Fanboi Channel

ต่อฟิคเวียน (พาร์ทเร​ย์​กะ) >>857
กูไม่แน่ใจว่าเพื่อน​ที่แต่งพาร์ทเอ็น​โจ​จะจบตอนที่ช่วงไหน แต่กูคันไม้คันมือ​จนขออนุญาต​แทรกแล้วกัน หากว่าไปขัดช่วงต่อของเพื่อนโม่งก็ขออภัย​ด้วยค่ะ *ไหว้*
-----------
อุหวา อุหวา หวาา ทำยังไงดีล่ะเนี่ย
รู้สึก​หน้าร้อนจนคิดอะไร​แทบไม่ออกเลย

เอ็น​โจ​เปิดประตู​ฝั่งคนขับและขึ้นนั่งจับพวงมาลัย​ หันมาส่งยิ้มให้
ในที่แคบๆสภาพปิดอย่างในรถแบบนี้​ นี่มันใกล้เกินไป​แล้ว!

มันเป็นเวลาเกือบสองเดือนตั้งแต่คืนฮาโลวีน​วันนั้น​ที่ฉันพยายาม​หลีกเลี่ยง​เอ็นโจมาตลอด​
แต่อยู่ในรถแบบนี้ก็แย่แล้วซิคะะ!!

"อื๋อ? คาดเบลล์ด้วยซิครับเร​ย์​กะ... มาผมคาดให้"
ไม่พูดพร่ำ​ทำเพลง เอ็นโจก็ขยับตัวเอื้อมมือเข้ามาใกล้
กะ ใกล้เกินไปแล้ว!

ฉันตกใจจนนิ่งค้าง สายตาเจ้ากรรม​ก็ดันเผลอจับจ้องไปที่ริมฝีปาก​ของคนตรงหน้า​ พลันให้นึกถึงค่ำคืน​ในวันนั้น​ขึ้นมาอีก
กรี๊ดดด ไม่น้าาาา มานึกอะไรตอนนี้กันเล่า!!!!!

"มะ ไม่เป็นไร​ค่ะ!!"

ฉันร้องเสียงหลง รีบผลักตัวเอ็นโจกลับไปทันที ได้ยินเสียงหัวเราะทุ้มเล็กๆ นี่แกล้ง​กันอีกแล้ว​ใช่มั้ย​น่ะหา!!?

ฉันทั้งรู้สึก​หน้าร้อนวูบทั้งฉุน เลยส่งสายตาเขม็งใส่อย่างแค้นเคือง​ หนอยแน่!!!

เอ็น​โจ​ยังคงหัวเราะ​ยิ้มละไม​ไม่สะทกสะท้าน​สักนิด ยังทำสายตาแปลกมองกลับมาอีก

"ยอมมองหน้าผมตรงๆสักทีเนอะ"
"เหะ?"
"ก็ตั้งแต่วันฮาโลวีน​นั้น เรย์กะก็หลบหน้า​หลบตา​ผมตลอดเลยนี่นา"

อึก กะ ก็ความผิดใครกันล่ะคะ!!!

เอ็น​โจ​ยกมือเข้ามาใกล้ ฉันผงะและขยับถอยตัวหลังชิดประตู​รถ แต่แขนยาวๆนั่นก็ยังจะเอื้อมมาถึงอีกแน่ะ

มือหนาสัมผัส​ใบหน้า​ของฉันแผ่วเบา ปลายนิ้ว​นั้นเย็นจนทำเอาใบหน้าร้อนๆของฉันกระตุก​เล็กน้อย

มัวแต่โฟกัสที่มือที่ไล้ใบหน้า พอมองเบื้องหน้าอีกที ใบหน้าของเอ็น​โจ​ก็โน้มเข้ามาใกล้แล้ว!

ดะดะดะ เดี๋ยว​ก่อนสิ! จะทำอะ​ไรน่ะค้า!?

ฉันรู้สึก​งุ่มง่าม​ทำอะ​ไรไม่ถูกไปทั้งหมด ทำไงดี​ๆ

"อยากให้ในสายตาคุณมีแค่ผมจัง..."
"!!!!!!!!"

อะไรสักอย่างระเบิดดังบรึ้มในหัว แล้วระบบก็ขัดข้อง​ สมองฉันนิ่งงันไม่ทำงานใดๆแล้ว

"เร​ย์​กะ?"
"อะอะอะ อุเงี้ยวววววววววว"

ฉันแหกปากดังลั่นรถจนเอ็นโจสะดุ้ง​ชะงักไป สบโอกาส​ฉันก็หันเปิดประตู​รถ แล้วชิ่งออกไปทันที!

"เอ๋!? เร​ย์​กะ!!"

มะ ไม่ไหวแล้วค่าาาาาาา!!!

