อะ กูไปเอามาให้ฟัง Theme song ของยูยูโกะ ถ้าเรย์กะเจอบอสไฟท์ คงอลังการประมาณนี้ล่ะมั้ง อยู่ที่ว่าจะสู้รึเปล่า 55555555555
https://www.youtube.com/watch?v=57Zwrx9a9Lo
Last posted
Total of 1000 posts
กูว่าเอ็นโจตอนเด็กเป็นพวกเจ้าเล่ห์+ทะเล้นอยู่นะ ไม่ใช่ซนแบบเล่นพิเรนทร์น่ะ รู้จักวางกับดักเรย์กะเล็กๆให้ช่วยเรื่องยูริเอะ
ตอนที่บอกว่า "โง่จังนะมาซายะ" คาบุรากิยังตอกกลับจะหาเรื่องได้อยู่ แต่พอมาเปียโนนี่ไม่กล้าหืออือเลย ถถถ
ฮีไปอัพเลเวลความเป็นจอมมารมาตอนไหนวะ
ถ้าตามทฤษฎีตามข้างบนก็คงเกี่ยวข้องกับการจะถูกจับหมั้นรึเปล่านะ Welcome to the darkside เลย
ไอระ ยูริเอะ ท่านพี่ก็น่าจะมีแนวโน้มเข้าหมู่บ้านคานทองกันหมดนะ ไม่เห็นพูดเรื่องแฟนอะไรกันเลย
สรุป ทุกคนในเรื่องสังกัดหมู่บ้านคานทองกันหมดด้วยคำสาปของเจ้าแม่ จนเกิดเหตุการณ์แบบฟิคบ้านพักคนชราขึ้นมา..........
ว่าแล้วก็อยากอ่านฟิคบ้านพักคนชราต่อจุงโม่งแปล อยากรู้ชะตากรรมของท่านพี่ท่านอิมาริ ณ อีกตึกนึง..... 5555555
KY นี่ใช่ชูสุมอยหรือเปล่าวะ เปลี่ยนทรงทีเกือบจำกันไม่ได้ น้ำตากูจะไหล TwT
http://imgur.com/a/LqlKl
>>372 อย่าไปยอมเขานะ ไซซายะ ... http://imgur.com/a/zJ9WJ
มึง กูฝากรูปไม่เป็นอ่ะ จากฟิคซึรุเรย์กะอ่ะะ5555
>>379 จะใช้เว็บอื่นก็ได้ แต่เว็บโม่งมันแสดงทัมป์เนลของ imgur น่ะ เข้าเว็บ imgur.com แล้วก็กดอัพรูปตรง new post แล้วก็กดอัพโหลดตามปกติ แต่มันจะเป็นรูปสาธารณะที่อีเว็บนี้มันจะรันโพสต์มึงให้ชาวบ้านชาวช่องเห็นตอนไหนก็ไม่รู้ หรือไม่มึงก็สมัครแอคเคาน์ของมันก่อน จะได้จัดการรูปได้ จะเพิ่มรูป จะอัพ จะลบ อะไรก็ทำได้ตามสบาย
>>379 พอดีกุว่าง ลองดูแล้วกัน
วีธีอัพภาพใน imgur : http://imgur.com/a/DbbEi
อาริมะนี่มีบทแค่มาห้ามปรามแถมห้ามไม่ค่อยอยู่ ออกมาแค่ตอนที่แล้วเดียวแล้วบทหายกลางครัน โดนคาบุแย่งซีน
ตอนล่าสุดก็ไม่มีพูดถึง
โคตรของโคตรตัวประกอบเลยวุ้ย อาริมะ ;_;
คุณฮายาชิ คิซาระเขียนเล่าเรื่องชา มีชาเกียคุโระที่เคยโผล่มาในเรื่องด้วย นี่แม่งเป็นชาไฮโซขนาดบางคนไม่เคยดื่มชั่วชีวิตเลยนี่หว่า...
http://imgur.com/a/AVvsg
>>386 กูเคยกินเกียวคุโระ ที่บ้านได้มาเป็นของฝาก แต่วิธีชงมันค่อนข้างยุ่งยาก แบบว่าอุณหภูมิต้องเป๊ะน่ะ ประมาณ 60 องศามั้งนะ สูงกว่านั้นมันจะฝาดไป แต่กูขี้เกียจวัดอุณหภูมิตอนชงแดกเอง ก็เลยแดกทั้งๆแบบนั้นนั่นล่ะ ต้องให้แม่กูชงถึงจะอร่อย กูก็ไม่เคยกินแบบที่ญี่ปุ่นแท้ๆเขาชงหรอก รู้แต่แม่กูชงออกมาแล้วอร่อยผิดจากกูลิบลับ
กูชอบชาเกนไมมากกว่า ซึ่งอีชาเกนไมเนี่ย สมัยก่อนมันเป็นเครื่องดื่มคนยากจนที่ไม่มีปัญญาซื้อชาเพราะแม่งแพงอะนะ เลยต้องเอาข้าวคั่ว ข้าวกล้องมาผสมกับเศษชาเหลือๆเพื่อแดกเหมือนกัน ลิ้นกูนี่ใฝ่หาแต่ของถูกจริงๆ แดกทิกวนอิมราคาแพงๆ แดกมัทฉะราคาแพงๆแล้วไม่ชอบ ชอบอะไรแบบนี้
แต่ยังไง pokka ชาเขียวมะลิก็ที่หนึ่งในใจกูนะจ๊ะ ชาที่เอ่ยๆมาทั้งหลายชิดซ้ายไปให้หมดเลยจ้า 5555555555555555555555555
>>388 อะไรหาซื้อยาก pokka เหรอ กูไปเดินท็อปส์เมื่อวานเห็นลดราคาอยู่นะ 555555555555
แต่ชาที่กูว่า the best ถ้าไม่นับอี pokka ก็ chai ของอินเดียว่ะ ใส่เครื่องเทศนึกว่าจะฉุน ไม่ฉุนแฮะ หอมอีกต่างหาก บางร้านใส่อัลมอนด์ด้วย อร่อยยยย กินกับ rusk ยิ่งอร่อย เอาจุ่มลงในชาแบบเราจิ้มปาท่องโก๋กับน้ำเต้าหู้ให้มันชุ่มๆชาหน่อยแล้วกิน โอยยยย พูดแล้วก็อยากกินอีกว่ะ
ใครอยากทำกินเองลองทำได้นะ ง่ายมาก เอากระวาน อบเชย กานพลู โป๊ยกั๊ก พริกไทยดำ ชา(ยี่ห้ออะไรก็ได้ แต่ไม่แนะนำลิปตันห่อเหลืองๆ) เอาไปต้มในน้ำรวมกันจนเดือดแล้วเติมนมกับน้ำตาลตามจิตศรัทธา เติมไปชิมไป พอรสชาติได้ที่แล้วเอามากรองออกให้เหลือแต่ชา กรองสามสี่ครั้งก็ใช้ได้แล้ว
แต่ชงเสร็จอย่าเอาของพวกนี้ไปใช้ซ้ำนะ เดี๋ยวชามันจะไม่เข้มข้นแบบแก้วแรก แนะนำให้ชงแก้วต่อแก้วจะเวิร์กกว่า
ตอนนี้ก็กินชาไทยประทังชีพไปก่อน ชาไทยใส่นมกูว่า the best สำหรับกูเหมือนกัน ดีกว่าชาอินเดียตรงที่มันไม่ใส่เครื่องเทศนี่ล่ะ ไม่ยุ่งยากเวลาชงดี แถมอร่อยด้วย
เห็นเรื่องชาแล้วกูอดไม่ได้ว่ะ อยากเม้ามอย พวกมึงจะรำคาญมั้ยเนี่ย 5555555555555555555555
>>392 พวกเครื่องเทศเขาใส่นิดหน่อยให้มันหอมน่ะมึง ไม่ได้ใส่เยอะแยะ เอากลิ่นไม่เอารส ก็ประมาณชานมไทยแต่ใส่เครื่องเทศลงไปอ่ะมึง
พูดถึงพะโล้ กูต้ม chai วันนึงกูก็เกิดไอเดียบรรเจิดว่าแทนที่จะซื้อเครื่องพะโล้มาต้มกับชาอยู่อย่างนี้ ทำไมกูไม่ลองใช้ผงพะโล้ดูวะ ประหยัดเวลาดีด้วย
ผลก็เป็นไปตามคาด แดกไม่ได้จ้าาาาาาาา ต้องกลับไปซื้อเครื่องเทศมาต้มใส่เหมือนเดิม 5555555555
>>393 เกียวคุโระ เอ่อ จะว่ายังไงดี รสชาติก็หวานหน่อยๆ ไม่จืดหรือฝาดๆเปรี้ยวๆแบบชาอื่น กลิ่นหอมเหมือนมัทฉะเลย หรือเพราะกูแยกกลิ่นชาไม่ออกก็ไม่รู้ กูมันรสนิยมหยาบน่ะ แยกแยะของแพงๆไม่ออก
บ้านกูฝนยังไม่ตก แต่ฟ้าครึ้มมาแล้วจ้า นี่ก็ไล่เซฟงาน ชาร์ตแบตมือถือไว้ก่อนเผื่อไฟดับ
เห็นพวกมึงคุยเรื่องชากันหลายรอบกูนี่ชักอยากจะลองซักครั้งว่ะ555 มีใครมีชาแนะนำแบบหาง่ายๆไหมอ่ะ บอกแหล่งที่ซื้อก็ดี เอาแบบที่ซื้อหรือชงเองก็ได้<<ชงเองจะพยายามทำ....
ขอบคุณล่วงหน้านะะ
>>395 มีรสหวานอ่อนๆด้วยเหรอแบบหวานอ่อนๆธรรมชาติงี้? ขอบคุณที่ตอบจ้า เห็น396บอกว่าการรักษากะแปรรูปต่างกันคุณภาพเลยต่างด้วยสิ่นะ บอกตรงๆก็ไม่ค่อยสันทัดเรื่องชา เห็นพวกมึงคอชากันก็อยากถามอีกนะ ว่าแบบเคยลองชาไข่มุกตามห้างร้านไรงี้ป่ะ แล้วแบบชอบแนวไหนสุดวะ คือกูเป็นคนเลี่ยนง่าย เจอชาหวานๆเว่อวังนี่จอดอ่ะ ส่วนตัวกูชอบของร้านFukuนะ รสชามันเข้มดี ที่ถามเพราะอยากรู้ว่าความเห็นเพื่อนโม่งว่าชอบชาแนวไหนกัน
>>397 กำ อย่าลืมซ่อมมุ้งลวดด้วยนะเพื่อนโม่ง555555555555
ไปเช็คสภาพอากาศในแอพมาเหมือนจะตกไปอีกทุกๆวัน นี่กะจะให้น้ำท่วมเลยใช่ไหม
กูไม่เคยลองชาใส่เครื่องเทศว่ะ แต่จินตนาการแล้ว... นี่มันพะโล้ ลั่นนนน 55555
>>398 กูไม่ใช่คอชานะ ปกติติดรสชาติชาอู่หลงไม่ก็ชาใบหม่อนที่เป็นถุงชาสำเร็จแล้วใส่น้ำเดือดเอา ชาเขียวร้อนทั่วไปตามร้านอาหารญี่ปุ่นก็อร่อยนะ แต่มีญาติเคยซื้อผงชาเขียวจากญี่ปุ่นมาให้แม่งฝาดมาก ทำไม่เป็นอ่ะ
เพื่อนโม่งงงง เมื่อกี้คุ้ยๆแฟนอาร์ตท่านเรย์กะเล่นๆเจอนี่ ท่านเรย์กะเขินน่าร้ากกกกกก #ปาใจจจจ
https://twitter.com/t0e0i0r0a/status/817761279293018113
ไฟดับตั้งแต่สี่โมงเย็น งานไม่ได้ทำ กูก็เลยนอนยาวเพิ่งตื่นจ้า 5555555555555
>>397 ถ้าต้นตำรับเขาใส่กันหนักมือมากมึง แต่กูไม่ถึงขนาดนั้น กูก็ใส่อย่างละนิดพอเพื่อเอากลิ่น ย้ำว่านิดเดียวจริงๆ แต่อบเชยกับกระวานขาดไม่ได้เลย ถ้าไม่ชอบพะโล้ๆ ก็อย่าใส่โป๊ยกั๊กหรือเม็ดพริกไทยดำ แล้วก็อย่าใส่กระวานเยอะเดี๋ยวมันฉุน เอานมใส่เข้าไป เติมน้ำตาลตามชอบ แต่ถ้ากินแล้วไม่ถูกปาก ไม่ถูกใจจริงๆ กูแนะนำให้กลับไปซบชานมเย็นของไทย ไม่ใส่เครื่องเทศให้มันฉุนด้วย
>>398 มึงสนใจชาแบบไหนล่ะ ชาฝรั่ง ชาจีน ชาญี่ปุ่น ชาอินเดีย ชาศรีลังกา เอาสะดวกๆง่ายๆเลยมันก็มีพวกผงชาเติมน้ำร้อนแล้วกินได้เลยอ่ะ ชาแบบใส่ถุงก็ใส่น้ำร้อนในแก้วชาแล้วทิ้งไว้สามนาทีแล้วค่อยเอาถุงชาออก อย่าไปทิ้งไว้เกินกว่านี้ เดี๋ยวมันจะได้รสเฝื่อน หลังดึงถุงชาออกค่อยใส่นมลงไป หรือไม่ก็เอาถุงชาใส่กา ทิ้งไว้สามนาที ถ้าอยากใส่นมก็เติมนมลงไปในแก้วชาก่อนแล้วค่อยรินชาใส่แก้ว เขาว่าทำแบบนี้พวกไขมันนมมันจะไม่แตกตัว ได้รสชาติอร่อยกว่า แต่ตามความเห็นกู จะใส่นมก่อนหรือหลัง คิดว่าแบบไหนก็เหมือนกันว่ะ 55555555555555555
แต่ถ้าอยากเริ่มต้นชงชาฝรั่ง กูแนะให้ซื้อพวกอุปกรณ์พื้นฐานถูกๆไว้ก่อน เผื่อไม่ชอบจะได้ไม่เสียดายตังมาก ซึ่งก็มีแค่กาน้ำชานั่นล่ะ แก้วถ้าไม่ซีเรียสว่าต้องเข้าชุดกับกา จะใช้แก้วอะไรก็ได้ ถ้าจะเอาเป๊ะๆควรมีพวกเทอร์โมมิเตอร์วัดอุณหภูมิด้วย แต่ถ้าไม่เคร่งขนาดนั้นก็แดกตามมีตามเกิด(แบบกู)
ก่อนชงก็เอาน้ำร้อนใส่เข้าไปแล้วกลิ้งให้ทั่วๆก่อนเป็นการอุ่นกา จากนั้นค่อยใส่ใบชาในกา ตามด้วยน้ำร้อน ทิ้งไว้กี่นาทีๆก็แล้วแต่ชนิด อันนี้ต้องศึกษาเอาเอง
เอาชาถูกๆเริ่มชงก็พวก Twinings หรือ Dilmah ไรงี้ ตามบิ๊กซี โลตัส หรือห้างอื่นๆมีขาย กระป๋องนึงไม่กี่ร้อย ปริมาณได้เยอะอยู่ Twinings มีแต่คนแนะนำเอิร์ลเกรย์ แต่กูชอบเลดี้เกรย์มากกว่า อันนี้ต้องลองชิมเปรียบเทียบเองนะ รสนิยมใครรสนิยมมัน
ชา Starbucks อันนี้ราคาเอื้อมถึง ไม่แพงเท่าไหร่ คุณภาพก็ดีพอสมควร มีชา chai ขายด้วย ตกประมาณกล่องละห้าร้อยมั้ง
ชา Harrods ราคาขายในไทยแรงไปหน่อย แต่ก็ยังพอรับได้อยู่ มีชอปให้ไปลองดื่มที่เอ็มควอเทียร์ เซ็ต afternoon tea ราคา 990 บาท ไม่รู้ขึ้นราคายังนะ ของยี่ห้อนี้กูชอบชาซีลอน no. 16
แบรนด์ของสิงคโปร์อย่าง TWG ก็โอเค มีให้ไปลองที่พารากอนน่ะ แต่เซ็ตนึงแม่งแพง ราคานี้ไปกิน afternoon tea ในโรงแรมห้าดาวดีกว่า แต่ถ้าอยากได้ประสบการณ์ก็ไปลองดูนะ
ยี่ห้อ Marks & Spencer ตามเซ็นทรัลมีขาย แต่คงไม่ครบทุกรส ราคาไม่แน่ใจเพราะไม่ได้ซื้อเอง แนะนำชาคาโมมายด์ แพคเกจน่ารักด้วย
Whittard chelsea กูชอบ dreamtime กระป๋องนึงราคาไม่แพงเท่าไหร่ จำได้ว่าไม่เกินห้าร้อย มีชอปที่ไทย
ถ้าอยากได้ของแพง กูแนะ Mariage Frères กับ Fortnum & mason แพงแน่นวลล อีมาริยาจมีชอปขายที่โรงแรมโอเรียนเตลมั้งนะ ไม่รู้เลิกขายไปยัง เคยซื้อกระป๋องละ 2000 กว่าๆ ราคาเมื่อหลายปีมาแล้ว ส่วนฟอร์ดนัมแอนด์เมสันรู้สึกจะไม่มีชอปขายที่ไทย อยากกินต้องไปซื้อที่อังกฤษหรือพรีออเดอร์ตามร้านเอา ถ้าอยากลองชิมพวกนี้อยู่ตามโรงแรมห้าดาวในเซ็ต afternoon tea น่ะ หรือไม่ก็พวกร้านชาตามสุขุมวิท แหล่งธุรกิจทั้งหลาย หาๆดูละกัน
ส่วนพวกชาจีน ชาญี่ปุ่น อุปกรณ์เยอะกว่ามาก พวกปั้นชา กาดินเผา เหยือกพักชา ที่กรอง อุปกรณ์สำหรับตักและคีบชาออกจากปั้นชา ฯลฯ ซึ่งกูไม่ค่อยสันทัดว่ะ ขั้นตอนกับอุปกรณ์มันเยอะจนกูขี้เกียจทำ
จริงๆเรื่องชาต้องคุยกับแม่กูนะ เป็นมาเนียเลย ไปประเทศไหนก็ซื้อชากลับมาตลอด ชงชากินเองทำเองตั้งใจศึกษาหาความรู้ บ้านกูมีพวกอุปกรณ์ชงชาเพียบ ส่วนพ่อกูเป็นสายกาแฟ แสวงหาวิธีชงกาแฟอร่อยๆ อุปกรณ์ชงกาแฟเพียบเช่นกัน และกูที่เป็นลูกนั้นไม่รู้ห่าอะไรเลย แดกอย่างเดียว แถมไร้ซึ่งความละเมียดละไมชิบหาย 555555555555555555
กูเห็นด้านบนบอกชาจีนชงยาก ขั้นตอนเยอะ... แฮ่ ถ้าชงจัดเต็มมันก็ยากจริงค่ะ ตอนกูเด็กๆ เจ้ร้านชาเคยชงให้ดื่มบ่อยอยู่ ซึ่งกูไม่สามารถจริงๆ
กูขี้เกียจเกินไปค่ะ แม่งเง้ย5555555555
ถ้ามึงสตริกต์มาก หรืออยากสัมผัสบรรยากาศจีนๆ แบบนั้นก็จะซื้อครบชุดก็ได้นะ แต่สำหรับบ้านกู กูมีแค่ป้านชา... ป้านชาอันเดียวเลย55555555
คือป๊ากูคนจีนนะ จีนแท้เลย แต่เขาบอกชงทำไมหลายขั้นตอน ยุ่งยาก กว่าจะได้ดื่ม (...) แต่ญาติกูที่จีนมีของจัดเต็มมาก วางไว้กลางบ้าน ชงทั้งวันดื่มทั้งวัน และเข้าห้องน้ำทั้งวันเช่นกัน
เวลากูชงนะ ถ้าเพิ่งเปลี่ยนใบชาก็จะกดน้ำร้อนให้ท่วมใบชา แล้วเทน้ำทิ้ง ทำประมาณ 2 รอบ แล้วค่อยกดน้ำร้อนอีกที จากนั้นก็เทใส่แก้วดื่มเลย รอบต่อๆ ไปก็แค่กดน้ำแล้วเทใส่แก้ว
..........
...ทำไมมันดูไร้ความละเมียดละไมแบบเน้555555555555
>>402 ว้ายยยย น่ารักกกกกกกกกกกกกก แก้มแดงๆ ใครทำให้เขินเหรอจ๊ะ
>>412 บ้านกูมีอุปกรณ์ครบว่ะ แต่คนใช้เป็นคือแม่กูคนเดียว ส่วนลูกๆเป็นสายรอแดกจ้า
กูชงได้หยาบกว่ามึงอีก กดน้ำร้อนใส่ชา เททิ้งไปรอบนึงแล้วกดน้ำร้อนใส่อีกที เทดื่มเลยจ้าาา เวลาทำแบบนี้แม่กูชอบมองด้วยหางตาบ่อยๆ 5555555
>>413 กูก็ถนัดรอแดกเหมือนกัน ไอ้วิธีชงชาส่วนใหญ่ก็ดูแม่ทำแล้วก็มาเลียนแบบบ้างเวลาอยากดื่ม หรือไม่ก็ไปแดกตามโรงแรมกับห้างน่ะ
http://imgur.com/gallery/jvDr7 ขอบคุณเม้นท์ที่สอนมากๆ รักมึง กูลองวาดแบบซีรุฮานะกัยเรย์กะติดป่าซุยรันแล้วฝนตกงี้(นัดตบกัน555) เรย์กะก็อารมณ์แบบคุณหนูมากๆ เป็นไข้ทันที55555555 เลยไปพักที่กระท่อมกลางป่า(ในซุยรันมีไรแบบนี้ด้วยหรอวะ) ละครไทยไหมล่ะมึง
รีเควสได้นะเพื่อนโม่ง กูอาจจะไม่สวยมากแต่ก็พอดูได้อยู่นะ55555
วันนี้เป็นปาร์ตี้น้ำชาจริงจังสินะ กูไม่มีประสบการณ์เกี่ยวกับชาเท่าไหร่ กินทีไรก็ชาผลไม้ ไม่ก็ดอกไม้ทุกที ยังอายุยังน้อยกินของขมๆไม่ค่อยได้ ฟุๆๆ อันที่จริงกูลิ้นแมว กินของร้อนไม่เก่ง เขาชวนดื่มชาทีไรกูลวกปากทุกที
ไม่มีฟิคมาหลายวันแล้วนะนี่ ฮือ
ท่านเรย์กะผมดำ บางเส้นก็ผมหงอก----
ส่วนใหญ่น่าจะดำกันหมด พวกซุยรันไม่น่าย้อมกัน ยกเว้นยูกิโนะ
ข้างนอกมีคิตะซาวะผมน้ำตาล อุเมวากะย้อมมั้ยหว่า? จำได้แต่เจาะหู
กูมาช่วยด้วยอีกแรงกูสายชาจีน เอาแบบง่าย ๆเลยไปซื้อที่เยาวราชมาก่อน ป้านชาก็ซื้อแบบไม่แพงมากก็ได้ ถ้าแพง ๆนั่นมันพวกปั้นด้วยดินดี ๆ จะมีอู่หลง ทิกวนอิม ชาเขียว(หลงจิ่ง ฯลฯ) ผู่เอ้อร์ พวกชายอดน้ำค้างพวกนี้ก็จะหอม ๆ แรงดี เวลามึงชงมึงก็แค่ลวกตัวป้านกับถ้วยชาด้วยน้ำร้อนก่อน (บางคนก็ชอบใช้ที่รอง มันจะได้เทน้ำร้อนลวกลงไปได้เลย) ถ้าไม่ทำชาจะไม่ค่อยหอมนะ ใส่ชา แล้วมึงก็เติมน้ำรอบแรก แล้วทิ้งน้ำ(ถือว่าล้างชา, น้ำแรกไม่อร่อยเท่าน้ำสองน้ำสาม) รอบสองก็เติม กะเวลาทิ้งๆไว้ ราวสองนาทีก็ได้ถ้าเป็นพวกอู่หลง
ส่วนตัวกูชงแบบ อู่หลง - น้ำร้อนได้ที่, ชาเขียว ร้อนไม่มาก, ทิกวนอิม- น้ำเดือดจัด ๆ ชายอดน้ำค้าง, ชาหอมหมื่นลี้ที่เป็นชาดอกไม้ใช้น้ำร้อน แต่ทิ้งไว้ไม่นานอะ อะไรแบบนี้ลองดูนะ
แปลไทยมาละ ขอบคุณค่ะโม่งแปล ❤
รถไฟชนกันล่ะ!
ท่านพี่บอก มีแค่อิมาริเท่านั้นที่ไม่ได้ถ้าเป็นจอมมารก็โอเคใช่มั้ยคะ วั้ย
คันตะถามถึงด้วย ว้าย มารับด้วย ว้าย
ในเรื่องบอกกราแตง อาหารฝรั่งเศส แต่ท้ายตอนโม่งแปลบอกอิตาลี สรุปยังไงงะ
อยากกินซุปมิเนสโตรเน่จัง
คำผิดตอนนี้: ตั้แต่ > ตั้งแต่, กรี๊ดกรี๊าด>กรี๊ดกร๊าด
ตอนใหม่สนุกมากเลยโม่งแปล
ขอบคุณนะ
ตอนใหม่มาแล้วววว กระโดดจูบโม่งแปลสองจ๊วบ
กูชอบตอนนี้จังเลยยยยย คันตะคุงมีถามถึงด้วยล่ะ ถามถึงด้วยล่ะ ออกมารับด้วยล่ะ สนิทกันจังล่ะ
กับคันตะคุงที่ชอบดุและย้ำเรื่องละเอียดอ่อนที่ต้องใส่ใจเพราะเรย์กะชอบประมาทเนี่ย ให้ความรู้สึกว่าคล้ายซากุระจังอยู่เหมือนกันนะ
และในที่สุดรถไฟก็ชนกัน! ตอนชื่อคาบุรากิโผล่มากูกรี๊ดพอๆกับเรย์กะเลยนะ ในที่สุดก็ชนกันแล้ว วี๊ดดดดด
ว่าแต่ตอนนี้พอมาพร้อมกันความแตกต่างโคตรชัดเจน
● เรย์กะมักแจ้งก่อนว่าจะมาและได้รับการตอบรับอย่างยินดี วาคาบะไปรับที่สถานีด้วยตัวเองทุกครั้ง ถ้ามาถึงก็จะได้เข้าบ้านโดยตรงตลอด
● ในขณะที่คาบุรากิมาเองไม่มีบอกกล่าวทุกที (หรือไม่มีช่องทางแจ้ง? เอ...คู่นี้ยังไม่ได้แลกเมลล์กันอีกเหรอ) มาทุกครั้งก็ได้หยุดแค่ร้านเค้ก เวลามาถึงต้องแจ้งการมาผ่านแม่
บากะรากิ นายโผล่มาแบบนี้เจ้าแม่จะทำยังไงเนี่ย
คาบุรากิตอนนี้จะมาได้ก็ในฐานะลูกค้าร้านเค็ก จะมาก็นั่งรถหรูมา จะให้โทรมาเพื่อให้วาคาบะมายืนรอรับ
ส่วนเด็กหนีเที่ยวไม่ให้ทางบ้านรู้ ขึ้นรถไฟมาคนเดียว
ตอนนี้ลืมแซวท่านพี่กับเอ็นโจสมเป็นดอปเปลแกงเกอร์ของกันและกัน ทำหน้าขื่นๆเหมือนกันอีกต่างหาก ถถถถถ แล้วอิมาริ....ชีวิตอยู่กลางสนามรบเรอะ ทำไมดูเสี่ยงตายแบบนี้
ถ้าตอนหน้าเจอกันคงได้เห็นว่าระหว่างท่านเรย์กะกับบากะรากิใครจะเป็นหมาหัวเน่า~
กูว่าข่าวอิมาริให้สร้อยไข่มุกต้องเล็ดรอดออกไปแน่....
โอ๊ะ ท่านอาจองมาโอะตังกับคุณอาคิมิดูเข้ากันอย่างคาดไม่ถึง
ตอนคุณอากับคุณอาคิมิเจอกันนี่ในหัวกูขึ้นทำนองเลย
"กว่าเราจะหากันจนเจอ มันนานแค่ไหนที่รอเธอมา"
เลิกกับคุณนางแบบเลยคุณอา
พอวาคาบะพูดถึงรอยตรงแก้ม......กูก็มีอ่ะแต่สาเหตุน่าจะแบบเดียวกับท่านเรย์กะมากกว่ากัดฟันแบบวาคาบะถถถถถถถถถถถะถถถถถถ
แชร์ข้อมูลร้านขนมปังอร่อยบูชา Tag Food กูชอบร้าน DonQ ที่อยู่ตรง CTW ชั้น 7 อ่ะ ของดีคือหนมปังเกลือ เนื้อหนึบหนับๆ ตัดรสเกลือไม่เค็มจัด ชอบมาก ลองดูกันนะ
ขนมปังตัดขอบของฟาร์มเฮาส์คือนิพพาน ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ
ขนมปังวอลนัทของร้าน Custard Nakamura ก็อร่อยนะมึง ไหนๆ ก็มาถึงนี่แล้ว ไปให้สุดทาง ถถถถถถ
>>446 คัสตาร์ดนากามุระกูชอบแซนด์วิซหมูทอดของเขาว่ะ คอนโดกูอยู่แถวนั้น ไปซื้อตอนร้านเปิดเลย กินของทอดตอนร้อนๆทำใหม่ๆนี่โครตฟิน แต่ที่เวิร์กสุดของร้านนี้กูให้ชูครีม อร่อยกว่า bake a wish นะกูว่า
อีกร้านที่กูประทับใจคือ "ร้านขนมปังญี่ปุ่นของหนุ่มโสด" (ชื่อนี้จริงๆนะโว้ย ถถถถถ) กูชอบครัวซองกับขนมปังไส้กรอกร้านนี้มาก แถวสุขุมวิทร้านเบเกอรี่ ร้านขนมปังเยอะชิบหาย อยู่มานานพอสมควรยังกินไม่หมดทุกร้านเลย
มีใครมีร้านแถวม.เกษตรแนะนำบ้าง...
อ่านแปลไทยล่าสุดแล้วกรี๊ดตามเรย์กะ คาบุมาไม่ให้สุ้มให้เสียง พระเอกนางเอกเขากำลังมุ้งมิ้งกิ๊กกั๊กจะทำอาหารกัน เห็นตอนนี้แล้วนึกถึงที่เรย์กะแอบหัวเราะเยาะคาบุอย่างเหนือกว่าเพราะตัวเองได้กินแกงกะหรี่บ้านวาคาบะจังเลย เอาล่ะ อย่าเหนียมอายหมกตัวในบ้านวาคาบะ ออกไปแสดงตัวเลยว่าฉันชนะ!
อยากชงคู่อิชิกับคุณอาคิมิตามมาโอะจังมาก ติดแต่ที่หนุ่มเขามีแฟนอยู่แล้ว...
