Fanboi Channel

กูเลิกอ่านเลย เรียนฟิสิกส์ เคมี ชีวะรวมๆกันยังไม่ปวดหัวเท่านิยายทิวาซูเลยให้ตายสิ

>>133 ตอนที่ 8 ชื่อตอน We Love You

ทิวา//เเล้วเเม่กับพี่มาได้ไง
ไอริณ/ทิว//ก็ ซื้อโรงเรียนนี้เเล้วไง ก็พวงเราคือยากูซ่านี่
ทิวา//ออ
(อา.... ซื้อโรงเรียนแล้วว่ะ เป็นยากูซ่าด้วย)

ไอริณ//งั้นเเม่กับพี่ไปก่อนนะ เเล้วก็.
..
ทิว//สุขสันต์วันเกิดนะทิวา
(อ้าว วันเกิดด้วย hbd !)

เมื่อทั้งสองคนออกไป นักเรียนทุกคนก็กลับไปเรียนต่อ จนผ่านไป 3 วัน กระเเสของทิวา ก็เพิ่มมากขึ้นทั้ง หญิงเเละชาย (กระแสเพิ่ม ทั้งหญิงชาย มึงดังอยู่แล้วนะ ฟีดแบ็ค กระแสตอบรับ ใช่ปะ?)

"ทิวา จ๊ะ สวัสดีจ๊ะ"
"เอ่อคุณทิวา ครับ กรุณาคบกับผมนะครับ"
เเล้วก็ถึงคิว 3 หนุ่มของเราเเล้ว...
"We love you ...tiwa พวกรารักเธอนะ"

(ตรงกับชื่อตอนเลย...)

ลงชื่อ เซฮุน นี่กูจะตายอยู่แล้ว ตอนต่อไปแป๊ป

ความอดทนสูงมาก เป็นเรานี่กดปิดตั้งแต่หน้าแรกแล้ว...

>>136 ตอนที่ 9 ชื่อตอน กระทันหันเกินไป

ขอโทษที่ทำให้รอนานนะคะ พอดีไรต์ป่วย ใข้สูงถึง 38 องศาเลยค่ะ งั้นเรามาเริ่มกันเลย (ไม่เป็นไร รอได้ๆ)
..................................................
"พวกเรารักเธอนะทิวาๆๆๆๆ"

ทิวา//เเฮกๆๆๆ นี่เป็นเเค่ความฝันหรือนี่ เอ๊ะเอ๋ (เอ๊ะ อ๊ะ)

กียุล// เธอตื่นเเล้วเหรอทิวา (ใครวะ อ๋อ... พระเอก)

กาโอ// Good morning my honey (ใครวะ อ๋อ คู่หมั้นที่มีตรา)

อาทิตย์//ครอกฟี้ (ใครวะ อ๋อ ไอ้ที่มากอด)

ทิวา//พวกนายมาอยู่นี่ได้ไง (มึงถามดีมากๆ)

กียุล//เเม่เธอไม้ได้บอกก่อนมาโรงเรียนนี้เหรอว่า...
กาโอ//ในห้องนอน จะต้องอยู่เป็นผู้ชาย 3 หญิง 1 เท่านั้นนะ (... ย้อนไปมองชื่อตอน อ๋อ... กระทันหันเกินไป)

ลงชื่อ เซฮุน ตอนต่อไปแป๊ป

>>138 ตอนที่ 10 จะขอประกาศปิดเรื่องเนื่องจากในการที่ดำเนินเนื้อเรื่องมาผิด

(มีความสุขจังโว้ยยยยยยยยยยย!!!!!!!!)

ลงชื่อ เซฮุน ขอพัก 5 นาที จะสับเรื่องต่อไป

>>139 อ้าวลืมให้คะแนน เอาไป 3/10

กูเม้นให้คนเขียน https://www.youtube.com/watch?v=SfxF97ifENo

อ่านแล้วทำลายเซลล์สมองชิบหาย ขำปนหงุดหงิด

นิยายที่เซฮุนสับ แม่งมีแนวโน้มว่าคนเขียนไม่ใช่คนสวย ส่วนไอ้ที่บอกสวยระดับนางฟ้าบนดิน กุเคยเห็นสวยจริงๆก็ระดับทิฟานี่ว่ะ

อ่านจบกูจำได้แต่เอ๊ะ อ๊ะ เอ๊

>>123 อ่านครั้งแรกกูอ่านผิดเป็น Kuyall talk แล้วนึกในใจ แม่งเปิดเรื่องด้วยกวยพูดได้ โคตรเหี้ย(ม)

หวัดดี เซฮุนเอง เรื่องต่อไปนะ

ชื่อเรื่อง "มาโครว์" คนเขียนชื่อ lookc ใช้ไอค่อนหมีบราวน์ในรูปโปรไฟล์

https://writer.dek-d.com/lookc/writer/view.php?id=1645949

นิยายเรื่องนี้มีคนตามประกบคอมเมนท์ให้แทบทุกตอน น่ารักมากๆ

ส่วนตัวกูอ่านแล้วสามตอน (เร็วมะ?) ขอบอกว่าคนเขียนมีแวว ถ้าเขียนไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็เก่ง แต่ตอนนี้ก็งั้นๆอยู่

เดี๋ยวกูสับละเอียดสักห้าตอนละกัน ขอพักนิดนึง กูเหมือนจะไข้ขึ้นธาตุไฟเข้าแทรก

เอาบทนำไปก่อนละกัน เดี๋ยวจะหาว่ากูสำออย

“มหาคลื่นพลังบิ๊กแบง” เมื่อสิ้นเสียงตะโกนของชายผู้หนึ่ง มันก็ได้ก่อกำเนิดคลื่นพลังทรงกลมขนาดมหึมาที่อัดแน่นและเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังที่ถูกเรียกว่ามาโครว์ (ตะโกนชื่อท่า cliche' อะๆ ไม่ว่ากันๆ นึกภาพตามแล้วกราฟฟิคช่อง 7 อะๆ ไม่ว่ากันๆ) ถัดมาไม่กี่นาทีจากนั้นคลื่นพลังดวงนั้นได้อัดกระแทกเข้ากับดวงอาทิตย์ที่ลอยตะหง้านอยู่บ้านฝากฟ้า(อันนี้มันบอกได้เลยว่าไม่อ่านทวน) หลังจากนั้นดินแดนแห่งนี้ก็ไร้ซึ่งดวงอาทิตย์ (อ่อ...พระอาทิตย์ไม่มีหนาวนะ)1800 ปีต่อมาบุรุษผู้หนึ่งได้ถือกำเนิดขึ้นมาพร้อมกับดวงชะตาแห่งความหายนะ เท็นโฟคุ (ชื่อใช้ตัวหนาด้วย) ผู้ที่เติบโตขึ้นมาจากวัยเด็กที่โดดเดี่ยวและมักถูกเข้าใจว่าเขาคือ "ปีศาจ" การเดินทางเพื่อหาตัวตนที้แท้จริง สงครามสามฝ่าย (กูไม่พิมพ์ละ ประมาณนี้ ไปแดกข้าวละ)

ลงชื่อ เซฮุน เอ๊ะ! อ๊ะ!

โอ้ยยย เชี่ยมึงสับไปได้ไงวะเนี่ย กุอ่านที่เมิงสับยังเซลล์สมองฝ่อไปตั้งเยอะ

>>146 โหคนเมนท์นี่แม่งได้ล่ะ มีติชมมีแนะนำแก้ไขด้วย กุล่ะทึ่งอยากให้นิยายกุมีงี้มั่งชิบ

>>147 เอ๊ะ! อ๊ะ! เอ๊ะ! เอ๋?

>>148 กูก็เหมือนกัน

RIP my brain :'( นับถือความพยายามในการอ่านของมึงเลยค่ะ
>>148 นี่แหล่ะที่ต้องการ เม้นคุณภาพ อยากได้มั่งจัง

เออ กูขอคำแนะนำหน่อย พึ่งเขียนนิยายรักวัยรุ่นจบ 503หน้านี่เยอะไปป่ะวะ เพื่อนกูบอกว่านิยายกูหน้าเยอะไปไม่มีทางได้ตีพิมพ์หรอก กูอยากตัดนะแต่ไม่รู้จะตัดตรงไหนดีเพราะมันเชื่อมกันหมด

ปล.กูแอบรอคอยพวกมึงสับนิยายกูในเด็กดีอยู่ด้วยความหวัง แต่กูจะไม่แปะนะเพราะกลัวโม่งแตก

>>151 เอาไปขาย meb e book ดิ ถ้าเนื้อเรื่องดี ตราตรึงใจจนสร้างคนตามได้เยอะจริง น่าจะขายออกนะ

>>152 กูว่านิยายกูไม่ถึงขั้นนั้นอ่ะดิ เศร้า

นิยายกูก็บ้านๆหาได้ทั่วไปตามเด็กดีนี่แหละ ไม่ได้ดังอะไรหรอก พูดแล้วเศร้ากว่าเดิมอีกสัส

>>153 ส่วนใหญ่โม่งในนี้น่าจะเป็นผู้ชายนะ เขาอาจจะไม่ช่ำช่องในการสับนิยายรัก คือน่าจะเข้าใจอ่ะผู้ชายไม่ค่อยอ่านเรื่องรักๆใคร่ๆ

อะ มา เราเป็นผู้หญิง อยากสับนิยายรักกับแนวจีน ใครมีก็แปะๆ มา แต่ตอนนี้ยังไม่มีอารมณ์นะ 5555555

>>151 503หน้า ไม่เยอะไปหรอกเพราะไม่ได้รวมเล่ม ถ้าทำเล่มนี่ล่ะถึงจะปัญหา แต่ถ้าเนื้อเรื่องดึงคนอยู่ก็โอเคนะ
ทีนี้ขอแนะนำ เห็นด้วยกับโม่ง152 จริง ๆ อีบุ๊คก็น่าลองขายนะ ไม่ได้ใช้ทุนอะไรมากมาย ทำง่ายด้วย เพราะMeb มันจัดการให้หมด แค่มีไฟล์PDF กับ ปก ซึ่งถ้าจะลงทุนหน่อยปกก็จ้างนักวาดเอา แต่ถ้าพอมีความรู้Photoshop ก็จัดปกเองเลย ลองดูก็ดีนะ ไม่น่าจะเสียหาย ไหนๆก็เขียนจบแล้ว ไม่เสียดายของเหรอ
ถ้ายังกล้า ๆ กลัว ๆ ลองขายเติมเงินในเด็กดีก่อนก็ได้ ทดสอบดูว่ามีคนสนใจมากน้อยแค่ไหน ประโยชน์ของการตั้งขายในเด็กดีคือ เดี๋ยวเว็บมันจะช่วยโปรโมทตรงนิยายแนะนำ เพราะทางเว็บมันก็ได้ตังค์ ลองดูดิ ไม่เสียหาย

>>146 หวัดดี เซฮุนเอง ต่อเลย

https://writer.dek-d.com/lookc/writer/view.php?id=1645949

ชื่อเรื่อง "มาโครว์" คนเขียนชื่อ lookc ใช้ไอค่อนหมีบราวน์ในรูปโปรไฟล์

ตอนที่หนึ่ง ไอเท็มประหลาด

(ย่อหน้าแรก)
ดาวดวงหนึ่งที่อยู่ในอีกมิติหนึ่ง มิติที่เต็มไปด้วยพลังที่มหัศจรรย์เกินจะหยั่งถึงพลังซึ่งอาจทัดเทียมกับพลังของเทพเจ้า พลังนั้นก็คือ “พลังมาโครว์” ดาวดวงนี้นั้นมีลักษณะดังเช่นเหรียญวงกลมที่มีสองด้าน ซึ่งดินแดนที่อยู่เบื้องบนนั้นถูกเรียกในชื่อว่า “สวอร์ต” และดินแดนเบื้องล่างถูกเรียกในชื่อว่า “ฮูราฮันเต้”

(***ย่อนี้ คนอ่านจะนึกภาพตามลำบาก ดาว>มิคิ> ไม่มีสีสัน ทรวดทรง ไม่มีรูปร่าง เน้นพลังเลย เน้นน้ำ ควรต้องฝึกอุปมาอุปไมยด่วน จะได้มีเนื้อ อ่านก็จับได้ว่าพอมีไอเดียนะ แต่เน้นสามชื่อในย่อหน้าแรกถือว่าหนักไป เหรียญกลมสองด้าน ดาวแบน? บนล่างไม่ใช้หัวก้อย ชื่อก็ Swort กับ Hurahunte อนุโลมละกันพวกคำคิดเอง)

(ย่อหน้าสอง)

ดินแดนเบื้องบน ณ ที่แห่งหนึ่งซึ่งอยู่ห่างจากหมู่บ้านเล็ก ๆ เพียงไม่กี่ก้าว บริเวณทุ่งกว้างที่เต็มไปด้วยดอกไม้ มากมายหลากหลายสีสันบนผืนหญ้าเขียวขจี ได้มีหญิงสาวผู้หนึ่งกำลังนั่งเหม่อลอยคิดอะไรบางอย่างอยู่ ยามที่สายลมผัดผ่านดอกไม้และใบหญ้าต่างปลิวไสวเส้นผมสีดำที่ยาวสลวยของเธอก็ปลิวไปตามแรงลม ผิวของเธอเนียนขาวดูสะอาด นัยน์ตาสีน้ำตาล มีคิ้วดำเป็นใบหน้าที่แลดูสวยงามซึ่งเป็นที่หมายปองของชายหนุ่มหลายคนในหมู่บ้าน

(เน้น “สวอร์ต” แล้วแต่ไม่ขึ้นว่าดินแดนสวอร์ต เอาเถอะ… "ณ ที่แห่งหนึ่งซึ่งอยู่ห่างจากหมู่บ้านเล็ก ๆ เพียงไม่กี่ก้าว บริเวณทุ่งกว้างที่เต็มไปด้วยดอกไม้ มากมายหลากหลายสีสันบนผืนหญ้าเขียวขจี" ***ตรงนี้ เอาวรรค "บริเวณทุ่งกว้างฯ" ขึ้นก่อนแล้วบอกว่า "ห่างจากหมู่บ้านฯ" จะดีกว่า แล้วบรรยากาศลักษณะจะกระชับ… เค ผญ เหม่อ ลมพัด หน้าตา อันนี้รกละ ใส่ตามย่อหน้าถัดๆไป หรือใส่ตามบทสนทนาก็ได้)

(ตัดมาบทพูดละ)

“พี่ยูเรีย ทำไรอยู่คะ พ่อให้มาเรียกพี่ไปหา” (โอเค เรียกชื่อ ผญที่เหม่อ บอกชื่อทันทีก็โอเค แต่ต่อจากนั้นดันบรรยาย สรรพคุณคนที่เพิ่งมาอีกว่า 6 ขวบ ผิวขาว ผมสั้นติ่งหน้ากลมๆ น่าเอ็นดู ทักผญ คนหนึ่งที่นั่งอยู่บนทุ่ง บลาๆ… ลักษณะเหมือนคนอ่านการ์ตูนมาบรรบายรายละเอียดเป็นช่องๆยังไงไม่รู้)

(แล้ว ผญที่ชื่อ ยูเรีย ก็ใส่เลย)

“รู้หรือเปล่ายูนะ ตอนที่พี่อายุเท่าเธอ พี่เคยได้ฟังเรื่องจากผู้เฒ่าเกี่ยวกับนักผจญภัยและโลกภายนอกว่ามันกว้างใหญ่มากเลยนะ มันทำให้พี่ฝันอยากจะออกไปผจญภัยในที่ต่างๆข้างนอกนี้ นอกหมู่บ้านของเรา การเดินทางคงสนุกมากมาย และตอนนีเพี่จะได้ไปแล้วล่ะ ต่อจากนี้ฝากพ่อด้วย” ยูเรียพูดอย่างหดหู่ แล้วลุกยืน (นี่ย่อแล้ว เด็ก 6 ขวบกับคนอ่านเข้าใจแค่ โอเค ฝากพ่อด้วย สีหน้าเศร้า)

“ไปหาพ่อกันเถอะ” ยูเรียพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มเพื่อไม่ให้น้องสาวเห็นว่าตัวเองกำลังทุกข์ใจ (ไม่ทันละยัยยูเรีย… ที่ร่ายมายาวนั่น หดหู่ยืนอีก กลบด้วยรอยยิ้มไม่ได้นะโว้ย!)

(แล้วตัดมาที่)

“ยูนะไปเล่นข้างนอกก่อน” (เฮ้ย! นี่ใคร? นี่กูอยู่ทุ่ง กูจำได้ รีบไปนะ) (ไม่พอ บรรยายหน้าพ่อครบ จมูกโด่งสีผม บอกอีกว่าที่พูดน่ะให้น้องยูนะไปก่อน จะได้พูดกับยูเรียสองคน บรรยายละเอียดยิบ)

(แต่บทพูดของพ่อกับยูเรียกูว่า คนเขียนทำได้ดี)

“ยูเรีย”ผู้เป็นพ่อได้เรียกชื่อลูกสาวเบาๆก่อนจะพูดต่อ “ลูกรู้ใช่ไหมว่าวันนี้เป็นวันอะไร พ่อตัดสินใจแล้ว จะให้ลูกหนีไป”

“หนูไม่หนีไปไหนทั้งนั้นคะ”ยูเรียพูดอย่างเด็ดเดี่ยว

“แต่ว่า...” พ่อของเธอพูดไม่ทันจบยูเรียก็พูดแทรกขึ้นมา

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะฯ” (ขี้เกียจพิมพ์เดี๋ยวสรุปงามๆให้ฟัง)

(คือวันนี้ยูเรียต้องแต่งกับโจร เสียสละให้หมู่บ้าน แต่พ่อจะวางแผนแอบหนีให้ แต่ยูเรียไม่ทำ พ่อก็บอกวันนี้วันเกิดหนูนะ พ่ออยากให้มีความสุข แต่ยูเรียบอกอยากให้ทุกคนมีความสุข คือโต้ตอบใช้ได้ ทะแม่งๆวันเกิดนิดๆ แต่รวมๆคือ ยูเรียจะเสียสละ พ่อก็ห่วง มีการหักล้างกันในจุดประสงค์ของแต่ละคนบทสนทนา ใช้ได้ คนอ่านจะได้ติดตามว่าไงต่อ… มิน่า มีคนตามเมนต์อยู่คนนึงจริงๆจังๆ)

(แล้วพ่อก็ไปหาผู้เฒ่าของหมู่บ้าน ตัดไปเร็วมากอีกละ)

>>157 ต่อ

ก๊อก ๆ ๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นตามมาด้วยเสียงของพ่อยูเรีย

“เจ้าคงยังคิดไม่ตกอยู่สินะ ถึงได้มาหาข้าในวันนี้ ยูเรียเองก็อายุครบ 18 ปีแล้ว เธอชั่งน่าสงสารเสียจริงที่ต้องมารับเคราะห์แทนหมู่บ้านเช่นนี้”

(ถามผู้เฒ่า หาทางแก้ ช่วยลูกสาวอย่างไว กูสงสัย มึงเตรียมแผนหนี แต่เพิ่งมาหาผู้เฒ่าวันสุดท้าย? เอาเถอะๆ)

“เฮ้อ” ชายชราถอนหายใจยาวๆก่อนจะพูดขึ้นอย่างขมขื่นใจ “มันก็แบบนี้แหละ คนอ่อนแอก็ได้แต่ต้องเป็นเหยื่อของคนที่แข็งแกร่งกว่า มันเป็นสัจธรรมของโลกใบนี้” (อ่อนแอก็แพ้ไป)

“เราไม่มีวิธีที่จะทำอะไรได้บ้างเลยเหรอครับท่านผู้เฒ่า”พ่อของยูเรียถามขึ้นด้วยความโมโหและเจ็บใจในความไม่เอาไหนของตัวเอง (บรรยายละเอียดยิบ!)

“บางที่ข้าก็อาจจะมีวิธีอยู่หรอกนะ แต่ผลจะออกดีหรือร้ายก็ไม่อาจรู้ได้”ชายชราพูดจบก็หยิบบางอย่างด้านหลังเขาขึ้นมา(แม่งลีลา มีอาจจะ มีแต่)

ลักษณะของมันเป็น คริสตัลรูปไข่สีขาวใส่ที่มีควันสีเขียวเป็นรูปใบหน้าและหัวกะโหลกลอยไปลอยมาอยู่ภายในหากมองอย่างตั้งใจควันมันจะค่อยๆเปลี่ยนรูปร่างไปเรื่อยๆ จึงไม่สามารถบอกได้ว่าที่อยู่ในนั้นมันเป็นรูปหน้าคนหรือรูปหัวกะโหลกลอยไปลอยมาดูแล้วช่างประหลาดยิ่งนัก (ตรงนี้กูมึน… มองชื่อตอน ไอเท็มประหลาด อ่อ…)

“นี้มันคืออะไรกันเหรอครับท่านผู้เฒ่า”พ่อของยูเรียถามด้วยความแปลกใจ (เออถามได้ดี)

(แล้วผู้เฒ่าก็ใส่เต็มว่า จำได้ไหมข้าเล่าแล้ว 50ปีก่อน มีนักผจญภัยฯ ได้ไข่ปีศาจมาฯ เอ้า! เหลืออีก 4 ชั่วโมง จะใช้ก็คิดให้ดี… มาถึงจุดนี้ กูสารภาพเลย ไม่ใช้ก็เหี้ยละ เอาเถอะๆ พ่อได้ไข่มาใบ)

(ตัดมาฉากชาวบ้านรวมตัวรอโจรมารับยูเรีย)

เป้งๆๆ เสียงเคาะระฆังดังรัวๆ เป็นสัญญาณเพื่อเรียกให้ทุกคนที่อยู่ในหมู่บ้านมารวมตัวกันคนที่เคาะระฆังนั้นก็หาใช่ใครอื่นเขาก็คือผู้ใหญ่บ้าน

ไม่นานนักชาวบ้านก็ต่างพากันมารวมตัวกันที่ ลานกว้างกลางหมู่บ้าน ชาวบ้านทุกคนจับตาจ้องมาที่ผู้ใหญ่บ้านของพวกเขาที่ยืนอยู่ตรงกลาง

พ่อของยูเรียสอดส่องสายตามองไปรอบๆ เมื่อเห็นว่าจำนวนคนมากันเยอะแล้วไม่มีทีท่าว่าจะมีคนมาเพิ่มแล้วเขาก็ได้พูดขึ้น

เมื่อชาวบ้านทุกคนได้เห็นไอเท็มนั้นต่างพามองดูสิ่งนั้นด้วยความตื่นเต้นและประหลาดใจบางก็พูดถึงของสิ่งนั้นไปต่างๆนาๆว่ามันคืออะไร

“ไอ้ของประหลาดนั้นคืออะไรกัน”ชาวบ้านคนหนึ่งพูด

“ใช่ ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย”ชาวบ้านคนหนึ่งตอบ

“ใช่ของนั้นมันคืออะไร”ชาวบ้านอีกคนพูด

“หรือมันจะเป็นไข่วิเศษ”ชาวบ้านอีกคนตอบ

“ด้วยลักษณะเช่นนั้นข้าว่ามันเป็นไข่มอนสเตอร์ระดับสูงมากกว่า”ชาวบ้านอีกคนพูด

“ท่านผู้ใหญ่ไอเท็มนี้มันคืออะไรกันแน่ครับ แล้วมันใช้ทำอะไร” ชาวบ้านคนหนึ่งถามพ่อของยูเรีย

(สัด! build เกิน คือตรงนี้กูอยากรู้ว่าไอ้ไข่ห่านี่คืออะไร แต่นะ หยวนๆ จะแก้ปัญหายังไง โจรจะมา เป้นไงมั่ง พล็อตแม่งง่ายดีแต่ได้ผล)

(ตัดมา ต้องทำตามผู้เฒ่าบอก ดาวห้าแฉก สังเวยชีวิตบลาๆ จะเรียกปีศาจ)

พ่อจะสละชีวิต (เฮ้ย!)

ยูเรียห้าม พ่อตบ (เฮ้ย!)

แวะดราม่าแป๊ป (แม่งดราม่าจริงๆ)

(สักพัก เคลียร์ได้ summon ต่อ)

พ่อของยูเรีย ยูเรีย และชาวบ้านทุกคนต่างจับจ้อง สายตาทุกคู่มองดูด้วยความตื่นเต้นว่าสิ่งที่ถูกอัญเชิญมานั้นแท้จริงแล้วจะเป็นอะไรกันแน่ ฝุ่นควันค่อยๆสลายตัวจางลงที่ละนิดและก็สลายหายไปจนหมด ภาพที่เห็นทำให้ทุกคนต่างเกิดความประหลาดใจอย่างมากเพราะมัน กลับไม่ปรากฏสิ่งใดออกมาจากวงกลมแห่งนั้นเลย

พ่อของยูเรียถึงกับทรุดเข่าลงกับพื้นก่อนจะเอ่ยว่า“นี้มันอะไรกัน!” น้ำตาของเขาเริ่มเออล้นเพราะความรู้สึกเจ็บใจกับโชคชะตาก่อนจะระบายมันออกมาเป็นคำพูด “ไม่ว่าจะเทพเจ้าหรือแม้แต่จอมปีศาจก็ไม่มีใครยอมตอบรับคำเชิญของข้าเลยเหรอ ทำไมถึงได้ใจดำกับข้ายิ่งนัก” (อ้าวไหงงั้น?)

แม้เรื่องการใช้ไอเท็มประหลาดนั้นมันจะเป็นแค่ความหวังลมๆแล้งๆแต่มันก็ยังทำให้เขามีความหวังแต่ตอนนี้ความหวังนั้นมันได้พังทลายไปแล้วเหลือไว้เพียงความสิ้นหวังเท่านั้น(เฮ้ย จริงหรอวะ?)

“หรือว่าเพราะกาลเวลาที่ผ่านมานานถึง 50 ปี ไอเท็มนี้มันคงจะหมดอายุแล้วมั่ง” ชาวบ้านคนหนึ่งพูดขึ้น

“ใช่ๆ การอัญเชิญก็เลยล้มเหลว” ชาวบ้านอีกคนพูด

“แยกย้ายกันเถอะพวกเรา” ชาวบ้านที่มาชุมนุมก็เริ่มสลายตัว

แล้วท้องฟ้าก็เริ่มมืดลง บนท้องฟ้าค่อยๆเผยแสงของดวงดาวต่างๆมากมายออกมาให้เห็น กลุ่มคนจำนวนหนึ่งได้ขี่ม้ากำลังมุ่งหน้าไปยังหมู่บ้านของยูเรีย หัวของพวกเขาล้วนแล้วแต่โพกด้วยผ้าสีแดงนับแล้วก็ราวๆกว่า 30 คน (นั่นไง)

(จบตอนที่หนึ่ง แม่งเอ๊ย! Cliffhanger)

ลงชื่อ เซฮุน เดี๋ยวต่อตอน 2 พรุ่งนี้

>>151 สำนักพิมพ์เขาจะรับในโควต้าประมาณ 200 หน้าและไม่เกิน 300 หน้า แต่ถ้าทำ E-book มันจะไม่มีขีดจำกัด

>>159 กูกลัวว่าขายเองแล้วจะไม่มีใครสนใจซื้ออ่ะ กูไม่ใช่นักเขียนมีชื่ออะไร โนเนมมากๆ และก็ไม่มั่นใจด้วยว่าเรื่องของตัวเองสนุกพอจะให้คนยอมเสียตังค์ซื้ออีบุ๊คกูหรือเปล่า

>>160 ลองเสี่ยงเว้ย ไม่มีอะไรต้องเสีย เราเป็นกำลังใจให้ ลองโปรโมตลงในเว็บคิดคำนิยมให้ดูน่าสนุก หาภาพอาร์ตสวยๆ มาประกอบ(แต่ระวังเรื่องลิขสิทธิ์นะ) แล้วลงตัวอย่างให้อ่านสัก 1/2 หรือ 1/4 ของทั้งเล่ม ไม่แข่งยิ่งแพ้นะ สู้ๆ

ky ดอกปอบ 2 โชว์แผนที่โลก https://www.dek-d.com/board/view/3786322/

ไม่น่าเรียนวิทเลยกู ไ้ยินยูเรียแล้วคิดไปไกลเลยค่ะ >_<

>>162 มันน่าจะดูดีกว่านี้ว่ะ อย่างน้อยใช้แอพฟรีทำแมพหรือpen tool photoshop ยังดีกว่าดูไก่เขี่ยโดยเพ้นแบบนี้ โชว์แบบนี้ยิ่งโครตดิสเครดิสงานตัวเอง

>>163 เหมือนกัน ureaเลยทีเดียว 555

>>162 มีความพยายาม แต่ไม่ดันทุรังต่อไปจะดีกว่านี้

จำได้ว่าโม่งกระทู้ก่อนๆ เคยเอาโปรแกรมทำแผนที่มาแจกนะ กูลองทำไปนิดหน่อยเหมือนกัน แต่ไม่ค่อยถูกใจเท่าใหร่ โปรแกรมฟรีก็แบบนี้ละ

>>166 อย่าดูถูกมันไป https://www.facebook.com/LAKornkumphan/ มีคนกดไลค์ตั้ง 30 แล้วนะมึง อย่างน้อยก็มีคนเริ่มสนใจล่ะ ขนาดเจ๊าะแจ๊ะน้อยกว่ามารสีเทา (ขอโทษที่ต้องกล่าวถึงบุคคลต้องห้าม) แต่ได้คนไลค์ครึ่งหนึ่งของเพจมารล่ะ

เรื่องทำแมพ กุใช้เว็ปนี้เลย https://inkarnate.com/ ใช้ค่อนข้างง่าย แถมลงรายละเอียดเองได้ ถึงตัวฟรีจะมี option ให้ใช้น้อยก็เถอะ แต่ก็เพียงพอแล้วที่จะใช้สำหรับทำแมพ Webnovel

ตอนนี้กุกลุ้มมากเลย เขียนนิยายไม่ออกมาครบ 1 อาทิตย์ละ ...พอเขียนไม่ได้นี่มันซึมเศร้าจนไม่เป็นอันทำการทำงานเลยว่ะ

>>168 ไม่ฟรีนะ เพียงแต่ห้ามใช้เพื่อการค้า อ่าน term of use ดี ๆ มึงจะเอาไปทำแมป ลงเว็บได้หมดแหละ ตราบเท่าที่ยังไม่ได้ทำขาย
ใครแม่งเอาไปทำลงหนังสือขายบอกกูด้วย กูอยากหาเงินใช้อยู่พอดี แจ้งต้นสังกัดขอเป็นตัวแทนฟ้อง แบ่ง %

เออ~ ขอเปิดประเด็นใหม่หน่อย ตอนนี้กุกำลังข้องใจนิดหน่อย เกี่ยวกับความยาวของแต่ละตอน
คืออย่างที่รู้อะนะว่ายุคนี้ เด็กมันอ่านหนังสือยาวๆ กันไม่ได้ ยิ่งอ่านในเว็ปนี่ยิ่งยาก กุเลยเลิกเขียนวิทยานิพนธ์แล้วหันมาทำเป็นคำเล็ก ๆ ความยาวพยายามไม่ให้เกิน 1-3 บรรทัด
ปัญหาก็คือใน 1 Arc (บท) เนี่ยจะมี 3-5 ตอน ซึ่งตกตอนละประมาณ 3000-4000 คำ (บางตอนอาจจะ 5000+) คิดว่ายาวเกินไปรึเปล่าวะ?
กุนั่งตกใจที่นิยายกุทุกเรื่อง แม่งยาว Arc ละ 30-50 หน้าหมดเลย กุกลัวว่าแม่งจะยาวเกินจนคนไม่อ่านว่ะ ขนาดตัดไปเยอะแล้วนะ

>>170 สำหรับกุถึงเขียนยาว แต่ชวนให้สนใจกุก็อ่านนะ ไม่ใช่แบบน้ำเยอะแต่เนื้อน้อย

>>170 ยาวเกินหรือเปล่าไม่ใช่ปัญหา ปัญหาอยู่ที่การเล่าดึงคนให้อ่านได้หรือเปล่า

ถ้าเด็กอ่านรามเกียร์ติจากหนังสือไมทยมัธยมได้ในรอบเดียว อ่านนิยายสบายมากๆ

>>170 น่าจะยาวไปสำหรับเว็ป จากสำรวจที่เคยมีในเด็กดอย ปัญหาของชาวบ้านคือพอยาวแล้วอ่านในมือถือ แม่งเลื่อนลงมาหาช่วงที่อ่านไปแล้วยาก แถมคนเกินครึ่งอ่านกันในมือถือ https://www.dek-d.com/board/view/3778893/ กับถ้าส่องเกณฑ์ทางธุรกิจ ความยาวของ Web Fiction Academy ที่เน้นนิยายอ่านบนเว็ป ความยาวคือ 2,000 - 2,500 คำ https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLScnKD_N8m1HTHJJQ5RVIqjEw5gcyuGoIVg5TihpjoBv6E8Krg/viewform น่าจะอ้างอิงมาจากข้อมูลจริงของ Fictionlog ความเห็นส่วนตัว 3000 คำน่าจะโอ แต่ 5000 คำ หั่นครึ่งได้ก็ดี

>>162 ky ไอนี่มันโผล่มามู้บทไหนอ่ะ กูลืมละเนี่ย

>>175 น่าจะบทที่ 8-9 โดนโม่งเอามานินทาเพราะมันโปรโมตนิยายพร้อมโชว์หนังหน้าแบบเปลือยท่อนบนโชว์ซิกส์แพ็คกลางบอร์ดนักเขียน เลยโดนโม่งตั้งฉายาให้ว่าเป็นดอกปอบ 2 (โปรโมตได้มั่นหน้ามั่นโหนกดี แต่นิยายเป็นไงยังไม่รู้เหมือนกัน)

Ky แปลว่าไรวะ

>>168 ทำแล้วสนุกกว่าที่คิดนะ เสียดายที่ย้อมสีพวกภูเขาอะไรไม่ได้กูจะทำภูเขาหิมะกับภูเขาไฟซักหน่อย

>>174 สั้นมากเลยนะ ของกูตอนนึง 5,000+ เข้าไปแล้ว

>>177 แสลงญี่ปุ่น แปลตรงตัวว่าไม่รู้จักบรรยากาศ การเอามาใช้ในที่นี้หมายถึงการขอคุยนอกเรื่องจากที่คุยกันอยู่

หั่นตอน จบ เอาให้ตอนนึงเหลือแค่ 2000 คำนิดๆพอ แค่นั้นก็ไม่มีใครบ่นว่าสั้นแล้ว แถมมึงยังสามารถอัพได้บ่อยขึ้น เป็นการเพิ่มจำนวนลูกค้าอีกทางหนึ่ง

ถ้าพวกมึงมัวแต่คิดว่านิยายมึงบ้านๆ แถมเป็นนักเขียนไร้ชื่อบลาๆๆ คงขายไม่ได้ บลาๆๆๆ มึงไม่มีวันเจริญหรอก เพราะขนาดคนเขียนแม่งยังดูถูกตัวเอง อย่าหวังว่าคนอ่านเขาจะโอเค
เวลาไปซื้อขนมร้านเปิดใหม่ มีใครติดป้ายบอกไหมว่าร้านกูไม่อร่อย อีห่า

>>180 เห็นด้วย สมัยนี้ความมั่นมาก่อนฝีมือ

>>181 แบบดอกปอบ 2 ?

>>182 นิ้วกลมเข้าข่ายปะวะ ดอกปอบ2ก็อาจมีแววนะ แต่เหนนักเขียนดังๆหลายคนฝีมืองั้นๆ แต่แรงอวยเยอะก็ดังได้

>>181 ก็ไม่ต้องถึงกับมั่นหน้าหรอก แค่ไม่ดูถูกตัวเอง ให้ดีก็แค่หุบปากไม่ต้องพูดเหี้ยอะไร แล้วพัฒนาตัวเองไป

>>183 นิ้วกลมจะว่าดีก็ดีนะ ภาษามันพอได้ แต่เนื้อหากลวงมาก

>>185 คนถึงเรียกนิ้วกลวงไง

กูงง ฮาร์ดคอร์ตรงไหน https://writer.dek-d.com/PORK10100/writer/view.php?id=1670162

>>187 wanna be hardcore

https://m.facebook.com/LAKornkumphan/photos/a.1355658001160538.1073741828.1355633944496277/1472849686108035/?type=3&refid=52&__tn__=*s-R กุจ องสับ ดรปอบ 2 อ่านแล้วขำสัส555 อ่านแล้วสัมผัสถึงความหื่นคนเขียนเลย

>>189 กูขอโทษที่กูอ่านออกเสียงชื่อตัวละครในใจว่าไอ้ฮอดและไอ้เบิก น้ำตาจะไหล

ควันหลง https://www.dek-d.com/board/view/3786440/

>>189 หยดชลอมไหมล่ะมึง ชโลมโว้ย ภาษาเหมือนจะดีนะ แต่ไม่ เหมือนพยายามประดิษฐ์จนเพี้ยนไป

>>177 สารหล่อลื่น

ลงชื่อ เซฮุน กูพก

>>193 จารย์มาวินรอยอยู่นะคะ >_<

>>194 ยอมรับเถอะ เซฮุนทำอาชีพนักขุดทอง

https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1682594

เรื่องนี้น่าสนว่ะเฮ้ย แนวแฟนตาซียุโรปมาเลย แต่แม่งกุกลัวว่ะ... กลัวว่าแม่งจะวาย ดูจากประวัติเรื่องเก่าคนเขียนอะนะ

>>196 อ่านเรื่องย่อตอนแรกนึกว่าเซารอนมาเจอตระกูลทากาเรี่ยนแน่ะ

กูชวนคุยหน่อยล่ะกัน พวกมึงเคยมีพล็อตเจ๋งๆๆๆที่อยากเขียนมากๆๆๆๆๆแต่เขียนไม่ได้ม่ะ

กูอยากเขียนมากๆๆๆ แต่รู้ตัวว่าถ้าเขียนกูต้องใส่โหลดองแน่ๆ เลยพยายามห้ามใจไม่ให้เขียนเพราะไม่อยากดองนิยาย ทุกวันนี้กูมีพล็อตนิยายเป็นโหลแต่ไม่เป็นชิ้นเป็นอันเลยสักอัน แม่ม

>>196 อ่านตอนแรกละ สำนวนดีเลยทีเดียว ตัวละครโผล่มายุบยับแต่ก็ยังพอจำได้อยู่ ถือว่าไม่เลวเลย เสียอย่างคือกลิ่นเกมออฟโทรนยังหึ่งอยู่ แต่คิดว่าเนื้อเรื่องคงฉีกออกไปน่พนพ

>>198 ของกูมีเยอะแยะเลยและกูแก้ปัญหาด้วยการเขียนลง word ให้กูอ่านคนเดียวเหมือนการระบาย ไม่ได้ลงเว็บให้ชาวบ้านชาวช่องอ่าน

>>198 กูคิดพล็อตเรื่อง จุดหักมุม ฉากสำคัญ ความสัมพันธ์ Lore ชื่อตอนสำคัญ ความหมายของชื่อต่างๆ ในเรื่อง ตอนจบ แนวทางการเขียน ฯลฯ กูสร้างจุดสำคัญไว้หมดแล้ว แต่กูต่อจุดไม่ได้ ตอนนี้เลยไปเขียนอย่างอื่นสั่งสมประสบการณ์ก่อนวะ

อันนี้ถามมั่งละกัน กูรู้ว่าพวกมึงส่วนใหญ่ไม่ชอบเพลงประกอบในนิยาย แต่เวลามึงเขียนนะใช้บ้างป่าว อย่างกูเขียนเพื่อแสดงอารมณ์ของเพลงออกมาเป็นเนื้อเรื่องในนิยาย

อย่างเพลงนี้

https://www.youtube.com/watch?v=qgIlun103og

หนังเรื่องนี้เล่าเรื่องสงครามเกาหลีที่พี่น้องร่วมชาติและตัวเอกฆ่ากันเองเพราะการแบ่งแยก นิยายกูเรื่องข้างบนนี่ละ วางพล็อตการต่อสู้ของพี่น้องจากเพลงนี้ ฉากสู้ครั้งสุดท้ายสอดแทรกอารมณ์จากเพลงนี้เข้าไป อารมณ์ของพล็อตและเพลงนี้สำคัญมาก จนกูคิดว่าถ้าอ่านไปฟังเพลงนี้ไปจะดีมากๆ เลย

ลืมอีกละ >>196 ดูน่าจะมีความหวังนะ แต่น่าจะเปลี่ยนสัญลักษณ์หน่อย เห็นอะไรที่ก็อปมาแล้วกูรู้สึกติดลบนะ

>>201 เขียนแล้วต้องโปรโมตด้วย ไม่งั้นโดนกระแสกลบมิด

ไอ้นิยายหมวดอดีตปจบอนค เนี่ย แม่งมีแต่ตัวดำเนินเรื่องเป็นผู้หญิงเหรอวะ คือเป็นแฟนตาซีผจญภัยฉบับสร้างฮาเร็มชายว่างั้น? เท่าที่กูลองไล่ๆดูเนี่ยยังไม่เจอที่ตัวเอกเป็นผู้ชายเลยนะ หรือแม่งไม่มีจริงๆวะ

>>204 ขอโทษๆ กดส่งไวไป กูหมายถึงตัวดำเนินเรื่องหลักเป็นผู้ชายที่ไม่ได้เป็นแนว yaoi นะ อันนั้นก็มีเยอะเหมือนกัน ประมาณอ๋องเย็ดขุนพล อะไรงี้ คือเท่าที่ดูมาแม่งผู้หญิงแต่งหมดเลย

>>204 ก็มันหมวดแฟนตาซีต่างโลก ที่เขียนโดยผู้หญิงนี่

>>196 หน่วยก้านนิยายดีว่ะ แต่รูปประกอบนี่เปลี่ยนเหอะ ก็อปมารูปทั้งสัญลักษณ์ทั้งฟอนท์

>>198 มีว่ะ แต่หักดิบเขียนทีละเรื่องเอา ใครว่าเขียนนิยายไม่ต้องมีวินัยก็ได้นี่กุโคตรไม่เห็นด้วยเลย ไม่ว่าจะเขียนลงเน็ตหรือเขียนแดก

>>204 ตอนแรกกุคิดว่าหมวดนี้นิยายคงเนื้อหาประมาณหนัง looper หรือนิยายที่เล่นปมเดินทางข้ามเวลาล้ำๆ ที่ไหนได้เป็นหมวดเยาวราช

>>208 กูฮาหมวดเยาวราช แต่หลังจากที่สงสัยก็ไปเสิร์ชมาแล้ว เอาเฉพาะเรื่องที่อัพเดตล่าสุดใน 10 หน้าแรก แม่งมีเรื่องที่ตัวเอกเป็นผู้ชายแค่ 6 เรื่องเองว่ะ (เดาเอาจากเรื่องย่อ-คำโปรยนะ ยังไม่ได้อ่านจริงสักเรื่อง)

https://writer.dek-d.com/rabbyrabby/story/view.php?id=1684073 เพลย์บอยข้ามภพ
https://writer.dek-d.com/antonmosse/story/view.php?id=1650005 จอมทัพพลิกปฐพี
https://writer.dek-d.com/dolly1199/story/view.php?id=1688527 ศึกร้ายรักร้อน
https://writer.dek-d.com/nopanopaa/story/view.php?id=1671992 The Scroll of Fantastic Journeys - หนังสือกราบทูลท่านจ้าวเหนือฟ้า
https://writer.dek-d.com/wathu/story/view.php?id=1541460 จอมทัพยอดดวงใจ
https://writer.dek-d.com/oniwa/story/view.php?id=1683296 คุณชายประหลาดของข้า

>>209 เรื่องที่สองมันเยาวราชตรงไหน?

