>>876 ไปให้ชูสุมอยปลอบใจนะไซซายะ
http://imgur.com/8ESe7F2
http://imgur.com/RoA7RT9
>>866 กูไม่ใช่ >>864 นะ แต่คิดว่าถ้าคาบุลงมือจีบเองในชาตินี้ด้วยความเว่อร์วังสไตล์คาบุนี่มีสิทธิแห้วสูงว่ะ เพราะวาคาบะคงผวากับสไตล์พ่อบุญทุ่มหลายๆ อย่านะกูเดา ยิ่งชาตินี้ไม่มีตัวร้ายอย่างท่านเรย์กะคอยสร้างสถานการณ์ความเห็นใจให้เกิดระหว่างทั้งคู่นี่ยิ่งยาก นี่กูยังอยากรู้เลยว่าอีเวนท์เดินจูงมือไปตามชายหาดตอนกลางคืนที่ว่าตอนที่แล้วนี่จะเกิดขึ้นได้ไหมในชาตินี้
>>866 ก็ดูรีแอ็คชั่นของเรย์กะตอนรู้ว่าเมเปิ้ลไซรัปคาบุไม่ได้เลือกเองแต่เพื่อนเลือกให้ ความน่าชื่นชมมันตกวูบเลยนะ
แล้วแบบ... พอเอาคำแนะนำไปใช้แล้วมันเวิร์ค หลังจากนี้คงเชื่อไปตลอด แล้วถ้ามันลามไปถึงดีไซน์แหวนหมั้น/แหวนแต่งงานล่ะมึงเอ๊ยยย คนเลือกให้เป็นผู้หญิงอื่นด้วยนะ ตายแน่ๆ ถ้ากูเป็นเจ้าสาวนะ ขอเลื่อนพิธีแต่งงานแบบไม่มีกำหนดเลยล่ะ
ปล.แต่คาบุคงเก็บแต้มหัวใจไม่ขึ้นหรอก โดนแย่งไปหมดละ
>>873 กูก็ว่างั้นแหล่ะ เรย์กะจีบวาคาบะเอง ติดล้านเปอร์เซนต์แน่นอน แค่นี้ก็แทบจะเป็นลูกบ้านเขาอยู่ละ ควรจบกับวาคาบะจริงๆ ถถถถถถถถถถถ
>>872 กูว่ามันคงไม่ลามไปถึงช่วยเลือกแหวนหมั้นหรือเครื่องประดับอะไรขนาดนั้นหรอก และคิดว่าดีไซน์แหวนหมั้น แหวนคู่ไรงี้ กูว่าคาบุมันคงคิดไว้เรียบร้อยแล้วล่ะ เหลือแค่มาทำจริงๆ แล้วก็โดนสกัดดาวรุ่งไป.......
กูว่าเรื่องเครื่องประดับเนี่ยคาบุก็เซนส์ดีนะ น้องวาคาบะเห็นแล้วยังชอบทันทีเลย ก็ต้องสวยและฝีมือดีแหล่ะ
>>871 อ๋อ เออ ถ้างั้นกูว่ามีสิทธิไม่ล่มนะ ถ้าเรย์กะเป็นผู้ชายนี่แววดราม่ามาสูง คนที่รู้ใจฉันที่แท้จริงคือท่านคนนั้น.../ปากสั่นน้ำตาคลอเล่นใหญ่สไตล์โชโจ แต่นี่เป็นวาคาบะไง นางอาจจะเอ็นดูความไม่เอาไหนของบากะรากิมันก็ได้ แบบจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่แห่งซุยรันก็มีด้านบื้อๆ ที่คาดไม่ถึงอยู่ด้วย กลายเป็นแก็ปโมเอะไปอีก 55555
เอาซักหน่อยละกัน ห๊ะ!? ฟิคที่ดองไว้เหรอ ไม่มี๊ไม่มี
-----------------------------------------
หลังจากเรียนจบมัธยมปลายที่ซุยรันก็ผ่านมาหลายปีแล้ว ความทรงจำในรั้วโรงเรียนตลอดสิบสองปีช่างแสนมีค่า ไม่ว่าอะไรก็ล้วนแต่เป็นประสบการณ์ที่ดี ทั้งความสุขจากชัยชนะในงานแข่งขันกีฬา ความตื่นเต้นเมื่อพบคู่แข่งในการชิงลำดับหนึ่งบนบอร์ดคะแนน ความหอมหวานและขมขื่นของรักแรก และความหวังในรักครั้งใหม่ ผม... คาบุรากิ มาซายะ ด้วยความมุมานะพยายามมาตลอดหลายปีนี้ ตอนนี้ความรักของผมสมหวังแล้วครับ
คำกล่าวสาบานรักดังกังวาลในโบสถ์สไตล์ยุโรปท่ามกลางแสงระยิบระยับของแสงแดดที่ส่องลอดผ่านกระจกโมเสค ผมประทับริมฝีปากลงไปอย่างแผ่วเบา เมื่อสัมผัสรสหวานอ่อนๆได้เพียงเล็กน้อยก็ต้องผละออกมาอย่างน่าเสียดาย เจ้าสาวของผมยิ้มเขินอายอย่างน่ารัก เสียงดนตรีเริ่มบรรเลงท่วงทำนองพร้อมกับเสียงแสดงความยินดีของแขกเหรื่อจำนวนมาก เป็นบรรยากาศงานแต่งงานที่สมบูรณ์แบบไร้ที่ติ น่าเสียดายที่แขกคนหนึ่งไม่สามารถมาร่วมงานได้
หลังจากทักทายแขกในงานจนครบก็มีงานเลี้ยงเล็กๆต่ออีกนิดหน่อย ดูเหมือนเจ้าสาวของผมเริ่มอ่อนล้าเนื่องจากยังไม่คุ้นเคยกับงานสังคมนัก โชคดีที่งานเลิกเร็วผมจึงพาเธอออกมาได้ในเวลาไม่นาน มุ่งหน้าสู่เรือนหอของเรา ผมรู้สึกร้อนผ่าว หัวใจเต้นระรัวยิ่งกว่าที่เคยเป็น เจ้าสาวของผมก็คงเป็นเช่นเดียวกัน นี่ไม่ใช่ตอนจบ แต่นี่คือจุดเริ่มต้นที่แท้จริงของชีวิตคู่
ผมเปิดบานประตูออกช้าๆ พยายามเก็บความลนลานไว้ให้มิด ผู้ชายอย่างเราต้องเป็นฝ่ายนำและเป็นสภาพบุรุษ ต้องใจเย็นๆเข้าไว้...
"คิ- คิโชวอิน??"ผมแทบไม่เชื่อสายตาเมื่อเห็นแขกที่ไม่ได้ร่วมงานนั่งจิบชาอยู่ในรักรังของเรา ทำไมมาอยู่ตรงนี้ล่ะ ทำไมไม่มาร่วมงานพิธี
"คะ? ท่านคาบุรากิ"คิโชวอินวางแก้วน้ำชาลงบนโต๊ะอย่างอ้อยอิ่ง เธอสบตาอย่างเฉื่อยชาราวกับไม่ได้บุกรุกบ้านคนอื่น
"เธอ... มาทำอะไรที่นี่"ผมกระชับเจ้าสาวในอ้อมแขนไว้แน่น
"ก็มาเป็นที่ปรึกษาด้านความรักเหมือนทุกครั้งยังไงคะ"เธอมองหน้าผมด้วยใบหน้าฉงน
"นี่มันไม่จำเป็นต่อไปแล้วนะ เธอน่ะออกไ---"
"คุณคิโชวอินต้องอยู่ด้วยสิคะ คุณมาซายะ"เจ้าสาวของผมแย้งขึ้นก่อนที่ผมจะพูดจบ
"เอ๋??"
"เธอไม่ใช่คนนอกนะคะ!!"
"หมายความว่ายังไง??"
"คุณทาคามิจ--- ไม่สิ คุณวาคาบะจับได้เรื่องที่ดิฉันเป็นคนแนะนำคุณเกือบทุกอย่างเรื่องคุณวาคาบะจนถึงปัจจุบัน จึงได้เชิญให้ดิฉันมาที่นี่ค่ะ"
"คุณมาซายะไม่ได้จีบฉันด้วยตัวเองแต่อาศัยความช่วยเหลือคุณคิโชวอินมาตลอด เพราะฉะนั้นในการแต่งงานครั้งนี้ ฉันไม่ได้เป็นของคุณมาซายะคนเดียวนะคะ"
"..."
"ฝากตัวด้วยนะคะ วาคาบะจัง"
"อื้ม ฝากตัวด้วยนะ เรย์กะจัง"
แล้วคืนนั้นไซซายะก็นอนข้างนอก
อวสาน
ปล.กูเรือท่านพี่นะ กูไม่ได้ตั้งใจยูริเลยยยย
>>876 ไปให้ชูสุมอยปลอบใจนะไซซายะ
http://imgur.com/8ESe7F2
http://imgur.com/RoA7RT9
เออ พูดถึงไซซายะ วันก่อนเจอทวีตนี้
https://twitter.com/BabyAnimalPics/status/872969822107303936
....55555555555
>>887 กูบวกเพิ่มท่านฟุยุโกะอีกคน ดูมีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ
จะ 900 และ เสนอชื่อกระทู้ใหม่กันได้แล้วมั้ยอ่ะ บนๆ มีคนเสนอชื่อ "ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับท่านเทพเกศาบันดาลรัก โปรดรับบรรณาการนี้ไปด้วยเถิด!!! (บรรณาการจานที่ 16)"
ใครอยากเสนอชื่ออื่นๆ เพิ่มเติมหรือโหวตก็จัดเลยเน้อ
ผมชอบชอบชื่อนั้นนะ+1ให้เลย
(บลาๆๆ)กับยุทธการหยุดแผนเซอร์ไพรซ์อันน่าสิ้นหวังของจักรพรรดิ์ แผนที่ 16
กูยังคงทำร้ายไซซายะเช่นเคย 5555
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันข้างการประชุมแผนการจีบสาวของเจ้าแม่และจักรพรรดิ(น้ำหนักขึ้นกิโลที่ 16)
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันเพื่อบังหน้าการแอบส่องชีวิตชิลไปวันๆของเจ้าแม่ ท่านจักรพรรดิ และท่านจอมมาร (กล้องส่องทางไกลอันที่ 16)
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับฤดูใบไม้ผลิที่ควรมาเยือนจักรพรรดินีได้แล้ว //คานแท่งที่ 16 จงแตกย่อยยับไปซะะะ!!!