นับวันเหล่าโม่งดูมีออร่าผู้ดีตามวิถีซุยรันมากว่ะ เมื่อวานก็สัพเพเหระเรื่องชา วันนี้ก็มาแนวขนมปัง 55555555555555555
ตอนใหม่ค้างมากเลย กูนี่แอบมโนไปแล้วว่าท่านเรย์กะคงแอบอยู่ในบ้านวาคาบะจังประหนึ่งแอบพพาชู้รักเข้าบ้านมา
แต่จากสถานะปัจจุบันมือที่สามน่าจะเป็นคาบุรากิมากกว่านะ......แค่กๆๆๆ
กูรอวันที่คาบุรากิถามวาคาบะว่าระหว่างนางกับเรย์กะวาคาบะจะเลือกใครอยู่นะ อิอิ
คือแบบนี่จะเข้ามากรี๊ดคันตะ โดนดักด้วยร้านเบเกอรี่ ฮา นี่ขนาดไม่มีรูปภาพประกอบนะ ขอไปหาขนมปังกินก่อนน่อ
พวกมึงนี่มันซุยรันจริงๆ กูชอบ อะไรคือวิเคราะห์ของกินกันชื่นบานทุกครั้งที่ท่านเรย์กะมีของใหม่ๆมาให้ วิชาการเชิงน่ารักด้วย เหมือนนั่งเม้านินทาชอบบ้านของกลุ่มสาวๆ แต่เป็นพูดถึงเรื่องอาหารแทนนน
>>464 ชื่อการสารภาพรักของคาบุรากิ(แล้วขีดฆ่า โคตรทำร้าย) กลายเป็นฮาเร็มของท่านเรย์กะ มึงลองไปคุ้ยๆในสารบัญดู นี่คือผลของฟิคต่อี่คนแต่งหลายคน แม่งแหกพลอตจนออกจักรวาล 5555
ไม่มีใครก๊าวคันตะคุงกับกูเลยเหรอ? เขาอุตส่าห์คอยถามวาคาบะว่าเมื่อไหร่โคโรเน่จะมาเลยนะเว้ย
เขาคิดถึงกันด้วยค่ะะะ ว้ายย
เชี่ยยยยย ตอนใหม่พูดถึง linear alba buccalis ด้วย ที่จริงถ้าหยุดกัดขบฟันน่ะเส้นจะจางลงนะ ไม่เกี่ยวอะไรกับการที่วาคาบะจังอ้าปากหวอเลยด้วยซ้ำ
ปล.ทั่นฮิโยโกะลึกซึ้งมาก อยากจะบอกว่า ทางสายทันตกรรมปกติแล้วไอเส้นนี้ไม่ค่อยมีคนไข้คนไหนถามถึงหรือสังเกตเท่าไหร่นะ มีแต่หมอฟันเท่านั้นแหละที่มานั่งสนใจอยู่ฝ่ายเดียว
นอนกัดฟันนี่ฟันแตกได้นะ(และมึงต้องทำฟันปลอมเป็นซี่ๆ เจ็บแน่) พ่อกูกัดฟันตอนนอนไปหาทันตแพทย์แนะนำให้ทำที่กัดฟันตอนนอนแม่งช่วยได้เยอะจริง(เสียงกัดฟันหายไปด้วย) แต่จารย์แกเรียนอะไรมาวะเนี่ยรู้เยอะชิบหาย
กูมีเส้นนั้นว่ะแต่กูนอนจะไม่กัดฟันน่ะ แต่ปกติเวลากูหุบปากกูก็กัดฟันว่ะ
เฮ้ยเอาลิ้นดุนกระพุ้งแก้มมีเส้นๆ ด้วยว่ะ หรือว่าตูจะนอนกัดฟันเหมือนกันวะ 555+
พูดถึงนอนกัดฟัน นึกถึงตอนไปเข้าค่าย ตอนกลางคืนก็มีคนเล่าเรื่องผีว่าแถวนี้เคยเป็นดงผีปอบมาก่อน เล่าว่าเป็ดไก่ชาวบ้านถูกกัดตายเกลี้ยง กูกับเพื่อนก็ไม่ได้กลัวอะไรหรอก จนถึงเวลาปิดไฟ กูกำลังเคลิ้มๆจะหลับแล้ว ได้ยินเสียงกร๊อบๆดังมากในความมืด เสียงเหมือนคนเคี้ยวกระดูกอะ สมองกูนึกถึงเรื่องผีปอบที่เล่าๆขึ้นมาทันที แล้วสภาพตจว.ที่ห่างไกลความเจริญ รอบข้างเป็นป่าที่มืดชิบหาย หนังปอบผีฟ้ากำลังดังอยู่ในช่วงนั้น ยิ่งน่ากลัว
ทีแรกกูคลุมโปงเพราะกลัวผีปอบจะรู้ว่ากูอยู่ตรงนี้ ถถถถถถถ ผ่านไปซักพักกูร้อน ต้องเลิกผ้าห่มขึ้นแล้วลุกขึ้นมานั่ง มองๆไปก็มีคนลุกมานั่งเหมือนกูสองสามคน ช่วยกันมองหาต้นเสียง มันดังมาจากริมหน้าต่างก็เอาไฟฉายไปคนละกระบอกไปส่องปอบ แบบว่ามันเห็นแสงไฟมันจะได้กลัวจนหนีไป คือความคิดของเด็กป.หกนะ
พอไปถึงจุดเกิดเหตุ ไม่มีปอบ แต่....เพื่อนร่วมห้องกูนอนกัดฟันกรอดๆ กัดแบบเป็นจริงเป็นจังมาก เหมือนมึงกำลังเคี้ยวกระดูกอ่ะ เกิดมาเพิ่งเคยได้ยินเสียงคนนอนกัดฟันนี่ล่ะ ทำเอากูระแวงเลยว่ากูจะนอนกัดฟันแบบไม่รู้ตัวบ้างมั้ย
กูยังไม่เคยเห็นคนนอนกัดฟันเลย เสียงแบบเคีี้ยวกระดูกหรอ 55555 เคยเห็นแต่คนนอนตาไม่หลับ (น่ากลัวชิบหาย)
ky พวกมึง กูกำลังลองแต่งฟิคอยู่ คิดไม่ออกว่าจะแต่งแบบตอนเดียวจบไปเลยหรือแบบต่อได้เรื่อยๆดี
>>493 เสียงมันดังกร๊อบๆจริงๆนะ
แต่อะไรก็ไม่น่ากลัวเท่าเดินละเมอว่ะ รูมเมทกูคนนึงสมัยมหาลัยเป็นพวกชอบเดินละเมอตอนนอน มีคืนนึงตื่นมาเจอมันเดินวนไปวนมาแล้วมาหยุดยืนนิ่งๆข้างเตียงกู สยองโครต ดีนะที่ห้องมันเป็นแบบนอนกันสี่คนเลยพอจะมีเพื่อนอยู่ ถ้าอยู่คนเดียวก็ไม่รู้จะทำยังไง พอขึ้นปีสองกูย้ายออกไปอยู่หอนอกเองเลย กลัวตื่นมาเจอแบบนั้นอีก 555555555
>>493 กูเคยมีเมทห้องเดียวกันที่นอนกัดฟันมันสุดๆไปเลยวะ เสียงเอี๊ยดๆๆๆๆๆ ยาวจนกูเสียวฟันแทน กูนี้แทบอยากจะลุกไปตบปากจริงๆ สุดท้ายมันเลยบอกกูว่ามันกัดฟันเมื่อไรตบปากมันได้เลย แต่กูเกรงว่าลูกตบกูจะแรงไปเลยเขย่าเตียงให้มันตื่นเฉยๆ กัดฟันปุบกูเขย่าๆๆๆๆ คือกูนอนเตียงชั้น2 และเป็นคนที่ตื่นง่ายมาก ช่วงแรกๆเขย่าไป7-8 รอบ มันคงรำคาญยังไงไม่รู้ไปหาหมอ หมอแนะนำให้หายางครอบปากมารึไม่กะดัดฟัน
มันบอกว่าตั้งแต่มันกัดฟันมันรู้สึกว่าฟันมันเหยินขึ้นมามันเลยดัดให้เข้าที่จากนั้นมามันก็ไม่นอนกัดฟันอีกเลย///กูเขียนเรื่องนี้ซะยาวไม่เข้าเรื่องเลยจริงๆ
แปลไทยล่าสุดนี่กูอ่านแต่เช้าแระล่ะ แต่เพิ่งว่างพอจะมาเล่นโม่ง อ่านตอนนี้กูตกใจม้ากกก เพราะกูมีรอยนูนแนวนอนที่กระพุ้งแก้มมานานละ เปื่อยๆด้วยนิดๆยังกะโดนอะไรขูด ก็ไม่เคยหาและไม่ได้สงสัยมากนะว่าเป็นเพราะอะไร ก็คิดว่าแบบเซลล์เสื่อมสภาพเลยผลัดผิวงี้ โลกสวยมาก 55555
พอมาอ่านนี่แบบ เชี่ยยยยย กูนอนกัดฟันนนน เพิ่งรู้ตัว พอเสิชอ่านทุกอาการคือแบบใช่โคตรๆ ตอนนี้เหลือแค่เปิดแอพตอนนอนที่คอยตรวจจับเสียงกรนและเสียงอื่นๆละ เคยโหลดมานานไม่เคยใช้เพราะคิดว่าตัวเองไม่กรนและไม่ละเมอ สรุปกัดฟันจ้าาาาา
นานาสาระจากท่านเรย์กะ ตอนนี้ขอเสนอเรื่องสุขภาพ ถถถถถถ อ่านอล้วมีประโยชน์นะจะว่าไป
ราวๆสองหน้าเอสี่... อืม... ท่าทางจะไม่จบในตอนเดียวจริงๆด้วย กูแปะไว้เท่านี้ก่อน ใครก็ได้คิดชื่อให้ที
สวัสดีค่ะทุกท่าน ขออภัยที่ไม่อาจเปิดเผยตัวตนได้ บอกได้เพียงแค่ว่าเป็นนักเรียนซุยรันธรรมดาๆคนหนึ่งที่เจอกับสถานการณ์ไม่ธรรมดานิดหน่อยค่ะ...
แหม... ก็แบบว่าหลังจากเขียนการ์ตูนkimidolceที่โด่งดังจบไปหลายปี นานๆทีก็มีนัดทานข้าวกับเหล่าอดีตผู้ช่วยที่ผ่าฟันอุปสรรคต่างๆมาด้วยกันเหมือนทุกครั้ง ก็นะ... หลังจากเมาหลับไป ก็... จ๊าง!! รู้ตัวอีกทีก็อยู่ในพิธีเปิดการศึกษาของโรงเรียนซุยรันแล้วค่ะ
อืม... ดูจากตำแหน่งที่นั่งในห้องประชุมหลักแล้วฉันน่่าจะเป็นนักเรียนชั้นม.4 เด็กๆที่นั่งอยู่รอบๆต่างคุยกันอย่างสนิทสนมแต่ไม่มีใครชวนฉันคุยเลยค่ะ มีความเป็นไปได้ว่าน่าจะเป็นเด็กกลุ่มนอกหรือไม่ก็ไม่มีใครคบ... เอ่อ ไม่ เป็นเด็กกลุ่มนอกนั่นแหละ ไม่มีใครคบนี่ออกจะน่าเวทนาไปหน่อยนะ...
พอคิดได้ว่าอาจจะเจอตัวละครในมังงะขึ้นมาก็แอบตื่นเต้นนิดๆ แต่หลังจากที่แอบเหลียวซ้ายเหลียวขวาดูในกลุ่มนักเรียนม.4ก็ไม่เห็นจะมีใครเข้าเค้าเลย เอ... หรืออาจจะเป็นรุ่นพี่กันนะ?
พอกวาดตามองก็ไม่เจออยู่ดี ผมสีน้ำผึ้งของชูสุเกะคุงกับผมสีเงินของอาริมะคุงน่ะเด่นจะตาย น่าเสียดายจังนะ~ เท่าที่เห็นก็มีแต่ผมสีดำ--- เอ๊ะ ทรงผมม้วนๆแบบนั้นที่นั่งอยู่ในแถวชั้นม.5 หรือว่าจะเป็นนางร้ายของเรื่องนี้ คิโชวอิน เรย์กะ!?
งั้นก็หมายความว่ากลุ่มผู้หญิงม.5ที่นั่งระริกระรี้อยู่ตรงนั้นกับตรงโน้นอาจจะมีหนุ่มหล่อที่เป็นตัวละครหลักนั่งอยู่ก็ได้!? มาซายะคุงเหรอ? ชูสุเกะคุง? หรืออาริมะคุง?
ดูเหมือนว่าฉันจะได้พบกับเหล่าลูกสาวลูกชายปลายน้ำหมึกซะแล้วค่ะ...
…………………………………………………………………………………………….
ตอนนี้เป็นช่วงพักเที่ยงค่ะ ถึงเพื่อนร่วมชั้นทั้งหลายจะใจดีชวนฉันไปทานมื้อเที่ยงในโรงอาหารด้วยกัน แต่น่าเสียดายที่ต้องปฏิเสธคำเชิญเหล่านั้นไป เพราะมีสิ่งนึงกวนใจให้ฉันต้องไปจัดการก่อนค่ะ!! นั่นก็คือการส่องกระจกที่ห้องน้ำเดี๋ยวนี้!!
เอ... หน้าตาธรรมดาๆ ทั้งตา จมูก ปากก็ล้วนธรรมดา โครงหน้าก็พื้นๆไม่มีเอกลักษณ์ เป็นแบบที่หาได้ทั่วไปตามฉากหลังที่ร่างลวกๆแล้วส่งต่อให้ผู้ช่วยตัดเส้น เอาจริงๆหน้าตาก็ไม่ได้แย่นะ แต่เทียบมาตรฐานโรงเรียนซุยรันแล้วแอบผิดหวังอยู่หน่อยๆค่ะ...
แต่ที่เกินคาดก็คือชื่อของฉันที่ทราบหลังจากแอบดูชื่อตัวเองบนปกสมุด... เป็นชื่อยอดฮิตติดอันดับหนึ่งที่เหล่านักเขียนสิ้นคิดมักใช้ตั้งชื่อตัวละครค่ะ น่าสงสาร... ช่างน่าสงสารเด็กน้อยคนนี้เหลือเกิน... ถ้าฉันสามารถกลับไปเขียนมังงะได้ ขอสัญญาว่าต่อไปนี้จะใส่ใจทุกรายละเอียดให้ตัวประกอบทุกคนค่ะ
ขอจบการเพ้อเจ้อของตัวเองไว้เพียงเท่านี้ ในเมื่อสิ่งที่ค้างคาใจก็หายไปแล้วก็ต้องเดินหน้าต่อไป เอาล่ะ!! กองทัพต้องเดินด้วยท้อง สถานีต่อไปโรงอาหารซุยรัน!!
หอม... หอมมาก น่าทานสุดๆเลยค่ะ ถึงแม้จะไม่แน่ใจว่านี่เป็นเมนูอะไรเพราะตอนปั่นต้นฉบับคืนสุดท้ายก่อนเดตไลน์ช่วงต้นเรื่อง อยู่ๆผู้ช่วยคนหนึ่งก็อุทานออกมาเมื่อเห็นเมนูนี้อยู่ในรายการอาหารว่า ‘ว้าว น่ากินจังเลย ที่โรงเรียนซุยรันต้องมีแต่อาหารหรูหราแบบนี้แน่ๆเลยนะคะ’ รู้ตัวอีกทีก็เผลอวาดลงไปในต้นฉบับซะแล้วล่ะค่ะ...
เนื่องจากช่วงพักเที่ยงก็ผ่านไประยะนึงแล้ว ความคิดที่ว่าจะไปนั่งทานอาหารที่โต๊ะใกล้ๆพื้นที่ของPivoineเพื่อที่จะแอบมองพวกมาซายะคุงก็เป็นอันต้องสลายไป เพราะที่นั่งเหล่านั้นถูกสาวๆชั้นม.6จับจองกันไว้หมดแล้ว
เอ... ช่วงขึ้นม.5ใหม่ๆมาซายะคุงก็เริ่มแสดงความสนอกสนใจวาคาบะจังพอสมควรแล้วนะ แฟนคลับพวกนี้น่าจะแอบไปกลั่นแกล้งวาคาบะจังลับหลังอยู่ไม่ใช่เหรอ? หรือจริงๆแล้วฉันเขียนให้จำนวนแฟนคลับมาซายะคุงกับชูสุเกะคุงมีเยอะเกินไปจนไม่พร่องลงไปเลยนะ...? ไว้คราวหลังค่อยมาแอบดูแล้วกันค่ะ
ในขณะที่กำลังหาที่ว่างฉันก็สะดุดตาเข้ากับทรงผมที่ฉันและผู้ช่วยขัดเกลาฝีมือวาดกันมาหลายปี ความโค้งของเกลียวและองศาที่สวยงาม ความหนาและแสงเงาที่ออกแบบมาอย่างปราณีต ผมโรโคโค่ที่โด่งดังที่สุดในนิตยสารมังงะสาวน้อย... ท--- ทำไม ทำไมคิโชวอิน เรย์กะมานั่งอยู่ในพื้นที่ธรรมดากับลูกสมุน?? แล้วที่นั่งอภิสิทธิ์ของPivoineล่ะ!? แล้วเธอยิ้มแบบนั้นเป็นกับเขาด้วยเหรอ? รอยยิ้มอันแสนชั่วร้ายดุจดั่งราชินีผู้สูงศักดิ์ที่เหล่าแฟนๆหมั่นไส้มันหายไปไหนกัน?? เกิดอะไรขึ้นกับมังงะเรื่องนี้!?
>>502 หืม....คนเขียนคิมิดอลมาเกิดเป็นตัวละครในซุยรันเหรอ ถถถถถถถถถถถถถถถถถถ
ถ้าเจอว่าตัวละครเปลี่ยนไปหมดจะเป็นยังไงเนี่ย คัลเจอร์ช็อคเรอะ มาซายะที่ขรึมๆก็เป็นไอ้บ้า เรย์กะที่ควรเชิดหยิ่งก็รั่วๆ นกขี้ใส่ประจำ ชูสุเกะที่อ่อนโยนก็เป็นแค่หน้ากาก ตัวจริงเป็นจอมมาร วาคาบะที่เป็นสาวน้อยน่ารักอ่อนหวานก็เป็นสาวสตรองฝุดๆ เหลืออาริมะนี่ล่ะที่ยังดูไม่เปลี่ยนไปเท่าไหร่
>>502 เชี่ย สนุกสัสๆ (กูชม) อยากรู้เลยว่าตอนต่อไปเป็นไง (ไม่ได้กดดันนะแค่อยากรู้ จะแต่งต่อ/ไม่แต่งต่อ ก็ตามที่สะดวกจ้า)
อาจจะเป็นเหมือนท่านเรย์กะตอนเด็กๆปะวะ แอบมองคาบุรากิบ่อยๆจนโดนจับได้ คุณนักเขียนก็อาจจะโดนจอมมารสนใจเพราะมองเหล่าเซเลบของซุยรันด้วยสายตาที่แตกต่างจากนักเรียนคนอื่น
>>504 ไปๆมาๆ จอมมารเปลี่ยนจากรักเรย์กะมารักคุณนักเขียนแทน //บร้าาาาา ไม่มีทางหรอก 5555555555555555
จริงๆอาจจะเข้าใจผิดว่าคุณนักเขียนมองเรย์กะบ่อยๆ คงจะแอบรักเรย์กะอยู่เหมือนกัน ก็เลยไปสกัดดาวรุ่ง เปิดโหมดจอมมารข่มขู่คุกคามตัดกำลังคู่แข่งซะก่อน ถึงเป็นผู้หญิง แต่จะมาเป็นคู่แข่งกันก็ไม่ปราณีหรอกนะครับ
อาจจะเป็นอาริมะคุงที่ก็ได้นะะ แบบว่าตอนที่สอดส่องดูแลความเรียบร้อยผมเห็นแต่ผู้หญิงคนนั้นมองไปที่คุณคิโชวอินบ่อยๆ และสายตาก็เปลี่ยนไปแทบทุกครั้ง อะไรของเขาน่ะ? วรั้ยยยย
ฟิคมึงโอเคเลย รอตอนต่อนะจ๊ะ /ไม่ได้กดดันนะ55555 บอกว่าติดตามอยู่จ้าเฉยๆเอ๊ง
>>496 มันมีคนละเมอเดินจริงๆ เหรอวะเนี่ย กูเพิ่งรู้ อ่านคินดะอิจิแล้วเจอคนละเมอเดินนี่กูยังหยองๆ ถ้าเจอของจริงคงเผ่นเหมือนกัน แล้วเวลาละเมอเดินมันหลับตามั้ยอ่ะ หรือว่าเผยอๆ อันนี้อยากรู้จริงๆ
>>501 กูก็ว่าอ่านท่านเรย์กะได้นานาสาระเยอะเหมือนกันนะ ตอนแรกก็เรื่องของกิน จากนั้นมาก็ได้รู้เรื่องโรคเครียดขนคิ้วร่วง อุณาโลม และเส้นกัดฟัน...
>>502 ดีใจมีคนเปิดฟิคใหม่ >< ต่อไปถ้าคุณนักเขียนได้เห็นพระเอกสุดเท่อย่างคาบุรากิกลายเป็นไอ้บ้าจะรู้สึกยังไงวะ...
อยากอ่านฟิคคู่คันตะท่านเรย์กะต่อจัง งืออชอบคู่นี้
อยากอ่านซึรุฮานะเรย์กะต่อจุง
>>520 ยังไม่ว่างเขียนต่อเลยว่ะ โทษที เดือนนี้งานยุ่งมาก อยากทิ้งงานมาเขียนฟิคก็ทำไม่ได้ ฮรืออออออ
>>521 คงเป็นเรื่องที่แอบซื้อการ์ตูนเข้าบ้านมั้ง แต่มันก็ไม่ใช่ความลับที่ต้องปิดบังอะไรหรอก ถ้าแม่รู้อย่างมากก็แค่โดนบ่นนิดๆหน่อยๆ แต่เจอน้องกูพูดแบบนั้นเข้าไปแม่งน่ากลัวสัสๆ กูไม่กล้านอนห้องเดียวกับมันเลย 555555555555555555
กูนอนกัดฟันเหมือนกัน กัดตั้งแต่เด็กยันโตเพิ่งเคยไปหาหมอ ไปเพราะกรามค้าง หมอบอกว่าเวลาคนนอนกัดฟันตอนจะแรงกว่าตอนมีสติหรือ
ตอนกินข้าวหลายเท่า (แต่กูจำไม่ได้เท่าไหร่) บางคนกัดฟันหักฟันแตกไปเลยก็มี เส้นที่พูดถึงในเรื่องกูก็มีแต่ไม่เคยรู้มาก่อนเลยมันคือเส้นนี้นี่เอง
เรื่องตบปาก พี่กูบอกว่าเคยรำคาญจนเดินมาตบปากกูนะ แต่เงียบไปสักพักกูก็กัดใหม่อยู่ดี พี่บอกเสียงหลอนมาก มันแรงมากจนกลัวฟันกูหัก กูเคยสะดุ้งตื่นมาตอนกำลังกัดเหมือนกัน มันแรงมาก ดังเอี้ยดๆๆๆ แบบกูไม่เคยกัดแรงขนาดนี้มาก่อนอะ กลัวฟันเจ๊งจริงๆนะ บางวันตื่นมาเมื่อยแก้มเลย
ส่วนเส้นอีกแบบที่ท่านเรย์กะพูดถึง อันนี้กูฟังมาจากคนไม่ใช่หมอนะ เขาว่ามันคือเส้นตอนเราอ้วยขึ้นแล้วส่วนที่เป็นเนื้อมันขยายอะจะเกิดเป็นเส้นขาว
กูก็ไม่รู้ว่าจริงรึเปล่านะ 55555
>>516 อันนี้กูเจอกูก็หลอน
กู >>525 นะ ไปมาแล้วแหละ หมอบอกว่าเห็นชัดเลยว่าฟันสึก หมอให้ใส่ที่กันฟันกระแทกคล้ายๆฟันยางนักมวย ลดแรงกระแทกของฟัน ของกูมีอาการกรามค้างด้วย ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะเจอกับตัว อ้าปากกว้างก็ไม่ได้เหมือนโดนล็อก เจ็บด้วย หาวทีโคตรทรมาณ เคี้ยวข้าวแล้วขากรรไกรจะกรึ๊กๆตลอดเหมือนข้อต่อไม่ลงล็อก เจ็บด้วยเมื่อยด้วย กินช้าลงเยอะเลย เคยค้างแบบหุบปากไม่ได้อ้าเพิ่มไม่ได้ด้วย เหมือนโดนล็อกอะ แต่ตอนนี้ดีขึ้นละ
ป.ล. หมอห้ามกินของแข็งของเหนียว ของโปรดกูทั้งนั้น ปลาหมึกงี้ ของกรอบๆงี้ ขนมปังฝรั่งเศษงี้ น้ำตาจะไหล ;w;
กูว่าโม่งกระทู้นี้โคตรน่ารัก เริ่มจากเม้าท์นิยายมาถึงของกิน จิบชา ล่าสุดคือปัญหาสุขภาพฟัน 5555 หรือว่าพวกเรากลายเป็นกลุ่มที่ติดสอยห้อยตามท่านเรย์กะไปแล้ววะ
เออแต่พูดถึงขนมกันอยากกินขนมไทยว่ะ มีร้านแถวไหนในกทมทำไม่ค่อยหวานบ้างปะวะ
>>529 เพราะพวกเราเหล่าโม่งซุนรันเป็นสตอร์ก.... อะแฮ่มๆ เป็นพวกชอบเก็บรายละเอียดจากเนื้อเรื่องไงล่ะ
>>530 กูไม่ค่อยสันทัดนะ แต่เดี๋ยวนี้กูรู้สึกขนมไทยที่อร่อยๆหายากอยู่ ถ้าไม่ใช่พวกมีแบรนด์ไปเลย ชอบเจอพวกทองหยิบ ทองหยอด
ฝอยทองผสมแป้งไรงี้ ไม่ก็ทำมาไม่หอม รสชาติกับเนื้อแปลกๆ นานๆจะเจอเจ้าดีๆ ถ้าเป็นพวกร้านที่เขาทำเองตามหมู่บ้านไรงี้โอเคอยู่นะ แถวคลองสานเคยเห็นน่ากินอยู่แต่ยังไม่เคยลองซื้อมากิน บางรักใกล้ BTS มีเจ้าดังอยู่แต่กูยังไม่เคยลอง ถ้าพวกขนมนึ่งๆ อย่างพวกขนมต้ม ถั่วแปปอะไรพวกนี้สีลมแถวพัฒนพงษ์ก็มีขายแต่เป็นร้านแผงลอยขายแค่ตอนเช้า ไม่งั้นก็ขึ้นห้างพวกปั้นคำหอมอะไรแบบนี้ สำหรับกูรสชาติกำลังดีนะ แต่กูไม่แน่ใจว่าหวานสำหรับมึงไหมรอคนอื่นมาเสริมแล้วกัน
>>528 กูก็ใส่เหมือนมึง เขาเรียกว่า night guard แม่งแบบเหม็นน้ำลายสัสๆ 555555555 กุแปรงฟันให้มันแล้ว ก็ยังเหม็นน้ำลายอยู่ดี กูเคยสะดุ้งตื่นเพราะฟันกัดไปโดนลิ้น โคตรแย่
กรามกูก็อ้าไม่ได้มากเท่าไหร่เหมือนกัน อ้าแล้วก็ดังเปาะ เซงวะ กินอาหารแบบคำใหญ่ๆไม่ได้เลย อยากหายมากๆ ไม่รู้แก้ยังไงดี
ในสารบัญไม่มีฟิคซึรุฮานะอะ
>>533 อ่าวหรอ ของกูไม่มีกลิ่นอะไรเลยนะ แต่ใส่ทีไรน้ำลายนอกปากทุกที ปกติไม่เคยเป็นนะ 5555
มึงถามหมอเรื่องกรามรึยังอะ ของกูหมอเขาบอกวิธีบริหารกับว่าควรเลี่ยงอะไรมาด้วย จนตอนนี้กูเกือบหายขาดละ แต่ถ้าไปทำอะไรที่โดนห้ามก็อาการกำเริบอยู่นะ ของกูหมอบอกว่าห้ามนั่งเท้าคาง ห้ามนอนคว่ำเอาหน้าลง อย่ากดน้ำหนักกับกรามนั่นแหละ พยายามอย่าอ้ากว้างมากถ้าไม่จำเป็น ให้บริหารโดยเอาลิ้นแตะเพดานปากแล้วทำเหมือนเดาะลิ้นอะ ห้ามกินของเหนียวของแข็ง เนื้อแห้ง ปลาหมึก สเต๊กถ้าเหนียวไปก้ไม่ควรกิน ขนมแข็งๆ ไรงี้มึงห้ามอดกิน เคี้ยวน้ำแข็งด้วย (อันนี้กูเสียใจ ของโปรดทั้งนั้น) แล้วก็พยายามปล่อยขากรรไกรล่างให้สบายๆอะ ไม่ต้องไปเกร็ง อย่าให้มันไปโดนขากรรไกรบนเหมือนที่วาคาบะจังพูดในเรื่องนั่นแหละ มึงลองไปปรึกษาหมอดูอีกทีก็ได้เผื่อรายละเอียดไม่เหมือนกัน ทำไปเรื่อยๆมันก็ดีขึ้นเยอะเลย
>>535 กูพิมพ์พลาดน่ะ แถมพลาดมาก ว่าจะเขียนใหม่หมด ก็เลยไม่เอาใส่สารบัญ แต่ยังไม่มีเวลาเขียนซักที ; w ;
>>530 ขนมไทยส่วนมากก็หวานอ่ะ อาจจะไม่หวานแสบคอเท่าขนมญี่ปุ่น แต่ก็หวานแหลมๆอยู่ดี เอาที่เคยกินมาแล้วชอบนะ
ร้านขนมหวานตลาดพลู ต้องเดินเข้าไปลึกๆหน่อย อยู่ใกล้ๆทางรถไฟ ซิกเนเจอร์คือขนมชั้น ขายดีมาก คนรอต่อแถวซื้อยาวเหยียด บ่ายสามก็หมดแล้ว แถมร้านอินดี้อีกต่างหาก อยากปิดวันไหนก็ปิด ไม่ค่อยแคร์ลูกค้า แต่ก็ยังขายดี ถ้าจะไปก็ลง bts สถานีโพธิ์นิมิตรแล้วต่อมอเตอร์ไซค์เอาประมาณสิบห้าบาท บอกเขาว่าไปใต้สะพานตลาดพลู แต่ของกินแถวนั้นเยอะมากกกกกกกก สำรวจลายแทงกันเองละกัน 5555555555555555
ร้านตรงวังหลังชื่อขนมไทยกรุงเก่า หาร้านยากนิดหน่อย แต่ขายถูก ให้เยอะด้วย แนะนำขนมชั้นกับสังขยา วุ้นกะทิใบเตยก็อร่อย แต่ร้านนี้กูไม่แนะนำทองหยอดเพราะหวานเกินความชอบกู แถมเนื้อสัมผัสไม่ค่อยดี
ร้านแม่อุดมใกล้ๆโรงเรียนสตรีวิทย์ ถนนดินสอ แนะนำฝอยทอง ทองหยอด ส่วนปั้นสิบก็พอใช้ได้
ร้านหวานดำรงค์ ซ.เทพลีลา ตะโก้กับขนมเปียกปูนอร่อย ไม่แนะนำขนมชั้นเพราะหวานสัสๆๆๆๆๆ
ขนมชั้นสุจิตพร ข้างโรงพยาบาลธนบุรี 1 อาจจะไม่หอมใบเตยเท่าร้านขนมไทยกรุงเก่า แต่กูว่ารสชาติดีกว่า(และแพงกว่า 5555555555)
ร้านทับทิมกรอบสยาม แถวๆตลาดยอด บางลำพู ไม่มีที่จอดรถ ใครเอารถไปก็ลำบากหน่อย
ร้าน ก.พาณิชย์ ขายข้าวเหนียวมะม่วง ข้าวเหนียวทุเรียน ข้าวเหนียวมูนร้านนี้อร่อยยยยย
ร้านบ้านลูกชุบ แถวๆถนนอรุณอัมรินทร์ ขายแต่ลูกชุบอย่างเดียว รูปทรงน่ารัก รสชาติโอเคเลย
ร้านสะกิดใจ ซ.ละลายทรัพย์ ขนมอาลัวอร่อย
ถ้านึกออกแล้วจะมาบอกอีก
>>538 ของกูหมอนัดตรวจเช็คที่ครอบฟันเป็นพักๆอะ ถ้ามันหลวมหรือมีรอยเยอะหมอเขาจะเอาไปแก้ให้ ถ้าของมึงมีนัดหมอก็ลองถามดูก็ได้เผื่อวิธีรักษาไม่เหมือนกัน จริงๆหมอบอกให้เคี้ยวสองข้างเท่าๆกันด้วยแหละกูลืม ไม่งั้นมันจะลงน้ำหนักอยู่ฝั่งเดียวกล้ามเนื้ออีกฝั่งจะรับภาระเยอะ หมอกูใจดีด้วยแหละ กูสงสัยอะไรก็ถามได้หมด จริงๆเขาให้ใบข้อปฏิบัติมาด้วยแต่กูหาไม่เจอแล้ว ;w; จริงๆวิธีบริหารกูก็ไม่รู้จะอธิบายมึงยังไงดีไปให้หมอสอนดีกว่า กลัวมึงนึกภาพไม่ตรงกันแล้วทำไปอีกแบบจัง
ทางนี้ก็มีรอยฟันกัดเหมือนกัน แต่รู้ตัวอยู่ว่าเกิดจากอะไรเพราะเป็นมาแต่เด็กละ แปลกใจเหมือนกันที่ฟันยังแข็งแรงไม่มีแตกมาจนตอนนี้ได้ไงทั้งที่ลุยอะไรมาเยอะพอดู
นี่กูแวบหายไปแปบเดียวกลายเป็นกระทู้ปรึกษาปัญหาฟันไปแล้วเหรอวะ
ky ขอคั่นสำหรับคนที่ไม่มีปัญหาฟันแปบนะ อาจจะน่าเบื่อหน่อย แต่ด้วยความที่กูเป็นหมอฟันละมั๊งเลยอดจะสอนไม่ได้ ใครไม่อยากอ่านก็ข้ามได้เลย
ที่โม่งบอกมาข้างต้นอ่ะถูกหมดแหละ โรคนอนกัดฟันอ่ะ มันเกิดจากจิตใต้สำนึกดังนั้นจะกัดแรงแค่ไหนก็ไม่รู้ตัว ถ้าจำไม่ผิดในผู้ใหญ่นี่บางคนอาจจะถึง 70-80 kg ได้เลยว่ะ ฟันมันทนแรงไม่ไหวก็แตกอ่ะ พวกนี้เค้าจะเรียกว่า crack tooth syndrome คือฟันกรามหลังแม่งร้าวไม่ก็แตกแบบหลายๆซี่อ่ะ
ส่วนพวกที่กัดหนักๆกัดบ่อยๆ กล้ามเนื้อกัดฟันก็จะเมื่อยล้าจากการทำงานตลอดเวลานอน ตื่นมาจะปวดกล้ามเนื้อตรงแก้ม หนักๆหน่อยไอ้ข้อต่อขากรรไกรมันก็รับแรงโอเวอร์โหลด ปวดข้อต่อขากรรไกรซ้ำ กลายเป็นสองโรค เอาชื่อโรคไปเสิร์จกันเองนะ โรคนอนกัดฟันเค้าเรียก sleep bruxism ส่วนปวดข้อต่อขากรรไกร เค้าเรียก temperomandibular joint disorder (TMDs)
การรักษาเราจะแยกออกเป็นพวกไม่แน่ใจว่ากัดมั๊ย พวกนี้ให้ลองถามคนที่นอนด้วยกัน หรือใช้พวกแอปอัดเสียงทิ้งไว้อาจจะเจอ หรืออาจจะใส่ splint แบบบาง ถ้ามันสึกหรือทะลุแสดงว่ากัดแน่ๆ
ส่วนพวกที่ปวดมาแต่ไกล เมื่อยกล้ามเนื้อ จะรักษาด้วยการใส่เฝือกฟัน, splint, night guard แล้วแต่จะเรียก อันนี้หมอจะนัดไปตรวจดูว่ามันสึกเพิ่มมั๊ย ต้องปรับอะไรมั๊ย
ส่วนพวกอาการปวดข้อต่อขากรรไกรหรือกล้ามเนื้ออาจจะเกิดจากนอนกัดฟันหรือใช้งานขากรรไกรไม่ถูกต้องเช่น เคี้ยวข้าวข้างเดียว เท้าคางด้านเดียวบ่อยๆ เอาคอหนีบโทรศัพท์ หรือเคี้ยวของแข็งมากเกิน มันทำให้ข้อต่อขากรรไกรทำงานกับกล้ามเนื้อทำงานหนักเกินมันก็ล้าของมันอ่ะ วิธีแก้มันแก้หลายๆแบบว่ะ คือแก้ที่ต้นเหตุ ทำนิสัยเสียอะไรไว้ก็แก้อันนั้น โรคนี้มัน self limited คือถ้าทำตัวดีๆก็หายเอง เช่น มึงเคี้ยวข้างเดียวมึงก็ต้องหัดมีสติเวลาเคี้ยวไปเคี้ยวสองข้าง หรือมึงชอบของแข็งๆ มึงก็ลดลงสิวะ ไรเงี้ย ร่วมกับทำท่าบริหารกล้ามเนื้อ ฝึกอ้าปาก ถ้าแม่มปวดหนักจนไม่ไหวหมอจะสอนประคบอุ่นบวกกับนวดแก้ม บางรายนี่ถึงขั้นแดกยากันทีเดียวก็มี
กูไม่ชอบวินิจฉัยทางเน็ต แม่มดูไม่ออก ทางที่ดีพวกมึงไปหาหมอใกล้ๆบ้านมึงกันแหละ เค้าเรียนกันตั้งแต่ป.ตรี ไม่ต้องหมอเฉพาะทางก็รักษาได้
อ้อ ลืมบอกเรื่องเสียงคลิกๆ เอี้ยดๆเวลาอ้าหุบปาก อันนี้เป็นส่วนหนึ่งของโรค TMDs คือแผ่นรองข้อต่อขากรรไกรมันเคลื่อนไปจากตำแหน่งที่ควรจะเป็นอ่ะ บอกไว้ก่อนนะเสียงมันเกิดแล้วมันเกิดตลอดชีวิต เราแค่ประคองอย่าให้มันหนักขึ้นไปกว่านั้น คือขอแค่อย่าไปอ้าหุบอ้าหุบบ่อยๆอ่ะ ก็รู้อยู่แล้วป่ะว่ามีเสียง จะอ้าหุบเล่นทำบ้าไรกันวะ ที่เค้าให้เลี่ยงคือ เลิกอ้าปากกว้างสุดๆบ่อยๆ เช่น พวกกัดผลไม้แบบแอปเปิ้ล ฝรั่ง หรืออะไรที่แม่มต้องอ้ากว้างๆ หรือเวลาหาวอ่ะ ให้ม้วนลิ้นไปแตะที่เพดานปากด้านในสุดลึกสุด มันจะช่วยให้การอ้าปากตอนนั้นลดลงได้
ปล. แม่มยาวกว่าทุกเม้นที่กูเคยเม้นมา ไม่น่าแสดงตัวตั้งแต่แรกเลยกูหนอกู
>>546 เคยดูรายการญี่ปุ่นรายการนึงเกี่ยวกับโรคนี่แหละ จำไม่ได้ว่ารายการอะไรมันนานแล้ว เกี่ยวกับเคส TMDs นี่แหละ เป็นแรกๆมีอาการปวดกรามแต่ไม่ยอมรักษาปล่อยเอาไว้ วันนึงไปบ้านแฟนแล้วที่นั่นทำซูชิมา นางก็ลังเลว่าจะเอาเข้าปากไหม แต่สุดท้ายก็คีบแหละ พออ้าปากกรามค้างแล้วปวดมากๆ
เป็นหมอนรองกระดูกขากรรไกรเคลื่อน จากนั้นมาก็ไม่กล้าอ้าปากกว้างเท่าไหร่ 555
>>546 เม้นต์สาระมาก /กราบ กูก็ว่างั้นสาเหตุกับอาการแต่ละคนอาจจะไม่เหมือนกันไปหาหมอดูเองเลยดีกว่า แต่พอดีกูหาหมอเฉพาะทางเลยหาคิวยากหน่อยเพราะสัปดาห์นึงหมอเข้าวันเดียวแถมคนไข้เยอะคิวยาวอีก orz
>>547 อารมณ์เดียวกับกูเลย กูกินวนๆอยู่ไม่กี่อย่าง แถมเวลาได้ของที่อร่อยถูกใจคือคนอื่นไปเที่ยวแล้วซื้อมาฝาก เลยไม่รู้ว่าเขาซื้อมาจากที่ไหน
ส่วนหม้อแกงของปั้นคำหอมกูว่าโอเคอยู่นะ แต่ไม่รู้ว่าจะถูกใจพวกมึงไหม กูไม่ใช่คอหม้อแกงด้วย ส่วนร้านอื่นในกรุงเทพไม่เคยแตะอะ (ไม่ค่อยเจอร้านขายที่กูเห็นแล้วอยากซื้อด้วยแหละ กูเรื่องมาก ชอบดูสีดูเท็กซ์เจอร์นู้นนี่นั่นก่อนซื้อ) ที่เคยกินคือคนซื้อมาฝากจากที่อื่นหมดเลย
>>549 พวกกรามค้างนานๆเจอทีว่ะ ถ้าคนไข้ไม่เคยค้างนะ พวกนี้จะเอาเข้ายากนรกเลย ต้องตามหมอผู้ชายที่แรงเยอะๆอ่ะ มันเกิดจากตัวข้อต่อไถลหลุดออกมานอนแอ่งแล้วพวกกูต้องพยายามดันแม่งกลับเข้าตำแหน่ง คนไข้จะเจ็บมาก แต่ถ้ารายที่ค้างบ่อยๆที่ บางคนบอกว่าหมอไม่ต้อง ผมทำเอง แล้วก็อ้าๆหุบๆสองสามรอบ เข้าที่ได้เองเลย เทพสัดๆ
>>550 กูว่าละ ว่าต้องมีคนแอบทำ แล้วกูก็เชื่อด้วยว่าไม่ได้มีแค่มึงแอบลองคนเดียวว่ะ 555555 คือเวลาเจอคนไข้ที่บอกว่ามีเสียงคลิกๆเนี่ย พวกนี้จะชอบโชว์ทำซ้ำๆอยู่ 5-6 รอบนั่นแหละแล้วมองกูแบบภูมิใจอ่ะ ว่า หมอเห็นมะมันมีเสียง กูนี่แบบกรอกตามองบนทุกรอบเลย
เรื่องเสียงจากกรามนี่ไม่เคยมี มีแต่ที่ขาบางที่แม่งลั่นแกร๊กเลย เหอๆ
กูรักโม่งทู้นี้จัง มีทั้งฟิคทั้งวิเคราะห์ ทั้งสาระและไร้สาระ ไม่หยาบคาย ไม่ก้าวร้าว--มีแต่กาวล้วน ถถถถ สมกับเป็นคุณหนูแห่งซุยรันกันจริงๆเลยค่ะ
ky อีกซักนิด คือกูสงสัยมานานแล้วว่า " คาน " ที่เจ้าแม่เรย์กะกำลังเผชิญอยู่ในภาษาญี่ปุ่นมันเรียกว่าอะไร หรือว่าเรียกคานแบบไทยเราเลย
กงจื้อคือไรอะ
เล่นด้วยๆ5555
นางมารเจ้าสำนักรักเดียวดายผู้เป็นน้องสาวของกงจื้อทาคาเทรุภายนอกเป็นนางมารน่ากลัวแท้ที่จริงแล้วเป็นแค่ลูกแมวคอยอ้อนพี่ชาย ส่วนตำแหน่งนั้น ที่ได้มาเพราะจากทางตระกูลและทรงผม(เหล่าลูกสำนักเลือกมา) แต่ก็ตั้งใจดูแลและบริหารสำนักอย่างดี
เมื่อไหร่จะมีคนคิดชื่อจีนสำเร็จซะที จะได้แต่งฟิกนิยายจีน เหอะๆๆ
กูมาลองแต่งตามไอเดีย >>241
_______________________
นับตั้งแต่วันนั้นที่การปะทะกันของสามสาวสามก๊กจบสิ้นลง ด้วยการปรากฏตัวของคาบุรากิ มาซายะแห่ง Pivoine
ถึงแม้ว่าเขาจะรู้ดีถึงอำนาจของสโมสรสุรุ่ยสุร่ายในโรงเรียนแห่งนี้ แต่มันก็ยากที่จะยอมรับได้ เป็น Pivoine แล้วอย่างไรกันล่ะ!? นั่นมันเป็นการใช้อำนาจในทางที่ผิดไม่ใช่หรือไงกัน!? ด้วยฐานะของเขาที่เป็นถึงประธานสภานักเรียนแต่กลับไร้พลังใดๆในการจัดการปัญหาของเหล่านักเรียนด้วยกันเอง โดยเฉพาะการต่อกรกับ Pivoine ช่างน่าเจ็บใจนัก
ไร้อำนาจ ไร้คนเชื่อถือ ไร้คนหวั่นเกรง ตำแหน่งนี้แม้จะได้มาด้วยการลงคะแนนเสียงของนักเรียนทุกคน แต่นี่มันก็ไม่ต่างอะไรกับไม้ประดับไม่ใช่หรือ?...
