Fanboi Channel

>>862 อย่ามาทำเล่นๆ กับท่านจอมมาร ทรงสิงสถิตย์อยู่ในทุกกรุ๊ปลับและทุก GPS ของคุณคิโชวอิน แต่เมื่อมีโทรศัพท์ลึกลับเข้ามา ฟังค์ชั่นทั้งหลายทั้งแหล่จะถูกดาวข่มใช้งานไม่ได้ไปชั่วคราว จอมมารและเทวดาน้อยจะถูกซัมม่อนขึ้นรถกลับบ้านทันที

สารบัญของกิน(1)
ตอนที่ 2 : วิชชัสวาส(vichyssiose), เทอร์รีนเนื้อลูกวัว, ชาดำ, เครปซูเซต์(crepe suzette)
ตอนที่ 10 : Tirolean Choco, Takenoko no Mura, Lucky turn, มันฝรั่งทอด, คาราเมล, มาการง(ทำโดย Pierre Evan)
ตอนที่ 16 : ชาดำ(ที่ส่งให้ราชวงศ์อังกฤษดื่ม), คุกกี้ขิง(จากบริษัทเดียวกัน)
ตอนที่ 18 : เค้กฟินองเซีย/ฟินองซิเย่ร์(Financier)
ตอนที่ 23 : ชูโรส(ปาท่องโก๋สเปน), ออมไรซ์
ตอนที่ 26 : นัตโตะโรล
ตอนที่ 30 : มาการงกลิ่นเชอร์รี่
ตอนที่ 36 : ราวิโอลี
ตอนที่ 38 : อาหารโตเกียว(อาหารชุด(kaiseki),เต้าหู้ร้อน)
ตอนที่ 39 : ลูกกวาดคอมเปโต(konpeitoh), ยัตสึฮาชิ(ขนมแป้งสามเหลี่ยมห่อไส้ถั่วแดง)
ตอนที่ 43 : Sacher torte (เค้กช็อคโกแลตไส้แยมแอปริคอต)
ตอนที่ 47 : ฟุคิโคมิโกะฮัง, นิคุจากะ, โอเด้ง, แฮมเบิร์กราดซอสมะเขือเทศ, ไข่ตุ๋น, ซุบมิโสะใส่เห็ดนาเมโกะ
ตอนที่ 54 : ฟินันซิเออร์, ดาควอส, นูแกตต์, เครปฝรั่งเศส, ขนมปังอบกรอบจากกินซ่า
ตอนที่ 58 : คอนคุเนีย(ใช้ลดความอ้วน)
ตอนที่ 65 : ฟองดองต์ช็อคโกแลต
ตอนที่ 67 : เซมเบ้
ตอนที่ 68 : เค้ก Annatorte
ตอนที่ 69 : แครอทเค้ก, มินต์เค้ก
ตอนที่ 76 : บานาน่าทาร์ต, ชิฟฟ่อนเค้กชาเขียว, มิลค์ช็อคโกล่าเค้ก
ตอนที่ 77 : พาสต้าผักฤดูใบไม้ผลิกับเบค่อน
ตอนที่ 79 : วาราบิโมจิ, ซุปผักแบบเย็นของคามาคุระ
ตอนที่ 81 : เค้ก crème chiboust
ตอนที่ 84 : ครีมชีสราดน้ำผึ้ง, น้ำผึ้งลาเวนเดอร์
ตอนที่ 87 : โซบะผักภูเขา, โซบะเย็น, เท็มปุระโซบะ, บลูเบอรี่ทาร์ต
ตอนที่ 89 : ข้าวกล่อง(ชุดโชคะโด), ซูชิไข่ห่อ, กุ้งผัดพริก, ซุปหูฉลาม, ข้าวตังราดหน้าทะเล, ข้าวผัดเซี่ยงไฮ้
ตอนที่ 90: พายผีเสื้อ
ตอนที่ 91 : ปานีโน่(แซนด์วิชแบบอิตาลี)ไส้แฮมสดและผัก
ตอนที่ 92 : ช็อคโกลาเต้ของร้านขนมฝรั่งเศสชั้นนำ
ตอนที่ 100 : เค้กรัมเรซิ่น

ตอนที่เหลือจะตามพรุ่งนี้นะ
บางตอนกูก็ไม่ได้เขียนลงนะ เช่น ช็อคโกแลตไร้รสชาติที่ท่านเรย์กะทำ, มัทฉะช็อคโกแลตของร้านชาเก่าแก่ อะไรงี้ เพราะรู้สึกมัน unidentified

>>864 กับพวก อาหารแบบสามัญชนมาก เช่น มันฝรั่งทอด, ข้าวปั้น, ชีสเบอร์เกอร์ เพราะในเมืองไทยก็หาเจอได้

>>864 มึงขยันมาก กูนับถือ
กูว่าจะทำสารบัญของกินวันเสาร์นี้ล่ะ หารูปสวยๆอยู่

>>864 กราบความขยันของมึง กูว่าโม่งซุยรันไทยนี่เก็บข้อมูลก้าวล้ำนำหน้ากว่าญี่ปุ่นอีกนะเนี่ย

>>864 กูมีเค้กแครอทอยู่พอดี ฮี่ๆๆๆๆ ชื่อของกินแค่นี้ทำอะไรกูไม่ได้

เกี่ยวกับฟิค ผมเคยอ่านฟิคฟิคหนึ่งชื่ออะไรนะ"สามัญชนเรย์กะ"มั้งนะ แบบรู้สึกเรย์กะถูกจอมมารกดดันหนักมากก็พอเข้าใจนะว่าจักรวาลนั้นเขาเป็นแบบนั้นแล้วเรย์กะรูทนั้นเขาดูจะรักเอ็นโจนมากๆจำไม่ได้ว่าหมั้นกันหรือคบกันรึยังแต่มีนัดไปเที่ยวกันแล้วพอหลุดมาอีกโลกกลับโดนเอ็นโจ(ของอีกโลก)ที่ตัวเองรักรังควานซะ เคยจินตนาการเล่นๆถึงว่าถ้าเจ้าตัวฟิวขาดเลิกทนแล้วกลายเป็น"จิ๊กกี๋คูลเดเระ" อาจพูดประมาณว่า "ฉันไม่สนใจแล้วนายจะทำอะไรก็ทำ ฉันมันคนที่ตกจากที่สูงไปนอนหมกอยู่บนพื้นโคลนคนอย่างฉันมันตกต่ำกว่านี้ไม่ได้แล้วทั้งที่พยายามจะทำบ่อโคลนนั้นกลายเป็นพื้นดินแต่นายก็เอาน้ำมาสาดให้ดินมันเฉอะแฉะไม่หยุด เอ็นโจถ้านายยังเอาเท้าของนายมาแหย่บ่อโคลนต่อไประวังจะลื่นตกลงมา" แล้วเนื้อเรื่องคงดำเนินไป พอเรย์กะไปได้เจอกับตัวตนที่เยียวยาเธออาจจะเป็นเพื่อนหรือครอบครัว คิดว่าเธออาจจะค่อยๆเยียวยาความรู้สึกจนกลับเป็นอย่างเดิมเข้าสักวัน มั้ง
ขออภัยโม่งฟิค เราแค่รู้สึกลงแดงหน่อยๆเลยบีบมะนาวแก้อยากเท่านั้นเอง ยังรออ่านฟิคนั้นอยู่นะ(อย่างภาวนาเลย) สักวันถ้าติดออกก็อยากเป็นโม่งฟิคได้อย่างเขาบ้างเหมือนกันนะ (แต่การคิดให้ได้เหมือนเรย์กะมันยากอะ)

>>869 แต่งเลยมึง ทุกคนเริ่มจากก้าวแรกทั้งนั้น เอาความฟุ้งซ่าน ความกาวในหัวมึงออกมา

>>869 เอาเลยมึงกูโครตอยากอ่านเรย์กะแบบนี้โครตชอบบบบบบ

>>871 >>870 แหม่เอาไว้ทำได้สักตอนจะขอเขาเขียนเป็นจักรวาลคู่ขนานดีกว่าตรงๆเลยผมยังอยากอ่านตอนต่อไปในแบบของเขาด้วยไม่ได้อยากเขียนแทน ปัจจุบันนี้ยังกลัวเขาเลิกเขียนอยู่เลย

>>872 โม่งฟิคหลายคนก็คงยังวนเวียนอยู่แถวนี้แหละ อาจจะติดเรียนติดงานติดภาระอะไรบ้าง แต่ถ้าได้เห็นคอมเมนต์ว่ามีคนรออาจจะมีแรงปั่นเพิ่มขึ้นนะ เรื่องนี้กูก็ชอบ :3

>>872 เขียนสิ บอกว่าได้แรงบันดาลใจจากฟิคนี้ คิดซะว่าเป็นจักรวาลคู่ขนาน บลา บลา ก็ว่าไป ในนี้ยังมีต่อฟิคยาวยืดจากฮาเร็มกลายมาเป็นเรือสวยเลย 5555555555555555555555555555555555

>>874 ต่อบอกว่าจากคาบุรากิสารภาพรักวาคาบะ แล้วสุดท้ายคาบุก็บทหายไปเฉย ถถถถ

>>875 ก็ยืนเล่นเป็นรูปปั้นกับหัวหน้าห้องไง 55555555555555555

เพราะแค่แซวนิดๆหน่อย แต่ท่านเอ็นโจเสือกทำมือถือกูค้างเฉย กูเลยต้องเขียนฟิคมาเซ่นเพื่อไม่ให้จอมมารพิโรธ
เดี๋ยวของท่านพี่ กูค่อยเขียนมากราบไหว้ทีหลัง อลังการงานสร้างกว่าท่านเอ็นโจแน่นวล

เอ็นโจ Side story >>>/webnovel/3856/255-257
-------------------------------------

ปัญหา คือสิ่งที่มักจะเกิดขึ้นแบบไม่ทันตั้งตัวและไม่ได้เตรียมใจ แถมเวลาจะเกิด ก็มักจะเกิดตามกันมาติดๆอย่างในตอนนี้

ปัญหาท่าทีของมาซายะที่มีต่อคุณทาคามิจิก็เป็นเรื่องใหญ่หลวงของนักเรียนหญิงในโรงเรียน มีการกลั่นแกล้งคุณทาคามิจิลับหลังมาซายะ และในสโมสรก็มีการจับกลุ่มของประธานนากาจิมะ ดูเคร่งเครียดกันอยู่ไม่น้อย ให้เดาก็คงเป็นเรื่องของสภานักเรียนนั่นล่ะ

สภานักเรียนเป็นหนามยอกอกของประธานมานานแล้ว พอมีเรื่องของคุณทาคามิจิก็เหมือนจะเป็นเชื้อไฟให้ลุกลามเข้าไปใหญ่ ไปจับกลุ่มปรึกษาวางแผนว่าจะจัดการสภานักเรียนอย่างไรดี

เชิญทำเรื่องไร้สาระกันไปตามสบายก็แล้วกันนะ

ตอนนี้เป็นช่วงของการเลือกผู้รับตำแหน่งต่อ ผมคิดว่าเธอคงไปขอร้องคุณคิโชวอินให้รับตำแหน่งประธาน Pivoine รุ่นต่อไป ใจจริงเธอคงอยากให้มาซายะเป็นประธานมากกว่า แต่คิดว่าคงไม่ได้ผลเลยเบนเข็มไปหาผู้หญิงที่มีอำนาจที่สุดในโรงเรียนแทน

และวันหนึ่ง คุณคิโชวอินก็คงจะทนไม่ไหวที่จะต้องดูคุณทาคามิจิถูกความอิจฉาริษยาของนักเรียนหญิงทั้งโรงเรียนรุมแผดเผา ก็เลยมาเตือนมาซายะให้รู้ตัวเอาไว้ว่ากำลังสร้างความเดือดร้อนให้คุณทาคามิจิอยู่

แต่การที่คุณคิโชวอินออกปากเตือนเช่นนี้ ก็แปลว่าเธอเป็นห่วงเป็นใยคุณทาคามิจิไม่น้อย ทั้งที่ปกติเธอจะอยู่เฉยๆไม่เข้ามายุ่งวุ่นวายเรื่องทะเลาะวิวาทหึงหวงไร้สาระของเหล่าผู้หญิง

ไม่แน่ความสัมพันธ์ของคุณคิโชวอินและคุณทาคามิจิอาจเป็นไปทางดียิ่งกว่าที่คิด

ผมกับมาซายะนั่งคุยกันถึงวิธีแก้ไขปัญหา การที่มาซายะขึ้นไปมีอำนาจสูงสุดในโรงเรียนก็คงจะพอเป็นทางช่วยเหลือคุณทาคามิจิได้ ผมไม่คัดค้านอะไรเพราะเป็นเรื่องดีแล้วที่คุณคิโชวอินจะได้ไม่ต้องรับหน้าที่ที่จะชักนำปัญหาเข้ามาใส่ตัว

