Last posted
Total of 1000 posts
กูนึกภาพตี้นี้เอาวาคาบะมาร่วมด้วย แบบว่า...เดินๆคุยกันไปอยู่ดีๆ มีมอนจู่โจมทำร้ายวาคาบะแบบระยะจวนตัว คาบุเลยเอาตัวเข้าไปขวางไม่ให้เขาบาดเจ็บ แต่วาคาบะพริ้วมาก กลิ้งตัวหลบแล้วหยิบขวานที่เป็นอาวุธคู่กายขึ้นมา อาศัยจังหวะมอนหันไปจู่โจมมาซายะ พุ่งเข้าไปตัดหัวมอนฉับเดียวขาด มอนล้มลงแทบเท้าวาคาบะที่ค่อยๆหันหน้ามาหาคาบุ เลือดติดแก้ม "คาบุรากิคุง เป็นอะไรรึเปล่า บาดเจ็บตรงไหนมั้ย"
ฉากนี้มันสมควรรู้สึกโดขิ โดขิรึเปล่าหว่า 55555555
รู้สึกอยากเอาไปเขียนฟิคว่ะ 555555555555555555555 ซุยรัน RPG
อิมาริน่าจะออกแนว Bard เล่นดนตรีจีบสาว ส่วนท่านพี่ทำอาชีพอะไรดี...นักธนูเรอะ เป็นประธานชมรมยิงธนูด้วยนี่
อิวามุโระ อาชีพไฟท์เตอร์ ใช้กำปั้นเป็นอาวุธ แต่มีหัวใจสาวน้อย หัวหน้าห้อง อาชีพนักบวชละกัน ดูเหมาะสุด
คันตะ...พวกแบล็คสมิธสร้างชุดเกราะดีมั้ยหว่า แน่นอนว่าบ้านทาคามิจิทุกคนมีสกิลทำอาหารติดตัว
เซริกะ...ภูตสายฟ้าที่เรย์กะทำสัญญาด้วย คิคุโนะ...ภูตสายลมที่เรย์กะทำสัญญาด้วย
อุเมวากะ....ฮันเตอร์ ใช้เบียทันดมกลิ่นล่าเหยื่อ แต่กลัวเบียทันจะเหนื่อยเลยให้เบียทันอยู่เฉยๆแล้วไปดมกลิ่นเอง........
>>882 กูว่าริรินะชอบปุบปับอยู่ๆก็โผล่มา ตอนมาโอะค้างที่บ้านอยู่ๆก็มา เห็นมาโอะค้างก็จะค้างด้วย ตอนซึรุฮานะอยู่ๆก็โผล่มาแจม น่าจะเน้นความเร็วมากกว่านะ เรื่องดาเมจยังเห็นฟาดฟันใครเท่าไหร่ ออกตัวแรงมากกว่า 555
คนอื่นนึกไม่ออก เหลือใครมั้งนี่ไอระ ยูริเอะ ซากุระ อาคิซาวะ
หัวหน้าชมรมฟุตบอล ซึรุฮานะ?
ไมฮามะ เคยมีใครเปรียบเทียบว่าเหมือนโปลิ่ง........
>>882 งั้นริรินะเอาเป็น Warrior มั้ย ถืออาวุธสองมือเข้าฟาดไม่ยั้ง สับไม่เลี้ยง
ซึรุฮานะน่าจะนักฆ่า สายเข้าตีด้วยความเร็ว แต่ไม่ค่อยแรง
ซากุระโกะ นักเวทย์สายมนต์ดำ คำสาป
อาคิสะวะ นึกไม่ออกว่ะ แต่น่าจะได้อาชีพที่มันใช้ฝีเท้าวิ่งเยอะๆ
อาริมะ พาลาดิน นักรบศักดิ์สิทธิ์ผมเงิน ถือดาบกับโล่
ท่านซาราระ Scholar เท่านั้น อยู่ในห้องสมุด ค้นคว้าวิจัยเวทย์มนต์ไปเรื่อย
ซาโตมิ ranger หน่วยกล้าตาย เหมาะเป็นอย่างยิ่ง
ไอระ อัศวินดอกโบตั๋น ใช้ดาบเรเปียร์เป็นอาวุธ
ยูริเอะ อาชีพเจ้าหญิง (มีหน้าที่อะไรบ้างวะ 55555555555)
ไมฮามะ....ชื่อสไลม์โปริ่งให้เก็บเลเวลรอบเมืองเริ่มต้น //ผิดๆ
นางชอบเลียนแบบเรย์กะ น่าจะเป็นอาชีพที่ใกล้เคียงกัน เรย์กะเป็น Summoner นางคงจะเป็น Linker ผู้เชื่อมต่อ ยืมพลังจากธรรมชาติมาใช้ (ฟังดูยิ่งใหญ่ แต่ก็ถูกท่านเรย์กะก็ตบตายอยู่ดี)
มา กูช่วยคิด
บ้านทาคามิจิน่าจะมาแนวๆพวกค้าขาย เปิดร้านในเมือง
วาคาบะ เป็นอัลเคมิส นักปรุงยา พ่วงสกิลทำอาหาร
คันตะ เป็นแบล็คสมิธ สร้างเกราะกับอาวุธ พ่วงสกิลทำอาหาร
นัทสึมิ เป็นโกลด์สมิธ สร้างเครื่องประดับใส่เพิ่มสเตตัส งานฝีมือที่ทำจากเพชรพลอย ทองคำ แร่หายากอะไรทำนองนี้
รุ่นพี่โทโมเอะ คงเป็นพาลาดินแบบอาริมะมั้ง
รุ่นพี่คาซึมิ เป็นนักบวชไว้ซัพพอร์ตแฟน
ท่านโยโกะ Battle Herald ประมาณว่าผู้ถือธงนำทัพไปตีชาวบ้านชาวช่องเขาอ่ะ
ท่านฟุยุโกะ อะไรดีวะ เห็นบอกเหมือนสาวสมัยเฮอัน น่าจะนักกวีหรือนักทำนายมั้ง
เอสชมรมฟุตบอล น่าจะใช้ความเร็ว เป็น thief ไปละกัน
นึกไม่ออกละ 5555
ยูริเอะ เจ้าหญิงที่โดนมังกรจับตัวไป พระราชาจึงต้องการผู้กล้าไปช่วยเหลือ (แต่จริงๆแล้วเจ้าหญิงได้ไอระช่วยแล้ว และปลอมตัว หนีเที่ยว ไม่กลับวัง ไปกะไอระ...
) การเป็นยุคเริ่มต้นของการผจญภัยrpg
ไอระ Dragoon นักรบมังกร
ท่านพี่ Warlock พ่อมดระดับสูง
อิมาริ Bard เล่นดนตรีจีบสาว
ไมฮามะ Mimic นักเวทย์จอมก๊อป
ซากุระ Illusionist นักเวทย์คาถาลวงตา
เอสฟุตบอล Musketeer มือปืนโจมตีระยะไกล แต่ทั้งที่คิดว่าไกลแล้ว เรย์กะเจือกมาเจอตลอด...