มิซึซากิ อาริมะนั่งครุ่นคิดอยู่ที่เก้าอี้ประจำตำแหน่งภายในห้องสภานักเรียนที่ไร้ผู้คนอย่างเคร่งเครียด
ตั้งแต่วันนั้นหลังจากไล่รุ่นน้องขาใหญ่ประจำชั้นม.4ออกไปหนึ่งก๊กแล้ว ตัวเขาก็ไร้บทบาทอีกเลยยันปิดเทอม ไม่ซิ ต้องเรียกว่ามีบทแค่ตอนนั้นตอนเดียวด้วยซ้ำ ไอ้ตอนที่นักเรียนแทบทุกคนในโรงเรียนมุงคิโชวอินกันที่ล็อกเกอร์ตอนเกิดเหตุ ตัวเขาหายไปไหน ทำไมไม่มีบท กระทั่งตัวเขาเองก็ยังไม่รู้...
...วิกฤติแล้ว ตำแหน่งเก้าอี้นี่กำลังสั่นครอนไม่ใช่หรือไงกัน ถ้าปล่อยไว้แบบนี้ต่อไปมันคงจะไม่ดีแน่ หลังจากนี้ไปจะมีใครไว้หน้าสภานักเรียนอีก ต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว ต้องทำอะไรแล้ว...
ถึงจะบอกแบบนั้น แต่เขาก็คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มาตลอดปิดเทอมก็ยังไม่กระจ่างแจ้งว่าทำเช่นไรดี ที่ผ่านมาเขาวางตัวเป็นกลาง ไม่แบ่งแยกฝักฝ่าย เป็นผู้ผดุงคุณธรรม ความถูกต้องและความเสมอภาคเท่าเทียมอย่างที่ถูกที่ควรจะเป็น เพียงแค่นั้นมันยังไม่พออีกอย่างงั้นหรือ?
ระหว่างที่คิดอยู่นั้น หนึ่งในสมาชิกสภานักเรียนก็เดินเข้ามาในห้องอย่างเร่งรีบรายงานว่าวันนี้คาบุรากิ มาซายะยังทำตัวแปลกประหลาด แต่งกายผิดระเบียบเช่นเดิม
ยังไม่หายอีกเรอะ... นี่ก็เป็นอีกปัญหาที่ต้องจัดการอย่างเร่งด่วน
ก่อนหน้านั้นในวันที่มีเมฆครึ้มเหนือโรงเรียน ก็มีเอ็นโจ ชูสุเกะที่อยู่ๆก็ทำท่าทีเปลี่ยนไป วันนั้นมีคนเข้ามาร้องห่มร้องไห้แจ้งเหตุขอความช่วยเหลือจากสภากันใหญ่ ...เรื่องแบบนั้นใครจะไปจัดการได้
แต่มิซึซากิก็รับคำร้องอย่างปล่อยเสียไม่ได้ ถึงอย่างไรความสงบสุขของนักเรียนทุกคนในโรงเรียนก็ต้องมาก่อนอยู่แล้ว แต่วันต่อมาเอ็นโจก็กลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว แถมท่าทางเซื่องซึมไปไม่ใช่น้อย มิซึซากิไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเองจึงไม่แน่ใจนักว่าไอ้ "ท่าทีเปลี่ยนไป" นั้นเป็นอย่างไร แต่ในเมื่อกลับเป็นเหมือนเดิมแล้ว ก็แสดงว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร
... แต่ใครจะไปคาดคิดว่าไอ้ "ท่าทีเปลี่ยนไป" นั้นจะกลับกลายมาลงที่คาบุรากิ มาซายะแทนซะได้
นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน... ปาเข้าไปสามวันแล้ว ยังไม่มีท่าทีจะคลี่คลายแต่อย่างใด
จากการสืบสวนก็ไม่มีข้อมูลอะไรเป็นประโยชน์สักอย่าง เหล่าอาสาสมัครที่จะไปพูดคุยกับคาบุรากิ กลับจบลงด้วยการเป็นลมหมดสติไปเสียก่อน บางรายถึงกับมีเลือดกำเดาไหลพรากอย่างน่าสยดสยองนองพื้นทางเดิน
การจะส่งทาคามิจิเข้าไปพัวพันกับหมอนั่นน่าจะเป็นอันตรายร้ายแรงยิ่งกว่าปกติ ด้วยเหตุนี้มิซึซากิจึงจำต้องลงมือสืบสวนด้วยตัวเอง แต่ก่อนจะไปถึงตัวการหลัก การไปพูดคุยกับเพื่อนสนิทของเขาก่อนน่าจะดีกว่า มิซึซากิจึงไปพบเอ็นโจ
"เปลี่ยนคาแรกเตอร์อย่างงั้นเหรอ?"
"อื้อ มาซายะคงจะเบื่อๆน่ะเลยลองเปลี่ยนคาแรกเตอร์ตัวเองดู เดี๋ยวพอเบื่อก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมเองแหละ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก"
"อย่างงั้นเหรอ..."
แต่นี่ก็สามวันทำเอาโรงเรียนนองเลือดไปไม่น้อย ลำบากภารโรงจะตายไป หวังว่าจะกลับมาเป็นแบบเดิมให้เร็วที่สุดล่ะนะ
"งั้นวันนั้นที่เอ็นโจทำตัวแปลกไป นั่นก็เพราะเบื่อเหมือนกันงั้นเรอะ?"
พอถามแบบนั้นออกไป เอ็นโจก็ยิ้มกว้างให้ไม่ตอบคำถามใด แต่ราวกับมีเสียงพรายกระซิบว่า "เลิกคุยเรื่องนี้กันเถอะ" ดังแว่วมา มิซึซากิจึงไม่ได้ถามอะไรต่ออีก
...
"เปลี่ยนคาแรกเตอร์งั้นเหรอ..."
มิซึซากิ อาริมะนั่งพึมพำขมวดคิ้วอย่างเคร่งเครียดอีกครั้งในห้องสภานักเรียนที่ไร้ผู้คน
แวบแรกที่ได้ยิน เขาคิดว่ามันเป็นเรื่องงี่เง่าของพวกคุณชายว่างงาน แต่พอคิดลึกลงไปแล้วมันอาจจะไม่ได้เป็นแบบนั้นก็ได้
อย่างกรณีของเอ็นโจ ชูสุเกะ แม้จะเป็นที่เชิดชูว่าเป็นองค์ชายผู้อ่อนโยน แต่ตามที่มิซึซากิรู้มาก็ยังคนบางคนที่คิดหมั่นไส้เอ็นโจอยู่ว่าเป็นพวกสวมหน้ากากยิ้มเท่านั้น ทว่าพอเกิดเรื่อง"ท่าทีเปลี่ยนไป"ของเอ็นโจในวันนั้น เขากลับได้ยินคนเหล่านั้นมีมุมมองที่เปลี่ยนไปเช่นกัน โดยบอกว่า "เป็นรอยยิ้มอันอ่อนโยนอย่างปกติที่เคยเป็นนั้นยอดเยี่ยมที่สุดแล้ว"
ดูเหมือนว่าการเปลี่ยนคาแรกเตอร์นั้นจะช่วยส่งเสริมภาพลักษณ์ดั้งเดิมนั้นให้ดูดีดูวิเศษขึ้นมาถนัดตา
หรือในกรณีของคาบุรากิ ... ผลลัพธ์อาจจะยังบอกไม่ได้ทั้งหมด แต่เป็นเพราะช่วงนี้คาบุรากิเข้าถึงได้ง่ายกว่าเดิมมาก จึงดูเหมือนว่าค่าความนิยมของเขาจะพุ่งขึ้นสูงมากกว่าเดิมยิ่งกว่าที่เคยเป็นมาเสียอีก
"...เปลี่ยนคาแรกเตอร์"
ประธานนักเรียนหลับตาพึมพำอีกครั้งบนเก้าอี้ประจำตำแหน่งที่เริ่มจะไร้ค่าหมดความหมายลงไปทุกที
ถ้าฉันทำบ้างล่ะ? เปลี่ยนท่าทีเพื่อเสริมอำนาจให้สมกับตำแหน่งประธานสภานักเรียนอันทรงเกียรติ...
ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้ซินะ...
มิซึซากิลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ดวงตาคมกล้าราวกับหมาป่าสีเงินผุดประกายวาบขึ้นมา วาดฝันว่ายุคสมัยของสภานักเรียนแห่งซุยรันกำลังจะเริ่มต้นขึ้นนับตั้งแต่บัดนี้ไป
และในวันนี้มิซึซากิ อาริมะ ประธานสภานักเรียนแห่งโรงเรียนซุยรันคนปัจจุบันก็ได้เริ่มออกนอกลู่นอกทางแล้ว...
__________________________
นี่กูพยายามแต่งให้โคตรซีเรียสเลยนะเนี่ย 555555555
คิดต่อไม่ออกว่ะ ใครจะมาช่วยกูแต่งก็ได้นะ 55555
อยากอ่านเอ็นโจเร่าร้อนต่อจัง โม่งฟิคไปไหนแล้วว
>>576 เอาล่ะสิ อาริมะจะไปอ่านการ์ตูน kimi darling ไวรัสโชโจจะระบาดไปทั่วโรงเรียนหรือไม่ กูเตรียมปูเสื่อจกป็อบคอร์นแพพ
จะเปลี่ยนไปทางไหนดี จะเป็นสายคาสโนว่าผู้เร่าร้อน จับบุคลิกเอ็นโจกับคาบุรากิปั่นรวมกันออกมาเป็นอาริมะ หรือจะเป็นสายจอมมารดาร์กสุดกู่ ไม่ร่วมมือเอาความลับมาแบล็คเมล์แม่ม แบบที่เรย์กะทำในห้องประชุมอ่ะ 5555555555555555555555
มันต้องเป็นคาแรคเตอร์ที่พระเอกโชโจชอบมีสินะมีไรบ้างวะ ร่าร้อน คาสโนวา เถรตรง?
จริงๆก็มีคิดนะ ว่าอาริมะคงไม่ไปอ่านโชโจมังงะหรอก ไม่ได้ติดการ์ตูน?แบบเอ็นโจหรือได้ยินคำบอกจากยูกิโนะแบบคาบุ
ดังนั้นอาริมะจึงคิดคำนวณจากประสบการณ์ส่วนตัว ผู้มีอำนาจงั้นเหรอ...
จักรพรรดินีคิโชวอิน เรย์กะไงล่ะ!!
ได้เห็นตอนองค์ลงทั้งสองครา ได้เห็นความน่าเกรงขามที่เหล่านักเรียนต่างน้อมรับ คาแรกเตอร์นี้ล่ะ!! แต่ต้องอัพเกรดกว่าคิโชวอิน
จึงกลายเป็นควีนอาริมะ เดินนวยนาดสะบัดพัดกระดาษ ส่งสายตายั่วยวน ยิ้มอ่อนประดับใบหน้า วาจาหว่านล้อมผสมแบล็คเมล์
เป็นคาสโนว่าสายเซ็กซี่ยั่วยวน
แต่คาแรกเตอร์แบบนี้กูแต่งไม่เป็นละ ใครก็ได้ช่วยด้วย 55555555555
สวัสดี กูเป็นโม่งซุยรันมือใหม่ เพิ่งเริ่มอ่านเมื่อวาน ตอนนี้ไปได้ราวๆ 180 ตอนละ
ตอนแรกกูเชียร์พี่ชาย แค่หลังๆพี่เขาไม่ออกมาเลย กูเสียใจมาก
แต่พอเทวดาน้อยออกมาเท่านั้นแหละ กูเปลี่ยนใจมาเชียร์ยูกิโนทันที เด็กอะไรทำไมน่ารักได้ขนาดนี้วะ ฮือ
อยากรู้นิดนึง เรื่องนี้ที่ลงเว็บญี่ปุ่นนี่จบรึยังอะ
ตอบไปเลยอาริมะคุงง 'ผมน่ะนะ ถึงจะไม่ได้ม้วนผม แต่ความตั้งใจน่ะ มันเต็มเปี่ยมจนแทบล้นทะลักออกมาเลย!!' เรามาทำให้ทุกคนเข่าแทบทรุดจากสายตาพิฆาตของควีนอาริมะกันเถอะค่ะ! (´∀`)
>>594 หวัดดียย
ตอบเนื้อเรื่องที่ญี่ปุ่น :: นี่อ่านญี่ปุ่นไม่ออกซักนิดอะ แต่เดาๆจากคอมเมนต์หลายๆคนที่สปอยดิบแล้วตำตอบก็คือ "ยังไม่จบ" จ้า ถ้าจำไม่ผิดเคยมีคนพูดเล่นๆไว้อะว่า พระเอกมาตอนเกือบสี่ร้อยนั่นแหละ ถถถถถถถ กูก็ว่างั้น แค่คุณน้องชายของท่านอิมาริก็ยังไม่ได้ออกเบยออกมาแค่คนพูดถึงตลอด กูว่าอีกยาวไกลกว่าจะจบ
KY พวกมึงว่าในสายตาเด็กซุยรัน ตอนนี้ใครจะเป็นผู้มีอำนาจสูงสุดวะ
>>575-576 เชี่ยไรเนี่ย อาริมะผู้บทน้อย ฟิคก็ไม่ค่อยมี มาทีเป็นฟิคอย่างงี้เหรอ วงวาร 555555555555555
ไม่เอานะอาริมะที่รักอย่าหลุดโลกตามไซซายะไปเลยย กลับม๊าาาาา
แล้วเอ็นโจเร่าร้อนก็จะเปลี่ยนคาร์อีกรอบนี่หว่า งวดนี้จะเป็นยังไงเนี่ย โม่งเร่าร้อนมาต่อเร้ว แล้วถ้าไอ้สามหน่อสามคาร์นี้มาปะทะกันจะเป็นไงวะ น่าดูชม นี่คนแต่งคนละคนกันหมดด้วยใช่ป่ะเนี่ย ฟิคนี้ดูน่าสนุกนะมึง อย่างกะ comic fighting 5555555
>>601 พูดถึงคัลท์คันไข่ ที่กูฮาคือ ตอนแรกๆกองอวยโฮะกับสเลนตบกันแทบตายว่าใครจะเข้าวิน พอตอนจบแม่งประสานเสียงกันเป็นหนึ่งเดียวว่าอย่าให้อีองค์หญิงมาคู่กับตัวที่กูอวยเด็ดขาด มึงอยากไปคู่ไอ้คันไข่ก็ไปเลย เหมาะสมกันดีแล้ว อ่านแล้วฮาชิบหาย 555555555555555
ห่วงโซ่อาหาร กูให้บนสุดคือสองจอมมาร รองมาคือยูกิโนะ รองมาก็เรย์กะกับวาคาบะ รองมาก็อิมาริ ล่างสุดคาบุรากิ กูรู้สึกว่าคาบุแม่งมีออร่าเคะพวยพุ่งมาก เหมาะแก่การเป็นผู้ถูกรังแกเป็นที่สุด 555555555555555555555
ส่วนอาริมะกูไม่รู้จะจัดลำดับไว้ตรงไหนดีว่ะ รู้สึกฮีไม่ค่อยเข้าพวกยังไงไม่รู้
>>601 กูให้บนสุดคือท่านพี่ รองลงมาคือเรย์กะ เห็นเรย์กะสะพรึงจอมมารเป็นระยะแต่พอเอาจริงนางดูเหนือกว่าทั้งหมัดฮุคเข้าท้อง ประโยคไม่รู้จักตอนคุยกับอุเมวากะ แถมตอนทำลายกระต่ายฟองกาแฟอีก เจอแต่ละท่าจอมมารกระอักเลือด
>>605 สุดท้ายสองพระเอกมาได้กันเอง กูขำมาก ทั้งภาพประกอบในนิตยสารกับdrama cdหลังจบ ส้มมุ้งมิ้งยิ่งกว่าตอนอยู่กับองค์หญิงอีก
เดี๋ยวๆ ฟิกประธานนั่นออร่ารั่วออกมาเห็นๆเลยระ กรุขำหนักมาก ไม่ไหวล่ะ
โม่งแปลยังแวะเวียนเข้ากระทู้บ้างเปล่านะ ตั้งแต่กลับมาแปลต่อ ไม่มีก๊อกๆเลย คิดถึงจัง//กระซิก
เอาเป็นว่าขอบคุณสำหรับตอนใหม่ค่า~
-ขำลั่นตอนเรย์กะบอกอายุทางจิตคาบุรากิต่ำกว่าคันตะ 55555555
-โอโคโนมิยากิคำเดียวนี่ฟาดไปกี่ถาดกันนะ...
-งงว่าสรุปตุ๊กตาหมีนั่นคราวก่อนเรย์กะเห็นแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมพูดเหมือนยังไม่เคยเห็นมาก่อน
-เรย์กะจับมือวาคาบะด้วย!!! วรั้ย สาวๆสวีทกันดีจัง
-เจอชื่อมิซึซากิ กับ"โค่นล้มPivoine" แล้วทำเอากูนึกถึงฟิคข้างบนไปซะแล้ว่ะ ขอโทษนะอาริมะคุง 55555555555555
คำผิด
Pivoiine > Pivoine (iเกินมา)
ขอบคุณโม่งแปลน้า~
ตอนโค่นล้ม pivoine นี่กูก็นึกถึงฟิตเหมือนกัน อะไรจะตรงขนาดนี้5555555
แค่คำเดียว...แค่คำเดียวของท่านเรย์กะมันเท่าไหร่เนี่ย ถถถถถถถถถถ ปากบอกว่าอิ่มแล้วแต่ขออีกคำซะงั้น อิ่มไม่จริงนี่นา
เดี๋ยวนี้มีจับมงจับมือด้วย ว้ายยยย สวีทกันจริงๆ คาบุรากิดูไว้ นายไม่ต้องกังวลอาริมะหรอก เพราะนี่คือคู่แข่งที่แท้จริงแบบที่อาริมะก็ทาบไม่ติดแม้แต่เสี้ยว ดูหนังสือห้องสมุดแล้วไง โคโระจังมาบ้าน เข้ากับน้องๆได้ดี ได้กินกับข้าวฝีมือเขา ได้ทำอาหารด้วยกัน ได้แบ่งปันความลับของกันและกัน สาวๆนี่มันน่ารักจริงๆ
แต่กูก็งงเหมือนกัน คันตะอุ้มตุ๊กตาลงมาให้ดูแท้ๆ แต่ทำเหมือนเพิ่งจะเคยเห็น อ.ฮิโยโกะลืมเหรอ
ตอนล่าสุด คาบุบากะมัดมือชกด้วยเว้ยเฮ้ย แถมคุณเธอดันไม่รีบปฏิเสธอีก 555
โชคดีมั่กนะ ท่านเรยกะ มีชื่อเล่นก็ดีแบบนี้ล่ะ. แต่สงสัยว่าความจะแตกซักวันรึเปล่า
เอ. แต่อยากรู้ความรู้สึกของวาคาบะจังจังเลย ว่าคิดไงกับคาบุรากิ
ขอบใจโม่งแปลมากๆน้า
ตอนนี้ในใจกูรู้สึกสงสารคาบุมันนิดหน่อยนะ ไม่รู้ทำไมเหมือนกันแต่รู้สึก "สงสารปนสมเพชเวทนา" คาบุรากิยังไงไม่รู้ว่ะ...
ยิ่งอ่านๆไปกูยิ่งสงสัยว่าคาบุรากิจะได้คู่กับวาคาบะจริงๆเหรอวะ
ไม่ใช่ว่าไปคู่กับนายตัวสำรอง แล้วบากะรากิก็โหนคานเล่นเป็นเพื่อนเรย์กะนะเหวย
นับวันฟิคซุยรันยิ่งรั่วขึ้นเรื่อยๆ ถถถถถถ
ถ้าลองเปลี่ยนเป็นฟิค Nozaki kun เปลี่ยนตัวละครให้ท่านเรย์กะเป็นโนซากิ ที่แขวนโบว์เป็นเอ็นโจ จะกลายเป็นเอ็นโจแอบปลื้มท่านเรย์กะ ไปสารภาพรักแล้วได้ลายเซ็นกลับมา แหงมๆ
แต่คาแรคเตอร์โคตรเข้า มีอยู่ตอนหนึ่งที่แขวนโบว์ปรึกษาเพื่อน แล้วโชว์ยางลบที่โนซากิทำหล่น หลอดดูดที่ใช้ ชอร์คที่เขียนกระดานของโนซากิ แล้วเพื่อนบอก ช่วยเอาไปทิ้งเถอะ 555555555555555 แถมระดับความจืดจางพอๆกับเอ็นโจทั้งที่เป็นนางเอกของเรื่องแท้ จืดจนกูลืมชื่อว่างนางชื่อว่าอะไรวะ
>>614 จากการอ่านพาร์ทคันตะ กูว่าวาคาบะมีใจให้อยู่นิดๆว่ะ แต่เหมือนพยายามหักห้ามใจเพราะเราต่างกันอยู่ มีผู้ชายหล่อๆมาทำดีด้วยก็คงหวั่นไหวแหล่ะ
>>620 แต่โนซากิมันชอบทำดาเมจใส่ที่แขวนโบว์แบบไม่รู้ตัวเองนะมึงงง อย่างตอนกัดแอปเปิ้ลชุบน้ำตาลหรืออื่นๆ ความฟินมาแบบไม่ทันตั้งตัวจริงๆ แต่พอตั้งใจจะรอความฟินแม่งโดนคนเขียนหักทิ้งแบบหน้าตาเฉย
ถ้าเดินเรื่องผ่านไปอีกหลายปีแล้วท่านเรกะยังคานอยู่
กุว่า อาจได้เห็นยูกิโนะคุงกับคันตะคุง ตีกันแย่งท่านเรกะอ่ะ 55555
เรย์กะนี่ป๊อบกับเด็กๆจริงๆนะ กูยังไม่เคยเห็นเด็กบ้านไหนร้องอยากเจอเพื่อนพี่ อยากให้มาเล่นด้วยอะ โดดขึ้นเรือคันตะแป๊บ ถถถถถถถ
ชอบคันตะกับท่านเรย์กะเวลาอยู่ด้วยกันมันมุ้งมิ้งดีต่อใจมากๆ
แค่แย่งอันดับคะแนนสอบจะไปโค่นล้มPivoineได้ยังไงกันล่ะอาริมะ ต้องเปลี่ยนคาแรกเตอร์ซิ!! //ไม่ใช่เหรอ โทษๆ 555555
>>606 อาริมะ Change the world กูชอบชื่อนี้ ขอใช้เลย 5555 แต่เขียนมาไม่น่า Change อะไรว่ะ ที่ change คงเป็นภาพพจน์อาริมะเนี่ยแหละ .........555555
>>620 กะเถียงว่าฟิคมันรั่วกันแต่ต้นแล้ว แต่นึกอีกทีแต่ก่อนมันฟิคโชโจกันนี่หว่า โชโจไปไหนกันหมดแล้วววว
อ่านแปลไทยตอนใหม่แล้วแอบคิด
หรือวาคาบะจะเห็นว่าคาบุก็อยู่โลกเดียวกับตัวเอง น่าจะเป็น"เพื่อน"กันได้ว่ะ
ดูไปดูมาวาคาบะดูไม่คิดอะไรในเชิงชู้สาว แค่แบบอ่อ คนนี้ไม่เหมือนที่คิดไว้นิ เป็นเพื่อนกันได้แหละ อะไรแลบนี้มากกว่า
ตอนแรกก็แอบคิดว่าคาบุไปมาหาวาคาบะบ่อยๆ เป็นสาวที่ไหนก็รู้ว่ามันจีบ แต่อาริมะก็ไม่หน่อยหน้ามีชวนไปติวด้วยกัน วาราบะก็ไม่เห็นคิดอะไรเลยนี่หวา อาจจะมองแค่เป็นเพื่อนกันจะมาหาจะมาติวก็ปกติมั้ง
>>631 เพราะตัวจริงของวาคาบะคือท่านเรย์กะไงล่ะ ไปแย่งบทพระเอกมาเห็นๆ ทำทุกอย่าง ช่วยทุกทาง น่ารัก มีมุมโก๊ะๆเปิ่นๆแบบคาดไม่ถึง เข้ากับที่บ้านได้ ถ้าเรย์กะเป็นผู้ชายวาคาบะคงตกหลุมรักไปนานแล้วล่ะ ถถถถถถถ
กูก็ไม่รู้ว่านางคิดอะไรยังไง แต่ก็เห็นหน้าแดงตอนคาบุบอกจะปกป้องเธอเองอยู่นะ กูเลยเดาว่านางคงมีใจให้บ้างล่ะ แถมมาหาวันคริสต์มาส เอาของมาให้ ใครก็รู้ว่าจีบอยู่ แต่นางคงไม่กล้าคิดเกินเอื้อมหรอก เพราะรู้สถานะตัวเองดี ถึงชอบแค่ไหนก็คงไม่กล้าสานสัมพันธ์แบบคนรักด้วย แค่นี้ก็เจอหนักพออยู่แล้ว เป็นแฟนกันจริงคงโดนลอบฆ่าแหงๆ
ขอบคุณโม่งแปลมากค่า ท่านเรย์กะติดใจอาหารบ้านวาคาบะจังมากจริงๆ เหตุการณ์นี่เหมือนซ่อนชู้มากเลย
>>575-576 กริ้ดดดด ฟิคอาริมะที่รอคอยย ชอบมากกก รอต่อนะโม่งฟิค ฟิคคุณประธานนักเรียนน้อยมากจริงๆ บทก็น้อย ฟิคยังน้อยอีก โธ่ อาริมะของบ่าว
นี่โม่งฟิคเร่าร้อนเอง ฟฟฟ ดีใจที่ยังมีโม่งคิดถึงกันอยู่ เเต่ตอนนี้กำลังติดห่วงกรรมที่สร้างไว้อยู่ เดี๋ยวขอจัดการสภาพตัวเองกับไปหาข้อมูลเพิ่มก่อนนะคุณ 555555 สักวันคงได้กลับมาต่อ
>>620 กุชอบบ 555 เเต่อย่างงี้คาบุเป็นใครกันล่ะ เซโอะเหรอ เป็นพวก ky เหมือนกันด้วย ถถถ
อ่านตอนล่าสุดแล้วรู้สึกว่าท่านเรย์กะพลาด ไหนๆเขาก็ยอมรับว่าเป็นเพื่อนแล้ว ขอเรียกชื่อเลยเซ่~~
>>639 กูคิดว่าฮีไม่ชอบทำตัวเด่นเพราะยังไงฮีก็เด่นอยู่แล้ว งงมั้ย 555555555555555
ไปไหนคนก็เกรงใจ ทำอะไรคนก็เชื่อถือ ไว้ใจพึ่งพาได้ กับสายตาคนหมู่มาก เอ็นโจน่าจะออกแนวคนที่ต้องเกรงใจมากกว่าเกรงกลัวว่ะ ถ้าเกรงกลัวมันต้องคาบุ FC ฮีก็ดูเป็นเด็กหัวอ่อนว่านอนสอนง่ายอยู่นะ แบบเณรน้อยอ่ะ จะให้พวกนี้มามีเรื่องเพื่อเอ็นโจก็ดูไม่ใช่แนว แต่ FC คาบุกับเรย์กะมันเป็นพวกหัวรุนแรง พร้อมวอร์ตลอดเวลาที่มีคนแตะหิ้ง
อีกอย่างที่กูว่าฮีไม่ได้เป็นที่ 1 คงมาจากนิสัยส่วนตัวด้วยมั้ง ไม่ชอบชิงดีชิงเด่น แต่ก็ไม่ยอมให้ใครมาเหยียบย่ำลูบคม คาบุอยากเอาชนะ อยากเป็นที่หนึ่งก็ปล่อยให้เป็นไป คาบุก็เก่งกับมีดีพอที่จะเป็นที่หนึ่งด้วย ฮีไม่จำเป็นต้องไปสู้รบปรบมือกับเพื่อนเพื่อตำแหน่งอะไรขนาดนั้น อะไรยอมได้ก็ยอม อ่อนให้ได้ก็อ่อน อยู่วงนอกคอยเสริมคอยอุดรูรั่วอะไรแบบนี้ เป็นตัวละครสายซัพพอร์ตแบบสมบูรณ์แบบโครตๆ 5555555555555555
>>641 ลงดันเจี้ยน คาบุคงเล่นสายดาบ สายที่เข้าไปบู๊ตรงๆตัวๆ แบบไนท์
เอ็นโจ สายซัพพอร์ตแหง เป็นนักเวทย์หรือไม่ก็นักบวช
เรย์กะ กึ่งๆซัพพอร์ตจากระยะไกล น่าจะเป็นพวกซัมม่อนอย่างอื่นมาตีแทน ไม่ลงไปสู้เองให้เจ็บตัว
วาคาบะ สายตีจากระยะไกลแบบพวกธนูไรงี้มั้ง
อาริมะ สายเข้าไปบู๊ตรงๆ แต่แทงค์ได้ด้วย แบบพาลาดิน ครูเซเดอร์
ยูกิโนะ สายซัพพอร์ตแนวๆนักบวช ฮีลลิ่งทุกคนด้วยรอยยิ้มเทวดา
ริรินะ สายบู๊สะบั้นหั่นแหลก แบบ monk ต่อยอาชูร่าสไตรค์ตายในหมัดเดียว
อื่นๆนึกไม่ออกละ
>>648 ถ้านางซัมมอนสัตว์มาสู้ ก็คงถูกเตะบ้าง ถูกขี้ใส่หัวบ้าง แล้วเอ็นโจที่ร่ายเวทย์สนับสนุนอยู่วงนอกพอได้เห็นคงสมาธิแตก มัวแต่หัวเราะเลยร่ายเวทย์ไม่สำเร็จซักที คาบุที่แทงค์มอนอยู่ก็จะตะโกนเร่งว่าทำอะไรอยู่ รีบๆร่ายเวทย์ซักทีสิโว้ย ฉันจะแย่แล้วนะ ระหว่างนั้นก็ปั๊มโพชั่นมือเป็นระวิง แต่เอ็นโจหาได้เดือดร้อนไม่ ถถถถถถถถถถ
กูเล่นไม่กี่เกม ถ้าให้มโนว่าใครเหมาะกับอาชีพอะไร กูใช้ Ragnarok เป็นพื้นฐานละกัน
-คาบุ ไนท์ชัวร์ๆ อัศวิน พวกถือดาบเข้าไปรบตรงๆเหมาะกับอีตานี่ที่สุดละ
-เอ็นโจ วิซาร์ด พวกสนับสนุนจากวงนอก ร่ายเวทย์ตูมเดียวหายยกแมพ
-เรย์กะ ไบโอเคมิส ซัมมอนพวกสัตว์มาสู้แทนได้ หรือไม่ก็ขว้างกรดใส่ศัตรู (ในที่นี้น่าจะเป็นอาหารที่กลายเป็นอาวุธชีวภาพของนาง)
-วาคาบะ นึกไม่ออกว่ะ แต่เอาตำแหน่งที่ลงตัวน่าจะสายอาชีพ thief หรือ merchant ประมาณนี้
-อาริมะ ครูเซเดอร์ บู๊ได้แบบไนท์ แต่ส่วนใหญ่เอาไว้แทงค์มากกว่า
-ยูกิโนะ อโคไลท์ละกัน โตแล้วค่อยให้เป็นพรีส (เหตุผลอะไรเนี่ย 555555555555)
AU นี้กูชอบ มันต้องโคตรสนุก โคตรเอา55555555 กูว่าเรย์กะเป็นเนโครเมนเซอร์นี่เข้ามากอะ อัญเชิญด้วยเวทย์สายมืด ท่านพี่ก็เป็นลาสบอส จอมมารผู้ยิ่งใหญ่ เปลือกนอกเป็นพ่อค้า คนขายไอเท็มชื่อเสียงกระพือไปหลายอาณาจักรยิ้มๆ มีเบ๊เป็นท่านอิมาริแบกหามที่ตอนแบกหรือเดินทางไปค้าขายก็โปรยสเน่ห์ เต๊าะสาวไปทั่วจนได้มีดได้แผล
>>653 อัญเชิญมาเป็นเซริกะ คิคุโนะซิ เป็นสองมารคู่กาย 55555555
วาคาบะเป็นแม่ค้าขายโพชั่นในเมือง คาบุรากิเลยมักเข้าร้านไปเหมาโพชั่นมาบ่อยๆ
คันตะเป็นนักปรุงยาโพชั่นขายในร้านแล้วกัน
อุเมวากะฮันเตอร์กับสุนัขของเขา
ตี้นี้น่าจะเถื่อนๆ?หน่อย โมริยามะก็เป็นโจรสาว
คิตะซาวะ... คิดไม่ออกก็นักดาบแล้วกัน 55
น้องแว่น นินจา!
