Fanboi Channel

ต่อจาก https://fanboi.ch/webnovel/3953/939-941/ ฟิคคู่หูทะลุมิติ

แวะมาลงตอนสั้นๆนะคะ วันนี้ลงฝั่งเรย์กะคิมิบ้าง
...............

(มุมมองเรย์กะโลก KimiDolce)

((((--เรย์กะในโลกคิมิเขียนถึงเรย์กะในโลกปัจจุบัน--))))

(สักวันหนึ่ง)

ทาคามิจิพาฉันมาที่บ้าน ช่างเล็กแบบสามัญชนจริงๆ มีแต่กลิ่นเค้กกลิ่นขนมธรรมดา ไม่อร่อยเลยสักนิด ที่ฉันเอาเพิ่มอีกชิ้นเพราะสมเพชที่เธอคงขายเค้กห่วยๆนี่ไม่ออกหรอกนะ! เลยเสียสละกินให้

ต่อมาคันตะคุงก็โผล่ออกมาจากประตูห้องแล้วทักทายอย่างตื่นเต้น "โคโรเน่ มาแล้วหรอ" ตามมาด้วยเสียงเด็กอีกสองคนที่เรียกฉันว่า "โคโรจัง" ด้วยท่าทางดีใจ ก่อนจะมานั่งล้อมและคุยกัน

หัวใจฉันอบอุ่น ไม่รู้ทำไม คงเป็นอุปาทานแบบคิดไปเองล่ะมั้ง แต่ก็นะ ทุกคนที่ทำดีกับฉันก็เพราะพวกเขารักเธอนี่นะ...

ไม่รู้ทำไมพอคิดอะไรประมาณนั้นไป เด็กๆก็ปลอบฉันอย่างแตกตื่น ฉันไม่ทำหน้าเศร้าหรอกนะ! ฉันแค่คิดถึงว่ามันเป็นเรื่องอ่อนแอน่าเบื่อแค่ไหนกับการที่มอบความรักให้กันแบบนั้น

คนที่รักต้องตกเป็นทาสอีกคนเสมอ ความรักเป็นการกระทำของคนอ่อนแอ มันต้องเป็นแบบนั้นไม่ใช่หรือไง...

ตอนเย็น ฉันซื้อเค้กกลับไป 2 ก้อน เค้กแย่ๆแบบนี้เอาไปให้ท่านพ่อท่านแม่ท่านพี่ดีกว่า แล้วที่ฉันซื้อเก็บไว้กินเองอีกก้อน เพราะเค้กรสนี้มันห่วยจนคิดว่าไม่มีทางขายออกแน่ๆ ไม่ใช่เพราะมันอร่อยหรอกนะ อย่าเข้าใจผิดไปล่ะ!

(วันใดวันหนึ่ง)

ฉันเจอคุณไอระ เพื่อนของท่านยูริเอะคนนั้น อีกฝ่ายดูชอบเธอ ต่างจากโลกก่อนของฉันแบบสุดๆ หึ แต่ฉันไม่ลงกลที่มาทำดีด้วยหรอกนะ! คิดว่าเลี้ยงขนม แล้วคุยเล่นด้วยรอยยิ้มเท่บาดใจจะทำฉันยอมรับหรือไง

ลูบหัวนี่มันอะไรกัน เป็นแค่คุณไอระแท้ๆ ทำไมรู้สึกอบอุ่นแบบนี้... บ้าจริง! หน้าฉันร้อนราวกับเป็นไข้ คงเป็นไข้นั่นแหละ! อยู่กับคนแบบนี้แล้วติดเชื้อโรคสินะ

ท่านคาบุรากิเดินมาตบไหล่ฉันแปะๆในเวลาต่อมา แล้วพูด "ถ้ากลับโลกเก่าไปหาชูสุเกะไม่ได้ จะจีบไอระสินะ ถึงเส้นทางนี้อาจจะลำบาก แต่ฉันจะช่วยสนับสนุนเอง"

สนับสนุนบ้าไรคะ! จะเอ็นโจหรือคุณไอระฉันก็ไม่ได้ชอบซะหน่อย! กลับไปทำตัวเคร่งขรึมไป๊!!!

