ลงฟิคให้อ่านเล่นฆ่าเวลา
ซึรุฮานะ Side Story >>>/webnovel/3856/384-385
-----------------------
จะเอาชนะศัตรู ก็ต้องรู้จักอีกฝ่ายให้ดีเสียก่อน
ฉันลองสืบข้อมูลของคิโชวอิน เรย์กะในด้านอื่นๆนอกจากที่รู้ แต่ก็ได้ข้อมูลเดิมๆคือเป็นคุณหนูที่สมบูรณ์เพียบพร้อมทุกอย่าง ฐานะ ชาติตระกูล ผลการเรียน กริยามารยาท ตอนประถมก็เป็นเด็กกิจกรรมพอตัว เพื่อนฝูงห้อมล้อมเป็นจุดศูนย์กลางของกลุ่ม ครูอาจารย์เชื่อใจ ไม่มีข่าวแย่ๆในทางลบอะไรเลย
ให้ตายสิ จะเลิศเลอไปถึงไหนนะ
ฉันเฝ้าครุ่นคิดกับการหาจุดอ่อนของผู้หญิงคนนี้และเรื่องที่ฉันสามารถทำได้ ถ้าเป็นเรื่องที่ฉันเอาชนะผู้หญิงคนนั้นได้คงมีแต่เรื่องสมรรถภาพทางร่างกายล่ะมั้ง
คิโชวอิน เรย์กะคือคุณหนูผู้บอบบางไร้เรี่ยวแรงขนานแท้ ไปเดินทางไกลก็หอบแฮ่กๆ อยู่รั้งท้ายของกลุ่ม คนอื่นเขาขึ้นมาถึงข้างบนสุดกันหมดแล้ว เธอกับกลุ่มเด็กอ่อนแอปวกเปียกเพิ่งจะมาถึง
ไม่ไหวเอาซะเล้ย หัดไปออกกำลังกายบ้างนะ
ฉันกลับลงมาด้วยความสบายอกสบายใจที่ได้รู้จุดอ่อนอย่างแรกของยัยคิโชวอิน คนเพอร์เฟคไปทุกอย่างย่อมไม่มีอยู่บนโลก ถ้าจะแข่งเรื่องใช้แรงล่ะก็ ฉันไม่มีทางแพ้ยัยนั่นแน่
แต่เอ๊ะ...คุณหนูเขาไม่แข่งอะไรแบบนี้กันนี่นา
ฉันคิดในใจอย่างสับสน ไม่แน่ใจว่าควรดีใจกับชัยชนะเล็กๆน้อยๆนี้ดีหรือไม่ แต่ผ่านไปสักครู่ก็ยักไหล่ไม่ยี่หระ
ถ้าชนะก็คือชนะ ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ไม่เห็นต้องเป็นข้อยกเว้น
.
.
.
กำลังคิดหาจุดอ่อนอย่างอื่นของยัยคิโชวอิน ก็ประจวบเหมาะพอดีที่ลูกพี่ลูกน้องของยัยนี่ที่ชื่อโคะโท ริรินะ ได้เข้ามาเป็นนักเรียนใหม่ของซุยรัน พอมาถึงก็ข้ามหัวรุ่นพี่ไปหลายคนในการติดตามท่านคาบุรากิ
แม้จะมีคนไปเตือนบ้างแล้ว แต่ยัยนั่นกลับลอยหน้าลอยตาตอบว่า พวกเธอเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรมาห้าม แล้วก็ไปกระแซะท่านคาบุรากิต่อ
เรื่องนี้ทำให้กลุ่มของฉันยัวะเป็นอย่างมาก รุ่นพี่หลายๆคนก็ไม่สบอารมณ์ที่ยัยนี่ชักจะเหิมเกริมมากขึ้นทุกวัน ท่านคาบุรากิเป็นของพวกเราทุกคนไม่ใช่ของใครคนใดคนหนึ่ง จะมาข้ามหน้าข้ามตากันไม่ได้
ขณะที่ทุกคนกำลังวางแผนว่าจะจัดการยัยคนนี้อย่างไรดี ฉันก็นึกอะไรออก
ในเมื่อเป็นลูกพี่ลูกน้องของคิโชวอิน บางทีอาจจะเป็นการสร้างจุดอ่อนครั้งยิ่งใหญ่ให้ยัยนั่นก็ได้
ฉันบอกทุกคนว่าไม่ต้องทำอะไร ให้อยู่เฉยๆ รอให้ยัยโคะโท ริรินะทำลายตัวเองไปช้าๆ
คนไม่รู้จักประมาณตัวแบบนั้นน่ะ คงทำให้ท่านคาบุรากิโมโหเข้าสักวันแน่ๆ แล้วพอถึงตอนนั้นคงเป็นจุดจบของทั้งยัยนั่น และยัยคิโชวอินคงโดนหางเลขไปด้วย
คนมีอำนาจแบบท่านคาบุรากิเวลาโกรธขึ้นมาจะทำอะไรลงไปบ้าง แค่คิดก็สนุกแล้ว
ฉันวาดฝันเกี่ยวกับการที่คิโชวอินและยัยลูกพี่ลูกน้องถูกทำลายลงไป พอเจอหน้าก็เข้าไปเยาะเย้ยถากถาง และได้เห็นยัยนั่นวิ่งพล่านไปขอโทษคนที่ยัยลูกพี่ลูกน้องไปล่วงเกินไว้ เรื่องนี้ทำให้ฉันแปลกใจเหมือนกัน
อะไรกัน ผู้หญิงคนนี้โง่รึเปล่า ความหายนะจะมาเยือนแล้วนะ ยังไม่รีบตีตัวออกห่างจากปัญหาอีก จะทำตัวเป็นคนดีไปถึงไหน
โง่ โง่ โง่สิ้นดี
นี่คือการดิ้นรนเฮือกสุดท้ายอย่างนั้นเหรอ หรือเป็นการออดอ้อนขอความเห็นใจจากท่านคาบุรากิ
เรื่องที่ยัยนั่นเที่ยวก้มหัวปลกๆขอโทษคนอื่นเขาไปทั่วก็เป็นที่รู้กันทั้งชั้นปี คนที่เคยฮึ่มๆแฮ่ๆใส่ยัยลูกพี่ลูกน้องก็ดูจะลดความแรงลงไปมาก ด้วยว่าเกรงใจคิโชวอิน ทำได้แค่เอามานินทาลับหลัง
เฮอะ ไม่สบอารมณ์เลย
ฉันอยากเห็นสงคราม อยากเห็นคนใต้อำนาจยัยนั่นก่อหวอด อยากเห็นยัยคิโชวอินตกที่นั่งลำบาก เผื่อจะเปลี่ยนสีหน้าท่าทางสบายๆไม่รู้สึกรู้สาอะไรได้บ้าง
ฉันเกลียดสีหน้าของยัยนั่น สีหน้ายิ้มๆเหมือนพวกถือไพ่เหนือกว่าคนอื่น มองลงมาจากเบื้องบนไม่ทุกข์ไม่ร้อน
ทำอวดดีต่อไปเถอะย่ะ เดี๋ยวเธอก็จะถึงจุดจบแล้ว