Last posted
Total of 1000 posts
Ky หน่อยนะ เหมือนจะเคยมีทามไลน์ของท่านพี่ด้วยรึเปล่านะหาไม่เจออ่ะ หรือไม่มี ช่วงนี้เบลอๆค่ะ แฮ่
กรี๊ดดดด ขอบคุณโม่งแปล // ตอนนี้เรย์กะปะทะยุยโกะแล้ววว! กูอยากจะบอกว่าโมเมนต์เดียวกับตอนไมฮาระ (ชื่อถูกเปล่าวะ?) จิกอ่อยจักรพรรดิเลย แบบไม่ดูอารมณ์ท่านเรย์กะแม้แต่นิด ฝ่ายโน้นก็ส่งอารมณ์ส่งสายตาจิกอย่ามายุ่งผู้ชายของฉัน กอดคอจับมือสารพัด อีท่านเรย์กะก็ไปซะที ไปทั้งคู่ ขออยู่เงียบๆ และขอกินเยลลี่ต่อ โถ ขนาดเอนโจ้ยังมาขวางเวลากินสุนทรีย์เลยนี่นะ // นานๆ ทีได้มาคอมเมนท์ตอนเช้า ดีใจ ปล. กูง่วงมาก พิมพ์ไม่รู้เรื่อง
กูหงึดหงิดเอ็นโจชิบหาย ตอนยุยโกะบอกว่าหึงหรอ ก็ไม่ปฏิเสธ ทำตัวไม่ชัดเจน ดูสนิทสนมสวีทกับว่าที่คู่หมั้นต่อหน้าสาวที่ชอบนี่นะ ฮือออ กูเป็นเรือเอ็นโจนะ เชียร์แต่ต้น แต่บางทีก็อ่อนใจเหลือเกิน
ทั้งปัดปฏิเสธไม่ได้ เอาแขนออกไม่ได้ ชีคอแห้งก็ต้องรีบไปเอาน้ำมาถวาย
กูรู้สึกว่ามันต้องสาเหตุที่เอ็นโจปฏิเสธยุยโกะไม่ได้สักอย่างจริงๆแฮะ อย่างที่ใครเคยพูดถึงทฤษฎีติดหนี้บุญคุณ เลยต้องตามใจยัยนี่ทุกอย่างดูเข้าเค้าอยู่นะ หรือไม่ก็ถ้าขัดใจยุยโกะอาจจะโดนฟ้องพ่อแม่ เป็นปัญหาในหมู่ญาติ? (นึกภาพญาติๆเป็นพวกมนุษย์ป้าไปละ ถถถ)
กรี๊ดดดด ตอนใหม่ขอบคุณโม่งแปลลล
พออ่านที่ท่านเรย์กะคุยกับครอบครัว(ลบมาซายะ)คาบุรากินี่สัมผัสได้ถึงความเอ็นดูของทั้งสองคนนั้น ในใจนี่ตะโกน งานหมั้น งานหมั้น งานหมั้น มันต้องมีแน่ๆเลยค่ะ ท่าทางอยากได้ท่านเรย์กะเป็นลูกเหลือเกิน//แจวเรือท่านคาบุรากิ ต่อมาท่านเรย์กะยังพูดถึงว่าเริ่มเทศกาลยัดเยียดลูกชายแบบไม่เนียนแล้ว เราก็ยิ่งมั่นใจ ครอบครัวคาบุรากิเล็งเรย์กะแน่แล้ว55555555 เราจะรอติดตามความสัมพันธ์คู่หูคู่ฮาคู่นี้ต่อไปว่าจะพัฒนายังไง*โบกป้ายไฟ*
อีกแปปมาเจอท่านเอ็นโจ คุยกันมุ้งมิ้งน่ารักละเกินนนนนน*กุมอก* เป็นอะไรที่สมกับแท็กโชโจในที่สุด/ปาดน้ำตา นี่ต้องแล้งโมเม้นขนาดไหนที่ขนาดแค่ยืนคุยกันเรื่องซากุระเฉยๆก็มองเป็นฉากสวีทได้ คุยเข้าขากันดีมากเลย นี่ถ้าท่านเรย์กะไม่กลัวเอ็นโจนะ(หรือถ้าตอนเด็กท่านเอ็นโจไม่เผยโฉมหน้าจอมมารแกล้งท่านเรย์กะไป) ป่านนี้น่าจะสนิทกันไปล้าวววว ท่านเรย์กะไทป์ก็เป็นแบบเอ็นโจซะด้วย น่าจะบูชาขึ้นหิ้งเหมือนกับยูกิโนะคุงชัวร์ๆ
ท่านเรย์กะน่าจะด่าว่า อีตาคาบุรากินี่ยังไงยะ บังอาจทำให้ท่านเอ็นโจลำบากคอยเคลียร์ปัญหาให้ อย่างนี้มันใช้ได้ที่ไหน
แต่เรื่องจริงเป็นยังไงเราก็รู้กันดีอยู่ ตอนนี้นานๆหยอกกันทีนี่น่ารักดีต่อใจละเกิน อ่านเอ็นโจยิ้มสนุกสนาน หัวเราะแกล้งท่านเรย์กะ บลาๆๆ หลังจากท่านเรย์กะบรรยายว่ายิ้มขื่นๆมาไม่รู้กี่สิบตอนจนเริ่มสงสัยว่ายิ้มเป็นแบบเดียวรึเปล่า แค่กๆๆ//หยอกเพราะรักนะคะ5555 จอมมารอย่าพึ่งพังคอมพิวเตอร์เรา *-*
จริงๆตอนคุณยุยโกะโผล่มากนี่ให้ความรู้สึกเหมือนหนังผีมาก
มือขาวๆโผล่มากเกาะแขนจากด้านหลัง...บรึ๋ยยยย กลัวแล้วค่ะ อารมณ์แบบว่าค่อยคืบคลานเข้ามาในจังหวะที่ทุกคนกำลังผ่อนคลาย กำลังวางใจว่าแม่งไม่มีอะไรแล้วก็ หมับ จับแขนไว้ กรี๊ดดดด
ข้ามบทสนทนาหึงเหรอกับยังไงกันนะนั่นไป//หมั่นไส้ท่านเอ็นโจมากๆนะจุดจุดนี้ เกลียดคำว่ายังไงกันนะที่สุดเลย ทำไมชอบตอบคลุมเครือๆแบบนี้ล่ะ ฮึ่ยยยย จะเชียร์แหล่มิเชียร์แหล่เพราะท่านเอ็นโจเป็นแบบนี้น่ะแหล่ะ!
ประเด็นมันอยู่ที่ คุณชูสุเกะ*เหยียดยิ้มเยาะเย้ย* ทิ้งคุณยุยโกะไว้อยู่กลางฝูงผู้ชายน่ะสิ
แปลว่าหนึ่งไม่หวงแบบคนรักแน่นอนเพราะไม่งั้นไม่กล้าปล่อยคุณยุยโกะไว้กับผู้ชายแหงๆ
(ถ้าให้ใส่ฟิลเตอร์)แค่ก ท่านเอ็นโจจงใจสลัดทิ้งไว้กับผู้ชายกลุ่มนั้น จะได้มาหาท่านเรย์กะแบบไม่มียุยโกะมาด้วย
สองคือคุณยุยโกะไม่น่าจะธรรมดานะคะ...แบบที่ท่านเอ็นโจกล้าปล่อยไว้กับผู้ชาย ถ้าอ่อนโยนบอบบางตามนั้นจริงๆ ท่านเอ็นโจไม่น่ากล้าทิ้งเพื่อนสมัยเด็ก/ญาติไว้หรอก ยิ่งคาแรกเตอร์เป็นสมาชิกหมู่บ้านคาสโนว่า แค่กๆๆ สุภาพบุรุษด้วยแล้ว ไม่รู้ว่าทำไมถึงทิ้งนางไว้นี่แหล่ะน่าคิด
แต่เรื่องตีเบาๆเนี่ย เราเห็นตาม >>738 เลยว่าดูสนิทกันจริงๆ อารมณ์แบบ ใช้คำว่าตบเบาๆมากกว่ามั้ง แบบ ตบหลังมือเบาๆเรียกให้เขาสนใจน่ะ แล้วแนะนำท่านเรย์กะให้รู้จัก (ซึ่งงงงง เราพิมมาถึงตรงนี้แล้วแค้น นี่หล่อนสร้างโลกส่วนตัวกับท่านเอ็นโจอีกแล้วใช่ม้ายย แล้วกันท่านเรย์กะออกไปเหมือนตอนงานรร.นั่นน่ะ)
ปอลอหนึ่ง. ตอนนั้นใครที่บอกว่าทำไมท่านเอ็นโจไม่แนะนำตามมารยาท วันนี้เขาก็แนะนำแล้วนะ...
ปอลอสอง สตอล์กเกอร์ เอ้ย อยู่ๆโผล่มานี่ความสามารถที่อยู่ในสายเลือดตระกูลหรอ วันก่อนท่านเอ็นโจอยู่โผล่มาจากด้านหลังท่านเรย์กะ(ซึ่งตามหลักแล้วการกระจายข่าวท่านเรย์กะน่าจะแค่ค่อยๆปล่อยข่าวในหมู่ผู้หญิงพวกตัวเอง แต่ท่านเอ็นโจนี่ต้องยืนใกล้ขนาดไหนที่ได้ยินแล้วเดินมาทักต่อทันที แต่ในอีกแง่หนึ่ง ทำไมท่านเอ็นโจถึงจะไปยืนกับสาวๆไม่ใช่มาซายะล่ะ คำตอบจะนำไปสู่ อะแฮ่ม การมีสปายคนนึงในกลุ่มท่านเรย์กะหรือตั้งใจเงี่ยหูฟังท่านเรย์กะจากที่ไกลๆ) แล้ววันนี้คุณยุยโกะโผล่มาหาเจอท่ามกลางคนมากมายในงานเลี้ยงอีกต่างหาก ปรบมือให้คนตระกูลนี้เลยค่ะ
ปอลอสาม ตอนนั้นเจอมาซายะแล้ว ไหงถึงไม่ตัวติดกันต่อล่ะ แบบว่า ทำไมถึงแยกตัวออกมาล่ะ ต่อให้คาบุรากิไปเดินหาเรย์กะก็เหอะแต่มองจริงๆแล้วน่าจะเดินหาด้วยกัน มากกว่าแยกมารึเปล่า คือ...ทุกคนก็น่าจะรู้นะว่าตามหาท่านเรย์กะได้ที่ซุ้มของกิน//โดนสาป
ปอลอสี่ อืมก็...คิดว่าท่านเอ็นโจจะรู้มั้ยวะตอนที่ท่านเรย์กะด่านายไก่โง่ว่าแอบรักเอ็นโจข้างเดียว(แสดงว่าท่านเรย์กะเป็นสาววายหรืออย่างน้อยก็คิดไปในแนวชายรักชายได้นั่นแหล่ะ) พอตอนนี้ โดนเรื่องอิงแอบแนบชิดกับมาซายะเลยร้อนตัวเป็นพิเศษ55555
กรี๊ดว่าจะพิมแปปเดียว ยาวไปละ ไม่ได้มาหวีดในมู้นานเกินไป
วันก่อนพูดถึงอาชีพ RPG ยุยโกะนี่น่าจะเนโครแมนเซอร์มากกว่าเรย์กะกะอีก เป็นบอสด้วย ด่านซากุระราตรี ซัมม่อนศพใต้ต้นซากุระ 555555
ไม่งั้นก็พวกแม่มด ศาสตร์มืด ใช้คาถาหรือน้ำยาหว่านเสน่ห์ควบคุมร่างกายหนุ่มๆให้เป็นสมุนตัวเอง (มีตาไก่โง่เป็นตัวหลัก ถถถถ)
ท่านเรย์กะปกติไม่เคยหนีใครที่ไหนนะ จิกก็จอกมาไม่ได้แคร์ไม่ได้สนใจเท่าไหร่
ขนาดแมวปีศาจยังเอาเป็นเพื่อนได้
แต่พอเจอคุณยุยโกะนี่นางหลีกอ่ะ สยองเกินขีดจำกัด
เพิ่งได้อ่าน รู้สึกว่าเอ็นโจดูจะยอมๆยุยโกะมากยังไงไม่รู้ดิ ตั้งแต่กรณีลาเต้อาร์ทแล้ว มาตอนนี้นางคอแห้ง เอ็นโจก็ต้องไปหยิบมาให้ บริการทุกอย่างเลย ถึงจะบอกว่าเทคแคร์แบบสุภาพบุรุษ(มั้ง)ก็เหอะ แต่มันมีตอนที่เรย์กะบรรยายว่าไม่เคยเห็นเอ็นโจบริการอะไรให้ใครเลย แม้แต่รินเครื่องดื่มก็เหอะ แม้แต่คาบุรากิ เอ็นโจก็ไม่รินชาให้ พอบริการยุยโกะแทบทุกอย่าง กูก็รู้สึกเหมือนฮีเป็นเบี้ยล่างเลยแฮะ สั่งอะไรก็ต้องเชื่อฟัง ทำตาม ไม่มีบิดพริ้ว ถ้าเรื่องนี้อธิบายด้วยทฤษฎีติดหนี้บุญคุณอย่างที่มีคนเคยพูดไว้ในกระทู้ กูว่ามันก็เป็นไปได้อยู่
แล้วก็มาสังเกตอีกอย่างนะ ว่าถ้ายุยโกะจะเอานั่นเอานี่เช่นลาเต้อาร์ทกับเครื่องดื่มตอนนางคอแห้ง นางต้องสั่งเอ็นโจให้ไปเอามาให้นาง แบบว่าไม่ถามด้วยหิวน้ำมั้ย คอแห้งรึเปล่า แต่พอเป็นเรย์กะ เอ็นโจประเคนให้เองถึงที่ เช่นลาเต้อาร์ทและหยิบน้ำมาให้ตอนงานหิ่งห้อย ไม่ต้องพูด ไม่ต้องถามด้วย แปลว่าเต็มใจจะทำให้ การปฏิบัติด้วยมันต่างกันอยู่ แต่การกระทำฮีมันวกวนจังว่ะ กูก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน แต่กูเชื่อว่าทุกการกระทำของเอ็นโจมีเหตุผลอยู่นะ ระดับอ.ฮิโยโกะแล้ว....คงไม่ให้เหตุผลงี่เง่าๆมาหรอกมั้ง 5555555555555555
>>751 กูก็ว่าเอ็นโจตีเพื่อเรียกสติไม่ให้สร้างโลกส่วนตัวอยู่กับฮีว่ะ แบบที่กันคนอื่นออกไปไม่สนใจไยดีเหมือนตอนงานโรงเรียน แถมยุยโกะเองก็ทำตาเลื่อนลอยไม่โฟกัสอะไร ถ้าไม่สวยน่าจะถูกแซวว่าเมาเนื้ออยู่เหรอ ฟีลแม่งได้จริงๆ ของโครตดี อะไรแบบนั้นอ่ะ 555555555555
ที่ทิ้งยุยโกะไว้กับผู้ชายหนึ่งฝูง น่าจะคล้ายๆตอนทิ้งมาซายะไว้กับไมฮามะมั้ง แต่ดันตามมาได้โครตรวดเร็วขัดจังหวะ แต่ยุยโกะเองก็ไม่ธรรมดานะนั่น อยู่กลางวงล้อมผู้ชายได้อย่างเพลิดเพลิน กูว่านางคงชอบเช็คเรตติ้งตัวเองในหมู่หนุ่มๆว่ะ คือนางรู้ตัวว่านางสวย ก็ไปเล่นๆด้วยหน่อยละกันแต่ไม่คิดอะไร
แต่อีตานี่ก็น่าจับมาตีเข่าจริงๆ มายังไงกันนะอะไรของนาย ดูหมาหยอกไก่มาก คนจากหมู่บ้านคาสโนว่านี่แย่โครตๆ