ริรินะ เดอะ เบอร์เซิร์กเกอร์
>>654 เนโครแมนเซอร์มันต้องเอาคนตายหรือผีมาสู้เท่านั้นอะดิ ปลุกชีพคนตายมาสู้แทน ต่อให้เหมาะกับนางแค่ไหนแต่กูว่านางไม่ยอมเลือกสายอาชีพนี้แน่ๆเพราะนางกลัวผี ถถถถถถถถถถถถ
แต่ถ้าเป็นผู้ใช้มนต์ดำ black magic น่าจะโอเคอยู่ สังหารศัตรูด้วยคำสาป อัญเชิญภูตพรายมาโจมตีแทนตัวเอง แบบใน FF ทั้งหลาย พวกเซริกะ คิคุโนะหรือคนอื่นๆก็เป็นภูตที่ทำสัญญาด้วย มีให้เลือกใช้สอยเยอะแยะ
>>654 ในปาร์ตี้ทีแรกมีคาบุกับเอ็นโจอยู่กันแค่สองคน เอ็นโจไปลากเรย์กะมาดูด exp ด้วย เพราะสายอาชีพแบบเรย์กะเก็บเลเวลลำบาก แถมไม่ค่อยมีใครอยากรับเข้าตี้เท่าไหร่ 555555555555555555555
ส่วนบ้านวาคาบะเปิดร้านโพชั่นในเมือง วาคาบะมีหน้าที่ออกไปหาวัตถุดิบมาทำโพชั่น คาบุเห็นเป็นโอกาสดีเลยชวนมาปาร์ตี้ด้วยกัน วาคาบะเลยไปชวนอาริมะที่เป็นสายแทงค์มาร่วมด้วยช่วยกันตะลุยดันเจี้ยน
ใครก็ได้เอาไปเขียนที แม่งต้องวายป่วงมากแหงๆ 55555555555
>>657 วายป่วงแน่นวล
เรย์กะกูว่าให้เป็นพวกนักเชิดหุ่น ทำจากนิดเดิลเฟลท์ของเจ๊แกเองไรเงี้ย
คาบุไม่ต้องคิดมาก สายถึกลุยดะ
เอ็นโจนี่พ่อมดมนตร์ดำน่าจะโอ แบบใช้คำสาปเป็นหลัก
วาคาบะนี่อัลเคมิสสายผสมโพชั่นก็ดูเข้ากะเบเกอรี่ใช้ได้
แต่กูว่าตี้นี้ ฉ.ห. แน่ๆ คิดสภาพเรย์กะทำหุ่นนิดเดิลเฟลท์ออกมาแล้วรุ่งริ่งๆ ตีมอนไปหัวตุ๊กตาหลุดไป คาบุที่คลั่งนักษัตรไม่ยอมตีมอนชนิดอื่นเพราะจะเก็บซีรีย์นักษัตรก่อน เอ็นโจร่ายเวทไปนับแต้มหนี้บุญคุณไป อูยยยยยยย หายนะชัดๆ
>>658 กูว่าเอ็นโจน่าจะเป็นสายเวทย์ปกติ ดิน น้ำ ลม ไฟ ไรงี้ แต่ชอบใช้เวทย์สายน้ำแข็ง สายฟ้าอะไรทำนองนี้มากกว่า แช่ให้แข็งแล้วช็อต สะใจสองต่อ 555555555555 เวทย์ไฟเดี๋ยวก็ต้องมาฟังเสียงกรีดร้องทุกข์ทรมาน มันหนวกหู เอาน้ำแข็งนี่ล่ะเงียบ งดงามและฆ่าได้อย่างทารุณไม่แพ้กัน นึกถึงวิซาร์ดร่ายสตอร์มกัสในแร็ค ลงตูมเดียวมอนตายเกลี้ยง
ไม่มีสายฮีลสายนักบวชเลยเรอะ หรือต้องพายูกิโนะมาด้วย ถถถถถถถถถถถ
ky กูไม่นานนอนตอนตะวันตกดินเลย..!!! นอนแล้วฝันโครตร้ายและมั่วมาก เท่าที่กูจำได้คือกูฝันเห็นท่านเรย์กะตื่นมาแล้วทุกๆคนในเรื่องนี้เป็นมนุษย์กล้ามแบบในฤทธิ์หมัดดาวเหนือมีแต่ท่านเรย์กะที่ปรกติ จากนั้นนางไปเรียนพิเศษก็เห็น อุเมกาวะผสมกับเบียทริซออกมาคล้ายๆกับนีน่าและอเล็กซานเดอร์ในแขนกลคนแปลธาตุ นางเห็นแล้วนางกรีดร้อง กูสะดุ้งตื่นแล้วกรีดร้องตามนาง....
ตี้นี้สี่คน
คาบุ: คิโชวอิน ยังซัมม่อนไม่ได้อีกงั้นเรอะ!? นี่ลากมอนสเตอร์มาอีกฝูงแล้ว จะเอาไม่อยู่แล้วนะ!
เรย์กะ: ก กำลังพยายามควบคุมอยู่ค่ะ! ไหงมันหันมาโจมตีใส่คนอัญเชิญกันเล่า!?
คาบุ: ไม่ได้เรื่องเล้ย! ชูสุเกะ อย่ามัวแต่ขำเซ่ ร่ายเวทย์สนับสนุนเร็วเข้า! ยูกิโนะฮีลด่วนๆเลย!
ชูสุเกะ: กำลังร่ายอยู่น่า อย่าใจร้อนซิมาซายะ
ยูกิโนะ: ผมก็กำลังฮีลอยู่นี่นา~
คาบุ: ฮีลฉันซิ! ไปฮีลให้คิโชวอินทำไมเล่า!?
ยูกิโนะ: เอ๋~ อย่าตะคอกซิฮะ น่ากลัวจัง ก็พลังเวทย์ผมพอให้ฮีลได้คนเดียวเองนี่นา ท่านพี่มาซายะมีโพชั่นที่เหมามาเยอะแยะก็ใช้ๆไปเหอะน่า
คาบุ: บ้าเอ้ย!
ชูสุเกะ: เวทย์สำเร็จแล้ว คุณคิโชวอิน ยูกิโนะถอยออกมาเร็วเข้า
คาบุ: กำแพงน้ำแข็งงั้นเรอะ เยี่ยมมากชูสุเกะ! ขังพวกมันให้หมดแล้วโจมตีทีเดียว... ทำไมไม่บอกให้ฉันหนีออกไปด้วยเล่า!! กำแพงล้อมฉันไว้แล้วเนี่ย!!!
ยูกิโนะ: กำแพงสมบูรณ์แล้ว ยิงเวทย์ยิงธนูใส่ข้างในรัวๆได้เลยซินะฮะ ท่านพี่
คาบุ: แล้วฉันเล่า!?
ชูสุเกะ: กฏของการตัดออกไงล่ะ มาซายะ เอาคนที่ปวดใจน้อยที่สุดออกไปน่ะ
ยูกิโนะ: ขอบคุณที่ลากมอนมานะฮะ แล้วเจอกันที่โบสถ์นะ ท่านพี่มาซายะ~
Ky นะคะ ต่อจาก https://fanboi.ch/webnovel/3856/919-921/ ฟิคคู่หูทะลุมิติ
แวะมาลงก่อนหายไปอ่านหนังสือสอบต่อ
..............…….....
ฉันนัดเจอวาคาบะจังในร่างนายตัวสำรอง ปรึกษาปัญหาลดความอ้วนที่จะทำให้ใส่ชุดว่ายน้ำไม่น่าเกียจ...
วาคาบะจังเป็นลูกเจ้าของร้านเค้กแท้ๆ แต่กลับหุ่นดีกว่าฉันอีก ไม่รู้หักห้ามใจได้ยังไงนะคะ
เรานัดมาที่ร้านอาหารเพื่อสุขภาพ ฉันสั่งสลัดให้เข้ากับบรรยากาศ แต่ก็สลดเมื่อนึกถึงมื้อหนักๆที่อาจจะอดกินไปอีกนาน
ไหนๆโลกมังงะก็มีทั้งยาลบความทรงจำ ยาสลับร่าง มียาที่กินแล้วผอมในทันทีบ้างไหมนะ...
ถึงเอ็นโจน่าจะรู้ก็เถอะ ให้ตายยังไงฉันก็ไม่มีทางถามเขาเด็ดขาด หมอนั่นต้องฮาก๊ากแน่ๆ
วาคาบะจังแนะนำฉันคล้ายๆกับหนังสือไดเอทที่คาบุรากิให้มาเลยนะ อือ มันคงเป็นวิธีที่ดีจริงๆนั่นแหละ คาบุรากิถึงกลับนั่งอ่านหนังสือไดเอทหลายสิบเล่ม กว่าจะคัดเล่มนี้มาให้ฉันได้
แต่ได้โอกาสทั้งทีฉันก็คุยอะไรหลายๆอย่างกับวาคาบะจัง จริงๆก็คล้ายวาคาบะจากโลกเก่าของฉันอยู่นะ
วาคาบะยิ้มสดใส ร่างนายตัวสำรองเวลายิ้มแบบนี้ก็หล่อเหมือนกันนะคะ
ในโลกเก่า นายตัวสำรองก็ไปช่วยไกล่เกลียและเตือนสติเรย์กะโลกคิมิดอลที่ทะลุมิติสลับกับฉัน หลายๆคนที่ฉันเคยทำดีด้วย ต้องมาลำบากและเสียใจกับการกระทำของเรย์กะจากโลกนี้ ทุกครั้งที่ฉันฝันถึงโลกก่อน มักตื่นขึ้นมาแล้วร้องไห้เสมอ...
แต่ครั้งล่าสุด ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น แต่เหมือนเรย์กะจะยอมใจอ่อนบ้างแล้ว และเป็นมิตรขึ้นมาในระดับหนึ่ง แต่ทำท่าไม่ยอมรับความจริง จากนั้นฉันก็ไม่ได้ฝันถึงโลกนู้นอีกเลย
ถ้าวาคาบะจังกลับร่างเดิม คงไปคุยและเที่ยวกันได้สะดวกมากกว่านี้นะ แต่ว่าเท่าที่ได้ยินมา การติดต่อขอซื้อยาสลับร่างใช้เวลามากกว่าที่คิด ก็นะ มันสร้างความเดือดร้อน ผลกระทบได้มากมายเลยนี่ ทั้งคู่เลยอาจต้องอยู่ร่างนี้อีกสักพัก
ห้องข้างๆ คาบุรากิแอบเช่าต่อไว้ กันไม่ให้ใครมาเช่าแทน แต่เขาก็ต้องกลับไปบ้านระยะหนึ่ง เพราะเพิ่งหายป่วยและออกจากโรงพยาบาลมา พ่อแม่เขาไม่อยากให้ออกไปอยู่คนเดียวข้างนอกล่ะนะ
แต่ถึงแบบนั้นเขาก็ยังมาหาฉันช่วงเย็นบ่อยๆ และก็ไปกลับด้วยกัน เลยมีเวลาคุยกันอยู่บ้างล่ะนะคะ
คาบุรากิท่าทางยังเศร้าตอนที่ฉันแกล้งขอเลิกกับเขา ไปคบกับยูกิโนะอยู่เลย น้อยใจเป็นเด็กจริงๆ
แต่คิดถึงคาบุรากิสมัยเด็กอยู่เหมือนกันนะคะ ตอนเป็นเด็กเวลาทำหน้าเคร่งขรึมหรือตื่นเต้นก็ดูน่ารักสมวัย
ใกล้ๆกับช่วงไปเที่ยว ฉันก็แอบลดน้ำหนักให้พอใส่ชุดว่ายน้ำได้โดยไม่ทำคนรอบข้างตกใจแล้วค่ะ ถึงจะมีหลงเหลืออยู่บ้าง ฉันจะใส่อะไรคลุมเนียนๆไปก่อนแล้วกันนะคะ
วันก่อนเดินทางคาบุรากิบอกฉันว่าเกิดปัญหานิดหน่อย เดี๋ยวตามไปทีหลัง
เอ็นโจเองก็บอกว่าจะมาพร้อมกับคาบุรากิทีเดียว คาบุรากิคงไม่ได้ทำอะไรแปลกๆแล้วพาเพื่อนสนิทตัวเองเดือดร้อนไปด้วยกันหรอกใช่ไหมคะ... ถึงฉันจะกลัวจอมมารเป็นพักๆ แต่ว่าต้องดูแลแก้ปัญหาคาบุรากิก็เหนื่อยน่าดู ไม่รู้ควรสงสารดีไหมนะคะ
เพื่อนๆฉันต่างเศร้ากันนิดหน่อย ก่อนจะมาปลอบฉัน รายล้อมไปด้วยเพื่อนๆ อบอุ่นแบบนี้ดีจังเลยนะคะ
วันแรกพักโรงแรมหลักแล้วเดินทางเรือไปเที่ยวเกาะ ถ้าไม่ได้ไปรอบนี้ ก็ต้องรอพรุ่งนี้ คาบุรากิบอกว่าจะมาประมาณช่วงเที่ยง แต่เรือออกเช้า
ตอนแรกสาวๆก็รอไปพร้อมกับคาบุรากิและเอ็นโจ จนกระทั่งทุกคนได้อ่านเมลล์ของตัวเอง ต่างก็กระตือรือร้น ท่าทางยินดีกับฉัน แล้วบอกว่ามีธุระนู้นนี้อาจต้องไปเตรียมการที่เกาะนู้นก่อน ทิ้งฉันนั่งรอสองหนุ่มอยู่คนเดียว...
ลางสังหรณ์ฉันคาดเดาว่าไม่คาบุรากิก็เอ็นโจต้องเป็นคนส่งเมลล์นั้นไปแน่ๆ ไม่รู้ว่าคิดจะทำอะไรกันแน่ ฉันกะจะมาเที่ยวเล่นกับเพื่อนๆแท้ๆ... นายสองคนมันแค่ตัวแถมนะ!
ฉันสาปแช่งสองหนุ่มป๊อปอยู่ในใจอย่างดุเดือด โลกก่อนมีข่าวลือกับสองคนนั้นจนไม่มีใครกล้ามาจีบฉัน! มาโลกนี้เรย์กะก็สะกัดดาวรุ่งตัวเอง ประกาศว่าชอบคาบุรากิไม่สนใจใคร พอฉันมาอยู่ในร่างนี้ คาบุรากิดันช่วยสะกัดให้อีก ส่วนเอ็นโจก็มาช่วยเสริม คิดไปแล้วสองคนนั้นเป็นมารขัดขวางฤดูใบไม้ผลิของฉันจริงๆนะคะ!!!
แต่ถึงยังไงฉันชินกับการทำอะไรคนเดียวแล้วล่ะนะคะ ฉันเดินเขี่ยทรายเล่น แล้วสั่งอาหารทะเลมากิน นี่สินะความต่างระหว่างกินแบบสดใหม่จากทะเล ปลามีรสหวานนิดๆกรุบๆอันเป็นเอกลักษณ์ จนรู้ตัวอีกทีก็สั่งเพิ่มมาอีกจานแล้ว
สักพักคาบุรากิก็เมลล์มาว่าเขากับเอ็นโจมาถึงแล้ว แต่พอไปหาก็เจอแต่เอ็นโจ ฉันเลยแอบหนีออกมาเนียนๆ
พอออกมาข้างนอก ฉันก็เมลล์ถามคาบุรากิว่าเขาหายไปไหน ก่อนจะชะงัก
เด็กน้อยหน้าตาน่ารักวิ่งมาหาฉัน อายุน่าจะพอๆกับยูกิโนะคุง ท่าทางเหมือนจะร้องไห้ออกมาอยู่แล้ว มองดูดีๆเด็กคนนี้ยังไงโตขึ้นมาต้องหล่อพอๆกับคาบุรากิแน่นอน
เอ๊ะ หน้าตาเหมือนคาบุรากิตอนเด็กเลยนี่คะ?! นี่คือภาพหลอน? คาบุรากิมีน้องชายแบบลับๆ? หรือว่าเป็นญาติของคาบุรากิ? แล้วทำไมถึงมาที่นี่กันได้ล่ะคะ
"เรย์กะ..."
เด็กผู้ชายคนนั้นพูด ทำฉันชะงัก รู้จักฉันด้วยหรอคะ
"เป็นอะไรไปจ้ะ อยากให้พี่ช่วยอะไรงั้นหรอ" ฉันถามอย่างเอ็นดู
"จำฉันไม่ได้หรอ..."
เด็กน้อยทำหน้าเศร้า ฉันเริ่มเอะใจขึ้นมา หรือว่าเรย์กะในโลกคิมิจะรู้จักกับเด็กคนนี้หรือเปล่านะคะ
"อือ พี่เพิ่งเสียความทรงจำไปน่ะจ้ะ เลยจำได้แค่สิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงไม่กี่เดือนนี้เอง"
เด็กน้อยมองฉันด้วยสายแปลกประหลาด พี่ไม่ใช่คนน่าสงสัยนะ! ไม่ต้องกลัวหรอกนะจ๊ะ
"ว่าแต่ชื่ออะไรหรอเรา"
"มาซายะ คาบุรากิ"
เอ๊ะ? เป็นญาติของคาบุรากิจริงๆงั้นหรอคะ ชื่อก็เหมือนกันด้วย บังเอิญจังเลยนะ เป็นเรื่องปกติในมังงะหรือเปล่านะ
"มาซายะคุง ชื่อเหมือนเพื่อนพี่เลยนะ"
"ไม่ใช่เพื่อน! เป็นคู่หมั้นนะ!!!"
"เอ๋ รู้เรื่องคาบุรากิคุงด้วยงั้นหรอจ๊ะ"
ฉันถามอย่างยิ้มแย้ม เด็กๆนี่พูดอะไรก็ดูน่ารักไปหมดเลยนะคะ
ทำไมมาซายะคุงทำหน้างอลๆจนแก้มป่องล่ะ พี่ทำอะไรผิดหรือเปล่า แต่ว่า... อือ หน้ามุ่ยๆนี่น่ารักไปแล้ว เลือดกำเดามายาพุ่งเลยค่าาา
"ว่าแต่นะ เรียกชื่อฉันอีกทีได้ไหม"
"มาซายะคุง"
ฉันพูดให้ มาซายะคุงทำตาเป็นประกาย แล้วอ้อนให้เรียกชื่ออีกหลายครั้ง ท่าทางดีใจเอามากๆ เห็นมาซายะคุงมีความสุข ฉันก็เป็นปลื้ม เด็กๆนี่น่ารักจังเลยนะ
วันนี้ทั้งวันฉันก็อยู่กับมาซายะคุง พาไปเล่นนู้นนี่ด้วยกัน มาซายะคุงดูตื่นเต้นมีความสุขเป็นเด็กสมวัย ทั้งๆที่ตอนทำหน้านิ่งดูเคร่งขรึมทรงอำนาจ แต่พอยิ้มแล้วเหมือนทำโลกทั้งใบสว่างไสวไปหมดเลยนะ เรย์กะโลกคิมิดอลรู้จักเด็กคนนี้แล้วไปชอบคาบุรากิได้ไงนะ ถ้าหมั้นกับมาซายะคุงอาจจะดีกว่าก็ได้นะ หรือว่ากินเด็กมากไป เสี่ยงผิดกฎหมายหรือเปล่า... แต่รออีกสักพักก็น่าจะถูกกฎหมายแล้วนี่ หรือเรย์กะโลกคิมิดอลไม่ได้ชอบเด็กกันนะ
พอฉันถามว่าตัวฉันรู้จักกับมาซายะคุงได้ยังไง รู้จักกันเมื่อไหร่ มาซายะคุงก็ทำหน้าบูด อือ พี่ขอโทษจริงๆ พี่ไม่ใช่เรย์กะจากโลกนี้นี่นา...
จนถึงตอนเย็นคาบุรากิก็หายไปไม่ยอมเมลล์กลับมาซะที แถมข้างนอกฝนตกด้วย จะเป็นอะไรหรือเปล่านะ...
ฉันเตรียมร่มและเปลี่ยนชุดพร้อมออกตามหา แต่ระหว่างทางโดนมาซายะคุงขัดขวางอย่างหนักแน่น แล้วบ่นว่าอย่าทำให้ตัวเองเป็นหวัดสิ ฉันเลยลูบหัวอย่างเอ็นดู
พอฉันจะให้คนไปตามคาบุรากิแทน เพราะโดนมาซายะคุงติดหนึบกลัวฉันหนี มาซายะคุงก็บอกว่า "ฉันก็อยู่นี่ไง!" แหม ชื่อเหมือนนี่ล่ะเนอะ
ฉันไปถามเอ็นโจ เขามองมาซายะคุงแล้วยิ้มแปลกๆให้ฉัน ก่อนจะบอกว่าไม่ต้องเป็นห่วงหมอนั่นหรอก เพื่อนนายหายไปทั้งคนนะ! ติดต่ออะไรก็ไม่ได้ ไม่รู้ว่าตอนนี้ไปอยู่ที่ไหน ยังมาใจเย็น พูดอะไรแบบนั้นออกมาได้ยังไง!!!
ฉันมองมือถือของตัวเองอย่างกังวล ถ้าหายไปนานขนาดนี้คาบุรากิน่าจะเมลล์บอกมาแล้วนะคะ...
หายไปไหนกันนะ...
-------------- (จบตอน 45) -------------
มาซายะคุงงงง เป็นไรไปน่ะลูก ~
เออ กูก็เชียร์อุลฮิเมะ พูดถึงแล้วยังเจ็บกระดองใจไม่หาย แถมอิจิลูก็ไปแล้ว สัสเด้ยยยยย
ว่าแต่ทำไมพวกมึงมาคุยเรื่องบลีชในกระทู้โตเกียวกูลวะ 5555555555555555555
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด หน้าแหก เก็บเศษหน้าแพพ
กูก็ว่าอยู่ รีเฟรชกระทู้นั้นแล้วข้อความกูไม่ขึ้น นึกว่าเป็นที่เน็ตกู ที่แท้ตอบผิดห้อง เด๋อเลยกู 5555 //ไหว้ย่อรอบทิศแล้วเดินออกไปแบบเขินๆ
>>662 ขอสักนิด ถถถถ
ยูกิโนะ: อะ รอดด้วยล่ะ
ชูสุเกะ: สมกับเป็นพวกบ้าพลังล่ะน้า~
คาบุ: จำไว้เลยนะพวกนาย!!!
เรย์กะ: ลำบากหน่อยนะคะ ท่านคาบุรากิ
คาบุ: หล่อนน่ะเงียบไปเลย! พวกก๊อบลินน่ะงั้นๆล่ะ แต่เซอร์บิรุสของเธอดันไปร่วมมือกันพวกนั้น ทำเอาเกือบตาย ยัยคนทรยศ!!
เรย์กะ: ก็บอกแล้วไงคะว่า ปอมเปอร์เรเนียนต่างหาก ไม่ใช่เซอร์บิรุส... ก็กำแพงน้ำแข็งมันหนาไปหน่อยเลยไม่ค่อยมีสัญญาณควบคุมหรอกน่า~
คาบุ: โกหกชัดๆ!
ชูสุเกะ: รอดมาได้ก็ดีแล้วน่า อย่าตำหนิคุณคิโชวอินซิ คุณคิโชวอินยังเลเวลน้อยอยู่เลย ถึงต้องมาช่วยเก็บexpนี่ไงล่ะ
คาบุ: ....... พอๆๆ ไม่เอาแล้ว วันนี้พอแค่นี้ เลิกๆๆ กลับเมือง!
ชู: อื้อ ช่วยไม่ได้ล่ะนะ ใช้ใบวาร์ปกลับกันเถอะ
ยู: อันนี้หนึ่งใบวาร์ปกลับเมืองให้คุณพี่เรย์กะฮะ
เรย์กะ: ขอบใจนะจ๊ะยูกิโนะคุง
ยู: ใบนี้ของผม แล้วก็ใบสุดท้ายของท่านพี่~
คาบุ: หะ แล้วของฉันล่ะ?
ยู: เอ๋~ เราเหลือใบวาร์ปแค่3เองนี่น่ะท่านพี่ พลาดซะแล้วซิ! นี่มันผิดแผนนี่นา
คาบุ: อะไร? ผิดแผนอะไรกัน...
ชู: อืม ตอนแรกก็กะว่าพ้นฝูงมอนสเตอร์เมื่อกี้ก็จะมีวาร์ปกันครบสามคนแล้วแท้ๆ... ทำยังไงดีล่ะ?
คาบุ: วาร์ปครบสามคนอะไร ที่นี่มีสี่คนนะเฮ้ย!?
เรย์กะ: ถ้าไม่วาร์ปก็ต้องเดินกลับซินะคะ จะปล่อยให้ท่านคาบุรากิเดินคนเดียวคงดูไม่ดีแหงๆ
ชู: ปาร์ตี้เดียวกันก็ต้องไปด้วยกันล่ะนะ
คาบุ: แน่นอน! ถ้าวาร์ปไม่ได้ก็เดินกลับเมืองกันเถอะ!
ยู: แต่ป่านี่ใช้เวลาหลายคืนนะฮะกว่าจะถึงเมืองหลักได้น่ะ มอนสเตอร์ก็ชุมด้วย อันตรายจะตายไป
ชู: นั่นน่ะซิ... อืม ก็ช่วยไม่ได้ล่ะนะ ยูกิโนะ
ยู: ฮะ?
ชู: เพื่อความปลอดภัยแล้ว ก็คงต้องบังคับมาซายะวาร์ปกลับเมืองแล้วล่ะนะ~
คาบุ: ....... หะ? หา? เอ๋? บังคับวาร์ป? มีด้วยเหรอ? ... เฮ้ เดี๋ยว! ชูสุเกะ! นายจะทำอะไรน่ะ!? ยิ้มแบบนั้นโคตรน่ากลัวเลย! หยุดเลยนะเฮ้ย! อย่าเข้ามา! ... ยูกิโนะอย่าล็อกแขนฉันเซ่!! คิโชวอินมาช่วยกันหน่อย เอามือปิดตาทำไม!?
ชู: ทนเจ็บนิดหน่อย แล้วเดี๋ยวไปรับที่โบสถ์นะมาซายะ~
คาบุ: กลับไม่เอาแบบนี้ซิว้อยยย!!!!
ขอโทษนะไซซายะ 555555555555
ตอนนี้มาซายะให้อารมณ์แบบยอดนักสืบจิ๋วเวลาปิดบังตัวเองแหะ55
>>683 บังคับวาร์ปอะไร๊ ทำไมพวกนายโหดร้ายกับไซซายะน้อยๆแบบเนร้ 555555555555555555555555
ทีหลังก็เตรียมตัวซื้อใบวาร์ปกลับเมืองให้พร้อมเซ่ อย่ามัวแต่ขนเงินไปซื้อโพชั่นหมด แต่ตายแล้วกลับเมืองมันเสีย exp นี่นา ไม่เท่ากับว่าที่เก็บมาเมื่อครู่นี้สูญเปล่าหรอกเหรอ 5555555555555
>>687 เห็นปาร์ตี้แบบนี้ กูก็คิดฟีลฮาๆแบบเกม rpg สมัยเก่าๆ ที่เดินเรียงกันไปเป็นขบวน แล้วพอเพื่อนในตี้ตายก็จะขึ้นสถานะโลงศพให้แบกกันไปจนกว่าจะหาที่ชุบได้หรือไม่ก็ถึงเมืองอะไรแบบนี้ สมมติว่าสี่คนนี้ออกจากเมืองครั้งแรก เรย์กะที่เลเวลน้อยสุดติดพิษตายคนแรก ขึ้นสถานะโลงศพ ยูกิโนะที่เลเวลน้อยเหมือนกันก็ตายตาม ชูสุเกะชักขี้เกียจเดินเลยสำออยตาย ไม่แคร์เรื่องเสีย exp เพราะเลเวลยังน้อยอยู่เดี๋ยวก็เก็บใหม่ได้ เหลือมาซายะที่เป็นหัวตี้อยู่คนเดียว ต้องลากโลงศพสามโลงกลับเมืองไป 555555555555555555
>>672-673 กรี้ดดดด มึงงง โม่งทะลุมิติมาแล้ว *กระโดดกอด* มาซายะฟินไปเลยล่ะสิ มาตรฐานที่เรย์กะปฏิบัติต่อเด็กดีกว่าวัยเดียวกันอย่างเทียบไม่ได้ เรย์กะซื่อเหลือเกิน มาซายะบอกตรงๆขนาดนี้ยังไม่รู้ไม่เอะใจ แรงกล้าประดุจตอนหักธง
>>683 มึงงงงง อย่าทำร้ายมาซายะ 5555555555 ไม่สิ กูไม่ควรขำ แต่ก็ฮา โคตรน่าสงสาร โดนขังในกรงไม่พอ ยังจะโดนฆ่าส่งกลับโบสถ์ สองพี่น้องเอ็นโจรังแกไซซายะกันแบบไม่ปราณี
>>688 เป็นหัวตี้ที่โคตรรันทด
แม่งโคตรโหดร้ายกับไซซายะ 555
>>672-673 ฟิคคู่หู โลกคิมิดูแฟนตาซีจริงๆ 55555 โอ้ย บากะรากิกลายเป็นเด็กน้อยไปแล้ว อ่านแล้วเอ็นดูตามเรย์กะ
>>694 อยากเห็นคันตะคุงเอาของเอาอาหารเอาโพชั่นมาให้เรย์กะ สนิทสนมกับเรย์กะสุดๆแล้วเอ็นโจเห็นจัง 555 ศัตรูคนนี้น่ากลัวอยู่นะ ทั้งบ่นอยากเจอเรย์กะให้วาคาบะฟัง ทั้งพูดคุยเล่น แถมตั้งชื่อโคโรเน่ให้อีก ล่าสุดพาสาวแอบเข้าห้องมาแล้ว อายุไม่ห่างกันมาก ถ้าจีบจริงอาจจะติดก็ได้
เรย์กะตอนใหม่มาแล้วนะ ไปรับชมได้
อาจจะหมายถึงดิบตอนใหม่ล่ะมั้ง
>>696 คันตะยัดเยียดโพชั่นให้เรย์กะแล้ว ยูกิโนะก็เข้ามา
ยูกิโนะ: คุณพี่เรย์กะไม่จำเป็นต้องใช้โพชั่นหรอกนะฮะ ผมเป็นฮีลเลอร์ส่วนตัวของคุณพี่เรย์กะนี่นา~... เอ หรือว่าผมจะไม่มีประโยชน์มากพอนะเลยต้องพึ่งโพชั่น... ขอโทษนะฮะคุณพี่เรย์กะ...
เรย์กะ: ไม่ใช่แบบนั้นนะยูกิโนะคุง! อย่าทำหน้าแบบนั้นซิ ฮีลของยูกิโนะคุงเหลือเฟือเลยล่ะจ้ะ คราวก่อนพี่ไม่ต้องใช้โพชั่นเลยนะ!
ยูกิโนะ: จริงเหรอฮะ?.... ดีใจจัง!
ชูสุเกะ: งั้นโพชั่นพวกนี้รับมาแล้วก็ไม่ได้ใช้ล่ะซิ
ยูกิโนะ: ไว้ขายต่อให้ท่านพี่มาซายะก็แล้วกันฮะ ... อะ จริงซิ
ขอบคุณสำหรับน้ำใจอันท่วมท้นนะฮะคุณคันตะ~
>>700 ก็กะบอกหลังเที่ยงอยู่นะ อย่างน้อยๆถ้ากูเป็นคนบอกเอง แต่บางทีก็มีคนอื่นมาช่วยบอกแหละ อันนี้ยังโอเคที่ไม่มีแปลไทยถึงที่จริงกูอยากให้วันไหนๆก็เที่ยงก็เหอะ แต่คือออออ ถึงใครก็จามที่จะมาแจ้งข่าว เอาแค่ครั้งดีแบบ 8.16 มันก็คาบเกี่ยวเวลาโม่งแปลมากเลยนะมึง ต่อให้เคยบอกว่าหลัง 8 โมงถ้าไม่โพสคือวันนั้นไม่มา แต่คือมันกระชั้นไปว่ะ เผื่อมีดีเลย์อะไร ต่อให้วันที่ไม่มีแปลไทยมาลงก็เว้นห่างหน่อยก็ได้นะกูว่า
ส่วนถ้ากูจะโพสแจ้งคือขอเลือกหลังเที่ยงทุกวันแหละ
ไม่มีใครคุยดิบเลยแฮะ เปิดประเด็น(สปอยล์)เอง
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ท่านพี่พาเรย์กะซามะกับริรินะออกไปกินข้าวข้างนอก และแน่นอนว่าพ่วงอิมาริไปด้วยเพราะที่จริงนัดกันก่อนไว้แล้ว(...หืม?) มีพูดถึงรุ่นพี่โทโมเอะที่ตอนนี้อยู่มหาลัยซุยรันนิดหน่อยกับสองหนุ่มด้วย โดนอิมาริแย้บๆถามว่าสนิทกับสองคนนั้นรึเปล่าแต่ตอบกลับว่าสนิทกับยูกิโนะคุงแทน โถ...
