Fanboi Channel

เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"

รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้

.

謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015

♕ คลังกระทู้ ♕
>>>/webnovel/3289 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
>>>/webnovel/3364 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชายามบ่ายของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
>>>/webnovel/3451 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
>>>/webnovel/3507 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4
>>>/webnovel/3543 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับปฏิบัติการปลูกไร่กัญชาบนดาวเคราะห์ดวงที่ 5
>>>/webnovel/3572 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับหลุมดำดูดเวลา กาวแลคซี่ที่ 6
>>>/webnovel/3588 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือกาวฟิคที่ไปไกลกว่าเรืออฟช. ลำที่ 7
>>>/webnovel/3600 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการผนึกกำลังของเหล่าพันธมิตรเรือเพื่อล่มเกาะแห่งคาน ครั้งที่ 8
>>>/webnovel/3628 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับนิทรรศการเรืออับปางใต้ท้องทะเลลึก ครั้งที่ 9
>>>/webnovel/3689 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับฤดูใบไม้ผลิอันฟรุ้งฟริ้งของเรย์กะจัง♡ ~โดขิโดขิ หัวใจของเธอเป็นของฉันนะ! ♡♡ กาวยกกำลัง10! ♡♡ (,,,ゝ∀・,,,)ﾉｼ *:･ﾟ✧*:･ﾟ✧
>>>/webnovel/3786 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการหายตัวไปอย่างปริศนาของฟิคกาวในห้องซาลอนปิดตาย [คานที่กำลังก่อตัวชั้นที่11]
>>>/webnovel/3805 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแท็ก love ปริศนา ที่ไม่ตั้งใจจะใส่มาหรอกนะ แค่มันอยู่ใกล้มือเท่านั้นเอง [แท็กที่ 12]
>>>/webnovel/3856 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับกองเรือรบสยบคาน ประจัญบาน​พิชิต​ใจ​เธอ! [ศึกรักที่ 13]​
>>>/webnovel/3899 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับคำอธิษฐานรักผ่านเส้นผม (ผมลอนสลวยเก๋เส้นที่ 14)
>>>/webnovel/3953 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสูตรอาหารคิวปิดสื่อ​รัก​สุดมิราเคิล​ของยอดเชฟสาวเจ้าเสน่ห์​เร​ย์​กะ​ ~"แค่คำเดียว"เป็นจานที่ 15 แล้วนะ!
>>>/webnovel/4018 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับท่านเทพเกศาบันดาลรัก โปรดรับบรรณาการนี้ไปด้วยเถิด!!! (บรรณาการจานที่ 16)

.

♕ สนธิสัญญา ♕
1) สปอยล์ได้ แต่รบกวนเตือนและจุดลากยาวทุกครั้ง(อย่างน้อย7-8บรรทัด) ช่วยป้องกันให้คนที่ไม่ต้องการอ่านสปอยล์เนื้อเรื่อง
1.1) ไม่สปอยล์เนื้อหาที่แปลไทยใกล้จะถึงแล้ว
1.2) ไม่สปอยล์เนื้อหามากจนเกินไป คนอยากโดนสปอยล์ก็อดใจรอไว้หน่อย ไว้ไปฟินพร้อมๆกัน

2) อย่าเร่ง อย่ากดดันโม่งแปล !!!!

3) งดเว้นการตั้งชื่อกระทู้ด้วยถ้อยคำที่ไม่เป็น​มงคล (หรือถ้อยความ​ที่เป็นแง่ลบ อาทิ คาน, จมเรือ, เรืออับปาง, หักธง, ซากเรือ เป็นต้น) "ห้ามแก้เคล็ดเด็ดขาด" หากฝ่าฝืนตั้งมา ชื่อนั้นก็จะไม่เอามาโหวตนับคะแนนแต่อย่างใด

4) แจ้งดิบตอนใหม่​​หลังเที่ยง เพื่อ​ไม่ให้​ทับซ้อนกับแปลไทย

.

♕ สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต ♕
https://docs.google.com/document/d/1Jtm_XMsTD_t_6GWtvFfN3qDIm3yxYGeJCX29QUS1vIo/edit?usp=sharing

How to: วิธีการใช้และอัพเดตสารบัญ
https://docs.google.com/document/d/1ET-eMchwMQyJ8awYO1Q5yIcKWuTeJrJ0TVhXXVd8eD4/edit?usp=sharing

รวมไฟล์สารบัญ
https://drive.google.com/drive/folders/0BwR6XEqxsnTAZWdSckFqb182VDQ

กระทู้ที่แล้วปิดท้ายด้วยจอมมาร 2017 ว่ะ

กูรีเฟรชกระทู้เห็นยังอยู่ที่ 996 เลยก้มหน้าก้มตาพิมพ์ เงยหน้ามา อ้าว ปิดกระทู้เฉย ถถถถถถถถถถ

ขอให้กระทู้นี้มีกาวให้โม่งซุยรันได้อิ่มอกอิ่มใจถ้วนหน้ากัน อยู่อย่างปรองดองในทุกๆ เรือ
ﾜｯｼｮｲヽ(ﾟ∀ﾟ)メ(ﾟ∀ﾟ)メ(ﾟ∀ﾟ)ノﾜｯｼｮｲ

มาเจิมมู้~~ ฟิคไหลมาเทมา ดิบตอนต่อไปจงมา เรือทุกลำแล่นไปโค่นจักรวรรดิแห่งคาน ฮุยเลฮุยยย--!!!

>>5 เรือที่ทำจากกาวน่ะ ทำอะไรผมไม่ได้หรอกนะครับ by คานซัง ผู้เป็นคู่แท้แห่งโชคชะตาของท่านเรย์กะ

มึงกุสงสัย จำได้ว่าชาติก่อนเรย์กะเมนเอ็นโจ มันเลิกชอบได้ง่ายขนาดนั้นเลยหรอ ถึงจะเปลี่ยนไปมากแค่ไหนเมนเราก็ต้องหวั่นไหวบ้างแหล่ะ อย่างกุนี่แทบบูชาเมนกุเลยนะ...

>>6 ขอแค่มีกาวอยู่ละก็ สิ่งที่เป็นไปไม่ได้ก็สามารถเป็นไปได้ทั้งนั้นแหละ เรือกาวของพวกเราชาวซุยรันไม่กระจอกเหมือนไททานิคหรอกนะ เอ้า รวมพลัง ซู้ดดดดดดดด

กูไปดีกว่า.....

>>7 นางไม่ได้บอกว่าเมนใครนี่นา แต่ตอนที่ 6 บอกว่าหน้าเอ็นโจตรงรสนิยมนางมากกว่า แล้วก็พูดอีเวนท์นั่นนี่ของคาบุที่ทำให้นางโดขิโดขิกรี๊ดกร๊าด จักรพรรดิขาาาาา แต่นางแทบไม่เคยพูดถึงอีเวนท์หรือเรื่องราวของเอ็นโจเลยซักแอะ บอกแค่เป็นคนอ่อนโยน ยิ้มนุ่มๆ

หรือบทของเอ็นโจในนั้นแม่งมีแค่โผล่มาด่าเรย์กะ โผล่มาช่วยไกล่เกลี่ยเวลาวาคาบะกับคาบุทะเลาะกันเท่านั้นวะ แต่แค่นั้นก็ไม่น่าจะขึ้นแท่นอันดับหนึ่งของเรื่องได้นะ กูว่าอาริมะน่าจะขึ้นอันดับหนึ่งมากกว่าอีก เพราะเป็นพระรองคนดี๊คนดี น่าจะมีบทเท่ๆกับนางเอกมากกว่าเยอะ แล้วไหงเพื่อนพระเอกถึงแซงไอ้สองคนนั้นไปได้หว่า ทั้งที่น่าจะเป็นตัวประกอบแท้ๆ กูว่าบทน่าจะน้อยกว่าพระเอกกับพระรองด้วยซ้ำนะ

>>6 ช่างอัปมงคลยิ่งนัก!! จงรับพลังศักดิ์สิทธิ์ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยรักจากท้องมหาสมุทรไปซะ!! By เกลือปลุกเสกจากศาลเจ้าแห่งหนึ่ง

กูเริ่มสงสัยล่ะว่าท่านเรย์กะไปเอาเกลือปลุกเสกจากไหนมาเป็นกระปุกๆ วะ มีขายเป็นกิโลเรอะ

>>11 ซื้อเกลือมาแล้วทำพิธีปลุกเสกเองมั้ง

>>9 ที่ได้อันดับหนึ่งเพราะโดนสาววายจิ้นเป็นเคะกับจักรพรรดิหรือเปล่า นี่ข้อมูลจากชาติก่อนท่านเรย์กะเองเลยนะ

>>11 เคยได้ยินว่าเกลือเป็นสิ่งบริสุทธิ์โดยธรรมชาติอยู่แล้วของความเชื่อหลายๆประเทศนะ ถึงไม่ต้องปลุกเสกก็น่าจะใช้ได้นะ

>>13 ห๊ะ มีบอกด้วยเรอะว่าในคิมิดอลเอ็นโจโดนจับจิ้นกับคาบุจนได้อันดับหนึ่ง กูจำได้แค่เรย์กะบอกว่าเอ็นโจมีภาพลักษณ์เจ้าชายผมสีฮันนี่บลอนด์ นิสัยอ่อนโยนคอยไกล่เกลี่ยปัญหาเป็นตัวกลางให้จักรพรรดิที่พูดไม่เก่ง แต่เวลาโกรธน่ากลัวยิ่งกว่าคาบุซะอีก แล้วก็ปฏิบัติกับศัตรูอย่างเรย์กะคิมิแบบไร้เมตตาด้วย ข้อมูลเกี่ยวกับเอ็นโจคิมิที่เรย์กะพูดถึงมีแค่นี้ไม่ใช่รึ ตอนไหนที่บอกว่าโดนจับจิ้นเป็นเคะหว่า

>>13 เดี๋ยว มีบอกด้วยเหรอที่ว่าเอ็นโจเป็นเคะอ่ะ ตอนไหนหว่า

>>13 เดี๋ยวว กูว่าคาบุเคะ แต่สลับกันก็โอนะ /ขอขมาโม่งที่ไม่วาย

>>13 กูลองไปไล่อ่านก็ไม่เจอเรื่องนี้นะ ตอนที่ 6 ก็ตาม >>15 อีกตอนก็บอกแค่เป็นคนอ่อนโยน ไม่มีทางเป็นจอมเจ้าเล่ห์ชอบวางแผน
ที่บอกเป็นเคะนี่คือแซวกันเล่นในกระทู้รึเปล่า

กู >>13 นะ จะบอกว่าหาพาร์ทนั้นไม่เจอว่ะ 5555 แต่กูมีความรู้สึกจำได้อย่างลางเลือนมากว่าในเรื่องดั้งเดิมมีสาววายจับคู่สองคนนี้อยู่ เดี๋ยวลองไปอ่านดูก่อน แต่ถ้าหาไม่เจอก็ขอโทษไว้ก่อนเลยละกัน เผื่อเลอะเลือนเอง 5555

ถ้าเอ็นโจจะเคะ ก็ต้องเคะราชินีแบบท่านพี่สิ!! //โดนจอมมารฆ่า

กูว่าคาบุเคะนะ
ลองนึกภาพคาบุอยากจะเมะบ้าง แต่เจอ "อื๋อ? มาซายะ" เข้าไปก็ศิโรราบแล้ว

คาบุเคะ กูนึกถึงแต่คำว่าเมียทาสว่ะ 55555555555555

>>21 คาบุคงเสะทาส แต่กูเชียร์ริบะ แต่ชิพ อาริมะคาบุมากกว่า

จากชื่อกระทู้แล้วลากเข้าเรื่องวายนี่มันหาเงินซื้อบ้านให้เจ้าแม่ด้วยโดวายสินะ

>>23 เงินพิเศษระดมทุนไงล่ะ!

>>20 กูว่าถ้าคาบุเมะ คงไปนั่งปรับทุกข์กับอิมาริตามประสาพ่อบ้านใจกล้า หาเคล็ดลับที่ทำให้เมียยอมอยู่ในโอวาทบ้าง อิมาริก็แนะนำแบบผู้มีประสบการณ์ ต้องทำแบบนั้นแบบนี้ อย่าไปยอม เดี๋ยวจะคิดว่าเราอ่อนข้อให้แล้วจะได้ใจ แต่พอท่านพี่มายืนกอดอกตรงหน้า ไอ้ที่โม้ๆไว้ก็มลายสิ้น เดินตามกลับบ้านต้อยๆไปเคลียร์กันต่อในห้อง

พอกลับไป เอ็นโจคงพูดยิ้มๆว่าเมื่อคืนไปทำอะไรไว้ อย่านึกว่าไม่มีใครรู้นะ ให้คาบุนอนระแวงทั้งคืน ไปทำงานด้วยตาแดงก่ำ

>>24 เขียนโดยท่านซาราระแห่งชมรมวรรณกรรม บรรณาธิการคือหัวหน้าห้องสาวน้อย ส่วนท่านเรย์กะคือผู้ซื้อมาอ่านและรีวิวลงบล็อก เป็นความรักที่งดงามเหลือเกินค่ะ

เออใช่ ด้วยความที่กูว่างจัด เลยลองเอาชื่อตัวละครมาเทียบเสียงจีนดู พร้อมดัดแปลงนามสกุลให้เหลือแซ่ตัวเดียวดู
1) เจ้าแม่ 吉祥院麗華 --->> 吉丽华 จี้ลี่ฮวา
2)บากะรากิ 鏑木雅哉 --->> 木雅哉 มู่หย่าไจ
3)จอมมาร 円城秀介 --->> 城秀介 เฉิงซิ่วเจี้ย
4)ยูกิโนะ 円城雪野 --->> 城雪野 เฉิงเสวเหย่
5) วาคาบะ 高道若葉 --->> 高若叶 เการั่วเย่
6) ตัวสำรอง 水崎有馬 --->> 水有马 สุ่ยโหยวหม่า
7) ทั่นพี่ 吉祥院貴輝 --->> 吉贵辉 จี้กุ้ยฮุย
8) ริรินะ 古東璃々奈 --->> 古璃奈 กู่ลี่ไน่
.
เรื่องเรียนกูจริงจังขนาดนี้ไหมเนี่ย

>>27 เหยดดด มีความจริงจังงงง แต่ทำไมกูขำชื่อจีนวาคาบะ เผลอแปลไทยอีกต่อ มันดูคันๆตลกๆแล้วยังดีใจอีก ถถถถถ

>>27 เหยดดด ฟิคกำลังภายใน, จีนโบราณ กำลังจะมาแล้วซินะ ถถถ

>>27 โอ้ งั้นก็ได้ชื่อที่จะเขียนฟิคจีนที่มีคนเคยเสนอพล็อตเมื่อกระทู้ก่อนๆแล้วดิ เห็นมีคนจะเขียนหลายคนเลย แต่ตายกันตรงชื่อนี่ล่ะ
รู้สึกว่าชื่อลี่ฮวาเพราะสุดเลยแฮะ

>>27 แล้วท่านอิมาริล่ะ

>>27 กรี๊ดดดด กูชอบ ต่อไปก็ได้เรียกกันว่าคุณชายตระกูลมู่ คุณชายตระกูลเฉิงแล้วสินะ กูอยากขอชื่อท่านอิมาริเพิ่มซีกคนไหมมึง >///<

>>31 อิมาริ 桃園伊万里 --->> 圆万里 หยวนว่านหลี่ / หยวนโม่หลี่ (อ่านได้สองแบบ)
ไอระ 水無月愛羅 --->> 水爱罗 สุ่ยอ้ายหลัว
ยูริเอะ 涼野優理絵 --->> 凉优理 เหลียงโยวหลี่
.
เอาชื่อใครอีก จัดมาเลย ขก.อ่านสอบละ

>>33 ขอบคุณมึงมาก กอดดดด ขอให้โชคดีกับการสอบ ขอคิดดูก่อนว่าจะเอาพล็อตแนววังหลังหรือท่องยุทธภพดี 5555

>>33 ใครอีกดี เซริกะ คิคุโนะ คันตะ นัทสึมิ อิวามุโระ คุณโนโนเสะ คุณฮนดะ หัวหน้าห้อง ซึรุฮานะ อุเมวากะ เบียทัน...
ขอมากไปมั้ย กูขอโทษ

>>27 >>33 กราบบบ ชื่อเจ้าแม่น่ารักสุดเลย

>>33 ขอบคุณมึงมาก กอดๆ โชคดีกับการสอบนะ
>>34 กูเชียร์ท่องยุทธภพ เสาะแสวงหาของกิน

>>34 เชียร์ยุทธภพ นางมารชุดแดง55555555

ขอปีศาจซากุระ กะปีศาจยุยโกะ ถถถ

>>33 ซาโตมิ อาคิสะวะ ซากุระโกะ อาโออิด้วยละกัน

เออ ด้วยความที่สงสัยว่าเรย์กะเคยพูดเรื่องนี้ >>13 ไว้มั้ย กูเลยไปอ่านตั้งแต่ตอนแรก ก็ไม่เจอเรื่องนี้นะ ไม่มีบอกว่าเป็นเคะหรือมีการจิ้นวายคิมิดอลแต่อย่างใด มีแต่เรย์กะนั่นล่ะที่แอบจิ้นอยู่คนเดียวเวลาเอ็นโจกับคาบุมีพฤติกรรมส่อๆ 5555555555555

>>35 >>39 >>40 โอ๊ยยยย ทุกคนใจเย็นนนนนน
ว่าแต่เบียทันนี่จะดีเหรอวะ...

>>37 >>34 แล้วก็ขอบคุณนะคะสำหรับคำอวยพร

>>42 ดีสิ 5555555555555555555555

แวะมา KY ._.
สารบัญของกิน(2)
ตอน 102 : เกาลัดเชื่อม, คุกกี้โทจิมโบ, บิสกิตน้ำตกเคเก็น, ซาละเปาจุไก
ตอน 103 : โอโซจิ, ถั่วแดงต้ม
ตอน 107 : ขนมร้าน Guimauve, นางาซากิจัมป้ง
ตอน 109 : ข้าวผัดห้าสี, เหล้าหวาน, ค็อกเทลซากุระ, แยมกุหลาบ, ไอศกรีมลาเวนเดอร์, ดอกซุมิเระแช่อิ่ม
ตอน 110 : จัสมินมิลค์ที
ตอน 111 : แอปเปิ้ลพาย
ตอน 112 : คีชผักโขม, พายเนื้อ, ซีฟู้ดปาเอญ่า(ข้าวอบซีฟู้ดแบบสเปน), Bruschetta
ตอน 113 : Cremet d'Anjou (ขนมเค้กครีมไส้ราสเบอรี่
ตอน 114 : ขนมมาเดอเลน, ข้าวอบหม้อดิน(ข้าวอบปลาไทกับไข่ปลาอิคุระ,ข้าวอบห้าสี,ข้าวอบไก่), ไอศกรีมชาเขียว
ตอน 117 : แพนเค้ก(ช็อคโกบานาน่ากับวิปครีม, ฟรุตแพนเค้ก, แพนเค้กสตรอว์เบอรี่)
ตอน 118 : พาสต้าซอสโบโลเยส, pescatore(ซีฟู้ดซอสมะเขือเทศ), พิซซ่ามาการ์ริต้า, Bruschetta(*ซ้ำกับ 112), สลัดคาปรีเซ่, ทีรามิสุ, Amaretti, บลูชีสริซอตโต้
ตอน 121 : ชิฟฟ่อนเค้ก, ไอศกรีมผลไม้, บลูเบอรี่ชีสเค้กทาร์ต, สตอรวเบอร์รี่ทาร์ต, ทีรามิสุ(*ซ้ำ)
ตอน 122 : ข้าวต้มสมุนไพร 7 ชนิด
ตอน 126 : เสี่ยวหลงเปา, วังโกะโซบะ, เกี๊ยวซ่านึ่ง, ขนมจีบ, ชามะลิ, ชาผู่เอ๋อร์, ชาดอกไม้
ตอน 128 : ขนมช็อคโกแลตของบริษัทที่มีชื่อราชวงศ์ของราชิโรโคโค่ติดอยู่
ตอน 139 : คาราเมลของร้านขนมฝรั่งเศสชื่อดัง
ตอน 141 : ไอศกรีมจากร้านช็อคโกแลตชื่อดังระดับโลก
ตอน 143 : น้ำลูกพลัม, โฟรเซ่นมาการิต้า
ตอน 147 : ขนมไดฟุคุถั่วไส้เค็ม
ตอน 148 : ปลาหมึกปิ้ง, สายไหม, น้ำตาลเชื่อม, ทาโกะยากิ, แอปเปิ้บชุบน้ำตาล, ยากิโซบะ
ตอน 149 : ช็อตเค้กสตรอวเบอรี่, เค้กช็อคโกแลต, มองบลังค์, ชูครีม, ยากิโซบะ(ผัดกับปลาหมึกปิ้งที่กินยังไม่หมด), ชามุงิ
ตอน 150 : มองบลังค์(*ซ้ำ)
(ต่อ)

ตอน 153 : ขนมปังช็อคโกโคโรเน่, Nouvelle Cuisine Fair
ตอน 157 : ชาอู่หลง, ชามะลิ(*ซ้ำ), ชาผู่เอ๋อร์(ซ้ำ), ชาดอกไม้(*ซ้ำ), เต้าฮวย, พุดดิ้งมะม่วง, พุดดิ้งงาดำ, ขนมเปี๊ยะ, ลาเต้อาร์ทรูปกระต่าย(คาปูชิโน่)
ตอน 158 : เต้าฮวย(*ซ้ำ), พุดดิ้งงาดำ(*ซ้ำ), เสี่ยวหลงเปา(*ซ้ำ)
ตอน 159 : ซุปแคลมซาวเดอร์ในขนมปัง, Piadina, เฝอ
ตอน 161 : Piadina(*ซ้ำ), ชาเก๊กฮวย, ชาบุปผาคลี่(*ซ้ำ), ชาทิกวนอิม, ขนมเปี๊ยะ(*ซ้ำ)
ตอน 163 : ลาเต้อาร์ทรูปหัวใจ
ตอน 164 : ขนมดอกซาซังกะ, ขนมดอกสึบากิ
ตอน 165 : ชาแอปเปิลซินนามอน
ตอน 167 : ขนมคารินโต, ข้าวแกงกะหรี่
ตอน 168 : Charlotte aux pommes
ตอน 169 : แซนด์วิชแฮม, เมรัยแห่งแสงตะวัน
ตอน 170 : เทมาริซูชิ
ตอน 172 : ข้าวขาวราดหมูผัดขิง, คาราอาเกะ, เอบิฟราย, ปลาซัมมะทอดแบบทัตสึอาเงะ, โรลแคบเบจ(ซุปคอนโซเม่, ซุปมะเขือเทศ), ไก่งวงอบ, ลาเต้อาร์ทรูปวัว(*ซ้ำ), เค้กพิสตาชิโอจิ๋ว
ตอน 173 : ช็อตเค้กสตรอวเบอรี่, ชูครีม, โรลเค้ก, Buche de noël
ตอน 175 : บรามันเจะ(พุดดิ้งน้ำเต้าหู้)
ตอน 176 : สาหร่ายตากแห้ง, ชาคาโมไมล์, ผลคาริน(น้ำคารินร้อน), Buche de noël(*ซ้ำ)
ตอน 177 : Buche de noël(*ซ้ำ), คีช, ขนมปังสโตเลน, ช็อกโกแลตบราวนี่, โยเกิร์ต, คุกกี้(จากการเก็บดอกกุหลาบจากสวนหลังบ้านท่านเรย์กะมาคั้นน้ำ)
ตอน 178 : Guimauve(*ซ้ำ)
ตอน 179 : ปลาหมึกแห้ง, ชาเขียว, คริสมาสต์เค้ก
ตอน 180 : โมจิ(โอโซนิ, โอชิรุโกะ, อิโซเบยากิ), เมเปิลไซรัป(แคนาดา)
ตอน 182 : อาหารพวกนิโมโนะ, จิคุเซ็นนิ, ปลาบุริต้มหัวไชเท้า, ผักโขมกับเต้าหู้ทอดเคล้าเต้าหู้ขาว
, คัตสึโอะบุชิ(ใช้ทำอาหาร), ฟุริคาเคะ(ผงราดข้าว)
ตอน 183 : เซมเบ้รูปหน้ากากหมาจิ้งจอก, คอมเปโต, นิโมโนะ(*ซ้ำ)
ตอน 184 : ขนมคัสเทล่า
ตอน 185 : ฮายาชิไรซ์, ขนมอาราเระ, ขนมคารินโต(*ซ้ำ), Buche de noël(*ซ้ำ), ช็อคโกแลตบราวนี่, ช็อคโกแลตทรัฟเฟิล, นามะช็อคโกแลต, ช็อคโกแลตเค้ก, ช็อคโกแลตมัฟฟิน, ฟองดองต์ช็อกโกล่า, ช็อคโกแลตชีสเค้ก, กาโตว์ช็อกโกล่า, โอเปร่าเค้ก, ชีสเค้ก, ข้าวต้มเจ็ดสมุนไพร(*ซ้ำ)
ตอน 187 : ข้าวต้มเจ็ดสมุนไพร(*ซ้ำ), เมเปิลไซรัป(*ซ้ำ), ช็อคโกแลตชีสเค้ก(*ซ้ำ)
ตอน 188 : ฟองดองต์ช็อคโกล่า(*ซ้ำ), จิราชิซูชิ, ซุปโพแทช, แกงกะหรี่(*ซ้ำ)
ตอน 191 : ฟองดองต์ช็อคโกล่า(*ซ้ำ), คอมเปโต, คินาโกะโมจิ, อาเงะโมจิ, อิโซเบยากิ(*ซ้ำ), ซุปโอโซนิ(ซุปใส, มิโสะขาว), ชีสเมนไท(ท็อปปิ้งของโมจิ)
ตอน 192 : พิซซ่าโมจิ, ฟองดองต์ช็อคโกล่า(*ซ้ำ), แฮมเบอร์เกอร์เต้าหู้
ตอน 193 : เค้ก Sachertorte
ตอน 194 : Vichyssiose(*ซ้ำ), ชามุงิ(*ซ้ำ), ยากิโซบะ(*ซ้ำ), อุด้งจอมพลัง, ข้าวต้มอุด้ง
ตอน 195 : ฟองดองต์ช็อคโกล่า(*ซ้ำ)
ตอน 196 : อุด้งแดง
ตอน 198 : ฟองดองต์ช็อคโกล่า(*ซ้ำ), ลูกอมอาคาเซีย, ลูกอมน้ำผึ้งยูคาลิปตัส
ตอน 199 : ลูกอมน้ำผึ้ง(*ซ้ำ), Guimauve(*ซ้ำ)
ตอน 200 : มิลค์ที(*ซ้ำ), กาแฟร้อน, ข้าวต้มเจ็ดสมุนไพร(*ซ้ำ)

กูขอโทษษษ ตอนแรกนึกว่าจะได้เสร็จทันได้ลงวันหลังจากรอบแรกแต่หลังจากนั้นกูยุ่งรัวๆเลยอ่ะ ฮือออ นี่เพิ่งว่างทำตอนห้าทุ่ม แงง

ปล. กูว่าจะพักช่วงวันหยุดนี้เดี๋ยววันจันทร์จะมาทำที่เหบือ โม่งที่บอกจะหาพวกรูปภาพจะทำช่วงวันหยุดนี้ใช่ป่าวว ถ้ามีงทำถึง200ก่อนหมดวันหยุดละอยากทำต่อจะทำต่อก็ได้เลยนะ ละถ้ามึงทำต่อจากตอน200แล้วพอหมดวันหยุดยังไม่ถึงตอนล่าสุดของแปลไทยก็เม้นท์ๆบอกกูเดี๋ยวกูนั่งลิสต์รายชื่อขนม/อาหารให้ต่อ
ฝันดีจ้าชาวโม่งซุยรัน~~~

>>45-46 ขอบคุณ​ที่ไม่แปะรูปด้วย...

>>45-46 แต่ละอันนี่ทำร้ายกระเพาะมาก.... //กราบในความพยายาม

กูอ่านตอนล่าสุดแล้วรำคาญอีตาไก่โง่ชิบหาย ถ้ากูเป็นเรย์กะคงไปฟาดปากแบบจริงจังกับอีตานั่นให้หงอไปตั้งนานแล้วล่ะ ไม่ให้มาจ้องเขม็งแบบนี้หรอก รำคาญ

>>46 กราบบบบ นั่งทำตอนดึกๆ ไม่ทรมานกระเพาะเหรอวะ

>>46 กราบโม่งขยัน น่าปรินท์ไปแปะข้างฝา เอาไว้ปาลูกดอกเสี่ยงทายเวลาหาของกินแฮะ

>>45 โอ๊ย ขยันมากมึงงงงงงงง กูยังไม่แม้แต่จะเริ่มหารูป 55555555 ยังไงก็ขอบคุณนะ มาให้กอดหน่อยมา

>>48 นั่นดิ ตอนนั้นนางยังไปเตะหน้าแข้ง ไปหลอกผีอีไก่โง่ รับมือได้ชิลๆอยู่เลย หรือไม่ก็เก็บมาคิดบัญชีหาทางเล่นงานทีหลัง แต่ตอนนี้นางดูแบบ...กูรำคาญ แต่กูก็ผ่านเลยไป ไม่ทำอะไร กูล่ะอยากให้เจ้าแม่ประทับทรงแล้วฟาดให้อีไก่โง่นี่กระเจิงไปเลย วู้ รำคาญ

>>48 รักษามาดเจ้าแม่ เดี๋ยวจะโดนหาว่ารังแกเด็ก ถถถถถ

ยุยโกะ 唯衣子 --->> 唯衣子 เหวยอีจึ
ซากุระจัง 蕗丘桜子 --->> 蕗丘桜子 ลู่ชิวอิง
ไมฮามะ舞浜恵麻--->>舞恵麻 อู่ฮุ่ยหมา
คันตะ高道寛太 --->> 高寛太 เกาควนไท่
ฟุยุโกะ 萩小路芙由子 --->> 路芙由 ลู่ฝูโหยว
ซาราระ 凌霄讃良 --->> 凌赞良 หลิงจ้านเหลียง
อาคิสะวะ 秋澤匠 --->> 秋泽匠 ชิวเจ๋อเจี้ยง
อิวามุโระ 岩室崇 --->> 岩室崇 เหยียนชื่อฉง
ฮอนดะ 本田美波留 -->>田美留 เถียนเหม่ยหลิว
โนโนเสะ 野々瀬真帆 --->> 瀬真帆 ไล่เจินฟาน
ซาโตมิ 佐富行成 --->> 富行成 ฟู่หางเฉิง
เซริกะ 風見芹香 --->> 风芹香 เฟิงฉินเซียง
คิคุโนะ 今村菊乃 --->> 村菊乃 ชุนจวี๋ไหน่

เห็นบอร์ดNUเขาคุยกัน ว่าเรือ่งนี้ยังไม่มีคาร์แรคเตอร์สายแยงกี้เลย กูแอบก๊อปอันที่น่าสนมาหน่อยละกัน
-------
Wow, I'm just daydreaming about that scenario.
One day Reika goes missing. She gets abducted by the Yakuza who mistaken her relationship with Umekawa... who is actually from a Yakuza family?? Ehh??
Reika's friends and family: what the hell?!? What kind of people does she know?!!?
----------
น่าสนุกนะ 55555555

เพิ่งได้อ่านตอนใหม่ โม่งแปลหยุดไปอาทิตย์นึงเลยเหรอออออออ เที่ยวให้สนุกนะ
อ่านแล้วแอบคิดว่าเรย์กะดูหงุดหงิดกับเอ็นโจและยุยโกะมากเป็นพิเศษเลยแฮะ ตั้งแต่งานชมซากุระแล้ว นางดูโกรธสองคนนั้นมากๆเลยอ่ะ กูคิดไปเองรึเปล่า หรือนางแค่อิจฉาคนมีคู่

>>55 พวกอุเมวากะก็พอได้นะมึง ภายนอกดูกุ๊ยๆ ก็น่าจะเหมือนแยงกี้อ่ะแหล่ะ

>>55 เห้ยน่าสนุก น่าแต่ง

>>55 โทษครับคือไม่เข้าใจ

>>54 ขอบคุณมากกกก รู้สึกได้คาแรคเตอร์ยังไงไม่รู้ว่ะ ขำไมฮามะนี่แหละ ชื่อจีนยังไม่เพราะเลยเถ้ออออ

ประด็นที่ผมจะมีปัญหาถ้าอ่านฟิคแนวจีนเลยนะ คือผมจะจำไม่ได้ว่าใครเป็นใคร

>>58 อะ แปล >>55
--------
ว้าว ฉันฝันถึงฉากพรรค์นี้เลย
วันนึงเรย์กะหายตัวไป โดนลักพาตัวโดยพวกยากูซ่าที่เข้าใจผิดว่าเรย์กะมีความสัมพันธ์กับอุเมวากะ.... ที่เป็นตระกูลยากูซ่า!? หาา??

เพื่อนๆของเรย์กะและครอบครัว : WTF?!? นี่ไปรู้จักคนแบบไหนกันเนี่ย?!?!

>>60 นี่โม่งจีนเองนะ เอาจริงๆ ก็มีปัญหาเรื่องจำชื่อจีนเหมือนกัน (ฮา) แต่แค่ปิ๊งไอเดียแปลงชื่อมาเพราะตอนที่เขาวิเคราะห์คันจิกัน อินี่ดันนึกออกแต่เสียงจีนแทนซะงั้น 55555

>>61 ขอบคุณครับ ภาพhome hero นี่ขึ้นมาเลยครับ
>>62 คันจินี่มันคล้ายอักษรจีนนี่นะ เอ่แต่อ่านต่างกันเหรอพึ่งรู้

>>63 90% เป็นตัวยืมมาจากจีนแหละ โดยมากมีเสียงอ่านสองเสียงอยู่แล้ว

>>63 อ่านไม่เหมือนกันนนน คันจิคือยืมตัวเขียนจีนมา แต่ใส่เสียงญี่ปุ่นลงไป เสียงกับภาพเลยไม่สัมพันธ์กันเท่าไหร่

เริ่มทำสารบัญอาหาร แม่งทำร้ายกูโครตๆ กูหิวววววววววววววววววววว

>>66 5555555 ลงมาๆ เดี๋ยวกูช่วยหาภาพให้ได้นะ

รูปมันขึ้นในสารบัญป่ะวะ กูเพิ่งเคยแปะรูปในดอค ไม่มั่นใจเท่าไหร่
ใครมีรูปสวยๆก็เอาไปแปะไว้ได้นะ กูทำช้า วันนี้คงได้ไม่กี่อย่าง

>>66-68 พวกมึงหารูปอาหารกันตอนนี้... จิตใจแข็งแกร่งกันเหลือเกิน... /ส่งเสบียงไปให้

ขนาดกูลิสต์รายชื่อเฉยๆท้องยังร้อง... ;-;

>>69 กดส่งไปก่อน... orz ถ้ายังไม่เสร็จเดี๋ยวกูทำช่วย แต่ขอพักแพ่บ... เป็นปลายสัปดาห์ที่ยุ่งมากแงง

กูหารูปไปแล้วก็งงไป อย่างอีมาการองที่ทำโดย Pierre Evan แต่เอาชื่อไปหา เขาเหมือนจะเป็น CEO ของบริษัทอะไรซักอย่าง ไม่ใช่ Pierre Hermé's เหรอวะ กูไม่เคยได้ยินมาการองยี่ห้อ Pierre Evan มาก่อนเลยนะ
>>70 ไม่เป็นไรๆ กูทำไปเรื่อยๆ แต่กูไม่ค่อยรู้เรื่องขนมในประเทศญี่ปุ่นเท่าไหร่ว่ะ ไอ้ Lucky turn กูหานานมากว่าคืออะไร มึนตึ้บกับชื่อจริงๆ ภาษาญี่ปุ่นกูก็อ่านไม่ออก ได้แต่โยนลงอากู๋ให้ช่วยแปล

>>71 เท่าที่เคยสังเกต ช่วงตอนแรกๆของเรื่อง พวกชื่อยี่ห้ออะไรจะมีเลี่ยงเปลี่ยนชื่อให้คล้ายๆแทน ไม่ได้ใช้ชื่อของจริงน่ะ

กูรู้ละว่าไอ้ยี่ห้อ Pierre Evan จริงๆมันชื่ออะไร มันชื่อ Jean-Paul Hévin
คือ ถ้าเอาชื่อ Jean-Paul Hévin ไปโยนลงอากู๋ ภาษาอังกฤษแม่งจะแปลออกมาเป็น Pierre Evan ซึ่งมันไปคนละทางเลยโว้ย 555555555

แม่งเหมือนฟลัดกระทู้จังโว้ย กูขอโทษ กูหัวร้อน กูแค่อยากบ่น 5555555555555555

Ky นะคะ ต่อจาก https://fanboi.ch/webnovel/4018/436-437/ ฟิคคู่หูทะลุมิติ

สารภาพตามตรงค่ะว่าไม่ถนัดเขียนบทรัก(???) เลยเขียนไม่ออกไม่ได้ลงซะที (จริงๆก็แค่คิดเนื้อเรื่องส่วนนี้ไม่ออก) ภาษาอาจจะไม่ดีเท่าไหร่สำหรับตอนนี้ แต่สำหรับตอนหน้าไปจนถึงตอนจบวางโครงเรื่องไว้แล้ว น่าจะง่ายและเร็วกว่าเดิม (มั้ง) นะคะ
...............

คาบุรากิที่หายไปไหนไม่รู้ทั้งวัน ติดต่ออะไรไม่ได้เลย อยู่ๆก็ส่งเมลล์มาบอกแค่ว่าซื้อมือถือใหม่แล้ว และนี่เป็นเบอร์ใหม่ของเขา ไม่อธิบายเลยสักนิดว่าไปทำอะไรระหว่างนั้น! ฉันเครียดแทบแย่ว่าเขาจะไปทำอะไรแปลกๆอย่างสู้กับฉลามแล้วพลาดท่าหรือเปล่า

เขาถล่มเมลล์มาต่ออีกพักหนึ่ง ฉันเลยปิดมือถือหนี ไม่อยากยอมรับเท่าไหร่เลยว่าฉันดีใจแค่ไหนที่เห็นเขาปลอดภัย แต่ถ้าตอบเมลล์ตอนนี้ ฉันอาจพูดอะไรน่าอายออกไปก็ได้ แถมให้อภัยเขาง่ายๆเดี๋ยวจะเขาจะติดเป็นนิสัยเอาได้ กรณีทำร้ายประธานชมรมฟุตบอลกับผู้ชายคนอื่นๆ คาบุรากิก็ยังดูลอยตัวยังไงชอบกล ฉันพยายามจะสั่งสอนแล้ว แต่หมอนั่นกลับช่วยฉันจากรถชนอีก ทำให้สาวน้อยหัวใจอ่อนโยนบอบบางอย่างฉันหายโกรธเป็นปลิดทิ้ง

ครั้งนี้ฉันว่าควรถึงเวลาที่ต้องสอนจักรพรรดิแห่งซุยรันอย่างจริงจังแล้วมั้งคะ ปกติแล้วก็ไม่ค่อยมีคนห้ามเวลาเขาทำอะไรไม่เหมาะสมซะด้วย เด็กคนนั้นคงโตมาแบบไม่รู้ตัวว่าทำผิดล่ะนะ แถมมีเพื่อนเป็นจอมมารที่คงไม่เคลื่อนไหวอะไรนอกจากสถานการณ์เลวร้ายมากจริงๆ

ฉันเริ่มลังเลนิดหน่อยว่าจะเปิดมือถือมาตอบดีไหม คิดไปเขาก็ไม่ได้ทำอะไรผิดนี่นา อาจจะแค่ไม่คิดว่าฉันเป็นห่วงก็ได้... ทำไมรู้สึกเศร้าแปลกๆนะ

ขณะที่ฉันกำลังนอน ก็ได้ยินเสียงคนเคาะประตู ฉันเอาเกลือโรยกันไว้แล้ว คิดว่ายังไงก็น่าจะเป็นคนนะคะ...

บางทีอาจจะเป็นคาบุรากิก็ได้ ฉันบังคับไม่ให้ตัวเองทำท่าทางมีพิรุธ นึกถึงเรื่องที่ตัวเองพูดไปเมื่อตอนเย็นทีไหร่ก็หน้าร้อนแผ่วขึ้นมา เอามาสก์หน้าแปะไว้ดีไหมนะ ถึงจะดูหลอนไปหน่อย แต่อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้เห็นฉันหน้าแดง

เมื่อเปิดประตู ฉันก็อดแปลกใจนิดหน่อยไม่ได้ที่เห็นมาซายะคุง

“ฉันกลายเป็นเด็กน่ะ...”

“เอ๋?”

