Fanboi Channel

ทำไมพวกมึงใจร้ายกับผัวกูจัง ผัวกูทำอะไรให้พวกมึงหมางใจอะไรปานนั้นวะ

>>514 เขาเรียกหยอกเอินด้วยความเอ็นดูปนหมั่นไส้มึง ถถถถถถถถถถถถถ

>>515 แต่หยอกไปหยอกมาชักจะหมั่นไส้มากกว่าเอ็นดู55555 แต่ยังไงเขาก็เมนนะ

>>513 อาจจะเปิดตัวแล้วดันเป็นคนที่อยู่จุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหารเหมือนท่านพี่ก็ได้ 555 ทานุกิ สัตว์ประเภทนี้มันแสบนะ

>>509 ใช้เวลาเนิ่นนานหลายปีก็เริ่มมีแววแล้วนะ จากตอนชั้นประถม ม.ต้น เขายังไม่ยอมคุยกับนายดีๆ ตอนนี้ยังนั่งคุยกันได้ดีๆ ไม่รังเกียจลุกหนีไปไหนเลย ถึงประเด็นจะวนๆ อยู่แต่กับน้องชายนายก็เถอะ ถถถถถ
ส่วนเพื่อนสนิทนายนั่น ได้ทั้งเมล์ ทัังไปกินข้าวด้วยกัน ให้ของขวัญกันและกัน ต่อกลอนรักกันด้วยนะ 55555555

>>517 กูว่าท่านพี่คงได้ท่านพ่อมาเยอะเหมือนกันว่ะ ทานุกิตอนทำงานอาจจะเฉียบขาด เจ้าเล่ห์ หลักแหลม แต่พอลูกสาวมาหาก็กลายเป็นทานุกิเชื่องๆคอยอ้อนลูก ลับหลังลูกสาวค่อยเอามาดประธานสุดเนี้ยบขึ้นมาใส่ต่อ

>>519 ประธานผู้ติดลูกสาว
"ท่านประธานครับ เอกสา..."
"ฉันเลิกงานแล้ว! ใกล้ถึงเวลาเรย์กะกลับบ้าน ฉันต้องไปซื้อเค้กให้เรย์กะ!!"
"แล้วเอกสาร..."
"ให้ทาคาเทรุดูแล้วกัน"

>>520 สมแล้วที่เป็นวิญญานทานุกิตามจองเวรร่ายคำสาปพุงออก...

>>520 นี่มันวันๆของท่านประทานก็งี้แหละ55555

>>520 ท่านพี่ถึงกลับบ้าน​ช้าบ่อยๆ​ซินะ 5555

>>523 พอท่านพี่จะแย้งท่านพ่อก็บอกว่าเป็นการฝึกฝนของผู้สืบทอดไงล่ะ!!

>>520 อยากอ่านมุมมองของคุณเลขาซาซาจิมะเลยว่ะ...

เปิดสปินออฟ ลูกสาวผมไม่น่ารักขนาดนั้นหรอก 555 ทานุกิเป็นพระเอก ท่านพี่เป็นพระรอง

>>526 ขอเวอร์ชั่นท่านพ่อสมัยยังหนุ่มฟ้อหล่อเฟี้ยว ไร้ห่วงยาง กูยังเชื่อว่าท่านพ่อต้องหล่อ เพราะลูกสาวลูกชายออกมาหน้าตาดีซะขนาดนั้น

>>527 งั้นถ้าท่านพี่แก่ตัวไปก็..........

>>520 ที่โยนงานให้ท่านพี่นี่สกัดคู่แข่งหมายเลขหนึ่งไปด้วยในตัวสินะ

>>527 กูว่าท่านพ่อหล่อนะ สมัยหนุ่มๆอ่ะ ไม่งั้นท่านแม่ไม่ยอมแต่งด้วยแน่ ท่านแม่ก็ดูรสนิยมสูง ชอบของสวยๆงามๆอยู่

>>528 อย่าพูดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด หยุ๊ดดดดดดด

>>531 หรือไม่ท่านพี่ก็อาจจะยังผอมเพรียวได้เชื้อท่านแม่ แต่ท่านเรย์กะได้พันธุกรรมท่านพ่อมาแทน.......

>>532 หยาบคายย555555

กู 520 เอง ลองแต่งครั้งแรก อาจจะงงๆ วนๆ ถ้าผิดพลาดประการใดๆ ให้อภัยกูด้วย
-----------------
มุมมองคุณเลขา
ผมคือเลขาของบริษัทยักษ์ใหญ่ของประเทศ ประธานบริษัทของพวกเรานั้นเป็นเสือในแวดวงธุรกิจ ตระกูลมีเชื้อสาย ขุนนางและยังมีฐานะเป็นอภิมหาเศรษฐี ผมรู้จักเขาเมื่อตอนที่เรียนจบมหาวิทยาลัย ผมที่ได้รับเกียรตินิยมจากมหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งของประเทศ สามารถเลือกได้หลากหลาย วันนั้นบังเอิญผมไปฉลองกับครอบครัวที่โรงแรมสุดหรู สายตาของผมเห็นชายร่างสูงโปร่งใบหน้ามีรอยยิ้มที่เย่อหยิ่ง คนที่ไม่ชวนให้เข้าใกล้แต่มีบรรยากาศแสนคาริสม่าทำให้ผมติดตามโดยไม่รู้ตัว รู้ตัวอีกทีก็เป็นหนึ่งในคนที่ได้ร่วมยินดีในงานแต่งงานของท่านประธานและนายหญิงที่เป็นสาวงามจากเกียวโต ผมถึงได้รู้ว่าอืม ผมทำงานมานานแล้ว และการทำงานที่นี่ทำให้ผมมีความสุขมาก ถึงแม้ท่านประธานจะมีท่าทีดูถูกสามัญชน แต่เขาก็เงินหนา ทำให้ผมหลับหูหลับตาข้างหนึ่ง จนกระทั่งวันนั้น
"ซาซาจิมะ ฉันได้ลูกชายแล้วล่ะ!!"
"ยินดีด้วยนะครับท่านประธาน"
ท่านประธานมีท่าทีแจ่มใสอารมณ์ดี ทุกคนในบริษัทและบริษัทในเครือได้รับโบนัสกัน ยิ้มแย้มไม่แพ้ท่านประธาน
ผมรู้สึกว่า อืม ผมทำงานที่นี่มานานแฮะ ครั้งหนึ่งบริษัทคู่แข่งยื่นข้อเสนอให้ผม ผมจำได้ว่าสิ่งที่ผมทำคือปฏิเสธทันที นั้นทำให้เขาแปลกใจ แต่ก็น้า ถึงท่านประธานและนายหญิงจะดูถูกสามัญชน แต่บริษัทที่ค่าตอบแทนและสวัสดิการดีแบบนี้ไม่ได้หาง่ายๆนะ
"ซาซาจิมะ!ฉันได้ลูกสาวแล้วล่ะ!!"
"ยินดีด้วยนะครับ ท่านประธาน"
ผมคิดว่าโบนัสปีนี้คงไม่เลวเลย แต่ท่านประธานกลับทำเหมือนมีงานเทศกาลปีใหม่ติดต่อกันทั้งสัปดาห์
"ท่านประธานครับ ครั้งนี้ใจป้ำไปรึเปล่าครับ"ถึงแม้เลขในบัญชีจะแทบไม่กระดิกก็เถอะ แต่บอสที่ควรขูดเลือดเนื้อพนักงานในดีใส่แบบนี้มันน่ากลัวนะ
"งั้นหรอ เขาบอกว่าถ้ารวบรวมคำอวยพรได้มากๆ เด็กผู้หญิงจะมีความสุขนี่นะ"
"...ยอดไปเลยนะครับ"จู่ๆผมก็รู้สึกว่าท่านประธานที่น่าเคารพของผมเริ่มมีความคิดแปลกๆ แต่หลังจากสัปดาห์นั้นทุกอย่างก็ปกติ
ผมจับสังเกตได้ว่าท่านประธานที่ชื่นชอบการกินเริ่มกลมขึ้นเรื่อยๆ
"ท่านประธานครับช่วงนี้เทรนเนอร์ได้แนะนำการออกกำลังกายใหม่ๆรึเปล่าครับ"
"หืม เดี๋ยวนี้นายสนใจออกกำลังกายแล้วหรอ"
"ครับ พอดีว่าผมเห็นข่าวว่ามีวิธีออกกำลังกายใหม่ๆเข้ามา"
"งั้นเรอะ ช่วงนี้เรย์กะกำลังจะเดินได้ เพราะฉะนั้น เวลาออกกำลังกายไม่มีหรอกนะ ฉันคงแนะนำให้ไม่ได้"
"...งั้นสินะครับ"ดูเหมือนท่านจะมีความสุขกับการเป็นพ่อสินะ จู่ๆผมก็รู้สึกว่า คำว่าพ่อเนี่ย ไม่ว่าฐานะไหน ก็เป็นพ่อเหมือนกันน้า
"ซาซาจิมะ เรย์กะเรียกฉันว่าพ่อได้ด้วยล่ะ!! เด็กผู้หญิงเนี่ยน่ารักจริงๆนะ!!"
"ครับ ท่านประธานเป็นท่านพ่อที่โชคดีมากๆเลยครับ"
"ฮ่าๆ งั้นสินะ"ท่านครับยืดพุงแบบนั้นระวังปวดหลังนะครับ

วันนั้นผมนอนหลับสนิท ผมรู้สึกว่าเป็นวันที่ยอดเยี่ยมไปเลย เสียงโทรศัพท์ก็ส่งเสียงออกมา
"สวัสดีครับ ท่านประธาน"ผมกรอกเสียงที่เรียบนิ่งไม่มีความง่วงงุนลงไป ไม่จำเป็นต้องดูหมายเลข
"เรย์กะป่วยล่ะ ซาซาจิมะ เรียกหมอที"
"...ได้ครับ ท่านประธาน"แม้ว่าผมอยากจะถามท่านประธานว่า หัวหน้าพ่อบ้านล่ะครับ แต่ผมก็ต่อสายไปหาหมอประจำตระกูลคิโชวอิน จากนั้น
"อ้อ ครับ ผมกำลังเดินทางครับคุณซาซาจิมะ คุณโทรมาหลังจากผมวางสายจากคุณพ่อบ้านเลยนะครับ"...ท่านประธานครับ
จู่ๆผมก็นึกขึ้นได้ว่ามีครั้งหนึ่งที่คนแห่มายื่นข้อเสนอดีๆให้กับผม
"ซาซาจิมะ เมื่อคืนนี้เรย์กะที่น่ารักงอนฉันอีกแล้ว"
"ซาซาจิมะ วันนี้เรย์กะพูดเรื่องไม่ไว้วางใจฉันอีกแล้ว"
"ซาซาจิมะ..."
ก่อนผมจะรู้ตัว ผมมองรอบห้องทำงานของผม ชั้นหนังสือที่เดิมทีมีหนังสือต่างประเทศ ตอนนี้มีหนังสือเกี่ยวกับการถักตุ๊กตา ผ้าพันคอ วิธีเอาใจผู้หญิง หรืออะไรเกี่ยวกับแฟชั่นสำหรับวัยรุ่น
ก๊อก ก๊อก
"เชิญครับ"
"คุณซาซาจิมะคะ ร้านอัญมณีกับแบรนด์อื่นๆส่งคอลเลคชั่นใหม่มาค่ะ"ผู้ช่วยของผมนำหนังสือห่อปกหนังอย่างหรูหราเข้ามากองใหญ่ ผมเปิดดูจนทั่ว หยิบเล่มที่ผ่านออกมา
"นอกนั้นเอาไปทำอะไรก็ทำเถอะ"
ผมรอเอกสารอีกสองสามอย่างก็หอบเอกสารกองใหญ่ไปที่ห้องท่านประธาน
"ท่านประธานครับ นี่เป็นเอกสารเร่งด่วนที่เพิ่งมาถึง นี่เป็นเอกสาร..."ผมอธิบายและมองเห็นท่านประธานเปิดเอกสารกวาดสายตาผ่านก็เปิดหน้าต่อไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เซ็น วาง ฉบับต่อไปก็วงหลายๆที่โยนไปอีกฟาก เอกสารสัญญาที่หนาปึก ท่านตัดสินใจแค่แวบเดียว ท่าทางเคร่งขรึม ให้ความรู้สึก ข้าคือท่านประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ เท่จริงๆน้า
"นี่เป็นเครื่องเพชรคอลเลคชั่นใหม่ที่น่าสนใจครับ และนี่เป็นคอลเลคชั่นใหม่จากแบรนด์ต่างๆ"ท่านประธานมีสายตาที่เฉียบแหลมไม่ใช่แค่ในเรื่องธุรกิจเท่านั้น
"เออ จริงสิ ซาซาจิมะ ดูเหมือนช่วงนี้เรย์กะจะเครียดๆจากโรงเรียนนะ"
"ครับ ผมจะสอบถามผู้อำนวยการและท่านที่สนิทกับท่านเรย์กะ แล้วรายงานท่านนะครับ"
ผมเอางานมาส่งและปรึกษาเรื่องต่างๆกับท่านประธาน ทำเป็นมองไม่เห็นถุงขนาดใหญ่ที่ตั้งเด่นอยู่มุมโต๊ะ จนเมื่อเรื่องงานเรียบร้อย
"ขออนุญาตนะครับท่านประธาน นี่คืออะไรหรือครับ"ใบหน้าท่านประธานเต็มไปด้วยความพอใจ
"อื้อ นี่เป็นผ้าพันคอที่เรย์กะถักให้ฉันล่ะ"
"ดีจริงๆนะครับท่าน ลูกๆของผมไม่เคยให้ของทำมือให้ผมสักครั้งเลย"ผมถอนหายใจ แสดงสายตาอิจฉาไม่มากไม่น้อยเกินไป
"ฮุ งั้นรึ พยายามเข้านะ ซาซาจิมะ"
"ขอบคุณครับ ท่านประธาน กระผมขอตัวก่อนนะครับ"
เดือนนั้นผมได้โบนัสที่มากกว่าปกติ ผมลูบคางขณะดูตัวเลขในบัญชี ที่ไม่ค่อยพร่อง เพราะ ผมไม่มีเวลาใช้ ถึงจะไม่ถึงขึ้นเศรษฐี แต่ก็ระดับค่อนข้างมีฐานะเลยล่ะ
กริ๊ง
"ซาซาจิมะ นายมา..."ท่านประธานดูเหมือนจะทำให้คุณหนูโกรธอีกแล้ว
"รับทราบแล้วครับท่านประธาน ผมจะไปเดี๋ยวนี้"ผมวางสายและมองโทรศัพท์เหมือนสิ่งที่เกลียดที่สุด

จบแล้ว​เหรอ!?

>>534-535 จะ...จบแล้วใช่ป่าว กูกลัวคอมเมนต์ผ่ากลางฟิคนะไม่ใช่อะไร คุณซาซาจิมะนี่เป็นเลขาคนสนิทที่ติดตามมานาน คงเห็นนิสัยท่านประธานมาเยอะเหมือนกัน ว่าแต่ทำไมถึงทำงานฝีมือเก่งด้วยวะ...

มีอีก แต่ยาว กูเลยตัดๆมาลงอ่ะ แฮ่

>>538 เหยดี เอามาอีกกกก ชอบอะ โอ๊ย คุณซาซาจิมะดูเจ้าเล่ห์ดีจัง เป็นแรงงานทาสที่เจ้าเล่ห์ แงงง ชอบบบบบบ

>>534-535 กูชอบ นึกถึงตอนท่านเรย์กะโดนนายบ้าหมาจิ๊กของในข้าวกล่องเลยเรียกท่านพ่อมาเลี้ยงหูฉลามแล้วคุณซาซาจิมะโดนลากมาด้วย กับตอนที่มาแก้ตุ๊กตาเบียทันให้เลย มึงเอาที่เหลือมาลงอีกก็ได้นะ 55555

>>530 นึกถึงฟิคท่านแม่ว่ะ อยากอ่านต่อชิบ

>>541 เออว่ะ นึกขึ้นได้เลย กูก็อยากอ่าน

วันนี้ทำไมมันเงียบจัง เกิดอะไรขึ้น?

>>543 ไม่มีดิบ ไม่มีแปล ไม่มีกาว?

>>544 คงงั้นแหละ ไม่มีใครเปิดประเด็นอะไรไว้ด้วย

คิดถึง​สมัยที่กระทู้​เต็ม​ในสามสี่วัน 5555

พวกมึงก็เม้าหนุ่มอีตันแบบเมื่อก่อนกันสิ เผื่อกระทู้จะได้วิ่งไวๆแบบตอนนั้น 555555555555555555

ตอนใหม่มาแล้วววว

ซาโตมิ นายรอดชีวิตมาได้ทุกวันนี้เพราะความระมัดระวังแท้ ๆ
อาซึมิ นายนี่มันโชคร้ายชะมัด

ตอนใหม่นี่เอ็นโจ!!! นายเป็นบอสลับจริงๆด้วย นี่ตกลงที่กาวๆกันเอาไว้ดันเป็นจริงซะด้วยสิ!! ซาโตมิ๊~~~~ ขอบคุณมากที่ช่วยให้เรือเอ็นโจพุ่งขึ้นจากน้ำ!!

ซาโตมิ สรุปนายโดนปาเกลือใส่จริงๆด้วยยยย แม่งเอ๊ยยย ตอนแรกกูนึกว่าเจ้าแม่แค่เปรยเล่นๆว่าจะปา
เอ็นโจนี่มีการออกมาบอกว่าจะเข้าข้างคิโชอินด้วยนะ จริงๆในใจก็เอนเอียงไปฝั่งเรย์กะอยู่แล้วอ่ะนะ
กัปตันชมรมบอลไปเป็นไดนากงวิวัฒนาการจนกลายมาเป็นถั่วแดงคุงไปซะแล้ว สงสาร
ทาคากิแม่งเป็นแชมป์ซวยชัดๆ สงสาร
ทำไมผู้ชายเรื่องนี้น่าสงสารขนาดนี้วะ5555555

ทำไมเซริกะกับคิคุโนะเป็นสมุนเอ้ยเพื่อนที่ดีขนาดนี้วะ โคตรเข้าข้าง คือมีฟีลว่านางมองทะลุฟิลเตอร์เจ้าแม่แต่ก็ยังเออออห่อหมก
กูว่าถึงทั้งซุยรันจะรู้ว่านางเอ๋อตะกละขี้มโน ก็ไม่มีใครมาทำอะไรนางได้เพราะมีซ้ายขวาเป็นเซริกะคิคุโนะนี่แหละ5555

ซึรุฮานะก่อกบฏนี่ถือเป็นอีเวนท์ใหญ่ในซุยรันเลยสินะ
ถึงกับตั้งชื่อเหตุการณ์กันเลยทีเดียว ยังกะเหตุการณ์ทางการเมืองเลยเนอะ

ตอนนี้โคตรจุใจหลังจากไม่เห็นมาหลายวัน โคตรอิ่มเอม ขอบคุณโม่งแปล กูฟินมาก

เอ็นโจเนี่ยกูว่าละ ใครมีเรื่องกับเรย์กะ พี่แกไม่มีทางปล่อยไว้ ออกตัวปกป้องตลอดทุกครั้งเลย แถมยังไปบอกจะเข้าข้างอย่างออกหน้าออกตาด้วย เพราะแบบนี้ล่ะน้า กูถึงรักเขา ซาโตมิกู๊ดจ๊อบ ความดีขององค์ชายมีคนรู้เห็น ตอนฮีมาเรียกให้คุยด้วย พวกซึรุฮานะน่าจะประจักษ์อะไรหลายๆอย่างได้ในบัดนั้น

นายเอสชมรมจากชื่อเท่ๆแม่งกลายเป็นถั่วแดงคุงไปซะละ โถ น่าสงสาร แต่กูก็ขำ ถถถถถถถถถถถถถถถ ระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชของคิโชวอินนี่ช่างมีอิทธิพลกว้างขวางจริงๆ ตอนท้ายเนี่ยโดนเกลือขว้างใส่จริงๆเรอะ กูนึกว่าล้อเล่นซะอีก

ขอบคุณโม่งแปลมาก ตอนนี้เอ็นโจออกมาน้อยแต่ทำ critical hit ได้เต็มๆ จัดว่าดี

นึก​ว่า​เอ็นโจจะโดนตั้งฉายาพระศิวะ เพิ่มไปซะแล้ว​ 5555

แต่ก็อยากเห็นเอ็นโจโดนเรย์กะเหยียบอกอ่ะนะ 555555

กรี๊ดดดดดด เอ็นโจจจจจจจ กูรักเขาจังข่ะ กูแพ้คาแรคเตอร์แบบนี้ ปกป้องทั้งต่อหน้าและลับหลัง ปกป้องมาตลอด ถึงว่าตอนนั้นนายหายไปไหน เวลาคุณคิโชวอินเดือดร้อน คนอย่างนายไม่มีทางยอมอยู่เฉยแน่ๆ ค่าตัวแพงจริงๆนะยะ //กอดชูสุมอยหนุบหนับ

ในที่สุดดดด เหตุการณ์นั้นเอ็นโจเป็นบอสลับในที่มืดจริงๆด้วยอ่ะ ความดีงามนี้ช่างดีเหลือเกินนน ขอบคุณนซาโตมิคุง! ส่วนนายนี่โดนปาเกลือใส่จริงๆสินะ55555ไม่นึกว่าท่านเรย์กะจะไปปาจริงๆเลยนะแค่นี้เค้าก็หาว่าเพี้ยนจะแย่ละ ส่วนพวกเซริกะท่าทางเรื่องเกลือคงรู้จริงๆใช่มั้ยว่าพกมาตอนที่เดินในห้องพักละพื้นสากๆอ่ะคงรู้สินะ55555พวกนี้คงรักท่านเรย์กะมากจริงๆนะเหมือนแม่ปกป้องลูกเลยต่อให้เพี้ยนแค่ไหนก็ออกตัวมาปกป้องงี้ มิตรภาพช่างซาบซึ้ง

ทำไมกูไม่เคยนึกถึงเลยวะว่าเจ้าแม่กาลีจะเหยียบอกพระศิวะ ซักแวบก็ไม่มี ซาโตมินายทำได้ดีมาก แค่คิดว่าพ่อบ้านใจกล้าโดนเหยียบก็เขินแทนแล้ว อ๊าย อ๊าย อ๊าย! ถ้าท่านเรย์กะปรี๊ดแตกเอ็นโจก็เอ็นโจเท้อ

มุมมองซาโตมิดีงามและยาวมาก คุ้มค่ากับการรอคอยจริงๆ มุมมองกว้างมากนะนาย กวาดไปรอบวงได้มาเพียบเชียว จะว่าไปก็มองท่านเรย์กะขาดเหมือนกันนะเนี่ย ว่าแต่กูเพิ่งรู้เนี่ยแหละว่าเครื่องคิดเลขกะปลอกนิ้วของท่านเรย์กะเป็นแบบวิบวับฟรุ้งฟริ้ง 555

กบฏซึรุฮานะนี่แม่งกลายเป็นตำนานไปแล้วเหรอวะ ชื่อเท่ชิบ มีภาคฤดูใบไม้ผลิกับฤดูหนาวด้วย พ่ายยับไปทั้ง 2 รอบแบบนี้ก็สมควรต้องเป็นวิญญาณอาฆาตอยู่หรอกนะ แต่แม่ง ขนาดเป็นมุมมองคนอื่นเอ็นโจก็ยังโผล่มาตั้ง 1 ช็อตเด็ดๆ เชียวนะ โคตรปลาบปลื้มเลยฮ้าาา ชูสุมอยสุดที่รักของกู~

ขอบใจโม่งแปลมากกก. ทำให้วันนี้เป็นวันที่ดีวันนึง

กูขำกบฏซึรุฮานะกับระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชมาก โม่งแปลกูรักมึง55555555

ปั๋วนู๋คร่ะปั๋วนู๋ ชูป้ายไฟโบกธงให้เอาเรย์กะลงคาน เอ็นโจมารอบนี้เอาซะกูภาษาวิบัติเลย หอมมึงทีนะโม่งแปล

จะว่าไป จอมมารคนนี้ คงแค่ทวงบุญคุณเพื่อแกล้งท่านเรย์กะเล่นจริงๆสินะ พอสาวเริ่มไม่สนใจมาวนๆเวียนๆสร้างบุญคุณให้เขาผวาคิดถึง แต่ช่วยที่ลับก็ไม่ได้ทวงบุญคุณอะไรเลย ตอนนี้กูอ่านแล้วแฮปปี้ ดีดดิ้นด้วยความพอใจ กระโดดกอดขาโม่งแปลด้วยความซาบซึ้ง

>>562 กูเห็นด้วย จริงๆ ผู้ชายขี้แกล้งต้องโดนเหยียบอก แต่ยกให้ละกันโทษฐานทำดีในที่ลับ โฮ้ย ปลื้มมมมมมมมมม

วันนี้ไปอ่านตอนเก่าซ้ำ เลยไปเจอตอนที่เรย์กะแนะนำคาบุรากิเรื่องของขวัญให้วาคาบะว่าควรเป็น "ของที่ให้แล้วหมดไป" เลยถึงเพิ่งรู้ว่าตอนที่เอ็นโจแนะนำกอล์ฟมาร์ค​เกอร์ให้เรย์กะ แล้วถามว่าเรย์กะว่าท่านพี่แนะนำว่าอะไร พอรู้คำแนะนำของท่านพี่จากเรย์กะ เอ็นโจถึงกับเปรยมาว่า "ฮะฮะฮะ ก็สมแล้วล่ะนะ" ของเอ็นโจแปลว่าอะไร
ตอนแรกก็คิดว่าเอ็นโจคิดว่าท่านพี่หวงน้องสาว ที่ไหนได้ กลายเป็นว่าสมกับเป็นพี่น้องกันเลย คำแนะนำเหมือนกันเป๊ะ 555

ดีใจที่ชอบตอนนี้กันนะ ตอนอ่านแล้วกูสครีมหนักมาก ต้องการหาเพื่อนกรี๊ดอย่างแรง ฮือออออออออ
ไหนๆ ก็ไหนๆ โยนลิงค์ที่ไม่ได้ลงมาแปะตรงนี้ละกัน ตอนนี้อภิธานศัพท์ยาวมาก ขี้เกียจแปะเพิ่ม ตัวนากหญ้านี่เล่นเอากูสำลักมาก เรย์กะ เธอจะโดนเพื่อนเล่นไปถึงไหน 555555

ตัวนากหญ้า
http://www.naturephoto-cz.com/photos/maly/นากหญ้า-78x_1744.jpg

เรื่องของสามวิญญาณอาฆาต ไทระ มาซาคาโดะ
http://anngle.org/th/j-culture/vips/onryoupt2.html

>>555 เหยียบอกไม่เห็นแต่ถ้าโดนต่อยท้องจนตัวงอเนี่ยพอแทนกันได้ไหม? ตามประวัตินี่พระแม่อุมารักพระศิวะมากกกกกกกนะ ตอนเป็นกาลีที่ดีใจจนกระโดดโลดเต้นจนโลกจะแตกแต่ไม่มีใครกล้าห้ามมีแต่พระศิวะนี่แหล่ะมายอมให้เหยียบอก (ไม่กล้าทำร้ายเมีย?) จนพระแม่กาลีมาเห็นตกใจยอมหยุดกลายเป็นพระแม่อุมามาดูแลพระศิวะทันทีเลย แต่ถ้าจะอวยเอ็นโจเป็นพระศิวะนี่จะให้ความรักสมหวังคงนานอ่ะแกเพราะประวัติรักพระอุมากับพระศิวะนี่กว่าทั้ง 2 จะรักกันทวยเทพลุ้นแล้วลุ้นอีก เสียสละกามเทพ ก็กินเวลาหลายร้อยปีเชียว

>>565 ขอบคุณมึงมาก กูอ่านไปกรีดร้องไปหลายรอบละ ไม่ไหวแล้วมึงงงงงงง คนบ้าอะไรทำดาเมจต่อใจกูได้ขนาดนี้ กูรักเขา โอ๊ย สิ่งที่เขาทำเพื่อเรย์กะมันทำให้กูรักเขาและเชียร์เขาจริงๆ อยากให้เขาสมหวังโว้ยยยยยยย เดี๋ยวกูจะรีบเขียนเอ็นโจ side story มาให้ถึงตอนนี้เลย กูมีพลังใจและพลังกาวในการปั่นฟิคแย้วววว

กูลั่นตัวนากหญ้า มันก็น่ารักดีอยู่หรอกนะ แต่เพื่อนเธอเห็นเธอเป็นยังไงเนี่ย แล้วตอนลองชุดหนู เรย์กะมีส่ายตูดดุ๊กดิ๊กด้วยเรอะ แหม่ น่ารัก 5555555

>>566 เสียสละกามเทพ อย่าบอกนะว่าเสียสละยูกิโนะคุงน่ะ 555555555555555555555555555

ฮ่าาาาาห์ ตอนนี้ช่างดีต่อใจจริงๆ

>>566 มีเค้าลางนะเว้ย พระศิวะเป็นเทพที่ขับไล่สิ่งชั่วร้าย เอ็นโจได้อยู่นะมึง ในมังงะก็ปัดเป่าเรย์กะมังงะให้ห่างคู่รักคาบุ นี่นา 555 อืม ในนิยายก็ยังคงทำหน้าที่ปัดเป่าเหตุการณ์ร้ายๆเหมือนเดิม 555
ยิ่งคิดยิ่งฟิน อยากอ่านฟิคพ่อบ้านใจกล้าเอ็นโจโดนเหยียบอกจัง 555

>>567 กรี๊ดดดด กูจะรอฟิคนะมึง มาต่อไวๆ จะได้มีพลังกาวมาผลักดันกระทู้ต่อไป
กูอ่านตอนนี้ละนับถือท่านฮิโยโกะมาก คนอะไรวะงัดมุขมาปาใส่รัวๆ แบบไม่หวง ไม่คิดจะเก็บไปใช้ตอนต่อไปมั่งเลยหรือไงวะ มีจุดให้ตบมุขเยอะแยะไปหมด ตบไม่ถูกแล้วโว้ยยยยยย

>>569 เหยียบด้วยส้นสูง อะร๊างงงงง

>>565 เหอออ นากหญ้านี่คือตัวคาปิบาร่านี่เองเหรอ ใช่ปะ หน้าตาแบบนี้มันคืออิหนูยักษ์คาปิบาร่าเนอะ นี่ขนาดเป็นหนูยังได้เป็นหนูไซส์ยักษ์เลยเหรอ น่าสงสารจริ๊ง

กุอ่านตอนล่าสุด แล้วกุไม่คิดว่าเรย์กะเป็นเจ้าแม่ไรเลยอ่ะ เหมือนลูกรักที่สาวๆพร้อมปกป้อง ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม 5555555 โคตรน่าเอ็นดู
ซาโตมิมีแฟนล่ะอ่ะ กุเซ็งเบาๆ แอบเชียร์นิดๆ เป็นคนที่ไม่กลัวแท้ๆ แต่ก็นะ friend zoneไปอีกคน 555555
ความกาวของพวกเรานี้ใกล้ความจริงๆหลายอย่างเลยอ่ะ โคตรเทพ แต่ไม่เคยมีแวบมาในหัวเรื่องเจ้าแม่กาลีระบำเลยสักนิด กุคิดแค่ปางโกรธ โมโห ทำลายล้าง ช่างเป็นจุดเล็กๆที่ยิ่งใหญ่จริงๆฉายานี้

อยู่กับวาคาบะจังนี่คำเดียวนะคะ ส่วนอยู่กับซาโตมิคุงเป็นชิ้นเดียวนะคะหรอเนี่ย ว่าแต่กระทั่งอาคิซาวะคุงก็รู้ด้วยแฮะว่าควรเอาขนมให้ท่านเรย์กะ 55555
ตอนนี้ขำทุกย่อหน้าเลย ในบรรดาเหยื่อ(?)ของท่านเรย์กะสงสารเอสชมรมฟุตบอลที่สุดแล้ว สถานะตกตำลงชั่วข้ามคืน แต่ทั้งเซริกะ คิคุโนะรู้หมดเลยแฮะว่าท่านเรย์กะปาเกลือ แบบนี้ถึงแอบปาตอนไปอาบน้ำก็ไม่มีผลอะไรสินะ 5555
ว่าไปดูตอนที่พูดถึงความเกรงกลัวของเหล่าผู้ชายที่มีต่อท่านเรย์กะ (+กลัวสามผู้ยิ่งใหญ่แห่งซุยรัน ฟูจินไรจิน) ก็พอเข้าใจอยู่นะที่ไม่มีคนมาจีบ.....

ไหนๆไล่ไปได้หลายคนแล้ว ช่วยไปไล่ตาไก่โง่ด้วยอีกคนซิ ออกมากี่ทีก็น่ารำคาญ พูดแต่ประโยคเดิมๆ คนตั้งโปรแกรมเขาตั้งมาให้พูดแค่นี้เรอะ

พูดถึงเอสชมรมเนี่ย กูลั่นตอนที่ซาโตมิพูด "เฮ้ ถั่วแดง" ชิบหายเลยว่ะ 555555555555555555 มีความตบมุก มีการแซวกันกันเกิดขึ้น จากที่เป็นเอสชมรมเท่ๆ เจอถั่วแดงเข้าไปนี่หมดกัน 5555555555555555555 ท่าทางจะถูกโฉลกกับของสีแดงนะ พัดแดงเอย โบตั๋นแดงเอย แถมกลายเป็นนายถั่วแดงอีก

>>572 ตอนเสิร์ชรูปดูกูก็คิดงั้นเหมือนกัน แต่จริงๆ รู้สึกจะไม่ใช่ว่ะ ขนาดตัวย่อมกว่าเยอะ นี่มันขนาดพอๆ กับนาก แต่หน้าตาเป็นหนูคาปิบาร่าอ่ะ แต่อย่างไหนก็นะ เรย์กะเอ๊ย...

ตอนนี้ซาโตมิกู๊ดจ๊อบมากจริงๆ กูชอบแกงค์เพื่อนสาวของเรย์กะ ทุกคนอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ประถม ฟิลเตอร์อะไรคงไม่เหลือแล้ว แต่ยอมเออออด้วย แถมห่วงดูแลเหมือนน้องคนเล็ก มีสอดส่องด้วยความเป็นห่วงอีก นึกถึงที่ท่านเรย์กะไปห้องพยาบาลคนเดียวสมัย ม.ต้น แล้วบอกทุกคนว่าได้คุณอิโคมะช่วย มีคนนึงในกลุ่มให้ภาพลักษณ์พี่สาวบอกขอบคุณที่ดูแลแทนด้วย ความสัมพันธ์โคตรน่าเอ็นดู ยูริเรื่องนี้ดีงามมมากจริงๆ ที่ภาพลักษณ์เรย์กะยังเป็นผู้ยิ่งใหญ่อยู่ได้นี่ต้องขอบคุณพวกสาวๆใช่มั้ย

ในที่สุดเอสชมรมฟุตบอลก็มีชื่อ แต่กลาสเป็นนายถั่วแดงไปแล้ว นี่ท่านเรย์กะสกัดความป๊อปมาตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้วนี่นา 555
และกูขำกบถซรึรุฮานะมาก มาเป็นชื่อภาคเลย
ซาโตมิคนปากร้าย ในสายตานายทั้งจักรพรรดิทั้งประธานนักเรียนล้วนไร้หัวคิดสินะ

>>574 คำเดียวเกลี้ยงจานไงเธอ แต่ฮาเรื่องปาเกลือกับฉายาไม่ได้ตั้งใจที่สุดล่ะ โอ๊ย...ท่านเรย์กะจะเอาฮาไปไหน

>>567 ที่เสียสละกามเทพ ก็เพราะกามเทพจะยิ่งศรรักให้พระศิวะหลงรักพระอุมาไงแต่ดันไปทำให้ตาที่สามเปิดก็โดนไฟเผาไหม้ตายไป แต่ศรรักไปปักโดนพอเลยเลยหลงรักพระแม่อุมา ถือว่ากามเทพที่สละชีพเพื่อโลกจริงๆว่ะ หรือว่ายูกิโนะเสียสละตัวเองให้เรย์กะหลงรักเอ็นโจว่ะ แบบท่าอ้อนพิฆาตพี่สาว พอเรย์กะกับเอ็นโจรักกันก็สละคาบเทวดาเป็นมารน้อยแกล้งพี่ชายแทน

>>578 แทนที่จะเรียกว่านางร้ายคงต้องบอกว่ากลายเป็นที่รักได้อย่างคาดไม่ถึงเลยว่ะ ส่วนนึงที่เซริกะกับคิคุโนะทุ่มทุนขนาดคงมาจากเรื่องเมื่อตอนสมัยเด็กๆ ที่ช่วยปรับความเข้าใจด้วยแหงๆ ไปๆ มาๆ น่าจะรู้ความจริงกันเองแล้วกลายมาเป็นไรจินฟูจิน เคสริรินะนี่ก็คงไม่ต่างกัน

>>580 นึกถึงฟิคยูกิโนะฮาร์ดคอร์ 55555555

>>577 แอ๊ะ ไม่ใช่คาปิบาร่าจริงๆ ด้วย เป็นแค่ญาติๆ กัน แต่ถ้าเป็นไอ้ตัวนี้แสดงว่าหูหนูที่เอามาติดมันอันเล็กเกินไปรึเปล่านะ เลยไม่สมส่วน...