>>210 อยู่ในหมวดอดีตเหมือนกัน กลัวน้อยไปเลยเอามาใส่ด้วย ไม่งั้นก็มีแค่ 5 เรื่องดิ

เว็ปทำแผนที่ก็มีแล้ว แล้วเว็ปทำพวกตราสัญลักษณ์อะไรพวกนี้มีมะ

เราน่าจะลองรวมเว็ปที่ช่วยเรื่องการเขียนนิยายนะ พวกทำแผนที่ คิดชื่อไรแบบนี้

>>209 อ่านเพลย์บอยข้ามภพแล้ว คำผิดมีบ้างประปรายในแต่ละบท แต่ขอไม่พูดถึงแบบลึก ๆ เพราะเรื่องนี้มีประเด็นหนึ่งต้องพูดนั่นคือการสนทนาด้วยคหยาบไม่ว่าเป็นภาษาอะไรก็ตาม เราไม่ชอบถ้ามีบ้างอ่านได้ แต่มีทุกบทแทบทุกบรรทัดแบบนี้รูัสึกว่าไม่สมควรถึงแม้ก่อนย้อนมาจะเป็นผู้ชายก็เถอะ

>>213 กูคุ้นๆเหมือนพล็อตในซีรีย์จีนเรื่องหนึ่ง ที่หนุ่มเจ้าจะเต๊สะสาวแล้วพลาดตกสระว่ายน้ำ กลับชาติมาเกิดเป็นฮองเฮาที่เหล่สนมสวยๆตามนิสัยเดิม แล้วก็มีพระเอกเป็นองค์ชาย พระรองเป็นองค์ชายอีกคน นางร้ายเป็นสนมที่โปรดปราน
กูไม่รู้ว่าแค่คล้ายเปล่านะ

ช่วงนี้มู้สับนิยายเยอะขึ้น

https://www.dek-d.com/board/view/3786615/

มีคนสับไปแล้วยัง https://writer.dek-d.com/jarernsuk21/writer/view.php?id=1670426

213 เองนะ >>214 เราเคยดูนะเรื่องนั้น แต่เรื่องนั้นไม่ได้ใช้คำหยาบนะ

>>216 ยังมั้ง ไม่เห็นในลิสต์ที่สับไปแล้วนะ

>>157 >>158

หวัดดี เซฮุนเอง สับต่อ

https://writer.dek-d.com/lookc/writer/view.php?id=1645949

ชื่อเรื่อง "มาโครว์" คนเขียนชื่อ lookc ใช้ไอค่อนหมีบราวน์ในรูปโปรไฟล์

หลังจากตอนที่หนึ่งที่ 'ยูเรีย' (นางเอกปะวะ?) ต้องแต่งกับโจร พ่อก็ไปเอาไข่มาจากผู้เฒ่า จะเรียกปีศาจ แต่ลีลามาจนตอนนี้

ตอนที่ 2-3 กูจะสรุปละ เพราะสำนงสำนวนมันก็เยอะยิบแบบตอนแรก

เปิดตอนดราม่าพ่อลูก โจรจะรับเอายูเรียไปเป็นเมีย (หลังๆเน้นด้วยว่าคนที่ 19) มีดราม่า ยูนะ (น้องคยเล็ก) พ่อดราม่ากับยูเรีย แต่ยูเรียต้องไป พ่อเข่าทรุด

พลันชาวบ้านทัก

"เห้ย นั่นมันอะไร?" (ปีศาจเพิ่งมา โจรพายูเรียไปนานละ)

บรรยายสรรพปีศาจคุณจบ พ่อก็ดราม่ากับลูกคนเล็กต่อ บอกต้องสังเวยตัวเองละ ปีศาจมาแล้วนี่นา เพื่อยูเรีย!

ปีศาจบอก "หึๆๆ คุณล้อผมเล่นหรือเปล่าครับ" (ตรงนี้กูกระจ่างบางอ้อ นิยายมันออกกลิ่นเกรียนละ)

ปีศาจบอกไม่กินคน กินโน่นละกัน แล้วชี้ไปคอกวัว ชาวบ้านก็ล้มวัวย่างให้ (กูก็หิว) ปีศาจบอก เออ อร่อย ทำสุกนี่ก็ดีนะ เดี๋ยวไปช่วยลูกสาวให้ แล้วก็จบตอนสอง

ขึ้นตอนสาม

โจรจะเล่นกะเมียใหม่ละ (ยูเรีย = เมียคนที่19)

ลูกพี่โจรพูดจาเหมือนหลุดมาจากหนังไทย "คงกลัวล่ะสิ ครั้งแรกก็แบบนี้แหละ"

พอพ่อยูเรียมาถึงรังโจรพร้อมปีศาจ ลูกน้องตะโกนเรียก ลูกพี่ก็

" เฮ้ยใครกัน? กล้าขัดจังหวะข้า! อยากตายหรือไง!"

หันบอกยูเรีย "เดี๋ยวพี่มานะจ้ะ ยูเรียคนสวย พี่ไปทำธุระแป๊ปนึง"

จากจุดนี้เป็นการ์ตูนโชเนนจัมป์ละ เคลียร์พระเอกปีศาจเทพ (เข้าใจว่าทุกคนเข้าใจว่าเป็นปีศาจแต่ไม่ใช่ปีศาจ ชอบอยู่คนเดียว... กูนึกไปถึง Yahari Ore no Seishun Love Comedy wa Machigatteiru ขึ้นมา ก็ว่าจะไม่สับละ ไปดูเมะดีกว่า)

จบตอนสาม ขึ้นตอนสี่เป็นบทใหม่ story arc หมู่บ้านของ ยูนะ+ยูเรีย+พ่อ+ผู้เฒ่าไม่ได้เล่าต่อแล้ว

จากตรงนี้เปลี่ยนทิศทางไปโฟกัสที่อื่น อ่านผ่านๆเดาว่าคงเป็น backstory แล้วก็พลังมาโคร่ว (ชื่อเรื่อง) มีตัวละครใหม่มากมาย (ไม่ต้องนึกถึง Urea ละ)

กูก็ตัดสินใจเลิกอ่าน... แต่ว่า คนที่ตามคอมเมนท์ยังคงประกบอยู่แบบนั้น น่ารักมาก!

กูเองก็ขอให้คนเขียนพัฒนาขึ้นเร็วๆนะ

ต่อไปเป็นการให้คะแนน

กูให้สัก 4/10 ละกัน ถือว่ามีแวว เพิ่มให้อีกหนึ่งจาก 3/10

ลงชื่อ เซฮุน หาข้าวแดกละ

>>219 คะแนนเยอะกว่า TW อีกเรอะ

>>220 TW คืออะไรวะ?

ที่จองเหลือ อาซึกะฯ

https://writer.dek-d.com/p-o-t-a-e/writer/view.php?id=1590881

ลงชื่อ เซฮุน

>>221 TW ก็ Two World Chronicles ของยูโนวฮู

>>221 สับเลยละกัน

หวัดดี เซฮุนเอง สับอาซึกะจัง สาวน้อยเวทย์มนตร์ (อ่านใช้เสียงน้าต๋อย)

https://writer.dek-d.com/p-o-t-a-e/writer/view.php?id=1590881

เขียนโดย p-o-t-a-e

...ฉันทำอะไรผิดงั้นหรือ...ชีวิตของฉันถึงได้บิดเบี้ยวขนาดนี้..
ความคิดของฉันทวนอยู่ในหัวเป็นกี่ร้อยกี่พันครั้งเมื่อถูกเพื่อนร่วมห้องกลั่นแกล้ง

(เค บรรยาย บุคคลที่หนึ่ง ลุ้นๆ)

'' ด.ได้โปรดหยุดเถอะ..'' ฉันเปล่งเสียงออกไปอย่างโอดครวญ
'' เฮอะ คิดหรอว่าฉันจะหยุด''
ผู้หญิง 1 ในคนที่แกล้งฉันพูดขึ้นก่อนจะเตะร่างกายฉัน
'' โอ๊ย!..'' ....
.... หมดหวังแล้ว....หมดหวังกับโลกใบนี้แล้ว...ตายๆไปซะได้ก็ดี..
ฉันคิดอยู่ในใจขณะเดินกลับบ้าน
'' หึๆ ถ้าหมดหวังขนาดนั้นล่ะก็..ให้ฉันช่วยไหม?''
เสียงของใครบางคนพูดขึ้นมา
'' ค.ใครน่ะ!?'' ฉันรีบหันไปทันทีเมื่อได้ยินเสียง
เมื่อหันไปก็พบกับชายร่างสูงผมสีดำในชุดสูทสีดำเทาไม่มีลวดลาย
'' อยากรู้หรอ? ฉันก็คือโอนิ[ปีศาจ]ยังไงล่ะ ฉันเป็นผู้อยู่เหนือกฎแห่งกาลเวลา เหนือมวลสรรพสิ่งบนโลกนี้''
'' ..เหนือ..กาลเวลา..'' ฉันพูดพึมพำออกไป
'' ใช่ '' เขาตอบมา
'' แล้ว..ปีศาจอย่างนายมีธุระอะไรกับฉันล่ะ''
เมื่อฉันนึกขึ้นได้จึงถามออกไปน่าแปลกที่ฉันดูไม่ตกใจกับสิ่งสิ่งเหนือธรรมชาติตรงหน้าเลย
'' หึๆ ถามมาได้เธอกำลังสิ้นหวังใช่ไหมล่ะ ปีศาจอย่างฉันมีหน้าที่กินความสิ้นหวังของมนุษย์เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยนก็จะทำให้ความปรารถนาเป็นจริง 1 ข้อแต่คนๆนั้นจะต้องมาเป็นสาวน้อยเวทมนตร์ที่ต้องสู้กับปีศาจแห่งความสิ้นหวังเป็นการตอบแทน''
คนที่เรียกตัวเองว่าโอนิอธิบายออกมา
'' อะไรก็ได้หรอ...''
'' ใช่ ถ้าสิ้นหวังมากๆน่ะนะ ดูจากกลิ่นแล้วเธอก็สิ้นหวังมากเลยนี่นาเพราะงั้นอะไรก็ได้แหละ''
โอนิตอบไปพลางทำจมูกเหมือนกำลังดมกลิ่นอะไรอยู่
''ว่าไงเธอจะตอบรับไหม?แต่ถ้าไม่ฉันคงต้องลบความทรงจำออก..''
'' อืม..'' ฉันตอบไป
'' หืม..งั้นความปรารถนาของเธอคืออะไรล่ะ?''
โอนิพูดพลางลอยตัวไปมาบนอากาศ
'' ความปรารถนาของฉันก็คือ...''

(จบ)

~มาคุยกับชิงุเระจังกันเถอะ~
ดีจ้าเรื่องแรกยังไม่จบก็มีเรื่องที่สองแล้ว แฮะๆ พอดีคิดพล็อตแบบนี้ไว้นานแล้วน่ะ
เชื่อว่านักอ่านหลายๆคนคงเดาได้ว่าอาสึกะจะขออะไร แต่จะถูกรึป่าวก็อีกเรื่องนึงนะ
อ้อ นิยายเรื่องนี้มีต้นแบบมาจากเรื่องสาวน้อยเวทมนตร์ มาโดกะ นะเพราะงั้นไม่ต้องงงว่าทำไมมันคล้ายกันจัง
ต้นแบบของอาสึกะก็โฮมุระนั่นแหละ
ถ้าถามว่าเรื่องนี้มีคนตายรึป่าวก็ต้องไปอ่านเอาเองนะ บ๊ายบาย^_^

(เค...)

เอิ่ม.... ให้ 3/10 อ่านตอนเดียวพอ

ลงชื่อ เซฮุน สับสามเรื่องภายในสามวัน

>>223 อะ... สับให้อีกตอน

'' ความปรารถนาของฉันก็คือ...'' (รอฟัง)

...ฉันเกลียดช่วงเวลาตั้งแต่เด็กจนโตที่สุดเพราะไม่ว่าตอนไหนฉันก็โดนแกล้ง..คนที่มองดูก็ไม่เคยคิดจะช่วย
อยากจะแก้ไข..แต่ก็อยากแก้แค้น..และก็อยากมีอนาคตที่ดี...ตัดสินใจได้แล้ว.. (ดาร์กว่ะเฮ้ย!)

'' ...ฉันอยากควบคุมเวลาได้..ควบคุมที่ว่าก็มีย้อนอดีต หยุดเวลา เร่งเวลาเวลาช้าลงรวมถึง..ไปอนาคตด้วย..''
ฉันหยุดคิดไปช่วงหนึ่งก่อนจะตอบไป
''เห..เป็นความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ดีนี่นา..ได้ฉันจะทำให้มันเป็นจริงเอง'' (ชิลจริงๆ)

เมื่อโอนิพูดจบก็มีแสงสว่างสีดำขึ้นมาตรงหน้าฉัน
ตุบ! เสียงอะไรบางอย่างหล่นลงมาในมือฉัน
'' นี่คือ...''
ฉันพูดพลางมองไปที่นาฬิกาพกไขลานแบบโบราณมีฝาปิดสีเงินในมือตัวเอง
'' มันคือสิ่งที่ยืนยันพันธสัญญายังไงล่ะเรียกว่า 'เซยาคุ' ก็ได้ หน้าปัดนาฬิกาจะค่อยๆแตกเมื่อเธอใช้พลัง วิธีรักษาก็คือต้องตามหา'เมนเทนนาซึ' จากปีศาจแห่งความสิ้นหวังยังไงล่ะ แต่เมื่อหน้าปัดนาฬิกาเธอร้าวจนหมดเมื่อไรเธอก็จะตายไปและไม่มีใครจำเธอได้ได้อีก...''
โอนิอธิบายไป
'' ..แล้วมีคนที่เป็นแบบฉันด้วยรึป่าวล่ะ''
ฉันเอ่ยปากถามออกไป
''มีสิ ในเมืองนี้นอกจากเธอแล้วก็มีอีกประมาณ3คนน่ะ''
โอนิตอบไป
'' อ้อ จริงสิ เธอพูดว่า 'คาคุเฮนคัง' ซิ''
โอนิทำท่านึกออกก่อนจะพูดขึ้น
''หา? คะ คาคุเฮนคัง''
ว๊าบ ทันทีที่พูดจบนาฬิกาในมือนองอาสึกะก็มีแสงสว่างขึ้น
พริบตานั้นชุดของเธอก็เปลี่ยนเป็นเสื้อสีดำประดับด้วยริบบิ้นสีเเดงกับกระโปรงยาวดำตรงเอวมีนาฬิกาพกห้อยอยู่และมีกระเป๋าคาดเอวสีแดงด้วย ผมกลายเป็นทวินเทลแบบปล่อยถูกมัดด้วยริบบิ้นอันเล็ก รองเท้าเป็นส้นเตี้ยสีเลือดคู่กับถุงเท้ายาวสีดำถึงขาอ่อน (เหยดดดเด)
''ช.ชุดนี่มันอะไรเนี่ย '///' '' (กูก็ว่างั้น)

ฉันพูดพลางหมุนตัวไปรอบๆเพื่อดูชุดตัวเอง (ชอบซะงั้น)

'' ชุดเวลาต่อสู้ไง ''
โอนิตอบพลางจ้องมองมาที่ฉัน

'' แล้วจะกลับชุดเดิมยังไงล่ะ..''
ฉันถามออกไปพลางหน้าขึ้นสีเล็กน้อยด้วยความอายยังดีที่แถวนี้ไม่ค่อยมีคนผ่าน
'' ก็พูดว่าคลายร่างชุดเธอก็จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม''
โอนิบอกไป
'' อ้อ ลืมบอกไปเวลาแปลงร่างแต่ละคนจะมีพลังหรืออาวุธด้วยของเธอจะเป็นกระเป๋าที่ติดอยู่ข้างๆกระโปรงนั่นแหละ''
โอนิพูดพลางชี้มาที่กระเป๋าทรงสี่เหลี่ยมสีแดงใบใหญ่ที่คาดอยู่ที่้เอวของอาสึกะ
'' ล.แล้วมันทำอะไรได้ล่ะ?''
ฉันถามคนตรงหน้าไป
''ไม่รู้สิเธอต้องไปหาเอาเองฉันไปล่ะ พลังนี้จะอยู่กับเธอจนถึงอายุ25จำเอาไว้ล่ะ''
เมื่อโอนิพูดจบร่างกายของเขาก็ค่อยๆหายไป
'' ค.คลายร่าง'' เมื่อฉันนึกขึ้นได้ว่าตัวเองยังอยู่ในสภาพน่าอายจึงปลดการแปลงร่างทิ้ง (เอ๊า?)

'' ถ้ากระเป๋านั่นคืออาวุธ ฉันก็มีอาวุธ 2 อย่างน่ะสิ''
ฉันพูดพลางจ้องนาฬิกาพกโบราณสีเงินมีสายห้อยในมือตัวเองไม่วางตา...
''คิกๆ พรุ่งนี้น่าจะสนุกน่าดู..''

(จบ...)

~ มาคุยกับชิงุเระจังกันเถอะ~
ดีจ้า ตอนที่2แล้วน้าตอนที่2!! อาสึกะจังได้เป็นสาวน้อยเวทมนตร์แล้วล่ะ สนุกกันไหมเอ่ย?
ชิงุเระพยายามบรรยายชุดของอาสึกะจังแล้วนะ พอจะเข้าใจกันไหมอ่าา
ชิงุเระไปก่อนนะบ๊ายบาย จุ๊บๆ

(เค จุ๊บๆ)

คะแนนยัง 3/10 อยู่

ลงชื่อ เซฮุน หาเบียร์แดกดีกว่า

ถึงจะคนละเรื่องกัน แต่ทำไมกูนึกถึงอีสาวเถื่อนอาสึกะ จากMahou Shoujo Tokushuusen Asuka วะ....หรือว่าคนเขียนได้แรงบันดาลใจจากเรื่องนี้หว่า?

หยุดทำลายสมองกูเถอะ พลีส T^T อ่านแล้วรู้สึกอยากจะเอียนโอษฐ์อ้วก

มีใครจองสับเรื่องนี้แล้วยัง https://writer.dek-d.com/nn_areya/story/viewlongc.php?id=1594693&chapter=1

ถ้าไม่มีกรูขอจองนะ

>>227 ฉันกับร่างบาง...

สู้ๆ นะโม่ง

>>228 55555

>>225 น่าจะนะ

พูดถึงร่างบาง นึกถึงมู้ขึ้นมา http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2012/06/W12214330/W12214330.html

>>227 มุมมอง1 กับ3 ปนกันมั่วไปหมด มีการอวยตัวเอง(โดยให้มุมมอง3)ว่าปากจิ้มลิ้มสีเชอร์รี่ แล้วทำไมก่อนไปเกิดใหม่ที่ต่างโลกกว่า80%ถึงต้องโดนรถชน กูล่ะเพลีย...แล้วกูก็อ่านแค่ตอนแรก(แบบไม่จบ)ที่แม่งเขียนว่าบทนำ พอเหลือบไปเห็นชื่อตอนต่อไป 'ยอดอัจฉะริยะถือกำเนิด' กูเพลียหนักกว่าเดิม
แต่! ทั้งนี้ทั้งนั้นแม่งมีคนกดFav.ตั้ง1,371 คน คือหมวดนี้แต่งอะไรก็ได้ที่มันตายแล้วไปเกิดใหม่ในยุคจีนโบราณมันก็มีคนอ่านสินะ

เสาร์-อาทิตย์ทีไรหายหัวกันหมดเลยนะ

ปกติกูแต่งนิยายของตัวเองก็ใช้คำว่าร่างบางร่างสูงเหมือนกันนะเว้ย แต่ใช้ไม่บ่อย พอดีนิยายกูเป็นสรรพนามบุรุษที่สาม กูเลยไม่อยากใช่เธอๆๆ เขาๆๆ เยอะ เลยพยายามเฉลี่ยๆคำเรียกตัวละครไป เรียกชื่อพระนางบ้าง บรรยายลักษณะบ้างไรงี้

แต่พึ่งรู้ว่าโม่งไม่ชอบคำว่าร่างบาง กูรู้สึกผิดจนอยากไปลบนิยายตัวเองทิ้งเลยวะ

>>233 ลบทำไม งานมึงเขียนทั้งที เขียนต่อให้จบก่อน แล้วเรื่องหน้าค่อยเอาใหม่

>>233 มึงลองอ่าน>>230

>>233 ใช้ได้นะตัว แต่อย่าอะอะอะไรก็ร่างบางแบบนู้น ร่างบางแบบนี้ อย่างอันที่โม่ง >>277 แปะก็เกินไป เอา 1 มาปน 3 เรียกแทนตัวเองว่าร่างบาง อันนี้ปิดค่ะ

>>236 277 not found นะเธอว์

>>237 เขาหมายถึง >>227 ป่าว

ดีจ้า~~
>_<

เรื่องนี้น่าจะเป็นนิยายแนวตายแล้วไปเกิดใหม่เป็นในยุคจีนโบราณเรื่องแรกที่กูเคยอ่าน กูบอกไว้ก่อนว่าไม่ค่อยเชี่ยวชาญแนวนี้นัก แต่ลองสับดูแล้วกัน คราวนี้กูจะลองสับแบบทีละตอนดู

ชื่อเรื่อง: ขอโทษทีข้าคือแม่ทัพสโลว์ไลฟ์

ลิงค์: https://writer.dek-d.com/nn_areya/story/view.php?id=1594693

Tag: ตายแล้วเกิดใหม่ในยุคจีนโบราณ (แบบเสิ่นเจิ้น), ตัวเอกเป็นหญิง, ซู

บทนำ

เรื่องย่อ: นางเอกโดนรถชนตายระหว่างนึกเหม่อว่าจะทำกับข้าวอะไรให้แม่กินดี พอตายแล้วก็ไปเจอกับคุณพญายม (ในร่างคุณตาใจดี) ที่บอกว่า จริง ๆ แล้วนางเอกยังไม่ถึงฆาต แต่ดันมาตายเสียก่อน เลยจะให้ไปเกิดใหม่ในร่างของอีกคนที่วิญญาณตายไปแล้ว และจะให้พรสามข้อ นางเอกของเราดูชิวมาก ไม่รู้สึกตกใจเลยว่าตัวเองตายไปแล้ว แถมขอพรแค่ว่าขอให้เกิดใหม่ใช้ชีวิตสงบ เรียบง่าย และไม่วุ่นวาย พญายมบอกว่าขอน้อยไป เลยแถมให้อีกสองข้อ คือสวยจนล่มเมือง กับฉลาดเป็นอัจฉริยะ ก่อนจะส่งให้ไปเกิด จบตอน

ความเห็น

- อย่างที่หลาย ๆ คนบอกไว้ก่อนหน้านี้ มุมมองของเรื่องมั่วซั่วมาก ตัวอย่างเช่น ตอนแรกบรรยายในมุมมองบุคคลที่ 1 นึกว่าจะทำอะไรแดกกับแม่ดี จู่ ๆ ก็เปลี่ยนเป็นบรรยายบุคคลที่ 3 ริมฝีปากจิ้มลิ้มสีเชอร์รี่อะไรนั่น แนะนำว่าคนเขียนน่าจะเลือกมุมมองแบบใดแบบนึงไปเลยดีกว่า ดูจากแนวที่แต่งแล้วเป็นมุมมองบุคคลที่ 3 น่าจะเข้ากว่า
- การบรรยายในหลาย ๆ จุดมีความขัดแย้งกันเอง อย่างตอนแรกตอนโดนรถชนบอกเจ็บ ทรมาน แต่ต่อมาอีกไม่กี่บรรทัดบอกว่า ก็ดีเหมือนกันที่จะได้ตายแบบไม่ทรมาน... คือเลือกเอาสักอย่างหน่อยว่าจะทรมานหรือไม่ทรมานกันแน่ เออ... ทำไมเรื่องแนวนี้จะต้องตายเพราะถูกรถชนตลอดวะ ตายแบบแนวอื่นไม่ได้เหรอ หรือถ้าโดนลูกหลงผู้ก่อการร้ายระเบิดตายมันจะไม่ขลังเท่าโดนรถชน
- เหตุผลที่นางเอกได้ไปเกิดใหม่ เพราะตายโดยยังไม่ถึงฆาต แต่เอาเข้าจริงแล้วคนตายเพราะถึงฆาตไม่ใช่เหรอวะ จุดนี้ถ้าจะทำให้นางเอกเป็นเคสที่พิเศษกว่าคนอื่น น่าจะมีการอธิบายเพิ่มอีกหน่อยว่าทำไมเคสการตายของนางเอกถึงพิเศษ ตัวอย่างเช่น อาจเขียนประมาณว่าคนเรามีดวงชะตากำหนดอยู่แล้ว แต่นางเอกดันตายทั้งที่ดวงชะตากำหนดให้มีชีวิตอยู่ เป็นบั๊คของระบบสวรรค์ พญายมเลยชดใช้โดยการให้คูปองสมนาคุณชดเชยที่ระบบผิดพลาด
- นี่กูคิดถูกไหมเนี่ยที่เลือกเรื่องนี้มาสับเนี่ย

เดี๋ยวมาต่อ คิดว่าน่าจะสับสัก 4 - 5 ตอนพอ

>>240 ต่อเลยเพื่อนโม่ง

มาต่อละ

ตอน 2

เรื่องย่อ: เป็นฉากที่แม่นางเอกกำลังคลอดนางเอก (กูขี้เกียจจำชื่อ อะไรสักอย่างเอ๋อ ๆ) และพี่สาวที่น่าจะเป็นแฝด แต่ไหงในเรื่องบอกว่ามีบุตรพร้อมกันสองคนหว่า นางเอกเกิดใหม่เป็นลูกสาวของแม่ทัพในอาณาจักรจีนโบราณแบบมั่ว ๆ (คนเขียนบอกแต่แรกแล้วว่าเป็นเรื่องจากจินตนาการ ไม่ได้อ้างอิงประวัติศาสตร์) แต่ยังมีความทรงจำในอดีตอยู่ ทั้งพ่อทั้งแม่ก็เห่อลูกสาวทั้งสองมาก อวยตัวละครรัว ๆ ว่าจะต้องสวยระดับล่มเมืองแน่ มีแต่คนขอมาดูมาสู่ขอนางเอกและพี่สาวตั้งแต่ยังเป็นทารก อ้อ... มีทิ้งปมไว้นิดนึงว่าพญายมแอบมาอวยพรตอนนางเอกเกิดด้วย

ความเห็น

- อวยตัวละครว่าสวยตั้งแต่เป็นทารกเลยเหรอวะ อย่างกูตอนเป็นเด็กทารก เห็นรูปก็ดูน่ารักน่าหยิกแก้มเหมือนกันล่ะ แต่โตมาไหงเป็นหมีควายวะ คือจะอวยก็ให้มันเป็นธรรมชาติหน่อยเหอะ เด็กแรกเกิดมันน่ารักทั้งนั้นล่ะ แต่เล่นบอกว่าเด็กทารกต้องสวยแบบล่มเมืองแน่ ๆ มันก็เกินไปหน่อย ถ้าเขียนว่าพ่อแม่เห่อลูกสุด ๆ ก็พอหยวน ๆ ไปได้หน่อย แต่นี่เล่นให้ทุกคนบอกเป็นเสียงเดียวกันมันก็ไม่ไหวนา...

- ยังใช้คำไม่ค่อยเหมาะในบางโอกาส เช่น บางทีเขียนว่าบุตรเป็นผู้หญิง จริง ๆ แล้วเขียนว่าเป็นบุตรีเลยก็ได้เป่าวะ แถมมีใช้ซาวด์เอ็ฟเฟ็คตอนเปิดประตูด้วย ซึ่งมันจำเป็นเหรอวะ

- มุมมองของเรื่องมั่วซั่วตามเดิม

- กูไม่ถูกชะตากับชื่อจีนเลยวุ้ย

ตอน 3

เรื่องย่อ: ยังอยู่ในส่วนอวยตัวละครอยู่ อวยว่าลูกสาวน่ารักมากจนมีแต่คนมาเยี่ยมเยือน ถามว่าทำไงถึงได้ลูกทีเดียว 2 คน แถมส่งแม่สื่อมาสู่ขอตั้งแต่ลูกยังอายุ 5 เดือน พ่อก็หวงลูกสาวมากเลยห้ามไม่ให้ใครมาพบ ตอนไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้ ฮ่องเต้ก็สนใจอยากเห็นหน้าทารกทั้งสอง กะให้แต่งงานกับลูกกับหลานของฮ่องเต้ พ่อนางเอกที่เป็นทั้งเพื่อน ทั้งสหายร่วมสำนักกับฮ่องเต้ก็หวงลูกมาก ไม่ยอมให้ฮ่องเต้มาพบลูก เดินหนีฮ่องเต้มาซะอย่างงั้น แถมงอนว่าจะไม่มีทางยอมให้ลูกสาวแต่งงานกับลูกและหลานฮ่องเต้เด็ดขาด แล้วก็มีเล่นมุกแม่นางเอกจะให้นมลูก พ่อเลยขอลองดูดด้วย เลยโดนถีบออกมาจากห้อง

ความเห็น

- พ่อหวงลูกกูเข้าใจนะ แต่ขนาดปฏิเสธฮ่องเต้ที่อยากให้ลูกสาวมาแต่งงานกับลูกกับหลานของฮ่องเต้มันไม่สมเหตุสมผลว่ะ นี่ลูกสาวเมิงจะได้แต่งงานกับลูกกับหลานฮ่องเต้นะโว้ย โอกาสได้เกี่ยวดองเป็นญาติกับฮ่องเต้เน้น ๆ เลยนะ แถมพ่อนางเอกกับฮ่องเต้เป็นเพื่อนกันอีกด้วย ดูไงกูก็ไม่เห็นเหตุผลเลยว่าทำไมพ่อนางเอกต้องต่อต้านขนาดนั้น การให้ลูกสาวได้คู่ครองที่ดีน่าจะเป็นค่านิยมของยุคนั้นไม่ใช่เหรอวะ คือในเรื่องมันยังไม่ได้อธิบายเหตุผลที่ดีพอจะสนับสนุนความคิดของพ่ออ่ะ

- พ่อนางเอกหงุดหงิดที่ฮ่องเต้หักหน้าตัวเองกลางที่ประชุม แต่กูอ่านยังไงก็เป็นพ่อนางเอกนี่ล่ะที่หักหน้าฮ่องเต้กลางที่ประชุม ไม่ยอมให้ไปเยี่ยมลูกสาว

- นางเอกยังจำเรื่องในอดีตได้เพราะไม่ได้ดื่มน้ำแกงยายเมิ่ง อันนี้กูไม่ได้อ่านแนวนี้เลยไม่ค่อยรู้ว่ะเป็นตำนานหรือความเชื่อของจีนเหรอวะ โม่งคนไหนรู้บอกที

- มุกขอดูดนมแม่ด้วยไม่ขำว่ะ ผิดจังหวะชิบ

- เด็ก 5 เดือนเดินได้แล้วเหรอวะ

เดี๋ยวมาต่อ...

เดี๋ยวขอตัวไปจ่ายบิลโทรศัพท์ก่อน เดี๋ยวมาต่อ

>>242 กูตอบ 4 ขัดข้างล่างให้ละกันนะ

- ถ้าทำแบบนั้นจริงๆ เรื่องจะจบลงหลังประชุมนั่นแหล่ะ เจอประหารยกตระกูลแหงถ้าเจอฮ่องเต้เคี่ยวๆ หน่อย อ่านแล้วขัดใจ
- คุณยายที่มึงว่ากูเคยฟังมา 2 เวอร์ชั่น มีน้ำแกงกับน้ำชา ที่ว่าให้ดื่มก่อนข้ามแม่น้ำสีเลือดจะได้ลืมเรื่องภพเก่า ปกติก็ดื่มกันหมดถ้าใครไม่ดื่มมันจะข้ามสะพานไม่ได้ แต่ส่วนใหญ่ตัวละครที่ไม่ดื่มชอบเป็นตัวเอกมีอะไรพิเศษสักอย่าง หรืออ้างว่าเป็นลิขิตสวรรค์(อีกละ) ใช้บ่อยอย่างกับการ์ดรู้เท่าไม่ถึงการณ์
- กูเห็นด้วย ต้องเรียนรู้อีกเยอะเลยคนเขียน
- 5 เดือนไม่มีทาง เด็กจะต้องตะแคงแล้วคว่ำหน้าเพื่อคลานก่อน พอคลานเป็นละค่อยนั่ง นั่งละตั้งไข่ เดินแบบตุปัดตุเป๋อีกช่วง กว่าจะเดินปกติได้

>>242 ตอนแรกกูอ่านบอกว่าคนชมกันว่าสวยน่ารักมากกูก็ไม่ได้ตกใจอะไรนะ อาจจะชมไปตามเรื่องก็ได้ เด็กตอนเล็กมันก็น่ารักจริงๆ นั่นแหละ บางคนคิดไปถึงอนาคตว่าอาจจะสวยและน่ารักเหมือนเด็กก็มี แต่พอบอกฮ่องเต้มาสู่ขอนี่กูเฮ้ยเลย ขนาดนั้นเลยเหรอ? แต่บอกว่าเป็นเพื่อนกันก็เอ้า! หยวนๆ ได้น่า แต่งงานกับคนรู้จักมันเป็นเรื่องปกติ

อันที่จริงกูเคยเจอเด็กที่มีแววสวยแต่เด็กนะ สวยน่ารักมากๆ แบบชี้บอกได้เลยว่าโตขึ้นคนจีบเยอะแน่ แต่นั่นน่าจะหลายปีแล้วพอดู สามสี่ขวบมั้ง ไม่ใช่ทารกว่ะ ทารกกูว่าหน้าตาก็เหมือนกันหมดหรือเปล่าวะ?

