ทุกประการเพื่อฮาเร็มทั้ง 20]
คานซังที่1-20! //เผ่น

>>913 ใช่ แก้เป็นเพื่อน้องสาวแทนฮาเร็มได้มะ คือมองไปทางไหนก็เห็นแต่ฮาเร็มคานซังอะนะ

>>916 ว่าไปโม่งที่เสนอชื่อบอกจะลิสท์รายชื่อฮาเรมมาให้นี่ไปไหนแล้วหล่ะ

>>917 หมดใจหนีกลับไปร้องไห้ในมุมมืด? ก็จนป่านนี้ยังไม่เห็นแววซักทีอะนะ กูเข้าใจๆ

เอาชั่วช้าสามานย์อีกเสียง!

>>917 คานซังที่ 1 คานซังที่ 2 คานซังที่ 3.....คานซังที่ 20 พอจะเป็นฮาเร็มได้มั้ย

>>918 ถ้านับรวมฮาเร็มยูริแบบ 1. วาคาบะ 2. อิโคมะ 3. ฟุยุโกะ 4. เซริกะ 5. คิคุโนะ... กูก็ว่าพอลุ้นอยู่นะ

>>918 กูอยากจะเริ่มนับฮาเร็มนะคะ แต่กูควรเริ่มเลข 1 ที่ใครดีคะ
หรือกูควรถอดใจแล้วหลอกตัวเองด้วยการเริ่ม 1 ที่วาคาบะแบบ>>921 ดีคะเนี่ย

>>921 6. ท่านพ่อ 7. ท่านพี่ ให้ด้วยเอ้า!

โม่งที่ตั้งชื่อกระทู้แรกด้วยคำว่าฮาเร็มเนี่ย มึงคงไม่คิดว่าอนาคตของเจ้าแม่เรย์กะมันจะแห้งแล้งไร้รักขนาดนี้สินะ สินะ อย่างว่าแหละ ใหม่ๆ ก็มองโลกสดใสกันอยู่เนาะ

ไหนมึงยังอยู่ป่าว มารายงานตัวหน่อยดิ๊

ฮาเร็มของท่านเรย์กะ
1.เซริกะ คนนี้สู้ตายถวายหัวเพื่อท่านเรย์กะ
2.คิคุโนะ เช่นเดียวกับเซริกะ
3.ริรินะ เช่นเดียวกับสองคนด้านบน
4.ซากุระ มีแอบหวงที่เรย์กะไปสนิทกับคนอื่นมากกว่าด้วย
5.อาโออิ สาวสายปลอบโยน ฮีลลิ่ง
6.วาคาบะ เมียเก็บ
7.อิโคมะ ติ่ง
8.รุเนะ แข่งกีฬาสีด้วยกันบ่อยๆ
9.อายาเมะ นอนค้างห้องเดียวกันตอนไปเที่ยว
10.ฟุยุโกะ พยายามเสนอของที่ชอบให้
11.ซาราระ เช่นเดียวกับฟุยุโกะ
12.ซึรุฮานะ มาแนวจิกกัดแต่น่าจะซึนมากกว่า
13.ไมฮามะ เอาไว้ตบเล่นคลายเครียด
14.โมริยามะ เชิญมาเที่ยว ไปนั่นไปนี่ด้วยกัน
15.โมชิดะ ตกได้ข้างทาง
16.มิฮารุ
17.โนโนเสะ
18.ท่านโยโกะ
19.ท่านพ่อ
20.ท่านพี่

เห็นมั้ย ง่ายจะตายในการลิสต์ชื่อฮาเร็ม

>>924 กูเองล่ะ 55555555555555
รายชื่อฮาเร็มก็ข้างบนงายยย กูลิสต์ให้แล้ว

>>925 โคตรมีความมโนสูง 5555

ลืมแบทริกส์ไปแล้วเหรอ

>>928 นั่นมันร่างแยก ไม่นับเป็นฮาเร็ม เพราะเหมือนคนคนเดียวกัน

ฮาเร็มนี่ขอเป็นพวกที่ไม่ค่อยกินเส้นกับท่านเรย์กะได้ไหม๊ อย่าง ตาไก่โง่ ซึรุฮานะ นายหัวหน้าชมรมฟุตบอล และคนที่มิอคติตั้งแต่แรก (ตอนนี้หายแล้ว)อย่างนายตัวสำรอง งี้ 5555อยากให้คนพวกนี้ชอบเรย์กะจังเลย คงเป็นอะไรที่เหนือความคาดหมายแน่ๆ

>>930 ใครก็ได้ ยกเว้นตาไก่โง่

>>925 อีกนิดเดียวก็หญิงล้วนแล้วเนี่ย สาวๆ เยอะขนาดนี้ไม่จั่วหัวไปเลยวะว่าฮาเร็มยูริ ปล่อยให้กูมีความหวังลมๆ แล้งๆ อยู่ได้ตั้งนาน ธ่อวววว์ orz

>>926 มึงหมดกาวไปกี่กระปุก!!!

