Last posted
Total of 1000 posts
กรี้ดดด ฟิคเกอิชาา กูชอบความสีหม่นๆทึมๆฟิคนี้
ท่านอิมาริโผล่มานี่ถือว่าพีค ตอนเรย์กะพูดถึงความคาสโนว่าของอิมาริกูเผลออ่านเป็นหัวหน้าหมู่บ้านคาสโนว่าเฉยย5555
ฟิคเกอิชามาต่อแล้วววว ขอบคุณโม่งฟิคมากๆกราบงามๆสามที555555
กูคิดถึงฟิคนี้ กรีดร้องงงงงงงง กูชอบความสีเทาๆของเรื่องเน้ ;-;; ขอบคุณสำหรับฟิคค่า อร่อยมาก
เรย์กะ เธอไปเล่นกับไฟแบบนั้นไม่ดีนะ ท่านอิมาริดูแพรวพราวมากเว่อร์ แล้วไม่ได้สนิทมากมายกูเดาว่าถ้าได้เข้าปากแล้วอาจจะไม่ปล่อย แบบว่า น้องเพื่อนก็น้องเพื่อนเถอะ แต่ไม่ได้สนิทมากมายแถมยังขาดการติดต่ออีกนี่นา~ ผู้หญิงมาถึงที่ก็ต้องสนองหน่อย อะไรแบบนี้ /ทำไมกูมองท่านอิมาริโหดร้ายแบบนี้ จริงๆแล้วท่านอิมาริแค่โดนมีดแทงมาจากอะไรซักอย่างเฉยๆเองนะ
ท่านอิมาริโผล่มาก็รู้สึกเหมือนเป็นพวกหวังฟันเจ้าทันทีเบย ดูต่างไปจากเวอร์ชั่นนิยายจริงๆ ถึงเนื้อถึงตัว ยิ้มแพรวพราว เสนอมาก็สนองตอบ ดูมารยาหญิงออกแต่ก็ตามน้ำ เรย์กะเล่นกับไฟจริงๆ
เห็นแววว่าจะเสร็จอิมาริจริงวุ้ย เพิ่งเจอหน้าก็กอดเข้าให้ละ มือไวจริง จะว่าเรย์กะเสนอตัวเองให้ก็เถอะน้าาาา แต่ถ้าอิมาริได้กูก็เห็นลางว่าจะฟันแล้วทิ้งว่ะ ฮีดูท่าจะผ่านหญิงมาเยอะ อาจจะมีหลากหลายประเภท น่าจะเชี่ยวอยู่ คงไม่หยุดตรงนี้ที่เธอหรอกมั้ง
ท่านอิมาริในโลกที่ท่านพี่ไม่ซิสค่อนนี่น่ากลัวโพดๆ ท่าทางไม่น่าจะเอ็นดูท่านเรย์กะเหมือนเวอร์ชั่นปกติด้วยแถมไม่มีท่านพี่คอยกันท่าอีก
ตะไมพวกมึงคิดว่าอิมาริจะหวังฟันเจ้ากันเล่า เขาอาจจะรักจริงหวังแต่งก็ได้นะ (แต่กูก็คิดว่ะ ถถถถถถถถถ)
ทีแรกกูก็แอบเชียร์อิมารินะ แต่เห็นความไวไฟของพี่แกแล้ว กูเกรงว่าเรย์กะจะเป็นได้แค่ของเล่นง่ะ เอ็นโจส่งเนื้อให้เสือแดกชัดๆ เนื้อจะโดนเสือกินหมดตัวไม่เหลือแม้แต่กระดูกรึเปล่า เป็นห่วงว่ะ
เห็นข้างบนถามหาผู้ชายดีๆไว้ใจได้ กูก็นึกถึงนายตัวสำรองว่ะ แต่จะมีบทในฟิคนี้มั้ยก็ไม่รู้ ถ้ามีกูว่าน่าจะเป็นคนดีสุดในเรื่องละ อยากให้มาช่วยพาไปจากชีวิตตรงนี้จริงๆ
อ๊ายยยย เพิ่งได้กลับมาอ่าน เลิฟๆ นะโม่งฟิคเกอิชา เรย์กะภาคนี้ดูมีสัญชาตญานไว อ่านคนออกเร็วจัง พอไม่มีท่านพี่อยู่แล้วก็ต้องดูแลตัวเองสินะ ท่านอิมารินี่ก็ดูเป็นเสือผู้หญิงจริงๆ อย่าทำร้ายเรย์กะน้าาาา
วันนี้จะมีฟิคมั้ยน้าาาา ร่างกายต้องการกาว
ลองเขียนฟิคท่านพี่กับเอ็นโจดู อีห่า ยากชิบหาย ไม่น่าหางานให้ตัวเองเลยว่ะ 5555555555555
ขอบคุณโม่งแปลสำหรับตอนใหม่มาก ก็ฮาเหมือนเคย ตอนท้ายกูอยากตบมุกจัง ไปซุปเปอร์มาร์เก็ตกับชูสุเกะทำไม...ก็ไปเดทไงล่ะ ถถถถถถถถถถถถถถถถถ
เป็นตอนที่ขำตั้งแต่ต้นยันจบจริงๆ ตอนแรกก็ความล่ำของต้นแขนท่านเรย์กะ ต่อมาคาบุก็ดัดเสียงเล็กเสียงน้อยตรงคำพูดวาคาบะอีก ฉากถามว่าจะไปไหนดีแม่งก็ฮา ตามแต่พระประสงค์ของท่านเถิดเจ้าค่ะ ถ้าวาดเป็นมังงะ ฉากนี้สงสัยจะ poker face มากแน่ๆ ถถถถถถถถถถถ
ขอบใจโม่งแปลน้าาาา. คาบุเรยกะ คู่ฮานี่เวิรคตลอดจริงๆ. เรยกะบ่นคนเดียวเริ่มเฉยๆแระ
อยากเห็นฉบับการ์ตูนจัง!
อา สายตาที่เรย์กะมองบากะรากิ ช่างเป็นสายตาที่ได้อารมณ์อะไรเช่นนี้
บากะรากิ : ความรู้สึกน่าสมเพชนี่มันอะไรกันน่ะเหอะ !!!
ตอนนี้มีแฟนอาร์ตประกอบด้วยนะ ฮาค่อด คาบุรากิถึงเนื้อถึงตัวสุดๆ!!
https://www.pixiv.net/member_illust.php?mode=manga&illust_id=46957641
ขอบคุณโม่งแปล!ตอนนี้สมแล้วที่เป็นคู่นี้ ฮามาก ฮาทุกบรรทัดเลย5555555คาบุเอ้ยยย ตลกแบบน่ารักน่าแกล้งยังไงก็ไม่รู้นะ แต่ตอนที่ให้ไปสองคนกับเอ็นโจนี่ขืนไปจริงกลายเป็นคู่วายซื้อของเข้าบ้านแหงๆหละนะ5555 แต่ความจริงที่คาบุบอกว่าไปกับเอ็นโจทำไม นี่ว่าไปกับท่านเรย์กะก็ไม่ต่างกันหรอกนะ สำรวจตลาดไรนั่นนางมั่วไปเรื่อยอยู่แล้วอ่ะ555555
ตกลงต้นแขนในร่มผ้านี่มันล่ำจนรู้สึกได้เลยเรอะ!! โธ่ หมดกัน.... ยิ่งนานไปท่านเรย์กะกูยิ่งโดนยำจนอนาถขึ้นเรื่อยๆ น่าสงสารค่อดๆ
เคยมีนางเอกการ์ตูนโชโจเรื่องไหนมั่งวะโดนเล่นขนาดนี้ โดนนกขี้ใส่ กวางเตะ ขนคิ้วร่วง อุณาโลมขึ้น โดนหาว่าเป็นคนท้อง และล่าสุดคือแขนใหญ่....
นิ้วชนกันรึ! ขำอ่ะ. นี่ถึงขั้นจับต้นแขนกันล้าววว
จะว่าไปเรย์กะซามะเนี่ย เหมาะกับ 4-koma มากเลยนะ มีมุกให้ตบตลอด 55555555555
>>790 ฝั่งpetitไงมึง ต้องมีเด็กหลายคนอยู่แหละที่มีพี่อยู่ในฝั่งมัธยม พวกเด็กป.5-6ก็ไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ 5555
จะว่าไปกูก็นึกไม่ออกอะว่าเด็กประถมจะมากรี๊ดเด็กมัธยมที่ห่างกัน6ปีขึ้นได้ไง ตอนกูเรียนอยู่มัธยมนี่กูก็ไม่ได้กรี๊ดเพื่อนเลยนะ 555 รู้สึกพวกมันก็เด็กๆกันอะ ตอนกูเป็นรุ่นน้องกูก็ไม่กรี๊ดรุ้นพี่อีกเหมือนกัน
>>791 แต่ถ้าถามว่ากรี้ดได้ไหมก็ได้นะเว้ย น้องแถวบ้านกูเนี่ย ป.5-ป.6 น้องติ่งboybandเกาหลีกับกู ติ่งผู้ฝ. ผู้ยุ่น ผู้นักกีฬา(อันนี้กูตามน้อยมาก น้องมันรู้จักมากกว่ากูอีก ยอมใจชิบหาย)ไรงี้ด้วยกัน เวลาเปลี่ยนอะไรๆมันเข้าถึงง่ายขึ้น
กูเดานะ เด็กซุยรันนี่ก็ไม่ใช่(มโน)น้อย เด็กๆเปอติต์ก็ต้องมีกรี้ดกร้าดในใจบ้างหรือไม่ก็มีพี่ที่อยู่มัธยมแล้วไปกรี้ดไปสครีมใส่กันก็ได้หรือไม่ก็อาจจะไปคุยกับพี่สาวเล่าวันนี้ที่โรงเรียนไปเรื่อยๆแล้วก็..
ฟังเรื่องในวันนี้ของน้องสาว
ระหว่างที่นั่งรถกลับบ้านน้องสาวก็มักจะเล่าเรื่องในวันนี้ให้ฟังตลอด วันนี้ก็เป็นอีกวัน
.
.
.
.
"อ๊ะ ท่านพี่คะ วันนี้ท่านพี่เรย์กะมาที่ห้องเปอติต์อีกแล้วล่ะค่ะ แถมยังเอาของฝากมาฝากอีกด้วยนะคะ!"
"เหห เป็นอะไรเหรอจ๊ะ"
"เป็นขนมเยลลี่ล่ะ~ "
"หลังจากนั้นพวกท่านพี่ของยูกิโนะคุง เอ็นโจ ยูกิโนะคุงน่ะค่ะ!"
"หื้ม!? แล้วยังไงต่อจ๊ะ"
"พวกท่านพี่ของยูกิโนะคุงเข้ามา ก็มารับยูกิโนะคุงกลับไป"
"อืมมม... แล้วก็.. แล้วก็พี่ผู้ชายที่ท่านพี่เคยพูดถึงบ่อยๆ ท่านคาบุกิๆซักอย่างน่ะค่ะ"
"เอ๊ะ...."
"พอมาถึงนะ ลากท่านพี่เรย์กะออกไปเล้ย!"
"...!!!??"
"ท่านพี่เรย์กะบ๊ายบายก่อนออกไปด้วยนะคะ~ แล้วหลังจากนั้นน้องก็ไปนั่งกินขนมกับเพื่อนในห้องเปอติต์ต่อ.....เอ...มีอะไรเหรอคะท่านพี่ มีธุระด่วนเหรอคะ?"
"ข..ข่าวด่วน ข่าวด่วนสุดๆไปเลย! บอกในกรุ้ปลับ! กรุ้ปลับบบ! " อา~ ท่านเรย์กะนี่นะคะ น่าอิจฉาจริงๆค่ะ ล้อมรอบไปด้วยหลุ่มหล่อโดยเฉพาะท่านคาบุรากิกับท่านเอ็นโจเนี่ย~ ถ้าให้เชียร์ระหว่างจักรพรรดิผู้สง่างามกับองค์ชายผู้ที่เปรียบดั่งแสงสว่าง ดิฉันเอนเอียงทางองค์ชายมากกว่านะคะ แต่วันนี้ทางจักรพรรดิมีการลากออกไปคุยกันสองต่อสองหรือคะแนนฝ่ายจักรพรรดิจะนำอยู่!? นี่แสดงว่าท่านเรย์กะไม่อยากให้มีคนรู้ว่ากำลังคุยกันกับท่านคาบุรากิอยู่ไปมากกว่านี้สินะคะ ก็..ไม่น่าจะทันแล้วล่ะค่ะ.... แต่ท่านคาบุรากิคงทนไม่ไหวเลยเดินเข้ามาพร้อมกับพาไปคุยกันในที่ลับตาแทน
ความรักที่ฝ่ายหญิงอยากเก็บไว้ให้รู้เพียงสองแต่ฝ่ายชายต้องการที่จะสานสัมพันธ์ไปมากกว่านี้ทำให้เสี่ยงที่คนนอกจะรับรู้ เห้ออ น่าสงสารจริงๆนะคะ ถึงแม้ว่าดิฉันจะเอนเอียงในอีกฝั่งแต่ก็จะเป็นกำลังใจให้ทางท่านคาบุรากิได้ประกาศให้คนอื่นได้รับรู้เรื่องความสัมพันธ์กับท่านเรย์กะอย่างลับๆเองค่ะ!
