Fanboi Channel

เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"

รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้

.

謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015

♕ คลังกระทู้ ♕
>>>/webnovel/3289 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
>>>/webnovel/3364 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชายามบ่ายของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
>>>/webnovel/3451 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
>>>/webnovel/3507 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4
>>>/webnovel/3543 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับปฏิบัติการปลูกไร่กัญชาบนดาวเคราะห์ดวงที่ 5
>>>/webnovel/3572 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับหลุมดำดูดเวลา กาวแลคซี่ที่ 6
>>>/webnovel/3588 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือกาวฟิคที่ไปไกลกว่าเรืออฟช. ลำที่ 7
>>>/webnovel/3600 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการผนึกกำลังของเหล่าพันธมิตรเรือเพื่อล่มเกาะแห่งคาน ครั้งที่ 8
>>>/webnovel/3628 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับนิทรรศการเรืออับปางใต้ท้องทะเลลึก ครั้งที่ 9
>>>/webnovel/3689 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับฤดูใบไม้ผลิอันฟรุ้งฟริ้งของเรย์กะจัง♡ ~โดขิโดขิ หัวใจของเธอเป็นของฉันนะ! ♡♡ กาวยกกำลัง10! ♡♡ (,,,ゝ∀・,,,)ﾉｼ *:･ﾟ✧*:･ﾟ✧
>>>/webnovel/3786 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการหายตัวไปอย่างปริศนาของฟิคกาวในห้องซาลอนปิดตาย [คานที่กำลังก่อตัวชั้นที่11]
>>>/webnovel/3805 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแท็ก love ปริศนา ที่ไม่ตั้งใจจะใส่มาหรอกนะ แค่มันอยู่ใกล้มือเท่านั้นเอง [แท็กที่ 12]
>>>/webnovel/3856 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับกองเรือรบสยบคาน ประจัญบาน​พิชิต​ใจ​เธอ! [ศึกรักที่ 13]

.

♕ สนธิสัญญา ♕
1) สปอยล์ได้ แต่รบกวนเตือนและจุดลากยาวทุกครั้ง(อย่างน้อย7-8บรรทัด) ช่วยป้องกันให้คนที่ไม่ต้องการอ่านสปอยล์เนื้อเรื่อง
1.1) ไม่สปอยล์เนื้อหาที่แปลไทยใกล้จะถึงแล้ว
1.2) ไม่สปอยล์เนื้อหามากจนเกินไป คนอยากโดนสปอยล์ก็อดใจรอไว้หน่อย ไว้ไปฟินพร้อมๆกัน

2) อย่าเร่ง อย่ากดดันโม่งแปล !!!!

3) งดเว้นการตั้งชื่อกระทู้ด้วยถ้อยคำที่ไม่เป็น​มงคล (หรือถ้อยความ​ที่เป็นแง่ลบ อาทิ คาน, จมเรือ, เรืออับปาง, หักธง, ซากเรือ เป็นต้น) "ห้ามแก้เคล็ดเด็ดขาด" หากฝ่าฝืนตั้งมา ชื่อนั้นก็จะไม่เอามาโหวตนับคะแนนแต่อย่างใด

.

♕ สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต ♕
https://docs.google.com/document/d/1Jtm_XMsTD_t_6GWtvFfN3qDIm3yxYGeJCX29QUS1vIo/edit?usp=sharing

How to: วิธีการใช้และอัพเดตสารบัญ
https://docs.google.com/document/d/1ET-eMchwMQyJ8awYO1Q5yIcKWuTeJrJ0TVhXXVd8eD4/edit?usp=sharing

รวมไฟล์สารบัญ
https://drive.google.com/drive/folders/0BwR6XEqxsnTAZWdSckFqb182VDQ

ปิดท้ายด้วย tag food ล่ะ 5555
กะจะไปเมนต์ว่าปริศนาซุยรันกับกล้อง cctv ซะหน่อย ยกมาไว้นี่ละกัน

ปิดด้วยแท็กฟู้ด ขอฟู้ดเยอะๆอีก

มาเป็นฟู้ดเบย 5555555

จะกลับมาเป็นท่านเรย์กะชวนชิมอีกเมื่อไหร่น้า 5555 นี่กูโฉบซุปเปอร์อิเซตันไปหาสอยโมจิมากินตามนางเลยนะเนี่ย

กระทู้​ที่แล้วเห็นมีพูดถึง​บอร์ด​ญี่ปุ่น​ของเรื่องนี้
เคยไปมุงดำน้ำ​ใน2chพักนึง กระทู้​นึง6-12วันก็เต็ม เม้นท์แหลกลาญไม่ต่างจากเรา แค่ไม่มีฟิค ถถถ
ปัจจุบัน​กระทู้​56ละ

>>6 กูช็อคคคคคคคคคค กระทู้ที่ 56 ขุ่นพระะะะ รู้สึกเหมือนกรามค้างทำกรามหล่นไปกองอยู่บนพื้น เยอะเชี่ยๆจ้าาาาาา

เห็นพูดกันแต่แท็คfood... แต่สงสัยแท็คfantasyในแมวดุ้นอะ คือถ้าไม่นับเรื่องที่ว่ามีใครก็ไม่รู้มาเกิดใหม่เป็นท่านเรย์กะ(เมื่อนานมาแล้ว) ยังมีอะไรที่แฟนตาซีอีกไหม? สีผมของยูกิโนะคุงเรอะ?

>>8 เกิดใหม่ในโลกมังงะนี่มันก็แฟนตาซีสุดพลังแล้วล่ะกูว่า ถ้าเกิดในโลกปกติก็ว่าไปอย่าง

>>8 กระเพาะ​สี่มิติและวงจรความคิด​เพี้ยนๆของท่านเร​ย์​กะ......

ความแฟนตาซีในเรื่อง
1.ฝีมือทำอาหารของท่านเรย์กะที่ล้ำเลิศเหนือความเป็นจริง
2.สีผมของยูกิโนะที่สีแปลกกว่าคนอื่น....... หรือจะเป็นสัญญาณว่านี้คือพระเอก.... แอ๊ก
3.พลังติดตามเป้าหมายของสองจอมมาร

>>9 คือแบบหลังๆมานี้เกิดใหม่ต่างโลกมันเยอะมาก หลายแนวด้วย จนรู้สึกมันพื้นๆจนเฉยๆไปหมดอะ ยิ่งเรื่องอื่นๆแฟนตาซีเวทมนต์ ไซไฟ อะไรแนวนั้น เรื่องในรั้วโรงเรียนมนุษย์ธรรมดานี่มันธรรมด๊าธรรมดาสุดๆเลยอะ

>>10 >>11 ร้องไห้แทนท่านเรย์กะแปบ...

>>8 แฟนตาซีในความรักของท่านเรย์กะด้วย คนอะไรจะนกได้ขนาดนี้ แถมเป็นเจ้าแม่แห่งการหักธงอีก

>>8 แฟนตาซีในการเป็นที่รัก(?)ของเหล่าสารพัดสัตว์

>>8 อย่าลืมท่านฮินะสิ!

>>15 อันนั้นสยองขวัญไม่ใช่แฟนตาซี

>>16 +1 กูอ่านกูยังกลัวเลย กูไม่ชอบตุ๊กตาแบบนี้สุดๆ ตั้งแต่เกิดมาตุ๊กตาที่เป็นแบบคนกล้าเล่นแค่บาร์บี้55555
ส่วนอีกอันที่ชอบคือที่มันสวยๆอ่ะ ตัวผู้ชาย(ที่หน้าสวยมากก) ตัวผู้หญิง
ตัวเด็กน้อย มีตากับขนตาชุดงามๆ ไม่รู้ว่าเรียกว่าอะไร แต่เห็นว่าเจ้าของตัดชุดใส่ให้ไม่ก็ซื้อในเน็ตล่ะมั้ง พี่สาวกับพี่ชายชอบมาก (กูก็ชอบแต่ไม่ค่อยกล้าหยิบมาดูบ่อยกลัวมันตกมาหักอ่ะ เสียดาย5555) เห็นมานานอยู่ แต่ไม่เคยได้ถามซักทีว่ามันเรียกตุ๊กตาพวกนั้นว่าอะไร

>>17 BJD ป่ะ กูก็ชอบ แต่ราคาโหดชะมัด ได้แต่เปิดดูรูปให้อยากได้เล่น ถถถ

กูไม่กล้าเล่นทุกตุ๊กตาเลยยิ่งบาร์บี้นี้กูขอบายตอนเด็กกูกลัวจนเก็บมาฝันด้วยซ้ำ//โครตน่ากลัว ส่วนBJDนี้ไม่ใช่ว่าไม่ชอบน่ะแต่กูมันสายเสพมากกว่าอีกอย่างโครตแพงเลยด้วยเด็กม.ปลายอย่างกูไม่น่าซื้อได้

>>17 BJD ของเจ้าดังๆคือ Volks กัน DOD กูชอบอันหลัง รู้สึกทำมาสวยดี แต่จะสอยก็ทำร้ายกระเป๋าตังค์กูมาก 555

กูไม่ชอบตุ๊กตารูปคนว่ะ สมัยนั้นแม่งมีหนังเรื่องตุ๊กตาจ๋ารึเปล่าหว่าจำไม่ได้ รู้แต่ว่ามีวิญญาณเด็กผู้หญิงไปสิงในตุ๊กตารูปคน แล้วตอนดึกๆอีตุ๊กตาเนี่ยมันจะออกมาเดินรอบๆบ้าน สะกดจิตเจ้าของให้เกิดเรื่องร้ายๆ แถมเพลงประกอบก็หลอนสัสๆ กูนี่ให้แม่เอาตุ๊กตารูปคนทั้งหมดในบ้านไปทิ้งเลย กลัวมันออกมาเดินแบบในหนัง 55555555555555555555
ส่วน BJD ให้มองห่างๆก็โอเค แต่ก็ไม่อยากได้เป็นเจ้าของอยู่ดี ความกลัวตุ๊กตารูปคนมันฝังใจมั้ง

>>21 ดักอายุสัสๆ

>>21 เพลงนี่ใช่มั้ย https://www.youtube.com/watch?v=lax6zQ_zJfQ
//เผ่นออกจากกระทู้

>>23 เออ เพลงนี้แหล่ะ แต่รูปจะหลอนเกินไปแล้วสัสสสสสสสสส 55555555555555555

ใช่จริงๆด้วยหน้าตาคล้ายๆแบบแหละ แต๊งกิ้ววว แต่เห็นราคาแล้วกุมขมับ ดีนะตอนไปบ้านพี่ไม่ไปปัดของพี่แกตก
>>23 รูปน่ากลัวชิบหาย เลื่อนมาตกใจโทรศัพท์แทบหล่นใส่หน้า

>>23 มึงมันเลว!!! กูอยู่คนเดียวด้วย ; _ ;

เชี่ย กูเพิ่งดูแอนนาเบลจบ
กูยังหลอนไม่ได้เลย

*หลอนไม่หาย
กูเมาอะไรวะ

>>27 ต่อด้วย insidious เลยมึง 5555555555555555

กูไถเจอรูปตอนกลางคืนนี่กรี๊ดเลยมึง TT

เอาฟิคล้างตาอิตุ๊กตาผีข้างบน...

