Fanboi Channel

เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"

รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้

.

謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015

♕ คลังกระทู้ ♕
>>>/webnovel/3289 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
>>>/webnovel/3364 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชายามบ่ายของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
>>>/webnovel/3451 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
>>>/webnovel/3507 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4
>>>/webnovel/3543 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับปฏิบัติการปลูกไร่กัญชาบนดาวเคราะห์ดวงที่ 5
>>>/webnovel/3572 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับหลุมดำดูดเวลา กาวแลคซี่ที่ 6
>>>/webnovel/3588 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือกาวฟิคที่ไปไกลกว่าเรืออฟช. ลำที่ 7
>>>/webnovel/3600 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการผนึกกำลังของเหล่าพันธมิตรเรือเพื่อล่มเกาะแห่งคาน ครั้งที่ 8
>>>/webnovel/3628 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับนิทรรศการเรืออับปางใต้ท้องทะเลลึก ครั้งที่ 9
>>>/webnovel/3689 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับฤดูใบไม้ผลิอันฟรุ้งฟริ้งของเรย์กะจัง♡ ~โดขิโดขิ หัวใจของเธอเป็นของฉันนะ! ♡♡ กาวยกกำลัง10! ♡♡ (,,,ゝ∀・,,,)ﾉｼ *:･ﾟ✧*:･ﾟ✧
>>>/webnovel/3786 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการหายตัวไปอย่างปริศนาของฟิคกาวในห้องซาลอนปิดตาย [คานที่กำลังก่อตัวชั้นที่11]
>>>/webnovel/3805 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแท็ก love ปริศนา ที่ไม่ตั้งใจจะใส่มาหรอกนะ แค่มันอยู่ใกล้มือเท่านั้นเอง [แท็กที่ 12]
>>>/webnovel/3856 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับกองเรือรบสยบคาน ประจัญบาน​พิชิต​ใจ​เธอ! [ศึกรักที่ 13]​
>>>/webnovel/3899 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับคำอธิษฐานรักผ่านเส้นผม (ผมลอนสลวยเก๋เส้นที่ 14)
>>>/webnovel/3953 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสูตรอาหารคิวปิดสื่อ​รัก​สุดมิราเคิล​ของยอดเชฟสาวเจ้าเสน่ห์​เร​ย์​กะ​ ~"แค่คำเดียว"เป็นจานที่ 15 แล้วนะ!
>>>/webnovel/4018 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับท่านเทพเกศาบันดาลรัก โปรดรับบรรณาการนี้ไปด้วยเถิด!!! (บรรณาการจานที่ 16)
>>>/webnovel/4099 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการซื้อบ้านพร้อมที่ดินในหมู่บ้านมีรักถวายเจ้าแม่ [หลังที่ 17]
>>>/webnovel/4218 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับไอเดียบรรเจิดเพ้อฝันของเจ้าแม่ [ขอปฏิเสธรอบที่ 18]

.

♕ สนธิสัญญา ♕
1) สปอยล์ได้ แต่รบกวนเตือนและจุดลากยาวทุกครั้ง(อย่างน้อย7-8บรรทัด) ช่วยป้องกันให้คนที่ไม่ต้องการอ่านสปอยล์เนื้อเรื่อง
1.1) ไม่สปอยล์เนื้อหาที่แปลไทยใกล้จะถึงแล้ว
1.2) ไม่สปอยล์เนื้อหามากจนเกินไป คนอยากโดนสปอยล์ก็อดใจรอไว้หน่อย ไว้ไปฟินพร้อมๆกัน

2) อย่าเร่ง อย่ากดดันโม่งแปล !!!!

3) งดเว้นการตั้งชื่อกระทู้ด้วยถ้อยคำที่ไม่เป็น​มงคล (หรือถ้อยความ​ที่เป็นแง่ลบ อาทิ คาน, จมเรือ, เรืออับปาง, หักธง, ซากเรือ เป็นต้น) "ห้ามแก้เคล็ดเด็ดขาด" หากฝ่าฝืนตั้งมา ชื่อนั้นก็จะไม่เอามาโหวตนับคะแนนแต่อย่างใด

4) แจ้งดิบตอนใหม่​​หลังเที่ยง เพื่อ​ไม่ให้​ทับซ้อนกับแปลไทย

.

♕ สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต ♕
https://docs.google.com/document/d/1Jtm_XMsTD_t_6GWtvFfN3qDIm3yxYGeJCX29QUS1vIo/edit?usp=sharing

How to: วิธีการใช้และอัพเดตสารบัญ
https://docs.google.com/document/d/1ET-eMchwMQyJ8awYO1Q5yIcKWuTeJrJ0TVhXXVd8eD4/edit?usp=sharing

รวมไฟล์สารบัญ
https://drive.google.com/drive/folders/0BwR6XEqxsnTAZWdSckFqb182VDQ

ปิดท้ายด้วยการพุ่งลงใต้ดินล่ะ #ผิด

ตอบกระทู้ที่แล้ว.... เห็นคำว่าเส้นทางสีม่วงของท่านพี่กับอิมาริ กูหยุดขำไม่ได้ 55555555555555555555555

เจิมหัวมู้~~ กูนี่เลือกออกสถานีหมู่บ้านมีรักโดยพลัน555555 เตรียมตังมาซื้อบ้านว่างแล้ววว

ลงฟิคเจิมกระทู้ หายกันไปนานกับฟิคนี้คิดถึงกันมั้ย
กาลครั้งหนึ่งในฝัน >>>/webnovel/3543/571-573
----------------

จวนจะค่ำแล้ว สองข้างทางเริ่มเปิดไฟตกแต่งคริสต์มาส สีสันหลากหลายขับให้ยามราตรีดูมีชีวิตชีวา บรรยากาศเลยงดงามเหมือนล่องลอยอยู่ในความฝัน มองไปทางไหนก็เห็นแต่คู่รักเดินควงแขนกันมาดูไฟประดับด้วยกันทั้งนั้นเลยล่ะค่ะ

คู่รักงั้นเหรอ

ฉันมองเอ็นโจที่นั่งอยู่ข้างๆ นึกไม่แน่ใจในความสัมพันธ์ที่กำลังเป็นอยู่นี้ จะบอกว่าเป็นเพื่อนมันก็ไม่มีเพื่อนที่ไหนเขาทำกันแบบนี้หรอกนะคะ

หรือเอ็นโจจะชอบฉันเหรอ

ความคิดนี้ทำให้ฉันตัวแข็งค้าง ชาวาบจากหัวลงไปถึงปลายนิ้ว

ไม่จริงหรอกน่า เอ็นโจเนี่ยนะจะมาชอบคนอย่างฉัน

ฉันไม่รู้ว่าหมอนี่คิดอะไรอยู่กันแน่ ผู้ชายคนนี้น่ะเป็นจอมเจ้าเล่ห์ ถ้าไม่ระวังตัวก็จะถูกแกล้งเอานะ ถ้าเผลอก็ต้องติดหนี้บุญคุณนะ เหมือนปีศาจไม่มีผิด

แล้วทำไมในฝัน ฉันถึงตกลงแต่งงานกับเอ็นโจได้นะ

หรือฉันจะรักเขา

รัก!?

ความคิดนี้น่ากลัวยิ่งกว่าตอนที่คิดว่าเอ็นโจจะชอบคนอย่างฉันอีกนะคะ

“คิดอะไรอยู่เหรอ” เอ็นโจถามฉันพร้อมกับยิ้มน้อยๆ

“ปะ เปล่าค่ะ เปล่า” ฉันหันหน้าไปทางอื่นเพราะเดี๋ยวจะถูกอ่านใจ ต้องหาทางเบี่ยงเบนความสนใจจากเรื่องนี้โดยด่วน

แต่กำลังคิดว่าจะพูดอะไรดี รถก็เลี้ยวไปในทิศทางที่ไม่ใช่ทางกลับบ้านของฉัน แล้วก็ไม่ใช่ทางไปบ้านของเอ็นโจด้วย

เหมือนเอ็นโจจะรู้ว่าฉันคิดอะไร เพราะพูดขึ้นมา

“มีที่หนึ่งที่อยากพาไปน่ะ”

ฉันกระพริบตาปริบๆอย่างไม่เข้าใจ จะพาฉันไปไหนเนี่ย ภัตตาคารเหรอ แต่เมื่อกี้ก็ทานข้าวหน้าไก่กับไข่แล้วก็ขนมบ้านวาคาบะจังกันมาแล้วนะ ยังอิ่มอยู่เลยอ่ะ

เอ็นโจหัวเราะแล้วบีบมือฉันเบาๆ รู้สึกมือนั้นจะสั่นหน่อยๆด้วยล่ะ ตื่นเต้นอะไรอยู่รึเปล่านะ

.
.
.
.

นั่งรถกันนานพอสมควร ผ่านสองข้างทางที่ประดับไฟและสถานที่เดทยอดนิยมในวันคริสต์มาสมาหลายที่ แต่เอ็นโจไม่ได้พาแวะไปที่พวกนั้นเลย เหมือนจะออกมาแถวๆชานเมืองโตเกียวตรงไหนซักแห่ง

มาทำไมกันนะ

“ถึงแล้วล่ะ”

เอ็นโจจับมือฉันให้ลงจากรถ เดินบนฟุตบาทที่ไม่ได้ตกแต่งอะไร มีแต่ต้นแปะก๊วยสองฟากฝั่งถนนห้อยระย้าลงมาปกคลุมเหมือนซุ้มให้เดินลอดผ่าน ใบแปะก๊วยที่หล่นเกลื่อนกลาดพื้นเหมือนพรมสีเหลืองทองที่ปูลาด แถวนี้เงียบสงบมากแทบไม่มีใครผ่านมา ทั้งที่คริสต์มาสน่าจะมีคนเยอะแท้ๆ

เอ๊ะ!! หมอนี่จะหลอกฉันมาฆาตกรรมรึเปล่าคะ ที่ผ่านมาก็ทำไม่ดีไว้ตั้งเยอะ แย่แน่ๆ ต้องแย่แน่ๆค่ะ

ฉันเดินไประแวงไป อยากจะดึงมือออกแล้ววิ่งหนี แต่เอ็นโจสอดประสานมือฉันอยู่แบบนี้ ปิดโอกาสหนีโดยสิ้นเชิง แถมสุขภาพข้อเท้าก็ไม่เป็นใจอีก ทำได้แค่เดินช้าๆก็เท่านั้นเอง

มองไปรอบๆ ทิวทัศน์แถวนี้มันคุ้นๆอยู่นะคะ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

ผ่านซุ้มต้นแปะก๊วยมาได้ ก็ได้เห็นโบสถ์คริสต์ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้า เสียงระฆังดังเหง่งหง่างท่ามกลางความเงียบของกลางคืน และภาพในความฝันก็กลับมาอีกครั้ง

สถานที่ที่ล้อมรอบไปด้วยดอกไม้ที่บานสะพรั่งและกลีบดอกไม้ที่ล่องลอยอยู่ในสายลม แสงแดดก็อบอุ่นและอากาศที่เป็นใจไร้อุปสรรคราวกับถูกกำหนดให้เป็นแบบนั้น

ฉันที่ยืนอยู่หน้าประตูโบสถ์ในชุดเจ้าสาวสีขาวแทบจะเอาหน้าซุกลงไปในช่อดอกไม้ที่กำลังถืออยู่ ข้างๆกันเป็นท่านพ่อที่ฉันควงแขนไว้เสียแน่นเหมือนจะหาหลักยึด ข้างหลังก็คือริรินะที่กำลังถือชายกระโปรงชุดแต่งงานอย่างตั้งอกตั้งใจ มาโอะจังกับยูริคุงที่เป็นผู้ถือเทียนเองก็หันมายิ้มให้กำลังใจฉัน ยูกิโนะคุงที่ถือเบาะแหวนก็ยิ้มด้วย

ประตูโบสถ์ถูกเปิดออก และทุกคนก็ยืนต้อนรับฉันเข้าไปข้างใน ท่านพี่ ท่านอิมาริ ตรงที่นั่งเพื่อนเจ้าสาวมีวาคาบะจัง เซริกะจัง คิคุโนะจัง อายาเมะจัง รุเนะจัง ซากุระจัง ท่านฟุยุโกะ ท่านซาราระ ท่านไอระ ท่านยูริเอะ ซาโตมิคุง หัวหน้าห้อง อิวามุโระคุง…..ทุกคนมีรอยยิ้มกว้างแสดงความยินดี บรรยากาศข้างในสดใส อบอวลด้วยความสุข

ท่านพ่อพาฉันเดินไปตามทางเดินตรงกลางที่ทอดยาวในโบสถ์ ข้างๆแท่นพิธีคือคาบุรากิที่นั่งดีดออร์แกนอยู่ ยูกิโนะคุงก้าวไปยืนข้างๆบาทหลวง ส่วนท่านพ่อส่งมือฉันไปหามือเอ็นโจที่ยื่นออกมา

แต่พอกระพริบตา สถานที่ที่สว่างไสวนั้นก็หายไป มีแค่ฉันกับเอ็นโจที่ยืนอยู่ตรงบันไดหินขั้นแรก

นี่มันโบสถ์ที่ใช้แต่งงานในความฝันไม่ใช่เหรอคะ

ฉันหันมองเอ็นโจ แต่เอ็นโจแหงนหน้ามองโบสถ์ด้วยรอยยิ้มน้อยๆ

“คุณคิโชวอิน”

“เอ่อ คะ คะ”

“ผมอยากจะพูดอะไรกับคนคนหนึ่งน่ะครับ” เอ็นโจหันมายิ้มให้ฉัน “แต่ว่าบางคำมันก็ค่อนข้างจะติดขัด ถ้าพูดตะกุกตะกักคงไม่ดี ก็เลยอยากลองดูก่อน”

“เอ๋” ฉันเลิกคิ้วขึ้นกับท่าทางแบบนั้น

อะไรกันเนี่ย เอ็นโจก็มีช่วงเวลาที่ไม่มั่นใจในตัวเองด้วยงั้นเหรอ

“คุณคิโชวอินช่วยรับฟังหน่อยได้รึเปล่าครับ”

ถูกจ้องหน้าแบบนี้มีหรือที่ฉันจะตอบอะไรได้ พอฉันพยักหน้าเอ็นโจก็สูดลมหายใจเข้าลึก ปล่อยมือฉันออก ก้าวขึ้นบันไดหินไปช้าๆ หยุดนิ่งบนขั้นบันไดสุดท้าย ไม่หันกลับมา

ฉันมองตามแผ่นหลังนั่นด้วยความรู้สึกสับสน

“ตอนที่ผมอายุหกขวบ ผมได้พบกับคนคนหนึ่ง”

“ค่ะ”

“ผมสนใจเธอตั้งแต่แรกเห็น แต่ผมเป็นแค่เด็กงี่เง่า ไม่รู้จะเข้าหายังไง ก็เลยทำตัวไม่ดีกับเธอไปหลายอย่าง”

“งั้นหรือคะ”

อย่างนายเนี่ยนะ เข้าหาสาวไม่เป็น พูดเรื่องตลกอยู่รึไง

“รู้ตัวอีกที เธอก็กลัวและหนีผมไปไกลแสนไกลแล้ว”

ก็สมควรอยู่หรอกค่ะ

“ผมเลยพยายามอย่างมาก จนบางทีก็ท้อ แต่ถึงจะท้อยังไงก็ไม่อยากจะยอมแพ้”

โอ้ มุ่งมั่นดีจังเลยค่ะ

“และผมพยายามจะบอกความรู้สึก แต่ติดอยู่ตรงที่ไม่รู้เธอได้ฟังแล้วจะเข้าใจรึเปล่าน่ะสิครับ”

“เอ่อ ถ้าท่านเอ็นโจมุ่งมั่นขนาดนี้ ฉันคิดว่าเธอคนนั้นได้รับฟังและต้องเข้าใจแน่นอนค่ะ”

“ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีสิ ผมน่ะ ทำอะไรให้เธอไปหลายอย่าง ไม่เคยทำแบบนี้กับใคร แต่เธอก็ไม่รู้ตัวสักทีว่าผมน่ะชอบเธอ”

“แหม”

ฉันหัวเราะฝืดๆในใจ มีผู้หญิงที่เอ็นโจไปทำแบบนั้นด้วยงั้นเหรอ หนอย เจ้าคนจากหมู่บ้านคาสโนว่านี่อันตรายชะมัด

พอคิดขึ้นมาก็อดที่จะโกรธไม่ได้ ที่เดทวันนี้ ก็เป็นการซ้อมเพื่อไปทำกับผู้หญิงคนนั้นใช่มั้ยล่ะ

แย่ล่ะสิ โกรธจนรู้สึกเหมือนจะร้องไห้แล้ว

ขอบตาฉันร้อนผ่าว ฉันหันหลังให้เอ็นโจทันที ยกมือปาดน้ำตาที่เริ่มจะปริ่มๆขอบตา ถึงยังไงฉันก็จะไม่ยอมให้หมอนี่เห็นน้ำตาของฉันแน่ๆล่ะ

“คุณคิโชวอิน”

“ค่ะ ค่ะ ฟังอยู่ค่ะ พูดต่อสิคะ”

“ผมก็คิดวิธีพูดตั้งหลายวิธี แต่ไม่ค่อยเข้าท่าเลย คุณคิโชวอินเองก็เป็นที่ปรึกษาความรักให้ใครหลายคนอยู่นี่นา คิดว่าผมควรจะทำยังไงดีน้า ขอคำแนะนำหน่อยสิ”

ฉันปาดน้ำตาออกแล้วหมุนตัวกลับไปเผชิญหน้ากับเอ็นโจที่ยืนอยู่บนบันได นับหนึ่งถึงสิบในใจอย่างต้องอดทนอดกลั้น

จะร้องไห้ไม่ได้นะ ห้ามเด็ดขาด อดทนไว้นะตัวฉัน

“ถ้าท่านเอ็นโจพูดขนาดนั้นแล้วล่ะก็ การได้พูดตรงๆออกไปต่อหน้า ฉันเชื่อว่าเธอคนนั้นจะต้องดีใจมากแน่นอนค่ะ”

“ก็....กำลังพูดอยู่นี่ไงครับ”

“เอ๋!?”