มาซายะคุงพูดเรื่องอะไรน่ะ เมื่อกี้ฝันร้ายหรอจ๊ะ

ฉันพยายามปลอบเขาเท่าที่ทำได้ เสียงมาซายะคุงดูจริงจัง แต่ก็เล็กๆน่ารักไปพร้อมๆกันเลยนะ ท่าทางน่าเอ็นดู ทำเอาฉันเหม่อมอง ไม่ได้สนใจสิ่งที่เขาพูดอย่างที่ควร แต่พออีกฝ่ายเริ่มพูดถึงการทะลุมิติเพื่อยืนยันตัวตนของเขา แถมยังพูดเรื่องนักษัตร กลอนรักของไฮเน่ สัญญาเลือด ก็ทำเอาฉันช็อกจนพูดไม่ออก

คาบุรากิคือมาซายะคุงจริงๆงั้นหรอคะ!!!

ไม่จริงน่ะ!!!

ฉันมองเด็กชายตัวน้อยที่เหมือนคาบุรากิสมัยเด็กไม่มีผิด หัวใจหล่นวูบขึ้นมาเมื่อสายตากลมโตน่ารักนั่นหันมองมาฉันอย่างจริงจัง บ่งบอกว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นไม่ได้โกหกเลยสักนิด

ต้องแค่ละเม่อฝันไปแน่ๆ! ใช่แล้ว วันนี้ฉันคงอยู่ต่างถิ่นอาจจะยังไม่ชินก็ได้ เลยฝันอะไรแปลกๆแบบนี้ แต่ทำไมหยิกตัวเองแล้วยังไม่ตื่นอีกล่ะ

มือนุ่มนิ่มเล็กๆของอีกคนที่อยู่ในห้องพยายามห้ามฉันอย่างตกใจที่เห็นฉันกำลังพยายามกลับสู่โลกความเป็นจริง ทำฉันสะดุ้งไปหมดทั้งตัว เขาโวยวายพยายามหยุดไม่ให้ฉันทำร้ายตัวเอง ให้ตายเถอะ! ทำไมท่าทางแบบนั้นของเขาถึงน่ารักขนาดนี้นะ...

หลังจากเริ่มยอมรับได้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้านี้ฉันไม่ได้ละเมอฝันไปเอง ก็เริ่มนึกขึ้นได้ว่าวันนี้ฉันทำอะไรกับคาบุรากิลงไปบ้าง ทั้งวันฉันทั้งกอด ทั้งลูบหัว ทั้ง... เดี๋ยวนะ! ฉันสารภาพ... กรี๊ดดดดด

ฉันเอาหัวพิงกำแพง หน้าแดงร้อนไปหมดแล้ว ด้วยพลังแห่งโลกคิมิดอล กำแพงนี่ช่วยเป็นกำแพงลบความทรงจำทีได้ไหม...

"ทำไมเธอไม่ตอบเมลล์ฉันล่ะ"

กรี๊ดดด หยุดพูดนะคะ! หยุดพูดเดี๋ยวนี้!!! ไม่ต้องมาทำปากยื่นงอลที่ฉันไม่ตอบเลยนะ! แถมตอนทำแบบนี้ในร่างเด็กน่ารักเกินไปแล้ว ต้องตั้งสมาธิไปที่อื่น! จะว่าไปอาหารทะเลที่นี่อร่อยกว่าที่คิดนะคะ อยากกินปูอีกจัง ปลาก็สดใหม่ส่งตรงจากทะเล รสชาติออกหวานๆสดชื่นดีจริงๆ ถ้าไปที่เกาะน่าจะมีร้านอาหารมากกว่านี่อีกนะ น่าตื่นเต้นจัง รู้สึกจะมีผลไม้หลายชนิดที่ปลูกได้ที่นั่นที่เดียวด้วยนี่นา เอามาทำทั้งของหวานและของคาวกลายเป็นของขึ้นชื่อจนคุ้มค่าพอที่จะไปสักครั้งในชีวิต

“แต่เธอไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วล่ะนะ”

อารมณ์เปลี่ยนเร็วจังแหะ แล้วทำไมถึงคิดว่าฉันจะเป็นอะไรล่ะ เพราะนายติดต่อฉันไม่ได้น่ะหรอ เพราะงี้เลยรีบร้อนมาที่ห้องนี่นะ... เฮ้อ ครั้งนี้จะยอมให้อภัยก็ได้นะคะที่เขาทำให้ฉันเป็นห่วง

“ว่าแต่ที่เธอพูดตอนนั้นว่าชอบ...”

ฉันสะดุ้งแล้วเอาหมอนอัดหน้าคาบุรากิทันที อย่าพูดเรื่องนั้นออกมาเด็ดขาดนะ!

“ทำไมถึงกลายเป็นเด็กได้หรอคะ” ฉันเปลี่ยนประเด็นกันโต้งๆด้วยสีหน้าจริงจัง อย่าพยายามพูดเรื่องเดิมต่อเชียวนะ

โชคดีที่อย่างน้อยคาบุรากิก็ไม่ได้ย้ำเรื่องๆเดิม แม้เขาดูร่าเริงลั้ลลาพร้อมจะกลับมาคุยต่อได้ตลอดเวลาก็เถอะ

เขาอธิบายว่าเอ็นโจแนะนำมา... คิดว่าถ้ากลายเป็นเด็กจะคุยกับฉันได้ง่ายขึ้นมาก และในโลกคิมิดอลก็มียาแปลกๆแบบนั้นด้วยสินะคะ... จอมมารเจ้าเล่ห์นั่นคงกำลังกลั้นขำอยู่ในมุมมืดแน่ๆ ให้ตายเถอะ! คาบุรากิเองก็ดันเป็นคนซื่อตรงปฏิบัติทันทีอีก ที่แย่ที่สุดคือฉันตกหลุมพรางแล้วทำให้แผนของเขาสำเร็จยิ่งกว่าที่คาดว่าแค่เอ็นดูมากขึ้นเฉยๆ...

ฉันพยายามประท้วงอย่างกึ่งๆไม่พร้อมรับความจริง แต่คาบุรากิก็บอก “พยายามบอกแล้วนะ! แต่เธอไม่เชื่อเลย...” เถียงไม่ออกจริงๆนั่นแหละค่ะ...

"แล้วที่บอกว่าฉันน่าจะลืมไปแล้ว ก่อนพูดสารภาพ...อีกรอบ หมายความว่าไงกันคะ ถ้าไม่คิดว่าฉันเสียความทรงจำจริงๆ ทำไมถึงพูดแบบนั้นหรอคะ...”

ฉันถามเชิงโวยนิดๆเมื่อนึกถึงคำพูดของคาบุรากิก่อนที่เขาจะบอกรักหน้าตาเฉยตอนในร่างเด็กน้อย เพราะงั้นฉันเลยตอบไปแบบนั้นอย่างไม่คิดเอะใจเลยสักนิด! ไม่ใช่ว่าเป็นเรื่องนี้เกิดกับเรย์กะคนก่อนหน้าหรอคะ...

"หะ? อ๋อ ก็ชูสุเกะบอกว่าเธอกินยาลบความทรงจำไปนี่นา"

“เอ๊ะ..."

ฉันตกตะลึง พูดอะไรไม่ออก จะว่าไปก็ไม่มีใครนอกจากฉันที่รู้ว่าฉันยังไม่ได้กินยาลบความทรงจำอะไรนั่นนี่นะ ปัจจุบันมันยังอยู่อย่างปลอดภัยในตู้เก็บของ ซ่อนอีกชั้นด้วยกล่องช็อกโกแลตที่หน้าตาไม่ได้ดูเหมือนมีของมีค่าข้างในเท่าไหร่

ฉันตัดใจกินไม่ลงสักที ถึงความทรงจำที่เกิดขึ้นหลายครั้งจะน่าอายจนอยากลืมมันไปให้หมด แต่ลึกๆ ฉันก็รู้สึกอยากจดจำทุกเหตุการณ์ไว้อยู่ดี

ความเข้าใจผิดนี่โทษใครไม่ได้จริงๆ

ถือว่าฉันอยู่ในช่วงฤดูใบไม้ผลิหรือเปล่านะคะ แต่จะมีทั้งที โชคชะตาส่งคนที่ระดับความคิดมากกว่าคาบุรากิหน่อยไม่ได้หรือไงคะ! แต่ละที่ทำอย่างคาดการณ์ไม่ได้เกินไปแล้ว!!! ฉันวาดภาพไว้ว่ามีผู้ชายขอนัดคุยหลังเลิกเรียน แล้วสารภาพรักแบบปกติ ไม่ใช่อยู่ๆก็พูดขึ้นมาไม่ทันตั้งตัว ถึงจะยอมรับว่าฉันชอบการสารภาพรักในบรรยากาศโรแมนติกนะคะ แต่ว่าไม่ใช่ตอนกลายเป็นเด็กสิ!

“ช่วยกลับเป็นเหมือนเดิมทีเถอะค่ะ...” ในร่างเด็กแบบนี้ทำฉันใจอ่อนนิดๆยังไงไม่รู้ การที่ร่างกายสอดคล้องกับระดับสมองของคาบุรากิทำให้เขาดูเหมาะขึ้นมาล่ะนะคะ

“แต่เธอก็ดูชอบเด็กนี่นา เวลาอยู่กับเด็กทีไรฉันถูกเมินทุกที...”

ท่าทางน้อยใจแบบนั้นไม่เหมาะกับนายซะนิด! อย่ามาใช้ร่างเด็กงอลแก้มป่องน่ารักแบบนั้นนะ เป็นถึงจักรพรรดิแห่งซุยรันแท้ๆ อ่อนไหวเหลือเกิน นึกถึงพุดดิ้งเลยนะคะ พูดไปแล้วอยากกินจังเลย น่าเสียดายที่ที่นี้คงไม่มีขาย

ด้วยความรู้สึกผิดนิดหน่อยที่ฉันเคยทิ้งคาบุรากิไปทุกครั้งที่เจอเด็กจากเปอติต์ ฉันยอมใจอ่อน แล้วปลอบๆเขาไป

เราคุยกันต่ออีกพักหนึ่ง แต่ฉันก็ไล่เขากลับห้องไป เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไม่ไหวกันพอดี

ก่อนที่จะออกจากห้อง คาบุรากิหันกลับมาถาม “ฉันจีบเธอติดแล้วใช่ไหม”

“นั่นไม่ใช่สิ่งที่ควรถามกันแบบนั้นนะคะ...”

คอมมอนเซ้นส์ของคาบุรากิช่างต่ำเตี้ยเรี่ยดินจนเข้าใกล้จุดที่เรียกว่าสิ้นหวัง แถมหมอนี่ไม่เคยรู้ตัว น่าจะถามซ้ำๆย้ำๆต่อไปเรื่อยๆจนกว่าจะมีคนมาเตือนมั้งคะ

แล้วก็ตามหลักฉันไม่น่าใช่คนที่สอนเขาเรื่องนี้สิ! มีอย่างที่ไหนปรึกษาวิธีจีบต่อหน้าเจ้าตัว แต่ปล่อยไปปรึกษามิตรแท้อย่างเอ็นโจมีหวังเจอคำแนะนำแปลกๆแบบให้กลายเป็นเด็กงี้แน่ๆ... ลำบากจังวุ้ย

ทีกับวาคาบะจัง นายยังเขินไม่กล้าบอกเลย ทำไมกับฉันถูกปฏิบัติต่างกันขนาดนี้คะ! ไม่มีความเกรงใจกันหน่อยหรือไงกัน เอะใจสักนิดหน่อยสิ!!! ดูเหมือนความโรแมนติคเพ้อฝันของเขาจะถูกชำระล้างหายไปไร้ร่องรอย เป็นการสารภาพที่เป็นกันเองมากเลยนะคะ

“ไม่ควรงั้นหรอ...” คาบุรากิดูสับสนเคร่งเครียด “เข้าใจแล้ว จะรับไปปรับปรุง”

หมอนี่ยังไม่รู้ตัวถึงความประหลาดในสิ่งที่ตัวเองพูดอยู่งั้นเรอะ

ถึงจะคิดอย่างนั้นก็เถอะ แต่พอสบตาเขาก็ทำให้ใจฉันเต้นแรงจนต้องเบือนหน้าหนี แววตามุ่งมั่นตั้งใจของเขาอิมแพครุนแรงไปแล้ว

“ฝันดีแล้วกันนะคะ” ฉันพูด วันนี้สอนเขาแค่นี้ก่อนแล้วกัน หนทางคงอีกยาวไกล

“อือ ฝันดี แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะ”

เดี๋ยวค่ะ ทำไมคาบุรากิต้องหน้าแดงแจ๋ด้วยล่ะ นายกำลังคิดอะไรอยู่น่ะ ท่าทางลุกลี้ลึกลนไม่กล้าสบตา พอฉันมองอย่างพิจารณา เขาก็ลนลานหนีไป น่าสงสัยชะมัด

แต่วันนี้ก็ง่วงแล้ว ค่อยว่ากันพรุ่งนี้แล้วกันนะคะ

-------------- (จบตอน 48) -------------

ขอเดาแบบหมอลักเลยนะ ยาลบความจำต้องโดนกินแน่นอนแต่ขอเดาว่าไม่คาบุรากิก็เรย์กะนี่ล่ะ

ทำสารบัญของแดกไปเหมือนบำเพ็ญทุกรกิริยาอดอาหารไป ปกติเวลาทำสารบัญกูไม่ค่อยพูดเท่าไหร่ อย่างมากก็แค่คิดว่ากูจะย่อเรื่องยังไงดี แต่พอทำสารบัญของแดกนี่มีหลายอารมณ์สัสๆ ทั้งหิว ทั้งหัวร้อน แถมงงชื่ออีกต่างหาก กูรักโม่งแปลชิบหายที่ทั้งแปลทั้งขยันหารูปมาเป็นเกร็ดความรู้ด้านล่างอีก เลิฟยูนะจ๊ะ
ถ้ารูปไหนหรือคำอธิบายไหนกูใส่ผิด คนที่รู้ก็ช่วยแก้ให้หน่อยนะ กูแปลมาจากภาษาอังกฤษมั่ง อ่านจับใจความเองมั่ง อาจจะมั่วๆมึนๆอ่านไม่รู้เรื่องก็ต้องขอโทษด้วย

>>74-75 อั๊ยย่ะ คิดถึงฟิคทะลุมิตินะ คาบุกลายเป็นเด็กแล้วน่าร้ากกกก แต่ก็โดนท่านเรย์กะปาหมอนอัดหน้าอยู่ดีสินะ ขำตอนท้ายที่อุตส่าห์ถามว่าจีบติดยัง โถ พ่อคุณ ยังทำอะไร ky เหมือนเดิม

>>77 รักมึงเหมือนกัน อุตส่าห์บำเพ็ญทุกขกิริยาบำเพ็ญตนทำสารบัญให้ กูยังไม่กล้าทำ กลัวทรมานตัวเอง 5555
>>71ไม่แน่ใจว่าได้ไปยัง นี่ขนม lucky turn หน้าตาออกแนวโดโซะไม่ก็คอร์นพัฟมาก https://anna-suzuki-idea.tumblr.com/post/134636096612/それはちゃうわ-ラッキーターン
ส่วนชื่อขนมเรื่องนี้ มันก็จะมีความกระแดะหน่อยๆ นะ 5555 แบบเยลลี่ก็จะไม่เรียกทับศัพท์แบบอังกฤษว่า ゼリーแต่จะใช้คำว่าจูเล่ ジュレー แบบฝรั่งเศสอ่ะ 5555 เหมือนช็อกโกล่าของคาบุ มีความเป็นผู้ดีหนักเข้าไปอี๊ก

>>79 แต๊งกิ้วมึง ทีแรกกูโยนคาตาคานะลงไป มันแปลให้กูเป็น lucky west ว่ะ กูก็...ห๊ะ ตกลงมันชื่ออะไรกันแน่วะ แต่เห็นคำอธิบายในแปลไทยว่ามันคล้ายๆขนมโดโซะบ้านเรา กูเห็นรูปนี้ก็เดาๆเอาว่าคงใช่เลยใส่ไป ตกลงถูกจริงๆด้วยสินะ กอดๆขอบคุณมึง

อะไรก็ไม่ทำให้กูปวดใจเท่า Pierre Evan ว่ะ ทีแรกกูนึกว่าเปลี่ยนนามสกุล หลีกเลี่ยงการเอ่ยชื่อแบรนด์ หรือไม่ก็เอาสองแบรนด์รวมร่างกัน พอเอาคาตาคานะไปแปลเป็นภาษาอังกฤษ จาก Jean-Paul Hévin กลายเป็น Pierre Evan เฉย มิน่ากูถึงหาแบรนด์นายปิแอร์นี่ไม่เจอซักที ถถถถถถถถถ

ทำๆไปกูก็พยายามเดายี่ห้อนั่นนี่ไปนะ อย่างช๊อกโกแลตที่เอาไปงานเลี้ยงน้ำชาบ้านคาบุ แต่พวกยี่ห้อหรูๆก็เปิดมานานแล้วไม่ใช่เพิ่งเปิด หรือไม่ก็ไม่มีสาขาที่ญี่ปุ่นเลย กูก็ไม่รู้ว่ายี่ห้อไหน แต่จะพยายามคิดให้ออกนะ
กูบ่นเยอะชิบหาย ขออภัยทุกคนถ้ารำคาญ

>>78 ผมนึกภาพฉากฆาตรกรรมกดหมอนไปด้วยซ้ำ

>>80 กูไม่รำคาญนะ อ่านแล้วมันตลกดีเหมือนได้อินอารมณ์ขณะที่มึงกำลังทำ55555555

>>80 สู้นะมึง กูรอหิวแล้ว

>>74 ไม่มีโมเม้นต์สารภาพรักแบบปกติเลย 5555 ก่อนหน้านั้นก็สารภาพแต่สาวไม่รู้ตัว พอรู้ตัวก็มาแบบอยากบอกก็บอก อารมณ์แบบอัดอั้นตันใจอยากให้เธอรู้ //สูดกาวหนักมาก
>>80 สู้ๆเพื่อนโม่ง รอเตรียมกินตามรอยท่านเรย์กะ

>>80 กูช่วยทำแบบคร่าวๆข้ามไปข้ามมาหน่อยนึงนะ
ตอนนี้กูว่า.......กูต้องไปหาอะไรกินก่อนละ 55555555

โม่งทะลุมิติมาล่ะ!! //กระโดดกอด
ขอบคุณสำหรับตอนใหม่จ้า รออยู่เสมอน้า

>>85 ขอบคุณมากนะมึง แจกอ้อมกอดอันอบอุ่นเหมือนรอยยิ้มของท่านเอ็นโจและท่านพี่เป็นรางวัล ถถถถถถถถถถ

>>85 กูขอแก้ตรงฟองดองท์ช๊อกโกแลตหน่อยได้มั้ย เห็นมึงมาทำไว้ แต่รูปที่แปะมามันเป็นฟองดูว์ ซึ่งมันต่างจากฟองดองท์อ่ะ
แบบว่ามาบอกก่อน เผื่อมึงเฟลที่อุตส่าห์หารูปมาแล้วกูมาแก้ทับ

>>88 อ้าว มันไม่เหมือนกัน​หรอ 555555
เอาเลยตามสบาย กูจำไม่ได้หรอกว่าแปะรูปอะไรไปบ้าง....

>>89 ฟองดองท์ช๊อกโกแลตมันก็คือเค้กช๊อกโกแลตลาวาอ่ะ แต่ฟองดูว์คือเอาของกินมาเสียบไม้แล้วจุ่มของเหลวร้อนๆ มีฟองดูว์ชีส ฟองดูว์น้ำมัน ฟองดูว์ช๊อกโกแลต กูเข้าใจว่างี้นะ เพราะตอนหารูปฟองดองท์ช๊อกโกแลตมันขึ้นมาแต่เค้กช๊อกโกแลตลาวาทั้งนั้น ซึ่งวันนี้กูไม่กลัว กูมีทีรามิสุ มีพุดดิ้ง มีเค้กสตรอเบอรี่ มีนามะช๊อกโกแลต ฮิๆๆๆๆๆ เมื่อวานได้บทเรียน วันนี้กูเลยเตรียมพร้อม

เอ่อ กูโม่งที่ทำสารบัญของกินเอง กูมีคำถามว่ะ

คือ...กูหาข้อมูลซุปผักแบบเย็นคามาคุระ แล้วกูก็เจอประโยคประมาณว่า "พวกซามูไรราดซุปมิโซะลงบนข้าว พวกนักบวชทิ้งซุปไว้ให้เย็นแล้วค่อยราดลงบนข้าว" แปลมาจากภาษาอังกฤษ อาจไม่เป๊ะเท่าไหร่ แต่มันเป็นอะไรที่กูค้างคาใจมากว่าทำไปเพื่ออะไรวะ แม่งไม่มีบอกเหตุผลด้วยสิ หรือมันเป็นสำนวน??
ใครพอจะรู้มั่งว่าที่ทำเนี่ยมันมีจุดมุ่งหมายอะไร หรือทิ้งไว้ให้เย็นมันจะได้ไม่อร่อย เป็นการข่มกิเลสอีกรูปแบบหนึ่งวะ
ฟลัดกระทู้อีกแล้วกู...ขอโทษด้วย กูสงสัยจริงๆ Orz

ปล.ที่ทำๆมา กูชอบที่มาของซูชิไข่ห่อที่สุดละ หรูหราไฮโซและน่าอร่อยมาก อีปานีโน่ก็อลังการงานสร้างเหมือนกันนะ อยากใส่คำอธิบายเรื่องชื่อแบบอิตาลีลงไปเพิ่ม แต่แม่งจะกลายเป็นเขียนเรียงความเอา เลยไม่ใส่ดีกว่า

>>91 ลองแปะภาษาญี่ปุ่นมาก็ได้ เผื่ออ่านให้ แต่ไม่รู้จะอธิบายได้ป่าวนะ lol

ช่วงนี้บอร์ดเงียบจัง //นึกถึงช่วงทำลายสถิติกระทู้เต็ม

ติดงานกันมั้ง...กูก็ด้วยเช่นกัน

วันนี้วันอาทิตย์ แถมโม่งแปลไปเที่ยว เลยไม่ค่อยมีไรเม้ามอยมั้ง

ต่อจาก >>74-75 ฟิคคู่หูทะลุมิติ

แวะมาลงนะคะ ตอนนี้เป็นของฝั่งเรย์กะโลกคิมิดอล
...............

(มุมมองเรย์กะโลก KimiDolce)

((((--เรย์กะในโลกคิมิเขียนถึงเรย์กะในโลกปัจจุบัน--))))

(วันที่ไม่อยากให้เกิดขึ้น)

ไปที่ไหนตอนนี้ก็มีแต่คนมองฉัน...

ฉันน่ะไม่เคยก้มหัวให้พวกอ่อนแอไร้สาระที่พยายามมาข่มฉันหรอกนะ ใครทำขัดหูขัดตาไม่เจียมตัวเอง ฉันต้องทำให้สำนึกซะบ้างว่าใครที่ใหญ่ที่สุดในซุยรัน นอกจากท่านคาบุรากิ ไม่มีใครในนี้ตระกูลสูงส่งไปมากกว่าฉันอีกแล้ว คนที่มีอำนาจสูงสุดก็คือฉัน!

ตามหลักฉันไม่ควรกลัวใครอีก ไม่มีอะไรให้กังวล แต่! ในโลกเก่าท่านคาบุรากิกลับเข้าข้างสามัญชนที่ไม่รู้ฐานะตัวเองคนนั้น ใช้ทุกความสามารถปกป้องทาคามิจิเอาไว้

ฉันเกลียดทาคามิจิจริงๆนั่นแหละ ไม่ว่าเมื่อไหร่โลกไหนก็ทำให้ฉันเดือดร้อน ขัดหูขัดตาอยู่เรื่อย มาโลกนี้ก็ทำฉันหงุดหงิดตลอด ให้ตายเถอะ! หัดสู้ซะบ้างไม่ได้หรือไง เดินร่าเริงแจ่มใสหลังถูกแกล้งอยู่ได้! รำคาญสายตาชะมัด ไม่รู้ร้อนรู้หนาวกับการกลั่นแกล้งของพวกนั้นบ้างหรือไงฮะ!

มีต้นเหตุของปัญหาคนหนึ่งที่เดินลอยหน้าลอยตาไม่รู้เรื่องอะไรเหมือนกัน ความอดทนฉันขาดสะบั้น แล้วไปจัดการกับต้นเหตุที่ว่า

เธออาจจะเดาได้... ฉันเพิ่งอาละวาดใส่ท่านคาบุรากิไป กลางโรงอาหารที่เต็มไปด้วยผู้คน ถึงจะหนีไปตอนได้สติก็เถอะ มันก็ไม่ทันแล้ว...

เป็นเพราะคบกับสามัญชนแน่ๆถึงทำให้ฉันอยู่ในจุดที่ตกต่ำขนาดนี้!

ไม่สิ! ฉันไม่ได้เป็นเพื่อนหรืออะไรหรอกนะ! อีกอย่างที่ฉันโวยวายใส่ท่านคาบุรากิก็เพราะหึงหวงเขาต่างหาก ไม่ใช่เพราะท่านคาบุรากิไปยุ่งกับทาคามิจิจนเธอถูกแกล้งซะหน่อย! ฉันไม่สนใจหรอกว่าสามัญชนนั่นจะเป็นยังไง

แต่ยังไงก็ตาม ตอนนี้คนภายนอกอาจจะมองว่าฉันกับท่านคาบุรากิเป็นศัตรูกันแล้ว... ตระกูลคาบุรากิในโลกนี้ก็ใหญ่โตมีอิทธิพลสูงที่สุดล่ะนะ...

ทาคามิจิส่งเมลล์มาขอโทษที่ทำฉันเดือดร้อน แล้วบอกว่าจะใช้อำนาจของสภานักเรียนทั้งหมดที่มีคอยช่วยฉัน มิซึซากิเองก็พร้อมสนับสนุน ใครต้องการความช่วยเหลือกัน! หัวหน้าห้องกับอิวามุระนั่นก็บอกว่าจะช่วยคุยเกลี้ยกล่อมท่านคาบุรากิให้ ถ้าไม่สำเร็จจริงๆก็พร้อมอยู่ข้างฉัน ริรินะก็ยืนยันว่าพร้อมต่อสู้ด้วย อะไรกันนั่นน่ะ เป็นอะไรกันไปหมด งี่เง่าจริงๆ ทำเรื่องไร้หัวคิดแบบนี้กันได้ไง อยากเป็นศัตรูกับตระกูลคาบุรากิหรือไงกัน!

สาวๆในกลุ่มฉันรวมตัวกันมาหาฉันเหมือนต้องการพูดอะไรบางอย่าง

ฉันรู้ว่า... พวกเขาคงไม่อยากเกี่ยวข้องกับฉันอีกแล้ว ก็นะ ฉันต่อว่าท่านคาบุรากิแบบนั้น แล้วเพื่อนในกลุ่มฉันเป็นแฟนคลับคาบุรากินี่นา...

ขณะที่ฉันเตรียมจะยอมรับ พวกเซริกะจังก็บอกว่า "การเป็นศัตรูกับท่านคาบุรากิก็แทบไม่ต่างจากเป็นศัตรูกับผู้หญิงทั้งซุยรัน แต่พวกเรายอมรับได้เพื่อท่านเรย์กะนะคะ!"

ฉันตกตะลึงในความโง่เง่าของผู้หญิงพวกนั้น ฉันไม่ได้ดีใจหรอกนะที่กอดแบบนี้ ไม่ต้องมาพูดให้กำลังใจเลยว่าไม่เป็นไร เราจะผ่านไปด้วยกันอะไรอย่างนั้น เป็นมิตรภาพน่าเบื่อจริงๆ เป็นสัญลักษณ์แห่งความอ่อนแอชัดๆ

จะพูดคำว่า "ไม่ต้องกลัว" "ไม่ต้องกังวล" อีกกี่ครั้งกันหะ! ฉันไม่ได้ร้องไห้ดีใจซาบซึ้งหรืออัดอั้นตันใจอะไรซะหน่อย

เป็นเพราะเรื่องนั้นแท้ๆกลับบ้านมาฉันเลยสลบยาวถึงเช้า

แต่ก็อบอุ่นจัง

(วันนี้ที่มาหลังเมื่อวาน)

ตื่นเช้ามาฉันได้รับเมลล์จากท่านคาบุรากิ เขานัดเจอฉันที่โรงอาหาร ที่ที่ฉันเคยโวยวายใส่เขา...

สมองฉันว่างเปล่า ประกาศกลางโรงอาหารงั้นหรอ...

ฉันแอบนัดพบเอ็นโจแบบลับๆ เอาจดหมายฝากเขาไว้ เป็นคำสั่งเสียฝากถึงยูกิโนะคุงล่ะนะ... หลังต้องเจอกับท่านคาบุรากิไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นบ้างกับฉัน

คนเขาเครียดแท้ๆ อุตส่าห์ยอมบอกว่าทำไมถึงมาฝาก เอ็นโจขำพรืดออกมา! แถมดูเหมือนจะหยุดขำไม่ได้อีก ให้ตายเถอะ! เพื่อนสนิทนายทำฉันจิตตกขนาดนี้ยังมีหน้ามาหัวเราะอีกหรอ!!!

เอ็นโจตอนหัวเราะก็ดูดีแหะ

ไม่สิ! นั่นฉันเขียนอะไรน่ะ มือสั่นไปหมดแล้ว ต้องเสียสติจนเขียนผิดเขียนถูกแน่ๆ...

ฉันไม่เคยเห็นเอ็นโจโลกเก่าหัวเราะอย่างมีความสุขมาก่อนเลย เขามักจะแค่ยิ้ม แถมยังเป็นรอยยิ้มอ่อนแอจอมปลอม ไม่รู้ทำไมคนอื่นถึงมองไม่ออกกันนะ กรี๊ดกร๊าดไปได้

ฉันเดินออกห่างเอ็นโจพร้อมสาปแช่งให้เขาหัวเราะจนขาดอากาศหายใจตาย

ฉันพยายามกันเพื่อนๆไม่ให้ต้องมาพร้อมกับฉัน ไม่งั้นทุกคนอาจต้องกลายเป็นศัตรูกับท่านคาบุรากิอีกคนก็ได้ แต่ว่าพวกเขาก็จับผิดฉันได้ แล้วตามมาอีก ให้ตายเถอะ! งี่เง่ากันจริงๆ

ทาคามิจิ มิซึซากิ สภานักศึกษาก็มา! คนทั้งสโมสร Pivioine ก็อยู่ครบ แถมยูกิโนะคุง มาโอะจังและยูริคุงก็มาด้วย! ฉันไม่อยากโดน...ต่อหน้าเด็กๆเลย ส่วนเอ็นโจยืนยิ้มในเงามืดใกล้ๆท่านคาบุรากิ

เดี๋ยวนะ มันแทบจะทั้งซุยรันแล้วหรือเปล่า ข่าวมันแพร่กระจายมาจากไหนกัน

เมื่อท่านคาบุรากิทำท่าจะพูด เสียงในโรงอาหารก็เงียบราวกับไม่ใครอยู่ หัวใจฉันหล่นวูบ

แต่ทุกคนต้องตะลึงเมื่อท่านคาบุรากิขอโทษฉัน และขอบคุณที่ฉันเตือนให้เห็นปัญหานั้น เขายืนยันว่าจะปรับปรุงตัวให้ดี ฉันรับคำแบบมึนๆ รู้ตัวอีกทีเพื่อนๆฉันก็เข้ามาแสดงความยินดีอย่างตื่นเต้น

ผ่านไปสักพักท่านคาบุรากิแอบมาหา แล้วสารภาพว่าเขาเป็นคนกระจายข่าวให้คนมาฟัง นายเองหรอ! แต่เขาก็ทำเพื่อแก้ข้อกล่าวหาฉันให้รู้โดยทั่วกันล่ะนะ...

ทำไมฉันถึงรู้สึกว่ามีคนแอบแนะนำท่านคาบุรากิให้ทำแบบนี้ยังไงไม่รู้ ปกติท่านคาบุรากิทำอะไรไม่ได้สนใจรอบข้างหรือผลกระทบมากมายขนาดนั้นนี่นา เขาน่าจะมองคนรอบๆไร้ตัวตนไม่ได้ใส่ใจด้วยซ้ำ

พอแอบถามท่านคาบุรากิว่าเอ็นโจแนะนำมางั้นหรอ เขาก็พยักหน้ารับแล้วบอกว่าฉันเข้าใจเอ็นโจดีจริงๆ คิดเองเออเองอีกแล้วสินะ... อย่าคิดว่าฉันเข้าใจหมอนั่นสิ! น่าขนลุกนะ!

ฉันกลับบ้านมา ท่านพี่ก็นั่งรออยู่ก่อนแล้ว แน่นอนฉันไม่เคยเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นหรอกนะ แต่ท่านพี่ก็พูดๆเหมือนรู้เรื่องทั้งหมด น่ากลัวชะมัด... รอยยิ้ม ท่าทางและคำพูดแบบนั้นคล้ายเอ็นโจจากโลกก่อนเลย...

คงคิดไปเองล่ะมั้ง

(วันที่มาก่อนพรุ่งนี้)

หลังเหตุการณ์นั้นทุกคนดูเคารพนอบน้อมกับฉันมากขึ้น คนที่เคยมาท้าทายฉันก็สงบเสงี่ยมเจียมตัว หึ เมื่อวานก่อนยังคิดจะเป็นศัตรูกับฉัน เพราะเรื่องท่านคาบุรากิอยู่เลยนะ

ตอนนี้ฉันเดินในซุยรันอย่างสง่าผ่าเผย แม้หงุดหงิดนิดหน่อยที่ช่วงนี้ไม่รู้ทำไมเอ็นโจผู้อ่อนแอนั่นโผล่มาให้เห็นบ่อยผิดปกติ

พอปรึกษากับท่านคาบุรากิ เขากลับไม่ตอบอะไรสักอย่าง ก่อนจะบอกว่า "อย่าขุดคุ้ยเรื่องนี้เลย" อะไรน่ะ...

ตั้งแต่ฉันกับท่านคาบุรากิจัดการเรื่องว่าที่คู่หมั้นให้เขา หมอนั่นก็เป็นโสด คะแนนความนิยมก็กลับมาอย่างน่าหมั่นไส้ ตอนนี้สาวๆซุยรันกรี๊ดกร๊าดหมอนั่นกันใหญ่ แถมเพื่อนๆฉันยังเชิญชวนให้ฉันเห็นความใจดีอ่อนโยนหมอนั่นอีก

มันภาพหลอกลวงทั้งนั้นแหละ

จะโลกเก่าหรือโลกนี้ เอ็นโจก็มักมีรอยยิ้มเบื้องหน้า ทำตัวเป็นคนดี แต่ลับหลังก็เป็นจอมมาร เก็บงำความรู้สึกตัวเอง หากพูดตามจริงแล้ว จะเข้าใจเขาดูยากกว่าท่านคาบุรากิที่นิ่งเคร่งขรึมซะอีก

ฉันมองเขา อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมไม่มีคนดูออกว่ารอยยิ้มนั้นไม่เคยออกจากใจจริง ไม่ว่าจะโลกเก่าหรือโลกนี้ก็ตาม

ฉันนึกถึงความฝันเกี่ยวกับโลกเดิมของตัวเอง เธอทำให้ทุกอย่างดีขึ้นเสมอ แต่ทำไม...ถึงอะไรจะเปลี่ยนไปแค่ไหน เอ็นโจในโลกนั้นก็ยังคงยิ้มขืนๆแบบเดิม อันที่จริงรอยยิ้มนั้นดูฝืนมากขึ้นทุกทีด้วยซ้ำ

ให้ตายเถอะ! ทำไมต้องทำหน้าระทมทุกข์แบบนั้นด้วยนะ! เธอกับท่านคาบุรากิในโลกนั้นไม่เห็นหรือไง!!! หันไปมองคนที่อยู่ข้างๆบ้างสิ

ลืมไป จุดประสงค์ในการเขียนบันทึกวันนี้ก็นะ... จะว่าไงดี ฉันขอโทษที่อาจทำร้ายชื่อเสียงเธอไปนิดหน่อย...

เพื่อนๆฉันถามนู้นนี้เกี่ยวกับท่านคาบุรากิและเอ็นโจไปเยอะแยะ มีครั้งหนึ่งที่ฉันไม่ได้ตั้งใจฟัง ไม่ได้ตั้งใจฟังจริงๆนะ! ไม่ได้เผลอตอบตามความรู้สึกซะหน่อยนะ!!! เพื่อนๆถามอะไรทำนองว่าฉันชอบเอ็นโจหรือเปล่า ซึ่งฉันเผลอตอบใช่ไป ย้ำอีกครั้ง ฉันไม่ได้ตั้งใจฟังนะ!!!

ต่อมาคนในซุยรันหลายคนรู้ว่าฉันเป็นจัดการเรื่องปัญหาว่าที่คู่หมั้นอะไรนั่น เลยลือไปต่างๆนานาว่าฉันชอบหมอนั่น ซึ่งไม่ใช่แน่นอน! ถ้าเป็นเอ็นโจโลกเดิมล่ะก็...ไม่สิ! ฉันหมายถึงถ้าเป็นยูกิโนะคุงล่ะก็ว่าไปอย่าง!!!

ท่านคาบุรากิก็ช่วยจัดการนะ ทำไมไม่ว่าคิดเขาชอบเอ็นโจบ้างล่ะหะ! เอ๊ะ...หรือว่าจริงๆแล้วเขาก็... ไม่หรอกมั้ง...

พอข่าวลือออกไปมากๆ ท่านพ่อท่านแม่ของฉันกับเอ็นโจก็เตรียมหมั้นให้เราทั้งคู่ อะไรเนี้ยเฮ้ย! แต่ท่านพี่มาช่วยเอาไว้เลยหยุดได้ทัน

ไม่ได้ขอให้ช่วยซะหน่อยนะ ที่ถักผ้าพันคอให้น่ะ ไม่ได้ขอบคุณหรืออะไรทำนองนั้นหรอกนะ แค่เศษผ้าเหลือๆเท่านั้นเอง อย่าเข้าใจผิดไปล่ะ!!!

มีข่าวลือตามออกมาว่าท่านพี่เป็นซิสคอนสุดๆ ไม่ยอมให้ผู้ชายคนไหนหมั้นกับน้อง พวกตีความมั่วซัวนี่เยอะชะมัดเลย อย่างท่านพี่นี่นะจะเป็นซิสค่อน

(วันไหนแล้วเนี้ย)

ถ้าฉันได้กลับโลกเก่าจริงๆ ฝากส่งจดหมายให้หน่อยได้หรือเปล่า มันอยู่ในตู้เล็ก ชั้นสามจากท้าย เสียบอยู่ในหนังสือกดจุดนั่น

ทาคามิจิคงรู้ว่าฉันทะลุมิติมาอยู่แล้ว ส่วนจดหมายให้ท่านคาบุรากิก็ให้กรณีเขาไม่ได้ทะลุมิติกลับไปพร้อมฉันน่ะนะ แต่ท่านคาบุรากิของเธอคงพยายามทุกอย่างเพื่ออยู่โลกเดียวกับเธอ เขาเคยวิ่งไปให้รถชนเพื่อกลับไปหาเธอนี่นะ

ส่วนจดหมายอื่นๆก็บอกแค่ว่านั่นเป็นจดหมายจากตัวเธอตอนที่เสียความทรงจำนะ ฉันเขียนไว้แล้วว่าจะให้ใครบ้างหน้าซอง อาจจะลำบากไปหน่อย แต่ขอร้องล่ะ ฉันไม่อยากคาใจอะไร... ฉัน...ไม่เคยต้องการอะไรแบบนี้มาก่อนเลย

ตอนนี้ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะลองไปให้รถชนดู ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงบ้างน่ะนะ

ขอโทษสำหรับทุกอย่าง และขอบคุณที่ทำให้ฉันมีความสุขขนาดนี้กับโลกของเธอ แต่ถึงเวลาที่ฉันต้องคืนทุกสิ่งทุกอย่างให้เธอ

(วันสุดท้าย)

รถชนไม่ได้ผล ทั้งเจ็บทั้งจุก... ท่านคาบุรากิโวยวายน่าดูที่ฉันทำโดยไม่บอก แต่นี่ไง ถ้านายไปกระโดดขวางหน้ารถให้รถชนก็ไม่กลับโลกเดิมอยู่ดี...

นอกจากนี้แม้พยายามทำพิธีอะไรหลายอย่าง ก็ไม่สามารถฝันถึงโลกเดิมได้อีกแล้ว...

เป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก อยู่ๆสายสัมพันธ์บางๆที่เคยมีอยู่มาโดยตลอดก็เหมือนถูกตัดขาด สิ่งที่เคยเชื่อมฉันกับโลกเดิมหายไปแล้ว...

บางทีเธอคงไม่มีวันได้อ่านบันทึกนี้แล้ว...

พอฉันบอกเรื่องนี้กับท่านคาบุรากิ เขาก็ไม่ตอบอะไร แต่เอาเค้กช็อกโกแลตร้านดังที่เพิ่งเปิดสาขาในญี่ปุ่นมาให้ มันไม่ใช่เวลามานั่งกินสบายใจเฉิบซะหน่อย!

