Fanboi Channel

เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"

รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้

.

謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015

♕ คลังกระทู้ ♕
>>>/webnovel/3289 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
>>>/webnovel/3364 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชายามบ่ายของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
>>>/webnovel/3451 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
>>>/webnovel/3507 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4
>>>/webnovel/3543 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับปฏิบัติการปลูกไร่กัญชาบนดาวเคราะห์ดวงที่ 5
>>>/webnovel/3572 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับหลุมดำดูดเวลา กาวแลคซี่ที่ 6
>>>/webnovel/3588 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือกาวฟิคที่ไปไกลกว่าเรืออฟช. ลำที่ 7
>>>/webnovel/3600 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการผนึกกำลังของเหล่าพันธมิตรเรือเพื่อล่มเกาะแห่งคาน ครั้งที่ 8
>>>/webnovel/3628 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับนิทรรศการเรืออับปางใต้ท้องทะเลลึก ครั้งที่ 9
>>>/webnovel/3689 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับฤดูใบไม้ผลิอันฟรุ้งฟริ้งของเรย์กะจัง♡ ~โดขิโดขิ หัวใจของเธอเป็นของฉันนะ! ♡♡ กาวยกกำลัง10! ♡♡ (,,,ゝ∀・,,,)ﾉｼ *:･ﾟ✧*:･ﾟ✧
>>>/webnovel/3786 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการหายตัวไปอย่างปริศนาของฟิคกาวในห้องซาลอนปิดตาย [คานที่กำลังก่อตัวชั้นที่11]
>>>/webnovel/3805 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแท็ก love ปริศนา ที่ไม่ตั้งใจจะใส่มาหรอกนะ แค่มันอยู่ใกล้มือเท่านั้นเอง [แท็กที่ 12]
>>>/webnovel/3856 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับกองเรือรบสยบคาน ประจัญบาน​พิชิต​ใจ​เธอ! [ศึกรักที่ 13]​
>>>/webnovel/3899 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับคำอธิษฐานรักผ่านเส้นผม (ผมลอนสลวยเก๋เส้นที่ 14)
>>>/webnovel/3953 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสูตรอาหารคิวปิดสื่อ​รัก​สุดมิราเคิล​ของยอดเชฟสาวเจ้าเสน่ห์​เร​ย์​กะ​ ~"แค่คำเดียว"เป็นจานที่ 15 แล้วนะ!
>>>/webnovel/4018 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับท่านเทพเกศาบันดาลรัก โปรดรับบรรณาการนี้ไปด้วยเถิด!!! (บรรณาการจานที่ 16)
>>>/webnovel/4099 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการซื้อบ้านพร้อมที่ดินในหมู่บ้านมีรักถวายเจ้าแม่ [หลังที่ 17]

.

♕ สนธิสัญญา ♕
1) สปอยล์ได้ แต่รบกวนเตือนและจุดลากยาวทุกครั้ง(อย่างน้อย7-8บรรทัด) ช่วยป้องกันให้คนที่ไม่ต้องการอ่านสปอยล์เนื้อเรื่อง
1.1) ไม่สปอยล์เนื้อหาที่แปลไทยใกล้จะถึงแล้ว
1.2) ไม่สปอยล์เนื้อหามากจนเกินไป คนอยากโดนสปอยล์ก็อดใจรอไว้หน่อย ไว้ไปฟินพร้อมๆกัน

2) อย่าเร่ง อย่ากดดันโม่งแปล !!!!

3) งดเว้นการตั้งชื่อกระทู้ด้วยถ้อยคำที่ไม่เป็น​มงคล (หรือถ้อยความ​ที่เป็นแง่ลบ อาทิ คาน, จมเรือ, เรืออับปาง, หักธง, ซากเรือ เป็นต้น) "ห้ามแก้เคล็ดเด็ดขาด" หากฝ่าฝืนตั้งมา ชื่อนั้นก็จะไม่เอามาโหวตนับคะแนนแต่อย่างใด

4) แจ้งดิบตอนใหม่​​หลังเที่ยง เพื่อ​ไม่ให้​ทับซ้อนกับแปลไทย

.

♕ สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต ♕
https://docs.google.com/document/d/1Jtm_XMsTD_t_6GWtvFfN3qDIm3yxYGeJCX29QUS1vIo/edit?usp=sharing

How to: วิธีการใช้และอัพเดตสารบัญ
https://docs.google.com/document/d/1ET-eMchwMQyJ8awYO1Q5yIcKWuTeJrJ0TVhXXVd8eD4/edit?usp=sharing

รวมไฟล์สารบัญ
https://drive.google.com/drive/folders/0BwR6XEqxsnTAZWdSckFqb182VDQ

ปิดท้ายกระทู้ที่แล้วด้วยการหิวราเม็งนะครัช.....

ปิดท้ายด้วย​การแดรกราเมง
ร้านอาหาร​ร้านไหนจะทำการตลาด น่าลองติดต่อฮิโยโกะ​ซา​มะ​ดูนะ...

ที่เห็นราเม็ง เบอเกอร์ ไก่ย่างแล้วรู้สึกหิวโหยมากกว่าอาหารไฮโซ เป็นเพราะเราเป็นสามัญชนสินะ

อ้าว แค่บ่นเล่นๆเสือกปิดท้ายกระทู้เฉย

>>4 อาหารไฮโซกูก็โหย แต่ไม่มีปัญญาเอื้อมถึง 555555

เอ็นโจจะได้มีบุญมาร่วมทิปกับเรย์กะกับคาบุบ้างไหมวะ (ถ้าไม่มีกัปตันยูกิโนะ)

หรือโดนขัดไปตลอดกาล อย่างมากก็เอ็นโจไปเดทกับคาบุสองคนไรงี้..

>>6 มีๆ

ขอให้ตาไก่โง่มาขัดเอ็นโจ อยู่ร่ำไป อดไป เรื่อยๆ

(จริงๆก็พอรู้ตอนหลังๆมาบ้าง แต่จะแช่งอ่ะ)

จนกว่าจะเคลียร์ ปัญญาหาผู้หญิง ผู้มีตำแหน่ง "ว่าที่" คนนั้น
กับนิสัยง้อแง้งไม่ชัดเจนสักอย่างแล้ว
แล้วก็เรื่องที่ตัวเองไม่ได้ยังชอบตามมาขัดขา+จิกกัดคนอื่น + ปากเสีย เนี่ย ไม่เคลียร์ ไม่ต้องไป(โว้ย)

แบร่!

>>8 คราวนี้ถึงตัวไม่มาก็ยังส่งเสียงมาห้ามในมโนท่านเรย์กะทำให้รอดจากเนยก้อนใหญ่มาได้เชียวนะ!

>>8 แช่งมาก เดี๋ยวฮีก็เอาแต่ยิ้มขื่นๆหรอก 555555

แต่ตอนนี้กูลั่นตรงคาบุจะยกมือสั่งแล้วโดนชาวบ้านเขาสั่งตัดหน้า ไม่มีใครได้ยินเลยต้องหดมือกลับไปแบบแห้งๆจ๋อยๆ กูก็เคยเป็น ยกมือจะสั่งเพิ่มพนักงานแม่งไม่แล กูเลยต้องก้มหน้าก้มตากินแก้เขิน ไม่สั่งก็ได้

>>9 กินๆไปเถอะจะได้ไปเข้าคอสอีก 555+
เข้าคอสทีก็เจออีเว้นท์พบปะผู้คน เผื่อจะมี หนุ่มๆดีๆโผล่เข้ามาบ้าง (สรุปได้เพื่อนทัวแดกแบบคุณอิชิโนะคุระ)
>>10 สมหน้า กลับไปซบยูกิโนะ ร้องไห้เลยไป๊ เคลียร์เรื่อง"ว่าที่" ได้มะไหร่จะกลับไปเชียร์(มั้ง)

คาบุนี่ยังไง พาสาวสามัญชนไปร้านหรู พาคุณหนูทวินดริลไปกินราเม็ง

>>10 เป็นอีกครั้งที่ท่านจักรพรรดิแพ้พลังสามัญชน

>>11 คอร์สลดความอ้วนนี่มีแต่คุณนายทั้งหลายพาลูกสาวมาไม่ใช่หรือ....... แบบคุณอาคิมิน่ะ
>>12 เรื่องราเม็งกูว่าฮีอยากกินเองแต่ลากเรย์กะไปกินเป็นเพื่อนน่ะ เหมือนอิชิโนะคุระ 555555555555555
แต่วาคาบะนี่สาวเขาอยากไปก็พาไป อยากให้เขามีความสุข ตัวเองก็ได้พาเที่ยว อธิบายนั่นนี่โชว์เท่โชว์แมนอะไรกันไปให้เขาประทับใจ

>>14 กูก็ว่ามันอยากกินเอง หลังๆ มานี่ไม่มีอ้างเพื่อไปศึกษาเดทเดิทอะไรทั้งนั้น อยากกินเองชัดๆ ติดใจอาหารสามัญชนเข้าแล้วแหงๆ ถ้าคาบุกับเรย์กะลงเอยกันได้คงกลายเป็นคู่สามีภรรยาทัวร์บริโภคชัวร์ๆ

มีกูคนเดียวรึเปล่าที่ชอบตอนท่านเรย์กะขู่คุยกะเอ็นโจเรื่องสำรวจตลาดจนถึงจะสาปถ้าไม่ปิดเป็นความลับ
มันดูแซวๆหยอกๆเอินๆ แอบรู้สึกว่าน่ารักอ่ะ
แถมอีตาเอ็นโจนี่อยากตามไปสุดๆ
ใจจริงๆไม่น่าจะอยากกินราเม็งแบบคาบุแน่ๆอ่ะ
ตามหญิงกะไปกันท่าเพื่อนแน่นอน

>>14 >>15 อืม ท่าทางจะอยากกินเองจริงๆ ถ้าไปกินร้านใหม่ๆกับวาคาบะจัง สงสัยคาบุรากิได้ทำอะไรเปิ่นๆอายไม่กล้าเข้าหน้าสาวเจ้าเลยมั้ง เลยต้องไปร้านสามัญชนกับท่านเรย์กะ เวลาคู่นี้ไปด้วยกันแล้วดูเป็นธรรมชาติมาก ไม่ต้องเก๊ก ไม่ต้องวางฟอร์ม

>>16 กูก็ชอบ ดูมีความุ้งมิ้งกุ๊กกิ๊กกัน //ติดฟิลเตอร์เต็มที่

>>16 กูก็ว่างั้นล่ะ ราเม็งอะไม่ได้อยากกินหรอก แค่จะตามไปขัดไม่ให้อยู่กันสองคนเฉยๆ แต่ตอนนี้ สามคนนี้สนิทกันจริงๆแล้วสินะ ตอนก่อนหน้านั้นก็พูดด่าพูดประชดเสียดสีตอกหน้ากันแบบไม่เกรงใจละ ตอนนี้มาหยอกมาขู่อีก ตอนยกมือขึันสองข้างกูนี่หัวเราะหึๆเลย ดูมีความยอมศิโรราบ ดูยอมแพ้แล้วครับ อะไรประมาณนี้

กูสงสัยอยู่อย่าง คุณโดรี่มันใครวะ เครือญาติคุณแมรี่อีกคนเหรอ

>>19 กูแอบจิ้นว่าพาร์ทเอ็นโจตอนนี้คงกระวนกระวายตั้งแต่นั่งรออยู่ในห้องประชุมเล็กคนเดียว ทำไมคาบุมันไปนานจัง แอบไปทำอะไรกับคุณคิโชวอินอยู่หรือเปล่า หรือว่าล่อลวงมาไม่สำเร็จ ผมออกไปสมทบดีไหมนะ แต่เดี๋ยวเขาเห็นจะยิ่งผวาอีก ;w; อ้าวนั่นมากันแล้วสองคน *ตีหน้ายิ้มใสๆ* พยายามเข้านะมาซายะ ทำให้คุณคิโชวอินสงสารเห็นใจพาไปกินให้ได้ นั่นไงใจอ่อนแล้ว! แหย่เล่นซักนิดหน่อยดีกว่า แก้ตัวเป็นพัลวันเลยนั่น น่ารักจริงๆ นี่มันใกล้จะหน้าร้อนแล้วนะคุณคิโชวอิน กินเป็นว่าเล่นเดี๋ยวก็กรีดร้องอีก
ว่าแล้วก็คิดว่าถ้าไปถึงร้านคุณคิโชวอินจะกินอะไร จะสั่งอะไร ชอบอะไรน้า โดขิๆ อยู่คนเดียว แล้วอีไก่โง่ก็วิ่งมาพอดี โถ่ คุณชายผู้อาภัพของกู....
คุณโดรี่นี่กูเดาเอาว่าล้อๆ คุณดอลลี่ที่เป็นฉายาของนางนะ เป็นผีหลอกวิญญาณหลอนเองแม่ง

ไม่รู้มีใครคิดเหมือนกูมั้ย แต่เทพีอาร์ทิมิสนี่เป็นเทพีที่ถือพรหมจรรย์กะโสดตลอดไปป่าววะ ทำแบบนี้ความรักจะดีขึ้นจริงๆเหรอ ไม่ใช่ว่าเดี๋ยวท่านเรย์กะคานตลอดชีพเเบบเทพีอาร์ทิมิสนะ

>>20 อ๋อ เข้าใจละ ทีแรกกูนึกว่ามันแตกหน่อมาจากเรื่องเล่าคุณแมรี่ แบบว่ามาคนเดียวจะเหงาเลยพาน้องชื่อคุณโดรี่มาเป็นเพื่อนไรงี้ 5555555555
>>21 นอกจากจะโสดตลอดกาล ยังทำลายความรักชาวบ้านชาวช่องแล้วตั้งกลุ่มสาวขึ้นคานด้วยว่ะ มีหนุ่มมาแลเขาก็ชวนไปล่าสัตว์อย่างเดียวหาได้มีรักใคร่อะไรไม่ พอจะมีรักก็อกหักรักคุดตลอด ชะตากรรมคุ้นๆนะว่ามั้ย

>>15 กูเห็นอนาคตตุ่มสองใบละลูกๆตุ่ม

>>21 อาเทมิส ทีแรกนางเห็นพ่อทำแม่เจ็บช้ำน้ำใจมาก เลยเกลียดผู้ชายไง ก็เลยสาบานกับแม่น้ำสติกซ์ว่ากูจะโสดตลอดกาลและรักษาเวอร์จิ้น แต่พอมีรักแล้วไอ้หนุ่มก็รักตอบด้วย จะละเมิดคำสาบานแล้ว พี่อพอลโลแกกลัวน้องโดนแม่น้ำสติกซ์เล่นงาน เลยไปหลอกให้น้องฆ่าไอ้หนุ่มคนนั้น อาเทมิสก็เลยยังรักษาเวอร์จิ้นตามคำสาบานไว้ได้...... ไม่น่าเลย

>>24 หรือนี่เป็นการบอกใบ้อะไรเป็นนัยๆ ในความสัมพันธ์ของท่านพี่ ท่านเรย์กะ กับเอ็นโจหรือเปล่าวะ...

