Fanboi Channel

เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"

รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้

.

謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015

♕ คลังกระทู้ ♕
>>>/webnovel/3289 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
>>>/webnovel/3364 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชายามบ่ายของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
>>>/webnovel/3451 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
>>>/webnovel/3507 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4
>>>/webnovel/3543 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับปฏิบัติการปลูกไร่กัญชาบนดาวเคราะห์ดวงที่ 5
>>>/webnovel/3572 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับหลุมดำดูดเวลา กาวแลคซี่ที่ 6
>>>/webnovel/3588 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือกาวฟิคที่ไปไกลกว่าเรืออฟช. ลำที่ 7
>>>/webnovel/3600 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการผนึกกำลังของเหล่าพันธมิตรเรือเพื่อล่มเกาะแห่งคาน ครั้งที่ 8
>>>/webnovel/3628 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับนิทรรศการเรืออับปางใต้ท้องทะเลลึก ครั้งที่ 9
>>>/webnovel/3689 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับฤดูใบไม้ผลิอันฟรุ้งฟริ้งของเรย์กะจัง♡ ~โดขิโดขิ หัวใจของเธอเป็นของฉันนะ! ♡♡ กาวยกกำลัง10! ♡♡ (,,,ゝ∀・,,,)ﾉｼ *:･ﾟ✧*:･ﾟ✧
>>>/webnovel/3786 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการหายตัวไปอย่างปริศนาของฟิคกาวในห้องซาลอนปิดตาย [คานที่กำลังก่อตัวชั้นที่11]
>>>/webnovel/3805 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแท็ก love ปริศนา ที่ไม่ตั้งใจจะใส่มาหรอกนะ แค่มันอยู่ใกล้มือเท่านั้นเอง [แท็กที่ 12]
>>>/webnovel/3856 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับกองเรือรบสยบคาน ประจัญบาน​พิชิต​ใจ​เธอ! [ศึกรักที่ 13]​
>>>/webnovel/3899 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับคำอธิษฐานรักผ่านเส้นผม (ผมลอนสลวยเก๋เส้นที่ 14)
>>>/webnovel/3953 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสูตรอาหารคิวปิดสื่อ​รัก​สุดมิราเคิล​ของยอดเชฟสาวเจ้าเสน่ห์​เร​ย์​กะ​ ~"แค่คำเดียว"เป็นจานที่ 15 แล้วนะ!
>>>/webnovel/4018 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับท่านเทพเกศาบันดาลรัก โปรดรับบรรณาการนี้ไปด้วยเถิด!!! (บรรณาการจานที่ 16)

.

♕ สนธิสัญญา ♕
1) สปอยล์ได้ แต่รบกวนเตือนและจุดลากยาวทุกครั้ง(อย่างน้อย7-8บรรทัด) ช่วยป้องกันให้คนที่ไม่ต้องการอ่านสปอยล์เนื้อเรื่อง
1.1) ไม่สปอยล์เนื้อหาที่แปลไทยใกล้จะถึงแล้ว
1.2) ไม่สปอยล์เนื้อหามากจนเกินไป คนอยากโดนสปอยล์ก็อดใจรอไว้หน่อย ไว้ไปฟินพร้อมๆกัน

2) อย่าเร่ง อย่ากดดันโม่งแปล !!!!

3) งดเว้นการตั้งชื่อกระทู้ด้วยถ้อยคำที่ไม่เป็น​มงคล (หรือถ้อยความ​ที่เป็นแง่ลบ อาทิ คาน, จมเรือ, เรืออับปาง, หักธง, ซากเรือ เป็นต้น) "ห้ามแก้เคล็ดเด็ดขาด" หากฝ่าฝืนตั้งมา ชื่อนั้นก็จะไม่เอามาโหวตนับคะแนนแต่อย่างใด

4) แจ้งดิบตอนใหม่​​หลังเที่ยง เพื่อ​ไม่ให้​ทับซ้อนกับแปลไทย

.

♕ สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต ♕
https://docs.google.com/document/d/1Jtm_XMsTD_t_6GWtvFfN3qDIm3yxYGeJCX29QUS1vIo/edit?usp=sharing

How to: วิธีการใช้และอัพเดตสารบัญ
https://docs.google.com/document/d/1ET-eMchwMQyJ8awYO1Q5yIcKWuTeJrJ0TVhXXVd8eD4/edit?usp=sharing

รวมไฟล์สารบัญ
https://drive.google.com/drive/folders/0BwR6XEqxsnTAZWdSckFqb182VDQ

กระทู้ที่แล้วปิดท้ายด้วยจอมมาร 2017 ว่ะ

กูรีเฟรชกระทู้เห็นยังอยู่ที่ 996 เลยก้มหน้าก้มตาพิมพ์ เงยหน้ามา อ้าว ปิดกระทู้เฉย ถถถถถถถถถถ

ขอให้กระทู้นี้มีกาวให้โม่งซุยรันได้อิ่มอกอิ่มใจถ้วนหน้ากัน อยู่อย่างปรองดองในทุกๆ เรือ
ﾜｯｼｮｲヽ(ﾟ∀ﾟ)メ(ﾟ∀ﾟ)メ(ﾟ∀ﾟ)ノﾜｯｼｮｲ

มาเจิมมู้~~ ฟิคไหลมาเทมา ดิบตอนต่อไปจงมา เรือทุกลำแล่นไปโค่นจักรวรรดิแห่งคาน ฮุยเลฮุยยย--!!!

>>5 เรือที่ทำจากกาวน่ะ ทำอะไรผมไม่ได้หรอกนะครับ by คานซัง ผู้เป็นคู่แท้แห่งโชคชะตาของท่านเรย์กะ

มึงกุสงสัย จำได้ว่าชาติก่อนเรย์กะเมนเอ็นโจ มันเลิกชอบได้ง่ายขนาดนั้นเลยหรอ ถึงจะเปลี่ยนไปมากแค่ไหนเมนเราก็ต้องหวั่นไหวบ้างแหล่ะ อย่างกุนี่แทบบูชาเมนกุเลยนะ...

>>6 ขอแค่มีกาวอยู่ละก็ สิ่งที่เป็นไปไม่ได้ก็สามารถเป็นไปได้ทั้งนั้นแหละ เรือกาวของพวกเราชาวซุยรันไม่กระจอกเหมือนไททานิคหรอกนะ เอ้า รวมพลัง ซู้ดดดดดดดด

กูไปดีกว่า.....

>>7 นางไม่ได้บอกว่าเมนใครนี่นา แต่ตอนที่ 6 บอกว่าหน้าเอ็นโจตรงรสนิยมนางมากกว่า แล้วก็พูดอีเวนท์นั่นนี่ของคาบุที่ทำให้นางโดขิโดขิกรี๊ดกร๊าด จักรพรรดิขาาาาา แต่นางแทบไม่เคยพูดถึงอีเวนท์หรือเรื่องราวของเอ็นโจเลยซักแอะ บอกแค่เป็นคนอ่อนโยน ยิ้มนุ่มๆ

หรือบทของเอ็นโจในนั้นแม่งมีแค่โผล่มาด่าเรย์กะ โผล่มาช่วยไกล่เกลี่ยเวลาวาคาบะกับคาบุทะเลาะกันเท่านั้นวะ แต่แค่นั้นก็ไม่น่าจะขึ้นแท่นอันดับหนึ่งของเรื่องได้นะ กูว่าอาริมะน่าจะขึ้นอันดับหนึ่งมากกว่าอีก เพราะเป็นพระรองคนดี๊คนดี น่าจะมีบทเท่ๆกับนางเอกมากกว่าเยอะ แล้วไหงเพื่อนพระเอกถึงแซงไอ้สองคนนั้นไปได้หว่า ทั้งที่น่าจะเป็นตัวประกอบแท้ๆ กูว่าบทน่าจะน้อยกว่าพระเอกกับพระรองด้วยซ้ำนะ

>>6 ช่างอัปมงคลยิ่งนัก!! จงรับพลังศักดิ์สิทธิ์ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยรักจากท้องมหาสมุทรไปซะ!! By เกลือปลุกเสกจากศาลเจ้าแห่งหนึ่ง

กูเริ่มสงสัยล่ะว่าท่านเรย์กะไปเอาเกลือปลุกเสกจากไหนมาเป็นกระปุกๆ วะ มีขายเป็นกิโลเรอะ

>>11 ซื้อเกลือมาแล้วทำพิธีปลุกเสกเองมั้ง

>>9 ที่ได้อันดับหนึ่งเพราะโดนสาววายจิ้นเป็นเคะกับจักรพรรดิหรือเปล่า นี่ข้อมูลจากชาติก่อนท่านเรย์กะเองเลยนะ

>>11 เคยได้ยินว่าเกลือเป็นสิ่งบริสุทธิ์โดยธรรมชาติอยู่แล้วของความเชื่อหลายๆประเทศนะ ถึงไม่ต้องปลุกเสกก็น่าจะใช้ได้นะ

>>13 ห๊ะ มีบอกด้วยเรอะว่าในคิมิดอลเอ็นโจโดนจับจิ้นกับคาบุจนได้อันดับหนึ่ง กูจำได้แค่เรย์กะบอกว่าเอ็นโจมีภาพลักษณ์เจ้าชายผมสีฮันนี่บลอนด์ นิสัยอ่อนโยนคอยไกล่เกลี่ยปัญหาเป็นตัวกลางให้จักรพรรดิที่พูดไม่เก่ง แต่เวลาโกรธน่ากลัวยิ่งกว่าคาบุซะอีก แล้วก็ปฏิบัติกับศัตรูอย่างเรย์กะคิมิแบบไร้เมตตาด้วย ข้อมูลเกี่ยวกับเอ็นโจคิมิที่เรย์กะพูดถึงมีแค่นี้ไม่ใช่รึ ตอนไหนที่บอกว่าโดนจับจิ้นเป็นเคะหว่า

>>13 เดี๋ยว มีบอกด้วยเหรอที่ว่าเอ็นโจเป็นเคะอ่ะ ตอนไหนหว่า

>>13 เดี๋ยวว กูว่าคาบุเคะ แต่สลับกันก็โอนะ /ขอขมาโม่งที่ไม่วาย

>>13 กูลองไปไล่อ่านก็ไม่เจอเรื่องนี้นะ ตอนที่ 6 ก็ตาม >>15 อีกตอนก็บอกแค่เป็นคนอ่อนโยน ไม่มีทางเป็นจอมเจ้าเล่ห์ชอบวางแผน
ที่บอกเป็นเคะนี่คือแซวกันเล่นในกระทู้รึเปล่า

กู >>13 นะ จะบอกว่าหาพาร์ทนั้นไม่เจอว่ะ 5555 แต่กูมีความรู้สึกจำได้อย่างลางเลือนมากว่าในเรื่องดั้งเดิมมีสาววายจับคู่สองคนนี้อยู่ เดี๋ยวลองไปอ่านดูก่อน แต่ถ้าหาไม่เจอก็ขอโทษไว้ก่อนเลยละกัน เผื่อเลอะเลือนเอง 5555

ถ้าเอ็นโจจะเคะ ก็ต้องเคะราชินีแบบท่านพี่สิ!! //โดนจอมมารฆ่า

กูว่าคาบุเคะนะ
ลองนึกภาพคาบุอยากจะเมะบ้าง แต่เจอ "อื๋อ? มาซายะ" เข้าไปก็ศิโรราบแล้ว

คาบุเคะ กูนึกถึงแต่คำว่าเมียทาสว่ะ 55555555555555

>>21 คาบุคงเสะทาส แต่กูเชียร์ริบะ แต่ชิพ อาริมะคาบุมากกว่า

จากชื่อกระทู้แล้วลากเข้าเรื่องวายนี่มันหาเงินซื้อบ้านให้เจ้าแม่ด้วยโดวายสินะ

>>23 เงินพิเศษระดมทุนไงล่ะ!

>>20 กูว่าถ้าคาบุเมะ คงไปนั่งปรับทุกข์กับอิมาริตามประสาพ่อบ้านใจกล้า หาเคล็ดลับที่ทำให้เมียยอมอยู่ในโอวาทบ้าง อิมาริก็แนะนำแบบผู้มีประสบการณ์ ต้องทำแบบนั้นแบบนี้ อย่าไปยอม เดี๋ยวจะคิดว่าเราอ่อนข้อให้แล้วจะได้ใจ แต่พอท่านพี่มายืนกอดอกตรงหน้า ไอ้ที่โม้ๆไว้ก็มลายสิ้น เดินตามกลับบ้านต้อยๆไปเคลียร์กันต่อในห้อง

พอกลับไป เอ็นโจคงพูดยิ้มๆว่าเมื่อคืนไปทำอะไรไว้ อย่านึกว่าไม่มีใครรู้นะ ให้คาบุนอนระแวงทั้งคืน ไปทำงานด้วยตาแดงก่ำ

>>24 เขียนโดยท่านซาราระแห่งชมรมวรรณกรรม บรรณาธิการคือหัวหน้าห้องสาวน้อย ส่วนท่านเรย์กะคือผู้ซื้อมาอ่านและรีวิวลงบล็อก เป็นความรักที่งดงามเหลือเกินค่ะ

เออใช่ ด้วยความที่กูว่างจัด เลยลองเอาชื่อตัวละครมาเทียบเสียงจีนดู พร้อมดัดแปลงนามสกุลให้เหลือแซ่ตัวเดียวดู
1) เจ้าแม่ 吉祥院麗華 --->> 吉丽华 จี้ลี่ฮวา
2)บากะรากิ 鏑木雅哉 --->> 木雅哉 มู่หย่าไจ
3)จอมมาร 円城秀介 --->> 城秀介 เฉิงซิ่วเจี้ย
4)ยูกิโนะ 円城雪野 --->> 城雪野 เฉิงเสวเหย่
5) วาคาบะ 高道若葉 --->> 高若叶 เการั่วเย่
6) ตัวสำรอง 水崎有馬 --->> 水有马 สุ่ยโหยวหม่า
7) ทั่นพี่ 吉祥院貴輝 --->> 吉贵辉 จี้กุ้ยฮุย
8) ริรินะ 古東璃々奈 --->> 古璃奈 กู่ลี่ไน่
.
เรื่องเรียนกูจริงจังขนาดนี้ไหมเนี่ย

>>27 เหยดดด มีความจริงจังงงง แต่ทำไมกูขำชื่อจีนวาคาบะ เผลอแปลไทยอีกต่อ มันดูคันๆตลกๆแล้วยังดีใจอีก ถถถถถ

>>27 เหยดดด ฟิคกำลังภายใน, จีนโบราณ กำลังจะมาแล้วซินะ ถถถ

>>27 โอ้ งั้นก็ได้ชื่อที่จะเขียนฟิคจีนที่มีคนเคยเสนอพล็อตเมื่อกระทู้ก่อนๆแล้วดิ เห็นมีคนจะเขียนหลายคนเลย แต่ตายกันตรงชื่อนี่ล่ะ
รู้สึกว่าชื่อลี่ฮวาเพราะสุดเลยแฮะ

>>27 แล้วท่านอิมาริล่ะ

>>27 กรี๊ดดดด กูชอบ ต่อไปก็ได้เรียกกันว่าคุณชายตระกูลมู่ คุณชายตระกูลเฉิงแล้วสินะ กูอยากขอชื่อท่านอิมาริเพิ่มซีกคนไหมมึง >///<

>>31 อิมาริ 桃園伊万里 --->> 圆万里 หยวนว่านหลี่ / หยวนโม่หลี่ (อ่านได้สองแบบ)
ไอระ 水無月愛羅 --->> 水爱罗 สุ่ยอ้ายหลัว
ยูริเอะ 涼野優理絵 --->> 凉优理 เหลียงโยวหลี่
.
เอาชื่อใครอีก จัดมาเลย ขก.อ่านสอบละ

>>33 ขอบคุณมึงมาก กอดดดด ขอให้โชคดีกับการสอบ ขอคิดดูก่อนว่าจะเอาพล็อตแนววังหลังหรือท่องยุทธภพดี 5555

>>33 ใครอีกดี เซริกะ คิคุโนะ คันตะ นัทสึมิ อิวามุโระ คุณโนโนเสะ คุณฮนดะ หัวหน้าห้อง ซึรุฮานะ อุเมวากะ เบียทัน...
ขอมากไปมั้ย กูขอโทษ

>>27 >>33 กราบบบ ชื่อเจ้าแม่น่ารักสุดเลย

>>33 ขอบคุณมึงมาก กอดๆ โชคดีกับการสอบนะ
>>34 กูเชียร์ท่องยุทธภพ เสาะแสวงหาของกิน

>>34 เชียร์ยุทธภพ นางมารชุดแดง55555555

ขอปีศาจซากุระ กะปีศาจยุยโกะ ถถถ

>>33 ซาโตมิ อาคิสะวะ ซากุระโกะ อาโออิด้วยละกัน

เออ ด้วยความที่สงสัยว่าเรย์กะเคยพูดเรื่องนี้ >>13 ไว้มั้ย กูเลยไปอ่านตั้งแต่ตอนแรก ก็ไม่เจอเรื่องนี้นะ ไม่มีบอกว่าเป็นเคะหรือมีการจิ้นวายคิมิดอลแต่อย่างใด มีแต่เรย์กะนั่นล่ะที่แอบจิ้นอยู่คนเดียวเวลาเอ็นโจกับคาบุมีพฤติกรรมส่อๆ 5555555555555

>>35 >>39 >>40 โอ๊ยยยย ทุกคนใจเย็นนนนนน
ว่าแต่เบียทันนี่จะดีเหรอวะ...

>>37 >>34 แล้วก็ขอบคุณนะคะสำหรับคำอวยพร

>>42 ดีสิ 5555555555555555555555

แวะมา KY ._.
สารบัญของกิน(2)
ตอน 102 : เกาลัดเชื่อม, คุกกี้โทจิมโบ, บิสกิตน้ำตกเคเก็น, ซาละเปาจุไก
ตอน 103 : โอโซจิ, ถั่วแดงต้ม
ตอน 107 : ขนมร้าน Guimauve, นางาซากิจัมป้ง
ตอน 109 : ข้าวผัดห้าสี, เหล้าหวาน, ค็อกเทลซากุระ, แยมกุหลาบ, ไอศกรีมลาเวนเดอร์, ดอกซุมิเระแช่อิ่ม
ตอน 110 : จัสมินมิลค์ที
ตอน 111 : แอปเปิ้ลพาย
ตอน 112 : คีชผักโขม, พายเนื้อ, ซีฟู้ดปาเอญ่า(ข้าวอบซีฟู้ดแบบสเปน), Bruschetta
ตอน 113 : Cremet d'Anjou (ขนมเค้กครีมไส้ราสเบอรี่
ตอน 114 : ขนมมาเดอเลน, ข้าวอบหม้อดิน(ข้าวอบปลาไทกับไข่ปลาอิคุระ,ข้าวอบห้าสี,ข้าวอบไก่), ไอศกรีมชาเขียว
ตอน 117 : แพนเค้ก(ช็อคโกบานาน่ากับวิปครีม, ฟรุตแพนเค้ก, แพนเค้กสตรอว์เบอรี่)
ตอน 118 : พาสต้าซอสโบโลเยส, pescatore(ซีฟู้ดซอสมะเขือเทศ), พิซซ่ามาการ์ริต้า, Bruschetta(*ซ้ำกับ 112), สลัดคาปรีเซ่, ทีรามิสุ, Amaretti, บลูชีสริซอตโต้
ตอน 121 : ชิฟฟ่อนเค้ก, ไอศกรีมผลไม้, บลูเบอรี่ชีสเค้กทาร์ต, สตอรวเบอร์รี่ทาร์ต, ทีรามิสุ(*ซ้ำ)
ตอน 122 : ข้าวต้มสมุนไพร 7 ชนิด
ตอน 126 : เสี่ยวหลงเปา, วังโกะโซบะ, เกี๊ยวซ่านึ่ง, ขนมจีบ, ชามะลิ, ชาผู่เอ๋อร์, ชาดอกไม้
ตอน 128 : ขนมช็อคโกแลตของบริษัทที่มีชื่อราชวงศ์ของราชิโรโคโค่ติดอยู่
ตอน 139 : คาราเมลของร้านขนมฝรั่งเศสชื่อดัง
ตอน 141 : ไอศกรีมจากร้านช็อคโกแลตชื่อดังระดับโลก
ตอน 143 : น้ำลูกพลัม, โฟรเซ่นมาการิต้า
ตอน 147 : ขนมไดฟุคุถั่วไส้เค็ม
ตอน 148 : ปลาหมึกปิ้ง, สายไหม, น้ำตาลเชื่อม, ทาโกะยากิ, แอปเปิ้บชุบน้ำตาล, ยากิโซบะ
ตอน 149 : ช็อตเค้กสตรอวเบอรี่, เค้กช็อคโกแลต, มองบลังค์, ชูครีม, ยากิโซบะ(ผัดกับปลาหมึกปิ้งที่กินยังไม่หมด), ชามุงิ
ตอน 150 : มองบลังค์(*ซ้ำ)
(ต่อ)

ตอน 153 : ขนมปังช็อคโกโคโรเน่, Nouvelle Cuisine Fair
ตอน 157 : ชาอู่หลง, ชามะลิ(*ซ้ำ), ชาผู่เอ๋อร์(ซ้ำ), ชาดอกไม้(*ซ้ำ), เต้าฮวย, พุดดิ้งมะม่วง, พุดดิ้งงาดำ, ขนมเปี๊ยะ, ลาเต้อาร์ทรูปกระต่าย(คาปูชิโน่)
ตอน 158 : เต้าฮวย(*ซ้ำ), พุดดิ้งงาดำ(*ซ้ำ), เสี่ยวหลงเปา(*ซ้ำ)
ตอน 159 : ซุปแคลมซาวเดอร์ในขนมปัง, Piadina, เฝอ
ตอน 161 : Piadina(*ซ้ำ), ชาเก๊กฮวย, ชาบุปผาคลี่(*ซ้ำ), ชาทิกวนอิม, ขนมเปี๊ยะ(*ซ้ำ)
ตอน 163 : ลาเต้อาร์ทรูปหัวใจ
ตอน 164 : ขนมดอกซาซังกะ, ขนมดอกสึบากิ
ตอน 165 : ชาแอปเปิลซินนามอน
ตอน 167 : ขนมคารินโต, ข้าวแกงกะหรี่
ตอน 168 : Charlotte aux pommes
ตอน 169 : แซนด์วิชแฮม, เมรัยแห่งแสงตะวัน
ตอน 170 : เทมาริซูชิ
ตอน 172 : ข้าวขาวราดหมูผัดขิง, คาราอาเกะ, เอบิฟราย, ปลาซัมมะทอดแบบทัตสึอาเงะ, โรลแคบเบจ(ซุปคอนโซเม่, ซุปมะเขือเทศ), ไก่งวงอบ, ลาเต้อาร์ทรูปวัว(*ซ้ำ), เค้กพิสตาชิโอจิ๋ว
ตอน 173 : ช็อตเค้กสตรอวเบอรี่, ชูครีม, โรลเค้ก, Buche de noël
ตอน 175 : บรามันเจะ(พุดดิ้งน้ำเต้าหู้)
ตอน 176 : สาหร่ายตากแห้ง, ชาคาโมไมล์, ผลคาริน(น้ำคารินร้อน), Buche de noël(*ซ้ำ)
ตอน 177 : Buche de noël(*ซ้ำ), คีช, ขนมปังสโตเลน, ช็อกโกแลตบราวนี่, โยเกิร์ต, คุกกี้(จากการเก็บดอกกุหลาบจากสวนหลังบ้านท่านเรย์กะมาคั้นน้ำ)
ตอน 178 : Guimauve(*ซ้ำ)
ตอน 179 : ปลาหมึกแห้ง, ชาเขียว, คริสมาสต์เค้ก
ตอน 180 : โมจิ(โอโซนิ, โอชิรุโกะ, อิโซเบยากิ), เมเปิลไซรัป(แคนาดา)
ตอน 182 : อาหารพวกนิโมโนะ, จิคุเซ็นนิ, ปลาบุริต้มหัวไชเท้า, ผักโขมกับเต้าหู้ทอดเคล้าเต้าหู้ขาว
, คัตสึโอะบุชิ(ใช้ทำอาหาร), ฟุริคาเคะ(ผงราดข้าว)
ตอน 183 : เซมเบ้รูปหน้ากากหมาจิ้งจอก, คอมเปโต, นิโมโนะ(*ซ้ำ)
ตอน 184 : ขนมคัสเทล่า
ตอน 185 : ฮายาชิไรซ์, ขนมอาราเระ, ขนมคารินโต(*ซ้ำ), Buche de noël(*ซ้ำ), ช็อคโกแลตบราวนี่, ช็อคโกแลตทรัฟเฟิล, นามะช็อคโกแลต, ช็อคโกแลตเค้ก, ช็อคโกแลตมัฟฟิน, ฟองดองต์ช็อกโกล่า, ช็อคโกแลตชีสเค้ก, กาโตว์ช็อกโกล่า, โอเปร่าเค้ก, ชีสเค้ก, ข้าวต้มเจ็ดสมุนไพร(*ซ้ำ)
ตอน 187 : ข้าวต้มเจ็ดสมุนไพร(*ซ้ำ), เมเปิลไซรัป(*ซ้ำ), ช็อคโกแลตชีสเค้ก(*ซ้ำ)
ตอน 188 : ฟองดองต์ช็อคโกล่า(*ซ้ำ), จิราชิซูชิ, ซุปโพแทช, แกงกะหรี่(*ซ้ำ)
ตอน 191 : ฟองดองต์ช็อคโกล่า(*ซ้ำ), คอมเปโต, คินาโกะโมจิ, อาเงะโมจิ, อิโซเบยากิ(*ซ้ำ), ซุปโอโซนิ(ซุปใส, มิโสะขาว), ชีสเมนไท(ท็อปปิ้งของโมจิ)
ตอน 192 : พิซซ่าโมจิ, ฟองดองต์ช็อคโกล่า(*ซ้ำ), แฮมเบอร์เกอร์เต้าหู้
ตอน 193 : เค้ก Sachertorte
ตอน 194 : Vichyssiose(*ซ้ำ), ชามุงิ(*ซ้ำ), ยากิโซบะ(*ซ้ำ), อุด้งจอมพลัง, ข้าวต้มอุด้ง
ตอน 195 : ฟองดองต์ช็อคโกล่า(*ซ้ำ)
ตอน 196 : อุด้งแดง
ตอน 198 : ฟองดองต์ช็อคโกล่า(*ซ้ำ), ลูกอมอาคาเซีย, ลูกอมน้ำผึ้งยูคาลิปตัส
ตอน 199 : ลูกอมน้ำผึ้ง(*ซ้ำ), Guimauve(*ซ้ำ)
ตอน 200 : มิลค์ที(*ซ้ำ), กาแฟร้อน, ข้าวต้มเจ็ดสมุนไพร(*ซ้ำ)

กูขอโทษษษ ตอนแรกนึกว่าจะได้เสร็จทันได้ลงวันหลังจากรอบแรกแต่หลังจากนั้นกูยุ่งรัวๆเลยอ่ะ ฮือออ นี่เพิ่งว่างทำตอนห้าทุ่ม แงง

ปล. กูว่าจะพักช่วงวันหยุดนี้เดี๋ยววันจันทร์จะมาทำที่เหบือ โม่งที่บอกจะหาพวกรูปภาพจะทำช่วงวันหยุดนี้ใช่ป่าวว ถ้ามีงทำถึง200ก่อนหมดวันหยุดละอยากทำต่อจะทำต่อก็ได้เลยนะ ละถ้ามึงทำต่อจากตอน200แล้วพอหมดวันหยุดยังไม่ถึงตอนล่าสุดของแปลไทยก็เม้นท์ๆบอกกูเดี๋ยวกูนั่งลิสต์รายชื่อขนม/อาหารให้ต่อ
ฝันดีจ้าชาวโม่งซุยรัน~~~

>>45-46 ขอบคุณ​ที่ไม่แปะรูปด้วย...