กูว่าไม่น่าเป็นเรื่องติดหนี้บุญคุณอะไรกันนะ แลดูมีความมาม่าน้ำเน่าแรงมาก 555 ถ้าทั่วๆไปในความเป็นจริงคนประเภทนึงที่จะเกรงใจกันทุกรูปแบบ ยอมๆหมดถ้าทำได้ ก็คือคนที่มีผลประโยชน์ให้ฝ่ายเราหรือต้องการผลประโยชน์จากเค้า อันนี้เอาแบบเรียลไลฟ์ไม่มาแนวละครมาเฟียหนี้ชีวิตอะไรแบบนั้นนะ กูว่ากับยุยโกะคงมีผลประโยชน์กันอยุ่ หรือใช้ประโยชน์อะไรได้ และต่างฝ่ายต่างได้ เลยจะรอมชอมกันหน่อย เจอได้ทั่วไปตามวงการธุรกิจ เพื่อนกูยังมีเลยเป็นแฟนกันตั้งแต่เรียน ต่างฝ่ายต่างประนีประนอมยอมๆกัน ไม่ใช่รักนะ แต่แบบทั้งเจ้าตัวทั้งทางบ้านมองละว่าเหมาะกันสุดในเรื่องธุรกิจและสถานะอื่นๆ ถ้าไม่มีใครทั้งคู่ก็แต่งกันซะ เห็นก็มาแนวยอมๆกันเนี่ยปหละ ไม่ใช่คู่เดียวแต่หลายด้วยอะ
>>761 นั่นสิ แต่ก็คิดเรื่องความเป็นไปได้ในหลายๆทางอ่ะ นะ ยังไงซะเรื่องนี้มันก็ติดแท็กโชโจ ก็เลยลองคิดเหตุผลน้ำเน่าๆดูบ้าง ถถถถถถถถถถ
เอาจริงๆกูว่าก็คงแต่งงานทางธุรกิจ ฝั่งยุยโกะให้ผลประโยชน์ได้ ก็เลยต้องเอาใจกันหน่อย ดูเป็นความสัมพันธ์ที่ใจดำดี แต่ก็แฟร์ๆ มีผลประโยชน์เป็นตัวแลกเปลี่ยนทั้งสองฝ่าย กูก็รออ.ฮิโยโกะเฉลยเรื่องนี้อยู่เนี่ย
เห็นเมนท์นึงในแมวดุ้นก็นึกประเด็นนึงขึ้นได้ ทำไมไม่เคยมีใครรู้จักยุยโกะเลยหว่า เรย์กะไม่ค่อยออกงานไม่รู้จักยุยโกะก็ไม่แปลก แต่ว่าคนอื่นๆที่ไปงานเลี้ยงชนชั้นสูงอะไรแบบนี้ก็น่าจะเคยพบกันบ้าง นางก็ดูเป็นสาวสังคมอยู่นะ ก่อนหน้านั้นเก็บตัวเงียบๆไม่ออกสื่อเหรอ หรืองานที่นางไปมีแต่พวกไฮโซระดับ pivoine เท่านั้นที่ไป นักเรียนซุยรันธรรมดาไม่ได้ไป ก็เลยไม่รู้จักนาง
>>767 กูว่าเพราะเรื่องมันเดินในมุมมองเรย์กะไง ที่เราเจอกันก็คืองานที่นางไป ก็เจอแต่คนระดับนาง แล้วนักเรียนซุยรันคนอื่นอาจจารุ้จักยุยโกะก็ได้นะ แค่ว่าเรย์กะไม่ได้ไปได้ยินหรือไปรู้ ก็จะไม่มีโผล่มาให้อ่านในมุมมองหลักของเรื่องซึ่งนางเป็นคนเดินเรื่อง ปาร์ตี้อื่นที่ซุยรันปกติไปกันก็มีชัวร์แต่ว่าเรย์กะไม่ได้เข้าร่วม ก็เลยไม่เจอโผล่มาอะกูว่า มันไม่ใช่เรื่องเล่าในมุมมองบุคคลที่ 3 อะถึงจะเห็นรวม
ก็คงมีคนรู้จักแหละ แต่เรย์กะไปงานแต่ละทีก็ไม่เห็นสนใจอะไร อยากเลี่ยงตลอด ทักทายคุณๆท่านๆคนอื่นตามพ่อแม่แล้วก็ไปหลบอยู่ในมุมของกิน ไม่เคยสังสรรค์กะคนอื่นอะ ถถถ
กูว่าภายนอกถ้าไม่ยึดติดกับ เอ็นโจ เรย์กะหรือเรือเอ็นโจ ยุยโกะไม่ได้ทำตัวเลวร้ายอะไรใส่เรย์กะเลยนะ (แต่จริงที่ว่าออร่าบอสออกจนแอบหลอน 555)
นึกถึงที่มีคนมาบ่นเรื่องยุยโกะในกระทู้ก่อนๆกูนึกว่าจะทำตัวแย่กว่านี้ คือปมเรื่องภายในตระกูลเอ็นโจก็ยังไม่เฉลยด้วยแหละว่ามีตื้นลึกหนาบางอะไรกัน
จากมุมคนนอกแล้วยุยโกะก็สาวสวยบอบบางคนนึง (ถึงอาจจะเฟคก็เถอะ) ส่วนเอ็นโจเป็นคนทิ้งคู่หมั้นตัวเองไว้แล้วไปคุยกับสาวอื่น น่าตีมาก
ยุยโกะจะตามมาประกบก็ไม่แปลกว่ะ ถึงเรย์กะจะดูเหมือนศัตรูหัวใจยุยโกะก็ยังไม่ทำอะไรแย่ๆใส่เลย มีแต่ตามประกบเอ็นโจ ซึ่งจากสถานะก็สมควร...
ก่อนหน้านี้กูเรือหลักเอ็นโจนะ แต่หลังๆกูรู้สึกว่ากูหักคะแนนจอมมารไปเรื่อยๆจนเหลือพอๆกับเรื่ออื่นๆแล้ว ฮึ! งอน.........
ป.ล. ตอนนี้รู้สึกเอ็นโจมาชวนคุยแบบโคตรเนียน แถมเหมือนมีแอบเนียนถามเรื่องของที่เรย์กะชอบอีก 5555
>>771 แต่กูก็แอบคิดนะว่าอ.ฮิโยโกะแกจงใจเลือกฉากซากุระราตรีกับใต้ต้นซากุระมีศพฝังอยู่มาเปิดตัวยุยโกะคุยกับเรย์กะ น่าจะมีนัยยะแฝงถึงเรื่องนี้ คนอื่นเขาก็พูดถึงความสวยงาม เรย์กะเองก็ชอบของสุนทรีย์น่าจะดื่มด่ำไปกับความงามได้ไม่ยาก แต่นี่ดูแหยงๆ บอกว่าซากุระราตรีมันน่ากลัว เป็นความงามที่มีบางอย่างแอบแฝง ยุยโกะโครตให้บรรยากาศสมเป็นบอสจริงๆ เปิด Theme song ยูยูโกะในโทโฮได้เลยนะนั่น 5555555555555555555
>>775 กูก็หนึ่งคนที่ด่ายุยโกะตอนแรกๆที่ออกมานะ แต่ตอนนี้กูก็เฉยๆกับนางละ ในเมื่อนางยังไม่แผลงฤทธิ์เดชก็ยังไม่จำเป็นต้องเกลียดหรืออะไรมากมายกับนาง จะมีปมอะไรกูรอเฉลยอย่างเดียวพอละ ขี้เกียจออกตัวแรง สโลว์ไลฟ์ตามท่านเรย์กะดูของแดก กรี๊ดโมเมนต์ที่มีน้อยนิดไปวันๆดีกว่า เดี๋ยวอ.แกจะคลายปมก็ทำเองนั่นล่ะ
ว่าแต่ใช้ theme ยูยูโกะเลยเหรอ ก็เข้าดีเหมือนกันนะ ยูยูโกะก็เป็นศพที่ถูกฝังไว้ใต้ต้นซากุระเหมือนกัน แถมชื่อคล้ายอีกต่างหาก 555555555555
อะ กูไปเอามาให้ฟัง Theme song ของยูยูโกะ ถ้าเรย์กะเจอบอสไฟท์ คงอลังการประมาณนี้ล่ะมั้ง อยู่ที่ว่าจะสู้รึเปล่า 55555555555
https://www.youtube.com/watch?v=57Zwrx9a9Lo
>>771 กูว่ายุยโกะเป็นผู้หญิงเอื่อยๆเฉื่อยๆ(น่าจะร่างกายไม่แข็งแรงด้วยนะ) แล้วก็คงเป็นประเภทที่ผู้หญิงชอบนินทา แต่ผู้ชายชอบ เลยมักอยู่กับกลุ่มผู้ชายมากกว่า แล้วก็คิดว่ายุยโกะคงมางานกับเอ็นโจ แต่เจอกลุ่มผู้ชายที่น่าจะรู้จัก(แต่เอ็นโจไม่รู้จัก) เลยเข้าไปคุย เอ็นโจก็ยืนรอนอกกลุ่ม ผ่านไปสักพักเอ็นโจก็ไปคุยกับเรย์กะอะไรแบบนี้อ่ะ เอ็นโจไม่น่าจะยืนอยู่ในกลุ่มด้วย ไม่งั้นตอนเดินไปหาเรย์กะ ยุยโกะก็ต้องรู้ตัวแล้ว
(อารมณ์เหมือนเราเจอเพื่อนเก่าเลยเข้าไปคุย ให้แฟนรอแปบนึง แต่พอหันกลับมาแฟนหาย จะเดินตามบอกว่าเป็นห่วง หายไปไหนก็ไม่แปลกอะไร)
จะยังไงก็แล้วแต่ กูมองว่าเอ็นโจผิดทั้งขึ้นทั้งล่องเลยว่ะ ถ้าเอ็นโจเป็นว่าที่คู่หมั้นกับยุยโกะ ก็ควรดูแลดีๆ ไม่ใช่อยู่ๆก็หายไปไม่บอก ถ้าเอ็นโจชอบเรย์กะก็ไม่ควรจะมีผู้หญิงอื่นมาเกี่ยวข้องด้วย ทำตัวให้มันเคลียร์ๆหน่อยดิ
>>779 กูว่าที่ยังทำตัวเคลียร์ๆไม่ได้เพราะเรื่องมันยังไม่เข้าสู่ไคลแมกซ์นี่ล่ะ คนอ่านก็อึดอัดไปสิ กูคิดว่าเรื่องยุยโกะ เรื่องบ้านเอ็นโจเป็นปมใหญ่ของเรื่องด้วยนะ วางมาอลังการขนาดนี้ กว่าจะเคลียร์คงอีกนานนนนนนนนนน ตอนนี้ก็สโลว์ไลฟ์ตามท่านเรย์กะไปเหอะ เรื่องนี้ tag food กับ comedy เป็นใหญ่นะเหวย tag อื่นๆมันแค่พร็อพประกอบที่ใส่มาให้ครบๆ 555555555555555
แต่จากมุมมองกู กูว่าเอ็นโจจงใจทิ้งยุยโกะไว้ท่ามกลางผู้ชายพวกนั้นว่ะ แถมเคยปฏิเสธกับเรย์กะว่ายุยโกะไม่ใช่แฟน แนะนำตัวว่าเป็นญาติ ฮีน่าจะถือว่าตัวเองโสดอยู่(แต่ฝ่ายหญิงอาจจะไม่คิดแบบนั้น) เรื่องคู่หมั้นก็เป็นเรื่องที่ผู้ใหญ่คุยกันไว้ฮีไม่ได้ไปตกลงด้วย แบบโม่งบนๆว่าไว้อ้ะ แต่งงานทางธุรกิจมีเรื่องผลประโยชน์เข้ามาข้องเกี่ยวเต็มๆ มันก็ต้องประนีประนอมไม่หักหน้ากันให้เจ็บช้ำน้ำใจด้วย
>>779 กูคิดเหมือนมึงอะว่าเอ็นโจผิดทั้งขึ้นทั้งล่อง คือในมุมมองกู ถ้าตัดเรื่องอวยทิ้ง ที่เอ็นโจทำตัวแบบนี้มันไม่ดีกับทั้งเรย์กะทั้งยุยโกะอะ
อันนี้ทำตัวกั๊กเดี๋ยวยุ่งกับคนนู้นทีคนนี้ที ไม่ดูแลว่าที่คู่หมั้นตัวเองให้ดีแล้วไปยุ่งกับผู้หญิงอีกคน เหมือนเอาปัญหามาโยนสร้างศัตรูให้ท่านเรย์กะอีก
อย่างน้อยๆทำแบบนี้มุมมองคนนอกที่ไม่รู้อะไรมองมาก็ไม่ดีอะ อย่างตาไก่โง่เป็นตัวอย่าง ถึงที่ทำตัวเป็นนางร้ายเกรดบีจะเป็นเพราะตัวตาไก่โง่เองก็เถอะ
รอเฉลยปมแล้วกัน
เดี๋ยวพวกมึงใจเย็น เอาจริงถ้าไม่ติดเรื่องกองอวยเมากาวแบบกูเอง ท่านเอ็นโจมาทักทายปกติกับท่านเรย์กะนะมึง ชวนคุยเรื่องทั่วๆไป ไม่ได้พูดเกี้ยว แต่ของขวัญทำให้กูเมา! เอาเข้าจริงท่านอิมาริก็ให้บ่อย แต่ละอย่างสำหรับจีบสาวทั้งนั้น จริงๆผู้ชายนิสัยสุภาพบุรุษ พูดจาน่ารักคะขากับคนที่ไม่ใช่แฟนก็มี กูเกลียด แต่ไอ้การตบมือนี่ทำให้กูงอนท่านเอ็นโจ หึงแทน นางทำตัวไม่เคลียร์จริงๆนั้นล่ะ แต่ที่แน่ๆคือยังไม่ออกตัวจะจีบใคร คงเพราะติดเรื่องว่าที่คู่หมั้น ที่แนะนำว่าเป็น'ญาติ'! จะว่าไปผชในเรื่องนี้กูยังไม่เห็นจีบผญสักคน เออ ยกเว้นบากะรากิ นะ
>>780 คือถึงฮีจะปฏิเสธไม่ใช่แฟน แต่การกระทำทุกอย่างฮีก็รู้อยู่ในใจว่าที่ทำกับยุยโกะมันมากกว่าเพื่อนกันเฉยๆอยู่แล้ว ไม่ผิดที่ยุยโกะจะคิดไปเองเพราะการกระทำของเอ็นโจชัดๆ(ไม่ว่าจะทำเพราะอะไรก็ตาม)
>>781 ใช่มั้ยมึง การกระทำของเอ็นโจถึงจะไม่ใช่แฟน แต่ก็มากกว่าคำว่าเพื่อน ไม่ว่าจะทำด้วยเหตุผลอะไร แต่คนอื่นมันไม่รู้เหตุผลมั้ย ทุกคนเห็นแค่การกระทำ เป็นใครก็ต้องคิดว่าสองคนนี้คงน่าจะเป็นแฟนกันได้แล้ว(ถ้าเป็นในไทย สองคนนี้กิ๊กกันอยู่แน่ๆ คุยกันอยู่แต่ยังไม่ได้ตกลงคบกันชัดๆ) กูไม่ได้อยู่เรือเอ็นโจอยู่แล้วด้วยไง5555555 กูชอบผู้ชายดีๆให้เกียติผู้หญิงแบบอาริมะ(ว่าแต่บทจะน้อยไปไหนคะลูก ผชดีๆทำไมไม่มีที่ยืน555555)
แปลไทยวันนี้ขอบคุณโม่งแปลมากๆ~~
.