>>932 มันก็เป็นฮาเร็มยูริมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วนี่ หักธงผู้ชาย เก็บผู้หญิงเข้าฮาเร็ม
>>933 เป็นกระปุกมันน้อยไปว่ะ ไม่พอยาไส้ ระดับกูต้องเป็นโรงงานกาวแล้ว ว่าแต่เอาซักซี้ดมั้ย กูยินดีแบ่งให้

>>934 ไม่ใช่ว่ามึงจัดระดับไซโลมาแล้ว? แค่โรงงานจะทำให้มึงมโนเป็นคุ้งเป็นแควได้แบบนี้เหรอ?

ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับกัปตันนักต่อเรือผู้ชำนาญการยูกิโนะ ครั้งนี้ขอแยกเรือเป็นเอกเทศ [ลำที่19+1] <<< แอร้ยยยย กูโหวตชื่อนี้ยย์

กูโหวตชั่วช้าสามานย์
จะรอการรวมตัวกันของเหล่ามารนะค้าาาาาาา

+1 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับโอนิวาบังในเงามืด [ชั่วช้าสามานย์ทุกประการเพื่อฮาเร็มทั้ง 20] ชอบ5555555

>>935 นั่นมันก็ฮาร์ดคอร์ไป กูไม่บังอาจรับเกียรตินั้นไว้หรอก ยกให้มึงละกัน กูขอเป็นโรงงานกาวแบบ sme ก็สุขใจแล้ว

โหวต ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับโอนิวาบังในเงามืด [ชั่วช้าสามานย์ทุกประการเพื่อฮาเร็มทั้ง 20]

โหวตโอนิวาบังในเงามืด [ชั่วช้าสามานย์ทุกประการเพื่อฮาเร็มทั้ง 20] ที่โหวตนี่เพราะชั่วช้าสามานย์ล้วนๆดิบเถื่อนสมเป็นเจ้าแม่กาลีมาก

โหวตนิวาบัง ฮาดี

ชื่อกระทู้มันบ่งบอกอะไรหลายๆ อย่างนะ
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
- เปิดกระทู้ด้วยความสดใส มโนไปว่าเอ็นโจเป็นตัวเอก ฟิกชั่นทั้งหลายออกแนวตาหวาน

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชายามบ่ายของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
- โม่งทุกคนจบซุยรัน พูดจบสะบัดบ๊อบ ฟิกชั่นเข้าข้างเอ็นโจอย่างไม่ลืมหูลืมตา ท่านเรย์กะมีความเป็นโชโจสูงปรี๊ด โม่งบางส่วนเริ่มดมกาว

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
- หลายคนไม่จบแค่กัญชา บางคนเริ่มอาบกาวแล้ว มีสับเซ็ตแยกย่อยเป็นฮาเร็มเป็นเรือแจว แต่เอ็นโจยังคงเป็นเรือสำราญ
.
.
.
.
.
.
.
.
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับท่านเทพเกศาบันดาลรัก โปรดรับบรรณาการนี้ไปด้วยเถิด!!! (บรรณาการจานที่ 16)
- จากเรือสำราญเอ็นโจกลายเป็นไททานิค กอล์ฟมาร์คเกอร์กลายเป็นประเด็นสาปส่งเอ็นโจ โม่งหลายคนเริ่มเกาะแพ คานซังเริ่มได้รับการยอมรับ

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการซื้อบ้านพร้อมที่ดินในหมู่บ้านมีรักถวายเจ้าแม่ [หลังที่ 17]
- เรือเอ็นโจมีแพมาช่วย พอลูกเรือมีใจจะต่อเรือใหม่ไอ้เวรเอ็นโจก็ถล่มเรือทิ้งด้วยสกิลปากหมาแบบ อฟช.

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับไอเดียบรรเจิดเพ้อฝันของเจ้าแม่ [ขอปฏิเสธรอบที่ 18]
- ยุยโกะหลอกหลอน.......มีมโนหลากหลาย ถึงยุคตกต่ำของสาวกเอ็นโจ มีคนย้ายเรือมากมาย ดมกาว? มึงพูดบ้าอะไร กาวเขาเอาใว้กินแทนน้ำต่างหาก

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการขี่โพนี่พุ่งทะยานข้ามแดนไปหาเจ้าชาย [หน้าตาสมัยศตวรรษที่ 19]
- วาคาบะเมียหลวง ฟิคมโนไปถึงระดับวาคาบะจะจับเรย์กะแล้ว คาบุรากิกลายเป็นเสือกระดาษ โบกธงชูป้ายไฟเชียร์ยูกิโนะ หือ?เอ็นโจ ชูสุเกะ? ใครวะ?

