Last posted
Total of 1000 posts
>>947 กูว่าเพราะตารางรถไฟมั้ง เลยมาเช้ากว่านี้ไม่ได้ละ แต่คนที่แกล้งนางแม่งโครตอุตสาหะเลย เขาลบทุกวันก็ยังเขียนได้ทุกวัน ไม่ใช่ว่าแหกขี้ตาตื่นมาเขียนข้อความด้วยนะ มึงเอารางวัลคนพยายามประจำเรื่องนี้ไปเลย
กูว่าวาคาบะรู้ว่ะ แต่แกล้งทำเป็นไม่รู้ เพื่อให้เรย์กะสบายใจ ตอนโป๊ะแตกเรื่องจดหมายเตือน เรย์กะยังอายแทบแทรกแผ่นดินหนี วาคาบะคงเห็นว่าเรย์กะจะอายมั้ง ก็เลยไม่พูดอะไร ปล่อยให้เล่นบทพระรอง แต่จริงๆรู้ตั้งแต่ไก่โห่แล้ว
Side Story of ch.247
“งั้นหรอกหรือครับ ขอบคุณมากนะครับ รบกวนคุณมัตสึโมโต้แย่เลย”
ปลายสายรีบพูดแย้ง
“จะรบกวนได้ยังไงล่ะครับ ตอนลูกสาวผมเข้าโรงพยาบาลก็ได้ท่านเอ็นโจช่วยออกค่ารักษาพยาบาลให้ ถ้าไม่ได้ท่าน ลูกสาวผมก็คง....” น้ำเสียงของชายวัยกลางคนสลดลง ก่อนจะพูดต่อด้วยความกระตือรือร้น “ถ้ามีอะไรให้ผมช่วยอีก บอกได้ทันทีเลยนะครับ”
“ไม่ต้องคิดมากหรอกครับ คุณมัตสึโมโต้ ผมคงรบกวนเวลาของคุณแค่นี้ล่ะครับ ขอบคุณครับ”
..
พักนี้คุณคิโชวอินมักจะอยู่กับมิซึซากิ อาริมะ
พอตามสืบข่าวจากพนักงานรักษาความปลอดภัยที่คอยตรวจตรากล้องวงจรปิด ก็พบว่าก่อนหน้านั้นคุณคิโชวอินมาโรงเรียนแต่เช้า และมักจะไปทำความสะอาดโต๊ะที่ถูกขีดเขียนของคุณทาคามิจิทุกวัน
‘แหม คุณหนูเธอเป็นคนมีน้ำใจจริง ๆ เลยครับ ขัดทั้งโต๊ะทั้งล็อคเกอร์ของเด็กที่ถูกแกล้งซะจนสะอาด สมัยนี้หาคนแบบนี้ได้ยากมาก ๆ อย่าว่าแต่จะเป็นลูกสาวคนเดียวของบ้านคิโชวอินคนนั้นเลย เด็กธรรมดาสมัยนี้จะหาคนที่ช่วยเหลือคนอื่นอย่างไม่หวังผลตอบแทนก็หาได้ยากยิ่งกว่าตัวโนซุจิซะอีก อา นอกจากคุณหนูคนนั้นก็มีแต่ท่านเอ็นโจล่ะครับ’
ผมนึกถึงคำพูดของคุณมัตสึโมโตะแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ ฮืมม์ คนที่ช่วยคนอื่นโดยไม่หวังผลตอบแทนงั้นหรือ? ผมคงไม่กล้ารับตำแหน่งนั้นหรอกนะ
‘แล้ว...เด็กที่มาแกล้ง...’
น้ำเสียงในตอนนั้นของคุณมัตสึโมโตะลังเล ถ้าไม่มีใครสืบ ทางทีมรักษาความปลอดภัยก็ไม่อยากเข้าไปยุ่มย่ามกับการกลั่นแกล้งในโรงเรียนเท่าไหร่ โดยเฉพาะถ้าผู้เสียหายไม่ได้เรียกร้องหรือเป็นผู้มีอิทธิพลใดๆ
‘ถ้าแจ้งทางผู้อำนวยการไปจะลำบากคุณมัตสึโมโตะเปล่าๆ เรื่องนี้ให้จัดการกันเองเถอะครับ’
ผมบอกไปอย่างนั้น เพราะเรื่องของคุณทาคามิจิผมไม่คิดจะเข้าไปมีส่วนร่วมแม้แต่น้อย ถึงเธอจะเป็นคนที่มาซายะชอบก็เถอะ
แต่การที่ต้องให้คุณคิโชวอินมาเก็บกวาด แถมยังเข้าไปพัวพันกับมิซึซากิ อาริมะ...
แค่คิดว่าประธานนักเรียนคนก่อนเป็นใคร ผมก็รู้สึกไม่ค่อยชอบใจซักเท่าไหร่
ถ้าไม่ทำอะไร...ก็คงไม่ได้สินะ
......