รู้สึกน่าจะเป็นมงคลดี
ลองรวมชื่ออันบนๆมา ถ้าขาดอันไหนก็ขอโทษนะ
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับวิญญาณแค้นทานุกิที่สิงอยู่ข้างหลังน่ะ จะจัดการให้หมดเลย [ทาร์ตถาดที่ 16]
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับท่านเทพเกศาบันดาลรัก โปรดรับบรรณาการนี้ไปด้วยเถิด!!! (บรรณาการ 16 จาน)
+4
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับยุทธการหยุดแผนเซอร์ไพรซ์อันน่าสิ้นหวังของจักรพรรดิ์ แผนที่ 16
+2
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันข้างการประชุมแผนการจีบสาวของเจ้าแม่และจักรพรรดิ(น้ำหนักขึ้นกิโลที่ 16)
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันเพื่อบังหน้าการแอบส่องชีวิตชิลไปวันๆของเจ้าแม่ ท่านจักรพรรดิ และท่านจอมมาร (กล้องส่องทางไกลอันที่ 16)
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับฤดูใบไม้ผลิที่ควรมาเยือนจักรพรรดินีได้แล้ว //คานแท่งที่ 16 จงแตกย่อยยับไปซะะะ!!!
ตอนล่าสุด กูรักกัปตันยูกิโนะ!!!
แต่ไอ้จิบชาแก้วเดียวกันแล้วคิ้วตกนี่คือไรวะ ไม่อร่อย หรืออะไร(อัดกาวรัวๆ)
บรรยากาศกร่อยเพราะโทรศัพท์เลย ท่านเอ็นโจสำนึกผิดมาซ้าาาาาา!!!
ตอนล่าสุดกัปตันยูกิโนะนี่ใช้กลยุทธ์เดียวกับมาโอะจังเลยว่ะ ไม่รู้ใครลอกใครมา เปอติต์นี่เป็นรังปีศาจน้อยจริงๆ
>>901 เรื่องชาลาเวนเดอร์กูเคยชิมแล้ว ขอบอกว่ากูไม่ชอบกลิ่นมันอย่างแรงมันกลิ่นฉุนเกินไปสำหรับกู ส่วนใหญ่ผู้ใหญ่จะดื่มกันเด็กๆจะไม่ชอบเพระากลิ่นมันนี่แหล่ะ
ยูกิโนะนี่จงใจจับคู่เรย์กะกับเอ็นโจอย่างออกนอกหน้าเลยนี่หว่า หรือว่าสองพี่น้องนี่ร่วมมือกันน่ะ? แต่บรรยากาศกร่อยเพราะสายเข้าใครกันนะที่โทรมา ยุยโกะ?
แด่ความยิ่งใหญ่ของชาวเราเรือเอ็นโจและกัปตัน
ฮือออ กูจะไปซื้อชาลาเวนเดอร์มาดื่มอวยพร
แงงงง ท่านกาลีต้องได้สละเรือคานแน่นวล
คานจะต้องหักลงด้วยน้ำมือของกัปตัน
บทเอ็นโจไม่โผล่ก็มาแค่บรรทัดเดียว บทจะโผล่มาก็ประหนึ่งนิวเคลียร์ลงจนราบคาบ
>>901 บร้าาาา มึงงงงงง เอ็นโจไม่ได้ทำอะไรเลยเว้ย อยู่ๆโทรศัพท์มันก็ดังเองต่างหาก เขากำลังมุ้งมิ้งพ่อแม่ลูกกัน คุยกันหัวเราะกันสนุกสนาน แล้วจู่ๆก็.... เอ็นโจถึงกับหุบยิ้มเลยนะ ไอ้โทรศัพท์ ky ไอ้โทรศัพท์ไม่มีมารยาท ไอ้โทรศัพท์ขัดจังหวะ ไอ้โทรศัพท์ไม่รู้จักกาลเทศะ
แต่เส้นผมเป็นประกายระยิบระยับเลยเหรอ นายควรไปย้อมหัวทองได้แล้วนะ เพื่อความเป็นเจ้าชายที่เพอร์เฟคมากยิ่งขึ้น
ยูกิโนะคุงงงงงง มาแนวเดียวกับมาโอะจังเลยนะแหม่55555พวกเด็กๆนี่ร้ายกันจริงๆ ฮาที่ท่านเรย์กะบอกว่าสภาพจิตคาบุพอๆกะเด็กๆอ่ะ55555ยังอุตส่าห์โยงไปได้นะ ส่วนเอ็นโจนี่ดูมีเลศนัยตอนที่ทักเรื่องหนังสือจริงๆประหนึ่งว่ารู้เหตุผลว่าทำไมท่านเรย์กะถึงแนะนำไปแบบนั้น ปล.ตอนนี้อะไรๆก็ดียกเว้นโทรศัพท์ตอนท้ายกับตอนขึ้นรถละบอกกลิ่นหอมอวลๆนี่กาวไปว่ายุยโกะนั่งรถมาด้วยก่อนรึป่าว แต่ก็อยากให้แค่หอมน้ำหอมรถอ่ะนะเฮ้ออออ//ฟรุ๊งไม่สุดสะดุดตอ
>>914 กูรู้สึกเหมือนยูกิโนะจะแอบตัดคะแนนเรย์กะเล็กน้อยข้อหาเอาอะไรไม่อร่อยมาให้ดื่ม ถึงขั้นคิ้วตกเลยเหรอลูก ถถถถถ ส่วนกลิ่นหอมนี่เพิ่งคิดแฮะว่าอาจจะเป็นกลิ่นน้ำหอมยุยโกะก็ได้ เหมือนเรื่องจีนเลยว่ะ ประมาณฮ่องเต้เพิ่งไปตำหนักนางในคนอื่นมาแล้วกลิ่นเครื่องหอมตำหนักนั้นติดตัวไรงี้
เห็นเมนท์ในแมวดุ้นว่ายูกิโนะจูบทางอ้อม....เด็กป.2 คิดอะไรแบบนี้ได้แล้วเรอะ กูแอบอยากรู้ความคิดน้องเขาเบาๆ 5555555555555555555
>>920 สังคมญี่ปุ่นเหมือนเขาจะจริงจังกับจูบทางอ้อมมากนะเด็กชายหญิงค่อนข้างต่างกันชัดเจน (ต่างจากไทยที่เล่นต่อยกันไม่แยกเพศตอนเด็กๆ มาแยกเอาตอนโต) เด็ก ป.สองรูเรื่องจูบแล้ว สื่อบันเทิงมากมายก็ชอบเล่นมุกจูบทางอ้อมทั้งการ์ตูนทั้งวาไรตี้ กูว่ารู้ได้นะ มันไม่ได้ยากหรือซีับซ้อน แต่จะมองในมุมเด้กๆแบบริสุทธิ์กว่าผู้ใหญ่
กัปตันยูกิโนะ. ผู้นำทางสู่โชโจ
ตกลงสองคนนี้จะรักกันชอบกันต้องพึ่งเด็ก ป 2 รึ ถถถถถถ
กูเป็นคนเดียวรึเปล่า แบบฉากที่เอ็นโจวเอาโกโก้ให้ยูกิโนะกิน แล้วยูกิโนะบอกหลับไปไม่รู้ตัว
กูรู้สึกเหมือนเอ็นโจวเอายานอนหลับให้น้องกิน Y Y
กูคงติดฟิลเตอร์มองเอ็นโจวในแง่ร้ายมาจากเรย์กะ โซซอรี่นะเอ็นโจว
>>923 กูว่าน้องเขาพยายามพรีเซนต์ว่าพี่ชายผมอ่อนโยน ดี๊ดี เอาใจใส่ ดูดาวอยู่คนเดียวก็รู้ แล้วก็ชงโกโก้มาให้ นั่งดูดาวด้วยกัน อีกอย่างเด็กฝืนนอนดึกมากไม่ไหวหรอก จะเผลอหลับไปไม่แปลก ฮีจะวางยาน้องตัวเองตะไม ถถถถถถถถถถถถถถถถ
>>921 เรอะ ไม่มีอะไร กูแค่นึกถึงความใสๆของเด็กวัยขนาดนี้ จะรู้เรื่องรู้ความหมายของจูบทางอ้อมแล้วงั้นเร้ออออ มึงว่ามาแบบนั้นกูก็เชื่อตามนั้นล่ะ
เหมือนโม่งแปลและพวกมึงรู้ว่ากูจะแต่งพาร์ทเอ็นโจกัน อะ เอาปัยยย ฟิคคนเขียนคิมิดอลพาร์ทเอ็นโจครึ่งแรก ครึ่งหลังมาพรุ่งนี้ กูนอนละบั๊ยย
ปล.ส่วนพาร์ทคาบุรากิยังไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ กูเขียนล้อตามไทม์ไลน์เรื่องหลักนะ
-----------------------------------------------