>>943 นี่มันประวัติศาสตร์แสดงความรุ่งเรืองและถดถอยของอารยธรรมเอ็นโจ ชูสุเกะ กูยังจำความหลังแสนหวานที่เขาจับหิ่งห้อยส่งไปให้ได้นะ ดูมันน๊านนานโคตรเป็นอดีตกาล 55555

>>943 กูขรรม การผ่านไปของแต่ละกระทู้นี่มีอะไรเปลี่ยนแปลงตลอดจริงๆ 555555555555555555555
กูยังอยู่เรือเอ็นโจนะเว้ย เมื่อก่อนก็แจวๆอยู่หรอก แต่เดี๋ยวนี้กูลอยไปตามกระแสน้ำตามบุญตามกรรม เอามือวักๆน้ำเล่นนิดหน่อยให้เรือเคลื่อนจะได้ไม่อยู่กับที่ วันไหนพระเจ้าใจดีก็ส่งลมมาพัดให้เรือแล่นไปด้วยความเมตตาเองนั่นล่ะ แต่วันไหนส่งสายฟ้ามาฟาดเรือแตกก็ลอยคอกันไป

แต่กูรู้สึกว่าเวลาสายฟ้าฟาดลงมาที่เรือเอ็นโจนี่ฟาดโครตแรงเลยนะ เรือแตกไปคนละทาง หน้าหมองกันเลยทีเดียว อ.ฮิโยโกะกะเอาตายเลยรึเปล่า กับตัวละครอื่นอ.แกยังดูมีเมตตาไม่ทำอะไรรุนแรงอยู่นะ จริงๆแกเกลียดเอ็นโจป่ะวะ 555555555555555555555555555

>>945 ขอนอกเรื่องหน่อย คาโคะดันบุงเคยมีบทสัมภาษณ์ถาม อ.นิชิโอะ อิชินคนแต่งเรื่องบาเกะโมโนกาตาริว่าชอบตัวละครไหนในซีรี่ย์ที่สุด... อ. แกตอบว่า "ฮาเนะคาว่า สึบาสะ" ...เอาล่ะ นั่งลงล้อมวงสิ กูจะเปรยชีวิตของลูกรักอาจารย์แกให้ฟัง...
- พ่อแม่แท้จริงของฮาเนะคาว่าตายหมดแล้ว พ่อแท้ๆ ตายก่อนแม่เลยแต่งกับพ่อใหม่ ต่อมาแม่แท้ๆ ตายอีก พ่อใหม่เลยแต่งกับแม่ใหม่ ฮาเนะคาว่าอยู่ในบ้านที่ไม่มีคนที่มีความเกี่ยวข้องทางสายเลือดเลยมา 10 กว่าปีโดยไม่ได้รับความรัก
- เครื่องครัวข้าวของในบ้านฮาเนะคาว่ามีสามชุด แต่ละคนทำความละอาด เก็บกวาด ทำกับข้าวในส่วนของตัวเอง ไม่มีการพูดคุยกันเลย
- เป็นคนฉลาดหลักแหลม มีมารยาท แต่การวางตัวเพียบพร้อมสูงส่งเกินไปจนไม่มีเพื่อนที่คุยด้วยได้ "แม้แต่คนเดียว"
- ช่วยชีวิตพระเอกด้วยความรักล้วนๆ พระเอกมองว่าเป็นผู้มีพระคุณ.........ไม่กล้าจีบ
- เครียดจัดโดนผีแมวสิงสู่ แต่ก็ยังรักพระเอก พอพระเอกเมลไปว่ากำลังลำบากเลยรีบมาช่วย.......โดนพระเอกหลอก โดนแวมไพร์กระทืบซ้ำ
- ยินดีสละชีวิตช่วยพระเอก ผ่านเรื่องทุกข์ยากลำบากมาด้วยกัน คิดว่าจะไปกันด้วยดี เทิดทูนพระเอกมาก.......เปิดเทอมใหม่พระเอกไปคว้าสาวซึนเดเระมาเป็นแฟน
- รอบรู้พหูสูตร รู้แทบทุกเรื่อง พระเอกพึ่งพาบ่อยมาก ทำลามกใส่ก็บ่อย.......แต่ไม่เคยจีบ...
- เครียดจัดแมวสิงอีกรอบ คราวนี้สูญเสียตัวตนจนเหลือแต่จิตใต้สำนึก แต่จิตใต้สำนึกก็ยังรักพระเอกอยู่ดี พอพระเอกมาช่วย........โดนแวมไพร์ตบรอบสอง
- เจอผีเสือ โดนเผาบ้าน ระหกระเหินเร่ร่อนเคราะห์กรรมซ้ำซัดแถมจะโดนเสือฆ่า........พระเอกโผล่มาช่วยตอนโดนกระทืบเจียนตาย
- ตัดใจสารภาพรักพระเอก.......พระเอกบอกดีใจมากเลย แต่กูมีแฟนแล้ว......นั่งร้องให้ไปดิ
- ตัดใจจากพระเอก ดูอยู่วงนอกอย่างห่วงๆ แต่สุดท้ายก็โดนลากเข้าวังวนสารพัดสารเพเพราะพระเอก ตอนจบซีซั่นสองลงทุนขายตัวเองให้กองทัพเพื่อไปพาคนมาจากขั้วโลก
นี่แหละชะตากรรมลูกรักเขาล่ะ คุ้นๆ มั้ยพวกมึง