จะว่าไป ฟิลเตอร์ของเพื่อนสาวๆ ที่สนิทกัน มันก็ยังคงมีอยู่บ้างละน่า ไม่งั้นคงจะไม่เพ้อถึงความสัมพันธ์อันสุดโรแมนซ์ของท่านเรย์กะกับจักรพรรดิ์รึเอ็นโจกันหรอกมั๊ง อาจจะเลือกติดฟิลเตอร์เป็นเฉพาะกิจก็ได้รึป่าว

จุดอ่อนของกินนี่ขอแค่สนิทกันสักหน่อยก็รู้กันหมดเลยสินะ บ้านวาคาบะรู้ พวกเซริกะรู้ ซากุราโกะรู้ อาคิสะวะรู้ ซาโตมิรู้ ท่านพ่อที่หิ้วขนมมาเอาใจอยู่เรื่อยก็รู้ ท่านพี่ย่อยรู้อยู่แล้ว ท่านอิมารินี่รู้ตั้งแต่ประถม ยังเคยเล่นป้อนอาหารลูกนกอยู่เลย กูว่าตอนท่านเรย์กะทานขนมต้องน่ารักมากแน่ๆ! แบบตาเป็นประกายวิบวับ แผ่ออร่ามีความสุข หน้าร่าเริงยิ้มแย้มจนเห็นลักยิ้มที่มุมปาก ชัดแบบคนรอบข้างมองก็รู้ว่าชอบมากก ใครบางคนถึงชอบแอบมองตอนเขากิน---
กูไม่แปลกใจเลยที่ตอนอิชิโนะคุระมีแต่คนเข้าใจผิด เพราะเข้าหาได้ตรงเป้ามาก ขนาดท่านพี่ยังคิดว่าน้องสาวติดหล่มไปแล้ว 555

และโม่งแปล รักมึง กูคิดถึงมึงมากกกก มาให้กูปล้ำจูบสักหลายยกมา >3<

จะว่าไป ขนาดซาโตมิคุงท่าทางจะหัวไวตาไวแท้ๆ แต่มองทะลุหนังแมวของซากุระโกะไม่ได้แฮะ5555 เจ๊แกเลเวลสูงจริงๆ

อ้อ อีกเรื่องคือไม่รู้ว่าทำไมตอนม.4เรย์กะถึงชอบไปห้องสภานักเรียน

ที่ไรจินฟูจินชงคาบุรากิกับเอ็นโจวให้คู่เรย์กะอยู่เสมอนี่ เมื่อก่อนกูคิดนะว่าเพราะพวกนางเข้าใจผิดไปเองว่าเรย์กะต้องสนใจสองคนนี้

แต่ตอนนี้กูเปลี่ยนความคิดละ จากที่เห็นว่ารู้กระทั่งเกลือ

กูว่าพวกนางห่วงเรย์กะจะโดนผู้ที่ไม่คู่ควรหลอกไปเลยชงคนที่พวกนางสแกนว่าผ่านแล้วให้ แต่ว่าเหมือนลูกสาวจะไม่สนใจเลย แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นก็ยังไม่ละความพยายามที่จะชง

พอลูกบอกปัดก็กลับไปตั้งหลักแล้วหาเรื่องมาชงใหม่ไรงี้

เพราะกูสงสัยมานานแ้วพวกนี้ชอบเอาคาบุเอ็นโจวมาพูดกับเรย์กะ เรย์กะแสดงสีน้าชัดจะตายว่าไม่โอเค จะไม่รู้เลยเหรอว่าเรย์กะอยากอยู่ห่างๆสองคนนี้ ริรินะยังสัมปัสได้เลย เพราะงั้นสองคนนี้พยายามหาคู่มาให้เรย์กะลงจากคานแน่นอนแต่ลูกสาวไม่ให้ความร่วมมือเลย 55555555

>>587 เออ แบบที่มึงว่ามาก็น่าคิดนะ มีฟามเป็นไปได้

>>586 ก่อนหน้านั้นซาโตมิอยู่คนละห้องมาตลอดเลยนี่ ไม่เคยได้คุย ไม่สนิท เลยไม่รู้เรื่องที่เรย์กะชอบไปสภานักเรียนเพราะแอบชอบโทโมเอะ แต่หัวหน้าห้องรู้ ส่วนเรื่องซากุระ ฮีเพิ่งจะเคยเจอในงานโรงเรียน จะมองทะลุหน้ากากหนังแมวไม่ออกก็ไม่แปลกอะไร แต่ถ้าลองมาคุยจริงๆจังๆแบบท่านเรย์กะ กูว่าซาโตมิมองออกได้ไม่ยาก ถ้าไม่ติดฟิลเตอร์ยามาโตะนาเดชิโกะในใจก่อนนะ

>>584 ไม่! อย่ามาปล้ำกูนะ! อ้อมกอดกูมีไว้สำหรับเป็นที่พักใจให้คุณชายเอ็นโจผู้เหนื่อยล้ายิ้มขื่นๆ ตลอดเวลาเท่านั้น เมื่อไหร่ท่านเรย์กะจะรู้เห็นถึงความดีของคุณชายของบ่าวเสียที ซิกๆ ยิ่งคิดถึงว่าระหว่างที่เอ็นโจไปเจรจากับซึรุฮานะอยู่นี่ นางก็เอาเขาไปขายข่าวลือกับคุณยุยโกะตอนไวท์เดย์อีก โถววววววววว
แต่ท่านเรย์กะตอนกินนี่น่าจะมีออร่าความสุขฉายชัดจริงๆ น่ะแหละ ทั้งบ้านวาคาบะก็อยากกินข้าวด้วย คุณอิชิโนะคุระก็อยากลากไปกินข้าวด้วยบ่อยๆ เอ็นโจยังถามเลยจะเอาของหวานสองอย่างไหม สั่งเค้กสิ แหม่ อยากส่องเขากินสินะพ่อคุณ

>>590 กูเชื่อว่าความดีขององค์ชายไม่มีทางสูญเปล่า ซักวันเรย์กะจะต้องได้เห็นแน่ๆ อ.ฮิโยโกะคงไม่ใจร้ายเกินไป
แต่กูว่าเรย์กะก็พอจะรู้นะเว้ยว่าเอ็นโจต้องเข้ามาช่วยเหลือนางในทางใดทางหนึ่งแน่ๆอ่ะ เวลามีปัญหา มีเรื่องเดือดร้อนไรงี้ นอกจากท่านพี่แล้ว นางชอบคิดเรื่องไปขอความช่วยเหลือจากเอ็นโจประจำนั่นล่ะ แต่ชอบตัดทิ้งไปเพราะคิดว่าต้องโดนทวงบุญคุณแน่ๆ

ตอนนี้งานการกูไม่ทำแล้วจ้าาาาา ไล่อ่านตอนเก่าๆเพื่อเป็นเชื้อเพลิงกาวเขียนฟิค จะรีบเขียนมาเลยจ๊ะ กูสัญญา
ปล. ไล่อ่านถึงตอนที่ 171 ที่เรย์กะพูดถึงตระกูลตกต่ำเป็นสนธยาลาลับฟ้า กูว่าคงมาจากชื่อนิยายของดะไซ โอซามุเรื่องอาทิตย์ลับฟ้า เกี่ยวกับครอบครัวผู้ดีที่มีอันต้องล่มสลายหลังสงครามโลกครั้งที่สอง แต่ครอบครัวคิโชวอินในคิมิดอลคงไม่น่าเศร้าเท่าเรื่องนี้หรอกมั้งงงงงง

>>582 เออ เดี๋ยวกูเขียนมาให้อ่านต่อ ตอนนี้กูอารมณ์ดีมากๆ 5555555555555555555555

>>590 >>591 กราบกรานงามๆทั้งโม่งแปลและโม่งฟิค รักพวกมึงนะ จุ๊บๆ

ขอบคุณสำหรับตอนใหม่ค่ะโม่งแปล ตอนยาวมากจริงๆ อิ่มสะใจมาก
เห็นด้วยกับคอมเม้นในแมวดุ้นที่ว่าอยากได้มุมมองคนนอกของ ฟูจินไรจิน เอาตั้งแต่เริ่มรู้จักดันยันปัจจุบัน มันต้องตลกมากแน่ๆ555

>>590 ทำไมกูนึกภาพมึงทับซ้อนกับยุยโกะในฟิคนางร้ายวะนั่น เอ็นโจยิ้มขื่นออดอ้อนออเซาะให้ยุยโกะลูบหัว
ตะเองงงงงง วันนี้เรย์กะก็เมินเขาอีกแล้วววววว

>>594 แล้วพอกลับบ้านไปก็ถูกยูกิโนะในฟิคฮาร์ดคอร์ตบหัว "เฮ้ย ชูสุเกะ ทำตัวไม่ได้เรื่องอีกแล้วนะแก เพราะแบบนี้เลยไม่คืบหน้าใช่มั้ย หา"

>>595 พอเอาฟิคมายำกันแล้วทำไมมันฮา 55555555

>>595 แล้วคาบุคาสโนว่าก็เข้ามาเสนอตัว "ฉันจะสอนวิธีจีบหญิงให้กับนายเอง ชูสุเกะ!"

>>597 แล้วเอ็นโจ ชูสุเกะก็ยิ้มขื่น เลียแผลใจเงียบๆในมุมอับ 555

>>598 เลียไปเลียมา ได้กันเอง ปล่อยคุณคิโชวอินไปปลูกทุ่งดอกยูริกับคุณทาคามิจิ

>>599 แต่ท่านพี่ก็มาจูงมือน้องเดินออกจากทุ่งยูริไปขึ้นเรือซิสค่อนในที่สุด!

KY กูว่าภาพลักษณ์คนนอกมากๆต้องมองท่านเรย์กะเป็นแบบในนี้แน่เลย http://www.marumura.com/japanese-ladies/

>>600 ริรินะมาคัดค้านสุดตัว ต่อให้เป็นท่านพี่ทาคะ ริริก็ไม่ยกคุณเรย์กะให้หรอกนะคะ

>>602 เลยกลายเป็นสงครามสามฝั่ง รักระหว่างชนชั้น รักต้องห้าม รักต้องแย่ง ระหว่างที่ชุลมุนบอสทานุกิก็ปรากฏกาย

สวัสดี​ชาวเรือ​เอ็นโจ กูกลับมาแล้ว ขอโทษ​ที่ทรยศออกไปนั่งบนเรือลำอื่นเล่นมาสักพัก​ด้วยค่ะ

ฮือออ ท่านจอมมารขาาาาา
รับกูกลับขึ้นเรือหน่อยยยยย

>>602 ระหว่างที่ท่านพี่ทาคาเทรุและริรินะเถียงกันอยู่ ท่านอิมาริก็เอาขนมและของน่ารักๆ มาล่อไปแบบเนียนๆ

>>603 มาพร้อมฟรุ๊ตเค้กและโรลเค้ก เตรียมร่ายคำสาปทานุกิพุงยื่นใส่

>>605 >>606 แล้วอิมาริก็โดยท่านพี่ลากไปเก็บ ท่านพ่อพอเรย์กะกินเสร็จก็สะบัดตัวไป
ริรินะกำลังคิดว่าทางสะดวก แล้วทันใดนั้นเด็ก ๆ ห้องเปอติต์ก็โผล่มา!

>>604 ฮิๆ กูเคยบอกไว้ในกระทู้ก่อนๆว่าพอถึงเวลา จอมมารก็จะแตะตรามารเรียกผู้เสพความวายเอ้ยความตายกลับมาเองนั่นล่ะ

>>607 ยูกิโนะคุงพาไปกินบุฟเฟ่ต์เค้กที่คาเฟ่

ตอนนี้ทำเอากูโดดกลับขึ้นเรือจอมมารเหมือนกัน แต่กูไม่คลายร่างแยกที่สิงอยู่บนเรือลำอื่นหรอกนะ 55555

>>608 ตอนนี้ภาพเรือเอ็นโจในใจกูอย่างกับเรือผีใน pirates of the caribbean ที่จมน้ำบุ๋งๆ เหลือแต่ซากไปนานแล้วผงาดขึ้นมาเหนือน้ำอีกหน

>>586 ไปหารุ่นพี่โทโมเอะ เทพธิดาแห่งชะตากรรม

~Suiran IG Story~

[reika_k] : *โพสต์รูปขนม* วันนี้ทานสิ่งนี้นะคะ รสชาติน่าประทับใจมากเลย ถ้ามาร้านนี้ก็ขอแนะนำทุกท่านลองสั่งมาชิมนะคะ #อร่อยมาก #ชื่อขนม #ชื่อร้าน #เมนูแนะนำ
liked by shuusuke.en and 424 others

[masaya1311] *โพสต์รูปของทำมือ* made by heart. ;)
liked by shuusuke.en and 501 others

[shuusuke.en] *โพสต์รูปลาเต้อาร์ต* วันนี้คุณน้องชายทำรูปนี้ให้ ขอบใจนะยูกิโนะ!
liked by reika_k and 499 others

กรุ๊ปลับซุยรัน
-เวลาเรย์กะลงรูป-
-จะมีคนที่ตาดี(ซูม)ดูตามเงาสะท้อนของสิ่งต่างๆ เช่น ช้อน แก้ว ว่าเรย์กะไปกับใคร-

-พอมาซายะลงรูป-
นักเรียนหญิง A : ท่านคาบุรากิทำให้ใครน่ะคะ!?
นักเรียนหญิง B : จะว่าไปวันก่อนก็เห็นท่านคาบุรากิมอบของให้ท่านเรย์กะนี่คะ
นักเรียนหญิง C : หรือว่า...!!!
-ทั้งกรุ๊ปส่งสติ๊กเกอร์กรี๊ดกร๊าด-

-เอ็นโจลงรูป, เรย์กะไลค์-
นักเรียนหญิง D : ท่านเรย์กะเนี่ยไลค์รูปท่านเอ็นโจบ่อยจริงๆเลยนะคะ
นักเรียนหญิง E : กลับกันนั้น ท่านเรย์กะก็ไม่ค่อยเห็นไลค์รูปท่านคาบุรากิ ทั้งๆที่เห็นมอบของให้กันบ่อยขนาดนั้น
นักเรียนหญิง F : หรือว่าท่านเรย์กะจะเขินคะ?

------------------------------------------------------------------------
[shuusuke.en] คุณน้องชายบ่นอยากทานขนม เลยพามาจิบน้ำชา ทานเค้ก ก่อนกลับบ้านที่ *ชื่อร้าน*
(ถ่ายเน้นเค้ก น้ำชา แต่ให้เห็นว่าฝั่งตรงข้าม ข้างๆยูกิโนะมีคนใส่เครื่องแบบหญิงซุยรัน)

กรุ๊ปลับซุยรัน [แจ้งเตือน 99+]
นักเรียนหญิง G : วันนี้เห็นท่านเรย์กะขึ้นรถไปพร้อมท่านเอ็นโจนะคะ!

[shuusuke.en] คุณน้องชายบ่นอยากทานขนม เลยพามาจิบน้ำชา ทานเค้ก ก่อนกลับบ้านที่ *ชื่อร้าน*
[masaya1311] หา? ทำไมไม่ชวนฉันไปด้วยล่ะ

กรุ๊ปลับซุยรัน
นักเรียนหญิง H : จักรพรรดิพิโรธแล้วค่ะทุกท่าน!!

ถามว่ากูว่างเหรอ ใช่จ้า ว่าง 5555555

กุขำพาร์ทซาโตมิสุดละอะ ทำได้แค่อุทานว่าซาโตมิคนเหี้ย55555555555555555555 อะไรคือคิโชวอิน เรย์กะ ระบบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ จงเจริญคืออะไร๊ กุหยุดขำไม่ได้555555555555555

แฟนที่โดนจับเป็นตัวประกันไว้ไม่ใช่ไปๆมาๆกลายเป็นน้องแว่นนะ

>>614 หรืออาจจะเป็นมินามิ...........

>>612 กูว่าเอ็นโจคงตามสตอร์กไอจีเรย์กะทั้งวันทั้งคืน ซูมรูปยิ่งกว่าในกรุ๊ปลับ 55555

>>614 ซาโตมิ +get!! สุดยอดสายลับ:สายลับระดับxxxxx เชี่ยวชาญในด้านการสืบข้อมูลและแฝงตัวเป็นอย่างยิ่ง ไม่ใช่แค่ในซุยรันเท่านั้น เธอยังมีข้อมูลของโลกภายนอกอีกด้วย!!

>>612 ตลกชิบ555555555

>>612 กูอยากให้มึงว่างยังงี้อีกเยอะๆๆๆๆ มันดีต่อใจ

KY นิดนึง กูมาอ่านตอน225อีกรอบแล้วขำฟูจินไรจินชิบหาย ยังกะเป็นพ่อแม่กล่อมลูกนอน 55555555555

>>612 โอยขำ สมเป็นเด็กซุยรัน กาวดีกูชอบ เอ็นโจนอกจากจะแอบสตอล์กเขาแล้วยังลงรูปแบบเนียนๆอีกนะ 5555

>>614 ถ้าเป็นจริงนี่แม่งฮาเลยนะ 55555555

เอ็นโจ side story เขียนไม่ทัน อ่านไอ้นี่ฆ่าเวลากันไปก่อน
ฟิคเวียนในตำนาน >>>/webnovel/3805/790-793/
--------------------

เผลอกระพริบตานิดเดียววันเวลาก็ผ่านไปแล้ว วันงานมาถึงอย่างรวดเร็ว ชุดของฉันที่สั่งตัดขึ้นมาเพื่อไปร่วมงานเลี้ยงก็เสร็จทันเวลาพอดี เป็นชุดเดรสสีขาวแบบเรียบๆยาวกรุยกรายกรอมเท้า พอติดปีกสีขาวเข้าไปก็กลายเป็นนางฟ้าได้ไม่ยาก

ฉันกับท่านไอระกรี๊ดกร๊าดกันเรื่องชุดที่จะไปงาน ส่งรูปถ่ายตอนลองชุดมาเทียบกันจนได้ชุดที่เราสองคนพึงพอใจ ท่านไอระยุให้ฉันเลือกชุดโชว์แผ่นหลังเกือบถึงสะโพกดูแล้วเซ็กซี่ไม่เบา นางฟ้าใส่ชุดที่ดูวาบหวิวขนาดนี้จะดีเหรอคะ ท่านพี่อาจจะไม่ชอบใจก็ได้นะ

“ก็เดี๋ยวเอาปีกมาปิดก็มองไม่เห็นแล้วนี่นา” ท่านไอระหัวเราะคิกคัก “ไม่มีใครรู้หรอกว่าเรย์กะจังใส่ชุดเปิดหลังน่ะ”

ฉันเลยยุให้ท่านไอระเลือกชุดแม่มดมินิสเกิร์ตหนังสีดำรัดรูปบ้าง พอใส่รองเท้าบู๊ทหนังส้นเข็มด้วยแล้วก็ดูเหมือนสาวพังค์ร็อคเลยแฮะ แต่คนสวยจะใส่อะไรก็สวยไปหมดนั่นล่ะน้า

ท่านแม่เรียกช่างเข้ามาแต่งหน้าและทำผมให้ฉันตั้งแต่บ่าย หมายมั่นจะให้ฉันเป็นคุณหนูผู้เฉิดฉายที่สุดในงานเลี้ยง แต่แต่งหน้าไปยังไงก็มีหน้ากากปิดทับอยู่ครึ่งหน้าอะนะ จะนับว่าเป็นการลงทุนที่เสียเปล่ารึเปล่าคะ

ท่านพี่เองก็ไม่ไปงานนี้ตามความคาดหมาย แต่บอกไว้ว่างานเลิกแล้วจะมารับทั้งฉันและท่านไอระกลับ อุตส่าห์คิดว่าท่านพี่จะมาด้วย จะได้แต่งเป็นเทวดากับนางฟ้าคู่กันในงานแท้ๆ

สถานที่จัดงานไม่ใช่ที่ที่เคยจัดงานปาร์ตี้ซัมเมอร์ของ Pivoine แต่เป็นอีกที่ที่งดงามหรูหราไม่แพ้กัน จัดที่โรงแรมห้าดาวอีกแห่งในเครือคาบุรากิ และได้มาดามคาบุรากิลงมาควบคุมดูแลงานด้วยตัวเอง งานเลี้ยงก็เลยดูยิ่งใหญ่อลังการ หรูหรา และน่าสะพรึงกลัวสมกับเป็นงานเลี้ยงของภูตผีปีศาจในวันฮาโลวีนเลยล่ะค่ะ

ฉันนัดท่านไอระไว้ก็เลยยังอยู่หน้างาน มองดูทุกคนทยอยเข้างานเลี้ยง ก็มีคนแต่งเป็นนางฟ้าเดินผ่านหน้าไปหลายคนจนอดรู้สึกแป้กๆไม่ได้

อุตส่าห์คิดไว้ว่าจะเป็นนางฟ้าเพียงหนึ่งเดียวในงานแล้วแท้ๆ ดันมีคนคิดแบบฉันอีกตั้งเยอะ แต่นี่มันก็เรื่องพื้นๆที่ใครจะคิดได้นี่นะ

ไม่เป็นไรหรอก ชุดนี้น่ะ มีความลับซ่อนอยู่หนึ่งอย่าง ฉันมั่นใจว่าไม่ซ้ำใครในงานนี้อย่างแน่นอน

“เรย์กะจัง” เสียงท่านไอระทักขึ้นจากด้านหลัง หันไปก็เห็นแม่มดสาวถือไม้กวาดเป็นพร็อพประกอบสมกับเป็นวันฮาโลวีน “คอยนานรึเปล่าเอ่ย”

“ไม่เลยค่ะ ทางนี้ก็เพิ่งมาถึงเหมือนกัน”

“น่ารักมากเลยจ้า” ท่านไอระหัวเราะอย่างอารมณ์ดี “แต่งเป็นนางฟ้าระวังโดนภูตผีแถวนี้ลักพาตัวไปนะจ๊ะ”

“แหม” ฉันหัวเราะคลอไปด้วย ท่านไอระก็คุ้มครองฉันสิค้า

“จริงๆก็ชวนชูสุเกะมาด้วยล่ะ แต่เห็นว่างานยุ่งเลยอาจจะไม่ได้มา”

พวกผู้ชายนี่บ้างานกันจริงๆเลยนะคะ

เราเดินเข้างานไปทักทายท่านโยโกะที่เป็นโต้โผในการจัดงานครั้งนี้ด้วยกัน รวมทั้งทักทายคนอื่นๆที่รู้จัก จากนั้นก็ออกมายืนจิบค็อกเทล มองดูผีทั้งหลายเดินไปมาให้ขวั่กไขว่ ทั้งมนุษย์หมาป่า แฟรงเก้นสไตน์ แดรกคิวล่า มนุษย์ล่องหน ผีโครงกระดูก บางคนก็แต่งเป็นตัวละครฮีโร่ยอดนิยมในหนังฮอลลิวู้ด แต่บางคนก็จัดเต็ม แต่งมาซะน่ากลัวเชียว

อย่างเช่นนายคนที่ใส่หน้ากากผีที่ลูกตาปลอมหลุดออกมาจากเบ้าตา มันจะสยองเกินไปแล้วนะ....

ฉันคิดในใจว่าจะไม่เข้าใกล้คนพวกนั้นเด็ดขาด

นายหน้ากากผีคนนั้นหันขวับมา แล้วก็เดินมาทางฉันกับท่านไอระอย่างรวดเร็ว อึ๋ย!! น่ากลัวชะมัด ท่านไอระ ปกป้องฉันด้วยนะคะ

“คุณพี่เรย์กะ” เสียงใต้หน้ากากนี่มัน….ยูกิโนะคุงงั้นเหรอ อะ..เอาจริงดิ

“ยูกิโนะคุง”

“ครับ ผมเองครับ” ยูกิโนะคุงหัวเราะอย่างอารมณ์ดี ถอดหมวกโจรสลัดและหน้ากากผีเละๆนั่นออก แล้วก็หันไปทักทายท่านไอระ

พอถามว่ายูกิโนะคุงรู้ได้ยังไงว่าฉันยืนอยู่ตรงนี้ ก็บอกว่าผมม้วนๆของฉันมันเป็นเอกลักษณ์ เลยเดินมาทักดูแล้วก็ใช่จริงๆด้วย

แหม...ควรจะดีใจดีรึเปล่าคะเนี่ยที่ถูกจำได้จากทรงผม

มาโอะจังกับยูริคุงก็วิ่งมาหาฉัน วันนี้มาโอะจังเป็นหนูน้อยหมวกแดง ส่วนยูริคุงเป็นหมาป่า พอฉันชมไปว่าเข้าคู่กันน่ารักมาก สองคนนี้ก็ยิ้มเอียงอายให้กันและกัน แหม จะน่าอิจฉาเกินไปแล้วนะคะ เจ้าคู่รักหวานแหววตรงนี้

คุยกันอยู่อีกพักหนึ่ง อัศวินในชุดเกราะและเคาน์เตสกระโปรงสุ่มแบบโบราณก็ควงคู่เดินมาหาที่พวกเรา น้ำเสียงสดใสใต้หน้ากากคาร์นิวัลนั่น วาคาบะจังสินะคะ ส่วนอัศวิน...ก็คาบุรากิ ชุดเกราะเป็นเหล็กแบบนี้ไม่ร้อนรึยังไง

ที่จริงก็เป็นงานเลี้ยงของ Pivoine แต่โรงแรมนี้ก็เป็นของตระกูลคาบุรากิ ให้ภรรยาเจ้าของมาร่วมงานด้วยก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร อีกอย่างในงานก็ใส่หน้ากากกันเกือบหมด แทบจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครเป็นใคร

ฉันกับท่านไอระทักทายคาบุรากิและวาคาบะจัง คุยสัพเพเหระกันอยู่ครู่หนึ่ง ก็เห็นท่านโยโกะขึ้นเวทีไปกล่าวประกาศเปิดงานเลี้ยง ไฟในงานค่อยๆหรี่ลงเรื่อยๆ พอมองเห็นได้สลัวๆ มีแต่แสงเทียนไขให้ความสว่างสมกับเป็นงานของเหล่าภูตผี

และความลับในชุดของฉันก็ได้เผยออกมาต่อสายตาคนอื่น

ชุดที่ควรจะกลืนหายไปในความมืดแบบคนอื่นๆ ก็ส่องแสงทอประกายระยิบระยับ เหมือนนางฟ้าได้ใช้เวทมนต์วิเศษเสกชุดนี้ออกมาให้ ถักทอเป็นเส้นใย พร่างพราวเหมือนดวงดาวที่อยู่บนฟ้ายามราตรี

ได้ยินเสียงฮือฮาจากคนรอบข้างด้วยล่ะค่ะ

“เหมือนเจ้าหญิงในนิทานเลยล่ะค่ะ” มาโอะจังทำตาเป็นประกายใส่ฉัน ท่านไอระกับวาคาบะจังก็ชมว่าสวย กรี๊ดกร๊าดใส่ฉันด้วยความตื่นเต้น

“เหมือนเอาดาวมาถักทอเป็นชุดเลยล่ะ”

แหม ไม่ต้องเยินยอกันขนาดนั้นก็ได้ค่ะ ตัวจะลอยอยู่แล้วนะคะ

มีคนเข้ามาทักทายอีกหลายคน เอ่ยชมชุดของฉันกันไม่ขาดปาก ท่านฟุยุโกะที่แต่งเป็นยูกิอนนะใส่หน้ากากหญิงสาวในละครโนและท่านซาราระที่แต่งตัวสไตล์โกธิคก็เข้ามาแจมด้วยเหมือนกัน

กำลังพูดคุยกับเหล่าภูตผีทั้งหลายภายใต้หน้ากากอย่างออกรส แวมไพร์หนุ่มก็ตรงเข้ามาที่พวกฉัน

“เรย์กะจัง” ท่านอิมารินี่เอง ฉันกับท่านไอระทักทายตอบไป “งดงามมากเลยล่ะ นางฟ้าผู้ลงมาจากสวรรค์เอ๋ย ขอให้คนบาปเช่นข้าได้มีโอกาสสัมผัสหยาดโลหิตของเจ้าในค่ำคืนนี้ได้หรือไม่”

“แหม” ฉันหัวเราะคลอไปกับบทจีบของท่านอิมาริ แวมไพร์จะลิ้มรสเลือดของนางฟ้างั้นหรือคะ ว้าย!! นี่มันเรื่องต้องห้ามรึเปล่าเอ่ย

ฉันแนะนำท่านอิมาริให้กับยูกิโนะคุง วาคาบะจัง ท่านฟุยุโกะและท่านซาราระได้รู้จัก ทุกคนต่างก็เป็นนักเรียนซุยรัน และท่านอิมาริก็เป็นคู่สนทนาที่ดี หาเรื่องมาคุยได้ไม่รู้เบื่อ กลุ่มพวกฉันก็เลยครึกครื้นมากขึ้นทุกขณะ นี่งานเลี้ยงรุ่นชัดๆเลยนี่คะ

แหม สนุกจังเลยค่ะที่ได้มางานนี้

วงออเครสตร้าเริ่มบรรเลงเพลงที่มีท่วงทำนองอ่อนหวาน คาบุรากิก็จูงมือวาคาบะจังไปกลางฟลอร์ เริ่มเต้นรำ สายตาทุกคู่จับจ้องไปยังคู่เปิดฟลอร์ในค่ำคืนนี้

ให้คาบุรากิเต้นกับวาคาบะจังไปได้ครู่หนึ่ง ฉันก็รุนหลังมาโอะจังกับยูริคุงให้ลงไปแจม ยูริคุงดูอายๆนิดหน่อยแต่ก็กุมมือของมาโอะจังไว้อย่างอ่อนโยน

ท่านอิมาริถูกคุณหนูทั้งหลายรุมล้อมมาขอเป็นคู่เต้นรำ ท่าทางแวมไพร์หนุ่มจะมีภูตพรายสาวเสนอตัวให้ดื่มเลือดเยอะแยะแล้ว ฉัน ท่านไอระและยูกิโนะคุงเลยถอยฉากออกมายืนจิบเครื่องดื่มกันเงียบๆสามคน ดูหนุ่มๆสาวๆเข้าไปเต้นรำในฟลอร์

“คุณพี่เรย์กะอยากเต้นรำมั้ยฮะ” ยูกิโนะคุงเอียงคอมองฉัน

เอ่อ...ไอ้อยากน่ะมันก็อยากอยู่หรอกนะคะ แต่จะให้ฉันเต้นกับยูกิโนะคุงที่ใส่หน้ากากผีเละๆแบบนี้มันก็นะ…

มะ ไม่ได้สิ เราต้องมองทะลุผ่านหน้ากากเข้าไปเห็นตัวตนที่แท้จริงของเขาต่างหากล่ะ

“ถ้ายูกิโนะคุงไม่รังเกียจล่ะก็…” พอพูดคำนี้ออกไป ใต้หน้ากากนั่น ฉันคิดว่ายูกิโนะคุงต้องยิ้มกว้างมากแน่นอนเลยล่ะค่ะ

ยูกิโนะคุงจูงมือฉันลงไปในฟลอร์ โค้งให้ฉันตามธรรมเนียมแล้วเอื้อมมือมาเกาะกุมมือฉันไว้

1...2...3 1...2...3

ฉันนับสเต็ปการเต้นรำในใจ ยูกิโนะคุงเป็นผู้นำการเต้นได้ยอดเยี่ยม รู้สึกว่าจะเต้นเก่งขึ้นจากที่เคยเต้นด้วยกันสมัยก่อนเลยนะคะ

“คุณพี่เรย์กะไม่สนุกเหรอครับ ดูเหม่อๆจังเลย”

“เอ่อ เปล่าจ๊ะ เปล่า” ฉันรีบยิ้มให้เทวดาน้อย ยังไงก็ไม่กล้าบอกว่าฉันไม่อยากมองหน้ากากผีที่ยูกิโนะคุงใส่อยู่เลย มันน่ากลัวอ่า

ต้องรีบหาทางเบี่ยงเบนความสนใจซะแล้วสิ

“พี่แค่มองพระจันทร์น่ะ” ฉันแหงนหน้ามองเพดานโดมกระจกใสที่อยู่เบื้องบนฟลอร์เต้นรำ พยากรณ์อากาศว่าไว้ว่าวันนี้อากาศแจ่มใส มองเห็นพระจันทร์เต็มดวงได้ไม่ต้องกลัวเมฆฝน แต่ดูยังไงพระจันทร์ก็เอาแต่หลบอยู่หลังเมฆไม่เผยโฉมออกมาให้เห็นสักที บรรยากาศเลยดูน่ากลัวสมเป็นวันฮาโลวีนชะมัด

ยูกิโนะคุงแหงนคอมองตามฉันแล้วก็จ้องหน้ากันตรงๆ อึ๋ย ถอดหน้ากากออกทีเถอะค่ะ

“คุณพี่เรย์กะรู้มั้ยว่าพระจันทร์ในยุโรปคือสัญลักษณ์ของความบ้าคลั่งน่ะครับ” ยูกิโนะคุงหัวเราะเสียงสดใส “คำว่า Lunatic ที่แปลว่าบ้าคลั่งวิกลจริตก็มาจาก Luna ที่แปลว่าพระจันทร์น่ะครับ”

“เอ๋” ฉันกระพริบตาปริบๆ ไม่เข้าใจว่ายูกิโนะคุงพูดถึงเรื่องนี้ทำไม “ยูกิโนะคุงรู้ดีจังเลยนะจ๊ะ”

“เกมที่เล่นมีบอกไว้น่ะครับ” ยูกิโนะคุงพาฉันเต้นไปรอบๆฟลอร์ “แสงจันทร์สามารถดึงเอาความบ้าคลั่งในจิตใจคนให้แสดงตัวตนออกมา”

“ยะ อย่างนั้นเหรอจ๊ะ”

“ไม่แน่ว่าคืนนี้ ด้วยอิทธิพลของแสงจันทร์ อาจจะมีอะไรบ้าๆเกิดขึ้นก็ได้นะครับ”

จะเป็นอะไรที่น่ากลัวรึเปล่าคะนั่น ถ้าเป็นเรื่องสยองขวัญนี่ไม่เอาด้วยหรอกนะคะ!!!!

เหลียวมองไปรอบๆ เห็นท่านไอระก็ลงมาเต้นรำกับเขาด้วยเหมือนกัน แต่คู่เต้นเป็นใครฉันก็ไม่ทราบเพราะมีหน้ากากหัวกระโหลกแพะปิดบังอยู่เกือบเต็มใบหน้า หมอนั่นใส่ชุดคลุมเหมือนพวกนักเวทย์โบราณๆ แล้วยังหน้ากากที่มีเขาโง้งนั่นอีก ลัทธิบูชาซาตานรึยังไงน่ะ

แหงนมองบนฟ้าอีกหน พระจันทร์เริ่มโผล่พ้นก้อนเมฆทีละน้อย และเราก็ได้จังหวะที่ต้องหมุนตัวพอดี ฉันผละมือออกจากยูกิโนะคุง หมุนไปตามสเต็ป และถูกดึงรั้งเข้าไปหาอ้อมแขนคู่เต้นตามรูปแบบการเต้นไม่มีจังหวะไหนผิดพลาด

แต่เอ๊ะ!!! ยูกิโนะคุงสูงขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่นะ

หมุนตัวกลับมายืนในท่าเริ่มต้น ก็พบว่าคู่เต้นของฉันเปลี่ยนไป จากยูกิโนะคุงกลายเป็นนายหน้ากากหัวกระโหลกแพะคู่เต้นของท่านไอระ กลายเป็นว่ายูกิโนะคุงได้ไปเต้นกับท่านไอระแทน และนายคู่เต้นใหม่ของฉันก็พาออกมาไกลจากสองคนนั้นเรื่อยๆ

ฉันมองคนตรงหน้าแบบงุนงงระคนสงสัย ได้เต้นกับสาวงามแบบท่านไอระก็ดีแล้วนี่ จะมาเต้นกับฉันที่ไม่รู้จักกันไปทำไมเนี่ย

นายหน้ากากหัวกระโหลกแพะเต้นรำเก่งเลยทีเดียว เขานำฉันไปได้พริ้วไหวไม่มีติดขัด แต่ก็โอบประคองฉันไว้อย่างทนุถนอมและนุ่มนวล แตะเบาๆแบบสุภาพตามมารยาทที่ดี

เหนือขึ้นไปยังโดมกระจก เมฆเลื่อนลอยหาย ได้เวลาเผยความงามของรัตติกาลออกมาด้วยแสงจันทร์กระจ่างฟ้า

แสงจันทร์ที่สาดส่องลงมาเบื้องล่างทำให้ความเป็นประกายระยิบระยับของชุดฉันหายไป เมื่อเจอแสงสว่าง ดวงดาวในชุดฉันก็ต้องหลบหาย

ก็เพ้อเจ้อไปอย่างนั้นเองล่ะค่ะ จริงๆแล้วชุดของฉันทำจากเส้นใยที่เรืองแสงได้ในที่มืด เวลาอยู่ในที่สว่างก็เหมือนเสื้อผ้าปกติทั่วไปนั่นล่ะ

ฉันเต้นรำเงียบๆกับคู่เต้นที่ไม่แม้จะเอ่ยคำพูดอะไรถึงฉันจะชวนคุยบ้าง พอได้มองตากันตรงๆก็ดูคุ้นเคยอย่างไรชอบกล

สายตาอ่อนโยนแบบนี้ ใครน่ะ??

เพลงเป็นจังหวะที่เร็วขึ้น ฟังดูเร้าใจมากยิ่งขึ้น เสียงไวโอลีนแหลมสูงคลอไปกับเปียโนและเชลโลให้ความรู้สึกเย้ายวน ปกติดนตรีที่เล่นในงานปาร์ตี้ซัมเมอร์มักจะเป็นเพลงหวานๆทำนองเบาๆ เหมาะแก่การเต้นวอลซ์ แต่เพราะเป็นงานฮาโลวีน โทนดนตรีที่เล่นเลยเปลี่ยนไปด้วยรึเปล่านะ

นายหน้ากากหัวกระโหลกแพะเริ่มก้าวเท้า ทำให้ฉันต้องก้าวตาม ท่าเต้นแบบนี้นี่มัน....แทงโก้นี่คะ

เหลียวมองไปรอบๆ คู่อื่นไปจากฟลอร์ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ มีเพียงฉันกับนายคู่เต้นที่ไม่ทราบชื่อเต้นอยู่เพียงคู่เดียว หยั่งกับหนังเรื่อง Easy Virtue แน่ะ

อ้าว แบบนี้ก็เด่นมากเลยไม่ใช่เหรอคะ!!!

ทำไมพวกคุณๆถึงไม่ลงมาเต้นเป็นเพื่อนฉันล่ะค้า ให้ฉันเด่นคนเดียวเกิดก้าวพลาดต่อหน้าคนเยอะๆ จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนกันล่ะ

ฉันไม่ค่อยสันทัดการเต้นแทงโก้นัก ที่เคยเรียนก็แค่ขั้นพื้นฐาน ไม่สามารถวาดลวดลายแบบที่เคยดูในหนังได้ แต่หมอนี่เต้นนำไปได้ลื่นไหลมาก ไม่มีสะดุดเลย แถมยังโอบประคองฉันพาเดินไปในทิศทางต่างๆได้คล่องแคล่ว เต้นเก่งชะมัดเลยแฮะ

หรือว่าจะเป็น…

“ท่านเอ็นโจ” พอฉันพูดออกไป เสียงหัวเราะนั่นที่เป็นเสียงของเอ็นโจไม่ผิดแน่

“ครับ” เอ็นโจรับคำเสียงระรื่น หนอย ให้ฉันเป็นฝ่ายพูดอยู่คนเดียวตั้งนาน

แล้วนี่เต้นแทงโก้เป็นด้วยเรอะ!! เฮอะ ความสามารถชักจะเยอะเกินไปแล้วนะยะ

“ไหนว่าจะไม่มายังไงล่ะคะ”

“นั่นยูกิโนะพูดเอง” เอ็นโจหัวเราะ “ผมไม่ได้บอกซักคำว่าจะไม่มา”

ก็จริงด้วยอะนะ เพราะนายนั่นล่ะที่ไม่ดี เอาแต่ยิ้ม ใครจะไปเดาออกยะว่าจะมาหรือไม่มา

เอ็นโจจับให้ฉันเอนตัวลงตามสเต็ปของแทงโก้ แต่ทำไมนายต้องก้มมาใกล้ๆขนาดนี้ด้วยยะ!? ถึงจะบอกว่าเป็นสเต็ปของแทงโก้เองก็เหอะ

อ้อมแขนนั้นกอดกระชับให้ร่างฉันแนบชิด รู้สึกถึงอุณหภูมิของฝ่ามือที่วางแนบอยู่กับแผ่นหลังของฉัน ที่จริงมันมีปีกนางฟ้าที่เป็นพร็อพสวมทับอยู่ไม่ใช่เหรอคะ แล้วทำไมมืออีตานี่ถึงมาสัมผัสกับหลังฉันโดยตรงได้ล่ะ!? ยูกิโนะคุงยังไม่จับถึงขนาดนี้เลยน้าาา!!!