หมู่นี้นอกจากองครักษ์ซ้ายขวา คุณคิโชวอินก็มีนางสนองพระโอษฐ์เพิ่มขึ้นมาอีกคน
ตอนที่อยู่ใน Pivoine ผมเห็นคุณคิโชวอินกับเธอคนนั้นพูดคุยอย่างสนุกสนานบ่อยครั้ง มาซายะเล่าให้ฟังว่าเธอคนนั้นชอบเรื่องลึกลับแปลกๆ ที่ไม่มีอยู่จริง
ผมที่นั่งฟังมาซายะบรรยายเกี่ยวกับดาวเคราะห์ดวงใหม่ที่นาซ่าเพิ่งค้นพบปลายตามองไปยังทั้งสองคนที่พูดคุยกันอย่างน่าสนุกสนาน ท่าทางเกร็ง ๆ เมื่อตอนแรกที่เพิ่งเริ่มคุยกันผ่อนคลายลงมาก ระดับของความหวาดระแวงผิดกับตอนที่พูดคุยกับผมลิบลับ
เห็นอย่างนั้นผมจึงเปลี่ยนเรื่องคุยเป็นเรื่องของทาคามิจิ พอบอกไปว่านอกจากเหตุการณ์ที่คุณทาคามิจิโดนปาขยะใส่ ก็ได้ยินว่าเธอถูกกลั่นแกล้งมากกว่านั้น มาซายะจึงรีบชวนผมออกไปยังห้องประชุมลับทันที พอพวกเราลุกขึ้น สมาชิกใน Pivoine ก็ทักอำลาตามมารยาท คุณคิโชวอินที่กำลังคุยอย่างสนุกสนานกับเพื่อนใหม่เงยหน้าขึ้นมามองพวกเราด้วยสีหน้าเรียบเฉย ไม่ได้ยิ้มกลับเมื่อผมส่งยิ้มไปให้
ไม่ต้องเดินถึงห้องประชุม มาซายะก็พิมพ์อีเมล์เรียกตัวคุณคิโชวอินทันที ไม่นานนัก คุณคิโชวอินก็มายังห้องประชุม ทักทายผมตามมารยาท แล้วก็มองข้ามผมเข้าไปยังมาซายะ
พอคุณคิโชวอินมา มาซายะก็เปิดประเด็นเรื่องที่คุณทาคามิจิโดนกลั่นแกล้งทันที ยิ่งคุยเธอก็ยิ่งมีสีหน้าลำบากใจขึ้นเรื่อย ๆ โดยเฉพาะยิ่งตอนที่มาซายะประกาศก้องว่าจะจับตัวคนร้าย คุณคิโชวอินก็ทำท่าทางตระหนก
หือม์?
จริงสินะ คุณคิโชวอินกับมิซึซากิ อาริมะคนนั้น...คนที่คอยช่วยเหลือลับหลัง กับคนที่รักความยุติธรรมสุดๆ ถ้ารู้ว่ามีคนพยายามกลั่นแกล้ง จะไม่สืบหาตัวคนร้ายเลยก็แปลก
เพราะงั้นคุณคิโชวอินที่ร่วมมือกับศัตรูหัวใจของมาซายะไปแล้วจึงรีบปฏิเสธอย่างเด็ดขาด พอเห็นเธอมีท่าทีอึดอัดมาก ๆ ผมก็อดช่วยไม่ได้
“ผมเห็นด้วยกับคุณคิโชวอินนะ” ผมที่นิ่งเงียบมองทั้งสองคนมาตลอดพูดขึ้น “สาเหตุที่คุณทาคามิจิตกเป็นเป้าหมายแห่งความริษยาของพวกผู้หญิงส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะมาซายะด้วย ยิ่งถ้ามาซายะออกตัวมาปกป้องคุณทาคามิจิอย่างเปิดเผย ก็จะยิ่งเหมือนราดน้ำมันเข้ากองไฟนะ”
สีหน้าปลื้มปิติของคุณคิโชวอินที่ส่งมาให้ผมเจิดจ้ายิ่งกว่ารอยยิ้มที่ผมเคยได้รับมาทั้งหมด ผมอดยิ้มตอบไม่ได้ ก่อนจะสุมไฟมาซายะและเตือนคุณคิโชวอินเป็นนัยด้วยประโยคถัดไป
“แล้วดูเหมือนเธอเองก็มีพรรคพวกที่คอยช่วยเหลืออยู่อย่างมิซึซากิ คงไม่จำเป็นต้องห่วงมากนักหรอกมั้ง”
มาซายะของขึ้นทันทีตามที่คาดไว้ ส่วนคุณคิโชวอินเสริมต่อผมด้วยท่าทีกระตือรือร้นแบบที่ไม่ได้ยินคำเตือนในคำพูดแฝงนัยของผมเลยแม้แต่น้อย...