-----------------กาวโคตร
>>793 ต้องออกมาอีหรอบนี้แหงๆ ยิ่งเป็นโรงเรียนตระกูลผู้ดีเข้ามาเป็นรุ่นๆ อีกตะหาก ท่านจักรพรรดิกับองค์ชายใจร้อนอยากเจอท่านเรย์กะจนทนไม่ไหวต้องบุกเข้ามาหาถึงห้องเปอติต์ องค์ชายเป็นฝ่ายอำลาไปก่อน ส่วนท่านเรย์กะถูกท่านจักรพรรดิฉุดไปอย่างอาลัยอาวรณ์คล้ายมีความในใจไม่อาจบอกเล่าแก่ผู้คน กรี๊ดดดดด
ชาตินี้เจ้าแม่จะมีคนมาชอบั้ยวะเนี่ย กูจะลืมละว่าเรื่องนี้แนวรัก
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการซื้อบ้านพร้อมที่ดินในหมู่บ้านมีรักถวายเจ้าแม่ (หลังที่ 17)
>>800 มึงนี่ก็...คานซังเขาออกจะรักมั่นกับท่านเรย์กะขนาดนี้ ท่านเรย์กะเองก็รักตอบแต่ทำซึนไปงั้น เวลาเห็นคู่รักหวานแหววท่านเรย์กะก็จะนึกถึงแต่คานซังที่รอคอยอยู่ในหมู่บ้าน เห็นแบบนี้แล้วมึงยังจะแยกคู่แท้แห่งโชคชะตาออกจากกันได้ลงคอเชียวหรือ มึงรู้ตัวมั้ยว่าโครตใจร้ายเลย
กลับไปอ่านมุมมองซาโตมิอีกที กูก็อยากอ่านมุมมองทาคากิว่ะ อยากรู้วิบากกรรมที่นายต้องเผชิญระหว่างที่อยู่กับเจ้าแม่ ไรจินและฟูจิน 5555555
กูว่าหลังจากฮีปากพล่อยไปตอนนั้นต้องถูกเซริกะ คิคุโนะลากไปข่มขู่จนกลัวขี้หดตดหายหมดแน่ๆ
ปล.คาบุรากิก็เปย์ทีรามิสุให้วาคาบะเหมือนที่เอ็นโจเปย์ทีรามิสุให้เรย์กะเลยนี่หว่า มีนัยยะอะไรแฝงรึเปล่าคะ อ.ฮิโยโกะ
แต่เอาจริงๆ กูก็รู้สึกไม่ค่อยโอกับวาคาบะเท่าไหร่นะที่ออกไปเดินเที่ยวกับคาบุสองคนแบบนี้ คือเข้าใจว่าอยากไปตระเวณร้านของหวานด้วยกัน แต่นางก็น่าจะรู้จักเข็ดบ้างนะว่าเวลาสนิทสนมกับคาบุแล้วตัวเองต้องเจออะไรบ้าง แล้วคาบุท่าทีมันแสดงออกขนาดนั้น ใครๆ ก็ต้องรู้ว่ามาจีบป่ะ ถ้าไม่มีใจก็ไม่ควรจะรับไมตรีอ่ะ บอกกงๆ สุดท้ายก็มาเดือดร้อนท่านเรย์กะกูนะ ไม่ใช่อะไร
>>809 ไม่รู้สิ กูว่าวาคาบะนางคงมีใจให้อ่ะ ไม่งั้นไม่ยอมไปด้วยหรอก คือวาคาบะก็คงไม่โง่ดูไม่ออกหรอกว่าคาบุชอบนาง ก็ลองๆคุยกันดูก็ได้ ใครมาจีบถ้าเรารู้สึกโอเคในระดับหนึ่งเราก็จะลองคุยดูก่อนใช่มะ อันนี้ก็เป็นรักวัยรุ่นม.ปลาย ถึงไม่สมหวังแต่ก็เป็นความทรงจำดีๆได้ กูคิดอย่างนี้นะ แต่ก็ไม่รู้วาคาบะคิดยังไงเหมือนกัน อาจจะเห็นว่าเป็นเพื่อนที่สนิทกันในระดับหนึ่งเลยไปด้วยก็ได้
>>810 อีตรงทำให้ฉันตื่นตัวนี่ดูลามกๆยังไงไม่รู้แฮะ 5555555555555555555555
>>809 กูว่าวาคาบะก็คิดแล้วแหละ เห็นเอ๋อๆแต่นางไม่โง่นะ คาบุรากิอยากไป นางก็อยากไป คนสองคนอยากไปด้วยกัน คนอื่นอิจฉาก็เป็นเรื่องของคนอื่นแล้ว และถ้าเดือดร้อน ผลเสียก็ตกกับวาคาบะคนเดียวนะ คาบุรากิไม่มีใครไปหาเรื่องอยู่แล้ว ท่านเรย์กะยิ่งแล้วใหญ่ ไม่เกี่ยวอะไรเลย เป็นเรื่องของความเสี่ยงที่วาคาบะสายสตรองแบกรับคนเดียว 555 ไม่พูดถึงว่าถ้ากลั่นแกล้งเบาะๆ วาคาบะก็ไม่ยี่หระด้วย สายสตรองที่แท้ทรู
กูว่าวาคาบะเริ่มชอบคาบุแล้วว่ะ มีแตะมือกันโดยบังเอิญแล้วเขินด้วย แถมเขาชวนเที่ยว ถ้าไม่มีใจให้และนางก็รู้ว่าจะต้องเจอกับอะไรคงปฏิเสธไป แต่นี่ก็ตัดสินใจไปด้วยกัน นางก็คงเตรียมใจไวัแล้วอ่ะนะ
เห็นโม่งสารบัญหมายเลข 1 มาทิ้งไฟล์เปล่าไว้ให้ เดี๋ยวกูทำสารบัญของรอบล่าสุดหมดทุกคนแล้ว ทำสารบัญริรินะให้ต่อดีกว่าว่ะ คนนี้ก็สมควรมีสารบัญเป็นของตัวเองได้แล้วเหมือนกัน
ขอสารบัญเมนูขนมด้วย 5555555
โอเคๆ สารบัญขนมใช่มั้ย เดี๋ยวกูทำให้ ขอมีเวลาว่างๆก่อน ค่อยๆทยอยทำนะ //ปาดเหงื่อ
ว่าแต่วันนี้กินครีมโคนมา เห็นหน้าตาแล้วนึกถึงผมเจ้าแม่อยู่หน่อยๆนะ
คงตระกูลเดียวกับโคโรเน่ล่ะมั้ง เกรียวนี่อย่างแน่น
กูช่วยลิสต์รายชื่อขนมในแต่ละตอนได้นะ ถ้าจะให้กูช่วยก็บอกได้
>>826 ดูในแฟนไซต์เขาก็บอกว่าทั้งเมเปิ้ลไซรัปและทีรามิสุเป็นของหวานๆที่เป็นจุดร่วมของทั้งคาบุและเอ็นโจให้คนที่ชอบ ประมาณว่า You are my dolce ตามชื่อเรื่อง
ทีรามิสุความหมายแฝงตามที่เมนท์บนๆบอกคือเลือกฉันสิ
เมเปิ้ลไซรัปกูไม่รู้มีความหมายแฝงว่าอะไร แต่ต้นเมเปิ้ลความหมายของมันคือ ความรัก,อายุที่ยืนยาว,ร่ำรวยเงินทอง,ความอุดมสมบูรณ์ ประมาณนี้
(แต่ถ้าเป็นภาษาอินเดียนแดง ต้นเมเปิ้ลหมายถึง ความเอื้ออาทร,ความสมดุล,การปฏิบัติตามคำสัญญา)
เมเปิ้ลไซรัปเป็นของเหลวที่ออกมาจากต้นไม้ที่มีความหมายดีขนาดนี้ คงมีความหมายดีๆตามไปด้วยนั่นล่ะ
>>825 แก้แล้วจ้ะ
อันนี้พวกอาหารที่มีคนเคยทำจำนวนหนึ่ง
>>>/webnovel/3588/669-670 : อาหารและของหวานในซุยรัน
>>>/webnovel/3588/717 + >>>/webnovel/3588/722 : อิชิโนะคุระชวนชิม
>>>/webnovel/3588/875 : เมนูอาหารจีนกับทานุกิ
ย้อนกลับไปอ่านตอนซาโตมิคุงแล้วก็อดคิดไม่ได้ว่าถ้าซึรุฮานะบ้าดีเดือดลุยต่อโดยไม่สนใจคำเตือนของเอ็นโจจะเป็นยังไงน้า ป่านนี้อ่านจะได้อ่านนิยายโชโจเต็มรูปแบบมีโดขิๆ จริงไปแล้วก็ได้
ยู้ดดดดด หยุดเลยนะพวกมรึ๊งงง พวกความหมายมันมีหลายเวอร์ชั่นนะว้อย มันต้องไม่ได้มีแค่ความหมายเดียวแน่ๆ และอาจจะใสบริสุทธิ์ผุดผ่องกว่าที่พวกมึงคิดน้าาาาา อย่าทำโลมา เอ๊ย ชูสุมอยกูให้กลายเป็นพวกสายหื่นแบบนั้นสิ โอ๋ๆๆๆๆๆ ชูสุมอยของบ่าว ที่จริงออกจะใสๆ รักจริงหวังแต่งใช่ไหมเจ้าคะ ไม่เคยคิดอะไรนอกลู่นอกทางติดเรทแบบนั้นเลยใช่ไหมเจ้าคะ.... นะ นะ... TAT
จะว่าไป อีเวนท์งานกีฬาม.6 นี่ยังไม่เริ่มใช่มะ กูจะดูว่าซาโตมิจะจับเจ้าแม่ใส่ชุดอะไรอีก ฮี่ๆ ลามปามมาถึงขนาดนี้แล้วก็เอาให้สุดๆ ไปเล้ย ซาโตมิ!
>>841 โลมาเป็นสัตว์ที่หื่นและลามกจกเปรตมาก แถมยังโหดและซาดิสม์ด้วย สารคดีโลมา แทนที่จะน่ารัก แต่เสือกกลายเป็นการตีแผ่ความหื่นของโลมาไปซะงั้น เช่นกัดหัวปลาตัวเล็กๆให้ขาดแล้วเอามาชตอ. ไม่มีตัวเมียให้ซั่มก็ซั่มตัวผู้ด้วยกันเอง ชอบเนียนเอา...มาเสียดสีขานักประดาน้ำ ฯลฯ. ลองหาสารคดีดูละกัน
>>842 นึกถึงฟิคจับเจ้าแม่ใส่ชุดกระต่ายวิ่งแฟนซีแล้วมีคนเลือดกำเดาไหลตาย ถถถถถถถถถถถถ
>>841 โลมาเป็นสัตว์สายหื่นพอๆ กับลิงซิมแฟนซี โลมาเอาแม่งทุกอย่างไม่ว่าตัวผู้ ตัวเมีย สวิงกิ้ง ศพปลา ฯลฯ ขอให้มีรูเป็นพอ
อ้างอิง
https://www.youtube.com/watch?v=HZtR7S7JUcc
https://www.youtube.com/watch?v=fTVB69KbKTI
พอดูจบแม่งความคิดกูกับโลมาเปลี่ยนไป
>>841 ตามที่ >>843 กล่าวไว้ และมึงคงไม่ต้องถามว่าทำไมกูจับสัตว์สองสปีชี่ย์นี้มาไว้ด้วยกันแทนตัวเอ็นโจ
ท่านเรย์กะเป็นลูกแกะ (ใสซื่อ บอบบาง อ่อนแอ และ "สมบูรณ์") สวมหนังหมาป่า (เจ้าเล่ห์ เหี้ยมหาญ ดุร้าย) ฉันใด
บักเอ็นโจก็เป็นโลมา (ลามกจกเปรต เจ้าเล่ห์ ขี้หลี บ้ากาม) สวมหนังกระต่าย (น่ารัก น่าหยิก น่าทะนุถนอม และ "หื่นสัส") ฉันนั้น
ส่วนบากะรากิมันบ้า ช่างหัวมันเหอะ
คุยเรื่องหื่นๆนี่ไวเชียวนะพวกมึงงงงงงงง 555555555555
แง๊ พวกมึงยังจะย้ำเรื่องโลมากันอีก.....
