Fanboi Channel

เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"

รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้

.

謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015

♕ คลังกระทู้ ♕
>>>/webnovel/3289 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
>>>/webnovel/3364 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชายามบ่ายของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
>>>/webnovel/3451 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
>>>/webnovel/3507 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4
>>>/webnovel/3543 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับปฏิบัติการปลูกไร่กัญชาบนดาวเคราะห์ดวงที่ 5
>>>/webnovel/3572 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับหลุมดำดูดเวลา กาวแลคซี่ที่ 6
>>>/webnovel/3588 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือกาวฟิคที่ไปไกลกว่าเรืออฟช. ลำที่ 7
>>>/webnovel/3600 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการผนึกกำลังของเหล่าพันธมิตรเรือเพื่อล่มเกาะแห่งคาน ครั้งที่ 8
>>>/webnovel/3628 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับนิทรรศการเรืออับปางใต้ท้องทะเลลึก ครั้งที่ 9
>>>/webnovel/3689 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับฤดูใบไม้ผลิอันฟรุ้งฟริ้งของเรย์กะจัง♡ ~โดขิโดขิ หัวใจของเธอเป็นของฉันนะ! ♡♡ กาวยกกำลัง10! ♡♡ (,,,ゝ∀・,,,)ﾉｼ *:･ﾟ✧*:･ﾟ✧
>>>/webnovel/3786 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการหายตัวไปอย่างปริศนาของฟิคกาวในห้องซาลอนปิดตาย [คานที่กำลังก่อตัวชั้นที่11]
>>>/webnovel/3805 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแท็ก love ปริศนา ที่ไม่ตั้งใจจะใส่มาหรอกนะ แค่มันอยู่ใกล้มือเท่านั้นเอง [แท็กที่ 12]
>>>/webnovel/3856 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับกองเรือรบสยบคาน ประจัญบาน​พิชิต​ใจ​เธอ! [ศึกรักที่ 13]​
>>>/webnovel/3899 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับคำอธิษฐานรักผ่านเส้นผม (ผมลอนสลวยเก๋เส้นที่ 14)

.

♕ สนธิสัญญา ♕
1) สปอยล์ได้ แต่รบกวนเตือนและจุดลากยาวทุกครั้ง(อย่างน้อย7-8บรรทัด) ช่วยป้องกันให้คนที่ไม่ต้องการอ่านสปอยล์เนื้อเรื่อง
1.1) ไม่สปอยล์เนื้อหาที่แปลไทยใกล้จะถึงแล้ว
1.2) ไม่สปอยล์เนื้อหามากจนเกินไป คนอยากโดนสปอยล์ก็อดใจรอไว้หน่อย ไว้ไปฟินพร้อมๆกัน

2) อย่าเร่ง อย่ากดดันโม่งแปล !!!!

3) งดเว้นการตั้งชื่อกระทู้ด้วยถ้อยคำที่ไม่เป็น​มงคล (หรือถ้อยความ​ที่เป็นแง่ลบ อาทิ คาน, จมเรือ, เรืออับปาง, หักธง, ซากเรือ เป็นต้น) "ห้ามแก้เคล็ดเด็ดขาด" หากฝ่าฝืนตั้งมา ชื่อนั้นก็จะไม่เอามาโหวตนับคะแนนแต่อย่างใด

4) แจ้งดิบตอนใหม่​​หลังเที่ยง เพื่อ​ไม่ให้​ทับซ้อนกับแปลไทย

.

♕ สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต ♕
https://docs.google.com/document/d/1Jtm_XMsTD_t_6GWtvFfN3qDIm3yxYGeJCX29QUS1vIo/edit?usp=sharing

How to: วิธีการใช้และอัพเดตสารบัญ
https://docs.google.com/document/d/1ET-eMchwMQyJ8awYO1Q5yIcKWuTeJrJ0TVhXXVd8eD4/edit?usp=sharing

รวมไฟล์สารบัญ
https://drive.google.com/drive/folders/0BwR6XEqxsnTAZWdSckFqb182VDQ

เจิมมมมมม

ขอยูกิโนะมาฮีล แจกยาแก้ท้องร่วงทีค่ะ ถถถถ

ปิดท้ายนั่นมัน shojo หรือ thriller

ขำช่วงปิดท้ายของมู้ก่อนว่ะ โพสต์สุดท้ายนั่นฆตกรรมหมู่สินะ 55555

ต้องเพิ่มแท็ก thriller / horror / murder ด้วยมั้ย

ปิดมู้ได้สวยมาก ฆาตกรรมหมู่ชัดๆ ว่าแต่ใครจะลองเจิมแกงกะหรี่จานนี้ก่อนดีวะ

กูขอแค่ปลายช้อนชาพอนะ ไม่ไหวจะแย่งห้องน้ำกับโม่งคนอื่น555555

กูขอพุดดิ้งก่อนมันจะลงไปในแกงกระหรี่

กูใช้สิทธิ์กินข้าวเย็นแล้ว จึงไม่สามารถแดกแกงมิราเคิลได้ ขอให้โม่งอื่นโชคดีกับการกิน

คิดว่าเมนูจานนี้ถ้าเอาไปเสิร์ฟ แต่ละคนจะออกอาการยังไงบ้างวะ

วาคาบะ: ทำอะไรลงไปน่ะคะ! คุณคิโชวอิน!?
คาบุรากิ: ไอ้นี่มันคืออาหารแน่เรอะ?
เอ็นโจ: ก็...ดูมีความคิดสร้างสรรค์(?)ดีนะครับ
ยูกิโนะ: ผมยังไม่หิวเลยอะ ไปเล่นข้างนอกด้วยกันเถอะนะฮะ

>>11
ท่านพี่: วันนี้พี่ต้องนอนเร็ว มีพรีเซนต์งานแต่เช้า ขอตัวก่อนนะ
ท่านพ่อ: .....//น้ำตาไหลพราก แต่ก็กิน
ท่านแม่: (กดเบอร์หมอประจำตระกูลรอไว้เลย)

>>12 ท่านแม่ปลีกตัวหนีไปแบบเนียนๆเหมือนท่านพี่ บอกว่าไม่ทานมื้อเย็นเพื่อความงาม แล้วก็กดเรียกรถพยาบาลให้ท่านพ่อ

>>11
คันตะคุง: ดูเหมือนที่สอนไปคราวที่แล้วจะยังไม่เข้าใจสินะ โคโรเน่

>>11 ซากุระ : ทำบ้าอะไรของเธอน่ะ ขอโทษคนทำอาหารทั่วโลกเดี๋ยวนี้นะย่ะ!!

คิดว่าอิมาริจะกินหรือเลี่ยง 55555

>>16 อิมาริยังไม่รู้นี่นาว่าฝีมือทำอาหารท่านเรย์กะเป็นยังไง ตอนได้ช็อกโกแลตก็ได้เวอร์ชั่นที่ดีที่สุดอีกต่างหาก อาจจะติดกับก็ได้นะ 55555

>>17 จะว่าไปท่านอิมาริโชคดีจังนะ ท่านพี่กับท่านพ่อต้องทรมานตั้งหลายปี ท่านอิมาริได้ครั้งแรกก็ของดีเลย คนเขียนแอบลำเอียง55555555555

นั่งทำสารบัญเอ็นโจไป เพิ่งจะเสร็จ //ปาดเหงื่อ
กำลังทำสารบัญคาบุรากิ ต้องเขียนของที่คาบุรากิให้วาคาบะด้วยมั้ยวะ

>>19 แล้วแต่มึงเลย มีก็ดีแต่ถ้ามึงเหนี่อยแล้วก็ไม่เป็นไร จริงๆเหมือนเห็นกระทู้ก่อนๆเคยมีโม่งมาลิสต์ไว้ที่กูจำไม่ได้แล้วแฮะว่ากระทู้ไหน
แอบนานอยู่เหมือนกัน น่าจะตอนช่วงให้เมเปิ้ลไซรัป

>>/webnovel/3689/412 แต่ไม่มีเลขตอน

>>>webnovel/3689/412 แก้ลิงค์ๆ

อ่าวขอโทษ ไม่ติด พิมพ์ยังไงวะ ;w;

>>>/webnovel/3689/412 เออ น่าจะถูกแล้วมั้ง

>>23 >>>/webnovel/3689/412 กูแก้ให้ละ
ขอบคุณมึงมาก กูก็พิมพ์เรื่อยๆ เจอก็จดลิสต์ไว้

>>25 ขอบคุณที่ช่วยแก้ กูขอโทษที่ทำกระทู้รก ;w;

ต่อจาก >>>webnovel/3899/987
---------------------

"ไม่นะ! เบียทัน!"
อุเมวากะตื่นตระหนกคิดว่าอาจจะมีใครลักพาตัวเบียทันไป เขาถอนเชือกล่ามคอมาตรวจดูก็พบว่ามันถูกกัดจนขาด ท้องฟ้าส่งเสียงครืนๆน่ากลัว นี่อาจจะเป็นสาเหตุให้เบียทันตกใจตื่นตัวจนเผ่นหนีไป

"เบียทัน! อยู่ที่ไหนน่ะ เบียทัน!"

อุเมวากะไม่ชักช้ารีบตะโกนเสียงดังลั่นแม้จะถูกเสียงฟ้าร้องกลบไป แต่เขาก็ไม่ยอมแพ้ วิ่งไปตามเส้นทางที่คุ้นเคยที่สุนัขของเขาอาจจะวิ่งผ่าน

สายฝนซัดกระหน่ำจนกระทั่งร่มต้านทานไม่อยู่ ตอนนี้เขาเปียกโชกไปทั้งตัว ไม่ต้องพูดถึงข้าวของที่เพิ่งซื้อมาจากซูเปอร์มาร์เก็ตเลย ถึงบ้านแล้วจะต้องโดนแม่ด่ายับไปหลายชั่วโมงแน่ แม้จะรู้แบบนั้นแต่อุเมวากะก็ไม่ได้สนใจนัก

"เบียทัน!"

เขาวิ่งไปตะโกนไปอย่างต่อเนื่อง มันก็เคยมีบ้างที่เบียทันผลัดหลงกับเขา แต่ทุกครั้งที่เขาตะโกนเรียก เบียทันก็เห่ารับแล้วรีบวิ่งมาหาเสมอ เพียงแต่สถานการณ์ที่มีพายุแบบนี้ทำเอาทุกอย่างเลวร้ายลงไปนัก

อุเมวากะวิ่งไปตามทางจนถึงที่บ้าน เขาโยนข้าวของที่ซื้อมาไว้ตรงทางเข้า แล้วก็รีบเข้าไปตรวจดูว่าเรย์ทันวิ่งกลับเข้ามาที่นี่หรือเปล่า แต่ก็ไร้ร่องรอยที่บ้านไม่มีใครเลย

ทำไงดี ทำไงดี

เขาคิดอย่างร้อนรนขณะวิ่งกลับออกไปข้างนอกพร้อมเสื้อคลุมกันฝน พร่ำตะโกนเรียกหาและวิ่งไปเรื่อยอย่างไร้ทิศทาง

ถ้าหากเบียทันเป็นแบบตอนนั้นอีกล่ะ?