อ้อมค้อมไปสินะ
พอมาซายะพูดเรื่องที่โต๊ะของคุณทาคามิจิถูกขีดเขียน คุณคิโชวอินก็ทำตาโต ทุกสิ่งทุกอย่างที่คิดในใจเหมือนจะเขียนไว้บนหน้าผากของเธอหมด ประมาณว่า รู้แล้วงั้นเหรอ?! รู้ได้ไง??!!!
เห็นสีหน้าอย่างนั้น ผมเองก็อดสะใจไม่ได้ โลกนี้ไม่มีความลับหรอกนะครับ คุณคิโชวอิน เพราะว่าสีหน้าตกใจของเธอตลกมาก ผมก็เลยแกล้งอีกหน่อย
“เรื่องนั้น ผมก็ได้ยินมาเหมือนกัน”
สีหน้าที่บอกว่า ‘คนทรยศ’ กรีดร้องบนใบหน้าที่เหมือนตุ๊กตานั่น ผมยิ้มเย็น ๆ คนทรยศงั้นเหรอ เป็นคุณที่ทรยศไปสนิทสนมกับประธานนักเรียนก่อนนะครับ คุณคิโชวอิน
แต่ถึงแม้ว่าผมอยากจะแกล้งเธอมากกว่านี้ แต่ก็ไม่อยากให้เธอวิ่งหนีไปเหมือนกระต่ายน้อยจนผมเข้าประชิดตัวไม่ได้อีก ดังนั้นผมเลยพูดช่วยเธอต่ออีกประโยค
“ช่วงที่สอบปลายภาคเสร็จละมั้ง ได้ยินเรื่องนั้นมาแว่วๆ เหมือนกัน แต่ดูเหมือนระยะนี้จะหายไปแล้วนะ”
“งั้นเรอะ” มาซายะหันหน้ามาหาผม สีหน้ายังคงเคลือบแคลง
“อื้อ จะไปควานหาตัวคนร้ายทางโน้นคงยาก ไม่จำเป็นต้องไปแหย่เรื่องที่สงบไปแล้วให้กระพือขึ้นอีกครั้งหรอก ที่สำคัญก็คือเจ้าตัวเขาจะคิดยังไงน่ะนะ บุคคลที่สามอย่างพวกเรามานั่งเถียงกันนั่นก็ไม่ได้นี่ก็ไม่ได้อยู่ตรงนี้ก็ไม่มีความหมายอะไร ถามเจ้าตัวโดยตรงดีกว่านะ ว่าเขาอยากให้มาซายะช่วยหรือเปล่า”
ใช่ คุณคิโชวอินก็ด้วย ทั้ง ๆ ที่เด็กคนนั้นไม่ได้ขอ แต่คุณก็ยังลงทุนตื่นแต่เช้ามาทำความสะอาดให้เธอทุกวัน ทั้ง ๆ ที่ผมคอยช่วยคุณหลายอย่าง แต่ต้องทวงบุญคุณถึงจะยอมออกหน้าช่วยผม
ถ้ายังใจร้ายเฉพาะกับผมคนเดียว...ผมจะไม่ใจดีด้วยแล้วนะ
เห็นคุณคิโชวอินมีสีหน้าแปลกใจ ผมก็พูดต่อ “มาซายะฉวยโอกาสตอนไปเจอเขาโดนปาขยะใส่ขอคำสัญญาเดทครั้งต่อไปได้น่ะสิ บอกว่าไปดูหนังด้วยกันเปลี่ยนบรรยากาศไหม”
พอพูดถึงหนัง ทั้งสองคนก็พูดคุยกันเรื่องหนังจนลืมผม ผมมองคุณคิโชวอินที่มีสีหน้าโล่งใจ พลิกดูโปรแกรมหนังเรื่องนั้นเรื่องนี้ อันที่จริงตั้งแต่ผมรู้จักเธอมา ก็ไม่เคยได้ไปไหนด้วยกันสองคนซักครั้ง ต้องเอายูกิโนะมาล่อนั่นแหล่ะถึงจะไป การที่เธอไปไหนมาไหนก็มาซายะสองคนเป็นเรื่องที่ทำให้ผมหงุดหงิดนิดหน่อย ผมมองคุณคิโชวอิน แล้วนึกถึงตอนที่คุยโทรศัพท์กับคุณมัตสึโมโตะ
‘วันนี้คุณหนูคิโชวอินกับผู้ชายคนนั้นก็มาคุยกันตั้งแต่เช้าครับ ดูท่าทางสนิทสนมเชียว’ คุณมัตสึโมโตะพูดแกมหัวเราะ ‘คิดถึงตอนสมัยผมหนุ่ม ๆ ก็ตื่นแต่เช้าเพื่อจะได้ไปดักเจอผู้หญิงที่ชอบ ดูท่าคุณหนูเธอก็คงพอใจผู้ชายคนนั้นไม่น้อย เพราะเดินเล่นกันจนถึงเวลาเข้าเรียนเชียว’
“เรื่องนี้ก็น่าจะดีนะ หนังสปาย” ผมชี้ไปยังภาพโปสเตอร์โปรโมตภาพยนตร์ในนิตยสาร “ภาพยนตร์แนว Crime Suspense ที่บอกเล่าถึงอนาคตอันทารุณของตัวเอกที่กลายเป็นสปายสองหน้าไงล่ะ”