มาซายะดูกังวลนิดหน่อยตอนที่ผมบอกว่าป่านนี้รุ่นพี่นากาจิมะคงไปทาบทามคุณคิโชวอินให้มาเป็นประธานคนต่อไปเรียบร้อยแล้ว หากไปเสนอตัวก็เหมือนเป็นการตัดหน้ากัน อาจจะมีปัญหายุ่งยากตามมาภายหลัง แต่ผมบอกเขาให้เลิกกังวลและทำใจให้สบายๆ จะไม่มีปัญหาอะไรทำนองนั้นแน่นอน

ก็ผู้หญิงที่ขี้กลัวเหมือนกระต่ายแบบคุณคิโชวอินคงไม่อยากได้ตำแหน่งอะไรนี่อยู่แล้วล่ะ

“ถ้ากังวลเรื่องนั้น ก็ลองหาอะไรไปให้เป็นการแลกเปลี่ยนสิ”

ผมแนะนำเขา แต่ไม่ได้บอกว่าควรต้องให้อะไร ให้เก็บเป็นการบ้านไปคิดเอง

พอไปเจอเธอที่ห้องสโมสร เธอก็ดูเหนื่อยๆแบบที่คิดไว้ พอทักไปคุณคิโชวอินก็ยิ้มตอบด้วยท่าทีเหมือนกำลังฝืนปิดบังอยู่ คงถูกประธานพูดเกลี้ยกล่อมให้รับตำแหน่งมาล่ะสิท่า

วันต่อมา มาซายะก็เอาหนังสือนวดกดจุดไปให้เธอ ประมาณว่าให้ผ่อนคลายความเหนื่อยล้า ก็เป็นความเอาใจใส่ในแบบของเขา

ของที่ให้ก็สมเป็นมาซายะดีนะ
.
.
.
.
งานเลี้ยงน้ำชาของ Pivoine มาถึง แต่จริงๆแล้วก็เป็นงานกำหนดตัวประธานรุ่นต่อไป มีนักเรียนม.5 และม.6 เข้าร่วมเป็นหลัก งานเลี้ยงดูสบายๆ แต่มีคนหนึ่งที่ดูเครียดกว่าใครเพื่อน คนนั้นคือคุณคิโชวอิน

เห็นเธอบีบมือตัวเองแน่นตอนที่รุ่นพี่นากาจิมะพูดเรื่องนี้ขึ้นมาในที่สุด อดทนไว้ก่อนก็แล้วกัน

ผมชำเลืองมองมาซายะด้วยหางตา คงได้เวลาเปิดตัวของฮีโร่แล้ว

มาซายะยกมือขึ้นเมื่อประธานพูดขึ้นมาว่าจะเสนอชื่อใคร บอกอย่างมั่นคงหนักแน่นว่าจะรับตำแหน่งประธาน Pivoine คนต่อไปด้วยตัวเอง แน่นอนว่าไม่มีใครคัดค้าน

คุณคิโชวอินดูโล่งใจเหมือนวางของหนักๆลงได้ในที่สุด จากนั้นก็ยิ้มระรื่นอย่างยินดี จะมีชะงักไปนิดหน่อยก็ตอนที่มาซายะเรียกไว้ ถามย้ำเพื่อความแน่ใจว่าคุณคิโชวอินไม่ได้เล็งตำแหน่งนี้ไว้อยู่

เธอตอบชัดถ้อยชัดคำว่าไม่สนใจตำแหน่งนี้พร้อมกับขอบคุณเรื่องหนังสือ เดินจากไปด้วยใบหน้าที่มีความสุข ถ้าไม่มีคนอยู่เธอคงกระโดดโลดเต้นไปแล้วล่ะมั้ง

ดีใจด้วยนะ คุณคิโชวอิน
.
.
.

แต่วันรุ่งขึ้น เธอก็ไม่มาโรงเรียน ก็เลยไม่ได้เห็นภาพความวุ่นวายของข่าวมาซายะขึ้นรับตำแหน่งประธาน Pivoine คนต่อไป

ดูท่าทางเธอคงถูกความเหนื่อยล้าสะสมเข้าเล่นงาน ก็เลยเป็นหวัด น่าเห็นใจอยู่ที่ถูกปัญหาถาโถมเข้าใส่จนป่วยไข้ไปแบบนี้

พอเธอมาโรงเรียน ผมกับมาซายะก็เดินเข้าไปหา ถามไถ่อาการและแนะนำวิธีดูแลตัวเองให้ คุณคิโชวอินขอบคุณแล้วก็รีบเปลี่ยนเรื่องไปพูดถึงมาซายะที่รับตำแหน่งประธาน

ผมเอ่ยแซวมาซายะไปนิดหน่อยเขาก็หันหน้าหนี ไม่สบตา พอคุณคิโชวอินจ้องก็ทำหน้ามุ่ย

ชาหมดพอดีผมเลยลุกขึ้นไปเติม ให้มาซายะนั่งคุยกับคุณคิโชวอินไป กำหนดเวลาอยู่ในใจแค่รินชาใส่แก้วให้เต็ม มาซายะก็น่าจะได้คำตอบในสิ่งที่ตัวเองสงสัยกับท่าทีของคนอื่นๆใน Pivoine เริ่มจากคนใกล้ๆตัวก่อน

3...2...1

หมดเวลาแล้วล่ะ มาซายะ

ผมเดินไปหา ส่งยิ้มให้ มาซายะลุกขึ้นจากที่นั่ง ไม่ต้องพูดอะไรกันมากมายก็รู้คำตอบของคุณคิโชวอิน

เธอไม่ใช่ศัตรูของคุณทาคามิจิหรอกนะ
.
.
.
.

หลังจากมาซายะรับตำแหน่งประธานไปเรียบร้อย คุณคิโชวอินก็ดูมีความสุขมากกว่าปกติ มองไปทางมาซายะด้วยสายตากระหยิ่มยิ้มย่อง ทำเหมือนได้รับชัยชนะอะไรสักอย่างมา

มีเรื่องดีๆเกิดขึ้นอย่างนั้นเหรอ

พอมาซายะหันไปขมวดคิ้วใส่ก็หลบสายตา แต่พออยู่คนเดียวก็หัวเราะคิกคักแบบไม่ออกเสียง ท่าทางเหมือนตอนประถมไม่มีผิด คิดอะไรอยู่ในใจกันแน่นะ

ผมเดินไปหา ชวนคุยเรื่องยูกิโนะที่อยากให้ของขวัญคริสต์มาสกับคุณคิโชวอิน เธอตอบตกลงที่จะไปหายูกิโนะที่ห้องสโมสรเปอติต์ มาซายะเลยจะตามไปด้วย

ท่าทางมาซายะก็คงรู้ว่าพอยูกิโนะอยู่ต่อหน้าคุณคิโชวอินดูเป็นคนละคนกับยูกิโนะที่เคยได้เจอ คงอยากไปพิสูจน์ให้เห็นกับตานั่นล่ะ

วันรุ่งขึ้นเราสามคนก็เลยเดินไปที่ห้องสโมสรด้วยกัน คุณคิโชวอินหอบถุงใบใหญ่ไว้เต็มสองมือผมเลยอาสาช่วยถือ เธอส่งของให้ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม กะใช้งานผมเต็มที่เลยล่ะสิท่า

มาซายะมองของในถุงแล้วพูดทำนองว่าคุณคิโชวอินรู้เรื่องสินค้าลิมิเต็ดละเอียดดี คุณคิโชวอินก็ทำหน้าแปลกๆแล้วไม่ตอบอะไร

ผมเหลือบมองคุณคิโชวอิน เดี๋ยวนี้เธอไม่ถอยหนี ไม่ระแวดระวังหรือทำท่ากลัวผมเหมือนเมื่อก่อนแล้ว รู้สึกเหมือนระยะห่างของเราเริ่มร่นลงมาทีละนิด

คงมีสักวันที่ระยะห่างนั้นจะเป็นศูนย์ และผมจะรอให้ถึงวันนั้น
.
.
.
พอไปถึง ยูกิโนะก็ออกมาต้อนรับ พาคุณคิโชวอินแยกไปนั่งที่โซฟาอีกมุมหนึ่ง พวกเด็กๆเปอติต์ก็มารุมล้อม ผมกับมาซายะเลยต้องเป็นซานตาคลอส แจกของขวัญที่คุณคิโชวอินเตรียมมาให้เด็กๆทุกคน ส่วนเธอไปยิ้มแย้มพูดคุยกับยูกิโนะ แลกของขวัญกันแบบสนุกสนาน

ได้ทีก็เอาใหญ่เลยนะ คุณคิโชวอิน

พอแจกของเสร็จ คุณคิโชวอินก็เอาช็อกโกแลตที่เหลือพวกนั้นให้เป็นของตอบแทน ผมมองผ้าพันคอที่ยูกิโนะได้มาเป็นของขวัญ ต้องใช้ความพยายามอย่างมากที่จะไม่เอาไปเทียบกับของที่ตัวเองได้

ก่อนหน้านั้น ผมเคยค่อนขอดผู้ชายคนที่อิจฉาคุณทาคามิจิเรื่องคะแนนสอบแล้วหาทางกลั่นแกล้งว่ามันน่าสมเพช แต่ตอนนี้ผมก็กลายเป็นผู้ชายขี้อิจฉาซะเอง แย่ชะมัด

ผมข่มความอิจฉาลงไปตอนกล่าวขอบคุณแทนยูกิโนะ นั่งฟังมาโอะจังกระเง้ากระงอดใส่คุณคิโชวอิน อยากให้ไปงานปาร์ตี้คริสต์มาสที่บ้านของเธอด้วย คุณคิโชวอินทำหน้าลำบากใจน้อยๆ

ลองเกริ่นเรื่องนี้ขึ้นมาเพื่อจะถามให้แน่ใจโดยที่เอาคุณแม่ของมาซายะมาอ้าง จากวันงานเลี้ยงที่คุณคิโชวอินปฎิเสธคำเชิญเข้าร่วมปาร์ตี้คริสต์มาสของตระกูลคาบุรากิไป มาดามคาบุรากิก็ดูจะเสียดายเป็นอย่างมาก

ปกติคุณคิโชวอินมักจะไม่ยอมมาข้องเกี่ยวอะไรก็ตามที่เกี่ยวกับผมหรือมาซายะอยู่แล้ว แต่ขนาดปฏิเสธคำเชิญของมาโอะจัง ก็แปลว่านัดครั้งนี้คงสำคัญกับเธอมาก

ถ้าไปกับอุเมวากะคนนั้นจริงๆล่ะก็ เขาสำคัญกับคุณคิโชวอินขนาดนั้นเชียวเหรอ

คุณคิโชวอินถามผมว่าจะไปร่วมงานปาร์ตี้ที่บ้านของมาซายะรึเปล่า พอตอบไปว่ามีธุระ ยูกิโนะก็ทำหน้าบูดใส่ผมทันที แล้วก็หันหน้าหนีไปอีกทางบ่งบอกว่ากำลังงอนสุดขีด

ผมลูบหัวน้อง พูดปลอบว่าเดี๋ยวก็กลับมา แต่ยูกิโนะก็ยังหน้าบึ้งอยู่แบบนั้น มันช่วยไม่ได้นี่นา ผมเองก็ลำบากใจกับธุระอยู่เหมือนกันนั่นล่ะ

เธอหันไปคุยกับมาซายะเรื่องปาร์ตี้ทางบ้าน มาซายะเองก็ตั้งใจจะไปแค่ครู่เดียวเพราะมีธุระที่สำคัญกว่านั้น นั่นคือการไปพบคุณทาคามิจิ

เห็นว่ามาซายะชวนคุณทาคามิจิมาร่วมงานปาร์ตี้ที่บ้าน แต่ได้รับคำปฏิเสธ คุณทาคามิจิเป็นลูกสาวเจ้าของร้านเค้ก วันคริสต์มาสต้องยุ่งหัวปั่นกับการทำเค้กไว้ขายแบบไม่ต้องคาดเดา

มาซายะลุกขึ้นจากที่นั่ง เดินไปหาพวกเด็กๆคนอื่น ผมเลยได้โอกาสถามกลับเรื่องปาร์ตี้คริสต์มาสที่เธอจะไปกับเพื่อน

แต่ยังไม่ทันถามว่าเพื่อนคนไหน คุณคิโชวอินก็เปลี่ยนเรื่องโดยการหันไปคุยกับยูกิโนะเรื่องซานตาคลอสแทน ปิดโอกาสในการถามแล้ว

เซ้าซี้มากไปก็จะกลายเป็นคนน่ารำคาญ ผมเลยต้องถอยทัพกลับมาเงียบๆ นั่งมองมาซายะเล่นมายากลโชว์พวกเด็กๆในเปอติต์

รู้สึกมาซายะจะเล่าให้คุณทาคามิจิฟังว่าในงานปาร์ตี้เชิญนักมายากลมาเล่นกลให้ดู คุณทาคามิจิอยากดูแต่ไปไม่ได้ มาซายะก็เลยลงทุนฝึกมายากลไปให้ดูถึงที่ ซักซ้อมขมักเขม้นจนอยู่ในระดับออกโชว์ได้ไม่ขายหน้า

ทุ่มเทจังเลยนะ มาซายะ

เมื่อก่อนผมก็คงรู้สึกเฉยๆ แต่ตอนนี้อะไรก็ขวางหูขวางตาไปหมด

พวกคนมีความสุขนี่มันน่าหมั่นไส้ชะมัด
.
.
.
.

