>>157 ต่อ
ก๊อก ๆ ๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นตามมาด้วยเสียงของพ่อยูเรีย
“เจ้าคงยังคิดไม่ตกอยู่สินะ ถึงได้มาหาข้าในวันนี้ ยูเรียเองก็อายุครบ 18 ปีแล้ว เธอชั่งน่าสงสารเสียจริงที่ต้องมารับเคราะห์แทนหมู่บ้านเช่นนี้”
(ถามผู้เฒ่า หาทางแก้ ช่วยลูกสาวอย่างไว กูสงสัย มึงเตรียมแผนหนี แต่เพิ่งมาหาผู้เฒ่าวันสุดท้าย? เอาเถอะๆ)
“เฮ้อ” ชายชราถอนหายใจยาวๆก่อนจะพูดขึ้นอย่างขมขื่นใจ “มันก็แบบนี้แหละ คนอ่อนแอก็ได้แต่ต้องเป็นเหยื่อของคนที่แข็งแกร่งกว่า มันเป็นสัจธรรมของโลกใบนี้” (อ่อนแอก็แพ้ไป)
“เราไม่มีวิธีที่จะทำอะไรได้บ้างเลยเหรอครับท่านผู้เฒ่า”พ่อของยูเรียถามขึ้นด้วยความโมโหและเจ็บใจในความไม่เอาไหนของตัวเอง (บรรยายละเอียดยิบ!)
“บางที่ข้าก็อาจจะมีวิธีอยู่หรอกนะ แต่ผลจะออกดีหรือร้ายก็ไม่อาจรู้ได้”ชายชราพูดจบก็หยิบบางอย่างด้านหลังเขาขึ้นมา(แม่งลีลา มีอาจจะ มีแต่)
ลักษณะของมันเป็น คริสตัลรูปไข่สีขาวใส่ที่มีควันสีเขียวเป็นรูปใบหน้าและหัวกะโหลกลอยไปลอยมาอยู่ภายในหากมองอย่างตั้งใจควันมันจะค่อยๆเปลี่ยนรูปร่างไปเรื่อยๆ จึงไม่สามารถบอกได้ว่าที่อยู่ในนั้นมันเป็นรูปหน้าคนหรือรูปหัวกะโหลกลอยไปลอยมาดูแล้วช่างประหลาดยิ่งนัก (ตรงนี้กูมึน… มองชื่อตอน ไอเท็มประหลาด อ่อ…)
“นี้มันคืออะไรกันเหรอครับท่านผู้เฒ่า”พ่อของยูเรียถามด้วยความแปลกใจ (เออถามได้ดี)
(แล้วผู้เฒ่าก็ใส่เต็มว่า จำได้ไหมข้าเล่าแล้ว 50ปีก่อน มีนักผจญภัยฯ ได้ไข่ปีศาจมาฯ เอ้า! เหลืออีก 4 ชั่วโมง จะใช้ก็คิดให้ดี… มาถึงจุดนี้ กูสารภาพเลย ไม่ใช้ก็เหี้ยละ เอาเถอะๆ พ่อได้ไข่มาใบ)
(ตัดมาฉากชาวบ้านรวมตัวรอโจรมารับยูเรีย)
เป้งๆๆ เสียงเคาะระฆังดังรัวๆ เป็นสัญญาณเพื่อเรียกให้ทุกคนที่อยู่ในหมู่บ้านมารวมตัวกันคนที่เคาะระฆังนั้นก็หาใช่ใครอื่นเขาก็คือผู้ใหญ่บ้าน
ไม่นานนักชาวบ้านก็ต่างพากันมารวมตัวกันที่ ลานกว้างกลางหมู่บ้าน ชาวบ้านทุกคนจับตาจ้องมาที่ผู้ใหญ่บ้านของพวกเขาที่ยืนอยู่ตรงกลาง
พ่อของยูเรียสอดส่องสายตามองไปรอบๆ เมื่อเห็นว่าจำนวนคนมากันเยอะแล้วไม่มีทีท่าว่าจะมีคนมาเพิ่มแล้วเขาก็ได้พูดขึ้น
เมื่อชาวบ้านทุกคนได้เห็นไอเท็มนั้นต่างพามองดูสิ่งนั้นด้วยความตื่นเต้นและประหลาดใจบางก็พูดถึงของสิ่งนั้นไปต่างๆนาๆว่ามันคืออะไร