เขาย้อนนึกถึงอดีต
มันเป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับเบียทัน

+++++

วันนั้นเองก็เป็นวันที่ฝนตกเช่นกัน อุเมวากะวัยประถมปลายได้พบกับเรื่องสุดช็อกที่สุดในชีวิตตอนนั้น เมื่อ เบียทริกซ์ อาจารย์ฝรั่งผมสีน้ำตาลสาวสวยสุดเซ็กซี่ที่เขาปลื้ม ประกาศว่าเธอกำลังจะเข้าพิธีวิวาห์

"ไม่จริ๊ง!!"
เขาเดินถือร่มร้องไห้ขี้มูกโป่งอย่างโศกเศร้าท่ามกลางสายฝนหลังเลิกเรียน คิดว่าหากตัวเองเกิดเร็วกว่านี้สักสิบปี ยี่สิบปีก็คงจะดี

ขณะที่เขาเดินก้มหน้าร้องไห้ ก็ได้ยินเสียงของสุนัขดังแว่วมา ในตอนแรกเขาไม่ได้สนใจนัก แต่สักพักเขาก็จับได้ว่าเสียงสุนัขที่ดังมานั้นฟังดูอ่อนแรงเหลือเกิน อุเมวากะหันรีหันขวาง แม้จะเป็นพื้นที่ละแวกบ้าน แต่ก็ใช่ว่าเขาจะคุ้นเคยทุกพื้นที่

เขาค่อยๆเดินไปตามทางค้นหาทิศทางที่ได้ยินเสียงแว่วมา จนกระทั่งพบลูกสุนัขขนสีน้ำตาลตัวน้อยนอนอยู่กับพื้นริมทาง พื้นที่เจิ่งนองน้ำฝนนั้นมีสีแดงปะปนอยู่

"เอ๋!?"

เด็กชายค่อยๆขยับเข้าไปใกล้ๆ เสียงร้องครางแผ่วเบากว่าเมื่อสักครู่เสียอีก เขาเข้าไปใกล้จนมองเห็นได้ว่ามันบาดเจ็บ ตัวสั่นหงึกๆดูน่าสงสาร บางทีมันอาจจะโดนรถชนหรืออาจจะโดนคนใจร้ายทำร้ายมา อุเมวากะก็ไม่แน่ใจนัก

ทำยังไงดีล่ะ?

นั่นคือสิ่งที่เขากังวล หากอุ้มมันไปที่บ้านเขาเองก็ไม่แน่ใจนักว่าที่บ้านจะว่ายังไง เมื่อปีที่แล้ว เขาเคยอุ้มแมวที่โรงเรียนกลับมาที่บ้าน ก็โดนตำหนิไปค่อนวันทั้งจากที่บ้านและที่โรงเรียนทำเอาเขาไม่กล้าทำอีก แล้วถ้าเป็นตัวนี้ล่ะ? แม้เขาจะมั่นใจว่าที่บ้านไม่ได้เป็นคนใจจืดใจดำที่จะไล่สุนัขบาดเจ็บได้ลงคอ แต่เขาก็ยังหวาดกลัวอยู่ดีตามประสาเด็กๆ

เด็กชายหันรีหันขวางอย่างลังเล ก่อนที่จะตัดสินใจวางร่มของเขาลงข้างลูกสุนัขเป็นกำบัง ก่อนที่ตัวเองจะวิ่งฝ่าฝนจากไป

+++++

"เบียทัน!!!"

เขารู้ดีถึงความผิดพลาดในอดีตที่ได้ทำลงไปและไม่อยากที่จะผิดซ้ำอีก อุเมวากะตะโกนอย่างบ้าคลั่งจนคอเริ่มแสบ ฝนเองก็กระหน่ำตกอย่างไม่ลืมหูลืมตา เขาวิ่งจนกระทั่งมาใกล้ๆกับที่ที่เขาได้พบกับเบียทันครั้งแรก

อุเมวากะเดินลัดเลาะไปตามซอกซอย จนกระทั่งทะลุมาถึงถนน ใกล้กับจุดที่เขาเคยวางร่มทิ้งไว้ก่อนจะวิ่งหนี

"เอ๋!?"

เขาไม่พบเบียทัน แต่กลับพบหญิงสาวคนหนึ่งนอนสลบอยู่กับพื้น

+++++

"ทำยังไงต่อล่ะทีนี้..."

อุเมวากะพ่นลมหายใจออกมา ขณะมองร่างของหญิงปริศนาที่นอนอยู่บนพื้นห้องน้ำในบ้านตัวเอง

เขาเคยแอบพาสัตว์เข้าบ้านมามากมาย แต่กะคนนี่เพิ่งจะเป็นครั้งแรกเนี่ยแหละ

แม้ว่าชายหนุ่มจะยังกังวลถึงสุนัขของเขาอยู่ แต่จะให้นิ่งดูดายปล่อยผู้หญิงคนนี้ทิ้งไปอย่างที่เคยก็เป็นไปไม่ได้ หลังตรวจสอบดูแล้วว่าเธอไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆและพยายามปลุกเรียกแล้ว เขาก็ตัดสินใจพาเธอมาที่บ้านอย่างไร้ทางเลือก

ถึงตอนนี้ เพราะว่าเธอตัวชุ่มโชกไปด้วยฝน ทำให้ชุดเดรสสีดำนั้นแนบลำตัวจนเห็นสรีระเด่นชัด นั่นทำให้เขาสับสนว้าวุ่นไปหมด

เมื่อสักครู่นี้เขาเพิ่งได้เช็คข้อความโทรศัพท์ พบว่าแม่ส่งข้อความมาว่าติดฝนหนักคงจะกลับดึก ตอนนี้ที่บ้านจึงไม่มีใครอื่นอีกเลย เขาลองโทรศัพท์ไปหาเพื่อนสาวที่สนิทกัน แต่กลับโดนตัดสายทิ้ง ท่าทางว่าจะยังโดนโกรธไม่หายจากการที่เขาไปล้อเลียนเรื่องความเป็นทอมบอยของเธอ

"โว้ย! ช่วยไม่ได้ล่ะ ขอโทษทีนะ แต่ฉันสาบานเลยว่าไม่ได้มีเจตนาไม่ดีน่ะ!"
อุเมวากะตะโกนกล่าวสาบาน ฟ้าก็ร้องดังครืนคล้ายกับจะตอบรับพอดี

ท้ายที่สุดแล้วเขาก็จัดการช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้สาวปริศนาใหม่อย่างทุลักทุเลด้วยพยายามหลับตาและไม่ให้เผลอสัมผัสส่วนสำคัญ ชุดเดรสแขนยาวถูกแทนที่ด้วยเสื้อยืดที่สกรีนรูปลูกหมาน่ารักๆ กางเกงขาสั้นและชั้นในที่เขาแอบไปขโมยมาจากห้องของพี่สาว จากนั้นก็พาร่างนั้นมานอนบนฟูกที่ห้องนั่งเล่นที่ปูไว้ก่อนแล้ว จัดแจงเปิดฮีตเตอร์คลายความเย็นจากฝน

มองดูเรือนผมหนาสีดำยาวที่ลีบเพราะซับน้ำ พอคิดว่ามันอาจจะทำให้ไม่สบายหรือเป็นปอดบวมอย่างที่เบียทันเคยเป็น เขาก็อดไม่ได้ที่ไปเอาไดร์เป่าผมของแม่มาเป่าให้แห้ง เกือบจะหยิบไดร์และหวีของเบียทันมาแล้ว โชคดีที่ยั้งตัวเองได้ทันควัน

"เฮ้อ...."

ชายหนุ่มถอนหายใจอีกครั้ง การดูแลคนนี่ยากกว่าดูแลหมาเสียอีก ขณะเป่าผมไปก็จ้องมองไปที่หน้าต่าง ฝนยังตกอย่างไม่มีท่าทีว่าจะหยุดเร็วๆนี้ เบียทันจะเป็นยังไงบ้างนะ... ในใจเขายังคงร้อนรน แต่ก็คิดว่าสภาพอากาศแบบนี้มันลำบากเกินไปจริงๆ ได้แต่หวังว่าจะไม่มีอุบัติเหตุอะไรเกิดขึ้นล่ะนะ

"เบียทัน รออาทันก่อนนะ..."

ผ่านไปสักพักจนผมของเธอแห้งสนิทฟูขึ้นอย่างที่เขาพึงพอใจ เขาก็กลับมาสังเกตหญิงปริศนาผู้นี้ชัดๆครั้งแรก ในตอนแรกที่พบที่พื้นข้างนอกนั้นสภาพของเธอแทบดูไม่ได้ แต่ตอนนี้หน้าที่ซีดเผือดนั้นก็เริ่มมีสีเลือดขึ้นมาบ้างแล้ว โครงหน้ารูปไข่สวย ขนตาเป็นแพยาว ปากสีกุหลาบ ทุกอย่างดูสวยงามลงตัวราวกับตุ๊กตาผู้หญิงในห้องของพี่สาว

อุเมวากะชักรู้สึกตัวเองเสียมารยาทไปเยอะแล้ว ถอนสายตาตัวเองออกมา รีบออกจากห้องนั่งเล่น เอาเสื้อผ้าที่เปียกฝนโยนเข้าเครื่องซักผ้า ก่อนจะไปยังห้องครัวเพื่อหาอะไรทานเป็นมื้อเย็น

ด้วยความขี้เกียจ ท้ายที่สุดจึงออกมาเป็นเมนูสุดง่ายอย่างบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป เขากลับมาที่ห้องนั่งเล่นเปิดโทรทัศน์ที่กำลังฉายข่าวสกู๊ปใหญ่ที่กำลังเป็นประเด็นในช่วงนี้ทิ้งไว้ แล้วนั่งซดบะหมี่ ก่อนจะนึกได้ว่าเมื่อสักครู่เจอกระเป๋าสตางค์ในชุดเดรส เขาก็ถือวิสาสะเปิดดู

"หือ? คุ้นๆจังแฮะ..."

เขาพบกับบัตรนักเรียนที่มีรูปชัดเจนว่าเป็นผู้หญิงคนนั้น ส่วนชื่อสกุลนั้น ช่างดูคุ้นเคยคลับคล้ายคลับคราว่าเคยได้ยินมาก่อน...

"อ๊ะ!?"

อุเมวากะหยิบบัตรนักเรียนนั้นขึ้นมาเปรียบเทียบกับชื่อของสกู๊ปข่าวในทีวี ตัวอักษรคันจินั้นตรงเป๊ะไม่ผิดพลาด

"คิโชวอิน..."

ใช่แล้ว! คดีการฉ้อโกงยักยอกทรัพย์ครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์วงการธุรกิจของญี่ปุ่นที่เพิ่งถูกเปิดโปงเมื่อต้นสัปดาห์ที่ผ่านมาจนกลายเป็นข่าวดังครึมโครมทั่วประเทศ! บริษัทคิโชวอินไงล่ะ!