พอมาซายะก้มหน้าก้มตาอ่านเนื้อเรื่องย่อ ผมก็หันไปหาคุณคิโชวอิน
“คุณคิโชวอินก็ชอบหนังสปายด้วยหรือเปล่า”
คุณคิโชวอินนิ่งไปซักพัก ก่อนจะตอบกลับมา
“คงเฉย ๆ ละมั้งคะ”
สีหน้าของเธอหลังจากที่ตอบผมดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ดูท่าคำพูดของผมจะแทงใจดำเธอไม่น้อย
ร่วมมือกับประธานนักเรียนจริง ๆ ด้วยสินะ
“แต่จุดจบของสปายสองหน้าเนี่ยไม่ว่ายุคไหนก็แล้วแต่โหดเหี้ยมทารุณทั้งนั้นเลยนะ พอตัวจริงเปิดเผยออกมาก็ถูกพรรคพวกตัดขาด โดนฝั่งศัตรูตราหน้าว่าเป็นคนทรยศ โดนไล่ล่าแล้วก็โดนเก็บ”
สีหน้าของคุณคิโชวอินซีดลงเรื่อย ๆ พอเห็นอย่างนั้นผมก็อดยิ้มไม่ได้
หน้าตอนดีใจของคุณคิโชวอินน่ารัก
แต่สีหน้าตอนลำบากใจเพราะผม...น่ารักยิ่งกว่า
วาระสุดท้ายก็ไปจบที่อยู่ก้นทะเลไม่ก้ในหุบเขาโดยไม่มีใครล่วงรู้ละมั้ง... จะยังไงซะ ก็ไม่น่ารับบทเป็นสปายสองหน้าเลยจริง ๆ เนอะ”
ผมหัวเราะเมื่อเห็นใบหน้าของคุณคิโชวอินตอนที่ผมพูดว่าไม่น่าเป็นสปาย อ๊ะ ผมเปลี่ยนใจแล้วล่ะ ถึงจะบอกว่าสีหน้าลำบากใจของคุณคิโชวอินน่ารักมาก แต่ผมชอบตอนที่เธอใกล้จะร้องไห้เพราะโดนผมแกล้งที่สุด
คุณคิโชวอินจ้องหนังสือในมือไม่ตอบผม ตาไม่ได้อ่านหนังสือเลยด้วยซ้ำ ไม่แม้กระทั่งจะรับรู้ว่าผมตบไหล่ของเธอเบา ๆ ด้วยความสนิทสนม
โทรศัพท์มือถือของผมสั่นบอกว่ามีอีเมล์เข้ามา ผมขมวดคิ้วเมื่อเห็นสองอีเมล์ อีเมล์แรกมาจากยุยโกะเมื่อสิบนาทีที่แล้วแต่ผมไม่รู้ตัว ผมเลื่อนเคอร์เซอร์ผ่านอีเมล์ของยุยโกะไปเปิดอ่านอีเมล์ที่สองทันที
‘ขอโทษด้วยนะครับท่านเอ็นโจ อาทิตย์หน้าผมลาพักผ่อนไปเที่ยวกับครอบครัวครับ แต่ผมส่งยูสเซอร์กับรหัสเข้าดูกล้องรักษาความปลอดภัยของซุยรันมาให้ สามารถต่อดูออนไลน์ได้ เผื่อท่านเอ็นโจอยากจะคอยดูแลคุณหนูคิโชวอิน ถึงแม้ว่าจะไม่มีกฎห้ามผู้ไม่เกี่ยวข้องดูกล้องวงจรปิด แต่ยังไงก็ขอให้ท่านเอ็นโจปิดเรื่องนี้เป็นความลับให้หน่อยนะครับ – มัตสึโมโตะ’
ผมเลิกคิ้ว ก็ไม่คิดว่าจะตามดูด้วยตัวเองหรอกนะ แต่...
ผมเงยหน้ามองคุณคิโชวอินที่ทำท่ามีพิรุธ
จับตาดูไว้หน่อยดีกว่า
.............
ช่วงนี้กระทู้วิ่งกันรัว
เรื่องโหวตชื่อห้องใหม่ สรุปคะแนนเป็นไงบ้าง
น่าจะปิดโหวตได้แล้วมั้ง
>>814 ปราสาทไร้รักของท่านราชินี: งานเต้นรำหน้ากากราตรีของท่านราชินีที่ตามหาราชา และกลยุทธ์ชิงหัวใจของจอมมารที่หวังไม่ให้ราชินีมีราชาเป็นของตน!![ปราสาทหลังที่19]
= 3 แต้ม
>>815 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับใบประกาศหาคู่ของจักรพรรดินี (ใบประกาศโดนฉีกอีกแล้ว!! ครั้งที่ 19 แล้วนะ!!)