>>244 แย้งนิดเรื่องพัฒนาการเด็ก จริงๆ มันแล้วแต่คนนะ น้องกูพอพลิกตัวตั้งคอได้ แม่งพยายามเดินแบบเตอะแตะอ่ะแต่ประมาณ 6-7 เดือน

กุ >>242 เอง กำลังแดกบิงซูอยู่

>>244 แต้งกิ้ว
>>245 กูลืมใส่ข้อแนะนำเรื่องมีคนมาสู่ขอแต่เด็กว่าน่าจะใส่เหตุผลว่ามีพ่อเป็นแม่ทัพก็ได้ ใครๆ ก็อยากเกี่ยวดองด้วย ซึ่งดึว่าถ้าเป็นแบบนี้นก็สมเหตุสมผลอยู่ แต่ในเรื่องเน้นแต่ว่าทารกต่องสวยล่มเมืองแน่ๆ อย่างเดียวเลย
>>246 แต่ยังไง 5 เดือนคงเร็วไปสินะ

>>245 เพิ่มอีกนิด ในเรื่องฮ่องเต้จะจับให้แต่งกับลูกและหลานนะ ไม่ใช่แต่งกับฮ่องเต้เอง

>>248 อันนั้นกูรู้นะ แต่ลูกหลานของฮ่องเต้ก็ต้องเป็นเจ้าชายใช่หรือเปล่า? กูเลยตกใจไงว่ามึงไปคว้าเอาใครมาเป็นเมียให้เจ้าชายมึงงงงง！คือแค่สวยแต่ฐานะไม่ดีเอามาแต่งด้วยยังต้องคิดหนักเลย แต่ถ้าบอกว่าเป็นเพื่อนสนิท เป็นแม่ทัพด้วย เออ กูเข้าใจ

>>249 เคร ตอนแรกกูอ่านแล้วนึกว่าฮ่องเต้จะสู่ขอทานกมาเป็นเมีย

แต่ถ้าตามท้องเรื่อง ฮ่องเต้กับพ่อนางเอกเป็นเพื่อนกัน แถมเป็นแม่ทัพ มันก็ดูพอเป็นไปได้นะ กูเลยไม่ได้เอามาเป็นประเด็นเท่ากับที่พ่อนางเอกปฏิเสธฮ่อมเต้เนี่ยล่ะ

5 เดือนเป็นไปไม่ได้ว่ะที่จะเดินได้ คือระบบพัฒนาการในร่างกายมนุษย์มันยังไม่ถึงระดับนั้น อย่างน้อยคือต้อง 1 ปี บวกลบได้ 3 เดือน แต่ไอ้ช่วง 5 เดือนนี้ยังไงก็ไม่มีทางล่ะ

อันนี้เพิ่มเติม กูเป็นพวกชอบคิดมาก ไอ้การที่ฮ่องเต้จะสู่ขอสาว "สวยๆ" มาเป็นเมียให้เจ้าชายได้แสดงว่าบ้านเมืองมันสงบสุขมากหรือเปล่าวะ? หรือคงไม่มีทางมีสงครามได้เพราะมีอยู่อาณาจักรเดียว ไม่มีเจ้าหญิงเมืองอื่นให้แต่งเชื่อมความสัมพันธ์เลย? หรือที่บอกจะสู่ขอนั่นคือจะยกให้เจ้าชายที่มีฐานะไม่สำคัญ อันนี้กูว่าถ้าแม่ทัพเร่ื่องมากหน่อยก็มีสิทธิหวงลูกนะ เล่นตัวจะให้แต่งกับเจ้าชายคนสำคัญเท่านั้น หรือไม่ในเรื่องแม่ทัพก็มีความสำคัญมากๆ แบบนั้น? แต่ฟังดูแล้วมันไม่ได้ปูเรื่องมาจริงจังขนาดนั้น โอเค กูคงคิดมากเกินไป

>>250 โทษที พอกูพิมพ์เสร็จมันเพิ่งเด้ง กูก็เห็นด้วยว่าถ้าเป็นเพื่อนกันจริงๆ หยวนๆ บ้างมันก็โอเค ถ้าโครงเรื่องเป็นแบบสบายๆ นะ ไม่ได้จริงจังเหมือนที่กูเขียนข้างบน

>>252 คนแต่งเรื่องมันชี้แจงแล้วไงว่าไม่เกี่ยวกับขนบจีน แต่งตามจินตนาการ ดังนั้นถึงพวกเราจะจริงจังแค่ไหน คนแต่งมันก็คงไม่แคร์มั้งมึง ช่วยไม่ได้นิยายจีนเสินเจิ้น

กุชอบอ่านหมวดอปต.นะ ฮ่องเต้อ๋องแม่ทัพอะไรก็ได้ ไม่ต้องตรงประวัติจีนเป๊ะๆ ตั้งราชวงศ์เองก็ไม่เกี่ยง แต่ส่วนใหญ่ในเด็กดีมันขัดสามัญสำนึกเกินไปว่ะ คนเขียนไม่ทำการบ้านนึกจะมั่วก็มั่ว เลิกอ่านเยอะเพราะงี้แหละ

>>254 กูตงิดๆ อยากแย้งนิดหน่อยว่ากูเองก็ไม่ได้สันทัดขนบจีนเท่าไร ที่กูพูดมานี้คือกูเอาหลักการการปกครอง การทำสงคราม การดำรงเมืองหลวงตามนิยายทั่วไปมาพูดเฉยๆ ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะมองผ่านเจ้าหญิงต่างเมือง ไม่ผูกสัมพันธ์ไม่อะไรเลยแล้วมาแต่งงานกันเองในเมือง ยิ่งให้แต่งงานกับเจ้าชายที่มีสิทธิเป็นฮ่องเต้ด้วย หรือเปล่า? หรือฮ่องเต้ยื่นให้แต่งกับเจ้าชายองค์เล็ก แม่ทัพก็เลยปฏิเสธเพราะมันไม่มีฐานะเพียงพอ? (ก็อยู่กับแม่ทัพแล้วว่าอยากให้ลูกมีความสุขหรืออยากเอาอำนาจ) อันที่จริงมีอีกมากแต่กูขอไม่พูดแล้วกัน เดี๋ยวจะยาว

แต่กูไม่ได้ขัดว่ามันจะแต่งนิยายสบายหัวหน่อยไม่มีเรื่องพวกนี้ กูเข้าใจว่ามันอยากแต่งเรื่องสบายๆ สนุกๆ ไม่ควรใส่พวกนี้ กูแค่เห็นยกมาพูดเรื่องนี้แล้ว เห็นอยู่ในบรรยากาศกูเลยหยิบมาพูดหน่อย แต่จะลดหรือเพิ่มอะไรบ้างกูยกให้คนแต่งเขาจัดการเองตามอารมณ์เรื่อง

>>252 >>256 เรื่องปรกตินะ องค์ชายนะจะแต่งกับใครก็ได้ ขอแค่ชาติตระกูลไม่ด่างพร้อยก็พอ แต่จะ "แต่งตั้ง" ใครนี่เป็นอีกเรื่อง ถ้าองค์หญิงจากเมืองอื่นแต่งเข้ามา อย่างมากก็เป็นชายาใหญ่ ไม่ได้หมายความว่าแต่งแล้วจะต้องห้ามแต่งใครอีก และองค์ชายที่แต่งกับคนต่างเผ่าต้องไม่ใช่รัชทายาท เพื่อกันอิทธิพลจากฝ่ายเมียไม่ให้เข้ามายุ่มย่ามในวัง อย่างมากก็แต่งกับองค์ชายทั่วๆ ไปนั่นละ

ส่วนเรื่องปฏิเสธก็ไม่แปลก จะตอบรับก็ไม่แปลก ของแบบนี้แล้วแต่คน ในประวัติศาสตร์ก็มีตัวอย่าง ไม่ใช่ไม่มี

>>257 เออ กูลืมเรื่ององค์ชายแต่งหลายคนได้ กูเข้าใจนะว่าแต่งกับองค์ใหญ่ไม่ได้ไม่งั้นอิทธิพลทางการเมืองจะเข้ามา แต่กูว่าแต่งกับองค์เล็กเกินไปก็ไม่ได้หรือเปล่าวะ ถ้าประเทศต้นทางเป็นประเทศใหญ่ หยามหน้าเกินไปว่ะ กูว่าอย่างมากก็แต่งกับองค์รององค์สาม

เรื่องแต่งงานกับคนต่างเผ่า มีฮ่องเต้ไม่กี่คนหรอกที่มีมเหสีจากต่างเผ่า ถ้าเป็นนางบำเรอชั่วครั้งชั่วคราวละก็ได้ องค์ชายก็เหมือนกัน ตามประวัติศาสตร์ ไม่ค่อยมีการแต่งงานแบบนี้หรอกนะ ส่วนใหญ่จะส่งองค์หญิงออกไปมากกว่ารับองค์หญิงเข้ามา

ถ้าองค์หญิงต่างเผ่าแต่งเข้ามาเชื่อมสัมพันธ์จริง มักส่งหาฮ่องเต้มากกว่า เข้าวังก็ได้แต่งตั้ง แต่ไม่ได้รับความโปรดปราน คนต่างเผ่าที่ได้รับความโปรดปรานนะมีน้อย อย่างที่บอกว่าเพื่อกันอิทธิพลจากฝ่ายเมีย

กรณีฮ่องเต้ต่อให้แต่งตั้งเป็นสนมลำดับรองก็ไม่ถือว่าต่ำ แต่ถ้าเป็นองค์ชายทั่วไปแต่งแบบนี้ต้องเป็นชายาใหญ่ กรณีรัชทายาท ชายาองค์นี้คือคืออนาคตฮองเฮา เขาถึงไม่ให้รัชทายาทแต่งกับคนต่างเผ่าแบบนี้ ส่วนจะองค์เล็กใหญ่ก็แล้วแต่ตกลง

>>257 เรื่องปฏิเสธไม่ให้ลูกสาวแต่งกับลูกฮ่องเต้ สำหรับเรื่องนี้กูมีปัญหาคือเท่าทีอ่านไม่มีเหตุผลรองรับมากพอนะสิ มันเลยรู้สึกแปลก ๆ หรือกูยังอ่านไม่ถึงเบื้องหลังเรื่องนี้วะ

>>259 งั้นก็คือลูกสาวแม่ทัพจะไปแต่งกับเจ้าชายก็ได้ใช่ไหม ไม่แปลกอะไร

ตอน 4

เรื่องย่อ : สิบปีผ่านไป ดุรณีสองพี่น้องก็อายุสิบขวบ ชีวิตก็ยังชิว ๆ ในเรื่องก็บรรยายว่าพี่สาวนางเอกเก่งเรื่องบู๊ ชอบฝึกวิชาอาวุธกับพ่อ ส่วนนางเอกเป็นอัจฉริยะ เก่งทุกอย่าง ทั้งบู๊และบุ๋น แต่เสือกขี้เกียจ ชอบนอนอู้สโลว์ไลฟ์ไปวัน ๆ วันหนึ่งพี่สาวก็มาชวนไปฝึกดาบกัน แต่นางเอกขี้เกียจ พี่สาวก็นึกเสียดายและอิจฉาเล็ก ๆ ที่น้องสาวเก่งกว่าตนทุกเรื่อง แม้กระทั่งเรื่องบู๊ แต่ก็ยังรักและอยากปกป้องน้องสาวอยู่ดี อีกสักครู่พ่อก็มาชวนไปฝึกดาบด้วย นางเอกก็อ้างว่าไม่สบายจะได้อู้ต่อ สุดท้ายทั้งพี่สาวและพ่อก็ยอมแพ้ ปล่อยให้นางเอกนอน ส่วนนางเอกพอนอนก็ฝันถึงเทพบุตรที่หล่อเหลาราวกับเซียน บอกว่าสักวันจะได้เจอกัน รอโชคชะตา บลา ๆ เป็นอันจบตอน

ความเห็น

- แม่รี่ ซู ชิบหาย... แถมเป็นแบบ tell, not show อีกต่างหาก คือแทนที่จะใช้เหตุการณ์แสดงความเมพของนางเอก แต่สิ่งที่ทำคือเพียงแค่เล่าเฉย ๆ

- 10 ปีแล้วยังไม่ปั๊มลูกเพิ่มอีกเหรอวะ ดูจากพ่อที่ค่อนข้างหื่นเมื่อตอนที่แล้ว น่าจะปั๊มลูกเพิ่มอีกสองถึงสามคนนะ อย่างน้อยก็จนกว่าจะได้ลูกชายอ่ะ

- อ่านไปอ่านมากูชักสิ้นหวังกับตลาดคนอ่านเด็กดีแล้วว่ะ กูไม่โทษคนเขียนนะ แต่การที่นิยายคุณภาพขนาดนี้มีคนอ่าน/คนเฟบขนาดนี้ ขณะที่นิยายบางเรื่องที่คุณภาพดีกว่าเยอะกลับไม่มีคนเหลียวแล บางทีก็เศร้านะ

- Point of View ในตอนนี้เริ่มดีขึ้น ไม่ใช้ปนกันมั่ว ๆ เหมือนบทก่อนหน้านี้ล่ะ

- พ่อเรียกนางเอกว่าอ้ายเอ๋อร์ ๆ กูนึกว่าด่านางเอกว่าไอ้เอ๋อซะอีก

>>262 เพราะงี้เปล่าวะ กูถึงเห็นนักเขียนงานดีๆ บางคนเริ่มหนีไปเว็บเขียนนิยายอื่นกันละ อย่างฟิกชั่นกับคอมิโค่ นักเขียนที่กูตามหนีกันไปห้าคนละ

ตอน 5

เรื่องย่อ: สุดท้ายนางเอกก็โดนพ่อและพี่สาวลากไปฝึกจนเหนื่อย พอพักได้ไม่เท่าไหร่ พี่เลี้ยงก็ชวนให้นางเอกออกไปเปิดหูเปิดตานอกบ้านบ้าง สุดท้ายนางเอกก็ยอมออกไป แต่พ่อและพี่สาว พร้อมด้วยทหารอารักขาเป็นยวงตามมากันไม่ให้มีใครมาเจ๊าะแจ๊ะลูกสาว พี่สาวรำคาญพ่อที่หวงน้องเกิน เลยพาน้องสาวไปช็อปปิ้งในร้านขายเครื่องประดับ ระหว่างดูของก็มีหลงจู้ (คือใครวะ) เอาปิ่นปักผมมาให้สาว ๆ ทั้งสอง ก่อนจะหายตัวไป นางเอกสังเกตว่าปิ่นมันเรืองแสง แต่พี่สาวไม่เห็น น่าจะเป็นปิ่นวิเศษที่จะมีบทในตอนต่อไป ตอนหลังจะเฉลยว่าจริง ๆ แล้วเป็นพญายมนั่นล่ะ พอตอนกำลังกลับบ้านก็มีชายคนหนึ่งจับตาดูนางเอกอยู่ แล้วบ่นพึมพำว่าโตกว่านี้จะรับนางเอกไปอยู่ด้วย จบตอน

ความเห็น

- ภาพประกอบพ่อนางเอกหน้าเกลี้ยงเกลา หล่อเหลา แต่ในบททำไมมีหนวดฟระ

- สำนวนกินเต้าหู้คือเปิดซิงสาวเป่าวะ

- ตอนนี้ไม่มีอะไรมาก มีแต่ใส่ปมเรื่องปิ่นกับโลลิค่อนปริศนาไว้ ซึ่งกูก็ไม่รู้สึกสนใจว่าอยากติดตามต่อสักเท่าไหร่

จบแค่นี้ล่ะ ขี้เกียจสับต่อละ

สรุปในภาพรวม

- แต่งนิยายแนวจีนเสิ่นเจิ้น ถึงไม่ต้องคำนึงถึงความถูกต้องทางประวัติศาสตร์มากนัก แต่อย่างน้อยน่าจะดูถึงเรื่องความสมเหตุสมผลบ้างนะ รวมถึงน่าจะศึกษาพวกประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม ความเชื่อ เพิ่มเติมนะ

- สำนวนยังขึ้น ๆ ลง ๆ บางทีมีใช้ศัพท์สูง ๆ อย่างบริภาษ (แปลว่าไรวะ) แต่บางทีก็ใช้ศัพท์ธรรมดา มุมกล้องเรื่องตอนแรก ๆ ยังไม่ค่อยดีเท่าไหร่ หลัง ๆ เริ่มดีขึ้น

- นางเอกมีความซูสูงมาก คนอ่านเดี๋ยวนี้ชอบแบบนี้เหรอวะ เปิดโลกของกูมากเลยนะเนี่ย

สรุป ถ้าโม่งให้เรื่อง Two World เป็น benchmark คะแนนที่ 3/10 กูให้เรื่องนี้ 2/10 ก็แล้วกัน อย่างน้อยเรื่อง TW มันยังมีดีกว่าเรื่องนี้นะ

ปล. เมื่อไหร่จะมีใครสับเรื่องกูสักทีวะ

>>263 กูก็กำลังดู ๆ อยู่เหมือนกันว่าจะอพยพไปเว็บอื่นดีหรือเปล่า แต่ช่วงนี้ก็ดอง ๆ อยู่ ไปเว็บอื่นก็คงไม่ต่างกันสักเท่าไร่

ถามหน่อย มีใครจะสับเรื่อง Exceed limit online (https://my.dek-d.com/pondog1234/writer/view.php?id=887392) ไหม เรื่องมันจบไปนานแล้วก็จริง แต่กูอยากระบายว่ะ ถึงจะได้อ่านแค่ 3 เล่มจากทั้งหมด 8 เล่มก็เถอะ...(อ่านครั้งสุดท้ายเมื่อราวๆ 4-5 ปีที่แล้วมั้ง)

คนเขาอยากหาอ่านนิยายดีๆ เขาไม่มาเด็กดีกันหรอก เผลอๆยี้นิยายไทยกันไปแล้ว

>>264 สำนวนกินเต้าหู้ (กินน้ำเต้าหู้) ถ้าจำไม่ผิด หมายถึงการแต๊ะอั๋ง ลวนลามอะไรประมาณนี้

>>268 มั่วแล้วมึง... สำนวนเด้าหู คือการพยายามเอาหำเข้าไปในหู เหมือนแจกันคือบาตร ลูซิเฟอร์ชื่อเล่นว่าแสง ซาตานเป็นยศ วิดสวะเป็นอาการ 3/10 ไม่ใช่ฐาน 4/10 ต่างหากคือคะแนนที่ถูก ไอ้สับช่อมันตัดแต้มผิด!

นี่ไปกดนิยายเขาให้ 2/10 อวย TW ด้วย

ลงชื่อ เซฮุน บางคนเกิดมาเดินได้เลยเจ็ดก้าว ดอกบัวรอง พวกมึงไม่เคยไหว้?

吃豆腐 (ชือโต้ฝุ) แปลตรงตัวคือกินเต้าหู้ แต่สแลงหมายถึงแต๊ะอั๋ง,ลวนลาม ที่มาน่าจะเพราะสองผัวเมียเปิดร้านเต้าหู้ กลางคืนผัวทำ ตอนเช้าเมียขาย ทีนี้เมียสวย ผู้ชายเลยมาอุดหนุน มาจีบเยอะ เมียของพวกมาจีบเลยบ่นว่าจะไปกินเต้าหู้กันอีกแล้วใช่ไหม

แต่มันก็มีอีกความหมาย คือไม่ต้องลงทุนลงแรงอะไรก็ได้ประโยชน์ (จากคนอื่น) จะเล่ามันยาว Google เอาละกัน

แต่พี่เขาใช้สำนวนนี้ตรงๆ เลยเหรอ แบบนี้ควรดอกจันไว้ หรือใช้ลวนลามไปเลยดีกว่านะ เพราะนิยายคนไทยอ่าน บางคนเขาก็ไม่รู้ว่าแปลว่าอะไร

>>268 >>270 แต้งกิ้ว

>>270 หนอยไอ้เซฮุน มึงอย่ามาน้ำขุนๆ ชิชะ เอ๊ะ! อ๊ะ!

มึงมีหลักฐานทางวิชาการอะไรมายืนยันไหม? นี่ถ้ากูเป็นอาจารย์ตรงจวิทยานิพนธ์มึงเดี๋ยวกูดึงปลั๊กนะเนี่ย

อย่างน้อยหารูปร้านเต้าหู้ที่ฮ่องเต้ได้ไปประพาสไว้ หรือจดหมายวังบันทึกว่าไปเสวย หรือรากศัพท์ในอดีตที่ยืนยันว่าเต้าหู้ ไม่ใช่แค่พุดดิ้งถั่ว

กรี๊ดๆ หัวร้อนๆ

ลงชื่อ เซฮุน เมื่อคืนเมาพอสมควร

>>272 กูละขำ ไอ้ เอ๊ะ! อ๊ะ! ของมึงจริงๆ ตั้งแต่สับเรื่องกียุลนี่กูยังขำไม่หายเลย

>>273 ตกลงกียุลคือใครวะ ขี้ยุง?

>>274 พระเอกเรื่อง เอ๊ะ! อ๊ะ!

มีใครจะสับเรื่องอะไรอีกบ้างวะ

>>274 เป็นตัวละครจากเรื่องลาฟลอร่า โรงเรียนเจ้าหญิงของสนพ.อีคิวพลัสไงล่ะ (เจาะกลุ่มเด็กๆ)

>>277 ตอน ม.ต้น กูชอบมากๆ ทุกเที่ยงเลยต้องมุ่งไปที่ห้องสมุดเพื่ออ่านมันโดยเฉพาะ แต่อย่างว่า ห้องสมุดโรงเรียนรัฐมันมีให้แค่ถึงเล่ม 9 ภาค 2 กูเลยไม่ได้ตามอ่านอีกเลย (ก็อยากจะซื้อมาอ่านอยู่นะ แต่มันแพงพอเทียบพวก LN แล้วกูชอบอ่าน LN มากกว่าด้วย..)

https://www.facebook.com/kanninichchannels/videos/691009824433359/

the best ค่ะ ดูไว้สะพวกโม่ง

>>279 ดูว่าควรทำต้องด่าผู้ป่วยโรคซึ่มเศร้ายังไง เหรอจ๊ะ?

>>279 คืออะไรหว่า กูไม่กล้ากดเข้าไปดู

>>281 ไลฟ์อีกานกับดอกปอบไลฟ์โค้ชอะไรสักอย่าง

อย่าลืมจดเลขบัญชี
โอนช่วงนี้ 699
ถ้าช้า 999 นะ
คุณเอาชีวิตใหม่ไปได้เลยนะ

0.0

ชีวิตกู กูคิดเองได้ ไม่ต้องให้ใครมาจูงจมูกว่ะ 555555

บอกไว้จะสับตั้งแต่กระทู้ที่แล้ว มาช้าไปนิด 555
----------------
เรื่อง : G.O.S LAND แดนมฤตยู
หมวด : แฟนตาซี
แนว : แฟนตาซี โรงเรียนเวท ประมาณนี้
ลิงก์ : https://writer.dek-d.com/oongga/story/view.php?id=1048031
ตอน : 32 ตอน อัพเดตล่าสุด 11 เม.ย 59 จบแล้ว
บทที่1
เริ่มด้วยช่วยร้อยปีก่อนเริ่มศักราช โลกในตอนนี้เต็มไปด้วยโรคภัยไข้เจ็บทำให้ผู้คนล้มตาย จนมีผู้ที่มีภูมิคุ้มกันเกิดขึ้นมา เหลือผู้รอดชีวิต 118 คน พวกนั้นครึ่งหนึ่งเริ่มท้อแท้ จนมีวันหนึ่งเกิดดาวตก พวกที่เหลือรอดจึงเดินทางไปดู พบเป็นโดมขนาดใหญ่คล้ายฟองอากาศ เมื่อเดินทะลุเข้าไปบาดแผลหรือโรคใดๆล้วนหายไป เป็นจุดกำเนิดของGOSLAND
ตัดมาที่ศักราช 2122 หอคอยแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่กลางจักรวรรดิถูกเรียกว่าปราการองครักษ์ เป็นที่ฝึกฝนองครักษ์รุ่นเยาว์เพื่อส่งมอบให้พวกนายต่างๆ ซึ่งที่ดังกล่าวสมัครไม่ได้ ฝากไม่ได้ ผู้ที่เข้ามาจะต้องถูกนายใหญ่เพียงผู้เดียวเลือกมาเท่านั้น
ตัดมาที่แม่ครัวคนหนึ่งที่เมาหลับ หล่อนเดินออกไปดูตามเสียงอย่างหงุดหงิด เมื่อเปิดประตูจึงพบว่าเป็นเด็กทารกในตะกร้า ตัวเด็กที่หัวเราะคิกคัก ยื่นไม้ยื่นมือหาหิมะอ่อนแรงลงเรื่อยๆ แม่ครัวจึงได้ลากตะกร้าเข้ามาแล้วโอบเด็กร้องไห้
ในตะกร้ามีกระดาษเขียนชื่อของเด็กไว้ แต่แม่ครัวไม่สนใจจึงขยำทิ้งแล้วตั้งชื่อให้เด็กคนนี้ว่า ซาแมนทา นอทดอร์

บทที่2
แม่ครัวคนเดิมเข็นรถเข็นซื้อของออกมาจากย่านตลาดเช้าแล้วเข้าไปที่สถานเริงรมย์เพื่อซื้อน้ำนมจากนางโลมผู้หนึ่ง นางบอกว่าน้ำนมนางจะหมดแล้ว แต่เด็กน้อยนั่นยังต้องการอีกประมาณเดือนหนึ่ง นางโลมนั่นจึงแนะนำถึงใครบางคนทำให้หล่อนโกรธจนคว้าคอนางลอยเหนือพื้น
ระหว่างทางแม่ครัวต้องเข้าด่านข้ามโซนสองครั้ง แล้วบรรยายถึงว่าภายในโดยโดนตัดแบ่งเป็นแปดส่วนเหมือนขนมเค้ก มีพื้นที่ตรงกลางเป็นจุดศูนย์กลางคือหอคอยสูง ระหว่างทางเดินกลับปราการ แม่ครัวก็บ่นไปตามเรื่องตามราว มีบรรยายอธิบายโน่นนี่ให้พอเข้าใจเมือง
พอกลับมาถึงก็มีคนมาแจ้งมอลลี่(แม่ครัวคนเดิม) ว่าซาแมนทาหรือแซมโดนนายใหญ่พบและพาตัวไปแล้ว เธอเลยขึ้นไปหานายใหญ่ที่ห้อง สรุปว่านายใหญ่คือเพื่อนร่วมรบของมอลลี่ ทั้งคู่พูดคุยกันไป ก่อนที่ผลสรุปจะได้ออกมาว่าแซมต้องไปเป็นองครักษ์

ต่อ
บทที่3
ในตอนนี้การบรรยายเปลี่ยนเป็นบุคคลที่หนึ่ง มุมมองผ่านซาแมนทา ซาแมนทาไม่ชอบใช้ความรุนแรง ไม่ชอบที่ต้องฝึก เล่าย้อนว่าในวันหนึ่งที่ต้องสอบข้อเขียนตัวเองทำไม่ได้เลย เลยกะมาเอาดีด้านสอบดาบแทน แรกก็ร่ายไปว่าน้องแซมเนี่ยไม่เก่งไรสักอย่างเดียว จนวันนึงนายใหญ่เรียกตัวไปพบ น้องนางโดนปลดแล้วให้ไปอยู่หน่อยเย็บผ้าแทน
สองปีผ่านไป มีคนมาเคาะประตู เป็นผู้หญิงชื่อโรสเพื่อนสนิทน้องนาง เห็นอีกฝ่ายอาการไม่ดีนักจึงพาเข้ามา เอาจริงๆนะ ตอนอ่านช่วงแรกๆนึกว่าจะเกิดเรื่องใหญ่ ที่ไหนได้ น้องโรสเมนส์มา...
วันนี้เป็นวันสำคัญมากสำหรับพวกองครักษ์ หล่อนเลยวิ่งแจ้นมาให้น้องแซมช่วยเหลือ นางเลยจัดการปลอมตัวเป็นโรส เพราะหนูแซมเราได้คะแนนดีในวิชานี้
วันต่อมา แม่ของแซม(แม่ครัวสายโหดคนนั้นแหละ)ก็บุกมาลากนางไปที่ลานแห่งหนึ่ง ก่อนจะลากนายใหญ่ออกไปคุยพร้อมกับแซม ท่านแม่ไม่ยอมให้นายใหญ่พาแซมไปเป็นองครักษ์ เกิดการทุ่มถียงกันเล็กน้อย ก่อนที่แซมจะเริ่มร้องไห้และขอร้อง พร้อมกับเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนให้แก่นายใหญ่ฟัง(แซมอายุ 12)
ย่อๆคือเมื่อคืนมีคนรู้ว่าแซมไม่ใช่โรสเลยลากไปคุย เพื่อนคนนึงบอกว่าโชว์ที่โรสต้องแสดงคือต่อสู้ น้องนางกลัวเพื่อนเลยช่วยด้วยการสลับกันปลอมตัว แซมรู้สึกละอายใจมาก รู้ตัวอีกทีก็มาโผล่ที่ทะเลสาบ สักพักมีเสียงเด็กผู้หญิงตะโกนไล่ลงมาจากต้นไม้ แซมกำลังจะเดินไปแต่ก็ถูกเสียงดังตุบเรียกความสนใจ เด็กที่ลงมาอายุพอๆกับแซม ทั้งยังสวยมากๆ กระโปรงของนางขาด แซมเลยเดินไปช่วยซ่อมให้
กลับมาที่ปัจจุบัน นายใหญ่ขอร้องให้เธอไปเป็นองครักษ์ให้เด็กคนเมื่อคืน ก่อนที่ฉากจะตัดไปตอนที่ซาแมนทากำลังแต่งตัวไปโรงเรียน เสียงเรียกของนายดังให้เธอรีบเพราะกำลังจะไปโรงเรียนสาย

สรุป
ภาษาดี รู้สึกว่าจะไม่มีคำผิดนะ เนื้อเรื่อง...อันนี้อ่านแค่สามตอนเลยพูดไม่ถูก ใช้เวลาสามตอนในการปูทางซึ่งเราว่ามันกำลังดีเลย สามตอนที่ผ่านมาอาจไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเลย แต่ด้วยภาษากลับทำให้มันดูมีอะไรๆและน่าติดตามได้ สรุปคือเราชอบนะ ชอบภาษา ชอบท่านแม่ 555+

>>263 กูหนีไปเว็บอื่นนานละนะ เลิกลงเด็กดีละ มีแต่ไรไม่รู้ ไม่ไหวๆ

>>287 มีเว็บแนะนำเปล่าที่ไม่ใช่ meb fictionlog

>>287 dek-d คือเด็กเกรดดี ไม่ใช่เกรดเอ (dek-a) หรือเด็กเอสๆๆ (dek-sss)

>>286 ให้คะแนนเยอะชิบหาย ตั้ง ห้าร้อยห้าสิบห้า อวยเกิ้น

ลงชื่อ เซฮุน เจ้าจงเริ่มที่ 3/10

ไม่ไล่สับในลิสต์ต่อแล้วหรอ

นิยายเบียวปกติยังพอว่า อันนี้สินิยายเบียวโอตาคุ https://www.dek-d.com/board/view/3787008/

>>292 มันคือแฟนฟิก?

>>293 แม่นแล้ว แต่ไม่รู้ทำไมคนสมัยนี้แยกไม่ออกวะ นิยายกับแฟนฟิค

>>294 จขกท ก็รู้นิ? เห็นในแท็คกระทู้ก็เขียนว่า fanfic แถมนิยายก็อยู่ถูกหมวด กุว่าน่าจะเป็นลูกเล่นในการโฆษณามากกว่า

>>295 ก็แล้วไป แต่ คนรู้จักเรื่องพวกนี้กันเรอะ แถวนี้สนใจดาราเกาหลีมากกว่า

ชิ~ ช่วงนี้ไม่มีอะไรมันๆ เลยแฮะ
แนวแฟนตาซีช่วงนี้ไม่มีอะไรน่าสนใจ ใครก็ได้แว่บไปหมวด อดีต ปัจจุบันฯ แล้วหยิบมาสับกันซักเรื่องสิ!

>>297 สับไปแล้วข้างบนไง เบียว ซู tell ครบรสเลยนะ

สับในลิสต์ต่อเถอะ เผื่อจะโดนของเก๊าบ้าง

>>299 เห็นด้วย ดองตั้งแต่ part 1 แล้ววะ

ที่กูสับไปสองสามเรื่องก็มาจากลิสต์รอสับน่ะนะ ปต่เห็นด้วยว่าน่าจะเน้นพวกที่ลิสต์ก่อนดีกว่า

https://writer.dek-d.com/kittikan111/story/view.php?id=1512736
มีคนสับไปยังเรื่องนี้

>>302 ไม่เคยเห็น

>>302 เรื่องนี้ท่าทางคนเขียนชอบเล่น counter strike สุ่มอ่านเจอ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ แทบทุกตอน

>>302 น่าจะยังไม่เคย สับเลย ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

https://writer.dek-d.com/nimamoko/story/view.php?id=1374220
ถ้าเรื่องนี้ยังำม่ทีใครสับรึจอง เราขอนะ เดี๋ยวจะมาสับ
ปล.รู้สึกตัวเองสับไม่ค่อยมีประโยชน์เท่าไหร่ คนอื่นเขาสับดี อ่านสนุก ของเราบั่บ...ง่วงกว่าอ่านหนังสือเรียนอีก 555

>>306 เคยสับเรื่องไหนมาก่อนล่ะ จะได้ลองไปดูผลงานย้อนหลัง

จริง ๆ ก็สับไปเหอะ มันก็เหมือนกับเขียนนิยายนั่นล่ะ มีสับที่ดีและสับที่ต้องปรับปรุง ฝึก ๆ ไปเดี๋ยวก็สับสนุกเอง

แบบที่กูชอบคือไม่ใช่แค่เอาเรื่องแต่ละตอนมาสรุปอย่างเดียว แต่มีการแสดงความเห็น วิเคราะห์โครงเรื่อง ชี้จุดดี จุดด้อย และข้อปรับปรุงด้วย

แต่จริง ๆ แล้วถ้ามีคนสับกูก็อ่านหมดล่ะ อ้อ...สรุปจะใช้เรื่อง Two Worlds เป็นเกณฑ์มาตรฐานวัดคะแนนใช่เป่าวะ

ปกติพวกมึงตอบคอมเมนต์แฟนคลับปะ กูเป็นคนไม่ค่อยตอบเมนต์ว่ะ คือไม่รู้จะตอบอะไรดี
ปล. เดี๋ยวดึกๆ กูมาสับเรื่องแก๊งมาเฟียสุดโฉดในต่างโลก หาไรกินก่อน

>>308 ส่วนใหญ่ตอบนะ แต่ปรกติไม่ค่อยมีใครมาเม้นท์ให้กูตอบไง :(

>>308 กูตอบนะ แต่ก็แค่บางคอมเมนต์แหละ พวกคอมเมนต์ถามหรือสงสัยในเนื้อเรื่องที่เขียนไว้ตรงไหน เพราะจะให้ตอบหมดทุกอันทุกประเภทก็ไม่ไหว (ไม่ใช่ว่าเยอะจนตอบไม่ไหวนะ แต่ไม่รู้จะตอบอะไรดี...ยากกว่าเขียนนิยายก็ตอบคอมเมนต์นี่แหละ)

ตอบไม่ไหวหรอก วันๆนึงมีเข้ามาเป็นร้อยๆ เม้น จะเลือกตอบบางเม้นเดี๋ยวก็น้อยใจกันอีก

ไปละนะ กินยาแพพ

กูอยากตอบแต่ไม่มีใครเม้น

>>309 เหมือนกันเลยโม่ง

หวัดดี เซฮุน มาจองสับ ที่ไม่ใช่ไพ่นกกระจอก...

https://writer.dek-d.com/bluesea25/story/view.php?id=880244 (Supreme ที่หนึ่งหมวดวิทย์)

https://writer.dek-d.com/topduck/writer/view.php?id=785523 (สาวใช้พันธุ์ดุ Maid-at-Arms ... ชื่อเรื่องเพราะดี)

https://writer.dek-d.com/linklight/story/view.php?id=1559849 (จอมราชันย์หลงยุค... ข้าขอคำชี้แนะ เตรียมรับมือ)

https://writer.dek-d.com/BlackMonSterX/writer/view.php?id=1602272 (Evolve ฟองเบียร์)

ลงชื่อ เซว๊อต? เซฮุน!

>>314 รอบนี้ คงมีเอ๊ะ! อ๊ะ! น้อยลง คะแนนน่าจะเกิน 3/10 และดอกไม้กับแจกันน่าจะเป็นของมาช่าสักที

ลงชื่อ เซฮุน ไปซ้อมเต้นแป๊ป

มีเรื่องจะถามหน่อย
คือต้องมีอะไรในเนื้อเรื่องถึงจะอยู่ในหมวดอดีต ปัจจุบัน อนาคตได้?
แบบต้องมีอะไรนอกจากการตายแล้วดันไปเกิดเป็นใครสักคนในอดีตบ้างถึงจะสามารถนับได้ว่าเข้าข่ายหมวดอดีต ปัจจุบัน อนาคตน่ะ
พอดีมีพล็อตอยากเขียนอยู่เรื่องหนึ่งแล้วไม่รู้ว่าเรื่องทำนองนี้จะเข้าข่ายหมวดนั้นหรือเปล่า

>>316 เห็นมีคุยกันในมู้ข้างๆ นะเรื่องนี้ หมวดนี้อะไรก็ตามที่เกี่ยวกับย้อนเวลา ข้ามเวลามันก็ได้หมดแหละ ส่วนวิธีการก็แล้วแต่แนวคิด อวตาร นั่งไทม์แมชชีน ตายเกิด โดนสตาฟ หรือเอพวิติงจิงกะเบล ซัมวันแฮฟซัมติงได้หมด

>>307
Corsair's King ปริศนาโจรสลัดสะท้านโลก >>>/webnovel/3388/759/
REN VENTEL >>>/webnovel/3594/134
Fusei no Seikai >>>/webnovel/3388/851-854/
สาวน้อยเวทมนตร์ ผู้ไร้บ้าน >>>/webnovel/3388/947-948
G.O.S LAND แดนมฤตยู /webnovel/4265/285-286/
ช่วยด้วย! ผมเกิดใหม่เป็น (ว่าที่) ตัวหายนะ /webnovel/4106/363-364/
ตามนี้เลยเพื่อนโม่ง

https://writer.dek-d.com/kittikan111/story/view.php?id=1512736
สับนิยายเรื่อง แก๊งมาเฟียสุดโฉดในต่างโลก
ผู้แต่ง Red Foxy
เปิดเรื่องมาด้วยฉากสุดสำเร็จรูป พระเอกตายเพราะโดนรถชนแต่ดวงไม่ถึงคาด พระเจ้าเลยรับผิดชอบ ซึ่งพระเอกเนี่ยไม่มีปฏิกิริยาหวาดกลัว ตกใจหรือลนลานอะไรเลย แถมยังดักคอพระเจ้าว่า ผมตายแล้วสินะ เหมือนนิยายที่อ่านมาเลย (ส่วนนี้กูมองว่ามันไม่เมคเซนส์ ถึงจะอ่านหรือชอบนิยายยังไง มันควรจะมีปฏิกิริยาอาลัยอาวรณ์บ้าง พ่อแม่ คนรู้จัก นี่ไม่มีเลย มึงควรจะพรรณาคร่ำครวญสักหน่อยเหอะ) จากนั้นพระเจ้าก็รับผิดชอบโดยให้ไปเกิดใหม่ต่างโลกให้พรสามข้อ พระเอกก็ขอให้ตัวเองรู้ภาษาต่างๆ ในโลกนั้น ขอให้ใช้เวทได้ทุกธาตุ ขอให้เสกอะไรก็ได้ที่ไม่เกินปี ค.ศ. 1946 (คุณสัมผัสถึงความแกรี่กับความเบียวเหมือนผมไหมซาร่า) แน่นอนพระเจ้าลังเล แต่ก็ตอบตกลง (ลาก่อยความสมดุล)
ตอนที่ 2 พระเอกโผล่มาต่างโลก (โผล่มาจริงๆ ไม่ได้เกิดใหม่ แล้วจะบอกว่าส่งมาเกิดใหม่ต่างโลกเพื่อ!) จากนั้นนางก็เสกชุดเป็นชุดทหารเยอรมัน แล้วสังเกตเห็นรอยเท้า ไปเยอก๊อบลินกำลังกินศพ พระเอกเลยเสกปืนยิงก๊อบลิน (ไม่มีรีเอคชั่นใดๆ ไม่มีความกลัวหรือตกใจ เจอมอน ยิง มอนตาย รูทของจากศพ สุดยอดพระเอกกู!) จากนั้นก็เดินทางต่อเข้าเมืองซึ่งไม่ทีระบบป้องกันห่าเหวอะไรทั้งสิ้น แถมพระเอกใส่ชุดทหารยังไม่มีความเด่นสะดุดตา (คนเขียนบอกว่าเด่น แต่ไม่เห็นบรรยายความตกใจหรือความอยากรู้อยากเห็นของชาวบ้าน) ... มีต่อ

ตอนที่ 3 พระเอกของเราไปกิลด์นักผจญภัย ลงทะเบียนเป็นสมาชิก ขายของที่ได้จากการฆ่าก๊อบลิน เอลฟ์สาวซึ่งเป็นพนักงานต้อนรับก็ตกใจว่าทำไมนักผจญภัยมือใหม่สามารถฆ่าก๊อบลินได้ ก๊อบลินเจ้าเล่ห์และอยู่กันเป็นฝูงนะ พระเอกก็โกหกว่าไม่ได้ฆ่าแต่ไปเจอศพ แล้วเอลฟ์สาวก็เชื่อ จากนั้นคุยกันบลาๆ พระเอกชมส่าเอลฟ์สาวน่ารักดี เอลฟ์ก็น่าแดง แล้วทีนี้นางก็เปลี่ยนท่าที กระดี้กระด้า ร่าเริง (โอ้โห! เป็นถึง พนง ต้อนรับปฏิกิริยายังกะไม่เคยโดนคำชมมาก่อน) จากนั้นพระเอกก็รับภารกิจ เช่าห้องโรงแรม แล้วออกล่าม่อน ทีนี้พระเจ้าก็บอกว่าเงื่อนไขเสกของนะ อาวุธเสกได้แค่ 1946 แต่อย่างอื่นเสกได้จนถึงยุคปัจจุบัน ยกเว้นพวกอาวุธทำลายล้างเสกไม่ได้ (เหมือนจะพยายามสร้างรวามสมดุล แต่ไม่...) พระเอกเลยเสกโทรศัพท์มือถือพร้อมอินเตอร์เนต คนข้อมูลบลาๆ แล้วบ่าม่อน เสกอาวุธมาสู้ จนในที่สุดก็เสกรถถังออกมา... ลาก่อยสมอง กูอ่านถึงเสกรถถังแล้วกดปิดทันที
สรุป...อ่านมาสามตอนยังไม่เห็นพระเอกจะมีบุคลิกเป็นมาเฟียสุดโฉดได้เลย กูว่าวอนนาบีมาเฟียมากกว่า และถ้าจะให้ช่วยแนะนำคงต้องแก้ตั้งแต่พลอตเรื่องแล้วละ ไม่มีความสมเหตุสมผลหรือความสมดุลห่าเหวอะไคเลย แต่การบรรยายใช้ได้ ให้ความรู้สึกเหมือน LN ดี คำผิดไม่ค่อยมี
คะแนน : ในเมื่อมันก๊อปสูตรสำเร็จ LN ยุ่นมา กูก็ขอก๊อปคะแนนสูตรสำเร็จไอ้เซฮุน 3/10 จ้าาา

>>319 อีกเรื่องของคนเขียนคนนี้ที่กูเคยวิจารณ์ (แนวข้ามมิติ แต่ไปทั้งกองทัพเลย) กูก็บ่นเหมือนกันว่าทหารมันไม่คิดถึงบ้านเลยเหรอวะ

ดูเหมือนคนเขียนจะเป็นมิลิทารี่โอตะนะ ชอบแนวสงครามโลกครั้งที่สองเหลือเกิน ที่กำหนดแค่ยุคนั้นเพราะคนเขียนชอบนั่นล่ะ

>>314 เรื่อง Supreme อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลย ในฐานะติ่งสตาร์วอร์ เห็นรูปโยดากับยูซานวองที่หน้านิยายแล้วกุไม่อยากกดอ่านเลย

>>322 หวัดดีครีบพี่ถุย

ลงชื่อ เซฮุน

>>315 ผิดตัวแล้วหนู

ตอบผิดเม้นว่ะ โทดๆ

>>323 ผิดคนแล้วหนู

>>325 หุ่น C3PO คนจะเข้าใจผิดว่าทั้งตัวเป็นสีทอง แต่จริงๆจะมีแข้งขาขวาเป็นสีเงิน

ลงชื่อ เซฮุน I know.