กลับมาถึงบ้าน ยูกิโนะก็เอาผ้าพันคอที่ได้จากคุณคิโชวอินไปอวดแม่ ส่วนผมเดินขึ้นห้องไปเงียบๆ ถือช็อกโกแลตกล่องนั้นไว้ในมือ พี่กับน้อง ได้ของขวัญที่ต่างกันลิบลับ

ผมแกะห่อช็อกโกแลตออก หยิบเข้าปากหนึ่งชิ้น รสชาติของช็อกโกแลตชั้นดีจากแบรนด์ดังแผ่กระจายไปทั่วทั้งปาก พอจะดับความขุ่นมัวอะไรที่อยู่ในใจไปได้บ้าง

ในห้องเปอติต์ ผมอิจฉายูกิโนะ แต่ก็คาดไม่ถึงว่าจะได้รับอะไรจากคุณคิโชวอิน

ที่ผ่านมาผมไม่เคยได้อะไรจากเธอสักครั้ง แม้จะเป็นของแจกเหลือแต่ผมก็ดีใจ ถ้าเธอให้แล้วล่ะก็ อะไรก็เอาทั้งนั้น

ช็อกโกแลตนี่ก็เหมือนความรู้สึกของผมในตอนนี้ รสขมติดปลายลิ้น และก็ตามมาด้วยความหวานแทบจะในทันที เป็นรสชาติที่คุณคิโชวอินมอบให้ ทำให้ผมลงนรกและขึ้นสวรรค์ได้ในคราวเดียวกัน ช่างน่าประหลาด

ผมทานช็อกโกแลตแบบช้าๆ ไม่อยากให้ช่วงเวลาแห่งความสุขผ่านไปเร็วนัก ดื่มด่ำกับรสชาติให้ได้มากที่สุด นึกอะไรไปเรื่อยเปื่อยในอนาคตข้างหน้า

ดูเธอก็อ่อนข้อให้ผมลงมาก ถ้าเป็นวันวาเลนไทน์ ทำใจกล้าเข้าไปขอช็อกโกแลต คุณคิโชวอินจะให้รึเปล่านะ

-----------------------------------------
ยิ่งคาดหวัง ยิ่งเจ็บหนักตอนผิดหวังนะ ชูสุเกะคุง

>>877-879 กรี๊ดดดดดดดด อีกหนึ่งฟิคในตำนาน ขอบคุณค่าา
กระทู้นี้ดีจริงๆ เป็นเพราะถวายบรรณาการแด่เจ้าแม่ซินะ

>>877-879 อั๊ยยยย ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อนี้ นอกจากจะมีท่านเอ็นโจเป็นออเดิร์ฟแล้วยังได้ท่านพี่เป็นมื้อหลักด้วยเหรอออ ความหรูหรานี่มันอะไรกั๊นนน
ท่านเอ็นโจคะ ที่แท้ตอนไปเอาชานี่นับเป็นวินาทีไม่ให้เกินเลยเรอะ ส่วนเรื่องขนคิ้วร่วงนี่ความไม่แตกแน่ใช่มั้ย ช็อกโกแลตที่เหลือก็เอาใส่ฟรีซไว้ดูต่างหน้าเถอะ ยังไม่ได้ของใหม่ต่อจากตอนนั้นอีกเลยนะ!

ฮือออออ ทำไมดูจอมมารน่าสงสารจังวะ มาให้ลูบหัวปลอบมาชูสุมอยยยย ปล.โม่งฟิคมึงแต่งดีมาก นี่รู้สึกว่าดีขึ้นเรื่อยๆเลย เก็บทุกเม็ดเด็ดมาก รักมึงงงง

ไม่ต้องต้องกลัวไปท่านจอมมาร สักวันพอแต่งเข้าบ้านมากินอยู่ด้วยกันแล้ว เดี๋ยวจะมีคุณนายมาทำให้กินทุกเช้าทุกเทศกาลโดยไม่ต้องขอเลย
(หรือควรกลัวดี)

>>882 แต่งดี ดีงามมาก เอ็นโจน่าสงสารแบบรันทดนะ.......แต่ทำไมกอล์ฟมาร์คเกอร์กับเมเปิลำซรัปและโลมาไม่หลุดจากหัวกูวะเนี่ย
ฟิคคาบุพลิกจากไอ้บ้าเป็นหนุ่มหล่ออ่านขาดได้
ฟิคเอสคุง/ไดนากงเปลี่ยนตัวประกอบเป็นหนุ่มจริงใจได้
ฟิคยุยโกะเปลี่ยนนางร้ายเป็นนางร้ายที่แสนดีได้
แล้วทำไมเอ็นโจไม่เคยเปลี่ยนเลย

>>884 เสียดายที่กูรู้ความหมายเมเปิ้ลไซรัปช้าไป ไม่งั้นล่ะก็.............. แต่แค่กอล์ฟมาร์กเกอร์กูก็ เอิ่ม.... กับองค์ชายละ 55555555555555
กูก็ไม่รู้จะเปลี่ยนท่านเอ็นโจได้ยังไงเหมือนกันว่ะ 5555555555 ถ้าเปลี่ยนสงสัยต้องเปลี่ยนแบบฟิคเอ็นโจไม่ใช่จอมมารหรอกนะ เลยมั้ง

>>884 กูก็ว่างั้น...ฟิคนี้เอ็นโจน่าสงสารชะมัด ถ้าเหล่าโม่งแถวนี้ไม่หาความนัยติดเรทละก็นะกูจะเห็นใจเอ็นโจมากกว่านี้

>>886 พวกมึงก็อย่าไปหาความหมายติดเรทกันมาสิวะ องค์ชายผู้อ่อนโยนภาพลักษณ์แม่งป่นปี้หมดแล้ว 5555555

จู่ๆชูสุมอยก็แปลงร่างกลายเป็นโลมาห่มหนังกระต่ายเลยนะเว้ย ชีวิตมีขึ้นมีลงจริงๆ ถถถถถถถถถถ

บางเรื่องบนโลกนี้น่ะ เราไม่รู้ไม่เข้าใจจะดีกว่านะ //ปิดหูปิดตาใส่กอล์ฟมาร์กเกอร์ เมเปิ้ลไซรัป และโลมา เข้าไปวิ่งเล่นในทุ่งลาเวนเดอร์กับม้าโพนี่สีรุ้ง

เมเปิ้ลไซรัป นี่เพราะว่าไปแคนาดาไง ที่นั่นเมเปิ้ลไซรัปก็โดดเด่นที่สุดนี่นา เหมือนไปเบลเยี่ยมต้องช็อกโกแลต ไปเยอรมันก็ต้องเบียร์ เขาไม่ทันคิดถึงความหมายกันหรอกน่าาาาา
//ช่วยจอมมารเต็มที่ แต่อีกอล์ฟมาร์คเกอร์นี่หมดหนทางแก้ตัวให้ว่ะ

>>885 ถ้าทำได้กูอยากปิดหูปิดตาไม่รับรู้อะไรแบบ >>889 มันนะ
เป็นความผิดโม่งชายที่มันทำองค์ชายกูเสื่อมเสียทั้งนั้น ฮือออออออออ
>>890 แต่ที่กูได้มาคือลิปเอสเต้ลาวเดอร์กับเนื้ความตากแห้งหวานๆอ่ะมึง
มีความเห็นไปทางเดียวกับโม่งอื่นๆคือช่วงสุดท้ายเอ็นโจแม่งโคตรพ่อพระ..........ถ้าไม่รู้ความหมายสามอย่างที่มันไม่ยอมหายไป

ถ้าไปขอจริง นางคงรีบเผ่นแน็บ ดีไม่ดีสาดเกลือใส่ด้วยซ้ำ....

>>892 ถ้าเอ็นโจขอช็อกโกแลต เรย์กะคงคิดในใจแบบ

คิดว่าฉันแห้งแล้งไม่มีคนจะมอบให้ เลยจะมาเยาะเย้ยอย่างงั้นซินะ! ใครจะเหมือนนายล่ะยะที่ได้ช็อกโกแลตเป็นกระบุงทุกปีๆ มีแต่ของแบรนด์เนมยี่ห้อดีๆ ลิมิเต็ดน่าอร่อยทั้งนั้น ฯลฯ

ราวๆนี้แหงๆ

>>893 กูหวังว่าปีนี้เขาคงทำใจกล้ามาขอนะ ปีที่แล้วก็อ้างน้อง แต่ตัวเองมาเอาแทน ปีนี้หน้าด้านไปเล้ยย อยากได้ช็อกโกแลตจัง แล้วจ้องด้วยแววตาลูกหมาถูกทิ้ง เขาอาจจะใจอ่อนยอมให้ก็ได้

KY เผื่อใครอยากอ่านเสริม(เพิ่มพลังกาวเหมือนกู ฮ่าๆๆ)
ตอน 171 เรย์กะเตือนมาซายะเรื่องวาคาบะ
ตอน 174 มาซายะให้หนังสือกดจุด
ตอน 175 มาซายะเสนอตัวเป็นประธาน
ตอน 176 ชูสุเกะไปเติมชาหลบให้มาซายะกับเรย์กะคุยกัน
ตอน 177 เป็นตอนที่ชูสุเกะอธิบายว่าเรย์กะมองไปที่คาบุรากิด้านสายตากระหยิ่มยิ้มย่อง
ตอน 178 ไปห้องเปอติต์

>>895 กูอ่านแต่ละตอน สลับกับอ่าน >>877-879 ไปมาๆแล้วมีฟามสุขขขขขข เหมือนกูได้อ่านเรื่องราวออฟฟิเชี่ยลฝั่งองค์ชาย /จ้วงไม้พาย

จะ 900 แล้วววว พักนี้กระทู้วิ่งดีจัง อย่าลืมคิดชื่อกระทู้ใหม่ เอาความหมายเป็นมงคลกันด้วยนะ!

อ่านแปลไทยตอนใหม่แล้วน้ำตากูจะไหล ท่านเรย์กะโคตรน่าสงสารปนอเน็จอนาถเลยว่ะ โม่งแปลแปลตอนนี้ด้วยความรู้สึกยังไงวะ

>>898 กูเอาพลังกาวจากฟิคเข้าค้ำจุนจิตใจระหว่างแปลว่ะ ฟิคคริสต์มาสที่เอ็นโจจูงท่านเรย์กะไปขึ้นชิงช้าสวรรค์อ่ะ ฮืออออออออ ซักวันนางต้องได้ นางต้องโดน ขอให้ท่านฮิโยโกะประทานพรให้นางด้วย
กับอีกอย่างคือ ที่นางตาแห้งนี่ดูยังไงก็เพราะอิจฉาตาร้อนชัดๆ เลยว่ะ ตาร้อนถึงขั้นต้องหยอดตานี่แบ่บ... ถถถถถถถ

>>899 ตบบ่าแปะๆ กูไม่มีอะไรจะพูดมากไปกว่านี้แล้ว

อยากได้กาวมาทำให้ชุ่มชื้นจิตใจ.....ใครก็ได้สปอยหน่อยได้ไหมว่ามันจะมีโมเม้นกับเอ็นโจดีๆอีกเมื่อไหร่ ฟฟฟฟ

อ่านตอนแปลไทยแล้วเริ่มมีความรู้สึกตาแห้งตามท่านเรย์กะว่ะ 5555 โธ่ๆ ถ้าเอ็นโจมารู้คงฮาเงิบแหงๆ

>>899 อี้วววววว ฟิคนั้นกูค้างไว้อยู่นี่หว่า เดี๋ยวรีบๆเขียน รีบๆเอามาลงดีกว่า ระบายสต๊อกฟิคออกไป

เพิ่งได้อ่าน ฮาชิบหายที่ท่านเรย์กะคิดว่าตัวเองเข้าโรงเรียนหญิงล้วน เห็นคาบุกับเอ็นโจเป็นเพื่อนสาวสินะ ส่วนผู้ชายที่ท่านเรย์กะเอามาเม้านี่แม่งเป็นเด็กประถมไปสองเลยนี่หว่า แต่เม้าเรื่องชอปปิ้งที่ปารีสกับกินทีรามิสุที่โรมเนี่ย ระวังมันลอยไปเข้าหูใครซักคนที่ซุยรันนะจ๊ะ เขาได้ยินคงยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เป็นปลื้มน่าดู ถถถถถถถถถ

>>903 ไว้มาต่อเลย กูต้องการพลังกาวมาต่อชีวิต แงงงงงง
ขำตอนท้ายที่มีหมาคู่แข่งโผล่มานี่แหละ คู่รักหวานแหววที่สุดในเรื่องมีมือที่สามแล้วววว

ky แล้วที่คาบุรากิให้เมเปิ้ลไซรัปกับวาคาบะจังล่ะ.... //เหม่อลอย....