= 1 แต้ม
>>819 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับปฏิบัติการตามหาโจรขโมยหัวใจของสาวสายลับสองหน้า (น้ำยาขัดโต๊ะขวดที่ 19)
= 2 แต้ม
>>821 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการขี่โพนี่พุ่งทะยานข้ามแดนไปหาเจ้าชาย (หน้าตาสมัยศตวรรษที่ 19)
= 9 แต้ม
>>825 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับนิทานเล่าขาน "ใครจะเอาแหวนเงินไปสวมนิ้วนางเจ้าแม่" (มหกรรมการแข่งขันขว้างมีด เป้าหมายคือตาซ้ายข้างนั้น! ครั้งที่ 19)
= 0 แต้ม
ช่วงนี้กูอยากโดดลงเรืออาริมะเต็มตัวมาก ถ้าไม่ติดเรื่องเฟรนด์โซ... อะแฮ่มๆสมาคมแม่บ้านทีวีไดเร็กกับเรื่องที่อาริมะอาจจะชอบวาคาบะละก็นะ ดีต่อใจชะมัด เป็นหนึ่งในกี่คนในโรงเรียนที่ท่านเรย์กะอยู่ด้วยแล้วผ่อนคลายจนหลุดมาด แถมไปแซวเขาซะเขินอีก 5555
มีแต่มุมมองเอ็นโจเป็นจอมมาร อยากได้มุมมองเอ็นโจแบบเซื่องซื่อ แค่ไก่อ่อนที่จีบสาวไม่เป็นบ้างจัง ถถถ
โถ อาริมะกับท่านเรย์กะตอนนี้น่ารักดีแท้ ท่านเรย์กะหลุดเอานิสัยชาติที่แล้วมาอีกแล้วเหรออ จริงๆ ก็สงสัยนะ ชาติที่แล้วก็จริง แต่ก็ผ่านมาเป็นสิบปีแล้วนะ ทำไมนิสัยใหม่จากสภาพแวดล้อมใหม่ไม่ฝังรากลงไปในตัวท่านเรย์กะเสียทีเนี่ยยยยย โอ๊ยย อยู่ดีๆ ก็เกิดอยากลงเรืออาริมะะะะะ เป็นอะไรไปก็ไม่รู้ กรี๊ดดด
>>952-954 ขอบคุณโม่งฟิคคคคคคคคคคคค กูรักมึงงงง อ่านตอนนี้แล้วเอ็นโจใจร้ายจังนะ แอบงอนๆ โดยที่ทางโน้นก็ไม่รู้ตัวว่าเพราะอะไร โถโถ ท่านเอ็นโจคะ เลิกดูท่านเรย์กะผ่านกล้องวงจรแล้วออกไปคุยเลยดีไหมคะ ดีไม่ดี ตอนคุณลุงภารโรงกลับมา ท่าทางจะยึดห้องกล้องวงจรปิดเป็นศูนย์บัญชาการแล้วสินะ อ๊ะ หรือว่าไม่ ใช้วิธีต่อกลับไปดูที่คฤหาสน์เอ็นโจนะ????
กลายเป็นว่าวันนึงนั่งดูอึน ๆ อยู่ ยูกิโนะโผล่เข้ามาพอดี
"ท่านพี่ดูอะไรอยู่ฮะ"
"....." เอ็นโจปิดหนีไม่ทัน
"อ๊ะะ คุณพี่เรย์กะนี่นาา ผมดูด้วยคนสิฮะ"
กว่าจะรู้ตัว สองพี่น้องมีงานอดิเรกคอยดูท่านเรย์กะเสียแล้ว อาจมีการจ้างคนเพื่อคัดกรองเอาแต่โมเมนต์ท่านเรย์กะโดยเฉพาะ
มุมที่โรงอาหาร
ยูกิโนะ : "คุณพี่เรย์กะกินโอเปร่าเค้กไปชิ้นนึงแล้ว ยังจะสั่งเยลลี่ส้มอีกเหรอฮะ?"
เอ็นโจคนพี่ : "อืมมม" (เงียบ ๆ แต่ในใจคิดว่าจะไปทักเรย์กะเรื่องชุดหน้าร้อน)
ที่ห้องชมรม
ยูกิโนะ : "ท่านพี่ฮะ คิดถึงคุณพี่เรย์กะถักทานุกิหรือแมวน้ำฮะ?"
