เขียนเสร็จไวกว่าที่คิด ลงเลยละกัน
ฟิคเวียนในตำนาน >>>/webnovel/4296/147-149
---------------------------
เพราะแพ้ลูกตื๊อและสายตากดดันของสองคนนั้น ฉันก็เลยยอมๆเล่าออกมาในที่สุด
ทีแรกว่าจะเล่าแค่ตอนไปซื้อเค้กในคาเฟ่กับนายตัวสำรอง แต่เจอสายตาคมปลาบของซากุระจังที่จ้องมาเหมือนจะสื่อว่า “ฉันรู้นะยะว่าเรื่องมันไม่ได้มีแค่นี้” ฉันมันคนใจนกกระจิบ เห็นสายตาพิฆาตแบบนั้นก็จำต้องยกธงขาว
“เป็นคริสต์มาสที่แย่ที่สุดเลย…..”
จากที่จะพูดแค่นิดเดียว ก็กลายเป็นสารภาพหมดเปลือก ตั้งแต่ตอนคุยว่าจะไปทานราเมงกับนายตัวสำรอง เจอเอ็นโจมารอที่หน้าบริษัท ฉันวิ่งหนีลงมาจากรถ ได้ไปทานราเมงกันสามคน แล้วก็จบด้วยการไปร้านเค้กกับนายตัวสำรอง แต่ไปร้านไหนๆก็ไม่มีที่นั่งเลยต้องซื้อเค้กกลับมานั่งทานที่บ้านคนเดียวแบบเฉาๆ
ซากุระจังกับอาโออิจังนั่งฟังอย่างตั้งอกตั้งใจ ส่วนฉันพอได้ระบายก็รู้สึกโล่งๆขึ้นมาบ้าง แต่พอเล่าจบสองคนนั้นก็ทำหน้าแปลกๆ
“ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่าไงน่ะ”
พอฉันทำหน้าบึ้งใส่ อาโออิจังยิ้มแหยๆเหมือนจะขอโทษ ส่วนซากุระจังยกแก้วน้ำสัปปะรดขึ้นมาจิบ
“แค่คิดว่าเธอนี่โง่รึเปล่า”
“อะไรกัน!! เธอว่าฉันโง่เหรอ ใจร้ายเกินไปแล้วนะ” ฉันหันไปฟ้องอาโออิจัง “ดูสิ ซากุระจังว่าฉันอ้ะ”
“เอาน่าๆ ซากุระจังก็อย่าพูดแรงขนาดนั้นสิ”
“ก็มันจริงมั้ยล่ะ แฟนมารอหน้าบริษัทดันไปควงกับหนุ่มคนอื่นต่อหน้าต่อตา ใครบ้างจะไม่โมโห”
“แล้วหมอนั่นก็เล่นหูเล่นตากับผู้หญิงในร้านด้วยนะ บอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกันด้วย ยังไงก็ผิดเห็นๆ”
“ก็ใครใช้ให้เธอพูดว่าไม่ได้เป็นอะไรกันก่อนล่ะ เขาก็ประชดให้น่ะสิ”
“ซากุระจังเป็นเพื่อนฉันไม่ใช่เหรอ ต้องเข้าข้างฉันสิ” ฉันทำแก้มป่องแบบงอนๆ “แล้วอีกอย่าง เอ็นโจก็ไม่ใช่แฟนด้วย”
“จริงอะ แล้วเขาจะมารอหน้าบริษัทในวันคริสต์มาสทำไมล่ะ” ซากุระจังหัวเราะหึๆ “แถมเหตุผลที่หนีลงจากรถก็คือเขาจะจูบอีกต่างหาก ไม่ได้เรื่องเล้ย”
“กะ...ก็ มันทำตัวไม่ถูกนี่นา”
“เป็นจูบแรกของเรย์กะจังงั้นเหรอ” อาโออิจังทำตาโต
“แหมๆ มันคงจะหนักหนาสำหรับเรย์กะนั่นล่ะน้า ฉันเข้าใจ จะให้ข้ามขั้นไปจูบในรถเลยก็เร็วเกินไปสำหรับเด็กน้อย….”
พูดไปซากุระจังก็มองฉันขึ้นๆลงๆไปแล้วก็แสยะยิ้ม
“หนอย!! อย่ามาดูถูกกันนะ กะอีแค่จูบน่ะ ทำมาหลายครั้งแล้วย่ะ”
“เห” ทั้งคู่ประสานเสียงพร้อมกัน
“มีนอกเหนือจากที่เล่าให้ฟังเมื่อคราวก่อนด้วยเหรอ”
ซากุระจังฉีกยิ้มที่เห็นแล้วฉันก็พลันรู้ตัวว่าตกหลุมพรางเข้าจนได้
อ๊าาาาาาา!!!! เมื่อไหร่ฉันจะเลิกนิสัยปากเบา พอเจอคำปรามาสก็หลวมตัวได้ง่ายขนาดนี้ล่ะค้าาาา!!!
“เล่ามาเดี๋ยวนี้!” ซากุระจังเขย่าแขนฉัน ท่าทางตื่นเต้นจัดๆ ทำท่าจะไม่ปล่อยด้วยถ้าไม่ได้อะไรไปจากฉัน ส่วนอาโออิจังช่วยยุส่งอีกแรง
ยะ อย่ากดดันกันสิ!!