สุดท้ายก็ยังไม่กล้าขออีเมลของวาคาบะจังค่ะ เสียดายจัง ไม่รู้ว่าจะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่ ทุกวันนี้ก็พยายามมองหาตลอดนะคะ แต่ไม่เจอสักครั้งเลย ดูเหมือนว่าจะหลีกเลี่ยงการมาทานอาหารกลางวันที่โรงอาหารค่ะ แย่จังนะ... อ๊ะ!! โต๊ะตัวนั้นว่างนี่นา อยู่ใกล้ที่นั่งอภิสิทธิ์ของPivoineซะด้วย ทำเลทองเหมาะสำหรับส่องมาซายะคุงกับชูสุเกะคุง ลัคกี้~
“อืม... ไม่เห็นแฮะ”หลังจากกวาดตามองไปรอบๆก็ไม่พบทั้งสองคนอย่างที่หวังไว้ เพราะอย่างนี้หรือเปล่านะวันนี้จึงไม่มีแฟนคลับมานั่งเบียดกันจนโต๊ะไม่พอ แต่ยังไงสมาชิกPivoineก็หน้าตาดีๆกันทั้งนั้นเลยนะคะ เช่นสาวสวยที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ริมหน้าต่าง หนุ่มหล่อมาดเข้มทางนั้นที่นั่งพูดคุยกับเพื่อนอีกคนอย่างสนุกสนาน อาหารก็อร่อย วิวก็ดี รักโรงอาหารซุยรันที่สุดเลยค่ะ
“ขอร่วมโต๊ะด้วยได้ไหมคะ?”เพื่อนร่วมห้องหญิงคนหนึ่งปรากฏตัวพร้อมกับชุดอาหารอิตาเลี่ยนหน้าตาน่าทาน หวาๆ มีเมนูแบบนี้ด้วยเหรอเนี่ย จะตะล่อมหลอกถามชื่อเมนูได้ไหมนะ อยากลองทานบ้างจังเลย พรุ่งนี้ลองสั่งมาบ้างดีกว่า
“ด้วยความยินดีค่ะ”ฉันคลี่ยิ้มพร้อมทั้งผายมือไปยังเก้าอี้ที่ว่างอยู่ ฉันเองก็เรียนจบไปตั้งนานแล้ว การปรับตัวให้เข้ากับเพื่อนร่วมชั้นนี่น่าลำบากใจไม่น้อยเลยค่ะ ไม่รู้ว่าจะเข้ากับเด็กวัยรุ่นได้หรือเปล่ายิ่งเป็นคุณหนูลูกผู้ดียิ่งแล้วใหญ่ ถึงทางบ้านของเจ้าของร่างนี้จะไม่ได้เป็นเศรษฐีก็เถอะค่ะ แต่การเป็นลูกสาวเจ้าของสำนักพิมพ์ขนาดกลางก็ต้องวางตัวให้ดีสินะคะ
“...”เธอจัดแจงวางถาดอาหารลงบนโต๊ะอย่างแผ่วเบาและไม่ยอมละสายตาออกจากฉัน เอ๋?? นี่ทำพลาดอะไรไปหรือเปล่านะ หรือว่าเมื่อกี้ไม่ควรผายมือแต่ควรจะลุกขึ้นเชิญแล้วนั่งลงพร้อมกัน? เมื่อเห็นฉันลุกลี้ลุกลนเธอก็นั่งลงทางด้านซ้ายมือในมุมที่มองเห็นหนุ่มหล่อคนที่ฉันแอบมองอยู่
“...สง่างามดีนะคะ”เธอพูดด้วยน้ำเสียงเคลิ้มฝันพลางจ้องมองไปยังหนุ่มหล่อคนเดิม
“เอ๊ะ...? ค่ะ สง่างามจริงๆค่ะ”พูดถึงหนุ่มหล่อคนนั้นใช่ไหมนะ คงต้องไหลตามน้ำไปก่อนล่ะค่ะ
“เป็นแฟนคลับของท่านคาบุรากิเหรอคะ?”อ๋อ... ที่แท้ก็เรื่องนี้นี่เอง
“ท่านคาบุรากิน่าชื่นชมอยู่ก็จริง แต่ฉันชื่นชอบท่านเอ็นโจมากกว่าค่ะ”ใช่แล้วค่ะ มาซายะคุงน่ะเป็นพระเอกของเรื่อง แต่ถ้าเป็นลูกรักของฉันแล้วล่ะก็ต้องเป็นชูสุเกะคุงอย่างแน่นอน การแสดงออกที่นุ่มนวลและคำพูดอ่อนหวาน เส้นผมสีน้ำผึ้งที่เข้ากับรอยยิ้มดุจเจ้าชาย เป็นชายหนุ่มในอุดมคติที่ไม่อาจละสายตาได้ นี่แหละค่ะพลังของตัวละครที่มีคะแนนนิยมอันดับหนึ่ง
“ดิฉันอยู่ฝั่งท่านคาบุรากิค่ะ”ก็แหม... พระเอกผู้รูปโฉมงดงามและเพรียบพร้อมไปด้วยความสามารถก็ต้องมีแฟนคลับเป็นธรรมดาสินะคะ
“ค่ะ”ฉันตอบรับสั้นๆ ถึงแม้จะไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายต้องการจะสื่ออะไร
“แล้วทำไมมานั่งตรงนี้ล่ะคะ?”เธอจ้องมองมาที่ฉันอีกครั้งด้วยสายตาสงสัย
“เอ๋...??”นี่ฉันทำอะไรผิดไปจริงๆเหรอคะ?
“นั่งฝั่งนี้จะมองไม่เห็นใบหน้าท่านเอ็นโจนะคะ ถ้าอยากมองชัดๆควรจะนั่งฝั่งนั้น...”เธอเริ่มขยายความ
“หือ...?”
“ก็ทั้งสองท่านนั่งอยู่ตรงนั้น ท่านเอ็นโจหันหลังให้ตรงนี้ ยังไงตรงนี้ก็ไม่ใช่ทำเลที่ดีของคุณไม่ใช่เหรอคะ?”นั่นสินะคะ... เอ๊ะ!? ตรงนั้นคือชูสุเกะคุงกับมาซายะคุงงั้นเหรอ ฉันก็มองหาแต่ผมสีน้ำผึ้งจนไม่ได้สนใจผมสีดำแม้แต่น้อย พอมองดูดีๆแล้วหนุ่มหล่อตรงนั้นคือมาซายะคุงจริงๆด้วย!! ชูสุเกะคุงทำไมผมถึงกลายเป็นสีดำล่ะคะ!?
“อะ... อ้อ นานๆทีก็เปลี่ยนบรรยากาศนิดหน่อยน่ะค่ะ”แหม... ‘ชายหนุ่มในอุดมคติที่ไม่อาจละสายตาได้’เผลอละสายตาไปซะแล้วค่ะ
“...อย่างนั้นเหรอคะ”เธอละสายตาออกจากฉันแล้วเริ่มหยิบช้อนส้อมขึ้นมา อ๊ะ!! จังหวะนี้แหละ!!
“น่าทานจังเลยนะคะ ไม่ทราบว่า...”
“พ่อครัวที่นี่เชี่ยวชาญอาหารอิตาเลี่ยนมากค่ะ Pasta primaveraจานนี้ก็เยี่ยมยอดมาก ขอแนะนำเลยค่ะ”
“ไว้วันหลังจะลองทานบ้างนะคะ”สำเร็จ!!
------------------------------
มึง กูแนะนำให้กูเกิ้ลหารูปดู มันน่ากินมากกกกกกกกกกก
อุ๊ย ลืมเว้นบรรทัด ฝากแปะสารบัญด้วยน่อ
กูว่าถ้าเรื่องนี้เป็นอนิเม ต้อนท้ายต้องมีจิบิท่านเรย์กะออกมาแนะนำเมนูอาหารแน่เลย
อยู่ๆก็นึกได้55555
ky นะคะ ต่อจาก https://fanboi.ch/webnovel/3899/672-673/ ฟิคคู่หูทะลุมิติ
ตอนนี้เราปั่นโปรเจ็ทที่ต้องส่งหลังสอบเสร็จอยู่เลยไม่ค่อยได้เข้ามากระทู้นี้เท่าไหร่ พอดีเราดองงานนี้ไว้มาตลอดทั้งเทอม เลยต้องมาเผาเอาช่วงนี้ 555 แอบเขียนได้เท่าที่เห็นนะคะ ถ้าไม่ลงตอนนี้อาจจะไม่มีโอกาสลงอีกสักพัก เพราะอาจต้องไปพื้นที่ที่ไม่มีเน็ต
ป.ล. เราอาจเขียนแปลกไปเพราะง่วง+เมางานนะคะ
...............
ฉันทั้งเมลล์ทั้งโทรไปหาคาบุรากิ แต่อีกฝ่ายไม่ตอบสนองอะไรเลยสักนิด
พอฉันบ่นอย่างกังวล มาซายะคุงก็บอก "ทำตกน้ำน่ะ" อื้ม ที่มาซายะคุงเดาก็อาจเป็นไปได้ เก่งจังเลยนะ
พอฉันถามมาซายะคุงว่ามาที่นี่ยังไง เขาก็บอกว่ามาทางเฮลิคอปเตอร์พร้อมเอ็นโจ อย่าบอกนะว่าคาบุรากิเจอญาติแล้วปล่อยไว้คนเดียวไม่ได้เลยพามาด้วยกันหรือเปล่านะ จะว่าไปหมอนั่นก็เอ็นดูเด็กๆอยู่นะ
ฉันลองเสี่ยงตายเดินไปถามเอ็นโจว่าเห็นคาบุรากิครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ เอ็นโจก็ยิ้มๆแล้วบอกว่า "นั่นสิน้า ตอนนี้หมอนั่นอยู่แถวๆนี้แหละ"
"คาบุรากิคุงคงไม่ได้ไปกินยาล่องหนอะไรมาหรอกใช่ไหมคะ..."