ฉันอ้าปากค้าง ถ้าถืออะไรไว้ในมือคงทำร่วงไปแล้ว

“คุณคิโชวอินครับ ก่อนหน้านั้น ผมฝัน….”

เอ็นโจแหงนหน้ามองโบสถ์พร้อมกับรอยยิ้ม พูดด้วยเสียงเรียบเรื่อยเหมือนพูดถึงลมฟ้าอากาศ

“...ฝันว่าได้มายืนตรงนี้กับคนที่ผมรัก ในฝันผมแต่งงานกับเธอ บอกรักเธอ สาบานว่าจะอยู่กับเธอไปชั่วชีวิต”

เอ๋!! แต่งงานในฝัน!?

หมายความว่ายังไงกันคะ เอ็นโจฝันว่าได้แต่งงานในที่นี้เหมือนกันกับฉันอย่างนั้นเหรอ

เอ็นโจหันมายิ้มน้อยๆให้ฉัน

“คุณคิโชวอินช่วยทำให้ฝันนั้นเป็นจริงจะได้รึเปล่าครับ”

หัวใจฉันเต้นแรงขึ้นมากับคำพูดนั้น สองข้างแก้มร้อนซู่เหมือนความร้อนในร่างมารวมกันอยู่บนใบหน้า นี่เพราะอากาศที่หนาวเย็นใช่มั้ยคะ!! ไม่ใช่เพราะฉันกำลังเขินใช่มั้ยคะ!!!

“ไม่ต้องรีบตอบก็ได้”

เอ็นโจเดินลงจากบันไดช้าๆ ฉันมองตามด้วยความสับสนและไม่แน่ใจ เสแสร้งแกล้งทำเหรอ หรือคิดว่าฉันไม่มีใครในวันคริสต์มาสเลยแกล้งเล่น ห๊ะ!!

“ท่านเอ็นโจ”

เมื่อถูกเรียก เอ็นโจก็หยุดนิ่ง แต่ไม่หันกลับมา

“ครับ”

“เมื่อกี้นี้ หมายความว่ายังไงคะ” บอกสิว่าแกล้งเล่น ไม่อย่างนั้นล่ะก็ ฉันคง…….

“เราต้องพูดความจริงในวันคริสต์มาสครับ”

“ไม่เห็นเคยได้ยินเรื่องแบบนั้นเลยค่ะ”

“งั้นก็ถือซะว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็แล้วกันนะ”

“ทำได้ซะที่ไหนล่ะคะ พูดออกมาแล้วจะให้ปล่อยผ่านไปอย่างนั้นเหรอ”

“.......”

“แล้วก็หันมาคุยกันก่อนสิคะ” ฉันเดินเข้าไปใกล้ เอ็นโจก็ยิ่งถอยห่างไปเรื่อยๆ

“คุ...คุณคิโชวอิน อย่าเข้ามาใกล้มากไปกว่านี้เลยครับ” น้ำเสียงเอ็นโจดูร้อนรนกว่าปกติ พูดจาก็ตะกุกตะกักแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“เป็นอะไรไปคะ ท่านเอ็นโจ”

“ขอร้องล่ะ”

“ไม่สบายเหรอคะ”

“......”

“ท่านเอ็นโจ” ฉันก้าวเข้าไปประชิดตัวเอ็นโจ หมอนั่นสะดุ้งเฮือกแล้วรีบก้มหน้าก้มตาลง เอ๊ะ อะไรกันนักกันหนายะ

ฉันก้มตัวตาม เอียงคอมองคนที่กำลังก้มหน้าอยู่แล้วก็ได้เห็น

ใบหน้าของเอ็นโจแดงก่ำเหมือนเลือดไหลมารวมกันอยู่ตรงนั้นทั้งหมด สีแดงนั้นลามไปถึงใบหู ปากก็ดูจะสั่นๆ ตาจ้องเป๋งมองพื้นไม่สบตาฉัน

เอ๋!!!

เอ็นโจหน้าแดงเนี่ยนะ อะไรเนี่ย หมายความว่ายังไงกัน ฉันไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะได้เห็นหมอนี่หน้าแดงหรือเขินอายกับเขาด้วย

มือถือ มือถืออยู่ไหนอะ ขอถ่ายรูปก่อนได้มั้ย นี่มันโมเมนต์หายากเลยนะเนี่ย

“อย่ามองเลยครับ” เอ็นโจยกมือมาปิดหน้าตัวเองแต่ก็ปิดไม่มิด

“ท่านเอ็นโจ….” ฉันควานมือไปข้างๆตัว อ้าว ลืมไปว่ากระเป๋าอยู่บนรถนี่นา “หน้าแดงเชียว...เขินอยู่งั้นเหรอคะ”

เอ็นโจสะดุ้งเฮือก แล้วหันไปทางอื่น

“มัวแต่หนีแล้วจะคุยกันรู้เรื่องได้ยังไงล่ะคะ หันมานี่ก่อนสิ”

ฉันเข้าไปใกล้ๆ เอ็นโจดูลนลานแตกตื่นแบบเห็นได้ชัด เป็นท่าทีที่คงจะไม่มีวันได้เห็นในยามปกติแน่ๆ

“อะไรกัน คนที่มั่นใจในตัวเองเมื่อกี้หายไปไหนแล้วล่ะ”

โอ๊ย ได้เอาคืนแบบนี้สนุกชะมัดเลยค่ะ

เอ็นโจถอนหายใจออกมา สีหน้าดูสับสน

“น่าสมเพชใช่มั้ยล่ะครับ อุตส่าห์คิดว่าจะพูดแบบเท่ๆ แต่ดันมาทำตัวน่าขายหน้าซะได้” หมอนี่เกาคอตัวเอง มองไปทางอื่นไม่ยอมสบตา “จะหัวเราะก็ได้นะครับ”

“ไม่หัวเราะหรอกค่ะ” ฉันทำแค่ยิ้ม จริงๆก็อยากหัวเราะนะ แต่ไม่รู้จะโดนเก็บดอกเบี้ยอาฆาตแค้นอะไรรึเปล่า ก็เลยต้องเก็บไว้ก่อน “แล้ว....จะหันมาพูดกันดีๆได้รึยังคะ”

เอ็นโจค่อยๆหันมา ส่งยิ้มหน้าปูเลี่ยนๆให้ แต่ก็ดีแล้วที่ไม่ใช่ยิ้มขื่นๆแบบที่ชอบทำ

“เมื่อกี้ สารภาพรักสินะคะ” ฉันยื่นนิ้วไปตรงหน้าเอ็นโจที่ทำท่าผงะหงาย “อ๊ะๆ อย่ามาบ่ายเบี่ยงเชียวนะ วันคริสต์มาสต้องพูดความจริงไม่ใช่เหรอคะ”

เอ็นโจนิ่งไปครู่หนึ่งก็พยักหน้า “ก็...ตามนั้นนั่นล่ะ”

“นี่เพี้ยนรึเปล่า คนสวยๆ นิสัยดีๆก็มีตั้งเยอะตั้งแยะ ฉันแทบจะไม่เคยทำอะไรดีๆให้คุณเลยไม่ใช่รึไง” พูดไปก็รู้สึกว่ากำลังด่าตัวเองอยู่เลยแฮะ แต่ฉันสงสัยจริงๆนะ

หรือหมอนี่จะเป็นมาโซ…..โอ๊ย!! ตายแล้ว ชอบการถูกทรมานทำร้ายจิตใจอย่างนั้นเหรอ

“คนสวยๆหรือนิสัยดีๆพวกนั้นไม่ใช่คุณนี่นา” เอ็นโจยิ้ม แสงไฟจากโบสถ์และต้นคริสต์มาสทำให้บรรยากาศดูอ่อนโยนมาก หยั่งกะในหนังแน่ะ “สำหรับผม คุณเพอร์เฟค”

ฉันหน้าร้อนซู่ขึ้นมาทันที

อะ….อยู่ๆมาพูดแบบนั้นเนี่ยนะ...ตายแล้ว เจ้าคนหมู่บ้านคาสโนว่านี่….หัวใจฉันเต้นตึกตักไม่เป็นจังหวะแล้วน้า!!!

แต่เอ๊ะ คำพวกนี้มันคุ้นๆอยู่นะ เหมือนเคยได้ยินที่ไหน

“นั่นมันคำพูดจากหนังเรื่อง Love Actually ไม่ใช่เหรอคะ” พอทักไป เอ็นโจก็สะดุ้งเฮือก หันหน้าหนีไปทางอื่นทันที “ไหนว่าไม่ชอบดูหนังรักไงล่ะคะ ท่านเอ็นโจ”

ฉันทำเสียงล้อๆ ยังจำได้อยู่นะยะว่านายเคยพูดอะไรไว้น่ะ

“แล้วยังจะ...เราต้องพูดความจริงในวันคริสต์มาสอีก ก็คำพูดจากหนังเรื่องนี้เหมือนกันนี่นา”

“ดูเป็นเพื่อนมาซายะน่ะ” เอ็นโจก้มหน้าลง ตอบเสียงอุบอิบในลำคอ “เห็นว่ามันดีเลยยืมมาใช้หน่อย…”

“แต่เจ้าของคำพูดก็อกหักนี่นา ไม่กลัวผลลัพธ์ออกมาเป็นแบบนั้นเหรอคะ”

“ก็อยากลองเสี่ยงดูน่ะ...” เอ็นโจค่อยๆเงยหน้าขึ้นทั้งๆที่หน้ายังแดงก่ำ “....แล้ว...คำตอบล่ะครับ”

“เอ๋ อะไรกัน เมื่อกี้ยังบอกว่าไม่ต้องรีบตอบก็ได้อยู่เลยนี่นา” ฉันตั้งแง่บ้าง นานๆจะเป็นผู้ถือไพ่เหนือกว่าก็ต้องเอาให้คุ้ม “ขอไปคิดดูก่อนก็แล้วกันนะคะ”

เอ็นโจพยักหน้าทั้งที่ยังหน้าแดงอยู่อย่างนั้น ไม่พูดอะไรออกมาซักคำ

อุ๊ยตาย วันนี้ดูเชื่องผิดปกติ นี่เพราะเวทมนต์วิเศษของคริสต์มาสรึเปล่าคะ หรือเข้ามาในอาณาเขตของพระเจ้า ปีศาจก็เลยกระเด็นหลุดออกจากร่างไปแล้ว

แต่โอกาสมาให้แกล้งถึงที่ แล้วทำไมต้องปล่อยให้หลุดมือไปด้วยกันล่ะ เห็นเอ็นโจเขินอายหน้าแดงขนาดนี้ ไม่น่าจะมีเรี่ยวแรงมาต่อกรฉันที่อยู่เหนือกว่าได้

“นี่ๆ ท่านเอ็นโจ คริสต์มาสต้องไม่โกหกใช่มั้ยคะ”

เอ็นโจเลิกคิ้วแต่ก็พยักหน้า

“งั้นขอถามหน่อยสิ…” ฉันฉีกยิ้ม รู้สึกสนุกชะมัดเลยค่ะ “....นึกยังไงมาพูดแบบนี้ล่ะคะ”

“เอ่อ...….”

“เอ้า ให้มันแข็งขันหน่อยสิคะ” ฉันกอดอก เชิดหน้าขึ้นหน่อยๆ “มีอะไรอยากพูดก็พูดออกมาเถอะ”

“อยากฟังจริงๆเหรอ” เอ็นโจดูอึกอัก เอาแต่มองไปทางอื่นไม่สบตาอีกแล้ว หน้าที่แดงอยู่แล้วก็แดงหนักเข้าไปใหญ่

ว้าย!!! ความรู้สึกของผู้ที่อยู่เหนือกว่าเป็นแบบนี้เองสินะคะ ไล่ต้อนคนนี่มันสนุกจริงจริ๊ง

“แน่นอนค่ะ”

ฉันที่ยังยิ้มกว้างอยู่ ไม่ทันได้ตั้งตัวเมื่อเอ็นโจก้มหน้ามาใกล้ๆ ริมฝีปากแนบลงกับปากของฉัน

ทุกสิ่ง ดูจะหยุดเคลื่อนไหวไปในทันที

ไม่รู้ว่าเอ็นโจค้างอยู่แบบนั้นนานเท่าไหร่ รู้แต่พอใบหน้านั้นเลื่อนห่างออกไป หน้าฉันก็ร้อนวาบ

“ก็แค่อยากทำแบบนี้กับคุณคนเดียว”

-----------------------

ถึงจะไก่อ่อน แต่ก็ไม่ทิ้งลายของความเป็นจอมมารนะฮ๊าฟฟฟฟ
ตอนหน้าน่าจะเป็นตอนจบแล้ว แต่ถ้าใครอยากต่ออยากแทรกก็เชิญได้เลยไม่ว่ากัน 555555555

เกือบลืมไป To me you're perfect คือฉากจากหนังเรื่อง Love Actually เป็นฉากการสารภาพรักและอกหักในทันทีเพราะผู้หญิงเขามีสามีแล้ววววว
https://www.youtube.com/watch?v=B7u6bMBlCXw

โว้ยยยยย ฮืืืืออออ กูเขินนนน เขินมากด้วย มึงทำกูยิ้มเหมือนคนบ้าในห้องสัมมนา เอ็นโจหน้าแดงนี่คือโคตรของความแดเมจ แล้วท่านเรย์กะยังจะไปแกล้งเค้าอีกโดนเค้าเอาคืนเป็นไงบ้างล่ะ

>>5 -8 อ๊ากก กาวดี เอ็นโจไม่ทิ้งลายจอมมารจริงๆ มีโอกาสก็รีบคว้าทั้ง 2 ฝ่าย ถือว่าเจ้ากันไปนะ

>>5-8 กรี๊ดดดดดดดดดด ขอบคุณสำหรับกาวดีๆค่ะ เป็นวันคริสต์มาสที่ดีเหลือเกิน เทียบกับวันคริสต์มาสอีกฟิคนึงแล้ว... 55555

>>5-8 กาวค่ดดีย์กุนี่เขินจนดิ้นตาย
เดี๋ยวสักเสาร์อาทิตย์จะมาลงฟิคเวียนในตำนาน pov. เอ็นโจพาร์ท2ให้นะเพื่อนโม่ง พอดีว่างแค่ช่วงนั้นน่ะ

นี่มันช่วงโปรโมชั่นสินะคะ มีกาวมาให้เสพไม่ขาดสายแบบนี้ กูปลาบปลื้มยิ่งนัก
ท่านเอ็นโจไก่อ่อนก็อปคำพูดจากหนังรักมาพูดกูนี่หัวเราะเลย แล้วยังหน้าแดง ปากสั่น ไม่กล้าสบตา โถๆชูสุมอยยยย ไก่อ่อนได้น่าเอ็นดูเหลือเกิน ถ้าเป็นมุมมองพี่แกอาจจะใจเต้นรัวแทบเป็นลมไปแล้วก็ได้ เรย์กะได้ทีก็แกล้งเอาๆ โดนเขาเอาคืนแล้วเป็นไงล่ะ หึๆๆๆๆๆ ถือว่าเจ๊ากันไปก็แล้วกันนะคะ เอ๊ะ หรือไม่เจ๊า ต้องจูบคืนมันถึงจะเท่าเทียม 5555555555555555555

>>5-8 โอยยยยยย คิดถึงฟิคนี้มาก ขอบคุณที่มาต่อนะโม่งฟิค ตอนนี้โคตรหวานละว้อยยยยยย เอ็นโจไก่อ่อนที่ลนลานๆ หน้าแดงนี่มันน่ารักชะมัด ว่าแต่ในงานแต่งที่ท่านฟุยุโกะจะแต่งชุดมิโกะมาป่ะวะ 5555555