คิดถึงพวกมึงจังเลย ฮืออออออออ กูเรียนหนักมากจนไม่มีเวลาทำอะไรเลย จะเปิดท่านเรย์กะตอนเช้าก็ได้บ้างไม่ได้บ้าง ต้องรวบยอดมาอ่านวันเสาร์อาทิตย์ ;;;; ตื่นตีห้ากลับมาก็สองทุ่มละ อีกสองชมก็ทำงานเตรียมนอน เครียดมากเลยช่วงนี้ แต๊งกิ้วนะที่เพิ่มสีสันให้กระทู้กูจะได้อารมณ์ดีเวลาเข้ามาอ่าน จริงๆคือจะบอกว่ารักพวกมึงนะ อยู่กันไปนานๆเน่อ
ตอนใหม่มาแล้ว กูสตั้นกับกลอนท่านอิมาริ เหี้ยยย เสี่ยวฉิบ สาวเขาหลงแบบนี้เรอะ!?
อึ้งกลอนไปเหมือนกัน ต้องหล่อ รวย สินะถึงจะใช้มุขแบบนี้ได้ ถ้าลุงแก่ๆหัวล้านใช้มุขนี้นับรองโดนแจ้งความแน่ๆ
ใครแอบคิดบ้างว่าเจ้าแม่มีหึง คนอื่นเค้าสวีทร้อยวันพันปีไม่เห็นจะพูดอะไร แต่พอมาคู่นี้ สาปแช่งซะงั้น!!!
ว่าแต่แอบไปยืนหลบมุมกะบากะรากิแบบนั้นไม่โดนใครต่อใครเข้าใจผิดว่าพลอดรักงั้นเหรอ ยิ่งท่านแม่ของสองฝั่งตั้งใจจะแจวเรือเต็มที่อยู่ด้วยนะ
สุดท้าย Activate Tag food by เอ็นโจ (โกรธแล้วกิน) แต่ดันเปิด Tag love กะท่านพี่ซะงั้น (เดินชมซากุระ)
กูอ่านแล้วเปิด Tag Yuri มากกว่าฟ่ะ อะไรคือท่านไอระชวนท่านยูริเอะหนีตามกันไปต่างประเทศวะ ถถถถถถถถถถถถ
ตลกตอนพวกลุงๆ มาขอคำปรึกษาเรื่องลูกสาวเย็นชาใส่ชิบหาย555555555555555555
ต้นตอนท่านเรย์กะดูมีความเกรี้ยวกราดมากเป็นพิเศษ... ทำไมเรียกตัวเองเป็นหมาขี้แพ้ล่ะ~
โม่งแปลพิมพ์ บุปผา เป็น ปุบผา และคริสต์มาส เป็น คริสมาสต์ อีกแล้ว ถถถ
ไปคัดร้อยจบแบบตอนซาซาจิมะซังเป็นผู้ชายเลยนะ!
ตอนต้น ท่านเรย์กะจะโมโหตะไมเนี่ย อิจฉาคนมีความรักเหรอ พอเป็นสองคนนี้ทีไร เรย์กะชอบมีอารมณ์ในแง่ลบบรรยายมาด้วยทุกทีเลย อย่างสลดหดหู่ กลัว รำคาญใจ โกรธ หรือโมโหน่ะ
แล้วคาบุรากิ เข้าใจว่าโคโระจังเป็นชายจริงๆด้วยสินะ จุดไต้ตำตอแล้วนาย โคโระจังก็ยืนอยู่ต่อหน้านั่นล่ะ แต่เป็นคู่แข่งที่น่ากลัวกว่าผู้ชายคนไหนๆอีกนะ ท่าทางนายจะได้ไปเดทห้องสมุด
กูสะพรึงกลอนอิมาริ เคยได้ยินคนมาสปอยว่าฮีใช้กลอนเลี่ยนๆเกี้ยวหญิง แต่ไม่นึกว่าจะเลี่ยนขนาดนี้ ต่อให้หล่อขนาดไหนกูว่าก็คงมีคนอยากโก่งคออาเจียนบ้างล่ะ
แปลตอนใหม่นี่มีหลายอารมณ์มาก55555 คาบุแม่งน่ารัก ชอบที่เรียกเรย์กะ adviser เป็นคู่หูตอบมุขกันได้อยู่นะ กลัดกลุ้มเรื่องโคโระจังจริงด้วย ท่านอิมาริใช้กลอนจีบสาวอย่างงี้ก็ได้หรอ สุดยอดไปเลยยยย
เห็นกลอนอิมาริแล้วก็แบบ... สาวญี่ปุ่นเขาชอบแบบนี้กันจริงๆเหรอวะ กูสงสัยมาก 5555555555555
กูว่าที่ท่านพี่กระดกลิ้นก็เพราะความเสี่ยวนี่แหละไม่ใช่อะไร...
ตอนนี้ขำมาก แต่ละเรื่องทั้งเรื่องมีลุงๆมาขอคำปรึกษา อัศวินกับเจ้าหญิงชวนหนีตามกัน กูฮาเรื่องเรย์กะว่าทานุกิปุ้มปุ้ยแล้วก็ยัดของกินลงท้องตาม เดี๋ยวก็ปุ้มปุ้ยตามท่านพ่อไปหรอกค่ะท่านเรย์กะ ส่วนเรื่องไปแอบคุยกับคาบุจะมีข่าวลือไหมเนี่ย เรื่องคาบุไปเดาชื่อโคโระจังต่ออย่างจริงจังก็ด้วย ขำตอนสองคนนี้คุยกันมาก ปิดท้ายด้วยกลอนเสี่ยวท่านอิมาริอีก 5555
ตัดกลับมาเรื่องยุยโกะ ไปมาๆกูก็คิดนะว่าถ้ามองจากมุมคนนอก ยุยโกะเอ็นโจนี่กระหนุงกระหนิงกันน่ารักมาก....มีหยอกล้อ ดูสนิทกันดี แต่กูว่าเอ็นโจอาจจะแค่ทำตัวเป็นไม้กันหมาให้ยุยโกะรึเปล่า ไม่ได้ถึงกับดราม่าติดหนี้บุญคุณกันขนาดนั้น ดูแล้วเหมือนไม่ได้โดนบังคับฝืนใจให้สนิทกันอะ (ก่อนหน้านี้กูก็แอบคิด แต่พอเปิดตัวแล้วมันดูไม่อึมครึมเท่าที่โผล่มาตอนก่อนๆ) แต่คาใจอยู่ว่าทำไมยูกิโนะไม่ชอบยุยโกะ
ในความคิดกูภายใต้ท่าทีแอ๊บเป็นสาวน่ารักบอบบางของยุยโกะน่าจะจอมมารพอๆกับเอ็นโจนี่แหละ แถมดูสนใจเรย์กะอยู่เหมือนกันแฮะ จะบอกว่าสมเป็นคนตระกูลเอ็นโจดีไหม 55555
เรย์กะพอเห็นเอ็นโจกับยุยโกะทีไร ดูเต็มไปด้วยอารมณ์แง่ลบแบบที่ >>898 บอกอ่ะ กับคู่อื่นนางไม่เกรี้ยวกราดหรือหดหู่ซึมเศร้าอะไรขนาดนั้นนะ กูจะดมกาวเอาละกันว่านางหึง 55555555555555
กูว่าละว่าโคโระจัง คาบุต้องคิดว่าโกโร่แน่ๆ แบบ..ชื่อผู้ชายอ่ะ นึกถึงโมริ โคโกโร่อะไรทำนองนั้น ขำตอนต้นโครต โดนเข้าใจว่าเป็นฟาเธอร์ค่อนไปเต็มตัวแล้วสินะ ถึงได้มีแต่คุณลุงมาปรึกษาเรื่องลูกสาวไม่รัก ยินดีด้วยท่านเรย์กะ แถมคาบุได้ไปเดทห้องสมุดกับวาคาบะจังแน่ๆ อย่าไปยอมค่ะ อย่าไปยอม ชวนวาคาบะเดทเล้ยยยยยยยยยย