โลกนี้มีทั้งยาลบความทรงจำ ยาสลับร่าง อาจจะมียาล่องหนอีกก็ได้!
เอ็นโจทำท่าเหมือนแทบกลั้นขำเอาไว้ไม่อยู่ มันก็เป็นเรื่องปกติในมังงะไม่ใช่หรือไง! ฉันไม่รู้ว่าโลกนี้อะไรเป็นเรื่องปกตินี่นา...
"จริงๆนะ ไม่ต้องตามหาหรอก..." มาซายะคุงที่อยู่ข้างๆงึมงำ
"ท่านเอ็นโจติดต่อเขาได้บ้างไหมคะ"
"อื้ม จะว่าไงดีล่ะ" เอ็นโจเหลือบมองมาซายะคุง "ตอนขึ้นเฮลิคอปเตอร์ ช่วงใกล้ถึงและส่งเมลล์เสร็จแล้ว มาซายะอยากทดลองอะไรสักอย่างจนไม่ทันระวังทำมือถือหล่นทะเลน่ะ"
ฉันฟังอึ้งๆ แต่มันฟังดูเป็นเขามากๆเลยนะคะ... แล้วแบบนี้เอ็นโจจะไม่ทำตัวติดหนึบกับคาบุรากิอีกหรือไง! ทำหมอนั่นหายไหนไม่รู้แล้วนะคะ รู้ทั้งรู้ว่าจะติดต่อหมอนั่นไม่ได้ไม่ใช่หรือไงกัน!!!
คาบุรากิกลายเป็นเด็กหลง เถลไถลเดินเล่นจนถูกดึงดูดความสนใจให้ทำอะไรแปลกๆหรือเปล่านะ ยิ่งคนแบบหมอนั่นยิ่งอยากเอาชนะซะด้วย คงไม่ยอมแพ้จนกว่าจะสำเร็จ
"เป็นห่วงเขาน่าดูเลยนะครับ"
"ท่านเอ็นโจไม่เป็นห่วงเลยหรือไงคะ! ติดต่อเขาไม่ได้แบบนี้"
"นั่นสิน้า"
เอ็นโจเอ่ยรับสบายๆ นายเป็นเพื่อนสนิทคาบุรากินะ! เป็นมิตรแท้ยาวนาน ไม่รู้ร้อนรู้หนาวมากเกินไปแล้วนะคะ!!!
ฉันหมายหัวเอ็นโจในใจ ถึงทำอะไรเขาไม่ได้ก็เถอะ เลยได้แต่สวดขับไล่ปีศาจแทน
เมื่อนึกถึงว่าคนตรงๆแบบคาบุรากิมาเป็นเพื่อนกับจอมมารแบบนี้ถือเป็นเรื่องแปลกอย่างบอกไม่ถูก แต่ว่าเอ็นโจที่เป็นแบบนี้ล่ะนะที่จะรับมือกับเรย์กะ ตัวร้ายในคิมิดอลได้
แต่ถึงจะเจ้าเล่ห์ เลวร้าย จอมมารมากแค่ไหน เอ็นโจคงไม่ได้ทำท่าทางสบายๆแบบนี้หรอกมั้งถ้าคาบุรากิเป็นอันตรายอะไรจริงๆ อย่างน้อยเอ็นโจในคิมิดอลที่ฉันอ่านมาก็เป็นแบบนั้น
ฉันขมวดคิ้วอย่างไม่รู้ตัว ไม่ใช่ว่าคาบุรากิวางแผนอะไรกับเอ็นโจไว้ เตรียมเชอร์ไพส์ฉันอะไรแบบนั้นนะ
ตอนติวเรื่องจีบวาคาบะจังก็บอกไปแล้วไงว่าอย่าทำอะไรอย่างนั้น... หายตัวไปไม่บอกกล่าว ทำเอาคนอื่นเขาเป็นห่วงแบบนี้ใช้ไม่ได้นะคะ
แต่หมอนั่นดูโรแมนติคมีความฝัน วิธีจีบเหมาะกับการอยู่แค่ในมังงะเอามากๆเลยนะ แต่มาทำในชีวิตจริงก็ดูลำบากในหลายๆอย่าง แต่โลกนี้ก็นับว่าเป็นโลกมังงะอยู่นะ
ฉันได้แต่ลังเลว่าควรกลุ้มใจต่อดีไหม...
“จะยังไง ถ้าติดต่อคาบุรากิคุงได้ช่วยบอกฉันด้วยนะคะ” ฉันผลักความกังวลให้เอ็นโจแบกรับบ้าง
“แต่ผมไม่มีเมลล์หรือเบอร์มือถือคุณคิโชวอินเลยนะครับ”
เอ็นโจพูดด้วยรอยยิ้ม ฉันชะงัก พลาดแล้วค่ะ ทั้งๆที่ระวังมาโดยตลอดแท้ๆ ให้ตายเถอะ! คาบุรากิหายไปไหนนะ
แบบนี้จะนินทาเอ็นโจในมือถือก็เริ่มไม่ค่อยวางใจเท่าไหร่ก็ไม่รู้ ฉันมองเมลล์เอ็นโจในมือถือตัวเองแล้วรู้สึกเสียววาบๆขึ้นมา
“ขอโทษนะครับคุณคิโชวอิน แต่ผมขอยืมตัวมาซายะสักพักได้หรือเปล่า”
เอ็นโจพูด เรียกชื่อคาบุรากิกับมาซายะคุงเหมือนกันแบบนี้ไม่สับสนแย่หรือไงกันนะคะ
มาซายะคุงที่ยืนอยู่ข้างๆฉันสะดุ้ง
ฉันมองมาซายะคุงที่ทำหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ก็จับมืออีกฝ่ายเบาๆ อย่าข่มขู่มาซายะคุงนะ! ฉันทำใจกล้ายืนเผชิญหน้ากับเอ็นโจ เพื่อปกป้องมาซายะคุง อือ รอยยิ้มน่ากลัวไปแล้วนะคะ... แต่ยังไงก็ไม่ยอมให้เขาทำอะไรมาซายะคุงหรอกนะ!!!
แต่คิดๆดูแล้ว เอ็นโจคงไม่ได้คิดจะข่มขู่อะไรเด็กน้อยคนนี้หรอกมั้ง ปกติก็ดูแลยูกิโนะคุงดีนี่นา ถึงจะทำตัวน่ากลัวยังไง แต่ก็ดูแลน้องชายตัวเองออกมาได้เป็นเทวดาน้อยนี่นะ คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง
“ไว้ทีหลังได้ไหม...”
มาซายะคุงพูดต่อรอง
“ก็ได้ แต่ขอแนะนำหน่อยล่ะกันนะ ตอนนี้เหมาะมากๆที่จะทำแบบนั้น”
“อื้อ...”
ทำอะไรกันคะ นายสอนอะไรแปลกๆให้มาซายะคุงหรือเปล่าน่ะ
พอสบโอกาสฉันก็รีบบอกลาแล้วหนีออกมาโดนลากมาซายะคุงหลบหลีกจอมมารมาด้วยอีกคน
มือของมาซายะคุงเล็กกว่าฉันอีกนะ ถึงจะเป็นผู้ชาย แต่ก็เป็นเด็กที่อายุห่างกันแบบสุดๆเลยนี่นา ฉันกุมมือเล็กๆของมาซายะคุงไว้ อุ่นจังเลย ได้ใกล้ชิดเด็กน้อยแบบนี้รู้สึกเป็นกำไรชีวิตยังไงไม่รู้นะคะ
มาซายะคุงหน้าแดงนิดๆ แต่พอฉันจะเอามือออก เขาก็จับมือฉันไว้แน่น ดึงเบาๆ ตากลมโตจ้องมองมาที่ฉัน แล้วถาม "อยู่แบบนี้สักพักได้หรือเปล่า"
เลือดกำเดามายาของฉันไหลทะลักจนแทบหมดตัว หัวใจอ่อนยวบ อยากกอดมาซายะคุงแรงๆสักทีแล้วอุ้มกลับบ้านจังเลยค่ะ
ยกเลิกหมั้นกับคาบุรากิแล้วหมั้นกับมาซายะคุงแทนได้ไหม พอมานั่งพัก มาซายะก็มานั่งแปะอยู่ข้างๆฉัน แล้วเงยหน้าขึ้นมอง เขาท่าทางดีใจอย่างบอกไม่ถูก ก่อนจะซุกตัวอย่างออดอ้อน ไม่ไหวแล้วค่ะ ศีลธรรมในใจฉันเริ่มสับสน
"มาซายะคุงปีนี้อายุเท่าไหร่หรอจ๊ะ" ฉันถามดู จะได้รู้ว่าเมื่อไหร่จะถูกกฎหมาย
"ก็พอๆกับเธอนั่นแหละ..." มาซายะคุงบอก
"เอ๋"
หัวใจฉันระทึกนึกถึงพระเอกในนิยายรักที่อ่านเมื่อหลายวันก่อน เขาพูดกับนางเอกอย่างจริงจังว่าระยะห่างอายุไม่เป็นอุปสรรคต่อความรัก อย่าบอกนะว่ามาซายะคุงเองก็ชอบฉันในรูปแบบนั้น!!! นี่มันโมเม้นต์ฤดูใบไม้ผลิในฝันของฉันเลยนี่คะ! บางทีครอบครัวหรือคนรอบข้างก็อาจจะต่อต้าน แต่ทว่าความรักที่เรามีให้แก่กันก็จะทำให้ผ่านพ้นอุปสรรคทั้งหมดไปได้!!!
