Fanboi Channel

เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"

รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้

.

謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015

♕ คลังกระทู้ ♕
>>>/webnovel/3289 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
>>>/webnovel/3364 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชายามบ่ายของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
>>>/webnovel/3451 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
>>>/webnovel/3507 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4
>>>/webnovel/3543 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับปฏิบัติการปลูกไร่กัญชาบนดาวเคราะห์ดวงที่ 5
>>>/webnovel/3572 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับหลุมดำดูดเวลา กาวแลคซี่ที่ 6
>>>/webnovel/3588 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือกาวฟิคที่ไปไกลกว่าเรืออฟช. ลำที่ 7
>>>/webnovel/3600 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการผนึกกำลังของเหล่าพันธมิตรเรือเพื่อล่มเกาะแห่งคาน ครั้งที่ 8
>>>/webnovel/3628 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับนิทรรศการเรืออับปางใต้ท้องทะเลลึก ครั้งที่ 9
>>>/webnovel/3689 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับฤดูใบไม้ผลิอันฟรุ้งฟริ้งของเรย์กะจัง♡ ~โดขิโดขิ หัวใจของเธอเป็นของฉันนะ! ♡♡ กาวยกกำลัง10! ♡♡ (,,,ゝ∀・,,,)ﾉｼ *:･ﾟ✧*:･ﾟ✧
>>>/webnovel/3786 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการหายตัวไปอย่างปริศนาของฟิคกาวในห้องซาลอนปิดตาย [คานที่กำลังก่อตัวชั้นที่11]
>>>/webnovel/3805 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแท็ก love ปริศนา ที่ไม่ตั้งใจจะใส่มาหรอกนะ แค่มันอยู่ใกล้มือเท่านั้นเอง [แท็กที่ 12]
>>>/webnovel/3856 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับกองเรือรบสยบคาน ประจัญบาน​พิชิต​ใจ​เธอ! [ศึกรักที่ 13]​
>>>/webnovel/3899 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับคำอธิษฐานรักผ่านเส้นผม (ผมลอนสลวยเก๋เส้นที่ 14)
>>>/webnovel/3953 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสูตรอาหารคิวปิดสื่อ​รัก​สุดมิราเคิล​ของยอดเชฟสาวเจ้าเสน่ห์​เร​ย์​กะ​ ~"แค่คำเดียว"เป็นจานที่ 15 แล้วนะ!
>>>/webnovel/4018 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับท่านเทพเกศาบันดาลรัก โปรดรับบรรณาการนี้ไปด้วยเถิด!!! (บรรณาการจานที่ 16)

.

♕ สนธิสัญญา ♕
1) สปอยล์ได้ แต่รบกวนเตือนและจุดลากยาวทุกครั้ง(อย่างน้อย7-8บรรทัด) ช่วยป้องกันให้คนที่ไม่ต้องการอ่านสปอยล์เนื้อเรื่อง
1.1) ไม่สปอยล์เนื้อหาที่แปลไทยใกล้จะถึงแล้ว
1.2) ไม่สปอยล์เนื้อหามากจนเกินไป คนอยากโดนสปอยล์ก็อดใจรอไว้หน่อย ไว้ไปฟินพร้อมๆกัน

2) อย่าเร่ง อย่ากดดันโม่งแปล !!!!

3) งดเว้นการตั้งชื่อกระทู้ด้วยถ้อยคำที่ไม่เป็น​มงคล (หรือถ้อยความ​ที่เป็นแง่ลบ อาทิ คาน, จมเรือ, เรืออับปาง, หักธง, ซากเรือ เป็นต้น) "ห้ามแก้เคล็ดเด็ดขาด" หากฝ่าฝืนตั้งมา ชื่อนั้นก็จะไม่เอามาโหวตนับคะแนนแต่อย่างใด

4) แจ้งดิบตอนใหม่​​หลังเที่ยง เพื่อ​ไม่ให้​ทับซ้อนกับแปลไทย

.

♕ สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต ♕
https://docs.google.com/document/d/1Jtm_XMsTD_t_6GWtvFfN3qDIm3yxYGeJCX29QUS1vIo/edit?usp=sharing

How to: วิธีการใช้และอัพเดตสารบัญ
https://docs.google.com/document/d/1ET-eMchwMQyJ8awYO1Q5yIcKWuTeJrJ0TVhXXVd8eD4/edit?usp=sharing

รวมไฟล์สารบัญ
https://drive.google.com/drive/folders/0BwR6XEqxsnTAZWdSckFqb182VDQ

กระทู้ที่แล้วปิดท้ายด้วยจอมมาร 2017 ว่ะ

กูรีเฟรชกระทู้เห็นยังอยู่ที่ 996 เลยก้มหน้าก้มตาพิมพ์ เงยหน้ามา อ้าว ปิดกระทู้เฉย ถถถถถถถถถถ

ขอให้กระทู้นี้มีกาวให้โม่งซุยรันได้อิ่มอกอิ่มใจถ้วนหน้ากัน อยู่อย่างปรองดองในทุกๆ เรือ
ﾜｯｼｮｲヽ(ﾟ∀ﾟ)メ(ﾟ∀ﾟ)メ(ﾟ∀ﾟ)ノﾜｯｼｮｲ

มาเจิมมู้~~ ฟิคไหลมาเทมา ดิบตอนต่อไปจงมา เรือทุกลำแล่นไปโค่นจักรวรรดิแห่งคาน ฮุยเลฮุยยย--!!!

>>5 เรือที่ทำจากกาวน่ะ ทำอะไรผมไม่ได้หรอกนะครับ by คานซัง ผู้เป็นคู่แท้แห่งโชคชะตาของท่านเรย์กะ

มึงกุสงสัย จำได้ว่าชาติก่อนเรย์กะเมนเอ็นโจ มันเลิกชอบได้ง่ายขนาดนั้นเลยหรอ ถึงจะเปลี่ยนไปมากแค่ไหนเมนเราก็ต้องหวั่นไหวบ้างแหล่ะ อย่างกุนี่แทบบูชาเมนกุเลยนะ...

>>6 ขอแค่มีกาวอยู่ละก็ สิ่งที่เป็นไปไม่ได้ก็สามารถเป็นไปได้ทั้งนั้นแหละ เรือกาวของพวกเราชาวซุยรันไม่กระจอกเหมือนไททานิคหรอกนะ เอ้า รวมพลัง ซู้ดดดดดดดด

กูไปดีกว่า.....

>>7 นางไม่ได้บอกว่าเมนใครนี่นา แต่ตอนที่ 6 บอกว่าหน้าเอ็นโจตรงรสนิยมนางมากกว่า แล้วก็พูดอีเวนท์นั่นนี่ของคาบุที่ทำให้นางโดขิโดขิกรี๊ดกร๊าด จักรพรรดิขาาาาา แต่นางแทบไม่เคยพูดถึงอีเวนท์หรือเรื่องราวของเอ็นโจเลยซักแอะ บอกแค่เป็นคนอ่อนโยน ยิ้มนุ่มๆ

หรือบทของเอ็นโจในนั้นแม่งมีแค่โผล่มาด่าเรย์กะ โผล่มาช่วยไกล่เกลี่ยเวลาวาคาบะกับคาบุทะเลาะกันเท่านั้นวะ แต่แค่นั้นก็ไม่น่าจะขึ้นแท่นอันดับหนึ่งของเรื่องได้นะ กูว่าอาริมะน่าจะขึ้นอันดับหนึ่งมากกว่าอีก เพราะเป็นพระรองคนดี๊คนดี น่าจะมีบทเท่ๆกับนางเอกมากกว่าเยอะ แล้วไหงเพื่อนพระเอกถึงแซงไอ้สองคนนั้นไปได้หว่า ทั้งที่น่าจะเป็นตัวประกอบแท้ๆ กูว่าบทน่าจะน้อยกว่าพระเอกกับพระรองด้วยซ้ำนะ

>>6 ช่างอัปมงคลยิ่งนัก!! จงรับพลังศักดิ์สิทธิ์ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยรักจากท้องมหาสมุทรไปซะ!! By เกลือปลุกเสกจากศาลเจ้าแห่งหนึ่ง

กูเริ่มสงสัยล่ะว่าท่านเรย์กะไปเอาเกลือปลุกเสกจากไหนมาเป็นกระปุกๆ วะ มีขายเป็นกิโลเรอะ

>>11 ซื้อเกลือมาแล้วทำพิธีปลุกเสกเองมั้ง

>>9 ที่ได้อันดับหนึ่งเพราะโดนสาววายจิ้นเป็นเคะกับจักรพรรดิหรือเปล่า นี่ข้อมูลจากชาติก่อนท่านเรย์กะเองเลยนะ

>>11 เคยได้ยินว่าเกลือเป็นสิ่งบริสุทธิ์โดยธรรมชาติอยู่แล้วของความเชื่อหลายๆประเทศนะ ถึงไม่ต้องปลุกเสกก็น่าจะใช้ได้นะ

>>13 ห๊ะ มีบอกด้วยเรอะว่าในคิมิดอลเอ็นโจโดนจับจิ้นกับคาบุจนได้อันดับหนึ่ง กูจำได้แค่เรย์กะบอกว่าเอ็นโจมีภาพลักษณ์เจ้าชายผมสีฮันนี่บลอนด์ นิสัยอ่อนโยนคอยไกล่เกลี่ยปัญหาเป็นตัวกลางให้จักรพรรดิที่พูดไม่เก่ง แต่เวลาโกรธน่ากลัวยิ่งกว่าคาบุซะอีก แล้วก็ปฏิบัติกับศัตรูอย่างเรย์กะคิมิแบบไร้เมตตาด้วย ข้อมูลเกี่ยวกับเอ็นโจคิมิที่เรย์กะพูดถึงมีแค่นี้ไม่ใช่รึ ตอนไหนที่บอกว่าโดนจับจิ้นเป็นเคะหว่า

>>13 เดี๋ยว มีบอกด้วยเหรอที่ว่าเอ็นโจเป็นเคะอ่ะ ตอนไหนหว่า

>>13 เดี๋ยวว กูว่าคาบุเคะ แต่สลับกันก็โอนะ /ขอขมาโม่งที่ไม่วาย

>>13 กูลองไปไล่อ่านก็ไม่เจอเรื่องนี้นะ ตอนที่ 6 ก็ตาม >>15 อีกตอนก็บอกแค่เป็นคนอ่อนโยน ไม่มีทางเป็นจอมเจ้าเล่ห์ชอบวางแผน
ที่บอกเป็นเคะนี่คือแซวกันเล่นในกระทู้รึเปล่า

กู >>13 นะ จะบอกว่าหาพาร์ทนั้นไม่เจอว่ะ 5555 แต่กูมีความรู้สึกจำได้อย่างลางเลือนมากว่าในเรื่องดั้งเดิมมีสาววายจับคู่สองคนนี้อยู่ เดี๋ยวลองไปอ่านดูก่อน แต่ถ้าหาไม่เจอก็ขอโทษไว้ก่อนเลยละกัน เผื่อเลอะเลือนเอง 5555

ถ้าเอ็นโจจะเคะ ก็ต้องเคะราชินีแบบท่านพี่สิ!! //โดนจอมมารฆ่า

กูว่าคาบุเคะนะ
ลองนึกภาพคาบุอยากจะเมะบ้าง แต่เจอ "อื๋อ? มาซายะ" เข้าไปก็ศิโรราบแล้ว

คาบุเคะ กูนึกถึงแต่คำว่าเมียทาสว่ะ 55555555555555

>>21 คาบุคงเสะทาส แต่กูเชียร์ริบะ แต่ชิพ อาริมะคาบุมากกว่า

จากชื่อกระทู้แล้วลากเข้าเรื่องวายนี่มันหาเงินซื้อบ้านให้เจ้าแม่ด้วยโดวายสินะ

>>23 เงินพิเศษระดมทุนไงล่ะ!

>>20 กูว่าถ้าคาบุเมะ คงไปนั่งปรับทุกข์กับอิมาริตามประสาพ่อบ้านใจกล้า หาเคล็ดลับที่ทำให้เมียยอมอยู่ในโอวาทบ้าง อิมาริก็แนะนำแบบผู้มีประสบการณ์ ต้องทำแบบนั้นแบบนี้ อย่าไปยอม เดี๋ยวจะคิดว่าเราอ่อนข้อให้แล้วจะได้ใจ แต่พอท่านพี่มายืนกอดอกตรงหน้า ไอ้ที่โม้ๆไว้ก็มลายสิ้น เดินตามกลับบ้านต้อยๆไปเคลียร์กันต่อในห้อง

พอกลับไป เอ็นโจคงพูดยิ้มๆว่าเมื่อคืนไปทำอะไรไว้ อย่านึกว่าไม่มีใครรู้นะ ให้คาบุนอนระแวงทั้งคืน ไปทำงานด้วยตาแดงก่ำ

>>24 เขียนโดยท่านซาราระแห่งชมรมวรรณกรรม บรรณาธิการคือหัวหน้าห้องสาวน้อย ส่วนท่านเรย์กะคือผู้ซื้อมาอ่านและรีวิวลงบล็อก เป็นความรักที่งดงามเหลือเกินค่ะ

เออใช่ ด้วยความที่กูว่างจัด เลยลองเอาชื่อตัวละครมาเทียบเสียงจีนดู พร้อมดัดแปลงนามสกุลให้เหลือแซ่ตัวเดียวดู
1) เจ้าแม่ 吉祥院麗華 --->> 吉丽华 จี้ลี่ฮวา
2)บากะรากิ 鏑木雅哉 --->> 木雅哉 มู่หย่าไจ
3)จอมมาร 円城秀介 --->> 城秀介 เฉิงซิ่วเจี้ย
4)ยูกิโนะ 円城雪野 --->> 城雪野 เฉิงเสวเหย่
5) วาคาบะ 高道若葉 --->> 高若叶 เการั่วเย่
6) ตัวสำรอง 水崎有馬 --->> 水有马 สุ่ยโหยวหม่า
7) ทั่นพี่ 吉祥院貴輝 --->> 吉贵辉 จี้กุ้ยฮุย
8) ริรินะ 古東璃々奈 --->> 古璃奈 กู่ลี่ไน่
.
เรื่องเรียนกูจริงจังขนาดนี้ไหมเนี่ย

>>27 เหยดดด มีความจริงจังงงง แต่ทำไมกูขำชื่อจีนวาคาบะ เผลอแปลไทยอีกต่อ มันดูคันๆตลกๆแล้วยังดีใจอีก ถถถถถ

>>27 เหยดดด ฟิคกำลังภายใน, จีนโบราณ กำลังจะมาแล้วซินะ ถถถ

>>27 โอ้ งั้นก็ได้ชื่อที่จะเขียนฟิคจีนที่มีคนเคยเสนอพล็อตเมื่อกระทู้ก่อนๆแล้วดิ เห็นมีคนจะเขียนหลายคนเลย แต่ตายกันตรงชื่อนี่ล่ะ
รู้สึกว่าชื่อลี่ฮวาเพราะสุดเลยแฮะ

>>27 แล้วท่านอิมาริล่ะ

>>27 กรี๊ดดดด กูชอบ ต่อไปก็ได้เรียกกันว่าคุณชายตระกูลมู่ คุณชายตระกูลเฉิงแล้วสินะ กูอยากขอชื่อท่านอิมาริเพิ่มซีกคนไหมมึง >///<

>>31 อิมาริ 桃園伊万里 --->> 圆万里 หยวนว่านหลี่ / หยวนโม่หลี่ (อ่านได้สองแบบ)
ไอระ 水無月愛羅 --->> 水爱罗 สุ่ยอ้ายหลัว
ยูริเอะ 涼野優理絵 --->> 凉优理 เหลียงโยวหลี่
.
เอาชื่อใครอีก จัดมาเลย ขก.อ่านสอบละ

>>33 ขอบคุณมึงมาก กอดดดด ขอให้โชคดีกับการสอบ ขอคิดดูก่อนว่าจะเอาพล็อตแนววังหลังหรือท่องยุทธภพดี 5555

>>33 ใครอีกดี เซริกะ คิคุโนะ คันตะ นัทสึมิ อิวามุโระ คุณโนโนเสะ คุณฮนดะ หัวหน้าห้อง ซึรุฮานะ อุเมวากะ เบียทัน...
ขอมากไปมั้ย กูขอโทษ

>>27 >>33 กราบบบ ชื่อเจ้าแม่น่ารักสุดเลย

>>33 ขอบคุณมึงมาก กอดๆ โชคดีกับการสอบนะ
>>34 กูเชียร์ท่องยุทธภพ เสาะแสวงหาของกิน

>>34 เชียร์ยุทธภพ นางมารชุดแดง55555555

ขอปีศาจซากุระ กะปีศาจยุยโกะ ถถถ

>>33 ซาโตมิ อาคิสะวะ ซากุระโกะ อาโออิด้วยละกัน

เออ ด้วยความที่สงสัยว่าเรย์กะเคยพูดเรื่องนี้ >>13 ไว้มั้ย กูเลยไปอ่านตั้งแต่ตอนแรก ก็ไม่เจอเรื่องนี้นะ ไม่มีบอกว่าเป็นเคะหรือมีการจิ้นวายคิมิดอลแต่อย่างใด มีแต่เรย์กะนั่นล่ะที่แอบจิ้นอยู่คนเดียวเวลาเอ็นโจกับคาบุมีพฤติกรรมส่อๆ 5555555555555

>>35 >>39 >>40 โอ๊ยยยย ทุกคนใจเย็นนนนนน
ว่าแต่เบียทันนี่จะดีเหรอวะ...