>>45-46 แต่ละอันนี่ทำร้ายกระเพาะมาก.... //กราบในความพยายาม

กูอ่านตอนล่าสุดแล้วรำคาญอีตาไก่โง่ชิบหาย ถ้ากูเป็นเรย์กะคงไปฟาดปากแบบจริงจังกับอีตานั่นให้หงอไปตั้งนานแล้วล่ะ ไม่ให้มาจ้องเขม็งแบบนี้หรอก รำคาญ

>>46 กราบบบบ นั่งทำตอนดึกๆ ไม่ทรมานกระเพาะเหรอวะ

>>46 กราบโม่งขยัน น่าปรินท์ไปแปะข้างฝา เอาไว้ปาลูกดอกเสี่ยงทายเวลาหาของกินแฮะ

>>45 โอ๊ย ขยันมากมึงงงงงงงง กูยังไม่แม้แต่จะเริ่มหารูป 55555555 ยังไงก็ขอบคุณนะ มาให้กอดหน่อยมา

>>48 นั่นดิ ตอนนั้นนางยังไปเตะหน้าแข้ง ไปหลอกผีอีไก่โง่ รับมือได้ชิลๆอยู่เลย หรือไม่ก็เก็บมาคิดบัญชีหาทางเล่นงานทีหลัง แต่ตอนนี้นางดูแบบ...กูรำคาญ แต่กูก็ผ่านเลยไป ไม่ทำอะไร กูล่ะอยากให้เจ้าแม่ประทับทรงแล้วฟาดให้อีไก่โง่นี่กระเจิงไปเลย วู้ รำคาญ

>>48 รักษามาดเจ้าแม่ เดี๋ยวจะโดนหาว่ารังแกเด็ก ถถถถถ

ยุยโกะ 唯衣子 --->> 唯衣子 เหวยอีจึ
ซากุระจัง 蕗丘桜子 --->> 蕗丘桜子 ลู่ชิวอิง
ไมฮามะ舞浜恵麻--->>舞恵麻 อู่ฮุ่ยหมา
คันตะ高道寛太 --->> 高寛太 เกาควนไท่
ฟุยุโกะ 萩小路芙由子 --->> 路芙由 ลู่ฝูโหยว
ซาราระ 凌霄讃良 --->> 凌赞良 หลิงจ้านเหลียง
อาคิสะวะ 秋澤匠 --->> 秋泽匠 ชิวเจ๋อเจี้ยง
อิวามุโระ 岩室崇 --->> 岩室崇 เหยียนชื่อฉง
ฮอนดะ 本田美波留 -->>田美留 เถียนเหม่ยหลิว
โนโนเสะ 野々瀬真帆 --->> 瀬真帆 ไล่เจินฟาน
ซาโตมิ 佐富行成 --->> 富行成 ฟู่หางเฉิง
เซริกะ 風見芹香 --->> 风芹香 เฟิงฉินเซียง
คิคุโนะ 今村菊乃 --->> 村菊乃 ชุนจวี๋ไหน่

เห็นบอร์ดNUเขาคุยกัน ว่าเรือ่งนี้ยังไม่มีคาร์แรคเตอร์สายแยงกี้เลย กูแอบก๊อปอันที่น่าสนมาหน่อยละกัน
-------
Wow, I'm just daydreaming about that scenario.
One day Reika goes missing. She gets abducted by the Yakuza who mistaken her relationship with Umekawa... who is actually from a Yakuza family?? Ehh??
Reika's friends and family: what the hell?!? What kind of people does she know?!!?
----------
น่าสนุกนะ 55555555

เพิ่งได้อ่านตอนใหม่ โม่งแปลหยุดไปอาทิตย์นึงเลยเหรอออออออ เที่ยวให้สนุกนะ
อ่านแล้วแอบคิดว่าเรย์กะดูหงุดหงิดกับเอ็นโจและยุยโกะมากเป็นพิเศษเลยแฮะ ตั้งแต่งานชมซากุระแล้ว นางดูโกรธสองคนนั้นมากๆเลยอ่ะ กูคิดไปเองรึเปล่า หรือนางแค่อิจฉาคนมีคู่

>>55 พวกอุเมวากะก็พอได้นะมึง ภายนอกดูกุ๊ยๆ ก็น่าจะเหมือนแยงกี้อ่ะแหล่ะ

>>55 เห้ยน่าสนุก น่าแต่ง

>>55 โทษครับคือไม่เข้าใจ

>>54 ขอบคุณมากกกก รู้สึกได้คาแรคเตอร์ยังไงไม่รู้ว่ะ ขำไมฮามะนี่แหละ ชื่อจีนยังไม่เพราะเลยเถ้ออออ

ประด็นที่ผมจะมีปัญหาถ้าอ่านฟิคแนวจีนเลยนะ คือผมจะจำไม่ได้ว่าใครเป็นใคร

>>58 อะ แปล >>55
--------
ว้าว ฉันฝันถึงฉากพรรค์นี้เลย
วันนึงเรย์กะหายตัวไป โดนลักพาตัวโดยพวกยากูซ่าที่เข้าใจผิดว่าเรย์กะมีความสัมพันธ์กับอุเมวากะ.... ที่เป็นตระกูลยากูซ่า!? หาา??

เพื่อนๆของเรย์กะและครอบครัว : WTF?!? นี่ไปรู้จักคนแบบไหนกันเนี่ย?!?!

>>60 นี่โม่งจีนเองนะ เอาจริงๆ ก็มีปัญหาเรื่องจำชื่อจีนเหมือนกัน (ฮา) แต่แค่ปิ๊งไอเดียแปลงชื่อมาเพราะตอนที่เขาวิเคราะห์คันจิกัน อินี่ดันนึกออกแต่เสียงจีนแทนซะงั้น 55555

>>61 ขอบคุณครับ ภาพhome hero นี่ขึ้นมาเลยครับ
>>62 คันจินี่มันคล้ายอักษรจีนนี่นะ เอ่แต่อ่านต่างกันเหรอพึ่งรู้

>>63 90% เป็นตัวยืมมาจากจีนแหละ โดยมากมีเสียงอ่านสองเสียงอยู่แล้ว

>>63 อ่านไม่เหมือนกันนนน คันจิคือยืมตัวเขียนจีนมา แต่ใส่เสียงญี่ปุ่นลงไป เสียงกับภาพเลยไม่สัมพันธ์กันเท่าไหร่

เริ่มทำสารบัญอาหาร แม่งทำร้ายกูโครตๆ กูหิวววววววววววววววววววว

>>66 5555555 ลงมาๆ เดี๋ยวกูช่วยหาภาพให้ได้นะ

รูปมันขึ้นในสารบัญป่ะวะ กูเพิ่งเคยแปะรูปในดอค ไม่มั่นใจเท่าไหร่
ใครมีรูปสวยๆก็เอาไปแปะไว้ได้นะ กูทำช้า วันนี้คงได้ไม่กี่อย่าง

>>66-68 พวกมึงหารูปอาหารกันตอนนี้... จิตใจแข็งแกร่งกันเหลือเกิน... /ส่งเสบียงไปให้

ขนาดกูลิสต์รายชื่อเฉยๆท้องยังร้อง... ;-;

>>69 กดส่งไปก่อน... orz ถ้ายังไม่เสร็จเดี๋ยวกูทำช่วย แต่ขอพักแพ่บ... เป็นปลายสัปดาห์ที่ยุ่งมากแงง

กูหารูปไปแล้วก็งงไป อย่างอีมาการองที่ทำโดย Pierre Evan แต่เอาชื่อไปหา เขาเหมือนจะเป็น CEO ของบริษัทอะไรซักอย่าง ไม่ใช่ Pierre Hermé's เหรอวะ กูไม่เคยได้ยินมาการองยี่ห้อ Pierre Evan มาก่อนเลยนะ
>>70 ไม่เป็นไรๆ กูทำไปเรื่อยๆ แต่กูไม่ค่อยรู้เรื่องขนมในประเทศญี่ปุ่นเท่าไหร่ว่ะ ไอ้ Lucky turn กูหานานมากว่าคืออะไร มึนตึ้บกับชื่อจริงๆ ภาษาญี่ปุ่นกูก็อ่านไม่ออก ได้แต่โยนลงอากู๋ให้ช่วยแปล

>>71 เท่าที่เคยสังเกต ช่วงตอนแรกๆของเรื่อง พวกชื่อยี่ห้ออะไรจะมีเลี่ยงเปลี่ยนชื่อให้คล้ายๆแทน ไม่ได้ใช้ชื่อของจริงน่ะ

กูรู้ละว่าไอ้ยี่ห้อ Pierre Evan จริงๆมันชื่ออะไร มันชื่อ Jean-Paul Hévin
คือ ถ้าเอาชื่อ Jean-Paul Hévin ไปโยนลงอากู๋ ภาษาอังกฤษแม่งจะแปลออกมาเป็น Pierre Evan ซึ่งมันไปคนละทางเลยโว้ย 555555555

แม่งเหมือนฟลัดกระทู้จังโว้ย กูขอโทษ กูหัวร้อน กูแค่อยากบ่น 5555555555555555

Ky นะคะ ต่อจาก https://fanboi.ch/webnovel/4018/436-437/ ฟิคคู่หูทะลุมิติ

สารภาพตามตรงค่ะว่าไม่ถนัดเขียนบทรัก(???) เลยเขียนไม่ออกไม่ได้ลงซะที (จริงๆก็แค่คิดเนื้อเรื่องส่วนนี้ไม่ออก) ภาษาอาจจะไม่ดีเท่าไหร่สำหรับตอนนี้ แต่สำหรับตอนหน้าไปจนถึงตอนจบวางโครงเรื่องไว้แล้ว น่าจะง่ายและเร็วกว่าเดิม (มั้ง) นะคะ
...............

คาบุรากิที่หายไปไหนไม่รู้ทั้งวัน ติดต่ออะไรไม่ได้เลย อยู่ๆก็ส่งเมลล์มาบอกแค่ว่าซื้อมือถือใหม่แล้ว และนี่เป็นเบอร์ใหม่ของเขา ไม่อธิบายเลยสักนิดว่าไปทำอะไรระหว่างนั้น! ฉันเครียดแทบแย่ว่าเขาจะไปทำอะไรแปลกๆอย่างสู้กับฉลามแล้วพลาดท่าหรือเปล่า

เขาถล่มเมลล์มาต่ออีกพักหนึ่ง ฉันเลยปิดมือถือหนี ไม่อยากยอมรับเท่าไหร่เลยว่าฉันดีใจแค่ไหนที่เห็นเขาปลอดภัย แต่ถ้าตอบเมลล์ตอนนี้ ฉันอาจพูดอะไรน่าอายออกไปก็ได้ แถมให้อภัยเขาง่ายๆเดี๋ยวจะเขาจะติดเป็นนิสัยเอาได้ กรณีทำร้ายประธานชมรมฟุตบอลกับผู้ชายคนอื่นๆ คาบุรากิก็ยังดูลอยตัวยังไงชอบกล ฉันพยายามจะสั่งสอนแล้ว แต่หมอนั่นกลับช่วยฉันจากรถชนอีก ทำให้สาวน้อยหัวใจอ่อนโยนบอบบางอย่างฉันหายโกรธเป็นปลิดทิ้ง

ครั้งนี้ฉันว่าควรถึงเวลาที่ต้องสอนจักรพรรดิแห่งซุยรันอย่างจริงจังแล้วมั้งคะ ปกติแล้วก็ไม่ค่อยมีคนห้ามเวลาเขาทำอะไรไม่เหมาะสมซะด้วย เด็กคนนั้นคงโตมาแบบไม่รู้ตัวว่าทำผิดล่ะนะ แถมมีเพื่อนเป็นจอมมารที่คงไม่เคลื่อนไหวอะไรนอกจากสถานการณ์เลวร้ายมากจริงๆ

ฉันเริ่มลังเลนิดหน่อยว่าจะเปิดมือถือมาตอบดีไหม คิดไปเขาก็ไม่ได้ทำอะไรผิดนี่นา อาจจะแค่ไม่คิดว่าฉันเป็นห่วงก็ได้... ทำไมรู้สึกเศร้าแปลกๆนะ

ขณะที่ฉันกำลังนอน ก็ได้ยินเสียงคนเคาะประตู ฉันเอาเกลือโรยกันไว้แล้ว คิดว่ายังไงก็น่าจะเป็นคนนะคะ...

บางทีอาจจะเป็นคาบุรากิก็ได้ ฉันบังคับไม่ให้ตัวเองทำท่าทางมีพิรุธ นึกถึงเรื่องที่ตัวเองพูดไปเมื่อตอนเย็นทีไหร่ก็หน้าร้อนแผ่วขึ้นมา เอามาสก์หน้าแปะไว้ดีไหมนะ ถึงจะดูหลอนไปหน่อย แต่อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้เห็นฉันหน้าแดง

เมื่อเปิดประตู ฉันก็อดแปลกใจนิดหน่อยไม่ได้ที่เห็นมาซายะคุง

“ฉันกลายเป็นเด็กน่ะ...”

“เอ๋?”

มาซายะคุงพูดเรื่องอะไรน่ะ เมื่อกี้ฝันร้ายหรอจ๊ะ

ฉันพยายามปลอบเขาเท่าที่ทำได้ เสียงมาซายะคุงดูจริงจัง แต่ก็เล็กๆน่ารักไปพร้อมๆกันเลยนะ ท่าทางน่าเอ็นดู ทำเอาฉันเหม่อมอง ไม่ได้สนใจสิ่งที่เขาพูดอย่างที่ควร แต่พออีกฝ่ายเริ่มพูดถึงการทะลุมิติเพื่อยืนยันตัวตนของเขา แถมยังพูดเรื่องนักษัตร กลอนรักของไฮเน่ สัญญาเลือด ก็ทำเอาฉันช็อกจนพูดไม่ออก

คาบุรากิคือมาซายะคุงจริงๆงั้นหรอคะ!!!

ไม่จริงน่ะ!!!

ฉันมองเด็กชายตัวน้อยที่เหมือนคาบุรากิสมัยเด็กไม่มีผิด หัวใจหล่นวูบขึ้นมาเมื่อสายตากลมโตน่ารักนั่นหันมองมาฉันอย่างจริงจัง บ่งบอกว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นไม่ได้โกหกเลยสักนิด

ต้องแค่ละเม่อฝันไปแน่ๆ! ใช่แล้ว วันนี้ฉันคงอยู่ต่างถิ่นอาจจะยังไม่ชินก็ได้ เลยฝันอะไรแปลกๆแบบนี้ แต่ทำไมหยิกตัวเองแล้วยังไม่ตื่นอีกล่ะ

มือนุ่มนิ่มเล็กๆของอีกคนที่อยู่ในห้องพยายามห้ามฉันอย่างตกใจที่เห็นฉันกำลังพยายามกลับสู่โลกความเป็นจริง ทำฉันสะดุ้งไปหมดทั้งตัว เขาโวยวายพยายามหยุดไม่ให้ฉันทำร้ายตัวเอง ให้ตายเถอะ! ทำไมท่าทางแบบนั้นของเขาถึงน่ารักขนาดนี้นะ...

หลังจากเริ่มยอมรับได้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้านี้ฉันไม่ได้ละเมอฝันไปเอง ก็เริ่มนึกขึ้นได้ว่าวันนี้ฉันทำอะไรกับคาบุรากิลงไปบ้าง ทั้งวันฉันทั้งกอด ทั้งลูบหัว ทั้ง... เดี๋ยวนะ! ฉันสารภาพ... กรี๊ดดดดด

ฉันเอาหัวพิงกำแพง หน้าแดงร้อนไปหมดแล้ว ด้วยพลังแห่งโลกคิมิดอล กำแพงนี่ช่วยเป็นกำแพงลบความทรงจำทีได้ไหม...

"ทำไมเธอไม่ตอบเมลล์ฉันล่ะ"

กรี๊ดดด หยุดพูดนะคะ! หยุดพูดเดี๋ยวนี้!!! ไม่ต้องมาทำปากยื่นงอลที่ฉันไม่ตอบเลยนะ! แถมตอนทำแบบนี้ในร่างเด็กน่ารักเกินไปแล้ว ต้องตั้งสมาธิไปที่อื่น! จะว่าไปอาหารทะเลที่นี่อร่อยกว่าที่คิดนะคะ อยากกินปูอีกจัง ปลาก็สดใหม่ส่งตรงจากทะเล รสชาติออกหวานๆสดชื่นดีจริงๆ ถ้าไปที่เกาะน่าจะมีร้านอาหารมากกว่านี่อีกนะ น่าตื่นเต้นจัง รู้สึกจะมีผลไม้หลายชนิดที่ปลูกได้ที่นั่นที่เดียวด้วยนี่นา เอามาทำทั้งของหวานและของคาวกลายเป็นของขึ้นชื่อจนคุ้มค่าพอที่จะไปสักครั้งในชีวิต

“แต่เธอไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วล่ะนะ”

อารมณ์เปลี่ยนเร็วจังแหะ แล้วทำไมถึงคิดว่าฉันจะเป็นอะไรล่ะ เพราะนายติดต่อฉันไม่ได้น่ะหรอ เพราะงี้เลยรีบร้อนมาที่ห้องนี่นะ... เฮ้อ ครั้งนี้จะยอมให้อภัยก็ได้นะคะที่เขาทำให้ฉันเป็นห่วง

“ว่าแต่ที่เธอพูดตอนนั้นว่าชอบ...”

ฉันสะดุ้งแล้วเอาหมอนอัดหน้าคาบุรากิทันที อย่าพูดเรื่องนั้นออกมาเด็ดขาดนะ!

“ทำไมถึงกลายเป็นเด็กได้หรอคะ” ฉันเปลี่ยนประเด็นกันโต้งๆด้วยสีหน้าจริงจัง อย่าพยายามพูดเรื่องเดิมต่อเชียวนะ

โชคดีที่อย่างน้อยคาบุรากิก็ไม่ได้ย้ำเรื่องๆเดิม แม้เขาดูร่าเริงลั้ลลาพร้อมจะกลับมาคุยต่อได้ตลอดเวลาก็เถอะ

เขาอธิบายว่าเอ็นโจแนะนำมา... คิดว่าถ้ากลายเป็นเด็กจะคุยกับฉันได้ง่ายขึ้นมาก และในโลกคิมิดอลก็มียาแปลกๆแบบนั้นด้วยสินะคะ... จอมมารเจ้าเล่ห์นั่นคงกำลังกลั้นขำอยู่ในมุมมืดแน่ๆ ให้ตายเถอะ! คาบุรากิเองก็ดันเป็นคนซื่อตรงปฏิบัติทันทีอีก ที่แย่ที่สุดคือฉันตกหลุมพรางแล้วทำให้แผนของเขาสำเร็จยิ่งกว่าที่คาดว่าแค่เอ็นดูมากขึ้นเฉยๆ...

ฉันพยายามประท้วงอย่างกึ่งๆไม่พร้อมรับความจริง แต่คาบุรากิก็บอก “พยายามบอกแล้วนะ! แต่เธอไม่เชื่อเลย...” เถียงไม่ออกจริงๆนั่นแหละค่ะ...

"แล้วที่บอกว่าฉันน่าจะลืมไปแล้ว ก่อนพูดสารภาพ...อีกรอบ หมายความว่าไงกันคะ ถ้าไม่คิดว่าฉันเสียความทรงจำจริงๆ ทำไมถึงพูดแบบนั้นหรอคะ...”

ฉันถามเชิงโวยนิดๆเมื่อนึกถึงคำพูดของคาบุรากิก่อนที่เขาจะบอกรักหน้าตาเฉยตอนในร่างเด็กน้อย เพราะงั้นฉันเลยตอบไปแบบนั้นอย่างไม่คิดเอะใจเลยสักนิด! ไม่ใช่ว่าเป็นเรื่องนี้เกิดกับเรย์กะคนก่อนหน้าหรอคะ...

"หะ? อ๋อ ก็ชูสุเกะบอกว่าเธอกินยาลบความทรงจำไปนี่นา"

“เอ๊ะ..."

ฉันตกตะลึง พูดอะไรไม่ออก จะว่าไปก็ไม่มีใครนอกจากฉันที่รู้ว่าฉันยังไม่ได้กินยาลบความทรงจำอะไรนั่นนี่นะ ปัจจุบันมันยังอยู่อย่างปลอดภัยในตู้เก็บของ ซ่อนอีกชั้นด้วยกล่องช็อกโกแลตที่หน้าตาไม่ได้ดูเหมือนมีของมีค่าข้างในเท่าไหร่

ฉันตัดใจกินไม่ลงสักที ถึงความทรงจำที่เกิดขึ้นหลายครั้งจะน่าอายจนอยากลืมมันไปให้หมด แต่ลึกๆ ฉันก็รู้สึกอยากจดจำทุกเหตุการณ์ไว้อยู่ดี

ความเข้าใจผิดนี่โทษใครไม่ได้จริงๆ

ถือว่าฉันอยู่ในช่วงฤดูใบไม้ผลิหรือเปล่านะคะ แต่จะมีทั้งที โชคชะตาส่งคนที่ระดับความคิดมากกว่าคาบุรากิหน่อยไม่ได้หรือไงคะ! แต่ละที่ทำอย่างคาดการณ์ไม่ได้เกินไปแล้ว!!! ฉันวาดภาพไว้ว่ามีผู้ชายขอนัดคุยหลังเลิกเรียน แล้วสารภาพรักแบบปกติ ไม่ใช่อยู่ๆก็พูดขึ้นมาไม่ทันตั้งตัว ถึงจะยอมรับว่าฉันชอบการสารภาพรักในบรรยากาศโรแมนติกนะคะ แต่ว่าไม่ใช่ตอนกลายเป็นเด็กสิ!

“ช่วยกลับเป็นเหมือนเดิมทีเถอะค่ะ...” ในร่างเด็กแบบนี้ทำฉันใจอ่อนนิดๆยังไงไม่รู้ การที่ร่างกายสอดคล้องกับระดับสมองของคาบุรากิทำให้เขาดูเหมาะขึ้นมาล่ะนะคะ

“แต่เธอก็ดูชอบเด็กนี่นา เวลาอยู่กับเด็กทีไรฉันถูกเมินทุกที...”

ท่าทางน้อยใจแบบนั้นไม่เหมาะกับนายซะนิด! อย่ามาใช้ร่างเด็กงอลแก้มป่องน่ารักแบบนั้นนะ เป็นถึงจักรพรรดิแห่งซุยรันแท้ๆ อ่อนไหวเหลือเกิน นึกถึงพุดดิ้งเลยนะคะ พูดไปแล้วอยากกินจังเลย น่าเสียดายที่ที่นี้คงไม่มีขาย

ด้วยความรู้สึกผิดนิดหน่อยที่ฉันเคยทิ้งคาบุรากิไปทุกครั้งที่เจอเด็กจากเปอติต์ ฉันยอมใจอ่อน แล้วปลอบๆเขาไป

เราคุยกันต่ออีกพักหนึ่ง แต่ฉันก็ไล่เขากลับห้องไป เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไม่ไหวกันพอดี

ก่อนที่จะออกจากห้อง คาบุรากิหันกลับมาถาม “ฉันจีบเธอติดแล้วใช่ไหม”

“นั่นไม่ใช่สิ่งที่ควรถามกันแบบนั้นนะคะ...”

คอมมอนเซ้นส์ของคาบุรากิช่างต่ำเตี้ยเรี่ยดินจนเข้าใกล้จุดที่เรียกว่าสิ้นหวัง แถมหมอนี่ไม่เคยรู้ตัว น่าจะถามซ้ำๆย้ำๆต่อไปเรื่อยๆจนกว่าจะมีคนมาเตือนมั้งคะ

แล้วก็ตามหลักฉันไม่น่าใช่คนที่สอนเขาเรื่องนี้สิ! มีอย่างที่ไหนปรึกษาวิธีจีบต่อหน้าเจ้าตัว แต่ปล่อยไปปรึกษามิตรแท้อย่างเอ็นโจมีหวังเจอคำแนะนำแปลกๆแบบให้กลายเป็นเด็กงี้แน่ๆ... ลำบากจังวุ้ย

ทีกับวาคาบะจัง นายยังเขินไม่กล้าบอกเลย ทำไมกับฉันถูกปฏิบัติต่างกันขนาดนี้คะ! ไม่มีความเกรงใจกันหน่อยหรือไงกัน เอะใจสักนิดหน่อยสิ!!! ดูเหมือนความโรแมนติคเพ้อฝันของเขาจะถูกชำระล้างหายไปไร้ร่องรอย เป็นการสารภาพที่เป็นกันเองมากเลยนะคะ

“ไม่ควรงั้นหรอ...” คาบุรากิดูสับสนเคร่งเครียด “เข้าใจแล้ว จะรับไปปรับปรุง”

หมอนี่ยังไม่รู้ตัวถึงความประหลาดในสิ่งที่ตัวเองพูดอยู่งั้นเรอะ

ถึงจะคิดอย่างนั้นก็เถอะ แต่พอสบตาเขาก็ทำให้ใจฉันเต้นแรงจนต้องเบือนหน้าหนี แววตามุ่งมั่นตั้งใจของเขาอิมแพครุนแรงไปแล้ว

“ฝันดีแล้วกันนะคะ” ฉันพูด วันนี้สอนเขาแค่นี้ก่อนแล้วกัน หนทางคงอีกยาวไกล

“อือ ฝันดี แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะ”

เดี๋ยวค่ะ ทำไมคาบุรากิต้องหน้าแดงแจ๋ด้วยล่ะ นายกำลังคิดอะไรอยู่น่ะ ท่าทางลุกลี้ลึกลนไม่กล้าสบตา พอฉันมองอย่างพิจารณา เขาก็ลนลานหนีไป น่าสงสัยชะมัด

แต่วันนี้ก็ง่วงแล้ว ค่อยว่ากันพรุ่งนี้แล้วกันนะคะ

-------------- (จบตอน 48) -------------

ขอเดาแบบหมอลักเลยนะ ยาลบความจำต้องโดนกินแน่นอนแต่ขอเดาว่าไม่คาบุรากิก็เรย์กะนี่ล่ะ

ทำสารบัญของแดกไปเหมือนบำเพ็ญทุกรกิริยาอดอาหารไป ปกติเวลาทำสารบัญกูไม่ค่อยพูดเท่าไหร่ อย่างมากก็แค่คิดว่ากูจะย่อเรื่องยังไงดี แต่พอทำสารบัญของแดกนี่มีหลายอารมณ์สัสๆ ทั้งหิว ทั้งหัวร้อน แถมงงชื่ออีกต่างหาก กูรักโม่งแปลชิบหายที่ทั้งแปลทั้งขยันหารูปมาเป็นเกร็ดความรู้ด้านล่างอีก เลิฟยูนะจ๊ะ
ถ้ารูปไหนหรือคำอธิบายไหนกูใส่ผิด คนที่รู้ก็ช่วยแก้ให้หน่อยนะ กูแปลมาจากภาษาอังกฤษมั่ง อ่านจับใจความเองมั่ง อาจจะมั่วๆมึนๆอ่านไม่รู้เรื่องก็ต้องขอโทษด้วย

>>74-75 อั๊ยย่ะ คิดถึงฟิคทะลุมิตินะ คาบุกลายเป็นเด็กแล้วน่าร้ากกกก แต่ก็โดนท่านเรย์กะปาหมอนอัดหน้าอยู่ดีสินะ ขำตอนท้ายที่อุตส่าห์ถามว่าจีบติดยัง โถ พ่อคุณ ยังทำอะไร ky เหมือนเดิม

>>77 รักมึงเหมือนกัน อุตส่าห์บำเพ็ญทุกขกิริยาบำเพ็ญตนทำสารบัญให้ กูยังไม่กล้าทำ กลัวทรมานตัวเอง 5555
>>71ไม่แน่ใจว่าได้ไปยัง นี่ขนม lucky turn หน้าตาออกแนวโดโซะไม่ก็คอร์นพัฟมาก https://anna-suzuki-idea.tumblr.com/post/134636096612/それはちゃうわ-ラッキーターン
ส่วนชื่อขนมเรื่องนี้ มันก็จะมีความกระแดะหน่อยๆ นะ 5555 แบบเยลลี่ก็จะไม่เรียกทับศัพท์แบบอังกฤษว่า ゼリーแต่จะใช้คำว่าจูเล่ ジュレー แบบฝรั่งเศสอ่ะ 5555 เหมือนช็อกโกล่าของคาบุ มีความเป็นผู้ดีหนักเข้าไปอี๊ก

>>79 แต๊งกิ้วมึง ทีแรกกูโยนคาตาคานะลงไป มันแปลให้กูเป็น lucky west ว่ะ กูก็...ห๊ะ ตกลงมันชื่ออะไรกันแน่วะ แต่เห็นคำอธิบายในแปลไทยว่ามันคล้ายๆขนมโดโซะบ้านเรา กูเห็นรูปนี้ก็เดาๆเอาว่าคงใช่เลยใส่ไป ตกลงถูกจริงๆด้วยสินะ กอดๆขอบคุณมึง

อะไรก็ไม่ทำให้กูปวดใจเท่า Pierre Evan ว่ะ ทีแรกกูนึกว่าเปลี่ยนนามสกุล หลีกเลี่ยงการเอ่ยชื่อแบรนด์ หรือไม่ก็เอาสองแบรนด์รวมร่างกัน พอเอาคาตาคานะไปแปลเป็นภาษาอังกฤษ จาก Jean-Paul Hévin กลายเป็น Pierre Evan เฉย มิน่ากูถึงหาแบรนด์นายปิแอร์นี่ไม่เจอซักที ถถถถถถถถถ

ทำๆไปกูก็พยายามเดายี่ห้อนั่นนี่ไปนะ อย่างช๊อกโกแลตที่เอาไปงานเลี้ยงน้ำชาบ้านคาบุ แต่พวกยี่ห้อหรูๆก็เปิดมานานแล้วไม่ใช่เพิ่งเปิด หรือไม่ก็ไม่มีสาขาที่ญี่ปุ่นเลย กูก็ไม่รู้ว่ายี่ห้อไหน แต่จะพยายามคิดให้ออกนะ
กูบ่นเยอะชิบหาย ขออภัยทุกคนถ้ารำคาญ

>>78 ผมนึกภาพฉากฆาตรกรรมกดหมอนไปด้วยซ้ำ

>>80 กูไม่รำคาญนะ อ่านแล้วมันตลกดีเหมือนได้อินอารมณ์ขณะที่มึงกำลังทำ55555555

>>80 สู้นะมึง กูรอหิวแล้ว

>>74 ไม่มีโมเม้นต์สารภาพรักแบบปกติเลย 5555 ก่อนหน้านั้นก็สารภาพแต่สาวไม่รู้ตัว พอรู้ตัวก็มาแบบอยากบอกก็บอก อารมณ์แบบอัดอั้นตันใจอยากให้เธอรู้ //สูดกาวหนักมาก
>>80 สู้ๆเพื่อนโม่ง รอเตรียมกินตามรอยท่านเรย์กะ

>>80 กูช่วยทำแบบคร่าวๆข้ามไปข้ามมาหน่อยนึงนะ
ตอนนี้กูว่า.......กูต้องไปหาอะไรกินก่อนละ 55555555

โม่งทะลุมิติมาล่ะ!! //กระโดดกอด
ขอบคุณสำหรับตอนใหม่จ้า รออยู่เสมอน้า

>>85 ขอบคุณมากนะมึง แจกอ้อมกอดอันอบอุ่นเหมือนรอยยิ้มของท่านเอ็นโจและท่านพี่เป็นรางวัล ถถถถถถถถถถ

>>85 กูขอแก้ตรงฟองดองท์ช๊อกโกแลตหน่อยได้มั้ย เห็นมึงมาทำไว้ แต่รูปที่แปะมามันเป็นฟองดูว์ ซึ่งมันต่างจากฟองดองท์อ่ะ
แบบว่ามาบอกก่อน เผื่อมึงเฟลที่อุตส่าห์หารูปมาแล้วกูมาแก้ทับ

>>88 อ้าว มันไม่เหมือนกัน​หรอ 555555
เอาเลยตามสบาย กูจำไม่ได้หรอกว่าแปะรูปอะไรไปบ้าง....