โอยยยยย ช่วงนี้มันอะไรกัน อยู่ๆทุกคนก็พากันขยันผลิตกาวมา อิ่มมากกกก คุ้มค่าสุดๆ จะเป็นเบาหวานอยู่แล้ววว..... แล้วก็ตัดภาพมาที่สมาคมแม่บ้านทีวีไดเร็คในอฟช... เห้อ

>>5-8 มึงๆๆๆๆๆ กูชอบมากกกกกก กุยิ้มจนแก้มกูจะแตกแล้ว แงงง 55555555 ขอบคุณมากกกกก กูไม่อยากให้จบเลยอะ พอนึกว่าถ้าเรย์กะจะชอบเอ็นโจจริงๆน่าจะเป็นเพราะได้เห็นอีกมุมหนึ่งของเอ็นโจแบบในฟิคนี้นี่แหละ โอยกุเขิน
นนนนนนน
ปล. Love actually เป็นหนังรักเรื่องโปรดอันดับหนึ่งของกูเลยขนาดกูไม่ค่อบชอบดูหนังรักเพราะดูแล้วอิจฉ----- กูชอบความฟีลกู๊ดของเรื่องนี้เลยหยิบมาดูบ่อยๆ55555555 ดูแล้วรู้สึกตลอดว่าคริสมาสต์นี่เป็นเทศกาลที่ทำให้ Impossible เป็น I'm possible

>>17 พอนึกถึงว่าชูสุเกะกับมาซายะนั่งดูหนังเรื่องนี้กันสองคนแล้วแบ่บ... 555555

>>18 น้องยูกิโนะอาจจะนั่งดูอยู่ด้วยก็ได้นะมึง 5555555
มาซายะนี่คงตั้งใจดูแล้วก็จดจำเทคนิค ส่วนเอ็นโจเห็นยิ้มๆแต่ในใจสาปแช่งพวกสมหวังในรักทุกคนเพราะตัวเองไม่กล้า อุ้ย ท่ดนะเอ็นโจคุง 555555

>>17 กูชอบทุกฉากที่ลุงบิลลี่แกออกมาชิบหาย อย่างฮา ฉากฮิวจ์ แกรนท์เต้นก็ฮาปนน่ารักน่าหยิก แต่สิ่งที่เป็นแรงบันดาลใจให้กูเขียนฟิคนี้เพราะคำพูดนี้เลย
"But for now let me say (แต่ตอนนี้ ให้ผมได้พูดอะไรหน่อย)
Without hope or agenda (ไม่ได้หวังหรือเจตนาอะไร)
Just because it's Christmas (แต่เพราะนี่คือคริสต์มาส)
And at Christmas we tell truth (และคริสต์มาสเราต้องพูดความจริง)"
แถมได้เพลงต้องโทษดาวของพี่เบิร์ดกล่อมเกลาสมองอีก ก็เลยให้พูดความจริงไปซร้าาาาาาาา 55555555555

>>18 นั่งดูหนังรักด้วยกัน ยังดีกว่าไปนั่งดูทะเลคลั่งด้วยกันสองต่อสองนะ 555555555555555
>>19 ดูขี้แพ้ชวนตีมากๆ ที่ฮีไม่ชอบดูหนังรักอาจจะเพราะอิจฉาพวกสมหวังในรักก็ได้

>>5-8 กูจะกรี๊ดตรงไหนก่อนดี อย่างตอนแรกที่พาไปโบสถ์ที่ใช้แต่งงานในฝัน หรือตอนสารภาพรักแบบอ้อมไปอ้อมมา แล้วมาหน้าแดงเอง หรือตอนโดนจับได้ว่าก็อปคำพูดจากหนังรักที่เคยบอกไม่ชอบดู หรือตอนสุดท้ายดี อ๊าาาาาาาา คุณตำรวจขาตรงนี้มีโจรขโมยจูบค่าาาาาา โฮ้ย โฮ้ย เป็นฟิคที่ดีต่อใจกูเหลือเกินนนนน อ่านไปเขินไปตัวกูจะบิดม้วนเป็นเกลียวอยู่แล้ว เรย์กะแม่งได้ใจแกล้งเอาๆ สงสัยจะลืมไปว่าฮีเอาคืนเสมอ

ช่วงนี้พวกมึงขยันผลิตกาวกันจัง ไปดีดมาจากไหนกัน แต่ดีดบ่อยๆก็ดีกูชอบบบบบบ 5555555555

โอย อ่าน เอ็นโจพาร์ทของ >>894-902 แล้วเห็นมาเป็นฉากๆเลยโว้ยแง้ ปาแฟนอาร์ทอย่างก้าวร้าว
ฟิลเตอร์ก็ถูกเปิดอย่างก้าวร้าวเหมือนกัน ชูสุเกะคุง บ้าที่สุด!! ขอบคุณโม่งมากๆ เสริมสร้างจินตนากาวของกูได้ดี

http://imgur.com/a/wdwVw

>>22 โอ๊ยยยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดด มีกาวแล้วยังมีแฟนอาร์ตอีก ดีงามเหลือเกินค่าาาา สายตาแบบอ้อนวอน ฟหกาสด่วหสา่วฟดสา

>>21 คงดีดมาจากน้ำยาขัดโต๊ะที่เรย์กะสั่งซื้อจากทีวีไดเร็กซ์....

>>22 อุ๊ตะ นึกว่าจะทำหน้าออดอ้อนกว่านี้ซะอีก แต่แบบนี้ก็แซ่บดี 555555555555555

>>23 เดี๋ยวนี้เลิกเมากาวแล้วไปเมาน้ำยาขัดโต๊ะแทนเหรอ พวกมึงนี่ชักน่ากลัวขึ้นทุกวัน 55555555555555

>>22 อะโหยยย มากระทั่งแฟนอาร์ต ขอบคุณค่ะ เสริมพลังน้ำยาขัดโต๊ะดียิ่ง วันนี้นอนหลับฝันดีละเอย

>>25 มึงไม่รู้อะไร น้ำยาขัดโต๊ะน่ะฤทธิ์แรงกว่ากาวตั้งหลายสิบเท่า!

>>22 วรั้ยยยย ขอบคุณสำหรับแฟนอาร์ตค่ะ กูปลื้มใจมากที่มีคนเอาช็อตนี้ไปวาด ท่านเอ็นโจแม่งอ่อยเบอร์แรงมาก ทั้งจับมือเขาไปจูบฝ่ามือกับเอาแนบหน้าตัวเอง ทั้งอ้อนวอนขอจูบกันหน้าด้านๆ เมื่อก่อนทำเหนียม ยังไงกันน้า ตอนนี้ถือคติด้านได้อายอด เลิกวางฟอร์มแล้ว 5555555

>>22 สวยดี วาดมาอีกนะมึง เสริมสร้างพลังน้ำยาขัดโต๊ะให้กระทู้

>>5-8 กรี๊ดด กรี๊ดด ไม่คิดภาพท่านเอ็นโจสายเขินสายเงอะงะ แต่พอได้อ่านจริงแล้วมันช่างดี ดีกว่าปกติแบบเนียน ๆ นิ่ง ๆ อีก โอ๊ยย ฟิคมึงไม่ไหวแล้ววว ทำกูยิ้มกริ่มกระดี๊กระด๊าอยู่คนเดียว โอ๊ะะ ไม่ไหวแล้วววว สารภาพรักกันแล้วววว กรี๊ดดด กรี๊ดด กูกรีดร้องงงงงงง

ปล. พวกมึงงง น้ำยาขัดโต๊ะมันย่ากลัวววนะ ลด ๆ หน่อยยยยๆๆ 55555

>>5-8 กูไม่ค่อยชอบนิสัยแบบเอ็นโจจอมมารที่แม่งชอบหักธงตัวเองทิ้งแถมไม่สำนึกอีก กูชอบเอ็นโจแบบนี้ที่ในที่สุดก็สำนึกผิดมาพูดกับเขาตรงๆ
เยียวยาจิตใจกูมาก ถ้าเป็นเอ็นโจคนนี้กูยอมให้ยกท่านเรย์กะลงมาจากคานเลยค่าาา

>>32 กูว่าเพราะเป็นวันๆของท่านเรย์กะ ขืนไม่หักธงเรื่องคงจบเร็ว 555555 เพราะงั้นเราก็ต้องทนกับนิสัยนี้ของฮีไปอีกนานนนนนนน จนกว่าอ.แกจะเขียนเฉลยมานั่นล่ะ

แปลไทยมาแล้ว ขอบคุณนะโม่งแปล!!

ทาคากิวันนี้นายซวยเบิ้ลสองเลยนะ หรือว่านายมีชะตาผูกพันธ์กับเจ้าแม่ เป็นเนื้อคู่ของเจ้าแม่หรือเปล่า

ส่วนคนร้ายนี่คิดไม่ถึงเลยจริงๆ
ตัวละครที่ออกมาไม่กี่บทเมื่อนานมาแล้วนี่แหละ

อ่านไปอ่านมา เรือนายตัวสำรองเหมือนจะแล่นเร็วขึ้นๆเรื่อยๆนะ และแล้วสุดท้ายท่านเอ็นโจจะมีบทกับเขาหรือไม่!?

หรือทาคากิจะเป็น​เรือดำน้ำ​จริงๆวะ มีอีเว้นท์​ชนกันที่หัวมุมในตำนานด้วย 55555
เอ็นโจมาแค่ชื่อ แต่ท่าทางสนุกสนาน​ดีนะนาย....

กระตาย > กระจาย​ รึเปล่า?

>>37 แก้แล้วๆ แทงยูว์

>>35 หมอนี่น่าจะชอบของหวานเหมือนท่านเรย์กะ ที่เดินชนกันในตอนนี้คงเพราะกำลังรีบไปซื้อของหวานก่อนที่จะหมดเหมือนท่านเรย์กะ เหมือนเคยเกิดเหตุการ์ทำนองนี้มาก่อนแล้วด้วยรอบหนึ่ง

เอ็นโจยังคงเป็นจอมมารในสายตาท่านเรย์กะต่อไป จริงๆถ้าหมอนี่ไปใบ้ๆหรือช่วยให้ท่านเรย์กะจับคนร้ายได้เร็ว ก็ทำให้ท่านเรย์กะไม่มีเหตุผลมาเจอกับอาริมะตอนเช้าอีกตอนไป แถมเพิ่มค่าความชอบของท่านเรย์กะได้ด้วย พี่แกไม่ทำซะงั้น เอาแต่กดดันให้ท่านเรย์กะเครียด แต้มยิ่งติดลบเข้าไปใกญ่
หรือจะเป็นอย่างในฟิค "ใบหน้าของคุณคิโชอินยามวิตกกังวล งดงามที่สุดเลย"

สมุดโน้ตที่พอเขียดผิดแล้วเริ่มเขียนใหม่หมดไม่ยอมใช้ลิควิด แม่เจ้า เสียเวลาไปกับเรื่องแบบนี้นี่เอง คะแนนถึงได้แค่นี้ มีการไปบอกว่าสมุดโน้ตของอาริมะซิทเปิ้ลอีก หมอนั่นคะแนนติดท็อป4ของชั้นปีเลยนะ

ถ้าไม่ใช่ว่ากูรู้ว่าดิบแต่งนานแล้วกูก็จะคิดว่าอ.ฮิโยโกะเล่นโม่ง........

ขอบคุณโม่งแปลมากสำหรับตอนใหม่! แอบมากระซิบว่าชื่อเค้กนั่นเอาแบบออกเสียงไทยคือ ไอเอ้อร์เช็คเค่อ จ้ะ

>>41แต๊งกิ้ว~ อ่านยากจังว่ะ ว่าแต่หากินได้ที่ไหนมั่งนะ...

>>35 ชนกันที่หัวมุมอย่างการ์ตูนโชโจ แต่จบลงที่ยากูซ่ารีดไถ...... กูว่าเอ็นโจในสายตาเรย์กะเป็นไง เรย์กะในสายตาทาคากิก็เป็นงั้นล่ะ 555555555555

อยากอ่านมุมมองทาคากิว่ะ อยากรู้จะฮาได้ขนาดไหนตอนนายแย่งขนมเจ้าแม่แดกได้เป็นเนืองนิจ จะภูมิใจจนต้องร้องเพลง we are the champion มั้ย 5555555

>>44 จะมองว่าดวงโคตรสมพงศ์กันก็ได้นะมึง เอ็นโจอาจจะรอโอกาสที่จะเข้าไปแย่งขนมเจ้าแม่มาตลอด จะได้กวนตีนเล่นๆ แต่โดนทาคากิคุงตัดหน้าตล๊อด

คุณอิโคมะเนี่ย ตอนล็อคเกอร์ช่วยพูดให้ท่านเรย์กะด้วยใช่มั้ยนะ...

>>46 เปล่า คนที่ช่วยพูดในอีเวนท์มันโมชิดะ แต่คนอื่นๆที่ช่วยพูดนอกอีเวนท์ด้วยคือมิฮารุกับโนโนเสะ คุณอิโคมะหายยาวววว เพิ่งมีบทเอาป่านนี้ไม่ใช่รึ

อิโคมะนี่ใครวะ สรุปย่อๆ หน่อย

ย้อนไปอ่านตอนที่ 79 มาตามที่คนแปลบอก บอกว่าเด็กนี่ปลื้มเรย์กะ หรือว่าเห็นเรย์กะกับวาคาบะอยู่ด้วยกันข้างนอกแล้วหึง?

>>48 นักเรียนเข้าใหม่ อยู่ห้องเดียวกับท่านเรย์กะตอนม.4 ตอนกีฬาสีก็ลงแข่งวิ่งสามขาด้วยกัน ปลาบปลื้มท่านเรย์กะมาก

ยอมตกสู่วิถียากูซ่าเพื่อขนมหวานสินะ ทีแรกก็รักษามาดดีอยู่แท้ๆ ท่านเรย์กะกรูวววว.....

คนร้ายเผยตัวออกมาซะที โอ๊ววววว สนุกอีกแล้วตอนนี้

เด็กนี่ช่วยรังแกเพราะคิดว่าวาคาบะแย่งจักพรรดิจากราชินีที่ตัวเองปลาบปลื้มหรือเปล่า? จริงๆคือเขาไม่เอากันเองหรอก วาคาบะไม่ผิดนะ!

กูชอบการกรรโชกทรัพย์มาก 555 ไหนตอนแรกยังห้ามอยู่เลยวะท่านเรย์ก่าา

แล้วก็นะ กินอีกแล้วนะตอนนี้ กินไม่หยุดติดกันมาหลายตอนแล้วนะ เดี๋ยวก็ได้กลายเป็นคนท้องอีกหรอก!

>>52 แต่กูเห็นแววทุ่งดอกยูริมากกว่าว่ะ 555555555555555555 นางปลาบปลื้มเรย์กะมากจริงๆ อาจจะไปเห็นวาคาบะไปกับท่านเรย์กะนอกโรงเรียนไรงี้เลยหึง สามัญชนชั้นต่ำไม่ควรคู่จักรพรรดินี ต้องกำจัดออกไปให้พ้นทาง หรือไม่ก็เห็นว่าวาคาบะสร้างแต่ความเดือดร้อนให้ท่านเรย์กะอยู่เรื่อย มีเรื่องทีไรท่านเรย์กะก็ต้องไปออกหน้าช่วยเหลือตลอด เลยหึงที่ท่านเรย์กะไปทำดีด้วย ส่วนซึรุฮานะโดนจอมมารซัดหลังมือใส่จน HP หมดหลอดเพิ่งฟื้นตัวได้สินะ ไม่กลัวโดนอีกเร้ออออออ

แต่มีนักต้มตุ๋นแล้วก็ยังมีนักขู่กรรโชกทรัพย์อีกเหรอ..... ตั้งแกงค์มาเฟีย แกงค์อาชญากรคุมโรงเรียนนี้ไปเลยดีกว่า เอ หรือเป็นมาเฟียคุมโรงเรียนกันอยู่แล้ว 55555555555555555

>>51 สเต็ปการขู่ของเจ้าแม่กับจอมมารแม่งเหมือนกันเด๊ะ เข้าไปด้านหลัง วางมือบนไหล่ เปิดฉากการข่มขู่ให้เขากลัวขี้หดตดหาย ได้สิ่งที่ต้องการแล้วก็ไป มีนักต้มตุ๋น นักขู่กรรโชกทรัพย์ แล้วจะมีนักอาชญากรรมแบบไหนอีก

>>45 โถ ถ้าเป็นแบบนั้นนี่คือรับศึกสองทางเลยนะ ทาคากิน้อยๆจะต้านทานไหวเหรอ 555555555555

>>53 ซึรุฮานะฟื้นได้เร็วนะ สมเป็นวิญญาณอาฆาต

จับคนร้ายได้แล้ววว กำลังจะบอกโม่งแปลว่าเค้กอ่านว่าอะไรแต่มีโม่งมาบอกไปแล้ว 55555 เค้กนั่นอร่อยมาก กูโคตรชอบ

>>57 มิน่า เจ้าแม่ถึงขั้นลดตัวลงไปขู่กรรโชกทาคากิเพื่อให้ได้มาครอบครอง อยากกินมั่ง ฮือออออออออออ

กูขอเดาแบบโลกสวยอิโคมะอาจจะชิงแกล้งโรยผงชอล์กบนโต๊ะวาคาบะจะได้ไม่มีคนมาแกล้งหนักๆรึเปล่าหว่า เพราะเห็นหลังๆที่ท่านเรย์กะกับอาริมะมาทำความสะอาดบอกว่าดีจัง เดี๋ยวนี้เหลือแค่ผงชอล์กทำความสะอาดง่ายตอนแรกๆโดนหนักกว่านี้

>>59 กูแอบคิดว่าหลังจากเขียนโต๊ะ นางต้องมาแอบดูผลงานว่ะ แล้วมาเห็นตอนเรย์กะเช็ดโต๊ะให้พอดี เลยไม่เพิ่มภาระให้เรย์กะ เอาของที่ลบได้ง่ายมาเขียนแทน เหตุผลจริงๆอาจจะหึงที่เรย์กะไปทำดีกับวาคาบะก็ได้นะ

กูรู้สึกว่าบทเอ็นโจนี่พลาดไปก้าวเดียวจะกลายเป็นตัวร้ายทันทีนะนี่ ตอนใหม่นี่ขู่เข็ญถึงขนาดเจ้าแม่กดดันเอาไปฝันร้ายแล้ว ตัดคะแนนชูสุมอย!