มะหมาไม่มี เอานี่ไปแทนแล้วกัน
กาลครั้งหนึ่งเคยมีฟิคชื่อ Golden Week... >>>/webnovel/3507/388-389
____________

ฉันนั่งทำการบ้านของตัวเองด้วยใจตุ้มๆต่อมๆ คาดหวังให้ยูกิโนะคุงหันมาถามหรือออดอ้อนขอความช่วยเหลือว่า "ช่วยสอนหน่อยซิครับ" อะไรแบบนี้ แหม ฉันก็อยากจะเป็นคุณพี่สาวแสนดีสอนยูกิโนะคุงทำการบ้าน สร้างความประทับใจอย่างที่เคยทำกับมาโอะจังนี่นา ถึงแม้ว่าตอนนั้นจะโดนริรินะแย่งซีนไปบ้างก็เถอะ

แต่ดูเหมือนความคาดหวังนั้นจะไม่สัมฤทธิ์ผล ยูกิโนะคุงนี่เก่งจังเลยน้า นั่งทำโจทย์เงียบๆไปเรื่อยๆแทบไม่หยุด สมกับเป็นพี่น้องเอ็นโจ ความฉลาดนี่ส่งต่อทางพันธุกรรมได้หรือไงกัน

... แต่ก็คงไม่ใช่ซินะ เทียบกับฉันและท่านพี่มันห่างชั้นกันสุดๆ พี่น้องท้องเดียวกันแท้ๆ... ทำไมรอบตัวฉันถึงมีแต่คนเก่งๆกันนะ ว่าแล้วก็หันมามองการบ้านของตัวเอง นี่มันอะไรกันน่ะคะ จะยากไปไหน แล้วข้อนี้มันทำยังไงต่ออะไรล่ะ ทำๆแก้ๆหลายทีก็ดูเหมือนจะไม่ถูกต้องอยู่ดี คงต้องเก็บไปถามท่านพี่แล้วล่ะมั้ง เฮ้อ~

"หืม ข้อนี้... ลืมแก้ตรงนี้ไปนี่ครับ"
"เอ๋?"

ยูกิโนะคุงชี้ตัวปัญหาให้ดู พูดจบก็หันไปทำการบ้านตัวเองต่ออย่างขะมักเขม้น

ได้ยูกิโนะคุงมาชี้ทางสว่าง พอลองทำดูก็ได้คำตอบที่ต้องการออกมาจริงๆ! สุดยอดไปเลยยูกิโนะคุง! แต่ เอ๋ นี่มันสลับตำแหน่งกันไม่ใช่รึไงน่ะ มันควรจะเป็นฉันสอนการบ้านให้ยูกิโนะคุงไม่ใช่เรอะ? จะบอกว่ายูกิโนะคุงแก้โจทย์สุดหินนี้ได้อย่างงั้นเหรอ!? นี่มันการบ้านของมัธยมปลายเชียวนะ!?

"เอ่อ ยูกิโนะคุงรู้ได้ยังไงน่ะจ้ะ?"
"... เมื่อคืนผมแอบเห็นท่านพี่ทำข้อนี้อยู่พอดีน่ะครับ~"
"เอ๋ ทำการบ้านตั้งแต่เมื่อคืนเลยงั้นเหรอ!?"

เมื่อวานยังไม่ทันจะเข้าช่วงวันหยุดเลย ก็เริ่มต้นทำการบ้านแล้ว จะขยันไปไหนกัน วิถีคนฉลาดอย่างงั้นเหรอ น่าหมั่นไส้จริง แล้วเมื่อวานก็เพิ่งตกบันไดไม่ใช่รึไง ยังจะมีแก่ใจทำการบ้านอีก เพราะมัวแต่ขยันไม่เข้าท่า เช้านี้เลยป่วยล่ะซิ หึ สมน้ำหน้า

"อื้อ ทุกวันพอถึงบ้านก็จะนั่งทบทวบการบ้านด้วยกันกับท่านพี่น่ะครับ ก็เลยเห็นๆอยู่ ... อือ ถ้าคุณพี่เรย์กะไม่เข้าใจข้อไหน ไว้ลองถามท่านพี่ดูก็ได้นะ ท่านพี่คงยินดีมากแน่ๆเลยล่ะ~"

ยูกิโนะคุงฉีกยิ้มกว้างอย่างร่าเริง
ได้นั่งทบทวนการบ้านแบบนี้ทุกวันกับยูกิโนะคุงงั้นเหรอ น่าอิจฉาจังน้า
นี่ฉันกลายเป็นพี่สาวไม่ได้ความในสายตาเทวดาน้อยไปซะแล้วเหรอเนี่ย ไม่ใช่อย่างงั้นนะจ๊ะยูกิโนะคุง แค่ข้อนี้มันยากเกินบทเรียนไปหน่อยเท่านั้นเองน่า...

แล้วแทนที่จะไปถามเอ็นโจ สู้ไปถามท่านพี่ของฉันเองไม่ดีกว่าหรือไงกัน ไปถามตาเจ้าเล่ห์นั่นจะโดนขูดรีดอะไรรึเปล่าก็ไม่รู้ ไม่เอาอะ ไม่กล้ารบกวนหรอกค่า~

นั่งทำการบ้านกันได้สักพัก พวกเราก็ถูกท่านแม่เข้ามาคะยั้นคะยอให้ออกไปทานอาหารกลางวันด้วยกันข้างนอกบ้าน พอถามความเห็นยูกิโนะคุงก็ยิ้มละไมบอกว่า "การบ้านไว้ให้ท่านพี่ช่วยตอนกลับไปก็ได้ครับ"

นี่พี่สาวดูพึ่งพาไม่ได้ขนาดนั้นเลยงั้นเหรอจ๊ะ น้อยใจจังเลยแฮะ...

พวกเราขึ้นรถออกไปทานอาหารร้านประจำ ท่านแม่จัดแจงสั่งอาหารเซ็ตหนูน้อยมาให้ยูกิโนะคุง

ข้าวผัดซอสกับแฮมเบิร์กโปะไข่ดาวปักธงชาติ พร้อมเครื่องเคียงเป็นผักสลัด กุ้งทอด ไข่ข้นและไส้กรอกรูปปลาหมึก ของหวานเป็นคัสตาร์ดพุดดิ้ง และน้ำส้มคั้น

น่ารักจัง~ สมัยเด็กๆนี่เป็นเมนูโปรดของฉันที่ต้องสั่งตลอดทุกครั้งที่มาเลยล่ะ กระทั่งตอนนี้เองก็อยากจะสั่งบ้างเหมือนกันนะ แต่ทำไมต้องจำกัดอายุคนทานกันด้วยเล่า ไม่ยุติธรรมเลย!

ยูกิโนะคุงจ้องมองอาหารในจานหลุมทรงคุณหมีเงียบๆ สีหน้าดูละห้อยละเหี่ย เอ หรือว่าเด็กผู้ชายจะไม่ชอบอะไรกุ๊กกิ๊กแบบนี้นะ ท่านแม่ถามไถ่อย่างกังวล ยูกิโนะคุงก็ส่ายหัวปฏิเสธ ก่อนจะหยิบช้อนส้อมตักทานบอกว่า "อร่อยดีครับ" พร้อมยิ้มเหนียมๆให้

หลังทานอาหารเสร็จก็ไม่พ้นโดนท่านแม่จับมือลากไปร้านนู้นร้านนี้ตามใจท่าน ดี๊ด๊าใหญ่ว่ายูกิโนะคุงน่ารักเหมือนตุ๊กตาเท่าคนจริงเลย เฮ้อ นี่มันแทบจะซ้ำรอยเดิมกับตอนมาโอะจังเลยนี่นา

โชคดีที่ก่อนที่ยูกิโนะคุงจะกลายเป็นหุ่นลองเสื้อผ้ามากไปกว่านี้ ท่านแม่ก็เจอะกับเพื่อนเก่าของตัวเองเข้าโดยบังเอิญ พอแนะนำตัวฉันกับยูกิโนะคุงแล้ว ท่านแม่คุยกับเพื่อนสักพักจนชักติดลมก็หันมาบอกว่าขอไปจิบชาคุยย้อนวันวานกับเพื่อน ให้ฉันกับยูกิโนะคุงขึ้นรถกลับกันก่อนได้เลย ส่วนท่านแม่จะอาศัยรถของเพื่อนกลับเอง ก่อนจะเดินหัวเราะโอะโฮะโฮะจากไปอย่างยินดีปรีดา

ท่านแม่คงจะเหงาซิน้า พอเจอเพื่อนก็ทิ้งลูกสาวกันทีเลยเนี่ย...
แต่ไหนๆก็ได้ออกมาข้างนอกแล้ว เดินเล่นกันก่อนกลับไม่เลวนะ

"ยูกิโนะคุงอยากไปไหนรึเปล่าเอ่ย วันหยุดนี้พี่ตามใจยูกิโนะคุงเลย!"
"เห~ จริงเหรอครับ" ยูกิโนะคุงยิ้มร่า ทำท่าครุ่นคิด "อือ เลือกยากจัง ... ปกติคุณพี่เรย์กะไปที่ไหนบ้างเหรอ"

ปกติน่ะเหรอ ก็เข้าร้านสะดวกซื้อหาเมนูใหม่ๆ เดินหาขนมของกินตามแผงลอย ไม่ก็ไปจับเจ่าอยู่ร้านราเมงร้านอาหารข้างทางสักร้านน่ะจ้ะ...