ตอนใหม่นี่ท่านเรย์กะตาแห้งไปหลายยกเลยนะ แม่งยิ่งนานไปก็ยิ่งน่าสงสารขึ้นทุกที

>>906 ไอ้นั่นก็เอ็นโจแนะนำ...

เรย์กะเม้าท์เรื่องชวนไปชอปปิ้งที่ปารีสกับกินทีรามิสุ กูนึกภาพองค์ชายยิ้มกรุ้มกริ่มออกทันที หึๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

>>907 ของฝากขึ้นชื่อไง ของฝากขึ้นชื่อ

>>906 ให้เพราะเธอคือ dolce ของฉันไงมึงงงงง ไม่ได้มีความหมายติดเรทแอบแฝงหรอกนะ //หรือมีวะ

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแว่วเสียงความรักของสาวน้อย (ข่าวลือความรักของเจ้าแม่รอบที่ 17)
ก็จะเอาอีกแบบคือเรื่องความนัยของฝากแต่ไม่เอาดีกว่ามันเรือเอ็นโจเกินไป เลยเอาอันนี้แทน 555

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับข่าวลือรักๆใคร่ๆของท่านเรย์กะ! (เรื่องที่ 17)

กูเสนอ "ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการภารกิจฟื้นฟูหมู่บ้านคานทอง (แปลงที่ 17)" 55555
ส่วนอื่นๆ รวบรวมมาไว้ดังนี้นะเคอะ ใครจะเพิ่มจะโหวตอะไรก็จัดได้เรื่อยๆ เลย
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการซื้อบ้านพร้อมที่ดินในหมู่บ้านมีรักถวายเจ้าแม่ (หลังที่ 17)
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแว่วเสียงความรักของสาวน้อย (ข่าวลือความรักของเจ้าแม่รอบที่ 17)
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับข่าวลือรักๆ ใคร่ๆ ของท่านเรย์กะ! (เรื่องที่ 17)

โหวต >>911 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแว่วเสียงความรักของสาวน้อย (ข่าวลือความรักของเจ้าแม่รอบที่ 17)

ขอเสนอ...
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการทำหน้าที่อนุญาโตตุลาการแก้ต่างภาพลักษณ์ให้องค์ชาย (วาระที่ 17)
เนื่องด้วยภาพลักษณ์องค์ชายกูแทบไม่เหลือความดีแล้ว ได้โปรดเถอะ เลิกจับผิดองค์ชายกูซะที ทั้งกอล์ฟมาร์คเกอร์ เมเปิลไซรับและโลมาอา...น้ำตากูจิไหล

>>913 โหวตหมู่บ้านมีรัก

>>913 โหวตซื้อหมู่บ้านมีรัก

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแว่วเสียงความรักของสาวน้อย (ข่าวลือความรักของเจ้าแม่รอบที่ 17) <= กุชอบอันเน้

>>913 โหวตซื้อที่ดินหมู่บ้านมีรัก

กูโหวต ซื้อบ้านพร้อมที่ดินที่หมู่บ้านมีรัก
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการซื้อบ้านพร้อมที่ดินในหมู่บ้านมีรักถวายเจ้าแม่ (หลังที่ 17)

>>913 โหวต ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแว่วเสียงความรักของสาวน้อย (ข่าวลือความรักของเจ้าแม่รอบที่ 17) ละกัน

ขำตอนนี้มากที่ท่านเรย์กะเพ้อจนตาค้างหลายรอบ แล้วตอนจบที่อุเมกาวะคุงส่งเมลมานี่มองว่าคุณพ่อหวงลูกสาวก็ได้ มองว่าหึงก็ได้สินะ 555555

>>921 หึงแหละกูว่า บ้าแล้วต้องบ้าให้สุด ก๊ากๆ

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับข่าวลือรักๆ ใคร่ๆ ของท่านเรย์กะ! (เรื่องที่ 17)
.
เอาเข้าจริง ท่านเรย์กะก็มีเวลาร่วมกับเหล่าคุณชายเยอะนะ แต่คุณเธอชอบหนีประจำ
พออ่านอุเมวากะเรื่องเป็นสมาชิกหมู่บ้านคานทองแล้ว ไหง กูมีลางสังหรณ์ว่าเจ้าบ้าหมาจะมีแฟนว้าาาา 555

>>923 ก็เบียทันนั่นล่ะแฟนสาวของอุเมวากะ

เออ กูโหวตซื้อที่ดินหมู่บ้านมีรัก

จะว่าไป อ่านๆ ไปแทบลืมแล้วนะว่าท่านเรย์กะอายุทางจิตมากกว่าใครตอนกลับชาติมาเกิด รู้สึกเหมือนไม่ได้ใช้สติปัญญาหรือความสามารถที่ติดตัวมาจากชาติก่อนให้เป็นประโยชน์ซักนิด... โดนเด็กม.ปลายเห็นเป็นน้องเล็กต้องดูแลอีกต่างหาก

กูโหวตซื้อที่ดินหมู่บ้านมีรัก
ขอบคุณโม่งแปลนะมึง ตอนนี้กูอ่านไปขำไปทั้งน้ำตา ทำไมนางน่าสงสารขนาดนี้วะ แต่ก็อดขำนางไม่ได้จริงๆอ่ะ ความคิดแต่ละอย่างคือยอมล้าววว5555555

>>926 กูไม่ว่านางนะ นี่กูเรียนจบแล้วเวลาไม่มีงาน ได้ใช้ชีวิตลัลล้าของดู บางทีกูยังรู้สึกตัวเองเป็นเด็กประถม 555555555555555555555 แต่ถ้าทำงานต้องกลับโหมดจริงจัง กูว่าผู้ใหญ่ทุกคนก็มีความเป็นเด็กนั่นแหละ แค่ท่านเรย์กะออกจะมากไป 555555555555555555555

อันนี้แอบเม้าท์ดิบได้มะ ไม่มีสปอยล์นะ แต่หลังๆ มานี่ไม่มีอัพเดทมาเกือบเดือนล่ะ ล่าสุดคาอยู่ที่ตอน 292 กูเดาๆ ถ้าไม่ใช่ท่านฮิโยโกะยุ่งมากก็คงไปซุ่มเขียนเรื่องแบบคลายปมใหญ่ล่ะ เรื่องนี้ชอบมีอีเวนท์ใหญ่ๆ โผล่มาตอนช่วงหลักร้อยทุกที งวดนี้ขอฟินๆ หน่อยเถิดหนา

>>929 กูว่าตอนต่อไปก็คงเป็นงานปาร์ตี้ซัมเมอร์มั้ง ปีนี้น่าจะพีค แถมไม่รู้ว่าวาคาบะจะเข้างานมาได้ไงด้วย สงสัยต้องเป็นปาร์ตี้หน้ากากแล้วมั้ง

>>930 เฮื่ออออ ถ้าปาร์ตี้หน้ากากนี่ได้ฟีลโรมิโอกับจูเลียตชะมัด ส่งพลังกาวไปหาท่านฮิโยโกะกันต่อไป

มาแจกกาวตอนดึกๆ ทุกคนคงนอนกันหมดแล้วมั้ง
เอ็นโจ Side Story >>>/webnovel/4018/877-879
-----------------------------------------------------

ปิดเทอมปีใหม่ ผมกับมาซายะไปทริปสกีที่แคนาดากันสองคน แวะซื้อของฝากให้ครอบครัว แล้วก็ไม่ลืมที่จะซื้อให้คุณคิโชวอินด้วย

เหตุการณ์ก็คล้ายๆปีที่แล้ว ที่ผมกับมาซายะไปที่หนาวๆมีหิมะตกด้วยกัน แตกต่างกันที่บรรยากาศกับอารมณ์ และผมก็ซื้อขนมไปฝากคุณคิโชวอินด้วยเช่นกัน ฟังจากยูกิโนะเธอดูจะชอบขนมที่ผมให้ไปทีเดียว

มาซายะคิดจะหาของไปฝากคุณทาคามิจิด้วยเหมือนกัน ก็เป็นอะไรที่หรูเลิศอลังการตามนิสัย แต่ผมยับยั้งแผนการนั้นไว้ก่อน ถ้าได้อะไรราคาแพงๆไปคุณทาคามิจิคงเกรงใจไม่ยอมรับไว้ เมเปิ้ลไซรัปของฝากขึ้นชื่อของที่นี่น่ะดีที่สุดแล้ว

ผมกับมาซายะตระเวณชิมเมเปิ้ลไซรัปจนได้ยี่ห้อที่ลงความเห็นว่าอร่อยที่สุด แล้วก็ซื้อมาคนละขวด

พอได้จินตนาการถึงคนรับว่าจะทำหน้าแบบไหนก็รู้สึกดีแล้ว คุณคิโชวอินชอบทานขนมหวานมาก ถ้าได้เมเปิ้ลไซรัปขวดนี้ไปจะทำหน้ายังไงนะ

ที่แน่ๆต้องยิ้มกว้างจนเห็นลักยิ้มเล็กๆน่ารักนั่น ตาก็คงเป็นประกายด้วยความสุข มองแล้วหัวใจก็พองโตมีความสุขตามไปด้วย

อยากเอาไปให้เร็วๆจัง
.
.
.
.
พอไปที่โรงเรียน กลุ่มนักเรียนหญิงก็แห่กันมาสวัสดีปีใหม่พวกผม คุณคิโชวอินก็มากับเขาด้วย แต่ดูท่าทางไม่ได้กระตือรือร้นอะไรนัก ในสโมสรผมเลยเดินเข้าไปหาเธอ กล่าวสวัสดีปีใหม่และเอาของฝากจากแคนาดาให้

คุณคิโชวอินดูประหลาดใจระคนยินดีที่ได้รับ นับว่าการเลือกของผมไม่พลาด

เธอถามถึงยูกิโนะในช่วงปีใหม่ พอบอกว่าไปโอกินาวะกับพ่อแม่และเล่าเรื่องให้ฟัง คุณคิโชวอินก็ดูสนุกสนาน พอเป็นเรื่องของยูกิโนะเธอดูมีความสุขที่จะได้ฟัง

มาซายะจ้องคุณคิโชวอินอยู่ครู่หนึ่งก็พึมพำออกมาว่า “เทพมิรุคุ”

คุณคิโชวอินมองมาซายะแบบงุนงง ผมเลยบอกให้เธอไม่ต้องไปสนเรื่องนั้นมาก

เทพมิรุคุเป็นเทพแห่งความสุขของโอกินาว่า มาซายะเห็นคุณคิโชวอินทำหน้ามีความสุขตอนพูดถึงยูกิโนะและโอกินาว่าก็เลยนึกถึงคำคำนี้ขึ้นมา

แต่ไปเปรียบหน้าเด็กผู้หญิงกับเทพมิรุคุนี่ก็ออกจะเกินไปหน่อยนะ
.
.
.
.
ผ่านการเปิดเทอมมาได้ไม่กี่วัน ยูกิโนะก็เดินเข้ามาหาผม เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่โรงเรียนให้ฟังอย่างที่ทำประจำ เห็นว่าวันนี้คุณคิโชวอินไปหาพวกยูกิโนะและมาโอะที่ห้องเปอติต์ เอาของฝากจากเกียวโตไปให้

ยูกิโนะทักเรื่องแผลที่นิ้วของคุณคิโชวอิน ก็ได้คำตอบว่าเพราะกำลังหัดทำอาหาร ในวันเกิดที่กำลังจะมาถึง ยูกิโนะก็เลยอ้อนขอให้ทำอาหารให้ทานเสียเลย

อืม คุณคิโชวอินกับการทำอาหารงั้นเหรอ

พอนึกภาพเธอใส่ผ้ากันเปื้อนยืนอยู่หน้าเตา ก็ออกจะเป็นภาพที่ดูดีอยู่นะ

ยูกิโนะนับวันจะยิ่งเจ้าเล่ห์มากขึ้นเรื่อยๆ ออดอ้อนขอให้ทำในสิ่งที่ตัวเองอยากได้ ชวนคุณคิโชวอินมาบ้านได้สำเร็จ แถมได้ทานอาหารฝีมือเธอ นับว่าเป็นโชคสองชั้นเลยก็ว่าได้

ผมวางมือลงบนหัวน้อง ขยี้เบาๆ ยูกิโนะเองก็หัวเราะ เอาหัวมาซุกผมอย่างอ้อนๆแบบเด็กที่ทำความดีแล้วอยากได้รับคำชมจากผู้ใหญ่