สงสัยเป็นพฤติกรรมเลียนแบบตอนฉันปลอบเขา แย่ชะมัดที่มันอร่อยจริงๆ

ถึงยังไงที่นี่ทุกอย่างก็ดีกว่าสำหรับฉัน ทั้งเพื่อน ทั้งอำนาจฐานะ ทั้งครอบครัว

แต่ทำไมฉันถึงร้องไห้กันนะ...

เพราะอะไรกัน...

-------------- (จบตอน 49) -------------

ป.ล. ไม่ได้ตรวจคำผิดเลยอาจมีคำแปลกๆโผล่มาบ้างนะคะ 5555

อ่า นี่กูโม่งทำสารบัญเอง (ตั้งแต่ทำสารบัญอาหาร กูก็โผล่มาบ่น มาฟลัดกระทู้บ่อยชิบหาย Orz )
คือ กูว่างทำสารบัญได้แค่วันเสาร์อาทิตย์อะนะ สารบัญอาหารถ้าใครสะดวกทำก็ทำไปได้เลยนะไม่ต้องรอกูแต่อย่างใด แบบว่า กลัวพวกมึงรอนานกันอ่ะ กูทำช้าเพราะแม่งต้องเปิดหาข้อมูล(ที่อากู๋แม่งแปลให้กูแบบไม่ค่อยจะรู้เรื่องอีก)ไปด้วย ท่านเรย์กะแม่งพากูไปหลายประเทศจริงๆ แต่ส่วนใหญ่ก็ฝรั่งเศส แล้วกูก็ต้องไปวอแวเพื่อนกูที่เรียนภาษาฝรั่งเศสให้ช่วยแปล ช่วยหาข้อมูล ช่วยออกเสียงมั่งอะไรมั่ง เกรงใจมันชิบหาย แต่กูก็ใช้งานมันต่อ//อ้าว ที่สะกดออกเสียงแล้วฟังดูพิลึกๆไปก็ขอโทษด้วยนะ กูก็ไม่รู้จะสะกดออกมายังไงให้ตรงกับภาษาฝรั่งเศสที่สุด ถ้าใครรู้ก็รบกวนช่วยแก้ให้ทีน้าาา

>>92 กูไม่รู้ลิงค์ไหนเป็นลิงค์ไหนแล้วว่ะ ข้อมูลตีกันจนกูมึน ขอโทษด้วยที่กูหาลิงค์นั้นไม่เจอแล้ว 5555555555555555

อ่ะเรย์ซึนก็มา คาบุรากิไม่ว่าโลกไหนนี่ก็พฤติกรรมเดียวกันจริงๆ ฮา

โม่งสารบัญค่อยๆทำก็ได้น้า ทางนี้ตามอ่านเรื่อยๆไม่ต้องกดดันตัวเองน้า

เฮ้ยยยยย >>96-98 ไม่ใช่ว่าเนื้อเรื่องจบลงที่สุดท้ายกลับโลกเดิมไม่ได้นะ รู้สึกเจ็บปวดแทนเรย์กะkimi แต่ทะลุมิติมานางดูเป็นคนดีเอาใจใส่คนขึ้น ถึงจะซึน ทุกคนก็ดูออก 555+ แต่ดูคิดถึงเอ็นโจkimiตลอดจริงๆ ขอบคุณสำหรับฟิคจ้ะ โชคดีที่เปิดอ่านก่อนนอน
>>99 สู้ๆ ไม่ต้องเครียดๆ กุช่วยไรมากไม่ได้เพราะไร้ความรู้โดยสิ้นเชิงกับเรื่องพวกนี้... ทำได้แค่ส่งกำลังใจให้

>>96-98 ชอบเรย์กะซึนจัง น่าร้ากกกกก รู้สึกว่าชีวิตนางอบอุ่นขึ้นมากเลยนะเนี่ย ท่านพี่เธอเป็นซิสค่อนจริงๆ น่ะแหละ ไม่ต้องเถียงหรอก แล้วมาอีหรอบนี้หรือว่าจะได้กับเอ็นโจกันเนี่ย!?

>>99 ไม่ต้องห่วงนะ เอาทำเพลินๆ ว่างเมื่อไหร่ค่อยทำ ไม่ต้องซีเรียสน้า

>>96-98 ท่านพี่นี่นะ จะเป็นซิสค่อน //กูขำสัสๆ55555

กูชอบอ่านเรย์กะคิมิดอลฟิคนี้มาก นางน่าร้ากกกกก แบบเอ็นดู๊เอ็นดู
ขอให้ตอนจบถ้านางกลับฝั่งนู้นไม่ได้ก็ขอให้เอ็นโจยิ้มระทมของนางทะลุมิติมาอยู่กับนางที

กูเองก็ชอบอ่านเรย์กะคิมิฟิคนี้เหมือนกัน กูชอบยิ่งกว่าเรย์กะปกติอีก นางร้ายเดเระแตกนี่มันน่าร้ากกกกกก 555555

กูชอบนางตรงที่เหมือนจะงี่เง่าเอาแต่ใจ แต่จริงๆคิดถึงใจ
เป็นห่วงคนนั้นคนนี้ยิ่งกว่าเรย์กะอีก ดูคิดอะไรรอบคอบกับมีเหตุผลยิ่งกว่าเรย์กะ ถึงนางจะทำตัวร้ายๆในตอนต้น นางก็มีเหตุผลของนาง แม้จะเป็นเหตุผลแบบคุณหนูโดนสปอยล์มาก็เหอะ แต่ก็ใช่ว่าจะบอกจะสอนกันไม่ได้ นางรู้จักปรับปรุงตัวแล้วก็เปิดใจมองเห็นด้านดีๆของคนที่นางเคยไม่ชอบ ไม่ทำแบบเดิมซ้ำอีก เรย์กะซะอีกที่ดูเหมือนจะเป็นคนมีเหตุผล แต่เอาเข้าจริงดื้อ หัวรั้นและงี่เง่ามาก ไม่รับฟังอะไรเลย คิดเองเออเองตลอด ปากบอกสำนึก แต่ก็ทำพฤติกรรมแบบเดิมๆจนกูแอบเซ็งเบาๆ พฤติกรรมแม่งเหมือนคาบุชิบหาย จุดนี้ล่ะที่ทำให้กูไม่ชอบ

ตอนกูอ่านที่เรย์กะนางพูดเรื่องทุจริตกับครอบครัวโลกคิมิไป กูยังแอบหงุดหงิดเลย อะไรจะงี่เง่าอ่อนไหวเอาอารมณ์นำหน้าขนาดนั้น แม่คุณ โทษทีที่ตอนนั้นกูไม่ได้เมนท์ เพราะกูคงเมนท์ได้แต่สงสารเอ็นโจ เอ็นโจ และเอ็นโจ 555555555555555

กูชอบที่เรย์กะคิมินางพูดถึงว่าทำไมเรย์กะกับคาบุไม่สังเกตอะไรเลย คนข้างตัวดูเจ็บปวดฝืนทนขนาดนี้แท้ๆ กูก็ว่าสองคนนี้มันหมกมุ่นแต่เรื่องตัวเองเกินไป จนไม่นึกถึงใจคนอื่นเลย เอาแต่ตัวเองเป็นที่ตั้งกันทั้งคู่จนกูรู้สึกรำคาญ กูขอโทษโม่งฟิคทะลุมิติด้วยนะ แต่กูชอบพาร์ทเรย์กะคิมิมากกว่าฝั่งปกติอีกอ่ะ เรย์กะคิมิออกมาทีไรนางฮาทุกทีกับความซึนของนาง

เอ็นโจคิมิเนี่ย...ถึงตัวเองจะเจ็บแต่ก็ทำดีไม่เคยเรียกร้องให้เขามาแลเหลียว ตัวเองทุกข์ใจแต่ก็ไม่เคยเอาความทุกข์ไปโยนใส่คนอื่น ถึงไม่รักตัวเองก็ช่าง เธอมีความสุขก็ดีแล้ว แนวคิดพระรองมากนาย //กอดๆชูสุมอย รักน้าาาาาา

คู่หูทะลุมิตินี่ ผมว่านะต้องมีคนนกแน่นอน

>>106 นกกันไปแต่แรกไงคะ เลยโดนรถชน#ผิด

ทำไมวันนี้กระทู้ไม่เดินเลยย

ฟิคเวียนมีใครต่อมั้ย กูนึกพล็อตออกนิดหน่อยจะขอต่อน่ะ

>>109 เอาเลยๆ รออ่านนะ

ริวโฮซังมาแล้ววววว วู้วววว

คาบุรากี้-------!!! ทำตัวยิ่งกว่าสตอล์กเกอร์แล้วนะ!!! เจอแบบนี้เป็นใครก็หยองอ่ะ!!(หักแต้มคาบุรากิ 100 แต้ม!!)

>>112 ข่าวลือมาอีกแหงๆ

เยส ความสดใสยามเช้านี่มันดีจริงๆๆๆ

ถ้ากุเป็นเด็ก ม 4 คงได้ประสานเสียงกันกรี๊ดสลบ อะฮะๆๆ

บุกมาถึงชมรม
แบบนี้คนในชมรมต้องจับลูกแกะเรย์กะใส่พานถวายบรรณาการจักรพรรดิแน่นอน 5555

จากนั้นก็บังเกิดข่าวลือลับๆ(?)แพร่กระจายไปทั่วซุยรัน~

โม่งแปลลล คัมแบ็ค แต๊งยูน้าาา

คาบุเอ๊ยย. พฤติกรรมแบบนี้มันมีไว้ทำกะแฟนป่าวแวะ อะไรจะร้อนรนอยากเจอขนาดน้านน

ว่าแต่สังเกตหลายทีแระ. เรยกะชอบว่าคาบุสมองเด็กประถม. แต่ดูเธอจะชอบเด็กประถมมิใช่รึ

>>112 การสตอล์กเกอร์ยังอ่อนหัด By จอมมารเอ็นโจเทพแห่งการสตอล์กเกอร์

>>116 เรย์กะชอบเด็กประถมน่ะใช่ แต่ชอบร่างกายนะ..... สมองเด็กประถมนี่ไม่ผ่าน

วันนี้เป็นเรย์กะกับมือถือต้องสาป แล้วคนที่ชี้เป้าบอกให้มาตามที่ห้องชมรมนี่ใครฟระ จอมมารแหง ๆ

>>118 ใช่แหงมๆ คาบุคงตามสตอล์กเกอร์วาคาบะมากกว่า จอมมารนี่ตามไม่นิดเลยน้า~

>>118 ในโรงเรียนที่เรย์กะอยู่ก็มีไม่กี่ที่ด้วยมั้ง ห้องเรียน, สโม, เปอติต์, ชมรม, โรงอาหาร?
ตอนนี้อาจจะเป็นเวลากิจกรรมชมรม?

>>118 สโลแกนโคนันลอยมาเลยว่ะ 555555555
ตัวเป็นผู้ใหญ่ แต่สมองเป็นเด็ก ชื่อของเขาคือ...คาบุรากิ มาซายะ เป็นสตอล์กเกอร์ กับเพื่อนร่วมขบวนการนักเสือกของเขา ที่จะมาคอยเสือกเรื่องของคุณไม่ให้คลาดสายตา

ท่านเรย์กะได้สาวกเพิ่มอีกละ

อยากได้กาวมาเสพมาก ใครก็ได้ลงอะไรฟินๆที ตอนนี้สอบต้องการกาวอย่างแรง

>>123 สอบก็ไปอ่านหนังสือสอบซร้าาา มากงมากาวอะไร เดี๋ยวปั๊ดหยิกตูดเลยนี่ //โอ๋ๆๆ ล้อเล่นๆ

>>123 เขียนฟิคเวียนอยู่ว่ะ น่าจะได้ลงค่ำๆเลย

ตอนนี้ท่านเรย์กะกำลังขยายฐานอำนาจ...แค่กๆ หมายถึงฐานแฟนคลับอยู่ อย่าเพิ่งมาขัดเซ่ นายคุณชายว่างงาน

>>121 ส่วนผมก็ ชูซุเกะ ไง <<< กูนึกถึงเสียงเนี๊ยก ในโปเกม่อนต่อเลยอ่ะ

อ่านตอนนี้แล้วคิดว่าคาบุมันน่ารำคาญจังว่ะ เรย์กะเคยบอกว่าให้คิดถึงคนอื่นด้วยว่าจะมีธุระมั้ย กูก็เจียดเวลามาให้มึงพล่ามใส่ขนาดนี้ยังไม่สำนึกบุญคุณกันอีก บอกไปก็สำนึกได้อยู่แป๊บเดียวก็กลับมาทำตัวแบบเดิม เรื่องของตัวเองต้องมาก่อนอยู่ได้ กูรำคาญพฤติกรรมนี้ตั้งแต่ตอนฮีอยู่ประถมละ เมื่อไหร่จะมีสามัญสำนึกเนี่ย หรือแก้ไขจุดนี้ไม่ได้แล้ว ต้องปลงไป

"สัตว์กินเนื้อดุร้ายกระหายเลือด"...แล้วเราควรจะเรียกคนที่ตบเกรียนสัตว์ตัวนั้นจนซึมได้ว่าตัวอะไรดีคะ
อย่ามาแหลว่าเป็นลูกแกะเล๊ยยยยยย ทั่นเรย์ก๊าาาาาาาาา

>>128 เหมือนอยู่กับคนอื่นจะมีสำนึกรู้รับผิดชอบชั่วดีทุกอย่าง มีเซนส์ในด้านการสนทนา แต่พออยู่กับเรย์กะ ตรงนี้จะหายไปโดยอัตโนมัติ ราวกับว่าเป็นเพื่อนสนิทกันมาก ไม่ต้องมีความเกรงใจใดๆ แต่ท่านเรย์กะยังไม่นับคาบุเป็นเพื่อนเลย 555555

>>130 ต่อให้เป็นเพื่อน​ซี้กัน แต่ทำตัวงี้ เป็นกูๆก็ไม่โอเคนะ...

>>131 คาบุมันก็มีจุดที่น่ารำคาญแหละ เพื่อนซี้อย่างเอ็นโจที่คบมาเป็นสิบปีถึงยังต้องถีบหัวส่งมาให้เรย์กะเป็นบางครั้ง แต่รวมๆ ก็น่าจะมีข้อดีมากกว่าข้อเสียถึงยังคบกันมาได้ ส่วนที่ไม่ไหวแล้วก็ต้องด่าแบบแตกหักไปอย่างยูริเอะ ยังไงก็คิดว่าคาบุมันน่าจะทำตัวดีขึ้นเรื่อยๆ แหละ แต่ต้องใช้เวลา ให้เรย์กะเป็นพี่เลี้ยงด่ากันไปสอนกันไป

>>130 เพื่อนกันมันก็ต้องมีลิมิตอ่ะมึง กูเจอแบบนี้ก็ไม่โอเคเช่นกัน อ่านแล้วยังหงุดหงิดแทนเลย อะไรจะเอาแต่ตัวเองเป็นที่ตั้งขนาดนั้น ธุระกูสำคัญที่สุดโว้ย ส่วนธุระมึงเป็นไงทำอะไรอยู่กูก็ด๊อนแคร์นาจา โดนตบเกรียนไปหลายหนก็ไปสลดไปแป๊บเดียวแล้วก็ไม่จำ

แต่ถ้าจะปรับปรุงตัวให้ดีขึ้นกูก็รอดูพัฒนาการของตัวละครกันไป แบบราโทก้าของท่านเอลิซ่าอ่ะ กูอ่านกูก็ไม่ชอบนะ รำคาญตัวละครเอาแต่อารมณ์ไม่นึกถึงรอบข้างว่าจะซวยเพราะตัวเองได้แค่ไหน อย่างตอนแรกที่โผล่มาขว้างหินใส่เอลิซ่า กูนี่ตบหน้าผากเลย อะไรจะโง่ได้ขนาดนั้น คิดว่าตัวเองทำเองรับผิดเองตายเองได้ แต่ไม่คิดว่าคนอื่นที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้จะโดนหางเลขไปด้วยรึไง เกิดสมมติเอลิซ่าบ้าเลือดฆ่ายกหมู่บ้านเอาเลือดพวกมึงมาล้างตีนกู ณ บัดนาว จะทำยังไงล่ะ แต่เห็นสปอยว่าจะทำตัวดีขึ้นเรื่อยๆ กูก็โอเคเลย รอชม แต่ถ้ายังย่ำอยู่กับที่ต่อไปกูก็ไม่ไหวเช่นกันนะ

อ่านตอนล่าสุดแล้วหงุดหงิดบักบากะรากิชะมัด เมื่อไรจะสำนึกว่าสิ่งที่ทำเป็นแม่งเดือดร้อนท่านเรย์กะขนาดไหนอยู่ด้วยกันมันก็ตลกคาเฟ่ดีหรอกแต่ไอ้นิสัยเหมือนแฟนสาวขี้จู้จี้นี้มันน่ารำคาญชะมัด ต้องโดนตบเกรียนอีกกี่รอบว่ะถึงจะยอมปรับปรุงตัวเองสักที เฮ่อ...ว่าแล้วก็อ่านตอนเก่าๆที่เรย์กะด่าบากะรากิดีกว่า....

>>134 กลับไปอ่านตอนโดนด่าว่าเห็นวาคาบะเป็นท่านยูริเอะหรือเปล่าเลยมึง สลดของจริง มีความสะใจ

>>133 เอาน่า ราโทก้ามันก็มีเหตุผลของมันเองน่า อย่าว่าน้องง //ลากกลับไปกระทู้เอลิซ่า

>>135 ไอ้ฉากนั้นกูโครตชอบกำลังเปิดหาอยู่เนี่ย ยังไงซะผู้ชายรอบข้างพระแม่เนี่ยก็น่ารำคาญไปหมดเลยนะ ยกเว้นคนที่อายุน้อยไม่ก็มากกว่าท่านเรย์กะ

คาบุมองเรย์กะเป็นเพื่อนที่เป็นเบ๊อีกทอดหนึ่งไง เพราะมองเป็นเพื่อนเลยแสดงตัวตนออกมาได้แบบไม่กั๊กแล้วเพราะเรย์กะไม่แผ่รังสีเจ้าแม่กาลีใส่บ้างคาบุมันเลยไม่เกรงใจ ถ้ามันมองว่าเป็นเพื่อนที่มีฐานะทัดเทียมกันเหมือนเอ็นโจก็จะไม่อาการหนักขนาดนี้

>>138 อืม กูว่าคาบุมันก็คงแง้วๆใส่เอ็นโจแบบที่ทำกับเรย์กะเหมือนกันล่ะ อย่างตอนอยู่ที่โรม เอ็นโจก็บอกว่าพล่ามเรื่องไปเดทกับวาคาบะให้ฟังทั้งคืน พอมาคิวเรย์กะก็ยังพูดได้ไม่หยุดอีก กูว่าเอ็นโจคงได้รับการปฏิบัติตัวในระดับเดียวกัน แต่อาจจะซอฟท์กว่านิดหน่อย

คิดถึง เอนโจside story

นึกภาพคาบุแง้วๆใส่เอ็นโจ

from: มาซายะ / to: ชูสุเกะ
"ชูสุเกะ! ถึงซุยรันยัง!?"
"วันนี้ทาคามิจิชมฉันด้วยล่ะ! ฉันจะเล่าให้ฟังอย่างละเอียดเลย!"
"ยังไม่มาอีกเรอะ"
"ทำไมไม่ตอบอยู่ที่ไหนแล้ว ชูสุเกะ!"
"ติดต่อกลับมาเดี๋ยวนี้"

"หรือว่าอยู่ในPivoineแล้ว?"
"เดี๋ยวฉันไปหา"
"ใกล้ถึงแล้ว"
"ไม่มี นายอยู่ไหนเนี่ย"

"หรือว่าอยู่ห้องเรียน?"
"เดี๋ยวฉันไปหา"
"ใกล้ถึงแล้ว"
"ไม่มี นายอยู่ไหนเนี่ย ชูสุเกะ!"

*ติ๊ง*

from: ชูสุเกะ / to: มาซายะ
"I'm here, behind you...."

//มาซายะค่อยๆหันหลังกลับไปช้าๆ แล้วเจอรอยยิ้มดำมืดของชูสุเกะ
//ภาพตัดไปที่ BG ท้องฟ้ายามเช้าเหนือโรงเรียนซุยรัน พร้อมกับเสียงร้องปริศนา?

>>141 กรี๊ดดดดด มาประโยคเดียว แต่สยองยิ่งกว่าคุณแมรี่ 55555555

>>140 กูติดงานอยู่อ่ะ แต่พยายามจะเขียนมานะจ๊ะ

>>141 ทำไมกูฮา 555 สตอล์กเกอร์มือสมัครเล่นเจอสตอล์กเกอร์มือโปรเข้าไป
ทิ้งรอยยิ้มมุมปาก มองด้วยสายตาเยาะเย้ย
"ยังอ่อนหัดนะ มาซายะ"

>>141 กูนึกแบบนี้มากกว่า

คาบุ : วันนี้เจอวาคาบะบนระเบียง ได้คุยกันเรื่องข้อสอบนิดหน่อยด้วย โชคดีจังที่ห้องฉันสอบก่อน เลยพอได้บอกวาคาบะว่าต้องเตรียมตัวยังไง แหม! พอพูดเรื่องเรียนฉันกับวาคาบะก็คึกคักสุดๆไปเลย การได้คุยกับคนที่เข้าใจกันนี่มันดีจริงๆนะ อ๋อ แล้วก็....
เอ็นโจ : //เงยหน้าจากหนังสือในมือ// หืม ยังไม่จบอีกเหรอ มาซายะ? :)

อยากเห็นชูสุเกะเม้ากลับ
วันนี้คุณคิโชวอินตื่นตอนกี่โมง ทรงผมตอนตื่นเป็นยังไง อาบน้ำกี่นาที ม้วนผมข้างไหนก่อน บลาๆๆๆๆ
จนมาซายะสยองขวัญ

>>146 ..............
เอาเลย ชูสุเกะคุง แสดงให้มาซายะคุงเห็นว่าสตอล์กเกอร์ที่แท้จริงน่ะมันต้องแบบนี้ ความสามารถในการสตอล์กเอ้ย การติดตามเป้าหมายของนายเมื่อเทียบกับผมแล้วมันก็คือพวกนู้บนั่นล่ะ ไปฝึกมาใหม่แล้วค่อยมาเรียกตัวเองว่าสตอล์กเกอร์นะ

>>141 กูนึกต่อ​เป็นมาซายะไล่หาเอ็นโจไปทั่วโรงเรียน​จนลืมเรื่องวาคาบะหมดแล้ว
พอเจอ เอ็นโจก็ลูบหัว ขอมือ ให้ช็อคโกล่าเป็นรางวัล 5555555

>>148 นี่มันไซซายะ!!! 555555

>>148 เก่งมาก เจ้าไซซายะน้อยๆ 5555555555555555

>>148 คุณชูสุเกะ จะให้ไซซายะกินช็อคโกล่าเยอะๆไม่ดีนะ ระวังเรื่องสุขภาพน้องหมาหน่อ-- แค่ก 555555555555555
เอ็นโจนี่มีเพื่อนหรือเลี้ยงหมาน้อย ถถถถถถถถถถถถ

ฟิคเวียนในตำนาน >>>/webnovel/4018/653-654
ตอนนี้น่าจะชื่อ Can't fight the moonlight แนะนำให้เปิดเพลงนี้ฟังเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่าน
--------------------------------------------------------------

เดี๋ยวๆๆๆๆๆๆ

ฉันกรีดร้องอยู่ในใจอย่างแตกตื่นลนลาน จะทำยังไงดีล่ะ

เสื้อคลุมที่เอ็นโจถอดออกมาสวมให้ก็ร่นลงมาอยู่ตรงช่วงเอว เปิดแผ่นหลังเปล่าเปลือยของฉันท้าทายกับสายลมที่พัดมาแต่ละทีก็เย็นยะเยือก ตัวฉันสั่นน้อยๆจากลมหนาว

สัมผัสหนักๆตรงต้นคอของฉันมันค่อยๆเลื่อนลงไปตามแนวกระดูกสันหลังพาให้สะดุ้งเฮือก ภาพสะท้อนในกระจกคือหัวอีตานี่ซุกๆอยู่กับหลังของฉัน แถมทำท่าจะเลื่อนลงต่ำไปเรื่อยๆ

แว้กกกกกกก!!!

ฉันรีบพลิกตัวกลับมา กลายเป็นว่าหน้าของอีตานี่เลยฝังอยู่กับช่วงท้องของฉันแทน ดีจังที่ในงานไม่ได้ทานอะไรเยอะ ท้องเลยยังไม่ป่องออกมา เอ็นโจคงยังไม่ทันสังเกต แต่เอ๊ะ!! นี่ไม่ใช่เวลาจะมาห่วงเรื่องนั้นนะ!!!

เอ็นโจที่อยู่ในท่านั่งคุกเข่าเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย แต่ก็ยิ้มมุมปาก สายตาเป็นประกายวิบวับ แต่ฉันอยากกัดลิ้นตายซะตรงนั้น

แง้ ท่านี้นี่มันติดเรทล่อแหลมยิ่งกว่าเดิมอีกไม่ใช่รึไงค้าาาาา

“ทะ ท่านเอ็นโจ”

“ครับ”

“กะ...กลับเข้าไปข้างในกันเถอะค่ะ ขอร้องล่ะ”

“เอ เรย์กะง่วงแล้วเหรอครับ”

“ก็ประมาณนั้นล่ะค่ะ” อยากกลับบ้านแล้วง่า

“นั่นสินะ เที่ยงคืนกว่าแล้วด้วย” เอ็นโจลุกขึ้นมายืน สวมเสื้อคลุมกลับคืนที่ให้ฉัน ค่อยยังชั่วหน่อย

ในขณะที่ฉันกำลังจะโล่งใจที่หมอนี่พูดจากันรู้เรื่อง ยอมฟังคำขอร้องดีๆอยู่นั้น วงแขนนั่นก็กอดหมับเข้าให้

“มาซายะเปิดห้องไว้ให้ผมน่ะ เราสองคนได้ที่นอนพอดีเลยเนอะ”

อุว๊ากกกก!!!

ว่าแล้วเชียว มีหรือที่อีตานี่จะยอมฟังคำขอของฉันดีๆ ไม่น่าไว้ใจคนของหมู่บ้านคาสโนว่าเลยค่า!!

“มะ ไม่เอาค่ะ ไม่เอา” ฉันส่ายหน้าหวือๆ อยากนอนที่นี่ก็นอนไปคนเดียวสิยะ

“ห้องสวีทด้วยนะ วิวสวยเชียว” เอ็นโจยิ้มมุมปาก สายตาก็ดูกรุ้มกริ่ม “ไม่อยากขึ้นไปดูวิวหน่อยเหรอ”

ไม่เอ๊า ไม่ไป ต่อให้วิวจะสวยแค่ไหนก็ไม่ไปค่า!!

“มีขนมที่ยูกิโนะซื้อมาแช่ไว้ในตู้เย็นตอนนั่งรอแต่งตัวด้วยนะ” ไอ้หมอนี่ คิดว่าจะเอาขนมมาล่อแล้วฉันจะตกหลุมพรางงั้นเร้อ ฝันไปเหอะย่ะ “ผมไม่ทานขนม เรย์กะช่วยไปทานให้หมดหน่อยสิ”

“ท่านพี่ต้องมารับฉันกลับบ้านนะคะ”

“เรย์กะโตแล้วนี่ครับ ต้องมีผู้ปกครองมารับกลับอีกเหรอ” เอ็นโจหัวเราะ “ถ้าอยากกลับจริงๆ ผมขับรถไปส่งให้ก็ได้นะ”

“ไม่กล้ารบกวนท่านเอ็นโจหรอกค่ะ”

“ประธานเอ็นโจเสนอตัวให้เชียวนะครับ ปฏิเสธได้ลงคอเชียวเหรอ” น้ำเสียงและสายตาออดอ้อนแบบนั้นมันอะไรกันยะ!!! “ค่าจ้างก็ถูกด้วยนะ”

“ไม่เอาค่ะ”

“อื๋อ”

ฉันถลึงตาใส่ ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆตามมาก็นึกอยากเอาเล็บข่วนหน้าหมอนี่ชะมัด

“อย่าทำหน้าบึ้งแบบนั้นสิครับ” จะพูดแล้วทำไมต้องก้มหน้ามาใกล้ๆด้วยล่ะยะ “คืนนี้พระจันทร์สวยออกนะ”

เอ๋!!!

ฉันกระพริบตาปริบๆ เมื่อกี้นายพูดอะไรนะ...พระจันทร์สวยงั้นเหรอ

เพราะคิดว่าจะคาดคั้นเอาความจริงก็เลยเผลอสบตากับเอ็นโจเข้าให้ บ้าชะมัด เพราะแสงจันทร์งั้นเหรอคะ ทำไมหมอนี่ถึงได้ดูดีขนาดนี้กันล่ะ

ฉันไม่ตั้งใจจะมอง แต่แสงจันทร์ที่ส่องลงมา เส้นผมของเอ็นโจก็ดูจะเป็นประกายระยิบระยับเหมือนเจ้าชายในการ์ตูนเรื่องโปรดของฉัน

เป็นแค่ซาตานแท้ๆ คิดจะมีประกายเรืองรองเลียนแบบเทวดา ช่างบาปหนาอะไรเช่นนี้

เอ็นโจหัวเราะแล้วจูบหน้าผากฉันเบาๆ ฉันรู้สึกร้อนวาบตรงบริเวณที่ถูกริมฝีปากสัมผัส...นะ นี่ตราประทับของปีศาจอย่างนั้นเหรอคะ

“ทะ ท่านเอ็นโจ…”

“ครับ” น้ำเสียงเอ็นโจที่ตอบรับมานั้นแหบพร่า ฟังแล้วรู้สึกแปลกๆ

“ฉะ...ฉันกลัวค่ะ” คืนนี้เอ็นโจต้องถูกผีสิงแน่ๆค่ะ มาทำตัวแบบนี้ น่ากลัวเกินไปแล้วน้า!!

มือของหมอนี่ค่อยๆสอดประสานเข้ากับมือของฉัน เอ็นโจจับมือฉันขึ้นไปจูบที่หลังมือ บริเวณนิ้วนางข้างซ้าย ช้อนสายตามองฉันแบบเชื่องช้า

“ไม่มีอะไรที่ต้องกลัวเลยครับ”

ก็นายไงล่ะยะที่ฉันต้องกลัว

เอ็นโจยิ้มน้อยๆแล้วจูบหน้าผากฉันอีกหนเหมือนจะปลอบประโลม ค่อยๆไล่ระมาตามปลายจมูกและแก้ม สายตาเรามองกันในระยะประชิด ใกล้ยิ่งกว่าครั้งไหนๆ

“ไว้ใจผมนะ”

ฉันเหมือนถูกสายตาคู่นั้นสะกดให้อยู่นิ่ง จนไม่อาจจะถอนตัวหนี

ริมฝีปากเราสัมผัสกันอย่างเชื่องช้า นุ่มนวลเหมือนขนนกลากผ่าน ความอ่อนหวานที่เคล้าเคลียอยู่ตรงปากทำเอาหัวใจฉันเต้นแรงแทบจะหลุดออกมาข้างนอกอยู่แล้ว

กลิ่นดอกไม้ที่บานในตอนกลางคืนลอยตามลมมา น่าจะมีฤทธิ์มอมเมาสติหรือหลอนประสาท ฉันรู้สึกเบลอไปหมดแล้ว แข้งขาก็อ่อนแทบไม่มีแรงยืน ถ้าไม่มีแขนรั้งไว้คงนั่งลงไปกองกับพื้นแน่ๆ

สัมผัสที่นุ่มนวลเหมือนขนนกค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นความหนักหน่วงมากขึ้นเรื่อยๆ แล้วฉันก็คล้อยตาม ตอบสนอง

นี่มันเรื่องบ้าชัดๆ

แขนฉันไปคล้องเข้ากับคอเอ็นโจตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แล้วมืออีตานี่อยู่ตรงไหนน่ะห๊า!! กรี๊ดดดดด!!!!

ฉันควรจะแว้ดใส่ หยิกหลักมือ ดึงหู ต่อยท้อง หรือเตะหน้าแข้งเอ็นโจที่ทำแบบนี้ แต่ตอนนี้ฉันกลับนึกอะไรไม่ออกแม้แต่อย่างเดียว ในหัวหมุนวนไปหมด

จะทำอะไรก่อนดีล่ะ เรียบเรียงความคิดไม่ถูกเลย

ยูกิโนะคุงบอกว่าแสงจันทร์สามารถดึงเอาความบ้าคลั่งในจิตใจคนออกมาได้ เอ็นโจเองก็คงกำลังตกอยู่ใต้อำนาจของแสงจันทร์อยู่ใช่มั้ย ถึงได้ดูบ้าคลั่งขนาดนี้

เรื่องที่กำลังเกิดอยู่นี่ ต้องเป็นเพราะกลิ่นดอกไม้ หรือไม่ก็มนต์สะกดจากแสงจันทร์แน่ๆค่ะ
.
.
.

เสียงนาฬิกาที่ดังขึ้นอีกหนเรียกสติฉันให้กลับคืนมา อ้าว มานั่งที่ม้านั่งตั้งแต่ตอนไหนคะ ตอนนั้นยังอยู่ในสวนดอกไม้อยู่เลยไม่ใช่เหรอ

ฉันสำรวจไปรอบๆแบบงุนงง แล้วเสื้อคลุมนักเวทย์ที่เอ็นโจถอดมาคลุมให้มันหลุดหายไปไหนแล้วล่ะ เสื้อผ้าฉันยังอยู่ครบใช่มั้ย ค่อยยังชั่วหน่อย

“ตีหนึ่งแล้ว กลับกันเถอะครับ”

เอ็นโจหยิบเสื้อคลุมตัวที่ว่านั่นมาคลุมให้ฉัน มันไปพาดกับราวม้านั่งตอนไหนฉันก็งงๆอยู่ พอได้สวมก็อุ่นขึ้นมาหน่อย แต่เมื่อกี้ก็ไม่รู้สึกหนาวเลยอ่ะ

ว่าแต่ตีหนึ่งแล้วเหรอเนี่ย แย่ล่ะสิ ท่านพี่มารอนานรึยังคะเนี่ย

ฉันเกือบจะวิ่งแล้ว แต่เอ็นโจกลับยิ้มแล้วสอดประสานมือเข้ากับมือของฉัน จูงให้เดินไปช้าๆ

“อย่าวิ่งสิครับ เดี๋ยวก็หกล้มหรอก” มือของเอ็นโจอีกข้างถือปีกนางฟ้าของฉันกับหน้ากากหัวกระโหลกแพะเอาไว้ อ่า จริงสิ ปีกของฉันโดนถอดออกไปแล้วนี่เนอะ

แต่เอ๊ะ!! นางฟ้าถูกถอดปีกแบบนี้ ก็กลายเป็นนางฟ้าตกสวรรค์แล้วไม่ใช่เหรอค้าา!!! แถมเป็นฝีมือของซาตานชั่วร้ายนี่อีก ถึงจะเป็นแค่บทบาทสมมติแต่ก็อดรู้สึกเคืองไม่ได้

ยิ่งไปกว่านั้น จะไปอธิบายกับคนอื่นยังไงล่ะยะว่าฉันถอดปีกนางฟ้าออกทำไมน่ะ

ผู้เป็นสาเหตุแห่งความขุ่นเคืองทั้งหมดทั้งมวลของฉันไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรเลย เอาแต่ยิ้มอยู่นั่น หมั่นไส้ชะมัด แกล้งขัดขาให้ล้มซะดีมะ ห๊า!!!

มัวแต่หงุดหงิดก็เลยไม่รู้ว่าเดินมาถึงหน้าห้องจัดงานตั้งแต่เมื่อไหร่ มองเข้าไปคนในงานค่อนข้างโหรงเหรง ถึงเวลาเลิกงานที่ระบุไว้ในบัตรจะบอกว่าเลิกตีหนึ่งก็เหอะ ส่วนใหญ่ก็กลับไปเกือบหมดแล้ว

แต่ยูกิโนะคุง คาบุรากิ วาคาบะจัง ท่านไอระและท่านอิมาริยังไม่กลับ ยืนคุยกันอยู่ตรงประตูทางออก ถึงจะไฟสลัวมองเห็นไม่ค่อยชัด แต่ท่านพี่ก็ยืนอยู่ด้วย

อ๊ะ!! แย่ล่ะสิ

“อ้าว ท่านพี่กับคุณพี่เรย์กะนี่ครับ” ยูกิโนะคุงหันหน้ามาเห็นเข้าก็โบกมือให้ เอ็นโจเดินไปหา แต่...นายกำลังจับมือฉันอยู่อ่ะ

ปล่อยสิยะ นี่มันต่อหน้าท่านพี่น้าาา

ฉันมองซ้ายมองขวาเลิกลั่ก เอ็นโจที่กล่าวทักทายท่านพี่ก็ยังเอาแต่ยิ้มและจับมือฉันอยู่นั่น สายตาทุกคนมาหยุดที่มือของหมอนี่ที่จับมือฉัน ปีกนางฟ้าในมือเอ็นโจ แล้วก็เสื้อคลุมที่อยู่บนตัวของฉัน

ท่านไอระ ยูกิโนะคุง วาคาบะจังและท่านอิมาริมองฉันยิ้มๆ ท่านพี่กระแอมไอเล็กน้อยแล้วทักทายตอบ

“นึกว่าพาขึ้นห้องไปแล้วซะอีก” คาบุรากิหันไปกระซิบกระซาบกับเอ็นโจที่มีรอยยิ้มปริศนา

ขึ้นห้อง!! ขึ้นห้องอะไรห๊ะ!? เดี๋ยวเหอะ ฉันได้ยินนะยะ นี่พวกนายวางแผนอะไรไม่ดีกันอยู่ใช่มั้ย

ท่านพี่ส่งยิ้มอ่อนโยนให้กับทุกคนรอบวง

“นี่ก็ดึกมากแล้ว คงต้องขอพาเรย์กะและคุณไอระกลับก่อนนะครับ”

“งั้นพวกเราก็กลับกันดีกว่านะ” คาบุรากิพยักเพยิดหน้า ทุกคนเลยไปร่ำลาท่านโยโกะที่กำลังสนทนากับคนสนิทอยู่แล้วเดินออกจากห้องจัดงาน ข้างนอกนี่สว่างจังเลยค่ะ ค่อยยังชั่วหน่อย

ท่านไอระเดินไปสมทบกับท่านพี่ แต่ไม่ลืมที่จะตบไหล่เอ็นโจเบาๆ “ฉันกลับก่อนนะ ชูสุ….อ๊ะ”

เสียงอุทานหลุดออกมาไม่ดังมาก แต่ก็เรียกความสนใจจากทุกคนได้

“มีอะไรเหรอ” เอ็นโจถาม

“ใส่หน้ากากเต็มหน้าแท้ๆ แต่ช่างแต่งหน้าเขาทาปากให้ด้วย...” ท่านไอระหยุดพูดไปชั่วครู่แล้วหันหน้ามองฉันสลับกับปากเอ็นโจ

อะ...ทำไมมองกันแบบนั้นล่ะคะท่านไอระ แล้วรอยยิ้มนั่นอีก….อ๊ะ วาคาบะจังก็จ้องฉันอยู่เหมือนกันนี่

เสียงหัวเราะคิกคักของท่านไอระและวาคาบะจังดังขึ้นพร้อมกันแบบไม่ได้นัดหมาย ยูกิโนะคุงกับคาบุรากิก็หัวเราะด้วย ตบหลังตบไหล่เอ็นโจกันใหญ่

เอ็นโจเอานิ้วแตะๆปากตัวเอง สีแดงสดเหมือนกลีบกุหลาบติดปลายนิ้วมาเล็กน้อย

สีเดียวกับสีลิปสติกที่ทามาในวันนี้ของฉัน

ท่านอิมาริผิวปากดังหวือ มองไปที่เอ็นโจด้วยสายตาที่ดูรู้ทัน แต่ฉันอายแทบจะแทรกแผ่นดินหนีแล้ว

เอ็นโจมองนิ้วตัวเองแล้วก็มองฉัน รอยยิ้มนั่นมันอะไรน่ะ ห๊า!!!!

ว้ากกกกกกกกกกกกก!!!!!