เห็นกลอนอิมาริแล้วกูก็นึกถึงมนุษย์เสี่ยวบางคนที่เคยเข้ามาจีบกูแบบที่เคยเล่าให้ฟังเมื่อก่อนกระทู้ก่อนๆเลยว่ะ
ได้ยินแล้วแบบ เหวอออออ อะไรของมึ้งงงงงงง กูขนลุกว้อย มึงไปเอาความกล้าที่จะพูดอะไรพรรค์นี้มาจากไหนเนี่ย กูอายแทน 555555555555
กูว่าที่เห็นอิมาริจีบสาวนี่ท่านพี่ตั้งใจพามาดูเลยนะนั่น
ไม่ใช่ว่าไปๆมาๆ ท่านเรย์กะก็กลายเป็นนางร้ายเหมือนเดิม แต่เปลี่ยนจากศัตรูหัวใจของวาคาบะ เป็นศัตรูหัวใจของคาบุรากิแทน
ว่าแต่ผู้ชายที่หน้าตาเหมือนลูกพี่ลูกน้องหายไปไหนละนั่น ถึงจะลงเรือตอมมารแต่ขอให้ท่านเรย์กะมีโมเมนต์สาวน้อยบ้างเหอะ ไม่งั้นคงได้เปลี่ยนชื่อเรื่องเป็น "ท่านเรย์กะยอดนักชิม" "ทัวร์กินกับท่านเรย์กะ" หรือ "แอบส่องคู่รักในเรื่อง kimidolce" กันเถอะ แหงๆ
ถ้าเป็นแบบที่ >>894 ว่ามา
กูดมกาวออกมาได้พล็อตแบบนี้ คาบุรากิกับท่านเรย์กะแต่งงานกัน แต่สองคนนี้รู้ตัวว่าคิดแค่เพื่อน คาบุถึงจะโง่เรื่องความรักตัวเอง แต่มองออกว่าเรย์กะชอบเอ็นโจ รู้ว่าเอ็นโจชอบเรย์กะ เอ็นโจที่พอรู้ข่าวก็ช็อค ซึมไปพักใหญ่ ยูกิโนะเลยมาแกล้งปรึกษาคาบุรากิว่าทำไงดีช่วงนี้พี่ชายดูซึมๆ สองคนนี้เลยรวมหัวกันให้คนเข้าพิธีเป็นเอ็นโจ เป็นเจ้าบ่าวแทนคาบุรากิ จบแบบโชโจมังงะมากกกก555
ปมเรื่องยุยโกะก็เอาเป็นว่า จริงๆยุยโกะกับเอ็นโจสนิทกันมาก เป็นเพื่อนสนิทกัน เรื่องว่าที่คู่หมั้นญาติก็หยอกเล่นๆ สองคนนี้พอได้ยินทีไรก็ขนลุกขนพอง ยุยโกะจริงๆเป็นคนออกจะแมนๆคุยกันครับแต่ภาพลักษณ์ภายนอกดันเป็นหญิงสาวบอบบาง ยูกิโนะไม่ชอบยุยโกะเพราะนางดันดูความเจ้าเล่ห์ของน้องออกละชอบหาทางแกล้ง ไม่เหมือนเอ็นโจที่ดูออกแต่ก็ยอมๆไป เวลาออกงานสังคมด้วยกันเอ็นโจเป็นไม้กันหมาให้ยุยโกะ เพราะจริงๆยุยโกะมีแฟนที่ตอนนี้เรียนอยู่ต่างประเทศ ทางบ้านก็รับรู้แล้ว แฟนจบมาก็จะแต่งงานกัน
กาวหมดแล้ว ขอซื้อกาวหน่อยจ้าาา
>>914 ก็อาจเป็นได้ เรื่องนี้ก็ติดแท็กโชโจนี่นะ ก็ควรคิดอะไรให้เป็นโชโจกันซักหน่อย 555555555555555
มุกโชโจๆนี่มันมีอะไรบ้างนะ อย่าง ความจำเสื่อม ไปเรียนต่อเมืองนอก โดนบังคับแต่งงาน หนทางพิสูจน์รักแท้ อะไรประมาณนั้นอ่ะ กูอ่านโชโจไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ จำได้แค่การ์ตูนมุดฟูกแบบมายู ชินโจที่เคยอ่านสมัยม.ต้น หรือไม่ก็แนวโจเซย์แบบฮันนี่โคลเวอร์ไปเลย
>>918 เรื่องนี้กูฟินคู่ยามาดะกับตาแว่นโนมิยะมาก ฮีดูเพลย์บอย บอกจะไม่สนใจเด็ก แต่กลับหลงรักเขาเข้าเต็มเปา ช่วยทุกอย่าง ทำทุกทาง ดูออกว่าเขาไม่สบายใจ แอบร้องไห้อยู่ก็ขับรถไปหาทันที ทุ่มเทขนาดนี้ได้เข้าวิน ความพยายามได้รับการตอบสนอง กูพอใจมาก ฟินหนักมากกกกกกกกก
จริงๆท่านเรย์กะในต้นฉบับก็ดราม่านี่นา แนวๆรักเขาแต่เขาไม่รักตอบ ยิ่งเขาไปมีคนอื่น ออกหน้าออกตาปกป้อง แสดงให้เห็นว่ารักกันขนาดไหนยิ่งเหมือนหนามตำใจ จากเดิมก็เป็นคนเอาแต่ใจใครขัดไม่ได้อยู่แล้ว ก็ยิ่งทวีความร้ายเพิ่มขึ้น สุดท้ายก็ดิ่งลงเหว
>>923 ว่าไปหนุ่มๆในเรื่องดูไม่ค่อยอยากกินอาหารฝีมือสองคนนี้ มีแต่ฮานาโมโตะกับโมริตะที่สามารถกระเดือกลงคอด้วยความเต็มใจนะ แปลว่ารักกันจริง
>>924 ใช่ กูฟินฉากนั้นมาก รักมากจริงๆนะถึงยอมทำขนาดนั้น แถมซีนสารภาพรักอีก ถามว่าทำไมถึงต้องทำขนาดนี้ด้วย ก็บอกไปตรงๆเพราะฉันรักเธอไง กูนี่กรีดร้องแล้วลงไปกลิ้งกับเตียงตอนอ่านเลยว่ะ พูดได้ตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อมด้วย เอ็นโจเอาแบบนี้บ้างสิ กูอยากเห็น ฮรืออออ
>>924 กูชอบโนมิยะตั้งแต่ออกมาละ เป็นหนุ่มแว่นแบบนี้สเป็คกูเลย แล้วจากนั้นก็มีฉากฟินๆมาเรื่อยๆ ยิ่งตอนโนมิยะบอกดูออกว่าเธอร้องไห้อยู่แล้วยามาดะงงๆ รู้ได้ไง แล้วโนมิยะบรรยายในใจว่า ดูออกเพราะมองเธอมาตลอด ส่วนเธอเอาแต่มองคนอื่นจนเธอไม่รู้ตัวว่าฉันมองเธออยู่นี่ล่ะ อะเฮื้ออออ เอาใจกูไปเลยโนมิย้าาาาาาาาา มาถึงฉากสารภาพรักตรงๆ โอ๊ยยยยยยยย กูตายค่ะ กูตาย ไม่ไหวแล้วช็อตนี้ ได้โปรดคู่กันเถอะ ขอร้องล่ะ แล้วก็สมหวัง กูดีใจหยั่งกะส่งลูกสาวออกเรือนสำเร็จเลยว่ะ 5555555555