เด็กดี ยูกิโนะเด็กดี

วันรุ่งขึ้น ผมเข้าไปทักเธอทันทีเกี่ยวกับเรื่องนี้ คุณคิโชวอินดูลอกแล่กเหมือนกำลังหาทางหนีทีไล่ จะปฏิเสธอย่างนั้นเหรอ ไม่ให้หนีหรอกนะ

ผมเอาเรื่องยูกิโนะรอทานอาหารฝีมือคุณคิโชวอินขึ้นมาพูด พอเป็นเรื่องยูกิโนะ คุณคิโชวอินก็ปฏิเสธไม่ออก ผมรู้ว่าเธอต้องทุ่มฝีมือสุดชีวิตให้น้องชายของผมแน่นอน

เธอตอบตกลงแบบอ่อนระโหยโรยแรง บอกอย่างถ่อมตัวว่าไม่ให้คาดหวังมาก และนับจากวันนั้น ผมก็เห็นเธอนั่งอ่านตำราทำอาหารอยู่แบบขมักเขม้น ผมเลยเข้าไปชวนคุยเรื่องอาหารที่จะทำให้ยูกิโนะทาน

คุณคิโชวอินหมกมุ่นกับเรื่องที่จะทำอาหารให้ยูกิโนะจนไม่ได้ฟังที่ผมพูดไปเลยสักนิด

ผมเลยบอกเธอไปว่ามีเพื่อนๆของยูกิโนะมาด้วยอีกประมาณยี่สิบคน เป็นการสร้างความกดดันเพิ่มให้มากขึ้น คุณคิโชวอินก็ดูซีดเซียว แต่ก็รับคำว่าจะทำให้

ก็น่าน้อยใจอยู่นะ ที่ใครต่อใครก็สำคัญกับคุณคิโชวอินหมด ยกเว้นผม
.
.
.
.
วันงานมาถึง หลังจากแม่บ้านมาแจ้งว่าคุณคิโชวอินมาถึงแล้ว ผมก็เดินออกไปรับด้วยตัวเอง เป็นไปตามคาดที่คุณทาคาเทรุจะมาส่งถึงที่บ้าน แต่นั่นไม่ใช่สาระสำคัญ

ประเด็นอยู่ที่วันนี้คุณคิโชวอินแต่งชุดสีขาวล้วนจนแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองว่าจะได้เห็น

กระต่าย….

นั่นเป็นสิ่งแรกที่ผุดขึ้นมาในความคิด

ผมรีบเรียกสติตัวเองกลับมาเพื่อทักทายพี่น้องคิโชวอิน คุณทาคาเทรุยิ้มแย้มให้ แต่สายตานั้นคมกริบเหมือนจะมองทะลุเข้าไปถึงข้างใน

“สวัสดี ชูสุเกะคุง วันนี้ฝากน้องสาวผมด้วยนะ”

“ทางนี้ต่างหากล่ะครับ”

จะดูแลอย่างดีเลยล่ะครับ

คุณทาคาเทรุจ้องผมเขม็งราวกับรู้ว่าผมคิดอะไร แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่ากำชับคุณคิโชวอินไม่ให้เสียมารยาทแล้วก็กลับบ้านไป

ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกว่าน่ารัก อดที่จะยิ้มไม่ได้จริงๆ อย่างกับฝันไปเลยที่ได้เห็นกระต่ายขาวตรงตามภาพจินตนาการมายืนตรงหน้าแบบนี้

“วันนี้คุณคิโชวอินใส่ชุดสีขาวล้วนน่ารักจังเลยนะ เหมือนคุณกระต่ายเลยล่ะ”

“อุเหย!?”

คุณคิโชวอินอ้าปากค้าง อุทานเสียงแปลกๆออกมา ตาก็ยังมองผมเหมือนไม่คาดคิดว่าจะเจออะไรแบบนี้ เกือบจะหลุดขำออกมาแล้ว

อ้าว ก่อนหน้านั้นชมไปยังไม่เคยมีปฏิกริยาอะไรตอบกลับมาแท้ๆ ชอบให้ชมแบบนี้สินะ กระต่ายน้อย

ผมแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้กับท่าทางแบบนั้น ผายมือนำทางไปที่ห้องจัดงาน เหลือบมองก็เห็นคุณคิโชวอินจ้องแผ่นหลังผมเขม็ง ทำเหมือนอาฆาตแค้น

มีอะไรติดเสื้อผมอย่างนั้นเหรอ

เสียงหัวเราะของพวกเด็กๆดังขึ้นตอนเข้าใกล้ห้องจัดงาน คุณคิโชวอินดูกังวลนิดหน่อยว่าตัวเองจะมาช้า แต่ผมบอกว่างานยังไม่เริ่ม และมาซายะก็มาสายด้วย เธอก็ดูโล่งใจหน่อยๆ

คุณคิโชวอินยิ้มกว้างโบกมือให้ยูกิโนะ ทักทายแม่ของผมแล้วส่งปิ่นโตให้ ผมปล่อยให้แม่กับน้องต้อนรับคุณคิโชวอินไป ส่วนตัวเองก็เดินไปรับแขกคนอื่นๆที่ได้เชิญมาในวันนี้

เมื่อแขกของยูกิโนะมากันครบแล้วก็ได้เวลาเป่าเค้ก ร้องเพลงอวยพรวันเกิดให้ คุณคิโชวอินส่งของขวัญให้ยูกิโนะ กล่องใหญ่เชียว

เค้กถูกตัดแจกจ่ายตามที่นั่ง และในที่สุดก็ถึงเวลาของอาหารที่คุณคิโชวอินทำมาให้ยูกิโนะทาน เป็นจิราชิซูชิหน้าตาสวยงาม จัดแต่งมาอย่างดีในปิ่นโตสองชั้น

มาดามคิโชวอินมักจะคุยฟุ้งในวงสังคมเรื่องลูกสาวที่มักจะเข้าครัวทำอาหารให้ที่บ้านทานอยู่เสมอ ประธานคิโชวอินก็คุยเรื่องลูกสาวปักลายถุงเท้าให้พ่อบ้าง ถักตุ๊กตาให้บ้าง งานอดิเรกสมเป็นกุลสตรีจริงๆ

คุณคิโชวอินคุยเรื่องนี้กับแม่ของผมอย่างถ่อมตัว ถ้วยแบ่งจิราชิซูชิมาวางตรงหน้าผม หน้าตาก็สอบผ่านอยู่แต่ไม่รู้รสชาติจะเป็นอย่างไร

อร่อยแฮะ

น่าเสียดายที่มีนิดเดียว ถ้าเป็นไปได้ก็อยากทานอีก อยากทานฝีมือคุณคิโชวอินอีกจัง

ยูกิโนะก็เอ่ยปากชมออกมาพร้อมกับยิ้มกว้าง ใบหน้าคุณคิโชวอินก็ค่อยๆปรากฎรอยยิ้มขึ้นมาอย่างโล่งใจ เธอเหลียวมองรอบๆดูปฏิกริยาคนอื่นแล้วก็มาหยุดที่ผม สายตาดูคาดหวัง

“อื้อ อร่อยจริงๆ คุณคิโชวอินทำอาหารเก่งนะ”

ที่ผมทานจนหมดเกลี้ยงก็น่าจะเป็นคำยืนยันได้ แต่คุณคิโชวอินทำตาโตอย่างประหลาดใจ แล้วก็จ้องเอาๆเหมือนจะคาดคั้นคำตอบที่แท้จริง

คิดว่าผมจะแกล้งชมเพื่อเป็นมารยาท ฝืนทานฝีมือคุณงั้นเหรอ

“ไม่ได้ฝืนนะ”

เธอสะดุ้งเฮือกทันที เหมือนเด็กที่ถูกจับได้ว่าทำอะไรผิด คิดว่าผมอ่านใจออกอีกแล้วงั้นสิ

“เปล่านะ มันเขียนไว้ที่หน้าหมดต่างหาก”

คนที่เปิดเผยความรู้สึกทุกอย่างออกมาทางสีหน้าอย่างคุณน่ะ ไม่ต้องอ่านใจก็รู้ว่าคิดอะไรอยู่

คุณคิโชวอินหน้ามุ่ย นั่งหันหลังให้ผมทานเค้กไปไม่ยอมสบตา สงสัยกลัวจะถูกอ่านใจ

น่ารัก

ผมนั่งมองกระต่ายขาวในอิริยาบทต่างๆแบบห้ามตัวเองไม่ได้เลย

มาโอะจังชมคุณคิโชวอินเรื่องทำอาหาร ยูกิโนะเด็กคนอื่นๆก็ช่วยเสริม แต่คุณคิโชวอินทำหน้าแหยๆ แล้วก็พูดออกมาว่ามีคนช่วยทำด้วย รู้สึกจะเป็นคุณนารุโทมิที่เคยเจอกันในงานเลี้ยงของตระกูลคิโชวอิน

คนที่ซื่อสัตย์และตรงไปตรงมาแบบคุณคิโชวอินไม่มีทางรับความดีความชอบไว้คนเดียวแน่ๆ นั่นก็เป็นข้อดีอีกอย่างของเธอ แม่เองก็ดูจะถูกใจความซื่อตรงของเธอด้วยเหมือนกัน

คนแบบคุณคิโชวอินน่ะ หายากในสังคมชั้นสูงที่ใส่หน้ากากเข้าหากันแบบนี้

พอมาถึงช่วงเวลาแกะของขวัญ ของที่คุณคิโชวอินมอบให้ยูกิโนะคือเครื่องทำความชื้นที่ทำมาคล้ายๆอควอเรียม มีพวกรูปจำลองปลาทะเลลอยไปมา เป็นของที่คำนึงถึงสุขภาพของยูกิโนะที่เป็นโรคหอบหืด เอาใจใส่ยูกิโนะจริงๆ

เธอเอาของขวัญให้ยูกิโนะอีกกล่อง ข้างในเป็นห่วงกลปริศนา เธออธิบายวิธีเล่นคร่าวๆว่าต้องแกะห่วงที่เกี่ยวพันอยู่ให้ออก พวกเด็กๆก็ลองเล่นทันที แต่สุดท้ายก็เอามาให้ผมช่วยแก้ปริศนา

นั่งหมุนๆไปมาอยู่ครู่หนึ่ง ห่วงกลที่เด็กๆเอามาให้ผมก็แยกออกจากกัน ผมส่งคืนให้เด็กๆเอาไปเล่นกันเอง

คุณคิโชวอินยิ้มเหมือนจะดีใจที่ทุกคนชอบของที่เธอเอามา

นอกจากนี้ก็ยังมีพวกบอร์ดเกมและเจงก้าที่เธอพกมาด้วย ที่หิ้วของมาพะรุงพะรังก็คือของพวกนี้ด้วยงั้นเหรอ

ของเล่นเยอะจริงๆนะ กะจะเล่นกับพวกเด็กๆเต็มที่เลยล่ะสิ

แม่บ้านมาแจ้งว่ามาซายะมาถึงแล้ว มาซายะก็ปรากฎตัวทันทีแบบไม่ต้องเดินไปรับที่หน้าประตู

“โทษที มาช้าไปหน่อย”

มาซายะตรงดิ่งมาหายูกิโนะ กล่าวอวยพรวันเกิด ในมือมีถุงหิ้วทั้งสองข้าง ถุงหนึ่งเป็นกล่องของขวัญ อีกถุงคือถุงประทับตราร้านเค้กบ้านคุณทาคามิจิ

“มาซายะ นี่ไปเอาเค้กมาก่อนก็เลยมาสายเหรอ”

“ก็นะ”

เค้กน่ะ ให้ใครไปเอาก็ได้ แต่นายอยากไปเจอคุณทาคามิจิเองมากกว่าล่ะมั้ง ก็เลยยอมมาสาย น่าเห็นใจคนมีรักจริงๆ นิดๆหน่อยๆก็เอา

ยูกิโนะเปิดกล่องเค้กออกแล้วก็อุทานอย่างตื่นเต้น เค้กถูกแกะออกมาจากกล่อง วางให้ทุกคนได้เห็นว่าเป็นเค้กสีขาวมีสตรอว์เบอร์รี่ประดับตกแต่ง เขียนข้อความว่า “Happy Birthday Yukino” มีเมอแรงก์รูปตุ๊กตาหิมะประดับอยู่

มาซายะอธิบายว่าตอนเขาถามว่ามีรีเควสต์อะไรรึเปล่า เลยขอให้ทำเมอแรงก์ตุ๊กตาหิมะนี่ด้วย ยูกิโนะดูดีอกดีใจ ก็ชอบตุ๊กตาหิมะมากเลยนี่นะ

เราร้องเพลงอวยพรวันเกิดยูกิโนะอีกรอบ ตัดแบ่งเค้กของร้านคุณทาคามิจิ เค้กก้อนไม่ใหญ่มากเลยได้มาคนละนิดละหน่อย คุณคิโชวอินทำท่าอาลัยอาวรณ์ที่ต้องยกสตรอว์เบอร์รี่ที่อยู่บนเค้กให้เด็กๆไปด้วยท่าทางกล้ำกลืนฝืนทนแต่พยายามจะไม่แสดงออก

พอไม่ได้ทานของที่ชอบ ถึงกับต้องตัดใจขนาดนั้นเชียวเหรอ

คุณทาคามิจิก็ฝีมือดี ทำตุ๊กตาออกมาได้น่ารักจนยูกิโนะดูกลุ้มอกกลุ้มใจกับการที่ต้องทานเมอแรงก์ชิ้นนี้ ก็ทานๆไปเถอะ เดี๋ยวมันหมดอายุแล้วจะเสียดายทีหลังนะ

ของขวัญที่มาซายะเอามาให้คือสมุดรวมภาพเขียนของแอชเชอร์เล่มทั้งใหญ่และหนัก ชอบให้หนังสือจริงๆเลยนะ มาซายะ

ยูกิโนะชวนคุณคิโชวอินไปนั่งดูด้วย ส่วนแม่ที่นั่งอยู่ข้างๆขอถอนตัวออกไปเพราะตาลาย

เด็กๆเริ่มเล่นเกมส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดกันสนุกสนาน ยูกิโนะเลยปิดหนังสือดังฉับแล้วไปร่วมเล่นกับเพื่อน ทิ้งแอชเชอร์ไว้บนโต๊ะให้อยู่คนเดียวเปลี่ยวเหงา

คุณคิโชวอินดูท่าทางจะอยากเล่นบอร์ดเกมที่เอามา ผมกับยูกิโนะมองตากันอยู่ครู่หนึ่งแล้วลากมาซายะมาร่วมวง

นรกกำลังคืบคลานไปหามาซายะ โดยที่เจ้าตัวไม่รู้อิโหน่อิเหน่ซักนิด
.
.
.
.