>>89 ฟองดองท์ช๊อกโกแลตมันก็คือเค้กช๊อกโกแลตลาวาอ่ะ แต่ฟองดูว์คือเอาของกินมาเสียบไม้แล้วจุ่มของเหลวร้อนๆ มีฟองดูว์ชีส ฟองดูว์น้ำมัน ฟองดูว์ช๊อกโกแลต กูเข้าใจว่างี้นะ เพราะตอนหารูปฟองดองท์ช๊อกโกแลตมันขึ้นมาแต่เค้กช๊อกโกแลตลาวาทั้งนั้น ซึ่งวันนี้กูไม่กลัว กูมีทีรามิสุ มีพุดดิ้ง มีเค้กสตรอเบอรี่ มีนามะช๊อกโกแลต ฮิๆๆๆๆๆ เมื่อวานได้บทเรียน วันนี้กูเลยเตรียมพร้อม

เอ่อ กูโม่งที่ทำสารบัญของกินเอง กูมีคำถามว่ะ

คือ...กูหาข้อมูลซุปผักแบบเย็นคามาคุระ แล้วกูก็เจอประโยคประมาณว่า "พวกซามูไรราดซุปมิโซะลงบนข้าว พวกนักบวชทิ้งซุปไว้ให้เย็นแล้วค่อยราดลงบนข้าว" แปลมาจากภาษาอังกฤษ อาจไม่เป๊ะเท่าไหร่ แต่มันเป็นอะไรที่กูค้างคาใจมากว่าทำไปเพื่ออะไรวะ แม่งไม่มีบอกเหตุผลด้วยสิ หรือมันเป็นสำนวน??
ใครพอจะรู้มั่งว่าที่ทำเนี่ยมันมีจุดมุ่งหมายอะไร หรือทิ้งไว้ให้เย็นมันจะได้ไม่อร่อย เป็นการข่มกิเลสอีกรูปแบบหนึ่งวะ
ฟลัดกระทู้อีกแล้วกู...ขอโทษด้วย กูสงสัยจริงๆ Orz

ปล.ที่ทำๆมา กูชอบที่มาของซูชิไข่ห่อที่สุดละ หรูหราไฮโซและน่าอร่อยมาก อีปานีโน่ก็อลังการงานสร้างเหมือนกันนะ อยากใส่คำอธิบายเรื่องชื่อแบบอิตาลีลงไปเพิ่ม แต่แม่งจะกลายเป็นเขียนเรียงความเอา เลยไม่ใส่ดีกว่า

>>91 ลองแปะภาษาญี่ปุ่นมาก็ได้ เผื่ออ่านให้ แต่ไม่รู้จะอธิบายได้ป่าวนะ lol

ช่วงนี้บอร์ดเงียบจัง //นึกถึงช่วงทำลายสถิติกระทู้เต็ม

ติดงานกันมั้ง...กูก็ด้วยเช่นกัน

วันนี้วันอาทิตย์ แถมโม่งแปลไปเที่ยว เลยไม่ค่อยมีไรเม้ามอยมั้ง

ต่อจาก >>74-75 ฟิคคู่หูทะลุมิติ

แวะมาลงนะคะ ตอนนี้เป็นของฝั่งเรย์กะโลกคิมิดอล
...............

(มุมมองเรย์กะโลก KimiDolce)

((((--เรย์กะในโลกคิมิเขียนถึงเรย์กะในโลกปัจจุบัน--))))

(วันที่ไม่อยากให้เกิดขึ้น)

ไปที่ไหนตอนนี้ก็มีแต่คนมองฉัน...

ฉันน่ะไม่เคยก้มหัวให้พวกอ่อนแอไร้สาระที่พยายามมาข่มฉันหรอกนะ ใครทำขัดหูขัดตาไม่เจียมตัวเอง ฉันต้องทำให้สำนึกซะบ้างว่าใครที่ใหญ่ที่สุดในซุยรัน นอกจากท่านคาบุรากิ ไม่มีใครในนี้ตระกูลสูงส่งไปมากกว่าฉันอีกแล้ว คนที่มีอำนาจสูงสุดก็คือฉัน!

ตามหลักฉันไม่ควรกลัวใครอีก ไม่มีอะไรให้กังวล แต่! ในโลกเก่าท่านคาบุรากิกลับเข้าข้างสามัญชนที่ไม่รู้ฐานะตัวเองคนนั้น ใช้ทุกความสามารถปกป้องทาคามิจิเอาไว้

ฉันเกลียดทาคามิจิจริงๆนั่นแหละ ไม่ว่าเมื่อไหร่โลกไหนก็ทำให้ฉันเดือดร้อน ขัดหูขัดตาอยู่เรื่อย มาโลกนี้ก็ทำฉันหงุดหงิดตลอด ให้ตายเถอะ! หัดสู้ซะบ้างไม่ได้หรือไง เดินร่าเริงแจ่มใสหลังถูกแกล้งอยู่ได้! รำคาญสายตาชะมัด ไม่รู้ร้อนรู้หนาวกับการกลั่นแกล้งของพวกนั้นบ้างหรือไงฮะ!

มีต้นเหตุของปัญหาคนหนึ่งที่เดินลอยหน้าลอยตาไม่รู้เรื่องอะไรเหมือนกัน ความอดทนฉันขาดสะบั้น แล้วไปจัดการกับต้นเหตุที่ว่า

เธออาจจะเดาได้... ฉันเพิ่งอาละวาดใส่ท่านคาบุรากิไป กลางโรงอาหารที่เต็มไปด้วยผู้คน ถึงจะหนีไปตอนได้สติก็เถอะ มันก็ไม่ทันแล้ว...

เป็นเพราะคบกับสามัญชนแน่ๆถึงทำให้ฉันอยู่ในจุดที่ตกต่ำขนาดนี้!

ไม่สิ! ฉันไม่ได้เป็นเพื่อนหรืออะไรหรอกนะ! อีกอย่างที่ฉันโวยวายใส่ท่านคาบุรากิก็เพราะหึงหวงเขาต่างหาก ไม่ใช่เพราะท่านคาบุรากิไปยุ่งกับทาคามิจิจนเธอถูกแกล้งซะหน่อย! ฉันไม่สนใจหรอกว่าสามัญชนนั่นจะเป็นยังไง

แต่ยังไงก็ตาม ตอนนี้คนภายนอกอาจจะมองว่าฉันกับท่านคาบุรากิเป็นศัตรูกันแล้ว... ตระกูลคาบุรากิในโลกนี้ก็ใหญ่โตมีอิทธิพลสูงที่สุดล่ะนะ...

ทาคามิจิส่งเมลล์มาขอโทษที่ทำฉันเดือดร้อน แล้วบอกว่าจะใช้อำนาจของสภานักเรียนทั้งหมดที่มีคอยช่วยฉัน มิซึซากิเองก็พร้อมสนับสนุน ใครต้องการความช่วยเหลือกัน! หัวหน้าห้องกับอิวามุระนั่นก็บอกว่าจะช่วยคุยเกลี้ยกล่อมท่านคาบุรากิให้ ถ้าไม่สำเร็จจริงๆก็พร้อมอยู่ข้างฉัน ริรินะก็ยืนยันว่าพร้อมต่อสู้ด้วย อะไรกันนั่นน่ะ เป็นอะไรกันไปหมด งี่เง่าจริงๆ ทำเรื่องไร้หัวคิดแบบนี้กันได้ไง อยากเป็นศัตรูกับตระกูลคาบุรากิหรือไงกัน!

สาวๆในกลุ่มฉันรวมตัวกันมาหาฉันเหมือนต้องการพูดอะไรบางอย่าง

ฉันรู้ว่า... พวกเขาคงไม่อยากเกี่ยวข้องกับฉันอีกแล้ว ก็นะ ฉันต่อว่าท่านคาบุรากิแบบนั้น แล้วเพื่อนในกลุ่มฉันเป็นแฟนคลับคาบุรากินี่นา...

ขณะที่ฉันเตรียมจะยอมรับ พวกเซริกะจังก็บอกว่า "การเป็นศัตรูกับท่านคาบุรากิก็แทบไม่ต่างจากเป็นศัตรูกับผู้หญิงทั้งซุยรัน แต่พวกเรายอมรับได้เพื่อท่านเรย์กะนะคะ!"

ฉันตกตะลึงในความโง่เง่าของผู้หญิงพวกนั้น ฉันไม่ได้ดีใจหรอกนะที่กอดแบบนี้ ไม่ต้องมาพูดให้กำลังใจเลยว่าไม่เป็นไร เราจะผ่านไปด้วยกันอะไรอย่างนั้น เป็นมิตรภาพน่าเบื่อจริงๆ เป็นสัญลักษณ์แห่งความอ่อนแอชัดๆ

จะพูดคำว่า "ไม่ต้องกลัว" "ไม่ต้องกังวล" อีกกี่ครั้งกันหะ! ฉันไม่ได้ร้องไห้ดีใจซาบซึ้งหรืออัดอั้นตันใจอะไรซะหน่อย

เป็นเพราะเรื่องนั้นแท้ๆกลับบ้านมาฉันเลยสลบยาวถึงเช้า

แต่ก็อบอุ่นจัง

(วันนี้ที่มาหลังเมื่อวาน)

ตื่นเช้ามาฉันได้รับเมลล์จากท่านคาบุรากิ เขานัดเจอฉันที่โรงอาหาร ที่ที่ฉันเคยโวยวายใส่เขา...

สมองฉันว่างเปล่า ประกาศกลางโรงอาหารงั้นหรอ...

ฉันแอบนัดพบเอ็นโจแบบลับๆ เอาจดหมายฝากเขาไว้ เป็นคำสั่งเสียฝากถึงยูกิโนะคุงล่ะนะ... หลังต้องเจอกับท่านคาบุรากิไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นบ้างกับฉัน

คนเขาเครียดแท้ๆ อุตส่าห์ยอมบอกว่าทำไมถึงมาฝาก เอ็นโจขำพรืดออกมา! แถมดูเหมือนจะหยุดขำไม่ได้อีก ให้ตายเถอะ! เพื่อนสนิทนายทำฉันจิตตกขนาดนี้ยังมีหน้ามาหัวเราะอีกหรอ!!!

เอ็นโจตอนหัวเราะก็ดูดีแหะ

ไม่สิ! นั่นฉันเขียนอะไรน่ะ มือสั่นไปหมดแล้ว ต้องเสียสติจนเขียนผิดเขียนถูกแน่ๆ...

ฉันไม่เคยเห็นเอ็นโจโลกเก่าหัวเราะอย่างมีความสุขมาก่อนเลย เขามักจะแค่ยิ้ม แถมยังเป็นรอยยิ้มอ่อนแอจอมปลอม ไม่รู้ทำไมคนอื่นถึงมองไม่ออกกันนะ กรี๊ดกร๊าดไปได้

ฉันเดินออกห่างเอ็นโจพร้อมสาปแช่งให้เขาหัวเราะจนขาดอากาศหายใจตาย

ฉันพยายามกันเพื่อนๆไม่ให้ต้องมาพร้อมกับฉัน ไม่งั้นทุกคนอาจต้องกลายเป็นศัตรูกับท่านคาบุรากิอีกคนก็ได้ แต่ว่าพวกเขาก็จับผิดฉันได้ แล้วตามมาอีก ให้ตายเถอะ! งี่เง่ากันจริงๆ

ทาคามิจิ มิซึซากิ สภานักศึกษาก็มา! คนทั้งสโมสร Pivioine ก็อยู่ครบ แถมยูกิโนะคุง มาโอะจังและยูริคุงก็มาด้วย! ฉันไม่อยากโดน...ต่อหน้าเด็กๆเลย ส่วนเอ็นโจยืนยิ้มในเงามืดใกล้ๆท่านคาบุรากิ

เดี๋ยวนะ มันแทบจะทั้งซุยรันแล้วหรือเปล่า ข่าวมันแพร่กระจายมาจากไหนกัน

เมื่อท่านคาบุรากิทำท่าจะพูด เสียงในโรงอาหารก็เงียบราวกับไม่ใครอยู่ หัวใจฉันหล่นวูบ

แต่ทุกคนต้องตะลึงเมื่อท่านคาบุรากิขอโทษฉัน และขอบคุณที่ฉันเตือนให้เห็นปัญหานั้น เขายืนยันว่าจะปรับปรุงตัวให้ดี ฉันรับคำแบบมึนๆ รู้ตัวอีกทีเพื่อนๆฉันก็เข้ามาแสดงความยินดีอย่างตื่นเต้น

ผ่านไปสักพักท่านคาบุรากิแอบมาหา แล้วสารภาพว่าเขาเป็นคนกระจายข่าวให้คนมาฟัง นายเองหรอ! แต่เขาก็ทำเพื่อแก้ข้อกล่าวหาฉันให้รู้โดยทั่วกันล่ะนะ...

ทำไมฉันถึงรู้สึกว่ามีคนแอบแนะนำท่านคาบุรากิให้ทำแบบนี้ยังไงไม่รู้ ปกติท่านคาบุรากิทำอะไรไม่ได้สนใจรอบข้างหรือผลกระทบมากมายขนาดนั้นนี่นา เขาน่าจะมองคนรอบๆไร้ตัวตนไม่ได้ใส่ใจด้วยซ้ำ

พอแอบถามท่านคาบุรากิว่าเอ็นโจแนะนำมางั้นหรอ เขาก็พยักหน้ารับแล้วบอกว่าฉันเข้าใจเอ็นโจดีจริงๆ คิดเองเออเองอีกแล้วสินะ... อย่าคิดว่าฉันเข้าใจหมอนั่นสิ! น่าขนลุกนะ!

ฉันกลับบ้านมา ท่านพี่ก็นั่งรออยู่ก่อนแล้ว แน่นอนฉันไม่เคยเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นหรอกนะ แต่ท่านพี่ก็พูดๆเหมือนรู้เรื่องทั้งหมด น่ากลัวชะมัด... รอยยิ้ม ท่าทางและคำพูดแบบนั้นคล้ายเอ็นโจจากโลกก่อนเลย...

คงคิดไปเองล่ะมั้ง

(วันที่มาก่อนพรุ่งนี้)

หลังเหตุการณ์นั้นทุกคนดูเคารพนอบน้อมกับฉันมากขึ้น คนที่เคยมาท้าทายฉันก็สงบเสงี่ยมเจียมตัว หึ เมื่อวานก่อนยังคิดจะเป็นศัตรูกับฉัน เพราะเรื่องท่านคาบุรากิอยู่เลยนะ

ตอนนี้ฉันเดินในซุยรันอย่างสง่าผ่าเผย แม้หงุดหงิดนิดหน่อยที่ช่วงนี้ไม่รู้ทำไมเอ็นโจผู้อ่อนแอนั่นโผล่มาให้เห็นบ่อยผิดปกติ

พอปรึกษากับท่านคาบุรากิ เขากลับไม่ตอบอะไรสักอย่าง ก่อนจะบอกว่า "อย่าขุดคุ้ยเรื่องนี้เลย" อะไรน่ะ...

ตั้งแต่ฉันกับท่านคาบุรากิจัดการเรื่องว่าที่คู่หมั้นให้เขา หมอนั่นก็เป็นโสด คะแนนความนิยมก็กลับมาอย่างน่าหมั่นไส้ ตอนนี้สาวๆซุยรันกรี๊ดกร๊าดหมอนั่นกันใหญ่ แถมเพื่อนๆฉันยังเชิญชวนให้ฉันเห็นความใจดีอ่อนโยนหมอนั่นอีก

มันภาพหลอกลวงทั้งนั้นแหละ

จะโลกเก่าหรือโลกนี้ เอ็นโจก็มักมีรอยยิ้มเบื้องหน้า ทำตัวเป็นคนดี แต่ลับหลังก็เป็นจอมมาร เก็บงำความรู้สึกตัวเอง หากพูดตามจริงแล้ว จะเข้าใจเขาดูยากกว่าท่านคาบุรากิที่นิ่งเคร่งขรึมซะอีก

ฉันมองเขา อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมไม่มีคนดูออกว่ารอยยิ้มนั้นไม่เคยออกจากใจจริง ไม่ว่าจะโลกเก่าหรือโลกนี้ก็ตาม

ฉันนึกถึงความฝันเกี่ยวกับโลกเดิมของตัวเอง เธอทำให้ทุกอย่างดีขึ้นเสมอ แต่ทำไม...ถึงอะไรจะเปลี่ยนไปแค่ไหน เอ็นโจในโลกนั้นก็ยังคงยิ้มขืนๆแบบเดิม อันที่จริงรอยยิ้มนั้นดูฝืนมากขึ้นทุกทีด้วยซ้ำ

ให้ตายเถอะ! ทำไมต้องทำหน้าระทมทุกข์แบบนั้นด้วยนะ! เธอกับท่านคาบุรากิในโลกนั้นไม่เห็นหรือไง!!! หันไปมองคนที่อยู่ข้างๆบ้างสิ

ลืมไป จุดประสงค์ในการเขียนบันทึกวันนี้ก็นะ... จะว่าไงดี ฉันขอโทษที่อาจทำร้ายชื่อเสียงเธอไปนิดหน่อย...

เพื่อนๆฉันถามนู้นนี้เกี่ยวกับท่านคาบุรากิและเอ็นโจไปเยอะแยะ มีครั้งหนึ่งที่ฉันไม่ได้ตั้งใจฟัง ไม่ได้ตั้งใจฟังจริงๆนะ! ไม่ได้เผลอตอบตามความรู้สึกซะหน่อยนะ!!! เพื่อนๆถามอะไรทำนองว่าฉันชอบเอ็นโจหรือเปล่า ซึ่งฉันเผลอตอบใช่ไป ย้ำอีกครั้ง ฉันไม่ได้ตั้งใจฟังนะ!!!

ต่อมาคนในซุยรันหลายคนรู้ว่าฉันเป็นจัดการเรื่องปัญหาว่าที่คู่หมั้นอะไรนั่น เลยลือไปต่างๆนานาว่าฉันชอบหมอนั่น ซึ่งไม่ใช่แน่นอน! ถ้าเป็นเอ็นโจโลกเดิมล่ะก็...ไม่สิ! ฉันหมายถึงถ้าเป็นยูกิโนะคุงล่ะก็ว่าไปอย่าง!!!

ท่านคาบุรากิก็ช่วยจัดการนะ ทำไมไม่ว่าคิดเขาชอบเอ็นโจบ้างล่ะหะ! เอ๊ะ...หรือว่าจริงๆแล้วเขาก็... ไม่หรอกมั้ง...

พอข่าวลือออกไปมากๆ ท่านพ่อท่านแม่ของฉันกับเอ็นโจก็เตรียมหมั้นให้เราทั้งคู่ อะไรเนี้ยเฮ้ย! แต่ท่านพี่มาช่วยเอาไว้เลยหยุดได้ทัน

ไม่ได้ขอให้ช่วยซะหน่อยนะ ที่ถักผ้าพันคอให้น่ะ ไม่ได้ขอบคุณหรืออะไรทำนองนั้นหรอกนะ แค่เศษผ้าเหลือๆเท่านั้นเอง อย่าเข้าใจผิดไปล่ะ!!!

มีข่าวลือตามออกมาว่าท่านพี่เป็นซิสคอนสุดๆ ไม่ยอมให้ผู้ชายคนไหนหมั้นกับน้อง พวกตีความมั่วซัวนี่เยอะชะมัดเลย อย่างท่านพี่นี่นะจะเป็นซิสค่อน

(วันไหนแล้วเนี้ย)

ถ้าฉันได้กลับโลกเก่าจริงๆ ฝากส่งจดหมายให้หน่อยได้หรือเปล่า มันอยู่ในตู้เล็ก ชั้นสามจากท้าย เสียบอยู่ในหนังสือกดจุดนั่น

ทาคามิจิคงรู้ว่าฉันทะลุมิติมาอยู่แล้ว ส่วนจดหมายให้ท่านคาบุรากิก็ให้กรณีเขาไม่ได้ทะลุมิติกลับไปพร้อมฉันน่ะนะ แต่ท่านคาบุรากิของเธอคงพยายามทุกอย่างเพื่ออยู่โลกเดียวกับเธอ เขาเคยวิ่งไปให้รถชนเพื่อกลับไปหาเธอนี่นะ

ส่วนจดหมายอื่นๆก็บอกแค่ว่านั่นเป็นจดหมายจากตัวเธอตอนที่เสียความทรงจำนะ ฉันเขียนไว้แล้วว่าจะให้ใครบ้างหน้าซอง อาจจะลำบากไปหน่อย แต่ขอร้องล่ะ ฉันไม่อยากคาใจอะไร... ฉัน...ไม่เคยต้องการอะไรแบบนี้มาก่อนเลย

ตอนนี้ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะลองไปให้รถชนดู ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงบ้างน่ะนะ

ขอโทษสำหรับทุกอย่าง และขอบคุณที่ทำให้ฉันมีความสุขขนาดนี้กับโลกของเธอ แต่ถึงเวลาที่ฉันต้องคืนทุกสิ่งทุกอย่างให้เธอ

(วันสุดท้าย)

รถชนไม่ได้ผล ทั้งเจ็บทั้งจุก... ท่านคาบุรากิโวยวายน่าดูที่ฉันทำโดยไม่บอก แต่นี่ไง ถ้านายไปกระโดดขวางหน้ารถให้รถชนก็ไม่กลับโลกเดิมอยู่ดี...

นอกจากนี้แม้พยายามทำพิธีอะไรหลายอย่าง ก็ไม่สามารถฝันถึงโลกเดิมได้อีกแล้ว...

เป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก อยู่ๆสายสัมพันธ์บางๆที่เคยมีอยู่มาโดยตลอดก็เหมือนถูกตัดขาด สิ่งที่เคยเชื่อมฉันกับโลกเดิมหายไปแล้ว...

บางทีเธอคงไม่มีวันได้อ่านบันทึกนี้แล้ว...

พอฉันบอกเรื่องนี้กับท่านคาบุรากิ เขาก็ไม่ตอบอะไร แต่เอาเค้กช็อกโกแลตร้านดังที่เพิ่งเปิดสาขาในญี่ปุ่นมาให้ มันไม่ใช่เวลามานั่งกินสบายใจเฉิบซะหน่อย!

สงสัยเป็นพฤติกรรมเลียนแบบตอนฉันปลอบเขา แย่ชะมัดที่มันอร่อยจริงๆ

ถึงยังไงที่นี่ทุกอย่างก็ดีกว่าสำหรับฉัน ทั้งเพื่อน ทั้งอำนาจฐานะ ทั้งครอบครัว

แต่ทำไมฉันถึงร้องไห้กันนะ...

เพราะอะไรกัน...

-------------- (จบตอน 49) -------------

ป.ล. ไม่ได้ตรวจคำผิดเลยอาจมีคำแปลกๆโผล่มาบ้างนะคะ 5555

อ่า นี่กูโม่งทำสารบัญเอง (ตั้งแต่ทำสารบัญอาหาร กูก็โผล่มาบ่น มาฟลัดกระทู้บ่อยชิบหาย Orz )
คือ กูว่างทำสารบัญได้แค่วันเสาร์อาทิตย์อะนะ สารบัญอาหารถ้าใครสะดวกทำก็ทำไปได้เลยนะไม่ต้องรอกูแต่อย่างใด แบบว่า กลัวพวกมึงรอนานกันอ่ะ กูทำช้าเพราะแม่งต้องเปิดหาข้อมูล(ที่อากู๋แม่งแปลให้กูแบบไม่ค่อยจะรู้เรื่องอีก)ไปด้วย ท่านเรย์กะแม่งพากูไปหลายประเทศจริงๆ แต่ส่วนใหญ่ก็ฝรั่งเศส แล้วกูก็ต้องไปวอแวเพื่อนกูที่เรียนภาษาฝรั่งเศสให้ช่วยแปล ช่วยหาข้อมูล ช่วยออกเสียงมั่งอะไรมั่ง เกรงใจมันชิบหาย แต่กูก็ใช้งานมันต่อ//อ้าว ที่สะกดออกเสียงแล้วฟังดูพิลึกๆไปก็ขอโทษด้วยนะ กูก็ไม่รู้จะสะกดออกมายังไงให้ตรงกับภาษาฝรั่งเศสที่สุด ถ้าใครรู้ก็รบกวนช่วยแก้ให้ทีน้าาา

>>92 กูไม่รู้ลิงค์ไหนเป็นลิงค์ไหนแล้วว่ะ ข้อมูลตีกันจนกูมึน ขอโทษด้วยที่กูหาลิงค์นั้นไม่เจอแล้ว 5555555555555555

อ่ะเรย์ซึนก็มา คาบุรากิไม่ว่าโลกไหนนี่ก็พฤติกรรมเดียวกันจริงๆ ฮา

โม่งสารบัญค่อยๆทำก็ได้น้า ทางนี้ตามอ่านเรื่อยๆไม่ต้องกดดันตัวเองน้า

เฮ้ยยยยย >>96-98 ไม่ใช่ว่าเนื้อเรื่องจบลงที่สุดท้ายกลับโลกเดิมไม่ได้นะ รู้สึกเจ็บปวดแทนเรย์กะkimi แต่ทะลุมิติมานางดูเป็นคนดีเอาใจใส่คนขึ้น ถึงจะซึน ทุกคนก็ดูออก 555+ แต่ดูคิดถึงเอ็นโจkimiตลอดจริงๆ ขอบคุณสำหรับฟิคจ้ะ โชคดีที่เปิดอ่านก่อนนอน
>>99 สู้ๆ ไม่ต้องเครียดๆ กุช่วยไรมากไม่ได้เพราะไร้ความรู้โดยสิ้นเชิงกับเรื่องพวกนี้... ทำได้แค่ส่งกำลังใจให้

>>96-98 ชอบเรย์กะซึนจัง น่าร้ากกกกก รู้สึกว่าชีวิตนางอบอุ่นขึ้นมากเลยนะเนี่ย ท่านพี่เธอเป็นซิสค่อนจริงๆ น่ะแหละ ไม่ต้องเถียงหรอก แล้วมาอีหรอบนี้หรือว่าจะได้กับเอ็นโจกันเนี่ย!?