>>61 ตอนล่าสุด ในมุมมองท่านเรย์กะ ดูยังไงเอ็นโจก็เป็นตัวร้ายชัดๆนะ

>>61 ก็เรื่องนี้ พระเอกท่านเรย์กะ นางเอกวาคาบะ เพื่อนพระเอกคาบุรากิ พระรองอาริมะ ตัวร้ายเอ็นโจไงล่ะ

ความแตกต่างในฟิคกาวและความเป็นจริงช่างใหญ่หลวงยิ่งนัก...

>>60 พอโรยชอล์คเสร็จก็แอบดูท่านเรย์กะอยู่ในตู้เก็บของพร้อมทำตาเยิ้มลัเมอถึงท่านเรย์กะ
>>61 ช่วงแรกๆเชียร์มันอยู่นะ แต่หลังๆนี่ไม่ไหว เอาแต่ขู่เขา

>>65 แต่กูยังเชียร์อยู่นะ แม้บางทีกูจะอยากยื่นมือเข้าไปตบกบาลบ้างก็ตาม ถถถถถถถถถถถถ

ช่วงแรกกูเชียร์เอ็นโจมากเลยนะ แต่ช่วงหลังออกมานี่ได้แต่ให้คะแนนติดลบไปเรื่อยๆ
จนตอนนี้กูหันไปเชียร์คนอื่นยกเว้นเอ็นโจแล้ว 55555555

เห็นด้วยยยย การจีบสาวผิดวิธีนะคะ นี่มันเด็กอนุบาลหรือเปล่า? การเข้าหาด้วยวิธีแก้หาเรื่องคนที่ชอบแบบนี้ กูชักเริ่มๆคิดแล้วว่าเอนโจไม่ฉลาด ไม่บอกเค้าจะรู้ได้ยังไงว่าชอบ พฤติกรรมสวนทางความคิดแบบนี้ ฮือๆ ย้ายเรือถาวรเลยดีไหมเนี่ยยยยยยยย // ไปอยู่เรือคานค่า! อุ้ย ผิด เรืออาริมะ น่าลงนะ แต่จบตอนนี้ไป บทก็คงหาย ถถถถถ

ปล. กูอยากกินเค้กกกบ้างงง โม่งแปลเราไปเดทกินเค้กกันเถอะะะะะะะะ กูเลี้ยงมึงนะ ตอบแทนเล็กๆ น้อยๆ ที่คอยแปลอย่างดี ไม่นับเชิงอรรถอลังการ เลิฟๆ

จริงๆกูคิดนะว่าเอ็นโจมันเป็นพวกโรคจิตประเภทซาดิสม์ว่ะ อาการแม่งเด่นชัดมากอะ 55555555555555555555
ไอ้ชอบมันก็ชอบนะ แต่ชอบเวลาเห็นเรย์กะลำบากใจ หน้าซีด ตัวสั่นเพราะถูกฮีข่มขู่เหมือนกัน ส่วนเรย์กะเป็นพวกวิตกจริตเกินเหตุเลยกลัวมากกว่าปกติ ถ้าจะให้เรย์กะมองฮีในแง่ดีได้ต้องเลิกพฤติกรรมจิตไม่ปกติแบบนี้ก่อน ซึ่งกูว่ายากส์ มันเป็นสันดานไปแล้ว

>>63 โถ่ นายตัวสำรอง อยู่โลกไหนก็ได้เป็นพระรอง น่าสงสาร 555555
>>67 คล้ายกูเลย แต่ของกูยังมีโดดกลับเรือบ้างเป็นพักๆซึ่งคงไม่ใช่ในเร็วๆนี้ 555555

ใครอ่านญี่ปุ่น​ออก ฝอยให้ที ถถถ
https://touch.pixiv.net/novel/show.php?id=8585182&uarea=word

>>69 ยิ่งเด่นชัดมากในฟิตโม่งของเหล่าลูกเรือ 5555

>>72 มึ๊งงงงงงง ตอนใหม่ออกแล้ว!!!

>>72 กูขอโทษกูพลาดไปแท็ก แต่ที่กูจะบอกคือตอนใหม่เป็นมุมมองของเซริกะ!!!

ดิบตอนใหม่​ มุมมอง​เซริกะ!!

>>74 อ้าว ซ้ำเลย 5555

>>76 ไม่เป็นไรมึง เราจะตื่นเต้นไปด้วยกัน มีพูดถึงจอมมารในทริปทัวร์ต่างแดนด้วย

>>77 เรื่อง​คิ้วด้วย....

พวกมึงลืมจุดดด

เหย็ดเข้ เป็นมุมมองบุคคลที่นักอ่านรอคอยมากเป็นลำดับต้นๆเลยมั้งเนี่ย โอ้ว ว้าวววววววววว 5555555555555555

>>79 กูขอโท- โอ๊ยย!!!//อย่าตีกู

>>79 ขะ ขอโทษค่ะ ตื่นเต้นจัด OJL

เออ เจอฟิคภาษา​อังกฤษ​ ทำให้​รู้ว่าจะกาวไทยหรือกาวนอก กลิ่นก็คล้ายๆ​กัน​เลยว่ะ 5555

กูขอกรี๊ดดด ดิบตอนใหม่!!!
.
.
.
.
.
.
สายตาท่านเอ็นโจที่จ้องมองท่านเรย์กะนั้นเต็มไปด้วยความอ่อนโยน //ดำน้ำมาจับจ้องได้แต่ตรงนี้ ลูกเรือเอ็นโจ กลิ้งไปค่ะ กลิ้งไป!!
.
.
.
.
.

>>83 เว็บไหนอ่ะมึง อยากลองอ่านกาวเมืองนอก555

>>84 กูกรี๊ดด้วย
.
.
.
.
แต่พอเลื่อนลงมาเจอว่านางคิ้วหาย ความโรแมนซ์ก็โดนเตะกระเด็นไปทันที
คิ้วนางยังไม่งอกคืนกลับมาอีกเร้อออออออ 5555555555555555555
.
.
.
.

>>85 มันเป็นคอมเม้นท์ในff อะ อ่านลำบากนิด
เป็นpovเอ็นโจ แล้วก็คาบุ
https://m.fanfiction.net/r/12561123/0/2/
เม้นท์ของยูสเซอร์​ KuQ Ku
ต้องไล่อ่านจากเม้นท์ล่างขึ้นบน เริ่มหน้า2แล้ว​ไล่ไปหน้า1

>>87 ตัวหนังสือเล็กอ่านยากจังว่ะ มีปรับให้ใหญ่ขึ้นกว่านี้ได้มั้ย

>>88 เออ ตัวเล็ก​จริง กูก้ก็อปเรียงใส่เวิร์ด​อ่านเอา.... หรือกูก็อปใส่ไฟล์เปล่าในโฟลเดอร์​สารบัญ​ได้มะ...

>>89 เออ ไม่เป็นไร กูก็อปใส่กูเกิ้ลดอคของกูแล้วปรับขนาดเองแล้วล่ะ
ทีแรกกูนึกว่ามันจะมีปุ่มฟังก์ชั่นย่อขยายขนาดตัวอักษรได้ไรงี้น่ะ เลยลองถามดู

>>68 ว้ายยยยย จะเลี้ยงเค้กจริงเหรอ อยากไปจังเลยค่ะ! /ทำเสียงท่านเรย์กะตอนโดนชวนไปอควอเรียม แต่กูกลัวโม่งแตกอะ ฮือออออ เอาไว้แปลจบ (อีกกี่ร้อยตอนวะ...) แล้วไปตระเวณทัวร์บริโภคเป็นที่ระลึกท่านเรย์กะละกัน แดกราเม็ง เกี๊ยวซ่า ชีสเบอเกอร์ แกงกะหรี่มิราเคิลพุดดิ้ง แล้วไปจิบชากินขนม Ispahan แล้วใครจะเข้าคอร์สไดเอ็ทต่อก็ตามสะดวก

แอบไปอ่านดิบตอนล่าสุดมาล่ะ พักนี้อ.ฮิโยโกะขยันจังค่ะ ชื่นใจ
.
.
.
.
อ่านแล้วหลายๆ อย่างนี่ตรงกับที่โม่งคิดนะนี่ สงสัยเราจะตามรอยมาถูกทางล่ะ หรืออาจารย์แอบมาอ่านโม่งจริงๆ วะ 55555 ขอความหวานด้วยค่าาาาาา
.
.
.
.

>>91 ก็ใส่โม่งไปดิ แล้วนั่งประชุมกันในห้องมืดๆแบบเซเล่ใน evangelion 5555555555555555 ถ้ามีจัดมีทติ้งกูไปนะ ทุกอย่างที่มึงเอ่ยมากูกินได้ ยกเว้นแกงมิราเคิล

>>93 ไอแกงนั่นกูว่านอกจากท่านพ่อที่มี%โดนสูงแล้วก็หาคนจะกินให้ไม่เจอ (หรือไม่ใครบางคนอาจจะอยากกินเพื่อนสานสัมพันธ์)
แต่ถ้าเป็นคันตะคุงก็โดนก่อนจะได้ไปซื้อลูกมิราเคิลแล้วอะ55555555555555

>>93 กูว่าถ้าเราจัดมีทติ้ง เราก็ซื้อของกินที่มีอยู่ในเรื่องไปกันคนละอย่างสองอย่าง แล้วเอามาทำรูเล็ตต์เสี่ยงทายว่าใครจะได้แดกอะไรกันดีกว่า รางวัลแจ็คพ็อตคืออาหารฝีมือท่านเรย์กะ อย่างข้าวต้มโรงงานเกลือ แกงมิราเคิล เค้กช็อกโกแลตใส่เหล้าลิเควียร์ ฯลฯ เรทออกเหมือนกาชา ssr ไม่ดวงดีจริงๆไม่ได้ 555555555555

>>94 แกงนั่นกูว่ามีคนกินอยู่แล้ว เขาให้อะไรมาก็คงกิน และกินแบบหน้าชื่นตาบานด้วย 55555555555

>>95 กูนี่ภาวนาเลย ขอให้มีฉากเอาคืนหนักๆ หน่อยเฮ้ออออออ เจ้าแม่โดนกดดันซะขนาดนั้น ถึงขนาดเก็บไปฝันว่ามีตัวอะไรวิ่งไล่ตาม พอเหลียวไปดูความหวานในฟิคกาลครั้งหนึ่งในฝันแล้วแอบกรีดน้ำตาสงสารนาง

>>96 กรั่กๆ แต่ถ้าไม่กดดัน กูว่านางคงใช้วิธีตั้งรับด้วยการไปเช็ดโต๊ะทุกเช้าอย่างเดียว ซึ่งไม่คืบหน้าแน่ๆว่ะ พอกระตุ้นเพิ่มอีกนิดถึงกับเปลี่ยนวิธีเลยนะ 555555

แต่ตัวอะไรวิ่งไล่ตามในฝันนี่งูรึเปล่า โดนรัดด้วยนี่นา เขาว่างูรัดจะเจอเนื้อคู่....คานซังสินะ

อ่านดิบตอนใหม่แล้ว
.
.
.
.
.
สาวๆแก๊งค์เรย์กะซามะก็มีหนุ่มๆมาข้องแวะนี่นา มีแอบปาร์ตี้บาบีคิวกับหนุ่มโรงเรียนอื่นด้วย แต่ทำไมชีวิตเรย์กะซามะถึงได้แห้งเหี่ยวแบบนี้ล่ะะะะ
แต่เห็นฮิโยโกะซามะหยอดเอ็นโจมาเรื่อยๆแล้วกลัวหลังหักจัง เกิดโดนคนเขียนล่มเรือเองนี่ช้ำใจตายแน่
.
.
.
.
.

>>98 ไม่ได้สปอย แต่ตอบข้อความมึง ใส่จุดไว้หน่อยดึกว่า
.
.
.
.
เจ้าแม่ก็มีหนุ่มโรงเรียนอื่นมาข้องแวะนะ นายบ้าหมาไง แถมได้หมาเป็นดอปเปลแกงเกอร์อีก เหนือกว่าเห็นๆ ถถถถถถถ
ส่วนเรือเอ็นโจนี่ ถึงกูจะด่าไปหงุดหงิดไปตอนฮีทำตัวแย่ๆ แต่ถ้าล่มกูต้องกระอักเลือดช้ำในตายแน่ๆว่ะ คนนี้กูเชียร๋ไม่เคยเปลี่ยนใจมาตั้งแต่อยู่ประถมเบยยยยยย
.
.
.

กูเผื่อใจให้คานซังไปแล้ว 50% แต่จากตอนก่อนอาริมะตีเพิ่มเป็น20% แล้ว สู้ๆนะตัวสำรอง

กูกลัวว่า เรื่องนี้แม่งอาจจะจบแค่ท่านเรย์กะพ้นภัยหายนะ คาบุรักสมหวังอะไรก็ว่าไป ส่วนเรื่องรักของท่านเรย์กะ ทิ้งไว้ให้คิดเอาเอง จบปลายเปิดงี้ กูช้ำใจตายแน่

จบแบ่บส่งคนหมู่บ้านมีรักเข้าพิธีวิวาห์ ผู้ใหญ่บ้านคานทองกับรองผู้ใหญ่บ้านนั่งจิบชา คุยเรื่องทีวีไดเรคต์ไปด้วยกันก็โอแล้วนะ สำหรับกูในจุดนี้ มันดูชิลล์ๆ ดี ส่วนเอ็นโจถ้ายังทำเจ้าแม่หวาดผวาอยู่แบบนี้ก็ไม่ยกให้จริงๆ นะ แง่ง

.....
....
...
..
.