ฉันมัวแต่คิดว่าจะตอบยังไงให้ดูดีไม่เสียภาพพจน์นานไปหน่อย ยูกิโนะคุงก็พูดขึ้นมา "งั้นไปจุดชมวิวกันดีมั้ยครับ"

จุดชมวิวงั้นเหรอ อือ ก็ไม่เลวนะ พอตกลงกันได้แล้วเราก็ขึ้นรถให้คุณซากามิไปส่งที่หอคอยที่สูงที่สุดในโตเกียว ที่นั่นนอกจากจะมีจุดชมวิวที่เห็นเมืองได้ทั้งเมืองแล้ว ก็มีทั้งพิพิธภัณฑ์ แพลนนิแทเรียมและศูนย์กลางค้าเป็นที่เหมาะกับการเดินเล่นจริงๆนั่นแหละ

พอซื้อตั๋วเข้าไปได้แล้ว ก็พบผู้คนหนาตาทีเดียวคงเป็นเพราะว่าเป็นวันหยุดโกลเด้นวีคล่ะนะ

อ๊ะ ยูกิโนะคุงจับมือพี่ไว้นะจ้ะ เดี๋ยวหลงกันคงไม่ดีแน่
ยูกิโนะคุงจับมือฉันแน่นบอกว่า "ตอนเด็กๆเคยไปที่คนเยอะๆแล้วพลัดหลงกับท่านแม่ตั้งหลายชั่วโมงแน่ะ"

หา! ตอนเด็กๆงั้นเหรอ หมายความว่าก่อนจะเข้าชั้นประถมอีกน่ะเหรอ หวาา เด็กตัวเล็กๆพลัดหลงกับผู้ปกครองหลายชั่วโมงคงหวาดกลัวร้องไห้จ้าเป็นความหลังฝังใจแย่เลย น่าสงสารจัง

"ไม่ต้องห่วงนะจ้ะ พี่จะปกป้องยูกิโนะคุงเอง! ไม่ปล่อยมืออย่างเด็ดขาดเลยล่ะ!"
"ฮ่ะๆๆ ขอบคุณครับ"

ยูกิโนะคุงหน้าแดงหัวเราะร่วนส่งรอยยิ้มสดใสให้

เราเดินวนไปตามระเบียงลอยฟ้าที่มองเห็นโตเกียวในมุมสูงแบบพาโนราม่ารอบทิศทางกว้างไกลจนสุดเส้นขอบฟ้า โชคดีที่วันนี้อากาศดีจนมองเห็นฟูจิซังชัดแจ๋วเชียว

"นั่นซุยรันนี่นา"
"จริงด้วย ป่าหลังโรงเรียนใหญ่เหมือนกันนะเนี่ย~"
"ถ้าไปตามทางนี้ก็จะถึงบ้านเอ็นโจใช่รึเปล่านะ"
"โดนตึกบังหมดเลยแฮะ น่าเสียดายจัง"

ยูกิโนะคุงตัวเตี้ยกว่าเยอะ ฉันเลยต้องนั่งยองๆให้สายตาอยู่ในระดับเดียวกัน เราผลัดกันแลกเปลี่ยนมองหาสถานที่ๆรู้จักกันอย่างเพลิดเพลิน จนกระทั่งเดินวนครบรอบหอคอย ก็เข้าร้านขายของที่ระลึก มีของจิปาถะน่ารักๆละลานตา พอจับจ่ายช็อปปิ้งเรียบร้อยแล้ว เราก็มานั่งพักขาในร้านคาเฟ่ สั่งพาเฟ่ต์รูปดาวเมนูเด่นของร้านมาทานกัน

"สนุกมากเลยล่ะ ไว้มาเที่ยวแบบนี้ด้วยกันอีกนะครับ"

ยูกิโนะคุงเอามือเท้าคางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ตาเป็นประกาย นะ น่ารักจัง! ทำให้เทวดาน้อยมีความสุขได้ก็ไม่เสียแรงเปล่าแล้วล่ะ!

"แหม ได้ซิจ๊ะ~ ว่างๆเรามาเที่ยวด้วยกันอีกเนอะ"
"อื้อ กับท่านพี่ด้วยนะครับ"

หา ตัวเกะกะด้วยอย่างงั้นเหรอ

"ไม่ได้เหรอครับ?"

อุ่ก... อย่าทำหน้าเงื่องหงอยแบบนั้นซิ

"ไม่ใช่นะ แค่คิดว่าท่านเอ็นโจคงไม่สะดวกน่ะ..."
"ถ้าเป็นคุณพี่เรย์กะ สะดวกอยู่แล้วล่ะครับ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก"

ยูกิโนะคุงยิ้มระรื่นหน้าตาสดใสขึ้นมาทันตา
อา ไม่ได้เป็นห่วงสักหน่อย ไม่อยากให้มาเป็นก้างขวางโอเอซิสของฉันต่างหากล่ะ...

เวลาผ่านไปจนใกล้จะเย็น ก็ได้เวลาอันสมควรที่จะกลับบ้านแล้ว ยังเดินได้ไม่ทั่วเลยแท้ๆ แต่ก็ไม่อยากพลาดทานอาหารเย็นแบบพร้อมหน้าพร้อมตากับที่บ้านล่ะนะ

พอขึ้นรถ เราก็พูดคุยถึงความประทับใจในวันนี้และเรื่องสัพเพเหระกันอย่างสนุกสนาน

อือ ให้ของที่ซื้อมาตอนนี้เลยดีกว่านะ

"นี่จ้ะยูกิโนะคุง"
"อะไรเหรอครับ?"
"ของที่ระลึกที่ซื้อมาเมื่อตะกี้น่ะ พี่ให้ยูกิโนะคุงจ้ะ"

ฉันส่งห่อกระดาษน่ารักให้ ยูกิโนะคุงสีหน้าดีใจอย่างปิดไม่มิด บอกขอบคุณ รับไปแล้วก็ขออนุญาตเปิดดูทันที

"เอ๋ นี่มัน..."

ของที่ฉันซื้อมาเป็นพวงกุญแจคริสตัลที่เจียระไนเป็นรูปทรงหอคอย ประกายแวววาวสะท้อนเป็นสีรุ้งยามต้องแสง สวยงามมากๆเลยล่ะค่ะ

เป็นของที่ต้องตาฉันเป็นอย่างแรกทันทีที่เข้าไปในร้าน เลยแอบซื้อมาตอนที่ยูกิโนะคุงแยกไปเข้าห้องน้ำน่ะ แต่ไหงทำหน้าแบบนั้นล่ะ หรือว่าเด็กผู้ชายจะไม่ชอบอะไรแบบนี้กันนะ? แย่ล่ะซิ!

"ไม่ถูกใจเหรอจ๊ะ?"
"ไม่ใช่ครับ คือว่า... นี่ครับ"
"หือ?"
"ผมให้คุณพี่เรย์กะครับ"

ยูกิโนะคุงยื่นห่อกระดาษจากในกระเป๋าส่งให้ฉัน ฉันรับมาเปิดดูก็พบว่าเป็นพวงกุญแจคริสตัลเหมือนกับอันที่ฉันให้ยูกิโนะคุงเลย

"เอ๋ เหมือนกันเลย"
"ใจตรงกันเลยเนอะ"
"แหม นั่นสิน้า ขอบใจนะจ๊ะ ยูกิโนะคุง"

ยูกิโนะคุงเก็บพวงกุญแจที่ฉันให้ใส่ในกระเป๋า แล้วหันมายิ้มแป้นบอกว่า "จะรักษาไว้อย่างดีเลยล่ะครับ"

อุ่ก รอยยิ้มเทวดาน้อย! ปรอทค่าความสุขของฉันวันนี้สูงปี๊ดแทบจะทะลุขีดจำกัดแล้วล่ะค่า!

ผ่านไปสักพักจนหมดเรื่องจะคุย ภายในรถก็เงียบลง ขณะที่ฉันกำลังมองวิวนอกหน้าต่างก็รู้สึกถึงน้ำหนักที่แขนข้างหนึ่ง หันไปเห็นยูกิโนะคุงหลับตาพริ้มเอียงตัวมาพิงแขนฉัน

อ๊ะ หลับแล้วเหรอจ๊ะ เดินเที่ยวเล่นตั้งหลายชั่วโมงคงเหนื่อยแย่เลยซิ

เห็นผมฟูๆของยูกิโนะคุงในระยะประชิดแบบนี้ ทำเอาใจไม่ดีเลย จนอดไม่ได้ที่จะเอามือลูบเบาๆ อา ผมนุ่มๆฟูๆสบายมือดีจัง มีความสุขจังเลยน้า ฉันเองก็ชักเคลิ้มๆขึ้นมาเหมือนกัน บรรยากาศเงียบสงบและแอร์เย็นๆในรถเนี่ยชวนให้หลับได้ง่ายๆเชียวล่ะ

อือ ของีบสักหน่อยแล้วกันนะ

หลับตาได้สักพักหนึ่ง ก็รู้สึกถึงมือเล็กๆมาจับประสานที่มือของฉัน เหมือนได้ยินเสียงพูดค่อยๆลอยเข้าหู "ยูกิโนะนี่น่าอิจฉาจังนะ" แต่ก่อนที่ฉันจะทันคิดถึงความหมายของถ้อยความนั้นก็หลับสนิทลงไปเสียก่อน

==========

พอกลับถึงบ้านคิโชวอิน ท่านแม่ ท่านพ่อและท่านพี่ก็กลับมานั่งรออยู่ก่อนแล้ว

"เอ็นโจ ยูกิโนะครับ ขอรบกวนด้วยนะครับ"
"โฮ่ คุณชายน้อยบ้านเอ็นโจนี่เอง ตามสบายเลยนะ"

ท่านพ่อหัวเราะอารมณ์ดีพลางขยี้ๆผมสีอำพันของยูกิโนะคุงอย่างมันมือ หยุดนะ! ทำอะไรน่ะทานุกิ! เบาๆหน่อยซิ! นี่เมามาใช่มั้ยน่ะห๊ะ!?

ทางด้านท่านพี่ร้อง "หืม?" ในลำคอ ย่นหัวคิ้วเข้าหากันจ้องมองยูกิโนะคุง ยูกิโนะคุงที่หลบเงื้อมมือทานุกิมาได้ก็มองท่านพี่นิ่ง บรรยากาศดูแปลกประหลาดชอบกล ก่อนที่ยูกิโนะคุงจะค่อยๆถอยเข้ามายืนข้างๆบีบมือฉัน

เอ๋ เป็นอะไรกันเหรอ?

"ยูกิโนะคุง? ท่านพี่คะ?"
"... อ๊ะ ขอโทษที... ยูกิโนะคุงใช่มั้ย พี่ชื่อคิโชวอิน ทาคาเทรุนะ ยินดีที่ได้รู้จัก"
"ยินดีที่ได้รู้จักครับ"
"ดูคุ้นๆจัง เราเคยเจอกันมาก่อนรึเปล่านะ?"

