จบมื้อเที่ยง ฉันกับท่านพี่ก็กลับบริษัท ระหว่างทางท่านพี่ดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ เพราะอาหารร้านนั้นอร่อยจริงๆด้วยสินะคะ แหม ดีจัง
“ทีแรกนึกว่าเรย์กะไม่ค่อยสนิทกับคนของสภานักเรียนซะอีก แต่เห็นดูคุ้นเคยกันอยู่ก็ค่อยวางใจขึ้นมาหน่อย”
“ก็ไม่เชิงไม่สนิทหรอกนะคะ” ก็เข้าขากันได้ดีตามประสาผู้ชื่นชอบการชมรายการทีวีไดเร็คท์นั่นล่ะค่า
“เหรอ” ท่านพี่มองฉันยิ้มๆ “แล้วเรย์กะคิดว่าเขาเป็นยังไงบ้างล่ะ”
“มิซึซากิคุงน่ะเหรอคะ ก็เป็นคนจริงจัง หนักแน่น เอาการเอางาน เก่งกาจ แล้วก็ตรงไปตรงมาค่ะ”
“อือฮึ” ท่านพี่พยักหน้า “ถ้ายังไงก็ฝากดูแลรับรองเขาด้วยล่ะ”
“ค่า”
.
.
.
.
นายตัวสำรองมาเริ่มงานในวันรุ่งขึ้นจริงๆอย่างที่ท่านพี่บอก มาถึงก็หอบกระเป๋าที่น่าจะอัดแน่นไปด้วยเอกสารสัญญาและตำรากฎหมายเล่มหนาปึ้ก บรรยากาศดูจริงจังสุดๆจนไม่กล้าแหย่เล่นเลยล่ะค่ะ
ฉันนำทางนายตัวสำรองไปที่ต่างๆในบริษัท แนะนำให้คนที่มีส่วนเกี่ยวข้องได้รู้จัก แล้วก็พาไปที่ห้องทำงานที่ท่านพี่ให้คนมาจัดไว้ให้ล่วงหน้าแล้ว
ห้องทำงานของนายตัวสำรองอยู่ชั้นเดียวกับฉันเลยค่ะ เหตุผลคือจะได้ไปมาหาสู่กันสะดวก เวลาจะปรึกษางานจะได้ไม่ต้องเดินขึ้นเดินลงให้มันลำบาก
ฉันชี้ให้ดูกระดาษที่แปะอยู่กับโต๊ะทำงานให้นายตัวสำรองดู เป็นกระดาษบอกเบอร์โทรศัพท์ภายใน สองเบอร์แรกเป็นเบอร์ต่อสายตรงเข้าห้องทำงานของฉันหรือของท่านพี่ นายตัวสำรองฟังแล้วก็พยักหน้าหงึกๆว่าเข้าใจแล้ว และเริ่มต้นทำงานทันที
เอาจริงเอาจังไม่เปลี่ยนเลยน้า
ฉันถอยออกมาแบบเงียบๆ ปล่อยนายตัวสำรองทำงานไป ฉันเองก็ต้องเริ่มงานของฉันบ้างล่ะค่ะ
มื้อเที่ยง ท่านไอระเดินเข้ามาหาฉันที่ห้องทำงาน ชวนไปทานข้าวที่ร้านอาหารใกล้ๆนี้ ฉันกำลังจะลุกขึ้นแต่นึกขึ้นได้ว่านายตัวสำรองมาทำงานแล้ว
“ขอชวนอีกคนไปด้วยได้รึเปล่าคะ”
“ตามสบายเลยจ้า”
“งั้นรอเดี๋ยวนะคะ”
ฉันกดโทรศัพท์ไปที่ห้องนายตัวสำรอง พอฝั่งนั้นรับสายฉันก็รีบพูด
“มิซึซากิคุง พวกฉันกำลังจะออกไปทานมื้อเที่ยง ถ้ายังไงก็ไปด้วยกันมั้ยคะ”
นายตัวสำรองตอบตกลง ฉันก็เลยนัดให้ไปเจอกันข้างล่าง พอไปถึงก็เจอนายตัวสำรองนั่งคอยอยู่ตรงล็อบบี้อยู่แล้ว พวกพนักงานสาวๆที่เดินผ่านไปผ่านมามองกันเหลียวหลังเลยล่ะค่ะ
“ขอโทษที่ให้รอนะคะ”
“ไม่เป็นไร” นายตัวสำรองพยักหน้า หันไปมองท่านไอระที่เดินตามหลังฉันมา “เอ่อ คุณ…”
“มินาสึกิ ไอระค่า” ท่านไอระแนะนำตัวเองอย่างร่าเริง “กำลังเรียนรู้งานบริหารจากคิโชวอินกรุ๊ปอยู่ค่ะ”
“มิซึซากิ อาริมะครับ” นายตัวสำรองก้มศีรษะให้อย่างอ่อนน้อม “มาเป็นที่ปรึกษากฎหมายของคิโชวอินกรุ๊ปตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ขอฝากตัวด้วยนะครับ”
“เรื่องนั้นคุณทาคาเทรุเล่าให้ฟังแล้วล่ะ” ท่านไอระโค้งหัวรับพลางยิ้มให้ “ขอฝากตัวด้วยเช่นกันนะคะ”
พวกเราเดินข้ามถนนมาที่ร้านอาหารจีนที่เปิดมานานพอสมควร ในร้านคนแน่นขนัด แต่ท่านไอระโทรมาจองโต๊ะไว้ล่วงหน้าแล้วจึงไม่มีปัญหาแต่อย่างใด
เมื่ออาหารมาถึงก็ได้เวลาศิษย์เก่าของซุยรันที่จะเม้ามอย ท่านไอระถามข้อมูลนายตัวสำรองเสียละเอียดยิบ นายตัวสำรองก็ตอบอย่างตรงไปตรงมาไม่ปิดบัง ฉันเองก็ช่วยเสริมบ้างบางจุด แต่ส่วนใหญ่จะง่วนอยู่กับเข่งติ่มซำมากกว่า
นายตัวสำรองถือบิลไปจ่าย แม้ฉันกับท่านไอระจะปฏิเสธ แต่เขาก็บอกว่ามื้อนี้จะเลี้ยงเอง แล้วก็เดินฉับๆไปที่แคชเชียร์ จัดแจงจ่ายเงินให้เสร็จสรรพ
แหม เป็นสุภาพบุรุษจังเลยค่ะ