เอ็นโจคนพี่ : "อืมมม" (เงียบ ๆ แต่ในใจคิดว่าจะไปทักเรย์กะเรื่องติดพ่อ)
ต่อฟิคเวียน (พาร์ทเรย์กะ) >>857
กูไม่แน่ใจว่าเพื่อนที่แต่งพาร์ทเอ็นโจจะจบตอนที่ช่วงไหน แต่กูคันไม้คันมือจนขออนุญาตแทรกแล้วกัน หากว่าไปขัดช่วงต่อของเพื่อนโม่งก็ขออภัยด้วยค่ะ *ไหว้*
-----------
อุหวา อุหวา หวาา ทำยังไงดีล่ะเนี่ย
รู้สึกหน้าร้อนจนคิดอะไรแทบไม่ออกเลย
เอ็นโจเปิดประตูฝั่งคนขับและขึ้นนั่งจับพวงมาลัย หันมาส่งยิ้มให้
ในที่แคบๆสภาพปิดอย่างในรถแบบนี้ นี่มันใกล้เกินไปแล้ว!
มันเป็นเวลาเกือบสองเดือนตั้งแต่คืนฮาโลวีนวันนั้นที่ฉันพยายามหลีกเลี่ยงเอ็นโจมาตลอด
แต่อยู่ในรถแบบนี้ก็แย่แล้วซิคะะ!!
"อื๋อ? คาดเบลล์ด้วยซิครับเรย์กะ... มาผมคาดให้"
ไม่พูดพร่ำทำเพลง เอ็นโจก็ขยับตัวเอื้อมมือเข้ามาใกล้
กะ ใกล้เกินไปแล้ว!
ฉันตกใจจนนิ่งค้าง สายตาเจ้ากรรมก็ดันเผลอจับจ้องไปที่ริมฝีปากของคนตรงหน้า พลันให้นึกถึงค่ำคืนในวันนั้นขึ้นมาอีก
กรี๊ดดด ไม่น้าาาา มานึกอะไรตอนนี้กันเล่า!!!!!
"มะ ไม่เป็นไรค่ะ!!"
ฉันร้องเสียงหลง รีบผลักตัวเอ็นโจกลับไปทันที ได้ยินเสียงหัวเราะทุ้มเล็กๆ นี่แกล้งกันอีกแล้วใช่มั้ยน่ะหา!!?
ฉันทั้งรู้สึกหน้าร้อนวูบทั้งฉุน เลยส่งสายตาเขม็งใส่อย่างแค้นเคือง หนอยแน่!!!
เอ็นโจยังคงหัวเราะยิ้มละไมไม่สะทกสะท้านสักนิด ยังทำสายตาแปลกมองกลับมาอีก
"ยอมมองหน้าผมตรงๆสักทีเนอะ"
"เหะ?"
"ก็ตั้งแต่วันฮาโลวีนนั้น เรย์กะก็หลบหน้าหลบตาผมตลอดเลยนี่นา"
อึก กะ ก็ความผิดใครกันล่ะคะ!!!
เอ็นโจยกมือเข้ามาใกล้ ฉันผงะและขยับถอยตัวหลังชิดประตูรถ แต่แขนยาวๆนั่นก็ยังจะเอื้อมมาถึงอีกแน่ะ
มือหนาสัมผัสใบหน้าของฉันแผ่วเบา ปลายนิ้วนั้นเย็นจนทำเอาใบหน้าร้อนๆของฉันกระตุกเล็กน้อย
มัวแต่โฟกัสที่มือที่ไล้ใบหน้า พอมองเบื้องหน้าอีกที ใบหน้าของเอ็นโจก็โน้มเข้ามาใกล้แล้ว!
ดะดะดะ เดี๋ยวก่อนสิ! จะทำอะไรน่ะค้า!?
ฉันรู้สึกงุ่มง่ามทำอะไรไม่ถูกไปทั้งหมด ทำไงดีๆ
"อยากให้ในสายตาคุณมีแค่ผมจัง..."
"!!!!!!!!"
อะไรสักอย่างระเบิดดังบรึ้มในหัว แล้วระบบก็ขัดข้อง สมองฉันนิ่งงันไม่ทำงานใดๆแล้ว
"เรย์กะ?"
"อะอะอะ อุเงี้ยวววววววววว"
ฉันแหกปากดังลั่นรถจนเอ็นโจสะดุ้งชะงักไป สบโอกาสฉันก็หันเปิดประตูรถ แล้วชิ่งออกไปทันที!
"เอ๋!? เรย์กะ!!"
มะ ไม่ไหวแล้วค่าาาาาาา!!!
สถานการณ์ที่ไม่เคยเจอะเจอแบบนี้ทั้งชาตินี้ชาติก่อน นี่มันอะไรกันน่ะคะ!? ทำไงดีๆๆๆ?