ท่านพี่ที่ย่อตัว เอามือจับปลายคางถามยูกิโนะคุง ยูกิโนะคุงเอียงคอน้อยๆก่อนจะส่ายหัวดิก

"ยูกิโนะคุงสุขภาพไม่แข็งแรงเลยไม่ค่อยได้ออกงานเท่าไหร่น่ะค่ะ ที่ท่านพี่คุ้นน่าจะเป็นเพราะพี่ชายของยูกิโนะคุงรึเปล่าคะ?"
"ชูสุเกะคุงน่ะเหรอ... นั่นซินะ หน้าตาเหมือนกันเลย... บรรยากาศก็ด้วย..." ท่านพี่พยักหน้าหงึกๆ

พูดคุยกันอีกคำสองคำ ท่านพี่ก็ขอตัวกลับห้องตัวเอง ได้ยินเสียงพึมพำ "คิดไปเองล่ะมั้ง..." ดังแว่วมา ยูกิโนะคุงก็เป่าลมฟู่ออกมาเบาๆ

เอ เป็นอะไรกันน่ะ หรือว่าท่านพี่ไม่ค่อยสบายนะ อยากจะทำข้าวต้มไปให้จัง แต่ยูกิโนะคุงอยู่ด้วยแบบนี้ ไม่เข้าครัวน่าจะดีกว่าเนอะ ก็ห้องครัวมันอันตรายสำหรับเด็กๆนี่นา~

______________
มันเรียกว่า สัญชาตญาณซิสค่อน ค่ะท่านพี่...
ไม่ได้แพลนไว้แฮะว่าจะค้างคืนกี่วัน แต่คงไม่ถึงวีคอย่างชื่อเรื่อง คิดอีเว้นท์ทุกวันไม่ออกว่ะ ถถถ
พบกันใหม่เมื่อกูว่างนะ...

>>31-33 กูนึกว่ากูจะไม่ได้อ่านฟิคนี้ต่ออีกแล้ววว โฮรวว ขอบคุณมากๆมึง
ยูกิโนะคุงน่ารักมากๆ แต่พอคิดว่าข้าวในเป็นจอมมารแล้วอดหมั่นไส้ไม่ได้อ่ะ 555555
ท่านพี่นี่มีเรดาร์ตรวจจับอันตรายน้องสาวรึเปล่าคะ เรย์กะยังไม่รู้ตัวเลยนะ

>>31 โอ๊ยยยยยยยยยยย กูรักมึง กลับมาให้กูกอดหน่อย 5555555555555 คิดถึงๆ คิดถึงฟิคนี้ด้วย
ชูสุเกะคุง เจอสัญชาตญาณซิสค่อนจับความอันตรายได้น่ะสิ ระวังความจะแตกต่อหน้าท่านพี่นะจ๊ะ จอมมารย่อมต้องจับกลิ่นของพวกเดียวกันได้อยู่แล้วล่ะ
ตอนเมนูหนูน้อยมาเสิร์ฟกูก็แอบคิดในใจนะว่าถ้าเรย์กะอยากกิน ก็ให้ชูสุเกะ...เอ้ย ยูกิโนะตักป้อนสิ 555555555555 แบบ...เห็นคุณพี่เรย์กะมอง อยากกินสินะฮะ ผมป้อนนะ แต่เสียดายไม่มี ไม่เป็นไร แค่นี้กูก็ฟินแล้ว มึงว่างเมื่อไหร่ก็มาต่อแล้วกัน กูรอได้เสมอ

>>35 ตอนแรกที่พิมพ์​ก็มีนะ... แต่กูรู้สึก​มันชักจะกลายเป็นชูสุเกะเอาร่างยูกิโนะไปปักธงเรย์​กะละ 55555

>>36 เออ นั่นสิ เดี๋ยวชูสุเกะตัวจริงจะน่าสงสารเกินไป โดนยูกิโนะปักธงเนี่ยเห็นแววแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่ม 5555555555555555

>>37 ไปดูฟิกคู่หูนู้น พอยูกิโนะสารภาพรัก คาบุก็โดนเทปั๊บเลย อื้อ ยูกิโนะคุงนี่วินทั้งฟิกทั้งออริสินะ

>>38 ฟิคคู่หูกูไม่ได้อ่านว่ะ จะว่ากูใจแคบก็ได้นะ แต่เวลากูอ่านฟิค กูไม่อ่านคู่ที่ไม่ใช่เมนน่ะขอโทษที ยังไงยูกิโนะก็มาวินเหนือชายอื่นในเรื่องอยู่แล้วล่ะเนอะ
กูอยากเห็นเวลายูกิโนะเจอท่านพี่จัง ให้ยูกิโนะอ้อนแต่เรย์กะ ทำสงครามประสาทกับท่านพี่ไป ส่วนจอมมารบรรทัดเดียวโดนเขี่ยไปวงนอกแบบจืดๆเงียบๆ 5555555555555

ฟิคโกลเด้นวีคมาแล้วว ปริ่มจริง อิจยูกิโนะละสิคุณพี่ชาย55555555555555

ว่าแต่ ฟิคแวมไพร์ไนท์ไปไหนนน กูอยากได้ฟิคท่านพี่ กูต้องการความซิสค่อน

>>31 ขอบคุณสำหรับกำลังใจในการปั่นงานยามดึกของกู กูคิดถึงฟิคนี้เหมือนกัน ชูสุเกะน่าสงสารนะ แพ้น้องชายยังไม่พอ ยังเป็นจอมมารบรรทัดเดียวอีก ถถถถถถถถถ
กูจิตใจสกปรกมาก เห็นสลับร่างกับยูกิโนะกูนึกว่าจะมีอีเวนท์เข้าห้องน้ำอาบน้ำด้วยกัน 55555 แต่เราเมากาวใสๆกันนี่เนอะ เรื่องแบบนั้นจะไปมีได้ยังไง๊ อย่างมากก็ไปกินแกงมิราเคิลจนหามเข้าโรงบาล จบโกลเด้นวีคแหล่ะ

>>39 อย่าล้อมากสิแว้ ถถถถถถถถถ ตอนนี้จอมมารก็จืดๆเงียบๆพออยู่แล้ว สลับกันจืดจางกับอาริมะ เจ้าพวกค่าตัวแพงทั้งหลาย

>>31-33 โหหห ขอบคุณมากมึงงงงงจุ๊บบบบ

ถ้ามีเขียนต่อนี่จะมีอีเว้นท์นอนกอดกันมะ 55555 กูอยากอ่านอีเว้นท์นี้มากกก แต่ท่านเรย์กะเป็นพวกติดหมอนข้าง ติดกอดไรงี้ปล่าวหว่า หรือจะให้ยูกิโนะคุงอ้อนขอกอดดีน้าาา

เง้ออ. ตอนใหม่ยังไม่มาา. ต้องไปทำงานแบ๊ววว
T T

>>31 แค่อยู่ในร่างยูกิโนะทำอะไรก็ดีไปหมดในสายตาเรย์กะ สมมติถ้าคนที่ใช้ผ้าคู่กันเป็นยูกิโนะอะไรงี้ เรย์กะต้องเป็นปลื้มแบบสุดๆ ไม่ต้องพูดถึงลาเต้อาร์ต คิดไปแล้วสงสารพี่ชายยูกิโนะ
>>38 ฟิคทะลุมิตินี่ทิ้งแบบไม่ลังเลเลยด้วย อ่านแล้วรู้สึกว่าอฟช ถ้าสารภาพรักจริงเรย์กะคงตอบรับทันทีแบบนั้นแน่ๆ

อู้ววว น้องยู! กิ! โนะ! *โบกป้ายไฟรัวๆ* พอมองในฟิลเตอร์ของท่านเรย์กะน้องยูกิโนะนี่น่ารักดีแท้ ดีไปทุกอย่างเลย หัวเราะก็น่าเอ็นดู เคยหลงทางก็น่าสงสาร หลับก็เอามือไปขยี้หัว น่าเอ็นดูไปซะทุกอย่าง หมีแท้ๆเลยท่านเรย์กะ*ถอนหายใจ*
เราว่าจอมมารนอกจากจะหลอกพาไปเดตแล้วยังแอบซื้อของมาใช้คู่กันใช่มั้ยนะ ท่านเรย์กะก็แฮปปี้ดี๊ด๊าไปของคู่กันกับเทวดาน้อย แต่ถ้ากลับร่างแล้วนี่สิ...จอมมารจะเอาไปด้วยหรือว่าไว้ให้ที่ยูกิโนะ ถ้าวันหลังเรย์กะมาถามถึงแล้วน้องเหวอๆงงๆ ท่านเรย์กะคิดว่าลืมไปแล้วก็คงจะเศร้าแน่...

>>46 น้องอาจจะทำหน้าประมาณว่า ช่วยไม่ได้น้าชูสุเกะ ครั้งนี้จะยกให้ก็แล้วกัน ว่าแล้วก็หยิบซองพวงกุญแจที่ระลึกให้...

>>46 ถ้าเอ็นโจอยากให้เรย์กะสนใจ กูว่าคงต้องมีร่างเป็นเด็กแบบยูกิโนะว่ะ เพราะเรย์กะเป็นโชตะค่อน ถถถถถถ กับมาโอะยังไม่ออกอาการมากเหมือนตอนอยู่กับยูกิโนะเลย หรือไม่ก็ต้องเป็นลุงเท่ๆ เพราะเป็นโอจิค่อน คนอายุรุ่นราวคราวเดียวกันนางไม่สนใจเลยซักนิด

>>48 พล็อตน่าสนใจ เดี๋ยวจะลองเขียนดูนะ //เมินกองงานและฟิคเก่าๆที่ต๊ะไว้ในกระทู้

>>49 พร้อมเปิดไหเราก็พร้อมเสพนะเออ

กรี๊ดดดดด มาสครีมตอนล่าสุดแบบดีเลย์ กูเพิ่งกลับมามีเนตใช้อีกรอบ ตอนล่าสุดนอกจากตลกสองหน่อแล้วกูกร๊าวคาบุประโยคล่างม๊ากกก ไอตรง อย่าบอกว่าไม่มีนะ ไม้นี้ใช้ไม่ได้ผลแล้วน่า กูกรี๊ดดดด คือเรย์กะพูดประโยคนี้เป็นข้ออ้างตั้งกะตอนเด็กมากแล้วอะ สมัยคาบุง้อยูริเอะซึ่งแบบหลายปีมากจะเป็นสิบปี แล้วยังจำได้อยู่อีกกกก อร๊ายยยยย นี่กูคือพยายามนึกว่าซัก 5-6 ปีที่แล้วเพื่อนพูดอะไรมายังจำไม่ค่อยได้ละเลยแจ้ อันนี้คือนานกว่านั้นอีก ปกติก็จำได้แต่ภาพเหตุการณ์รวมๆเฉพาะที่สำคัญมากหน่อย กูคือแบบบ นี่อะไรอ้ะ~~~

>>49 เขียนเลยค่ะมึง บีบๆนวดๆให้
>>47 นึกถึงฟิคชูสุเกะมาเกิดเป็นยูกิโนะเลยว่ะ ถถถถถ อยากอ่านต่อจัง กูรักกัปตันยูกิโนะ

>>51 เอาจริงๆตอนล่าสุดเรือคาบุพุ่งกับหลายฉากเลยนะ ทั้งประโยคพูดที่ยาวขึ้น ฉากแนวแม่สื่อกินเอง ฉากเนียนขอเมล เหมือนแท็กเลิฟจะเริ่มกลับมาสำแดงอีกครั้งหลังจากเจิมแท็กฟูดมานาน