.
.
.
.
.
.
จบสปอยล์
>>706
ขอแสดงความเห็น
.
.
.
.
.
.
.
.
.
แสดงว่าท่านพี่แอบสอดส่องเรย์กะตลอดเวลาเลยนะเพราะแอบถามแบบนี้ (ลืมไปพี่เรย์กะเป็นซิสคอลนี่ อั๊กก!!//โดนวัตถุลึกลับปาใส่หน้า) ไม่รู้ว่าระหว่างเอ็นโจกับท่านพี่ใครสตอกเกอร์เรย์กะได้น่ากลัวกว่ากันแล้ว เรย์กะก็เลี่ยงตอบเนียนเป็นยูกิโนะไปซะงั้น (ปานนี้คุณเธอยังไม่ยอมรับว่าสนิทกับไอ้สองหน่ออีกหรอ)
.
.
.
.
.
.
จบสปอยล์
>>706
.
.
.
.
.
.
.
ที่ถามเรื่องสนิทกับเอ็นโจมั้ยคืออิมาริน่ะ พี่แกบอกเห็นเอ็นโจตอนไปดูโอเปร่ารอบแรก
ตอนนี้ที่อิมาริกำลังคุยเรื่องเจอโทโมเอะ ท่านพี่ก็มาขัดเปลี่ยนเรื่อง คงยังจำได้ว่านี่เป็นรักแรกของเรย์กะ น่าร้ากกกก
ในที่สุดเรย์กะก็เริ่มรับรู้ถึงความรักที่ริรินะมีให้ ถถถ ริรินะเริ่มคลุกวงในได้อีกว่าเรย์กะสนิทกับประธานนักเรียนคนก่อน กูว่าในอนาคต ความสัมพันธ์ของpivoineกับสภา นักเรียนกลุ่มในและนอก อาจจะมีริรินะเป็นแกนนำปฏิวัติ ถถถ
.
.
.
.
.
.
.
>>707 ต้องจุดมั้ย แต่มันไม่ได้สปอยนี่หว่า จุดๆแม่งไปก่อนละกัน
.
.
.
.
กูว่าเอ็นโจสตอล์กเกอร์ได้น่ากลัวกว่า ท่านพี่จะเอาใจใส่เรย์กะก็ไม่แปลกเพราะเป็นน้อง แต่อีตานี่เป็นแค่คนเคยเห็นหน้ากัน แต่เสือกไปสอดส่องรู้ทุกเรื่อง กินข้าวหมดจานยังรู้ ขนาดไม่ได้นั่งด้วยกันนะนั่น 5555555555555555
ถาม/ชวนวิเคราะห์เกี่ยวกับดิบ (สปอย) เพิ่งไปอ่านมาเมื่อกี๊
.
.
.
.
.
.
.
กูสงสัยว่าทำไมอิมาริถึงชวนคุยเกี่ยวกับคาบุรากิกับเอ็นโจ แล้วถามเรย์กะขึ้นมาว่าสนิทกับสองคนนั้นรึเปล่า คือถามเองเพราะสงสัย/นึกขึ้นมาได้ถามลอยๆ/เตี๊ยมกับท่านพี่ไว้ แต่ท่านพี่ก็ดูไม่ใช่คนที่จะยืมมือคนอื่นให้สืบ(โดยเฉพาะยิ่งถ้าเป็นอิมาริแล้ว555)
แล้วก็อีกตอนคือพอคุยเรื่องโทโมเอะค้างอยู่ แล้วอิมาริกำลังจะพูดว่า พอพูดถึงโทโมเอะแล้ว ใช่ที่คาสึมิ...(แฟนโทโมเอะ) แล้วโดนท่านพี่ตัดบทนี่คืออะไร ไม่อยากให้พูดถึงแฟนรักแรกน้องสาวต่อหน้า??
.
.
.
.
.
.
กูอยากลงฟิค แต่มันเป็นฟิคยูริเพียวๆเลยอ่ะ ในที่นี่รับกันได้มะ คู่เอ็นโจ(ญ)กับเรย์กะ(คิมิดอล) กูเขียนคู่อื่นนอกจากคู่นี้ไม่สำเร็จว่ะ พอจะไปเขียนทีไรเหมือนโดนสะกดจิตให้กลับมาหาจอมมารทุกที ถถถถถถถถ
Ky เห็นทวีตข่าวหนัง Jumanji ภาคใหม่จะมาสิ้นปี
แล้วนึกถึงตอนที่เล่นบอร์ดเกมในงานวันเกิดยูกิโนะ ถ้าสี่คนนี้เปลี่ยนมาเล่นเป็นแนว Jumanji ต้องบรรลัยแน่ๆ (หมายถึงคาบุรากิ : ลูกแฝด, ยึดทรัพย์, ล้มละลาย โอ๊ย 5555)
เผื่อไม่รู้จัก Jumanji มันเป็นหนังเก่า เกี่ยวกับบอร์ดเกมแฟนตาซีที่ทอยลูกเต๋าลงช่องไหนๆก็มีข้อความอีเว้นท์ขึ้นมา และอีเว้นท์สุดแฟนตาซีนั้นจะเกิดขึ้นในโลกจริงต้องเอาตัวรอดจนจบเกมให้ได้
ว้าย คุยอะไรกันคะเนี่ย เด็กอย่างกูเกิดไม่ทันเลยค่ะ ไม่รู้จัก //มองพวกแก่ๆในกระทู้ด้วยสายตาอ่อนโยน
แปลตอนใหม่มาแล้ววว ขอบคุณโม่งแปลนะคะ สงสารจอมมารท่านเรย์กะเรียกว่าตัวซวย55555555555555
ขอบคุณโม่งแปลลล วันนี้มีกำลังใจสอบล้าวววว
คำสาปหนึ่งบรรทัดย้ายจากจอมมารไปไซซายะแล้วววว
แปลไทยมาละ ขอบคุณโม่งแปลจ้า
เอ็นโจเดินมาชมว่าสวยกูมั่นใจว่าไม่ได้ชมกิโมโนแน่ๆ แต่ชมคนใส่อยู่ แหม่ มีเนียนเรียกชื่อด้วย แม้จะพูดในนามแม่คนอื่นเขาก็เหอะ แล้วก็พูดถึงเรื่องสยองๆไม่ให้เขาไปชมซากุระ จะให้เขาอยู่กับตัวเองล่ะสิท่า ฉันรู้แผนนายนะ ถถถถถถถ
ท่านเรย์กะออกตัวว่าไม่ใช่คนตะกละ กูม่ายเจื้ออออ เห็นฟาดเอาๆ คำเดียว อีกนิดเดียว แต่ก็หมดเกลี้ยงทั้งนั้น แถมมีแต่แป้งๆอีกต่างหาก
กำลังยิ้มๆโมเมนต์แซวกันอยู่ดีๆ สะดุดกึกทันควัน ศพจากต้นซากุระลุกขึ้นมาแล้วว้อยยย ในที่สุดก็ปะทะตรงๆจนได้
ปล.อ่านๆมาถึงเอ็นโจตีมือยุยโกะที่มาควงแขนแล้วกูนึกว่านางกำลังล้วงเข้าไปใต้เสื้อเพื่อลวนลามฮียังไงไม่รู้ดิ 5555555
แปลตอนใหม่ออกแล้ว ตอนที่เราจะฟินดันมีมารมาขวางแต่ฮาตรงเอ็นโจกับเรย์กะคิดตรงกันเรื่องศพใต้ต้นซากุระ (ทำไมคิดแต่เรื่องสยองๆย่ะ!!) กับเรื่องการกินของเรย์กะ แสดงว่าเอ็นโจไม่ชอบใจที่ยุยโกะมาเกาะแขนมีการตีมือด้วยเหมือนบอกเป็นนัยๆว่า "ปล่อย" แถมมีแนะนำว่าเป็น "ญาติ" เน้นๆ ไม่บอกว่าเป็นว่าที่คู่หมั้นด้วย ถ้ามองแบบติดฟิตเตอร์แบบว่า "ท่านเรย์กะงอนท่านเอ็นโจที่ให้สาวมาเกาะแขนเลยเดินหนีออกไป รักสามเส้า!!"
ขอบคุณโม่งแปลลลล \\(^-^)//
ชอบเวลามีอีเว้นทแบบนี้จัง สนุกดี. ตอนนี้บอกได้เลยว่าเอ็นโจนี่แฟนพันธุ์แท้เรยกะมากก. รู้ใจเค้าทุกอย่าง ชอบอะไรเกลียดอะไร 555
ยุยโกะนี่มาอย่างหลอนนน. เรยกะหนีได้น่ารักมาก. เอ็นโจเอ็งจะขมวดคิ้มทำไม. จะให้เค้ายืนดูเอ็งควงแขนกับสาวอื่นไปเรื่อยๆเรอะ! มีดีแค่สต๊อกเกอรจริงๆ พูดไปนี่ก็เชียรเอ็นโจนะ. แต่รำคาญบางที. คิดว่าเวลาว่างของแกคือนั่งมองเรยกะแหง ที่รร.
อ่านไปอมยิ้มไปกับโมเมนต์แซวกัน แล้วชะงักตอนบอสโผล่ นึกว่าจะให้ปลาซิวปลาสร้อยไมฮามะมาให้ฟาร์มเลเวลแบบปีที่แล้วซะอีก ว่าไปเอ็นโจยังไม่ได้สวนกลับสองครั้งแล้วนี่นะ ครั้งแรกยอมให้ ครั้งนี้โดนขัดจังหวะซะก่อน
ที่อ.ฮิโยโกะแกเลือกใช้ตอนนี้เป็นตอนเปิดตัวมาให้ยุยโกะคุยกับเรย์กะเพราะเรื่องศพที่ฝังอยู่ใต้ต้นซากุระรึเปล่าหว่า ทั้งเอ็นโจและเรย์กะคิดเหมือนกัน แถมย้ำหลายรอบถึงศพและซากุระที่ดูดเลือดจากศพด้วย ไอ้เรื่องใต้ต้นซากุระมีศพฝังอยู่ มาจากนิยายที่โม่งแปลพูดไว้อ่ะ ตัวเอกในนิยายมองต้นซากุระที่ออกดอกสวยงาม แทนที่จะชื่นชมกลับรู้สึกกลัว เป็นความงามที่มีเบื้องหลังน่าขนลุก
แถมตอนต้นพูดถึงสีย้อมกิโมโนสีแดงด้วย คือ...เมื่อก่อนญี่ปุ่นก็เอากิ่งกับดอกซากุระมาย้อมผ้าน่ะ เลยมีนิทานพื้นบ้านประมาณว่าสีแดงที่เห็นในกิโมโนไม่ได้มาจากซากุระ แต่มาจากเลือดที่ต้นซากุระดูดไปเก็บไว้ต่างหาก
>>736 เออ อีกอย่าง ซากุระมันมีความหมายเชิงสัญลักษณ์ถึงฤดูใบไม้ผลิ การเปลี่ยนแปลงก็จริง แล้วก็มีความหมายเชิงลบในแง่ของ การจากลา ความไม่ยั่งยืน ความไม่มั่นคงด้วย เพราะซากุระบานได้ไม่กี่วันก็ร่วงโรยแล้ว เป็นดอกไม้ที่มีรอยต่อระหว่างฤดูหนาว(ความตาย ความเศร้าหมอง)กับฤดูใบไม้ผลิ(การเจริญเติบโต) ให้ความรู้สึกเศร้าพอสมควร ญี่ปุ่นชอบเสพความงามปนความเศร้าอยู่ด้วยนี่นา จากในวรรณกรรมทั้งหลายอ่ะ
>>736 >>737 กูอ่านแล้วหลอนมากกกก กรี๊ดดดด ดีนะที่เช้าแล้ว อะเหื้อออออ /กางแขนรับแสงแดด
ไม่รู้ทำไมอ่านตอนเอ็นโจตีมือยุยโกะเบาๆแล้วรู้สึกแบบเฮ้ย สนิทกันจังเลย คิดว่าไม่ใช่ตีให้ปล่อยหรอกเพราะถ้าจะให้ปล่อยก็คงแนวขยับแขนออก หรือทำเป็นเดินอะไรไปที่ดูเนียนๆและสุภาพกว่าเป็นผู้ชายไปตีผู้หญิง ทำไมรู้สึกเหมือนหยอกกันเล่นยังไงก็ไม่รู้วววว หยอกๆปรามๆ แต่ก็ต้องสนิทอะระหว่างชายหญิงถึงจะมีโมเม้นตีมงตีมืออะไรกันได้ นี่มันอะไรรรรรรกัน!!
>>738 ฉากตีมือ กูนึกถึงพวกสาวใหญ่ในชุดกิโมโนหรือพวกมาม่าซังร้านเหล้า ถูกลูกค้าชีกอลวนลามจับนั่นจับนี่ว่ะ ถึงไม่ชอบใจแต่จะไปโวยตรงๆก็ไม่ได้ ต้องใช้จริตมารยาหญิงดึงออกเอง แต่ก็ต้องทำในลักษณะหยอกล้อทีเล่นทีจริงด้วย เดี๋ยวเสียลูกค้า 55555555555555
แต่จริงๆเอ็นโจกับยุยโกะก็สนิทกันแหล่ะ ญาติกันนี่นะ แถมเห็นกันมาตั้งแต่เล็กแต่น้อยด้วย จะหยอกกันเล่นก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร
ขอบคุณโม่งแปลมากกกก ตอนนี้นี่อ่านๆมาเพลินๆเค้ากุ๊กกิ๊กหยอกล้ออยู่ดีๆก็มีมารมาผจญละแบบพอเจ๊แกถามว่า"หึงเหรอ"นี่ก็ตอบแบบ"ยังไงกันนะ"นี่คืออะไร!! แล้วไอ้ตีมือปปุปุนี่คิดถึงฉากแฟนแนะนำเพื่อนแล้วตีมือปุปุให้สนใจอย่างอ่อนโยนอ่ะ ฮือออออ พอท่านเรย์กะหนียังจะมาขมวดคิ้วอีก ใครเค้าจะอยู่ดูภาพแบบนี้ยะ!!
ขอบคุณโม่งแปลค่า
จอมมารโผล่มาหลังเรย์กะโดนฝากฝังและยัดเยียดหนุ่มๆคนอื่นมาทันทีเชียวน้า
ไอ้ตอนชมชุดด้วยรอยยิ้มเลศนัยนี่ไม่ใช่ว่าเขายิ้มแบบหลงใหลรึเปล่าคะท่านเรย์กะ //ขยับแว่นฟิลเตอร์
แล้วก็ยังไปแหย่ให้เขากลัว เรย์กะก็เอาคืนด้วยเรื่องคาบุ เย้าแหย่กันไปมา น่าร้ากกกก
รู้ทั้งเหตุที่ไม่ชอบซากุระราตรีแลัชอบกินซากุระโมจิสมเป็นจอมมารจริงวุ้ย
ส่วนยุยโกะโผล่อย่างกะบทนางร้ายหลังข่าวค่ำ คนเขาคุยกันอยู่แล้วแทรกมาควงมาซบไหล่ หน็อยแน่
ดูเอ็นโจตกเป็นเบี้ยล่างฝ่ายนั้นจัง ดูทำไรไม่ได้เลย
ขอบคุณโม่งแปล~
ตอนนี้ยุยโกะน่ากลัวมากอะ ตั้งแต่ตอนยื่นมือมาละ กูนี่นึกภาพเป็นมือขาวๆซีด ๆ ยิ่งก่อนหน้านี้พูดเรื่องศพอยู่อีก ศพคืนชีพมาหลอนแล้วไง โอ้ยยย ตาแม่งไม่โฟกัสอีก กูกลัวจริงๆแล้วนะเนี่ย
Ky หน่อยนะ เหมือนจะเคยมีทามไลน์ของท่านพี่ด้วยรึเปล่านะหาไม่เจออ่ะ หรือไม่มี ช่วงนี้เบลอๆค่ะ แฮ่
กรี๊ดดดด ขอบคุณโม่งแปล // ตอนนี้เรย์กะปะทะยุยโกะแล้ววว! กูอยากจะบอกว่าโมเมนต์เดียวกับตอนไมฮาระ (ชื่อถูกเปล่าวะ?) จิกอ่อยจักรพรรดิเลย แบบไม่ดูอารมณ์ท่านเรย์กะแม้แต่นิด ฝ่ายโน้นก็ส่งอารมณ์ส่งสายตาจิกอย่ามายุ่งผู้ชายของฉัน กอดคอจับมือสารพัด อีท่านเรย์กะก็ไปซะที ไปทั้งคู่ ขออยู่เงียบๆ และขอกินเยลลี่ต่อ โถ ขนาดเอนโจ้ยังมาขวางเวลากินสุนทรีย์เลยนี่นะ // นานๆ ทีได้มาคอมเมนท์ตอนเช้า ดีใจ ปล. กูง่วงมาก พิมพ์ไม่รู้เรื่อง
กูหงึดหงิดเอ็นโจชิบหาย ตอนยุยโกะบอกว่าหึงหรอ ก็ไม่ปฏิเสธ ทำตัวไม่ชัดเจน ดูสนิทสนมสวีทกับว่าที่คู่หมั้นต่อหน้าสาวที่ชอบนี่นะ ฮือออ กูเป็นเรือเอ็นโจนะ เชียร์แต่ต้น แต่บางทีก็อ่อนใจเหลือเกิน
ทั้งปัดปฏิเสธไม่ได้ เอาแขนออกไม่ได้ ชีคอแห้งก็ต้องรีบไปเอาน้ำมาถวาย
กูรู้สึกว่ามันต้องสาเหตุที่เอ็นโจปฏิเสธยุยโกะไม่ได้สักอย่างจริงๆแฮะ อย่างที่ใครเคยพูดถึงทฤษฎีติดหนี้บุญคุณ เลยต้องตามใจยัยนี่ทุกอย่างดูเข้าเค้าอยู่นะ หรือไม่ก็ถ้าขัดใจยุยโกะอาจจะโดนฟ้องพ่อแม่ เป็นปัญหาในหมู่ญาติ? (นึกภาพญาติๆเป็นพวกมนุษย์ป้าไปละ ถถถ)
กรี๊ดดดด ตอนใหม่ขอบคุณโม่งแปลลล
พออ่านที่ท่านเรย์กะคุยกับครอบครัว(ลบมาซายะ)คาบุรากินี่สัมผัสได้ถึงความเอ็นดูของทั้งสองคนนั้น ในใจนี่ตะโกน งานหมั้น งานหมั้น งานหมั้น มันต้องมีแน่ๆเลยค่ะ ท่าทางอยากได้ท่านเรย์กะเป็นลูกเหลือเกิน//แจวเรือท่านคาบุรากิ ต่อมาท่านเรย์กะยังพูดถึงว่าเริ่มเทศกาลยัดเยียดลูกชายแบบไม่เนียนแล้ว เราก็ยิ่งมั่นใจ ครอบครัวคาบุรากิเล็งเรย์กะแน่แล้ว55555555 เราจะรอติดตามความสัมพันธ์คู่หูคู่ฮาคู่นี้ต่อไปว่าจะพัฒนายังไง*โบกป้ายไฟ*
อีกแปปมาเจอท่านเอ็นโจ คุยกันมุ้งมิ้งน่ารักละเกินนนนนน*กุมอก* เป็นอะไรที่สมกับแท็กโชโจในที่สุด/ปาดน้ำตา นี่ต้องแล้งโมเม้นขนาดไหนที่ขนาดแค่ยืนคุยกันเรื่องซากุระเฉยๆก็มองเป็นฉากสวีทได้ คุยเข้าขากันดีมากเลย นี่ถ้าท่านเรย์กะไม่กลัวเอ็นโจนะ(หรือถ้าตอนเด็กท่านเอ็นโจไม่เผยโฉมหน้าจอมมารแกล้งท่านเรย์กะไป) ป่านนี้น่าจะสนิทกันไปล้าวววว ท่านเรย์กะไทป์ก็เป็นแบบเอ็นโจซะด้วย น่าจะบูชาขึ้นหิ้งเหมือนกับยูกิโนะคุงชัวร์ๆ
ท่านเรย์กะน่าจะด่าว่า อีตาคาบุรากินี่ยังไงยะ บังอาจทำให้ท่านเอ็นโจลำบากคอยเคลียร์ปัญหาให้ อย่างนี้มันใช้ได้ที่ไหน
แต่เรื่องจริงเป็นยังไงเราก็รู้กันดีอยู่ ตอนนี้นานๆหยอกกันทีนี่น่ารักดีต่อใจละเกิน อ่านเอ็นโจยิ้มสนุกสนาน หัวเราะแกล้งท่านเรย์กะ บลาๆๆ หลังจากท่านเรย์กะบรรยายว่ายิ้มขื่นๆมาไม่รู้กี่สิบตอนจนเริ่มสงสัยว่ายิ้มเป็นแบบเดียวรึเปล่า แค่กๆๆ//หยอกเพราะรักนะคะ5555 จอมมารอย่าพึ่งพังคอมพิวเตอร์เรา *-*
จริงๆตอนคุณยุยโกะโผล่มากนี่ให้ความรู้สึกเหมือนหนังผีมาก
มือขาวๆโผล่มากเกาะแขนจากด้านหลัง...บรึ๋ยยยย กลัวแล้วค่ะ อารมณ์แบบว่าค่อยคืบคลานเข้ามาในจังหวะที่ทุกคนกำลังผ่อนคลาย กำลังวางใจว่าแม่งไม่มีอะไรแล้วก็ หมับ จับแขนไว้ กรี๊ดดดด
ข้ามบทสนทนาหึงเหรอกับยังไงกันนะนั่นไป//หมั่นไส้ท่านเอ็นโจมากๆนะจุดจุดนี้ เกลียดคำว่ายังไงกันนะที่สุดเลย ทำไมชอบตอบคลุมเครือๆแบบนี้ล่ะ ฮึ่ยยยย จะเชียร์แหล่มิเชียร์แหล่เพราะท่านเอ็นโจเป็นแบบนี้น่ะแหล่ะ!
ประเด็นมันอยู่ที่ คุณชูสุเกะ*เหยียดยิ้มเยาะเย้ย* ทิ้งคุณยุยโกะไว้อยู่กลางฝูงผู้ชายน่ะสิ
แปลว่าหนึ่งไม่หวงแบบคนรักแน่นอนเพราะไม่งั้นไม่กล้าปล่อยคุณยุยโกะไว้กับผู้ชายแหงๆ
(ถ้าให้ใส่ฟิลเตอร์)แค่ก ท่านเอ็นโจจงใจสลัดทิ้งไว้กับผู้ชายกลุ่มนั้น จะได้มาหาท่านเรย์กะแบบไม่มียุยโกะมาด้วย
สองคือคุณยุยโกะไม่น่าจะธรรมดานะคะ...แบบที่ท่านเอ็นโจกล้าปล่อยไว้กับผู้ชาย ถ้าอ่อนโยนบอบบางตามนั้นจริงๆ ท่านเอ็นโจไม่น่ากล้าทิ้งเพื่อนสมัยเด็ก/ญาติไว้หรอก ยิ่งคาแรกเตอร์เป็นสมาชิกหมู่บ้านคาสโนว่า แค่กๆๆ สุภาพบุรุษด้วยแล้ว ไม่รู้ว่าทำไมถึงทิ้งนางไว้นี่แหล่ะน่าคิด
แต่เรื่องตีเบาๆเนี่ย เราเห็นตาม >>738 เลยว่าดูสนิทกันจริงๆ อารมณ์แบบ ใช้คำว่าตบเบาๆมากกว่ามั้ง แบบ ตบหลังมือเบาๆเรียกให้เขาสนใจน่ะ แล้วแนะนำท่านเรย์กะให้รู้จัก (ซึ่งงงงง เราพิมมาถึงตรงนี้แล้วแค้น นี่หล่อนสร้างโลกส่วนตัวกับท่านเอ็นโจอีกแล้วใช่ม้ายย แล้วกันท่านเรย์กะออกไปเหมือนตอนงานรร.นั่นน่ะ)
ปอลอหนึ่ง. ตอนนั้นใครที่บอกว่าทำไมท่านเอ็นโจไม่แนะนำตามมารยาท วันนี้เขาก็แนะนำแล้วนะ...
ปอลอสอง สตอล์กเกอร์ เอ้ย อยู่ๆโผล่มานี่ความสามารถที่อยู่ในสายเลือดตระกูลหรอ วันก่อนท่านเอ็นโจอยู่โผล่มาจากด้านหลังท่านเรย์กะ(ซึ่งตามหลักแล้วการกระจายข่าวท่านเรย์กะน่าจะแค่ค่อยๆปล่อยข่าวในหมู่ผู้หญิงพวกตัวเอง แต่ท่านเอ็นโจนี่ต้องยืนใกล้ขนาดไหนที่ได้ยินแล้วเดินมาทักต่อทันที แต่ในอีกแง่หนึ่ง ทำไมท่านเอ็นโจถึงจะไปยืนกับสาวๆไม่ใช่มาซายะล่ะ คำตอบจะนำไปสู่ อะแฮ่ม การมีสปายคนนึงในกลุ่มท่านเรย์กะหรือตั้งใจเงี่ยหูฟังท่านเรย์กะจากที่ไกลๆ) แล้ววันนี้คุณยุยโกะโผล่มาหาเจอท่ามกลางคนมากมายในงานเลี้ยงอีกต่างหาก ปรบมือให้คนตระกูลนี้เลยค่ะ
ปอลอสาม ตอนนั้นเจอมาซายะแล้ว ไหงถึงไม่ตัวติดกันต่อล่ะ แบบว่า ทำไมถึงแยกตัวออกมาล่ะ ต่อให้คาบุรากิไปเดินหาเรย์กะก็เหอะแต่มองจริงๆแล้วน่าจะเดินหาด้วยกัน มากกว่าแยกมารึเปล่า คือ...ทุกคนก็น่าจะรู้นะว่าตามหาท่านเรย์กะได้ที่ซุ้มของกิน//โดนสาป
ปอลอสี่ อืมก็...คิดว่าท่านเอ็นโจจะรู้มั้ยวะตอนที่ท่านเรย์กะด่านายไก่โง่ว่าแอบรักเอ็นโจข้างเดียว(แสดงว่าท่านเรย์กะเป็นสาววายหรืออย่างน้อยก็คิดไปในแนวชายรักชายได้นั่นแหล่ะ) พอตอนนี้ โดนเรื่องอิงแอบแนบชิดกับมาซายะเลยร้อนตัวเป็นพิเศษ55555
กรี๊ดว่าจะพิมแปปเดียว ยาวไปละ ไม่ได้มาหวีดในมู้นานเกินไป
วันก่อนพูดถึงอาชีพ RPG ยุยโกะนี่น่าจะเนโครแมนเซอร์มากกว่าเรย์กะกะอีก เป็นบอสด้วย ด่านซากุระราตรี ซัมม่อนศพใต้ต้นซากุระ 555555
ไม่งั้นก็พวกแม่มด ศาสตร์มืด ใช้คาถาหรือน้ำยาหว่านเสน่ห์ควบคุมร่างกายหนุ่มๆให้เป็นสมุนตัวเอง (มีตาไก่โง่เป็นตัวหลัก ถถถถ)
ท่านเรย์กะปกติไม่เคยหนีใครที่ไหนนะ จิกก็จอกมาไม่ได้แคร์ไม่ได้สนใจเท่าไหร่
ขนาดแมวปีศาจยังเอาเป็นเพื่อนได้
แต่พอเจอคุณยุยโกะนี่นางหลีกอ่ะ สยองเกินขีดจำกัด
เพิ่งได้อ่าน รู้สึกว่าเอ็นโจดูจะยอมๆยุยโกะมากยังไงไม่รู้ดิ ตั้งแต่กรณีลาเต้อาร์ทแล้ว มาตอนนี้นางคอแห้ง เอ็นโจก็ต้องไปหยิบมาให้ บริการทุกอย่างเลย ถึงจะบอกว่าเทคแคร์แบบสุภาพบุรุษ(มั้ง)ก็เหอะ แต่มันมีตอนที่เรย์กะบรรยายว่าไม่เคยเห็นเอ็นโจบริการอะไรให้ใครเลย แม้แต่รินเครื่องดื่มก็เหอะ แม้แต่คาบุรากิ เอ็นโจก็ไม่รินชาให้ พอบริการยุยโกะแทบทุกอย่าง กูก็รู้สึกเหมือนฮีเป็นเบี้ยล่างเลยแฮะ สั่งอะไรก็ต้องเชื่อฟัง ทำตาม ไม่มีบิดพริ้ว ถ้าเรื่องนี้อธิบายด้วยทฤษฎีติดหนี้บุญคุณอย่างที่มีคนเคยพูดไว้ในกระทู้ กูว่ามันก็เป็นไปได้อยู่
แล้วก็มาสังเกตอีกอย่างนะ ว่าถ้ายุยโกะจะเอานั่นเอานี่เช่นลาเต้อาร์ทกับเครื่องดื่มตอนนางคอแห้ง นางต้องสั่งเอ็นโจให้ไปเอามาให้นาง แบบว่าไม่ถามด้วยหิวน้ำมั้ย คอแห้งรึเปล่า แต่พอเป็นเรย์กะ เอ็นโจประเคนให้เองถึงที่ เช่นลาเต้อาร์ทและหยิบน้ำมาให้ตอนงานหิ่งห้อย ไม่ต้องพูด ไม่ต้องถามด้วย แปลว่าเต็มใจจะทำให้ การปฏิบัติด้วยมันต่างกันอยู่ แต่การกระทำฮีมันวกวนจังว่ะ กูก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน แต่กูเชื่อว่าทุกการกระทำของเอ็นโจมีเหตุผลอยู่นะ ระดับอ.ฮิโยโกะแล้ว....คงไม่ให้เหตุผลงี่เง่าๆมาหรอกมั้ง 5555555555555555
>>751 กูก็ว่าเอ็นโจตีเพื่อเรียกสติไม่ให้สร้างโลกส่วนตัวอยู่กับฮีว่ะ แบบที่กันคนอื่นออกไปไม่สนใจไยดีเหมือนตอนงานโรงเรียน แถมยุยโกะเองก็ทำตาเลื่อนลอยไม่โฟกัสอะไร ถ้าไม่สวยน่าจะถูกแซวว่าเมาเนื้ออยู่เหรอ ฟีลแม่งได้จริงๆ ของโครตดี อะไรแบบนั้นอ่ะ 555555555555
ที่ทิ้งยุยโกะไว้กับผู้ชายหนึ่งฝูง น่าจะคล้ายๆตอนทิ้งมาซายะไว้กับไมฮามะมั้ง แต่ดันตามมาได้โครตรวดเร็วขัดจังหวะ แต่ยุยโกะเองก็ไม่ธรรมดานะนั่น อยู่กลางวงล้อมผู้ชายได้อย่างเพลิดเพลิน กูว่านางคงชอบเช็คเรตติ้งตัวเองในหมู่หนุ่มๆว่ะ คือนางรู้ตัวว่านางสวย ก็ไปเล่นๆด้วยหน่อยละกันแต่ไม่คิดอะไร
แต่อีตานี่ก็น่าจับมาตีเข่าจริงๆ มายังไงกันนะอะไรของนาย ดูหมาหยอกไก่มาก คนจากหมู่บ้านคาสโนว่านี่แย่โครตๆ
กูว่าไม่น่าเป็นเรื่องติดหนี้บุญคุณอะไรกันนะ แลดูมีความมาม่าน้ำเน่าแรงมาก 555 ถ้าทั่วๆไปในความเป็นจริงคนประเภทนึงที่จะเกรงใจกันทุกรูปแบบ ยอมๆหมดถ้าทำได้ ก็คือคนที่มีผลประโยชน์ให้ฝ่ายเราหรือต้องการผลประโยชน์จากเค้า อันนี้เอาแบบเรียลไลฟ์ไม่มาแนวละครมาเฟียหนี้ชีวิตอะไรแบบนั้นนะ กูว่ากับยุยโกะคงมีผลประโยชน์กันอยุ่ หรือใช้ประโยชน์อะไรได้ และต่างฝ่ายต่างได้ เลยจะรอมชอมกันหน่อย เจอได้ทั่วไปตามวงการธุรกิจ เพื่อนกูยังมีเลยเป็นแฟนกันตั้งแต่เรียน ต่างฝ่ายต่างประนีประนอมยอมๆกัน ไม่ใช่รักนะ แต่แบบทั้งเจ้าตัวทั้งทางบ้านมองละว่าเหมาะกันสุดในเรื่องธุรกิจและสถานะอื่นๆ ถ้าไม่มีใครทั้งคู่ก็แต่งกันซะ เห็นก็มาแนวยอมๆกันเนี่ยปหละ ไม่ใช่คู่เดียวแต่หลายด้วยอะ
>>761 นั่นสิ แต่ก็คิดเรื่องความเป็นไปได้ในหลายๆทางอ่ะ นะ ยังไงซะเรื่องนี้มันก็ติดแท็กโชโจ ก็เลยลองคิดเหตุผลน้ำเน่าๆดูบ้าง ถถถถถถถถถถ
เอาจริงๆกูว่าก็คงแต่งงานทางธุรกิจ ฝั่งยุยโกะให้ผลประโยชน์ได้ ก็เลยต้องเอาใจกันหน่อย ดูเป็นความสัมพันธ์ที่ใจดำดี แต่ก็แฟร์ๆ มีผลประโยชน์เป็นตัวแลกเปลี่ยนทั้งสองฝ่าย กูก็รออ.ฮิโยโกะเฉลยเรื่องนี้อยู่เนี่ย
เห็นเมนท์นึงในแมวดุ้นก็นึกประเด็นนึงขึ้นได้ ทำไมไม่เคยมีใครรู้จักยุยโกะเลยหว่า เรย์กะไม่ค่อยออกงานไม่รู้จักยุยโกะก็ไม่แปลก แต่ว่าคนอื่นๆที่ไปงานเลี้ยงชนชั้นสูงอะไรแบบนี้ก็น่าจะเคยพบกันบ้าง นางก็ดูเป็นสาวสังคมอยู่นะ ก่อนหน้านั้นเก็บตัวเงียบๆไม่ออกสื่อเหรอ หรืองานที่นางไปมีแต่พวกไฮโซระดับ pivoine เท่านั้นที่ไป นักเรียนซุยรันธรรมดาไม่ได้ไป ก็เลยไม่รู้จักนาง
>>767 กูว่าเพราะเรื่องมันเดินในมุมมองเรย์กะไง ที่เราเจอกันก็คืองานที่นางไป ก็เจอแต่คนระดับนาง แล้วนักเรียนซุยรันคนอื่นอาจจารุ้จักยุยโกะก็ได้นะ แค่ว่าเรย์กะไม่ได้ไปได้ยินหรือไปรู้ ก็จะไม่มีโผล่มาให้อ่านในมุมมองหลักของเรื่องซึ่งนางเป็นคนเดินเรื่อง ปาร์ตี้อื่นที่ซุยรันปกติไปกันก็มีชัวร์แต่ว่าเรย์กะไม่ได้เข้าร่วม ก็เลยไม่เจอโผล่มาอะกูว่า มันไม่ใช่เรื่องเล่าในมุมมองบุคคลที่ 3 อะถึงจะเห็นรวม
ก็คงมีคนรู้จักแหละ แต่เรย์กะไปงานแต่ละทีก็ไม่เห็นสนใจอะไร อยากเลี่ยงตลอด ทักทายคุณๆท่านๆคนอื่นตามพ่อแม่แล้วก็ไปหลบอยู่ในมุมของกิน ไม่เคยสังสรรค์กะคนอื่นอะ ถถถ
กูว่าภายนอกถ้าไม่ยึดติดกับ เอ็นโจ เรย์กะหรือเรือเอ็นโจ ยุยโกะไม่ได้ทำตัวเลวร้ายอะไรใส่เรย์กะเลยนะ (แต่จริงที่ว่าออร่าบอสออกจนแอบหลอน 555)
นึกถึงที่มีคนมาบ่นเรื่องยุยโกะในกระทู้ก่อนๆกูนึกว่าจะทำตัวแย่กว่านี้ คือปมเรื่องภายในตระกูลเอ็นโจก็ยังไม่เฉลยด้วยแหละว่ามีตื้นลึกหนาบางอะไรกัน
จากมุมคนนอกแล้วยุยโกะก็สาวสวยบอบบางคนนึง (ถึงอาจจะเฟคก็เถอะ) ส่วนเอ็นโจเป็นคนทิ้งคู่หมั้นตัวเองไว้แล้วไปคุยกับสาวอื่น น่าตีมาก
ยุยโกะจะตามมาประกบก็ไม่แปลกว่ะ ถึงเรย์กะจะดูเหมือนศัตรูหัวใจยุยโกะก็ยังไม่ทำอะไรแย่ๆใส่เลย มีแต่ตามประกบเอ็นโจ ซึ่งจากสถานะก็สมควร...