>>946 รันทดโครต อ่านแล้วรู้สึกเศร้าแทน เรื่องนี้จบยังวะ กูอยากรู้ว่าตัวละครนี้ได้พบเจออะไรดีๆในชีวิตบ้างมั้ย อยากให้ใครมาเป็นแสงสว่างช่วยให้นางมีความสุขจริงๆนะเนี่ย

>>943 กอล์ฟมาร์กเกอร์ในวันนั้นทำให้เอ็นโจมีวันนี้จริงๆ555555
จำได้ว่านับจากนั้นเหล่าโม่งก็มองเอ็นโจด้วยสายตาที่เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ต้องขอบคุณโม่งคนนั้นที่เอาความหมายของกอล์ฟมาร์กเกอร์มาวางเป็นอย่างสูง

>>946 เติมให้อีกเรื่องคือไม่มีห้องเป็นของตัวเอง ต้องนอนตามทางเดินบ้านหรือระเบียง
>>947 จบแล้ว พระเอกนางเอกรักกันดี คนอื่นก็มีความฝันหรือทำตามฝันสำเร็จไป
ส่วนอีนี่ก็นกไปแถมโดนจัดอยู่friend zone forever

>>949 โว้ว เย้......เกิดมาไม่ใช่นางเอกก็ทำใจซะนะน้อง //ตบบ่าน้องเขา ซักวันต้องเป็นวันของเรานะ

>>949 เฮ้ย!!!! ใจเย็นมึงยังไม่จบ มันยังมีมอนสเตอร์ซีซั่นต่อ แต่เรื่องนี้กูตามเพราะลุงๆ ในเรื่องเลยนะเนี่ย ตะละคนแซ่บมาก
>>948 ตอนนั้นกูจำได้ว่าจะง้างโม่งชายที่บอกจะแทงเอ็นโจก่อนแล้วนะมึง แต่เจอไอ้ที่มันเอามาแปะแล้วรู้สึกว่าเอ็นโจนี่โคตรอันตราย ถถถถถถถ

>>946 เดี๋ยว!! แน่ใจนะว่าลูกรัก ทำไมมันอนาถาขนาดนี้วะ แต่งซะแบบว่าคนเขียนเขาเกลียดอะไรตัวละครนี้รึเปล่า ดูไม่เคยเจออะไรดีๆเลยนะนั่น
>>951 กูคิดว่าฮีไม่ใช่ผู้ชายแสนดีอะไรหรอก รู้ว่าฮีร้ายไม่น้อยหน้าใครในเรื่องทั้งนั้นอะ แต่ไม่คิดว่าจะแรงขนาดนี้ บอกตรงๆว่าอึ้งมาก 55555555555

สรุปชีวิตของตัวละครใน>>946 สั้นๆแบบภาพเคลื่อนใหว บางทีเอ็นโจอาจจะเป็นลูกรักจารย์ฮิโยโกะก็ได้นะมึง
แบบว่ารักแท้เก็บใว้ไม่เอื้อนเอ่ยอ่ะ
http://i.imgur.com/zg839bM.gif
https://media.giphy.com/media/v1NWM5hCe9d0Q/giphy.gif
http://38.media.tumblr.com/tumblr_m7mt6yJrmc1rc4y5co1_500.gif
http://68.media.tumblr.com/1ac25bfa8d6b9e6650c7aa7dc8e39b87/tumblr_mspgodZ5HC1sg1ksjo3_500.gif

>>953 โอ๊ย ทำไมมีแต่รูปร้องไห้ สงสารว่ะ เห็นแบบนี้ก็ยิ่งอยากให้มีความสุขจริงๆ หรือคนแต่งแกจะแต่งให้รันทดเยอะๆ คนอ่านจะได้เห็นใจ เข้าข้าง เทใจให้ รักตัวละครตัวนี้วะ กูไม่เคยอ่านนะ แต่คิดว่ามันต้องมีเหตุผลนั่นล่ะที่เขียนให้รันทดขนาดนี้

กูยังโหวตทันไหมๆ ขอด้วย ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับกัปตันนักต่อเรือผู้ชำนาญการยูกิโนะ ครั้งนี้ขอแยกเรือเป็นเอกเทศ [ลำที่19+1] เอาอันนี้ //ขอลงเรือยูกิโนะเต้มตัว กูไม่ไหวกับคนพี่แล้วววว T_T
>>943 สรุปให้แล้วว่าอารยธรรมคนพี่ถึงจุดเสื่อมแล้ว อีกไม่ช้านานก็คงถึงกาลแตกดับ พวกเราควรรีบหนีไปซบอารยธรรมอื่นโดยด่วนก่อนที่จะต้องล่มสลายไปด้วยยยย

>>955 กรั่กๆๆๆ อย่าเพิ่งวู่วามไปสหาย กูรู้ว่ายังไงก็ต้องมีมือวิเศษจากเบื้องบนมากอบกู้สถานการณ์ ซ่อมเรือที่รูรั่วเยอะขนาดนี้ให้เองนั่นล่ะน้า