>>53 แต่พอมี tag food อาหารก็หายไปนะมึง ถ้ามี tag love เลิฟจะหายไปนานแค่ไหนหนอ ถถถถถถถถ

>>53 กูว่ามันไม่เนียนขอเมล์นะ บังคับกันตรงๆเลยว่าเอาเมล์มึงมาเดี๋ยวนี้ อย่ามาอ้างว่าไม่มี ถ้าเนียนมันจะเป็นอีกแบบเว้ย

>>54 งั้นอัญเชิญฟู้ดออกได้มั้ยยยยย กูอยากส่องอาหารต่อไป ขนมทั้งหลาย

>>51 พอมีคนทักกูเลยคิดตามก็แบบเออว่ะ อะไรคือการจำประโยคข้ออ้างได้แม่นขนาดนี้ เวลาก็ผ่านมาโคตรนานหลายปี ดูมึงใส่ใจจังเลยนะคาบุ 5555 กูนี่ไม่ต้อง 5 ปี แค่เดือนที่แล้วพยายามคิดประโยคพูดของคนขึ้นมาซักประโยคยังเบลอเลยมึง

>>31 กูยังรอเรย์กะความจำเสื่อมอยู่นะมึงงงงง ไม่ได้กดดัน แค่บอกเฉยๆเท่านั้นเอ๊งงงงงง 5555555555555555555
คิดถึงฟิครุ่นลูก ไม่มีใครแต่งต่อแล้วเหรอ กูอยากเห็นน้องทาคาระลูกท่านพี่ จะแซ่บเหมือนพ่อหรือเป็นหนุ่มซึนกันแน่นะ อยากเห็นลูกอิมาริด้วยว่ะ คนอย่างอิมาริต้องได้ลูกสาวแน่ๆ แต่กูนึกภาพท่านพี่หรืออิมาริแต่งงานไม่ออกเลย

>>56 แต่ที่แน่ๆ แท็กคอมเมดี้ สคูลไลฟ์และแฟนตาซียังอยู่ยืนยงถาวรนะ Love แค่ใส่มาให้มันครบๆแบบแท็กในกระทู้พันทิปมั้งที่ใส่ได้ห้าแท็ก

>>59 ใส่มาให้ครบๆ.... รู้สึกได้ถึงความไม่ใส่ใจในแท็กเลิฟเลย55555

อ่านตอนล่าสุดกูนี้ทิ้งเรือเอ็นโจมาเรือบากะเลยอ่ะ 5555555 ถึงจะรู้ว่าเชียร์ไม่ค่อยขึ้น แต่ฟีลแม่งได้

เห็นแว่วๆว่าใครคิดถึงกัปตันยูกิโนะ ก็เลยเอากัปตันยูกิโนะมาให้
ยูกิโนะ side story (AU ชูสุเกะมาเกิดเป็นยูกิโนะ "แบบฮาร์ดคอร์")

แรงบันดาลใจจากเมนท์ในกระทู้นี้ >>>/webnovel/3805/663

------------------------

สวัสดีครับ ผมชื่อเอ็นโจ ชูสุเกะ อายุสิบเจ็ดปี หน้าตาหล่อเหลา บ้านรวยสุดโครต ชีวิตสดใดโรยด้วยกลีบกุหลาบ และกำลังจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยในอีกหนึ่งปีข้างหน้า ฮาเร็มสาวๆกำลังรออยู่ในอนาคต

จริงๆตอนอยู่ในโรงเรียนผมก็มีแต่สาวๆมารายล้อมอะนะ แต่ก็มีแต่คุณหนูเรียบร้อย พูดจามุ้งมิ้ง มธุรสวาจา เจอแบบนี้มาสิบกว่าปีก็ชักจะเบื่อรสชาติเดิมๆแล้วน่ะ อยากได้อะไรแปลกใหม่เร้าใจกว่าเดิมบ้าง

ขณะที่วางแผนจะสร้างฮาเร็มอยู่ดีๆ ผมก็ตายลงจากการลอบสังหารของคิโชวอิน เรย์กะ เนื่องจากผมและมาซายะ เพื่อนผมช่วยกันเปิดโปงเรื่องราวโกงกินทุจริตของบ้านเธอ

มาซายะไม่อยากแต่งงานกับคิโชวอิน เรย์กะเพราะไปรักกับสาวสามัญชนนามว่าทาคามิจิ วาคาบะ แต่ก็ถูกคนรอบข้างขัดขวางโดยเฉพาะคิโชวอินที่หลงรักมาซายะอยู่ เป็นพล็อตซินเดอเรล่า หาได้เกร่อทั่วไปตามนิยายรัก ช่างน่าเบื่อสุดๆ

แต่ผมก็ช่วยให้มาซายะสมหวังกับคุณทาคามิจิเพราะกำลังเซ็งๆอยู่พอดี มีของเล่นแก้เซ็งมาอยู่ใกล้มือก็ต้องเล่นจนกว่าจะเบื่อหรือพังไปนั่นล่ะ ถึงจะเลิกเล่น ทั้งมาซายะ ทั้งทาคามิจิ ทั้งคิโชวอิน ก็ทำหน้าที่สมเป็นของเล่นที่ยอดเยี่ยม ถูกผมปั่นหัวหมดทุกคน

และผมก็ตาย

อะไรฟะเนี่ย!!! มาซายะเป็นตัวตั้งตัวตีเลย สมควรถูกฆ่าทิ้งมากที่สุด แล้วทำไมผมต้องตายแทนด้วยล่ะ ทีหลังจะฆ่า เธอก็พกระเบิดพลีชีพมาทำฆาตกรรมหมู่ด้วยเซ่ จะให้ผมตายอยู่คนเดียวมันไม่ยุติธรรม จะลงนรกก็ต้องไปด้วยกันให้หมดจะได้ไม่เหงา

เอาเป็นว่าผมฟื้นขึ้นมาก็กลายเป็นเด็กหนึ่งขวบ ชื่อยูกิโนะ ลูกชายคนสุดท้องของบ้านเอ็นโจ

ส่วนพี่คนโตคือเอ็นโจ ชูสุเกะ

ในโลกนี้มีชูสุเกะด้วยงั้นเรอะ แล้วทำไมผมที่เป็นชูสุเกะถึงไม่ได้เกิดเป็นชูสุเกะอีกครั้งกันล่ะ หา!!

แต่เอ๊ะ!! ชูสุเกะจะถูกลอบสังหารตอนอายุสิบเจ็ดนี่นะ ที่ผมไม่ได้เกิดเป็นชูสุเกะอาจจะดีแล้วก็ได้

ดีมาก เจ้าตัวแทน พอเวลานั้นมาถึง นายก็ช่วยตายแทนผมทีนะ ส่วนผมก็จะเสียสละดำเนินแผนสร้างฮาเร็มต่อไปในนามของเอ็นโจ ยูกิโนะก็แล้วกัน
.
.
.
.

แผนการสร้างฮาเร็มมีอุปสรรคตรงสุขภาพร่างกายของยูกิโนะที่ไม่ค่อยแข็งแรงทำเอาผมหนักใจอยู่ไม่น้อย ร่างกายไม่แข็งแรงเรียกคะแนนสงสารได้ก็จริง แต่ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป การจะบริหารฮาเร็มก็จะลำบาก ดูแลไม่ทั่วถึง สาวๆในสังกัดเอาใจออกห่าง นั่นมันแย่ที่สุดเลยนะ

ในขณะที่นอนป่วยอยู่นั้น เห็นชูสุเกะยิ้มหน้าระรื่นอยู่ได้ก็ชักจะหมั่นไส้ จัดการกวักมือเรียกให้เข้ามาในห้อง หิมะกำลังตกอยู่พอดีก็เลยสั่งให้ไปปั้นตุ๊กตาหิมะให้ดูหน่อย ไปเจอความหนาวข้างนอกแล้วก็จงป่วยเป็นไข้หวัดซะ จะได้รับรู้ความทรมานของผมบ้าง

ผิดคาดที่เจ้านี่ไปปั้นตุ๊กตาหิมะกระต่ายตัวเล็กๆมาให้ ฉลาดสมเป็นคนของตระกูลเอ็นโจ นึกว่าจะบ้าพลังไปปั้นตุ๊กตาหิมะกลางอากาศหนาวๆเสียอีก

คนบ้าพลังคือเจ้ามาซายะ

ดูเหมือนชูสุเกะจะไปเล่าให้ฟังว่าผมอยากเห็นตุ๊กตาหิมะ เย็นวันนั้น มาซายะก็มาหาถึงบ้าน

พอได้เห็นหน้ามาซายะก็นึกแค้นใจในชาติที่แล้วที่ผมต้องมาตายแทนหมอนี่ ผมเลยพูดด้วยท่าทางออดอ้อน เขาว่ากันว่าถ้าเยินยอ หมูก็ปีนต้นไม้ได้

ซึ่งหมูก็ปีนขึ้นไปจริงๆ

เจ้าโง่มาซายะเดินออกไปกลางลานแล้วเริ่มต้นปั้นตุ๊กตาหิมะแบบเอาเป็นเอาตาย มีชูสุเกะและผมยืนมองจากหน้าต่าง

อ๋อ หลอกมาซายะมาใช้แรงงานไม่ยอมลงมือเองสินะ ฉลาดไม่เบา แถมตอนชูสุเกะเดินออกไปช่วยมาซายะ คือไปตอนใกล้จะเสร็จแล้ว จะยอมรับก็ได้ว่านายมีค่าพอจะอยู่ในตระกูลเอ็นโจและใช้ชื่อชูสุเกะของผม

ผมมองแล้วนึกภาวนาในใจว่าขอให้มาซายะป่วยแล้วเป็นปอดบวมไปซักสองสามเดือนให้สมกับความแค้นที่ทำไว้กับผมเมื่อชาติที่แล้ว

น่าเสียดาย ที่มาซายะไม่เป็นหวัดร้ายแรงแบบที่ผมนึกหวังไว้

คนบ้ามักไม่เป็นหวัดสินะ

---------------------------

ฟิคนี้พิมพ์เรื่อยๆตามแต่จะนึกมุกออกในเวลานั้นๆ

>>62 กัปตันค๊าาาา 5555 นี่มันอะไรกั๊น ยูกิโนะคุงอย่างเถื่อน! ภาคที่แล้วถึงขั้นโดนคุณคิโชวอินฆ่าด้วยความแค้นนี่ไม่ธรรมดาจริงๆ... ไปทำอะไรไว้น่ะ จอมมาร...