แต่เท่าที่อ่านตามบอร์ดต่างๆ ส่วนใหญ่นักอ่านชายจะเชียร์ให้ยามาดะสมหวังกับตาแว่นที่เป็นเพื่อนอ่ะ โนมิยะจะมีบุคลิกแบบที่ผู้หญิงชอบ แต่ผู้ชายหมั่นไส้เลยไม่ค่อยเชียร์โนมิยะกัน แต่คู่นี้มันเป็นไปไม่ได้เพราะมายามะมันก็ไม่ได้คิดอะไรเกินกว่าเพื่อน ก็ต้องจบแบบนั้นนั่นล่ะ
>>926 กูมาคิดอยู่นะ ถ้าเป็นเรื่องอื่นเอ็นโจคงสารภาพรักไปละ แต่เป็นเรื่องนี้ ดูจะดึงเช็งความรักของท่านเรย์กะไว้อยู่ ไม่ให้มีใครมาบอกรักซักที มันก็เลยดูยืดเยื้อ อ้อมไปอ้อมมาอยู่นั่น กูก็ทำใจให้สโลว์ไปแล้ว ไม่คาดหวังเท่าไหร่ กว่าจะได้เห็นซีนสารภาพรักคงจบเรื่องนั่นล่ะ
แต่ H&C เรื่องของฮากุนี่ทำไมกลายเป็นแบบเน้ กูเชียร์โมริตะอะ T_T
>>928 กูมองว่าโมริตะกับฮากุเหมือนกันเกินไปว่ะ ถึงจะรักกันแต่ก็อยู่ด้วยกันไม่ได้ โมริตะก็ไม่สามารถทิ้งพรสวรรค์และตัวเองมาเพื่ออยู่ดูแลฮากุไปตลอดชีวิตได้หรอก ฮากุก็เหมือนกัน ตอนบอกวาดรูปไม่ได้ขอตายดีกว่ามันจี๊ดดดดด
สองคนนี้เป็นพวกมีพรสวรรค์และติสท์แตกเหมือนกันทั้งคู่ พุ่งไปข้างหน้ากันอย่างเดียว ถ้าล้มก็ไม่มีใครสามารถประคองอีกฝ่ายไว้ ที่ฮากุเลือกแบบนั้นเพราะคิดว่าดีสุดสำหรับตัวเองแล้ว โมริตะเองก็เหมือนกัน เพราะเป็นคนประเภทเดียวกันถึงเข้าใจและไม่ดึงดันอีก และรักมากพอจะยอมปล่อยไปเพื่อให้เขามีความสุข ไม่เก็บไว้กับตัว ถ้าคู่นี้จะลงเอยกันได้ต้องใช้เวลาว่ะ คงใช้นานมากด้วย พูดแล้วนึกถึงเพลงที่ว่าง "แบ่งที่ว่างตรงกลางไว้คอย เพื่อให้เราได้ตามหาฝัน" เรื่องมันยังไม่จบ ถ้าฮากุพร้อม โมริตะพร้อมในซักวันก็คงได้คู่กันล่ะมั้ง
จริงๆกูแอบเชียร์ทาเคโมโตะนะ แต่ก็รู้อยู่แก่ใจว่าแห้วชัวร์เพราะโดนเฟรนด์โซนไปหลายดอกตั้งแต่ต้น คือสาวเจ้าเขาไม่มีใจให้เลยอ่ะ มีคนถามว่าแฟนเหรอก็บอกเพื่อน สารภาพรักไปก็แห้ว 5555555555 แถมพอมีเรื่องก็ไม่สามารถช่วยอะไรเขาได้ ไม่สามารถประคองหรือให้การสนับสนุนอะไรได้เลย
โมริตะจริงๆกูก็คิดว่าเข้าวินแหงๆ เป็นคนประเภทเดียวกับฮากุ มีพรสวรรค์ทั้งคู่ หลายๆฉากในเรื่องก็บ่งบอกว่าสองคนนี้รักกัน มีใจให้กัน แต่นึกไม่ถึงว่าจะจบแบบนั้น แต่กูก็ว่าเป็นทางที่ดีที่สุดแล้วสำหรับชีวิต
ขอkyหน่อยนะ
มุกจีบสาวของท่านอิมาริ มาจากพวกกลอนของญี่ปุ่นเขาอ่ะ ที่ญี่ปุ่นบางคนก็ใช้วิธีนี้จีบสาวนะ น่ารักดีนะมึง555555 (ในไทยอาจได้อารมณ์ประมาณเอากลอนสุนทรภู่มาจีบสาว ซึ่งคงน่ากลัวมาก55555) คิดซะว่าเหมือนๆกับมุกเสี่ยวของไทยนั่นแหละ
>>931 พูดถึงมุกเสี่ยวไทย กูเคยดูคลิปนึง เอามุกเสี่ยวแบบไทยๆไปจีบสาวญี่ปุ่น เช่น เหนื่อยมั้ย ก็เธอเข้ามาวิ่งในหัวใจผมทั้งวันเลย บลาๆๆ แล้วท้ายคลิปจะมีให้แสดงความรู้สึก ถ้าชอบการจีบด้วยมุกเสี่ยวแบบนี้ให้ทำมือรูปหัวใจ แต่ถ้าไม่ชอบให้ทำมือกดไลค์แทน ถามไปสิบคน มีชอบแค่สองสามคนเอง นอกนั้นดูจะอึ๋ยๆฮาๆขนลุกๆที่ถูกจีบแบบนี้แทน อิมาริสนใจใช้มุกเสี่ยวไทยๆจีบหญิงมั้ย 55555555555
kyแปป พูดถึงโคโระจังแล้วกูดันนึกถึงโคโระเซนเซย์ ไม่รู้ใครอ่านเรื่องนี้บ้าง เอาเป็นว่าภาพในหัวกูคือปลาหมึกหยุย ๆ แทนท่านเรย์กะไปซะงั้น
ดิบล่าสุดมาแล้วนะ รอบนี้มาไวจริง
.
.
.
.
.
.
.
.
.
รอบนี้แก๊งสาวๆไปเที่ยวฮอกไกโดกันมุ้งมิ้งน่ารักดี แต่น่าสงสารเรย์กะซามะที่ต้องพักห้องเดียวกับฟุยุโกะซามะแล้วต้องฟังเรื่องหลอนๆ555
.
.
.
.
.
.
จบสปอย
จู่ๆก็อยากลงอะนะ...ใครมีเมตตาก็ฝากลงในไฟล์สารบัญให้หน่อยนะครับ อ่านวิธีทำไปหลายรอบก็กลัวทำไม่ได้แล้วไฟล์หายหมดทั้งยวง ยังไงๆก็ฝากด้วยนะครับ
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
การสอบปลายภาคใกล้เข้ามาแล้ว แต่ว่าการแข่งขันก็ใกล้เข้ามาแล้วเหมือนกันในฐานะเอสผู้ไร้พ่ายแห่งชมรมฟุตบอลซุยรันน่ะ ฉันจะเสียสมาธิกับสิ่งอื่นที่ไม่ใช่ฟุตบอลใม่ได้เด็ดขาด! ซ้อม! ซ้อม! ซ้อม!