กูหงุดหงิดเอ็นโจอะ คืออันนี้ถ้าติดฟิลเตอร์อะนะ ยุยโกะอาจจะคุยกับกลุ่มเพื่อนผู้ชาย(ขอมองแบบผ่านๆไม่ว่าจะคุยเช็คเรตติ้ง คุยกับเพื่อนหรืออะไร) ส่วนเอ็นโจอยู่วงนอกเห็นเรย์กะก็เดินมาหา แล้วก็คุยนู่นนี่ อะ แค่เดินออกมาทิ้งยุยโกะไว้ อันนี้ก็ถ้าไม่มองว่าผิดก็เฉยๆได้เลย แต่ถ้ามองว่าผิดก็คือผิดอะ ทิ้งเค้าแล้วเดินออกมาหาผู้หญิงอีกคน เอาจริงๆถ้ากูเป็นยุยโกะคงทำแบบนั้นแหละถึงจะเป็นว่าที่คู่หมั้นแต่ก็เป็นว่าที่อะ สถานะสูงกว่าคนเคยเห็นหน้---- แค่ก เพื่อนแน่ๆ
>> ติดฟิลเตอร์ของจริง อันนี้ถ้ามองว่าฮีชอบท่านเรย์กะของเรา ทำแบบนี้มันโคตรแย่ เข้าใจว่ามันอาจเป็นเรื่องที่ผู้ใหญ่คุยกันแต่สถานะมันติดอยู่ถูกมั้ย? ฮียังแก้ไม่ได้ ไม่ควรมาทำให้คนอื่นเดือดร้อนไปด้วย ยกตัวอย่างเช่นอีไก่โง่ นี่ก็น่ารำคาญสัสๆ
อ่า จากมุมมองกูนะ ท่านเรย์กะจะแพ้คนแนวๆนี้ แพ้คนข้างนอกนิ่มๆแต่ข้างในดูไม่ออกอะ ดูจากซากุระโกะก็ได้ เรย์กะแพ้ทางมากๆ ถ้าเป็นคนมาตรงๆตบตีตรงๆอะไรแบบนี้นางจะถือว่าเป็นปลาซิวปลาสร้อย จะกำจัดหรือเอาไว้ดูดิ้นเล่นๆก็ได้ แต่ถ้าเป็นคนนิ่มนอกในดูไม่ออกนี่เห็นหนีตลอด
>แล้วเราก็อ่านแค่มุมมองจากท่านเรย์กะอะ จะตัดสินทันทีว่านางไม่ดีมันก็ไม่ได้ เพราะที่เห็นๆมาก็แค่เดินผ่าน เจอบ้าง สร้างโลกส่วนตัว แต่ก็ยังไม่เห็นทำอะไรเรย์กะแบบเห็นชัดๆซักที ที่เราเห็นแล้วอาจมองไม่ดีเพราะติดฟิล+อวยเอ็นโจไง เวลามาแสดงความเป็นเจ้าของบ้างอ่านแล้วเลยอาจมองไม่ดี (อันนี่กูยกตัวอย่างเป็นตัวเองนะ ใครจะว่ายังไงก็ดูอีกที คือถ้ากูมีคู่หมั้นหรือว่าที่คู่หมั้นอะ ไม่ว่าจะผู้ใหญ่คุยหรืออะไร บางครั้งกูไม่อยากให้เค้าไปคุยกับผู้หญิงที่เห็นว่าสนิทกว่าคนอื่น(มากๆ)บ่อยๆหรอก มันก็ต้องรู้สึกไม่ดีบ้าง แล้วยิ่งไปไหนก็เห็นคุยกับคนนี้บ่อย แล้วเรารู้จักคนนี้มั้ย ก็ไม่[อีฝ่ายชายก็พึ่งมาแนะนำตัวจริงๆก็ครั้งนี้ครั้งแรก ผิดที่เอ็นโจเลย5555] เป็นกูกูคงต้องมาแสดงความเป็นเจ้าของบ้างล่ะว่ะ
>>784 เดี๋ยวมึง สถานะคนคุย หรือว่าที่คู่หมั้น กูไม่กล้าแสดงความเป็นเจ้าของว่ะ กูว่ายุยโกะคงพอตัวล่ะ ถ้าเป็นคนคุยมึงจะกล้าแสดงความเป็นเจ้าของหรอ ปกติถ้าเป็นคนที่ถูกชะตาท่านเรย์กะไม่น่าจะพลาดอีเว้นท์ Get friend นะ อย่าซากุระยังพูดให้ซากุระสบายใจเลย แต่รายนี้นางหนีลูกเดียว น่าจะมีเงื่อนงำ//กูเรือเอ็นโจที่หึงแทน 555
>>785 กูว่ายุยโกะนี่พอตัวแน่ๆอะ กูยอมตั้งแต่ที่คุยกับกลุ่มผู้ละ5555555 (เดาๆเหมือนกับที่ข้างบนว่าอะ นิสัยแบบนี้ผู้หญิงน่าจะนินทาบ้างเลยมาคุยกับผู้ชายเยอะกว่าไรงี้)
แต่ถ้าดูจากการกระทำไม่ว่าจะตั้งใจหรืออะไร เอ็นโจคือทำดีด้วยอะ ดูดูแลดี เทกแคร์มากๆ(ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม) บ่นหิวน้ำก็เอาน้ำมาให้ มันก็ต้องมีแอบคิดหรือรู้สึกหวงคนๆนี้บ้างแหละ ._.
-เอาจริงๆไม่อยากมาคุยเรื่องนี้เท่าไหร่เลยเพราะกูจะมองจากมุมมองกูอะ เหตุผลบางอย่างมันเลยดูเข้าข้างตัวเองซะส่วนใหญ่5555 แถมอีหรอบนี้มันดิ้นได้ แล้วแต่คนมองด้วยอะเนอะ
>>785 เป็นกู กูกล้า555555555555 คือยุยโกะไม่ได้ประกาศว่านี่ผู้ชายของฉัน ยุยโกะแค่มาจับแขนด้วยท่าทางเป็นธรรมชาติ(เอ็นโจก็ไม่ได้สะบัด ไม่ได้ทำท่าตกใจ ก็ถือว่ายอมรับกลายๆว่าเป็นเรื่องปกติ) พอบ่นว่าหิวน้ำก็รีบบริการ(โดยไม่ได้ขออะไรมากมาย) คือเอ็นโจก็ร่วมมือทำเหมือนยุยโกะมากกว่าเพื่อนอ่ะมึง
ที่ว่าเอ็นโจทิ้งยุยโกะ มันงานสังคมก็ต้องเข้าสังคมทักทายพูดคุยคนอื่นไปเรื่อยอยู่แล้วรึเปล่า จะให้เอ็นโจอยู่ตัวติดกันกับยุยโกะก็ไม่ใช่มั้ง อีกฝ่ายก็หาเพื่อนคุยได้แล้ว แต่ละฝ่ายก็ต้องไปหาคนรู้จักทักทายกันอะ
เรื่องน้ำ อันนี้กูสงสัย งานเลี้ยงพวกนี้มันก็ต้องบริกรอะไรเดินเสิร์ฟน้ำอยู่แล้วรึเปล่า ขนาดงาน Pivoine ตอนที่เต้นรำเสร็จ เอ็นโจยังยกมือเรียกให้บริกรเอาน้ำมาเสิร์ฟได้เลย ทำไมอันนี้ต้องเดินไปเอามาให้ ...
>>783 กูก็ไม่รู้วววววววว ใจฮีมันวกวนเหลือเกิน ไม่รู้คิดอะไรอยู่ 555555555555555555555
แต่เขาก็เป็นญาติกันด้วยนี่หว่า ความใกล้ชิดสนิทสนมคุ้นเคยมันก็ต้องมีมากกว่าคนเคยเห็นหน้าอยู่แล้ว เหมือนเราคุยเล่นกับญาติพี่น้องตัวเอง หยอกล้ออะไรทำนองนั้น คงประมาณเดียวกับริรินะเรย์กะอ่ะ กูยังเคยคิดเล่นๆเลยว่าถ้าริรินะเป็นผู้ชายอาจถูกจับหมั้นกับเรย์กะไปแล้วก็เป็นได้ ถ้าเป็นงี้จริงกูก็เชียร์ริรินะอ่ะ 555555555
>>785 กูก็คิดว่างั้นว่ะ กรณีแบบนี้ก็เคยเกิดขึ้นกับนาง ไม่ใช่ไม่เคย ซากุระกับยุยโกะก็คนประเภทเดียวกันน่ะ (แต่ยุยโกะอาจจะสยองกว่าด้วยเรื่องศพใต้ต้นซากุระ) นางยังไปชิงพูดกับซากุระตั้งแต่ต้นเลย แถมอวยว่าเป็นคู่ที่เหมาะ พอมีโอกาสนางก็จับทำเพื่อนทันที แต่กับยุยโกะนางเผ่นหนีไปซะไกลลิบ หรืออนาคตจะมีอีเวนท์จับยุยโกะทำเพื่อนก็ไม่อาจทราบได้
>>787 จริงๆยุยโกะก็ควงแขนเอ็นโจตั้งแต่งานโรงเรียนแล้วนะ เรย์กะก็บรรยายว่าดูเป็นธรรมชาติอีกต่างหาก แปลว่าทำบ่อยจนเป็นเรื่องปกติ
>>788
กูว่าเอ็นโจกะปล่อยยุยโกะรอตรงนี้นะ แล้วอาจจะให้เรย์กะอยู่เป็นเพื่อนยุยโกะที เอาน้ำอะไร ไม่ก็กะชวนไปหามาซายะที่ตามหาเรย์กะอยู่ (สรุปคือกะชิ่ง 555)
ขมวดคิ้วคงรู้แหละว่าเรย์กะชิงหนีก่อน หรือขมวดคิ้วส่งสายตาขอความช่วยเหลือ แต่เรย์กะไม่แคร์ ถถถ
>>797 ขมวดคิ้วนี่ก็กุก็เเอบตงิดๆ เหมือนกัน เเต่ถ้าไม่ติดฟิตเตอร์นี่นางอาจคิดเปล่าว่าอยากให้เรย์กะคุยกับยุยโกะจะได้สนิทกันรึเปล่าวะ เวลาอ่านเเล้วเจอยุยโกะทีไรกุหวั่นใจทุกที ฟฟฟ
ช่วงนี้ไม่รู้ทำไมกุเเทบจะไปอยู่เรือคาราบุกิเเทนเอ็นโจเเล้วอ่ะ เอ็นโจดูครุมเครือยังไงไม่รู้ ไม่ก็อาริมะ ผู้ชายดีๆ ที่โมเม้นชวนจิ้นบ้าง เเต่เเทบไม่มีบทอะไรเลย 5555 ไปๆมาๆ จมเรือตัวเองเฉย
>>799 ใช่มะ555555 คือตอนแรกก็ล่องเรือไม้ไผ่ พายมาเจอเรือใหญ่แล้วพบว่าเป็นพวกเดียวกันก็ขึ้นละช่วยกันต่แพเรื่อยๆ ซักพักพบเจอเนืออื่นๆบ้างประปราย ก็โยนชิ้นส่วนตัวเองไปไว้เรือโน้นนี้บ้าง เช่น ตาบ้าหมา ท่านอิมาริ ยูกิโนะคุง วาคาบะจัง บักคาบุ ท่านพี่ยย มิซึซากิคุง (อ้าว โยนไปทั่วเลยนี่หว่า5555)
แต่เรือที่นั่งต่อเองคือคันตะคุง เห็นแล้วคิดว่านี่มันน่ารักจังน้า /เรือจอมมารของกูสั่นคลอน! ตอนนี้กูโดดลงจากเรือจอมมารละ โยนมือไปให้ข้างนึง ชิ้นส่วนอื่นๆยังประปรายเช่นเคย55555
800 แล้วเสนอชื่อมู้หน้าได้แล้ว อย่าลืมว่าเอามงคลๆนะ ถถถ
โถ ท่านจอมมารน่าสงสาร ยุยโกะโผล่มาทีไร โดนด่าโดนย้ายเรือทุกที //กอดปลอบชูสุมอย
แม้บางจังหวะพฤติกรรมฮีจะน่าเหนื่อยใจไปบ้าง แต่กูก็ยังอยู่ที่เดิมนี่ล่ะ ปักหลักเรือเดิมไม่ไปไหน กูเชื่อว่าทุกอย่างมีเหตุผลที่อธิบายได้เสมอ แต่อ.ฮิโยโกะจะอธิบายเมื่อไหร่ก็สุดแล้วแต่ความเมตตา
>>801 มึงอย่าทิ้งกูไป แต่กูเข้าใจมึงนะ กูเขวทุกทีที่ยุยโกะปรากฏตัว แต่ดันถูกใจคาแรคเตอร์จอมมารไปละ บากะรากิบางทีกูก็คิดว่าเป็นประเภทเดียวกับท่านเรย์กะ ภายในกับภาพลักษณ์ต่างกัน แสวงหาของกิน ทุ่มเทในเรื่องแปลกๆ อาริมะกูดันติดใจภาพที่นางตัดสินคนจากภายนอกไปแล้ว หมาบ้า อืม คงไม่ต้องอธิบาย คันตะ กูยังไม่มีแรงจิ้น กูปลื้มท่านพี่ กูเลยค้างเติงบนเรือจอมมาร เอวัง
เห็นมีคนคิดถึง วันนี้เลยปั่นมาลงหน่อย
.
.
เอ็นโจผู้เร่าร้อน(3) //สรุปชื่อฟิคงี้ใช่ไหม 555//
.
เผลอนอนหลับเพลินไปหน่อย พอตื่นมาอีกทีก็ถึงพักเที่ยงแล้ว ผมเลยตรงไปที่โรงอาหารเลยจะได้ไม่เสียเวลา
แต่พอไปถึงโรงอาหาร กลับรู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกๆ อะไรกันนะ
มองไปรอบๆ ก็เห็นนักเรียนต่อแถวซื้ออาหารเหมือนทุกวัน ไม่สิ พอมองดีๆ แล้วเหมือนทุกคนกำลังมองอะไรกันอยู่น่ะ อื้อ! นั่นมัน…
ใครบางคนที่หน้าตาเหมือนมาซายะกำลังจับปลายผมคุณคิโชวอินอยู่ เจ้านั่นปล่อยชายเสื้อหลุดลุ่ย ไม่ใส่เนคไท ท่าทางเหมือนคุณชายเสเพลในมังงะสาวน้อยไม่มีผิด เห็นแล้วเผลอขมวดคิ้วมุ่นไม่ได้
ที่ซุนรันแต่ไหนแต่ไร ถึงจะทำตัวเกเรยังไงแต่ก็เป็นโรงเรียนของพวกคุณหนูคุณชาย ไม่มีใครกล้าแต่งตัวผิดระเบียบขนาดนั้นมาโรงเรียนหรอก เพราะงั้นตรงนั้นก็เลยเด่นสุดๆ ชนิดที่ว่าขนาดมองจากกลุ่มชนยังเห็นได้ง่ายเชียวล่ะ แปลกจริง พวกกรรมการนักเรียนพวกนั้นทำไมไม่มีใครเข้าไปจัดการเลยนะ
ได้เห็นคุณคิโชวอินทำหน้าตลกๆ มันก็ดีอยู่หรอก แต่จะให้ใครที่ไหนไม่รู้ไปยุ่งกับคนที่ผมชอบได้ไง
“.....เส้นผมของเธอช่างนุ่มละมุน เหมือนกับ.... เหมือนกันขนมปังโคโรเน่เลยล่ะ....”
ผมชะงักกึก มองใบหน้าคุณคิโชวอินที่ขาวซีดเปลี่ยนเป็นสีเขียวคล้ำ รอบข้างพร้อมใจกันเงียบสงัดราวกับไม่เชื่อหูที่ตัวเองได้ยิน
ขนมปังโคโรเน่?