>>62 ยูกิโนะคุงเวอร์ชั่นนี้ไม่ธรรมดา

>>62 .... นี่ไม่ใช่เทวดาน้อยแล้ว!! พญามารชัด ๆ ภายนอกกับภายในต่างกันชิบ สมแล้วที่เป็นภาค ฮาร์ดคอร์...ว่าแต่ว่า ชูสุเกะ..ภายใต้หน้ากากยิ้มแย้มนายอยากจะสร้างฮาเร็มหรือนี่ คาดไม่ถึงจริง ๆ

ดิบตอนใหม่มาแล้วววว

วันนี้ฟิคน้องยูกิโนะเยอะจริงๆ ยินดีต้อนรับกาวใหม่เข้าสู่กระทู้5555555555
>>62 แต่ฮา เห็นหน้าใสๆแบบนี้ มันร้ายนะคะหัวหน้า/ปิดตาชี้ แต่จะสร้างฮาเร็มเลยหรอ*เหล่ขนาดตัว* ถ้าเป็นอย่างนี้ก็ออกจะน่าหมั่นไส้หน่อยๆไหมนะ แต่คาบุรากินี่ ถ้าเป็นมุมมองของบ้านเอ็นโจส่วนใหญ่คือคนสนิทบวกตำแหน่งเบ๊สินะ ยุง่ายจริงๆ บ้ายออีกต่างห่าง
โถ ภาพลักษณ์จักรพรรดินี่หายไปเลย

>>67 ฟิคยูกิโนะที่ไส้ในคือชูสุเกะด้วยกันทั้งคู่ด้วยนะ ถถถถถถ

สปอยล์ดิบตอนใหม่แบบไม่ลงดีเทล เน้นบ่นพึมพำ 555
.
.
.
.
.
.
.
ยังคงเป็นตอนเอื่อยๆสโลว์ไลฟ์อยู่ดีแฮะ หมดโปรแท็กเลิฟแล้วแหงๆ 555 มีประเด็นเรื่องเรย์กะหน้าดูโบราณจนโดนโยงเข้ากับพวกเรื่องเล่าตำนาน นี่หน้านางโบราณหรือตุ๊กตาฝรั่งเศสกันแน่วะกูชักมีความสับสน ซาโตมิโผล่มาพร้อมกับทาคากิและเอาฟุตบอลอีกละ นี่สรุปเอสฟุตบอลเป็นแคนดิเดทคนนึงใช่มั้ยยยยย มาตล๊อด 5555 เพิ่งรู้ว่าเอสเป็นเพื่อนกับซาโตมิแต่โดนขายไปละเรียบโร้ย มิตรภาพช่างหนักแน่นจริงๆ ถถถถถ ทาคากิก็บทเยอะผิดความคาดหมายกูแฮะ อย่าบอกนะว่าสายติ๋มนี่ก็แอบจะแคนดิเดทกับเค้าด้วย มาบ่อยจริงวุ้ย เรย์กะนี่ขยับทำอะไรก็มีฉายามีนามแฝงตามมาเยอะค่อด บุคคลสาธารณะสุดๆเลยแฮะ นี่รังสีไอดอลจับใช่มั้ยเธอ ประชาชีถึงตามเพ่งเล็งอิริยาบถทุกเม็ดกันขนาดนี้ เออมีประเด็นเรียกชื่อ-นามสกุลเต็มในฉายาที่ล่าสุดนี่ด้วย เห็นเคยเป็นประเด็นเรื่องความสุภาพ อ่านแล้วรู้สึกสุภาพดีปกตินะเหมือนเป็นบริบทประโยคบอกเล่า แต่ฉายานี่กูแอบไม่เข้าใจเพราะเหมือนมาแนวนิทานพื้นบ้านญี่ปุ่นซัมติง กูคงต้องรอเชิงอรรถเมื่อแปลไทยไปถึง 5555 แม่งยากมากไม่รู้จะเสิชว่าไรดีเลยจ้า
.
.
.
.
จบสปอยล์

>>69 คอมเมนต์สปอย
.
.
.
.
.
หน้าโบราณ แต่ทรงผมตุ๊กตาฝรั่งเศสไง ดูเก่าแก่ขลังๆดี แบบอีรูปตุ๊กตาผีที่มีโม่งหยาบช้าบางคนเอามาแปะตอนดึกเมื่อคืนนี้
ปล.ทาคากิไม่เข้าข่ายแคนดิเคทสำหรับกูเพราะฮีบังอาจพูดขึ้นมาทำให้ท่านเรย์กะดูแย่ในตอนล็อคเกอร์ ตัดสิทธิ์ไปเลยจ้า
.
.
.
.
.

>>70 แทบสำลักน้ำกะโม่งหยาบช้า 555555555555 กูขอโทษษษษส์

>>70 คุยจากสปอยล์
.
.
.
.
.
.
ทีนี้ในหัวกูก่อนหน้าคือตุ๊กตาฝรั่งเศษแบบหน้าอารมณ์ BJD ทีนี้ภาพเมียชัคกี้ลอยมาแทนเลยมึง กรี๊ดดดดดดดดด
.
.
.

>>71 ไม่เป็นไร กูให้อภัย เดี๋ยวกูจะหารูปอาหารมาแปะตอนดึกๆเป็นการตอบแทนมึงเอง
>>72 เมียชัคกี้มันก็เคยเป็นตุ๊กตาหน้าตาน่ารักๆมาก่อนนะเว้ย จนกระทั่งผีเมียชัคกี้มันเข้าไปสิงในตุ๊กตา จากนั้นก็.........

อ่านดิบล่าสุดมาละ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ปลดล็อกฉายาใหม่ คิโชวอินเรย์กะกับตุ๊กตานักแสดงทั้งห้า นี่เห็นเรย์กะซามะเป็นตุ๊กตาฮินะจักรพรรดินีเรอะ55555555555 จะตุ๊กตาที่คาบุรากิเคยเรียกคราวก่อนรึคราวนี้ก็ดี เรย์กะซามะนี่น่าจะหน้าตาโบราณออกไปทางญี่ปุ่นมากกว่านะเนี่ย ส่วนต้นตอฉายาคือประธานชมรมฟุตบอลตามเคย ขอให้นายไปสู่สุขคตินะ.... ทากาคิคุงนี่ก็เรียกได้ว่าซวยตลอด ตอนนี้คงกลายเป็นเบ๊เรย์กะซามะไปแล้ว ส่วนซาโตมิ พวกเรียจูน่ะระเบิดตายไปซะเถอะ!!!(มโนว่าความในใจเรย์กะซามะน่าจะประมาณนี้ถถถ)
.
.
.
.
ตอนนี้ไม่มีแท็กเลิฟแต่ชอบความสัมพันธ์กับคนอื่นแบบนี้นะ ฮาดี

>>74 คุยตกใจดิบ
.
.
.
.
.
.
อ่าวเชี่ยยยย คือตุ๊กตาฮินะหรอ เห็นมะคืนคนสงสัยว่าทำไมแท็กแฟนาซี มีคนบอกท่านฮินะ วันนี้ท่านฮินะโผล่มาเลยจ้าาาาาา ไม่แฟนตาซีแล้วมึง กูว่าแนว horror หลอนสัสสสส 5555
.
.
.
.

>>69 มาผ่านๆ
.
.
.
.
.
.
.
กูแอบชิพทากาคิกับเซริกะเบาๆ 5555555 หนุ่มขี้ขลาดกับสาวนักเลง(?)

เมือคืนคุยเรื่อง​ตุ๊กตา​วันนี้ก็ตุ๊กตา​จริง กูชักกลัวว่าฮิโยโกะ​ซังจะแฝงตัวอยู่ในนี้จริงๆแล้วนะ 5555
.
.
.
.
.
.
.

>>76
.
.
.
.
.
เหมือนที่คุยเรื่องชากุหลาบแล้วชากุหลาบก็โผล่มาในเรื่องอะเหรอ ตอนนั้นก็มีฟิคพูดถึงนัดบอด ดิบก็มีเรื่องนัดบอดโผล่มาเลย
กูว่าอ.ฮิโยโกะเป็นโม่งอยู่ในนี้ชัวร์ 5555555555555555555555
.
.
.
.
.
.

.
.
.
.
.
.
ฉายาแต่ละอย่างของเรย์กะซามะกับเพื่อนๆ เทพกาลีบ้างล่ะ เทพลมเทพอัสนีบ้างล่ะ ตุ๊กตาฮินะบ้างล่ะ ให้เกียรติทรงผมราชินีโรโคโค่ของเรย์กะซามะกันบ้างสิ555555
เออ แต่เมื่อคืนคุยเรื่องตุ๊กตากันจริงๆนั่นแหละ ทำไมพอดีหลายรอบแบบนี้เนี่ย เริ่มหลอนแล้วนะ... >>77 มีที่บ่นว่าแปลล่าสุดไทยอาริมะไม่มีบทแล้วในดิบโผล่มาในตอนที่แล้วพอดีด้วย
.
.
.
.
.

ตุ๊กตา​ฝรั่งเศส​โบราณ​งี้ป่ะ http://pin.it/dT_QMxY

>>78
.
.
.
.
.
มีตอนเริ่มแต่งฟิคเวียนกันใหม่ๆ แล้วโมเมนต์โชโจ(ที่หาได้ยากยิ่ง)ของเอ็นโจกับเรย์กะโผล่มาทันทีเลยด้วย กูยังแอบขำอยู่เลยว่ามันบังเอิญจัง แต่มาหลังๆในกระทู้พูดถึงอะไร สิ่งนั้นไปปรากฎในดิบตอนถัดไป โครตของความเหมาะเจาะพอดีเลยว่ะ 55555555555555
.
.
.
.
.
.

>>79 กรี๊ดดดดดดดด หลอนนนนนนนนนน
กูเกลียดตุ๊กตารูปคนมาก จะบาร์บี้ bjd หรืออื่นๆก็เหอะ ไม่ชอบ เห็นแล้วกลัว มันน่าขนลุกอ่ะมึง กลัวมันลุกมาเดิน ตื่นๆมาเจอแม่งมานั่งอยู่ข้างๆนี่โครตสยอง

>>79 มึงคือคนเดียวกับตุ๊กตาหน้าร้าวแตกระแหงเมื่อคืนใช่มั้ย ตอบ!!!! กูเกลียดมึงงงง

จุดๆ เต็มไปหมดเลย

ไม่ได้เข้าโม่งมาพักใหญ่ๆสงสัยว่าเรื่องที่จะขออนุญาตอ.ฮิโยโกะคราวก่อนนู้นได้ขอรึเปล่านะ

>>84 ไม่ได้ขอ รายละเอียดจากโม่งแปลตามนี้ >>>/webnovel/3786/528/

>>79 กูว่ามันน่ารักเเบบเรียลๆดีนะ 55555 ลองคิดว่าถ้ามีคนหน้าเหมือนตุ๊กตาแบบนั้นกูคงน่ารักสัสๆ

>>86 จริงเหรอมึง กูนี่เห็นแล้วขนลุกมาก 5555 นึกถึงหนังผี

>>86 กูนึกถึงที่มันเคยมีผญ.พยายามศัลยกรรมตัวเองให้เหมือนบาร์บี้อะ โคตรน่ากลัววววววว

*กระโดดหลบสปอยล์*

เพิ่งสังเกตว่าการทำจุดแบบนี้มันหลบสปอยล์ได้ง่ายขึ้นเยอะเลย
.
.
.
นี่คือสปอยล์
.
.
.
.

