เห็นแว่วๆว่าใครคิดถึงกัปตันยูกิโนะ ก็เลยเอากัปตันยูกิโนะมาให้
ยูกิโนะ side story (AU ชูสุเกะมาเกิดเป็นยูกิโนะ "แบบฮาร์ดคอร์")
แรงบันดาลใจจากเมนท์ในกระทู้นี้ >>>/webnovel/3805/663
------------------------
สวัสดีครับ ผมชื่อเอ็นโจ ชูสุเกะ อายุสิบเจ็ดปี หน้าตาหล่อเหลา บ้านรวยสุดโครต ชีวิตสดใดโรยด้วยกลีบกุหลาบ และกำลังจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยในอีกหนึ่งปีข้างหน้า ฮาเร็มสาวๆกำลังรออยู่ในอนาคต
จริงๆตอนอยู่ในโรงเรียนผมก็มีแต่สาวๆมารายล้อมอะนะ แต่ก็มีแต่คุณหนูเรียบร้อย พูดจามุ้งมิ้ง มธุรสวาจา เจอแบบนี้มาสิบกว่าปีก็ชักจะเบื่อรสชาติเดิมๆแล้วน่ะ อยากได้อะไรแปลกใหม่เร้าใจกว่าเดิมบ้าง
ขณะที่วางแผนจะสร้างฮาเร็มอยู่ดีๆ ผมก็ตายลงจากการลอบสังหารของคิโชวอิน เรย์กะ เนื่องจากผมและมาซายะ เพื่อนผมช่วยกันเปิดโปงเรื่องราวโกงกินทุจริตของบ้านเธอ
มาซายะไม่อยากแต่งงานกับคิโชวอิน เรย์กะเพราะไปรักกับสาวสามัญชนนามว่าทาคามิจิ วาคาบะ แต่ก็ถูกคนรอบข้างขัดขวางโดยเฉพาะคิโชวอินที่หลงรักมาซายะอยู่ เป็นพล็อตซินเดอเรล่า หาได้เกร่อทั่วไปตามนิยายรัก ช่างน่าเบื่อสุดๆ
แต่ผมก็ช่วยให้มาซายะสมหวังกับคุณทาคามิจิเพราะกำลังเซ็งๆอยู่พอดี มีของเล่นแก้เซ็งมาอยู่ใกล้มือก็ต้องเล่นจนกว่าจะเบื่อหรือพังไปนั่นล่ะ ถึงจะเลิกเล่น ทั้งมาซายะ ทั้งทาคามิจิ ทั้งคิโชวอิน ก็ทำหน้าที่สมเป็นของเล่นที่ยอดเยี่ยม ถูกผมปั่นหัวหมดทุกคน
และผมก็ตาย
อะไรฟะเนี่ย!!! มาซายะเป็นตัวตั้งตัวตีเลย สมควรถูกฆ่าทิ้งมากที่สุด แล้วทำไมผมต้องตายแทนด้วยล่ะ ทีหลังจะฆ่า เธอก็พกระเบิดพลีชีพมาทำฆาตกรรมหมู่ด้วยเซ่ จะให้ผมตายอยู่คนเดียวมันไม่ยุติธรรม จะลงนรกก็ต้องไปด้วยกันให้หมดจะได้ไม่เหงา
เอาเป็นว่าผมฟื้นขึ้นมาก็กลายเป็นเด็กหนึ่งขวบ ชื่อยูกิโนะ ลูกชายคนสุดท้องของบ้านเอ็นโจ
ส่วนพี่คนโตคือเอ็นโจ ชูสุเกะ
ในโลกนี้มีชูสุเกะด้วยงั้นเรอะ แล้วทำไมผมที่เป็นชูสุเกะถึงไม่ได้เกิดเป็นชูสุเกะอีกครั้งกันล่ะ หา!!