>>37 >>34 แล้วก็ขอบคุณนะคะสำหรับคำอวยพร

>>42 ดีสิ 5555555555555555555555

แวะมา KY ._.
สารบัญของกิน(2)
ตอน 102 : เกาลัดเชื่อม, คุกกี้โทจิมโบ, บิสกิตน้ำตกเคเก็น, ซาละเปาจุไก
ตอน 103 : โอโซจิ, ถั่วแดงต้ม
ตอน 107 : ขนมร้าน Guimauve, นางาซากิจัมป้ง
ตอน 109 : ข้าวผัดห้าสี, เหล้าหวาน, ค็อกเทลซากุระ, แยมกุหลาบ, ไอศกรีมลาเวนเดอร์, ดอกซุมิเระแช่อิ่ม
ตอน 110 : จัสมินมิลค์ที
ตอน 111 : แอปเปิ้ลพาย
ตอน 112 : คีชผักโขม, พายเนื้อ, ซีฟู้ดปาเอญ่า(ข้าวอบซีฟู้ดแบบสเปน), Bruschetta
ตอน 113 : Cremet d'Anjou (ขนมเค้กครีมไส้ราสเบอรี่
ตอน 114 : ขนมมาเดอเลน, ข้าวอบหม้อดิน(ข้าวอบปลาไทกับไข่ปลาอิคุระ,ข้าวอบห้าสี,ข้าวอบไก่), ไอศกรีมชาเขียว
ตอน 117 : แพนเค้ก(ช็อคโกบานาน่ากับวิปครีม, ฟรุตแพนเค้ก, แพนเค้กสตรอว์เบอรี่)
ตอน 118 : พาสต้าซอสโบโลเยส, pescatore(ซีฟู้ดซอสมะเขือเทศ), พิซซ่ามาการ์ริต้า, Bruschetta(*ซ้ำกับ 112), สลัดคาปรีเซ่, ทีรามิสุ, Amaretti, บลูชีสริซอตโต้
ตอน 121 : ชิฟฟ่อนเค้ก, ไอศกรีมผลไม้, บลูเบอรี่ชีสเค้กทาร์ต, สตอรวเบอร์รี่ทาร์ต, ทีรามิสุ(*ซ้ำ)
ตอน 122 : ข้าวต้มสมุนไพร 7 ชนิด
ตอน 126 : เสี่ยวหลงเปา, วังโกะโซบะ, เกี๊ยวซ่านึ่ง, ขนมจีบ, ชามะลิ, ชาผู่เอ๋อร์, ชาดอกไม้
ตอน 128 : ขนมช็อคโกแลตของบริษัทที่มีชื่อราชวงศ์ของราชิโรโคโค่ติดอยู่
ตอน 139 : คาราเมลของร้านขนมฝรั่งเศสชื่อดัง
ตอน 141 : ไอศกรีมจากร้านช็อคโกแลตชื่อดังระดับโลก
ตอน 143 : น้ำลูกพลัม, โฟรเซ่นมาการิต้า
ตอน 147 : ขนมไดฟุคุถั่วไส้เค็ม
ตอน 148 : ปลาหมึกปิ้ง, สายไหม, น้ำตาลเชื่อม, ทาโกะยากิ, แอปเปิ้บชุบน้ำตาล, ยากิโซบะ
ตอน 149 : ช็อตเค้กสตรอวเบอรี่, เค้กช็อคโกแลต, มองบลังค์, ชูครีม, ยากิโซบะ(ผัดกับปลาหมึกปิ้งที่กินยังไม่หมด), ชามุงิ
ตอน 150 : มองบลังค์(*ซ้ำ)
(ต่อ)

ตอน 153 : ขนมปังช็อคโกโคโรเน่, Nouvelle Cuisine Fair
ตอน 157 : ชาอู่หลง, ชามะลิ(*ซ้ำ), ชาผู่เอ๋อร์(ซ้ำ), ชาดอกไม้(*ซ้ำ), เต้าฮวย, พุดดิ้งมะม่วง, พุดดิ้งงาดำ, ขนมเปี๊ยะ, ลาเต้อาร์ทรูปกระต่าย(คาปูชิโน่)
ตอน 158 : เต้าฮวย(*ซ้ำ), พุดดิ้งงาดำ(*ซ้ำ), เสี่ยวหลงเปา(*ซ้ำ)
ตอน 159 : ซุปแคลมซาวเดอร์ในขนมปัง, Piadina, เฝอ
ตอน 161 : Piadina(*ซ้ำ), ชาเก๊กฮวย, ชาบุปผาคลี่(*ซ้ำ), ชาทิกวนอิม, ขนมเปี๊ยะ(*ซ้ำ)
ตอน 163 : ลาเต้อาร์ทรูปหัวใจ
ตอน 164 : ขนมดอกซาซังกะ, ขนมดอกสึบากิ
ตอน 165 : ชาแอปเปิลซินนามอน
ตอน 167 : ขนมคารินโต, ข้าวแกงกะหรี่
ตอน 168 : Charlotte aux pommes
ตอน 169 : แซนด์วิชแฮม, เมรัยแห่งแสงตะวัน
ตอน 170 : เทมาริซูชิ
ตอน 172 : ข้าวขาวราดหมูผัดขิง, คาราอาเกะ, เอบิฟราย, ปลาซัมมะทอดแบบทัตสึอาเงะ, โรลแคบเบจ(ซุปคอนโซเม่, ซุปมะเขือเทศ), ไก่งวงอบ, ลาเต้อาร์ทรูปวัว(*ซ้ำ), เค้กพิสตาชิโอจิ๋ว
ตอน 173 : ช็อตเค้กสตรอวเบอรี่, ชูครีม, โรลเค้ก, Buche de noël
ตอน 175 : บรามันเจะ(พุดดิ้งน้ำเต้าหู้)
ตอน 176 : สาหร่ายตากแห้ง, ชาคาโมไมล์, ผลคาริน(น้ำคารินร้อน), Buche de noël(*ซ้ำ)
ตอน 177 : Buche de noël(*ซ้ำ), คีช, ขนมปังสโตเลน, ช็อกโกแลตบราวนี่, โยเกิร์ต, คุกกี้(จากการเก็บดอกกุหลาบจากสวนหลังบ้านท่านเรย์กะมาคั้นน้ำ)
ตอน 178 : Guimauve(*ซ้ำ)
ตอน 179 : ปลาหมึกแห้ง, ชาเขียว, คริสมาสต์เค้ก
ตอน 180 : โมจิ(โอโซนิ, โอชิรุโกะ, อิโซเบยากิ), เมเปิลไซรัป(แคนาดา)
ตอน 182 : อาหารพวกนิโมโนะ, จิคุเซ็นนิ, ปลาบุริต้มหัวไชเท้า, ผักโขมกับเต้าหู้ทอดเคล้าเต้าหู้ขาว
, คัตสึโอะบุชิ(ใช้ทำอาหาร), ฟุริคาเคะ(ผงราดข้าว)
ตอน 183 : เซมเบ้รูปหน้ากากหมาจิ้งจอก, คอมเปโต, นิโมโนะ(*ซ้ำ)
ตอน 184 : ขนมคัสเทล่า
ตอน 185 : ฮายาชิไรซ์, ขนมอาราเระ, ขนมคารินโต(*ซ้ำ), Buche de noël(*ซ้ำ), ช็อคโกแลตบราวนี่, ช็อคโกแลตทรัฟเฟิล, นามะช็อคโกแลต, ช็อคโกแลตเค้ก, ช็อคโกแลตมัฟฟิน, ฟองดองต์ช็อกโกล่า, ช็อคโกแลตชีสเค้ก, กาโตว์ช็อกโกล่า, โอเปร่าเค้ก, ชีสเค้ก, ข้าวต้มเจ็ดสมุนไพร(*ซ้ำ)
ตอน 187 : ข้าวต้มเจ็ดสมุนไพร(*ซ้ำ), เมเปิลไซรัป(*ซ้ำ), ช็อคโกแลตชีสเค้ก(*ซ้ำ)
ตอน 188 : ฟองดองต์ช็อคโกล่า(*ซ้ำ), จิราชิซูชิ, ซุปโพแทช, แกงกะหรี่(*ซ้ำ)
ตอน 191 : ฟองดองต์ช็อคโกล่า(*ซ้ำ), คอมเปโต, คินาโกะโมจิ, อาเงะโมจิ, อิโซเบยากิ(*ซ้ำ), ซุปโอโซนิ(ซุปใส, มิโสะขาว), ชีสเมนไท(ท็อปปิ้งของโมจิ)
ตอน 192 : พิซซ่าโมจิ, ฟองดองต์ช็อคโกล่า(*ซ้ำ), แฮมเบอร์เกอร์เต้าหู้
ตอน 193 : เค้ก Sachertorte
ตอน 194 : Vichyssiose(*ซ้ำ), ชามุงิ(*ซ้ำ), ยากิโซบะ(*ซ้ำ), อุด้งจอมพลัง, ข้าวต้มอุด้ง
ตอน 195 : ฟองดองต์ช็อคโกล่า(*ซ้ำ)
ตอน 196 : อุด้งแดง
ตอน 198 : ฟองดองต์ช็อคโกล่า(*ซ้ำ), ลูกอมอาคาเซีย, ลูกอมน้ำผึ้งยูคาลิปตัส
ตอน 199 : ลูกอมน้ำผึ้ง(*ซ้ำ), Guimauve(*ซ้ำ)
ตอน 200 : มิลค์ที(*ซ้ำ), กาแฟร้อน, ข้าวต้มเจ็ดสมุนไพร(*ซ้ำ)

กูขอโทษษษ ตอนแรกนึกว่าจะได้เสร็จทันได้ลงวันหลังจากรอบแรกแต่หลังจากนั้นกูยุ่งรัวๆเลยอ่ะ ฮือออ นี่เพิ่งว่างทำตอนห้าทุ่ม แงง

ปล. กูว่าจะพักช่วงวันหยุดนี้เดี๋ยววันจันทร์จะมาทำที่เหบือ โม่งที่บอกจะหาพวกรูปภาพจะทำช่วงวันหยุดนี้ใช่ป่าวว ถ้ามีงทำถึง200ก่อนหมดวันหยุดละอยากทำต่อจะทำต่อก็ได้เลยนะ ละถ้ามึงทำต่อจากตอน200แล้วพอหมดวันหยุดยังไม่ถึงตอนล่าสุดของแปลไทยก็เม้นท์ๆบอกกูเดี๋ยวกูนั่งลิสต์รายชื่อขนม/อาหารให้ต่อ
ฝันดีจ้าชาวโม่งซุยรัน~~~

>>45-46 ขอบคุณ​ที่ไม่แปะรูปด้วย...

>>45-46 แต่ละอันนี่ทำร้ายกระเพาะมาก.... //กราบในความพยายาม

กูอ่านตอนล่าสุดแล้วรำคาญอีตาไก่โง่ชิบหาย ถ้ากูเป็นเรย์กะคงไปฟาดปากแบบจริงจังกับอีตานั่นให้หงอไปตั้งนานแล้วล่ะ ไม่ให้มาจ้องเขม็งแบบนี้หรอก รำคาญ

>>46 กราบบบบ นั่งทำตอนดึกๆ ไม่ทรมานกระเพาะเหรอวะ

>>46 กราบโม่งขยัน น่าปรินท์ไปแปะข้างฝา เอาไว้ปาลูกดอกเสี่ยงทายเวลาหาของกินแฮะ

>>45 โอ๊ย ขยันมากมึงงงงงงงง กูยังไม่แม้แต่จะเริ่มหารูป 55555555 ยังไงก็ขอบคุณนะ มาให้กอดหน่อยมา

>>48 นั่นดิ ตอนนั้นนางยังไปเตะหน้าแข้ง ไปหลอกผีอีไก่โง่ รับมือได้ชิลๆอยู่เลย หรือไม่ก็เก็บมาคิดบัญชีหาทางเล่นงานทีหลัง แต่ตอนนี้นางดูแบบ...กูรำคาญ แต่กูก็ผ่านเลยไป ไม่ทำอะไร กูล่ะอยากให้เจ้าแม่ประทับทรงแล้วฟาดให้อีไก่โง่นี่กระเจิงไปเลย วู้ รำคาญ

>>48 รักษามาดเจ้าแม่ เดี๋ยวจะโดนหาว่ารังแกเด็ก ถถถถถ

ยุยโกะ 唯衣子 --->> 唯衣子 เหวยอีจึ
ซากุระจัง 蕗丘桜子 --->> 蕗丘桜子 ลู่ชิวอิง
ไมฮามะ舞浜恵麻--->>舞恵麻 อู่ฮุ่ยหมา
คันตะ高道寛太 --->> 高寛太 เกาควนไท่
ฟุยุโกะ 萩小路芙由子 --->> 路芙由 ลู่ฝูโหยว
ซาราระ 凌霄讃良 --->> 凌赞良 หลิงจ้านเหลียง
อาคิสะวะ 秋澤匠 --->> 秋泽匠 ชิวเจ๋อเจี้ยง
อิวามุโระ 岩室崇 --->> 岩室崇 เหยียนชื่อฉง
ฮอนดะ 本田美波留 -->>田美留 เถียนเหม่ยหลิว
โนโนเสะ 野々瀬真帆 --->> 瀬真帆 ไล่เจินฟาน
ซาโตมิ 佐富行成 --->> 富行成 ฟู่หางเฉิง
เซริกะ 風見芹香 --->> 风芹香 เฟิงฉินเซียง
คิคุโนะ 今村菊乃 --->> 村菊乃 ชุนจวี๋ไหน่

เห็นบอร์ดNUเขาคุยกัน ว่าเรือ่งนี้ยังไม่มีคาร์แรคเตอร์สายแยงกี้เลย กูแอบก๊อปอันที่น่าสนมาหน่อยละกัน
-------
Wow, I'm just daydreaming about that scenario.
One day Reika goes missing. She gets abducted by the Yakuza who mistaken her relationship with Umekawa... who is actually from a Yakuza family?? Ehh??
Reika's friends and family: what the hell?!? What kind of people does she know?!!?
----------
น่าสนุกนะ 55555555

เพิ่งได้อ่านตอนใหม่ โม่งแปลหยุดไปอาทิตย์นึงเลยเหรอออออออ เที่ยวให้สนุกนะ
อ่านแล้วแอบคิดว่าเรย์กะดูหงุดหงิดกับเอ็นโจและยุยโกะมากเป็นพิเศษเลยแฮะ ตั้งแต่งานชมซากุระแล้ว นางดูโกรธสองคนนั้นมากๆเลยอ่ะ กูคิดไปเองรึเปล่า หรือนางแค่อิจฉาคนมีคู่

>>55 พวกอุเมวากะก็พอได้นะมึง ภายนอกดูกุ๊ยๆ ก็น่าจะเหมือนแยงกี้อ่ะแหล่ะ

>>55 เห้ยน่าสนุก น่าแต่ง

>>55 โทษครับคือไม่เข้าใจ

>>54 ขอบคุณมากกกก รู้สึกได้คาแรคเตอร์ยังไงไม่รู้ว่ะ ขำไมฮามะนี่แหละ ชื่อจีนยังไม่เพราะเลยเถ้ออออ

ประด็นที่ผมจะมีปัญหาถ้าอ่านฟิคแนวจีนเลยนะ คือผมจะจำไม่ได้ว่าใครเป็นใคร

>>58 อะ แปล >>55
--------
ว้าว ฉันฝันถึงฉากพรรค์นี้เลย
วันนึงเรย์กะหายตัวไป โดนลักพาตัวโดยพวกยากูซ่าที่เข้าใจผิดว่าเรย์กะมีความสัมพันธ์กับอุเมวากะ.... ที่เป็นตระกูลยากูซ่า!? หาา??

เพื่อนๆของเรย์กะและครอบครัว : WTF?!? นี่ไปรู้จักคนแบบไหนกันเนี่ย?!?!