>>15 สงสัยได้ไปเข้าคอร์สลดความอ้วนของมาดามคาบุรากิพร้อมกันแหงเลย แล้วไปเป็นคู่แบบนี้ โดนท่านแม่ มาดามคาบุรากิ และเหล่าคุณหญิงคุณนายชงหนักแน่นอน

>>25 ก็ถ้าเรย์กะไม่สาบานกับแม่น้ำสติกซ์ก็คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง แต่ไปขอพรกับอาเทมิสนี่แม่ง... อาเทมิสเห็นใครมีรักเกินหน้าเกินตาตัวเองไม่ได้นะมึ้ง สาปโหดๆหรือฆ่าทิ้งตลอด ลูกน้องตัวเองยังไม่เว้นเลย

พึ่งได่อ่านแปลไทยตอนล่าสุด ตาไก่โง่นำราญจริง ตัวเองเป็นรุ่นน้องแท้ๆ ปากนี่น๊า ถ้าเป็นนี่กระโดดเตะก้านคอไปนานแล้ว

>>28 ตาไก่โง่นี่มันน่ารำคาญน่าถีบมาหลายตอนล่ะ แต่กูแอบเคืองคาบุเล็กๆ เรย์กะพูดแค่นี้ทำไมต้องหาว่านิสัยไม่ดีด้วยวะ แถมยังซ้ำเติมเรื่องคะแนนสอบอีก ท่านเรย์กะกูโคตรน่างสาน

>>25 ถ้าเป็นท่านพี่คงไม่หลอกให้เรย์กะฆ่าหรอก ฆ่าเองแบบไม่ทิ้งหลักฐานใดๆแน่นอน...

>>29 กุก็เคือง ทำไมเรย์กะต้องมาโดนว่าด้วยวะ ทั้งๆที่อยู่ๆก็โดนอีไก่ห่า นั่นด่า แถมยังโดนตอกเรื่องคะแนนอีก

เรย์กะน่าจะสวนไปเลยนะ ว่าไหน คะแนนดิฉันก็ย่ำแย่ขนาดนี้แล้ว คงต้องขอเก็บตัว ติวหนังสือ ยาวๆแล้วล่ะค่ะ
แง่ง

>>31 เรารู้สึกว่าถ้าท่านเรย์กะจะชิ่งก็หาเรื่องชิ่งได้เยอะอ่ะ ไม่ว่าจะอ้างเรื่องคะแนน หรือเพื่อนกิน ......ลืมไปว่าคาบุมันปรึกษาในฐานะเทพเกศาบันดาลรัก

ท่านเรย์กะเป็นพวกโกรธง่ายหายเร็วมั้ง โดน2หน่อนี่กระทำตลอด

2ตอนก่อนยังโกรธจนระเบิดลงเพราะเจอกวนส้นเท้าขนาดนั้น มาตอนนี้ลืมหมดแล้วมั้ง มัวแต่คิดเรื่องคะแนนสอบ คุยกันแบบอารมณ์ไม่อยากไปธรรมดาๆ
2หน่อนี่ก็เค้ามาคุยตามปกติ ไม่มีขอโทษหรือง้ออะไรกันสักนิด
อยากเห็นท่านเรย์กะองค์ลงใช้พัดตบกระโหลก2หน่อนี่ให้ตาสว่างสักทีจริง

สงสัยท่านเรย์กะจะชะตากรรมเดียวกับเทพีอาร์เทมิสซะล่ะมั้ง เข้าสู่วิหาพรหมจรรย์555

^
^
เพราะเงี้ยะ ถึง เชียร์แบบสุดๆไม่ไหวไง มันแบบ ดีจริงๆเหรอไอ้ผู้ชายแบบเนี้ยะ
บังคับ มั่งล่ะ ต้องได้ดั่งใจตลอด ลากไป ลากมา ไม่ฟังคนอื่นว่ามีธุระส่วนตัว (คาบุรากิ)
พอเห็นว่าไม่น่าสนใจก็โยนภาระมาให้ท่านเรย์กะตลอด ทำตัวแบบถ้าฉันสนุกถึงจะโผล่าหัวมา (เอ็นโจว)
บางทีปัญหาจริงๆก็มาจากทั้งคู่อ่ะ ทั้งเรื่องที่ถูกใส่ร้าย ตอนคดีวาคาบะ ฮึ่ย

ท่านเรย์กะจะท้องเสียจากน้ำอาร์เทมิสไหมนะ....

ไม่มีใครแต่งฟิคเจ้าแม่ตบเกรียนสองหน่อนั้นบ้างเหรอ........

อ่านตอนนี้ตั้งแต่คาบสาม อยากราเม็งมาก สุดท้ายเลิกเรียนเลยจัดไปชามนึง... พร้อมด้วยเกี๊ยวซ่า...
ลาก่อย เงินกู ลาก่อย ความผอมที่ไม่เคยมีจริง...

>>38 ได้ผสมน้ำจิ้มตามสัดส่วนทองคำป่ะ?

>>37 ทิ้งพล็อตกับรีเควสต์ไว้สิ เผื่อมีคนใจบุญแถวๆนี้รับไปแต่งให้แบบที่ผ่านๆมา

>>39 ลองละนะ แต่ไม่รู้ผสมอิท่าไหน ไม่อร่อยเลย

>>41 กูกะลังคิดว่าน้ำส้มสายชูญี่ปุ่นมันไม่เปรี้ยวปี๊ดแบบบ้านเราป่ะวะ ลดสัดส่วนน้ำส้มลงน่าจะดีกว่า ยังดีเรย์กะไม่บ้าจี้บีบมะนาวใส่พริกโคชูจังลงไปผสมในน้ำจิ้ม ไม่งั้นคาบุคงได้ culture shock กับเกี๊ยวซ่าสามัญชนครั้งแรก 5555

ไม่มีเรือคาบุมาแอบกรี๊ดกับกูเลยหรอวะ นี่ท่านเรย์กะอิจฉาวาคาบะจังเรื่องร้านที่คาบุรากิไปด้วยเลยนะเว้ย //ถึงน่าจะเป็นเพราะของกินก็เถอะ แค่กๆๆ

>>43 มันก็น่ารักนะ แต่โดนซีนคาบุวืดสั่งเกี๊ยวซ่ากลบ 5555

ไปลองกินเกี๊ยวซ่ามาหล่ะ แต่ร้านใกล้ๆไม่มีน้ำมันให้ใส่ เลยใส่แค่น้ำส้ม กูชอบนะ รู้สึกมันตัดเลี่ยนได้ดีเลยล่ะ

ราเม็งหนึ่ง เกี๊ยว 6 จัดไปแระ
ณ จุดนี้. กุอึดอัดมากกก

ทำไมชอบท่านเรยกะกับคาบุอย่างงี้เนี่ยย. น่ารักชะมัด คาบุเอ๊ยย. จะอยู่กับใครแล้วมีความสุขเป็นธรรมชาติเหมือนท่านเรยกะเนี่ย ไม่มีแล้วนา. แต่เข้าใจอ่ะนะ อารมณอยู่กับคนที่ตัวเองหลงรักมันจะเป็นสีชมพูฟูฟ่องอีกแบบนึง. ไม่ใช่แบบเพื่อนสนิทกินกันแบบนี้อ่ะนะ. ทำจายย. ไปลุ้นพ่อชายนายเอ็นโจกะได้(วะ). ขานี้มัวแต่ยิ้ม. เบื่อชะมัด

>>36 ข้าวกล่องเน่ายังเป็นแค่นั้น น้ำตากลมไม่กระเทือนกระเพาะเจ้าแม่หรอกว่ะถถถถถถ

ดีจัง ทุกคนดูจะไปกินอะไรดีๆในห้างร้านกัน นี่ฝนตกเลยต้องนั่งต้มราเมงคนยากห่อละ 6 บาทในบ้านเอาเอง แต่ตะกละจัดก็เลยล่อไปสองห่อ ใส่ไข่ด้วย สุดท้ายอืด กินไม่หมด....... 555555555555555555555555

อ่านพาร์ทนี้แล้วทำไมกูรู้สึกว่าเอ็นโจเป็นพระเอกวะ เวลานางมีบท บทนางจะเด่นมาก เหมือนเรยกะให้ความสนใจกับนางมากกว่าใครนะบทเลยมาเทที่นางเยอะ(รึกูคิดไปเอง) แบบพอนางไป คาบุค่อยโผล่ขึ้นมา

แต่ตอนนี้ถ้าดูมุมคาบุมันจะออกแนวเดทกับวาคาบะเป็นแบบดูดีมาดเท่แต่ไม่ใช่ตัวเองทั้งหมด แสดงด้านดีๆพระเอกมังงะ แต่ไปกับท่านเรย์กะคือตัวตนอ่ะ พอนานๆไปกับวาคาบะก็จะรู้สึกว่าไม่ใช่ สุดท้ายหันมามองท่านเรย์กะว่าคนนี้นี่แหละคือตัวจริง เห็นทุกมุมของตัวเอง//ซู๊ดดดดดด กาวสัส ความจริงกูก็เรือเอ็นโจนะ แต่บางทีก็เซ็งพี่แกอ่ะ
ปล.คิดถึงท่านพี่

>>49 กูรู้สึกว่าเอ็นโจเป็นตัวละครโครตพิเศษว่ะ เวลาขยับตัวทำอะไรแต่ละทีแม่งสะเทือนทั้งเรื่อง จะเรื่องดีเรื่องร้าย งี่เง่าหรือไร้เหตุผลแค่ไหน ถึงจะมีบรรทัดน้อยแต่สร้างอิมแพคมหาศาล อย่างส่งหิ่งห้อยมาให้ ยุยโกะโผล่มาโรงเรียน ไปขู่ซึรุฮานะ ล่าสุดก็พูดไม่คิดไป เวลาเอ็นโจสร้างอีเวนท์เนี่ยจะเห็นคอมเมนต์ทั้งในโม่งและในแมวดุ้นเยอะมากเป็นพิเศษเลยนะ อันนี้ยังไม่ได้พูดในแง่ใครจะเป็นพระเอกนะ แต่เอาตามความรู้สึกคือเอ็นโจแม่งพิเศษมากอ่ะ บอกไม่ถูกเหมือนกัน แต่กูคิดว่าอีตานี่มันพิเศษอ่ะ

>>51 มึงหมายถึงเวลาคนบทมีน้อยๆจะมีบทคนเลยฮือฮาประมาณว่าไม่ได้โผล่แบบตัวเป็นๆมานานแล้วนะเนี่ย ไรงี้ใช่มะ..... /ตบปากตามลำดับที่ขอวการสอบครั้งล่าสุดของเจ้าแม่ ปฏิบัติ!!!
>เอ็นโจ เค้าแซวเล่นเฉยๆน้า อย่าทำเว็บล่มโทรฯเค้าค้างเลย ;7;))
>>อะไรนะ อาริมะบทน้อยกว่าคนแถวๆนี้เหร--- แค่ก ท่านประธานคงงานยุ่งแหละเน้อ U__U;;)

>>52 อาริมะ ใครอะ มีตัวละครชื่อนี้อยู่ด้วยเหรอ

อ่านตอนล่าสุดทนไม่ไหวล่ะ ขอแฟนอาตหน่อยนุงละกัน
รอยยิ้มขื่นๆของจอมมาร(ขีดฆ่า) คุณชายชูซุเกะ https://imgur.com/gallery/WzHcV
เรย์กะหูแมว
https://imgur.com/gallery/gKtGj

ไม่มีใครจะน่าสงสารได้เท่านายตัวสำำรองอีกแล้ว ...เป็นถึงพระรองในคิมิดอลซ์ แต่บทน้อยกระจิ๊ดริด

>>55 โดนท่านเรย์กะแย่งบทพระรองไปแล้วไง เลยลดขั้นเป็นแค่ตัวประกอบ A 555

>>53 อาริม๊าาาา แค่แซวว่านายเป็นใครแค่นี้ ถึงกับทำบ้านเราไฟดับเลยเหรอ หนูขอโทษษษษ ;w; อย่าทำตัวแบบจอมมารแถวๆนี้สิว้า แซวนิดๆหน่อยๆทำเป็นงอน

อาริมะนี่โผล่มาตอนล่าสุดแบบเป็นตัวเป็นตน ไม่ใช่จากคำบอกเล่าของคนอื่นนี่มันตอนไหนนะ... งานโรงเรียน?

>>57 จอมมารแผลงฤทธิ์ที เว็บล้มเลยแหละ เสียงโอดครวญดังสนั่นไปเป็นชั่วโมง เหอะๆๆ

>>59 ในเรื่องนี้ไม่ใครใจดีเท่าเจ้าแม่เรย์กะอีกแล้วล่ะ ว่าคานว่าอ้วน สารพัดก็ยังไม่เคยแสดงฤทธิ์เดชอะไร 5555

>>58 ตอนที่ 222 มั้ง ไม่แน่ใจ ที่เอาคู่มือมาปรึกษาน่ะ นอกนั้นก็แจมๆอยู่ในซอกหลืบหนึ่งบรรทัดมั่ง สองบรรทัดมั่ง

>>61 อ้อ.... ใช้เวลาอีกหลายวินาทีเลยกว่ากูจะนึกออกว่าคู่มืออะไร 55555
โอ้ย อาริมะ นายควรกลับมามีบทได้แล้วนะ

ไฟมาละค่อยยังชั่วหน่อย นึกว่าจะดับทั้งคืน ไม่น่าไปแซวเลยกู 5555555555

พวกมึงใจร้าย!!! อาริมะพึ่งโผล่มาเองนะ ที่ชมไปๆมาๆกับวาคาบะจังเรื่องลำดับที่สอบได้ไง!!