>>848 ผู้ชายก็หื่นเหมือนกันหมดนั่นล่ะมึง อยู่ที่จะควบคุมไม่ให้ออกนอกหน้าได้มั้ย
คาบุเห็นมีไปเร่าร้อนกับวาคาบะในมังงะ ก็คงหื่นใช่ย่อยเหมือนกัน 555555555
ส่วนองค์ชายกู ตั้งแต่รู้ความหมายของกอล์ฟมาร์คเกอร์ ภาพพจน์ก็ไม่เหลือแล้ว ไอ้ที่ชมเขากระต่ายอย่างงู้นอย่างงี้ เนียนแตะเนื้อต้องตัว กูว่าคิดอะไรหื่นๆอยู่ชัวร์ บางทีฮีคงแอบจิ้นว่าเขาใส่ชุดบันนี่เกิร์ลบ้างแหงๆ
ไม่มีใครอยากกระตุกผมหลอดของท่านเรย์กะดูว่ามันจะเด้งดึ๋งสปริงตัวกลับไปที่เดิมเป๊ะๆ บ้างหรือเปล่าเหรอวะ... ถ้ามีดักตบกันนี่กูรอดูฉากนี้สุดๆ
สารบัญของกิน(1)
ตอนที่ 2 : วิชชัสวาส(vichyssiose), เทอร์รีนเนื้อลูกวัว, ชาดำ, เครปซูเซต์(crepe suzette)
ตอนที่ 10 : Tirolean Choco, Takenoko no Mura, Lucky turn, มันฝรั่งทอด, คาราเมล, มาการง(ทำโดย Pierre Evan)
ตอนที่ 16 : ชาดำ(ที่ส่งให้ราชวงศ์อังกฤษดื่ม), คุกกี้ขิง(จากบริษัทเดียวกัน)
ตอนที่ 18 : เค้กฟินองเซีย/ฟินองซิเย่ร์(Financier)
ตอนที่ 23 : ชูโรส(ปาท่องโก๋สเปน), ออมไรซ์
ตอนที่ 26 : นัตโตะโรล
ตอนที่ 30 : มาการงกลิ่นเชอร์รี่
ตอนที่ 36 : ราวิโอลี
ตอนที่ 38 : อาหารโตเกียว(อาหารชุด(kaiseki),เต้าหู้ร้อน)
ตอนที่ 39 : ลูกกวาดคอมเปโต(konpeitoh), ยัตสึฮาชิ(ขนมแป้งสามเหลี่ยมห่อไส้ถั่วแดง)
ตอนที่ 43 : Sacher torte (เค้กช็อคโกแลตไส้แยมแอปริคอต)
ตอนที่ 47 : ฟุคิโคมิโกะฮัง, นิคุจากะ, โอเด้ง, แฮมเบิร์กราดซอสมะเขือเทศ, ไข่ตุ๋น, ซุบมิโสะใส่เห็ดนาเมโกะ
ตอนที่ 54 : ฟินันซิเออร์, ดาควอส, นูแกตต์, เครปฝรั่งเศส, ขนมปังอบกรอบจากกินซ่า
ตอนที่ 58 : คอนคุเนีย(ใช้ลดความอ้วน)
ตอนที่ 65 : ฟองดองต์ช็อคโกแลต
ตอนที่ 67 : เซมเบ้
ตอนที่ 68 : เค้ก Annatorte
ตอนที่ 69 : แครอทเค้ก, มินต์เค้ก
ตอนที่ 76 : บานาน่าทาร์ต, ชิฟฟ่อนเค้กชาเขียว, มิลค์ช็อคโกล่าเค้ก
ตอนที่ 77 : พาสต้าผักฤดูใบไม้ผลิกับเบค่อน
ตอนที่ 79 : วาราบิโมจิ, ซุปผักแบบเย็นของคามาคุระ
ตอนที่ 81 : เค้ก crème chiboust
ตอนที่ 84 : ครีมชีสราดน้ำผึ้ง, น้ำผึ้งลาเวนเดอร์
ตอนที่ 87 : โซบะผักภูเขา, โซบะเย็น, เท็มปุระโซบะ, บลูเบอรี่ทาร์ต
ตอนที่ 89 : ข้าวกล่อง(ชุดโชคะโด), ซูชิไข่ห่อ, กุ้งผัดพริก, ซุปหูฉลาม, ข้าวตังราดหน้าทะเล, ข้าวผัดเซี่ยงไฮ้
ตอนที่ 90: พายผีเสื้อ
ตอนที่ 91 : ปานีโน่(แซนด์วิชแบบอิตาลี)ไส้แฮมสดและผัก
ตอนที่ 92 : ช็อคโกลาเต้ของร้านขนมฝรั่งเศสชั้นนำ
ตอนที่ 100 : เค้กรัมเรซิ่น
ตอนที่เหลือจะตามพรุ่งนี้นะ
บางตอนกูก็ไม่ได้เขียนลงนะ เช่น ช็อคโกแลตไร้รสชาติที่ท่านเรย์กะทำ, มัทฉะช็อคโกแลตของร้านชาเก่าแก่ อะไรงี้ เพราะรู้สึกมัน unidentified
เกี่ยวกับฟิค ผมเคยอ่านฟิคฟิคหนึ่งชื่ออะไรนะ"สามัญชนเรย์กะ"มั้งนะ แบบรู้สึกเรย์กะถูกจอมมารกดดันหนักมากก็พอเข้าใจนะว่าจักรวาลนั้นเขาเป็นแบบนั้นแล้วเรย์กะรูทนั้นเขาดูจะรักเอ็นโจนมากๆจำไม่ได้ว่าหมั้นกันหรือคบกันรึยังแต่มีนัดไปเที่ยวกันแล้วพอหลุดมาอีกโลกกลับโดนเอ็นโจ(ของอีกโลก)ที่ตัวเองรักรังควานซะ เคยจินตนาการเล่นๆถึงว่าถ้าเจ้าตัวฟิวขาดเลิกทนแล้วกลายเป็น"จิ๊กกี๋คูลเดเระ" อาจพูดประมาณว่า "ฉันไม่สนใจแล้วนายจะทำอะไรก็ทำ ฉันมันคนที่ตกจากที่สูงไปนอนหมกอยู่บนพื้นโคลนคนอย่างฉันมันตกต่ำกว่านี้ไม่ได้แล้วทั้งที่พยายามจะทำบ่อโคลนนั้นกลายเป็นพื้นดินแต่นายก็เอาน้ำมาสาดให้ดินมันเฉอะแฉะไม่หยุด เอ็นโจถ้านายยังเอาเท้าของนายมาแหย่บ่อโคลนต่อไประวังจะลื่นตกลงมา" แล้วเนื้อเรื่องคงดำเนินไป พอเรย์กะไปได้เจอกับตัวตนที่เยียวยาเธออาจจะเป็นเพื่อนหรือครอบครัว คิดว่าเธออาจจะค่อยๆเยียวยาความรู้สึกจนกลับเป็นอย่างเดิมเข้าสักวัน มั้ง
ขออภัยโม่งฟิค เราแค่รู้สึกลงแดงหน่อยๆเลยบีบมะนาวแก้อยากเท่านั้นเอง ยังรออ่านฟิคนั้นอยู่นะ(อย่างภาวนาเลย) สักวันถ้าติดออกก็อยากเป็นโม่งฟิคได้อย่างเขาบ้างเหมือนกันนะ (แต่การคิดให้ได้เหมือนเรย์กะมันยากอะ)
เพราะแค่แซวนิดๆหน่อย แต่ท่านเอ็นโจเสือกทำมือถือกูค้างเฉย กูเลยต้องเขียนฟิคมาเซ่นเพื่อไม่ให้จอมมารพิโรธ
เดี๋ยวของท่านพี่ กูค่อยเขียนมากราบไหว้ทีหลัง อลังการงานสร้างกว่าท่านเอ็นโจแน่นวล
เอ็นโจ Side story >>>/webnovel/3856/255-257
-------------------------------------
ปัญหา คือสิ่งที่มักจะเกิดขึ้นแบบไม่ทันตั้งตัวและไม่ได้เตรียมใจ แถมเวลาจะเกิด ก็มักจะเกิดตามกันมาติดๆอย่างในตอนนี้
ปัญหาท่าทีของมาซายะที่มีต่อคุณทาคามิจิก็เป็นเรื่องใหญ่หลวงของนักเรียนหญิงในโรงเรียน มีการกลั่นแกล้งคุณทาคามิจิลับหลังมาซายะ และในสโมสรก็มีการจับกลุ่มของประธานนากาจิมะ ดูเคร่งเครียดกันอยู่ไม่น้อย ให้เดาก็คงเป็นเรื่องของสภานักเรียนนั่นล่ะ
สภานักเรียนเป็นหนามยอกอกของประธานมานานแล้ว พอมีเรื่องของคุณทาคามิจิก็เหมือนจะเป็นเชื้อไฟให้ลุกลามเข้าไปใหญ่ ไปจับกลุ่มปรึกษาวางแผนว่าจะจัดการสภานักเรียนอย่างไรดี
เชิญทำเรื่องไร้สาระกันไปตามสบายก็แล้วกันนะ
ตอนนี้เป็นช่วงของการเลือกผู้รับตำแหน่งต่อ ผมคิดว่าเธอคงไปขอร้องคุณคิโชวอินให้รับตำแหน่งประธาน Pivoine รุ่นต่อไป ใจจริงเธอคงอยากให้มาซายะเป็นประธานมากกว่า แต่คิดว่าคงไม่ได้ผลเลยเบนเข็มไปหาผู้หญิงที่มีอำนาจที่สุดในโรงเรียนแทน
และวันหนึ่ง คุณคิโชวอินก็คงจะทนไม่ไหวที่จะต้องดูคุณทาคามิจิถูกความอิจฉาริษยาของนักเรียนหญิงทั้งโรงเรียนรุมแผดเผา ก็เลยมาเตือนมาซายะให้รู้ตัวเอาไว้ว่ากำลังสร้างความเดือดร้อนให้คุณทาคามิจิอยู่
แต่การที่คุณคิโชวอินออกปากเตือนเช่นนี้ ก็แปลว่าเธอเป็นห่วงเป็นใยคุณทาคามิจิไม่น้อย ทั้งที่ปกติเธอจะอยู่เฉยๆไม่เข้ามายุ่งวุ่นวายเรื่องทะเลาะวิวาทหึงหวงไร้สาระของเหล่าผู้หญิง
ไม่แน่ความสัมพันธ์ของคุณคิโชวอินและคุณทาคามิจิอาจเป็นไปทางดียิ่งกว่าที่คิด
ผมกับมาซายะนั่งคุยกันถึงวิธีแก้ไขปัญหา การที่มาซายะขึ้นไปมีอำนาจสูงสุดในโรงเรียนก็คงจะพอเป็นทางช่วยเหลือคุณทาคามิจิได้ ผมไม่คัดค้านอะไรเพราะเป็นเรื่องดีแล้วที่คุณคิโชวอินจะได้ไม่ต้องรับหน้าที่ที่จะชักนำปัญหาเข้ามาใส่ตัว
มาซายะดูกังวลนิดหน่อยตอนที่ผมบอกว่าป่านนี้รุ่นพี่นากาจิมะคงไปทาบทามคุณคิโชวอินให้มาเป็นประธานคนต่อไปเรียบร้อยแล้ว หากไปเสนอตัวก็เหมือนเป็นการตัดหน้ากัน อาจจะมีปัญหายุ่งยากตามมาภายหลัง แต่ผมบอกเขาให้เลิกกังวลและทำใจให้สบายๆ จะไม่มีปัญหาอะไรทำนองนั้นแน่นอน
ก็ผู้หญิงที่ขี้กลัวเหมือนกระต่ายแบบคุณคิโชวอินคงไม่อยากได้ตำแหน่งอะไรนี่อยู่แล้วล่ะ
“ถ้ากังวลเรื่องนั้น ก็ลองหาอะไรไปให้เป็นการแลกเปลี่ยนสิ”
ผมแนะนำเขา แต่ไม่ได้บอกว่าควรต้องให้อะไร ให้เก็บเป็นการบ้านไปคิดเอง
พอไปเจอเธอที่ห้องสโมสร เธอก็ดูเหนื่อยๆแบบที่คิดไว้ พอทักไปคุณคิโชวอินก็ยิ้มตอบด้วยท่าทีเหมือนกำลังฝืนปิดบังอยู่ คงถูกประธานพูดเกลี้ยกล่อมให้รับตำแหน่งมาล่ะสิท่า
วันต่อมา มาซายะก็เอาหนังสือนวดกดจุดไปให้เธอ ประมาณว่าให้ผ่อนคลายความเหนื่อยล้า ก็เป็นความเอาใจใส่ในแบบของเขา
ของที่ให้ก็สมเป็นมาซายะดีนะ
.
.
.
.
งานเลี้ยงน้ำชาของ Pivoine มาถึง แต่จริงๆแล้วก็เป็นงานกำหนดตัวประธานรุ่นต่อไป มีนักเรียนม.5 และม.6 เข้าร่วมเป็นหลัก งานเลี้ยงดูสบายๆ แต่มีคนหนึ่งที่ดูเครียดกว่าใครเพื่อน คนนั้นคือคุณคิโชวอิน
เห็นเธอบีบมือตัวเองแน่นตอนที่รุ่นพี่นากาจิมะพูดเรื่องนี้ขึ้นมาในที่สุด อดทนไว้ก่อนก็แล้วกัน
ผมชำเลืองมองมาซายะด้วยหางตา คงได้เวลาเปิดตัวของฮีโร่แล้ว
มาซายะยกมือขึ้นเมื่อประธานพูดขึ้นมาว่าจะเสนอชื่อใคร บอกอย่างมั่นคงหนักแน่นว่าจะรับตำแหน่งประธาน Pivoine คนต่อไปด้วยตัวเอง แน่นอนว่าไม่มีใครคัดค้าน
คุณคิโชวอินดูโล่งใจเหมือนวางของหนักๆลงได้ในที่สุด จากนั้นก็ยิ้มระรื่นอย่างยินดี จะมีชะงักไปนิดหน่อยก็ตอนที่มาซายะเรียกไว้ ถามย้ำเพื่อความแน่ใจว่าคุณคิโชวอินไม่ได้เล็งตำแหน่งนี้ไว้อยู่
เธอตอบชัดถ้อยชัดคำว่าไม่สนใจตำแหน่งนี้พร้อมกับขอบคุณเรื่องหนังสือ เดินจากไปด้วยใบหน้าที่มีความสุข ถ้าไม่มีคนอยู่เธอคงกระโดดโลดเต้นไปแล้วล่ะมั้ง
ดีใจด้วยนะ คุณคิโชวอิน
.
.
.
แต่วันรุ่งขึ้น เธอก็ไม่มาโรงเรียน ก็เลยไม่ได้เห็นภาพความวุ่นวายของข่าวมาซายะขึ้นรับตำแหน่งประธาน Pivoine คนต่อไป
ดูท่าทางเธอคงถูกความเหนื่อยล้าสะสมเข้าเล่นงาน ก็เลยเป็นหวัด น่าเห็นใจอยู่ที่ถูกปัญหาถาโถมเข้าใส่จนป่วยไข้ไปแบบนี้
พอเธอมาโรงเรียน ผมกับมาซายะก็เดินเข้าไปหา ถามไถ่อาการและแนะนำวิธีดูแลตัวเองให้ คุณคิโชวอินขอบคุณแล้วก็รีบเปลี่ยนเรื่องไปพูดถึงมาซายะที่รับตำแหน่งประธาน
ผมเอ่ยแซวมาซายะไปนิดหน่อยเขาก็หันหน้าหนี ไม่สบตา พอคุณคิโชวอินจ้องก็ทำหน้ามุ่ย
ชาหมดพอดีผมเลยลุกขึ้นไปเติม ให้มาซายะนั่งคุยกับคุณคิโชวอินไป กำหนดเวลาอยู่ในใจแค่รินชาใส่แก้วให้เต็ม มาซายะก็น่าจะได้คำตอบในสิ่งที่ตัวเองสงสัยกับท่าทีของคนอื่นๆใน Pivoine เริ่มจากคนใกล้ๆตัวก่อน
3...2...1
หมดเวลาแล้วล่ะ มาซายะ
ผมเดินไปหา ส่งยิ้มให้ มาซายะลุกขึ้นจากที่นั่ง ไม่ต้องพูดอะไรกันมากมายก็รู้คำตอบของคุณคิโชวอิน
เธอไม่ใช่ศัตรูของคุณทาคามิจิหรอกนะ
.
.
.
.