ไม่ไหวแล้ว ฉันรับมือไม่ได้จริงๆค่าาาา
ลงจากรถฉันก็วิ่งเผ่นแบบไร้ทิศทาง ได้ยินเสียงเอ็นโจไล่ตามมา ฉันก็วิ่งแบบไม่คิดชีวิต
โอ๊ยย ดันใส่ส้นสูงลงมาด้วยซิ เห็นว่าจะกินราเมงใกล้ๆ รู้งี้น่าจะเปลี่ยนรองเท้าก่อน!
มองไปข้างหน้า ในย่านการค้าที่มีแต่คู่หนุ่มสาวควงคู่เดทกันในคืนคริสต์มาสอีฟ แล้วดูฉันซิต้องมาวิ่งป่าราบ บ้าที่สุดเลย!
โอ๊ย เหนื่อย แต่เอ็นโจก็ยังคงฝ่าฝูงชนตามมาที่ข้างหลัง สติสตังฉันยังไม่สู้ดีก็คิดได้แค่วิ่งต่อไปเท่านั้นล่ะค่ะ
ฉันวิ่งหักหลบเลี้ยวลดหวังจะสลัดให้หลุด จนเริ่มหอบแฮ่ก ผ่านไปอีกหนึ่งเลี้ยวโค้ง ก็เห็นหลังของคนคุ้นๆยืนต่อคิวอยู่หน้าร้านราเมงที่มีลูกค้าแน่นเอี้ยด
เห็นแบบนั้นฉันก็คว้าแขนคนๆนั้นหมับ
"มิซึซากิคุง!!!"
"หือ? คิโชวอิน? ทำไมมาอยู่นี่ล่ะ?"
"ช่วยฉันด้วยค่ะ!!"
มิตรแท้แห่งความยุติธรรม ได้โปรดช่วยลูกด้วยเถอะค่า!!
"อะไร? เกิดอะไรขึ้น?"
"คะ คือว่า..."
"เรย์กะ"
"อุกรี๊ด!"
เอ็นโจโผล่ตัวมาจากข้างหลัง ทำเอาฉันสะดุ้งสุดตัว รีบไปเกาะข้างหลังนายตัวสำรองเป็นกำบัง
เอ็นโจหายใจหอบเล็กน้อย ผิดกะฉันที่แทบจะเข่าอ่อนแล้ว แถมยังคงมีรอยยิ้มปะใบหน้า รอยยิ้มที่ชวนให้รู้สึกถึงพายุหิมะบนยอดเขาสูง นะ น่ากลัวสุดไปเลย! ฉันจะร้องไห้แล้วจริงๆนะ!
"เฮ้ นี่มันเรื่องอะไรกันน่ะ คิโชวอิน!"
นายตัวสำรองหันมากระซิบกะฉันที่กำเสื้อกันหนาวของเขาแน่น
"ช่วยฉันด้วยเถอะค่ะท่านประธาน!"
"ตอนนี้บริษัทเธอเป็นนายจ้างฉันต่างหากเล่า! อย่าลากฉันไปเกี่ยวกับปัญหาคู่รักซิ!"
"ก็บอกแล้วไงล่ะ ว่าฉันกับเอ็นโจไม่ได้เป็นอะไรกันน่ะ!"
" ซุบซิบอะไรกันเหรอ ทั้งสองคน"
"!!!!"
เสีนงเอ็นโจดังแทรกการกระซิบกระซาบของฉันกับนายตัวสำรอง น้ำเสียงเยียบเย็นจนนายตัวสำรองก็ยังตัวกระตุกเบาๆ
"เรย์กะคงลืมของไว้กับคุณมิซึซากิสินะ"
"หา?"
"คุณมิซึซากิส่งคืนมาได้แล้วน่า"
เอ็นโจเดินทอดน่องเข้ามใกล้ ผายมือเหมือนขอรับของที่มา นายตัวสำรองหันขวับมาที่ฉัน สายตาบอกว่า "รีบออกไปซิ!"
ไม่นะ! ฉันไม่ใช่สิ่งของนะยะ!!!
ให้ตายก็ไม่ตามไปสองต่อสองด้วยหรอก!
อยากจะบอกแบบนั้นจังค่ะ แต่ใจไม่กล้าพอ แง้
สถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออกสุดๆเลย เราสามคนนิ่งงันดูเชิงกัน จนกระทั่งมีบุคคลที่สี่เข้ามา
"เอ่อ... ลูกค้ากี่ที่ครับ?"
"ที่เดียวครับ" นายตัวสำรองตอบพนักงานร้านราเมง
"สองที่ค่ะ!" ฉันรีบพูดแทรก นายตัวสำรองทำตาเขียวปั๊ดใส่ เอ็นโจก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยอย่างไม่สบอารมณ์นัก
ไม่เอาอะ ขอพระคุ้มครองหนูด้วยเถอะค่า
นายตัวสำรองหันรีหันขวางไปมา ก่อนจะถอนหายใจเฮือกถามเอ็นโจ "ทานราเมงด้วยกันมั้ย...?"