แต่ว่าถึงอย่างนั้นก็ยังลืมเธอคนนั้นไม่ลงอยู่ดี…สตรีผู้ทำให้เอสผู้ไร้พ่ายรับรู้ถึงความพ่ายแพ้เป็นครั้งแรก… ผู้หญิงที่ทรงอำนาจที่สุดในโรงเรียนซุยรันแห่งนี้
เรื่องมันผ่านมานานแล้วก็จริงอยู่ แต่ว่านะ อะไรที่มันฝังใจมันลืมกันง่ายๆเสียทีไหน กระทั่งตอนที่กำลังทำในสิ่งที่รักอยู่ก็ตาม…
“เฮ้กัปตัน! นายพลาดเป็นลูกที่ 4 แล้วนะ ไหวป่าวเนี่ย?”
“ฉะ ฉันไม่เป็นไร…แค่เหนื่อยๆนิดหน่อยผู้รักษาประตู…” ผู้รักษาประตูเบ้ปาก…ให้ตายสิ ทำไมจู่ๆถึงได้มาฝันร้ายถึงเธอคนนั้นในช่วงนี้กัน
“อย่ามาตอแหล ฉันอยู่กับนายตั้งแต่ทีมฟุตบอลประถม ฉันรู้ขีดความสามารถของแกดีนะกัปตัน ลงสนามแค่ 15 นาที ทำให้นายเหงื่อออกไม่ได้ด้วยซ้ำ”
“อา ช่วงนี้…ฉันฝันร้ายน่ะ เลยนอนไม่ค่อยพอ”
“เฮ้อ…บอกอย่างงี้แต่แรกก็จบ…วันนี้เจ้าโค๊ชจอมโหดไม่อยู่…นายไปพักเถอะกัปตัน”
“อา….”
ฉันเดินออกไปจากสนามด้วยสภาพห่อเหี่ยวทั้งกายและใจ…ทำไมต้องตามมาหลอกมาหลอนกันด้วยนะแค่ความเห็นแก่ตัวชั่ววูบเอง…คิโชวอิน…
ฉันนั่งและดื่มน้ำอยู่ตรงที่นั่งข้างสนาม เดิมทีถ้าเห็นฉันตรงนี้คงโดนโค๊ชบ่นหูชาแน่ แต่เจ้าตัวไม่อยู่คงไม่เป็นไร…พอดื่มน้ำไปได้อึกเดียวก็ได้ยินพวกเด็กใหม่คุยกัน
“ได้ยินไหมเรื่องที่ริรินะห้อง X ตบกับสาวแกล ม.5 น่ะ”
“โหย ไม่ได้ยินสิแปลก ข่าวเด็ดข่าวดังขนาดนี้ใครจะพลาด”
“ฉันอยู่ในเหตุการณ์ด้วยนะ ตบกันมันหยดเหมือนที่เคยเห็นในละครเลย น่าเสียชะมัดที่ประธานนักเรียนเข้ามาขัดซะก่อน ไม่งั้นคงได้เห็นฉากกระชากเสื้อให้ชุ่มตาแล้ว”
“แต่ทีแรกนึกว่าคุณคิโชวอินจะลงสนามด้วยตนเองซะอีก”
“นั่นสิๆ แต่ว่าคุณหนูบอบบางแบบคุณคิโชวอินจะสู้กับสาวถึกแบบรุ่นพี่ซึรุฮานะได้เหรอ..ถ้าไม่ใช้อำนาจ Pivoine มาขู่น่ะ”
“คิดว่าเราคงได้เห็นไฮยีน่าขย้ำลูกราชสีร์แน่ๆ…แต่ก็ดีเหมือนกันนะ คิดสิ โอกาสงามๆที่จะได้เห็นคุณคิโชวอินหมดมาดคุณหนูมันมีง่ายๆที่ไหนกัน”
“…นั่นสิ---“
ไอ้พวกจิตอกุศล…กลับบ้านดีกว่า…น้ำในนี้คงเสียแล้วมั้ง รสชาติแย่ชะมัด…กระเดือกไม่ลงจริงๆ….
“อ่าวจะไปไหนล่ะคุณกัปตัน” ชิ เจ้าตัวปัญหาดันมาได้จังหวะพอดี
“กองหน้าเบอร์ 14 เองเหรอ พอดีฉันรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลยจะขอกลับก่อน”
“อะไรกัน อะไรกัน ดูเหมือนเอสไร้พ่ายคงได้เวลาเกษียณแล้วมั้ง”
เพราะติดนิสัยแบบนี้ไงถึงได้เป็นตัวสำรองตลอดศก…แต่ดูถูกกันอย่างนี้…ใครจะยอมกัน
“อะไรกัน อะไรกัน ต่อให้ฉันเกษียณตัวเองไปก็ไม่ได้หมายความว่านายจะเป็นตัวจริงซักหน่อย”
“ว่าไงนะ!”
“หรือไม่จริง นอกจากฝีเท้าจะแย่ในมาตรฐานของตัวจริงแล้ว ยังเตะบอลฆ่านกกระแทกเสาคานเป็นว่าเล่นเลยนี่นา”
“หน๋อย!! งั้นมาแข่งกันเอสไร้พ่าย!”
“แน่นอน ผู้รักษาประตู! ฝากหน้าที่ผู้ตัดสินด้วย!”
“ทำไมต้องฉัน!”
“เพราะนายคือผู้รักษาประตูไงล่ะ!”
และการแข่งระหว่างผมกับเบอร์ 14 ก็เริ่มต้นขึ้น…แข่งกัน 3 อย่างคือ วิ่งเร็ว ,หลบหลีก และทำประตู ฉันก็ชนะใสๆละนะใน 2 รอบแรกเหลือแค่การทำประตูชัยเท่านั้น
“แฮ่ก! แฮ่ก! คราวนี้แกแพ้แน่เอสไร้พ่าย”
“เหรอ?”
เป้าหมายคือเตะฟรีคิกจากนอกเขตโทษให้เข้าประตู โดยมีผู้รักษาประตูและกำแพงมนุษย์คอยขัดขวางตามกติกาสากล…ฉันไม่พลาดแน่! แต่เพื่อความเท่าเทียม ฉันเลยกองหน้าเบอร์ 14 เตะก่อน ผลก็ออกมาตามคาด มีนกพิราบโชคร้ายร่วงจากฟ้ามา 1 ตัว
“ทำไมกัน..!”กองหน้าเบอร์ 14 ร้องไห้และฉีกหญ้าในสนามอย่างบ้าคลั่ง…หญ้าพวกนั้นราคาแพงสุดๆเลยนะ…
“จะต่อไหมกัปตัน”ฉันชั่งใจชั่วครู่ต่อคำถามของผู้รักษาประตู…เอาก็เอา
ฉันตั้งบอลและง้างขาพร้อมเตะเต็มที่ สมาธิจดจ่อกับฟุตบอลจนลืมสังเกตรอยยิ้มชั่วร้ายของเจ้าเบอร์ 14 ไปซะสนิทเลย
“ท่านคิโชวอิน เรย์กะเสด็จเยี่ยมชมรมฟุตบอล!!!”
ปัง!!!!!!
ฉันเตะฟุตบอลด้วยแรงทั้งหมดที่มีและมันก็ออกนอกทิศทางที่มันควรเป็นและกระแทกเสาอย่างแรง…จิตใจอันแข็งแกร่งของฉันถูกทำลายด้วยชื่อของผู้หญิงคนเดียว…น่าละอายจริงๆ
“ฮ่าๆๆๆๆ เอสไร้พ่ายก็แพ้จักรพรรดินีจริงๆด้วย” เจ้าขี้โกง
“ไรกันๆ มองหน้าแบบนั้น ยอมรับความจริงไม่ได้หรือไงเอสไร้พ่าย!?” เจ้าเบอร์ 14….