กริ๊ดดดด กูขอกรีดร้อง เพิ่งตามไปดำน้ำอ่านดิบตอนใหม่มา หมดกัน เจ้าแม่กู เหล่าลูกสมุนรู้ความลับเจ้าแม่หมดแล้ว นางซ่อนความรั่วของนางไม่ได้อีกต่อไป 5555 โอย

นี่ทนไม่ไหวต้องใช้อากู๋แปลเอา ดำน้ำไปเรื่อย ต้องไว้รออ่านภาษาไทยของโม่งแปลแบบฟินๆ เอา 555

ไหนๆก็เป็นผู้ใหญ่บ้านกับรองผู้ใหญ่บ้าน หมู่บ้านคานทองอยู่แล้ว ก็อยู่ด้วยกันไปเลยเถอะ
วันๆนั่งคุยเรื่องทีวีไดเร็ค ทดลองสินค้ากันมุ้งมิ้งจะตาย ช่วงนี้กูเชียร์อาริมะมาก5555
//ส่วนเอ็นโจถ้ายังมัวแต่กดดันเจ้าแม่อยู่ก็นกไปซร้าา

มีตติ้งจริงปะมึง กูอยากไปจริงนะเนี่ย 5555 รู้จักพวกมึงมา18,000กว่าข้อความแล้ว อยากไปเม้าท์มอยในชีวิตจริงบ้าง แต่ก็กลัวโม่งแตก 5555 *สมัครเข้าชมรมงานฝีมือไปถักโม่งรอ*

>>105 กูทำงานฝีมือห่วยแตก ขอเข้าชมรมคหกรรมละกัน สมัยม.ปลายกูก็เข้าชมรมคหกรรม สังกัดหน่วยขยันแดก 5555555555555

>>105 ถ้ารวมตั้งแต่อยู่ห้อง Lit โดนไล่มาห้อง web novel แล้วแตกมาจากกระทู้ Narou อีกนี่ กูว่าเกิน 18,000 นะ 55555 จริงๆ ก็ไม่เคยคิดว่าจะมาถึงขั้นนี้นะนี่ จำนวนกระทู้เกินชื่อผู้ชายในเรื่องที่ท่านเรย์กะรู้จักไปแล้วละมั้ง

>>106 กูชมรมฮิปฮอป แผนกผู้ชม (เพื่อนจับลงชื่อให้คนครบๆ)

>>105 >>107 ถ้ามีมีทจริงกูไปนะ ไหนๆเราก็คุยกันมาเป็นหมื่นข้อความละ ถึงไม่เคยเห็นหน้า ถึงจะถกเถียงกัน จะดราม่ากันหนักแค่ไหน แต่กูคิดว่าทุกคนในกระทู้คือเพื่อนกู เลิฟยูวนะ //ทำมินิฮาร์ทแจกรอบวง

>>108 กูอยู่ชมรมภาษาอังกฤษ แต่ที่จริงเป็นชมรมดูหนังซาวด์แทรกว่ะ โครตสบาย เอาหนังมานั่งดูกัน แล้วอาจารย์ก็จะให้ไปสรุปคำศัพท์ที่ได้เรียนรู้จากในเรื่อง พวกกูก็เปิดเอาจากดิคนั่นล่ะ 55555555555555555555

กูก็อยากไป อยากเจอพวกมึง ทุกคนในกระทู้คือเพื่อนกูเช่นกัน ถ้ามีมีทเราจะเจอกันที่ไหนดี สยามเหรอ

>>106 กูอยู่ชมรมฟิสิกส์ไฟฟ้า ชื่อฟังดูดี แต่จริงๆเป็นชมรมลอกการบ้าน นอน เม้าท์แตก แดกส้มตำ ตีแบด เล่นเกมเศรษฐี ถกกันเรื่องมนุษย์ต่างดาว คิดว่าไดโนเสาร์จะเป็นโรคหัวใจกับโรคไขมันอุดตันในเส้นเลือดกันมั้ย ทำอะไรก็ได้ที่ไม่เกี่ยวกับฟิสิกส์ไฟฟ้า 55555555555555555

555 ถ้ามึงจัดมีทติ้ง​แล้วเสิร์ฟ​อาหารขนมทั้งหลายที่เจ้าแม่กิน กูจะรีบลงชื่อคนแรกเลย

>>112 จัดมีทติ้งเสิร์ฟอาหารที่เจ้าแม่ทำ เร้าใจกว่า 5555555555555555555

>>113 มึงจะฆาตกรรมหมู่เหรอ

>>111 ทำไมมึงคล้ายกูเลย กูอยู่ชมรมฟิสิกส์ กิจกรรมคืออูโน่ สลาฟ อีแก่กินน้ำและสมสิบ หมากรุกหมากฮอต XO และโกะ บิงโกกับเกมลูกเต๋า 55555

>>115 ไม่แน่ เราอาจจะเป็นเพื่อนร่วมชมรมกันก็ได้นะ 555555555555555555

กูอยู่ชมรมนั่งสมาธิ55555
ที่ความจริงคือการนั่งทำอะไรก็ได้โดยไม่มีเสียงและทำท่านั่งสมาธิทันทีที่มีคนมาตรวจ โดยห้องชมรมกูตั้งอยู่ในชัยภูมิที่ดี ใครจะเข้ามาใกล้ห้องนี่เราจะรู้ตัวก่อนเสมอ55555

กูอยู่ชมรมดนตรีแฮะ 555555 เล่นงานมหาลัยงานรับน้องไปเรื่อย มู้นี้คนหลายสายจังวะ 5555

รร.กูน่าจะมีชมรมนะเคยได้ยินผ่านๆ
แต่แม่งมุดอยู่ไหนกันไม่รู้ เหมือนรร.จะไม่สนับสนุนเท่าไหร่ มีแต่ชุมนุมที่บังคับเข้าเป็นวิชาเลือกตามระดับชั้น กูอยู่วรรณกรรม(ตอนแรกลงชื่ออีกชุมนุมไว้ แต่เจอพวกที่ไม่อยากเจอทั้งแก๊ง+กับอีกครึ่งห้องของกลุ่มพวกนาง กูนี่เปลี่ยนมาวรรณกรรมแทบไม่ทัน) พอมาอยู่แล้วชิวมาก อยู่ในห้องสมุด มีคนอยู่หกคน วิเคราะห์หนังสือกันเสร็จเหลืออีกชม.นึงก็นอนอ่านหนังสือตากแอร์กันในห้องสมุดนั่นแหละ สบายแท้ =w= เพื่อนกูมันอยู่อาหารว่างนานาชาติ พอจบคาบชุมนุมไปก็รอดักของกินจากมัน อร่อยมาก ไม่รู้ว่าเพราะหิวหรืออะไร5555555

กุอยู่ชมรมแฮนด์เมดว่ะ พวกของทำมืออะไรงี้ หน้าที่หลักคือใช้กรรไกร กับติดกาวให้เพื่อน งานฝีมือกุแย่มาก กุเป็นคนมือหนักใช้ชีวิตกับงานแบบนี้ยาก มาลงให้คนเต็มเพราะครูที่ปรึกษาบังคับมา รู้สึกเหมือนอยู่ผิดที่ต้องแวะไปหาชมรมอาหารตลอดเลย5555555555

>>119 ของกูก็ต้องเข้าชมรมเพราะโรงเรียนบังคับให้ทำกิจกรรมเหมือนกันว่ะ แต่กลุ่มกูชิงไปขออาจารย์ว่าตั้งชมรมกันเองได้มั้ย ให้อาจารย์ฟิสิกส์มาเป็นที่ปรึกษา อาจารย์แกก็โอเครับรองชมรมให้ แล้วแกก็ไม่ค่อยอยู่เท่าไหร่เพราะมีพวกสัมมนาวิชาการไรงี้เดือนๆนึงเยอะอยู่ พวกกูก็สบายยยยย เปิดแอร์ห้องเรียนฟิสิกส์ทำกิจกรรมอิสระกันเพลินเลย ภายนอกเขาก็มองว่ากลุ่มกูแม่งเด็กเรียนจัง เรียนห้องวิทย์ด้วย เข้าชมรมฟิสิกส์ไฟฟ้าด้วย พวกกูนี่อยากจะบอกว่าเปล่า คาบชมรมกูเอาไว้ลอกการบ้าน เล่นเกม นอนกันอย่างฟรีสไตล์ 55555555555555

เป็นกรรมการ​นักเรียน​ ช่วงชมรมก็ไปนั่งเล่น เม้าท์​มอย ให้อาจาร​ย์เลี้ยงขนมที่ห้องพักครูบ้าง ห้องปกครองบ้าง ไม่ก็ห้องรองผอ...

กูอยู่ชมรมจัดสวน ไม่ค่อยว่างเท่าไหร่ แต่สนุกดี ขุดดิน ใส่ปุ๋ย ปลูกต้นไม้ ได้ความรู้เรื่องพืชพรรณดอกไม้ใบไม้เยอะแยะ รู้วิธีดูแลต้นไม้ ตอนเอนทรานซ์กูเลยเลือกเข้าภูมิสถาปัตย์เพราะกูชอบทางด้านนี้ แล้วก็ไม่ผิดหวัง

>>123 ว้าว มีสาระดีจัง นี่อยู่​ชมรมฝรั่งเศส​ เป็นรองด้วยนะ แต่ฝรั่งเศส​ไม่กระดิกสักนิด 55555

>>91 กลัวโม่งแตกเหรอออ? งั้นแนะนำวิธีเดทแบบไม่เห็นหน้า โม่งที่รักสั่งเค้กก่อนนะค้าา แล้วจะรีบโอนเงินออนไลน์ไปให้ทางร้าน ก่อนกิน ให้มึงถ่ายรูปอาหารกับตัวร้านมา ห้ามติดหน้า แล้วส่งลงมู้ อุ้ยย เราไม่เจอกัน แต่เราไปเดทกันแล้วววว <3

>>91 >>93 >>105 >>109 >>111 >>112 บางทีก็คิดนะ ว่าถ้ามีอีตติ้งง เอ๊ยย มีทติ้ง คงสนุกดี ถ้าตระเวนไปร้านโน่น นี่ นั่น คงสนุกดี แค่ตามรอบท่านเรย์กะกินก็คงสนุกแล้ว สรุปว่าเราจะมีมีตติ้งตอนเรื่องจบใช่ไหมมม 5555 ให้เวลากี่ปีดีเนี่ยยย

ว่าแต่ว่าบางทีก็สงสัยว่ามันมีจำนวนโม่งใต้ดินแถวนี้อยู่เท่าไหร่ แอบอยากรู้เล่นนะเนี่ยย 5555

>>124 ทีแรกเข้าเพราะพี่หัวหน้าชมรมเขาหล่อ อยากจีบเขา พออยู่ไปอยู่มาก็สนุกกับการทำสวนมากกว่า แถมอยู่ด้วยกันต้นรักระหว่างกูกับพี่เขาเสือกไม่งอก มิตรภาพงอกงามแทน 5555555555555555555
>>125 ใส่โม่งเข้าไปกินให้หมดทุกคนสิ แต่จะโดนทางร้านเรียกตำรวจมาซิวไปก่อนกินหมดจานรึเปล่าก็ไม่ทราบได้ 55555555

>>127 วงกัญชาซุยรันทั้งที ทำให้ดูไฮคลาสเป็นงานเต้นรำหน้ากากไปซะเลยซิ

>>128 ส่วนคนที่จะเข้างานได้ก็ให้ดัดผมม้วนทรงโคโรเน่

>>128 กูมีหน้ากากจากหนัง screams อยู่พอดี ขอเข้าร่วมวงด้วยนะ 55555555

>>127 หลังจากการกินเค้กคือการปล้นแบงค์เหรออ น่าสนุกจังงงง มีเงินไปกินตามรอบท่านเรย์กะกันแล้ววว

KY นิด Needle Felt ศิลปินเจ้านี้น่ารักมากเลยอ่า ท่านเรย์กะทำให้ได้อย่างเขาบ้างสิคะ
http://www.boredpanda.com/nature-inspired-woolen-art-theladymoth/?llid=1rNP1&utm_source=facebook&utm_medium=link&utm_campaign=liquidsocial&utm_content=9XxW

กูไม่มีหน้ากาก แต่มีแว่นดำ เนียนๆเอาละกัน555

คิดไปคิดมา กูขอใส่หน้ากาก V for vendetta ไปก็แล้วกัน 55555555
กูมีหน้ากากนี่ของแท้นะ ชอบหน้าตามันมากเพราะแม่งดูกวนตีนดี ชอบขนาดไปเมืองนอกก็หิ้วมาด้วย แต่ตอนนั้นพวกม็อบแม่งเอาไปใส่ แถมใช้หน้ากากความหมายแบบผิดๆอีก กูเคืองชิบหาย ถ้ามีมีทติ้งเดี๋ยวกูใส่ไป แต่เขาจะให้กูเข้าร้านรึเปล่าวะ 55555555555

ให้ทุกคนที่ไปมีทติ้งติดดอกโบตั๋นแดงเป็นสัญลักษณ์ก็ดีนะ มองตากันก็รู้ใจ คนอื่นไม่มีใครกล้าสบตาด้วย 555555

>>134 เฮ้ยมึง กอดดดดดดดดดดดดดด
กูก็มี กูชอบมากเลยว่ะเรื่องนี้ มันโคตรสะท้อนอะไรหลายๆ อย่าง
ที่สำคัญแม่งสุภาพบุรุษมาก กูไปหานิยายมาอ่านด้วย มันบรรยายหน้ากากใว้ซะกูเหวออ่ะ คือเหวอว่ามึงบรรยายมาโคตรจะไม่เมคเซนส์คนทำหนังยังอุตส่าห์ทำออกมาได้อีกนะ

>>135 ติดดอกโบตั๋นไว้ที่อก รู้กันว่านี่จะมาวงน้ำชาซุยรัน ถึงจะใส่โม่งก็รู้ ฮาาาา

มีแต่คนใส่หน้ากากสายดาร์ก งั้นกูใส่ลายเซเลอร์มูนงานวัดมาแล้วกัน555

>>138 งั้นกูอุลตร้าแมนละกัน

กูไม่มีงบ เอาถุงกระดาษคลุมหัวแทนได้มะถถถ

>>140 ดีกว่าถุงพลาสติก ลดโลกร้อน คลุมมาเลย!

>>140 อย่าลืมเจาะตา,จมูกกับวาดปากนะมึงง

>>140 งั้นกูใส่กล่องมาละกัน

>>116 สมาชิกชมรมกูมีอยู่ 7 คน คงไม่แจ็กพอตแตกขนาดนั้นมั้ง 5555
อีกอย่าง อ.ที่ปรึกษาชมรมกูออกแนวมึนๆ ด้วย ปล่อยกูเทคโอเวอร์ชมรมไปแบบงงๆ

>>143 มึงสัญญากับกูแล้วนะถถถ
>>142 ได้!!!
ปล. นี่กูอยากให้มีมีตติ้งจริงนะเว้ย ดูพวกมึงเจอแล้วปลอดภัยกว่ามู้อื่นมากถถถถ

>>136 กูดูหนังอย่างเดียวว่ะ ประทับใจหน้ากากเชี่ยนี่มากตั้งแต่แรกพบ หน้าตามันกวนตีนชิบหาย ต้องขอบคุณฝ่ายอาร์ตใช่ป่ะที่ทำหน้ากากแบบนี้ออกมาบนโลกได้ 55555555555555555555
ถ้ามีมีทติ้งจริงๆกูจะไปนะ เราก็อยู่กันมาตั้งแต่ห้องลิทมายันตั้งอาณาจักรกันเอง กูก็อยากเจอพวกมึงเหมือนกัน

ได้เวลาแจกกาว
ฟิคเวียนในตำนาน >>>/webnovel/4218/974-975
------------------------------

รอคิวไม่นาน พวกเราก็ได้เข้ามานั่งในร้าน ได้เป็นโต๊ะมุมในสุดที่โต๊ะฝั่งหนึ่งติดกำแพง นั่งได้สามที่พอดี

ฉันนั่งที่หัวโต๊ะ ส่วนเอ็นโจกับนายตัวสำรองนั่งตรงกันข้าม เปิดเมนูไปไม่พูดไม่จา

“จะรับอะไรดีคะ”

พนักงานสาวที่ฉันคุ้นหน้าคุ้นตามารับออเดอร์ แต่เอ๊ะ!! รู้สึกวันนี้จะทำเสียงอ่อนเสียงหวานกว่าเดิมรึเปล่านะ แล้วปกติกว่าจะเดินมารับออเดอร์ก็น๊านนานไม่ใช่รึไง แล้วไหงวันนี้รวดเร็วจังเลยล่ะยะ

“เอาราเมงซุปเกลือที่หนึ่งครับ” โอ้ ความมุ่งมั่นของนายตัวสำรองไม่แปรเปลี่ยนจริงๆค่ะ บอกจะทานซุปเกลือก็สั่งซุปเกลือจริงๆ ผิดกับฉันที่ลังเล แหม ก็มันน่าทานไปหมดเลยนี่คะ

“งั้นฉันเอามิโซะราเมงค่ะ แล้วก็ขอเกี๊ยวซ่าเอ่อ….” ฉันเหลือบมองเอ็นโจ พอได้สบตาที่จ้องมองมา ฉันก็หดกลับไปดูเมนูเหมือนเดิม “...สามชุดก็แล้วกันค่ะ”

“แล้วคุณผู้ชายทางนี้ล่ะคะ”

เอ็นโจที่กำลังก้มลงมองเมนู เงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินคำถาม แล้วก็ส่งยิ้มหวานให้กับสาวพนักงานที่ยืนถือกระดาษจดกับปากกาในมือ

“เอามิโซะราเมงเหมือนคุณเรย์กะครับ”

แล้วทำไมต้องยิ้มแล้วทำสายตาแบบนั้นด้วยล่ะยะ หา!!!! ดูสิยะ เขาหน้าแดงหมดแล้วนะ

พอสั่งอาหารเสร็จ สาวพนักงานทำท่าอ้อยอิ่งที่จะจากไปด้วยล่ะค่ะ แต่เอ็นโจไม่สนใจ หันไปคุยกับนายตัวสำรองด้วยรอยยิ้ม

“ไม่เจอกันนานเลยนะครับ”

“นั่นสินะ ตั้งแต่จบม.ปลายเลยล่ะ” นายตัวสำรองพยักเพยิดหน้า

“แล้วคุณมิซึซากิมาทำอะไรที่คิโชวอินกรุ๊ปกันล่ะครับ”

“อ๋อ คุณทาคาเทรุจ้างบริษัทฉันเป็นที่ปรึกษาทางกฎหมายน่ะ” นายตัวสำรองเหลือบมองฉันนิดหน่อยแล้วก็หันไปคุยกับเอ็นโจต่อ “มาดูแลโครงการที่จะทำร่วมกับเอ็นโจกรุ๊ป”

“งั้นเหรอครับ ทุกอย่างเรียบร้อยดีรึเปล่า”

“ก็ราบรื่นดีไม่มีปัญหา” นายหัวสำรองพยักหน้า “นักกฎหมายของฝั่งนั้นเก่งนะ ร่างสัญญามาได้รัดกุมรอบคอบจริงๆ”

“ผมชอบทำงานกับคนเก่งๆน่ะ ยิ่งฉลาดด้วย ยิ่งชอบ” เอ็นโจประสานมือไว้บนโต๊ะ “เพราะคนฉลาดน่ะหัวไว เข้าใจอะไรได้ง่าย ไม่ต้องพูดอะไรให้มากความก็รู้ว่าตัวเองควรทำตัวยังไง มีสถานะแบบไหน”

เอ็นโจยิ้ม แต่ฉันเห็นแล้วรู้สึกหนาวสันหลังชอบกล เลยก้มหน้าดื่มชาเขียวร้อนอั๊กๆ

ในร้านก็น่าจะอุ่นแท้ๆ แต่ทำไมตรงนี้ถึงได้หนาวนักล่ะยะ

พนักงานสาวคนเดิมยกราเมงมาวางบนโต๊ะ มองนายตัวสำรองกับเอ็นโจตาปรอย ตอนวางชามก็ดูจะอ้อยอิ่งมากเกินควร แถมยังถามเสียงอ่อนเสียงหวานอีกว่าจะรับอะไรเพิ่มรึเปล่า

เอ็นโจปฏิเสธไปพร้อมรอยยิ้ม เรียกสีชมพูจางๆให้เกิดขึ้นบนใบหน้าของสาวน้อยอีกหน เดี๋ยวเถอะ นั่นมันผู้เยาว์นะยะ

เท่านั้นยังไม่พอ มีสาวออฟฟิศกลุ่มหนึ่งนั่งอยู่อีกโต๊ะมองมา หมอนี่ก็หันไปส่งยิ้มให้ เรียกเสียงวี้ดว้ายจากโต๊ะนั้น คนของหมู่บ้านคาสโนว่านี่หว่านเสน่ห์ไปทั่วเลยนะยะ

พอฉันจ้องหน้า เอ็นโจก็ยิ้มมุมปากแล้วหันไปขยิบตาให้กับสาวออฟฟิศกลุ่มนั้นต่อ

ท่าทีแบบนั้นน่ะมันอะไรกันห๊ะ!! เช็คเรตติ้งงั้นเรอะ!! จะมาเยาะเย้ยฉันที่ตัวเองยังป็อบอยู่ มองไปทางไหนสาวก็กรี๊ด แต่ฉันไม่มีใครเหลียวแลในวันคริสต์มาสใช่มะ หนอย!!!!