____________________
ทำไมเบียทันดราม่าจังวะ ถถถถ

ข้างบนไม่ติด เอาใหม่ >>>/webnovel/3899/987

เชี่ย มีหลุดชื่อเรย์​ทัน 555555

เสร็จซักทีโว้ยสารบัญ ทำหมดทุกตัวก็หนักไม่ใช่เล่น กูต้องสำนึกในบุญคุณโม่งสารบัญมากๆที่เมื่อก่อนคอยทำให้ //ทำท่าสนุกจังโว้ยยยยย 555555555
อาริมะหาโมเมนต์ยากชิบหาย กูต้องไล่อ่านเผื่อตกหล่นอันไหนไป บางทีโผล่มาแค่ชื่อจนกูไม่รู้จะเขียนยังไงดี ทำไมบทน้อยขนาดนี้

>>28 โอ๊ะโอ เรย์กะคิมิดอลสินะ ท่าทางจะเป็นสาวเซ็กซี่ตรงสเป็คอุเมวากะได้ไม่ยาก
แล้วเบียทันเป็นยังไงบ้างอ่า ฝนตกด้วยนะนั่น กลัวเป็นอันตรายจริงๆ
ปล.อุเมวากะคุง รู้มั้ยว่าสาวสวยมักนำปัญหาที่ยุ่งยากมาให้เสมอนะ หึๆๆๆๆๆๆๆๆ

>>30 /กราบมึง โอ๋ๆ กูพัดให้นะ
สงสารอาริมะเหมือนกัน ไม่มีบทสักที โผล่มาแต่ละทีก็มาแค่อยู่ในประโยคบอกเล่าของคนอื่น 5555

>>27 ลุ้นจริงๆ นึกว่าจะเป็นเบียทันกลายร่างซะแล้ว แต่คู่นี้ก็น่าสนใจดีไม่เลว

>>28 เรย์กะคิมิดอลกับนายบ้าหมาเหรอเนี่ย เคมีอาจจะเข้ากันมากกว่าที่คิดนะ เจอสามัญชนที่ตัวเองเคยดูถูกมาดูแลเอาใจใส่เยียวยา เป็นไนซ์กายบ็อกแบ็กๆ ว่าแต่ผมแห้งแล้วมันจะม้วนเป็นหลอดอัตโนมัติหรือเปล่าวะ...
>>30 ขอบคุณมึงมาก มีคนช่วยพัดวีให้แล้ว กูบีบนวดให้ละกัน //บีบๆ นวดๆ

แปลไทยตอนใหม่มาแล้นนนน ขอบคุณโม่งแปลมากๆ

โอยยย กริ๊ดด​ด​ดด อ่านแปลไทยตอนใหม่แล้วท่านพี่แม่งน่ากลัวมาก นี่สิ น่าจะเป็นจอมมารสต๊อกเกอร์เบอร์หนึ่งของท่านเรย์กะ

>>34 เชี่ย555555555555 ม้วนเป็นหลอดอัตโนมัติ ถ้าผมไม่ม้วนอยู่แล้วจริงๆแม่งก็คงถูกผีสิงแล้วล่ะ น่ากลัวววว

ไปอ่านแปลไทยมาตะกี๊ ขอบคุณโม่งแปลล
อูยยยย ท่านพี่เจ้าคะ บ่าวในเรือนกราบขออภัยที่ไปเรียกใครก็ไม่รู้นอกเรือนว่าจอมมาร แต่ตอนนี้สัญญาแล้วเจ้าค่ะว่าท่านพี่นั้น เป็นผู้อยู่สูงสุดของห่วงโซ่อาหารอย่างชัดเจน

ท่านพี่แม่งจอมมารที่แท้จริง ​OJL
รู้เรื่อง​อะไร​บ้าง​คะเนี่ยยย

>>34 ผมม้วนหลอดอัตโนมัติ​ น่ากลัว​เชี่ยๆ 5555555 จริงๆ​แล้ววิญญาณ​ของท่านเร​ย์​กะ​อยู่ในผมหลอดซินะ ร่างมนุษย์​นี่แค่ตุ๊กตา​เชิด เป็นตัวหลอก แบบงูหางกระดิ่ง...

>>34 ม้วนเป็นหลอดอัตโนมัติ....กูนึกถึงก้นหอยมรณะว่ะ ม้วนเองไม่ต้องรอให้ใครมาม้วน

ท่านพี่ขา ท่านพี่คือผู้อยู่จุดสูงสุดของเรื่องอย่างจริงแท้ ร่างอวตารของท่านพี่ที่แบ่งภาคออกไป ความสามารถยังด้อยกว่ามากนัก ร่างอวตารเป็นจอมมาร แต่ท่านพี่คือพญามารเจ้าค่ะ ยุยโกะเป็นบอสใหญ่ แต่ท่านพี่คือบอสลับชัดๆ
แต่เรย์กะแม่งแกล้งนี่หว่า รู้ว่าทาคากิกลัวตัวเองขี้หดตดหาย ยังไปยืนล้อมกรอบคุยกับเขา ติดนิสัยเอ็นโจมาใช่มั้ยนั่น เจ้าแม่กาลีกับไรจิน ฟูจิน มาโปรดสัตว์ถึงที่ ดีใจไว้ซะ ทาคากิคุง ถถถถถถถถถถถถถถถ

แต่ท่านพี่ยิ้มมีนัยแบบนี้แปลว่ารู้อะไรเกี่ยวกับยุยโกะแน่ๆ แล้วใช่มะ ท่าทางยิ้มๆ ตอนบอกว่าเป็นญาติกับเอ็นโจนี่ดูจะไม่ธรรมดา
แล้วที่บอกว่ามีอะไรให้เรย์กะมาบอกตัวเองนี่คือเตรียมหนุนน้องสาวเต็มที่เลยใช่มั้ยคะ ทั้งชีวิตไม่ต้องกลัวล่ะเรย์กะ

>>41 อยากเห็นความคิดท่านพี่ว่ะ อยากรู้ว่ามีทัศนคติเรื่องนี้ยังไง ตั้งแต่งานวันเกิดยูกิโนะแล้ว กูอยากรู้ว่าสองจอมมารจะไปฟาดฟันกันในมิติที่คนธรรมดามองไม่เห็นมั้ย 5555555555555555

>>42 กูว่าสกิลล์ Enchantment ของยุยโกะใช้กับท่านพี่ไม่ได้ผล เพราะมีเกราะซิสค่อน lv.99 เท้าเรืองแสงกำบังอยู่ ลดทอนเสน่ห์ที่ผู้หญิงอื่นทอดสะพานมาหาท่านพี่เกือบหมด อีกคนที่ใช้ไม่ได้ผลน่าจะเป็นท่านอิมาริ เพราะชิงโดนร่ายเวทย์กลอนเสี่ยวจนแม่มดยุยโกะสตันท์ไปเองก่อน ถถถถถถถถ

>>42 "จอมมารเรอะ อย่ามาพูดให้ขำ ไปเกิดใหม่อีกสี่ร้อยปี ร้ายกว่านี้อีกสี่ร้อยเท่า แล้วค่อยผยองให้คนอื่นว่ามารร้ายก่อนเถอะ" by K. Takateru

>>42 กูอยากรู้มากกว่าว่า ถ้าเอ็นโจคู่กับเรย์กะจริงๆ อาณาจักรนั้นระหว่างเอ็นโจกับท่านพี่ใครจะเป็นเจ้า 555 แนวโน้มไปที่ท่านพี่สูง หุๆๆๆ ถวายพระพรองค์จักรพรรดิ ทรงพระเจริญ หมื่นปี หมื่นๆปี!!

>>44 กรี้ด่ดดดดดด ท่านพี่เจ้าขาา จำะไม่นอกใจไปแล้วเจ้าค่ะ ท่านพี่คือที่สุดแล้ว

>>43 นอกจากเกราะซิสค่อน ก็มีสกิลนินจาคอยสตอร์กน้องสาวด้วย ถถถ

>>45 กูว่าท่านพี่เนี่ยแหละ​ แบบ อ้าวไปเดทกันเหรอ วันนี้พี่ว่างงานพอดี หรือทำบังเอิญ​ไปเจอระหว่าง​เดท เป็นกขค.คอยขัดขวาง​ทึกฝีก้าว 555

>>44 ก๊ากกกกกก ยังไงนั่นก็ร่างโคลนนะ แต่ความสามารถด้อยกว่าตัวจริงเห็นๆ เอ็นโจจากจอมมารลดขั้นมาเป็นมินิบอสแล้วสินะ เมื่อเทียบกับท่านพี่
>>43 ถ้าเจอบอสยุยโกะในด่านซากุระราตรี บาร์ดอิมาริคงเดินหน้าเข้าจีบบอสด้วยสกิลชาร์มมิ่งรัวๆจนฝ่ายนั้นสตั๊นท์และถอยหนีไปเองแน่ๆ สำเร็จแล้ว บอสหนีไปแล้ว

>>45 ตะไมต้องถามในสิ่งที่เรารู้ๆกันอยู่ด้วยล่ะ ถถถถถถถ

แต่คนอื่นเขาระดับบอสกัน คาบุรากินี่อะไรหว่า บอสประจำด่านเหรอ หรือเป็นมอนไว้ให้ฟาร์มเลเวล ฟาร์มของ

เชี่ย ท่านพี่โคตรน่ากลัว ร้ายกาจ! ร้ายกาจมาก! ไม่มีอะไรเล็ดลอดสายตาได้เลยสินะ เอ็นโจดูไร้พิษภัยขึ้นมาเลยค่ะ กูสับสนกับฟิคหนักมาก นี่ออฟฟิเชียลจริงๆสินะ เลื่อนขึ้นเลื่อนลง ทำไมท่านพี่แผ่รัศมีจอมมารชัดขนาดนี้
คำว่าพักนี้น้องสาวปิดบังอะไรอยู่ทำกูคิดไกลมาก จะว่าไปเรย์กะไปบ้านวาคาบะจังนี่ต้องรู้แหงๆ คดีล็อคเกอร์ก็ด้วย เดือดร้อนเรื่องใหญ่ขนาดนี้แต่เรย์กะไม่เล่าให้ฟังเลย ท่านพี่ไม่น้อยใจนะ//ตบบ่าแปะๆ

ในที่สุดก็ขึ้น ม.6 แล้ว จะว่าไปก็ผ่านอะไรมาเยอะเหมือนกันนะ! ความสัมพันธ์กับหนุ่มๆในเรื่อง เทียบตอน ป.1 ก็พัฒนามาเยอะเหมือนกัน อย่างน้อยๆก็ได้แตะขอบเข้ามาในเฟรนด์โซนแล้ว!
แต่โรงเรียนก็ใจดีเหมือนกันนะ ส่งฟูจินไรจินมาให้ด้วย ถึงอาจจะเพราะอยากทดแทนให้จากคดีล็อคเกอร์ก็เถอะ โดนแยกห้องเพื่อทอนอำนาจมาตั้งนาน มีปีที่เรืองอำนาจมากๆถึงขั้นเกือบจะไม่มีกลุ่มเดียวกันอยู่ในห้องด้วยเลยนี่? ที่จริงวิธีแบ่งห้องนี่โรงเรียนก็พิจารณาพยายามบริหารทุกปีแฮะ คาบุรากิกับเอ็นโจนี่ก็โดนแยกกันตลอด นายตัวสำรองนี่ก็โดนแยกไม่ให้ไปปะทะกับ 3 แกนนำ Pivoine มาก

>>49 เป็นบอสประจำ​ดันเจี้ยนระดับสูง​ ที่โดนผู้กล้าเอ็นโจกดสคิปบทพูดรัวๆแล้วยึดอำนาจ​ ถถถถ