>>64....... เออ ก็คุ้นๆคลับคล้ายคลับคลา​แบบเลือนรางว่ามี​จริงๆด้วยแฮะ 555555555

>>65 หนุ่มจืดนี่มันจืดจริงๆ 55555555555555555555

สารบัญอาหารถึงตอนที่ 200 แล้วจ้า ฮิ้วววว /ชูมือเล่นเวฟคนเดียวแบบเหงาๆ

ทำๆมากูได้ความรู้ภาษาฝรั่งเศสกับภาษาญี่ปุ่นหลายอย่างเลยแม่ง 55555 ก็พยายามจะแปลกับอ่านออกเสียงให้ทุกคนที่เข้าไปอ่านเข้าใจนะ แต่อันไหนที่กูไม่ได้แปลให้หรือแปลพลาดก็ขออภัยด้วย บางอันมันก็เกินกำลังกูจริงๆ อย่างช็อคโกแลตพระนางมารี ถ้าช่วยแก้ไขให้ถูกต้องจะเป็นพระคุณอย่างยิ่ง

กูไม่รู้ทั้งภาษาฝรั่งเศสและญี่ปุ่น บางคำก็ฟังจากอากู๋สะกดคำให้มั่ง พึ่งเพื่อนให้ช่วยอ่านมั่ง เทียบเสียงจากหนังสือเรียนภาษาฝรั่งเศสที่ซื้อมามั่ง(ลงทุนชิบหายเลยกู) แต่กูสนุกมากที่ได้ทำ มีเรื่องอยากใส่เยอะแยะไปหมด อย่างอาหารชนิดหนึ่งมีส่วนผสมคาบเกี่ยวกันตั้งหลายอย่างกับอาหารอื่นๆ เช่นขนมปังสโตเลนกับบราวนี่ที่เอามาร์ซิแพนมาเคลือบเหมือนกัน หรือพายแอปเปิ้ลที่เป็นรากฐานให้พายอื่นๆ รวมทั้งเป็นที่มาของทาร์ตด้วย แต่จะเขียนหมดนี่มันคงปาไปสองร้อยหน้าเลยมั้ง ขนาดย่อแล้วก็ยังย๊าวยาว กูยังคิดอยู่เลยว่ายาวขนาดนี้ใครจะไปอ่านวะ

ถ้าพวกมึงอ่านแล้วสนุกที่ได้รู้เรื่องวัฒนธรรมนั่นนี่ผ่านอาหารในเรื่องนี้ด้วย กูก็จะดีใจมากๆเลย รักพวกมึงทุกคนเลยนะ XOXO

แล้วก็ขอบคุณโม่งที่ช่วยรวบรวมรายชื่ออาหาร โม่งที่เอาชื่อพวกนั้นไปแปะในไฟล์อากู๋ดอค รวมถึงโม่งที่ช่วยพิมพ์ข้อมูลกับหารูปให้ ช่วยได้เยอะมากๆเลย ให้กูทำคนเดียวป่านนี้คงยังไม่ถึงไหน รู้สึกเป็นอะไรที่พิเศษมากจนต้องยกมาขอบคุณอีกเมนท์กันเลยทีเดียว ถ้าดูเป็นการฟลัดกระทู้ก็ต้องขอโทษด้วยนะ

>>68 โอยย มึงง ดีใจด้วยยยยย กอดๆ กูโม่งรวบรวมรายชื่อเอง กูรู้สึกว่าสิ่งที่กูทำมันเล็กน้อยมากเลยเมื่อเทียบกับที่คนอื่นๆทำ 5555

ปล.กูอ่านแล้วหิวอ่ะ 555 เปิดไปแล้วท้องร้องจ๊อกละต้องหาอะไรมานั่งกินด้วย

/เป็นลูกศิษย์ท่านเรย์กะขอติดตามท่านอาจารย์เข้าคอร์สลดน้ำหนักค่ะ!

>>69 ยินดีด้วยที่หิว กูก็หิวเหมือนกัน 55555

ค้นข้อมูลไปหลายสิ่งได้รู้ที่มาของอาหาร หลายอย่างก็น่าทึ่งอยู่นะ อย่าง Sourdough bread เนี่ย เกิดจากการวางพวกแป้ง นม ไรงี้ทิ้งไว้จนลืม จะเอาไปทิ้งก็เสียดายเลยเอาไปอบแม่งทั้งอย่างนั้น เสือกออกมาดีเฉย หรืออิงลิชมัฟฟินที่พ่อครัวเอาของเหลือๆในครัวมาทำอาหารให้คนงานกิน ชาร์ล็อตเค้กก็ด้วย

เรย์กะอาจจะอยากเป็นประเภทนี้ก็ได้มั้ง ค้นพบอาหารที่กินได้จากวิธีแปลกๆ 55555555

>>67-68 รักมึงเช่นกัน จุ๊บๆ
กูได้ใส่รูปไปนิดๆหน่อยๆและก็เป็นกูเองแหละที่เสนอเล่นๆว่าอยากได้​สารบัญ​อาหาร... 555555
ตอนแรกกูคิดว่าแค่รวมชื่อเมนูก็พอ ​ไม่คาดคิดว่าเพื่อน​โม่ง​จะค้นข้อมูล-​ใส่ภาพประกอบ​จริงจัง​ขนาดนี้ //กราบค่ะ OJL

ช็อกโกแลต​ กูพยายาม​แกะละ แต่ด้วยความกตัญญู​เลยคืนครูไปแทบหมดแล้ว เลยได้ประมาณ​นี้

Debauve & Gallais ชื่อเต็มๆคือ Les pistoles de Marie-Antoinette et Debauve & Gallais
เดอโบฟว์ เอ กาลแล (เล ปิสโตเล เดอ มารี อองตัวแน็ต เอ เดอโบฟว์ เอ กาลแล)​

Financier > ฟิน็องซิเย

ไปเปิดดูสารบัญอาหารมาแล้ว พวกมึงโหดร้ายมาก! โคตรทำร้าย โฮววววว มีอาหารที่เอื้อมไม่ถึงอยู่หลายจานเลย ซิกๆ แต่พอเลื่อนไปเจอบิสกิตผาโทจิมโบ ซาละเปาป่าจุไคแล้วมันฮาขึ้นมายังไงไม่รู้ว่ะ เอ็นโจซื้อของพวกนี้มาด้วยความรู้สึกยังไงวะ

>>72 ตรงไหนผิดก็แก้เลยจ้า สารบัญเป็นของทุกคน อยากเพิ่มอะไรก็ตามสบายโลด

>>73 เห็นขนมแล้วคิดถึงคุณคิโชวอินมั้ง จริงๆไม่ได้ไปตามเพื่อนหรอก ไปตระเวณซื้อขนมให้สาวมากกว่า จงใจเลือกซื้อแต่ขนมในที่ฆ่าตัวตาย กะจะอ้อนขอความเห็นใจว่าผมลำบากมากเลยนะ เป็นการเรียกคะแนนสงสารแน่ๆ 5555555

แต่จนบัดนี้กูยังหารูปบิสกิตน้ำตกเคเก็นไม่ได้เลยว่ะ เจอแต่รูปน้ำตก เข้าเว็บก็มีแต่รูปน้ำตก บล็อครีวิวที่เที่ยวก็มีแต่น้ำตก ร้านขายของฝากก็มีแต่รูปหน้าร้านและน้ำตก คือกูจะดูของฝากเว้ยยย ไม่ใช่น้ำตก หายากชิบ

>>74 อ้อ กูก็หาไม่เจอเหมือนกัน 5555 ชื่อภาษาญี่ปุ่นใช้คำว่า 華厳の滝サブレ อ่ะ หาไม่ยักกะเจอ คิดซะว่าเอ็นโจคงไปเสาะหามาให้เจ้าแม่ได้อย่างยากลำบากมั้ง ไมเน่อร์สัดๆ

>>71 แต๊งกิ้ว ขอก็อปไปลงดอคนะ
>>75 กูว่าคงไม่หายากหรอก แต่ไม่มีใครถ่ายรูปมาลงมากกว่า ทำไมดูเป็นอะไรที่ลึกลับจังวะ เป็นแค่บิสกิตแท้ๆ 5555555

สารบัญอาหารทำให้กูหิว แม้จะเพิ่งกินข้าวเที่ยงไป ฮรือออออออออออ

ky หน่อย สรุปแล้วอาริมะนี้ชอบวาคาบะจังยังวะ หรือว่าแค่สนิทตามตำแหน่งคนในสภานักเรียนเฉยๆ

>>78 บอกยากมากครับ เพราะดำเนินเรื่องผ่านมุมองของท่านเรย์กะ อาริมะคุงบทน้อยกว่านกพิราบกะเอ็นโจอีก เลยประเมินยากว่าชอบวาคาบะจังยัง แต่มีนัดไปติวหนังสือกันที่ห้องสมุดวันหยุด2ต่อวันก็ต้องมีความรู้สึกดีดีบ้างแหละ

>>79 บทน้อยกว่า​นกพิราบ 5555555

>>79 มันดูคลุมเครือมากเลยนะ จะดูเป็นเฟรนด์โซนที่สนิทกันก็ได้ ดูเป็นความเห็นใจที่โดนรังแก+ชื่นชมที่เป็นเด็กเรียนเก่งเหมือนกันก็ได้ แต่เรื่องความรักนี่มันเบาบางเหลือเกินเรื่องนี้

>>78 ถ้าเป็นไปตามเรื่องคิมิดอลเดิม กูว่าชอบแล้ว

>>78 กูว่ามีใจให้ว่ะ วาคาบะก็น่ารัก แถมต้องใกล้ชิดกันบ่อยๆ อาริมะเองก็โสดคงชอบวาคาบะได้ไม่ยาก

จากที่ดำน้ำมา มันมีตอนที่อาริมะมีบทเข้าคู่กับเรย์กะเยอะขึ้น แอบเชียร์คู่นี้เล็ก ๆ อ่า อาริมะกับวาคาบะมันดูเหมือนเพื่อนเรียนยังไงไม่รู้

ขอ ky หน่อย พวกมึงคิดว่าซุยรันมีแบ่งเวรกันทำความสะอาดยกโต๊ะ เอาขยะไปทิ้งแบบโรงเรียนอื่นๆป่ะวะ หรือเป็นคุณหนูคุณชายไม่ต้องกระดิกตัวก็มีคนทำให้ทุกอย่าง กูแค่สงสัยอะไรพิลึกๆน่ะ โทษที

>>85 ไม่น่ามีเลยนะ

>>85 กูคิดว่าคงไม่มีพวกเวรทำความสะอาดหรอก แต่พวกเวรเก็บสมุดการบ้านไปส่งอาจารย์ไรงี้คงมี ในเรื่องก็ เห็นวาคาบะก็ต้องหอบสมุดตั้งใหญ่ไปส่งครูเหมือนกันนี่

>>85 คุณหนูออกขนาดนี้ คงไม่น่ามี

ตอนล่าทำเอาอยากอ่านแนวยากูซ่ามาเฟีย​เลยค่ะ
ดอกโบตั๋น​สีโลหิต นายหญิง​เร​ย์​กะ​แห่งบ้านคิโชวอิน!

>>89 นายหญิงเรย์กะแห่งแก๊งโบตั๋นโลหิตผู้ไปตกหลุมรัก(เค้กของ)สาวน้อยธรรมดาๆ วาคาบะจัง จนต้องเปิดศึกแย่ง(เค้ก)กับคาบุรากิ ทายาทแก๊งเสือดำแห่งซุยรัน โดยมีคุณชายตระกูลเอ็นโจหัวเราะฮิฮะเฝ้ามองอยู่ห่างๆ สินะ

ฮาแปลล่าสุด วาคาบะทำเสียง BGM ประกอบ ไปๆมาๆ เรย์กะแย่งบทพระรองไปจริงๆสินะ อาริมะนายรีบๆ มาเลยก่อนไม่มีที่ให้ยืน

>>91 ถ้าแซวว่าอาริมะนี่ใครจะโดนอาถรรพ์อะไรแบบโม่งคนข้างบนมั้ยวะ 555555555555

ท่านเรย์กะอย่างเท่ ออกมาปกป้องสาวน้อยซึ่งๆหน้าแบบนี้ ไม่คว้าหัวใจไปทั้งดวงก็แปลกแล้ว ควรเลื่อนขั้นตัวเองมาเป็นพระเอกซักที อย่าไปเป็นพระรองเลย ส่วนคาบุๆอะไรนั่นปล่อยเขาไปกับเพื่อนเขาเถอะ

ในที่สุดซาโตมิก็โดน 5555555
อย่างบังอาจไปแหย่หัวหน้าแก๊งต่อหน้าลูกน้องนะ~

*อย่าสิ อย่างอะไรเล่า- -"

โดน"ทัณฑ์โบตั๋นโลหิต" ไปกี่รายเนี่ยตอนนี้ ถถถ

>>89 คิโชวอินโกะคุโด, มาเฟีย​คาบุรา​กิ และเจ้าพ่อเอ็นโจ

ไม่ถูกกับสัตว์เลื้อยคลาน งู จิ้งจก ตุ๊กแก กิ้งก่า?
ความแสดงอำนาจของเจ้าแม่ เณรน้อยคิดว่าสาปแช่งใส่แหงๆเลย 555
กูนับถือความเซริกะกับคิคุโนะ ลูกรับมาอย่างไว ตั้งแต่เต้นคราวนั้นแล้ว 555

เซริกะคิคุโนะนี่เป็นเพื่อนสนิทจริงๆนั่นล่ะ โคตรรู้ใจ เล่นมันเลยค่ะ! 555
ถ้อยคำสัญญาของเรย์กะผ่านโทรศัพท์ครั้งนี้ดูโรแม๊นมากเลย กูรู้สึกว่านี่มันบทพระเอก ผู้ปกป้องพิทักษ์รักษา ปัดป้องพยันตรายให้แก่คนรัก ให้คำมั่นได้บทพระเอกสุดๆ!
ขณะเดียวกัน นี่เป็นตอนที่กูตราหน้าคาบุรากิว่านกแน่... ที่ผ่านมาพวกผู้หญิงกลั่นแกล้งวาคาบะจัง คาบุรากิทำอะไรไม่ค่อยได้ เพราะค่อนข้างแอบทำลับหลัง คาบุรากิไม่รู้เรื่อง กูก็เข้าใจ แต่ตอนนี้แม้แต่พวกผู้ชายก็ออกมารังแกซึ่งๆหน้าแล้ว ในฝั่งผู้ชายน่ะยอมศิโรราบแก่จักรพรรดิทั้งหมด ถ้าคิดจะปกป้องวาคาบะจริงๆก็น่าจะทำได้นี่นา! แถมคาบุรากิไม่มีความพะวงอะไรนั่นเหมือนเรย์กะก่อนหน้านี้ด้วย ออกตัวปกป้องเต็มที่ได้เลย แล้วตอนนี้หายหัวไปไหน นี่นายใส่ใจเขาจริงป่ะเนี่ยยยย ฮร่อย
กูว่าคาบุรากิมันก็นิสัยละเอียดอ่อนจุกจิกเข้มงวดนะ ไม่น่าจะมองผ่านไปนี่นา