มาซายะได้ลูกแฝด...รอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้

ผม ยูกิโนะและคุณคิโชวอินจ่ายค่าอวยพรให้ไปเป็นเงินก้อนใหญ่ มาซายะก็ดูอารมณ์ดีสุดๆ วางเงินกองไว้ให้เห็นจะๆว่ามีทรัพย์สินอยู่ในมือเท่าไหร่ ซื่อตรงเกินไปแล้ว

เกมแรกน่ะ อ่อยให้ก่อน ให้มาซายะหลงระเริงกับชัยชนะไปก่อน เดี๋ยวก็ได้รู้

เกมถัดไป ยูกิโนะเป็นนายธนาคาร คอยหมุนรูเล็ตต์บอกชะตากรรมผู้เล่น

มาซายะลงทุนพลาดครั้งใหญ่ เลยขาดทุนย่อยยับ ดังนั้นก็ต้องจ่ายเงินก้อนโตให้ธนาคาร เงินน่าจะหายไปจากมือมาซายะไปราวๆหนึ่งในสามได้

พอหมุนรูเล็ตต์อีก โชคร้ายเกิดกับมาซายะอีก ดวงซวยจังเลยน้า

เกมจบที่มาซายะหมดเนื้อหมดตัว ไม่เหลืออะไรเลย พ่ายแพ้ไปอย่างน่าอนาถ เจ้าตัวก็ดูแค้นเคืองอยู่ พยายามจะพลิกมาเป็นผู้ชนะให้ได้ ขอแก้มืออีกรอบ

ผมกับยูกิโนะลอบยิ้มให้กัน หมูวิ่งมาชนปังตอเองชัดๆ

ผม คุณคิโชวอินและยูกิโนะไล่ต้อนมาซายะกันอย่างสนุกสนาน มาซายะลงทุนกี่ครั้งก็ขาดทุนย่อยยับ หรือไม่ก็เดินไปตกช่องทรัพย์สินมูลค่าสูงๆของคนอื่นอยู่ร่ำไป พอเปิดโอกาสให้กู้เงินจากธนาคารก็ตะครุบไว้ทันทีเพราะต้องการเงินไปโปะหนี้อย่างเร่งด่วน

แต่ดอกเบี้ยน่ะมันโหดนะ มาซายะ

สุดท้าย มาซายะไม่เหลืออะไรเลยนอกจากเช็คเด้ง หนี้เงินกู้ ดอกเบี้ยที่สูงกว่าเงินต้นและเด็กทารกอีกสิบกว่าคนที่ต้องหาเลี้ยง

โถ น่าสงสาร

ยูกิโนะกับคุณคิโชวอินนับเงินที่ได้จากมาซายะมาเป็นฟ่อน ร่ำรวยกันใหญ่

มาซายะลุกจากเก้าอี้ ท่าทางฉุนเฉียวสุดๆที่กลายเป็นเหยื่อแต่เพียงผู้เดียวในเกม เพิ่งจะรู้ตัวอย่างนั้นเหรอว่าเล่นไปก็ไม่ชนะน่ะ

มีเด็กๆสนใจอยากเล่นด้วย คราวนี้พวกเราก็เลยเปิดเกมใหม่ แต่เป็นไปด้วยความเมตตาปราณีกว่าเมื่อครู่ จะให้เด็กๆต้องมาเจอสภาพหนี้ท่วมหัวแบบมาซายะก็กระไรอยู่

มีเสียงเชียร์ดังมาจากอีกมุมของห้อง พอหันไปดูก็เห็นมาซายะยืดตัวขึ้น ดูท่าจะภูมิใจที่สามารถดึงชิ้นส่วนที่ยากๆแล้วยังไม่ล้มของเกมเจงก้าได้ คุยโม้เรื่องเคล็ดลับเสียยกใหญ่

ทำเป็นเก่ง เมื่อกี้ยังเป็นแค่เหยื่อแท้ๆ
.
.
.
.

เวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปเร็วเสมอ เผลอแป๊บเดียวก็มืดค่ำแล้ว เด็กๆที่มางานทยอยกลับไปจนหมด คุณคิโชวอินเองก็ได้เวลากลับเช่นกัน แม่กับยูกิโนะกล่าวขอบคุณเธอและชวนมาเที่ยวที่บ้านอีก คุณคิโชวอินไม่ได้ปฏิเสธ แต่ก็ไม่ตอบรับ

เธอกล่าวคำอำลากับมาซายะที่เพิ่งได้ของเล่นใหม่คือห่วงกลที่เธอเอามาให้ยูกิโนะ เห็นว่าเป็นห่วงกลระดับยากสุด มาซายะนั่งเล่นไปหน้าเครียดไป ใช้สมาธิขั้นสูงสุด

ผมปล่อยมาซายะไว้กับของเล่น เดินไปส่งคุณคิโชวอินขึ้นรถที่หน้าบ้าน รถอีกคันมาจอดเทียบแทบจะในเวลาเดียวกัน

ยุยโกะก้าวออกมาจากรถคันนั้น

รถของคุณคิโชวอิน ค่อยๆแล่นห่างออกไปไกลจนลับสายตา และหน้ากากที่ผมโยนทิ้งไปยามเมื่ออยู่กับคุณคิโชวอินและมาซายะถูกนำขึ้นมาสวม

ริมฝีปากของผมค่อยๆขยับเป็นรอยยิ้ม เหมือนเป็นหน้าที่ที่จะต้องยิ้ม

---------------------------------------------------------------------------------
บอกว่าอยากกิน เดี๋ยวเจอฝีมือการทำอาหารที่แท้จริงของคุณคิโชวอินเข้าไปแล้วนายจะหนาวนะ ชูสุเกะคุง

>>932-935 ขอบคุณ​สำหรับ​ฟิคก่อนนอน​ค่าา
แหม่ ทำเห็นใจมาซายะนิดหน่อย​ก็เอา แล้วตัวเอง​ล่ะ //มองช็อกโกแลต​เหลือ​ในตอนที่แล้ว

>>936 ช็อกโกแลตกล่องนั้นน่าจะเก็บรักษาไว้เป็นอย่างดี ฮีอาจจะทุ่มเทวิจัยค้นคว้ายืดอายุการเก็บออกไปให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ ส่วนกล่องก็ทูนหิ้งไว้ กราบไหว้เช้าเย็น ซารังแฮโย แล้วก็กราบ

>>933 แหมๆ ฟินเลยสิท่าที่อยู่ๆกระต่ายก็มาให้เห็นตัวเป็นๆตรงหน้า เผลอคิดอะไรไม่ดีไม่งามอยู่ด้วยใช่มะ ท่านพี่จับสัญญาณอันตรายได้สินะ สัญชาตญาณของซิสค่อนไม่มีทางพลาด

>>937 ยังพิมพ์ไม่จบ มือโดนปุ่มส่งก่อน
กูแอบอยากแซวท่านเอ็นโจ และอยากเห็นความคิดท่านพี่ชิบว่าคิดอะไรอยู่ตอนเห็นชูสุเกะคุงมารับที่หน้าบ้าน ฮีต้องรู้ชัวร์ว่าไอ้หนุ่มนี่คิดเรื่องไม่ดีไม่งามอยู่แน่ๆ

ฟิคดีงามจริงๆ เอ็นโจดูดีขึ้นมากๆในมุมนี้55555ยูกิโนะก็ยังคงน่ารักแล้วมีแผนการ ส่วนนายมาซายะ น่าสงสารเค้านะคะ55555555

>>932-935 โถ่ คนมีรักนิดๆหน่อยๆก็เอาเนอะเอ็นโจคุง

>>932-935 มีความรู้สึกปวดใจกับตอนท้าย ฮื่ออออออ

ไปอาบน้ำมา มาอ่านทวนซ้ำหาคำผิด กูก็อปตกไปหลายบรรทัดเลยนี่หว่า ร้ายแรงยิ่งกว่าคำผิดอีก //กราบขออภัยทุกคน
------------
ที่ถูกต้องต้องเป็นแบบนี้นะ >>935

รอบนี้ผมเป็นนายธนาคาร พอหมุนรูเล็ตต์ โชคร้ายก็เกิดกับมาซายะอีกแล้ว

คำสั่งยึดทรัพย์จากผู้เล่น ทำให้ผมยึดทรัพย์จากมาซายะมาเกือบเหี้ยน เหลือไว้ให้พอดิ้นหนีหาทางรอดเอาเอง แต่ทางนั้นถูกตอกตะปูปิดด้วยยูกิโนะที่ได้คำสั่งยึดทรัพย์เหมือนกัน

คุณคิโชวอินรวยเอาๆ ผมและยูกิโนะไม่ได้แตะต้องเธอเลย แถมยังเอื้อคำสั่งที่เป็นประโยชน์กับเธอด้วยซ้ำ เช่นมีบ่อน้ำมันผุดขึ้นที่หลังบ้าน เพิ่มมูลค่าทรัพย์สินที่ครอบครอง

มาซายะถลึงตาใส่อย่างแค้นเคือง บอกให้ผมไปเอาเงินจากคนที่รวยที่สุด

“กฎของการตัดออกยังไงล่ะ เอาคนที่ปวดใจน้อยที่สุด”

ใช่แล้วล่ะ ผมไม่สามารถทำร้ายคุณคิโชวอินหรือยูกิโนะได้ นายก็เป็นเหยื่อสังเวยไปก็แล้วกันนะ ถือซะว่าเอาคืนที่ทำให้ผมและคุณคิโชวอินเดือดร้อนหลายๆสิ่งที่ผ่านมา

สนุก สนุกชะมัด

ผม คุณคิโชวอินและยูกิโนะไล่ต้อนมาซายะกันอย่างสนุกสนาน มาซายะลงทุนกี่ครั้งก็ขาดทุนย่อยยับ หรือไม่ก็เดินไปตกช่องทรัพย์สินมูลค่าสูงๆของคนอื่นอยู่ร่ำไป พอเปิดโอกาสให้กู้เงินจากธนาคารก็ตะครุบไว้ทันทีเพราะต้องการเงินไปโปะหนี้อย่างเร่งด่วน

แต่ดอกเบี้ยน่ะมันโหดนะ มาซายะ

สุดท้าย มาซายะไม่เหลืออะไรเลยนอกจากเช็คเด้ง หนี้เงินกู้ ดอกเบี้ยที่สูงกว่าเงินต้นและเด็กทารกอีกสิบกว่าคนที่ต้องหาเลี้ยง

โถ น่าสงสาร

ยูกิโนะกับคุณคิโชวอินนับเงินที่ได้จากมาซายะมาเป็นฟ่อน ร่ำรวยกันใหญ่

มาซายะลุกจากเก้าอี้ ท่าทางฉุนเฉียวสุดๆที่กลายเป็นเหยื่อแต่เพียงผู้เดียวในเกม เพิ่งจะรู้ตัวอย่างนั้นเหรอว่าเล่นไปก็ไม่ชนะน่ะ

มีเด็กๆสนใจอยากเล่นด้วย คราวนี้พวกเราก็เลยเปิดเกมใหม่ แต่เป็นไปด้วยความเมตตาปราณีกว่าเมื่อครู่ จะให้เด็กๆต้องมาเจอสภาพหนี้ท่วมหัวแบบมาซายะก็กระไรอยู่

มีเสียงเชียร์ดังมาจากอีกมุมของห้อง พอหันไปดูก็เห็นมาซายะยืดตัวขึ้น ดูท่าจะภูมิใจที่สามารถดึงชิ้นส่วนที่ยากๆแล้วยังไม่ล้มของเกมเจงก้าได้ คุยโม้เรื่องเคล็ดลับเสียยกใหญ่

ทำเป็นเก่ง เมื่อกี้ยังเป็นแค่เหยื่อแท้ๆ

>>932-935 >>942 ขอบคุณสำหรับฟิคน้าาาา อ่านแล้วมีความสุขมากๆ ลอยละล่อง เห็นเขาแต่งชุดขาวล้วนมาหาถึงบ้านนี่คงฟินน่าดู เกรงใจพี่ชายเขาบ้างอะไรบ้างนะน้าาา
นึกถึงเทพมิรุคุแล้วกูยังขำอยู่เลยว่ะ คาบุรากิ แก๊~~~!