อุแง้ ไม่น่าใส่ชุดเปิดหลังมาเลยค่ะ

แถมท่าปิดท้ายของแทงโก้ที่ฝ่ายหญิงต้องเอาขาเกี่ยวต้นขาคู่เต้น มันไม่อีโรติคเกินไปหน่อยเหรอคะ แต่ถ้าไม่ทำก็จะปิดสเต็ปไม่ได้ เพลงจะจบแล้วด้วยอ่ะ

ฉันตัดสินใจทำเพื่อให้มันจบๆไป ก็ไม่เลวร้ายอะไรนี่นา แถมได้รับเสียงปรบมือจากทุกคนดังสนั่นฟลอร์อีก ฉันเต้นใช้ได้ใช่มั้ย ไม่ทำขายหน้าต่อหน้าทุกคนใช่มั้ย

คราวหลังปรึกษาท่านพี่เรื่องจะหัดเรียนแทงโก้แบบจริงๆจังๆดีกว่า

พอผละตัวออก ฉันย่อเข่าลงเป็นการขอบคุณเอ็นโจ เตรียมจะถอนตัวออกจากฟลอร์เพื่อให้คู่อื่นก้าวมาเต้นบ้าง แต่เอ็นโจจับมือฉันไว้ ดึงให้เดินไปอีกทางที่ไม่ใช่ทางที่ท่านไอระกับยูกิโนะคุงยืนอยู่

เอ๋!!!

เอ็นโจเปิดประตูทางออกอีกทาง พาลงบันไดเดินไกลออกมาจากงานเลี้ยง ตรงหน้าเป็นสวนที่เคยมาดูหิ่งห้อยตามที่มาดามคาบุรากิจัดขึ้น แต่ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูของหิ่งห้อย แถมไม่มีใครผ่านไปผ่านมา รอบข้างก็เลยมืดและเงียบสงัด บรรยากาศดูน่าสะพรึงกลัวเหมือนจะมีผีโผล่ออกมาจริงๆเลยล่ะ

“พอได้ออกมาข้างนอกก็ค่อยยังชั่วหน่อย ในงานคนเยอะจริงๆ” เอ็นโจพาฉันมานั่งที่ม้านั่งใกล้ๆกัน บริเวณนี้เป็นซุ้มดอกไม้ที่ปลูกไว้อย่างสวยงาม มีแสงจันทร์จากพระจันทร์เต็มดวงสาดส่องมาเพิ่มความโรแมนติคที่ฉันไม่ได้ต้องการซักกะนิด

“นะ...นั่นน่ะสิคะ”

“หน้ากากนี่ก็อึดอัดจัง คุณเรย์กะช่วยผมถอดหน่อยสิ” คำพูดสองแง่สองง่ามด้วยน้ำเสียงออดอ้อนแบบนั้นมันอะไรกันห๊า!!!!

พอฉันถลึงตาใส่ เอ็นโจก็หัวเราะแล้วพยายามแกะออกเอง แต่ก็ดูทุลักทุเลจริงๆ เห็นแล้วอดสงสารไม่ได้ ฉันเลยเอื้อมมือไปดึงพวกสายรั้งอะไรพวกนั้นให้ออกไปเป็นการช่วยอีกแรง

จะบอกว่าอึดอัดก็สมควรอยู่หรอกค่ะ หน้ากากใหญ่เทอะทะขนาดนี้ น้ำหนักเท่าไหร่ล่ะนั่น ไม่เมื่อยคอแย่เรอะ

พอหน้ากากหลุดออกไปก็เห็นเอ็นโจยิ้มกว้างทั้งที่ผมเผ้ายุ่งเหยิง เฮอะ ยิ้มแบบนั้นมันไม่ได้ดูน่ารักขึ้นมาเลยซักนิด

“นึกยังไงถึงแต่งตัวแบบนี้กันล่ะคะ”

“ยูกิโนะ มาซายะ ไอระช่วยกันออกไอเดียน่ะ” เอ็นโจหัวเราะเบาๆ “ต้องนั่งเป็นหุ่นลองเสื้อให้สามคนนั้นตั้งนาน กว่าจะได้ที่ถูกใจที่ยากไม่ใช่เล่นเลยนะ”

“เอ๋!?” ไหนท่านไอระบอกว่าเอ็นโจงานยุ่งเลยไม่มายังไงล่ะ ไหงถึงไปเลือกชุดให้เอ็นโจใส่มางานด้วยได้ล่ะ

ไม่สิ ท่านไอระต้องถูกอีตาเจ้าเล่ห์เกลี้ยกล่อมให้โกหกแน่ๆ ส่วนคาบุรากิก็ร่วมมือกับเพื่อนมาหลอกฉัน หนอย เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยนะยะ

“คุณเรย์กะไม่ดีใจที่ผมมาเหรอ”

“แหม ก็…” ก็ตามนั้นล่ะค่ะ ใครจะไปดีใจยะ

“อื๋อ”

เอ๊ะ!! แล้วทำไมต้องเอาหน้ามาใกล้ๆกันขนาดนี้ด้วยล่ะคะ!!!

ฉันทำตัวไม่ถูกยิ่งกว่าตอนเห็นยูกิโนะคุงใส่หน้ากากผีหน้าเละๆในระยะประชิดตอนเต้นรำนี่อีกค่ะ

“กะ ใกล้เกินไปแล้วนะคะ”

“ก็นานๆทีจะมีโอกาสได้เห็นนางฟ้านี่นา” เอ็นโจยิ้มกริ่ม “ก็อยากมองใกล้ๆไม่เห็นจะแปลกตรงไหน”

อุแว้กกกกกกก

อันตราย คนจากหมู่บ้านคาสโนว่าอันตรายเหลือเกินค่ะ แง้ ท่านพี่ขา ช่วยน้องด้วย

“พอมองแล้วก็อยากสัมผัส”

ปลายนิ้วเอ็นโจไล้ไปตามใบหน้าฉัน สายตาดูวิบวับไม่น่าไว้วางใจอย่างรุนแรง สัมผัสแผ่วเบานั่นก็พาให้รู้สึกแปลกๆ ช่วยด้วยค่ะ ใครก็ได้ช่วยเดินผ่านมาตรงนี้ที มาช่วยฉันจากปีศาจนี่ที

เพราะคืนนี้เป็นงานของภูตผี พระเจ้าเลยเมินคำขอของฉันงั้นเหรอคะ

ฉันยกมือขึ้นกันเอ็นโจออกไปอย่างเงอะงะ แต่นึกไม่ถึงว่าหมอนี่จะรวบข้อมือฉันไว้ทั้งสองข้าง กดจูบเบาๆแล้วเอามือฉันไปแนบแก้มตัวเอง ฉันจะดึงมือตัวเองออกก็ดันถูกจับไว้ไม่ปล่อยอีก บ้าเอ้ย!! หัวใจฉันจะมากระตุกอะไรตอนนี้เล่า!!!

“ทะ ท่านเอ็นโจ อย่าล้อกันเล่นแบบนี้สิคะ”

“อื๋อ คุณเรย์กะคิดว่าล้อเล่นเหรอ”

เอ็นโจมองตอนจูบฝ่ามือฉันอีกแล้ว สายตาแบบนั้นมันอะไรกันค้า!!!

“คุณเรย์กะรู้มั้ย จูบที่ฝ่ามือน่ะแปลว่าอะไร”

ไม่รู้ค่ะ ไม่ต้องการรู้ด้วยค่ะ

“แปลว่าผมกำลังอ้อนวอนคุณ”

อ้อนวอน อ้อนวอนอะไรกันค้า

เหมือนถูกอ่านใจได้ เพราะเอ็นโจหัวเราะ ค่อยๆก้มมาใกล้ๆหูฉัน กระซิบเสียงแผ่วเบาทั้งที่ไม่จำเป็นต้องกระซิบก็ได้

“ถ้าจะอ้อนวอนขอจูบ คุณเรย์กะจะยอมรึเปล่าล่ะครับ”

ความร้อนทุกส่วนในร่างกายฉันเหมือนมันไหลมารวมกันบนใบหน้า ฉันได้แต่อ้าปากพะงาบๆเพราะนึกคำพูดไม่ออก หน้าร้อนผ่าวๆเหมือนจะระเบิดออกมาได้อยู่แล้ว

พูดอะไรออกมาน่ะค้า!!!!! หน้าไม่อาย หน้าไม่อายที่สุดเลยค่า

“ว่ายังไงล่ะครับ” เอ็นโจไล้นิ้วโป้งไปตามริมฝีปากฉันเบาๆ “ที่เงียบไปนี่แปลว่าตกลงใช่มั้ยเอ่ย”

“ไม่ตกลงค่ะ” ฉันรีบถอยกรูดไปข้างหลัง เอามือตะครุบปากตัวเอง อย่ามาทึกทักคำพูดเอาเองนะยะ

“ไม่ได้จริงๆเหรอ” เอ็นโจยิ้ม อุ อย่ามาใช้รอยยิ้มเทวดาแบบยูกิโนะคุงนะ

“ไม่ได้ค่ะ”

“นะ”

อ๊ากกก!!!!! ทำไมหมอนี่ถึงหน้าไม่อายได้ขนาดนี้ล่ะค้าา!!!!!!!! บอกว่าไม่ได้ก็ยังจะตื๊ออีกแน่ะ แง้

-----------------------------
ส่งต่อว่ะ 5555555555555555555555555555
จะได้จูบหรือไม่ ก็ต้องแล้วแต่ความเมตตาของคนที่มาต่อด้วย

ปล.ใครอยากเห็นชุดเรืองแสงที่ว่า พิมพ์ claire danes met gala โลด กูจิ้นไว้แบบชุดนั้นนั่นล่ะ
ปล.อีก ฉากเต้นแทงโก้ในหนังเรื่อง Easy Virtue ที่ว่าคือฉากนี้
https://www.youtube.com/watch?v=4iaTVCCR45w

>>623-627 กรี๊ดดดดดดดดดดดดด อร่อยมากเลยค่ะ มีความซาตานล่อลวงนางฟ้า ให้ตายเถอะอะไรอ้อยมาทั้งคันรถขนาดนี้

>>623-627 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ฟิคในตำนาน ขอบคุณค่ะ รักโม่งนะ จุ๊บๆ
โอ๊ย เขิล ไม่เอาอย่าจบแค่นี้ซิ มึงต่อไปเล้ยยยย หรือใครก็ได้รับไม้ต่อไปทียยยยยยย์

>>623-627 กรี๊ดดดดด นี่มันอีโรติคสุดๆ วันนนี้เป็นวันดีจริงๆ มีฟิคมีออริให้เสพจนพุงกาง ฮือๆ

>>623-627 คือมันน คือมันนนน อร่อยมากกกก กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด

>>632-627 ที่ดี คือแม่งกูไม่รู้จะพูดอะไรเลยอ่ะ แต่มันอร่อย มันดีงามอ่ะแงงง เขินว้อยย///

>>627 โว้ยยยย กูจะตายแล้ว ดีเหลือเกิน ปฐมพยาบาลกูทียยยยยยย์ ไม่ไหวๆ ทำไมนายหน้าไม่อายแบบนี้ฟระ รุกเอาๆ กูเขินบิดไปบิดมาตอนอ่านแล้วเนี่ย
ใครก็ได้เอาไปต่อที ใจดีมีเมตตากับเอ็นโจหน่อย เขาอุตส่าห์ขอดีๆแล้วก็ให้ๆไปเถอะ จูบเถิดจะเกิดผล

>>623-627 ทำไมมันรุกเอาๆผิดกับเนื้อเรื่องหลักเยี่ยงนี้ 5555555 รึเพราะแก่กั-----//โดนปีกนางฟ้าฟาด

>>627 กูขอนอกเรื่อง
ลุงคอลินคะ ลุงทำได้ทุกอย่างเลย เต้นก็หล่อ บู๊ก็ได้ ที่สำคัญใส่สูทแล้วหล่อลากมากได้ทุกเรื่องเลย ฮืออออ หนูรักลุงงงงพนระีรยนเือแยบำะย

>>635 กูก็รักลุงงงงงงง ลุงชุดสูทนี่แม่งสุดยอดดดดดดด พยะสพเสพำาเายนดเานำกหวดากยนหด
เรื่องนี้กูแนะนำให้หามาดู เป็นหนังคอมเมดี้แม่ผัวลูกสะใภ้ แต่ตากูโฟกัสที่ลุงโคลินทุกฉากทุกตอน พระเอกไม่อยู่ในความทรงจำกูเลย

สงสัย​ว่าการที่เอ็นโจออกตัวปราบกบฏซึรุฮานะทึ่เป็นหัวหอก​ กับการที่เร​ย์​กะ​ขายข่าวไวท์เดย์​ของเอ็นโจให้กับสาวๆ อันไหนมีประสิทธิภาพ​มากกว่า​กันนะ 5555

>>623-627 กูว่าคนยุให้ใส่ชุดเปิดหลังไม่ใช่ไอระหรอก แต่เป็นหมอนี่แหล่ะ ลูบเพลินเชียวนะ แหม แล้วมารุกเอาๆแบบนี้ ซาตานล่อลวงนางฟ้า ระวังเจอพระเจ้าตามมาตบหัวทิ่มนะ ถถถถถถถถถถถถถถถถถถ

>>637 กูว่าปล่อยข่าวไปเดทคนสนใจมากกว่า ขยายไปในวงกว้างกว่า ส่วนไปขู่ซึรุฮานะทำในที่ลับไม่ค่อยมีคนรู้เห็น แต่ยังไงเอ็นโจก็ช่วยทั้งสองทางอะน้า

*นอนตายกับฟิคเอ็นโจอย่างสงบศพสีชมพู*

>>638 พระเจ้าที่ตามมาตบหัวทิ่มนี่ท่านพี่หรือทานุกิวะถถถถถ

>>623-627 งานดีย์ มึงงงง คือแบบ กูเขินนนนน
โอ๊ยยยยย แผนสูงไปถึงไหนคะ ลูบหลังเขาซะเพลินเชียววว

>>612 ไม่ได้เล่น instragram แต่อ่านแล้วช๊อบชอบว่ะ เริ่มสงสัยว่าเด็กซุยรันใช้ smart phone กันมั่งป่าวหว่า ทั้งเรื่องไม่เคยพูดถึงโปรแกรมสื่อสารใดๆ นอกจากส่งเมล์ลูกเดียว แต่คงเขียนแบบให้เดายุคสมัยไม่ออกมั้ง

>>640 กูให้ท่านพี่ว่ะ คนที่รับมือจอมมารได้สูสีต้องท่านเทพมารเท่านั้น!!

>>643 กุเห็นภาพท่านพี่แต่งเป็นเทวดาในมือถือไบเบิลหนาๆ แบบบาทหลวงมอร์กุสใน Berserk ยิ้มหล่อสุขุมแต่เส้นเลือดที่คอปูด "น้องผมบอกว่าไม่แน่ะ เอ็นโจคุง ช่วยเกรงใจหน่อยได้ไหมนะ"

>>640 ท่านพี่แหงๆ ถถถถถถถถ

>>644 ก๊ากกกกกกกกก มึงแม่ง....
จะเอาไบเบิ้ลฟาดหัวแบบนั้นด้วยมั้ย

>>644 ภาพมาเลยค่ะ 5555555

>>644 ตะคอกว่า "ไอ้พวกไม่ศรัทธาในน้องสาว" แล้วฟาดเปรี้ยง

>>648 นี่ก็ศรัทธานะ ในน้องสาวของคนอื่น... แค่กๆ

อยากช่วยต่อฟิคนะ แต่คิดได้แต่บทเอ็นโจที่หื่นขึ้นทุกทีๆ //แค่กๆๆ

ตอนนี้กูรู้สึกเหมือนโดนฆาตกรฆ่าหั่นศพหั่นแล้วโปรยชิ้นส่วนร่างกายไปตามเรือต่างๆ ยังไงไม่รู้ว่ะ หัวอยู่เรือเอ็นโจเพราะความซาบซึ้งในความดีหลบใน แต่ก็เซ็งที่ฮีดูเอาแน่เอานอนไม่ได้เหลือเกิน เป็นห๊วงเป็นห่วงแต่ชอบผลักไสเขาให้ไปอยู่กับเพื่อนสนิทตัวเอง คาบุตอนอยู่กับท่านเรย์กะแม่งก็น่าร้ากกกกก ตบมุกเคมีเข้ากันดีชิบหาย น้องคันตะที่คอยเอ็ดเอาๆ แต่ผลิตของกินออกมาให้เรื่อยๆ ก็ดี เรือยูริก็ละมุน เรือท่านพี่ถึงหลังๆ จะออกมาน้อยแต่มีอิมแพคต์ตลอดดดด ท่านอิมาริ... คนนี้ออกมาทีไรกูตลกทุกที สุดท้ายนี้อะไรก็ได้ขออย่าให้เป็นเรือคาน สาธุ

>>650 ต่อเลยมึง คนในกระทู้นี้ชอบ แค่กๆๆๆ

มา!!! >>623-627
--------------------------

ฉันถอยตัวกรูดไปจนกระทั่งหลังชนกับเรือนกระจกขนาดใหญ่ ขณะที่เอ็นโจก็ยิ้มกริ่มขยับตัวย่างสามขุมตามเข้ามาช้าๆ

"คุณเรย์กะ"

น้ำเสียงที่เรียกชื่อฉันออกมานั้นทำให้ฉันรู้สึกขนลุกวาบ ใบหน้าก็เห่อร้อนขึ้นมา
อะไรกันเล่า! อย่าทำสายตาแบบนั้นนะ!

เอ็นโจที่มายืนอยู่เบื้องหน้าฉันก้มตัวลงเล็กน้อยและช้อนสายตามองฉันใกล้ๆ พร้อมกับเอามือขึ้นมาพยายามเกี่ยวมือของฉันที่ปิดปากตัวเองไว้ออก

"เรย์กะ"

เขาเรียกชื่อฉันอีกครั้ง แล้วใบหน้าก็เหมือนจะขยับใกล้เข้ามา จนมือของฉันที่ยังปิดปากตัวเองอยู่รู้สึกถึงลมหายใจของเขา ในนัยน์ตาที่จ้องมองมา ฉันก็เห็นใบหน้าของตัวเองสะท้อนในนั้นอย่างชัดเจน

กรี๊ดดดดดดดดดด

"ไม่ได้ค่ะ! ฉัน ฉันไม่ใช่ท่านไอระนะคะ!!!"

ฉันแทบจะกรีดร้องดังลั่น รู้สึกตัวเองหน้ามืดตาลายไปหมด พร้อมกับใช้มือดันตัวเอ็นโจออกไป

"หือ? ไหงพูดถึงไอระขึ้นมาล่ะ?"

เอ็นโจถอยไปเล็กน้อย พร้อมกับรวบมือของฉันที่กำลังจะดึงกลับมาไว้ในทันที

จะมือไวเกินไปแล้วนะยะ!

เขาเอียงหัวเลิกคิ้วทำหน้าประหลาดใจเล็กน้อยทั้งที่ยังยิ้มอยู่

ทำไมพูดถึงท่านไอระน่ะเหรอ หึ คงจะแปลกใจล่ะซิท่าที่ฉันจับได้น่ะ! คิดว่าฉันจะจับสังเกตไม่ได้ซินะ! อย่ามาดูถูกกันเชียวนะคะ ฉันน่ะนอกจากตอนนี้นางฟ้าแล้ว ในอดีตก็เป็นคิวปิดให้มาหลายคู่แล้วหรอกน่า

เอ็นโจทำหน้าครุ่นคิดเล็กน้อย ก่อนจะถอนหายใจเบาๆ แล้วก้าวเท้าเข้ามาประชิดตัวฉัน ฉันพยายามจะหนีแต่ว่าหลังก็ติดเรือนกระจกแล้ว แถมมือก็โดนจับรั้งไว้อยู่ ไม่มีทางให้หนีไปได้เลย

กรี๊ดดดดดดดด ใครก็ได้ช่วยด้วยค่าาาาาาาาาา

"คราวนี้คิดเองเออเองเรื่องอะไรอีกแล้วล่ะครับ?"

เสียงของเอ็นโจที่ดังอยู่เหนือหัวฉันคล้ายกับไม่พอใจเล็กน้อย ก่อนที่ฉันจะเริ่มรู้สึกถึงลมหายใจใกล้ๆหูข้างขวาของตัวเอง

"เรย์กะใจร้ายจังเลยน้า"

อะ อะไรกันเล่า!?

ปลายนิ้วข้างหนึ่งของเอ็นโจไล้บนแก้มของฉันอย่างแผ่วเบา

"ที่ผมทำมาทั้งหมดเนี่ย ถ้าผมไม่สารภาพ คุณจะไม่รู้เลยจริงๆงั้นเหรอ?"

สารภาพอะไรกันค้า!? ฉันเกือบจะหลุดพูดออกไปแต่ก็ยั้งตัวเองไว้ได้ทัน รู้สึกว่านั่นมันเป็นอะไรที่ไม่ควรถามอย่างแรงเลยล่ะ

ไม่ ไม่ ไม่ ไม่อยากรู้เลยสักนิดค่า

เอ็นโจขยับใบหน้ามาที่ข้างหน้าฉันอีกครั้ง ดวงตาของเอ็นโจสบสายตากับฉันแววตาวิบวับก่อนหน้านี้ กลายเป็นความจริงจังมาแทนที่ จนฉันเผลอกลืนน้ำลายเอื้อก

"ผมไม่เคยทำแบบนี้กับคนอื่นเลยนะ" เอ็นโจยกมือของฉันขึ้นมาจูบเบาๆอีกครั้ง "....แค่คุณเท่านั้น"
"!!!"

อึก อุกรี๊ดดดดดดดดด ฉันรู้สึกตัวแข็งทื่อไปทั้งหมดอย่างไม่รู้แล้วว่าต้องทำตัวยังไงต่อ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันน่ะค้าาา

เพราะว่าเป็นวันปล่อยผีซินะ เอ็นโจถึงทำตัวแปลกๆแบบนี้น่ะ!?

ใช่แล้ว ต้องเป็นแบบนั้นแหงๆ ซาโตมิคุงเคยเล่าให้ฟังสมัยเรียนว่าค่ำคืนวันฮาโลวีนจะมีดวงวิญญาณที่ล่องลอยออกมามากมายในวันนี้เพื่อสิงร่างใครก็ตามและลากเอาไปเป็นตัวตายตัวแทน! และตอนนี้เอ็นโจก็โดนสิงแล้วและฉันก็กำลังกลายเป็นเหยื่อไปอีกคน!!

กรี๊ดดดดดดด ไม่น้าาาาา บ้าจริง ที่ผ่านมาฉันไม่เคยออกจากบ้านในค่ำคืนฮาโลวีนแบบนี้เลยก็เพราะแบบนี้แหละ ตอนนี้พลาดท่าเสียแล้ว ทำยังไงดีล่ะ ไม่ได้เตรียมเกลือชำระมาซะด้วยซิคะ แง้!!!

"เรย์กะ..."

เสียงแผ่วเบาของเอ็นโจเรียกสติฉันให้กลับมาครั้ง แล้วใบหน้าที่เหมือนจะสีเข้มขึ้นก็เคลื่อนเข้ามาอีก เอ่อ เมื่อกี้ก็ว่าใกล้แล้ว ยังจะขยับเข้ามาอีกแน่ะ!! หยุดนะย้า!!!!

"เรย์กะ... ที่ผ่านมา... ตลอดเวลา... ผมน่ะ..."

.
.
.
.

ก่อนที่เอ็นโจจะพูดจบเสียงนาฬิกาในสวนก็ลั่นดังเหง่งหง่างขึ้นมาพอดี เพราะว่าที่นี่มันเงียบสนิทมาตลอดเลยทำให้เราทั้งคู่สะดุ้งโหยง พอเห็นเอ็นโจชะงักไป ฉันก็โชคดีที่หัวไวขึ้นมาก่อนรีบพูดขัดออกไปทันทีอย่างร้อนรน

"อะ เอ่อ เที่ยงคืนแล้ว กลับเข้าข้างในกันเถอะค่ะ!!!"
รีบออกไปจากที่นี่ทีเถอะค่า!!!

เอ็นโจทำหน้าเบ้เล็กน้อยแล้วถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะหันมายิ้มให้อีกครั้ง

"เรย์กะเป็นนางฟ้า ไม่ใช่ซินเดอเรลล่าสักหน่อย จะรีบไปไหนล่ะครับ?"

"เอ่อ....... เราออกมาข้างนอกนานแล้ว เดี๋ยวคนอื่นๆจะเป็นห่วงนะคะ"

"ถ้าเป็นไอระหรือยูกิโนะ พวกเขารู้อยู่แล้วล่ะว่าเรย์กะอยู่กับผมสองคนคงไม่ได้ห่วงเท่าไหร่หรอกน่า"

มันต้องยิ่งน่าเป็นห่วงซิค้า!! อย่ามาพูดจาคิดเองเออเองเข้าข้างตัวเองนะ!

"เอ่อ...... ข้างนอกมันหนาวน่ะค่ะ....."

ใช่! อากาศฤดูใบไม้ผลิช่วงปลายในยามค่ำคืนเนี่ยมันหนาวจริงๆนะ ไม่ใช่แค่ข้ออ้าง แถมตอนนี้ฉันก็ใส่ชุดเดรสที่เปิดหลัง ลมพัดมาแต่ละวูบก็รู้สึกเย็นเยือกขึ้นมาทีเดียวล่ะ

พอพูดแบบนั้นออกไป สายตาเอ็นโจก็ก้มมองสังเกตชุดของฉัน จนฉันต้องดึงมือตัวเองที่ถูกจับไว้พยายามกำบังสายตานั้น

"ไล้สายตามองอะไรแบบนั้นกันน่ะคะ! เสียมารยาท!!"

เอ็นโจหัวเราะเล็กน้อยก่อนพูดขอโทษ

"อา ไม่หนาวก็แปลกแล้วล่ะครับ..."

จากนั้นเอ็นโจก็ถอดเสื้อคลุมนักเวทย์ของตัวเองออกมาและกำลังจะเอามาคลุมให้ฉัน

"อ๊ะ"
"หือ?"
"เรย์กะหันหลังหน่อยซิครับ"
"หา?"
"เสื้อคลุมมันจะติดตรงปีกที่หลังเอาน่ะ แกะออกก่อนดีกว่านะ"
"อ้อ นั่นซินะคะ"

ฉันหันหลังให้กลับเอ็นโจอย่างงงๆ ก่อนที่จะนึกขึ้นได้ ถ้าแกะออกก็เห็นแผ่นหลังของฉันหมดน่ะซิ!

"ทะ ท่านเอ็นโจ!"
"นิ่งๆซิครับ"

เอ็นโจทำเสียงดุจนฉันต้องทำตามอย่างว่าง่าย ไม่นานนักปีกขนนกของนางฟ้าก็ถูกส่งมาให้ฉัน เอ็นโจนิ่งเงียบไม่พูดอะไรเลยก่อนวางเสื้อคลุมบนไหล่ให้ฉัน ฉันจึงถอนหายใจอย่างโล่งอกแล้วกำลังจะใช้มือรวบผมตัวเอง

แล้วในระหว่างนั้นเองมือของเอ็นโจก็คว้าหมับที่มือของฉันอีกครั้ง

"ผมช่วยนะ"

แค่เอาผมออกมาเอง ไม่ต้องช่วยก็ได้ค่า!!!

มือของเอ็นโจค่อยๆรวบผมลอนของฉันออกมาจากใต้เสื้อคลุมให้ฉันช้าๆบางทีก็สัมผัสต้นคอจนรู้สึกแปลกๆ แค่รวบผมเองทำไมต้องเห่อร้อนแบบนี้ด้วยนะ จากนั้นเขาปัดผมของฉันออกมาที่ด้านข้างให้

"ขะ ขอบคุณค่---!!!"

ก่อนที่ฉันจะพูดขอบคุณจบ ฉันก็รู้สึกถึงสัมผัสนุ่มแผ่วเบาที่ต้นคอด้านหลังก่อนที่จะน้ำหนักจะค่อยๆเพิ่มขึ้นมาทีละน้อย ก่อนที่ฉันจะทันคิดอะไรออกก็ได้ยินเสียงของเอ็นโจดังขึ้นมาเบาๆ

"ใส่ชุดเปิดเผยขนาดนี้ เป็นนางฟ้าที่นิสัยไม่ดีเลยนะ..."

ที่กำแพงกระจกของเรือนกระจกที่อยู่ข้างหน้าฉัน ฉันมองเห็นภาพสะท้อนของเอ็นโจที่ยิ้มกริ่มให้ข้างหลังฉัน นัยน์ตาสะท้อนแสงจันทร์จนสว่างวาบ ขณะนั้นฉันก็คิดถึงคำพูดของยูกิโนะคุงที่พูดก่อนหน้านี้

'แสงจันทร์สามารถดึงเอาความบ้าคลั่งในจิตใจคนให้แสดงตัวตนออกมา'
'ไม่แน่ว่าคืนนี้ ด้วยอิทธิพลของแสงจันทร์ อาจจะมีอะไรบ้าๆเกิดขึ้นก็ได้นะครับ'

-----------------------
กรี๊ดดด //โยนไม้ให้คนต่อไป
รบกวนฝากยัดใส่สารบัญด้วย

>>654 ว้ายยยยยยยยยยยยยยย ข่นบ๊ะ ทำอะไรน่ะค้าาาาาาาาาาาาาาาาา //เอามือปิดตาไว้ห่างๆ
กูต้องกลั้นยิ้มบนรถเมล์ ทรมานมากมึง กูเขิน ภายนอกกูต้องทำหน้านิ่งๆ แต่ในใจกูนี่บิดม้วนกลิ้งไปกลิ้งมา ไม่ไหวแย้วววววว

>>653-654 อร๊ายยยย ขอบคุณมาก มึงทำดี! เขาว่าญี่ปุ่นจะดูสาวเซ็กซี่จากต้นคอนี่นา นี่ลามไปถึงไหนๆ แบ้วววว >////<

>>653-654 กรี๊ดดดดดดดดดดดด
กูรู้สึกกระชุ่มกระชวยยิ่งนัก ฟืดดด

โอ้ย เอ็นโจข่นบ้ะะ ข่นผีทะเลลล
กูเขินน ฮืออ กูเขินแทน แง รักนะคะสุดหล่อของบ่าว ♡ヾ( 〃ω〃)ｯ

ป่านนี้ท่านเรย์กะหน้าระเบิดบู้มเลยไหมล่ะ555555555555

กำไรจอมมารมากช่วงนี้ โอ้ยย ไม่ได้ที่ปากก็ที่คอแล้วล่ะวะะ ม่างเง้ยย กูเขินนนน ฟหกด่าสวนยรลบพอมวงสาฝ

>>653-654 โอ๊ยยยยย เอ็นโจรุกขนาดนี้เรย์กะก็มโนไปอีกทาง เดี๋ยวต้องมีหักมุมตอนท้ายแน่ๆกูเชื่อเช่นนั้น

>>653-654. ตาย ตาย ตาย กูตายแล้ว กูฟินแล้วววว
ไม่สิ ไม่ๆๆๆ กูยังตายไม่ได้ //ลุกขึ้นมาจากหลุมแพพ

ใครก็ได้ช่วยต่อทียยยยยยยย์ กูอยากเห็นฉากเด็กไม่ดีอีกเยอะๆ กูฟินข่นบ๊ะ ข่นผีทะเลแบบนี้จุง

>>658 หักมุมนี่คือทุกคนยกโขยงมาแอบดูกันตั้งแต่เดินออกมาจากห้องแล้วสินะ ถถถถถถถถถถถถถ
ลุ้นให้จูบแบบพวกปลาๆใน the little mermaid เพลง kiss the girl อ่ะ

>>653-654 อรั้ยยยยยยยยยย ซาตานเด็ดปีกนางฟ้าออกแล้วก็ล่อลวงให้ตกสวรรค์ไปเลยค่ะ แต่ระวังการลงทัณฑ์จากพระเจ้าด้วยนะคะ อาจจะถูกล้างบางแบบโซดอมกับโกโมราก็ได้ 5555555555555555555555555

>>653-654 ช..ช่วยกูด้วยย เลือดหมดตัวกูแล้วจ้าาาาา เขินนนน

มึงกูขอkyแปป คือกูไปเห็นAUของคนเกาหลีอันนึงมา ชื่อว่าเค้กเวอร์ส ที่ได้รับแรงบันดาลใจจากอมก. พวกมึงคิดว่าคนในเรื่องจะเป็นแบบไหนกันมั้งว่ะ

เผื่อใครไม่รู้น่ะ https://www.facebook.com/shichina77/posts/447004265671319

>>663 เค้กเวิร์ส.........ถ้าเรย์กะเป็นเค้ก ต้องแดกตัวเองจนหมดแน่ๆ 5555555555555555555555

โอ๊ยยยยยย เขิยชิบหายวายวอด ฟห้าดวหฃฟงดสวกฃฟ กูนอนอ่านอยู่บนเตียงเขินดิ้นไปดิ้นมานี่แทบตกเตียง...

>>663 กูว่าเค้กนี่น่าสนดี แต่เรื่องใครเป็นอะไรนี่...
กูเดาว่าท่านเรย์กะน่าจะเป็นเค้ก คือตอนแรกอยากให้เป็นส้อมเพราะจะได้กิน แต่คิดไปคิดมาส้อมมันไม่ได้รสชาติอาหารนี่นา เค้กก็ดีเหมือนกัน ท่านเรย์กะจะกลายเป็นกลายเป็นขนมรูปตุ๊กตากระเบื้องเคลือบฝรั่งเศส

>>663 แต่คิดไปคิดมา กูนึกออกแต่พล็อตกุโระๆทั้งนั้น จับคนเป็นเค้กมาหั่นแดกทีละส่วน แช่ใส่ตู้แช่แข็งไว้ ทำแบบลุงฮันนิบาลอ่ะ 5555555555

>>664 เออน่าคิด5555555555 วันดีคืนดัหยิกตัวเองให้น้ำตาไหลเพราะอยากได้น้ำตารสเหมือนเมเปิลไซรัป

>>663 เอ็นโจ ไวท์ช็อกโกแลต
คาบุ ดาร์กช็อกโกเเลต
วาคาบะ เค้กส้ม
ตัวสำรอง วานิลลา

กูว่าท่านเรย์กะที่เคยเป็นคนธรรมดามาก่อนลิ้มรสอาหารได้ตามปกติแต่พอมาเป็นส้อมก็แบบพยายามตามหาเค้กของตัวเองไรงี้ ฝันว่าจะมีเค้กมาสู่ขอตัวเองแต่งงานมโนไปเรื่อย หรืออาจจะเข้าสายมืดเผลอกินเค้กเข้าไป

เดี๋ยวน่ะทำไมยิ่งกูคิดมันยิ่งดูโรคจิต.....

แต่ถ้าเอ็นโจแบบเค้กโอกาสฮีจะแบบ ล่อลวงให้เรย์กะชิมตัวเองแล้วพอติดหนี้แล้วน่ะ ก็ได้

>>668 กูว่าเอ็นโจรสกาแฟเหมาะกว่า ส่วนยูกิโนะคือไวท์ช็อก

>>669 ดีงาม!

เอ็นโจจอมล่อลวงง555555555

>>670 กุว่ายูกิโนะเค้กนม กินแล้วจะได้โต๊โต แค่กๆๆๆๆ

>>672 กูกินเค้กนมอยู่ สำลักเบย
อะไรโต ห๊ะ!!! 555555555555555555555

>>663 เซ็ตติ้ง cannibalism ชัดๆ ถถถถถถถถ

>>668 ไวท์ช็อก...ทำไมกูเผลอคิดอะไรลามกวะ แย่จริม 55555555555555

>>653-654 โอ๊ยยยย ใจสั่นหวั่น​ไหว ฟิคเวียนในตำนาน2วันติด นี่เป็นผลมาจากซาโตมิเอฟเฟกต์​(?)ซินะ!?
ยูกิโนะเป็นกัปตัน​ไปละ ให้ซาโตมิเป็นไรดี มอบตำแหน่ง​งามๆให้เลย!
ใครก็ได้​มาต่อทียยยยยยย์

>>676 เป็นต้นหนเรือเลย เอาไว้สอดส่องคลื่นลม เตือนภัยข้างหน้า

>>663 กูอ่านปุ๊บภาพท่านเรย์กะจับหนุ่มๆกินจนตายเกลี้ยงแวบเข้ามาในหัวเลย

อา......ช่างวิเศษเหลือเกิน ไม่เคยทานอะไรที่มีรสชาติอร่อยแบบนี้มาก่อนเลย..... อ้ะ ไม่ได้นะ ถ้าไม่หยุดกินละก็ ต้องแย่แน่ๆ .......แต่ว่าทั้งท่านคาบุรากิทั้งท่านเอ็นโจช่างอร่อยขนาดนี้....... ทั้งที่สีแดงเหมือนสตรอว์เบอร์รี่แท้ๆ แต่กลับหอมหวานเหมือนกันน้ำผึ้ง อา........อร่อยที่สุดเลย มีความสุขจัง กร๊อบ กร๊วม กร๊วม กร๊วม..................

>>678 กรี้ดดดดดดดดดดดดด ขุ่นตำรวจมีฆาตกรอยู่ตรงเน้!!