แต่ว่าในโลกคิมิดอล เรย์กะกลับไปหลงรักคาบุรากิเสียก่อน ถ้าชอบมาซายะคุงอะไรๆอาจไม่เลวร้ายถึงขั้นในมังงะก็ได้นะคะ...
"คิดอะไรแปลกๆอยู่นั่นน่ะ..."
พอเห็นฉันเงียบไปนาน มาซายะคุงก็ทักถามขึ้น แย่ล่ะ เพ้อเจ้อจนหลุดยิ้มโลกส่วนตัวออกไปอีกแล้วสินะคะ...
"ไม่เชื่อจริงๆหรอว่าฉันเป็นมาซายะ คาบุรากิคนเดียวกับที่เธอรู้จัก..."
"เชื่อสิจ๊ะ" ฉันยิ้มตอบไป ก็คงคนเดียวกับที่เรย์กะโลกคิมิดอลรู้จักนั่นแหละนะคะ
"..."
มาซายะคุงทำท่าเหมือนพูดอะไรไม่ออก ทำไมกันนะ? เรย์กะในโลกคิมิดอลไปทำอะไรมาหรือเปล่านะคะ
วันนี้ฉันสำรวจร้านอาหารที่ดูน่ากินมาส่วนหนึ่งแล้ว เลยพามาซายะคุงไปกินด้วยกัน มาซายะคุงท่าทางชอบกินอะไรคล้ายๆคาบุรากิ แถมยังสั่งของหวานแบบเดียวที่เขาชอบอีก ท่าทางตอนกิน ลักษณะการพูดคุย ยิ่งดูก็ยิ่งเหมือนคาบุรากิเอามากๆ
หรือมาซายะคุงเป็นคนเดียวกับคาบุรากิ?
...ไม่หรอกค่ะ! ไม่มีทางเป็นไปได้!!! ฉันคิดอะไรแฟนตาซีหลุดโลกเข้าไปทุกที เป็นเพราะคุยกับคาบุรากิบ่อยๆแน่ๆทำเอาฉันเปลี่ยนไปทีละนิด! ไม่ได้การล่ะ! หลังจากนี้คงต้องดึงสติกลับมาเป็นพักๆแล้วล่ะมั้งคะ
หลังกินอาหารเย็นด้วยกันเสร็จ มาซายะคุงก็พาไปเดินแถวชายหาด บริเวณเป็นกึ่งๆชายหาดส่วนตัวของโรงแรม และคนส่วนใหญ่ก็นั่งเรือไปที่เกาะแล้ว จึงมีคนอยู่ไม่มากนัก
บรรยากาศตอนนี้ดูสวยงามจริงๆเลยนะคะ คาบุรากิมาเห็นจะต้องนึกถึงกลอนรักแสนหลอนพวกนั้นแน่ๆ
"เธอคงลืมไปแล้ว" มาซายะคุงเริ่มต้นพูด เสียงของเขาเคร่งขรึม แต่ก็ดูเล็กๆน่ารักอย่างบอกไม่ไม่ถูก "ตอนนี้ฉันขอพูดอีกรอบแล้วกันนะ"
แววตาจริงจังปรากฏขึ้น มาซายะคุงหันมาหาฉัน
"ฉันรักเธอนะ"
“เอ๋!!!”
ฉันชะงัก มองอีกฝ่ายพักใหญ่กว่าจะเริ่มประมวลสิ่งที่เกิดขึ้นได้
หัวใจฉันแทบหยุดเต้น ลืมวิธีการพูดไปชั่วขณะราวกับปรับตัวรับมือกับเหตุการณ์ตรงหน้าไม่ทัน
นี่เป็นโมเม้นต์ที่ฉันรอคอยมาโดยตลอดเลยนี่คะ คำสารภาพรักท่ามกลางบรรยากาศโรแมนติค พระอาทิตย์ที่ใกล้ลาลับฟ้า เปล่งประกายแสงสีส้มสะท้อนผิวน้ำ เสียงคลื่นกระทบฝั่งแผ่วเบา พร้อมสายลมที่อบอุ่นหัวใจ
แต่ว่านะ...
ฉันมองมาซายะคุง อีกฝ่ายดูไม่ได้ล้อเล่นเลยสักนิด เอาจริงงั้นหรอ...
"อือ ไม่ชอบหรอ..." มาซายะคุงพูดอย่างลนลาน "จริงๆอยากปิดโรงแรมแล้วให้มาบรรเลงออเคสตราอะไรแบบนี้นะ แต่เธอเคยบอกว่าให้สารภาพรักตรงๆไม่ใช่หรอ"
ฉันตกตะลึง บริบทคุ้นๆอย่างบอกไม่ถูกยังไงไม่รู้นะคะ
ความน่ารักอบอุ่นของมาซายะคุงทำหัวใจฉันละลาย แต่ทว่าฉันได้ยิ้มฝืนๆกึ่งขอโทษให้อีกฝ่าย
นี่หรือเปล่านะความรู้สึกของท่านยูริเอะตอนเห็นน้องชายที่เอ็นดูมาหลงรัก...
"พี่มีคนที่ชอบแล้ว ขอโทษจริงๆนะ"
มาซายะคุงทำหน้าช็อกราวกับโลกจะถล่ม แล้วเค้นเสียงออกมา "ใครกัน"
พอฉันไม่ตอบ เขาก็ทำหน้าซึมจ๋อย ท่าทางเหมือนพยายามพูด แต่ก็พูดอะไรออกมาไม่ได้ พร้อมจะร้องไห้ตลอดเวลา ตากลมๆใสๆเผยแววเศร้าสร้อยออกมาชัดเจน เห็นแล้วอยากเข้าไปกอดปลอบเขาจริงๆ แต่ถ้าทำแบบนั้นก็จะยิ่งไปกันใหญ่...
"คู่หมั้นของพี่คนนั้นนั่นแหละนะ"
ฉันกลั้นใจพูดเมื่อโดนอีกฝ่ายเค้นคำตอบมาอีกรอบ แม้ไม่อยากยอมรับตรงๆ แต่ว่ามันก็เป็นความจริง หน้าฉันแดงไปหมดแล้ว ให้ตายเถอะ!
"เอ๋!!!" มาซายะคุงอุทานอย่างตกตะลึง แล้วมองฉันด้วยแววตาเป็นประกาย ท่าทางดีใจสุดๆ ทำไมกันน่ะ?
หรือว่ามาซายะคุงกะจะเป็นพ่อสื่อให้พี่ชาย(ญาติ?)ตัวเองตั้งแต่ต้น ท่าทางเศร้าซึมเมื่อกี้หายไปเกลี้ยงไม่เหลือร่องรอยสักนิด! อะไรกันน่ะ!!!
ทำไมเด็กๆถึงชอบจับคู่กันจังเลยนะคะ...
มาซายะคุงหัวเราะร่าเริงมีความสุขแล้วกอดฉันแรงๆครั้งหนึ่ง ท่าทางสดใสทำหัวใจฉันอ่อนยวบ แย่แล้วค่ะ รู้สึกดีชะมัด อบอุ่นจัง แต่ปฏิเสธเขาไปชัดเจนแล้วนี่นะ คงไม่เป็นไร
ฉันลูบหัวมาซายะคุงอย่างแผ่วเบา ถ้าเขาแค่เป็นพ่อสื่อ ไม่ได้คิดรักฉันในรูปแบบนั้นก็ดีล่ะนะ ถ้าต้องมองเด็กน้อยคนนี้ทำหน้าเศร้าไปตลอด ฉันต้องใจสลายไปแน่ๆ ไม่อยากทำร้ายรอยยิ้มสดใสร่าเริงนั่นเลยล่ะนะคะ
ฉันเริ่มคิดได้ขึ้นมา อย่าบอกนะคะว่าเรย์กะในโลกคิมิดอลก็ถูกมาซายะคุงเป็นพ่อสื่อ! ด้วยความน่ารักน่าเอ็นดู เรย์กะเลยพยายามจีบคาบุรากิอย่างเต็มที่ไม่ให้มาซายะคุงผิดหวัง!
แต่คิดไปคิดมาเรย์กะโลกคิมิดอลคงไม่ได้รักเด็กขนาดนั้นหรอกมั้งคะ
จนถึงตอนกลางคืนคาบุรากิก็ยังไม่กลับมา แต่กลับมีเมลล์ของเขาส่งมาให้ว่า “ซื้อมือถือได้แล้ว นี่เบอร์ใหม่ฉันนะ” ไม่คิดจะอธิบายสักนิดหรือไงว่านายหายไปไหน! พอฉันอ่านไม่ตอบ หมอนั่นก็ลนลานส่งเมลล์กลับมาหลายฉบับ ฉันเลยปิดมือถือหนี
พอฉันกำลังจะนอน ก็มีคนมาเคาะประตูห้อง ตอนแรกนึกว่าเป็นคาบุรากิ แต่กลับเป็นมาซายะคุง
เขาเริ่มต้นพูด “ฉันกลายเป็นเด็กน่ะ...”
