>>831 - >>834 ต่อฟิคเวียนในตำนาน
มุมมองเอ็นโจ
------------------------------------------------------
ใกล้วันงานฮาโลวีนแล้ว
“.....ฮาโลวีนเหรอ”
ผมมองจดหมายจาก Pivoine ที่อยู่ในมือของตัวเองแล้วยิ้มออกมาเล็กน้อย
ตอนที่เรย์กะไปเยี่ยมยูกิโนะที่โรงพยาบาลผมก็คิดอยู่ว่าจะหลอกถามยังไงดีเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ดันติดธุระเสียก่อนจะได้ลงมือทำอะไร แต่โชคก็เหมือนจะเข้าข้างที่ยูกิโนะตะล่อมถามเอาจากเจ้าตัวได้สำเร็จด้วยใบหน้าเทวดาจอมปลอมนั่น
หืม ทีผมนี่แทบจะไม่ยอมตอบอะไรไม่ก็ตอบเลี่ยงๆแล้วก็ระวังตัวเกินไปเลยนะ แต่นั่นก็เป็นจุดที่น่ารักมากของเธอ
เหมือนกระต่ายหิมะเลยล่ะ
ถ้าละสายตาไปแปปเดียวก็จะหาตัวได้ยาก เป็นกระต่ายขาวช่างระแวงตัวหนึ่ง .....แต่เฉพาะกับผม
นอกนั้นแล้วเธอก็เปิดใจให้คนอื่นได้อย่างง่ายดาย ทั้งยิ้มและหัวเราะอย่างมีความสุขเมื่ออยู่กับคนอื่นที่ไม่ใช่ตัวผม แต่ผมเองก็เป็นผู้ชายคนหนึ่งที่อยากจะทำให้คนที่ตัวเองรักมีความสุขด้วยน้ำมือของตนเอง มันไม่ใช่ของที่ใครจะมาทำแทนให้ได้ ยอมรับเลยว่าผมแอบอิจฉาคนเหล่านั้น
ความพยายามสิบกว่าปีที่ผ่านมาเหมือนจะไม่เป็นผลเลย ผมคงจะคิดแบบนั้นถ้าเกิดว่าไม่ได้เห็นปฏิกิริยาที่แตกต่างจากเดิม โดยเฉพาะหลังจากช่วงงานโรงเรียน
มันทำให้ผมมีความหวัง
เหยื่อน่ะ หากอยู่ในอาการหวาดกลัว สัญชาติญาณระแวงภัยจะยิ่งมีความเฉียบคมมากจนไม่สามารถรุกเข้าไปแบบมั่วๆได้ เพราะมันจะหนีก่อนที่จะได้ทำอะไร แต่หากอยู่ในอาการสับสนลังเลทำอะไรไม่ถูก ช่วงนั้นล่ะคือโอกาสทองที่จะรุกเข้าใส่จนไม่สามารถหนีไปไหนได้
เรย์กะตอนนี้คือกระต่ายน้อยที่อยู่ในอาการสับสนตัวนั้น แล้วอะไรกันที่ทำให้เธอทั้งหวาดกลัวและลังเล?
“......” ผมไม่ตอบคำถามที่ตัวเองไม่รู้หรอก
“.............”
มาซายะมักจะพูดอยู่บ่อยๆเรื่องการรุกเข้าหาใส่คนที่ชอบ ถึงส่วนใหญ่จะเกี่ยวกับคุณวาคาบะก็เถอะ
มาซายะแสดงอารมณ์ความรู้สึกกับคนรอบตัวอย่างตรงไปตรงมาเสมอ และเป็นคนที่กระตือรือร้นที่จะแสดงความรักกับคุณวาคาบะไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์แบบใดก็ตาม คงเพราะแบบนั้นคุณวาคาบะถึงได้ตกหลุมรักมาซายะในที่สุด
ผมเคยถามเขาว่าทำไม
‘ถ้าเจ้าตัวไม่รู้ จะแสดงออกยังไงเขาก็ไม่เข้าใจหรอก!’