เอ็นโจจ้องฉันนิ่ง สายตาเหมือนคาดโทษจนรู้สึกตัวหดเล็กลงทุกที
เอ็นโจถอนหายใจ ยิ้มขื่นๆ
"ถ้าเรย์กะอยากทาน งั้นก็ได้ครับ"
"3ที่ครับ"
นายตัวสำรองหันสรุปจำนวนที่นั่งกับพนักงาน
-------
กูพาอาริมะกลับมาแล้ว คริสต์มาสของสามเรา 5555555
>>974-975 มึ๊งงงงงงงงงงงงง!!!! ชนะเลิศมากดีไหมมมม แหม แหม ตอนแรกกูก็นึกว่าจะมีฉากสวีทจูบในรถอีกเล็กน้อยไปจนถึงเกือบเยอะ ที่ไหนได้ ท่านเรย์กะสมองระเบิดอุทานแปลก ๆ ไม่เป็นภาษา (ถ้าท่านเรย์กะไม่วิ่งลงมาจากรถเสียก่อนคงถูกล้อแล้วสินะ) แล้วย้อนกลับไปหาอาริมะอีก โถโถ คริสต์มาสของสามเราจริงๆ แถมยังเป็นคืนกินราเม็ง รันทดได้ใจมากมึงงง ชอบๆๆๆๆๆ 55555555 ว่าแต่ไหนท่านพี่พาอาริมะมาขัดเอ็นโจไม่ใช่เหรอ ทำไมรีบเข็นท่านเรย์กะออกไปจัง ไม่มีคิดจะรั้งไว้เลยเหรอ หรือจะรู้ว่าศึกครั้งนี้ลงไปก็ไม่ได้ประโยชน์ โถโถ
ลืมฮ่ะ ขอบคุณมึงงงง
บางทีกูก็สงสัยนะ คนกระทู้นี้คือตื่นเช้าหรือยังไม่ได้นอนกันวะ....
กริ๊ดดด ทำดีมากมึง
เอาอาริมะกลับมาได้ โมเมนต์คู่นี้นี่ดีต่อใจจริงๆ
เอาให้คุณนักต้มตุ๋นร้อนใจกระวนกระวายเยอะๆเลยค่าาาา
>>974-975 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด คริสต์มาสของเราสองสามคน จะว่าฮาก็ฮา จะว่าอนาถก็อนาถ ท่าทางจะเป็นคริสต์มาสแรกที่ได้ใช้เวลาด้วยกันทำไมมันรันทดอย่างเนร้ อย่าลืมเอาไว้เล่าให้ลูกให้หลานฟังไปชั่วกาลปาวสานนะ คุณนักต้มตุ๋น 5555555555555555
มีใครต่อมั้ย ขอจองคิวหน่อย กูจะแกล้งคุณนักต้มตุ๋น //ชูไม้ชูมือสูงๆค่ะ
ขอบคุณนะโม่งฟิคดีใจที่มีฟิคอ่านก่อนสอบTT//สงสารอาริมะแท้อุตส่าห์หนีได้แล้วแท้ๆต้องมาทนสายตาจอมมารอีกรอบ555
สถานีต่อไป สถานีหมู่บ้านคานทองนิเวศน์ ท่านสามารถเปลี่ยนเส้นทางไปยังสายหมู่บ้านมีรักได้ที่สถานีนี้ โดยประตูรถจะเปิดทางด้านขวา
>>>/webnovel/4296/
เชิญวิ่งโพนี่กันได้ตามสบาย
>>974-975 ทีแรกกูก็นึกไปฉากวาบหวิวติดเรทซะอีก แต่ดันเป็นฉากหักธงงั้นเร้ออออออ สมเป็นเจ้าแม่จริงๆ โอกาสมากองแทบเท้าดันหักธงไม่เหลือชิ้นดีเลย คริสต์มาสมันควรเป็นค่ำคืนโรแมนติคของคู่รัก แต่ดันไปนั่งโซ้ยราเมงกันสามคนเนี่ยนะ หมดกันความโรแมนซ์ ถ้าท่านพี่เช็คกล้องวงจรปิดเห็นน้องสาววิ่งออกจากรถ มีไอ้หนุ่มวิ่งตามไปคงฮาน่าดู 555555555555555555555
อาริมะ: ไม่รักไม่ต้องมาแคร์ไม่ต้องมาดีกับฉัน ถึงเธอจะไม่รักฉันแต่มาทำแบบนี้ฉันก็หวั่นไหว~~~~
ตอนต่อไป การเผชิญหน้าระหว่างชูสุมอย หมาป่าเงิน และลูกทานุกิปุ้มปุ้ย!
เดี๋ยวนี้กระชุ่มชุ่มชวยหัวใจจริมๆ
เหลืออีกนิดมีใครจะส่งท้ายอะไรไหม ฮา
ขอให้คานซังยอมแพ้เจ้าแม่!
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.