ก่อนหน้านี้กูเรือหลักเอ็นโจนะ แต่หลังๆกูรู้สึกว่ากูหักคะแนนจอมมารไปเรื่อยๆจนเหลือพอๆกับเรื่ออื่นๆแล้ว ฮึ! งอน.........
ป.ล. ตอนนี้รู้สึกเอ็นโจมาชวนคุยแบบโคตรเนียน แถมเหมือนมีแอบเนียนถามเรื่องของที่เรย์กะชอบอีก 5555
>>771 แต่กูก็แอบคิดนะว่าอ.ฮิโยโกะแกจงใจเลือกฉากซากุระราตรีกับใต้ต้นซากุระมีศพฝังอยู่มาเปิดตัวยุยโกะคุยกับเรย์กะ น่าจะมีนัยยะแฝงถึงเรื่องนี้ คนอื่นเขาก็พูดถึงความสวยงาม เรย์กะเองก็ชอบของสุนทรีย์น่าจะดื่มด่ำไปกับความงามได้ไม่ยาก แต่นี่ดูแหยงๆ บอกว่าซากุระราตรีมันน่ากลัว เป็นความงามที่มีบางอย่างแอบแฝง ยุยโกะโครตให้บรรยากาศสมเป็นบอสจริงๆ เปิด Theme song ยูยูโกะในโทโฮได้เลยนะนั่น 5555555555555555555
>>775 กูก็หนึ่งคนที่ด่ายุยโกะตอนแรกๆที่ออกมานะ แต่ตอนนี้กูก็เฉยๆกับนางละ ในเมื่อนางยังไม่แผลงฤทธิ์เดชก็ยังไม่จำเป็นต้องเกลียดหรืออะไรมากมายกับนาง จะมีปมอะไรกูรอเฉลยอย่างเดียวพอละ ขี้เกียจออกตัวแรง สโลว์ไลฟ์ตามท่านเรย์กะดูของแดก กรี๊ดโมเมนต์ที่มีน้อยนิดไปวันๆดีกว่า เดี๋ยวอ.แกจะคลายปมก็ทำเองนั่นล่ะ
ว่าแต่ใช้ theme ยูยูโกะเลยเหรอ ก็เข้าดีเหมือนกันนะ ยูยูโกะก็เป็นศพที่ถูกฝังไว้ใต้ต้นซากุระเหมือนกัน แถมชื่อคล้ายอีกต่างหาก 555555555555
อะ กูไปเอามาให้ฟัง Theme song ของยูยูโกะ ถ้าเรย์กะเจอบอสไฟท์ คงอลังการประมาณนี้ล่ะมั้ง อยู่ที่ว่าจะสู้รึเปล่า 55555555555
https://www.youtube.com/watch?v=57Zwrx9a9Lo
>>771 กูว่ายุยโกะเป็นผู้หญิงเอื่อยๆเฉื่อยๆ(น่าจะร่างกายไม่แข็งแรงด้วยนะ) แล้วก็คงเป็นประเภทที่ผู้หญิงชอบนินทา แต่ผู้ชายชอบ เลยมักอยู่กับกลุ่มผู้ชายมากกว่า แล้วก็คิดว่ายุยโกะคงมางานกับเอ็นโจ แต่เจอกลุ่มผู้ชายที่น่าจะรู้จัก(แต่เอ็นโจไม่รู้จัก) เลยเข้าไปคุย เอ็นโจก็ยืนรอนอกกลุ่ม ผ่านไปสักพักเอ็นโจก็ไปคุยกับเรย์กะอะไรแบบนี้อ่ะ เอ็นโจไม่น่าจะยืนอยู่ในกลุ่มด้วย ไม่งั้นตอนเดินไปหาเรย์กะ ยุยโกะก็ต้องรู้ตัวแล้ว
(อารมณ์เหมือนเราเจอเพื่อนเก่าเลยเข้าไปคุย ให้แฟนรอแปบนึง แต่พอหันกลับมาแฟนหาย จะเดินตามบอกว่าเป็นห่วง หายไปไหนก็ไม่แปลกอะไร)
จะยังไงก็แล้วแต่ กูมองว่าเอ็นโจผิดทั้งขึ้นทั้งล่องเลยว่ะ ถ้าเอ็นโจเป็นว่าที่คู่หมั้นกับยุยโกะ ก็ควรดูแลดีๆ ไม่ใช่อยู่ๆก็หายไปไม่บอก ถ้าเอ็นโจชอบเรย์กะก็ไม่ควรจะมีผู้หญิงอื่นมาเกี่ยวข้องด้วย ทำตัวให้มันเคลียร์ๆหน่อยดิ
>>779 กูว่าที่ยังทำตัวเคลียร์ๆไม่ได้เพราะเรื่องมันยังไม่เข้าสู่ไคลแมกซ์นี่ล่ะ คนอ่านก็อึดอัดไปสิ กูคิดว่าเรื่องยุยโกะ เรื่องบ้านเอ็นโจเป็นปมใหญ่ของเรื่องด้วยนะ วางมาอลังการขนาดนี้ กว่าจะเคลียร์คงอีกนานนนนนนนนนน ตอนนี้ก็สโลว์ไลฟ์ตามท่านเรย์กะไปเหอะ เรื่องนี้ tag food กับ comedy เป็นใหญ่นะเหวย tag อื่นๆมันแค่พร็อพประกอบที่ใส่มาให้ครบๆ 555555555555555
แต่จากมุมมองกู กูว่าเอ็นโจจงใจทิ้งยุยโกะไว้ท่ามกลางผู้ชายพวกนั้นว่ะ แถมเคยปฏิเสธกับเรย์กะว่ายุยโกะไม่ใช่แฟน แนะนำตัวว่าเป็นญาติ ฮีน่าจะถือว่าตัวเองโสดอยู่(แต่ฝ่ายหญิงอาจจะไม่คิดแบบนั้น) เรื่องคู่หมั้นก็เป็นเรื่องที่ผู้ใหญ่คุยกันไว้ฮีไม่ได้ไปตกลงด้วย แบบโม่งบนๆว่าไว้อ้ะ แต่งงานทางธุรกิจมีเรื่องผลประโยชน์เข้ามาข้องเกี่ยวเต็มๆ มันก็ต้องประนีประนอมไม่หักหน้ากันให้เจ็บช้ำน้ำใจด้วย
>>779 กูคิดเหมือนมึงอะว่าเอ็นโจผิดทั้งขึ้นทั้งล่อง คือในมุมมองกู ถ้าตัดเรื่องอวยทิ้ง ที่เอ็นโจทำตัวแบบนี้มันไม่ดีกับทั้งเรย์กะทั้งยุยโกะอะ
อันนี้ทำตัวกั๊กเดี๋ยวยุ่งกับคนนู้นทีคนนี้ที ไม่ดูแลว่าที่คู่หมั้นตัวเองให้ดีแล้วไปยุ่งกับผู้หญิงอีกคน เหมือนเอาปัญหามาโยนสร้างศัตรูให้ท่านเรย์กะอีก
อย่างน้อยๆทำแบบนี้มุมมองคนนอกที่ไม่รู้อะไรมองมาก็ไม่ดีอะ อย่างตาไก่โง่เป็นตัวอย่าง ถึงที่ทำตัวเป็นนางร้ายเกรดบีจะเป็นเพราะตัวตาไก่โง่เองก็เถอะ
รอเฉลยปมแล้วกัน
เดี๋ยวพวกมึงใจเย็น เอาจริงถ้าไม่ติดเรื่องกองอวยเมากาวแบบกูเอง ท่านเอ็นโจมาทักทายปกติกับท่านเรย์กะนะมึง ชวนคุยเรื่องทั่วๆไป ไม่ได้พูดเกี้ยว แต่ของขวัญทำให้กูเมา! เอาเข้าจริงท่านอิมาริก็ให้บ่อย แต่ละอย่างสำหรับจีบสาวทั้งนั้น จริงๆผู้ชายนิสัยสุภาพบุรุษ พูดจาน่ารักคะขากับคนที่ไม่ใช่แฟนก็มี กูเกลียด แต่ไอ้การตบมือนี่ทำให้กูงอนท่านเอ็นโจ หึงแทน นางทำตัวไม่เคลียร์จริงๆนั้นล่ะ แต่ที่แน่ๆคือยังไม่ออกตัวจะจีบใคร คงเพราะติดเรื่องว่าที่คู่หมั้น ที่แนะนำว่าเป็น'ญาติ'! จะว่าไปผชในเรื่องนี้กูยังไม่เห็นจีบผญสักคน เออ ยกเว้นบากะรากิ นะ
>>780 คือถึงฮีจะปฏิเสธไม่ใช่แฟน แต่การกระทำทุกอย่างฮีก็รู้อยู่ในใจว่าที่ทำกับยุยโกะมันมากกว่าเพื่อนกันเฉยๆอยู่แล้ว ไม่ผิดที่ยุยโกะจะคิดไปเองเพราะการกระทำของเอ็นโจชัดๆ(ไม่ว่าจะทำเพราะอะไรก็ตาม)
>>781 ใช่มั้ยมึง การกระทำของเอ็นโจถึงจะไม่ใช่แฟน แต่ก็มากกว่าคำว่าเพื่อน ไม่ว่าจะทำด้วยเหตุผลอะไร แต่คนอื่นมันไม่รู้เหตุผลมั้ย ทุกคนเห็นแค่การกระทำ เป็นใครก็ต้องคิดว่าสองคนนี้คงน่าจะเป็นแฟนกันได้แล้ว(ถ้าเป็นในไทย สองคนนี้กิ๊กกันอยู่แน่ๆ คุยกันอยู่แต่ยังไม่ได้ตกลงคบกันชัดๆ) กูไม่ได้อยู่เรือเอ็นโจอยู่แล้วด้วยไง5555555 กูชอบผู้ชายดีๆให้เกียติผู้หญิงแบบอาริมะ(ว่าแต่บทจะน้อยไปไหนคะลูก ผชดีๆทำไมไม่มีที่ยืน555555)
แปลไทยวันนี้ขอบคุณโม่งแปลมากๆ~~
.
กูหงุดหงิดเอ็นโจอะ คืออันนี้ถ้าติดฟิลเตอร์อะนะ ยุยโกะอาจจะคุยกับกลุ่มเพื่อนผู้ชาย(ขอมองแบบผ่านๆไม่ว่าจะคุยเช็คเรตติ้ง คุยกับเพื่อนหรืออะไร) ส่วนเอ็นโจอยู่วงนอกเห็นเรย์กะก็เดินมาหา แล้วก็คุยนู่นนี่ อะ แค่เดินออกมาทิ้งยุยโกะไว้ อันนี้ก็ถ้าไม่มองว่าผิดก็เฉยๆได้เลย แต่ถ้ามองว่าผิดก็คือผิดอะ ทิ้งเค้าแล้วเดินออกมาหาผู้หญิงอีกคน เอาจริงๆถ้ากูเป็นยุยโกะคงทำแบบนั้นแหละถึงจะเป็นว่าที่คู่หมั้นแต่ก็เป็นว่าที่อะ สถานะสูงกว่าคนเคยเห็นหน้---- แค่ก เพื่อนแน่ๆ
>> ติดฟิลเตอร์ของจริง อันนี้ถ้ามองว่าฮีชอบท่านเรย์กะของเรา ทำแบบนี้มันโคตรแย่ เข้าใจว่ามันอาจเป็นเรื่องที่ผู้ใหญ่คุยกันแต่สถานะมันติดอยู่ถูกมั้ย? ฮียังแก้ไม่ได้ ไม่ควรมาทำให้คนอื่นเดือดร้อนไปด้วย ยกตัวอย่างเช่นอีไก่โง่ นี่ก็น่ารำคาญสัสๆ
อ่า จากมุมมองกูนะ ท่านเรย์กะจะแพ้คนแนวๆนี้ แพ้คนข้างนอกนิ่มๆแต่ข้างในดูไม่ออกอะ ดูจากซากุระโกะก็ได้ เรย์กะแพ้ทางมากๆ ถ้าเป็นคนมาตรงๆตบตีตรงๆอะไรแบบนี้นางจะถือว่าเป็นปลาซิวปลาสร้อย จะกำจัดหรือเอาไว้ดูดิ้นเล่นๆก็ได้ แต่ถ้าเป็นคนนิ่มนอกในดูไม่ออกนี่เห็นหนีตลอด
>แล้วเราก็อ่านแค่มุมมองจากท่านเรย์กะอะ จะตัดสินทันทีว่านางไม่ดีมันก็ไม่ได้ เพราะที่เห็นๆมาก็แค่เดินผ่าน เจอบ้าง สร้างโลกส่วนตัว แต่ก็ยังไม่เห็นทำอะไรเรย์กะแบบเห็นชัดๆซักที ที่เราเห็นแล้วอาจมองไม่ดีเพราะติดฟิล+อวยเอ็นโจไง เวลามาแสดงความเป็นเจ้าของบ้างอ่านแล้วเลยอาจมองไม่ดี (อันนี่กูยกตัวอย่างเป็นตัวเองนะ ใครจะว่ายังไงก็ดูอีกที คือถ้ากูมีคู่หมั้นหรือว่าที่คู่หมั้นอะ ไม่ว่าจะผู้ใหญ่คุยหรืออะไร บางครั้งกูไม่อยากให้เค้าไปคุยกับผู้หญิงที่เห็นว่าสนิทกว่าคนอื่น(มากๆ)บ่อยๆหรอก มันก็ต้องรู้สึกไม่ดีบ้าง แล้วยิ่งไปไหนก็เห็นคุยกับคนนี้บ่อย แล้วเรารู้จักคนนี้มั้ย ก็ไม่[อีฝ่ายชายก็พึ่งมาแนะนำตัวจริงๆก็ครั้งนี้ครั้งแรก ผิดที่เอ็นโจเลย5555] เป็นกูกูคงต้องมาแสดงความเป็นเจ้าของบ้างล่ะว่ะ
>>784 เดี๋ยวมึง สถานะคนคุย หรือว่าที่คู่หมั้น กูไม่กล้าแสดงความเป็นเจ้าของว่ะ กูว่ายุยโกะคงพอตัวล่ะ ถ้าเป็นคนคุยมึงจะกล้าแสดงความเป็นเจ้าของหรอ ปกติถ้าเป็นคนที่ถูกชะตาท่านเรย์กะไม่น่าจะพลาดอีเว้นท์ Get friend นะ อย่าซากุระยังพูดให้ซากุระสบายใจเลย แต่รายนี้นางหนีลูกเดียว น่าจะมีเงื่อนงำ//กูเรือเอ็นโจที่หึงแทน 555
>>785 กูว่ายุยโกะนี่พอตัวแน่ๆอะ กูยอมตั้งแต่ที่คุยกับกลุ่มผู้ละ5555555 (เดาๆเหมือนกับที่ข้างบนว่าอะ นิสัยแบบนี้ผู้หญิงน่าจะนินทาบ้างเลยมาคุยกับผู้ชายเยอะกว่าไรงี้)
แต่ถ้าดูจากการกระทำไม่ว่าจะตั้งใจหรืออะไร เอ็นโจคือทำดีด้วยอะ ดูดูแลดี เทกแคร์มากๆ(ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม) บ่นหิวน้ำก็เอาน้ำมาให้ มันก็ต้องมีแอบคิดหรือรู้สึกหวงคนๆนี้บ้างแหละ ._.
-เอาจริงๆไม่อยากมาคุยเรื่องนี้เท่าไหร่เลยเพราะกูจะมองจากมุมมองกูอะ เหตุผลบางอย่างมันเลยดูเข้าข้างตัวเองซะส่วนใหญ่5555 แถมอีหรอบนี้มันดิ้นได้ แล้วแต่คนมองด้วยอะเนอะ
>>785 เป็นกู กูกล้า555555555555 คือยุยโกะไม่ได้ประกาศว่านี่ผู้ชายของฉัน ยุยโกะแค่มาจับแขนด้วยท่าทางเป็นธรรมชาติ(เอ็นโจก็ไม่ได้สะบัด ไม่ได้ทำท่าตกใจ ก็ถือว่ายอมรับกลายๆว่าเป็นเรื่องปกติ) พอบ่นว่าหิวน้ำก็รีบบริการ(โดยไม่ได้ขออะไรมากมาย) คือเอ็นโจก็ร่วมมือทำเหมือนยุยโกะมากกว่าเพื่อนอ่ะมึง
ที่ว่าเอ็นโจทิ้งยุยโกะ มันงานสังคมก็ต้องเข้าสังคมทักทายพูดคุยคนอื่นไปเรื่อยอยู่แล้วรึเปล่า จะให้เอ็นโจอยู่ตัวติดกันกับยุยโกะก็ไม่ใช่มั้ง อีกฝ่ายก็หาเพื่อนคุยได้แล้ว แต่ละฝ่ายก็ต้องไปหาคนรู้จักทักทายกันอะ
เรื่องน้ำ อันนี้กูสงสัย งานเลี้ยงพวกนี้มันก็ต้องบริกรอะไรเดินเสิร์ฟน้ำอยู่แล้วรึเปล่า ขนาดงาน Pivoine ตอนที่เต้นรำเสร็จ เอ็นโจยังยกมือเรียกให้บริกรเอาน้ำมาเสิร์ฟได้เลย ทำไมอันนี้ต้องเดินไปเอามาให้ ...
>>783 กูก็ไม่รู้วววววววว ใจฮีมันวกวนเหลือเกิน ไม่รู้คิดอะไรอยู่ 555555555555555555555
แต่เขาก็เป็นญาติกันด้วยนี่หว่า ความใกล้ชิดสนิทสนมคุ้นเคยมันก็ต้องมีมากกว่าคนเคยเห็นหน้าอยู่แล้ว เหมือนเราคุยเล่นกับญาติพี่น้องตัวเอง หยอกล้ออะไรทำนองนั้น คงประมาณเดียวกับริรินะเรย์กะอ่ะ กูยังเคยคิดเล่นๆเลยว่าถ้าริรินะเป็นผู้ชายอาจถูกจับหมั้นกับเรย์กะไปแล้วก็เป็นได้ ถ้าเป็นงี้จริงกูก็เชียร์ริรินะอ่ะ 555555555
>>785 กูก็คิดว่างั้นว่ะ กรณีแบบนี้ก็เคยเกิดขึ้นกับนาง ไม่ใช่ไม่เคย ซากุระกับยุยโกะก็คนประเภทเดียวกันน่ะ (แต่ยุยโกะอาจจะสยองกว่าด้วยเรื่องศพใต้ต้นซากุระ) นางยังไปชิงพูดกับซากุระตั้งแต่ต้นเลย แถมอวยว่าเป็นคู่ที่เหมาะ พอมีโอกาสนางก็จับทำเพื่อนทันที แต่กับยุยโกะนางเผ่นหนีไปซะไกลลิบ หรืออนาคตจะมีอีเวนท์จับยุยโกะทำเพื่อนก็ไม่อาจทราบได้
>>787 จริงๆยุยโกะก็ควงแขนเอ็นโจตั้งแต่งานโรงเรียนแล้วนะ เรย์กะก็บรรยายว่าดูเป็นธรรมชาติอีกต่างหาก แปลว่าทำบ่อยจนเป็นเรื่องปกติ
>>788
กูว่าเอ็นโจกะปล่อยยุยโกะรอตรงนี้นะ แล้วอาจจะให้เรย์กะอยู่เป็นเพื่อนยุยโกะที เอาน้ำอะไร ไม่ก็กะชวนไปหามาซายะที่ตามหาเรย์กะอยู่ (สรุปคือกะชิ่ง 555)
ขมวดคิ้วคงรู้แหละว่าเรย์กะชิงหนีก่อน หรือขมวดคิ้วส่งสายตาขอความช่วยเหลือ แต่เรย์กะไม่แคร์ ถถถ
>>797 ขมวดคิ้วนี่ก็กุก็เเอบตงิดๆ เหมือนกัน เเต่ถ้าไม่ติดฟิตเตอร์นี่นางอาจคิดเปล่าว่าอยากให้เรย์กะคุยกับยุยโกะจะได้สนิทกันรึเปล่าวะ เวลาอ่านเเล้วเจอยุยโกะทีไรกุหวั่นใจทุกที ฟฟฟ
ช่วงนี้ไม่รู้ทำไมกุเเทบจะไปอยู่เรือคาราบุกิเเทนเอ็นโจเเล้วอ่ะ เอ็นโจดูครุมเครือยังไงไม่รู้ ไม่ก็อาริมะ ผู้ชายดีๆ ที่โมเม้นชวนจิ้นบ้าง เเต่เเทบไม่มีบทอะไรเลย 5555 ไปๆมาๆ จมเรือตัวเองเฉย
>>799 ใช่มะ555555 คือตอนแรกก็ล่องเรือไม้ไผ่ พายมาเจอเรือใหญ่แล้วพบว่าเป็นพวกเดียวกันก็ขึ้นละช่วยกันต่แพเรื่อยๆ ซักพักพบเจอเนืออื่นๆบ้างประปราย ก็โยนชิ้นส่วนตัวเองไปไว้เรือโน้นนี้บ้าง เช่น ตาบ้าหมา ท่านอิมาริ ยูกิโนะคุง วาคาบะจัง บักคาบุ ท่านพี่ยย มิซึซากิคุง (อ้าว โยนไปทั่วเลยนี่หว่า5555)
แต่เรือที่นั่งต่อเองคือคันตะคุง เห็นแล้วคิดว่านี่มันน่ารักจังน้า /เรือจอมมารของกูสั่นคลอน! ตอนนี้กูโดดลงจากเรือจอมมารละ โยนมือไปให้ข้างนึง ชิ้นส่วนอื่นๆยังประปรายเช่นเคย55555
800 แล้วเสนอชื่อมู้หน้าได้แล้ว อย่าลืมว่าเอามงคลๆนะ ถถถ
โถ ท่านจอมมารน่าสงสาร ยุยโกะโผล่มาทีไร โดนด่าโดนย้ายเรือทุกที //กอดปลอบชูสุมอย
แม้บางจังหวะพฤติกรรมฮีจะน่าเหนื่อยใจไปบ้าง แต่กูก็ยังอยู่ที่เดิมนี่ล่ะ ปักหลักเรือเดิมไม่ไปไหน กูเชื่อว่าทุกอย่างมีเหตุผลที่อธิบายได้เสมอ แต่อ.ฮิโยโกะจะอธิบายเมื่อไหร่ก็สุดแล้วแต่ความเมตตา
>>801 มึงอย่าทิ้งกูไป แต่กูเข้าใจมึงนะ กูเขวทุกทีที่ยุยโกะปรากฏตัว แต่ดันถูกใจคาแรคเตอร์จอมมารไปละ บากะรากิบางทีกูก็คิดว่าเป็นประเภทเดียวกับท่านเรย์กะ ภายในกับภาพลักษณ์ต่างกัน แสวงหาของกิน ทุ่มเทในเรื่องแปลกๆ อาริมะกูดันติดใจภาพที่นางตัดสินคนจากภายนอกไปแล้ว หมาบ้า อืม คงไม่ต้องอธิบาย คันตะ กูยังไม่มีแรงจิ้น กูปลื้มท่านพี่ กูเลยค้างเติงบนเรือจอมมาร เอวัง
เห็นมีคนคิดถึง วันนี้เลยปั่นมาลงหน่อย
.
.
เอ็นโจผู้เร่าร้อน(3) //สรุปชื่อฟิคงี้ใช่ไหม 555//
.
เผลอนอนหลับเพลินไปหน่อย พอตื่นมาอีกทีก็ถึงพักเที่ยงแล้ว ผมเลยตรงไปที่โรงอาหารเลยจะได้ไม่เสียเวลา
แต่พอไปถึงโรงอาหาร กลับรู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกๆ อะไรกันนะ
มองไปรอบๆ ก็เห็นนักเรียนต่อแถวซื้ออาหารเหมือนทุกวัน ไม่สิ พอมองดีๆ แล้วเหมือนทุกคนกำลังมองอะไรกันอยู่น่ะ อื้อ! นั่นมัน…
ใครบางคนที่หน้าตาเหมือนมาซายะกำลังจับปลายผมคุณคิโชวอินอยู่ เจ้านั่นปล่อยชายเสื้อหลุดลุ่ย ไม่ใส่เนคไท ท่าทางเหมือนคุณชายเสเพลในมังงะสาวน้อยไม่มีผิด เห็นแล้วเผลอขมวดคิ้วมุ่นไม่ได้
ที่ซุนรันแต่ไหนแต่ไร ถึงจะทำตัวเกเรยังไงแต่ก็เป็นโรงเรียนของพวกคุณหนูคุณชาย ไม่มีใครกล้าแต่งตัวผิดระเบียบขนาดนั้นมาโรงเรียนหรอก เพราะงั้นตรงนั้นก็เลยเด่นสุดๆ ชนิดที่ว่าขนาดมองจากกลุ่มชนยังเห็นได้ง่ายเชียวล่ะ แปลกจริง พวกกรรมการนักเรียนพวกนั้นทำไมไม่มีใครเข้าไปจัดการเลยนะ
ได้เห็นคุณคิโชวอินทำหน้าตลกๆ มันก็ดีอยู่หรอก แต่จะให้ใครที่ไหนไม่รู้ไปยุ่งกับคนที่ผมชอบได้ไง
“.....เส้นผมของเธอช่างนุ่มละมุน เหมือนกับ.... เหมือนกันขนมปังโคโรเน่เลยล่ะ....”
ผมชะงักกึก มองใบหน้าคุณคิโชวอินที่ขาวซีดเปลี่ยนเป็นสีเขียวคล้ำ รอบข้างพร้อมใจกันเงียบสงัดราวกับไม่เชื่อหูที่ตัวเองได้ยิน
ขนมปังโคโรเน่?
“ดูการม้วนเกลียวนี่สิ ช่างสมบูรณ์แบบราวกับหอยเจดีย์ในทะเล เอียงข้างยี่สิบองศาพอดีไม่มีขาดเกิน ช่างทำผมมืออาชีพมากเลยนะ ที่จะทำผมขับความงามของเธ...โอ๊ย!!!”
ผมกลั้นขำจนไหล่สั่น แทบจะเผลอหัวเราะออกมาดังๆ ตอนที่มาซายะถูกช่อดอกกุหลาบฟาดใส่หน้า คุณคิโชวอินโมโหจนไหล่สั่นไปหมด หลังจากฟาดดอกกุหลาบใส่มาซายะแล้วก็เดินหนีไปทันที เลยไม่ทันเห็นสภาพมาซายะจามจนดอกกุหลาบที่เลอะหน้าหล่นลงพื้น สภาพดูไม่ได้เลยแฮะ
ผมยกมือถือขึ้นมา อดถ่ายรูปเก็บไว้ดูไม่ได้ ถึงไม่ได้ถ่ายช็อตเด็ดเมื่อกี้ แต่แค่นี้ก็ยังดี เก็บไว้ดูแก้เครียดเวลาโมโหมาซายะ
“คาราบุกิคุง! เป็นอะไรมากไหมคะ ดอกกุหลาบมัน....”
“หิ ฉันไม่เป็นไรอยู่แล้วน่า แค่ของพวกนี้ ไม่มีทางมาบดบังความหล่อเหลาของฉันได้หร---- ฮัดเช้ย!!”
ยังทำเก็กได้อีกนะ ตลกจัง ไว้ไปเล่าให้ยูกิโนะฟังดีกว่า ว่าแต่สรุปแล้วเจ้ามาซายะมันเป็นอะไรของมันละนี่
อืม... คิดดูอีกที ท่าทางของมาซายะดูคุ้นๆ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนแฮะ
เสื้อฟ้าหลุดลุ่ย คำพูดเลี่ยนๆ ไหนจะท่าทางหลงตัวเองแบบนั้นอีก ทำไมมันดูคุ้นตาเหมือนใครบางคนที่ผมรู้จักนะ?
เอ... เอ... อ๊ะ! ตัวเอกในเรื่อง Kimi Darling นั่นไง!!
แต่คงไม่ใช่หรอกมั้ง... คาสุรากิที่ผมรู้จักน่ะไม่ได้หลงตัวเองขนาดนั้นซะหน่อย แถมยังคำพูดเลี่ยนๆ พวกนั้นอีก คงคิดไปเองละมั้ง~
อีกอย่าง อย่างมาซายะจะมาอ่านมังงะสาวน้อยได้ยังไง สงสัยคงไปได้ยินอะไรแปลกๆ เข้าละสิ จริงๆ เล๊ย หรือว่าเห็นผมเปลี่ยนคาแรกเตอร์เลยอยากลองบ้าง ทั้งที่ตัวเองห้ามคนอื่นเค้าแท้ๆ...
แต่เห็นมาซายะทำตัวแบบนี้แล้ว กลับรู้สึกไม่อยากยอมแพ้ขึ้นมาซะงั้น อืม... ยังไงดีน้า
อุตส่าห์ศึกษามังง--- เอ้ย ตำราพิชิตใจสาวน้อยมาทั้งที วันนี้ผมเองก็ต้องพยายามเข้าล่ะ เอ้า ลุยเลย! เอ็นโจ ชูสุเกะ วันนี้นายต้องจีบคุณคิโชวอินให้ได้!!
กูก็ยังไม่อยากเลิกหรอก มาขนาดนี้ก็ต้องไปต่อให้มันสุดทาง แต่ตอนนี้ต้องไปรมกาวตัวเองเพิ่มก่อน กาวชักขาดแคลน ถถถถถถถถถถถถถถ
^ ลืมเขียนท้ายฟิค ถถถ ขอเวลาคิดวิธีเปลี่ยนคาอย่างเร่าร้อนหน่อยนะ หัวตื้อเหลือเกิน ถ้าใครอยากต่อ ต่อได้เลยนะกูไม่ว่า จะขอบคุณซะอีกมีคนช่วยเพิ่มกาวให้ ช่วงนี้กาวเหือดเเห้งเหลือเกิน
ทำไมกูแอบคิดว่า ว่าปมเรื่องยุยโกะถ้าแก้ที่เอ็นโจไม่ได้ก็แก้ที่ท่านเรย์กะ จับเข้าฮาเร็มเหล่าเพื่อนสาวซะเลย
จากยุยโกะเข้ามาควงแขนเอ็นโจจะกลายเป็นแบบนี้แทน
ยุยโกะ : ชู มาอยู่ที่นี่เองหรอ (เดินเข้ามาควงแขนเรย์กะ)
ยุยโกะ : อยู่ๆก็หายไปเลย ฉันเป็นห่วงนะ
ว่าแต่กำลังคุยอะไรกับคุณคิโชอินหรอคะ ท่าทางน่าสนุกจังเลย (ยิ้มแล้วกอดแขนเรย์กะแน่นกว่าเดิม)
เอ็นโจ : ก็ไม่มีอะไรเป็นพิเศษหรอก (ยิ้ม)
เรย์กะ : (กรีดร้องอยู่ในใจ) กรี๊ดดดด มากอดแขนฉันทำไมค๊า แล้วทำไมรู้สึกเหมือนมีกระแสไฟฟ้าเปรี๊ยะๆแล่นอยู่ระหว่างสองคนนี้ได้ล่ะค๊าาาา
อาห์ ซู้ด....กาวหมดซะแล้วแฮะ............... เดี๋ยวๆ อย่าตีกูนะ /วิ่ง
>>812 มาซายะเปลี่ยนคาร์แรคเตอร์แล้ว อย่ายอม อย่าน้อยหน้า เราต้องเอาให้เริ่ดอลังการกว่าสองคนนั้นไปเลยนะชูสุมอย ลองครอสเดรสดูมั้ย เพื่อความแปลกใหม่ ถถถถถถถถถถถถถถถ
>>818 ดีๆๆ กูสนับสนุนให้ปลูกทุ่งดอกไม้ กูชอบมาก สาวๆอย่าทะเลาะกัน เราต้องรักกัน ชวนปลูกดอกไม้ด้วยกันเพื่อลดโลกร้อน แถมกลิ่นดอกยูริมันหอมหวานนะ
>>823 ถ้าเป็นมาโซให้มาแนวๆ 50 shades แต่เป็นเวอร์ชั่นเอ็นโจเป็น M 55555555555555
"รสนิยมของผม เฉพาะตัวมาก" เปิดห้องคอลเลคชั่นโซ่แส้กุญแจมือให้คุณคิโชวอินดู
"ตั้งแต่ที่คุณต่อยท้องผมในวันนั้น ผมไม่เคยลืมเลย ผมเฝ้ารอมาตลอดที่จะถูกกระทำย่ำยี รอให้คุณเฆี่ยนตีตามปรารถนา....อา สายตาที่คุณมองมาแบบนั้นช่างเย็นชาเห็นแล้วเจ็บปวด แต่มีความสุขเหลือเกิน"
ว่าแต่ไหนโม่งที่จะลงฟิคท่านเรย์กะคิมิกับเอ็นโจสลับเพศว่ะมึงกูยังรออยู่น่ะ
พอยุยโกะโผล่มามู้ไหลโคตรไวสมกับเป็นบอส 55555555
มีโม่งบนๆคุยไว้ว่า ท่านเรย์กะเดินหนีเอ็นโจกับยุยโกะ เด็กซุยรันอาจจะมโนว่ารักสามเส้าก็ได้ มีใครจะแต่งฟิคมั้ยวะ 55555
'แต่ก็ได้ยินข่าวลือมานะคะ เมื่อท่านเรย์กะเห็นคุณคนนั้นของท่านเอ็นโจมาควงแขนต่อหน้าต่อตา ถึงกับเสียใจ ทนดูไม่ได้ ต้องขอตัวแยกออกมา แหม ถึงปกติจะเชียร์ท่านเอ็นโจก็เถอะนะคะแต่ถ้ามีตัวจริงแล้วก็ไม่อยากให้ท่านเรย์กะไปยุ่งกับคนแบบนี้หรอกนะคะ'
ทั่นจอมมาร แม่งน่าน่ากลัวอ่ะ กูไม่เคลียร์กับพี่ทั่นเลยว่ะ ซับน้ำตาแพรบนะ
ขอไปลงเรือยูกิโนะคงดีกว่า เยียวยาจิตใจดี
>>835 ไม่ใช่ว่ายูกิโนะนี่โครตจอมมารนะ เป็นพญามาร ถถถถถถถ เห็นหน้าใสๆแต่แอ๊บร้าย ซ่อนใบหน้าจอมมารได้แนบเนียนยิ่งกว่าชูสุเกะซะอีก ชูสุเกะเสือกทำหน้ากากอ่อนโยนแตกโผละต่อหน้าเรย์กะไปแล้ว ยูกิโนะเลยส่ายหัว ไม่ไหวเลยเจ้าหมอนี่ อุตส่าห์มีหน้าที่คุณพี่เรย์กะชอบแท้ๆ ดันทำให้เสียเปล่าซะได้ แล้วก็แอ๊บเทนชิต่อ
ถีงตอนนั้นถ้ายูกิโนะคุงเป็นจอมมารอีกคน ตอนนั้นคงทำใจได้แล้วแหละ
เพราะมีภูมิต้านทานมาจากเอ็นโจแล้ว55555
แต่ตอนนี้ขอไปฮีลลิ่งกับยูกิโนะคุงไปก่อน อิอิ
มาเสนอชื่อ
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับซากุระโปรยปราย ฤดูใบไม้ผลิของเรย์กะจังมาแล้วค่า~ [ซากุระโมจิชิ้นที่ 15]
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันใต้ต้นซากุระที่มีศพฝังอยู่ [ศพที่ 15] //โอ๊ยย อย่าตบกูววว
ปล.กูล้อเล่น อย่าเอาไปโหวตนะโว้ยยยย 55555555555555
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสูตรอาหารคิวปิดสื่อรักสุดมิราเคิลของยอดเชฟสาวเจ้าเสน่ห์เรย์กะ ~"แค่คำเดียว"เป็นจานที่ 15 แล้วนะ!