พูดเรื่องพลังที่ไม่สมดุลแล้ว กูกำลังตัดสินใจเลือกพลังโกงๆให้พระเอกของกู แต่พอเห็นโม่งพูดเรื่องสมดุลกูเลยนึกขึ้นได้ พวกมึงคิดว่า 2 อย่างนี้ อันไหนมันสมดุลกว่ากัน ระหว่าง
1."พลังที่ควบคุมได้ทุกอย่างที่อยู่ในสายตาทั้งวัตถุและสสารแต่ถ้าอยู่นอกสายตาหรือมุมอับจะควบคุมไม่ได้หรือถ้าควบคุมแล้วออกไปนอกสายตาก็จะเสียการควบคุมทันที "
กับ
2."ดาบศักดิ์สิทธิ์ที่ตัดได้ทุกสิ่งอย่างแต่มีอารมณ์กับความรู้สึกของตนเองหากวันไหนอารมณ์ไม่ดี ดาบจะหนักจนยกไม่ถึง วันไหนอารมณ์ดีก็เบาจนหลุดมือได้ง่ายๆ และเมื่อผู้ใช้ตาย ผู้ใช้ก็จะกลับมาเกิดที่หน้าดาบเหมือนเกม Dark soul ที่เกิดหน้ากองไฟจนกว่าดาบจะเปลี่ยนผู้ใช้ใหม่ "

เป็นโลกที่ตายแล้วตายเลยเหมือนในชีวิตจริง ไม่มีระบบเลเวลหรือค่าสเตตัส และนอกจากพระเอกก็ยังมีอีก 6 คนที่มีพลังโกงในระดับที่ใกล้เคียงกัน

>>327 อยากเขียนแบบไหนก็เขียน แค่อย่าอวยเวอร์ก็พอ มันไม่ได้ลุ้น

>>327 กูว่าแบบหนึ่งมีจุด flaw อยู่ เล่นดีๆ ก็ใช้ได้ไม่มีปัญหา ข้อสองอย่างอื่นๆ ดูดีแต่เกิดใหม่หน้าดาบกูว่ามันโกงไปหน่อย

>>327 ไม่รู้กูจะตอบเข้าเค้าแบบที่เพื่อนโม่งต้องการรึเปล่านะ
กูจะบอกว่า ไอ้พลังที่1. สมดุลกว่า แต่! เอาตรง ๆ เลยนะ กูว่าไม่เห็นจะโกงตรงไหน แล้วก็ดูไม่ค่อยน่าสนใจด้วยมันธรรมดาไปว่ะ
ส่วนไอ้พลังที่2. กูว่าดาบมันก็ตัดได้เกือบทุกอย่างอยู่แล้วป่าวว่ะ อันนี้เพื่อนโม่งลงรายละเอียดน้อยไปนะว่ามันตัดพลังเวทย์ได้ด้วยป่าว ตัดวิญญาณได้ด้วยป่าวไรงี้ กูตัดสินใจไม่ถูก แต่ถ้าตัดได้แค่สิ่งของทั่วไปกูก็ว่ามันธรรมดาไปว่ะ ไม่น่าสนใจเหมือนกัน แล้วไอ้น้ำหนักกับอารมณ์ความรู้สึกนี่คือเพิ่มเข้ามาเพื่อถ่วงดุลใช่ป่ะ แบบไม่ให้มันใช้ง่ายเกินไป กูว่าคุณสมบัตินี้ถ้านิยายเพื่อนโม่งมีความคอมเมอดี้มันก็จะสร้างความฮาได้ดี แต่ถ้านิยายเพื่อนโม่ง อ่ะ พูดถึงแค่เจ้าของดาบก็ได้ สมมติไอ้เจ้อของดาบมันเป็นเงียบขรึม ควบคุมตัวเองได้ บุคคลิกออกแนวเย็นชาโหล ๆ อ่ะ ไอ้คุณสมบัตินี้มันก็จะแลดูไม่เป็นอุปสรรคอะไรอยู่ดีอ่ะ ใช้ถ่วงดุลไม่ค่อยได้
ถ้างงคำตอบ กูก็ต้องขอโทษด้วย กูไปแต่งนิยายต่อดีกว่า อ่อ ไม่ต้องอยากสับนิยายกูนะ กูไม่ได้แต่งแฟนตาซี แล้วกูก็ไม่กล้าเปิดโม่งด้วย 555

>>327 กูว่ามันแปลกๆ แต่ก่อนอื่นต้องถามว่า ทำไมมันถึงต้องมีพลังแบบนั้น ของแบบนี้มันขึ้นอยู่กับธีมของเรื่อง ขึ้นอยู่กับการดำเนินเรื่องและจุดมุ่งหมายด้วย ไม่มีคำว่าโกงเกินไปถ้าทุกอย่างมีเหตุผลรองรับ

แต่ไอ้ควบคุมในระยะสายตาเนี่ย ระยะสายตามันคือเท่าไหร่วะ แปลว่ากูสามารถระเบิดดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ หรือลากมันมาดูดโลกได้รึเปล่า เพราะว่าของพวกนั้นก็อยู่ในระยะสายตากูเหมือนกัน

>>327 ไม่ว่าอันไหนก็ได้ทั้งนั้นแหละ ถ้ามีคนที่เก่งกว่าหรือถ่วงดุลย์พระเอกหลายๆ คน อย่างสมมติมีคนหนึ่งทำลายเมืองได้สบายๆ ก็ต้องตั้งเงื่อนไขหรือปัจจัยต่างๆ ทำให้ตัวเอกไม่สามารถทำลายเมืองได้ อาจจะเหตุผลทางการเมือง คุณธรรม หรืออะไรก็แล้วแต่ ไม่อย่างนั้นนิยายจะเบียวไปทันที

>>331 ใช่ ควบคุมได้ทุกอย่างที่มองเห็น ต่อให้เป็นดวงอาทิตย์หรือดวงจันทร์ ขอแค่มองเห็นก็พอ ยิ่งเห็นชัดยิ่งคุมได้ง่ายและหลากหลาย และคุมยากขึ้นเรื่อยๆถ้ามองเห็นไม่ชัด และคุมไม่ได้เลยถ้ามองไม่เห็น และสำหรับกูนะ คงระเบิดดวงอาทิตย์ไม่ได้ เพราะกูไม่คิดว่ามึงจะมองขึ้นฟ้าและมองเห็นพื้นผิวของดวงอาทิตย์แบบชัดเจนนะ
ถามว่าทำไมต้องมีพลังแบบนั้น กูคิดได้แบบนี้

พลังแรก พระเอกออกไปรบกับทัพจอมมารในฐานะทหารเกฑณ์ ---> พระเอกใกล้ตายในเวลาเดียวกับที่เทพธิดาถูกเทพปีศาจฆ่าพอดี ---> สะเก็ตพลังจากเทพธิดาที่ตายไปแล้วได้หล่นมายังโลกแล้วโดนพระเอกกับอีก 6 คนพอดี

พลังที่ 2 พระเอกออกไปรบกับทัพจอมมารในฐานะทหารเกฑณ์กับผู้กล้า ---> ผู้กล้าเห็นท่าไม่ดีเลยหนีเอาตัวรอดและทิ้งดาบไว้ ---> พระเอกกำลังจะหนีทัพแต่โดนปีศาจเล่นงานก่อน ---> พระเอกเห็นดาบและผู้กล้าที่หนีไปเลยสมเพศและดูหมิ่นดาบกับผู้กล้า ---> ดาบไม่พอใจและบังคับให้พระเอกเป็นผู้ใช้ เพื่อให้พระเอกได้สู้ ตาย และเกิดใหม่ วนเวียนแบบนี้จนกว่าพระเอกจะแก่ตายไปเอง

>>314 กูลองอ่านเรื่อง supreme ไปตอนสองตอน เย็ดแหม่ รายละเอียดแม่งเยอะไปไหมวะ เปิดมาเจออธิบายว่าร้านขนาด 4x4 เมตร ทำชิบขนาดกี่ มม ใช้กล้องขยายกี่หมื่นเท่า ต่อมาก็เล่าย้อนอดีตเป็นนักมวย จนกุนึกว่าเรื่องนี่เป็นก้าวแรกสู่สังเวียนเวอร์ชั่นอนาคตไปละ

>>334 นิยายเมื่อ 6 ปีก่อน มึงก็อย่าคิดมาก มันอาจถูกใจคนสมัยนั้นก็ได้

เรื่องพลังโกงกูก็คิดไว้นะว่าจะมีแต่ไม่ให้มีผลกับเนื้อเรื่องยังไง

อย่างพระเอกกูมีพลังที่ค่อนข้างโกง แต่พระเอกสู้กากมาก ถ้าใช้พลังนี้สู้ก็สู้จะเก่งเทพมากๆ เก่งที่สุดในเรื่องก็ได้

แต่พระเอกเป็นพวกท่ามาก เรื่องมาก จะเช็ดมือยังต้องให้คนใช้เช็ด ไม่ยอมลดตัวมาสู้ มีคนสู้แทนพระเอกตลอด

กูแต่งไป 50+ ตอน พระเอก (17) เคยสู้ 2 ครั้ง ครั้งนึงสู้กับแพะ แพ้ อีกครั้งสู้กับเด็กสาว (12) เจ้าของแพะ ก็แพ้อีก

กูว่าเขียนพลังโกงๆ ยังไงให้ไม่โกงมันสนุกกว่าหาคนมาคานอำนาจนะ มันเป็นซูที่ไม่ซูดี

>>333 ถ้ากูให้เลือกนะโม่ง กูเลือกดาบอันสองนะ กูว่ามันไม่ซูอ่ะ ดูมีเหตุมีผล เงื่อนไข มีอุปสรรคในการใช้ ไม่ได้มาแบบเทพโคตรๆๆๆ แถมเหตุผลในการได้มาก็ไม่ยัดเยียดแบบฟลุ๊คๆด้วย

ไอ้อันแรกมันดูเวอร์ไป แถมบังเอิญโคตรๆด้วย ซูไปหน่อย ปกติกูไม่ชอบอะไรซูๆด้วยแหละ

>>336 ทำไมกูฟังเรื่องของมันแล้วรู้สึกว่าตัวเอกแม่งน่ารำคาญวะ แม่งดูเยอะชิบหาย แค่อ่านนิดเดียวกูก็เบะปากแล้ว กูว่าถ้าโกงก็โกงไปเลยยังโอเคกว่าว่ะ ไม่ใช่ยึกยักกั๊กๆด้วยเหตุผลง่าวๆ เอาจริงๆถ้ามึงแต่งแนวอย่างนี้มึงต้องฝีมือถึงในระดับเลยนะ เพราถ้าไม่ถึงตัวเอกแม่งจะกลายเป็นตัวละครที่ดูติ๊งต๊องและน่ารำคาญมากๆๆ

ไหนลองเอานิยายมาแปะดิ้โม่ง กูอยากสับ

ส่วนใหญ่พวกพระเอกเทพซูๆ แบบซุปเปอร์ฮีโร่ สู้ยังไงก็ชนะ มันต้องหาสมดุลด้วยการสร้างตัวร้ายที่ทำให้คนอ่านชอบด้วยว่ะ กุว่านะ

>>338 ก็เยอะไง กูสร้างแม่งให้น่ารำคาญสุดๆ ตั้งแต่แรกละ วางพล็อตไว้เลยว่าไม่ใช่ตัวเอกสายบู๊

ถ้าให้สรุปคาร์แบบ 3 คำก็ ฉลาดแบบขงเบ้ง นิสัยเหมิอนเฮ้าส์ (House MD) ขี้เกียจกว่าโนบิตะ

พระเอกจะว่าติ๊งต๊องก็ติ๊งต๊อง แต่มันจะแบบเจี๊ยะป้าบ่อสื่อ (กินอิ่มนอนหลับแล้วมาหาเรื่องคนอื่น) มากกว่า

ถ้าไม่กวนประสาทคนอื่นเพราะว่างจัด ก็หาเรื่องให้ตัวเองเจ็บตัวเพราะสบายเกินไป แล้วให้คนอื่นตามเก็บแทนด้วย

แต่พระเอกมีเป้าหมายนะ ภายนอกดูเหมือนจะโค่นล้มจอมมาร แต่จริงๆ อยากเป็นจอมมารเองมากกว่า

เลยใช้พระรอง (ผู้กล้า) กับน้องสาว (นางเอก) ไปปราบจอมมาร แม้แต่จอมมารยังชื่นชมในความเลวทรามของพระเอกเลย

กูเขียนคาร์แบบนี้มาเพราะชอบคาร์แบบเฮ้าส์มาก เก่ง กวนตีน เจี๊ยะป้าบ่อสื่อ มองโลกในแง่ร้าย มีลูกน้องไว้ใช้งาน

กูรู้ว่ามันเขียนยาก แต่เวลาเขียนแล้วมันสนุกดี เพราะต้องหาทางทำให้มันเป็นเรื่องชวนหัวตลอด เขียนไปขำไปก็เคย

>>339 สมดุลย์ของพระเอกคือนางเอก ความเพี้ยนไม่ต่างจากอีอควอในโคโนะซึบะเลย

ถ้าพระเอกกวนประสาทคนอื่น นางเอกก็จะทำหน้าที่กวนประสาทพระเอก และทำให้พระเอกกระอักเลือดเพราะแผนเข้าตัวประจำ

เอางี้มั้ยล่ะ พลังเทพซูเบียวที่ตัวเอกทุกเรื่องต้องการ จะเป็นพลังแบบไหนก็ได้ แต่คนที่รู้ความจริงของพลัง ต่างออกเสียงเดียวกันว่า "โชคดีที่กูไม่เทพเหมือนมึง" เพราะยิ่งเทพยิ่งจบอนาถมากขึ้น เหมือน... https://www.youtube.com/watch?v=l1URmUxNdqg

Supreme กูไม่ชอบบทนำมันอ่ะ =_=

ลิสต์ที่ต้องสีบสรุปมันเหลือกี่เรื่องวะ กูไม่แน่ใจว่าอันไหนสับไปแล้วหรือมีคนจองบ้าง และบางเรื่องก็ปิดไม่ให้อ่าน ถ้าใครว่างช่วยทำลิสต์ใหม่ที เดี๋ยวเย็นๆ มาสับ ตอนนี้ขอไปทำงานก่อน

https://writer.dek-d.com/nimamoko/story/view.php?id=1374220
มีคนสับยัง ไม่มีกูจอง

>>344 กูอัพเดตให้ตอนขึ้นกระทู้ใหม่ แต่ระหว่างกระทู้มึงต้องลิสต์เอาเองเลื่อนดูชื่อว่าใครสับเรื่องไหนไปแล้ว แล้วใครจองอะไรไปบ้าง แล้วมึงค่อยดูจากอันที่กูทำว่าเรื่องไหนยังว่าง

ตอนกูจัดรายชื่อ กูเช็คแล้วว่าทุกเรื่องยัง Active อยู่ เรื่องไหนปิดหรือลบเรื่องกูเอาออกไปละ
ยกเว้นแต่เจ้าของเรื่องตามกลิ่นมาเจอที่นี่แล้วกลับไปกดปิดเรื่องเองนะ

>>340 นิยายมึงเบียวชิบหายเลยโม่ง น่าเอามาโม้อวดตรงไหนวะ แค่เล่าคร่าวๆก็ทำให้กูรู้สึกว่านิยายมึงกากสัสล่ะ กูอยากให้เซฮุนสับนิยายมึงจริงๆเลย

อืม น่าสนใจนะ เราจะแยกยังไงว่านิยายมันเบียวไม่เบียว มี self-insert พระเอกเทพทรู เนื้อเรื่องไม่มีสาระ พล่ามทฤษฏีหลุดโลก etc. เราควรเอาอะไรเป็น benchmark ว่ามี 6 จาก 10 ข้อแล้วเป็นนิยายเบียว

จริงๆ นิยายเบียวไม่เบียวก็ไม่ทำให้เรื่องสนุกน้อยลงนะ อย่างเทพทัต เรื่องแมงเบียวเทพทรูมากๆ ถ้าถามว่าสนุกไหม มันก็มีดีของมัน สนุกบ้างไม่สนุกบ้าง แต่ก็ดังและขายดีเรื่องนึงเลย

นิยายเบียวซูเป็นอะไรกับบิงซู

>>344 ตั้งแต่ลิงค์สีแดงอันที่ห้าเป็นต้นไปยังไม่ได้สับ อันนี้ลิงค์อีกทีเผื่อมึงอยากสับ
>>31

http://writer.dek-d.com/goldza1999/writer/viewlongc.php?id=1630608&chapter=25

กูจะไม่ยอมอ่านคนเดียว ;-;

>>351 ไซไฟที่แท้ทรู

ฟิ้ววว ฟู่ววว คำซ้ำเพียบอ่านแล้วมึน

กูรับเสียงบรรยายได้นะ ถ้าเป็นประธานแล้วมีส่วนขยาย หรือกลับกัน แต่มาเดี่ยวๆ แล้วไม่ชอบวะ

>>351 อะไรดลใจให้เมิงอ่านวะ

>>345 อันนี้เราจองไว้แล้วนะเพื่อนโม่ง

นี่เซฮุนเอง อ่าน Supreme เพลินๆไป 9 ตอนละ

มึนพอสมควร

>>356 โอเคกูยังไม่ได้สับ เดี๋ยวหาเรื่องใหม่
>>351 บ๊ายบายสมอง

>>355 กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ ;-; มั่วเรื่องเอา เจอฉากสร้างฐานอวกาศ+ซูมาเจอดาวโลก กูนี่ตาค้าง mindbreak เลยสัส x_x

สู้ ๆ ทีมสับทั้งหลาย กูรอพวกเมิงสับกันอยู่นะ

พูดถึงประเด็นเล่นประวัติศาสตร์ มันก็มีนิยายเด็กดีที่พาดพิงกษัตริย์ไทยอยู่นะ จำไม่ได้แล้วว่าเรื่องอะไร จำได้แค่ว่าเคยอ่าน >_<

>>361 เราเคยอ่านเรื่องนึง สมัยพระนเรศ พระเอกคือมังกะยอชวา นางเอกเป็นเพื่อนเล่นกับพระนเรศ พระเอกาทศรถ เราแบบ ร้องเหี้ยหนักมาก 55555555555555 t(- -)t

>>362 เหยด โคตรโหด

แต่เคยอ่านการ์ตูนเล่มหนึ่งนานแล้ว มังกะยอชวาออกแนว tragic villain กับพระนเรศที่หน้าตาไปทางโชเน็น คาแรกเตอร์ฝั่งหงสาวดีแม่งเท่กว่าฝั่งอยุธยาอีก

>>362 แปะลิ้งหน่อยดิ น่าสนใจชิบหาย 55555

เอาจริงๆ กูชอบนิยายที่กล้าที่จะเล่นอะไรแบบนี้นะ มันแตกต่างดี คนเขียนแม่งต้องกล้าจริงๆที่จะเขียนอะไรแบบนี้ออกมาได้ ถือว่าหายาก

กูจำได้ว่าเคยอ่านนิยายเรื่องหนึ่งผ่านตา ซุปตาร์ๆๆอะไรสักอย่าง เป็นแนวย้อนยุคไปไทยในอดีต เมนชั่นถึงกษัตริย์ไทยนิดเดียว(นิดเดียวจริงๆ) แม่งยังโดนดราม่าเลยคุณเอ๊ย

>>364 ซุปตาร์ข้ามภพ เรื่องนี้เราอ่านอยู่ ตามความคิดเราก็สมควรแก้นะ เพราะไม่น่าเขียนถึงขนาดนั้น

ส่วนเรื่องที่เราพูดถึงไปอะคือเรื่องนี้ https://writer.dek-d.com/nicha_112/story/view.php?id=1425033

เพิ่งเห็นว่าเขาปิดตอนอยู่ อ่านที่คห.141 ก็ได้ เพื่อนเราเอง หัวร้อนสุด 55555

คือเรื่องนี้มันไม่ใช่แค่เรื่องกล้าเล่นไม่กล้าเล่นอะดิ แต่คนเขียนไม่รู้ข้อมูลห่าเหวอะไรเลย เป็นต้นว่าเดินทางจากอยุธยาไปหงสาได้ภายในวันเดียวอะไรงี้อะ ไม่สมเหตุสมผล ภาษาใช้ไม่ได้ อ่านแล้วมีแต่ขมวดคิ้วมองบน เพราะมีแต่จุดผิดเต็มไปหมด แต่คนอ่านเขาก็ชอบของเขานะ อันนั้นก็แล้วแต่

ส่วนตัวแล้วเรามองว่าถ้าจะเขียนก็ควรต้องหาอ่านให้มากพอ แน่นพอ และแน่ใจพอว่าจะออกมาเป็นไปในทิศทางที่สังคมจะยอมรับได้ ไม่ใช่คิดอยากเขียนก็เขียนออกมาแบบไม่สนหมีสนแดดใด ๆ เลย

ป.ล. คิดถึงโม่งจัง ช่วงนี้ดูสับนิยายกันสนุกเลยอะ ไม่นินทาบอร์ดนักเขียนกันแล้วเหรอ 555555555

>>365 ถ้ามึงอ่านชื่อกระทู้โม่งนี้ออกมึงก็จะเข้าใจล่ะนะว่ามันไม่ใช่ที่นินทาบอร์ดเด็กดี

>>366 โอ๊ย ขอโทษนะที่ถามถึงห้องเน็ตวอช เราผิดเอง /ไหว้

>>366 กูอ่านชื่อกระทู้แล้วเหมือนโดนแซะ

ลงชื่อ เซฮุน ตื่นเช้าตักแจกันทุกวัน

เอานิยายมาแปะให้สับได้มั้ย?

>>369 ใจพอก็จัดมา แต่แปะแล้วไม่ต้องเอาไปประกาศนะว่าเคยให้โม่งสับ มันจะดูไม่ค่อยดีสำหรับนาย/เธอ อยู่นอกโม่งต้องแกล้งทำเป็นเกลียดโม่ง ไม่งั้นจะเจอสังคมดัดจริตโจมตี

เราไม่สนสังคมไหนทั้งนั้น ไม่เคยเลือกฝ่ายหรืออะไรทั้งนั้น แค่นักเขียนคนหนึ่งเท่านั้นฮะ
https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1685602

>>371 แน่ใจนะว่าอยากให้สับจริง ถอนตัวยังทันนะ

>>372 ฮะ! มาถึงขั้นนี้แล้ว! ถอนตัวก็เป็นไอ้แหง่ดิฮะ!

>>373 ศักดิ์ศรีจริงไม่มุดใต้กระโปรงกันหรอก

>>374 หมายความว่าไงฮะ

>>371 คนเขียนตัวจริงเหรอ?

>>376 55555 คนเขียนตัวจริง เสียงจริงแน่นอนฮะ แต่เดี๋ยว คนเขียนไม่สามารถฝากนิยายตัวเองได้เหรอฮะ? อันนี้ไม่รู้จริงๆ

>>377 ฝากได้ ฝากไปเหอะ แค่มีบางเคสเอานิยายคนอื่นมาฝากสับแล้วทำเหมือนว่าเจ้าตัวมาฝากเอง ซึ่งอันนี้ไม่โอเค

ส่วนโม่งก็มีหลายความเห็น หลายความเกรียน อย่าไปใส่ใจมาก

>>378 อ้อ ดราม่าเยอะเกินจนระแวงกันเองไปหมดสินะฮะ 55555
ส่วนตัวไม่ซีเรียสเท่าไหร่ ใครถามไรมา ก็ตอบไปตรงๆ ฮะ ที่มาฝากไว้นี่คือขี้เกียจไปหาร้านวิจารณ์ให้มาอ่านให้ฮะ
เพิ่งลงไปแค่ 6-7 ตอน เลยมาแปะดูเผื่อใครสนใจ
ความจริงเห็นนิยายแนวเดียวกันนี้โดนโจมตีเยอะ
ก็ทำใจไว้แล้วล่ะฮะ ถ้าจะเจอโม่งสักคนเกรียนมา

>>377 ที่ตั้งมู้ดราม่าในบอร์ดน่ะหรอ เป็นอะไรนี่ต้องโพสลงบอร์ดด้วยหรอ ไม่ได้กวนตีนนะแต่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องโพนทะนา มีธุระจะบอกใครเฉพาะเจาะจงก็หลังไมค์ไปสิ จะให้ดูเป็นกรณีศึกษาแชร์ประสบการณ์ก็ได้แค่อ่านรับฟังน่ะ อยากปรึกษาแนะนำจิตแพทย์ เป็นโรคซึมเซาโดนโม่งวิจารณ์ไม่กลัวกระอักเหรอ

>>380 อันนั้นเข้าใจฮะ มันก็เหมือนพวกที่เป็นไรนิดเป็นไรหน่อย ก็อัพสเตตัสลงเฟส เอาตรงๆ ก็รำคาญเหมือนกัน
ที่ตั้งกระทู้ไปนี่ไม่ได้เจตนาสร้างเรื่องดราม่าฮะ แต่อยากแชร์ประสบการณ์เฉยๆ ในฐานะที่เป็นคนชอบเขียน อาการพวกนั้นส่งผลกระทบยังไงต่องานเรา ตอนนั้นก็คิดไงฮะว่าอาจจะมีคนที่อยู่ในสถานะเดียวกันกับเราก็ได้ ก็เลยตั้งเผื่อให้กำลังใจคนที่อาจจะยืนอยู่ที่เดียวกันกับเรา ตั้งเพื่อระบายความรู้สึกผิดที่อยู่ดีๆ ลบนิยายที่เขียนไว้ นิยายที่มีคนติดตามอ่านคอยให้กำลังใจอยู่เสมอ
ตอนนั้นคนตามอ่านนิยายเรามี 50 คนฮะ.50 คนนั้นก็ไม่รู้ใครบ้าง ตามไปบอกเขาไม่ถูก -_- ก็เลยโพสซะเห็นกันหมด
แล้วจิตแพทย์น่ะพบอยู่ฮะ ไม่ต้องเป็นห่วง
ไม่กระอักหรอกฮะ จะใส่ไรก็ใส่มา ที่เข้ามาในนี้ไม่ใช่ว่าไม่เตรียมใจมาแล้ว

>>381 เค ที่บอกก็แค่อยากเตือน ไม่ใช่อะไรก็โพสลงสาธารณะ ลงไปแล้วก็แล้วไปถ้าหวังระบายก็เอาที่สบายใจแต่ทุกอย่างย่อมมีผลสะท้อนกลับก็เท่านั้น เดี๋ยวเมนต์นิยายให้ละกัน โม่งออมมือไม่เป็น ขอโทษไว้ก่อน

>>382 ฮะ เข้าใจที่โม่งพูดมาเหมือนกัน
55555 ไม่ต้องออมมือฮะ ตามสบายเลย

คนสับไปขี้ละมั้ง

>>384 เดี๋ยวดึกๆ สับให้ ตอนนี้ไม่ว่าง

>>385 ตามสบายฮะ

https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1685602
ช้าก่อนองค์จักรพรรดิ หัวใจท่านต้องเป็นของข้าไม่ใช่เขา!

บทแนะนำตัวละครจะใส่เพื่อ? ในเรื่องก็อธิบายไปสิ เอาเถอะเดี๋ยวนี้นิยมโชว์อิมเมจพระเอกนี่นะ แต่เดี๋ยวก่อน! ติดใจตั้งแต่หมายเหตุ2ไม่ใส่เครดิตเพราะไม่รู้ที่มารูปภาพ เออง่ายดี กูเกิลค้นหาด้วยภาพได้รู้มั้ย พยายามหน่อยมันหาได้หมดแหละ คิดถึงเจ้าของรูปบ้างมั้ยเอาไปใช้เค้าก็ไม่ได้ว่าหรอกแต่ไม่ช่วยทำมาหากินเลย บางรูปเจ้าของลงชื่อลายน้ำไว้แล้ว ก็พิมพ์ให้หน่อย สมมติคนเอานิยายเธอไปไม่ให้เครดิตพอใจมั้ย ไม่ใช่เด็กๆแล้วต้องรู้สิอะไรคือลิขสิทธิ์

บทนำ แบ่งเป็นสองมุมมอง แยกสองตัวละครเอก
บอกเลยว่าห่วยแตก ไม่ใช่ว่าทำไม่ได้แต่มือไม่ถึง เขียนแล้วทุลักทุเลฉิบไม่ได้อารมณ์เลย บรรยายมุมมองบุรุษที่1แต่ดันหลุดมุมมองพระเจ้าเป็นช่วงๆ คือมันไม่ใช่ความคิดตัวละคร แต่เป็นคำอธิบายจากคนเขียน ตัวละครเกรียนปราศจากมิติ เกรียนล้วนๆแต่ในความนึกคิดดันมีสุนทรีย์ภาษาสวย สองตัวละครนิสัยแทบจะเหมือนกันแล้วบอกอีกตัวซ่อนอำมหิต ตรงไหน?เกรียนพอกันแค่มีสติกว่านิดนึง ไอ้ที่ใช้แสดงคาเรคเตอร์ได้กลับไม่ขยาย เกรียน1เรียกปืนว่าลูกรัก บรรยายไม่ถึงสองบรรทัดจบ มันรักยังไงวะบอกโม่งหน่อย เหมือนสร้างคาแรคเตอร์ยังไม่เป็นแค่ทำเป็นเท่

บทที่1 เป็นสิ่งที่เรียกว่าบัดซบ อ่านแทบไม่รู้เรื่อง ทิ้งสมองหน่อยก็อ่านได้นะแต่โม่งจำเป็นต้องทิ้งเหรอ
มุมมองมั่วซั่วเดี๋ยวบุรุษที่1เดี๋ยวพระเจ้า ไม่ใช่ว่าสลับไม่ได้แต่นักเขียนที่จะทำได้โดยไม่ติดขัดลื่นไหลต้องมีทักษะ รู้จังหวะว่าตรงไหนเปลี่ยนมุมมองได้ เปลี่ยนเพราะมีเหตุผลเป็นประโยชน์ต่อเรื่อง และที่สำคัญคนอ่านต้องไม่งง ตัวละครยังบ้าบอเพิ่มเติมคือสับสน สองคนในร่างเดียว สำนวนสำเนียงเหมือนกันจนไม่รู้ว่าใครพูด สักพักมีเพิ่มเทพอีกตัว สามตัวพล่ามๆปล่อยมุกตบมุกนึกว่าตลกคาเฟ่แบบไม่ฮา

พอละสองตอนก็ไม่ไหวแล้ว ขอบอกว่าถ้าแต่งอ่านเล่นๆเพลินๆขำๆฟินๆให้ติ่งอวยก็เอาที่สบายใจไม่ว่ากัน แต่เรื่องนี้มันพังหลายอย่าง ทั้งการบรรยายทั้งใช้เทคนิคที่เกินความสามารถ ส่วนเนื้อเรื่องไม่วิจารณ์ ดีหรือเปล่าไม่รู้เพราะอ่านแค่สองตอน ถ้าบอกตอนหลังๆเขียนดีก็ซวยไปโม่งปิดไปตั้งแต่สองตอนแรกห่วย

นอกเรื่อง อ่านคอมเมนต์คนอื่นก็แนะนำดีหลายจุด แต่เรื่องใหญ่ๆกลับไม่พูดว่ะรักษาน้ำใจกันดีจัง โม่งแม่งเถื่อน

บางทีกูก็สงสัยนะว่าทำไมโม่งบางคนถึงไม่ค่อยชอบบทแนะนำตัวละครวะ

กูเข้าใจว่าบางกรณี เช่นพวกแนะนำลำดับความเก่ง ความเมพของไอเทมแม่งก็น่าเบื่อสัส (แถมไม่มีประโยขน์ด้วย) แต่ถ้าในเรื่องมีการแนะนำตัวละครแบบมีจังหวะอยู่แล้ว ส่วนที่แปะอยู่ในส่วนเป็นเหมือนสำหรับการดึงดูดคนอ่าน หรือไม่ก็สำหรับให้คนอ่านพลิกไปดู เผื่อลืมไปว่าตัวละครนี้เป็นใคร กูว่ามันไม่น่าเป็นประเด็นที่จะต้องติขนาดนั้นนะ

>>388 บางทีกูก็สงสัยนะว่าไม่มีปัญญาบรรยายรูปร่างลักษณะตัวละครรึไงวะ

กูเข้าใจว่าอยากแปะรูปสวยๆดึงดูดคนอ่านแต่ใช่ว่ามีประโยชน์หรือจำเป็นกับทุกคน แปะรูปขัดแย้งคาแรคเตอร์งี้ รูปดารานักร้องที่อุปนิสัยตรงข้ามนิยายงี้
สำหรับกู ใครแปะรูปมากูก็ปล่อยผ่านไม่กดดูก็ได้ ไม่เดือดร้อน แต่อยากประณามพวกที่ไม่ให้เครดิตรูป มาในโม่งกูก็บอก นอกโม่งกูไม่ไปไล่ด่าให้เสียเวลา

>>388 ส่วนตัวคิดว่าการให้คนอ่านจินตนาการเองจะดีกว่า แต่มันก็ต้องขึ้นอยู่กับทักษะของคนแต่งด้วย ถ้าทำให้คนอ่านจินตนาการออกมาได้ตรงกันนี่ถือว่าเก่งมาก

>>389 ที่กูพูดหมายถึงพวกที่บรรยายรูปร่าง/ หน้าตาตัวละครในเรื่องด้วย (อันนี้ใน คห>>388 กูลืมใส่) ส่วนประโยชน์ว่าจะดึงดูดคนอ่านไหม อันนี้มันแล้วแต่รสนิยม ซึ่งกูเองก็ไม่อ่านเรื่องที่แปะแนะนำตัวละครเป็นดาราเกาหลีเหมือนกัน แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นที่จะสับหรือเป็นข้อผิดพลาดที่ควรแก้ไขว่ะ

ส่วนกรณีการแปะรูปไม่ตรงกับตัวละคร/การให้ credit รูปมันเป็นอีกประเด็นนะ

>>391 ไม่ใช่ประเด็นสับ? งั้นวันหลังมึงใส่เป็นกฏด้วยละกัน ห้ามสับเรื่องภาพประกอบ เขาโยนลิงก์ให้กูสับ กูก็ทำตามนั้น กูผิด?
เรื่องเครดิตก็เป็นอีกประเด็น ห้ามพูดด้วยรึป่าว มึงต้องการจะให้กูหุบปากไม่พูดเรื่องรูปให้ได้ใช่มั้ย โอเคเอาที่สบายใจ พูดเรื่องรูปแล้วมันแสลงใจกูผิดเอง

เรื่อง : MERIFA หน่วยพิทักษ์โลกวิญญาณ
หมวด : รักแฟนตาซี
แนว : อ่านเรื่องย่อแล้วไม่แน่ใจว่าเกิดใหม่ หรือแค่เป็นประมาณพวกวิญญาณ 555+
ลิงก์ : https://writer.dek-d.com/nimamoko/story/view.php?id=1374220
ตอน : 22 ตอน อัพเดตล่าสุด 21 ส.ค. 60
บทนำ
เนื้อหาย่อๆ มีเด็กคนหนึ่งวิ่งหนีบางสิ่งมาเรื่อยๆจนสะดุดล้มอยู่ในป่า เขาร้องไห้ ร้องขอให้คนช่วยจนมีใครบางคนพูดตอบรับ เขากอดเด็กคนนั้นไว้ เด็กชายต้องการกลับไปด้วย แต่อีกฝ่ายปฎิเสธ เลยเริ่มงอแง อกว่าต่อให้ฆ่าตัวตายแต่จะตามไปได้ก็จะตาม คนๆนั้นเยพูดขัด ก่อนจะมอบต่างหูที่เคยเป็นของดูต่างหน้าจากคู่หูให้แก่เด็กชาย แล้วสัญญากันว่าสักวันจะกลับมารับอีกฝ่าย แต่เด็กคนนั้นต้องไม่ฆ่าตัวตายไปเสียก่อน
เด็กคนนั้นกลับมาอยู่ที่ที่เขาพยายามหนี แต่ครั้งนี้เขาไม่ได้กลัว เพราะกำลังใจที่ได้รับจากคนแปลกหน้าในป่าทำให้เด็กคนนี้ต้องการที่จะมีชีวิตต่อไป ในบรรทัดสุดท้าย ปรากฏเป็นชื่อของใครบางคนคือราเชส
ความเห็น
อันนี้สงสัยเอง คือ บรรยายว่าคนแปลกหน้านั้นมีใบหน้าหล่อเหลา แต่ไม่ได้ระบุชัดเจน พอในตอนท้ายเด็กชายกลับให้คำแทนอกฝ่ายว่าเธอ ชื่อในตอนท้าย ราเชส ก็ดู...ผู้ชายนะ สรุปชื่อใคร 555 เลยชักงงๆ หรือว่าคนแปลกหน้าคือสาวหน้าหล่อในคำโปรยหว่า? หรือว่าเด็กชายพูดถึงคนอื่น อะไรยังไง 55
ในบทนี้ การบรรยายดี เราชอบการบียายแบบนี้ แต่มีบางจุดที่รู้สึกไม่ลื่นนัก คำผิดมีเล็กน้อย พอมองข้ามได้ แต่เราจินตนาการโลกไม่ออกเท่าไหร่แฮะ มันอยู่ในยุคปัจจุบันใช่มั้ย? ฮา

บทที่1
เปิดตอนมาที่ชายหนุ่มคนหนึ่งโดนยิงตาย มียมทูตมารับตัวเขา เขาตระหนกตกใจและยังมีห่วงจึงรู้สึกลังเลที่จะไป ทั้งยังกลัวเรื่องบาปกรรมที่ทำไปจากการเป็นนักฆ่า ยมทูตนึกรำคาญจึงบอกว่าเขาจะไม่โดยลงโทษ เพียงแค่ราชาโลกวิญญาณต้องการคุยกับเขาเท่านั้น
พอมาถึงที่นี่เขาก็ถูกพาไปที่ห้องหรูหรา มีน้ำชาและของทานเล่นให้ทาน สักพักก็มีเสียงดังขึ้น ชายคนหนึ่งหน้าตาดีในชุดนอนสีดำก็เดินกอดหมอนข้างออกมาจากควัน บอกสั้นๆว่าเราได้รับสิทธิพิเศษในการไปทำงานร่วมกับหน่วนเมริฟาก่อนที่พี่ท่านจะนอนต่อ

ความเห็น
รู้สึกเหมือนตอนนี้และตอนแรกจะไทม์สคิปมา มั้งนะ 555 บรรยายยังคงดีเหมือนเดิม เราชอบนิสัยตัวละครนะ ที่ไม่ได้มีแค่อารมณ์เดียว เป็นนักฆ่าก็จริง แต่ก็ยังมีอาการความรู้สึกอื่นๆยามเจอสิ่งที่มากระทบจิตใจอย่างความตาย หรือยมทูต มีคำผิดน้อยมาก ตอนนี้รู้สึกเหมือนจะสั้นกว่าตอนแรกนิดนึง

บทที่2
เขาละความพยายามที่จะปลุกราชาโลกวิญญาณแล้วามยมทูตตนหนึ่งไป ระหว่างทางที่กำลังข้ามสะพานเขาได้พบเจอยมทูตเป็นจำนวนมาก ซึ่งแต่ละคนดูเหน็ดเหนื่อย เมื่อเขาถามออกไป คำตอบที่ได้คือยมทูตนั้นมีจำนวนไม่เพียงพอกับมนุษย์นั่นเอง
เมื่อมาถึงเมริฟา ก็พบว่ามีเสียงระเบิดดังขึ้น บังเกิดความโกลาหลขึ้นมาทันตาเห็น เสียงบ่นของคนๆหนึ่งดังขึ้นใกล้ๆ เขาจึงหันกลับไปมอง พบชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาคนหนึ่งยืนอยู่ เขารู้สึกว่าคุ้นเคยกับอีกฝ่ายอย่างประหลาดจึงได้ถามออกไป คนๆนั้นตอบปฎิเสธกลับมา เขามองสำรวจคนที่ก้าวไปยืนอยู่ด้านหน้า จึงพบว่าหนุ่มหล่อคนนั้นสวมกระโปรงอยู่

ความเห็น
เห็นในตอนนี้บรรยายว่าตัวละครมาใหม่ผู้นี้มีตาสีน้ำเงิน พ่อหนุ่มแปลกหน้าจากบทนำสินะ ฮา
บรรยายดี ตอนนี้รู้สึกสั้นมาก เลื่อนปาดไม่กี่ทีก็จบบทแล้ว คำผิดไม่พบ ภาษาลื่นไหล ณ จุดๆนี้เราก็ไม่มีชื่อเรียกให้พระเอก... ดังนั้นเรื่องย่อที่เราเขียนจึงเต็มไปด้วยเขา เขา และเขา