ขอบคุณทุกคนที่ใส่จุดให้นะ <3

>>89 มันเป็นผลจากการ brainstorm กันเลยนะมคง แน่นอนว่าต้องมีประสิทธิภาพ 55555 ผู้อุทิศตัวมากสุดคือคนที่มาบอกว่าเคยนั่งวิจัยความยาวจุดที่ลงตัวด้วยตัวเอง คือโคตรฮาและโคตรเมพ กับอีกคนที่มาเสนอว่าควรมีจุดปิดท้ายด้วยมั้ยจะได้ไม่บังเอิญเห็นบรรทัดล่าง

นี่คือนวัตกรรมของเหล่าโม่งซุยรัน!!! กูก็ชอบนะ ชอบที่จั่วหัวไว้ด้วย ตอนแรกที่มีพูดเรื่องจั่วหัวละเอียดกูนึกว่าพูดเล่นซะอีก สรุปก็ทำกันจริง แต่ชอบนะ แบบหลบง่ายและเลือกอ่านได้ง่ายขึ้นด้วย //กราบบบบ

>>58 อะไรคือเรย์กะความจำเสื่อมเหรอคะ กูจำไม่ได้ ว้ายยย~~
... ฟิคนี้กูแต่งแบบโคตรไร้พล็อตอะ เลยยังตันๆไม่รู้จะดำเนินเรื่องต่อไง (ตอนแรกที่พิมพ์กะก็จบแค่ตอนแรกแค่นั้นด้วยซ้ำ...)
ดังนั้น รอไปก่อนนะคะ //กราบขอขมา

>>62 กัปตันโคตรป่าเถื่อนเลย...

======================

อีกเรื่อง
ไฟล์ในโฟลเดอร์สารบัญโดนถอดออกไปอีกละ (ตอนนี้เหลือแต่สารบัญตัวละคร)

กูพอจะเดาปัญหาได้ว่า คนลบน่าจะเอาโฟลเดอร์นี้ add ลงใน google drive ตัวเอง แล้วคิดว่ามันเลิก sync กันแล้ว เลยลบไฟล์ที่ตัวเองไม่สนใจออกไป

กูควรจะทำยังไงดีวะ...

>>91 กูว่าจะไปอัพสารบัญซักหน่อย แต่เห็นไฟล์สารบัญหายไปว่ะ เฮ่ย ทำไงดีล่ะเนี่ย
มึงกู้คืนได้ป่ะ ให้มาทำเองทีหลังตาเหลือกกันแน่ๆว่ะ แล้วเขาจะลบไฟล์ทิ้งทำไมหว่า กูไม่เข้าใจ....

>>91 ถ้าจะตัดปัญหาจริงๆ คงต้องเลิกใช้ google drive กลับมาที่ just paste it อย่างเดียว แต่คนอื่นก็จะอัพเดทไม่ได้... รู้สึกหิ้งโม่งห้องตำหนักจีนก็รวนๆ เป็นพักๆ เหมือนกันนะ ทางที่ดีใครอัพเดทก็ระวังๆ หน่อย

หรือจะเอาแบบเป็นของกลางสาธารณะ เอาพาสเวิร์ด justpaste แปะไว้หัวกระทู้ จัดการล็อคอินแก้ไขกันเอง...แต่มันจะยุ่งยากไปมั้ย
กูว่าใช้กู๋ไดรฟ์เหมือนเดิม แต่แปะไว้ว่ากรุณาอย่าลบไฟล์ทิ้งอะไรแบบนี้จะดีกว่ามั้ยอ่ะ

>>91 เห้ยๆ แบบนี้กูเคยทำตอนแชร์คลิปเสียงอาจารย์กับเพื่อน แบบกูaddเข้าไดฟ์ตัวเอง(กูนึกว่ามันจะเป็นก๊อปปี้) พอโหลดเสร็จก็ลบทิ้ง เปลืองพท. โดนเพื่อนด่าเลย5555555

ทางแก้กูว่าคงเขียนตัวโตๆ ด้านบนว่าห้าม add ไปไดฟ์ตัวเอง หรือmove ต้องcopy เท่านั้น แล้วก็คงต้องเก็บไฟล์สำรองไว้อีกที่เผื่อคนเผลอทำพลาดด้วย

>>95 อ่อ กูเข้าใจละ
ลิงค์บนหัวกระทู้ยังเข้าได้อยู่นะ แต่ทางเข้ามันหายไปจากโฟลเดอร์ จะเอากลับคืนมายังไงดี restore ได้ป่ะวะ

>>75-78 >>80
.
.
.
.
.
.
.
กูก็แอบคิดว่าอ.ฮิโยโกะต้องแอบอ่านในนี้แน่ๆ มันเหมือนตอนที่วาคาบะบอกว่าส่งสัญญาณข้าวต้มเจ็ดสมุนไพรไปแล้ว นี่แบบสัญญาณมารัวๆ พูดปุ๊บดิบออกตามนั่นแบบตรงๆเลยทีเดียว....
ท่านฮิโยโกะ ถ้าอ่านอยู่ช่วยใส่บทอาริมะเยอะๆหน่อยนะคะ อยู่เรืออาริมะแต่โม้เม้นไม่ค่อยมีเลย
.
.
.
.
.
.
.

>>92 ลองลิ้งก์​ตัวไฟล์สารบัญ​อันแรก ที่ >>1 ยังเข้าได้อยู่ น่าจะเอาใส่กลับไปได้ เดี๋ยว​กูเปิดคอมค่อยจัดการ​อีกที
(ส่วนอันอื่น วันนั้น​ที่โวยวาย​ไปที ถึงกูจะบอกว่าจะไม่สำรอง​ไฟล์​ แต่กูก็มีทำอยู่หรอก เชอะ!)

คนลบน่าจะไม่อ่านฟิคมั้ง........ (แต่ชื่อตัวละคร​กับไทม์ไลน์​มึงก็ไม่เก็บไว้เรอะ!! //เขย่าหัวคนลบ)

>>93 justpaste.it มีวิธีให้คนแก้ได้อยู่​ แต่กูคิดว่ามันอาจจะยุ่งยาก​สำหรับ​คนที่ไม่ชินนิดนึง และมัน revision ไม่ได้

.

เดี๋ยว​กูลองวิธีโดยละม่อนคือ
1. เอาไฟล์กลับไป แล้วสร้างอีกไฟล์ตั้งชื่อว่า "ห้ามถอดไฟล์"

ถ้าโดนถอดอีก คราวนี้มันขึ้นชื่อคนถอดละ เดี๋ยว​กูเอาใส่ต่อท้ายแม่ง--- //โทษๆ

2. คิดว่าอาจจะตั้งแชร์โฟลเดอร์​ใหม่ ไอ้โฟลเดอร์​นี้ให้เขาใช้ตามสบายแม่งเลย.......

ky ตอบฟิคซึรุฮานะที่เถียงกันในกระทู้ที่แล้ว

เหมือนซึรุฮานะจะเข้าเรียนตั้งแต่ประถมล่ะ เพราะเรียกนายตัวสำรองว่านักเรียนกลุ่มนอก(เข้าเรียนตอนม.ต้น)ล่ะ

>>99 ตอนที่66น่ะ

>>99 โอเค ขอบคุณมากสำหรับข้อมูล //กอดๆมึงนะ
ถ้ามันผิดตั้งแต่ต้นแบบนี้ โครงเรื่องแม่งต้องเปลี่ยนหมด ซึ่งตอนนี้พอได้รู้ กูก็ห่อเหี่ยวจนไม่มีกะใจเขียนเลย

>>101 มันแค่คำๆเดียวมึงอย่าคิดมากเลย กูก็แค่ว่างๆเลยกลับมาอ่านใหม่แล้วสะดุดคำนี้เท่านั้นเอง

ฟิคอื่นๆกาวหลุดโลกไปไหนก็ไม่รู้ ของมึงดีแล้วล่ะ

>>98 อันนี้เริ่มมีความระแวงว่าหรือคนทำหายจะเป็นกูวะ แต่แค่เปิดเข้าไปดูเฉยๆไม่ได้กด Add หรืออะไร และไม่ได้กดลบด้วยอะ แบบเปิดไปอ่านแล้วปิดๆไป เลยสงสัยว่าถ้าปิดไปเฉยๆกดซ้ายบนจอที่มันจะขึ้นแอคชั่นก่อนหน้าว่าใช้แอพไรอยู่อะ กูสงสัยว่าถ้าเปิดไปดูแล้วออกไปเฉยๆคือไฟล์มันจะหายป่ะหว่า แต่นี้หลอนหนักไปเช็คอะไรในกู๋ไดรฟ์ตัวเองก็ถังขยะว่าง ซิงค์ไม่มี ไฟล์ recent ก็ไม่ได้ขึ้นของเรย์กะนะ เริ่มมิมั่นใจว่าการทำแบบไหนบ้างถึงเรียกเสี่ยงต่อไฟล์หายอะ

หรือเซฟสุดคือออกจากกู๋ไดรฟ์มือถือไปก่อนเข้าไปดูสารบัญจะดีสุด

>>104 เซฟสุดอย่าดูในแอฟ บางทีแบบเผลอกด มือไปโดน หายแบบไม่มีถามซ้ำเลยทีเดียว

>>102 ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูไปเขียนแก้มาใหม่ แต่จะเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ดมกาวแล้วก็ลืมๆไปก่อนนะว่าเคยอ่านเรื่องนั้น //เปิดเพลงนี้ให้....คือลืม ลืมฉันลืมไปก่อน ได้มั้ยลืมไปก่อน ทำเหมือนว่าเราไม่เคยได้พบกัน 5555555555555555
>>105 ลบในคอมมันก็ไม่ถามซ้ำนะมึง ลบแล้วลบเลย แต่สารบัญเรย์กะปกติกูกดอ่านในแอพ เวลาจะออกกูก็กดย้อนกลับตลอด มันก็ยังอยู่ไม่เคยหายนะ

>>103 ปิดแอพไม่เกี่ยวๆ แค่ไม่กด delete ที่ตัวไฟล์ก็พอแล้ว

ทำเป็นแอคเค้าแบบหิ้งฟุมั้ยอ่ะมึง สมัครเมลใหม่มาทำแบบแก้เฉพาะเจ้าตัวแล้วแปะเมล+พาสไว้ในนี้แทน

หรือทำบล็อคเลย?