-------------- (จบตอน 46) -------------
โม่งทะลุมิติกลับมาแล้ว ขอบคุณค่ะ //เช็ดน้ำตาแปป ถ้างานมันหนักก็ไปทำเถิด รู้สึกผิดที่ถามถึงเลย ;_;
โม่งฟิคคู่หูทะลุมิติอิสแบ็คคค /จุดพลุให้อย่างอลังการยังกะออกมาจากความคิดคาบุ
เหมือนช่วงนี้ไม่ค่อยได้อ่านฟิค เยสสสส
>>933 ขอบคุณที่เกลียดกู มีความสุขมากค่ะ 5555
นี่กูกำลังคิดอยู่เลยว่าจะเดินสายทัวร์กินดีไหม แต่เวลากูเขียนเนื้อหามันจะยืดๆเดินช้า ถ้าทัวร์กินแบบเนื้อเรื่องหลักนี่อาจจะหาทางกลับไม่ถูก
แต่มันก็น่าทำน้า~ เพราะกูแต่งเสร็จช่วงสามสี่ทุ่มตลอด ลงของกินทุกตอนก็ไม่เลวอยู่~
โอ้ยย ตอนล่าสุดยูกิโนะโคตรน่ารักกกก
>>939-941 มึงกลับแล้ววว ดีใจจจ ไม่นึกว่าจะได้อ่านอีกแบบนี้ //กอด
ว้ายยยย สาวยอมรับแล้ว! ฟินไปเลยไหมล่ะคาบุรากิ จริงๆ คาบุรากิพูดตรงๆตลอดนะว่าตัวเองเป็นใคร ตั้งแต่ต้นเลย แต่เรย์กะดูไม่เอ๊ะใจเลยสักนิด 5555 โชตะค่อนบังตาจริงๆ คาบุรากิร่างเด็ก ได้โอกาสก็น้วยเอาๆ พอสาวไม่ว่าก็อ้อนต่อ เป็นเด็กทีได้กำไรหลายต่อ
>>945 ใจร้ายยยยย กะให้โม่งซุยรันท้อง 5 เดือนตามเจ้าแม่เลยเรอะ
อยู่ๆก็คิดว่า ถ้าคาบุกับยูกิโนะสลับร่างกัน มันอาจจะลงตัวก็ได้นะ 5555555555
มันจะเข้ากันเหรอวะ อย่าลืมนะว่าอาวุธที่ร้ายแรงที่สุดของยูกิโนะคุงคือรอยยิ้มเทวดา ซึ่งคงจะใช้ท่านั้นตอนอยู่ในร่างคาบุรากิไม่ได้แน่ๆ ไม่งั้นสยองกันทั้งโรงเรียน จักพรรดิยิ้มสดใส แถมอ้อนเรย์กะกับเอ็นโจเนี่ย
สรุปชื่อกระทู้ยังไงกันบ้าง 950แล้วนะ
อ้างอิงจาก >>899 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับท่านเทพเกศาบันดาลรัก โปรดรับบรรณาการนี้ไปด้วยเถิด!!! (บรรณาการ 16 จาน) เป็นผู้ชนะไป ใครจะตั้งกระทู้ใหม่ก็อปข้างล่างไปใช้นะจ๊ะ
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับท่านเทพเกศาบันดาลรัก โปรดรับบรรณาการนี้ไปด้วยเถิด!!! (บรรณาการ 16 จาน)
เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"
รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้
.
謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015
♕ คลังกระทู้ ♕
>>>/webnovel/3289 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
>>>/webnovel/3364 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชายามบ่ายของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
>>>/webnovel/3451 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
>>>/webnovel/3507 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4
>>>/webnovel/3543 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับปฏิบัติการปลูกไร่กัญชาบนดาวเคราะห์ดวงที่ 5
>>>/webnovel/3572 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับหลุมดำดูดเวลา กาวแลคซี่ที่ 6
>>>/webnovel/3588 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือกาวฟิคที่ไปไกลกว่าเรืออฟช. ลำที่ 7
>>>/webnovel/3600 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการผนึกกำลังของเหล่าพันธมิตรเรือเพื่อล่มเกาะแห่งคาน ครั้งที่ 8
>>>/webnovel/3628 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับนิทรรศการเรืออับปางใต้ท้องทะเลลึก ครั้งที่ 9
>>>/webnovel/3689 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับฤดูใบไม้ผลิอันฟรุ้งฟริ้งของเรย์กะจัง♡ ~โดขิโดขิ หัวใจของเธอเป็นของฉันนะ! ♡♡ กาวยกกำลัง10! ♡♡ (,,,ゝ∀・,,,)ﾉｼ *:･ﾟ✧*:･ﾟ✧
>>>/webnovel/3786 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการหายตัวไปอย่างปริศนาของฟิคกาวในห้องซาลอนปิดตาย [คานที่กำลังก่อตัวชั้นที่11]
>>>/webnovel/3805 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแท็ก love ปริศนา ที่ไม่ตั้งใจจะใส่มาหรอกนะ แค่มันอยู่ใกล้มือเท่านั้นเอง [แท็กที่ 12]
>>>/webnovel/3856 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับกองเรือรบสยบคาน ประจัญบานพิชิตใจเธอ! [ศึกรักที่ 13]
>>>/webnovel/3899 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับคำอธิษฐานรักผ่านเส้นผม (ผมลอนสลวยเก๋เส้นที่ 14)
>>>/webnovel/3953 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสูตรอาหารคิวปิดสื่อรักสุดมิราเคิลของยอดเชฟสาวเจ้าเสน่ห์เรย์กะ ~"แค่คำเดียว"เป็นจานที่ 15 แล้วนะ!
.
♕ สนธิสัญญา ♕
1) สปอยล์ได้ แต่รบกวนเตือนและจุดลากยาวทุกครั้ง(อย่างน้อย7-8บรรทัด) ช่วยป้องกันให้คนที่ไม่ต้องการอ่านสปอยล์เนื้อเรื่อง
1.1) ไม่สปอยล์เนื้อหาที่แปลไทยใกล้จะถึงแล้ว
1.2) ไม่สปอยล์เนื้อหามากจนเกินไป คนอยากโดนสปอยล์ก็อดใจรอไว้หน่อย ไว้ไปฟินพร้อมๆกัน
2) อย่าเร่ง อย่ากดดันโม่งแปล !!!!
3) งดเว้นการตั้งชื่อกระทู้ด้วยถ้อยคำที่ไม่เป็นมงคล (หรือถ้อยความที่เป็นแง่ลบ อาทิ คาน, จมเรือ, เรืออับปาง, หักธง, ซากเรือ เป็นต้น) "ห้ามแก้เคล็ดเด็ดขาด" หากฝ่าฝืนตั้งมา ชื่อนั้นก็จะไม่เอามาโหวตนับคะแนนแต่อย่างใด
4) แจ้งดิบตอนใหม่หลังเที่ยง เพื่อไม่ให้ทับซ้อนกับแปลไทย
.
♕ สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต ♕
https://docs.google.com/document/d/1Jtm_XMsTD_t_6GWtvFfN3qDIm3yxYGeJCX29QUS1vIo/edit?usp=sharing
How to: วิธีการใช้และอัพเดตสารบัญ
https://docs.google.com/document/d/1ET-eMchwMQyJ8awYO1Q5yIcKWuTeJrJ0TVhXXVd8eD4/edit?usp=sharing
รวมไฟล์สารบัญ
https://drive.google.com/drive/folders/0BwR6XEqxsnTAZWdSckFqb182VDQ
มีข่าวลือแน่นอนขึ้นรถคาบุรากิงี้ ประมาทไปนะท่านเรย์กะ!
เอ็นโจสร้างกระแสมาไม่ทันไร โดนคาบุรากิตีกลบไปหมดแล้ว ทำให้กูนึกถึงอีเวนผ้าขนหนูคู่เลย และนึกถึงฟิตยูสุเกะคิมิกลับชาติมาเกิดเป็นยูกิโนะ ยูกิโนะคงจะบอกแบบนี้ "ถ้าไม่มีผม สงสัยพี่ชูสุเกะก็คงได้แต่วนลูปอยู่แบบนี้ร่ำไป น่าสงสาร น่าสงสาร เอ้า เชิญใช้งานผมได้เต็มที่เลย พี่ครับ!!"