“ดูการม้วนเกลียวนี่สิ ช่างสมบูรณ์แบบราวกับหอยเจดีย์ในทะเล เอียงข้างยี่สิบองศาพอดีไม่มีขาดเกิน ช่างทำผมมืออาชีพมากเลยนะ ที่จะทำผมขับความงามของเธ...โอ๊ย!!!”
ผมกลั้นขำจนไหล่สั่น แทบจะเผลอหัวเราะออกมาดังๆ ตอนที่มาซายะถูกช่อดอกกุหลาบฟาดใส่หน้า คุณคิโชวอินโมโหจนไหล่สั่นไปหมด หลังจากฟาดดอกกุหลาบใส่มาซายะแล้วก็เดินหนีไปทันที เลยไม่ทันเห็นสภาพมาซายะจามจนดอกกุหลาบที่เลอะหน้าหล่นลงพื้น สภาพดูไม่ได้เลยแฮะ
ผมยกมือถือขึ้นมา อดถ่ายรูปเก็บไว้ดูไม่ได้ ถึงไม่ได้ถ่ายช็อตเด็ดเมื่อกี้ แต่แค่นี้ก็ยังดี เก็บไว้ดูแก้เครียดเวลาโมโหมาซายะ
“คาราบุกิคุง! เป็นอะไรมากไหมคะ ดอกกุหลาบมัน....”
“หิ ฉันไม่เป็นไรอยู่แล้วน่า แค่ของพวกนี้ ไม่มีทางมาบดบังความหล่อเหลาของฉันได้หร---- ฮัดเช้ย!!”
ยังทำเก็กได้อีกนะ ตลกจัง ไว้ไปเล่าให้ยูกิโนะฟังดีกว่า ว่าแต่สรุปแล้วเจ้ามาซายะมันเป็นอะไรของมันละนี่
อืม... คิดดูอีกที ท่าทางของมาซายะดูคุ้นๆ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนแฮะ
เสื้อฟ้าหลุดลุ่ย คำพูดเลี่ยนๆ ไหนจะท่าทางหลงตัวเองแบบนั้นอีก ทำไมมันดูคุ้นตาเหมือนใครบางคนที่ผมรู้จักนะ?
เอ... เอ... อ๊ะ! ตัวเอกในเรื่อง Kimi Darling นั่นไง!!
แต่คงไม่ใช่หรอกมั้ง... คาสุรากิที่ผมรู้จักน่ะไม่ได้หลงตัวเองขนาดนั้นซะหน่อย แถมยังคำพูดเลี่ยนๆ พวกนั้นอีก คงคิดไปเองละมั้ง~
อีกอย่าง อย่างมาซายะจะมาอ่านมังงะสาวน้อยได้ยังไง สงสัยคงไปได้ยินอะไรแปลกๆ เข้าละสิ จริงๆ เล๊ย หรือว่าเห็นผมเปลี่ยนคาแรกเตอร์เลยอยากลองบ้าง ทั้งที่ตัวเองห้ามคนอื่นเค้าแท้ๆ...
แต่เห็นมาซายะทำตัวแบบนี้แล้ว กลับรู้สึกไม่อยากยอมแพ้ขึ้นมาซะงั้น อืม... ยังไงดีน้า
อุตส่าห์ศึกษามังง--- เอ้ย ตำราพิชิตใจสาวน้อยมาทั้งที วันนี้ผมเองก็ต้องพยายามเข้าล่ะ เอ้า ลุยเลย! เอ็นโจ ชูสุเกะ วันนี้นายต้องจีบคุณคิโชวอินให้ได้!!
กูก็ยังไม่อยากเลิกหรอก มาขนาดนี้ก็ต้องไปต่อให้มันสุดทาง แต่ตอนนี้ต้องไปรมกาวตัวเองเพิ่มก่อน กาวชักขาดแคลน ถถถถถถถถถถถถถถ
^ ลืมเขียนท้ายฟิค ถถถ ขอเวลาคิดวิธีเปลี่ยนคาอย่างเร่าร้อนหน่อยนะ หัวตื้อเหลือเกิน ถ้าใครอยากต่อ ต่อได้เลยนะกูไม่ว่า จะขอบคุณซะอีกมีคนช่วยเพิ่มกาวให้ ช่วงนี้กาวเหือดเเห้งเหลือเกิน
ทำไมกูแอบคิดว่า ว่าปมเรื่องยุยโกะถ้าแก้ที่เอ็นโจไม่ได้ก็แก้ที่ท่านเรย์กะ จับเข้าฮาเร็มเหล่าเพื่อนสาวซะเลย
จากยุยโกะเข้ามาควงแขนเอ็นโจจะกลายเป็นแบบนี้แทน
ยุยโกะ : ชู มาอยู่ที่นี่เองหรอ (เดินเข้ามาควงแขนเรย์กะ)
ยุยโกะ : อยู่ๆก็หายไปเลย ฉันเป็นห่วงนะ
ว่าแต่กำลังคุยอะไรกับคุณคิโชอินหรอคะ ท่าทางน่าสนุกจังเลย (ยิ้มแล้วกอดแขนเรย์กะแน่นกว่าเดิม)
เอ็นโจ : ก็ไม่มีอะไรเป็นพิเศษหรอก (ยิ้ม)
เรย์กะ : (กรีดร้องอยู่ในใจ) กรี๊ดดดด มากอดแขนฉันทำไมค๊า แล้วทำไมรู้สึกเหมือนมีกระแสไฟฟ้าเปรี๊ยะๆแล่นอยู่ระหว่างสองคนนี้ได้ล่ะค๊าาาา
อาห์ ซู้ด....กาวหมดซะแล้วแฮะ............... เดี๋ยวๆ อย่าตีกูนะ /วิ่ง
>>812 มาซายะเปลี่ยนคาร์แรคเตอร์แล้ว อย่ายอม อย่าน้อยหน้า เราต้องเอาให้เริ่ดอลังการกว่าสองคนนั้นไปเลยนะชูสุมอย ลองครอสเดรสดูมั้ย เพื่อความแปลกใหม่ ถถถถถถถถถถถถถถถ
>>818 ดีๆๆ กูสนับสนุนให้ปลูกทุ่งดอกไม้ กูชอบมาก สาวๆอย่าทะเลาะกัน เราต้องรักกัน ชวนปลูกดอกไม้ด้วยกันเพื่อลดโลกร้อน แถมกลิ่นดอกยูริมันหอมหวานนะ
>>823 ถ้าเป็นมาโซให้มาแนวๆ 50 shades แต่เป็นเวอร์ชั่นเอ็นโจเป็น M 55555555555555
"รสนิยมของผม เฉพาะตัวมาก" เปิดห้องคอลเลคชั่นโซ่แส้กุญแจมือให้คุณคิโชวอินดู
"ตั้งแต่ที่คุณต่อยท้องผมในวันนั้น ผมไม่เคยลืมเลย ผมเฝ้ารอมาตลอดที่จะถูกกระทำย่ำยี รอให้คุณเฆี่ยนตีตามปรารถนา....อา สายตาที่คุณมองมาแบบนั้นช่างเย็นชาเห็นแล้วเจ็บปวด แต่มีความสุขเหลือเกิน"
ว่าแต่ไหนโม่งที่จะลงฟิคท่านเรย์กะคิมิกับเอ็นโจสลับเพศว่ะมึงกูยังรออยู่น่ะ
พอยุยโกะโผล่มามู้ไหลโคตรไวสมกับเป็นบอส 55555555
มีโม่งบนๆคุยไว้ว่า ท่านเรย์กะเดินหนีเอ็นโจกับยุยโกะ เด็กซุยรันอาจจะมโนว่ารักสามเส้าก็ได้ มีใครจะแต่งฟิคมั้ยวะ 55555
'แต่ก็ได้ยินข่าวลือมานะคะ เมื่อท่านเรย์กะเห็นคุณคนนั้นของท่านเอ็นโจมาควงแขนต่อหน้าต่อตา ถึงกับเสียใจ ทนดูไม่ได้ ต้องขอตัวแยกออกมา แหม ถึงปกติจะเชียร์ท่านเอ็นโจก็เถอะนะคะแต่ถ้ามีตัวจริงแล้วก็ไม่อยากให้ท่านเรย์กะไปยุ่งกับคนแบบนี้หรอกนะคะ'
ทั่นจอมมาร แม่งน่าน่ากลัวอ่ะ กูไม่เคลียร์กับพี่ทั่นเลยว่ะ ซับน้ำตาแพรบนะ
ขอไปลงเรือยูกิโนะคงดีกว่า เยียวยาจิตใจดี
>>835 ไม่ใช่ว่ายูกิโนะนี่โครตจอมมารนะ เป็นพญามาร ถถถถถถถ เห็นหน้าใสๆแต่แอ๊บร้าย ซ่อนใบหน้าจอมมารได้แนบเนียนยิ่งกว่าชูสุเกะซะอีก ชูสุเกะเสือกทำหน้ากากอ่อนโยนแตกโผละต่อหน้าเรย์กะไปแล้ว ยูกิโนะเลยส่ายหัว ไม่ไหวเลยเจ้าหมอนี่ อุตส่าห์มีหน้าที่คุณพี่เรย์กะชอบแท้ๆ ดันทำให้เสียเปล่าซะได้ แล้วก็แอ๊บเทนชิต่อ
ถีงตอนนั้นถ้ายูกิโนะคุงเป็นจอมมารอีกคน ตอนนั้นคงทำใจได้แล้วแหละ
เพราะมีภูมิต้านทานมาจากเอ็นโจแล้ว55555
แต่ตอนนี้ขอไปฮีลลิ่งกับยูกิโนะคุงไปก่อน อิอิ
มาเสนอชื่อ
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับซากุระโปรยปราย ฤดูใบไม้ผลิของเรย์กะจังมาแล้วค่า~ [ซากุระโมจิชิ้นที่ 15]
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันใต้ต้นซากุระที่มีศพฝังอยู่ [ศพที่ 15] //โอ๊ยย อย่าตบกูววว
ปล.กูล้อเล่น อย่าเอาไปโหวตนะโว้ยยยย 55555555555555
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสูตรอาหารคิวปิดสื่อรักสุดมิราเคิลของยอดเชฟสาวเจ้าเสน่ห์เรย์กะ ~"แค่คำเดียว"เป็นจานที่ 15 แล้วนะ!
ต่อ >>683
(ยังจะต่ออีกเรอะ)
ชูสุเกะ: มาซายะน่าจะกลับถึงเมืองโดยสวัสดิภาพแล้วล่ะนะ
ยูกิโนะ: งั้นก็ตาพวกเรามั่งล่ะ ไปกับเถอะฮะ คุณพี่เรย์... เฮือก!?
เรย์กะ: หื้อ? เป็นอะไรเหรอจ๊ะยูกิโนะคุง? บีบมือแน่นเชียว
ยูกิโนะ: นะ นั่นมัน...!? ท่านพี่ระวัง! ข้างหลัง!
ชูสุเกะ: อื๋อ? ....
???: ชู มาอยู่ที่นี่เองเหรอ...
ชูสุเกะ: อ๊ะ!? แย่แล้ว!
เรย์กะ: กรี๊ด! ท่านเอ็นโจ!?
ยูกิโนะ: ทำไมถึงโผล่มาตอนนี้ซะได้ล่ะ คุณพี่เรย์กะถอยมาห่างๆฮะ อยู่ให้ห่างรัศมีการโจมตี อย่าโดนจับได้แบบท่านพี่เชียว!
เรย์กะ: นั่นมันอะไรน่ะยูกิโนะคุง!?
ยูกิโนะ: บอสลับประจำดันเจี้ยนนี้ฮะ! เป็นเนโครแมนเซอร์ประจำต้นซากุระโลหิต มีสกิลปลุกชีพร่างไร้วิญญาณที่ใต้ต้นซากุระขึ้นมาโจมตีคนผ่านทาง แล้วก็เลียนเสียงเรียกชื่อเป้าหมาย จับเอาร่างใหม่ๆที่ยังไม่ยุ่ยสลายเป็นพวกตัวเองฮะ!
เรย์กะ: ร่างไร้วิญญาณ...? ศะ ศะ ศพน่ะเหรอ!!? น่ากลัว! เราจะทำยังไงกันดีล่ะ!?
ยูกิโนะ: กลับฮะ
เรย์กะ: เอ๋?
ยูกิโนะ: ท่านพี่มาซายะก็จากไปแล้ว ผมเป็นนักบวชไม่มีพลังโจมตีหรอกฮะ คุณพี่เรย์กะเองก็ยังมือใหม่จะไปต่อกรกับฝูงซอมบี้ก็คงไม่ไหวหรอกใช่มั้ยล่ะ~
เรย์กะ: อุ่ก นั่นซินะ...
ยูกิโนะ: ก็ตามนั้นล่ะฮะ กลับเมืองกันเถอะ ไปละนะท่านพี่ ขอให้โชคดีนะฮะ ซาโยนาระ บ๊ายบาย~
ชูสุเกะ: ..... ยูกิโนะ...!
+ + + + +
(ณ โบสถ์ในเมือง)
เรย์กะ: พวกเรามารับแล้วค่ะ ท่านคาบุรากิ
คาบุ: จำไว้เลยนะพวกนาย!!!
ยูกิโนะ: ครั้งก่อนก็พูดแบบนี้นี่นา~
คาบุ: ฮึ! แค้นนี้ต้องชำระ อย่าให้ถึงทีฉันบ้างก็แล้วกัน ... หือ แล้วชูสุเกะล่ะ?
เรย์กะ: ...เมื่อสักครู่ก่อนจะกลับมาที่เมืองมีบอสโผล่มาน่ะค่ะ
คาบุ: บอสงั้นเหรอ? แล้ว?... อะ เข้าใจแล้ว... นี่พวกนายปล่อยชูสุเกะทิ้งไว้กับบอส แล้วชิงเผ่นมาก่อนซินะ!? เจ้าพวกนิสัยเสีย!
เรย์กะ: คัมภีร์อี้จิงกล่าวว่า "ถอยหนีมิผิด เป็นวิสัยแห่งสงคราม" หรอกนะคะ
ยูกิโนะ: "กลยุทธ์ที่ 36 หนีคือยอดกลยุทธ์" ฮะ
คาบุ: ...ไม่ได้เรื่องเล้ย! แล้วแบบนี้ชูสุเกะก็ต้องสู้กับบอสตัวคนเดีย...ว ... อะ .......หึ
เรย์กะ: ท่านคาบุรากิ?
คาบุ: หึหึหึ หึ หึหึ .... นี่ซินะ ที่เขาเรียกว่ากรรมตามสนองน่ะ! หึหึหึ เห็นผลของการไม่มีไนท์ในปาร์ตี้แล้วยังล่ะ! ชูสุเกะ เจ้าวายร้าย! วันนี้นายทำฉันเจ็บแสบมาก นี่ยังไงล่ะผลลัพธ์! ใช่แล้ว นี่ไงล่ะการลงทัณฑ์จากการที่นายพยายามก่อกรรมทำเข็ญกับฉัน! สมน้ำหน้า! ฮ่าๆๆ โดนบอสฆ่าเลเวลลดเยอะด้วยวซินะ นี่ไงล่ะธรรมะย่อมชนะอธรรม ไม่รอดแหงๆ เดี๋ยวฉันจะรอนายฟื้นที่โบสถ์นี่เอง ชูสุเกะ ฮ่าๆๆ นี่ล่ะการชำระแค้นของฉัน! ... โอ๊ย!?!
ชูสุเกะ: ฮ่ะๆๆ ท่าทางอารมณ์ดีจังเลยนะมาซายะ
ยูกิโนะ: อ๊ะ ท่านพี่!!
คาบุ: โอ๊ย... ไหล่ฉัน .... ชูสุเกะ!?
ชูสุเกะ: อื้อ ผมเอง ทำไมทำท่าทางอย่างกับเห็นผีอย่างงั้นล่ะ
เรย์กะ: ท่านเอ็นโจ... มาตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะคะ!?