“จะเอาบอลมาเตะกี่ครั้งก็เหมือนเดิมนั่นแหละ ฮ่าๆ” ฉัน..
“แต่จิตใจของเอสไร้พ่ายหวั่นไหวเพราะอะไรกันนะ? รักเหรอ? กิ๋วๆ ประธานชมรมฟุตบอลฝันลมๆแล้งๆว่าจะได้เป็นแฟนกับคนของ Pivoine ด้วยล่ะ กิ๋วๆ!” จะ…
“เอ๊ะ? เดี๋ยวๆๆๆๆ!!”
“ฝังศพแก!!!!!!!”
ลูกเตะที่อัดแน่นด้วยความรู้สึกของฉัน มันพุ่งทะยานเฉียดหน้าของเบอร์ 14 ไปเล็กน้อย…เจ้านั่นขาอ่อนลงไปนอนกับพื้นเลยทีเดียว..กระจอกชะมัด เห็นพลังที่แท้จริงของเอสไร้พ่ายคนนี้หรือยังล่ะ! ฮ่าๆๆๆ
“แต่ว่านั่นมันทางอาคารเรียนนี่ โดนใครเข้าไปนี่ซวยเลยนะ”
“แย่ล่ะ ลืมคิดไปเลย!” หวังว่าคงไม่โดนใครเข้านะ…แต่เหมือนจะคิดง่ายไป…
“เฮ้! มีผู้หญิงกำลังเดินอยู่ตรงนั้นด้วย!!” ฉันรีบหันไปมองตามที่กองหลังเบอร์ 21 ชี้ ระยะมันไกลพอควรแต่ก็พอเห็นลางๆว่าเป็นผู้หญิงผมม้วนๆ…ทำไมมันคุ้นๆวะ
แต่ว่า! เดินกินขนมสบายใจเฉิบแบบนั้นมีหวังโดนบอลเข้าเต็มๆแน่ ฉันรีบวิ่งออกไปและตะโกนเตือนผู้หญิงคนนั้น
“เฮ้!! หลบไป!!!”
“…!”
บ้าจริง..ไม่ทันการแล้ว ลูกฟุตบอลที่เปี่ยมด้วยพลังกระแทกใส่หน้าของเธอคนนั้นเต็มๆเลย…จะตายไหมเนี่ย ฉันเร่งฝีเท้าเพื่อไปดูอาการ แต่พอได้เห็นหน้าใกล้ๆ หัวใจก็เหมือนกับจะหยุดเต้นไปดื้อๆเลย
ลูกฟุตบอลเจ้ากรรมกลิ้งอยู่ใกล้ๆ ผู้หญิงผมม้วนหลอดเยี่ยงราชินี ผู้หญิงที่สวยที่สุดที่ฉันเคยได้เจอ แม้จะมีรอยแผลและเลือดซึมตรงหน้าพากแต่ความสวยงามนั้นก็มิได้ลดลงเลย เธอยังคงเป็นผู้หญิงที่น่าหลงไหลและหวาดหวั่นในเวลาเดียวกัน…”คิโชวอิน เรย์กะ…”
อะ! ไม่ใช่เวลามาเชยชมความงาม! หวังว่าคงไม่ตายนะ ขอร้องล่ะ! …ฟู่ โชคดีจริงที่แค่สลบไปและนี่ก็เป็นช่วงเลิกเรียน นอกจากสมาชิกชมรมฟุตบอลแล้วก็ไม่มีใครเห็นเหตุการณ์…พาเข้าห้องชมรม รักษาจนหาย ขอโทษขอโพยด้วยทุกสิ่งที่มี ขอร้องให้สมาชิกทุกคนปิดเรื่องให้มิด…นี่แหละแผนการ! สมแล้วตัวฉัน!
ว่าแต่นี่มันน้ำอะไรเนี่ย…สีแบบนี้….ตำแหน่งนี้…อย่าบอกนะว่า!!
”กรี๊ดดดดด เลือด! เลือด! มีเลือดไหลมาจากหลังหัวของคุณคิโชวอินด้วย!! รถพยาบาล! ใครก็โทรเรียกรถพยาบาลที!!!!!”
-------------------------------------------------------------------
ผลโหวต >>849 น่าจะเป็นเอกฉันท์ กูสรุปไปเลยละกัน
ทู้หน้า
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสูตรอาหารคิวปิดสื่อรักสุดมิราเคิลของยอดเชฟสาวเจ้าเสน่ห์เรย์กะ ~"แค่คำเดียว"เป็นจานที่ 15 แล้วนะ!
- เพิ่มข้อ 4) แจ้งดิบตอนใหม่หลังเที่ยง เพื่อไม่ให้ทับซ้อนกับแปลไทย ตามที่เคยคุยไว้
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสูตรอาหารคิวปิดสื่อรักสุดมิราเคิลของยอดเชฟสาวเจ้าเสน่ห์เรย์กะ ~"แค่คำเดียว"เป็นจานที่ 15 แล้วนะ!
เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"
รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้
.
謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015
♕ คลังกระทู้ ♕
>>>/webnovel/3289 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
>>>/webnovel/3364 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชายามบ่ายของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
>>>/webnovel/3451 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
>>>/webnovel/3507 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4
>>>/webnovel/3543 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับปฏิบัติการปลูกไร่กัญชาบนดาวเคราะห์ดวงที่ 5
>>>/webnovel/3572 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับหลุมดำดูดเวลา กาวแลคซี่ที่ 6
>>>/webnovel/3588 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือกาวฟิคที่ไปไกลกว่าเรืออฟช. ลำที่ 7
>>>/webnovel/3600 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการผนึกกำลังของเหล่าพันธมิตรเรือเพื่อล่มเกาะแห่งคาน ครั้งที่ 8
>>>/webnovel/3628 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับนิทรรศการเรืออับปางใต้ท้องทะเลลึก ครั้งที่ 9
>>>/webnovel/3689 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับฤดูใบไม้ผลิอันฟรุ้งฟริ้งของเรย์กะจัง♡ ~โดขิโดขิ หัวใจของเธอเป็นของฉันนะ! ♡♡ กาวยกกำลัง10! ♡♡ (,,,ゝ∀・,,,)ﾉｼ *:･ﾟ✧*:･ﾟ✧
>>>/webnovel/3786 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการหายตัวไปอย่างปริศนาของฟิคกาวในห้องซาลอนปิดตาย [คานที่กำลังก่อตัวชั้นที่11]
>>>/webnovel/3805 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแท็ก love ปริศนา ที่ไม่ตั้งใจจะใส่มาหรอกนะ แค่มันอยู่ใกล้มือเท่านั้นเอง [แท็กที่ 12]
>>>/webnovel/3856 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับกองเรือรบสยบคาน ประจัญบานพิชิตใจเธอ! [ศึกรักที่ 13]
>>>/webnovel/3899 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับคำอธิษฐานรักผ่านเส้นผม (ผมลอนสลวยเก๋เส้นที่ 14)
.
♕ สนธิสัญญา ♕
1) สปอยล์ได้ แต่รบกวนเตือนและจุดลากยาวทุกครั้ง(อย่างน้อย7-8บรรทัด) ช่วยป้องกันให้คนที่ไม่ต้องการอ่านสปอยล์เนื้อเรื่อง
1.1) ไม่สปอยล์เนื้อหาที่แปลไทยใกล้จะถึงแล้ว
1.2) ไม่สปอยล์เนื้อหามากจนเกินไป คนอยากโดนสปอยล์ก็อดใจรอไว้หน่อย ไว้ไปฟินพร้อมๆกัน
2) อย่าเร่ง อย่ากดดันโม่งแปล !!!!