>>956 เรือหรือเศษไม้ แต่ว่านะมึงไม่อยากตอกย้ำนะ แต่มึงเคยได้ยินคำว่า"ยิ่งหวังมาก ยิ่งผิดหวังมาก"ป่ะ

>>957 คนเราต้องมีความหวังเว้ย และถึงไม่มีเรือกูเดินบนน้ำเอาก็ได้ ยังไงก็ผ่านมาหลายรูปแบบ โดนอีกจะเป็นไรไป เพราะกูชินแล้ว 55555555555555

>>956 มึงงงงง ทำลายตัวเองได้ขนาดนี้ ทุกเม็ด ทุกตอนเยี่ยงนี้ มึงควรจะหวังอีกเหรออ กูเห็นด้วยกับ >>957 เลยนะ เราควรเลิกดื่มและอาบกาวแล้วมาอยู่บนโลกแห่งความเป็นจริง กูว่าไปๆ มาๆ เนี่ย ยูกิโนะโตไวกว่าท่านเรย์กะอีก เก็บไว้กินไม่เสียหายยยย // อารยธรรมยูกิโนะจงเจริญญญญญญญญญญญ!!!!!

>>959 มึงก็ว่าไปนั่น ไม่มีอารยธรรมใดแข็งแกร่งไปกว่าอารยธรรมคานอีกแล้ว เผลอๆชื่อกระทู้ของเรื่องนี้อาจจะต้องเปลี่ยนชื่อจากฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะเป็นฮาเร็มของเจ้าพ่อคานก็เป็นได้

นึกถึงกระทู้แรกๆตอนใสๆ ไม่เอาคานนะ! ฟิคบ้านพักคนชรา อัปมงคลล!!!
ตอนนี้น่ะเหรอ หู้ยยย คานซังดีจังเลยเน้อ~ จะไปหาใครที่ดีแบบนี้ได้ที่ไหนอีก

ตามสรุปคะแนนโหวตซะหน่อย นับตั้งแต่เมนต์ที่ 900 มาถึงปัจจุบัน ตอนนี้ชั่วช้าสามานย์นำลิ่วมาที่ 10 คะแนน ตามด้วยเกลือชำระกับกัปตันยูกิโนะที่คะแนนเท่ากันที่อย่างละ 3 คะแนน ยังไม่ปิดโหวต เชิญลงคะแนนกันได้เรื่อยๆ เลยนะฮะ

--------------------

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับโอนิวาบังในเงามืด [ชั่วช้าสามานย์ ทุกประการเพื่อฮาเร็มทั้ง 20] + IIIII IIIII
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับคำอธิฐานแห่งรัก [เกลือชำระกระปุกที่ 20] + III
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับกัปตันนักต่อเรือผู้ชำนาญการยูกิโนะ ครั้งนี้ขอแยกเรือเป็นเอกเทศ [ลำที่ 20] + III
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับปฏิบัติการเสริมสร้างคานคฤหาสน์ให้แข็งแรง [ตะปูตัวที่ 20]
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับพิธีตอกเข็มสาปแช่ง​ตุ๊กตา​วูดูที่ชื่อ คาน (เข็มนีดเดิ้ลเฟลท์เล่มที่ 20)

จะปิดโหวตที่เท่าไหร่เนี้ย ฮา

>>963 กะจะปิดที่ซัก 980 นะ ใครยังไม่ได้โหวตก็เชิญๆ

>>946 กูเข้าใจสิ่งที่มึงอยากจะสื่อนะว่าเอ็นโจเป็น 'ลูกรัก' ของ อ.ฮิโยโกะแก
- เอ็นโจไม่เคยเปรยสถานะตัวเองออกมา แม้แต่เด็กอย่างยูกิโนะก็ไม่เคย ตอนคาบุได้ยินว่ายูกิโนะเป็นเด็กดีถึงกับไปดูด้วยตัวเอง ไม่คิดว่ามันแปลก?
- ตอนไปที่บ้านคาบุพ่อแม่คาบุออกมาต้อนรับ เวลามีคนมาบ้านเรย์กะพ่อแม่ก็อยู่ต้อนรับ แต่บ้านเอ็นโจมีแค่ท่านแม่?
- เอ็นโจฉลาด มีมารยาท วางตัวสบายๆ แต่กลับกันในขณะที่คาบุมีคนกล้าพูดตรงๆ ด้วย แล้วเอ็นโจล่ะ? อย่างมากก็มีคนเล่าผ่านๆ
- ช่วยท่านเรย์กะในที่ลับ อาจจะไม่ใช่รอบเดียว แต่ท่านเรย์กะมองเอ็นโจยังไง?
- เคยผลสอบตกเพราะอะไรบางอย่าง แล้วเป็นไงล่ะ?
- พยายามช่วยเหลือให้คำปรึกษาแถมคอยหนุนหลังด้วย ท่านเรย์กะมองในแง่ดีมั้ย?
- พยายามเสนอเรื่องที่ท่านเรย์กะน่าจะอยากรู้ให้เสมอๆ แต่ท่านเรย์กะดันสนแต่ยูกิโนะ
- ปากหมาไปหลายรอบ มีครั้งนึงอวดเบ่งว่าไม่เคยชวนใครเดท ผลเป็นไงล๊าววววววว
- เจอยุยโกะหลอกหลอน คาบุ KY เคราะห์ซ้ำกรรมซัดทำดีไปสารพัดแต่ท่านเรย์กะก็หาได้เหลียวแล แถมมีตาไก่โง่มาคอยรังควาญ