>>98 ฉากปรากฎตัวไปช่วย ฉากสัญญาว่าจะปกป้องเธอเองนี่มันเท่มาก พระเอกมากๆ อยากให้สองคนนี้ลงเอยกันจริงๆ ถ้าเป็นนิยายยูริ ท่านเรย์กะคงได้วาคาบะเป็นแฟนไปนานละ 55555555

>>98 ความ​มันบังตา //ถุย
แต่จริง อย่างคาบุไม่น่าจะมองข้ามัรื่องที่วาคาบะโดนแกล้งไปได้เลยนะ ต่อให้วาคาบะพยายาม​ปิด(รึเปล่า?) ก็เหอะ ตอนยูริเอะยังสตอล์กทุกฝีก้าว ใครมาก็สอยแม่งอยู่​เลยไม่ใช่เรอะ

>>100 พิมพ์​ตกอีก ความรัก​มันบังตา //ถุยอีกที

>>100 กูว่าท่านจักรพรรดิโดนอาหารสามัญชนบังตาอยู่ ครั้งก่อนจะหาที่เดทยังเบลอๆ กลายเป็นทัวร์บริโภคราเม็งเฉย
หลังๆ มานี่ข่าวลือท่านเรย์กะกับคาบุมันก็แพร่กระจายไปเยอะด้วยมั้ง คนเลยคิดว่าคาบุไม่ได้คิดอะไรกับวาคาบะล่ะ ได้จังหวะก็ซัดเอาๆ

>>102 แต่ถ้าเป็นแบบนี้ คาบุแม่งก็เขวไปเรื่องอื่นได้ง่ายเหมือนเรย์กะเลยไม่ใช่รึ จะหาที่เดทอยู่ดีๆ ลามเลื้อยไปร้านราเมงเพราะอยากแดกเองซะงั้น เหมือนเรย์กะที่จะอ่านหนังสือสอบ อยู่ๆก็ไปรดน้ำต้นไม้กลางดึกมั่ง ไปคิดเรื่องจะทำครีมนวดจากปลามั่ง ลืมเป้าหมายเดิมไปซะสนิท ต้องมีคนมาเตือนสติก่อนถึงจะวกกลับมาที่เดิม ไม่งั้นก็ออกทะเลปานกระทู้พันทิปอยู่ร่ำไป

อ่านๆไปนี่ทุกคนมีความฮาอยู่ในตัวจริงๆอ่ะ วาคาบะนี่ถึงขั้นทำเสียงBGMประกอบละครยากูซ่าละ55555ซาโตมิคุงนี่ก็แซวไม่ดูลูกสมุนเลยก็โดนไปซะนะ555555 ท่านเรย์กะคือพระเอกมากอ่ะ ตอนก่อนๆปกป้องในมุมมืดแบบพระรอง ตอนนี้จะเปิดเผยแบบพระเอกออกมาปกป้องนางเอกล้าววว จะรอดูผลงานน้าาา

ตอนนี้กูรู้สึกเข้าใจพวกแกล้งวาคาบะจังหน่อยๆอ่ะ คือนางKYมาก อยู่ดีๆบรรยากาศกำลังตึงๆนางเอากล่องดินสอมาเขย่าเฉยยย ถ้าอยู่ในเหตุการณ์เองนี่กูมองวาคาบะจังแย่เลยนะ
กูว่านิสัยKYในชีวิตจริงโดนรังเกียจง่ายมากนะ ถ้าลองดูดีๆวาคาบะจังตอนนี้ไม่มีเพื่อนเลย ตอนเข้าโรงเรียนแรกๆก็มีเพื่อนกลุ่มเล็กๆอยู่ หลังๆนี่ฉายเดียวตลอด

>>105 กูว่า KY ในชีวิตจริงมันต้องดูระดับว่ะ ถ้าระดับ LV สูงชาวบ้านเรียกว่า เผือก กูว่าวาคาบะไม่ถึงขนาด KY น่ะ ถ้ามองผ่านคนนอกคิดว่าอีนี่กลัวจนมือสั่น ส่วนเพื่อนๆที่ไม่ค่อยกล้ายุ่งเพราะกลัวเหล่าแฟนคลับไม่ใช่หรอ แล้วก็มีเพื่อนในกลุ่มสภานักเรียนด้วย

>>106 อาการกลัวจนมือสั่น กับ (ตั้งใจ)เขย่า ระดับความรุนแรงของมือก็ต่างนะ สีหน้าท่าทางก็ต่าง ดูเณรก็ได้ อันนั้นกลัวของจริง

>>105 กูว่าที่นางเขย่ากล่องดินสอเพราะนางจะแซวเรย์กะมากกว่า เห็นว่าเป็นเพื่อนเลยหยอกเพื่อนไรงี้ แต่คนนอกไม่รู้ว่าสองคนนี้เป็นเพื่อนกัน อาจจะงงๆว่าอีนี่มันทำอะไรของมันน่ะ

>>106 เพื่อนในกลุ่มสภานร. นี่ชัดเลยว่าเพื่อนร่วมงานอ่ะ พวกนี้เจอหน้าก็ทำงาน คุยนิดๆหน่อย หลังเสร็จก็แยกก๊ก ทางใครทางมัน ดูได้จากนอกสภาแทบไม่มีใครมาเดินเป็นเพื่อนวาคาบะจังเลยนอกจากนายจืดจาง ทั้งๆที่รู้ว่าวาคาบะโดนแกล้ง ถ้าเพื่อนจริงมันต้องมาเดินด้วยกันดิ ยิ่งเป็นแก๊งสภาอย่างน้อยนร.ทั่วไปก็หวาดๆบ้าง
>>108 ไม่ต้องคนนอกหรอก เรย์กะยังงงเลยมึง 555555

>>105 เรื่องเขย่ากล่องดินสอ เห็นด้วยกับ >>107 คือพออยู่กับคนที่สนิทอย่างเรย์กะ เลยออกแนวแซวกันมากกว่า เวลาอยู่กับคนอื่นเท่าที่อ่านวาคาบะจังก็ไม่ได้ KY มากนะ ที่ไม่มีเพื่อนก็น่าจะเพราะเป็นเป้าหมายโดนกลั่นแกล้งน่ะแหละ ถ้ามาเป็นเพื่อนแล้วเดี๋ยวจะโดนหางเลขไปด้วย วาคาบะจังก็สตรอง ไม่มีเพื่อนก็อยู่ได้ คุณแม่เองก็ยังเป็นห่วงว่าจะหาเพื่อนไม่ได้เลย

ยังดีที่เป็นเขย่ากล่องดินสอ คนอื่นไม่เก็ตว่าจะทำอะไร ถ้าผิวปากเป็นเพลงให้คนอื่นรู้ว่าแซวท่านเรย์กะเนี่ย คงกลายเป็นเป้าหมายรายต่อไปของฟูจินกับไรจินแล้ว

ว่าแต่คิคุโนะกับเซริกะนี่เล่นใหญ่จริงๆ ตอนแฟนธ่อมออฟดิโอเปร่าก็รอบนึงแล้ว รอบนี้พอท่านเรย์กะชงมาปุ้ป พากันรับลูกทันที

ว่าแต่อ่านตอนนี้แล้ว ทำไมเด็กนักเรียนชายของซุยรันถึงน่าสมเพชแบบนี้เนี่ย ถึงขั้นมายืนรุมด่านักเรียนหญิงกลางทางเดินเพราะดันทำคะแนนได้ดีกว่าตัวเองเนี่ยนะ

>>99 ปรากฎท่านฮิโยโกะทำเซอร์ไพรซ์ เรื่องใกล้จบแล้วมาติดแท็กยูริเพิ่ม 555
>>101 กูก็ว่าความมันไหน ไขมันเหรอ ท่านเรย์กะก็ไม่ได้มายืนบังนา-----

>>111 ถ้างั้นจริงกูจ้วงเรือวาคาบะสุดใจเลย
ทักเรื่องไขมันระวังจะโดนท่านเรย์กะสาปให้เป็นประชากรหมู่บ้านไร้รักนะเอ่อ

>>111 ปากเสีย หยาบคาย มึงรีบไปเอาคุกกี้ไดโนเสาร์ตบปากตัวเองเดี๋ยวนี้สามกิโล
ท่านเรย์กะไม่มีไขมันย่ะ ที่เห็นเป็นชั้นๆ นั่นเขาเรียกคอเรสเตอรอลรอการใช้งาน
ว่าแต่เห็นคุกกี้ไดโนเสาร์ที่โม่งแปลแปะแล้วสงสัย สามตัวบนมันพันธ์อะไร?

>>112 มึงไม่ต้องจ้วงหรอก แค่นี้ก็นำโด่งห่างเรือคู่แข่งชนิดนอนรอเป็นเดือนๆ แล้ว แถมคู่แข่งแม่งยังคุ้มดีคุ้มร้าย วันดีคืนดีบึ้มเรือตัวเองอีก

>>110 นั่นดิ ทำไมนักเรียนชายในเรื่องมันดูหน้าตัวเมียกันจัง (คำนี้แรงไปมั้ยวะ กูขอโทษ แต่ไม่รู้จะหาคำไหนนิยามได้เหมาะเท่านี้แล้วอะ) สู้ผู้หญิงไม่ได้เลยไปรุมด่าเขานี่มันทุเรศกับน่าสมเพชนะ เหมือนตอกย้ำว่ากูแม่งห่วยแตกสู้ผู้หญิงไม่ได้หนักเข้าไปใหญ่ สาวๆในเรื่องยังแมนกว่าอีก

>>111 เลวที่สุด กูจะฟ้องฟูจินไรจิน!!

เออ แต่ฟูจินกับไรจินนี่รู้แล้วใช่มั้ยว่าวาคาบะกับเรย์กะมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน คืออาจจะไม่รู้ถึงขั้นสองคนนี้เป็นเพื่อนกัน แต่ก็รู้แนวๆว่าเป็นมิตรต่อกัน เวลาวาคาบะมีเรื่องเรย์กะก็ไปออกหน้าให้ เวลานินทาวาคาบะเรย์กะก็ไม่ได้ร่วมวงเม้าด้วยทำนองนี้อ่ะ

สังเกตไหมว่าทั้ง2ครั้งที่ท่านเรย์กะองค์ลงออกหน้าช่วยวาคาบะจัง เป็นเหตุการณ์ที่ร้านเค้กบ้านวาคาบะจังโดนดูถูกทั้ง2ครั้งเลย
นี่ตั้งใจช่วยวาคาบะจังหรือเพราะโกรธที่บังอาจลบหลู่เค้กแสนอร่อยกันแน่เนี่ย

>>117 ทั้ง2คนน่าจะมองวาคาบะจังในแง่ดีมากขึ้น หลังจากที่ออกตัวปกป้องท่านเรย์กะไป ตอนคดีล้อกเกอร์

>>118 ด่าคนยังพอคบ ด่าเค้กที่เคารพคบไม่ได้ 555555555555555555555

อ่านแล้วสงสารเณรน้อยสุด โถ่ ไม่น่าไปอยู่แถวนั้นเลย นี่เจ้าแม่ไหว้ไปฟูจินไรจินร่วมด้วยมั้ยเนี่ย

ตอนนี้กูสะใจกับซาโดมิมาก โดนต่อยไปซะ ขำ 55555555555

>>122 ท่านเรย์กะเนี่ยพอใครสนิทด้วยหน่อยก็แซวกันไม่เกรงใจหมดเลย สงสัยจะรู้ว่าแซวแค่ไหนก็ไม่โกรธแหงๆ วาคาบะยังเขย่ากล่องดินสอแซวกันต่อหน้า ซาโตมิยิ่งลามปามเข้าไปใหญ่ ถ้าไม่มีไรจินฟูจิน สงสัยความเป็นเจ้าแม่คงไม่มีใครเกรงขามแล้ว ถถถถถถถถถถถถ

>>121 ว่าแต่เจ้าแม่ไปไหว้เณรน้อยอย่างงั้นคนอื่นจะคิดยังไงบ้างวะ หรือว่าฟูจินไรจินช่วยยืนบังให้แล้ว 55555

KY กูว่าเรื่องนี้นี่ให้ความรู้เยอะมาก แบบครอบคลุมหลายเรื่องโคตรๆ สายสังคมก็มี วิทยาศาสตร์ก็มา อ.ฮิโยโกะนี่เรียนอะไรมาวะ หรือเป็นคนชอบอ่านเลยมีความรู้กว้างขวาง
ถ้าทำสารบัญเกร็ดความรู้ที่สอนแทรกในเรื่องนี่ต้องได้หลายร้อยหน้าแน่ๆ

>>125 จริง เกร็ดความรู้แม่งเยอะชิบหาย ย่อยกันไม่หมดไม่สิ้น อย่างตอนนี้ที่เรย์กะนางเรียกตัวเองว่าบารามงเรย์กะก็ล้อไปพร้อมๆ กันสองเรื่องคือ บารามง=พราหมณ์ ที่เป็นชนชั้นสูงสุดในระบบวรรณะ และ バラ＋モン ที่แปลล้อๆ ว่าชาวกุหลาบ ฉากหลังในแฟนอาร์ตมันถึงได้ดอกกุหลาบพรึ่บพรั่บประมาณนั้น ไปไม่ถูกเลยกู...