ฉันตักน้ำซุปเข้าปากอย่างหงุดหงิด ชิ!!!...ซุปมิโซะวันนี้ไม่อร่อยเลย สงสัยต้องเปลี่ยนร้านแล้ว

นายสำรองมองฉันสลับกับมองเอ็นโจอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็เอ่ยขึ้น

“พวกเธอสองคนทะเลาะกันเหรอ”

“เอ๋!?” ฉันเลิกคิ้วขึ้น “เปล่านี่คะ”

“ก็ไม่นี่”

“ฉันไม่รู้หรอกนะว่ามีเรื่องอะไรกัน แต่ฉันเข้าใจนะ คนเป็นแฟนกันมันก็มีกระทบกระทั่งหึงหวงกันบ้างเป็นธรรมดา”

“ห๊ะ!! มิซึซากิคุง พูดอะไรน่ะคะ”

“ไม่ได้ทะเลาะหรอกครับ….”

เอ็นโจแย้มรอยยิ้มดูเหมือนรูปปั้นกรีกที่อ่านใจจริงไม่ออกอีกแล้ว

“.....ก็ไม่ได้สนิทขนาดจะมาทะเลาะกันนี่นา”

รอยยิ้มของเอ็นโจ ดูบาดลึกยิ่งกว่าเดิม

“แล้วก็ไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย จะมาหึงหวงกันผมว่ามันแปลกๆอยู่นะ”

กรี๊ดดดดด!! อะไรมันจะหูผีขนาดนั้น ขนาดกระซิบกับนายตัวสำรองยังได้ยินอีกงั้นเรอะ!!!

ตอนที่ทำอะไรไม่ถูกอยู่นั่นเอง ก็มีผู้หญิงสองคนจากโต๊ะสาวออฟฟิศที่เอ็นโจไปเล่นหูเล่นตาด้วยเดินเข้ามาหา แนะนำตัวทักทายและส่งกระดาษอะไรให้เอ็นโจด้วยท่าทางขวยเขิน

ฉันลองแอบชำเลืองดูก็พบว่าเป็นเมล์กับเบอร์โทรเสร็จสรรพ แถมสาวๆสองคนนั้นยังบอกอีกว่ากำลังจะไปคาราโอเกะ ชักชวนเอ็นโจกับนายตัวสำรองไปด้วยอย่างเปิดเผย ข้ามหัวฉันไปอย่างไม่ไยดี ทำเป็นไม่เห็นว่ามาด้วยกัน

นายตัวสำรองปฏิเสธไปบอกว่ามีงานค้าง แต่เอ็นโจกลับยิ้มแย้มอ่อนหวาน ยกกระดาษเบอร์โทรแตะปากตัวเองเบาๆ ส่งสายตาหวานเชื่อมไปให้สองคนนั้น

“แหม อุตส่าห์มาชวนในวันสำคัญแบบนี้ เป็นเกียรติมากเลยล่ะครับ”

เอ็นโจยักไหล่ให้ฉัน ทำท่าเหมือนตัวเองเหนือกว่าเสียเต็มประดา

อ๊ากกกกกกกกกกกก!! โมโหว้อยยยยยยยยยยย!!!

สองคนนั้นกลับโต๊ะตัวเองไปแล้ว นายตัวสำรองที่ดื่มชาหมดแก้วแล้วก็ลุกขึ้นยืน ถือบิลเอาไว้ในมือบอกจะเลี้ยงเองแล้วทำท่าจะเดินจากไป แต่ฉันลุกขึ้นยืน คล้องแขนตัวเองเข้ากับแขนนายตัวสำรอง

“มิซึซากิคุง ฉันอยากทานเค้กตรงร้านที่เราสองคนเคยไปทานกันเมื่ออาทิตย์ก่อนจัง”

ฉันเน้นเสียงคำว่า “เราสองคน” แบบจงใจ แต่นายตัวสำรองเลิกคิ้วขึ้น

“ฉันมีงานค้าง….”

“พูดอะไรอย่างนั้น นี่มันคริสต์มาสนะคะ หัดสนุกสนานผ่อนคลายกว่านี้หน่อยซี่” ฉันรีบพูดแทรกนายตัวสำรองที่ทำท่าจะบ่ายเบี่ยง “เอ้า ไปกันได้แล้วค่ะ”

“เอ่อ….”

“เดี๋ยวทานเค้กเสร็จไปดูหนังกันดีมั้ยคะ มีหนังที่มิซึซากิคุงอยากดูกำลังฉายอยู่พอดีเลยนี่นา” ฉันทำเป็นเมินๆกริยานายตัวสำรองที่กำลังกระอักกระอ่วน “ไหนๆวันนี้ก็เป็นวันคริสต์มาสทั้งที น่าจะทำอะไรพิเศษๆกันหน่อย”

“คิโช……”

“อ๋อ วันนี้ต้องขอบคุณท่านเอ็นโจมากเลยนะคะที่อุตส่าห์มาร่วมโต๊ะ” ฉันทำท่าเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้ หันไปโค้งให้เอ็นโจที่ตอนนี้ไม่มีรอยยิ้มอยู่บนหน้าแล้ว ลอยหน้าลอยตาพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย “ไปก่อนนะคะ ท่าน-เอ็น-โจ”

เอ็นโจจะลุกขึ้นยืน แต่พวกสาวๆออฟฟิศก๊วนนั้นก็ยกพวกเข้ามารุมล้อมเสียก่อน ฉันปล่อยหมอนั่นไว้กับสาวๆพวกนั้น พอนายตัวสำรองจ่ายเงินเสร็จฉันก็ลากออกจากร้าน ตรงดิ่งไปร้านขนมหวานที่ว่าทันที

อีโธ่!!! กะอีแค่คริสต์มาส ระดับฉันน่ะจะหาใครมาควงก็ได้ ไม่ใช่สาวทึนทึกบนคานไม่มีใครเอาแบบที่นายเข้าใจหรอกย่ะ
.
.
.

วันอาทิตย์ ฉันมีนัดทานมื้อค่ำกับซากุระจังและอาโออิจังที่ร้านอาหารไทยที่เคยมาทานกับท่านพี่เมื่อสองเดือนก่อน คิดว่าคงจะเสียงดังแน่ๆก็เลยจองห้องส่วนตัวไว้เพื่อการเม้าท์โดยเฉพาะ

พอไปถึงก็เจอเข้ากับซากุระจังที่อาคิสะวะคุงขับรถมาส่งหน้าร้านพอดีเลยเดินเข้าไปข้างในด้วยกัน ซากุระจังแก้มเป็นสีชมพูดูมีความสุข ทักทายฉันด้วยน้ำเสียงสดชื่น

เฮอะๆ เจ้าคู่รักน่าหมั่นไส้นี่นะ เมื่อไหร่จะไปพายเรือที่ทะเลสาบอิโนะคาชิระด้วยกันซักทีล่ะยะ

ดูท่าซากุระจังจะจับรังสีแห่งความริษยาดำมืดที่พวยพุ่งออกจากร่างฉันได้ก็ถลึงตาใส่ หนอย พอลับหลังอาคิสะวะคุงก็แปลงร่างเป็นนางมารใส่ฉันเชียวนะ

“ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่าไงยะ” ซากุระจังแยกเขี้ยว

“เปล่านี่” ฉันยักไหล่ เปิดเมนูอาหาร กวาดตามองไปเรื่อยๆว่าจะทานอะไร

ซากุระจังอ้าปากจะพูด แต่ถูกขัดจังหวะด้วยอาโออิจังที่เพิ่งมาถึง

“ขอโทษที่มาช้านะ” ฉันกับซากุระจังเลยตอบพร้อมกันว่าไม่เป็นไร

ชาวหมู่บ้านมีรัก พอเจอหน้ากัน สั่งอาหารเสร็จก็เปิดฉากเล่าว่าแฟนพาไปที่ไหน ซื้ออะไรให้บ้างในวันคริสต์มาส ซากุระจังแต่งงานแล้วก็เลยได้สร้อยคอมีจี้ทับทิมเล็กๆรูปดอกซากุระ ส่วนอาโออิจังได้แหวนเงินประดับเพชรเม็ดเล็กๆน่ารักจากแฟน รังสีแห่งความสุขจากแหวนและสร้อยส่องประกายระยิบระยับทิ่มแทงลูกตาฉันจนแทบไม่อยากมองเลยล่ะ

ฉันก้มหน้าดื่มน้ำตะไคร้ไปเงียบๆ ชิ!! ตอนที่มาทานกับท่านพี่ยังอร่อยอยู่เลยไม่ใช่เหรอ ทำไมตอนนี้ทั้งเหม็นหืนและขมไปได้ล่ะหา!!!

“แล้วคริสต์มาสของเธอเป็นไงมั่งล่ะ” ซากุระจังหันหน้ามาถามฉัน อาโออิจังก็ยิ้ม

อ๋อ!! เพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามาด้วยกันอย่างนั้นสินะ ชาวหมู่บ้านมีรักน่ะเชิญมีความสุขกันไปตามสบาย ปล่อยฉันไว้ในความหนาวเหน็บของหมู่บ้านคานทองคนเดียวเถอะย่ะ

“ก็ไม่มีอะไรนี่” ฉันทิ่มหลอดที่ประดับด้วยดอกกล้วยไม้เข้ากับแก้วเป็นการระบายอารมณ์

คริสต์มาสงั้นเหรอ ….เฮอะ!!! พอนึกขึ้นมาทีไรก็โมโหทุกที

สองคนนั้นมองหน้ากันแล้วก็หันมองฉัน ซากุระจังเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน

“เรย์กะ”

“อะไรยะ”

“คายออกมาให้หมด”

“ก็ไม่มีอะไรนี่” ฉันย้ำคำเดิม

“เรย์กะจัง มีอะไรไม่สบายใจก็เล่าให้พวกเราฟังได้นะ” อาโออิจังยิ้มให้ฉันอย่างน่ารัก

“ก็ไม่มีอะ…”

“เรย์กะ” ซากุระจังกระเถิบเข้ามาใกล้เรื่อยๆ อาโออิจังก็เอนตัวเข้าหาเตรียมฟัง “คายออกมาให้หมด”

ซากุระจังก็ย้ำคำเดิมเหมือนกัน…..
.
.
.
.
----------------------------------------
เนื่องจากมันยาว ขอหั่นเป็นสองพาร์ทนะฮ๊าฟฟฟฟฟ
พาร์ทสองน่าจะลงได้พรุ่งนี้มั้ง

>>147-149 ฟิตนี้สงสารนายตัวสำรองจริงๆ โดนเป็นเหยื่อตลอด 5555

>>147-149 โถว พอกันทั้งสองฝ่าย พ่อแง่แม่งอนกันไปมา ฟิคเวียนนี่ปักแล้วหักธงกันไปกี่รอบแล้วเนี่ยย 55555

>>151 สงสัยต้องปักธงกับหักธงไปจนกว่าเรื่องนี้จะจบ 5555555555555

>>152 ทำไมถึงใจร้ายกันขนาดนี้ แค่หักธงเจาะรูเรือในอฟช.ยังไม่พอกันหรือไง 55555555

>>147-149 เอ้า! งานนี้มุมท่านเอ็นโจได้มีสนุกกันแน่ล่ะเอ้ยยยยยยย เดี๋ยวคงจะมีหมาหงอยชูสุมอยV. 2กำเนิดขึ้นมา แล้วไปง้อเขาแหงมๆ

โอเค ขอKYเล็กน้อย เนื่องด้วยสุขภาพไม่อำนวยเท่าไหร่แล้วต้องทำงานด้วยเลยไม่มีเวลาว่างมาลงจ้า หลังจากลงพาร์ท2ของมุมเอ็นโจแล้งก็จะโยนไม้แล้วเน้อ

>>147-149 นายตัวสำรองรับเคราะห์อย่างต่อเนื่อง
ตาเอ็นโจในฟิคก็ยังคงระเบิดเรือตัวเองอย่างต่อเนื่อง

>>147-149 จังหวะคู่นี้แม่งเหมือนเต้นวอลทซ์จริงๆ เลยว่ะ เดินหน้า 2 ก้าว ถอยหลัง 3 ก้าว ต่างคนต่างผลัดกันหักธงระเบิดเรือ ลูกเรือสะบักสะบอมหมดแล้วว้อยยยยย

>>156 ณ ตอนนี้กูสละเรือกระโดดขึ้นเรือนายตัวสำรองแล้ว 555555555555555555

กูเคยเจอคู่นิสัยแบบเอ็นโจกับเรย์กะฟิคเวียนในชีวิตจริง บอกเลย ถ้ารักกันไม่มากพอเลิกกันไวแน่ๆ จะคบกันยาวได้ไงถ้าโกรธแล้วทำตัวประชดกันไปมา แต่กูอยู่เรือเอ็นโจเพราะงั้นกูจะบอกว่าเขาสองคนรักกันมากๆจนไม่รู้จะทำตัวแบบไหนใส่กันเวลาหึงเพราะ"ยังไม่ได้เป็นอะไรกัน" *สูดกาว*

เขียนเสร็จไวกว่าที่คิด ลงเลยละกัน
ฟิคเวียนในตำนาน >>>/webnovel/4296/147-149
---------------------------

เพราะแพ้ลูกตื๊อและสายตากดดันของสองคนนั้น ฉันก็เลยยอมๆเล่าออกมาในที่สุด

ทีแรกว่าจะเล่าแค่ตอนไปซื้อเค้กในคาเฟ่กับนายตัวสำรอง แต่เจอสายตาคมปลาบของซากุระจังที่จ้องมาเหมือนจะสื่อว่า “ฉันรู้นะยะว่าเรื่องมันไม่ได้มีแค่นี้” ฉันมันคนใจนกกระจิบ เห็นสายตาพิฆาตแบบนั้นก็จำต้องยกธงขาว

“เป็นคริสต์มาสที่แย่ที่สุดเลย…..”