ฉันโผเข้าหาท่านพี่ หน้าร้อนฉ่าๆตอนหลบไปซุกหลัง ถึงจะถูกมองว่าทำอะไรเป็นเด็กๆก็เถอะ แต่ตอนนี้ไม่กล้าสู้หน้าใครแล้วค่าาาา

สี่คนนั้นยังไม่หยุดหัวเราะเลยอ่า แง้!!! ใจร้าย ใจร้ายที่สุด จะร้องไห้แล้วน้าาา

“เอาล่ะๆ ทุกคนพอดีกว่า” ถึงจะช่วยห้ามก็เถอะ แต่ท่านอิมาริพูดด้วยเสียงเหมือนกำลังกลั้นหัวเราะเหมือนกันนี่คะ “อย่าแกล้งเรย์กะจังมากไปกว่านี้เลยนะ”

“กลับกันได้แล้วล่ะ เรย์กะ” ท่านพี่พูดกับฉันอย่างอ่อนโยน ยอมให้ซุกอีกต่างหาก

ท่านพี่คะ ท่านพี่เป็นคนเดียวที่ไม่หัวเราะน้อง ประเสริฐอะไรเช่นนี้

“ขะ ขอตัวก่อนนะคะทุกท่าน” ฉันก้มหัวเร็วๆแล้วเดินก้มหน้างุดๆไม่ยอมสบตากับใคร ไม่ไหวแล้ว ต้องรีบไปจากที่นี่โดยเร็วที่สุด

เดินมาถึงหน้าโรงแรม ขณะที่คิดว่ากำลังจะปลอดภัยแล้วเชียว อยู่ๆเอ็นโจก็เรียกฉันไว้

“คุณเรย์กะ”

ฉันเหลียวหลังไปมองอย่างหวาดๆ เอ็นโจยิ้มน้อยๆ เอามือไพล่ไปด้านหลัง แต่เขาแพะของหน้ากากโผล่แพลมๆออกมาให้เห็น

“ฝันดีนะครับ”

ตรงที่ฉันยืนอยู่คือสุดปลายบันได ส่วนเอ็นโจยืนอยู่ขั้นบนสุด พระจันทร์ที่อยู่เบื้องหลังสาดแสงลงมาทำให้เงาของเอ็นโจทอดตัวยืดยาวออกมาทาบทับกับตัวฉัน

กรี๊ดดดดดด!! นี่มันปีศาจ

แสงจันทร์คืนฮาโลวีนนี่น่ากลัวชะมัด มีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่เป็นที่พึ่งของฉันแล้วค่ะ ถึงตอนนี้ฉันจะเป็นนางฟ้าตกสวรรค์แต่ก็ได้โปรดช่วยฉันให้รอดพ้นจากปีศาจด้วยนะคะ

ฉันจ้ำอ้าวไปหาท่านพี่ที่ยืนรออยู่ที่รถ เปิดประตูแล้วขึ้นไปไม่เหลียวหลัง แต่ยังได้ยินเสียงหัวเราะแว่วๆของเอ็นโจตามมาหลอกหลอน

----------------------------------
ส่งต่อ........

อนึ่ง พระจันทร์สวย เป็นคำบอกรักแบบอ้อมโลกของคนญี่ปุ่น

>>152-153 กรี๊ดดดด ฟิคเวียนในตำนาน ตกลงเวลามันวาร์ปไปได้ไงวะ ขอเปิดกล้องวงจรปิดด้วยค่ะ!
ว่าแต่เอาหน้าฝังพุง...เอ๊ย ท้องนี่มันอีโรติคมากเลยนะเนี่ย อุอุ

แรงบันดาลใจจากท่อนหนึ่งของเพลง ฟังแล้วพล็อตฟิคพุ่งพล่านเลยต้องเขียน

You can try to resist (ถึงเธอจะต่อต้าน)
Try to hide from my kiss (พยายามหลบหนีจากจูบของฉัน)
But you know (แต่เธอรู้มั้ย)
But you know that you can’t fight the moonlight (เธอสู้แสงจันทร์ไม่ได้หรอก)
Deep in the dark (ดิ่งลึกลงในความมืด)
You’ll surrender your heart (เธอจะต้องพ่ายแพ้หัวใจตัวเอง)
But you know (เธอรู้มั้ย)
But you know that you can’t fight the moonlight (เธอไม่อาจต้านทานแสงจันทร์ได้)
No you can’t fight it (ไม่มีทางหรอก)
No matter what you do (ไม่ว่าเธอจะทำยังไง)
The night is gonna get to you (ค่ำคืนนี้ก็จะคืบคลานเข้าไปในใจเธอแน่)

เนื้อหาในตอนมันก็เลยออกมาประมาณนั้นล่ะ.......

อ้าว กดส่งไปแล้วเพิ่งเห็นว่ามี >>154 ด้วย เกือบแทรกแล้วมั้ยล่ะ /ปาดเหงื่อ
หลักฐานคาตาขนาดนั้นโดนท่านพี่สอยร่วงเรียกไปปรับความเข้าใจแน่ๆ ประธานเอ็นโจ...

>>152-153 ขอช่วงเวลาที่หายไปด้วยค่ะ!! เรย์กะถูกจูบจนสติหลุดข้ามเวลาเลยหรอค่ะ!!

>>156 ขอชื่อเพลงด่วนฮะ จะลองไปเปิดฟัง

>>155 >>158 ด้วยอำนาจของแสงจันทร์ กล้องแถวๆนั้นเลยพร้อมใจกันเสียน่ะ
>>159 Can't fight the moonlight จ้า
https://www.youtube.com/watch?v=bx3s99FNXzI

อ่านฟิคแล้วเขินชิบหาย ฟหกด้่สฟสกากวหงฟงหงฝห

>>160 เพลงนี้เพลงดังในผับในสมัยก่อนนี้หว่า แต่เรื่องกล้องเนี่ยมันต้องเป็นฝีมือคนร้ายที่พูดว่า "ด้วยมนต์แห่งจันทรา จงสำแดงฤทธา ณ บัดนี้" วิ้ง!! กล้องเสียปั๊ป

>>154 โอ๊ยยยยยยย เขินว้อยยยยย

>>160 โอ๊ย กล้องเสีย งั้นขอเป็นมุมมองจิ้งจกสักตัวแถวๆนั้นก็ได้

>>160 เพลงนี้แม่งงงงงง เข้ากับตอนชิบหาย ต่อต้านแสงจันทร์ไม่ได้เลยนะคะ ท่านเรย์กะ จากเที่ยงคืนอยู่ๆก็วาร์ปมาตีหนึ่งแล้วซะงั้น ขอช่วงเวลาที่หายไปด้วยค่ะ 5555555555555

ช่วงเวลาที่หายไปเนี่ย คือทำอะไรกันหนออออ??

>>166 ต้องพาไปกินบุฟเฟ่ต์ในโรงแรมแน่ๆเลย

>>167 บุฟฯของหวานตอนเที่ยงคืน ?

น้ำหนักขึ้นแน่นวลลล

>>168 เอ็นโจบอกว่าซุกพุงแล้วแบนราบไปหน่อย เลยต้องขุนเรย์กะ--

บร้า พวกมึงก็อย่าคิดลึก เขาบอกว่าซื้อขนมมาแช่ตู้เย็นก็คงพาไปกิน แต่ดึกแล้วก็กลัวจะอ้วน เลยจับวิ่งออกกำลังกายรอบโรงแรมจนท่านเรย์กะสลบเหมือด โดนหามมานั่งม้านั่งไง ปริศนาไขกระจ่างแล้ว เรื่องราวมันก็เป็นแบบนี้ล่ะ ไม่มีอะไรจริงจริ๊งงงง //เสียงสูง

>>160 ขอบคุณมากนะ //เปิดฟังทันใด พน.สอบช่างมานนน

>>156 เห็นเพลงเลยไปหากระทู้รีวิวหนังเรื่องนี้อ่าน เจอกระทู้นึงแปลเพลงนี้ทำเอากูโครตลั่น ลั่นจริงอะไรจริงจนต้องมาเผยแพร่ต่อ นึกหน้าท่านเอ็นโจร้องเพลงนี้แบบกรุ้มกริ่มๆได้เลย 5555555555555555555
http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2009/08/K8155573/K8155573.html

Underneath the starlight - starlight
ถึงจะมีแสงดาวเหลืออยู่

There's a magical feeling - so right
แต่พี่ก็สามารถนะน้องนะ

It'll steal your heart tonight
คืนนี้ล่ะน้องเอ๋ย

You can try to resist
อย่าขัดขืนเร้ยย

Try to hide from my kiss
พี่ขอหน่อยน่า

But you know
อย่าเลยน้อง

But you know that you can't fight the moonlight
ขัดขืนไปก็เท่านั้นนะจ๊ะ

Deep in the dark
มืดออกอย่างนี้

You'll surrender your heart
ใจอ่อนอยู่แล้วล่ะ

But you know
รู้อยู่เต็มอก

But you know that you can't fight the moonlight
ว่าสู้พี่ไม่ได้หรอก

No, you can't fight it
อย่าเสียแรงเปล่าเลย

It's gonna get to your heart
น้องก็เต็มใจใช่มั้ยล่ะ

>>172 เชี่ยยยยยย เป็นการแปลที่ซับนรกที่สุดเท่าที่กูเคยอ่านมาเลย

>>172 สัส กูฮา 5555555 จะว่าเป็นซับนรก แต่ก็แปลได้ใจกูชะมัด มาแนวน้องเสร็จพี่แน่คืนนี้ ยิ่งเพลงจูบเย้ยจันทร์ท่อนล่างกูยิ่งฮา มีความเข้ากันกับฟิคตอนนี่ชิบเป๋ง 555555555555555

>>152 ชวนขึ้นห้องไปดูวิว....แน่ใจนะว่าแค่ดูวิว แล้วมาถึง "ไว้ใจผมนะ" ไม่ค่ะ ไม่ไว้ใจเด็ดขาด หมอนี่มันร้ายนะคะหัวหน้า กูอ่านไปเขินไป ฮู้ยยย ลูกบ้านคาสโนว่ายังแพรวพราวขนาดนี้ แล้วตัวพ่ออย่างท่านอิมาริจะขนาดไหน ล่อลวงเหยื่อให้คล้อยตาม มีโอกาสก็คว้าไว้ คนหมู่บ้านนี้มันอันตรายจริงๆข่ะ

กูชอบการบรรยายแบบนี้นะ ไม่ต้องเขียนมากมาย แต่ก็รู้สึกวาบหวิว แถมฉากที่บรรยายว่าไม่รู้เสื้อคลุมโดนถอดไปตอนไหนกับฉากลิปติดปากนี่บับแวร่ จิ้นกันเองละกันว่าเมื่อกี้เร่าร้อนกันขนาดไหน ทำให้กูเขินมาก กูฟินมาก ใครก็ได้ช่วยแต่งต่อที

ตอนใหม่มาแล้ว!! ขอบคุณนะโม่งแปล! ท่านเรย์กะเบิกเนตรแล้ว! จงเปล่งประกายซะด้วยอำนาจของจักรพรรดินี!!

สรุปว่าคนชี้เป้าไม่ใช่จอมมารแต่เป็นฟุยุโกะแฮะ

แว่วเสียง "หึ คิดว่าเป็นฝีมือผมตลอดเลยรึไง " ลอยมาตามลมทั้งที่ไม่มีคนอยู่รอบข้าง

ผู้ชายเรื่องนี้แม่งสกิลล์งานฝีมือสูงมากๆ ท่านพี่ทำตุ๊กตาผ้าเฟลท์ให้น้องได้ ทำข้าวต้มได้ คุณซาซาจิมะแก้งานได้ คาบุทั้งทำสร้อยคอเครื่องประดับเอง ถักลูกไม้เอง เหลือพื้นที่ให้สาวๆ บ้างเถอะ...

พวกมึง กูอยากอ่านความในใจของเด็กในชมรมอ่ะ ท่านเรย์กะเผยรอยยิ้มเปี่ยมเมตตาทีไรคนนอกมองมันเป็นรอยยิ้มพิฆาตไม่ใช่เหรอ 55555555 แต่ตอนนี้โคตรสนุก อยากเห็นเลยว่าข่าวในซุยรันจะเป็นไง 555

>>179 คุณนาโทริคงเอาไปคุยประมาณว่า ท่านจักรพรรดิทรงดุดันหักโหมราวกับพายุเมื่อแรกปรากฎตัว แต่ก็ทรงเมตตาท่านจักรพรรดินีมากๆ เมื่อเห็นว่าท่านเรย์กะยังทำงานฝีมือติดพันอยู่ ก็กรุณาลงมือช่วยถักด้วยตนเอง //โชว์ลูกไม้ประกอบ// งานถักลูกไม้ที่แสนปราณีตบอบบางนี้แสดงถึงความละเอียดอ่อนของจิตใจท่านจักรพรรดิ ก่อนทั้งคู่จะออกไปจากห้องชมรมอย่างสง่างาม กลายเป็นตำนานบทใหม่ในซุยรัน

กูนึกภาพไซซายะถักลูกไม้ไม่ออกเลยว่ะ...

ของมันถักกันง่ายๆ แบบนั้นเลยเรอะ!!

แต่ผิดคาดนิดๆ ที่เหล่าลูกแกะแตกตื่นลนลานนะ นึกว่าจะกรี๊ดกร๊าดกันซะอีก หรือว่าที่ดูแตกตื่นน่ะเฉพาะในสายตาของท่านเรย์กะเท่านั้น? ความจริงแล้วสาวๆ เค้าแค่อึ้งด้วยความปลาบปลื้มปิติกันอยู่ตะหาก

ฉากคาบุรากิถักลูกไม้นี่....ตะไมดูสาวน้อยจังเลยคะ ผู้ชายเรื่องนี้มีความสาวน้อยยิ่งกว่าสาวๆ ส่วนสาวๆก็แมนเอาๆ

>>182 สาวๆ ชมรมนี้มีแต่พวกขวัญอ่อนมั้ง แค่ท่านเรย์กะมาทักตอนแรกก็ผวาแล้ว เจอคาบุพุ่งมาตะคอกเป็นคำแรกอีกก็คงขวัญกระเจิงกันไปหมดล่ะ

>>178 แต่ทานุกิทำงานท่านเรย์กะเจ๊งนะมึง 5555555
ผู้ชายเรื่องนี้มันมีสกิลงานฝีมือ งานบ้านงานเรือนยิ่งกว่าสาวๆซะอีกแฮะ ท่านพี่ คุณซาซาจิมะ คาบุ หัวหน้าห้อง ยูกิโนะ เดชชิ ปล่อยสาวๆออกรบโชว์แมนทำลายล้าง ส่วนหนุ่มๆก็นั่งเย็บปักถักร้อยทำกับข้าวกันไป

>>184 ไม่ใช่ว่าเพราะคู่มือที่สภานักเรียนแจกให้พวกหัวหน้าห้องเอาไปป่าวประกาศหรอกเรอะ จากนั้นก็โดนใส่สีตีไข่ไปอีกประมาณว่า...
หัวหน้าห้อง : ที่โรงเรียนนี้มีคนสามคนที่อย่าคิดเข้าไปต่อกรหากยังรักชีวิต คนแรกจักรพรรดิคาบุรากิผู้เงียบขรึมสุดสง่าแสนจะเริ่ด ถ้าเป็นศัตรูด้วยจะถูกไพร่พลกรีฑาทัพถาโถมใส่จนตายไปจากสังคมทั้งทางนิตินัยและพฤตินัย อีกรายคือจักรพรรดินีคิโชวอินผู้มีพัดและดอกโบตั๋นเป็นอาวุธ ยามใดที่พัดภูตพรายกรายกรีด ฝนโลหิตจะชโลมทั่วซุยรัน อ้อจักรพรรดินีมีทหารเอกชื่อริรินะ เป็นหน่วยทะลวงฟันที่ฉะแหลกหากมีคนว่าร้ายจักรพรรดินีพึงสังวรณ์ใว้เลยว่าอนาคตของคนที่ต่อต้านนั้นไม่จบดีซักคน ไม่เชื่อดูยัยซึรุฮานะเป็นตัวอย่าง อีกรายคือองค์ชายเอ็นโจ รายนี้แม้ไม่อันตรายเท่าสองคนข้างต้นแต่ก็อย่าได้ทำตัวตีสนิทจนเกินพอดี พึงสังวรณ์ใว้ว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนที่อยู่กับจักรพรรดิมาตั้งแต่ก่อนเข้าเรียนและยังสามารถคุยกับจักรพรรดินีได้เป็นปรกติอีกต่างหาก นี่คือข้อควรระวังสูงสุดมีคำถามอะไรมั้ย?
นักเรียนนอก : ค่ะๆๆๆ มีคำถามค่ะ ถ้าเกิดว่าเผลอลงชื่อเข้าชมรมไปแล้วดันไปเจอะจักรพรรดินีเข้าจะขออกจากชมรมได้มั้ยครับ
หัวหน้าห้อง : ...............................................................ถ้าไม่กลัวเจ้าแม่กาลีองค์ลงประทับทรงบนเซอร์บิรุสมาสะบัดพัดก็ลองดู...

ตื่นมาเมื่อกี้กดอ่านท่านเรย์กะ แล้วว่าจะมาเม้ามอยแปลไทยตอนใหม่ แต่เจอข่าวนักร้องวง linkin park เสียชีวิต จากฮาๆตอนได้อ่านท่านเรย์กะ อารมณ์กูดิ่งวูบทันที แง้ วงโปรดกูด้วยอ่ะ ขอโทษที่นอกเรื่อง แต่กูเสียใจจริงๆ ไม่น่าเลย กูอยากไปดูคอนเสิร์ตวงนี้ให้ได้ซักครั้งในชีวิตแท้ๆ ; w ;

>>187 ไม่เป็นไร ปลอบๆ กูก็โตมากะวงยุคนั้นเหมือนกัน ไว้รู้สึกดีขึ้นแล้วค่อยมาเม้าท์มอยกันก็ได้นะมึง

>>187 กูก็เสียใจเช่นกัน ถึงอัลบั้มหลังๆกูไม่ค่อยได้ตาม แต่กูก็ไปดูคอนเสิร์ตวงนี้ตอนมาไทยทุกรอบนะ somewhere i belong กับ numb นี่เพลงโปรดกูเลย ไม่คิดเลยว่าจะไม่มีโอกาสได้ดูคอนวงนี้อีกแล้ว

>>186 จะฮาเกินไปแล้ว ประทับทรงบนเซอร์บิรุสนี่อะไรกัน 55555
อ่านตอนนี้ เห็นคาบุทำอะไรก็รุ่งไปหมดแล้วอยากตะโกนว่า "ฮว้ากกกกกกก เรียจูระเบิดตายไปซ้าาาาาาาาา" ชะมัดเลย หนังสือก็ไม่ต้องติวอะไรมาก กีฬาก็เก่ง ทำอะไรก็สำเร็จง่ายๆไปหมด บ้านก็รวย มีแค่เรื่องจีบสายกับสามัญสำนักบางอย่างเท่านั้นแหละที่เอามาคานสมดุลย์บ้าง orz

>>190 ความเก่งทุกอย่างมันถูกแลกเปลี่ยนกับสามัญสำนึกในการใช้ชีวิตประจำวันไงมึง... กฎหารแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม

เหมือนท่านพี่ที่เก่งทุกอย่างแต่ต้องกลายเป็นซิสค่อนและโดนเรย์กะใช้เป็หนูทดลองยา

>>191 หลังๆ นี่ท่านพี่อย่างพริ้ว น่าจะรอดไปเยอะ อย่างน้อยๆ เอฟเฟคต์ก็น่าจะน้อยกว่าทานุกิแน่ๆ นะมึง เป็นตัวละครที่น่าจะบาลานซ์ดีที่สุดในเรื่องแล้ว ความเป็นซิสค่อนก็ไม่รู้ถึหูสาธารณชนด้วย ยกเว้นท่านอิมาริไว้คน...

>>191 เข้าเค้านะ
เอ็นโจเก่งเทพ - นกรัวๆ
อิมาริคาสโนว่า - โดนเสียบ
ริรินะเพื่อนเยอะ - สายมโน
ซึรุฮานะมีขุมกำลัง - โดนพัดตบ
เอสไดนากงฟุตบอล - กลายเป็นไอ้ถั่วแดง

>>193 อาริมะผู้ผดุงความยุติธรรม - นายเป็นใคร?

>>192 ท่านพี่พริ้วตั้งแต่ปฏิเสธขนมฝีมือเรย์กะยามดึกแล้วมึง วาเลนไทน์ก็หนีตลอด แถมแกล้งคืนได้แบบเนียนๆอีกต่างหาก

จะว่าไปเพื่อนเรย์กะที่คาบุรากิบอกนี่ใคร เห็นใช้เต็มปากเต็มคำมากว่าเขา

เอ็นโจวแน่ๆ รู้ยันตารางเวลาของเจ้าแม่น่ะ

>>195 งั้นได้เพื่อนเป็นท่านอิมาริละกัน ดูเหมือนปัญหาท่านอิมาริ ท่านพี่เหมือนจะมีส่วนรู้เห็นตามเช็ดเยอะอยู่ 555555 พอมาจีบน้องสาวตัวเองก็ต้องเปลืองแรงซ้อม

>>196 ท่านฟุยุโกะนั่นล่ะ บอกว่านั่งอยู่ด้วยกันแล้วก็ลาไปห้องชมรม แต่ชี้เป้ามาสถานที่ได้แบบนี้นี่มัน ท่านฟุยุโกะแม่งจะรู้ถึงขนาดนั้นเชียวเรอะ เห็นบอกไม่สนิทนี่นา
หรือแอบสะกดรอยตามมา......อยากคุยกับเรย์กะแต่ไม่กล้า เลยต้องสะกดรอยตามเพื่อหาจังหวะคุยให้ได้ แต่ไม่มีโอกาสซักที พอมีโอกาสก็เอาของที่ตัวเองชอบไปให้ แต่ท่านเรย์กะก็ดันหนีอีก

>>198 กูแอบคิดว่าท่านฟุยุโกะอาจเป็นตัวละครที่ไขปริศนาที่มาที่ไปของท่านเรย์กะก็ได้ ด้วยความที่มาสาย Occult นางอาจจะมองออกว่าท่านเรย์กะเป็นคนมีสองวิญญาณ ไม่ก็ระลึกชาติได้ เลยอยากหาทางเข้ามาตีสนิทด้วย หรือไม่จริงๆ แล้วนางก็เป็นน้องสาวท่านเรย์กะกลับชาติมาเกิดในการ์ตูนเรื่องนี้เหมือนกัน แต่หลุดมาเป็นตัวประกอบ //สูดกาวแรงๆ ซู้ดดดดดดดดด

>>197 พูดถึงอิมาริแล้ว กูก็อยากเห็นรีแอคชั่นพี่แกตอนได้กอล์ฟมาร์คเกอร์ไปจริงๆว่ะ อยากเห็นใจจริงด้วยว่าคิดยังไงกับของขวัญชิ้นนี้ 555555555555555

>>198 คาบุกับฟุยุโกะอาจจะเล่นวีจีบอร์ดกันในสโม ถามว่าเรย์กะอยู่ที่ไหนก็ได้ 55555

>>201 อยากเห็นรีแอคชั่นของคาบุตอนโดนชวนเล่นวีจีบอร์ดว่ะ 55555

>>201 สตอล์กเกอร์เวอร์ชั่นคนตายเรอะ 5555555555

กูไม่เก็ทว่าทำไมคาบุถึงบอกว่าอย่ามายืนข้างหลังอะ อธิบายหน่อยได้โปรด กูงง55555

KY ข่าวลือที่ว่าเรย์กะกับคาบุสนิทสนมกันนี่น่าจะมาจากการเรียกชื่อด้วยส่วนหนึ่งแน่ๆ คาบุมันเรียก คิโชวอิน ห้วนๆตลอดเลย ซากุระตอนเจอคนเยอะๆก็เรียกว่า คุณเรย์กะ มีแค่ตอนเจอไมฮามะอ่ะที่เรียกเรย์กะห้วนๆ เอ็นโจยังคุณคิโชวอินตลอดเลย

>>204 เวลามึงตั้งใจทำอะไรสักอย่างอยู่แล้วมีคนมาจองดูมึงมันกดดันนะเว้ย กูคนนึงละไม่ชอบมันอึดอัดไงไม่รู้ว่ะ

>>205 อาริมะก็เรียกคิโชวอินห้วนๆเหมือนกันมึง ยังไม่มีข่าวว่าสนิทเลย

กูว่าที่มีข่าวว่าสนิทนี่เพราะพฤติกรรมมากกว่า เอาหนังสือมาให้ต่อหน้าคนเยอะๆ เขกหัวมั่งล่ะ ลากไปนั่นไปนี่ หรือเดินมาคุยด้วยบ่อยๆ พอดีไอ้สองหล่อนี่มันไม่ทำแบบนี้กับใครในโรงเรียนไง ประมาณว่าเรย์กะเท่านั้นที่ได้รับสิ่งเหล่านี้ คนอื่นก็แค่แฟนคลับคอยตามกรี๊ด โอกาสได้คุยเป็นเรื่องเป็นราวยังแทบไม่มี คนก็เลยมองว่าสนิทกัน

>>204 น่าจะล้อ golgo13 ว่ะ พระเอกเป็นนักฆ่า คือนักฆ่ามักจะมีเซนส์ที่สามารถจับรังสีสังหารได้ รู้ว่าใครคิดปองร้ายตัวเองอยู่ แล้วก็ระแวงเรื่องโดนลอบฆ่าจากด้านหลัง กูว่าปกติคาบุมันทำอะไรก็มีสายตาจ้องรอบทิศอยู่แล้ว คงไม่ยี่หระเท่าไหร่กับตอนคนมาจ้องจากด้านหลัง แต่ถึงกับห้ามมายืนนี่ เรย์กะต้องแผ่ออร่าด้านลบใส่จนเขารู้ตัวแน่ๆ

นาโทริ
ฉันชื่อนาโทริ มิอุค่ะ ตอนนี้ฉันกำลังเรียนอยู่มัธยมปลายที่โรงเรียนซุยรัน อ๊ะ ไม่ใช่ว่าฉันร่ำรวยกว่าเด็กทั่วไปอย่างมากนะคะ ที่บ้านของฉันเคยเป็นเกษตรกร แต่พอคุณปู่เสีย คุณพ่อที่ได้รับมรดกเป็นผืนดินก็เลยขายที่ดินผืนนั้นแล้วย้ายเข้ามาอยู่ในเมืองหลวง ไม่รู้เพราะว่าพื้นเพของพวกเราเป็นคนชนบทรึเปล่า เพราะงั้นคุณแม่เลยพยายามอย่างยิ่งที่จะให้ฉันเรียนโรงเรียนดี ๆ เพื่อจะได้เป็นที่เชิดหน้าชูตา อย่างตอนที่สอบเข้าซุยรันได้คุณแม่ก็เอาไปอวดยกใหญ่

ตอนสมัยต้นเทอมฉันยังปรับตัวเข้ากับเด็กคนอื่น ๆ ไม่ได้ ซ้ำยังล้มป่วยตอนที่ไปทัศนศึกษาอีก ดังนั้นก็เลยยิ่งโดดเดี่ยวเข้าไปใหญ่ ยังดีที่ฉันเข้าชมรมการฝีมือ ดังนั้นตอนเที่ยงก็เลยไปทานข้าวกับเพื่อนในชมรม ทำให้ไม่เหงามาก แต่ยังไงก็อยากมีเพื่อนในห้องอยู่ดี ก็นั่งเฉย ๆ อยู่คนเดียวน่ะดูเหมือนคนประหลาดนี่นา ฉันไม่ได้นิสัยแย่ขนาดไม่มีเพื่อนคบนะคะ

ชมรมการฝีมือเป็นชมรมเล็ก ๆ ที่ทุกคนรวมตัวกันทำสิ่งที่ตัวเองรัก แต่มีสิ่งที่สุดยอดไปเลยนั่นก็คือหัวหน้าชมรมของเราค่ะ

รุ่นพี่คิโชวอิน เรย์กะ เป็นคุณหนูแบบที่...คุณหนูสุด ๆ ไปเลยค่ะ จะให้บรรยายถึงแล้วทั้งฐานะแล้วก็รูปร่างหน้าตาสมบูรณ์แบบสุด ๆ แม้ว่ารุ่นพี่เรย์กะจะไม่เคยทำอะไรไม่ดี แต่ฉันก็ออกจะกลัว ๆ อยู่หน่อย อาจจะเป็นเพราะรุ่นพี่ให้ความรู้สึกเหมือนคุณหนูที่เป็นตัวร้ายในหนังสือการ์ตูนที่สมัยเด็กฉันเคยอ่านล่ะมั๊ง ฉันจำชื่อเรื่องไม่ได้แล้วล่ะค่ะ แต่เป็นหนังสือการ์ตูนเกี่ยวกับนางเอกที่เป็นสามัญชน เข้ามาเรียนในโรงเรียนไฮโซ แล้วก็มีผู้ชายมารุมชอบ หนึ่งในนั้นคือพระเอกที่แสนจะเลิศเลอเพอร์เฟค เป็นที่ชื่นชอบของคุณหนูทั้งหลาย ดังนั้นคุณหนูที่โดดเด่นที่สุดในโรงเรียนก็เลยไม่ชอบใจแล้วหาเรื่องรังแกนางเอกสารพัด ทั้งผมหลอด การใช้ชีวิตหรูหรา แล้วก็เสียงหัวเราะโฮะโฮะโฮะ นี่ช่างเหมือนกันเสียจริง ๆ แม้สุดท้ายแล้วคุณหนูผมหลอดจะพ่ายแพ้ถึงขนาดบ้านล่มจมตกต่ำไป แต่ถึงยังไงสำหรับฉันแล้วคนแบบนี้ห่างไว้เสียจะดีกว่า

อ๊ะ ไม่ใช่ว่าฉันคิดว่ารุ่นพี่เรย์กะจะเป็นคนแบบนั้นหรอกนะคะ เพราะอย่างตอนนี้ รุ่นพี่เรย์กะยังมาทำงานฝีมือกับพวกเรา แถมยังคอยดูแลไม่ให้คนในชมรมถูกรังแกอีก พอตอนที่บอกเรื่องกลุ้มใจออกไปก็ให้คำแนะนำอย่างละเอียด ช่างเป็นท่านพี่ที่สมบูรณ์แบบจริงๆ นี่ถ้าเป็นโรงเรียนยูกิโนะมิยะ ก็คงจะเหมือนท่านพี่โอซางาวาระ ซาจิโกะ ในเรื่อง ‘ท่านมาเรียมองเราอยู่นะ’ แน่นอน ถ้าถูกท่านพี่ที่สมบูรณ์แบบอย่างท่านเรย์กะประกาศว่า ‘ฉันจะทำให้เธอมาเป็น-เซอร์-ของฉันให้ได้’ ล่ะก็จะต้องเป็นลมแน่ ๆ (**ท่านมาเรียมองเราอยู่นะเป็นการ์ตูนแนวยูริ ส่วนโอซางาวาระ ซาจิโกะ คือหนึ่งในตัวเอกที่เป็นสาวสวยสมบูรณ์แบบในเรื่อง เซอร์ก็เหมือนกับน้องสาว)

ในขณะที่พวกเรากำลังคุยเล่นกันด้วยบรรยากาศสบาย ๆ กว่าที่คิด จู่ ๆ รุ่นพี่เรย์กะที่กำลังจะหยิบขนมให้พวกเราก็ชะงักไปเมื่อมองโทรศัพท์ ใบหน้าของรุ่นพี่ซีดลงอย่างรวดเร็ว ก่อนจะมือถือหยุดจากมือร่วงกระเด็นไปบนโต๊ะ

ทว่าก่อนที่ฉันจะได้ทันถามว่ารุ่นพี่ไม่สบายรึเปล่า ประตูห้องชมรมก็กระแทกเปิดออก พร้อมกับคนสุดท้ายในโรงเรียนที่ฉันคิดว่าจะมาเยือนชมรมเล็ก ๆ ของพวกเรา

ท่านคาบูรากิยืนอยู่หน้าประตูด้วยสีหน้าโมโห ถึงอย่างนั้นใบหน้าที่หล่อเหลาดุดันก็ทำให้ลมหายใจของฉันขาดห้วง ดีจริง ๆ ที่ไม่ได้เข้าโรงเรียนยูกิโนะมิยะ

“คิโชวอิน คิดจะปล่อยให้คอยถึงเมื่อไหร่!”

ปากของฉันเปิดอ้าค้างอย่างเสียกริยาเมื่อได้ยินคำพูดของท่านคาบุรากิ แย่แล้ว จักรพรรดิของพวกเรารอจักรพรรดินีกลับบ้านด้วยกันเหรอเนี่ย จริงอยู่ที่ได้ยินข่าวว่าทั้งสองคนไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย ๆ แต่พอได้เห็นด้วยตา ได้ยินกับหูตัวเองก็ยังคงประหลาดใจอยู่ดี

“คิโชวอิน! เมื่อวานก็บอกแล้วไงว่าห้ามเมินเมล์ฉันน่ะ!”

ฉันสะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยินเสียงตะคอกด้วยความร้อนแรงนั่น หันไปมองหน้าเพื่อนในชมรม พวกเราจ้องตาแล้วพยักหน้ากัน หูไม่ฝาด ทั้งสองคนสนิทสนมกับถึงขนาดส่งอีเมล์หากันน่ะไม่แปลก แต่รุ่นพี่เรย์กะช่างเป็นท่านพี่ที่สุดยอดจริง ๆ ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่น คงระริกระรี้อวดทุกคนในโรงเรียนแล้วว่าตัวเองส่งเมล์ติดต่อหาจักรพรรดิบ่อย ๆ แต่รุ่นพี่เรย์กะไม่ใยดีถึงขนาดเมินอีเมล์จนต้องให้จักรพรรดิมาตามถึงชมรมด้วยตัวเอง

ก็เคยอ่านหนังสือแนะนำการวางตัวของผู้หญิงอย่าง ผู้หญิงร้าย ผู้ชายรัก ที่ให้ทำตัวไม่เกาะติดผู้ชายอยู่หรอกนะ แต่นั่นมันผู้ชายธรรมดานี่นา ถ้าเป็นระดับจักรพรรดิมาสนใจ ไม่ว่าใครก็อดตื่นเต้นดีใจไม่ได้อยู่แล้ว คิดไม่ถึงว่ารุ่นพี่เรย์กะจะทำได้จริง ๆ สมแล้วที่เป็นคนที่ป๊อปปูล่าร์ที่สุดในโรงเรียน ผู้หญิงที่เพียบพร้อมอย่างรุ่นพี่ก็คงมีผู้ชายดี ๆ มารุมล้อมจนชินชาแล้วกระมัง นอกจากฐานะแล้ว เลเวลเรื่องความรักของพวกเราช่างต่างกันจริง ๆ

“อ้าวตายจริง ท่านคาบุรากิ ยินดีต้อนรับสู่ชมรมงานฝีมือค่ะ เรื่องเมล์ที่ส่งมา ฉันเพิ่งจะสังเกตเห็นเมื่อครู่นี้เอง ต้องขอประทานอภัยด้วยนะคะ”

รุ่นพี่เรย์กะตอบด้วยน้ำเสียงสบายๆ มุมปากประดับรอยยิ้มสูงส่งเฉยชา ทำเอาฉันไขว้เขวอีกครั้ง รุ่นพี่คะ หัวใจของฉันจะละลายไปกองอยู่ในรองเท้าแล้วค่ะ ฉันนึกภาพตัวเองแทนที่ท่านเรย์กะ ถ้ารู้ว่าจักรพรรดิจะส่งอีเมล์หาฉัน ถึงจะเป็นอีเมล์เปล่า ฉันก็คงจะต้องโทรศัพท์ตลอดเวลา แต่เมื่อครู่นี้รุ่นพี่เรย์กะไม่มีท่าทีสนใจโทรศัพท์แม้แต่น้อย ให้คำแนะนำและพูดคุยกับพวกเราด้วยท่าทีผ่อนคลาย

นี่อย่าบอกนะว่าท่านคาบุรากิหลงรักรุ่นพี่เรย์กะข้างเดียว!

“ทุกครั้งเลยสิน่า ต้องให้บอกหรือเปล่าว่ามือถือมีไว้ทำอะไร”

ท่านคาบุรากิบอกด้วยน้ำเสียงโกรธ ๆ หัวใจของฉันเต้นระรัวอีกครั้ง แต่คราวนี้ไม่ใช่เพราะใบหน้าหล่อเหลาหรือร่างสูงสง่านั่น แต่เป็นบรรยากาศที่เข้าไม่ถึงของทั้งสองคนซึ่งทำให้คนอื่น ๆ ในชมรมกลายเป็นตัวประกอบมากกว่า นี่มันโชวโจมังกะสินะ แต่การ์ตูนเรื่องนี้ตัวเอกไม่ได้เป็นผู้หญิงจืด ๆ ธรรมดาอย่างฉัน แต่เป็นพระนางมารีอังตัวเนตต์ที่แสนเย็นชา กับเจ้าชายผู้มีความรักอันร้อนแบบที่ซักวันหนึ่งจะต้องมีฉากจับกดแล้วก็ XXX ที่มุมลับตาของโรงเรียน!

เมื่อเห็นว่ารุ่นพี่เรย์กะยังคงไม่ยี่หระกับน้ำเสียงโกรธเคือง ท่านคาบุรากิก็เชิดคางออกคำสั่ง

“ไปได้แล้ว”

ไม่จริงน่า ฉันหันไปมองตากับเพื่อนในชมรมอีกครั้ง ถึงแม้กับพวกผู้หญิงที่รุมตื้อ ท่านคาบุรากิจะแสดงท่าทางรำคาญและพูดด้วยน้ำเสียงห้วน ๆ แต่ความสนิทสนมระดับนี้มันคืออะไรกัน ‘ไปได้แล้ว’ นี่ไปไหน หมายถึงเดทโรแมนติกหลังเลิกเรียน? หรือว่าไปทำเรื่องที่ผู้ใหญ่ทำกันน่ะ!?

“เกรงใจอย่างยิ่งเลยค่ะที่อุตส่าห์มารับถึงที่นี่ แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้ฉันกำลังทำงานฝีมือ ฉันกำลังทำกิจกรรมชมรมอยู่ ที่สำคัญ ฉันเป็นหัวหน้าชมรมนี้ คงจะถอนตัวออกไปกลางคันโดยพลการไม่ได้หรอกค่ะ”

รุ่นพี่เรย์กะบอกด้วยน้ำเสียงไม่เร่งร้อน ทำราวกับว่าช่วงเวลาที่ได้อยู่กับท่านคาบุรากิไม่มีความสลักสำคัญอะไรมากไปกว่าการทำงานฝีมือ

พวกเรามองหน้าอีกอีกเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ พอมองลูกไม้ที่ถักค้างในมือก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นก้างขวางคอความรักของท่านคาบุรากิยังไงชอบกล

“ท่านเรย์กะ ถ้ามีธุระกับท่านคาบุรากิ จะออกไปก่อนก็ได้นะคะ พวกเราดูแลชมรมกันต่อเองได้ค่ะ” รองหัวหน้าชมรมรีบบอก ดังนั้นทุกคนเลยรีบพูดคล้อยตาม

ก็ขัดขวางทางรักของคนอื่นมันบาปนี่นา โดยเฉพาะกับความรักอันแสนร้อนแรงของท่านคาบุรากิคนนั้น แค่คิดก็รู้สึกหวิว ๆ ในท้องแล้ว ยิ่งคู่กับจักรพรรดินีอย่างรุ่นพี่เรย์กะ เป็นคู่ที่เหมาะสมกันยิ่งกว่ากิ่งทองใบหยก แม้ว่ารุ่นพี่เรย์กะจะเหมาะสมกับการเป็นท่านพี่ของพวกเรา แต่จักรพรรดินีก็ต้องคู่กับจักรพรรดิสิ!

“ไม่ได้ค่ะ ฉันยังขึ้นงานค้างอยู่เลย จะละมือไปครึ่งๆ กลางๆ ไม่ได้ ต้องขออภัยด้วยนะคะ ท่านคาบุรากิ”

ฉันแทบจะร้องกรี๊ดออกมาอย่างไม่อยากเชื่อเมื่อได้ยินรุ่นพี่เรย์กะปฏิเสธท่านคาบุรากิ ท่านคาบุรากิคนนั้นเชียวนะคะท่านเรย์กะ จะสุดยอดเกินไปแล้ว! แต่จะดีเหรอคะ น่าเสียดายแย่เลย

ท่านเรย์กะเหมือนจะเหนื่อยที่จะต่อล้อต่อเถียงจึงลงมือทำงานฝีมืออย่างตั้งใจต่อ

“ทำงานอะไรอยู่” ท่านคาบุรากิยังคงไม่ลดละ สุดยอดไปเลยค่ะท่านคาบุรากิ เป็นผู้ชายคนอื่นคงถอยทัพกลับไม่ถูกแล้ว นี่สินะจักรพรรดิของพวกเรา

“รุ่นน้องบอกว่าอยากถักลูกไม้ร้อยลูกปัดทำเป็นเครื่องประดับสุนัขตัวโปรด ฉันเลยจะช่วยอีกแรงค่ะ”

หัวใจของฉันหวั่นไหวอีกครั้ง ไม่จริง แค่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างนั้น รุ่นพี่ถึงกับปฏิเสธท่านคาบุรากิ...

น้ำตาของฉันเอ่อขึ้นมาบนขอบตา รุ่นพี่เรย์กะคะ ต่อให้น้องต้องเป็นโสดตลอดชีวิต ขอแค่ได้ติดตามท่านพี่ก็ถือเป็นความสุขอันสูงสุดแล้วค่ะ ขอโทษนะคะท่านคาบุรากิ หัวใจของมิอุให้กับท่านพี่เรย์กะไปหมดทั้งดวงแล้วค่ะ แต่เพื่อความสุขของท่านพี่เรย์กะ ฉันจะเชียร์ให้ท่านคาบุรากิสมหวังนะคะ

“เครื่องประดับสำหรับสุนัข?”