>>60 นี่โม่งจีนเองนะ เอาจริงๆ ก็มีปัญหาเรื่องจำชื่อจีนเหมือนกัน (ฮา) แต่แค่ปิ๊งไอเดียแปลงชื่อมาเพราะตอนที่เขาวิเคราะห์คันจิกัน อินี่ดันนึกออกแต่เสียงจีนแทนซะงั้น 55555

>>61 ขอบคุณครับ ภาพhome hero นี่ขึ้นมาเลยครับ
>>62 คันจินี่มันคล้ายอักษรจีนนี่นะ เอ่แต่อ่านต่างกันเหรอพึ่งรู้

>>63 90% เป็นตัวยืมมาจากจีนแหละ โดยมากมีเสียงอ่านสองเสียงอยู่แล้ว

>>63 อ่านไม่เหมือนกันนนน คันจิคือยืมตัวเขียนจีนมา แต่ใส่เสียงญี่ปุ่นลงไป เสียงกับภาพเลยไม่สัมพันธ์กันเท่าไหร่

เริ่มทำสารบัญอาหาร แม่งทำร้ายกูโครตๆ กูหิวววววววววววววววววววว

>>66 5555555 ลงมาๆ เดี๋ยวกูช่วยหาภาพให้ได้นะ

รูปมันขึ้นในสารบัญป่ะวะ กูเพิ่งเคยแปะรูปในดอค ไม่มั่นใจเท่าไหร่
ใครมีรูปสวยๆก็เอาไปแปะไว้ได้นะ กูทำช้า วันนี้คงได้ไม่กี่อย่าง

>>66-68 พวกมึงหารูปอาหารกันตอนนี้... จิตใจแข็งแกร่งกันเหลือเกิน... /ส่งเสบียงไปให้

ขนาดกูลิสต์รายชื่อเฉยๆท้องยังร้อง... ;-;

>>69 กดส่งไปก่อน... orz ถ้ายังไม่เสร็จเดี๋ยวกูทำช่วย แต่ขอพักแพ่บ... เป็นปลายสัปดาห์ที่ยุ่งมากแงง

กูหารูปไปแล้วก็งงไป อย่างอีมาการองที่ทำโดย Pierre Evan แต่เอาชื่อไปหา เขาเหมือนจะเป็น CEO ของบริษัทอะไรซักอย่าง ไม่ใช่ Pierre Hermé's เหรอวะ กูไม่เคยได้ยินมาการองยี่ห้อ Pierre Evan มาก่อนเลยนะ
>>70 ไม่เป็นไรๆ กูทำไปเรื่อยๆ แต่กูไม่ค่อยรู้เรื่องขนมในประเทศญี่ปุ่นเท่าไหร่ว่ะ ไอ้ Lucky turn กูหานานมากว่าคืออะไร มึนตึ้บกับชื่อจริงๆ ภาษาญี่ปุ่นกูก็อ่านไม่ออก ได้แต่โยนลงอากู๋ให้ช่วยแปล

>>71 เท่าที่เคยสังเกต ช่วงตอนแรกๆของเรื่อง พวกชื่อยี่ห้ออะไรจะมีเลี่ยงเปลี่ยนชื่อให้คล้ายๆแทน ไม่ได้ใช้ชื่อของจริงน่ะ

กูรู้ละว่าไอ้ยี่ห้อ Pierre Evan จริงๆมันชื่ออะไร มันชื่อ Jean-Paul Hévin
คือ ถ้าเอาชื่อ Jean-Paul Hévin ไปโยนลงอากู๋ ภาษาอังกฤษแม่งจะแปลออกมาเป็น Pierre Evan ซึ่งมันไปคนละทางเลยโว้ย 555555555

แม่งเหมือนฟลัดกระทู้จังโว้ย กูขอโทษ กูหัวร้อน กูแค่อยากบ่น 5555555555555555

Ky นะคะ ต่อจาก https://fanboi.ch/webnovel/4018/436-437/ ฟิคคู่หูทะลุมิติ

สารภาพตามตรงค่ะว่าไม่ถนัดเขียนบทรัก(???) เลยเขียนไม่ออกไม่ได้ลงซะที (จริงๆก็แค่คิดเนื้อเรื่องส่วนนี้ไม่ออก) ภาษาอาจจะไม่ดีเท่าไหร่สำหรับตอนนี้ แต่สำหรับตอนหน้าไปจนถึงตอนจบวางโครงเรื่องไว้แล้ว น่าจะง่ายและเร็วกว่าเดิม (มั้ง) นะคะ
...............

คาบุรากิที่หายไปไหนไม่รู้ทั้งวัน ติดต่ออะไรไม่ได้เลย อยู่ๆก็ส่งเมลล์มาบอกแค่ว่าซื้อมือถือใหม่แล้ว และนี่เป็นเบอร์ใหม่ของเขา ไม่อธิบายเลยสักนิดว่าไปทำอะไรระหว่างนั้น! ฉันเครียดแทบแย่ว่าเขาจะไปทำอะไรแปลกๆอย่างสู้กับฉลามแล้วพลาดท่าหรือเปล่า

เขาถล่มเมลล์มาต่ออีกพักหนึ่ง ฉันเลยปิดมือถือหนี ไม่อยากยอมรับเท่าไหร่เลยว่าฉันดีใจแค่ไหนที่เห็นเขาปลอดภัย แต่ถ้าตอบเมลล์ตอนนี้ ฉันอาจพูดอะไรน่าอายออกไปก็ได้ แถมให้อภัยเขาง่ายๆเดี๋ยวจะเขาจะติดเป็นนิสัยเอาได้ กรณีทำร้ายประธานชมรมฟุตบอลกับผู้ชายคนอื่นๆ คาบุรากิก็ยังดูลอยตัวยังไงชอบกล ฉันพยายามจะสั่งสอนแล้ว แต่หมอนั่นกลับช่วยฉันจากรถชนอีก ทำให้สาวน้อยหัวใจอ่อนโยนบอบบางอย่างฉันหายโกรธเป็นปลิดทิ้ง

ครั้งนี้ฉันว่าควรถึงเวลาที่ต้องสอนจักรพรรดิแห่งซุยรันอย่างจริงจังแล้วมั้งคะ ปกติแล้วก็ไม่ค่อยมีคนห้ามเวลาเขาทำอะไรไม่เหมาะสมซะด้วย เด็กคนนั้นคงโตมาแบบไม่รู้ตัวว่าทำผิดล่ะนะ แถมมีเพื่อนเป็นจอมมารที่คงไม่เคลื่อนไหวอะไรนอกจากสถานการณ์เลวร้ายมากจริงๆ

ฉันเริ่มลังเลนิดหน่อยว่าจะเปิดมือถือมาตอบดีไหม คิดไปเขาก็ไม่ได้ทำอะไรผิดนี่นา อาจจะแค่ไม่คิดว่าฉันเป็นห่วงก็ได้... ทำไมรู้สึกเศร้าแปลกๆนะ

ขณะที่ฉันกำลังนอน ก็ได้ยินเสียงคนเคาะประตู ฉันเอาเกลือโรยกันไว้แล้ว คิดว่ายังไงก็น่าจะเป็นคนนะคะ...

บางทีอาจจะเป็นคาบุรากิก็ได้ ฉันบังคับไม่ให้ตัวเองทำท่าทางมีพิรุธ นึกถึงเรื่องที่ตัวเองพูดไปเมื่อตอนเย็นทีไหร่ก็หน้าร้อนแผ่วขึ้นมา เอามาสก์หน้าแปะไว้ดีไหมนะ ถึงจะดูหลอนไปหน่อย แต่อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้เห็นฉันหน้าแดง

เมื่อเปิดประตู ฉันก็อดแปลกใจนิดหน่อยไม่ได้ที่เห็นมาซายะคุง

“ฉันกลายเป็นเด็กน่ะ...”

“เอ๋?”

มาซายะคุงพูดเรื่องอะไรน่ะ เมื่อกี้ฝันร้ายหรอจ๊ะ

ฉันพยายามปลอบเขาเท่าที่ทำได้ เสียงมาซายะคุงดูจริงจัง แต่ก็เล็กๆน่ารักไปพร้อมๆกันเลยนะ ท่าทางน่าเอ็นดู ทำเอาฉันเหม่อมอง ไม่ได้สนใจสิ่งที่เขาพูดอย่างที่ควร แต่พออีกฝ่ายเริ่มพูดถึงการทะลุมิติเพื่อยืนยันตัวตนของเขา แถมยังพูดเรื่องนักษัตร กลอนรักของไฮเน่ สัญญาเลือด ก็ทำเอาฉันช็อกจนพูดไม่ออก

คาบุรากิคือมาซายะคุงจริงๆงั้นหรอคะ!!!

ไม่จริงน่ะ!!!

ฉันมองเด็กชายตัวน้อยที่เหมือนคาบุรากิสมัยเด็กไม่มีผิด หัวใจหล่นวูบขึ้นมาเมื่อสายตากลมโตน่ารักนั่นหันมองมาฉันอย่างจริงจัง บ่งบอกว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นไม่ได้โกหกเลยสักนิด

ต้องแค่ละเม่อฝันไปแน่ๆ! ใช่แล้ว วันนี้ฉันคงอยู่ต่างถิ่นอาจจะยังไม่ชินก็ได้ เลยฝันอะไรแปลกๆแบบนี้ แต่ทำไมหยิกตัวเองแล้วยังไม่ตื่นอีกล่ะ

มือนุ่มนิ่มเล็กๆของอีกคนที่อยู่ในห้องพยายามห้ามฉันอย่างตกใจที่เห็นฉันกำลังพยายามกลับสู่โลกความเป็นจริง ทำฉันสะดุ้งไปหมดทั้งตัว เขาโวยวายพยายามหยุดไม่ให้ฉันทำร้ายตัวเอง ให้ตายเถอะ! ทำไมท่าทางแบบนั้นของเขาถึงน่ารักขนาดนี้นะ...

หลังจากเริ่มยอมรับได้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้านี้ฉันไม่ได้ละเมอฝันไปเอง ก็เริ่มนึกขึ้นได้ว่าวันนี้ฉันทำอะไรกับคาบุรากิลงไปบ้าง ทั้งวันฉันทั้งกอด ทั้งลูบหัว ทั้ง... เดี๋ยวนะ! ฉันสารภาพ... กรี๊ดดดดด

ฉันเอาหัวพิงกำแพง หน้าแดงร้อนไปหมดแล้ว ด้วยพลังแห่งโลกคิมิดอล กำแพงนี่ช่วยเป็นกำแพงลบความทรงจำทีได้ไหม...

"ทำไมเธอไม่ตอบเมลล์ฉันล่ะ"

กรี๊ดดด หยุดพูดนะคะ! หยุดพูดเดี๋ยวนี้!!! ไม่ต้องมาทำปากยื่นงอลที่ฉันไม่ตอบเลยนะ! แถมตอนทำแบบนี้ในร่างเด็กน่ารักเกินไปแล้ว ต้องตั้งสมาธิไปที่อื่น! จะว่าไปอาหารทะเลที่นี่อร่อยกว่าที่คิดนะคะ อยากกินปูอีกจัง ปลาก็สดใหม่ส่งตรงจากทะเล รสชาติออกหวานๆสดชื่นดีจริงๆ ถ้าไปที่เกาะน่าจะมีร้านอาหารมากกว่านี่อีกนะ น่าตื่นเต้นจัง รู้สึกจะมีผลไม้หลายชนิดที่ปลูกได้ที่นั่นที่เดียวด้วยนี่นา เอามาทำทั้งของหวานและของคาวกลายเป็นของขึ้นชื่อจนคุ้มค่าพอที่จะไปสักครั้งในชีวิต

“แต่เธอไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วล่ะนะ”

อารมณ์เปลี่ยนเร็วจังแหะ แล้วทำไมถึงคิดว่าฉันจะเป็นอะไรล่ะ เพราะนายติดต่อฉันไม่ได้น่ะหรอ เพราะงี้เลยรีบร้อนมาที่ห้องนี่นะ... เฮ้อ ครั้งนี้จะยอมให้อภัยก็ได้นะคะที่เขาทำให้ฉันเป็นห่วง

“ว่าแต่ที่เธอพูดตอนนั้นว่าชอบ...”

ฉันสะดุ้งแล้วเอาหมอนอัดหน้าคาบุรากิทันที อย่าพูดเรื่องนั้นออกมาเด็ดขาดนะ!

“ทำไมถึงกลายเป็นเด็กได้หรอคะ” ฉันเปลี่ยนประเด็นกันโต้งๆด้วยสีหน้าจริงจัง อย่าพยายามพูดเรื่องเดิมต่อเชียวนะ

โชคดีที่อย่างน้อยคาบุรากิก็ไม่ได้ย้ำเรื่องๆเดิม แม้เขาดูร่าเริงลั้ลลาพร้อมจะกลับมาคุยต่อได้ตลอดเวลาก็เถอะ

เขาอธิบายว่าเอ็นโจแนะนำมา... คิดว่าถ้ากลายเป็นเด็กจะคุยกับฉันได้ง่ายขึ้นมาก และในโลกคิมิดอลก็มียาแปลกๆแบบนั้นด้วยสินะคะ... จอมมารเจ้าเล่ห์นั่นคงกำลังกลั้นขำอยู่ในมุมมืดแน่ๆ ให้ตายเถอะ! คาบุรากิเองก็ดันเป็นคนซื่อตรงปฏิบัติทันทีอีก ที่แย่ที่สุดคือฉันตกหลุมพรางแล้วทำให้แผนของเขาสำเร็จยิ่งกว่าที่คาดว่าแค่เอ็นดูมากขึ้นเฉยๆ...

ฉันพยายามประท้วงอย่างกึ่งๆไม่พร้อมรับความจริง แต่คาบุรากิก็บอก “พยายามบอกแล้วนะ! แต่เธอไม่เชื่อเลย...” เถียงไม่ออกจริงๆนั่นแหละค่ะ...

"แล้วที่บอกว่าฉันน่าจะลืมไปแล้ว ก่อนพูดสารภาพ...อีกรอบ หมายความว่าไงกันคะ ถ้าไม่คิดว่าฉันเสียความทรงจำจริงๆ ทำไมถึงพูดแบบนั้นหรอคะ...”

ฉันถามเชิงโวยนิดๆเมื่อนึกถึงคำพูดของคาบุรากิก่อนที่เขาจะบอกรักหน้าตาเฉยตอนในร่างเด็กน้อย เพราะงั้นฉันเลยตอบไปแบบนั้นอย่างไม่คิดเอะใจเลยสักนิด! ไม่ใช่ว่าเป็นเรื่องนี้เกิดกับเรย์กะคนก่อนหน้าหรอคะ...

"หะ? อ๋อ ก็ชูสุเกะบอกว่าเธอกินยาลบความทรงจำไปนี่นา"

“เอ๊ะ..."

ฉันตกตะลึง พูดอะไรไม่ออก จะว่าไปก็ไม่มีใครนอกจากฉันที่รู้ว่าฉันยังไม่ได้กินยาลบความทรงจำอะไรนั่นนี่นะ ปัจจุบันมันยังอยู่อย่างปลอดภัยในตู้เก็บของ ซ่อนอีกชั้นด้วยกล่องช็อกโกแลตที่หน้าตาไม่ได้ดูเหมือนมีของมีค่าข้างในเท่าไหร่

ฉันตัดใจกินไม่ลงสักที ถึงความทรงจำที่เกิดขึ้นหลายครั้งจะน่าอายจนอยากลืมมันไปให้หมด แต่ลึกๆ ฉันก็รู้สึกอยากจดจำทุกเหตุการณ์ไว้อยู่ดี

ความเข้าใจผิดนี่โทษใครไม่ได้จริงๆ

ถือว่าฉันอยู่ในช่วงฤดูใบไม้ผลิหรือเปล่านะคะ แต่จะมีทั้งที โชคชะตาส่งคนที่ระดับความคิดมากกว่าคาบุรากิหน่อยไม่ได้หรือไงคะ! แต่ละที่ทำอย่างคาดการณ์ไม่ได้เกินไปแล้ว!!! ฉันวาดภาพไว้ว่ามีผู้ชายขอนัดคุยหลังเลิกเรียน แล้วสารภาพรักแบบปกติ ไม่ใช่อยู่ๆก็พูดขึ้นมาไม่ทันตั้งตัว ถึงจะยอมรับว่าฉันชอบการสารภาพรักในบรรยากาศโรแมนติกนะคะ แต่ว่าไม่ใช่ตอนกลายเป็นเด็กสิ!

“ช่วยกลับเป็นเหมือนเดิมทีเถอะค่ะ...” ในร่างเด็กแบบนี้ทำฉันใจอ่อนนิดๆยังไงไม่รู้ การที่ร่างกายสอดคล้องกับระดับสมองของคาบุรากิทำให้เขาดูเหมาะขึ้นมาล่ะนะคะ

“แต่เธอก็ดูชอบเด็กนี่นา เวลาอยู่กับเด็กทีไรฉันถูกเมินทุกที...”

ท่าทางน้อยใจแบบนั้นไม่เหมาะกับนายซะนิด! อย่ามาใช้ร่างเด็กงอลแก้มป่องน่ารักแบบนั้นนะ เป็นถึงจักรพรรดิแห่งซุยรันแท้ๆ อ่อนไหวเหลือเกิน นึกถึงพุดดิ้งเลยนะคะ พูดไปแล้วอยากกินจังเลย น่าเสียดายที่ที่นี้คงไม่มีขาย

ด้วยความรู้สึกผิดนิดหน่อยที่ฉันเคยทิ้งคาบุรากิไปทุกครั้งที่เจอเด็กจากเปอติต์ ฉันยอมใจอ่อน แล้วปลอบๆเขาไป

เราคุยกันต่ออีกพักหนึ่ง แต่ฉันก็ไล่เขากลับห้องไป เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไม่ไหวกันพอดี

ก่อนที่จะออกจากห้อง คาบุรากิหันกลับมาถาม “ฉันจีบเธอติดแล้วใช่ไหม”

“นั่นไม่ใช่สิ่งที่ควรถามกันแบบนั้นนะคะ...”