>>678 กุโระชิบเป๋ง

อะไรเนี่ย คืนนี้นอกจากจะเป็นคืนของฮาโลวีน ยังเป็นคืนของกุโระด้วยเรอะ น่ากลัว

เรย์กะทำCakeverse สุดฟรุ้งฟริ้งกลายเป็นกุโระไปได้ ตอนจบคงเป็นเจ้าแม่ตามล่ากินเค้กทั่วโลก เหล่าเค้กทั้งหลายต่างสูญพันธ์ด้วยอำนาจเจ้าแม่กาลี The End

>>678 นี่เค้กเวิร์สหรือปอบโตเกียว 55555555555555555555
นึกว่าอ่านโตเกียวกูลอยู่ ตอนที่นักชิมมันเปรียบเทียบของที่มันกินว่ารสชาติเหมือนแบบนั้นแบบนี้ ถ้าใช้เซ็ตติ้งนี้สงสัยเรย์กะมีฉายาในหมู่ส้อมว่านักชิมแน่ๆ แล้วก็จัดงานหลอกเค้กให้มารวมตัวกันเพื่อจะได้แดก โครต cannibalism

กูอ่านฟิคบนกำลังะสครีมกับความจอมมาร
แต่พวกมึงแต่งกุโระกันจนความเขินกูนี่ปลิวไปหมดแล้ว ถถถถถถ
ปล. แต่เค้กเวิร์สกุโระกูก็เสพได้นะมึงงงง กูชอบ

เอิ่ม กูขอโทษ ลืมเขียนเตือนก่อนว่าอาจจะสยองหน่อย ;w;

>>675 กูก็คิด 55555555555555555555555555

>>675 >>686 พวกมึงคิดอะไรกันวะ ทำไมกูไม่เก็ต5555555555

เค้กเวิร์สนี่มีความกุโระมาก ไอซ์เวิร์สนี่ก็พอกันแต่แทบแลกมาด้วยชีวิต ฟฟฟฟฟ
ว่าแต่ถ้าเป็นท่านเรย์กะเวอร์ชั่นไอซ์เวิร์สแล้วจะเป็นยังไงหว่า ใครจะละลายหายไปในสามนาที??? #มันก็จะดราม่าหน่อยๆ

>>687 กูเก็ตนะ บางเรื่องไม่เก็ทก็จะทำให้รู้สึกว่ามีความใสๆ หลงเหลืออยู่ในชีวิตมากกว่า 55555 ท่านจอมม๊ารรรร ภาพลักษณ์พังหมดแล้ว

กลับถึงบ้านเรย์กะก็แดกต่อค่ะ เดินไปรับความจริงบนตาชั่งซักทีสิจ๊ะ ขึ้นมากี่กิโลแล้วเนี่ย

เจอ ไม่ต้องมาเนียน ท้ายตอนแล้วกูลั่น 5555555555555

ท่านพี่นี่ร้ายจริงๆ 5555555555

ท่านอิมาริมารับของฝากจากมือ! แหม่ ขอใบร๊ะเจ้ารู้ความนัยของ golf marker ด้วยเถอะ

>>693 แล้วมันหมายถึงอะไรเหรอ

>>694 คงประมาณฉันจองเธอแล้วอะไรทำนองนี้มั้งเพราะmarker = จอง

ขอบคุณโม่งแปลมาก ตอนนี้แปลดีฝุดๆ

ท่านพี่นี่แซะตลอดนะ5555ท่านเรย์กะไม่รู้ตัวเลยสินะว่าท่านพี่บอกว่าตัวเองวุ่นวายอ่ะ555555ความบราค่อนคงบังตามาก ส่วนอิมารินั้นเราขอไว้อาลัยแด่นาย ตอนท่านพี่ไปบอกนี่ต้องเจ็บตัวแน่ๆหละ55555

>>694 >>398

>>697 เอ็นโจ๊ว!!!

>>697 ได้อ่านกี่ครั้งก็รู้สึกว่าเอ็นโจแม่งเลวชิบหาย ถถถถถถถถถถ

>>687 ก็ไวท์ช็อกมันเหมือนอะไรล่ะ 555555555555555555555

อ่านตอนนี้แล้วชักอยากอ่านมุมมองคนแถวบ้านท่านเรย์กะแฮะ คุณหนูบ้านคิโชวอินช่างมีรสนิยมสูงส่งเหลือเกินค่ะ พอกลับมาจากต่างประเทศก็จัดการนำดอกกุหลาบมาประดับประดาเต็มระเบียงไปหมด คงเป็นการตกแต่งแบบพระราชวังแวร์ซายส์แน่ๆ เลยนะคะ

นางเอายาชูกำลังรดต้นโฮย่า แถมราดน้ำจนตายห่าคาที่ก็ไม่แปลกว่ะ กูว่านางแม่งต้องเอาสูตรเดิมไปทำกับต้นกุหลาบตรงระเบียงแน่ๆ เป็นปุ๋ยยังไงล่ะ จะได้โตไวๆ

>>702 กูว่าตรงระเบียงน่าจะเป็นงานคุณเมดนะ ไม่งั้นตรงระเบียงต้องกลายเป็นสีซีเปียด้วยน้ำมือเจ้าแม่แน่ๆ

มองภายนอกคงจะหรูหราน่าดู สมเป็นราชินีโรโคโค่ ปลูกกุหลาบไว้ที่ระเบียงด้วย
>>703 อะไรก็เกิดขึ้นได้ด้วยฝีมือนางว่ะ ถถถถถถถถ

>>654 กูจะต่อฟิค แต่ต่อพาร์ทเรย์กะไม่ออกว่ะ แม่งได้แต่อะไรพิลึกพิลั่นพาหักธงอยู่เรื่อย ต่อพาร์ทเอ็นโจแม่งละกัน เขียนหื่นง่ายดี//ขีดฆ่าประโยคนี้

>>705 จัดมาเลยคร่าาาาา

ky นิดนึง นี่กูโม่งฟิค เอสไร้พ่าย ver. สภานักเรียนใต้ดินนะ คือกูพึ่งมีเวลาว่างมานั่งเข้าโม่ง + อ่านท่านเรย์กะตอนใหม่ๆ แล้วชื่อของประธานชมรมฟุตบอลก็ปรากฏออกมาแล้ว...ดังนั้น กูเลยคิดว่าจะโละเนื้อหาเดิมออกแล้วแต่งใหม่เลยได้ไหมวะ

>>707 จะรีบูทจักรวาลไรงี้ป่าวนะ ตามสะดวกไดเลย จั่วหัวที่สารบัญไว้หน่อยก็โอเคว่ามีโรลล์แบ็คไรงี้

อ่อ คิดว่าคงเห็นกันหมดแล้ว แต่กูโคตรชอบ fan art เอ็นโจตอนไปพูดกับซึรุฮานะตอนที่แล้วชะมัดเลยยยยย รูปสุดท้ายเลยนะ
https://touch.pixiv.net/member_illust.php?mode=manga&illust_id=49271103&ref=touch_manga_button

>>708 ก็ไม่เชิงว่าจะรีบูทมันทั้งหมดหรอก พวกสภานักเรียนใต้ดินอะไรก็คงไว้ แต่เพราะว่าตัวละครหลายตัวมันเป็นจูนิเบียวเรียกเอสไร้พ่ายจนกู่ไม่กลับแล้ว เลยโละทิ้งแล้วดำเนินเรื่องใหม่จะง่ายกว่า

>>709 เออ กูสงสัยว่าฮีพูดอะไรในรูปสุดท้ายวะ ที่แปลมามันก็สั้นๆอะ แต่ในรูปดูพูดยาวมากเลย

>>709 ตอนอยู่กับท่านเรย์กะนี่หลายอารมณ์จัง ทั้งขี้แกล้ง ทำหน้าตาอ้อน (ซึ่งหลายทีอาจจะไปอ้อนเท้าคุณพี่กับท่านอิมาริ 555) แต่พอออกตัวปกป้องท่านเรย์กะนี่รังสีจอมมารแผ่กระจายมากเลยอะ พอเทียบกับที่ท่านเรย์กะบอกเอ็นโจปล่อยรังสีจอมมารใส่นี่ตรงนี้ก็ต้องมองผ่านเรย์กะฟิลเตอร์แน่ๆ

>>711 นั่นสิ กูก็อยากรู้ว่าฮีพูดอะไรเหมือนกันว่ะ ใครใจดีแปลรูปสุดท้ายให้หน่อยจิ //ทำหน้าอ้อนวอน

>>558
คราฤดูใบไม้ผลิกบฏซึรุฮานะพ่ายไปด้วยกำลังลังที่ด้อยกว่า
หลายปีต่อมากบฏซึรุฮานะรวมกำลังเข้าลอบโจมตีจักรพรรดินี จักรพรรดินีถึงกับเสียหลักเกือบปราชัยแต่ด้วยบารมีที่สั่งสม พลันปรากฏพันมิตรโดยฉับพลันจนทำให้กบฏซึรุฮานะต้องพ่ายไป หลังพ่ายศึกกบฏซึรุฮานะที่ถอยไปก็ต้องเผชิญหน้ากับการดักรอขององชายแห่งอาทิตย์อุทัยจนสิ้นฤทธิ์ไปในที่สุด
แอลกอฮอลมันแพร่ทางอากาศรึเปล่าทำไมกูเมา

>>714 เดี๋ยวนะ ทำไมเอ็นโจเป็นองค์ชายแห่งอาทิตย์อุทัยวะ หน้าตาองค์ชายแห่งความมืดชัดๆ--แค่กๆๆ

>>714 อันนี้ถ้าเป็นหนังแอคชั่นหน่อยคือ ตัวเอกปล่อยให้ตัวร้ายหนีรอดไปในสภาพสะบักสะบอม ตัวร้ายเกรี้ยวกราดโกรธแค้นประกาศลั่นในใจว่าข้าจะกลับมาล้างแค้นให้จงได้ แต่ขณะที่กำลังหนีไปยังทางออกก็ได้พบกับการปรากฎตัวไม่คาดฝันของหนึ่งในสมาชิกกลุ่มตัวเอกที่ดูอ่อนแอไร้พิษภัย ไม่ทันได้ตั้งตัว สมาชิกคนนั้นก็เผยรอยยิ้มดำมืดพร้อมกดปากกระบอกปืนแนบหน้าผากตัวร้าย กล่าวคำพูดอำลาเล็กน้อยก่อนเหนี่ยวไก ตัวร้ายตายคาที่และไม่ฟื้นมาอีกเลย

>>716 บทนั้นนี่ถ้าไม่ใช่ปิดทองหลังพระโครตๆก็ลาสบอสปลอมตัวมาเลยนะ

>>717 เป็นจอมมารที่ปลอมตัวมาอยู่ในตี้ผู้กล้า

>>718 ผู้กล้ามาซายะ จอมเวทย์ขาว (?) เอ็นโจ ฮีลเล่อร์ยูกิโนะ แม่ค้าวาคาบะ ไนท์อาริมะ ส่วนท่านเรย์กะเป็น novice เกาะตี้เอา exp เฉยๆ แหงๆ

>>719 เรย์กะเป็นซัมมอนเนอร์ แต่เลเวลน้อย พออัญเชิญได้แค่ภูตตัวเล็กๆประเภทนก ซึ่งมักจะย้อนกลับมาทำร้ายตัวเองด้วยการขี้ใส่หัวทุกครั้งไป

>>720 เรย์กะอาชีพหลักซัมมอนเนอร์ อาชีพรองก็นักปรุงยา ที่ทำยาเท่าไหร่ก็ได้แต่ยาพิษ

กูจำได้ว่าจะมีคนเขียนฟิค RPG นี่นา คนผู้นั้นอยู่แห่งหนใดหรือ

>>722 อยู่แถวนี้แหละ หมดมุขว่ะ ถถถถ

เออ พูดถึง​ทวงฟิค​
กูสงสัย​ว่าโม่งฟิคแบดเอ็นด์ยังอยู่​มั้ย จะจบสักทีมั้ยเนี่ย! 55555

>>724 เรื่องนั้นกูก็ชอบมากๆ รออ่านอยู่นะเอ้อออ

กูล่ะรอหลายเรื่องเรย์กะสามัญชน เรย์กะเกอิชา เอ็นโจไซด์สตอรี่ เลี้ยงต้อย คู่หูทะลุมิติ AU เทพนิยาย รวมถึงอื่นๆ ที่ไม่ได้ออกชื่อมา ณ ที่นี้ด้วยนะจ๊ะ รักโม่งฟิคทุกคน ม๊วบ

>>726 กูเป็นหนึ่งในโม่งฟิคที่มึงพูดถึง
แต่กูคงเขียนต่อไม่ได้แล้วอะ ดราม่าล่าสุดทำกูหดหู่จนเขียนไม่ออก

(กูขอระบาย ไม่ต้องลากเข้าดราม่า)
กูเป็นหนึ่งในเรือเอ็นโจ ที่มั่นใจมากว่าไม่เคยไประรานเรืออื่น เวลาคู่อื่นมีโมเม้นต์กูก็อยู่เฉยๆ ไม่ได้เม้นท์อะไร แต่จะหวีดเวลามีเอ็นโจออกมา ซึ่งกูก็หวีดไปตามปกติ ไม่นึกว่ามันจะเหมือนกันเรืออื่นออกไป ดราม่าครั้งนั้นทำกูหดหู่มาก จนกูรู้สึกแย่ กูเลยเลิกเข้าบอร์ดโม่งไปพักใหญ่ๆ มาเข้าอีกทีตอนมีโมเม้นท์เอ็นโจออกมา
ดีใจนะที่พวกมึงกลับมาครึกครื้นกันเหมือนเดิมแล้ว
ถ้ากูทำให้บรรยากาศแย่ก็ขอโทษที แต่ขอพูดความในใจหน่อยนะ

ที่ผ่านมาสนุกมากจริงๆ กูรักพวกมึงนะ<3

>>727 กอดมึงน้าาาา เอาเป็นว่าไม่รื้อฟื้นล่ะ กูเสียใจที่จะไม่ได้อ่านฟิคมึงแล้ว แต่จะเสียใจมากกว่าถ้ามึงไม่กลับมาร่วมพายเรือต่อ กลับมามะๆ พายแล้วจะสะดุดหัวทิ่มหัวตำอะไรบ้างก็ช่างมัน เมื่อองค์ชายซัมม่อนเราก็พร้อมจะกลับมา

>>726 กูยังอยู่ ฟิคกูเขียนเรื่อยๆตามแต่กูจะมีเวลา ต้องขออภัยถ้ารอนานด้วยนะ
ปล.เรย์กะเกอิชาน่าจะลงได้วันเสาร์นี้มั้ง

>>727 โอ๋ๆนะมึง ทำใจให้สบายๆ เดี๋ยวกูเอากาวกูรมมึงเอง ให้เธอลืมโลกที่กว้างใหญ่ ลืมมันไปให้เหลือแค่เพียงเรา~~

กุคิดถึงสมัยที่กาวยังระบาด

>>730 กาวเป็นทรัพยากรที่เสพแล้วหมดไป จงใช้สอยอย่างประหยัด กูโผล่ไปดูห้องพี่เยี่ยก็เหมือนจะเริ่มอืดๆ กันแล้วนะ ห้องนั้นก็พุ่งแรงมากเหมือนกัน

>>729 ตามสะดวกเลยมึง กูแจวเรือรอได้ :3

ใครก็ได้ช่วยเพิ่มวิธีการลงรูปในบอร์ดที่ไฟล์สารบัญที พอจะหาวิธีลงดันหาไม่เจอจำไม่ได้ว่าอยู่กระทู้ไหน

>>732 เออ อยากรู้เหมือนกันว่าแปะภาพจาก imgur ยังไงให้มันขึ้น thumbnail อ่ะ

>>732 มีอยู่นี่ หน้าหลังสุดเลยอะ

>>734 โอ๊ะ เจอแล้ว Thank you

>>733 เวลาอัพเสร็จก็กดตรงรูปภาพ มันจะมีลิงค์ขึ้นมาให้กดก็อปปี้ ก็เอาลิงค์นั้นมาแปะ แล้วจะขึ้น thumbnail เอง
ปล.ไม่ใช่ลิงค์ที่อยู่ตรงแถบ URL นะ

>>736 โอ้ ได้แล้ว ขอบคุณมาก ></

วะ..เว็บกลับมาแล้ว ใจหายไปชั่วครู่...

วันนี้วันทานาบาตะ อ.ฮิโยโกะไม่แจกของขวัญเหรออออ

>>739 นกกางเขนที่มาต่อกันเป็นสะพานพากันรุมปูพรมอึใส่หญิงปักไหมพรมเรย์กะ ทำให้เทศกาลล่มไปโดยปริยาย...

>>740 กูนึกว่าเจ้าแม่กาลีอิจฉาไอ้หนุ่มทอผ้ากับสาวเลี้ยงวัวเลยสาปให้ฝนตกหนัก สองคนนี้เลยมาเจอกันไม่ได้ ตัดโอกาสหนึ่งปีมีหนเดียวไปโดยปริยาย
ที่บ้านกูก็ฝนตกหนักอยู่เนี่ย ถถถถถถถถถถถ

วันนี้ก็ขอบคุณโม่งแปล ฮาทั่นเรย์กะมาก แหม่ เจ้าแม่ ถ้าอิจขนาดนั้นก็หาคู่บ้างสิ

หลังๆวันเรื่อยๆท่านเรย์กะหายไปแฮะ เป็นวันเรื่อยๆของเจ้าแม่บันดาลรักแทน เข้าไปช่วยความรักหลายคู่และได้ของเซ่นเยอะเลยนะคะ

>>742 ขอให้เจ้าแม่รู้สึกตัวซักทีดีกว่า คนจีบมีเยอะแยะ
อย่างวาคาบะงี้ ยูกิโนะงี้ คันตะก็เข้าข่าย ท่านพี่ท่านกะอิมาริก็ใช่ ริรินะเองก็ออกจะคลั่งไคล้ แหมเยอะแยะ
หืม? ลืมใครไปเหรอ? ก็ไม่นี่ ครบแล้วล่ะ

>>744 กูล่ะวงวาร ท่านเรย์กะบอกถ้าอายุเท่ากัน ยูกิโนะเป็นตัวจริงแน่นอน ไม่เห็นอีกคนที่อายุเท่ากันอยู่ในสายตาเล้ยยยยยย

ขอบคุณโม่งแปล!! กูสงสารท่านเรย์กะมากเลยอ่ะ5555555ทำไมนางดูน่าสงสารและอาฆาตแค้นจังวะ55555 สวรรค์ของนางคือพวกเด็กๆจริงๆเลยน้าาา มาโอะจังโตขึ้นมาคือซากุราโกะเลยนะท่าทางมีความเป็นไปได้สูงมาก ยูกิโนะก็น่าร้ากกกก ถ้าหนูโตกว่านี้หรือท่านเรย์กะเด็กกว่านี้ก็ดีสิน้าาา คาบุนายความสำคัญต่ำเตี้ยเรี่ยดินยิ่งนัก55555 ส่วนเอ็นโจคือน่าสงสารสุด โดนนางมองข้ามไปเลยอ่ะ

>>746 หัวหน้าห้องกับอิวามุโระนี่ตอนแรกเหมือนมาถล่มนางกลายๆ คนมีคู่เข้ามีคนดูแล ส่วนเหล่าเพื่อนหญิงก็ต้องสตรองดูแลตัวเองประหนึ่งฝูงแฮมๆ ถถถถถถ

>>747 ดูเป็นความปวดร้าวในมิตรภาพที่สวยงามยังไงไม่รู้อ่ะ แถมเปรียบซะน่ารักเลยเป็นแฮมๆ555555555

อืม ว่าแต่เอ็นโจรู้ได้ไงนะว่าเรย์กะอยู่ที่ไหน เดารูปแบบความคิดออกหมดเลยเรอะ...

ใครมารอเอ็นโจอยู่ข้างล่าง!!!
จอมมารนอกใจเจ้าแม่เรอะ

>>750 นั่นดิมึง แถมบอกด้วยว่ามีธุระต่อ กูว่ายุยโกะชัวร์

กูเห็นเจ้าแม่บ่นเรื่องหมู่บ้านมีรักกับอยากหาคนเข้าหมู่บ้านคานทองแล้วนึกถึงพ่อหนุ่มที่โดนเจ้าแม่ลงทัณฑ์บังคับเข้าหมู่บ้านคานทองเลย หวังว่าคงไม่มีเหยื่อเพิ่มอีกคนนะ 5555
แต่ตอนท้ายนี่คาบุถึงกับให้เอ็นโจพามาหาถึงห้องเปอติต์เลยนะ เอ็นโจก็ดันพามาหาถูกอีก หรือตั้งใจมารับยูกิโนะคุงอยู่แล้วก็ไม่รู้
เห็นพูดว่าเกิดเร็วไปเอาจริงท่าทางเจ้าแม่เลี้ยงต้อยรุ่งกว่าหนุ่มๆรุ่นเดียวกันอีกนะเนี่ย ยูกิโนะคุงงี้ คันตะคุงงี้

>>750 คนขับรถมั้งงงง //เอาไม้ปิดรูรั่ว

>>750 อาจจะพ่อกับแม่ก็ได้นะ นัดดินเนอร์ครอบครัวไรงี้ไงงง

>>754 ถ้าพ่อแม่ก็ไม่น่าใช้คำว่า "มีคนมารับ" นะมึงง

ย่องมาแปะฟิคแบบ ky
Kimi Dolce After story >>>/webnovel/3588/689-692
--------------------------------

ฉันคือคิโชวอิน เรย์กะ

ตั้งแต่จำความได้ ฉันก็ถูกพร่ำสอนจากทางบ้านเรื่องการคบหาผู้คนที่เหมาะสมคู่ควรมาโดยตลอด ฝึกฝนการเข้าสังคมและการวางตัว ศิลปะวัฒนธรรมทั้งหลายก็ได้รับการสอนสั่ง แน่นอนว่าฉันทำได้ดีเลิศหมดทุกอย่าง

จะเครื่องดนตรีอะไรก็เล่นเป็นเกือบหมด เปียโน ไวโอลีน ฟลุท หรือเครื่องดนตรีญี่ปุ่นอย่างซามิเซ็ง โคโตะ ขลุ่ยก็เล่นได้ แต่สิ่งที่ฉันชอบที่สุดก็คือการร้องเพลง

ครูที่เคยสอนร้องเพลงของฉันบอกไว้ว่า มีความทุกข์ใจอะไรให้ร้องเพลง ปลดปล่อยความเศร้าทั้งหมดออกไป และฉันก็เชื่อเช่นนั้น ฉันจึงร้องเพลงมาตลอด มันช่วยได้จริงๆ เวลาร้องเพลงทั้งหัวก็จะโล่งสบายเหมือนปลดเปลื้องความทุกข์ทั้งหมดออกไป

แต่ตอนนี้ ไม่ว่าฉันจะร้องเท่าไหร่ เท่าไหร่ ก็ยังรู้สึกหนักอึ้ง

ความทุกข์พวกนั้นก็ไม่จางหายไปเลย
.
.
.
.
ในหนึ่งเดือน ฉันจะมีวันหยุดอยู่สี่วันที่ไม่ต้องทำงาน จะออกไปไหนก็ได้ เหมือนพนักงานบริษัททั่วๆไป เพียงแต่เวลางานของฉันเริ่มต้นในเวลากลางคืนก็เท่านั้น

รู้ตัวอีกที ฉันก็เป็นไมโกะมาได้สามเดือนแล้ว

สามเดือนจะว่านานก็นาน จะว่าสั้นก็สั้น ถ้าเป็นบริษัททั่วไป ฉันก็คงอยู่ในช่วงการทดลองงาน และคงจะผ่านงานเป็นที่เรียบร้อย

ฉันทำหน้าที่ของตัวเองได้ดีทีเดียว ต้องขอบคุณช่วงเวลาที่หมดไปกับการฝึกฝน ถูกไม้แข็งๆฟาดมือเวลาที่รำผิดท่า หรือเล่นผิดคีย์ คุณหนูตระกูลคิโชวอินต้องดีพร้อม ต้องไม่ทำอะไรให้ขายหน้า ไม่มีที่ว่างให้สำหรับความผิดพลาดทั้งนั้น

ลูกค้าหลายคนติดอกติดใจเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะลูกค้าผู้ชาย บางคนแวะเวียนกลับมาหา มาเพื่อพูดคุย มาเพื่อฟังฉันร้องเพลง

ปกติไมโกะจะไม่ได้รับเงินเพราะถือว่ากินอยู่กับโอก้าซัง ทางสำนักจะเป็นผู้ออกค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวันให้ แต่เพราะฉันเป็นกรณีพิเศษ เงินที่ให้มาก็คงคล้ายๆกับโบนัสในการทำงานกระมัง

แค่นี้มันจะไปพออะไรเล่า

ฉันได้แต่บ่นอยู่ในใจ แต่ก็ต้องทำหน้ายิ้มแย้ม ดูเหมือนดีใจเสียเต็มประดา ยัยโอก้าซังนี่คิดว่าฉันเป็นนังโง่ที่เอาเงินแค่นี้มาล่อก็ดีใจจนเนื้อเต้นแล้วงั้นเรอะ ค่าธูปฉันในแต่ละคืนนั้นแพงลิบลิ่วไม่ใช่รึไง นี่มันแค่เศษเงินจากค่าตัวฉันนี่นา จะค้ากำไรเกินควรไปแล้วนะ เธอต้องโดนสวรรค์สาปแช่งแน่ๆที่มาเอารัดเอาเปรียบคนมีความสามารถแบบฉัน

ถึงจะพูดแบบนั้น แต่ฉันก็เอาเงินเหล่านั้นไปฝากธนาคารไว้อยู่ดี

ตัวเลขในบัญชีไม่ค่อยกระเตื้องเท่าไหร่นัก ฉันมีรายได้แค่ทางเดียวคือเศษเงินที่ยัยโอก้าซังให้ แถมตารางงานก็รัดตัว ไม่รู้จะเอาเวลาไปหารายได้เสริมมาจากไหน

อยากได้ผู้ชายรวยๆมาเป็นผู้อุปถัมภ์ชะมัด

ลูกค้าที่ผ่านมา ถึงจะเป็นพวกฐานะร่ำรวยก็จริง แต่ก็อยู่ในระดับครอบครัวทั่วไปของนักเรียนซุยรันชั้นกลางๆเท่านั้น ไม่ใช่ฐานะเลิศเลอหรืออำนาจล้นฟ้าอย่างพวก Pivoine ใช้ประโยชน์ไม่ได้สักอย่าง

ฉันต้องการผู้ชายที่เลิศหรู มีอำนาจและบารมีมากพอที่จะช่วยทำลายตระกูลคาบุรากิ ไม่ว่างมาใส่ใจปลาซิวปลาสร้อยนักหรอก

แต่ถึงอย่างนั้น ฉันยังไม่ใช่เกอิชาเต็มตัว เป็นแค่ไมโกะ ยังไม่มีสิทธิ์พบปะกับลูกค้าระดับสูงอย่างนักการเมืองหรือเศรษฐีอันเป็นเป้าหมายหลักของฉันได้ ทำได้แค่เป็นผู้ช่วยเท่านั้น น่าหงุดหงิดจริงๆ

นั่งทานไอศกรีมให้รางวัลตัวเองอยู่ดีๆ ยัยโอก้าซังโทรตามฉันยิกๆให้กลับไปช่วยรับรองแขก นี่มันวันพักผ่อนของฉันไม่ใช่รึไงยะ กฏหมายแรงงานน่ะหัดไปอ่านซะบ้าง

ฉันต้องกลับไปเร็วกว่าที่ตั้งใจไว้ ยัยโอก้าซังพอเห็นฉันก็คว้ามือเข้าไปที่ห้องแต่งตัวทันที ท่าทางจะเป็นแขกที่สำคัญมาก พอถามก็ได้คำตอบว่าเป็นกลุ่มนักลงทุนจากต่างประเทศ บริษัทยักษ์ใหญ่เชียวล่ะ

ที่เร่งตามตัวฉันมาก็เพราะจะให้เป็นล่ามแปลนี่เอง คนที่พูดภาษาอังกฤษได้ดีที่สุดในร้านนี่ก็ลำบากจริงๆเลยน้า

วันนี้ฉันรู้สึกว่าถูกจับแต่งตัวอย่างพิถีพิถันเป็นพิเศษ ยัยโอก้าซังแทนที่จะไปใส่ใจยัยเกอิชารุ่นพี่ที่นั่งแต่งตัวอยู่ข้างๆกัน กลับมาดูแลความเรียบร้อยให้ฉันที่เป็นไมโกะ แค่นี้ก็พอจะบอกได้แล้วว่าใครที่มีสถานะพิเศษกว่า

ผู้ที่งดงามมักจะตกเป็นเป้าของความอิจฉา ก่อนหน้านี้ฉันก็ถูกยัยเกอิชานี่สั่งให้หิ้วเครื่องดนตรีและอุปกรณ์การแสดงทั้งหมดไปไว้ที่ห้องซาชิกิ จะด้วยอาวุโสหรืออะไรก็ช่าง ฉันไม่สามารถขัดขืนคำสั่งบ้าบอไร้เหตุผลนี่ได้ และมันก็ทำให้ฉันปวดไหล่ไปหนึ่งสัปดาห์เต็มๆเพราะยกของหนัก

งานทำความสะอาดหรืองานทำอาหารเป็นหน้าที่ของแม่บ้าน แต่ยัยพวกนั้นก็ยังหาเรื่องใช้งานฉันให้หนักที่สุดเท่าที่จะนึกออกอยู่ดี โดยอ้างว่าไมโกะจะต้องรับใช้พวกรุ่นพี่ ผ่านไปไม่ถึงสองเดือนฉันก็รู้สึกว่ามือหยาบกระด้างขึ้น อยากได้ครีมบำรุงมือชะมัด

ฉันหมายมั่นปั้นมือว่าหากได้เป็นเบอร์หนึ่งของร้าน คนที่เคยรังแกฉันต้องไม่มีชีวิตอยู่เป็นสุขแน่ จะเอาคืนให้สาสมเลยล่ะ

โอก้าซังกับยัยเกอิชานั่นเข้าไปก่อน ฉันรอเวลาที่จะถูกเรียก พอประตูบานเลื่อนโชงิถูกเลื่อนออก ฉันก็หมอบคำนับอยู่ที่พื้นอย่างแช่มช้อย

พอเงยหน้าขึ้นมา ก็เกือบจะเสียกริยาไปชั่วขณะ

เอ็นโจนั่งอยู่บนเบาะรองนั่งในห้องซาชิกิที่ราคาแพงที่สุดในร้าน

อะไรกัน ทำไมหมอนี่ถึงโผล่มาในทุกที่ที่ฉันอยู่เลยล่ะ หา!!!

เอ็นโจก็ชะงักไปเช่นกันที่เห็นฉัน แก้วชาในมือยกค้างไว้ในท่าเตรียมดื่ม

ฉันตั้งสติแล้วฉีกยิ้มให้แก่ทุกคนในห้อง ทักทายและแนะนำตัวเองอย่างนอบน้อม ผู้ชายต่างชาติผมทองตาฟ้าคนหนึ่งมองฉันตาเชื่อมแบบนี้ท่าทางจะเจ้าชู้ไม่เบา ขอให้ได้รู้ฐานะกับเงินในกระเป๋านายก่อนแล้วฉันจะยอมเล่นด้วยก็แล้วกัน

โอก้าซังแนะนำว่าฉันเล่นดนตรีและร้องเพลงได้เพราะมาก เอ็นโจเองก็แปลให้กลุ่มคนพวกนั้นฟัง แต่ฉันเห็นว่าหมอนี่มองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าเหมือนจะดูถูกกัน ก็เลยต้องแสดงฝีมือกันหน่อย

ทั้งเล่นซามิเซ็ง ทั้งร้องเพลงจบไปหนึ่งเพลง ทุกคนในห้องก็ปรบมือให้ มีแค่คนเดียวที่นั่งเฉยๆนั่นก็คือเอ็นโจ เท่านั้นยังไม่พอ ยังไปชวนคนอื่นคุยในเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับดนตรีเมื่อครู่นี้อีก คิดว่าฉันฟังภาษาอังกฤษไม่ออกรึยังไง คนจิตใจหยาบกระด้างนี่มันแย่สุดๆไปเลย

ยัยเกอิชาไปเอาใจเอ็นโจ ฉันเลยเข้าหาผู้ชายต่างชาติคนนั้น รับจอกมารินเหล้าให้

ดูเหมือนเอ็นโจจะถูกใช้ให้มาเป็นล่ามแปลภาษา คอยแนะนำหรือแปลในสิ่งที่พูด แต่ฉันไม่ต้องการคุยกับเอ็นโจ ก็เลยเริ่มต้นทักทายเป็นภาษาอังกฤษตามที่ได้รับการฝึกฝนมา หมอนั่นดูอึ้งไปเล็กๆ

ที่ผ่านมาคงนึกว่าฉันโง่เง่าไร้ความสามารถใดๆอยู่ล่ะสิท่า

คนอื่นๆในโต๊ะเห็นฉันพูดภาษาอังกฤษได้ก็เริ่มต้นที่จะพูดคุยกับฉันกลับมาบ้าง ฉันหันไปทำหน้าเยาะเย้ยใส่ยัยเกอิชานั่น เชิญเธอเอาใจหมอนั่นไปคนเดียวเถอะ การสนทนาของทั้งโต๊ะน่ะฉันจะคุมเกมเอง

ลูกค้ากลุ่มนี้มีทั้งชายและหญิง ฉันก็เอาใจได้ไม่มีขาดตกบกพร่อง ไม่ให้ใครรู้สึกว่าถูกทิ้งไว้หรือไม่ได้รับความสนใจ ระหว่างนั้นก็ลอบฟังบทสนทนาไปด้วย มองหาคนที่มีอำนาจที่สุดในกลุ่มคนพวกนี้ ก็น่าจะเป็นผู้ชายผมทองที่ทำตาเจ้าชู้ใส่ฉันคนนั้นนั่นล่ะ

ฉันชวนคุยเรื่องสัพเพเหระ พูดถึงความงดงามของธรรมชาติ การแสดงคาบุกิและละครโน ดนตรี ลามไปถึงโอเปร่าบนทะเลสาบและเจ้าหญิงหงส์ขาว เอ็นโจก็ทำหน้าเบ้ใส่ ฉันไม่คิดจะเสวนากับคนที่ไร้ความสุนทรีเช่นนี้อยู่แล้วจึงมองผ่านไป

ผู้หญิงในกลุ่มชวนคุยเรื่องเพลง ไปๆมาๆก็ขอให้ฉันร้องเพลงให้ฟังบ้าง เพลงที่ขอมาก็เป็นเพลงยอดนิยม ฉันเห็นว่าไม่เหลือบ่ากว่าแรงก็เลยเริ่มต้นร้อง

ผู้ชายผมทองคนนั้นเท้าคางมองฉันด้วยสายตาหวานเชื่อม ฉันรู้ในทันทีว่าเขาติดใจฉันเข้าให้แล้ว ถ้าปะเหลาะดีๆหน่อย อีกไม่นานหรอกคงยอมสยบลงแทบเท้า ขออะไรก็คงได้หมด

เมื่อร้องจบ ฉันโค้งคำนับเพื่อขอบคุณเสียงปรบมือเหล่านั้น เอ็นโจก็ปรบมือให้ด้วย แต่ก็ทำแบบขอไปที แต่ฉันไม่สนใจ หันไปยิ้มหวานให้กับชายต่างชาติผมทองคนนั้น

การหว่านเสน่ห์ดูเหมือนจะได้ผล เพราะคืนต่อมา เขาก็มาอีก ระบุโดยตรงว่าต้องเป็นฉันคนเดียวเท่านั้น คนอื่นไม่สน

การพูดคุยเป็นไปได้ราบลื่นกว่าเดิมเพราะไม่มีสายตาที่จ้องเขม็งมาของเอ็นโจแบบคืนก่อน อีกทั้งผู้ปรนนิบัติมีแค่ฉันคนเดียว สามารถออดอ้อนได้เต็มที่

ฉันพูดถึงฤดูกาลของญี่ปุ่น แนะนำสถานที่ท่องเที่ยว เราคุยกันได้ดีเกือบทุกอย่างและสนุกมาก สายตาเขาที่มองฉันก็ยิ่งหยาดเยิ้มมากทุกขณะ

ก่อนที่เขาจะกลับประเทศ ฉันเลยพูดถึงเรื่องเครื่องประดับบนศีรษะ บอกว่าแต่ละเดือนต้องเปลี่ยนรูปทรงไม่ให้ซ้ำกัน เป็นดอกไม้ที่เบ่งบานเป็นสัญลักษณ์ในแต่ละเดือนของญี่ปุ่น

ถ้าไม่โง่นักก็น่าจะรู้ว่าฉันต้องการอะไร
.
.
.
.
พอฤดูใบไม้ร่วง ผู้ชายคนนั้นก็กลับมาพร้อมกับคณะผู้ติดตามชุดเดิมกับที่เคยมาเมื่อครั้งก่อน เอ็นโจเองก็มากับเขาด้วยเหมือนกัน แต่นั่นไม่ใช่สาระที่ฉันต้องใส่ใจ

เขาคนนั้นเอาปิ่นปักผมรูปดอกเบญจมาศมาให้ฉัน ขออนุญาตโอก้าซังแล้วบรรจงเสียบให้ที่เรือนผม นับว่าหาข้อมูลมาดีใช้ได้

ฉันแกล้งทำเป็นยิ้มเอียงอาย กล่าวขอบคุณด้วยกริยาขัดเขิน เขาเองก็ดูจะพึงพอใจ

พอเงยหน้าไปสบตากับเอ็นโจโดยไม่ตั้งใจ สายตาที่มองมานั้นทำให้ฉันรู้สึกหน้าชาไปหมด

อีกแล้ว หมอนี่ใช้สายตาแบบนี้กับฉันอีกแล้ว มองฉันเหมือนเห็นสิ่งน่าสมเพช ด้อยค่า น่าขยะแขยง เป็นสายตาที่เขาใช้มองฉันทุกครั้งเวลาที่ฉันเข้าหาคาบุรากิเพื่อนของเขา

ฉันข่มความรู้สึกทั้งหมดลงไปพร้อมกับการหมอบคำนับ ขอตัวกับโอก้าซังไปหยิบอุปกรณ์ที่ต้องใช้ในการแสดงชุดต่อไป ถึงจะซื้อเวลาได้แค่ไม่กี่นาที แต่ฉันก็ไม่อยากอยู่ใกล้เอ็นโจที่มองฉันด้วยสายตาแบบนี้

พอออกมาจากห้องเก็บของ จะกลับไปที่ห้องซาชิกิก็เห็นเอ็นโจยืนอยู่ตรงหน้าเหมือนกำลังมาดักรอฉันเช่นวันวาน ถ้าเป็นเมื่อก่อนหมอนี่จะด่าฉันเรื่องตามตื๊อคาบุรากิ สั่งห้ามไม่ให้เข้าใกล้ และเทศนาให้ฟังถึงเรื่องไม่ควรไปขัดขวางความรักคนอื่นเขา คราวนี้ก็เหมือนเดิม แต่เปลี่ยนชื่อตัวละครในเรื่องเท่านั้นเอง

ผู้ชายต่างชาติคนนั้นมีภรรยาแล้วก็เป็นเรื่องที่คาดเดาได้ แต่ฉันไม่สนเสียอย่าง ฉันแค่ต้องการใครก็ได้ที่สามารถทำลายตระกูลคาบุรากิก็เท่านั้น จะให้ทำผิดศีลธรรมไปซักร้อยข้อก็ไม่เป็นไร

พอฉันยักไหล่ไม่ยี่หระ หมอนี่ก็ก้าวมาประชิดตัวฉัน คว้าข้อมือฉัน ดึงให้เข้าหาตัว

เรื่องนี้ออกจะทำให้ฉันตกใจพอสมควร แต่ไหนแต่ไรมาเอ็นโจถึงจะชอบด่าหรือสั่งสอนฉัน แต่ก็ไม่เคยมาถูกเนื้อต้องตัวกันแบบนี้

ฉันสะบัดข้อมือตัวเองออก ยิ้มเย็นชาให้เอ็นโจ ทำเป็นไม่สนใจอาการปวดแปลบตรงที่ถูกบีบ ทั้งที่จริงมันเจ็บมาก มือฉันสั่นไปพักหนึ่งเลยทีเดียว

ลูกค้าคนนั้นก็สังเกตถึงรอยแดงบนข้อมือฉันได้ ตอนฉันรินเหล้าให้ก็ถามไถ่อาการอย่างเป็นห่วงเป็นใยว่าไปโดนอะไรมา พร้อมกับลูบข้อมือตรงรอยนั่น

ฉันเหลือบมองเอ็นโจที่จ้องมองมาแล้วก็ฉีกยิ้มหวานหยด

“แมลงน่ะค่ะ” ฉันตอบชัดถ้อยชัดคำ ใส่จริตมารยาลงไปในน้ำเสียงเป็นการยั่วโทสะเอ็นโจอีกทาง “เมื่อครู่นี้ที่ออกไปข้างนอก อยู่ๆก็มีแมลงตัวใหญ่มากๆมาเกาะมือ...ฉันตกใจก็เลยเผลอฟาดมือตัวเองแรงไปหน่อย เจ็บมากเลยล่ะค่ะ”

เอ็นโจถลึงตาใส่ แต่ฉันไม่สนใจ เข้าไปออดอ้อนลูกค้าชาวต่างชาติคนนั้น ส่งยิ้มเยาะเย้ยไปให้ จนเอ็นโจสะบัดหน้าหนีไปทางอื่น เปลืองตัวนิดหน่อยแต่แลกกับการได้เห็นหมอนี่โกรธหรือโมโหก็ถือว่าคุ้มค่า

แต่ไหนแต่ไรมา ฉันก็เกลียดหน้ายิ้มๆแบบนั้น มันสุดแสนจะเสแสร้ง ทุกคนในซุยรันก็โง่ชะมัด ไม่มีใครดูออกหรือยังไงว่าหมอนี่กำลังใส่หน้ากากอยู่ ตัวตนที่อ่อนโยนของหมอนั่นแค่การแสดงละครเท่านั้น

ไอ้หน้ายิ้มๆแบบนั้นน่ะ บิดเบี้ยวเป็นอย่างอื่นบ้างซะก็ดี
.
.
.
.
เอ็นโจไม่มาอีกเลยนับจากนั้น แต่ฉันก็ไม่คาดหวังให้หมอนั่นมาอยู่แล้ว ที่ฉันต้องการน่ะก็แค่ผู้ชายรวยๆพอให้เกาะได้ก็เท่านั้น

ลูกค้าชาวต่างชาติคนนั้นก็กลับประเทศตัวเองไปแล้ว ไม่รู้จะได้กลับมาอีกเมื่อไหร่ ฉันไม่อยากตั้งความหวังไว้ที่เขาคนเดียวเลยพยายามหว่านเสน่ห์ใส่ลูกค้ารายอื่นๆไปด้วย แต่ก็ไม่มีใครกระเป๋าหนักเท่าเอ็นโจเลยซักคน

มีแว้บหนึ่งที่ฉันเคยคิดขึ้นมา ถ้าฉันหว่านเสน่ห์ใส่เอ็นโจ ให้หมอนั่นมาเป็นผู้อุปถัมภ์ของฉันล่ะ จะได้ไม่ต้องไปนอนกับใครที่ไหนก็ไม่รู้ แต่ความคิดนี้ก็ถูกปัดตกไปแทบจะในทันที

จะให้ฉันไปทำฉอเลาะออดอ้อนหมอนั่น แค่คิดก็ขนลุกขนพองแล้ว

เอ็นโจเองก็คงไม่อยากมายุ่งเกี่ยวกับฉันนักหรอก หมอนั่นตามประกบเพื่อนตัวเองแจหยั่งกะหมาหวงเจ้าของ พอฉันเข้าใกล้คาบุรากิก็ออกมาด่าทุกที หรือไม่ก็มองด้วยสายตารังเกียจเหยียดหยาม

ถ้าคาบุรากิไม่ได้รักกับยัยทาคามิจินั่น ฉันคงนึกว่าสองคนนั้นเป็นคู่เกย์ หรืออะไรทำนองนั้นแล้ว

ฉันปัดเรื่องนี้ทิ้งไปเมื่อถึงห้องซาชิกิที่ราคาแพงที่สุดในร้าน เรื่องนี้ก็ได้รับการแขวะจากยัยเกอิชารุ่นพี่ทั้งหลาย เรื่องที่เป็นไมโกะแต่กลับมีแขกที่สามารถเหมาห้องแพงๆ มาขอระบุตัวเจาะจงหลายครั้งหลายครา ทำแบบนี้ก็เหมือนข้ามหน้าข้ามตากัน แต่ฉันไม่สนซะอย่าง

รู้สึกจะมีการระบุว่า “ขอพบนกน้อยที่ร้องเพลงได้ไพเราะที่สุดในร้าน” ซึ่งนั่นก็หมายถึงฉัน

เป็นคนมีความสามารถเยอะนี่มันก็ลำบากจังเลยน้า

เมื่อได้รับสัญญาณ ฉันก็เปิดประตูบานเลื่อนโชงิเข้าไปหมอบคำนับ เงยหน้าขึ้นอย่างแช่มช้อยตามที่ได้รับการฝึกฝน

เอ๋!?