(หลายวันถัดมา)

ท่านคาบุรากินั่งจ้อยซึมมองทาคามิจิเดินคู่มากับมิซึซากิ ยังตัดใจไม่ได้อยู่ดีสินะ แต่ถึงยังไงก็หล่อระทมอยู่ดี

พอฉันไปนั่งแปะอยู่ข้างๆ ท่านคาบุรากิก็มองฉันด้วยสายตาซาบซึ้ง เดี๋ยวค่ะ! ฉันตั้งตัวไม่ทัน เกิดอะไรขึ้นงั้นหรอ แค่มานั่งเป็นเพื่อนเองนะ

เขายิ้มแบบจักรพรรดิให้ฉัน ท่าทางอ่อนโยนกว่าปกติเล็กน้อย "ที่ผ่านมาต้องขอบคุณเธอสินะ ทาคามิจิโลกนู้นถึงหันมาสนใจฉันได้" เดี๋ยวสิ! ขอบคุณกับเรื่องพรรค์นั้นจะบ้าหรือไงหะ!!! สิ่งที่พูดกับสิ่งที่แสดงออกขัดแย้งกันไปแล้วนะเฮ้ย

ท่านคาบุรากิบอกว่าการที่เรย์กะ (หมายถึงเธอนั่นแหละนะ) เป็นคนดี ไม่ยโส รังแกคนอื่นไปทั่ว (นี่จะหลอกด่าฉันหรือไงฮะ! ทำไมฉันต้องไปญาติดีกับสามัญชนแบบนั้นด้วยล่ะ!!!) ทำให้เรื่องราวของโลกคู่ขนานต่างจากโลกเดิมเอามากๆ พอไม่มีคนแกล้งแรงๆมากระตุ้น ก็ไม่ค่อยได้เกิดเหตุการณ์ที่เขาออกตัวปกป้องทาคามิจิ แล้วทาคามิจิคงไม่ได้รับรักเขาแบบนั้น ฉันต้องดีใจใช่ไหม ฉันจีบนายอยู่นะตอนนั้น ไม่ได้เรียกร้องความสนใจจากเอ็นโจอะไรนั่นอย่างที่นายพูดซะหน่อย!

แต่เขาดูเศร้าจ๋อยน่าดู ฉันได้แต่ปลอบๆ พาไปเลี้ยงช็อกโกแลต จำได้ว่าสารอะไรสักอย่างในโกโก้ทำให้รู้สึกสดชื่นมีความสุขอยู่นะ

ท่านคาบุรากิดูมีเป้าหมายจะกลับโลกเดิม เพราะอยากไปเจอทาคามิจิ โลกนั้นยังไม่ได้เป็นแฟนกับมิซึซากินี่นะ

ตอนนี้โลกเดิม ฉันก็จะอยู่สถานะหนีออกจากบ้าน เธอมีคาบุรากิคอยช่วยเหลือดูแล แต่หากฉันกลับไปล่ะก็ เขาคงไม่สนใจฉัน คงเหลือแต่ท่านพี่ทรยศต่อตระกูลคนนั้นสินะ...

ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเอ็นโจในโลกนู้นดูห่างเหิน ถึงจะดีกว่าสมัยที่ตัวฉันอยู่โลกนั้นก็เถอะ... ฉันหลับตาลง พยายามไม่คิดถึงเรื่องอะไรอีก แต่ก็ยากเหลือเกิน

ทุกคนที่มาช่วยเหลือฉัน จริงๆก็ทำไปเพราะต้องการช่วยเหลือเธอทั้งนั้นเลยนี่นา...

ความคิดในใจสับสน จะพยายามกลับไปดีไหมนะ...

สำหรับเธอแล้ว อยากกลับมาโลกเดิมหรือเปล่า

แต่ไม่ว่าโลกไหนก็คงอยากให้เธออยู่มากกว่าฉันอยู่ดี...