คอมมอนเซ้นส์ของคาบุรากิช่างต่ำเตี้ยเรี่ยดินจนเข้าใกล้จุดที่เรียกว่าสิ้นหวัง แถมหมอนี่ไม่เคยรู้ตัว น่าจะถามซ้ำๆย้ำๆต่อไปเรื่อยๆจนกว่าจะมีคนมาเตือนมั้งคะ

แล้วก็ตามหลักฉันไม่น่าใช่คนที่สอนเขาเรื่องนี้สิ! มีอย่างที่ไหนปรึกษาวิธีจีบต่อหน้าเจ้าตัว แต่ปล่อยไปปรึกษามิตรแท้อย่างเอ็นโจมีหวังเจอคำแนะนำแปลกๆแบบให้กลายเป็นเด็กงี้แน่ๆ... ลำบากจังวุ้ย

ทีกับวาคาบะจัง นายยังเขินไม่กล้าบอกเลย ทำไมกับฉันถูกปฏิบัติต่างกันขนาดนี้คะ! ไม่มีความเกรงใจกันหน่อยหรือไงกัน เอะใจสักนิดหน่อยสิ!!! ดูเหมือนความโรแมนติคเพ้อฝันของเขาจะถูกชำระล้างหายไปไร้ร่องรอย เป็นการสารภาพที่เป็นกันเองมากเลยนะคะ

“ไม่ควรงั้นหรอ...” คาบุรากิดูสับสนเคร่งเครียด “เข้าใจแล้ว จะรับไปปรับปรุง”

หมอนี่ยังไม่รู้ตัวถึงความประหลาดในสิ่งที่ตัวเองพูดอยู่งั้นเรอะ

ถึงจะคิดอย่างนั้นก็เถอะ แต่พอสบตาเขาก็ทำให้ใจฉันเต้นแรงจนต้องเบือนหน้าหนี แววตามุ่งมั่นตั้งใจของเขาอิมแพครุนแรงไปแล้ว

“ฝันดีแล้วกันนะคะ” ฉันพูด วันนี้สอนเขาแค่นี้ก่อนแล้วกัน หนทางคงอีกยาวไกล

“อือ ฝันดี แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะ”

เดี๋ยวค่ะ ทำไมคาบุรากิต้องหน้าแดงแจ๋ด้วยล่ะ นายกำลังคิดอะไรอยู่น่ะ ท่าทางลุกลี้ลึกลนไม่กล้าสบตา พอฉันมองอย่างพิจารณา เขาก็ลนลานหนีไป น่าสงสัยชะมัด

แต่วันนี้ก็ง่วงแล้ว ค่อยว่ากันพรุ่งนี้แล้วกันนะคะ

-------------- (จบตอน 48) -------------

ขอเดาแบบหมอลักเลยนะ ยาลบความจำต้องโดนกินแน่นอนแต่ขอเดาว่าไม่คาบุรากิก็เรย์กะนี่ล่ะ

ทำสารบัญของแดกไปเหมือนบำเพ็ญทุกรกิริยาอดอาหารไป ปกติเวลาทำสารบัญกูไม่ค่อยพูดเท่าไหร่ อย่างมากก็แค่คิดว่ากูจะย่อเรื่องยังไงดี แต่พอทำสารบัญของแดกนี่มีหลายอารมณ์สัสๆ ทั้งหิว ทั้งหัวร้อน แถมงงชื่ออีกต่างหาก กูรักโม่งแปลชิบหายที่ทั้งแปลทั้งขยันหารูปมาเป็นเกร็ดความรู้ด้านล่างอีก เลิฟยูนะจ๊ะ
ถ้ารูปไหนหรือคำอธิบายไหนกูใส่ผิด คนที่รู้ก็ช่วยแก้ให้หน่อยนะ กูแปลมาจากภาษาอังกฤษมั่ง อ่านจับใจความเองมั่ง อาจจะมั่วๆมึนๆอ่านไม่รู้เรื่องก็ต้องขอโทษด้วย

>>74-75 อั๊ยย่ะ คิดถึงฟิคทะลุมิตินะ คาบุกลายเป็นเด็กแล้วน่าร้ากกกก แต่ก็โดนท่านเรย์กะปาหมอนอัดหน้าอยู่ดีสินะ ขำตอนท้ายที่อุตส่าห์ถามว่าจีบติดยัง โถ พ่อคุณ ยังทำอะไร ky เหมือนเดิม

>>77 รักมึงเหมือนกัน อุตส่าห์บำเพ็ญทุกขกิริยาบำเพ็ญตนทำสารบัญให้ กูยังไม่กล้าทำ กลัวทรมานตัวเอง 5555
>>71ไม่แน่ใจว่าได้ไปยัง นี่ขนม lucky turn หน้าตาออกแนวโดโซะไม่ก็คอร์นพัฟมาก https://anna-suzuki-idea.tumblr.com/post/134636096612/それはちゃうわ-ラッキーターン
ส่วนชื่อขนมเรื่องนี้ มันก็จะมีความกระแดะหน่อยๆ นะ 5555 แบบเยลลี่ก็จะไม่เรียกทับศัพท์แบบอังกฤษว่า ゼリーแต่จะใช้คำว่าจูเล่ ジュレー แบบฝรั่งเศสอ่ะ 5555 เหมือนช็อกโกล่าของคาบุ มีความเป็นผู้ดีหนักเข้าไปอี๊ก

>>79 แต๊งกิ้วมึง ทีแรกกูโยนคาตาคานะลงไป มันแปลให้กูเป็น lucky west ว่ะ กูก็...ห๊ะ ตกลงมันชื่ออะไรกันแน่วะ แต่เห็นคำอธิบายในแปลไทยว่ามันคล้ายๆขนมโดโซะบ้านเรา กูเห็นรูปนี้ก็เดาๆเอาว่าคงใช่เลยใส่ไป ตกลงถูกจริงๆด้วยสินะ กอดๆขอบคุณมึง

อะไรก็ไม่ทำให้กูปวดใจเท่า Pierre Evan ว่ะ ทีแรกกูนึกว่าเปลี่ยนนามสกุล หลีกเลี่ยงการเอ่ยชื่อแบรนด์ หรือไม่ก็เอาสองแบรนด์รวมร่างกัน พอเอาคาตาคานะไปแปลเป็นภาษาอังกฤษ จาก Jean-Paul Hévin กลายเป็น Pierre Evan เฉย มิน่ากูถึงหาแบรนด์นายปิแอร์นี่ไม่เจอซักที ถถถถถถถถถ

ทำๆไปกูก็พยายามเดายี่ห้อนั่นนี่ไปนะ อย่างช๊อกโกแลตที่เอาไปงานเลี้ยงน้ำชาบ้านคาบุ แต่พวกยี่ห้อหรูๆก็เปิดมานานแล้วไม่ใช่เพิ่งเปิด หรือไม่ก็ไม่มีสาขาที่ญี่ปุ่นเลย กูก็ไม่รู้ว่ายี่ห้อไหน แต่จะพยายามคิดให้ออกนะ
กูบ่นเยอะชิบหาย ขออภัยทุกคนถ้ารำคาญ

>>78 ผมนึกภาพฉากฆาตรกรรมกดหมอนไปด้วยซ้ำ

>>80 กูไม่รำคาญนะ อ่านแล้วมันตลกดีเหมือนได้อินอารมณ์ขณะที่มึงกำลังทำ55555555

>>80 สู้นะมึง กูรอหิวแล้ว

>>74 ไม่มีโมเม้นต์สารภาพรักแบบปกติเลย 5555 ก่อนหน้านั้นก็สารภาพแต่สาวไม่รู้ตัว พอรู้ตัวก็มาแบบอยากบอกก็บอก อารมณ์แบบอัดอั้นตันใจอยากให้เธอรู้ //สูดกาวหนักมาก
>>80 สู้ๆเพื่อนโม่ง รอเตรียมกินตามรอยท่านเรย์กะ

>>80 กูช่วยทำแบบคร่าวๆข้ามไปข้ามมาหน่อยนึงนะ
ตอนนี้กูว่า.......กูต้องไปหาอะไรกินก่อนละ 55555555

โม่งทะลุมิติมาล่ะ!! //กระโดดกอด
ขอบคุณสำหรับตอนใหม่จ้า รออยู่เสมอน้า

>>85 ขอบคุณมากนะมึง แจกอ้อมกอดอันอบอุ่นเหมือนรอยยิ้มของท่านเอ็นโจและท่านพี่เป็นรางวัล ถถถถถถถถถถ

>>85 กูขอแก้ตรงฟองดองท์ช๊อกโกแลตหน่อยได้มั้ย เห็นมึงมาทำไว้ แต่รูปที่แปะมามันเป็นฟองดูว์ ซึ่งมันต่างจากฟองดองท์อ่ะ
แบบว่ามาบอกก่อน เผื่อมึงเฟลที่อุตส่าห์หารูปมาแล้วกูมาแก้ทับ

>>88 อ้าว มันไม่เหมือนกัน​หรอ 555555
เอาเลยตามสบาย กูจำไม่ได้หรอกว่าแปะรูปอะไรไปบ้าง....

>>89 ฟองดองท์ช๊อกโกแลตมันก็คือเค้กช๊อกโกแลตลาวาอ่ะ แต่ฟองดูว์คือเอาของกินมาเสียบไม้แล้วจุ่มของเหลวร้อนๆ มีฟองดูว์ชีส ฟองดูว์น้ำมัน ฟองดูว์ช๊อกโกแลต กูเข้าใจว่างี้นะ เพราะตอนหารูปฟองดองท์ช๊อกโกแลตมันขึ้นมาแต่เค้กช๊อกโกแลตลาวาทั้งนั้น ซึ่งวันนี้กูไม่กลัว กูมีทีรามิสุ มีพุดดิ้ง มีเค้กสตรอเบอรี่ มีนามะช๊อกโกแลต ฮิๆๆๆๆๆ เมื่อวานได้บทเรียน วันนี้กูเลยเตรียมพร้อม

เอ่อ กูโม่งที่ทำสารบัญของกินเอง กูมีคำถามว่ะ

คือ...กูหาข้อมูลซุปผักแบบเย็นคามาคุระ แล้วกูก็เจอประโยคประมาณว่า "พวกซามูไรราดซุปมิโซะลงบนข้าว พวกนักบวชทิ้งซุปไว้ให้เย็นแล้วค่อยราดลงบนข้าว" แปลมาจากภาษาอังกฤษ อาจไม่เป๊ะเท่าไหร่ แต่มันเป็นอะไรที่กูค้างคาใจมากว่าทำไปเพื่ออะไรวะ แม่งไม่มีบอกเหตุผลด้วยสิ หรือมันเป็นสำนวน??
ใครพอจะรู้มั่งว่าที่ทำเนี่ยมันมีจุดมุ่งหมายอะไร หรือทิ้งไว้ให้เย็นมันจะได้ไม่อร่อย เป็นการข่มกิเลสอีกรูปแบบหนึ่งวะ
ฟลัดกระทู้อีกแล้วกู...ขอโทษด้วย กูสงสัยจริงๆ Orz

ปล.ที่ทำๆมา กูชอบที่มาของซูชิไข่ห่อที่สุดละ หรูหราไฮโซและน่าอร่อยมาก อีปานีโน่ก็อลังการงานสร้างเหมือนกันนะ อยากใส่คำอธิบายเรื่องชื่อแบบอิตาลีลงไปเพิ่ม แต่แม่งจะกลายเป็นเขียนเรียงความเอา เลยไม่ใส่ดีกว่า

>>91 ลองแปะภาษาญี่ปุ่นมาก็ได้ เผื่ออ่านให้ แต่ไม่รู้จะอธิบายได้ป่าวนะ lol

ช่วงนี้บอร์ดเงียบจัง //นึกถึงช่วงทำลายสถิติกระทู้เต็ม

ติดงานกันมั้ง...กูก็ด้วยเช่นกัน

วันนี้วันอาทิตย์ แถมโม่งแปลไปเที่ยว เลยไม่ค่อยมีไรเม้ามอยมั้ง

ต่อจาก >>74-75 ฟิคคู่หูทะลุมิติ

แวะมาลงนะคะ ตอนนี้เป็นของฝั่งเรย์กะโลกคิมิดอล
...............

(มุมมองเรย์กะโลก KimiDolce)

((((--เรย์กะในโลกคิมิเขียนถึงเรย์กะในโลกปัจจุบัน--))))

(วันที่ไม่อยากให้เกิดขึ้น)

ไปที่ไหนตอนนี้ก็มีแต่คนมองฉัน...

ฉันน่ะไม่เคยก้มหัวให้พวกอ่อนแอไร้สาระที่พยายามมาข่มฉันหรอกนะ ใครทำขัดหูขัดตาไม่เจียมตัวเอง ฉันต้องทำให้สำนึกซะบ้างว่าใครที่ใหญ่ที่สุดในซุยรัน นอกจากท่านคาบุรากิ ไม่มีใครในนี้ตระกูลสูงส่งไปมากกว่าฉันอีกแล้ว คนที่มีอำนาจสูงสุดก็คือฉัน!

ตามหลักฉันไม่ควรกลัวใครอีก ไม่มีอะไรให้กังวล แต่! ในโลกเก่าท่านคาบุรากิกลับเข้าข้างสามัญชนที่ไม่รู้ฐานะตัวเองคนนั้น ใช้ทุกความสามารถปกป้องทาคามิจิเอาไว้

ฉันเกลียดทาคามิจิจริงๆนั่นแหละ ไม่ว่าเมื่อไหร่โลกไหนก็ทำให้ฉันเดือดร้อน ขัดหูขัดตาอยู่เรื่อย มาโลกนี้ก็ทำฉันหงุดหงิดตลอด ให้ตายเถอะ! หัดสู้ซะบ้างไม่ได้หรือไง เดินร่าเริงแจ่มใสหลังถูกแกล้งอยู่ได้! รำคาญสายตาชะมัด ไม่รู้ร้อนรู้หนาวกับการกลั่นแกล้งของพวกนั้นบ้างหรือไงฮะ!

มีต้นเหตุของปัญหาคนหนึ่งที่เดินลอยหน้าลอยตาไม่รู้เรื่องอะไรเหมือนกัน ความอดทนฉันขาดสะบั้น แล้วไปจัดการกับต้นเหตุที่ว่า

เธออาจจะเดาได้... ฉันเพิ่งอาละวาดใส่ท่านคาบุรากิไป กลางโรงอาหารที่เต็มไปด้วยผู้คน ถึงจะหนีไปตอนได้สติก็เถอะ มันก็ไม่ทันแล้ว...

เป็นเพราะคบกับสามัญชนแน่ๆถึงทำให้ฉันอยู่ในจุดที่ตกต่ำขนาดนี้!

ไม่สิ! ฉันไม่ได้เป็นเพื่อนหรืออะไรหรอกนะ! อีกอย่างที่ฉันโวยวายใส่ท่านคาบุรากิก็เพราะหึงหวงเขาต่างหาก ไม่ใช่เพราะท่านคาบุรากิไปยุ่งกับทาคามิจิจนเธอถูกแกล้งซะหน่อย! ฉันไม่สนใจหรอกว่าสามัญชนนั่นจะเป็นยังไง

แต่ยังไงก็ตาม ตอนนี้คนภายนอกอาจจะมองว่าฉันกับท่านคาบุรากิเป็นศัตรูกันแล้ว... ตระกูลคาบุรากิในโลกนี้ก็ใหญ่โตมีอิทธิพลสูงที่สุดล่ะนะ...

ทาคามิจิส่งเมลล์มาขอโทษที่ทำฉันเดือดร้อน แล้วบอกว่าจะใช้อำนาจของสภานักเรียนทั้งหมดที่มีคอยช่วยฉัน มิซึซากิเองก็พร้อมสนับสนุน ใครต้องการความช่วยเหลือกัน! หัวหน้าห้องกับอิวามุระนั่นก็บอกว่าจะช่วยคุยเกลี้ยกล่อมท่านคาบุรากิให้ ถ้าไม่สำเร็จจริงๆก็พร้อมอยู่ข้างฉัน ริรินะก็ยืนยันว่าพร้อมต่อสู้ด้วย อะไรกันนั่นน่ะ เป็นอะไรกันไปหมด งี่เง่าจริงๆ ทำเรื่องไร้หัวคิดแบบนี้กันได้ไง อยากเป็นศัตรูกับตระกูลคาบุรากิหรือไงกัน!

สาวๆในกลุ่มฉันรวมตัวกันมาหาฉันเหมือนต้องการพูดอะไรบางอย่าง

ฉันรู้ว่า... พวกเขาคงไม่อยากเกี่ยวข้องกับฉันอีกแล้ว ก็นะ ฉันต่อว่าท่านคาบุรากิแบบนั้น แล้วเพื่อนในกลุ่มฉันเป็นแฟนคลับคาบุรากินี่นา...