>>126 แถมตอนเดินไปช่วยวาคาบะนี่นางก็ล้อตัวเองอีกนะ 5555
มิโตะ โคมง คือหนังอิงปวศ.ญี่ปุ่น ในอดีตมีคนที่ชื่อ Tokugawa Mitsukuni เป็นขุนนางที่ชอบออกไปตรวจความเป็นอยู่ชาวบ้านกับลูกน้องอีก2คน พอเจอคนเดือดร้อนก็ออกไปช่วยเหลือ

>>127 มิโตะโคมงนี่มันหนังเก่าสัสเลยนะ รู้สึกจะฉายมาเป็นพันตอนแล้วด้วย ท่านเรย์กะนี่ชอบอะไรย้อนยุคเรโทรจริงๆ 5555555

Ky พอดีพึ่งอ่านตอนล่าสุดแล้วมาตามอ่านเพื่อนโม่งต่อ
ทำไมเราคิดแจวเรือผีเล็กๆ คิคุโนะxเรย์กะxเซริกะ 3p เห็นอยากแต่งสายC คงประมานว่าองครักษ์ที่แสนภักดีของราชินีควบซ้ายขวา

>>129 +1ค่ะมึง ดูแลดีขนาดนี้ อีกนิดท่านเรย์กะจะมีแม่เพิ่มละถถถ

>>129 ขอความกรุณาโม่งผู้ใจดีมาแต่งด้วยเถิด

>>129 +1

>>129 เอาเลยค่ะ เสริมอายาเมะ รุเนะด้วย เป็นฮาเร็ม​โฮสต์ขององค์ราชินี​

>>129 ถ้าท่านเรย์กะเป็นผู้หญิงคนเดียวในเรื่อง คนอื่นๆเปลี่ยนเป็นสายCหมด ท่านเรย์กะจะฮาเร็มมากๆ มีสองหนุ่มคิคุโนะเซริกะเป็นองครักษ์ มีวาคาบะหนุ่มเปิ่นๆร่าเริงคอยเยียวยาจิตใจ ล่าสุดยังสานสัมพันธ์กับฟุยุโกะ หนุ่มลึกลับผู้มีบรรยากาศเงียบขรึมทว่าความจริงดันขี้เหงา!

>>134 ซึรุฮานะเป็นแบดบอยหนุ่มป๊อป​​ที่พยายามหลบเลี่ยง​องครักษ์​ ​เข้ามาวนเวียน​หาเรื่อง​เร​ย์​กะ​

แต่งวายหรือยูริดี 555555 นอมอลก็ดี ฉันแจวได้หมด

>>136 ยูริสิ ทุ่งดอกไม้มันหอมหวานดีงาม

>>135 กูชอบบ555555555
นี่มันหนุ่มซึน โฮฮฮฮฮฮ

>>138 ชายใดเล่า จะซึนเท่าริรินะ 55555555555555555555

>>139 +1 ซึนไม่พอยังซินค่อนอีก

Ky นะคะ ต่อจาก https://fanboi.ch/webnovel/4099/370-373/ ฟิคคู่หูทะลุมิติ

...............

ฉันลุกพรวดจากเตียง หัวใจเต้นแรงรัวราวกับจะหลุดออกมา รู้สึกปวดไปทั้งร่าง พร้อมๆกับแปลกใจอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกมั่นใจมากว่าฉันไม่น่าจะมีชีวิตอยู่ในตอนนี้ได้

เมื่อตั้งสติคิดทบทวน สิ่งทุกท้ายที่ฉันจำได้คือรถบรรทุกที่ไม่ควรอยู่ตรงนั้นพยายามจะพุ่งเข้าชนคาบุรากิ ฉันผลักเขาหลบไปโดยสัญชาตญาณ ก่อนจะเจ็บไปหมดทั้งตัว

ฉันมองไปรอบๆ นี่เป็นห้องของฉันเอง ห้องเดิมในบ้านหลังเก่า ทันทีที่มองเห็นภาพในกรอบรูปที่ถ่ายคู่กับท่านพี่บนโต๊ะก็มั่นใจว่าฉันกลับโลกเดิมมาแล้วจริงๆ

แต่ใจหนึ่งก็ไม่แน่ใจ เป็นไปได้ไหมว่าที่ผ่านมาทั้งหมดเป็นเพียงแค่ความฝัน ฝันประหลาดว่าฉันโดนรถชนและทะลุมิติไปพร้อมๆกับคาบุรากิ

นั่นสินะ ตอนนั้นคาบุรากิถูกรถชนยังไม่สามารถทะลุมิติกลับมาโลกเดิมได้เลย มีแต่บาดเจ็บสาหัสเกือบไม่รอด ทำฉันใจหายใจคว่ำหมด ในที่สุดเราก็สรุปกันว่าการถูกชนดูเหมือนว่าจะไม่สามารถพากลับโลกเดิมได้

แล้วทำไมฉันถึงมาอยู่ตรงนี้กันล่ะ...

บางทีอาจเป็นแค่ความฝันจริงๆ...

ฉันลงจากเตียงขณะคิดว่าควรทำอะไรต่อไปดี ก็บังเอิญไปเห็นสมุดที่ไม่คุ้นตามาก่อน ทันทีที่เปิดอ่านก็ต้องชะงัก มันเป็นไดอารี่ที่ "เรย์กะ" อีกคนเขียนเอาไว้ให้ฉัน

สองวันแรก เรย์กะบรรยายถึงความอ่อนแอของฉัน และดูถูกในทุกสิ่งที่ฉันทำ สมเพชทุกอย่างที่ครอบครัวและเพื่อนของฉันเป็น ทำให้ฉันทำใจอ่านต่อไปไม่ไหว ได้แต่ปิดสมุดแล้วผลักมันออกอย่างรังเกียจ

ฉันกลับมาได้แล้ว ตอนนี้ยังทันที่จะแก้ไขทุกสิ่ง ไม่รู้ว่าเรย์กะทำอะไรกับใครไปมากแค่ไหน แต่ฉันจะพยายามทำให้ทุกอย่างกลับมาเหมือนเดิมล่ะนะคะ

ไม่รู้ทำไมอยู่ๆน้ำตาฉันก็ไหลออกมา

อาจเพราะมันไม่มีวันเหมือนเดิมแล้วก็ได้...

ก็ครั้งนี้ฉันทะลุมิติมาเพียงคนเดียว...

............................

ฉันไปโรงเรียนด้วยความรู้สึกหวาดระแวง ไม่รู้ว่าเรย์กะไปทำอะไรมาบ้างนะคะ ถึงฝันครั้งล่าสุดดูเหมือนเรย์กะจะไม่ได้เกลียดตามจองล้างจองผลาญวาคาบะจังแล้วก็เถอะ... แต่มันก็ค่อนข้างนานมากแล้วล่ะนะคะ

เอ๊ะ เดี๋ยวนะ! จะว่าไปฉันเคยทะลุมิติกลับมาครั้งหนึ่งนี่คะ แล้วตอนนั้นท่าทางเรย์กะจะเป็นมิตรกับวาคาบะจังและคาบุรากิคิมิดอลแล้วด้วย!

คิดๆดูแล้ว ฉันก็อ่านไดอารี่ที่เรย์กะเขียนไว้ให้ไปแค่สองวันเอง หลังเจอความน่ารักของวาคาบะจังเข้าไปจริงๆอาจจะค่อยๆใจอ่อนก็ได้ วันนี้เรียนเสร็จรีบกลับบ้านไปอ่านต่อดีกว่า

อาจเพราะคิดไปเดินไป ทำให้ไม่ได้ดูทาง เลยเสียการทรงตัวก้าวพลาดเกือบตกบันไดอย่างน่าหวาดเสียว แต่โชคดีที่มีคนคว้าแขนฉันเอาไว้ได้พอดี แล้วดึงฉันขึ้นมาบนพื้นราบอันปลอดภัย

“ขอบคุณค่ะ” ฉันพูด ก่อนจะอึ้งไปสักพักเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเป็นใคร

“จะฆ่าตัวตายหรือไง หัดดูทางหน่อยสิ!”

“...”

คาบุรากิงั้นหรอ คาบุรากิที่มาจากโลกคิมิดอลคนนั้นน่ะนะ

ฉันมองคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกหลากหลายที่อัดแน่นอยู่ในใจ หัวใจเต้นแรงขึ้นวูบหนึ่ง แต่กลับหล่นหายไปแทบจะในทันที เขาไม่ใช่คาบุรากิเดียวกับที่ฉันรู้จัก แต่ก็ดูเหมือนกันเหลือเกิน

ฉันตอบอะไรไม่ถูกราวกับสมองถูกแช่แข็งชั่วคราว

“ยังคิดถึงชูสุเกะอยู่งั้นสินะ...”

“หะ? ทำไมฉันต้องคิดถึงท่านเอ็นโจด้วยล่ะคะ!”

ฉันตอบกลับไปอัตโนมัติ คาบุรากิมองฉันด้วยสายตาที่ดูไม่เชื่อในสิ่งที่ฉันพูดสักนิด! อะไรน่ะ เกิดอะไรขึ้น ตามหลักแล้วเรย์กะจากโลกคิมิดอลชอบคาบุรากิไม่ใช่หรือไงคะ อย่าบอกนะ! ว่าหลังทุกสิ่งที่เรย์กะทำไป เขายังไม่รู้ตัวว่าเรย์กะชอบ!!!

“ฉันไม่ได้ชอบท่านเอ็นโจจริงๆนะคะ!”

ฉันพยายามแก้ความเข้าใจผิดๆให้กับตัวเองและเรย์กะ แต่คาบุรากิก็ยังมีท่าทางไม่เชื่ออยู่ดี!

ขณะที่ฉันกำลังคิดจะเปลี่ยนเรื่องไปบอกว่า จริงๆฉันกลับมาจากอีกโลกหนึ่งแล้ว คาบุรากิก็จับไหล่ฉันเบาๆ แต่ดูหนักแน่น สายตาคมกริบราวกับเสือดำ น้ำเสียงทรงอำนาจสมฉายาจักรพรรดิ “ฉันยังไม่หายโกรธนะที่เธอไปให้รถชนโดยไม่ยอมบอกฉันสักคำ!”

“รถชน?” เรย์กะเคยไปให้รถชนเพื่อพยายามทะลุมิติกลับไปงั้นหรอ

“ฉันรู้ว่าเธอตั้งใจจะตกบันได เพราะคิดว่าจะพากลับโลกเดิมได้ชั่วคราวเหมือนทาคามิจิใช่ไหมล่ะ!”

“เอ๋! ตอนนั้นทำสำเร็จจริงๆงั้นหรอคะ”

ไม่น่าเชื่อเลยว่าตอนเรย์กะผลักวาคาบะจังตกบันไดในตอนนั้นจะทำให้ทะลุมิติแวบมาคุยกับฉันได้จริงๆ ที่ผ่านมาไม่ใช่ภาพหลอนสินะคะ ดีจังเลย

“ไม่ต้องทำมาเป็นดีใจย้อนหลังเลย! ถ้ากลับไปแบบนั้นได้ จะยังไงก็แค่ชั่วคราว มันยิ่งจะทำให้เธอเจ็บปวดกว่าเดิม ยอมรับซะทีเถอะว่าเราไม่มีทางกลับไปโลกเก่าได้อีกแล้ว...”

“ไม่จริงซะหน่อยค่ะ! ฉันเองก็เพิ่งกลับ...”

ยังพูดไม่จบดี คาบุรากิก็เข้ามากอดฉันไว้แน่น ฉันชะงักอย่างคาดไม่ถึงไปทั่วทั้งร่าง

“ปล่อยวางเถอะ... ฉันไม่อยากเห็นเธอเจ็บปวดอีกแล้ว”

ฉันนิ่งค้าง นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับโลกฝั่งนี้กันคะ?!

คาบุรากิจากคิมิดอล คลายกอดช้าๆ ก่อนจะจ้องฉันด้วยแววตาจริงจัง “อย่าทำแบบนี้อีกนะ”

ฉันแค่ก้าวพลาดเกือบตกบันได ไม่ได้ตั้งใจซะหน่อย... แถมเป็นเรย์กะคนละคนกับที่เขารู้จักด้วย

ฉันพยายามจะอธิบายเป็นรอบที่สามของวันว่าจริงๆฉันกลับมาโลกเก่าแล้วนะ! แต่อยู่ๆคาบุรากิก็หันหน้าหนี และเดินกึ่งวิ่งหนีไป หน้าเขาแดงนิดๆด้วย อย่าบอกนะคะว่าไข้ขึ้นจนเผลอพูดอะไรแปลกๆ

แต่จะว่าไป ถ้าไม่รู้มาก่อนว่าเขาชอบวาคาบะจัง ก็อดคิดไม่ได้เลยนะคะว่าเขากำลังชอบเรย์กะอยู่ ทั้งๆที่พูดอย่างไม่ได้ตั้งใจแท้ๆ แต่ดาเมจจากคำพูดพวกนั้นคงทำสาวๆที่จิตใจไม่เข้มแข็งพอเข้าใจผิดแน่ๆ

ถึงอย่างนั้นก็เห็นชัดเลยว่าความสัมพันธ์ของเรย์กะกับคาบุรากิดีขึ้นเอามากๆ แบบนี้ต่อให้พวกเขากลับไปโลกเดิม อาจไม่มีเหตุการณ์ตระกูลคิโชวอินล้มละลายแล้วก็ได้!

ไหนๆก็ไหนๆ ฉันถือโอกาสลองแกล้งเนียน ไม่บอกใครว่ากลับมาแล้ว เพื่อดูว่าแต่ละคนคิดยังไงกับเรย์กะจากคิมิดอล

วันนั้นฉันลองไปเรียนปกติ น่าแปลกที่คนในแก๊งค์ซึรุฮานะต่างดูอ่อนน้อมกับฉันขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด ไม่รู้ว่าเรย์กะไปทำอะไรให้นะคะ จะว่าไปอย่างในโลกคิมิดอล ฉันไม่เห็นซึรุฮานะด้วยซ้ำ อย่าบอกนะว่าในโลกนั้นถูกเรย์กะสั่งสอนไปแล้ว...

แต่นอกจากแก๊งค์นั้นแล้ว เพื่อนๆแต่ละคนไม่ได้ปฏิบัติกับฉันต่างจากเดิมมาก แต่อาจยิ้มๆเหมือนรู้ทันเวลาฉันปฏิเสธอะไรบางอย่าง ทำไมกันนะคะ... แต่คิดถึงทุกๆคนจังเลย

ถึงอย่างนั้นก็มีความรู้สึกโหวงเหวงบางอย่างขึ้นในใจที่อธิบายไม่ถูก แต่พอฉันทำหน้าหดหู่ เพื่อนๆในกลุ่มก็รุมกันเข้ามาปลอบราวกับว่าฉันเป็นเด็กน้อย

อิวามุโระคุงมาหาฉันช่วงพักกลางวันอย่างตื่นเต้น พร้อมบอกว่ามาร์กหน้าครั้งที่แล้วได้ผลมากๆ เดี๋ยวนะ เรย์กะคิมิดอลคนนั้นเป็นแนะนำงั้นหรอคะ

เมื่อนึกถึงว่าเขาเป็นคนยอมรับผิดแทนเรย์กะตอนที่อีกฝ่ายไปรังแกคนอื่น ฉันก็ซาบซึ้งจนอดไม่ได้ที่จะพูดขอบคุณแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย อิวามุโระคุงชะงักไปพักหนึ่งก่อนจะถามอย่างตื่นเต้น “ท่านอาจารย์! ความทรงจำกลับมาแล้วหรอครับ!”