ขายาว ๆ ของท่านคาบุรากิเดินไม่กี่ก้าวก็เข้ามาประชิดข้างท่านพี่เรย์กะ พวกเราถอยกรูออกเหมือนปีศาจโดนแสงโฮลี่ จ...เจิดจ้า เจิดจ้าเกินไปแล้ว เพิ่งเคยได้อยู่ใกล้ท่านคาบุรากิขนาดนี้เป็นครั้งแรก ผู้ชายอะไรตัวหอมยิ่งกว่าผู้หญิง แถมยังเป็นกลิ่นหอมอ่อน ๆ ที่ไม่ฉุนจมูกอีกท่านหาก ท่านพี่เรย์กะต้านทานผู้ชายแบบนี้ไหวได้ยังไงคะเนี่ย เลเวลสูงเกินไปแล้ว!!!

“...ชิ้นไหน?”

“หา?”

หา???

จู่ ๆ ท่านคาบุรากิก็เอื้อมมือที่เหมาะกับการพรมลงไปบนคีย์เปียโนมาหยิบลูกไม้ร้อยลูกปัดที่ฉันทำค้างไว้ไปดู ก่อนจะขมวดคิ้วแล้วทำเสียงฮืมม์ในลำคอ แล้วนั่งลงบนที่นั่งของท่านเรย์กะ

“เอามา”

“หา?”

เดี๋ยวก่อนนะ...

ท่านคาบุรากิเอื้อมมือไปทางท่านเรย์กะ ตอนแรกฉันตกใจนึกว่าท่านคาบุรากิจะบังคับขืนใจท่านพี่ต่อหน้าธารกำนัล แต่ปรากฏว่าท่านคาบุรากิเพียงแค่คว้ากระสวยถักไปจากมือท่านพี่เรย์กะ ขายาว ๆ ไขว้อย่างเกียจคร้าน แล้วลงมือถักลูกไม้ร้อยลูกปัดอย่างคล่องแคล่วราวกับทำมานาน

ฉันอ้าปากค้าง ท่านพี่เรย์กะคะ ช่วยน้องด้วยค่ะ ดาเมจแรงเกินไปแล้ว!!!

บรรยากาศในห้องชมรมเงียบกริบ ทุกคนนิ่งเหมือนถูกสาป อา ถ้าเป็นคำสาปก็อย่าให้ใครมาถอนเลยนะ นี่มันวิเศษเกินไปแล้ว ถ้าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปจะถูกดุมั๊ยนะ

“นี่เธอ ตาถักตรงนี้มันแปลกๆ นะ” ท่านคาบุรากิหันไปบอกท่านเรย์กะอย่างสนิทสนม มือก็ถักลูกไม้อย่างคล่องแคล่วโดยที่ไม่ต้องมอง

“...ตรงนั้นมัน จะกลับไปแก้มันลำบาก ปล่อยทิ้งไว้แบบนั้นก็ได้ค่ะ” แก้มของท่านพี่เรย์กะขึ้นสี อ๊ะ ไม่ต้องกังวลขนาดนั้นก็ได้นะคะท่านพี่ ใครที่ทำครั้งแรกก็ล้วนแต่ทำผิดพลาดทั้งนั้น

“ชิ อะไรน่ะ ไหมตรงนี้พันกันยุ่งเชียว”

“...ขออภัยด้วยค่ะ”

ท่าทีหยอกล้ออย่างสนิทสนมทำให้ฉันคันมือยิก ๆ อยากจะเอาโทรศัทพ์มือถือขึ้นมาถ่ายภาพท่านพี่เรย์กะที่ทำแก้มพองงอนตุ๊บป่องที่ถูกดุ กับท่านคาบุรากิที่ถักลูกไม้ไปก็หยอกท่านพี่ไปด้วย โอ๊ย ขอเป็นวีดีโอเลยได้ไหมคะ นี่มันเหตุการณ์สำคัญทางประวัติศาสตร์แท้ๆ

พวกเรามองท่านพี่เรย์กะที่มีสีหน้าง้องอนไม่พอใจที่ถูกท่านคาบุรากิแย่งงานฝีมือไปทำ อา...จะโกรธก็ไม่แปลกสินะ ถ้าเป็นผู้หญิง ใคร ๆ ก็อยากโชว์ความเป็นแม่บ้านแม่เรือนให้กับคนที่ตัวเองชอบเห็นนี่นา ถูกแย่งไปทำเองแบบนี้ก็คงเสียหน้าน่าดู ท่านคาบุรากิก็เหลือเกินจริง ๆ ใจร้อนอยากจะออกเดทกับท่านเรย์กะจนทำเรื่องกระทบกระเทือนจิตใจสาวน้อยแบบนี้…

อ่า แต่อันที่จริงก็น่ารักนะ ถ้าผู้ชายที่ฉันชอบกระตือรือร้นขนาดนี้ ก็คงจะให้ร้อยเต็มสิบไปเลย อ๊ะ ไม่ได้นะ ทั้ง ๆ ที่สาบานไว้แล้วว่าจะติดตามท่านพี่เรย์กะ แต่ดันไปไขว้เขวกับจักรพรรดิจนได้ ยัยมิอุ เธอนี่แย่จริง ๆ

“อะไร” ท่านคาบุรากิหันไปถามท่านพี่ที่จ้องเป๋ง

“เปล่า ไม่มีอะไรนี่คะ” ท่านพี่เรย์กะตอบ ก่อนจะจ้องมองท่านคาบุรากิอีกซักพัก แล้วก็เอ่ยขึ้นต่อ “เก่งจังเลยนะคะ... หรือว่ามีประสบการณ์ถักลูกไม้มาก่อน”

อุ... ท่านพี่คะ ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะคะ แค่แฟนหนุ่มแอบไปฝึกงานฝีมือลับหลัง ไม่จำเป็นจะต้องทำหน้าน้อยใจขนาดนั้นก็ได้นะคะ บางทีท่านคาบุรากิอาจจะอยากเซอร์ไพรส์ท่านพี่ก็ได้นะคะ”

“จะมีได้ยังไงเล่า แค่ทำตามคำอธิบายของแค่นี้ใครๆ ก็ทำได้”

คราวนี้ไม่ใช่แค่ท่านพี่เรย์กะ แต่ทุกคนมองหน้ากันอย่างช๊อคๆ มายูมิจังส่ายหน้าเป็นเชิงว่าตัวเองทำไม่ได้แน่นอน ฉันเองก็ส่ายหน้าเหมือนกัน ตอนที่ทำแรก ๆ เสียไปตั้งเยอะ คนปกติไม่มีทางทำได้หรอกนะ

“คิโชวอิน” ท่านคาบุรากิเอ่ยขึ้นท่ามกลางเสียงเงียบงันในห้อง

อ๊ะ ฉันเพิ่งสังเกตค่ะว่าท่านคาบุรากิเรียกชื่อของท่านพี่ด้วยชื่อสกุลอย่างห่างเหิน ไม่รู้ว่าทั้งสองคนจะรู้สึกตัวรึเปล่า แต่การแสร้งทำเป็นไม่สนิท ทั้ง ๆ ที่การพูดจาและการกระทำสนิทกันขนาดนี้ มันแสดงพิรุธนะคะ

“คะ...”

“อย่ามายืนข้างหลังฉัน”

พอพูดแบบนั้นท่านพี่ก็ขยับไปยืนข้าง ๆ ฉันกระพริบตาถี่ ๆ อา ตอนแรกก็คิดนะว่าค่อนข้างจะทำร้ายจิตใจไปซักหน่อย แต่การเรียกให้มายืนอยู่ในที่ ๆ มองเห็นได้นี่มัน...

“เสร็จแล้ว”

ท่านคาบุรากิโยนลูกไม้ร้อยลูกปัดไปให้ท่านพี่เรย์กะ พวกเราส่งเสียงฮือฮากันอย่างชื่นชม อา นี่มันสุดยอดจริง ๆ ถักไม่ผิดเลยซักนิด ทั้ง ๆ ที่ไม่ต้องมีคนสอนแต่ก็สามารถทำได้อย่างง่ายดาย ท่านพี่เรย์กะมีคนวิเศษสุดมาตามตื้อขนาดนี้แล้ว ก็ยอม ๆ ไปเถอะนะคะ

ในระหว่างที่ฉันกำลังอวยพรให้ทั้งคู่ได้มีความรักที่ดี จู่ ๆ มือของท่านพี่เรย์กะก็เอื้อมมาจับมือของฉัน แล้ววางลูกไม้ที่ท่านคาบุรากิถักให้ไว้บนมือ

“เอ๋...!”

สมองของฉันเหมือนขาดออกซิเจนกะทันหัน มือเล็ก ๆ ของท่านพี่นุ่มนวลแล้วก็อุ่นจนทำให้ร่างของฉันร้อนผ่าว ฉันเบิกตากว้าง ก่อนจะส่ายหน้าไปมา ม...มือ ไม่ใช่สิ ตอนนี้อย่าเพิ่งมาโฟกัสเรื่องแบบนี้ได้ไหมมิอุ ท่านพี่คะ นี่มันของแทนใจที่ท่านจักรพรรดิผู้นั้นอุตส่าห์ทำให้เลยนะคะ ท่านพี่เอามาให้ฉันแบบนี้ ฉันก็กลายเป็นคนบาปไปสิคะ!

ท่านพี่ยิ้มด้วยรอยยิ้มเปี่ยมเมตตาที่ฉันเห็นแล้วรู้สึกเหมือนเข่าจะอ่อน คอมโบซ้ำเข้าไปอีกด้วยการที่ท่านคาบุรากิไม่เพียงแต่ไม่โกรธ กลับหยิบลูกไม้จากมือฉัน (ท่านคาบุรากิหยิบของจากมือฉัน นิ้วของท่านคาบุรากิแตะถูกมือฉันด้วย! เมื่อครู่ก็ท่านพี่ คราวนี้ก็จักรพรรดิ ฉันจะไม่ล้างมือเลยดีไหมนะ???) ก่อนจะหันไปแซวท่านเรย์กะ

“ตรงที่ไหมย่นๆ ตาถักหายไปตรงนี้เป็นฝีมือแม่นี่นะ”

ฉันรับลูกไม้ที่ท่านคาบุรากิวางกลับลงมาไว้ในมือ ของแทนใจของท่านทั้งสองคน มิอุคนนี้จะรักษาไว้ด้วยชีวิตค่ะ!

“เอ้า วันนี้แหละ ไปซุปเปอร์กันได้แล้ว”

ท่านคาบุรากิบอก ก่อนจะลากท่านพี่ออกไปจากห้องชมรม พอทั้งสองคนลับตา ทุกคนก็กรี๊ดกร๊าดกันใหญ่

“จักรพรรดิอัจฉริยะจริงๆนะคะ แค่มองก็สามารถถักได้เพอร์เฟคขนาดนี้!

“คุณนาโทริโชคดีจังค่ะ อา...ได้ของที่ทำมาจากฝีมือของรุ่นพี่เรย์กะแล้วก็จักรพรรดิ น่าอิจฉาจังนะคะ”

“ว่าแต่ทุกคนเห็นไหมคะ ท่านคาบุรากิกับรุ่นพี่เรย์กะ...อุฮิ” เพื่อนในชมรมของฉันหัวเราะคิกคัก “ข่าวลือท่าจะเป็นจริงเสียแล้วล่ะค่ะ แต่ผิดตรงที่ไม่ใช่แฟน แต่เป็นจักรพรรดิมาตามเกี้ยวรุ่นพี่เรย์กะฝั่งเดียวมากกว่า”

“อย่างนั้นท่านเอ็นโจของฉันก็ยังมีหวังสินะคะ”

ทั้งชมรมกรี๊ดกร๊าดกัน ก่อนที่เพื่อนคนหนึ่งจะถามขึ้น

“ว่าแต่ ซุปเปอร์ นี่....”

ทุกคนมองหน้ากันไปกันมาอย่างลังเล

“ก็คงจะเป็นร้านอาหารชั้นสูงที่ไหนล่ะมั๊งคะ” เพื่อนร่วมชมรมของฉันตอบ อา... น่าจะใช่ ต้องใช่แน่ ๆ คนอย่างจักรพรรดิและจักรพรรดินีไม่มีทางไปซุปเปอร์จ่ายตลาดเองเด็ดขาด!

ฉันมองลูกไม้ในมือ คืนนั้นทั้งคืนนอนไม่หลับด้วยหัวใจที่เต้นระรัว มีความรู้สึกว่าพรุ่งนี้จะต้องเป็นวันที่ดีแน่ ๆ

...........

“คุณนาโทริคะ เมื่อวานได้ข่าวว่าคุณได้รับของจากจักรพรรดิ”

พอตอนพัก เพื่อนผู้หญิงในห้องของฉันก็พามารุมโต๊ะฉันอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ถึงแม้จะพูดด้วยน้ำเสียงน่ากลัว แต่ฉันก็ทำใจดีสู้เสือ หยิบลูกไม้ออกมาโชว์

“ค่ะ ท่านเรย์กะเป็นหัวหน้าชมรมของฉัน หลังเลิกเรียนเมื่อวานท่านเรย์กะช่วยฉันถักลูกไม้ แต่เผอิญว่าท่านเรย์กะมีเดทกับท่านคาบุรากิ ท่านคาบุรากิเลยมาช่วยถักลูกไม้เพื่อให้ท่านเรย์กะปลีกตัวได้เร็วขึ้นค่ะ”

“เอ๋?! จริงหรือคะ??!”

“แสดงว่าท่านเรย์กะกับจักรพรรดิ?!”

“คุณนาโทริ กลางวันนี้พวกเราไปทานข้าวด้วยกันนะคะ แล้วช่วยเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างละเอียดเลยค่ะ!”

“ขอแบบละเอียดมาก ๆ เลยนะคะ!”

“ได้สิคะ” ฉันยิ้ม ก่อนจะก้มมองลูกไม้ในมือ

ขอบคุณนะคะท่านพี่เรย์กะ เพราะท่านพี่แท้ๆ ฉันถึงเข้ากับเพื่อนในห้องได้

จบ

>>208-213 ดีงาม ดีงามมาก กาวอย่างแจ่ม ฟิลเตอร์มโนจัดเต็มโดนใจ

น่ารักมาก ดีงามสุดๆ

โอยกริ๊ด ฟิคดีงาม
ความมโนของเด็กชมรมงานฝีมือน่ารักมาก

เฮลโหลววว นี่กูคนทำสารบัญเอง ถามไรหน่อยดิ เมื่อกี้เปิดสารบัญอาหารในมือถือแล้ว บางรูปมันไม่ขึ้นว่ะ เป็นหน้าขาวๆว่างๆไปเลย แต่ดูในคอมก็เห็นทุกรูปอยู่นะ มีใครเป็นแบบกูบ้างมั้ย ถ้าเป็นกันเยอะกูจะได้ลองเอารูปใหม่ใส่แทน แล้วก็จะลองปรับแก้บรรทัดใหม่ดูด้วย

ฟิคคือดีงาม >///<

>>208-213 ฟิลเตอร์เด็กซุยรันนี่แม่งโคตรกาว ตีความเองได้ทุกอย่าง 5555 ดีใจด้วยนะมิอุจัง เขาไปเดินซุปเปอร์สามัญชนกันจริงๆ ด้วยล่ะ

>>217 กูลองเปิดดูในมือถือล่ะ ขึ้นหน้าขาวๆ มาเยอะเหมือนกัน ไว้เดี๋ยวไปเปิดในคอมพ์แล้วจะมาบอกนะ

>>220 แต๊งกิ้ว เดี๋ยวกูลองปรับๆดูใหม่

น้องน่ารักกกกก กูชอบตรงที่น้องเกือบจะเดินทางสายพี่สาว(?)555555555
มีความมโนติดฟิลเตอร์สมเป็นเด็กซุยรัน! หรือว่าความสามารถในการจินตนาการนี่จะได้รับสืบทอดกันทางยูนิฟอร์มซุยรันที่พอใส่ชุดปุ้บค่าจินตนาการ+9 กันซะ70%

>>208-213 พอติดฟิลเตอร์แล้วแลดูโรแมนติกดีมาก นับถือในความกาว 55555 /กราบเด็กซุยรัน

สารบัญของกิน(3)
ตอน 202 : ขนม Rusk
ตอน 205 : พุดดิ้งไฮโซ
ตอน 205 : กราแตง, ซุปมิเนสโตรเน่, ขนมปังบาแกตต์, ขนมปังเบเกิล, ฟองดองต์ช็อคโกล่า(*ซ้ำ)
ตอน 206 : โอโคโนะมิยากิ
ตอน 207 : เยลลี่ซากุระ, ซากุระโมจิ, อุเมกาเอะโมจิ
ตอน 208 : อาหารฝรั่งเศส-เนื้อเป็ด (คิดว่าน่าจะเป็น duck confit(confit de canard)
ตอน 209 : ขนม Ispahan(macaron)
ตอน 211 : เจลาโต้, เทปันยากิ
ตอน 213 : ฟรุตทาร์ต
ตอน 214 : เทปันยากิ(*ซ้ำ), พุดดิ้งนม, ชามุงิ(*ซ้ำ)
ตอน 217 : ชาฮิบิสคัส
ตอน 218 : ยำปลาแซลม่อน, ชาแอปเปิลซินนาม่อน, ชาลาเวนเดอร์, ชาดาร์จีลิ่ง
ตอน 219 : ชีสเบอร์เกอร์, กาแฟเย็น, ชาอู่หลง, แฮมเบอร์เกอร์ (ฟาสต์ฟู้ดธรรมดา)
ตอน 221 : ลูกอมรสมินต์, โดเรีย, เสต็กเซ็ทเมนู, เนื้อวากิว
ตอน 222 : คุกกี้, เทปันยากิ, Dolce
ตอน 223 : อาฟเตอร์นูนที(ถาดสามชั้น)(สโคน, แยม, คล็อทครีม), บิสกิต, เมเปิลไซรัป(*ซ้ำ), แซนด์วิช, ฟิชแอนด์ชิพส์
ตอน 224 : ขนมปังฝรั่งเศส, ครีมบูเล่
ตอน 225 : ทีรามิสุ, พันนาคอตต้า, คาปูชิโน่, เค้กมาการง, พิซซ่ามาเตอร์ริก้า, พาสต้าซอส Amatriciana, ชีส Pecorino Romano, ชีส Parmigiano reggiano, ขนม Gianduja
ตอน 226 : ช็อคโกครันช์, crema catalana, ถั่วแดงไดนากง, ขนมโอฮางิ(โคชิอัน, ซึบุอัน), ซากุระโมจิ(โชเมอิ, โดเมอิ), คาชิวะโมจิ
ตอน 227 : โอชาสึเกะปลาแซลมอนกับบ๊วย, ช็อคโกแลตข้าวโพด
ตอน 229 : พุดดิ้งเต้าหู้, ขนมสายไหม, ทีรามิสุสตรอวเบอรี่, ขนมยัตสึฮาชิ, ถั่วแมคคาเดเมีย
ตอน 230 : ขนมคารุคัง
ตอน 231 : เยลลี่แอปเปิ้ล

หลังจากนี้กูว่าจะมาอัพเดทอีกทีตอนถึงตอน ~260 (รอบละ20ตอน) โม่งที่ทำรูปว่าไงมั่ง มันเยอะไปป่าว หรือจะให้อัพเดททีละ10ตอน?

>>224 ทำๆมาเต๊อะ แบบไหนก็ได้ไม่ต้องรีบหรอก เอาที่มึงสะดวกอ่ะ กูยังทำค้างเติ่งไว้ที่ตอน 111 เอง พอดีว่างทำแค่เสาร์อาทิตย์ แถมมีปัญหาโหลดรูปในมือถือแล้วมันไม่ขึ้น เลยว่าจะปรับแก้อะไรนิดๆหน่อยๆด้วย
ขอบคุณมึงมากนะที่คอยลิสต์ให้ ให้กูทำเองลิสต์เอง ด้วยสปีดหอยทากชราแบบกูตอนนี้คงยังไม่พ้นบทที่ 50 แน่ๆ 55555555555555
กอดๆมึง รักน้าาาาาาาาาาาาาา

>>225 งั้นเดี๋ยวกูจะอัพทุกๆ 20 ตอนนะ มึงก็ไม่ต้องเร่งมากเน้อออ ทำเท่าที่ตัวเองทำไหวในแต่ละสัปดาห์ จะได้ไม่เหนื่อยมาก ดูแลตัวเองด้วยย กอดๆๆ<3

>>225 >>226 สู้ๆนะทุกคน เป็นกำลัง​ใจ​ให้​ค่าา

มีใครเข้าเวบแมวดุ้นไม่ได้มั้ยอ่า

>>228 เข้าได้นะ

>>228 ตอนแรกๆเข้าไม่ได้แต่ตอนนี้ปกติดีละ

>>229 >>230 ได้ล่ะ แต๊งกิ้ว ตอนแรกอืดจนหายไปเลย

ตอนใหม่....นี่มันเดทชัดๆ!!
ถ้าชูสุเกะมาเห็นว่าวิธีเด๋อๆของเพื่อนตัวเองทำให้ได้มาออกเดทกับท่านเรย์กะแถมได้ยินคำว่ารัก(?)จากปากสาวจะทำหน้ายังไงวะ555

โอ๊ยสัสขำ ตอนใหม่เอาซะกูหุบยิ้มไม่ได้เลย วันนี้อ่านตอนมาทำโอลูกน้องอยู่ข้างนอกจะหาว่ากูบ้ามั้ยเนี่ย อือ..........กูอยากแดกแฮมสด
ปล. คิดว่าท่านเรย์กะน้ำหนักจะขึ้นอีกกี่กิโล

ตอนนี้โคตรน่าร้ากกกกก เอาแฟนอาร์ตไปย้ำซ้ำเติม ท่านเรย์กะยิ้มแป้นน่ารักที่สุด คาบุถึงกับอึ้งไปเลยทีเดียว ถ้าซาโตมิคุงอยู่แถวๆ นั้นด้วยคงฮาโคตร
https://www.pixiv.net/member_illust.php?mode=manga&illust_id=58855196

โอ๊ย ตอนนี้ดีจริงอะไรจริง เรือเอ็นโจที่เคยนั่งอยู่มี่นคงสั่นอย่างแรง เรือคาบุแล่นฉิวเลยค่ะ โมเมนต์เดทสามัญชนนี่เข้ากับทั้งคู่มากกว่าที่คิด >_<♡♡

ตอนแรกกูอยู่เรือไซซายะ แล้วก็มูฟไปเอ็นโจตอนวาคาบะมา นี่เริ่มจะย้ายกลับที่เดิมละ...
//ประสานอินคาถาแยกเงา!

All x ท่านเรย์กะ ยกเว้นเรือคาน ดีที่สุด

รักโม่งแปล ตอนนี้น่ารักมาก ๆเลย ฮือออออ เดท มันคือเดท!!!!

อื้อหือ วันอาทิตย์แสนสดใส กับเดทซุปเปอร์แสนอิ่มอร่อย คาบุดูจะอึ้งตะลึงกับหลายๆ อย่างนะ สนุกจังตอนนี้... อ่านจบแล้วอยากกินไก่ย่างขึ้นมาทันทีเลยกู

หูยยย หล่อ! กูรู้สึกตอนนี้คาบุหล่อมาก ตอนแย่งจ่ายเงินนี่ถ้ากูไม่เจอมันบ้าๆบอๆมาก่อนมีใจละลาย ลองนึกหน้าหล่อๆของจักรพรรดิยิ้มทำเสียงหึใส่ทีนึงแล้วแย่งจ่ายเงิน พนักงานหน้าแดงเลยทีเดียว ตอนถือตระกร้านี่เหมือนจะหล่อเหมือนกัน แต่กูเสือกซึ้งตามท่านเรย์กะเลยไม่ทันโดขิ คนเราสามารถเติบโตขึ้นได้จริงๆ 555 มีการเดินไปซื้อชาให้ด้วย! ครั้งนี้แหละที่กูรู้สึกว่ามันคือเดทจริงๆ คู่นี้เป็นธรรมชาติมากอ่ะ เป็นโชโจปรกติฉากพวกนี้คงมีแต่ความเขิลหน้าแดงเต็มไปหมดแล้ว โหยยย

กูเข้าแมวดุ้นไม่ได้อะ โอ้ยอยากอ่านนนนนนนน ฮือออออจะลงแดงแล้ว!

>>241 แมวดุ้นกลับมาแล้ววว

อยากให้คาบุรากิรักเรย์กะอ่ะ แต่เรย์กะไม่สน สุดท้ายก็ขึ้นคานทั้งคู่ไรงี้5555

>>243 เป็นฮาเร็มของคานคุงเรอะ

โอ้ยยยย เรือเอ็นโจกูถูกพายุถล่มในตอนนี้แล้วว่ะ! คาบุกับท่านเรย์กะ โมเม้นธรรมชาติมากมึง เป็นตอนที่อ่านแล้วรู้สึกถึงความโชโจขึ้นมา เอ็นโจ...รีบทำคะแนนตามมานะลูก!

ตอนหน้าอยากเห็นเอ็นโจเดินผ่านเรย์กะแล้วเอามือปิดปากกลั้นขำจัง

มึงงงง โมเมนต์ตอนนี้คือโคตรโชโจ!

มึงตอนวันนี้กับตอนที่แล้วๆๆมันอยู่วันเดียวกันใช่มั้ย
รออ่านตอนเรย์กะไดเอ็ต555555

>>248 มันวันเดียวกันมา 3-4 ตอนแล้วนะ เริ่มจากท่านเรย์กะนั่งเหนื่อยอยู่ซาลอน เจอท่านฟุยุโกะ เผ่นหนีมาชมรม คาบุรากิมาตามแล้วถักลูกไม้ให้จนลากมาซุปเปอร์ วันๆ นึงของท่านเรย์กะนี่อีเวนท์โคตรเยอะ

โชโจ แปลว่าอะไร? บอกข้าที

>>250 โชโช แปลว่าสาวน้อย มีความเป็นการ์ตูนตาหวานวิ้งๆ ไรงี้

>>250 Shoujo เป็นคำเรียกแนวการ์ตูนสำหรับเด็กผู้หญิงไรงี้อะ ส่วนมากเป็นแนวรักๆใคร่ๆหรือการ์ตูนตาหวาน ถ้าบอกว่าแลดูโชโจมาก หรือโชโจชิบหาย ก็เหมือนบอกว่าโรแมนติกมากอย่างกับหลุดมาจากการ์ตูนโชโจอะไรประมาณนั้น

ตอนนี้ตอนแรกกูอ่านแล้วรู้สึกเหมือนแม่พาลูกชายเอาแต่ใจมาซุปเปอร์เลย ตอนถือตะกร้าให้เกือบหล่อละ มาหล่อจริงตอนจ่ายตัง เรือคาบุแล่นฉิวเลยตอนนี้ 555555

>>252 เออ ใช้คำว่าสาวน้อยน่าจะตรงกว่า เพราะเด็กผู้หญิงคือประมาณวัยรุ่นไม่ใช่เด็กแบบเด็กเล็กนะ เดี๋ยวสับสน

ถามเกี่ยวกะสปอย

เห็นแฟนอาร์ตทั่นเรย์กะผมตรง! ใครสปอยกุทีว่านางตัดผมหรือใส่วิก แล้วทำไมถึงตัดอ่ะ

เย้ย ขออภัย ตรงที่เว้นบรรทัดดันไม่เว้นเฉย สปอยเพื่อนโม่งไปแล้ว!

>>254 ไม่เป็นไร หยวนๆ จะบอกว่านั่น
.
.
.
.
วิกว่ะ อารมณ์อยากอิมเมจเชนจ์ แล้วมีสาเหตุอื่นอีก เดี๋ยวรออ่านละกัน 5555
.
.

ตอนนี้น่ารักโคตรๆ เรย์กะก็กินเยอะโคตรๆ5555

>>256 แต๊งกิ้วมากเพื่อนโม่ง ตอนแรกเห็นภาพแล้วช็อกมาก กลัวนางตัดผม

>>258 ผมม้วนนั่นคือตัวตนที่แท้จริงของนางเหมือนแว่นตาของชินปาจิไงล่ะ!

>>256 วิกนี่อย่าบอกนะว่า....เครียดจนผมร่วง 5555
คงไม่ขนาดนั้นหรอกมั้ง 5555

>>260 อย่าแช่งเจ้าแม่5555555

>>260 เหี้ย555555 ไม่ผมร่วงก็หงอกขึ้นหัวจนต้องใส่วิกล่ะวะ

>>262 หัวหงอกก็เพิ่มความเป็นมารี อังตัวเนตต์ไงมึง 555

>>260 เคยได้ยินเจ้าตัวเปรยมาว่าอยากเปลี่ยนทรงผม

อยากเห็นแฟนอาตงะะะ

อยากเห็นด้วยคน

กูถามอะไรหน่อย ไอ้ดอกซึมิเระแช่อิ่มในเรื่อง ภาษาญี่ปุ่นมันคืออะไรใครรู้มั่ง กูหารูปมาแต่คิดว่ามันไม่ตรงเลยจะหาใหม่อ่ะ
Flower Preserve มันแปลว่าดอกไม้แช่อิ่ม แต่ดูรูปแล้วมันไม่มีใครเอามาแดกกันเลยอ่ะ บล็อคที่สอนทำก็บอกแค่เอามาประดับได้ ไม่เห็นบอกกินได้เลย

>>267 スミレの砂糖漬 มั้งนะ กูไปจิ้มๆมาจากดิบ

เข้าไปส่องในสารบัญอาหาร ตอน128 เจอรูปปั้นช็อคโกแลตพระนางมารี กูแทบกรี๊ด นึกภาพเรย์กะนั่งแทะหัวพระนาง 5555555555

>>268 แต๊งกิ้ว
แต่พอเอาคำที่มึงให้ไปหา รูปที่มันขึ้นมาไปตรงกับอีกคำที่กูเคยหาคือ crystallized ไม่ใช่ Preserve ว่ะ ถ้า crystallized มันคือการเอาไปเคลือบน้ำตาลแล้วทิ้งไว้ให้เย็นตัว น้ำตาลจะจับเป็นเกล็ดบนวัตถุเอง แต่ Preserve มันแปลตรงตัวว่าการแช่อิ่มเลย แล้วไอ้การแช่อิ่มของฝรั่ง ของไทย ของญี่ปุ่น ผลลัพธ์แม่งก็ไม่เหมือนกันอีก กูเลยงงๆกับการแช่อิ่มพอสมควร แต่หลักๆคือเอาของที่จะแช่ไปทิ้งไว้ในน้ำตาลกับน้ำเชื่อมเหมือนกัน

>>269 พร็อพมึงงงงง พร็อพพพพพพพ 55555555555555555

ขอสาปแช่ง!!!! ตาที่สามจงเปิด ให้วิญญาณ​ทานุกิสิงสู่โม่งสารบัญ​อาหารจนลงพุง มีพุงสามชั้น ชิ...

เปิดดูสารบัญอาหารแล้วเที่ยงนี้ต้องแวบออกจากออฟฟิศไปหาอะไรกินที่พาราก้อนด่วน แต่ละอย่างน่ากินมาก ทรมาน​ใจเหลือเกิน 🍰
//ปล. ขอบคุณ​สำหรับสารบัญ​อาหารนะโม่ง มึงทำได้ดีมากจนกูหิวโฮก กิเลศพุ่งเลย ขนาดกูนั่งกินข้าวเช้าอยู่นะเนี่ย

เพิ่งได้อ่านตอนใหม่ รู้สึกเรือคาบุรากิพุ่งแรงจนเรือเอ็นโจที่นั่งอยู่มันสั่นโคลงเลยแฮะ บทสนทนาตอนนั่งกินไก่ย่างนี่คืออะไรวะ โคตรเป็นธรรมชาติ คาบุไปกดน้ำแล้วมีถามว่าเธอจะเอาอะไรด้วย โฮ้ยยยยย นี่รู้จักคิดเพิ่มเติมขึ้นมาขนาดนั้นเลยเรอะ คาบุ ขนาดลาเต้กระต่ายของเอ็นโจยังโดนกวนซะเละก่อนดื่มเลยนะ คิดๆ ดูแล้ว ของที่คู่นี้ให้กันและกันนี่มาแรงแซงคู่อื่นๆ เลยมั้งเนี่ย ถึงจะเป็นหนังสือกดจุดบ้างอะไรบ้างก็เหอะ

ตอนล่านี่เพิ่งสังเกตุว่าท่านเรย์กะไม่ได้ชิมสักสิ่งนอกจากน้ำผัก ได้แต่มองตามตาปรอย น่าเอ็นดู แล้วยังโดนคาบุจกขนมที่กะซื้อให้ตัวเองไปอีกต่างหาก ฮา

กูซ่า เดี๋ยวสักพัก คาบุรากิแม่ง ชอบเรกะแน่ๆ

ออกแนว ขอคำปรึกษาไปเรื่อย รู้สึกตัวก็ชอบมากกว่าวาคาบะซะแล้ว

>>273 แต่ตอนซื้อไก่ย่างนี่นางกะฟาดเองคนเดียวสิบไม้เลยนะเว้ย ตอนเผ่นไปซื้อนี่คือลืมคาบุไปแล้วชัดๆ แถมยังได้แถมมาอีกสอง กระเพาะของเจ้าแม่ช่างแข็งแกร่ง...

>>275 ยังมีกลับบ้านไปกินอีกนะเว้ย...

>>276 ที่เที่ยวนั่นหลังเลิกเรียน​ด้วยปะ มื้อเช้าเที่ยงวันนั้นอีก..

>>277 รู้สึกตอนเที่ยงจะทานเป็นสลัดนะ เพราะวันนี้เริ่มมาตั้งแต่ตอนที่ 231 เช้ามาฟังข่าวลือเรื่องคาบุกับวาคาบะ เที่ยงมากินสลัดสวยๆ เพราะไดเอ็ท เจอริรินะให้ข้อมูลเรื่องคุณยุยโกะเลยสลด มานั่งกินเยลลี่แอปเปิลเชื่อมที่สโมสร กำลังจะไปต่อขนมอบแต่เจอท่านฟุยุโกะเลยเผ่นหนีมาก่อน เอาแต่ขนมติดมือมาด้วย พอจะกินขนมกับน้องๆ ก็เจอคาบุขัดอีกรอบ พอมื้อเย็นเลยระเบิดเกจซะ...

ท่านเรย์กะกับคาบุรากิไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขนาดนี้ ที่บ้านทั้งสองคนต้องรู้แหละ อย่างน้อยๆคนขับรถบ้านคาบุน่าจะรายงานพ่อแม่คาบุรากิ
แล้วคนในระดับเดียวกัน นอกจากยูริเอะก็ไม่เห็นคาบุจะมีท่าทีอะไรด้วย ตอนนี้มาสนิทสนมกับเรย์กะ พ่อแม่คาบุอาจจะทำอะไรสักอย่างก็เป็นได้

>>278 มึงพูดละนึกได้ ท่านเรย์กะพอเป็นเรื่องยุยโะกับเอ็นโจแล้วชอบเผลอตัวอยู่เรื่อย ปากบอกไม่สนใจๆ แต่พอริรินะพูดขึ้นละนางออกอาการไวกว่าเพื่อนเลย แถมพอเจอสองคนนี้รังสีสาปแช่งก็แรงกว่าคนอื่นเป็นเท่าตัวแถมไม่หายโกรธด้วยนะ คู่อื่นพอนางเผลอแช่งพอรู้สึกตัวก็รู้สึกผิด

>>271 ฮรี่ๆๆๆๆ ทำให้มึงหิวได้ กูก็ดีใจ แต่อ่านแล้วรู้เรื่องใช่มั้ย ไม่น่าเบื่อใช่มั้ย ตอนทำกูเจอเกร็ดนั่นนี่น่าใส่เยอะแยะไปหมด แต่ใส่แล้วเดี๋ยวยาวเป็นรายงานเลยไม่ใส่ ที่เห็นกูมาพล่ามเยอะๆในโม่งคือกูอัดอั้น กูสำลักความรู้ที่ได้รับ เช่นเรื่องพายแอปเปิ้ลนี่ ประวัติยาวเหยียดมาก แถมประวัติในเมกาแม่งค่อนข้างบ้าบอนิดๆ แต่ใส่แล้วจะยาวเลยไม่เอาดีกว่า

>>272 นั่นสิ พูดถึงลาเต้อาร์ทแล้วก็ปวดใจแทนองค์ชายของกูเหลือเกินนนน แต่นางชดใช้ จ่ายค่าตอบแทนของการกระทำไปด้วยอาการหมดอาลัยตายอยากตอนเห็นยุยโกะมาควงแขนถึงที่แล้ว กูเลยไม่อะไรมากเท่าไหร่

>>279 กูว่าเข้ารูทงานหมั้นแน่ๆ 55555555
พูดไปเห็นมีโม่งคนนึงบอกว่าเข้าใกล้ตอนที่ 100 นี่คือเรื่องหนักๆที่แต่ละคนจะต้องเจอ ร้อยตอนแรกคาบุอกหักไปโดดผา ตอนที่สองร้อยเรย์กะเจอคดีล๊อกเกอร์ ตอนที่สามร้อยน่าจะถึงคิวเอ็นโจละ ต้องดูกันว่าใครจะโดนจับหมั้นก่อนระหว่างคาบุกับเอ็นโจ แต่ให้กูเดา กูว่าเอ็นโจไม่รอดแน่

>>280 กูว่านางชอบเขาว่ะ แต่ไม่ยอมรับตัวเอง หลังๆมานี่ พอเป็นเรื่องยุยโกะกับเอ็นโจทีไร นางโกรธแบบจริงๆจังๆมาก แล้วเวลายุยโกะโผล่มาแทรกเวลาดีๆที่นางอยู่กับเอ็นโจ นางปิดกั้นตัวเองทันทีเลยด้วย ตัดฉับไปที่กำลังทำอะไร แต่ไม่บอกว่าคิดอะไร ฟีลมันจะเหงาๆเป็นสีเทาๆมัวๆ แบบที่โม่งคนนึงเคยบอกไว้ว่าเต้นอยู่ดีๆแล้วโดนเปิดไฟไล่กลับบ้านน่ะ

ปล. กูว่ากูเจอแบรนด์ขนมที่เอาไปงานน้ำชาบ้านคาบุแล้วว่ะ เดี๋ยวเย็นนี้ค่อยกลับไปใส่ให้

กูคนเดียวเบิ้ลไปสามเมนท์เลยเว้ยยยยย ขอโทษ Orz

>>283 ไม่เป็นไรกูอ่านอยู่ แบรนด์มี่ไมฮามะเอาไปก็อบใช่มะ มันแบรนด์ไรหว่าอยากรู้เหมือนกัน

>>284 pierre marcolini

>>285 แมร่ง ไม่น่าเปิดดูตอนเที่ยงเลยกู ลงไปซื้อกูลิโกะกินแทนก็ได้วะ....

>>285 อื้อหือ หน้าตาโคตรน่ากินนนน

>>281 อยากรู้เรื่องพายแอปเปิ้ลว่ะ ประวัติอะไรวะน่าสนใจ ถ้าไม่ใส่ในดอคก็เล่าในนี้ก็ได้ กูชอบฟังเกร็ดความรู้นั่นนี่นะ สนุกดี

>>288 กูจะพยายามเล่าย่อๆที่สุดละกัน

พายแอปเปิ้ลเกิดในอังกฤษราวๆศตวรรษที่ 13 สมัยนั้นน้ำตาลแพงมาก ต้องนำเข้า เลยเอาแอปเปิ้ลไปผัดกับพวกเครื่องเทศอย่างชินามอนแล้วก็อะไรก็ตามที่จะหาใส่ได้ ไม่ใส่น้ำตาล สูตรโบราณๆหน้าตาบ้านๆจืดๆ แล้วก็กินกันแบบนั้นมาเรื่อยๆ ฟังดูไม่ค่อยน่าอร่อยเท่าไหร่

จนกระทั่งไปล่าอาณานิคมที่อเมริกา คนอังกฤษก็เอาสูตรพายแอปเปิ้ลติดตัวไปด้วย แต่ว่าสมัยนั้น อเมริกาเพาะปลูกห่าอะไรก็ลำบาก ส่วนใหญ่ก็ทำไร่ข้าวโพด ข้าวสาลีอะไรกันไป ต้นแอปเปิ้ลหายาก กว่าจะได้กินก็ต้องรอทางอังกฤษส่งมาให้ เลยไม่มีของทำพายแอปเปิ้ล ก็จับสัตว์แถวๆนั้นทำไส้พายซะ เป็นที่มาของพายเนื้อ

แล้วพอศตวรรษที่ 19 การเกษตรเจริญก้าวหน้า ปลูกแอปเปิ้ลได้แพร่หลายก็เริ่มต้นทำพาย จนฮอตฮิตในอเมริกามากกก ขนาดมีคำพูดประมาณว่า "คนไหนไม่กินพาย ก็ให้เอาไปกำจัดทิ้ง" แล้วก็มีคำที่สัมภาษณ์จากทหารที่ไปรบใน ww2 ว่าไปรบเพราะอะไร คำตอบคือ "for mom and apple pie" (เป็นสำนวนเมกันประมาณว่าพิทักษ์สิ่งสำคัญอ่ะ แต่กูก็ไม่ค่อยเข้าใจว่าพายแอปเปิ้ลมันเป็นสิ่งสำคัญจนต้องพิทักษ์ยังไง ใครรู้ก็อธิบายที)

ปล. มีเมืองชื่อ pie town ด้วยนะ อยู่ในนิวเม็กซิโก ตั้งขึ้นเพราะความคลั่งไคล้พายแอปเปิ้ล
ปล.อีก ที่มาของทาร์ตก็มาจากพายแอปเปิ้ลเหมือนกัน

>>289 เออ ที่มาที่ไปสนุกดี 5555
for mom and apple pie นี่น่าจะแบบ พายแอปเปิลเป็นขนมที่พวกแม่ๆมักทำกันรึเปล่า แบบระลึกความหวังวัยเด็ก,บ้านเกิด
ความหมายรวมๆก็ปกป้องมาตุภูมิไรงี้ (กูมั่ว)

>>289 โอ้วว แค่ไม่กินพายต้องเอาไปกำจัดทิ้งเลยเหรอ 5555555555555555
ขอบคุณสำหรับเกร็ดความรู้นะมึง อ่านเพลินดี กูชอบ

เชี่ยยยย จู่ๆ พอลองมโนว่า จอมมารชอบเจ้าแม่อยู่แล้ว แต่จีบอ้อมโลก เจ้าแม่ก็ชอบจอมมารแบบไม่รู้ตัว ไซซายะก็อาจหันมาชอบแม่สื่อ
นิยายเรื่องนี้คงวุ่นไปอีกแบบ ยิ่งดูจากนิสัยไซซายะแล้ว วุ่นแน่ๆ...