>>99 ไม่ต้องห่วงนะ เอาทำเพลินๆ ว่างเมื่อไหร่ค่อยทำ ไม่ต้องซีเรียสน้า

>>96-98 ท่านพี่นี่นะ จะเป็นซิสค่อน //กูขำสัสๆ55555

กูชอบอ่านเรย์กะคิมิดอลฟิคนี้มาก นางน่าร้ากกกกก แบบเอ็นดู๊เอ็นดู
ขอให้ตอนจบถ้านางกลับฝั่งนู้นไม่ได้ก็ขอให้เอ็นโจยิ้มระทมของนางทะลุมิติมาอยู่กับนางที

กูเองก็ชอบอ่านเรย์กะคิมิฟิคนี้เหมือนกัน กูชอบยิ่งกว่าเรย์กะปกติอีก นางร้ายเดเระแตกนี่มันน่าร้ากกกกกก 555555

กูชอบนางตรงที่เหมือนจะงี่เง่าเอาแต่ใจ แต่จริงๆคิดถึงใจ
เป็นห่วงคนนั้นคนนี้ยิ่งกว่าเรย์กะอีก ดูคิดอะไรรอบคอบกับมีเหตุผลยิ่งกว่าเรย์กะ ถึงนางจะทำตัวร้ายๆในตอนต้น นางก็มีเหตุผลของนาง แม้จะเป็นเหตุผลแบบคุณหนูโดนสปอยล์มาก็เหอะ แต่ก็ใช่ว่าจะบอกจะสอนกันไม่ได้ นางรู้จักปรับปรุงตัวแล้วก็เปิดใจมองเห็นด้านดีๆของคนที่นางเคยไม่ชอบ ไม่ทำแบบเดิมซ้ำอีก เรย์กะซะอีกที่ดูเหมือนจะเป็นคนมีเหตุผล แต่เอาเข้าจริงดื้อ หัวรั้นและงี่เง่ามาก ไม่รับฟังอะไรเลย คิดเองเออเองตลอด ปากบอกสำนึก แต่ก็ทำพฤติกรรมแบบเดิมๆจนกูแอบเซ็งเบาๆ พฤติกรรมแม่งเหมือนคาบุชิบหาย จุดนี้ล่ะที่ทำให้กูไม่ชอบ

ตอนกูอ่านที่เรย์กะนางพูดเรื่องทุจริตกับครอบครัวโลกคิมิไป กูยังแอบหงุดหงิดเลย อะไรจะงี่เง่าอ่อนไหวเอาอารมณ์นำหน้าขนาดนั้น แม่คุณ โทษทีที่ตอนนั้นกูไม่ได้เมนท์ เพราะกูคงเมนท์ได้แต่สงสารเอ็นโจ เอ็นโจ และเอ็นโจ 555555555555555

กูชอบที่เรย์กะคิมินางพูดถึงว่าทำไมเรย์กะกับคาบุไม่สังเกตอะไรเลย คนข้างตัวดูเจ็บปวดฝืนทนขนาดนี้แท้ๆ กูก็ว่าสองคนนี้มันหมกมุ่นแต่เรื่องตัวเองเกินไป จนไม่นึกถึงใจคนอื่นเลย เอาแต่ตัวเองเป็นที่ตั้งกันทั้งคู่จนกูรู้สึกรำคาญ กูขอโทษโม่งฟิคทะลุมิติด้วยนะ แต่กูชอบพาร์ทเรย์กะคิมิมากกว่าฝั่งปกติอีกอ่ะ เรย์กะคิมิออกมาทีไรนางฮาทุกทีกับความซึนของนาง

เอ็นโจคิมิเนี่ย...ถึงตัวเองจะเจ็บแต่ก็ทำดีไม่เคยเรียกร้องให้เขามาแลเหลียว ตัวเองทุกข์ใจแต่ก็ไม่เคยเอาความทุกข์ไปโยนใส่คนอื่น ถึงไม่รักตัวเองก็ช่าง เธอมีความสุขก็ดีแล้ว แนวคิดพระรองมากนาย //กอดๆชูสุมอย รักน้าาาาาา

คู่หูทะลุมิตินี่ ผมว่านะต้องมีคนนกแน่นอน

>>106 นกกันไปแต่แรกไงคะ เลยโดนรถชน#ผิด

ทำไมวันนี้กระทู้ไม่เดินเลยย

ฟิคเวียนมีใครต่อมั้ย กูนึกพล็อตออกนิดหน่อยจะขอต่อน่ะ

>>109 เอาเลยๆ รออ่านนะ

ริวโฮซังมาแล้ววววว วู้วววว

คาบุรากี้-------!!! ทำตัวยิ่งกว่าสตอล์กเกอร์แล้วนะ!!! เจอแบบนี้เป็นใครก็หยองอ่ะ!!(หักแต้มคาบุรากิ 100 แต้ม!!)

>>112 ข่าวลือมาอีกแหงๆ

เยส ความสดใสยามเช้านี่มันดีจริงๆๆๆ

ถ้ากุเป็นเด็ก ม 4 คงได้ประสานเสียงกันกรี๊ดสลบ อะฮะๆๆ

บุกมาถึงชมรม
แบบนี้คนในชมรมต้องจับลูกแกะเรย์กะใส่พานถวายบรรณาการจักรพรรดิแน่นอน 5555

จากนั้นก็บังเกิดข่าวลือลับๆ(?)แพร่กระจายไปทั่วซุยรัน~

โม่งแปลลล คัมแบ็ค แต๊งยูน้าาา

คาบุเอ๊ยย. พฤติกรรมแบบนี้มันมีไว้ทำกะแฟนป่าวแวะ อะไรจะร้อนรนอยากเจอขนาดน้านน

ว่าแต่สังเกตหลายทีแระ. เรยกะชอบว่าคาบุสมองเด็กประถม. แต่ดูเธอจะชอบเด็กประถมมิใช่รึ

>>112 การสตอล์กเกอร์ยังอ่อนหัด By จอมมารเอ็นโจเทพแห่งการสตอล์กเกอร์

>>116 เรย์กะชอบเด็กประถมน่ะใช่ แต่ชอบร่างกายนะ..... สมองเด็กประถมนี่ไม่ผ่าน

วันนี้เป็นเรย์กะกับมือถือต้องสาป แล้วคนที่ชี้เป้าบอกให้มาตามที่ห้องชมรมนี่ใครฟระ จอมมารแหง ๆ

>>118 ใช่แหงมๆ คาบุคงตามสตอล์กเกอร์วาคาบะมากกว่า จอมมารนี่ตามไม่นิดเลยน้า~

>>118 ในโรงเรียนที่เรย์กะอยู่ก็มีไม่กี่ที่ด้วยมั้ง ห้องเรียน, สโม, เปอติต์, ชมรม, โรงอาหาร?
ตอนนี้อาจจะเป็นเวลากิจกรรมชมรม?

>>118 สโลแกนโคนันลอยมาเลยว่ะ 555555555
ตัวเป็นผู้ใหญ่ แต่สมองเป็นเด็ก ชื่อของเขาคือ...คาบุรากิ มาซายะ เป็นสตอล์กเกอร์ กับเพื่อนร่วมขบวนการนักเสือกของเขา ที่จะมาคอยเสือกเรื่องของคุณไม่ให้คลาดสายตา

ท่านเรย์กะได้สาวกเพิ่มอีกละ

อยากได้กาวมาเสพมาก ใครก็ได้ลงอะไรฟินๆที ตอนนี้สอบต้องการกาวอย่างแรง

>>123 สอบก็ไปอ่านหนังสือสอบซร้าาา มากงมากาวอะไร เดี๋ยวปั๊ดหยิกตูดเลยนี่ //โอ๋ๆๆ ล้อเล่นๆ

>>123 เขียนฟิคเวียนอยู่ว่ะ น่าจะได้ลงค่ำๆเลย

ตอนนี้ท่านเรย์กะกำลังขยายฐานอำนาจ...แค่กๆ หมายถึงฐานแฟนคลับอยู่ อย่าเพิ่งมาขัดเซ่ นายคุณชายว่างงาน

>>121 ส่วนผมก็ ชูซุเกะ ไง <<< กูนึกถึงเสียงเนี๊ยก ในโปเกม่อนต่อเลยอ่ะ

อ่านตอนนี้แล้วคิดว่าคาบุมันน่ารำคาญจังว่ะ เรย์กะเคยบอกว่าให้คิดถึงคนอื่นด้วยว่าจะมีธุระมั้ย กูก็เจียดเวลามาให้มึงพล่ามใส่ขนาดนี้ยังไม่สำนึกบุญคุณกันอีก บอกไปก็สำนึกได้อยู่แป๊บเดียวก็กลับมาทำตัวแบบเดิม เรื่องของตัวเองต้องมาก่อนอยู่ได้ กูรำคาญพฤติกรรมนี้ตั้งแต่ตอนฮีอยู่ประถมละ เมื่อไหร่จะมีสามัญสำนึกเนี่ย หรือแก้ไขจุดนี้ไม่ได้แล้ว ต้องปลงไป

"สัตว์กินเนื้อดุร้ายกระหายเลือด"...แล้วเราควรจะเรียกคนที่ตบเกรียนสัตว์ตัวนั้นจนซึมได้ว่าตัวอะไรดีคะ
อย่ามาแหลว่าเป็นลูกแกะเล๊ยยยยยย ทั่นเรย์ก๊าาาาาาาาา

>>128 เหมือนอยู่กับคนอื่นจะมีสำนึกรู้รับผิดชอบชั่วดีทุกอย่าง มีเซนส์ในด้านการสนทนา แต่พออยู่กับเรย์กะ ตรงนี้จะหายไปโดยอัตโนมัติ ราวกับว่าเป็นเพื่อนสนิทกันมาก ไม่ต้องมีความเกรงใจใดๆ แต่ท่านเรย์กะยังไม่นับคาบุเป็นเพื่อนเลย 555555

>>130 ต่อให้เป็นเพื่อน​ซี้กัน แต่ทำตัวงี้ เป็นกูๆก็ไม่โอเคนะ...

>>131 คาบุมันก็มีจุดที่น่ารำคาญแหละ เพื่อนซี้อย่างเอ็นโจที่คบมาเป็นสิบปีถึงยังต้องถีบหัวส่งมาให้เรย์กะเป็นบางครั้ง แต่รวมๆ ก็น่าจะมีข้อดีมากกว่าข้อเสียถึงยังคบกันมาได้ ส่วนที่ไม่ไหวแล้วก็ต้องด่าแบบแตกหักไปอย่างยูริเอะ ยังไงก็คิดว่าคาบุมันน่าจะทำตัวดีขึ้นเรื่อยๆ แหละ แต่ต้องใช้เวลา ให้เรย์กะเป็นพี่เลี้ยงด่ากันไปสอนกันไป

>>130 เพื่อนกันมันก็ต้องมีลิมิตอ่ะมึง กูเจอแบบนี้ก็ไม่โอเคเช่นกัน อ่านแล้วยังหงุดหงิดแทนเลย อะไรจะเอาแต่ตัวเองเป็นที่ตั้งขนาดนั้น ธุระกูสำคัญที่สุดโว้ย ส่วนธุระมึงเป็นไงทำอะไรอยู่กูก็ด๊อนแคร์นาจา โดนตบเกรียนไปหลายหนก็ไปสลดไปแป๊บเดียวแล้วก็ไม่จำ

แต่ถ้าจะปรับปรุงตัวให้ดีขึ้นกูก็รอดูพัฒนาการของตัวละครกันไป แบบราโทก้าของท่านเอลิซ่าอ่ะ กูอ่านกูก็ไม่ชอบนะ รำคาญตัวละครเอาแต่อารมณ์ไม่นึกถึงรอบข้างว่าจะซวยเพราะตัวเองได้แค่ไหน อย่างตอนแรกที่โผล่มาขว้างหินใส่เอลิซ่า กูนี่ตบหน้าผากเลย อะไรจะโง่ได้ขนาดนั้น คิดว่าตัวเองทำเองรับผิดเองตายเองได้ แต่ไม่คิดว่าคนอื่นที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้จะโดนหางเลขไปด้วยรึไง เกิดสมมติเอลิซ่าบ้าเลือดฆ่ายกหมู่บ้านเอาเลือดพวกมึงมาล้างตีนกู ณ บัดนาว จะทำยังไงล่ะ แต่เห็นสปอยว่าจะทำตัวดีขึ้นเรื่อยๆ กูก็โอเคเลย รอชม แต่ถ้ายังย่ำอยู่กับที่ต่อไปกูก็ไม่ไหวเช่นกันนะ

อ่านตอนล่าสุดแล้วหงุดหงิดบักบากะรากิชะมัด เมื่อไรจะสำนึกว่าสิ่งที่ทำเป็นแม่งเดือดร้อนท่านเรย์กะขนาดไหนอยู่ด้วยกันมันก็ตลกคาเฟ่ดีหรอกแต่ไอ้นิสัยเหมือนแฟนสาวขี้จู้จี้นี้มันน่ารำคาญชะมัด ต้องโดนตบเกรียนอีกกี่รอบว่ะถึงจะยอมปรับปรุงตัวเองสักที เฮ่อ...ว่าแล้วก็อ่านตอนเก่าๆที่เรย์กะด่าบากะรากิดีกว่า....

>>134 กลับไปอ่านตอนโดนด่าว่าเห็นวาคาบะเป็นท่านยูริเอะหรือเปล่าเลยมึง สลดของจริง มีความสะใจ

>>133 เอาน่า ราโทก้ามันก็มีเหตุผลของมันเองน่า อย่าว่าน้องง //ลากกลับไปกระทู้เอลิซ่า

>>135 ไอ้ฉากนั้นกูโครตชอบกำลังเปิดหาอยู่เนี่ย ยังไงซะผู้ชายรอบข้างพระแม่เนี่ยก็น่ารำคาญไปหมดเลยนะ ยกเว้นคนที่อายุน้อยไม่ก็มากกว่าท่านเรย์กะ

คาบุมองเรย์กะเป็นเพื่อนที่เป็นเบ๊อีกทอดหนึ่งไง เพราะมองเป็นเพื่อนเลยแสดงตัวตนออกมาได้แบบไม่กั๊กแล้วเพราะเรย์กะไม่แผ่รังสีเจ้าแม่กาลีใส่บ้างคาบุมันเลยไม่เกรงใจ ถ้ามันมองว่าเป็นเพื่อนที่มีฐานะทัดเทียมกันเหมือนเอ็นโจก็จะไม่อาการหนักขนาดนี้

>>138 อืม กูว่าคาบุมันก็คงแง้วๆใส่เอ็นโจแบบที่ทำกับเรย์กะเหมือนกันล่ะ อย่างตอนอยู่ที่โรม เอ็นโจก็บอกว่าพล่ามเรื่องไปเดทกับวาคาบะให้ฟังทั้งคืน พอมาคิวเรย์กะก็ยังพูดได้ไม่หยุดอีก กูว่าเอ็นโจคงได้รับการปฏิบัติตัวในระดับเดียวกัน แต่อาจจะซอฟท์กว่านิดหน่อย

คิดถึง เอนโจside story

นึกภาพคาบุแง้วๆใส่เอ็นโจ

from: มาซายะ / to: ชูสุเกะ
"ชูสุเกะ! ถึงซุยรันยัง!?"
"วันนี้ทาคามิจิชมฉันด้วยล่ะ! ฉันจะเล่าให้ฟังอย่างละเอียดเลย!"
"ยังไม่มาอีกเรอะ"
"ทำไมไม่ตอบอยู่ที่ไหนแล้ว ชูสุเกะ!"
"ติดต่อกลับมาเดี๋ยวนี้"

"หรือว่าอยู่ในPivoineแล้ว?"
"เดี๋ยวฉันไปหา"
"ใกล้ถึงแล้ว"
"ไม่มี นายอยู่ไหนเนี่ย"

"หรือว่าอยู่ห้องเรียน?"
"เดี๋ยวฉันไปหา"
"ใกล้ถึงแล้ว"
"ไม่มี นายอยู่ไหนเนี่ย ชูสุเกะ!"

*ติ๊ง*

from: ชูสุเกะ / to: มาซายะ
"I'm here, behind you...."

//มาซายะค่อยๆหันหลังกลับไปช้าๆ แล้วเจอรอยยิ้มดำมืดของชูสุเกะ
//ภาพตัดไปที่ BG ท้องฟ้ายามเช้าเหนือโรงเรียนซุยรัน พร้อมกับเสียงร้องปริศนา?

>>141 กรี๊ดดดดด มาประโยคเดียว แต่สยองยิ่งกว่าคุณแมรี่ 55555555

>>140 กูติดงานอยู่อ่ะ แต่พยายามจะเขียนมานะจ๊ะ

>>141 ทำไมกูฮา 555 สตอล์กเกอร์มือสมัครเล่นเจอสตอล์กเกอร์มือโปรเข้าไป
ทิ้งรอยยิ้มมุมปาก มองด้วยสายตาเยาะเย้ย
"ยังอ่อนหัดนะ มาซายะ"

>>141 กูนึกแบบนี้มากกว่า

คาบุ : วันนี้เจอวาคาบะบนระเบียง ได้คุยกันเรื่องข้อสอบนิดหน่อยด้วย โชคดีจังที่ห้องฉันสอบก่อน เลยพอได้บอกวาคาบะว่าต้องเตรียมตัวยังไง แหม! พอพูดเรื่องเรียนฉันกับวาคาบะก็คึกคักสุดๆไปเลย การได้คุยกับคนที่เข้าใจกันนี่มันดีจริงๆนะ อ๋อ แล้วก็....
เอ็นโจ : //เงยหน้าจากหนังสือในมือ// หืม ยังไม่จบอีกเหรอ มาซายะ? :)

อยากเห็นชูสุเกะเม้ากลับ
วันนี้คุณคิโชวอินตื่นตอนกี่โมง ทรงผมตอนตื่นเป็นยังไง อาบน้ำกี่นาที ม้วนผมข้างไหนก่อน บลาๆๆๆๆ
จนมาซายะสยองขวัญ

>>146 ..............
เอาเลย ชูสุเกะคุง แสดงให้มาซายะคุงเห็นว่าสตอล์กเกอร์ที่แท้จริงน่ะมันต้องแบบนี้ ความสามารถในการสตอล์กเอ้ย การติดตามเป้าหมายของนายเมื่อเทียบกับผมแล้วมันก็คือพวกนู้บนั่นล่ะ ไปฝึกมาใหม่แล้วค่อยมาเรียกตัวเองว่าสตอล์กเกอร์นะ

>>141 กูนึกต่อ​เป็นมาซายะไล่หาเอ็นโจไปทั่วโรงเรียน​จนลืมเรื่องวาคาบะหมดแล้ว
พอเจอ เอ็นโจก็ลูบหัว ขอมือ ให้ช็อคโกล่าเป็นรางวัล 5555555

>>148 นี่มันไซซายะ!!! 555555

>>148 เก่งมาก เจ้าไซซายะน้อยๆ 5555555555555555

>>148 คุณชูสุเกะ จะให้ไซซายะกินช็อคโกล่าเยอะๆไม่ดีนะ ระวังเรื่องสุขภาพน้องหมาหน่อ-- แค่ก 555555555555555
เอ็นโจนี่มีเพื่อนหรือเลี้ยงหมาน้อย ถถถถถถถถถถถถ

ฟิคเวียนในตำนาน >>>/webnovel/4018/653-654
ตอนนี้น่าจะชื่อ Can't fight the moonlight แนะนำให้เปิดเพลงนี้ฟังเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่าน
--------------------------------------------------------------

เดี๋ยวๆๆๆๆๆๆ

ฉันกรีดร้องอยู่ในใจอย่างแตกตื่นลนลาน จะทำยังไงดีล่ะ

เสื้อคลุมที่เอ็นโจถอดออกมาสวมให้ก็ร่นลงมาอยู่ตรงช่วงเอว เปิดแผ่นหลังเปล่าเปลือยของฉันท้าทายกับสายลมที่พัดมาแต่ละทีก็เย็นยะเยือก ตัวฉันสั่นน้อยๆจากลมหนาว

สัมผัสหนักๆตรงต้นคอของฉันมันค่อยๆเลื่อนลงไปตามแนวกระดูกสันหลังพาให้สะดุ้งเฮือก ภาพสะท้อนในกระจกคือหัวอีตานี่ซุกๆอยู่กับหลังของฉัน แถมทำท่าจะเลื่อนลงต่ำไปเรื่อยๆ

แว้กกกกกกก!!!

ฉันรีบพลิกตัวกลับมา กลายเป็นว่าหน้าของอีตานี่เลยฝังอยู่กับช่วงท้องของฉันแทน ดีจังที่ในงานไม่ได้ทานอะไรเยอะ ท้องเลยยังไม่ป่องออกมา เอ็นโจคงยังไม่ทันสังเกต แต่เอ๊ะ!! นี่ไม่ใช่เวลาจะมาห่วงเรื่องนั้นนะ!!!

เอ็นโจที่อยู่ในท่านั่งคุกเข่าเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย แต่ก็ยิ้มมุมปาก สายตาเป็นประกายวิบวับ แต่ฉันอยากกัดลิ้นตายซะตรงนั้น

แง้ ท่านี้นี่มันติดเรทล่อแหลมยิ่งกว่าเดิมอีกไม่ใช่รึไงค้าาาาา

“ทะ ท่านเอ็นโจ”

“ครับ”

“กะ...กลับเข้าไปข้างในกันเถอะค่ะ ขอร้องล่ะ”

“เอ เรย์กะง่วงแล้วเหรอครับ”

“ก็ประมาณนั้นล่ะค่ะ” อยากกลับบ้านแล้วง่า

“นั่นสินะ เที่ยงคืนกว่าแล้วด้วย” เอ็นโจลุกขึ้นมายืน สวมเสื้อคลุมกลับคืนที่ให้ฉัน ค่อยยังชั่วหน่อย

ในขณะที่ฉันกำลังจะโล่งใจที่หมอนี่พูดจากันรู้เรื่อง ยอมฟังคำขอร้องดีๆอยู่นั้น วงแขนนั่นก็กอดหมับเข้าให้

“มาซายะเปิดห้องไว้ให้ผมน่ะ เราสองคนได้ที่นอนพอดีเลยเนอะ”

อุว๊ากกกก!!!

ว่าแล้วเชียว มีหรือที่อีตานี่จะยอมฟังคำขอของฉันดีๆ ไม่น่าไว้ใจคนของหมู่บ้านคาสโนว่าเลยค่า!!

“มะ ไม่เอาค่ะ ไม่เอา” ฉันส่ายหน้าหวือๆ อยากนอนที่นี่ก็นอนไปคนเดียวสิยะ

“ห้องสวีทด้วยนะ วิวสวยเชียว” เอ็นโจยิ้มมุมปาก สายตาก็ดูกรุ้มกริ่ม “ไม่อยากขึ้นไปดูวิวหน่อยเหรอ”

ไม่เอ๊า ไม่ไป ต่อให้วิวจะสวยแค่ไหนก็ไม่ไปค่า!!

“มีขนมที่ยูกิโนะซื้อมาแช่ไว้ในตู้เย็นตอนนั่งรอแต่งตัวด้วยนะ” ไอ้หมอนี่ คิดว่าจะเอาขนมมาล่อแล้วฉันจะตกหลุมพรางงั้นเร้อ ฝันไปเหอะย่ะ “ผมไม่ทานขนม เรย์กะช่วยไปทานให้หมดหน่อยสิ”

“ท่านพี่ต้องมารับฉันกลับบ้านนะคะ”

“เรย์กะโตแล้วนี่ครับ ต้องมีผู้ปกครองมารับกลับอีกเหรอ” เอ็นโจหัวเราะ “ถ้าอยากกลับจริงๆ ผมขับรถไปส่งให้ก็ได้นะ”

“ไม่กล้ารบกวนท่านเอ็นโจหรอกค่ะ”

“ประธานเอ็นโจเสนอตัวให้เชียวนะครับ ปฏิเสธได้ลงคอเชียวเหรอ” น้ำเสียงและสายตาออดอ้อนแบบนั้นมันอะไรกันยะ!!! “ค่าจ้างก็ถูกด้วยนะ”

“ไม่เอาค่ะ”

“อื๋อ”

ฉันถลึงตาใส่ ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆตามมาก็นึกอยากเอาเล็บข่วนหน้าหมอนี่ชะมัด

“อย่าทำหน้าบึ้งแบบนั้นสิครับ” จะพูดแล้วทำไมต้องก้มหน้ามาใกล้ๆด้วยล่ะยะ “คืนนี้พระจันทร์สวยออกนะ”

เอ๋!!!

ฉันกระพริบตาปริบๆ เมื่อกี้นายพูดอะไรนะ...พระจันทร์สวยงั้นเหรอ

เพราะคิดว่าจะคาดคั้นเอาความจริงก็เลยเผลอสบตากับเอ็นโจเข้าให้ บ้าชะมัด เพราะแสงจันทร์งั้นเหรอคะ ทำไมหมอนี่ถึงได้ดูดีขนาดนี้กันล่ะ

ฉันไม่ตั้งใจจะมอง แต่แสงจันทร์ที่ส่องลงมา เส้นผมของเอ็นโจก็ดูจะเป็นประกายระยิบระยับเหมือนเจ้าชายในการ์ตูนเรื่องโปรดของฉัน

เป็นแค่ซาตานแท้ๆ คิดจะมีประกายเรืองรองเลียนแบบเทวดา ช่างบาปหนาอะไรเช่นนี้

เอ็นโจหัวเราะแล้วจูบหน้าผากฉันเบาๆ ฉันรู้สึกร้อนวาบตรงบริเวณที่ถูกริมฝีปากสัมผัส...นะ นี่ตราประทับของปีศาจอย่างนั้นเหรอคะ

“ทะ ท่านเอ็นโจ…”

“ครับ” น้ำเสียงเอ็นโจที่ตอบรับมานั้นแหบพร่า ฟังแล้วรู้สึกแปลกๆ

“ฉะ...ฉันกลัวค่ะ” คืนนี้เอ็นโจต้องถูกผีสิงแน่ๆค่ะ มาทำตัวแบบนี้ น่ากลัวเกินไปแล้วน้า!!

มือของหมอนี่ค่อยๆสอดประสานเข้ากับมือของฉัน เอ็นโจจับมือฉันขึ้นไปจูบที่หลังมือ บริเวณนิ้วนางข้างซ้าย ช้อนสายตามองฉันแบบเชื่องช้า

“ไม่มีอะไรที่ต้องกลัวเลยครับ”

ก็นายไงล่ะยะที่ฉันต้องกลัว

เอ็นโจยิ้มน้อยๆแล้วจูบหน้าผากฉันอีกหนเหมือนจะปลอบประโลม ค่อยๆไล่ระมาตามปลายจมูกและแก้ม สายตาเรามองกันในระยะประชิด ใกล้ยิ่งกว่าครั้งไหนๆ

“ไว้ใจผมนะ”

ฉันเหมือนถูกสายตาคู่นั้นสะกดให้อยู่นิ่ง จนไม่อาจจะถอนตัวหนี

ริมฝีปากเราสัมผัสกันอย่างเชื่องช้า นุ่มนวลเหมือนขนนกลากผ่าน ความอ่อนหวานที่เคล้าเคลียอยู่ตรงปากทำเอาหัวใจฉันเต้นแรงแทบจะหลุดออกมาข้างนอกอยู่แล้ว

กลิ่นดอกไม้ที่บานในตอนกลางคืนลอยตามลมมา น่าจะมีฤทธิ์มอมเมาสติหรือหลอนประสาท ฉันรู้สึกเบลอไปหมดแล้ว แข้งขาก็อ่อนแทบไม่มีแรงยืน ถ้าไม่มีแขนรั้งไว้คงนั่งลงไปกองกับพื้นแน่ๆ

สัมผัสที่นุ่มนวลเหมือนขนนกค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นความหนักหน่วงมากขึ้นเรื่อยๆ แล้วฉันก็คล้อยตาม ตอบสนอง

นี่มันเรื่องบ้าชัดๆ

แขนฉันไปคล้องเข้ากับคอเอ็นโจตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แล้วมืออีตานี่อยู่ตรงไหนน่ะห๊า!! กรี๊ดดดดด!!!!