สถานการณ์​ที่ไม่เคยเจอะเจอแบบนี้​ทั้งชาตินี้ชาติก่อน นี่มันอะ​ไร​กันน่ะคะ!? ทำไงดีๆๆๆ?

ไม่ไหวแล้ว​ ฉันรับมือไม่ได้จริงๆค่าาาา

ลงจากรถฉันก็วิ่งเผ่นแบบไร้ทิศทาง​ ได้ยินเสียงเอ็นโจไล่ตามมา ฉันก็วิ่งแบบไม่คิดชีวิต

โอ๊ยย ดันใส่ส้นสูง​ลงมาด้วยซิ เห็นว่าจะกินราเมงใกล้ๆ รู้งี้น่าจะเปลี่ยนรองเท้าก่อน!

มองไปข้างหน้า ในย่านการค้าที่มีแต่คู่หนุ่มสาวควงคู่เดทกันในคืนคริสต์มาส​อีฟ แล้วดูฉันซิต้องมาวิ่งป่าราบ บ้าที่สุด​เลย!

โอ๊ย เหนื่อย แต่เอ็นโจก็ยังคงฝ่าฝูงชนตามมาที่ข้างหลัง​ สติสตังฉันยังไม่สู้ดีก็คิดได้แค่วิ่งต่อไปเท่านั้น​ล่ะค่ะ

ฉันวิ่งหักหลบเลี้ยวลดหวังจะสลัดให้หลุด จนเริ่มหอบแฮ่ก ผ่านไปอีกหนึ่​ง​เลี้ยวโค้ง ก็เห็นหลังของคนคุ้นๆยืนต่อคิว​อยู่หน้าร้านราเมงที่มีลูกค้า​แน่นเอี้ยด​

เห็นแบบนั้​น​ฉันก็คว้าแขนคนๆนั้นหมับ

"มิซึซากิคุง!!!"
"หือ? คิโชว​อิน? ทำไมมาอยู่นี่ล่ะ?"
"ช่วยฉันด้วยค่ะ!!"

มิตรแท้แห่งความยุติธรรม​ ได้โปรดช่วยลูกด้วยเถอะค่า!!

"อะไร?​ เกิดอะไรขึ้น?"
"คะ คือว่า..."
"เร​ย์​กะ"
"อุกรี๊ด!"

เอ็น​โจ​โผล่ตัวมาจากข้างหลัง ทำเอาฉันสะดุ้งสุดตัว รีบไปเกาะข้างหลังนายตัวสำรอง​เป็นกำบัง

เอ็น​โจ​หายใจหอบเล็กน้อย ผิดกะฉันที่แทบจะเข่าอ่อนแล้ว แถมยังคงมีรอยยิ้ม​ปะใบหน้า​ รอยยิ้ม​ที่ชวนให้รู้สึก​ถึงพายุหิมะบนยอดเขา​สูง​ นะ น่ากลัวสุดไปเลย! ฉันจะร้องไห้​แล้วจริงๆ​นะ!

"เฮ้ นี่มัน​เรื่อง​อะไรกัน​น่ะ คิโชวอิน!"

นาย​ตัวสำรอง​หันมากระซิบกะฉันที่กำเสื้อ​กันหนาว​ของเขาแน่น

"ช่วยฉันด้วยเถอะ​ค่ะท่านประธาน!"
"ตอนนี้บริษัท​เธอเป็นนายจ้าง​ฉันต่างหากเล่า! อย่าลากฉันไปเกี่ยวกับปัญหา​คู่รัก​ซิ!"
"ก็บอกแล้วไง​ล่ะ ว่าฉันกับเอ็นโจไม่ได้​เป็น​อะไร​กันน่ะ!"

" ซุบซิบอะไรกันเหรอ ทั้งสองคน"
"!!!!"

เสีนงเอ็น​โจ​ดังแทรกการกระซิบกระซาบ​ของฉันกับนายตัวสำรอง​ น้ำเสียง​เยียบเย็นจนนายตัวสำรอง​ก็ยังตัวกระตุกเบาๆ

"เร​ย์​กะ​คงลืมของไว้กับคุณมิซึซากิสินะ"
"หา?"
"คุณมิซึซากิส่งคืนมาได้แล้วน่า"

เอ็นโจเดินทอดน่อง​เข้ามใกล้ ผายมือเหมือนขอรับของที่มา นายตัวสำรอง​หันขวับมาที่ฉัน สายตาบอกว่า "รีบออก​ไปซิ!"

ไม่นะ! ฉันไม่ใช่สิ่งของนะยะ!!!
ให้ตายก็ไม่ตามไปสองต่อสอง​ด้วยหรอก!