ขณะที่ฉันเตรียมจะยอมรับ พวกเซริกะจังก็บอกว่า "การเป็นศัตรูกับท่านคาบุรากิก็แทบไม่ต่างจากเป็นศัตรูกับผู้หญิงทั้งซุยรัน แต่พวกเรายอมรับได้เพื่อท่านเรย์กะนะคะ!"

ฉันตกตะลึงในความโง่เง่าของผู้หญิงพวกนั้น ฉันไม่ได้ดีใจหรอกนะที่กอดแบบนี้ ไม่ต้องมาพูดให้กำลังใจเลยว่าไม่เป็นไร เราจะผ่านไปด้วยกันอะไรอย่างนั้น เป็นมิตรภาพน่าเบื่อจริงๆ เป็นสัญลักษณ์แห่งความอ่อนแอชัดๆ

จะพูดคำว่า "ไม่ต้องกลัว" "ไม่ต้องกังวล" อีกกี่ครั้งกันหะ! ฉันไม่ได้ร้องไห้ดีใจซาบซึ้งหรืออัดอั้นตันใจอะไรซะหน่อย

เป็นเพราะเรื่องนั้นแท้ๆกลับบ้านมาฉันเลยสลบยาวถึงเช้า

แต่ก็อบอุ่นจัง

(วันนี้ที่มาหลังเมื่อวาน)

ตื่นเช้ามาฉันได้รับเมลล์จากท่านคาบุรากิ เขานัดเจอฉันที่โรงอาหาร ที่ที่ฉันเคยโวยวายใส่เขา...

สมองฉันว่างเปล่า ประกาศกลางโรงอาหารงั้นหรอ...

ฉันแอบนัดพบเอ็นโจแบบลับๆ เอาจดหมายฝากเขาไว้ เป็นคำสั่งเสียฝากถึงยูกิโนะคุงล่ะนะ... หลังต้องเจอกับท่านคาบุรากิไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นบ้างกับฉัน

คนเขาเครียดแท้ๆ อุตส่าห์ยอมบอกว่าทำไมถึงมาฝาก เอ็นโจขำพรืดออกมา! แถมดูเหมือนจะหยุดขำไม่ได้อีก ให้ตายเถอะ! เพื่อนสนิทนายทำฉันจิตตกขนาดนี้ยังมีหน้ามาหัวเราะอีกหรอ!!!

เอ็นโจตอนหัวเราะก็ดูดีแหะ

ไม่สิ! นั่นฉันเขียนอะไรน่ะ มือสั่นไปหมดแล้ว ต้องเสียสติจนเขียนผิดเขียนถูกแน่ๆ...

ฉันไม่เคยเห็นเอ็นโจโลกเก่าหัวเราะอย่างมีความสุขมาก่อนเลย เขามักจะแค่ยิ้ม แถมยังเป็นรอยยิ้มอ่อนแอจอมปลอม ไม่รู้ทำไมคนอื่นถึงมองไม่ออกกันนะ กรี๊ดกร๊าดไปได้

ฉันเดินออกห่างเอ็นโจพร้อมสาปแช่งให้เขาหัวเราะจนขาดอากาศหายใจตาย

ฉันพยายามกันเพื่อนๆไม่ให้ต้องมาพร้อมกับฉัน ไม่งั้นทุกคนอาจต้องกลายเป็นศัตรูกับท่านคาบุรากิอีกคนก็ได้ แต่ว่าพวกเขาก็จับผิดฉันได้ แล้วตามมาอีก ให้ตายเถอะ! งี่เง่ากันจริงๆ

ทาคามิจิ มิซึซากิ สภานักศึกษาก็มา! คนทั้งสโมสร Pivioine ก็อยู่ครบ แถมยูกิโนะคุง มาโอะจังและยูริคุงก็มาด้วย! ฉันไม่อยากโดน...ต่อหน้าเด็กๆเลย ส่วนเอ็นโจยืนยิ้มในเงามืดใกล้ๆท่านคาบุรากิ

เดี๋ยวนะ มันแทบจะทั้งซุยรันแล้วหรือเปล่า ข่าวมันแพร่กระจายมาจากไหนกัน

เมื่อท่านคาบุรากิทำท่าจะพูด เสียงในโรงอาหารก็เงียบราวกับไม่ใครอยู่ หัวใจฉันหล่นวูบ

แต่ทุกคนต้องตะลึงเมื่อท่านคาบุรากิขอโทษฉัน และขอบคุณที่ฉันเตือนให้เห็นปัญหานั้น เขายืนยันว่าจะปรับปรุงตัวให้ดี ฉันรับคำแบบมึนๆ รู้ตัวอีกทีเพื่อนๆฉันก็เข้ามาแสดงความยินดีอย่างตื่นเต้น

ผ่านไปสักพักท่านคาบุรากิแอบมาหา แล้วสารภาพว่าเขาเป็นคนกระจายข่าวให้คนมาฟัง นายเองหรอ! แต่เขาก็ทำเพื่อแก้ข้อกล่าวหาฉันให้รู้โดยทั่วกันล่ะนะ...

ทำไมฉันถึงรู้สึกว่ามีคนแอบแนะนำท่านคาบุรากิให้ทำแบบนี้ยังไงไม่รู้ ปกติท่านคาบุรากิทำอะไรไม่ได้สนใจรอบข้างหรือผลกระทบมากมายขนาดนั้นนี่นา เขาน่าจะมองคนรอบๆไร้ตัวตนไม่ได้ใส่ใจด้วยซ้ำ

พอแอบถามท่านคาบุรากิว่าเอ็นโจแนะนำมางั้นหรอ เขาก็พยักหน้ารับแล้วบอกว่าฉันเข้าใจเอ็นโจดีจริงๆ คิดเองเออเองอีกแล้วสินะ... อย่าคิดว่าฉันเข้าใจหมอนั่นสิ! น่าขนลุกนะ!

ฉันกลับบ้านมา ท่านพี่ก็นั่งรออยู่ก่อนแล้ว แน่นอนฉันไม่เคยเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นหรอกนะ แต่ท่านพี่ก็พูดๆเหมือนรู้เรื่องทั้งหมด น่ากลัวชะมัด... รอยยิ้ม ท่าทางและคำพูดแบบนั้นคล้ายเอ็นโจจากโลกก่อนเลย...

คงคิดไปเองล่ะมั้ง

(วันที่มาก่อนพรุ่งนี้)

หลังเหตุการณ์นั้นทุกคนดูเคารพนอบน้อมกับฉันมากขึ้น คนที่เคยมาท้าทายฉันก็สงบเสงี่ยมเจียมตัว หึ เมื่อวานก่อนยังคิดจะเป็นศัตรูกับฉัน เพราะเรื่องท่านคาบุรากิอยู่เลยนะ

ตอนนี้ฉันเดินในซุยรันอย่างสง่าผ่าเผย แม้หงุดหงิดนิดหน่อยที่ช่วงนี้ไม่รู้ทำไมเอ็นโจผู้อ่อนแอนั่นโผล่มาให้เห็นบ่อยผิดปกติ

พอปรึกษากับท่านคาบุรากิ เขากลับไม่ตอบอะไรสักอย่าง ก่อนจะบอกว่า "อย่าขุดคุ้ยเรื่องนี้เลย" อะไรน่ะ...

ตั้งแต่ฉันกับท่านคาบุรากิจัดการเรื่องว่าที่คู่หมั้นให้เขา หมอนั่นก็เป็นโสด คะแนนความนิยมก็กลับมาอย่างน่าหมั่นไส้ ตอนนี้สาวๆซุยรันกรี๊ดกร๊าดหมอนั่นกันใหญ่ แถมเพื่อนๆฉันยังเชิญชวนให้ฉันเห็นความใจดีอ่อนโยนหมอนั่นอีก

มันภาพหลอกลวงทั้งนั้นแหละ

จะโลกเก่าหรือโลกนี้ เอ็นโจก็มักมีรอยยิ้มเบื้องหน้า ทำตัวเป็นคนดี แต่ลับหลังก็เป็นจอมมาร เก็บงำความรู้สึกตัวเอง หากพูดตามจริงแล้ว จะเข้าใจเขาดูยากกว่าท่านคาบุรากิที่นิ่งเคร่งขรึมซะอีก

ฉันมองเขา อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมไม่มีคนดูออกว่ารอยยิ้มนั้นไม่เคยออกจากใจจริง ไม่ว่าจะโลกเก่าหรือโลกนี้ก็ตาม

ฉันนึกถึงความฝันเกี่ยวกับโลกเดิมของตัวเอง เธอทำให้ทุกอย่างดีขึ้นเสมอ แต่ทำไม...ถึงอะไรจะเปลี่ยนไปแค่ไหน เอ็นโจในโลกนั้นก็ยังคงยิ้มขืนๆแบบเดิม อันที่จริงรอยยิ้มนั้นดูฝืนมากขึ้นทุกทีด้วยซ้ำ

ให้ตายเถอะ! ทำไมต้องทำหน้าระทมทุกข์แบบนั้นด้วยนะ! เธอกับท่านคาบุรากิในโลกนั้นไม่เห็นหรือไง!!! หันไปมองคนที่อยู่ข้างๆบ้างสิ

ลืมไป จุดประสงค์ในการเขียนบันทึกวันนี้ก็นะ... จะว่าไงดี ฉันขอโทษที่อาจทำร้ายชื่อเสียงเธอไปนิดหน่อย...

เพื่อนๆฉันถามนู้นนี้เกี่ยวกับท่านคาบุรากิและเอ็นโจไปเยอะแยะ มีครั้งหนึ่งที่ฉันไม่ได้ตั้งใจฟัง ไม่ได้ตั้งใจฟังจริงๆนะ! ไม่ได้เผลอตอบตามความรู้สึกซะหน่อยนะ!!! เพื่อนๆถามอะไรทำนองว่าฉันชอบเอ็นโจหรือเปล่า ซึ่งฉันเผลอตอบใช่ไป ย้ำอีกครั้ง ฉันไม่ได้ตั้งใจฟังนะ!!!

ต่อมาคนในซุยรันหลายคนรู้ว่าฉันเป็นจัดการเรื่องปัญหาว่าที่คู่หมั้นอะไรนั่น เลยลือไปต่างๆนานาว่าฉันชอบหมอนั่น ซึ่งไม่ใช่แน่นอน! ถ้าเป็นเอ็นโจโลกเดิมล่ะก็...ไม่สิ! ฉันหมายถึงถ้าเป็นยูกิโนะคุงล่ะก็ว่าไปอย่าง!!!

ท่านคาบุรากิก็ช่วยจัดการนะ ทำไมไม่ว่าคิดเขาชอบเอ็นโจบ้างล่ะหะ! เอ๊ะ...หรือว่าจริงๆแล้วเขาก็... ไม่หรอกมั้ง...

พอข่าวลือออกไปมากๆ ท่านพ่อท่านแม่ของฉันกับเอ็นโจก็เตรียมหมั้นให้เราทั้งคู่ อะไรเนี้ยเฮ้ย! แต่ท่านพี่มาช่วยเอาไว้เลยหยุดได้ทัน

ไม่ได้ขอให้ช่วยซะหน่อยนะ ที่ถักผ้าพันคอให้น่ะ ไม่ได้ขอบคุณหรืออะไรทำนองนั้นหรอกนะ แค่เศษผ้าเหลือๆเท่านั้นเอง อย่าเข้าใจผิดไปล่ะ!!!

มีข่าวลือตามออกมาว่าท่านพี่เป็นซิสคอนสุดๆ ไม่ยอมให้ผู้ชายคนไหนหมั้นกับน้อง พวกตีความมั่วซัวนี่เยอะชะมัดเลย อย่างท่านพี่นี่นะจะเป็นซิสค่อน

(วันไหนแล้วเนี้ย)

ถ้าฉันได้กลับโลกเก่าจริงๆ ฝากส่งจดหมายให้หน่อยได้หรือเปล่า มันอยู่ในตู้เล็ก ชั้นสามจากท้าย เสียบอยู่ในหนังสือกดจุดนั่น

ทาคามิจิคงรู้ว่าฉันทะลุมิติมาอยู่แล้ว ส่วนจดหมายให้ท่านคาบุรากิก็ให้กรณีเขาไม่ได้ทะลุมิติกลับไปพร้อมฉันน่ะนะ แต่ท่านคาบุรากิของเธอคงพยายามทุกอย่างเพื่ออยู่โลกเดียวกับเธอ เขาเคยวิ่งไปให้รถชนเพื่อกลับไปหาเธอนี่นะ

ส่วนจดหมายอื่นๆก็บอกแค่ว่านั่นเป็นจดหมายจากตัวเธอตอนที่เสียความทรงจำนะ ฉันเขียนไว้แล้วว่าจะให้ใครบ้างหน้าซอง อาจจะลำบากไปหน่อย แต่ขอร้องล่ะ ฉันไม่อยากคาใจอะไร... ฉัน...ไม่เคยต้องการอะไรแบบนี้มาก่อนเลย

ตอนนี้ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะลองไปให้รถชนดู ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงบ้างน่ะนะ

ขอโทษสำหรับทุกอย่าง และขอบคุณที่ทำให้ฉันมีความสุขขนาดนี้กับโลกของเธอ แต่ถึงเวลาที่ฉันต้องคืนทุกสิ่งทุกอย่างให้เธอ

(วันสุดท้าย)

รถชนไม่ได้ผล ทั้งเจ็บทั้งจุก... ท่านคาบุรากิโวยวายน่าดูที่ฉันทำโดยไม่บอก แต่นี่ไง ถ้านายไปกระโดดขวางหน้ารถให้รถชนก็ไม่กลับโลกเดิมอยู่ดี...

นอกจากนี้แม้พยายามทำพิธีอะไรหลายอย่าง ก็ไม่สามารถฝันถึงโลกเดิมได้อีกแล้ว...

เป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก อยู่ๆสายสัมพันธ์บางๆที่เคยมีอยู่มาโดยตลอดก็เหมือนถูกตัดขาด สิ่งที่เคยเชื่อมฉันกับโลกเดิมหายไปแล้ว...

บางทีเธอคงไม่มีวันได้อ่านบันทึกนี้แล้ว...

พอฉันบอกเรื่องนี้กับท่านคาบุรากิ เขาก็ไม่ตอบอะไร แต่เอาเค้กช็อกโกแลตร้านดังที่เพิ่งเปิดสาขาในญี่ปุ่นมาให้ มันไม่ใช่เวลามานั่งกินสบายใจเฉิบซะหน่อย!

สงสัยเป็นพฤติกรรมเลียนแบบตอนฉันปลอบเขา แย่ชะมัดที่มันอร่อยจริงๆ

ถึงยังไงที่นี่ทุกอย่างก็ดีกว่าสำหรับฉัน ทั้งเพื่อน ทั้งอำนาจฐานะ ทั้งครอบครัว

แต่ทำไมฉันถึงร้องไห้กันนะ...

เพราะอะไรกัน...

-------------- (จบตอน 49) -------------

ป.ล. ไม่ได้ตรวจคำผิดเลยอาจมีคำแปลกๆโผล่มาบ้างนะคะ 5555

อ่า นี่กูโม่งทำสารบัญเอง (ตั้งแต่ทำสารบัญอาหาร กูก็โผล่มาบ่น มาฟลัดกระทู้บ่อยชิบหาย Orz )
คือ กูว่างทำสารบัญได้แค่วันเสาร์อาทิตย์อะนะ สารบัญอาหารถ้าใครสะดวกทำก็ทำไปได้เลยนะไม่ต้องรอกูแต่อย่างใด แบบว่า กลัวพวกมึงรอนานกันอ่ะ กูทำช้าเพราะแม่งต้องเปิดหาข้อมูล(ที่อากู๋แม่งแปลให้กูแบบไม่ค่อยจะรู้เรื่องอีก)ไปด้วย ท่านเรย์กะแม่งพากูไปหลายประเทศจริงๆ แต่ส่วนใหญ่ก็ฝรั่งเศส แล้วกูก็ต้องไปวอแวเพื่อนกูที่เรียนภาษาฝรั่งเศสให้ช่วยแปล ช่วยหาข้อมูล ช่วยออกเสียงมั่งอะไรมั่ง เกรงใจมันชิบหาย แต่กูก็ใช้งานมันต่อ//อ้าว ที่สะกดออกเสียงแล้วฟังดูพิลึกๆไปก็ขอโทษด้วยนะ กูก็ไม่รู้จะสะกดออกมายังไงให้ตรงกับภาษาฝรั่งเศสที่สุด ถ้าใครรู้ก็รบกวนช่วยแก้ให้ทีน้าาา

>>92 กูไม่รู้ลิงค์ไหนเป็นลิงค์ไหนแล้วว่ะ ข้อมูลตีกันจนกูมึน ขอโทษด้วยที่กูหาลิงค์นั้นไม่เจอแล้ว 5555555555555555

อ่ะเรย์ซึนก็มา คาบุรากิไม่ว่าโลกไหนนี่ก็พฤติกรรมเดียวกันจริงๆ ฮา

โม่งสารบัญค่อยๆทำก็ได้น้า ทางนี้ตามอ่านเรื่อยๆไม่ต้องกดดันตัวเองน้า

เฮ้ยยยยย >>96-98 ไม่ใช่ว่าเนื้อเรื่องจบลงที่สุดท้ายกลับโลกเดิมไม่ได้นะ รู้สึกเจ็บปวดแทนเรย์กะkimi แต่ทะลุมิติมานางดูเป็นคนดีเอาใจใส่คนขึ้น ถึงจะซึน ทุกคนก็ดูออก 555+ แต่ดูคิดถึงเอ็นโจkimiตลอดจริงๆ ขอบคุณสำหรับฟิคจ้ะ โชคดีที่เปิดอ่านก่อนนอน
>>99 สู้ๆ ไม่ต้องเครียดๆ กุช่วยไรมากไม่ได้เพราะไร้ความรู้โดยสิ้นเชิงกับเรื่องพวกนี้... ทำได้แค่ส่งกำลังใจให้

>>96-98 ชอบเรย์กะซึนจัง น่าร้ากกกกก รู้สึกว่าชีวิตนางอบอุ่นขึ้นมากเลยนะเนี่ย ท่านพี่เธอเป็นซิสค่อนจริงๆ น่ะแหละ ไม่ต้องเถียงหรอก แล้วมาอีหรอบนี้หรือว่าจะได้กับเอ็นโจกันเนี่ย!?