ชูสุเกะ: ก็เพิ่งจะเข้ามาเนี่ยแหละ เห็นมาซายะหัวเราะสนุกสนานเชียว
ยูกิโนะ: เพิ่งเข้ามา? หมายความว่าไม่ได้ตายแล้วฟื้นที่โบสถ์เหรอฮะ?
ชูสุเกะ: ยังไงกันน้า~ ... ว่าแต่ยูกิโนะกับคุณคิโชวอินปลอดภัยไม่บอบช้ำอะไรเลยซินะ ดีจังเลยเนอะ ดีจริงๆเลย ผมดีใจมากๆเลยล่ะ~
ยูกิโนะ: .... ขะ ขอโทษฮะท่านพี่...
เรย์กะ: อุ่ก ขอโทษด้วยค่ะ...
ชูสุเกะ: แล้วคุยอะไรกันอยู่งั้นเหรอ ท่าทางสนุกเชียว เมื่อกี้เสียงมาซายะดังลั่นเลย
คาบุ: ....
ชูสุเกะ: มาซายะมีเรื่องจะคุยกับผมซินะ ทำไมเราไม่ไปคุยกันข้างนอกล่ะ?
คาบุ: ....ไม่มีเรื่องอะไรคุยสักหน่อย
ชูสุเกะ: เอ หรือว่านอกเมืองเลยดีนะ คุยไปอัพเลเวลไปไม่เสียเวลาดี
คาบุ: ไม่ๆๆ ไม่ ฉันไม่ออกนอกเขตปลอดภัยนี้แน่ นายไม่ได้คิดจะอัพเลเวลแหงๆ
ชูสุเกะ: ก็ตามนี้แล้วกันเนอะ คุณคิโชวอินกับยูกิโนะกลับที่พักแล้วพักผ่อนตามสบาายนะ เดี๋ยวผมกับมาซายะไปสังสรรค์พูดคุยกันนิดหน่อย
คาบุ: ฉันบอกว่าไม่ไปยังไงล่ะ!! เฮ้ อะ อะไร!? อย่าล็อคคอกันเซ่! ไม่เอ๊า ไม่ไป๊! ... ฉะ ฉันขอโทษ! ขอถอนคำพูดทุกอย่างเลย! ปล่อยฉันไปเถอะ! ชูสุเก้!!!....
ยูกิโนะ: เรากลับที่พักกันเถอะฮะ คุณพี่เรย์กะ~
เรย์กะ: จ้ะ ... ว่าแต่ท่านคาบุรากิต้องเข้าโบสถ์บ่อยๆแบบนี้จะไม่แย่เอาเหรอจ้ะ...
ยูกิโนะ: ไม่เป็นไรหรอกฮะ ก็ท่านพี่มาซายะเลเวลเยอะกว่าพวกเราเยอะนี่นา ลดๆลงมาให้ใกล้เคียงกันจะเป็นประโยชน์มากกว่านะฮะ
เรย์กะ: อย่างงั้นเหรอ...
ยูกิโนะ: รีบไปกันเถอะฮะ ได้ยินว่าวันนี้ที่พักมีซากุระโมจิด้วยล่ะ
เรย์กะ: ซากุระโมจิงั้นเหรอ! ... ถ้างั้นเรารีบกลับไปพักผ่อนกันเถอะยูกิโนะคุง~
ยูกิโนะ: ฮะ~
_________________
ทำไมต้องจบด้วยการทำร้ายไซซายะตัลหลอด 555555555
รักหรอกจึงหยอกเล่นนะจ้ะ <3
>>864 เดี๋ยว เป็นพ่อมดแต่ตบไหล่อัศวินได้เจ็บทะลุค่าความถึกเลยเหรอ 55555555555555
หนีมาได้ด้วยการกดใบวาร์ปได้ทันเวลาหรือว่าลงเวทย์ใหญ่เอง ปราบบอสตายด้วยตัวคนเดียว อย่างไหนกันแน่น้ออออ แต่ก็ยินดีด้วยที่ไม่เสีย exp
พามาซายะไปสังสรรค์...แน่ใจนะว่าสังสรรค์ ไม่ใช่ฆาตกรรมหรอกเหรอ กว่าจะไปถึงบอสใหญ่ได้ เลเวลจะเหลือเท่าไหร่กันเนี่ยมาซายะคุง 555555
กูนึกภาพตี้นี้เอาวาคาบะมาร่วมด้วย แบบว่า...เดินๆคุยกันไปอยู่ดีๆ มีมอนจู่โจมทำร้ายวาคาบะแบบระยะจวนตัว คาบุเลยเอาตัวเข้าไปขวางไม่ให้เขาบาดเจ็บ แต่วาคาบะพริ้วมาก กลิ้งตัวหลบแล้วหยิบขวานที่เป็นอาวุธคู่กายขึ้นมา อาศัยจังหวะมอนหันไปจู่โจมมาซายะ พุ่งเข้าไปตัดหัวมอนฉับเดียวขาด มอนล้มลงแทบเท้าวาคาบะที่ค่อยๆหันหน้ามาหาคาบุ เลือดติดแก้ม "คาบุรากิคุง เป็นอะไรรึเปล่า บาดเจ็บตรงไหนมั้ย"
ฉากนี้มันสมควรรู้สึกโดขิ โดขิรึเปล่าหว่า 55555555
รู้สึกอยากเอาไปเขียนฟิคว่ะ 555555555555555555555 ซุยรัน RPG
อิมาริน่าจะออกแนว Bard เล่นดนตรีจีบสาว ส่วนท่านพี่ทำอาชีพอะไรดี...นักธนูเรอะ เป็นประธานชมรมยิงธนูด้วยนี่
อิวามุโระ อาชีพไฟท์เตอร์ ใช้กำปั้นเป็นอาวุธ แต่มีหัวใจสาวน้อย หัวหน้าห้อง อาชีพนักบวชละกัน ดูเหมาะสุด
คันตะ...พวกแบล็คสมิธสร้างชุดเกราะดีมั้ยหว่า แน่นอนว่าบ้านทาคามิจิทุกคนมีสกิลทำอาหารติดตัว
เซริกะ...ภูตสายฟ้าที่เรย์กะทำสัญญาด้วย คิคุโนะ...ภูตสายลมที่เรย์กะทำสัญญาด้วย
อุเมวากะ....ฮันเตอร์ ใช้เบียทันดมกลิ่นล่าเหยื่อ แต่กลัวเบียทันจะเหนื่อยเลยให้เบียทันอยู่เฉยๆแล้วไปดมกลิ่นเอง........
>>882 กูว่าริรินะชอบปุบปับอยู่ๆก็โผล่มา ตอนมาโอะค้างที่บ้านอยู่ๆก็มา เห็นมาโอะค้างก็จะค้างด้วย ตอนซึรุฮานะอยู่ๆก็โผล่มาแจม น่าจะเน้นความเร็วมากกว่านะ เรื่องดาเมจยังเห็นฟาดฟันใครเท่าไหร่ ออกตัวแรงมากกว่า 555
คนอื่นนึกไม่ออก เหลือใครมั้งนี่ไอระ ยูริเอะ ซากุระ อาคิซาวะ
หัวหน้าชมรมฟุตบอล ซึรุฮานะ?
ไมฮามะ เคยมีใครเปรียบเทียบว่าเหมือนโปลิ่ง........
>>882 งั้นริรินะเอาเป็น Warrior มั้ย ถืออาวุธสองมือเข้าฟาดไม่ยั้ง สับไม่เลี้ยง
ซึรุฮานะน่าจะนักฆ่า สายเข้าตีด้วยความเร็ว แต่ไม่ค่อยแรง
ซากุระโกะ นักเวทย์สายมนต์ดำ คำสาป
อาคิสะวะ นึกไม่ออกว่ะ แต่น่าจะได้อาชีพที่มันใช้ฝีเท้าวิ่งเยอะๆ
อาริมะ พาลาดิน นักรบศักดิ์สิทธิ์ผมเงิน ถือดาบกับโล่
ท่านซาราระ Scholar เท่านั้น อยู่ในห้องสมุด ค้นคว้าวิจัยเวทย์มนต์ไปเรื่อย
ซาโตมิ ranger หน่วยกล้าตาย เหมาะเป็นอย่างยิ่ง
ไอระ อัศวินดอกโบตั๋น ใช้ดาบเรเปียร์เป็นอาวุธ
ยูริเอะ อาชีพเจ้าหญิง (มีหน้าที่อะไรบ้างวะ 55555555555)
ไมฮามะ....ชื่อสไลม์โปริ่งให้เก็บเลเวลรอบเมืองเริ่มต้น //ผิดๆ
นางชอบเลียนแบบเรย์กะ น่าจะเป็นอาชีพที่ใกล้เคียงกัน เรย์กะเป็น Summoner นางคงจะเป็น Linker ผู้เชื่อมต่อ ยืมพลังจากธรรมชาติมาใช้ (ฟังดูยิ่งใหญ่ แต่ก็ถูกท่านเรย์กะก็ตบตายอยู่ดี)
มา กูช่วยคิด
บ้านทาคามิจิน่าจะมาแนวๆพวกค้าขาย เปิดร้านในเมือง
วาคาบะ เป็นอัลเคมิส นักปรุงยา พ่วงสกิลทำอาหาร
คันตะ เป็นแบล็คสมิธ สร้างเกราะกับอาวุธ พ่วงสกิลทำอาหาร
นัทสึมิ เป็นโกลด์สมิธ สร้างเครื่องประดับใส่เพิ่มสเตตัส งานฝีมือที่ทำจากเพชรพลอย ทองคำ แร่หายากอะไรทำนองนี้
รุ่นพี่โทโมเอะ คงเป็นพาลาดินแบบอาริมะมั้ง
รุ่นพี่คาซึมิ เป็นนักบวชไว้ซัพพอร์ตแฟน
ท่านโยโกะ Battle Herald ประมาณว่าผู้ถือธงนำทัพไปตีชาวบ้านชาวช่องเขาอ่ะ
ท่านฟุยุโกะ อะไรดีวะ เห็นบอกเหมือนสาวสมัยเฮอัน น่าจะนักกวีหรือนักทำนายมั้ง
เอสชมรมฟุตบอล น่าจะใช้ความเร็ว เป็น thief ไปละกัน
นึกไม่ออกละ 5555
ยูริเอะ เจ้าหญิงที่โดนมังกรจับตัวไป พระราชาจึงต้องการผู้กล้าไปช่วยเหลือ (แต่จริงๆแล้วเจ้าหญิงได้ไอระช่วยแล้ว และปลอมตัว หนีเที่ยว ไม่กลับวัง ไปกะไอระ...
) การเป็นยุคเริ่มต้นของการผจญภัยrpg
ไอระ Dragoon นักรบมังกร
ท่านพี่ Warlock พ่อมดระดับสูง
อิมาริ Bard เล่นดนตรีจีบสาว
ไมฮามะ Mimic นักเวทย์จอมก๊อป
ซากุระ Illusionist นักเวทย์คาถาลวงตา
เอสฟุตบอล Musketeer มือปืนโจมตีระยะไกล แต่ทั้งที่คิดว่าไกลแล้ว เรย์กะเจือกมาเจอตลอด...
คิดถึงพวกมึงจังเลย ฮืออออออออ กูเรียนหนักมากจนไม่มีเวลาทำอะไรเลย จะเปิดท่านเรย์กะตอนเช้าก็ได้บ้างไม่ได้บ้าง ต้องรวบยอดมาอ่านวันเสาร์อาทิตย์ ;;;; ตื่นตีห้ากลับมาก็สองทุ่มละ อีกสองชมก็ทำงานเตรียมนอน เครียดมากเลยช่วงนี้ แต๊งกิ้วนะที่เพิ่มสีสันให้กระทู้กูจะได้อารมณ์ดีเวลาเข้ามาอ่าน จริงๆคือจะบอกว่ารักพวกมึงนะ อยู่กันไปนานๆเน่อ
ตอนใหม่มาแล้ว กูสตั้นกับกลอนท่านอิมาริ เหี้ยยย เสี่ยวฉิบ สาวเขาหลงแบบนี้เรอะ!?
อึ้งกลอนไปเหมือนกัน ต้องหล่อ รวย สินะถึงจะใช้มุขแบบนี้ได้ ถ้าลุงแก่ๆหัวล้านใช้มุขนี้นับรองโดนแจ้งความแน่ๆ
ใครแอบคิดบ้างว่าเจ้าแม่มีหึง คนอื่นเค้าสวีทร้อยวันพันปีไม่เห็นจะพูดอะไร แต่พอมาคู่นี้ สาปแช่งซะงั้น!!!
ว่าแต่แอบไปยืนหลบมุมกะบากะรากิแบบนั้นไม่โดนใครต่อใครเข้าใจผิดว่าพลอดรักงั้นเหรอ ยิ่งท่านแม่ของสองฝั่งตั้งใจจะแจวเรือเต็มที่อยู่ด้วยนะ
สุดท้าย Activate Tag food by เอ็นโจ (โกรธแล้วกิน) แต่ดันเปิด Tag love กะท่านพี่ซะงั้น (เดินชมซากุระ)
กูอ่านแล้วเปิด Tag Yuri มากกว่าฟ่ะ อะไรคือท่านไอระชวนท่านยูริเอะหนีตามกันไปต่างประเทศวะ ถถถถถถถถถถถถ
ตลกตอนพวกลุงๆ มาขอคำปรึกษาเรื่องลูกสาวเย็นชาใส่ชิบหาย555555555555555555
ต้นตอนท่านเรย์กะดูมีความเกรี้ยวกราดมากเป็นพิเศษ... ทำไมเรียกตัวเองเป็นหมาขี้แพ้ล่ะ~
โม่งแปลพิมพ์ บุปผา เป็น ปุบผา และคริสต์มาส เป็น คริสมาสต์ อีกแล้ว ถถถ
ไปคัดร้อยจบแบบตอนซาซาจิมะซังเป็นผู้ชายเลยนะ!
ตอนต้น ท่านเรย์กะจะโมโหตะไมเนี่ย อิจฉาคนมีความรักเหรอ พอเป็นสองคนนี้ทีไร เรย์กะชอบมีอารมณ์ในแง่ลบบรรยายมาด้วยทุกทีเลย อย่างสลดหดหู่ กลัว รำคาญใจ โกรธ หรือโมโหน่ะ
แล้วคาบุรากิ เข้าใจว่าโคโระจังเป็นชายจริงๆด้วยสินะ จุดไต้ตำตอแล้วนาย โคโระจังก็ยืนอยู่ต่อหน้านั่นล่ะ แต่เป็นคู่แข่งที่น่ากลัวกว่าผู้ชายคนไหนๆอีกนะ ท่าทางนายจะได้ไปเดทห้องสมุด
กูสะพรึงกลอนอิมาริ เคยได้ยินคนมาสปอยว่าฮีใช้กลอนเลี่ยนๆเกี้ยวหญิง แต่ไม่นึกว่าจะเลี่ยนขนาดนี้ ต่อให้หล่อขนาดไหนกูว่าก็คงมีคนอยากโก่งคออาเจียนบ้างล่ะ
แปลตอนใหม่นี่มีหลายอารมณ์มาก55555 คาบุแม่งน่ารัก ชอบที่เรียกเรย์กะ adviser เป็นคู่หูตอบมุขกันได้อยู่นะ กลัดกลุ้มเรื่องโคโระจังจริงด้วย ท่านอิมาริใช้กลอนจีบสาวอย่างงี้ก็ได้หรอ สุดยอดไปเลยยยย
เห็นกลอนอิมาริแล้วก็แบบ... สาวญี่ปุ่นเขาชอบแบบนี้กันจริงๆเหรอวะ กูสงสัยมาก 5555555555555
กูว่าที่ท่านพี่กระดกลิ้นก็เพราะความเสี่ยวนี่แหละไม่ใช่อะไร...