>>50 จริงๆ กูก็อยากเห็นห้องที่มีนายตัวสำรอง วาคาบะ คาบุรากิอยู่ด้วยกันนะ อยากรู้ว่าจะพังขนาดไหน สาวๆ มารุมล้อมกรี๊ดกร๊าดคาบุรากิ นายตัวสำรองพยายามห้ามแต่เอาไม่อยู่ คาบุตวาดคำเดียวเงียบ นายตัวสำรองแค้นเล็กๆ เลยไปชวนวาคาบะคุยด้วยบ่อยๆ นั่งติดกัน อ้างว่าอยู่สภานักเรียนเหมือนกันมีเรื่องต้องคุยกันเยอะ คาบุมองแค้นๆ มาไกลๆ ใครเป็นหัวหน้าห้องคงเยินหนัก

>>52 กูอยากเห็นตัวท็อป ตัวแรงมารวมกันมากกว่า แบบ เรย์กะ ซึรุฮานะ คาบุรากิ เอ็นโจ วาคาบะ อาริมะ ยัดเข้าไปในห้องเดียวแม่งเลย อยากรู้จะนรกแตกได้ขนาดไหน
>>51 น่าวงวาร

>>53 วงวารเถอะ ท่านเรย์กะคงผมร่วงหมดหัว คิ้วหายเกลี้ยง 555

อยากให้เร​ย์​กะ​กะอาริมะบทน้อยอยู่​ห้องเดียวกัน​บ้าง ต้องการ​บทและโมเมนต์​บ้าง ;_;

อ่านแปลไทยล่าสุดแล้ว อย่าดูถูกความเป็นซิสคอลของท่านพี่ ที่ถามเรื่อง 2 คนนี้กะเน้นว่าเรย์กะคิดยังไงคงพอจับสีหน้าได้อยู่ คงเป็นเรื่องที่ผู้ใหญ่คงจะจับหมั้นหมายแล้วล่ะแต่ท่านพี่เป็นห่วงความรู้สึกเรย์กะด้วยมั้งเลยถามเพื่อดูอาการ หรือไม่ก็ความเป็นซิสคอลทำให้หวงเรย์กะว่าจะไปหลงไอ้ 2 คนนี้หรือเปล่า ดูท่าเอ็นโจนายจะโดนท่านพี่จับตาดูแล้วล่ะพลังจอมมารช่วยนายไม่ได้แล้วเมื่อเจอเทพมาร

มวยคู่หยุดโลก ท่านพี่ vs เอ็นโจ นี่จะมีมาให้ดูเมื่อไหร่น้า~

ตอนใหม่นี่สัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่างระหว่างรุ่นพี่กับเอ็นโจ.... นี่คงมองเห็นอะไรแอบแฝงน่าห่วงกว่าคาบุรากี้อีกสินะถึงได้เทคำถามไปที่ฝั่งเอ็นโจเป็นส่วนใหญ่

>>52 หัวหน้าห้องก็น่าจะนายตัวสำรองมั้ยอ่ะ ปกติพวกกรรมการนักเรียนก็เป็นหัวหน้าห้องอยู่แล้วอ่ะ

ไม่มีใครทำสารบัญ​ท่านพี่ ท่านมหาเทพ​บ้างเหรอ ถถถ

>>60 .......
เมื่อคืนกูเพิ่งจะทำของทุกคนเสร็จไป//เหม่อมองไปที่แสนไกล
เดี๋ยวคืนนี้ทำของท่านพี่เพิ่มให้ก็ได้ ไหนๆก็รับช่วงต่อมาแล้ว

>>61 จะ ใจเย็นๆ ไม่ต้องบีบคั้นตัวเองนะมึง พักผ่อนก่อนก็ได้ เดี๋ยวหน้ามืดเป็นลมตายพอดี
ว่าแต่พูดถึงตอนสรงน้ำพระ กูเผลอนึกภาพท่านเรย์กะห่อสไบนุ่งชุดไทยไปวูบนึงนะ ก็เหมาะดีออก เป็นแม่หญิงเรไรไป

>>57 แต้มต่อ 10-1 ถือข้างท่านพี่ ใครจะลงฝั่งเอ็นโจแทงมา กูรับไม่อั้น
ความรู้สึกต่อไฟท์นี้เหมือนเอาไมค์ ไทสันไปตีกับนาซีม ฮาเหม็ดไม่ก็จับบัวขาวไปประกบเน โฮฟาฯอะไรซักอย่างว่ะ คลาสแม่งโคตรเหลื่อมล้ำ

>>62 เปล่าๆ กูไม่ได้กดดัน คือเห็นไม่มีสารบัญท่านพี่ก็กะจะทำให้อยู่แล้ว
>>63 โครตน่าสงสาร จริงๆสองคนนี้ความสามารถในการสตอล์กเรย์กะก็ไม่ได้ห่างกันนะ มีสกิลอ่านใจเหมือนกันด้วย ต่างกันที่ประสบการณ์ในการสวมหน้ากากและความโปรดปรานของเรย์กะต่างหาก ที่เอ็นโจแพ้ไม่เป็นท่า ถถถถถถถถ

>>64 ความโปรดปรานของเรย์กะ55555555
ท่านพี่ได้เกิน100แน่ๆ เอ็นโจน่ะหรอ หึ ติดลบเปล่ายังไม่รู้เล้ย!5555555

ความโปรดปรานของเรย์กะ.....กับคนเคยเห็นหน้ากูว่าน่าจะติดลบไปซักล้าน Orz
กูเรือเอ็นโจนะ แต่กูยังมองไม่เห็นทางที่เรย์กะจะมาลงเอยกับเอ็นโจได้ยังไงเลยว่ะ อนาคตโครตมืดมน 5555555555555555555

>>66 เคยโดกิโดกินะเว้ยยยย ถึงจะคนเคยเห็นหน้าก็เถอะะะะ

>>66 กูก็เรือเอ็นโจที่พักหลังๆ เริ่มถอดส่วนต่างๆ ของร่างกายไปไว้ตามเรือนั้นเรือนี้ แต่เอาจริงๆ กูก็ยังไม่เห็นวี่แววใครจะจบกับใครได้เลยว่ะ 555555555
ให้นางเป็นบราค่อนไปจนชั่วกาลปาวสาน ไม่ก็สายยูรินี่ดูน่าจะแฮปปี้สุดล่ะ ส่วนพวกผู้ชายก็นกกันไปให้หมด

>>67 โดกิโดกิ ก็แค่เห็นว่าหล่อดีนั่นแหละ ผญส่วนใหญ่เจอผชหล่อๆแบบตัวเป็นๆตรงหน้าก็โดกิโดกิอยู่แล้ว555555555

>>64 "หืม 'ความโปรดปรานของเรย์กะ' ฮะฮะฮะ...เหล่าซุนรันยุคนี้ช่างมีอารมณ์ขันเหลือเกินที่ล้อเล่นกันเยี่ยงนี้ คุณชายตระกูลเอ็นโจเองคงไม่พลอยเป็นไปด้วยหรอกสินะครับ ไอ้เรื่องเหลวใหลละเมอเพ้อพกว่าน้องสาวผมจะมีใจให้ตัวเองเนี่ย แหม...ก็นะ เท่าที่ทราบมาก็ดูเหมือนจะสำเหนียกบุญคุณของญาติที่รู้จักดี...คงไม่อาจหาญขนาดนั้นแน่ๆ จริงมั้ยครับคุณชายเอ็นโจ"
มโนว่าคงโดนท่านพี่ตอกราวๆ นี้

สุดท้ายก็คงจบกับคานซังที่หลายๆคนเคยพูดถึงอ่ะ

ไม่ก็ไปลงเอยกับตัวประกอบ A ที่ไม่เคยมีบท แบบ

10 ปีผ่านไป พวกเรามารวมตัวกันที่งานเลี้ยงรุ่น คุณสามีที่รักของฉันไม่ยอมมาเพราะเห็นว่ามีแค่ศิษย์เก่าของซุยรันเท่านั้น แหมจะเกรงใจอะไรไม่เข้าท่าก็ไม่รู้ ฉันอุตส่าห์อยากอวดคนรักให้คนอื่นๆเห็นบ้างจัง อ๊ะ นั่นตาคาบุรากิกับวาคาบะจังนี่ แหม ยังหวานชื่นกันเหมือนเดิมเลยนะ ส่วนทางนั้นก็ตาเอ็นโจ จะว่าไปเหมือนตานั่นจะยังไม่ได้แต่งงานสินะ แปลกจังเลย แต่ฉันชนะ โฮะโฮะโฮะ...

อะไรประมาณนี้

>>71 ถ้าจบประมาณนี้นี่กูกระอักเลือดจริงๆ นะเนี่ย ให้แต่งไปกับอุเมวากะคุง ช่วยกันตั้งฟาร์มหมายังแฮปปี้ซะกว่า...

>>69 บร้าาาา เขาเห็นกันมาตั้งแต่เล็กแต่น้อยเป็นสิบปี ชมไปก็เท่านั้นไม่เคยรู้สึกรู้สาอะไรซักครั้ง แต่แค่มาใส่คาดิแกนอยู่บ้านแบบสบายๆ ชมว่าน่ารักเหมือนกระต่าย เรย์กะถึงกับโดขิ โดขิเปิดโหมดฉุกเฉินเนี่ยนะ 55555555555555555

เรื่องนี้กูว่าคานซังมีลุ้นพระเอกที่สุดแล้ว น่าจะอันดับหนึ่งเลยด้วย

>>66 กูยังเชื่อมั่นอาการหมดอาลัยตายอยากของนางอยู่ววววววว ถ้าไม่คิดอะไรจริงจะหมดอาลัยตายอยากตอนเขาควงหญิงทำไม แถมตอนล่าสุดท่านพี่ดูจะเทคำถามไปที่เอ็นโจเป็นพิเศษด้วย น่าจะจับปฏิกริยาอะไรของเรย์กะได้แหล่ะ หรือไม่ก็ไม่ไว้วางใจเอ็นโจ

>>73 มึงง เพื่อนสมัยเด็กกูก็หล่อ พอเห็นมันสูท แถมใส่แว่นด้วย กูยังเผลอใจเต้นได้เลย
คือแบบเห็นคนที่เห็นบ่อยๆเปลี่ยนลุคและหล่อ จะโดกิโดกิก็ไม่แปลกนะ แถมมีมาชมอีก โอ๊ยโคตปกติ(สำหรับกูนะ)

>>75 กูมีเพื่อนหล่อคนนึง แต่เสือกรู้ไส้รู้พุงกันหมดแล้ว ไม่ว่าจะทำอะไรมากูไม่เคยโดขิโดขิซักครั้งเลยว่ะ 555555555555555555

กูก็มีเพื่อนหล่อนะ ลูกครึ่งด้วย ขาว สูง เห็นกันมาตั้งแต่เล็กๆ ทุกท่วงท่า ทุกสถานการณ์ บ้านอยู่ใกล้กัน พ่อแม่ยังแซวๆเลยว่าเป็นแฟนกันรึเปล่า เหมาะดีนะ ทั้งกูและมันขนลุกเลย กูไม่สามารถใจเต้นกับคนที่ตดอัดหน้ากูได้จริงๆ ต่อให้มันจะแต่งตัวหล่อมาขนาดไหนก็เหอะ