ฉันควรจะแว้ดใส่ หยิกหลักมือ ดึงหู ต่อยท้อง หรือเตะหน้าแข้งเอ็นโจที่ทำแบบนี้ แต่ตอนนี้ฉันกลับนึกอะไรไม่ออกแม้แต่อย่างเดียว ในหัวหมุนวนไปหมด

จะทำอะไรก่อนดีล่ะ เรียบเรียงความคิดไม่ถูกเลย

ยูกิโนะคุงบอกว่าแสงจันทร์สามารถดึงเอาความบ้าคลั่งในจิตใจคนออกมาได้ เอ็นโจเองก็คงกำลังตกอยู่ใต้อำนาจของแสงจันทร์อยู่ใช่มั้ย ถึงได้ดูบ้าคลั่งขนาดนี้

เรื่องที่กำลังเกิดอยู่นี่ ต้องเป็นเพราะกลิ่นดอกไม้ หรือไม่ก็มนต์สะกดจากแสงจันทร์แน่ๆค่ะ
.
.
.

เสียงนาฬิกาที่ดังขึ้นอีกหนเรียกสติฉันให้กลับคืนมา อ้าว มานั่งที่ม้านั่งตั้งแต่ตอนไหนคะ ตอนนั้นยังอยู่ในสวนดอกไม้อยู่เลยไม่ใช่เหรอ

ฉันสำรวจไปรอบๆแบบงุนงง แล้วเสื้อคลุมนักเวทย์ที่เอ็นโจถอดมาคลุมให้มันหลุดหายไปไหนแล้วล่ะ เสื้อผ้าฉันยังอยู่ครบใช่มั้ย ค่อยยังชั่วหน่อย

“ตีหนึ่งแล้ว กลับกันเถอะครับ”

เอ็นโจหยิบเสื้อคลุมตัวที่ว่านั่นมาคลุมให้ฉัน มันไปพาดกับราวม้านั่งตอนไหนฉันก็งงๆอยู่ พอได้สวมก็อุ่นขึ้นมาหน่อย แต่เมื่อกี้ก็ไม่รู้สึกหนาวเลยอ่ะ

ว่าแต่ตีหนึ่งแล้วเหรอเนี่ย แย่ล่ะสิ ท่านพี่มารอนานรึยังคะเนี่ย

ฉันเกือบจะวิ่งแล้ว แต่เอ็นโจกลับยิ้มแล้วสอดประสานมือเข้ากับมือของฉัน จูงให้เดินไปช้าๆ

“อย่าวิ่งสิครับ เดี๋ยวก็หกล้มหรอก” มือของเอ็นโจอีกข้างถือปีกนางฟ้าของฉันกับหน้ากากหัวกระโหลกแพะเอาไว้ อ่า จริงสิ ปีกของฉันโดนถอดออกไปแล้วนี่เนอะ

แต่เอ๊ะ!! นางฟ้าถูกถอดปีกแบบนี้ ก็กลายเป็นนางฟ้าตกสวรรค์แล้วไม่ใช่เหรอค้าา!!! แถมเป็นฝีมือของซาตานชั่วร้ายนี่อีก ถึงจะเป็นแค่บทบาทสมมติแต่ก็อดรู้สึกเคืองไม่ได้

ยิ่งไปกว่านั้น จะไปอธิบายกับคนอื่นยังไงล่ะยะว่าฉันถอดปีกนางฟ้าออกทำไมน่ะ

ผู้เป็นสาเหตุแห่งความขุ่นเคืองทั้งหมดทั้งมวลของฉันไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรเลย เอาแต่ยิ้มอยู่นั่น หมั่นไส้ชะมัด แกล้งขัดขาให้ล้มซะดีมะ ห๊า!!!

มัวแต่หงุดหงิดก็เลยไม่รู้ว่าเดินมาถึงหน้าห้องจัดงานตั้งแต่เมื่อไหร่ มองเข้าไปคนในงานค่อนข้างโหรงเหรง ถึงเวลาเลิกงานที่ระบุไว้ในบัตรจะบอกว่าเลิกตีหนึ่งก็เหอะ ส่วนใหญ่ก็กลับไปเกือบหมดแล้ว

แต่ยูกิโนะคุง คาบุรากิ วาคาบะจัง ท่านไอระและท่านอิมาริยังไม่กลับ ยืนคุยกันอยู่ตรงประตูทางออก ถึงจะไฟสลัวมองเห็นไม่ค่อยชัด แต่ท่านพี่ก็ยืนอยู่ด้วย

อ๊ะ!! แย่ล่ะสิ

“อ้าว ท่านพี่กับคุณพี่เรย์กะนี่ครับ” ยูกิโนะคุงหันหน้ามาเห็นเข้าก็โบกมือให้ เอ็นโจเดินไปหา แต่...นายกำลังจับมือฉันอยู่อ่ะ

ปล่อยสิยะ นี่มันต่อหน้าท่านพี่น้าาา

ฉันมองซ้ายมองขวาเลิกลั่ก เอ็นโจที่กล่าวทักทายท่านพี่ก็ยังเอาแต่ยิ้มและจับมือฉันอยู่นั่น สายตาทุกคนมาหยุดที่มือของหมอนี่ที่จับมือฉัน ปีกนางฟ้าในมือเอ็นโจ แล้วก็เสื้อคลุมที่อยู่บนตัวของฉัน

ท่านไอระ ยูกิโนะคุง วาคาบะจังและท่านอิมาริมองฉันยิ้มๆ ท่านพี่กระแอมไอเล็กน้อยแล้วทักทายตอบ

“นึกว่าพาขึ้นห้องไปแล้วซะอีก” คาบุรากิหันไปกระซิบกระซาบกับเอ็นโจที่มีรอยยิ้มปริศนา

ขึ้นห้อง!! ขึ้นห้องอะไรห๊ะ!? เดี๋ยวเหอะ ฉันได้ยินนะยะ นี่พวกนายวางแผนอะไรไม่ดีกันอยู่ใช่มั้ย

ท่านพี่ส่งยิ้มอ่อนโยนให้กับทุกคนรอบวง

“นี่ก็ดึกมากแล้ว คงต้องขอพาเรย์กะและคุณไอระกลับก่อนนะครับ”

“งั้นพวกเราก็กลับกันดีกว่านะ” คาบุรากิพยักเพยิดหน้า ทุกคนเลยไปร่ำลาท่านโยโกะที่กำลังสนทนากับคนสนิทอยู่แล้วเดินออกจากห้องจัดงาน ข้างนอกนี่สว่างจังเลยค่ะ ค่อยยังชั่วหน่อย

ท่านไอระเดินไปสมทบกับท่านพี่ แต่ไม่ลืมที่จะตบไหล่เอ็นโจเบาๆ “ฉันกลับก่อนนะ ชูสุ….อ๊ะ”

เสียงอุทานหลุดออกมาไม่ดังมาก แต่ก็เรียกความสนใจจากทุกคนได้

“มีอะไรเหรอ” เอ็นโจถาม

“ใส่หน้ากากเต็มหน้าแท้ๆ แต่ช่างแต่งหน้าเขาทาปากให้ด้วย...” ท่านไอระหยุดพูดไปชั่วครู่แล้วหันหน้ามองฉันสลับกับปากเอ็นโจ

อะ...ทำไมมองกันแบบนั้นล่ะคะท่านไอระ แล้วรอยยิ้มนั่นอีก….อ๊ะ วาคาบะจังก็จ้องฉันอยู่เหมือนกันนี่

เสียงหัวเราะคิกคักของท่านไอระและวาคาบะจังดังขึ้นพร้อมกันแบบไม่ได้นัดหมาย ยูกิโนะคุงกับคาบุรากิก็หัวเราะด้วย ตบหลังตบไหล่เอ็นโจกันใหญ่

เอ็นโจเอานิ้วแตะๆปากตัวเอง สีแดงสดเหมือนกลีบกุหลาบติดปลายนิ้วมาเล็กน้อย

สีเดียวกับสีลิปสติกที่ทามาในวันนี้ของฉัน

ท่านอิมาริผิวปากดังหวือ มองไปที่เอ็นโจด้วยสายตาที่ดูรู้ทัน แต่ฉันอายแทบจะแทรกแผ่นดินหนีแล้ว

เอ็นโจมองนิ้วตัวเองแล้วก็มองฉัน รอยยิ้มนั่นมันอะไรน่ะ ห๊า!!!!

ว้ากกกกกกกกกกกกก!!!!!

ฉันโผเข้าหาท่านพี่ หน้าร้อนฉ่าๆตอนหลบไปซุกหลัง ถึงจะถูกมองว่าทำอะไรเป็นเด็กๆก็เถอะ แต่ตอนนี้ไม่กล้าสู้หน้าใครแล้วค่าาาา

สี่คนนั้นยังไม่หยุดหัวเราะเลยอ่า แง้!!! ใจร้าย ใจร้ายที่สุด จะร้องไห้แล้วน้าาา

“เอาล่ะๆ ทุกคนพอดีกว่า” ถึงจะช่วยห้ามก็เถอะ แต่ท่านอิมาริพูดด้วยเสียงเหมือนกำลังกลั้นหัวเราะเหมือนกันนี่คะ “อย่าแกล้งเรย์กะจังมากไปกว่านี้เลยนะ”

“กลับกันได้แล้วล่ะ เรย์กะ” ท่านพี่พูดกับฉันอย่างอ่อนโยน ยอมให้ซุกอีกต่างหาก

ท่านพี่คะ ท่านพี่เป็นคนเดียวที่ไม่หัวเราะน้อง ประเสริฐอะไรเช่นนี้

“ขะ ขอตัวก่อนนะคะทุกท่าน” ฉันก้มหัวเร็วๆแล้วเดินก้มหน้างุดๆไม่ยอมสบตากับใคร ไม่ไหวแล้ว ต้องรีบไปจากที่นี่โดยเร็วที่สุด

เดินมาถึงหน้าโรงแรม ขณะที่คิดว่ากำลังจะปลอดภัยแล้วเชียว อยู่ๆเอ็นโจก็เรียกฉันไว้

“คุณเรย์กะ”

ฉันเหลียวหลังไปมองอย่างหวาดๆ เอ็นโจยิ้มน้อยๆ เอามือไพล่ไปด้านหลัง แต่เขาแพะของหน้ากากโผล่แพลมๆออกมาให้เห็น

“ฝันดีนะครับ”

ตรงที่ฉันยืนอยู่คือสุดปลายบันได ส่วนเอ็นโจยืนอยู่ขั้นบนสุด พระจันทร์ที่อยู่เบื้องหลังสาดแสงลงมาทำให้เงาของเอ็นโจทอดตัวยืดยาวออกมาทาบทับกับตัวฉัน

กรี๊ดดดดดด!! นี่มันปีศาจ

แสงจันทร์คืนฮาโลวีนนี่น่ากลัวชะมัด มีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่เป็นที่พึ่งของฉันแล้วค่ะ ถึงตอนนี้ฉันจะเป็นนางฟ้าตกสวรรค์แต่ก็ได้โปรดช่วยฉันให้รอดพ้นจากปีศาจด้วยนะคะ

ฉันจ้ำอ้าวไปหาท่านพี่ที่ยืนรออยู่ที่รถ เปิดประตูแล้วขึ้นไปไม่เหลียวหลัง แต่ยังได้ยินเสียงหัวเราะแว่วๆของเอ็นโจตามมาหลอกหลอน

----------------------------------
ส่งต่อ........

อนึ่ง พระจันทร์สวย เป็นคำบอกรักแบบอ้อมโลกของคนญี่ปุ่น

>>152-153 กรี๊ดดดด ฟิคเวียนในตำนาน ตกลงเวลามันวาร์ปไปได้ไงวะ ขอเปิดกล้องวงจรปิดด้วยค่ะ!
ว่าแต่เอาหน้าฝังพุง...เอ๊ย ท้องนี่มันอีโรติคมากเลยนะเนี่ย อุอุ

แรงบันดาลใจจากท่อนหนึ่งของเพลง ฟังแล้วพล็อตฟิคพุ่งพล่านเลยต้องเขียน

You can try to resist (ถึงเธอจะต่อต้าน)
Try to hide from my kiss (พยายามหลบหนีจากจูบของฉัน)
But you know (แต่เธอรู้มั้ย)
But you know that you can’t fight the moonlight (เธอสู้แสงจันทร์ไม่ได้หรอก)
Deep in the dark (ดิ่งลึกลงในความมืด)
You’ll surrender your heart (เธอจะต้องพ่ายแพ้หัวใจตัวเอง)
But you know (เธอรู้มั้ย)
But you know that you can’t fight the moonlight (เธอไม่อาจต้านทานแสงจันทร์ได้)
No you can’t fight it (ไม่มีทางหรอก)
No matter what you do (ไม่ว่าเธอจะทำยังไง)
The night is gonna get to you (ค่ำคืนนี้ก็จะคืบคลานเข้าไปในใจเธอแน่)

เนื้อหาในตอนมันก็เลยออกมาประมาณนั้นล่ะ.......

อ้าว กดส่งไปแล้วเพิ่งเห็นว่ามี >>154 ด้วย เกือบแทรกแล้วมั้ยล่ะ /ปาดเหงื่อ
หลักฐานคาตาขนาดนั้นโดนท่านพี่สอยร่วงเรียกไปปรับความเข้าใจแน่ๆ ประธานเอ็นโจ...

>>152-153 ขอช่วงเวลาที่หายไปด้วยค่ะ!! เรย์กะถูกจูบจนสติหลุดข้ามเวลาเลยหรอค่ะ!!

>>156 ขอชื่อเพลงด่วนฮะ จะลองไปเปิดฟัง

>>155 >>158 ด้วยอำนาจของแสงจันทร์ กล้องแถวๆนั้นเลยพร้อมใจกันเสียน่ะ
>>159 Can't fight the moonlight จ้า
https://www.youtube.com/watch?v=bx3s99FNXzI

อ่านฟิคแล้วเขินชิบหาย ฟหกด้่สฟสกากวหงฟงหงฝห

>>160 เพลงนี้เพลงดังในผับในสมัยก่อนนี้หว่า แต่เรื่องกล้องเนี่ยมันต้องเป็นฝีมือคนร้ายที่พูดว่า "ด้วยมนต์แห่งจันทรา จงสำแดงฤทธา ณ บัดนี้" วิ้ง!! กล้องเสียปั๊ป

>>154 โอ๊ยยยยยยย เขินว้อยยยยย

>>160 โอ๊ย กล้องเสีย งั้นขอเป็นมุมมองจิ้งจกสักตัวแถวๆนั้นก็ได้

>>160 เพลงนี้แม่งงงงงง เข้ากับตอนชิบหาย ต่อต้านแสงจันทร์ไม่ได้เลยนะคะ ท่านเรย์กะ จากเที่ยงคืนอยู่ๆก็วาร์ปมาตีหนึ่งแล้วซะงั้น ขอช่วงเวลาที่หายไปด้วยค่ะ 5555555555555

ช่วงเวลาที่หายไปเนี่ย คือทำอะไรกันหนออออ??

>>166 ต้องพาไปกินบุฟเฟ่ต์ในโรงแรมแน่ๆเลย

>>167 บุฟฯของหวานตอนเที่ยงคืน ?

น้ำหนักขึ้นแน่นวลลล

>>168 เอ็นโจบอกว่าซุกพุงแล้วแบนราบไปหน่อย เลยต้องขุนเรย์กะ--

บร้า พวกมึงก็อย่าคิดลึก เขาบอกว่าซื้อขนมมาแช่ตู้เย็นก็คงพาไปกิน แต่ดึกแล้วก็กลัวจะอ้วน เลยจับวิ่งออกกำลังกายรอบโรงแรมจนท่านเรย์กะสลบเหมือด โดนหามมานั่งม้านั่งไง ปริศนาไขกระจ่างแล้ว เรื่องราวมันก็เป็นแบบนี้ล่ะ ไม่มีอะไรจริงจริ๊งงงง //เสียงสูง

>>160 ขอบคุณมากนะ //เปิดฟังทันใด พน.สอบช่างมานนน

>>156 เห็นเพลงเลยไปหากระทู้รีวิวหนังเรื่องนี้อ่าน เจอกระทู้นึงแปลเพลงนี้ทำเอากูโครตลั่น ลั่นจริงอะไรจริงจนต้องมาเผยแพร่ต่อ นึกหน้าท่านเอ็นโจร้องเพลงนี้แบบกรุ้มกริ่มๆได้เลย 5555555555555555555
http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2009/08/K8155573/K8155573.html

Underneath the starlight - starlight
ถึงจะมีแสงดาวเหลืออยู่

There's a magical feeling - so right
แต่พี่ก็สามารถนะน้องนะ

It'll steal your heart tonight
คืนนี้ล่ะน้องเอ๋ย

You can try to resist
อย่าขัดขืนเร้ยย

Try to hide from my kiss
พี่ขอหน่อยน่า

But you know
อย่าเลยน้อง

But you know that you can't fight the moonlight
ขัดขืนไปก็เท่านั้นนะจ๊ะ

Deep in the dark
มืดออกอย่างนี้

You'll surrender your heart
ใจอ่อนอยู่แล้วล่ะ

But you know
รู้อยู่เต็มอก

But you know that you can't fight the moonlight
ว่าสู้พี่ไม่ได้หรอก

No, you can't fight it
อย่าเสียแรงเปล่าเลย

It's gonna get to your heart
น้องก็เต็มใจใช่มั้ยล่ะ

>>172 เชี่ยยยยยย เป็นการแปลที่ซับนรกที่สุดเท่าที่กูเคยอ่านมาเลย

>>172 สัส กูฮา 5555555 จะว่าเป็นซับนรก แต่ก็แปลได้ใจกูชะมัด มาแนวน้องเสร็จพี่แน่คืนนี้ ยิ่งเพลงจูบเย้ยจันทร์ท่อนล่างกูยิ่งฮา มีความเข้ากันกับฟิคตอนนี่ชิบเป๋ง 555555555555555

>>152 ชวนขึ้นห้องไปดูวิว....แน่ใจนะว่าแค่ดูวิว แล้วมาถึง "ไว้ใจผมนะ" ไม่ค่ะ ไม่ไว้ใจเด็ดขาด หมอนี่มันร้ายนะคะหัวหน้า กูอ่านไปเขินไป ฮู้ยยย ลูกบ้านคาสโนว่ายังแพรวพราวขนาดนี้ แล้วตัวพ่ออย่างท่านอิมาริจะขนาดไหน ล่อลวงเหยื่อให้คล้อยตาม มีโอกาสก็คว้าไว้ คนหมู่บ้านนี้มันอันตรายจริงๆข่ะ

กูชอบการบรรยายแบบนี้นะ ไม่ต้องเขียนมากมาย แต่ก็รู้สึกวาบหวิว แถมฉากที่บรรยายว่าไม่รู้เสื้อคลุมโดนถอดไปตอนไหนกับฉากลิปติดปากนี่บับแวร่ จิ้นกันเองละกันว่าเมื่อกี้เร่าร้อนกันขนาดไหน ทำให้กูเขินมาก กูฟินมาก ใครก็ได้ช่วยแต่งต่อที

ตอนใหม่มาแล้ว!! ขอบคุณนะโม่งแปล! ท่านเรย์กะเบิกเนตรแล้ว! จงเปล่งประกายซะด้วยอำนาจของจักรพรรดินี!!

สรุปว่าคนชี้เป้าไม่ใช่จอมมารแต่เป็นฟุยุโกะแฮะ

แว่วเสียง "หึ คิดว่าเป็นฝีมือผมตลอดเลยรึไง " ลอยมาตามลมทั้งที่ไม่มีคนอยู่รอบข้าง

ผู้ชายเรื่องนี้แม่งสกิลล์งานฝีมือสูงมากๆ ท่านพี่ทำตุ๊กตาผ้าเฟลท์ให้น้องได้ ทำข้าวต้มได้ คุณซาซาจิมะแก้งานได้ คาบุทั้งทำสร้อยคอเครื่องประดับเอง ถักลูกไม้เอง เหลือพื้นที่ให้สาวๆ บ้างเถอะ...

พวกมึง กูอยากอ่านความในใจของเด็กในชมรมอ่ะ ท่านเรย์กะเผยรอยยิ้มเปี่ยมเมตตาทีไรคนนอกมองมันเป็นรอยยิ้มพิฆาตไม่ใช่เหรอ 55555555 แต่ตอนนี้โคตรสนุก อยากเห็นเลยว่าข่าวในซุยรันจะเป็นไง 555

>>179 คุณนาโทริคงเอาไปคุยประมาณว่า ท่านจักรพรรดิทรงดุดันหักโหมราวกับพายุเมื่อแรกปรากฎตัว แต่ก็ทรงเมตตาท่านจักรพรรดินีมากๆ เมื่อเห็นว่าท่านเรย์กะยังทำงานฝีมือติดพันอยู่ ก็กรุณาลงมือช่วยถักด้วยตนเอง //โชว์ลูกไม้ประกอบ// งานถักลูกไม้ที่แสนปราณีตบอบบางนี้แสดงถึงความละเอียดอ่อนของจิตใจท่านจักรพรรดิ ก่อนทั้งคู่จะออกไปจากห้องชมรมอย่างสง่างาม กลายเป็นตำนานบทใหม่ในซุยรัน

กูนึกภาพไซซายะถักลูกไม้ไม่ออกเลยว่ะ...

ของมันถักกันง่ายๆ แบบนั้นเลยเรอะ!!

แต่ผิดคาดนิดๆ ที่เหล่าลูกแกะแตกตื่นลนลานนะ นึกว่าจะกรี๊ดกร๊าดกันซะอีก หรือว่าที่ดูแตกตื่นน่ะเฉพาะในสายตาของท่านเรย์กะเท่านั้น? ความจริงแล้วสาวๆ เค้าแค่อึ้งด้วยความปลาบปลื้มปิติกันอยู่ตะหาก

ฉากคาบุรากิถักลูกไม้นี่....ตะไมดูสาวน้อยจังเลยคะ ผู้ชายเรื่องนี้มีความสาวน้อยยิ่งกว่าสาวๆ ส่วนสาวๆก็แมนเอาๆ

>>182 สาวๆ ชมรมนี้มีแต่พวกขวัญอ่อนมั้ง แค่ท่านเรย์กะมาทักตอนแรกก็ผวาแล้ว เจอคาบุพุ่งมาตะคอกเป็นคำแรกอีกก็คงขวัญกระเจิงกันไปหมดล่ะ

>>178 แต่ทานุกิทำงานท่านเรย์กะเจ๊งนะมึง 5555555
ผู้ชายเรื่องนี้มันมีสกิลงานฝีมือ งานบ้านงานเรือนยิ่งกว่าสาวๆซะอีกแฮะ ท่านพี่ คุณซาซาจิมะ คาบุ หัวหน้าห้อง ยูกิโนะ เดชชิ ปล่อยสาวๆออกรบโชว์แมนทำลายล้าง ส่วนหนุ่มๆก็นั่งเย็บปักถักร้อยทำกับข้าวกันไป

>>184 ไม่ใช่ว่าเพราะคู่มือที่สภานักเรียนแจกให้พวกหัวหน้าห้องเอาไปป่าวประกาศหรอกเรอะ จากนั้นก็โดนใส่สีตีไข่ไปอีกประมาณว่า...
หัวหน้าห้อง : ที่โรงเรียนนี้มีคนสามคนที่อย่าคิดเข้าไปต่อกรหากยังรักชีวิต คนแรกจักรพรรดิคาบุรากิผู้เงียบขรึมสุดสง่าแสนจะเริ่ด ถ้าเป็นศัตรูด้วยจะถูกไพร่พลกรีฑาทัพถาโถมใส่จนตายไปจากสังคมทั้งทางนิตินัยและพฤตินัย อีกรายคือจักรพรรดินีคิโชวอินผู้มีพัดและดอกโบตั๋นเป็นอาวุธ ยามใดที่พัดภูตพรายกรายกรีด ฝนโลหิตจะชโลมทั่วซุยรัน อ้อจักรพรรดินีมีทหารเอกชื่อริรินะ เป็นหน่วยทะลวงฟันที่ฉะแหลกหากมีคนว่าร้ายจักรพรรดินีพึงสังวรณ์ใว้เลยว่าอนาคตของคนที่ต่อต้านนั้นไม่จบดีซักคน ไม่เชื่อดูยัยซึรุฮานะเป็นตัวอย่าง อีกรายคือองค์ชายเอ็นโจ รายนี้แม้ไม่อันตรายเท่าสองคนข้างต้นแต่ก็อย่าได้ทำตัวตีสนิทจนเกินพอดี พึงสังวรณ์ใว้ว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนที่อยู่กับจักรพรรดิมาตั้งแต่ก่อนเข้าเรียนและยังสามารถคุยกับจักรพรรดินีได้เป็นปรกติอีกต่างหาก นี่คือข้อควรระวังสูงสุดมีคำถามอะไรมั้ย?
นักเรียนนอก : ค่ะๆๆๆ มีคำถามค่ะ ถ้าเกิดว่าเผลอลงชื่อเข้าชมรมไปแล้วดันไปเจอะจักรพรรดินีเข้าจะขออกจากชมรมได้มั้ยครับ
หัวหน้าห้อง : ...............................................................ถ้าไม่กลัวเจ้าแม่กาลีองค์ลงประทับทรงบนเซอร์บิรุสมาสะบัดพัดก็ลองดู...

ตื่นมาเมื่อกี้กดอ่านท่านเรย์กะ แล้วว่าจะมาเม้ามอยแปลไทยตอนใหม่ แต่เจอข่าวนักร้องวง linkin park เสียชีวิต จากฮาๆตอนได้อ่านท่านเรย์กะ อารมณ์กูดิ่งวูบทันที แง้ วงโปรดกูด้วยอ่ะ ขอโทษที่นอกเรื่อง แต่กูเสียใจจริงๆ ไม่น่าเลย กูอยากไปดูคอนเสิร์ตวงนี้ให้ได้ซักครั้งในชีวิตแท้ๆ ; w ;

>>187 ไม่เป็นไร ปลอบๆ กูก็โตมากะวงยุคนั้นเหมือนกัน ไว้รู้สึกดีขึ้นแล้วค่อยมาเม้าท์มอยกันก็ได้นะมึง

>>187 กูก็เสียใจเช่นกัน ถึงอัลบั้มหลังๆกูไม่ค่อยได้ตาม แต่กูก็ไปดูคอนเสิร์ตวงนี้ตอนมาไทยทุกรอบนะ somewhere i belong กับ numb นี่เพลงโปรดกูเลย ไม่คิดเลยว่าจะไม่มีโอกาสได้ดูคอนวงนี้อีกแล้ว

>>186 จะฮาเกินไปแล้ว ประทับทรงบนเซอร์บิรุสนี่อะไรกัน 55555
อ่านตอนนี้ เห็นคาบุทำอะไรก็รุ่งไปหมดแล้วอยากตะโกนว่า "ฮว้ากกกกกกก เรียจูระเบิดตายไปซ้าาาาาาาาา" ชะมัดเลย หนังสือก็ไม่ต้องติวอะไรมาก กีฬาก็เก่ง ทำอะไรก็สำเร็จง่ายๆไปหมด บ้านก็รวย มีแค่เรื่องจีบสายกับสามัญสำนักบางอย่างเท่านั้นแหละที่เอามาคานสมดุลย์บ้าง orz

>>190 ความเก่งทุกอย่างมันถูกแลกเปลี่ยนกับสามัญสำนึกในการใช้ชีวิตประจำวันไงมึง... กฎหารแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม

เหมือนท่านพี่ที่เก่งทุกอย่างแต่ต้องกลายเป็นซิสค่อนและโดนเรย์กะใช้เป็หนูทดลองยา

>>191 หลังๆ นี่ท่านพี่อย่างพริ้ว น่าจะรอดไปเยอะ อย่างน้อยๆ เอฟเฟคต์ก็น่าจะน้อยกว่าทานุกิแน่ๆ นะมึง เป็นตัวละครที่น่าจะบาลานซ์ดีที่สุดในเรื่องแล้ว ความเป็นซิสค่อนก็ไม่รู้ถึหูสาธารณชนด้วย ยกเว้นท่านอิมาริไว้คน...