ตอนนี้ขำมาก แต่ละเรื่องทั้งเรื่องมีลุงๆมาขอคำปรึกษา อัศวินกับเจ้าหญิงชวนหนีตามกัน กูฮาเรื่องเรย์กะว่าทานุกิปุ้มปุ้ยแล้วก็ยัดของกินลงท้องตาม เดี๋ยวก็ปุ้มปุ้ยตามท่านพ่อไปหรอกค่ะท่านเรย์กะ ส่วนเรื่องไปแอบคุยกับคาบุจะมีข่าวลือไหมเนี่ย เรื่องคาบุไปเดาชื่อโคโระจังต่ออย่างจริงจังก็ด้วย ขำตอนสองคนนี้คุยกันมาก ปิดท้ายด้วยกลอนเสี่ยวท่านอิมาริอีก 5555
ตัดกลับมาเรื่องยุยโกะ ไปมาๆกูก็คิดนะว่าถ้ามองจากมุมคนนอก ยุยโกะเอ็นโจนี่กระหนุงกระหนิงกันน่ารักมาก....มีหยอกล้อ ดูสนิทกันดี แต่กูว่าเอ็นโจอาจจะแค่ทำตัวเป็นไม้กันหมาให้ยุยโกะรึเปล่า ไม่ได้ถึงกับดราม่าติดหนี้บุญคุณกันขนาดนั้น ดูแล้วเหมือนไม่ได้โดนบังคับฝืนใจให้สนิทกันอะ (ก่อนหน้านี้กูก็แอบคิด แต่พอเปิดตัวแล้วมันดูไม่อึมครึมเท่าที่โผล่มาตอนก่อนๆ) แต่คาใจอยู่ว่าทำไมยูกิโนะไม่ชอบยุยโกะ
ในความคิดกูภายใต้ท่าทีแอ๊บเป็นสาวน่ารักบอบบางของยุยโกะน่าจะจอมมารพอๆกับเอ็นโจนี่แหละ แถมดูสนใจเรย์กะอยู่เหมือนกันแฮะ จะบอกว่าสมเป็นคนตระกูลเอ็นโจดีไหม 55555
เรย์กะพอเห็นเอ็นโจกับยุยโกะทีไร ดูเต็มไปด้วยอารมณ์แง่ลบแบบที่ >>898 บอกอ่ะ กับคู่อื่นนางไม่เกรี้ยวกราดหรือหดหู่ซึมเศร้าอะไรขนาดนั้นนะ กูจะดมกาวเอาละกันว่านางหึง 55555555555555
กูว่าละว่าโคโระจัง คาบุต้องคิดว่าโกโร่แน่ๆ แบบ..ชื่อผู้ชายอ่ะ นึกถึงโมริ โคโกโร่อะไรทำนองนั้น ขำตอนต้นโครต โดนเข้าใจว่าเป็นฟาเธอร์ค่อนไปเต็มตัวแล้วสินะ ถึงได้มีแต่คุณลุงมาปรึกษาเรื่องลูกสาวไม่รัก ยินดีด้วยท่านเรย์กะ แถมคาบุได้ไปเดทห้องสมุดกับวาคาบะจังแน่ๆ อย่าไปยอมค่ะ อย่าไปยอม ชวนวาคาบะเดทเล้ยยยยยยยยยย
เห็นกลอนอิมาริแล้วกูก็นึกถึงมนุษย์เสี่ยวบางคนที่เคยเข้ามาจีบกูแบบที่เคยเล่าให้ฟังเมื่อก่อนกระทู้ก่อนๆเลยว่ะ
ได้ยินแล้วแบบ เหวอออออ อะไรของมึ้งงงงงงง กูขนลุกว้อย มึงไปเอาความกล้าที่จะพูดอะไรพรรค์นี้มาจากไหนเนี่ย กูอายแทน 555555555555
กูว่าที่เห็นอิมาริจีบสาวนี่ท่านพี่ตั้งใจพามาดูเลยนะนั่น
ไม่ใช่ว่าไปๆมาๆ ท่านเรย์กะก็กลายเป็นนางร้ายเหมือนเดิม แต่เปลี่ยนจากศัตรูหัวใจของวาคาบะ เป็นศัตรูหัวใจของคาบุรากิแทน
ว่าแต่ผู้ชายที่หน้าตาเหมือนลูกพี่ลูกน้องหายไปไหนละนั่น ถึงจะลงเรือตอมมารแต่ขอให้ท่านเรย์กะมีโมเมนต์สาวน้อยบ้างเหอะ ไม่งั้นคงได้เปลี่ยนชื่อเรื่องเป็น "ท่านเรย์กะยอดนักชิม" "ทัวร์กินกับท่านเรย์กะ" หรือ "แอบส่องคู่รักในเรื่อง kimidolce" กันเถอะ แหงๆ
ถ้าเป็นแบบที่ >>894 ว่ามา
กูดมกาวออกมาได้พล็อตแบบนี้ คาบุรากิกับท่านเรย์กะแต่งงานกัน แต่สองคนนี้รู้ตัวว่าคิดแค่เพื่อน คาบุถึงจะโง่เรื่องความรักตัวเอง แต่มองออกว่าเรย์กะชอบเอ็นโจ รู้ว่าเอ็นโจชอบเรย์กะ เอ็นโจที่พอรู้ข่าวก็ช็อค ซึมไปพักใหญ่ ยูกิโนะเลยมาแกล้งปรึกษาคาบุรากิว่าทำไงดีช่วงนี้พี่ชายดูซึมๆ สองคนนี้เลยรวมหัวกันให้คนเข้าพิธีเป็นเอ็นโจ เป็นเจ้าบ่าวแทนคาบุรากิ จบแบบโชโจมังงะมากกกก555
ปมเรื่องยุยโกะก็เอาเป็นว่า จริงๆยุยโกะกับเอ็นโจสนิทกันมาก เป็นเพื่อนสนิทกัน เรื่องว่าที่คู่หมั้นญาติก็หยอกเล่นๆ สองคนนี้พอได้ยินทีไรก็ขนลุกขนพอง ยุยโกะจริงๆเป็นคนออกจะแมนๆคุยกันครับแต่ภาพลักษณ์ภายนอกดันเป็นหญิงสาวบอบบาง ยูกิโนะไม่ชอบยุยโกะเพราะนางดันดูความเจ้าเล่ห์ของน้องออกละชอบหาทางแกล้ง ไม่เหมือนเอ็นโจที่ดูออกแต่ก็ยอมๆไป เวลาออกงานสังคมด้วยกันเอ็นโจเป็นไม้กันหมาให้ยุยโกะ เพราะจริงๆยุยโกะมีแฟนที่ตอนนี้เรียนอยู่ต่างประเทศ ทางบ้านก็รับรู้แล้ว แฟนจบมาก็จะแต่งงานกัน
กาวหมดแล้ว ขอซื้อกาวหน่อยจ้าาา
>>914 ก็อาจเป็นได้ เรื่องนี้ก็ติดแท็กโชโจนี่นะ ก็ควรคิดอะไรให้เป็นโชโจกันซักหน่อย 555555555555555
มุกโชโจๆนี่มันมีอะไรบ้างนะ อย่าง ความจำเสื่อม ไปเรียนต่อเมืองนอก โดนบังคับแต่งงาน หนทางพิสูจน์รักแท้ อะไรประมาณนั้นอ่ะ กูอ่านโชโจไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ จำได้แค่การ์ตูนมุดฟูกแบบมายู ชินโจที่เคยอ่านสมัยม.ต้น หรือไม่ก็แนวโจเซย์แบบฮันนี่โคลเวอร์ไปเลย
>>918 เรื่องนี้กูฟินคู่ยามาดะกับตาแว่นโนมิยะมาก ฮีดูเพลย์บอย บอกจะไม่สนใจเด็ก แต่กลับหลงรักเขาเข้าเต็มเปา ช่วยทุกอย่าง ทำทุกทาง ดูออกว่าเขาไม่สบายใจ แอบร้องไห้อยู่ก็ขับรถไปหาทันที ทุ่มเทขนาดนี้ได้เข้าวิน ความพยายามได้รับการตอบสนอง กูพอใจมาก ฟินหนักมากกกกกกกกก
จริงๆท่านเรย์กะในต้นฉบับก็ดราม่านี่นา แนวๆรักเขาแต่เขาไม่รักตอบ ยิ่งเขาไปมีคนอื่น ออกหน้าออกตาปกป้อง แสดงให้เห็นว่ารักกันขนาดไหนยิ่งเหมือนหนามตำใจ จากเดิมก็เป็นคนเอาแต่ใจใครขัดไม่ได้อยู่แล้ว ก็ยิ่งทวีความร้ายเพิ่มขึ้น สุดท้ายก็ดิ่งลงเหว
>>923 ว่าไปหนุ่มๆในเรื่องดูไม่ค่อยอยากกินอาหารฝีมือสองคนนี้ มีแต่ฮานาโมโตะกับโมริตะที่สามารถกระเดือกลงคอด้วยความเต็มใจนะ แปลว่ารักกันจริง
>>924 ใช่ กูฟินฉากนั้นมาก รักมากจริงๆนะถึงยอมทำขนาดนั้น แถมซีนสารภาพรักอีก ถามว่าทำไมถึงต้องทำขนาดนี้ด้วย ก็บอกไปตรงๆเพราะฉันรักเธอไง กูนี่กรีดร้องแล้วลงไปกลิ้งกับเตียงตอนอ่านเลยว่ะ พูดได้ตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อมด้วย เอ็นโจเอาแบบนี้บ้างสิ กูอยากเห็น ฮรืออออ
>>924 กูชอบโนมิยะตั้งแต่ออกมาละ เป็นหนุ่มแว่นแบบนี้สเป็คกูเลย แล้วจากนั้นก็มีฉากฟินๆมาเรื่อยๆ ยิ่งตอนโนมิยะบอกดูออกว่าเธอร้องไห้อยู่แล้วยามาดะงงๆ รู้ได้ไง แล้วโนมิยะบรรยายในใจว่า ดูออกเพราะมองเธอมาตลอด ส่วนเธอเอาแต่มองคนอื่นจนเธอไม่รู้ตัวว่าฉันมองเธออยู่นี่ล่ะ อะเฮื้ออออ เอาใจกูไปเลยโนมิย้าาาาาาาาา มาถึงฉากสารภาพรักตรงๆ โอ๊ยยยยยยยย กูตายค่ะ กูตาย ไม่ไหวแล้วช็อตนี้ ได้โปรดคู่กันเถอะ ขอร้องล่ะ แล้วก็สมหวัง กูดีใจหยั่งกะส่งลูกสาวออกเรือนสำเร็จเลยว่ะ 5555555555
แต่เท่าที่อ่านตามบอร์ดต่างๆ ส่วนใหญ่นักอ่านชายจะเชียร์ให้ยามาดะสมหวังกับตาแว่นที่เป็นเพื่อนอ่ะ โนมิยะจะมีบุคลิกแบบที่ผู้หญิงชอบ แต่ผู้ชายหมั่นไส้เลยไม่ค่อยเชียร์โนมิยะกัน แต่คู่นี้มันเป็นไปไม่ได้เพราะมายามะมันก็ไม่ได้คิดอะไรเกินกว่าเพื่อน ก็ต้องจบแบบนั้นนั่นล่ะ
>>926 กูมาคิดอยู่นะ ถ้าเป็นเรื่องอื่นเอ็นโจคงสารภาพรักไปละ แต่เป็นเรื่องนี้ ดูจะดึงเช็งความรักของท่านเรย์กะไว้อยู่ ไม่ให้มีใครมาบอกรักซักที มันก็เลยดูยืดเยื้อ อ้อมไปอ้อมมาอยู่นั่น กูก็ทำใจให้สโลว์ไปแล้ว ไม่คาดหวังเท่าไหร่ กว่าจะได้เห็นซีนสารภาพรักคงจบเรื่องนั่นล่ะ
แต่ H&C เรื่องของฮากุนี่ทำไมกลายเป็นแบบเน้ กูเชียร์โมริตะอะ T_T
>>928 กูมองว่าโมริตะกับฮากุเหมือนกันเกินไปว่ะ ถึงจะรักกันแต่ก็อยู่ด้วยกันไม่ได้ โมริตะก็ไม่สามารถทิ้งพรสวรรค์และตัวเองมาเพื่ออยู่ดูแลฮากุไปตลอดชีวิตได้หรอก ฮากุก็เหมือนกัน ตอนบอกวาดรูปไม่ได้ขอตายดีกว่ามันจี๊ดดดดด
สองคนนี้เป็นพวกมีพรสวรรค์และติสท์แตกเหมือนกันทั้งคู่ พุ่งไปข้างหน้ากันอย่างเดียว ถ้าล้มก็ไม่มีใครสามารถประคองอีกฝ่ายไว้ ที่ฮากุเลือกแบบนั้นเพราะคิดว่าดีสุดสำหรับตัวเองแล้ว โมริตะเองก็เหมือนกัน เพราะเป็นคนประเภทเดียวกันถึงเข้าใจและไม่ดึงดันอีก และรักมากพอจะยอมปล่อยไปเพื่อให้เขามีความสุข ไม่เก็บไว้กับตัว ถ้าคู่นี้จะลงเอยกันได้ต้องใช้เวลาว่ะ คงใช้นานมากด้วย พูดแล้วนึกถึงเพลงที่ว่าง "แบ่งที่ว่างตรงกลางไว้คอย เพื่อให้เราได้ตามหาฝัน" เรื่องมันยังไม่จบ ถ้าฮากุพร้อม โมริตะพร้อมในซักวันก็คงได้คู่กันล่ะมั้ง
จริงๆกูแอบเชียร์ทาเคโมโตะนะ แต่ก็รู้อยู่แก่ใจว่าแห้วชัวร์เพราะโดนเฟรนด์โซนไปหลายดอกตั้งแต่ต้น คือสาวเจ้าเขาไม่มีใจให้เลยอ่ะ มีคนถามว่าแฟนเหรอก็บอกเพื่อน สารภาพรักไปก็แห้ว 5555555555 แถมพอมีเรื่องก็ไม่สามารถช่วยอะไรเขาได้ ไม่สามารถประคองหรือให้การสนับสนุนอะไรได้เลย
โมริตะจริงๆกูก็คิดว่าเข้าวินแหงๆ เป็นคนประเภทเดียวกับฮากุ มีพรสวรรค์ทั้งคู่ หลายๆฉากในเรื่องก็บ่งบอกว่าสองคนนี้รักกัน มีใจให้กัน แต่นึกไม่ถึงว่าจะจบแบบนั้น แต่กูก็ว่าเป็นทางที่ดีที่สุดแล้วสำหรับชีวิต
ขอkyหน่อยนะ
มุกจีบสาวของท่านอิมาริ มาจากพวกกลอนของญี่ปุ่นเขาอ่ะ ที่ญี่ปุ่นบางคนก็ใช้วิธีนี้จีบสาวนะ น่ารักดีนะมึง555555 (ในไทยอาจได้อารมณ์ประมาณเอากลอนสุนทรภู่มาจีบสาว ซึ่งคงน่ากลัวมาก55555) คิดซะว่าเหมือนๆกับมุกเสี่ยวของไทยนั่นแหละ
>>931 พูดถึงมุกเสี่ยวไทย กูเคยดูคลิปนึง เอามุกเสี่ยวแบบไทยๆไปจีบสาวญี่ปุ่น เช่น เหนื่อยมั้ย ก็เธอเข้ามาวิ่งในหัวใจผมทั้งวันเลย บลาๆๆ แล้วท้ายคลิปจะมีให้แสดงความรู้สึก ถ้าชอบการจีบด้วยมุกเสี่ยวแบบนี้ให้ทำมือรูปหัวใจ แต่ถ้าไม่ชอบให้ทำมือกดไลค์แทน ถามไปสิบคน มีชอบแค่สองสามคนเอง นอกนั้นดูจะอึ๋ยๆฮาๆขนลุกๆที่ถูกจีบแบบนี้แทน อิมาริสนใจใช้มุกเสี่ยวไทยๆจีบหญิงมั้ย 55555555555
kyแปป พูดถึงโคโระจังแล้วกูดันนึกถึงโคโระเซนเซย์ ไม่รู้ใครอ่านเรื่องนี้บ้าง เอาเป็นว่าภาพในหัวกูคือปลาหมึกหยุย ๆ แทนท่านเรย์กะไปซะงั้น
ดิบล่าสุดมาแล้วนะ รอบนี้มาไวจริง
.