ต่อ >>683
(ยังจะต่ออีกเรอะ)
ชูสุเกะ: มาซายะน่าจะกลับถึงเมืองโดยสวัสดิภาพแล้วล่ะนะ
ยูกิโนะ: งั้นก็ตาพวกเรามั่งล่ะ ไปกับเถอะฮะ คุณพี่เรย์... เฮือก!?
เรย์กะ: หื้อ? เป็นอะไรเหรอจ๊ะยูกิโนะคุง? บีบมือแน่นเชียว
ยูกิโนะ: นะ นั่นมัน...!? ท่านพี่ระวัง! ข้างหลัง!
ชูสุเกะ: อื๋อ? ....
???: ชู มาอยู่ที่นี่เองเหรอ...
ชูสุเกะ: อ๊ะ!? แย่แล้ว!
เรย์กะ: กรี๊ด! ท่านเอ็นโจ!?
ยูกิโนะ: ทำไมถึงโผล่มาตอนนี้ซะได้ล่ะ คุณพี่เรย์กะถอยมาห่างๆฮะ อยู่ให้ห่างรัศมีการโจมตี อย่าโดนจับได้แบบท่านพี่เชียว!
เรย์กะ: นั่นมันอะไรน่ะยูกิโนะคุง!?
ยูกิโนะ: บอสลับประจำดันเจี้ยนนี้ฮะ! เป็นเนโครแมนเซอร์ประจำต้นซากุระโลหิต มีสกิลปลุกชีพร่างไร้วิญญาณที่ใต้ต้นซากุระขึ้นมาโจมตีคนผ่านทาง แล้วก็เลียนเสียงเรียกชื่อเป้าหมาย จับเอาร่างใหม่ๆที่ยังไม่ยุ่ยสลายเป็นพวกตัวเองฮะ!
เรย์กะ: ร่างไร้วิญญาณ...? ศะ ศะ ศพน่ะเหรอ!!? น่ากลัว! เราจะทำยังไงกันดีล่ะ!?
ยูกิโนะ: กลับฮะ
เรย์กะ: เอ๋?
ยูกิโนะ: ท่านพี่มาซายะก็จากไปแล้ว ผมเป็นนักบวชไม่มีพลังโจมตีหรอกฮะ คุณพี่เรย์กะเองก็ยังมือใหม่จะไปต่อกรกับฝูงซอมบี้ก็คงไม่ไหวหรอกใช่มั้ยล่ะ~
เรย์กะ: อุ่ก นั่นซินะ...
ยูกิโนะ: ก็ตามนั้นล่ะฮะ กลับเมืองกันเถอะ ไปละนะท่านพี่ ขอให้โชคดีนะฮะ ซาโยนาระ บ๊ายบาย~
ชูสุเกะ: ..... ยูกิโนะ...!
+ + + + +
(ณ โบสถ์ในเมือง)
เรย์กะ: พวกเรามารับแล้วค่ะ ท่านคาบุรากิ
คาบุ: จำไว้เลยนะพวกนาย!!!
ยูกิโนะ: ครั้งก่อนก็พูดแบบนี้นี่นา~
คาบุ: ฮึ! แค้นนี้ต้องชำระ อย่าให้ถึงทีฉันบ้างก็แล้วกัน ... หือ แล้วชูสุเกะล่ะ?
เรย์กะ: ...เมื่อสักครู่ก่อนจะกลับมาที่เมืองมีบอสโผล่มาน่ะค่ะ
คาบุ: บอสงั้นเหรอ? แล้ว?... อะ เข้าใจแล้ว... นี่พวกนายปล่อยชูสุเกะทิ้งไว้กับบอส แล้วชิงเผ่นมาก่อนซินะ!? เจ้าพวกนิสัยเสีย!
เรย์กะ: คัมภีร์อี้จิงกล่าวว่า "ถอยหนีมิผิด เป็นวิสัยแห่งสงคราม" หรอกนะคะ
ยูกิโนะ: "กลยุทธ์ที่ 36 หนีคือยอดกลยุทธ์" ฮะ
คาบุ: ...ไม่ได้เรื่องเล้ย! แล้วแบบนี้ชูสุเกะก็ต้องสู้กับบอสตัวคนเดีย...ว ... อะ .......หึ
เรย์กะ: ท่านคาบุรากิ?
คาบุ: หึหึหึ หึ หึหึ .... นี่ซินะ ที่เขาเรียกว่ากรรมตามสนองน่ะ! หึหึหึ เห็นผลของการไม่มีไนท์ในปาร์ตี้แล้วยังล่ะ! ชูสุเกะ เจ้าวายร้าย! วันนี้นายทำฉันเจ็บแสบมาก นี่ยังไงล่ะผลลัพธ์! ใช่แล้ว นี่ไงล่ะการลงทัณฑ์จากการที่นายพยายามก่อกรรมทำเข็ญกับฉัน! สมน้ำหน้า! ฮ่าๆๆ โดนบอสฆ่าเลเวลลดเยอะด้วยวซินะ นี่ไงล่ะธรรมะย่อมชนะอธรรม ไม่รอดแหงๆ เดี๋ยวฉันจะรอนายฟื้นที่โบสถ์นี่เอง ชูสุเกะ ฮ่าๆๆ นี่ล่ะการชำระแค้นของฉัน! ... โอ๊ย!?!
ชูสุเกะ: ฮ่ะๆๆ ท่าทางอารมณ์ดีจังเลยนะมาซายะ
ยูกิโนะ: อ๊ะ ท่านพี่!!
คาบุ: โอ๊ย... ไหล่ฉัน .... ชูสุเกะ!?
ชูสุเกะ: อื้อ ผมเอง ทำไมทำท่าทางอย่างกับเห็นผีอย่างงั้นล่ะ
เรย์กะ: ท่านเอ็นโจ... มาตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะคะ!?
ชูสุเกะ: ก็เพิ่งจะเข้ามาเนี่ยแหละ เห็นมาซายะหัวเราะสนุกสนานเชียว
ยูกิโนะ: เพิ่งเข้ามา? หมายความว่าไม่ได้ตายแล้วฟื้นที่โบสถ์เหรอฮะ?
ชูสุเกะ: ยังไงกันน้า~ ... ว่าแต่ยูกิโนะกับคุณคิโชวอินปลอดภัยไม่บอบช้ำอะไรเลยซินะ ดีจังเลยเนอะ ดีจริงๆเลย ผมดีใจมากๆเลยล่ะ~
ยูกิโนะ: .... ขะ ขอโทษฮะท่านพี่...
เรย์กะ: อุ่ก ขอโทษด้วยค่ะ...
ชูสุเกะ: แล้วคุยอะไรกันอยู่งั้นเหรอ ท่าทางสนุกเชียว เมื่อกี้เสียงมาซายะดังลั่นเลย
คาบุ: ....
ชูสุเกะ: มาซายะมีเรื่องจะคุยกับผมซินะ ทำไมเราไม่ไปคุยกันข้างนอกล่ะ?
คาบุ: ....ไม่มีเรื่องอะไรคุยสักหน่อย
ชูสุเกะ: เอ หรือว่านอกเมืองเลยดีนะ คุยไปอัพเลเวลไปไม่เสียเวลาดี
คาบุ: ไม่ๆๆ ไม่ ฉันไม่ออกนอกเขตปลอดภัยนี้แน่ นายไม่ได้คิดจะอัพเลเวลแหงๆ
ชูสุเกะ: ก็ตามนี้แล้วกันเนอะ คุณคิโชวอินกับยูกิโนะกลับที่พักแล้วพักผ่อนตามสบาายนะ เดี๋ยวผมกับมาซายะไปสังสรรค์พูดคุยกันนิดหน่อย
คาบุ: ฉันบอกว่าไม่ไปยังไงล่ะ!! เฮ้ อะ อะไร!? อย่าล็อคคอกันเซ่! ไม่เอ๊า ไม่ไป๊! ... ฉะ ฉันขอโทษ! ขอถอนคำพูดทุกอย่างเลย! ปล่อยฉันไปเถอะ! ชูสุเก้!!!....
ยูกิโนะ: เรากลับที่พักกันเถอะฮะ คุณพี่เรย์กะ~
เรย์กะ: จ้ะ ... ว่าแต่ท่านคาบุรากิต้องเข้าโบสถ์บ่อยๆแบบนี้จะไม่แย่เอาเหรอจ้ะ...
ยูกิโนะ: ไม่เป็นไรหรอกฮะ ก็ท่านพี่มาซายะเลเวลเยอะกว่าพวกเราเยอะนี่นา ลดๆลงมาให้ใกล้เคียงกันจะเป็นประโยชน์มากกว่านะฮะ
เรย์กะ: อย่างงั้นเหรอ...
ยูกิโนะ: รีบไปกันเถอะฮะ ได้ยินว่าวันนี้ที่พักมีซากุระโมจิด้วยล่ะ
เรย์กะ: ซากุระโมจิงั้นเหรอ! ... ถ้างั้นเรารีบกลับไปพักผ่อนกันเถอะยูกิโนะคุง~
ยูกิโนะ: ฮะ~
_________________
ทำไมต้องจบด้วยการทำร้ายไซซายะตัลหลอด 555555555
รักหรอกจึงหยอกเล่นนะจ้ะ <3
>>864 เดี๋ยว เป็นพ่อมดแต่ตบไหล่อัศวินได้เจ็บทะลุค่าความถึกเลยเหรอ 55555555555555
หนีมาได้ด้วยการกดใบวาร์ปได้ทันเวลาหรือว่าลงเวทย์ใหญ่เอง ปราบบอสตายด้วยตัวคนเดียว อย่างไหนกันแน่น้ออออ แต่ก็ยินดีด้วยที่ไม่เสีย exp
พามาซายะไปสังสรรค์...แน่ใจนะว่าสังสรรค์ ไม่ใช่ฆาตกรรมหรอกเหรอ กว่าจะไปถึงบอสใหญ่ได้ เลเวลจะเหลือเท่าไหร่กันเนี่ยมาซายะคุง 555555
กูนึกภาพตี้นี้เอาวาคาบะมาร่วมด้วย แบบว่า...เดินๆคุยกันไปอยู่ดีๆ มีมอนจู่โจมทำร้ายวาคาบะแบบระยะจวนตัว คาบุเลยเอาตัวเข้าไปขวางไม่ให้เขาบาดเจ็บ แต่วาคาบะพริ้วมาก กลิ้งตัวหลบแล้วหยิบขวานที่เป็นอาวุธคู่กายขึ้นมา อาศัยจังหวะมอนหันไปจู่โจมมาซายะ พุ่งเข้าไปตัดหัวมอนฉับเดียวขาด มอนล้มลงแทบเท้าวาคาบะที่ค่อยๆหันหน้ามาหาคาบุ เลือดติดแก้ม "คาบุรากิคุง เป็นอะไรรึเปล่า บาดเจ็บตรงไหนมั้ย"
ฉากนี้มันสมควรรู้สึกโดขิ โดขิรึเปล่าหว่า 55555555
รู้สึกอยากเอาไปเขียนฟิคว่ะ 555555555555555555555 ซุยรัน RPG
อิมาริน่าจะออกแนว Bard เล่นดนตรีจีบสาว ส่วนท่านพี่ทำอาชีพอะไรดี...นักธนูเรอะ เป็นประธานชมรมยิงธนูด้วยนี่
อิวามุโระ อาชีพไฟท์เตอร์ ใช้กำปั้นเป็นอาวุธ แต่มีหัวใจสาวน้อย หัวหน้าห้อง อาชีพนักบวชละกัน ดูเหมาะสุด
คันตะ...พวกแบล็คสมิธสร้างชุดเกราะดีมั้ยหว่า แน่นอนว่าบ้านทาคามิจิทุกคนมีสกิลทำอาหารติดตัว
เซริกะ...ภูตสายฟ้าที่เรย์กะทำสัญญาด้วย คิคุโนะ...ภูตสายลมที่เรย์กะทำสัญญาด้วย
อุเมวากะ....ฮันเตอร์ ใช้เบียทันดมกลิ่นล่าเหยื่อ แต่กลัวเบียทันจะเหนื่อยเลยให้เบียทันอยู่เฉยๆแล้วไปดมกลิ่นเอง........
>>882 กูว่าริรินะชอบปุบปับอยู่ๆก็โผล่มา ตอนมาโอะค้างที่บ้านอยู่ๆก็มา เห็นมาโอะค้างก็จะค้างด้วย ตอนซึรุฮานะอยู่ๆก็โผล่มาแจม น่าจะเน้นความเร็วมากกว่านะ เรื่องดาเมจยังเห็นฟาดฟันใครเท่าไหร่ ออกตัวแรงมากกว่า 555
คนอื่นนึกไม่ออก เหลือใครมั้งนี่ไอระ ยูริเอะ ซากุระ อาคิซาวะ
หัวหน้าชมรมฟุตบอล ซึรุฮานะ?
ไมฮามะ เคยมีใครเปรียบเทียบว่าเหมือนโปลิ่ง........
>>882 งั้นริรินะเอาเป็น Warrior มั้ย ถืออาวุธสองมือเข้าฟาดไม่ยั้ง สับไม่เลี้ยง
ซึรุฮานะน่าจะนักฆ่า สายเข้าตีด้วยความเร็ว แต่ไม่ค่อยแรง
ซากุระโกะ นักเวทย์สายมนต์ดำ คำสาป
อาคิสะวะ นึกไม่ออกว่ะ แต่น่าจะได้อาชีพที่มันใช้ฝีเท้าวิ่งเยอะๆ
อาริมะ พาลาดิน นักรบศักดิ์สิทธิ์ผมเงิน ถือดาบกับโล่
ท่านซาราระ Scholar เท่านั้น อยู่ในห้องสมุด ค้นคว้าวิจัยเวทย์มนต์ไปเรื่อย
ซาโตมิ ranger หน่วยกล้าตาย เหมาะเป็นอย่างยิ่ง
ไอระ อัศวินดอกโบตั๋น ใช้ดาบเรเปียร์เป็นอาวุธ
ยูริเอะ อาชีพเจ้าหญิง (มีหน้าที่อะไรบ้างวะ 55555555555)
ไมฮามะ....ชื่อสไลม์โปริ่งให้เก็บเลเวลรอบเมืองเริ่มต้น //ผิดๆ
นางชอบเลียนแบบเรย์กะ น่าจะเป็นอาชีพที่ใกล้เคียงกัน เรย์กะเป็น Summoner นางคงจะเป็น Linker ผู้เชื่อมต่อ ยืมพลังจากธรรมชาติมาใช้ (ฟังดูยิ่งใหญ่ แต่ก็ถูกท่านเรย์กะก็ตบตายอยู่ดี)
มา กูช่วยคิด
บ้านทาคามิจิน่าจะมาแนวๆพวกค้าขาย เปิดร้านในเมือง
วาคาบะ เป็นอัลเคมิส นักปรุงยา พ่วงสกิลทำอาหาร
คันตะ เป็นแบล็คสมิธ สร้างเกราะกับอาวุธ พ่วงสกิลทำอาหาร
นัทสึมิ เป็นโกลด์สมิธ สร้างเครื่องประดับใส่เพิ่มสเตตัส งานฝีมือที่ทำจากเพชรพลอย ทองคำ แร่หายากอะไรทำนองนี้
รุ่นพี่โทโมเอะ คงเป็นพาลาดินแบบอาริมะมั้ง
รุ่นพี่คาซึมิ เป็นนักบวชไว้ซัพพอร์ตแฟน
ท่านโยโกะ Battle Herald ประมาณว่าผู้ถือธงนำทัพไปตีชาวบ้านชาวช่องเขาอ่ะ
ท่านฟุยุโกะ อะไรดีวะ เห็นบอกเหมือนสาวสมัยเฮอัน น่าจะนักกวีหรือนักทำนายมั้ง
เอสชมรมฟุตบอล น่าจะใช้ความเร็ว เป็น thief ไปละกัน
นึกไม่ออกละ 5555
ยูริเอะ เจ้าหญิงที่โดนมังกรจับตัวไป พระราชาจึงต้องการผู้กล้าไปช่วยเหลือ (แต่จริงๆแล้วเจ้าหญิงได้ไอระช่วยแล้ว และปลอมตัว หนีเที่ยว ไม่กลับวัง ไปกะไอระ...
) การเป็นยุคเริ่มต้นของการผจญภัยrpg
ไอระ Dragoon นักรบมังกร
ท่านพี่ Warlock พ่อมดระดับสูง
อิมาริ Bard เล่นดนตรีจีบสาว
ไมฮามะ Mimic นักเวทย์จอมก๊อป
ซากุระ Illusionist นักเวทย์คาถาลวงตา
เอสฟุตบอล Musketeer มือปืนโจมตีระยะไกล แต่ทั้งที่คิดว่าไกลแล้ว เรย์กะเจือกมาเจอตลอด...
คิดถึงพวกมึงจังเลย ฮืออออออออ กูเรียนหนักมากจนไม่มีเวลาทำอะไรเลย จะเปิดท่านเรย์กะตอนเช้าก็ได้บ้างไม่ได้บ้าง ต้องรวบยอดมาอ่านวันเสาร์อาทิตย์ ;;;; ตื่นตีห้ากลับมาก็สองทุ่มละ อีกสองชมก็ทำงานเตรียมนอน เครียดมากเลยช่วงนี้ แต๊งกิ้วนะที่เพิ่มสีสันให้กระทู้กูจะได้อารมณ์ดีเวลาเข้ามาอ่าน จริงๆคือจะบอกว่ารักพวกมึงนะ อยู่กันไปนานๆเน่อ
ตอนใหม่มาแล้ว กูสตั้นกับกลอนท่านอิมาริ เหี้ยยย เสี่ยวฉิบ สาวเขาหลงแบบนี้เรอะ!?
อึ้งกลอนไปเหมือนกัน ต้องหล่อ รวย สินะถึงจะใช้มุขแบบนี้ได้ ถ้าลุงแก่ๆหัวล้านใช้มุขนี้นับรองโดนแจ้งความแน่ๆ
ใครแอบคิดบ้างว่าเจ้าแม่มีหึง คนอื่นเค้าสวีทร้อยวันพันปีไม่เห็นจะพูดอะไร แต่พอมาคู่นี้ สาปแช่งซะงั้น!!!
ว่าแต่แอบไปยืนหลบมุมกะบากะรากิแบบนั้นไม่โดนใครต่อใครเข้าใจผิดว่าพลอดรักงั้นเหรอ ยิ่งท่านแม่ของสองฝั่งตั้งใจจะแจวเรือเต็มที่อยู่ด้วยนะ
สุดท้าย Activate Tag food by เอ็นโจ (โกรธแล้วกิน) แต่ดันเปิด Tag love กะท่านพี่ซะงั้น (เดินชมซากุระ)
กูอ่านแล้วเปิด Tag Yuri มากกว่าฟ่ะ อะไรคือท่านไอระชวนท่านยูริเอะหนีตามกันไปต่างประเทศวะ ถถถถถถถถถถถถ
ตลกตอนพวกลุงๆ มาขอคำปรึกษาเรื่องลูกสาวเย็นชาใส่ชิบหาย555555555555555555
ต้นตอนท่านเรย์กะดูมีความเกรี้ยวกราดมากเป็นพิเศษ... ทำไมเรียกตัวเองเป็นหมาขี้แพ้ล่ะ~
โม่งแปลพิมพ์ บุปผา เป็น ปุบผา และคริสต์มาส เป็น คริสมาสต์ อีกแล้ว ถถถ
ไปคัดร้อยจบแบบตอนซาซาจิมะซังเป็นผู้ชายเลยนะ!
ตอนต้น ท่านเรย์กะจะโมโหตะไมเนี่ย อิจฉาคนมีความรักเหรอ พอเป็นสองคนนี้ทีไร เรย์กะชอบมีอารมณ์ในแง่ลบบรรยายมาด้วยทุกทีเลย อย่างสลดหดหู่ กลัว รำคาญใจ โกรธ หรือโมโหน่ะ
แล้วคาบุรากิ เข้าใจว่าโคโระจังเป็นชายจริงๆด้วยสินะ จุดไต้ตำตอแล้วนาย โคโระจังก็ยืนอยู่ต่อหน้านั่นล่ะ แต่เป็นคู่แข่งที่น่ากลัวกว่าผู้ชายคนไหนๆอีกนะ ท่าทางนายจะได้ไปเดทห้องสมุด
กูสะพรึงกลอนอิมาริ เคยได้ยินคนมาสปอยว่าฮีใช้กลอนเลี่ยนๆเกี้ยวหญิง แต่ไม่นึกว่าจะเลี่ยนขนาดนี้ ต่อให้หล่อขนาดไหนกูว่าก็คงมีคนอยากโก่งคออาเจียนบ้างล่ะ
แปลตอนใหม่นี่มีหลายอารมณ์มาก55555 คาบุแม่งน่ารัก ชอบที่เรียกเรย์กะ adviser เป็นคู่หูตอบมุขกันได้อยู่นะ กลัดกลุ้มเรื่องโคโระจังจริงด้วย ท่านอิมาริใช้กลอนจีบสาวอย่างงี้ก็ได้หรอ สุดยอดไปเลยยยย
เห็นกลอนอิมาริแล้วก็แบบ... สาวญี่ปุ่นเขาชอบแบบนี้กันจริงๆเหรอวะ กูสงสัยมาก 5555555555555
กูว่าที่ท่านพี่กระดกลิ้นก็เพราะความเสี่ยวนี่แหละไม่ใช่อะไร...
ตอนนี้ขำมาก แต่ละเรื่องทั้งเรื่องมีลุงๆมาขอคำปรึกษา อัศวินกับเจ้าหญิงชวนหนีตามกัน กูฮาเรื่องเรย์กะว่าทานุกิปุ้มปุ้ยแล้วก็ยัดของกินลงท้องตาม เดี๋ยวก็ปุ้มปุ้ยตามท่านพ่อไปหรอกค่ะท่านเรย์กะ ส่วนเรื่องไปแอบคุยกับคาบุจะมีข่าวลือไหมเนี่ย เรื่องคาบุไปเดาชื่อโคโระจังต่ออย่างจริงจังก็ด้วย ขำตอนสองคนนี้คุยกันมาก ปิดท้ายด้วยกลอนเสี่ยวท่านอิมาริอีก 5555
ตัดกลับมาเรื่องยุยโกะ ไปมาๆกูก็คิดนะว่าถ้ามองจากมุมคนนอก ยุยโกะเอ็นโจนี่กระหนุงกระหนิงกันน่ารักมาก....มีหยอกล้อ ดูสนิทกันดี แต่กูว่าเอ็นโจอาจจะแค่ทำตัวเป็นไม้กันหมาให้ยุยโกะรึเปล่า ไม่ได้ถึงกับดราม่าติดหนี้บุญคุณกันขนาดนั้น ดูแล้วเหมือนไม่ได้โดนบังคับฝืนใจให้สนิทกันอะ (ก่อนหน้านี้กูก็แอบคิด แต่พอเปิดตัวแล้วมันดูไม่อึมครึมเท่าที่โผล่มาตอนก่อนๆ) แต่คาใจอยู่ว่าทำไมยูกิโนะไม่ชอบยุยโกะ
ในความคิดกูภายใต้ท่าทีแอ๊บเป็นสาวน่ารักบอบบางของยุยโกะน่าจะจอมมารพอๆกับเอ็นโจนี่แหละ แถมดูสนใจเรย์กะอยู่เหมือนกันแฮะ จะบอกว่าสมเป็นคนตระกูลเอ็นโจดีไหม 55555
เรย์กะพอเห็นเอ็นโจกับยุยโกะทีไร ดูเต็มไปด้วยอารมณ์แง่ลบแบบที่ >>898 บอกอ่ะ กับคู่อื่นนางไม่เกรี้ยวกราดหรือหดหู่ซึมเศร้าอะไรขนาดนั้นนะ กูจะดมกาวเอาละกันว่านางหึง 55555555555555
กูว่าละว่าโคโระจัง คาบุต้องคิดว่าโกโร่แน่ๆ แบบ..ชื่อผู้ชายอ่ะ นึกถึงโมริ โคโกโร่อะไรทำนองนั้น ขำตอนต้นโครต โดนเข้าใจว่าเป็นฟาเธอร์ค่อนไปเต็มตัวแล้วสินะ ถึงได้มีแต่คุณลุงมาปรึกษาเรื่องลูกสาวไม่รัก ยินดีด้วยท่านเรย์กะ แถมคาบุได้ไปเดทห้องสมุดกับวาคาบะจังแน่ๆ อย่าไปยอมค่ะ อย่าไปยอม ชวนวาคาบะเดทเล้ยยยยยยยยยย
เห็นกลอนอิมาริแล้วกูก็นึกถึงมนุษย์เสี่ยวบางคนที่เคยเข้ามาจีบกูแบบที่เคยเล่าให้ฟังเมื่อก่อนกระทู้ก่อนๆเลยว่ะ
ได้ยินแล้วแบบ เหวอออออ อะไรของมึ้งงงงงงง กูขนลุกว้อย มึงไปเอาความกล้าที่จะพูดอะไรพรรค์นี้มาจากไหนเนี่ย กูอายแทน 555555555555
กูว่าที่เห็นอิมาริจีบสาวนี่ท่านพี่ตั้งใจพามาดูเลยนะนั่น
ไม่ใช่ว่าไปๆมาๆ ท่านเรย์กะก็กลายเป็นนางร้ายเหมือนเดิม แต่เปลี่ยนจากศัตรูหัวใจของวาคาบะ เป็นศัตรูหัวใจของคาบุรากิแทน
ว่าแต่ผู้ชายที่หน้าตาเหมือนลูกพี่ลูกน้องหายไปไหนละนั่น ถึงจะลงเรือตอมมารแต่ขอให้ท่านเรย์กะมีโมเมนต์สาวน้อยบ้างเหอะ ไม่งั้นคงได้เปลี่ยนชื่อเรื่องเป็น "ท่านเรย์กะยอดนักชิม" "ทัวร์กินกับท่านเรย์กะ" หรือ "แอบส่องคู่รักในเรื่อง kimidolce" กันเถอะ แหงๆ
ถ้าเป็นแบบที่ >>894 ว่ามา
กูดมกาวออกมาได้พล็อตแบบนี้ คาบุรากิกับท่านเรย์กะแต่งงานกัน แต่สองคนนี้รู้ตัวว่าคิดแค่เพื่อน คาบุถึงจะโง่เรื่องความรักตัวเอง แต่มองออกว่าเรย์กะชอบเอ็นโจ รู้ว่าเอ็นโจชอบเรย์กะ เอ็นโจที่พอรู้ข่าวก็ช็อค ซึมไปพักใหญ่ ยูกิโนะเลยมาแกล้งปรึกษาคาบุรากิว่าทำไงดีช่วงนี้พี่ชายดูซึมๆ สองคนนี้เลยรวมหัวกันให้คนเข้าพิธีเป็นเอ็นโจ เป็นเจ้าบ่าวแทนคาบุรากิ จบแบบโชโจมังงะมากกกก555
ปมเรื่องยุยโกะก็เอาเป็นว่า จริงๆยุยโกะกับเอ็นโจสนิทกันมาก เป็นเพื่อนสนิทกัน เรื่องว่าที่คู่หมั้นญาติก็หยอกเล่นๆ สองคนนี้พอได้ยินทีไรก็ขนลุกขนพอง ยุยโกะจริงๆเป็นคนออกจะแมนๆคุยกันครับแต่ภาพลักษณ์ภายนอกดันเป็นหญิงสาวบอบบาง ยูกิโนะไม่ชอบยุยโกะเพราะนางดันดูความเจ้าเล่ห์ของน้องออกละชอบหาทางแกล้ง ไม่เหมือนเอ็นโจที่ดูออกแต่ก็ยอมๆไป เวลาออกงานสังคมด้วยกันเอ็นโจเป็นไม้กันหมาให้ยุยโกะ เพราะจริงๆยุยโกะมีแฟนที่ตอนนี้เรียนอยู่ต่างประเทศ ทางบ้านก็รับรู้แล้ว แฟนจบมาก็จะแต่งงานกัน
กาวหมดแล้ว ขอซื้อกาวหน่อยจ้าาา
>>914 ก็อาจเป็นได้ เรื่องนี้ก็ติดแท็กโชโจนี่นะ ก็ควรคิดอะไรให้เป็นโชโจกันซักหน่อย 555555555555555
มุกโชโจๆนี่มันมีอะไรบ้างนะ อย่าง ความจำเสื่อม ไปเรียนต่อเมืองนอก โดนบังคับแต่งงาน หนทางพิสูจน์รักแท้ อะไรประมาณนั้นอ่ะ กูอ่านโชโจไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ จำได้แค่การ์ตูนมุดฟูกแบบมายู ชินโจที่เคยอ่านสมัยม.ต้น หรือไม่ก็แนวโจเซย์แบบฮันนี่โคลเวอร์ไปเลย
>>918 เรื่องนี้กูฟินคู่ยามาดะกับตาแว่นโนมิยะมาก ฮีดูเพลย์บอย บอกจะไม่สนใจเด็ก แต่กลับหลงรักเขาเข้าเต็มเปา ช่วยทุกอย่าง ทำทุกทาง ดูออกว่าเขาไม่สบายใจ แอบร้องไห้อยู่ก็ขับรถไปหาทันที ทุ่มเทขนาดนี้ได้เข้าวิน ความพยายามได้รับการตอบสนอง กูพอใจมาก ฟินหนักมากกกกกกกกก
จริงๆท่านเรย์กะในต้นฉบับก็ดราม่านี่นา แนวๆรักเขาแต่เขาไม่รักตอบ ยิ่งเขาไปมีคนอื่น ออกหน้าออกตาปกป้อง แสดงให้เห็นว่ารักกันขนาดไหนยิ่งเหมือนหนามตำใจ จากเดิมก็เป็นคนเอาแต่ใจใครขัดไม่ได้อยู่แล้ว ก็ยิ่งทวีความร้ายเพิ่มขึ้น สุดท้ายก็ดิ่งลงเหว
>>923 ว่าไปหนุ่มๆในเรื่องดูไม่ค่อยอยากกินอาหารฝีมือสองคนนี้ มีแต่ฮานาโมโตะกับโมริตะที่สามารถกระเดือกลงคอด้วยความเต็มใจนะ แปลว่ารักกันจริง
>>924 ใช่ กูฟินฉากนั้นมาก รักมากจริงๆนะถึงยอมทำขนาดนั้น แถมซีนสารภาพรักอีก ถามว่าทำไมถึงต้องทำขนาดนี้ด้วย ก็บอกไปตรงๆเพราะฉันรักเธอไง กูนี่กรีดร้องแล้วลงไปกลิ้งกับเตียงตอนอ่านเลยว่ะ พูดได้ตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อมด้วย เอ็นโจเอาแบบนี้บ้างสิ กูอยากเห็น ฮรืออออ
>>924 กูชอบโนมิยะตั้งแต่ออกมาละ เป็นหนุ่มแว่นแบบนี้สเป็คกูเลย แล้วจากนั้นก็มีฉากฟินๆมาเรื่อยๆ ยิ่งตอนโนมิยะบอกดูออกว่าเธอร้องไห้อยู่แล้วยามาดะงงๆ รู้ได้ไง แล้วโนมิยะบรรยายในใจว่า ดูออกเพราะมองเธอมาตลอด ส่วนเธอเอาแต่มองคนอื่นจนเธอไม่รู้ตัวว่าฉันมองเธออยู่นี่ล่ะ อะเฮื้ออออ เอาใจกูไปเลยโนมิย้าาาาาาาาา มาถึงฉากสารภาพรักตรงๆ โอ๊ยยยยยยยย กูตายค่ะ กูตาย ไม่ไหวแล้วช็อตนี้ ได้โปรดคู่กันเถอะ ขอร้องล่ะ แล้วก็สมหวัง กูดีใจหยั่งกะส่งลูกสาวออกเรือนสำเร็จเลยว่ะ 5555555555
แต่เท่าที่อ่านตามบอร์ดต่างๆ ส่วนใหญ่นักอ่านชายจะเชียร์ให้ยามาดะสมหวังกับตาแว่นที่เป็นเพื่อนอ่ะ โนมิยะจะมีบุคลิกแบบที่ผู้หญิงชอบ แต่ผู้ชายหมั่นไส้เลยไม่ค่อยเชียร์โนมิยะกัน แต่คู่นี้มันเป็นไปไม่ได้เพราะมายามะมันก็ไม่ได้คิดอะไรเกินกว่าเพื่อน ก็ต้องจบแบบนั้นนั่นล่ะ
>>926 กูมาคิดอยู่นะ ถ้าเป็นเรื่องอื่นเอ็นโจคงสารภาพรักไปละ แต่เป็นเรื่องนี้ ดูจะดึงเช็งความรักของท่านเรย์กะไว้อยู่ ไม่ให้มีใครมาบอกรักซักที มันก็เลยดูยืดเยื้อ อ้อมไปอ้อมมาอยู่นั่น กูก็ทำใจให้สโลว์ไปแล้ว ไม่คาดหวังเท่าไหร่ กว่าจะได้เห็นซีนสารภาพรักคงจบเรื่องนั่นล่ะ
แต่ H&C เรื่องของฮากุนี่ทำไมกลายเป็นแบบเน้ กูเชียร์โมริตะอะ T_T
>>928 กูมองว่าโมริตะกับฮากุเหมือนกันเกินไปว่ะ ถึงจะรักกันแต่ก็อยู่ด้วยกันไม่ได้ โมริตะก็ไม่สามารถทิ้งพรสวรรค์และตัวเองมาเพื่ออยู่ดูแลฮากุไปตลอดชีวิตได้หรอก ฮากุก็เหมือนกัน ตอนบอกวาดรูปไม่ได้ขอตายดีกว่ามันจี๊ดดดดด
สองคนนี้เป็นพวกมีพรสวรรค์และติสท์แตกเหมือนกันทั้งคู่ พุ่งไปข้างหน้ากันอย่างเดียว ถ้าล้มก็ไม่มีใครสามารถประคองอีกฝ่ายไว้ ที่ฮากุเลือกแบบนั้นเพราะคิดว่าดีสุดสำหรับตัวเองแล้ว โมริตะเองก็เหมือนกัน เพราะเป็นคนประเภทเดียวกันถึงเข้าใจและไม่ดึงดันอีก และรักมากพอจะยอมปล่อยไปเพื่อให้เขามีความสุข ไม่เก็บไว้กับตัว ถ้าคู่นี้จะลงเอยกันได้ต้องใช้เวลาว่ะ คงใช้นานมากด้วย พูดแล้วนึกถึงเพลงที่ว่าง "แบ่งที่ว่างตรงกลางไว้คอย เพื่อให้เราได้ตามหาฝัน" เรื่องมันยังไม่จบ ถ้าฮากุพร้อม โมริตะพร้อมในซักวันก็คงได้คู่กันล่ะมั้ง
จริงๆกูแอบเชียร์ทาเคโมโตะนะ แต่ก็รู้อยู่แก่ใจว่าแห้วชัวร์เพราะโดนเฟรนด์โซนไปหลายดอกตั้งแต่ต้น คือสาวเจ้าเขาไม่มีใจให้เลยอ่ะ มีคนถามว่าแฟนเหรอก็บอกเพื่อน สารภาพรักไปก็แห้ว 5555555555 แถมพอมีเรื่องก็ไม่สามารถช่วยอะไรเขาได้ ไม่สามารถประคองหรือให้การสนับสนุนอะไรได้เลย
โมริตะจริงๆกูก็คิดว่าเข้าวินแหงๆ เป็นคนประเภทเดียวกับฮากุ มีพรสวรรค์ทั้งคู่ หลายๆฉากในเรื่องก็บ่งบอกว่าสองคนนี้รักกัน มีใจให้กัน แต่นึกไม่ถึงว่าจะจบแบบนั้น แต่กูก็ว่าเป็นทางที่ดีที่สุดแล้วสำหรับชีวิต
ขอkyหน่อยนะ
มุกจีบสาวของท่านอิมาริ มาจากพวกกลอนของญี่ปุ่นเขาอ่ะ ที่ญี่ปุ่นบางคนก็ใช้วิธีนี้จีบสาวนะ น่ารักดีนะมึง555555 (ในไทยอาจได้อารมณ์ประมาณเอากลอนสุนทรภู่มาจีบสาว ซึ่งคงน่ากลัวมาก55555) คิดซะว่าเหมือนๆกับมุกเสี่ยวของไทยนั่นแหละ
>>931 พูดถึงมุกเสี่ยวไทย กูเคยดูคลิปนึง เอามุกเสี่ยวแบบไทยๆไปจีบสาวญี่ปุ่น เช่น เหนื่อยมั้ย ก็เธอเข้ามาวิ่งในหัวใจผมทั้งวันเลย บลาๆๆ แล้วท้ายคลิปจะมีให้แสดงความรู้สึก ถ้าชอบการจีบด้วยมุกเสี่ยวแบบนี้ให้ทำมือรูปหัวใจ แต่ถ้าไม่ชอบให้ทำมือกดไลค์แทน ถามไปสิบคน มีชอบแค่สองสามคนเอง นอกนั้นดูจะอึ๋ยๆฮาๆขนลุกๆที่ถูกจีบแบบนี้แทน อิมาริสนใจใช้มุกเสี่ยวไทยๆจีบหญิงมั้ย 55555555555
kyแปป พูดถึงโคโระจังแล้วกูดันนึกถึงโคโระเซนเซย์ ไม่รู้ใครอ่านเรื่องนี้บ้าง เอาเป็นว่าภาพในหัวกูคือปลาหมึกหยุย ๆ แทนท่านเรย์กะไปซะงั้น
ดิบล่าสุดมาแล้วนะ รอบนี้มาไวจริง
.