อยาก​จะ​บอก​แบบนั้​น​จังค่ะ แต่ใจไม่กล้า​พอ แง้
สถาน​การณ์​กลืนไม่เข้าคายไม่ออก​สุดๆเลย เราสามคนนิ่งงันดูเชิงกัน จนกระทั่ง​มีบุคคลที่สี่เข้ามา

"เอ่อ... ลูกค้า​กี่ที่ครับ?"
"ที่เดียวครับ" นายตัวสำรอง​ตอบพนักงาน​ร้านราเมง
"สองที่ค่ะ!" ฉันรีบพูดแทรก นายตัวสำรองทำตาเขียวปั๊ดใส่ เอ็นโจก็ขมวดคิ้ว​เล็กน้อย​อย่างไม่สบอารมณ์​นัก

ไม่เอาอะ ขอพระคุ้มครอง​หนูด้วยเถอะค่า

นาย​ตัวสำรอง​หันรีหันขวาง​ไปมา ก่อนจะถอนหายใจเฮือกถามเอ็นโจ "ทานราเมงด้วยกันมั้ย...?"

เอ็น​โจ​จ้องฉันนิ่ง สายตาเหมือนคาดโทษ​จนรู้สึก​ตัวหดเล็กลงทุกที

เอ็น​โจ​ถอนหายใจ​ ยิ้มขื่นๆ

"ถ้าเรย์กะอยากทาน งั้นก็ได้​ครับ"

"3ที่ครับ"
นาย​ตัวสำรอง​หันสรุปจำนวน​ที่นั่งกับพนักงาน​

-------
กูพาอาริมะกลับมาแล้ว คริสต์มาส​ของสามเรา 5555555

>>974-975 มึ๊งงงงงงงงงงงงง!!!! ชนะเลิศมากดีไหมมมม แหม แหม ตอนแรกกูก็นึกว่าจะมีฉากสวีทจูบในรถอีกเล็กน้อยไปจนถึงเกือบเยอะ ที่ไหนได้ ท่านเรย์กะสมองระเบิดอุทานแปลก ๆ ไม่เป็นภาษา (ถ้าท่านเรย์กะไม่วิ่งลงมาจากรถเสียก่อนคงถูกล้อแล้วสินะ) แล้วย้อนกลับไปหาอาริมะอีก โถโถ คริสต์มาส​ของสามเราจริงๆ แถมยังเป็นคืนกินราเม็ง รันทดได้ใจมากมึงงง ชอบๆๆๆๆๆ 55555555 ว่าแต่ไหนท่านพี่พาอาริมะมาขัดเอ็นโจไม่ใช่เหรอ ทำไมรีบเข็นท่านเรย์กะออกไปจัง ไม่มีคิดจะรั้งไว้เลยเหรอ หรือจะรู้ว่าศึกครั้งนี้ลงไปก็ไม่ได้ประโยชน์ โถโถ

ลืมฮ่ะ ขอบคุณมึงงงง

>>976 หรือ​ท่านพี่อาจส่งอาริมะมาแกล้งให้เอ็นโจหึงเรย์​กะ​ก็ได้นะ 5555
กะน้องตัวเองก็แกล้ง​แบบซอฟท์ๆ ส่วนว่าที่น้องเขยก็รับน้องแกล้งแบบจัดเต็ม 555555

>>974-975 Good Job เพื่อนโม่ง! มาให้จุ๊บเหม่งทีดิ้มา ดึงอาริมะกลับมาในสงครามจนได้ แม้จะแบบเสียไม่ได้ก็ตาม 55555
สามคนนี้มันแก๊งพญานกแห่งซุยรันชัดๆ คริสมาสต์ทั้งทีมีสองหนุ่มหล่อมากและสาวผมม้วนหน้าตาโบราณมาซดราเม็ง คนในร้านคงตะลึง

>>974-975 กู๊ดจ๊อบมากเพื่อนโม่ง เราคือคนที่เขียนฟิคเวียนมุมท่านเอ็นโจเอง กำลังคิดอยู่เลยว่ามันจะสั้นไปไหน กาวอร่อยช่วยต่อฟิคได้ดีมากเลย

บางทีกูก็สงสัยนะ คนกระทู้นี้คือตื่นเช้าหรือยังไม่ได้นอนกันวะ....