เอ๋?! รู้ได้ยังไงคะ

“คุณคิโชวอิน คำแนะนำครั้งที่แล้วดีมากเลยล่ะครับ! คุณฮอนดะทำคุกกี้ขอบคุณผมมาด้วย!!!”

เสียงหัวหน้าห้องพูดกระตือรือร้นรายงานมาแต่ไกล ฉันเลยทิ้งประเด็นที่สงสัยชั่วคราว ก่อนจะหันไปแสดงความยินดีกับหัวหน้าห้อง แต่ทันทีที่ฉันพูดว่า “ยินดีด้วยนะคะ” ทำเอาเขาค้างเป็นรูปปั้น เหมือนจะประมวลผลไม่ทัน

“ระ...หรือว่า ท่านอาจารย์! ท่านอาจารย์กลับมาแล้วหรอครับ!!!”

ฉันอึ้งไปอีกครั้ง ทำไมถึงรู้ได้เร็วขนาดนั้นนะคะ หรือว่ามิตรภาพสาวน้อยสามารถสื่อถึงกันได้?
พอถามๆไปเหมือนเรย์กะจะเป็นสายซึนเดเระนะคะ พูดทุกอย่างตรงข้ามกับความรู้สึกตัวเอง ทุกคนที่คุยกับฉันเลยตีความเป็นตรงข้ามแทบทั้งนั้น

มิน่าล่ะค่ะ ก่อนหน้านี้จะปฏิเสธอะไรก็ไม่มีใครเชื่อเลย... คุคิโนะจังกับเซริกะจังเลยซื้อพุดดิ้งคาราเมลที่ฉันบอกว่าไม่อยากกินตอนนี้มาให้ แถมยังยิ้มมีเล่ห์นัยตอนฉันยืนยันว่าไม่ได้ชอบเอ็นโจ...

พวกคำว่า “ขอบคุณ” หรือ “ยินดีด้วย” อะไรแบบนี้ เรย์กะจะไม่ยอมพูดออกมาเด็ดขาด บางครั้งจะขอโทษก็ก้มหัวให้ แต่ก็แก้ตัวไปเรื่อยว่าแค่อยากมองพื้น อยากขอบคุณทำขนมมาให้ ก็บอกว่าของเหลือๆเลยให้

เราสามคนเลยไปนั่งคุยว่าเกิดอะไรขึ้นในช่วงที่ความทรงจำหายไปบ้าง เรื่องราวที่เกิดขึ้นดูน่าเหลือเชื่อสุดๆไปเลยค่ะ ตอนนี้ฉันอยากกลับไปอ่านรายละเอียดมุมมองเรย์กะที่บ้านแล้ว

“ขอบคุณมากๆเลยนะคะที่คอยช่วยเหลือในตอนนั้น” ฉันพูดจากใจอย่างซาบซึ้งจากหัวใจ ถ้าพวกเขาไม่ได้ช่วยฉันในตอนนั้น อะไรๆอาจจะเลวร้ายกว่านี้อีกเยอะก็ได้ พวกเขาก็ตอบรับอย่างยินดี จนฉันแทบจะร้องไห้ออกมาอย่างสาวน้อยผู้อ่อนไหวบอบบาง

ดีจังที่ไม่มีใครต้องเจ็บปวดอย่างที่ฉันกลัว

>>136 มันก็ต้องยูริอยู่แล้ว!!!! แต่ถ้าจะแต่งแนวไหนก็ได้ทั้งนั้น!!!!!

ระหว่างที่ฉันขึ้นรถเตรียมกลับบ้านก็นึกขึ้นได้ เลยเมลล์ไปหาวาคาบะจังว่า “พรุ่งนี้สะดวกไหมคะ ขอคุยอะไรด้วยหน่อย” เตรียมบอกความจริงเรื่องกลับมาโลกเดิมแบบต่อหน้าดีกว่านะคะ วาคาบะจังก็คอยช่วยเหลือฉันมาตลอดเลยนี่นา ไว้หาของขวัญไปขอบคุณด้วยดีกว่านะ

“ได้เลยค่ะ! ให้ฉันอบขนมไปด้วยเหมือนครั้งที่แล้วไหมคะ”

วาคาบะจังตอบมาในไม่กี่นาทีต่อมา ฉันเลยตอบกลับไปว่า “ไม่เป็นไรค่ะ” พูดเรื่องจริงจังแบบนั้นจะกินขนมก็ดูแปลกๆ

“เอะเฮะเฮะ โอเคค่ะ งั้นเอาเค้กวนิลาที่คุณคิโชวอินชอบไปเผื่อนะคะ”

“...”

ดูเหมือนการที่เรย์กะปากไม่ตรงกับใจจะผลกระทบกับการปฏิบัติของคนรอบข้างเอามากๆเลยนะคะ

แต่ว่าเพราะทุกคนในโลกนี้ช่วยฉันแท้ๆ ทุกอย่างเลยไม่เลวร้ายอย่างที่ฉันคิด

ฉันนึกสักพักก่อนจะส่งเมลล์ให้คาบุรากิด้วยข้อความเดียวกัน เขาตอบมาสั้นๆว่า “อือ โอเค”

ผ่านไปจนเกือบถึงบ้าน คาบุรากิก็ส่งมาอีกเมลล์หนึ่ง “จริงๆฉันก็มีเรื่องอยากจะบอกเธอเหมือนกัน เจอกันพรุ่งนี้นะ”

ในวินาทีนั้น ความหวังที่ริบหรี่ก็สว่างวาบขึ้นมา เป็นไปได้ไหมนะคะว่าคาบุรากิเองก็กลับมาโลกนี้แล้วเหมือนกัน

แม้พยายามสะกดใจไม่ให้คาดหวัง แต่ก็หยุดคิดเรื่องนี้ไม่ได้เลยจริงๆ...

ฉันยังเดินไปไม่ถึงห้อง ทุกความคิดของฉันถูกปัดปลิวหายไปทันทีเมื่อคนที่ฉันรอคอยมานานที่จะได้เจอในโลกนี้

"ท่านพี่!" ฉันอุทานอย่างดีใจเมื่อเห็นท่านพี่กลับมา ก่อนจะสวมกอดเขาไว้แน่น

ท่านพี่กอดฉันกลับพร้อมพูดอย่างอ่อนโยน "ยินดีต้อนรับกลับมานะเรย์กะ"

ท่านพี่เพิ่งกลับมาไม่ใช่หรอคะ ทำไมมายินดีต้อนรับฉันล่ะ? แต่ช่างเถอะ! คิดถึงท่านพี่จังเลย ดีใจจริงๆ

วันนั้นฉันนั่งกอดซุกท่านพี่ด้วยความคิดถึงตลอดจนถึงเวลากินข้าว ท่านพี่พูดคุยเอาใจใส่ทำใจฉันละลาย ไม่มีใครบนโลกโชคดีไปมากกว่าฉันแล้วที่มีพี่ชายแบบนี้

ฉันเข้านอนด้วยความรู้สึกอันอิ่มอกอิ่มใจ ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้อ่านบันทึกที่ “เรย์กะ” อีกคนทิ้งไว้ให้ต่อเลย

ตอนแรกฉันหวาดกลัวจนแทบไม่กล้าอ่านต่อ แต่เมื่ออ่านไปเรื่อยๆ ก็ได้เห็นพัฒนาการของเรย์กะอย่างชัดเจน ยิ่งได้เห็นทุกถ้อยคำที่เขียนลงไป ยิ่งทำให้รู้สึกอบอุ่นปนเหงาขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ดูเต็มไปด้วยอารมณ์หลากหลายเมื่อได้รับความรักและค่อยๆเรียนรู้เกี่ยวกับมันแบบที่ไม่เคยมาก่อนในโลกเดิม เรย์กะดูรักที่นี่มากจริงๆนะคะ ดูเหมือนตัวฉันในโลกคู่ขนานจะมีความสุขกับสิ่งที่เกิดขึ้นทีเดียว

แต่ก็มีที่สิ่งเหลือเชื่อสุดๆที่ฉันไม่เคยคิดคาดฝันเลยแม้แต่วินาทีเดียว “คิโชวอิน เรย์กะ” ตัวร้ายจากคิมิดอลคนนั้น คนที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้คาบุรากิหันมามอง รังแกผู้หญิงที่เข้าใกล้จักรพรรดิด้วยความอิจฉา แท้จริงแล้วกลับแอบชอบเอ็นโจอยู่ลับๆ!!!

ไปๆมาๆ ที่เข้าใกล้คาบุรากิดูเหมือนเพราะต้องการให้เอ็นโจมาด่าต่อว่าด้วยซ้ำ! เรย์กะคนนั้นเป็นเอ็มงั้นหรอ...มิน่าละในมังงะ ไม่ว่าเอ็นโจจะว่าอะไร เรย์กะก็ยิ้มแย้มอยู่ตลอด นั่นคือมีความสุขกันอยู่หรอคะ...

ฉันอ่านมาเรื่อยๆจนถึงวันสุดท้ายในรวดเดียว แม้วันเวลาในตอนนี้จะมาไกลกว่าที่เขียนไว้มาก แต่คงเพราะเรย์กะไม่คิดว่าจะกลับโลกเดิมได้แล้ว เลยไม่ได้เขียนอะไรต่อ

เรย์กะดูชอบทุกอย่างที่นี่ แต่สิ่งเดียวที่ทำให้เธออยากกลับไปคือเอ็นโจงั้นหรอ โรแมนติคอย่างบอกไม่ถูกเลยนะคะ

ฉันอ่านสิ่งที่เรย์กะเขียนไว้ในวันรองสุดท้ายซ้ำแล้วซ้ำอีก “ขอโทษสำหรับทุกอย่าง และขอบคุณที่ทำให้ฉันมีความสุขขนาดนี้กับโลกของเธอ” คำพูดนี้ดูทรงพลังราวกับออกมาจากทั้งหัวใจของคนคนหนึ่ง เรย์กะที่ไม่เคยขอบคุณหรือขอโทษใครมาก่อน มาเขียนอะไรแบบนี้ให้ฉัน ทำฉันที่สับสนมาแทบทั้งวันรู้สึกเหมือนมีที่พักพิง ราวกับคำขอบคุณนั้นได้ส่งกำลังใจมาให้

ฉันยอมรับว่าก่อนหน้านั้น ตลอดทั้งวันฉันคิดอย่างจริงจังว่าควรไปให้รถชนเพื่อจะกลับไปหาคาบุรากิดีไหม แต่ตอนนี้ ฉันเห็นแล้วว่าเรย์กะรักเอ็นโจที่โลกคิมิดอลแค่ไหน

เรย์กะโลกคิมิดอลเป็นคนรักการเขียนมากกว่าที่ฉันคิดไว้ นอกจากสมุดที่เขียนไว้ให้ฉันแล้ว ยังมีสมุดแรงค์กิ้งอาหารใหม่อีกเล่ม ซึ่งเขียนเทียบว่าเห็นเหมือนกันหรือต่างกับที่ฉันเคยเขียนไว้ว่ายังไงบ้าง มีสมุดจดเรื่องวิธีการทำและสูตรอาหารที่ชอบหรือคิดขึ้นเอง รวมถึงเกี่ยวกับพวกเย็บปัก และสมุดอื่นๆอีกมากมายโผล่มาอีกเพียบเต็มห้อง ไปที่ไหนก็เจอเหมือนกำลังเล่นเกมหาของในห้อง

คงเพราะตอนมาโลกนี้แรกๆก็คงรู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียว เลยหาอะไรมาช่วยระบายความในใจหรือเปล่านะคะ ต่างจากฉันที่แค่ไม่กี่วันก็รู้ว่าคาบุรากิทะลุมิติมาเหมือนกัน

น่าแปลกที่มีสมุดจดสรุปเนื้อหาเรียนที่คนอย่างเรย์กะไม่น่าจะทำ พอลองดูก็ขึ้นต้นด้วย "ฉันเขียนไอสมุดไร้สาระนี้เพราะสามัญชนคนนั้นตื้อให้ลองทำล่ะนะ แต่คิดว่ายังไงเขียนไปก็งี่เง่าอยู่ดี" แต่เท่าที่ฉันเห็น เรย์กะดูตั้งใจเขียนเอามากๆเลยนะคะ

ฉันสะดุ้งเมื่อเจอสมุดวาดภาพที่แอบซ่อนเก็บไว้ใต้เตียง เรย์กะวาดภาพสวยขนาดนี้เลยงั้นหรอ แถมมีรูปในนั้นอยู่ภาพเดียวคือเอ็นโจผมทองคล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม คงเป็นเอ็นโจจากโลกคิมิดอล

เพราะแรงกดดันจากตระกูล เลยต้องพยายามเข้าหาคาบุรากิ แม้ไม่ได้รักจริง ก็ต้องหลอกตัวเองว่ารัก แม้ตอนนี้เรย์กะกลับไปได้ แต่ไม่รู้ว่าทุกอย่างจะง่ายขึ้นไหม...

ฉันคิดถึงตอนจบของคิมิดอลอีกครั้งแล้วอดสลดไม่ได้ เรย์กะก็นับได้ว่าเป็นคนที่น่าเศร้าคนหนึ่ง รู้สึกผิดจริงๆที่ฉันเคยสะใจมาก่อน...

แต่คิดว่าหลังจากนี้คงไม่เหมือนเดิมแล้วมั้งคะ อย่างน้อยเรย์กะก็เปลี่ยนไป ปรับปรุงตัวหลายๆอย่าง และรู้ตัวแล้วว่าคนที่ชอบเป็นใครกันแน่

ฉันล้มตัวนอน อดคิดไม่ได้ว่าคาบุรากิที่อยู่อีกโลกจะเป็นยังไงบ้าง

ขอโทษนะที่ฉันทนเห็นนายโดนชนต่อหน้าต่อตาแบบนั้นไม่ได้อีกแล้ว... เลยทำไปแบบนั้น

ฉันเคยเห็นเขาโดยรถชนมาก่อนแล้วถึงสองครั้ง และทั้งสองครั้งเขาทำเพื่อช่วยฉัน แม้สุดท้ายจะไม่ได้ตายจริง แล้วโผล่มาอยู่คนละโลกก็เถอะ แต่นั่นเป็นความรู้สึกที่เลวร้ายที่สุดในชีวิต ถ้าเลือกได้ อยากเป็นคนที่จากไปก่อนมากกว่า... ไม่อยากเห็นภาพแบบนั้นอีกแล้ว

ไม่รู้ว่าฉันหลับไปเมื่อไหร่ แต่สะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกทีก็เช้าแล้ว

ท่านแม่มาเรียกฉันอย่างตื่นเต้นพร้อมบอกว่าคาบุรากิมารอรับอยู่หน้าบ้าน...