แถมในโม่งนี่ีก็อีก
- ช่วยเลือกของฝาก เนื้อหาจะไม่มีอะไรเลยถ้าโม่งไม่แฉความหมายของกอล์ฟมาร์คเกอร์
- พยายามเลี่ยงท่านเรย์กะ ก็โดนหาว่ารักไม่จริง
- เต๊าะแบบใสๆ ก็หาว่าจีบสาวไม่เป็น
- เข้าหาแบบเนียนๆ ก็หาว่าหมาหวงก้าง
- ปากหมาก็หาว่าปากหมา....................แล้วไอ้บากะรากิล่ะ?
ชะตากรรมแม่งลูกรักสัสๆ

>>965 โดยมากชะตากรรมลูกรักคนเขียนมักเจออะไรมากกว่าคนอื่น กูก็เป็นนะ เวลากูเขียนนิยาย ใครเป็นลูกรักกูนี่โดนกูแกล้งหนักๆหมดทุกคนเลย หรือไม่ก็ชีวิตรันทดกว่าชาวบ้าน กูก็ไม่ค่อยเข้าใจตัวเองเหมือนกัน แทนที่จะเขียนให้ดีๆกูดันไปแกล้งมันซะงั้น บางทีก็สงสัยว่านี่กูรักหรือเกลียดมันวะ 555555555

>>966 งั้นท่านเรย์กะนี่คงเป็นที่รักมากเลยนะ นางเจอแต่ละอย่างนี่อนาถจริงอะไรจริง ทั้งสวยทั้งรวยทั้งนิสัยดี แต่ยังต้องสถิตอยู่บนคาน เฮ้อออออ

>>967 คิ้วหายด้วย ผมหงอกด้วย อุณาโลมงอกด้วย 555555555555555555

>>968 พูดถึงเรื่องนี้ วันก่อนกูกลับไปเผือกคดีคุณนอ.จอมโหนเจ้าในตำนานของพันทิพ นางบอกนางโหงวเฮ้งดีมาก หน้าผากมีอุณาโลมขึ้น กูเกือบสำลักกาแฟ เกิดมาเพิ่งเคยเห็นคนคุยโวว่ามีอุณาโลมจริงๆ...

>>969 โหย คุณนอ.ล็อคอินในตำนานคนนั้นป่ะ แกยังสิงอยู่พันทิปอีกเหรอ โดนแหกไปขนาดนั้นไม่เข็ดรึไง
แต่กูก็ไม่เคยเห็นคนมีอุณาโลมจริงๆนะ ที่บอกว่าอยู่กลางหน้าผากแบบพระพุทธเจ้า ที่ผานมากูนึกว่าตรงนั้นมันเป็นไฝซะอีก.... ไม่ได้คิดว่าเป็นอุณาโลมอะไรเลย กูนี่คนบาปชิบหาย 55555555

>>970 คุณนอ.คนนั้นแหละ ว้ายยยย มีคนทันด้วย นี่มันคีย์เวิร์ดดักแก่ชัดๆ 5555 แต่นางไม่ได้อาละวาดอยู่ในพันทิพแล้วนะ โดนแหกไปซะขนาดนี้ เพ้อๆ มโนจับคนมาทำผัวอยู่ในเฟสส่วนตัวของนางนั่นแหละ

พวกมึงนี่โคตรแก่เลยนี่หว่า....

ว่าแต่ จำไม่เห็นได้เลยเรื่องอุณาโลม ไหนๆ ก็พูดถึงละขอวาร์ปเฟสคุณนอหน่อยสิ ชักคิดถึง

>>972 ไม่มีเหมือนกัน แต่ไปอ่านระลึกความหลังได้ที่เวบคุณอันมาสค์ คำใบ้ unmask namob analysis

>>965 อารมณ์ประมาณอ๋องแปด อ๋องเก้าสินะ ออกมาให้คนรัก แต่นางเอกก็เลือกพระเอก เจ็บสัส
แต่เรื่องนี้ทั่นเรย์กะไม่ใช่นางเอก เป็นตัวร้าย(?) เป็นเจ้าแม่กาลี น่าจะพอไหวบ้างน่า
กูเดาว่าที่อ.ทำร้าย คงเพราะรักนี่ล่ะ เขาว่าตัวละครที่ชอบคือตัวตนในอุดมคติ ส่วนมากกูสังเกตว่าตัวละครพวกนี้มักจะมีคำว่าเสียสละอยู่ในชีวิตด้วย