>>77 ตดอัดหน้า!!! เชี่ยยย กูขำ หมดหล่อเลยเพื่อน

>>76 >>77 อ่าวกูเป็นคนเดียวหรอว่ะ5555555 กูเคยอาบน้ำกับมันตอนเด็กๆด้วยนะ แต่กูกับมันไม่ได้สนิทมากขนาดรู้ไส้รู้พุงด้วยมั้ง(แบบพ่อแม่เป็นเพื่อนกัน พี่เป็นเพื่อนสนิทกัน สถานการณ์บังคับให้กูต้องรู้จักมันแต่ไม่ได้สนิทมาก5555)

จริงๆ น้องคันตะก็น่ารักดีนะ แอบคิดว่าพอวาคาบะแต่งออกไปแล้ว ในฐานะที่เป็นลูกชายคนโต น้องก็อาจจะสืบต่อร้านเค้ก เรย์กะมาเรียนรู้วิถีสามัญชนด้วยการทำงานพิเศษที่ร้านแล้วกลายเป็นมาสค็อตเรียกแขก กลายเป็นว่าโคโรเน่ขายดิบขายดี แต่นางทำได้แต่งานหน้าร้าน เพราะคันตะขีดเส้นตายประตูห้องครัวไว้ไม่ให้เข้า พอเสร็จงานคันตะก็ทำกับข้าวให้กินไปปฎิเสธไอเดียทำขนมบ้าๆ บอๆ ของเรย์กะไป ง้วย~~ น่าร้ากกกก

>>79 ก็ถ้าไม่เคยรู้จักมันมาก่อนเลย กูก็คงใจเต้นอะนะ เพราะมันหล่อจริง แต่เสือกเห็นกันมาตั้งแต่เล็ก พ่อแม่สนิทกัน เล่นด้วยกัน เรียนโรงเรียนเดียวกัน บ้านใกล้กันพ่อแม่เลยให้กลับบ้านพร้อมกัน พอขึ้นมัธยมแม่งชอบชิ่งไปหาแฟนที่อยู่อีกโรงเรียนหรือไปเถลไถลนั่นนี่แล้วให้กูช่วยโกหกแม่มัน เรื่องป่วงๆเลวๆเอามาทำกับกูหมด เรื่องดีๆหล่อๆเอาไปโชว์สาวอื่น ดอกมาก 555555555

>>80 มันดีงาม

>>80 ชอบคู่นี้น่ารัก

>>81 คนละเรื่องกับกูเลย เพื่อนกูแบบเจอกันทีเอาใจกูสารพัด แถมจีบกู อ่อยกูตลอด กูเลยไม่ค่อยอยากยุ่งมาก กลัว555555555 พอโตมา มันก็ยังทำท่าเหมือนจีบกูอยู่ทั้งๆที่กูมีแฟนแล้ว แล้วพอมาเจอมันในงานพรอมก็เลยแอบใจเต้นเล็กๆแต่ท่องไว้ในใจแฟนนั่งอยู่ข้างๆหายใจเข้าลึกๆ555555555

>>84 ความสนิทก็คงมีส่วนด้วยแหล่ะ ส่วนมากถ้าไม่ได้เห็นด้านแย่ๆเลวๆซะก่อน คงมีใจเต้นบ้าง

เออ เมื่อกี้กูจะสร้างเอกสารในกู๋ดอคเพื่อทำสารบัญท่านพี่ แต่สร้างไม่ได้ว่ะ สงสัยโม่งสารบัญล็อคฟังก์ชั่นไว้ ถ้ากูเอาสารบัญท่านพี่ไปใส่รวมกับอิมาริจะเป็นอะไรมั้ย

>>85 ไม่มีปัญหา ยังไงก็ทองแผ่นเดียวกัน~

>>85 กูถึงบอกไงว่าปกติ คือแบบเรย์กะก็ไม่ได้สนิท รู้ไส้รู้พุงเอ็นโจขนาดนั้นอ่ะ(เอ็นโจรู้ไส้รู้พุงเรย์กะ แต่เรย์กะไม่รู้ไง) ด้านแย่ๆก็มีไปหลอกใช้เขาแค่ตอนเด็กๆ กับทวงบุญคุณนิดๆหน่อยๆเอง

>>87 นิดๆหน่อยๆแต่ก็ถือว่าแย่สำหรับเรย์กะนะกูว่า ทวงบุญคุณได้ยิ่งกว่าพวกทวงหนี้โหดๆซะอีก 55555555555555555

ky เห็นพูดเรื่องทวงบุญคุณแล้ว กูคิดอยู่ว่าวันจันทร์กูจะได้เงินคืนจากเพื่อนกูไหม กูให้มันยืมเงิน 20 บาทไปเล่นไพ่ ถ้าสมมติไม่ได้ กูควรทวงมันยังไงดีวะ?

>>89 ทวงแบบ แก ไพ่ที่ไปเล่นสนุกปะ (แอคเหมือนนึกอะไรบางอย่างได้) ...เฮ้ย ถ้าจำไม่ผิดแกยืมตังไปใช่ปะ เท่าไหร่นะ 20 ปะ
กับอีกทาง
แก 20 กูล่ะ เอามา

>>89 ทวงในรูปแบบ ฝากซื้อน้ำ ซื้อขนมมูลค่าไม่เกินนั้นสิ ถ้ามันแบมือจะเอาตังก็บอก ตังที่มึงติดกูไว้ไง หรือจะซื้อของก็สะกิดๆมันบอกเอามายี่สิบบาทเด๊ะ กูใช้วิธีนี้อ่ะ ถ้าเพื่อนติดเงินเล็กๆน้อยๆ

>>91 ไม่ก็ขอที่ราคาแพงกว่า น้ำปั่นอะไรแบบนี้อ่ะ บอกว่าฝากซื้อหน่อยนะ แล้วให้แค่ที่เกิน บอกว่าที่เหลือมึงยืมกูไปไง ไรงี้

ตาม >>91-92 ใช้ให้ไปซื้ออ่ะได้ผล กูทำบ่อย

เมื่อเช้ากูเข้าไม่ได้เหมือนเว็บจะล่ม(?) ใช่ป่าววะ
เป็นเพราะอำนาจจอมมารอีกรึเปล่า 555

แค่โดนแซวว่าแต้มต่อสู้ท่านพี่ไม่ได้ก็งอนแล้วเหรอวะ ว้ายๆ จอมมารขี้ใจน้อย

กูกลับไปอ่านเรย์กะตอนแรกๆรอบใหม่อ่ะมึง ละโมเม้นต์ที่อิมาริอธิบายท่านพี่คือแบบภายนอกอ่อนโยนแต่ภายในดำมืดมาก โอ้ยยยชอบตัวละครนี้ละตอนล่าสุดแบบบอสลับมากๆ เป็นแบ็คให้เรย์กะที่ทรงอานุภาพมากจริง

มีความแอบมโน ว่าอนใหม่ที่ท่านพี่เน้นตรงเอ็นโจกะยุยโกะเป็นญาติกัน อาจสื่อว่าญาติกันยังจะหมั้นเลย พี่น้องก็.... รึท่านพี่อาจไม่ใช่ลูกแท้ๆของทานุกิ เรือท่านพี่ก็มาอีกครั้ง

>>97 มึงคิดเหมือนกู55555555 (นี่อุตส่าเงียบๆไม่พิมออกมาละนะ เพราะรู้ตัวว่ามโนมาก)
กูรักท่านพี่ อยากให้เรือท่านพี่เข้าวิน

>>95 โดนแซวนิดๆหน่อยๆ ทำเว็บล่มอีกแล้วเหรอ ท่านจอมมารชูสุมอย ถถถถถถถถถถถถถถถ

>>97 ตอนอ่านตอนนั้น กูล่ะนึกว่าท่านพี่สนใจยุยโกะซะอีก ไม่แน่ตอนจบแฟนที่ท่านพี่ควงมาเปิดตัวที่บ้าน อาจจะเป็นยุยโกะก็ได้นะ 5555555555

>>100 ม่ายยยยยยยยยย ไม่เอ๊าาาาาาา มึงอย่าพูดเป็นลาง โฮฮฮฮ ท่านพี่ผู้แสนดีเพอร์เฟคของกูไม่หลวงเสน่ห์ยุยโกะหรอก อย่างที่ใครบอกว่าว่ามีความซิสค่อนคุ้มกันอยู่น่ะ

สงสัยกูเป็นคนเดียวที่คิดว่าพล็อตล่าสุดมันแบบ ท่านพี่รู้จักกับยุยโกะแล้วบังเอิญเป็นจอมมารเหมือนกัน มีภาพลักษณ์อ่อนโยนแต่จิตใจดำมืด เลยดูกันออก ยุยโกะบอกท่านพี่ว่าเอ็นโจเป็นคู่หมั้น ท่านพี่เลยแอบสืบจากเรย์กะนิดหน่อยแต่จริงๆก็มีข้อมูลแล้ว เจอกันรอบหน้าค่อยบลัฟกันใหม่ ออกแนวคู่กัดที่ต้องเจอกันบ่อยๆเพราะทำธุระกิจด้วยกัน 55555
ยุยโกะรู้ว่าเอ็นโจชอบเรย์กะ ตอนงานชมซากุระก็แกล้งพูดเหมือนจะให้เรย์กะเข้าใจผิดว่าเอ็นโจกำลังคบกับยุยโกะ เอ็นโจเลยขมวดคิ้ว แต่ทำไรไม่ได้มากเพราะถ้าทำให้อีกฝั่งไม่พอใจมันจะส่งผลกระทบต่อด้านอื่นๆ
เรื่องราวผ่านไปเอ็นโจต้องเข้าพิธีแต่งงานกับยุยโกะ คาบุรากิก็ยืนตบบ่าเรย์กะปุๆอยู่ในงาน แล้วท่านพี่ก็มาเปิดโปงการทุจริตของตระกูลยุยโกะ(โดยได้ความช่วยเหลือจากตระกูลคาบุรากิและ ตระกูลเอ็นโจที่คอยช่วยเหลือลับๆ)
เกิดเป็นตำนานใหม่ของซุยรัน สามตระกูลผู้ยิ่งใหญ่ผนึกกำลังช่วยเหลือกัน ตระกูลคิโชวอิน+ตระกูลเอ็นโจช่วยเหลือทายาทตระกูลคาบุรากิให้ได้ครองรักกับหญิงสาวต่างชนชั้น ตระกูลคิโชวอิน+ตระหูลคาบุรากิร่วมมือกันพาตระกูลเอ็นโจหลุดพ้นจากมารร้าย สายสัมพันธ์สามตระกูลแน่นแฟ้น ภาคต่อมาติดตามได้ในรุ่นลูกที่น่าจะวายป่วงมากกว่ากัน

>>100 สวัสดีร่างแยก....

