เราสองคนเหมือนกัน เรื่องแค่นี้ทำไมฉันจะไม่รู้
“นี่ชู”
ฉันหยุดลูบผม ถอนมือแล้วเอื้อมไปกุมมือเขา
“เสียใจรึเปล่าที่ถูกจับมาหมั้นกับฉัน”
ชูหลับตาลง ไออุ่นของเขายังคงส่งผ่านมา
“ด้วยคำถามเดียวกัน ยุยโกะรู้สึกยังไงล่ะ แล้วในตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนโดนทรยศรึเปล่า”
“การหมั้นไม่เคยทำให้ฉันรู้สึกเสียใจ และแน่นอนว่าไม่ ความสัมพันธ์ของเราไม่สามารถเรียกเรื่องของหัวใจว่าการทรยศได้หรอก กลับกันชูต่างหากล่ะจะทำยังไงต่อ ถ้าฮารุไปบอกเธอคนนั้นเรื่องของฉันเรื่องที่พยายามทำมาจะเป็นไปในทางไหนล่ะ”
ฉันถามชูไปจากใจจริง ที่ผ่านมาความสัมพันธ์ของเราต่างก็เอื้อประโยชน์ให้กันและกัน ทางชูเองก็มีหลักประกันและไม่ถูกผูกมัดกับเรื่องความรัก ตัวฉันเองก็ได้ชูมาเป็นข้ออ้างในการหลีกเลี่ยงเรื่องคู่ครอง แต่เรื่องมันจะยากขึ้นถ้าชูเกิดสนใจใครขึ้นมา
“เรื่องฮารุกิน่ะไม่ต้องห่วงหรอก คุณคิโชวอินไม่ได้ไร้เดียงสาแบบลูกคุณหนูทั่วไป บอกตามตรงว่าทรหดเกินไปด้วยซ้ำ ครั้งแรกที่เจอยังนึกอยู่เลยว่าอยากให้รู้จักกับยุยโกะ แต่ก็ล้มเลิกความคิดไปพักหลังนี่เอง”
“อ้าว ทำไมล่ะ”
“ถ้ายุยโกะโดนตุ๊ยท้องขึ้นมาคงขำไม่ออกน่ะ”
“.......................................”
ชู...นี่นายไปทำอะไรมา
“เอาเถอะ จะไม่ถามอะไรมากนะ แต่ถ้าชูอยากจะยกเลิกเรื่องหมั้นล่ะก็ขอให้บอกมา ฐานะของเธอคนนั้นใช่ว่าจะด้อยไปกว่าฉัน ออกจะเหนือกว่าด้วยซ้ำ การยกเลิกเรื่องหมั้นหมายคงไม่ยากหรอก”
ฉันถอนหายใจน้อยๆ แล้วลูบผมชูต่อ
“เรื่องหมั้นหมาย...อืม ไม่รู้สินะ แต่ในฐานะคู่หมั้นผมยังมีเรื่องที่อยากให้ยุยโกะช่วยอยู่นี่สิ”
หายากนะที่ชูจะออกปากแบบนี้
“อะไรเหรอ”
“ผมชอบยุยโกะนะ”
“อื้ม ฉันก็ชอบชู”
ใช่ เราสองคนต่างชอบกันและกัน
““แต่ไม่ได้ชอบในแง่ของคนรัก””
พวกเราพูดออกไปพร้อมกัน
สบตากันแล้วก็ยิ้ม
“นั่นแหละเรื่องที่อยากให้ช่วย อย่างที่ยุยโกะตำหนินั่นแหละ บางทีผมอาจจะรุกน้อยไป”
ไม่หรอก เท่าที่ฟังมาชูเองก็รุกไปหนักพอสมควรล่ะนะ คิดว่าปัญหามันอยู่ที่ภาพลักษณ์ของนายต่างหาก คิดไปแบบนั้นแต่ดูจากสีหน้าเจื่อนๆ ของชูแล้วดูท่าเจ้าตัวก็คงจะรู้ดี
“เข้าใจล่ะ...แล้วจะให้เริ่มเมื่อไหร่ดี”
บางครั้งความรักก็ต้องการอุปสรรค ยาดีบางทีก็ต้องขม
“นั่นสินะ งานเลี้ยงตระกูลคาบุรากิจะจัดขึ้นครั้งหน้า ช่วงนั้นยุยโกะสะดวกหรือเปล่า”
“ก็ได้อยู่หรอก แต่จะให้แสดงออกประมาณใหนล่ะ”
“แบบวันนี้ก็ได้ ถึงจะทำให้คุณคิโชวอินปวดใจไปบ้างก็เถอะ”
“อา...เข้าใจแล้ว”
พวกเราสองคนนั้นเหมือนกัน ที่ผ่านมาชูเป็นในสิ่งที่ฉันต้องการแล้ว เพราะงั้นนับจากนี้ตัวฉันจะเป็นในสิ่งที่ชูต้องการบ้าง
ฉันเป็นได้ทุกอย่างที่ชูอยากให้เป็น
เพื่อผลลัพธ์ไม่มีความจำเป็นต้องเลือกวิธีการ
ฉันชอบชู ดั้งนั้นไม่ว่าจะผีห่าซาตานนางมารร้ายฉันก็จะน้อมรับ
ครั้งหน้าที่ได้พบกับคิโชวอิน เรย์กะฉันจะเป็นนางร้าย
แม้ว่าจะส่งผลต่อความสัมพันธ์ภายหลังอย่างการผูกมิตรเป็นเพื่อนกับเธอหลังกลายเป็นคนรักของชูอยู่บ้าง แต่ถ้าอีกฝั่งเป็นชูล่ะก็ไม่เป็นไรหรอก
ชูหลับตาพริ้มบนตักฉัน พอคิดว่าตัวเองจะไม่ใช่ที่พักใจหนึ่งเดียวของชูแล้วก็ใจหาย
ชูพบกับเจ้าหญิงของเขาแล้ว
เมื่อไหร่ฉันจึงจะพบจ้าชายกันนะ
รถยังคงแล่นไป...
และคำตัดพ้อในใจอันแสนเรื่อยเปื่อยของฉันก็ลอยไปกับสายลม
............