3) งดเว้นการตั้งชื่อกระทู้ด้วยถ้อยคำที่ไม่เป็นมงคล (หรือถ้อยความที่เป็นแง่ลบ อาทิ คาน, จมเรือ, เรืออับปาง, หักธง, ซากเรือ เป็นต้น) "ห้ามแก้เคล็ดเด็ดขาด" หากฝ่าฝืนตั้งมา ชื่อนั้นก็จะไม่เอามาโหวตนับคะแนนแต่อย่างใด
4) แจ้งดิบตอนใหม่หลังเที่ยง เพื่อไม่ให้ทับซ้อนกับแปลไทย
.
♕ สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต ♕
https://docs.google.com/document/d/1Jtm_XMsTD_t_6GWtvFfN3qDIm3yxYGeJCX29QUS1vIo/edit?usp=sharing
How to: วิธีการใช้และอัพเดตสารบัญ
https://docs.google.com/document/d/1ET-eMchwMQyJ8awYO1Q5yIcKWuTeJrJ0TVhXXVd8eD4/edit?usp=sharing
รวมไฟล์สารบัญ
https://drive.google.com/drive/folders/0BwR6XEqxsnTAZWdSckFqb182VDQ
ทำไมอ่านตอนนี้แล้วกูหยิบไม้พาย ท่านยูริเอะxท่านไอระ ขึ้นมาฟระ..... //นั่งแจว
>>949 "ส่วนหัวหน้าหมู่บ้านคานทองก็เป็นเทพเกศาประทานพรความรักให้คนอื่นต่อๆไปปปปปป ทั้งที่ตัวเองขึ้นคาน" กูนึกถึงชีวิตตัวเองชอบกล โสดมาตลอดชีวิตแต่เพื่อนชอบมาปรึกษาปัญหาความรัก *ซับน้ำตา* คำถามที่กูสะเทือนใจมากคือ อยากเลิกทำตัวงี่เง่าใส่แฟน แต่ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะบลาๆ ควรทำไงดี ทั้งๆที่กูยังไม่เคยรู้ ไม่เคยสัมผัสเลยว่า ความรักทำให้คนเรางี่เง่าได้ยังไง ฮือ *ร้องไห้* //ซื้อขนมไปตุนเสบียงบนคานกับท่านเรย์กะ
พวกที่ปรึกษานี่มักขึ้นคานกันนะ.....
กูก็ด้วยว่ะ ไอ้พวกมีความรัก มีแฟน จะมาปรึกษาคนโสดสนิทศิษย์ส่ายหน้าแบบกู ทั้งๆที่กูไม่เคยสัมผัสความรักซักครั้งเนี่ยนะ ชีวิตกูแห้งแล้งพอๆกับท่านเรย์กะเลยนะนั่น อาจจะแห้งกว่าด้วยซ้ำตรงที่ไม่มีใครมาแอบชอบเลยซักคน
อ่านแล้วโคตรชูธงป้ายท่านยูริเอะกับท่านไอระ มึความอยากก่อร่างสร้างตัว เก็บเงินเพื่อย้ายไปอยู่ด้วยกันแต่พ่อแม่ไม่ยอมรับเลยหนีไปต่างประเทศ*มโน* ---แค่กๆ กลิ่นกาวดอกลิลลี่นี่มันหอมจริงๆ ส่วนท่านเรย์กะนี่ลดขั้นจากนางร้ายอันดับหนึ่งกลายเป็นแค่เพื่อนนางเอก(คาบุรากิ) A คอยช่วยให้คำปรึกษาไปจีบพระเอก(วาคาบะ)
สภาพตอนนี้ยังนึกไม่ออกว่าตอนคาบุรากิไปพูดกับยูริเอะว่า "ถ้ายูริเอะลำบาก ฉันจะไปช่วนเธอเอง" แล้วจะทำให้วาคาบะหวั่นไหวได้ตรงไหน คงมองว่าคาบุรากิคุงรักเพื่อนดีจังนะ จบ เผลอๆ ขี่จักยานไปส่งให้ด้วย
>>969 เคยเป็นที่ปรึกษาความรักอยู่หนนึง เพื่อนกูเอง คร่าวๆก็แฟนนอกใจไปมีกิ๊ก จับได้หลายครั้งละ จะทำยังไงดี กูก็เคยแนะนำประมาณว่าเลิกๆกับแม่งซะเหอะ มันก็เออๆ คราวนี้เลิกแน่ พอมันคืนดีกันเสือกมาตั้งสเตตัสด่ากูซะงั้น หาว่ายุแยงให้แฟนเขาเลิกกัน เข็ดเลย ไม่เป็นที่ปรึกษาให้ใครอีกต่อไปแล้ว
KY นิด อยู่ดีๆ กูก็คิดว่าถ้าเรื่องนี้ทำด๋อย (Nendroid) คงออกมาน่ารักจิ๊บเป๋ง หุ่นกับหน้าท่านเรย์กะก็เหมาะจะเอามาโมด๋อยอยู่แล้ว //โดนตบ// ส่วนพร็อบต่างๆ ก็เช่น ปลาหมึกย่าง ดอกโบตั๋น พัด เซอร์บิรุส หน้าตาเอาเป็นหน้าสวย หน้าพิโรธ หน้าหลั่นล้าเวลาเห็นของกิน
ส่วนเอ็นโจ กูอยากได้หน้ารอยยิ้มดำมืดที่สุดแล้ว 55555
>>967 จริงๆก็พูดต่อหน้าไอระและเอ็นโจด้วยนะ สรุป....เอ็นโจนางเอกสินะ //เผ่น 55555555555555555
>>970 โอ๊ย มาแนวเดียวกับกูเลยว่ะ แต่พอมันตั้งสเตตัสด่ากูแบบลอยๆ กูเข้าไปสวนกลับทันทีจนแม่งเงิบไปเลย
>>971 พร็อพเอ็นโจนี่อะไรดี กระต่าย กรงหิ่งห้อย แก้วลาเต้
ของคาบุรากิก็ หนังสือ...แล้วอะไรอีกวะ
ของวาคาบะ เค้ก จักรยาน จานยากิโซบะ
ของยูกิโนะ สโนว์แมน ซอมบี้ย่อส่วน(?)
ยังมีท่านอิมาริกัยท่านพี่ แต่ท่านพี่นี่คงคล้ายๆ เอ็นโจจนเกือบแยกไม่ออก ของท่านอิมารินี่ต้องมีสร้อยไข่มุกกับช่อดอกไม้มาก่อนเลย
ไปเค้นสมองช่วยอาริมะมาได้นิดนึง หมาป่าสีเงิน แต่ถ้าเป็นเวอร์ชั่นด๋อย อาจจะได้ชูสุมอยไปแทน.....
