เอ็นโจ side story เขียนไม่ทัน อ่านไอ้นี่ฆ่าเวลากันไปก่อน
ฟิคเวียนในตำนาน >>>/webnovel/3805/790-793/
--------------------
เผลอกระพริบตานิดเดียววันเวลาก็ผ่านไปแล้ว วันงานมาถึงอย่างรวดเร็ว ชุดของฉันที่สั่งตัดขึ้นมาเพื่อไปร่วมงานเลี้ยงก็เสร็จทันเวลาพอดี เป็นชุดเดรสสีขาวแบบเรียบๆยาวกรุยกรายกรอมเท้า พอติดปีกสีขาวเข้าไปก็กลายเป็นนางฟ้าได้ไม่ยาก
ฉันกับท่านไอระกรี๊ดกร๊าดกันเรื่องชุดที่จะไปงาน ส่งรูปถ่ายตอนลองชุดมาเทียบกันจนได้ชุดที่เราสองคนพึงพอใจ ท่านไอระยุให้ฉันเลือกชุดโชว์แผ่นหลังเกือบถึงสะโพกดูแล้วเซ็กซี่ไม่เบา นางฟ้าใส่ชุดที่ดูวาบหวิวขนาดนี้จะดีเหรอคะ ท่านพี่อาจจะไม่ชอบใจก็ได้นะ
“ก็เดี๋ยวเอาปีกมาปิดก็มองไม่เห็นแล้วนี่นา” ท่านไอระหัวเราะคิกคัก “ไม่มีใครรู้หรอกว่าเรย์กะจังใส่ชุดเปิดหลังน่ะ”
ฉันเลยยุให้ท่านไอระเลือกชุดแม่มดมินิสเกิร์ตหนังสีดำรัดรูปบ้าง พอใส่รองเท้าบู๊ทหนังส้นเข็มด้วยแล้วก็ดูเหมือนสาวพังค์ร็อคเลยแฮะ แต่คนสวยจะใส่อะไรก็สวยไปหมดนั่นล่ะน้า
ท่านแม่เรียกช่างเข้ามาแต่งหน้าและทำผมให้ฉันตั้งแต่บ่าย หมายมั่นจะให้ฉันเป็นคุณหนูผู้เฉิดฉายที่สุดในงานเลี้ยง แต่แต่งหน้าไปยังไงก็มีหน้ากากปิดทับอยู่ครึ่งหน้าอะนะ จะนับว่าเป็นการลงทุนที่เสียเปล่ารึเปล่าคะ
ท่านพี่เองก็ไม่ไปงานนี้ตามความคาดหมาย แต่บอกไว้ว่างานเลิกแล้วจะมารับทั้งฉันและท่านไอระกลับ อุตส่าห์คิดว่าท่านพี่จะมาด้วย จะได้แต่งเป็นเทวดากับนางฟ้าคู่กันในงานแท้ๆ
สถานที่จัดงานไม่ใช่ที่ที่เคยจัดงานปาร์ตี้ซัมเมอร์ของ Pivoine แต่เป็นอีกที่ที่งดงามหรูหราไม่แพ้กัน จัดที่โรงแรมห้าดาวอีกแห่งในเครือคาบุรากิ และได้มาดามคาบุรากิลงมาควบคุมดูแลงานด้วยตัวเอง งานเลี้ยงก็เลยดูยิ่งใหญ่อลังการ หรูหรา และน่าสะพรึงกลัวสมกับเป็นงานเลี้ยงของภูตผีปีศาจในวันฮาโลวีนเลยล่ะค่ะ
ฉันนัดท่านไอระไว้ก็เลยยังอยู่หน้างาน มองดูทุกคนทยอยเข้างานเลี้ยง ก็มีคนแต่งเป็นนางฟ้าเดินผ่านหน้าไปหลายคนจนอดรู้สึกแป้กๆไม่ได้
อุตส่าห์คิดไว้ว่าจะเป็นนางฟ้าเพียงหนึ่งเดียวในงานแล้วแท้ๆ ดันมีคนคิดแบบฉันอีกตั้งเยอะ แต่นี่มันก็เรื่องพื้นๆที่ใครจะคิดได้นี่นะ
ไม่เป็นไรหรอก ชุดนี้น่ะ มีความลับซ่อนอยู่หนึ่งอย่าง ฉันมั่นใจว่าไม่ซ้ำใครในงานนี้อย่างแน่นอน
“เรย์กะจัง” เสียงท่านไอระทักขึ้นจากด้านหลัง หันไปก็เห็นแม่มดสาวถือไม้กวาดเป็นพร็อพประกอบสมกับเป็นวันฮาโลวีน “คอยนานรึเปล่าเอ่ย”
“ไม่เลยค่ะ ทางนี้ก็เพิ่งมาถึงเหมือนกัน”
“น่ารักมากเลยจ้า” ท่านไอระหัวเราะอย่างอารมณ์ดี “แต่งเป็นนางฟ้าระวังโดนภูตผีแถวนี้ลักพาตัวไปนะจ๊ะ”
“แหม” ฉันหัวเราะคลอไปด้วย ท่านไอระก็คุ้มครองฉันสิค้า
“จริงๆก็ชวนชูสุเกะมาด้วยล่ะ แต่เห็นว่างานยุ่งเลยอาจจะไม่ได้มา”
พวกผู้ชายนี่บ้างานกันจริงๆเลยนะคะ
เราเดินเข้างานไปทักทายท่านโยโกะที่เป็นโต้โผในการจัดงานครั้งนี้ด้วยกัน รวมทั้งทักทายคนอื่นๆที่รู้จัก จากนั้นก็ออกมายืนจิบค็อกเทล มองดูผีทั้งหลายเดินไปมาให้ขวั่กไขว่ ทั้งมนุษย์หมาป่า แฟรงเก้นสไตน์ แดรกคิวล่า มนุษย์ล่องหน ผีโครงกระดูก บางคนก็แต่งเป็นตัวละครฮีโร่ยอดนิยมในหนังฮอลลิวู้ด แต่บางคนก็จัดเต็ม แต่งมาซะน่ากลัวเชียว
อย่างเช่นนายคนที่ใส่หน้ากากผีที่ลูกตาปลอมหลุดออกมาจากเบ้าตา มันจะสยองเกินไปแล้วนะ....
ฉันคิดในใจว่าจะไม่เข้าใกล้คนพวกนั้นเด็ดขาด
นายหน้ากากผีคนนั้นหันขวับมา แล้วก็เดินมาทางฉันกับท่านไอระอย่างรวดเร็ว อึ๋ย!! น่ากลัวชะมัด ท่านไอระ ปกป้องฉันด้วยนะคะ
“คุณพี่เรย์กะ” เสียงใต้หน้ากากนี่มัน….ยูกิโนะคุงงั้นเหรอ อะ..เอาจริงดิ
“ยูกิโนะคุง”
“ครับ ผมเองครับ” ยูกิโนะคุงหัวเราะอย่างอารมณ์ดี ถอดหมวกโจรสลัดและหน้ากากผีเละๆนั่นออก แล้วก็หันไปทักทายท่านไอระ
พอถามว่ายูกิโนะคุงรู้ได้ยังไงว่าฉันยืนอยู่ตรงนี้ ก็บอกว่าผมม้วนๆของฉันมันเป็นเอกลักษณ์ เลยเดินมาทักดูแล้วก็ใช่จริงๆด้วย
แหม...ควรจะดีใจดีรึเปล่าคะเนี่ยที่ถูกจำได้จากทรงผม