คนตรงหน้าเป็นคนที่ฉันไม่คาดคิดว่าจะได้พบ ฝ่ายนั้นก็ดูอึ้งๆไปเหมือนกันที่เจอฉัน

ท่านอิมาริ

ฉันเคยพบเขาที่บ้านไม่กี่ครั้ง โดยมากจะเป็นการพูดคุยผิวเผิน ทักทายตามมารยาทเท่านั้น แม้ท่านอิมาริจะดูเป็นมิตร แต่ด้วยความที่เขาเป็นเพื่อนของท่านพี่ ฉันจึงไม่อยากจะข้องแวะด้วย

ไม่นึกเลยว่าจะได้มาพบกันในที่แบบนี้

โอก้าซังแนะนำตัวฉัน ว่าคือคนที่เขาระบุมา ฉันต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้จักเขาเหมือนที่ทำกับเอ็นโจ และท่านอิมาริเองก็ไม่ได้แสดงความสนิทสนมอะไรกับฉัน

แม้จะมีคำถามมากมายในหัว แต่ก็ไม่มีจังหวะพูดคุยเป็นการส่วนตัวกับท่านอิมาริเลยสักนิด ถึงท่านอิมาริจะมาคนเดียว แต่ในห้องก็มีโอก้าซัง มีพวกนักดนตรีอื่นๆอยู่อีก ฉันออกไปร่ายรำ ร้องเพลง ให้ความบันเทิงกับแขกผู้มาเยือนในค่ำคืนนี้

โอกาสมาถึงเมื่อต้องเดินไปส่งท่านอิมาริขึ้นรถกลับ เขายิ้มให้โอก้าซังแล้วบอกว่าจะขอให้ฉันเดินไปส่ง ยัยนั่นก็รีบประเคนฉันให้ในทันที

ก็ลูกค้าที่สามารถจ่ายเงินหลายแสนเยนได้ในคืนเดียวอย่างไม่สะทกสะท้านแบบนี้ก็ควรต้องรักษาเอาไว้ให้ดีๆนี่นะ

“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ เรย์กะจัง”

“ค่ะ”

“เมื่อครู่นี้ร้องเพลงได้เพราะมากเลยนะ สมกับที่ชูสุเกะคุงแนะนำมาจริงๆ”

“เอ๋” ฉันเลิกคิ้วขึ้น เอ็นโจน่ะเหรอ ทำไมชื่อหมอนี่ต้องมาวนเวียนในชีวิตฉันอยู่เรื่อยเลยล่ะ “ขอบคุณที่ชมนะคะ ถ้าทำให้ท่านอิมาริพึงพอใจได้ฉันก็ยินดี”

“ว่าแต่ทำไมถึงมาทำงานแบบนี้ล่ะ” ท่านอิมาริยิ้มน้อยๆ “ทาคาเทรุรู้เรื่องนี้รึเปล่า”

“ไม่ค่ะ” ชื่อของท่านพี่ที่โผล่มาก็ออกจะทำให้เสียอารมณ์พอสมควร คืนนี้มีแต่ชื่อน่าหงุดหงิดโผล่มาให้ได้ยินทั้งนั้น

“เรย์กะจัง ถ้ามันอับจนหนทางจริงๆก็ปรึกษาทาคาเทรุก่อนสิ”

“ฉันโตแล้วนี่คะ ทำไมต้องบอกท่านพี่ด้วยล่ะ”

“นั่นสินะ” ท่านอิมาริส่ายหน้า “แต่ยังไงฉันก็เป็นห่วงเรย์กะจังนะ ทำอาชีพแบบนี้ก็ต้องเจอคนหลากหลายประเภทอยู่แล้ว อาจจะมีคนไม่ดีมาหลอกก็ได้”

“แล้วท่านอิมาริเป็นคนไม่ดีรึเปล่าล่ะคะ” ฉันส่งยิ้มยั่วยวนให้ เขาดูอึ้งๆไป ก็เลยได้โอกาสเข้าประชิดตัว

มือฉันวางทาบกับอกของเขา จงใจเบียดเนื้อตัวเข้าหา

“เรย์กะจัง…”

“มีแค่ท่านอิมาริที่ไม่ได้มาหลอกลวงฉัน เท่านี้ฉันก็พอใจแล้วค่ะ” ฉันช้อนตามองอย่างออดอ้อน ท่านอิมาริกระพริบตาปริบๆเหมือนกำลังทำตัวไม่ถูก

ต้องขอบคุณเอ็นโจจริงๆที่ไปแนะนำให้ท่านอิมาริมาที่นี่ เขามีคุณสมบัติทุกอย่างที่ฉันต้องการ ต้องจับไว้ให้ได้

“จะบอกท่านพี่รึเปล่าล่ะคะ” ฉันเอื้อมมือไปแตะนิ้วเข้ากับปากของเขา “ช่วยเก็บเป็นความลับของฉันกับท่านอิมาริไม่ได้เหรอ”

ฉันรู้สึกถึงถึงอะไรที่รัดพันรอบตัว รั้งร่างของฉันให้เข้าหาจนอดที่จะตกใจไม่ได้ เกิดมาฉันยังไม่เคยถูกกอดในลักษณะนี้มาก่อน ให้ความรู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก

“ถ้าเรย์กะจังไม่อยากให้บอก ฉันก็ไม่บอก”

ท่านอิมาริก้มลงมองฉันแบบยิ้มๆ ความกระอักกระอ่วนในสายตาของเขาหายไป มีประกายอะไรบางอย่างขึ้นมาแทนที่ ฉันรู้โดยสัญชาตญาณของผู้หญิงทันทีว่าอันตราย

ผู้ชายคนนี้อันตราย

แม้จะมีลูกค้าแตะเนื้อต้องตัวฉันบ้าง แต่ก็ไม่เคยมีใครรุกล้ำขนาดนี้ ชื่อเสียงทางคาสโนว่าของท่านอิมาริที่เคยได้ยินมานั้น ฉันได้พิสูจน์ด้วยตาตัวเองแล้ว และเป็นจริงทุกประการ

“ถ้าอย่างนั้นล่ะก็ ราตรีสวัสดิ์นะคะ ท่านอิมาริ” ฉันผละตัวออกจากเขา ถอยหลังไปหลายก้าวแล้วโค้งคำนับให้ ไม่ลืมที่จะโปรยยิ้มหวานเป็นการตบท้าย

ท่านอิมาริส่งสายตาเสียดายอย่างไม่ปิดบัง แต่ฉันไม่สนใจเรื่องนั้น รีบเดินกลับเข้าไปข้างในโดยเร็วที่สุด

ธรรมชาติของผู้ชายนั้นชอบเป็นฝ่ายล่า จะต้องไม่ทำให้ตัวเองดูง่ายเกินไปนัก ไม่อย่างนั้นเขาจะเบื่อแล้วก็จากไป

ฉันต้องเป็นฝ่ายคุมเกมให้ได้ ใครมีอำนาจควบคุมคือคนที่มีอำนาจต่อรอง

---------------------------------------
คิดจะเล่นกับไฟ ระวังไฟลวกมือนะจ๊ะ

>>759 ท่านอิมารี๊!!!!! เรย์กะจะเล่นกับไฟละเหรอ กลัวจะโดนไฟเผาตายเองล่ะสิไม่ว่า ถ้าไม่เจอเรื่องร้ายๆต่อจากนี้ก็ดีน่ะสิ กอดหมับแบบนี้ถ้าท่านพี่รู้ ท่านอิมาริจะได้จองศาลามั้ย หรือไม่สนใจ ทำอะไรก็ทำ

ในที่สุดมึงก็มา กูดีใจได้อ่านต่อ

ฮืออออ ท่านอิมาริภาคนี้ดูมีรังสีมืดๆลอยออกมาเอื่อยๆยังไงไม่รู้วววว เรย์กะเธอคิดดีๆนะกับการทำแบบเน้
ขอบคุณมึงมากที่มาต่ออออ//จุ๊บเหม่งที

>>756-759 กูขำที่คิดว่าเอ็นโจกับคาบุรากิเป็นคู่เกย์กัน เธอคิดถูกแล้วล่ะ 5555555555555//โดนยิ้มจอมมารใส่
ท่านอิมาริมาแล้ว แต่รู้สึกอะไรบางอย่างที่ไม่ค่อยน่าไว้ใจเลยว่ะ กูว่าฮีดูออกที่เรย์กะทำเป็นเก่งไปงั้น แต่เสนอมาก็สนองให้ ไม่ได้สนิทอะไรกันด้วยคงไม่ตะขิดตะขวงใจถ้าจะเอาน้องเพื่อนอะนะ ผู้ชายเรื่องนี้หาคนที่สามารถไว้ใจได้น่ะมีมั้ย
เอ็นโจ แกส่งเนื้อเข้าปากเสือแล้วว้อยยยยยยยยยยย ไปตามท่านพี่มาช่วยเดี๋ยวนี้เลยน้าาาา

กรี้ดดด ฟิคเกอิชาา กูชอบความสีหม่นๆทึมๆฟิคนี้
ท่านอิมาริโผล่มานี่ถือว่าพีค ตอนเรย์กะพูดถึงความคาสโนว่าของอิมาริกูเผลออ่านเป็นหัวหน้าหมู่บ้านคาสโนว่าเฉยย5555

ฟิคเกอิชามาต่อแล้วววว ขอบคุณโม่งฟิคมากๆกราบงามๆสามที555555

กูคิดถึงฟิคนี้ กรีดร้องงงงงงงง กูชอบความสีเทาๆของเรื่องเน้ ;-;; ขอบคุณสำหรับฟิคค่า อร่อยมาก
เรย์กะ เธอไปเล่นกับไฟแบบนั้นไม่ดีนะ ท่านอิมาริดูแพรวพราวมากเว่อร์ แล้วไม่ได้สนิทมากมายกูเดาว่าถ้าได้เข้าปากแล้วอาจจะไม่ปล่อย แบบว่า น้องเพื่อนก็น้องเพื่อนเถอะ แต่ไม่ได้สนิทมากมายแถมยังขาดการติดต่ออีกนี่นา~ ผู้หญิงมาถึงที่ก็ต้องสนองหน่อย อะไรแบบนี้ /ทำไมกูมองท่านอิมาริโหดร้ายแบบนี้ จริงๆแล้วท่านอิมาริแค่โดนมีดแทงมาจากอะไรซักอย่างเฉยๆเองนะ

ท่านอิมาริโผล่มาก็รู้สึกเหมือนเป็นพวกหวังฟันเจ้าทันทีเบย ดูต่างไปจากเวอร์ชั่นนิยายจริงๆ ถึงเนื้อถึงตัว ยิ้มแพรวพราว เสนอมาก็สนองตอบ ดูมารยาหญิงออกแต่ก็ตามน้ำ เรย์กะเล่นกับไฟจริงๆ

เห็นแววว่าจะเสร็จอิมาริจริงวุ้ย เพิ่งเจอหน้าก็กอดเข้าให้ละ มือไวจริง จะว่าเรย์กะเสนอตัวเองให้ก็เถอะน้าาาา แต่ถ้าอิมาริได้กูก็เห็นลางว่าจะฟันแล้วทิ้งว่ะ ฮีดูท่าจะผ่านหญิงมาเยอะ อาจจะมีหลากหลายประเภท น่าจะเชี่ยวอยู่ คงไม่หยุดตรงนี้ที่เธอหรอกมั้ง

ท่านอิมาริในโลกที่ท่านพี่ไม่ซิสค่อนนี่น่ากลัวโพดๆ ท่าทางไม่น่าจะเอ็นดูท่านเรย์กะเหมือนเวอร์ชั่นปกติด้วยแถมไม่มีท่านพี่คอยกันท่าอีก

ตะไมพวกมึงคิดว่าอิมาริจะหวังฟันเจ้ากันเล่า เขาอาจจะรักจริงหวังแต่งก็ได้นะ (แต่กูก็คิดว่ะ ถถถถถถถถถ)
ทีแรกกูก็แอบเชียร์อิมารินะ แต่เห็นความไวไฟของพี่แกแล้ว กูเกรงว่าเรย์กะจะเป็นได้แค่ของเล่นง่ะ เอ็นโจส่งเนื้อให้เสือแดกชัดๆ เนื้อจะโดนเสือกินหมดตัวไม่เหลือแม้แต่กระดูกรึเปล่า เป็นห่วงว่ะ
เห็นข้างบนถามหาผู้ชายดีๆไว้ใจได้ กูก็นึกถึงนายตัวสำรองว่ะ แต่จะมีบทในฟิคนี้มั้ยก็ไม่รู้ ถ้ามีกูว่าน่าจะเป็นคนดีสุดในเรื่องละ อยากให้มาช่วยพาไปจากชีวิตตรงนี้จริงๆ

อ๊ายยยย เพิ่งได้กลับมาอ่าน เลิฟๆ นะโม่งฟิคเกอิชา เรย์กะภาคนี้ดูมีสัญชาตญานไว อ่านคนออกเร็วจัง พอไม่มีท่านพี่อยู่แล้วก็ต้องดูแลตัวเองสินะ ท่านอิมารินี่ก็ดูเป็นเสือผู้หญิงจริงๆ อย่าทำร้ายเรย์กะน้าาาา

วันนี้จะมีฟิคมั้ยน้าาาา ร่างกายต้องการกาว

>>771 เขียนอยู่จ๊ะ

>>756 อุกรี้ดดดด ฟิคเกอิชามาแล้ว ท่านอิมารินี่ทำไมหัวหน้าหมู่บ้านคาสโนว่าเช่นนี้ ช่างค้างคาจริงๆ ต่อๆ

>>771 จะรอนะ

>>772 โม่งฟิคคค มาให้กอดทีย์ ม้วฟฟฟ

ลองเขียนฟิคท่านพี่กับเอ็นโจดู อีห่า ยากชิบหาย ไม่น่าหางานให้ตัวเองเลยว่ะ 5555555555555

ขอบคุณโม่งแปลสำหรับตอนใหม่มาก ก็ฮาเหมือนเคย ตอนท้ายกูอยากตบมุกจัง ไปซุปเปอร์มาร์เก็ตกับชูสุเกะทำไม...ก็ไปเดทไงล่ะ ถถถถถถถถถถถถถถถถถ

เป็นตอนที่ขำตั้งแต่ต้นยันจบจริงๆ ตอนแรกก็ความล่ำของต้นแขนท่านเรย์กะ ต่อมาคาบุก็ดัดเสียงเล็กเสียงน้อยตรงคำพูดวาคาบะอีก ฉากถามว่าจะไปไหนดีแม่งก็ฮา ตามแต่พระประสงค์ของท่านเถิดเจ้าค่ะ ถ้าวาดเป็นมังงะ ฉากนี้สงสัยจะ poker face มากแน่ๆ ถถถถถถถถถถถ

ขอบใจโม่งแปลน้าาาา. คาบุเรยกะ คู่ฮานี่เวิรคตลอดจริงๆ. เรยกะบ่นคนเดียวเริ่มเฉยๆแระ

อยากเห็นฉบับการ์ตูนจัง!

อา สายตาที่เรย์กะมองบากะรากิ ช่างเป็นสายตาที่ได้อารมณ์อะไรเช่นนี้

บากะรากิ : ความรู้สึกน่าสมเพชนี่มันอะไรกันน่ะเหอะ !!!

ตอนนี้มีแฟนอาร์ตประกอบด้วยนะ ฮาค่อด คาบุรากิถึงเนื้อถึงตัวสุดๆ!!
https://www.pixiv.net/member_illust.php?mode=manga&illust_id=46957641

ขอบคุณโม่งแปล!ตอนนี้สมแล้วที่เป็นคู่นี้ ฮามาก ฮาทุกบรรทัดเลย5555555คาบุเอ้ยยย ตลกแบบน่ารักน่าแกล้งยังไงก็ไม่รู้นะ แต่ตอนที่ให้ไปสองคนกับเอ็นโจนี่ขืนไปจริงกลายเป็นคู่วายซื้อของเข้าบ้านแหงๆหละนะ5555 แต่ความจริงที่คาบุบอกว่าไปกับเอ็นโจทำไม นี่ว่าไปกับท่านเรย์กะก็ไม่ต่างกันหรอกนะ สำรวจตลาดไรนั่นนางมั่วไปเรื่อยอยู่แล้วอ่ะ555555

>>781 ถ้าคาบุกับเอ็นโจไปกันสองคนคงเด่นล้ำ เด็กม.ปลายหล่อๆ สองคนใส่เครื่องแบบคุณชายเดินหิ้วตะกร้าช่วยกันเลือกของมุ้งมิ้งๆ ป้าๆ คงแจกของที่ให้ชิมจนอิ่มแน่นอน

>>780 ขอบใจน้า. ชอบๆ

คือมันได้ฟิลลิ่งของการตูนมากอ่ะ เรื่องนี้

ตกลงต้นแขนในร่มผ้านี่มันล่ำจนรู้สึกได้เลยเรอะ!! โธ่ หมดกัน.... ยิ่งนานไปท่านเรย์กะกูยิ่งโดนยำจนอนาถขึ้นเรื่อยๆ น่าสงสารค่อดๆ

เคยมีนางเอกการ์ตูนโชโจเรื่องไหนมั่งวะโดนเล่นขนาดนี้ โดนนกขี้ใส่ กวางเตะ ขนคิ้วร่วง อุณาโลมขึ้น โดนหาว่าเป็นคนท้อง และล่าสุดคือแขนใหญ่....

>>785 นึกออกแต่โนดาเมะว่ะ แต่จะนับเป็นโชโจได้มั้ยอ่ะ

นิ้วชนกันรึ! ขำอ่ะ. นี่ถึงขั้นจับต้นแขนกันล้าววว

>>787 แถมยังลากเข้าห้องด้วยนะ55555 ถึงจะลากเข้าห้องไปเม้ามอยก็เถอะ

จะว่าไปเรย์กะซามะเนี่ย เหมาะกับ 4-koma มากเลยนะ มีมุกให้ตบตลอด 55555555555

>>788 จริงๆ จังหวะฉุดกระชากลากถูเข้าห้องลับๆ นี่มันก็ชวนจิ้นมากเลยนะเนี่ย ถ้าประชากรซุยรันมาเห็นเข้ามีหวังลือกันไปสามบ้านแปดบ้าน

>>790 ฝั่งpetitไงมึง ต้องมีเด็กหลายคนอยู่แหละที่มีพี่อยู่ในฝั่งมัธยม พวกเด็กป.5-6ก็ไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ 5555
จะว่าไปกูก็นึกไม่ออกอะว่าเด็กประถมจะมากรี๊ดเด็กมัธยมที่ห่างกัน6ปีขึ้นได้ไง ตอนกูเรียนอยู่มัธยมนี่กูก็ไม่ได้กรี๊ดเพื่อนเลยนะ 555 รู้สึกพวกมันก็เด็กๆกันอะ ตอนกูเป็นรุ่นน้องกูก็ไม่กรี๊ดรุ้นพี่อีกเหมือนกัน

>>791 แต่กว่าเขาจะลากจูงกันมาถึงห้องประชุมฝั่งมอปลาย กูว่าต้องมีพวกกลับบ้านช้าเห็นเข้าบ้างแหละะ

>>791 แต่ถ้าถามว่ากรี้ดได้ไหมก็ได้นะเว้ย น้องแถวบ้านกูเนี่ย ป.5-ป.6 น้องติ่งboybandเกาหลีกับกู ติ่งผู้ฝ. ผู้ยุ่น ผู้นักกีฬา(อันนี้กูตามน้อยมาก น้องมันรู้จักมากกว่ากูอีก ยอมใจชิบหาย)ไรงี้ด้วยกัน เวลาเปลี่ยนอะไรๆมันเข้าถึงง่ายขึ้น
กูเดานะ เด็กซุยรันนี่ก็ไม่ใช่(มโน)น้อย เด็กๆเปอติต์ก็ต้องมีกรี้ดกร้าดในใจบ้างหรือไม่ก็มีพี่ที่อยู่มัธยมแล้วไปกรี้ดไปสครีมใส่กันก็ได้หรือไม่ก็อาจจะไปคุยกับพี่สาวเล่าวันนี้ที่โรงเรียนไปเรื่อยๆแล้วก็..

ฟังเรื่องในวันนี้ของน้องสาว

ระหว่างที่นั่งรถกลับบ้านน้องสาวก็มักจะเล่าเรื่องในวันนี้ให้ฟังตลอด วันนี้ก็เป็นอีกวัน
.
.
.
.
"อ๊ะ ท่านพี่คะ วันนี้ท่านพี่เรย์กะมาที่ห้องเปอติต์อีกแล้วล่ะค่ะ แถมยังเอาของฝากมาฝากอีกด้วยนะคะ!"
"เหห เป็นอะไรเหรอจ๊ะ"
"เป็นขนมเยลลี่ล่ะ~ "
"หลังจากนั้นพวกท่านพี่ของยูกิโนะคุง เอ็นโจ ยูกิโนะคุงน่ะค่ะ!"
"หื้ม!? แล้วยังไงต่อจ๊ะ"
"พวกท่านพี่ของยูกิโนะคุงเข้ามา ก็มารับยูกิโนะคุงกลับไป"
"อืมมม... แล้วก็.. แล้วก็พี่ผู้ชายที่ท่านพี่เคยพูดถึงบ่อยๆ ท่านคาบุกิๆซักอย่างน่ะค่ะ"
"เอ๊ะ...."
"พอมาถึงนะ ลากท่านพี่เรย์กะออกไปเล้ย!"
"...!!!??"
"ท่านพี่เรย์กะบ๊ายบายก่อนออกไปด้วยนะคะ~ แล้วหลังจากนั้นน้องก็ไปนั่งกินขนมกับเพื่อนในห้องเปอติต์ต่อ.....เอ...มีอะไรเหรอคะท่านพี่ มีธุระด่วนเหรอคะ?"
"ข..ข่าวด่วน ข่าวด่วนสุดๆไปเลย! บอกในกรุ้ปลับ! กรุ้ปลับบบ! " อา~ ท่านเรย์กะนี่นะคะ น่าอิจฉาจริงๆค่ะ ล้อมรอบไปด้วยหลุ่มหล่อโดยเฉพาะท่านคาบุรากิกับท่านเอ็นโจเนี่ย~ ถ้าให้เชียร์ระหว่างจักรพรรดิผู้สง่างามกับองค์ชายผู้ที่เปรียบดั่งแสงสว่าง ดิฉันเอนเอียงทางองค์ชายมากกว่านะคะ แต่วันนี้ทางจักรพรรดิมีการลากออกไปคุยกันสองต่อสองหรือคะแนนฝ่ายจักรพรรดิจะนำอยู่!? นี่แสดงว่าท่านเรย์กะไม่อยากให้มีคนรู้ว่ากำลังคุยกันกับท่านคาบุรากิอยู่ไปมากกว่านี้สินะคะ ก็..ไม่น่าจะทันแล้วล่ะค่ะ.... แต่ท่านคาบุรากิคงทนไม่ไหวเลยเดินเข้ามาพร้อมกับพาไปคุยกันในที่ลับตาแทน
ความรักที่ฝ่ายหญิงอยากเก็บไว้ให้รู้เพียงสองแต่ฝ่ายชายต้องการที่จะสานสัมพันธ์ไปมากกว่านี้ทำให้เสี่ยงที่คนนอกจะรับรู้ เห้ออ น่าสงสารจริงๆนะคะ ถึงแม้ว่าดิฉันจะเอนเอียงในอีกฝั่งแต่ก็จะเป็นกำลังใจให้ทางท่านคาบุรากิได้ประกาศให้คนอื่นได้รับรู้เรื่องความสัมพันธ์กับท่านเรย์กะอย่างลับๆเองค่ะ!
-----------------กาวโคตร

>>793 ต้องออกมาอีหรอบนี้แหงๆ ยิ่งเป็นโรงเรียนตระกูลผู้ดีเข้ามาเป็นรุ่นๆ อีกตะหาก ท่านจักรพรรดิกับองค์ชายใจร้อนอยากเจอท่านเรย์กะจนทนไม่ไหวต้องบุกเข้ามาหาถึงห้องเปอติต์ องค์ชายเป็นฝ่ายอำลาไปก่อน ส่วนท่านเรย์กะถูกท่านจักรพรรดิฉุดไปอย่างอาลัยอาวรณ์คล้ายมีความในใจไม่อาจบอกเล่าแก่ผู้คน กรี๊ดดดดด

>>793 กาวมึงโคตรดี

ว่าแต่กรุ๊ปลับซุยรันนี่ทุกคนในโรงเรียนเป็นสมาชิกสินะ
แบบไม่นับคาบุเจ้าแม่เอ็นโจนี่คงไม่มีคนเชิญเข้ากลุ่ม ถ้าเข้ามาเมื่อไรมีวงแตกลบเม้นลบโพสลบกรุ้ปแทบไม่ทันแน่นวล55555

>>795 ถ้าความแตกรูุ้ถึงสามคนนั้นได้อวตารมาแบบพระตรีมูรติล้างผลาญกรุ๊ปลับจนเหี้ยนแบบล้างโลกใหม่แน่ๆ กูว่า...

ชาตินี้เจ้าแม่จะมีคนมาชอบั้ยวะเนี่ย กูจะลืมละว่าเรื่องนี้แนวรัก

>>797 จงมีศรัทธาใน Tag Love ช่วงนี้ก็เร่ร่อนในทะเลทรายที่แห้งผากกันไปก่อนยาวๆ....ยาวๆ....

>>797 คานซังไงมึง คนรักชั่วนิรันดร์ของท่านเรย์กะ เหมือนที่เบียทันเป็นคนรักชั่วนิรันดร์ของอุเมวากะ

>>799 ไม่เอ๊า!!

เม้นท์ 800 แล้ว เสนอชื่อกระทู้หน้ากันด้วย

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการซื้อบ้านพร้อมที่ดินในหมู่บ้านมีรักถวายเจ้าแม่ (หลังที่ 17)

>>800 มึงนี่ก็...คานซังเขาออกจะรักมั่นกับท่านเรย์กะขนาดนี้ ท่านเรย์กะเองก็รักตอบแต่ทำซึนไปงั้น เวลาเห็นคู่รักหวานแหววท่านเรย์กะก็จะนึกถึงแต่คานซังที่รอคอยอยู่ในหมู่บ้าน เห็นแบบนี้แล้วมึงยังจะแยกคู่แท้แห่งโชคชะตาออกจากกันได้ลงคอเชียวหรือ มึงรู้ตัวมั้ยว่าโครตใจร้ายเลย

>>802 มึงอย่ามาโน้มน้าวขายบ้านในหมู่บ้านคานนะโว้ย แค่นี้กูก็กำลังตัดสินใจว่าจะลงเรือดีไหมอยู่ละ ถ้ากูลงเรือท่าหน้ากูได้ซื้อบ้านพร้อมที่ดินในหมู่บ้านเจ้าแม่แน่ๆ

>>795 แค่ก เชื่อว่าต่อให้ท่านจอมมารไม่ได้รับเชิญเข้ากรุ๊ปก็รู้ข่าวสารได้อยู่ดี ส่วนเจ้าแม่...ข่าวโดนเซริกะกับคิคุโนะกรองแล้วแน่นวลก่อนเม้าท์55

>>802 กูลงเรือคานเป็นเพื่อนมึงอีกคนก็ได้วะ เรือใหญ่มาแรงที่สุดแล้วตอนนี้ เซฟที่จะเกาะมากกว่าขอนไม้หมู่บ้านมีรัก...

>>801 สร้างบ้านหลังไหนๆ ก็ต้องมัคานบ้านนะมึง...

>>806 เทคโนโลยีสมัยนี้เขาสามารถทำบ้านไร้คานกันแล้วมึง 5555555555555555

กลับไปอ่านมุมมองซาโตมิอีกที กูก็อยากอ่านมุมมองทาคากิว่ะ อยากรู้วิบากกรรมที่นายต้องเผชิญระหว่างที่อยู่กับเจ้าแม่ ไรจินและฟูจิน 5555555
กูว่าหลังจากฮีปากพล่อยไปตอนนั้นต้องถูกเซริกะ คิคุโนะลากไปข่มขู่จนกลัวขี้หดตดหายหมดแน่ๆ

ปล.คาบุรากิก็เปย์ทีรามิสุให้วาคาบะเหมือนที่เอ็นโจเปย์ทีรามิสุให้เรย์กะเลยนี่หว่า มีนัยยะอะไรแฝงรึเปล่าคะ อ.ฮิโยโกะ

แต่เอาจริงๆ กูก็รู้สึกไม่ค่อยโอกับวาคาบะเท่าไหร่นะที่ออกไปเดินเที่ยวกับคาบุสองคนแบบนี้ คือเข้าใจว่าอยากไปตระเวณร้านของหวานด้วยกัน แต่นางก็น่าจะรู้จักเข็ดบ้างนะว่าเวลาสนิทสนมกับคาบุแล้วตัวเองต้องเจออะไรบ้าง แล้วคาบุท่าทีมันแสดงออกขนาดนั้น ใครๆ ก็ต้องรู้ว่ามาจีบป่ะ ถ้าไม่มีใจก็ไม่ควรจะรับไมตรีอ่ะ บอกกงๆ สุดท้ายก็มาเดือดร้อนท่านเรย์กะกูนะ ไม่ใช่อะไร

>>808 จากวิกิ
tiramisù, แปลตามตัวอักษรว่า "ดึงฉันขึ้นไปซิ" หรือ "พาฉันขึ้นไปซิ" โดยปริยายหมายถึง "ทำให้ฉันมีแรง (กายหรือใจ) ซิ" หรือ "ทำให้ฉันตื่นตัวซิ"

>>809 ไม่รู้สิ กูว่าวาคาบะนางคงมีใจให้อ่ะ ไม่งั้นไม่ยอมไปด้วยหรอก คือวาคาบะก็คงไม่โง่ดูไม่ออกหรอกว่าคาบุชอบนาง ก็ลองๆคุยกันดูก็ได้ ใครมาจีบถ้าเรารู้สึกโอเคในระดับหนึ่งเราก็จะลองคุยดูก่อนใช่มะ อันนี้ก็เป็นรักวัยรุ่นม.ปลาย ถึงไม่สมหวังแต่ก็เป็นความทรงจำดีๆได้ กูคิดอย่างนี้นะ แต่ก็ไม่รู้วาคาบะคิดยังไงเหมือนกัน อาจจะเห็นว่าเป็นเพื่อนที่สนิทกันในระดับหนึ่งเลยไปด้วยก็ได้
>>810 อีตรงทำให้ฉันตื่นตัวนี่ดูลามกๆยังไงไม่รู้แฮะ 5555555555555555555555

>>809 กูว่าวาคาบะก็คิดแล้วแหละ เห็นเอ๋อๆแต่นางไม่โง่นะ คาบุรากิอยากไป นางก็อยากไป คนสองคนอยากไปด้วยกัน คนอื่นอิจฉาก็เป็นเรื่องของคนอื่นแล้ว และถ้าเดือดร้อน ผลเสียก็ตกกับวาคาบะคนเดียวนะ คาบุรากิไม่มีใครไปหาเรื่องอยู่แล้ว ท่านเรย์กะยิ่งแล้วใหญ่ ไม่เกี่ยวอะไรเลย เป็นเรื่องของความเสี่ยงที่วาคาบะสายสตรองแบกรับคนเดียว 555 ไม่พูดถึงว่าถ้ากลั่นแกล้งเบาะๆ วาคาบะก็ไม่ยี่หระด้วย สายสตรองที่แท้ทรู

กูว่าวาคาบะเริ่มชอบคาบุแล้วว่ะ มีแตะมือกันโดยบังเอิญแล้วเขินด้วย แถมเขาชวนเที่ยว ถ้าไม่มีใจให้และนางก็รู้ว่าจะต้องเจอกับอะไรคงปฏิเสธไป แต่นี่ก็ตัดสินใจไปด้วยกัน นางก็คงเตรียมใจไวัแล้วอ่ะนะ

เห็นโม่งสารบัญหมายเลข 1 มาทิ้งไฟล์เปล่าไว้ให้ เดี๋ยวกูทำสารบัญของรอบล่าสุดหมดทุกคนแล้ว ทำสารบัญริรินะให้ต่อดีกว่าว่ะ คนนี้ก็สมควรมีสารบัญเป็นของตัวเองได้แล้วเหมือนกัน

ขอสารบัญเมนูขนมด้วย 5555555

>>815 "......................"
งานช้างยิ่งกว่าทำสารบัญของทุกคนอีกนะ

>>816 ถ้ารวมของคาวของหวานนี่มีหวังอลังการงานช้างบานตะไท ถ้านั่งเดาแบรนด์แบบช็อกโกแลตอังตัวเนทที่มีโม่งบนๆ มาเฉลยได้นี่คงเริ่ดอลัง

โอเคๆ สารบัญขนมใช่มั้ย เดี๋ยวกูทำให้ ขอมีเวลาว่างๆก่อน ค่อยๆทยอยทำนะ //ปาดเหงื่อ

>>818 ใจเย็นนนน มึงอย่าบีบคั้นตัวเอง กูเกรงใจต้นแขนและพุงมึง

>>808 ทีรามิสุ (Tiramisu) มาจากภาษาอิตาเลียนว่ะ ถ้าแปลตรงตัวคือ สนิทสนมคุ้นเคย ทำนองนั้น แต่ก็แปลว่า "เลือกฉันสิ" หรือ "ปลุกฉันสิ" ได้เหมือนกัน น่อออ

ซึ่งงง กูขอดักว่า ปลุกฉันสินี่คือเพราะมันมีคาเฟอีนนะจ๊ะ ไม่ใช่เรื่องอื่นใด 555555555555555

>>818 โอ๋เอ๋ กูหยอกเล่นนะ อย่าฝืนตัวเองเลยนะมึงงงงง

>>819 >>821 ไม่เป็นไร ก็ทำๆไว้ เป็นลายแทงเผื่อให้คนไปหาแดก 5555555555555555
ถ้าทำแล้ว ใครมีรูปน่ากินๆก็ช่วยเอาไปแปะไว้ในเอกสารด้วยละกันนะ

>>820 ไม่ทันละ กูคิดทะลึ่งไปเรียบร้อยแล้ว........