>>99 ไม่ต้องห่วงนะ เอาทำเพลินๆ ว่างเมื่อไหร่ค่อยทำ ไม่ต้องซีเรียสน้า

>>96-98 ท่านพี่นี่นะ จะเป็นซิสค่อน //กูขำสัสๆ55555

กูชอบอ่านเรย์กะคิมิดอลฟิคนี้มาก นางน่าร้ากกกกก แบบเอ็นดู๊เอ็นดู
ขอให้ตอนจบถ้านางกลับฝั่งนู้นไม่ได้ก็ขอให้เอ็นโจยิ้มระทมของนางทะลุมิติมาอยู่กับนางที

กูเองก็ชอบอ่านเรย์กะคิมิฟิคนี้เหมือนกัน กูชอบยิ่งกว่าเรย์กะปกติอีก นางร้ายเดเระแตกนี่มันน่าร้ากกกกกก 555555

กูชอบนางตรงที่เหมือนจะงี่เง่าเอาแต่ใจ แต่จริงๆคิดถึงใจ
เป็นห่วงคนนั้นคนนี้ยิ่งกว่าเรย์กะอีก ดูคิดอะไรรอบคอบกับมีเหตุผลยิ่งกว่าเรย์กะ ถึงนางจะทำตัวร้ายๆในตอนต้น นางก็มีเหตุผลของนาง แม้จะเป็นเหตุผลแบบคุณหนูโดนสปอยล์มาก็เหอะ แต่ก็ใช่ว่าจะบอกจะสอนกันไม่ได้ นางรู้จักปรับปรุงตัวแล้วก็เปิดใจมองเห็นด้านดีๆของคนที่นางเคยไม่ชอบ ไม่ทำแบบเดิมซ้ำอีก เรย์กะซะอีกที่ดูเหมือนจะเป็นคนมีเหตุผล แต่เอาเข้าจริงดื้อ หัวรั้นและงี่เง่ามาก ไม่รับฟังอะไรเลย คิดเองเออเองตลอด ปากบอกสำนึก แต่ก็ทำพฤติกรรมแบบเดิมๆจนกูแอบเซ็งเบาๆ พฤติกรรมแม่งเหมือนคาบุชิบหาย จุดนี้ล่ะที่ทำให้กูไม่ชอบ

ตอนกูอ่านที่เรย์กะนางพูดเรื่องทุจริตกับครอบครัวโลกคิมิไป กูยังแอบหงุดหงิดเลย อะไรจะงี่เง่าอ่อนไหวเอาอารมณ์นำหน้าขนาดนั้น แม่คุณ โทษทีที่ตอนนั้นกูไม่ได้เมนท์ เพราะกูคงเมนท์ได้แต่สงสารเอ็นโจ เอ็นโจ และเอ็นโจ 555555555555555

กูชอบที่เรย์กะคิมินางพูดถึงว่าทำไมเรย์กะกับคาบุไม่สังเกตอะไรเลย คนข้างตัวดูเจ็บปวดฝืนทนขนาดนี้แท้ๆ กูก็ว่าสองคนนี้มันหมกมุ่นแต่เรื่องตัวเองเกินไป จนไม่นึกถึงใจคนอื่นเลย เอาแต่ตัวเองเป็นที่ตั้งกันทั้งคู่จนกูรู้สึกรำคาญ กูขอโทษโม่งฟิคทะลุมิติด้วยนะ แต่กูชอบพาร์ทเรย์กะคิมิมากกว่าฝั่งปกติอีกอ่ะ เรย์กะคิมิออกมาทีไรนางฮาทุกทีกับความซึนของนาง

เอ็นโจคิมิเนี่ย...ถึงตัวเองจะเจ็บแต่ก็ทำดีไม่เคยเรียกร้องให้เขามาแลเหลียว ตัวเองทุกข์ใจแต่ก็ไม่เคยเอาความทุกข์ไปโยนใส่คนอื่น ถึงไม่รักตัวเองก็ช่าง เธอมีความสุขก็ดีแล้ว แนวคิดพระรองมากนาย //กอดๆชูสุมอย รักน้าาาาาา

คู่หูทะลุมิตินี่ ผมว่านะต้องมีคนนกแน่นอน

>>106 นกกันไปแต่แรกไงคะ เลยโดนรถชน#ผิด

ทำไมวันนี้กระทู้ไม่เดินเลยย

ฟิคเวียนมีใครต่อมั้ย กูนึกพล็อตออกนิดหน่อยจะขอต่อน่ะ

>>109 เอาเลยๆ รออ่านนะ

ริวโฮซังมาแล้ววววว วู้วววว

คาบุรากี้-------!!! ทำตัวยิ่งกว่าสตอล์กเกอร์แล้วนะ!!! เจอแบบนี้เป็นใครก็หยองอ่ะ!!(หักแต้มคาบุรากิ 100 แต้ม!!)

>>112 ข่าวลือมาอีกแหงๆ

เยส ความสดใสยามเช้านี่มันดีจริงๆๆๆ

ถ้ากุเป็นเด็ก ม 4 คงได้ประสานเสียงกันกรี๊ดสลบ อะฮะๆๆ

บุกมาถึงชมรม
แบบนี้คนในชมรมต้องจับลูกแกะเรย์กะใส่พานถวายบรรณาการจักรพรรดิแน่นอน 5555

จากนั้นก็บังเกิดข่าวลือลับๆ(?)แพร่กระจายไปทั่วซุยรัน~

โม่งแปลลล คัมแบ็ค แต๊งยูน้าาา

คาบุเอ๊ยย. พฤติกรรมแบบนี้มันมีไว้ทำกะแฟนป่าวแวะ อะไรจะร้อนรนอยากเจอขนาดน้านน

ว่าแต่สังเกตหลายทีแระ. เรยกะชอบว่าคาบุสมองเด็กประถม. แต่ดูเธอจะชอบเด็กประถมมิใช่รึ

>>112 การสตอล์กเกอร์ยังอ่อนหัด By จอมมารเอ็นโจเทพแห่งการสตอล์กเกอร์

>>116 เรย์กะชอบเด็กประถมน่ะใช่ แต่ชอบร่างกายนะ..... สมองเด็กประถมนี่ไม่ผ่าน

วันนี้เป็นเรย์กะกับมือถือต้องสาป แล้วคนที่ชี้เป้าบอกให้มาตามที่ห้องชมรมนี่ใครฟระ จอมมารแหง ๆ

>>118 ใช่แหงมๆ คาบุคงตามสตอล์กเกอร์วาคาบะมากกว่า จอมมารนี่ตามไม่นิดเลยน้า~

>>118 ในโรงเรียนที่เรย์กะอยู่ก็มีไม่กี่ที่ด้วยมั้ง ห้องเรียน, สโม, เปอติต์, ชมรม, โรงอาหาร?
ตอนนี้อาจจะเป็นเวลากิจกรรมชมรม?

>>118 สโลแกนโคนันลอยมาเลยว่ะ 555555555
ตัวเป็นผู้ใหญ่ แต่สมองเป็นเด็ก ชื่อของเขาคือ...คาบุรากิ มาซายะ เป็นสตอล์กเกอร์ กับเพื่อนร่วมขบวนการนักเสือกของเขา ที่จะมาคอยเสือกเรื่องของคุณไม่ให้คลาดสายตา

ท่านเรย์กะได้สาวกเพิ่มอีกละ

อยากได้กาวมาเสพมาก ใครก็ได้ลงอะไรฟินๆที ตอนนี้สอบต้องการกาวอย่างแรง

>>123 สอบก็ไปอ่านหนังสือสอบซร้าาา มากงมากาวอะไร เดี๋ยวปั๊ดหยิกตูดเลยนี่ //โอ๋ๆๆ ล้อเล่นๆ

>>123 เขียนฟิคเวียนอยู่ว่ะ น่าจะได้ลงค่ำๆเลย

ตอนนี้ท่านเรย์กะกำลังขยายฐานอำนาจ...แค่กๆ หมายถึงฐานแฟนคลับอยู่ อย่าเพิ่งมาขัดเซ่ นายคุณชายว่างงาน

>>121 ส่วนผมก็ ชูซุเกะ ไง <<< กูนึกถึงเสียงเนี๊ยก ในโปเกม่อนต่อเลยอ่ะ

อ่านตอนนี้แล้วคิดว่าคาบุมันน่ารำคาญจังว่ะ เรย์กะเคยบอกว่าให้คิดถึงคนอื่นด้วยว่าจะมีธุระมั้ย กูก็เจียดเวลามาให้มึงพล่ามใส่ขนาดนี้ยังไม่สำนึกบุญคุณกันอีก บอกไปก็สำนึกได้อยู่แป๊บเดียวก็กลับมาทำตัวแบบเดิม เรื่องของตัวเองต้องมาก่อนอยู่ได้ กูรำคาญพฤติกรรมนี้ตั้งแต่ตอนฮีอยู่ประถมละ เมื่อไหร่จะมีสามัญสำนึกเนี่ย หรือแก้ไขจุดนี้ไม่ได้แล้ว ต้องปลงไป

"สัตว์กินเนื้อดุร้ายกระหายเลือด"...แล้วเราควรจะเรียกคนที่ตบเกรียนสัตว์ตัวนั้นจนซึมได้ว่าตัวอะไรดีคะ
อย่ามาแหลว่าเป็นลูกแกะเล๊ยยยยยย ทั่นเรย์ก๊าาาาาาาาา

>>128 เหมือนอยู่กับคนอื่นจะมีสำนึกรู้รับผิดชอบชั่วดีทุกอย่าง มีเซนส์ในด้านการสนทนา แต่พออยู่กับเรย์กะ ตรงนี้จะหายไปโดยอัตโนมัติ ราวกับว่าเป็นเพื่อนสนิทกันมาก ไม่ต้องมีความเกรงใจใดๆ แต่ท่านเรย์กะยังไม่นับคาบุเป็นเพื่อนเลย 555555

>>130 ต่อให้เป็นเพื่อน​ซี้กัน แต่ทำตัวงี้ เป็นกูๆก็ไม่โอเคนะ...

>>131 คาบุมันก็มีจุดที่น่ารำคาญแหละ เพื่อนซี้อย่างเอ็นโจที่คบมาเป็นสิบปีถึงยังต้องถีบหัวส่งมาให้เรย์กะเป็นบางครั้ง แต่รวมๆ ก็น่าจะมีข้อดีมากกว่าข้อเสียถึงยังคบกันมาได้ ส่วนที่ไม่ไหวแล้วก็ต้องด่าแบบแตกหักไปอย่างยูริเอะ ยังไงก็คิดว่าคาบุมันน่าจะทำตัวดีขึ้นเรื่อยๆ แหละ แต่ต้องใช้เวลา ให้เรย์กะเป็นพี่เลี้ยงด่ากันไปสอนกันไป

>>130 เพื่อนกันมันก็ต้องมีลิมิตอ่ะมึง กูเจอแบบนี้ก็ไม่โอเคเช่นกัน อ่านแล้วยังหงุดหงิดแทนเลย อะไรจะเอาแต่ตัวเองเป็นที่ตั้งขนาดนั้น ธุระกูสำคัญที่สุดโว้ย ส่วนธุระมึงเป็นไงทำอะไรอยู่กูก็ด๊อนแคร์นาจา โดนตบเกรียนไปหลายหนก็ไปสลดไปแป๊บเดียวแล้วก็ไม่จำ

แต่ถ้าจะปรับปรุงตัวให้ดีขึ้นกูก็รอดูพัฒนาการของตัวละครกันไป แบบราโทก้าของท่านเอลิซ่าอ่ะ กูอ่านกูก็ไม่ชอบนะ รำคาญตัวละครเอาแต่อารมณ์ไม่นึกถึงรอบข้างว่าจะซวยเพราะตัวเองได้แค่ไหน อย่างตอนแรกที่โผล่มาขว้างหินใส่เอลิซ่า กูนี่ตบหน้าผากเลย อะไรจะโง่ได้ขนาดนั้น คิดว่าตัวเองทำเองรับผิดเองตายเองได้ แต่ไม่คิดว่าคนอื่นที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้จะโดนหางเลขไปด้วยรึไง เกิดสมมติเอลิซ่าบ้าเลือดฆ่ายกหมู่บ้านเอาเลือดพวกมึงมาล้างตีนกู ณ บัดนาว จะทำยังไงล่ะ แต่เห็นสปอยว่าจะทำตัวดีขึ้นเรื่อยๆ กูก็โอเคเลย รอชม แต่ถ้ายังย่ำอยู่กับที่ต่อไปกูก็ไม่ไหวเช่นกันนะ

อ่านตอนล่าสุดแล้วหงุดหงิดบักบากะรากิชะมัด เมื่อไรจะสำนึกว่าสิ่งที่ทำเป็นแม่งเดือดร้อนท่านเรย์กะขนาดไหนอยู่ด้วยกันมันก็ตลกคาเฟ่ดีหรอกแต่ไอ้นิสัยเหมือนแฟนสาวขี้จู้จี้นี้มันน่ารำคาญชะมัด ต้องโดนตบเกรียนอีกกี่รอบว่ะถึงจะยอมปรับปรุงตัวเองสักที เฮ่อ...ว่าแล้วก็อ่านตอนเก่าๆที่เรย์กะด่าบากะรากิดีกว่า....

>>134 กลับไปอ่านตอนโดนด่าว่าเห็นวาคาบะเป็นท่านยูริเอะหรือเปล่าเลยมึง สลดของจริง มีความสะใจ

>>133 เอาน่า ราโทก้ามันก็มีเหตุผลของมันเองน่า อย่าว่าน้องง //ลากกลับไปกระทู้เอลิซ่า

>>135 ไอ้ฉากนั้นกูโครตชอบกำลังเปิดหาอยู่เนี่ย ยังไงซะผู้ชายรอบข้างพระแม่เนี่ยก็น่ารำคาญไปหมดเลยนะ ยกเว้นคนที่อายุน้อยไม่ก็มากกว่าท่านเรย์กะ

คาบุมองเรย์กะเป็นเพื่อนที่เป็นเบ๊อีกทอดหนึ่งไง เพราะมองเป็นเพื่อนเลยแสดงตัวตนออกมาได้แบบไม่กั๊กแล้วเพราะเรย์กะไม่แผ่รังสีเจ้าแม่กาลีใส่บ้างคาบุมันเลยไม่เกรงใจ ถ้ามันมองว่าเป็นเพื่อนที่มีฐานะทัดเทียมกันเหมือนเอ็นโจก็จะไม่อาการหนักขนาดนี้

>>138 อืม กูว่าคาบุมันก็คงแง้วๆใส่เอ็นโจแบบที่ทำกับเรย์กะเหมือนกันล่ะ อย่างตอนอยู่ที่โรม เอ็นโจก็บอกว่าพล่ามเรื่องไปเดทกับวาคาบะให้ฟังทั้งคืน พอมาคิวเรย์กะก็ยังพูดได้ไม่หยุดอีก กูว่าเอ็นโจคงได้รับการปฏิบัติตัวในระดับเดียวกัน แต่อาจจะซอฟท์กว่านิดหน่อย

คิดถึง เอนโจside story

นึกภาพคาบุแง้วๆใส่เอ็นโจ

from: มาซายะ / to: ชูสุเกะ
"ชูสุเกะ! ถึงซุยรันยัง!?"
"วันนี้ทาคามิจิชมฉันด้วยล่ะ! ฉันจะเล่าให้ฟังอย่างละเอียดเลย!"
"ยังไม่มาอีกเรอะ"
"ทำไมไม่ตอบอยู่ที่ไหนแล้ว ชูสุเกะ!"
"ติดต่อกลับมาเดี๋ยวนี้"

"หรือว่าอยู่ในPivoineแล้ว?"
"เดี๋ยวฉันไปหา"
"ใกล้ถึงแล้ว"
"ไม่มี นายอยู่ไหนเนี่ย"

"หรือว่าอยู่ห้องเรียน?"
"เดี๋ยวฉันไปหา"
"ใกล้ถึงแล้ว"
"ไม่มี นายอยู่ไหนเนี่ย ชูสุเกะ!"