>>974 อ่านเป็นเสียสละชีวิต เอ้า รันทดไปอีก

>>954 ถ้าดูอนิเมจะรู้ว่าฉากร้องให้นั่นแทนสภาพจิตใจฮาเนะคาว่าล้วนๆ คือภายนอกก็ยิ้มแหละ แต่ข้างในใจร้องบอกไม่ใหวแล้ว ช่วยฉันทีอะไรแบบนั้น (ยกเว้นภาพสองที่ร้องเพราะโดนปฏิเสธ)
บางทีเอ็นโจอาจจะมีปูมหลังอะไรที่มันหนักหนาสาหัสเกินเยียวยาก็ได้นะ รอตอน 300 เผื่อจารย์ฮิโยโกะแกจะเฉลยปมเอ็นโจก่อนย้ายเรือก็ยังไม่สาย อีกไม่กี่ตอนเองนะพวกมึง เอ้านี่กาวมโนชั้นดี แดกเข้าไปสิ!!!

Monogatari series ลามมายันนี่เลยเหรอวะ
โหวตชั่วช้าสามานย์อ่ะ แต่จะไม่แก้เป็นเพื่อน้องสาวเหรอ?

>>976 กูสายฮาเร็มสัส!!!

>>976 ขนาดตอนล่าสุดนี่ฮีก็ยังย้ำเรื่องทดแทนบุญคุณ กูกลัวจะเฉลยว่าความดีทั้งหมดที่ทำมาลับหลังก็เพื่อใช้หนี้บุญคุณจังว้อย

ขอโหวตชั่วช้าสามานย์ ความดิบความเถื่อนนี้มันดึงดูดสายตามาก

>>979 คนใช้หนี้บุญคุณ ปกติเขาไม่มาลำเลิกทับหรอกว้อยยย

KY นิด นี่โม่งฟิคตำนาน ver.เอ็นโจเองนะ ตอนนี้อาการป่วยหายดีแล้วแต่ติดสอบเยอะมาก หลังสอบจะกลับมาลงให้ทีนึงแล้วจะโยนไม้แล้วนะ!

>>979 ไม่รู้สิ แต่กูเดาว่าฮีมีปมอะไรเกี่ยวกับเรื่องบุญคุณจริงๆนั่นล่ะ เป็นตัวละครเดียวที่พูดย้ำนักหนาเรื่องตอบแทนบุญคุณ ติดหนี้บุญคุณ ยูกิโนะที่เป็นน้องอยู่บ้านเดียวกันแท้ๆยังไม่เคยพูดแบบนี้เลย แปลว่าเป็นปมส่วนตัวไม่เกี่ยวกับการสั่งสอนทางบ้านแน่ๆ

>>983 ซึ่งอาจเกี่ยวเนื่องกับคุณคนนั้นก็เป็นได้

เห็นว่ากระทู้ใกล้เต็มแล้วเลยไปตั้งกระทู้ใหม่ไว้ตรงนี้นะ ชั่วช้าสามานย์มาวินว่ะ 5555
https://fanboi.ch/webnovel/4454/

อ่านแปลตอนใหม่แล้ว ขอบคุณโม่งแปลสรุปแล้วไม่ใช่การฝ่าฝันของคู่ไซซายะวาคาบะแต่เป็น เรย์กะxวาคาบะสินะ อยากบอกท่านพ่อท่านแม่เบาๆว่า ลูกสาวลื้ออ่ะ คบสามัญชนเพียบเลยนะลื้อ (จริงๆ ก็คิดนะคนที่ทำให้เรย์กะคิมินิสัยเสียคือพ่อแม่นี่แหล่ะ บางทีก็สมน้ำหน้าพ่อแม่นะตอนตกต่ำ)

โอ้โอ ตอนใหม่นี่มัน.... พระเอกไปกินข้าวกับครอบครัวแล้วโดนพูดทำนองว่าห้ามคว้าสาวสามัญชนที่ไหนก็ไม่รู้มาเป็นสะใภ้บ้านเรานะ พระเอกเลยสะดุ้งไปตามระเบียบ เพราะกำลังแอบคบหาดูใจกับสาวสามัญชนที่ว่านี่อยู่พอดี ท่านแม่ขา ท่านแม่ไม่รู้เหรอคะ โบราณเขาว่าเกลียดอย่างไหนมักได้อย่างนั้นนะคะ เตรียมรอรับลูกสะใภ้สามัญชนได้เลยค่ะ ถถถถถถถถถถถถถถถ

ท่านแม่กับมาดามคาบุรากิเนี่ย สำหรับวาคาบะจังแล้ว ใครเป็นบอสที่โหดกว่ากันนะ

>>988 น่าจะมาดามไหมนะ ดูยังไงมาดามก็ปิ๊งเรย์กะพยายามจับคู่กับลูกชายตัวเองแน่ๆ สาวสามัญชนนี่ท่าจะลำบากว่ะ