สรุป
เรามาภาษาดีนะ ลื่นดี คำผิดก็น้อย แต่ก็ยังมีบางจุดที่เหมือนบรรยายแปลกไปนิด เรื่องเนื้อหานี่ก็นับน่าสนใจนะ ที่ไม่ได้เกิดใหม่ไปโลกไหน แต่มาทำงานเป็นยมทูตแบบนี้ นิสัยพระเอกนี่ไม่รู้ว่าเพราะกำลังจับต้นชนปลายไม่ถูกหรืออย่างไร จึงดูเหมือนพวกเด็กหนุ่มธ๊รรมดาธรรมดามั่กๆ
ที่ไม่อ่านต่อเพราะเราไม่ค่อยชอบอ่านนิยายที่เดินเรื่องโดยผู้ชายเท่าไหร่ แต่เปิดผ่านไปตอนต่อไปคร่าวๆ ดูเหมือนว่าหนุ่มหล่อผู้นั้นจะชื่อราเชส ทั้งยังเป็นผู้หญิง ส่วนพระเอกชื่อเชสเซอร์ สรุปพระเอกคือเด็กชายในบทนำรึ? แต่แม่นางเอกน่ะใช่แน่นอนแล้ว แล้วถ้าใช่ทั้งสองคน ไหงจำกันไม่ได้ล่ะ ในบทนำยังเห็นกล่าวถึงชื่อราเชสอยู่หยกๆ 555

เดี๋ยวนะ...ไหงรู้สึกตัวเองมาลงผิดเวลา 555

>>395 โม่งไม่ต้องระแวง ทำดีแล้วทำต่อไป แล้วมึงไม่ได้พูดถึงเรื่องรูปที่เขาห้ามเอ่ย ถถถถ
กูแค่งงขนาดบอกไปแล้วว่าใครแปะรูปกูไม่เดือดร้อน แต่ก็จะเอาให้หยุดพูดให้ได้อยู่นั่นแหละ

เออ นึกได้ ครั้งนึงกูเคยเจอแปะเครดิตรูปว่ามาจากอินสตราแกรมคนนี้ ทั้งที่รูปมันมาจากpixivอีกทีด้วยซ้ำ กูเคยเห็นลายเส้นผ่านตาแต่จำชื่อไม่ได้เลยอดเอาไปแปะบอกซักหน่อย /แค่แวะมาเล่าสู่กันฟัง 555

มันต้องแบ่งเป็น 2 ส่วน

1. การนำเสนอ - รูปประกอบ การตกแต่ง คำนำ การดึงดูดคนอ่าน ฯลฯ
2. ตัวนิยาย - เนื้อหา ภาษา แนวคิด ข้อมูล ฯลฯ

อันนี้แล้วแต่คนว่าจะสับส่วนไหน เอาคะแนนมารวมกันไหม ขึ้นอยู่กับคนสับเลย แต่ส่วนตัวกูอยากให้แยกไว้ คนที่อยากแก้ส่วนไหนก็จะได้แก้ได้ถูก

กูไม่คิดว่าการแนะนำตัวละครผิดนะ มันเป็นองค์ประกอบในการนำเสนออย่างหนึ่ง ถ้าทำได้น่าสนใจคนก็จะเข้ามาอ่านมากขึ้น โดยส่วนตัวกูไม่เห็นด้วยกับการใช้รูปคนอื่นมาเป็น caractor profile แต่ถ้าเป้นภาพวาดเองหรือใช้โปรแกรมทำเองก็อีกเรื่องนึง

>>392 เวลาเมิงวิจารณ์ เมิงก็ต้องยอมรับด้วยว่าคำวิจารณ์ของเมิงก็อาจถูกวิจารณ์ได้ว่ะ ซึ่งกูบอกตรงๆ ว่าจุดที่เมิงสับตรงเรื่องภาพประกอบมันไม่ได้เรื่อง เมิงก็บอกไปเลยก็ได้ว่าเมิงไม่ชอบนิยายที่มีภาพประกอบ

ที่กูพูดเพราะในบทสับเมิงดูโคตรเดือดร้อนว่ะ

มึงลองคิดดูสิ แฮรี่พ่องตายฉบับนิยาย เคยมีรูปประกอบใช้แนะนำตัวละครทุกตัวก่อนจะมีหนังโรงรึเปล่าล่ะ แฮรี่หน้าตาหล่อเกิดจากคัดตัวนักแสดงต่างหาก ดูปกนิยายภาคก่อน กูคิดว่าพระเอกหน้าเห่ยซื่อบื้อๆวะ

>>399 ตลกดี มึงรู้ว่ากูเดือดร้อนทั้งที่บอกว่าไม่ กูผิดอีกรึป่าวที่มึงรู้สึกไปเองว่ากูรู้สึก นักวาดกูก็ไม่ใช่ แถมกูบอกไปแล้วว่าเขาไม่ว่าหรอกแต่ลงเครดิตหน่อย

ทำไมกูต้องบอกว่าไม่ชอบนิยายที่มีภาพประกอบ?ทั้งที่กูไม่ได้คิด มึงอยากได้โน่นนี่จังนะ กะเกณฑ์กูทุกอย่าง กูสับนิยายที่เขาโยนให้คือกูผิด นิยายมึงมีภาพประกอบก็มีไป กูไม่ไปด่ามึงหรอก ใจเย็นๆร้อนตัวทำไม มึงกับกูต่างคนต่างอยู่อยู่แล้ว เว้นแต่นิยายมึงอยู่ในลิสโม่งแล้วกูเผือกไปวิจารณ์ค่อยมาด่ากูตอนนั้นละกัน

>>398 โม่งแนะดี ถ้ากูได้วิจารณ์อีกจะจำไว้ทำตาม เรื่องนี้ดันมีแนะนำตัวละครอยู่บทแรก ถ้าอยู่หน้าหลักกูคงเลื่อนผ่านแล้วลืมๆไป พอมันอยู่ในตอนก็เลยเอามาวิจารณ์

แล้วถ้าใช้ภาพของคนคนนั้นมาเป็น reference ในการวาดล่ะ ต้องใส่ credit ต้นแบบไหม? พอดีอยากวาดรูปประกอบเองอยู่

แล้วก็ถ้าแบบมีต้นแบบหลายอันต้องใส่ครบทุกอันไหม

>>403 ถามห้องนี้ดู >>>/netwatch/4175

ลืม ถ้าถามเรื่องเทคนิคการวาด อันนี้จะดีกว่า >>>/subculture/4105/

กูไม่ได้แวะมานาน เห็นสนพ.อาเธน่าพิมพ์เรื่องวีอัลน่าอะไรสักอย่าง มันใช่เรื่องเดียวกับที่เคยออกกะรสิตาใช่มั้ยวะ กูจำได้ว่าเคยมีโม่งสับมีใครจำได้มะว่ามู้ไหน หรือช่วยขุดให้กูที

แอบส่องดูเด็กดวกบ่นกัน ท็อป 10 เป็นยังไง
https://www.dek-d.com/board/view/3787587/

หวัดดี นี่เซฮุนเอง นี่ความเห็นส่วนตัวกูนะ

สำคัญที่สุดในการสับ นอกจากวิจารณ์ส่งเดชแล้ว ควรนำเสนอการแก้ปัญหาด้วย (Find a problem, give the solution)

เว้นแต่ การหา plot hole จากเรื่องนั้นๆ ด่าได้ไม่ต้องหาทางแก้ให้ (กูชอบมาก)

การสับควรย่อยหากระบวนการตรรกะความคิดที่ผิดเพี้ยนของการนำเสนอ (เหมือนมึงสับเนื้อหมู มันจะได้เคี้ยวง่ายแยกมันแยกผังผืด)

นักสับแต่ละคนมีพื้นฐานการศึกษาและสันดานที่ต่างกัน คนเขียนก็อย่าไปคิดมาก

ฟังไว้ปรับปรุง ปรับได้ปรับ ปรับไม่ได้ก็ค่อยๆหาทางปรับ

เห็นกูปากหมาหาเรื่องแบบนี้ แต่กูอยากให้ทุกคนเขียนเก่ง เพราะงานเขียน มันเป็นทรัพยากรทางปัญญา มีแต่ประโยชน์และต้นทุนต่ำ ดีต่อคนอ่าน และคนเขียน

ลงชื่อ เซฮุน นิยายทำลายสมองไม่มีนะ เอ๊ะ! อ๊ะ! มันมีประโยชน์ของมัน

>>387 มารับศพฮะ 5555 ตามนั้นเลย เรื่องเครดิตรูปนี่จะพยายามหามาให้ครบ พิมพ์ให้ไปเลยฮะ
ขอบคุณที่มาสับให้นะฮะ แอบหวังว่าท่านจะอดทนอ่านเกินสักสามบท
ก็รู้ว่าเสี่ยงตั้งแต่การบรรยายแบบนั้นแล้ว จะเอาไปปรับปรุงนะฮะ

>>407 ใช่

กู >>385 มาบอกว่า >>387 ไม่ใช่กูนะ

>>412 รับทราบฮะ!

เออ เหล่าโม่งทั้งหลายกุมีเรื่องอยากปรึกษาว่ะ...
คือตอนนี้กุกำลังหัดใช้วิธี Show , Don't tell อยู่ แต่ว่ากุยังไม่เข้าใจแก่นของมันซักเท่าไรเลยว่ะ
ไอ้เรื่องที่ซุ่มเขียนกุใช้ POV เป็นบุคคลที่ 1 ด้วย กุกลัวว่าเขียนไปเขียนมามันจะกลายเป็น Tell ทั้งเรื่องเนี่ยล่ะ
ใครมีความรู้เรื่องนี้ช่วยสอนกุหน่อยได้มั้ย!?

>>414 ต้องยกเคสมา ไม่งั้นอธิบายลำบาก

ตัวอย่างที่พอจะพูดได้แบบคร่าวๆ ก็คือ เวลามึงจะสร้างตัวละครที่ฉลาดตัวหนึ่งขึ้นมาเนี่ย มึงไม่ควรบอกว่ามันฉลาด โดยเขียนทื่อๆ ไปว่า "นาย A เป็นคนฉลาด" แต่ให้สร้างสถานการณ์ขึ้นประมาณหนึ่ง เช่นว่า นาย A กับเพื่อนๆ ถูกคนร้ายล่อลวงเข้าไปติดกับในถ้ำ แล้วค่อยมาเฉลยว่า จริงๆ แล้ว นาย A พอจะระแคะระคายอยู่ก่อนว่าพวกตนถูกล่อเข้ามา เลยทำสัญลักษณ์ไว้ตามรายทาง สามารถพาเพื่อนๆ หนีออกมาจากถ้ำได้

แล้วโม่งที่ดจะสับมาดูตัวอย่างการสับ แบบมู้สับแบบนี้ อ่าน คห ที่ 5 แล้วตามไปดูนิยาย

สรุปให้ฟัง

คนสับเองยังไม่รู้เลยว่ากรีกกับคริสต์มีความสัมพันธ์กันพอสมควร แต่ดันไปทักข้อมูลนักเขียนเขา

เป็นกูจะไม่แตะนะเรื่อง "บาตร" กับ "แจกัน" แบบนี้ เขาจะเขียนจะยึดจะตีความมันเรื่องของเขา นั่นข้อหนึ่ง นี่ข้อมูลเขาแน่นอีก นี่ผิดสองข้อเลย

คำว่า "รับทราบฮะ ><" นี่คือการแก้เขินหรอ?

https://www.dek-d.com/board/view/3787268/

อย่างที่บอก การสับมันเป็นความเห็นของคนคนเดียว ที่พื้นฐานการศึกษาและสันดานต่างกัน คนเขียนอย่าไปคิดมาก

ลงชื่อ เซฮุน กำลังแดกฉู่ฉี่ปลาทู

>>416 พูดถึงเราใช่มั้ยนั่น
รับทราบฮะ!
บ่ใช่ "รับทราบฮะ ><" มีตัวไรด้วยข้างหลังหุหุ
แก้เขินไรฮะ ท่านโม่ง >>412 แจ้งมาว่าคนที่สับนิยายเราไปไม่ใช่เขา
เลยมาบอกรับรู้เท่านั้นเอง

>>414 Tell อ๊าย! ผู้ชายเสื้อขาวคนนั้นหล่อล่ำเซ็กซี่น่ากินชะมัดเลย

Show อ๊าย! ผู้ชายเสื้อขาวคนนั้น กล้ามเป็นมัดๆทะลุแขนเสื้อขึ้นมากระแทกตา ดูลอนหกลูกตรงหน้าท้องนั่นสิ ขนาดมีเสื้อคลุมอยู่ยังชัดขนาดนั้น ถ้าเปิดขึ้นมามันจะขนาดไหน แล้วยังดวงตาคมคู่นั้นอีก จ้องมาทางนี้ทีแทบจะละลายไปกับพื้น คุณพี่คะ คืนนี้อยากได้หมอนข้างนุ่มๆอุ่นๆมั๊ยค้า

อะแฮ่ม ได้มาแค่นี้

>>414 ใน เดธโน๊ต มีการบรรบายแบบบุคคลที่หนึ่ง ความคิดของคน แบบ tell tell tell

แต่จุดสำคัญเลยมันเป็น contrast เพราะพระเอกตีสองหน้า ทำกับพูดอย่าง แต่คิดอีกอย่าง

ถ้าบรรยาย บค1 แต่ตัวละครคิดและทำตามที่พูด นั่นใช้ผิด มึงควรใช้ บค3

เช่น เซฮุนแดกข้าว:

ผมกำลังเริ่มจะแดกข้าว ฟันกัดช้อนมือก็รูดซัมซุง แต่ตักกับมาใส่ปากคำแรกเท่านั้นแหละ

"โอ้เหี้ย ฉู่ฉี่ปลาทูอร่อยสัส"

ผมคิดว่ามัยอร่อยมาก (อันนี้อย่าทำ มึงพูดไปแล้ว)

ผมก็ตะโกนไปงั้น รสชาติหมาไม่แดก (อันนี้ทำ)

ลงชื่อ เซฮุน กูเอาชีวิตจริงมาเขียน รอเคสพ่อเคสแม่ก็ไม่ได้แดก

เฮ้ย เดี๋ยวววว 55555 เอาใหม่ๆ โม่งเซฮุนไปส่องกระทู้เรามา
ตามนั้นฮะ ฝึกสับนิยายอยู่ ว่าๆ ตามกันไป
ปล. ความจริงเรื่องเทพต่างๆ ในคริสต์มันไม่เคยแน่นอน ตามไบเบิ้ลบางเล่มข้อมูลยังแย้งกันเองเลย ดังนั้นการที่ท่านนักเขียนจะเอาไปเขียนยังไง ความจริงก็ไม่ผิดหรอกฮะ

>>418 แล้ว... แบบนี้มันไม่ทำให้ดูเวิ้นเว่อขึ้นเหรอวะ
กุเคยเขียนแบบนี้มาก่อน แต่สุดท้ายก็โดนตอกกลับว่ารกเกินไป สุดท้ายกุเลยต้องหันมาเขียนแบบ Tell หมดทั้งเรื่องแทนเนี่ย

>>418 มันแน่ใจว่าใช่ show don't tell นะ?

>>421 ก็มันไม่ใช่ show don't tell

น่ากลุ้มชะมัด กุเห็นแม่งใน Light novel ใช้ระบบ Tell กันทั้งเล่มเลย ให้ตายสิ!

Tell แดงเป็นคนขี้งก
Show แดงใช้เงินเป็น เขาไม่ใช้เงินไปกับเรื่องไร้สาระ บลาๆ

แบบนี้มั้ง เราก็ไม่ค่อยเข้าใจ

>>423 ถ้าอย่างนั้นในกรณีนี้ show ของคุณพี่จะออกมายังไงค้า ไม่ได้กัด เดี้ยนอยากรู้จริงๆ

>>424 มันไม่มีข้อบังคับว่าใช้ไม่ได้นะ ใช้ได้ แต่ควรจะเลี่ยง

เหมือนมึงจะฆ่าคน มึงเลือกสะดวกหรือศิลป์ (1)มึงจะวางแผนนานกี่สิบปี วางยา ทำให้ชีวิตมันล่มจนฆ่าตัวตาย หรือ (2) เดินไปตรงๆแล้วเอามีดแทงให้ยับ

ผลลัพธ์เหมือนกัน

ลงชื่อ เซฮุน ยังแดกฉู่ฉี่อยู่

>>426 ฮ่าๆ ทำไมกูขำ

Show คือภาคการแสดง

เช่น tell เซฮุนเป็นคนปากหมา ชอบแดกเหล้า (ไม่ควรแต่ใช้ได้ อาจจะใช้เป็นย่อหน้าเปิด)

Show คือ

"เฮ้! เซฮุน นี่วิดสวะเอง จำเราได้ไหม เรา---"

"มึงเป็นเหี้ยอะไรมากไหม?"

วิดอึ้งไป เซฮุนมองตาขวางในมือมีขวดไฮเนเก้น

"เราเอง... จำไม่ได้หรอ---" วิดยังยิ้มพยายามต่อ

ทันใดเสียงเพล้งดังทั่วบอร์ด

"ขวดนี่จะลงหว่างคิ้วมึงถ้ามึงไม่หยุดพูด..."

ลงชื่อ เซฮุน กูไปหาของหวานแดกละ น่าจะไอติม

>>427 กุกลัวว่าเขียนแบบที่ถนัด เดี๋ยวแม่งก็มีพวกช่างแซะมาบ่นอีก
พอกุ Show เจอแม่งบอกกุเขียนรก พอกุ Tell แม่งก็บอกกุเขียนไม่เข้าถึงอารมณ์
บัดซบเถอะ... กุสับสนจนไม่รู้แล้วล่ะว่าควรเอายังไงกับแม่ง

>>430 เอาที่สบายใจเลย ร้อยคนร้อยความเห็น มึงไม่สามารถทำให้ทุกคนถูกใจได้อยู่แล้ว

ของกูนี่

tell = ตรงประตูทางเข้าคณะมีน้องใหม่เดินผ่านมา นมของเธอใหญ่มาก
show = สาวน้อยปีหนึ่งเดินผ่านซุ้มประตู้โค้งของตึกคณะเข้ามา หน้าอกอวบอัดขนาดเกือบเท่าส้มโอของเธอทำเอาพวกผู้ชายเผลออ้าปากค้างกันเป็นแถบ "ไอ้เหี้ย น้องคนนั้นแม่งนมใหญ่สัสสส"

สงสัยกุต้องสละเวลาอาทิตย์นี้มาเขียนแก้หมดทั้งเรื่องล่ะมั้งเนี่ย ...

>>432 สรุปว่า show คือการแสดงผลกระทบของสิ่งนั้นต่อคนอื่นหรือสิ่งอื่นใช่ไหมคะคุณพี่ แล้วก็ห้ามเป็นผลกระทบต่อบุคคลที่ 1 ใช่รึเปล่า

โชว์ประมาณมึงเขียนบอกตรงๆเลยว่าสถานการณ์ หรือ ตัวละครนี้เป็นไง

Tell ก็ประมาณมึงบอกบางอย่างไป แล้วคนอ่านจะตีความได้เองว่า สถานการณ์หรือตัวละครนั้นๆเป็นไปตามที่มึงคิดไว้

>>416 หมายความว่า 9 วิวที่ขึ้นมาคือโม่งไปแอบดูมางั้นเหรอ!

สำหรับกูนะ กูว่า show คือการสร้างสถานการณ์ขึ้นมาเล่า จะเล่ายาวเล่าสั้นขนาดไหนก็ตามความเหมาะสม อย่าง >>429 กูว่าเห็นความแตกต่างระหว่าง show กับ tell ได้ชัดดี

tell = เล่าดิบๆ คนโน้นเป็นโน้นเป็นนี่ กูว่าเหมาะกับใช้เล่าเรื่องรวบๆ แบบสถานการณ์ไม่สำคัญนัก เล่าไปเลยไม่ต้องลงรายละเอียด

show = คลี่ tell นั่นออกมาให้เป็นสถานการณ์ที่มีบทพูด มีคำอธิบาย บอกเล่าการกระทำก็ส่วนหนึ่ง แต่ถ้าให้กูอธิบายเอาให้ชัดเจนกว่านี้ เป็นรูปธรรมมากกว่านี้กูไม่รู้จะอธิบายยังไงจริงๆ ว่ะ

>>361 เออว่ะ เพิ่งนึกได้ที่มีฉากพระเอกดวลกับพระเจ้าตากสิน รู้สึกจะชื่อ ยุคันตวาต มั้ง
แต่ไม่รู้แก้ยัง ไม่ได้อ่านเลยตั้งแต่หลังรีไรท์ : my.dek-d.com/lanzadeluz/writer/view.php?id=1234213
>_<

กำลังจะยกตัวอย่าง show กับ tell แบบเห็นชัดๆ
รู้ตัวอีกทีเปลี่ยนใจละ กลัวศาลทหาร

กูยกตัวอย่างจาก >>437 นะ
tell : บรรยากาศในโรงเรียนร้างตอนกลางคืนเก่าและน่ากลัวมาก (เสริม : จนชวนขนลุกขนพอง)
show : พื้นไม้ที่วันดียืนอยู่เป็นสีทึมของไม้เก่าๆ เธอไม่รู้ว่าสมัยที่มันยังใหม่อยู่มีคนขัดมันให้มันหรือเปล่า หรืออาจจะเกิดจากการครูดขีดเสียดสีจากความเก่า พื้นของมันขรุขระมาก หากถอดรองเท้านักเรียนออกเหลือแต่ถุงเท้าแล้วเหยียบลงไปบนมัน เธอคิดว่ารองเท้าคงจะไปติดเสี้ยนไม้แล้วดึงออกยาก

ไม่เพียงแต่พื้นที่ขรุขระ หากมองไปตามทางเดินที่ทอดยาวไปสู่เมืองหน้า เธอจะเห็นกระดานที่ใช้ปูทำเป็นทางเดินแตกออกจากกันเป็นจุดๆ วันดีเดินเข้าไปมองภายในหลุมรอยแตกของกระดานไม้ มันเป็นสีดำมืดที่มองด้านในไม่เห็น ความมืดที่เหมือนข้างล่างเป็นหุบเหวที่ลึกล้ำ เธอไม่รู้มันสูงขนาดไหน มันอาจไม่สูงมากนักหรอก ก็นี่อาคารเรียนนี่นา เป็นชั้นหนึ่งด้วย ด้านล่างคงจะเป็นพื้นปูนหรือไม่ก็พื้นดินโดยตรง แต่พอคิดเช่นนั้นเธอก็กลัวเสียอีกว่าจะมีอะไรบางอย่างยื่นมือของมันออกมาจากใต้ช่องว่างนั้น อาจจะเป็นมือของปีศาจหรือไม่ก็ผี เธอไม่คิดว่าผีมีอยู่จริง เธอปฏิเสธมัน แต่ในใจเธอกลัวและก้าวหลบจากมันไปแล้ว

เธอเดินห่างออกจากหลุมสีดำมืดที่มองอะไรไม่เห็น จ้องมองเข้าไปในห้องเรียนที่ผนังและประตูสร้างขึ้นจากไม้ เช่นเดียวกับกระดานที่ใช้ทำพื้น มันเก่าและผุกร่อนเป็นเสี้ยนหนาม มองเข้าไปในห้องเรียนที่ดำมืด แม้จะไม่ได้มืดขนาดนั้น พอมองเห็นข้างในได้บ้าง แต่ในใจของเธอสร้างภาพหลอนขึ้น ข้างในอาจจะมีผียืนอยู่ก็ได้ แต่เธอคิดว่ามันอาจจะไม่มี เธอตรงเข้าไปกระชากประตูเปิด ประตูที่เก่าซมซ่อยึดติดกับบานจนแทบเปิดไม่ออก เธอกลัวว่าออกแรงมากกว่านี้เธอจะเผลอทำมันพัง แต่ตอนนี้เธอไม่สนหรอก เธอต้องพิสูจน์ว่าในห้องมีอะไรหรือเปล่า เธอไม่เชื่อหรอกพวกเรื่องผีแบบนั้น ถ้ากล้าก็ออกมาเลยสิ ผีน่ะ ถ้ากล้าก็ออกมาเลย!

ครื้ด! วันดีเลื่อนประตูเปิดออกได้ในที่สุด เธอรีบกวาดตามองไปรอบๆ ห้องเรียน แต่ในนั้นไม่มีใครอยู่เลย

>>434 เปล่าครับน้อง show คือการทำให้คนอ่านเนี่ยเข้าใจสถาณการณ์ที่เกิดผ่านบทสนทนา(แบบที่เซฮุนเขียนใน>>429 )ก็ได้ หรือจากการบรรยายสั้นๆ แบบพี่ก็ได้ ที่ว่าห้ามเป็นผลกระทบต่อบุคคลที่ 1 นี่อ่านแล้วงงนิดๆ เฮะ คือถ้าพูดถึงการ show แล้วมันส่งผลกับใครหรืออะไรก็ได้ในเหตุการณ์ อันที่พี่เขียนไปคือ show ว่าหนุ่มๆ แถวนั้นเห็นเฟรชชี่นมโตแล้วออกอาการแบบไหน แต่เราไม่ได้พูดถึงว่าน้องเฟรชชี่เป็นยังไงบ้างหลังสังเกตเห็นว่าพวกผู้ชายมองตามเป็นตาเดียว ซึ่งในการ show เหตุการณ์หลังจากนั้นอาจมีการ show ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับสิ่งต่างๆ ทั้งหมดในฉากก็ได้

อันที่พี่ให้ตัวอย่างมันไม่ได้ระบุ POV ไว้ เอาเป็นว่าถ้าอยากปิด show อันแรกนี้ก็ปิดได้ 2 แบบ
แบบ POV1 "ไอ้เหี้ย น้องคนนั้นแม่งนมใหญ่สัสสส" ไอ้อั๋นพูดกับผมที่นั่งอยู่ตรงกันข้ามพลางเช็ดน้ำลายซึ่งกำลังย้อยอย่างน่าเกลียด
แบบ POV3 "ไอ้เหี้ย น้องคนนั้นแม่งนมใหญ่สัสสส" อั๋นออกความเห็นพร้อมทั้งเช็ดคราบน้ำลายจนแขนเสื้อเปียกเป็นดวง

ทีนี้ถ้าพูดถึงเรื่องต่อจากนั้น แบบให้มัน show ถึง effect กับทั้งผู้อื่นและจุดสนใจ ก็จะได้ประมาณว่า(แบบ POV3 นะครับ)
"ไอ้เหี้ย น้องคนนั้นแม่งนมใหญ่สัสสส" อั๋นออกความเห็นพร้อมทั้งเช็ดคราบน้ำลายจนแขนเสื้อเปียกเป็นดวง
หลังจบประโยคกลุ่มนักศึกษาชายก็หันควับมามองอั๋นราวกับเขาเพิ่งทำความผิดใหญ่หลวง แก้มใสของนักศึกษาสาวแดงเป็นลูกตำลึงเมื่อได้ยินประโยคนั้น หัวคิ้วบางย่นเข้าหากันเล็กน้อย ก่อนเธอจะกระชับเสื้อคลุมชั้นนอกให้มิดชิดแล้วรีบเดินขึ้นตึกไปอย่างรวดเร็ว

ความปากรั่วของนายอั๋นทำให้เกิดความโกลาหลขึ้นเล็กน้อย เหล่านักศึกษาชายต่างก็อารมณ์เสียเพราะเขาดันไปแหวกหญ้าให้งูตื่น จนขาหื่นทั่วลานปาริชาติมีโอกาสได้ยลโฉมเทพีหนองโพเพียงช่วงสั้นๆ พอเห็นท่าไม่ดีไอ้คนปากเสียเลยรีบย้ายก้นวิ่งไปทางโรงอาหาร ทิ้งให้เพื่อนรักนั่งหัวโด่อยู่ที่เดิม

ด้านคนถูกทิ้งไม่ได้สนใจเลยว่าเพื่อนของตนหายไปไหน เขานั่งนิ่งเป็นรูปปั้น ตาก็ค้างเหมือนคนถูกผีหลอก

"ปานดำรูปหยดน้ำตรงต้นคอ" เจมส์พูดกับตัวเองด้วยเสียงแหบพร่า "ไม่จริง มันเป็นไปไม่ได้"

เรื่องราวทั้งหมดคงไม่สร้างความสับสนให้เจมส์เลย หากใบหน้าของหญิงสาวไม่คล้ายกับแฟนคนแรก และคงคิดได้ว่าตัวเองอาจแค่ตาฝาด หากไม่มีปานดำบนคอเรียวมาทำให้ไข้เขวซ้ำสอง ที่สำคัญที่สุดคือเธอมาปรากฏตัวที่นี่ได้อย่างไร ในเมื่อเธอตายจากเขาไปตั้งเกือบสิบปีแล้ว

เขียนซะยาวเลยตูข้า(ย่อหน้าสุดท้ายมี tell อยู่ครึ่งหนึ่งเพื่อผูกปม)

ไม่รู้ว่าจะช่วยอะไรได้มั้ย แต่เท่าที่จำได้การ show มีหลักแบบไม่เป็นทางการว่า "ขยายวงใน สรุปวงนอก" คือเราจะแผ่จุดที่จะนำเสนอให้ชัดหรือให้เห็นภาพ ส่วนเหตุการณ์รอบๆ ตัวประกอบ สิ่งแวดล้อม ให้อธิบายพอสังเขปเช่น "ผู้เป็นแม่ร่ำไห้ปานจะขาดใจเมื่อเห็นบุตรชายนอนหายใจรวยรินจมกองเลือด คนในละแวกนั้นพอเห็นเหตุการณ์บ้างก็มุงดู บ้างก็หยิบโทรเรียกรถพยาบาล"

ถ้าเอาที่สิ้นคิดสุดขีด

tell: ผลปียาซูหวานมาก
Show: เพียงกัดปียาชูสุกเข้าไปแค่คำเดียว ไอ้คนตะกละก็ร้องเสียงหลง "โหยยย รสขาติอย่างกับเอานมข้นหวานมาเติมน้ำเชื่อม"

>>441 เออแฮะ~ แบบนี้ดูดีกว่าวุ้ย

Show don't tell มันเหมือน บาตรกับแจกันน่ะมึง กูจะพูดยังไงก็ได้ว่าบาตรคือแจกัน คนมันก็ไม่เชื่อ จนกว่าพระทุกวันจะยกแจกันมาทุกเช้าจริงๆ

ลงชื่อ เซฮุน ถ้ากูบอกควยใหญ่ใครจะเชื่อจริงไหม? มันต้องใช้ให้ดู มีผลกระทบกับตัวละคร แล้วให้ตัวละครนั้นออกอาการ เป็นต้น

น่าเศร้านะ กูยกบาตรศิลาสมัยคันธาระมาให้ดูก็ยังไม่น่าเชื่อถือเท่าชุดบาตรและแจกันแบบขายปลีกทาง Facebook แถมยังคุยโวว่าตัวเองเหนือกว่าอีก อีโก้เยอะจนน่าสมเพชจริงๆ เป็นแบบนี้ต่อไปมึงก็สู้เครื่องบินไม่ได้หรอก แม่งอีโก้เยอะ แต่ยังใช้หลักฐานเป็น มึงน่าจะไปเรียนวิศวะบ้างนะ จะได้ฉลาดแบบมันบ้าง

>>444 ถถถถ เด็กน้อย ที่กูยกมามันเป็น practical evidence และ active evidence

กูไม่เถียงกับมึงแค่คนเดียวนะเรื่องบาตรกับแจกันน่ะ กูเถียงกับหลักฐานทางประวัติศาสตร์ที่ใช้ต้มคนที่มึงยึดกันไว้ต่างหาก กะละหินเก่าๆที่ไหนก็ได้ บอกเป็นของพระพุทธเจ้า ถุย! นี่มึงโง่จริงๆหรอ? ของเอาไว้หลอกแดกตังค์นั่งท่องเที่ยวมึงก็จะกอดไว้อยู่นั่น

กูเอาตีนตบมึงเรื่อง Lucifer = แสง แล้วมึงก็เงียบ บอกว่าง่วง กูไม่เคยคิดจะเรียกหาอีโก้มีงเลยนะไอ้ลูกกากเงาะ

ลงชื่อ เซฮุน มึงอ่านชื่อมู้นะไอ้เห่อหมอย มึงจะเชื่อห่าอะไรก็เรื่องของมึง ทิเบตเขาแจกันเป็นของมงคล ถ้ามึงไม่จบกูก็ไม่จบนะสัด

เรื่อง show don't tell มีศิลปะอีกอย่างคือการใช้คำวิเศษ คำที่ขยายประธาน ไม่ว่าจะทางตรงหรือการประชดประชัน

ex 1. : เหล่าบุรุษผูู้ทรงศีลธรรมและไฟแห่งความรักชาติในสภาแห่งนี้พร้อมใจกันมอบกรุงเอเธนส์ให้สปาร์ตันอย่างสันติ

ex 2. : เหล่าบุรุษผู้เปี่ยมด้วยความละโมบและจิติันขลาดเขลาในสภาแห่งนี้พร้อมใจกันมอบกรุงเอเธนส์ให้สปาร์ตันโดยไม่สู้รบ

ทั้ง 2 ประโยคนี้บรรยายเหตุการณ์เดียวกัน แต่ต่างมุมมอง และสร้างความเข้าใจผิด (หรือถูก) ให้คนอ่านได้ ศิลปะของการ show ไม่ได้อยู่ที่บรรยายถูกต้องหรือเห็นภาพหรือไม่ แต่อยู่ที่การชักจูงคนอ่านให้เห็นตามที่คนเขียนต้องการ

นักเขียนชื่อดังสมัยใหม่ที่เชี่ยวชาญศิลปะนี้มากคือ Dan Brown หนังสือแต่ละเล่มของเขาชักจูงคนอ่านให้ตีความหรือมองในมุมเล็กๆ ที่คนเขียนต้องการให้รู้เท่านั้น แล้วค่อยๆ คลี่ปมปริศนานั้นไปพร้อมกับพระเอก ถึงแม้หลังๆ คนอ่านจะมองเรื่องนี้ออก แต่ก็ยังสนุกกับการตามเศษขนมปังได้

ถ้าเป็นนักเขียนในเด็กดี กูคิดว่า Persona คนเขียน MSO ทำได้ดี จากที่ร้ายจนคนอ่านเคยเกลียดมนตรามากๆ จนมีคะแนนนิยมสูสีกับศิลาได้ และยอมรับว่าเป็นพระเอกอีกคน

อันนี้เป็นเรื่องของมุมมอง ถ้าให้คนอ่านมองผ่านสายตาของพระเอก คนจะมองภาพขาว/ดำตามที่พระเอกมอง แต่ถ้ามองในมุมอื่น อย่างมุมของมนตรา ศิลาคือตัวโกง (ตามความหมายจริงๆ) และถ้ามองกันอย่างบุติธรรม ศิลาก็โกงจริงๆ เพราะเป็นพระเอก (หลัก)

>>446 แดนบราวน์มันเขียนเก่งนะ แต่บิดเบือนข้อมูลตัวพ่อเลยไอ้ฉิบหาย แม่งมารศาสนาคริสต์มากๆ

หรือใครจะมองเป็นกลองยาว?

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10154738591366937&id=147232991936

>>445 กูไม่ใช่>>444 แต่มึงไม่ยอมจบเองไม่ใช่เหรอ จะมาพูดอะไรอีก คนนอกเขาเบื่อกันนะ

>>447 ศาสนาคริสต์ยุคแรกก็บิดเบือนข้อมูลอยู่แล้ว น่าจะเป็นกองเซ็นเซอร์ฝั่งตะวันตกยุคแรกๆ เลย ไอ้สภาร่างไบเบิ้ลที่เอาแต่เนื้อหาที่ตัวเองชอบ (แต่ขัดแย้งกันมาก) มาแล้วบอกว่าเนื้อหาที่ตัวเองไม่ชอบคือของนอกรีต มึงจะหวังให้ข้อมูลมันถูกต้องเหรอ

มึงอาจจะไม่คุ้นหรือไม่รู้ แต่พระสันตะปาปาประจำโรมนะไม่ได้มีสิทธิเหนือคริสต์จริงๆ หรอก

สังฆมณฑลของคริวต์ดั้งเดิมมี 5 ที่ แต่ละที่มีอำนาจเท่ากัน แต่โรมอ้างว่าตัวเองครอบครองหลุมศพของนักบุญปีเตอร์ หัวหน้าของอัครสาวก จึงเป็นพี่ใหญ่กว่าใคร แต่กว่าคนอื่นจะยอมรับ ก็ฆ่าอีก 4 แห่งเรียบไปแล้ว มีเพียงกรีกออร์โธด๊อกซ์ที่เหลือรอดมาได้

>>448 อย่าการเมืองสิ มึงบอกให้อ่านหัวกระทู้เองนะ

Term of Use

ผู้ใช้ต้องไม่โพสข้อความที่มีเนื้อหาเกี่ยวข้องกับการเมือง

>>449 เรื่องคริสต์นะ ที่อเมริกาสองสามปีมานี่ เขาสับแดนบราวน์เละแล้วทั้งบทความวิชาการ ทั้งหน้าที่การงาน ทั้งหนังของแม่ง

แต่ขอเห็นด้วยทุกอย่างเรื่องโรมกับสันตะปาปา

ลงชื่อ เซฮุน จากพุทธมาคริสต์โคตรไว

>>450 กูให้ดูรูปบาตรพระ

ไบเบิลมันมี คนเขียนหลายคน และมี editor หลายคน งานมันดีอยู่แล้วในทางศาสนา (เสียดายส่วนที่มันตัด แต่ก็หาอ่านได้นะ)

แต่อีแดนบราวน์มันบ่อนทำลายภาพลักษณ์ของพระเยซู ซึ่งต่อให้มองในทางวรรณกรรม มึงมา retcon พระเยซูแบบนี้ก็ทุเรศ

ศาสนาของสมาชิกวง Exo จะบอกว่ากูไม่คุ้นไม่ได้หรอก

http://aminoapps.com/page/k-pop/3492031/exos-religion-belief-system

ลงชื่อ เซฮุน

>>452 มึงเอารูปอื่นได้ แต่จงใจเอารูปนี้มา เจตนาชัดเจน มึงผิดไกด์ไลน์หลายเรื่อง แอดมินเคยพูดว่าผิดมากๆ ก็แบนได้นะ

>>455 มึงกำลังกล่าวหากูนะ กูก็บอกอยู่ว่าไม่ใช่

อย่าลดตัวไปเถียงกับสวะเลย ปล่อยมันไปเถอะ

>>457 ชื่อ id มึงพอดีเป๊ะ D:qrJc+MeWa

ขอประทานโทษนะคะคุณพี่ๆ แต่เดี้ยนเอียนกับประวัติศาสตร์บาตร + แจกันแล้ว ความจริงในโลกอาจจะไม่ได้มีแค่เพียง 1 ก็ได้นะคะ แล้วแต่เวลา สถานที่ สังคม และมุมมอง ทั้งสองอย่างอาจจะเป็นสิ่งที่ถูกต้องในสถานที่และเวลาที่ต่างกันก็ได้ค่ะ

>>441 เดี้ยนกระทืบไลค์ให้เลย แจ่มแจ้ง ขอบพระคุณมากค่า

ถามจริงเหอะ เด็กดวกสนใจเขียนแนวศาสนาคริสต์เหมือนแดน บราวน์จริงเรอะ

>>460 เขียนก็ดีนะ คริสต์ในไทยไม่ค่อยมีคนคลั่งศาสนาแบบฝรั่งเท่าไหร่ เขียนไปก็ไม่โดนแด่าแบบเฮียแดนหรอก

Dan Brown เขียนเรื่องคริสต์หลักๆ แค่ 2 เรื่อง ที่โดนโต้แย้งมากที่สุดคือ Davinci Code ซึ่งกูก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่เหมือนกันว่ามันบ่อนทำลายภาพลักษณ์ของพระเยซูตรงไหน ถ้าไม่นับเรื่องการให้ข้อมูลผิดๆ หลายจุด

แต่ปัญหาใหญ่กว่าเรื่องข้อมูลคือการเขียนให้เชื่อ >>446 ศิลปะแบบเดียวกับการเขียนประวัติศาสตร์ เป็น show ที่เหมือนกัน tell ชักจูงให้คนอ่านเห็นแต่สิ่งที่คนเขียนต้องการให้เห็น โดยไม่ใตร่ตรองข้อเท็จจริงหรือตรรกะในเรื่อง แต่ของแบบนี้ก็ขึ้นกับ IQ คนอ่านด้วยละ

>>458 กูไม่เข้าใจมุกมึง

ถามหน่อย ภาพแบบนี้ http://volarenovels.com/release-that-witch/release-witch-map/ ใช้โปรแกรมอะไรทำ กูอยากลองสร้างแมพละเอียดๆ แบบนี้ดู

>>462 เข้าดูในต้นฉบับ​ภาษาจีน(ที่อยู่ในลิ้งค์นั่น)​ คนทำบอกว่า โฟโต้ชอป​มาจากกูเกิ้ล​แมพ

กูเพิ่งเห็นนิยายที่กระหายยอดวิวกับคอมเม้นต์จัดขนาดนี้เป็นครั้งแรกว่ะ พอมีกระทู้ด่าและถูกแขวะเรื่องพลอต ล่าสุดสร้างบทความหนีแล้วย้ายจากแฟนตาซีไปหมวดนิยายวายแล้วอัพหลอกแบบเดิม ไม่ทิ้งสันดานและเนื้อหาด้านในคงเดิมเป๊ะๆไม่คิดแก้ไข เพลียจิต

>>464 เปิดวาร์ปด้วยเพื่อนโม่งจะได้เผือกถนัดๆ

>>464 ทรงกลมอันเหลือเชื่อเหรอ

>>466 ใช่ว่ะ ตอนนี้นางเปิดบทความใหม่ย้ายไปหมวดวายแล้ว แต่เนื้อหาคงเดิมเหมือนตอนไม่มีคำว่าวายแปะท้ายเรื่อง

บอกชื่อนิยายหน่อย

>>465 >>468 Incredible Sphere เสริชแล้วพวกมึงจะเจอเลย

>>469 สุดยอดความเหี้ย 2017 ทั้งคนทั้งนิยาย

>>469 ช่างแม่ง โดนด่าก็ไม่เข็ด ดักดานไปไม่ต่างจากคนตายเดินดิน ไม่เคยประสบความสำเร็จด้านการยอมรับทางสังคม

>>471 กูแค่เพิ่งเคยเจอคนที่อยากได้ยอดวิวจนต้องเปลี่ยนแนวเรื่อง แต่อัพหลอกแบบเดิมคือเหนื่อยใจชิบ ลบเม้นต์คนมาด่าเป็นระยะเหมือนเดิม

ปกติแล้วยอดเฟบต้องมากกว่ายอดเม้นใช่ปะ กูแปลกใจที่เห็นเรื่องนึงมียอดเม้นมากกว่าเฟบ ตามลิ้งที่พวกมึงแปะๆกันข้างบนนี่แหละ

>>464 กระทู้ไหนวะ

>>473 เรื่องไหน

>>473 หมายถึงทู้นี้ป่ะว่ะ https://www.dek-d.com/board/view/3787494/
>>475 น่าจะหมายถึงทู้นี้

กุไม่ค่อยแคร์เม้นแฟนคลับแล้วว่ะ เห็นยอดวิวแต่ตอนเพิ่ม และคนอ่านคงที่ ไม่ลดฮวบๆกุก็ดีใจล่ะ

>>477 เหมือนกัน

>>476 อะเคร แต้งกิ้วมากมาย

>>476 ไม่ๆ ไม่ใช่อันนี้ แต่ช่างแม่งเถอะ

อืม... กุมีเรื่องสงสัยอีกแล้วว่ะเพื่อนโม่ง แต่คราวนี้สงสัยแนวขอบ่นนิด
คือเหล่าเด็กเกรียนชอบบอกว่านิยายกุดำเนินเรื่องช้า... ซึ่งกุไม่อาจทำความเข้าใจได้ว่าไอ้ช้า - เร็ว ในความหมายมันนี่คืออะไร
กุต้องให้พระเอกได้พลังเทพตั้งแต่ 3 ตอนแรกเลยงั้นเหรอ? นี่เมิงมาอ่านความเทพตัวเอกหรืิอว่ามาอ่านเนื้อเรื่องวะ!?