แต่เอ๊ะ!! ชูสุเกะจะถูกลอบสังหารตอนอายุสิบเจ็ดนี่นะ ที่ผมไม่ได้เกิดเป็นชูสุเกะอาจจะดีแล้วก็ได้
ดีมาก เจ้าตัวแทน พอเวลานั้นมาถึง นายก็ช่วยตายแทนผมทีนะ ส่วนผมก็จะเสียสละดำเนินแผนสร้างฮาเร็มต่อไปในนามของเอ็นโจ ยูกิโนะก็แล้วกัน
.
.
.
.
แผนการสร้างฮาเร็มมีอุปสรรคตรงสุขภาพร่างกายของยูกิโนะที่ไม่ค่อยแข็งแรงทำเอาผมหนักใจอยู่ไม่น้อย ร่างกายไม่แข็งแรงเรียกคะแนนสงสารได้ก็จริง แต่ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป การจะบริหารฮาเร็มก็จะลำบาก ดูแลไม่ทั่วถึง สาวๆในสังกัดเอาใจออกห่าง นั่นมันแย่ที่สุดเลยนะ
ในขณะที่นอนป่วยอยู่นั้น เห็นชูสุเกะยิ้มหน้าระรื่นอยู่ได้ก็ชักจะหมั่นไส้ จัดการกวักมือเรียกให้เข้ามาในห้อง หิมะกำลังตกอยู่พอดีก็เลยสั่งให้ไปปั้นตุ๊กตาหิมะให้ดูหน่อย ไปเจอความหนาวข้างนอกแล้วก็จงป่วยเป็นไข้หวัดซะ จะได้รับรู้ความทรมานของผมบ้าง
ผิดคาดที่เจ้านี่ไปปั้นตุ๊กตาหิมะกระต่ายตัวเล็กๆมาให้ ฉลาดสมเป็นคนของตระกูลเอ็นโจ นึกว่าจะบ้าพลังไปปั้นตุ๊กตาหิมะกลางอากาศหนาวๆเสียอีก
คนบ้าพลังคือเจ้ามาซายะ
ดูเหมือนชูสุเกะจะไปเล่าให้ฟังว่าผมอยากเห็นตุ๊กตาหิมะ เย็นวันนั้น มาซายะก็มาหาถึงบ้าน
พอได้เห็นหน้ามาซายะก็นึกแค้นใจในชาติที่แล้วที่ผมต้องมาตายแทนหมอนี่ ผมเลยพูดด้วยท่าทางออดอ้อน เขาว่ากันว่าถ้าเยินยอ หมูก็ปีนต้นไม้ได้
ซึ่งหมูก็ปีนขึ้นไปจริงๆ
เจ้าโง่มาซายะเดินออกไปกลางลานแล้วเริ่มต้นปั้นตุ๊กตาหิมะแบบเอาเป็นเอาตาย มีชูสุเกะและผมยืนมองจากหน้าต่าง
อ๋อ หลอกมาซายะมาใช้แรงงานไม่ยอมลงมือเองสินะ ฉลาดไม่เบา แถมตอนชูสุเกะเดินออกไปช่วยมาซายะ คือไปตอนใกล้จะเสร็จแล้ว จะยอมรับก็ได้ว่านายมีค่าพอจะอยู่ในตระกูลเอ็นโจและใช้ชื่อชูสุเกะของผม
ผมมองแล้วนึกภาวนาในใจว่าขอให้มาซายะป่วยแล้วเป็นปอดบวมไปซักสองสามเดือนให้สมกับความแค้นที่ทำไว้กับผมเมื่อชาติที่แล้ว
น่าเสียดาย ที่มาซายะไม่เป็นหวัดร้ายแรงแบบที่ผมนึกหวังไว้
คนบ้ามักไม่เป็นหวัดสินะ
---------------------------
ฟิคนี้พิมพ์เรื่อยๆตามแต่จะนึกมุกออกในเวลานั้นๆ