หลังจากมาซายะรับตำแหน่งประธานไปเรียบร้อย คุณคิโชวอินก็ดูมีความสุขมากกว่าปกติ มองไปทางมาซายะด้วยสายตากระหยิ่มยิ้มย่อง ทำเหมือนได้รับชัยชนะอะไรสักอย่างมา
มีเรื่องดีๆเกิดขึ้นอย่างนั้นเหรอ
พอมาซายะหันไปขมวดคิ้วใส่ก็หลบสายตา แต่พออยู่คนเดียวก็หัวเราะคิกคักแบบไม่ออกเสียง ท่าทางเหมือนตอนประถมไม่มีผิด คิดอะไรอยู่ในใจกันแน่นะ
ผมเดินไปหา ชวนคุยเรื่องยูกิโนะที่อยากให้ของขวัญคริสต์มาสกับคุณคิโชวอิน เธอตอบตกลงที่จะไปหายูกิโนะที่ห้องสโมสรเปอติต์ มาซายะเลยจะตามไปด้วย
ท่าทางมาซายะก็คงรู้ว่าพอยูกิโนะอยู่ต่อหน้าคุณคิโชวอินดูเป็นคนละคนกับยูกิโนะที่เคยได้เจอ คงอยากไปพิสูจน์ให้เห็นกับตานั่นล่ะ
วันรุ่งขึ้นเราสามคนก็เลยเดินไปที่ห้องสโมสรด้วยกัน คุณคิโชวอินหอบถุงใบใหญ่ไว้เต็มสองมือผมเลยอาสาช่วยถือ เธอส่งของให้ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม กะใช้งานผมเต็มที่เลยล่ะสิท่า
มาซายะมองของในถุงแล้วพูดทำนองว่าคุณคิโชวอินรู้เรื่องสินค้าลิมิเต็ดละเอียดดี คุณคิโชวอินก็ทำหน้าแปลกๆแล้วไม่ตอบอะไร
ผมเหลือบมองคุณคิโชวอิน เดี๋ยวนี้เธอไม่ถอยหนี ไม่ระแวดระวังหรือทำท่ากลัวผมเหมือนเมื่อก่อนแล้ว รู้สึกเหมือนระยะห่างของเราเริ่มร่นลงมาทีละนิด
คงมีสักวันที่ระยะห่างนั้นจะเป็นศูนย์ และผมจะรอให้ถึงวันนั้น
.
.
.
พอไปถึง ยูกิโนะก็ออกมาต้อนรับ พาคุณคิโชวอินแยกไปนั่งที่โซฟาอีกมุมหนึ่ง พวกเด็กๆเปอติต์ก็มารุมล้อม ผมกับมาซายะเลยต้องเป็นซานตาคลอส แจกของขวัญที่คุณคิโชวอินเตรียมมาให้เด็กๆทุกคน ส่วนเธอไปยิ้มแย้มพูดคุยกับยูกิโนะ แลกของขวัญกันแบบสนุกสนาน
ได้ทีก็เอาใหญ่เลยนะ คุณคิโชวอิน
พอแจกของเสร็จ คุณคิโชวอินก็เอาช็อกโกแลตที่เหลือพวกนั้นให้เป็นของตอบแทน ผมมองผ้าพันคอที่ยูกิโนะได้มาเป็นของขวัญ ต้องใช้ความพยายามอย่างมากที่จะไม่เอาไปเทียบกับของที่ตัวเองได้
ก่อนหน้านั้น ผมเคยค่อนขอดผู้ชายคนที่อิจฉาคุณทาคามิจิเรื่องคะแนนสอบแล้วหาทางกลั่นแกล้งว่ามันน่าสมเพช แต่ตอนนี้ผมก็กลายเป็นผู้ชายขี้อิจฉาซะเอง แย่ชะมัด
ผมข่มความอิจฉาลงไปตอนกล่าวขอบคุณแทนยูกิโนะ นั่งฟังมาโอะจังกระเง้ากระงอดใส่คุณคิโชวอิน อยากให้ไปงานปาร์ตี้คริสต์มาสที่บ้านของเธอด้วย คุณคิโชวอินทำหน้าลำบากใจน้อยๆ
ลองเกริ่นเรื่องนี้ขึ้นมาเพื่อจะถามให้แน่ใจโดยที่เอาคุณแม่ของมาซายะมาอ้าง จากวันงานเลี้ยงที่คุณคิโชวอินปฎิเสธคำเชิญเข้าร่วมปาร์ตี้คริสต์มาสของตระกูลคาบุรากิไป มาดามคาบุรากิก็ดูจะเสียดายเป็นอย่างมาก
ปกติคุณคิโชวอินมักจะไม่ยอมมาข้องเกี่ยวอะไรก็ตามที่เกี่ยวกับผมหรือมาซายะอยู่แล้ว แต่ขนาดปฏิเสธคำเชิญของมาโอะจัง ก็แปลว่านัดครั้งนี้คงสำคัญกับเธอมาก
ถ้าไปกับอุเมวากะคนนั้นจริงๆล่ะก็ เขาสำคัญกับคุณคิโชวอินขนาดนั้นเชียวเหรอ
คุณคิโชวอินถามผมว่าจะไปร่วมงานปาร์ตี้ที่บ้านของมาซายะรึเปล่า พอตอบไปว่ามีธุระ ยูกิโนะก็ทำหน้าบูดใส่ผมทันที แล้วก็หันหน้าหนีไปอีกทางบ่งบอกว่ากำลังงอนสุดขีด
ผมลูบหัวน้อง พูดปลอบว่าเดี๋ยวก็กลับมา แต่ยูกิโนะก็ยังหน้าบึ้งอยู่แบบนั้น มันช่วยไม่ได้นี่นา ผมเองก็ลำบากใจกับธุระอยู่เหมือนกันนั่นล่ะ
เธอหันไปคุยกับมาซายะเรื่องปาร์ตี้ทางบ้าน มาซายะเองก็ตั้งใจจะไปแค่ครู่เดียวเพราะมีธุระที่สำคัญกว่านั้น นั่นคือการไปพบคุณทาคามิจิ
เห็นว่ามาซายะชวนคุณทาคามิจิมาร่วมงานปาร์ตี้ที่บ้าน แต่ได้รับคำปฏิเสธ คุณทาคามิจิเป็นลูกสาวเจ้าของร้านเค้ก วันคริสต์มาสต้องยุ่งหัวปั่นกับการทำเค้กไว้ขายแบบไม่ต้องคาดเดา
มาซายะลุกขึ้นจากที่นั่ง เดินไปหาพวกเด็กๆคนอื่น ผมเลยได้โอกาสถามกลับเรื่องปาร์ตี้คริสต์มาสที่เธอจะไปกับเพื่อน
แต่ยังไม่ทันถามว่าเพื่อนคนไหน คุณคิโชวอินก็เปลี่ยนเรื่องโดยการหันไปคุยกับยูกิโนะเรื่องซานตาคลอสแทน ปิดโอกาสในการถามแล้ว
เซ้าซี้มากไปก็จะกลายเป็นคนน่ารำคาญ ผมเลยต้องถอยทัพกลับมาเงียบๆ นั่งมองมาซายะเล่นมายากลโชว์พวกเด็กๆในเปอติต์
รู้สึกมาซายะจะเล่าให้คุณทาคามิจิฟังว่าในงานปาร์ตี้เชิญนักมายากลมาเล่นกลให้ดู คุณทาคามิจิอยากดูแต่ไปไม่ได้ มาซายะก็เลยลงทุนฝึกมายากลไปให้ดูถึงที่ ซักซ้อมขมักเขม้นจนอยู่ในระดับออกโชว์ได้ไม่ขายหน้า
ทุ่มเทจังเลยนะ มาซายะ
เมื่อก่อนผมก็คงรู้สึกเฉยๆ แต่ตอนนี้อะไรก็ขวางหูขวางตาไปหมด
พวกคนมีความสุขนี่มันน่าหมั่นไส้ชะมัด
.
.
.
.
กลับมาถึงบ้าน ยูกิโนะก็เอาผ้าพันคอที่ได้จากคุณคิโชวอินไปอวดแม่ ส่วนผมเดินขึ้นห้องไปเงียบๆ ถือช็อกโกแลตกล่องนั้นไว้ในมือ พี่กับน้อง ได้ของขวัญที่ต่างกันลิบลับ
ผมแกะห่อช็อกโกแลตออก หยิบเข้าปากหนึ่งชิ้น รสชาติของช็อกโกแลตชั้นดีจากแบรนด์ดังแผ่กระจายไปทั่วทั้งปาก พอจะดับความขุ่นมัวอะไรที่อยู่ในใจไปได้บ้าง
ในห้องเปอติต์ ผมอิจฉายูกิโนะ แต่ก็คาดไม่ถึงว่าจะได้รับอะไรจากคุณคิโชวอิน
ที่ผ่านมาผมไม่เคยได้อะไรจากเธอสักครั้ง แม้จะเป็นของแจกเหลือแต่ผมก็ดีใจ ถ้าเธอให้แล้วล่ะก็ อะไรก็เอาทั้งนั้น
ช็อกโกแลตนี่ก็เหมือนความรู้สึกของผมในตอนนี้ รสขมติดปลายลิ้น และก็ตามมาด้วยความหวานแทบจะในทันที เป็นรสชาติที่คุณคิโชวอินมอบให้ ทำให้ผมลงนรกและขึ้นสวรรค์ได้ในคราวเดียวกัน ช่างน่าประหลาด
ผมทานช็อกโกแลตแบบช้าๆ ไม่อยากให้ช่วงเวลาแห่งความสุขผ่านไปเร็วนัก ดื่มด่ำกับรสชาติให้ได้มากที่สุด นึกอะไรไปเรื่อยเปื่อยในอนาคตข้างหน้า
ดูเธอก็อ่อนข้อให้ผมลงมาก ถ้าเป็นวันวาเลนไทน์ ทำใจกล้าเข้าไปขอช็อกโกแลต คุณคิโชวอินจะให้รึเปล่านะ
-----------------------------------------
ยิ่งคาดหวัง ยิ่งเจ็บหนักตอนผิดหวังนะ ชูสุเกะคุง
>>877-879 อั๊ยยยย ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อนี้ นอกจากจะมีท่านเอ็นโจเป็นออเดิร์ฟแล้วยังได้ท่านพี่เป็นมื้อหลักด้วยเหรอออ ความหรูหรานี่มันอะไรกั๊นนน
ท่านเอ็นโจคะ ที่แท้ตอนไปเอาชานี่นับเป็นวินาทีไม่ให้เกินเลยเรอะ ส่วนเรื่องขนคิ้วร่วงนี่ความไม่แตกแน่ใช่มั้ย ช็อกโกแลตที่เหลือก็เอาใส่ฟรีซไว้ดูต่างหน้าเถอะ ยังไม่ได้ของใหม่ต่อจากตอนนั้นอีกเลยนะ!
ฮือออออ ทำไมดูจอมมารน่าสงสารจังวะ มาให้ลูบหัวปลอบมาชูสุมอยยยย ปล.โม่งฟิคมึงแต่งดีมาก นี่รู้สึกว่าดีขึ้นเรื่อยๆเลย เก็บทุกเม็ดเด็ดมาก รักมึงงงง
ไม่ต้องต้องกลัวไปท่านจอมมาร สักวันพอแต่งเข้าบ้านมากินอยู่ด้วยกันแล้ว เดี๋ยวจะมีคุณนายมาทำให้กินทุกเช้าทุกเทศกาลโดยไม่ต้องขอเลย
(หรือควรกลัวดี)
>>882 แต่งดี ดีงามมาก เอ็นโจน่าสงสารแบบรันทดนะ.......แต่ทำไมกอล์ฟมาร์คเกอร์กับเมเปิลำซรัปและโลมาไม่หลุดจากหัวกูวะเนี่ย
ฟิคคาบุพลิกจากไอ้บ้าเป็นหนุ่มหล่ออ่านขาดได้
ฟิคเอสคุง/ไดนากงเปลี่ยนตัวประกอบเป็นหนุ่มจริงใจได้
ฟิคยุยโกะเปลี่ยนนางร้ายเป็นนางร้ายที่แสนดีได้
แล้วทำไมเอ็นโจไม่เคยเปลี่ยนเลย
>>884 เสียดายที่กูรู้ความหมายเมเปิ้ลไซรัปช้าไป ไม่งั้นล่ะก็.............. แต่แค่กอล์ฟมาร์กเกอร์กูก็ เอิ่ม.... กับองค์ชายละ 55555555555555
กูก็ไม่รู้จะเปลี่ยนท่านเอ็นโจได้ยังไงเหมือนกันว่ะ 5555555555 ถ้าเปลี่ยนสงสัยต้องเปลี่ยนแบบฟิคเอ็นโจไม่ใช่จอมมารหรอกนะ เลยมั้ง
จู่ๆชูสุมอยก็แปลงร่างกลายเป็นโลมาห่มหนังกระต่ายเลยนะเว้ย ชีวิตมีขึ้นมีลงจริงๆ ถถถถถถถถถถ
บางเรื่องบนโลกนี้น่ะ เราไม่รู้ไม่เข้าใจจะดีกว่านะ //ปิดหูปิดตาใส่กอล์ฟมาร์กเกอร์ เมเปิ้ลไซรัป และโลมา เข้าไปวิ่งเล่นในทุ่งลาเวนเดอร์กับม้าโพนี่สีรุ้ง
เมเปิ้ลไซรัป นี่เพราะว่าไปแคนาดาไง ที่นั่นเมเปิ้ลไซรัปก็โดดเด่นที่สุดนี่นา เหมือนไปเบลเยี่ยมต้องช็อกโกแลต ไปเยอรมันก็ต้องเบียร์ เขาไม่ทันคิดถึงความหมายกันหรอกน่าาาาา
//ช่วยจอมมารเต็มที่ แต่อีกอล์ฟมาร์คเกอร์นี่หมดหนทางแก้ตัวให้ว่ะ
>>885 ถ้าทำได้กูอยากปิดหูปิดตาไม่รับรู้อะไรแบบ >>889 มันนะ
เป็นความผิดโม่งชายที่มันทำองค์ชายกูเสื่อมเสียทั้งนั้น ฮือออออออออ
>>890 แต่ที่กูได้มาคือลิปเอสเต้ลาวเดอร์กับเนื้ความตากแห้งหวานๆอ่ะมึง
มีความเห็นไปทางเดียวกับโม่งอื่นๆคือช่วงสุดท้ายเอ็นโจแม่งโคตรพ่อพระ..........ถ้าไม่รู้ความหมายสามอย่างที่มันไม่ยอมหายไป
ถ้าไปขอจริง นางคงรีบเผ่นแน็บ ดีไม่ดีสาดเกลือใส่ด้วยซ้ำ....