>>480 https://writer.dek-d.com/bluesea25/story/view.php?id=880244 อันนี้หรือเปล่า นี่เราไล่เปิดเลยนะ 555
>>481 เราไม่ได้อ่านนิยายโม่ง เราบอกไม่ได้อะ เพราะเดินเรื่องช้าของเราคือ อ่านไปหลายตอนแล้วมันยังไม่มีอะไรให้น่าติดตาม

ทีมงานว่างจัดเรอะ https://www.dek-d.com/board/view/3787863/

วันนี้มีใครจะสับเรื่องไหนหรือเปล่าเอ่ย

>>483 พูดถึงทีมงาน มีอยู่คน ไม่ก็มากกว่า1ไม่อน่ใจ แม่งชอบพูดถึงแต่แฮร์รี่ว่ะ เอะอะ ไรก็ แฮร์รี่ๆ ค่อนข้างบ่อยอยู่นะ ติ่งจะโจมตีกูก็ได้ แต่กูบอกตรงๆเลยเห็นแม่งเพ้อแล้วรำคาญว่ะ

>>485 อ้าวขุ่นพระ นี่มู้นินทาหรอ? อ้าวตายแล้ว เข้าผิดมู้อ่ะ เราขอโทษด้วยนะ /ไหว้

ลงชื่อ เซฮุน วันนี้อารมณ์ดี... ปกติก็ดีทุกวันนะ

>>481 เวลา-เหตุการณ์ในเรื่อง ถ้ามึงเคยอ่านนิยายแปลจีนที่ 10 ตอนเท่ากับ 5 นาทีในเรื่อง เนื้อเรื่องเหตุการณ์ไม่ไปไหน นั่นคือช้า ตรงกันข้ามก็อย่างแฮรี่ 1 เล่ม 1 ปี เล่าเฉพาะเหตุการณ์สำคัญที่มีผลกับเนื้อเรื่องและตัวละคร และเน้นฉากไคลแม็กซ์เอา นั่นคือเร็ว

ลองตรวจดูด้วยตัวเองละกัน ว่า 10 ตอนของมึง ถ้าตัดการบรรยายและข้อมูลทั้งหลายแหล่ออกไป เนื้อเรื่องเดินไปแค่ไหน หรือยังอยู่ที่เดิม

>>487 และถ้าตัดเหลือเฉพาะสำคัญๆ แล้วมีคนบ่นว่าช้าอีก แสดงว่าปัญหาของคนอ่านเอง

>>487 ถ้างั้นกุว่าเป็นคนที่อ่านแล้วล่ะ
นิยายกุนี่ถ้าไม่ใช่บทที่มีความยาวเป็นพิเศษ 10 ตอนก็ล่อไปหลายเหตุการณ์ล่ะ
อย่างภาคล่าสุดกุลงไป 12 ตอน ก็ขึ้นบทที่ 4 จากทั้งหมด 8 บทแล้ว เนื้อหาเดินไปถึงครึ่งแล้วยังบ่นว่าช้าอีก...

สับในลิสต์กันถึงไหนละ ถ้าเสาร์นี้ว่างจะเอามาสับต่อ

>>482 ไม่ใช่เรื่องนั้น แต่ก็แปลว่าการที่มียอดเม้นมากกว่ายอดเฟบไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร เอ๊ะ หรือว่าแปลก?

Ky กัลออกภาคพิเศษมาอีกแล้วนะงุ สถพ. เตรียมหาแดกยาวอีกครั้งหลังรีปกบารามอสไม่เวิร์กอย่างที่คิด

>>492 พี่กัลอาจจะอยากเขียนพอดีก็ได้นะมึง แต่ก็ว่าเขาเปลี่ยนเหอะ เบื่อซีรีย์นี้จริงๆ ให้มันเป็นความทรงจำงดงามตามเดิมได้มะ

วานสับ https://writer.dek-d.com/Mizaukinaishi/story/view.php?id=1579292

ไม่ใช่เรื่องของกูนะ บาย

>>494 อิอิออิ บาย

เด็กสมัยนี้นี่มัน... https://www.dek-d.com/board/view/3787957/
กุล่ะกลุ้ม... หะหมอยเพิ่งขึ้นริอยากจะเขียนเอโร่ยล่ะ

>>496 เขียนง่ายไง แค่ไม่มียางอายก็พอล่ะ

>>496 แต่เอโร่ยที่เด็กเห่อหมอยเขียน กรุอ่านแล้วขำกว่าเงี่ยนอ่ะ

NC กับอีโรติกต่างกันตรงไหนวะ มันก็แค่คำสามัญกับคำสุภาพ

>>499 อันนี้กุก็อยากรู้ว่ะ
เท่าที่กุคิดนะ... NC มัน No Child ซึ่งหมายความว่ามีฉากที่ไม่เหมาะสมกับผู้เยาว์ อาจจะมีฉากผิดขบธรรมเนียม อย่างเช่นเยตูดกัน ผู้ชายดูดไอติมกัน และอาจถึงขั้นสอดใส่กัน
ส่วนอิโรติก กุว่าน่าจะเป็นแบบ Normal ว่ะ... และการบรรยายน่าจะให้จินตนาการถึง Bone Zone เอง แทนที่จะเขียนโต้ง ๆ ว่ากุเยกันแล้วนะอะไรทำนองนั้น

>>499 กรุว่าอีโรติดเป็น subset ของ NC นะ

ตามที่กรุเข้าใจ อีโรติกก็แนวเขียนหื่นแบบมีศิลปะ ส่วน NC ก็ไม่เหมาะสำหรับเด็ก คลุมหมดทั้งอีโรติก ทั้งนิยายปกขาวคาวโลกีย์

อีโรติกเป็นส่วนหนึ่งของ NC แต่เป็น NC ที่ภาษาสวย
ถามว่าต่างไหม ก็ต่างเยอะ เช่น
กูด่ามึงว่าไอ้หน้าหนังหี กับเปรยว่า ใบหน้าท่านเทียบเนื้อนูนเนินเขา จมูกนิดดั่งติ่งน้อยห้อยกลางหุบเหว ปากปิดชิดดั่งมิเคยลิ้มชิมสิ่งใด ขนรำไรเแซมเนื้อชมพูอยู่ริมปาก เหงื่อไหลย้อยดั่งน้ำค้างคลุมหญ้าแพรก
เนี่ย หน้าหีอย่างมีคลาส

>>502 สัส กูลั่นหน้าหีอย่างมีคลาส 5555555555555555555555555555

>>502 พักกลางวันอยู่ ตอนอ่านเมนต์นี้แดกชาเชียวอยู่ ชาเชียวกูพุ่งเลย ชดใช้ค่าชากูมา555

NC ไม่ใช่แค่ Sex แต่หมายถึงความรุนแรงด้านอื่นๆด้วย อย่างฆ่าดะ เลือดสาด จิตๆ

นั่นหมายความว่านิยายฆ่าๆ วอนนาบีดาร์คในเด็กดีก็จัดเป็น nc (และนิยายตลก) แต่ที่ไม่โดนแบนเพราะเด็กดีแม่งกาก ห่วงแต่เย็ดอย่างเดียว

>>505 ยาเสพติด และการค้าประเวณี(ขายหี) ก็นับว่าเป็น Not suitable for Children เหมือนกัน แต่พอเลื่อนอ่านนิยายเจอนิยายกัญชา นิยายยาปลุกเซ็ก หรือพิศวาสนางโลมร้อน อะไรงี้ละกูแม่งพบว่าเว็บเด็กดอกรวมทุกอย่างไว้แบบออลอินวันเลย เย็ดเข้

>>502 ไอ้เชี่ยยย เมิงทำกุสำลักมาม่า!

>>505 หรือว่าแนววอนนาบีดาร์กคือนิยายโป๊เรอะวะ

>>508 เอาใหม่ๆ หรือว่าดาร์ก(แฟนตาซี)สไตล์เด็กดวก คือนิยายโป๊ที่แถสีข้างหลอกว่านิยาย NC เรอะวะ

>>509 ถ้าว่าตามจริงแล้ว หากมีเนื้อหาเกี่ยวกับการฆ่ากันก็ต้องจัดอยู่ในหมวด 18+ แล้วล่ะ และถ้าอิงตามการจัดเรตทางโทรทัศน์ก็ต้องเรต ฉ. กันเลย

ชื่อเว็ปแบบนี้ แต่มี 18+ NC มันเหมือนห้องสมุดโรงเรียนมัธยมมีหนังสือปลุกใจเป่าวะ

GOT ก็เข้าค่าย NC นะ แต่เนื้อเรื่องมันเข้มข้นจนไม่ถือว่าเป็นผลงานน้ำกามแบบปล้ำๆ แบบนิยายไทย

กระทู้วิ่งไวดีแฮะ ไม่ถึงครึ่งเดือน ล่อไปครึ่งกระทู้แล้ว

เออ กุอ่านมู้ที่โม่งแปะเกี่ยวกับนิยายอีโร สงสัยว่าเด็กดี หรือวงการนักเขียนแอนตี้ธันวลัยหรอวะ มีเม้นบอกถ้าใครรู้ว่าเคยเขียนแนวอย่างว่าที่ธัล ต่อให้เรื่องอื่นเขียนดีก็เป็นตราบาป

>>514 กระแดะไปงั้นแหละ พูดยังกับนิยายเด็กดีนี่มันสูงส่งขนาดนั้น แค่ลงฉากเรทไม่ได้เฉยๆเอง
เดี๋ยวนี้เรื่องท็อปๆนี่นิยายรักขายป้าๆทั้งนั้น ในเว็บไม่มีnc แต่พอออกเล่มก็ncกระจุยกระจาย
ถ้าเทียบกับธัญวลัยก็แค่ธัญฯจะตรงประเด็นกว่า แต่ประเด็นที่ว่ามันก็เย็ดๆเหมือนกันน่ะแหละ

กูเพิ่งรู้ว่าบอร์ดเด็กดีมีเหยียดธันวลัยด้วย พอดีกูไม่ค่อยได้เข้าดูบอร์ดเลยไม่รู้เทรนด์เขา ของกูนี่แค่แอนตี้อุ๊คบีเพราะได้ยินว่าโกงเงินคนเอาหนังสือลงแอพเท่านั้นเอง ไม่ชอบแค่เพราะมันลงนิยายเรตได้เท่านั้นเหรอ? งั้นมันก็เป็นทางเลือกหนึ่งในการลงไม่ใช่เหรอ? หรือต้องฝืนลง NC ในเด็กดีให้ถูกแบนวะ? กูว่าบอร์ดเด็กดีนี่เฮฮาดีว่ะ

กรุว่าเด็กดีไม่ได้แอนตี้ธันวลัยหรอก แค่มีพวกชอบเอาปัญหาในเว็บธันวลัยมาถามในเด็กดี ซึ่งแม่งเป็นคนละเว็ป แถมเป็นคู่แข่งอีก ดูยังไงก็ถามผิดที่ ถ้าพวกมาเฟียในบอร์ดจะเขม่นก็ไม่แปลกว่ะ

คนรู้จักกุคนหนึ่งลงแฟนตาซีไม่ nc ในธัลว่ะ แต่มันบอกว่าคนอ่านเยอะกว่าเด็กดี 555 ถึงยอดวิวจะเศษเสี้ยวของพวกสาย nc ก็เถอะ มันบอกว่าสงสัยผู้ใหญ่อ่านธัลวลัยเยอะกว่า

พูดถึงเรื่อง nc เดี๋ยวนี้เขายังฮิตใช้คำว่าแก่นกายอยู่หรือเปล่าวะ กรุอ่านเห็นคำนี้ทีไรขำทุกที

นิยายปัจจุบันของกูลงอยู่สองที่คือเด็กดีกับธัญ เวอร์ชั่นเดียวกัน ไม่มีNC ถ้าดูจากยอดวิวรวมแล้ว คนอ่านที่ธัญจะเยอะกว่า แต่มาดูตามวิวตอนแล้วคนอ่านที่เด็กดีเยอะกว่า อันนี้ไม่ได้จะว่าธัญแต่จะบอกว่าระบบนับวิวมันเฟ้อ
สำหรับตัวกูนะ ลงที่เด็กดีคนอ่านเยอะกว่า ติดตามเยอะกว่า แต่เมนต์เงียบมาก ลงที่ธัญคนอ่านน้อยกว่าเด็กดีเยอะ(ตรงจุดนี้กูทำใจไว้แล้ว เพราะของกูไม่มีNC) แต่เมนต์มาเว้ย เออ งงเหมือนกัน

>>520 มือลั่นกดโพสเร็วไป จะบอกว่า เทียบกันแล้วที่ธัญเมนต์ดีกว่า (สำหรับตัวกูนะ)

>>520 ยอดคนอ่านแต่ละตอนด้วยเว้ย(เรื่องคนรู้จักกุอ่ะนะ) ยอดวิวหน้าหลักนี่รู้อยู่ล่ะ แต่เข้าใจแหละนิยายเพื่อนกุแม่งแฟนตาซีแบบรุนแรงสะท้อนด้านมืดจิตใจ ดราม่า สงคราม เด็กอาจจะรับไม่ได้

https://www.dek-d.com/board/view/3788128/ <<<กระทู้หานิยาย
บางคนนี่แม่งก็แปลกเนอะ เขาเขียนเอาไว้แล้วว่า "ขอแค่เป็น ชxญ" แม่งยังเสือกถาม "เอาญxญไหม" กูเพลียแทนคนตั้งกระทู้555

ขอนอกเรื่อง พวกมึงรับได้มั้ย ตัวละครเทพเบียวซูไม่ใช่ตัวเอก

>>524 กุว่าพระเอกเบียวซูมันก็ไม่ได้เลวร้ายมาก ถ้ามันมีอย่างอื่นน่าสนใจ อย่างพวกเรื่องฮีโร่มันก็มีตัวร้ายเท่ๆ ซูไม่แพ้กันมันเลยโอ แต่ถ้าเป็นตัวร้ายซู กุว่ามันน่าเป็นตัวร้ายที่มีมิติบ้าง ไม่ใช่แบบละครไทยอ่ะ เอะอะก็กริ๊ด ต้องใช้มารยาแย่งผัวชาวบ้าน เลวร้ายสุดโต่งแบบหุ่นฟาง

เออ... ถ้าจะลงธันวลัยด้วย ลงเด็กดีไปด้วย กุควรจะจัดระเบียบการลงยังไงดีวะ?
ถ้าจำไม่ผิดธันวลัยมันเก็บเงิน ถ้ากุลงพร้อมเด็กดี เดี๋ยวแม่งจะกลายเป็นมันเข้ามาอ่านเด็กดีหมด

กูไม่เคยแอนตี้พระเอกเบียวพระเอกซูเลยนะ แค่อย่าเก่งจนหลุดจากตรรกะของเรื่องก็พอ
ชอบพระเอกซูมากกว่าพระเอกกากด้วยซ้ำ ถ้ามาแนวพระเอกกากนี่กว่ามันจะเก่งนี่ฝึกวิชายังกับนารุโตะ กูเบื่อฉากฝึกวิชา
ที่>>524 ถามกูชอบนะ เพราะมันจะทำให้ได้ลุ้นว่าพระเอกจะทำยังไงให้ล้มไอ้ตัวเบียวเทพซูนี่ได้ หรือถ้าไอ้ตัวเบียวซูนี่เป็นตัวละครผู้ช่วย พระเอกก็ต้องไชน์ออกมาให้เด่นกว่าไอ้ตัวนี้ ซึ่งก็น่าสนใจดีว่าคนเขียนจะทำยังไง

>>526 เราว่าคุณเข้าใจผิดนะ ในธัญวลัยเนี่ยมันเลือกได้ว่าตอนไหนจะขาย จะไม่ขาย จะลงให้อ่านฟรีตลอดเลยก็ได้ ส่วนเด็กดีก็มีให้ขายแต่มีข้อแม้ว่าต้องแต่งให้จบก่อน

เราแต่งลงทั้งสองที่ เราคิดว่าสองที่เนี่ยคนอ่านเขาแยกส่วนกัน ในเด็กดีเราลงนำหน้าในธวล.ไปเยอะมาก แต่คนอ่านที่ตามอ่านในธวล.ก็อ่านแค่ในธวล. ไม่ได้ไปตามในเด็กดีนะ

>>524 กุนึกถึงเรื่อง Watchmen อะ... ไอ้ Dr. แมนฮัตตั้นมันพระเจ้าดีๆ นี่เอง ไม่ว่าใครก็จัดการมันไม่ได้
แต่สุดท้ายก็โดนตัวร้ายหลอกจนมันยอมจากไปโลก

นิยายหรือการ์ตูนไมไ่ด้พังเพราะแย่ความซูเป็นหลักหรอก คือคนเขียนไม่เก่งพอเว้ย ไมไ่ด้ให้พระเอกชนะเพราะพระเอกฉลาด หรือ เก่งกว่าคนทั่วไป ส่วนใหญ่มักจะเขียนแบบตัวละครอื่นที่ไม่ใช่ตัวหลักนั้นดูโง่ ตัวร้ายโครตฉลาดในฉากอื่นกลับ iq ลดลงร้อยเปอเมื่อสู้พระเอก กับไอ้พวกรอดพ้นได้ทุกทีเพราะมีอะไรบันดาลให้รอด (TW ก็เข้าเค้านี้ คนสับตอนนั้นแม่งแม่นจริงว่ะ กลิ่นเบียวแกรี่มาเต็ม ลองไปอ่านตอนต่อไปเรื่อยๆ ก็เสต็บเดิมๆแหละ ในโลกนั้นนอกจากพระเอกกับจิ้งจอกคู่ใจคนอื่นนี่โง่หมด มีหน้าที่เพียงถูกพระเอกเตะกระเด็นเท่านั้น)

>>530 TW คืออะไรวะ?

>>531 มึงอ่านมู้นี้แล้วจะเข้าใจ https://fanboi.ch/webnovel/4106/

>>532 เริ่มจาก 134 เลย มู้นั้นแหละ

มีคนสงสัยการตลาดนิยายเด็กดี
https://www.dek-d.com/board/view/3788216/

>>534 มาละเงินบวกตรรกะพังเจ้าเก่า แย้งทั้งป้าทั้งพี่เครื่อง พวกมึงจะโวยวายทำไมกระแสไว้ทำตาม มึงไม่ทำก็แพ้คนตามอย่างเด็กเห่อหมอยและกู ถถถถ

>>535 ไหนเล่าวีรกรรมของอีนี่ให้ฟังหน่อยสิ~ ตอนนี้กุชักอยากเผือกเรื่องชาวบ้านมั่งละ

เงินบวกมันเป็นกบในกะลา

>>522 กูดูตั้งแต่ >>518 แล้ว สงสัยเลย เรารู้จักกันใช่ไหมวะ ถถถถ
แต่ปัจจุบันกูไม่ได้ลงในธัญวลัยแล้วว่ะ ระบบลงนิยายแบบใหม่แม่งป่วนย่อหน้ากูเละเลย หรือเพราะกูใช้ระบบใหม่มันไม่เป็นก็ไม่รู้

>>538 ไม่น่าใช่ เพื่อนกุยังลงธัลอยู่เลย

กุว่าลองเอานิยายในเด็กดีกุไปลงธัญวลัยด้วยดีกว่า แล้วเพิ่มตอน .5 NC ไว้เรียกยอด view

ky เพื่อนสนิทของกูคนนึงคิดจะเขียนนิยายหลายเรื่องพร้อมกันลงเว็บเด็กดี...กูควรจะห้ามหรือสนับสนุนมันดีวะ...

4000 คำเยอะเกินไปสำหรับหนึ่งตอนไหม? หรือต้องแบ่งออกเป็นตอนละ 2000 คำ

>>542 ไม่หรอก กำลังพอดี เยอะกว่านี้หน่อยก็ยังได้

คนสับไปกินหมูกระทะละมั้ง

ปิ้งย่างอาหารทะเลก็น่ากินนะมึง

อย่าพูดเรื่องของกินดิ หิวแต่ไป 7-11 ไม่ได้ ฝนตก วกกลับเข้าเรื่องนิยายเหอะ

ฝนตกทั่วประเทศว่ะวันนี้

ความเห็น เซฮุน เรื่องนิยายติดท็อป

มึงต้องเข้าใจก่อนว่านิยายทุกเรื่องมี Learning Curve ถ้าไม่เข้าใจตรงนี้มึงก็ไม่เข้าใจคนอ่าน

Learning Curve ---> pay off (เรียนรู้ และ จะได้อะไร)

นิยายรัก มี LC ที่ไม่ชัน คนอ่านสามารถคุ้นชินกับมันง่าย คนเลยอ่านนิยายรัก (เดี๋ยวจะพูดถึง Pay off ทีหลัง)

พวกแมส กระแสติดท็อป มี LC เดิม คนอ่านไม่ต้องเรียนรู้อะไรใหม่ อ่านๆไปรอ Pay off อย่างเดียว

พวกนิยายแหวกแนวจะมี lc ที่ชันมาก ไม่ว่าจะ setting ประวัติต่างๆ บลาๆ

ต่อให้มึงเขียนเก่งแค่ไหน คนอ่านเขาคิดเสมอ ว่าเรียนรู้ไปได้อะไร เสียเวลาอ่านทำไม คุ้มไหม

ปรากฎการณ์ของปู่จอร์จ GoT เป็นตัวอย่างที่ดี เพราะ learning curve มันคล้ายกับ LotR และพวกนิยายแฟนตาซีสงคราม ไหนจะประวัติศาสตร์ต่างๆที่เป็นแรงบันดาลใจอีก คนอ่าน/ผู้ชมจะเข้าถึงได้ง่าย ส่วน pay off ของเรื่องไม่ต้องพูดถึง คุ้มค่ามาก

นิยายที่แย่คือ lc ชัน และ pay off ห่วย
นิยายติดท็อปมันไม่ต้องเรียนรู้อะไรเพิ่มมาก อ่านๆไป pay off ห่วยก็ไม่แคร์

ลงชื่อ เซฮุน คหสต ยสตน กถพต ยลปล

>>548 LC กูรู้จักแต่ licence

>>548 มึงแม่งอธิบาย TW LC ชันโครต pay off = มังงะจูนิเบียวทั่วๆไป

เฮ้ยย กุไปเจอไอ้นี่ในพันทิพย์ว่ะ

https://pantip.com/topic/36809165

>>551 รูปมาทำแบบนี้มีแววโดนเรื่องลิขสิทธิ์มั้ยวะ

>>551 คุ้น ๆ นะ ใช่บุคคลต้องห้ามที่เราก็รู้ว่าใครเปล่าวะโม่ง ว่าแต่เกมมันทำได้ง่าย ๆ งี้เลยเรอะ

>>553 ถ้าบุคคลต้องห้ามที่หมายถึงคือคนที่ถอดเสื้อโปรโมทนิยายก็คนเดียวกันว่ะ

>>553 มันอยากดังนะ พอๆกับ TW

นาน ๆ ทีจะเห็นแคมมี่มาตั้งกระทู้แบบนี้มั่งว่ะ ท่าทางเดือดจัด สงสัยนิยายที่ตามเอฟซีถูกก็อปละมั้ง
https://www.dek-d.com/board/view/3788325/
ปล.ในเด็กดีกูเห็นมาหลายเรื่องนะที่ลอกพล็อตนิยายแปลแบบแทบไม่ดัดแปลงมา อย่างเรื่องชาวบ้านกับโครงกระดูก

กุว่าโม่งต้องเปิดใจกับการตลาดนิยายตัวเองบ้างว่ะ เขียนดี สนุกขนาดไหนคนไม่รู้จักก็จบ ไม่มีใครปฏิเสธหรอกว่าลึกๆก็อยากดัง

>>556 มู้นี้แสดงให้เห็นถึงความสามารถการอ่านมู้ คนอ่านอ่านนิยายย่อยง่าย ก็อยากอ่านมู้ย่อยง่ายเหมือนกัน ดูสิ ดราม่าอันนี้กลับมีคนสนแค่คนเดียว อีกอย่าง ที่เด็กดีลอกพล็อตนิยายแปล เพราะในหัวคนเขียนไม่รู้จักทรัพย์สินทางปัญญาหรอก

>>556 อ้อ อันนี้กูรู้ ต้นเรื่อง​คือไม่ได้​ลอกพล็อต​นิยายแปล แต่มันก็อปนิยายที่มีคนแปลในเว็บอื่นมาแปะในดด.โดยไม่ขอคนแปลน่ะ

>>559 โจร 2 ขโมยนิยายแปลของโจร 1 มาลงเว็บเด็กดวก มิตรสหายท่านหนึ่งเลยออกมาโพสดิ้นๆ แถมชี้ทางด้วยว่ามาจากเว็บไหน บันเทิงมั้ยล่ะมึง

กุมานั่งดูยอดคนอ่านในหมวดต่าง ๆ ...อืมจะว่าไงดีล่ะ
ถ้าเทียบกับจำนวนตอนแล้ว รู้สึกว่าหมวดแฟนตาซีคนอ่านต่อตอนแม่งน้อยมากเลยวุ้ย
พอลองเทียบงี้แล้ว กุรู้สึกอยากเลิกเขียนแนวแฟนตาซียังไงก็ไม่รู้ว่ะ

https://www.dek-d.com/board/view/3788493/

ถ้าเป็นกู กูขอตั้งชื่อใหม่ว่า "ตำนานรักแลนนิสเตอร์" หรือไม่ก็ "เพื่อนรักนักเ-็ด"

>>562 เรื่อง "เหตุเกิดเพราะความเงี่ยน"

https://www.dek-d.com/board/view/3788469/
เอาเข้าไป -*-

>>551 >>564

ทำแผนที่ใหม่แล้วด้วยว่ะ ดูดีกว่าใช้เพ้นท์ทำเยอะเลย แต่ไม่ระวังเรื่อง Term of Use หน่อยเรอะ ? เล่นเอาไปใช้ในด้านการค้า (ประกอบการขาย E-book)

ขอสับเรื่องนี้นะ https://writer.dek-d.com/Mizaukinaishi/story/view.php?id=1579292

มาสับละ
ชื่อเรื่อง - ปีศาจไฮเทค
คนแต่ง - Mizaukinaishi
สถานะปัจจุบัน - คาดว่าลงไห
เริ่มสับ
เท่าที่อ่านดูมา เราว่ายังบรรยายไม่ดีว่ะ ห้วนสุด ๆ แห้งเหมือนอยู่ในซาฮารา ขนาดนิยายวอนนาบีอย่างทูเวิด์ลของคนที่โม่งก็รู้ว่าใครยังควรค่าแก่การอ่านกว่าเยอะ บรรยาย(ที่แทบไม่มี) เอาไป1/5
คำผิด ปริศณา ต้องเป็น ปริศนา น่าตา ต้องเป็น หน้าตา เอาไป3/5
เปิดบทนำมายังไม่มีอะไรน่าดึงดูดใจ อย่างที่บอกไปว่าแห้งเหมือนซาฮารา โลกแต่ละโลกเป็นไงก็ยังไม่รู้ ตัวละครนี่ไม่ต้องหวังรู้แค่ว่าชื่อ ฟาร์ กับ อาร์ ก็...นะ สิ่งที่รู้อย่างเดียวก็คือ โลกปีศาจเนี่ย มันมีเทคโนโลยี แล้วไอ้ฟาร์กับอาร์ที่เป็นเจ้าชายปีศาจก็เปิดประตูเชื่อมโลกปีศาจกับโลกอื่น ๆ ไปเที่ยวโลกเทพ ก็โอเค ๆ พอถูไถไปได้
เนื้อเรื่อง เอาไป 3/5 น่าสนใจแต่คนเขียนฝีมือไม่ถึง อ่านแล้วคันไม้คันมืออยากยืมเรื่องมาแต่งใหม่เอง
การเปิดตัวบทนำ 2/5 ไม่ค่อยดึงดูดให้อยากอ่านต่อ

เดี๋ยวมาสับต่อ ตอนที่หนึ่ง หวังว่าคนเขียนน่าจะพัฒนาฝีมือขึ้นสักนิดนึงก็ยังดี

>>542 หารครึ่งด่วน ตอนละ 4000 ไม่เวิร์ค

>>568 4000 ไม่เยอะนะ ประมาณ 5-6 หน้าเอสี่เอง พอเอาไปขยายสักฟ้อนต์ 20-22 กูว่ากำลังดีนะ น้อยกว่านั้นดูซอยตอนสั้นไป

542 นะ
>>568 จริงๆ เกินมาเป็นสี่พันคำแค่ตอนเดียวน่ะ ที่เหลือสามพันกว่า

>>565 กูไม่เข้าใจ ดูยังไงแม้น้ำดรายแม่งก็ทะเลสาบชัดๆ มองยังไงเป็นแม่น้ำ

แต่รอบนี้ทำแผนที่สวยดี มีความพยายาม ถึงจะ hard sell ไปหน่อย แต่ก็ยังดีกว่าไม่ทำอะไรเลย

http://imgur.com/a/3NXtU

>>571 วันนึงมันอาจดังก็ได้นะ ขยันโปรโมตขนาดนี้ ดอกปอบยังต้องยกนิ้วให้

>>572 ภาพที่คนเขียนถอดเสื้อโปรโมทนิยายยังติดตากูอยู่นะ ถถถถถถถถ

>>573 อย่าไปพูดถึงดิวะ กูเกือบจะลืมละเชียว

>>569 4000 คำนะ ไม่ใช่ 4000 ตัวอักษร ยังยืนยันว่า 4000 คำเยอะไปจริงๆสำหรับนิยายเว็บ

>>575 เดี๋ยวตอนต่อไปจะหันครึ่งละกัน เพิ่งรู้วันนี้เนี่ยแหละว่า 3000-4000 คำมันเยอะเกินไป

>>571 กุนึกว่าทะเลแดงคั่นทวีป

4000 คำเยอะไป ลูกชิ้น 4 ลูกต้องกัด 4คำ เผื่อติดคอก็ 5 คำ ไม่ใช่กัด 4000 คำ

>>573 อันนี้แหละที่กุว่าท็อปฟอร์ม

Fictionlog นี่ดีไหมวะ กูว่าจะลองลงนิยายที่อื่นนอกเว็บเด็กดี

>>580 กุว่าเงียบเป็นป่าช้าว่ะ ส่วนใหญ่ที่คนสนใจเยอะๆ คือนิยายแปลจากจีน นิยายที่ดังจากเด็กดีอยู่แล้ว และ แนวป้าๆ

>>581 แล้วมีที่อื่นแนะนำไหมวะ?

>>580 >>582

มึงโม่งผู้หญิงแกล้งทำตัวเป็นโม่งชาย

>>583 กู 580 กับ 582 เองนะ แล้วทำไมกูต้องแกล้งเป็นผู้ชายในเมื่อกูเองก็เป็นผู้ชายอยู่แล้ว?

>>582 readAWrite wattpat นิยายรัก บ้าน นิยาย คอมิโค่

KY หน่อย กูลองแต่งแนว NC ในธัญวัยดู รู้สึกขำตัวเองชิบหายเลย เขียนออกมาได้ไงวะเนี่ย

>>586 แต่งๆ ไป มึงอาจดังก็ได้นะ 55555

>>571 ที่แย่แบบเห็นชัดๆ คือความโดดของชื่อ "แม่น้ำจระเข้สามพัน" ในเมื่ออันอื่น (ยกเว้นขั้วโลกเหนือ) มันเป็นภาษาปะกิดหมด ทำไมไม่ตั้งชื่อให้มันคุมโทนวะ แบบ แม่น้ำเท้าสั้นคอกโคได้ ห่าไรงี้ และก็ตามที่มึงว่า ดูยังไงแม่งก็เป็นบึงหรือทะเลสาบมากกว่าแม่น้ำนะ

>>588 เออวะ แล้วดูยังไงแม่งก็ทะเลสาบอีกนั่นละ คนเขียนมีปัญหาอะไรป่าววะ ถึงมองทะเลสาบเป็นแม่น้ำได้

>>589 สงสัยถอดเสื้อท่อนบนออกจนเป็นไข้ในสมองแน่ๆ

>>589 คงแบบ "มันก็ยาว ๆ หน่อย หยวน ๆ แล้วกันโนะแกร๊ "

จูนิเบียว จูนิเบียวเต็มไปหมด
https://www.dek-d.com/board/view/3788644/

>>592 เยอะ = เป็นกลุ่ม เมื่อเป็นกลุ่มก็มีตลาด มีกำลังขาย มีกำลังซื้อ

คนกินข้าวเหนียว กับจูนิเบียวต่างกันตรงไหนวะ?

>>593 ช่วยแปลเป็นไทยหน่อยดิ ข้างเหนียวมึงนะ

>>571 ทำจากโปรแกรมอะไรวะสวยดี

>>595 https://inkarnate.com/

ดราม่าขิงๆ https://www.dek-d.com/board/view/3788673/

>>597 กูเบื่อ มีเรื่องอะไรก็ลากเข้าการเมือง จะเล่นประเด็นการเมืองมันก็มีที่ทางของมัน เฟสก็แชร์ไปสิจ๊ะ อีคนตั้งกระทู้ถ้าหาข้อมูลหน่อย มันมีข่าวออกมาแล้วว่าถอดถอนไม่ได้ ใครอยากรู้ไปหาอ่านเอาเอง

>>597 ไล่มันไปอ่านสรรพลี้หวน

>>599 กูว่ามันไม่ได้ดราม่าคำผวนหรอก มันดราม่าเพราะเกี่ยวกับบุคคลมากกว่า ถูกถึงเบื่อการเมืองไร ทำอะไรนิดอะไรหน่อยก็โยงเข้าการเมือง GAT เชื่อมโยงเต็มล้าน สัส

https://writer.dek-d.com/thenovar13srafzx/story/viewlongc.php?id=1690040&chapter=1
wtf is this ;-; กลับไปอ่านเรื่อง >>351 ต่อ

>>601 เศร้าจังไรท์ติดกีฬาสีอ่ะ ;-;

>>601 เรื่องเหี้ยนี่มีคนอ่านตั้ง 2000 วิวเหรอวะ เยอะกว่านิยายกูอีก จะบ้าตาย

>>601
(ชิน) (พนักงาน) (God) (*o*)
ตู้ม วูบบบ ฟุบ ฟ้าววววววว ตู้ม ตู้ม ตู้ม ตู้ม ตู้ม *ฝนดาวตก* 'หมับ'

https://writer.dek-d.com/thenovar13srafzx/story/viewlongc.php?id=1690040&chapter=7
อุ~อะ~อาา~อือ~ฮ่า~ หึหึหึหึ~
อุ..อะ..อ๊าาาา...(ลูบ)อืม~เอาละน่าาา~(แทง)โอ๊~
อะ..อือ~ฮ่าาา~รู้สึกดีจังเลยยย~
แฮ่ก..แฮ่ก..แฮ่ก..อุ...สุดยอด~เลยยย~เอาล่าา~ พอแค่นี้ละกัน

เรื่องเหี้ยไรวะ

>>604 ขออโหสิกรรมที่เข้าไปอ่าน

>>604 กุไม่เข้าใจว่ะ ไอ้พวกที่อ่านได้นี่จินตนาการมันล้ำขนาดไหนวะ...