>>191 เข้าเค้านะ
เอ็นโจเก่งเทพ - นกรัวๆ
อิมาริคาสโนว่า - โดนเสียบ
ริรินะเพื่อนเยอะ - สายมโน
ซึรุฮานะมีขุมกำลัง - โดนพัดตบ
เอสไดนากงฟุตบอล - กลายเป็นไอ้ถั่วแดง

>>193 อาริมะผู้ผดุงความยุติธรรม - นายเป็นใคร?

>>192 ท่านพี่พริ้วตั้งแต่ปฏิเสธขนมฝีมือเรย์กะยามดึกแล้วมึง วาเลนไทน์ก็หนีตลอด แถมแกล้งคืนได้แบบเนียนๆอีกต่างหาก

จะว่าไปเพื่อนเรย์กะที่คาบุรากิบอกนี่ใคร เห็นใช้เต็มปากเต็มคำมากว่าเขา

เอ็นโจวแน่ๆ รู้ยันตารางเวลาของเจ้าแม่น่ะ

>>195 งั้นได้เพื่อนเป็นท่านอิมาริละกัน ดูเหมือนปัญหาท่านอิมาริ ท่านพี่เหมือนจะมีส่วนรู้เห็นตามเช็ดเยอะอยู่ 555555 พอมาจีบน้องสาวตัวเองก็ต้องเปลืองแรงซ้อม

>>196 ท่านฟุยุโกะนั่นล่ะ บอกว่านั่งอยู่ด้วยกันแล้วก็ลาไปห้องชมรม แต่ชี้เป้ามาสถานที่ได้แบบนี้นี่มัน ท่านฟุยุโกะแม่งจะรู้ถึงขนาดนั้นเชียวเรอะ เห็นบอกไม่สนิทนี่นา
หรือแอบสะกดรอยตามมา......อยากคุยกับเรย์กะแต่ไม่กล้า เลยต้องสะกดรอยตามเพื่อหาจังหวะคุยให้ได้ แต่ไม่มีโอกาสซักที พอมีโอกาสก็เอาของที่ตัวเองชอบไปให้ แต่ท่านเรย์กะก็ดันหนีอีก

>>198 กูแอบคิดว่าท่านฟุยุโกะอาจเป็นตัวละครที่ไขปริศนาที่มาที่ไปของท่านเรย์กะก็ได้ ด้วยความที่มาสาย Occult นางอาจจะมองออกว่าท่านเรย์กะเป็นคนมีสองวิญญาณ ไม่ก็ระลึกชาติได้ เลยอยากหาทางเข้ามาตีสนิทด้วย หรือไม่จริงๆ แล้วนางก็เป็นน้องสาวท่านเรย์กะกลับชาติมาเกิดในการ์ตูนเรื่องนี้เหมือนกัน แต่หลุดมาเป็นตัวประกอบ //สูดกาวแรงๆ ซู้ดดดดดดดดด

>>197 พูดถึงอิมาริแล้ว กูก็อยากเห็นรีแอคชั่นพี่แกตอนได้กอล์ฟมาร์คเกอร์ไปจริงๆว่ะ อยากเห็นใจจริงด้วยว่าคิดยังไงกับของขวัญชิ้นนี้ 555555555555555

>>198 คาบุกับฟุยุโกะอาจจะเล่นวีจีบอร์ดกันในสโม ถามว่าเรย์กะอยู่ที่ไหนก็ได้ 55555

>>201 อยากเห็นรีแอคชั่นของคาบุตอนโดนชวนเล่นวีจีบอร์ดว่ะ 55555

>>201 สตอล์กเกอร์เวอร์ชั่นคนตายเรอะ 5555555555

กูไม่เก็ทว่าทำไมคาบุถึงบอกว่าอย่ามายืนข้างหลังอะ อธิบายหน่อยได้โปรด กูงง55555

KY ข่าวลือที่ว่าเรย์กะกับคาบุสนิทสนมกันนี่น่าจะมาจากการเรียกชื่อด้วยส่วนหนึ่งแน่ๆ คาบุมันเรียก คิโชวอิน ห้วนๆตลอดเลย ซากุระตอนเจอคนเยอะๆก็เรียกว่า คุณเรย์กะ มีแค่ตอนเจอไมฮามะอ่ะที่เรียกเรย์กะห้วนๆ เอ็นโจยังคุณคิโชวอินตลอดเลย

>>204 เวลามึงตั้งใจทำอะไรสักอย่างอยู่แล้วมีคนมาจองดูมึงมันกดดันนะเว้ย กูคนนึงละไม่ชอบมันอึดอัดไงไม่รู้ว่ะ

>>205 อาริมะก็เรียกคิโชวอินห้วนๆเหมือนกันมึง ยังไม่มีข่าวว่าสนิทเลย

กูว่าที่มีข่าวว่าสนิทนี่เพราะพฤติกรรมมากกว่า เอาหนังสือมาให้ต่อหน้าคนเยอะๆ เขกหัวมั่งล่ะ ลากไปนั่นไปนี่ หรือเดินมาคุยด้วยบ่อยๆ พอดีไอ้สองหล่อนี่มันไม่ทำแบบนี้กับใครในโรงเรียนไง ประมาณว่าเรย์กะเท่านั้นที่ได้รับสิ่งเหล่านี้ คนอื่นก็แค่แฟนคลับคอยตามกรี๊ด โอกาสได้คุยเป็นเรื่องเป็นราวยังแทบไม่มี คนก็เลยมองว่าสนิทกัน

>>204 น่าจะล้อ golgo13 ว่ะ พระเอกเป็นนักฆ่า คือนักฆ่ามักจะมีเซนส์ที่สามารถจับรังสีสังหารได้ รู้ว่าใครคิดปองร้ายตัวเองอยู่ แล้วก็ระแวงเรื่องโดนลอบฆ่าจากด้านหลัง กูว่าปกติคาบุมันทำอะไรก็มีสายตาจ้องรอบทิศอยู่แล้ว คงไม่ยี่หระเท่าไหร่กับตอนคนมาจ้องจากด้านหลัง แต่ถึงกับห้ามมายืนนี่ เรย์กะต้องแผ่ออร่าด้านลบใส่จนเขารู้ตัวแน่ๆ

นาโทริ
ฉันชื่อนาโทริ มิอุค่ะ ตอนนี้ฉันกำลังเรียนอยู่มัธยมปลายที่โรงเรียนซุยรัน อ๊ะ ไม่ใช่ว่าฉันร่ำรวยกว่าเด็กทั่วไปอย่างมากนะคะ ที่บ้านของฉันเคยเป็นเกษตรกร แต่พอคุณปู่เสีย คุณพ่อที่ได้รับมรดกเป็นผืนดินก็เลยขายที่ดินผืนนั้นแล้วย้ายเข้ามาอยู่ในเมืองหลวง ไม่รู้เพราะว่าพื้นเพของพวกเราเป็นคนชนบทรึเปล่า เพราะงั้นคุณแม่เลยพยายามอย่างยิ่งที่จะให้ฉันเรียนโรงเรียนดี ๆ เพื่อจะได้เป็นที่เชิดหน้าชูตา อย่างตอนที่สอบเข้าซุยรันได้คุณแม่ก็เอาไปอวดยกใหญ่

ตอนสมัยต้นเทอมฉันยังปรับตัวเข้ากับเด็กคนอื่น ๆ ไม่ได้ ซ้ำยังล้มป่วยตอนที่ไปทัศนศึกษาอีก ดังนั้นก็เลยยิ่งโดดเดี่ยวเข้าไปใหญ่ ยังดีที่ฉันเข้าชมรมการฝีมือ ดังนั้นตอนเที่ยงก็เลยไปทานข้าวกับเพื่อนในชมรม ทำให้ไม่เหงามาก แต่ยังไงก็อยากมีเพื่อนในห้องอยู่ดี ก็นั่งเฉย ๆ อยู่คนเดียวน่ะดูเหมือนคนประหลาดนี่นา ฉันไม่ได้นิสัยแย่ขนาดไม่มีเพื่อนคบนะคะ

ชมรมการฝีมือเป็นชมรมเล็ก ๆ ที่ทุกคนรวมตัวกันทำสิ่งที่ตัวเองรัก แต่มีสิ่งที่สุดยอดไปเลยนั่นก็คือหัวหน้าชมรมของเราค่ะ

รุ่นพี่คิโชวอิน เรย์กะ เป็นคุณหนูแบบที่...คุณหนูสุด ๆ ไปเลยค่ะ จะให้บรรยายถึงแล้วทั้งฐานะแล้วก็รูปร่างหน้าตาสมบูรณ์แบบสุด ๆ แม้ว่ารุ่นพี่เรย์กะจะไม่เคยทำอะไรไม่ดี แต่ฉันก็ออกจะกลัว ๆ อยู่หน่อย อาจจะเป็นเพราะรุ่นพี่ให้ความรู้สึกเหมือนคุณหนูที่เป็นตัวร้ายในหนังสือการ์ตูนที่สมัยเด็กฉันเคยอ่านล่ะมั๊ง ฉันจำชื่อเรื่องไม่ได้แล้วล่ะค่ะ แต่เป็นหนังสือการ์ตูนเกี่ยวกับนางเอกที่เป็นสามัญชน เข้ามาเรียนในโรงเรียนไฮโซ แล้วก็มีผู้ชายมารุมชอบ หนึ่งในนั้นคือพระเอกที่แสนจะเลิศเลอเพอร์เฟค เป็นที่ชื่นชอบของคุณหนูทั้งหลาย ดังนั้นคุณหนูที่โดดเด่นที่สุดในโรงเรียนก็เลยไม่ชอบใจแล้วหาเรื่องรังแกนางเอกสารพัด ทั้งผมหลอด การใช้ชีวิตหรูหรา แล้วก็เสียงหัวเราะโฮะโฮะโฮะ นี่ช่างเหมือนกันเสียจริง ๆ แม้สุดท้ายแล้วคุณหนูผมหลอดจะพ่ายแพ้ถึงขนาดบ้านล่มจมตกต่ำไป แต่ถึงยังไงสำหรับฉันแล้วคนแบบนี้ห่างไว้เสียจะดีกว่า

อ๊ะ ไม่ใช่ว่าฉันคิดว่ารุ่นพี่เรย์กะจะเป็นคนแบบนั้นหรอกนะคะ เพราะอย่างตอนนี้ รุ่นพี่เรย์กะยังมาทำงานฝีมือกับพวกเรา แถมยังคอยดูแลไม่ให้คนในชมรมถูกรังแกอีก พอตอนที่บอกเรื่องกลุ้มใจออกไปก็ให้คำแนะนำอย่างละเอียด ช่างเป็นท่านพี่ที่สมบูรณ์แบบจริงๆ นี่ถ้าเป็นโรงเรียนยูกิโนะมิยะ ก็คงจะเหมือนท่านพี่โอซางาวาระ ซาจิโกะ ในเรื่อง ‘ท่านมาเรียมองเราอยู่นะ’ แน่นอน ถ้าถูกท่านพี่ที่สมบูรณ์แบบอย่างท่านเรย์กะประกาศว่า ‘ฉันจะทำให้เธอมาเป็น-เซอร์-ของฉันให้ได้’ ล่ะก็จะต้องเป็นลมแน่ ๆ (**ท่านมาเรียมองเราอยู่นะเป็นการ์ตูนแนวยูริ ส่วนโอซางาวาระ ซาจิโกะ คือหนึ่งในตัวเอกที่เป็นสาวสวยสมบูรณ์แบบในเรื่อง เซอร์ก็เหมือนกับน้องสาว)

ในขณะที่พวกเรากำลังคุยเล่นกันด้วยบรรยากาศสบาย ๆ กว่าที่คิด จู่ ๆ รุ่นพี่เรย์กะที่กำลังจะหยิบขนมให้พวกเราก็ชะงักไปเมื่อมองโทรศัพท์ ใบหน้าของรุ่นพี่ซีดลงอย่างรวดเร็ว ก่อนจะมือถือหยุดจากมือร่วงกระเด็นไปบนโต๊ะ

ทว่าก่อนที่ฉันจะได้ทันถามว่ารุ่นพี่ไม่สบายรึเปล่า ประตูห้องชมรมก็กระแทกเปิดออก พร้อมกับคนสุดท้ายในโรงเรียนที่ฉันคิดว่าจะมาเยือนชมรมเล็ก ๆ ของพวกเรา

ท่านคาบูรากิยืนอยู่หน้าประตูด้วยสีหน้าโมโห ถึงอย่างนั้นใบหน้าที่หล่อเหลาดุดันก็ทำให้ลมหายใจของฉันขาดห้วง ดีจริง ๆ ที่ไม่ได้เข้าโรงเรียนยูกิโนะมิยะ

“คิโชวอิน คิดจะปล่อยให้คอยถึงเมื่อไหร่!”

ปากของฉันเปิดอ้าค้างอย่างเสียกริยาเมื่อได้ยินคำพูดของท่านคาบุรากิ แย่แล้ว จักรพรรดิของพวกเรารอจักรพรรดินีกลับบ้านด้วยกันเหรอเนี่ย จริงอยู่ที่ได้ยินข่าวว่าทั้งสองคนไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย ๆ แต่พอได้เห็นด้วยตา ได้ยินกับหูตัวเองก็ยังคงประหลาดใจอยู่ดี

“คิโชวอิน! เมื่อวานก็บอกแล้วไงว่าห้ามเมินเมล์ฉันน่ะ!”

ฉันสะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยินเสียงตะคอกด้วยความร้อนแรงนั่น หันไปมองหน้าเพื่อนในชมรม พวกเราจ้องตาแล้วพยักหน้ากัน หูไม่ฝาด ทั้งสองคนสนิทสนมกับถึงขนาดส่งอีเมล์หากันน่ะไม่แปลก แต่รุ่นพี่เรย์กะช่างเป็นท่านพี่ที่สุดยอดจริง ๆ ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่น คงระริกระรี้อวดทุกคนในโรงเรียนแล้วว่าตัวเองส่งเมล์ติดต่อหาจักรพรรดิบ่อย ๆ แต่รุ่นพี่เรย์กะไม่ใยดีถึงขนาดเมินอีเมล์จนต้องให้จักรพรรดิมาตามถึงชมรมด้วยตัวเอง

ก็เคยอ่านหนังสือแนะนำการวางตัวของผู้หญิงอย่าง ผู้หญิงร้าย ผู้ชายรัก ที่ให้ทำตัวไม่เกาะติดผู้ชายอยู่หรอกนะ แต่นั่นมันผู้ชายธรรมดานี่นา ถ้าเป็นระดับจักรพรรดิมาสนใจ ไม่ว่าใครก็อดตื่นเต้นดีใจไม่ได้อยู่แล้ว คิดไม่ถึงว่ารุ่นพี่เรย์กะจะทำได้จริง ๆ สมแล้วที่เป็นคนที่ป๊อปปูล่าร์ที่สุดในโรงเรียน ผู้หญิงที่เพียบพร้อมอย่างรุ่นพี่ก็คงมีผู้ชายดี ๆ มารุมล้อมจนชินชาแล้วกระมัง นอกจากฐานะแล้ว เลเวลเรื่องความรักของพวกเราช่างต่างกันจริง ๆ

“อ้าวตายจริง ท่านคาบุรากิ ยินดีต้อนรับสู่ชมรมงานฝีมือค่ะ เรื่องเมล์ที่ส่งมา ฉันเพิ่งจะสังเกตเห็นเมื่อครู่นี้เอง ต้องขอประทานอภัยด้วยนะคะ”

รุ่นพี่เรย์กะตอบด้วยน้ำเสียงสบายๆ มุมปากประดับรอยยิ้มสูงส่งเฉยชา ทำเอาฉันไขว้เขวอีกครั้ง รุ่นพี่คะ หัวใจของฉันจะละลายไปกองอยู่ในรองเท้าแล้วค่ะ ฉันนึกภาพตัวเองแทนที่ท่านเรย์กะ ถ้ารู้ว่าจักรพรรดิจะส่งอีเมล์หาฉัน ถึงจะเป็นอีเมล์เปล่า ฉันก็คงจะต้องโทรศัพท์ตลอดเวลา แต่เมื่อครู่นี้รุ่นพี่เรย์กะไม่มีท่าทีสนใจโทรศัพท์แม้แต่น้อย ให้คำแนะนำและพูดคุยกับพวกเราด้วยท่าทีผ่อนคลาย

นี่อย่าบอกนะว่าท่านคาบุรากิหลงรักรุ่นพี่เรย์กะข้างเดียว!

“ทุกครั้งเลยสิน่า ต้องให้บอกหรือเปล่าว่ามือถือมีไว้ทำอะไร”

ท่านคาบุรากิบอกด้วยน้ำเสียงโกรธ ๆ หัวใจของฉันเต้นระรัวอีกครั้ง แต่คราวนี้ไม่ใช่เพราะใบหน้าหล่อเหลาหรือร่างสูงสง่านั่น แต่เป็นบรรยากาศที่เข้าไม่ถึงของทั้งสองคนซึ่งทำให้คนอื่น ๆ ในชมรมกลายเป็นตัวประกอบมากกว่า นี่มันโชวโจมังกะสินะ แต่การ์ตูนเรื่องนี้ตัวเอกไม่ได้เป็นผู้หญิงจืด ๆ ธรรมดาอย่างฉัน แต่เป็นพระนางมารีอังตัวเนตต์ที่แสนเย็นชา กับเจ้าชายผู้มีความรักอันร้อนแบบที่ซักวันหนึ่งจะต้องมีฉากจับกดแล้วก็ XXX ที่มุมลับตาของโรงเรียน!

เมื่อเห็นว่ารุ่นพี่เรย์กะยังคงไม่ยี่หระกับน้ำเสียงโกรธเคือง ท่านคาบุรากิก็เชิดคางออกคำสั่ง

“ไปได้แล้ว”

ไม่จริงน่า ฉันหันไปมองตากับเพื่อนในชมรมอีกครั้ง ถึงแม้กับพวกผู้หญิงที่รุมตื้อ ท่านคาบุรากิจะแสดงท่าทางรำคาญและพูดด้วยน้ำเสียงห้วน ๆ แต่ความสนิทสนมระดับนี้มันคืออะไรกัน ‘ไปได้แล้ว’ นี่ไปไหน หมายถึงเดทโรแมนติกหลังเลิกเรียน? หรือว่าไปทำเรื่องที่ผู้ใหญ่ทำกันน่ะ!?

“เกรงใจอย่างยิ่งเลยค่ะที่อุตส่าห์มารับถึงที่นี่ แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้ฉันกำลังทำงานฝีมือ ฉันกำลังทำกิจกรรมชมรมอยู่ ที่สำคัญ ฉันเป็นหัวหน้าชมรมนี้ คงจะถอนตัวออกไปกลางคันโดยพลการไม่ได้หรอกค่ะ”

รุ่นพี่เรย์กะบอกด้วยน้ำเสียงไม่เร่งร้อน ทำราวกับว่าช่วงเวลาที่ได้อยู่กับท่านคาบุรากิไม่มีความสลักสำคัญอะไรมากไปกว่าการทำงานฝีมือ

พวกเรามองหน้าอีกอีกเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ พอมองลูกไม้ที่ถักค้างในมือก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นก้างขวางคอความรักของท่านคาบุรากิยังไงชอบกล

“ท่านเรย์กะ ถ้ามีธุระกับท่านคาบุรากิ จะออกไปก่อนก็ได้นะคะ พวกเราดูแลชมรมกันต่อเองได้ค่ะ” รองหัวหน้าชมรมรีบบอก ดังนั้นทุกคนเลยรีบพูดคล้อยตาม

ก็ขัดขวางทางรักของคนอื่นมันบาปนี่นา โดยเฉพาะกับความรักอันแสนร้อนแรงของท่านคาบุรากิคนนั้น แค่คิดก็รู้สึกหวิว ๆ ในท้องแล้ว ยิ่งคู่กับจักรพรรดินีอย่างรุ่นพี่เรย์กะ เป็นคู่ที่เหมาะสมกันยิ่งกว่ากิ่งทองใบหยก แม้ว่ารุ่นพี่เรย์กะจะเหมาะสมกับการเป็นท่านพี่ของพวกเรา แต่จักรพรรดินีก็ต้องคู่กับจักรพรรดิสิ!

“ไม่ได้ค่ะ ฉันยังขึ้นงานค้างอยู่เลย จะละมือไปครึ่งๆ กลางๆ ไม่ได้ ต้องขออภัยด้วยนะคะ ท่านคาบุรากิ”

ฉันแทบจะร้องกรี๊ดออกมาอย่างไม่อยากเชื่อเมื่อได้ยินรุ่นพี่เรย์กะปฏิเสธท่านคาบุรากิ ท่านคาบุรากิคนนั้นเชียวนะคะท่านเรย์กะ จะสุดยอดเกินไปแล้ว! แต่จะดีเหรอคะ น่าเสียดายแย่เลย

ท่านเรย์กะเหมือนจะเหนื่อยที่จะต่อล้อต่อเถียงจึงลงมือทำงานฝีมืออย่างตั้งใจต่อ

“ทำงานอะไรอยู่” ท่านคาบุรากิยังคงไม่ลดละ สุดยอดไปเลยค่ะท่านคาบุรากิ เป็นผู้ชายคนอื่นคงถอยทัพกลับไม่ถูกแล้ว นี่สินะจักรพรรดิของพวกเรา

“รุ่นน้องบอกว่าอยากถักลูกไม้ร้อยลูกปัดทำเป็นเครื่องประดับสุนัขตัวโปรด ฉันเลยจะช่วยอีกแรงค่ะ”

หัวใจของฉันหวั่นไหวอีกครั้ง ไม่จริง แค่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างนั้น รุ่นพี่ถึงกับปฏิเสธท่านคาบุรากิ...

น้ำตาของฉันเอ่อขึ้นมาบนขอบตา รุ่นพี่เรย์กะคะ ต่อให้น้องต้องเป็นโสดตลอดชีวิต ขอแค่ได้ติดตามท่านพี่ก็ถือเป็นความสุขอันสูงสุดแล้วค่ะ ขอโทษนะคะท่านคาบุรากิ หัวใจของมิอุให้กับท่านพี่เรย์กะไปหมดทั้งดวงแล้วค่ะ แต่เพื่อความสุขของท่านพี่เรย์กะ ฉันจะเชียร์ให้ท่านคาบุรากิสมหวังนะคะ

“เครื่องประดับสำหรับสุนัข?”

ขายาว ๆ ของท่านคาบุรากิเดินไม่กี่ก้าวก็เข้ามาประชิดข้างท่านพี่เรย์กะ พวกเราถอยกรูออกเหมือนปีศาจโดนแสงโฮลี่ จ...เจิดจ้า เจิดจ้าเกินไปแล้ว เพิ่งเคยได้อยู่ใกล้ท่านคาบุรากิขนาดนี้เป็นครั้งแรก ผู้ชายอะไรตัวหอมยิ่งกว่าผู้หญิง แถมยังเป็นกลิ่นหอมอ่อน ๆ ที่ไม่ฉุนจมูกอีกท่านหาก ท่านพี่เรย์กะต้านทานผู้ชายแบบนี้ไหวได้ยังไงคะเนี่ย เลเวลสูงเกินไปแล้ว!!!

“...ชิ้นไหน?”

“หา?”

หา???

จู่ ๆ ท่านคาบุรากิก็เอื้อมมือที่เหมาะกับการพรมลงไปบนคีย์เปียโนมาหยิบลูกไม้ร้อยลูกปัดที่ฉันทำค้างไว้ไปดู ก่อนจะขมวดคิ้วแล้วทำเสียงฮืมม์ในลำคอ แล้วนั่งลงบนที่นั่งของท่านเรย์กะ

“เอามา”

“หา?”

เดี๋ยวก่อนนะ...

ท่านคาบุรากิเอื้อมมือไปทางท่านเรย์กะ ตอนแรกฉันตกใจนึกว่าท่านคาบุรากิจะบังคับขืนใจท่านพี่ต่อหน้าธารกำนัล แต่ปรากฏว่าท่านคาบุรากิเพียงแค่คว้ากระสวยถักไปจากมือท่านพี่เรย์กะ ขายาว ๆ ไขว้อย่างเกียจคร้าน แล้วลงมือถักลูกไม้ร้อยลูกปัดอย่างคล่องแคล่วราวกับทำมานาน

ฉันอ้าปากค้าง ท่านพี่เรย์กะคะ ช่วยน้องด้วยค่ะ ดาเมจแรงเกินไปแล้ว!!!

บรรยากาศในห้องชมรมเงียบกริบ ทุกคนนิ่งเหมือนถูกสาป อา ถ้าเป็นคำสาปก็อย่าให้ใครมาถอนเลยนะ นี่มันวิเศษเกินไปแล้ว ถ้าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปจะถูกดุมั๊ยนะ

“นี่เธอ ตาถักตรงนี้มันแปลกๆ นะ” ท่านคาบุรากิหันไปบอกท่านเรย์กะอย่างสนิทสนม มือก็ถักลูกไม้อย่างคล่องแคล่วโดยที่ไม่ต้องมอง

“...ตรงนั้นมัน จะกลับไปแก้มันลำบาก ปล่อยทิ้งไว้แบบนั้นก็ได้ค่ะ” แก้มของท่านพี่เรย์กะขึ้นสี อ๊ะ ไม่ต้องกังวลขนาดนั้นก็ได้นะคะท่านพี่ ใครที่ทำครั้งแรกก็ล้วนแต่ทำผิดพลาดทั้งนั้น

“ชิ อะไรน่ะ ไหมตรงนี้พันกันยุ่งเชียว”

“...ขออภัยด้วยค่ะ”

ท่าทีหยอกล้ออย่างสนิทสนมทำให้ฉันคันมือยิก ๆ อยากจะเอาโทรศัทพ์มือถือขึ้นมาถ่ายภาพท่านพี่เรย์กะที่ทำแก้มพองงอนตุ๊บป่องที่ถูกดุ กับท่านคาบุรากิที่ถักลูกไม้ไปก็หยอกท่านพี่ไปด้วย โอ๊ย ขอเป็นวีดีโอเลยได้ไหมคะ นี่มันเหตุการณ์สำคัญทางประวัติศาสตร์แท้ๆ

พวกเรามองท่านพี่เรย์กะที่มีสีหน้าง้องอนไม่พอใจที่ถูกท่านคาบุรากิแย่งงานฝีมือไปทำ อา...จะโกรธก็ไม่แปลกสินะ ถ้าเป็นผู้หญิง ใคร ๆ ก็อยากโชว์ความเป็นแม่บ้านแม่เรือนให้กับคนที่ตัวเองชอบเห็นนี่นา ถูกแย่งไปทำเองแบบนี้ก็คงเสียหน้าน่าดู ท่านคาบุรากิก็เหลือเกินจริง ๆ ใจร้อนอยากจะออกเดทกับท่านเรย์กะจนทำเรื่องกระทบกระเทือนจิตใจสาวน้อยแบบนี้…

อ่า แต่อันที่จริงก็น่ารักนะ ถ้าผู้ชายที่ฉันชอบกระตือรือร้นขนาดนี้ ก็คงจะให้ร้อยเต็มสิบไปเลย อ๊ะ ไม่ได้นะ ทั้ง ๆ ที่สาบานไว้แล้วว่าจะติดตามท่านพี่เรย์กะ แต่ดันไปไขว้เขวกับจักรพรรดิจนได้ ยัยมิอุ เธอนี่แย่จริง ๆ

“อะไร” ท่านคาบุรากิหันไปถามท่านพี่ที่จ้องเป๋ง

“เปล่า ไม่มีอะไรนี่คะ” ท่านพี่เรย์กะตอบ ก่อนจะจ้องมองท่านคาบุรากิอีกซักพัก แล้วก็เอ่ยขึ้นต่อ “เก่งจังเลยนะคะ... หรือว่ามีประสบการณ์ถักลูกไม้มาก่อน”

อุ... ท่านพี่คะ ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะคะ แค่แฟนหนุ่มแอบไปฝึกงานฝีมือลับหลัง ไม่จำเป็นจะต้องทำหน้าน้อยใจขนาดนั้นก็ได้นะคะ บางทีท่านคาบุรากิอาจจะอยากเซอร์ไพรส์ท่านพี่ก็ได้นะคะ”

“จะมีได้ยังไงเล่า แค่ทำตามคำอธิบายของแค่นี้ใครๆ ก็ทำได้”

คราวนี้ไม่ใช่แค่ท่านพี่เรย์กะ แต่ทุกคนมองหน้ากันอย่างช๊อคๆ มายูมิจังส่ายหน้าเป็นเชิงว่าตัวเองทำไม่ได้แน่นอน ฉันเองก็ส่ายหน้าเหมือนกัน ตอนที่ทำแรก ๆ เสียไปตั้งเยอะ คนปกติไม่มีทางทำได้หรอกนะ

“คิโชวอิน” ท่านคาบุรากิเอ่ยขึ้นท่ามกลางเสียงเงียบงันในห้อง

อ๊ะ ฉันเพิ่งสังเกตค่ะว่าท่านคาบุรากิเรียกชื่อของท่านพี่ด้วยชื่อสกุลอย่างห่างเหิน ไม่รู้ว่าทั้งสองคนจะรู้สึกตัวรึเปล่า แต่การแสร้งทำเป็นไม่สนิท ทั้ง ๆ ที่การพูดจาและการกระทำสนิทกันขนาดนี้ มันแสดงพิรุธนะคะ

“คะ...”