KY เผื่อใครอยากอ่านเสริม(เพิ่มพลังกาวเหมือนกู ฮ่าๆๆ)
ตอน 171 เรย์กะเตือนมาซายะเรื่องวาคาบะ
ตอน 174 มาซายะให้หนังสือกดจุด
ตอน 175 มาซายะเสนอตัวเป็นประธาน
ตอน 176 ชูสุเกะไปเติมชาหลบให้มาซายะกับเรย์กะคุยกัน
ตอน 177 เป็นตอนที่ชูสุเกะอธิบายว่าเรย์กะมองไปที่คาบุรากิด้านสายตากระหยิ่มยิ้มย่อง
ตอน 178 ไปห้องเปอติต์
จะ 900 แล้วววว พักนี้กระทู้วิ่งดีจัง อย่าลืมคิดชื่อกระทู้ใหม่ เอาความหมายเป็นมงคลกันด้วยนะ!
อ่านแปลไทยตอนใหม่แล้วน้ำตากูจะไหล ท่านเรย์กะโคตรน่าสงสารปนอเน็จอนาถเลยว่ะ โม่งแปลแปลตอนนี้ด้วยความรู้สึกยังไงวะ
>>898 กูเอาพลังกาวจากฟิคเข้าค้ำจุนจิตใจระหว่างแปลว่ะ ฟิคคริสต์มาสที่เอ็นโจจูงท่านเรย์กะไปขึ้นชิงช้าสวรรค์อ่ะ ฮืออออออออ ซักวันนางต้องได้ นางต้องโดน ขอให้ท่านฮิโยโกะประทานพรให้นางด้วย
กับอีกอย่างคือ ที่นางตาแห้งนี่ดูยังไงก็เพราะอิจฉาตาร้อนชัดๆ เลยว่ะ ตาร้อนถึงขั้นต้องหยอดตานี่แบ่บ... ถถถถถถถ
อยากได้กาวมาทำให้ชุ่มชื้นจิตใจ.....ใครก็ได้สปอยหน่อยได้ไหมว่ามันจะมีโมเม้นกับเอ็นโจดีๆอีกเมื่อไหร่ ฟฟฟฟ
อ่านตอนแปลไทยแล้วเริ่มมีความรู้สึกตาแห้งตามท่านเรย์กะว่ะ 5555 โธ่ๆ ถ้าเอ็นโจมารู้คงฮาเงิบแหงๆ
เพิ่งได้อ่าน ฮาชิบหายที่ท่านเรย์กะคิดว่าตัวเองเข้าโรงเรียนหญิงล้วน เห็นคาบุกับเอ็นโจเป็นเพื่อนสาวสินะ ส่วนผู้ชายที่ท่านเรย์กะเอามาเม้านี่แม่งเป็นเด็กประถมไปสองเลยนี่หว่า แต่เม้าเรื่องชอปปิ้งที่ปารีสกับกินทีรามิสุที่โรมเนี่ย ระวังมันลอยไปเข้าหูใครซักคนที่ซุยรันนะจ๊ะ เขาได้ยินคงยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เป็นปลื้มน่าดู ถถถถถถถถถ
ky แล้วที่คาบุรากิให้เมเปิ้ลไซรัปกับวาคาบะจังล่ะ.... //เหม่อลอย....
ตอนใหม่นี่ท่านเรย์กะตาแห้งไปหลายยกเลยนะ แม่งยิ่งนานไปก็ยิ่งน่าสงสารขึ้นทุกที
เรย์กะเม้าท์เรื่องชวนไปชอปปิ้งที่ปารีสกับกินทีรามิสุ กูนึกภาพองค์ชายยิ้มกรุ้มกริ่มออกทันที หึๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแว่วเสียงความรักของสาวน้อย (ข่าวลือความรักของเจ้าแม่รอบที่ 17)
ก็จะเอาอีกแบบคือเรื่องความนัยของฝากแต่ไม่เอาดีกว่ามันเรือเอ็นโจเกินไป เลยเอาอันนี้แทน 555
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับข่าวลือรักๆใคร่ๆของท่านเรย์กะ! (เรื่องที่ 17)
กูเสนอ "ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการภารกิจฟื้นฟูหมู่บ้านคานทอง (แปลงที่ 17)" 55555
ส่วนอื่นๆ รวบรวมมาไว้ดังนี้นะเคอะ ใครจะเพิ่มจะโหวตอะไรก็จัดได้เรื่อยๆ เลย
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการซื้อบ้านพร้อมที่ดินในหมู่บ้านมีรักถวายเจ้าแม่ (หลังที่ 17)
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแว่วเสียงความรักของสาวน้อย (ข่าวลือความรักของเจ้าแม่รอบที่ 17)
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับข่าวลือรักๆ ใคร่ๆ ของท่านเรย์กะ! (เรื่องที่ 17)
ขอเสนอ...
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการทำหน้าที่อนุญาโตตุลาการแก้ต่างภาพลักษณ์ให้องค์ชาย (วาระที่ 17)
เนื่องด้วยภาพลักษณ์องค์ชายกูแทบไม่เหลือความดีแล้ว ได้โปรดเถอะ เลิกจับผิดองค์ชายกูซะที ทั้งกอล์ฟมาร์คเกอร์ เมเปิลไซรับและโลมาอา...น้ำตากูจิไหล
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแว่วเสียงความรักของสาวน้อย (ข่าวลือความรักของเจ้าแม่รอบที่ 17) <= กุชอบอันเน้
กูโหวต ซื้อบ้านพร้อมที่ดินที่หมู่บ้านมีรัก
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการซื้อบ้านพร้อมที่ดินในหมู่บ้านมีรักถวายเจ้าแม่ (หลังที่ 17)
>>913 โหวต ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแว่วเสียงความรักของสาวน้อย (ข่าวลือความรักของเจ้าแม่รอบที่ 17) ละกัน
ขำตอนนี้มากที่ท่านเรย์กะเพ้อจนตาค้างหลายรอบ แล้วตอนจบที่อุเมกาวะคุงส่งเมลมานี่มองว่าคุณพ่อหวงลูกสาวก็ได้ มองว่าหึงก็ได้สินะ 555555
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับข่าวลือรักๆ ใคร่ๆ ของท่านเรย์กะ! (เรื่องที่ 17)
.
เอาเข้าจริง ท่านเรย์กะก็มีเวลาร่วมกับเหล่าคุณชายเยอะนะ แต่คุณเธอชอบหนีประจำ
พออ่านอุเมวากะเรื่องเป็นสมาชิกหมู่บ้านคานทองแล้ว ไหง กูมีลางสังหรณ์ว่าเจ้าบ้าหมาจะมีแฟนว้าาาา 555
เออ กูโหวตซื้อที่ดินหมู่บ้านมีรัก
จะว่าไป อ่านๆ ไปแทบลืมแล้วนะว่าท่านเรย์กะอายุทางจิตมากกว่าใครตอนกลับชาติมาเกิด รู้สึกเหมือนไม่ได้ใช้สติปัญญาหรือความสามารถที่ติดตัวมาจากชาติก่อนให้เป็นประโยชน์ซักนิด... โดนเด็กม.ปลายเห็นเป็นน้องเล็กต้องดูแลอีกต่างหาก
กูโหวตซื้อที่ดินหมู่บ้านมีรัก
ขอบคุณโม่งแปลนะมึง ตอนนี้กูอ่านไปขำไปทั้งน้ำตา ทำไมนางน่าสงสารขนาดนี้วะ แต่ก็อดขำนางไม่ได้จริงๆอ่ะ ความคิดแต่ละอย่างคือยอมล้าววว5555555
อันนี้แอบเม้าท์ดิบได้มะ ไม่มีสปอยล์นะ แต่หลังๆ มานี่ไม่มีอัพเดทมาเกือบเดือนล่ะ ล่าสุดคาอยู่ที่ตอน 292 กูเดาๆ ถ้าไม่ใช่ท่านฮิโยโกะยุ่งมากก็คงไปซุ่มเขียนเรื่องแบบคลายปมใหญ่ล่ะ เรื่องนี้ชอบมีอีเวนท์ใหญ่ๆ โผล่มาตอนช่วงหลักร้อยทุกที งวดนี้ขอฟินๆ หน่อยเถิดหนา
มาแจกกาวตอนดึกๆ ทุกคนคงนอนกันหมดแล้วมั้ง
เอ็นโจ Side Story >>>/webnovel/4018/877-879
-----------------------------------------------------
ปิดเทอมปีใหม่ ผมกับมาซายะไปทริปสกีที่แคนาดากันสองคน แวะซื้อของฝากให้ครอบครัว แล้วก็ไม่ลืมที่จะซื้อให้คุณคิโชวอินด้วย
เหตุการณ์ก็คล้ายๆปีที่แล้ว ที่ผมกับมาซายะไปที่หนาวๆมีหิมะตกด้วยกัน แตกต่างกันที่บรรยากาศกับอารมณ์ และผมก็ซื้อขนมไปฝากคุณคิโชวอินด้วยเช่นกัน ฟังจากยูกิโนะเธอดูจะชอบขนมที่ผมให้ไปทีเดียว
มาซายะคิดจะหาของไปฝากคุณทาคามิจิด้วยเหมือนกัน ก็เป็นอะไรที่หรูเลิศอลังการตามนิสัย แต่ผมยับยั้งแผนการนั้นไว้ก่อน ถ้าได้อะไรราคาแพงๆไปคุณทาคามิจิคงเกรงใจไม่ยอมรับไว้ เมเปิ้ลไซรัปของฝากขึ้นชื่อของที่นี่น่ะดีที่สุดแล้ว
ผมกับมาซายะตระเวณชิมเมเปิ้ลไซรัปจนได้ยี่ห้อที่ลงความเห็นว่าอร่อยที่สุด แล้วก็ซื้อมาคนละขวด
พอได้จินตนาการถึงคนรับว่าจะทำหน้าแบบไหนก็รู้สึกดีแล้ว คุณคิโชวอินชอบทานขนมหวานมาก ถ้าได้เมเปิ้ลไซรัปขวดนี้ไปจะทำหน้ายังไงนะ
ที่แน่ๆต้องยิ้มกว้างจนเห็นลักยิ้มเล็กๆน่ารักนั่น ตาก็คงเป็นประกายด้วยความสุข มองแล้วหัวใจก็พองโตมีความสุขตามไปด้วย
อยากเอาไปให้เร็วๆจัง
.
.
.
.
พอไปที่โรงเรียน กลุ่มนักเรียนหญิงก็แห่กันมาสวัสดีปีใหม่พวกผม คุณคิโชวอินก็มากับเขาด้วย แต่ดูท่าทางไม่ได้กระตือรือร้นอะไรนัก ในสโมสรผมเลยเดินเข้าไปหาเธอ กล่าวสวัสดีปีใหม่และเอาของฝากจากแคนาดาให้
คุณคิโชวอินดูประหลาดใจระคนยินดีที่ได้รับ นับว่าการเลือกของผมไม่พลาด
เธอถามถึงยูกิโนะในช่วงปีใหม่ พอบอกว่าไปโอกินาวะกับพ่อแม่และเล่าเรื่องให้ฟัง คุณคิโชวอินก็ดูสนุกสนาน พอเป็นเรื่องของยูกิโนะเธอดูมีความสุขที่จะได้ฟัง
มาซายะจ้องคุณคิโชวอินอยู่ครู่หนึ่งก็พึมพำออกมาว่า “เทพมิรุคุ”
คุณคิโชวอินมองมาซายะแบบงุนงง ผมเลยบอกให้เธอไม่ต้องไปสนเรื่องนั้นมาก
เทพมิรุคุเป็นเทพแห่งความสุขของโอกินาว่า มาซายะเห็นคุณคิโชวอินทำหน้ามีความสุขตอนพูดถึงยูกิโนะและโอกินาว่าก็เลยนึกถึงคำคำนี้ขึ้นมา
แต่ไปเปรียบหน้าเด็กผู้หญิงกับเทพมิรุคุนี่ก็ออกจะเกินไปหน่อยนะ
.
.
.
.
ผ่านการเปิดเทอมมาได้ไม่กี่วัน ยูกิโนะก็เดินเข้ามาหาผม เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่โรงเรียนให้ฟังอย่างที่ทำประจำ เห็นว่าวันนี้คุณคิโชวอินไปหาพวกยูกิโนะและมาโอะที่ห้องเปอติต์ เอาของฝากจากเกียวโตไปให้
ยูกิโนะทักเรื่องแผลที่นิ้วของคุณคิโชวอิน ก็ได้คำตอบว่าเพราะกำลังหัดทำอาหาร ในวันเกิดที่กำลังจะมาถึง ยูกิโนะก็เลยอ้อนขอให้ทำอาหารให้ทานเสียเลย
อืม คุณคิโชวอินกับการทำอาหารงั้นเหรอ
พอนึกภาพเธอใส่ผ้ากันเปื้อนยืนอยู่หน้าเตา ก็ออกจะเป็นภาพที่ดูดีอยู่นะ
ยูกิโนะนับวันจะยิ่งเจ้าเล่ห์มากขึ้นเรื่อยๆ ออดอ้อนขอให้ทำในสิ่งที่ตัวเองอยากได้ ชวนคุณคิโชวอินมาบ้านได้สำเร็จ แถมได้ทานอาหารฝีมือเธอ นับว่าเป็นโชคสองชั้นเลยก็ว่าได้
ผมวางมือลงบนหัวน้อง ขยี้เบาๆ ยูกิโนะเองก็หัวเราะ เอาหัวมาซุกผมอย่างอ้อนๆแบบเด็กที่ทำความดีแล้วอยากได้รับคำชมจากผู้ใหญ่
เด็กดี ยูกิโนะเด็กดี
วันรุ่งขึ้น ผมเข้าไปทักเธอทันทีเกี่ยวกับเรื่องนี้ คุณคิโชวอินดูลอกแล่กเหมือนกำลังหาทางหนีทีไล่ จะปฏิเสธอย่างนั้นเหรอ ไม่ให้หนีหรอกนะ
ผมเอาเรื่องยูกิโนะรอทานอาหารฝีมือคุณคิโชวอินขึ้นมาพูด พอเป็นเรื่องยูกิโนะ คุณคิโชวอินก็ปฏิเสธไม่ออก ผมรู้ว่าเธอต้องทุ่มฝีมือสุดชีวิตให้น้องชายของผมแน่นอน
เธอตอบตกลงแบบอ่อนระโหยโรยแรง บอกอย่างถ่อมตัวว่าไม่ให้คาดหวังมาก และนับจากวันนั้น ผมก็เห็นเธอนั่งอ่านตำราทำอาหารอยู่แบบขมักเขม้น ผมเลยเข้าไปชวนคุยเรื่องอาหารที่จะทำให้ยูกิโนะทาน
คุณคิโชวอินหมกมุ่นกับเรื่องที่จะทำอาหารให้ยูกิโนะจนไม่ได้ฟังที่ผมพูดไปเลยสักนิด
ผมเลยบอกเธอไปว่ามีเพื่อนๆของยูกิโนะมาด้วยอีกประมาณยี่สิบคน เป็นการสร้างความกดดันเพิ่มให้มากขึ้น คุณคิโชวอินก็ดูซีดเซียว แต่ก็รับคำว่าจะทำให้
ก็น่าน้อยใจอยู่นะ ที่ใครต่อใครก็สำคัญกับคุณคิโชวอินหมด ยกเว้นผม
.