ว่าแต่วันนี้กินครีมโคนมา เห็นหน้าตาแล้วนึกถึงผมเจ้าแม่อยู่หน่อยๆนะ
คงตระกูลเดียวกับโคโรเน่ล่ะมั้ง เกรียวนี่อย่างแน่น

กูช่วยลิสต์รายชื่อขนมในแต่ละตอนได้นะ ถ้าจะให้กูช่วยก็บอกได้

เหมือนฟลัดกระทู้เลยเว้ย แต่ถ้าโม่งสารบัญหมายเลข 1 มาเห็นเข้า ช่วยปลดให้คนแก้ไฟล์ที่สร้างเพิ่มหน่อย มันขึ้นไว้ให้ดูอย่างเดียวห้ามแก้ไขอ่ะ กูจะทำสารบัญริรินะเพิ่มแล้วทำไม่ได้
>>824 เย้ แทงกิ้วมึง มาให้กอดหน่อยมา

>>820 กูโฟกัสเลือกฉันสิ เข้ากับบริบทสุดแล้ววว

>>826 ดูในแฟนไซต์เขาก็บอกว่าทั้งเมเปิ้ลไซรัปและทีรามิสุเป็นของหวานๆที่เป็นจุดร่วมของทั้งคาบุและเอ็นโจให้คนที่ชอบ ประมาณว่า You are my dolce ตามชื่อเรื่อง

ทีรามิสุความหมายแฝงตามที่เมนท์บนๆบอกคือเลือกฉันสิ
เมเปิ้ลไซรัปกูไม่รู้มีความหมายแฝงว่าอะไร แต่ต้นเมเปิ้ลความหมายของมันคือ ความรัก,อายุที่ยืนยาว,ร่ำรวยเงินทอง,ความอุดมสมบูรณ์ ประมาณนี้
(แต่ถ้าเป็นภาษาอินเดียนแดง ต้นเมเปิ้ลหมายถึง ความเอื้ออาทร,ความสมดุล,การปฏิบัติตามคำสัญญา)
เมเปิ้ลไซรัปเป็นของเหลวที่ออกมาจากต้นไม้ที่มีความหมายดีขนาดนี้ คงมีความหมายดีๆตามไปด้วยนั่นล่ะ

>>825 แก้แล้วจ้ะ

อันนี้พวกอาหารที่มีคนเคยทำจำนวนหนึ่ง
>>>/webnovel/3588/669-670 : อาหารและของหวานในซุยรัน
>>>/webnovel/3588/717 + >>>/webnovel/3588/722 : อิชิโนะคุระชวนชิม
>>>/webnovel/3588/875 : เมนูอาหารจีนกับทานุกิ

>>828 แต๊งกิ้วนะมึง//กอดๆ
เดี๋ยวกูหาเวลาว่างก่อน ทำสารบัญให้ครบทุกคนก็ลิ้นห้อยแล้วกู แต่ทำของอาริมะแม่งสบายสัสๆ ถถถถถถถถถถ

>>827 ปฏิบัติตามคำสัญญา ความหมายดูโรแมนติคดี กูชอบฟีลนี้ ฟีลที่สัญญากันไว้ก็ต้องทำตามสัญญา เช่นสัญญาว่าจะจับหิ่งห้อยมาให้ตัวนึงก็ทำตามสัญญา //แค่กๆๆๆๆๆๆ

>>827 กูไปเสิร์ชมา และกูก็ค้นพบ... เมเปิ้ลไซรัป ความหมายมันเกี่ยวกับผู้ชายผู้หญิงป่ามป๊ามกันว่ะ55555555555555555

>>830 ห๊ะะะะ มึง จริงดิ!?

>>831 กูเสิร์ชแบบอิ้งไป555555555

อารมณ์แบบ a man giving a woman a facial during sex.

>>830 >>832 ทำไมพวกมึงไปหาความหมายติดเรทกันย่ะ กูเริ่มเห็นจอมมารกูเป็นสายหื่นเงียบแล้วนะเว้ย!! จากสต๊อกเกอร์ก็น่ากลัวพอแล้ว นี่แม่งสายหื่นเพิ่มไปอีกความน่ากลัวเพิ่มขึ้นอีกระดับ

>>833 ก็ดูที่จอมมารมึงแนะนำมาแต่ะละอย่างสิ กูอึ้งตั้งแต่กอล์ฟมาร์คเกอร์แล้ว ภาพพจน์องค์ชายอะไรนั่นมันปลาโลมาสวมหนังกระต่ายชัดๆ

>>834 งี้ลาเต้​น้องต่าย อาจจะ​ไม่ได้เ​หมายถึง​เร​ย์​กะ​ แต่เป็นเอ็นธจซินะ.....
ดื่มผมเลยครับ คุณคิ​โชว​อิน​//แค่กๆๆๆ

>>832 วอททททททท อะไรเนี่ย ไหงความหมายติดเรทแบบนี้ล่ะห๊ะ!! กูนึกว่าจะเป็นความหมายดีๆหวานๆ แต่ทำกูอึ้งอีกละ กอล์ฟมาร์กเกอร์ก็ทีนึงละนะ 5555555
ที่เรียกเขากระต่ายนั่นนี่ก็คิดหื่นๆอยู่ล่ะสิท่า กระต่ายมันเป็นสัตว์ที่หื่นนะยะ หวังอะไรอยู่สินะ

ย้อนกลับไปอ่านตอนซาโตมิคุงแล้วก็อดคิดไม่ได้ว่าถ้าซึรุฮานะบ้าดีเดือดลุยต่อโดยไม่สนใจคำเตือนของเอ็นโจจะเป็นยังไงน้า ป่านนี้อ่านจะได้อ่านนิยายโชโจเต็มรูปแบบมีโดขิๆ จริงไปแล้วก็ได้

ยู้ดดดดด หยุดเลยนะพวกมรึ๊งงง พวกความหมายมันมีหลายเวอร์ชั่นนะว้อย มันต้องไม่ได้มีแค่ความหมายเดียวแน่ๆ และอาจจะใสบริสุทธิ์ผุดผ่องกว่าที่พวกมึงคิดน้าาาาา อย่าทำโลมา เอ๊ย ชูสุมอยกูให้กลายเป็นพวกสายหื่นแบบนั้นสิ โอ๋ๆๆๆๆๆ ชูสุมอยของบ่าว ที่จริงออกจะใสๆ รักจริงหวังแต่งใช่ไหมเจ้าคะ ไม่เคยคิดอะไรนอกลู่นอกทางติดเรทแบบนั้นเลยใช่ไหมเจ้าคะ.... นะ นะ... TAT

>>838 กูจำได้นะว่ากระทู้แรกๆมีคนมา ******สปอย*** ว่าฮีชมเรย์กะว่าคอยาวสวย******* คนอัลไลจะชมต้นคอคนอื่นแว้ ถถถถถถถถถถถถถถ

เอ็นโจกลายเป็นสายหื่นซะละ โถวววว

>>839 อาจจะไม่มีเรื่องให้ชมแล้วก็ได้ พุงก็ป่อง แขนก็ใหญ่--- //โดนเจ้าแม่เชือด

>>834 ทำไมต้องโลมาอ่ะมึง มันมีความหมายอะไร? กูก็ว่าโลมาน่ารักดีนะ

จะว่าไป อีเวนท์งานกีฬาม.6 นี่ยังไม่เริ่มใช่มะ กูจะดูว่าซาโตมิจะจับเจ้าแม่ใส่ชุดอะไรอีก ฮี่ๆ ลามปามมาถึงขนาดนี้แล้วก็เอาให้สุดๆ ไปเล้ย ซาโตมิ!

>>841 โลมาเป็นสัตว์หื่น นอกจากมนุษย์แล้ว โลมาเป็นสัตว์ชนิดเดียวที่พบพฤติกรรมข่มขืนเพศเมียเพื่อสนองความใคร่ในเชิงเพื่อความบันเทิงโดยไม่เกี่ยวกับเหตุผลด้านการดำรงชีพอื่นๆ

>>841 ถ้าจำไม่ผิดโลมาก็เป็นสัตว์สายหื่นพอๆกะกระต่ายนะ //ทำไมสัตว์โลกน่ารักถึงเป็นแบบนี้กันวะ...

>>842 ยังนะ แต่กูรออีเว้นท์งานโรงเรียนแล้วเนี่ย เมื่อไหร่จะมาหนอ เกริ่นไว้นานมากแล้วนะ ฮิโยโกะซัง ถถถถ

>>841 โลมาเป็นสัตว์ที่หื่นและลามกจกเปรตมาก แถมยังโหดและซาดิสม์ด้วย สารคดีโลมา แทนที่จะน่ารัก แต่เสือกกลายเป็นการตีแผ่ความหื่นของโลมาไปซะงั้น เช่นกัดหัวปลาตัวเล็กๆให้ขาดแล้วเอามาชตอ. ไม่มีตัวเมียให้ซั่มก็ซั่มตัวผู้ด้วยกันเอง ชอบเนียนเอา...มาเสียดสีขานักประดาน้ำ ฯลฯ. ลองหาสารคดีดูละกัน

>>842 นึกถึงฟิคจับเจ้าแม่ใส่ชุดกระต่ายวิ่งแฟนซีแล้วมีคนเลือดกำเดาไหลตาย ถถถถถถถถถถถถ

>>845 ขยายอีกนิด โลมาเล่นยาด้วยนะมึง เอาปักเป้ามาเวียนกันขบ ไม่ได้งับแบบหาเรื่องตายแต่ขบแบบพอให้เพ้อ แม่งเสเพลเหลวแหลกมากโลมา อย่าไปเชื่อหน้าตาแบ๊วๆของมัน

>>841 โลมาเป็นสัตว์สายหื่นพอๆ กับลิงซิมแฟนซี โลมาเอาแม่งทุกอย่างไม่ว่าตัวผู้ ตัวเมีย สวิงกิ้ง ศพปลา ฯลฯ ขอให้มีรูเป็นพอ
อ้างอิง
https://www.youtube.com/watch?v=HZtR7S7JUcc
https://www.youtube.com/watch?v=fTVB69KbKTI
พอดูจบแม่งความคิดกูกับโลมาเปลี่ยนไป

>>841 ตามที่ >>843 กล่าวไว้ และมึงคงไม่ต้องถามว่าทำไมกูจับสัตว์สองสปีชี่ย์นี้มาไว้ด้วยกันแทนตัวเอ็นโจ
ท่านเรย์กะเป็นลูกแกะ (ใสซื่อ บอบบาง อ่อนแอ และ "สมบูรณ์") สวมหนังหมาป่า (เจ้าเล่ห์ เหี้ยมหาญ ดุร้าย) ฉันใด
บักเอ็นโจก็เป็นโลมา (ลามกจกเปรต เจ้าเล่ห์ ขี้หลี บ้ากาม) สวมหนังกระต่าย (น่ารัก น่าหยิก น่าทะนุถนอม และ "หื่นสัส") ฉันนั้น
ส่วนบากะรากิมันบ้า ช่างหัวมันเหอะ

>>848 บากะรากิ ก็ไซบีเรียนฮัสกี้ไง ไม่ต้องสวมอะไรทั้งนั้น ถถถถ

>>847 นับตั้งแต่ได้ดูสารคดีสัตว์โลก ความฝันวัยเด็กกูพังทลายไปหลายอย่างเลยว่ะ

>>848 ในมังงะคิมิดอล คาบุเย็นชาแต่ว่าเร่าร้อนกับวาคาบะ กูว่าก็คงหื่นเหมือนกันนั่นล่ะ 55555555555555

คุยเรื่องหื่นๆนี่ไวเชียวนะพวกมึงงงงงงงง 555555555555

แง๊ พวกมึงยังจะย้ำเรื่องโลมากันอีก.....

>>848 ผู้ชายก็หื่นเหมือนกันหมดนั่นล่ะมึง อยู่ที่จะควบคุมไม่ให้ออกนอกหน้าได้มั้ย
คาบุเห็นมีไปเร่าร้อนกับวาคาบะในมังงะ ก็คงหื่นใช่ย่อยเหมือนกัน 555555555
ส่วนองค์ชายกู ตั้งแต่รู้ความหมายของกอล์ฟมาร์คเกอร์ ภาพพจน์ก็ไม่เหลือแล้ว ไอ้ที่ชมเขากระต่ายอย่างงู้นอย่างงี้ เนียนแตะเนื้อต้องตัว กูว่าคิดอะไรหื่นๆอยู่ชัวร์ บางทีฮีคงแอบจิ้นว่าเขาใส่ชุดบันนี่เกิร์ลบ้างแหงๆ

ไม่มีใครอยากกระตุกผมหลอดของท่านเรย์กะดูว่ามันจะเด้งดึ๋งสปริงตัวกลับไปที่เดิมเป๊ะๆ บ้างหรือเปล่าเหรอวะ... ถ้ามีดักตบกันนี่กูรอดูฉากนี้สุดๆ

>>855 มีแต่ที่เกี่ยวกับอะไรก้นหอยซักอย่างมั้ง ที่คุยกันว่าบางทีเวลาปล่อยผม ผมของท่านเรย์กะอาจจะม้วนกลับมาเป็นทรงเดิมเอง แต่กูก็อยากรู้ว่ะ กูว่านางดูแลผมดีนะ มันต้องเด้งดึ๋งๆแน่ๆเลยว่ะ55555555555

>>856 ก้นหอยมรณะ กูจำได้ว่าเคยคุยๆกันว่ามีคนจะเขียนฟิคก้นหอยมรณะกันอะนะ ถถถถถถถถถถถถ คำสาปผมหลอดของท่านเรย์กะก็เหมือนก้นหอยมรณะ เข้าใกล้แล้วทรงผมจะกลายเป็นทรงม้วนหลอดทันที

>>838 ทำไมกูรู้สึกว่าชูสุมอยพยายามหันหน้าไปดูท้องฟ้านะ ไม่ก็พูด "ยังไงกันนะ"

กู >>854 เอง แค่พิมพ์ว่าคิดอะไรหื่นๆแค่นี้ องค์ชายก็ทำมือถือกูค้างทันที ขอโทษ หนูผิดไปแล้ววววววววว

>>859 มรึงพลาดแล้วกล้าไปลบหลู่จอมมาร 5555 มรึงต้องให้ท่านเทพมารทาเครุปกป้องมรึงเดี๋ยวนี้ เผื่อท่านเมตตาจะช่วยให้มือถือหายค้าง

>>858 มึ๊งงง กูอุตส่าห์พยายามใสๆ ถถถ

>>860 กูต้องเขียนฟิคท่านพี่มาเซ่นสินะ ให้ท่านเทพมารช่วยปกป้องคุ้มครองกูจากจอมมาร
กระทู้ก่อนๆกูนึกว่าเม้าท์กันเล่นๆว่าจอมมารแม่งทำมือถือค้าง ทำเว็บล่ม พอเจอเข้ากับตัว อะหือออ อาถรรพ์ชิบ

>>862 อย่ามาทำเล่นๆ กับท่านจอมมาร ทรงสิงสถิตย์อยู่ในทุกกรุ๊ปลับและทุก GPS ของคุณคิโชวอิน แต่เมื่อมีโทรศัพท์ลึกลับเข้ามา ฟังค์ชั่นทั้งหลายทั้งแหล่จะถูกดาวข่มใช้งานไม่ได้ไปชั่วคราว จอมมารและเทวดาน้อยจะถูกซัมม่อนขึ้นรถกลับบ้านทันที

สารบัญของกิน(1)
ตอนที่ 2 : วิชชัสวาส(vichyssiose), เทอร์รีนเนื้อลูกวัว, ชาดำ, เครปซูเซต์(crepe suzette)
ตอนที่ 10 : Tirolean Choco, Takenoko no Mura, Lucky turn, มันฝรั่งทอด, คาราเมล, มาการง(ทำโดย Pierre Evan)
ตอนที่ 16 : ชาดำ(ที่ส่งให้ราชวงศ์อังกฤษดื่ม), คุกกี้ขิง(จากบริษัทเดียวกัน)
ตอนที่ 18 : เค้กฟินองเซีย/ฟินองซิเย่ร์(Financier)
ตอนที่ 23 : ชูโรส(ปาท่องโก๋สเปน), ออมไรซ์
ตอนที่ 26 : นัตโตะโรล
ตอนที่ 30 : มาการงกลิ่นเชอร์รี่
ตอนที่ 36 : ราวิโอลี
ตอนที่ 38 : อาหารโตเกียว(อาหารชุด(kaiseki),เต้าหู้ร้อน)
ตอนที่ 39 : ลูกกวาดคอมเปโต(konpeitoh), ยัตสึฮาชิ(ขนมแป้งสามเหลี่ยมห่อไส้ถั่วแดง)
ตอนที่ 43 : Sacher torte (เค้กช็อคโกแลตไส้แยมแอปริคอต)
ตอนที่ 47 : ฟุคิโคมิโกะฮัง, นิคุจากะ, โอเด้ง, แฮมเบิร์กราดซอสมะเขือเทศ, ไข่ตุ๋น, ซุบมิโสะใส่เห็ดนาเมโกะ
ตอนที่ 54 : ฟินันซิเออร์, ดาควอส, นูแกตต์, เครปฝรั่งเศส, ขนมปังอบกรอบจากกินซ่า
ตอนที่ 58 : คอนคุเนีย(ใช้ลดความอ้วน)
ตอนที่ 65 : ฟองดองต์ช็อคโกแลต
ตอนที่ 67 : เซมเบ้
ตอนที่ 68 : เค้ก Annatorte
ตอนที่ 69 : แครอทเค้ก, มินต์เค้ก
ตอนที่ 76 : บานาน่าทาร์ต, ชิฟฟ่อนเค้กชาเขียว, มิลค์ช็อคโกล่าเค้ก
ตอนที่ 77 : พาสต้าผักฤดูใบไม้ผลิกับเบค่อน
ตอนที่ 79 : วาราบิโมจิ, ซุปผักแบบเย็นของคามาคุระ
ตอนที่ 81 : เค้ก crème chiboust
ตอนที่ 84 : ครีมชีสราดน้ำผึ้ง, น้ำผึ้งลาเวนเดอร์
ตอนที่ 87 : โซบะผักภูเขา, โซบะเย็น, เท็มปุระโซบะ, บลูเบอรี่ทาร์ต
ตอนที่ 89 : ข้าวกล่อง(ชุดโชคะโด), ซูชิไข่ห่อ, กุ้งผัดพริก, ซุปหูฉลาม, ข้าวตังราดหน้าทะเล, ข้าวผัดเซี่ยงไฮ้
ตอนที่ 90: พายผีเสื้อ
ตอนที่ 91 : ปานีโน่(แซนด์วิชแบบอิตาลี)ไส้แฮมสดและผัก
ตอนที่ 92 : ช็อคโกลาเต้ของร้านขนมฝรั่งเศสชั้นนำ
ตอนที่ 100 : เค้กรัมเรซิ่น

ตอนที่เหลือจะตามพรุ่งนี้นะ
บางตอนกูก็ไม่ได้เขียนลงนะ เช่น ช็อคโกแลตไร้รสชาติที่ท่านเรย์กะทำ, มัทฉะช็อคโกแลตของร้านชาเก่าแก่ อะไรงี้ เพราะรู้สึกมัน unidentified

>>864 กับพวก อาหารแบบสามัญชนมาก เช่น มันฝรั่งทอด, ข้าวปั้น, ชีสเบอร์เกอร์ เพราะในเมืองไทยก็หาเจอได้

>>864 มึงขยันมาก กูนับถือ
กูว่าจะทำสารบัญของกินวันเสาร์นี้ล่ะ หารูปสวยๆอยู่

>>864 กราบความขยันของมึง กูว่าโม่งซุยรันไทยนี่เก็บข้อมูลก้าวล้ำนำหน้ากว่าญี่ปุ่นอีกนะเนี่ย

>>864 กูมีเค้กแครอทอยู่พอดี ฮี่ๆๆๆๆ ชื่อของกินแค่นี้ทำอะไรกูไม่ได้

เกี่ยวกับฟิค ผมเคยอ่านฟิคฟิคหนึ่งชื่ออะไรนะ"สามัญชนเรย์กะ"มั้งนะ แบบรู้สึกเรย์กะถูกจอมมารกดดันหนักมากก็พอเข้าใจนะว่าจักรวาลนั้นเขาเป็นแบบนั้นแล้วเรย์กะรูทนั้นเขาดูจะรักเอ็นโจนมากๆจำไม่ได้ว่าหมั้นกันหรือคบกันรึยังแต่มีนัดไปเที่ยวกันแล้วพอหลุดมาอีกโลกกลับโดนเอ็นโจ(ของอีกโลก)ที่ตัวเองรักรังควานซะ เคยจินตนาการเล่นๆถึงว่าถ้าเจ้าตัวฟิวขาดเลิกทนแล้วกลายเป็น"จิ๊กกี๋คูลเดเระ" อาจพูดประมาณว่า "ฉันไม่สนใจแล้วนายจะทำอะไรก็ทำ ฉันมันคนที่ตกจากที่สูงไปนอนหมกอยู่บนพื้นโคลนคนอย่างฉันมันตกต่ำกว่านี้ไม่ได้แล้วทั้งที่พยายามจะทำบ่อโคลนนั้นกลายเป็นพื้นดินแต่นายก็เอาน้ำมาสาดให้ดินมันเฉอะแฉะไม่หยุด เอ็นโจถ้านายยังเอาเท้าของนายมาแหย่บ่อโคลนต่อไประวังจะลื่นตกลงมา" แล้วเนื้อเรื่องคงดำเนินไป พอเรย์กะไปได้เจอกับตัวตนที่เยียวยาเธออาจจะเป็นเพื่อนหรือครอบครัว คิดว่าเธออาจจะค่อยๆเยียวยาความรู้สึกจนกลับเป็นอย่างเดิมเข้าสักวัน มั้ง
ขออภัยโม่งฟิค เราแค่รู้สึกลงแดงหน่อยๆเลยบีบมะนาวแก้อยากเท่านั้นเอง ยังรออ่านฟิคนั้นอยู่นะ(อย่างภาวนาเลย) สักวันถ้าติดออกก็อยากเป็นโม่งฟิคได้อย่างเขาบ้างเหมือนกันนะ (แต่การคิดให้ได้เหมือนเรย์กะมันยากอะ)

>>869 แต่งเลยมึง ทุกคนเริ่มจากก้าวแรกทั้งนั้น เอาความฟุ้งซ่าน ความกาวในหัวมึงออกมา

>>869 เอาเลยมึงกูโครตอยากอ่านเรย์กะแบบนี้โครตชอบบบบบบ

>>871 >>870 แหม่เอาไว้ทำได้สักตอนจะขอเขาเขียนเป็นจักรวาลคู่ขนานดีกว่าตรงๆเลยผมยังอยากอ่านตอนต่อไปในแบบของเขาด้วยไม่ได้อยากเขียนแทน ปัจจุบันนี้ยังกลัวเขาเลิกเขียนอยู่เลย

>>872 โม่งฟิคหลายคนก็คงยังวนเวียนอยู่แถวนี้แหละ อาจจะติดเรียนติดงานติดภาระอะไรบ้าง แต่ถ้าได้เห็นคอมเมนต์ว่ามีคนรออาจจะมีแรงปั่นเพิ่มขึ้นนะ เรื่องนี้กูก็ชอบ :3

>>872 เขียนสิ บอกว่าได้แรงบันดาลใจจากฟิคนี้ คิดซะว่าเป็นจักรวาลคู่ขนาน บลา บลา ก็ว่าไป ในนี้ยังมีต่อฟิคยาวยืดจากฮาเร็มกลายมาเป็นเรือสวยเลย 5555555555555555555555555555555555

>>874 ต่อบอกว่าจากคาบุรากิสารภาพรักวาคาบะ แล้วสุดท้ายคาบุก็บทหายไปเฉย ถถถถ

>>875 ก็ยืนเล่นเป็นรูปปั้นกับหัวหน้าห้องไง 55555555555555555

เพราะแค่แซวนิดๆหน่อย แต่ท่านเอ็นโจเสือกทำมือถือกูค้างเฉย กูเลยต้องเขียนฟิคมาเซ่นเพื่อไม่ให้จอมมารพิโรธ
เดี๋ยวของท่านพี่ กูค่อยเขียนมากราบไหว้ทีหลัง อลังการงานสร้างกว่าท่านเอ็นโจแน่นวล

เอ็นโจ Side story >>>/webnovel/3856/255-257
-------------------------------------

ปัญหา คือสิ่งที่มักจะเกิดขึ้นแบบไม่ทันตั้งตัวและไม่ได้เตรียมใจ แถมเวลาจะเกิด ก็มักจะเกิดตามกันมาติดๆอย่างในตอนนี้

ปัญหาท่าทีของมาซายะที่มีต่อคุณทาคามิจิก็เป็นเรื่องใหญ่หลวงของนักเรียนหญิงในโรงเรียน มีการกลั่นแกล้งคุณทาคามิจิลับหลังมาซายะ และในสโมสรก็มีการจับกลุ่มของประธานนากาจิมะ ดูเคร่งเครียดกันอยู่ไม่น้อย ให้เดาก็คงเป็นเรื่องของสภานักเรียนนั่นล่ะ

สภานักเรียนเป็นหนามยอกอกของประธานมานานแล้ว พอมีเรื่องของคุณทาคามิจิก็เหมือนจะเป็นเชื้อไฟให้ลุกลามเข้าไปใหญ่ ไปจับกลุ่มปรึกษาวางแผนว่าจะจัดการสภานักเรียนอย่างไรดี

เชิญทำเรื่องไร้สาระกันไปตามสบายก็แล้วกันนะ

ตอนนี้เป็นช่วงของการเลือกผู้รับตำแหน่งต่อ ผมคิดว่าเธอคงไปขอร้องคุณคิโชวอินให้รับตำแหน่งประธาน Pivoine รุ่นต่อไป ใจจริงเธอคงอยากให้มาซายะเป็นประธานมากกว่า แต่คิดว่าคงไม่ได้ผลเลยเบนเข็มไปหาผู้หญิงที่มีอำนาจที่สุดในโรงเรียนแทน

และวันหนึ่ง คุณคิโชวอินก็คงจะทนไม่ไหวที่จะต้องดูคุณทาคามิจิถูกความอิจฉาริษยาของนักเรียนหญิงทั้งโรงเรียนรุมแผดเผา ก็เลยมาเตือนมาซายะให้รู้ตัวเอาไว้ว่ากำลังสร้างความเดือดร้อนให้คุณทาคามิจิอยู่

แต่การที่คุณคิโชวอินออกปากเตือนเช่นนี้ ก็แปลว่าเธอเป็นห่วงเป็นใยคุณทาคามิจิไม่น้อย ทั้งที่ปกติเธอจะอยู่เฉยๆไม่เข้ามายุ่งวุ่นวายเรื่องทะเลาะวิวาทหึงหวงไร้สาระของเหล่าผู้หญิง

ไม่แน่ความสัมพันธ์ของคุณคิโชวอินและคุณทาคามิจิอาจเป็นไปทางดียิ่งกว่าที่คิด

ผมกับมาซายะนั่งคุยกันถึงวิธีแก้ไขปัญหา การที่มาซายะขึ้นไปมีอำนาจสูงสุดในโรงเรียนก็คงจะพอเป็นทางช่วยเหลือคุณทาคามิจิได้ ผมไม่คัดค้านอะไรเพราะเป็นเรื่องดีแล้วที่คุณคิโชวอินจะได้ไม่ต้องรับหน้าที่ที่จะชักนำปัญหาเข้ามาใส่ตัว

มาซายะดูกังวลนิดหน่อยตอนที่ผมบอกว่าป่านนี้รุ่นพี่นากาจิมะคงไปทาบทามคุณคิโชวอินให้มาเป็นประธานคนต่อไปเรียบร้อยแล้ว หากไปเสนอตัวก็เหมือนเป็นการตัดหน้ากัน อาจจะมีปัญหายุ่งยากตามมาภายหลัง แต่ผมบอกเขาให้เลิกกังวลและทำใจให้สบายๆ จะไม่มีปัญหาอะไรทำนองนั้นแน่นอน

ก็ผู้หญิงที่ขี้กลัวเหมือนกระต่ายแบบคุณคิโชวอินคงไม่อยากได้ตำแหน่งอะไรนี่อยู่แล้วล่ะ

“ถ้ากังวลเรื่องนั้น ก็ลองหาอะไรไปให้เป็นการแลกเปลี่ยนสิ”

ผมแนะนำเขา แต่ไม่ได้บอกว่าควรต้องให้อะไร ให้เก็บเป็นการบ้านไปคิดเอง

พอไปเจอเธอที่ห้องสโมสร เธอก็ดูเหนื่อยๆแบบที่คิดไว้ พอทักไปคุณคิโชวอินก็ยิ้มตอบด้วยท่าทีเหมือนกำลังฝืนปิดบังอยู่ คงถูกประธานพูดเกลี้ยกล่อมให้รับตำแหน่งมาล่ะสิท่า

วันต่อมา มาซายะก็เอาหนังสือนวดกดจุดไปให้เธอ ประมาณว่าให้ผ่อนคลายความเหนื่อยล้า ก็เป็นความเอาใจใส่ในแบบของเขา

ของที่ให้ก็สมเป็นมาซายะดีนะ
.
.
.
.
งานเลี้ยงน้ำชาของ Pivoine มาถึง แต่จริงๆแล้วก็เป็นงานกำหนดตัวประธานรุ่นต่อไป มีนักเรียนม.5 และม.6 เข้าร่วมเป็นหลัก งานเลี้ยงดูสบายๆ แต่มีคนหนึ่งที่ดูเครียดกว่าใครเพื่อน คนนั้นคือคุณคิโชวอิน

เห็นเธอบีบมือตัวเองแน่นตอนที่รุ่นพี่นากาจิมะพูดเรื่องนี้ขึ้นมาในที่สุด อดทนไว้ก่อนก็แล้วกัน

ผมชำเลืองมองมาซายะด้วยหางตา คงได้เวลาเปิดตัวของฮีโร่แล้ว

มาซายะยกมือขึ้นเมื่อประธานพูดขึ้นมาว่าจะเสนอชื่อใคร บอกอย่างมั่นคงหนักแน่นว่าจะรับตำแหน่งประธาน Pivoine คนต่อไปด้วยตัวเอง แน่นอนว่าไม่มีใครคัดค้าน

คุณคิโชวอินดูโล่งใจเหมือนวางของหนักๆลงได้ในที่สุด จากนั้นก็ยิ้มระรื่นอย่างยินดี จะมีชะงักไปนิดหน่อยก็ตอนที่มาซายะเรียกไว้ ถามย้ำเพื่อความแน่ใจว่าคุณคิโชวอินไม่ได้เล็งตำแหน่งนี้ไว้อยู่

เธอตอบชัดถ้อยชัดคำว่าไม่สนใจตำแหน่งนี้พร้อมกับขอบคุณเรื่องหนังสือ เดินจากไปด้วยใบหน้าที่มีความสุข ถ้าไม่มีคนอยู่เธอคงกระโดดโลดเต้นไปแล้วล่ะมั้ง

ดีใจด้วยนะ คุณคิโชวอิน
.
.
.

แต่วันรุ่งขึ้น เธอก็ไม่มาโรงเรียน ก็เลยไม่ได้เห็นภาพความวุ่นวายของข่าวมาซายะขึ้นรับตำแหน่งประธาน Pivoine คนต่อไป

ดูท่าทางเธอคงถูกความเหนื่อยล้าสะสมเข้าเล่นงาน ก็เลยเป็นหวัด น่าเห็นใจอยู่ที่ถูกปัญหาถาโถมเข้าใส่จนป่วยไข้ไปแบบนี้

พอเธอมาโรงเรียน ผมกับมาซายะก็เดินเข้าไปหา ถามไถ่อาการและแนะนำวิธีดูแลตัวเองให้ คุณคิโชวอินขอบคุณแล้วก็รีบเปลี่ยนเรื่องไปพูดถึงมาซายะที่รับตำแหน่งประธาน

ผมเอ่ยแซวมาซายะไปนิดหน่อยเขาก็หันหน้าหนี ไม่สบตา พอคุณคิโชวอินจ้องก็ทำหน้ามุ่ย

ชาหมดพอดีผมเลยลุกขึ้นไปเติม ให้มาซายะนั่งคุยกับคุณคิโชวอินไป กำหนดเวลาอยู่ในใจแค่รินชาใส่แก้วให้เต็ม มาซายะก็น่าจะได้คำตอบในสิ่งที่ตัวเองสงสัยกับท่าทีของคนอื่นๆใน Pivoine เริ่มจากคนใกล้ๆตัวก่อน

3...2...1

หมดเวลาแล้วล่ะ มาซายะ

ผมเดินไปหา ส่งยิ้มให้ มาซายะลุกขึ้นจากที่นั่ง ไม่ต้องพูดอะไรกันมากมายก็รู้คำตอบของคุณคิโชวอิน

เธอไม่ใช่ศัตรูของคุณทาคามิจิหรอกนะ
.
.
.
.

หลังจากมาซายะรับตำแหน่งประธานไปเรียบร้อย คุณคิโชวอินก็ดูมีความสุขมากกว่าปกติ มองไปทางมาซายะด้วยสายตากระหยิ่มยิ้มย่อง ทำเหมือนได้รับชัยชนะอะไรสักอย่างมา

มีเรื่องดีๆเกิดขึ้นอย่างนั้นเหรอ

พอมาซายะหันไปขมวดคิ้วใส่ก็หลบสายตา แต่พออยู่คนเดียวก็หัวเราะคิกคักแบบไม่ออกเสียง ท่าทางเหมือนตอนประถมไม่มีผิด คิดอะไรอยู่ในใจกันแน่นะ

ผมเดินไปหา ชวนคุยเรื่องยูกิโนะที่อยากให้ของขวัญคริสต์มาสกับคุณคิโชวอิน เธอตอบตกลงที่จะไปหายูกิโนะที่ห้องสโมสรเปอติต์ มาซายะเลยจะตามไปด้วย

ท่าทางมาซายะก็คงรู้ว่าพอยูกิโนะอยู่ต่อหน้าคุณคิโชวอินดูเป็นคนละคนกับยูกิโนะที่เคยได้เจอ คงอยากไปพิสูจน์ให้เห็นกับตานั่นล่ะ

วันรุ่งขึ้นเราสามคนก็เลยเดินไปที่ห้องสโมสรด้วยกัน คุณคิโชวอินหอบถุงใบใหญ่ไว้เต็มสองมือผมเลยอาสาช่วยถือ เธอส่งของให้ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม กะใช้งานผมเต็มที่เลยล่ะสิท่า

มาซายะมองของในถุงแล้วพูดทำนองว่าคุณคิโชวอินรู้เรื่องสินค้าลิมิเต็ดละเอียดดี คุณคิโชวอินก็ทำหน้าแปลกๆแล้วไม่ตอบอะไร

ผมเหลือบมองคุณคิโชวอิน เดี๋ยวนี้เธอไม่ถอยหนี ไม่ระแวดระวังหรือทำท่ากลัวผมเหมือนเมื่อก่อนแล้ว รู้สึกเหมือนระยะห่างของเราเริ่มร่นลงมาทีละนิด

คงมีสักวันที่ระยะห่างนั้นจะเป็นศูนย์ และผมจะรอให้ถึงวันนั้น
.
.
.
พอไปถึง ยูกิโนะก็ออกมาต้อนรับ พาคุณคิโชวอินแยกไปนั่งที่โซฟาอีกมุมหนึ่ง พวกเด็กๆเปอติต์ก็มารุมล้อม ผมกับมาซายะเลยต้องเป็นซานตาคลอส แจกของขวัญที่คุณคิโชวอินเตรียมมาให้เด็กๆทุกคน ส่วนเธอไปยิ้มแย้มพูดคุยกับยูกิโนะ แลกของขวัญกันแบบสนุกสนาน

ได้ทีก็เอาใหญ่เลยนะ คุณคิโชวอิน

พอแจกของเสร็จ คุณคิโชวอินก็เอาช็อกโกแลตที่เหลือพวกนั้นให้เป็นของตอบแทน ผมมองผ้าพันคอที่ยูกิโนะได้มาเป็นของขวัญ ต้องใช้ความพยายามอย่างมากที่จะไม่เอาไปเทียบกับของที่ตัวเองได้

ก่อนหน้านั้น ผมเคยค่อนขอดผู้ชายคนที่อิจฉาคุณทาคามิจิเรื่องคะแนนสอบแล้วหาทางกลั่นแกล้งว่ามันน่าสมเพช แต่ตอนนี้ผมก็กลายเป็นผู้ชายขี้อิจฉาซะเอง แย่ชะมัด

ผมข่มความอิจฉาลงไปตอนกล่าวขอบคุณแทนยูกิโนะ นั่งฟังมาโอะจังกระเง้ากระงอดใส่คุณคิโชวอิน อยากให้ไปงานปาร์ตี้คริสต์มาสที่บ้านของเธอด้วย คุณคิโชวอินทำหน้าลำบากใจน้อยๆ

ลองเกริ่นเรื่องนี้ขึ้นมาเพื่อจะถามให้แน่ใจโดยที่เอาคุณแม่ของมาซายะมาอ้าง จากวันงานเลี้ยงที่คุณคิโชวอินปฎิเสธคำเชิญเข้าร่วมปาร์ตี้คริสต์มาสของตระกูลคาบุรากิไป มาดามคาบุรากิก็ดูจะเสียดายเป็นอย่างมาก

ปกติคุณคิโชวอินมักจะไม่ยอมมาข้องเกี่ยวอะไรก็ตามที่เกี่ยวกับผมหรือมาซายะอยู่แล้ว แต่ขนาดปฏิเสธคำเชิญของมาโอะจัง ก็แปลว่านัดครั้งนี้คงสำคัญกับเธอมาก

ถ้าไปกับอุเมวากะคนนั้นจริงๆล่ะก็ เขาสำคัญกับคุณคิโชวอินขนาดนั้นเชียวเหรอ

คุณคิโชวอินถามผมว่าจะไปร่วมงานปาร์ตี้ที่บ้านของมาซายะรึเปล่า พอตอบไปว่ามีธุระ ยูกิโนะก็ทำหน้าบูดใส่ผมทันที แล้วก็หันหน้าหนีไปอีกทางบ่งบอกว่ากำลังงอนสุดขีด

ผมลูบหัวน้อง พูดปลอบว่าเดี๋ยวก็กลับมา แต่ยูกิโนะก็ยังหน้าบึ้งอยู่แบบนั้น มันช่วยไม่ได้นี่นา ผมเองก็ลำบากใจกับธุระอยู่เหมือนกันนั่นล่ะ

เธอหันไปคุยกับมาซายะเรื่องปาร์ตี้ทางบ้าน มาซายะเองก็ตั้งใจจะไปแค่ครู่เดียวเพราะมีธุระที่สำคัญกว่านั้น นั่นคือการไปพบคุณทาคามิจิ

เห็นว่ามาซายะชวนคุณทาคามิจิมาร่วมงานปาร์ตี้ที่บ้าน แต่ได้รับคำปฏิเสธ คุณทาคามิจิเป็นลูกสาวเจ้าของร้านเค้ก วันคริสต์มาสต้องยุ่งหัวปั่นกับการทำเค้กไว้ขายแบบไม่ต้องคาดเดา

มาซายะลุกขึ้นจากที่นั่ง เดินไปหาพวกเด็กๆคนอื่น ผมเลยได้โอกาสถามกลับเรื่องปาร์ตี้คริสต์มาสที่เธอจะไปกับเพื่อน

แต่ยังไม่ทันถามว่าเพื่อนคนไหน คุณคิโชวอินก็เปลี่ยนเรื่องโดยการหันไปคุยกับยูกิโนะเรื่องซานตาคลอสแทน ปิดโอกาสในการถามแล้ว

เซ้าซี้มากไปก็จะกลายเป็นคนน่ารำคาญ ผมเลยต้องถอยทัพกลับมาเงียบๆ นั่งมองมาซายะเล่นมายากลโชว์พวกเด็กๆในเปอติต์

รู้สึกมาซายะจะเล่าให้คุณทาคามิจิฟังว่าในงานปาร์ตี้เชิญนักมายากลมาเล่นกลให้ดู คุณทาคามิจิอยากดูแต่ไปไม่ได้ มาซายะก็เลยลงทุนฝึกมายากลไปให้ดูถึงที่ ซักซ้อมขมักเขม้นจนอยู่ในระดับออกโชว์ได้ไม่ขายหน้า

ทุ่มเทจังเลยนะ มาซายะ

เมื่อก่อนผมก็คงรู้สึกเฉยๆ แต่ตอนนี้อะไรก็ขวางหูขวางตาไปหมด

พวกคนมีความสุขนี่มันน่าหมั่นไส้ชะมัด
.
.
.
.