>>102 มึง วางถุงกาวลงก๊อนนนน

>>100 อาจจะไม่ใช่ยุยโกะ
จริงๆ​แล้วท่านพี่สนใจชูสุเกะคุงต่างหากล่ะ //เผ่น

>>102 อะหือ ถุงกาว ถถถถถถถถถถถถ
กูอยากเห็นแฟนท่านพี่ว่ะ จากการที่ท่านพี่กลับดึกๆวาเลนไทน์ ไวท์เดย์ กูว่าท่านพี่ต้องมีแฟนแน่ๆ จะมีเฉลยมั้ยน้อ

สรุปคือท่านพี่กลับดึกเพราะไปดินเนอร์​กับเอ็นโจในวันไวท์​เดย์

>>106 กูตั้งเป้าว่าเป็นท่านไอระไว้ก่อน ไม่ก็สามัญชนแบบ Aโกะ แลดูท่านพี่ลับๆ ล่อๆ ไม่ยอมพาเข้าบ้าน แถมเรย์กะยังย้ำหลายรอบว่าถ้าแฟนท่านพี่เป็นคนแปลกๆ คงรับไม่ได้ น่าจะเป็นบทพิสูจน์ใจอย่างหนึ่ง

>>107 อ่อ ที่เข้าหาน้องสาวเขาเพราะมีจุดประสงค์อยู่ที่พี่ชายนี่เอง ที่ต้องปิดบังหลบๆซ่อนๆเพราะเป็นคนรักเพศเดียวกัน สุดท้ายยุยโกะชี้ช้ำที่ไม่สามารถแทรกกลางระหว่างคนรักทั้งสองได้ จึงลงเอยกับเรย์กะแทน แฮปปี้เอนดิ้ง
>>108 กูก็อยากให้เป็นไอระเหมือนกัน 5555555

>>107 ไอ้ตอนงานวันเกิด​ยูกิ​โนะ​ที่ยิ้มให้กันนั่น ไม่ได้เป็นฉากมาคุฟาดฟันในมิติอื่น แต่เป็นฉากใส่สกรีนโทนฟรุ้งฟริ้งซินะ 55555

>>110 เธอคืออีกครึ่งที่ฉันตามหาชัดๆ ร่างโคลนของกันและกันขนาดนั้น

>>110 โถ กูนึกพล็อตเป็นนิยายวายได้เลย 555555555555555555555555

>>108 >>109 ทำไมเป็นท่านไอระอ่ะ เอาจริงๆท่านพี่กับไอระแทบจะไม่สนิทกันเลยนะ ท่านพี่เคยคุยกับกับไอระก็แค่เพราะท่านพี่รู้ว่าเรย์กะสนิทกับไอระเลยไปปรึกษาเรื่องน้องเอง ไม่มีโมเม้นอะไรเลย5555555(ตอนไปเที่ยวด้วยกันก็ดูเป็นแบบ นั่นเพื่อนน้องไรงี้อ่ะ ไอระยังดูสนิทกับท่านอิมาริมากกว่าท่านพี่อีก)

>>113 ก็เพราะไม่มีสาวคนอื่นอีกแล้วไง.... ไม่งั้นก็เหลือแค่ริรินะล่ะ....

>>114 อาจจะคดีพลิก แท้จริงท่านพี่กับท่านยูริเอะกำลังคบกันแบบลับๆในมุมมืดของสังคมก็ได้...

>>114 มีนะ เราเองงงง//ชูมือสองข้าง
แต่จะว่าไปเอาจริงๆ เรย์กะนี่ไม่ค่อยรู้เรื่องคนอื่นเท่าไหร่เลยนะ ท่านพี่มีสาวไหนบ้างก็ไม่สืบอะไรเลย เรียกได้ว่าเป็นพวกไม่ยุ่งเรื่องชาวบ้าน รู้แค่เท่าที่เขาบอกสินะ

กูว่าท่านไอระหรือยูริเอะไม่ใช้อะ ถ้าใช้ท่านพี่คงพามาแนะนำเรย์กะแล้ว

>>115 น่ากลัวพิลึก ยูริเอะจริงๆก็ไม่ได้เป็นสาวอ่อนหวานเหมือนที่เรย์กะบรรยายเท่าไหร่ตามที่เพื่อนโม่งเคยตั้งข้อสังเกตเรื่องคาบุอ่ะ

>>113 ก็เป็น "ผู้หญิงคนเดียว" ที่มีบทกับท่านพี่หลายหนอ่ะ ไอระก็สนิทกับเรย์กะ ตอนมัธยมท่านพี่กับไอระก็อยู่ในสโมสรด้วยกันก็คงมีคุยกันบ้างล่ะ ท่านพี่ก็เคยไปขอร้องไอระให้ช่วยสอนทำช๊อกโกแลตให้เรย์กะ ไอระมาบ้านคิโชวอินกี่ครั้งไม่รู้ไม่มีบรรยายถึง แต่ที่แน่ๆมาครั้งนึงชัวร์ ท่านพี่ก็คิดจะพึ่งพาไอระในเรื่องนี้ ไปเที่ยวสวนสนุกด้วยกัน ไอระก็ดูสนิทสนมกับอิมาริด้วย ก็ตามเหตุผลนั้นล่ะ ไม่งั้นท่านพี่คงได้ลงเอยกับอิมาริแน่ๆเพราะไม่มีใครอีกแล้ว

>>117 ก็อย่างที่มีคนเคยพูดไว้ในกระทู้ก่อนๆ ถ้าท่านพี่มีแฟนแล้วเปิดตัวไม่ได้ซักที ไม่ต่างชนชั้นก็เพศเดียวกันอ่ะ

>>120 เพศเดียวกันก็คงไม่ใช่นะ ไม่งั้นในมุมมองท่านอิมาริต้องมีกล่าวถึงบ้าง และมันขัดๆกับความเป็นซิสค่อนในตัวท่านพี่...อย่าหาว่ากูเหยียดนะ แต่กูไม่เคยเห็นเกย์เป็นซิสค่อมาก่อนเลยว่ะ

กูมายกมือเรือท่านพี่ท่านไอระ อย่างหลายโม่งที่บอก บทกับท่านพี่ก็มีท่านไอระนี่แหละที่กูเห็นอยู่ด้วยกันบ่อยกว่าผู้หญิงคนอื่น กูเดานะ ถ้าคบกันหรือเดตกันเค้าอาจจะไม่ได้ปิดแต่ท่านเรย์กะไม่รู้เองมากกว่า555555 คือกูเห็นนางไม่ค่อยลงมือสืบอะไรเองเท่าไหร่(น้องแว่นไม่นับ อันนั้นยกข้อมูลให้เป็นของขออภัยโทษให้ริรินะ) แต่ถ้าสมมติเดต กูว่าท่านพี่ก็ไม่น่าจะบอกล่ะมั้ง ฟีลแบบว่าถ้าน้องถามพี่ก็บอกถ้าน้องไม่ถามพี่ก็ไม่อะไร ซึ่งกูคิดว่าแบบนี้เป็นไปได้โคตรสูง กูเดาใจท่านพี่ไม่ออก แต่แค่กาวเล่นๆ มองแบบที่เอี่ยวกะท่านพี่นะ >ด้วยความที่ท่านไอระน่าจะสนิทกับพี่น้องบ้านคิโชวอินในระดับนึง(มากกว่าสาวๆคนอื่นข้างนอก) ละดูจากที่สนิทกับท่านอิมาริด้วยแสดงว่ามากกว่าระดับนึงไปแน่นอน แล้วดูจากที่ท่านพี่พูดคุยด้วย ดูจากที่ไปเที่ยวไปไหนด้วยกัน ความสัมพันธ์ค่อนข้างดีมากเลยนะถ้าเทียบท่านพี่กับผู้หญิงคนอื่นๆ กูว่าถ้าเป็นท่านไอระจริงๆ สองคนนี้น่าจะคุยๆหรือเดตกันอยู่ท่านพี่ถึงไม่ได้พูดอะไร(วันที่เกี่ยวกับความรักบางวันที่พี่ก็ดูยุ่งๆใช่ไหม? ถ้าไม่เกี่ยวกับทำตัวให้ยุ่งเองเลี่ยงช็อกโกแลตก็น่าจะต้องมีคู่ล่ะ) แต่สำหรับกูนะ ถ้าท่านพี่จะคบใครถ้าใครไม่ถามคงไม่บอกอะ อันนี้ความรู้สึกกูล้วนๆไม่มีตรรกะใดๆ แต่ก็เคยลองคิดดูนะ ถ้าพี่ชายกูที่กูชอบอ้อนบ่อยๆมาบอกว่าคนที่เราชอบปลื้มมโนบ่อยๆว่าเป็นอัศวินงู้นงี้ตอนนี้เดตกันอยู่ กูว่ากูตกใจอะ แต่คงไม่ถึงขนาดเป็นเหตุผลที่บอกไม่ได้ ตอนนี้กูหาอะไรมาอ้างอิงท่านพี่กับท่านไอระไม่ได้เลย แต่กูชิพเพราะกูชอบ มั้งๆที่โมเมนต์ก็แทบไม่มีแท้ๆ ถถถถถถถถถถ

>>122 กูก็ชอบคู่ท่านพี่ไอระนะ อยากให้มีบทมีโมเมนต์มากกว่านี้จัง ดูเป็นผู้หญิงที่มีความสัมพันธ์กับท่านพี่ดีกว่าผู้หญิงคนอื่นๆอ่ะ

>>122 ไปเที่ยวไปไหนด้วยกัน กูอ่านแล้วรู้สึกเหมือนหลายครั้ง จริงๆแค่ครั้งเดียวบวกกับเรย์กะชวน(หรือกูตกหล่นตอนไหนไปรึเปล่า) ที่คุยกันก็แค่ครั้งเดียว ตอนท่านพี่รู้สึกว่าต้องทำอะไรซักอย่างกับช็อกโกแลตไร้รสชาติ

และจริงๆ มันนานมากแล้วด้วย5555555

เอาจริงนะ มันไม่มีทางใช้ท่าไอระหรือท่านยูริเอะแน่ๆ ต่อให้ท่านพี่ไม่พูดแต่ท่านไอระหรือท่านยูริเอะ(ที่ยังติดต่อเรย์กะอยู่เรื่อยๆ)ยังไงก็ต้องมีมาบอกบ้างว่าคบกับท่านพี่อยู่นะอะไรแบบนี้
ปล.แต่ถ้าชอบยังไงก็มโนกันตามใจชอบเลยมึง

>>124 กูเขียนเขียนแล้วมันดูเยอะแต่จริงๆมันก็แค่ครั้งเดียวนั่นแหละ....ล้องห้าย

>>126 เอาน่ะ ชอบก็ชิพไปเหอะ อย่าได้แคร์
บางเรื่องนะ ตัวละครเจอกันแค่ครั้งเดียว คุยกันก็ไม่เคยคุย เฉี่ยวชายแขนเสื้อกันในช่องก็มีคนเอามาจิ้นต่อยอดได้ ไม่เห็นจะแปลกอะไรเลย