จากที่จะพูดแค่นิดเดียว ก็กลายเป็นสารภาพหมดเปลือก ตั้งแต่ตอนคุยว่าจะไปทานราเมงกับนายตัวสำรอง เจอเอ็นโจมารอที่หน้าบริษัท ฉันวิ่งหนีลงมาจากรถ ได้ไปทานราเมงกันสามคน แล้วก็จบด้วยการไปร้านเค้กกับนายตัวสำรอง แต่ไปร้านไหนๆก็ไม่มีที่นั่งเลยต้องซื้อเค้กกลับมานั่งทานที่บ้านคนเดียวแบบเฉาๆ

ซากุระจังกับอาโออิจังนั่งฟังอย่างตั้งอกตั้งใจ ส่วนฉันพอได้ระบายก็รู้สึกโล่งๆขึ้นมาบ้าง แต่พอเล่าจบสองคนนั้นก็ทำหน้าแปลกๆ

“ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่าไงน่ะ”

พอฉันทำหน้าบึ้งใส่ อาโออิจังยิ้มแหยๆเหมือนจะขอโทษ ส่วนซากุระจังยกแก้วน้ำสัปปะรดขึ้นมาจิบ

“แค่คิดว่าเธอนี่โง่รึเปล่า”

“อะไรกัน!! เธอว่าฉันโง่เหรอ ใจร้ายเกินไปแล้วนะ” ฉันหันไปฟ้องอาโออิจัง “ดูสิ ซากุระจังว่าฉันอ้ะ”

“เอาน่าๆ ซากุระจังก็อย่าพูดแรงขนาดนั้นสิ”

“ก็มันจริงมั้ยล่ะ แฟนมารอหน้าบริษัทดันไปควงกับหนุ่มคนอื่นต่อหน้าต่อตา ใครบ้างจะไม่โมโห”

“แล้วหมอนั่นก็เล่นหูเล่นตากับผู้หญิงในร้านด้วยนะ บอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกันด้วย ยังไงก็ผิดเห็นๆ”

“ก็ใครใช้ให้เธอพูดว่าไม่ได้เป็นอะไรกันก่อนล่ะ เขาก็ประชดให้น่ะสิ”

“ซากุระจังเป็นเพื่อนฉันไม่ใช่เหรอ ต้องเข้าข้างฉันสิ” ฉันทำแก้มป่องแบบงอนๆ “แล้วอีกอย่าง เอ็นโจก็ไม่ใช่แฟนด้วย”

“จริงอะ แล้วเขาจะมารอหน้าบริษัทในวันคริสต์มาสทำไมล่ะ” ซากุระจังหัวเราะหึๆ “แถมเหตุผลที่หนีลงจากรถก็คือเขาจะจูบอีกต่างหาก ไม่ได้เรื่องเล้ย”

“กะ...ก็ มันทำตัวไม่ถูกนี่นา”

“เป็นจูบแรกของเรย์กะจังงั้นเหรอ” อาโออิจังทำตาโต

“แหมๆ มันคงจะหนักหนาสำหรับเรย์กะนั่นล่ะน้า ฉันเข้าใจ จะให้ข้ามขั้นไปจูบในรถเลยก็เร็วเกินไปสำหรับเด็กน้อย….”

พูดไปซากุระจังก็มองฉันขึ้นๆลงๆไปแล้วก็แสยะยิ้ม

“หนอย!! อย่ามาดูถูกกันนะ กะอีแค่จูบน่ะ ทำมาหลายครั้งแล้วย่ะ”

“เห” ทั้งคู่ประสานเสียงพร้อมกัน

“มีนอกเหนือจากที่เล่าให้ฟังเมื่อคราวก่อนด้วยเหรอ”

ซากุระจังฉีกยิ้มที่เห็นแล้วฉันก็พลันรู้ตัวว่าตกหลุมพรางเข้าจนได้

อ๊าาาาาาา!!!! เมื่อไหร่ฉันจะเลิกนิสัยปากเบา พอเจอคำปรามาสก็หลวมตัวได้ง่ายขนาดนี้ล่ะค้าาาา!!!

“เล่ามาเดี๋ยวนี้!” ซากุระจังเขย่าแขนฉัน ท่าทางตื่นเต้นจัดๆ ทำท่าจะไม่ปล่อยด้วยถ้าไม่ได้อะไรไปจากฉัน ส่วนอาโออิจังช่วยยุส่งอีกแรง

ยะ อย่ากดดันกันสิ!!

จากฝีมือการรีดความลับของซากุระจัง ฉันก็จำต้องคายเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวันฮาโลวีนด้วยเหมือนกัน สองคนนั้นอมยิ้มทำท่าเหมือนจะหัวเราะ….อย่าเชียวนะ

“โรแมนติคชะมัด”

“นั่นสิ” อาโออิจังยิ้มกว้าง “จูบกลางสวนดอกไม้ใต้แสงจันทร์นี่ฟังดูวิเศษจังเลยน้า”

“แต่ว่า….”

“ทำไมล่ะ” ซากุระจังเลิกคิ้ว “เขาทำให้เธอรู้สึกไม่ดีงั้นเหรอ”

“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก” ฉันก้มหน้าก้มตาพูดเสียงอุบอิบๆ พอนึกถึงเรื่องนั้นขึ้นมาทีไรก็แก้มร้อนซู่ทุกครั้ง

“แล้วอะไรล่ะยะ”

“ก็...วันนั้น รู้สึกเคลิ้มๆจน...เอ่อ….” ซากุระจังกับอาโออิจังขยับเข้ามาใกล้ๆฉัน ใกล้ไปแล้วนะยะ

“อะไรล่ะ….อย่ายึกยักสิ”

“ก็...เป็นลมไปน่ะ”

สองคนนั้นหัวเราะลั่นห้องเลยค่ะ

แง้!! ถึงจะจองห้องส่วนตัวแต่จะหัวเราะดังขนาดนั้นมันไม่ดีน้าาาาา!!!

อาโออิจังหยุดหัวเราะคนแรก แล้วก็ปรามๆซากุระจังที่ตอนนี้ขำจนน้ำตาไหลแล้ว แต่หน้ายังยิ้มอยู่เลยอะ

ใจร้ายที่สุด!! รู้งี้ไม่เล่าให้ฟังก็ดีหรอก
.
.
.
.

เม้าท์มอยเรื่องนั่นนี่ตามประสาสาวๆกันอย่างเพลิดเพลิน รู้ตัวอีกทีเวลาผ่านไปเกือบสี่ทุ่มครึ่ง ในที่สุดก็ได้เวลาที่ต้องแยกย้าย

ซากุระจังมีอาคิสะวะคุงมารับ แต่อาโออิจังบอกจะกลับรถไฟ ฉันเห็นว่าดึกป่านนี้แล้วเลยอาสาไปส่งถึงที่พักให้เอง อาโออิจังดูเกรงใจทำท่าจะปฏิเสธ แต่ฉันคะยั้นคะยอให้มาด้วยกันจนได้

“อาโออิจังเป็นคนแรกเลยน้า ที่ได้นั่งรถที่ขับโดยฝีมือฉันน่ะ”

“แหม เป็นเกียรติมากเลยล่ะ” อาโออิจังโค้งศีรษะลง “ต้องขอรบกวนด้วยนะคะ”

“ไว้ใจได้เลยค่า” ฉันตะเบ๊ะให้ อาโออิจังก็หัวเราะ

วันนี้ฉันขับรถมาเองเพราะคุณซากามิที่รับส่งฉันประจำลาป่วย ท่านพี่ก็ไม่อยู่ ท่านพ่อกับท่านแม่ก็ใช้คนขับรถอีกคนพาไปงานเลี้ยง ฉันเห็นว่าไม่เหลือบ่ากว่าแรงอะไรก็เลยขับมาเองดีกว่า

เห็นอย่างนี้ฉันก็มีใบขับขี่แล้วนะคะ บางวันก็ขับรถไปที่ทำงานเองด้วย ไม่ใช่มือใหม่หัดขับให้ใครต่อใครเป็นกังวลหรอกนะ แต่เพิ่งเคยให้ใครมานั่งข้างๆนี่ล่ะ

ระหว่างรถติดไฟแดง ฉันเหลือบมองอาโออิจังที่ถือกล่องขนมหวานจากร้านอาหารไทยเมื่อครู่นี้ไว้ ท่าทางทนุถนอมเป็นพิเศษ มีอมยิ้มด้วยล่ะ

“ซื้อฝากที่บ้านเหรอจ๊ะ”

“อ๋อ เปล่าหรอก…...ซื้อไปง้อแฟนน่ะ”

“เอ๋!?”

“ก่อนออกมา เราเถียงกันนิดหน่อย ป่านนี้ไม่รู้จะงอนไปถึงไหนแล้ว ก็เลยว่าจะเอาของหวานไปง้อ...อร่อยสมกับเป็นร้านที่เรย์กะจังแนะนำเลยล่ะ น่าจะได้ผลนะ”

“ทะเลาะกันบ่อยเหรอ”

“โอ๊ย บ่อยจะตาย ทะเลาะกันได้ทุกเรื่องแหล่ะ ส่วนมากก็เรื่องไร้สาระ” อาโออิจังหัวเราะ “แต่เราก็ตั้งกฎไว้ว่าต้องคืนดีกันภายในหนึ่งวัน ใครผิดก็ต้องขอโทษก่อน”

“เห”

“ฉันว่าการที่คนเราทะเลาะกันคือการทำความเข้าใจกันนะ” อาโออิจังมองหน้าฉันยิ้มๆ “มันเป็นทางที่เราจะพูดสิ่งที่อยู่ในใจเราออกไป พออีกฝ่ายรู้ เราก็มาหาทางแก้ไข ปรับความเข้าใจให้ตรงกันเพื่อที่เราจะได้ไม่ทำผิดพลาดในแบบเดิมอีก…”

“เห…..”

“อ้อ ไฟเขียวแล้วล่ะเรย์กะจัง”

ฉันคว้าเกียร์แบบเงอะงะนิดหน่อย เพราะยังอึ้งๆกับคำตอบของอาโออิจังอยู่ โชคดีที่ถนนนี้โล่ง มีรถฉันจอดติดไฟแดงแค่คันเดียวเลยไม่ถูกบีบแตรไล่จากด้านหลัง

“แล้วทะเลาะกันบ่อยๆนี่ไม่เบื่อบ้างเหรอ”

“เบื่อจะตาย เหนื่อยด้วย แต่ก็ไม่อยากเลิกหรอก”

อาโออิจังก้มหน้าอมยิ้มกับกล่องขนม

“ก็รักนี่นา”

หน้าตาของอาโออิจังที่พูดคำนี้ออกมาดูอ่อนโยนมาก ฉันคิดว่ามันเป็นความรู้สึกที่มาจากใจจริง ฟังแล้วหัวใจเต้นระรัวเหมือนได้ดูหนังรักเลยล่ะค่ะ

“ถ้าแฟนของอาโออิจังได้ยินคงดีใจน่าดู”

“ฮะๆๆๆ หลังทะเลาะกัน เราก็บอกรักกันอยู่นะ อาจจะไม่หวานมาก แต่เข้าใจกันก็พอแล้ว”

“นี่คำพูดเหมือนในหนังรักเด๊ะเลยล่ะ อาโออิจัง”

เราสองคนหัวเราะให้กันอยู่พักหนึ่ง อาโออิจังพออยู่ใกล้ๆแล้วก็ทำให้บรรยากาศสดใสจังเลยน้า

“ฉันว่าคุณคนนั้นของเรย์กะจังก็รอให้เรย์กะจังไปพูดด้วยอยู่นะ” อาโออิจังมองฉันยิ้มๆ “แค่ตรงไปตรงมา บอกเลยว่ารู้สึกยังไงก็พอ ซื่อสัตย์ต่อตัวเองแล้วจะมีความสุขนะ”

“อาโออิจัง”

“เดี๋ยวเลี้ยวซ้ายข้างหน้าก็ถึงแล้วล่ะ” อาโออิจังชี้ให้ดูตึกข้างหน้า เป็นอพาร์ทเมนท์ที่หน้าตาดูดีเลยล่ะ

ฉันจอดตามที่บอก พอลงรถไปอาโออิก็กล่าวขอบคุณ โบกมือให้ฉันอย่างร่าเริงแล้วเดินขึ้นบันไดหายลับไปจากสายตา

ซื่อสัตย์ต่อตัวเองแล้วจะมีความสุขอย่างนั้นเหรอ….

เพลงที่เปิดในรถเปลี่ยนจาก Clair de Lune ของ Debussy ไปเป็น Gnossienne ของ Satie ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบ แต่เสียงเปียโนเหงาๆเศร้าๆก็ปลุกให้ฉันตื่นจากภวังค์

หน้าของใครบางคนลอยชัดขึ้นในความคิดอย่างไม่ตั้งใจ

ฉันพยายามไล่ความฟุ้งซ่านออกไปจากหัวตอนขับรถกลับบ้าน และอยู่ๆเสียงมือถือที่เงียบมานานของฉันก็ดังขึ้น ช่วยดึงความสนใจไป...คงจะเป็นท่านพี่ที่โทรหา

แต่ชื่อที่โชว์ขึ้นมากลับเป็น “วาคาบะจัง” ทำให้ฉันแปลกใจอยู่มาก ดึกป่านนี้มีอะไรนะ

พอกดรับสาย เสียงวาคาบะจังก็ดังขึ้น เหมือนกำลังลุกลี้ลุกลนอะไรบางอย่าง

“คุณเรย์กะ ช่วยฉันด้วยค่ะ”
.
.
.
.

ฉันรีบขับรถไปยังโรงแรมในเครือคาบุรากิอีกที่ตามที่วาคาบะจังบอก นึกร้อนใจเรื่องที่อีกฝ่ายโทรหาเอาดึกป่านนี้ ไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรแต่ฝั่งนั้นขอความช่วยเหลือมาก็ต้องรีบไปล่ะนะ

วาคาบะจังบอกว่ามาถึงเดี๋ยวก็รู้เอง ฉันก็ได้แต่ภาวนาว่าขอให้ไม่ใช่เรื่องร้ายๆ

จอดรถที่หน้าโรงแรมได้ ฉันก็รีบกดลิฟท์ขึ้นไปยังชั้น 28 พอออกจากลิฟท์ก็ให้ตรงไปข้างหน้าตามที่วาคาบะจังบอกมาทุกอย่าง

ฉันแจ้งกับคนเฝ้าประตูสองคนว่ามาพบคุณวาคาบะ สองคนนั้นก็เปิดประตูให้เข้าไปเลย วาคาบะจังคงบอกไว้ล่วงหน้าแล้ว

ข้างในคือผับหรูหราที่ออกแบบโดยมัณฑณากรดังระดับประเทศ ที่ฉันเคยเห็นในนิตยสารแนะนำที่เที่ยว ของจริงสวยไม่แพ้ในรูปถ่ายเลยล่ะค่ะ

อ๊ะ!!!! นี่ไม่ใช่เวลาชื่นชมความงามซักหน่อย ต้องรีบไปหาวาคาบะจัง

คาบุรากิ!!!! นายปล่อยให้วาคาบะจังมาลำบากในที่แบบนี้ได้ไงยะ เจอหน้าสงสัยต้องเฉ่งกันหน่อยแล้ว

ฉันตรงดิ่งเข้าไปด้านในตามที่วาคาบะจังบอก เป็นส่วนที่กั้นไว้ด้วยฉากกั้นที่เป็นสแตนเลสฉลุลายงดงาม ให้ความรู้สึกเป็นส่วนตัวจากสายตาคนอื่น พอฉันเข้าไปก็ได้เห็น

บนโซฟาหนังที่ดูหรูหรา คาบุรากินั่งกอดวาคาบะจังไว้อยู่ เอาหัวซุกไหล่ หลับตาพริ้ม ส่วนวาคาบะจังที่ถูกกอดทำหน้าแหยๆ บนโต๊ะและรอบตัวมีขวดเหล้าเกลื่อนกลาด

ฝั่งตรงข้ามมีร่างที่ดูคุ้นๆนอนฟุบกับโต๊ะ….เอ็นโจนี่นา!!

“คุณเรย์กะ” วาคาบะจังส่งเสียงเรียกเบาๆเหมือนกลัวว่าคาบุรากิจะตื่นขึ้นมา “ช่วยกันหน่อยสิคะ”

“วาคาบะจัง นี่เรื่องเป็นมายังไงกันน่ะ”

“เอ่อ คือว่า….”