.
.
.
.
.
.
.
.
รอบนี้แก๊งสาวๆไปเที่ยวฮอกไกโดกันมุ้งมิ้งน่ารักดี แต่น่าสงสารเรย์กะซามะที่ต้องพักห้องเดียวกับฟุยุโกะซามะแล้วต้องฟังเรื่องหลอนๆ555
.
.
.
.
.
.
จบสปอย
จู่ๆก็อยากลงอะนะ...ใครมีเมตตาก็ฝากลงในไฟล์สารบัญให้หน่อยนะครับ อ่านวิธีทำไปหลายรอบก็กลัวทำไม่ได้แล้วไฟล์หายหมดทั้งยวง ยังไงๆก็ฝากด้วยนะครับ
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
การสอบปลายภาคใกล้เข้ามาแล้ว แต่ว่าการแข่งขันก็ใกล้เข้ามาแล้วเหมือนกันในฐานะเอสผู้ไร้พ่ายแห่งชมรมฟุตบอลซุยรันน่ะ ฉันจะเสียสมาธิกับสิ่งอื่นที่ไม่ใช่ฟุตบอลใม่ได้เด็ดขาด! ซ้อม! ซ้อม! ซ้อม!
แต่ว่าถึงอย่างนั้นก็ยังลืมเธอคนนั้นไม่ลงอยู่ดี…สตรีผู้ทำให้เอสผู้ไร้พ่ายรับรู้ถึงความพ่ายแพ้เป็นครั้งแรก… ผู้หญิงที่ทรงอำนาจที่สุดในโรงเรียนซุยรันแห่งนี้
เรื่องมันผ่านมานานแล้วก็จริงอยู่ แต่ว่านะ อะไรที่มันฝังใจมันลืมกันง่ายๆเสียทีไหน กระทั่งตอนที่กำลังทำในสิ่งที่รักอยู่ก็ตาม…
“เฮ้กัปตัน! นายพลาดเป็นลูกที่ 4 แล้วนะ ไหวป่าวเนี่ย?”
“ฉะ ฉันไม่เป็นไร…แค่เหนื่อยๆนิดหน่อยผู้รักษาประตู…” ผู้รักษาประตูเบ้ปาก…ให้ตายสิ ทำไมจู่ๆถึงได้มาฝันร้ายถึงเธอคนนั้นในช่วงนี้กัน
“อย่ามาตอแหล ฉันอยู่กับนายตั้งแต่ทีมฟุตบอลประถม ฉันรู้ขีดความสามารถของแกดีนะกัปตัน ลงสนามแค่ 15 นาที ทำให้นายเหงื่อออกไม่ได้ด้วยซ้ำ”
“อา ช่วงนี้…ฉันฝันร้ายน่ะ เลยนอนไม่ค่อยพอ”
“เฮ้อ…บอกอย่างงี้แต่แรกก็จบ…วันนี้เจ้าโค๊ชจอมโหดไม่อยู่…นายไปพักเถอะกัปตัน”
“อา….”
ฉันเดินออกไปจากสนามด้วยสภาพห่อเหี่ยวทั้งกายและใจ…ทำไมต้องตามมาหลอกมาหลอนกันด้วยนะแค่ความเห็นแก่ตัวชั่ววูบเอง…คิโชวอิน…
ฉันนั่งและดื่มน้ำอยู่ตรงที่นั่งข้างสนาม เดิมทีถ้าเห็นฉันตรงนี้คงโดนโค๊ชบ่นหูชาแน่ แต่เจ้าตัวไม่อยู่คงไม่เป็นไร…พอดื่มน้ำไปได้อึกเดียวก็ได้ยินพวกเด็กใหม่คุยกัน
“ได้ยินไหมเรื่องที่ริรินะห้อง X ตบกับสาวแกล ม.5 น่ะ”
“โหย ไม่ได้ยินสิแปลก ข่าวเด็ดข่าวดังขนาดนี้ใครจะพลาด”
“ฉันอยู่ในเหตุการณ์ด้วยนะ ตบกันมันหยดเหมือนที่เคยเห็นในละครเลย น่าเสียชะมัดที่ประธานนักเรียนเข้ามาขัดซะก่อน ไม่งั้นคงได้เห็นฉากกระชากเสื้อให้ชุ่มตาแล้ว”
“แต่ทีแรกนึกว่าคุณคิโชวอินจะลงสนามด้วยตนเองซะอีก”
“นั่นสิๆ แต่ว่าคุณหนูบอบบางแบบคุณคิโชวอินจะสู้กับสาวถึกแบบรุ่นพี่ซึรุฮานะได้เหรอ..ถ้าไม่ใช้อำนาจ Pivoine มาขู่น่ะ”
“คิดว่าเราคงได้เห็นไฮยีน่าขย้ำลูกราชสีร์แน่ๆ…แต่ก็ดีเหมือนกันนะ คิดสิ โอกาสงามๆที่จะได้เห็นคุณคิโชวอินหมดมาดคุณหนูมันมีง่ายๆที่ไหนกัน”
“…นั่นสิ---“
ไอ้พวกจิตอกุศล…กลับบ้านดีกว่า…น้ำในนี้คงเสียแล้วมั้ง รสชาติแย่ชะมัด…กระเดือกไม่ลงจริงๆ….
“อ่าวจะไปไหนล่ะคุณกัปตัน” ชิ เจ้าตัวปัญหาดันมาได้จังหวะพอดี
“กองหน้าเบอร์ 14 เองเหรอ พอดีฉันรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลยจะขอกลับก่อน”
“อะไรกัน อะไรกัน ดูเหมือนเอสไร้พ่ายคงได้เวลาเกษียณแล้วมั้ง”
เพราะติดนิสัยแบบนี้ไงถึงได้เป็นตัวสำรองตลอดศก…แต่ดูถูกกันอย่างนี้…ใครจะยอมกัน
“อะไรกัน อะไรกัน ต่อให้ฉันเกษียณตัวเองไปก็ไม่ได้หมายความว่านายจะเป็นตัวจริงซักหน่อย”
“ว่าไงนะ!”
“หรือไม่จริง นอกจากฝีเท้าจะแย่ในมาตรฐานของตัวจริงแล้ว ยังเตะบอลฆ่านกกระแทกเสาคานเป็นว่าเล่นเลยนี่นา”
“หน๋อย!! งั้นมาแข่งกันเอสไร้พ่าย!”
“แน่นอน ผู้รักษาประตู! ฝากหน้าที่ผู้ตัดสินด้วย!”
“ทำไมต้องฉัน!”
“เพราะนายคือผู้รักษาประตูไงล่ะ!”
และการแข่งระหว่างผมกับเบอร์ 14 ก็เริ่มต้นขึ้น…แข่งกัน 3 อย่างคือ วิ่งเร็ว ,หลบหลีก และทำประตู ฉันก็ชนะใสๆละนะใน 2 รอบแรกเหลือแค่การทำประตูชัยเท่านั้น
“แฮ่ก! แฮ่ก! คราวนี้แกแพ้แน่เอสไร้พ่าย”
“เหรอ?”
เป้าหมายคือเตะฟรีคิกจากนอกเขตโทษให้เข้าประตู โดยมีผู้รักษาประตูและกำแพงมนุษย์คอยขัดขวางตามกติกาสากล…ฉันไม่พลาดแน่! แต่เพื่อความเท่าเทียม ฉันเลยกองหน้าเบอร์ 14 เตะก่อน ผลก็ออกมาตามคาด มีนกพิราบโชคร้ายร่วงจากฟ้ามา 1 ตัว
“ทำไมกัน..!”กองหน้าเบอร์ 14 ร้องไห้และฉีกหญ้าในสนามอย่างบ้าคลั่ง…หญ้าพวกนั้นราคาแพงสุดๆเลยนะ…
“จะต่อไหมกัปตัน”ฉันชั่งใจชั่วครู่ต่อคำถามของผู้รักษาประตู…เอาก็เอา
ฉันตั้งบอลและง้างขาพร้อมเตะเต็มที่ สมาธิจดจ่อกับฟุตบอลจนลืมสังเกตรอยยิ้มชั่วร้ายของเจ้าเบอร์ 14 ไปซะสนิทเลย
“ท่านคิโชวอิน เรย์กะเสด็จเยี่ยมชมรมฟุตบอล!!!”
ปัง!!!!!!
ฉันเตะฟุตบอลด้วยแรงทั้งหมดที่มีและมันก็ออกนอกทิศทางที่มันควรเป็นและกระแทกเสาอย่างแรง…จิตใจอันแข็งแกร่งของฉันถูกทำลายด้วยชื่อของผู้หญิงคนเดียว…น่าละอายจริงๆ
“ฮ่าๆๆๆๆ เอสไร้พ่ายก็แพ้จักรพรรดินีจริงๆด้วย” เจ้าขี้โกง
“ไรกันๆ มองหน้าแบบนั้น ยอมรับความจริงไม่ได้หรือไงเอสไร้พ่าย!?” เจ้าเบอร์ 14….
“จะเอาบอลมาเตะกี่ครั้งก็เหมือนเดิมนั่นแหละ ฮ่าๆ” ฉัน..
“แต่จิตใจของเอสไร้พ่ายหวั่นไหวเพราะอะไรกันนะ? รักเหรอ? กิ๋วๆ ประธานชมรมฟุตบอลฝันลมๆแล้งๆว่าจะได้เป็นแฟนกับคนของ Pivoine ด้วยล่ะ กิ๋วๆ!” จะ…
“เอ๊ะ? เดี๋ยวๆๆๆๆ!!”
“ฝังศพแก!!!!!!!”
ลูกเตะที่อัดแน่นด้วยความรู้สึกของฉัน มันพุ่งทะยานเฉียดหน้าของเบอร์ 14 ไปเล็กน้อย…เจ้านั่นขาอ่อนลงไปนอนกับพื้นเลยทีเดียว..กระจอกชะมัด เห็นพลังที่แท้จริงของเอสไร้พ่ายคนนี้หรือยังล่ะ! ฮ่าๆๆๆ
“แต่ว่านั่นมันทางอาคารเรียนนี่ โดนใครเข้าไปนี่ซวยเลยนะ”
“แย่ล่ะ ลืมคิดไปเลย!” หวังว่าคงไม่โดนใครเข้านะ…แต่เหมือนจะคิดง่ายไป…
“เฮ้! มีผู้หญิงกำลังเดินอยู่ตรงนั้นด้วย!!” ฉันรีบหันไปมองตามที่กองหลังเบอร์ 21 ชี้ ระยะมันไกลพอควรแต่ก็พอเห็นลางๆว่าเป็นผู้หญิงผมม้วนๆ…ทำไมมันคุ้นๆวะ
แต่ว่า! เดินกินขนมสบายใจเฉิบแบบนั้นมีหวังโดนบอลเข้าเต็มๆแน่ ฉันรีบวิ่งออกไปและตะโกนเตือนผู้หญิงคนนั้น
“เฮ้!! หลบไป!!!”
“…!”
บ้าจริง..ไม่ทันการแล้ว ลูกฟุตบอลที่เปี่ยมด้วยพลังกระแทกใส่หน้าของเธอคนนั้นเต็มๆเลย…จะตายไหมเนี่ย ฉันเร่งฝีเท้าเพื่อไปดูอาการ แต่พอได้เห็นหน้าใกล้ๆ หัวใจก็เหมือนกับจะหยุดเต้นไปดื้อๆเลย
ลูกฟุตบอลเจ้ากรรมกลิ้งอยู่ใกล้ๆ ผู้หญิงผมม้วนหลอดเยี่ยงราชินี ผู้หญิงที่สวยที่สุดที่ฉันเคยได้เจอ แม้จะมีรอยแผลและเลือดซึมตรงหน้าพากแต่ความสวยงามนั้นก็มิได้ลดลงเลย เธอยังคงเป็นผู้หญิงที่น่าหลงไหลและหวาดหวั่นในเวลาเดียวกัน…”คิโชวอิน เรย์กะ…”
อะ! ไม่ใช่เวลามาเชยชมความงาม! หวังว่าคงไม่ตายนะ ขอร้องล่ะ! …ฟู่ โชคดีจริงที่แค่สลบไปและนี่ก็เป็นช่วงเลิกเรียน นอกจากสมาชิกชมรมฟุตบอลแล้วก็ไม่มีใครเห็นเหตุการณ์…พาเข้าห้องชมรม รักษาจนหาย ขอโทษขอโพยด้วยทุกสิ่งที่มี ขอร้องให้สมาชิกทุกคนปิดเรื่องให้มิด…นี่แหละแผนการ! สมแล้วตัวฉัน!
ว่าแต่นี่มันน้ำอะไรเนี่ย…สีแบบนี้….ตำแหน่งนี้…อย่าบอกนะว่า!!
”กรี๊ดดดดด เลือด! เลือด! มีเลือดไหลมาจากหลังหัวของคุณคิโชวอินด้วย!! รถพยาบาล! ใครก็โทรเรียกรถพยาบาลที!!!!!”
-------------------------------------------------------------------
ผลโหวต >>849 น่าจะเป็นเอกฉันท์ กูสรุปไปเลยละกัน
ทู้หน้า
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสูตรอาหารคิวปิดสื่อรักสุดมิราเคิลของยอดเชฟสาวเจ้าเสน่ห์เรย์กะ ~"แค่คำเดียว"เป็นจานที่ 15 แล้วนะ!
- เพิ่มข้อ 4) แจ้งดิบตอนใหม่หลังเที่ยง เพื่อไม่ให้ทับซ้อนกับแปลไทย ตามที่เคยคุยไว้
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสูตรอาหารคิวปิดสื่อรักสุดมิราเคิลของยอดเชฟสาวเจ้าเสน่ห์เรย์กะ ~"แค่คำเดียว"เป็นจานที่ 15 แล้วนะ!
เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"
รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้
.
謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015
♕ คลังกระทู้ ♕
>>>/webnovel/3289 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
>>>/webnovel/3364 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชายามบ่ายของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
>>>/webnovel/3451 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
>>>/webnovel/3507 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4
>>>/webnovel/3543 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับปฏิบัติการปลูกไร่กัญชาบนดาวเคราะห์ดวงที่ 5
>>>/webnovel/3572 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับหลุมดำดูดเวลา กาวแลคซี่ที่ 6
>>>/webnovel/3588 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือกาวฟิคที่ไปไกลกว่าเรืออฟช. ลำที่ 7
>>>/webnovel/3600 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการผนึกกำลังของเหล่าพันธมิตรเรือเพื่อล่มเกาะแห่งคาน ครั้งที่ 8
>>>/webnovel/3628 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับนิทรรศการเรืออับปางใต้ท้องทะเลลึก ครั้งที่ 9
>>>/webnovel/3689 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับฤดูใบไม้ผลิอันฟรุ้งฟริ้งของเรย์กะจัง♡ ~โดขิโดขิ หัวใจของเธอเป็นของฉันนะ! ♡♡ กาวยกกำลัง10! ♡♡ (,,,ゝ∀・,,,)ﾉｼ *:･ﾟ✧*:･ﾟ✧
>>>/webnovel/3786 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการหายตัวไปอย่างปริศนาของฟิคกาวในห้องซาลอนปิดตาย [คานที่กำลังก่อตัวชั้นที่11]
>>>/webnovel/3805 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแท็ก love ปริศนา ที่ไม่ตั้งใจจะใส่มาหรอกนะ แค่มันอยู่ใกล้มือเท่านั้นเอง [แท็กที่ 12]
>>>/webnovel/3856 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับกองเรือรบสยบคาน ประจัญบานพิชิตใจเธอ! [ศึกรักที่ 13]
>>>/webnovel/3899 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับคำอธิษฐานรักผ่านเส้นผม (ผมลอนสลวยเก๋เส้นที่ 14)
.