>>106 ทำไมกูยังลบงานเพื่อนในแอพแบบงงๆได้เลยว่ะ แบบเผลอลบ แม่งไม่มีถามอะไรให้กูเลยหรือกูเบลอว่ะ ชิบหายมาก555555555555

ปรับ permission ใหม่ทั้งหมด น่าจะลบไม่ได้ละ

>>110 มึงเผลอมือไปโดนปุ่มลบรึเปล่า กูลองลบไฟล์จากในแอพมือถือ มันก็ลบง่ายๆเหมือนกัน แต่ต้องไปกดปุ่มที่มันอยู่ฝั่งขวา แล้วมันจะเด้งป็อบอัพมาให้เลือกว่าจะทำอะไรกับไฟล์ อย่างย้าย เปลี่ยนชื่อ ลบอะไรแบบนี้ ปุ่มลบอยู่ล่างสุดต้องเลื่อนเอาหน่อย

คิดว่ากดปิดเฉยๆไม่น่าเกี่ยว ปกติกูจะลบไฟล์มันถามตลอดนะ คนลบอาจจะไม่ใช่มึงก็ได้อย่าเพิ่งคิดมาก
มองในแง่ดีคนที่ลบไปอาจจะยังไม่รู้ตัวว่าเป็นคนลบก็ได้

kyรอบที่ล้านแปด เหมือนอ่านซ้ำแล้วเจอจุดแปลกๆแฮะ
1.ชื่อท่านคาซึมิซ้ำกับญาติผู้หญิงที่ตามกรี๊ดท่านพี่ตอนฉากเปิดตัวริรินะ?
2.ตะไมริรินะที่เป็นลูกของน้องชายท่านพ่อคนละนามสกุลกับท่านเรย์กะ? หรือน้องที่ว่านี่ก็เป็นลูกพี่ลูกน้องอีกที่เลยเป็นตระกูลรอง?
อ.ฮิโยโกะพลาดหรือกูมาปล่อยกุ๊กไก่หว่า?

แปลล่าสุดตอนหน้ามีตบแน่ๆ //จ้วงป๊อปคอร์น

สกรีมแปลตอนใหม่ ขอบคุณโม่งแปลด้วยนะจ๊ะ!
คาบุนี่55555555555555 นางสางเมลเปล่ามาสิบกว่าฉบับเพราะเรย์กะไม่ตอบน่ะเรอะ เอาแต่ใจตัวจริงๆพ่อหนุ่ม 5555555 เรย์กะดันใจเล็กด้วย
แล่วก็ จอมมารมีบทแล้วค่าาาาาาาาาาา *ระบำหน้าท้อง* ฮูเล่ฮูเล่ฮ่าฮ่า~~~~~~!!!!!
พอถามไปมาดันมีเดทวันไวท์เดย์ด้วยแหนะ ตอนแรกคงจะแอบถามเจ้าตัวสินะ *ติดฟิลเตอร์* แต่....เฮ้ย จอมมารมีเดทกับยุยโกะสินะ *น้ำตาตกใน*
เรย์กะรู้สึกพ่ายแพ้! ว่าไปนั่น คุณเธอพ่ายแพ้เพราะไม่มีเดทผิดกับอีกฝ่ายที่มีเดทสินะ......
การเรียนทำอาหารกับคุณอาเคมิประสบผลสำเร็จ ขอบคุณในความพยายามของตัวเองซะล่ะเจ้าแม่ แต่คิดว่าเก่งแล้วจะปรับสูตรพิสดารอีกไม่ได้นะยะหล่อน..... เปิดร้านนี่โดนตำรวจจับแน่ๆ ข้อหาฆาตกรรมหมู่ โฮะๆๆๆๆๆ~~~ โดนหลอกจากชื่อร้านใสกิ๊ง
ซึรุฮานะตกเป็นฝ่ายรองแล้วสินะ ผลจากการป้ายสีนี่ช่างแรงกล้าเสียจริง! จะตบกันแล้ว ใจเต้นตึกตักเลย แถมริรินะมาอีกล่ะ! รวมพลคนตัวป่วนชัดๆ คราวนี้มีกรรมการห้องด้วย ใจกล้าน่าดูนะ จะดูฉากตีกันๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ----!!
วันไวท์เดย์อย่างน้อยก็มียูกิโนะนะเจ้าแม่ แต่เล่นไพ่แล้วเอาชนะเด็กเนี๊ยะ ไม่ไหวเล๊ย~

>>114
1. ลองไปอ่านดู ตอนที่ 14 ใช่มะ ชื่อซ้ำจริงๆ น่ะแหละ สงสัยจะเป็นชื่อที่อ.ฮิโยโกะชอบ เลยเผลอรีไซเคิล
2. เดาเอาว่าน้องชายท่านพ่อแต่งออก คือเปลี่ยนไปใช้นามสกุลฝั่งผู้หญิง นามสกุลเลยเปลี่ยนอ่ะ

>>116 กูยังไม่ได้อ่าน แต่ถ้าติดฟิลเตอร์ กูว่าฮีคงจะเช็คแหงๆว่าเรย์กะจะไปเดทกับใครในวันนั้นรึเปล่า ถึงได้ถามว่ามีกำหนดการณ์หรือมีนัดอะไรมั้ยถึงไปหายูกิโนะไม่ได้
>>117 หรือไม่คาซึมิคงเป็นชื่อโหลสุดๆไปเลยมั้ง มีซ้ำๆในเรื่องก็ไม่แปลก

กูเดาๆข้อ 2 นะ อาจจะเหมือนริรินะก็ได้ ที่จะให้ผู้ชายมาแต่งเข้าบ้านตัวเอง คุณพ่อก็อาจจะแต่งเข้ามาด้วยก็ได้

>>119 ท่านเรย์กะบอกว่าตระกูลท่านแม่อยู่ฝั่งเกียวโตน่ะ

ตอนล่าสุดเอ็นโจแบบ หืยๆๆ ไปเดทกะสาวอ่ะ//ขอบคุณโม่งแปลค่า

>>120 หืม นี่หมายถึงบ้านของริรินะนะ แบบว่าคุณพ่อของริรินะ(น้องของทานุกิ)อาจจะแต่งเข้าบ้านโคะโทก็ได่

>>122 ได้*

>>122 มาคิดลำดับครอบครัวบ้านเรย์กะ
ทานุกิเป็น pivoine แหงๆ ริรินะก็บอกว่าแม่ตัวเองก็เคยเป็น pivoine มาก่อน แม่ริรินะอาจจะเป็นลูกสาวคนเดียวถึงต้องแต่งผู้ชายเข้าตระกูลเหมือนกันกับริรินะ ส่วนน้องชายทานุกิ พ่อริรินะจะเป็นสมาชิก pivoine รึเปล่าไม่แน่ใจ แต่ถ้าผู้ชายต้องแต่งเข้าบ้านผู้หญิง เหมือนลำดับต่ำศักดิ์กว่ายังไงไม่รู้ดิ คิโชวอินก็เป็นตระกูลใหญ่จะยอมให้ลูกชายแต่งเข้าบ้านผู้หญิงเหรอ หรือฝั่งนั่นก็ยิ่งใหญ่ไฮโซไม่แพ้กันก็เลยโอเค ไม่มีปัญหาเรื่องใครแต่งเข้าแต่งออก

แต่ตอนล่าสุดนี่คือการรุมกระทืบซึรุฮานะชัดๆ ถถถถถถถ ถ้าเป็นตัวร้ายจะเรียกหมาหมู่ แต่ถ้าเป็นฝ่ายธรรมะจะเรียกว่าสามัคคีคือพลัง

ตบแน่ๆมึง ตบแน่ //ล้อมวง

122 เป็นลูกคนรองไม่แปลกครับ ไม่ได้เป็นทายาทสืบทอดบ้าน ถ้าเป็นลูกคนจีนคนญี่ปุ่นนี้ธรรมเนียมเก่า เค้ายกมรดกเกือบทั้งหมดให้ทายาทคนโต หรือคนใดที่เลือก คนอื่นๆนี้ต้องออกไปสร้างเนื้อสร้างตัวเอง

>>114 ไม่เคยมีบอกนะว่าน้องชายแท้ๆ อาจจะน้องชายแบบเป็นลูกพี่ลูกน้องกันแต่เดิมแล้วมั้ง

ตอนหน้าเปิดวอร์! ศึก 4 เหล่าทัพ ตบกันเลยยยยย

เป็นเขยแต่งเข้าถึงจะด้อยศักดิ์ไปบ้าง แต่แต่งกับทายาทหญิงที่ร่ำรวยตระกูลผุ้ดีทัดเทียมกัน ได้กิจการทรัพย์สมบัติเมียมาดูแลก็ไม่เห็นเสียหายอะไรนี้

>>127 ขอบคุณมากสำหรับคำตอบ แต่แอบสงสัยอยู่นะ
ประเพณีที่ต้องยกทุกอย่างให้ลูกชายคนโตทั้งหมด แล้วคนอื่นได้น้อยกว่าหรือต้องไปหากันเอง มันโบราณมากแล้วนี่นา ถ้าเป็นสมัยนี้คงฟ้องร้องแบ่งมรดกกันใหญ่แล้ว

>>128 กูก็คิดว่าพ่อริรินะ พ่อเรย์กะเป็นลูกพี่ลูกน้องกันแต่เดิมว่ะ บอกแค่พ่อริรินะเป็นน้องพ่อเรย์กะเอง ไม่ได้บอกว่าเป็นพี่น้องแท้ๆ

อากงรุ่นปู่รุ่นพ่อยังมีอยู่นะ ส่วนใหญ่เค้ากำหนดทายาท ใส่พินัยกรรมก่อน เจ้าของมรดกจะตายแล้ว ศาลไปยุ่งไปเปลี่ยนไม่ได้หรอก วิธีแบบนี้มันรักษาฐานะของบ้านของตระกูลเอาไว้ได้ ขืนกระจายแบ่งกระจายเท่ากันทุกคน ไม่กี่รุ่นฐานะตระกูลมันกลายเป็นชนชั้นกลาง ชนชั้นล่างกันหมดนะสิ เงินก้อนใหญ่ทำกิจการใหญ่ เงินเล็กกิจการเล็ก ตระกูลร่ำรวยมันอาจะเกิดขึ้นได้ในรุ่นเดียวก็จริง แต่ตระกูลเก่าแก่ยิ่งใหญ่นะมันเกิดจากสะสมสืบทอดฝังรากลึกมารุ่นแล้วรุ่นเล่า ใช้การสะสมทุนต่อยอดเรื่อยมา