>>989 ตอนท้ายๆ มาดามคาบุรากิอาจจะมายุแยงท่านแม่เรื่องสะใภ้สามัญชนไม่คู่ควรกับตระกูลคิโชวอิน พร้อมกับเร่งรัดงานหมั้นของมาซายะกับเรย์กะให้เกิดขึ้นเร็วที่สุด แต่ท่านพี่มาช่วยเหลือด้วยการเปิดโปงการทำทุจริตของบ้านคาบุรากิจนล้มละลาย ท่านแม่ใจอ่อนเห็นความดีของวาคาบะจัง อนุญาตให้ครองรักกับเรย์กะได้ ทั้งคู่ได้เข้าพิธีหมั้น เกี่ยวก้อยกันไปเรียนในมหาลัยซุยรันและเมื่อเรียนจบก็แต่งงาน แฮปปี้เอนดิ้งสไตล์โชโจ

ส่วนมาซายะหลังล้มละลายก็ติดใจอาหารสามัญชนเป็นอย่างมาก ระหว่างที่อกหักจากวาคาบะก็ได้ออกเดินทางรอบโลกแบบแบ็คแพ็คเกอร์ เสาะแสวงหาของอร่อยจากทั่วมุมโลก รีวิวบะหมี่ถ้วยราคาประหยัดหรือข้าวกล่องลดราคาบ้าง เขียนรีวิวอาหารเล่นๆลงเน็ตแต่เสือกดังซะงั้น ปัจจุบันกลายเป็นบล็อคเกอร์อาหาร ชีวิตมีความสุขดี

หวัดดีนะกุเห็นเรื่องนี้นานแล้วแต่ไม่เคยอ่าน แวะมาดูกระทู้นานๆ ครั้ง(แต่ไม่ค่อยรู้เรื่องหรอก) เปิดดูสารบัญฟิค+ฟอพวกมึงแล้วกุนึกว่าเอ็นโจคงบทเยอะมาก ปรากฏว่าสองวันนี้กูตะลุยอ่านตั้งแต่ 1-ล่าสุด .................................พวกมึงหลอกดาว 5555555 กุนี่ช็อคไปเลย เกิดมาไม่เคยอ่านนิยายแนวเลิฟคอม? สไลส์ออฟไลฟ์? ฟู้ด? เอ่อ เอาเป็นว่ากุยังจัดหมวดไม่ถูกเลย คือกุไม่เคยอ่านนิยายที่มีหลายเรือมาก่อน แต่คิดว่ายังไงแต่ละรูทก็คงจะมี มม. กับผู้ท้าชิงเยอะกว่านี้ใช่มั้ย แต่ว่าเรื่องนี้มัน... กุอ่านแล้วอยากล้มโต๊ะ ตอนต้นๆ เคยคิดว่าถ้าท่านเรย์กะเดินหน้าเป็นเพื่อนกับสองหน่อเต็มกำลัง ทำนองหนีไม่ได้ก็เอาเข้าพวกแม่งซะเลย แล้วจัดการหาแฟนให้ทั้งคาบุกะเอ็นโจแต่งๆ ออกไปส่วนตัวเองก็ใช้ชีวิตบนคานเนี่ย กูคงจะอึดอัดน้อยกว่านี้ แต่ว่าบ้าจริงกุดันอ่านมายันตอนล่าสุดแล้วก็เสือกเป็นพวกอ่านแล้วต้องอ่านให้จบซะด้วย มีตลค.หลายตัวที่นึกเอ็นดูและอยากรู้บทสรุป กุเลยยังไปไหนไม่ได้ ฮรอลลล

>>991 ส่วนมากที่เห็นในฟิคมีส่วนประกอบเป็นกาวประมาณ 99% ว่ะ ความเป็นจริงแห้งเหือดเพียงไรเราก็เอามาต่อยอดได้ ส่วนนิยายเรื่องนี้กูว่าน่าจะเป็นแนว Slice of Life นะ วันๆ วนเวียนอยู่กับกิน นอน ไดเอ็ท นานๆ เนื้อเรื่องจะเดินทีแบบโคนัน

ชิ่อหัวกระทู้มาไกลมาก แต่ชั่วช้าสามานย์นี่คุ้นๆเหมือนอ่านเจอในpantipนะมึง

>>993 จากเชือดเช็ดเชเชนไง เป็น motto ของหน่วย FSB ที่เป็นอดีตหน่วย KGB ของรัสเซีย คำพูดจริงๆคือชั่วช้าสามานย์ ทุกประการเพื่อประเทศ

>>994 เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดด ปูติน!!!

>>991 สวัสดีโม่งใหม่//เอากาวรม

>>991 ยินดีต้อนรับสู่แหล่งบริโภคกาวนะเพื่อนโม่ง

จงสดุดี จงสรรเสริญเทพแห่งคานทอง และเจ้าแม่คานทอง โอ้! สตรีศักดิ์สิทธ์แห่งคานทอง!!
//ปั่นกระทู้ได้เลย

เอ้า ไปสู่กาวกระปุกใหม่กันเถอะ!!!

มุ่งสู่ความชั่วช้าสามานย์ ใครตามโรโคโค่เดิ้น ใครขวางโรโคโค่ด้อง!!!