กลับมาถึงบ้าน ยูกิโนะก็เอาผ้าพันคอที่ได้จากคุณคิโชวอินไปอวดแม่ ส่วนผมเดินขึ้นห้องไปเงียบๆ ถือช็อกโกแลตกล่องนั้นไว้ในมือ พี่กับน้อง ได้ของขวัญที่ต่างกันลิบลับ

ผมแกะห่อช็อกโกแลตออก หยิบเข้าปากหนึ่งชิ้น รสชาติของช็อกโกแลตชั้นดีจากแบรนด์ดังแผ่กระจายไปทั่วทั้งปาก พอจะดับความขุ่นมัวอะไรที่อยู่ในใจไปได้บ้าง

ในห้องเปอติต์ ผมอิจฉายูกิโนะ แต่ก็คาดไม่ถึงว่าจะได้รับอะไรจากคุณคิโชวอิน

ที่ผ่านมาผมไม่เคยได้อะไรจากเธอสักครั้ง แม้จะเป็นของแจกเหลือแต่ผมก็ดีใจ ถ้าเธอให้แล้วล่ะก็ อะไรก็เอาทั้งนั้น

ช็อกโกแลตนี่ก็เหมือนความรู้สึกของผมในตอนนี้ รสขมติดปลายลิ้น และก็ตามมาด้วยความหวานแทบจะในทันที เป็นรสชาติที่คุณคิโชวอินมอบให้ ทำให้ผมลงนรกและขึ้นสวรรค์ได้ในคราวเดียวกัน ช่างน่าประหลาด

ผมทานช็อกโกแลตแบบช้าๆ ไม่อยากให้ช่วงเวลาแห่งความสุขผ่านไปเร็วนัก ดื่มด่ำกับรสชาติให้ได้มากที่สุด นึกอะไรไปเรื่อยเปื่อยในอนาคตข้างหน้า

ดูเธอก็อ่อนข้อให้ผมลงมาก ถ้าเป็นวันวาเลนไทน์ ทำใจกล้าเข้าไปขอช็อกโกแลต คุณคิโชวอินจะให้รึเปล่านะ

-----------------------------------------
ยิ่งคาดหวัง ยิ่งเจ็บหนักตอนผิดหวังนะ ชูสุเกะคุง

>>877-879 กรี๊ดดดดดดดด อีกหนึ่งฟิคในตำนาน ขอบคุณค่าา
กระทู้นี้ดีจริงๆ เป็นเพราะถวายบรรณาการแด่เจ้าแม่ซินะ

>>877-879 อั๊ยยยย ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อนี้ นอกจากจะมีท่านเอ็นโจเป็นออเดิร์ฟแล้วยังได้ท่านพี่เป็นมื้อหลักด้วยเหรอออ ความหรูหรานี่มันอะไรกั๊นนน
ท่านเอ็นโจคะ ที่แท้ตอนไปเอาชานี่นับเป็นวินาทีไม่ให้เกินเลยเรอะ ส่วนเรื่องขนคิ้วร่วงนี่ความไม่แตกแน่ใช่มั้ย ช็อกโกแลตที่เหลือก็เอาใส่ฟรีซไว้ดูต่างหน้าเถอะ ยังไม่ได้ของใหม่ต่อจากตอนนั้นอีกเลยนะ!

ฮือออออ ทำไมดูจอมมารน่าสงสารจังวะ มาให้ลูบหัวปลอบมาชูสุมอยยยย ปล.โม่งฟิคมึงแต่งดีมาก นี่รู้สึกว่าดีขึ้นเรื่อยๆเลย เก็บทุกเม็ดเด็ดมาก รักมึงงงง

ไม่ต้องต้องกลัวไปท่านจอมมาร สักวันพอแต่งเข้าบ้านมากินอยู่ด้วยกันแล้ว เดี๋ยวจะมีคุณนายมาทำให้กินทุกเช้าทุกเทศกาลโดยไม่ต้องขอเลย
(หรือควรกลัวดี)

>>882 แต่งดี ดีงามมาก เอ็นโจน่าสงสารแบบรันทดนะ.......แต่ทำไมกอล์ฟมาร์คเกอร์กับเมเปิลำซรัปและโลมาไม่หลุดจากหัวกูวะเนี่ย
ฟิคคาบุพลิกจากไอ้บ้าเป็นหนุ่มหล่ออ่านขาดได้
ฟิคเอสคุง/ไดนากงเปลี่ยนตัวประกอบเป็นหนุ่มจริงใจได้
ฟิคยุยโกะเปลี่ยนนางร้ายเป็นนางร้ายที่แสนดีได้
แล้วทำไมเอ็นโจไม่เคยเปลี่ยนเลย

>>884 เสียดายที่กูรู้ความหมายเมเปิ้ลไซรัปช้าไป ไม่งั้นล่ะก็.............. แต่แค่กอล์ฟมาร์กเกอร์กูก็ เอิ่ม.... กับองค์ชายละ 55555555555555
กูก็ไม่รู้จะเปลี่ยนท่านเอ็นโจได้ยังไงเหมือนกันว่ะ 5555555555 ถ้าเปลี่ยนสงสัยต้องเปลี่ยนแบบฟิคเอ็นโจไม่ใช่จอมมารหรอกนะ เลยมั้ง

>>884 กูก็ว่างั้น...ฟิคนี้เอ็นโจน่าสงสารชะมัด ถ้าเหล่าโม่งแถวนี้ไม่หาความนัยติดเรทละก็นะกูจะเห็นใจเอ็นโจมากกว่านี้

>>886 พวกมึงก็อย่าไปหาความหมายติดเรทกันมาสิวะ องค์ชายผู้อ่อนโยนภาพลักษณ์แม่งป่นปี้หมดแล้ว 5555555

จู่ๆชูสุมอยก็แปลงร่างกลายเป็นโลมาห่มหนังกระต่ายเลยนะเว้ย ชีวิตมีขึ้นมีลงจริงๆ ถถถถถถถถถถ

บางเรื่องบนโลกนี้น่ะ เราไม่รู้ไม่เข้าใจจะดีกว่านะ //ปิดหูปิดตาใส่กอล์ฟมาร์กเกอร์ เมเปิ้ลไซรัป และโลมา เข้าไปวิ่งเล่นในทุ่งลาเวนเดอร์กับม้าโพนี่สีรุ้ง

เมเปิ้ลไซรัป นี่เพราะว่าไปแคนาดาไง ที่นั่นเมเปิ้ลไซรัปก็โดดเด่นที่สุดนี่นา เหมือนไปเบลเยี่ยมต้องช็อกโกแลต ไปเยอรมันก็ต้องเบียร์ เขาไม่ทันคิดถึงความหมายกันหรอกน่าาาาา
//ช่วยจอมมารเต็มที่ แต่อีกอล์ฟมาร์คเกอร์นี่หมดหนทางแก้ตัวให้ว่ะ

>>885 ถ้าทำได้กูอยากปิดหูปิดตาไม่รับรู้อะไรแบบ >>889 มันนะ
เป็นความผิดโม่งชายที่มันทำองค์ชายกูเสื่อมเสียทั้งนั้น ฮือออออออออ
>>890 แต่ที่กูได้มาคือลิปเอสเต้ลาวเดอร์กับเนื้ความตากแห้งหวานๆอ่ะมึง
มีความเห็นไปทางเดียวกับโม่งอื่นๆคือช่วงสุดท้ายเอ็นโจแม่งโคตรพ่อพระ..........ถ้าไม่รู้ความหมายสามอย่างที่มันไม่ยอมหายไป

ถ้าไปขอจริง นางคงรีบเผ่นแน็บ ดีไม่ดีสาดเกลือใส่ด้วยซ้ำ....

>>892 ถ้าเอ็นโจขอช็อกโกแลต เรย์กะคงคิดในใจแบบ

คิดว่าฉันแห้งแล้งไม่มีคนจะมอบให้ เลยจะมาเยาะเย้ยอย่างงั้นซินะ! ใครจะเหมือนนายล่ะยะที่ได้ช็อกโกแลตเป็นกระบุงทุกปีๆ มีแต่ของแบรนด์เนมยี่ห้อดีๆ ลิมิเต็ดน่าอร่อยทั้งนั้น ฯลฯ

ราวๆนี้แหงๆ

>>893 กูหวังว่าปีนี้เขาคงทำใจกล้ามาขอนะ ปีที่แล้วก็อ้างน้อง แต่ตัวเองมาเอาแทน ปีนี้หน้าด้านไปเล้ยย อยากได้ช็อกโกแลตจัง แล้วจ้องด้วยแววตาลูกหมาถูกทิ้ง เขาอาจจะใจอ่อนยอมให้ก็ได้

KY เผื่อใครอยากอ่านเสริม(เพิ่มพลังกาวเหมือนกู ฮ่าๆๆ)
ตอน 171 เรย์กะเตือนมาซายะเรื่องวาคาบะ
ตอน 174 มาซายะให้หนังสือกดจุด
ตอน 175 มาซายะเสนอตัวเป็นประธาน
ตอน 176 ชูสุเกะไปเติมชาหลบให้มาซายะกับเรย์กะคุยกัน
ตอน 177 เป็นตอนที่ชูสุเกะอธิบายว่าเรย์กะมองไปที่คาบุรากิด้านสายตากระหยิ่มยิ้มย่อง
ตอน 178 ไปห้องเปอติต์

>>895 กูอ่านแต่ละตอน สลับกับอ่าน >>877-879 ไปมาๆแล้วมีฟามสุขขขขขข เหมือนกูได้อ่านเรื่องราวออฟฟิเชี่ยลฝั่งองค์ชาย /จ้วงไม้พาย

จะ 900 แล้วววว พักนี้กระทู้วิ่งดีจัง อย่าลืมคิดชื่อกระทู้ใหม่ เอาความหมายเป็นมงคลกันด้วยนะ!

อ่านแปลไทยตอนใหม่แล้วน้ำตากูจะไหล ท่านเรย์กะโคตรน่าสงสารปนอเน็จอนาถเลยว่ะ โม่งแปลแปลตอนนี้ด้วยความรู้สึกยังไงวะ

>>898 กูเอาพลังกาวจากฟิคเข้าค้ำจุนจิตใจระหว่างแปลว่ะ ฟิคคริสต์มาสที่เอ็นโจจูงท่านเรย์กะไปขึ้นชิงช้าสวรรค์อ่ะ ฮืออออออออ ซักวันนางต้องได้ นางต้องโดน ขอให้ท่านฮิโยโกะประทานพรให้นางด้วย
กับอีกอย่างคือ ที่นางตาแห้งนี่ดูยังไงก็เพราะอิจฉาตาร้อนชัดๆ เลยว่ะ ตาร้อนถึงขั้นต้องหยอดตานี่แบ่บ... ถถถถถถถ

>>899 ตบบ่าแปะๆ กูไม่มีอะไรจะพูดมากไปกว่านี้แล้ว

อยากได้กาวมาทำให้ชุ่มชื้นจิตใจ.....ใครก็ได้สปอยหน่อยได้ไหมว่ามันจะมีโมเม้นกับเอ็นโจดีๆอีกเมื่อไหร่ ฟฟฟฟ

อ่านตอนแปลไทยแล้วเริ่มมีความรู้สึกตาแห้งตามท่านเรย์กะว่ะ 5555 โธ่ๆ ถ้าเอ็นโจมารู้คงฮาเงิบแหงๆ

>>899 อี้วววววว ฟิคนั้นกูค้างไว้อยู่นี่หว่า เดี๋ยวรีบๆเขียน รีบๆเอามาลงดีกว่า ระบายสต๊อกฟิคออกไป

เพิ่งได้อ่าน ฮาชิบหายที่ท่านเรย์กะคิดว่าตัวเองเข้าโรงเรียนหญิงล้วน เห็นคาบุกับเอ็นโจเป็นเพื่อนสาวสินะ ส่วนผู้ชายที่ท่านเรย์กะเอามาเม้านี่แม่งเป็นเด็กประถมไปสองเลยนี่หว่า แต่เม้าเรื่องชอปปิ้งที่ปารีสกับกินทีรามิสุที่โรมเนี่ย ระวังมันลอยไปเข้าหูใครซักคนที่ซุยรันนะจ๊ะ เขาได้ยินคงยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เป็นปลื้มน่าดู ถถถถถถถถถ

>>903 ไว้มาต่อเลย กูต้องการพลังกาวมาต่อชีวิต แงงงงงง
ขำตอนท้ายที่มีหมาคู่แข่งโผล่มานี่แหละ คู่รักหวานแหววที่สุดในเรื่องมีมือที่สามแล้วววว

ky แล้วที่คาบุรากิให้เมเปิ้ลไซรัปกับวาคาบะจังล่ะ.... //เหม่อลอย....

ตอนใหม่นี่ท่านเรย์กะตาแห้งไปหลายยกเลยนะ แม่งยิ่งนานไปก็ยิ่งน่าสงสารขึ้นทุกที

>>906 ไอ้นั่นก็เอ็นโจแนะนำ...

เรย์กะเม้าท์เรื่องชวนไปชอปปิ้งที่ปารีสกับกินทีรามิสุ กูนึกภาพองค์ชายยิ้มกรุ้มกริ่มออกทันที หึๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

>>907 ของฝากขึ้นชื่อไง ของฝากขึ้นชื่อ

>>906 ให้เพราะเธอคือ dolce ของฉันไงมึงงงงง ไม่ได้มีความหมายติดเรทแอบแฝงหรอกนะ //หรือมีวะ

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแว่วเสียงความรักของสาวน้อย (ข่าวลือความรักของเจ้าแม่รอบที่ 17)
ก็จะเอาอีกแบบคือเรื่องความนัยของฝากแต่ไม่เอาดีกว่ามันเรือเอ็นโจเกินไป เลยเอาอันนี้แทน 555

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับข่าวลือรักๆใคร่ๆของท่านเรย์กะ! (เรื่องที่ 17)

กูเสนอ "ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการภารกิจฟื้นฟูหมู่บ้านคานทอง (แปลงที่ 17)" 55555
ส่วนอื่นๆ รวบรวมมาไว้ดังนี้นะเคอะ ใครจะเพิ่มจะโหวตอะไรก็จัดได้เรื่อยๆ เลย
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการซื้อบ้านพร้อมที่ดินในหมู่บ้านมีรักถวายเจ้าแม่ (หลังที่ 17)
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแว่วเสียงความรักของสาวน้อย (ข่าวลือความรักของเจ้าแม่รอบที่ 17)
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับข่าวลือรักๆ ใคร่ๆ ของท่านเรย์กะ! (เรื่องที่ 17)

โหวต >>911 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแว่วเสียงความรักของสาวน้อย (ข่าวลือความรักของเจ้าแม่รอบที่ 17)

ขอเสนอ...
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการทำหน้าที่อนุญาโตตุลาการแก้ต่างภาพลักษณ์ให้องค์ชาย (วาระที่ 17)
เนื่องด้วยภาพลักษณ์องค์ชายกูแทบไม่เหลือความดีแล้ว ได้โปรดเถอะ เลิกจับผิดองค์ชายกูซะที ทั้งกอล์ฟมาร์คเกอร์ เมเปิลไซรับและโลมาอา...น้ำตากูจิไหล

>>913 โหวตหมู่บ้านมีรัก

>>913 โหวตซื้อหมู่บ้านมีรัก

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแว่วเสียงความรักของสาวน้อย (ข่าวลือความรักของเจ้าแม่รอบที่ 17) <= กุชอบอันเน้

>>913 โหวตซื้อที่ดินหมู่บ้านมีรัก

กูโหวต ซื้อบ้านพร้อมที่ดินที่หมู่บ้านมีรัก
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการซื้อบ้านพร้อมที่ดินในหมู่บ้านมีรักถวายเจ้าแม่ (หลังที่ 17)

>>913 โหวต ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแว่วเสียงความรักของสาวน้อย (ข่าวลือความรักของเจ้าแม่รอบที่ 17) ละกัน

ขำตอนนี้มากที่ท่านเรย์กะเพ้อจนตาค้างหลายรอบ แล้วตอนจบที่อุเมกาวะคุงส่งเมลมานี่มองว่าคุณพ่อหวงลูกสาวก็ได้ มองว่าหึงก็ได้สินะ 555555

>>921 หึงแหละกูว่า บ้าแล้วต้องบ้าให้สุด ก๊ากๆ

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับข่าวลือรักๆ ใคร่ๆ ของท่านเรย์กะ! (เรื่องที่ 17)
.
เอาเข้าจริง ท่านเรย์กะก็มีเวลาร่วมกับเหล่าคุณชายเยอะนะ แต่คุณเธอชอบหนีประจำ
พออ่านอุเมวากะเรื่องเป็นสมาชิกหมู่บ้านคานทองแล้ว ไหง กูมีลางสังหรณ์ว่าเจ้าบ้าหมาจะมีแฟนว้าาาา 555

>>923 ก็เบียทันนั่นล่ะแฟนสาวของอุเมวากะ

เออ กูโหวตซื้อที่ดินหมู่บ้านมีรัก

จะว่าไป อ่านๆ ไปแทบลืมแล้วนะว่าท่านเรย์กะอายุทางจิตมากกว่าใครตอนกลับชาติมาเกิด รู้สึกเหมือนไม่ได้ใช้สติปัญญาหรือความสามารถที่ติดตัวมาจากชาติก่อนให้เป็นประโยชน์ซักนิด... โดนเด็กม.ปลายเห็นเป็นน้องเล็กต้องดูแลอีกต่างหาก

กูโหวตซื้อที่ดินหมู่บ้านมีรัก
ขอบคุณโม่งแปลนะมึง ตอนนี้กูอ่านไปขำไปทั้งน้ำตา ทำไมนางน่าสงสารขนาดนี้วะ แต่ก็อดขำนางไม่ได้จริงๆอ่ะ ความคิดแต่ละอย่างคือยอมล้าววว5555555

>>926 กูไม่ว่านางนะ นี่กูเรียนจบแล้วเวลาไม่มีงาน ได้ใช้ชีวิตลัลล้าของดู บางทีกูยังรู้สึกตัวเองเป็นเด็กประถม 555555555555555555555 แต่ถ้าทำงานต้องกลับโหมดจริงจัง กูว่าผู้ใหญ่ทุกคนก็มีความเป็นเด็กนั่นแหละ แค่ท่านเรย์กะออกจะมากไป 555555555555555555555

อันนี้แอบเม้าท์ดิบได้มะ ไม่มีสปอยล์นะ แต่หลังๆ มานี่ไม่มีอัพเดทมาเกือบเดือนล่ะ ล่าสุดคาอยู่ที่ตอน 292 กูเดาๆ ถ้าไม่ใช่ท่านฮิโยโกะยุ่งมากก็คงไปซุ่มเขียนเรื่องแบบคลายปมใหญ่ล่ะ เรื่องนี้ชอบมีอีเวนท์ใหญ่ๆ โผล่มาตอนช่วงหลักร้อยทุกที งวดนี้ขอฟินๆ หน่อยเถิดหนา

>>929 กูว่าตอนต่อไปก็คงเป็นงานปาร์ตี้ซัมเมอร์มั้ง ปีนี้น่าจะพีค แถมไม่รู้ว่าวาคาบะจะเข้างานมาได้ไงด้วย สงสัยต้องเป็นปาร์ตี้หน้ากากแล้วมั้ง

>>930 เฮื่ออออ ถ้าปาร์ตี้หน้ากากนี่ได้ฟีลโรมิโอกับจูเลียตชะมัด ส่งพลังกาวไปหาท่านฮิโยโกะกันต่อไป

มาแจกกาวตอนดึกๆ ทุกคนคงนอนกันหมดแล้วมั้ง
เอ็นโจ Side Story >>>/webnovel/4018/877-879
-----------------------------------------------------

ปิดเทอมปีใหม่ ผมกับมาซายะไปทริปสกีที่แคนาดากันสองคน แวะซื้อของฝากให้ครอบครัว แล้วก็ไม่ลืมที่จะซื้อให้คุณคิโชวอินด้วย

เหตุการณ์ก็คล้ายๆปีที่แล้ว ที่ผมกับมาซายะไปที่หนาวๆมีหิมะตกด้วยกัน แตกต่างกันที่บรรยากาศกับอารมณ์ และผมก็ซื้อขนมไปฝากคุณคิโชวอินด้วยเช่นกัน ฟังจากยูกิโนะเธอดูจะชอบขนมที่ผมให้ไปทีเดียว

มาซายะคิดจะหาของไปฝากคุณทาคามิจิด้วยเหมือนกัน ก็เป็นอะไรที่หรูเลิศอลังการตามนิสัย แต่ผมยับยั้งแผนการนั้นไว้ก่อน ถ้าได้อะไรราคาแพงๆไปคุณทาคามิจิคงเกรงใจไม่ยอมรับไว้ เมเปิ้ลไซรัปของฝากขึ้นชื่อของที่นี่น่ะดีที่สุดแล้ว

ผมกับมาซายะตระเวณชิมเมเปิ้ลไซรัปจนได้ยี่ห้อที่ลงความเห็นว่าอร่อยที่สุด แล้วก็ซื้อมาคนละขวด

พอได้จินตนาการถึงคนรับว่าจะทำหน้าแบบไหนก็รู้สึกดีแล้ว คุณคิโชวอินชอบทานขนมหวานมาก ถ้าได้เมเปิ้ลไซรัปขวดนี้ไปจะทำหน้ายังไงนะ

ที่แน่ๆต้องยิ้มกว้างจนเห็นลักยิ้มเล็กๆน่ารักนั่น ตาก็คงเป็นประกายด้วยความสุข มองแล้วหัวใจก็พองโตมีความสุขตามไปด้วย

อยากเอาไปให้เร็วๆจัง
.
.
.
.
พอไปที่โรงเรียน กลุ่มนักเรียนหญิงก็แห่กันมาสวัสดีปีใหม่พวกผม คุณคิโชวอินก็มากับเขาด้วย แต่ดูท่าทางไม่ได้กระตือรือร้นอะไรนัก ในสโมสรผมเลยเดินเข้าไปหาเธอ กล่าวสวัสดีปีใหม่และเอาของฝากจากแคนาดาให้

คุณคิโชวอินดูประหลาดใจระคนยินดีที่ได้รับ นับว่าการเลือกของผมไม่พลาด

เธอถามถึงยูกิโนะในช่วงปีใหม่ พอบอกว่าไปโอกินาวะกับพ่อแม่และเล่าเรื่องให้ฟัง คุณคิโชวอินก็ดูสนุกสนาน พอเป็นเรื่องของยูกิโนะเธอดูมีความสุขที่จะได้ฟัง

มาซายะจ้องคุณคิโชวอินอยู่ครู่หนึ่งก็พึมพำออกมาว่า “เทพมิรุคุ”

คุณคิโชวอินมองมาซายะแบบงุนงง ผมเลยบอกให้เธอไม่ต้องไปสนเรื่องนั้นมาก

เทพมิรุคุเป็นเทพแห่งความสุขของโอกินาว่า มาซายะเห็นคุณคิโชวอินทำหน้ามีความสุขตอนพูดถึงยูกิโนะและโอกินาว่าก็เลยนึกถึงคำคำนี้ขึ้นมา

แต่ไปเปรียบหน้าเด็กผู้หญิงกับเทพมิรุคุนี่ก็ออกจะเกินไปหน่อยนะ
.
.
.
.
ผ่านการเปิดเทอมมาได้ไม่กี่วัน ยูกิโนะก็เดินเข้ามาหาผม เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่โรงเรียนให้ฟังอย่างที่ทำประจำ เห็นว่าวันนี้คุณคิโชวอินไปหาพวกยูกิโนะและมาโอะที่ห้องเปอติต์ เอาของฝากจากเกียวโตไปให้

ยูกิโนะทักเรื่องแผลที่นิ้วของคุณคิโชวอิน ก็ได้คำตอบว่าเพราะกำลังหัดทำอาหาร ในวันเกิดที่กำลังจะมาถึง ยูกิโนะก็เลยอ้อนขอให้ทำอาหารให้ทานเสียเลย

อืม คุณคิโชวอินกับการทำอาหารงั้นเหรอ

พอนึกภาพเธอใส่ผ้ากันเปื้อนยืนอยู่หน้าเตา ก็ออกจะเป็นภาพที่ดูดีอยู่นะ

ยูกิโนะนับวันจะยิ่งเจ้าเล่ห์มากขึ้นเรื่อยๆ ออดอ้อนขอให้ทำในสิ่งที่ตัวเองอยากได้ ชวนคุณคิโชวอินมาบ้านได้สำเร็จ แถมได้ทานอาหารฝีมือเธอ นับว่าเป็นโชคสองชั้นเลยก็ว่าได้

ผมวางมือลงบนหัวน้อง ขยี้เบาๆ ยูกิโนะเองก็หัวเราะ เอาหัวมาซุกผมอย่างอ้อนๆแบบเด็กที่ทำความดีแล้วอยากได้รับคำชมจากผู้ใหญ่

เด็กดี ยูกิโนะเด็กดี

วันรุ่งขึ้น ผมเข้าไปทักเธอทันทีเกี่ยวกับเรื่องนี้ คุณคิโชวอินดูลอกแล่กเหมือนกำลังหาทางหนีทีไล่ จะปฏิเสธอย่างนั้นเหรอ ไม่ให้หนีหรอกนะ

ผมเอาเรื่องยูกิโนะรอทานอาหารฝีมือคุณคิโชวอินขึ้นมาพูด พอเป็นเรื่องยูกิโนะ คุณคิโชวอินก็ปฏิเสธไม่ออก ผมรู้ว่าเธอต้องทุ่มฝีมือสุดชีวิตให้น้องชายของผมแน่นอน

เธอตอบตกลงแบบอ่อนระโหยโรยแรง บอกอย่างถ่อมตัวว่าไม่ให้คาดหวังมาก และนับจากวันนั้น ผมก็เห็นเธอนั่งอ่านตำราทำอาหารอยู่แบบขมักเขม้น ผมเลยเข้าไปชวนคุยเรื่องอาหารที่จะทำให้ยูกิโนะทาน

คุณคิโชวอินหมกมุ่นกับเรื่องที่จะทำอาหารให้ยูกิโนะจนไม่ได้ฟังที่ผมพูดไปเลยสักนิด

ผมเลยบอกเธอไปว่ามีเพื่อนๆของยูกิโนะมาด้วยอีกประมาณยี่สิบคน เป็นการสร้างความกดดันเพิ่มให้มากขึ้น คุณคิโชวอินก็ดูซีดเซียว แต่ก็รับคำว่าจะทำให้

ก็น่าน้อยใจอยู่นะ ที่ใครต่อใครก็สำคัญกับคุณคิโชวอินหมด ยกเว้นผม
.
.
.
.
วันงานมาถึง หลังจากแม่บ้านมาแจ้งว่าคุณคิโชวอินมาถึงแล้ว ผมก็เดินออกไปรับด้วยตัวเอง เป็นไปตามคาดที่คุณทาคาเทรุจะมาส่งถึงที่บ้าน แต่นั่นไม่ใช่สาระสำคัญ

ประเด็นอยู่ที่วันนี้คุณคิโชวอินแต่งชุดสีขาวล้วนจนแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองว่าจะได้เห็น

กระต่าย….

นั่นเป็นสิ่งแรกที่ผุดขึ้นมาในความคิด

ผมรีบเรียกสติตัวเองกลับมาเพื่อทักทายพี่น้องคิโชวอิน คุณทาคาเทรุยิ้มแย้มให้ แต่สายตานั้นคมกริบเหมือนจะมองทะลุเข้าไปถึงข้างใน

“สวัสดี ชูสุเกะคุง วันนี้ฝากน้องสาวผมด้วยนะ”

“ทางนี้ต่างหากล่ะครับ”

จะดูแลอย่างดีเลยล่ะครับ

คุณทาคาเทรุจ้องผมเขม็งราวกับรู้ว่าผมคิดอะไร แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่ากำชับคุณคิโชวอินไม่ให้เสียมารยาทแล้วก็กลับบ้านไป

ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกว่าน่ารัก อดที่จะยิ้มไม่ได้จริงๆ อย่างกับฝันไปเลยที่ได้เห็นกระต่ายขาวตรงตามภาพจินตนาการมายืนตรงหน้าแบบนี้

“วันนี้คุณคิโชวอินใส่ชุดสีขาวล้วนน่ารักจังเลยนะ เหมือนคุณกระต่ายเลยล่ะ”

“อุเหย!?”

คุณคิโชวอินอ้าปากค้าง อุทานเสียงแปลกๆออกมา ตาก็ยังมองผมเหมือนไม่คาดคิดว่าจะเจออะไรแบบนี้ เกือบจะหลุดขำออกมาแล้ว

อ้าว ก่อนหน้านั้นชมไปยังไม่เคยมีปฏิกริยาอะไรตอบกลับมาแท้ๆ ชอบให้ชมแบบนี้สินะ กระต่ายน้อย

ผมแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้กับท่าทางแบบนั้น ผายมือนำทางไปที่ห้องจัดงาน เหลือบมองก็เห็นคุณคิโชวอินจ้องแผ่นหลังผมเขม็ง ทำเหมือนอาฆาตแค้น

มีอะไรติดเสื้อผมอย่างนั้นเหรอ

เสียงหัวเราะของพวกเด็กๆดังขึ้นตอนเข้าใกล้ห้องจัดงาน คุณคิโชวอินดูกังวลนิดหน่อยว่าตัวเองจะมาช้า แต่ผมบอกว่างานยังไม่เริ่ม และมาซายะก็มาสายด้วย เธอก็ดูโล่งใจหน่อยๆ

คุณคิโชวอินยิ้มกว้างโบกมือให้ยูกิโนะ ทักทายแม่ของผมแล้วส่งปิ่นโตให้ ผมปล่อยให้แม่กับน้องต้อนรับคุณคิโชวอินไป ส่วนตัวเองก็เดินไปรับแขกคนอื่นๆที่ได้เชิญมาในวันนี้

เมื่อแขกของยูกิโนะมากันครบแล้วก็ได้เวลาเป่าเค้ก ร้องเพลงอวยพรวันเกิดให้ คุณคิโชวอินส่งของขวัญให้ยูกิโนะ กล่องใหญ่เชียว

เค้กถูกตัดแจกจ่ายตามที่นั่ง และในที่สุดก็ถึงเวลาของอาหารที่คุณคิโชวอินทำมาให้ยูกิโนะทาน เป็นจิราชิซูชิหน้าตาสวยงาม จัดแต่งมาอย่างดีในปิ่นโตสองชั้น

มาดามคิโชวอินมักจะคุยฟุ้งในวงสังคมเรื่องลูกสาวที่มักจะเข้าครัวทำอาหารให้ที่บ้านทานอยู่เสมอ ประธานคิโชวอินก็คุยเรื่องลูกสาวปักลายถุงเท้าให้พ่อบ้าง ถักตุ๊กตาให้บ้าง งานอดิเรกสมเป็นกุลสตรีจริงๆ

คุณคิโชวอินคุยเรื่องนี้กับแม่ของผมอย่างถ่อมตัว ถ้วยแบ่งจิราชิซูชิมาวางตรงหน้าผม หน้าตาก็สอบผ่านอยู่แต่ไม่รู้รสชาติจะเป็นอย่างไร

อร่อยแฮะ

น่าเสียดายที่มีนิดเดียว ถ้าเป็นไปได้ก็อยากทานอีก อยากทานฝีมือคุณคิโชวอินอีกจัง

ยูกิโนะก็เอ่ยปากชมออกมาพร้อมกับยิ้มกว้าง ใบหน้าคุณคิโชวอินก็ค่อยๆปรากฎรอยยิ้มขึ้นมาอย่างโล่งใจ เธอเหลียวมองรอบๆดูปฏิกริยาคนอื่นแล้วก็มาหยุดที่ผม สายตาดูคาดหวัง

“อื้อ อร่อยจริงๆ คุณคิโชวอินทำอาหารเก่งนะ”

ที่ผมทานจนหมดเกลี้ยงก็น่าจะเป็นคำยืนยันได้ แต่คุณคิโชวอินทำตาโตอย่างประหลาดใจ แล้วก็จ้องเอาๆเหมือนจะคาดคั้นคำตอบที่แท้จริง

คิดว่าผมจะแกล้งชมเพื่อเป็นมารยาท ฝืนทานฝีมือคุณงั้นเหรอ

“ไม่ได้ฝืนนะ”

เธอสะดุ้งเฮือกทันที เหมือนเด็กที่ถูกจับได้ว่าทำอะไรผิด คิดว่าผมอ่านใจออกอีกแล้วงั้นสิ

“เปล่านะ มันเขียนไว้ที่หน้าหมดต่างหาก”

คนที่เปิดเผยความรู้สึกทุกอย่างออกมาทางสีหน้าอย่างคุณน่ะ ไม่ต้องอ่านใจก็รู้ว่าคิดอะไรอยู่

คุณคิโชวอินหน้ามุ่ย นั่งหันหลังให้ผมทานเค้กไปไม่ยอมสบตา สงสัยกลัวจะถูกอ่านใจ

น่ารัก

ผมนั่งมองกระต่ายขาวในอิริยาบทต่างๆแบบห้ามตัวเองไม่ได้เลย

มาโอะจังชมคุณคิโชวอินเรื่องทำอาหาร ยูกิโนะเด็กคนอื่นๆก็ช่วยเสริม แต่คุณคิโชวอินทำหน้าแหยๆ แล้วก็พูดออกมาว่ามีคนช่วยทำด้วย รู้สึกจะเป็นคุณนารุโทมิที่เคยเจอกันในงานเลี้ยงของตระกูลคิโชวอิน

คนที่ซื่อสัตย์และตรงไปตรงมาแบบคุณคิโชวอินไม่มีทางรับความดีความชอบไว้คนเดียวแน่ๆ นั่นก็เป็นข้อดีอีกอย่างของเธอ แม่เองก็ดูจะถูกใจความซื่อตรงของเธอด้วยเหมือนกัน

คนแบบคุณคิโชวอินน่ะ หายากในสังคมชั้นสูงที่ใส่หน้ากากเข้าหากันแบบนี้

พอมาถึงช่วงเวลาแกะของขวัญ ของที่คุณคิโชวอินมอบให้ยูกิโนะคือเครื่องทำความชื้นที่ทำมาคล้ายๆอควอเรียม มีพวกรูปจำลองปลาทะเลลอยไปมา เป็นของที่คำนึงถึงสุขภาพของยูกิโนะที่เป็นโรคหอบหืด เอาใจใส่ยูกิโนะจริงๆ

เธอเอาของขวัญให้ยูกิโนะอีกกล่อง ข้างในเป็นห่วงกลปริศนา เธออธิบายวิธีเล่นคร่าวๆว่าต้องแกะห่วงที่เกี่ยวพันอยู่ให้ออก พวกเด็กๆก็ลองเล่นทันที แต่สุดท้ายก็เอามาให้ผมช่วยแก้ปริศนา

นั่งหมุนๆไปมาอยู่ครู่หนึ่ง ห่วงกลที่เด็กๆเอามาให้ผมก็แยกออกจากกัน ผมส่งคืนให้เด็กๆเอาไปเล่นกันเอง

คุณคิโชวอินยิ้มเหมือนจะดีใจที่ทุกคนชอบของที่เธอเอามา

นอกจากนี้ก็ยังมีพวกบอร์ดเกมและเจงก้าที่เธอพกมาด้วย ที่หิ้วของมาพะรุงพะรังก็คือของพวกนี้ด้วยงั้นเหรอ

ของเล่นเยอะจริงๆนะ กะจะเล่นกับพวกเด็กๆเต็มที่เลยล่ะสิ

แม่บ้านมาแจ้งว่ามาซายะมาถึงแล้ว มาซายะก็ปรากฎตัวทันทีแบบไม่ต้องเดินไปรับที่หน้าประตู

“โทษที มาช้าไปหน่อย”

มาซายะตรงดิ่งมาหายูกิโนะ กล่าวอวยพรวันเกิด ในมือมีถุงหิ้วทั้งสองข้าง ถุงหนึ่งเป็นกล่องของขวัญ อีกถุงคือถุงประทับตราร้านเค้กบ้านคุณทาคามิจิ

“มาซายะ นี่ไปเอาเค้กมาก่อนก็เลยมาสายเหรอ”

“ก็นะ”

เค้กน่ะ ให้ใครไปเอาก็ได้ แต่นายอยากไปเจอคุณทาคามิจิเองมากกว่าล่ะมั้ง ก็เลยยอมมาสาย น่าเห็นใจคนมีรักจริงๆ นิดๆหน่อยๆก็เอา

ยูกิโนะเปิดกล่องเค้กออกแล้วก็อุทานอย่างตื่นเต้น เค้กถูกแกะออกมาจากกล่อง วางให้ทุกคนได้เห็นว่าเป็นเค้กสีขาวมีสตรอว์เบอร์รี่ประดับตกแต่ง เขียนข้อความว่า “Happy Birthday Yukino” มีเมอแรงก์รูปตุ๊กตาหิมะประดับอยู่

มาซายะอธิบายว่าตอนเขาถามว่ามีรีเควสต์อะไรรึเปล่า เลยขอให้ทำเมอแรงก์ตุ๊กตาหิมะนี่ด้วย ยูกิโนะดูดีอกดีใจ ก็ชอบตุ๊กตาหิมะมากเลยนี่นะ

เราร้องเพลงอวยพรวันเกิดยูกิโนะอีกรอบ ตัดแบ่งเค้กของร้านคุณทาคามิจิ เค้กก้อนไม่ใหญ่มากเลยได้มาคนละนิดละหน่อย คุณคิโชวอินทำท่าอาลัยอาวรณ์ที่ต้องยกสตรอว์เบอร์รี่ที่อยู่บนเค้กให้เด็กๆไปด้วยท่าทางกล้ำกลืนฝืนทนแต่พยายามจะไม่แสดงออก

พอไม่ได้ทานของที่ชอบ ถึงกับต้องตัดใจขนาดนั้นเชียวเหรอ

คุณทาคามิจิก็ฝีมือดี ทำตุ๊กตาออกมาได้น่ารักจนยูกิโนะดูกลุ้มอกกลุ้มใจกับการที่ต้องทานเมอแรงก์ชิ้นนี้ ก็ทานๆไปเถอะ เดี๋ยวมันหมดอายุแล้วจะเสียดายทีหลังนะ

ของขวัญที่มาซายะเอามาให้คือสมุดรวมภาพเขียนของแอชเชอร์เล่มทั้งใหญ่และหนัก ชอบให้หนังสือจริงๆเลยนะ มาซายะ

ยูกิโนะชวนคุณคิโชวอินไปนั่งดูด้วย ส่วนแม่ที่นั่งอยู่ข้างๆขอถอนตัวออกไปเพราะตาลาย

เด็กๆเริ่มเล่นเกมส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดกันสนุกสนาน ยูกิโนะเลยปิดหนังสือดังฉับแล้วไปร่วมเล่นกับเพื่อน ทิ้งแอชเชอร์ไว้บนโต๊ะให้อยู่คนเดียวเปลี่ยวเหงา

คุณคิโชวอินดูท่าทางจะอยากเล่นบอร์ดเกมที่เอามา ผมกับยูกิโนะมองตากันอยู่ครู่หนึ่งแล้วลากมาซายะมาร่วมวง

นรกกำลังคืบคลานไปหามาซายะ โดยที่เจ้าตัวไม่รู้อิโหน่อิเหน่ซักนิด
.
.
.
.