>>127 +1ค่ะมึง บางคู่เค้าไม่เคยรู้จักกันกูก็ชิบมาแล้ว//เรือผีที่แท้ทรู

ต่อจาก >>>/webnovel/3899/943-944 ตอนแรกก็ว่าจะเขียนดีๆไม่ออกทะเล แต่พอเขียนจริงนี่เข้า New world นำหน้าพวกลูฟี่เลยทีเดียว
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เช้าวันต่อมาข่าวก็แพร่กระจายไปทั้งโรงเรียนเหมือนกระแสน้ำตอนเขื่อนแตก ข่าวอุบัติเหตุที่ฉันเตะบอลใส่หน้าคิโชว์อิน เรย์กะ จนล้มหัวฟาดพื้นถูกตัดแต่งเป็นฉันจงใจเตะใส่คิโชว์อิน เรย์กะจนล้มหัวฟาดพื้นเพื่อล้างแค้นกับเรื่องเมื่อตอนงานโรงเรียน…
และมันช่างน่าตลกที่หลายๆคนเชื่ออย่างหลังกันเป็นส่วนใหญ่ จนตอนนี้ ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าเข้าใกล้ฉันและผู้ชายที่ไม่ใช่ผู้อยู่ในเหตุการณ์ก็เริ่มมองฉันแปลกๆ โดยเฉพาะพวกสภานักเรียนที่มองฉันด้วยสายตาที่แปลกกว่าคนอื่นๆมากจนฉันกลัว…
แต่ฉันก็พยายามทำตัวเป็นปรกติที่สุดเท่าที่จะทำได้ ตอนนี้คิโชว์อิน เรย์กะนอนโคม่าอยู่ที่โรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง ในความดูแลของหมอที่เก่งที่สุดในประเทศ แน่นอนว่าตระกูลของฉันออกค่ารักษาทั้งหมด รวมทั้งค่าเสียหายที่ทางฝั่งตระกูลคิโชว์อินเรียกร้องมาด้วย
ที่จบลงแค่จ่ายค่าเสียหายนั้นต้องขอบคุณสมาชิกในชมรมฟุตบอลทุกๆคนที่ทำให้ฉันรอดพ้นจากชะตากรรมอันเลวร้ายมาได้ สมาชิกชมรมที่เห็นเหตุการณ์ช่วยกันยืนยันจนท่านประธานคิโชวิอินใจอ่อน
แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ยังคงต้องไปเยี่ยมคิโชว์อิน เรย์กะทุกวัน ดังนั้นหลังจากซ้อมเสร็จ ฉันก็ออกไปหาซื้อของฝากสำหรับเยี่ยมผู้ป่วยและไปหาคิโชว์อินที่โรงพยาบาล…ฉันทำแบบนี้มาราวๆ 2-3 วันแล้วล่ะ
“มาได้ซักทีนะ…” คนแรกที่ออกมาต้อนรับฉันที่หน้าห้องของคิโชว์อิน เรย์กะคือพี่ชายของเธอชื่อคิโชว์อิน ทาคาเทรุ นับตั้งแต่คิโชว์อิน เรย์กะนอนเป็นผักอยู่บนเตียง เจ้าตัวก็อยู่เฝ้าเกือบทั้งวัน ทุกวัน
และสายตาที่เขาจ้องมองมาที่ฉัน มันเหมือนกับพญายมราชกำลังจ้องมองคนบาปอยู่เลย…
“วันนี้ผมติดซ้อมใหญ่เลยมาช้าน่ะครับ”
“คงไม่ได้ทำใครเจ็บเพิ่มหรอกนะ?”
“…”
ฉันพูดอะไรไม่ออก ในขณะที่คุณทาคาเทรุมองฉันไม่วางตาระหว่างที่นั่งอยู่บนโซฟาที่มุมหนึ่งของห้อง ฉันก็ได้แต่เดินตัวสั่นไปเปลี่ยนดอกไม้ในแจกันและเลื่อนเก้ามานั่งข้างเตียงของคิโชว์อิน
ในวันนี้คิโชว์อิน เรย์กะก็ยังคงสวยงามเหมือนเดิม เหมือนตุ๊กตาฝรั่งเศสขนาดเท่าคนจริงที่สวมชุดผู้ป่วยอยู่ ฉันนั่งเฝ้าและมองใบหน้าอันวิจิตรงดงามหาสิ่งใดเปรียบจนเวลาผ่านพ้นไประยะหนึ่ง ฉันจึงสำเหนียกตนเองได้ว่า…เมื่อก่อนฉันกลัวคิโชว์อิน เรย์กะเพราะอะไร?
เพราะเธอเป็นลูกสาวของประธานคิโชว์อิน เพราะเธอเป็น Pivoine หรือเพราะเธอเป็นเธอ……ฉันกลัวเพราะฉันแค่ไม่เข้าใจตัวเธอเท่านั้นเอง…พอได้อยู่ใกล้ๆและทำความเข้าใจสิ่งรอบตัวเธอแล้ว ฉันไม่รู้สึกกลัวเธอแม้แต่น้อย
“หมดเวลาของนายแล้ว…กลับไปได้แล้ว”
“…ครับ”เพราะฉันกลัวพี่ของเธอมากกว่าอะนะ…
หลังจากเหตุการณ์วันนั้นก็ผ่านได้ 5 วันแล้ว คิโชว์อินก็ยังนอนโคม่าเหมือนเคย แต่ที่โรงเรียนฉันกลับต้องเจอเรื่องที่ฉันไม่เคยได้เจอกับตัวเองมาก่อน
“ฝีมือใครเนี่ย…”
บนโต๊ะของฉันในห้องเรียน มีคนมาเขียนคำว่า ‘ไอ้ฆาตกร’ ตัวโตๆไว้ ตอนพักเที่ยงก็มีคนสกัดขาฉันจนล้ม ข้าวที่ซื้อมาก็หกเลอะเต็มพื้นจนอดกิน ตกเย็นก็มีคนแอบเอากระเป๋าของฉันไปซ่อน กว่าจะหาเจอเสียเวลาไปเยอะ จนคุณทาคาเทรุหัวเสีย…
ทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยเนี่ย…แต่ว่า…ก็สมควรแล้วล่ะ ฉันพยายามจะแก้มือด้วยการมาโรงเรียนตอนเช้าตรู่ ตอนเที่ยงก็ห่อข้าวมากินเองไม่วุ่นวายที่โรงอาหารและสุดท้ายตอนซ้อมก็เอากระเป๋าไปซ่อนเอง เป็นแบบนี้ไปจนถึงจบสัปดาห์แรก…
พอเริ่มสัปดาห์ต่อมาก็มีเรื่องเซอไพรซ์กับฉันอีกแล้ว…ในเช้าวันจันทร์ ครบรอบ 1 สัปดาห์ของเหตุการณ์นั้น สมาชิกสภานักเรียนคนนึงก็เข้ามาทักทายฉัน

“ว่าไงครับท่านประธานชมรมฟุตบอล?”
“ก็เรื่อยๆ ถึงช่วงนี้จะมีเรื่องลำบากเล็กๆน้อยๆพอเป็นสีสันชีวิตก็เถอะ”
“ม่ายๆ ผมไม่ได้หมายถึงเรื่องที่คุณโดนแกล้ง…ผมหมายถึงเรื่องของยัยคิโชว์อิน…รู้สึกยังไงบ้างที่ได้ล้างแค้นพวก Pivoine?”
“หา!? ล้างแค้น!? พูดเรื่องอะไรน่ะ!?”
“ชูว์…อย่าเสียงดังไป…ผมรู้นะครับว่าในใจลึกๆคุณอยากทำแบบนี้มานานแล้ว หลายคนในซุยรันก็เหมือนกัน อยากจะกระชากหน้ากากผู้ดีจอมปลอมของพวก Pivoine อยากจะผลักพวกมันลงเหว…อยากจะทำลายล้างพวกหนอนติดปีกอย่าง Pivoine..”
“เอ่อ…ผมว่าคุณว่า Pivoine แรงไปนะ จริงพวกนั้นนิสัยไม่ดีแต่ก็แค่บางคน อย่างคุณคิโชว์อินเองก็ช่วยคนอื่นๆมามากนี่”
“ใช่ คิโชว์อิน เรย์กะ ต่อหน้าทำเป็นคุณหนูแสนดีแสนบอบบาง แต่ลับหลังก็เป็นได้แค่นังร่านเที่ยวหาผู้ชายไปวันๆ นั่นแหละ”
“นี่!”
“เอาเป็นว่า..”สมาชิกสภานักเรียนจู่ๆก็ยื่นการ์ดเชิญแปลกๆให้ฉัน การ์ดเชิญร่วมงานเลี้ยงน้ำชาเวลา สี่โมงเย็น ที่อาคารเก่าที่ถูกปิดร้างรอวันรื้อทิ้งนี่…ได้ยังไงกัน… “ผมเชื่อว่าคุณต้องมา…”
“…” แล้วตลอดวันนั้นฉันก็ได้คิดว่าจะไปไม่ไปดี จะเอาไปปรึกษาใครคงไม่ได้..แต่จะทิ้งไปเฉยๆก็ไม่ได้เหมือนกัน…ทำไมฉันต้องมาพัวพันกับเรื่องบ้าๆพวกนี้ด้วยเนี่ย…แค่เรื่องบังเอิญเรื่องเดียวแท้ๆ…
.
.
“สมแล้วที่เป็นกองหน้าอันดับหนึ่งของประเทศ คุณไม่ทำให้ผมผิดหวังจริงๆด้วย” สมาชิกสภานักเรียนคนเดิมออกมาต้อนรับฉันด้วยหน้ากากจิ้งจอกแบบที่ขายในงานวัดปิดบังใบหน้า
“ฉันไม่ว่างทั้งวัน มีธุระอะไรก็ว่ามา”
“รุนแรงจังนะ แต่ไม่เป็นไร เข้ามาร่วมงานเลี้ยงก่อนสิและขอโทษด้วยที่ลืมแนะนำตัวแต่ผมคงเปิดเผยตนเองไม่ได้ เรียกผมว่า ’ลูคุง’ แล้วกันนะ” เฮ้อ..แต่ว่าแล้วลูคุงก็พาฉันเข้าในอาคารที่เหมือนจะพังลงมาได้ทุกเมื่อ ลูคุงพาฉันเดินลึกเข้าไปในอาคารและลงไปชั้นใต้ดิน
ชั้นใต้ดินของอาคารมีประตูที่ใช้การได้เพียงบานเดียว ลูคุงเปิดประตูออกเผยให้เห็นถึงความลับที่ถูกซ่อนอยู่ที่นี่ ที่ซุยรันแห่งนี้…
ในห้องสี่เหลี่ยมกว้างพอๆกับห้องเรียน 2 ห้อง มีไฟส่องสว่างเจิดจ้า บนกำแพงฝั่งซ้ายมีจอมอนิเตอร์มากมายราวๆ 100 จอเห็นจะได้ ถัดจากจอก็เป็นบอร์ดขนาดใหญ่ที่มีรูปของสมาชิก Pivoine ทุกคนอยู่ กำแพงตรงกลางด้านหน้าของฉันเป็นธงผืนใหญ่ ธงดอกโบตั๋นที่ถูกกากบาททับไว้ และกำแพงฝั่งขวามีประตูเหล็กหนาด้วย
กลางห้องมีนักเรียนชายทั้งหมด 9 คน แต่ละคนก็สวมหน้ากากปิดบังใบหน้าไว้เหมือนลูคุง… ทั้งหมดนั่งล้อมโต๊ะกลมกันที่กลางห้อง…
“ห้องนี้มัน..”
“เชิญนั่งครับ…”ลูคุงไม่ฟังคำถามของฉัน แต่ฉันก็จำใจนั่งในโต๊ะที่ว่างอย่างจำยอม ลูคุงพยักหน้า ทุกคนที่นั่งพยักหน้าและลูคุงก็เริ่มอธิบายสถานการณ์ให้ฉันฟัง
“เอาล่ะ เพื่อความปลอดภัยของคุณเอง ผมขอเรียกคุณว่าเอสคุงแล้วกันนะ เอาล่ะ เอสคุง ผมขอต้อนรับเข้าสู่ ‘สภานักเรียนใต้ดิน’ และผมคือประธานคนปัจจุบันชื่อลูคุง “
“สภานักเรียนใต้ดิน?”
“ใช่แล้ว เนิ่นนานหลายทศวรรษ ซุยรันตกอยู่ภายใต้อำนาจมืดของ Pivoine พวกเราสภานักเรียนก็ได้ต่อกรกับพวกมันแค่บางครั้งบางคราว จนกระทั่งท่านประธานนักเรียนคนหนึ่งชื่อ อุเมซึกิ หรือที่รู้กันในชื่อ อุซึกิคุง ประธานสภานักเรียนใต้ดินรุ่นแรก ได้ก่อตั้งสภานักเรียนใต้ดินขึ้นมาเพื่อเป็นอีก 1 กำลังในการต่อกรกับอำนาจมืดของ Pivoine!”
“..แล้ว”
“ในเมื่อพวก Pivoine มักใช้อำนาจมืดของครอบครัวเล่นงานและสร้างความเดือดร้อนให้นักเรียนคนอื่น ไฟต้องเจอไฟ ความมืดต้องเจอกับความมืด ความชั่วต้องเจอกับความชั่ว พวกเราเล่นเกมนอกกฎกับพวก Pivoine เพื่อทำลายพวกมันให้สิ้นซาก…ถ้ายังไม่เชื่อ..บูตะคามิคุง..เอายัยนั่นออกมาโชว์ซะสิ”