(วันต่อมา)

เพราะช่วงหลังๆ ท่านคาบุรากิก็แวะไปคุยไปทักทาคามิจิอย่างกระตือรือร้น ทาคามิจิยังถูกผู้หญิงหลายคนหมายหัว ด่าว่าจับปลาสองมือบ้าง พยายามหลอกท่านคาบุรากิบ้าง มิซึซากิออกมาห้ามปรามก็ห้ามได้แค่ชั่วคราว แถมเพราะสองคนนั้นเป็นแฟนกัน ถ้าไม่รู้รายละเอียดก็อาจมองว่าเข้าข้างกันก็ได้

ไม่ว่าโลกไหน มิซึซากิก็เป็นคนเที่ยงตรงยุติธรรมเสมอ เรียกได้ว่าอาจเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่ไม่ได้เปลี่ยนไปจากโลกเดิมมาก ใครก็ตามที่รู้จักเขาไม่น่าคิดว่าเขาลำเอียงหรอกนะ

ทาคามิจิดูไม่สนใจกับการนินทาต่อว่าเท่าไหร่ ขนาดโดนคนพยายามขัดขา ก็กระโดดๆข้ามมาอย่างชิลๆ ฉันพูดไม่ออกในหลายๆความหมาย

วันหนึ่งฉันไปเห็นสาวแกลท่าทางอวดดีผลักทาคามิจิลงกับพื้นแล้วเยาะเย้ย ฉันเลือดขึ้นหน้าจนเดินเข้าไปต่อว่า แก๊งค์สาวแกลไม่มีท่าทางหวาดกลัวฉันซะนิด อะไรเนี้ย! เธอทำตัวเป็นคนอ่อนแอจนผู้คนไม่เกรงใจในความเป็น pivione แล้วงั้นหรอ! ให้ตายเถอะ!

คนที่ดูเหมือนเป็นหัวหน้าแก๊งค์ก็เดินมาข้างหน้าแล้วพูด "คุณคิโชวอินเองก็กลายเป็นทาสของผู้หญิงนั้นแล้วหรือไงกัน ทำไมถึงพยายามปกป้องขนาดนี้”

ฉันไม่ได้คิดจะปกป้องสามัญชนแบบนั้นซะหน่อยนะ! ฉันต้องการจะกลั่นแกล้งทาคามิจิให้รู้ซะบ้างถึงฐานะตัวเอง และฉันไม่ยอมให้ใครนอกจากฉันรังแกทาคามิจิหรอกนะ!!! ทำไมฉันพูดออกไปอย่างงั้นแล้วมองกันแปลกๆล่ะ ฉันไม่ได้ญาติดีกับผู้หญิงคนนั้นจริงๆนะ อีกอย่างฉันแค่ไม่ชอบท่าทางอวดดีของสาวแกลพวกนี้ต่างหากล่ะนะถึงได้ออกตัวแบบนี้

พวกเซริกะจังก็ช่วยโต้ให้อีกแรง ก่อนทำท่าเหมือนเตรียมสู้กันตรงทางเดินนั้นเลย ริรินะที่ไม่รู้โผล่มาจากไหนก็มายืนเผชิญหน้ากับฝ่ายตรงข้าม

ปัญหาทั้งหมดจบลงเมื่อมีอาจารย์บังเอิญผ่านมาพอดี แต่ทาคามิจิดูไม่ได้ต้องการเอาเรื่องหรืออะไรเลยสักนิด ที่แขนเธอมีแผลถลอกหน่อยๆด้วย ผู้หญิงสามัญชนงี่เง่าคนนั้นไม่คิดจะรักตัวเองบ้างเลยหรือไง! ไม่ต้องมาขอบคุณฉันด้วยหน้าระรื่นเลยนะ!!!

ฉันหัวเสียจนเผลอทำอะไรที่คาดไม่ถึงลงไป...

-------------- (จบตอน 47) -------------