>>974-975 อาริมะคงนึกในใจ "ตอนก่อนตูอุตส่าชิ่งหนีแบบเนียนๆได้แล้ว ยังตามมาราวีตูอีก ไอ้คู่รักคู่นี้"

ป.ล. ใกล้จะถึงหนึ่งพันเม้นแล้ว ชื่อใหม่เอาเป็น >>821 ละกันนนะ (หน้าตาศตวรรษที่19) ชื่ออื่นดูไม่น่าจะตามทันละ

กริ๊ดดด ทำดีมากมึง
เอาอาริมะกลับมาได้ โมเมนต์​คู่นี้นี่ดีต่อใจจริงๆ
เอาให้คุณนักต้มตุ๋น​ร้อนใจกระวนกระวาย​เยอะๆเลยค่าาาา

>>974-975 เห็นฟิตนี้กูสงสารอาริมะเหมือนกัน ตอนกินราเม็งนี่อาริมะคงหนาวๆ ร้อนๆ จากรังสีจอมมารจนกินราเม็งไม่อร่อยแหงๆ

>>974-975 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด คริสต์มาสของเราสองสามคน จะว่าฮาก็ฮา จะว่าอนาถก็อนาถ ท่าทางจะเป็นคริสต์มาสแรกที่ได้ใช้เวลาด้วยกันทำไมมันรันทดอย่างเนร้ อย่าลืมเอาไว้เล่าให้ลูกให้หลานฟังไปชั่วกาลปาวสานนะ คุณนักต้มตุ๋น 5555555555555555

มีใครต่อมั้ย ขอจองคิวหน่อย กูจะแกล้งคุณนักต้มตุ๋น //ชูไม้ชูมือสูงๆค่ะ

>>985 ต่อค่ะมึงงงง กูรอออ กระต่ายน้อยสติแตกวิ่งเข้าหาที่กำบังแล้ว ท่านนายพรานจะทำอย่างไรต่อ โปรดติดตามตอนต่อไปปปป

ขอบคุณนะโม่งฟิคดีใจที่มีฟิคอ่านก่อนสอบTT//สงสารอาริมะแท้อุตส่าห์หนีได้แล้วแท้ๆต้องมาทนสายตาจอมมารอีกรอบ555

สถานีต่อไป สถานีหมู่บ้านคานทองนิเวศน์ ท่านสามารถเปลี่ยนเส้นทางไปยังสายหมู่บ้านมีรักได้ที่สถานีนี้ โดยประตูรถจะเปิดทางด้านขวา
>>>/webnovel/4296/

เชิญวิ่งโพนี่กันได้ตามสบาย

>>985 เอาเลยค่า กูรออ่าน 5555

>>974-975 ทีแรกกูก็นึกไปฉากวาบหวิวติดเรทซะอีก แต่ดันเป็นฉากหักธงงั้นเร้ออออออ สมเป็นเจ้าแม่จริงๆ โอกาสมากองแทบเท้าดันหักธงไม่เหลือชิ้นดีเลย คริสต์มาสมันควรเป็นค่ำคืนโรแมนติคของคู่รัก แต่ดันไปนั่งโซ้ยราเมงกันสามคนเนี่ยนะ หมดกันความโรแมนซ์ ถ้าท่านพี่เช็คกล้องวงจรปิดเห็นน้องสาววิ่งออกจากรถ มีไอ้หนุ่มวิ่งตามไปคงฮาน่าดู 555555555555555555555

>>988 ขอบคุณสำหรับกระทู้ใหม่! ทำไมกูรู้สึกเหมือนเส้นทางไปสู่หมู่บ้านมีรักของท่านเรย์กะจะยาวไกลเหมือนรถไฟสายสีม่วงก่อนมีสถานีเชื่อมต่อชะมัดเลยวะ...

>>985 คาดหวังว่ากระต่ายจะทำอะไรเซอร์ไพรส์ฮีมากๆค่ะ จะได้หักหน้าฮีสักทีสองที นี่แต่งพาร์ท2รอฮีโดนเอาคืนอยู่นะเพื่อนโม่ง

อาริมะ: ไม่รักไม่ต้องมาแคร์ไม่ต้องมาดีกับฉัน ถึงเธอจะไม่รักฉันแต่มาทำแบบนี้ฉันก็หวั่นไหว~~~~

>>992 แค่นี้ก็หักหน้ากันไม่เหลือชิ้นดีแล้วมึ้งงงงงงงงงง 5555555555555 เจอทำร้ายจิตใจสารพัดสารพันแต่ยังไม่เลิกชอบเขานี่กูว่าโครตยอดมนุษย์เลย อะไรจะรักมั่นได้ขนาดนั้น

ตอนต่อไป การเผชิญหน้าระหว่างชูสุมอย หมาป่าเงิน และลูกทานุกิปุ้มปุ้ย!

เดี๋ยวนี้กระชุ่มชุ่มชวยหัวใจจริมๆ

เหลืออีกนิดมีใครจะส่งท้ายอะไรไหม ฮา

>>991 เส้นทางสีม่วงนี้ของท่านพี่กับอิมาริสินะ อยู่กันสามคนกับเรย์กะ

ขอให้คานซังยอมแพ้เจ้าแม่!

>>998 แต่ตอนนี้มีสถานีเชื่อมต่อแล้วนะ
นี่แหละคือโอกาสที่ท่านเรย์กะจะได้หนีจากเส้นทางสีม่วง แล้วinterchangeกับเส้นทางใต้ดิน!!