วาคาบะจังเล่าอย่างรวบรัดว่าวันนี้คาบุรากิเห็นเอ็นโจดูซึมๆเลยชวนออกมาดื่ม ตอนห้าทุ่มคนของโรงแรมก็โทรไปรายงานว่าคุณชายคาบุรากิเมาแอ๋เดินไม่ตรง แต่พยายามจะห้ามเพื่อนที่เอาแต่กรอกเหล้าเข้าปากไม่หยุด แถมคุณเพื่อนก็ดูตาขวางๆเหมือนพร้อมจะมีเรื่อง ต้องลากมานั่งสงบสติอารมณ์ในมุมด้านในกันนี่ล่ะ

แล้วพอวาคาบะจังมาถึง พวกขี้เมาก็กำลังโหวกเหวกโวยวายได้ที่ รับมือคนเดียวไม่ไหวก็เลยโทรหาฉัน

อ๋อ เข้าใจแล้ว

“จริงๆน่าจะโทรหาคนของตระกูลเอ็นโจจะดีกว่านะคะ ฉันมาก็ทำอะไรไม่ได้หรอก”

“เอ่อ ขอโทษค่ะ ฉันลืมไป” วาคาบะจังยิ้มแหยๆ ทำหน้าเหมือนสำนึกผิด “จะว่าเคยตัวก็ได้นะคะ แต่พอนึกถึงคนที่จะช่วยได้ก็มีแต่คุณเรย์กะนี่ล่ะ”

“งั้นจะช่วยติดต่อบ้านเอ็นโจให้มารับก็แล้วกันนะคะ” ฉันปรายตามองคนที่ฟุบหลับอยู่บนโต๊ะ แถวนี้เหม็นกลิ่นเหล้าชะมัด

“รบกวนด้วยนะคะ”

ฉันทรุดตัวลงนั่งขณะกดโทรศัพท์หาบ้านของเอ็นโจ พ่อบ้านรับสายแล้วก็บอกว่าจะส่งรถมารับภายในสี่สิบนาที พอบอกไปตามนั้น วาคาบะจังก็มีสีหน้าโล่งอก

“งั้น ฉันขอพาคุณมาซายะกลับบ้านก่อนได้มั้ยคะ”

ฉันมองนาฬิกา ตอนนี้เที่ยงคืนแล้วนี่นะ วาคาบะจังก็ดูเพลียๆด้วย ให้กลับไปพักผ่อนดีกว่า

พอฉันพยักหน้า วาคาบะจังก็ปรบมือเรียกให้บอดี้การ์ดที่ยืนรอรับคำสั่งอยู่แล้วให้เข้ามา โอ้ ท่าทางจะคุ้นชินกับวิถีชีวิตนายหญิงบ้านคาบุรากิแล้วสินะคะ

บอดี้การ์ดสองคนประคองแขนคาบุรากิคนละข้าง ส่วนวาคาบะจังที่เป็นอิสระแล้วก็โค้งหัวให้ฉัน เดินตามคนพวกนั้นไป

ดื่มไปเท่าไหร่กันเนี่ย ถึงได้เมาแอ๋ขนาดนี้ หมดสภาพเอ็นโจที่ฉันเคยรู้จักไปโดยสิ้นเชิงเลยล่ะ

เรียกคนบ้านเอ็นโจมารับแล้ว ฉันก็น่าจะได้เวลากลับเหมือนกัน แต่พอมองคนเมาแล้วก็อดรู้สึกสงสารไม่ได้ ก็เลยคิดว่าจะนั่งรอจนกว่าคนบ้านเอ็นโจจะมารับ...สำนึกบุญคุณด้วยล่ะ

ระหว่างนั่งรอ ฉันก็มองสำรวจว่าเจ้าพวกนี้มันดื่มอะไรกันไปมั่ง ส่วนใหญ่ก็วิสกี้กับรัมที่ดีกรีแรงสุดๆไปเลยทั้งนั้น เห็นแล้วแสบกระเพาะแทน ตัวฉันขอดื่มค็อกเทลหรือโรสไวน์หวานๆสีสวยๆจะดีกว่า

ขณะนั่งสำรวจยี่ห้อเหล้าต่างๆอยู่ ก็รู้สึกถึงอะไรที่เข้ามารัดพันตรงช่วงเอว หันกลับไปก็เห็นเอ็นโจลุกขึ้นมาจากการฟุบหลับตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แต่หน้าอยู่ใกล้ฉันมาก เหม็นเหล้าสุดๆเลยอะ!!

“ท่านเอ็นโจ”

“เรย์ก่าเหรออ…..” เอ็นโจหรี่ตามอง แล้วก็ยิ้มออกมา ตานี่เยิ้มเชียว แถมเสียงพูดก็อ้อแอ้ฟังไม่รู้เรื่องตามประสาคนเมา “คิดถึงจางงง”

“ปล่อยก่อนเถอะค่ะ”

“ม่ายอาววววววว” เอ็นโจส่ายหน้าไปมาแล้วเอาหน้าซุกกับต้นคอฉัน “เดี๋ยวเรย์ก่าหนีปายอีกกก ผมม่ายยอมมม”

“โอ๊ย ทำตัวให้มันดีๆหน่อยสิ”

“อย่าปายกาบมี้ซือซากี่เลยน้าาาา”

“ท่านเอ็นโจ”

“เรียกชูสิคร้าบบบบ” เอ็นโจเริ่มส่งเสียงแปลกๆแล้ว “ชูน่ะ ชู……”

“พูดไม่รู้เรื่องแล้วค่ะ”

ฉันเอามือดันๆหน้านั้นออกไป แต่กลับรู้สึกว่าถูกอ้อมแขนรัดมากขึ้นทุกที น้ำหนักตัวที่กดทับลงมาก็หนักชะมัด อย่ามาอ้วกใส่ฉันเด็ดขาดเชียวนะ ไม่งั้นฉันจะโกรธนายไปชั่วชีวิตเลย

“น้า น้าาา….เรียกหน่อยยย เดี๋ยวห้ายชูเปนรางวานนนนน”

เอ็นโจเอาแก้มมาดันๆกับแก้มฉันแบบออดอ้อน ถ้าไม่ติดว่าเมาอยู่ฉันจะเอานิ้วจิ้มตาหมอนี่ไปแล้ว ยังไม่ได้อนุญาตให้กอดเลยนะยะ

“น้าาา เรย์ก่าาาา…...”

วุ้ย!!! รับมือกับคนเมาพูดไม่รู้เรื่องนี่มันน่ารำคาญสุดๆไปเลยอ้ะ เมื่อไหร่คนบ้านเอ็นโจจะมาซักที อยากไปจากตรงนี้จะแย่อยู่แล้ว ไม่น่าใจอ่อนยอมนั่งรอจนกว่าคนบ้านเอ็นโจจะมารับเลยอ่า

“ท่านเอ็นโจนั่งดีๆหน่อยสิคะ ฉันหนัก”

“ชู……”

ทำไมสี่สิบนาทีมันถึงได้นานขนาดนี้ล่ะค้าาาาาา

-----------------------------------------------------------
ส่งต่อแจ้ //โปรยดอกไม้อวยพร

สุดท้ายก็ไม่ได้กินเค้กกับอาริมะคุงซินะ แถมยังไปกินเฉาๆทร่บ้านอีก วงวาร555555555555555
คาบุชวนเพื่อนมาดื่มกลายเป็นคู่หูเมาหัวแทบทิ่มเดินก็เป๋ มาดคุณชาย จักรพรรดิหานไปหน๊าย ถถถถถถถ เอ็นโจเมาแอ๋แล้วอ้อนนี่น่ารักกก มาหยิกแก้มทีซิชูสุมอยย

>>อะ...เอ็นโจเมาแอ๋!? สติหลุดไม่มีแล้วววฝฝ
ฟฟฟฟฟฟสอาเาดสอดยดาเ ไม่ไหวละความอ้อนนี้ หนนี้คนผิดคือท่านเรย์กะเองเน้อ สงสัยเวลาหายเมาแล้วคงเรียกคืนทบต้นดอก

>>159-162 ชอบคุณมากสำหรับฟิคเวียน
ตอนโดนซากุระต่อว่าว่าทำไมแฟนมารอถึงหน้าบริษัทแล้วดันไปควงชายอื่นแทน
ท่านเรย์กะไม่ได้รีบปฏิเสธด้วย
เอ็นโจต้องเวอร์ชั่นเมาเนี่ยแหละถึงจะพูดความในใจออกมาได้หมด ปกติคิดมาก ชอบหาเรื่องระเบิดเรืออยุ่เรื่อย

>>159-162 ขอบคุณค่าโม่งฟิคคค ตอนคุยกะซากุระ อาโออิ ท่านเรย์กะก็ดูไม่ได้ปฏิเสธจริงจังเลยน้า~ รู้ใจตัวเองสักทีเถอะน่าาาา
เอ็นโจอ้อนน่ารักมาก ให้ชูเป็นรางวัลนี่อะไร!! ท่านเรย์กะก็ไม่ตัดมุขว่าไม่อยากได้อะไรด้วย!!! แอร๊ยยยยย
(แต่นึกสภาพจริงคงโดนกลิ่นเหล้ากลบความน่ารักไปหมดละ....)
ตอนนี้อยู่กันที่โรงแรมคาบุ จะมีเปิดห้องกันมั้ยคะ //แค่กๆๆๆๆ

>>159-162 วาคาบะจังช่วยแจ้งทางบ้านเอ็นโจว่าคุณชายเอ็นโจพักที่โรงแรมเลยไม่ต้องมารับ แล้วตะลอมเรย์กะพาเอ็นโจเข้าห้องพักเลย //กูไร้จิตอกุศลจริงๆ น่ะ โอ๊ย!! อย่าเอาพัดฟาดสิ!!

>>147-149 >>159-162 ดีจังที่มาดึกเลยได้อ่านสองตอนพร้อมกัน กรีดร้องง กรีดร้องงงงงงงง แต่ กรี๊ดด ท่านเอ็นโจเมาซะแล้วววว มึงขาาา อย่าตัดจบแบบนี้สิ กรี๊ดด มันค้าง ค้าง และค้างงงงง

จริง ๆ กูว่าคนอื่นบอกว่าท่านเรย์กะผิดก็จริงนะ แต่กูก็แอบนอยเอ็นโจด้วยนะ คือว่าก็รู้ว่าเรย์กะขี้อายแถมยังตื่นตูมขนาดนี้ ยังไปทำให้ไก่ เอ๊ยย กระต่ายตื่นซะได้ ก็ก้มหน้าก้มตากินราเม็งไปดี ๆ ไม่ต้องไปอ่อยคนอื่นยั่วเรย์กะก็ได้ เดี๋ยวก็ดีกันได้เองง แหมมม ยังกะว่าอ่อยแบบนี้แล้วเรย์กะจะรู้ตัว นี่ก็แค่เคือง ๆ แต่ก็มึน ๆ ต่อไปอีกต่างหาก ไม้อ่อนน่ะ ไม้อ่อนนนน แกใช้เป็นม้ายยย เอ็นโจๆๆๆๆๆ

เอ่อ ดูอินเกินนนนนไป ขอโทษนะโม่งงง หลังๆ เอ็นโจ อฟช. ทำกูเคื๊องเคือง ตอนนี้เริ่มสงสัยแล้วว่านี่คือพระเอกจริงเหรอ

ว่าแต่ว่า แหม พอวาคาบะจังใช้วิธีโทรตามเรย์กะมา ตอนแรกนึกว่าคาบุรากิวางแผนอะไรอีก แหม ก็ให้บอดี้การ์ดกะผู้ติดตามกะคนรถลากกลับบ้านไปก็สิ้นเรื่อง นี่มันแผนเอาท่านเรย์กะมารับหน้าแท้ ๆ จะกลายเป็นอาหารเอ็นโจคืนนี้หรือเปล่าก็ยังไม่รู้ //แอบลุ้นให้เป็--- แค่ก! ให้กลับบ้านปลอดภัย

>>132 กรี๊ดด เนี่ยเหรอ Needle Felt ที่ท่านเรย์กะอิน ตายยยย มองผ่านมุมมองท่านเรย์กะมันงงกว่านี้เยอะ คือคือความอลังการสินะ กูตกใจ // ขอบคุณนะมึงง

>>132 ปล. กูถึงขั้นไปนั่งดู youtube วิธีทำ Needle Felt เห้นความแหลมคมของเข็มแล้ว รู้สึกแปลกใจว่าทำไมท่านเรย์กะปลอดภัย ไม่เคยทิ่มตัวเองเลือดอาบเลยสักครั้งวะ

>>168 โธ่ ก็ไปเยอรมัน​มาตั้งนานไม่ได้เจอเรย์​กะก็เลยเผลอรุกแรงด้วย​ความ​คิดถึง​ไปหรอกน่าา
ไม่แน่ฮีอาจจะจัดเต็มไปกะคริสต์มาส​นี้ก็ได้ ร้านเค้กชื่อดังหรอ จองทั้งร้านแม่ง จัดสถานที่​บรรยากาศ​เตรียมขอคบขอ แหวนเพชรจากเยอรมันขอแต่งงาน​​ เตรียมการวางแผน​มาเป็นเดือน เร​ย์​กะ​ดันหนีมาแดกราเม็งกะอาริมะ เลยฟิวส์​ขาด ถถถถ #สูดกาวเข้าไป

>>168 จริงๆอาจจะเป็นมารยาชาย เตี๊ยมกันไว้แล้ว พอแต่งเรื่องเสร็จค่อยให้วาคาบะโทรไปเรียกมา เอาเหล้าพรมๆตัวให้มีกลิ่นติด ทำเป็นเมาไม่รู้เรื่อง ใช้โอกาสออดอ้อนออเซาะ
ท่านเรย์กะอัดให้ร่วงเลยค่ะ พอม่อยกระรอกสิ้นฤทธิ์จริงๆค่อยหามไปใส่รถแล้วเอาไปกินที่บ้านแบบเค้ก//แค่กๆๆๆๆ

>> 171 ไม่น้าา กูไม่ได้ว่าเรื่องที่รุกหนักก แต่เรื่องที่ไปหว่านเสน่ห์ใส่คนอื่น แหม แหม กินเสร็จทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ลากเรย์กะไปต่อเค้กก็ได้นะ เอาของกินล่อ โอกาสสำเร็จสูงจะตายยย 555 แค่กัดฟันอีกนิดเดียวววว เดินเกมผิดเป็นไงล่ะ ตายคู่

>>172 ตรงจะให้ชูเป็นรางวัลนี่แอบน่ารักปนขำนะ ถถถถถ ไม่ต้องอัดก็เอากลับไปกินบ้านได้ แต่เอ๊ะ กินที่บ้าน ท่านพี่จะยอมเหรออ เทพมารออกฤทธิ์ชัวร์ กินที่โรงแรมก็ดีแล้วว ทีทางมีไว้เสร็จสรรพ // โดนท่านพี่ปาลูกดอกกลางกบาลค่ะ!

>>168 ถ้าทำตัวดีๆก็ไม่ล่มเรือตัวเองก็ไม่น่าจะใช่อีเอ็นโจ อีนี่พอหึงก็หน้ามืดตามัวลืมเหตุผลทุกอย่างหมดนั่นล่ะ แถมอีเวนท์เมารักอาจจะไม่เกิด
กะ....กูไม่ได้หวังอะไรจากอีเวนท์นี้หรอกนะ มะ.....ไม่ได้คิดอะไรไม่ดีไม่งามเลยนะ พูดจริงๆนะ//เสียงสูง

>>174 เหรอออออออออออออออออออออ?

ให้ชูเป็นรางวัล ชูนี่จะแปลว่าจูบก็ได้นะ แต่จะได้ชูในความหมายไหนไป เจ้าแม่ก็เสียเปรียบอยู่ดี 55555555555

>>159-162 โอ๊ยยยย เอ็นโจเมากลิ้งเป็นหมา น่าร้ากกกกกก กูชอบนะ อยากให้ฮีหึงจนหลุดการควบคุมตัวเองบ่อยๆ บ้าง ถึงสาวเจ้าจะมาอย่างไม่เต็มใจก็เหอะ ส่วนชูที่จะให้นี่คือชูครีมสินะ กะว่าท่านเรย์กะเห็นแก่กินแน่ๆ 55555

เป็นแรงจูงใจที่กาวพอๆ กับฟิคเลยมั้งน่ะ อิโคมะซัง...

ตอนใหม่มาแล้ว! ขอบคุณนะโม่งแปล!!

นายตัวสำรองนายเองก็เป็นชาวท่าแซะเรอะ

กูไม่น่าชงชากินตอนอ่านเลย พออ่านแรงจูงใจแล้วขำจนสำลักชาเกือบตาย

ถ้ากูตายไปนี่คงมีคดีตายปริศนา ในมือผู้ตายมีมือถือเปิดนิยายท่านเรย์กะ ตำรวจคงงงตายห่า นี่มันรหัสลับชวนกันฆ่าตัวตายรึไงฮึ

>>178 หรือว่าอ.ฮิโยโกะเป็นชาวโม่งจริงๆปะนั่น ไหงคิดไรดันไปโป๊ะเชะได้ขนาดนั้น

>>181 ระวังได้กลับชาติไปเกิดเป็นท่านเรย์กะในฟิคนะเว้ย อ๊ะ นี่ฉันกลับชาติมาเกิดเป็นคิโชวอิน เรย์กะ นางเอกในนิยายที่มาจากตัวร้ายในการ์ตูนคนนั้น ฟิคเซปชั่นสุดๆ 55555

>>177 กริ๊ด มึง ได้รางวัลเป็นชูครีมนี่กูคิดอกุศล​ขึ้นมาเลยนะเนี่ย
มึงทำกูจิ้นไปไกล.... โอย... เขินตัวแตก

>>184 ตอนเขียนกูยังไม่ได้คิดอะไรเลยนะ กูใสๆ
(จริงๆ คือเพิ่งตื่น สมองส่วนคิดลึกยังไม่ทำงาน) มาคิดตอนที่มึงพูดนี่แหละ คนบร้าาาาา ว้ายยยยยย /กุมแก้มขวยเขิน

>>184 ตอนแรกกูกะไม่คิดแล้วน่ะ มึงมาเปิดแบบนี้กูคิดทันใด