>>604 คนอ่านเสียงแบบนี้แล้วเสียวได้นี่กูนับถือจริงๆ นะ

KY ขอถามนอกเรื่องหน่อย

คือทั้งที่ล็อกหน้านิยายในเด็กดีแล้ว มันยังมีทางก็อปเอาไปได้อีกเหรอ แล้วมันมีทางแก้มั้ย หรืออยู่ที่ตัวเว็บอย่างเดียวเลย

>>608 กูเคยอ่านมา ถ้าคนรู้โค้ดลบโค้ดแค่บรรทัดเดียวก็ก็อบได้แล้ว โค้ดมันแค่ล็อคไม่ให้คลิกขวาได้แค่อย่างเดียว จะแก้มีแต่ต้องทำเป็นรูปภาพแล้วแปะ แบบนั้นจะก็อบยากกว่า

>>609 มีคนทำนะ

>>610 ทำเป็นรูปภาพน่ะเหรอ ของกูเสียวทำแล้วภาพหายว่ะเลยไม่ได้ทำ แก้กันเมื่อยแล้วก็หายเรื่อยๆ

>>611 เซฟไว้ใน facebook แล้วตั้งให้เห็นเฉพาะฉันดิ

>>612 กูเคยทำ ผ่านไปนานๆ ภาพหายนะเว้ย ถ้าไม่ลงภาพในโฮสต์ของเด็กดีเองจะเว็บอะไรก็มีโอกาสหายทั้งนั้น upic.me ช่วงหลังๆ นี้ก็หาย

>>613 ใช้ เวิร์ดปกติก็ได้ แล้วพอจะลงค่อยใช้ไลน์ แคปหน้าจอเอาก็ได้

>>614 กูไม่เข้าใจ คือลงเวิร์ดตามปกติ พอมีปัญหาก็อบจริงๆ ค่อยแคปภาพเป็นหลักฐานน่ะเหรอ?

https://www.dek-d.com/board/view/3788931/
เกรียนมาเกรียนกลับ ไม่โกง

โคตรอยากเห็นพี่เครื่องตบเกรียนเงินบวกจังๆสักครั้ง เห็นแซะกันหลายทีละ แต่แม่งยากตรงเวลาเงินบวกแสดงตรรกะพังแล้วพอโดนคนด่า มันก็หนีไปเลย ประหนึ่งขี้ทิ้งไว้กลางวงเสวนา ใครจะเหม็นก็เหม็นไป ส่วนกูเปิดตูดหนีละ

>>616 เก่งแต่กะเด็กและหญิงมีครรภ์ วิดสวะตัวพ่อ

>>615 คือมึงเซิฟลงไฟล์ word ตามปกติ พอจะลงเว็บก็ค่อยใช้ไลน์แคปหน้าจอเอาไปลงตามเว็บ ถึงฝากรูปในเว็บแล้วไฟล์จะหายมึงก็จะยังมีไฟล์ word ในเครื่องอยู่

>>618 อ้อ คืออันนั้นกูรู้นะ กูก็มีไฟล์เวิร์ดเก็บตามปกตินั่นแหละ แต่ปัญหาคือนิยายกูหน้ามันเยอะไง หลายเรื่องด้วย พอภาพมันเสียทีมันเสียพร้อมกันหมดทุกเรื่องว่ะ บางทีไม่กี่เดือนภาพเสียหมดแล้ว ให้กูมาตามอัพภาพใหม่ทุกเรื่องไม่งั้นคนอ่านจะอ่านไม่ได้คือกูจะตายเอา กูเลยอัพ text ลงนั่นแหละ เน้นให้คนอ่านได้ไว้ก่อน อย่างอื่นมีปัญหาค่อยว่ากันอีกที

>>619 ทำเป็น pdf ดิ 5555

>>620 pdf มันแปะลงเด็กดีได้เหรอวะ อันนี้กูไม่รู้ =w="

ลง ๆ ไปเหอะมึง จะไปทำเป็นภาพทำห่าไร ยุ่งยาก เรื่องมาก ถ้ามันจะก๊อป ให้แม่งก็อปไปเหอะ ไม่มีผลมากหรอก ใช้สมองโง่ ๆ ของมึงคิดเองว่าทำเป็นภาพกับแปะเป็นตัวอักษร ผลดีผลเสียมันต่างกันเยอะไหม ถ้าทำเป็นภาพ คนมันจะก๊อปซะอย่าง มึงคิดว่าจะรอดเหรอ ลองนึกดิว่าคนอ่านผ่านมือถือจะทำไง

>>622 ภาพอย่างน้อยมึงก็ลงลายเซ็น หรือ อะไรรับรองตรงมุมๆได้ (ก็ถ้ามึงกลัวการโดนก๊อบอ่ะนะ) ใช้สมองโง่ๆของมึงคิดบ้างนะ

ถ้าลงภาพ อย่าลืมลง watermark ด้วย

>>623 งั้นมึงลงเลยอีควาย ลงเป็นภาพให้หมดนะ ดูดิ๊ใครจะอ่านของมึง

ขอโทษที่ต้องพูดแบบนี้ แต่มึงคิดว่างานมึงจะมีใครก๊อบไปจริงเหรอ โถ พ่อยอดนักเขียนรางวัลโนเบล งานมึงไอเดียบรรเจิดถึงขนาดที่โดนก๊อบแล้วฉิบหายสะท้านสะเทือนวงการ?

แคร์ห่าอะไรกับการโดนก๊อบไปลงที่อื่น ถ้ามึงหาเจอก็ไปตามด่ามันก็ได้ มันไมไ่ด้เอาไปขายนี่

คือเขากำลังพูดกันดีๆ แม่งก็ต้องหาเรื่องเขา คือมึงไม่เห็นด้วยก็ไม่ต้องพูด หรือพูดดีๆก็ได้ ไม่ได้เสนอว่าต้องไปขี้หน้าบ้านมึง พอแรงมาโดนแรงกลับก็โมโห 555 บันเทิงฉิบหาย

คือกูกำลังคิดอยู่ว่าช่วงหลังๆ จะเปลี่ยนไปใช้ภาพดีหรือเปล่า จบเรื่องยังไงก็หาทางทำอีบุ๊คหรือส่งสนพ.อยู่แล้ว พูดเรื่องคนอ่านในแอพกูก็เพิ่งนึกได้ กูว่ากูลงเป็น text นั่นแหละ ให้คนอ่านได้ไว้ก่อน

แต่ถ้ากลัวโดนก็อบกูเห็นด้วยว่าใช้ภาพดีกว่า (แต่ถ้าคนมันอยากก็อบจริงๆ มันก็คงนั่งพิมพ์เป็นตัวอักษรเอาไม่ก็ใช้โปรแกรมแปลงภาพเอาล่ะนะ ถ้ามันแปลงภาษาไทยได้)

มึงจะด่ากันทำไม ถ้าเรื่องมึงเริ่มดัง จะทำpdf หรือภาพไว้ยืนยันเผื่อเป็นหลักฐานตอนโดนก๊อบก็เข้าท่านะ หลายปีมันมีดราม่ากรณีแบบนี้จริงๆนะ ขโมยเรื่องไปยื่นขายสนพ บางทีสนพขโมยพลอตมึงไปให้นักเขียนดังๆดัดแปลง กันไว้ดีกว่าแก้ว่ะตามความคิดกุ

ขยายความจาก >>628 นิดหน่อยคือกูเห็นมันมีโปรแกรมที่ใส่ภาพเข้าไปแล้วแปลงออกมาเป็นตัวอักษรจริงๆ นะ โปรแกรมเสียเงินหรือเปล่าก็ไม่แน่ใจ แต่ที่กูไม่แน่ใจคือภาษาไทยมันแปลงได้หรือเปล่า เห็นแต่ภาษาอังกฤษ ถ้าแปลงได้ภาษาไทยก็คงสระขาดๆ หายๆ

>>629 กูกลัวแบบมึงพูดนั่นแหละ แต่กูว่าก็อบพล็อตนี่ยังไงก็กันยากว่ะ กูนี่สิ้นหวัง

สวัสดี เราคือคนเปิดประเด็นเอง ขอบคุณที่ช่วยกันแสดงความเห็นนะ แต่ขอค้านหน่อย

>>626 งานจะดีพอหรือไม่ดีพอ เราไม่ได้โฟกัสตรงนั้น เราโฟกัสที่การก็อป เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า นี่มันเรื่องลิขสิทธิ์นะ การจะรักษาสิทธิ์ของตัวเองนี่มันผิดแปลกตรงไหน

ไม่ได้เอาไปขายแล้วยังไงเหรอ? นั่นก็ผลงานที่เราเป็นคนสร้างสรรค์ขึ้นมารึเปล่า แล้วคนที่ไม่ใช่คนสร้างสรรค์ผลงานมีสิทธิ์อะไรเอางานคนอื่นไปลงโดยไม่ได้รับอนุญาตอะ?

>>632 อย่าใส่ใจเลย โม่งเป็นทั้งหลุมสมบัติและขยะในเวลาเดียวกัน มีทั้งประโยชน์จากคำแนะนำที่ดีกับโทษจากเกรียนกากๆ ขอให้ประสบความสำเร็จล่ะกัน

ช่วงนี้ทีมสับหายไปเลย แดกจิ้มจุ่มกันยังไม่เสร็จอีกเหรอวะ

ลงนิยายแฟนตาซีนอกกระแส ไหนดีวะ หรือจะไปลงเด็กดอกเหมือนเดิมดี แต่ก็กลัวไม่มีคนอ่าน

>>635 ลงในเด็กดีนี่แหละ กูก็เพิ่งลงไปเหมือนกัน แนวแฟนตาซี+ไซไฟ

>>636 ยอดเป็นไงบ้าง

>>637 กูว่าถ้ามึงลงตอนไปเรื่อยๆ นักอ่านก็จะเข้ามาเรื่อยๆ นะ ลงถี่ๆ เรื่อยๆ ยอดเฟบมันก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เหมือนกัน ยิ่งตอนเยอะเท่าไรนักอ่านจะยิ่งเข้ามาดูนิยายเยอะขึ้น เพียงแต่ถ้าหยุดลงหรือแต่งจบแล้วนิยายมึงไม่ใช่นิยายกระแสหน้านิยายก็จะเงียบไปเหมือนป่าช้าเลย คนเข้าเดือนละสองสามคน

ถ้านิยายตอนน้อยจบไวก็อาจต้องทำใจหน่อยว่าคนเข้าคงไม่เยอะ แต่ถ้ามึงมั่นใจว่าตอนมึงเยอะลงไปเรื่อยๆ เลย มีคนเข้ามาดูเรื่อยๆ นั่นแหละ เทียบกับเว็บอื่นซึ่งถ้านิยายมึงเป็นนอกกระแสสำหรับเว็บนั้นเหมือนกัน กูว่าเด็กดีจะป่าช้าน้อยกว่าเว็บอื่น มันเป็นเว็บที่คนเข้าดูค่อนข้างเยอะด้วย

เออ ว่างจัดเนอะ ไม่มีอะไรจะทำนะเอ็ง
https://www.dek-d.com/board/view/3788981/

>>638 บอกให้นะ นิยายท็อปเด็กดีสำหรับกูคือ การแข่งวิ่งควายแบบไม่นัดหมายล่วงหน้า ลงหมวดไหนก็เหมือน light weight กับ heavy weight

>>640 แล้วกูจะบอกว่ากูไม่ใช่พวกชอบวิ่งควายว่ะ กูชอบลงเร่ื่องอินดี้ของกู ใครมาเชียร์ให้กูเปลี่ยนนางเอกกูยังไม่เปลี่ยนเลย เชียร์ให้วายกันกูก็ไม่เปลี่ยน กูแค่ลงติดต่อกันทุกวันตามที่กูทำได้ วันไหนกูอารมณ์ไม่ดีกูก็ไม่ลงเพราะกูชอบเขียนทุกวัน กูไม่เขียนทุกวันกูรู้สึกหงุดหงิด นี่คือกูวิ่งควาย?

ถ้ามึงบอกว่ามึงจะไปลงนิยายแบบ heavy weight มึงก็ลงไปได้ ไม่ต้องลงทุกวันเน้นเอาคุณภาพมันก็ได้ แต่มึงอย่าเรียกหายอดวิวเยอะเลย คนเห็นนิยายน้อย เห็นตอนนิยายมึงน้อยมันกลัวค้างมันจะเข้ามาอ่านเหรอ? เห็นมึงลงช้ามันก็กลัวค้าง มันเข้ามาอ่านเหรอ? มันเลือกอะไร รอตอนเยอะๆ ค่อยอ่านตู้มเดียวสิวะ ถ้ามึงบอกมึงลงช้า มึงเร็วเหมือนคนอื่นไม่ได้ ลงเร็วคือพวกไม่มีคุณภาพ เน้นเอาคนอ่าน มึงไปมุ่งขายสำนักพิมพ์อะไรของมึงดีกว่า หรือลงอีบุ๊คก็ได้ ลงเน็ตคือมึงต้องเร็วเพราะมันก็แข่งกันเยอะแยะด้วย ลงแป้บเดียวนิยายมึงโดนกลบ คนอ่านไม่เห็นนิยายมึง คนอ่านชอบตอนเยอะๆ ด้วย ตอนน้อยมันอ่านค้าง มึงช้าคือมึงเสร็จพวกปลาเล็กที่เน้นตอดทั้งนั้นแหละ คือลงเร็วกับลงช้ามันมีข้อดีข้อเสียต่างกันวะ

ถ้ามึงไม่มีช่องทางโปรโมทนิยายที่ลงไม่บ่อยของของมึง คนอ่านเห็นน้อยแล้วมันจะมีคนรู้เหรอว่ามึงแต่งนิยายอยู่ คือใช่ ใช้เวลาเขียนน้อยเวลาให้พิจารณาเปลี่ยนแก้อะไรก็มีน้อย อาจไม่ดีเท่านิยายที่ค่อยๆ เลียดๆ เขียน ถ้ามึงแต่งตอนน้อย ลงช้า แล้วมึงไม่โปรโมท มึงก็มีแต่รอความหวังอย่างเดียวว่านักอ่านแสนน่าภาคภูมิใจของมึงจะช่วยเอาเรื่องของมึงไปโปรโมทเพื่อนมันให้ ถ้ามึงมีนักอ่านดีมันก็ไปชวนเพื่อนมาอ่านนิยายมึง แต่ถ้านักอ่านไม่ทำแบบนั้น มึงจะหวังอะไรมากว่าจะมีคนผ่านมาเห็นนิยายมึง คือมึง นักอ่านแม่งไม่ได้ดูชื่อนิยายแล้วตรัสรู้ว่าเร่ืองนี้ตรงแก็บมันหรือเปล่า บางคนเห็นเรื่องอินดี้หน่อยเดาทางไม่ออก อ่านไปตอนแรกๆ กดผ่านก็มีว่ะ มึงจะบอกว่ามึงแค่เขียนดี ใช้เวลานานแค่ไหนก็ได้ จากนั้นพระเจ้าจะประทานนักอ่านมาให้มึงทันทีแบบถล่มทลาย โลกแม่งไม่ได้ใจดีขนาดนั้นว่ะ

>>637 ลงไปสามตอน 5 เมนต์ แต่กูไม่รีบเพราะเขียนนามปากกาอื่นด้วยอะ ยอดแฟนยอดวิวเท่าไรเท่านั้น มึงก็ลงๆ ไปเถอะ ในทะเลกว้างใหญ่มึงได้แหวกว่ายไปเจอฝูงแมงกระพรุนสักสองสามตัวก็ถือว่าดีละนะ 555

>>639 กูกรุ๊ปโอ ตรงอยู่นะ เขียนไม่ให้คนหมดความศรัทธาในชีวิต พระเอกนิยายเรื่องนึงของกู อยู่ในยุทธภพได้โดยไม่ต้องฆ่าคนแม้สักคนเดียว

>>632 งงอะไร ถ้างานมึงไม่ดี หรือไม่ถูกใจชาวบ้าน เขาก็ไม่ก๊อบของมึงไง เพราะฉะนั้นจะป้องกันทำไม

มีใครเอาขยะเก็บไว้ในตู้เซฟเพราะกลัวคนขโมยบ้างวะ โอเค วันดีคืนดีคนเก็บของเก่าอาจมาเอาของมึงไป แต่มันจำเป็นเร่งด่วนขนาดนั้นที่ต้องป้องกัน?

พูดอีกเรื่อง เหมือนมีคนบอกไปแล้ว ถ้ามึงอัพเป็นรูป นักอ่านที่อ่านในมือถือจะลำบากนะ มึงจะเสียลูกค้าไปง่ายๆเลย

>>644 เราโดนก็อปไปแล้ว เราถึงมาถาม ก็สถานการณ์ประมาณวัวหายล้อมคอกนั่นแหละ

ส่วนเรื่องลงเป็นรูป เราคงไม่ทำ

เราเข้ามาถามเพราะอยากรู้วิธีรับมือหรือแก้ปัญหาล่วงหน้า ตัวเราเองไม่มีความรู้เรื่องโค้ดเลย เราก็เลยสงสัยว่าการที่โดนก็อปไปได้มันเป็นเพราะอะไร ตอนนี้รู้แล้ว ขอบคุณมากค่ะ

ตอนนี้กูหาทางแก้ปัญหาเฉพาะหน้า ด้วยการเขียนดองไว้หลายๆตอน แล้วค่อยปล่อยลงโดยทิ้งช่วงเล็กๆน้อยๆ มันมีข้อเสียของมันอยู่ แต่ก็เป็นทางเดียวที่นึกออกสำหรับนิยายลงเน็ตเน้นคุณภาพนะ...

>>641 >>642 มึงจะร้อนตัวไปไหน กูเคยบอกเรอะว่ากูเขียน?
กูบอกแค่อยากอยู่ท็อปประจำหมวดต้องรักษาตำแหน่ง ถ้าไม่ซีเรียสก็ไม่ว่า อย่างที่มึงพูด ถ้าอัพตอนใหม่ๆไม่ได้ก็ตกกระป๋อง นั้นนะคือการวิ่งควาย ถ้ามึงยังอวดรู้ก็เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ กูไม่มีเหตุผลจะมาแข่งนิยายของมึง เพราะกูทำงานหาเงิน ไม่ว่างเขียนนิยายหรอกเฟ้ย

>>647 ว่าไงฟองเบียร์

>>648 ฟองเบียร์พ่อง

>>649 ไม่ใช่ก็อย่าดิ้น

ไม่ได้เขียนแนวกระแสก็อดทนหน่อย ไม่จำเป็นต้องลงถี่ๆทุกวันแค่ลงสม่ำเสมอแต่มีเหตุให้หยุดเขียนก็แจ้งนักอ่าน โฆษณาบ้างแต่อย่าบ่อยจนคนรำคาญ ที่สำคัญคือเนื้อหาต้องสนุก ยังไงก็มีคนอ่าน กุเขียนลงหมวดแฟนตาซีอยู่ปีครึ่งกว่าจะได้แฟนคลับและยอดวิวพอสมควรน่ะนะ

>>647 กูโกรธเพราะมึงด่าว่ากูวิ่งควายนั่นแหละสัส คือกูถนัดเขียนเร็วอย่างนี้ กูถามมึงทำไมกูต้องเขียนช้าในเมื่อกูเขียนเร็วได้ แล้วนั่นคือกูเขียนเต็มความสามารถกู กูเอาคุณภาพกูพร้อมความเร็วแบบนี้ได้ กูเขียนเร็วคือกูยังรักษาอารมณ์กูไว้ได้ไม่ให้มันหายไป แล้วกูจะเขียนช้าเพื่อ? เขียนเร็วแล้วกูวิ่งควาย กูต้องเขียนช้าเหมือนคนอื่นถึงจะไม่วิ่งควาย? ไอ้สัส

คือไม่ใช่ทุกคนเปล่าวะที่ถนัดเขียนช้ารักษาคุณภาพ กูเป็นพวกความคิดเร็วอะไรเร็ว ถ้าบอกว่านิยายกูมีข้อเสียอะไรบอกข้อเสียกูมาตรงๆ ให้กูแก้เลยดีกว่าไม่ใช่มาด่าว่ากูเขียนช้าแล้วกูชุ่ย กูว่ากูสนุกกับการเขียนเร็วแบบนี้นะ ได้อารมณ์กว่า มึงเอาอะไรวัดว่าเขียนเร็วแล้วคุณภาพนิยายแย่วะ?

ถ้าบอกว่าเขียนเร็วแล้วข้อมูลไม่แน่น ขอโทษ ถ้ากูจะเขียนเร่ื่องที่เน้นประวัติศาสตร์หรือข้อมูลจริงๆ กูไม่หยิบมาเขียนก่อนที่กูจะศึกษาข้อมูลมันให้ดีก่อนหรอก กูมีมันอยู่ในหัวอยู่แล้ว จะหาข้อมูลเสริมระหว่างตอนเล็กๆ น้อยๆ งั้นเหรอ? กูเกิลหรือถ้าจะให้แม่นจริงๆ เข้าฐานข้อมูลก็ได้ไป ถ้ากูจะเขียนเรื่องที่มันเน้นประวัติศาสตร์นะ หรือคือต้องให้กูหยุดเขียนเพื่อไปห้องสมุด? นั่งทำงานในห้องสมุดเลยง่ายดีเนอะ แต่กูไม่ได้แต่งแนวประวัติศาสตร์ว่ะ กูเอามาเสริมให้มันดูสมจริงขึ้นเท่านั้น

>>652 การวิ่งควายไม่ได้แปลว่ามึงต้องโง่ด้วย ทำไมมึงยึดติดกะอีแค่เรื่องเล็กๆด้วย ถ้ามึงเป็นนักเขียนจริงๆ มึงต้องรู้จักอดทนต่อสิ่งเร้าต่างๆด้วย ถ้าวันดีคนดีมีคนสับนิยายหรือวิจารณ์ร้ายๆใส่ มึงจะด่ากราดคืนกลับรึเปล่าล่ะ

>>653 กูโดนสับมานะ นิยายอยู่ในนี้ด้วย กูยอมรับว่าตอนแรกกูโกรธ แต่กูไม่ได้ด่าว่ะ กูถือว่ามันเป็นบทเรียน กูยอมรับกูอารมณ์ร้อน บางเรื่องกูเข้าใจและพยายามเก็บอารมณ์กู แต่คราวนี้หรือกูรู้สึกไปเองวะว่าก่อนหน้านี้มึงพูดจิกกัดกูเรื่องวิธีการเขียนของกูมันผิด เขียนเร็วคือผิด? แล้วจะให้กูทำยังไง? ยอมรับมึงเหรอ?

เออ เอาเป็นว่าถ้ากูเข้าใจผิดกูขอโทษ กูแค่รู้สึกว่ากูพูดถึงเรื่องการเพิ่มยอดวิวเฉยๆ ว่ามันต้องเน้นลงเร็ว ไม่งั้นคนมันไม่เห็น กูไม่ได้จะพูดประเด็นลงแบบมีคุณภาพเลย แต่มึงสวนกูขึ้นมาอีกเรื่องกูก็คงใจร้อนไปหน่อยและคิดไปเองว่ามึงหาเรื่องกูด่ากูว่าลงเร็วไม่มีคุณภาพ กูขอโทษแล้วกันที่ชวนทะเลาะ

>>654 อภัยได้ ไม่ว่ากัน ต่างคนก็มีปัญหาของตัวเองทั้งนั้นแหละ

เขียนดีแล้วมึงต้องทำการตลาดบ้างแบบสีเทา กับการจัดหน้าลงนิยายสวย ซึ่งจุดนี้มึงเรียนรู้จากมันได้ (มึงไม่ต้องเลียนแบบมัน แค่มาดัดแปลงมาในแบบของมึงก็พอ ) ไอ้เพจดรปอบ 2 นี่มึงล้อๆกันอ่ะคนก็ทยอยไลค์เฟสมันเรื่อยๆจะแซงไอ้เฟสไอ้สีเทาแล้วด้วย

กูไม่รู้ กูมารออ่านสับ

>>654 มึงไม่ต้องลงเร็วหรอก แค่มึงมีวินัยในการลงคนอ่านก็จะค่อยๆ เพิ่มเอง อันนี้กูเรฟจากเรื่องแรกที่กูเขียนนะ แต่ปัจจุบันกูมีแฟนประจำอยู่เลยเลยไม่ได้ซีเรียสจุดนี้เท่าไร

>>656 จัดหน้านิยายช่วยให้คนเข้าเพิ่มได้ยังไง? ถามดูเพราะเราไม่เคยจัด

>>659 มันน่าจะทำให้เรื่องดูน่าสนใจมากขึ้นมั้ง อารมณ์เหมือนภาพโฆษณาอาหารนั่นแหละ...โดยเฉพาะพวกราดซอสเยิ้มๆ นะมึง กูแทบจะขโมยตังแม่ไปหาซื้อกิน...

>>659 คำว่าอย่าตัดสินหนังสือจากหน้าปกมันใช้ไม่ได้แล้วในยุคที่คนมองอะไรจากภายนอกก่อนเป็นอันดับแรก ถ้าจะล่อให้คนอ่านเรื่องของมึงได้ พื้นฐานอย่างแรกสุดคือหน้าปกต้องดึงดูด แต่ไม่ใช่ใส่กลิตเตอร์วิ้งๆ ใส่ภาพประกอบสีแสบตา หรือติดเพลงออโต้ไว้หน้านิยายนะ อันนั้นรกชิบหาย

>>658 คือกูมีเวลาลงของกูเป็นประจำทุกวันไง แล้วกูลงตอนหนึ่งทุกวันมันไม่ได้เกินกำลังกูด้วย กูออกจะสนุกที่ได้ลงทุกวันด้วยซ้ำ แต่ช่วงนี้อาจจะหนักไปหน่อยด้วยเรื่องที่กูเขียนอยู่ปัจจุบันก็เขียนยากกว่าเรื่องก่อนๆ เยอะ แล้วยังพยายามเขียนอีกเรื่องหนึ่งพร้อมกันด้วย

>>662 กูไม่อยากบอกว่าเขียนทีละกี่เรื่องเดี๋ยวโม่งแตก แต่กูเขียนวันนึงสามสี่ตอนได้นะ ตอนยาวๆ อะ ซึ่งนั่นทำให้เพลียมากเป็นพิเศษตอนที่เราเว้นช่วงพัก สู้ๆ ละกันมึง

>>663 กูเคยเขียนเต็มที่สี่ตอนต่อวันแล้ววันต่อมากูเพลียมาก แต่งต่อไม่ออกเลย หลังจากนั้นเลยเอาเท่าที่ทำได้สบายๆ ดีกว่า สู้ๆ เหมือนกันมึง

>>659 อย่าดูถูกการจัดหน้านิยาย... ถ้ามันอ่านง่ายสบายตา คนก็จะเข้าถึงง่ายด้วย
แต่กลับกันถ้ามันรก คนอ่านเขาก็ยี้ตั้งแต่ตอนแรกที่เข้าไปแล้ว

>>659 อย่าดูถูกการตกแต่ง กูได้ทดลองแล้ว ตอนที่กูแต่งหน้านิยาย ใส่ธีม ในรูป ในตัวละคร แปะแบรนเนอร์สวย ๆ เปลี่ยนเคอร์เซอร์ คนแม่งเข้าเยอะกว่าตอนที่กูทำหน้านิยายโล่ง ๆ ไม่มีเหี้ยอะไรเลย

(แต่ตอนนี้กูไม่ได้แต่งหน้านิยายแล้ว รู้สึกไปด่าป้าคนนึงไว้เยอะเกี่ยวกับการแต่งหน้านิยาย เลยไม่อยากทำตาม ถถถถ)

การตลาดเป็นเหมือนดาบสองคมนะ ทำดีคนอาจจะทะลักเข้ามาเยอะตอนแรก แต่ถ้าเรื่องไม่ดีจริง ยอดจะลดฮวบๆ สำหรับนักเขียนหลายคนกุว่ายอดคนอ่านลดฮวบๆ นี่เจ็บปวดกว่าคนอ่านน้อยแต่ยอดคงที่

659 นะ
เราใส่เป็นแต่รูป ถถถ
อีกอย่างปกติอ่านในโทรศัพท์ไม่เคยเห็นธีมเลยนึกว่าไม่ค่อยเกี่ยวน่ะ
เดี๋ยวจะลองหารูปใส่ในแต่ละตอนล่ะกันนะ

เขียนผิด เดี๋ยวจะลองวาดรูปใส่ก็แล้วกันนะ

ขยะวรรณกรรมคืออัลไล
https://www.dek-d.com/board/view/3789127/

>>670 อธิบายแบบอคติๆ คือนิยายที่มึงอ่านแล้วเห็นว่ามันกาก ควรเผาทิ้ง หรือโละออกจากเว็บ

>>639 เคยเอาเรื่องทำนายนิสัยจากกรุปเลือดไปเล่นกับเพื่อนต่างชาติ แม่งด่ากูยับ หาว่ากูเหยียดเชื้อชาติ มันถามกลับว่าประเทศมึงถือเป็นเรื่องปกติเหรอ งานเข้าเลยสัด

>>672 กูก็มีประสบการณ์เดียวกัน ดูสไปเดอร์แมนเว้ย ฉากปีเตอร์แดกข้าวกับป้า แม่งถามกูใหญ่ประเทศมึงถือเป็นเรื่องปกติเหรอ งานเข้าเลยสัด กูลาบหมูลาบยูลองไทม์เลย

ky กลุ้มใจว่ะ เขาแนะนำให้กุเขียนนิยายลงเน็ตแค่ตอนละ 3-5 หน้า แต่กุชอบยิงยาวไป 8-12 หน้าทุกทีเลย

>>674 ก็แบ่งเป็น ตอน A (1) ตอน A (2) สิ

>>674 ลง 8-15 หน้าเหมือนกัน ตัดสั้น ๆ แล้วรู้สึกไม่โอเค เหมือนบทนั้นมันยังไม่จบ

>>675 กุกำลังคิดงั้นเลย แต่บางตอนตัดแล้วยังได้ 3000 คำว่ะ จะเยอะไปมั้ยวะ
แล้วกุกังวลว่าตัดแบบนั้นจำนวนตอนมันจะเยอะไปรึเปล่า คือปกติกุวางเอาไว้ที่ 50 ตอน แต่ถ้าแบ่งย่อยงั้นมันจะกลายเป็น 100+ เลยเนี่ยสิ

เรื่องเขียนเร็ว กูยังเคืองคนในบอร์ดคนนึงพูดว่าคนเขียนเร็วน่าอิจฉา เพราะไม่มีงานมีการทำล่ะมั้ง เขียนเร็วอาจรักษาคุณภาพเรื่องคำผิดหรือสำนวนแปลกๆหลุดลอดมาไมไ่ด้ แต่มันก็เกลาทีหลังได้รึเปล่าวะ ที่กูงงกว่าคือพวกนิยายติดท๊อป อัพทุกวันแต่คอมเม้นต์น้อยสวนทางกับยอดวิวมากกว่า ยิ่งจำนวนตอนเยอะก็ยิ่งสวนทางชัดเจนเหมือนปั่นวิวมา นิยายตอนนี้แม่งย้อนแย้งไปหมด ขนาดตีพิมพ์ยังรับประกันไมไ่ด้เลยว่าเป็นนิยายดีหรือนิยายสนุก บางเรื่องกูยังงงว่ามันผ่านเข้าไปได้ยังไง เรื่องก๊อปคนอื่นมาพอผ่านก็เอามาเกลาใหม่งี้เหรอ

ถุ้ย https://www.dek-d.com/board/view/3789205/

>>672 >>673 อันนี้ไม่เก็ตอ่ะ ขยายความให้เค้าหน่อยได้มั้ย คือมันเหยียดไงวะ แล้วแดกข้าวกับป้าผิดอะไร

>>680 กรุปเลือดอาจถือว่าเป็นการเหมารวมที่ฝรั่งบางส่วนถือมั้ง บางทีกุยังเห็นฝรั่งำปโพสว่าแม่นๆตามบทความหรือควิซกรุปเลือดเลย

>>680

https://youtu.be/vwMH73vYbzQ

>>681 >>682 แต้งมาก เดี๋ยวลองไปศึกษาเพิ่มเติมดู

>>679 ไอ้เหี้ยยยยย มึงดูคำตอบไอ้ถุย วิธีการหวงลูกสาวแบบไม่หัวโบราณ คือให้ใส่ Chastity belt (ใครไม่รู้จัก เรียกง่ายๆว่ากางเกงในแบบมีล๊อก ต้องไขกุญแจหรือใส่รหัสถึงจะไขออกมาเย็ดได้)

อันนี้คือไม่หัวโบราณ ไม่หัวโบราณพ่อมึงดิสัส นี่แม่งคือนวัตกรรมยุคกลางชัดๆ ไอ้เหี้ย

>>684 กูนี่ลั่นเลยสัส พูดถึงกางเกงในแบบนั้นกูนึกถึงการ์ตูนเรื่องหนึ่ง กูไม่พูดดีกว่า เดี๋ยวออกนอกเรื่อง

>>684 >>685 กูไป Google มา มันใช้ยังไงวะ

>>686 ใช้เหมือนตู้เซฟ แต่เอาไว้เก็บหี ไม่ได้เอาไว้เก็บเงินทอง

ไอเดียแม่งประมาณ สมมติมึงถูกฉุดไปข่มขืน แต่โจรไม่สามารถข่มขืนมึงได้ เพราะไม่สามารถปลดล็อกเพื่อเอาควยแหย่เข้าไป

>>687 แล้วมันปิดปากปิดร่องนมตรงไหนวะ

>>688 ในอนิเมะกูไม่ได้สังเกต แต่พอกูไปเซิร์จกูเกิลมาคือกูเข้าใจนะ ผู้หญิงที่ใส่ได้นี่ทรมานน่าดู ใหญ่สัส

โอเค กูไปดูผิดที่ คือเท่าที่ดูมันเป็นกางเกงในเหล็กไง มีรูเอาไว้ให้ฉี่หรือถ่ายออกเท่านั้น แล้วก็จะมีล็อคกุญแจเอาไว้ทำให้ถ้าไม่มีกุญแจก็ปลดไม่ออก แล้วไอ้ตรงรูที่ว่าเนี่ยมันก็เล็กเกินกว่ามันจะสอดไอ้อย่างว่าเข้าไป ไม่ก็ทำแง่งให้มันแหลมออกไปด้านนอก คือต่อให้มีรูแต่มีใครที่ไหนคิดจะสอดผ่านมันเข้าไปหรือเปล่าวะ?

ทำไมคำตอบพี่แกแลดูกามๆ หรือเราคิดไปเอง

มึงคิดเองสัส เรื่องเกี่ยวกับเพศสัมพันธ์แบบนี้จะให้กูพูดภาษาดอกไม้กูพูดไม่ถูกว่ะ คือมันเป็นกางเกงในพรหมจรรย์อ่ะ แล้วดูรูปร่างของมันกูก็ลองพูดดูตามที่กูคิด เพราะถ้าดูจากไอ้ลิงค์ข้อมูลด้านล่างที่กูยกมามันก็ไม่มีพูดเรื่องวิธีการใส่ให้มึงเข้าใจ คือมึงเข้าใจไหมว่าเรื่องแบบนี้มันพูดเป็นภาษาดอกไม้ยาก

แต่พวกวิธีใช้อะไรก็ตามด้านล่างนี้ เขาบอกพวกกางเกงในพรหมจรรย์นี่มันเป็นเหล็ก มันจะมีแหลมๆ อยู่ ต่อให้ไม่ร่วมประเวณีกันเหล็กมันก็เสียดสีดอกไม้หรือกระบอกฉีดน้ำของมึงได้ แล้วกางเกงในมันใส่ได้ทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชาย ถ้ามึงถามวิธีการใส่แบบชัดเจน มึงลองจินตนาการจากรูปลักษณ์ของมันดู

https://th.wikipedia.org/wiki/เข็มขัดพรหมจรรย์

https://www.spokedark.tv/articles/chastity-belts/

http://www.amarintv.com/lifestyle-update/article-30/29162/

http://www.catdumb.com/chastity-belt-9645/

หรือกูควรพูดแบบเถื่อนๆ ไปเลยไม่ต้องเลี่ยงพูดให้มันดูกามแบบเกินเหตุวะ? คือมึงจะเยดกันมึงก็ต้องยัดควยใส่กันใช่ปะ? คือไม่ใช่แค่มึงจับนมเลียอะไรกันแล้วคือมึงเยดกันแล้วนะเว้ย ไอ้เข็มขัดนี่มันก็คือตัวช่วยป้องกันไม่ให้ผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ยัดควยใส่ช่องหีของผู้หญิงมึงนั่นแหละ แล้วเข็มขัดมันก็จะมีช่องที่เล็กกว่าควยไง หรือบางทีก็มีหนามแหลมอยู่รอบๆ ช่องกางเกงเหล็กของมึงเรียงตัวกันสวยงามให้แง่งแหลมมันออกมาด้านนอก ยัดเข้าไปสิควยมึงได้แหกกันพอดี

บางที่เขาบอกใส่กันตอนช่วงสงครามครูเสดเพื่อที่ห่างกันทั้งหญิงชายจะได้ไม่มีเพศสัมพันธ์กัน แต่วิกิบอกมันอาจจะเริ่มต้นมีตั้งแต่ยุคหลังจากนั้นกูก็ไม่รู้วะ ส่วนปัจจุบัน...คงไม่ต้องพูดใช่ไหม? มันคือเซ็กส์ทอยว่ะ

การใส่เท่าที่ดูก็คือเหมือนเข็มขัด เอาสองส่วนมาทับกันแล้วล็อคกุญแจ หรือมึงอยากรู้แค่นี้แต่กูอธิบายเกินไปวะ? งั้นกูขอโทษ

อันนี้รูปกางเกงตอนแผ่ ไปจินตนาการที่อยากรู้กันเอาเอง

http://l7.alamy.com/zooms/f46ca7493dad4905903dc4639f5935d7/people-eroticism-chastity-belt-silver-drawing-after-an-original-at-cp02pk.jpg

ไอ้ถุยแม่งหื่นกว่าไพฑูรย์ ธัญญาที่ดราม่าเมื่อวานซืนซะอีก

ไม่มีใครสับนิยายกันแล้วหรอ

ไอ้ถุยเขียนไซไฟจริงๆหรอวะเนี่ย

>>678 ใช่เลยสัสบ้างสำนักพิมพ์ดูแต่ยอดวิวกูไม่พูดชื่อเเล้วกันเจ๋งไปแล้วมั้ง

>>699 แปลกนัก พวกนิยายยอดวิวเยอะเสือกไม่ให้ผ่าน สนพ.แม่งเดาใจยากชิบหาย

>>700 ยุคหนึ่งทำงั้นแล้วปังได้พักหนึ่งแต่ระยะยาวล่ม

นิยายยอดวิวเยอะก็นิยายกระแส ซึ่งมันก็คล้ายๆ กัน ในเมื่อมีให้อ่านฟรีจะเสียเงินซื้อทำไม เรื่องไหนเปลืองเงินก็เลิกอ่าน ไปหาอ่านเรื่องที่คล้ายกันแทนดีกว่า >>> คนอ่านคงคิดแบบนี้มั้ง

ถ้ากุเขียนแนวแฟนตาซีที่เล็งกลุ่มวัยรุ่นค่อนโต ไม่ก็วัยผู้ใหญ่ไปเลยคิดว่าจะขายได้หรือเปล่า

>>703 ต้องทนและสร้างฐานตลาด ต้องวางแผนการโปรโมตด้วย คือ แฟนตาซีกระแสก่อนหน้ามันทำลายตลาดตรงนี้ไปแล้ว ไม่ค่อยมีผู้ใหญ่คาดหวังกับนิยายในเว็บล่ะ อยากอ่านแฟนผู้ใหญ่ไปอ่านต่างชาติดีกว่า

ชิบหาย... ทำไมช่วงนี้ในหัวกุมันคิดอยากจะเลิกเขียนนิยายบ่อยจังวะเนี่ย
หรือว่าเพราะกุแก่แล้ว... หรือว่ากุรู้สึกเขียนไปก็ไม่สนุกเหมือนเมื่อก่อนแล้ว
แม่งเถอะ ถ้าเลิกนี่งานอดิเรกกุก็เหลือแต่ตีดอทสิวะแบบนี้

>>705 ถ้าเจองานที่ได้ค่าจ้าง อดิเรกของมึงอาจจะเปลี่ยนไปก็ได้

ถ้ามึงสบายใจที่จะเขียนก็เขียนเถอะ ตลาดไทยตอนนี้ไม่เอื้อนักเขียนที่ตั้งใจๆจริงๆว่ะ

ถ้าคาดหวังชื่อเสียงยาวๆ มึงคาดหวังงานเขียนซีไรต์ดีกว่า ไม่ต้องง้อนักอ่านเด็กดีหรอก คนอวยงานซีไรต์บางคนไม่เคยงานพรรคนี้ด้วยซ้พ

ถ้ามึงอยากเขียนซีไรต์ เลิกคิดถึงแฟนตาซีร่วมสมัยไปเลย ไม่อินดี้จ๋าแบบอ่านไม่รู้เรื่อง สูงส่ง ก็แนวละครไทยป้าๆ เคยมีคนบอกกุซีไรต์ไมไ่ด้วิเศษหรอก เขามีรสนิยมของเขาอยู่แล้ว แค่เขาไม่บอก

กุ >>705 นะ
คือกุถนัดแนวแฟนตาซีน่ะ แต่ก็อย่างที่รู้กัน... แม่งขายไม่ได้ในไทย
ทุกวันนี้ที่ทนทำได้เพราะเห็นว่าเป็นงานอดิเรกที่ใช้ฆ่าเวลาตอนว่างในที่ทำงาน แต่... รู้สึกช่วงหลัง ๆ ยิ่งทำกุยิ่งคิดมากว่ะ
คิดว่าไอ้แนวแบบนี้จะมีคนอ่านมั้ย? คิดว่าอนาคตมันจะมีมั้ย? คิดว่าคุ้มมั้ยที่จะเอาเวลาว่างมาใช้แบบนี้? คิดว่าไอ้ที่ทำอยู่นี่มันมีค่าพอจนกุต้องมาจัดระเบียบตัวเองนั่งเขียนทุกวันรึเปล่า?
แม่งพอคิดมากแบบนี้แล้วก็ทำเอาอยากเลิกเขียนแล้วปล่อยตัวตามสบายชะมัด

>>710 มึงต้องถามตัวเองอ่ะ มีความสุขกับการเขียนเปล่า เขียนเพราะอะไร บางทีมึงไม่ต้องอัพเดททุกวันก็ได้ บางคนนี่ไม่เขียนนอนไม่หลับเพราะพล็อตเล่นไปมาในหัว เรื่องของกุนี่ลงไปมีคนมาโหเลย ไม่คิดว่าจะเรื่องแนวนี้ในเน็ตด้วยเหมือนได้อ่านแฟนตาซีสมัยรุ่งๆเลย แต่ยอดวิวค่อยๆมาเรื่อยๆ ส่วนตัวกุคิดว่ากุพยายามให้ดีที่สุดว่ะ อาจจะมีฝันเฟื่องว่าตัวเองจะเป็นส่วนหนึ่งในการฟื้นฟูแฟนตาซีของไทย

>>710 ไม่ได้ดราม่านะ แต่สรุปว่ามึงห่วงว่าจะไม่มีคนอ่านว่างั้นเหอะ
คือ ถ้ามึงคิดแบบนั้นจริงๆ กุว่ามึงชิงเลิกไปตอนนี้เลยดีกว่า ถ้าทนแต่งนานไปจะเจ็บใจกว่าเดิม
นี่กุไม่ได้ประชดนะ คือ ที่กุแนะนำมันมีผลดีหลายส่วน คืออย่างที่บอกไปแล้วว่ามึงจะไม่เหนื่อยมากไป และไอ้นักอ่านที่ติดตามอ่านเรื่องของมึงเค้าจะได้ไม่ค้างหนัก อย่างพวกแต่งนิยายจนจะจบมิจบแหล่อยู่แล้วบอกหมดไฟเลิกแต่งเงี้ย อิเชี่ย!! ที่กุทนอ่านทุ่มใจไปนี่คือ เพื่อ..? เพื่อให้อีนักเขียนมาบอกว่าคนอ่านน้อยเลยเลิกแต่งเหรอ แล้วถ้ากุไปเกณฑ์คนมาเพิ่มวิวให้แล้วมันจะกลับมาเขียนต่อเหรอ
โอย ยิ่งพูดยิ่งเจ็บ วงการนี้ไม่ได้มีมึงคนเดียวหรอกที่เซ็ง

>>710 ตอนแรกที่เมิงเขียนเพราะอะไรล่ะ ถ้ารู้สึกทรมานก็อย่าฝืนเว้ย ออกไปหาไรอย่างอื่นทำซะ เว้นเสียแต่ว่าตั้งใจจะทำเป็นงานประจำจริงๆ

>>711 ความเห็นเมิงให้กำลังใจกุดีว่ะ บางทีกุอาจคิดมากไปก็ได้

>>712 กุอยากเลิกนะ... แต่กุเขียนมาสิบกว่าปีแล้วเนี่ยสิ กุเขียนมาตั้งแต่กุยังหมอยไม่ขึ้น จนตอนนี้หัวกุหงอกหมดและ คือแม่งกลายเป็นชีวิตประจำวันกุไปแล้วและกุก็ชอบเขียน แต่ตอนนี้ติดปัญหาคือกระแสตลาดอย่างที่ว่าว่ะ ยิ่งพูดยิ่งเซ็ง ยิ่งคิดมาก

>>713 เออ... กุก็ว่ากุควรวางปากกาซักอาทิตย์นึงว่ะ

>>714 ถ้าอยากเรียกคน ก็ลองปรับแค่บางส่วนให้เข้ากับตลาดดูสิ ไม่ก็ทำแฟนเซอร์วิสเล็กๆ แนะนำไปหาการ์ตูนเรื่อง bakuman กับ นักไม่วาดการ์ตูน อ่านดู อาจช่วยไรมึงได้ไม่มากก็น้อย

>>714 สมัยนี้เขียนดีไม่พอ ต้องทำการตลาดด้วยว่ะ วาดหรือหารูปสวยๆมาประกอบนิยาย ไปโปรยๆตามบอร์ดต่างๆ พร้อมอาร์ตสวยๆ แล้วเขียนคำโปรยให้น่าสนใจ นอกจากถ้ามึงอยากไปสายซีไรต์งั้นก็ไปทำความรู้จัก ตีสนิทกับพวกนักเขียนสายนั้น

คำโปรยก็มีเเต่ต่างโลกๆๆ

กูเลิกเขียนตั้งนานแล้ว การตลาดนิยายไทยพังพินาศตั้งแต่ยุคบารามอสกับเซวีน่าแล้วล่ะ

ขอนิยายเเนะนำหน่อยดิไม่ต่างโลกไม่

>>719 หานิยายปตท.เถอะ ฝรั่งไม่เน้นต่างโลกเท่าไร

>>720 ขอวาร์ปหน่อยสัสวาร์ปกูมีเเต่ฮาเร็ม

>>720 ถ้าไม่พูดถึงคอนเซปแบบพระเอกต้องตายห่าแล้วไปเกิดใหม่กุว่าแฮรี่ก็เข้าๆแนวต่างโลกนะ จากโลกธรรมดาไปสู่โลกวิเศษมนตรา

>>721 ต้องหาเอง รวมถึงหนังสือวางขายตามร้านที่ไม่แปลไทย เว็บออนไลน์ไม่ใช่ทุกสิ่ง

เออ กูแต่งเร็วไม่ได้ กว่าจะเขียนอะไรออกมาได้ซักอย่าง แต่ทีนี้กูก็อยากมีคนตามบ้างไง แต่ก็กังวลอีกว่าจะเขียนออกมาบ่อยๆติดต่อกันไม่ไหวนี่สิ...