-------------- (จบตอน 51) -------------

ป.ล. เรย์กะไม่เคยรู้ว่าคาบุรากิโดนรถชนแล้วทะลุมิติมาก่อนนะคะ คาบุรากิทำเนียนไม่ยอมบอก เรย์กะเลยคิดว่าที่เห็นคาบุรากิคิมิกลับมาเป็นแค่ความฝัน และคิดว่ารถชนทำให้ตายได้จริง

ป.ล.2 เจอแปลช่วงหลังๆมาซายะน้อยแนววิทยาศาสตร์เต็มเปี่ยมมาก แต่ตอนต้นที่เขียนฟิคนี้ยังไม่รู้ เลยดันเขียนให้คาบุรากิเป็นคนเชื่อในเรื่องไสยศาสตร์ไปแล้ว 5555 คิดซะว่าเพราะคาบุรากิเจอเหตุการณ์ทะลุมิติเข้ากับตัว บวกกับศึกษาทฤษฎีของเหตุการณ์แบบนี้ซึ่งดูน่าเชื่อถือมากขึ้น เลยเริ่มมีแนวคิดเปิดกว้างและเปลี่ยนไปแล้วกันนะคะ (เอาสีข้างเข้าถู)

>>145 กูขอโทษนะโม่งทะลุมิติ ดันไปคั่นฟิคมึงซะได้

>>146 ไม่เป็นไร 555 ไม่ต้องคิดมากนะ

>>145 อ้าว กลับมาโลกเดิมกันหมดแล้วรึ แล้วทางคิมิดอลก็เดินเรื่องกันไปเป็นปกติตามมังงะแล้วใช่มะ จริงๆอ่านแล้วชอบฝั่งคิมิดอลมากกว่าแฮะ ดูอุปสรรคเยอะดี ทุกคนมีปัญหาหมด อยากรู้จะฟันฝ่าไปได้ยังไง คาบุคิมิจะโอเคมั้ย ระหว่างที่นายไม่อยู่ อาริมะคุงก็ทำแต้มห่างไปสามล้านปีแสงแล้ว สงสัยคงได้ไปโกนหัวบวชแน่ๆ หรือเรย์กะคิมิจะไปชิงตัวเจ้าบ่าวจากงานแต่ง เป็นเจ้าชายขี่ม้าขาวไปช่วยเจ้าหญิงผมทองจากเงื้อมมือแม่มด 5555555555

ถ้ากลับโลกเดิมกันหมด ฝั่งเรย์กะก็จะดูเรียบๆไม่ค่อยน่าสนใจละ เหลือแค่คาบุจีบเรย์กะติดก็เท่านั้นซึ่งก็อยู่ที่เวลาแล้ว

>>141-145 ขอบคุณสำหรับอาหารในวันนี้! แต่เรย์กะโลกฝั่งนี้ก็ต้องกลับมาสานสัมพันธ์กับคาบุใหม่ใช่มะ พ่อคุณเข้าใจผิดไปไกลโน่นนนนนนนนนล่ะ ป่านนี้คงกำลังน้ำตาซึมอ่านบทกวีอยู่ ถ้ามีส่องกล้องไปดูเรย์กะกับเอ็นโจฝั่งคิมิดอลบ้างก็ดีนะ อยากดูคู่แห่งความซึน 5555 จริงๆ มาซายะน้อยอาจจะเบนเข็มมาทางสายไสยศาสตร์ได้นะ ถ้าท่านฟุยุโกะพิสูจน์ให้เห็นได้ว่าผีวิญญาณมีจริง คาบุมันคงทุ่มสุดตัวพิสูจน์ด้วยแนวทางวิทยาศาสตร์เหมือนกัน กลายเป็น Ghost Buster ไรงี้

...............รู้สึกเหมือนอ่านข้าม ตั้งสติอ่านใหม่แปป

ky มีใครต่อฟิคเวียนมะ คือกูลองแต่งสั้นๆแล้ว แต่มันหักธงทิ้งเหี้ยนเลยอะ
รู้สึกเสียดายในความสวีทหวานของบทก่อนๆที่เพื่อนโม่งแต่งกัน 55555555

>>151 ลงมาได้นะ เดี๋ยวก็มีคนตามเก็บเศษธงมาปะกันต่อ 5555

>>145 วรั้ยยยย รักเขาขนาดแอบวาดรูปเขาเก็บไว้ใต้เตียงเลยเหรอ ฮรี่ๆๆๆ เรย์กะจังงงง น่าจะเอาไว้ใต้หมอน จะได้หลับตาฝันเห็นหน้าเธอ //ฮิ้ววววว
กูเองก็ชอบโลกคิมิมากกว่าอะ อุปสรรคให้ลุ้นเยอะดี อยากเห็นบทสรุปโลกนั้นด้วย

>>151 ลงๆมาเถอะ ฟิคเวียนมันฟิคอิสระ มึงจะหักธงกี่หน กูก็จะซ่อมมันกลับมาเอ๊งงงงงงงงง 5555555555555

ฟิคเวียนในตำนาน
ความเดิมตอนที่​แล้ว​ >>>/webnovel/4099/152-154
__________

อ๊า! ​นี่ฉันทำอะไร​ลงไปน่ะคะ!?

พอกลับมารู้สึก​ตัวอีกทีย้อนคิดไปถึงเหตุการณ์​ช่วงเวลานั้นแล้ว......
ก็รู้สึ​กใบหน้าเห่อร้อนขึ้นมา

กรี๊ดดดดดดด
ไม่น้า อย่าคิดๆซิ! นั่นมันไม่ใช่​ตัวฉันหรอกนะ!

ต้องเป็น​เพราะ​ค่ำคืน​วันฮาโลวีน​แน่ๆ ตาเอ็น​โจ​พูดอะไรเกี่ยวกะพระจันทร์​ด้วยนี่ ต้องเป็นเพราะมนต์​สะกด​จากแสงจันทร์อย่างที่ยูกิ​โนะ​คุง​บอกแหงๆ ที่ทำให้​สติของฉันหลุดลอย​ไปแบบนั้นน่ะ

แถมหลังจาก​วันนั้นเพื่อน​ๆซุยรันก็ติดต่อมาวี้ดว้ายกันใหญ่ว่าเกิดอะ​ไร​ขึ้น

อะไรน่ะเหรอ ก็.....

กรี๊ดดดดดดดด บอกแล้วไงว่าให้หยุด​คิดน่ะ ยัยเรย์กะ!
แล้วนี่ไปเอาข่าวมาจากไหนกันเนี่ย ให้ตายเถอะ ไม่มีอะ​ไร​ทั้งนั้น​แหละค้าาาาา!

วุ่นวาย​จนฉันต้องปิดโทรศัพท์หนีมาตั้งหน้าตั้งตา​ทำงาน แต่ถึงอย่างนั้น​ก็ไม่วายมีตาคนที่ไม่สะทกสะท้าน​กับข่าวลือใดๆลอยหน้าลอยตา​โผล่มาที่บริษัท​อีกแน่ะ ทำเทียวไปเทียวมาทักทายกับท่านไอระหน้าระรื่น​ หน็อยแน่ะ! น่าหมั่นไส้​ชะมัด! ทำไม​ถึงมีแต่ฉันที่ต้องรับมือกับปัญหา​คนเดียวมาตลอดด้วยนะ!! ยัวะแล้วนะ!!

ฉันคิดอยากจะเดินเข้าไปต่อยท้องอย่างตอนมัธยมนักล่ะ แต่พอสบสายตากับรอยยิ้ม​ของเอ็นโจที่ส่งมาก็รู้สึ​กแปลกๆพาให้นึกถึง​ช่วงเวลานั้น จนต้องรีบเผ่นเข้าห้องน้ำซะทุกครั้ง​ ได้ยินเสียงหัวเราะแว่วๆของเอ็นโจตามมาหลอกหลอนอีกแล้ว

พ่ายแพ้สุดๆเลยอะ โอ๊ย หงุดหงิด​
จนป่านนี้ก็ผ่านมาสองอาทิตย์​แล้วนับตั้งแต่งานเลี้ยงหน้ากากนั่น... เฮ้อ~

แต่ว่าอย่างน้อยๆในช่วงเวลาที่ผ่านมาก็มีเรื่องดีๆอยู่ล่ะนะ ดูเหมือนว่าพักนี้ท่านพี่จะงานน้อยลงน่ะค่ะ ก็เลยได้ไปไหนมาไหนกับท่านพี่แทบจะตลอดเวลาที่มีโอกาส อุฮุฮุฮุ ดีจังเลยน้า~

ได้ทานอาหารกลางวัน​ทั้งอิตาลี จีน ฮ่องกง ฝรั่งเศส​กับท่านพี่ ท่านไอระ แทบจะทุกวัน บางทีก็มีท่านอิมาริมาร่วมด้วย เหมือนฝันเลยล่ะค่า~

ท่านพี่บอกว่าท่านไอระที่มาฝึกงานช่วยผ่อนผันงานลงไปได้มากเหนือความคาดหมายเลยล่ะ ดีจังเลยนะคะ สมกับเป็นทายาทมินาสึกิ

"โปรเจ็ค​ที่ร่างไว้กับเอ็นโจกรุ๊ปก็ดูจะไม่มีปัญหา"

วันนี้ระหว่างที่คุยไปคุยมากับท่านพี่ขณะเดินทาง​ไปทานอาหารกลางวัน​กันสองคน อยู่​ๆชื่อของเอ็นโจก็โผล่มา ทำเอาใจหายวาบ

อันที่จริงในคืนงานเลี้ยงวันนั้นขากลับที่ท่านพี่มารับกลับบ้าน ท่านพี่ก็เงียบตลอดทางและไม่เคยพูดถึงเรื่อง​วันนั้น​เลยล่ะค่ะ...
อึก น่ากลัวกว่าคำถาม ก็คือความเงียบนี่แหละนะ

"เห อย่างงั้นเหรอคะ~"
"เห็นว่างมาที่บริษัท​บ่อยๆ พี่ก็เลยเพิ่งจะโยนเอกสารรายละเอียด​หลายๆอย่างให้กลับไปแก้ใหม่ทั้งหมดเลยน่ะ คงหายว่างไปพักใหญ่"

ท่านพี่มองทางข้างทางขณะขับรถพร้อมยิ้มระรื่น
นั่นไม่น่าใช่ไม่มีปัญหา ​แต่ไม่เหลือปัญหา​เลยมากกว่า​นะคะท่านพี่...

แต่นั่นก็หมายความ​ว่าเอ็นโจจะไม่มาที่บริษัท​พักใหญ่เลยซินะ

อื้อๆๆ ดีแล้วล่ะ
ฉันจะได้หายกระอักกระอ่วน​แบบนี้สักที ไหนจะต้องคอยกังวลเรื่องการแต่งเนื้อแต่งตัวทุกเช้า​อีกวุ่นวาย​จะตายล่ะน้า~

อ้ะ ไม่ได้หมายความ​ว่า​ฉันแต่งหน้าแต่งตัวเป็นนกหงส์​หยกทุกวันเพื่อตานั่นนะ ก็แค่การมีผู้บริหาร​จากบริษัท​อื่นมาก็ต้องรักษาภาพพจน์​สักหน่อยเท่านั้น​แหละค่ะ เท่านั้น​แหละ​

"เอาล่ะ ถึงแล้ว"

ท่านพี่พูด แล้วพวกเราก็ลงจากรถ มื้อเที่ยง​วันนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นอาหารไทยล่ะค่ะ ฉันคล้องแขนให้ท่านพี่เอสคอร์ต​เข้าร้านอาหาร​อย่างทุกที อุฮุฮุ วันนี้กินข้าวกันสองคนพี่น้องแหละ

"อ้ะ ลืมบอกไป วันนี้เรามีแขกที่พี่ชวนมาคุยเรื่องงานด้วยนะ อย่าทำตัวแปลกๆล่ะ"
"เห แน่นอนค่ะ~"

แหม ทำตัวแปลก​ๆอะไรกันล่ะคะ ไม่มีหรอกค่ะ~

ว่าแต่ว่ามีประชุม​งานระหว่าง​ทานอาหาร​ด้วยเหรอเนี่ย นึ​กว่าจะได้ทานอาหารกันสองต่อสองซะอีก

"แต่ให้น้องร่วมโต๊ะด้วยจะดีเหรอคะ?"
"ไม่เป็นไรหรอก ก็เป็นคนที่เรย์กะเองก็รู้จักนั่นแหละ"

ท่านพี่ยิ้มให้ หือ? คนที่ฉันรู้จักงั้นเหรอคะ?

พวกเราเดินตามหลังพนักงานในร้านไปยังห้องส่วนตัว​ที่ดูเหมือนจะจองไว้ และแขกของท่านพี่ก็รออยู่ก่อนแล้ว

"สวัสดี​ครับท่านประธาน​คิโชวอิน ขอบคุณ​ที่เชิญผมมาร่วมทานอาหาร​ในวันนี้มากเลยครับ"

ชายคนหนึ่งในห้องลุกขึ้นโค้งคำนับท่านพี่อย่างนอบน้อม​และจริงจัง​สุดๆ จากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นมา

อ้ะ....?

เขาเองก็ทำหน้าตางงๆอย่างที่พวกเราไม่ได้คิดว่าจะมาเจอกันที่นี่

"ไม่เป็นไร​ครับ คุณมิซึซากิ ทำตัวตามสบายเถอะ"

เหหห นายตัวสำรอง!?