>>292 กูก็อยากคิดแบบนั้นนะ แต่อ.ฮิโยโกะแกเป็นนักหักหลังว่ะ อะไรที่คนอ่านอยากเห็น อยากได้ แกไม่ให้หรอกนะ 555555555555555
หลายอีเวนท์มากที่ปูมาทำนองให้คิดไปไกลว่าต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้แน่ๆ เอาเข้าจริงไม่เกิดอะไรขึ้นเลย แต่พอไม่คาดหวังอะไร ไม่ได้ปูเรื่องอะไรมาเลย
หรือไม่ก็ไม่ได้ชง อีเวนท์เสือกโผล่มาซะงั้น เป็นงี้หลายรอบแล้ว และกูว่ามันคงเป็นไปยันจบเรื่องแน่ๆ

>>290 for mom and apple pie คำเต็มๆคือ motherhood and apple pie เป็นคำปลุกระดม ปลุกใจให้ทหารไปรบ โดยสร้างสัญลักษณ์ที่เด่นชัดในใจมากของคนอเมริกันคือบ้านเกิดเมืองนอนและพายแอปเปิ้ล

motherhood and apple pie = ค่านิยมอันดีงามทั้งหลายของชาติอเมริกัน ที่ต้องเป็นพายแอปเปิ้ลเพราะชาวอเมริกันทุกคนล้วนแต่ชื่นชอบพายแอปเปิ้ลน่ะสิ (A “motherhood and apple pie” issue is an issue which is universally agreed upon just as no one would disparage “motherhood” and everyone likes apple pie. )
อ่านคำอธิบายแล้วรู้สึกว่าแม่งโครตโอตาคุพายแอปเปิ้ลกันเลยโว้ย อะไรจะคลั่งไคล้ขนาดนั้นนนนน

>>294 นึกถึงไอ้หนังอุบาทว์ American Pie เลยว่ะ...

สงสัยว่านอกจากชั้นใต้ดินห้างสรรพสินค้าแล้ว ยังมีอีกกี่ที่ให้คู่หูตะลอนทัวร์ (บริโภค) คู่นี้ไปกันนะ ขืนเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ กว่าจะเรียนรู้วิถีสามัญชนเสร็จ ท่านเรย์กะมีหวังอืดพอดี

>>295 ไอ้หนังเรื่องนี้ทำให้กูรู้จักคำว่า milf และคำว่า pie ที่มีความหมายติดเรท..... แต่แม่งฮาดีนะมึง กูชอบมุกเปรตๆเลวๆในเรื่องชิบเป๋ง บางทีก็แอบสงสัยว่าเด็กซุยรันเขาดูอะไรแบบนี้กันป่ะวะ พวกหนังที่มีมุกทะลึ่งตึงตังอ่ะ หรือดูหนังเด็กดีกันหมด

>>297 สปอยล์
.
.
.
.
มันจะมีตอนนึงที่พูดถึงหนังที่ชอบกัน หนังที่เอ็นโจดูแม่งโกโซดีพชิบหาย กูตามไม่ทัน หนังแม่งนีชสัด...
.
.
.
.

>>298 เรื่องอะไรเรอะ

>>299
.
.
.
จำไม่ได้ว่าเรื่องอะไร แต่เอาชื่อไปแปะนี่เหมือนจะเก่าขนาดหนังขาวดำอ่ะ
.
.
.

>>300 อาฮะ รสนิยมเฉพาะทางจริงๆ แต่หนังขาวดำหลายเรื่องก็สนุกมากนะ อย่าง To Kill a Mockingbird,Psycho(หนังฮิตช์ค็อก คนที่เจ้าแม่ต้องการโค่นล้ม),Casablanca(หนังแอบรักเมียชาวบ้านในช่วงสงครามโลก),Following(หนังโนแลน เกี่ยวกับนักเขียนที่สะกดรอยตามคนอื่นเพื่อหาแรงบันดาลใจเขียนบท สนุกมาก กูแนะนำเลย)

>>301 หนังฮิตช์ค็อกกูเคยดูแค่ the bird ว่ะ ดีนะที่นกยังแค่ขี้ใส่หัวเฉยๆ ถ้าเป็นแบบในหนัง ท่านเรย์กะน่าจะตายเพราะนกพวกนี้คนแรกเลย

>>301 Casablancaหนังดีนะ ฉากที่นาซีร้องเพลงชาติในบาร์แล้วทุกคนนั่งกัดฟันทน
จนพระเอกสั่งให้นักดนตรีขึ้นเพลงชาติฝรั่งเศสแล้วคนร้องกันทั้งบาร์
ตอนที่ฝรั่งเศสโดนก่อการร้ายเมื่อปีสองปีก่อนคนเอาฉากนี้มาแชร์กันเพียบ
ปลุกใจรักชาติกับให้กำลังใจคนฝรั่งเศสช่วงนั้น

อีกเรื่องคือเอฟเฟคอลังการ ฉากที่สนามบิน เครื่องบินที่อยู่ไกลๆในฉากหลังทำจากลังกระดาษ

>>303 ฉากนั้นกูก็ชอบ ขนลุกเลยตอนร้องเพลง อีกฉากที่ดูแล้วเศร้าตามคือ พระเอกอ่านจดหมายนางเอกที่สถานีรถไฟแล้วน้ำฝนมันมาโดนกระดาษ หมึกก็เลยเลอะ แล้วข้อความก็ค่อยๆหายไป เหมือนจะสื่อว่านางเอกก็ร้องไห้ผ่านจดหมาย พระเอกก็เศร้าด้วยเพราะสายฝนและการลาจาก เล่นได้ดีจริงๆ สายตาเศร้ามากอ่ะ

กูชอบพระเอกเรื่องนี้นะ คำพูดว่ารักแท้คือการเสียสละ รักอมตะคือการรักเขาข้างเดียว แม่งเหมาะกับพระเอกเรื่องนี้จริงๆ แถมหนังโฟกัสในมุมมองฮี ก็ยังเสือกคาดเดาได้ยาก อ่านใจไม่ออกอีกต่างหาก(ลักษณะคุ้นๆเหมือนใครซักคนแถวๆนี้เลยเนอะ) แล้วสุดท้ายก็... แต่ก็โอเค เป็นบทสรุปที่ดีสำหรับทุกฝ่ายแล้ว

>>304 555555นั้นสิใครกันน้า

แปลไทยตอนใหม่มาแล้ว โอ๊ย...ฮาพลังแห่งสปิริต ชอบตอนที่ฟุยุโกะทักว่าชอบเอ็นโจหรอ เรย์กะตอบแบบมาตรฐานคนซึนเลยไม่มีอธิบายอะไรซะอย่าง แต่พอคาบุรากิตอบแบบคนเซ็งๆ มีเหตุผลอธิบายเพียบ

หลังจากมีอีเวนท์กับจักรพรรดิรัวๆ อะไรคือเอ็นโจโผล่ออกมาคืบเดียว นายจะยกตำแหน่งพระเอกให้คาบุรากิแล้วสินะ

อ่านคอมเมนต์ในแมวดุ้นที่ว่าพัฒนาความสัมพันธ์กับตัวละครอื่นไปถึงไหนๆ แต่กับเอ็นโจยังเดินหนีเหมือนเดินแล้วโคตรปวดใจ แต่ก็จริง 55555 ถ้าไม่งัดการ์ดยูกิโนะมาใช้ก็แทบไม่มีโอกาสเข้าถึงตัวเจ้าแม่เลยนะเนี่ย

>>306 พอเป็นเอ็นโจก็ไม่ได้อธิบายอะไรมากแค่ตอบปฏิเสธไปสั้นๆประโยคเดียว แถมพอท่านฟุยุโกะพูดเรื่องอัญมณีก็ยังเผลอคิดว่าจะสั่งมามั้ยอีก 5555555

สปอยนิดๆนะ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
จากที่ดำน้ำอ่านมา หลังๆพอคาบุอยู่กับเรย์กะ2ต่อ2ทีไร เอ็นโจจะชอบเข้ามาขัดตาทัพเรื่อย มีขอมาอยู่ในห้องประชุมเล็กด้วย มีตอนที่คาบุอยู่กับเรย์กะแล้วล๊อคห้องประชุม ตานี่ก็รีบมาเคาะถามทำไมต้องล๊อค พอเขาจะไปฟาสฟู้ดกันกก็ขอตามไปด้วย

เพราะงั้นชาวเรือเอ็นโจ ห้ามพ่ายแพ้ต่อคะแนนมิตรภาพของเจ้าคาบุเชียวนะ เรายังมีความหวังเต็มเปี่ยม!

พูดเรื่องผม สีหัวของเอ็นโจบ่อยๆอีกละ ทีแรกก็พูดว่าผมเป็นประกายระยิบระยับ คราวนี้อยากให้ย้อมเลยวุ้ย ทีแรกยังไปทักซาโตมิว่าย้อมผมผิดกฎแท้ๆ ....อยากเจอเจ้าชายจากคิมิดอลอะดิ ฮี่ๆๆๆๆ
กูว่าในงานโรงเรียนต้องมีอีเวนท์เจ้าชายผมทองปรากฎตัวแน่ๆ

>>308 โอ๊ย กูล่ะนึกถึงเพลงไกลเท่าเดิม
"อยากให้เธอรู้สักอย่าง เราอยู่ห่างเกินไป
เธอวางตัวกับฉันทีไร เหนื่อยใจไม่อยากทวงถาม
จากที่เคยใช้เวลา เนิ่นนานทุกอย่างเท่าเดิม
แล้วทำไมไม่คิดเพิ่มเติม เธอเว้นทางเดินเผื่อใคร"

>>310 ช่างน่าวงวาร ถถถถ

กูฮาตอนล่าสุด อะไรคือความจูนิเบียวของท่านเรย์กะ จินตนาการภาพท่านพี่เปิดประตูมาเจอพอดี ท่านพี่คงทำหน้าไม่ถูกแน่ 555

>>308 โอ๊ยย เจ็บปวดว้อย 5555

>>311 แม้ครั้งใด ที่ฉันต้องการใกล้เธอ เธอก็ถอยไปอีกไกล ออกไป ยิ่งไกล ไกล เท่าเดิม..... //กูต่อเพลงให้ 55555555555555

ผ่านมาสิบปี นายก็ยังได้ระยะห่างเท่าเดิมเลยเว้ย ถ้าไม่มียูกิโนะคือนายหลุดขอบจักรวาลท่านเรย์กะไปแล้วล่ะ โครตน่าสงสาร คนหล่อเรื่องนี้มันอาภัพจริงๆวุ้ย สงสัยต้องกินกันเองแล้วถึงจะสุขสมหวัง ปล่อยสาวๆไปปลูกทุ่งดอกไม้ ส่วนพวกนายก็ปลูกป่า//ผิดๆๆๆๆๆๆๆ

แอบเข้าใจเรย์กะนะ เรื่องเอ็นโจ
พอเป็นปัญหาก็โยนมาแล้วหายหัวไป ไหนไม่รู้
แล้วทำมาพูดว่า เหนื่อยหน่อยนะ พร้อมยิ้มหัวเราะ อะไรของเมิงวะ สนุกเหรอ
เป็นกุคงแบบไอ้เวรนี่โยนภาระมาให้กุแล้วมาหัวเราะคิกคักใส่อีก หาเรื่องกันเหรอวะ ไรงี้แน่ๆ

พอเห็นแบบนี้ท่านเรย์กะจะมองในแง่ลบ ค่อยเลี่ยงคอยหนีก็ไม่แปลกอ่ะนะ

สปอย์มั้ง

ยิ่งหลังๆ ทำมาร่วมวงด้วย แอบมาด้วยแบบเนียนๆ
อารมณ์แบบตอนแรกไม่ช่วย พอเห็น เค้าไปกันด้วยดี สนุก ทำมาร่วมด้วย
เหอะ.. หมั่นไส้คนแบบนี้ว่ะ เหมือน หวงก้างนิดๆมั้ง

ปล.เห็นด่างี้ แต่กุเรือเอ็นโจนะเนี่ย แต่เบื่อพฤติกรรมเฮียแกจริงๆ

>>315 มันเหมือนว่าตอนแรกเอ็นโจแอพพรูฟเรย์กะ(ก็คงเริ่มชอบเองด้วยแหละ จำได้ว่าช่วงแรกมันมีpov ของนักเรียนคนนึงที่เล่าประมาณว่า "คนๆนั้นก็คอยมองเรย์กะอยู่ พอเห็นเรย์กะโดนขี้นกตกใส่ยังขำ" เราว่านี่พูดถึงเอ็นโจแน่ๆ และตอนซาโตมิ povก็พูดถึงเอ็นโจช่วยเรย์กะลับหลังอีก) แล้วคิดว่าตัวเองแข่งกับมาซายะไม่ได้ เลยกะจะจับคู่เรย์กะให้มาซายะ เพราะรู้ว่ามาซายัสิ้นหวังกับยูริเอะแน่ๆ เห็นได้ว่าตอนแรกๆเอ็นโจพยายามยัดเยียดให้สองคนนี้เข้าหากัน
แต่พอมีวาคาบะเข้ามา ก็กลายเป็นว่าทางสะดวก หลังๆเอ็นโจเลยค่อยๆรุกคืบหาเรย์กะมากขึ้น (ช่วงที่แวบหายไปคงติดปัญหาเรื่องคุณยุยโกะ) ช่วงหลังนี่ เอ็นโจพยายามแทรกกลางระหว่างคาบุกับเรย์กะมากขึ้น คิดว่าเฮียคงเริ่มเอาจริง

ยังไงก็ขอปักธงเอ็นโจมั่นไม่ไปไหนละ

>>316 หลังๆ เอ็นโจเริ่มมาเนียนแทรกมากขึ้นล่ะ บางครั้งกุก็หงุดหงิดแทนเรย์กะในตามความเห็น >>315 จะมาก็มาเลยไม่ต้องมาผลุบๆ โผล่ๆ แต่ตามแบบคาบุรากิก็ไม่ไหวนะ

>>315 อารมณ์เหมือนอยากผลักไสเธอไป แต่พอเธออยู่ใกล้เขาทีไรดันไม่พอใจซะงั้น โถๆจอมมารน้อย //ดมกาวต่อแปป

>>315 เอาน่า กูเข้าใจ บางทีกูก็อยากทะลุมือเข้าไปในเรื่องแล้วตบกบาลฮีเหมือนกัน แต่เห็นแก่ความดีทั้งหลายที่ทำมา ก็เลยยังรักอยู่ อีกอย่างเวลาสองคนนี้มีปัญหาอะไรฮีก็ออกหน้าแทนตลอด มาช่วยทุกครั้งนั่นล่ะ แต่พอช่วยปัญหาหนักๆก็ไม่เคยเอาบุญคุณมาพูด ตรงนี้ล่ะที่ทำให้กูรักเขา ที่ตอนนี้ยังไม่มาร่วมด้วยเพราะติดธุระบวกกับเห็นว่าเรย์กะยังจัดการได้อยู่มั้ง กูก็ไม่รู้เหตุผลที่แท้จริงเหมือนกัน

>>316 กูมัดตัวเองกับเรือนี้แน่นหนาไม่ไปไหนตั้งแต่ "เขา" ของหัวหน้าห้องในตอนที่ 70 แล้ว กูมั่นใจมากว่าเขาที่ว่านั่นคือเอ็นโจนั่นล่ะ คำว่าคอยสอดส่องคือคีย์เวิร์ด แล้วคนที่สอดส่องเรย์กะมาจนบัดนี้ก็มีอยู่คนเดียวจะใครล่ะ จากมุมมองคนอื่นจะเห็นว่าเอ็นโจอ่ะทำอะไรเพื่อเรย์กะแบบลับหลังตลอดเลย ไปพูดด้านดีๆของเรย์กะให้เณรน้อยฟังมั่งล่ะ น้องแว่นบอกจับหิ่งห้อยให้มั่งล่ะ ขู่ซึรุฮานะว่าถ้าใส่ร้ายเรย์กะกูไม่เอามึงไว้แน่ แม้พฤติกรรมบางอย่างของฮีมันน่าเหนื่อยใจ แต่กูเชื่อว่าฮีไม่มีทางคิดร้ายต่อเรย์กะแน่ๆ ก็ออกจะรักหนักแน่นมั่นคงขนาดนี้

กูว่าฮีชอบเรย์กะมานานมากว่ะ อาจจะตั้งแต่แรกพบด้วย ถึงได้มองมาตลอด จำชื่อเขาได้ทั้งที่ยังไม่เคยคุยกันเลย จำได้ว่าเขาทำอะไร ชอบอะไร สมัยประถมเวลาเรย์กะเลิกมองคนอื่นพอหันหน้าไปก็ได้สบตากับเอ็นโจตลอดนั่นล่ะ แต่ที่ไม่รุกซักที กูว่าฮีมีเรื่องยุยโกะเป็นห่วงผูกคอตัวเองอยู่นี่ล่ะ ทำอะไรก็สะดุดไปหมด คือเวลามีเรื่องยุยโกะมาข้องเกี่ยวเนี่ย นอกจากเรย์กะจะตัดฉับความคิดตัวเองแล้ว เอ็นโจก็ยัง Pause ตัวเองไว้เหมือนกัน มันเลยไม่ไปไหนซักทีไง จะช้าจะเร็วยังไงปมยุยโกะก็ต้องเคลียร์ ซึ่งกูก็หวังให้เคลียร์ไปได้ด้วยดีนะ

>>319 คิดไว้เหมือนกันว่า ถ้าในด้านเอ็นโจ แม้จะชอบเรย์กะ แต่ฮีคงมียุยโกะเป็นห่วงผูกคออยู่ ทั้งเห็นว่ามาซายะไม่หวังกับยูริเอะแน่ เลยตัดใจและไหนๆก็ไหนๆ ยกคนที่ชอบให้เพื่อนสนิทดีกว่าให้ไปคบกับใคร ทีนี้ตอนหลังคาบุดันมีวาคาบะ และท่าทางเอาจริง ตัวเองเลยเห็นความหวัง หมดห่วงเรื่องเพื่อนแล้ว ทีนี้ข้าขอเอาเองละกัน และเริ่มที่จะไล่เคลียร์ปัญหายุยโกะ
แต่แอบคิดว่า ยุยโกะมันต้องมีความหลังไรที่ทำให้เอ็นโจปฏิเสธนางไม่ได้แน่ๆ ไม่งั้น ทั้งหน้าตาทางสังคม ชาติตระกูล มันก็ไม่มีอุปสรรคอะไรเลยที่คิโชวอินกับเอ็นโจจะเกี่ยวดองกัน
เราว่ายุยโกะมันต้องไม่ปกติแหง
แต่ดิบนี่ก็ไม่อัพเดทซักที แล้วยังไม่เฉลยปมไรด้วย สงสัยปมยุยโกะอาจจะมาตอนที่300

>>320 ก็อย่างที่โม่งบอกที่บอกไว้บนๆกระทู้ว่าตอนที่ 100 จะเป็นเรื่องพีคๆหนักๆของแต่ละคน คาบุโดนแล้ว เรย์กะโดนแล้ว ตอนที่ 300 ข้างหน้านี่คิวเอ็นโจแน่ๆ ซึ่งคงหนีไม่พ้นเรื่องยุยโกะชัวร์ จะพีคได้ขนาดไหนหว่า

>>320 สรุปเฉไปลงหัววาคาบะ

>>322 วาคาบะก็ยังดี นี่กลัวท่านฮิโยโกะอินดี้จัด ดองไปอีกห้าเดือนยังไม่มาต่อ...

ky ไปเจอในบอร์ด NU
https://www.fanfiction.net/s/12561123/1/Kenkyo-Kenjitsu-wo-Motto-ni-Ikiteorimasu
ยังไม่ได้อ่านว่าเป็นยังไง มาแปะไว้ก่อน ฟฟฟฟฟ

>>322 อาจจะวาคาบะก็ได้ 5555 ถ้าลงเอ็นโจเรื่องอาจจบเร็ว ขอต่อถึงภาคมหาลัยยันวัยผู้ใหญ่เลยเหอะนะ ภาคลูกด้วยก็ดี อิอิ

>>324 งง มันก็แค่แปลอิ๊งไม่ใช่หรอ ถึงตอน 173เอง

KY นิด นี่อ่านตอนที่คาบุว่าจะร้องเพลงกับวงดนตรีสดเท่านั้น ถ้าเกิดวาคาบะพูดให้ได้ยินต่อหน้าว่าชอบนักร้องวงนั้นวงนี้หรือคนที่ร้องเพลงเก่งๆ คาบุมันต้องไปเกณฑ์วงออเครสตร้ามาเป็นแบ็คให้ร้องต่อหน้าแน่ๆ ไม่ก็ไปบังคับเอ็นโจให้เล่นกีตาร์ ท่านเรย์กะ... ตีฉิ่งเคาะอังกะลุง ตั้งแบนด์สามผู้ยิ่งใหญ่แห่งซุยรันออกแสดงในงานโรงเรียนแหงๆ 55555

>>325 จบลงที่ทุกคนซื้อที่ดินในหมู่บ้านคานทอง กลายเป็นฮาเร็มของคานซัง ท่านเรย์กะเป็นภรรยาหลวงของคานซัง มีรูปปั้นเทพเกศาบันดาลรักตั้งอยู่กลางหมู่บ้านให้คนไปกราบไหว้......

>>323 หายไปนานๆอาจจะกลับมาพร้อมกับอะไรพีคๆก็เป็นได้นะมึง

>>328 เดี๋ยวนะ ถ้าคานทองกันยกแก๊งเจ้าแม่ก็ไม่เฮี้ยนสิวะ 5555

>>327 เอ็นโจต้องเล่นเบส เหมาะสุด เบสคือตัวเชื่อมประสานระหว่างกลองกับกีต้าร์ ขาดเบสไปดนตรีไม่สมบูรณ์ทันที กลองเป็นตัวคุมจังหวะเพลง เบสเป็นตัวคุมจังหวะเมโลดี้ เหมือนกระดูกสันหลังของวง
แหะๆ กูเคยเล่นเบสมาก่อนนิดหน่อยน่ะ เลยอยากฝอยคุณงามความดีของเบสน่ะ 555555555

คาบุเป็นพวกชอบโชว์ออฟแม่งต้องลีดส์กีต้าร์ โซโล่แบบเท่ๆ เทคนิคแพรวพราวอย่างเดียวเท่านั้น

>>328 >>329 พวกแกนี่อย่าพูดเรื่องอัปมงคลสิว่ะ เดี๋ยวปัดสาดเกลือปลุกเสกเลย

>>330 งั้นต้องยกท่านเรย์กะเป็นผู้ชมเลยละกัน ทำท่านพี่สยองตั้งแต่เล่นเปียโนแล้ว 555

>>325 ไม่ใช่วาคาบะเจอเรื่องตลอดอยู่แล้วนี่ เพียงแต่เราไม่เห็นหรือชีสตองเกินไปจนเราไม่คิดว่าเรื่องมันหนักว่ะ

>>331 คานซังเขาเป็นคนรักชั่วนิรันดร์ของท่านเรย์กะนะเว้ย มึงอย่าพรากคู่รักออกจากกันดิ

>>332 เป็นแดนเซอร์ อายุสิบห้าก็มาเป็นสาวรำวง มาใส่กระโปรงวับๆแวมๆ 5555555555555555555555

>>334 ผู้ชมอึ้งจนไม่กล้าออกรีแอคชั่นแน่ๆ คาบุพิโรธอีก ซวยตายห่า 55555

>>335 กูว่ามือเบสก็คงเอาแต่มองแดนเซอร์จนไม่ได้เล่นแน่ๆ 5555555
อาริมะเป็นมือกลอง เหมาะสุด

>>336 อาริมะนี่ให้ภาพพจน์เถื่อนๆ นิดๆ เหมาะจะเล่นกลองดีนะ แต่ถ้าตั้งวงจริงๆ คาบุมันต้องบ้าพลังซ้อมวัน 8 ชม.จนท่านเรย์กะรากเลือดตายก่อนแหงๆ เผลอๆ จะเข้ามาควบคุมอาหารด้วย คราวนี้ผอมสมใจแน่นอน

>>320 กูก็คิดคล้ายๆกันนะ อาจจะมีความหลังอะไรกันมา ทำให้ปฏิเสธไม่ได้ ต้องยอมตามตลอด เอ็นโจเห็นแบบนั้นก็เป็นคนรักษาคำพูดอยู่นะ พูดคำไหนคำนั้น เรื่องที่เคยพูดสัญญาไว้อาจจะเป็นห่วงที่กำลังรัดคอฮีอยู่ก็เป็นได้

เห็นทักเรื่องสีผมอยู่เรื่อยๆ ตั้งแต่ประถม ถ้าเอนโจบ้าจี้ย้อมจริงนี่มีฮานะ

>>338 แบบทีแอบคิดดาร์กๆว่า ยุยโกะอาจจะเป็นโรคประสาทป่าว แบบถ้าชูสุเกะปฏิเสธชั้นจะฆ่าตัวตายไรงี้ นางก็ดูลอยๆผิดปกติด้วย

ตระกูล​เอ็นโจอาจจะติดหนี้ตระกูลอุริว(ชื่อนี้ป่ะวะ)​เลยต้องส่งชูสุเกะไปขัดดอก

>>341 อืม ถ้ากูเป็นยุยโกะกูคงบังคับใช้เรือนร่างจนคุ้มแน่ๆ//เช็ดน้ำลาย

สัญญาหมั้นตั้งแต่รุ่นปู่ย่าหรือเปล่า ถึงตัดขาดตรงๆ ไม่ได้ ปฏิเสธก็ไม่ได้ ได้แต่เป็นท่อนไม้ให้ยุยโกะเกาะ

>>339 นั่นสิ ทักเรื่องสีผมหลายรอบละ กูว่าต้องมีอีเวนท์ให้ย้อมผมแน่ๆ เจ้าชายจากคิมิดอลเสด็จ
>>341 >>342 พล็อตละครไทยมาก 55555 ใช้หนี้ด้วยร่างกาย แต่เป็นกู กูก็เอาให้คุ้มเช่นกัน //เช็ดน้ำหมาก

>>340 กูก็เคยคิดเหมือนกัน ตอนนางปรากฎตัวทีไร เอ็นโจดูไม่ดีใจเลยซักครั้ง อย่างตอนงานโรงเรียนก็สะดุ้ง หยอกกับเรย์กะในงานซากุระจากหัวเราะๆก็เปลี่ยนไปแค่ยิ้มนิดๆ ตอนไปดื่มชากันสามคน นางโทรมา ฮีหุบยิ้มทันควัน ถ้านางมาประชิดตัวก็ต้องรีบเอาอกเอาใจทำตามคำสั่ง ดูขัดใจนางไม่ได้เลย ต้องทูนไว้เป็นเจ้าหญิงบนหิ้งตลอด แต่กับเรย์กะฮีบริการให้ทันทีไม่ต้องร้องขอ อาสาทำด้วยตัวเอง เอาน้ำให้ จับหิ่งห้อยให้ ทำลาเต้อาร์ทให้ นั่นนี่โน่น

กูว่าถ้าคนแบบเอ็นโจจะปฏิเสธไม่เอา ไม่ทำแบบหนักแน่นก็ทำได้นะ แต่ถ้าทำไม่ได้ก็แปลว่าต้องมีเงื่อนไขอะไรหนักหนาสาหัสเกินกำลังอยู่นั่นล่ะ เรื่องนี้จะเกี่ยวอะไรกับพ่อเอ็นโจที่ยังไม่ออกมารึเปล่าหว่า

>>344 ถ้าสมมติเคลียร์ปมเอ็นโจได้ก่อนจบม.6 อาจจะได้เห็นองค์ชายย้อมผมบลอนด์มาจีบเจ้าแม่ 5555555 ส่วนคาบุก็ปล่อยให้ไปเรียนรู้วิถีสามัญชนกับวาคาบะต่อไป

>>346 กูว่าปมเอ็นโจน่าจะมาท้ายๆ ใกล้จบเรื่องแน่ๆว่ะ ซึ่งตามสเต็ปมังงะโชโจในรั้วโรงเรียน ทุกอย่างจะคลี่คลายก่อนถึงพิธีจบการศึกษา ดูเป็นเรื่องใหญ่ที่ยังคั่งค้าง ปกติอีเวนท์อื่นๆไม่กี่ตอนก็คลายปมแล้ว แต่นี่ยังคาราคาซังลากยาวมาเป็นปี เป็นร้อยตอน ไม่มีทีท่าจะเคลียร์ ก็น่าจะอุบไว้เป็นทีเด็ดช่วงท้ายๆเลย คงอลังการงานสร้างแน่ๆ

>>337 วาคาบะเป็นคนจัดจำหน่ายตั๋วคอนเสิร์ตแน่ๆ มีหน้าที่คอยเก็บตังค์ แบ่งผลกำไร สายเลือดแม่ค้ามันเข้มข้น 555555555
ส่วนซาโตมิอยู่แผนกประชาสัมพันธ์ คอยแจ้งข่าววงดนตรี หัวหน้าห้องเป็นผู้จัดการวง อิวามุโระเป็นสไตลิสต์ร่วมกับคุณโนโนเสะที่เป็นเมคอัพอาร์ทติส

>>347 มึง เดี๋ยวจะจบมอหกแล้วววววว กูกลัวใจอ.มาก กลัวว่าเรื่องนี้จะจบปลายเปิด โฮกกกกกกกกก

>>348 คนแห่กันมาดูจนหอคอนเสิร์ตซุยรันแตก แถวหน้าเป็นเซริกะ คิคุโนะ ริรินะ 5555

>>349 อย่าเลยยย ขอให้ผูกปมแน่นๆทีเถิดดด แต่อ.แกก็พูดถึงมหาลัยซุยรันหลายทีนะ ต้องต่อไปยังภาคมหาลัยแน่ๆ!

>>350 ต้องเช่าโตเกียวโดมแล้วมั้ง 5555555555555555

>>351 อ่านกันจนเป็นตำนานแบบหน้ากากแก้ว... ว่าแล้วก็กดไปดู เรื่องนี้เริ่มลงที่นาโร่มาตั้ง 21/7/2013 ก็เพิ่งครบรอบสี่ปีไปเองนะ อ่านกันไปยาวๆ

>>349 ไม่หรอกมั้งงงงง อีเวนท์ยังเหลืออีกเยอะ งานซัมเมอร์ก็ยังไม่เริ่ม ไหนจะพวกงานกีฬาสี งานโรงเรียน ฯลฯ อีกเพียบที่ยังไม่ได้เอามาเล่น
>>353 หน้ากากแก้วกูจำได้นะว่ามีตอนจบแล้ว แต่คนเขียนเข้าลัทธิไปพักนึงแล้วก็ติสท์แตกกลับมารีไรท์วาดใหม่ แก้นั่นนี่เลยไม่จบซักที

>>354 ว่าไปหน้ากากแก้วมันไปถึงไหนแล้ววะ กูอ่านถึงตอนคู่หมั้นพระเอกขู่ฆ่าตัวตายเล่ม 40 กว่าๆมั้ง รำคาญนางชิบหาย ขู่จนกูรู้สึกแบบ เออๆช่วยตายๆไปเหอะว่ะ ขู่หลายรอบแล้วแต่เสือกไม่ตายจริงซักที.......... น่าจะมีให้ใครจัดให้นางสมความปรารถนานะ
แต่คุณมาสึมินั้นได้ใจกูมากกกกก ขึ้นทำเนียบพระเอกในดวงใจกูเลย ปกติกูรักพระรอง แต่เรื่องนี้กูรักพระเอก

>>355 เท่าที่รู้ก็คือประมาณนั้นล่าสุดนะ จนกูเริ่มไม่สนใจล่ะว่าใครจะได้เล่นบทนางฟ้าสีแดง สนว่าคุณมาสึมิกับมายะจะได้กันหรือเปล่ามากกว่า
...จะว่าไป ท่านเรย์กะก็เหมาะกับบทคุณอายูมิดีนะ ลูกคุณหนูสวยเริ่ดไว้ผมม้วน ใครๆ มองว่ามีพรสวรรค์เพียบพร้อมแต่ความจริงเป็นคนอุตสาหะพยายามสุดๆ 5555

ทางนี้ยังไม่ได้แก่นะ แต่ยังมีหนังสือสมัยรุ่นแม่เก็บไว้อยู่เลยได้อานิสงค์อ่านจนติดตามไปด้วย ว่าไปแล้วพวกที่ยังเป็นตำนานนี่นับคำสาปฟาโรห์ด้วยไหมหว่า แบบว่าแครอลคือไอซิสพี่สาวฟาโรห์ที่สุดท้ายก็ต้องไปแต่งกับใครก็ไม่รู้ รู้แต่เป็นราชาแถวอาหรับแล้วคนๆนั้นเป็นเอ็นโจ ประธานนร.เป็นอิสมิล เรื่องคงกลายเป็นแฮปปี้ดี๊ด๊าไม่ต้องรบราอะไรกันจนกลายเป็นบ้านเมืองสงบไปเป็นพันปีงี้55555

>>355 ก็ตามนั้นล่ะ คู่หมั้นพระเอกก็ขู่ฆ่าตัวตายหลายรอบ ถ้าพระเอกไม่ไปอยู่ข้างกายนาง นางก็จะเรียกร้องความสนใจละ แต่พระเอกตัดสินใจว่ากูจะไม่ทนอีกต่อไป ตัดขาดกับพ่อแม่งละ อยากให้แต่งก็แต่งเองละกัน ส่วนนางฟ้าสีแดงก็ดับเบิ้ลแคสท์กันอยู่
>>356 วาคาบะเป็นมายะสินะ สาวน้อยสามัญชนแต่มีพรสวรรค์ เรย์กะเป็นคุณอายูมินี่เหมาะมาก แถมปกป้องมายะแบบสุดฤทธิ์สุดเดชด้วย ตอนมายะโดนอีสาวคนนึงใส่ร้าย อายูมินางเล่นงานยัยนั่นด้วยความสามารถจนไม่มีที่ยืนในวงการเลย เหมือนเรย์กะกับวาคาบะเลยเนอะ 555555

>>358 คาบุก็ต้องรับบทคุณกุหลาบสีม่วงสินะ จริงๆ ความเป็นพ่อบุญทุ่มและเป็นสตอกเกอร์แบบนั้นก็เหมาะกับคาบุดีนะ 5555

>>359 คุณกุหลาบสีม่วงต้องซึนด้วยมึง ให้คาบุไปใส่ความซึนมาซะ 55555555
ว่าไปนิยายเรื่องนี้ก็ล้อการ์ตูนเก่าหลายเรื่องมากเลยนะ ไหงยังไม่เคยเห็นมุกจากหน้ากากแก้วหรือคำสาปฟาโรห์เลย ถ้าเรื่องนี้วาดเป็นมังงะ แม่งต้องทำหน้าตกใจ ตาดำหายเหลือแต่ตาขาว แล้วมีสายฟ้าฟาดลงมาแบบหน้ากากแก้วแน่ๆอะ

>>360 ไม่ใช่ที่บอกว่าตาแห้ง คือ ท่าตาเหลือกของเจ้าแม่รึ

>>360 >>361 หน้าตกใจแบบนี้สินะ 55555555555555

>>362 ลืมใส่รูปอีก โทษๆ
http://imgur.com/o8pDvNz

>>363 หน้านี่โครตเป็นเอกลักษณ์ของการ์ตูนโชโจสมัยก่อนจริงๆ กูชอบมากแต่ก็สงสัยทำไมต้องช๊อตจนตาเหลือกฟร่ะ แบบนี้

>>364 จะได้บ๊องแบ๊วแบบเกาหลีไงมึง 555

>>360 คาบุซึนอยู่นะ เตรียมตัวมาเจอสาวอย่างดีแต่ก็บอกไปว่าแค่ขับรถผ่าน 55555

ความไม่ค่อยซูของเรื่องนี้
คาบุ -บ้าและซึน
เอ็นโจ -ขี้เสือก
เรย์กะ - เสียของ
วาคาบะ -มึนๆ
อาริมะ -ขี้มโน
ซากุระ -ปีศาจหลายหน้า
ยุยโกะ -... ผีโลกไม่ลืม(?)
วอนอย่าตีกู 555

คืนนี้ย้อนอดีตดักแก่กันด้วยหน้ากากแก้วเหรอวะ 55555
ทีแรกกูยี้ลายเส้นแบบนี้มากเลย คิดว่าไม่มีวันหยิบมาอ่านแน่ ไปๆมาๆ เข้าห้องน้ำแล้วไม่มีอะไรอ่าน แม่กูวางเรื่องนี้เล่มแรกไว้ในห้องน้ำ กูเลยหยิบมาอ่านฆ่าเวลา กลายเป็นว่าจบเล่มแรกกูเดินไปถามแม่ทันทีมีเล่มอื่นมั้ย ตอนนั้นเมื่อยี่สิบปีที่แล้ว เป็นของสะสมแม่กูเอง ออกมาสามสิบกว่าเล่มมั้ง กูโครตลงแดงเลย ไปตระเวณหาซื้อให้ครบชุดแล้วไล่อ่าน แล้วคนเขึยนก็หายไปสิบปีเลยด้วย สมมติอ.ฮิโยโกะแกติสท์แบบคนเขียนหน้ากากแก้ว หายไปสิบปีเหมือนกันจะเป็นยังไงวะ 555555555555

>>368 อย่าพูดเ็นลางดิ

ต่อจาก >>96-98 ฟิคคู่หูทะลุมิติ

เคยเขียนมุมมองเอ็นโจ และมุมคนนอกแล้ว วันนี้เลยลองมาเขียนคนสนิทกับเรย์กะมากที่สุดคนหนึ่ง คือ คิคุโนะจังนะคะ ที่เลือกคิคุโนะ เพราะรู้สึกว่าในนิยายบทน้อยกว่าเซริกะนิดหนึ่ง เลยเอ็นดูขึ้นมา 5555 และมอง (มโน) ว่าคิคุโนะจะนุ่มนวลกว่าเซริกะนิดหน่อยเลยเขียนแนวๆนี้
...............