*ติ๊ง*

from: ชูสุเกะ / to: มาซายะ
"I'm here, behind you...."

//มาซายะค่อยๆหันหลังกลับไปช้าๆ แล้วเจอรอยยิ้มดำมืดของชูสุเกะ
//ภาพตัดไปที่ BG ท้องฟ้ายามเช้าเหนือโรงเรียนซุยรัน พร้อมกับเสียงร้องปริศนา?

>>141 กรี๊ดดดดด มาประโยคเดียว แต่สยองยิ่งกว่าคุณแมรี่ 55555555

>>140 กูติดงานอยู่อ่ะ แต่พยายามจะเขียนมานะจ๊ะ

>>141 ทำไมกูฮา 555 สตอล์กเกอร์มือสมัครเล่นเจอสตอล์กเกอร์มือโปรเข้าไป
ทิ้งรอยยิ้มมุมปาก มองด้วยสายตาเยาะเย้ย
"ยังอ่อนหัดนะ มาซายะ"

>>141 กูนึกแบบนี้มากกว่า

คาบุ : วันนี้เจอวาคาบะบนระเบียง ได้คุยกันเรื่องข้อสอบนิดหน่อยด้วย โชคดีจังที่ห้องฉันสอบก่อน เลยพอได้บอกวาคาบะว่าต้องเตรียมตัวยังไง แหม! พอพูดเรื่องเรียนฉันกับวาคาบะก็คึกคักสุดๆไปเลย การได้คุยกับคนที่เข้าใจกันนี่มันดีจริงๆนะ อ๋อ แล้วก็....
เอ็นโจ : //เงยหน้าจากหนังสือในมือ// หืม ยังไม่จบอีกเหรอ มาซายะ? :)

อยากเห็นชูสุเกะเม้ากลับ
วันนี้คุณคิโชวอินตื่นตอนกี่โมง ทรงผมตอนตื่นเป็นยังไง อาบน้ำกี่นาที ม้วนผมข้างไหนก่อน บลาๆๆๆๆ
จนมาซายะสยองขวัญ

>>146 ..............
เอาเลย ชูสุเกะคุง แสดงให้มาซายะคุงเห็นว่าสตอล์กเกอร์ที่แท้จริงน่ะมันต้องแบบนี้ ความสามารถในการสตอล์กเอ้ย การติดตามเป้าหมายของนายเมื่อเทียบกับผมแล้วมันก็คือพวกนู้บนั่นล่ะ ไปฝึกมาใหม่แล้วค่อยมาเรียกตัวเองว่าสตอล์กเกอร์นะ

>>141 กูนึกต่อ​เป็นมาซายะไล่หาเอ็นโจไปทั่วโรงเรียน​จนลืมเรื่องวาคาบะหมดแล้ว
พอเจอ เอ็นโจก็ลูบหัว ขอมือ ให้ช็อคโกล่าเป็นรางวัล 5555555

>>148 นี่มันไซซายะ!!! 555555

>>148 เก่งมาก เจ้าไซซายะน้อยๆ 5555555555555555

>>148 คุณชูสุเกะ จะให้ไซซายะกินช็อคโกล่าเยอะๆไม่ดีนะ ระวังเรื่องสุขภาพน้องหมาหน่อ-- แค่ก 555555555555555
เอ็นโจนี่มีเพื่อนหรือเลี้ยงหมาน้อย ถถถถถถถถถถถถ

ฟิคเวียนในตำนาน >>>/webnovel/4018/653-654
ตอนนี้น่าจะชื่อ Can't fight the moonlight แนะนำให้เปิดเพลงนี้ฟังเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่าน
--------------------------------------------------------------

เดี๋ยวๆๆๆๆๆๆ

ฉันกรีดร้องอยู่ในใจอย่างแตกตื่นลนลาน จะทำยังไงดีล่ะ

เสื้อคลุมที่เอ็นโจถอดออกมาสวมให้ก็ร่นลงมาอยู่ตรงช่วงเอว เปิดแผ่นหลังเปล่าเปลือยของฉันท้าทายกับสายลมที่พัดมาแต่ละทีก็เย็นยะเยือก ตัวฉันสั่นน้อยๆจากลมหนาว

สัมผัสหนักๆตรงต้นคอของฉันมันค่อยๆเลื่อนลงไปตามแนวกระดูกสันหลังพาให้สะดุ้งเฮือก ภาพสะท้อนในกระจกคือหัวอีตานี่ซุกๆอยู่กับหลังของฉัน แถมทำท่าจะเลื่อนลงต่ำไปเรื่อยๆ

แว้กกกกกกก!!!

ฉันรีบพลิกตัวกลับมา กลายเป็นว่าหน้าของอีตานี่เลยฝังอยู่กับช่วงท้องของฉันแทน ดีจังที่ในงานไม่ได้ทานอะไรเยอะ ท้องเลยยังไม่ป่องออกมา เอ็นโจคงยังไม่ทันสังเกต แต่เอ๊ะ!! นี่ไม่ใช่เวลาจะมาห่วงเรื่องนั้นนะ!!!

เอ็นโจที่อยู่ในท่านั่งคุกเข่าเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย แต่ก็ยิ้มมุมปาก สายตาเป็นประกายวิบวับ แต่ฉันอยากกัดลิ้นตายซะตรงนั้น

แง้ ท่านี้นี่มันติดเรทล่อแหลมยิ่งกว่าเดิมอีกไม่ใช่รึไงค้าาาาา

“ทะ ท่านเอ็นโจ”

“ครับ”

“กะ...กลับเข้าไปข้างในกันเถอะค่ะ ขอร้องล่ะ”

“เอ เรย์กะง่วงแล้วเหรอครับ”

“ก็ประมาณนั้นล่ะค่ะ” อยากกลับบ้านแล้วง่า

“นั่นสินะ เที่ยงคืนกว่าแล้วด้วย” เอ็นโจลุกขึ้นมายืน สวมเสื้อคลุมกลับคืนที่ให้ฉัน ค่อยยังชั่วหน่อย

ในขณะที่ฉันกำลังจะโล่งใจที่หมอนี่พูดจากันรู้เรื่อง ยอมฟังคำขอร้องดีๆอยู่นั้น วงแขนนั่นก็กอดหมับเข้าให้

“มาซายะเปิดห้องไว้ให้ผมน่ะ เราสองคนได้ที่นอนพอดีเลยเนอะ”

อุว๊ากกกก!!!

ว่าแล้วเชียว มีหรือที่อีตานี่จะยอมฟังคำขอของฉันดีๆ ไม่น่าไว้ใจคนของหมู่บ้านคาสโนว่าเลยค่า!!

“มะ ไม่เอาค่ะ ไม่เอา” ฉันส่ายหน้าหวือๆ อยากนอนที่นี่ก็นอนไปคนเดียวสิยะ

“ห้องสวีทด้วยนะ วิวสวยเชียว” เอ็นโจยิ้มมุมปาก สายตาก็ดูกรุ้มกริ่ม “ไม่อยากขึ้นไปดูวิวหน่อยเหรอ”

ไม่เอ๊า ไม่ไป ต่อให้วิวจะสวยแค่ไหนก็ไม่ไปค่า!!

“มีขนมที่ยูกิโนะซื้อมาแช่ไว้ในตู้เย็นตอนนั่งรอแต่งตัวด้วยนะ” ไอ้หมอนี่ คิดว่าจะเอาขนมมาล่อแล้วฉันจะตกหลุมพรางงั้นเร้อ ฝันไปเหอะย่ะ “ผมไม่ทานขนม เรย์กะช่วยไปทานให้หมดหน่อยสิ”

“ท่านพี่ต้องมารับฉันกลับบ้านนะคะ”

“เรย์กะโตแล้วนี่ครับ ต้องมีผู้ปกครองมารับกลับอีกเหรอ” เอ็นโจหัวเราะ “ถ้าอยากกลับจริงๆ ผมขับรถไปส่งให้ก็ได้นะ”

“ไม่กล้ารบกวนท่านเอ็นโจหรอกค่ะ”

“ประธานเอ็นโจเสนอตัวให้เชียวนะครับ ปฏิเสธได้ลงคอเชียวเหรอ” น้ำเสียงและสายตาออดอ้อนแบบนั้นมันอะไรกันยะ!!! “ค่าจ้างก็ถูกด้วยนะ”

“ไม่เอาค่ะ”

“อื๋อ”

ฉันถลึงตาใส่ ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆตามมาก็นึกอยากเอาเล็บข่วนหน้าหมอนี่ชะมัด

“อย่าทำหน้าบึ้งแบบนั้นสิครับ” จะพูดแล้วทำไมต้องก้มหน้ามาใกล้ๆด้วยล่ะยะ “คืนนี้พระจันทร์สวยออกนะ”

เอ๋!!!

ฉันกระพริบตาปริบๆ เมื่อกี้นายพูดอะไรนะ...พระจันทร์สวยงั้นเหรอ

เพราะคิดว่าจะคาดคั้นเอาความจริงก็เลยเผลอสบตากับเอ็นโจเข้าให้ บ้าชะมัด เพราะแสงจันทร์งั้นเหรอคะ ทำไมหมอนี่ถึงได้ดูดีขนาดนี้กันล่ะ

ฉันไม่ตั้งใจจะมอง แต่แสงจันทร์ที่ส่องลงมา เส้นผมของเอ็นโจก็ดูจะเป็นประกายระยิบระยับเหมือนเจ้าชายในการ์ตูนเรื่องโปรดของฉัน

เป็นแค่ซาตานแท้ๆ คิดจะมีประกายเรืองรองเลียนแบบเทวดา ช่างบาปหนาอะไรเช่นนี้

เอ็นโจหัวเราะแล้วจูบหน้าผากฉันเบาๆ ฉันรู้สึกร้อนวาบตรงบริเวณที่ถูกริมฝีปากสัมผัส...นะ นี่ตราประทับของปีศาจอย่างนั้นเหรอคะ

“ทะ ท่านเอ็นโจ…”

“ครับ” น้ำเสียงเอ็นโจที่ตอบรับมานั้นแหบพร่า ฟังแล้วรู้สึกแปลกๆ

“ฉะ...ฉันกลัวค่ะ” คืนนี้เอ็นโจต้องถูกผีสิงแน่ๆค่ะ มาทำตัวแบบนี้ น่ากลัวเกินไปแล้วน้า!!

มือของหมอนี่ค่อยๆสอดประสานเข้ากับมือของฉัน เอ็นโจจับมือฉันขึ้นไปจูบที่หลังมือ บริเวณนิ้วนางข้างซ้าย ช้อนสายตามองฉันแบบเชื่องช้า

“ไม่มีอะไรที่ต้องกลัวเลยครับ”

ก็นายไงล่ะยะที่ฉันต้องกลัว

เอ็นโจยิ้มน้อยๆแล้วจูบหน้าผากฉันอีกหนเหมือนจะปลอบประโลม ค่อยๆไล่ระมาตามปลายจมูกและแก้ม สายตาเรามองกันในระยะประชิด ใกล้ยิ่งกว่าครั้งไหนๆ

“ไว้ใจผมนะ”

ฉันเหมือนถูกสายตาคู่นั้นสะกดให้อยู่นิ่ง จนไม่อาจจะถอนตัวหนี

ริมฝีปากเราสัมผัสกันอย่างเชื่องช้า นุ่มนวลเหมือนขนนกลากผ่าน ความอ่อนหวานที่เคล้าเคลียอยู่ตรงปากทำเอาหัวใจฉันเต้นแรงแทบจะหลุดออกมาข้างนอกอยู่แล้ว

กลิ่นดอกไม้ที่บานในตอนกลางคืนลอยตามลมมา น่าจะมีฤทธิ์มอมเมาสติหรือหลอนประสาท ฉันรู้สึกเบลอไปหมดแล้ว แข้งขาก็อ่อนแทบไม่มีแรงยืน ถ้าไม่มีแขนรั้งไว้คงนั่งลงไปกองกับพื้นแน่ๆ

สัมผัสที่นุ่มนวลเหมือนขนนกค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นความหนักหน่วงมากขึ้นเรื่อยๆ แล้วฉันก็คล้อยตาม ตอบสนอง

นี่มันเรื่องบ้าชัดๆ

แขนฉันไปคล้องเข้ากับคอเอ็นโจตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แล้วมืออีตานี่อยู่ตรงไหนน่ะห๊า!! กรี๊ดดดดด!!!!

ฉันควรจะแว้ดใส่ หยิกหลักมือ ดึงหู ต่อยท้อง หรือเตะหน้าแข้งเอ็นโจที่ทำแบบนี้ แต่ตอนนี้ฉันกลับนึกอะไรไม่ออกแม้แต่อย่างเดียว ในหัวหมุนวนไปหมด

จะทำอะไรก่อนดีล่ะ เรียบเรียงความคิดไม่ถูกเลย

ยูกิโนะคุงบอกว่าแสงจันทร์สามารถดึงเอาความบ้าคลั่งในจิตใจคนออกมาได้ เอ็นโจเองก็คงกำลังตกอยู่ใต้อำนาจของแสงจันทร์อยู่ใช่มั้ย ถึงได้ดูบ้าคลั่งขนาดนี้

เรื่องที่กำลังเกิดอยู่นี่ ต้องเป็นเพราะกลิ่นดอกไม้ หรือไม่ก็มนต์สะกดจากแสงจันทร์แน่ๆค่ะ
.
.
.

เสียงนาฬิกาที่ดังขึ้นอีกหนเรียกสติฉันให้กลับคืนมา อ้าว มานั่งที่ม้านั่งตั้งแต่ตอนไหนคะ ตอนนั้นยังอยู่ในสวนดอกไม้อยู่เลยไม่ใช่เหรอ

ฉันสำรวจไปรอบๆแบบงุนงง แล้วเสื้อคลุมนักเวทย์ที่เอ็นโจถอดมาคลุมให้มันหลุดหายไปไหนแล้วล่ะ เสื้อผ้าฉันยังอยู่ครบใช่มั้ย ค่อยยังชั่วหน่อย

“ตีหนึ่งแล้ว กลับกันเถอะครับ”

เอ็นโจหยิบเสื้อคลุมตัวที่ว่านั่นมาคลุมให้ฉัน มันไปพาดกับราวม้านั่งตอนไหนฉันก็งงๆอยู่ พอได้สวมก็อุ่นขึ้นมาหน่อย แต่เมื่อกี้ก็ไม่รู้สึกหนาวเลยอ่ะ

ว่าแต่ตีหนึ่งแล้วเหรอเนี่ย แย่ล่ะสิ ท่านพี่มารอนานรึยังคะเนี่ย

ฉันเกือบจะวิ่งแล้ว แต่เอ็นโจกลับยิ้มแล้วสอดประสานมือเข้ากับมือของฉัน จูงให้เดินไปช้าๆ

“อย่าวิ่งสิครับ เดี๋ยวก็หกล้มหรอก” มือของเอ็นโจอีกข้างถือปีกนางฟ้าของฉันกับหน้ากากหัวกระโหลกแพะเอาไว้ อ่า จริงสิ ปีกของฉันโดนถอดออกไปแล้วนี่เนอะ

แต่เอ๊ะ!! นางฟ้าถูกถอดปีกแบบนี้ ก็กลายเป็นนางฟ้าตกสวรรค์แล้วไม่ใช่เหรอค้าา!!! แถมเป็นฝีมือของซาตานชั่วร้ายนี่อีก ถึงจะเป็นแค่บทบาทสมมติแต่ก็อดรู้สึกเคืองไม่ได้

ยิ่งไปกว่านั้น จะไปอธิบายกับคนอื่นยังไงล่ะยะว่าฉันถอดปีกนางฟ้าออกทำไมน่ะ

ผู้เป็นสาเหตุแห่งความขุ่นเคืองทั้งหมดทั้งมวลของฉันไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรเลย เอาแต่ยิ้มอยู่นั่น หมั่นไส้ชะมัด แกล้งขัดขาให้ล้มซะดีมะ ห๊า!!!