“ไอ้ของประหลาดนั้นคืออะไรกัน”ชาวบ้านคนหนึ่งพูด
“ใช่ ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย”ชาวบ้านคนหนึ่งตอบ
“ใช่ของนั้นมันคืออะไร”ชาวบ้านอีกคนพูด
“หรือมันจะเป็นไข่วิเศษ”ชาวบ้านอีกคนตอบ
“ด้วยลักษณะเช่นนั้นข้าว่ามันเป็นไข่มอนสเตอร์ระดับสูงมากกว่า”ชาวบ้านอีกคนพูด
“ท่านผู้ใหญ่ไอเท็มนี้มันคืออะไรกันแน่ครับ แล้วมันใช้ทำอะไร” ชาวบ้านคนหนึ่งถามพ่อของยูเรีย
(สัด! build เกิน คือตรงนี้กูอยากรู้ว่าไอ้ไข่ห่านี่คืออะไร แต่นะ หยวนๆ จะแก้ปัญหายังไง โจรจะมา เป้นไงมั่ง พล็อตแม่งง่ายดีแต่ได้ผล)
(ตัดมา ต้องทำตามผู้เฒ่าบอก ดาวห้าแฉก สังเวยชีวิตบลาๆ จะเรียกปีศาจ)
พ่อจะสละชีวิต (เฮ้ย!)
ยูเรียห้าม พ่อตบ (เฮ้ย!)
แวะดราม่าแป๊ป (แม่งดราม่าจริงๆ)
(สักพัก เคลียร์ได้ summon ต่อ)
พ่อของยูเรีย ยูเรีย และชาวบ้านทุกคนต่างจับจ้อง สายตาทุกคู่มองดูด้วยความตื่นเต้นว่าสิ่งที่ถูกอัญเชิญมานั้นแท้จริงแล้วจะเป็นอะไรกันแน่ ฝุ่นควันค่อยๆสลายตัวจางลงที่ละนิดและก็สลายหายไปจนหมด ภาพที่เห็นทำให้ทุกคนต่างเกิดความประหลาดใจอย่างมากเพราะมัน กลับไม่ปรากฏสิ่งใดออกมาจากวงกลมแห่งนั้นเลย
พ่อของยูเรียถึงกับทรุดเข่าลงกับพื้นก่อนจะเอ่ยว่า“นี้มันอะไรกัน!” น้ำตาของเขาเริ่มเออล้นเพราะความรู้สึกเจ็บใจกับโชคชะตาก่อนจะระบายมันออกมาเป็นคำพูด “ไม่ว่าจะเทพเจ้าหรือแม้แต่จอมปีศาจก็ไม่มีใครยอมตอบรับคำเชิญของข้าเลยเหรอ ทำไมถึงได้ใจดำกับข้ายิ่งนัก” (อ้าวไหงงั้น?)
แม้เรื่องการใช้ไอเท็มประหลาดนั้นมันจะเป็นแค่ความหวังลมๆแล้งๆแต่มันก็ยังทำให้เขามีความหวังแต่ตอนนี้ความหวังนั้นมันได้พังทลายไปแล้วเหลือไว้เพียงความสิ้นหวังเท่านั้น(เฮ้ย จริงหรอวะ?)
“หรือว่าเพราะกาลเวลาที่ผ่านมานานถึง 50 ปี ไอเท็มนี้มันคงจะหมดอายุแล้วมั่ง” ชาวบ้านคนหนึ่งพูดขึ้น
“ใช่ๆ การอัญเชิญก็เลยล้มเหลว” ชาวบ้านอีกคนพูด
“แยกย้ายกันเถอะพวกเรา” ชาวบ้านที่มาชุมนุมก็เริ่มสลายตัว
แล้วท้องฟ้าก็เริ่มมืดลง บนท้องฟ้าค่อยๆเผยแสงของดวงดาวต่างๆมากมายออกมาให้เห็น กลุ่มคนจำนวนหนึ่งได้ขี่ม้ากำลังมุ่งหน้าไปยังหมู่บ้านของยูเรีย หัวของพวกเขาล้วนแล้วแต่โพกด้วยผ้าสีแดงนับแล้วก็ราวๆกว่า 30 คน (นั่นไง)
(จบตอนที่หนึ่ง แม่งเอ๊ย! Cliffhanger)
ลงชื่อ เซฮุน เดี๋ยวต่อตอน 2 พรุ่งนี้