_____
ไม่เชิงว่าหักธง แค่กูเขี่ยเอ็นโจออกไป 5555555
เห็นอาริมะบทน้อย เลยจ้างมาเล่นในฟิคบ้าง ถถถถถ

>>154 ประธานเอ็นโจลอยหน้าลอยตาเทียวมาหาสาวเหมือนพวกว่างงานแบบนี้ ก็สมควรแล้วที่ท่านพี่จะโยนงานให้กลับไปแก้ สมควรแล้วล่ะ ว่าแต่อาริมะนี่ตัวละครใหม่ใช่มั้ย 5555555

>>154 มาลอยหน้าลอยตาบ่อยดีนัก สม ฮี่ๆๆๆ ไปกินอาหารไทยกับนายตัวสำรอง! จะมีอีเวนต์แบบว่าเรย์กะซดต้มยำกุ้งแล้วเผ็ดมาก ปากแดงแจ๋ ต้องรีบคว้าน้ำดื่มมาซดแล้วพบว่าคว้าผิดไปเอาแก้วของอาริมะมา มีลิปสติกสีอ่อนๆ ติดแก้วให้อาริมะใจหวั่นไหวเล่นมั่งป่ะวะ
ป.ล. เซนส์กูบอกว่าเรย์กะต้องติดใจข้าวเหนียวมะม่วงชัวร์ๆ สายแดกแป้งมาเจอไม่น่ารอด

>>154 อ้าว นึกว่าจะหักธงล่มเรืออะไรแบบนี้ กำลังเตรียมนึกพล็อตกอบกู้เรือต่อไปอยู่แล้วเชียว 555555555555
นายตัวสำรองออกมาแล้ว กูต่อไม่ออก เพราะงั้นมึงเขียนต่อเลย กูนอนรออ่านอย่างเดียว อุฮิฮิฮิ

>>141-145 เห้ยยย ทะลุมิติ คาบุคิมิชอบเรย์กะคิมิหรอ มีหน้าดงหน้าแดง มีเป็นห่วง ไม่อยากเห็นเธอเจ็บ ถ้าชอบจริงนี่โคตรน่าสงสาร เรย์กะคิมิยึดมั่นในรักเอ็นโจคิมิสูงมาก ขนาดเอ็นโจผมดำก็ทดแทนไม่ได้ ถึงกับวาดเอ็นโจผมทองเก็บไว้เลยหรอ ว้ายยยย
ตอนที่แล้วคุคิโนะเพิ่งพูดทำนองว่าจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป แต่ไม่คิดว่าจะจบเร็วงี้ กุก็ไม่ได้เอะใจไร พอมาตอนนี้แบบ เชี่ย กลับโลกเดิม เกิดไรขึ้นวะ แต่ฮาที่คาบุคิมิเข้าใจผิด 555555555 เป็นเรื่องเป็นราวจริงๆ ในโลกนี้ดูสงบสุขมาก แต่คาบุแม่งยังอยู่โลกเดิม เห็นสาวโดนรถชนหนีมาต่อหน้าต่อตาคงสะเทือนใจไม่น้อย กลับมาโลกเดิมไวๆนะะะะ แต่งี้คือเรย์กะคิมิกลับไปหาเอ็นโจผมทองแล้วใช่ไหม คือดีใจมากกก สงสารนางมาหลายตอน
ป.ล. กุรอเนื้อเรื่องต่อฝั่งคิมิดอลเหมือนกัน อยากรู้เรย์กะกับเอ็นโจโลกคิมิดอลจะเป็นไงบ้าง
>>154 กุเพิ่งสังเกตว่าบทมิซีึซากิหายไปนานจริงๆ ทั้งฟิคทั้งอฟช 55555 ถ้ากุเป็นท่านพี่ในฟิคนี้คงไว้ใจให้เรย์กะคู่กับมิซึซากิมากกว่าเอ็นโจ เอ็นโจเจ้าเล่ห์วางแผนให้สาวเต้นในกำมือ ด้วยความซิสค่อนของท่านพี่คงไม่ยอม ส่วนมิซึซากิเป็นสุภาพบุรุษ ไม่บังคับใคร ทำอะไรเที่ยงตรง

>>158 ต่อให้เป็นท่านพี่ใน Official ก็น่าจะอยากปล่อยให้น้องสาวไปกับมิซึซากิมากกว่าเอ็นโจป่ะวะ 55555 ถ้าท่านพี่สอดส่องจนรู้พฤติกรรมสองหน่อยทุกซอกทุกมุมนี่คงไม่อยากให้น้องสาวมาเกลือกกลั้วด้วยแหงๆ น้องสาวเขาอุตส่าห์ดูแลทนุถนอมมาอย่างดีเก็บเอาไว้แกล้งคนเดียว โดนคาบุจิกหัวใช้ โดนเอ็นโจเอาบุญคุณมาข่มขู่ต่างๆ นานา ในขณะที่มิซึซากิโผล่มาแต่ละทีโคตรหล่อ แต่น่าเสียดายที่นายมันมีคอมมอนเซนส์มากเกินไป บทก็เลยน้อยกว่านกพิราบอีกไงล่ะ!

กูเจอคนทำผมหลอดเกลียวๆ ทั้งหัวที่รถไฟฟ้าด้วยแหละ (แต่เป็นฝรั่ง) ยอมใจในความหลอดเลยเว้ย... แล้วพอนึกภาพชีในเวอร์ชันผมดำ.... เอ่อ ไม่พูดดีกว่า

>>160 ปรกติคนทำผมทรงประมาณนี้มันต้องทำสีอ่อนๆ ไว้เนอะจะได้ดูซอฟต์ๆ นี่เล่นผมดำปี๋ขนตายาวมาเลย ถ้าแต่งหน้าจัดด้วยนี่ท่านเรย์กะคงดูแก่กว่าวัยพิลึก

>>160 >>161 เอ๊ะแต่มีคนบอกว่านางสวยเหมือนตุ๊กตาเยอะนะมึงงงงง

>>162 แต่นางก็โดนทักเป็นผีแดกก้อยดิบนะคะมึง

>>163 โดนทักเป็นคนท้องด้วยค่ะมึง

>>164 โดนตาบ้าหมาเปรียบเทียบ​ทรงผมกะเบียทันด้วยค่ะ

จะมีนางเอกที่ไหนรันทดกว่านี้อีกมั้ยวะ สวยเริ่ด แต่มีอุณาโลมขึ้นหน้าผาก ขนคิ้วแหว่งข้างเดียว...

ขอบคุณโม่งแปลสำหรับตอนใหม่!
ปิดท้ายด้วยคนที่รู้ว่าใครมาเยือน! ....คราวนี้จะมาระเบิดเรือตัวเองทิ้งอีกหรือเปล่าน่ะ ว่าแต่ไปนั่งเช็ดทำความสะอาดซะขนาดนั้นนี่น่าจะมีคนเห็นอยู่บ้างนะ อย่างน้อยอีตาสตอล์คนี่คนนึงล่ะ อะไรคือจาก นางซินฯ---->เจ้าหญิง(ราชินี) ภายในตอนเดียวนี่

กูพยายามมโนว่าเป็นการแสดงความรักของสองคนนี้ คนหนึ่งหนี คนหนึ่งตาม(สตอล์กเกอร์)
สูดกาวเข้าไปลึกๆ
ขอบคุณโม่งแปล ที่เปรียบเทียบซะเอ็นดูท่านเรย์กะเลย 555

จิตวิญญาณแจ๋วมาเองเลยนะนี่

ส่วนฟุยุโกะซามะ... กูว่านางเกินเยียวยาละ...

วุ้ย ตอนนี้ท่านเรย์กะก็ยังโชว์ความเป็นพระรองได้ต่อเนื่องจริงจริ๊ง ไปเช็ดโต๊ะให้เขานี่มัน... ฮรืออออ ความดีนี้ ควรลงเอยกับวาคาบะสุดๆ จะหาใครห่วงใยวาคาบะมากกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว
แต่ตอนนางรำพึงรำพันว่าถ้ามีคนมาเจอแล้วกลัวตัวเองจะโดนรังแก กูขำพรืดเลย โถๆ กลัวไปได้นะคุณ ใครในโรงเรียนจะกล้าคะ แค่เจอก็เผ่นป่าราบกันหมดแล้วมั้ง ถึงจะมีพวกมาลูบคมก็โดนตีแตกกระเจิงไปหมดแล้วนี่นา อีตาคนที่คุณก็รู้ว่าใครมันไปยิงทิ้งให้แล้ว จะกลัวไปไย

แต่รูปท้ายตอนไม่ขึ้นว่ะโม่งแปล แก้ไขหน่อยละกัน หรือเป็นที่กูคนเดียววะ

>>170 กูก็ว่างั้น นางมุ่งสู่จักรวาลอันไกลโพ้นไปแล้ว แต่ไอ้คนโผล่มาเอ็นโจแน่นอนคนที่คาบุรากิยอมเปิดประตูให้มีแต่หมอนี่คนเดียวแหล่ะ

กูนึกภาพบากะรากินึกว่ามีไฟฉายคู่กับวาคาบะ แต่ความจริงวาคาบะเอามาฝากเรย์กะ กลายเป็นของเข้าคู่กันระหว่างบากะรากิกับเรย์กะแทน ถ้าคนที่คุณก็รู้ว่าใครได้เห็นของคู่กันจะรู้สึกยังไงน้อ

>>173 มีอยู่ 2 อย่าง 1.ช้ำใจจนเกือบตาย 2. รุกมากกว่าเดิมร่วมกับไซโครคู่แข่งไปในตัว ถ้าเป็นอย่าง 2 นี่ กูRIP บากะรากิไว้ล่วงหน้า 1 นาที

กูนี่อยากรู้เลยว่าตอนต่อไปจะเป็นยังไงเลยไปดำมา......
สปอย
.
.
.
.
.
.
.
เขาคุยกันหนุกหนานดีนะ มีรับมุกอะไรกันด้วย แฃ้วไอ้ช่วงสุดท้ายนั่นมันอะไรกัน! อิมาริ? เรย์กะจะให้สองหน่อนี่ไปเรียนรู้กับท่านอิมาริงั้นเรอะ!? มันจะไม่อาการหนักไปว่าเดิมรึ!?------- แน่นอนว่าหลังจากนั้นอีตาคาบุมันก็เหมือนจะบอกว่าไม่ไหวรึเปล่านะ......
.
.
.
.
.
.
.
นี่จุดเยอะเกินไปหรือน้อยไปเนี่ย???

>>175 แต๊งค์มากเพื่อนโม่ง

ว่าแต่การตั้งรหัสลับอันแสนโรแมนติกนั่นคืออะไร ถ้าพวกเซริกะกับคิคุโนะเผลอเห็นคาบุสั่งข้อความ "ชั่วนิรันดร์" ให้ท่านเรย์กะ ไม่เป็นลมไปเลยเรอะ

>>175 จุดเยอะกำลังดีสำหรับกู ไม่ต้องใช้สกิลทำตาเบลอๆ ขั้นสูงเท่าไหร่ก็ไหลผ่านได้ง่ายๆ ดี กูชอบ

จะว่าไป ของที่วาคาบะจังชอบ ดูฉีกแนวไปจากท่านยูริเอะสุดๆ เลยนะ... คาบุจะรู้สึกเมื่อไหร่วะว่าตัวเองเป็นพวกชอบของแปลกเนี่ย

ใครพอไปดำสปอยคนร้ายมาได้ไหม...ทนอีก 9 ตอนไม่ไหวแล้วว

>>178 ม่ายยย ของแบบนี้มันสปอยไม่ได้จริงๆ อดใจไว้ก่อนน่า

กูจะลงแดงตายแล้ว ฟฟฟ

>>178 สปอย
คนร้ายคือคานซังผู้กลัวว่าเรย์กะตันสุดที่รักจะหนีไปตั้งวงมโหรีกับวาคาบะ
.
.
.
.
.
.
.
กูมโน

>>181 มึงอย่ามายัดเยียดให้คานซังเป็นคนร้ายสิวะ นี่พระเอกของเรื่องนะโว้ย ไม่มีวันไปทำอะไรแบบนั้นแน่ กูออกตัวปกป้องคานซังเสมอค่ะ

>>182 +1 คานซังคือเรือที่พุ่งแรงแซงโค้งสุดเลยนะ ไม่ว่าจะวาคาบะรึท่านพี่ก็เป็นส่วนหนึ่งของคานซัง

>>171 ไม่ใช่มึงคนเดียวหรอก กูพลาดเอง 5555 เขินจัง แก้ไขให้แล้วนะจุ๊

>>184 ไอ้เรื่องที่สองนี่มันเรื่องที่ทุกคนแม่งทำหน้าตกใจกันตลอดเวลานี่หว่า กลัวพวกมันจะเป็นโรคหัวใจกันจริงๆ ตื่นเต้นตกใจแม่งทุกเรื่องที่พูดกันเลย

>>184 อ๋อ MMR นี่เอง ไอ้เรื่องนี้มันการ์ตูนตลกนี่หว่ามึง ไอ้หัวหน้าทีมมันจะชอบพูดอะไรร้ายๆออกมา แล้วลูกทีมจะคอยตบมุก ว่าไงน้าาาา หน่านี้ ตกอกตกใจกันไปทุกหน้า เอะอะก็โลกแตก หมาเห่า แมวเกาตีน ควายเคี้ยวเอื้อง คนเป็นเล็บขบแม่งทำโลกแตกได้หมด นอสตราดามุสพ่อทุกสถาบันตลอด

แต่ตอนเด็กๆกูอ่านแล้วเชื่อว่ะ กลัวชิบหายตอนปี 1999 ว่าโลกจะแตกตามที่มันพูด 555555555555555

>>186 จริงๆ แล้วนี่เป็นมาตรการดักแก่อย่างหนึ่ง 5555 สมัยเด็กๆ กูก็เชื่อ เพราะเสือกมีสัมภาษณ์คนจริงมาลงด้วยนี่หว่า อะไรๆ ก็ไปโยงกับคำทำนายของนอสตราดามุสได้หมด ตอนอ่านท่านเรย์กะตอนนี้นี่กูเห็นภาพท่านฟุยุโกะเป็นสมาชิกคนที่ 6 ของทีมนี้ลอยมาเลย

>>178 ไม่บอกคนร้าย แต่อีเว้นทำความสะอาดจะทำให้เรย์กะเจอผู้ชายน่าปักธงอีกหนึ่งคน...... อย่างน้อยในความคิดเราอะนะ 5555

>>186 เขาเรียกแก๊กซีเรียสไม่ใช่เรอะ ขนาดยุงกัดแม่งยังเอาไปโยงกับวันสิ้นโลกได้เลย ว่าแต่ตั้งรหัสกันแบบนี้ถ้ามีคนเห็นเมลที่ส่งจะเป้นยังไงเนี่ย มีใครพอจะพ้าวกาวให้กูได้มั่ง