มัวแต่หงุดหงิดก็เลยไม่รู้ว่าเดินมาถึงหน้าห้องจัดงานตั้งแต่เมื่อไหร่ มองเข้าไปคนในงานค่อนข้างโหรงเหรง ถึงเวลาเลิกงานที่ระบุไว้ในบัตรจะบอกว่าเลิกตีหนึ่งก็เหอะ ส่วนใหญ่ก็กลับไปเกือบหมดแล้ว

แต่ยูกิโนะคุง คาบุรากิ วาคาบะจัง ท่านไอระและท่านอิมาริยังไม่กลับ ยืนคุยกันอยู่ตรงประตูทางออก ถึงจะไฟสลัวมองเห็นไม่ค่อยชัด แต่ท่านพี่ก็ยืนอยู่ด้วย

อ๊ะ!! แย่ล่ะสิ

“อ้าว ท่านพี่กับคุณพี่เรย์กะนี่ครับ” ยูกิโนะคุงหันหน้ามาเห็นเข้าก็โบกมือให้ เอ็นโจเดินไปหา แต่...นายกำลังจับมือฉันอยู่อ่ะ

ปล่อยสิยะ นี่มันต่อหน้าท่านพี่น้าาา

ฉันมองซ้ายมองขวาเลิกลั่ก เอ็นโจที่กล่าวทักทายท่านพี่ก็ยังเอาแต่ยิ้มและจับมือฉันอยู่นั่น สายตาทุกคนมาหยุดที่มือของหมอนี่ที่จับมือฉัน ปีกนางฟ้าในมือเอ็นโจ แล้วก็เสื้อคลุมที่อยู่บนตัวของฉัน

ท่านไอระ ยูกิโนะคุง วาคาบะจังและท่านอิมาริมองฉันยิ้มๆ ท่านพี่กระแอมไอเล็กน้อยแล้วทักทายตอบ

“นึกว่าพาขึ้นห้องไปแล้วซะอีก” คาบุรากิหันไปกระซิบกระซาบกับเอ็นโจที่มีรอยยิ้มปริศนา

ขึ้นห้อง!! ขึ้นห้องอะไรห๊ะ!? เดี๋ยวเหอะ ฉันได้ยินนะยะ นี่พวกนายวางแผนอะไรไม่ดีกันอยู่ใช่มั้ย

ท่านพี่ส่งยิ้มอ่อนโยนให้กับทุกคนรอบวง

“นี่ก็ดึกมากแล้ว คงต้องขอพาเรย์กะและคุณไอระกลับก่อนนะครับ”

“งั้นพวกเราก็กลับกันดีกว่านะ” คาบุรากิพยักเพยิดหน้า ทุกคนเลยไปร่ำลาท่านโยโกะที่กำลังสนทนากับคนสนิทอยู่แล้วเดินออกจากห้องจัดงาน ข้างนอกนี่สว่างจังเลยค่ะ ค่อยยังชั่วหน่อย

ท่านไอระเดินไปสมทบกับท่านพี่ แต่ไม่ลืมที่จะตบไหล่เอ็นโจเบาๆ “ฉันกลับก่อนนะ ชูสุ….อ๊ะ”

เสียงอุทานหลุดออกมาไม่ดังมาก แต่ก็เรียกความสนใจจากทุกคนได้

“มีอะไรเหรอ” เอ็นโจถาม

“ใส่หน้ากากเต็มหน้าแท้ๆ แต่ช่างแต่งหน้าเขาทาปากให้ด้วย...” ท่านไอระหยุดพูดไปชั่วครู่แล้วหันหน้ามองฉันสลับกับปากเอ็นโจ

อะ...ทำไมมองกันแบบนั้นล่ะคะท่านไอระ แล้วรอยยิ้มนั่นอีก….อ๊ะ วาคาบะจังก็จ้องฉันอยู่เหมือนกันนี่

เสียงหัวเราะคิกคักของท่านไอระและวาคาบะจังดังขึ้นพร้อมกันแบบไม่ได้นัดหมาย ยูกิโนะคุงกับคาบุรากิก็หัวเราะด้วย ตบหลังตบไหล่เอ็นโจกันใหญ่

เอ็นโจเอานิ้วแตะๆปากตัวเอง สีแดงสดเหมือนกลีบกุหลาบติดปลายนิ้วมาเล็กน้อย

สีเดียวกับสีลิปสติกที่ทามาในวันนี้ของฉัน

ท่านอิมาริผิวปากดังหวือ มองไปที่เอ็นโจด้วยสายตาที่ดูรู้ทัน แต่ฉันอายแทบจะแทรกแผ่นดินหนีแล้ว

เอ็นโจมองนิ้วตัวเองแล้วก็มองฉัน รอยยิ้มนั่นมันอะไรน่ะ ห๊า!!!!

ว้ากกกกกกกกกกกกก!!!!!

ฉันโผเข้าหาท่านพี่ หน้าร้อนฉ่าๆตอนหลบไปซุกหลัง ถึงจะถูกมองว่าทำอะไรเป็นเด็กๆก็เถอะ แต่ตอนนี้ไม่กล้าสู้หน้าใครแล้วค่าาาา

สี่คนนั้นยังไม่หยุดหัวเราะเลยอ่า แง้!!! ใจร้าย ใจร้ายที่สุด จะร้องไห้แล้วน้าาา

“เอาล่ะๆ ทุกคนพอดีกว่า” ถึงจะช่วยห้ามก็เถอะ แต่ท่านอิมาริพูดด้วยเสียงเหมือนกำลังกลั้นหัวเราะเหมือนกันนี่คะ “อย่าแกล้งเรย์กะจังมากไปกว่านี้เลยนะ”

“กลับกันได้แล้วล่ะ เรย์กะ” ท่านพี่พูดกับฉันอย่างอ่อนโยน ยอมให้ซุกอีกต่างหาก

ท่านพี่คะ ท่านพี่เป็นคนเดียวที่ไม่หัวเราะน้อง ประเสริฐอะไรเช่นนี้

“ขะ ขอตัวก่อนนะคะทุกท่าน” ฉันก้มหัวเร็วๆแล้วเดินก้มหน้างุดๆไม่ยอมสบตากับใคร ไม่ไหวแล้ว ต้องรีบไปจากที่นี่โดยเร็วที่สุด

เดินมาถึงหน้าโรงแรม ขณะที่คิดว่ากำลังจะปลอดภัยแล้วเชียว อยู่ๆเอ็นโจก็เรียกฉันไว้

“คุณเรย์กะ”

ฉันเหลียวหลังไปมองอย่างหวาดๆ เอ็นโจยิ้มน้อยๆ เอามือไพล่ไปด้านหลัง แต่เขาแพะของหน้ากากโผล่แพลมๆออกมาให้เห็น

“ฝันดีนะครับ”

ตรงที่ฉันยืนอยู่คือสุดปลายบันได ส่วนเอ็นโจยืนอยู่ขั้นบนสุด พระจันทร์ที่อยู่เบื้องหลังสาดแสงลงมาทำให้เงาของเอ็นโจทอดตัวยืดยาวออกมาทาบทับกับตัวฉัน

กรี๊ดดดดดด!! นี่มันปีศาจ

แสงจันทร์คืนฮาโลวีนนี่น่ากลัวชะมัด มีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่เป็นที่พึ่งของฉันแล้วค่ะ ถึงตอนนี้ฉันจะเป็นนางฟ้าตกสวรรค์แต่ก็ได้โปรดช่วยฉันให้รอดพ้นจากปีศาจด้วยนะคะ

ฉันจ้ำอ้าวไปหาท่านพี่ที่ยืนรออยู่ที่รถ เปิดประตูแล้วขึ้นไปไม่เหลียวหลัง แต่ยังได้ยินเสียงหัวเราะแว่วๆของเอ็นโจตามมาหลอกหลอน

----------------------------------
ส่งต่อ........

อนึ่ง พระจันทร์สวย เป็นคำบอกรักแบบอ้อมโลกของคนญี่ปุ่น

>>152-153 กรี๊ดดดด ฟิคเวียนในตำนาน ตกลงเวลามันวาร์ปไปได้ไงวะ ขอเปิดกล้องวงจรปิดด้วยค่ะ!
ว่าแต่เอาหน้าฝังพุง...เอ๊ย ท้องนี่มันอีโรติคมากเลยนะเนี่ย อุอุ

แรงบันดาลใจจากท่อนหนึ่งของเพลง ฟังแล้วพล็อตฟิคพุ่งพล่านเลยต้องเขียน

You can try to resist (ถึงเธอจะต่อต้าน)
Try to hide from my kiss (พยายามหลบหนีจากจูบของฉัน)
But you know (แต่เธอรู้มั้ย)
But you know that you can’t fight the moonlight (เธอสู้แสงจันทร์ไม่ได้หรอก)
Deep in the dark (ดิ่งลึกลงในความมืด)
You’ll surrender your heart (เธอจะต้องพ่ายแพ้หัวใจตัวเอง)
But you know (เธอรู้มั้ย)
But you know that you can’t fight the moonlight (เธอไม่อาจต้านทานแสงจันทร์ได้)
No you can’t fight it (ไม่มีทางหรอก)
No matter what you do (ไม่ว่าเธอจะทำยังไง)
The night is gonna get to you (ค่ำคืนนี้ก็จะคืบคลานเข้าไปในใจเธอแน่)

เนื้อหาในตอนมันก็เลยออกมาประมาณนั้นล่ะ.......

อ้าว กดส่งไปแล้วเพิ่งเห็นว่ามี >>154 ด้วย เกือบแทรกแล้วมั้ยล่ะ /ปาดเหงื่อ
หลักฐานคาตาขนาดนั้นโดนท่านพี่สอยร่วงเรียกไปปรับความเข้าใจแน่ๆ ประธานเอ็นโจ...

>>152-153 ขอช่วงเวลาที่หายไปด้วยค่ะ!! เรย์กะถูกจูบจนสติหลุดข้ามเวลาเลยหรอค่ะ!!

>>156 ขอชื่อเพลงด่วนฮะ จะลองไปเปิดฟัง

>>155 >>158 ด้วยอำนาจของแสงจันทร์ กล้องแถวๆนั้นเลยพร้อมใจกันเสียน่ะ
>>159 Can't fight the moonlight จ้า
https://www.youtube.com/watch?v=bx3s99FNXzI

อ่านฟิคแล้วเขินชิบหาย ฟหกด้่สฟสกากวหงฟงหงฝห

>>160 เพลงนี้เพลงดังในผับในสมัยก่อนนี้หว่า แต่เรื่องกล้องเนี่ยมันต้องเป็นฝีมือคนร้ายที่พูดว่า "ด้วยมนต์แห่งจันทรา จงสำแดงฤทธา ณ บัดนี้" วิ้ง!! กล้องเสียปั๊ป

>>154 โอ๊ยยยยยยย เขินว้อยยยยย

>>160 โอ๊ย กล้องเสีย งั้นขอเป็นมุมมองจิ้งจกสักตัวแถวๆนั้นก็ได้

>>160 เพลงนี้แม่งงงงงง เข้ากับตอนชิบหาย ต่อต้านแสงจันทร์ไม่ได้เลยนะคะ ท่านเรย์กะ จากเที่ยงคืนอยู่ๆก็วาร์ปมาตีหนึ่งแล้วซะงั้น ขอช่วงเวลาที่หายไปด้วยค่ะ 5555555555555

ช่วงเวลาที่หายไปเนี่ย คือทำอะไรกันหนออออ??

>>166 ต้องพาไปกินบุฟเฟ่ต์ในโรงแรมแน่ๆเลย

>>167 บุฟฯของหวานตอนเที่ยงคืน ?

น้ำหนักขึ้นแน่นวลลล

>>168 เอ็นโจบอกว่าซุกพุงแล้วแบนราบไปหน่อย เลยต้องขุนเรย์กะ--

บร้า พวกมึงก็อย่าคิดลึก เขาบอกว่าซื้อขนมมาแช่ตู้เย็นก็คงพาไปกิน แต่ดึกแล้วก็กลัวจะอ้วน เลยจับวิ่งออกกำลังกายรอบโรงแรมจนท่านเรย์กะสลบเหมือด โดนหามมานั่งม้านั่งไง ปริศนาไขกระจ่างแล้ว เรื่องราวมันก็เป็นแบบนี้ล่ะ ไม่มีอะไรจริงจริ๊งงงง //เสียงสูง

>>160 ขอบคุณมากนะ //เปิดฟังทันใด พน.สอบช่างมานนน

>>156 เห็นเพลงเลยไปหากระทู้รีวิวหนังเรื่องนี้อ่าน เจอกระทู้นึงแปลเพลงนี้ทำเอากูโครตลั่น ลั่นจริงอะไรจริงจนต้องมาเผยแพร่ต่อ นึกหน้าท่านเอ็นโจร้องเพลงนี้แบบกรุ้มกริ่มๆได้เลย 5555555555555555555
http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2009/08/K8155573/K8155573.html

Underneath the starlight - starlight
ถึงจะมีแสงดาวเหลืออยู่

There's a magical feeling - so right
แต่พี่ก็สามารถนะน้องนะ

It'll steal your heart tonight
คืนนี้ล่ะน้องเอ๋ย

You can try to resist
อย่าขัดขืนเร้ยย

Try to hide from my kiss
พี่ขอหน่อยน่า

But you know
อย่าเลยน้อง

But you know that you can't fight the moonlight
ขัดขืนไปก็เท่านั้นนะจ๊ะ

Deep in the dark
มืดออกอย่างนี้

You'll surrender your heart
ใจอ่อนอยู่แล้วล่ะ

But you know
รู้อยู่เต็มอก

But you know that you can't fight the moonlight
ว่าสู้พี่ไม่ได้หรอก

No, you can't fight it
อย่าเสียแรงเปล่าเลย

It's gonna get to your heart
น้องก็เต็มใจใช่มั้ยล่ะ

>>172 เชี่ยยยยยย เป็นการแปลที่ซับนรกที่สุดเท่าที่กูเคยอ่านมาเลย

>>172 สัส กูฮา 5555555 จะว่าเป็นซับนรก แต่ก็แปลได้ใจกูชะมัด มาแนวน้องเสร็จพี่แน่คืนนี้ ยิ่งเพลงจูบเย้ยจันทร์ท่อนล่างกูยิ่งฮา มีความเข้ากันกับฟิคตอนนี่ชิบเป๋ง 555555555555555

>>152 ชวนขึ้นห้องไปดูวิว....แน่ใจนะว่าแค่ดูวิว แล้วมาถึง "ไว้ใจผมนะ" ไม่ค่ะ ไม่ไว้ใจเด็ดขาด หมอนี่มันร้ายนะคะหัวหน้า กูอ่านไปเขินไป ฮู้ยยย ลูกบ้านคาสโนว่ายังแพรวพราวขนาดนี้ แล้วตัวพ่ออย่างท่านอิมาริจะขนาดไหน ล่อลวงเหยื่อให้คล้อยตาม มีโอกาสก็คว้าไว้ คนหมู่บ้านนี้มันอันตรายจริงๆข่ะ

กูชอบการบรรยายแบบนี้นะ ไม่ต้องเขียนมากมาย แต่ก็รู้สึกวาบหวิว แถมฉากที่บรรยายว่าไม่รู้เสื้อคลุมโดนถอดไปตอนไหนกับฉากลิปติดปากนี่บับแวร่ จิ้นกันเองละกันว่าเมื่อกี้เร่าร้อนกันขนาดไหน ทำให้กูเขินมาก กูฟินมาก ใครก็ได้ช่วยแต่งต่อที

ตอนใหม่มาแล้ว!! ขอบคุณนะโม่งแปล! ท่านเรย์กะเบิกเนตรแล้ว! จงเปล่งประกายซะด้วยอำนาจของจักรพรรดินี!!

สรุปว่าคนชี้เป้าไม่ใช่จอมมารแต่เป็นฟุยุโกะแฮะ

แว่วเสียง "หึ คิดว่าเป็นฝีมือผมตลอดเลยรึไง " ลอยมาตามลมทั้งที่ไม่มีคนอยู่รอบข้าง

ผู้ชายเรื่องนี้แม่งสกิลล์งานฝีมือสูงมากๆ ท่านพี่ทำตุ๊กตาผ้าเฟลท์ให้น้องได้ ทำข้าวต้มได้ คุณซาซาจิมะแก้งานได้ คาบุทั้งทำสร้อยคอเครื่องประดับเอง ถักลูกไม้เอง เหลือพื้นที่ให้สาวๆ บ้างเถอะ...

พวกมึง กูอยากอ่านความในใจของเด็กในชมรมอ่ะ ท่านเรย์กะเผยรอยยิ้มเปี่ยมเมตตาทีไรคนนอกมองมันเป็นรอยยิ้มพิฆาตไม่ใช่เหรอ 55555555 แต่ตอนนี้โคตรสนุก อยากเห็นเลยว่าข่าวในซุยรันจะเป็นไง 555

>>179 คุณนาโทริคงเอาไปคุยประมาณว่า ท่านจักรพรรดิทรงดุดันหักโหมราวกับพายุเมื่อแรกปรากฎตัว แต่ก็ทรงเมตตาท่านจักรพรรดินีมากๆ เมื่อเห็นว่าท่านเรย์กะยังทำงานฝีมือติดพันอยู่ ก็กรุณาลงมือช่วยถักด้วยตนเอง //โชว์ลูกไม้ประกอบ// งานถักลูกไม้ที่แสนปราณีตบอบบางนี้แสดงถึงความละเอียดอ่อนของจิตใจท่านจักรพรรดิ ก่อนทั้งคู่จะออกไปจากห้องชมรมอย่างสง่างาม กลายเป็นตำนานบทใหม่ในซุยรัน

กูนึกภาพไซซายะถักลูกไม้ไม่ออกเลยว่ะ...

ของมันถักกันง่ายๆ แบบนั้นเลยเรอะ!!

แต่ผิดคาดนิดๆ ที่เหล่าลูกแกะแตกตื่นลนลานนะ นึกว่าจะกรี๊ดกร๊าดกันซะอีก หรือว่าที่ดูแตกตื่นน่ะเฉพาะในสายตาของท่านเรย์กะเท่านั้น? ความจริงแล้วสาวๆ เค้าแค่อึ้งด้วยความปลาบปลื้มปิติกันอยู่ตะหาก