จริงๆ ถ้าเป็นการ์ตูนนักเรียนม.ปลายทั่วไป พวกประธานสภากรรมการนักเรียนอะไรนี่ชอบมีปลอกแขนติดเครื่องแบบบอกตำแหน่งไว้นี่หว่า นี่เงียบๆ ไม่บอกอะไรเลย สงสัย Pivoine ไม่แบ่งงบมาให้
KY แพพ
----------------------
พระอาทิตย์คล้อยต่ำจนตึกระฟ้ามากมายในเมืองบดบัง เมฆจำนวนมากที่รวมเป็นก้อนหนาเริ่มเคลื่อนที่เข้ามาถูกย้อมเป็นสีส้ม บรรยากาศดูครึ้มๆน่าอึดอัด รู้สึกว่าเมื่อช่วงเช้าพยากรณ์อากาศบอกว่าช่วงเย็นจะมีไต้ฝุ่นเข้า ท่าทางว่าจะอีกไม่นานนี้นัก
ในมุมมองของเด็กหนุ่มแล้ว เขากำลังเดินเคียงคู่กับหญิงสาวที่เขารักและทะนุถนอมเป็นที่สุด
เรือนผมสีน้ำตาลนุ่มฟูน่าจับ ยิ่งมีแสงสีส้มของพระอาทิตย์ยามเย็นที่สาดส่องเข้ามาแล้วมันยิ่งดูเปล่งประกายสะท้อนสีน้ำผึ้งออกมา หญิงสาวในจินตภาพเดินนำหน้าเขา ค่อยๆหันตัวกลับมาทางเขาและส่งยิ้มให้อย่างอารมณ์ดี ก่อนจะส่งเสียงออกมา
"โฮ่ง!"
"ดีจังเลยน้า เบียทัน~ ชอบใช่มั้ยล่ะ~"
ในมุมมองของคนอื่น ก็เป็นเพียงเด็กหนุ่มที่มักจะพาสุนัขออกมาเดินเล่นในช่วงเวลานี้เท่านั้นล่ะ
อุเมวากะ อาสึกะจับสายจูงสุนัขไว้อย่างสบาย ๆ ขณะเดินเล่นไปในพื้นที่ใกล้บ้านที่คุ้นเคยมาแต่เกิด เขามักจะพาเบียทัน สุนัขขนน้ำตาล พันธุ์อเมริกันค็อกเกอร์สแปเนี่ยลของเขาออกมาเดินเล่นข้างนอกสัปดาห์ละหนึ่งถึงสองครั้ง ในอดีตนั้นเขาทำบ่อยมากกว่านี้แทบจะเป็นกิจวัตร แต่พอขึ้นชั้นมัธยมปลายแล้ว ชีวิตการเรียนก็ยุ่งยากขึ้นมากกว่าเดิม
แม้ว่าภาพลักษณ์ภายนอกของเขาจะดูเหมือนเป็นพวกเด็กเกเรที่แต่งตัวไม่เรียบร้อย ผมยาวย้อมสี และยังเจาะหูอีกต่างหาก แต่ความจริงแล้วเขาเป็นพวกหัวไวและมีผลการเรียนดีทีเดียว
หากได้สังเกตใกล้ๆแล้ว ไม่ว่าจะสร้อยคอ แหวนหรือต่างหู ต่างก็เป็นรูปน่ารักๆอย่างหัวสุนัขแบบต่างๆ, รอยเท้าสุนัข หรือกระดูก เรียกได้ว่าเป็นพวกทาสหมาอะไรแบบนั้นก็ว่าได้
ถึงใครๆจะคิดว่าเขาเป็นพวกเหลาะแหละ แต่จริงๆแล้วเขาก็มีความตั้งมั่นอย่างมากที่จะตั้งใจเรียนทั้งที่ห้องเรียนและที่โรงเรียนสอนพิเศษ เพื่อที่จะได้สอบเข้าคณะสัตวแพทย์อย่างที่หวังมาตลอด หลายเดือนมานี้เขาก็เริ่มที่จะทบทวนบทเรียนก่อนนอนทุกวันแล้ว เห็นได้ชัดว่าทุ่มเทสุดๆเชียวล่ะ แต่นั่นมันก็เป็นเรื่องที่ไม่มีใครรับรู้
"อ๊ะ แต่ถ้าฉันได้เป็นสัตวแพทย์จริง เบียทันคงไม่หึงฉันหรอกใช่มั้ยนะ~"
"โฮ่งๆ!"
เบียทันเห่าอย่างต่อเนื่องไปเรื่อยจนราวกับกำลังตอบคำถามเขาอย่างงั้นล่ะ ดังนั้นอุเมวากะจึงตีความไปตามอำเภอใจอย่างทุกที
"แน่นอน ถึงฉันจะได้รักษาหมาตัวอื่น แต่เบียทันก็เป็นที่หนึ่งในใจฉันอยู่แล้วล่ะ!"
ทั้งสอง(หนึ่งคนหนึ่งตัว)เดินไปเรื่อยจนมาหยุดที่หน้าซูเปอร์มาร์เก็ต อุเมวากะผูกเบียทันไว้ใกล้กับจุดจอดจักรยานที่มีหลังคาบังแดด ก่อนจะเข้าซูเปอร์มาร์เก็ตเพื่อซื้อของตามที่แม่ได้ลิสต์มาให้อย่างทุกที
"รออยู่ตรงนี้ก่อนนะ เบียทัน เดี๋ยวอาทันจะรีบกลับมาหานะ"
คล้อยหลังอุเมวากะไปได้สักพัก ท้องฟ้าข้างนอกก็มืดครึ้มไปด้วยเมฆฝน เบียทันลุกลี้ลุกลนกระสับกระส่ายไปมาด้วยสัญชาตญาณของสัตว์ที่รับรู้ได้ว่าพายุกำลังจะมา มันส่งเสียงเห่าดังลั่นหวังจะเรียกเจ้าของให้กลับมาปลดปล่อยจากเชือกที่ล่ามไว้นี้ซะ แต่อุเมวากะก็ไม่กลับมาเสียที...
+++++
เมื่อซื้อของตามรายการครบถ้วนแล้ว อุเมวากะก็รีบออกมาจากซูเปอร์มาร์เก็ตและพบว่าห่าฝนตกกระหน่ำจนแทบมองไม่เห็นตึกระฟ้าไกลๆแล้ว เสียงฟ้าร้องครืนๆดังลั่นสลับกับฟ้าแลบดูน่ากลัว เขารีบกางร่มและวิ่งไปยังจุดจอดจักรยานที่ผูกสุนัขของเขาไว้
ดีที่เขาได้เลือกที่ที่มีร่มกำบังแต่แรกแล้ว ดังนั้นเบียทันคงจะไม่โดนฝนอยู่แล้วล่ะ
ทว่าเมื่อไปถึง เขาก็ต้องตกตะลึงด้วยความตกใจ
"บะ เบียทัน!!!"
จุดที่ควรจะมีเบียทันที่รักของเขาอยู่ กลับมีเพียงเชือกล่ามที่ว่างเปล่า
__________________
แค่นี้ก่อน ตอนนี้ความคิดแตกได้เป็นสองทางสองเรื่อง ขอไปเลือกก่อนว่าไปทางไหนดี ถถถ
เห็นกระทู้เกือบเต็มแล้ว ขอตั้งกระทู้ใหม่เผื่อไว้ก่อนเลยน้า
https://fanboi.ch/webnovel/3953/
จะเต็มละมู้ อยากได้คำเด็ดๆโชโจๆปิดท้ายจุง
ท่านพี่ หันมาสนใจน้องบ้างสิคะ!
ขอบทให้ผมบ้าง by อาริมะคุง
ยังไงกันนะ by เอ็นโจ
จะเติมอีกมั้ยคะ คุณคิโชวอิน by วาคาบะ
แกงกระหรี่พุดดิ้งมิราเคิลสูตรคิโชวอิน เรย์กะ สำเสร็จแล้วค่ะ!! โอะโฮะโฮะ ทุกท่านเชิญชิมได้
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.