“อย่ามายืนข้างหลังฉัน”

พอพูดแบบนั้นท่านพี่ก็ขยับไปยืนข้าง ๆ ฉันกระพริบตาถี่ ๆ อา ตอนแรกก็คิดนะว่าค่อนข้างจะทำร้ายจิตใจไปซักหน่อย แต่การเรียกให้มายืนอยู่ในที่ ๆ มองเห็นได้นี่มัน...

“เสร็จแล้ว”

ท่านคาบุรากิโยนลูกไม้ร้อยลูกปัดไปให้ท่านพี่เรย์กะ พวกเราส่งเสียงฮือฮากันอย่างชื่นชม อา นี่มันสุดยอดจริง ๆ ถักไม่ผิดเลยซักนิด ทั้ง ๆ ที่ไม่ต้องมีคนสอนแต่ก็สามารถทำได้อย่างง่ายดาย ท่านพี่เรย์กะมีคนวิเศษสุดมาตามตื้อขนาดนี้แล้ว ก็ยอม ๆ ไปเถอะนะคะ

ในระหว่างที่ฉันกำลังอวยพรให้ทั้งคู่ได้มีความรักที่ดี จู่ ๆ มือของท่านพี่เรย์กะก็เอื้อมมาจับมือของฉัน แล้ววางลูกไม้ที่ท่านคาบุรากิถักให้ไว้บนมือ

“เอ๋...!”

สมองของฉันเหมือนขาดออกซิเจนกะทันหัน มือเล็ก ๆ ของท่านพี่นุ่มนวลแล้วก็อุ่นจนทำให้ร่างของฉันร้อนผ่าว ฉันเบิกตากว้าง ก่อนจะส่ายหน้าไปมา ม...มือ ไม่ใช่สิ ตอนนี้อย่าเพิ่งมาโฟกัสเรื่องแบบนี้ได้ไหมมิอุ ท่านพี่คะ นี่มันของแทนใจที่ท่านจักรพรรดิผู้นั้นอุตส่าห์ทำให้เลยนะคะ ท่านพี่เอามาให้ฉันแบบนี้ ฉันก็กลายเป็นคนบาปไปสิคะ!

ท่านพี่ยิ้มด้วยรอยยิ้มเปี่ยมเมตตาที่ฉันเห็นแล้วรู้สึกเหมือนเข่าจะอ่อน คอมโบซ้ำเข้าไปอีกด้วยการที่ท่านคาบุรากิไม่เพียงแต่ไม่โกรธ กลับหยิบลูกไม้จากมือฉัน (ท่านคาบุรากิหยิบของจากมือฉัน นิ้วของท่านคาบุรากิแตะถูกมือฉันด้วย! เมื่อครู่ก็ท่านพี่ คราวนี้ก็จักรพรรดิ ฉันจะไม่ล้างมือเลยดีไหมนะ???) ก่อนจะหันไปแซวท่านเรย์กะ

“ตรงที่ไหมย่นๆ ตาถักหายไปตรงนี้เป็นฝีมือแม่นี่นะ”

ฉันรับลูกไม้ที่ท่านคาบุรากิวางกลับลงมาไว้ในมือ ของแทนใจของท่านทั้งสองคน มิอุคนนี้จะรักษาไว้ด้วยชีวิตค่ะ!

“เอ้า วันนี้แหละ ไปซุปเปอร์กันได้แล้ว”

ท่านคาบุรากิบอก ก่อนจะลากท่านพี่ออกไปจากห้องชมรม พอทั้งสองคนลับตา ทุกคนก็กรี๊ดกร๊าดกันใหญ่

“จักรพรรดิอัจฉริยะจริงๆนะคะ แค่มองก็สามารถถักได้เพอร์เฟคขนาดนี้!

“คุณนาโทริโชคดีจังค่ะ อา...ได้ของที่ทำมาจากฝีมือของรุ่นพี่เรย์กะแล้วก็จักรพรรดิ น่าอิจฉาจังนะคะ”

“ว่าแต่ทุกคนเห็นไหมคะ ท่านคาบุรากิกับรุ่นพี่เรย์กะ...อุฮิ” เพื่อนในชมรมของฉันหัวเราะคิกคัก “ข่าวลือท่าจะเป็นจริงเสียแล้วล่ะค่ะ แต่ผิดตรงที่ไม่ใช่แฟน แต่เป็นจักรพรรดิมาตามเกี้ยวรุ่นพี่เรย์กะฝั่งเดียวมากกว่า”

“อย่างนั้นท่านเอ็นโจของฉันก็ยังมีหวังสินะคะ”

ทั้งชมรมกรี๊ดกร๊าดกัน ก่อนที่เพื่อนคนหนึ่งจะถามขึ้น

“ว่าแต่ ซุปเปอร์ นี่....”

ทุกคนมองหน้ากันไปกันมาอย่างลังเล

“ก็คงจะเป็นร้านอาหารชั้นสูงที่ไหนล่ะมั๊งคะ” เพื่อนร่วมชมรมของฉันตอบ อา... น่าจะใช่ ต้องใช่แน่ ๆ คนอย่างจักรพรรดิและจักรพรรดินีไม่มีทางไปซุปเปอร์จ่ายตลาดเองเด็ดขาด!

ฉันมองลูกไม้ในมือ คืนนั้นทั้งคืนนอนไม่หลับด้วยหัวใจที่เต้นระรัว มีความรู้สึกว่าพรุ่งนี้จะต้องเป็นวันที่ดีแน่ ๆ

...........

“คุณนาโทริคะ เมื่อวานได้ข่าวว่าคุณได้รับของจากจักรพรรดิ”

พอตอนพัก เพื่อนผู้หญิงในห้องของฉันก็พามารุมโต๊ะฉันอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ถึงแม้จะพูดด้วยน้ำเสียงน่ากลัว แต่ฉันก็ทำใจดีสู้เสือ หยิบลูกไม้ออกมาโชว์

“ค่ะ ท่านเรย์กะเป็นหัวหน้าชมรมของฉัน หลังเลิกเรียนเมื่อวานท่านเรย์กะช่วยฉันถักลูกไม้ แต่เผอิญว่าท่านเรย์กะมีเดทกับท่านคาบุรากิ ท่านคาบุรากิเลยมาช่วยถักลูกไม้เพื่อให้ท่านเรย์กะปลีกตัวได้เร็วขึ้นค่ะ”

“เอ๋?! จริงหรือคะ??!”

“แสดงว่าท่านเรย์กะกับจักรพรรดิ?!”

“คุณนาโทริ กลางวันนี้พวกเราไปทานข้าวด้วยกันนะคะ แล้วช่วยเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างละเอียดเลยค่ะ!”

“ขอแบบละเอียดมาก ๆ เลยนะคะ!”

“ได้สิคะ” ฉันยิ้ม ก่อนจะก้มมองลูกไม้ในมือ

ขอบคุณนะคะท่านพี่เรย์กะ เพราะท่านพี่แท้ๆ ฉันถึงเข้ากับเพื่อนในห้องได้

จบ

>>208-213 ดีงาม ดีงามมาก กาวอย่างแจ่ม ฟิลเตอร์มโนจัดเต็มโดนใจ

น่ารักมาก ดีงามสุดๆ

โอยกริ๊ด ฟิคดีงาม
ความมโนของเด็กชมรมงานฝีมือน่ารักมาก

เฮลโหลววว นี่กูคนทำสารบัญเอง ถามไรหน่อยดิ เมื่อกี้เปิดสารบัญอาหารในมือถือแล้ว บางรูปมันไม่ขึ้นว่ะ เป็นหน้าขาวๆว่างๆไปเลย แต่ดูในคอมก็เห็นทุกรูปอยู่นะ มีใครเป็นแบบกูบ้างมั้ย ถ้าเป็นกันเยอะกูจะได้ลองเอารูปใหม่ใส่แทน แล้วก็จะลองปรับแก้บรรทัดใหม่ดูด้วย

ฟิคคือดีงาม >///<

>>208-213 ฟิลเตอร์เด็กซุยรันนี่แม่งโคตรกาว ตีความเองได้ทุกอย่าง 5555 ดีใจด้วยนะมิอุจัง เขาไปเดินซุปเปอร์สามัญชนกันจริงๆ ด้วยล่ะ

>>217 กูลองเปิดดูในมือถือล่ะ ขึ้นหน้าขาวๆ มาเยอะเหมือนกัน ไว้เดี๋ยวไปเปิดในคอมพ์แล้วจะมาบอกนะ

>>220 แต๊งกิ้ว เดี๋ยวกูลองปรับๆดูใหม่

น้องน่ารักกกกก กูชอบตรงที่น้องเกือบจะเดินทางสายพี่สาว(?)555555555
มีความมโนติดฟิลเตอร์สมเป็นเด็กซุยรัน! หรือว่าความสามารถในการจินตนาการนี่จะได้รับสืบทอดกันทางยูนิฟอร์มซุยรันที่พอใส่ชุดปุ้บค่าจินตนาการ+9 กันซะ70%

>>208-213 พอติดฟิลเตอร์แล้วแลดูโรแมนติกดีมาก นับถือในความกาว 55555 /กราบเด็กซุยรัน

สารบัญของกิน(3)
ตอน 202 : ขนม Rusk
ตอน 205 : พุดดิ้งไฮโซ
ตอน 205 : กราแตง, ซุปมิเนสโตรเน่, ขนมปังบาแกตต์, ขนมปังเบเกิล, ฟองดองต์ช็อคโกล่า(*ซ้ำ)
ตอน 206 : โอโคโนะมิยากิ
ตอน 207 : เยลลี่ซากุระ, ซากุระโมจิ, อุเมกาเอะโมจิ
ตอน 208 : อาหารฝรั่งเศส-เนื้อเป็ด (คิดว่าน่าจะเป็น duck confit(confit de canard)
ตอน 209 : ขนม Ispahan(macaron)
ตอน 211 : เจลาโต้, เทปันยากิ
ตอน 213 : ฟรุตทาร์ต
ตอน 214 : เทปันยากิ(*ซ้ำ), พุดดิ้งนม, ชามุงิ(*ซ้ำ)
ตอน 217 : ชาฮิบิสคัส
ตอน 218 : ยำปลาแซลม่อน, ชาแอปเปิลซินนาม่อน, ชาลาเวนเดอร์, ชาดาร์จีลิ่ง
ตอน 219 : ชีสเบอร์เกอร์, กาแฟเย็น, ชาอู่หลง, แฮมเบอร์เกอร์ (ฟาสต์ฟู้ดธรรมดา)
ตอน 221 : ลูกอมรสมินต์, โดเรีย, เสต็กเซ็ทเมนู, เนื้อวากิว
ตอน 222 : คุกกี้, เทปันยากิ, Dolce
ตอน 223 : อาฟเตอร์นูนที(ถาดสามชั้น)(สโคน, แยม, คล็อทครีม), บิสกิต, เมเปิลไซรัป(*ซ้ำ), แซนด์วิช, ฟิชแอนด์ชิพส์
ตอน 224 : ขนมปังฝรั่งเศส, ครีมบูเล่
ตอน 225 : ทีรามิสุ, พันนาคอตต้า, คาปูชิโน่, เค้กมาการง, พิซซ่ามาเตอร์ริก้า, พาสต้าซอส Amatriciana, ชีส Pecorino Romano, ชีส Parmigiano reggiano, ขนม Gianduja
ตอน 226 : ช็อคโกครันช์, crema catalana, ถั่วแดงไดนากง, ขนมโอฮางิ(โคชิอัน, ซึบุอัน), ซากุระโมจิ(โชเมอิ, โดเมอิ), คาชิวะโมจิ
ตอน 227 : โอชาสึเกะปลาแซลมอนกับบ๊วย, ช็อคโกแลตข้าวโพด
ตอน 229 : พุดดิ้งเต้าหู้, ขนมสายไหม, ทีรามิสุสตรอวเบอรี่, ขนมยัตสึฮาชิ, ถั่วแมคคาเดเมีย
ตอน 230 : ขนมคารุคัง
ตอน 231 : เยลลี่แอปเปิ้ล

หลังจากนี้กูว่าจะมาอัพเดทอีกทีตอนถึงตอน ~260 (รอบละ20ตอน) โม่งที่ทำรูปว่าไงมั่ง มันเยอะไปป่าว หรือจะให้อัพเดททีละ10ตอน?

>>224 ทำๆมาเต๊อะ แบบไหนก็ได้ไม่ต้องรีบหรอก เอาที่มึงสะดวกอ่ะ กูยังทำค้างเติ่งไว้ที่ตอน 111 เอง พอดีว่างทำแค่เสาร์อาทิตย์ แถมมีปัญหาโหลดรูปในมือถือแล้วมันไม่ขึ้น เลยว่าจะปรับแก้อะไรนิดๆหน่อยๆด้วย
ขอบคุณมึงมากนะที่คอยลิสต์ให้ ให้กูทำเองลิสต์เอง ด้วยสปีดหอยทากชราแบบกูตอนนี้คงยังไม่พ้นบทที่ 50 แน่ๆ 55555555555555
กอดๆมึง รักน้าาาาาาาาาาาาาา

>>225 งั้นเดี๋ยวกูจะอัพทุกๆ 20 ตอนนะ มึงก็ไม่ต้องเร่งมากเน้อออ ทำเท่าที่ตัวเองทำไหวในแต่ละสัปดาห์ จะได้ไม่เหนื่อยมาก ดูแลตัวเองด้วยย กอดๆๆ<3

>>225 >>226 สู้ๆนะทุกคน เป็นกำลัง​ใจ​ให้​ค่าา

มีใครเข้าเวบแมวดุ้นไม่ได้มั้ยอ่า

>>228 เข้าได้นะ

>>228 ตอนแรกๆเข้าไม่ได้แต่ตอนนี้ปกติดีละ

>>229 >>230 ได้ล่ะ แต๊งกิ้ว ตอนแรกอืดจนหายไปเลย

ตอนใหม่....นี่มันเดทชัดๆ!!
ถ้าชูสุเกะมาเห็นว่าวิธีเด๋อๆของเพื่อนตัวเองทำให้ได้มาออกเดทกับท่านเรย์กะแถมได้ยินคำว่ารัก(?)จากปากสาวจะทำหน้ายังไงวะ555

โอ๊ยสัสขำ ตอนใหม่เอาซะกูหุบยิ้มไม่ได้เลย วันนี้อ่านตอนมาทำโอลูกน้องอยู่ข้างนอกจะหาว่ากูบ้ามั้ยเนี่ย อือ..........กูอยากแดกแฮมสด
ปล. คิดว่าท่านเรย์กะน้ำหนักจะขึ้นอีกกี่กิโล

ตอนนี้โคตรน่าร้ากกกกก เอาแฟนอาร์ตไปย้ำซ้ำเติม ท่านเรย์กะยิ้มแป้นน่ารักที่สุด คาบุถึงกับอึ้งไปเลยทีเดียว ถ้าซาโตมิคุงอยู่แถวๆ นั้นด้วยคงฮาโคตร
https://www.pixiv.net/member_illust.php?mode=manga&illust_id=58855196

โอ๊ย ตอนนี้ดีจริงอะไรจริง เรือเอ็นโจที่เคยนั่งอยู่มี่นคงสั่นอย่างแรง เรือคาบุแล่นฉิวเลยค่ะ โมเมนต์เดทสามัญชนนี่เข้ากับทั้งคู่มากกว่าที่คิด >_<♡♡

ตอนแรกกูอยู่เรือไซซายะ แล้วก็มูฟไปเอ็นโจตอนวาคาบะมา นี่เริ่มจะย้ายกลับที่เดิมละ...
//ประสานอินคาถาแยกเงา!

All x ท่านเรย์กะ ยกเว้นเรือคาน ดีที่สุด

รักโม่งแปล ตอนนี้น่ารักมาก ๆเลย ฮือออออ เดท มันคือเดท!!!!

อื้อหือ วันอาทิตย์แสนสดใส กับเดทซุปเปอร์แสนอิ่มอร่อย คาบุดูจะอึ้งตะลึงกับหลายๆ อย่างนะ สนุกจังตอนนี้... อ่านจบแล้วอยากกินไก่ย่างขึ้นมาทันทีเลยกู

หูยยย หล่อ! กูรู้สึกตอนนี้คาบุหล่อมาก ตอนแย่งจ่ายเงินนี่ถ้ากูไม่เจอมันบ้าๆบอๆมาก่อนมีใจละลาย ลองนึกหน้าหล่อๆของจักรพรรดิยิ้มทำเสียงหึใส่ทีนึงแล้วแย่งจ่ายเงิน พนักงานหน้าแดงเลยทีเดียว ตอนถือตระกร้านี่เหมือนจะหล่อเหมือนกัน แต่กูเสือกซึ้งตามท่านเรย์กะเลยไม่ทันโดขิ คนเราสามารถเติบโตขึ้นได้จริงๆ 555 มีการเดินไปซื้อชาให้ด้วย! ครั้งนี้แหละที่กูรู้สึกว่ามันคือเดทจริงๆ คู่นี้เป็นธรรมชาติมากอ่ะ เป็นโชโจปรกติฉากพวกนี้คงมีแต่ความเขิลหน้าแดงเต็มไปหมดแล้ว โหยยย

กูเข้าแมวดุ้นไม่ได้อะ โอ้ยอยากอ่านนนนนนนน ฮือออออจะลงแดงแล้ว!

>>241 แมวดุ้นกลับมาแล้ววว

อยากให้คาบุรากิรักเรย์กะอ่ะ แต่เรย์กะไม่สน สุดท้ายก็ขึ้นคานทั้งคู่ไรงี้5555

>>243 เป็นฮาเร็มของคานคุงเรอะ

โอ้ยยยย เรือเอ็นโจกูถูกพายุถล่มในตอนนี้แล้วว่ะ! คาบุกับท่านเรย์กะ โมเม้นธรรมชาติมากมึง เป็นตอนที่อ่านแล้วรู้สึกถึงความโชโจขึ้นมา เอ็นโจ...รีบทำคะแนนตามมานะลูก!

ตอนหน้าอยากเห็นเอ็นโจเดินผ่านเรย์กะแล้วเอามือปิดปากกลั้นขำจัง

มึงงงง โมเมนต์ตอนนี้คือโคตรโชโจ!

มึงตอนวันนี้กับตอนที่แล้วๆๆมันอยู่วันเดียวกันใช่มั้ย
รออ่านตอนเรย์กะไดเอ็ต555555

>>248 มันวันเดียวกันมา 3-4 ตอนแล้วนะ เริ่มจากท่านเรย์กะนั่งเหนื่อยอยู่ซาลอน เจอท่านฟุยุโกะ เผ่นหนีมาชมรม คาบุรากิมาตามแล้วถักลูกไม้ให้จนลากมาซุปเปอร์ วันๆ นึงของท่านเรย์กะนี่อีเวนท์โคตรเยอะ

โชโจ แปลว่าอะไร? บอกข้าที

>>250 โชโช แปลว่าสาวน้อย มีความเป็นการ์ตูนตาหวานวิ้งๆ ไรงี้

>>250 Shoujo เป็นคำเรียกแนวการ์ตูนสำหรับเด็กผู้หญิงไรงี้อะ ส่วนมากเป็นแนวรักๆใคร่ๆหรือการ์ตูนตาหวาน ถ้าบอกว่าแลดูโชโจมาก หรือโชโจชิบหาย ก็เหมือนบอกว่าโรแมนติกมากอย่างกับหลุดมาจากการ์ตูนโชโจอะไรประมาณนั้น

ตอนนี้ตอนแรกกูอ่านแล้วรู้สึกเหมือนแม่พาลูกชายเอาแต่ใจมาซุปเปอร์เลย ตอนถือตะกร้าให้เกือบหล่อละ มาหล่อจริงตอนจ่ายตัง เรือคาบุแล่นฉิวเลยตอนนี้ 555555

>>252 เออ ใช้คำว่าสาวน้อยน่าจะตรงกว่า เพราะเด็กผู้หญิงคือประมาณวัยรุ่นไม่ใช่เด็กแบบเด็กเล็กนะ เดี๋ยวสับสน

ถามเกี่ยวกะสปอย

เห็นแฟนอาร์ตทั่นเรย์กะผมตรง! ใครสปอยกุทีว่านางตัดผมหรือใส่วิก แล้วทำไมถึงตัดอ่ะ

เย้ย ขออภัย ตรงที่เว้นบรรทัดดันไม่เว้นเฉย สปอยเพื่อนโม่งไปแล้ว!

>>254 ไม่เป็นไร หยวนๆ จะบอกว่านั่น
.
.
.
.
วิกว่ะ อารมณ์อยากอิมเมจเชนจ์ แล้วมีสาเหตุอื่นอีก เดี๋ยวรออ่านละกัน 5555
.
.

ตอนนี้น่ารักโคตรๆ เรย์กะก็กินเยอะโคตรๆ5555

>>256 แต๊งกิ้วมากเพื่อนโม่ง ตอนแรกเห็นภาพแล้วช็อกมาก กลัวนางตัดผม

>>258 ผมม้วนนั่นคือตัวตนที่แท้จริงของนางเหมือนแว่นตาของชินปาจิไงล่ะ!

>>256 วิกนี่อย่าบอกนะว่า....เครียดจนผมร่วง 5555
คงไม่ขนาดนั้นหรอกมั้ง 5555

>>260 อย่าแช่งเจ้าแม่5555555

>>260 เหี้ย555555 ไม่ผมร่วงก็หงอกขึ้นหัวจนต้องใส่วิกล่ะวะ

>>262 หัวหงอกก็เพิ่มความเป็นมารี อังตัวเนตต์ไงมึง 555

>>260 เคยได้ยินเจ้าตัวเปรยมาว่าอยากเปลี่ยนทรงผม

อยากเห็นแฟนอาตงะะะ

อยากเห็นด้วยคน

กูถามอะไรหน่อย ไอ้ดอกซึมิเระแช่อิ่มในเรื่อง ภาษาญี่ปุ่นมันคืออะไรใครรู้มั่ง กูหารูปมาแต่คิดว่ามันไม่ตรงเลยจะหาใหม่อ่ะ
Flower Preserve มันแปลว่าดอกไม้แช่อิ่ม แต่ดูรูปแล้วมันไม่มีใครเอามาแดกกันเลยอ่ะ บล็อคที่สอนทำก็บอกแค่เอามาประดับได้ ไม่เห็นบอกกินได้เลย

>>267 スミレの砂糖漬 มั้งนะ กูไปจิ้มๆมาจากดิบ

เข้าไปส่องในสารบัญอาหาร ตอน128 เจอรูปปั้นช็อคโกแลตพระนางมารี กูแทบกรี๊ด นึกภาพเรย์กะนั่งแทะหัวพระนาง 5555555555

>>268 แต๊งกิ้ว
แต่พอเอาคำที่มึงให้ไปหา รูปที่มันขึ้นมาไปตรงกับอีกคำที่กูเคยหาคือ crystallized ไม่ใช่ Preserve ว่ะ ถ้า crystallized มันคือการเอาไปเคลือบน้ำตาลแล้วทิ้งไว้ให้เย็นตัว น้ำตาลจะจับเป็นเกล็ดบนวัตถุเอง แต่ Preserve มันแปลตรงตัวว่าการแช่อิ่มเลย แล้วไอ้การแช่อิ่มของฝรั่ง ของไทย ของญี่ปุ่น ผลลัพธ์แม่งก็ไม่เหมือนกันอีก กูเลยงงๆกับการแช่อิ่มพอสมควร แต่หลักๆคือเอาของที่จะแช่ไปทิ้งไว้ในน้ำตาลกับน้ำเชื่อมเหมือนกัน

>>269 พร็อพมึงงงงง พร็อพพพพพพพ 55555555555555555

ขอสาปแช่ง!!!! ตาที่สามจงเปิด ให้วิญญาณ​ทานุกิสิงสู่โม่งสารบัญ​อาหารจนลงพุง มีพุงสามชั้น ชิ...

เปิดดูสารบัญอาหารแล้วเที่ยงนี้ต้องแวบออกจากออฟฟิศไปหาอะไรกินที่พาราก้อนด่วน แต่ละอย่างน่ากินมาก ทรมาน​ใจเหลือเกิน 🍰
//ปล. ขอบคุณ​สำหรับสารบัญ​อาหารนะโม่ง มึงทำได้ดีมากจนกูหิวโฮก กิเลศพุ่งเลย ขนาดกูนั่งกินข้าวเช้าอยู่นะเนี่ย

เพิ่งได้อ่านตอนใหม่ รู้สึกเรือคาบุรากิพุ่งแรงจนเรือเอ็นโจที่นั่งอยู่มันสั่นโคลงเลยแฮะ บทสนทนาตอนนั่งกินไก่ย่างนี่คืออะไรวะ โคตรเป็นธรรมชาติ คาบุไปกดน้ำแล้วมีถามว่าเธอจะเอาอะไรด้วย โฮ้ยยยยย นี่รู้จักคิดเพิ่มเติมขึ้นมาขนาดนั้นเลยเรอะ คาบุ ขนาดลาเต้กระต่ายของเอ็นโจยังโดนกวนซะเละก่อนดื่มเลยนะ คิดๆ ดูแล้ว ของที่คู่นี้ให้กันและกันนี่มาแรงแซงคู่อื่นๆ เลยมั้งเนี่ย ถึงจะเป็นหนังสือกดจุดบ้างอะไรบ้างก็เหอะ

ตอนล่านี่เพิ่งสังเกตุว่าท่านเรย์กะไม่ได้ชิมสักสิ่งนอกจากน้ำผัก ได้แต่มองตามตาปรอย น่าเอ็นดู แล้วยังโดนคาบุจกขนมที่กะซื้อให้ตัวเองไปอีกต่างหาก ฮา

กูซ่า เดี๋ยวสักพัก คาบุรากิแม่ง ชอบเรกะแน่ๆ

ออกแนว ขอคำปรึกษาไปเรื่อย รู้สึกตัวก็ชอบมากกว่าวาคาบะซะแล้ว

>>273 แต่ตอนซื้อไก่ย่างนี่นางกะฟาดเองคนเดียวสิบไม้เลยนะเว้ย ตอนเผ่นไปซื้อนี่คือลืมคาบุไปแล้วชัดๆ แถมยังได้แถมมาอีกสอง กระเพาะของเจ้าแม่ช่างแข็งแกร่ง...

>>275 ยังมีกลับบ้านไปกินอีกนะเว้ย...

>>276 ที่เที่ยวนั่นหลังเลิกเรียน​ด้วยปะ มื้อเช้าเที่ยงวันนั้นอีก..

>>277 รู้สึกตอนเที่ยงจะทานเป็นสลัดนะ เพราะวันนี้เริ่มมาตั้งแต่ตอนที่ 231 เช้ามาฟังข่าวลือเรื่องคาบุกับวาคาบะ เที่ยงมากินสลัดสวยๆ เพราะไดเอ็ท เจอริรินะให้ข้อมูลเรื่องคุณยุยโกะเลยสลด มานั่งกินเยลลี่แอปเปิลเชื่อมที่สโมสร กำลังจะไปต่อขนมอบแต่เจอท่านฟุยุโกะเลยเผ่นหนีมาก่อน เอาแต่ขนมติดมือมาด้วย พอจะกินขนมกับน้องๆ ก็เจอคาบุขัดอีกรอบ พอมื้อเย็นเลยระเบิดเกจซะ...