.
.
.
วันงานมาถึง หลังจากแม่บ้านมาแจ้งว่าคุณคิโชวอินมาถึงแล้ว ผมก็เดินออกไปรับด้วยตัวเอง เป็นไปตามคาดที่คุณทาคาเทรุจะมาส่งถึงที่บ้าน แต่นั่นไม่ใช่สาระสำคัญ
ประเด็นอยู่ที่วันนี้คุณคิโชวอินแต่งชุดสีขาวล้วนจนแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองว่าจะได้เห็น
กระต่าย….
นั่นเป็นสิ่งแรกที่ผุดขึ้นมาในความคิด
ผมรีบเรียกสติตัวเองกลับมาเพื่อทักทายพี่น้องคิโชวอิน คุณทาคาเทรุยิ้มแย้มให้ แต่สายตานั้นคมกริบเหมือนจะมองทะลุเข้าไปถึงข้างใน
“สวัสดี ชูสุเกะคุง วันนี้ฝากน้องสาวผมด้วยนะ”
“ทางนี้ต่างหากล่ะครับ”
จะดูแลอย่างดีเลยล่ะครับ
คุณทาคาเทรุจ้องผมเขม็งราวกับรู้ว่าผมคิดอะไร แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่ากำชับคุณคิโชวอินไม่ให้เสียมารยาทแล้วก็กลับบ้านไป
ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกว่าน่ารัก อดที่จะยิ้มไม่ได้จริงๆ อย่างกับฝันไปเลยที่ได้เห็นกระต่ายขาวตรงตามภาพจินตนาการมายืนตรงหน้าแบบนี้
“วันนี้คุณคิโชวอินใส่ชุดสีขาวล้วนน่ารักจังเลยนะ เหมือนคุณกระต่ายเลยล่ะ”
“อุเหย!?”
คุณคิโชวอินอ้าปากค้าง อุทานเสียงแปลกๆออกมา ตาก็ยังมองผมเหมือนไม่คาดคิดว่าจะเจออะไรแบบนี้ เกือบจะหลุดขำออกมาแล้ว
อ้าว ก่อนหน้านั้นชมไปยังไม่เคยมีปฏิกริยาอะไรตอบกลับมาแท้ๆ ชอบให้ชมแบบนี้สินะ กระต่ายน้อย
ผมแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้กับท่าทางแบบนั้น ผายมือนำทางไปที่ห้องจัดงาน เหลือบมองก็เห็นคุณคิโชวอินจ้องแผ่นหลังผมเขม็ง ทำเหมือนอาฆาตแค้น
มีอะไรติดเสื้อผมอย่างนั้นเหรอ
เสียงหัวเราะของพวกเด็กๆดังขึ้นตอนเข้าใกล้ห้องจัดงาน คุณคิโชวอินดูกังวลนิดหน่อยว่าตัวเองจะมาช้า แต่ผมบอกว่างานยังไม่เริ่ม และมาซายะก็มาสายด้วย เธอก็ดูโล่งใจหน่อยๆ
คุณคิโชวอินยิ้มกว้างโบกมือให้ยูกิโนะ ทักทายแม่ของผมแล้วส่งปิ่นโตให้ ผมปล่อยให้แม่กับน้องต้อนรับคุณคิโชวอินไป ส่วนตัวเองก็เดินไปรับแขกคนอื่นๆที่ได้เชิญมาในวันนี้
เมื่อแขกของยูกิโนะมากันครบแล้วก็ได้เวลาเป่าเค้ก ร้องเพลงอวยพรวันเกิดให้ คุณคิโชวอินส่งของขวัญให้ยูกิโนะ กล่องใหญ่เชียว
เค้กถูกตัดแจกจ่ายตามที่นั่ง และในที่สุดก็ถึงเวลาของอาหารที่คุณคิโชวอินทำมาให้ยูกิโนะทาน เป็นจิราชิซูชิหน้าตาสวยงาม จัดแต่งมาอย่างดีในปิ่นโตสองชั้น
มาดามคิโชวอินมักจะคุยฟุ้งในวงสังคมเรื่องลูกสาวที่มักจะเข้าครัวทำอาหารให้ที่บ้านทานอยู่เสมอ ประธานคิโชวอินก็คุยเรื่องลูกสาวปักลายถุงเท้าให้พ่อบ้าง ถักตุ๊กตาให้บ้าง งานอดิเรกสมเป็นกุลสตรีจริงๆ
คุณคิโชวอินคุยเรื่องนี้กับแม่ของผมอย่างถ่อมตัว ถ้วยแบ่งจิราชิซูชิมาวางตรงหน้าผม หน้าตาก็สอบผ่านอยู่แต่ไม่รู้รสชาติจะเป็นอย่างไร
อร่อยแฮะ
น่าเสียดายที่มีนิดเดียว ถ้าเป็นไปได้ก็อยากทานอีก อยากทานฝีมือคุณคิโชวอินอีกจัง
ยูกิโนะก็เอ่ยปากชมออกมาพร้อมกับยิ้มกว้าง ใบหน้าคุณคิโชวอินก็ค่อยๆปรากฎรอยยิ้มขึ้นมาอย่างโล่งใจ เธอเหลียวมองรอบๆดูปฏิกริยาคนอื่นแล้วก็มาหยุดที่ผม สายตาดูคาดหวัง
“อื้อ อร่อยจริงๆ คุณคิโชวอินทำอาหารเก่งนะ”
ที่ผมทานจนหมดเกลี้ยงก็น่าจะเป็นคำยืนยันได้ แต่คุณคิโชวอินทำตาโตอย่างประหลาดใจ แล้วก็จ้องเอาๆเหมือนจะคาดคั้นคำตอบที่แท้จริง
คิดว่าผมจะแกล้งชมเพื่อเป็นมารยาท ฝืนทานฝีมือคุณงั้นเหรอ
“ไม่ได้ฝืนนะ”
เธอสะดุ้งเฮือกทันที เหมือนเด็กที่ถูกจับได้ว่าทำอะไรผิด คิดว่าผมอ่านใจออกอีกแล้วงั้นสิ
“เปล่านะ มันเขียนไว้ที่หน้าหมดต่างหาก”
คนที่เปิดเผยความรู้สึกทุกอย่างออกมาทางสีหน้าอย่างคุณน่ะ ไม่ต้องอ่านใจก็รู้ว่าคิดอะไรอยู่
คุณคิโชวอินหน้ามุ่ย นั่งหันหลังให้ผมทานเค้กไปไม่ยอมสบตา สงสัยกลัวจะถูกอ่านใจ
น่ารัก
ผมนั่งมองกระต่ายขาวในอิริยาบทต่างๆแบบห้ามตัวเองไม่ได้เลย
มาโอะจังชมคุณคิโชวอินเรื่องทำอาหาร ยูกิโนะเด็กคนอื่นๆก็ช่วยเสริม แต่คุณคิโชวอินทำหน้าแหยๆ แล้วก็พูดออกมาว่ามีคนช่วยทำด้วย รู้สึกจะเป็นคุณนารุโทมิที่เคยเจอกันในงานเลี้ยงของตระกูลคิโชวอิน
คนที่ซื่อสัตย์และตรงไปตรงมาแบบคุณคิโชวอินไม่มีทางรับความดีความชอบไว้คนเดียวแน่ๆ นั่นก็เป็นข้อดีอีกอย่างของเธอ แม่เองก็ดูจะถูกใจความซื่อตรงของเธอด้วยเหมือนกัน
คนแบบคุณคิโชวอินน่ะ หายากในสังคมชั้นสูงที่ใส่หน้ากากเข้าหากันแบบนี้
พอมาถึงช่วงเวลาแกะของขวัญ ของที่คุณคิโชวอินมอบให้ยูกิโนะคือเครื่องทำความชื้นที่ทำมาคล้ายๆอควอเรียม มีพวกรูปจำลองปลาทะเลลอยไปมา เป็นของที่คำนึงถึงสุขภาพของยูกิโนะที่เป็นโรคหอบหืด เอาใจใส่ยูกิโนะจริงๆ
เธอเอาของขวัญให้ยูกิโนะอีกกล่อง ข้างในเป็นห่วงกลปริศนา เธออธิบายวิธีเล่นคร่าวๆว่าต้องแกะห่วงที่เกี่ยวพันอยู่ให้ออก พวกเด็กๆก็ลองเล่นทันที แต่สุดท้ายก็เอามาให้ผมช่วยแก้ปริศนา
นั่งหมุนๆไปมาอยู่ครู่หนึ่ง ห่วงกลที่เด็กๆเอามาให้ผมก็แยกออกจากกัน ผมส่งคืนให้เด็กๆเอาไปเล่นกันเอง
คุณคิโชวอินยิ้มเหมือนจะดีใจที่ทุกคนชอบของที่เธอเอามา
นอกจากนี้ก็ยังมีพวกบอร์ดเกมและเจงก้าที่เธอพกมาด้วย ที่หิ้วของมาพะรุงพะรังก็คือของพวกนี้ด้วยงั้นเหรอ
ของเล่นเยอะจริงๆนะ กะจะเล่นกับพวกเด็กๆเต็มที่เลยล่ะสิ
แม่บ้านมาแจ้งว่ามาซายะมาถึงแล้ว มาซายะก็ปรากฎตัวทันทีแบบไม่ต้องเดินไปรับที่หน้าประตู
“โทษที มาช้าไปหน่อย”
มาซายะตรงดิ่งมาหายูกิโนะ กล่าวอวยพรวันเกิด ในมือมีถุงหิ้วทั้งสองข้าง ถุงหนึ่งเป็นกล่องของขวัญ อีกถุงคือถุงประทับตราร้านเค้กบ้านคุณทาคามิจิ
“มาซายะ นี่ไปเอาเค้กมาก่อนก็เลยมาสายเหรอ”
“ก็นะ”
เค้กน่ะ ให้ใครไปเอาก็ได้ แต่นายอยากไปเจอคุณทาคามิจิเองมากกว่าล่ะมั้ง ก็เลยยอมมาสาย น่าเห็นใจคนมีรักจริงๆ นิดๆหน่อยๆก็เอา
ยูกิโนะเปิดกล่องเค้กออกแล้วก็อุทานอย่างตื่นเต้น เค้กถูกแกะออกมาจากกล่อง วางให้ทุกคนได้เห็นว่าเป็นเค้กสีขาวมีสตรอว์เบอร์รี่ประดับตกแต่ง เขียนข้อความว่า “Happy Birthday Yukino” มีเมอแรงก์รูปตุ๊กตาหิมะประดับอยู่
มาซายะอธิบายว่าตอนเขาถามว่ามีรีเควสต์อะไรรึเปล่า เลยขอให้ทำเมอแรงก์ตุ๊กตาหิมะนี่ด้วย ยูกิโนะดูดีอกดีใจ ก็ชอบตุ๊กตาหิมะมากเลยนี่นะ
เราร้องเพลงอวยพรวันเกิดยูกิโนะอีกรอบ ตัดแบ่งเค้กของร้านคุณทาคามิจิ เค้กก้อนไม่ใหญ่มากเลยได้มาคนละนิดละหน่อย คุณคิโชวอินทำท่าอาลัยอาวรณ์ที่ต้องยกสตรอว์เบอร์รี่ที่อยู่บนเค้กให้เด็กๆไปด้วยท่าทางกล้ำกลืนฝืนทนแต่พยายามจะไม่แสดงออก
พอไม่ได้ทานของที่ชอบ ถึงกับต้องตัดใจขนาดนั้นเชียวเหรอ
คุณทาคามิจิก็ฝีมือดี ทำตุ๊กตาออกมาได้น่ารักจนยูกิโนะดูกลุ้มอกกลุ้มใจกับการที่ต้องทานเมอแรงก์ชิ้นนี้ ก็ทานๆไปเถอะ เดี๋ยวมันหมดอายุแล้วจะเสียดายทีหลังนะ
ของขวัญที่มาซายะเอามาให้คือสมุดรวมภาพเขียนของแอชเชอร์เล่มทั้งใหญ่และหนัก ชอบให้หนังสือจริงๆเลยนะ มาซายะ
ยูกิโนะชวนคุณคิโชวอินไปนั่งดูด้วย ส่วนแม่ที่นั่งอยู่ข้างๆขอถอนตัวออกไปเพราะตาลาย
เด็กๆเริ่มเล่นเกมส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดกันสนุกสนาน ยูกิโนะเลยปิดหนังสือดังฉับแล้วไปร่วมเล่นกับเพื่อน ทิ้งแอชเชอร์ไว้บนโต๊ะให้อยู่คนเดียวเปลี่ยวเหงา
คุณคิโชวอินดูท่าทางจะอยากเล่นบอร์ดเกมที่เอามา ผมกับยูกิโนะมองตากันอยู่ครู่หนึ่งแล้วลากมาซายะมาร่วมวง
นรกกำลังคืบคลานไปหามาซายะ โดยที่เจ้าตัวไม่รู้อิโหน่อิเหน่ซักนิด
.
.
.
.