มาซายะได้ลูกแฝด...รอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้

ผม ยูกิโนะและคุณคิโชวอินจ่ายค่าอวยพรให้ไปเป็นเงินก้อนใหญ่ มาซายะก็ดูอารมณ์ดีสุดๆ วางเงินกองไว้ให้เห็นจะๆว่ามีทรัพย์สินอยู่ในมือเท่าไหร่ ซื่อตรงเกินไปแล้ว

เกมแรกน่ะ อ่อยให้ก่อน ให้มาซายะหลงระเริงกับชัยชนะไปก่อน เดี๋ยวก็ได้รู้

เกมถัดไป ยูกิโนะเป็นนายธนาคาร คอยหมุนรูเล็ตต์บอกชะตากรรมผู้เล่น

มาซายะลงทุนพลาดครั้งใหญ่ เลยขาดทุนย่อยยับ ดังนั้นก็ต้องจ่ายเงินก้อนโตให้ธนาคาร เงินน่าจะหายไปจากมือมาซายะไปราวๆหนึ่งในสามได้

พอหมุนรูเล็ตต์อีก โชคร้ายเกิดกับมาซายะอีก ดวงซวยจังเลยน้า

เกมจบที่มาซายะหมดเนื้อหมดตัว ไม่เหลืออะไรเลย พ่ายแพ้ไปอย่างน่าอนาถ เจ้าตัวก็ดูแค้นเคืองอยู่ พยายามจะพลิกมาเป็นผู้ชนะให้ได้ ขอแก้มืออีกรอบ

ผมกับยูกิโนะลอบยิ้มให้กัน หมูวิ่งมาชนปังตอเองชัดๆ

ผม คุณคิโชวอินและยูกิโนะไล่ต้อนมาซายะกันอย่างสนุกสนาน มาซายะลงทุนกี่ครั้งก็ขาดทุนย่อยยับ หรือไม่ก็เดินไปตกช่องทรัพย์สินมูลค่าสูงๆของคนอื่นอยู่ร่ำไป พอเปิดโอกาสให้กู้เงินจากธนาคารก็ตะครุบไว้ทันทีเพราะต้องการเงินไปโปะหนี้อย่างเร่งด่วน

แต่ดอกเบี้ยน่ะมันโหดนะ มาซายะ

สุดท้าย มาซายะไม่เหลืออะไรเลยนอกจากเช็คเด้ง หนี้เงินกู้ ดอกเบี้ยที่สูงกว่าเงินต้นและเด็กทารกอีกสิบกว่าคนที่ต้องหาเลี้ยง

โถ น่าสงสาร

ยูกิโนะกับคุณคิโชวอินนับเงินที่ได้จากมาซายะมาเป็นฟ่อน ร่ำรวยกันใหญ่

มาซายะลุกจากเก้าอี้ ท่าทางฉุนเฉียวสุดๆที่กลายเป็นเหยื่อแต่เพียงผู้เดียวในเกม เพิ่งจะรู้ตัวอย่างนั้นเหรอว่าเล่นไปก็ไม่ชนะน่ะ

มีเด็กๆสนใจอยากเล่นด้วย คราวนี้พวกเราก็เลยเปิดเกมใหม่ แต่เป็นไปด้วยความเมตตาปราณีกว่าเมื่อครู่ จะให้เด็กๆต้องมาเจอสภาพหนี้ท่วมหัวแบบมาซายะก็กระไรอยู่

มีเสียงเชียร์ดังมาจากอีกมุมของห้อง พอหันไปดูก็เห็นมาซายะยืดตัวขึ้น ดูท่าจะภูมิใจที่สามารถดึงชิ้นส่วนที่ยากๆแล้วยังไม่ล้มของเกมเจงก้าได้ คุยโม้เรื่องเคล็ดลับเสียยกใหญ่

ทำเป็นเก่ง เมื่อกี้ยังเป็นแค่เหยื่อแท้ๆ
.
.
.
.

เวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปเร็วเสมอ เผลอแป๊บเดียวก็มืดค่ำแล้ว เด็กๆที่มางานทยอยกลับไปจนหมด คุณคิโชวอินเองก็ได้เวลากลับเช่นกัน แม่กับยูกิโนะกล่าวขอบคุณเธอและชวนมาเที่ยวที่บ้านอีก คุณคิโชวอินไม่ได้ปฏิเสธ แต่ก็ไม่ตอบรับ

เธอกล่าวคำอำลากับมาซายะที่เพิ่งได้ของเล่นใหม่คือห่วงกลที่เธอเอามาให้ยูกิโนะ เห็นว่าเป็นห่วงกลระดับยากสุด มาซายะนั่งเล่นไปหน้าเครียดไป ใช้สมาธิขั้นสูงสุด

ผมปล่อยมาซายะไว้กับของเล่น เดินไปส่งคุณคิโชวอินขึ้นรถที่หน้าบ้าน รถอีกคันมาจอดเทียบแทบจะในเวลาเดียวกัน

ยุยโกะก้าวออกมาจากรถคันนั้น

รถของคุณคิโชวอิน ค่อยๆแล่นห่างออกไปไกลจนลับสายตา และหน้ากากที่ผมโยนทิ้งไปยามเมื่ออยู่กับคุณคิโชวอินและมาซายะถูกนำขึ้นมาสวม

ริมฝีปากของผมค่อยๆขยับเป็นรอยยิ้ม เหมือนเป็นหน้าที่ที่จะต้องยิ้ม

---------------------------------------------------------------------------------
บอกว่าอยากกิน เดี๋ยวเจอฝีมือการทำอาหารที่แท้จริงของคุณคิโชวอินเข้าไปแล้วนายจะหนาวนะ ชูสุเกะคุง

>>932-935 ขอบคุณ​สำหรับ​ฟิคก่อนนอน​ค่าา
แหม่ ทำเห็นใจมาซายะนิดหน่อย​ก็เอา แล้วตัวเอง​ล่ะ //มองช็อกโกแลต​เหลือ​ในตอนที่แล้ว

>>936 ช็อกโกแลตกล่องนั้นน่าจะเก็บรักษาไว้เป็นอย่างดี ฮีอาจจะทุ่มเทวิจัยค้นคว้ายืดอายุการเก็บออกไปให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ ส่วนกล่องก็ทูนหิ้งไว้ กราบไหว้เช้าเย็น ซารังแฮโย แล้วก็กราบ

>>933 แหมๆ ฟินเลยสิท่าที่อยู่ๆกระต่ายก็มาให้เห็นตัวเป็นๆตรงหน้า เผลอคิดอะไรไม่ดีไม่งามอยู่ด้วยใช่มะ ท่านพี่จับสัญญาณอันตรายได้สินะ สัญชาตญาณของซิสค่อนไม่มีทางพลาด

>>937 ยังพิมพ์ไม่จบ มือโดนปุ่มส่งก่อน
กูแอบอยากแซวท่านเอ็นโจ และอยากเห็นความคิดท่านพี่ชิบว่าคิดอะไรอยู่ตอนเห็นชูสุเกะคุงมารับที่หน้าบ้าน ฮีต้องรู้ชัวร์ว่าไอ้หนุ่มนี่คิดเรื่องไม่ดีไม่งามอยู่แน่ๆ

ฟิคดีงามจริงๆ เอ็นโจดูดีขึ้นมากๆในมุมนี้55555ยูกิโนะก็ยังคงน่ารักแล้วมีแผนการ ส่วนนายมาซายะ น่าสงสารเค้านะคะ55555555

>>932-935 โถ่ คนมีรักนิดๆหน่อยๆก็เอาเนอะเอ็นโจคุง

>>932-935 มีความรู้สึกปวดใจกับตอนท้าย ฮื่ออออออ

ไปอาบน้ำมา มาอ่านทวนซ้ำหาคำผิด กูก็อปตกไปหลายบรรทัดเลยนี่หว่า ร้ายแรงยิ่งกว่าคำผิดอีก //กราบขออภัยทุกคน
------------
ที่ถูกต้องต้องเป็นแบบนี้นะ >>935

รอบนี้ผมเป็นนายธนาคาร พอหมุนรูเล็ตต์ โชคร้ายก็เกิดกับมาซายะอีกแล้ว

คำสั่งยึดทรัพย์จากผู้เล่น ทำให้ผมยึดทรัพย์จากมาซายะมาเกือบเหี้ยน เหลือไว้ให้พอดิ้นหนีหาทางรอดเอาเอง แต่ทางนั้นถูกตอกตะปูปิดด้วยยูกิโนะที่ได้คำสั่งยึดทรัพย์เหมือนกัน

คุณคิโชวอินรวยเอาๆ ผมและยูกิโนะไม่ได้แตะต้องเธอเลย แถมยังเอื้อคำสั่งที่เป็นประโยชน์กับเธอด้วยซ้ำ เช่นมีบ่อน้ำมันผุดขึ้นที่หลังบ้าน เพิ่มมูลค่าทรัพย์สินที่ครอบครอง

มาซายะถลึงตาใส่อย่างแค้นเคือง บอกให้ผมไปเอาเงินจากคนที่รวยที่สุด

“กฎของการตัดออกยังไงล่ะ เอาคนที่ปวดใจน้อยที่สุด”

ใช่แล้วล่ะ ผมไม่สามารถทำร้ายคุณคิโชวอินหรือยูกิโนะได้ นายก็เป็นเหยื่อสังเวยไปก็แล้วกันนะ ถือซะว่าเอาคืนที่ทำให้ผมและคุณคิโชวอินเดือดร้อนหลายๆสิ่งที่ผ่านมา

สนุก สนุกชะมัด

ผม คุณคิโชวอินและยูกิโนะไล่ต้อนมาซายะกันอย่างสนุกสนาน มาซายะลงทุนกี่ครั้งก็ขาดทุนย่อยยับ หรือไม่ก็เดินไปตกช่องทรัพย์สินมูลค่าสูงๆของคนอื่นอยู่ร่ำไป พอเปิดโอกาสให้กู้เงินจากธนาคารก็ตะครุบไว้ทันทีเพราะต้องการเงินไปโปะหนี้อย่างเร่งด่วน

แต่ดอกเบี้ยน่ะมันโหดนะ มาซายะ

สุดท้าย มาซายะไม่เหลืออะไรเลยนอกจากเช็คเด้ง หนี้เงินกู้ ดอกเบี้ยที่สูงกว่าเงินต้นและเด็กทารกอีกสิบกว่าคนที่ต้องหาเลี้ยง

โถ น่าสงสาร

ยูกิโนะกับคุณคิโชวอินนับเงินที่ได้จากมาซายะมาเป็นฟ่อน ร่ำรวยกันใหญ่

มาซายะลุกจากเก้าอี้ ท่าทางฉุนเฉียวสุดๆที่กลายเป็นเหยื่อแต่เพียงผู้เดียวในเกม เพิ่งจะรู้ตัวอย่างนั้นเหรอว่าเล่นไปก็ไม่ชนะน่ะ

มีเด็กๆสนใจอยากเล่นด้วย คราวนี้พวกเราก็เลยเปิดเกมใหม่ แต่เป็นไปด้วยความเมตตาปราณีกว่าเมื่อครู่ จะให้เด็กๆต้องมาเจอสภาพหนี้ท่วมหัวแบบมาซายะก็กระไรอยู่

มีเสียงเชียร์ดังมาจากอีกมุมของห้อง พอหันไปดูก็เห็นมาซายะยืดตัวขึ้น ดูท่าจะภูมิใจที่สามารถดึงชิ้นส่วนที่ยากๆแล้วยังไม่ล้มของเกมเจงก้าได้ คุยโม้เรื่องเคล็ดลับเสียยกใหญ่

ทำเป็นเก่ง เมื่อกี้ยังเป็นแค่เหยื่อแท้ๆ

>>932-935 >>942 ขอบคุณสำหรับฟิคน้าาาา อ่านแล้วมีความสุขมากๆ ลอยละล่อง เห็นเขาแต่งชุดขาวล้วนมาหาถึงบ้านนี่คงฟินน่าดู เกรงใจพี่ชายเขาบ้างอะไรบ้างนะน้าาา
นึกถึงเทพมิรุคุแล้วกูยังขำอยู่เลยว่ะ คาบุรากิ แก๊~~~!

ก๊อกๆ ฮัลโหล~ นี่โม่งแปลนะ จะบอกว่าเอาตอนใหม่มาหย่อนไว้ให้ ที่ต้องแจ้งให้ทราบเพราะ... เดี๋ยวกูจะหนีไปเที่ยว 55555555 คงหายไปซักสัปดาห์นึงบวกอีกนิดหน่อยน้า ระหว่างนี้ถ้าคิดถึงกันก็อ่าน 231 ตอนที่มีวนๆ ไปก่อน แล้วกลับมาเจอกันใหม่ รักโม่งฟิคโม่งนักอ่านทุกคนเลยนะ ถึงไม่ได้มาตอบก็อ่านเสมอนะ ม๊วบ //โปรยจูบรอบทิศก่อนลากกระเป๋าไปขึ้น private jet plane เก๋ๆ แบบเด็กซุยรัน//

>>944 ขอบคุณ​สำหรับ​ตอนใหม่​ค่ะ
กรี๊ด​ สัปดาห์​นึงเลยเหรอ โม่งแปลจะไปตามรอยท่านเร​ย์​กะ​เรอะะะ
เดินทางปลอดภัย​นะจ๊ะ

โชคดีโม่งแปล เที่ยวให้สนุกนะ

>>944 ขอบคุณนะโม่งแปล เที่ยวให้สนุกเด้ออออ

เที่ยวให้สนุกเด้อออ ของฝากขอเปนตอน#232-250 55555

อ้าว เม้นได้เฉย ส่องเว็ปนี้มานาน ในที่สุุดก็เม้นได้ เย้!!!!

>>944 ขอบคุณสำหรับตอนใหม่นะมึง เที่ยวให้สนุกน้าาา กูจะต้มกาวรอมึงกลับมาเอ๊งงงงง

ตอนใหม่นี่...เรย์กะดูฉุนเฉียวเป็นพิเศษเลยแฮะ เป็นเรื่องเอ็นโจกับยุยโกะทีไรนางโกรธกับโมโหทุกที แต่กูฮาตรงริรินะพูดว่ายุยโกะสวยมากเหมือนเทพธิดาแล้วทุกคนพร้อมใจกันหันมองเรย์กะ กับยุยโกะสวยบอบบางชวนให้ปกป้อง เป็นคนที่ตรงข้ามกับเรย์กะทุกอย่าง แล้วเรย์กะคิดว่าตัวเองขี้เหร่นิสัยเลวกร้านโลก โถ โถ คิดไปได้ ท่านเรย์กะออกจะน่ารักกกกกกก ที่ผ่านมาใครก็ชมว่าสวยทั้งนั้น ยุยโกะอะไรนี่ทาบไม่ติดหรอกค้าาาา เทพธิดาหรือจะสู้เจ้าแม่กาลี เรายิ่งใหญ่กว่าเห็นๆ ยุยโกะน่ะผีคนเป็น เป็นศพใต้ต้นซากุระชัดๆนะคะ อย่าไปกลัวสิ

เออ แต่ตอนนี้กูรู้สึกเคืองขุ่นคุณชายเอ็นโจว่ะ อะไรวะ ดูยังไงก็จงใจทักท่านเรย์กะแบบสนิทสนมยั่วคาซึรางิชัดๆ รู้ทั้งรู้ว่าตาไก่โง่มันจะตามไปจิกๆ ท่านเรย์กะทีหลัง หรือมีหวังผลอะไรลึกซึ้งเปล่าวะ ถ้ามีเฉลยว่าจงใจตีสนิทกับท่านเรย์กะยั่วให้คุณยุยโกะหึงกูจะโกรธเอ็นโจมากนะ ฮึ่ยยยยยยยยย

>>951 แต่ถ้าเป็นแบบนั้นจริง กูก็จะโกรธเหมือนกันนะ รู้ทั้งรู้ว่าอีไก่โง่มันต้องแจ้นไปฟ้องแน่ๆ แต่เสือกพูดออกมา หรือฮีไม่แคร์ ไม่เห็นหัวสองคนนั้น กูจะสนิทกับใครก็เรื่องของกู ก็เลยพูดออกไปแบบจงใจกวนตีนอีไก่โง่ ถึงอีนี่จะไปเหวี่ยงใส่เรย์กะทีหลัง เรย์กะคงรับมือได้ไม่มีปัญหา

ที่ตอนนี้ยังไม่เคืองเพราะยังไม่เฉลยบวกกับได้มุมมองซาโตมิช่วยไว้แท้ๆเลยนะคะท่านเอ็นโจ

>>952 แล้วเมื่อไรจะเฉลยวะ555 ถ้าเป็นแบบนี้ไปอีกร้อนตอน ต่อให้10ซาโตมิมาก็ช่วยไม่ได้แล่วนะคะ555

>>944 วนไป 5-6 รอบแล้วเนี่ย ถ้าโม่งแปลไปเที่ยวยาวอาทิตย์นี้สงสัยจะต้องเริ่มวนรอบใหม่อีกรอบละ กว่าจะรู้ตัวอาจจะวนไปถึง 10 รอบก็ได้นะ

>>950 เออ แปลตอนล่าสุดนี่ดูท่านเรย์กะจะหงุดหงิดเป็นพิเศษจริงๆ ด้วยนะ ไม่น่าจะใช่แค่หมั่นไส้คนหมู่บ้านมีรักละม๊างงงง ดูจะเจาะจงโมโหคู่เอ็นโจกะยุยโกะมากกว่าคนอื่นๆ นะ แถมตอนนี้ก็เน้นเรื่องยุยโกะซะ.....

>>953 หนูก็ไม่รู้วววววววว ถถถถถถถถถถถ
ที่อ.แกหายไปนานๆตอนนี้อาจจะไปเขียนตอนมาประทานพรอะไรซักอย่างอยู่ก็ได้ กูก็ได้แต่กราบสักการะอ้อนวอนไปว่าขอให้ประทานพรให้คุณชายเอ็นโจด้วยเถิด

แต่พูดก็พูด เอ็นโจทำกูเวียนเฮดอีกแล้ววว เอ็นโจ side story แม่งเขียนยากตรงที่ต้องมานั่งเดาใจอีตานี่ให้ออกนี่ล่ะ ถึงจะรู้ว่าฮีไม่มีทางทำร้ายเรย์กะก็เหอะ แต่ตอนนี้กูเดาใจฮีไม่ออกเลยจ้าาาาา ไอ้คนลึกลับซับซ้อนเอ้ย //ดึงเหนียงชูสุมอยเพื่อลงโทษ

ปล. กูฮาตรงที่พิมพ์ข้อความข้างบนอยู่ดีๆ เพลงไว้ใจฉันได้เสมอของพี่คิวแม่งถูกรันมาให้กูฟังเฉย ทั้งที่ในลิสต์เพลงกูมีเป็นพันๆเพลง หยั่งกะองค์ชายตอบกูมาซะงั้น คราวที่แล้วกูแซวก็ทำมือถือค้าง คราวนี้ถึงกับเปิดเพลงตอบกลับมาเลยหรอมมม แอบกลัวอยู่นะเนี่ย 55555555

>>954 แต่กุชอบนะ นางร้ายแบบยุยโกะอ่ะ...คือแม่งร้ายลึก ร้ายเงียบไม่ใช่มากรี๊ดๆ ดีดดิ้นแบบยัยไมฮามะหรือตาไก่โง่ ไม่ใช่แบบนางร้ายหนังไทยด้วย
คิดอะไรอยู่ก็ไม่รู้ แถมตอนที่พบหน้าก็มารยาทดีไม่มีตีรวน แถมมองจากมุมริรินะยังเป็นคนดีได้อีก คือริรินะนี่อ่านคนเก่งระดับนึงแล้วแถมมีสายข่าวด้วย
คือถ้าท่านพี่เป็นจอมมารบอสลับเนี่ย ยุยโกะคงประมาณเทวทูตจากสวรรค์ที่เนื้อในดำเมี่ยมเต็มไปด้วยแผนการว่ะ

เปรียบเอ็นโจเป็นโลมาสวมหนังกระต่าย
เรย์กะเป็นแกะน้อยสวมหนังหมาป่า
ยุยโกะคงไม่แคล้วแมงมุมแม่ม่ายดำในคราบผีเสื้อ

>>955 ควรจะรีบๆ ประทานพรอ่ะนะ จากผู้มี potential เป็นพระศิวะนี่โดนลดคลาสเหลือแค่นกพิราบล่ะ ดีไม่ดีซักวันจะโดนท่านพี่สอยร่วง แล้วท่านเรย์กะเอาไปปรุงเป็นนกพิราบอบกลีบกุหลาบตามตำรับเชฟเรย์กะจัง...

อ้ออีกนิด...ตอนนี้ปั่นฟิกยุยโกะอยู่ อยากอ่านแบบไหนก่อนระหว่างยุยโกะ ณ โยซากุระกับท่านพี่แอนด์ยุยโกะ

>>957 เอาไปทำไข่เลือดแบบจอมโหดกระทะเหล็ก แบบที่ต้องเชือดคอนกพิราบเอาเลือดมาทำของหวานด้วย

>>957 แล้วก็จะออกมาแดกไม่ได้ ต้องทิ้งตามระเบียบ เสียของ (วัตถุดิบ) อีก

>>958 กรี๊ดดดด อยากอ่านยุยโกะกับซากุระราตรีก่อนค่า //ชูมือสูงๆ

>>960 ก๊ากกกกกกกกกกกกกก เฮ้ย ไม่แน่นะมึง ท่านเรย์กะอาจจะทำเมนูแปลกๆที่ชาวบ้านเขาไม่ทำกันออกมาอร่อยก็ได้ อย่างไข่เลือดเงี้ย
อ่อ กูอยากอ่านท่านพี่กับยุยโกะว่ะ แต่มึงจะเขียนอะไรก็ตามสบายเลย กูจะรอนะ //บีบๆนวดๆเอาใจมึง

>>958 กุสนับสนุนท่านพี่เเอนด์ยุยโกะ อยากลองเห็นสองคนนี้อยู่ด้วยกันจัง

>>956 มึงยังไม่เลิกเปรียบเอ็นโจเป็นโลมาอีกเหรอ?
แต่มึงโม่งฟิคเอ็นโจอ้อนยุยโกะใช่มะ ถ้าใช่กูขอท่านพี่ยุยโกะว่ะ อยากอ่านตอนจอมมารอ้อนบ้าง

กระซิก โม่งแปล กูจะคิดถึงมึง เที่ยวให้สนุกนะ
เรือเอ็นโจมักจะเจอตอเสมอเลยนะ พอบทกำลังส่ง ก็ชนตาซะเรือแตกคนละทิศ
แต่พอรู้ข้อมูลว่าเป็นสาวอายุเยอะกว่า อย่างกับถูกจับหมั้นตั้งแต่เกิด ญาติที่อายุใกล้เคียงกัน คนละเพศ ไอ้เรือล่มในหนองทองจะไปไหน ถ้าเป็นแบบที่ว่าจริงคงยากที่จะปรับเปลี่ยน เพราะแบบนี้รึเปล่าที่พ่อแม่คิโชวอินถึงพยายามดันลูกสาวไปหาคาบุ ทั้งที่ตระกูลเอ็นโจก็ดูระดับไม่ค่างกันมาก

>>965 จริงๆ ถ้าดูว่าเป็นเด็กม.ปลายข้ามรุ่นไปจีบสาวมหาลัยก็น่าจะฮือฮาเหมือนกันนะ เหมือนอยู่คนละลีกอะไรงี้ ตอนนี้ท่านพี่เหมือนจะรู้อยู่คนเดียวว่าความสัมพันธ์นางกับตระกูลเอ็นโจเป็นไงแน่...

>>958 กูอยากเห็นท่านยุยโกะปะทะท่านพี่อ่ะ ดูท่าจะเป็นมวยที่สมน้ำสมเนื้อดี นึกถึงภาพทั้ง 2 คนยิ้มแย้มใส่กันแต่ดันมีออร่าสีดำที่มองไม่เห็นออกมาปะทะจนบรรยากาศแถวนั้นเย็นยะเยือก

รวบรวมคะแนนโหวตชื่อกระทู้ก่อนนะ ยังโหวตได้เรื่อยๆ ไว้ใกล้ๆ แล้วอย่าลืมตั้งกระทู้ใหม่ล่ะ
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการซื้อบ้านพร้อมที่ดินในหมู่บ้านมีรักถวายเจ้าแม่ (หลังที่ 17) ----- IIIIII
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแว่วเสียงความรักของสาวน้อย (ข่าวลือความรักของเจ้าแม่รอบที่ 17) ----- III
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับข่าวลือรักๆ ใคร่ๆ ของท่านเรย์กะ! (เรื่องที่ 17) ----- I

>>966 ถ้ามีมุมมองท่านพี่อีก กูว่าคงเป็นตอนไคลแมกซ์เลยมั้ง ท่านพี่น่าจะเป็นกุญแจไขคำตอบหลายๆเรื่องได้

แต่เรื่องนี้มักเจอเรื่องหนักๆตอนที่ร้อยทุกทีเลย อย่างคาบุอกหักบ้างล่ะ หรือเคสล็อกเกอร์บ้างล่ะ แล้วตอนที่สามร้อยนี่จะเจออะไรน้อ ใกล้เข้ามาแล้วด้วยสิ

>>969 น้ำหนักของท่านเรย์กะ..... //โทษๆ

>>970 หยาบคายเป็นที่สุด
>>969 ว่าไป ตอนที่ 100 เนี่ย เป็นเรื่องหนักๆของแต่ละคนทั้งนั้น คาบุเจอแล้ว(อกหักแล้วเดินทางไปโดดผา) เรย์กะเจอแล้ว(เคสล็อกเกอร์) อย่าบอกนะว่าตอน 300 ที่กำลังจะมาคือคิวของเอ็นโจน่ะ

>>970 มึงหยาบคายโครต กูรับไม่ได้ยิ่งกว่าฟิคบ้านพักคนชรา

กูเป็นโม่งใหม่ ไล่อ่านตั้งแต่มู้แรกมา ใช้เวลา 6 วัน แถมยังทำให้กูติดจนต้องไปอ่านในคาบเรียนต่ออีก อหหห. เหมือนมีเวทสะกดด้วยอะไรสักอย่างดึงไว้เลย (กาวหรือกัญหว่า)

กูว่ากูไม่ได้คิดไปเองนะว่าท่านเรย์กะรู้สึกอะไรกับเอ็นโจอ่ะ ตอนงานโรงเรียนนั่นก็ทีนึง ครั้งนี้ก็ด้วย ทุกคนตื๊อยังไงก็ไม่ยอมไปถาม ตอนตื๊อเรื่องคาบุรากิครั้งก่อนยังไปถามให้เลย เห็นชัดว่ามีทิฐิบางอย่างในใจแน่ๆ!

>>973 ยินดีต้อนรับ ท่านถูกเจ้าแม่ลงอาคมไว้แล้ว จงมาผลิตกาวถวายเจ้าแม่ด้วยกันเป็นการด่วน ส่วนจะลงเรืออะไรเชิญแยกส่วนได้ตามปรารถนา

>>974 กูก็ว่างั้น ดีไม่ดีเรย์กะเริ่มรู้สึกดีๆกับเอ็นโจแล้วก็ได้แต่ด้วยความซึนมันมากกว่า เลยไม่ยอมรับ แต่ออกอาการแบบนี้มีเหรอที่จอมมารสต๊อกเกอร์จะไม่รู้หวังว่าถ้าเคลียร์ปมตรงนี้ได้ เอ็นโจคงรุกอ่ะ แต่พอขึ้น ม.ปลาย ก็รุกแล้วแต่เรือติดตอเพราะเรย์กะตัดความหวังเหล่าลูกเรือตลอดอ่ะ ถ้าจะอวยเอ็นโจคงต้องหวังยูกิโนะเป็นกัปตันอ่ะ

>>976 รวมขุนพล ซาโตมิด้วย 555

>>974 กูว่ากูก็ไม่ได้คิดไปเองนะ กับคู่อื่นนางจะแค่หมั่นไส้ หรือไม่ก็คิดโหยหาว่าทำไมฉันถึงไม่มีแบบเขา อาจจะประชดประชันไปตามเรื่องตามราวที่นางเพ้อบ้าง แต่ก็จะอวยพรให้รักกันราบลื่นเช่นคู่ซากุระ มีจิตใจเอ็นดูเช่นคู่อิวามุโระหรือหัวหน้าห้องไรงี้ แต่พอยุยโกะโผล่มาทีไร นางมีความคิดด้านลบมาเต็ม หมดอาลัยตายอยากบ้างล่ะ หดหู่บ้างล่ะ หลังๆมานี่นางโกรธตลอดอ่ะ สัมผัสได้ถึงความโกรธแบบจริงๆจังๆ หงุดหงิด ไม่พอใจ ทั้งที่ยุยโกะก็ไม่ได้มาทำอะไรนางนะ แค่ไปควงแขนชู ยิ้มสวยๆให้ คุยกันก็แค่แบบผิวเผินครั้งเดียวในงานซากุระ แถมพอยุยโกะโผล่มานางชอบตัดฉับความคิดตัวเองตลอดเลยนะ ปกตินางจะปิดท้ายตอนด้วยความคิดฮาๆ การกระทำฮาๆ มีบ่นนั่นบ่นนี่บ้างตามประสา

พอมียุยโกะเข้ามาเกี่ยวนางปิดตัวเองทันที เช่นตอนที่ไปดื่มชากับพี่น้องเอ็นโจ แล้วมีโทรศัพท์มา กูว่านางรู้นะว่าใครโทรมา นางตัดท้ายบทห้วนๆทันที ไม่เผยความคิดอีกเลย บอกแค่จับมือเดินไปขึ้นรถกับยูกิโนะ ให้รถไปส่งบ้าน ผิดวิสัยนางมาก ไม่เชื่อก็ไปลองจิ้มๆมาซักตอนมาเทียบกับตอนที่ยุยโกะออกสิว่าเป็นอย่างที่กูบอกมั้ย

คนแบบยุยโกะนางก็เจอมาแล้วนะ ซากุระไง สาวสวยบอบบางน่าปกป้อง แอบชอบเพื่อนสมัยเด็ก เห็นเรย์กะเป็นคู่แข่งความรัก ตอนนั้นเรย์กะยังกล้าเดินไปบอกซากุระตรงๆเลยว่าไม่ได้คิดอะไรด้วย เรามาเป็นเพื่อนกันเถอะนะตัวเธอ โอ้เย้ มิตรภาพคือเวทมนต์ แต่กับยุยโกะนางหนีทันที กูว่าถ้าไม่คิดอะไรเหมือนเคสซากุระ นางต้องกล้าเผชิญหน้าแล้ว บอกตรงๆไปเลยจะได้ไม่คาราคาซังแบบนี้

>>978 กูเห็นด้วยกูยังคิดเลยว่านางกล้าถามคาบุรากิเรื่องวาคาบะแต่พอเรื่องยุยโกะไม่ถามเอ็นโจเลย เหมือนกลัวอะไรบางอย่างเหมือนอาการคนแอบชอบอ่ะ ไม่อยากฟังความจริงว่าเค้ามีแฟนให้ช้ำมากกว่าเดิมเลย

>>974 กูว่านางชอบเขา อาจจะรู้ตัวตั้งแต่ยุยโกะมาที่โรงเรียนเลยด้วย ถึงได้หมดอาลัยตายอยากขนาดนั้น แต่พยายามปฏิเสธตัวเองด้วยการเฉไฉไปเรื่องอื่นว่ะ แบบว่า เอ็นโจคือคนที่นางไม่สมควรจะชอบ เป็นคนเจ้าเล่ห์ คิดอะไรอยู่ก็ไม่รู้ ห้ามไปตกบ่วงคนแบบหมอนี่นะ แล้วนางก็จะย้ำๆตัวเองตลอดว่าเอ็นโจคือคนหมู่บ้านมีรัก นางตั้งธงในใจว่าเขามีแฟนแล้วๆๆๆๆ ตลอดเวลาอ่ะ ที่ไม่กล้าไปถามให้ชัดๆก็น่าจะกลัวคำตอบของเอ็นโจด้วยแน่ๆ

ว่าไปเวลาตอนที่คาซึรางิโผล่มานี่ เรย์กะไม่เคยปฏิเสธตรงๆรึเปล่านะ?(ไม่แน่ใจ) บ่ายเบี่ยงไปว่าคาซึรางิเป็นโฮโม หรือหาเรื่องอื่นแทน

>>981 นางเคยปฏิเสธหนนึงว่าไม่ได้คิดอะไรกับเอ็นโจ ตอนคาซึรางิมาหาเรื่องแล้วยูกิโนะมาปกป้องไง ให้คาซึรางิแอบรักเอ็นโจได้เลยตามสบาย แต่หลังยุยโกะโผล่มา นางไม่พูดอีกเลยว่านางไม่ได้คิดอะไรกับเขา หรือกูอ่านตกหล่นไปก็ไม่รู้นะ

>>976 เรย์กะเวลามีเรื่องเดือดร้อนทีไร นอกจากท่านพี่แล้ว นางเห็นเอ็นโจเป็นที่พึ่งตลอดล่ะ หลายครั้งนะที่นางนึกจะไปขอความช่วยเหลือจากเอ็นโจ แต่ก็ไม่ยอมทำ กลัวเป็นหนี้บุญคุณมั่งอะไรมั่ง แต่ในเวลาคับขัน เอ็นโจช่วยตลอด และนางก็รู้ด้วยว่าเอ็นโจต้องมาช่วยนาง ที่กล้าขายเอ็นโจปากบอกว่ากลัว แต่เรย์กะก็รู้อยู่ลึกๆนะว่าเขาจะไม่ทำอะไรหรอก แค่โผล่มายิ้มแบบรู้ทันให้นางสำนึกผิดไปเอง
กูว่านางผูกพันกับเอ็นโจแบบซึมลึก ค่อยๆซึมเข้าไป อาจจะใช้เวลานานหน่อย ถึงตอนนี้จะยังไม่รู้ แต่ซักวันนางจะรับรู้เอง อยากให้วันนั้นมาถึงจัง จะมีโอกาสได้เห็นมั้ยน้อ~~

>>983 ดูทรงแล้วน่าจะไม่นานนะ อาจจะอีกสักร้อยสองร้อยตอน

>>984 สงสัยกูคงได้อุ้มลูกตัวเองก่อน ตอนนั้นท่านเรย์กะอาจจะยังไม่จบม.ปลายเลยก็เป็นได้ 555555555

เราปิดโหวตชื่อมู้หน้าตอน 990 ดีมะ

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการซื้อบ้านพร้อมที่ดินในหมู่บ้านมีรักถวายเจ้าแม่ (หลังที่ 17) <--- โหวตอันนี้~

โหวตบ้านพร้อมที่ดินอีกเสียง

อีก 10 คอมเมนท์ เตรียมไปกันเถอะ ใครสะดวกรบกวนตั้งกระทู้โหน่ย~

ผลโหวต
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการซื้อบ้านพร้อมที่ดินในหมู่บ้านมีรักถวายเจ้าแม่ (หลังที่ 17) ----- IIIIIIII
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแว่วเสียงความรักของสาวน้อย (ข่าวลือความรักของเจ้าแม่รอบที่ 17) ----- III
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับข่าวลือรักๆ ใคร่ๆ ของท่านเรย์กะ! (เรื่องที่ 17) ----- I

บ้านพร้อมที่ดินชนะ กูตั้งกระทู้นะ

เปิดวาร์ปทางเข้า >>>/webnovel/4099/
จากนี้เชิญวิ่งควายกันได้

อย่าลืมผมนะครับ by นายตัวสำรอง

>>992 นายเป็นใคร by hiyoko no cake

>>993 หมาป่าเงินแห่งซุยรันไง!

"คุณโมโมโซโนะ หวังว่าจะถูกใจกอล์ฟมาร์กเกอร์ที่ผมช่วยคุณคิโชวอินเลือกให้นะครับ :)"
— เอ็นโจ ชูสุเกะ

วันนี้กินอะไรดีน้าาา by เจ้าแม่กาลี

>>995 ตายซะเถอะแก by ทาคาเทรุและอิมาริ

>>996 รับพันนาคอตต้าหรือเทรามิสุ หรือผมดีล่ะครับ by ผู้สมัครตำแหน่งพระศิวะ

"คิโชอินนนนน วันนี้ชั้นได้จับมือกับทาคามิจิด้วย!! "
"ก็แค่บังเอิญมือไปโดนกันเท่านั้นแหล่ะ"
---- นายสัตว์เซลล์เดียวและนายนกพิราบ

>>995 คนเลว 2017