ท่านเรย์กะกับคาบุรากิไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขนาดนี้ ที่บ้านทั้งสองคนต้องรู้แหละ อย่างน้อยๆคนขับรถบ้านคาบุน่าจะรายงานพ่อแม่คาบุรากิ
แล้วคนในระดับเดียวกัน นอกจากยูริเอะก็ไม่เห็นคาบุจะมีท่าทีอะไรด้วย ตอนนี้มาสนิทสนมกับเรย์กะ พ่อแม่คาบุอาจจะทำอะไรสักอย่างก็เป็นได้

>>278 มึงพูดละนึกได้ ท่านเรย์กะพอเป็นเรื่องยุยโะกับเอ็นโจแล้วชอบเผลอตัวอยู่เรื่อย ปากบอกไม่สนใจๆ แต่พอริรินะพูดขึ้นละนางออกอาการไวกว่าเพื่อนเลย แถมพอเจอสองคนนี้รังสีสาปแช่งก็แรงกว่าคนอื่นเป็นเท่าตัวแถมไม่หายโกรธด้วยนะ คู่อื่นพอนางเผลอแช่งพอรู้สึกตัวก็รู้สึกผิด

>>271 ฮรี่ๆๆๆๆ ทำให้มึงหิวได้ กูก็ดีใจ แต่อ่านแล้วรู้เรื่องใช่มั้ย ไม่น่าเบื่อใช่มั้ย ตอนทำกูเจอเกร็ดนั่นนี่น่าใส่เยอะแยะไปหมด แต่ใส่แล้วเดี๋ยวยาวเป็นรายงานเลยไม่ใส่ ที่เห็นกูมาพล่ามเยอะๆในโม่งคือกูอัดอั้น กูสำลักความรู้ที่ได้รับ เช่นเรื่องพายแอปเปิ้ลนี่ ประวัติยาวเหยียดมาก แถมประวัติในเมกาแม่งค่อนข้างบ้าบอนิดๆ แต่ใส่แล้วจะยาวเลยไม่เอาดีกว่า

>>272 นั่นสิ พูดถึงลาเต้อาร์ทแล้วก็ปวดใจแทนองค์ชายของกูเหลือเกินนนน แต่นางชดใช้ จ่ายค่าตอบแทนของการกระทำไปด้วยอาการหมดอาลัยตายอยากตอนเห็นยุยโกะมาควงแขนถึงที่แล้ว กูเลยไม่อะไรมากเท่าไหร่

>>279 กูว่าเข้ารูทงานหมั้นแน่ๆ 55555555
พูดไปเห็นมีโม่งคนนึงบอกว่าเข้าใกล้ตอนที่ 100 นี่คือเรื่องหนักๆที่แต่ละคนจะต้องเจอ ร้อยตอนแรกคาบุอกหักไปโดดผา ตอนที่สองร้อยเรย์กะเจอคดีล๊อกเกอร์ ตอนที่สามร้อยน่าจะถึงคิวเอ็นโจละ ต้องดูกันว่าใครจะโดนจับหมั้นก่อนระหว่างคาบุกับเอ็นโจ แต่ให้กูเดา กูว่าเอ็นโจไม่รอดแน่

>>280 กูว่านางชอบเขาว่ะ แต่ไม่ยอมรับตัวเอง หลังๆมานี่ พอเป็นเรื่องยุยโกะกับเอ็นโจทีไร นางโกรธแบบจริงๆจังๆมาก แล้วเวลายุยโกะโผล่มาแทรกเวลาดีๆที่นางอยู่กับเอ็นโจ นางปิดกั้นตัวเองทันทีเลยด้วย ตัดฉับไปที่กำลังทำอะไร แต่ไม่บอกว่าคิดอะไร ฟีลมันจะเหงาๆเป็นสีเทาๆมัวๆ แบบที่โม่งคนนึงเคยบอกไว้ว่าเต้นอยู่ดีๆแล้วโดนเปิดไฟไล่กลับบ้านน่ะ

ปล. กูว่ากูเจอแบรนด์ขนมที่เอาไปงานน้ำชาบ้านคาบุแล้วว่ะ เดี๋ยวเย็นนี้ค่อยกลับไปใส่ให้

กูคนเดียวเบิ้ลไปสามเมนท์เลยเว้ยยยยย ขอโทษ Orz

>>283 ไม่เป็นไรกูอ่านอยู่ แบรนด์มี่ไมฮามะเอาไปก็อบใช่มะ มันแบรนด์ไรหว่าอยากรู้เหมือนกัน

>>284 pierre marcolini

>>285 แมร่ง ไม่น่าเปิดดูตอนเที่ยงเลยกู ลงไปซื้อกูลิโกะกินแทนก็ได้วะ....

>>285 อื้อหือ หน้าตาโคตรน่ากินนนน

>>281 อยากรู้เรื่องพายแอปเปิ้ลว่ะ ประวัติอะไรวะน่าสนใจ ถ้าไม่ใส่ในดอคก็เล่าในนี้ก็ได้ กูชอบฟังเกร็ดความรู้นั่นนี่นะ สนุกดี

>>288 กูจะพยายามเล่าย่อๆที่สุดละกัน

พายแอปเปิ้ลเกิดในอังกฤษราวๆศตวรรษที่ 13 สมัยนั้นน้ำตาลแพงมาก ต้องนำเข้า เลยเอาแอปเปิ้ลไปผัดกับพวกเครื่องเทศอย่างชินามอนแล้วก็อะไรก็ตามที่จะหาใส่ได้ ไม่ใส่น้ำตาล สูตรโบราณๆหน้าตาบ้านๆจืดๆ แล้วก็กินกันแบบนั้นมาเรื่อยๆ ฟังดูไม่ค่อยน่าอร่อยเท่าไหร่

จนกระทั่งไปล่าอาณานิคมที่อเมริกา คนอังกฤษก็เอาสูตรพายแอปเปิ้ลติดตัวไปด้วย แต่ว่าสมัยนั้น อเมริกาเพาะปลูกห่าอะไรก็ลำบาก ส่วนใหญ่ก็ทำไร่ข้าวโพด ข้าวสาลีอะไรกันไป ต้นแอปเปิ้ลหายาก กว่าจะได้กินก็ต้องรอทางอังกฤษส่งมาให้ เลยไม่มีของทำพายแอปเปิ้ล ก็จับสัตว์แถวๆนั้นทำไส้พายซะ เป็นที่มาของพายเนื้อ

แล้วพอศตวรรษที่ 19 การเกษตรเจริญก้าวหน้า ปลูกแอปเปิ้ลได้แพร่หลายก็เริ่มต้นทำพาย จนฮอตฮิตในอเมริกามากกก ขนาดมีคำพูดประมาณว่า "คนไหนไม่กินพาย ก็ให้เอาไปกำจัดทิ้ง" แล้วก็มีคำที่สัมภาษณ์จากทหารที่ไปรบใน ww2 ว่าไปรบเพราะอะไร คำตอบคือ "for mom and apple pie" (เป็นสำนวนเมกันประมาณว่าพิทักษ์สิ่งสำคัญอ่ะ แต่กูก็ไม่ค่อยเข้าใจว่าพายแอปเปิ้ลมันเป็นสิ่งสำคัญจนต้องพิทักษ์ยังไง ใครรู้ก็อธิบายที)

ปล. มีเมืองชื่อ pie town ด้วยนะ อยู่ในนิวเม็กซิโก ตั้งขึ้นเพราะความคลั่งไคล้พายแอปเปิ้ล
ปล.อีก ที่มาของทาร์ตก็มาจากพายแอปเปิ้ลเหมือนกัน

>>289 เออ ที่มาที่ไปสนุกดี 5555
for mom and apple pie นี่น่าจะแบบ พายแอปเปิลเป็นขนมที่พวกแม่ๆมักทำกันรึเปล่า แบบระลึกความหวังวัยเด็ก,บ้านเกิด
ความหมายรวมๆก็ปกป้องมาตุภูมิไรงี้ (กูมั่ว)

>>289 โอ้วว แค่ไม่กินพายต้องเอาไปกำจัดทิ้งเลยเหรอ 5555555555555555
ขอบคุณสำหรับเกร็ดความรู้นะมึง อ่านเพลินดี กูชอบ

เชี่ยยยย จู่ๆ พอลองมโนว่า จอมมารชอบเจ้าแม่อยู่แล้ว แต่จีบอ้อมโลก เจ้าแม่ก็ชอบจอมมารแบบไม่รู้ตัว ไซซายะก็อาจหันมาชอบแม่สื่อ
นิยายเรื่องนี้คงวุ่นไปอีกแบบ ยิ่งดูจากนิสัยไซซายะแล้ว วุ่นแน่ๆ...

>>292 กูก็อยากคิดแบบนั้นนะ แต่อ.ฮิโยโกะแกเป็นนักหักหลังว่ะ อะไรที่คนอ่านอยากเห็น อยากได้ แกไม่ให้หรอกนะ 555555555555555
หลายอีเวนท์มากที่ปูมาทำนองให้คิดไปไกลว่าต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้แน่ๆ เอาเข้าจริงไม่เกิดอะไรขึ้นเลย แต่พอไม่คาดหวังอะไร ไม่ได้ปูเรื่องอะไรมาเลย
หรือไม่ก็ไม่ได้ชง อีเวนท์เสือกโผล่มาซะงั้น เป็นงี้หลายรอบแล้ว และกูว่ามันคงเป็นไปยันจบเรื่องแน่ๆ

>>290 for mom and apple pie คำเต็มๆคือ motherhood and apple pie เป็นคำปลุกระดม ปลุกใจให้ทหารไปรบ โดยสร้างสัญลักษณ์ที่เด่นชัดในใจมากของคนอเมริกันคือบ้านเกิดเมืองนอนและพายแอปเปิ้ล

motherhood and apple pie = ค่านิยมอันดีงามทั้งหลายของชาติอเมริกัน ที่ต้องเป็นพายแอปเปิ้ลเพราะชาวอเมริกันทุกคนล้วนแต่ชื่นชอบพายแอปเปิ้ลน่ะสิ (A “motherhood and apple pie” issue is an issue which is universally agreed upon just as no one would disparage “motherhood” and everyone likes apple pie. )
อ่านคำอธิบายแล้วรู้สึกว่าแม่งโครตโอตาคุพายแอปเปิ้ลกันเลยโว้ย อะไรจะคลั่งไคล้ขนาดนั้นนนนน

>>294 นึกถึงไอ้หนังอุบาทว์ American Pie เลยว่ะ...

สงสัยว่านอกจากชั้นใต้ดินห้างสรรพสินค้าแล้ว ยังมีอีกกี่ที่ให้คู่หูตะลอนทัวร์ (บริโภค) คู่นี้ไปกันนะ ขืนเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ กว่าจะเรียนรู้วิถีสามัญชนเสร็จ ท่านเรย์กะมีหวังอืดพอดี

>>295 ไอ้หนังเรื่องนี้ทำให้กูรู้จักคำว่า milf และคำว่า pie ที่มีความหมายติดเรท..... แต่แม่งฮาดีนะมึง กูชอบมุกเปรตๆเลวๆในเรื่องชิบเป๋ง บางทีก็แอบสงสัยว่าเด็กซุยรันเขาดูอะไรแบบนี้กันป่ะวะ พวกหนังที่มีมุกทะลึ่งตึงตังอ่ะ หรือดูหนังเด็กดีกันหมด

>>297 สปอยล์
.
.
.
.
มันจะมีตอนนึงที่พูดถึงหนังที่ชอบกัน หนังที่เอ็นโจดูแม่งโกโซดีพชิบหาย กูตามไม่ทัน หนังแม่งนีชสัด...
.
.
.
.

>>298 เรื่องอะไรเรอะ

>>299
.
.
.
จำไม่ได้ว่าเรื่องอะไร แต่เอาชื่อไปแปะนี่เหมือนจะเก่าขนาดหนังขาวดำอ่ะ
.
.
.

>>300 อาฮะ รสนิยมเฉพาะทางจริงๆ แต่หนังขาวดำหลายเรื่องก็สนุกมากนะ อย่าง To Kill a Mockingbird,Psycho(หนังฮิตช์ค็อก คนที่เจ้าแม่ต้องการโค่นล้ม),Casablanca(หนังแอบรักเมียชาวบ้านในช่วงสงครามโลก),Following(หนังโนแลน เกี่ยวกับนักเขียนที่สะกดรอยตามคนอื่นเพื่อหาแรงบันดาลใจเขียนบท สนุกมาก กูแนะนำเลย)

>>301 หนังฮิตช์ค็อกกูเคยดูแค่ the bird ว่ะ ดีนะที่นกยังแค่ขี้ใส่หัวเฉยๆ ถ้าเป็นแบบในหนัง ท่านเรย์กะน่าจะตายเพราะนกพวกนี้คนแรกเลย

>>301 Casablancaหนังดีนะ ฉากที่นาซีร้องเพลงชาติในบาร์แล้วทุกคนนั่งกัดฟันทน
จนพระเอกสั่งให้นักดนตรีขึ้นเพลงชาติฝรั่งเศสแล้วคนร้องกันทั้งบาร์
ตอนที่ฝรั่งเศสโดนก่อการร้ายเมื่อปีสองปีก่อนคนเอาฉากนี้มาแชร์กันเพียบ
ปลุกใจรักชาติกับให้กำลังใจคนฝรั่งเศสช่วงนั้น

อีกเรื่องคือเอฟเฟคอลังการ ฉากที่สนามบิน เครื่องบินที่อยู่ไกลๆในฉากหลังทำจากลังกระดาษ

>>303 ฉากนั้นกูก็ชอบ ขนลุกเลยตอนร้องเพลง อีกฉากที่ดูแล้วเศร้าตามคือ พระเอกอ่านจดหมายนางเอกที่สถานีรถไฟแล้วน้ำฝนมันมาโดนกระดาษ หมึกก็เลยเลอะ แล้วข้อความก็ค่อยๆหายไป เหมือนจะสื่อว่านางเอกก็ร้องไห้ผ่านจดหมาย พระเอกก็เศร้าด้วยเพราะสายฝนและการลาจาก เล่นได้ดีจริงๆ สายตาเศร้ามากอ่ะ

กูชอบพระเอกเรื่องนี้นะ คำพูดว่ารักแท้คือการเสียสละ รักอมตะคือการรักเขาข้างเดียว แม่งเหมาะกับพระเอกเรื่องนี้จริงๆ แถมหนังโฟกัสในมุมมองฮี ก็ยังเสือกคาดเดาได้ยาก อ่านใจไม่ออกอีกต่างหาก(ลักษณะคุ้นๆเหมือนใครซักคนแถวๆนี้เลยเนอะ) แล้วสุดท้ายก็... แต่ก็โอเค เป็นบทสรุปที่ดีสำหรับทุกฝ่ายแล้ว

>>304 555555นั้นสิใครกันน้า

แปลไทยตอนใหม่มาแล้ว โอ๊ย...ฮาพลังแห่งสปิริต ชอบตอนที่ฟุยุโกะทักว่าชอบเอ็นโจหรอ เรย์กะตอบแบบมาตรฐานคนซึนเลยไม่มีอธิบายอะไรซะอย่าง แต่พอคาบุรากิตอบแบบคนเซ็งๆ มีเหตุผลอธิบายเพียบ

หลังจากมีอีเวนท์กับจักรพรรดิรัวๆ อะไรคือเอ็นโจโผล่ออกมาคืบเดียว นายจะยกตำแหน่งพระเอกให้คาบุรากิแล้วสินะ

อ่านคอมเมนต์ในแมวดุ้นที่ว่าพัฒนาความสัมพันธ์กับตัวละครอื่นไปถึงไหนๆ แต่กับเอ็นโจยังเดินหนีเหมือนเดินแล้วโคตรปวดใจ แต่ก็จริง 55555 ถ้าไม่งัดการ์ดยูกิโนะมาใช้ก็แทบไม่มีโอกาสเข้าถึงตัวเจ้าแม่เลยนะเนี่ย

>>306 พอเป็นเอ็นโจก็ไม่ได้อธิบายอะไรมากแค่ตอบปฏิเสธไปสั้นๆประโยคเดียว แถมพอท่านฟุยุโกะพูดเรื่องอัญมณีก็ยังเผลอคิดว่าจะสั่งมามั้ยอีก 5555555

สปอยนิดๆนะ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
จากที่ดำน้ำอ่านมา หลังๆพอคาบุอยู่กับเรย์กะ2ต่อ2ทีไร เอ็นโจจะชอบเข้ามาขัดตาทัพเรื่อย มีขอมาอยู่ในห้องประชุมเล็กด้วย มีตอนที่คาบุอยู่กับเรย์กะแล้วล๊อคห้องประชุม ตานี่ก็รีบมาเคาะถามทำไมต้องล๊อค พอเขาจะไปฟาสฟู้ดกันกก็ขอตามไปด้วย

เพราะงั้นชาวเรือเอ็นโจ ห้ามพ่ายแพ้ต่อคะแนนมิตรภาพของเจ้าคาบุเชียวนะ เรายังมีความหวังเต็มเปี่ยม!

พูดเรื่องผม สีหัวของเอ็นโจบ่อยๆอีกละ ทีแรกก็พูดว่าผมเป็นประกายระยิบระยับ คราวนี้อยากให้ย้อมเลยวุ้ย ทีแรกยังไปทักซาโตมิว่าย้อมผมผิดกฎแท้ๆ ....อยากเจอเจ้าชายจากคิมิดอลอะดิ ฮี่ๆๆๆๆ
กูว่าในงานโรงเรียนต้องมีอีเวนท์เจ้าชายผมทองปรากฎตัวแน่ๆ

>>308 โอ๊ย กูล่ะนึกถึงเพลงไกลเท่าเดิม
"อยากให้เธอรู้สักอย่าง เราอยู่ห่างเกินไป
เธอวางตัวกับฉันทีไร เหนื่อยใจไม่อยากทวงถาม
จากที่เคยใช้เวลา เนิ่นนานทุกอย่างเท่าเดิม
แล้วทำไมไม่คิดเพิ่มเติม เธอเว้นทางเดินเผื่อใคร"

>>310 ช่างน่าวงวาร ถถถถ

กูฮาตอนล่าสุด อะไรคือความจูนิเบียวของท่านเรย์กะ จินตนาการภาพท่านพี่เปิดประตูมาเจอพอดี ท่านพี่คงทำหน้าไม่ถูกแน่ 555

>>308 โอ๊ยย เจ็บปวดว้อย 5555

>>311 แม้ครั้งใด ที่ฉันต้องการใกล้เธอ เธอก็ถอยไปอีกไกล ออกไป ยิ่งไกล ไกล เท่าเดิม..... //กูต่อเพลงให้ 55555555555555

ผ่านมาสิบปี นายก็ยังได้ระยะห่างเท่าเดิมเลยเว้ย ถ้าไม่มียูกิโนะคือนายหลุดขอบจักรวาลท่านเรย์กะไปแล้วล่ะ โครตน่าสงสาร คนหล่อเรื่องนี้มันอาภัพจริงๆวุ้ย สงสัยต้องกินกันเองแล้วถึงจะสุขสมหวัง ปล่อยสาวๆไปปลูกทุ่งดอกไม้ ส่วนพวกนายก็ปลูกป่า//ผิดๆๆๆๆๆๆๆ

แอบเข้าใจเรย์กะนะ เรื่องเอ็นโจ
พอเป็นปัญหาก็โยนมาแล้วหายหัวไป ไหนไม่รู้
แล้วทำมาพูดว่า เหนื่อยหน่อยนะ พร้อมยิ้มหัวเราะ อะไรของเมิงวะ สนุกเหรอ
เป็นกุคงแบบไอ้เวรนี่โยนภาระมาให้กุแล้วมาหัวเราะคิกคักใส่อีก หาเรื่องกันเหรอวะ ไรงี้แน่ๆ

พอเห็นแบบนี้ท่านเรย์กะจะมองในแง่ลบ ค่อยเลี่ยงคอยหนีก็ไม่แปลกอ่ะนะ

สปอย์มั้ง

ยิ่งหลังๆ ทำมาร่วมวงด้วย แอบมาด้วยแบบเนียนๆ
อารมณ์แบบตอนแรกไม่ช่วย พอเห็น เค้าไปกันด้วยดี สนุก ทำมาร่วมด้วย
เหอะ.. หมั่นไส้คนแบบนี้ว่ะ เหมือน หวงก้างนิดๆมั้ง

ปล.เห็นด่างี้ แต่กุเรือเอ็นโจนะเนี่ย แต่เบื่อพฤติกรรมเฮียแกจริงๆ

>>315 มันเหมือนว่าตอนแรกเอ็นโจแอพพรูฟเรย์กะ(ก็คงเริ่มชอบเองด้วยแหละ จำได้ว่าช่วงแรกมันมีpov ของนักเรียนคนนึงที่เล่าประมาณว่า "คนๆนั้นก็คอยมองเรย์กะอยู่ พอเห็นเรย์กะโดนขี้นกตกใส่ยังขำ" เราว่านี่พูดถึงเอ็นโจแน่ๆ และตอนซาโตมิ povก็พูดถึงเอ็นโจช่วยเรย์กะลับหลังอีก) แล้วคิดว่าตัวเองแข่งกับมาซายะไม่ได้ เลยกะจะจับคู่เรย์กะให้มาซายะ เพราะรู้ว่ามาซายัสิ้นหวังกับยูริเอะแน่ๆ เห็นได้ว่าตอนแรกๆเอ็นโจพยายามยัดเยียดให้สองคนนี้เข้าหากัน
แต่พอมีวาคาบะเข้ามา ก็กลายเป็นว่าทางสะดวก หลังๆเอ็นโจเลยค่อยๆรุกคืบหาเรย์กะมากขึ้น (ช่วงที่แวบหายไปคงติดปัญหาเรื่องคุณยุยโกะ) ช่วงหลังนี่ เอ็นโจพยายามแทรกกลางระหว่างคาบุกับเรย์กะมากขึ้น คิดว่าเฮียคงเริ่มเอาจริง

ยังไงก็ขอปักธงเอ็นโจมั่นไม่ไปไหนละ

>>316 หลังๆ เอ็นโจเริ่มมาเนียนแทรกมากขึ้นล่ะ บางครั้งกุก็หงุดหงิดแทนเรย์กะในตามความเห็น >>315 จะมาก็มาเลยไม่ต้องมาผลุบๆ โผล่ๆ แต่ตามแบบคาบุรากิก็ไม่ไหวนะ

>>315 อารมณ์เหมือนอยากผลักไสเธอไป แต่พอเธออยู่ใกล้เขาทีไรดันไม่พอใจซะงั้น โถๆจอมมารน้อย //ดมกาวต่อแปป

>>315 เอาน่า กูเข้าใจ บางทีกูก็อยากทะลุมือเข้าไปในเรื่องแล้วตบกบาลฮีเหมือนกัน แต่เห็นแก่ความดีทั้งหลายที่ทำมา ก็เลยยังรักอยู่ อีกอย่างเวลาสองคนนี้มีปัญหาอะไรฮีก็ออกหน้าแทนตลอด มาช่วยทุกครั้งนั่นล่ะ แต่พอช่วยปัญหาหนักๆก็ไม่เคยเอาบุญคุณมาพูด ตรงนี้ล่ะที่ทำให้กูรักเขา ที่ตอนนี้ยังไม่มาร่วมด้วยเพราะติดธุระบวกกับเห็นว่าเรย์กะยังจัดการได้อยู่มั้ง กูก็ไม่รู้เหตุผลที่แท้จริงเหมือนกัน

>>316 กูมัดตัวเองกับเรือนี้แน่นหนาไม่ไปไหนตั้งแต่ "เขา" ของหัวหน้าห้องในตอนที่ 70 แล้ว กูมั่นใจมากว่าเขาที่ว่านั่นคือเอ็นโจนั่นล่ะ คำว่าคอยสอดส่องคือคีย์เวิร์ด แล้วคนที่สอดส่องเรย์กะมาจนบัดนี้ก็มีอยู่คนเดียวจะใครล่ะ จากมุมมองคนอื่นจะเห็นว่าเอ็นโจอ่ะทำอะไรเพื่อเรย์กะแบบลับหลังตลอดเลย ไปพูดด้านดีๆของเรย์กะให้เณรน้อยฟังมั่งล่ะ น้องแว่นบอกจับหิ่งห้อยให้มั่งล่ะ ขู่ซึรุฮานะว่าถ้าใส่ร้ายเรย์กะกูไม่เอามึงไว้แน่ แม้พฤติกรรมบางอย่างของฮีมันน่าเหนื่อยใจ แต่กูเชื่อว่าฮีไม่มีทางคิดร้ายต่อเรย์กะแน่ๆ ก็ออกจะรักหนักแน่นมั่นคงขนาดนี้

กูว่าฮีชอบเรย์กะมานานมากว่ะ อาจจะตั้งแต่แรกพบด้วย ถึงได้มองมาตลอด จำชื่อเขาได้ทั้งที่ยังไม่เคยคุยกันเลย จำได้ว่าเขาทำอะไร ชอบอะไร สมัยประถมเวลาเรย์กะเลิกมองคนอื่นพอหันหน้าไปก็ได้สบตากับเอ็นโจตลอดนั่นล่ะ แต่ที่ไม่รุกซักที กูว่าฮีมีเรื่องยุยโกะเป็นห่วงผูกคอตัวเองอยู่นี่ล่ะ ทำอะไรก็สะดุดไปหมด คือเวลามีเรื่องยุยโกะมาข้องเกี่ยวเนี่ย นอกจากเรย์กะจะตัดฉับความคิดตัวเองแล้ว เอ็นโจก็ยัง Pause ตัวเองไว้เหมือนกัน มันเลยไม่ไปไหนซักทีไง จะช้าจะเร็วยังไงปมยุยโกะก็ต้องเคลียร์ ซึ่งกูก็หวังให้เคลียร์ไปได้ด้วยดีนะ

>>319 คิดไว้เหมือนกันว่า ถ้าในด้านเอ็นโจ แม้จะชอบเรย์กะ แต่ฮีคงมียุยโกะเป็นห่วงผูกคออยู่ ทั้งเห็นว่ามาซายะไม่หวังกับยูริเอะแน่ เลยตัดใจและไหนๆก็ไหนๆ ยกคนที่ชอบให้เพื่อนสนิทดีกว่าให้ไปคบกับใคร ทีนี้ตอนหลังคาบุดันมีวาคาบะ และท่าทางเอาจริง ตัวเองเลยเห็นความหวัง หมดห่วงเรื่องเพื่อนแล้ว ทีนี้ข้าขอเอาเองละกัน และเริ่มที่จะไล่เคลียร์ปัญหายุยโกะ
แต่แอบคิดว่า ยุยโกะมันต้องมีความหลังไรที่ทำให้เอ็นโจปฏิเสธนางไม่ได้แน่ๆ ไม่งั้น ทั้งหน้าตาทางสังคม ชาติตระกูล มันก็ไม่มีอุปสรรคอะไรเลยที่คิโชวอินกับเอ็นโจจะเกี่ยวดองกัน
เราว่ายุยโกะมันต้องไม่ปกติแหง
แต่ดิบนี่ก็ไม่อัพเดทซักที แล้วยังไม่เฉลยปมไรด้วย สงสัยปมยุยโกะอาจจะมาตอนที่300

>>320 ก็อย่างที่โม่งบอกที่บอกไว้บนๆกระทู้ว่าตอนที่ 100 จะเป็นเรื่องพีคๆหนักๆของแต่ละคน คาบุโดนแล้ว เรย์กะโดนแล้ว ตอนที่ 300 ข้างหน้านี่คิวเอ็นโจแน่ๆ ซึ่งคงหนีไม่พ้นเรื่องยุยโกะชัวร์ จะพีคได้ขนาดไหนหว่า

>>320 สรุปเฉไปลงหัววาคาบะ

>>322 วาคาบะก็ยังดี นี่กลัวท่านฮิโยโกะอินดี้จัด ดองไปอีกห้าเดือนยังไม่มาต่อ...

ky ไปเจอในบอร์ด NU
https://www.fanfiction.net/s/12561123/1/Kenkyo-Kenjitsu-wo-Motto-ni-Ikiteorimasu
ยังไม่ได้อ่านว่าเป็นยังไง มาแปะไว้ก่อน ฟฟฟฟฟ