มาซายะได้ลูกแฝด...รอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้
ผม ยูกิโนะและคุณคิโชวอินจ่ายค่าอวยพรให้ไปเป็นเงินก้อนใหญ่ มาซายะก็ดูอารมณ์ดีสุดๆ วางเงินกองไว้ให้เห็นจะๆว่ามีทรัพย์สินอยู่ในมือเท่าไหร่ ซื่อตรงเกินไปแล้ว
เกมแรกน่ะ อ่อยให้ก่อน ให้มาซายะหลงระเริงกับชัยชนะไปก่อน เดี๋ยวก็ได้รู้
เกมถัดไป ยูกิโนะเป็นนายธนาคาร คอยหมุนรูเล็ตต์บอกชะตากรรมผู้เล่น
มาซายะลงทุนพลาดครั้งใหญ่ เลยขาดทุนย่อยยับ ดังนั้นก็ต้องจ่ายเงินก้อนโตให้ธนาคาร เงินน่าจะหายไปจากมือมาซายะไปราวๆหนึ่งในสามได้
พอหมุนรูเล็ตต์อีก โชคร้ายเกิดกับมาซายะอีก ดวงซวยจังเลยน้า
เกมจบที่มาซายะหมดเนื้อหมดตัว ไม่เหลืออะไรเลย พ่ายแพ้ไปอย่างน่าอนาถ เจ้าตัวก็ดูแค้นเคืองอยู่ พยายามจะพลิกมาเป็นผู้ชนะให้ได้ ขอแก้มืออีกรอบ
ผมกับยูกิโนะลอบยิ้มให้กัน หมูวิ่งมาชนปังตอเองชัดๆ
ผม คุณคิโชวอินและยูกิโนะไล่ต้อนมาซายะกันอย่างสนุกสนาน มาซายะลงทุนกี่ครั้งก็ขาดทุนย่อยยับ หรือไม่ก็เดินไปตกช่องทรัพย์สินมูลค่าสูงๆของคนอื่นอยู่ร่ำไป พอเปิดโอกาสให้กู้เงินจากธนาคารก็ตะครุบไว้ทันทีเพราะต้องการเงินไปโปะหนี้อย่างเร่งด่วน
แต่ดอกเบี้ยน่ะมันโหดนะ มาซายะ
สุดท้าย มาซายะไม่เหลืออะไรเลยนอกจากเช็คเด้ง หนี้เงินกู้ ดอกเบี้ยที่สูงกว่าเงินต้นและเด็กทารกอีกสิบกว่าคนที่ต้องหาเลี้ยง
โถ น่าสงสาร
ยูกิโนะกับคุณคิโชวอินนับเงินที่ได้จากมาซายะมาเป็นฟ่อน ร่ำรวยกันใหญ่
มาซายะลุกจากเก้าอี้ ท่าทางฉุนเฉียวสุดๆที่กลายเป็นเหยื่อแต่เพียงผู้เดียวในเกม เพิ่งจะรู้ตัวอย่างนั้นเหรอว่าเล่นไปก็ไม่ชนะน่ะ
มีเด็กๆสนใจอยากเล่นด้วย คราวนี้พวกเราก็เลยเปิดเกมใหม่ แต่เป็นไปด้วยความเมตตาปราณีกว่าเมื่อครู่ จะให้เด็กๆต้องมาเจอสภาพหนี้ท่วมหัวแบบมาซายะก็กระไรอยู่
มีเสียงเชียร์ดังมาจากอีกมุมของห้อง พอหันไปดูก็เห็นมาซายะยืดตัวขึ้น ดูท่าจะภูมิใจที่สามารถดึงชิ้นส่วนที่ยากๆแล้วยังไม่ล้มของเกมเจงก้าได้ คุยโม้เรื่องเคล็ดลับเสียยกใหญ่
ทำเป็นเก่ง เมื่อกี้ยังเป็นแค่เหยื่อแท้ๆ
.
.
.
.
เวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปเร็วเสมอ เผลอแป๊บเดียวก็มืดค่ำแล้ว เด็กๆที่มางานทยอยกลับไปจนหมด คุณคิโชวอินเองก็ได้เวลากลับเช่นกัน แม่กับยูกิโนะกล่าวขอบคุณเธอและชวนมาเที่ยวที่บ้านอีก คุณคิโชวอินไม่ได้ปฏิเสธ แต่ก็ไม่ตอบรับ
เธอกล่าวคำอำลากับมาซายะที่เพิ่งได้ของเล่นใหม่คือห่วงกลที่เธอเอามาให้ยูกิโนะ เห็นว่าเป็นห่วงกลระดับยากสุด มาซายะนั่งเล่นไปหน้าเครียดไป ใช้สมาธิขั้นสูงสุด
ผมปล่อยมาซายะไว้กับของเล่น เดินไปส่งคุณคิโชวอินขึ้นรถที่หน้าบ้าน รถอีกคันมาจอดเทียบแทบจะในเวลาเดียวกัน
ยุยโกะก้าวออกมาจากรถคันนั้น
รถของคุณคิโชวอิน ค่อยๆแล่นห่างออกไปไกลจนลับสายตา และหน้ากากที่ผมโยนทิ้งไปยามเมื่ออยู่กับคุณคิโชวอินและมาซายะถูกนำขึ้นมาสวม
ริมฝีปากของผมค่อยๆขยับเป็นรอยยิ้ม เหมือนเป็นหน้าที่ที่จะต้องยิ้ม
---------------------------------------------------------------------------------
บอกว่าอยากกิน เดี๋ยวเจอฝีมือการทำอาหารที่แท้จริงของคุณคิโชวอินเข้าไปแล้วนายจะหนาวนะ ชูสุเกะคุง
>>936 ช็อกโกแลตกล่องนั้นน่าจะเก็บรักษาไว้เป็นอย่างดี ฮีอาจจะทุ่มเทวิจัยค้นคว้ายืดอายุการเก็บออกไปให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ ส่วนกล่องก็ทูนหิ้งไว้ กราบไหว้เช้าเย็น ซารังแฮโย แล้วก็กราบ
>>933 แหมๆ ฟินเลยสิท่าที่อยู่ๆกระต่ายก็มาให้เห็นตัวเป็นๆตรงหน้า เผลอคิดอะไรไม่ดีไม่งามอยู่ด้วยใช่มะ ท่านพี่จับสัญญาณอันตรายได้สินะ สัญชาตญาณของซิสค่อนไม่มีทางพลาด
ฟิคดีงามจริงๆ เอ็นโจดูดีขึ้นมากๆในมุมนี้55555ยูกิโนะก็ยังคงน่ารักแล้วมีแผนการ ส่วนนายมาซายะ น่าสงสารเค้านะคะ55555555
ไปอาบน้ำมา มาอ่านทวนซ้ำหาคำผิด กูก็อปตกไปหลายบรรทัดเลยนี่หว่า ร้ายแรงยิ่งกว่าคำผิดอีก //กราบขออภัยทุกคน
------------
ที่ถูกต้องต้องเป็นแบบนี้นะ >>935
รอบนี้ผมเป็นนายธนาคาร พอหมุนรูเล็ตต์ โชคร้ายก็เกิดกับมาซายะอีกแล้ว
คำสั่งยึดทรัพย์จากผู้เล่น ทำให้ผมยึดทรัพย์จากมาซายะมาเกือบเหี้ยน เหลือไว้ให้พอดิ้นหนีหาทางรอดเอาเอง แต่ทางนั้นถูกตอกตะปูปิดด้วยยูกิโนะที่ได้คำสั่งยึดทรัพย์เหมือนกัน
คุณคิโชวอินรวยเอาๆ ผมและยูกิโนะไม่ได้แตะต้องเธอเลย แถมยังเอื้อคำสั่งที่เป็นประโยชน์กับเธอด้วยซ้ำ เช่นมีบ่อน้ำมันผุดขึ้นที่หลังบ้าน เพิ่มมูลค่าทรัพย์สินที่ครอบครอง
มาซายะถลึงตาใส่อย่างแค้นเคือง บอกให้ผมไปเอาเงินจากคนที่รวยที่สุด
“กฎของการตัดออกยังไงล่ะ เอาคนที่ปวดใจน้อยที่สุด”
ใช่แล้วล่ะ ผมไม่สามารถทำร้ายคุณคิโชวอินหรือยูกิโนะได้ นายก็เป็นเหยื่อสังเวยไปก็แล้วกันนะ ถือซะว่าเอาคืนที่ทำให้ผมและคุณคิโชวอินเดือดร้อนหลายๆสิ่งที่ผ่านมา
สนุก สนุกชะมัด
ผม คุณคิโชวอินและยูกิโนะไล่ต้อนมาซายะกันอย่างสนุกสนาน มาซายะลงทุนกี่ครั้งก็ขาดทุนย่อยยับ หรือไม่ก็เดินไปตกช่องทรัพย์สินมูลค่าสูงๆของคนอื่นอยู่ร่ำไป พอเปิดโอกาสให้กู้เงินจากธนาคารก็ตะครุบไว้ทันทีเพราะต้องการเงินไปโปะหนี้อย่างเร่งด่วน
แต่ดอกเบี้ยน่ะมันโหดนะ มาซายะ
สุดท้าย มาซายะไม่เหลืออะไรเลยนอกจากเช็คเด้ง หนี้เงินกู้ ดอกเบี้ยที่สูงกว่าเงินต้นและเด็กทารกอีกสิบกว่าคนที่ต้องหาเลี้ยง
โถ น่าสงสาร
ยูกิโนะกับคุณคิโชวอินนับเงินที่ได้จากมาซายะมาเป็นฟ่อน ร่ำรวยกันใหญ่
มาซายะลุกจากเก้าอี้ ท่าทางฉุนเฉียวสุดๆที่กลายเป็นเหยื่อแต่เพียงผู้เดียวในเกม เพิ่งจะรู้ตัวอย่างนั้นเหรอว่าเล่นไปก็ไม่ชนะน่ะ
มีเด็กๆสนใจอยากเล่นด้วย คราวนี้พวกเราก็เลยเปิดเกมใหม่ แต่เป็นไปด้วยความเมตตาปราณีกว่าเมื่อครู่ จะให้เด็กๆต้องมาเจอสภาพหนี้ท่วมหัวแบบมาซายะก็กระไรอยู่
มีเสียงเชียร์ดังมาจากอีกมุมของห้อง พอหันไปดูก็เห็นมาซายะยืดตัวขึ้น ดูท่าจะภูมิใจที่สามารถดึงชิ้นส่วนที่ยากๆแล้วยังไม่ล้มของเกมเจงก้าได้ คุยโม้เรื่องเคล็ดลับเสียยกใหญ่
ทำเป็นเก่ง เมื่อกี้ยังเป็นแค่เหยื่อแท้ๆ
ก๊อกๆ ฮัลโหล~ นี่โม่งแปลนะ จะบอกว่าเอาตอนใหม่มาหย่อนไว้ให้ ที่ต้องแจ้งให้ทราบเพราะ... เดี๋ยวกูจะหนีไปเที่ยว 55555555 คงหายไปซักสัปดาห์นึงบวกอีกนิดหน่อยน้า ระหว่างนี้ถ้าคิดถึงกันก็อ่าน 231 ตอนที่มีวนๆ ไปก่อน แล้วกลับมาเจอกันใหม่ รักโม่งฟิคโม่งนักอ่านทุกคนเลยนะ ถึงไม่ได้มาตอบก็อ่านเสมอนะ ม๊วบ //โปรยจูบรอบทิศก่อนลากกระเป๋าไปขึ้น private jet plane เก๋ๆ แบบเด็กซุยรัน//
โชคดีโม่งแปล เที่ยวให้สนุกนะ
เที่ยวให้สนุกเด้อออ ของฝากขอเปนตอน#232-250 55555
อ้าว เม้นได้เฉย ส่องเว็ปนี้มานาน ในที่สุุดก็เม้นได้ เย้!!!!
>>944 ขอบคุณสำหรับตอนใหม่นะมึง เที่ยวให้สนุกน้าาา กูจะต้มกาวรอมึงกลับมาเอ๊งงงงง
ตอนใหม่นี่...เรย์กะดูฉุนเฉียวเป็นพิเศษเลยแฮะ เป็นเรื่องเอ็นโจกับยุยโกะทีไรนางโกรธกับโมโหทุกที แต่กูฮาตรงริรินะพูดว่ายุยโกะสวยมากเหมือนเทพธิดาแล้วทุกคนพร้อมใจกันหันมองเรย์กะ กับยุยโกะสวยบอบบางชวนให้ปกป้อง เป็นคนที่ตรงข้ามกับเรย์กะทุกอย่าง แล้วเรย์กะคิดว่าตัวเองขี้เหร่นิสัยเลวกร้านโลก โถ โถ คิดไปได้ ท่านเรย์กะออกจะน่ารักกกกกกก ที่ผ่านมาใครก็ชมว่าสวยทั้งนั้น ยุยโกะอะไรนี่ทาบไม่ติดหรอกค้าาาา เทพธิดาหรือจะสู้เจ้าแม่กาลี เรายิ่งใหญ่กว่าเห็นๆ ยุยโกะน่ะผีคนเป็น เป็นศพใต้ต้นซากุระชัดๆนะคะ อย่าไปกลัวสิ
เออ แต่ตอนนี้กูรู้สึกเคืองขุ่นคุณชายเอ็นโจว่ะ อะไรวะ ดูยังไงก็จงใจทักท่านเรย์กะแบบสนิทสนมยั่วคาซึรางิชัดๆ รู้ทั้งรู้ว่าตาไก่โง่มันจะตามไปจิกๆ ท่านเรย์กะทีหลัง หรือมีหวังผลอะไรลึกซึ้งเปล่าวะ ถ้ามีเฉลยว่าจงใจตีสนิทกับท่านเรย์กะยั่วให้คุณยุยโกะหึงกูจะโกรธเอ็นโจมากนะ ฮึ่ยยยยยยยยย
>>951 แต่ถ้าเป็นแบบนั้นจริง กูก็จะโกรธเหมือนกันนะ รู้ทั้งรู้ว่าอีไก่โง่มันต้องแจ้นไปฟ้องแน่ๆ แต่เสือกพูดออกมา หรือฮีไม่แคร์ ไม่เห็นหัวสองคนนั้น กูจะสนิทกับใครก็เรื่องของกู ก็เลยพูดออกไปแบบจงใจกวนตีนอีไก่โง่ ถึงอีนี่จะไปเหวี่ยงใส่เรย์กะทีหลัง เรย์กะคงรับมือได้ไม่มีปัญหา
ที่ตอนนี้ยังไม่เคืองเพราะยังไม่เฉลยบวกกับได้มุมมองซาโตมิช่วยไว้แท้ๆเลยนะคะท่านเอ็นโจ
>>944 วนไป 5-6 รอบแล้วเนี่ย ถ้าโม่งแปลไปเที่ยวยาวอาทิตย์นี้สงสัยจะต้องเริ่มวนรอบใหม่อีกรอบละ กว่าจะรู้ตัวอาจจะวนไปถึง 10 รอบก็ได้นะ
>>950 เออ แปลตอนล่าสุดนี่ดูท่านเรย์กะจะหงุดหงิดเป็นพิเศษจริงๆ ด้วยนะ ไม่น่าจะใช่แค่หมั่นไส้คนหมู่บ้านมีรักละม๊างงงง ดูจะเจาะจงโมโหคู่เอ็นโจกะยุยโกะมากกว่าคนอื่นๆ นะ แถมตอนนี้ก็เน้นเรื่องยุยโกะซะ.....