กูเบื่ออออ

ท็อป20มีเเต่ฮาเร็มต่างโลก

>>725 งั้นมึงอ่านคร่าวๆละกัน ถ้าอยากอ่านก็เตรียม dict พร้อมเลย https://www.asiabooks.com/assassin-s-creed-the-secret-crusade-6869.html?___store=asia_books_th&___from_store=asia_books_en

มึงเซฮุนใช่มั้ย
https://www.dek-d.com/board/view/3789504/

>>727 มึงทำกูเสียตังค์เเน่นอนงานนี้

>>727 กูสนใจgotมากกว่า

ไม่มีใครสับนิยายเลยหรอ

มึงคิดยังไงกับที่1หมวดแฟนตาซีปัจจุบัน

>>732 เขียนดีใช้ได้นะ แต่บรรยายเยอะแบบเขียนรูปเล่ม
แต่คนเขียนคงเขียนจบไปหลายภาคแล้วแน่ ๆ ไม่งั้นพี่แกไม่มาวิ่งควายอัพวันละ 3 ตอนแบบนี้หรอก

>>733 เพิ่มเติม ดูจากโครงเรื่องที่วางเอาไว้ เหมือนว่าคนเขียนเป็นมืออาชีพด้วย ไม่ใช่เด็กเห่อหมอยที่อยากจะเป็นจูนิเบียว

>>734 ลืมแปะลิงค์... ไอ้ที่ 1 หมวดแฟนตาซีที่ว่าหมายถึงเรื่องนี้ใช่มั้ย https://writer.dek-d.com/naturecrowns/story/view.php?id=1685517
เดี๋ยวแม่งเข้าใจผิดกัน

คิดว่าจะได้ตีพิมพ์ไหมนิยายทรงนี้

>>735 ไม่รู้ว่าจำถูกหรือเปล่านะ ว่าคนนี้ได้โดเนทตอนละพัน แต่คงเขียนเป็นอาชีพจริงๆแหละ กับอีกคน https://my.dek-d.com/sinmahat51/writer/
ลงเหรียญเรื่องไหนของแกก็ขายดีหมด

>>735 พอเข้าไปอ่านจริงๆก็ไม่เลวนะ คนเขียนดูมีประสบการณ์ด้วยซ้ำ แต่ตอนกุเห็นคำว่าโลกสวยแม่งความน่าอ่านน้อยลงไปเลย

มึงจะเขียนนิยายดาร์คโคตรพ่อโคตรแม่ดาร์คมึงก็เขียนไปดิ บอกให้คนอ่านใช้วิจารณญานมึงก็บอกไป แต่แม่งเล่นจั่วหัวไปแบบนี้ทำให้ first impression นิยายมันดูจูนิเบียวมาก อย่างน้อยก็ในสายตากุนะ

>>736 ยุคนี้ถ้าไม่ใช่นิยายขายสาวๆ ยังไงก็ไม่ได้พิมพ์ว่ะ

>>739 เรื่องจริง

>>731 เราไง ขอลองสับเรื่องนี้นะ ใครอยากช่วยสับช่วยได้เลย สับเพราะเป็นเรื่องที่ทำให้เกิดแรงบันดาลใจแต่งแนวนางเอกอยู่ในตำหนักเย็นเหมือนกัน ถ้ามีแฟนคลับในนี้อย่าว่าเรานะ
เรื่อง : เจิ้งฝูสื่อ จอมนางตำหนักเย็น
link : https://writer.dek-d.com/inin17305/story/view.php?id=1672006
จำนวน : 24 ตอน
สถานะ : ยังไม่จบ
การเขียน หลังจากย้อนอ่านทั้งเรื่องมาราว ๆ สิบรอบสรุปได้ว่าภาษาดี แต่ใช้คำฟุ่มเฟือยไป มีคำผิดประปราย เคยข้อความลับไปคุยกับผู้แต่งแต่ไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้นะ ถ้าลดคำฟุ่มเฟือยได้ก็เป็นนิยายที่เนื้อหาสนุกเรื่องหนึ่งในหมวดอดีต ปัจจุบัน อนาคต เลยล่ะ คะแนน 7 / 10

บทเรก ( รีไรท์แล้ว ) - บทที่ห้า :

บทแรก : พิชชาพรนักศึกษาวิชาประวัติศาสตร์ไทยย้อนเวลามาในร่างเสวี่ยไฉเหรินสนมต้องโทษในตำหนักเย็น พอฟื้นขึ้นมาก็เจอนางกำนัลคนสนิทของเจ้าของร่างเก่าแล้วถามว่าตนเองเป็นใคร ที่นี่เรียกหาพี่น้องกันว่ายังไง นางกำนัลตอบว่าเจี่ยเจียกับเม่ยเมย จากนั้นพิชชาพรก็เรียกนางกำนัลว่าเจี่ยเจียมาตลอด ฮ่องเต้ส่งแพรขาวสามฉื่อมาให้ปลิดชีพตนเองแต่นางเอกเอามาห่ม ( จุดนี้เห็นว่าไม่เหมาะเพราะร่างที่มาอาศัยเป็นร่างของไฉเหรินซึ่งยศต่ำนะ คิดว่าควรเป็นพระราชทานสุราพิษมากกว่า )
บทที่สอง - หลังจากฟื้นขึ้นมาพวกขันทีก็นำเรื่องไปทูลฮ่องเต้ที่ประทับในตำหนักชื่อดาราจีนคนดังที่ผลงานล่าสุดเกี่ยวกับต้นท้อ ฮ่องเต้เลยออกราชโองการแต่งตั้งเป็นไฉเหริน ( ตำแหน่งเดิม ) แต่พระราชทานนามให้ว่า เจิ้งฝูสื่อ พระพราชทานของให้มากมาย ตำหนักเย็นคึกครื้นขึ้นทันตา ขันทีและองครักษ์คนสนิทผลัดเปลี่ยนมาดูแลนางเอก ทั้งชงชา เป็นเพื่อนคุย และ แฟนคลับ ( เอ่อ... คืออ่านกี่รอบ ๆ ก็คิดว่าไม่สมเหตุสมผล )
บทที่สาม - ฮ่องเต้ปลอมเป็นองครักษ์คนสนิทมาหานางเอกที่ตำหนักเย็น แต่ติดปานผิดด้าน ท้ายบทฮ่องเต้ยังหยอกองครักษ์คนสนิทเรื่องที่ปลอมองค์เป็นเขาอีก สะใจนิด ๆ ที่องครักษ์คนสนิทบอกว่าปานอยู่ที่แก้มขวาไม่ใช่แก้มซ้าย ( ใช่ พิมพ์ไม่ผิดหรอกบทนี้มีเนื้อหาแบบนี้จริง ๆ ฮ่องเต้ปลอมองค์ออกไปข้างนอกยังพอว่า แต่นี่มาตำหนักเย็นที่ไม่เคยคิดจะสนใจตั้งแต่แรกเนี่ยนะ )
บทที่สี่ - ชีวิตในตำหนักเย็นของนางเอกสุขสบายอย่างมาก พูดถึงเสบียงอาหารกันว่าอาหารไม่พอ นางเอกเลยถามว่าฝ่ายในส่งมาทุกเจ็ดวันไม่ใช่เหรอ ( จำได้ว่าสองบทก่อนยังบอกว่าใบชาค้างปีอยู่เลย แล้วเสบียงจะส่งมาทุกเจ็ดวันได้ไง และ อย่าลืมว่าตำหนักเย็นนะไม่ใช่ตำหนักธรมดา ๆ ที่จะได้รับเสบียงเป็นรายวันกับรายเดือน )
บทที่ห้า - ฮ่องเต้สนุกกับการลดและเลื่อนตำแหน่งสนมแบบกระหน่ำซัมเมอร์เซล ลดเพราะสนมเหล่านั้นไปกลั่นแกล้งนางเอกทั้งทางตรงและทางอ้อม เลื่อนเพราะนางเอกรู้จักสั่งสอนนางกำนัลให้รู้ที่ต่ำที่สูง ไม่ใช่ลดแบบทีละขั้นสองขั้นนะแต่ลดจากหวงกุ้ยเฟยเป็นเฟยธรรมดาและหวั่นอี๋ เลื่อนจากไฉเหรินเป็นหวั่นอี๋ ( ที่ติตรงนี้เพราะเห็นว่าเป็นการลดและเลื่อนขั้นแบบฮวบฮาบเกินไป เฟยธรรมดานี่ศักดิ์ต่ำกว่าหวงกุ้ยเฟยและสี่เฟยชั้นสูงหลายขั้นเลยนะไฉเหรินเป็นหวั่นอี๋ก็ข้ามมาหลายขั้นเช้นกัน คิดว่าค่อย ๆ เลื่อน ค่อย ๆ ลดดีกว่า )

บทที่หก - บทที่สิบ :

บทที่หก - ฮ่องเต้มีหน้าที่เพิ่มคือตัดหญ้าหน้าตำหนักเย็น ( เอิ่ม เป็นถึงฮ่องเต้น่าจะถือตัวสักนิด ไม่ควรยอมไปตัดหญ้าง่าย ๆ นะ )
บทที่เจ็ด - เริ่มด้วยประชุมเช้า จบด้วยเสด็จไปตำหนักเย็นประกาศศักดาว่าไม่ได้เกรงกลัวนางเอก ( เรายังไม่เห็นเหตุผลที่ฮ่องเต้จะะกลัวนางเอกเลยนะ เห็นแต่ว่าฮ่องเต้พยายามเกี้ยวพานางเอก )
บทที่แปด - เริ่มด้วยจับผีต้นเถาฮวา นางเอกลองชงชาให้องครักษ์คนสนิท( ตัวปลอม ) ดื่ม องครักษ์ดูท่าจะติดใจมากดื่มไปสี่ถ้วยเชียวและยังเสนอว่าให้ลองชงไปให้ฮ่องเต้ดื่มบ้าง นางเอกรับปากว่าจะลอง
บทที่เก้า - เกี่ยวกับลูก ๆ ของฮ่องเต้ที่เหล่าสนมกำลังกังวล แต่เจ้าตัวดูไม่สนใจเท่าที่ควร
บทที่สิบ - องครักษ์คนสนิทตัวปลอมพานางเอกหนีเที่ยวนอกวัง ( เอิ่ม นางเอกเป็นสนมในวังไม่ควรทำแบบนี้อย่างมาก เพราะถือว่ามีใจเป็นอื่นไม่ภักดีต่อฮ่องเต้ มันเป็นการกระทำที่ไม่คิดหน้าคิดหลัง คิดแค่อยากสนุกก็ไป อยู่ในตำหนักเย็นอยู่แล้วยังจะทำให้ตัวเองเดือดร้อนอีก )

บทที่สิบเอ็ด - บทที่สิบห้า :

บทที่สิบเอ็ด - หนีเที่ยวสำเร็จและเที่ยวกันจนพอใจ
บทที่สิบสอง - ความจริงเรื่องฮ่องเต้ปลอมเป็นองครักษ์คนสนิทถูกเปิดเผยอย่างจังนางเอกถึงกับโหนเกี้ยวหนี ( หา! ดูเหมือนนางเอกจะลืมไปว่าควรสำรวมให้มากกว่านี้นะ โหนเกี้ยวนี่เป็นกิริยาที่สนมควรทำใช่ไหม 555 )
บทที่สิบสาม - นางเอกหนีไม่รอดเลยถูกจุมพิตจนตัวอ่อนปวกเปียก จุดเริ่มเริ่มต้นของการหวนรัก
บทที่สิบสี่ - ดอกรักผลิบานในตำหนักเย็น จบด้วยนางเอกชงชาไว้เผื่อขันที
บทที่สิบห้า - นางเอกพยายามเอาชีวิตริดในตำหนักเย็นต่อไปโดยวางแผนทำเรื่องต่าง ๆ

>>741 เองมาต่อกันเลย

บทที่สิบหก - บทที่ยี่สิบ :

บทที่สิบหก - หวั่นอี๋ให้บทเรียนนางกำนัลอีกครั้งอย่างเจ็บแสบ
บทที่สิบเจ็ด - เหล่าสนมใส่หน้ากากเข้าพบกัน นางเอกจะเริ่มร้ายแล้ว 555
บทที่สิบแปด - นางเอกได้รับพระราชทานอภัยโทษ ได้สลับตำหนักกับหวงกุ้ยเฟย ส่วนหวงกุ้ยเฟยถูกลดเป็นไฉเหริน ( ยังคงลดแบบฮวบฮาบเหมือนเดิม ไม่เห็นแก่ความดีก่อนเก่าของหวงกุ้ยเฟยเลย )
บทที่สิบเก้า -นางเอกให้คนสนิทเอาหีบเครื่องประดับไปให้จางไฉเหริน จบด้วยฮ่องเต้ไปหานางเอกในเย็นวันนั้น
บทที่ยี่สิบ - กินกันแล้วจ้า 555

บทที่ยี่สิบเอ็ด - บทที่ยี่สิบสี่ :

บทที่ยี่สิบเอ็ด - หลังจากรบรากันตามประสาฮ่องเต้กับสนม นางเอกก็รับราชโองการให้เข้าร่วมพิธีบวงสรวงสวรรค์ของรัชสมัยนี้เป็นครั้งแรก
บทที่ยี่สิบสอง - หวั่นอี๋บวงสรวงสรวงสวรรค์ต่อหน้าเชื้อพระวงศ์และเหล่าขุนนาง ( สงสัยจังว่าหวั่นอี๋สามารถบวงสรวงสวรรค์ได้ด้วยเหรอ เท่าที่เคยดูซีรีส์มาเห็นว่าฮองเฮาที่เหมาะทำหน้าที่นี้เคียงข้างฮ่องเต้ ถ้าไม่มีฮองเฮาน่าจะเป็นสนมที่ต่ำลงมาแต่ไม่น่าใช่หวั่นอี๋อ่ะ )
บทที่ยี่สิบสาม -เลื่อนขั้นให้เสียนเฟยเป็นหวงกุ้ยเฟย เพื่อรอวันแต่งตั้งฮองเฮา ( แฟนคลับพากันต่อว่าผู้เขียนยกใหญ่เพราะไม่อยากให้พระเอกมีสัมพันธ์ ( ปั่มปั๊ม ) กับสนมอื่น จนเราแปลกใจว่านางเอกยศต่ำนะจู่ ๆ จะแต่งตั้งข้ามขั้นตั้งหลายขั้นได้ยังไง อีกอย่างก็เพิ่งพระราชทานอภัยโทษมาไม่นานหวั่นอี๋ก็น่าพอแล้วสำหรับตำแหน่งแรกหลังพ้นมลทิน )
บทที่ยี่สิบสี่ - แฮก ๆ มาถึงบทล่าสุดสักที บทนี้เหมือนแต่งเอาใจแฟนคลับเพราะมีคอมเมนท์ต่อว่าฮ่องเต้เยอะ

คำฟุ่มเฟือยที่ว่าเช่น กัมปนาทดังกึกก้อง ( บทที่สอง ) ชูช่อผลิดอกหยอกล้อ ( บทที่สิบ ) เป็นต้น
แค่นี้พอแล้วกัน รอคนอยากสับคนต่อไป

กูขออวยนิยายหน่อย
ตำนานสงครามบัลลังก์เหนือ
https://my.dek-d.com/bcgs/writer/view.php?id=1625175
หลังจากดองไป เกือบสิบปีในที่สุดนักเขียนก็กลับมาลงแล้ว นึกว่าชาตินี้จะไม่ได้อ่านตอนจบแล้วเนี่ย
ตอนนี้อยู่ในช่วงรีไรท์ของเดิมที่เกือบเหมือนเดิม ลองไปอ่านดูได้ (แบบก่อนรีไรท์ปิดไปหมดแล้ว)
นักเขียนเคยมีผลงานกับสถาพรมาก่อนเรื่อง artifact hunters ค่อนข้างเงียบ ๆ นะ แต่จะว่า “ก่อน” ก็ยังไงอยู่เพราะเรื่องนี้เขียนก่อนหลายปี แต่ไม่ได้พิมพ์ พอแต่งเรื่องที่ได้พิมพ์เรื่องนี้เลยถูกแช่แข็ง

ปล.เรื่องนี้เป็นภาค 2 ภาคแรกเป็นนิยายทำมือ (รุ่นพ่อแม่) กูไม่ได้ทันอ่านเหมือนกัน แต่อ่านแยกได้
เรื่องนี้แฟนตาซีตามขนบเดิมเลย ไม่เบียว ไม่ดาร์ก เกิดใหม่ต่างโลก ฯลฯ
ภาษาดี เนื้อเรื่องดี ดีงามทุกอย่าง ยกเว้นภาพประกอบฝีมือนักเขียนที่กูว่าไม่ค่อยเอาอ่าว แต่เบลอไปได้ เพราะแปะมาที่เดียวตรงหน้าแรก

>>743 จากที่อ่านมาสิบบทบอกเลยว่าชอบภาษามาก คำผิดแทบไม่มีแต่เสียดายที่คอมเมนท์กับแฟนคลับน้อย

เรามาตามหาคนที่สับนิยายเรื่องนี้ https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1685602
ไปเมื่อวันก่อน จากคำสับของท่าน (ที่อ่านแค่สองบทแรก) เราได้ทำการรีไรท์ทั้งเรื่องเรียบร้อย
แต่อยากให้ท่านช่วยกลับไปอ่านสองบทแรกอีกครั้งดูฮะ
ถ้าท่านไม่อยากอ่านอีกทีก็ไม่เป็นไร อยากบอกว่าขอบคุณสำหรับคำวิจารณ์ในวันนั้นมากๆ เลยฮะ

>>744 ใช่อะดิ กูเลยต้องมาอวยเนี่ย ยอดวิวโคตรน้อยเกิน อาจจะเพราะก่อนนี้ลงผิดประเภทก็ได้มั้ง แฟนเก่า ๆ ก็น่าจะหายไปหมดแล้วด้วย ดองไปนานเกิน

>>741 >>742 เรื่องนี้ห้องนิยายเสิ่นเจิ้นก็ด่าไว้แหลกอยู่

ไอแพรขาวอะ ไม่เหมาะกับยศนางเอกปะ และขนาดของแพรขาวแค่สามศอกมันจะใช้ห่มตัวเองได้ยังไง

ฮ่องเต้ลดฮวบฮาบขนาดนั้นไม่ได้ นี่ไม่ใช่แค่ความพอใจ แต่เป็นการเมือง ตระกูลขุนนาง ตระกูลของสนมแต่ละนางจะว่ายังไง

เรื่องทำพิธี นางเอกก็ไม่มีสิทธิ์ดิ จะไปทำคู่กับฮ่องเต้ได้ไง ยศยังด้อยกว่าคนอื่นอยู่เลย

แล้วเรื่องคนอ่านบอกไม่ให้ฮ่องเต้ไปมีอะไรกับสนมคนอื่น อันนี้ก็ตลกอีก นี่ฮ่องเต้ นี่คนที่มีเมียสามพัน นี่คนที่ต้องมีเมียเยอะเพื่ออำนาจ นี่แนวจีน+โบราณที่ผู้ชายเป็นใหญ่

ไม่สมเหตุสมผลทั้งเนื้อเรื่องทั้งคนอ่าน

ขอบคุณโม่งที่มาสับ เราอยู่แนวเดียวกัน ไว้ว่างๆจะสับมั่ง

>>746 สับตรงนี้ คนเขียนก็ไม่รู้หรอกว่า เค้าเขียนเป็นยังไงบ้าง
โม่งในนี่ ความจริงสามารถเข้าไปแวะได้ทุกเรื่องที่สับ
แต่ไม่ทำกัน
คนเขียน เขียนให้ตาย ก็ไม่รู้หรอกว่า มีคนมองนิยายเค้าว่ามีจุดดีจุดด้อยยังไงบ้าง
พอไม่มีคอมเมนต์ กำลังใจอยากเขียนมันไม่ค่อยมีหรอก
สรุปฟีดแบล้ก ไม่มีทั้งคนเขียนและคนอ่าน อย่าหวังว่าจะเห็นการพัฒนาปรับปรุงที่สับกันมาต่อไป (ไร้อารมณ์ร่วมนั่นแหละ)

>>746 >>748 จริงอย่างที่บอกกันแหละ นิยายเราคอมเมนท์น้อยมาก มีแต่แอดแฟนคลับเพิ่ม 555

>>749 เองนะคนเดียวกับ >>741 >>742 และ >>744
>>747 ที่จริงก็อ่านที่สับกันในห้องนั้นมาแล้วเหมือนกัน หวังว่านักเขียนจะทให้สมเหตุสมผลขึ้นจากที่หวังเลยข้อความลับไปแจ้งสองครั้ง ครั้งแรกตอบกลับมาแต่ครั้งที่สองไม่ตอบกลับล่าสุดวันนี้เอาที่สับไปแจ้งในข้อความลับแล้วเรียบร้อย

>>745 ผมไม่ใช่คนสับนะ แต่คิดว่าเนื้อเรื่องแบบนี้บรรยายเป็นบุรุษที่ 3 น่าจะดีกว่า (คหสต.) แล้วก็มีเรื่องการใช้สัญลักษณ์กับการบรรยาย รู้สึกว่าการบรรยายยังติดภาษาการ์ตูนอยู่ อ่านแล้วรู้สึกแปลก ๆ ส่วนคาร์แรคเตอร์ตัวละคร ถ้าผมเดาไม่ผิดคิดว่าจะทำให้พระเอกห้าว ๆ ห่าม ๆ ตามประสานักเลงใช่ไหม? ถ้าใช่ผมแนะนำว่าลองทำความเข้าใจกับคาร์แรคเตอร์ตัวละครมากกว่านี้ดีกว่าไหม เพราะที่เขียนมาตัวละครค่อนข้างน่ารำคาญ ส่วนโครงเรื่องจัดว่าน่าสนใจทีเดียวครับ ค่อย ๆ พัฒนานะครับ เป็นกำลังใจให้ #คนดี2017

Ky นิยายจีนเสินเจิ้นคืออะไร จีนเก๊เรอั

>>752 แนวจีนที่คนไทยเขียน ทำนองนั้น

ในฐานะที่เป็นคนเขียนแนวนี้ จริงๆ ไม่ชอบคำนี้นะ แต่ก็นะ

>>752 นิยายจีนคนไทยแต่งค่ะ

KY เคยมีจีนเสินเจิ้น เอาไปแปลจีน ขายจีนปะวะ?

>>751 เออกุขอ Ky มั่ง...

เห็นก่อนหน้านี้พูดถึง "นิยายการ์ตูน" กัน กุเลยสงสัยว่ะว่าคนอ่านส่วนใหญ่เขาจินตนาการออกมาเป็นคนจริง ๆ กันตลอดเลยรึเปล่าวะ
อย่างของกุนี่อาจจะเรียกว่าบ้า... เพราะกุอ่านนิยายไม่ว่าจะแบบไหนในหัวกุก็นึกภาพเป็นการ์ตูนออกมาหมดเลย ไม่ว่าจะเป็นนิยายเอเชียหรือฝรั่ง แม้กระทั่งนิยายสอบสวนอย่าง เชอร์ล็อค โฮมส์ กุยังนึกภาพเป็นการ์ตูนก่อนเลย ล่าสุดกุหยิบ TLOR มาอ่าน กุยังเห็นภาพเป็นการ์ตูน แทนที่จะเป็นนักแสดงแบบในหนังซะงั้น...

นี่เป็นผลจากอ่าน LN มาไปรึเปล่าวะเนี่ย...

>>756 มันไม่ใช่เห็นถาพในหัวว่ะ มันเหมือนการบรรยายแบบเป็นช่องๆ อธิบายทุกท่วงท่าเหมือนเอามังงะมาย่อยเป็นตัวอักษรอ่ะ รวมถึงการดำเนินเรื่องด้วยส่วนใหญ่จะมีกลิ่นไอแบบมังงะเกรดซี ชอบดำเนินเรื่องไม่มีเหตุผล เน้นโมเอะแฟคเตอร์ๆลๆ

>>757 เออ... ผิดประเด็นไปนิดนะ ที่กุถามคือคนอ่านทั่วไปเขาเห็นภาพกันยังไงต่างหาก

ไอ้นิยายบรรยายห่วย เนื้อหาห่วย ต่อให้จินตนาการออกมายังไงก็เห็นแต่ภาพห่วยๆ นั่นล่ะ

กูไม่เข้าใจคนอ่านส่วนใหญ่เขาไม่เบื่อกับเเนวเดิมๆเหรอวะกูเห็นเเต่งเเต่เเนวเดิมๆก็ดังได้

>>759 คล้ายๆ กับผัดกระเพราที่ขายกันตามร้านอาหารตามสั่งนั่นแหละ

>>758 เสน่ห์ของนิยายก็คือให้คนอ่านจินตนาการในแบบตัวเองนี่แหละ ไม่มีผิดถูก ส่วนตัวกุจินตนาการเป็นแนวอาร์ตฝรั่ง

ไม่มีใครรู้หรอกว่า เมื่อหลายร้อยหลายพันปีก่อน คนโบราณเห็นภาพเป็นการ์ตูนหรือคนจริง ต่อให้ไม่มีการ์ตูนให้ดูก็มีภาพฝาผนังตามโบราณสถานมาเป็นต้นแบบขึ้นภาพในหัว ไม่งั้นละก็ ในยุคสุนทรภู่ คนวาดแม่งจะวาดโชเน็นจัมป์มาแต่รัชกาลที่ 2 เรอะ

เอ้า เฮียโน๊ตมาแล้ว โม่งอยากเสนอก็จัดไป
https://www.dek-d.com/board/view/3789672/

>>750 เองนะ ตอนนี้ผู้เขียนนิยายที่ติดต่อไปติดต่อกลับมาแล้วนะดีใจมากที่เขายินดีจะปรับตามเราชี้จุดผิดพลาดไป

>>751 ขอบคุณมากฮะ แสดงว่าควรเปลี่ยนการบรรยายให้ทั้งเรื่องกลายเป็นแนวเดียวกันไปเลยสินะ

>>763 ซื้อโฆษณานิยายนี่เป็นไอเดียที่ดีนะ ยังไงก็ควรมีไว้

ทุนนิยมมันต้องแบบนี้แหละ ตามใจตลาด แข่งขันอย่างเท่าเทียมด้วยการลงทุน

ใครไม่ใช้ก็ไม่เป็นไร คนเงินเหลือใช้ได้ก็ใช้ไป ใครจะกู้แบงก์มาโปรโมทนิยายขาย

ดีกว่าโฆษณานิยายพวกเดียวกันเองแล้วไม่เคยได้อะไรคืนมาเลย

ราคาพื้นที่ตรงโฆษณาแฟนต้านั่นกี่บาทวะ รำคาญฉิบหาย

กูละหน่าย https://www.dek-d.com/board/view/3789757/

>>767 ทุ่มหินใส่เท้าตัวเองแท้ๆ

ไม่มีใครสับนิยายแล้วหรอ?

เออมันตลกดีนะ

https://youtu.be/YoxRr07drJU

>>769 นิยายตัวเองก็ร่อแร่ งานก็บาน
แต่ถ้ามีเวลาเมื่อไหร่เราจะสับ อาจจะทำได้ไม่ดีนัก
แต่คิดในแง่ดี อย่างน้อยก็ช่วยลดจำนวนเรื่องที่รออยู่ 555

>>767 เป็นกูจะมาบ่นในโม่งนะ หรือไม่ก็ที่อื่นที่ไม่ใช่ในบอร์ด

จะรู้มั้ยว่านักอ่านกี่คนเขาจะไม่กลับไปอ่านอีกพอได้ยินว่าคนเขียนไม่อยากเขียนต่อแล้ว ถ้านี่เป็นวิธีโปรโมทแบบใช้ดราม่าเข้าช่วย สำหรับกูแล้วมันไม่เวิร์กว่ะ

มันเพิ่งจะอวยเอาตอนนี้ แถมลงผิดหมวด https://www.dek-d.com/board/view/3789770/

เวลามีคนบอก เดี๋ยวแจกัน กูนึกถึง บาตรพระตลอดเลยว่ะ

ลงชื่อ เซฮุน คืนนี้แจกัน

>>774 มึงยังไม่จบสินะ เอาหลักฐานชั้นรองจากวัฒนธรรมอื่นมาเถียงหลักฐานชั้นต้นของวัฒนธรรมดั้งเดิม ปัญญาอ่อนชิบหาย เถียงอยู่ได้ว่าแจกัน ไอ้ที่มึงพูดถึงในอินเดียมันคือ กุมภ ไม่ใช่แจกัน คนละเรื่องกันเลย และไม่มีที่ไหนบอกว่ามันคือต้นกำเนิดของบาตรด้วย

แจกันที่เบตที่มึงบอกว่ารักษาความหมายดั้งเดิมไว้นักหนากูก็เอามาเทียบให้ดูแล้วว่าคนละคำ ยังมีหน้าเอามาแย้ง โง่ดักดานไม่เปลี่ยนจริงๆ อ.กะหลวงพี่มึงไม่เคยสั่งสอนเรื่องการใช้หลักฐานเหรอว่าต้องใช้ยังไง

เรื่องลูซอเฟอร์ก็ด้วย ต่อให้มึงจะพูดยังไงมันก็ไม่ใช่แสงอยู่ดี เป็นแค่สิ่งที่ใกล้เคียงเท่านั้น แบบเดียวกับที่อพอลโล่ไม่ใช่เทพแห่งพระอาทิตย์ แต่เป็นแค่คนลากพระอาทิตย์นั่นละ ถึงคนส่วนใญ่จะเข้าใจยังไง เทพแห่งพระอาทิตย์จริงๆ ก็คือเฮลิออส และลูซิเฟอร์ก็แปลว่าแสงไม่ได้ด้วย

สำหรับคนอื่น กูขอโทษที่มาต่อความยาวนะ ถ้ามันไม่พูดกูก็ไม่มาต่อหรอก

>>775 ปล่อยมันไปเหอะ คนในห้องนี้ก็ตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอว่าถ้ามันโผล่มาจะทำเป็นไม่สนใจ ไอ้ห่าเซฮุนอะไรเนี่ยวีรเวรมันเยอะ จะให้ลากไส้ไหมล่ะ ไม่ดีกว่า เอาเวลาไปคุยเรื่องนิยายเถอะ

ลัทธิบูชาบาตร ทั้งๆที่ศาสนาไม่ให้ยึดวัตถุ ให้หายังไงของมึงก็หลักฐานกุ

ลูซิเฟอร์ มัน แปลว่า light bearer, morning star อันนี้แม่งมึงเงียบปากจะดูดีกว่านะ

ให้เด็กที่มันเข้ามาอ่านไป researcher ต่อเองเลย

ลงชื่อ เซฮุน แจกันคืนนี้

>>776 เก่งแต่ปาก มีแค่ขู่ ลากไส้อะไรของมึง ถุย

researcher นี่เป็น n ปะวะ ไม่ควรต่อคำว่า ไป...
อะ ให้เด็กที่เข้ามาอ่านไปresearchต่อเองเลย กุแก้ให้ๆ เห็นว่ามึงฉลาดไม่อยากให้พลาดอะไรแปลกๆ
เอ้อ light bearer ไม่ได่เท่ากับ light นะรู้ยัง

>>779 คำมันขึ้นออโต้ ใน suggestion มึงจะเหี้ยอะไรกับคำผิด

Light bearer ไม่เท่ากับ light หรอ งั้นแม่มึงมีหี กูเรียกอีหีได้ไหม?

Luicifer - Old English, from Latin, ‘light-bringing, morning star,’ from lux, luc- ‘light’ + -fer ‘bearing

มึงเอาเวลาหารากศัพท์รากเหง้าไปสับนิยายเก่าๆดีกว่าเถอะ

เถียงเรื่อง lucifer ไม่ใช่แสงนี่โง่เหี้ยๆ บอกตรงๆนะ

>>782 มึงเป็นพ่อกูหรอมาสั่งกูน่ะ?

ว้ายอยู่ในห้องสับนิยายไม่สนใจคำผิดดั้วะ สมเป็นเซฮุนมากๆ กรี๊ดแล้วข่ะ แถมยังสามารถยกตัวอย่างที่ไม่เกี่ยวข้องทั้งในเชิงสาระและรูปแบบได้อย่างชัดเจน สมเป็นเซฮุน อะเก๊น
จี้สัสบอกว่า auto suggestion แต่แยกแสงกับผู้นำแสงไม่ออก lux = light ดังนั้น lucifer ที่มาจากราก lux นี่ต้องแปลว่าแสง ว๊ายตั่ยแหล้วว

ปล.ขอโทษที่ฟีดค่ะ

>>785 อีหี มึงมีหี เป็นตัวแทนแห่งหี มึงไม่ใช่หี ว้ายยยยยยยยยยยยย

มาเฟียลูกกะหรี่ ดีแต่รุม

พวกมึงแม่งสันดานเดิม

มาตายโง่ๆ เพราะเชื่อในเพื่อนๆโง่ๆของพวกมึง

ขนาดในโม่งที่ไม่รู้ว่าใครเป็นใคร ยังหาว่าโดนมาเฟียรุมได้ มึงเพี้ยนหนักแล้วนะ

ถ้าตามลอจิคมึง >>781 Grave Robber ก็ต้องเป็นสุสานสิวะ เพราะเป็น Grave+Robber

ไหนว่าจะไม่คุยเรื่องบาตร แจกัน ลูซิเฟอร์ห่าเหวไรพวกนี้แล้วไง ถ้าจะเถียงเรื่องนี้แนะให้ไปเปิดทู้ใหม่คุยดีกว่ามั้ย ห้องสับนิยายไม่ใช่หรอวะ ไม่ไฟท์กันแบบนี้ดิ

จะเถียงกันเรื่องซ้ำซากเชิญห้องเนตวอชครับ
จะส่อทางเพศเชิญห้องกามาครับ
เขาแบ่งประเภทห้องให้แล้ว ก็ไปให้ถูกห้องด้วย

เซฮุนเนี่ย เคยมีวีรกรรมตบหัวแล้วลูบหลัง ประมาณไปด่าเขาเสียๆหายๆ แล้วกลับมาอวย โดยหารู้ไม่ว่า ip มันยังไม่เปลี่ยน เลยโป๊ะแตก

ไอ้เรื่องนี้ยังไม่เท่าไหร่ เข้าใจว่าเป็นเด็กเกรียนธรรมดา ตอนแรกก็เหมือนว่าโป๊ะแตกแล้วจะหายไป แต่ท้ายที่สุดก็กลับมา แถมกลับมาในชื่อเดิมด้วยทั้งๆที่จะเปลี่ยนไปใช้ชื่ออื่นคนก็ไม่รู้ แสดงว่าหวงชื่อ "เซฮุน" มาก แล้วแบบนี้จะไม่เรียกว่าวอนนาบีซัมวันได้ยังไง

จะเอาอีกไหม มีเรื่องเสร่อๆอีกตั้งหลายอย่าง รำคาญพวกโง่อวดฉลาดที่อยากดัง แถมเสือกอยากดังในสถานที่ๆเขาปกปิดตัวตนกันด้วย น่าสมเพช

ก็ไม่ควรจะไปให้ค่า คนจิตไม่ปกติเรียกร้องความสนใจหรอกนะ เวลามันพูดอะไรเพี้ยนๆก็ไม่ต้องยุ่งกับมัน จบ