.
.
.
.
.
.
.
.
รอบนี้แก๊งสาวๆไปเที่ยวฮอกไกโดกันมุ้งมิ้งน่ารักดี แต่น่าสงสารเรย์กะซามะที่ต้องพักห้องเดียวกับฟุยุโกะซามะแล้วต้องฟังเรื่องหลอนๆ555
.
.
.
.
.
.
จบสปอย
จู่ๆก็อยากลงอะนะ...ใครมีเมตตาก็ฝากลงในไฟล์สารบัญให้หน่อยนะครับ อ่านวิธีทำไปหลายรอบก็กลัวทำไม่ได้แล้วไฟล์หายหมดทั้งยวง ยังไงๆก็ฝากด้วยนะครับ
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
การสอบปลายภาคใกล้เข้ามาแล้ว แต่ว่าการแข่งขันก็ใกล้เข้ามาแล้วเหมือนกันในฐานะเอสผู้ไร้พ่ายแห่งชมรมฟุตบอลซุยรันน่ะ ฉันจะเสียสมาธิกับสิ่งอื่นที่ไม่ใช่ฟุตบอลใม่ได้เด็ดขาด! ซ้อม! ซ้อม! ซ้อม!
แต่ว่าถึงอย่างนั้นก็ยังลืมเธอคนนั้นไม่ลงอยู่ดี…สตรีผู้ทำให้เอสผู้ไร้พ่ายรับรู้ถึงความพ่ายแพ้เป็นครั้งแรก… ผู้หญิงที่ทรงอำนาจที่สุดในโรงเรียนซุยรันแห่งนี้
เรื่องมันผ่านมานานแล้วก็จริงอยู่ แต่ว่านะ อะไรที่มันฝังใจมันลืมกันง่ายๆเสียทีไหน กระทั่งตอนที่กำลังทำในสิ่งที่รักอยู่ก็ตาม…
“เฮ้กัปตัน! นายพลาดเป็นลูกที่ 4 แล้วนะ ไหวป่าวเนี่ย?”
“ฉะ ฉันไม่เป็นไร…แค่เหนื่อยๆนิดหน่อยผู้รักษาประตู…” ผู้รักษาประตูเบ้ปาก…ให้ตายสิ ทำไมจู่ๆถึงได้มาฝันร้ายถึงเธอคนนั้นในช่วงนี้กัน
“อย่ามาตอแหล ฉันอยู่กับนายตั้งแต่ทีมฟุตบอลประถม ฉันรู้ขีดความสามารถของแกดีนะกัปตัน ลงสนามแค่ 15 นาที ทำให้นายเหงื่อออกไม่ได้ด้วยซ้ำ”
“อา ช่วงนี้…ฉันฝันร้ายน่ะ เลยนอนไม่ค่อยพอ”
“เฮ้อ…บอกอย่างงี้แต่แรกก็จบ…วันนี้เจ้าโค๊ชจอมโหดไม่อยู่…นายไปพักเถอะกัปตัน”
“อา….”
ฉันเดินออกไปจากสนามด้วยสภาพห่อเหี่ยวทั้งกายและใจ…ทำไมต้องตามมาหลอกมาหลอนกันด้วยนะแค่ความเห็นแก่ตัวชั่ววูบเอง…คิโชวอิน…
ฉันนั่งและดื่มน้ำอยู่ตรงที่นั่งข้างสนาม เดิมทีถ้าเห็นฉันตรงนี้คงโดนโค๊ชบ่นหูชาแน่ แต่เจ้าตัวไม่อยู่คงไม่เป็นไร…พอดื่มน้ำไปได้อึกเดียวก็ได้ยินพวกเด็กใหม่คุยกัน
“ได้ยินไหมเรื่องที่ริรินะห้อง X ตบกับสาวแกล ม.5 น่ะ”
“โหย ไม่ได้ยินสิแปลก ข่าวเด็ดข่าวดังขนาดนี้ใครจะพลาด”
“ฉันอยู่ในเหตุการณ์ด้วยนะ ตบกันมันหยดเหมือนที่เคยเห็นในละครเลย น่าเสียชะมัดที่ประธานนักเรียนเข้ามาขัดซะก่อน ไม่งั้นคงได้เห็นฉากกระชากเสื้อให้ชุ่มตาแล้ว”
“แต่ทีแรกนึกว่าคุณคิโชวอินจะลงสนามด้วยตนเองซะอีก”
“นั่นสิๆ แต่ว่าคุณหนูบอบบางแบบคุณคิโชวอินจะสู้กับสาวถึกแบบรุ่นพี่ซึรุฮานะได้เหรอ..ถ้าไม่ใช้อำนาจ Pivoine มาขู่น่ะ”
“คิดว่าเราคงได้เห็นไฮยีน่าขย้ำลูกราชสีร์แน่ๆ…แต่ก็ดีเหมือนกันนะ คิดสิ โอกาสงามๆที่จะได้เห็นคุณคิโชวอินหมดมาดคุณหนูมันมีง่ายๆที่ไหนกัน”
“…นั่นสิ---“
ไอ้พวกจิตอกุศล…กลับบ้านดีกว่า…น้ำในนี้คงเสียแล้วมั้ง รสชาติแย่ชะมัด…กระเดือกไม่ลงจริงๆ….
“อ่าวจะไปไหนล่ะคุณกัปตัน” ชิ เจ้าตัวปัญหาดันมาได้จังหวะพอดี
“กองหน้าเบอร์ 14 เองเหรอ พอดีฉันรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลยจะขอกลับก่อน”
“อะไรกัน อะไรกัน ดูเหมือนเอสไร้พ่ายคงได้เวลาเกษียณแล้วมั้ง”
เพราะติดนิสัยแบบนี้ไงถึงได้เป็นตัวสำรองตลอดศก…แต่ดูถูกกันอย่างนี้…ใครจะยอมกัน
“อะไรกัน อะไรกัน ต่อให้ฉันเกษียณตัวเองไปก็ไม่ได้หมายความว่านายจะเป็นตัวจริงซักหน่อย”
“ว่าไงนะ!”
“หรือไม่จริง นอกจากฝีเท้าจะแย่ในมาตรฐานของตัวจริงแล้ว ยังเตะบอลฆ่านกกระแทกเสาคานเป็นว่าเล่นเลยนี่นา”
“หน๋อย!! งั้นมาแข่งกันเอสไร้พ่าย!”
“แน่นอน ผู้รักษาประตู! ฝากหน้าที่ผู้ตัดสินด้วย!”
“ทำไมต้องฉัน!”
“เพราะนายคือผู้รักษาประตูไงล่ะ!”
และการแข่งระหว่างผมกับเบอร์ 14 ก็เริ่มต้นขึ้น…แข่งกัน 3 อย่างคือ วิ่งเร็ว ,หลบหลีก และทำประตู ฉันก็ชนะใสๆละนะใน 2 รอบแรกเหลือแค่การทำประตูชัยเท่านั้น
“แฮ่ก! แฮ่ก! คราวนี้แกแพ้แน่เอสไร้พ่าย”
“เหรอ?”
เป้าหมายคือเตะฟรีคิกจากนอกเขตโทษให้เข้าประตู โดยมีผู้รักษาประตูและกำแพงมนุษย์คอยขัดขวางตามกติกาสากล…ฉันไม่พลาดแน่! แต่เพื่อความเท่าเทียม ฉันเลยกองหน้าเบอร์ 14 เตะก่อน ผลก็ออกมาตามคาด มีนกพิราบโชคร้ายร่วงจากฟ้ามา 1 ตัว
“ทำไมกัน..!”กองหน้าเบอร์ 14 ร้องไห้และฉีกหญ้าในสนามอย่างบ้าคลั่ง…หญ้าพวกนั้นราคาแพงสุดๆเลยนะ…
“จะต่อไหมกัปตัน”ฉันชั่งใจชั่วครู่ต่อคำถามของผู้รักษาประตู…เอาก็เอา
ฉันตั้งบอลและง้างขาพร้อมเตะเต็มที่ สมาธิจดจ่อกับฟุตบอลจนลืมสังเกตรอยยิ้มชั่วร้ายของเจ้าเบอร์ 14 ไปซะสนิทเลย
“ท่านคิโชวอิน เรย์กะเสด็จเยี่ยมชมรมฟุตบอล!!!”
ปัง!!!!!!
ฉันเตะฟุตบอลด้วยแรงทั้งหมดที่มีและมันก็ออกนอกทิศทางที่มันควรเป็นและกระแทกเสาอย่างแรง…จิตใจอันแข็งแกร่งของฉันถูกทำลายด้วยชื่อของผู้หญิงคนเดียว…น่าละอายจริงๆ
“ฮ่าๆๆๆๆ เอสไร้พ่ายก็แพ้จักรพรรดินีจริงๆด้วย” เจ้าขี้โกง
“ไรกันๆ มองหน้าแบบนั้น ยอมรับความจริงไม่ได้หรือไงเอสไร้พ่าย!?” เจ้าเบอร์ 14….
“จะเอาบอลมาเตะกี่ครั้งก็เหมือนเดิมนั่นแหละ ฮ่าๆ” ฉัน..
“แต่จิตใจของเอสไร้พ่ายหวั่นไหวเพราะอะไรกันนะ? รักเหรอ? กิ๋วๆ ประธานชมรมฟุตบอลฝันลมๆแล้งๆว่าจะได้เป็นแฟนกับคนของ Pivoine ด้วยล่ะ กิ๋วๆ!” จะ…
“เอ๊ะ? เดี๋ยวๆๆๆๆ!!”
“ฝังศพแก!!!!!!!”
ลูกเตะที่อัดแน่นด้วยความรู้สึกของฉัน มันพุ่งทะยานเฉียดหน้าของเบอร์ 14 ไปเล็กน้อย…เจ้านั่นขาอ่อนลงไปนอนกับพื้นเลยทีเดียว..กระจอกชะมัด เห็นพลังที่แท้จริงของเอสไร้พ่ายคนนี้หรือยังล่ะ! ฮ่าๆๆๆ
“แต่ว่านั่นมันทางอาคารเรียนนี่ โดนใครเข้าไปนี่ซวยเลยนะ”
“แย่ล่ะ ลืมคิดไปเลย!” หวังว่าคงไม่โดนใครเข้านะ…แต่เหมือนจะคิดง่ายไป…
“เฮ้! มีผู้หญิงกำลังเดินอยู่ตรงนั้นด้วย!!” ฉันรีบหันไปมองตามที่กองหลังเบอร์ 21 ชี้ ระยะมันไกลพอควรแต่ก็พอเห็นลางๆว่าเป็นผู้หญิงผมม้วนๆ…ทำไมมันคุ้นๆวะ
แต่ว่า! เดินกินขนมสบายใจเฉิบแบบนั้นมีหวังโดนบอลเข้าเต็มๆแน่ ฉันรีบวิ่งออกไปและตะโกนเตือนผู้หญิงคนนั้น
“เฮ้!! หลบไป!!!”
“…!”
บ้าจริง..ไม่ทันการแล้ว ลูกฟุตบอลที่เปี่ยมด้วยพลังกระแทกใส่หน้าของเธอคนนั้นเต็มๆเลย…จะตายไหมเนี่ย ฉันเร่งฝีเท้าเพื่อไปดูอาการ แต่พอได้เห็นหน้าใกล้ๆ หัวใจก็เหมือนกับจะหยุดเต้นไปดื้อๆเลย
ลูกฟุตบอลเจ้ากรรมกลิ้งอยู่ใกล้ๆ ผู้หญิงผมม้วนหลอดเยี่ยงราชินี ผู้หญิงที่สวยที่สุดที่ฉันเคยได้เจอ แม้จะมีรอยแผลและเลือดซึมตรงหน้าพากแต่ความสวยงามนั้นก็มิได้ลดลงเลย เธอยังคงเป็นผู้หญิงที่น่าหลงไหลและหวาดหวั่นในเวลาเดียวกัน…”คิโชวอิน เรย์กะ…”
อะ! ไม่ใช่เวลามาเชยชมความงาม! หวังว่าคงไม่ตายนะ ขอร้องล่ะ! …ฟู่ โชคดีจริงที่แค่สลบไปและนี่ก็เป็นช่วงเลิกเรียน นอกจากสมาชิกชมรมฟุตบอลแล้วก็ไม่มีใครเห็นเหตุการณ์…พาเข้าห้องชมรม รักษาจนหาย ขอโทษขอโพยด้วยทุกสิ่งที่มี ขอร้องให้สมาชิกทุกคนปิดเรื่องให้มิด…นี่แหละแผนการ! สมแล้วตัวฉัน!
ว่าแต่นี่มันน้ำอะไรเนี่ย…สีแบบนี้….ตำแหน่งนี้…อย่าบอกนะว่า!!
”กรี๊ดดดดด เลือด! เลือด! มีเลือดไหลมาจากหลังหัวของคุณคิโชวอินด้วย!! รถพยาบาล! ใครก็โทรเรียกรถพยาบาลที!!!!!”
-------------------------------------------------------------------
ผลโหวต >>849 น่าจะเป็นเอกฉันท์ กูสรุปไปเลยละกัน
ทู้หน้า
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสูตรอาหารคิวปิดสื่อรักสุดมิราเคิลของยอดเชฟสาวเจ้าเสน่ห์เรย์กะ ~"แค่คำเดียว"เป็นจานที่ 15 แล้วนะ!
- เพิ่มข้อ 4) แจ้งดิบตอนใหม่หลังเที่ยง เพื่อไม่ให้ทับซ้อนกับแปลไทย ตามที่เคยคุยไว้
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสูตรอาหารคิวปิดสื่อรักสุดมิราเคิลของยอดเชฟสาวเจ้าเสน่ห์เรย์กะ ~"แค่คำเดียว"เป็นจานที่ 15 แล้วนะ!
เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"
รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้
.
謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015
♕ คลังกระทู้ ♕
>>>/webnovel/3289 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
>>>/webnovel/3364 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชายามบ่ายของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
>>>/webnovel/3451 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
>>>/webnovel/3507 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4
>>>/webnovel/3543 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับปฏิบัติการปลูกไร่กัญชาบนดาวเคราะห์ดวงที่ 5
>>>/webnovel/3572 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับหลุมดำดูดเวลา กาวแลคซี่ที่ 6
>>>/webnovel/3588 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือกาวฟิคที่ไปไกลกว่าเรืออฟช. ลำที่ 7
>>>/webnovel/3600 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการผนึกกำลังของเหล่าพันธมิตรเรือเพื่อล่มเกาะแห่งคาน ครั้งที่ 8
>>>/webnovel/3628 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับนิทรรศการเรืออับปางใต้ท้องทะเลลึก ครั้งที่ 9
>>>/webnovel/3689 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับฤดูใบไม้ผลิอันฟรุ้งฟริ้งของเรย์กะจัง♡ ~โดขิโดขิ หัวใจของเธอเป็นของฉันนะ! ♡♡ กาวยกกำลัง10! ♡♡ (,,,ゝ∀・,,,)ﾉｼ *:･ﾟ✧*:･ﾟ✧
>>>/webnovel/3786 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการหายตัวไปอย่างปริศนาของฟิคกาวในห้องซาลอนปิดตาย [คานที่กำลังก่อตัวชั้นที่11]
>>>/webnovel/3805 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแท็ก love ปริศนา ที่ไม่ตั้งใจจะใส่มาหรอกนะ แค่มันอยู่ใกล้มือเท่านั้นเอง [แท็กที่ 12]
>>>/webnovel/3856 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับกองเรือรบสยบคาน ประจัญบานพิชิตใจเธอ! [ศึกรักที่ 13]
>>>/webnovel/3899 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับคำอธิษฐานรักผ่านเส้นผม (ผมลอนสลวยเก๋เส้นที่ 14)
.
♕ สนธิสัญญา ♕
1) สปอยล์ได้ แต่รบกวนเตือนและจุดลากยาวทุกครั้ง(อย่างน้อย7-8บรรทัด) ช่วยป้องกันให้คนที่ไม่ต้องการอ่านสปอยล์เนื้อเรื่อง
1.1) ไม่สปอยล์เนื้อหาที่แปลไทยใกล้จะถึงแล้ว
1.2) ไม่สปอยล์เนื้อหามากจนเกินไป คนอยากโดนสปอยล์ก็อดใจรอไว้หน่อย ไว้ไปฟินพร้อมๆกัน
2) อย่าเร่ง อย่ากดดันโม่งแปล !!!!
3) งดเว้นการตั้งชื่อกระทู้ด้วยถ้อยคำที่ไม่เป็นมงคล (หรือถ้อยความที่เป็นแง่ลบ อาทิ คาน, จมเรือ, เรืออับปาง, หักธง, ซากเรือ เป็นต้น) "ห้ามแก้เคล็ดเด็ดขาด" หากฝ่าฝืนตั้งมา ชื่อนั้นก็จะไม่เอามาโหวตนับคะแนนแต่อย่างใด
4) แจ้งดิบตอนใหม่หลังเที่ยง เพื่อไม่ให้ทับซ้อนกับแปลไทย
.
♕ สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต ♕
https://docs.google.com/document/d/1Jtm_XMsTD_t_6GWtvFfN3qDIm3yxYGeJCX29QUS1vIo/edit?usp=sharing
How to: วิธีการใช้และอัพเดตสารบัญ
https://docs.google.com/document/d/1ET-eMchwMQyJ8awYO1Q5yIcKWuTeJrJ0TVhXXVd8eD4/edit?usp=sharing
รวมไฟล์สารบัญ
https://drive.google.com/drive/folders/0BwR6XEqxsnTAZWdSckFqb182VDQ
ทำไมอ่านตอนนี้แล้วกูหยิบไม้พาย ท่านยูริเอะxท่านไอระ ขึ้นมาฟระ..... //นั่งแจว
>>949 "ส่วนหัวหน้าหมู่บ้านคานทองก็เป็นเทพเกศาประทานพรความรักให้คนอื่นต่อๆไปปปปปป ทั้งที่ตัวเองขึ้นคาน" กูนึกถึงชีวิตตัวเองชอบกล โสดมาตลอดชีวิตแต่เพื่อนชอบมาปรึกษาปัญหาความรัก *ซับน้ำตา* คำถามที่กูสะเทือนใจมากคือ อยากเลิกทำตัวงี่เง่าใส่แฟน แต่ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะบลาๆ ควรทำไงดี ทั้งๆที่กูยังไม่เคยรู้ ไม่เคยสัมผัสเลยว่า ความรักทำให้คนเรางี่เง่าได้ยังไง ฮือ *ร้องไห้* //ซื้อขนมไปตุนเสบียงบนคานกับท่านเรย์กะ
พวกที่ปรึกษานี่มักขึ้นคานกันนะ.....
กูก็ด้วยว่ะ ไอ้พวกมีความรัก มีแฟน จะมาปรึกษาคนโสดสนิทศิษย์ส่ายหน้าแบบกู ทั้งๆที่กูไม่เคยสัมผัสความรักซักครั้งเนี่ยนะ ชีวิตกูแห้งแล้งพอๆกับท่านเรย์กะเลยนะนั่น อาจจะแห้งกว่าด้วยซ้ำตรงที่ไม่มีใครมาแอบชอบเลยซักคน
อ่านแล้วโคตรชูธงป้ายท่านยูริเอะกับท่านไอระ มึความอยากก่อร่างสร้างตัว เก็บเงินเพื่อย้ายไปอยู่ด้วยกันแต่พ่อแม่ไม่ยอมรับเลยหนีไปต่างประเทศ*มโน* ---แค่กๆ กลิ่นกาวดอกลิลลี่นี่มันหอมจริงๆ ส่วนท่านเรย์กะนี่ลดขั้นจากนางร้ายอันดับหนึ่งกลายเป็นแค่เพื่อนนางเอก(คาบุรากิ) A คอยช่วยให้คำปรึกษาไปจีบพระเอก(วาคาบะ)
สภาพตอนนี้ยังนึกไม่ออกว่าตอนคาบุรากิไปพูดกับยูริเอะว่า "ถ้ายูริเอะลำบาก ฉันจะไปช่วนเธอเอง" แล้วจะทำให้วาคาบะหวั่นไหวได้ตรงไหน คงมองว่าคาบุรากิคุงรักเพื่อนดีจังนะ จบ เผลอๆ ขี่จักยานไปส่งให้ด้วย
>>969 เคยเป็นที่ปรึกษาความรักอยู่หนนึง เพื่อนกูเอง คร่าวๆก็แฟนนอกใจไปมีกิ๊ก จับได้หลายครั้งละ จะทำยังไงดี กูก็เคยแนะนำประมาณว่าเลิกๆกับแม่งซะเหอะ มันก็เออๆ คราวนี้เลิกแน่ พอมันคืนดีกันเสือกมาตั้งสเตตัสด่ากูซะงั้น หาว่ายุแยงให้แฟนเขาเลิกกัน เข็ดเลย ไม่เป็นที่ปรึกษาให้ใครอีกต่อไปแล้ว
KY นิด อยู่ดีๆ กูก็คิดว่าถ้าเรื่องนี้ทำด๋อย (Nendroid) คงออกมาน่ารักจิ๊บเป๋ง หุ่นกับหน้าท่านเรย์กะก็เหมาะจะเอามาโมด๋อยอยู่แล้ว //โดนตบ// ส่วนพร็อบต่างๆ ก็เช่น ปลาหมึกย่าง ดอกโบตั๋น พัด เซอร์บิรุส หน้าตาเอาเป็นหน้าสวย หน้าพิโรธ หน้าหลั่นล้าเวลาเห็นของกิน
ส่วนเอ็นโจ กูอยากได้หน้ารอยยิ้มดำมืดที่สุดแล้ว 55555
>>967 จริงๆก็พูดต่อหน้าไอระและเอ็นโจด้วยนะ สรุป....เอ็นโจนางเอกสินะ //เผ่น 55555555555555555
>>970 โอ๊ย มาแนวเดียวกับกูเลยว่ะ แต่พอมันตั้งสเตตัสด่ากูแบบลอยๆ กูเข้าไปสวนกลับทันทีจนแม่งเงิบไปเลย
>>971 พร็อพเอ็นโจนี่อะไรดี กระต่าย กรงหิ่งห้อย แก้วลาเต้
ของคาบุรากิก็ หนังสือ...แล้วอะไรอีกวะ
ของวาคาบะ เค้ก จักรยาน จานยากิโซบะ
ของยูกิโนะ สโนว์แมน ซอมบี้ย่อส่วน(?)
ยังมีท่านอิมาริกัยท่านพี่ แต่ท่านพี่นี่คงคล้ายๆ เอ็นโจจนเกือบแยกไม่ออก ของท่านอิมารินี่ต้องมีสร้อยไข่มุกกับช่อดอกไม้มาก่อนเลย
ไปเค้นสมองช่วยอาริมะมาได้นิดนึง หมาป่าสีเงิน แต่ถ้าเป็นเวอร์ชั่นด๋อย อาจจะได้ชูสุมอยไปแทน.....
จริงๆ ถ้าเป็นการ์ตูนนักเรียนม.ปลายทั่วไป พวกประธานสภากรรมการนักเรียนอะไรนี่ชอบมีปลอกแขนติดเครื่องแบบบอกตำแหน่งไว้นี่หว่า นี่เงียบๆ ไม่บอกอะไรเลย สงสัย Pivoine ไม่แบ่งงบมาให้
KY แพพ
----------------------
พระอาทิตย์คล้อยต่ำจนตึกระฟ้ามากมายในเมืองบดบัง เมฆจำนวนมากที่รวมเป็นก้อนหนาเริ่มเคลื่อนที่เข้ามาถูกย้อมเป็นสีส้ม บรรยากาศดูครึ้มๆน่าอึดอัด รู้สึกว่าเมื่อช่วงเช้าพยากรณ์อากาศบอกว่าช่วงเย็นจะมีไต้ฝุ่นเข้า ท่าทางว่าจะอีกไม่นานนี้นัก
ในมุมมองของเด็กหนุ่มแล้ว เขากำลังเดินเคียงคู่กับหญิงสาวที่เขารักและทะนุถนอมเป็นที่สุด
เรือนผมสีน้ำตาลนุ่มฟูน่าจับ ยิ่งมีแสงสีส้มของพระอาทิตย์ยามเย็นที่สาดส่องเข้ามาแล้วมันยิ่งดูเปล่งประกายสะท้อนสีน้ำผึ้งออกมา หญิงสาวในจินตภาพเดินนำหน้าเขา ค่อยๆหันตัวกลับมาทางเขาและส่งยิ้มให้อย่างอารมณ์ดี ก่อนจะส่งเสียงออกมา
"โฮ่ง!"
"ดีจังเลยน้า เบียทัน~ ชอบใช่มั้ยล่ะ~"
ในมุมมองของคนอื่น ก็เป็นเพียงเด็กหนุ่มที่มักจะพาสุนัขออกมาเดินเล่นในช่วงเวลานี้เท่านั้นล่ะ
อุเมวากะ อาสึกะจับสายจูงสุนัขไว้อย่างสบาย ๆ ขณะเดินเล่นไปในพื้นที่ใกล้บ้านที่คุ้นเคยมาแต่เกิด เขามักจะพาเบียทัน สุนัขขนน้ำตาล พันธุ์อเมริกันค็อกเกอร์สแปเนี่ยลของเขาออกมาเดินเล่นข้างนอกสัปดาห์ละหนึ่งถึงสองครั้ง ในอดีตนั้นเขาทำบ่อยมากกว่านี้แทบจะเป็นกิจวัตร แต่พอขึ้นชั้นมัธยมปลายแล้ว ชีวิตการเรียนก็ยุ่งยากขึ้นมากกว่าเดิม
แม้ว่าภาพลักษณ์ภายนอกของเขาจะดูเหมือนเป็นพวกเด็กเกเรที่แต่งตัวไม่เรียบร้อย ผมยาวย้อมสี และยังเจาะหูอีกต่างหาก แต่ความจริงแล้วเขาเป็นพวกหัวไวและมีผลการเรียนดีทีเดียว
หากได้สังเกตใกล้ๆแล้ว ไม่ว่าจะสร้อยคอ แหวนหรือต่างหู ต่างก็เป็นรูปน่ารักๆอย่างหัวสุนัขแบบต่างๆ, รอยเท้าสุนัข หรือกระดูก เรียกได้ว่าเป็นพวกทาสหมาอะไรแบบนั้นก็ว่าได้
ถึงใครๆจะคิดว่าเขาเป็นพวกเหลาะแหละ แต่จริงๆแล้วเขาก็มีความตั้งมั่นอย่างมากที่จะตั้งใจเรียนทั้งที่ห้องเรียนและที่โรงเรียนสอนพิเศษ เพื่อที่จะได้สอบเข้าคณะสัตวแพทย์อย่างที่หวังมาตลอด หลายเดือนมานี้เขาก็เริ่มที่จะทบทวนบทเรียนก่อนนอนทุกวันแล้ว เห็นได้ชัดว่าทุ่มเทสุดๆเชียวล่ะ แต่นั่นมันก็เป็นเรื่องที่ไม่มีใครรับรู้
"อ๊ะ แต่ถ้าฉันได้เป็นสัตวแพทย์จริง เบียทันคงไม่หึงฉันหรอกใช่มั้ยนะ~"
"โฮ่งๆ!"
เบียทันเห่าอย่างต่อเนื่องไปเรื่อยจนราวกับกำลังตอบคำถามเขาอย่างงั้นล่ะ ดังนั้นอุเมวากะจึงตีความไปตามอำเภอใจอย่างทุกที
"แน่นอน ถึงฉันจะได้รักษาหมาตัวอื่น แต่เบียทันก็เป็นที่หนึ่งในใจฉันอยู่แล้วล่ะ!"
ทั้งสอง(หนึ่งคนหนึ่งตัว)เดินไปเรื่อยจนมาหยุดที่หน้าซูเปอร์มาร์เก็ต อุเมวากะผูกเบียทันไว้ใกล้กับจุดจอดจักรยานที่มีหลังคาบังแดด ก่อนจะเข้าซูเปอร์มาร์เก็ตเพื่อซื้อของตามที่แม่ได้ลิสต์มาให้อย่างทุกที
"รออยู่ตรงนี้ก่อนนะ เบียทัน เดี๋ยวอาทันจะรีบกลับมาหานะ"
คล้อยหลังอุเมวากะไปได้สักพัก ท้องฟ้าข้างนอกก็มืดครึ้มไปด้วยเมฆฝน เบียทันลุกลี้ลุกลนกระสับกระส่ายไปมาด้วยสัญชาตญาณของสัตว์ที่รับรู้ได้ว่าพายุกำลังจะมา มันส่งเสียงเห่าดังลั่นหวังจะเรียกเจ้าของให้กลับมาปลดปล่อยจากเชือกที่ล่ามไว้นี้ซะ แต่อุเมวากะก็ไม่กลับมาเสียที...
+++++
เมื่อซื้อของตามรายการครบถ้วนแล้ว อุเมวากะก็รีบออกมาจากซูเปอร์มาร์เก็ตและพบว่าห่าฝนตกกระหน่ำจนแทบมองไม่เห็นตึกระฟ้าไกลๆแล้ว เสียงฟ้าร้องครืนๆดังลั่นสลับกับฟ้าแลบดูน่ากลัว เขารีบกางร่มและวิ่งไปยังจุดจอดจักรยานที่ผูกสุนัขของเขาไว้
ดีที่เขาได้เลือกที่ที่มีร่มกำบังแต่แรกแล้ว ดังนั้นเบียทันคงจะไม่โดนฝนอยู่แล้วล่ะ
ทว่าเมื่อไปถึง เขาก็ต้องตกตะลึงด้วยความตกใจ
"บะ เบียทัน!!!"
จุดที่ควรจะมีเบียทันที่รักของเขาอยู่ กลับมีเพียงเชือกล่ามที่ว่างเปล่า
__________________
แค่นี้ก่อน ตอนนี้ความคิดแตกได้เป็นสองทางสองเรื่อง ขอไปเลือกก่อนว่าไปทางไหนดี ถถถ
เห็นกระทู้เกือบเต็มแล้ว ขอตั้งกระทู้ใหม่เผื่อไว้ก่อนเลยน้า
https://fanboi.ch/webnovel/3953/
จะเต็มละมู้ อยากได้คำเด็ดๆโชโจๆปิดท้ายจุง
ท่านพี่ หันมาสนใจน้องบ้างสิคะ!
ขอบทให้ผมบ้าง by อาริมะคุง
ยังไงกันนะ by เอ็นโจ
จะเติมอีกมั้ยคะ คุณคิโชวอิน by วาคาบะ
แกงกระหรี่พุดดิ้งมิราเคิลสูตรคิโชวอิน เรย์กะ สำเสร็จแล้วค่ะ!! โอะโฮะโฮะ ทุกท่านเชิญชิมได้
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.