>>953 หนูก็ไม่รู้วววววววว ถถถถถถถถถถถ
ที่อ.แกหายไปนานๆตอนนี้อาจจะไปเขียนตอนมาประทานพรอะไรซักอย่างอยู่ก็ได้ กูก็ได้แต่กราบสักการะอ้อนวอนไปว่าขอให้ประทานพรให้คุณชายเอ็นโจด้วยเถิด
แต่พูดก็พูด เอ็นโจทำกูเวียนเฮดอีกแล้ววว เอ็นโจ side story แม่งเขียนยากตรงที่ต้องมานั่งเดาใจอีตานี่ให้ออกนี่ล่ะ ถึงจะรู้ว่าฮีไม่มีทางทำร้ายเรย์กะก็เหอะ แต่ตอนนี้กูเดาใจฮีไม่ออกเลยจ้าาาาา ไอ้คนลึกลับซับซ้อนเอ้ย //ดึงเหนียงชูสุมอยเพื่อลงโทษ
ปล. กูฮาตรงที่พิมพ์ข้อความข้างบนอยู่ดีๆ เพลงไว้ใจฉันได้เสมอของพี่คิวแม่งถูกรันมาให้กูฟังเฉย ทั้งที่ในลิสต์เพลงกูมีเป็นพันๆเพลง หยั่งกะองค์ชายตอบกูมาซะงั้น คราวที่แล้วกูแซวก็ทำมือถือค้าง คราวนี้ถึงกับเปิดเพลงตอบกลับมาเลยหรอมมม แอบกลัวอยู่นะเนี่ย 55555555
>>954 แต่กุชอบนะ นางร้ายแบบยุยโกะอ่ะ...คือแม่งร้ายลึก ร้ายเงียบไม่ใช่มากรี๊ดๆ ดีดดิ้นแบบยัยไมฮามะหรือตาไก่โง่ ไม่ใช่แบบนางร้ายหนังไทยด้วย
คิดอะไรอยู่ก็ไม่รู้ แถมตอนที่พบหน้าก็มารยาทดีไม่มีตีรวน แถมมองจากมุมริรินะยังเป็นคนดีได้อีก คือริรินะนี่อ่านคนเก่งระดับนึงแล้วแถมมีสายข่าวด้วย
คือถ้าท่านพี่เป็นจอมมารบอสลับเนี่ย ยุยโกะคงประมาณเทวทูตจากสวรรค์ที่เนื้อในดำเมี่ยมเต็มไปด้วยแผนการว่ะ
เปรียบเอ็นโจเป็นโลมาสวมหนังกระต่าย
เรย์กะเป็นแกะน้อยสวมหนังหมาป่า
ยุยโกะคงไม่แคล้วแมงมุมแม่ม่ายดำในคราบผีเสื้อ
อ้ออีกนิด...ตอนนี้ปั่นฟิกยุยโกะอยู่ อยากอ่านแบบไหนก่อนระหว่างยุยโกะ ณ โยซากุระกับท่านพี่แอนด์ยุยโกะ
กระซิก โม่งแปล กูจะคิดถึงมึง เที่ยวให้สนุกนะ
เรือเอ็นโจมักจะเจอตอเสมอเลยนะ พอบทกำลังส่ง ก็ชนตาซะเรือแตกคนละทิศ
แต่พอรู้ข้อมูลว่าเป็นสาวอายุเยอะกว่า อย่างกับถูกจับหมั้นตั้งแต่เกิด ญาติที่อายุใกล้เคียงกัน คนละเพศ ไอ้เรือล่มในหนองทองจะไปไหน ถ้าเป็นแบบที่ว่าจริงคงยากที่จะปรับเปลี่ยน เพราะแบบนี้รึเปล่าที่พ่อแม่คิโชวอินถึงพยายามดันลูกสาวไปหาคาบุ ทั้งที่ตระกูลเอ็นโจก็ดูระดับไม่ค่างกันมาก
รวบรวมคะแนนโหวตชื่อกระทู้ก่อนนะ ยังโหวตได้เรื่อยๆ ไว้ใกล้ๆ แล้วอย่าลืมตั้งกระทู้ใหม่ล่ะ
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการซื้อบ้านพร้อมที่ดินในหมู่บ้านมีรักถวายเจ้าแม่ (หลังที่ 17) ----- IIIIII
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแว่วเสียงความรักของสาวน้อย (ข่าวลือความรักของเจ้าแม่รอบที่ 17) ----- III
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับข่าวลือรักๆ ใคร่ๆ ของท่านเรย์กะ! (เรื่องที่ 17) ----- I
กูเป็นโม่งใหม่ ไล่อ่านตั้งแต่มู้แรกมา ใช้เวลา 6 วัน แถมยังทำให้กูติดจนต้องไปอ่านในคาบเรียนต่ออีก อหหห. เหมือนมีเวทสะกดด้วยอะไรสักอย่างดึงไว้เลย (กาวหรือกัญหว่า)
กูว่ากูไม่ได้คิดไปเองนะว่าท่านเรย์กะรู้สึกอะไรกับเอ็นโจอ่ะ ตอนงานโรงเรียนนั่นก็ทีนึง ครั้งนี้ก็ด้วย ทุกคนตื๊อยังไงก็ไม่ยอมไปถาม ตอนตื๊อเรื่องคาบุรากิครั้งก่อนยังไปถามให้เลย เห็นชัดว่ามีทิฐิบางอย่างในใจแน่ๆ!
>>974 กูก็ว่างั้น ดีไม่ดีเรย์กะเริ่มรู้สึกดีๆกับเอ็นโจแล้วก็ได้แต่ด้วยความซึนมันมากกว่า เลยไม่ยอมรับ แต่ออกอาการแบบนี้มีเหรอที่จอมมารสต๊อกเกอร์จะไม่รู้หวังว่าถ้าเคลียร์ปมตรงนี้ได้ เอ็นโจคงรุกอ่ะ แต่พอขึ้น ม.ปลาย ก็รุกแล้วแต่เรือติดตอเพราะเรย์กะตัดความหวังเหล่าลูกเรือตลอดอ่ะ ถ้าจะอวยเอ็นโจคงต้องหวังยูกิโนะเป็นกัปตันอ่ะ
>>974 กูว่ากูก็ไม่ได้คิดไปเองนะ กับคู่อื่นนางจะแค่หมั่นไส้ หรือไม่ก็คิดโหยหาว่าทำไมฉันถึงไม่มีแบบเขา อาจจะประชดประชันไปตามเรื่องตามราวที่นางเพ้อบ้าง แต่ก็จะอวยพรให้รักกันราบลื่นเช่นคู่ซากุระ มีจิตใจเอ็นดูเช่นคู่อิวามุโระหรือหัวหน้าห้องไรงี้ แต่พอยุยโกะโผล่มาทีไร นางมีความคิดด้านลบมาเต็ม หมดอาลัยตายอยากบ้างล่ะ หดหู่บ้างล่ะ หลังๆมานี่นางโกรธตลอดอ่ะ สัมผัสได้ถึงความโกรธแบบจริงๆจังๆ หงุดหงิด ไม่พอใจ ทั้งที่ยุยโกะก็ไม่ได้มาทำอะไรนางนะ แค่ไปควงแขนชู ยิ้มสวยๆให้ คุยกันก็แค่แบบผิวเผินครั้งเดียวในงานซากุระ แถมพอยุยโกะโผล่มานางชอบตัดฉับความคิดตัวเองตลอดเลยนะ ปกตินางจะปิดท้ายตอนด้วยความคิดฮาๆ การกระทำฮาๆ มีบ่นนั่นบ่นนี่บ้างตามประสา
พอมียุยโกะเข้ามาเกี่ยวนางปิดตัวเองทันที เช่นตอนที่ไปดื่มชากับพี่น้องเอ็นโจ แล้วมีโทรศัพท์มา กูว่านางรู้นะว่าใครโทรมา นางตัดท้ายบทห้วนๆทันที ไม่เผยความคิดอีกเลย บอกแค่จับมือเดินไปขึ้นรถกับยูกิโนะ ให้รถไปส่งบ้าน ผิดวิสัยนางมาก ไม่เชื่อก็ไปลองจิ้มๆมาซักตอนมาเทียบกับตอนที่ยุยโกะออกสิว่าเป็นอย่างที่กูบอกมั้ย
คนแบบยุยโกะนางก็เจอมาแล้วนะ ซากุระไง สาวสวยบอบบางน่าปกป้อง แอบชอบเพื่อนสมัยเด็ก เห็นเรย์กะเป็นคู่แข่งความรัก ตอนนั้นเรย์กะยังกล้าเดินไปบอกซากุระตรงๆเลยว่าไม่ได้คิดอะไรด้วย เรามาเป็นเพื่อนกันเถอะนะตัวเธอ โอ้เย้ มิตรภาพคือเวทมนต์ แต่กับยุยโกะนางหนีทันที กูว่าถ้าไม่คิดอะไรเหมือนเคสซากุระ นางต้องกล้าเผชิญหน้าแล้ว บอกตรงๆไปเลยจะได้ไม่คาราคาซังแบบนี้
>>974 กูว่านางชอบเขา อาจจะรู้ตัวตั้งแต่ยุยโกะมาที่โรงเรียนเลยด้วย ถึงได้หมดอาลัยตายอยากขนาดนั้น แต่พยายามปฏิเสธตัวเองด้วยการเฉไฉไปเรื่องอื่นว่ะ แบบว่า เอ็นโจคือคนที่นางไม่สมควรจะชอบ เป็นคนเจ้าเล่ห์ คิดอะไรอยู่ก็ไม่รู้ ห้ามไปตกบ่วงคนแบบหมอนี่นะ แล้วนางก็จะย้ำๆตัวเองตลอดว่าเอ็นโจคือคนหมู่บ้านมีรัก นางตั้งธงในใจว่าเขามีแฟนแล้วๆๆๆๆ ตลอดเวลาอ่ะ ที่ไม่กล้าไปถามให้ชัดๆก็น่าจะกลัวคำตอบของเอ็นโจด้วยแน่ๆ
ว่าไปเวลาตอนที่คาซึรางิโผล่มานี่ เรย์กะไม่เคยปฏิเสธตรงๆรึเปล่านะ?(ไม่แน่ใจ) บ่ายเบี่ยงไปว่าคาซึรางิเป็นโฮโม หรือหาเรื่องอื่นแทน
>>976 เรย์กะเวลามีเรื่องเดือดร้อนทีไร นอกจากท่านพี่แล้ว นางเห็นเอ็นโจเป็นที่พึ่งตลอดล่ะ หลายครั้งนะที่นางนึกจะไปขอความช่วยเหลือจากเอ็นโจ แต่ก็ไม่ยอมทำ กลัวเป็นหนี้บุญคุณมั่งอะไรมั่ง แต่ในเวลาคับขัน เอ็นโจช่วยตลอด และนางก็รู้ด้วยว่าเอ็นโจต้องมาช่วยนาง ที่กล้าขายเอ็นโจปากบอกว่ากลัว แต่เรย์กะก็รู้อยู่ลึกๆนะว่าเขาจะไม่ทำอะไรหรอก แค่โผล่มายิ้มแบบรู้ทันให้นางสำนึกผิดไปเอง
กูว่านางผูกพันกับเอ็นโจแบบซึมลึก ค่อยๆซึมเข้าไป อาจจะใช้เวลานานหน่อย ถึงตอนนี้จะยังไม่รู้ แต่ซักวันนางจะรับรู้เอง อยากให้วันนั้นมาถึงจัง จะมีโอกาสได้เห็นมั้ยน้อ~~
เราปิดโหวตชื่อมู้หน้าตอน 990 ดีมะ
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการซื้อบ้านพร้อมที่ดินในหมู่บ้านมีรักถวายเจ้าแม่ (หลังที่ 17) <--- โหวตอันนี้~
โหวตบ้านพร้อมที่ดินอีกเสียง
อีก 10 คอมเมนท์ เตรียมไปกันเถอะ ใครสะดวกรบกวนตั้งกระทู้โหน่ย~
ผลโหวต
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการซื้อบ้านพร้อมที่ดินในหมู่บ้านมีรักถวายเจ้าแม่ (หลังที่ 17) ----- IIIIIIII
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแว่วเสียงความรักของสาวน้อย (ข่าวลือความรักของเจ้าแม่รอบที่ 17) ----- III
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับข่าวลือรักๆ ใคร่ๆ ของท่านเรย์กะ! (เรื่องที่ 17) ----- I
บ้านพร้อมที่ดินชนะ กูตั้งกระทู้นะ
เปิดวาร์ปทางเข้า >>>/webnovel/4099/
จากนี้เชิญวิ่งควายกันได้
อย่าลืมผมนะครับ by นายตัวสำรอง
"คุณโมโมโซโนะ หวังว่าจะถูกใจกอล์ฟมาร์กเกอร์ที่ผมช่วยคุณคิโชวอินเลือกให้นะครับ :)"
— เอ็นโจ ชูสุเกะ
วันนี้กินอะไรดีน้าาา by เจ้าแม่กาลี
"คิโชอินนนนน วันนี้ชั้นได้จับมือกับทาคามิจิด้วย!! "
"ก็แค่บังเอิญมือไปโดนกันเท่านั้นแหล่ะ"
---- นายสัตว์เซลล์เดียวและนายนกพิราบ
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.