(มุมมองของอิมามุระ คิคุโนะ ณ โลกคิมิดอล)

ฉันรู้จักกับคิโชวอิน เรย์กะมาตั้งแต่สมัยประถม ตอนนั้นฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจอะไรเท่าไหร่ แต่ท่านพ่อท่านแม่บอกให้ฉันผูกมิตรกับเธอเอาไว้เพื่อผลประโยชน์ของตระกูล แม้จะไม่ค่อยเต็มใจนัก แต่ก็เหมือนเป็นหน้าที่ที่หลีกหนีไม่ได้ เซริกะจังเพื่อนสนิทของฉันเองก็ต้องทำแบบนี้เช่นกัน เป็นเรื่องปกติของสังคมชนชั้นสูงเช่นนี้

ท่านเรย์กะเองก็คบกับพวกฉันด้วยสาเหตุเดียวกัน แต่เนื่องจากอีกฝ่ายเป็นบุตรสาวจากตระกูลคิโชวอิน จึงถือว่าอยู่เหนือพวกเราทั้งหมด เธอวางตัวสูงส่งและหยิ่งทระนงเสมอ ไม่ว่าเธออยากได้อะไรก็ต้องได้เท่านั้น ฉันกับเซริกะจังต้องทำเรื่องสกปรกนับไม่ถ้วนเพื่อผู้หญิงคนนั้น แต่ว่าการที่ท่านเรย์กะประทับใจแล้วทำให้ครอบครัวของฉันได้ผลประโยชน์ไปด้วยก็ถือว่าคุ้มค่า ท่านพ่อบอกว่าการเจรจาธุรกิจกับตระกูลคิโชวอินเป็นไปอย่างราบรื่นเสมอ

ในซุยรันมีผู้ชายคนหนึ่งที่สาวๆทั้งโรงเรียนต่างใฝ่ฝันหา แม้แต่ฉันเองก็อดไม่ได้ที่จะเคลิบเคลิ้มทุกครั้งที่ได้เห็น เขาคือคาบุรากิ มาซายะ จักรพรรดิแห่งซุยรัน เป็นคนที่ดีพร้อมทั้งกีฬา การเรียน ชาติตระกูลสูงส่ง ใบหน้าหล่อคมคาย ท่าทางสง่างามมีอำนาจ

แม้ฉันจะชอบท่านคาบุรากิมากแค่ไหน แต่ทว่าท่านเรย์กะเองก็ชอบเขาเช่นกัน ฉันจึงทำอะไรไม่ได้นอกจากเดินถอยหลังตัดใจ แม้จะขมขื่นแค่ไหนก็ตาม แต่ถ้าเป็นศัตรูกับท่านเรย์กะต้องไม่ดีแน่ๆ จึงได้แต่เชียร์ให้ความสัมพันธ์ของเธอกับจักรพรรดิคืบหน้า อย่างไรก็ตามฉันก็เต็มใจอย่างยิ่งที่จะ “เตือน” ผู้หญิงคนอื่นที่ไม่เจียมตัว พยายามเข้าหาท่านคาบุรากิทั้งๆที่ฐานะไม่สมควร

แต่ว่าทุกคน รวมถึงท่านเรย์กะเองก็รู้ดีว่าท่านคาบุรากิก็รักท่านยูริเอะ แม้จะกันผู้หญิงออกไปกี่คน ก็ไม่สามารถทำให้ท่านคาบุรากิหันมามองท่านเรย์กะได้อยู่ดี

ในช่วงที่ท่านเรย์กะดูเหมือนจะตัดใจได้อยู่แล้ว ทาคามิจิ วาคาบะก็ปรากฏตัวขึ้น และดึงความสนใจจากจักรพรรดิแห่งซุยรันไปได้

นับวันทาคามิจิก็สนิทกับท่านคาบุรากิมากขึ้นเรื่อยๆ แม้แต่ท่านเรย์กะเองก็รับรู้ว่าทั้งสองคนชอบกัน แต่อีกฝ่ายเป็นเพียงแค่สามัญชนผู้ต่ำต้อย การที่จะได้คู่กับจักรพรรดิแห่งซุยรันทำเอาพวกเรารู้สึกว่าเป็นหน้าที่ที่ต้อง”สั่งสอน” ผู้หญิงคนนั้น วันที่ท่านคาบุรากิถูกหักอกจากท่านยูริเอะยิ่งเพิ่มความหวังให้ท่านเรย์กะ และกีดกันทาคามิจิทุกวิธี พยายามทุกรูปแบบให้อีกฝ่ายมีชีวิตไม่ต่างจากในนรกแบบที่สามัญชนคนนั้นสมควร แต่ยิ่งทำแบบนั้นก็กลับทำให้ความสัมพันธ์ของท่านคาบุรากิกับทาคามิจิแน่นแฟ้นมากยิ่งขึ้น...

วันหนึ่ง “การสั่งสอน” ของพวกเรารุนแรงเกินกว่าปกติไปหน่อย ท่านเอ็นโจ ชูสุเกะก็เรียกท่านเรย์กะไปคุยตัวต่อตัว เขาเป็นเพื่อนสนิทของท่านคาบุรากิ และเป็นหนุ่มฮอตไม่แพ้กันอีกคน เขามักมีรอยยิ้มประดับหน้าเสมอ สุภาพอ่อนโยนราวกับเจ้าชาย บทสนทนาของทั้งสองมักอยู่ในที่ลับจึงไม่มีใครรู้ว่าทั้งคู่คุยอะไรกัน แต่ท่านเอ็นโจมักจะยิ้มฝืนๆเล็กน้อยเมื่อคุยกันเสร็จ ในขณะที่ท่านเรย์กะแย้มยิ้มปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

แม้ท่านเรย์กะอาจจะไม่เคยรู้ตัว แต่แทบทุกคนในซุยรันรู้ว่าท่านเอ็นโจชอบเธอ ทุกครั้งที่ท่านเรย์กะเอาแต่มองท่านคาบุรากิ ท่านเอ็นโจก็จะแอบมองเธออีกทอดหนึ่ง ท่านเรย์กะดูไม่ค่อยสนใจเขาเท่าไหร่ นอกจากจะคุยเรื่องท่านคาบุรากิหรือทาคามิจิ ความรักก็เจ็บปวดแบบนี้ล่ะนะคะ...

ฉันก็ไม่รู้ว่าเรื่องราวนี้จะจบเมื่อไหร่ แต่สำหรับฉัน แค่ทำหน้าที่ทำตามความปรารถนาของท่านเรย์กะให้ดีที่สุดก็พอแล้ว

ฉันเคยพลาดท่าแล้วบาดเจ็บจากการทำตามคำสั่งของท่านเรย์กะ ไม่รู้ว่าบังเอิญหรือเปล่า แต่หลังจากนั้นท่านเรย์กะก็ไม่ยอมให้ฉันใช้วิธีนั้นอีกเลย และเมื่อจำเป็นก็จะเป็นคนทำเอง แต่ก็บอกว่าเธอไม่ไว้ใจให้ใครทำอีกแล้ว แม้ฟังดูโหดร้าย แต่ไม่รู้ทำไมฉันรู้สึกว่าท่านเรย์กะไม่อยากให้ใครต้องมาเจ็บแบบนั้นอีก บางทีฉันอาจจะคิดไปเองก็ได้ บุตรสาวผู้สูงส่งจากตระกูลคิโชวอินไม่มีความจำเป็นต้องเป็นห่วงคนที่ต่ำกว่าหรอกมั้งนะคะ

นานเข้าฉันก็ไม่แน่ใจ ท่านเรย์กะมักเอาแต่ใจก็จริง แต่เวลาเกิดเรื่องผิดพลาดขึ้นมา หรือต้องปะทะกับใคร ก็มักยอมออกหน้าเสมอ แม้จะขี้วีน ทำร้ายข้าวของยังไง แต่ก็ดูเหมือนหลีกเลี่ยงที่จะอาละวาดแล้วพวกเราโดนลูกหลง แม้เธอจะยืนยันว่าไม่ได้ตั้งใจจะหลีกเลี่ยงอะไรเป็นพิเศษซะหน่อยก็ตาม

มีครั้งหนึ่งที่ท่านเรย์กะทำให้ทาคามิจิถึงขั้นเข้าโรงพยาบาล ท่านเอ็นโจโกรธจนพูดต่อว่าท่านเรย์กะต่อหน้าคนหลายๆคน ต่างจากปกติที่มักเรียกไปคุยแค่สองคน ทุกคำที่ท่านเอ็นโจพูดกับท่านเรย์กะดูรุนแรง แม้แต่ฉันที่ไม่ได้โดนโดยตรงก็จุกจนพูดอะไรไม่ออก นี่คือสิ่งที่ทั้งสองคนคุยกันมาโดยตลอดงั้นหรอ...

ฉันหันไปมองท่านเรย์กะ ก่อนจะอดประหลาดใจไม่ได้ที่เห็นท่านเรย์กะยิ้มเหมือนมีความสุขมากๆ แววตาเป็นประกายวิ้งวับแบบที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน

ในตอนนั้นเองฉันก็ได้รู้ว่าท่านเรย์กะชอบท่านเอ็นโจ

ลักษณะท่าทางตอนที่ท่านเรย์กะได้พูดคุยกับท่านเอ็นโจ แตกต่างจากเวลาที่ท่านเรย์กะมองท่านคาบุรากิโดยสิ้นเชิง เหมือนกำลังมีความสุขทุกวินาทีจนบรรยายเป็นคำพูดไม่ถูก เซริกะจังและคนอื่นๆในเหตุการณ์ก็วิเคราะห์ออกมาไม่ต่างกันนัก

ปกติฉันไม่ได้สังเกต แต่ตอนนี้ฉันเห็นแล้วว่าเวลาที่ท่านเรย์กะพูดถึงว่าที่คู่หมั้นของท่านเอ็นโจ ท่าทางดูเจ็บปวดยิ่งกว่าตอนพูดถึงทาคามิจิซะอีก แต่เหมือนพยายามกดตัวเองไม่ให้รู้สึกแบบนั้น พยายามกล่อมตัวเองให้เชื่อว่ายังคงรักท่านคาบุรากิ

วันหนึ่งทางครอบครัวก็จัดเตรียมเลือกคู่หมั้นทางธุรกิจให้ฉัน ถึงฉันจะทำตามหน้าที่อื่นๆมาได้โดยตลอด แต่เรื่องนี้ทำฉันหวาดกลัว และปรึกษากับเซริกะจัง ก่อนท่านเรย์กะจะบังเอิญมาได้ยินพอดี ท่าทางดูไม่ใส่ใจเท่าไหร่แบบที่ฉันพอจะเดาได้... สำหรับท่านเรย์กะแล้วเรื่องแค่นี้จะเป็นอะไรได้

แต่ไม่รู้ทำไม อยู่ๆเรื่องนี้ก็เลื่อนระยะเวลาการตัดสินใจไปได้อีกพักใหญ่ และท่านพ่อไม่ได้คาดคั้นบังคับฉันเรื่องนี้อีก

หลังสืบๆไป เหมือนท่านเรย์กะจะเป็นคนพูดเรื่องนี้ให้เอง แต่ไม่ให้ใครบอกฉันว่าเธอเป็นคนช่วย

พอฉันรีบไปบอกว่าไม่ต้องถูกบังคับให้หมั้นแล้วกับท่านเรย์กะอย่างตื่นเต้นดีใจ อีกฝ่ายตอบรับแค่ “งั้นหรอคะ” ด้วยท่าทางเหมือนไม่ได้สนใจอะไร ทั้งๆที่ช่วยขนาดนั้นแท้ๆ

เซริกะจังเล่าให้ฟังว่าสังเกตมานานแล้วว่าเวลาปรึกษาปัญหาอะไรกับท่านเรย์กะ อีกฝ่ายมักเหมือนไม่ตั้งใจฟังเท่าไหร่ แต่สุดท้าย ไม่รู้ทำไมปัญหาแทบทุกอย่างก็หายไปเฉยๆ พอแอบสืบไปเรื่อยๆก็มักเจอว่าท่านเรย์กะอยู่เบื้องหลังเสมอ

ท่านเรย์กะช่วยพวกเรามาตลอด ทั้งๆที่พวกเราไม่เคยช่วยอะไรเธอได้อย่างจริงจังเลย...

ทำไมท่านเรย์กะถึงทำแบบนี้นะคะ ทำไมต้องคอยหลบๆซ่อนๆ ไม่ยอมบอกว่าตัวเองเป็นคนช่วย ทำไมทั้งๆที่เป็นห่วง แต่กลับทำเหมือนไม่ใส่ใจ ทำไมไม่ยอมแสดงออกมาตามที่ตัวเองรู้สึก ทำไมถึงบอกว่ารักท่านคาบุรากิ ทั้งๆที่ชอบท่านเอ็นโจ

วันหนึ่งท่านเรย์กะถูกท่านคาบุรากิโมโหใส่ และประกาศกร้าวว่าจะไม่มีวันหันมาสนใจท่านเรย์กะ แม้จะไม่ใช่คำพูดรุนแรงเท่าท่านเอ็นโจ แต่ฉันเห็นท่านเรย์กะตัวสั่นราวกับหวาดกลัวบางอย่างจะแตกสลาย ขอบตาแดงก้ำ แต่ไม่ยอมให้น้ำตาไหลออกมา ฉันกับเซริกะจังนึกไม่ออกว่าจะช่วยอีกฝ่ายจากสถานการณ์นี้ยังไง

ฉันเห็นท่านเอ็นโจมองท่านเรย์กะ ก่อนจะพูดเกลี้ยกล่อมให้ท่านคาบุรากิกับทาคามิจิกลับไป

เสียงพูดของท่านเอ็นโจเหมือนทำให้ท่านเรย์กะได้สติกลับมา เธอหันหลังแล้ววิ่งหนีไป พวกฉันก็วิ่งตามมา แต่อีกฝ่ายก็วิ่งเร็วมากจนฉันหลงทางอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะเจอเธอในห้องเรียนที่ไม่มีคน เพราะเลิกเรียนกลับบ้านกันหมดแล้ว

แต่ในนั้นไม่ได้มีเพียงท่านเรย์กะคนเดียว

“พอซะทีเถอะ เลิกรักคนที่เขาไม่มีวันรักเราได้แล้ว” ท่านเอ็นโจพูดกับท่านเรย์กะที่ตอนนี้ร้องไห้ออกมาอย่างเปิดเผย ท่านเรย์กะเหมือนพยายามจะหยุดร้อง แต่ก็ทำไม่ได้

ฉันเห็นท่านเอ็นโจมองท่านเรย์กะด้วยแววตาเศร้าๆ แม้จะพูดออกมาอย่างหนักแน่นเย็นชาคล้ายเตือนสติ แต่ท่าทางท่านเอ็นโจจะเจ็บกับคำพูดตัวเองมากยิ่งกว่าท่านเรย์กะเสียอีก...

ฉันอยากกรีดร้องตะโกนตรงนั้นว่าความจริงทั้งคู่รักกันแล้ว! ทำไมถึงไม่รู้ตัวกันซะทีนะคะ...

แต่ที่น่าสงสัยที่สุดก็คือท่านเรย์กะจริงๆไม่ได้ชอบท่านคาบุรากิแท้ๆ ทำไมตอนนั้นถึงทำสีหน้าเหมือนโลกทั้งใบแตกสลายแบบนั้นกันนะ...

“ถ้าเลือกได้ก็ไม่อยากหรอกค่ะ” ท่านเรย์กะพูดในคราบน้ำตา “ถ้ามันง่ายดายขนาดนั้นก็ดี...”

ท่านเอ็นโจไม่ตอบอะไร แต่หลับตาเหมือนไม่อยากเห็นภาพตรงหน้า ก่อนจะค่อยๆหันหน้าหนีเดินจากมา

ฉันที่แอบอยู่แถวนั้นเมื่อเห็นท่านเอ็นโจไปแล้วก็รีบเข้าไปหาท่านเรย์กะ พยายามปลอบใจ และบอกว่าจะกลับบ้านเป็นเพื่อนเอง

ไม่รู้ทำไมท่านเรย์กะถึงตัวสั่นหน่อยๆ

ทันทีที่ไปถึงคฤหาสน์ของคิโชวอิน ท่านประธานคิโชวอินก็มาต้อนรับสีหน้าเย็นชาเมื่อได้รู้ว่าท่านคาบุรากิพูดแบบนั้นกับท่านเรย์กะ คล้ายกับสายข่าวได้บอกมาก่อนแล้ว แววตาแบบนั้นไม่เหมือนกับสายตาที่พ่อจะมองลูกเลยสักนิด... มันเหมือนกับสายตาที่มองสินค้าที่มีตำหนิ

ฉันทำได้เพียงส่งที่หน้าบ้านเท่านั้น หัวใจฉันกระตุกวูบเมื่อเห็นแววตาของท่านเรย์กะปราศจากแววใดๆ

หลังเหตุการณ์นั้นท่านเรย์กะก็ซึมไปพักใหญ่ นานหลายวันกว่าจะกลับมาเรียนอีกครั้ง เกราะที่เคยกันทุกคนไม่ให้รู้ถึงตัวตนที่แท้จริงก็พังทลายชั่วคราว ท่านเรย์กะช่วยอายาเมะจังแบบเปิดเผยอย่างไม่เคยทำมาก่อน และบอกว่าถ้ายังมีโอกาส ก็ไม่อยากให้ใครต้องแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักเพื่อธุรกิจ

ฉันเอะใจขึ้นมา สาเหตุที่ท่านเรย์กะปฏิเสธว่าชอบท่านเอ็นโจมาโดยตลอด บางทีอาจเป็นเพราะที่บ้านเองก็ได้ เมื่อนึกถึงสมัยเด็ก ท่านเรย์กะก็ไม่ได้สนใจท่านคาบุรากิเป็นพิเศษ แต่หลังๆก็โดนที่บ้านส่งเสริม กล่อมเธอมาโดยตลอดว่าท่านคาบุรากิเหมาะสมกับเธอที่สุด พูดถึงชาติตระกูลแล้วยังไงเอ็นโจก็เป็นรองอยู่ดี

แม้ไม่ต้องการ แต่ท่านเรย์กะก็จำเป็นต้องทำเพื่อตระกูล ทำเพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจ โดยเฉพาะตอนนี้ท่านเรย์กะกลายเป็นลูกสาวคนเดียวของตระกูลคิโชวอินแล้ว เพราะพี่ชายของเธอหนีออกจากบ้าน ภาระและความกดดันทั้งหมดจึงมาตกอยู่ที่เธอ เธอทำได้แค่พยายามแต่งงานกับท่านคาบุรากิเพื่อรักษาชื่อเสียงและอำนาจของตระกูลไว้ แม้นั่นจะหมายถึงว่าต้องหลอกตัวเองว่าชอบท่านคาบุรากิก็ตาม...

ในที่สุดฉันก็ได้คำตอบที่เคยสงสัยมานาน... เพราะต้องทำตามหน้าที่ จึงไม่สามารถแสดงออกดั่งใจได้ เพราะความกดดันเหล่านี้ทำให้ท่านเรย์กะไม่รู้วิธีที่ทำให้คนอื่นเข้าใจ เพราะแบบนี้แม้อยากจะช่วย ก็ไม่สามารถออกนอกหน้าได้

การสอนจากที่บ้านฉันพอเข้าใจได้ ฉันก็ถูกสอนตั้งแต่เด็กว่าการช่วยเหลือคนอื่นโดยไม่หวังสิ่งตอบแทนเป็นเพียงเรื่องไร้สาระ ท่านเรย์กะที่เป็นถึงลูกสาวจากตระกูลคิโชวอินคงโดนเคี่ยวเข็ญมากยิ่งกว่าฉันหรือใครๆ เพราะแบบนั้นงั้นหรอถึงไม่อยากให้ใครรู้ว่าช่วยพวกเราแบบไม่หวังผลตอบแทน

ฉันทำทุกอย่างให้ท่านเรย์กะเพราะผลประโยชน์มาตลอด แต่ตอนนี้ฉันกลับเริ่มรู้สึกอยากช่วยท่านเรย์กะจริงๆ

เพราะท่านเรย์กะเป็นเพื่อนคนสำคัญของฉัน

ฉันนึกโทษตัวเองที่ไม่เคยสามารถช่วยท่านเรย์กะได้เลย

ช่วงปิดเทอม ไม่มีใครติดต่อท่านเรย์กะได้เลย เห็นท่านเรย์กะบอกว่าต้องไปเข้าคอร์สอะไรบางอย่าง และตัดขาดติดต่อสื่อสารกับคนภายนอก

ท่านเรย์กะกลับมา แม้ภายนอกไม่ต่างจากเดิมมาก แต่พวกเรารู้ดีว่าท่านเรย์กะเกาะติดท่านคาบุรากิมากขึ้น “สั่งสอน” ทุกคนที่เข้าใกล้ท่านคาบุรากิมากขึ้น ใช้อำนาจให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ ราวกับจมลึกไปสู่ความมืดมิดอย่างไม่สามารถกลับมาได้อีกแล้ว

ช่วงเวลาเดียวที่ท่านเรย์กะคล้ายจะมีความสุขคือตอนที่ท่านเอ็นโจเข้ามาต่อว่า ทั้งคู่อยู่ในภาวะหวานปนขมแบบที่ไม่เคยรู้เลยว่าต่างก็เป็นแสงสว่างของกันและกัน

เหตุการณ์ดำเนินไปเช่นนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า ฉันรู้ว่าตอนนี้ท่านเรย์กะไม่สามารถหลุดจากวังวนอันขมขื่นนี้ไปได้ ไม่อาจยอมรับความรู้สึกได้ และต้องทำในสิ่งที่ตัวเองไม่อยาก เพื่ออำนาจของตระกูลที่ตัวเองไม่ต้องการ ฉันเห็นท่านเรย์กะพูดเรื่องเลวร้ายกับตัวเองอยู่บ่อยๆเหมือนกำลังทำให้ตัวเองเชื่อว่าจำเป็นต้องทำอย่างนั้น

นี่ล่ะนะสังคมชนชั้นสูง... อาจดูเหมือนมีทุกอย่าง แต่แท้จริงกลับไม่มีสิ่งที่ต้องการจริงๆเหลืออยู่เลย

จนในวันหนึ่งทุกอย่างก็แปลกไป ท่านเรย์กะเสียความทรงจำ และเปลี่ยนตัวเองจากหน้ามือเป็นหลังมือ สั่งให้ทุกคนหยุดแกล้งทาคามิจิ ตั้งใจเรียน คอยช่วยเหลือเพื่อนๆอย่างเปิดเผย คอยหยุดเวลาคนทะเลาะกัน คุยเล่นและหัวเราะไปพร้อมกับคนในห้อง บรรยากาศในห้องดูสดใสร่าเริง ฉันเองก็รู้สึกสบายใจไปด้วย เหมือนความทรงจำที่หายไป หายไปพร้อมภาระหนักอึ้งในใจด้วย ตลอดหลายปีที่ผ่านมา นี่เป็นครั้งแรกที่ท่านเรย์กะมีความสุขมากขนาดนี้ ถ้าไม่นับตอนที่ท่านเรย์กะอยู่กับท่านเอ็นโจ

ตอนนี้แม้แต่ท่านคาบุรากิและท่านเอ็นโจก็เป็นมิตรกับท่านเรย์กะ ที่เห็นเด่นชัดที่สุดคือท่านเรย์กะเริ่มสนิทกับท่านคาบุรากิมากขึ้นเรื่อยๆ จนดูเหมือนทั้งคู่จะชอบกันเข้าจริงๆแล้ว ทั้งไปกลับพร้อมกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน หลังๆท่านคาบุรากิมาที่ห้องเรียนเพื่อคุยกับท่านเรย์กะบ่อยๆ

ท่านเรย์กะตอนนี้ทั้งเท่ทั้งอ่อนโยน ดูดีพร้อมจนแม้แต่สาวๆที่เคยเป็นแฟนคลับท่านคาบุรากิและท่านเอ็นโจยังย้ายข้างเทใจมาให้ แม้แต่ฉันยังหวั่นไหวใจเต้นไปบ้างเลยค่ะ ไม่แปลกที่ท่านคาบุรากิจะชอบ แต่หากท่านเรย์กะได้ความทรงจำกลับมาเมื่อไหร่ทั้งคู่ยังรักกันหรือเปล่านะคะ...

แม้ท่านเรย์กะจะลืมเลือนว่าหัวใจตัวเองเคยรักท่านเอ็นโจ แต่ท่านเอ็นโจก็ยังไม่เคยหยุดรักอีกฝ่ายเลย ไม่ว่าจะเปลี่ยนแปลงแค่ไหนก็ตาม แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนไปคือท่านเอ็นโจดูไม่เคยจะได้สมหวัง...

แต่ว่าสำหรับฉัน แค่ท่านเรย์กะมีความสุขได้ก็น่าจะพอแล้ว อันที่จริงตอนนี้ท่านเรย์กะรักท่านคาบุรากิอาจจะดีกว่าจริงๆนั่นแหละนะ ฉันพยายามส่งเสริมเท่าที่ทำได้ล่ะนะคะ

แต่ท่านเรย์กะฮอตแบบนี้ก็อดน้อยใจหน่อยๆไม่ได้นะคะ ทั้งๆที่ปกติจะแอบช่วยเหลือแต่พวกฉันแท้ๆ ตอนนี้กลับช่วยเหลือทุกคน ถึงยังไงพวกฉันก็เป็นเพื่อนสนิทที่สุดของท่านเรย์กะอยู่ดี ไม่มีใครแย่งตำแหน่งนี้ไปได้หรอกนะคะ!

ถึงท่านเรย์กะจะเริ่มกล้าทำดีต่อหน้าแล้ว แต่เวลามีปัญหาก็ชอบเก็บไว้คนเดียวเหมือนเดิมไม่มีผิด เวลาพยายามถาม พยายามจะช่วยก็ปฏิเสธ และบอกว่าพวกเราคิดมากไปเอง รอยยิ้มฝืนๆแบบนั้นะยังไงก็ไม่เนียนนะคะ...

ท่านเรย์กะมักจะโดดเรียนบ่อยๆช่วงหลังๆ แต่ด้วยความช่วยเหลือเอาใจใส่ของท่านคาบุรากิ ท่านเรย์กะกลับเรียนดีกว่าที่เคยผ่านมาอย่างทิ้งห่างไม่เห็นฝุ่น ท่านคาบุรากิหึงหวงท่านเรย์กะเหมือนตอนท่านยูริเอะไม่มีผิด ประจันหน้ากับประธานชมรมฟุตบอลคนนั้น และขู่ผู้ชายทุกคนที่คิดจะจีบท่านเรย์กะ

ตอนท่านเรย์กะรู้เรื่องก็โกรธกันไม่นาน ท่านคาบุรากิก็เสียสละตัวเอง ยอมถูกรถชนแทน โรแมนติคสุดๆไปเลยนะคะ ทำท่านเรย์กะยอมให้อภัยและดูเหมือนจะยอมรับเป็นแฟนกันอย่างเป็นทางการ เป็นคู่หมั้นแบบที่รักกันจริงๆ ไม่ได้เป็นเพียงคู่หมั้นทางธุรกิจ

ปิดเทอมนี้พวกฉันชวนท่านเรย์กะไปเที่ยวทะเลด้วยกัน ท่านเรย์กะตอบรับด้วยรอยยิ้มมีเสน่ห์ ขณะที่พวกเรากำลังตื่นเต้นกับวันปิดเทอมที่ใกล้เข้ามา ท่านเรย์กะก็มาบอกว่าท่านคาบุรากิกับท่านเอ็นโจก็ขอไปด้วย ทำพวกเราตื่นเต้นมากกว่าเดิม

ท่านเอ็นโจติดต่อพวกเรามาให้มาที่เกาะก่อน เพราะท่านคาบุรากิต้องการสร้างเซอร์ไพส์บางอย่างให้ท่านเรย์กะ เราตอบรับกันอย่างยินดี

ในตอนแรกท่านเรย์กะต้องขัดแย้งตัวเองมาโดยตลอดเพราะรักคนที่ครอบครัวไม่ได้สนับสนุน และต้องแกล้งทำเป็นรักท่านคาบุรากิอย่างขมขื่นมาโดยตลอด แต่ตอนนี้ท่านเรย์กะรักท่านคาบุรากิจริงๆแล้ว จักรพรรดิเองก็รับตอบ ครอบครัวทั้งคู่ยังสนับสนุน ฉันดีใจมากจริงๆที่ในที่สุดท่านเรย์กะไม่ต้องตกอยู่ในวังวนอันน่าเศร้าแบบนั้นอีกแล้ว

แต่ท่านเอ็นโจคงเจ็บไม่น้อย ใครๆก็ดูออกว่าเขายังรักท่านเรย์กะอยู่ แต่ก็พร้อมเสียสละและสนับสนุนเพื่อนสนิทของเขา...

หลังพวกเราคาดเดากันมากมาย วันต่อมาท่านเรย์กะกับท่านคาบุรากิก็มาเกาะด้วยกัน ทั้งคู่เดินจับมือกัน ท่าทางขวนเขิน แต่ก็เป็นภาพที่สวยงาม เปี่ยมล้นไปด้วยความสุข ตอนนี้บรรยากาศของท่านเรย์กะกับท่านคาบุรากิดูโรแมนติคกันมากๆ รอยยิ้มที่มีให้กันดูสดใสมีความสุข ราวกับทั้งโลกมีเพียงเราสอง แต่เมื่อท่านเรย์กะเห็นพวกฉัน ก็ทักทายอย่างยิ้มแย้มไม่แพ้กัน จนหัวใจฉันแทบหยุดเต้น การที่ท่านเรย์กะยิ้มได้แบบนั้นนี่ดีจริงๆเลยนะคะ

ถึงตอนแรกจะเป็นแค่หน้าที่ที่ไม่อยากทำ แต่ไม่รู้เมื่อไหร่มันเริ่มกลับกลายเป็นโชคดีที่ได้เป็นเพื่อนกับท่านเรย์กะแบบนี้ ไม่รู้ทำไมเวลาท่านเรย์กะเรียกฉันว่า “เพื่อน” แล้วหัวเราะร่าเริงสดใสทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นหัวใจแบบนี้นะคะ

ฉันตั้งปณิธานว่าต่อให้เกิดอะไรขึ้น ฉันก็จะเป็นเพื่อนกับท่านเรย์กะตลอดไป

แต่ไม่เคยคาดคิดเลยว่าคำว่า “ตลอดไป” จะจบลงรวดเร็วแบบนี้...

-------------- (จบตอน 50) -------------

ป.ล. ช่วงหลังๆอาจจะแปลกๆหน่อยนะคะ เพราะง่วงล้วนๆ 5555 ทำไมเขียนๆไป อยู่ๆก็ตีสี่กว่าแล้วล่ะ...

>>370-373 คู่หูทะลุมิติ! ตอนนี้มายาวเลย อ่านอิ่มมากๆ ขอบคุณนะ อ่านแล้วเทคะแนนให้เรย์กะคิมิดอลไปเต็มๆ จนเกือบไม่เหลือให้ท่านเรย์กะล่ะ ฮา ขอให้ได้ไปกับเอ็นโจโลกโน้นก็ดีนะ จะได้รู้ใจตัวเองซักที

>>370-373 หวังว่าถ้าได้กลับร่างเดิมแล้วจะได้เห็นเรื่องราวของเรย์กะคิมิดอลอยู่นะ!!! ขอบคุณสำหรับกาวกระปุกใหญ่!

>>370-373 กุชอบแนวการเฉลยของฟิคนี้ ตอนแรกมุมเอ็นโจรักเขาข้างเดียว พอมานร.ซุยรันธรรมดาก็เขียนให้ว่าเรย์กะkimiเลวร้ายแค่ไหน พอเรย์กะมาที่โลกkimidolceเลยสร้างความเปลี่ยนแปลงมากมาย จากนั้นมาอ่านมุมเรย์กะkimi ถึงได้รู้ว่าอีกฝ่ายรักเอ็นโจkimi เหมือนกัน แถมแม้ตอนแรกๆจะร้าย แต่สุดท้ายก็กลับตัวได้ พอตอนนี้มาอ่านมุมมองคนสนิท เลยรู้ว่าเรย์กะkimi ดูเป็นคนดีตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แค่อาจจะดีกับกลุ่มเพื่อนตัวเองเท่านั้น แถมซึนมานานแล้วด้วย น่าเอ็นดูววว จริงๆเหมือนไม่กล้าบอกใครเพราะอิทธิพลจากครอบครัวเต็มๆ กูอยากจะร้องไห้ตามตอนเรย์กะkimiถูกคาบุkimiต่อว่า แล้วทำหน้าเหมือนโลกแตกสลาย คือดูหวาดกลัวครอบครัวมากจริงๆ สงสารรรรรรร เอ็นโจกูก็สงสาร ทำไมโลกkimi แม่งเศร้าหมดยกเว้นวาคาบะกับคาบุวะ ยิ่งคิดยิ่งน่าสงสารจริงๆ ถ้าใน kimidolce เนื้อเรื่องเป็นงี้จริงๆแล้วสุดท้ายตระกูลคิโชวอินล้มละลาย ให้ความรู้สึกเหมือนเรย์กะkimi ไม่เคยได้มีความสุขจริงๆมาก่อนเลย โคตรอิน ณ จุดนี้ 555+ แต่ทะลุมิติก็ดีกับเรย์กะkimi ที่สุดแล้วนะกูว่า ดูได้เรียนรู้ได้ปรับปรุงอะไรเยอะแยะ แถมอยู่โลกไหนก็ดูจะแฮปปี้ขึ้น แต่ถ้ากลับโลกเดิมจะดีมาก หุหุ อยากให้นางเจอเอ็นโจ

>>370-373 จะมีทางไหนไม่ปวดร้าวมั้ยเนี่ย 555555555555555555555
กูชอบฟีลคนสองคนรักกัน แต่ต้องทำเป็นไม่รักเพราะหน้าที่มันค้ำคออะไรประมาณนี้อ่ะ มันดูขมขื่นบีบคั้นหัวใจดี กรั่กๆๆๆ
ชูสุมอยคิมิดอลของกูวววว คิดว่ารักเขาข้างเดียวและไม่มีหวังก็เลยพยายามตัดใจ ช่วยให้คนรักกันเขาสมหวังสินะ โถ พ่อพระรองผู้แสนดี นายอย่าเพิ่งยอมแพ้ อย่าหมดหวัง อย่าถอดใจ เรย์กะเขากำลังจะกลับไปหานายนะ เขารักนายมากเลยนะ รู้ตัวมั้ย เรย์กะคิมิกลับไปได้ก็กอดเขาแน่นๆด้วยนะ มีปัญหาก็บอกเอ็นโจนะ เอ็นโจคือผู้ช่วยเหลือ คือผู้ปัดเป่าเรื่องร้ายๆให้ออกไป เขาต้องช่วยเธอได้แน่ๆ และเขาก็รักเธอมากเหมือนกันน้าาาาาาาาาา

>>373 เฮ้ยๆๆๆๆ ลองกลับมาอ่านอีกรอบ เพิ่งสังเกตว่าเรย์กะกับมาซายะเดินจับมือกันมาด้วย ดูหวานแหวว เป็นแฟนกันจริงๆแล้วใช่มั้ยๆ XD แต่อ่านประโยคสุดท้ายแล้วรู้สึกวูบๆ เชี่ย เกิดไรขึ้น อ่านตอนแรกมัวแต่เอ็นดูสงสารเรย์กะชูสุมอยเลยไม่ได้อะไร 5555

>>370-373 คิคุโนะ เธอนี่ลงเรือเอ็นโจใช่ไหม 555555

เพิ่งได้มาอ่านกระทู้ เห็นเมนท์บนๆพูดถึงเอ็นโจได้ที่หนึ่งในการโหวตตลอดเพราะเป็นเคะให้คาบุรากิในคิมิดอล ด้วยความที่กูเป็นสาววายเลยไปไล่อ่านตั้งแต่ต้นเพื่อหา fact เอามาวัตถุดิบในการจิ้น แต่ไม่เจอว่ะ ไม่มีบอกเลยว่าเอ็นโจเป็นเคะให้คาบุ ไม่พูดด้วยซ้ำว่ามีการจิ้นวายเรื่องคิมิดอลเกิดขึ้นในโลกเดิมของเรย์กะ มีแต่นางจิ้นเอง แซวสองคนนี้แบบวายๆเอง ซึ่งก็ไม่ได้บอกว่าใครเมะใครเคะ กูแอบผิดหวังอยู่เบาๆ 5555555

แต่ให้กูเดานะ ในอดีตชาติของนาง กูว่าเรย์กะนางจิ้น คาบุ×เอ็นโจแหงๆ อาจจะวิ่งซื้อโดคู่นี้เป็นตั้งๆในงานคอมมิคเกะด้วยซ้ำมั้ง

แปลไทยล่าสุดมาแล้ววว ขอบคุณโม่งแปลน๊าา ท่่านเรย์กะเดี๋ยวนี้เรียกวาคาบะจัง ได้เต็มปากเต็มคำเลยนะเนี่ย

คันตะคุงน่ารักกก>< นึกถึงสายตาเย็นชาขณะห้ามเจ้าแม่ ช่างร้อนแรงยิ่งหนัก เจ้าแม่มีงอนอีก

แต่อ่านๆดูแล้วเนี่ย วาคาบะก็น่าจะชอบคาบุรากิเหมือนกัน เหมือนได้ยินเสียงเรือพังไงไม่รู้..คาบุรากิคงไม่ใช่พระเอกของเรย์กะ
คงเป็นเอ็นโจสินะ เอ็นโจ เอ็นโจ้จจจจจ

ขอบคุณ​โม่งแปลสำหรับตอนใหม่
ชารัสเซียเค้ากินกับแยมจริงๆมึง แถบพวกสหภาพโซเวียตเก่าเค้าก็กินกันวิธีนี้
ตอนกูไปใหม่ๆ เห็นเค้าชงชาแล้วตักแยมใส่ถ้วยมาวางคู่กัน กูก็รอ นึกว่าจะมีขนมปังหรือบิสกิตให้กินกับแยม ปรากฎเค้าเอาแยมตักใส่ถ้วยชาแล้วคนๆ กูนี่ช๊อกมาก แอบคิดในใจ 'แดกได้แน่เหรอวะ' แต่เค้าก็ดูกินกันปกติดี

ตอนล่าสุดนี่ ท่านเรย์กะไม่ต้องตบตีบัลลังก์หรอกค่ะ ดูจากอิทธิพลและผู้หนุนหลังของพระนางมีพระเจ้าหลุยส์(คาบุ) ดยุคเวลลิงตัน(เอ็นโจ) ผู้ยิ่งใหญ่ถึงสองพระองค์นะคะ

อ่านแปลไทยตอนใหม่ เรย์กะใช้คำพูดเดียวกับเอ็นโจเลยไอ้ตรง "ยังไงกันน้าา" สรุปไอ้ตรงยังไงกันนะของจอมมารมันมีอะไรแน่นอน ส่วนท่านเซฟคันตะยังใช้ปางห้ามโคโรเน่ใช้สูตรพิศดารอย่างแข็งขันเหมือนเดิม มีปฏิเสธรัวๆ

>>385 คาบุไม่ใช่นโปเลียนเรอะ 5555555

กูว่าวาคาบะชอบคาบุแล้วชัวร์ๆ พูดถึงอาริมะนิดเดียว แต่พูดถึงคาบุซะเยอะ มีการปฏิเสธเป็นพัลวันอีก กับอาริมะดูตบมุกสบายๆ แต่กับคาบุนี่ดูมีความเขินอายแฝงมาด้วยตอนพูดด้วยว่ะ แถมหน้าแดงด้วย หึๆๆๆๆๆ ชอบเขาแล้วแน่ๆ รักคุณเข้าแล้วเป็นไร~ รักจนคลั่งไคล้จริงจัง~~

>>384 กูก็เคยไปเที่ยวคาเฟ่ในรัสเซียแล้วเจอวิธีแดกชาแบบนั้นเหมือนกัน ทีแรกกูก็นึกว่าเดี๋ยวมีบิสกิต ขนมปังหรือสโคนตามมาแบบอังกฤษมั้ง ปรากฎอีเจ๊รัสเซียโต๊ะอื่นตักแยมใส่แก้วชาแล้วแดกเฉย กูช็อคมาก แม่งดูเป็นของที่ไม่น่าเอาไปรวมกันได้เลย กูเลยนั่งซดชาไปแบบเงียบๆ ไม่ตักแยมใส่อะไรทั้งนั้น ชาใส่เนยจามรีที่เคยแดกตอนไปธิเบตกูยังพอรับได้ แต่ชาใส่แยมแม่งเหนือสามัญสำนึกกูจริงๆ

>>386 กูว่า ยังไงกันน้า~~ มันเป็นการปฏิเสธแบบแบ่งรับแบ่งสู้ว่ะ ไม่เอาตัวเองลงไปออกความเห็นแบบฟันธงว่าต้องเป็นแบบนี้ๆๆชัวร์ แต่รู้อยู่แก่ใจว่าพูดถึงอะไร ประมาณว่าถนอมน้ำใจคนฟังไม่หักหน้าอ่ะ เพราะเรย์กะกับวาคาบะนี่ก็รู้กันอยู่เต็มอกว่าคาบุชอบวาคาบะและจีบอยู่ เรย์กะเลยไม่พูดออกมาให้ชัดๆ ให้มันคลุมเครือไป

กูว่าวาคาบะชอบบากะแล้ว แต่ถ้าแรงกาวกูยังไม่หมด กูมองว่าคาบุอาจหนีไปชอบแม่สื่อแทน... โอ้ ดราม่าาา
แต่นี่คือนิยายของอ.ฮิโยโกะ... จงมโนต่อไป

>>387 ก็ว่าจะนโปเลียน แต่ดันข่มกันกับดยุคเวลลิงตัน กูเลยอัญเชิญเป็นพระเจ้าหลุยส์ละกัน จะได้มีเอี่ยวกับปอมปาดัวร์และมารีอองตัวเนต ทีเดียว 555
ส่วนเอ็นโจให้เป็นดยุคเวลลิงตันเพราะช่วงแรกๆชีวิตแกจืดจาง ดังเป็นพลุแตกตอนรบนี่ล่ะ

ชอบคู่ของคันตะกับเรย์กะมากอ่ะ น่ารักโคตร

>>390 กรั่กๆ กูอยากเห็นตอนรบจัง ต้องเร้าใจมากแน่ๆ
หลุยส์ 15 มีชู้สองคนคือมาดามปอมปาดัวร์กับมาดามดูบารี แต่หลุยส์ 16 โดนจับไปพาดคอที่กิโยตินนะมึง เอาคนไหนดี 5555555555

>>392 คงต้องให้คาบุเลือกว่าจะเอาใครระหว่าง มาดามปอมปาดัวร์ที่เริงรักอย่างเร่าร้อน หรือมารีอองตัวเนตที่ตายตามกัน 555
การรบแบบฉบับเอ็นโจ กูก็อยากเห็น/ร้องห้าย/ แต่ดันเอื่อยเฉื่อยฉิบ กีฬาไม่ชนะ การเรียนไม่มุ่ง ยุ่งเรื่องคนอื่น(ลับหลัง)ตลอด ถถถ

>>393 สงสัยต้องให้มารี อังตัวเนตต์มีภัยร้ายแรงก่อน ถึงจะออกรบแบบจริงๆจังๆอีกหน ถถถถถถถถถ
ถ้าในกุหลาบแวร์ซาย เอ็นโจฮีน่าจะได้บทของแฟร์ซอง ชู้รักพระนางมารี ช่วยมารีทั้งต่อหน้าและลับหลังตลอด มีสาวมาหลงรักก็ไม่เคยหวั่นไหว แต่แฟร์ซองตอนจบกูจำได้ว่าโดนกระทืบตายนี่หว่า..... อย่าไปจบแบบนั้นก็แล้วกัน 555555

>>384 >>387 แบบนี้นี่เอง แต๊งกิ้ว กูก็เคยได้ยินมาว่ารัสเซียใส่แยมลงไปในชาจริงๆ แต่พอไปอ่านมาอีกที มีคนบอกด้วยว่านั่นเป็นวิธีการดื่มที่ผิด! เพราะแยมจะทำให้อุณหภูมิของชาลดลง ของแท้เขาต้องนั่งเลียแยมแล้วจิบชากันย่ะ กูก็รู้สึกแดกจุดเล็กน้อย แค่กินชาทำไมต้องลำบากจังวะ 55555
ว่าแต่ ใครอ่านแล้วคิดว่าท่านฮิโยโกะต้องทดลองเอาเตอร์กิชดีไลท์ใส่ลงไปในถ้วยชาจริงๆ แล้วลองดื่มจริงๆ ดูบ้าง... แม่งให้ฟีลลิ่งว่าผ่านปสก.จริงมาแล้วสุดๆ...