ก๊อกๆ ฮัลโหล~ นี่โม่งแปลนะ จะบอกว่าเอาตอนใหม่มาหย่อนไว้ให้ ที่ต้องแจ้งให้ทราบเพราะ... เดี๋ยวกูจะหนีไปเที่ยว 55555555 คงหายไปซักสัปดาห์นึงบวกอีกนิดหน่อยน้า ระหว่างนี้ถ้าคิดถึงกันก็อ่าน 231 ตอนที่มีวนๆ ไปก่อน แล้วกลับมาเจอกันใหม่ รักโม่งฟิคโม่งนักอ่านทุกคนเลยนะ ถึงไม่ได้มาตอบก็อ่านเสมอนะ ม๊วบ //โปรยจูบรอบทิศก่อนลากกระเป๋าไปขึ้น private jet plane เก๋ๆ แบบเด็กซุยรัน//

>>944 ขอบคุณ​สำหรับ​ตอนใหม่​ค่ะ
กรี๊ด​ สัปดาห์​นึงเลยเหรอ โม่งแปลจะไปตามรอยท่านเร​ย์​กะ​เรอะะะ
เดินทางปลอดภัย​นะจ๊ะ

โชคดีโม่งแปล เที่ยวให้สนุกนะ

>>944 ขอบคุณนะโม่งแปล เที่ยวให้สนุกเด้ออออ

เที่ยวให้สนุกเด้อออ ของฝากขอเปนตอน#232-250 55555

อ้าว เม้นได้เฉย ส่องเว็ปนี้มานาน ในที่สุุดก็เม้นได้ เย้!!!!

>>944 ขอบคุณสำหรับตอนใหม่นะมึง เที่ยวให้สนุกน้าาา กูจะต้มกาวรอมึงกลับมาเอ๊งงงงง

ตอนใหม่นี่...เรย์กะดูฉุนเฉียวเป็นพิเศษเลยแฮะ เป็นเรื่องเอ็นโจกับยุยโกะทีไรนางโกรธกับโมโหทุกที แต่กูฮาตรงริรินะพูดว่ายุยโกะสวยมากเหมือนเทพธิดาแล้วทุกคนพร้อมใจกันหันมองเรย์กะ กับยุยโกะสวยบอบบางชวนให้ปกป้อง เป็นคนที่ตรงข้ามกับเรย์กะทุกอย่าง แล้วเรย์กะคิดว่าตัวเองขี้เหร่นิสัยเลวกร้านโลก โถ โถ คิดไปได้ ท่านเรย์กะออกจะน่ารักกกกกกก ที่ผ่านมาใครก็ชมว่าสวยทั้งนั้น ยุยโกะอะไรนี่ทาบไม่ติดหรอกค้าาาา เทพธิดาหรือจะสู้เจ้าแม่กาลี เรายิ่งใหญ่กว่าเห็นๆ ยุยโกะน่ะผีคนเป็น เป็นศพใต้ต้นซากุระชัดๆนะคะ อย่าไปกลัวสิ

เออ แต่ตอนนี้กูรู้สึกเคืองขุ่นคุณชายเอ็นโจว่ะ อะไรวะ ดูยังไงก็จงใจทักท่านเรย์กะแบบสนิทสนมยั่วคาซึรางิชัดๆ รู้ทั้งรู้ว่าตาไก่โง่มันจะตามไปจิกๆ ท่านเรย์กะทีหลัง หรือมีหวังผลอะไรลึกซึ้งเปล่าวะ ถ้ามีเฉลยว่าจงใจตีสนิทกับท่านเรย์กะยั่วให้คุณยุยโกะหึงกูจะโกรธเอ็นโจมากนะ ฮึ่ยยยยยยยยย

>>951 แต่ถ้าเป็นแบบนั้นจริง กูก็จะโกรธเหมือนกันนะ รู้ทั้งรู้ว่าอีไก่โง่มันต้องแจ้นไปฟ้องแน่ๆ แต่เสือกพูดออกมา หรือฮีไม่แคร์ ไม่เห็นหัวสองคนนั้น กูจะสนิทกับใครก็เรื่องของกู ก็เลยพูดออกไปแบบจงใจกวนตีนอีไก่โง่ ถึงอีนี่จะไปเหวี่ยงใส่เรย์กะทีหลัง เรย์กะคงรับมือได้ไม่มีปัญหา

ที่ตอนนี้ยังไม่เคืองเพราะยังไม่เฉลยบวกกับได้มุมมองซาโตมิช่วยไว้แท้ๆเลยนะคะท่านเอ็นโจ

>>952 แล้วเมื่อไรจะเฉลยวะ555 ถ้าเป็นแบบนี้ไปอีกร้อนตอน ต่อให้10ซาโตมิมาก็ช่วยไม่ได้แล่วนะคะ555

>>944 วนไป 5-6 รอบแล้วเนี่ย ถ้าโม่งแปลไปเที่ยวยาวอาทิตย์นี้สงสัยจะต้องเริ่มวนรอบใหม่อีกรอบละ กว่าจะรู้ตัวอาจจะวนไปถึง 10 รอบก็ได้นะ

>>950 เออ แปลตอนล่าสุดนี่ดูท่านเรย์กะจะหงุดหงิดเป็นพิเศษจริงๆ ด้วยนะ ไม่น่าจะใช่แค่หมั่นไส้คนหมู่บ้านมีรักละม๊างงงง ดูจะเจาะจงโมโหคู่เอ็นโจกะยุยโกะมากกว่าคนอื่นๆ นะ แถมตอนนี้ก็เน้นเรื่องยุยโกะซะ.....

>>953 หนูก็ไม่รู้วววววววว ถถถถถถถถถถถ
ที่อ.แกหายไปนานๆตอนนี้อาจจะไปเขียนตอนมาประทานพรอะไรซักอย่างอยู่ก็ได้ กูก็ได้แต่กราบสักการะอ้อนวอนไปว่าขอให้ประทานพรให้คุณชายเอ็นโจด้วยเถิด

แต่พูดก็พูด เอ็นโจทำกูเวียนเฮดอีกแล้ววว เอ็นโจ side story แม่งเขียนยากตรงที่ต้องมานั่งเดาใจอีตานี่ให้ออกนี่ล่ะ ถึงจะรู้ว่าฮีไม่มีทางทำร้ายเรย์กะก็เหอะ แต่ตอนนี้กูเดาใจฮีไม่ออกเลยจ้าาาาา ไอ้คนลึกลับซับซ้อนเอ้ย //ดึงเหนียงชูสุมอยเพื่อลงโทษ

ปล. กูฮาตรงที่พิมพ์ข้อความข้างบนอยู่ดีๆ เพลงไว้ใจฉันได้เสมอของพี่คิวแม่งถูกรันมาให้กูฟังเฉย ทั้งที่ในลิสต์เพลงกูมีเป็นพันๆเพลง หยั่งกะองค์ชายตอบกูมาซะงั้น คราวที่แล้วกูแซวก็ทำมือถือค้าง คราวนี้ถึงกับเปิดเพลงตอบกลับมาเลยหรอมมม แอบกลัวอยู่นะเนี่ย 55555555

>>954 แต่กุชอบนะ นางร้ายแบบยุยโกะอ่ะ...คือแม่งร้ายลึก ร้ายเงียบไม่ใช่มากรี๊ดๆ ดีดดิ้นแบบยัยไมฮามะหรือตาไก่โง่ ไม่ใช่แบบนางร้ายหนังไทยด้วย
คิดอะไรอยู่ก็ไม่รู้ แถมตอนที่พบหน้าก็มารยาทดีไม่มีตีรวน แถมมองจากมุมริรินะยังเป็นคนดีได้อีก คือริรินะนี่อ่านคนเก่งระดับนึงแล้วแถมมีสายข่าวด้วย
คือถ้าท่านพี่เป็นจอมมารบอสลับเนี่ย ยุยโกะคงประมาณเทวทูตจากสวรรค์ที่เนื้อในดำเมี่ยมเต็มไปด้วยแผนการว่ะ

เปรียบเอ็นโจเป็นโลมาสวมหนังกระต่าย
เรย์กะเป็นแกะน้อยสวมหนังหมาป่า
ยุยโกะคงไม่แคล้วแมงมุมแม่ม่ายดำในคราบผีเสื้อ

>>955 ควรจะรีบๆ ประทานพรอ่ะนะ จากผู้มี potential เป็นพระศิวะนี่โดนลดคลาสเหลือแค่นกพิราบล่ะ ดีไม่ดีซักวันจะโดนท่านพี่สอยร่วง แล้วท่านเรย์กะเอาไปปรุงเป็นนกพิราบอบกลีบกุหลาบตามตำรับเชฟเรย์กะจัง...

อ้ออีกนิด...ตอนนี้ปั่นฟิกยุยโกะอยู่ อยากอ่านแบบไหนก่อนระหว่างยุยโกะ ณ โยซากุระกับท่านพี่แอนด์ยุยโกะ

>>957 เอาไปทำไข่เลือดแบบจอมโหดกระทะเหล็ก แบบที่ต้องเชือดคอนกพิราบเอาเลือดมาทำของหวานด้วย

>>957 แล้วก็จะออกมาแดกไม่ได้ ต้องทิ้งตามระเบียบ เสียของ (วัตถุดิบ) อีก

>>958 กรี๊ดดดด อยากอ่านยุยโกะกับซากุระราตรีก่อนค่า //ชูมือสูงๆ

>>960 ก๊ากกกกกกกกกกกกกก เฮ้ย ไม่แน่นะมึง ท่านเรย์กะอาจจะทำเมนูแปลกๆที่ชาวบ้านเขาไม่ทำกันออกมาอร่อยก็ได้ อย่างไข่เลือดเงี้ย
อ่อ กูอยากอ่านท่านพี่กับยุยโกะว่ะ แต่มึงจะเขียนอะไรก็ตามสบายเลย กูจะรอนะ //บีบๆนวดๆเอาใจมึง

>>958 กุสนับสนุนท่านพี่เเอนด์ยุยโกะ อยากลองเห็นสองคนนี้อยู่ด้วยกันจัง

>>956 มึงยังไม่เลิกเปรียบเอ็นโจเป็นโลมาอีกเหรอ?
แต่มึงโม่งฟิคเอ็นโจอ้อนยุยโกะใช่มะ ถ้าใช่กูขอท่านพี่ยุยโกะว่ะ อยากอ่านตอนจอมมารอ้อนบ้าง

กระซิก โม่งแปล กูจะคิดถึงมึง เที่ยวให้สนุกนะ
เรือเอ็นโจมักจะเจอตอเสมอเลยนะ พอบทกำลังส่ง ก็ชนตาซะเรือแตกคนละทิศ
แต่พอรู้ข้อมูลว่าเป็นสาวอายุเยอะกว่า อย่างกับถูกจับหมั้นตั้งแต่เกิด ญาติที่อายุใกล้เคียงกัน คนละเพศ ไอ้เรือล่มในหนองทองจะไปไหน ถ้าเป็นแบบที่ว่าจริงคงยากที่จะปรับเปลี่ยน เพราะแบบนี้รึเปล่าที่พ่อแม่คิโชวอินถึงพยายามดันลูกสาวไปหาคาบุ ทั้งที่ตระกูลเอ็นโจก็ดูระดับไม่ค่างกันมาก

>>965 จริงๆ ถ้าดูว่าเป็นเด็กม.ปลายข้ามรุ่นไปจีบสาวมหาลัยก็น่าจะฮือฮาเหมือนกันนะ เหมือนอยู่คนละลีกอะไรงี้ ตอนนี้ท่านพี่เหมือนจะรู้อยู่คนเดียวว่าความสัมพันธ์นางกับตระกูลเอ็นโจเป็นไงแน่...