ว่าแล้วคนที่อ้วนที่สุดในกลุ่มก็เดินไปเปิดประตูเหล็ก และเดินเข้าไป ไม่ช้าก็ได้ยินเสียงลาก เสียงใกล้เข้ามาเรื่อยๆ และยิ่งใกล้เข้ามาเท่าใด หัวใจของฉันก็เต้นรัวไม่เป็นจังหวะ..อย่าเป็นสิ่งที่ฉันคิดเชียว…แต่มันดันใช่…
บูตะคามิคุงลากเด็กผู้หญิง ม.ต้นคนหนึ่งออกมาจากห้อง เธอโดนมัดไว้ด้วยโซ่เหล็ก เสื้อผ้าก็ขาดจนเกือบเปลือย ทั้งตัวเต็มไปด้วยแผลฟกช้ำและแผลอื่นๆ อีกมากจนนับไม่ไหว ปากก็ถูกมัดปิดด้วยเชือกที่ถูกมัดจนแน่นมากๆ แน่นพอจนเห็นเลือดซึมออกมาเล็กน้อย ถึงตรงนี้ หัวใจของฉันก็ราวกับหยุดเต้นเมื่อบูตะคามิคุงโยนเด็กผู้หญิงมาตรงหน้าผม
“เธอคนนี้คือ ฟูจิวาระ มิซากิ เป็นสมาชิก Pivoine ชั้น ม.ต้น และเป็นของเล่นชิ้นใหม่ของพวกเรา เราจับเธอได้เมื่อราวๆ อาทิตย์ก่อน ครอบครัวของเธอปิดข่าวได้ดีจริงๆ ผ่านมาขนาดนี้ยังไม่มีใครรู้เรื่องเลย”
“นายทำไปได้ยังไง…ถึงจะเป็น Pivoine…แต่ก็เป็นนักเรียนซุยรัน..”
“อย่าเหมารวมนักเรียนทั่วไปแสนน่ารักกับ Pivoine อันน่ารังเกียจสิ ที่ผมชวนมาร่วมงานเลี้ยงก็เพื่อสิ่งนี้…เชิญมาเพื่อให้คุณได้เป็นส่วนหนึ่งของพวกเราสภานักเรียนใต้ดิน เพื่อทำลาย Pivoine ให้สิ้น…ทำตามที่ซ้อมไว้ ไทคุง”
จู่ๆ เจ้าคนผอมก็เดินเข้าไปในห้องหลังประตูเหล็กและเดินออกมาพร้อมคีม ไทคุงเดินมาหาฉันและยัดคีมลงมาในมือฉัน บูตะคามิคุงปลดเชือกที่ปากของฟูจิวาระ เมื่อเชือกออกจากปาก เด็กที่น่าสงสารก็ร้องขอความช่วยเหลือแทบทันที
“ฟุจิวาระจังน่ะฟันสวยมากเลยนะ ผมเดาได้เลยว่าคุณต้องอยากได้มันมาประดับห้องแน่ๆ”
“ฉันไม่ทำแน่…”
“ไม่ คุณต้องทำ”
“ไม่มีวันซะหรอก”
“งั้นแผน 2 ทุกๆคนเอาเลย”
“เฮ้ พวกนายจะทำอะไรน่ะ!?”
สมาชิกสภานักเรียนใต้ดินคนอื่นๆกรูเข้าและล็อกตัวฉันไว้และบังคับให้ฉันถอนฟันของฟูจิวาระ…หมดทุกซี่ ใบหน้าที่บิดเบี้ยวเพราะความเจ็บปวดทรมานของฟูจิวาระยังคงหลอกหลอนตัวฉันแม้จะออกจากอาคารมาแล้วก็ตาม
“ 5 โมงเย็นพอดี ผมว่าคุณคงไปเยี่ยมนังนั่นทันนะ”
“,,อืม”
“ไม่ต้องห่วง คุณมอบความกล้าให้พวกเรา สภานักเรียนใต้ดินในการโจมตีเหล่า 3 ผู้ยิ่งใหญ่แห่ง Pivoine หลังจากเล่นงานพวกปลาซิวปลาสร้อยมาเสียนาน ตอนนี้พวกเราเริ่มวางแผนการใหญ่และคุณก็เป็นหนึ่งในตัวหมากสำคัญของพวกเรา…คิโชว์อิน เรย์กะหายดีเมื่อไหร่…ผมรับประกันเลยว่าคุณจะเป็นแรกที่ได้เล่นกับเธอและเป็นเจ้าของเธอไปจนถึงวันสุดท้ายของชีวิต…โชคดีและเก็บฟันพวกนั้นไว้ดีๆล่ะ”
ลูคุงเดินจากไปปล่อยให้ฉันยืนอึ้งเพียงลำพัง เวลา 1 ชั่วโมงที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตของฉันเลย…ฉันเอากล่องที่เก็บฟันของฟูจิวาระไปเก็บในกระเป๋านักเรียน ไปเยี่ยมคิโชว์อินตามปกติ ก่อนจะเอากล่องฟันไปฟังดินและทำการสวดส่งวิญญาณ…เช้าวันต่อมา จักรพรรดิ คาบุรากิ มาซายะก็เรียกฉันไปพบ…
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------จบละ

>>129-131 เดี๋ยวๆทำไมแนวเรื่องมันโหด นึกว่าจะรักใสๆ ฮา ....ขอบคุณที่แต่งมาให้อ่านนะคะ

>>129-131 น่ากลัวเชี่ย แถมกล้ามาก ทำร้ายร่างกายแถมทรมานอีก พ่อแม่เขามารู้เข้าได้เจอคำว่านรกแน่ๆ(กูเชื่อว่า Pivoineทุกคนไม่กระจอก พ่อแม่พร้อมที่จะลากคนที่มันทำร้ายลูกออกมา แค่ถอนหุ้นที่ถืออยู่ของบริษัทพ่อแม่สภาใต้ดินพวกนั้น พวกตระกูลอื่นที่เป็นPivoineช่วยกันแบน ก็ตกนรกทั้งเป็นแล้วแหละ)

>>129-131 อั่ค.....เดี๋ยว กูนึกว่าจะอกแนวกุ๊กกิ๊ก มางี้ช็อคเลย ;w;

>>129-131 กรี๊ดดด เปลี่ยนจากแนวโชโจใสๆ เป็น thriller suspense ตั้งแต่เมื่อไหร่ ซวยแน่ หน.ชมรมฟุตบอล ว่าแต่ลูคุงนี่... ย่อมาจากลูลูชคุงรึเปล่าวะ 5555

ตอนใหม่ล่ะ เย้! ขอบคุณคนแปลนะ อีการดักเจอ เข้าประชิดตัวเพื่อต่อกลอนรักนี่หลุดจำดังมาก เนิร์ดใช่เล่นนะนาย ชูสุเกะไม่ยอมเล่นอะไรแบบนี้ด้วยสินะ คงอยากหาคนมาเล่นแบบนี้ด้วยตลอดเลยสินะ //ลูบหัวเอ็นดู

สังหรณ์ว่าต้องมีคนเข้าใจผิดไปไกลแหง มีคนปกติเค้าต่อกลอนรักตอนเจอหน้ากันเรอะ!! คาบุรากิ นายให้หนังสือผิดคนแล้ว

โคโระจังสอนคาบุรากิเป็นเรื่องเป็นราวกว่าที่คิดแหะนึกว่าจะสอนแบบส่งๆไปซะอีก

โคตรขำตอนต่อกลอนรัก กูเคยมีฝรั่งมาจีบแนวนี้นะ
แต่ต่อกลอนของเชคสเปียร์แทน ตอนนั้นก็ขนลุกพอกัน55555
อิตาบากะรากินี่ไม่ไหวแล้ว โคตรฮาาา
ปล, ตอนที่แล้วกูมโนกาวเอนโจหนักมากว่าเรย์กะอาจจะหลงนางเข้าแล้วแต่ไม่รู้ตัว วี้ดวั้ยยย

กรมข่าวลือซุยรันได้เวลาทำหน้าที่แล้วค่ะ
แหมๆ นั่งจิบชาสองต่อสองในสโมสรของPivoine แถมตอนเดิมสวนกันยังกระซิบถ้อยคำแห่งรักให้กัน
กูเชื่อว่าอีกไม่นานมันจะกลายเป็นข่าวลือที่ยิ่งใหญ่อย่างแน่นอน

อ่านตอนล่าล่ะ คือจริงๆมันก็สั่งสมมาหลายตอนล่ะนะ ตั้งตารอตอนพิเศษความเห็นบุคคลที่ 3 เลยค่ะ ลือกันฮาแน่นอน

โอ๊ย เจ้าคู่บ้านี่ขนาดต่อกลอนรักกันแล้วได้ๆกันไปเถอะ
ขอบคุณโม่งแปลมากๆ

ต่อกลอนนี่ประชันปัญญา​ ลองภูมิ​ท่านอาจารย์​เรอะ ถถถ

ปรึกษาทั้งตอนพีคไม่เท่าเจอหน้าแล้วต่อกลอนรักคืออะไร บ้าบอโว้ย555555555555555

"คิโชวอิน ความรัก​คืออะไร"
"รักคือ... ตะวัน รักคือไฟอันร้อนแรงไร้จุดหมาย​~" //เต้นด้วย