♕ สนธิสัญญา ♕
1) สปอยล์ได้ แต่รบกวนเตือนและจุดลากยาวทุกครั้ง(อย่างน้อย7-8บรรทัด) ช่วยป้องกันให้คนที่ไม่ต้องการอ่านสปอยล์เนื้อเรื่อง
1.1) ไม่สปอยล์เนื้อหาที่แปลไทยใกล้จะถึงแล้ว
1.2) ไม่สปอยล์เนื้อหามากจนเกินไป คนอยากโดนสปอยล์ก็อดใจรอไว้หน่อย ไว้ไปฟินพร้อมๆกัน
2) อย่าเร่ง อย่ากดดันโม่งแปล !!!!
3) งดเว้นการตั้งชื่อกระทู้ด้วยถ้อยคำที่ไม่เป็นมงคล (หรือถ้อยความที่เป็นแง่ลบ อาทิ คาน, จมเรือ, เรืออับปาง, หักธง, ซากเรือ เป็นต้น) "ห้ามแก้เคล็ดเด็ดขาด" หากฝ่าฝืนตั้งมา ชื่อนั้นก็จะไม่เอามาโหวตนับคะแนนแต่อย่างใด
4) แจ้งดิบตอนใหม่หลังเที่ยง เพื่อไม่ให้ทับซ้อนกับแปลไทย
.
♕ สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต ♕
https://docs.google.com/document/d/1Jtm_XMsTD_t_6GWtvFfN3qDIm3yxYGeJCX29QUS1vIo/edit?usp=sharing
How to: วิธีการใช้และอัพเดตสารบัญ
https://docs.google.com/document/d/1ET-eMchwMQyJ8awYO1Q5yIcKWuTeJrJ0TVhXXVd8eD4/edit?usp=sharing
รวมไฟล์สารบัญ
https://drive.google.com/drive/folders/0BwR6XEqxsnTAZWdSckFqb182VDQ
ทำไมอ่านตอนนี้แล้วกูหยิบไม้พาย ท่านยูริเอะxท่านไอระ ขึ้นมาฟระ..... //นั่งแจว
>>949 "ส่วนหัวหน้าหมู่บ้านคานทองก็เป็นเทพเกศาประทานพรความรักให้คนอื่นต่อๆไปปปปปป ทั้งที่ตัวเองขึ้นคาน" กูนึกถึงชีวิตตัวเองชอบกล โสดมาตลอดชีวิตแต่เพื่อนชอบมาปรึกษาปัญหาความรัก *ซับน้ำตา* คำถามที่กูสะเทือนใจมากคือ อยากเลิกทำตัวงี่เง่าใส่แฟน แต่ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะบลาๆ ควรทำไงดี ทั้งๆที่กูยังไม่เคยรู้ ไม่เคยสัมผัสเลยว่า ความรักทำให้คนเรางี่เง่าได้ยังไง ฮือ *ร้องไห้* //ซื้อขนมไปตุนเสบียงบนคานกับท่านเรย์กะ
พวกที่ปรึกษานี่มักขึ้นคานกันนะ.....
กูก็ด้วยว่ะ ไอ้พวกมีความรัก มีแฟน จะมาปรึกษาคนโสดสนิทศิษย์ส่ายหน้าแบบกู ทั้งๆที่กูไม่เคยสัมผัสความรักซักครั้งเนี่ยนะ ชีวิตกูแห้งแล้งพอๆกับท่านเรย์กะเลยนะนั่น อาจจะแห้งกว่าด้วยซ้ำตรงที่ไม่มีใครมาแอบชอบเลยซักคน
อ่านแล้วโคตรชูธงป้ายท่านยูริเอะกับท่านไอระ มึความอยากก่อร่างสร้างตัว เก็บเงินเพื่อย้ายไปอยู่ด้วยกันแต่พ่อแม่ไม่ยอมรับเลยหนีไปต่างประเทศ*มโน* ---แค่กๆ กลิ่นกาวดอกลิลลี่นี่มันหอมจริงๆ ส่วนท่านเรย์กะนี่ลดขั้นจากนางร้ายอันดับหนึ่งกลายเป็นแค่เพื่อนนางเอก(คาบุรากิ) A คอยช่วยให้คำปรึกษาไปจีบพระเอก(วาคาบะ)
สภาพตอนนี้ยังนึกไม่ออกว่าตอนคาบุรากิไปพูดกับยูริเอะว่า "ถ้ายูริเอะลำบาก ฉันจะไปช่วนเธอเอง" แล้วจะทำให้วาคาบะหวั่นไหวได้ตรงไหน คงมองว่าคาบุรากิคุงรักเพื่อนดีจังนะ จบ เผลอๆ ขี่จักยานไปส่งให้ด้วย
>>969 เคยเป็นที่ปรึกษาความรักอยู่หนนึง เพื่อนกูเอง คร่าวๆก็แฟนนอกใจไปมีกิ๊ก จับได้หลายครั้งละ จะทำยังไงดี กูก็เคยแนะนำประมาณว่าเลิกๆกับแม่งซะเหอะ มันก็เออๆ คราวนี้เลิกแน่ พอมันคืนดีกันเสือกมาตั้งสเตตัสด่ากูซะงั้น หาว่ายุแยงให้แฟนเขาเลิกกัน เข็ดเลย ไม่เป็นที่ปรึกษาให้ใครอีกต่อไปแล้ว
KY นิด อยู่ดีๆ กูก็คิดว่าถ้าเรื่องนี้ทำด๋อย (Nendroid) คงออกมาน่ารักจิ๊บเป๋ง หุ่นกับหน้าท่านเรย์กะก็เหมาะจะเอามาโมด๋อยอยู่แล้ว //โดนตบ// ส่วนพร็อบต่างๆ ก็เช่น ปลาหมึกย่าง ดอกโบตั๋น พัด เซอร์บิรุส หน้าตาเอาเป็นหน้าสวย หน้าพิโรธ หน้าหลั่นล้าเวลาเห็นของกิน
ส่วนเอ็นโจ กูอยากได้หน้ารอยยิ้มดำมืดที่สุดแล้ว 55555
>>967 จริงๆก็พูดต่อหน้าไอระและเอ็นโจด้วยนะ สรุป....เอ็นโจนางเอกสินะ //เผ่น 55555555555555555
>>970 โอ๊ย มาแนวเดียวกับกูเลยว่ะ แต่พอมันตั้งสเตตัสด่ากูแบบลอยๆ กูเข้าไปสวนกลับทันทีจนแม่งเงิบไปเลย
>>971 พร็อพเอ็นโจนี่อะไรดี กระต่าย กรงหิ่งห้อย แก้วลาเต้
ของคาบุรากิก็ หนังสือ...แล้วอะไรอีกวะ
ของวาคาบะ เค้ก จักรยาน จานยากิโซบะ
ของยูกิโนะ สโนว์แมน ซอมบี้ย่อส่วน(?)
ยังมีท่านอิมาริกัยท่านพี่ แต่ท่านพี่นี่คงคล้ายๆ เอ็นโจจนเกือบแยกไม่ออก ของท่านอิมารินี่ต้องมีสร้อยไข่มุกกับช่อดอกไม้มาก่อนเลย
ไปเค้นสมองช่วยอาริมะมาได้นิดนึง หมาป่าสีเงิน แต่ถ้าเป็นเวอร์ชั่นด๋อย อาจจะได้ชูสุมอยไปแทน.....
จริงๆ ถ้าเป็นการ์ตูนนักเรียนม.ปลายทั่วไป พวกประธานสภากรรมการนักเรียนอะไรนี่ชอบมีปลอกแขนติดเครื่องแบบบอกตำแหน่งไว้นี่หว่า นี่เงียบๆ ไม่บอกอะไรเลย สงสัย Pivoine ไม่แบ่งงบมาให้
KY แพพ
----------------------
พระอาทิตย์คล้อยต่ำจนตึกระฟ้ามากมายในเมืองบดบัง เมฆจำนวนมากที่รวมเป็นก้อนหนาเริ่มเคลื่อนที่เข้ามาถูกย้อมเป็นสีส้ม บรรยากาศดูครึ้มๆน่าอึดอัด รู้สึกว่าเมื่อช่วงเช้าพยากรณ์อากาศบอกว่าช่วงเย็นจะมีไต้ฝุ่นเข้า ท่าทางว่าจะอีกไม่นานนี้นัก
ในมุมมองของเด็กหนุ่มแล้ว เขากำลังเดินเคียงคู่กับหญิงสาวที่เขารักและทะนุถนอมเป็นที่สุด
เรือนผมสีน้ำตาลนุ่มฟูน่าจับ ยิ่งมีแสงสีส้มของพระอาทิตย์ยามเย็นที่สาดส่องเข้ามาแล้วมันยิ่งดูเปล่งประกายสะท้อนสีน้ำผึ้งออกมา หญิงสาวในจินตภาพเดินนำหน้าเขา ค่อยๆหันตัวกลับมาทางเขาและส่งยิ้มให้อย่างอารมณ์ดี ก่อนจะส่งเสียงออกมา
"โฮ่ง!"
"ดีจังเลยน้า เบียทัน~ ชอบใช่มั้ยล่ะ~"
ในมุมมองของคนอื่น ก็เป็นเพียงเด็กหนุ่มที่มักจะพาสุนัขออกมาเดินเล่นในช่วงเวลานี้เท่านั้นล่ะ
อุเมวากะ อาสึกะจับสายจูงสุนัขไว้อย่างสบาย ๆ ขณะเดินเล่นไปในพื้นที่ใกล้บ้านที่คุ้นเคยมาแต่เกิด เขามักจะพาเบียทัน สุนัขขนน้ำตาล พันธุ์อเมริกันค็อกเกอร์สแปเนี่ยลของเขาออกมาเดินเล่นข้างนอกสัปดาห์ละหนึ่งถึงสองครั้ง ในอดีตนั้นเขาทำบ่อยมากกว่านี้แทบจะเป็นกิจวัตร แต่พอขึ้นชั้นมัธยมปลายแล้ว ชีวิตการเรียนก็ยุ่งยากขึ้นมากกว่าเดิม
แม้ว่าภาพลักษณ์ภายนอกของเขาจะดูเหมือนเป็นพวกเด็กเกเรที่แต่งตัวไม่เรียบร้อย ผมยาวย้อมสี และยังเจาะหูอีกต่างหาก แต่ความจริงแล้วเขาเป็นพวกหัวไวและมีผลการเรียนดีทีเดียว
หากได้สังเกตใกล้ๆแล้ว ไม่ว่าจะสร้อยคอ แหวนหรือต่างหู ต่างก็เป็นรูปน่ารักๆอย่างหัวสุนัขแบบต่างๆ, รอยเท้าสุนัข หรือกระดูก เรียกได้ว่าเป็นพวกทาสหมาอะไรแบบนั้นก็ว่าได้
ถึงใครๆจะคิดว่าเขาเป็นพวกเหลาะแหละ แต่จริงๆแล้วเขาก็มีความตั้งมั่นอย่างมากที่จะตั้งใจเรียนทั้งที่ห้องเรียนและที่โรงเรียนสอนพิเศษ เพื่อที่จะได้สอบเข้าคณะสัตวแพทย์อย่างที่หวังมาตลอด หลายเดือนมานี้เขาก็เริ่มที่จะทบทวนบทเรียนก่อนนอนทุกวันแล้ว เห็นได้ชัดว่าทุ่มเทสุดๆเชียวล่ะ แต่นั่นมันก็เป็นเรื่องที่ไม่มีใครรับรู้
"อ๊ะ แต่ถ้าฉันได้เป็นสัตวแพทย์จริง เบียทันคงไม่หึงฉันหรอกใช่มั้ยนะ~"
"โฮ่งๆ!"
เบียทันเห่าอย่างต่อเนื่องไปเรื่อยจนราวกับกำลังตอบคำถามเขาอย่างงั้นล่ะ ดังนั้นอุเมวากะจึงตีความไปตามอำเภอใจอย่างทุกที
"แน่นอน ถึงฉันจะได้รักษาหมาตัวอื่น แต่เบียทันก็เป็นที่หนึ่งในใจฉันอยู่แล้วล่ะ!"
ทั้งสอง(หนึ่งคนหนึ่งตัว)เดินไปเรื่อยจนมาหยุดที่หน้าซูเปอร์มาร์เก็ต อุเมวากะผูกเบียทันไว้ใกล้กับจุดจอดจักรยานที่มีหลังคาบังแดด ก่อนจะเข้าซูเปอร์มาร์เก็ตเพื่อซื้อของตามที่แม่ได้ลิสต์มาให้อย่างทุกที
"รออยู่ตรงนี้ก่อนนะ เบียทัน เดี๋ยวอาทันจะรีบกลับมาหานะ"
คล้อยหลังอุเมวากะไปได้สักพัก ท้องฟ้าข้างนอกก็มืดครึ้มไปด้วยเมฆฝน เบียทันลุกลี้ลุกลนกระสับกระส่ายไปมาด้วยสัญชาตญาณของสัตว์ที่รับรู้ได้ว่าพายุกำลังจะมา มันส่งเสียงเห่าดังลั่นหวังจะเรียกเจ้าของให้กลับมาปลดปล่อยจากเชือกที่ล่ามไว้นี้ซะ แต่อุเมวากะก็ไม่กลับมาเสียที...
+++++
เมื่อซื้อของตามรายการครบถ้วนแล้ว อุเมวากะก็รีบออกมาจากซูเปอร์มาร์เก็ตและพบว่าห่าฝนตกกระหน่ำจนแทบมองไม่เห็นตึกระฟ้าไกลๆแล้ว เสียงฟ้าร้องครืนๆดังลั่นสลับกับฟ้าแลบดูน่ากลัว เขารีบกางร่มและวิ่งไปยังจุดจอดจักรยานที่ผูกสุนัขของเขาไว้
ดีที่เขาได้เลือกที่ที่มีร่มกำบังแต่แรกแล้ว ดังนั้นเบียทันคงจะไม่โดนฝนอยู่แล้วล่ะ
ทว่าเมื่อไปถึง เขาก็ต้องตกตะลึงด้วยความตกใจ
"บะ เบียทัน!!!"
จุดที่ควรจะมีเบียทันที่รักของเขาอยู่ กลับมีเพียงเชือกล่ามที่ว่างเปล่า
__________________
แค่นี้ก่อน ตอนนี้ความคิดแตกได้เป็นสองทางสองเรื่อง ขอไปเลือกก่อนว่าไปทางไหนดี ถถถ
เห็นกระทู้เกือบเต็มแล้ว ขอตั้งกระทู้ใหม่เผื่อไว้ก่อนเลยน้า
https://fanboi.ch/webnovel/3953/
จะเต็มละมู้ อยากได้คำเด็ดๆโชโจๆปิดท้ายจุง
ท่านพี่ หันมาสนใจน้องบ้างสิคะ!
ขอบทให้ผมบ้าง by อาริมะคุง
ยังไงกันนะ by เอ็นโจ
จะเติมอีกมั้ยคะ คุณคิโชวอิน by วาคาบะ
แกงกระหรี่พุดดิ้งมิราเคิลสูตรคิโชวอิน เรย์กะ สำเสร็จแล้วค่ะ!! โอะโฮะโฮะ ทุกท่านเชิญชิมได้
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.