เดี๋ยวก็มีข่าวท่านเรย์กัคบซ้อน สับรางแทบมิทัน ^^;
กูว่าเคมีคู่นี้มันน่ารักจริงๆ น่ะแหละ ท่านเรย์กะเหมือนอาจารย์พาลูกศิษย์ผู้ไร้เดียงสาไม่รู้อิโหน่อิเหน่ออกเรียนรู้โลกกว้าง คาบุแม่งซื่อทุกเรื่องจริงๆ ต้องแบบนี้แหละจะได้เข้าใจความรู้สึกวาคาบะเวลาเข้าร้านหรูๆ แล้วทำตัวไม่ถูกบ้าง
ผมรู้สึกว่าเรือของบากะรากิกำลังมา
เดทที่ร้านฟาสฟู้ดนี่มันอะไรกัน แล้วยังไอ้คอมโบชีสเบอร์เกอร์ตอนท้ายนั่นอีก แมร่ง..... //น้ำลายหก
อ่านตอนล่าสุดแล้วแอบคิดถึงพล็อตแนวตำหนักในของจีน สนมเอกเรย์กะผู้เฉิดฉันได้รับความโปรดปรานจากฮ่องเต้คาบุรากิมากกว่าใครๆ มักจะเสด็จไปใช้เวลาร่วมกันบ่อยๆ หารู้ไม่ว่าฮ่องเต้คาบุรากิไปขอคำแนะนำในการเรียนรู้วิถีสามัญชนนอกวังหลวงเพื่อหาทางเกี้ยวแม่นางวาคาบะสามัญชน เรื่องนี้เป็นความลับ รู้อยู่แค่อ๋องแปดเอ็นโจ แม้สนมเอกเรย์กะจะเบื่อๆ เซ็งๆ ฮ่องเต้ แต่ก็ต้องเอาใจไว้ก่อนเพื่อรักษาเกียรติยศของตระกูล ยาวๆ ไป
ท่านเรย์กะบอกว่าตัวเองบอบบางดั่งพุดดิ้งเต้าหู้...หมายถึงพุงในตอนนี้ชิมิ
ฟาสท์ฟู้ดอ่ะแคลฯ โคตรอำมหิตเลยนาท่านเรย์ก๊าาาาาา
มื้อเที่ยงของกูวันนี้เลยต้องเป็นเบอร์เกอร์เลย แม่งเอ้ยยยย อยากกินแบบชีสเยอะๆ เนื้อเยอะๆ
>>966 กูจัดเบอร์เกอร์เซเว่นว่ะ ฮรือ อยากจิครายยยยยยยยยยย จะให้ถ่อไปซื้อแมคหรือเบอร์เกอร์คิงก็ไกลจากที่ทำงานเกินไป
ว่าไปกูก็คิดถึงเบอร์เกอร์เซเว่นสมัยก่อน แบบที่มันยังไม่เอาใส่ซองเหมือนตอนนี้ เบอร์เกอร์กุ้งกับเบอร์เกอร์ไก่นี่อร่อยสุดๆ แต่หลังจากมันเอาใส่ซอง รสชาติแม่งก็เลวร้ายขึ้นทันตา ใครใช้ให้มันเอาของทอดไปฟรีซแล้วเวฟซ้ำวะ หาความอร่อยแทบไม่มี อยากทวงคืนเบอร์เกอร์สมัยก่อนกลับมาจริงๆ
>>967 ตอนเย็นพุ่งไปร้านฟาสต์ฟู้ดเลยมึง
เรย์กะ โชคดีจริงที่เกิดมามีแม่เป็นสาวงามเกียวโตผู้ผอมบาง เลยสืบทอดพันธุ์กรรมอ้วนยากมา เธอติดนิสัยรักการกินมาชาติก่อนที่เป็นสาวอ้วนอวบ พอมาเป็นเรย์กะกินเยอะขนาดนั้นก็มาอ้วนหน่อยๆ งดอาหารออกกำลังกายหน่อย วิ่งมากหน่อย ใช้เวลาไม่นานก็เป็นสาวผอมหุ่นดีเหมือนเดิม
กรูนี่อ่านตอนต่อคิวซื้อข้าวแกงในฟาสฟู๊ด เลยต้องเปลี่ยนไปเข้าแมค ฯ แทน T-T
อ่านตอนล่าสุดแล้วโคตรอยากอ่านมุมมองคนนอก มันต้องกร๊าวมากแน่ๆ ท่านเรย์กะ วันก่อนขึ้นรถเอ็นโจ วันนี้ขึ้นรถคาบุรากิ
ขอบใจโม่งแปลน้าาา
ท่านเรยกะ แก้แค้น 10 ปียังไม่สายนะ...
รึอาจจะเกิน? 555
โดกิๆกับคาบุแล้นน. แต่น่าสงสารตรงที่ฝ่ายชายบอกชอบคนอื่น จะไปโดกิทำไมเล่า ท่านเรยกะ
โดกิหน้าตาล้วนๆเลยนะนั่น
ทางนี้ก็เหมือนกัน เป็นคนที่อ้วนง่าย แต่พอไม่ค่อยได้กินอะไรมากก็ลดแล้ว และส่วนใหญ่จะไปกองที่พุงกับขาซะมากกว่า แขนนี่เล็กเชียว......
แวะเอาฟิคมาแปะ
ห้องน้ำชาบ้านคาบุรากิ I
ฉันเป็นสาวใช้บ้านท่านคาบุรากิค่ะ บ้านของเรารับใช้ท่านคาบุรากิมาตั้งแต่สมัยคุณยายแล้ว สมัยโน้นคุณตาของฉันไปออกรบแล้วก็ไม่ได้กลับมาอีก คุณยายได้ท่านคาบุรากิรับเข้ามาทำงานในบ้านทั้งที่ท้องโตทำอะไรไม่ได้มาก แถมยังเมตตาช่วยดูแลค่าทำคลอด ดังนั้นก็เลยสาบานว่าบ้านของเราจะรับใช้ท่านคาบุรากิตลอดไป
อันที่จริงฉันก็ไม่ได้รังเกียจฐานะสาวใช้หรอกค่ะ ออกจะชอบด้วยซ้ำ หลังจากที่พวกคุณท่านส่งฉันเรียนจนจบมัธยมปลาย ฉันออกมาเป็นสาวใช้เต็มตัวที่บ้านของท่านคาบุรากิ เพราะฉันชงชาได้อร่อยตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว ดังนั้นหน้าที่ของฉันก็คือการรับใช้ในห้องน้ำชา
ถึงแม้ฉันจะอบขนมได้ แต่ในบ้านนี้มีแต่คุณหนูที่ชอบทานขนม ทว่าคุณหนูรสนิยมสูงมาก ดังนั้นถ้าเป็นขนมของมือสมัครเล่นก็จะไม่ยอมทานเด็ดขาด ทุกวันจะมีเค้กหรือขนมจากร้านชื่อดังซื้อเข้ามาในบ้านเสมอ ทั้งคุณหนูซื้อมาเองหรือเป็นของฝากจากคนอื่น บางครั้งนายท่านที่กลับมาจากต่างประเทศก็จะซื้อขนมมาฝากคุณหนูด้วย
“อันนี้ฉันชิมแล้ว เธอเอาไปลองชิมก็แล้วกัน” ในขณะที่ฉันกำลังจัดเตรียมห้องน้ำชาเพื่อรอคุณหนูกลับมา คุณหนูก็เดินเข้ามาในห้องน้ำชาพร้อมกับคุณสึกิที่แบกถุงจำนวนมาก ถึงแม้บ้านคาบุรากิจะรวย แต่คุณหนูก็ไม่ใช่พวกที่ชอบซื้อไปเรื่อย พอเห็นฉัน คุณหนูก็ยื่นถุงใบหนึ่งมาให้
แม้ว่ามาดามจะให้ของฉันอยู่หลายครั้ง แต่นี่เป็นครั้งแรกที่มาจากคุณหนู ฉันรับของมาแล้วก็รีบวางไว้เพราะต้องจัดน้ำชาให้กับคุณหนู “จัดสตรอเบอร์รี่ช็อตเค้กกับมองบลังค์มา” คุณหนูสั่งแล้วก็ไปนั่งบนโซฟา ดังนั้นฉันจึงรีบกระวีกระวาดเรียกให้คุณสึกิที่แบกถุงตามเข้ามาในแพนทรี่เตรียมน้ำชา
ปกติแล้วขนมที่คุณหนูซื้อกลับมาจะเป็นขนมของร้านชื่อดัง แม้จะอ่านชื่อร้านไม่ออก แต่ฉันก็จำลักษณะและตัวอักษรที่เป็นภาษาต่างประเทศพอได้ หากเป็นขนมญี่ปุ่น ก็จะเป็นขนมของร้านขนมชื่อดัง ทว่าขนมที่คุณหนูซื้อมาวันนี้ดู...บ้าน...กว่าที่คิด ถุงขนมเป็นแบบเรียบ ๆ ขนมข้างในก็หน้าตาธรรมดา
อาจจะเป็นร้านในตำนานที่ฉันไม่เคยได้ยินชื่อก็ได้ อย่างคุณหนูของที่ไม่อร่อยไม่มีทางซื้อกลับมามากมายขนาดนี้หรอก ฉันจัดเค้กไปให้คุณหนูที่นั่งเหม่อลอยพิกล พอเห็นหน้าคุณหนูแบบนั้นฉันก็ใจไม่ดีเลย คราวก่อนเรื่องท่านยูริเอะคุณหนูก็มีท่าทีแปลก ๆ ทำเอานายท่านกับมาดามร้อนใจแทบแย่ ดีที่ได้ท่านเอ็นโจช่วยตามตัวกลับมา
พอฉันเสิร์ฟชาให้คุณหนูเสร็จก็กลับไปยังแพนทรี่เพราะคุณหนูไม่ชอบให้ใครวุ่นวายเวลาพักผ่อน ก็เห็นคุณสึกิมองถุงขนมพวกนั้น เมื่อเห็นฉัน คุณสึกิก็เล่าให้ฟังว่าวันนี้คุณยาเตะคนขับรถเล่าให้ฟังว่าขับรถไปชนจักรยานเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง คุณหนูเลยจ่ายเงินค่าเสียหายให้เธอและซื้อขนมพวกนี้กลับมา
ฉันมองขนมกองโตอย่างเป็นกังวล ปกติแล้วถ้ากินถูกขนมไม่อร่อย คุณหนูจะอารมณ์ไม่ดีไปตลอดวัน
รอจนกระทั่งคุณหนูกลับขึ้นห้อง ฉันที่ไปเก็บกวาดก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นขนมเค้กในจานถูกกินจนเรียบ ฉันเก็บภาชนะเข้าไปล้างเสร็จก็ลองเอาขนมที่คุณหนูให้มาจัดใส่จานลองชิม
เค้กที่ได้รับมาคือสปันจ์เค้กชาเขียวหน้าตาสุดธรรมดา พอลองชิมดูแล้วก็ต้องแปลกใจ
เนื้อขนมนุ่มนวล ไม่ฉ่ำเหมือนขนมตะวันตก ทว่าฟูเบาละลายในปาก ชาเขียวก็เข้มข้นเข้ากับรสหวานกำลังพอดี แม้จะกลืนลงไปแล้วก็ยังได้กลิ่นชาเขียวอวลอยู่ในปาก จัดว่ารสชาติดี ถึงกระนั้นหากให้เทียบกับขนมราคาแพงของโปรดของคุณหนูก็ยังห่างชั้นอยู่
‘ทาคามิจิ’ ฉันอ่านชื่อขนมบนถุง แล้วสงสัยว่าบางทีอาจจะเป็นร้านขนมที่กำลังดังมากในหมู่ไฮโซก็เป็นได้
..........