เดี๋ยว วันก่อนก็หน้ากากแก้ว วันนี้ก็กุหลาบแวร์ซาย ไหงช่วงนี้พวกมึงย้อนอดีตดักแก่กันบ่อยจัง ในกระทู้มีแต่พวกแก่ๆสินะ ดีจังที่กูยังวัยรุ่นอยู่เลยตามไม่ทัน 55555555555555555555555

แต่ชาใส่แยมนี่กูแอบสงสัยรสชาติว่าเป็นยังไงว่ะ เย็นนี้ลองทำดูดีมั้ยหว่า มีแยมสตอเบอรี่กับแยมส้มอยู่พอดี แต่ทำแล้วกูจะกล้ากระเดือกลงไปรึเปล่า นี่คือปัญหา แดกไม่ได้ก็เสียของอีก

>>394 อาจจะโดนท่านพี่กับท่านอิมาริกระทืบก็เป็นได้...ติดคดีตั้งแต่ของฝากแล้วนิ 555

ชารัสเซียเขาไม่ได้ใส่แค่แยมอ่ะ แต่ใส่น้ำผึ้งกับนมด้วย รสชาติออกมาก็เหมือนแดกชาผลไม้ แต่จะรู้สึกข้นๆหนืดๆหน่อย แล้วก็ใส่พวกน้ำเลมอน น้ำส้ม น้ำสัปปะรด หรือพวกเครื่องเทศแบบอบเชยด้วย แต่กูก็เคยเห็นคนกินแบบใส่แยมลงในชาตรงๆเลย กับดื่มชา แล้วก็ตักแยมใส่ปากนิดๆด้วยเหมือนกัน แต่ไอ้คนดื่มชาแล้วตักแยมใส่ปาก มันดื่มจากจานรองชาว่ะ..... ไอ้ดื่มชาจากจานรองชา กูก็ไม่รู้ว่าเป็นธรรมเนียมด้วยอ๊ะป่าว แต่กูขอดื่มจากแก้วแบบปกติละกัน

จะย้อนอดีตอะไร เกรงใจวัยสะรุ่นอย่างหนูด้วบค่า

กุหลาบแวร์ซายนี่กูมียกชุดนะ แต่แม่งหายไปตอนน้ำท่วมหมดแล้ว กูโครตเสียดาย อยากให้สยามเอามาพิมพ์ใหม่เหลือเกิน กูรักแฟร์ซอง เป็นพระรองที่รักคนแรกของกูเลย 5555555555555555555
>>399 พวกพูดว่าวัยรุ่นนี่ส่วนใหญ่แม่งแก่กันทั้งนั้นล่ะ มึงอย่ามาแอ๊บ กูรู้มึงทันกุหลาบแวร์ซาย 5555555555555

เออ แต่ไล่อ่านมาจนถึงตอนนี้ รู้สึกเลยนะว่าด้วยความที่เรย์กะเปลี่ยนนิสัย ไม่ยอมเล่นบทตัวร้ายเหมือนเดิมมันทำให้เรื่องหลุดไปจากโครงความเป็นคิมิดอลมากๆ พอนางไม่ไปรังแกวาคาบะ ช่วงเวลาที่คาบุกับวาคาบะจะรู้จักกันมันก็ดีเลย์ไปจากเดิม (เห็นว่าตามเดิมต้องรู้จักกันตั้งแต่คาบุอกหักจากยูริเอะแล้วหันไปพาลใส่วาคาบะแล้วนิ) แถมนางยังส่งจดหมายน้อยเตือนให้วาคาบะรู้จักวิธีปฎิบัติตัว วาคาบะเลยใช้ชีวิตอย่างสงบสุข ได้เข้าเป็นสมาชิกสภานักเรียน สนิทกับอาริมะมากกว่าเดิม จนมาถึงปัจจุบัน กลายเป็นว่าเรย์กะกลายเป็นคนที่คาบุเชื่อใจแถมสนิทเป็นอันดับต้นๆ ไป บทที่ควรจะเป็นของวาคาบะ แบบการแนะนำเข้าสู่โลกสามัญชน มันเลยตกเป็นของเรย์กะไปซะชิบ ปรกติถ้าเป็นโชโจนี่มันบทนางเอกชัดๆ เลยป่ะวะ การเรียนรู้โลกของเธอและฉันเนี่ย แต่นางยังไม่รู้ตัวเลยมั้งว่ามาแย่งบทนางเอกเข้าไปทุกที ยังงงๆ เบลอๆ เป็นหัวหน้าหมู่บ้านคานทองต่อไปซะงั้น

>>396 จะทำทั้งที เอาชาแบบเพียวๆ ไม่มีรสผสมนะ กูกลัวว่ารสชาติจะตีกันจนมึงดื่มไม่ลงซะก่อน 555

>>401 กูว่าแย่งบทพระเอกมากกว่า เพราะแต่ละอย่างที่เรย์กะนางทำนี่มันสกิลพระเอกชัดๆ ถ้าเรื่องนี้ติดแท็กยูริล่ะก็..... คงลงเอยกับวาคาบะไปแล้ว 55555555

>>403 กูว่าแย่งบทพระรองมากกว่า ช่วยเหลือเหล่าคู่รักแต่ตัวเองแห้วสนิทแบบนี้ บทอาภัพพระรองชัดๆ

>>404 มิน่าพระรองตัวจริงถึงมายืนว่างงานอมยิ้มไปมาดูห่างๆ อยู่นอกวงแบบนี้ 5555

>>405 พระรองตัวจริงมันอาริมะนี่มึงงงงง ไอ้คนยิ้มๆว่างงานมันแค่เพื่อนพระเอกที่น่าจะบทน้อยสุดในเรื่องเลยนะ

>>406 อาริมะนี่ใครนะ... ตาประธานที่ไม่มีบทพูดมานานแสนนานคนนั้นใช่มะ 55555 โทดๆ นี่ก็บทน้อยจนเงาจางลงทุกวัน

>>406 อิเคเมน เพื่อนพระเอก คอยซัพพอร์ตคู่รักให้ปรับตัวเข้าหากัน กูว่าสภาพพ่อสื่อแม่สื่อ เอ็นโจ เรย์กะ ทั้งคู่เลย

>>407 ตอนพิเศษของซาโตมิคุง อาริมะเขามีบทนะเว้ยยยยยยย ได้พูดตั้งสามสี่ประโยคแน่ะ เน้นว่า "ตั้งสามสี่ประโยค" 555555555

>>404 นั่นสิ นางเอกเขาไปรักพระเอก มีใจให้พระเอก พระรองแบบท่านเรย์กะก็กินแห้วไปตามระเบียบ ทำดีแทบตายเธอไปรักคนอื่น เข้าสมาคมตัวสำรอง คนดีที่เธอไม่เอาไปอีกคนเลยค่ะ 5555555555555555555
>>409 อาริมะนี่ใครง่ะ จำชื่อไม่ได้ คลับคล้ายคลับคลาว่าเคยออกมาในเรื่องใช่ป่ะ

>>407 >>409 ถถถถถ ยิ่งอ่านยิ่งสงสาร โถ่ๆ พ่อรัชทายาทของบ่าว 555555555

>>400 นี่ 399 เองนะ นี่วัยรุ่นของจริงค่าาา 555
ตอนแรกเจ้าใจว่ากุหลาบไรนี่คือเนื้อหาประวัติศาสตร์ด้วยซ้ำ เพราะมีทั้งพระเจ้าหลุยส์ ทั้งมารี อองตัวเนตต์ ต้องเลื่อนอ่านไปเรื่อยๆ อะถึงรู้ว่าเป็นการ์ตูน (หรือนิยายหว่า)

>>412 การ์ตูนอิงปวศ.อะมึง แต่เขียนได้ดีและเนียนมากจนนึกว่าตัวละครที่แต่งขึ้นมาใหม่อย่างออสการ์ อังเดรไรงี้มีตัวตนจริงๆ พวกมีตัวตนจริงๆก็หลุยส์ 16 มารี อังตัวเนตต์ แฟร์ซอง มาดามรัวยาล โรเบสต์ปิแอร์ แซงจุสต์ มาดามดูบาร์รี่ มาดามปอมปาดัวร์ ดร.กิโยติน ประมาณนี้

>>413 มันตำนานจริงๆ นะเรื่องนี้ แต่ให้เด็กสมัยนี้อ่าน/ดูก็คงไม่ไหวล่ะเพราะลายเส้นโบราณมาก เห็นประกายแพรวพราววิ้งๆ ในดวงตาคงหัวเราะกันสลบ แต่กูนี่อินมากจ้าาาา ตอนจบที่ออสการ์กับอังเดร.....นี่ กูน้ำตาไหลพรากกกก ของให้เขาและเธอจงมีความสุข โฮวววววว

>>414 โอ๊ยยยย ตอนอังเดรวางยาออสการ์นี่กูร้องไห้น้ำตาไหลพรากๆตามเลย ปกติกูไม่ชอบอังเดรนะนั่น ยังอินกับความรักแบบไม่สมหวัง โครตเศร้า โครตโศกนาฏกรรมจริงๆเรื่องนี้ มารีกับแฟร์ซองรักกัน แต่เพราะรักษาเกียรติของมารี แฟร์ซองเลยออกเดินทางไปทำสงครามและไม่กลับมาหามารีอีกเลย แถมตายได้ทุกข์ทรมานและอนาถสัสๆ ออสการ์แอบรักแฟร์ซองแต่เขารักมารี ส่วนอังเดรก็แอบรักออสการ์ แต่ก็............. เรื่องนี้แม่งมีแต่คนอกหักรักคุดจุดจบไม่สวยกันทั้งนั้น ลายเส้นหวานๆแบ๊วๆตาวิ้งวับมันหลอกตามาก เนื้อหาคือการ์ตูนการเมืองชัดๆ

>>415 บรรยายขนาดนี้ อยากให้มีรีเมคใหม่จัง กูเคยพยายามอ่านคำสาปฟาโรห์ แต่ ก็อ่านไม่จบตอนกูเวียนหัวกับลายเส้นนนน

>>416 คำสาปฟาโรห์แรกๆกูกลัวลายเส้นเว้ย ตาโตๆแล้วหน้าปกน่ากลัวๆแบบอียิปต์อ่ะ เห็นแล้วขนลุก แต่ลองไปเปิดอ่านฟรีที่ร้านเช่า ติดหนึบเลยกู สนุกชิบหาย ยิ่งตอนแครอลหนีกลับลงน้ำไปโลกปัจจุบันเพราะช้ำใจเมมฟิสนี่มันส์มาก แต่หลังๆนางชักจะออนทัวร์ทั่วโลก ยิ่งกว่าวงดนตรีทัวร์คอนเสิร์ตอีก กูเลยเลิกอ่านไปละ

กูอ่านถึงแครอลโดนเจ้าชายอินเดียขอเข้าเฝ้า แล้วนางเผลอพูดเนื้อหาปวศ.ไปว่าราชวงศ์เจ้าชายจะล่มสลาย แล้วตอนงานเลี้ยงดันมีสงครามในราชวงศ์เกิดขึ้นจริงๆ อีเจ้าชายอินเดียมันเลยอาฆาตว่ามึงมันตัวซวย ทำนายเรื่องอัปมงคลออกมาได้ไง กูจะไปลักพาตัวมึงมาฆ่าทิ้ง ส่วนกูคนอ่านกลอกตามองบนเลยจ้าาา ปมเชี่ยอะไรก็ไม่เฉลย แล้วจะไปทัวร์อินเดียต่อสินะ

พวกมึงเริ่มทำกูอยากไปหามาอ่านจริงๆแล้วนะเนี่ย ก่อนหน้านี้กูก็สนใจอยู่บ้างแต่ไม่รู้จะไปหามาจากไหน

>>418 แครอลออนทัวร์ วิบูลย์กิจเอามาตีพิมพ์แบบ LC แล้ว หาไม่ยาก แต่กุหลาบแวร์ซายส์มันเก่ามากกกกว่ะ สยามไม่พิมพ์แล้ว ต้องหาเมะดูเอา แต่ต้องทำใจเรื่องภาพด้วยนะ

>>419 กูทำใจเรื่องภาพไว้แล้วแหละ แต่มันเก่าจนไม่รู้จะหาจากไหน (กุหลาบแวร์ซาย) กูเห็นคนพูดกันมานานแล้วอยากลองอ่านดูซักครั้ง ส่วนคำสาปฟาโรห์นี่เห็นว่าเขียนไม่จบใช่ปะ คนแต่งก็แก่มากแล้ว อ่านแล้วกลัวค้างง่ะ ;w;

>>417 คำสาปฟาโรห์ กูเคยเจอฟิคชั่นที่บอกว่าตอนจบได้ครองรักกับพี่ไรอัน พี่เขาคือเมมฟิสกลับชาติมาเกิดว่ะ ถ้าเป็นจริงกูจะดีใจมากๆๆๆๆ พี่ไรอันแม่งเหมือนท่านพี่ทาคาเทรุอ่ะ หล่อ อ่อนโยน ใจดีกับน้อง และเป็นซิสค่อน 5555555555 แต่เสียดายพี่บทน้อยไปหน่อย แต่เพราะความซิสค่อนเลยยิงพระรองจนกระสุนฝังในมาเป็นปีๆได้ แถมไอ้คนโดนยิงก็เสือกถึกโครต แม่งไม่ตายเพราะแผลติดเชื้อซักที
>>420 อันนี้ก็ต้องทำใจด้วยว่ะมึง คนเขียน 80+ แล้ว จริงๆเขาควรออกมาเป็นลายลักษณ์อักษรไม่ต้องวาด เอาแค่ตอนจบจะจบยังไงกูก็พอใจละ

>>420 กูจำได้ว่ากระทู้พันทิปเก่าๆมันมีคนแคปรูปแล้วใส่คำบรรยายภาพเอาน่ะ ลองคุ้ยๆดู ค่อนข้างจะครบถ้วนอยู่ แล้วก็มีพวกซับอิ๊ง ลองหาด้วยชื่อเรื่องนี้ละกัน

เพิ่งเจอ pdf กุหลาบแวร์ซายน์ตะกี้เลย
แต่ไม่แน่ใจภาษาอะไร....
https://prakijsongsangchi.blogspot.com/2016/07/blog-post_32.html

>>423 โอเค กูเพิ่งโหลดเสร็จ ภาษาญี่ปุ่นล้วนๆ orz

กูเพิ่งไปหาข้อมูลกุหลาบแวซายมา สรุปคนผมเหลืองนี้ผู้หญิงเหรอวะ กูเงิบเลย นึกว่าพระเอกมาตั้งนาน

>>425 ผู้หญิง แต่พ่อเลี้ยงแบบชายให้สืบทอดตระกูล ตอนนางแต่งหญิงน่ะสวยมาก มารีชิดซ้ายไปเลย 5555

>>420 อะ หย่อนทางเข้าให้ 1 กระทู้ จากนั้นเจ้าจงมีศรัทธาในพระนางมารีและหาทางไปต่อด้วยตนเองเถิด......
http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2007/05/A5460716/A5460716.html

>>420 กูเห็นมีซับอิ๊งนะ ครบทุกตอนตั้งแต่ต้นยันจบ ภาพคมชัดด้วย ลองหาดูละกัน

>>427 โดนไปกระทู้นึงชักจะติด 5555555

โห กราบพวกมึง ขอบคุณมาก ไม่คิดว่าจะช่วยกันหามาให้กูขนาดนี้ ;w;

>>427 พระเอกเรื่องนี้แม่งต่อยนางเอกหน้าทิ่มดินเลยนะมึ้งงง เถื่อนสัสๆ

กูอัพเดทสารบัญตัวละคร พอคลิกจะทำของอาริมะ ไล่ๆอ่านดู แม่งไม่มีบทเพิ่มขึ้นมาเลยนี่หว่า.....ไม่ได้อัพเดทอะไรให้อาริมะนานแล้วนะ สงสารจัง ทำไมนายบทน้อยเยี่ยงนี้วะเนี่ย 555555555555

>>427 กูขรม เด็กเกิดมามีผมสีทองเต็มหัว

>>432 ค่าตัวแพงก็อย่างงี้แหละ ถถถถ

มึง...กูลองไปเล่นดูแล้ว...แล้ว//เอามือปิดหน้าร้องไห้ วิ่งออกจากกระทู้
http://imgur.com/r62SgyV

>>435 เดี๋ยวว ลืมอีกอัน...แต่ยังสรุปได้ว่าอำนาจของคานซังชั่งร้ายกาจ...หรืออาจจะคาบุอกหัก เรย์กะปลอบใจก็เป็นได้ ถถถถ
http://imgur.com/a/SY58w

>>434 กูคั้นโมเมนต์ของอาริมะในตอนล่าสุดออกมาเขียนสรุปได้ 1 บรรถัดถ้วนแล้วรู้สึกอนาถกว่าเดิมอีก แถมเป็นโมเมนต์ที่ตัวละครอื่นพูดถึงไม่ใช่บทของตัวเองด้วย อะไรจะจืดจางได้ขนาดนั้นนนน 5555555555555555

>>433 คนงาม เกิดมาก็งามเลยเว้ย ถถถถถถถถถถถถถถถถถถ

วันนี้เพิ่งสังเกตุเฟสบุคของโม่งแปลที่ใช้ตอบ Reika sama นักแสดงตลก คืออันนี้ลั่นมาก 55555

เมรัยแห่งแสงตะวัน ต้นฉบับมันเขียนว่าไงอ่ะ กูได้ชื่อค็อกเทลหลายอันที่มันเกี่ยวกับดวงอาทิตย์แต่ไม่รู้อันไหนถูกเลยจะมาถามหน่อย

>>440 ทำไมกูนึกถึงอาซาฮีเป็นอย่างแรก 5555555555555

>>439 อร๊ายยย มีคนสังเกตเห็นด้วย กูดีใจ คือตอนลงทะเบียนเพจ FB มันต้องมีให้เลือกไง กูก็งงๆ กดมั่วไปมา ซักพักก็คิดได้ว่าอันนี้แหละเหมาะกับนางสุดล่ะ 55555

>>440 นั่นมันตอนที่เท่าไหร่อ่ะ ลืม ถ้าจำไม่ผิดเหมือนจะใช้ 太陽のお酒 ตรงๆ นี่แหละ

>>441 ว่าไปก็อยากกินว่ะเบียร์อาซาฮี เดี๋ยวเย็นนี้จัดเลยดีกว่า กินกับแฮมและไส้กรอกรมควันกินแกล้มเบียร์ตอนทำสารบัญอาหาร ชีวิตโครตดี =w=
>>442 ขอบคุณมาก เอาชื่อไปหาก็ดูเหมือนจะเป็นชื่อเหล้าตรงๆเลยสินะ กูก็นึกว่าเป็นค็อกเทลอะไรพวกนี้ซะอีก

เคยอยู่รัสเซียมาแปป ๆ เห็นคนรัสเซียเวลาดื่มก็ซดเอา ๆ แต่ก็เคยเห็นคนแบบ เล็มแยมนิด ๆแล้วตามด้วยชาเหมือนกันนะ ไม่ก็อมน้ำตาลไว้ในปากแล้วดื่มตาม ดูมีอารยะ แต่เทแยมลงไปในชาเลยนี่ไม่เคยเห็นว่ะ แต่แยมมันเข้ากับชานะมึง ลองดู

แฟนๆอาริมะรอหน่อย เดี๋ยวก็มีบทแล้ว เรารอแปลตอนนี้มาก ชอบ ทุกคนในเรื่องนี่ชอบมีกิมมิคแปลกๆ

>>444 เขากินกันแบบนั้นเองเรอะ แต่กูเคยไปรัสเซียแค่ไม่กี่วันเอง แถมเคยเข้าคาเฟ่แค่ครั้งนั้นครั้งเดียวด้วย เลยนึกว่าคนรัสเซียเขากินแบบนั้นกันอะ สงสัยเจ๊คนที่กูเห็นคงเป็นคนโปแลนด์มั้ง เห็นโม่งแปลบอกเทแยมลงชาเป็นวิธีกินแบบโปแลนด์ แต่กูก็แยกไม่ออกว่ะ คนไหนโปแลนด์คนไหนรัสเซีย

>>446 แยกไม่ออกหรอก แต่มึงห้ามทักนะ ถ้ามึงเดาผิดงี้เขาจะแบบโกรธ แบบคนโปไม่อยากโดนมองเป็นรัสเซีย/คนรัสไม่อยากโดนมองเป็นโปอะ ความชาตินิยมมันแรงกล้า
แต่กูยังไม่กล้าเอาแยมใส่ชาว่ะ เดี๋ยวว่าง ๆลองแล้วจะมาบอกผล 5555

กูลองเอาแยมใส่ชาดำแล้ว ก็โอเค เหมือนแดกชาผลไม้ที่ให้ความรู้สึกหนืดนิดๆ แต่มันหวานไปหน่อยว่ะ กูไม่ชอบ ก็เลยว่าจะไม่ทำอีก

.......นี่เคยเอาแยมชงกับน้ำร้อน เราว่ามันไม่โอเค 5555555 แต่พี่เราเอาแยมกินกับโค้ก เอิ่ม อิชั้นไม่กล้าลอง

แปลไทยตอนล่าสุด.... โอ๊ยยยยยยย 55555 ทั่นอิมารี้ 555555555

ท่านพี่กับท่านอิมาริยังคงความเป็นคู่ผัวเมียพ่อบ้านใจกล้าได้ไม่เสื่อมคลายจริงๆว่ะ กูลั่น "เดี๋ยวปั๊ด ฆ่าแม่ง" ชิบหาย 555555555 มีไล่ออกจากห้องกลางดึกด้วย แถมย่องไปเที่ยว กลับมาเจอท่านพี่กอดอกรอแต่เช้าด้วยวุ้ย กูอยากรู้เรื่องไม่ใสสะอาดของท่านพี่จัง ขยายความด้วยค่ะ

ว่าแต่ชอบสินะ กอล์ฟมาร์คเกอร์น่ะ เรย์กะซื้อตามรสนิยมเอ็นโจทุกอย่างเลยนะ ไม่รู้ต่อหน้ายิ้มๆบอกว่าชอบ แต่ลับหลังถือไม้เบสบอลตอกตะปูเตรียมไปฟาดหัวคุณชายเอ็นโจกันรึเปล่า

นโมอมิตตาพุทธ ท่านอิมาริ

เดี๋ยวเราจะพบมัมมี่อิมาริจริงหรือเปล่าน้าา

อมิตตาพุทธ ท่านอิมาริ.....
ว่าแต่ตอนนี้ท่านอิมาริชอบเรย์กะแบบอะไรจริงจังแค่ไหนแล้วล่ะนั่น นี่อ่านๆไปชักจะเห็นคำว่าผู้ท้าชิงหมายเลข1ลอยอยู่บนหัวซะหราเลย นี่ถ้าเกิดหวังแต่งจริงๆขึ้นมาคงได้เรื่องแหงๆ ไม่ใช่แค่ฝ่าด่านท่านพี่ แต่ด่านจอมมารเอ็นโจยังต้องผ่าไปอีก ตอนใหม่ทำเอานึกถึงฟิคเรย์กะคิมิล้างแค้นเลยแฮะ

ความท่านอิมาริ เสน่ห์เหลือล้นจริงๆ ผู้ใหญ่บ้านคาสโนว่านี่น่ากลัววววว
แต่อะไรคือท่องหนังสือแล้วเฉไปเรื่องอื่น ท่านเรย์กะแบบนี้โจทย์จะเสร็จสักทีไหมล่ะคะ

ขอบใจโม่งแปลน้าาา

ท่านอิมาริกร๊าวใจดีจัง! แหวนเงินๆ ใครจะเป็นผู้มอบแหวนเงินให้เรยกะกันน้า ทำไมหวั่นใจว่าจะเป็นทานุกิ!

โอยย ตอนใหม่นี่กูนึกว่าฟิควายย อิมาริท่าพี่ที่ดีงามอะไรขนาดนี้
แบบท่านอิมาริมีความพ่อบ้านใจกล้าสูงสัสๆ

ใครก็ได้ช่วนสกรีมเป็นเพื่อนหน่อย ท่านพี่อิมาริถึงจะท่องกลอนเชยๆในคราวนั้น แต่คราวนี้ทำคะแนนทะลุมาก ถ้าไม่ติดท่านพี่ บ้านคิโชวอินคงล่มสลายเพราะท่านเรย์กะประเคนเงินทองให้หมดละ

พอท่านเรย์กะพูด ก็คิดว่าถ้าตั้งซุยรันโฮสต์คลับ รองจากท่านอิมาริ ใครจะเป็นอันดับสองกันน๊า

>>457 จริง คือโมเม้นท่านพี่กับท่านอิมารินี่ทำเอากูจิ้นวายไปหลายรอบว่าเค้ามีซัมติงๆกัน

ว่าแต่อยู่ในห้อง นั่งจิบไวน์กับเพิ่นสนิททำไมต้องเปิดไฟสลัวๆ

โอ๊ย กูตายยยย ตายยยยย มาคราวนี้ท่านอิมาริดีงามพระรามแปด จะเอาพี่หรือน้องเอาให้แน่ ว่าแต่ใครทำท่านพี่มีราคีไม่ใช่นายใช่ไหมอิมาริ! แต่คาดว่ามาคราวนี้ ท่านอิมาริคงหายไปอีกสักพักยาวยาวววววววว

>>458 ท่านพี่ไง รองมาก็เอ็นโจ ตัวก็อปปี้ 55555
อ่านตอนนี้แล้วคิดว่า ใครก็ได้ช่วยแต่งฟิคท่านอิมาริ x ท่านพี่สมัยเป็นหนุ่มน้อยหน้ามนในยุโรปทีเถ้ออออออออ

>>459 กูก็จิ้นว่ะ สองคนนี้แม่งทำตัวให้น่าจิ้นกันจริงๆ อิมาริแม่งพ่อบ้านใจกล้าสัสๆอะ โดนซ้อม โดนด่าหลายรอบก็ไม่เข็ดนะ หาเรื่องโดนตีนท่านพี่ตลอด ที่กะลิ้มกะเหลี่ยใส่เรย์กะนี่กูรู้สึกว่าฮีแหย่ท่านพี่เฉยๆ ชอบโดนซ้อมสินะ

เห็นความสัมพันธ์ของท่านพี่กับอิมาริ ทำเอากูคิดว่าคู่เอ็นโจกับคาบุแม่งคบกันแบบเด็กดีไปเลย รู้สึกว่าท่านพี่กับอิมารินี่ดูอันตรายกว่าอ่ะ ความสัมพันธ์แบบเย้ายวนเป็นผู้ใหญ่ ทำให้กูจิ้นวาย 55555555 กูซื้อเหล้ามาแดกกับเพื่อนในห้องก็ไม่ได้เปิดไฟสลัวๆแบบนี้นะ หรือจะเสพบรรยากาศ เสพความสุนทรีด้วยห้องที่แสงไฟน้อยกันวะ สองคนนี้ถ้าไม่มีอะไรในกอไผ่ก็อย่าทำตัวให้จิ้นกันสิว้อย 55555

>>461 เอ็นโจไม่ใช่ตัวก็อปปี้ แต่เป็นลูกชายของท่านพี่กับอิมาริต่างหาก แต่ใครพ่อใครแม่ไปตกลงกันเอง ถถถถถถถถ

กูต้องบอกตัวเองย้ำๆ ตลอดการอ่านตอนนี้ว่า อย่าจิ้น ไม่มึง อย่าจิ้น อย่าจิ้นโว้ยยยย

>>464 ขนาดผู้ชายที่ไม่ใช่สายวายยังเมนท์ในแมวดุ้นว่าอิมาริหยอกเรย์กะแม่งยั่วให้ท่านพี่หึงชัดๆ ส่วนกูน่ะจิ้นไปเรียบร้อยแล้วววว จะเอาคนพี่หรือคนน้องกันแน่คะ ท่านอิมารี้ คนเปิดซิงท่านพี่ไม่ใช่นายใช่มั้ย 5555555555

>>464 ท่านฮิโยโกะชงมาขนาดนี้แล้ว ถ้าไม่จิ้นจะผิดต่อเนื้อเรื่องนะมึง 55555 ท่านพี่ที่เป็นหนุ่มเนี้ยบกรรมการห้อง เบื้องหน้าอ่อนโยนใจดี แต่ความจริงเฉยชาไม่เปิดใจให้ใครกับท่านอิมาริหนุ่มเสเพลกลับเช้านี่มันสุดๆ แล้วท่านอิมาริรู้ได้ไงไปเห็นอะไรถึงรู้ว่าท่านพี่ไม่ใสๆ แล้ววะ โฮ้ยยยยยยย มันคาใจ

อยากให้ขยายความเรื่องท่านพี่ไม่สะอาดจังเลยค่าาาาา หนูอยากรู้สุดๆไปเลย
แม่งตอนนี้คือเป็นตอนที่อ่านไปยิ้มไปตบหน้าตัวเองแล้วพูดว่าอย่าจิ้น แม่วววว ฟหด้าวงงงยร้ดกำั่

ที่กูอยากรู้กว่าคือ ท่านเรย์กะทำไมไม่จิ้นว้าาา คู่หูยังจิ้น แต่ไหงท่านพี่กับท่านอิมาริไม่จิ้นนะ
เอ็นโจเคยบอกเรย์กะประมาณว่า ตัวติดกับคาบุน่าขนลุก แต่ท่านพี่กะท่านอิมาริชอบไปมาหาสู่กันจังนะคะ

>>465 กริ๊ดดด แอบคิดเหมือนกันเลยมึง ปกติกูไม่ใช่สายวายนะ แต่บทของสองคนนี่ทำเอากูแอบคิดไปไกลทุกทีเลย

ขอบคุณโม่งแปลสำหรับตอนใหม่
นี่มันเหมือนอิมาริยั่วให้ท่านพี่หึงเลย โอ้ยย ท่านพี่ก็ซึนตลอดเว อยากเสพกาวคู่นี้

พอเรย์กะพูดถึงโฮสคลับแล้วท่านอิมาริโปรยสเน่ห์ เสียงในใจกูร้อง ดอมเปรีๆๆๆ รัวเลย555 (มีใครเก็ทมุกนี้ไหม)

>>471 กะ กูทัน 5555
นี่เป็นอีกสาเหตุที่นางควรจะมีแฟนไว้เป็นหลักค้ำคอ ไม่งั้นคงเอาเงินไปทุ่มให้ผู้ชายหมดแหงๆ เห็นพึมพำมาตั้งแต่เด็กแล้วนะว่ากลัวตัวเองจริงๆ เป็นสายเปย์ซะขนาดนี้

>>471 กูๆๆๆ กูเก็ทๆ 555555555

แต่สรุปกอล์ฟ​มาร์ค​เกอร์​ไม่ได้​มีความหมาย​อย่างที่คิดใช่มั้ย​ ถถถถ

ท่านพี่กับอิมารินี่คือคู่วายประจำเรื่องนี้ใช่ป่ะ ฟีลแม่งใช่มากอ่ะ เพื่อนหนีเที่ยวมีตื่นมารอด้วยใบหน้าบูดบึ้ง ไล่ออกจากห้องด้วย นี่มันสามีภรรยาชัดๆ อิมาริก็โครตพ่อบ้านใจกล้าเลย แกว่งปากหาตีนท่านพี่ตลอดไม่เคยหลาบจำ

แต่ไอ้ใช้เวลาร่วมกับใครในความทรงจำนี่คือจีบท่านพี่ใช่ป่ะ พูดหวานๆ แล้วก็หยอกให้ท่านพี่หึง สามีภรรยาคู่นี้เขารักใคร่กันดีนะคะ

>>475 มึงไม่ได้คิดคนเดียว อิมาริโดนทำร้ายร่างกายขนาดนั้นแต่เหมือนจะชอบมากนะ 5555 เมื่อก่อนเคยบอกด้วยว่าท่านพี่ไม่ค่อยมีอารมณ์ความรู้สึกแต่พออยู่กับน้องสาวตลกมาก พอหาทางแหย่ให้หลุดมาดได้ ก็แหย่รัวๆ มีความสุขกับท่าทางโวยวายของเพื่อนเหลือเกินนะนาย

>>474 กูว่ามีความหมายอย่างที่คิดนั่นล่ะ แต่หนุ่มๆที่ได้ไปไม่ถามว่าใครแนะนำเพราะคิดว่าเรย์กะตั้งใจซื้อมาให้ แต่ถ้ารู้ใครแนะนำมาอาจมีการลากไปคุยในมุมมืดก็เป็นได้

>>477 กูล่ะลุ้นให้รู้จริงๆว่าเอ็นโจช่วยเลือก อยากรู้รีแอคชั่นชิบหาย5555555

>>478 นสพ.หน้าหนึ่งวันรุ่งขึ้น "ทายาทตระกูลเอ็นโจถูกพบเป็นศพหมักอยู่ในชีกโครกบ้านตัวเอง คาดถูกฆาตกรรม ยังไม่สามารถหาตัวผู้ต้องสงสัยได้"

ว่าแต่ ไอ้ตรง "ติดสอย" นี่ ประโยคนี้เอ็นโจก็ใช้ตอนตามคาบุรากิมานั่งคุยที่คาเฟ่กับเรย์กะเหมือนกันนะ ทีตอนนั้นเรย์กะยังด่าในใจว่าถึงพูดยิ้มๆ ก็ไม่น่ารักหรอกย่ะ พอท่านอิมาริพูดดันกลายเป็นยิ้มซนๆ ไปซะงั้น ถถถถถถถถ

กูไม่ไหวกับท่านอิมาริท่านพี่แล้วววว เพื่อนกันในห้องสลัวๆเรอะ ชงอะไรเบอร์นี้ อยากเขียนฟิคเลย แต่มันวายนี่สิ เกรงใจโม่งนอลมแล มีอะไรแนะนำไหม จะแปะไพรเวทเตอร์เดี๋ยวโม่งจะแตก5555

>>481 เขียนมาเลยยยนน กูกระหายกาวคู่นี้มากๆ 5555 ก็จั่วหัวว่าวายแล้วก็จุดๆๆ ซักหน่อย จะได้เลี่ยงหลบกันถูก จัดมานะจัดมา เกาะแข้งเกาะขาอ้อนวอน

>>480 กูว่าฉากนั้นเอ็นโจยิ้มน่ารักนั่นล่ะ แต่เรย์กะเหม็นขี้หน้าเลยว่าไม่น่ารักไปซะงั้น
>>481 เขียนเลย เขียนเลย กูเชื่อว่าสาววายชิพคู่นี้เยอะอยู่

>>481 จัดมาาาาาาาาาา อยากเสพกาวมาก ณ ขณะนี้

>>482 >>484 โอเคเดี๋ยวลากจุดยาวลงมาแล้วเขียนคำเตือน ขอเวลาปั่นก่อนนะ อาจจะดึกหน่อย แต่คู่นี้ถูกจริตกูมากจริงๆ ยิ่งตอนล่าสุดนี่น้ำตาแทบพุ่ง *นั่งชาบูฮิโยโกะซามะกับโม่งแปล*

>>485 กอดมึง เป็นกำลังใจให้น้าาาาาาาาา

>>485 กอดดดด เป็นกำลังใจให้สายผลิตเช่นกัน บีบๆ นวดๆ

กูว่าที่อิมาริดูเป็นพ่อบ้านใจกล้าได้ขนาดนี้ คงเพราะถึงจะหยอกท่านพี่แล้วโดนทำร้ายร่างกายกี่ครั้งกี่หน ฮีก็ไม่เคยตอบโต้เลยซักครั้ง ปล่อยให้เขาทำไป เหมือนพวกผู้ชายที่ยอมลงให้แฟนอะ แถมชอบใจอีก เพราะท่านพี่ไม่ค่อยแสดงออกว่ารักเลยยั่วโทสะ อยากเห็นท่านพี่หึงใช่มะ

>>488 เออ จะว่าไปท่านอิมาริก็น่ารักตรงนี้แหละ แม่งดูสมยอมสัดๆ น่าเสียดายที่ไม่ค่อยเห็น FA คู่นี้เลย กูเลยจิ้นเอาเองว่าท่านอิมาริน่าจะหล่อแบบกรีกๆ หน้าตาออกแนวนมเนย โครงหน้าลึกจมูกโด่ง รูปร่างสูงๆ ผึ่งผาย เป็นถึงกัปตันชมรมบาสน่าจะตัวสูงแหละ ส่วนท่านพี่เป็นหนุ่มร่างสะโอดสะองที่เหมาะกับฮาคามะในชุดยิงธนู อุโอ้ววววว

>>489 ทำเอากูจิ้น กายภาพช่างเหมาะสม
แต่ไม่แน่ ท่านพี่อาจซ่อนรูป กล้ามชนกล้ามก็ได้

>>490 กล้ามชนกล้ามไม่เป็นไร ท่านพี่เป็นเคะก็เพียงพอสำหรับกูแล้ววววว

กูเคยแอบจิ้นว่าท่านอิมาริเป็นเพลย์บอยอย่างทุกวันนี้เพราะเรียกร้องความสนใจจากท่านพี่ว่ะ คบสาวคนนั้นคนนี้ไปเรื่อยเพราะอยากให้ท่านพี่หึง แต่ตอนท่านพี่บอกเรย์กะว่าอิมาริมีแฟนอยู่โรงเรียนอื่นก็ดูจะไม่ชอบใจนะ หึๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

>>492 กูจิ้นว่าที่ท่านอิมาริเตลิดออกจากห้องยันเช้าเพราะไปเห็นฉากไม่บริสุทธิ์ผุดผ่องของท่านพี่นั่นแหละ ฮีเลยช็อกจัด โอ้วววว ทนดูภาพบาดตาไม่ได้แล้ว หนีไปซบอกสาวๆ แม่ง โอย นี่มันความสัมพันธ์แบบผู้ใหญ่ 5555

>>493 ไม่ใช่อิมาริเป็นคนทำให้ท่านพี่ไม่บริสุทธิ์ผุดผ่องเหรอ 5555555555555555

>>494 ว่างั้น อย่างอิมาริไม่มีทางให้ความบริสุทธิ์ท่านพี่ไปตกกับสาวอื่นที่ไหนหรอก

ท่านพี่ท่านอิมาริก็จิ้น แต่ซากเรือท่านอิมาริท่านเรย์กะกูก็รักเหมือนกัน ตอนนี้ถือว่ามันแล่นได้ไหมวะ ดูคล้ายโฮสต์ยังไงชอบกล Orz

>>496 ในแง่ physical นี่ถือว่าแล่นนำเรืออื่นๆ เลยนะเว้ย เรืออื่นไม่มีใครได้ถึงเนื้อถึงตัวขนาดนี้เลยนะ 55555