>>958 กูอยากเห็นท่านยุยโกะปะทะท่านพี่อ่ะ ดูท่าจะเป็นมวยที่สมน้ำสมเนื้อดี นึกถึงภาพทั้ง 2 คนยิ้มแย้มใส่กันแต่ดันมีออร่าสีดำที่มองไม่เห็นออกมาปะทะจนบรรยากาศแถวนั้นเย็นยะเยือก

รวบรวมคะแนนโหวตชื่อกระทู้ก่อนนะ ยังโหวตได้เรื่อยๆ ไว้ใกล้ๆ แล้วอย่าลืมตั้งกระทู้ใหม่ล่ะ
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการซื้อบ้านพร้อมที่ดินในหมู่บ้านมีรักถวายเจ้าแม่ (หลังที่ 17) ----- IIIIII
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแว่วเสียงความรักของสาวน้อย (ข่าวลือความรักของเจ้าแม่รอบที่ 17) ----- III
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับข่าวลือรักๆ ใคร่ๆ ของท่านเรย์กะ! (เรื่องที่ 17) ----- I

>>966 ถ้ามีมุมมองท่านพี่อีก กูว่าคงเป็นตอนไคลแมกซ์เลยมั้ง ท่านพี่น่าจะเป็นกุญแจไขคำตอบหลายๆเรื่องได้

แต่เรื่องนี้มักเจอเรื่องหนักๆตอนที่ร้อยทุกทีเลย อย่างคาบุอกหักบ้างล่ะ หรือเคสล็อกเกอร์บ้างล่ะ แล้วตอนที่สามร้อยนี่จะเจออะไรน้อ ใกล้เข้ามาแล้วด้วยสิ

>>969 น้ำหนักของท่านเรย์กะ..... //โทษๆ

>>970 หยาบคายเป็นที่สุด
>>969 ว่าไป ตอนที่ 100 เนี่ย เป็นเรื่องหนักๆของแต่ละคนทั้งนั้น คาบุเจอแล้ว(อกหักแล้วเดินทางไปโดดผา) เรย์กะเจอแล้ว(เคสล็อกเกอร์) อย่าบอกนะว่าตอน 300 ที่กำลังจะมาคือคิวของเอ็นโจน่ะ

>>970 มึงหยาบคายโครต กูรับไม่ได้ยิ่งกว่าฟิคบ้านพักคนชรา

กูเป็นโม่งใหม่ ไล่อ่านตั้งแต่มู้แรกมา ใช้เวลา 6 วัน แถมยังทำให้กูติดจนต้องไปอ่านในคาบเรียนต่ออีก อหหห. เหมือนมีเวทสะกดด้วยอะไรสักอย่างดึงไว้เลย (กาวหรือกัญหว่า)

กูว่ากูไม่ได้คิดไปเองนะว่าท่านเรย์กะรู้สึกอะไรกับเอ็นโจอ่ะ ตอนงานโรงเรียนนั่นก็ทีนึง ครั้งนี้ก็ด้วย ทุกคนตื๊อยังไงก็ไม่ยอมไปถาม ตอนตื๊อเรื่องคาบุรากิครั้งก่อนยังไปถามให้เลย เห็นชัดว่ามีทิฐิบางอย่างในใจแน่ๆ!

>>973 ยินดีต้อนรับ ท่านถูกเจ้าแม่ลงอาคมไว้แล้ว จงมาผลิตกาวถวายเจ้าแม่ด้วยกันเป็นการด่วน ส่วนจะลงเรืออะไรเชิญแยกส่วนได้ตามปรารถนา

>>974 กูก็ว่างั้น ดีไม่ดีเรย์กะเริ่มรู้สึกดีๆกับเอ็นโจแล้วก็ได้แต่ด้วยความซึนมันมากกว่า เลยไม่ยอมรับ แต่ออกอาการแบบนี้มีเหรอที่จอมมารสต๊อกเกอร์จะไม่รู้หวังว่าถ้าเคลียร์ปมตรงนี้ได้ เอ็นโจคงรุกอ่ะ แต่พอขึ้น ม.ปลาย ก็รุกแล้วแต่เรือติดตอเพราะเรย์กะตัดความหวังเหล่าลูกเรือตลอดอ่ะ ถ้าจะอวยเอ็นโจคงต้องหวังยูกิโนะเป็นกัปตันอ่ะ

>>976 รวมขุนพล ซาโตมิด้วย 555

>>974 กูว่ากูก็ไม่ได้คิดไปเองนะ กับคู่อื่นนางจะแค่หมั่นไส้ หรือไม่ก็คิดโหยหาว่าทำไมฉันถึงไม่มีแบบเขา อาจจะประชดประชันไปตามเรื่องตามราวที่นางเพ้อบ้าง แต่ก็จะอวยพรให้รักกันราบลื่นเช่นคู่ซากุระ มีจิตใจเอ็นดูเช่นคู่อิวามุโระหรือหัวหน้าห้องไรงี้ แต่พอยุยโกะโผล่มาทีไร นางมีความคิดด้านลบมาเต็ม หมดอาลัยตายอยากบ้างล่ะ หดหู่บ้างล่ะ หลังๆมานี่นางโกรธตลอดอ่ะ สัมผัสได้ถึงความโกรธแบบจริงๆจังๆ หงุดหงิด ไม่พอใจ ทั้งที่ยุยโกะก็ไม่ได้มาทำอะไรนางนะ แค่ไปควงแขนชู ยิ้มสวยๆให้ คุยกันก็แค่แบบผิวเผินครั้งเดียวในงานซากุระ แถมพอยุยโกะโผล่มานางชอบตัดฉับความคิดตัวเองตลอดเลยนะ ปกตินางจะปิดท้ายตอนด้วยความคิดฮาๆ การกระทำฮาๆ มีบ่นนั่นบ่นนี่บ้างตามประสา

พอมียุยโกะเข้ามาเกี่ยวนางปิดตัวเองทันที เช่นตอนที่ไปดื่มชากับพี่น้องเอ็นโจ แล้วมีโทรศัพท์มา กูว่านางรู้นะว่าใครโทรมา นางตัดท้ายบทห้วนๆทันที ไม่เผยความคิดอีกเลย บอกแค่จับมือเดินไปขึ้นรถกับยูกิโนะ ให้รถไปส่งบ้าน ผิดวิสัยนางมาก ไม่เชื่อก็ไปลองจิ้มๆมาซักตอนมาเทียบกับตอนที่ยุยโกะออกสิว่าเป็นอย่างที่กูบอกมั้ย

คนแบบยุยโกะนางก็เจอมาแล้วนะ ซากุระไง สาวสวยบอบบางน่าปกป้อง แอบชอบเพื่อนสมัยเด็ก เห็นเรย์กะเป็นคู่แข่งความรัก ตอนนั้นเรย์กะยังกล้าเดินไปบอกซากุระตรงๆเลยว่าไม่ได้คิดอะไรด้วย เรามาเป็นเพื่อนกันเถอะนะตัวเธอ โอ้เย้ มิตรภาพคือเวทมนต์ แต่กับยุยโกะนางหนีทันที กูว่าถ้าไม่คิดอะไรเหมือนเคสซากุระ นางต้องกล้าเผชิญหน้าแล้ว บอกตรงๆไปเลยจะได้ไม่คาราคาซังแบบนี้

>>978 กูเห็นด้วยกูยังคิดเลยว่านางกล้าถามคาบุรากิเรื่องวาคาบะแต่พอเรื่องยุยโกะไม่ถามเอ็นโจเลย เหมือนกลัวอะไรบางอย่างเหมือนอาการคนแอบชอบอ่ะ ไม่อยากฟังความจริงว่าเค้ามีแฟนให้ช้ำมากกว่าเดิมเลย

>>974 กูว่านางชอบเขา อาจจะรู้ตัวตั้งแต่ยุยโกะมาที่โรงเรียนเลยด้วย ถึงได้หมดอาลัยตายอยากขนาดนั้น แต่พยายามปฏิเสธตัวเองด้วยการเฉไฉไปเรื่องอื่นว่ะ แบบว่า เอ็นโจคือคนที่นางไม่สมควรจะชอบ เป็นคนเจ้าเล่ห์ คิดอะไรอยู่ก็ไม่รู้ ห้ามไปตกบ่วงคนแบบหมอนี่นะ แล้วนางก็จะย้ำๆตัวเองตลอดว่าเอ็นโจคือคนหมู่บ้านมีรัก นางตั้งธงในใจว่าเขามีแฟนแล้วๆๆๆๆ ตลอดเวลาอ่ะ ที่ไม่กล้าไปถามให้ชัดๆก็น่าจะกลัวคำตอบของเอ็นโจด้วยแน่ๆ

ว่าไปเวลาตอนที่คาซึรางิโผล่มานี่ เรย์กะไม่เคยปฏิเสธตรงๆรึเปล่านะ?(ไม่แน่ใจ) บ่ายเบี่ยงไปว่าคาซึรางิเป็นโฮโม หรือหาเรื่องอื่นแทน

>>981 นางเคยปฏิเสธหนนึงว่าไม่ได้คิดอะไรกับเอ็นโจ ตอนคาซึรางิมาหาเรื่องแล้วยูกิโนะมาปกป้องไง ให้คาซึรางิแอบรักเอ็นโจได้เลยตามสบาย แต่หลังยุยโกะโผล่มา นางไม่พูดอีกเลยว่านางไม่ได้คิดอะไรกับเขา หรือกูอ่านตกหล่นไปก็ไม่รู้นะ

>>976 เรย์กะเวลามีเรื่องเดือดร้อนทีไร นอกจากท่านพี่แล้ว นางเห็นเอ็นโจเป็นที่พึ่งตลอดล่ะ หลายครั้งนะที่นางนึกจะไปขอความช่วยเหลือจากเอ็นโจ แต่ก็ไม่ยอมทำ กลัวเป็นหนี้บุญคุณมั่งอะไรมั่ง แต่ในเวลาคับขัน เอ็นโจช่วยตลอด และนางก็รู้ด้วยว่าเอ็นโจต้องมาช่วยนาง ที่กล้าขายเอ็นโจปากบอกว่ากลัว แต่เรย์กะก็รู้อยู่ลึกๆนะว่าเขาจะไม่ทำอะไรหรอก แค่โผล่มายิ้มแบบรู้ทันให้นางสำนึกผิดไปเอง
กูว่านางผูกพันกับเอ็นโจแบบซึมลึก ค่อยๆซึมเข้าไป อาจจะใช้เวลานานหน่อย ถึงตอนนี้จะยังไม่รู้ แต่ซักวันนางจะรับรู้เอง อยากให้วันนั้นมาถึงจัง จะมีโอกาสได้เห็นมั้ยน้อ~~

>>983 ดูทรงแล้วน่าจะไม่นานนะ อาจจะอีกสักร้อยสองร้อยตอน

>>984 สงสัยกูคงได้อุ้มลูกตัวเองก่อน ตอนนั้นท่านเรย์กะอาจจะยังไม่จบม.ปลายเลยก็เป็นได้ 555555555

เราปิดโหวตชื่อมู้หน้าตอน 990 ดีมะ

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการซื้อบ้านพร้อมที่ดินในหมู่บ้านมีรักถวายเจ้าแม่ (หลังที่ 17) <--- โหวตอันนี้~

โหวตบ้านพร้อมที่ดินอีกเสียง

อีก 10 คอมเมนท์ เตรียมไปกันเถอะ ใครสะดวกรบกวนตั้งกระทู้โหน่ย~

ผลโหวต
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการซื้อบ้านพร้อมที่ดินในหมู่บ้านมีรักถวายเจ้าแม่ (หลังที่ 17) ----- IIIIIIII
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแว่วเสียงความรักของสาวน้อย (ข่าวลือความรักของเจ้าแม่รอบที่ 17) ----- III
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับข่าวลือรักๆ ใคร่ๆ ของท่านเรย์กะ! (เรื่องที่ 17) ----- I

บ้านพร้อมที่ดินชนะ กูตั้งกระทู้นะ

เปิดวาร์ปทางเข้า >>>/webnovel/4099/
จากนี้เชิญวิ่งควายกันได้

อย่าลืมผมนะครับ by นายตัวสำรอง

>>992 นายเป็นใคร by hiyoko no cake

>>993 หมาป่าเงินแห่งซุยรันไง!

"คุณโมโมโซโนะ หวังว่าจะถูกใจกอล์ฟมาร์กเกอร์ที่ผมช่วยคุณคิโชวอินเลือกให้นะครับ :)"
— เอ็นโจ ชูสุเกะ

วันนี้กินอะไรดีน้าาา by เจ้าแม่กาลี

>>995 ตายซะเถอะแก by ทาคาเทรุและอิมาริ

>>996 รับพันนาคอตต้าหรือเทรามิสุ หรือผมดีล่ะครับ by ผู้สมัครตำแหน่งพระศิวะ

"คิโชอินนนนน วันนี้ชั้นได้จับมือกับทาคามิจิด้วย!! "
"ก็แค่บังเอิญมือไปโดนกันเท่านั้นแหล่ะ"
---- นายสัตว์เซลล์เดียวและนายนกพิราบ

>>995 คนเลว 2017