ห้องน้ำชาบ้านคาบุรากิ II
วันนี้ฉันก็ยังคงรับใช้อยู่ในห้องน้ำชาบ้านท่านคาบุรากิอย่างแข็งขัน
เพราะว่าวันนี้นายท่านกลับมาจากต่างประเทศ ดังนั้นมาดามจึงกลับมาเร็วกว่าปกติ ฉันเตรียมต้าหงเผาที่ดีที่สุดออกมาต้อนรับนายท่าน ส่วนของมาดามเป็นเกียะคุโระ พอเห็นนายท่านกับมาดามนั่งเคียงคู่กันแล้วก็อดทอดถอนหายใจไม่ได้ คุณท่านทั้งสองสง่างามราวกับจักรพรรดิและจักรพรรดินี เพียงแค่ได้มองก็เป็นบุญตาแล้ว
“มาซายะยังไม่กลับมารึ?” นายท่านถามคุณแม่บ้านที่มาช่วยฉันรับใช้คุณท่านทั้งสอง
“คุณหนูอยู่ข้างบนเจ้าค่ะ เห็นว่าเตรียมตัวจะออกไปข้างนอก แต่ดิฉันแจ้งให้ทราบแล้วว่านายท่านกลับมา”
นายท่านพยักหน้า คุณท่านทั้งสองพูดถึงเรื่องสารทุกข์สุขดิบกันพักใหญ่ คุณหนูก็เข้ามาในห้องน้ำชาในชุดที่เตรียมออกนอกบ้าน ทักทายคุณท่านทั้งสองอย่างสง่างาม ฉันได้แต่เหลือบตามอง รู้สึกเหมือนแก้มทั้งสองข้างร้อนผ่าว ทั้ง ๆ ที่เห็นคุณหนูมาตั้งแต่เด็ก ทว่าพอเห็นคุณหนูใส่กางเกงสแล็คของฮิวโก้บอสตัวเก่งทีไรหัวใจก็หวั่นไหวอย่างควบคุมไม่ได้ทุกที พลันเอาสงสัยไปด้วยว่าจะออกไปพบท่านยูริเอะรึเปล่า เพราะแต่งตัวได้หล่อเหลากว่าปกติที่ออกไปกับท่านเอ็นโจ
ดูเหมือนว่าข้อสังเกตนั้นจะไม่ได้พ้นจากสายตาอันเฉียบคมของมาดาม มาดามยิ้มน้อย ๆ “มาซายะ จะออกไปเที่ยวกับชูสุเกะคุงเหรอจ๊ะ?”
คุณหนูทำท่าอึกอัก ดูท่าว่าคนที่คุณหนูออกไปด้วยต้องไม่ใช่ท่านเอ็นโจแน่ ดูเหมือนมาดามเองก็ทราบเช่นกัน ทว่าท่านไม่ได้คาดคั้นต่อ ลดสายตามองหนังสือในมือของคุณหนูแล้วทำหน้าแปลกใจเล็กน้อย “พักนี้เปลี่ยนมาชอบเช็คสเปียร์แล้วหรือคะ พักก่อนเห็นถือบทกวีของไฮเน่ไม่ได้ห่างอยู่เชียว” ฉันมองตามมาดาม ตั้งแต่คุณหนูกลับมาจากการออกเดินทางครั้งก่อน ก็เอาแต่อ่านหนังสือเล่มเดิม ๆ แล้วก็ถอนหายใจด้วยความเศร้าสร้อย และเป็นอย่างที่มาดามพูดจริง ๆ เพราะหนังสือในมือของคุณหนูเป็นคนละเล่มกับหนังสือเล่มนั้น
พอเปลี่ยนบทสนทนา คุณหนูก็มีท่าทีผ่อนคลายขึ้น “เล่มนั้นยกให้คิโชวอินไปแล้วครับ” ฉันเห็นสายตาของมาดามประกายวาบครู่หนึ่ง ดูท่านอยากพูดเรื่องนี้ต่อ แต่เบนไปพูดเรื่องโปรแกรมดีท็อกซ์ที่กำลังจะจัด และขอให้คุณหนูไปทักทายมาดามที่เข้าร่วมคอร์สแทน
พอคุณหนูออกไปได้ซักพัก นายท่านก็หัวเราะ “เธอวางแผนอะไรอีกแล้วสินะ”
มาดามยิ้มอย่างเบิกบานใจ “คุณคิดยังไงกับคุณหนูบ้านคิโชวอินหรือคะ?”
คุณท่านทำท่านึก “ลูกสาวบ้านคิโชวอินงั้นหรือ น่าอิจฉาท่านคิโชวอินจริง ๆ เห็นว่าลูกสาวติดแจเอง เสียดายที่เราไม่มีลูกสาวเพิ่มอีกคน ไม่อย่างนั้นฉันก็คงมีลูกสาวน่ารัก ๆ มาคอยออดอ้อนบ้างเหมือนกัน”
“ถึงไม่มี ก็ไม่ใช่ว่าหาไม่ได้หรอกนะคะ” มาดามบอก ยกชาขึ้นจิบอย่างสง่างามแล้วจึงพูดต่อ “งานชมหิ่งห้อยครั้งนี้จะต้องชวนคุณเรย์กะมาให้ได้เลยทีเดียว ทั้งสองคนจะได้สนิทสนมกันมากกว่านี้”
นายท่านส่ายหน้า แกล้งทำหน้าระอา แต่ก็แอบสนุกไปกับภรรยาไม่ได้ “เรื่องของเด็ก ๆ เข้าไปยุ่งจะไม่งามนะ”
มาดามปรายตาให้กับนายท่าน “มาซายะของเราซื่อขนาดนั้น ถ้าฉันไม่ช่วยคุณเรย์กะก็คงถูกแย่งไปก่อน ฉันได้ยินจากพวกเด็ก ๆ ว่าคุณหนูบ้านคิโชวอินน่ะมีแต่หนุ่ม ๆ รุมล้อมให้เลือกจนไม่หวาดไหว ถึงมาซายะจะดีพร้อม แต่เด็กผู้หญิงถ้ามีคนมาใกล้ชิด ทำดีด้วยบ่อย ๆ ก็อดไม่ได้แน่ที่จะต้องหวั่นไหวนะคะ”
“ถ้าเธอว่าดีฉันก็ว่าดี” นายท่านยิ้ม “เด็กคนนั้นก็เป็นคุณหนูที่เพียบพร้อม อีกอย่างกิจการของคิโชวอินก็ไปได้สวย ยิ่งได้ลูกชายคนโตช่วยงานก็ดูเหมือนจะขยายการลงทุนได้อีกมาก อีกอย่าง...เจ้านั่นจะได้เลิกคิดถึงยูริเอะเสียที”
ฉันเติมชาให้กับมาดาม นึกสงสัยว่าคุณหนูคิโชวอินเป็นคนยังไงกันหนอ ถึงได้ถูกใจมาดามที่ระมัดระวังเรื่องการคบหาของคุณหนูกับบรรดาสาว ๆ ที่จ้องจะจับคุณหนูเพื่อครอบครองสมบัติบ้านคาบุรากิเหลือเกิน ดูท่าว่าจะต้องเป็นหญิงสาวที่งดงามเพียบพร้อมราวกับยามาโตะ นาเดชิโกะแน่ ๆ
จบ
ดาเมจอาหารวันนี้มันช่างหนักหนายิ่งนัก!! อะฮึกๆ กูขอกลับไปวิจัยหาเมนูอาหารที่รุนแรงกว่านี้มาใส่ฟิคแปบ //เขวี้ยงสมุดทิ้งแล้ววิ่งออกปัยยยย
เป็นคุณเมดที่น่ารักดีจังงง แต่คุณเมดเข้าใจผิดแล้วค่ะ นาเดชิโกะนี่เทียบราชินีแห่งจังค์ฟู้ดไม่ได้หรอกนะคะ
คุณเมดก็อย่าติดฟิลเตอร์ไปอีกคนน่า...
แปลไทยล่าสุดนี่ดีนะที่เพิ่งมาอ่านตอนกินข้าวเสร็จอิ่มๆ ถถถ
ดีนะกูอ่นตอนใหม่ตอนกำลังกินข้าว...
มีหนุ่มๆรุมล้อม....จนให้เลือกไม่หวาดไม่ไหว...ค่ะ
จริงเหรอคะมาดาม
อย่าลืมตั้งกระทู้ใหม่...
ตั้งกระทู้ใหม่แล้วน้า จะลงฟิควิ่งควายกรีดร้องถมกระทู้ก็เชิญตามสะดวก
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับท่านเทพเกศาบันดาลรัก โปรดรับบรรณาการนี้ไปด้วยเถิด!!! (บรรณาการจานที่ 16)
https://fanboi.ch/webnovel/4018/
ตอนแรกนึกว่าจะมีคนวิ่งควาย แต่มันเงียบมากกก สวสัยวันหยุดนะคุณ
ขอให้เจ้าแม่เกษาบันดาลรักรับเครื่องเซ่นบรรณาการแล้วลงจากคานในเร็ววัน สาธุ
ช่วยวิ่ง
วาคาบะ x เรย์กะ
บันไซ
คิดถึงอาริมะจังค่าาาาาาา
อาริมะคุงกับบทที่หายไป
จอมมารตกกระป๋องกับมิตรแท้ที่หายไป
เจ้าแม่บันดาลรักสุดฮอตแต่แห้งแล้ง(?)
ปิดทู้ เจ้าแม่กับท้อง 5 เดือนที่กลับมาา!!
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.